-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
******************************************************************************
King Of CrossDress!! ราชาแห่งครอสเดรส!!
" งื้อออ น่าร้ากกก! "
" โพสท่านี้หน่อยได้ไหมคร้าบ "
" น่ารักมากเลย "
" มุมนี่แหล่มสุดยอด! "
ผมยืนมองเหล่าโอตาคุพุงย้อยหนวดเฟิ้มที่กำลังถ่ายภาพเลเยอร์สาวที่แต่งกายด้วยชุดสาวน้อยเวทย์มนต์สุดเซ็กส์และทรงพลังแห่งกามซะเหลือเกิน
แล้วทำไมจะต้องถ่ายมุมต่ำขนาดนั้นด้วยฟะ พวกแกต้องการอะไรกันแน่มิทราบ
แต่ก็นะ ใครล่ะจะอดใจไหวกับเรียวขาขาวๆ หน้าตาอันแสนจิ้มลิ้มและรูปร่างที่น่าฟัดแบบนั้น
" สะพานโค้งได้ไหมครับ! " สะพานพ่องมึงสิไอ้แว่น
บางทีผมก็เบื่อหน่ายกับไอ้พวกวิตถารพวกนี้เหมือนกัน แต่จะว่าพวกมันก็คงไม่ได้
เพราะว่าคนที่แต่งตัวล่อตาล่อใจพวกมันอยู่นั้น มีรูปร่างหน้าตาที่สุดเพอร์เฟค จะให้ทิ้งพรสวรรค์และใจรักไปก็คงน่าเสียดาย
พูดมาถึงตอนนี้ก็คงรู้กันแล้วใช่ไหม ว่าผมน่ะคือ
" ราชาแห่งครอสเดรส "
****************************************************
PS. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้น โปรดใช้จักรยานในการอ่าน หุหุ
PS. เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ ความรุนแรง NC 20+
PS. กดถูกใจหรือคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
KING ที่ 1 ความลับและเดอะแกงค์
" พวกมึงดูนั่นดิ ไอ้อ้วนนั่นปัญญาอ่อนฉิบหาย กระเป๋าลายการ์ตูนว่ะ โตเป็นควายยังดูการ์ตูนอีก ฮ่าๆ "
ผมเอียงตัวหลบไอ้เนมเพื่อนของผมที่กำลังกอดคอผมและชี้ให้ดูหนุ่มพุงพลุ้ยที่สะพายกระเป๋าลายสาวน้อยพร้อมพวงกุญแจอีกมหาศาล
" เออๆ กูเห็นแล้ว รีบไปเหอะ คาบแรกสำอรแม่งยิ่งเขี้ยวลากอยู่ การบ้านกูก็ยังไม่เสร็จ " ผมพูดและทำสีหน้าเบื่อหน่ายสุดฤทธิ์
" อะไรมึงฟา วันหยุดเอาไปทำอะไรหมด " ไอ้นนถามผมด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น
ผมกลืนน้ำลายลงคอและประมวลผลหาคำโกหกตอแหลในสมองอันปราดเปรื่องอย่างรวดเร็ว จะให้บอกไปได้ยังไงเล่า ว่ากูไปคอสเพลย์ที่สยามมา ฉิบหายแน่นอน
" กูไปห้องสมุด " ขากถรุยยย พูดอะไรของกูฟะเนี่ย
" หืมม มึงกับห้องสมุดเนี่ยนะ แหลสดนะมึง " ไอ้เนมพูดและจ้องหน้าผมเหมือนกำลังจับผิด
" จริงจริ๊ง " ไอ้หอกเส้นเสียงนี่ก็ชอบทรยศกูจริงๆ
" เดี๋ยวนี้บังอาจมีความลับกับเพื่อนฝูงนะมึง " ไอ้เนมหรี่ตามองผมแบบสงสัยสุดๆ มึงจะสอบสวนกูอีกนานไหมเนี่ย
" ไม่ใช่ว่าแอบซ่อนเมียแล้วไม่บอกใช่ไหม แต่หน้าหวานๆ แบบมึง กูว่าน่าจะไปเป็นเมียคนอื่นมากกว่า " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะกวนประสาทเป็นลูกคู่กับไอ้เนม
" อย่าลืมนะ กลุ่มเราใครมีแฟนก่อนคนนั้นต้องถูกลงโทษ หึหึ " ไอ้นนพูดและยื่นหน้ามามองผม พลางยักคิ้วกวนทีน
" เมียพ่อง กูเกลียดตัวผู้มีกระดอ " ไอ้นน ไอ้ปากเสีย กูต้องมีเมียโว้ยย ไม่ใช่มีผัว
ถึงผมจะชอบครอสเดรสและแต่งคอสเพย์มากแค่ไหน แต่ความเป็นจริงนั้นผมก็ยังคงเป็นผู้ชายแมนๆ 100% แบบพาสเจอไรส์อยู่
อ่อ ผมลืมบอกไป ครอสเดรสก็คือ การที่ผู้ชายแต่งกายเลียนแบบผู้หญิงเท่านั้น และคอสเพลย์ก็คือ การแต่งกายเลียนแบบตัวการ์ตูนหรืออนิเมะที่เราชื่อชอบ ตอนแรกผมแค่รู้สึกว่าอยากลองเท่านั้น แต่พอแต่งออกมาแล้วมันช่างเข้ากับผมซะจริงๆ ผมแทบจะเผลอเลียตัวเองในกระจกเลยก็ว่าได้
และหลังจากได้ลองอย่างที่บอก ผมก็เลยแต่งเพลินจนแต่งยาวมายันปัจจุบัน ซึ่งจริงๆ เมื่อก่อนนั้นมันเป็นแค่งานอดิเรกของผมเท่านั้น แต่ ณ ตอนนี้ผมนั้นดังมากๆ ในโลกโซเชียล ถึงขนาดมีแฟนคลับ มีงานโฆษณารีวิวสินค้า และอะไรต่างๆอีกมากมาย ทำให้ผมเริ่มมีรายได้เข้ามาอีกด้วย ถือว่าได้ใช้รูปร่างหน้าตาให้เกิดประโยชน์สูงสุด
และที่แน่นอนก็คือ มันเป็นความลับ!
แม้แต่เพื่อนรักทั้งสองของผม ไอ้เนมกับไอ้นน ก็ยังไม่รู้และดูไม่ออกเลยทีเดียว ซึ่งผมจะบอกพวกมันไม่ได้เด็ดขาด มันเป็นอะไรที่มากกว่าจะโดนพวกมันล้อ
ในตอนม.ต้น พวกเรานั้นได้ก่อตั้งชมรมขึ้นมา ซึ่งชมรมที่ว่านั้นก็คือการแอนตี้โอตาคุ หรือการแอนตี้พวกที่ทำตัวโม่ยๆ น่ารังเกียจ พวกคลั่งอนิเมะหรือการ์ตูนจนเสียสติ ซึ่งสมัยก่อนผมนั้นเป็นตัวตั้งตัวตีและคนก่อตั้งเลยทีเดียว แต่จะทำยังไงได้ ตอนนี้ผมนั้นกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกแห่งจินตนาการนั่นซะแล้ว ต้องบอกว่าตัวพ่อเลยก็ว่าได้
" เรื่องรื้อฟื้นชมรมแอนตี้คุ ตกลงมึงจะเอาด้วยไหมฟา เพื่อนกูที่อยู่ห้องคิงอยากเข้าร่วมด้วยน่ะ " ไอ้นนพูดและทำสีหน้าจริงจัง โอ้ยยย ปล่อยให้มันเป็นความหลังเมื่อครั้งวัยเยาว์ไม่ได้เหรอฟะ มึงจะรื้อฟื้นเพื่อ
" เหอะๆ ก..ก็แล้วแต่มึงสิ " ชีวิตกู ยุ่งแน่ๆ แบบนี้ แต่จะบอกว่าไม่เอา เดี๋ยวแม่งต้องสงสัยกูแน่ๆ
ไอ้นนกับไอ้เนมนั้นเป็นเพื่อนกับผมตั้งแต่สมัยอนุบาล และตอนนี้พวกเราก็อยู่มัธยมปลายปีสุดท้ายแล้ว กับการเรียนพวกมึงตั้งใจขนาดนี้ไหมห๊า มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะมาทำเรื่องพวกนี้เลยจริงๆ
ผมมองไอ้เนมที่กำลังเดินคาบหมูปิ้งที่แวะซื้อข้างๆ โรงเรียนอยู่ในปาก และไอ้นนที่กำลังจกหมูมากินเนียนๆ ตอนไอ้เนมเผลอ
ไอ้เนมเพื่อนผม เป็นคนค่อนข้างขี้โมโหเอาเรื่องและนักเลงที่สุดในกลุ่ม ปากร้ายด่าจัด จะมีก็แต่ผมที่มันพูดดีด้วยและจ้อมากเหลือเกินจนผมรำคาญ มันติดผมมากจนแทบจะตามผมเข้าห้องน้ำด้วย เอาตรงๆ กูรำคาญมึงฉิบหาย!!
ส่วนไอ้นนนั้น เป็นคนที่ช่างพูดช่างคุยแบบออกแนวเป็นงานเป็นการ แต่ก็ชอบทำตาเจ้าเล่ห์ ชอบพูดแบบมีเลศนัยจนบางทีผมก็ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรกันแน่ แอบหลอนๆ และน่ากลัวเป็นบางที แต่มันก็ชอบทำแบบนั้นกับไอ้เนมมากกว่าผม ซึ่งก็โดนไอ้เนมด่าไฟแล่บเป็นปกติ
" ตกลงเย็นนี้ที่คาเฟ่ต์หลังโรงเรียนนะ เดี๋ยวกูพาเพื่อนร่วมชมรมคนใหม่ไปแนะนำตัว " ไอ้นนพูดและทำสีหน้ายิ้มๆ ยักคิ้วกวนทีน แล้วตกลงมึงจะรื้อฟื้นชมรมเชี่ยๆ นี่จริงเหรอ
" เชๆ ร้านนั้นใช่ไหม สาวๆ โรงเรียนหญิงล้วนชอบมานั่งกันด้วยดิ แต่ละคนเด็ดๆ ทั้งนั้น " ผมหรี่ตามองไอ้เนม ตกลงมึงจะไปเรื่องชมรมหรือดูนมกันแน่ฟะ
เฮ้อออ จะยังไงก็ช่างมันเถอะ เย็นนี้ผมไม่ได้มีนัดต้องไปทำอะไรอยู่แล้ว ได้นั่งกินหนมกับเพื่อนๆ ก็เป็นอะไรที่สนุกดี
ผมและไอ้เนมนั้นเรียนอยู่ห้อง 6/10 สายศิลป์ เพราะหัวผมมันไม่ค่อยจะรับตัวเลขและวิชาการเท่าไหร่ เอาจริงๆอาจจะไม่รับหอกอะไรเลยก็ได้ เออ กูโง่เข้าใจไหม
ส่วนไอ้นนนั้นอยู่ห้องคิง ซึ่งก็คือห้อง 6/1 กูละหมั่นไส้ ฉลาดแล้วยังเสือกหล่ออีกเพื่อนกู เอาจริงๆ พวกเราทั้งสามคนนั้นหน้าตาดีหมดครับ โดยเฉพาะผม กร๊ากก
ไอ้เนมนั้น ตัวขาวหน้าขาวปากแดงแปร๊ดด ตัวก็ไม่ได้สูงต่างจากผมมากแต่เสือกทำตัวกร่างซะเหลือเกิน เหมือนชิวาว่าแดกยาบ้า ส่วนไอ้นนนั้นตัวสูงมาก แต่ขาวน้อยกว่าผมและไอ้เนม ผมตัดสั้นแบบหนุ่มละมุน ชอบทำตัวแต่งตัวเหมือนพวกพระเอกเกาหลี ชอบทำหน้าตาเหมือนตัวเองหล่อกว่าคนอื่น โอ้ย อยากเอามันใส่กรงส่งประกวดชายงามสาขาหลงตัวเองฉิบหาย และสุดท้ายคือผมที่มั่นใจเหลือเกินว่าผมหล่อที่สุด หึหึ แต่เอาจริงๆ หน้าตาและผิวพรรณของผมนั้นเรียกได้ว่าดาวโรงเรียนยังหมอง
ตอนเด็กๆ ผมนั้นไม่ค่อยมีใครเรียกชื่อเล่นจริงๆ สักเท่าไหร่ มีแต่ ไอ้ตุ๊ด อีตุ๊ดอะไรแบบนั้นมากกว่าทั้งๆ ที่ผมก็ไม่เคยทำตัวตุ้งติ้งออกสาวเลยสักครั้ง ที่ผมโดนล้อก็เป็นเพราะหน้าตาและรูปร่างล้วนๆ เลยทีเดียว และก็แน่นอน ไอ้พวกที่แกล้งล้อผมก็ได้ลงไปนอนกัดคอนกรีต แดกหมัดเพื่อนผมและแดกทีนผมทันทีที่มันเรียก จนไม่มีใครกล้าล้อผมอีกแล้วยันปัจจุบัน
เมื่อผมขึ้นมัธยมปลาย ผมพยายามอย่างมากที่จะทำตัวให้เด่นน้อยลง ผมใส่แว่นกลมพลางหน้าบ้าง ทำผมยุ่งๆ ทำหน้าซีดๆ เข้าไว้ เรียกได้ว่าทำตัวให้ปกติธรรมดาและไม่ดูสะดุดตาใคร
ซึ่งการที่พวกเรานั้นเรียนในโรงเรียนอินเตอร์หรือเอกชนสุดหรู มันทำให้การพรางตัวของผมมีประสิทธิภาพมากที่สุด เพราะทุกๆ คนในโรงเรียนนั้นต่างก็เป็นลูกคุณหนูมีกระตังค์ การแข่งขันแย่งชิงความเด่นดังนั้นมีให้เห็นอยู่ทั่วไป เขาเรียกว่า ถ้าจะซ่อนใบไม้ ก็ต้องซ่อนในป่าแบบนี้แหละ
ตกเย็นเมื่อถึงเวลานัด ผมกับไอ้เนมก็เดินกันไปที่ประตูด้านหลังโรงเรียนเพื่อนรอไอ้หอกนนที่มันบอกว่ากำลังทำเวรอยู่ เวรมึงมันกลายเป็นเวรกรรมที่พวกกูต้องรอแล้วเนี่ย
" ช้าสัด มึงเลี้ยงเลยนะ " ผมพูดขึ้นทันทีหลังจากในที่สุด ไอ้นนก็โผล่หน้าเกรียนๆ มาที่หลังโรงเรียน
" มึงต้องเลี้ยงเกะกูต่อด้วย ไม่งั้นกูไม่ยอมจริงๆ อ่ะ " ไอ้เนมพูดสอดขึ้นมา แค่มันมาช้ามึงกะจะให้มันล้มละลายเลยใช่ไหม
" เออๆ กูเลี้ยงพวกมึงตลอดชีวิตเลยก็ได้ " ไอ้คำว่ามึงผมสังเกตว่าไอ้นนเหล่มองไอ้เนมแปลกๆ หรือผมคิดไปเอง
" แล้วไหนเพื่อนที่มึงบอกอ่ะ " ผมพูดและมองไปมองมารอบๆ ตัวมัน
" อ่อ ไอ้นั่นมันไปรอตั้งแต่เลิกเรียนแล้ว " ห๊า อะไรของมันวะ
" ทำไมมันไม่รอมึงอ่ะ ห้องเดียวกันนี่ " ผมถามแบบงงๆ
" กูเสือกไปบอกเวลานัดมันอ่าดิ มันเป็นคนแบบนี้แหละ เอาจริงๆ กูว่าพวกมึงก็รู้จักมันดีนะ " ผมยิ่งขมวดคิ้วงงไปใหญ่
" มึงเห็นแล้ว เดี๋ยวก็รู้เอง " ไอ้นนพูดและเดินนำหน้าไป ผมว่าผมเริ่มคิ้วกระตุกแปลกๆ แลดูมีลางสังหรณ์ว่า
ต่อไปชีวิตของผมจะต้องยุ่งเหยิงกว่านี้แน่ๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: จะเกิดอะไรขึ้นนะ !!
-
ติดตามๆ
-
KING ที่ 2 ชายหนุ่มผู้เคร่งกฎเกณฑ์
ผมกับไอ้เนมเดินตามไอ้นนมาถึงหลังโรงเรียน และยืนอยู่หน้าคาเฟต์หรือร้านนมที่ตอนนี้กำลังเต็มแน่นจนคนต่อคิวล้นมาถึงหน้าร้าน ไอ้ห่า แบบนี้จะได้แดกไหมเนี่ย
" ไม่ต้องห่วง จองไว้แล้ว " ไอ้นนหันมาพูดและยักคิ้วกวนทีน
ผมเดินเบียดเสียดผ่านสาวๆ โรงเรียนข้างเคียงที่กำลังยืนชะเง้อคอมองอะไรบางอย่างข้างใน นี่ที่มากันไม่ได้มาแดกนมหรอกเหรอ แล้วแม่งมาทำไมกันวะ
' มึ๊งงมึงดู พี่เขาหันมาด้วยอ่ะเมื่อกี้ '
' กูอยากถวายตัวเป็นเมียพี่เขา '
' เฮ้ยๆ เพื่อนพี่เขาก็หล่อนะ '
' แต่อีกคนดูธรรมดาเนอะ '
ผมคิ้วกระตุกทันทีที่ยัยพวกนี้นินทาผม หล่อนว่าใครธรรมดาฟะ มาเจอกันที่งานคอสได้นะเฟ้ย ขึ้นเลยกู ขึ้นเลย
" ไอ้ฟา ทางนี้ๆ " ผมมองตามไอ้เนมที่ยืนกวักมือเรียกผมอยู่หยอยๆ แล้วทำไมจะต้องจองโต๊ะในหลืบขนาดนี้ฟะ
ผมกระดื้บตัวเข้าไป มองไอ้เนมที่นั่งลงที่เก้าอี้และทำมือให้ผมนั่งข้างๆ มัน และมองไปฝั่งตรงข้าม ที่มีไอ้นนนั่งอยู่กับ...
เหมือนดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางอก ไอ้ฉิบหาย ไอ้หอกนน นี่มึง เอามันมาทำม๊ายยย
ผมตาค้างยืนอึ้งอยู่กับที่ แต่ก็ค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งอย่างสงบเสงี่ยมอยู่ตรงข้ามกับ ไอ้พ่อพระ ไอ้พ่อพระเอกของโรงเรียน นี่มึงไม่มีใครแล้วใช่ไหมถึงเอาไอ้ห่านี่มาร่วมแกงค์
ต้องเกริ่นก่อนว่าไอ้หอกนี่มันเป็นคนที่หล่อที่สุดในโรงเรียนของเรา เป็นเดือนประจำโรงเรียน ทั้งเรียนเก่ง บ้านรวยกีฬาดี เรียกได้ว่าไม่มีใครไม่รู้จักมัน และมันเป็นประธานนักเรียนอยู่ตอนนี้ ซึ่งทุกเช้าตอนเข้าแถวหน้าเสาธง ไอ้หอกนี่จะพร่ำพูดถึงกฎต่างๆ ของโรงเรียนจนผมแทบจะอ้วกออกมาเป็นคัมภีร์กฎระเบียบโรงเรียนอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเป็นคนที่น่ารำคาญสุดๆ โอ้ยย กูจะบ้าตาย
" การตรงเวลาเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าเรียนจบออกไปแล้ว ได้เรียนต่อ ได้ทำงาน นิสัยแบบนี้จะทำให้... " นั่นไงกูว่าแล้ว ไอ้พ่อพระเอกมันเล่นกูเอาแล้ว
" เอ่อ ผมขอชาเย็นปั่นใส่วิปเยอะเย๊อะเลยครับ หนมปังทาเนย ไอติมทอด น้ำแข็งใส เฮ้ยๆ มึงเอาอะไรกัน " ผมพูดแทรกไอ้หน้าหล่อและทำเป็นไม่สนใจที่มันพูด เอาซิ๊ มึงจะเล่นกับกูก็ได้ กูพร้อมรบ
" เรื่องมารยาทในการรับฟังผู้อื่น... " โอ้ยยย ใครก็ได้เอาทีนอุดปากมันที
" ไอ้ธีร์ใจเย็นๆ ผิดที่กูเองแหละ กูทำเวรเพิ่งเสร็จ " ไอ้นนพูดขึ้นและไอ้พ่อพระเอกก็เงียบทันที แต่ก็ยังคงหรี่ตามองผมแบบหาเรื่อง อะไรหรือมึงจะเอาห๊าา
" มึงเอาไอ้เหี้ยนี่มาทำไมวะ แค่หน้าเสาธงกูก็ปวดหัวแล้วนะ " ไอ้เนมพูดขึ้นและมองไอ้หน้าหล่อแบบอยากอัดเต็มที่ ใจเย็นๆ เพื่อนกู มึงเล่นพูดสิ่งที่กูคิดออกมาซะหมดเลย
" ลิงไร้สมอง เวลามันฟังอะไรแล้วไม่เข้าใจ มันก็จะปวดหัวประมาณนี้แหละ " ไอ้หล่อพูดพลางทำหน้านิ่งๆ กอดอกแน่นๆ ไอ้นี่มันเอาว่ะ
" มึงเจอกูหน้าร้านเลยดีกว่า " ไอ้เนมพูดและลุกพรวดหน้าแทบทิ่มไอ้ประธานฮิตเลอร์
' ตึง!!! '
ทุกอย่างเงียบสงบลงทันทีที่ได้ยินเสียงทุบโต๊ะเสียงดังของไอ้นน เอาแล้วไง เพื่อนกูคนนี้มันดูเงียบสงบและสุภาพ แต่ถ้ามันโมโหขึ้นมาละตัวใครตัวมันเด้อ
ผมค่อยๆ ดึงเสื้อไอ้เนมให้มันนั่งลง แต่ไอ้เนมก็แค่เปลี่ยนเป้าหมายจากจ้องหน้าไอ้หล่อไปจ้องไอ้นนแทน แต่ก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี
" กูเป็นหัวหน้ากลุ่มนี้ฟังกูหน่อย ไอ้ธีร์ที่มึงเห็นมันก็แค่ทำตามหน้าที่มัน มึงยังไม่รู้จักมันด้วยซ้ำ เพื่อนกูไม่ได้เป็นคนใจแคบแบบนี้นี่หว่า " ผมกับไอ้เนมมองไอ้นนที่พูดออกแนวขอร้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด นี่แค่ชมรมกากๆ มึงต้องจริงจังขนาดนี้เลยเรอะ
" เอาล่ะ จะเริ่มกันหรือยัง " ไอ้หน้าหล่อพูดพลางเริ่มจดบันทึกขยุกขยิกลงในสมุด พร้อมกับวางโทรศัพท์อัดเสียงไว้ข้างๆ โอ้โหนี่มันวาระการประชุมแห่งชาติ แล้วเดี๋ยวนะ มึงทำตัวอย่างกับเป็นประธานกลุ่มซะงั้น
" ก่อนอื่น จะขอเกริ่นก่อนว่า ในปัจจุบัน... "
" พี่ธีร์คะ หนูมาจากโรงเรียนสตรีข้างๆ ค่ะ พอดีหนูอยากขอเบอร์พี่ได้ไหมคะ " ผมกลั้นขำมองไอ้หน้าหล่อที่โดนสาวน้อยขัดจังหวะวาระการประชุมแห่งชาติของมัน แต่ก็หมั่นไส้ฉิบหาย ทำไมมึงขายดีจังวะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังทำสีหน้าเหมือนหลวงพี่ที่โดนสีกาจีบ มันขมวดคิ้วเข้มๆ ของมันเป็นปม ดวงตาคม จมูกโด่ง และปากสวยได้รูป ผมรู้สึกเสียดาย ที่ของดีๆ นั้นมารวมอยู่ในตัวมัน ทั้งหน้าตาและรูปร่าง แต่นิสัยสันดานมันเสือกหมาไม่แดกซะงั้น
" เราน่ะ เรียนอยู่ชั้นอะไร สุภาพสตรีควรรักนวลสงวนตัวนะ ไม่ใช่มาทำตัวกรี๊ดกร๊าดผู้ชายแบบนี้ " เอาแล้วไง อีหนู โดนเทศน์มหาชาติแน่ๆ ฮ่าๆ
" หนูเรียนอยู่ชั้น 4 ตึกเหนือค่ะ ว่างๆ ก็มาหาได้นะคะ " ผมกลั้นขำจนชาเย็นแทบเล็ดออกจมูก อีหนู มึงอยู่เป็น
ไอ้หน้าหล่อ ถึงกับพ่นลมหายใจออกจมูกและเริ่มพูดต่อไปทำเหมือนสาวๆ เป็นอากาศธาตุไปซะเลย ไอ้นี่มันร้าย
สุดท้ายจริงๆ แล้วพวกเราก็ไม่ได้พูดเรื่องชมรมอะไรมากนัก เหมือนกับแค่มานั่งคุยกันกินหนมกันมากกว่า มีแต่ไอ้หน้าหล่อนั่นแหละที่คอยแต่จะเข้าวาระการประชุมอยู่เรื่อย อยากเอาชาเย็นราดหัวมันจริงๆ
" ไอ้ธีร์ว่าจะถามหลายรอบละ มึงมีแฟนหรือยังวะ " ไอ้นนอยู่ดีๆ ก็ถามขึ้น แต่ทำไมถามมันแล้วต้องเหล่มองกู
" จริงๆ ไม่น่าถามนะ ใครจะทนคบมันได้วะ " ผมพูดและหลบตาไอ้คนที่กำลังพุ่งจิตสังหารใส่ผม
" คือยังงี้ กลุ่มพวกเรายังโสดทุกคนน่ะ แบบว่าพวกเรามีกฎอยู่ ถ้าใครมีแฟนก่อน คนนั้นจะถูกทำโทษอย่างสาสมเลยทีเดียว " เดี๋ยวนะ อันนี้รู้สึกมึงจะตั้งเองนะไอ้นน เหมือนมึงตั้งมาเพื่อกั๊กอะไรสักอย่าง มึงมันร้าย ดูจากแววตามึงแล้วมึงมีแผนร้ายแน่ๆ
" ก็ดีแล้ว วัยเรียนก็ควรตั้งใจเรียน เรื่องความรักมันยังไม่ถึงเวลา " แหม พ่อมหาจำเริญ มึงไม่ไปบวชเลยฟะ ผมเบะปากมองไอ้ธีร์อย่างหมั้นไส้ แค่ไม่กี่ชั่วโมงมึงทำกูเบะปากจนจะเป็นชายน้อยอยู่แล้วเนี่ย
แต่เอาเถอะ กูจะคอยดู ว่ามึงจะแน่สักแค่ไหน คนเราเมื่อเจอใครสักคนที่ถูกใจมึงจะหักห้ามใจได้เหรอ แล้วยิ่งหน้าตาแบบมึงด้วย คนสวยๆ คงเข้ามาเยอะ แล้วถ้าวันนึงมึงเกิดชอบเขาล่ะ อยากรู้นักว่าจะอดใจได้ไหม ผมมองหน้ามันและยิ้มอย่างมีเลศนัย และมันก็เหลือบตาขึ้นมามองผมเช่นกัน
" ยิ้มอะไร " มันทำหน้านิ่งๆ ถามผม ซึ่งผมก็แค่สะบัดบ็อบและจกไอติมแดกต่อไปแบบไอด้อนท์แคร์
" เออไอ้ฟา วันเสาร์นี้ไปเที่ยวกัน กูอยากไปสวนน้ำ " ฉิบหายละ วันเสาร์นี้กูมีงานคอสเฟ้ย
" คือ วันเสาร์นี้แม่กูมา " เอาฟะ นาทีนี้ต้องแหลไว้ก่อน มามี๊ฟาขอโต๊ดด
" แม่มึงไป LA นี่ กลับมาแล้วเหรอ " ผมกลืนน้ำลายลงคอ ไอ้เหี้ยนน มึงนี่รู้ดีชีวิตกูจริงๆ
" ร้อยเอ็ดอ่าเหรอ " ไอ้เนมพูดขึ้นแบบมึนๆ
" ร้อยเอ็ดพ่อง แม่กูตอนนี้อยู่เมกา "
" แม่กูไม่เห็นบอกอะไรเลย ปกติแม่มึงชอบโทรมาเมาท์มอยกับแม่กูอ่ะ " ไอ้เนมเท้าคางและดูดนมในแก้วไปด้วย
" เออน่า ไปวันอาทิตย์ละกัน " ผมพูดตัดบททันที
" เชๆ กูจะได้เตรียมชุดว่ายน้ำ "
" ไอ้ธีร์ ไปด้วยกันนะ " ไอ้นนหันไปถามคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือเรียนเฉย มึงชิลเป็นไหมเนี่ย นั่งชิลๆ อ่ะ
ไอ้ธีร์เหลือบตาขึ้นมามองผม และเหลือบกลับลงไปมองหนังสือตามเดิม
" เสียเวลาอ่านหนังสือ " อ๋อหราาาาา เรื่องของมื๊งงง ดีแล้วแบบนี้แหละ มีมึงไปด้วยกูไม่รู้จะโดนสวดอะไรอีก
หลังจากที่พวกเรานั่งคุยกันสักพักใหญ่ ผมมองนาฬิกาข้างผนังที่บอกเวลาว่าใกล้จะมืดแล้ว เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ก็มักจะเพลินแบบนี้แหละ
" กูขอตัวกลับก่อนนะ เดี๋ยวต้องแวะซื้อของด้วย " ผมพูดและลุกขึ้นสะพายกระเป๋าที่ไหล่
" กูก็กำลังจะกลับ ไปๆ เดี๋ยวไปส่ง มึงด้วยไอ้เนม " ไอ้นนพูดและลุกขึ้นตาม
" มึงกับไอ้เนมไปคนละทางกับกูเลย เดี๋ยวกูโบกแท็กซี่เอง " ผมนั้นไม่ชอบการขับรถครับ เลยไม่อยากซื้อหรือเอาของที่บ้านมาขับ
" มึงไปแถวไหนอ่ะ " ไอ้เนมถามผม
" แถวๆ บ้านกูนั่นแหละ " ผมพูดและเตรียมพร้อมจะออกไปจากร้าน แต่ก็ยังไม่วายเหลือบมองไอ้หล่อที่ยังคงนั่งเปิดหนังสือไปมา หมั่นไส้ว่ะ
" อ่าว งั้นก็ทางเดียวกับไอ้ธีร์ " ไอ้นนพูดและเพยิดหน้าไปหาไอ้หล่อที่เริ่มขมวดคิ้วเป็นปม
" พอเลย มึงหยุด " กูเดินไปยังดีกว่า ถ้าจะให้ไปกับไอ้หอกนี่ ผมพูดและทำสีหน้ารำคาญใจ
" ไอ้ธีร์ กูฝากเพื่อนไปด้วยคนดิ " ไอ้เชี่ยนน ไอ้ฉิบหาย
ผมมองไอ้หน้าหล่อที่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือมาจ้องหน้าผมและก้มหน้าลงอ่านต่อไป
" ไม่อ่ะ " อ๋อเหรออออออ แปลว่ามึงไม่เอากูใช่ไหม ทำเหมือนกูสนอ่ะ ผมตาเหลือกมองไอ้คนที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ หนอยยมึง หยามกูมาก
" กูไปแท็กซี่ จบนะ " ผมพูดและเดินปึงปังออกมา
" ไอ้ฟาย!! " ผมตะโกนอยู่หน้าร้านและเดินต่อไปโบกแท็กซี่อย่างเดือดดาล คิดว่ากูอยากไปกับมึงตายห่า
ผมฟึดฟัดๆ ตลอดทางไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง และบอกให้แท็กซี่จอดที่ปั๊มน้ำมันใกล้ๆ ห้างเพื่อแต่งตัวเล็กน้อย
ผมเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆ และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักศึกษาหญิง สวมวิกผมและแต่งหน้าอ่อนๆ ผมไม่กล้าเดินเข้าไปในโซนเครื่องสำอางค์ตอนที่เป็นผู้ชายจ๋าขนาดนี้ แต่งตัวให้กลมกลืนและมันเป็นสิ่งที่ผมถนัดที่สุด
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ และปัดแก้มทาลิปเพิ่มอีกนิดอยู่หน้ากระจก โอ้ย กระโปรงทรงเอนี่สั้นไปหน่อย เลือกผิดไซส์มาซะได้
" สวยจัง " ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่เพิ่งสังเกตุได้ว่ามีคนยืนมองผมอยู่อีกมุมของกระจก เป็นหนุ่มวัยทำงานท่าทางกระสัน กำลังหายใจเข้าออกแรงๆ และทำหน้าเคลิ้มมองผมอยู่
" พี่ชอบกระเทยนะ หนูผ่าหรือยังจ๊ะ "
ผมพ่นลมออกจมูก ถกแขนเสื้อขึ้นและหันไปมองตาไอ้โรคจิตนั่นด้วยใบหน้าเอาเรื่อง
" กระเทยพ่อง กูอยากผ่ากบาลมึงมากกว่าตอนนี้ " ผมพูดเสียงดังและเดินเข้าไปกะวางมวยเต็มที่ จีบใครไม่จีบ กูยิ่งอารมณ์เสียอยู่
" ดุจัง " ไอ้โรคจิตนั่นรีบตะเกียกตะกายผนังหนีผมออกไปอย่างรวดเร็ว ให้มันรู้ซะมั่ง
เฮ้อออ ผมถอนหายใจและรีบเพิ่มแป้งบนหน้าอย่างรวดเร็ว โกรธทีไรหน้าเป็นรอยหมด หยุบหนอพองหนอ
ผมเช็คตัวเองหน้ากระจกจนมั่นใจและเดินออกมาเพื่อเดินต่อไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ
ผมเดินเชิดหน้าไม่สนใจบรรดาผู้คนที่กำลังเหลียวมองผมตาเป็นมัน หึหึ เป็นไงล่ะ สวยสุดยอดเลยใช่มั้ย
' นั่นมันน้องฟ้านี่นา ที่ลงในเน็ตบ่อยๆ อ่ะ '
' น่ารักเนอะ '
' น้องฟ้าหรือนางฟ้าวะ ใจละลายเลยกู '
ผมเดินผ่านผู้คนและตรงดิ่งไปที่แผนกเครื่องสำอางค์โดยไม่ค่อยสนใจเสียงรอบข้าง ผมนั้นแค่มาซื้อของ ผมไม่อยากให้มีคนมายุ่งด้วยเท่าไหร่ตอนนี้
" คือ ใช่พี่ฟ้าหรือเปล่าคะ งานคอสคราวที่แล้วหนูก็ไปนะคะ หนูชอบพี่มากเลย " ผมหันไปยิ้มให้สาวน้อยที่กำลังจ้องผมตาเป็นมัน
ใช่แล้วล่ะ ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นผู้ชายและผมก็ใช้ชื่อในวงการว่าฟ้า ซึ่งจริงๆ ผมชื่อฟาต่างหากล่ะ
ผมยิ้มและพยักหน้าน้อยๆ ผมไม่ค่อยอยากพูดออกไปนัก เพราะเสียงผมนั้นมันค่อนข้างจะแมนเหลือเกิน
" ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ " สาวน้อยคนนั้นยังคงเดินตามผมไปทุกที่ โอ้ยย อีหนูกลับบ้านไปไป๊
" นะค๊าา " สาวน้อยคนนั้นยังคงเดินตามผมและจับแขนผมเบาๆ หลังแหวนซะดีไหม ดีดหน้าผากแม่งเลยดีกว่า กวนใจจริง
ผมที่ขี้เกียจทะเลาะกับเด็กก็พยักหน้าน้อยๆ และฉีกยิ้มหวานอีกระลอกย้อมใจเด็ก
" เย้ๆ พี่ธีร์ มาถ่ายให้ธัญหน่อย " ผมคิ้วกระตุกเล็กๆ ทั้งๆ ที่ใบหน้าก็ยังคงยิ้มอยู่
เดี๋ยวนะอีหนู เมื่อกี้เอ็งว่าไงนะ ลางสังหรณ์และจิตใต้สำนึกของผมมันบอกผมว่า มึงควรวิ่งหนีไปเดี๋ยวนี้โว้ย แต่ว่านะ คนชื่อธีร์แม่งมีเยอะ คงไม่ซวยขนาดนั้น...
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็ต้องชะงักไปทันที ผมตาโตมองผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ที่ถูกใช้งาน
อ้ากกก ฉิบหายแล้วกู โอ้ววว มายก๊อดดด
-
สนุกดีค่าาา ติดตามๆ สาวดุ้นก็น่ารักดี555
-
ฉิบของจริง
-
ติดตามจ้า :L2:
-
:laugh: ไงล่ะ ยิ่งเกลียด ก็ยิ่งเจอ
-
จะถูกจับได้ไหมมมมม
-
ตลกอะ ขำแรง 555555555
-
ชอบบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ฟา สวยเหมือนนางฟ้า :mew1: :mew1: :mew1:
นน ถ้าจะชอบเนมนะ :hao3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เหอๆๆ เอาแล้วๆๆไ
-
KING ที่ 3 ความจริงอันตื่นตะลึง
ผมรีบหันหลังควับทันทีและกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มันจะจำกูได้ไหม จำได้ไหมเนี่ย แต่ว่าตอนนี้ผมไม่เหมือนเดิมเลยนะ ไม่เคยมีใครจำผมได้ ต้องรอดสิ กูต้องร๊อด
" พี่ฟ้าขา หันมาทางนี้สิคะ " โอ้ยอีหนูเอ๊ย เอาไงดีวะเนี่ยกู
ผมยังคงหันหลังให้ไอ้ธีร์ และคิดหาทางออกด้วยหัวใจที่เต้นระทึก
" แต่งตัวไปเรียนหรือไปทำอะไรกันแน่ " เสียงโทนต่ำที่ดูวางอำนาจกำลังพ่นคำก่นด่าใส่ผมอยู่ นั่นไง มันเล่นกูแล้วไง ขนาดหันหลังนะเนี่ย
" โธ่ พี่ธีร์ห้ามว่าพี่ฟ้านะ พี่ฟ้าสวยจะตาย ใส่อะไรก็ดูดี เนอะ " แม่สาวน้อยเดินมามองหน้าผมและยักคิ้วสองจึ้กเป็นกำลังใจ เหอะๆ เดี๋ยวพ่อติดแก๊บให้ซะเลย ทำกูลำบากเนี่ยเห็นไหม
" เหอะ ทุเรสลูกกะตา สงสารพ่อแม่ " ผมกำหมัดแน่น หนอยย มีของดีก็ต้องโชว์บ้างสิโว้ย กูรู้มึงก็ชอบ อย่ามาแหลหื่นหลบในนะโว้ย
ผมตัดสินใจหันตัวไปเผชิญหน้ามันแบบสโลว์โมชั่น จงใจสะบัดผมพริ้วสวยอย่างกับโฆษณาแชมพูยี่ห้อดัง
" เอ่อ..แค่กๆ " อ้ากกกก เสียงกูขึ้นคีย์สูงสิโว้ย มันต่ำซะจนไอ้หอกนี่เริ่มขมวดคิ้วแล้ว
" ขอโทษนะค๊า พอดีไม่ค่อยสบายนิดหน่อย เสียงอาจจะแปลกๆ โฮ๊ะๆๆ " ผมปิดปากหัวเราะแบบผู้ดี มีสะดิ้งนิดหน่อยให้พอน่ารักน่าเอ็นดู เป็นไงกูน่ารักใช่ไหมล่ะ หลงกูยังไอ้หล่อ
" น่ารำคาญ " อ๊าว ไอ้เวร ต่อยกับกูไหม
ผมมองหน้ามันที่หันไปมองอย่างอื่นและทำเหมือนไม่อยากเสียเวลาคุยกับผมเท่าไหร่ หนอย เล่นตัวนะมึง คิดว่าหล่อแล้วสาวๆ ต้องง้อใช่ไหม หมั่นไส้โว้ย
" พี่ธีร์~ มาถ่ายรูปให้ธัญก่อน มามะ " ผมมองสาวน้อยที่กำลังลากพี่ชาย ใช่แหละ ผมว่าชัวร์ แม่งหน้าแทบจะถอดกันมาเลย อีหนู ถ้าเอ็งมีขนหน้าแข้งนี่แฝดเลยนะ
" อืม " ผมมองไอ้ธีร์ที่ถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ไอ้นี่แม่งแปลก ผมว่าผมสวยนะ ดูจากสายตาคนแถวนี่แล้ว แต่มันกลับไม่สนใจผมเลยซะงั้น ยิ่งคิดยิ่งของขึ้นโว้ย
" ไอ้ฟาย " ผมพูดเบาๆ และหัวเราะกลบเกลื่อนเสียงดัง ไอ้ธีร์รีบหันควับมามองผมและทำสีหน้าไม่พอใจ นี่มึงยิ้มเป็นไหมเนี่ย ยิ้มอ่ะ ถ้ามึงยิ้มกูว่าควายยังยิ้มตามอ่ะ เสียดายหน้าตาฉิบหาย
" โฮ๊ะๆๆ ตุ๊กตาควายตัวนั้นน่ารักจัง " ผมทำท่าทางชี้ให้น้องสาวมันที่ทำหน้ามึนๆ ดู
" อันนั้นมันหมีนะคะ " สาวน้อยพูดและขมวดคิ้วงงๆ
" อ่าวเหรอ พี่ว่ามันเหมือน 'ควาย' มากกว่า " ผมพูดและตั้งใจเน้นคำว่าควาย ใส่หน้าควายแถวนี้
ไอ้ธีร์ถือมือถือไว้ในมือและหรี่ตามองผมเหมือนพยายามห้ามตัวเองไม่ให้สกายคิกใส่ผม
" แต่พี่ว่าตุ๊กตานั่นเหมือน 'แรด' มากกว่านะ " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มมุมปากเล็กๆ เดี๋ยวนะ คำว่าแรดมึงสะบัดปากมาหากูแบบไม่มีแอบแฝงเลยนะ หนอยย!
" เอ่อ ธัญว่าเราถ่ายรูปกันเถอะค่ะ " น้องสาวไอ้หอกนั่นเริ่มยิ้มเจื่อนๆ และมองผมด้วยสีหน้าขอโทษ
ผมยืนยิ้มน้อยๆ จีบปากจีบคออย่างน่ารัก แอ๊บใสๆ ไร้เครื่องปรุง และกอดคอน้องสาวไอ้ควายนี่ไว้
' แชะ! '
" ง่าา พี่ธีร์อ่ะธัญยังไม่ทันยิ้มเลยค่ะ " ผมมองไอ้หอกธีร์ที่มันกดถ่ายรูปโดยแทบจะไม่มองจอด้วยซ้ำไอ้ห่าดวกส์ มึงจะมากไปแล้วนะ กูยังไม่ทันโพสท่าเลย
' แชะ! '
โอ้ยไอ้ฟาย พออีกรูปนึงมันก็ทำแบบเดิม โครตกวนส้นทีน
" เกลียดพี่ธีร์แล้ว ไอ้คนใจร้าย " ผมมองสาวน้อยที่กำลังทำท่าเหมือนจะลงไปดิ้นกับพื้น ใจเย็นอีหนู ไอ้คนแบบนี้พี่จัดการเอง
ผมเดินดิ่งๆ เข้าไปหาไอ้หอกธีร์ที่กำลังทำหน้ามองผมแบบ แล้วยังไง จะทำไม
นี่มึงเป็นมิตรกับใครมั่งเนี่ย ถ้าไม่มีหนังหน้าช่วยชีวิตกูว่าป่านนี้มึงลงไปนอนคุยกับตีนคนหลายคนแล้ว
" เอามานี่ " ผมเอื้อมมือไปที่มือถือในมือในหอกนี่และพยายามจะแย่งออกมา
" ยุ่ง " มันที่เห็นแบบนั้นก็ยืดแขนชูมือถือขึ้นไปในอากาศแบบที่กะจะไม่ให้ผมเอื้อมถึงเลย
" ทำอะไรเนี่ยไอ้เห..เอ่อ ขอเถอะนะคะ " ผมทำตาวิ๊งๆ โปรยเสน่ห์รัวๆ เกือบหลุดปล่อยตัวกินไก่ออกไปแล้วกู
ผมพยายามเอื้อมแขนสุดชีวิต และพอทำแบบนั้น ร่างกายของผมก็แนบเข้ากับไอ้ห่านี่แบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ช่างเถอะ ใส่ซิลิโคนมาแล้ว หึหึ เป็นเต้าเลยใช่มั้ยมึง ชอบอ่าดิ๊
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็กลับเห็นสีหน้าของมันที่เหมือนกับกำลังเอือมระอาผมอยู่ มันเอาแขนลงและดันตัวผมออกทันที
" หน้าไม่อาย " เฮ้ย ผมว่ามันจะมากเกินไปแล้วนะ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นนี่คงร้องไห้แน่ๆ
" เป็นเกย์หรือไงวะ " ผมพูดและทำท่าเบะปากน้อยๆ
" เกย์แล้วไง เกย์ก็เป็นคนไม่ใช่หรือไง " เหมือนดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางอก เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวนะ จริงเหรอวะเนี่ย
ผมยืนตาค้างจ้องหน้ามันอย่างตื่นตะลึง แต่สักพักผมก็เริ่มยิ้มขำและทำหน้าตากระลิ้มกระเหลี่ยแกล้งมัน
ไอ้ธีร์ ไอ้พ่อประธานนักเรียนผู้เคร่งกฎทุกสรรพสิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างมึงทำตามระเบียบเป๊ะเลยนี่หว่า แต่นี่มันเป็นกฎธรรมชาตินะ ผู้ชายกับผู้หญิง เป็นของคู่กัน แล้วนี่มึง อุปส์ ฮ่าๆๆ
ผมกลั้นขำสุดฤทธิ์และมองมันที่กำลังทำหน้าเหมือนอยากจะบีบคอผม ใจเย็น ตอนนี้กูผู้หญิงนะ กูอ่อนแอ๊อ่อนแอ อย่านะมึง กูสู้น้า
ผมยิ้มและดึงแย่งมือถือที่มันถือไว้ ยกขึ้นสูงและเตรียมพร้อมถ่ายเซลฟี่ ผมยิ้มกว้างสุดฤทธิ์อย่างอารมณ์ดีและกวักมือเรียกอีหนูน้องสาวให้เข้ามาใกล้ๆ และกอดคอไว้ ผมกระดื้บๆ เอียงคอไปใกล้ๆ ไอ้หน้าหล่อที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
" เอ้า 1 2 3 ~ "
' แชะ! '
ผมมองรูปภาพที่ปรากฎบนหน้าจอ มันเป็นภาพของคนสามคนที่มีคนสองคนที่ยิ้มแป้นและอีกคนที่ทำหน้าเหมือนอยากจะกัดหูคนข้างๆ
" ขอบคุณค่าพี่ฟ้า หนูจะใส่กรอบรูปอันใหญ่ๆ แขวนกลางบ้านเลยค่ะ " เอางั้นเลยเหรออีหนู เอ็งไม่ดูหน้าพี่ชายเอ็งเลยนะ มันโครตเต็มใจถ่าย ฮ่าๆๆ
" โอเคงั้นพี่...อ่อลืมไป " ผมพูดและทำท่าจะเดินไป แต่ก็วกกลับมาและเดินไปใกล้ๆ ไอ้ธีร์ที่ยังคงยืนนิ่งและจ้องมองผมด้วยความไม่พอใจ
" ขอบคุณสำหรับรูปถ่ายนะคะ แล้วก็ ...ขอให้เจอหนุ่มๆ ตามที่ใจปรารถนานะคะ " ผมกลั้นขำและตบบ่าคนตรงหน้าเบาๆ และเดินสะบัดบ็อบจากมาอย่างอารมณ์ดี ฮ่าๆ มึงเสร็จกูแน่ กูอยู่เหนือมึงแล้ว มึงจะหือกับกูไม่ได้แล้วน้า ไม่งั้นกูเสียงตามสายแน่ ไม่ก็ประกาศหน้าเสาธงแม่ง ไอ้ธีร์เป็นเกย์ ไอ้หล่อเสียของเอ้ย ไอ้ฟาย ฮ่าๆๆ
ผมกลับมาถึงห้องและจัดการลอกคราบตัวเอง เช็ดล้างเครื่องสำอางค์ ล้างหน้าอาบน้ำ และมานอนเกือกกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงของผม คอนโดของผมนั้นไม่ใหญ่มากนัก เพราะผมจะรู้สึกว่ามันจะโหวงเหวงไป แค่มีห้องนอนมีที่ดูทีวี มีครัวมีระเบียงสวยๆ ห้องน้ำกว้างๆ ก็พอแล้ว
ผมนอนมองเพดานพลางคิดถึงเรื่องวันนี้ เรื่องไอ้ธีร์ ผมนั้นจริงๆ ก็ไม่ได้เกลียดมันหรอกครับ ผมแค่หมั่นไส้มันเท่านั้น ผมอิจฉาความเพอร์เฟ็คของมัน ขนาดผู้ชายด้วยกันเองยังต้องเหลียวหลังมองมันเลยมั้ง
ผมว่ามันเป็นคนที่ดูดีและดูโตเกินไปที่จะอยู่มัธยมปลาย ถ้ามันแต่งตัวด้วยชุดลำลอง เอาจริงๆ ผมว่ามันดูเหมือนเด็กมหาลัยมากกว่า ผิวขาวและรูปร่างสมส่วน แต่เอาจริงๆ ผมไม่รู้หรอกว่าหุ่นจริงๆ มันเป็นยังไง ก็มันไม่เคยแก้ผ้าให้ดูนี่นา และเรื่องที่ช็อคมากๆ ก็คือเรื่องที่มันเป็นเกย์ เอาจริงๆ มันก็ไม่ได้พูดว่ามันเป็นหรอกนะ แต่คำพูดมันทำให้คิดแบบนั้น และท่าทางมันจะไม่สนใจผู้หญิงเอาซะเลย ขนาดสวยๆ แบบผมเนี่ย มันยังไม่แลตามองเลย ชิ พูดละขึ้น ผมไม่เคยรู้สึกเสียความมั่นใจแบบนี้มาก่อน มันน่าจะไม่ชอบผู้หญิงจริงๆ ละมั้ง แต่มันก็ไม่เคยมีข่าวว่าชอบผู้ชายหรือมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยสิ มันยังไงกันแน่นะ
แล้วผมจะคิดถึงมันทำไมฟะเนี่ย เริ่มมึนกับตัวเอง มันจะเป็นยังไงก็เรื่องของมันเถอะ
ผมปิดไฟที่หัวเตียง หยุดคิดและหลับตาลงนอนหลับฝันดี
รุ่งเช้า ผมนั่งรถแท็กซี่เพื่อไปที่โรงเรียนเหมือนทุกวัน และไปยืนรอไอ้เกลอสองตัวแถวๆ หน้าโรงเรียน พลางซื้อหมูปิ้งยืนกินรอพวกมันไปด้วย แม่งมาช้ากันตลอด
ไอ้เนมนั้นพ่อแม่มันขับรถมาส่งครับ ส่วนไอ้นนนั้นขับรถมาเองตามสไตล์มัน โชว์พาวอวดรวยนะมึง หมั่นไส้เจาะยางแม่ง
' ปี๊นนนน! '
โอ้ย ไอ้ห่า กูยืนจนจะสิงเสาไฟฟ้าแล้วยังเสือกบีบแต่ใส่กูอีก คงไม่มีใครหรอกนอกจากไอ้นน...
แต่ผมที่หันไปก็ต้องชะงักหมูปิ้งคาปาก BMW คันหรูสีดำที่มีคนขับนั่งหน้าเป็นตูดอยู่ในรถกำลังกระหน่ำบีบแตรใส่ผม เดี๋ยวๆๆ มึงเป็นอะไรของมื๊งง
ผมทำหน้ามึนๆ มองไอ้หอกธีร์ที่จ้องผมเหมือนอยากจะขโมยกินหมูปิ้งผม และอยู่ๆ มันก็ขับรถเลี้ยวเข้าประตูโรงเรียนไปแบบงงๆ เดี๋ยวนะ นี่มึงทักทายกูเหรอเมื่อกี้อ่ะ เป็นอะไรมากไหมเนี่ย
' หงับๆ '
ผมที่ถือหมูปิ้งอยู่ก็รู้สึกถึงหมูในมือผมที่กำลังจะอันตรธานหายไป ผมจึงหันมามองและพบว่า ไอ้หอกเนมกำลังขโมยแดกหมูผมอยู่ โอ้ยยย แต่ละตัว กูปวดเศียรเวียนเกล้าจริงๆ
" เชี่ยไรเนี่ย "
" ของฟรีหร่อยสาด " ไอ้เนมพูดพลางเอาปากไถไหล่ผม แดกของกูยังเสือกเอาเสื้อกูเป็นผ้าขี้ริ้วอีก โบกสักทีดีไหมเนี่ย
" มึงสนิทกับไอ้ธีร์แล้วเหรอ เมื่อกี้เห็นมันทักมึง " ผมหรี่ตามองไอ้เนม ทักบ้านมึงสิ มันไม่เหยียบกูติดล้อมันไปด้วยก็บุญละ
" จ้างให้กูก็ไม่สนิทด้วยหรอก " ผมพูดและทำหน้าเหมือนรังเกียจสุดๆ
" เออ ไอ้เนม มึงรู้ป่ะว่าไอ้ธีร์... " ผมที่เพิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อวานได้ก็หันไปคุยกับไอ้เนมอย่างลืมตัว แต่ผมก็คิดอีกทีว่า ผมไม่ควรจะพูดหรือเปล่านะ จริงๆ มันก็ไม่ควรแหละ แล้วผมก็ยังไม่แน่ใจด้วย งั้นยังไม่พูดดีกว่า
" ไอ้ธีร์อะไร " ผมหันไปตามเสียงนั้นและโอ้วแม่เจ้า ผมมองไอ้หอกธีร์ที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ข้างหลังผมกับไอ้เนม พลางทำหน้าตาหน้ากลัวฉิบหาย มึงจะกัดกูไหมเนี่ย
" ไรมึง คนจะคุยกันเสือกฉิบหาย " ไอ้เนมหันไปแหวใส่ไอ้ธีร์ทันที ต้องอย่างงี้สิเพื่อนกู กำลังจะนินทามันแล้วยังไปด่ามันอีก เพื่อนกูสุดยอดไหมล่ะ
" นี่พวกมึงแกล้งเพื่อนกูอีกแล้วเหรอ " ผมมองไอ้นนที่เดินมาสมทบอีกทีและกำลังกอดคอไอ้หน้าหล่อใจทรามไว้ พวกมึงนี่แม่งแดกเสาไฟฟ้าลงไปเหรอ มันสองคนตัวสูงใหญ่พอๆ กัน ทำเอาผมกับไอ้เนมเป็นชิวาว่าแคระไปเลย
" แกล้งห่าอะไรล่ะ มันนั่นแหละบีบแตรใส่กู " ผมพูดและมองหน้าไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผมเขม็ง ทำไม ทำไม หรือมึงจะเอา
แต่ผมที่นึกขึ้นได้ถึงเหตุการณ์เมื่อวานก็เผลอยิ้มออกมาแบบกวนบาทาซะเหลือเกิน หรือว่าาาา อย่าบอกนะว่ามึงชอบก้นกู ก็นั่นสิน้า มึงชอบผู้ชายนี่ แล้วกูก็หล่อซะด้วย ผมทำหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยกวนทีนและยืนบิดไปมา เหมือนคนกำลังยืดเส้นยืดสาย เน้นโชว์เรือนร่างอันเร้าใจ กร๊ากก
" เป็นเหี้ยอะไรของมึงไอ้ฟา นอนตกเตียงเหรอ " ไอ้เนมมองผมด้วยสายตาหยะแหยงพลางขมวดคิ้ว ผมมองไอ้ธีร์ที่จ้องมองผมและทำหน้ามุ่ยสุดๆ
" เฮ้อออ ปวดตัวจัง " ผมพูดแบบนั้นแต่เสือกยืนหันหลังโก้งโคงก้มตัวทำเป็นมัดเชือกรองเท้า ฮ่าๆๆ เป็นไงบั้นท้ายอันเต่งตึงของกู ชอบอ่าดิ๊ อยากสอยอ่าดิ๊ ฮ่าๆ แกล้งคนสนุกฉิบหาย
' พลั่ก! '
อ้ากกกก ผมหน้าแทบทิ่มทันทีที่ก้มลง รู้สึกถึงฝ่าทีนที่ถีบผมให้เสียศูนย์จนเซถลาไปข้างหน้า
" ไอ้เหี้ย!! ใครถีบกูวะ " ผมรีบยืดตัวขึ้นและหันมาด่ากราดทันที จะมีใครล่ะ ไอ้เหี้ยธีร์ มึงอยากสัมผัสตูดกูเลยเอาตีนลูบตูดกูใช่มั้ยห๊าาา
" ต้องบอกว่า 2 ตีนเลยดีกว่า ฮ่าๆ " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะชอบใจกับไอ้เนม
ผมหน้ามุ่ยมองไอ้หอกสองตัวที่ถีบผม แต่ไอ้ธีร์นั้นก็แค่มองไปที่อื่นทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ ไอ้เพื่อนเลว กูเสียแผนหมด
" ไปเข้าแถวได้แล้ว " ไอ้ธีร์ละสายตาจากแมกไม้มามองพวกผมและเดินกลับเข้าโรงเรียนไป ชิ
ไม่นานผมกับไอ้เนมก็มายืนเข้าแถวหน้าเสาธง ผมมองไอ้นนที่กำลังมองมาที่พวกผมเช่นกันพลางทำหน้ากวนทีน ห้องมันเป็นห้องคิงซึ่งอยู่แถวแรกสุดเลยได้อยู่ในร่ม โอ้ยยย สองมาตรฐานฉิบหาย ผิวกูเสียหมดแบบนี้
ผมเอาสมุดเล็กๆ บังหัวไว้ ดีนะที่ทากันแดดมา งานคอสครั้งหน้ายังไงผมก็ต้องผ่องแผ้วเพริดแพร้วที่สุด หึหึ
" ขออนุญาตครับอาจารย์ " ผมหันไปมองหน้าเสาธงตามเสียงทุ้มต่ำๆ นั้น และก็ต้องถอนหายใจออกมาเช่นเดิม โอ้ยย มึงจะแพล่มกฎโรงเรียนอีกใช่ไหม กูเบื่อแล้วนะ
' กรี๊ดด พี่ธีร์ขา '
' วารีดำเนิน หล่อวัวตายควายติดหล่ม '
' กูอยากมีผัวดุๆ แบบเน้ เฆี่ยนหนูเลยค๊าา '
ผมเบะปากมองพวกสาวๆ ที่กำลังจะคลั่งตายเพราะความหล่อเสียของของไอ้หอกนั่น พวกหล่อนคิดดีแล้วเหรอที่อยากได้มันทำผัว มีหวังมึงห..หูชาแน่ๆ มันก็หล่อแหละนะ แต่ผมว่ามันเป็นคนเคร่งเครียดเกินไป ผมอยากเห็นมันยิ้มสักครั้ง ไม่นับที่มันยิ้มมุมปากกวนส้นทีนนะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่หลังไมค์และทำสีหน้านิ่งๆ
" ผ่านมา 3 ปีแล้วที่ผมได้มารับหน้าที่ประธานนักเรียนของที่นี่ และในปีนี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้ว ขอบคุณทุกคนที่เลือกผมและให้ความร่วมเสมอมา ยังไงปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ " เสียงโห่ร้องปรบมือดังกึกก้องไปทั้งสนามและอาคารเรียน เดี๋ยวนะ วันนี้มึงเมายาคูลท์มาหรอ ถึงพูดสุภาพแปลกๆ
' กรี๊ดพี่ธีร์ขา ปีสุดท้ายแล้วสละโสดเถอะคร่า! '
' ช่ายยย '
ผมมองสาวๆที่กำลังกรี๊ดร้องเชียร์กันดังสนั่น และมองไอ้ธีร์ที่เริ่มกลับมาทำสีหน้าเคร่งเครียดเหมือนเดิม
" เงียบๆ ลงหน่อย! ให้ความเคารพอาจารย์กันด้วย ไม่ได้อยู่หน้าเวทีคอนเสิร์ต หัดวางตัวให้เหมาะสมกับ... " นั่นไงกูว่าแล้วยาวเลยทีนี้ ฮ่าๆ ผมกลั้นขำไอ้ธีร์ที่เริ่มปี๊ดแตก และมองมันที่ถูกอาจารย์แย่งไมค์ไป
" ใจเย็นๆ ธีร์ เอาล่ะนักเรียนทุกคน แยกย้ายกันไปเข้าเรียนได้ ขอบคุณค่ะ " ไอ้ประธาน EQ ต่ำเอ้ย
ผมยิ้มกวนๆ ให้ไอ้ธีร์ที่เหลือบสายตามองมาที่ผมเช่นกัน
-
โมโหกลบเกลื่อนรึเปล่าธีร์
-
อย่าบอกนะว่าธีร์รู้ว่าฟาทำอะไรอยู่ :hao3:
-
:hao7: :hao7:
-
KING ที่ 4 สิ่งที่ต้องชดใช้
หลังจากแยกแถวหน้าเสาธง ผมกับไอ้เนมก็เดินเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนตามปกติ และกลางวันก็นัดกับไอ้นนที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวด้วยกันเหมือนทุกวันเฉกเช่นเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือไอ้หอกนน มึงพามันมาอีกทำม๊ายย ทำไมเดี๋ยวนี้พวกมึงสนิทกันจังวะ
" เหอะน่า ไอ้ธีร์มันไม่ค่อยมีเพื่อน " ไอ้นนพูดพลางกอดคอไอ้หอกธีร์ที่กำลังจ้องผมเขม็ง
" มึงไม่ต้องบอกกูก็รู้ " ผมพูดและเบะปากมองมัน ใครจะไปอยากคบมันฟะ มีมันเป็นเพื่อนเหมือนมีพ่ออีกคน
" กูหมายถึงมันไม่คบเพื่อนน่ะ มีคนอยากถวายตัวให้มันมากขนาดไหนมึงไม่รู้ซะแล้ว " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะขำ อ๋อเหรอออ ขากถรุยย
" จะเผากันอีกนานไหม " ไอ้ธีร์พูดพลางทำหน้าเบื่อๆ
" ไอ้ฟา ไอ้นนมันโทรหามึงมั่งป่ะ ตอนกลางคืน " ไอ้เนมเดินมากอดคอผมและพูดเบาๆ
ผมมองไอ้นนกับไอ้ธีร์ที่เดินไปสั่งข้าว และผมกับไอ้เนมก็กำลังนินทามันอยู่
" ก็เปล่านิ " ผมพูดพลางขมวดคิ้วสงสัย
" เหรอ ช่างแม่งเหอะงั้น " ไอ้เนมพูดและเดินออกไปร้านข้าวเช่นกัน
เอาละ กูว่าแม่งเริ่มมีซัมติงละแบบนี้ เดี๋ยวนะ หรือว่า...
ไอ้เชี่ยธีร์ มึงกำลังพาเพื่อนกูเข้าสู่ด้านมืดใช่ไหม หนอยย
" เฮ้ย ฟาๆ มึงเป็นเพื่อนธีร์เหรอ " ผมที่เดินๆ อยู่ก็โดนล็อคคอจากเพื่อนผู้หญิงห้องอื่น
" เปล่า มันเป็นเพื่อนไอ้นน " ผมพูดด้วยสีหน้าเบื่อๆ
" ขอเบอร์ให้เพื่อนกูหน่อยดิ " ผมมองหน้าสาวข้างห้องที่กำลังยักคิ้วกวน มันชื่อน้ำครับและสนิทกับผมเหมือนกัน
" ไม่! ไปขอไอ้นนโน้น " ผมพูดและพยายามจะเดินหนี เพื่อนมึงอกหักแน่ มันชอบผู้ชายเฟ้ย พูดแล้วขำ
" เหอะน่า ถ้ากูได้เบอร์นะ มึงจะเอาอะไรกูซื้อให้อย่างนึง แต่อย่าแพงนะโว้ย ช่วงนี้กูช็อต " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่งทันที จริงๆ แล้วผมมีเงินครับ แต่ของบางอย่างผมอยากให้ผู้หญิงช่วยซื้อให้จัง แบบนี้น่าจะดี
" งั้นพรุ่งนี้ เดี๋ยวเอาให้ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ อย่างเจ้าเล่ห์
" เยส! แทงยู้วสหาย " ยัยสาวตาโตดีใจปานจะจูบผม จนผมต้องเอามือดันหน้าหล่อนไว้ น้อยๆ หน่อยเฟ้ย
ผมเดินไปซื้อข้าวมันไก่และกลับมาที่โต๊ะที่มันสามตัวนั่งกันหน้าสลอน เอาละสิ ความโลภกูเป็นเหตุ กูจะทำอีท่าไหนถึงจะเอาเบอร์มันมาได้ฟะ แต่ลืมไป ขอจากไอ้นนน่าจะมีนี่หว่า
ผมนั่งตรงข้ามไอ้ธีร์ที่กำลังนั่งตัวตรงและกินข้าวแบบสมาร์ทเหลือเกิน จะมีสักวันที่มึงไม่น่าหมั่นไส้ไหมเนี่ย
" เออไอ้ฟา อย่าลืมนะวันอาทิตย์นะ กูยืมเกงว่ายน้ำมึงด้วย " ไอ้เนมพูดพลางเนียนจกไก่ในจานผม
" ยืมของกูเพื่อ ทำไมไม่ซื้อเองฟะ " ผมพูดพลางเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก
" ไม่มีใครสั่งสอนหรือไงว่าเวลากินข้าวห้ามพูด " ไอ้ธีร์พูดพลางมองผมแบบรำคาญใจ
" สอนแต่ไม่จำ " ผมพูดและแย่งไข่ต้มมันมาแดกแม่งเลย ไอ้ฟาย ปากดีนัก
หลังจากนั้นก็เป็นสงครามจกกับข้าวคนอื่นไปแดกกันอย่างสนุกสนาน มีแต่ไอ้ธีร์ที่ไม่จกของใครจนกับข้าวตัวเองหมดจาน สมน้ำหน้ามึง กระจอกว่ะ
พวกเรากินข้าวและคุยเล่นกันสักพัก ก็ใกล้จะหมดเวลาพักกลางวันอีกแล้ว ผมได้ทีรีบลากคอไอ้นนมาหลบมุมเพื่อถามเรื่องสำคัญ
" ไอ้นน มึงมีเบอร์เพื่อนมึงป่ะ " ผมพูดเบาๆ และคอยถีบไอ้เนมที่พยายามจะเสือกเข้ามาฟังด้วย
" ใคร ไอ้ธีร์อ่านะ! "
" ไอ้หอก มึงจะดังเพื่อ " ผมพูดพลางเหยียบทีนมันเน้นๆ
" กูขอหน่อย " ผมพูดต่ออย่างรีบร้อน
" ไม่มีอ่ะ " ห๊า ผมหรี่ตามองมันอย่างไม่เชื่อ มึงอย่ามาแหล
" มันไม่เคยให้กูเลย รู้สึกจะไม่มีใครรู้เลยมั้ง อย่างมากก็มีแค่เบอร์บ้านมัน " ไอ้นนพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส ฉิบหายแล้วกู อย่าบอกว่ากูต้องแบกหน้าไปขอมันเอง
" มึงเอาไปทำไมวะ อย่าบอกนะว่า... " ไอ้นนทำท่ายิ้มแบบกวนทีน ไม่ใช่โว้ยย มึงหยุดความคิดอัปรีของมึงเลยนะ
" ไอ้น้ำห้อง 5 มันขอมาเฟ้ย " ผมรีบแก้ไขความเข้าใจผิดอย่างรวดเร็ว
" มึงขอให้หน่อยดิ " ผมพูดขอร้องไอ้นน
" เรื่องดิ อยากได้ก็ขอเอง " ไอ้นนพูดพลางแลบลิ้นกวนส้นทีนและเดินกลับไปหาไอ้ธีร์ที่ยืนกอดอกมองพวกผมเหมือนมันรู้ว่าผมกับไอ้นนนินทามันอยู่
ผมใช้เวลาทั้งบ่ายนั่งคิดหาแผนการที่จะขอเบอร์โทรไอ้หอกธีร์แบบไม่ให้ผมเสียหน้าที่สุด ยังไงดีวะ เดี๋ยวแม่งต้องได้ใจแน่ๆ ว่าผมอยากได้เบอร์มัน จ้างให้ก็ไม่ยอมหรอกเฟ้ย
ในคาบเรียนสุดท้ายที่เป็นคาบอิสระ ผมวิ่งหนีไอ้เนมที่คอยจะตามผม และแอบไปเหลือบมองห้อง 6/1 ที่ตอนนี้ก็น่าจะเป็นคาบอิสระเช่นกัน เอาไงดีวะ
ผมที่คิดเท่าไหร่ก็ได้แต่แผนห่วยๆ เลยตัดสินใจเรียกเด็กผู้หญิงน่ารักๆ คนหนึ่งที่ผมรู้จักให้มาหาผม เธอเป็นเด็กม.ต้นใสๆ ไร้พิษภัย
" นุ่น มานี่ๆ " ผมกวักมือเรียกเด็กคนนั้นและลากเข้ามุมตึกเพื่อคุยเรื่องสำคัญ
เมื่อกี้ผมเห็นเป้าหมายแล้วครับ ไอ้ธีร์มันกำลังเดินไปห้องสมุด และไอ้นนก็ไม่ได้อยู่กับมันด้วย เข้าทางล่ะแบบนี้
ผมกระซิบบอกแผนกับนุ่นและเดินตามไอ้ธีร์ไปที่ห้องสมุดทันทีเมื่อเวลาเป็นใจ
ผมเดินย่องไปรอบๆ ห้องสมุดเพื่อมองหาไอ้หล่อและก็เจอมันที่ยืนเด่นหรากำลังค้นหาหนังสือในซอกๆ หนึ่ง
เมื่อได้จังหวะ ผมจึงส่งน้องนุ่นเข้าไปหาไอ้ธีร์และแอบมองอยู่ห่างๆ น้องนุ่นค่อยๆ เดินเข้าไปและหยุดยืนอยู่ข้างๆ ไอ้ธีร์ พลางทำท่าหาหนังสือและเขย่งปลายเท้าเอื้อมมือไปยังชั้นหนังสือสูงๆ
" จะเอาเล่มนั้นเหรอ " นั่นไง เหยื่อกินเบ็ดแล้ว ไอ้ธีร์หันมามองน้องนุ่นและถามด้วยเสียงเรียบๆ มึงมีน้ำใจเหมือนกันนี่หว่า
" ค.คือว่า... " ผมมองน้องนุ่นที่หน้าแดงจัดยืนบิดไปบิดมา นี่อย่าบอกนะว่าเอ็งก็ชอบมันน่ะ โอ้ยน้อ เลือกคนผิดสินะกู ขอเบอร์มันสิเฟ้ย มัวแต่เขินจะได้กินไหม
" ค..คือ..หนูชอบพี่ค่ะ " น้องนุ่นตัดสินใจพูดเต็มเสียงและจ้องหน้าไอ้ธีร์ด้วยความแน่วแน่ เดี๋ยวก่อนอีหนู เบอร์โทรกูเล่า
" ขอโทษนะ ยังไม่คิดจะคบใครหรอก แล้วอีกอย่าง อายุแค่นี้จะรีบมีแฟนไปทำไม " ไอ้ธีร์ก้มลงมองอีหนูนุ่นเหมือนกำลังอยากจะด่าแต่ก็ได้แต่นิ่งไว้
น้องนุ่นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทันทีที่ถูกปฏิเสธ เดี๋ยวนะ นี่เอ็งเอาจริงเอาจังเลยนี่หว่า เสียใจด้วยนะ กร๊ากก
" ถ้างั้น ขอเบอร์โทรได้ไหมคะ " น้องนุ่นเอ๋ยดีมากน้องรัก ผมยืนลุ้นอยู่ใกล้ๆ แบบนี้น่าจะได้ มันต้องสงสารน้องมั่งแหละ
" ให้ไม่ได้หรอก " ผมใจแป้วทันทีที่ได้ยินแบบนั้น โอ้ยยย ไอ้คนใจร้าย
ผมมองน้องนุ่นที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ของจริงและค่อยๆ เดินหันหลังเพื่อมาหาผม
แต่ผมที่ยืนมองอยู่นั้นก็ต้องตกใจ ผมมองดูชั้นหนังสือข้างๆ น้องนุ่นที่กำลังโอนเอนแปลกๆ เพราะถูกเด็กผู้ชายสองคนกำลังพิงมัน มันกำลังสั่นและทำท่าจะล้มลงช้าๆ ใส่คนที่อยู่แถวนั้น
ผมรีบทำท่าจะวิ่งออกไป แต่ก็ต้องชะงักและซ่อนตัวไว้เหมือนเดิม เพราะชั้นหนังสือที่กำลังจะล้มนั้นตอนนี้ไม่ได้ล้มแล้ว เพราะมีคนคนนึงใช้แขนดันมันอยู่
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังดันชั้นหนังสือเอาไว้และดันกลับไปให้มันตั้งตรงเหมือนเดิมได้สำเร็จ
ผมรู้สึกอึ้งน้อยๆ จริงๆ มันก็เป็นคนดีนะ แถมแข็งแรงสุดๆ อีกด้วย ปรบมือให้เลย
ผมมองน้องนุ่นที่ก้มหัวขอบคุณไอ้ธีร์และรีบเดินออกมาหาผมด้วยใบหน้าโล่งใจสุดๆ
" เป็นอะไรไหม " ผมถามน้องด้วยความเป็นห่วง
" หวุดหวิดเลยค่ะ แต่คุ้มอ่ะ " น้องนุ่นยิ้มหวาน เมื่อกี้แอบเห็นนะ ช็อตที่ไอ้ธีร์กำลังดันชั้นหนังสืออีหนูนี่แกล้งทำเป็นตกใจกอดไอ้ธีร์แน่นเลยเชียว ไม่เบาๆ
" เฮ้อ อดได้เบอร์สินะ " ผมพูดและทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น
" อดได้เบอร์น่ะใช่ แต่อันนี้น่าจะดีกว่าได้เบอร์อีกนะคะ " ผมหันไปมองน้องนุ่นและก็ต้องตาเป็นประกายด้วยความหวัง อีหนู เอ็งมันมือโปรนี่หว่า แอบไปล้วงกระเป๋าเป็นอาชีพเปล่าเนี่ย
ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มองมือของน้องนุ่นที่ถือมือถือของไอ้ธีร์อยู่ นี่มันสุดยอดเลยเว้ยเฮ้ย แบบนี้แอบยิงเข้ามือถือเนียนๆ ลบประวัติโทรออก แล้วค่อยแอบคืนมันก็ได้ แจ๋วว่ะ
" อย่าลืมนะพี่ฟา บอกหนูด้วย " น้องนุ่นเอ๋ย เอ็งยังไม่เข็ดสินะ
ผมหยิบโทรศัพท์ไอ้ธีร์มาดูด้วยรอยยิ้มกว้าง เสร็จกูล่ะไอ้หล่อ เบอร์มึงไปอยู่ในเว็ปเกย์แน่ เอ้ย ไปอยู่ในมือเพื่อนผมแน่ๆ
แต่ผมที่จ้องมองมือถือนั้นก็ต้องหุบยิ้มลง ผมรู้สึกแปลกใจ นี่มันอะไรกันนะ ผมมองหน้าจอมือถือของไอ้ธีร์ที่ถ่ายคู่กับผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ซึ่งผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่น้องสาวมันที่ผมเคยเจอ แต่เป็นผู้หญิงอีกคนที่ดูสวยน่ารัก เหมือนกับสาวลูกครึ่ง สิ่งที่ผมเข้าใจนั้น มันผิดพลาดงั้นเหรอ หมอนี่ชอบผู้หญิง และมีแฟนเป็นผู้หญิงสินะ
" พี่ฟา " น้องนุ่นเรียกผมและเขย่าแขนน้อยๆ เรียกสติผม
" นุ่นต้องไปก่อนนะ มีซ้อมชมรมค่ะ ถ้าได้ยังไงบอกด้วยนะ อย่าลืม " น้องนุ่นพูดและวิ่งโกยอ้าวไปไม่ทิ้งฝุ่น อ่าวฉิบหายละทีนี้ จะคืนมันยังไงดีละเนี่ย
ผมเลิกสนใจรูปคู่อันแสนดูดดื่มนั่นและลองเลื่อนหน้าจอมือถือมันดู อ้าวฉิบหาย เวรกรรมเสือกติดล็อคอีก โอ้ยย กู จะให้นั่งเดารหัสชาตินี้จะได้ไหมเบอร์เนี่ย
ผมยืนเกาหัวและพยายามใส่รหัสมั่วๆ ทุกรูปแบบ โอ้ยยย ตายๆๆ กู เอาไงดีวะ
" ลอง 1234 ดูสิ "
ผมที่กำลังตั้งใจสุดขีดก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะเสียงกระซิบที่ข้างหู แรงสะดุ้งของผมทำให้มือถือรุ่นใหม่ใสกิ๊กของไอ้ธีร์ลอยขึ้นจากฝ่ามือและลอยสูงข้ามหัวผมเลยผ่านไปยังบานหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังผม และตกลงไปฌาปนกิจตัวเองเรียบร้อย ณ ชั้นล่าง
ผมยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นประจันหน้ากับไอ้ธีร์ที่มองลงไปยังซากอารยธรรมมือถือของตัวเองและมองหน้าผมด้วยใบหน้าที่ผุดไปด้วยเส้นเลือดของมัน
กูตายแน่ มี๊จ๋าฟาลาก่อย
-
ตายแน่ๆ
-
ฟาเอย ตายแน่ ๆ ลูก ตามแบบศพไม่สวย :amen:
-
แม่จ๋า....ฟาลาก่อน
นี่แหละนะ เพราะไปโลภมากอยากได้ของจากสาว :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตายแน่ๆ ฟาเอ๊ย สองกระทงเหน่งๆ
-
โชคดีนะ ฟา~
-
KING ที่ 5 ปิดประตูลงกลอน
หลังจากได้ยินเสียงมือถือของไอ้ธีร์ฌาปนกิจตัวเองเรียบร้อยแล้ว ผมก็ก้มหน้าหลบสายตาเพชรฆาตของมัน และพยายามทำตัวลีบๆ กะว่าจะโกยแน่บไปทุกวินาทีที่มีโอกาส
' หมับ! '
ผมมองแขนของผมที่ถูกกำเอาไว้แน่น โอกาสกูพลันหายวั๊บไปกับตา
" เอ่อ แหม่ ของแค่นี้ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ 10 เครื่องก็ยังไหว " ผมที่คิดว่าเป็นไงเป็นกัน ใจดีสู้เสือไปดิ คนมันหล่อรวย ของแค่นี้จิ๊บๆ อย่าไปกลัว
" ต้อง การ เครื่อง เดิม " มันไม่พูดเปล่าแต่กำลังออกแรงบีบต้นแขนผม จนผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
" ทำไงได้อ่ะ เป็นซากไปแล้ว " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย นี่แค่โทรศัพท์มึงนะ ถ้ากูไปเจาะยางรถมึงกูไม่โดนบีบคอเลยเหรอ
" ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ ต้องการอะไรกันแน่ " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้ายักษ์
" กู..อยากได้เบอร์โทรมึง " ผมพูดด้วยเสียงอ่อยๆ
" ปล่อยกูได้แล้ว กูเจ็บ " ผมพูดต่อและพยายามแงะมือมันออกจากแขนผม
" มานี่ " มันเปลี่ยนจากกำรอบแขนเป็นกำรอบข้อมือผมและลากผมออกไปจากห้องสมุด ผมเดินตามแผ่นหลังกว้างของมัน ไอ้หอกเอ้ย จะพาไปไหนฟะเนี่ย
ผมเดินมาเรื่อยๆ ฝ่าฝูงชนที่มองตามผมสองคนตาเป็นมัน เดี๋ยวนะ อย่าคิดเรื่องอัปมงคลนะโว้ย แต่ผมที่มองตรงไปข้างหน้าก็ต้องยื้อตัวเอาไว้ทันที ไอ้ธีร์นี่มึงพากูมาที่นี่ทำม๊ายย แค่กูทำมือถือมึงพังมึงจะข่มขืนกูเลยเหรอ ไม่อ๊าวว กูไม่ยอม กูยังซิงอยู่เลย ครั้งแรกของกูต้องสาวๆ โว้ย
" กูไม่เข้าไปนะ " ผมเบรกสุดตีน ยื้อตัวสุดกำลัง แต่ก็ทำได้แค่โดนลากไปกับพื้น กูว่ามึงเนี่ยลากสิบล้อยังชิลๆ เลย
ผมมองสถานที่ตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น ทำไมต้องเป็นห้องน้ำเก่าหลังโรงเรียนด้วยห๊า เขาว่ากันว่าคู่รักชอบมาฟิชเจอริ่งกันที่นี่นะโว้ย มึงไม่ห่วงภาพลักษณ์ตัวมึงก็ห่วงกูบ้าง กูอาย กูยังไม่อยากมีผัวตอนเน้
จนแล้วจนรอดผมก็ถูกกึ่งถีบกึ่งดันเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง ผมยืนทำตัวลีบชิดมุมห้อง ยืนคุยกับแมงมุมตัวเล็กๆ ที่ทำใยอยู่ตรงมุม มึงช่วยกูด้วย จะกัดกูให้กูแปลงร่างหรือยังไงก็รีบๆ เลย ไม่งั้นกูโดนนาบแน่ๆ งานนี้
" มึงชอบกูเหรอ " ไอ้ธีร์พูดขึ้นทันทีหลังลงกลอนประตูปิดมิดชิด เดี๋ยวนะ อะไรของมื๊งง กูไปสารภาพรักมึงตอนไหน
" บ้า พูดเรื่องเชี่ยอะไรของมึง " ผมหันไปมองมันที่ยืนกอดอกพิงประตูด้วยสีหน้าตกใจ มึงเอามาจากที่ไหนเรื่องอัศจรรย์แบบนั้น
" มึงบอกอยากได้เบอร์กู " ผมหุบปากที่อ้าค้างของตัวเอง เดี๋ยวนะ อ๋อ กูพูดแบบนั้นในห้องสมุด เหมือนหนุ่มซึนกำลังสารภาพรัก ถุยยย
" ไม่ใช่แล้ว คือ เพื่อนห้องอื่นฝากมาถามเฉยๆ แต่กู ไม่กล้าถามตรงๆ " ผมรีบพูดแก้ไขความเข้าใจผิดอันแสนสยิวกิ้ว มึงคิดไปไหนนั่น หนอย อย่างมึงหรอจะได้ความรักจากกู น้อยๆ หน่อยเฟ้ย
" อ่อ ไม่กล้าถาม เลยขโมยโทรศัพท์ " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้านิ่งๆ แต่น่ากลัวชะมัด มันตัวหนากว่าผมเป็นเท่าเลยครับ นี่มึงเด็กม.ปลายแน่เหรอ
" คือ กูกะจะรีบคืนให้อยู่แล้วนะ " ผมเริ่มหันหน้าเข้าหามุมห้องและเขี่ยใยแมงมุมเล่น
" แล้ว...มึงจะให้กูป่ะ " ผมพูดและหันไปทำตาวิ๊งๆ ใส่มัน เผื่อมันจะเห็นใจ
" ให้อะไรล่ะ เละเป็นโจ๊กไปแล้ว " ชิ อดเหรอเนี่ย
" นั่นแหละ เดี๋ยวเย็นนี้ไปซื้อด้วยกันก็ได้นะ " ผมพูดและค่อยๆ เดินออกจากมุมห้องน้ำ คุยจบแล้วก็ออกไปดีกว่า อยู่แบบนี้ผมเสียวแว๊บๆ ยังไงไม่รู้
แต่ผมที่เดินไปหามันก็ต้องตกใจทันที เพราะอยู่ดีๆ มันก็ผลักผมให้หันหน้าเข้าหาผนังและดันลำตัวผมให้แนบลงไปทั้งหมด ฉิบหายแล้ว เอาจริงเหรอวะเนี่ย
" อย่านะโว้ย กูมีแฟนแล้ว กูชอบผู้หญิง " ผมพูดเสียงสั่นพลางท่องนะโมในใจ อะไรที่จะช่วยกูได้บ้างตอนนี้กูเอาหมด
" อะไร เอามือถือมึงมาให้กู " อ่าว กูนึกว่ามึงพิศวาสตูดกูซะอีก แต่เดี๋ยวนะ ม๊ายยยย
ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ดิ้นทุรนทุรายต่อสู้สุดฤทธิ์ จะเอาไปไม่ได้ ฉิบหายแน่กู รูปกูเต็มเครื่องเลย
ผมใจเต้นตึกตักและพยายามจับมือมันที่กำลังเอาล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกงผมเพื่อค้นหามือถือของผม
" อย่า ไม่ได้ " ผมพูดและทั้งดันทั้งศอกมันให้ออกไป แต่มันที่ตัวใหญ่มากก็แทบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย โอ้ยย กูตาย ตายแน่ๆ
" ทำไม แอบซ่อนหนังโป๊หรือไง " ไอ้ธีร์พูดพลางพยายามล้วงต่อไป โอ้ย มึงเบาๆ มึงจะพลาดไปโดนอนาคอนด้าเข้านะโว้ย
" โอ้ยย มันเจ็บนะ " ผมพูดทันทีที่หัวโขกเข้ากับผนัง เพราะกำลังตะลุมบอลกันอยู่ มึงเบาหน่อยก็ได้ ตัวอย่างกับควาย มาเบียดตัวกูที่แสนบอบบางจนจะขาดออกจากกันอยู่แล้ว
' เชี่ย ห้องนี้เอากันว่ะ '
' ดุเดือดแน่ๆ '
' เสียงผู้ชายสองคนด้วยว่ะ '
อ้ากกกกก ไม่ใช่แล้วโว้ย กลับมาก่อน กูไม่ได้ทำลังทำอะไรแบบน๊านนน
" ช่วย...อื้ออ " ผมที่กำลังจะร้องตะโกนออกไปก็ถูกตะครุบปากด้วยมือที่เท่าใบลานของไอ้ธีร์ทันที อ้ากกก กูผิดไปแล้ว อย่าทำกู๊
ในที่สุดผมก็สู้แรงมันไม่ไหว ปล่อยให้มันล้วงลูบไล้ เอ้ยไม่ใช่ ปล่อยให้มันล้วงเอามือถือผมไปจนได้ เสื้อผ้าผมยับเยินไปหมดเพราะแรงดิ้น และสภาพมันก็ไม่แพ้กัน เรียกได้ว่าแย่งกันดุเดือดเลือดพล่านเลยทีเดียว
ผมมองมันที่กำลังพยายามกดหน้าจอมือถือผมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ฟู่ว ฮ่าๆๆ ไอ้ควาย มันล็อคโว้ย มึงเอาไปแล้วก็แล้วไง มึงไม่มีทางรู้รหัสกู
" รหัสอะไร " มันหันมาถามผมด้วยใบหน้าแบบไม่บอกมึงโดนอัดตูดแน่
" ออกไปก่อน แล้วกูจะบอก " ผมพยายามพูดหว่านล้อมมัน ถ้ากูออกไปได้นะมึง หึ่ม โกยสิโว้ยรออะไร
" นะ กูไม่อยากยืนคุยในส้วม " ผมพูดและค่อยๆ กระดึ๊บไปจับกลอนประตู
" มีพี่สาวหรืออะไรแบบนั้นไหม " อยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็ถามด้วยเสียงเรียบๆ เดี๋ยวนะ มึงพูดเรื่องอะไรเนี่ย หรือว่าเรื่องที่ห้าง ตายแหน่กู
" ม.หมายความว่าไง " ผมพยายามถามด้วยน้ำเสียงปกติ
" เมื่อวานหรือเมื่อวานก่อน เจอผู้หญิงคนนึง นิสัย ท่าทาง การพูดแปลกๆ หน้าเหมือนจะคล้ายๆ ด้วย " มันพูดและเหลือบตามองผม
" เหรอ งั้นผู้หญิงคนนั้นคงจะน่าตาดีมาก ฮ่าๆๆ " ผมพูดและหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ยังไม่วายชมตัวเอง
" ก็สวย แต่นิสัยแย่มาก " หราาาา อ๋อหราาา มึงนี่นิสัยดี๊ดีนะ
" กูลูกคนเดียว ออกไปกันเถอะ กูร้อน เดี๋ยวกูปลดรหัสให้ " ผมพูดและทำท่าพัดลมด้วยมือเบาๆ
' อื้ออ~ อย่าา ตรงนั้นมัน อ๊าา '
ผมที่กำลังยืนเหงื่อแตกก็ชะงักทันที ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ละสายตาจากหน้าจอมือถือของผม กำลังย่นคิ้วอย่างใช้ความคิดเช่นกัน
' สีชมพูสวยจัง '
' อย่า ตรงนั้นมันเสียวนะ '
อื้อหือ กูว่าละ มึงพากูมาที่นี่ทำม๊ายย ตรงนี้มันม่านรูดในโรงเรียนเลยนะโว้ย ไอ้ฟาย มึงรู้ตัวไหมเนี่ย ทำกูไม่กล้าเดินออกไปเลย
ผมเริ่มหน้าขึ้นสีมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไอ้ห้องข้างๆ เริ่มร้องครางปานจะขาดใจ มึงไปอดอยากปากแห้งที่ไหนกันมาฟะ
' อื้ออ แน่นมาก เสียวจังเลยที่รัก '
โอ้ย ไอ้ฉิบหาย เอาซะกูคิดภาพตามเลยสัด
' โยกตัวหน่อย อื้มม แบบนั้นแหละ '
ผมกลืนน้ำลายเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลัง เฮ้ยย เดี๋ยวนะ มึงทำอาร๊ายยย
ผมวิ่งเข้าไปกอดเอวมันที่กำลังจะปีนผนังห้องน้ำทันที มึงจะไปแอบดูเขาทำม๊ายย อย่าทำตัวเสียมารยาทสิฟะ
" ลงมา! " มาพูดปากขมุบขมิบแบบไร้เสียงและส่งสายตาดุมัน แต่มันก็แค่แกะมือผมและปีนขึ้นไปเหมือนเดิม เอาจริงๆ มันสูงจนหัวแทบจะทะลุเพดานอยู่แล้ว แทบไม่ต้องปีนเลย อ้ากกก
" ทำอะไรกัน " ผมมองไอ้ธีร์ที่ปีนและชะโงกหน้าไปห้องข้างๆ ด้วยใบหน้าดุดัน มึงจะต้องถามเขาอีกทำม๊ายย กำลังทำโครงงานวิจัยกายภาพมนุษย์ส่งอาจารย์มั้ง ถุยยย
ผมได้ยินเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจจากชายหนุ่มห้องข้างๆ ทันทีที่ได้ธีร์โผล่หน้าออกไป เดี๋ยวนะ ทำไมมีแต่เสียงผู้ชายวะ
ผมที่สงสัยเหลือเกินก็กระโดดเกาะผนัง พยายามปีนขึ้นไปบ้าง ผมเกาะบ่าไอ้ธีร์ปีนตามสุดฤทธิ์จนในที่สุดผมก็โผล่หัวไปมองห้องข้างๆ สำเร็จจนได้
และภาพที่ผมเห็นเบื้องหน้าก็ต้อง อ้ากกก นี่มันชายชายของแท้ เพิ่งเคยได้เห็นอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก อื้อหือ ท่าทางจะทรมานนะ ผมมองดูผู้ชายตัวเล็กหน้าแดงเถือกที่นั่งค่อมผู้ชายตัวโตบนชักโครก ท่อนล่างของหนุ่มน้อยนั่นล่อนจ้อน และไอ้ตัวโตที่นั่งอยู่นั้นกางเกงนักเรียนหล่นลงมากองอยู่ที่ตาตุ่ม อื้อหือ บาปกรรมฉิบหายไอ้ธีร์ เขายังไม่แตก เอ้ยเสร็จกิจกันเลย มึงมันมารผจญจริงๆ โอ้ยย ตากู
" นี่โรงเรียน ไม่ใช่โรงแรม... "
" เอ่อ ตามสบายนะ อย่าไปสนมันเลย ฮ่าๆ " ผมพูดและดึงคอไอ้ธีร์ลงมาด้วย ถ้ามึงจะด่าเขาก็รอให้เขาเสร็จก่อนก็ได้ ค้างตายห่าเลยแบบนั้น
" พวกมันกำลังทำผิดกฎโรงเรียนนะ อย่ายุ่งได้ไหม " ไอ้ธีร์ที่ลงมาก็ด่าผมทันที โอ้ยย พับกฎมึงไปก่อนเถอะ
" มึงต้องหัดหยวนๆ บ้างนะ เครียดมากปวดกบาลตายห่า " ผมเถียงมันหน้าแดง แต่ไอ้จริงๆ ที่แดงน่ะเพราะภาพติดตาฉิบหาย แถมไม่ทันไรแม่งไอ้ห้องข้างๆ ก็บรรเลงต่อและส่งเสียงครางต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" ถ้ามึงมีแฟนมึงก็ต้องอยากทำแบบนี้บ้างแหละ ปล่อยๆ มันไปเถอะ " ผมพูดและหลบสายตาแหลมคมของคนตรงหน้า อึ๋ย อยากออกไปจากตรงนี้จริงๆ ยิ่งอยู่นานเหมือนของใกล้จะขึ้น อ้ากกก
" เคยหรือไง " ไอ้ธีร์พูดพลางหรี่ตามองผม
" ไม่เคย " ผมพูดและไม่กล้าสบตามัน เหมือนกำลังถูกคุกคามยังไงไม่รู้แฮะ
" งั้นก็อย่าทำเป็นรู้ดี " ไอ้ธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมากและยัดมือถือกลับคืนใส่มือผม
" เย็นนี้เจอกัน " ผมมองมันที่ยืดตัวขึ้นและเปิดกลอนประตูห้องน้ำ
" อะไรเย็นนี้ เย็นนี้อะไรวะ " ผมถามทันทีที่มันเปิดประตู
" ซื้อเครื่องใหม่ " เฮ้อ ผมถอนหายใจแบบทั้งเหนื่อยหน่ายและโล่งอก แต่ก็นะ ทำพังก็ต้องชดใช้
ผมยกมือไหว้ขึ้นเหนือหัว บนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทันทีที่ออกมาพ้นประตูห้องน้ำ
ขอให้เย็นนี้แคล้วคลาดจากความซวยทั้งปวงด้วยเถิดดด เพี้ยง
-
ธีร์คือหนุ่มซึน555
-
ความโลภ เป็นทางแห่งหายนะ จริงๆนะ :hao3:
-
ทำไมต้องเข้าไปค้นหาโทรศัพท์ในห้องน้ำ เป็นไงล่ะ เจอหนังสดเลย o18
-
โอ๊ยชอบๆๆๆๆๆ แนวครอสเดรสเห็นแล้วรีบเข้ามาเลย รอค่าาาาาาา
-
KING ที่ 6 ทิ้งไว้กลางทาง
ผมเดินตามหลังไอ้ธีร์ออกมาจากห้องน้ำหลังโรงเรียนด้วยความโล่งอก นึกว่าจะถูกทำมิดีมิร้ายซะแล้ว คนหล่อเสียวมาก
แต่เมื่อผมเดินออกมาได้ยังไม่พ้นหน้าห้องน้ำ ผมก็เจอเข้ากับไอ้ตัวเสือกที่ผมอุตส่าห์หนีมันมาจนได้
" ไอ้ฟา นี่มึง... " ไอ้เนมมองผมตาโตสลับกับมองไอ้ธีร์ นี่มึงคิดอะไรอยู่นั้น ไม่ใช่แล้วโว้ย
" มึงหยุดเลย " ผมเดินสาวท้าวเข้าไปกอดคอมันและลากมันออกมาจากตรงนั้น
" ตอนเย็นรอที่รถนะ อย่าช้า! " ผมทำเป็นไม่สนใจเสียงไอ้ธีร์คิดซะว่าเป็นเสียงนกเสียงกา ไอ้หอก แม่งจะเสียงดังทำไมวะ เดี๋ยวชาวบ้านเขาก็ยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่
" มีการนัดเจอกันหลังเลิกด้วยอ่ะ มึงเป็นเมียมันแล้วใช่ไหม " ไอ้เนมพูดพลางหรี่ตามองผม
" เมียพ่อง ไม่ใช่ " ผมพูดพลางเขกกะบานมันไปหนึ่งที
" แล้วยังไงวะ มึงจะไปไหนกับมัน "
" ไปธุระ ซื้อของ " ผมพูดอย่างรำคาญใจ
" กูไปด้วยนะ "
" ดีๆ กูไม่อยากไปกับมันสองคนอยู่แล้ว " แบบนี้คงโอเคมั้ง มีไอ้เนมไปเป็นเพื่อนคงช่วยได้มาก
" มึงจะไปไหน เย็นนี้มึงต้องไปกับกู " ผมที่เดินอยู่กับไอ้เนม อยู่ดีๆก็ถูกไอ้นนที่มาจากไหนไม่รู้เข้ามากอดคอผม มันหันไปพูดกับไอ้เนมทั้งๆที่กอดคอกูเนี่ย
" มึงจะไปไหนกันวะ เดี๋ยวนี้ชอบไปกันสองคนไม่ชวนกูเลยนะ " ผมพูดพลางมองไอ้นนแบบงอนๆ ปกติพวกเราสามคนตัวติดกันเสมอ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกเหมือนโดนทิ้งซะงั้น
" มึงมีไอ้ธีร์แล้วนิ โอ้ยย " ผมกระทืบทีนมันทันทีที่มันพูดจบ
" ไอ้ธีร์เชี่ยไรมึง เพื่อนมึงไม่ใช่เพื่อนกู " ผมเริ่มจะอารมณ์เสียเพียงแค่ได้ยินชื่อไอ้หอกนั่น
" กูล้อเล่น แต่มันนิสัยดีนะ ใครได้มันเป็นแฟนนี่โครตโชคดี พ่อเป็นรัฐมนตรี แม่เป็นฑูตระหว่างประเทศ หล่อรวย ครบเครื่อง "
" ถุยย นิสัยดีกับผีมึงสิ ถ้ามึงรู้ว่ามันทำอะไรกูในห้องน้ำมึงจะไม่พูดแบบนี้ " อุบบบส์ เชี่ยละเผลอหลุดไป
" มันทำอะไรวะ! " ไอ้นนประสานเสียงกับไอ้เนมอย่างอยากรู้อยากเห็นเต็มที่
" มันตุ๋ยมึงแล้วหรอ "
" มึงไวไฟเชี่ย "
" ว่าแล้วทำไมมึงเข้าห้องน้ำกับมัน "
ผมทำหน้าเอือมระอากับความคิดของพวกมัน
" ไม่ใช่โว้ย! " ผมตะโกนเบรคความคิดอัปมงคลของพวกมัน นี่พวกมึงคิดได้แค่นี้เองเรอะ
" มัน... " ผมพูดต่อไปพลางมองหน้าอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนไปด้วย
" มัน...พยายามจะแย่งโทรศัพท์กู "
" ถุย เรื่องแค่นี้ " ไอ้เนมพูดทันทีอย่างหมดอารมณ์ลุ้น
" กูก็คิดอยู่ว่า หน้าแบบมัน คงไม่ลดตัวมาเอามึงหรอกฟา ฮ่าๆ " ดูถูกกูมากก ไอ้เพื่อนเวร
" กูก็ไม่เอามันอยู่แล้วฟาย " ผมแผดเสียงสู้อย่างไว้ตัว กูสิต้องเลือกไม่ใช่มัน แล้วมึงพูดเรื่องอะไรวะเนี่ย กูผู้ชายนะ กูไม่ชอบผู้ชายโว้ย
ผมพูดและเดินหนีไอ้พวกปากแมวสองตัวอย่างอารมณ์เสีย รอเวลาที่ออดจะดังเพื่อบอกเวลาเลิกเรียน
ไม่นานเมื่อออดดังแล้ว ผมจึงเดินกลับมาหยิบกระเป๋า และเดินไปที่โรงจอดรถหลังตึกเรียน ที่ที่ไอ้หอกนั่นจอดรถไว้
แต่เดี๋ยวนะ แบบนี้มันจะแปลกๆหรือเปล่านะ ถ้าใครเห็นอาจจะคิดว่าผมกับมันสนิทกัน แบบนี้ไม่เอาดีกว่า ผมขึ้นแท็กซี่ตามไปก็แล้วกัน
แต่ผมที่ยืนเอ๋อคิดไปคิดมาอยู่สักพัก ก็สังเกตุเห็นไอ้ธีร์เดินถือกระเป๋าตรงมาทางผมทันที
" ขึ้นรถ " มันเดินโฉบผ่านผมที่กำลังจะอ้าปากบอกมันว่ากูขอไปแยกนะ และออกคำสั่งด้วยสีหน้าเผด็จการ
" เอ่อ ไปที่ไหนอ่ะ เดี๋ยวกูตาม... "
" ขึ้นรถ! " โอ้ยยย ฟังกูมั่งสิโว้ย
ผมยืนพะงาบๆจะพูดก็พูดไม่ออก คนห่าอะไรดุอย่างกับหมา
ผมมองมันที่ขึ้นไปนั่งบนรถ BMW สุดหรูด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ไม่รู้แม่งไปกินรังแตนที่ไหนมา แล้วมึงมาลงที่กุเนี่ยนะ กูไม่ใช่เด็กมึงนะโว้ย
' ปี้นนนนน! '
" โอ้ยย รู้แล้ว " ผมพูดพลางปิดหูทั้งสองข้าง มึงเรียกกูขึ้นรถได้ฮาร์ดคอจริงๆ
ผมมองซ้ายมองขวารอคนเดินผ่านไปและค่อยๆกระดึ๊บไปเปิดประตูรถมันและยัดตัวลงไปนั่ง
ผมมองไปทั่วภายในรถทันทีที่ขึ้นมา มันแบบว่าสวยมากๆ ถ้าผมอ้อนมามี๊ให้ซื้อรถแบบนี้ให้ ผมอาจจะโดนทีนป๋าเป็นแน่นอนเพราะมันคงจะแพงเกินไปที่จะขอ อิจฉาโว้ยย
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองตรงไปข้างหน้าไม่ได้สนใจผม ผมเบะปากหมั่นไส้ความหล่อของมัน ทำเป็นเก็กนะมึง ดูมันเข้าเกียร์ ดูมันค่อยๆหมุนพวงมาลัยรถ แล้วกูจะมองมันทำพระแสงดาบเลเซอร์อะไรฟะ
เมื่อนึกได้ผมก็มองออกไปนอกกระจก ปรับเบาะนอนทำตัวลีบหลบคนที่กำลังเดินอยู่ข้างๆในเวลาเลิกเรียน แม่งเอ้ย จะมีใครเห็นไหมวะ
' ก็อกๆ '
ผมมองไปตามเสียงเคาะกระจกและเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังเคาะกระจกด้านฝั่งที่ไอ้ธีร์นั่ง
" พี่ธีร์ วันนี้เนยขอติดรถกลับ... " ผมมองสาวน่ารักที่หยุดพูดทันทีที่มองเห็นผมกำลังนอนราบไปกับที่นั่ง
" วันนี้ไม่ได้หรอก จะไปซื้อของกับเพื่อน " ไอ้ธีร์พูดพลางหันมามองผมแว๊บหนึ่ง วันนี้ไม่ได้ ก็แปลว่าวันอื่นมึงก็ไปส่งเขาใช่ป่ะ แล้วอีกอย่างใครเพื่อนมึงฟะ
" นั่งด้านหลังก็ได้นะ เบาะว่าง " ผมลุกขึ้นนั่งดีๆและทำมือผายไปด้านหลัง
" วันนี้ไม่ได้ไปทางบ้านเนย... "
" ขอบคุณค่ะ " ผมมองหน้าไอ้ธีร์ที่ทำหน้ามุ่ย และน้องเนยที่น่าจะไม่สนหอยอะไรทั้งสิ้นขอแค่ได้ไปกับไอ้หล่อนี่ เหอะๆ
พอน้องเนยขึ้นมานั่งที่เบาะหลัง ไอ้ธีร์ก็ออกรถขับไปต่อ
" พี่ธีร์คะ ลองกินอันนี้ดูนะคะอร่อยมากเลย " ผมเหลือบมองน้องเนยที่นั่งเบาะหลังแต่กำลังพยายามป้อนไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถด้วยลูกชิ้นปิ้งในมือ
" พี่ไม่อยากกินครับ นั่งดีๆ มันอันตรายนะ " ไอ้ธีร์พูดสุภาพด้วยหน้าที่บูดเป็นตูดของมัน
" นิดเดียวนะคะพี่ " น้องเนยยื่นหน้ามาจากหลังเบาะและพยายามป้อนมันต่อ
' อ้ามม~ '
" อร่อยมากเลยครับ มันไม่กินพี่กินแทนเอง " ผมอ้าปากงับลูกชิ้นที่ลอยผ่านหน้าผ่านตาผมด้วยความรำคาญ โอ้ย อีหนู มึงนี่อ้อนไม่รู้จักเวล่ำเวลาเลย
" ชิ ยุ่งจัง " น้องเนยปรายตาด่าผมทันที อ๊าวว เอ็งว่าไงนะ ผมมองหน้าน้องเนยที่บูดเป็นตูดและมองผมแบบเซ็งๆ
แต่เดี๋ยวนะ ผมเหลือบมามองไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถและตอนนี้มันกำลังยิ้มน้อยๆแบบอารมณ์ดี ทั้งๆที่เมื่อกี้มันหน้าบูดอยู่แท้ๆ เป็นอะไรของมัน
รถวิ่งมาสักพักและหยุดลง น้องเนยเปิดประตูรถด้วยท่าทางเซ็งๆ หันมาสะบัดบ็อบใส่ผมและลงจากรถไป
" น้องมันอ่อยมึง ทอดสะพานจนเกรียมละ ไม่รู้หรือแกล้งโง่ " ผมพูดพลางมองมันที่กลับมาทำหน้ามุ่ยๆอีกแล้ว
" ผู้หญิงสมัยนี้แม่งโครตพยายาม อยากจะฟาดแบบชัดเจนสุดๆ ทำไมมึงไม่ลองวะ ก็น่ารักดีนะ ฟาดสักทีก็ไม่เสียหาย " ผมพูดต่อไปและมองหน้าด้านข้างของไอ้ธีร์
" ถ้ามึงยังไม่หุบปาก กูจะฟาดมึงแทน ดีไหม " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หุบปากและทำตัวลีบติดประตูรถทันที มึงจะฟาดใครก็ได้ แต่จะฟาดกูไม่ด๊ายย
" อย่านะ กูสู้นะ " ผมพูดอุบอิบแต่ในใจกลัวฉิบหาย หุ่นมันอย่างกับนักมวย
แต่ผมที่นั่งอยู่ก็ต้องแปลกใจ เพราะตอนนี้ไอ้ธีร์กำลังหัวเราะน้อยๆอย่างอารมณ์ดี ผมชะงัก จ้องมองมันอยู่แบบนั้น ผมไม่เคยเห็นมันยิ้มเลย นี่เป็นเรื่องแปลกหรือเปล่านะ
" บ้านอยู่ไหน จะไปส่ง " มันพูดขึ้นทันทีหลังพูดจบ
" อ่าว แล้วมือถือมึงล่ะ " ผมถามอย่างงงๆ ก็ตอนแรกบอกจะไปซื้อด้วยกันไง
" ไม่ต้องหรอก กูมีอีกเครื่อง " อ๊าวว แล้วมึงพากูมาทำไมเนี่ย
" งั้นจอดตรงนี้ล่ะ กูกลับเอง " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" อยู่ที่ไหน " ผมมองหน้าด้านข้างมันที่เริ่มจะเคร่งเครียดอีกแล้ว อะไรของมึงฟะ จะบังคับกูไปถึงไหนเนี่ย
" วันหลังละกันนะ เดี๋ยวกูให้มาเที่ยวห้องกูเลยก็ได้ " ผมพูดต่อรองมัน เผื่อมันจะปล่อยผมไป แต่อย่าฝันเลยว่ากูจะให้มึงขึ้นห้องกูจริงๆน่ะ
" มึงคิดว่ากูอยากขึ้นห้องมึงหรอ " มันพูดพลางยิ้มมุมปากกวนทีน อ่าว นี่มึงไม่ได้พิศวาสตูดกูหรอกหรอ
" งั้นก็ปล่อยกูลงดิ "
" แต่ก็ถือว่าพูดแล้วนะ " มันพูดพลางจอดรถข้างๆถนน
" ลงไป " มันพูดแบบไม่ได้หันมามองผมด้วยซ้ำ แล้วมึงเลือกที่จอดดีมาก กูไม่เห็นแท็กซี่ผ่านมาสักคน ตกลงมึงจะแกล้งกูสินะ
" ขอบใจ " ไอ้หอก แม่งอยากต่อยมันจริงๆ
ผมลงมาจากรถและมองตามหลังรถ BMW คันหรูที่วิ่งหายไปในความมืด
ถ้ากูถูกฉุดไปข่มขืนกูจะตามอาฆาตมึง คอยดู๊
-
ทำไมทำแบบเน้~
-
เหอะๆแกล้งแรงนะ จะกลับยังไงดี
-
สงสัยจะโดนฉุดแน่นอน :hao3:
-
ธี เริ่มสนใจฟ้าแล้ว
ปกติมีแต่คนเข้าหาธีกันให้รึ่ม
มีแต่ฟาที่ตลก พยายามหลบ ไม่เข้าหาธีอยู่คนเดียว
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13
-
KING ที่ 7 ความซวยที่กำลังจะมาเยือน
วันเวลาผ่านไปอย่างน่าเบื่อ จนในที่สุดวันเสาร์ก็มาถึงสักที ซึ่งวันนี้ผมมีภาระกิจสำคัญ นั่นก็คือการไปร่วมงานคอสเพลล์นั่นเอง ผมมองท้องฟ้าที่ส่องแสงแรงจ้า ทำไมวันนี้มันถึงร้อนขนาดนี้ก็ไม่รู้ คนแม่งก็เสือกเยอะอีก แต่จะว่ากันตามจริงคนก็เยอะตลอดแหละ ยิ่งรอบๆ ตัวผมแล้วละก็
" วันนี้น้องฟ้าก็น่าร้าก "
" ไปตรงมุมนั้นบ้างดีไหมครับ วิวกำลังดีนะ "
" ชุดวันนี้โครตคาวาอี้เลยครับ "
ผมฉีกยิ้มให้บรรดาโอตาคุหื่นกามทั้งหลาย ที่ทั้งจ้องทั้งส่องลุมกันถ่ายรูปผม ถ้ามึงจะถ่ายต่ำขนาดนั้นทำไมไม่ยัดเข้ามาในกระโปรงกูเลยวะ
ผมวันนี้นั้นอยู่ในชุดนักเรียนญี่ปุ่น ถุงน่องยาว และมัดแกะสองข้างน่ารักๆ เอาจริงๆแม่งก็ไม่ได้อยากใส่ชุดนี้เลยให้ตาย แต่เป็นเพราะผมมีสปอนเซอร์ร้านตัดเสื้อผ้า เขาต้องการให้ผมเหมือนกับเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้เขา ผมก็เลยจำใจต้องใส่กระโปรงนักเรียนสั้นจู๋สุดวาบหวิวขนาดนี้ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องส่วนเกินโค้งนูนอะไรหรอก ผมมืออาชีพ เก็บเนียนจนจุกเลยล่ะ
" ฟา จะกินอะไรบอกพี่เลยนะ เดี๋ยวพี่จะไปซื้อข้าวเที่ยง " ผมมองพี่เรียวที่เข้ามากระซิบผม พี่คนนี้เขาคือคนตัดเย็บชุดที่ผมใส่นี่ล่ะ เป็นชาวญี่ปุ่นที่สนิทกับผมมาก อยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าวงการ และสิ่งที่สำคัญก็คือพี่เขารู้ว่าผมเป็นผู้ชายครับ
" ผมยังไม่หิวเลย พี่ทานก่อนเลยครับ " ผมกระซิบตอบและหันกลับไปโพสท่าถ่ายรูปเช่นเดิม
" งั้นเดี๋ยวพี่มานะ มีอะไรโทรหาพี่ " พี่เรียวพูดและเดินออกไปจากวงล้อมผม
" ไฝสองเม็ดตรงโคนขาว่ะ "
" ขาวน่าxxxฉิบหาย "
ผมถอยหลังออกจากไอ้พวกถ่ายใต้กระโปรงทันที มันจะมากไปแล้วนะโว้ย เดี๋ยวกูต่อยซะเลยดีไหม เตะยอดหน้าแม่ง
" นี่ พวกพี่คะ เห็นตำรวจตรงนั้นไหม ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็ไปซะ " ผมหันไปหาเจ้าของเสียงแหลมที่กำลังด่าไอ้พวกโรคจิตแทนผมอยู่ และจะเป็นใครไปไม่ได้ อีหนูนี่มาทุกงาน แฟนคลับตัวจริงเสียงจริงว่ะ
ผมยิ้มให้น้องธัญน้องสาวไอ้ธีร์ที่วันนี้อีหนูนี่ก็ใส่ชุดคอสแนวๆ เดียวกับผม เธอชอบผมมาก และพยายามตามผมไปทุกที ไอ้ที่เจอวันนั้นในห้างผมก็ลืมไปเลยเพราะไม่เคยเห็นน้องเขาใส่ชุดนักเรียนปกติ
" ขอบใจมากนะ " ผมก้มลงพูดกับน้องด้วยรอยยิ้ม
" ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ธัญจะปกป้องพี่ฟ้าเอง " น้องธัญยิ้มให้ผมจนตาหยี นี่ถ้าไม่ติดว่าหน้าคล้ายไอ้หอกธีร์มาก ว่าจะหอมแก้มเป็นรางวัลซะหน่อย
" เดี๋ยวไปเดินหาไรกินกันไหม " ผมพูดกับน้องอย่างใจดี
" ไปค่ะพี่ " น้องธัญตาโตและยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
ผมก้มหัวขอทางเหล่าช่างภาพและเดินจูงมือน้องธัญเพื่อหาของกินภายในงาน พอเข้ามาภายในตึกก็เย็นหน่อย ตอนบ่ายอยู่แต่ข้างในจะดีไหมนะ
" พี่ใส่กระโปรงน่ารักมากเลยค่ะ ธัญอยากขาเรียวสวยแบบพี่บ้าง "
" ไม่ขนาดนั้นหรอก " หึหึ ก็แน่สิอีหนู นี่แว็กซ์ขนหน้าแข้งจนผิวช้ำไปหมดแล้วโว้ย
" แล้ววันนี้มายังไงหรอ " ผมถามต่อด้วยความสงสัย
" ปกติก็มากับเพื่อนๆ ค่ะ แต่วันนี้เพื่อนเบี้ยวนัดหมดเลย " น้องธัญพูดพลางทำหน้าหงอย
" เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนแล้วกันเนอะ มาคนเดียวเหงาแย่ " ผมพูดและยิ้มอย่างใจดี
" อ๋อ ไม่ได้มาคนเดียวหรอกค่ะ " น้องธัญพูดพลางยิ้มหวาน
ผมหยุดเดินทันทีด้วยหัวใจสั่นระรัว นี่อีหนูอย่าบอกนะว่า...
" คือ พี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่านัดเพื่อนไว้ แล้วเจอกันนะ "
ผมไม่รอช้าโกยอ้าวทันที ฉิบหายอีกแล้ว มันแน่ๆ มันแน่นอน ไอ้หอกธีร์ มันอยู่ไหนวะ อย่าบอกว่าเดินตามมา
ผมรีบหันหลังไปอย่างหวาดระแวง แต่ก็ต้องโล่งอกเพราะว่าไม่มีมันอยู่ตรงนั้น
คราวที่แล้วที่เจอมันก็สงสัยผมแล้ว คราวนี้แม่งมันอาจจะจับได้ก็ได้ แล้วจะเป็นมันที่รู้ไม่ได้ กูโดนประจานหน้าเสาธงแน่นอน อ้ากกก
ผมหลบฝูงชนที่จ้องจะเข้ามาทักผมและขอถ่ายรูปผม เดินๆ ย่องๆ หันไปหันมาระแวงไปหมด แต่ก็ยังไม่เจอมันเลย สงสัยอาจจะไม่ใช่ไอ้ธีร์หรือเปล่า น้องมันอาจจะแค่มากับคนอื่นก็ได้
แต่ความคิดนั้นก็ถูกลบล้างไปทันที ผมมองไปข้างหน้าไปยังเลเยอร์สาวที่ใส่ชุดบันนี่สุดเซ็กส์ซี่ และมีหนุ่มๆ รายล้อมอยู่เต็มไปหมด มองดูผู้ชายตัวสูงที่เปร่งออร่าซะจนคนแถวนั้นหมองไปเลย และเดี๋ยวนะ มึงทำอาร๊ายย
ผมมองดูไอ้ธีร์ในชุดสบายๆ ที่กำลังถือมือถือถ่ายรูปเลเยอร์สาวคนนั้นอยู่ หนอยย ทีกูละด่า ทีคนอื่นละมึงจ้องจนจะสิงเขาอยู่แล้ว นี่ตกลงมึงชอบผู้ชายหรือผู้หญิงแน่วะฟาย
" พี่ฟ้าาาา!!! " ฉิบหายละ ผมได้ยินเสียงอีหนูธัญมาแต่ไกล นี่ยังตามมาอีกหรอฟะ กูยกนิ้วให้เลย
และก็เป็นไปตามคาด เสียงแปดหลอดของนังหนูธัญทำให้คนทั้งงานหันมามองผมและแน่นอนไอ้หอกธีร์ด้วย พวกคนทั่วไปและช่างกล้องต่างเปลี่ยนเป้าหมายจากสาวน้อยบันนี่มาทางผมทันที
ผมหลบสายตาไอ้ธีร์และหันหลังให้มันอย่างรวดเร็ว โอ้ยยย นรกแท้ๆ กู
" นัดเพื่อนไว้ที่ไหนคะ ธัญไปด้วยน้า แฮะๆ " ผมทำหน้าเซ็งและกำลังคิดว่าจะหนีไปทางไหนดี แต่ก็คงไร้ประโยชน์แล้วล่ะ
" วันนี้ก็หน้าไม่อาย " ไอ้ธีร์มายืนตรงหน้าผมและจ้องมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
" ใครกันแน่ที่หน้าไม่อาย " ผมพูดพลางเชิดใส่มัน
" พี่ๆ คะ พี่ฟ้าตอนนี้ขอพักก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยมาถ่ายนะคะ " น้องธัญดึงผมออกจากฝูงชนและเดินต่อไปยังที่ที่เป็นที่นั่งอยู่ในมุมๆ หนึ่งที่บังเอิญว่างพอดี
" พักกินอะไรก่อนดีกว่าค่ะ ธัญหิวแล้วด้วย เนอะพี่ธีร์ " ผมเหลือบมองไอ้คนที่เดินตามมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ถ้ามึงไม่อยากมาก็กลับไปสิโว้ย
" ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่าไง " ไอ้ธีร์ยืนกอดอกมองผมที่กำลังนั่งอยู่อย่างคุกคาม
" ทำเป็นปากดี ก็เห็นถ่ายรูปผู้หญิงอยู่นิเมื่อกี้ " ผมพูดพลางเบะปากน้อยๆ อย่างดูถูก มึงก็ผู้ชายหื่นๆ คนนึงแหละว้า อย่ามาทำฟอร์ม
" หมายถึงรูปพวกนี้น่ะหรอ " ไอ้ธีร์พูดและยื่นมือถือมาให้ผมดู
ผมเหลือบตามองดูจอมือถือมันและก็ต้องพบว่า เดี๋ยวนะ นี่มันห่าอะไรฟะเนี่ย รูปที่มันถ่ายมีแต่บรรดาโอตาคุหื่นที่กำลังถ่ายมุมต่ำครับ ไม่มีรูปเลเยอร์คนนั้นติดอยู่เลย
" เป็นพฤติกรรมต่ำทรามที่ควรจะต้องมีบทลงโทษ " มันพูดหน้าเครียดและกอดอกดูเป็นทางการ เหอๆ โอเคกูเข้าใจละว่ามันบ้า
" ผู้ชายก็อย่างงี้แหละ สันดานหื่นเป็นสากล " ผมพูดด้วยใบหน้าเซ็งๆ แต่ผมก็ผู้ชายนี่หว่า
" อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับไอ้พวกนั้น " ไอ้ธีร์จ้องผมเขม็งด้วยความไม่พอใจ
" ทำมะ ไหนบอกสิว่าไม่ชอบอะไรแบบนี้ " ผมพูดพลางค่อยเลิกกระโปรงตัวเองขึ้นจนแทบเห็นไปถึงไส้ติ่ง แต่ทันทีทันใดก็ถูกมือหนาคว้าหมับเข้าให้ที่มือผม เพื่อหยุดไม่ให้ผมเปิดขาอ่อนสูงขึ้นอีก
" หยุดทำตัวหน้าไม่อายสักที " ผมจ้องมองมันด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" หึ กระจอก เห็นแล้วใจไม่ดีหรือไง " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ อย่างกวนๆ
" เอ่อ เดี๋ยวธัญไปซื้อของกินมาให้นะคะ " น้องธัญมองพวกผมและรีบลุกหนีไปอย่างรวดเร็ว สงสัยกลัวลูกหลง
" ไม่ได้กระจอกหรอก แค่ไม่อยากทำตัวต่ำๆ " ไอ้ธีร์พูดต่อไปโดยไม่หันไปมองน้องมันเลยสักนิด
" ทำไม่เป็นก็บอก " ผมพูดและยิ้มเยาะ ทั้งๆ ที่ผมจริงๆก็ไม่ประสาเรื่องนี้หรอก เก่งแต่ปากนี่แหละ อ้ากก แต่ตอนนี้ผมอยากยั่วโมโหมันชะมัด หมั่นไส้
" เหมือนมาก " ผมมองหน้ามันทันทีที่ได้ยินแบบนั้น อยู่ดีๆอะไรของมึงฟะ
และผมก็ต้องตัวแข็งทื่อเข้าไปอีกทันทีที่มันก้มตัว ยื่นหน้าเข้ามาใกล้และเอามือเท้าผนังไว้ข้างๆ ผม
" นิสัยแบบนี้ เสียงแบบนี้ " ฉิบหายแล้ว ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก วันนี้ว่าแต่งหน้าหนาแล้วนะ ไม่มีทางเหมือนหรอก อย่าดูถูกฝีมือการแต่งหน้ากูนะเฟ้ย
" หึ อยากเปลี่ยนเรื่องหรือไง " ต้องรีบเบี่ยงประเด็น โอ้ยย กูอยากกลับบ้าน
" ปากดีจริงๆ " มึงนั่นแหละที่หยาบคายกับผู้หญิงจริงๆ คิดว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนวะ
" หรือว่าไม่ชอบผู้หญิงกันแน่ ไก่อ่อน " ผมพูดแหย่มันต่อไป เห็นมันโกรธแล้วสุขขี เถียงไม่ทันก็ไปไกลๆ สิโว้ย
" อยากลองไหมล่ะ... " ไอ้ธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมขึ้นอีกนิด จนผมต้องขยับหนีและเกร็งตัวด้วยความระแวงว่าจมูกโด่งๆ ของมันจะโดนแก้มผม
" ...........................ฟา "
ผมตาเหลือกแทบถลนทันทีที่ได้ยินแบบนั้น นี่มึง หมายความว่าไงวะ
" ชื่อฟ้าต่างหากล่ะ " ผมพูดและผลักอกมัน พลางเดินหนีมาด้วยหัวใจเต้นรัว แบบนี้ฉิบหายแน่ มันพูดผิดหรือตั้งใจวะ ผมคิดและหนีไปตั้งหลักทันที ผมคงอยู่ให้มันจับผิดไม่ได้แล้วล่ะ คนอะไรฉลาดฉิบหาย มันรู้แล้วจริงๆ หรือเปล่าวะเนี่ย ผมคิด และตัวสั่นน้อยๆ อย่างสยองในหัวใจ
แล้วถ้ามันรู้จริงๆ ต่อไปผมจะทำยังไงดีนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เอาแล้ววววววววววววววววววว :katai1: :katai1:
-
แน่ะ กลัวแล้วยังไปแหย่เขาอีก
-
คราวนี้แตกแน่ๆ ธีร์จับได้ชัวส์ :katai1:
-
แอร๊ยย เขินนะเนี่ย
-
เอาแล้วจ้าน้องฟา ยังจะไปท้าทายเขาอีกลูก เอ็นดู55555555 รอให้ธีร์จับได้อยากรู้จะเปนยังไงงง
-
KING ที่ 8 สวนน้ำและบ้านผีสิง
ผมรีบกลับมาก่อนเวลาที่งานจะเลิก มาถึงคอนโดและโทรไปขอโทษพี่เรียว โกหกพี่แกว่าไม่สบายเลยขอกลับก่อน และโทรไปหาไอ้นน ถามมันว่าไอ้ธีร์ได้โทรหาบ้างไหม มันเอาอะไรมาแฉหรือเปล่า ผมถามจนแน่ใจว่าเหตุการณ์ทุกอย่างยังปกติก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม่งเอ้ย อะไรจะซวยขนาดนี้ฟะ ทำไมต้องมาเจอมันด้วย แต่หรือว่ามันจะเรียกชื่อผิดจริงๆ แค่คิดว่ามันรู้ก็สยองแล้ว ผมอยู่ไม่เป็นสุขแน่ๆ
Rrrr Rrrr
ผมมองหน้าจอโทรศัพท์และกดรับสายทันทีที่เห็นว่าใครโทรมา
" ว่าไงมึง "
" ไอ้ฟา อย่าลืมนะมึง พรุ่งนี้เอาเกงว่ายน้ำมาเผื่อกูด้วย "
" กูเกือบลืมแน่ะ ดีนะที่มึงโทรมาเตือน " ผมลืมไปแล้วจริงๆว่าพรุ่งนี้นัดไอ้นนกับไอ้เนมไปสวนน้ำ
" แล้ววันนี้มึงไปไหนมาวะ "
" กู ไม่ได้ไปไหน นอนอยู่บ้านนี่แหละ " ผมไขว้นิ้วโกหก กูขอโทษเพื่อน
" ไอ้นนมันโทรหามึงมั่งไหม " ไอ้เนมถามต่อด้วยน้ำเสียงสงสัย
" ก็ไม่นิิ แต่กูโทรหามันนะเมื่อกี้ " โทรหามันเพื่อถามเรื่องไอ้ธีร์นั่นแหละ
" มันเป็นเชี่ยอะไรวะ โทรหากูทั้งวัน รำคาญสัด " กูว่ามันอาจจะชอบมึงนะเนี่ย
" มึงเพื่อนรักมันนิ " ผมพูดแหย่มันเล่น
" มันไม่ใช่แบบนั้นว่ะ มันแปลกๆ "
" แปลกยังไงวะ "
" มึงว่าไอ้นนมันเปลี่ยนไปเปล่าวะ ตั้งแต่คบไอ้ธีร์ " จะว่าไปมันก็ใช่ มันมาชัดเจนหลังๆ เนี่ยแหละ
" ยังไงล่ะ " ผมแกล้งถามมันต่อว่ามันจะโง่หรือเปล่า
" มันชอบพูดจาแปลกๆ กับกู ทำตัวแปลกๆ ไม่เหมือนเดิม " เหอๆ ไอ้นนมันเอาจริงเหรอวะเนี่ย
" มึงไม่ชอบมึงก็บอกมันเลย " ไอ้นนนะไอ้นน ชอบใครไม่ชอบ ไอ้เนมแม่งด่าแหกแน่ๆ ถ้ามันรู้
" กูว่าต้องเป็นเพราะไอ้ธีร์แน่ๆ ติดนิสัยเสียมันมา " ดีๆ มีอะไรไม่ดีก็โทษไอ้หอกนั่นไว้ก่อน หึหึ
" มันก็เป็นแบบนั้นมานานแล้วนะกูว่า " จริงๆ ไอ้นนมันกวนทีนมานานแล้ว แต่ยังไม่เคยชัดแจ้งขนาดนี้
" ก็ตั้งแต่มันพาไอ้ธีร์มากลุ่มเรา ตัวมันก็แปลกไปด้วย มึงก็อย่าไปยุ่งกับไอ้ธีร์มันมาก "
" กูไม่ได้อยากยุ่งกับมันอยู่แล้ว " ผมพูดแบบเบื่อๆ แค่ได้ยินชื่อไอ้ธีร์ ก็รู้สึกคันเบื้องล่างแล้ว
" เออๆ แล้วอย่าลืมละกัน กางเกงกูอ่ะ "
" เออๆ โอเค เจอกัน "
ผมกดวางสายไอ้เนมและคิดว่าผมอาจจะรู้อะไรเพิ่มบางอย่าง ไอ้นนนั้นพักหลังเริ่มที่จะทำตัวแปลกไป และผมก็คิดเหมือนไอ้เนมเหมือนกันว่าน่าจะเป็นเพราะมันคบไอ้ธีร์เป็นเพื่อน
ไอ้ธีร์นั้นเมื่อก่อนมันมักจะชอบฉายเดี่ยว ไปไหนมาไหนก็ไปคนเดียวทั้งๆ ที่มันก็มีเพื่อนเยอะ มันเป็นคนดัง ดูหยิ่ง และเข้าหายาก
แต่อยู่ๆ วันนึงมันก็กลายมาตัวติดกับไอ้นนซะงั้น ผมเลยคิดว่าไอ้นนกับไอ้ธีร์น่าจะกลายเป็นเพื่อนกันเพราะมีอะไรบางอย่างเหมือนกันแน่นอน
ผมนึกถึงหน้าไอ้ธีร์ที่กำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม และเรียกชื่อผมในงานคอสเมื่อกลางวัน หรือว่ามันจะชอบผมกันนะ แต่ก็แปลก แล้วรูปภาพในมือถือของมันที่ถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงนั้น มันคืออะไรกันล่ะ มันทำให้ผมสับสนเหลือเกิน
แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะผมก็ไม่ได้รู้สึกสนใจหรือพิศวาสมันขนาดนั้น มันจะเป็นตุ๊ดเป็นเกย์เป็นอะไรก็เรื่องของมัน ขอแค่อย่ามายุ่งกับผมก็พอ คนแบบนั้นคบไปก็ปวดกะบานตายห่า
เช้าวันต่อมา ผมจัดกระเป๋าและเตรียมตัวที่จะออกไปสวนน้ำกับเพื่อนๆ ผมนัดพวกมันไว้ที่หน้าสวนน้ำซึ่งจริงๆ แล้วไอ้นนอาสาจะมารับผม แต่ผมก็ปฏิเสธทันทีเพราะจริงๆ แล้วพวกมันไม่รู้หรอกว่าผมอยู่ที่ไหน ผมจึงนั่งรถแท็กซี่ตามไป
ซึ่งเมื่อผมมาถึงหน้าสวนน้ำแล้ว ทันทีที่ผมก้าวขาลงจากรถ ผมก็อยากจะโดดกลับขึ้นไปบนแท็กซี่เพื่อกลับบ้านทันที โอ้ยยยย แม่งเอ้ยยย อ้ากกก
ผมยืนทึ้งหัวตัวเองด้วยความเครียด ไอ้เชี่ยนน มึงพามันมาทำม๊ายยย แค่เมื่อวานกูก็เครียดจนไมเกรนจะแดกสมองกูหมดแล้ว
ผมเดินหน้ามุ่ยถือกระเป๋าเข้าไปหาคนสามคนที่กำลังยืนอยู่ ถ้ารู้ว่าไอ้ธีร์จะมาด้วยผมจะไม่มาหรอก แม่งนรกแท้ๆ
" ช้านะมึง กางเกงกูอ่ะ " ไอ้เนมเดินมาหาผมและรีบแย่งกระเป๋าผมไปคุ้ยทันที
" น้อยๆ หน่อยของกู ให้ยืมละปากดี " ผมดีดหูมันและหยิกแก้มมันอีกที
" ก็นะ เล็กๆ เหมือนกันใส่ด้วยกันได้ " ไอ้นนพูดพลางจ้องก้นไอ้เนมด้วยแววตาที่ดูก็รู้ว่ามึงอยากสอยตูดมัน
" ผมไม่เล็กนะครับ " ไอ้เนมพูดพลางเชิดหน้า แต่มึงจะรู้ไหมว่ามันหมายถึงตูดมึงต่างหากไอ้ฟาย
ผมเหลือบมองไอ้หอกที่ผมเกลียดขี้หน้าที่สุด ผมแทบไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆ ผมรู้สึกกลัวว่าถ้าผมเผลอจ้องหน้ามัน มันอาจจะนึกขึ้นได้อีกว่าผมเหมือนกับสาวในชุดกะลาสีเมื่อวาน หรือมันจะรู้อยู่แล้ววะ แม่งเอ้ย ทำตัวไม่ถูกเลยโว้ย
วันนี้มันใส่กางเกงขาสามส่วนสีกรมและเสื้อยืดสีขาว สะพายเป้ไว้ด้านหนึ่งที่ไหล่ ผมสังเกตุว่ามันมองผมตลอดเวลาที่ผมเดินอยู่ข้างหน้ามันเพื่อเข้าไปในสวนน้ำ ทำเอาเสียวสันหลังสุดๆ
" จะเล่นน้ำเลยหรือจะเล่นเครื่องเล่นก่อน " ไอ้นนหันมาถามผม ไม่สิ ถามไอ้เนมต่างหาก
" แดกก่อน กูหิว " โธ่ไอ้ห่า มึงจะมากินหรือมาเล่นฟะ
" ข้าวปลาไม่ยอมแดกมานะมึง ในนี้แพงจะตาย " ผมพูดบ่นๆ เพราะว่ามันก็แพงจริงๆ อ่ะ
" จะกินอะไรก็ซื้อเลย เพราะวันนี้มีเสี่ยมาด้วย หึหึ " ไอ้นนพูดพลางกอดคอไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม นี่มึงเป็นใบ้หรือไงวะ กูยังไม่ได้ยินเสียงมึงเลยนะเนี่ย
' กลุ่มนี่หล่อทั้งกลุ่มเลยอ่ะ '
' ใช่ๆ ยิ่งคนเสื้อขาว '
ผมหูผึ่งน้อยๆ และมองสาวๆ ที่เดินผ่านพลางชี้ชวนให้มองหน้าไอ้หล่อที่หน้าเป็นตูดอยู่ตอนนี้ ใช่ซิ๊ มึงหล่อที่สุดในกลุ่มนี่ หมั่นไส้ว่ะ
" สาวๆ รู้ไหมครับว่าร้านขายอาหารอยู่แถวไหน พอดีผมเคยมาเมื่อนานมาแล้วเลยจำไม่ได้ " ผมมองไอ้นนที่ได้ทีก็เดินไปทักสาวๆ กลุ่มนั้นครับ ช่ำชองเชียวนะมึง แผนที่ก็มีไอ้ฟาย
" ตรงนั้นไงคะ " ผมมองไอ้เนมที่เบะปากหมั่นไส่ไอ้นน หรือว่ามึงหึงมันวะ
" แม่งหน้าม่อฉิบหาย " ไอ้เนมพูดกับผมเบาๆ พลางกอดอกถอนหายใจ
" มึงรู้สึกไม่ดีหรอ " ผมพูดถามมันดู
" เปล่า ดีแล้ว จริงๆ กลุ่มเราควรมีแฟนกันได้แล้วนะ แม่งใช้ชีวิตน่าเบื่อฉิบหาย " ปากกับใจมึงตรงกันไหมกูอยากรู้จริงๆ
" ก็ไม่เห็นน่าเบื่อนิ หรือมึงเบื่อกู " ผมพูดแหย่มันเล่น
" กูไม่เบื่อมึงหรอก แต่กูเบื่อไอ้เชี่ยนน " หึหึ ให้มันได้อย่างนี้ เอาเถอะ
" ปล่อยมันม่อสาวไป เราไปเล่นอันนั้นกันดีกว่า " ผมพูดและจูงมือไอ้เนมให้ตามผมมา
ผมสังเกตุว่าไอ้ธีร์ไม่ได้เดินตามผมมา มันยังคงยืนกอดอกนิ่งๆ และไม่สนใจสาวๆ ที่ค่อยๆ เดินมาชวนมันคุย
ผมกับไอ้เนมวิ่งไปวิ่งมารอบสวนสนุก เล่นโน้นบ้างเล่นนี่บ้างจนเริ่มเวียนหัวไปหมด แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ยังไม่เห็นหัวไอ้สองตัวนั่น มันไปตายไหนของมันฟะ
ผมเดินมาเรื่อยๆ กอดคอไอ้เนมชี้นั่นชี้นี่ให้มันดูไปตลอดทาง และไม่นานพวกเราก็เดินมาถึง บ้านผีสิงจนได้ หึหึ
" กูไม่เล่นอันนี้ " ไอ้เนมพูดพลางขืนตัวเบรกเต็มที่
" กูอยากเข้าอ่ะ ไม่ต้องกลัวหรอก กูอยู่ข้างๆ มึงเนี่ยแหละ " ผมพูดกล่อมมัน และนึกแกล้งมันอยู่ในใจ ผมกะว่าถ้าเข้าไปแล้วละก็ ผมจะทิ้งมันไว้กลางทางซะเลย กร๊ากก
ผมเดินนำมันเข้ามาในอุโมงที่มืดสลัว ภายในมีแต่เสียงกรีดร้องของคนที่อยู่ด้านหน้าและเสียงซาวด์หลอนๆ ที่เอาไว้หลอกไอ้พวกขวัญอ่อน
" ไอ้ฟา เชี่ยอย่าเดินเร็ว " ไอ้เนมเดินมาเกาะแขนผมหนึบพลางตัวสั่นน้อยๆ แหม กูเห็นกับคนนี่มึงเก่งจริงๆ ทีกับผีเนี่ยกลัวจนขี้หดตดหาย ฮ่าๆ
ผมสบายๆ มองไปยังหุ่นที่เรียงรายอยู่ด้านข้าง มันน่ากลัวตรงไหนวะเนี่ย มันก็แค่ตุ๊กตาที่ถูกจับแต่งตัวหลอนๆ และใส่กลไกให้มันขยับได้นิดหน่อยเท่านั้นเอง นี่มันน่าเบื่อจะตาย
ผมเดินเลาะริมๆ ลูกกรงและยื่นมือไปแตะหุ่นที่อยู่ข้างๆ
' ฮือๆ~ ' ผมมองดูหุ่นที่ยืนร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง แม่งตาเรืองแสงขนาดนี้ มันไม่เหมือนผีเอาซะเลย
" ไอ้เนม มึงดูนะ มันน่า... " แต่ผมที่หันกลับมามองเพื่อนก็ต้องตกใจ เพราะว่าแม่งมันหายไปแล้ว! ไปไหนของมันฟะ
ผมเพ่งสายตามองไปรอบๆ เพื่อมองหาเพื่อนในที่มืดสลัว ฉิบหายละ ไม่ใช่ว่ามันกลัวจนเป็นลมไปแล้วนะ
ผมเดินต่อไปตามทางเพื่อมองหามัน ให้ตายสิวะ มึงจะกลัวมากเกินไปแล้ว
" อ้ากกกกกกก "
ผมที่ได้ยินเสียงร้องแหกปากโวยวายอยู่ไกลๆ ก็รีบวิ่งไปดูทันที แต่ก็ไม่พบมันอยู่ที่ไหนเลย หลงไปไหนแล้วเนี่ย และที่นี่ก็แม่งไกลฉิบหาย เมื่อไหร่จะถึงทางออกฟะ
' พรึ่บ! '
แต่ผมที่กำลังรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งก็ต้องตกใจรีบก้าวถอยหลังทันทีที่มีตุ๊กตาหล่นลงมาขวางทางผม โอ้ยยยย ใจกูหล่นไปอยู่ตาตุ่มหมดแล้ว
' แกร่กๆๆ '
ผมมองดูตุ๊กตาอีกตัวที่กำลังเคลื่อนที่มาจากมุมหนึ่ง และกำลังทำท่าเหมือนจะพุ่งใส่ผม แต่มันแปลกมาก ทำไมมันเหมือนจังวะ การเคลื่อนไหวมันดูเหมือนคนมากๆ
ผมก้าวถอยหลังช้าๆ ที่เห็นแบบนั้น ปกติผีมันอยู่ในกรงนี่หว่า มีออกมาเดินแบบนี้ด้วยหรอวะ
" เอ่อ คือ ไม่เล่นนะครับ ผมหาเพื่อนอยู่ " ผมกลืนน้ำลายลงคอ ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ผีจริง แต่แบบนี้มันก็น่ากลัวนะเฮ้ย
และไม่ทันที่จะพูดจบดี มันเอาแล้ว มันวิ่งมาแล้ว อ้ากกกก
ผมใส่เกียร์หมาวิ่งหนีทันที แต่ก็เหมือนขาจะแข็งเกินกว่าจะวิ่งฉิวได้ ไอ้ขาไม่รักดีของผมเริ่มอ่อนเปลี้ยผสมกับสั่นน้อยๆ คอยแต่จะพับลง อ้ากกก มามี๊ช่วยฟาด้วย
ผมวิ่งหน้าตาตื่นหนีไอ้ผีบ้าโรคจิตที่ไล่ตามมา และมองเห็นคนยืนอยู่ด้านหน้า เอาวะ กูรอดแล้ว ขอพึ่งใบบุญสักหน่อย
ผมที่คิดแบบนั้นก็พุ่งเข้าใส่คนที่ยืนอยู่ทันที และกอดแขนไว้จนแน่น แหม่ เนื้อแน่นมาก แบบนี่อุ่นใจสุดๆ ก็ไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ตอนนี้ช่วยผมด้วยเถิด
' แฮร่!! '
อ้ากกกกก ผมหลบไอ้ผีตัวที่วิ่งมาได้แล้ว แต่เสือกหันมาเจออีกตัวในกรงพอดี ความตกใจทำให้ผมเผลอกอดคนตรงหน้าไว้แน่น และก็ถือว่าโชคดีสุดๆ เพราะคนที่ผมกอดอยู่นั้น มันนิ่งซะจนผมคิดว่ามันเป็นหุ่นเลยนะเนี่ย
" ขอโทษนะครับ " ผมที่ยังคงกอดคนตรงหน้าอยู่นั้นก็พึมพำขอโทษขอโพยที่ทำเขาเดือดร้อนไปด้วย
" ถ้ายังกอดแน่นขนาดนี้ จะจูบแถมด้วยเลยเอาไหมล่ะ " ผมเงยหน้าขึ้นทันที และหรี่ตาผ่านความมืดไปยังดวงตาของคนตัวสูง ที่กำลังทำหน้าเบื่อๆ มองผมอยู่
และก็เหมือนกับมีสปริงติดอยู่ที่ตัว ผมรีบดีดตัวออกจากไอ้หอกธีร์ด้วยความเร็วสูง อ้ากกกก ก็ว่าทำไมมันแน่นๆ เอ้ย มันคุ้นๆ อะไรจะซวยขนาดนี้วะกู
" อ่าว ไม่กลัวแล้วหรอ " ไม่ธีร์พูดพลางย่างสามขุมมาหาผมด้วยใบหน้ากวนทีนยิ่งนัก
" กูไม่เคยกลัวโว้ย " ผมพูดและเดินหนีมันทันที
ผมไม่เคยกลัวไอ้ผีปลอมๆ พวกนี้เลยจริงๆ แต่ที่ผมกลัวก็คือไอ้คนที่ใส่ชุดผีเดินตามวิ่งตามนี่ต่างหาก
ผมที่ทำอวดเก่งก็ย่างสามขุมเดินไปห้องถัดไป แต่ก็เหมือนจะเห็นตัวอะไรเดินแว๊บๆ ผ่านไป โอ้ยยย ฉิบหายยังไม่หมดอีกหรอเนี่ย ทางออกอยู่ไหนฟะ
แต่ผมที่ยืนอยู่นั้นก็โดนคนด้านหลังชนที่ไหล่และเดินนำไป ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินนิ่งๆ สะพายกระเป๋าไว้ที่ไหล่อย่างสบายๆ นี่มึงกลัวอะไรเป็นไหมเนี่ย
ผมเดินช้าๆ ตามหลังมันและมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง แบบนี้ค่อยโล่งหน่อย
' ปึก! '
ผมที่เดินไม่ได้มองข้างหน้าก็ชนเข้ากับหลังมันเต็มๆ จนเซถอยหลังออกมา
' หมับ! '
ผมรู้สึกว่าข้อมือของผมถูกดึงไว้ได้ทัน ขณะที่ผมกำลังจะเซล้มลงไป
" ตามมา " ผมมองข้อมือของผมที่ถูกจับเอาไว้และดึงให้ผมเดินตามมาตลอดทาง
ผมที่ตอนแรกอยากจะขัดขืนนั้นก็คิดว่าแบบนี้น่าจะดีกว่า เลยยอมเดินตามมาเงียบๆ แบบนั้น
ผมมองแผ่นหลังกว้างของคนตรงหน้า ช่างเป็นคนที่น่าหมั่นไส้ชะมัด แต่ผมก็ต้องยอมรับอีกว่า มันเป็นคนที่เก่งและพึ่งพาได้สุดๆ คนแบบนี้ จะมีจุดอ่อนบ้างไหมนะ
ผมเริ่มที่จะชินและไม่ค่อยกลัวอีกแล้ว ผมตกใจบ้างเล็กน้อยระหว่างทางและเผลอกำเสื้อมันไว้แน่น ผมเดินติดมันจนแทบจะกอดมันเหมือนเดิม ซึ่งมันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ยังคงจับมือของผมเอาไว้ตลอดทาง
และในที่สุด แสงสว่างแห่งความหวังก็มาถึง โอ้ยย ถึงทางออกสักที
" ฟา!! "
ผมมองตามเสียงเรียก และก็พบว่าใกล้ๆ ทางออกนั้น ไอ้นนกำลังยืนโบกมืออยู่และมีไอ้เนมที่กำลังหน้าซีดเผือดนั่งอยู่ใกล้ๆ
และผมที่พึ่งนึกขึ้นได้ก็รีบสะบัดมือของผมออกจากมือไอ้ธีร์ทันที นี่มึงจับเพลินเลยนะ ตกลงมึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่าเนี่ย
" ขอบใจ " ผมพูดและเดินสะบัดตูดหนีมันที่ทำหน้านิ่งๆ และเดินเข้าไปหาเพื่อนทันที
หวังว่าผมจะไม่ต้องพึ่งพาไอ้บ้านั่นอีกละกันนะ
-
:pig4:
-
ยังไงกันน้า หืมมมม :katai2-1: :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แหมๆๆๆ
-
ไอ้ผีตัวไหนฟ่ะ ทำให้ฟากับเนมพลัดหลงกันได้นะ o12
-
KING ที่ 9 สิ่งที่กำลังจะเปลี่ยนไป
ผมเดินมาหาไอ้เนมที่นั่งหน้าซีดจะเป็นจะตาย นี่แค่บ้านผีสิง มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แต่จะว่ามันมากก็ไม่ได้ เพราะผมก็แทบขี้เล็ดเหมือนกัน แม่งมันจะหลอกหรือจะฆ่าคนที่เข้าไปเล่นกันแน่วะเนี่ย
" ไอ้กาก ป่ะ ไปเล่นน้ำ " ผมพูดแซวเพื่อนที่นั่งทำหน้าพะอืดพะอม
" ปากดี มึงทิ้งกู ทิ้งกูไปหาไอ้ห่านั่น " ไอ้เนมพูดและทำท่าเพยิดหน้าไปหาไอ้ธีร์
" หอกสิ มึงนั่นแหละวิ่งหนีกู " ผมรีบแก้ตัวพัลวัน มันไม่ใช่แล้วโว้ย
" ก็กูเห็นมึงกอ...อื้อๆ " ผมรีบตระครุบปากมันทันที อันนั้นมันอุบัติเหตุโว้ย แล้วมึงยังเสือกเห็นกูได้ยังไงวะ
" ไอ้นน แล้วมึงไปไหนมาวะ " ผมถามไอ้นนที่กำลังยิ้มน้อยๆ อยู่ แล้วทำไมมึงถึงเหงื่อท่วมตัวขนาดนั้นวะ
" กูก็อยู่แถวนี้แหละ แต่ก็เข้าไปเอาไอ้เนมออกมาทัน ไม่งั้น มันคงนอนสลบอยู่แถวๆ ข้างในนั้นแหละ " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะขำ และก็ถูกไอ้เนมฟาดไปตามระเบียบ
ผมมองเพื่อนสองคนที่เริ่มวิ่งไล่เตะกัน พวกมันกัดกันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าพวกเราเป็นเพื่อนกันตลอดไปก็ดีสิ แต่ไม่นับไอ้หอกที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังผมตอนนี้นะ
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลัง เอ่อ เดี๋ยวนะ ผมมองหน้ามันที่กำลังเหมือนกับก้มลงมองอะไรอยู่สักอย่างข้างหลังผม
" มองอะไรวะ " ผมรีบหันกลับไปหามันทันที นี่มึงจ้องตูดกูแน่นอนไม่ต้องสงสัย
" ความคิดช่างอัปลักษณ์เหมือนหน้าตา " ไอ้ธีร์พูดและหันไปมองที่อื่นแทนที่จะมองหน้าผม หนอยยย นี่มึงว่ากูขี้เหร่เหรอ กูหน้าตาดีขนาดนี้ มึงตาบอดแล้ว
" กูถามมึงจริงๆ เถอะ มึงมาเป็นเพื่อนกับไอ้นนได้ยังไงวะ " ผมถามสิ่งที่ผมสงสัย
" ทำไมต้องตอบ " มันพูดและเดินหนีไปหน้าตาเฉย โอ้ยย โดดกัดหูซะเลยดีไหม ฮึ่มม
ผมเดินไปลากไอ้เนมกับไอ้นน และเดินมาอีกสักพัก ในที่สุดก็มาถึงสวนน้ำที่พวกเราตั้งใจจะมาเล่นกันจริงๆ วันนี้
ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าที่สว่างจ้าซะเหลือเกิน แบบนี้มีหวังผิวเสียแน่ๆ ดีนะที่ผมเอาชุดว่ายน้ำแบบปิดทั้งตัวมา ไม่ได้แดกกูหรอก UV
แต่เมื่อผมที่เข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ต้องตื่นตะลึงกับชุดว่ายน้ำแบบนักประดาน้ำที่หายไป และกลายเป็นกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋ว ที่ผมตั้งใจเอามาให้ไอ้เนม อ้ากกกก แม่งเอ้ย ไอ้หอกเนมหยิบถุงของผมไปเฉย
' ปึงๆๆ! '
" ไอ้ฟา เปลี่ยนเสร็จยังวะ กูโครตชอบชุดที่มึงให้กูยืม แบบนี้ไม่อายพุงแล้ว " ผมได้ยินเสียงอันร่าเริงของไอ้หอกที่เอาชุดว่ายน้ำผมไปใส่สบายใจเฉย
" ไอ้เนม กูหยิบให้มึงผิดว่ะ อันนั้นชุดกู " ผมพูดบอกมันที่ยืนอยู่หน้าประตู
" เรื่องสิ กูไม่ถอด กูเยี่ยวรดไปแล้วด้วย "
" ไอ้เชี่ยเนม! " ผมอุทานร้องด่ามันอย่างมีน้ำโห ไอ้หอกเอ้ย เอาของกูคืนม๊า!!
" กูไปรอที่สระนะ อิอิ " ไอ้เนมร้องบอกผมและหายจ๋อยไปทันที รอกูออกไปก่อน กูจะจับมึงแก้ผ้าประจานแม่ง คอยดู๊!!
ผมมองกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วและถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก เอาวะ แค่เดินบนบกแปบเดียวก็ลงน้ำแล้ว ไม่ค่อยมีใครมองหรอก
ผมตัดสินใจถอดเสื้อผ้าและใส่กางเกงว่ายน้ำไซส์มินิตัวนั้น มันช่างเป็นอะไรที่ เอ่อ ไม่วาบหวิวไปหน่อยเหรอวะ
ผมที่ใส่กางเกงว่ายน้ำเรียบร้อยก็ค่อยๆ เปิดประตูและชะโงกหัวออกมา โอเค คนไม่ค่อยมีเท่าไหร่ เอาวะ วิ่งปรู๊ดเดียวถึงสระไปเลย
แต่ผมที่เดินออกมาจากห้องน้ำนั้น อยู่ดีๆ ก็มีกลุ่มคนเดินสวนเข้ามาพอดี น่าจะเป็นรุ่นๆ มหา'ลัย เพราะดูโตกว่าผมเล็กน้อย
" วิ้ววว~~ โครตขาว "
" ผู้ชายแน่เหรอวะ "
" ใสอมชมพู น่าจัด "
ผมตกใจรีบเดินหนีทันทีที่ได้ยินแบบนั้น โอ้ยยย กูไม่อยากใส่น้อยชิ้นก็แบบนี้แหละ ทำไมกูไม่ค่อยเหมือนผู้ชายคนอื่นเลยวะ ผมเกิดมาตัวเล็ก และผิวบอบบางเหมือนผู้หญิง มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก
ผมรีบเดินกึ่งวิ่งและมุดลงสระทันที ฟู่วว กูรอดแล้ว อยู่ในน้ำนี่แหละปลอดภัย...
" อ้ากกกกก " แต่ผมที่กำลังคิดแบบนั้นก็ต้องร้องกรี๊ดออกมาทันทีด้วยความตกใจ เพราะผมรู้สึกว่าตอนนี้ต้นขาของผมนั้นเหมือนมีอะไรกำลังงับมันอยู่
ผมควานมือลงไปในน้ำและคว้าหมับเข้าที่หูของไอ้ตัวดีที่มันแกล้งผม และดึงให้มันขึ้นมาจากน้ำ
" ฮ่าๆๆ กูว่าแล้วว่าต้องใช่มึง ตัวเรืองแสงขนาดนี้ไม่มีใครอื่น " ไอ้เนมหัวเราะก๊าก และว่ายน้ำไปมาอย่างสนุกสนาน
" กูเจ็บนะ กัดที่ไหนไม่กัด " ผมพูดพลางทำหน้างอ แล้วทำไมกูจะต้องมาใส่กางเกงตัวเล็กฟิดเปรี๊ยะแบบนี้ด้วยวะ เอาของกูคืนม๊า
ผมว่ายน้ำเข้าไปหามันและล็อคคอมันกดลงไปในน้ำ ฮ่าๆ ผมมองมันสำลักน้ำอย่างอารมณ์ดี กลายเป็นสงครามย่อยๆ ไปซะแล้ว
' โอ้ยย กูจะเป็นลม หล่อล่ำ '
' กูอยากเกิดเป็นกางเกงว่ายน้ำตัวนั้น '
' โครตใหญ่อ่ะ ทั้งตัวทั้ง...กรี๊ดดด '
ผมมองสาวๆ ในชุดบิกินี่ที่กำลังจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าด จ้องมองอะไรสักอย่างตาเป็นมัน น้ำลายหกแล้วเจ๊ ผู้หญิงสมัยนี้แม่งน่ากลัวชะมัด
แต่ผมที่หันไปมองตามสาวๆ นั้นก็ต้องประจักษ์แก่สายตาทันที ตอนแรกกูก็ว่ากูหมั่นไส้มึงสุดๆ แล้วนะ กลายเป็นว่าตอนนี้กูริษยามึงมากกก ทำไมกูไม่เกิดมาหุ่นแบบนี้บ้าง แล้วมึงจะพกข้าวหลามมากินด้วยทำม๊ายย ผมก้มมองดูของตัวเองแล้วรู้สึกละเหี่ยใจ กูอยากเกิดใหม่เลยทีเดียว
ผมย่อตัวลงในน้ำให้เหลือแค่ตา และจ้องมองไอ้ธีร์ที่เดินมาช้าๆ และค่อยๆ หย่นตัวลงในสระด้วยท่าทีสบายๆ หน้านิ่งๆ ไม่สนใจสายตาหื่นกระหายของทั้งชะนี เก้ง กวางทั้งหลายที่อยากจะเข้ามาขย้ำมันซะเหลือเกิน
" ไอ้นนอ่ะ " ไอ้เนมว่ายน้ำไปข้างๆ มันและถามเสียงดัง
ไอ้ธีร์ทำท่าเพยิดหน้าไปข้างหลังและผมก็เห็นทันทีว่าไอ้นนยังคงยืนอยู่ด้านบน และกำลังคุยกับสาวๆ กลุ่มใหญ่อยู่ มันช่างพูดช่างคุยแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ
" เหอะ ขอให้แม่งเอดส์แดกตาย " ผมมองไอ้เนมที่ถึงกับสาปแช่งมันโดยทันที ไหนบอกมึงอยากให้มันมีแฟนไง หึหึ
แต่ผมก็สงสัยอยู่อย่าง ว่าตกลงแล้วไอ้ธีร์กับไอ้นนมันไม่ได้เป็นเกย์หรอกเหรอ ตกลงมันยังไงกันแน่นะ
" ป่ะ ฟา ไปเล่นสไลเดอร์กัน " ไอ้เนมหน้าเป็นตูดและดึงผมให้ตามมันไปอย่างรวดเร็ว
" ไม่เอากูไม่อยากเล่น " ผมขืนตัวทันที ไม่ใช่เพราะผมกลัวความสูงหรืออะไรหรอก แต่ผมไม่อยากขึ้นจากน้ำต่างหากเล่า
" ไม่เอาไม่กลัวดิ " ไอ้เนมหันมันทำหน้าดูถูกผม
" กูไม่ได้กลัว " หนอยย แบบนี้เป็นไงเป็นกัน ขึ้นเลยกู ห้ามดูถูกฟาบอกเลย
ผมเลิกคิดเยอะและเดินขึ้นบกไปยังทางขึ้นสไลเดอร์ที่อยู่ตรงหน้า แม่งเอ้ย สูงเหมือนกันนะเนี่ย
ผมค่อยๆ ไต่ขึ้นบันไดตามไอ้เนมเพื่อขึ้นไปยังชั้นสูงสุด แต่ทุกๆ ย่างก้าวที่ผมไต่ขึ้นไปนั่น ผมก็ต้องรู้สึกแปลกๆ มันเสียวสันหลังแว๊บๆ เหมือนกับมีคนกำลังจ้องมองผมอยู่
และเมื่อผมตัดสินใจเหลือบมองไปข้างหลังก็ต้องตกใจทันที โอ้ย ไอ้ฉิบหายมึงนี่เอง แล้วทำไมจะต้องใกล้กูขนาดนี้ฟะ
ผมมองไอ้หอกธีร์ที่เดินตามผมมาเงียบๆ และก็อีกแล้ว มันไม่ได้มองหน้าผม แต่กำลังมองต่ำลงกว่านั้น
" ไฝสองเม็ด ที่ต้นขา " ผมตกใจรีบเอาแขนบังขาไว้ทันที นี่ที่มึงจ้องกูอยู่นานก็เพราะตรงนี้เหรอ
" โรคจิต " ผมพูดและรีบเดินขึ้นบันไดหนีมันไป
" เดี๋ยวก็รู้ ว่าใครกันแน่ที่โรคจิต " มันพูดและยังคงเดินตามผมมาใกล้ๆ
มันหมายความว่ายังไงฟะ ทำไมผมถึงโรคจิต ผมไม่เข้าใจ
ผมกับไอ้เนมมาถึงชั้นบนสุดของสไลเดอร์แล้ว แม่งสูงจริงๆ ว่ะ ผมชะโงกหน้าลงไปมองด้านล่าง ใจมันหวิวๆ ชอบกล
" มึงไปก่อนเลยไอ้ฟา ไม่กลัวไม่ใช่เหรอ " ไอ้เนมหันมาทำหน้ากวนทีนมองผม หนอยย
" เออ... "
แต่ผมที่กำลังจะตอบรับคำท้ามันก็ต้องสะดุ้งทันที เพราะอยู่ดีๆ ไอ้เชี่ยนนที่มาจากไหนก็ไม่รู้ก็พุ่งตัวไปหาไอ้เนมและผลักมันลงไปในรางทันที ตามด้วยตัวมันที่ตามไปติดๆ ติดจนกอดกันลงไปเลยทีเดียว มึงจะฮาร์ดคอไปไหมไอ้ห่า
ผมมองลงไปตามเสียงกรี๊ดของไอ้เนมและก็เห็นว่ามันเพิ่งลงไปถึงข้างล่าง และกำลังไล่ตะครุบไอ้นนที่แกล้งมันอยู่
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลังผม พอได้มองใกล้ๆ แบบนี้ผมก็ว่ามันสมควรที่จะเป็นอาหารตาของคนทั่วไปนั่นแหละ ร่างกายของมันดูโตเกินวัย มึงกินอะไรเป็นอาหารวะ
" มันน่ามองดี ใช่ไหมล่ะ " ผมรีบหันหน้ากลับทันที เหอะ กูแค่อิจฉาหรอก ไม่ได้พิศวาสเป้าตุงๆ ของมึง หลงตัวเองฉิบหายฟาย
แต่ผมที่ยืนหมิ่นกับทางลงมากเกินไปก็รู้สึกว่า ฉิบหายแล้วว ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะไหลลงไปข้างล่างเพราะเท้าที่เผลอเหยียบลงไปในลางน้ำ
' หมับ! '
และก็อีกครั้ง ผมมองมือของผมที่ถูกดึงเอาไว้ได้ทันเวลาก่อนที่ผมจะไหลไปกับราง ตัวผมที่ถูกดึงนั้นก็ไปกระแทกกับร่างกายของมันที่ยืนอยู่ด้านหลังเข้าเต็มๆ
" ต้องให้คอยช่วยอยู่เรื่อย " มันพูดเบาๆ และถอนหายใจ
" กูไม่ได้ขอให้ช่วยสักหน่อย " ผมพูดและดึงมือตัวเองออกจากมัน
" หึ ทำเป็นเก่ง ปวกเปียก อย่างกับผู้หญิง " ไอ้ธีร์พูดต่อไปด้วยใบหน้ายิ้มเยาะ
" กูไม่ได้ปวกเปียก ไม่ได้อ่อนแอ อย่ามาพูดเหมือนกูเป็นผู้หญิง กูไม่ชอบ " ผมพูดเสียงดังอย่างมีน้ำโห กูเป็นผู้ชาย 100% โว้ย แค่แต่งหญิงเป็นงานอดิเรก ชิ
แต่ผมที่พูดแบบนั้นออกไปก็ต้องถอยหลังน้อยๆ ทันที เพราะว่าเบื้องหน้าของผมนั้น ไอ้ธีร์กำลังย่างสามขุมเข้ามา และยื่นหน้าเข้ามาข้างๆ หูของผม
" อ่าว ไม่ได้ชอบ...เป็นผู้หญิงหรอกหรอ " ไอ้ธีร์พูดพลางยิ้มน้อยๆ แต่ทำเอาผมอกสั่นขวัญแขวน
สิ่งที่ผมกำลังกลัว มันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ แล้วสินะ
-
เอาแล้วไง
-
ธีร์รู้ได้ไงเนี่ย หรือว่าไฝ่ 2 เม็ดที่ว่า :hao3:
-
:pig4:
-
ใฝสองเม็ด........ชัดเจนเลย ฟา o22 o22 o22 o
-
ผีที่วิ่งไล่คงเป็นนนแน่ๆ55555
-
KING ที่ 10 วันแห่งความซวยที่แท้จริง
ผมยังคงยืนอึ้งอยู่บนชั้นสูงสุดของสไลเดอร์ สิ่งที่ไอ้ธีร์พูดเมื่อกี้นั้น มันหมายความว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วใช่ไหม
" ไอ้ฟา มึงจะยืนอยู่บนนี้อีกนานไหมวะ หรือมึงกลัวจริงๆ " ไอ้เนมที่ขึ้นมาเล่นสไลเดอร์อีกครั้งก็ทักผมทันที เพราะผมยังคงไม่ได้ไหลลงไปข้างล่าง
และเมื่อผมมองไปรอบๆ ตัวอีกทีก็พบว่า ไอ้ธีร์ก็ไม่อยู่แล้ว นี่ผมยืนมึนอยู่นานแค่ไหนกันเนี่ย
" มึงเป็นอะไรวะ ไอ้ธีร์มันแกล้งอะไรมึงหรือไง " ไอ้นนที่เดินขึ้นมาตามหลังก็ถามขึ้นเหมือนกัน
หนอยย เป็นเพราะมึงนั่นแหละที่พามันเข้ามาในชีวิตกู แต่จะคิดแบบนั้นก็คงไม่ถูกต้องทั้งหมด เพราะว่าถ้ามันจะรู้ ก็คงเป็นเพราะงานคอสเพลย์นั่นแหละ จังหวะชีวิตกูแม่ง ทำไมต้องไปยุ่งเกี่ยวกับมันด้วยวะ
" นน มานี่หน่อย " ผมกวักมือเรียกมันที่ยืนทำหน้ามึนๆ และเดินมาหาผม
" อะไรของมึง... "
' พลั่ก! '
ผมถีบมันลงไปในรางทันทีที่จังหวะเหมาะ ไอ้ฟายยย รางวัลของมึงไง ตอนนี้กูลงกับใครได้กูเอาหมด ฮึ่มมม
" ฟา กูรักมึง " ไอ้เนมหันมายกนิ้วให้ผมด้วยสีหน้าเปรมปรี
" รักกูใช่ไหม มานี่เลย " ผมเดินไปลากมันมาทันที เพราะมึงอีกตัวที่ทำให้ไอ้หอกธีร์เห็นขาอ่อนกู ลงไปทั้งผัวทั้งเมียเลยไป๊
" เชี่ยไรมึงเนี่ย ไอ้ฟา อ้ากกก " ผมมองไอ้เนมที่ไหลลงไปแบบท่าสวยสุดๆ จากแรงเหวี่ยงของผม
ฮึ่มม ใครอีกกกก จัดมา กูจะจัดให้
แต่เมื่อผมหันมามองคนอีกคนที่เพิ่งเดินขึ้นมาก็พบว่า เอ่อ กูไปดีกว่า ผมรีบนั่งลงในรางและไหลลงไปหนีไอ้หอกธีร์อย่างรวดเร็ว กูไม่อยากรับรู้อะไรทั้งน้านน ไม่ต้องมาคุยกับกู๊
' ซ่าาา ปึก!! '
แต่ผมที่ไหลมาจนถึงด้านล่างแล้วก็รู้สึกว่าตัวผมนั้นถูกคนที่ไหลตามมาชนเข้าอย่างแรงจนแทบจะพุ่งหราวไปข้างหน้า
" โทษที " ผมหันไปมองมันแบบอาฆาต ไอ้หอก ตัวอย่างกับควาย มาชนกูได้ ตัวกูแทบหักสองท่อน แต่มันก็แค่ยิ้มมุมปากแบบกวนส้นทีนกลับมา และเข้ามาใกล้ผม
" ถ้าตั้งใจกระแทกจริงๆ จะหนักยิ่งกว่านี้ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วแบบงงๆ และพอเก็ตเท่านั้นแหละ อ้ากกกก ไอ้ฟาย มึงอย่าฝันว่าจะได้กระแทกตูดกู
" ไอ้ฟา มึงมานี่เลย " ผมมองไอ้นนกับไอ้เนมที่กำลังลุยน้ำมาหาผม เวรล่ะ ทำเขาไว้เยอะ จะอยู่ทำมะเขืออะไรล่ะ
ผมรีบวิ่งฉิวขึ้นบันไดไปอีกรอบ อ้ากกก กูตายแน่ อย่าลุมกู๊ ผมที่ขึ้นมาชั้นบนสุดอีกรอบก็เจอไอ้หอกธีร์อีกแล้ว ทำไมมึงขึ้นมาไวจังวะ แล้วทำไมไม่รีบๆ ไหลลงไปเร็วๆ
" ไอ้ฟา อย่าคิดว่ามึงจะหนีพ้น! " มันมาแล้ววว ผมเห็นไอ้นนวิ่งตามขึ้นมาอย่างไวและดึงแขนผมเอาไว้ทัน
แต่ผมก็ต้องงงกับภาพที่เห็น เพราะว่าอยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็จับแขนไอ้นนไว้และล็อคไว้ทั้งสองข้าง
" ไอ้ธีร์ มึงทรยศกูเหรอ " ผมมองไอ้นนที่เริ่มออกแรงดึงดันกันไปมากับไอ้ธีร์ อย่างกับสงครามไททั่น
ผมมองไอ้ธีร์และไอ้นนที่หัวเราะ และยังคงสู้กัน ต่างคนต่างพยายามดันอีกคนให้ตกลงไปในราง
" ไอ้ฟา มึงต้องเจอกู " ไอ้เนมที่มาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามากอดผมจากด้านหลังและพยายามดันผมลงไปในราง
" อย่าฝันไปหน่อยเลย " ผมจั๊กจี้มันจนมันหัวเราะลั่นและเผลอปล่อยตัวผม ทำให้ผมได้โอกาสผลักมันลงไปในรางใหม่ ฮ่าๆๆ ไอ้กาก
และในที่สุดสงครามไททั่นก็จบลงด้วยคนร่างยักษ์สองคนที่ไหลไปพร้อมกันในราง โธ่ เสมอเหรอวะ อ่อนว่ะ
ผมไหลลงไปในรางตามเพื่อนๆ ไป นานๆ ทีได้เล่นอะไรแบบนี้ด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกันก็สนุกดี
ผมยิ้ม และว่ายน้ำเล่นต่อไปเรื่อยๆ ห่างออกมาจากเพื่อน อากาศตอนนี้นั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหายร้อนเลยสักนิด ผมที่มองเห็นอุโมงค์น้ำข้างหน้าเลยว่ายต่อไปยังที่นั่น เพื่อหลบไอแดดที่แสนร้อนแรง
ภายอุโมงค์นั้นค่อนข้างมืดสลัวและน้ำก็เย็นมากเพราะไม่ได้รับแสงแดด และตามผนังอุโมงค์นั้นก็มีไฟที่เหมือนกับเห็ดเรืองแสงประดับไว้เป็นจุดๆ ทำให้อุโมงค์น้ำนี้ดูสวยมากขึ้น
' เด็กคนนั้นนี่หว่า '
' มึงไปเล่นกับน้องเขาดิ '
ผมที่ว่ายน้ำเล่นอยู่ในความมืดสลัวนั้นก็เพิ่งเห็นว่ามีกลุ่มคนจับกลุ่มกันอยู่ข้างหน้า และเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบหันหลังกลับทันที
" จะรีบไปไหนอ่ะครับ "
" ใจร้ายจัง คุยกันก่อนสิ "
ผมถูกดักหน้าเอาไว้ทันที และด้านหลังก็ยังมีอีก
" ผมจะไปหาเพื่อน " ผมพูดและทำท่าจะหลบออกไปแต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้ใต้น้ำ
" ปล่อย " ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีและแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมเกลียดพวกที่ชอบเพศเดียวกัน เพราะตลอดชีวิตของผมนั้นมักจะถูกคนพวกนี้คุกคามอยู่เสมอ
" นิ่มจัง " ผมสะบัดแขนออก และผลักอกไอ้คนที่ขวางผมเอาไว้อย่างไม่ใยดี
แต่ผมที่ทำแบบนั้นก็ต้องคิดผิด เพราะเหมือนกับว่าผมจะไปทำให้พวกมันไม่พอใจเช่นกัน
ผมถูกกอดจากด้านหลังทันทีและปิดปากเอาไว้แน่น ผมรู้สึกว่าผมกำลังโดนลากเข้าไปให้ลึกขึ้นด้านในอุโมงค์ ผมพยายามดิ้นรนสุดขีด แต่พอเป็นในน้ำก็ยิ่งไร้ผล และพวกที่จับผมอยู่นี้ก็โตกว่าผมรุ่นๆ มหา'ลัย
" ให้กูกอดมั่ง "
" โครตเนียนเลยไอ้สัด อยากทำแม่งในนี้เลยว่ะ "
ผมแทบจะร้องไห้ทันทีที่รู้สึกถึงมือของพวกมันที่กำลังลูบไปตามผิวของผม และไอ้คนที่กอดผมก็จูบคอและพยายามหอมแก้มผมทันทีที่ทำได้
" เฮ้ยๆ มากไปๆ น้องมันเสียขวัญหมด "
" ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอก แต่ช่วยใช้มือให้พวกพี่ทีได้ไหม แล้วพี่จะปล่อยไป " ผมขืนตัวทันทีที่ถูกจับมือและไอ้คนที่พูดนั้นก็ดึงมือผมให้ไปลูบที่กางเกงว่ายน้ำของมัน
" ช่วยหยุดแค่นั้นได้ไหม " ผมตกใจมองไปตามเสียงที่ดังขึ้นจนกลายเป็นเสียงสะท้อน และก็ต้องรู้สึกโล่งใจเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าคนที่ผมไม่เคยคิดอยากจะเห็น
พอมีคนเข้ามา พวกมันก็เริ่มปล่อยตัวผมออก ดูเหมือนคนพวกนี้ก็แค่พวกสวะฉวยโอกาสเท่านั้น
" ธีร์เหรอ " คนในกลุ่มที่จับตัวผมคนหนึ่งพูดออกมา นี่รู้จักกันด้วยงั้นเหรอ
" ก็ว่าคุ้นๆ เป็นไงเรา น้องคนนี้เป็นเพื่อนธีร์หรอกเหรอ " ไอ้คนที่กอดผมเมื่อกี้ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปหาไอ้ธีร์ที่ยืนนิ่งๆ ในน้ำด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง พี่ไม่ได้แวะเข้าไปหาท่านเลย สบายดีไหม " ผมขมวดคิ้วน้อยๆ นี่รู้จักกันถึงขั้นไหนกันนะ
" สบายดีครับ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเย็นๆ และยังคงจ้องมองมายังผม
" อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่แค่แหย่เพื่อนเราเล่นนิดหน่อยเอง " ผมอยากจะฟาดหน้ามันนัก นิดหน่อยเตี่ยมึงสิ
" ฟา มาสิ " ไอ้ธีร์ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับคำพูดของคนคนนั้นมาก และเรียกผมเบาๆ
ผมรีบเคลื่อนตัวออกมาจากตรงนั้นไปหาไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ และหลบด้านหลังมัน
" งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เพื่อนๆ รออยู่ " ไอ้ธีร์พูดและดึงผมให้ออกมาจากตรงนั้นเงียบๆ
ผมที่เริ่มมองเห็นเพื่อนแล้วก็รีบว่ายน้ำไปหาเพื่อนทันที
" ไปไหนมาวะไอ้ฟา พวกกูหาแทบตาย " ไอ้เนมพูดทันทีที่เห็นผม
" กลับกันเถอะ " ผมพูดและดึงมือไอ้เนมให้ขึ้นจากน้ำ
ผมเหลือบมองไปด้านหลังก็ทันได้เห็นว่าไอ้นนกับไอ้ธีร์กำลังคุยกันอยู่ในน้ำด้วยสีหน้าเครียดๆ
เกือบไปแล้ว จริงๆ ก็เคยเจออะไรแบบนี้มาบ้าง แต่ก็ไม่เคยถึงขนาดนี้เลย อันตรายจริงๆ ถ้าเมื่อกี้ ไอ้ธีร์ไม่ได้ตามมาล่ะ ผมไม่อยากจะคิดว่าผมจะถูกทำอะไรบ้าง ผู้ชายคนนั้น คนที่จับตัวผมไว้ ผู้ชายตัวสูงที่คุยกับไอ้ธีร์เหมือนรู้จักกัน พวกนั้นเป็นใครกันนะ
" ไอ้ฟา มึงเป็นอะไรเนี่ย " ไอ้เนมถามผมหน้ามุ่ย
" กูรู้สึกไม่ค่อยสบาย " ผมพูดและผลักมันเข้ามาห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเดียวกัน
" คืนนี้ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนไหม " ไอ้เนมถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
" ไม่เป็นไร " ผมพูดและรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็ออกมารอไอ้นนกับไอ้ธีร์ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน
ที่ผมบอกไอ้เนมว่าผมไม่สบายนั้นผมไม่ได้โกหก อาจจะเพราะเหตุการณ์ที่น่าหวาดหวั่นและอากาศที่ร้อนเกินไป ทำให้ตอนนี้ผมรู้สึกอ่อนเพลียและปวดหัวน้อยๆ
" ไอ้นน ไปส่ง... "
" เดี๋ยวไอ้ธีร์ไปส่งมึงนะฟา ไหวไหมน่ะ " ผมที่ยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกไอ้นนพูดแทรกทันที หนอยย มึงผลักไสกูไปให้ไอ้หอกนั่นอีกแล้วนะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังขยี้หัวเปียกๆ ของมัน กะอีแค่เช็ดผมแต่มันทำเอาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกับเหลียวหลังกันคอแทบหัก
" งั้นกูกลับเองก็ได้ " ผมพูดและเดินหนีออกมาจากเพื่อน หึ กูงอน พวกมึงจะไปตายห่าที่ไหนกันสองคนก็ไปเลย
" งั้นเดี๋ยวกูไปกับมึงเอง " ผมมองไอ้เนมที่วิ่งมาเกาะแขนผม ต้องอย่างงี้ดิ มึงเพื่อนรักกูจริงๆ
" แต่กูขอนอนด้วยนะ เดี๋ยวโทรบอกแม่ก่อน " ไอ้เนมพูดพลางทำท่าควักโทรศัพท์
" เดี๋ยวๆๆ กูว่า...มึงไปกับไอ้นนเถอะ " ผมลืมไปเลย จะให้ไอ้หอกนี่ไปที่คอนโดผมไม่ได้
" อ่าว อะไรมึงวะ " ไอ้เนมทำหน้าไม่พอใจทันทีที่ผมเปลี่ยนใจ
" จะไปได้หรือยัง " ผมหันไปด้านหลังและก็พบว่าไอ้คนที่พูดคำนี้คือไอ้หล่อที่กำลังทำหน้ายุ่งๆ พอๆ กับผมบนหัวมัน
" ใครบอกกูจะไปกับมึง แล้วมึงอ่ะ เอาไว้วันหลัง ไปกับไอ้นนป่ะ " ผมบอกไอ้ธีร์และถีบส่งไอ้เนมไปหาผัวมัน
" ไม่อยากให้ใครรู้ว่าอยู่ไหนสินะ " ไอ้ธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมและพูดเบาๆ เหมือนเสียงกระซิบ
" ไม่ใช่ " ผมพูดพลางทำหน้าบึ้ง
" งั้นก็ไปกันได้แล้ว อย่าอิดออดน่ารำคาญ " ไอ้ธีร์พูดและเดินชนไหล่ผมไปตามสไตล์มัน ผมจะทำยังไงดีนะ หวังว่ามันคงไม่อยากขึ้นไปบนห้องผมใช่ไหม
ผมบอกลาไอ้เนมกับไอ้นน และขึ้นไปบนรถสุดหรูที่มีคนบ้าเป็นเจ้าของ ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ขึ้นมานั่งบนรถ และกำลังถอดเสื้อออกเพื่อเปลี่ยนใส่เสื้ออีกตัว
" เร็วๆ กูอยากกลับ " ผมพูดจิ๊จ๊ะและหันไปมองกระจกทำเป็นไม่สนใจมัน
แต่ผมที่นั่งอยู่ก็ต้องตัวแข็งทื่อทันทีที่ไอ้ธีร์เอี้ยวตัวเข้ามาใกล้
" อย่านะโว้ย " ผมเอามือบังหน้าตัวเองทันที นี่มึงหลอกกูมาปล้ำในรถใช่ไหม
" เป็นเอามาก " ผมเอามือออกจากหน้าและโดนผลักให้นั่งพิงที่นั่งดีๆ มันดึงสายเข็มขัดนิรภัยข้างๆ และดึงมาล็อคให้ผม
ผมมองมันที่ทำสีหน้าเบื่อๆ และเริ่มสตาร์ทรถขับออกไป
" ผู้ชายคนนั้น คนที่เจาะหู คนที่คุยกับมึง มันเป็นใคร " ผมถามสิ่งที่ผมสงสัยออกไป
" ยุ่งไม่เข้าเรื่อง " มันพูดว่าผม
" ก็ไอ้เหี้ยนั่นอ่ะ มัน..หอมแก้มกู " ผมพูดโพล่งด้วยความโมโหแต่ประโยคหลังก็แค่พูดเบาๆ
" ทีหลังก็อย่าทำเป็นเก่ง อย่าไปไหนคนเดียว อย่าแต่งตัวโชว์เนื้อหนัง อย่า... "
" หนวกหูโว้ย! " ผมแหกปากและปิดหูอย่างเคืองๆ เริ่มเทศน์กูอีกแล้ว เบื่อจะฟัง
" เดี๋ยวเลี้ยวตรงนั้นแล้วจอดเลย " ผมพูดพลางทำท่าจะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว
" อยู่ที่ไหน " นั่นไง ว่าแล้วว่าคราวนี้มันไม่ปล่อยผมง่ายๆ แน่ๆ
" มึงต้องการอะไรวะ " ผมพูดถามเสียงเครียด
" อยากจะแน่ใจอะไรบางอย่าง " ผมเริ่มนั่งบนที่นั่งอย่างร้อนรน ความจริงผมอยากจะถามมันมาก ว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วหรือยัง แต่ผมก็อยากจะคิดว่ามันยังไม่รู้อะไรเลยต่างหาก
" ห้องกูตอนนี้มีคนอยู่ ไม่สะดวกให้ขึ้นไป เอาไว้... "
" ครั้งที่แล้วมึงบอกจะให้กูขึ้นไป " ไอ้ธีร์พูดเสียงเย็น
" คราวหน้านะ จริงๆ กูสาบานเลยเอ้า " ผมพูดและมองหน้ามันกึ่งขอร้อง
ในที่สุดมันก็ยอมปล่อยผมลงที่ทางแยกหนึ่ง ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก กูรอดแล้ว ถึงมึงจะพูดเหมือนมึงรู้ ก็ไม่มีหลักฐานแหละ จะปฏิเสธซะอย่าง หึ
ผมโบกแท็กซี่ และนั่งต่อไปอีกนิดเพื่อลงที่หน้าคอนโดของผม
ผมกดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้นเกือบบนสุด ล้วงหาคีย์การ์ดเพื่อปลดล็อคประตู และเปิดเข้าไป เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงสักที เหนื่อยโครต
' พรวดด! '
แต่ผมที่กำลังจะปิดประตูนั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อตาค้างอย่างตื่นตะลึง เพราะว่าเบื้องหน้าของผมนั้น ได้มีแขนข้างหนึ่ง สอดเข้ามาก่อนที่ผมจะทันได้ปิดประตูสนิท
และแขนข้างนั้น ผมจำมันได้ทันทีว่าเป็นของใคร
คราวซวยของผมนั้น กำลังจะเริ่มขึ้นจริงๆ ต่อจากนี้แน่นอน
-
อ๊ากกกกก เกาะติดกว่าเจ้ากรรมนายเวรอีก
-
ห้องแห่งความลับเปิดแล้ว :z3: :z3: :z3:
-
มา จัดมาเลย :katai2-1:
-
KING ที่ 11 แบล็คเมล์
ผมยังคงตะลึงงังกับภาพตรงหน้า และทันทีที่คิดได้นั้น ผมก็รีบวิ่งเข้าไปที่ประตู พลางดันอย่างแรงเพื่อพยายามจะปิดมัน
" โอ้ยย " ผมใช้แรงทั้งตัวโถมเข้าใส่และใช้เท้ายันไว้อย่างสุดกำลัง ไม่สนใจเสียงร้องตะโกนจากด้านนอกด้วยความเจ็บปวด
อ้าากกกกกก ไอ้ธีร์ไอ้เหี้ย มึงหลอกกู๊ มึงแอบตามกูทำม๊ายย ทำไมไม่กลับบ้านไปฟะ
" มึงออกไปเลย!! " ผมตะโกนผ่านช่องเล็กๆ ของประตูด้วยความตื่นตระหนกและเดือดดาล
" อย่าให้เข้าไปได้! " มันส่งเสียงขู่รอดไรฟันที่ทำเอาผมเสียววาบ อ้ากกก เอาไงดีวะเนี่ย
ผมใช้สมองอันอัจฉริยะของผมคิดหาทางเอาแขนที่แข็งแกร่งของมันให้ถอยห่างจากประตู แม่งเหนียวอย่างกับตุ๊กแก ฉิบหาย!
' ง่ำๆๆ '
ผมตัดสินใจงับแขนของมันเต็มเหนี่ยว มึงจะไปไม่ไปห๊าา แต่เหมือนว่าสิ่งที่ทำนั้นมันจะพลาดซะแล้ว มันสะบัดผมออกจากแขนและล็อคคอผมกระชากเข้ามากระแทกประตูเข้าอย่างจัง
" โอ้ยยย ไอ้เหี้ย!!! " ผมดิ้นไปมาและร้องโวยวายเสียงดัง ทั้งเจ็บทั้งเคือง และในที่สุดผมก็โดนดีดออกจากประตูที่ถูกผลักเปิดออกไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น พลางคลำหน้าผากตัวเองป้อยๆ
" เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง " ไอ้ธีร์ย่างสามขุมเข้ามาในห้องและดูแขนตัวเองตรงที่ผมกัด ซึ่งเป็นรอยแดงและน้ำลายย้อยด้วยสีหน้าขยะแขยง
" มึงนั่นแหละ ใครให้เข้ามาวะ! " ผมพูดพลางลุกขึ้นพุ่งตรงเข้าหามัน แต่ก็เหมือนกับวัวกระทิงพุ่งเข้าใส่มาทาดอร์ มันหลบผมเพียงเสี้ยววินาทีและทำให้ผมพุ่งออกไปนอกห้องแทน
' ปัง!! '
ผมที่ตั้งหลักได้แล้วก็รีบเบรกโดยพลัน แต่ไม่ทันซะแล้ว อ้ากกกก ผมหันกลับมาด้วยความตกใจ เพราะประตูห้องของผมนั้นถูกปิดและล็อคกลอนเรียบร้อย
" ไอ้ธีร์ มึงเปิดเลยนะ!!! " ผมยืนเกาประตูห้องตัวเองด้วยความร้อนรน กูตาย ตายแน่ๆ
แต่เหมือนสวรรค์ยังพอเข้าข้างผมบ้าง ผมคลำมือไปที่กางเกงของผมและก็พบว่าผมหย่นกุญแจห้องไว้ในนี้พอดี ลั๊คกี้ ขอให้ทันทีเถ๊อะ
ผมปลดล็อคประตูอย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้าไปในห้องทันทีที่ประตูเปิดออก แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำเอาผมตาค้างไปอีกรอบ ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังทำคิ้วชิดกัน พลางจ้องมองชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงในมือ
เหมือนดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางห้อง ชีวิตกูจบสิ้นแล้ว
" เรื่องจริงสินะ " มันพูดเบาๆ และยังคงถือบราไว้ในมือ
" น..นั่นของเมียกู มึงวางลงเลยนะ " ผมปากสั่นแต่ก็คิดคำแถได้ในนาทีสุดท้าย เจอแล้วไงวะ กูจะแถซะอย่าง
" เมีย ? " ไอ้ธีร์หันมาขมวดคิ้วมองผมด้วยสีหน้าที่บอกว่า อย่างมึงเนี่ยนะมีเมีย ตลกแล้ว
" ใช่ คือ กูไม่เคยบอกใครเลย ก็ไอ้นนมันตั้งกฎห้ามคนในกลุ่มมีแฟนอ่ะ " ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เชื่อกูเถอะ แต่เดี๋ยวนะ แล้วทำไมกูจะต้องมาเสียเวลาอธิบายกับมึงด้วยวะ
ผมมองมันที่ค่อยๆ หนีบบราสีแดงนั้นไว้กับราวแขวนตามเดิมและเดินต่อไปยังตู้เสื้อผ้าอีกตู้ที่ใส่ชุดคอสเพลย์และชุดผู้หญิงไว้จนล้น อ้ากกกก ฉิบหายแล้ว ยังไม่ได้คืนชุดที่ใส่คราวก่อนเลย แม่งจะเจอไหมวะ
ผมที่คิดแบบนั้นก็รีบวิ่งไปขวางหน้าตู้อย่างฉับพลัน ถ้ามึงจะเปิด มึงต้องข้ามศพกูไปก๊อนนน
" มึงกลับไปได้แล้ว ยุ่งอะไรกับของของกูวะ " ผมกางแขนและทำหน้าถมึงทึงขู่มัน
" ทำไม มีอะไรต้องซ่อนหรือไง " ไอ้ธีร์ทำหน้ากวนประสาทและเขี่ยผมออกไปให้พ้นทางอย่างง่ายดาย
ผมที่กระเด็นออกมาข้างตู้ก็ตั้งหลักและพุ่งเข้าชาร์ตมันเต็มแรง แต่ที่ผมทำได้นั้นก็แค่ทำให้มันเซน้อยๆ แต่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง
" อย่านะโว้ย!! " ผมกอดมันและพยายามดันมัน แม่งตัวใหญ่ฉิบหาย
และก็เป็นไปตามคาด มันไม่สนใจผมที่ร้องแหกปาก แต่เอื้อมมือไปเปิดประตูตู้ตรงหน้าด้วยท่าทีสบายๆ
" หืมม นี่อย่าบอกนะว่าของเมียอีก " มันยิ้มมุมปากน้อยๆ และค่อยๆ ดึงเสื้อผ้าผมออกมาดู โดยมีผมเกาะแขนมันและยื้อแย่งเสื้อผ้าไปมา
" อย่ายุ่งได้ไหมวะ " ผมยืนหน้ามุ่ยอย่างอารมณ์เสีย
" เอ...ชุดนี้นี่เพิ่งใส่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาใช่ไหม " ผมเหลือบมองชุดนักเรียนญี่ปุ่นในมือมันอย่างสลดหดหู่
" เออ กูเอง แล้วไงวะ! " ผมกระทืบเท้าเดินหนีและนั่งลงบนเตียงนอน
" ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ " ผมมองมันที่ปิดตู้และยืนกอดอกอย่างอารมณ์ดี
" มึงต้องการอะไร แอบตามกูทำไม "
" ก็แค่คิดว่า เอ..ใช่หรือเปล่าน้า และก็เป็นไปตามคาด " มันพูดพลางยิ้มเยาะผม อยากตะกุยหน้ามันจริงๆ
" ถ้ารู้แล้วก็ไปดิ มึงกลับไปเลย อยากจะบอกใครก็บอก จะประกาศหน้าเสาธงกูก็ไม่สนหรอก! " ผมพูดและเดินหน้ามุ่ยหนีมันไปที่ระเบียงห้อง
" เหรอ งั้นก็ตามนั้น " ผมเงี่ยหูฟังมัน และหันไปมองมันที่กำลังเดินไปที่ประตู เชี่ยเอ้ย มันพูดจริงเหรอวะ
" ด.เดี๋ยวก่อน " ผมวิ่งฉิวไปดึงเสื้อมันเอาไว้ด้วยความลังเล
" มึงง อย่าบอกใครเลยนะ กูไม่อยากให้ใครรู้อ่ะ " นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากทำ ผมกำลังอ้อนวอนไอ้หอกนี่ให้ช่วยผม
" เหรอ แล้วทำไมต้องฟัง " ผมหับควับไปมองหน้ามันด้วยความโมโหอีกแล้ว มึงจะกวนตีนกูไปไหนวะ
" กูแต่งหญิงแล้วไปหนักส่วนไหนของมึงวะ!! " กูจะทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย แอบตามกู รื้อของกู ทำไมกูต้องยอมมึงวะ
" เป็นโรคจิตหรือไง " มันพูดพลางดีดหน้าผากผม อย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด
" มึงนั่นแหละโรคจิต แอบตามกูทำไมวะ มึงมายุ่งกับกูทำไมเนี่ย! " ผมโวยวายเสียงดัง
" พูดต่อสิ " มันทำหน้านิ่งๆ และกอดอกพิงประตู
" เออ มึงอย่าคิดว่ามึงรู้เรื่องนี้แล้วจะข่มกูได้นะ กูก็รู้ความลับมึงเหมือนกัน เอาซิ๊ ถ้ามึงพูด กูก็จะพูด! " ผมพูดและกอดอกด้วยท่าทีเป็นต่อ
" เหรอ รู้อะไรมา ไหนพูดสิ แล้วจะบอกว่าอันไหนจริง อันไหนมโน "
" มึงเป็นเกย์ " ผมพูดและจ้องตามัน หึ อึ้งไปเลยสิ ตกใจที่กูรู้ใช่ไหม
" คิดแบบนั้นเหรอ " อ..เอ๊ะ ทำไมมันดูไม่ตกใจเลยวะ แล้วที่มันพูดหมายความว่าไงละเนี่ย
" ลองเอาไปป่าวประกาศดูสิ ไม่ว่านะ แต่จะมีคนเชื่อหรือเปล่าก็คอยดู " มันพูดพลางทำท่าจะเปิดประตูออกไปอีกรอบ
" ด.เดี๋ยวก่อน " ผมดึงรั้งมันอีกครั้งด้วยจิตใจที่เริ่มคิดว่า กูแพ้แล้ว ยับเยินเลยล่ะ
" มึง ไม่ได้เป็นเหรอ " ผมพูดถามมันเสียงเบา ด้วยความเศร้าใจ ผมไม่มีอะไรจะต่อรองอีกแล้ว แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเอาเรื่องของผมไปป่าวประกาศ
" ไม่ ได้ เป็น เกย์ " มันพูดแบบเน้นคำและก้มตัวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
" แต่มึงไม่ชอบผู้หญิง " ผมก้มหน้าลงแบบงงงวยและทำเสียงเศร้า
" เอางี้ไหม อยากให้ช่วยปิดเป็นความลับไหมล่ะ " มันพูดขึ้น ทำเอาผมรีบเงยหน้ามามองมันด้วยความดีใจ
" จริงเหรอวะ อย่าบอกใครนะ " ผมยิ้มกว้างและเขย่าแขนมัน
" แต่... " มันพูดและยื่นหน้ามาใกล้ผมอีกนิด แต่ผมก็ยังคงยิ้มให้มันอยู่ มึงก็นิสัยดีนะเนี่ย...
" มึงต้องคบกับกู " ผมที่ยิ้มอยู่นั้นก็หุบยิ้มลงทันทีที่มันพูดจบ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้กูน่าจะฟังผิดไป
" มึง..ว่าไงนะ " ผมถามออกไปเพื่อความแน่ใจ
" จากนี้ไป กู คือแฟนของมึง " ผมถอยหลังอ้าปากด้วยความตื่นตะลึง ไหนมึงบอกไม่ใช่เกย์ไงวะ
ไหงมาแบล็คเมล์กูแบบนี้ละโว้ย!
-
จะรอดมั้ยน๊า อิอิ
-
อันนี้จริงๆ จะล่อให้มาเป็นแฟนตัวเองมากกว่า o18
-
ฮืออออ ตามหาครอสเดรสมานานแล้วค่าา ดีใจที่ได้เจอ นี่เป็นแผนธีร์หรือเปล่า ถูกใจเขาล่ะสิ :hao5:
-
อะอ้าว พบคนซึนระยะสุดท้าย 1 ea ... ฟาสวยต้องทำใจนะลูกคนก็เลยจีบด้วยวิธีมัดมือชกแบบนี้แหละ 55555
-
น้องฟาน่ารักอะ ฮืออออออ :katai2-1:
จริงๆธีนี่แอบคิดอะไรอยู่แล้วอะ 555555
ขอบคุณนะคะ รอติดตามๆ
-
แผนรึป่าวววววธีร์ ทำมาเป็นน๊าาาาเราอ่ะ
รอติดตามนะคะ :)
-
KING ที่ 12 ยังไงก็คงต้องยอม
ผมยังคงอึ้งแดกกับสิ่งที่มันพูด อะไรของมึงวะเนี่ย มายัดเยียดความเป็นผัว เอ้ย เป็นแฟนให้ซะงั้น กูไม่ย๊อม ผมส่ายหน้ารัวๆ จนแก้มสั่น ให้เป็นแฟนมึงกูยอมโดนคนทั้งโรงเรียนรู้ว่ากูครอสเดรสดีกว่า
" เหรอ งั้นก็ เตรียมตัวขายหน้าได้เลย " มันพูดพลางทำท่าจะเปิดประตูอีกครั้ง
" ไหนบอกมึงไม่ได้เป็นเกย์ไง " ผมพูดพลางถลึงตาใส่
" กูไม่ได้เป็นจริงๆ นี่ " มันพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย
" แล้วมึงจะเป็นแฟนกูเพื่อ ? " ผมละไม่เข้าใจตรรกะมันเลยจริงๆ
" แล้วยอมไหมล่ะ " มันไม่สนใจคำถามของผมแต่ยังคงกดดันผมอยู่
ผมเค้นสมองอันแสนชาญฉลาดของผมประมวลผลลัพธ์ความฉิบหายของการตอบตกลงและไม่ตกลง แต่ก็พบว่าโอ้ยย เหมือนจะฉิบหายพอกัน เอาไงดีวะ
" กูขอ คิดก่อนคืนนึง " ผมพูดเบาๆ และไม่มองหน้ามัน
" มีเวลาถึงแค่ก่อนเข้าแถวหน้าเสาธงพรุ่งนี้ " มันกระซิบข้างหูผมและปิดประตูออกไปเสียงดัง ผมยืนงงๆ อยู่ที่เดิม พลางคิดในใจว่า มันมาจบลงอีหรอบนี้ได้ยังไงฟะ! โอ้ยย ฟาปวดหัว
รุ่งเช้า ผมที่แทบจะไม่ได้นอนเพราะคิดมาตลอดคืนก็เดินงัวเงียโบกแท็กซี่ไปเรียนตามปกติ ผมจะต้องให้คำตอบมันแล้ว ผมจะทำยังไงดีนะ
ผมคิด ว่าถ้าหากทุกคนรู้เรื่องของผม มันก็อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด ไอ้สองตัวนั่นอาจจะแค่ล้อผมไปจนตาย และหนักกว่านั้น ถ้ามามี๊กับป๋ารู้เข้า ผมคงมองหน้าทั้งสองคนไม่ติด โอ้ยยย แบบนี้มันโครตฉิบหายเลยไม่ใช่หรือไงวะ
แต่ถ้าหากผมยอมตกลงคบกับมัน ผมว่ามันก็คงไม่เอาไปป่าวประกาศหรอกมั้งว่ามันมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมมันยังบอกว่าไม่ใช่เกย์อีก แปลว่ามันคงแค่อยากแกล้งผม และไม่ได้อยากเป็นแฟนผมหรือพิศวาสผมจริงๆ มันก็แค่อยากได้ผมเป็นทาสมันเฉยๆ ผมคิดว่าอย่างนี้
ผมเดินอึนๆ มาตามทางและยืนซื้อหมูปิ้งกินด้วยความเลื่อนลอย จนรู้สึกถึงแรงกระแทกที่ด้านหลังและก็เพิ่งรู้ตัวว่าหมูผมได้ถูกเขมือบไปแล้ว
" เชี่ยฟา สภาพแบบนี้ทำอะไรมาวะ " ไอ้เนมมองผมพลางเคี้ยวหมูปิ้งในปาก
" กูแค่... "
" มึงโดนรุมโทรม!! "
" โทรมพ่อง! " ผมรีบเบรกความคิดวิปลาสของมัน แต่ละอย่างที่มึงคิดนี่มีแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น
" แล้วไม่สบายหายยังวะ " มันถามพลางเอานิ้วมาแนะใต้รูจมูกผม กูยังไม่ตายโว้ย
ผมตีมือมันและเดินกอดคอมันไปยังหน้าประตูโรงเรียน
" ไม่รอไอ้นนเหรอ " มันถามพลางหันไปมามองหาผัวมัน
ผมไม่ได้พูดอะไร แต่ถ้าไอ้หอกนนมา ไอ้หอกอีกตัวมันต้องโผล่มาแน่ และผมยังไม่พร้อมจะตอบคำถามของมัน
แต่ผมที่เดินมานั้นก็รู้สึกถึงฟายสองตัวที่ยืนดักอยู่ข้างหน้าและกำลังจ้องมองผม
" วันนี้กูมาก่อนพวกมึง " ไอ้นนพูดพลางแย่งหมูปิ้งไม้สุดท้ายในมือผมไปแดก
ผมมองไอ้นนและเหลือบมองไอ้หอกที่ผมไม่อยากเจอ มันกำลังยืนจ้องหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งเฉย ใช่ซิ๊ มึงไม่ต้องคิดอะไรมากนี่
" ป่ะ เดี๋ยวจะเข้าแถวแล้ว " ไอ้นนพูดพลางดึงไอ้เนมไปจากผม และเดินนำหน้าไป หนอยย มึงเห็นหัวกูบ้างม๊ายย
ผมฟึดฟัดเดินหลบไอ้ตัวที่ขวางทางผมอยู่ เหยียบทีนมันและหน้าบึ้งตามเพื่อนไป
" บอกแล้วนะ ว่ามีเวลาแค่ก่อนเข้าแถว " มันพูดเบาๆ ตามหลังผมที่เดินหนีมัน นี่ใจคอมึงจะให้กูคิดแค่คืนเดียวจริงๆ เหรอ โอ้ยย ไม่รู้โว้ย
ผมแย่งตัวไอ้เนมมาและเดินไปเข้าแถวกลางแสงแดดเงียบๆ ผมมองไปยังห้องหนึ่งที่ยืนอยู่ในร่มและชูนิ้วกลางให้ไอ้นนที่กำลังแลบลิ้นให้ผมอยู่ และมองไปยังเสาธงตรงที่ไอ้ประธานหอกหักยืนอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเหมือนเดิม หึ กูว่ามึงก็แค่ขู่กูเท่านั้นแหละ มึงคงไม่ประกาศออกมาจริงๆ หรอกใช่ไหม ไอ้ธีร์
ผมมองมันที่กำลังก้าวขึ้นมาหน้าไมค์ทันทีที่อาจารย์พยักหน้าเรียกมัน หัวใจของผมเต้นอย่างระทึก มือของผมเย็นและเหงื่อออกในเวลาเดียวกัน ผมกระสับกระส่ายมองไอ้ธีีร์ที่กำลังทำหน้าเครียดๆ กวาดตาไปรอบๆ สนามและหยุดมองผมชั่วเสี้ยววินาที ก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นๆ อีก
" ผมมีเรื่องอยากจะขอเตือนเพื่อนๆ ทุกคน ผมเข้าใจดีว่ายิ่งนักเรียนของเรามีจำนวนมาก ก็ยิ่งดูแลควบคุมยากไปด้วย เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา... " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินมันพูด วันเสาร์อะไรวะ นี่มึงอย่าบอกนะว่า นี่เอาจริงเหรอเนี่ย
ผมตาโตค่อยๆ กระดื๊บหนีไอ้เนมที่กำลังยืนเหม่อและค่อยๆ เคลื่อนตัวไปยังช่วงคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า เพื่อจะได้มองเห็นไอ้ธีร์ชัดขึ้น
" วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้ไปที่สถานที่ที่หนึ่งซึ่งผมจำได้ในทันทีว่ามีนักเรียนของเราไปที่นั่นมากมายแค่ไหน ไม่ว่าจะอยู่ข้างนอกหรือข้างในโรงเรียน จำไว้ว่าพวกคุณอาจทำลายชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของโรงเรียนได้หากทำอะไรที่ไม่สมควร โดยเฉพาะนักเรียนที่... " ผมเริ่มปากสั่นด้วยความเครียด โอ้ยยย กูยอมแล้ว อีกนิดเดียวมึงต้องพูดชื่อกูแน่ๆ
ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นน้อยๆ และโบกไปมาให้มัน ซึ่งในทันทีที่ทำแบบนั้น ไอ้ธีร์ก็หยุดสายตามองมาที่ผมแต่ก็ยังคงพูดต่อไป
ผมชูมือขึ้นและทำมือ โอเคให้มันดู พลางโบกไปมาอย่างบ้าคลั่ง เพราะว่าคำพูดมันตอนนี้กำลังจะเผยชื่อแฉกูแล้ว เอาเลย มึงเห็นม๊ายย จากนี้ไปกูเป็นของมึงแล้ว อยากทำอะไรมึงก็ทำเลย ไอ้ฟาย!!
ผมรีบเอามือลงทันทีที่เพิ่งเห็นว่าทุกคนในโรงเรียนกำลังจ้องมองผมอยู่ และไอ้ธีร์ก็หยุดพูดกระทันหัน พลางมองผมด้วยใบหน้าผู้ชนะของมัน
ผมค่อยๆ กระดื๊บกลับไปหาไอ้เนมและเอาตัวมันกำบังผมไว้
" ทำเชื่ยอะไรของมึงวะไอ้ฟา " ไอ้เนมมองผมด้วยสีหน้างงงวย ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรกูเลย กูแม่งอยากหายไปฉิบหาย กูย้ายโรงเรียนทันม๊าย
หลังจากเลิกแถวหน้าเสาธง ผมก็รีบวิ่งจ้ำอ้าวไปจากสนามเป็นคนแรก ผมไม่อยากสบตาไม่อยากเจอมัน อ้ากก ทำไมแฟนคนแรกของกูต้องเป็นคนแบบมึงด้วยฟะ
" ไอ้ฟามึงหนีกูทำไม " ไอ้เนมเดินตามผมมาถึงห้องเรียนและเอาหัวไถผมแบบงอนๆ
" กูปวดขี้ เลยวิ่งมาก่อน " ผมพูดพลางผลักหัวมันกลับ
" ไอ้เนม ผัวมาหา "
" ผัวพ่อง! " ผมล็อคคอไอ้เนมที่กำลังจะกระโจนใส่เพื่อนในห้องที่มาเรียกมันให้ไปหาไอ้นนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
ผมเหลือบมองไปหาไอ้นนก็พบว่าไอ้ธีร์ก็ยืนอยู่ข้างๆ มันด้วย เหอะ เรื่องของมึง ถึงกูจะตอบตกลงแต่กูไม่ทำตัวเป็นแฟนมึงหรอก
' ธีร์โครตหล่อ '
' มองมาทางนี้ด้วยอ่ะ กรี๊ด '
ผมเบะปากน้อยๆ และมองมันด้วยหางตา มึงก็ดีแต่หน้าหล่อๆ เท่านั่นแหละ ไอ้เลว ไอ้มัดมือชก ไอ้ห่อหมกปลาช่อน
' มึงมาทำไมวะ ' ผมเงี่ยหูฟังไอ้เนมที่กำลังเดินไปหาไอ้นนที่หน้าประตู
' ยืมหนังสือชีวะหน่อยดิ วันนี้มึงไม่มีเรียนวิชานี้ใช่ป่ะ ' อ๋อ ก็แค่เรื่องธรรมดา
' เออๆ เดี๋ยวกูเอาให้ ' ไอ้เนมพูดและทำท่าจะเดินกลับ
' ยืม 2 เล่มนะ ไอ้ธีร์ก็ลืม ' ไอ้นนพูดกลางทำหน้ายิ้มกริ่มกวนส้นตีนชม้อยตามาหาผม
' อย่างมันเนี่ยนะ ลืมหนังสือ ' ไอ้เนมจ้องมองไอ้ธีร์ด้วยสีหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อ ไอ้คนบ้าเรียน บ้าทุกอย่างแบบมันเนี่ยนะ
' เหอะน่า ไปยืมไอ้ฟาให้หน่อย ' ไอ้นนพูดพลางผลักไอ้เนมให้เดินกลับมาในห้อง
" ไอ้ฟา ยืม... "
" กูไม่ให้ " ผมพูดและสบัดบ็อบใส่ไอ้สองตัวหน้าประตูอย่างไม่ใยดี
' อ่ะ เอาไปแล้วคืนด้วยนะ ' แต่ผมที่กำลังเชิดนั้นก็พบว่าไอ้หอกเนมล้วงใต้เก๊ะโต๊ะผมและเอาหนังสือไปให้ไอ้นนเรียบร้อยแล้ว อ้ากกก มึงไม่ได้ฟังกูหร๊า
ผมรีบเดินไปกะจะตะครุบหนังสือของผมที่ไอ้นนกำลังส่งให้ไอ้ธีร์ แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
" ขอบคุณนะ " ไอ้ธีร์พูดพลางยัดหนังสือของผมลงประเป๋า
" กู... " ผมอยากจะด่ามันแต่ก็เงียบไว้ดีกว่า เดี๋ยวแม่งหมั่นไส้แล้วเปลี่ยนใจแฉกูอีก
" ห้ามขีดเขียนนะ " ผมพูดและเดินกลับไปนั่งที่เดิม เมื่อกี้ มันพูดว่าอะไรนะ ขอบคุณงั้นเหรอ คนแบบมันเนี่ยนะ
ผมหันกลับไปมองหน้ามันที่กำลังจ้องมองผมและยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดี นี่มึง เปลี่ยนไปนิดหน่อยหรือเปล่านะ ผมได้แต่คิด
และก็จ้องมองมันกลับด้วยความสงสัยในใจ
-
:pig4:
-
:-[ แบล็กเมล์แบบนี้ :mew1:
-
เขินแทน :hao5:
-
ธีร์ เจ้าเล่ห์ ฉลาดล้ำ :z3: :z3: :z3:
-
ธีร์คิดจะทำอะไรอ่ะ คนแก่ตามไม่ทัน อธิบายให้ฟังหน่อยจิ :hao3:
-
KING ที่ 13 เบอร์โทรที่หายากที่สุด
ผมนั่งเรียนด้วยสมองที่หยุดทำงานไปเรียบร้อย ผมเฝ้าแต่คิดอยู่ในใจถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นและสิ่งที่ผมได้ตัดสินใจ แบบนี้ มันจะดีจริงๆ เหรอ ผมไม่เข้าใจไอ้ธีร์เลยสักนิด มันต้องการอะไรจากผมกันแน่นะ แล้วผมที่เป็นแฟนมันตอนนี้ จะต้องทำอะไรบ้าง
ผมรู้สึกขนลุกทุกครั้งเวลาที่คิดว่าปกติคนเป็นแฟนกันเขาทำกันยังไง ผมไม่มีทางอี๋อ๋อกับมันเด็ดขาด หยะแหยงชะมัด ผมเคยคิดว่าถ้าหากผมมีแฟนสักคน จะต้องเป็นคนผู้หญิงที่น่ารัก สดใสและยิ้มเก่ง แต่ไหงผมกลับได้ คิงคองยักษ์ หน้าบูดเป็นตูด และอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เป็นผีบ้าแบบนี้ แม่งมันไม่ใช่อ่ะ
" ฟามึงไหวป่ะเนี่ย เป็นเมนส์เหรอมึง " ผมดีดหูไอ้ตัวดีไปหนึ่งที เมนส์แป๊ะมึงสิ
" ไอ้นนมารอแล้วนะ ไปกินข้าวกัน " ผมมองไปรอบๆ ห้องเรียนและก็พบว่าตอนนี้นั้นเกือบว่างเปล่าแล้ว นี่ผมนั่งเหม่อมานานแค่ไหนกันละเนี่ย
ผมลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูก็พบกับไอ้นน และคู่ขาคนเดิมของมัน ที่กำลังจ้องมองผมนิ่งๆ แบบที่มันชอบทำ
" ปกติก็ไปรอที่โรงอาหารไม่ใช่เหรอ มาทำไมถึงนี่วะ " ผมถามมันพลางขมวดคิ้วสงสัย
" กูก็จะทำแบบนั้นแหละ แต่ไอ้ธีร์... "
" วันนี้อยากกินเกาเหลาจัง เนอะๆ หิวฉิบหาย " ผมรีบเดินไปล็อคคอไอ้เนมและพูดเสียงดังกลบเกลื่อน มึงอย่าพูดอะไรแปลกๆ ชวนขนลุกนะโว้ย นี่อย่าบอกนะว่า
ผมหันควับไปมองไอ้ธีร์ด้วยสายตาอาฆาต นี่มึงบอกไอ้เชี่ยนนเหรอ นี่มึงบอกมันไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม
แต่มันก็แค่ทำหน้านิ่งๆ และละสายตาจากผมมองไปที่อื่นแบบกวนส้นตีน หนอยย
ผมนั่งลงที่โต๊ะหลังจากไปซื้อข้าวขาหมูมาเรียบร้อย และฟึดฟัดทันทีที่เห็นไอ้คนน่าเบื่อคนเดิมนั่งลงตรงข้ามผม
" ไหนบอกอยากแดกเกาเหลา " ไอ้นนถามผมด้วยสีหน้าออกแนวล้อเลียน
" เรื่องของกู " ผมพูดพลางกระแทกช้อนส้อมเสียงดัง
" เออ แดกของอ้วนๆ บ้างมึงน่ะ แห้งยังกับไม้เสียบผี " ผมหรี่ตามองไอ้เนมที่กำลังจกเนื้อในจานผม
" กูไม่อ้วนหรอก แดกยังไงก็ไม่เคยอ้วน "
" ก็ลองกินแบบนี้ทุกวันสิ " ผมเงยหน้าจากจานมองไอ้คนพูดตรงหน้าผม
" เสือก! " ผมพูดพลางกินต่อไปอย่างอารมณ์เสีย
" มันไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ " ไอ้นนพูดกับไอ้ธีร์พลางหัวเราะขำ แต่ไอ้ธีร์ก็แค่ทำหน้าเบื่อๆ และลุกออกไปจากโต๊ะ ผมพูดแรงไปหรือเปล่านะ
' ตุบ! '
ผมมองตามเสียงและก็พบว่าไอ้ธีร์เดินกลับมาพร้อมแก้วน้ำหวานในมือ
" หูยยย เสี่ยว่ะ " ไอ้นนทำเสียงล้อเลียนไอ้ธีร์พลางหัวเราะลั่น
" กูไม่ชอบแดกน้ำแดง " ผมพูดกลบเกลื่อนความแปลกใจ
" อะไรของมึง กูเห็นมึงแดกทุกวัน " ไอ้นนพูดพลางทำหน้างง
" ไม่แดกงั้นกูแดก " ไอ้หอกเนมยื่นมือมาและดึงแก้วน้ำแดงไปดูดอย่างสบายอารมณ์ หนอยยย ของกูเฟ้ย
ผมยิ้มในใจเล็กๆ ไอ้แบบนี้ผมว่ามันก็ดีหรือเปล่านะ ไอ้การเป็นแฟนนี่มันไม่ใช่ว่าผมต้องเป็นทาสมัน แต่มันเป็นทาสผมงั้นเหรอ นี่มึง แอบชอบกูจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย
" ไม่ต้องแย่งกัน ซื้อมาครบทุกคน " ไอ้ธีร์ส่ายหัวหน่ายๆ และวางแก้วอีกสามแก้วลงบนโต๊ะ
อ่าว ชิ นึกว่าซื้อมาให้กูคนเดียวซะอีก แต่เดี๋ยวนะ ถ้ามันซื้อมาให้ผมคนเดียวนี่ไม่ดีแน่ๆ แม่งคนอื่นเขาจะคิดกันยังไงล่ะนั่น
" วันนี้มาแปลก มึงไปกินอะไรผิดสำแดง มาหรือเปล่าวะ " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะเพื่อนมัน
" เปล่า แค่อยากซื้อ " ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผมเช่นกัน
" ไอ้ฟา " ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกว่ามีคนมาเกาะไหล่ผม
' มึง เรื่องเบอร์โทรว่าไงวะ จะให้กูรอถึงชาติไหน ' ผมถึงกับสำลักน้ำทันที นี่มึงมาถามอะไรกูตอนเน้ มึงเห็นไหม เจ้าของเบอร์มันจ้องหน้าเงี่ยหูฟังแล้ว
ผมหันไปทำสีหน้าบอกเพื่อนต่างห้องของผมว่า มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้ ดีนะที่มันกระซิบผมเสียงเบาๆ
' โทรศัพท์มันพัง เดี๋ยวกูเอาให้ ' ผมพูดกระซิบมันกลับไปและโบกมือไล่มันไปอย่างรวดเร็ว
" มึงคุยอะไรกับน้ำวะ " ไอ้นนถามผมด้วยสีหน้าที่บอกว่ามันรู้อยู่แล้ว กวนตีนนะมึง
ไม่มีอะไร มันบอกวันนี้กูหล่อ " ผมพูดและยิ้มกวน แต่ทำเอาไอ้ธีร์สำลักน้ำในมือ พูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้โธ่
" ถุยย มึงเนี่ยนะหล่อ จะโดนผู้ชายลากไปตุ๋ยสักวันยังไม่รู้ตัวอีก " ไอ้เนมพูดพลางเอาตะเกียบจิ้มแก้มผม
" มันสกปรก ไอ้ห่า! " ผมพูดพลางเช็ดแก้มและตบกบาลมันไปที
" ยิ้มอะไรของมึง " ผมหันควับไปแว๊ดใส่ไอ้คนที่มันแอบยิ้มมุมปากกวนตีน นิดนึงก็ไม่ได้โว้ยกูเห็น
" มึงนี่จ้องแต่จะหาเรื่องเพื่อนกู " ไอ้นนกอดคอไอ้หอกธีร์พลางยิ้มกวน
" ก็มัน...กวนตีน " ผมที่อิ่มแล้วก็พูดพลางยกจานและลุกออกจากโต๊ะ เพื่อไปเก็บ
" เย็นนี้รอที่ลานจอดรถนะ อย่าช้า " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงกระซิบ นี่มึงเดินตามกูมาเมื่อไหร่วะ
" เรื่องสิ กูมีธุระ " ผมพูดพลางเดินหนีมัน เรื่องอะไรกูต้องไปกับมึง
" อย่าให้พูดซ้ำ " มันพูดแบบลอดไรฟัน และเดินห่างออกไปอย่างรวดเร็ว โอ้ยยย นี่มึงขู่กูเหรอ กูต้องกลัวไหม ไอ้ฟาย!!
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ตกเย็น ผมก็วิ่งหนีไอ้เนมที่กำลังเก็บของและวิ่งฉิวไปที่ลานจอดรถด้านหลัง เฮ้อ กูต้องทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่วะเนี่ย ดูจะกลายเป็นแฟนมันจริงๆ แล้วนะ แต่ผมก็กลัวว่ามันจะเอาเรื่องผมไปบอกใคร เลยไม่กล้าขัดขืนเท่าไหร่ หนอย อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ
ผมยืนหลบมุมรอไอ้หอกธีร์ พลางทำท่าเดินไปมาแถวๆ รถคนอื่น เนียนๆ เหมือนมาเอารถ ผมไม่อยากให้ใครเห็นว่าผมมารอมัน
" ขึ้นรถ "
และสักพักมันก็เดินมา เปิดประตู โยนกระเป๋าเข้าไปเบาะหลังและขึ้นไปนั่งบนรถ ผมมองซ้ายมองขวา รอคนเดินผ่านไปสักพัก และรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งด้านหลัง
" ทำอะไร " ไอ้ธีร์มองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ ผ่านกระจกส่องหลัง
" กูอยากนั่งตรงนี้ " ผมพูดพลางกอดอกไม่สนใจมัน
" มานั่งข้างหน้า " ผมปิดหูไม่สนใจฟัง
" จะมานั่งดีๆ หรือให้กูไปนั่งข้างหลังกับมึง " ผมขมวดคิ้วแบบงงๆ ถ้ามึงมานั่งข้างหลัง แล้วใครจะขับรถวะ
" ถ้ากูไปข้างหลัง มึงจะโดนอะไรบ้าง อยากรู้ไหม " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบพุ่งพรวดไปเบาะหน้าอย่างรวดเร็ว อย่านะโว้ย มึงล้อเล่นใช่ไหม แต่หน้ามึงนี่ดูจริงจังฉิบหาย
" ทะลึ่ง " ผมพูดเบาๆ และเชิดไม่มองหน้ามัน
" สมองคิดแต่เรื่องใต้สะดือ " มันพูดพลางเอานิ้วผลักหัวผมเบาๆ อ่าว นี่มึงไม่ได้จะจับกูกินตับหรอกเหรอ
ผมหน้ามุ่ย ปรับเบาะให้ต่ำๆ เหมือนเคยและนอนลงเพื่อไม่ให้คนที่เดินอยู่ในโรงเรียนเห็นผม ฟู่วว คราวหลังผมไปรอหลังโรงเรียนน่าจะดีกว่า
' ก็อกๆๆ '
กูว่าแล้ววว ผมมองน้องเนยที่วิ่งตัดหน้ารถไอ้ธีร์และมาเกาะกระจกรถ พยายามจะให้มันไปส่งให้ได้อีกแล้ว
" พี่ธีร์คะ คือ... " ไอ้ธีร์เปิดกระจกรถลงและน้องเนยที่มองเห็นผมก็หน้าเจื่อนลงทันที
" วันนี้ไม่ได้จริงๆ พี่ไม่ได้ไปทางบ้านน้องเนย " ไอ้ธีร์พูดและทำท่าจะปิดกระจก
" น้องเนยขึ้น... " ผมที่เห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นกะว่าจะให้น้องเขาขึ้นมานั่งเล่นแล้วไล่ลงหลังโรงเรียน แต่พอเห็นสายตาอันน่าสยดสยองของไอ้ธีร์ที่หันมา ก็ทำเอาผมไบ้แดกไปเลย
' อยากลองดีก็พูดต่อไป '
ผมกลืนน้ำลายมองไอ้ธีร์ที่พูดไม่มีเสียงใส่ผมด้วยใบหน้าน่ากลัว มึงดุจังวะ ตะเตือนไต
" เอ่อ แล้วเจอกันนะ " ผมพูดพลางนอนลงอีกครั้งหันหน้าเข้าหาประตู มามี๊ฟาจะโดนแดกเข้าไปไหมเนี่ย
สักพักไอ้ธีร์ก็พูดขอโทษน้องเนยอีกครั้งและขับรถออกมา
" เอามือถือมานี่ " ผมที่นอนอยู่สักพักก็ได้ยินมันพูดขึ้นมา
" เอาไปทำไร " ผมพูดและไม่ยอมยื่นมือถือให้
" เอามานี่! " โอ้ยยย ไอ้ฉิบหาย อยากได้อะไรเอาไปเลยโว้ย
ผมหน้าบึ้งและแทบจะปามือถือใส่หัวมัน มึงพูดดีๆ ไม่เป็นหรือไงวะ
ผมมองมันที่หยิบมือถือของผมมาดูตอนติดไฟแดง และทำคิ้วติดกัน
" รหัสอะไร " มันหันมาถามผม
" เอามากูปลดให้ " ผมพูดพลางแบมือ คงไม่มีประโยชน์จะปิดบังมัน ยังไงมันก็รู้เรื่องผมครอสเดรสอยู่แล้ว ซึ่งในมือถือผมมีแต่รูปผมแต่งหญิงเยอะมาก
" บอกรหัสมา " มันไม่ยอมส่งมือถือให้ผมแต่ยังคงถามต่อไป หนอยยย ขนาดมี๊กูยังไม่รู้เลยโว้ย มึงจะมากไปแล้วนะ
" รหัสนักเรียนกู " ผมพูดเสียงอ่อยๆ ได้แต่ด่ามันในใจ พออยู่สองคนแบบไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยละผมกลัวมันจริงๆ ครับ ผมสู้มันไม่ไหว แค่มันเอานิ้วดีดผมก็แทบหักกลางแล้ว
ผมมองมันที่ปลดล็อคมือถือผมแบบสบายๆ นี่มึงจำรหัสนักเรียนกูได้เหรอวะ มึงนี่อเมสซิ่งจริงๆ
" เอาไป " มันกดอะไรอยู่สักพักแล้วก็โยนกลับมาให้ผมที่รับมาแบบงงๆ
" เบอร์ที่โทรออกเบอร์ล่าสุด เบอร์กูเอง " ผมมองมันและมองเบอร์ที่โทรออกล่าสุดอีกครั้ง เฮ้ยๆๆๆ แบบนี้ลัคกี้ฉิบหาย ผมยิ้มกริ่ม อีน้ำเอ๋ย ได้มาแล้วโว้ย เบอร์โทรที่หายากที่สุดในโรงเรียน
" ยิ้มอะไร ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ " ไอ้ธีร์พูดพลางขับรถต่อไป และถ้าผมมองไม่ผิดไปละก็ ดูมันจะอารมณ์ดีขึ้นและยิ้มน้อยๆ
" อืม " ผมพูดและยิ้มให้หน้าจออีกครั้ง หึหึ
ผมรีบไลน์ไปหาเพื่อนต่างห้องของผม และบอกเบอร์ไอ้ธีร์ให้กับมัน แต่ว่าแบบนี้ ไอ้ธีร์จะด่าผมหรือเปล่านะ แต่ก็ช่างเถอะ
คิดมากปวดหัว เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีละกัน
-
ฟาแกแสบมาก
-
ระวัง โดนจัดหนักนะหนู
-
น่าติดตามขึ้นเรื่อยๆเลย สนุกกกกก นอค้าบบ :hao7:
-
แสบมากกกก เจ้าฟาาาา น่าบีบๆๆ
-
:pig4:
-
ฟานี่ไม่รู้อะไรจริงๆ :z3: :z3: :z3:
-
โดนแน่ฟา :hao7:
-
ดูๆแล้วฟาไม่น่ารอดอ่ะหลังจากให้เบอร์ธีร์กับเพื่อนไปแล้ว555555555
-
ตามมมม
-
ธีร์คิดอะไรกับฟากันนะ ส่วนฟาให้เบอร์เขาไป แล้วผลที่จะได้คืนกลับมารับไว้ไหมเนี่ย :katai1:
-
KING ที่ 14 หัวใจที่เต้นผิดจังหวะ
ผมยังคงนั่งอยู่ในรถของไอ้หอกธีร์ด้วยความรื่นรม หึหึ เสร็จกูละงานนี้ ได้ของฟรีมาใช้แน่นอน เอาไรดีน้า ลิปสติกรุ่นนั้นสีสวยฉิบหาย แต่พนักงานขายแม่งกวนตีน เอาอันนั้นดีกว่า
" แล้วตกลงจะไปธุระที่ไหน " ผมหันไปมองหน้าไอ้ธีร์ที่กำลังถามผมด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น
" ธุระอะไรวะ " ผมพูดแบบงงๆ อ๋อ เดี๋ยวนะ เมื่อกลางวันผมไปบอกมันแบบนั้นนี่นา
" เออ ใช่ๆๆ วันนี้ว่าจะไปซื้อของอ่ะ " ผมก็มั่วๆ ไปก่อนเดี๋ยวแม่งเล่นกูอีก
" ซื้ออะไร ที่ไหน " ผมเริ่มหน้าบึ้ง นี่มึงจะสอบสวนกูทำไมฟะ
" ซื้อ...เครื่องสำอางค์ " เอาจริงๆ คือนึกไม่ออก เลยมั่วอีกรอบ
" ถามจริง ชอบนักเหรอใส่กระโปรงน่ะ " มันถามด้วยสีหน้าเรียบๆ
" กูไม่ได้โรคจิตนะ มันเป็นงานกู ถ้าใส่แล้วไม่ได้ตังกูใส่เล่นในห้องก็พอแล้ว " ผมพูดพลางจิกตามองมัน
" จะได้สักเท่าไหร่เชียว ใจรักสิไม่ว่า " หนอยย รู้ทันกูไปอี๊กก
" ก็เวลากูใส่กูสวยกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก มันสะใจดี " หึหึ ความภาคภูมิใจเล็กๆ ของผม
" นั่นน่ะ เขาเรียกโรคจิต " ผมหน้าบูดและสะบัดบ็อบหนีมัน มึงสิโรคจิต กูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว
" แล้วตกลงเอาไง ไปเลยไหม " มันถามผมเสียงเข้ม
" ใครบอกกูจะไปกับมึง... " ผมพูดเบาลง จ้องหน้ามันด้านข้างที่เริ่มคิ้วชิดกันและมองมือมันที่เริ่มมีเส้นเลือดปูดขึ้นอย่างน่ากลัว โอ้ยยย อยากทำอะไรตามใจมึงเถอะ
" กูจะกลับคอนโดเปลี่ยนเสื้อผ้า มึงไปรอที่ไหนก่อนก็ได้ เดี๋ยวกูโทรเรียก " แล้วก็หลอกให้มันรอนานๆ ค่อยโทรบอกมันทีหลังว่ากูไม่ไปแล้ว ฮี่ๆ
" เดี๋ยวรอบนห้องนั่นแหละ " เอ๊ะไอ้นี่ แปลว่ามึงจะขึ้นห้องกูอีกแล้วเหรอ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง
" รอนานนะ จะขึ้นไปจริงๆ เหรอ " ผมพูดงึมงำๆ เผื่อมันจะเปลี่ยนใจ
" อืมมม " โอเค๊ กูเบื่อจะพูดแล้วโว้ย
สักพักมันก็ขับรถมาจอดที่ใต้คอนโดของผม และพากันขึ้นไปที่ห้องของผมอีกที ผมมองมันที่ยืนสองมือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีสบายๆ นี่มึงไม่ต้องรีบกลับบ้านหรือไงวะ กูจะเอายังไงกับมึงดี
" กูบอกแล้วนะว่านาน ห้ามเร่งด้วย " ผมเข้ามาในห้องและวางกระเป๋าลงแบบหน่ายๆ
" อืม จะทำไรก็รีบๆ ทำ " มันพูดพลางมองไปรอบๆ ห้องผมอย่างสนใจ มึงได้ฟังกูไหม กูบอกว่านานเฟ้ย
ผมเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างตัว และออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ พันผ้าเช็ดตัวไว้บนหัว และนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง
" ไม่ต้องแต่งมากมายหรอก " ผมมองมันที่กำลังยืนกอดอกผ่านกระจกส่องหน้า
" รอไม่ไหวก็กลับไปป่ะ " ผมพูดและเบะปากใส่มัน
" แล้วอย่าใส่ชุดที่มันโป๊ได้ไหม " ผมหันควับไปมองมัน มึงนี่ยุ่งจริงๆ เป็นพ่อกูเหรอ มาสั่ง
" เออ " ผมที่คิดแบบนั้นแต่ก็ต้องตอบอีกอย่าง เดี๋ยวมันจะกัดคอผมขาดซะก่อน
ผมแต่งหน้าอยู่สักพักและเหลือบมองมันที่เดินไปรอบๆ รื้อข้าวของของผมดูอย่างสนใจ เหอะ ทำตัวเหมือนเป็นผัวกูจริงๆ นะมึง ชอบด่ากูไร้มารยาทแต่ตัวเองก็ทำ ผมบ่นปากขมุบขมิบพลางเลิกสนใจมันและตั้งใจเขียนคิ้วให้มันเท่ากัน
" ไปหัดแต่งหน้ามาจากไหน " ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกว่ามันมานั่งจ้องผมใกล้ๆ
" ในเน็ต " ผมพูดพลางแต่งหน้าต่อไป พยายามไม่สนใจมันที่กำลังจ้องมองผมใกล้มากขึ้นๆ ทุกที
" เรื่องเรียนตั้งใจแบบนี้ไหม " มันพูดประชดผมที่กำลังเม้มปากทาลิปสติกสีชมพูน่ารัก เป็นอันจบพิธี
" เรื่องของกู " ผมพูดพลางหันไปหวีวิกผม และเหลือบมองมันที่เดินหนีไป โดนด่าแล้วหงอยไปดิมึง
" ใส่ชุดนี้ " ผมที่กำลังจัดแต่งวิกผมยาวที่ใส่เรียบร้อยแล้วก็หันไปมองมันที่โยนชุดเสื้อผ้าลงบนเตียง
" ไม่เอามันธรรมดาไป ไม่สวย " ผมมองเสื้อสีขาวแขนยาวที่มีลูกไม้น่ารักๆ ตรงคอและปลายแขน กับกางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีดที่มันหยิบให้
" ต้องใส่ชุดนี้ " มันยืนพิงตู้เสื้อผ้ากันผมไม่ให้เปิดออกได้ พลางทำหน้าจริงจังใส่ผม โอ้ยยย อะไรของมึงนักหนาฟะ
" เออ " ผมถลึงตามองมันและลุกขึ้นคว้าเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปใส่
เมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วผมก็เดินออกมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง มึงชอบเรียบๆ เป็นป้าแบบนี้เหรอ ไร้รสนิยมสิ้นดี
ผมมองมันที่หันมามองผมและอมยิ้มน้อยๆ อารมณ์ดีสินะ ได้บังคับกูเนี่ย
" เอาชายเสื้อเข้าในกางเกง "
" รู้แล้วน่า " ผมพูดพลางค่อยๆ ยัดชายเสื้อเข้าในกางเกงยีนส์ตัวน้อย ผมมองตัวเองในกระจก หุ่นผมก็เหมือนกับสาวร่างบางนั่นแหละ ผมใส่เสริมหน้าอกนิดหน่อย ทำให้ดูมีเอวมากขึ้น สะโพกเล็กๆ ขาเรียวยาว
" รวบผมน่าจะดีกว่านะ " ผมตัวแข็งทื่อทันทีที่รู้สึกว่ามันมายืนด้านหลังผม และกำลังเกลี่ยไรผมของผมและรวบขึ้นเป็นหางม้าให้
ผมรู้สึกหัวใจเต้นตึกตักแบบแปลกๆ เฮ้ยๆ เย็นไว้ไอ้ฟา อย่าไปหลงคารมมัน มึงใช้หน้าตามึงหลอกล่อกูไม่ได้หรอก แต่ก็นะ มันหล่อดีว่ะ ขนาดผู้ชายด้วยกันยังเผลอใจเต้นเลยกู
" กูมัดเอง " ผมพูดพลางขยับตัวหนีไปหน้ากระจก และรวบผมขึ้นเป็นหางม้าตามที่มันบอก
ผมเหลือบมองมันที่ยังคงยืนจ้องมองผมอยู่ และถ้าผมมองไม่ผิดมันกำลังจ้องหลังคอของผม
" เป็นโรคจิตชอบมองคอเหรอ " ผมพูดพลางขำท่าทีของมัน
" สวยดี " ผมรีบหันหน้าหนีและเดินมึนๆ ทำทีไปหยิบกระเป๋าถือในตู้ เมื่อกี้มันว่าไงนะ มันบอกสวยดี นี่กูไม่ได้หูฝาดใช่ไหม
ผมถือกระเป๋าสีดำเล็กๆ และเดินนำมันออกจากห้อง ผมเหลือบมองมันที่เดินตามผมมาเงียบๆ พลางคิดแผนอยู่ในใจ ผมว่าผมจะลากมันเข้าไปในร้านเครื่องสำอางค์และแกล้งมันสักหน่อย หึหึ อยากมากับกูดีนัก มึงโดนแน่
ไอ้ธีร์ตอนนี้ยังคงใส่ชุดนักเรียนขายาวสีเทา เสื้อสีขาวแขนยาวที่ถูกพับขึ้น แต่เน็กไทถูกถอดออกไปแล้ว ชุดนักเรียนโรงเรียนผมนั้นเป็นแบบเรียบง่าย คล้ายๆ ชุดนักศึกษา แต่แค่แบ่งเป็นสีๆ ตามระดับชั้นเท่านั้น ตอนนี้พวกเราอยู่ปีสุดท้ายแล้ว สีหลักของชุดเลยเป็นสีเทา
' ดูคู่นั้นดิ กิ่งทองใบหยกชัดๆ '
' เหมาะกันเนอะ หน้าตาโครตดีทั้งคู่เลย '
ผมทำหน้าเหม็นเบื่อนิดๆ ทันทีที่ได้ยินคำนินทาจากผู้คนที่เดินผ่าน กิ่งทองใบหนาดสิไม่ว่า มันนะไม่ใช่ผม
ผมเดินเข้ามาในลิฟท์ และกำลังจะเอื้อมมือไปกดเลข แต่ก็ถูกคนด้านหลังแย่งกดซะก่อน แล้วทำไมต้องมายืนชิดกูขนาดนี้ด้วยวะ พื้นที่ก็เยอะแยะ ผมเงยหน้าเหลือบมองมัน ตัวมันสูงมากครับ แต่ตอนนี้ผมใส่ส้นสูงอยู่ เลยต่ำกว่ามันนิดหน่อย กำลังดี
" เริ่มหิวแล้วเหมือนกันนะ " ผมพูดพลางยิ้มหวานให้มัน กูจะเล่นมึงให้หมดตูดเลย ไอ้ลูกรัฐมนตรี
" อืม ซื้อของแล้วค่อยหาอะไรกิน " มันพูดด้วยสีหน้าเรียบๆ
" ไม่เอาร้านธรรมดานะ " ผมพูดยิ้มๆ
" ร้านไหนก็ได้ " หืมมม ป๋าจังนะ หมั่นไส้ว่ะ
ไม่นานผมก็มานั่งอยู่ในรถ BMW คันเดิมของมัน ผมสังเกตุว่ามันดูเทคแคร์ผมมากขึ้น ด้วยการเดินมาเปิดประตูรถให้ และพอขึ้นรถแล้วยังจะมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้อีก นี่เป็นเพราะว่าผมแต่งหญิงหรือเปล่านะ
" ไม่ต้องทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงก็ได้นะ จั๊กจี้ว่ะ " ผมพูดพลางกลั้นขำ
" มันเป็นมารยาท " อ๋อเหรอ ผมเบะปากหมั่นไส้ แต่แบบนี้ก็หมายความว่า กับผู้หญิงคนอื่นมึงก็ทำสินะ
Rrrr Rrrr
ผมที่นั่งอยู่ในรถสักพักก็ควานหาโทรศัพท์มือถือของผมที่กำลังส่งเสียงและกดรับสาย
" ฮัลโหลครับพี่เรียว "
" ฟาวันเสาร์มีงานนะ MC บูธเครื่องสำอางค์ พอดีเป็นของเพื่อนพี่ " ไอ้หยางานนอกอีกแล้วเหรอ งานนอกสำหรับผมก็คือ งานอื่นๆ ที่นอกเหนือจากการคอสเพลย์ และโฆษณาเสื้อผ้า
" ไม่ต้องพูดใช่ไหมครับ " ผมละกลัวเวลาต้องพูดเยอะๆ
" ไม่ต้องพูด แค่ยืนอย่างเดียว "
" ครับๆ เดี๋ยวผมโทรไปคุยรายละเอียดอีกทีนะ " ผมเหลือบมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้เริ่มหน้ายับขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ
" แล้วอยู่ไหน ทำอะไรอยู่เหรอ " พี่เรียวยังคงถามต่อ
" กำลังจะไปซื้อของครับ "
" คนเดียวเหรอ " นั่นไง จะตอบยังไงดีล่ะ ผมเหลือบมองคนข้างๆ อีกครั้ง แล้วทำไมจะต้องไปกลัวมัน ผมกับมันก็แค่เพื่อนกันปกตินั่นแหละ แฟนอะไรไร้สาระ
" เอ่อคือ...กับ เพื่อนฮะ " ผมพูดเหลือบมองไอ้ธีร์อีกครั้ง และทำเป็นมองออกไปนอกกระจก
" โอเค แล้วเจอกัน "
" ครับพี่ ขอบคุณครับ " ผมกดวางสายและกดโทรศัพท์เล่นต่อ
" พี่เรียวเป็นใคร " ผมมองไอ้ธีร์ที่ดูเหมือนจะขับรถเร็วขึ้นแปลกๆ
" พี่ที่รู้จักกัน " ใจอยากจะบอกว่าอย่ายุ่ง แต่ก็ไม่กล้าอ่ะ มันดูน่ากลัวอีกแล้ว
" แล้วโทรมาทำไม " อ๊าว ไอ้นี่ แม่งยุ่งจริงๆ ว่ะ ผมไม่ได้พูดออกไปแต่ก็หันไปทำหน้ากวนโอ้ยเข้าให้
" ถามมาก " ผมบ่นอุบอิบเสียงเบา และมองมันที่กำลังถอนหายใจแรงๆ หลายที
ไม่นานพวกเราก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมรีบถีบตัวออกมาจากรถทันทีที่จอดลง และเดินไปยังประตูห้างแบบไม่รอมัน หึหึ
' ใช่ฟ้าเปล่าวะ '
' เน็ตไอดอลอ่าเหรอ '
' น่ารักเนอะ '
ผมยิ้มให้คนที่กำลังจับกลุ่มจ้องมองผม และเดินดูของแถวนั้นไปเรื่อย
" นิสัยเสีย " ผมหันไปมองคนบ่นทันที หึ ก็รออยู่ในนี้ไงเล่า ขี้บ่นจริง
' มีแฟนแล้วว่ะ '
' แฟนหล่อโครต นายแบบหรือเปล่า '
' อกหักเลยกู '
ผมถอนหายใจจริงจัง ก็นะ มาเดินด้วยกันแบบนี้จะให้คิดเป็นอื่นก็คงไม่ได้ ผมเดินหนีมันและดูของไปเรื่อยๆ พอมันมาใกล้ ก็เดินไปอีกที่หนึ่งอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไร และเดินตามมาเงียบๆ
เวลาที่อยู่กับคนเยอะๆ หรือกับเพื่อนผมจะไม่กลัวมันหรอก มันไม่กล้าตีผมอยู่แล้ว หายห่วง
เจอล่ะ ผมมองร้านเครื่องสำอางค์ขนาดใหญ่และเดินกลับไปลากไอ้ธีร์ที่กำลังดูอะไรไปเรื่อยให้ตามมา ซึ่งมันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ก็ทำหน้างงเล็กๆ
" สีนี้สวย " ผมยืนอยู่หน้าแผงลิปสติกที่เอาไว้ให้ลูกค้าลองและหยิบขึ้นมา เปิดฝา และดึงคอไอ้ธีร์ที่กำลังทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมให้ผมดึงคอมันลงมาง่ายๆ
" จะทำอะไร " มันถามผมพลางขมวดคิ้ว ฮ่าๆ มึงเสร็จกูล่ะไอ้หล่อ แต๋วแตกแน่มึง
" ขอลองหน่อย " ผมพูดและยิ้มขำ แต่มันก็อยู่นิ่งๆ และไม่ได้ว่าอะไรผม ซึ่งมันแปลกแฮะ ผมนึกว่ามันจะขัดขืนและด่าผมไฟแล่บซะอีก
ผมจรดลิปสติกสีแดงลงบนริมฝีปากได้รูปของมัน และหลบสายตาแปลกๆ ที่มันกำลังจ้องมองผม แต่ก็ชอบจะเผลอขึ้นไปสบตามันเป็นระยะ เหมือนกับถูกดึงดูดด้วยอะไรสักอย่าง
ผมเริ่มจะคิดแล้วว่า ผมตัดสินใจผิดพลาดซะแล้ว ผมรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องมองหน้ามันใกล้ๆ แบบนี้ ยิ่งมันไม่ด่าไม่ว่าผม และยื่นหน้าให้ผมป้ายลิปสติกลงบนริมฝีปากมันด้วยแล้ว ผมยิ่งใจเต้นแปลกๆ
' ดูคู่นั้นสิ '
' น่ารักเนอะ อิจฉาผู้หญิงคนนั้นอ่ะ '
' แฟนเขาต้องรักมากแน่ๆ '
ผมมือสั่นและกลืนน้ำลายลงคอ นี่กูแกล้งมึงอยู่นะ ไม่รู้ตัวหรือไง ผมหยิบสีอื่นๆ และป้ายลงบนปากมันตามเดิม ชิ แบบนี้ไม่สนุกเลยอ่ะ จะไม่ขัดขืนหน่อยเหรอพ่อคุณ
" อุ๊ย " ผมยิ้มทันทีที่เผลอกดแรงมากเกินไปจนลิปเปรอะไปที่ข้างแก้มของมัน ฮ่าๆๆๆ กูตั้งใจหรอกโว้ย
" โทษที " ผมหัวเราะและหยิบหลายๆ สีตรงนั้นไปจ่ายตัง และทิ้งมันให้ยืนเอ๋ออยู่ด้วยรอยลิปสติกบนแก้ม
ผมมองดูมันที่ค่อยๆ เดินมาหาผมด้วยปากที่สีเละเทะไปหมด และแก้มที่มีรอยลิปลากยาวสีแดง
" ลบเลยนะ " ในที่สุดมันก็พูดความในใจออกมาด้วยหน้าที่เริ่มตึงขึ้น ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามึง
" เออ อยู่เฉยๆ " ผมล้วงหาทิชชู่ในกระเป๋าเล็กๆ ของผมและดึงออกมาเช็ดปากให้มัน แหม่ ยี่ห้อนี้แน่นจริงวุ๊ย
ไอ้ธีร์ย่อตัวลงและอยู่นิ่งๆ ให้ผมเช็ดปากให้ ซึ่งไม่ต้องบอก ผมละเลงเช็ดสุดแรงเลยทีเดียว
" เบาๆ มันเจ็บ " มันดุผมพลางจ้องหน้าผมเขม็ง
" นี่ก็เบาแล้ว มันแน่น " ผมพูดพลางพยายามไม่สบตามัน เหอะ อยากให้กูเช็ดเอง ช่วยไม่ได้ หึหึ
" ต่อไปถ้าขอทำอะไรแรงๆ บ้าง ก็อย่าว่ากันนะ " มันพูดด้วยเสียงเบาๆ ที่ทำเอาผมขนลุกซู่ ผมชะงักมือและจ้องหน้ามัน ที่มึงพูดนั่นหมายถึงอะไรฟะ
" เกือบหมดแล้ว ทีเหลือเช็ดเอง " ผมว่าผมให้มันเช็ดเองดีกว่า ผมไม่ชอบมองหน้ามันใกล้ๆ จริงๆ ให้ตาย
แต่ครั้งนี้ นับเป็นครั้งแรกที่ผมมาซื้อของพวกนี้แล้วรู้สึกสนุกดี ปกติผมไม่ชอบเอาซะเลย ถึงผมจะอยากซื้อ แต่พอมาคนเดียวทีไร พวกเซลล์ขายก็จะชอบมากวนผม ไม่ก็คนที่มาเลือกซื้อเหมือนกัน เขาจะชอบจ้องหน้าผมและเข้ามาคุยด้วย แต่พอมาสองคนแบบนี้ ก็จะไม่มีใครกล้าเข้ามากวน ทีหลังต้องลากมันมาบ่อยๆ ซะแล้ว
และให้มันซื้อให้ด้วยน่าจะดีกว่า หึหึ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานแปลกๆ น่ารักมากเลยค่ะ :z3:
ตอนแรกๆไม่ชอบความเจ้าระเบียบของพระเอกเลย แต่อ่านไปเรื่อยนางน่าร้ากกกกกกก หลัวมาก55555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กรีดดดด นางดูยอมเมียมาก :o8:
-
ทาสเมียก็มา
-
ธีร์ หวงฟาแล้ว ตามติดฟาเลย
ไม่รำคาญ ตามใจฟาด้วย :z3: :z3: :z3:
-
:pig4:
-
จะมีซีนคุณนายเดินช็อปปิ้ง แล้วมีป๋าเดินหิ้วของตามหลังด้วยไหม :z2:
-
แหมธีร์ อยากเป็นแฟนจริงๆแล้วมาทำฟอร์มขู่ วันงานนี่ไปตามเฝ้าแน่เลย จะเป็นลมพอเห็นน้องแต่งตัว ใส่โป๊ๆเลยลูกกก เอาให้หึงจนหน้ามืด :hao5:
-
มีความละมุนนะ
-
ธีร์มีความผ.มากกกกก อยากได้ 555555
-
KING ที่ 15 วันแรกก็พังซะแล้ว
ผมกับไอ้ธีร์เดินออกมาจากร้านเครื่องสำอางค์ที่ผมเข้าไปถลุงมาเรียบร้อยแล้ว และคิดว่าจะเดินไปหาอะไรกินสักหน่อย ผมไม่ได้ให้มันจ่ายค่าเครื่องสำอางค์ให้ผมหรอก ถึงมันทำท่าจะยื่นเงินให้ก็เถอะ
ผมยังคงรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย แบบนี้มันเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ เลยให้ตาย เอาเป็นว่า ให้มันเลี้ยงข้าวผมก็พอน่าจะดีกว่า เอาจริงๆ ผมนี่ก็เป็นคนดีขี้เกรงใจเหมือนกันแฮะ
" อ้าวธีร์ " ผมที่เดินอยู่กับไอ้ธีร์นั้นก็หันไปมองตามเสียงเรียก และมองคนคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหา แต่เมื่อผมเห็นว่าคนคนนั้นเป็นใคร ก็ทำให้ผมรู้สึกอยากจะเข้าไปตั๊นหน้ามันจริงๆ ตกลงไอ้หมอนี่ มันเป็นอะไรกับมึงกันแน่ฟะไอ้ธีร์
ผมมองผู้ชายตัวสูงที่กำลังทำหน้ายิ้มกวนๆ เหมือนที่เคยเจอครั้งก่อน คนที่ผมอยากต่อยมันเหลือเกิน มันคือผู้ชายที่ล็อคตัวผมและหอมแก้มลวนลามผมที่สวนน้ำนั้น
" เฮ้ย ธีร์ นี่อย่าบอกนะว่า " ไอ้ผู้ชายคนนั้นทำหน้าตื่นตะลึงมองผมสลับกับไอ้ธีร์
และเดี๋ยวนะ ผมที่คิดขึ้นได้ก็หัวใจเต้นรัว มันเคยเจอผมในตอนเป็นผู้ชาย ถ้ามันจำผมได้ล่ะ
ผมก้มหน้าลงต่ำและไม่สบตามัน พยายามเดินไปหลบอยู่ข้างหลังไอ้ธีร์
" ครับ แฟนผม " ไอ้ธีร์พูดด้วยเสียงเรียบๆ แต่ทำเอาผมรู้สึกเขินผสมขนลุกแปลกๆ นี่มึงบอกเขาแบบนั้นทำม๊าย
" โอ้โห น้องพี่ สุดยอดไปเลย หาแบบนี้ได้ที่ไหนเนี่ย " ผมขมวดคิ้วน้อยๆ น้องเหรอ
" เอ๊ะ ก็ว่าทำไมพี่ธีร์ไม่ยอมไปรับธัญ " ผมที่ก้มหน้าอยู่นั้นก็หูผึ่งขั้นทันที โอ้ยยย อีหนูจอมแพล่มน้องไอ้ธีร์ แม่งก็มาด้วยเหรอวะ
" หืมม ใครอยู่ข้างหลังอ่ะคะ พี่ธีร์มีแฟนแล้วเหรอคะ ธัญไม่ยอมนะ พอมีแฟนก็ทิ้งน้องเลย ดูสิต้องให้พี่ธีมมารับน้อง " ผมมองไอ้ธีร์ที่ถูกเขย่าตัวแรงๆ น้องมังนี่น่าจับโบกจริงๆ แล้วเรื่องจริงเหรอวะที่มึงทิ้งน้องมาหากูแทน กูจะดีใจดีไหมเนี่ย
" ดูดีๆ สิว่าใคร " ไอ้ธีร์พูดและจับข้อมือผมดึงให้เดินออกมาข้างหน้า อ้ากกก อย่านะโว้ย แค่นี้กูก็ปวดหัวตายห่าแล้ว
ผมยื้อแขนตัวเองไว้ และเกาะหลังมันแน่นกว่าเดิม ผมเหลือบมองน้องธัญที่ค่อยๆ ย่องมาจ้องมองผมเดินไปมารอบๆ ตัวผมอย่างสงสัย
" น..น.น..นนี่ จริงเหรอเนี่ย!! " ผมสะดุ้งทันทีที่อีหนูนี่กรีดร้องลั่นห้าง
" พี่ฟ้าาาาา!!! " ผมที่มุดหน้าเข้ากับหลังไอ้ธีร์ก็ไม่รอดซะแล้ว ผมโดนกระโดดกอดเข้าเต็มๆ และเขย่าผมไปมาจนวิกจะหลุดอยู่แล้วโว้ยยย
" พี่ธีร์ พี่ชายสุดยอดไปเลย น้องดีใจมากๆ พี่เป็นแฟนกันจริงๆ ใช่ไหมคะ คบกันนานยัง แล้วจะแต่งเมื่อไหร่ดีคะ ธัญจะรีบบอกคุณแม่นะ " อีหนูธัญงัดมือถือออกมาและรีบกดหน้าตาตื่น โอ้ยยย หยุดโว้ย แต่งบ้าแต่งบออะไรฟะ แล้วมึงเนี่ยหยุดน้องมึงเป็นไหม
ผมรีบตะครุบมืออีหนูธัญและแย่งมือถือออกมาอย่างเร็วรี่
" ธัญ ใจเย็นก่อน เพิ่งคบกันวันแรก " ไอ้ธีร์ที่เห็นผมจะพูดแต่ไม่กล้าพูด ก็เลยพูดแทนให้ กูขอบใจมึงมาก สึด
" มีเรื่องอะไรกัน ไม่เห็นบอกพี่มั่งเลย " ผมมองไอ้พี่ชายคนโตของไอ้เด็กเปรตสองคนนี้ที่กำลังยืนยิ้มทำหน้าอยากรู้เต็มที่
" พี่ฟ้าค่ะ เน็ตไอดอล เป็นไอดอลของน้องธัญ พี่เขาเป็นแฟนพี่ธีร์ค่ะ ธัญโครตดีใจเลย " อีหนูธัญรีบเล่าเรื่องราวอย่างตื่นเต้นให้ไอ้พี่ธีมบ้ากามฟัง นี่อีหนู มึงตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่า ทำอย่างกับผมกับไอ้ธีร์แต่งงานอยู่กินกันไปแล้วอย่างนั้น
" อ๋อ ก็ว่าอยู่ สวยสุดยอดไปเลย " ไอ้พี่ชายนั่นมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาหวานเยิ้ม
" แต่ว่า พี่ว่าคุ้นๆ นะ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า " พี่ชายไอ้ธีร์เดินเข้ามาและจ้องมองผมใกล้ๆ ทำเอาผมค่อยๆ ขยับตัวหนีไปข้างหลังอีกครั้ง แต่ไอ้ธีร์ก็ดึงมือผมไว้ไม่ให้ซ่อน
" ลงในเน็ตบ่อยๆ ครับ ก็คงเคยเห็นผ่านๆ นั่นแหละ " ไอ้ธีร์เรียบๆ มึงเนียนดีจริงๆ
" ก็คงอย่างนั้น " ผมเหลือบมองไอ้ผู้ชายตรงหน้าที่ยังคงจ้องผมไม่วางตา
" พี่ธีมกลับไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวธัญจะกลับกับพี่ธีร์ " อีหนูธัญไล่พี่ชายคนโตและมาเกาะแขนผมพลางยิ้มแป้น
" เอาแบบนั้นนะ แล้วเจอกันนะธีร์ พี่จะเข้าไปหาบ่อยๆ " ไอ้บ้านั่นพูดและเหลือบมองผมชั่วครู่และเดินหายไปกับกลุ่มคน
" พี่ชายเหรอ " ผมถามไอ้ธีร์ด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น
" ใช่ คนละแม่ " อ๋อ ถึงว่าล่ะ พูดเหมือนอยู่คนละบ้าน แต่หน้าก็คล้ายกันชะมัด ทั้งสามพี่น้องเนี่ย
" ไปไหนกันต่อคะ " น้องธัญถามขึ้นแบบร่าเริงสุดๆ
" ไปกินซูชิกัน " ผมพูดพลางแกะมือผมออกจากไอ้ธีร์ ได้ทีเนียนเลยนะมึง และหันไปจับมือน้องสาวมันแทน
พวกเรามากินซูชิเจ้าดังที่คำละเป็นพัน ผมซัดเรียบสั่งเพลิน แต่ก็ดูเหมือนขนหน้าแข้งเจ้าภาพจะไม่ร่วงเท่าไหร่ หมั่นไส้ รวยนักนะมึง
" พี่ฟ้าคะ พี่ธีร์จีบพี่เหรอคะ เป็นไงมาไงเล่าให้น้องฟังบ้างสิ " พอกินไปสักพักอีหนูนี่ก็เริ่มกระซิบถามผมอย่างตื่นเต้น
" เอ่อ... " ผมพูดไม่ออกบอกไม่ถูก จีบเหรอวะ ถ้าเป็นงั้นจริงๆ มึงก็ฮาร์ดคอร์ฉิบหาย ทำแบบนี้มึงฉุดกูทำเมียไปเลยดีกว่า
" เหมือนฝันไปเลยค่ะ ต่อไปเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ยังไงรีบมาเป็นสะใภ้นะคะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นโอโทโร่ก็แทบจะกระเด็นหลุดจากปาก โอ้ยยย สะใภ้บ้าบออะไรไม่มีมดลูกโว้ย
" อันนี้อร่อย " ผมมองซูชิคำหนึ่งที่ไอ้ธีร์คีบให้และวางในจานของผม
" อือ " ผมตอบรับเบาๆ และคีบมากินอย่างว่าง่าย แต่ผมที่กินอยู่นั้นก็รู้สึกว่าอีหนูธัญจะคอยจ้องอยู่ตลอดและดี๊ด๊าเหลือเกิน ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่ได้จู๋จี๋กันนะเฟ้ย
" วันนี้พี่ฟ้าแต่งตัวสวยจังค่ะ ลุคนี้ธัญช๊อบชอบ " อีหนู รู้สึกเอ็งจะชอบทุกชุดนั่นแหละ
" เหรอ " ผมพูดเสียงเนือยๆ
" แล้วตกลงพี่ธีร์เป็นคนขอพี่คบใช่ไหมคะ แล้วพี่ฟ้าก็ตอบตกลงใช่ป่ะ " ผมไม่อยากจะตอบคำถามอะไรแบบนี้เลยจริงๆ จะให้บอกว่าโดนบังคับก็คงไม่ได้มั้ง
" ก็ตามนั้นแหละ " ผมพูดพลางถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
" พี่ธีร์เป็นคนดีนะคะ เป็นพี่ชายที่ธัญภูมิใจที่สุด " ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังกินอาหารเงียบๆ และทันได้เห็นสาวๆ ฝั่งตรงข้ามที่กำลังแอบถ่ายรูปมันอยู่
ผมคิด ว่าถ้าหากว่าผมเป็นผู้หญิงจริงๆ ละก็ ผมจะมีความสุขที่ได้คบกับมันหรือเปล่านะ ผมถือว่าเป็นคนที่โชคดีใช่ไหมที่เป็นแฟนมัน ผมไม่เข้าใจเลย ว่ามันกำลังคิดอะไร และคิดยังไงกับผมกันแน่
เวลาผ่านไปสักพักพวกเราที่กินเสร็จแล้วก็ค่อยๆ เดินย่อยอาหารไปที่ลานจอดรถ ก่อนออกมาผมแอบเหลือบมองบิลค่าอาหารและก็ต้องตาโตเลยทีเดียว นี่แดกกันขนาดนี้ล่มจมแน่ๆ แต่ผมก็เห็นว่ามันยื่นแค่บัตรเครดิตให้พนักงาน นี่มึงอายุแค่ 18 มึงพกบัตรเครดิตได้ยังไงวะ
" เดี๋ยวพี่ไปส่งธัญก่อนนะ " ผมมองสองพี่น้องที่กำลังคุยกัน
" ไม่อาวว ธัญอยากไปดูห้องพี่ฟ้าอ่ะ พี่ธีร์ขี้โกงจะขึ้นไปคนเดียวแล้วเอาน้องไปทิ้งบ้าน " ผมมองน้องมันที่เริ่มกระทืบเท้างอแง
ไอ้ธีร์กอดอกและหันมามองผมเหมือนจะขอความเห็น เอาจริงๆ มึงจะต้องคิดมากทำไม ไม่ได้โว้ย ของในห้องกูไม่ได้มีแต่ผู้หญิง อย่าแม้แต่จะคิด
ผมส่ายหน้าไปมาเพื่อบอกมันว่า ไม่ได้ แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะ แบบนี้น่าจะดีกว่า
" เอาเป็นว่ากลับไปทั้งสองคนนั่นแหละ เดี๋ยวฟ้าโบกแท็กซี่กลับเอง " ผมพูดพลางทำท่าจะเดินหนีไป แต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้ก่อน
" ไม่ได้ " ผมขมวดคิ้วมองมือไอ้ธีร์ที่จับแขนผมไว้
" อะไรของมึงวะ " ผมหลุดปากพูดแบบปกติไป จนน้องธัญสะดุ้งตกใจ
" เอ่อ เดี๋ยวกลับเองได้ ธีร์ไปกับน้องเถอะ " ผมพูดและแงะมือมันออกจากแขนผม
" ไม่ได้ มันอันตรายดึกแล้ว "
" กู... " ผมเหลือบมองอีหนูธัญและปรับคำพูดใหม่
" คนเยอะแยะ ปกติก็กลับเองด้วย ไม่เป็นไรหรอก ชุดนี้ก็ไม่โป๊ด้วย ธีร์เลือกให้ฟ้าเองนี่ " ผมรู้สึกพะอืดพะอมกับการพูดอะไรแบบนี้ชะมัด ฟังแล้วจั๊กจี้
" ไปไกลกันถึงขั้นนั้นแล้วเหรอเนี่ย " ผมมองน้องธัญที่ปิดปากกำลังทำตาวิ๊งๆ อย่างตื่นเต้น ไม่ใช่แล้วโว้ย
" ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ขึ้นรถ " ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย มึงจะอะไรนักหนาฟะ กูจำได้นะมึงเคยทิ้งกูไว้กลางทางแถมเปลี่ยวซะด้วย มึงลืมแล้วหร๊า วันนี้ทำเป็นมาห่วง ผมอยากจกลูกกะตามันจริงๆ
" พี่ธีร์ ฮืออออ " ผมที่ขึ้นมานั่งบนที่นั่งข้างคนขับเรียบร้อยก็ต้องอุดหูทันทีที่น้องธัญเริ่มร้องไห้จริงๆ ซะแล้ว เฮ้อ
" ธัญขอขึ้นไปแปบเดียวเอง นะคะ ธัญแค่อยากเห็นนิดเดียวเองอ่ะ "
" ถ้าเป็นแบบนี้พี่จะไม่พาพี่ฟ้ามาอีกนะ " ไอ้ธีร์พูดเสียงดุ นี่เป็นนิสัยมึงสินะ ไม่ได้ดุกับแค่กู โล่งอกเลยแบบนี้
" พี่ธีร์ใจร้ายอ่ะ พี่ฟ้าขา หนูแค่อยากดูนิดเดียวจริงๆ นะคะ พี่ให้ธัญขึ้นไปนะ " ผมทำหน้าแบบจะเอายังไงดีวะ มึงจัดการน้องมึงไม่เป็นหรือไงฟะ
" วันนี้พี่รู้สึกเพลียมากเลย เป็นวันหลังได้ไหม พี่จะให้ธัญมานั่งเล่นทั้งวันเลย " ผมพูดกล่อมน้อง เอาวะ มุกนี้แหละได้ผลชะงัด
" ก็ได้ค่ะ พี่ไม่สบายเหรอคะ " ผมพยักหน้าน้อยๆ หลอกเด็ก
" พี่ธีร์ วันนี้อยู่ดูแลพี่ฟ้านะคะ เดี๋ยวธัญบอกคุณแม่ว่าพี่ธีร์ไปค้างบ้านเพื่อน " เฮ้ยยย ผมมองอีหนูธัญ นี่เอ็งจะให้พี่เอ็งมัดมือชกข้ารึ กะหาเมียให้พี่เอ็งแบบง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ เอ็งมันร้าย ทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะเนี่ย
" ไม่สบายเหรอ " ไอ้ธีร์หันมาถามผม อ้ากกก มึงโง่หรือมึงโง่วะ กูก็ต้องโกหกอยู่แล้วสิโว้ย ถ้าบอกว่าหายแล้วน้องมึงก็จะขึ้นห้องกูอีก ไม่มีทางเลือกเลยโว้ย
" อือ " ผมตอบรับเสียงเบา ด้วยความเหนื่อยใจ จะทำอะไรมึงก็ทำเหอะ กูเหนื่อยแล้ว
ไม่นานรถก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง ดูแค่รั้วบ้านก็รู้แล้วว่าบ้านมึงรวยขนาดไหน กูยอม
" น้องธัญไปก่อนนะคะ พี่ฟ้าแล้วเจอกันนะคะ " น้องธัญจับมือผมและวิ่งเข้าบ้านไป
" ไม่สบายจริงๆ เหรอ " ไอ้ธีร์หันมาถามผมเสียงเครียด
" ซื่อ บื้อ " ผมด่ามันเบาๆ แต่เน้นๆ
" ปากดีแบบนี้คงปกติ " มันพูดและขับรถต่อไป
" ถ้ากูไม่พูดแบบนั้นน้องมึงก็จะงอแงขึ้นไปจนได้แหละ " ผมพูดอย่างอารมณ์เสีย
" น้องยังเด็ก "
" เออ กูไม่ว่าน้องหรอก แต่มึงนั่นแหละ ไม่มีวิธีดีๆ นอกจากดุเหมือนหมา " ผมบ่นเสียงดังพลางเหลือบมองมันที่ทำหน้านิ่งๆ ไม่แน่จริงนี่หว่า
" ถ้ายังปากดีคืนนี้ก็ฝากตัวด้วย " มันพูดพลางเยียบคันเร่งจนตัวผมโคลงตามรถ ฉิบหายละกู ปากพาซวย
" ม.ไม่ได้ เตียงกูแคบ " ผมพูดเสียงอ่อย นี่แค่คบกันวันแรกนะ มึงก็จะนอนกับกูแล้ว อีกหน่อยกูคงได้กับมึงจริงๆ แน่ กูไม่ย๊อม
" ถ้างั้นก็เงียบๆ " ผมหุบปากทันทีไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เดี๋ยวแม่งเปลี่ยนใจอยากนอนด้วยจริงๆ
Trrr Trrr
ผมมองตามเสียงสั่น และคลำมือถือตัวเองดูก็พบว่าไม่ใช่ของผมที่กำลังสั่น
ไอ้ธีร์หยิบมือถือออกมาวางลงตรงที่วางตรงด้านหน้า กดรับและเปิดสปีกเกอร์โฟนเสียงดังจนผมได้ยินไปด้วย
" ฮัลโหลครับ " ไอ้ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
" เสียงธีร์จริงๆ ด้วยอ่ะ " ผมตัวแข็งทื่อทันทีที่ได้ยินเสียงว่าใครตอบกลับมา ไอ้น้ำ มึงมาโทรอะไรตอนนี้วะ
ผมใจเต้นตึกตักอย่างหวั่นกลัว ยิ่งเป็นตอนที่ผมอยู่กับมันสองคนด้วยแล้ว โครตของโครตซวย
" ใคร " ไอ้ธีร์เริ่มขมวดคิ้วเข้มๆ ของมันและเหลือบมองผมด้วยแววตาอมหิต
" คือ ขอโทษที่โทรมากวนนะ เราชื่อน้ำ อยู่ห้อง 5 ธีร์พอจะมีเวลาคุยกับเราไหม " ผมพยายามทำหน้านิ่งๆ และหันหนีออกนอกหน้าต่าง
" เอาเบอร์นี้มาจากไหน " ผมกลั้นหายใจ และภาวนาขอให้น้ำไม่พูดชื่อผมออกมา กูตายแน่ๆ งานนี้
" คือ เราสืบมาเองอ่ะ ขอโทษนะ แต่เราชอบธีร์มากๆ อยากลองคุย ลองคบกันไหม " เสียงน้ำดูมั่นใจ และออกแนวขอร้อง
" งั้นก็ต้องขอบใจมากนะ แล้วก็ต้องขอโทษด้วย ตอนนี้ผมมีแฟนอยู่แล้ว อย่าโทรมาอีก " ผมรู้สึกสงสารไอ้น้ำเหลือเกิน เพราะไอ้ธีร์กดตัดสายไปอย่างไม่ใยดี
หลังจากกดตัดสาย ผมสะดุ้งตกใจทันทีที่รถถูกหักเข้าข้างทางและจอดลงอย่างทันทีทันใดด้วยอารมณ์ที่ครุกรุ่นของคนขับ
" เหอะ ดีใจที่ได้เบอร์ " มันพูดและหัวเราะเบาๆ แต่ทำเอาผมเสียวสันหลังวาปสุดๆ โครตสยอง
" เดี๋ยวพอเอาเบอร์ใหม่ให้ก็จะเอาไปแจกอีกใช่ไหม " ผมทำตัวลีบติดประตูพลางกลั้นหายใจ มึงจะตีกูเหรอ จะจับกูโยนลงข้างทางใช่ไหม
แต่เมื่อผมมองหน้ามันก็ผิดคาด เพราะว่าสีหน้าของมันในตอนนี้ดูหมองเศร้ามากกว่าจะโกรธ
" เมื่อกี้มึงจะไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ เพื่อนกูก็แค่ชอบมึง " ผมพูดเบาๆ และก้มหน้าก้มตา ผมรู้ว่าผมผิด แต่มันก็ไม่น่าจะพูดแรงขนาดนั้นเลยจริงๆ
ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะแบบแปลกๆ อีกรอบ และหันออกไปนอกหน้าต่าง ผมจะทำยังไงดีนะ
" ให้มันได้อย่างนี้สิ " มันพูดเบาๆ และเริ่มออกรถขับออกไปต่ออย่างเงียบๆ
ผมจ้องมองสีหน้าด้านข้างของมันที่กำลังนิ่งสนิทอย่างน่ากลัว นี่มึงกำลังโกรธกูสินะ เหอะ แล้วแต่นะ กูไม่ง้อหรอก
ไม่นานรถก็มาถึงหน้าคอนโดของผม มันจอดที่หน้าคอนโดและยังคงนิ่งเงียบต่อไป ผมว่ามันคงส่งผมแค่นี้แหละ
" กูไปแล้วนะ " ผมลงจากรถ และพูดเสียงอ่อยๆ บอกมัน
แต่คำตอบที่ได้ก็คือความเงียบ ผมมองดูมันที่ขับรถออกไปอย่างเร็ว มึงนี่มัน อ่อนไหวจังวะ
ผมจะทนมันได้อีกนานแค่ไหนละเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟาทนธีร์ได้อยู่แล้ว o18
-
ธีร์น้อยใจแล้ววววว :ling1:
-
รีบไปง้อเค้าเลยรูก
-
คือไรว่ะ แบบว่าบังคับให้คนเขาคบตัวก็แบบนี้แหละ ต้องเข้มแข็งดิ ห้ามงอนโว๊ย
-
เวรกรรม โดนโกรธ
-
ดูทีท่าแล้วน้องฟาไม่ง้อแน่ๆ :hao7:
-
ธีร์ชอบฟามาก่อนเปล่าอะ เดา5555
-
อ่าว โดนโกรธแล้วน้องฟา
-
เลือกข้างไม่ถูกเลยยย แต่สงสารพี่ธีรรร์(ไม่ใช่เพราะพี่เขาหล่อนะ!//รึป่าว) แต่ข้างน้องฟาาา เพราะน้องฟาสวยยย สเป็คพี่! :-[ :-[ :impress2: ไม่เอาไม่งอนกันน้าาา :sad4:
-
:man1:
-
ธีร์แอบชอบจริงๆสินะ
-
KING ที่ 16 ไม่ได้ง้อจริงจริ๊ง
ผมเดินขึ้นคอนโดและเข้ามาในห้องของผมด้วยความรู้สึกแย่ๆ สิ่งที่ผมทำมันผิดมากงั้นเหรอ เป็นเพราะว่าอะไรกันล่ะ ไอ้การที่ผมเป็นแฟนมันต่างหากละที่ผิด นี่มันงี่เง่าชะมัด
Rrrr Rrrr
ผมมองหน้าจอมือถือของผมและลังเลที่จะกดรับสาย แต่ก็นะ ยังไงก็ต้องคุยอยู่ดี
" ฮัลโหลว่าไงน้ำ " ผมพูดเบาๆ และฟังเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจากปลายสาย
" ฮึก ฟา กูโทรหาธีร์แล้วนะ " ผมถอนหายใจฟังเสียงเศร้าเสียใจของเพื่อน ถึงผมจะรู้แล้วก็เถอะ แต่ผมจะทำอะไรได้
" โดนมันปฏิเสธมาสิ "
" คือก็รู้ว่าคนแบบธีร์ก็คงคุยยาก แต่กูไม่คิดว่าเขาจะมีแฟนแล้ว ธีร์ไม่เคยควงใครเลย จะมีแฟนได้ยังไง ฮือ " ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไอ้แฟนคนนั้นอ่ะ มันคือกูนี่แหละ แต่ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ มันอาจจะมีแฟนจริงๆ อยู่แล้วอีกก็ได้
" หน้าแบบมันจะมีสักโขยงก็ไม่แปลกหรอก ตัดใจจากมันเหอะ มันสันดานเสียจะตาย " ผมก็พูดไปงั้นแหละ คิดว่าพูดให้เพื่อนตัดใจน่าจะดีกว่า
" กูชอบธีร์มาก ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย " มีผู้หญิงคนไหนมั่งที่ไม่แอบชอบมัน เหอะๆ
" ไหนตอนแรกบอกว่าขอเบอร์ไปให้เพื่อนไง " ผมพูดแหย่มันเล่น
" ขอโทษ " ไอ้น้ำพูดเสียงเบาๆ อย่างรู้สึกผิด
" เฮ้อ มันมีอะไรดีวะ นอกจากหน้าตา " ผมพูดพลางนอนก่ายหน้าผาก แต่ก็นะ วันนี้มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ผมสับสนในใจเล็กๆ
" ฟา ช่วยกูหน่อยนะ ตอนนี้ธีร์สนิทกับพวกมึงแล้วอ่ะ ช่วยพูดให้กูหน่อย " ผมที่ได้ยินแบบนั้น ก็หน้ามุ่ยทันที ขืนทำแบบนั้นศพอาจจะไม่สวยได้
" เรื่องสิ กูไม่สนิทกับมันขนาดนั้น " ผมพูดปัดๆ ไป ผมไม่อยากทำอะไรแบบนั้นเลยจริงๆ
" มึงพูดกับธีร์ได้ นะ กูขอร้อง กูไม่อยากให้ธีร์เกลียดกู "
" มันไม่เกลียดมึงหรอก " มันจะเกลียดกูนี่ล่ะ ผมพูดปลอบใจมัน แต่ตะเตือนใจตัวเอง
" จริงเหรอ มึงช่วยกูด้วยนะฟา " เฮ้อ ผมละเหนื่อยชะมัด
" เออ เดี๋ยวจะลองคุยดู " ถึงจะรับปากไป แต่ผมก็คิดว่า มันเป็นเรื่องยากอยู่ดี
" ขอบใจนะฟา แค่ธีร์ยอมคุยกับกูก็พอแล้ว "
" อืม "
ผมกดวางสายและนอนกลิ้งไปมาด้วยความไหวหวั่น ผมนึกถึงสีหน้าของไอ้ธีร์ที่ดูหม่นเศร้า มันทำหน้าแบบนั้นเป็นด้วยเหรอ แล้วทำไมกันนะ มึงช่วยพูดบอกกูทีได้ไหม กูจะได้เข้าใจมึงมากกว่านี้
ผมมองหน้าจอมือถือ มองเบอร์โทรของไอ้คนจอมเผด็จการ ไอ้คนชอบสั่ง ไอ้คนที่มันแบล็คเมล์แกล้งผม คนแบบมึงนี่มัน หึ่ย อย่าคิดว่ากูจะง้อนะ
ผมเบะปากและกำลังจะวางโทรศัพท์ลงที่หัวเตียง แต่มือเจ้ากรรมของผมก็ดั๊นไปกดโทรออกหามัน อ้ากก เอาไงดีวะ คือ ไม่ได้จะง้อนะโว้ย มือมันไปโดน
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็เอาหูแนบโทรศัพท์ดู ไหนๆ ก็ไหนๆ ถามว่ามันนอนหรือยังแค่นั้นก็ค่อยวางละกัน
' ตู้ดดดดดด '
ผมรอมันรับสายด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น รับสิ รับสิโว้ย กูง้อ เอ้ย กูอุตส่าห์เสียสละโทรไปนะไอ้ห่า
' เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ '
ผมที่กำลังจะอ้าปากพูด กลับแทบอยากจะปาโทรศัพท์ในมือทิ้ง หนอยยย มึงงง ไอ้ธีร์ บังอาจปิดเครื่องหนีกู๊
รุ่งเช้าที่แสนมัวหมอง ผมลงจากแท็กซี่และยืนโซ้ยหมูปิ้งเหมือนเดิมทุกวันเพื่อรอไอ้หอกสองตัวเพื่อนของผม ซึ่งไม่นานนัก พวกมันก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตา พร้อมแย่งแดกจนเป็นปกติ
" เอ่อ แล้ว...เพื่อนมึงอ่ะ " ผมพูดถามไอ้นนที่กำลังปัดเส้นด้ายที่ติดอยู่บนไหล่ให้ไอ้เนม
" อะไร มึงสนใจมันด้วยเหรอ " ไอ้นนชะงักมือและหันมายักคิ้วกวนตีนให้ผม เดี๋ยวกูเอาไม้ลูกชิ้นแทงคิ้วมึงซะดีไหม
" กูแค่แปลกใจว่ามันหายไปไหน เห็นชอบเสนอหน้ากวนตีนอยู่ทุกวัน " ผมพูดพลางซื้อหมูปิ้งอีกสองสามไม้และข้าวเหนียวอีกหนึ่งห่อเดินเข้าโรงเรียน
" ไม่รู้มันเป็นอะไร เจอมันตอนจอดรถ มันก็นั่งอยู่ในรถ ไม่ยอมลงมา ทำหน้าเหมือนปลาทองที่บ้านมันตายโหง " ไอ้นนพูดพลางเดินกอดคอไอ้เนมตามหลัง
มันเป็นอะไรของมันวะ นี่อย่าบอกนะว่ามันยังโกรธผมเรื่องเมื่อวาน แม่งอะไรจะขนาดนั้นวะ สาวโทรหาแทนที่จะดีใจ โธ่ เล่นตัวฉิบหาย
ผมที่เดินแยกตัวมาซื้อน้ำในโรงอาหารก็บังเอิญเจอไอ้คนที่กำลังนึกถึงอยู่พอดี มันกำลังเดินผ่านประตูด้านข้างโรงอาหารและกำลังจะเลยผ่านไป เอาไงดีวะ ไอ้ฟา คิดสิคิด
ผมเดินตามมันที่กำลังจะไปที่สนามโรงเรียน และตัดสินใจวิ่งไปดักหน้ามันทันที
" อะไร " มันที่เห็นหน้าผมนั้นก็หยุดเดิน และทำหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเก่า
" ยังพอมีเวลาสัก 20 นาที " ผมหันรีหันขวางอยู่ไม่สุขแต่ก็พูดกับมันที่กำลังขมวดคิ้วจ้องผมอยู่
" แล้วยังไง " มันพูดและทำท่าจะเดินหนีผม โอ้ยย ท่าทางมึงนี่เปลี่ยนไปจากเมื่อวานเลยนะ ผมใช้ความไวดึงเสื้อมันไว้ พลางชูถุงหมูปิ้งขึ้นอย่างเก้ๆ กังๆ
" คือ...กูซื้อมาเยอะเกิน กินไม่หมด " ผมหลบตามัน ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ แต่จริงๆ ก็ตั้งใจซื้อมาให้มันนั่นแหละ เวลาผมอยากคุยกับใครก็ชอบเอาของกินมาล่อ แล้วก็ได้ผลทุกที
ผมค่อยๆ เงยหน้ามองมันที่กำลังจ้องมองถุงหมูปิ้งสลับกับหน้าผม เหมือนกำลังไม่ไว้วางใจ แต่สักพักสีหน้ามันก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
" มานี่ " ผมสะดุ้งทันทีที่ถูกมันจูงมือลากผมไปที่ลานโต๊ะหินอ่อนที่มีดอกไม้สีชมพูบานเป็นร่มเงาบังแดดอยู่เต็มไปหมด ดีนะที่ตอนเช้าคนไม่ค่อยมาตรงนี้ แล้วทำไมต้องเป็นแถวนี้ด้วยฟะ
" นั่งลง " ผมนั่งลงตรงข้ามตามที่มันบอกอย่างว่าง่าย และจ้องมองมันที่กำลังจ้องผมเขม็ง
" เมื่อคืน โทรมาเหรอ " มันถามผมเสียงเข้ม
" เออ แม่งปิดเครื่อง ชิ " ผมหันหน้าหนีและจิ๊ปากเบาๆ อย่างหัวเสีย
" ขอโทษ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หันควับมามองหน้ามัน เมื่อกี้มึงว่าไงนะ
" เอ่อคือ เรื่องเมื่อคืน กูผิดเองแหละ กูไม่ได้ตั้งใจจะแจกเบอร์มึงอะไรแบบนั้น แค่เคยรับปากเพื่อนไว้อ่ะ ทำไงได้ " ผมที่พอโดนมันพูดขอโทษก็คิดได้ทันทีว่าคนที่ควรขอโทษควรจะเป็นผมมากกว่า
ผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาที่มันพูดดีๆ หรือทำดีกับผม ซึ่งมันแปลกมาก มึงตะโกนด่ากูยังสบายใจกว่านี้อีกนะเนี่ย
" ฟา " ผมชะงักน้อยๆ ที่อยู่ดีๆ มันก็เรียกชื่อผม ไอ้บรรยากาศสีชมพูแบบนี้มันยังไงกันฟะ
" อือ ว่าไง " ผมพูดและหลบสายตาแปลกๆ ของมัน
" ไม่มีอะไร แค่อยากเรียก " ผมจิกตาใส่มันทันที กวนตีนอีกแล้วนะมึง
ผมมองมันที่กำลังยิ้มมุมปากน้อยๆ อย่าคิดจะโปรยเสน่ห์ใส่กูเลย ไม่มีทางซะหรอก แต่พอผมนึกถึงเรื่องเมื่อคืน สิ่งที่น้ำขอให้ผมทำ ผมว่าตอนนี้ลองดูอาจจะได้ผล เพราะมันดูอารมณ์ดีขึ้นแล้ว
" ธีร์ " ผมลองเรียกชื่อมัน ซึ่งก็ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งยิ้มมากขึ้น
" ครับ " โอ้ยย ผมมองหน้าที่เหมือนลูกหมาของมันตอนตอบรับ นี่มึงผีเข้าเหรอ ไม่สบายใช่ไหม แล้วนี่กูมาทำบ้าอะไรกับมันตรงนี้ฟะเนี่ย จะเขินหรือขนลุกดีบอกไม่ถูก
" คือ เรื่องน้ำ " ผมพูดและมองหน้ามันที่ตอนนี้หุบยิ้มลงทันที และกำลังจะกลายร่างแยกเขี้ยวเหมือนเดิม กูว่าแล้วไง อารมณ์มึงเปลี่ยนง่ายจังวะ
" ไปเข้าแถวได้แล้ว " มันพูดพลางลุกขึ้น แต่ผมก็ดึงเสื้อมันไว้
" ฟังกูก่อน กูไม่ได้จะบอกให้มึงชอบมัน หรืออะไรแบบนั้น " ผมพูดและลุกขึ้นยืนดักหน้ามัน
" ไอ้น้ำมันก็แค่อยากคุยกับมึง เป็นเพื่อนก็ได้ มีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียดนะ " ผมพูดและปล่อยชายเสื้อมัน
ผมไม่รู้ว่ามันเข้าใจสิ่งที่ผมต้องการจะบอกมันไหม แต่มันก็ยังคงทำหน้าเหมือนเมื่อคืน ทำเหมือนเสียใจที่ได้ยินผมพูดอะไรแบบนี้ออกมา
" พูดจบแล้วใช่ไหม " มันพูดและเดินหนีผมไปอย่างรวดเร็ว ให้มันได้อย่างนี้สิ กูพยายามแล้วนะเพื่อน แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นเลยว่ะน้ำ
ผมมาเข้าแถวหน้าเสาธง และมองไปด้านหน้าที่ไอ้ธีร์ยืนอยู่ ผมมองมันที่กำลังดูเหม่อลอยจ้องมองพื้นสนามหญ้าด้วยความเงียบงัน แม้อาจารย์จะเรียกให้มันขึ้นมาพูด แต่มันก็ส่ายหน้าปฏิเสธ ซึ่งไม่เหมือนปกติเลย
' ธีร์ไม่สบายหรือเปล่า '
' ไม่รู้อ่ะ อยากปลอบจัง '
" ไอ้ฟา ตอนเช้ามึงหายไปไหนมาวะ " ผมหันไปมองไอ้เนมที่กำลังเรียกผมอยู่
" เปล่า ซื้อน้ำ " ผมพูดและยังคงจ้องมองไอ้แฟนจำเป็นของผม
" มึงว่าไอ้ธีร์ เป็นคนยังไงวะ " ผมถามขึ้นลอยๆ เหมือนไม่ได้สนใจจะได้ยินคำตอบ
" หน้าตาดีมั้ง อิจฉาฉิบหาย ถ้ากูหล่อรวยแบบมัน กูจะไล่xxx แม่งเรียงตัวเลย โอ้ยย " ผมโบกกบาลไอ้หอกเนมทันที ความคิดมึงนี่อัปรีต่างกับหน้าตาจิ้มลิ้มของมึงจริงๆ ไอ้ลูกหมา
" ทำไมมึงถึงถามวะ " ไอ้เนมลูบหัวตัวเองและมองหน้าผม
" กูไม่รู้ " ผมพูดและยังคงเหม่อมองออกไปยังคนที่หันมาสบตาผมพอดี ซึ่งมันก็รีบหันไปมองที่อื่นทันทีที่เป็นแบบนั้น
ผมนั่งเรียนและรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเข้าไปในโสตประสาทเลยสักนิด แต่นี่ก็ปกติแหละ ต่อให้ตั้งใจเรียนยังไง ก็ไม่มีอะไรเข้าหัวอยู่ดี โถชีวิต
" ไอ้ฟา เอ้า หนังสือมึง " ผมมองดูหนังสือชีวะของผมที่ถูกโยนลงบนโต๊ะ
" เออ " ผมตอบเสียงเอื่อยๆ อย่างเลื่อนลอย เอ๊ะ เดี๋ยวนะ หนังสือชีวะของผมหมามันขอยืมไปนี่หว่า
ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินออกไปชะโงกหัวมองไปมาหน้าห้อง
" ไอ้ธีร์มันไปนานแล้ว " ไอ้เนมโผล่หัวออกมามองไปมาทำท่าเลียนแบบผม โธ่ ทำไมมึงไม่บอกกู๊
" ใครบอกกูมองหามัน " ผมพูดและเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ เหอะ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง มึงจะมากเกินไปละ ยังไม่เครียกับกูเลยนะมึง อารมณ์บ่จอยโว้ยย
" กูไปห้องน้ำแปบ เดี๋ยวมา " ผมพูดพลางลุกขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้อาจารย์ปล่อยให้นั่งทำงานอิสระแล้ว ได้เวลาโดด
" ไปด้วย " ไอ้เนมที่ได้ยินแบบนั้นก็ลุกขึ้นตามทันที
" จะไปแดกขี้กูเหรอ อยู่นี่แหละ " ผมกดหัวมันให้นั่งลงตามเดิม
ผมใส่รองเท้าหน้าห้อง พลางเดินไปยังห้องน้ำตึกข้างๆ เพื่อล้างหน้าล้างตา ผมค่อนข้างจะเกเรนิดหน่อย ถ้าเทียบกับเพื่อนๆ ที่แสนขยันของผม เรียนเป็นหลับ ขยับเป็นโดดคือคติผมเอง
' เฮ้ยจริงเหรอวะ '
' จริงๆ กูเห็นธีร์ยืนอยู่หน้าห้อง 5 '
' อีห่าไหนวะ แม่งกูอิจฉา '
' ไม่รู้ว่าคบกันไหม แต่แค่นี้ก็นิพพานได้แล้วมึง '
ผมที่เดินเลาะมาเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาของผู้หญิงดังเป็นหย่อมๆ ไปทั่ว และดูเหมือนกำลังแอบดูอะไรสักอย่างกันเป็นจุดๆ
ผมค่อยๆ เดินผ่านกลุ่มนักเรียนที่นั่งชะเง้อ บ้างชะโงกหัวออกมาจากห้องใกล้เคียง เพื่อมองไปยังจุด จุดหนึ่งเป็นตาเดียว
และสิ่งที่ผมเห็นนั้นก็ทำให้ผมรู้สึก...อะไรน่ะเหรอ ผมไม่รู้ แต่แบบนี้มันคงดีแล้วใช่ไหม ดีใจด้วยนะน้ำ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนเด่นอยู่หน้าห้อง 5 ด้วยสีหน้านิ่งเฉย และน้ำเพื่อนของผมที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยรอยยิ้มกว้างและดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนกำลังพูดคุยอะไรกันสักอย่างที่ทุกคนก็คงอยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าดูจากแววตาโศกเศร้าผสมอาฆาตของคนรอบๆ ละก็นะ
สักพัก ไอ้ธีร์ก็ก้มหัวลงน้อยๆ และเดินห่างออกไปจากหน้าประตูนั้น ไปยังอีกด้านหนึ่งที่ผมยืนอยู่ มันจึงมองไม่เห็นผม
ผมที่เห็นแบบนั้นก็หันหลังเตรียมจะกลับไปที่ห้องเรียน แต่ก็รู้สึกถึงแรงจับที่แขน ของคนที่เพิ่งวิ่งมาหาผมด้วยความดีใจ
" ฟาาา " ไอ้น้ำวิ่งมาหาผมด้วยใบหน้ามีความสุข และกระโดดกอดผมซะผมแทบหงายหลัง
" เฮ้ยๆ เป็นผู้หญิงยิงเรือ " ผมพูดและดึงผมยาวหางม้าของมันให้ออกห่างจากผมด้วยสีหน้าแหยงๆ แบบที่ผมชอบทำ
" กูไม่รู้มึงไปพูดอะไรกับธีร์ แต่ขอบใจมาก กูแม่งดีใจจน... " ผมมองมันที่น้ำตาไหลออกมา ไม่รู้ทำไม แต่ผมก็รู้สึกอยากจะร้องเหมือนกัน
" อะไร มันขอมึงแต่งงานหรือไง เวอร์ไปได้ " ผมพูดพลางดึงผ้าเช็ดหน้าให้มันสั่งขี้มูก
" เปล่าๆ แค่มาขอโทษ บอกว่าเมื่อคืนพูดแรงไปหน่อย "
" เหรอ " ผมรู้สึกโล่งใจแปลกๆ แค่นี้เองเหรอ
" ธีร์นะมึง แทบจะไม่ยอมคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย กูเหมือนจะละลายลงไปให้ได้ " มันพูดพลางทำท่าสะดีดสะดิ้งไปมา
" เมื่อกี้มึงเห็นป่ะ อีพวกที่แอบชอบธีร์ มองกูตาแทบลุกเป็นไฟอ่ะ เป็นไงล่ะ ไม่ได้แดกหรอก ฮ่าๆ " น้ำยังคงพูดต่อไปอย่างภาคภมูิใจ
" ตกลงมึงจะไม่ตัดใจเหรอ " ผมพูดถามด้วยสีหน้าจริงจัง
" กูไม่ยอมแพ้หรอก โอกาสมาขนาดนี้แล้ว เรื่องแฟนธีร์คงโกหก กูน่าจะยังพอมีหวัง " น้ำพูดและเขย่าตัวผมจนหัวสั่นไปหมด
" แต่กูว่ามันมีจริงๆ นะ " ผมอยากตบปากตัวเองจริงๆ ทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้นวะ
" ฟา มึงพูดจริงเหรอ " ไอ้น้ำเริ่มสีหน้าเศร้าลง
" กูแค่เคยได้ยินอ่ะ " ผมพูดปัดๆ ไป
" มึง ช่วยสืบหน่อยดิ แล้วบอกกูด้วย " เหอะๆ จริงๆ ไม่ต้องหรอกมั้ง
" เออ กูไปก่อนนะงั้น " ผมพูดและโบกมือให้น้ำที่เดินกลับไปเข้าห้องตามเดิม
แต่ผมที่เดินเอื่อยๆ เพื่อจะกลับไปที่ห้องตัวเองอยู่นั้น ก็ถูกชนเข้าอย่างจังอีกแล้ว โอ้ยอะไรกันนักกันหนาฟะ
" ไอ้ฟา พอดีเลย ไปแดกข้าว " ผมหน้ามุ่ยมองไอ้นนที่เดินมากอดคอผม และแน่นอน ผมหันควับไปยังคนอีกคนที่เดินตามมาห่างออกไปเล็กน้อย ฮึ่มมม รู้สึกวันนี้ร้อนเหลือเกิน อยากขย้ำคน อารมณ์แปรปรวนเหมือนเมนส์จะมา
" อะไรมึงฟา ทำหน้าเหมือนผัวมีเมียน้อย " ไอ้นนพูดพลางทำหน้ากวนตีนมองผม
" มึงอยากแดกตีนกูแทนข้าวใช่ไหม "
" โหยย แม่งดุฉิบหาย ไอ้ธีร์ ช่วยกูด้วยนะ " ไอ้นนผละออกรจากผมและวิ่งฉิวไปเกาะเพื่อนมัน หึ บอกให้มันเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ
ผมเดินหน้าเชิดเข้ามาซื้อข้าว วันนี้ต้องแดกให้ท้องแตกไปเลยอารมณ์เสีย
" ไอ้ฟา มึงทิ้งกู " ไอ้เนมเดินตามมาซื้อข้าวร้านเดียวกับผม
" เออว่ะ โทษที " ผมพูดและยิ้มให้มันประหนึ่งสำนึกผิดเต็มที่
ผมที่ซื้อข้าวเสร็จแล้วก็เดินมาที่โต๊ะกับไอ้เนม ซึ่งมีไอ้นนกับไอ้หอกธีร์นั่งอยู่ก่อนแล้ว เหอะ อยากย้ายโต๊ะฉิบหาย
" เออไอ้ธีร์ ได้ข่าวมึงไปจีบไอ้น้ำห้อง 5 เหรอ " ไอ้นนพูดเปิดประเด็นร้อนขึ้นมาทันทีทันใด
" ใครบอก " ไอ้ธีร์พูดเสียงเข้ม ผมก้มหน้าก้มหน้ากินข้าว แต่หูนี่ผึ่งสุดๆ ไม่ได้อยากรู้จริงจริ๊ง
" ก็เขาลือกัน แต่มันก็น่ารักดีนะ รสนิยมดีนี่หว่า " ไอ้นนถามและแซวเบาๆ
" ไม่ได้จีบ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเรียบ และจ้องมองผมจนผมเผลอกัดช้อนเสียงดัง
" อ่าว แล้วมึงไปหามันทำไมวะ " ไอ้นนถามด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น
ไอ้ธีร์ไม่ได้พูดตอบแต่ยังคงจ้องผมเขม็ง
เดี๋ยวนะ หรือว่า ที่มึงทำแบบนี้...เพราะกูงั้นเหรอ
ผมเงยหน้ามองมัน นี่มันงี่เง่าน่า ทำไมมึงจะต้อง...
" ไหนหมาตัวไหนเคยบอก กลุ่มเรา ห้ามมีแฟนไง "
" เออ จริงด้วย แหม่ แสนรู้นะมึง " ไอ้นนเอื้อมมือไปลูบหัวไอ้เนม
" ไม่ได้จีบ ไม่ใช่แฟน " ไอ้ธีร์พูดอีกรอบ และถอนหายใจหน่ายๆ
" เออๆ กูรู้น่า ไอ้คนเข้มงวดกฎแบบมึงคงไม่แหกกฎหรอกใช่ป่ะ " ผมสำลักน้ำทันทีที่ไอ้นนพูดจบ แต่ดูไอ้ธีร์จะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
สักพัก ไอ้นนก็เดินไปซื้อน้ำและลากไอ้เนมไปด้วย ทำให้ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้หล่อแค่สองคน ผมเขี่ยข้าวในจานไปมาและเหลือบมองมันที่นั่งทำหน้านิ่งๆ และยังคงกินข้าวต่อไปเงียบๆ
" มึง " ผมเรียกมันเบาๆ และมองไอ้เนมที่กลายเป็นไล่เตะไอ้นนอยู่ไกลๆ แต่เมื่อผมหันกลับมาหาไอ้ธีร์ ก็พบว่ามันยังคงทำเป็นไม่สนใจที่ผมเรียก
" ธีร์ " ผมเรียกมันอีกรอบ และก็ได้ผล มันเหลือบตาขึ้นมามองผมแล้ว มึงเป็นหมาหรือไง ถึงชอบให้เรียกชื่อน่ะ หึหึ
" อะไร " มันพูดและทำเป็นก้มหน้ามองจานต่อไป มึงนี่มันจริงๆ เลยน้า
" เย็นนี้ ไปซื้อของเป็นเพื่อนอีกได้ไหม " ผมพูดและยิ้มหวานให้มันที่เริ่มเงยหน้ามองผมอีกครั้ง แต่แววตาและสีหน้าของมันนั้นกลับดูเปลี่ยนไป
ผมว่า แบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ
-
อ่าาา และดูต่างคนต่างมีใจ
-
ชอบเวลาเขาไปซื้อของด้วยกันฮอลลลลล ก็มีแค่ฟาจริงๆที่ทำให้ธีร์ยิ้มได้ ยิ่งตอนธีร์พูดครับนี่แบบจะบ้า อารมณ์แบบยอมเธอคนเดียว ฮือรอๆๆๆๆๆ
-
สนุกอ่ะ ชอบสำนวนมากๆๆๆๆ เลย ตลกทุกมุก 555555555
อยากอ่านน้องฟาครอสเดสเยอะๆแนวนี้หาอ่านยาก ชอบมากเลยยยยยยนฃ
นุจะรอที่ท่าน้ำทุกวันเรย
:monkeysad:
อยากอ่านแล้ว :ling1:
-
ฟา หนูต้องหัดปฏิเสธให้เข้มแข็งกว่านี้ค่ะลูก
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกธีร์น่ารักมากๆเลย จะเป็นลมมมม อยากให้เขาไปซื้อของด้วยกันบ่อยๆ ไปทุกวันเลยได้ไหมคะ ชอบสายตาอิจฉาตาร้อนของผู้คน ชอบน้องครอสเดรสด้วย จะเป็นลมค่าาา :hao5:
-
น่ารักกกกกกกกกก โอยยยย อยากอ่านอีก ฮืออออออออ
-
พึ่งได้อ่าน อ่านรวดเดียวเลย สนุกมากกกกก รอนะคะ :mew1: :mew2:
-
ที่ว่าเปลี่ยนไปนี่ เปลี่ยนไปในทางที่ีดี หรือไม่ดีหว่า :confuse:
-
สนุกมากๆ สำนวนดี อ่านไปเขินไป :ling1:
-
กลัวนังน้ำชีร้ายตอนรู้ว่าแฟนคือเพื่อนของชีนี่แหละ
ถ้าหล่อนร้ายเดะฉันตบทำให้คนชื่อน้ำดูร้ายไปหมด :beat:
-
น่ารักมากเลยค่ะ ฮือออ แอบติดใจภาพหน้าจอทสของธีร์ อย่าเห็นฟาเป็นตัวแทนนะแงงง :hao5:
-
เดาความคิดธีร์ไม่ออกเลยยย แต่คิดว่าน่าจะชอบฟาอยู่ ไม่งั้นคงไม่เอาตัวเองเข้ามาวุ่นวายด้วยหรอก
ส่วนฟานี่ดูเหมือนจะชอบเขาแล้วแต่ไม่รู้ตัว... :hao3:
-
ฟาไม่ควรรับปากน้ำไปนะ
-
สนุกมากๆเลยอะ ติดตามๆๆ :กอด1: :กอด1: :mew1:
-
สนุกมาก o13
-
แง้ สนุกมากกกก ทำไมเราไม่เคยสนใจจะกดเข้ามาดู
ฮือ ชอบ อยากอ่านต่อจนจบเลยอ่ะ แต่ท่าทางตอนม่าคงบีบใจ
ธีร์แอบชอบฟาหรอ โอย ใจจะขาด :sad4:
-
สนุกมากเลยค่าาาาา มาต่ออีกน๊าาาา รอทุกวันเลย :impress2:
-
โอ๊ยยยยย น่ารักมากกกกก
อยากอ่านแนวนี้มานาน ฮือๆๆ
-
ไม่เคยอ่านแนวนี้เลยแปลกใหม่ดี
เดาๆว่าธีร์น่าจะชอบฟาอยู่แล้วไม่งั้นจะเข้ากลุ่มมาทำไม
แล้วชมรมนี้เค้าทำไรกันบ้างอ่ะหรือไม่ได้ทำแล้วแต่ยึด
เป็นแก๊งไว้งี้ป่ะน้องฟาดูเกรียนๆดีนะไม่ออกสาวด้วยทับใจ
ตรงนี้แล่ะเข้าใจได้ว่าที่ทำเป็นเพราะความชอบล้วนๆ
ไม่มีใครรู้สักค ธีร์เลือกชุดให้แถมยังไปช็อปด้วยอีก
โคตรอ่อนโยนตอนที่เค้าเรียกชื่อกันนี่เขินสุดๆ//กุมใจ
แล้วถ้ามีคนรู้เรื่องที่เป็นแฟนกันจะมีปัญหาไรมั้ยอ่ะ
เป็นห่วง เราไม่ชอบกินมาม่าเท่าไรอย่าเพิ่งต้มน้ำเลยค่ะ
-
ธีร์ชอบฟาแน่ๆส่วนฟาเริ่มรู้สึกแล้ว กลัวว่าถ้าทั้งคู่ชัดเจนน้ำจะเป็นตัวปัญหา รอตอนต่อไปค่าาา
-
:hao6: รอตอนต่อไปนะคะ น่ารักมาก ๆ
-
เมื่อไหร่จะมาอัพน๊าา รอติดตามค่ะ
-
KING ที่ 17 ความรู้สึกที่เริ่มเปลี่ยนไป
ตกเย็นวันนั้น ก็คล้ายๆ จะเหมือนกับเมื่อวาน ผมมายืนด้อมๆ มองๆ แอบอยู่แถวจักรยานบ้าง คลืบคลานอยู่แถวรถของใครก็ไม่รู้เพื่อรอคนบางคน หึ ก็ไม่ใช่ว่าอยากกลับด้วยหรอกนะ แต่เผลอหลุดปากชวนไปซะแล้ว โถ ทำไมพูดไม่คิ๊ด
" ทำอะไรน่ะ มาขึ้นรถ " ไอ้ธีร์ที่เดินผ่านมาเพื่อจะไปเอารถก็ยังจะมองเห็นผมที่หมุนล้อจักรยานคนอื่นเล่นอยู่
" เดี๋ยวไปรอหลังโรงเรียนได้ป่ะ " ผมพูดพลางยังนั่งยองอยู่ที่เดิม ทำไมรู้สึกวันนี้คนเดินผ่านแถวนี้เยอะจังฟะ
" มานี่ เดี๋ยวนี้ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเข้ม ทำให้ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืนพลางทำหน้ามุ่ย แม่งดุกูอีกละ ไอ้หน้าแมว
" พี่ธีร์ " แต่ผมที่กำลังจะเดินไปหามันก็มีสาวน้อยเดินมาหามันซะก่อน
ไอ้ธีร์มองผมพลาง ทำหน้าเบื่อๆ และหันไปมองสาวน้อยคนนั้นซึ่งไม่มีใคร อีหนูเนย เอ็งนี่ไม่เคยยอมแพ้เหมือนกันนะเนี่ย ดูแล้วก็สงสาร
" พี่ธีร์ วันนี้ไปส่งเนยได้ไหมคะ เพื่อนพี่คนที่หน้าขาวๆ นั่นก็ให้เขากลับเองบ้างสิคะ " อ๊าว ไหงงั้นละอีหนู ผมที่ยืนอยู่ในจุดที่น้องเนยมองไม่เห็น ทำให้เด็กคนนั้นไม่รู้ว่าผมอยู่แถวนี้
" ไม่ได้ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเย็นๆ อย่างใจร้าย มึงนี่มันใจร้ายไส้ละมุดจริงๆ
" ทำไมละคะ " เด็กคนนั้นยังคงตื้อสุดๆ ผมเห็นยังเหนื่อยแทน
" พี่มีแฟนแล้ว ถ้าเขาเข้าใจผิด มันจะไม่ดี ขอโทษด้วย " ไอ้ธีร์พูดพลางมองหน้าผม อะไรของมื๊ง
" พี่น้ำคนนั้นเหรอคะ แฟนพี่ " น้องเนยพูดเสียงสั่นเหมือนกำลังจะร้องไห้
" ไม่ใช่... "
" อ้าวธีร์ กำลังจะกลับบ้านเหรอ น้ำขอติดรถไปด้วยได้ไหม " โอ้ววว นี่มันสงครามอะไรกันฟะเนี่ย ผมยืนอึ้งอยู่ในหลืบพลางกลืนน้ำลายลงคอ มึงนี่มันจะฮอตเกินไปแล้วนะเฟ้ย หมั่นไส้ว่ะ แต่มึงจะเอาตัวรอดยังไงวะ
ผมยืนขำมันที่กำลังทำหน้าเหมือนกำลังสวดอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ หึ แบบนี้มึงคงไปกับกูไม่ได้แล้วมั้ง
" ไม่ได้ กับใครก็ไม่ได้ " ผมได้ยินเสียงมันปฏิเสธ
" ทำไมละคะ! " ผมได้ยินเสียงสอดประสานของผู้หญิงสองคนนั่น เฮ้อ คงจะยากละแบบนี้
ผมเงยหน้ามองภายในโรงจอดรถและมองเห็นกำแพงใกล้ๆ พอดี เอาล่ะ กูไปก่อนดีกว่า โทษทีนะไอ้ธีร์ เอาไว้วันหลังละกัน มึงคงออกจากตรงนั้นไม่ได้อีกเป็นพักแหละ สู้ๆ นะ
ผมโยนกระเป๋าออกไปก่อน และค่อยๆ กระดื้บผ่านมุมที่พวกนั้นจะมองไม่เห็นและค่อยๆ ปีนข้ามกำแพงไป ผมที่ตัวค่อนข้างเล็กมาก กว่าจะก้าวขาผ่าน กว่าจะลงไปอีกฟากได้ กูจะได้ขาหักก่อนนะเนี่ย
แต่ผมที่กำลังจะก้าวขาลงก็รู้สึกว่า ทำไมพื้นอีกด้านมันสูงจังวะ ผมเหยียบอยู่บนอะไรสักอย่าง มันทำให้ผมข้ามไปได้โดยง่าย เลือกจุดได้ดีจริงๆ กู
" กำแพงมันสูงมากนะยูว ทีหลังอย่าปีนแบบนี้อีกจะดีกว่า " ผมชะงักขาทันทีที่เห็นว่าผมเหยียบอะไรอยู่ อ้ากกก คนครับ คนตัวเป็นๆ ที่กำลังวางมือให้ผมเหยียบ และพูดบอกผมเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม
ผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีฟ้าเทา นี่มันไอ้ไรอันห้อง 2 นี่หว่า
ผมที่โครตเกรงใจก็รีบจะลงพื้นไปใหญ่ และนั่นก็ทำให้ผมพลาด ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะหล่นลงไปที่พื้นแต่ไอ้หนุ่มตาน้ำข้าวนี่ก็เอาตัวรับผมไว้ซะก่อน ทำให้เราทั้งสองคนกลิ้งลงไปกับพื้นทั้งคู่ โอ้ยยย ลำบากคนอื่นแต้กูนิ
" ขอโทษๆ เป็นไรเปล่า " ผมรีบเด้งตัวขึ้น และดึงตัวไอ้ไรอันให้ลุกขึ้นตามและปัดฝุ่นให้โดยเร็ว มึงนี่ทำตัวเป็นพระเอกไปได้
" ไม่เป็นราย ผมชื่อไรอันห้อง 2 ยูวชื่อฟาห้องบ๊วย เอ่อ ห้อง 10 ช่ายไหม " ผมหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย หนอย มึงรู้งี้กูเหยียบกบาลมึงลงมาดีกว่าไอ้ฝรั่งเน่า
" เออ ขอบใจนะ " ผมว่าผมไปดีกว่า เจอคนกวนตีนอีกแล้วชีวิต
" ฮ่ะๆ นายโซคิ้วท์ดีนะ " ผมที่กำลังจะเดินหนีมันก็ชะงักซะก่อน อะไรคิ้วๆ ของมึงฟะ
แต่ผมที่มองตามสายตามันก็แทบจะกรี๊ดแต๋วแตกเลยทีเดียว อ้ากกกก กางเกงกู ขาดตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะเนี่ย
" ลายน่ารักมากเลย " ผมรีบปิดก้นของผม ไอ้ฟาย เดี๋ยวกูจกตาแม่ง มองเกงลิงกู
แต่ผมที่ยืนปิดก้นอยู่นั้นก็รู้สึกถึงอะไรสักอย่างที่พันรอบเอวผม และปิดด้านหลังผมพอดี และเมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็แทบจะกรี๊ดอีกหน มึงมาได้ไงวะ แล้วยัยสองคนนั้นอ่ะ นี่มึงถึงกับทิ้งรถเลยเหรอ
" ไง ธีร์ " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังทำหน้าเหมือนเมียโดนขโมยกางเกงลิงไป
" อืม " ไอ้ธีร์ตอบรับคำทักทายของไอ้ฝรั่งดองนั่นด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์
" วันนี้ไม่ไดร์ฟมาเหรอ " ผมมองมันสองคนที่กำลังคุยกัน สงสัยคงรู้จักกัน ก็ห้องข้างๆ กันนี่นะ
" กุญแจรถหาย " ผมมองดูไอ้ธีร์ที่ชูกุญแจ BMW ขึ้น และปล่อยลงท่อเสียงดังจ๋อมต่อหน้าต่อตา อ๋อ นี่ที่มึงหนีมาได้เพราะบอกยัยพวกนั้นแบบนี้เหรอ มึงถึงกับสละรถเลยเหรอเนี่ย
" ฮ่าๆ โอเค งั้นซียูวนะธีร์ กับ หนุ่มคิ้วท์บอย " ผมมองไอ้ไรอันที่โบกมือส่งยิ้มให้ผมและเดินต่อไปยังถนนหลังโรงเรียน คิ้วๆ อะไรของมึงฟะ
" รู้ไหมว่าทำอะไร ถ้าขาหักไปจะทำยังไง แล้วทำไมถึงปีนกำแพง ทำไม... "
" เออกูขอโทษ! " ผมพูดเบรกมันที่กำลังดุผม พลางทำหน้ามุ่ย และมองเสื้อคลุมสีดำของมันที่กำลังผูกเอวผมอยู่
" ทำไมถึงหนี " มันพูดเสียงเบาลง
" แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ให้โผล่ออกไปแล้วบอกว่ามึงจะไปส่งกูเหรอ แล้วพวกนั้นจะคิดยังไง กูทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว " ผมพูดและเดินหนีมัน ผมคิดแล้วถึงได้หนี ยังไงมันก็คงไม่เลือกผมหรอก นั่นคือสิ่งแรกที่ผมคิด แต่พอเห็นมันเดินตามผมมาแบบนี้ นั่นแหละที่แปลกจริงๆ
" วันนี้ไม่ไปแล้วนะ ค่อยไปวันหลัง " ผมพูดพลางเดินต่อไปทำท่าจะโบกรถแท็กซี่
แต่เมื่อผมขึ้นมานั่งบนแท็กซี่แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะไอ้หอกธีร์กำลังเบียดตัวเข้ามานั่งข้างๆ ผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ของมัน
" คอนโด MidTree ครับ " ผมมองไอ้ธีร์ที่บอกทางไปคอนโดของผม
" มึงจะทำอะไรเนี่ย กลับบ้านมึงไปสิ " ผมพูดพลางทำหน้างอ
" ชวนแล้ว ห้ามกลับคำ " มันพูดพลางพิงเบาะด้วยท่าทีสบายๆ หนอย ไม่ได้กลับคำเฟ้ย
ผมมองมันที่นั่งหลับตา แล้วนี่มึงอาบน้ำมาเหรอ เพราะเสื้อนักเรียนของมันเปียกสุดๆ แต่ก็คงเป็นเพราะมันรีบวิ่งออกมานอกโรงเรียนแน่ๆ ทำไมมึงถึงต้องทำแบบนี้ด้วยวะ เมื่อไหร่มึงจะบอกกูสักที
ไม่นานพวกเราก็มาถึงคอนโดของผมที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก จึงใช้เวลาเดินทางไม่นาน ผมมองเสื้อมันที่ยังคงเปียกและยับเยินสุดๆ มึงจะไปสภาพนี้จริงๆ เหรอ
" แล้วมึงมอมเป็นหมาแบบนี้จะทำไง " ผมถามมันตอนที่พวกเรากำลังขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องของผม
" เดี๋ยวยืมห้องน้ำหน่อยละกัน " มันพูดพลางยืนพิงลิฟท์
" กูเก็บค่าน้ำนะ " ผมพูดแหย่มัน
" เดี๋ยวจะคืนด้วยน้ำ " ห๊ะ ผมหันควับไปมองมันทันที น้ำอะไรของมึงฟะ
" สั่งขึ้นมากินไหม เห็นมีขายอยู่ข้างล่าง " ฟู่วว ผมแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่าพูดจาสองแง่สามง่ามสิเฟ้ย
" ไม่เอา ค่อยออกไปกิน " ผมพูดพลางเดินนำมันไปที่ประตู
" เออแล้วแบบนี้รถมึงเอาไงน่ะ " ผมหันไปมองมันที่ทำหน้านิ่งๆ
" จอดไว้นั่นแหละ " มันพูดแบบไม่ใส่ใจ แต่จริงๆ ผมคิดว่าไม่เห็นจะต้องทิ้งกุญแจจริงๆ แบบนั้นเลย แค่โกหกว่ากุญแจหายก็ได้ ไอ้บ้า
ผมเดินเข้ามาในห้อง วางกระเป๋าและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมถอดเสื้อคลุมสีดำที่พันรอบเอวผมเอาไว้ออกมา และถือมันขึ้นมามองใกล้ๆ ไอ้ธีร์นั้นบางวันก็จะชอบใส่เสื้อคลุมทับชุดนักเรียนอีกที มึงคิดว่าเท่ห์หรือไงฟะ เชอะ
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เสื้อคลุมของมัน อื้อหือ กลิ่นดีว่ะ น้ำหอมยี่ห้ออะไรฟะ หอมสาส
" ดมที่ตัวจะหอมกว่านะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบปาเสื้อมันลงไปกองกับพื้นโดยเร็ว ไอ้ฉิบหาย นี่กูลืมล็อคประตูห้องน้ำเหรอเนี่ย
" มึงออกไปเลย " ผมพูดพลางปาขวดแชมพูใส่มันที่หลบได้ทัน หนอยย นี่ถ้ากูเผลอแก้ผ้ามึงก็คงจะยืนดูจนจบเลยสินะ ผมล็อคประตูและอาบน้ำอย่างหัวเสีย คิดจะแอบดูขาอ่อนกูเหรอ ฝันไปเถอะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาตามเดิมเพื่อที่จะไปแต่งตัวแต่งหน้าที่โต๊ะเครื่องแป้ง แต่เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำ ก็ต้องพบว่าไอ้ธีร์กำลังเปิดประตูและพูดคุยกับใครสักคนอยู่ แต่มันเปิดประตูนิดเดียวเท่านั้น ผมจึงไม่จำเป็นต้องแอบอะไร
" ใครน่ะ แล้วให้ขึ้นมาบนห้องกูเนี่ยนะ " ผมถามมันอย่างหัวเสีย นี่มึงถือวิสาสะเกินไปแล้วนะ
" พ่อบ้านคนสนิท ไม่เป็นไรหรอก " มันพูดหลังจากปิดประตูเรียบร้อยแล้ว และถือถุงกระดาษใบใหญ่มาด้วย
ผมที่ทำท่าเหมือนจะไม่สนใจ แต่ก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้
" เสื้อผ้าใหม่น่ะ ให้เขาเอามาให้ " ไอ้ธีร์ที่เห็นผมแอบมองจึงพูดขึ้นมา พลางยิ้มน้อยๆ
" กูไม่ได้อยากรู้สักหน่อย " ผมพูดพลางเริ่มลงรองพื้นเบาๆ
" อยากบอก " มันพูดพลางค่อยๆ ปลดประดุมเสื้อนักเรียนตัวเองออก
" มึงจะทำอะไรเนี่ย! " ผมที่เห็นแบบนั้นก็ลุกพรวดทันที
" อะไรล่ะ " มันพูดพลางแก้ผ้าต่อ โอ้ยย หน้าหนาแต้มึงนิ
" ห้องน้ำก็มี " ผมพูดพลางดันหลังมันไปที่ห้องน้ำ และหยิบถุงเสื้อผ้ามันยัดใส่มือมันไปด้วย ฟู่ววว ยังไงก็ปลอดภัยไว้ก่อน
" ผ้าเช็ดตัวล่ะ " สักพักมันก็โผล่หัวออกมาด้วยหน้ามุ่ยๆ ของมัน โอ้ยย มากเรื่องแท้ๆ
ผมเดินจากโต๊ะเครื่องแป้งไปยังตู้เสื้อผ้า และโยนใส่หน้ามันไปผืนหนึ่ง
" อย่าแถมอะไรแปลกๆ ใส่ผ้ากูนะ " ผมจิกตามองมันและเดินไปไปนั่งแต่งหน้าตามเดิม
แต่เดี๋ยวนะ แบบนี้ก็สวยสิวะ ผมยิ้มหน้าบานทันทีและรีบแต่งหน้าทำผมอย่างรวดเร็ว ไอ้ตัวมารจอมบงการไม่อยู่ข้างนอกแบบนี้เสร็จโจร หึหึ
เวลาผ่านไปสักเกือบชั่วโมงได้ ซึ่งก็ดีเหลือเกินที่มันก็อาบน้ำนาน ผมที่รีบร้อนสุดๆ ตอนนี้ก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ผมยืนมองตัวเองในกระจก วิกผมหน้าม้าประบ่าน่ารักๆ ม้วนลอนตรงปลายอีกนิดหน่อย เสื้อปาดไหล่สีขาวที่รัดพอดีอกและเอว และกระโปรงยีนส์สีซีดที่สั๊นสั้น รองเท้าเอาเป็นบูธน่ารักๆ สีน้ำตาลละกัน อ้ากก น่ารักจริงวุ๊ย
ผมยืนโพสท่าอยู่หน้ากระจกสักพัก พลางเงี่ยหูฟังเสียงน้ำในห้องน้ำที่ถูกปิดลง เอาล่ะ ระเบิดจะลงภายใน ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง
" ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้! " นั่นไง ฮ่าๆๆ
ผมหันไปกะแลบลิ้นปลิ้นตาแกล้งมัน เรื่องอะไรกูจะเปลี่ยน กูชอบแนวนี้เฟ้ย มีของดีต้องอวด แต่เมื่อผมมองเห็นมันนั้นกลับต้องอึ้งชะงักไป
ความสูงใหญ่ของร่างกายมัน และเสื้อผ้าที่ดูเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อเชิ๊ตสีดำที่พับแขนขึ้น กางเกงสแล็คขายาวสีเข้ม ทั้งหมดทำให้มันดูเป็นหนุ่มหล่อที่ดูเหมือนนักธุรกิจหรือพวกดาราไฮโซ นี่มึงแต่งขนาดนี้จะไปงานการกุศลไหนไม่ทราบห๊ะ ไอ้คุณชาย
" แต่งตัวอะไรแบบนี้ เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว! " มันขมวดคิ้วเข้มและเดินเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว
ผมที่ตั้งสติได้ ก็จะอยู่ทำไมละครับ หนีสิโว้ย ผมรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กหนีมันอย่างรวดเร็ว แต่ช่วงขาที่ห่างกันสุดๆ ทำให้ผมถูกจับตัวอย่างรวดเร็ว อ้ากกก ทำไมมึงขายาวจังวะ แขนก็ยาว อะไรจะยาวอีกกูละสงสัยจริงๆ
" กูไม่เปลี่ยนนน! " ผมแหกปากโวยวายทันที และตีแขนมันที่จับผมไว้รัวๆ
" จะเปลี่ยนเองดีๆ หรือจะให้จับแก้ผ้า! " ผมตาโตทันที อย่านะโว้ยย มึงพูดจริงเหรอเนี่ย
Rrrr Rrrr
ผมที่ต่อสู้กับมันอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของผมที่ดังขึ้น
" ข..ขอคุยธุระก่อนได้ไหม เดี๋ยวกูเปลี่ยนนะ " ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นว่าเป็นพี่เรียวนั่นเองที่โทรมา ขอบคุณมากครับพี่ จังหวะดีจริงๆ
" ฮัลโหลครับพี่ " ผมจัดเสื้อผ้าและผมตัวเองพลางเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กอดอกพิงผนังอยู่
" ฟา ตกลงวันเสาร์ตอนสายๆ เดี๋ยวพี่ไปรับนะ มาแต่งตัวที่ร้านก่อน ค่อยไปพร้อมกัน " พี่เรียวพูดเรื่องงาน MC เครื่องสำอางค์วันเสาร์นี้
" ได้ครับ แล้วตกลงชุดเป็นแบบไหนครับ " ผมที่ได้ทีก็ค่อยๆ เดินเข้าใกล้ประตูห้องมากขึ้นเรื่อยๆ แบบเนียนๆ และรู้สึกว่าไอ้ธีร์ไม่ได้สงสัยอะไร
" เท่าที่พี่ดูแบบ จะเป็นชุดสีครีมคอเต่าแขนกุดนะ ชุดยาวรัดรูปถึงต้นขา อาจจะสั้นหน่อยไม่เป็นไรใช่ไหม แต่ MC หลายคนจะใส่ชุดเดียวกันประมาณ 4 คน ไม่ได้โชว์เดี่ยวหรอก ไม่อายนะ " อื่อหื้อโป๊วุ๊ย จริงๆ ผมไม่เคยมีปัญหากับชุดเลยครับ แบบไหนผมก็ใส่ได้ แต่ไอ้คนที่ยืนข้างหลังผมเนี่ย ถ้ามันรู้มันอาจจะมัดผมติดกับเตียงและไม่ให้ผมได้เห็นแสงตะวันเป็นแน่แท้
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยังคงยืนกอดอกพิงผนัง ได้เสียละ กูไปแล้ว ผมที่ได้ทีก็ใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากห้องทันที กูรอดแล้ว ฮ่าๆ
' หมับ! '
ผมสะดุ้งทันทีที่รู้สึกว่าตัวลอยขึ้นจากพื้น อ้ากกก ปล่อยกูลงนะโว้ย
" ปล่อยกู๊ " ผมที่ยังคงไม่ได้วางสายจากพี่เรียวก็เผลอแหกปากใส่โทรศัพท์ไปซะงั้น
" ฟา เป็นอะไรหรือเปล่า " พี่เรียวทำเสียงตื่นตกใจ และผมก็กำลังทุบไอ้หอกธีร์ที่จับผมพาดบ่ามันอยู่
" คือ ไม่เป็นไรครับ แค่นี้นะ " ผมกดวางสายและทุบหลังไอ้หอกนี่ต่อ
" กูไม่เปลี่ยน " ผมดิ้นรนและตีมันอย่างแรง แบบนี้ไม่ต้องไปกันแล้วมั้ง
" อย่าทะเลาะกันเลยลูก ผัวเมียกันดีกันไว้น้า " ผมชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงของคนอีกคนโผล่ขึ้นมา อึ๋ย นั่นมันคุณยายห้องริมสุดนี่หว่า
ผมรู้สึกว่าตัวผมกำลังถูกวางลงเบาๆ และไอ้ธีร์ก็ช่วยพยุงคุณยายที่ยิ้มอย่างใจดีเดินไปส่งที่ห้อง ฟู่วว คุณยายช่วยชีวิต แต่เดี๋ยวนะ ไม่ใช่ผัวเมียครับคุณยาย ฮืออ
ผมยืนหน้าบึ้งมองมันที่ค่อยๆ เดินกลับมา มึงนี่มันชอบจุ้นจริงๆ
" ถ้ามึงยังยุ่งกับเสื้อผ้ากู กูก็จะไม่ไปแล้ว " ผมพูดพลางเดินเข้าไปในลิฟท์ ผมเหลือบมองมันที่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายแต่ก็ยอมตามมาโดยดี กูว่าอะไรๆ มึงก็ดูยอมอยู่นะ แต่เรื่องเสื้อผ้านี่ตายกันไปข้างเลยจริงๆ
เมื่อมาถึงด้านล่าง ผมก็เตรียมตัวที่จะออกไปเรียกแท็กซี่ แต่ก็ถูกมันดึงแขนเอาไว้
" มานี่ " ผมเดินตามมันไปที่ลานจอดรถ และก็ต้องพบว่ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่ ซึ่งไม่ต้องบอก มันเป็นรถหรูสีดำคันงามอีกแล้ว นี่มึงมีกี่คันกันแน่วะเนี่ย
" ขึ้นรถ " มันพูดพลางเปิดประตูรถให้ผม
" ได้ไงวะ " ผมพูดพลางลงไปนั่งตามที่บอก
" อีกคันนึง ให้พ่อบ้านขับมาให้ " ผมเบะปากน้อยๆ ชิ ไอ้คนรวย กูอยากรู้ตัวมึงฝังมุกไว้หรือเปล่า อาจจะฝังเพชรเลยก็ได้นะเนี่ย
ผมมองมันที่ขับรถออกมาเงียบๆ และไม่ว่าจะมองมันสักกี่ครั้ง ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า นี่มึงอยู่ม.ปลายจริงๆ เหรอวะ ดูยังไงมึงก็ไม่ใช่อ่ะ กูไม่แปลกใจที่ผู้หญิงจะอยากได้อยากโดนมึงสักครั้ง มันก็น่าอยู่หรอก
" มองอะไร " ผมที่จ้องมองมันมากเกินไปก็ถูกจับได้ซะแล้ว
" เปล่า " ผมพูดพลางกอดตัวเองเบาๆ รถนี่แอร์เย็นชะมัด
แต่ผมที่ตัวสั่นน้อยๆ นั้นก็รู้สึกว่ามีผ้ามาคลุมที่ขาของผมทันที
" ขอบใจ " ผมพูดและมองมันที่กำลังขับรถต่อไป นี่มันรู้ได้ยังไงกันนะ หรือว่ามันก็สังเกตุผมตลอดเหมือนกัน
" ก็ใส่แบบนี้จะไม่หนาวได้ยังไง " หนอย ผมหันไปจิกตาใส่มัน ไอ้คำขอบคุณเมื่อกี้กูขอคืน รำคาญโว้ย
ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงเสียงดัง พลางร้องเพลงแหกปาก แข่งกับมันที่กำลังสวดผมอยู่ เอาซิ๊ ด่ากูอี๊ก ไม่ร้องเปล่า แต่ผมเริ่มโยกตัวเกรียนๆ ประกอบจังหวะ แต่ขณะที่เริ่มจะเมามันส์จริงๆ นั้น ผมก็เหลือบไปมองมันที่กำลังทำหน้าเหมือนกลั้นขำผมอยู่
เอิ่ม ผมที่เริ่มจะรู้สึกว่า หน้าหนาๆ ได้บางลงแล้ว ก็เอื้อมมือไปปิดเพลง และนั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้น ใครใช้ให้มึงแอบขำกูอ่ะ หนอย อายวุ๊ย
ไม่นานพวกเราก็มาถึงห้างสรรพสินค้าที่เดิม และแวะร้านเครื่องสำอางค์เดิมเหมือนที่เคยมา จริงๆ จะเรียกร้านก็ดูเล็กไป ต้องเรียกว่าศูนย์รวมเลยดีกว่า มาทีไรต้องแวะ ยิ่งเห็นป้าย Sale นี่ยิ่งแล้วใหญ่
' คู่นั้นอีกแล้วเธอ '
' น่ารักเนอะ '
ผมถอนหายใจและเดินไปที่กระบะขายสีทาเล็บ ไม่รู้ทำไมเวลาเห็นคำว่า Sale ทีไร ขาผมมันมักจะไปหาเป้าหมายนั้นโดยอัตโนมัติ
ผมเปิดขวดออกเพื่อจะลองทาดูสักหน่อยว่าสีมันจะสวยแค่ไหน จริงๆ ผมไม่ค่อยชอบทาเล็บเองหรอก ชอบไปทำที่ร้าน เพราะทาเองแม่งเละทุกที แต่มัน Sale อ่ะ ทำไงได้ หึหึ
แต่ผมที่กำลังเปิดฝาขวดนั้นก็ต้องหยุดชะงัก และมองมือ มือหนึ่งที่ค่อยๆ ยื่นเข้ามาตรงหน้าผม และเมื่อผมมองไล่จากแขนขึ้นไปนั้น ก็พบว่าไม่ใช่ใครอื่น
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยื่นมือมาให้ผมด้วยใบหน้านิ่งๆ ของมัน ซึ่งมันทำให้ผมอมยิ้มทันทีที่เห็นแบบนั้น มึงเนี่ย จริงๆ เป็นคนแบบนี้หรอกเหรอ ซึ่งมันแปลกมาก แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่า
ผมชอบ...มันที่เป็นแบบนี้ มากขึ้น...มากขึ้นเรื่อยๆ
-
โอ้ยฟาาาาาาา น่ารักมากเลย ฮืออ
ชอบมากที่ธีร์พาไปซื้อของ น่ารักๆๆๆๆ
:ling1:
-
:m1: :m1: :m1:
-
โอ๊ยตอนนี้น่ารักมากให้ตายเหอะ น้องฟาน่ารักมากๆจะบ้าตัยย แงงงงงง รอค่ะ~
-
ธีร์มีความละมุนแบบมึนๆ เนอะ
แต่เราชอบบบบบ ฮาาาาา
-
น่ารักมาก มั่ยไหวแล่ว :ling1:
-
มดขึ้นเลยลูกน้องๆน่าล๊าคคค :hao7:
แต่ลำไยชะนีมากเขาไม่เอายังจะตื้อ :beat:
-
ธีร์ ฮ็อตกับหญิงมากกกกก
น่ารำคาญน้องเนย นิสัยน่าเกลียดมาก จะเอาแต่ใจตัวเอง แปลกๆบงการธีร์ซะด้วยว่าไม่ต้องไปส่งฟา
ไม่ได้เป็นอะไรกันธีร์สักหน่อย
ส่วนน้ำ ดูแล้วต่อไปต้องเป็นปัญหากับฟาแน่ๆ
ธีร์ เป็นตัวของตัวเองแบบเดิมดีแล้ว ไม่ต้องรักษาไมตรีกับหญิง
เพราะพอดีด้วยก็ล้ำเส้นไม่มีมารยาททำตัวก้าวก่าย
อยากอ่านพาร์ทธีร์แล้ว :z3: :z3: :z3:
ไปแอบชอบฟาตอนไหนกัน :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขินตายไปเลยยยยย ฮื่อออ เป็นแฟนที่ดีจังค่ะ :hao5:
-
:sad4: โอ๊ยยย น่ารักจัง ฟินมาก แง้ :ling1: ขออย่าเพิ่งม่าเด้อ
อ้อ ไรอันนี่ในอนาคตน่าจะมีบทเด่นแน่เลยอ่ะ อิอิ
ส่วนแม่นางสองคนนั้น น้ำน่าจะหนักกว่าเนยไหมนะ
เพราะฟาก็เกรงใจเพื่อนละเกิน คงจะสงสารธีร์น่าดู แง้
-
ฟา น่ารักโคตร ๆ
-
โอ้ยยย เขิน ดีต่อใจ อยากได้แฟนแบบนี้
-
โอ้ยยย ธีน่ารักจังเลย ;--;) คนซึนของฟา
-
อ่านแล้วเราชอบนิยายเรื่องนี้มากเลยยย น้องฟานั่ลลั๊คคคค
นังธีร์ก็ซึนได้โล่ 555555555
ปักเรื่องนี้เลย เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ^^
-
ยื่นมือมาให้ลองสียาทาเล็บชิมิ ต่อไปก็เป็นหน้านะ ไว้ลองสีลิป อายฯ แป้งรองพื้น :-[
-
ของดีบธีร์ก็ก็อาจจะอยากเก็บไว้ดูคนเดียวก็ได้
ต่อไปฟาคงต้องคิดถึงตรงนี้นิสนึง
ถ้าบอกว่าเริ่มชอบเค้าอ่ะนะ ^^
-
ฮือออ น่ารักกกกกกกก. อ่านแล้วละลายยยย
-
ทำไมถึงมีความแฟนได้ขนาดนี้ :impress2:
-
โอ๊ยยยยโคตรของโคตรน่ารัก รักคนแต่งโคตรๆเลยค่ะขอสมัคเป็นทาสรักนักอ่านอีกคนนะคะ
-
มันดี ดีมากๆๆ อ่านไปก็อิจฉาตาร้อนน
ธีร์กับฟาคือน่าร้ากกกกกกกกกกทั้งคู่
-
ธีร์น่ารักจังเลย อยากมีแบบนี้ ฮืออออ
-
เค้าเข้ามาอ่านอีกรอบชอบมากกกกกกกกก
-
ชอบบบบบบบ ผู้ชายแบบธีร์หาที่ไหนได้อีกกกดกก
-
โอ้ยยยยยยยยยยยธีร์ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก
อิจฉานังฟาโว้ยยยยยยยยย :ling1:
-
จะเอาแบบพี่ธีร์ :hao7: เขินนไปหมดแล้วตอนนี้
-
KING ที่ 18 สิ่งของแทนใจ
ผมออกมาจากร้านเครื่องสำอางค์ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแฉ่ง ได้ของฟรีแถมยังได้แกล้งคนบางคนอีก ฮ่าๆ
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เดินตามมาแต่เอาสองมือล้วงกระเป๋า ก็แหง๋ล่ะ ตอนนี้มือมันเละเทะสุดๆ ผมทาเล็บสีแดงและสีม่วงให้มันสลับอย่างละนิ้วครบสิบนิ้ว ฮ่าๆ โครตแซ่บอ่ะขอบอก อยากยื่นมือมาดีนัก เข็ดแล้วหรือยัง ถ้ายังไม่เข็ดคราวหน้ากูจะเขียนคิ้วให้และปัดมาสคาร่าให้ด้วย แค่คิดก็ท้องแข็งแล้ว อิอิ
" อารมณ์ดีจังนะ " ไอ้ธีร์พูดและเดินตามผมด้วยใบหน้าบึ้งตึง
" แน่นอน " ผมหันไปทำหน้าแป้นแล้นใส่มัน
" อย่าวิ่ง อย่าเดินเร็ว กระโปรงก็สั้น ทำอะไรระวังหน่อย " มันเริ่มบ่นผมอีกแล้ว และก็พูดแบบนี้ทุกๆ 5 นาที น่าเบื่อเฟ้ย
ผมเบะปากน้อยๆ และยิ่งเดินกวนๆ อย่างหวาดเสียว แกล้งมัน บ่นกูดีนัก กูจะเปิดโชว์แม่งเลยดีไหม
" ตอนนี้มีโปรโมชั่นสุดพิเศษซื้อ 1 แถม 1 น้า รีบเข้ามาดูมาชมกันเลยจ้า~ "
ผมที่เดินผ่านร้านเครื่องประดับก็หูผึ่งทันที อะไร ไหน มีของแถมด้วยเหรอ ไอ้เรื่องแบบนี้ผมละไวมาก ลด แลก แจก แถมที่ไหนต้องมีฟาอ่ะ บอกเลย
" อันไหนแถมเหรอ " ผมรีบเสนอหน้าเข้าไปทันที และก็เพิ่งเห็นว่ามันเป็นเครื่องประดับน่ารักๆ มีทั้งสร้อย แหวน ข้อมือ และอื่นๆ อีกมากมาย
" ตอนนี้ซื้ออะไรก็ได้ค่ะ แถมฟรีกันไปเลย ยิ่งเป็นคู่รักแบบนี้ยิ่งคุ้มนะคะ " ผมที่ยิ้มอยู่ก็หน้าเจื่อนลงทันที คู่รักหร๊า นี่กูเข้าผิดร้านสินะ โถชีวิต
" น่ารักจังเลยนะคะ ไม่เคยเห็นคู่ไหนยืนด้วยกันแล้วดูเหมาะกันขนาดนี้ " ผมยิ้มแหยๆ และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลัง เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มึงยิ้มมุมปากใช่ไหม กูเห็นนะ
" แฟนหล่อมากเลย เจอกันที่ไหนคะเนี่ย " พนักงานที่นี่ช่างจ้อซะเหลือเกิน เธอเอียงคอเข้ามากระซิบถามผมเบาๆ พลางหัวเราะคิกคัก
" มันหล่อก็จริง แต่...เล็กสุดๆ " ผมกระซิบตอบพลางเหลือบมองมันที่กำลังขมวดคิ้วอยู่
" ว๊าย ไม่จริงน่า " ยัยพนักงานที่ได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงพลางหวดผมดังป้าบ นี่เจ๊ มันเป็นแฟนผมนะไม่ใช่แฟนเจ๊ ทำเป็นมาอาย จริงๆ คือโม้แกล้งมัน ตอนไปว่ายน้ำผมประจักษ์ดีว่ามัน บะละฮึ่มแค่ไหน ชิ
" เป็นคนตลกดีนะคะ ถึงว่าล่ะ แฟนคงหลงตายเลย " เจ๊พนักงานพูดพลางยิ้มหวาน เจ๊ก็ว่าไป แบบมันคงหลงหายไปเลยอะไรแบบนั้นมากกว่า
" จะเอาก็เอา มัวแต่คุย " ไอ้ธีร์ส่งเสียงขัดผมที่กำลังซุบซิบกับพนักงานอย่างสนุกปาก หนอย
แต่ก็นะ ตอนแรกคิดว่าร้านเครื่องประดับธรรมดา แต่พอดูดีๆ อีกครั้งก็พบว่า นี่มันร้านจิวเวอร์รี่นี่หว่า มันน่าจะแพงเอาเรื่องอยู่ คือจริงๆ ผมไม่ได้จนนะครับ แต่มี๊ให้เงินใช้เป็นเดือนๆ และส่วนมากจะหมดไปกับค่าเครื่องสำอางค์ กับเสื้อผ้าแล้วอ่ะ ถึงต้องทำงานเพิ่มเยอะแบบนี้ไง
" เดี๋ยววันหลังละกันนะคะ วันนี้ยังก่อน " ผมพูดและยิ้มหวานให้เจ๊พนักงานพลางมองดูสร้อยข้อมือในกล่องกำมะหยี่สีดำตาละห้อย
ผมตัดใจเดินออกมาจากร้าน และก็ต้องมองหาห้องน้ำทันที เพราะอั้นไว้นานแล้วตั้งแต่กำลังจ้อ
" ปวดฉี่ว่ะ เดี๋ยวมานะ " ผมที่มองเห็นป้ายบอกทางไปห้องน้ำแล้ว ก็ดุ๊กดิ๊กลุกลี้ลุกลนเพราะท่อจะแตก
" เดี๋ยวๆ แล้วจะเข้าห้องน้ำ เอ่อ หญิง หรือชาย " ไอ้ธีร์ดึงแขนผมไว้และถามแบบงงๆ
" ก็ต้องห้องน้ำชายดิวะ " ผมพูดพลางทำท่าจะเดินต่อไป แต่ก็ยังถูกรั้งไว้อีก โอ้ยย เดี๋ยวปล่อยแม่งตรงนี้แหละ
" ไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงซะ มันอันตราย " ผมขมวดคิ้วมองมัน
" แบบนั้นผู้หญิงในห้องน้ำก็อันตรายสิวะ " ผมพูดพลางทำหน้าจริงจัง แต่เดี๋ยวนะ ผมมองไอ้หอกธีร์ที่กำลังทำเป็นไอและกลั้นขำสุดฤทธิ์ หนอย นี่มึงกำลังดูถูกชายชาตรีเยี่ยงกูอยู่ใช่ไหม
" ดูสภาพตัวเองซะก่อน จะสู้ผู้หญิงได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ " ผมจิกตาใส่มัน ฮึ่มมม ปากเสีย อยากหยิกปากมันจริงๆ
" งั้นมึงก็เข้าห้องน้ำผู้ชายไปกับกู โอเคป่ะ เป็นการ์ดให้กูหน่อย " ผมพูดพลางยิ้มให้กับความคิดตัวเอง
แต่ผมที่ยืนอยู่นั้นก็ต้องถอยหลังและชะงักนิ่ง เพราะตอนนี้ไอ้ธีร์ค่อยๆ โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูผม
" ถ้าแบบนั้น ลองนึกภาพตามดูนะ ผู้ชายพาผู้หญิงเข้าห้องน้ำ มีไม่กี่อย่างหรอกที่จะทำกัน อยากลองไหมล่ะ " ผมที่ได้ฟังแบบนั้นก็กลืนคำพูดเมื่อกี้ของตัวเองลงคอไปทันที รู้สึกเสียวท้องน้อยแปร๊บๆ เลยกู
" ง.งั้นมึงรอตรงนี้นะ เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำผู้หญิง แปบนึง " ผมรีบผลักอกมันออกไป และเดินหนีมันมาเข้าห้องน้ำหญิงอย่างรวดเร็ว ฮึ่ยย คำพูดคำจาพากูคิดไปไกล สยิว เอ้ย สยองเฟ้ย
ผมที่เข้ามาในห้องน้ำผู้หญิง ก็ก้มหน้าก้มตาสุดฤทธิ์ ผมไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้แอบมองอะไรจริงจริ๊ง แต่ก็นะ ผมมองดูพวกสาวๆ ที่กำลังเติมเครื่องสำอางค์อยู่หน้ากระจก ก็ไม่เห็นมีอะไรให้มองเลยนี่หว่า ชิ
ผมเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ และเดินออกมาล้างมือที่อ่างล้างหน้า แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อผมมองตัวเองในกระจก ก็พบว่าสาวๆ ในห้องน้ำกำลังแอบมองผมเป็นตาเดียว
" หน้าใสมากเลย หุ่นก็ดีอีก "
" ผิวสวยเวอร์อ่ะ แต่งตัวก็น่ารัก "
ผมหันไปยิ้มให้สาวๆ ที่กำลังจ้องมองผมตาเป็นมัน ก็นึกว่าพวกผู้หญิงเขาจะชอบแซะ ชอบอิจฉากันซะอีก ก็เป็นมิตรกันดีนี่นา มี๊ชอบหลอกฟาอ่ะ
" แม่งทำมาทั้งตัวแน่ๆ "
" จมูกของปลอม เชื่อกู "
ผมที่ยิ้มๆ ตอนแรก ก็เริ่มหน้าเจื่อนลงทันที หนอย คนประเภทนี้ก็มีปะปนอยู่จริงๆ สินะ อิจฉาอ่าดิ๊ ผมยืนเชิดหน้าพลางทำท่าเติมแป้งบนหน้า เน้นๆ จมูกสวยๆ ดูซะพวกเธอ ของจริงเฟ้ย ห้ามหยามฟา เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย
" นมปลอมชัวร์ " อื้อหือ ขึ้นเลย แม่งขึ้นเลยแบบนี้ นมน่ะ ของ...เออ ปลอมว่ะ แม่งลืม
ผมเชิดหน้า ลงลิปสติกเพิ่มอีกเล็กน้อย และสะบัดตัวเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างมีสไตล์ ไงล่ะ จะมีใครเพอร์เฟคกว่าฟา ไม่มี๊
" นี่คิดว่าตกส้วมไปแล้วนะเนี่ย " ไอ้ธีร์ที่ยืนรอผมอยู่หน้าห้องน้ำก็แฉ่งผมทันที แต่เมื่อผมเห็นว่ายัยปากแมวในห้องน้ำเดินออกมา ผมก็เข้าไปเกาะแขนไอ้ธีร์ทันที ไงล่ะยัยปลาดุกฟู เห็นผู้ฉันไหม ผู้ฉันก็หล่อเห็นไหมห๊าหล่อน
" จะไปได้ยัง " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองผมแบบสงสัย
" เออ " ผมพูดและปล่อยแขนมันทันทีที่ยัยนั่นเดินผ่านไปแล้ว มึงมีประโยชน์แค่นี้แหละจริงๆ
" กินอะไรดี " มันพูดพลางเดินตามผม
" กูไม่ค่อยหิวเลยว่ะ อยากกลับแล้ว เมื่อย " ผมพูดพลางนิ่วหน้าน้อยๆ จริงๆ แล้วไม่ได้เมื่อยหรอก แต่แม่งไม่น่าใส่บูทคู่นี้มาเลยกู โดนมันกัดเข้าให้แล้ว
" เจ็บเท้าเหรอ " ผมมองมันที่กำลังมองเท้าของผม ทำไมมึงรู้ดีจังวะ
" มานี่ " มันดึงผมให้ไปที่ม้านั่งตัวหนึ่งใกล้ๆ ผมนั่งลงแบบงงๆ และมองมันที่กำลังจับขาของผมและทำท่าจะดึงรองเท้าออก
" เดี๋ยวๆ ไม่ต้อง " ผมรีบจับแขนมันเอาไว้ มึงทำอะไรของมึงเนี่ย กูอายเขา
" ก็เดินแบบนั้น คึกอย่างกับลิง ถึงเป็นแบบนี้ไง " มันพูดและทำหน้าดุใส่ผม แต่ผมก็ยกแขนอุดหูตัวเองไว้ ฮึ่ยยย ไม่อยากฟังโว้ย
ผมหน้าบึ้งมองมันที่เอาผ้าเช็ดหน้ากางออกและวางปิดลงที่หน้าขาของผม พลางถอดรองเท้าของผมออกอย่างเบามือ นี่มึง ไปหัดทำอะไรแบบนี้มาจากไหนกันนะ
" ทำแบบนี้ให้แฟนบ่อยเหรอ " ผมพูดขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะใช่
" ไม่ต้องถามมาก " มันพูดและเปิดประเป๋าสตางค์เอาพลาสเตอร์ยาออกมา นี่มึงพกของแบบนี้จริงดิ
ผมมองมันที่บรรจงแปะพลาสเตอร์ลงบนเท้าที่เป็นแผลของผม ผมไม่เข้าใจ ถ้าเป็นผมตอนปกติ ตอนที่เป็นผู้ชาย มันจะทำแบบนี้ให้ผมหรือเปล่านะ
" เดินไหวไหม " มันเงยหน้าถามผม
" ทำไม ถ้าไม่ไหวมึงจะอุ้ม... " ผมพูด และไม่ทันขาดคำ ผมตกใจตาโตทันทีที่มันช้อนตัวผมและอุ้มขึ้นอย่างง่ายดาย อ้ากกก ต่อหน้าต่อตาประชาชีมึงทำอาร๊ายย
" ปล่อยกู กูจะเดินเอง " ผมพูดเบาๆ ไม่กล้าโวยวาย เพราะคนหลายคนกำลังจ้องมองอยู่
" อ่าว ก็นึกว่าชอบแบบนี้ เห็นปากดี " มันพูดและยิ้มมุมปากกวนผม
ผมหันหน้าหนีมันที่พออยู่ในท่าแบบนี้แล้วมันช่างใกล้ซะเหลือเกิน
" ก.กูจะลง " ผมพูดและเอียงหน้าหนี แต่ความที่ผมกลัวตก ผมก็เผลอกอดคอมันซะแน่น
" จับไว้แน่นๆ " ผมสะดุ้งทันทีที่มันก้มลงเก็บรองเท้าผมหนีบถือมาด้วย และอุ้มผมเดินต่อไปเพื่อออกไปที่ลานจอดรถ
" คุณลูกค้าไม่สบายเหรอคะ พักที่ห้องรับรองก่อนไหมคะ " พนักงานคนหนึ่งของห้างวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาทันทีที่เห็นพวกเรา
" แฟนผมเดินไม่ไหวครับ แต่ไม่เป็นไร ขอบคุณมากครับ " ผมก้มหน้างุดอยู่กับอกมัน ไม่กล้ามองหน้าคนที่เดินผ่านไปมา และจ้องมองพวกเราอย่างสนใจ
" เวลาเงียบๆ แบบนี่ค่อยน่ารักหน่อย " มันพูดพลางเปิดประตูรถ และวางผมลงที่เบาะข้างหน้า
" กูแค่รองเท้ากัด ไม่ได้ตีนขาด " ผมพูดพลางทำหน้างอ
" เริ่มไม่น่ารักละ " มันพูดพลางเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกด้าน
" เรื่องของกู " ผมพูดพลางเชิดหน้าไม่มองมัน เดี๋ยวนี้มึงเริ่มจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ และผมก็ไม่เคยขัดขืนมันได้เลยให้ตาย
" ซื้ออะไรไปกินที่ห้องละกัน " มันพูดพลางเริ่มขับรถออกไป
" ไม่กิน ไม่หิว " ผมยังคงหน้างอตามเดิม
" เป็นอะไร " ผมทำเป็นไม่สนใจมันที่กำลังเอี้ยวตัวมาจ้องมองผมใกล้ๆ ซึ่งพอดีกับตอนนี้ที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่
" มึงอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อได้ไหม ถ้าใครมาเห็น... "
" ใคร " มันถามผมเบาๆ
" ไม่รู้แหละ แต่กูไม่ชอบ " ผมพูดคำว่าไม่ชอบใส่หน้ามัน
แต่ผมที่พูดแบบนั้นก็ทันได้เห็นสีหน้าหม่นๆ ของมันแว๊บหนึ่ง ก่อนที่มันจะขับรถต่อไป
" กูไม่ชอบเวลามึงทำเหมือนกูเป็นผู้หญิง " ผมพูดและมองหน้าด้านข้างของมัน จริงๆ ผมก็เคยบอกมันแบบนี้ไปแล้วครั้งนึง
' กับผู้หญิง ก็ไม่ทำหรอกนะ ' ผมขมวดคิ้วมองมันที่กำลังพูดเบาๆ
" ว่าอะไรนะ " ผมถามมันที่เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็เบาเหลือเกินจนไม่ได้ยิน
ไม่นานรถก็เข้ามาจอดที่ใต้คอนโดของผม ผมมองมันที่เดินมาเปิดประตูรถ และจะเข้ามาช่วยพยุงตัวผม แต่จริงๆ แล้วผมแค่เจ็บเท้าเล็กน้อยเท่านั้น ผมจึงเดินเองแบบไม่ยอมให้มันพยุง ผมมองมันที่เดินตามมาเงียบๆ เมื่อกี้มึงยังไม่บอกกูเลยนะ ว่ามึงพูดอะไร
พวกเราค่อยๆ เดินขึ้นมาถึงด้านบน และเปิดประตูห้องของผม ผมเข้ามาในห้องและนั่งพักลงที่เตียงอย่างอ่อนแรง
" งั้น พรุ่งนี้เจอกัน " ไอ้ธีร์ไม่ได้เดินเข้ามา แต่ยืนอยู่ใกล้ๆ ประตู และทำท่าจะหันหลังออกไปจากห้อง
" มาม่า " ผมพูดขึ้นทันที และมองมันที่ค่อยๆ หันกลับมา
" กูอยากกิน ทำให้หน่อย " ผมพูดอุบอิบ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย ทำไมผมถึงรั้งมันไว้ แต่ผมก็คิด ว่าผมไม่ชอบเห็นมันที่ทำหน้าหมาหงอยแบบนี้เลย มันทำให้รู้สึกแปลกๆ
ไอ้ธีร์เลิกคิ้วขึ้นและยิ้มน้อยๆ พลางเดินเข้ามาผ่านตัวผม ไปยังโถงทำอาหารเล็กๆ ติดกับระเบียง
" กินอะไรที่มีประโยชน์ดีกว่า " มันพูดพลางทำท่ารื้อค้นตู้เย็นของผม
" ทำเป็นเหรอ กูไม่อยากนอนกอดชักโครกนะ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ มองมันที่กำลังผูกผ้ากันเปื้อนสีชมพูน่ารักๆ เข้าที่เอว หึหึ ตัวมึงกับไอ้ของแบบนั้นน่ะ มันไม่ได้เข้ากันเลยมึงรู้ตัวไหมเนี่ย
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นเดินลากเท้าเข้ามายืนมองมันใกล้ๆ นี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอีกเรื่องหนึ่ง ผมเพิ่งรู้ว่ามันทำอาหารเป็นด้วยแฮะ ดูคล่องแคล่วเชียวล่ะ
" ให้กูช่วย... " แต่ผมที่เดินเข้าไปด้านหลังมันมากเกินไป ทำให้มันที่หันมา และชนผมเข้าอย่างจัง แต่ผมที่กำลังเหมือนจะล้มนั้น ก็ถูกมันดึงเอาไว้ซะก่อน แต่นั่นก็ทำให้ตอนนี้ ผมเผลอกอดมันแน่น เพราะกลัวจะล้มลงไป
" เจ็บตรงไหนหรือเปล่า " มันถามผม พลางกอดผมเอาไว้เช่นกัน
" เปล่า " ผมดันตัวมันออกและรีบเดินหนีไปนั่งไกลๆ ทันที ผมมองดูมันที่เริ่มทำอาหารต่อไปเงียบๆ พลางค่อยๆ เลื่อนมือขึ้นมาที่ตรงหน้าอก ตรงที่หัวใจ มันแปลก ผมเคยกอดมันมาก่อน อย่างในบ้านผีสิงนั่น แต่ทำไมกันนะ ตอนนี้ กับตอนนั้น ผมถึงรู้สึกว่า มันไม่เหมือนกัน
" ธีร์ " ผมเผลอเรียกชื่อมันออกมา และก็ทำให้เจ้าของชื่อหันมาหาผมทันที
" ขอบใจนะ " ผมพูด และส่งยิ้มให้คนตรงหน้า ที่หันมายิ้มให้ผมเช่นกัน
ซึ่งรอยยิ้มนั้น เป็นรอยยิ้มที่ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน มันดูอ่อนโยน และเหมือนกับกำลังซ่อนอะไรบางสิ่งอยู่ในแววตาคู่นั้น
ผมตื่นนอนในตอนเช้า ด้วยสภาพที่หัวกระเซอะกระเซิงไปหมด เดี๋ยวนะ เมื่อคืน เอ๊ะ เฮ้ยยย ผมตาเหลือกรีบมองที่นอนด้านข้างผมอย่างเร็วรี่ และก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก นี่กูยังไม่ได้เสียพรหมจรรย์ใช่ไหม แล้วกูหลับไปตอนไหนฟะเนี่ย
ภายในห้องของผมนั้นว่างเปล่า ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเพศผู้ที่มันมาส่งผมเมื่อคืน ผมจำได้ว่ามันทำกับข้าวให้ผม และผมก็แดกซะเต็มคราบ และก็คงความที่อิ่มจัด หนังตาเลยประสานกับพุงพลุ้ยๆ ของผม และสลบเหมือดในเวลาไม่นาน
ผมลุกขึ้นอย่างงัวเงีย เดินมาที่หน้ากระจก สภาพหน้าผมตอนนี้คงเละเทะแน่ๆ แม่งเผลอหลับแบบหน้าจัดเต็มซะได้ สิวขึ้นแน่กูเอ๋ย
แต่ผมที่จ้องมองใบหน้าของตัวเองในกระจกนั้นก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ คิ้วสีอ่อนที่เรียบสนิท แก้มที่เป็นสีขาวอมชมพูธรรมชาติ ดวงตาและริมฝีปาก ที่สะอาดเกลี้ยงเกลา
มันเป็นไปได้ยังไงกัน ผมจำไม่ได้ว่าผมเช็ดหน้าก่อนนอน
' กริ๊กๆ '
ผมที่ยกแขนขึ้นลูบแก้มตัวเองนั้น ก็เพิ่งสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างที่ข้อมือของผม
ผมขมวดคิ้วจ้องมองข้อมือสีเงินเล็กๆ ที่มีจี้ห้อยน่ารักๆ อยู่รอบๆ มันเหมือนกับเส้นที่ผมมองตาละห้อยที่ร้านเครื่องประดับเมื่อคืน
ผมค่อยๆ ยิ้มออกมา และลูบไล้สร้อยข้อมือนั้นอย่างแผ่วเบา ผมไม่รู้ว่าผม ควรรู้สึกยังไงเมื่อมองเห็นมัน พอๆ กับที่ไม่รู้ว่า
ผมรู้สึกยังไงกับคนที่ซื้อมันให้ผมกันแน่
-
น่ารักเกินไปแล้ว หาผู้แบบนี้ได้ที่ไหน ดีงาม
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
โดยรวม ถือว่าค่อนข้างดีนะครับ ภาษาอาจจะดูขลุกขลักไปหน่อย เพราะบางช่วงผมรู้สึกว่าการบรรยายมันทำให้ผมงงๆ ว่าตกลงฟาจะรู้สึกยังไงกันแน่ นี่เป็นข้อสังเกตหลักๆของผม ตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจนว่ามีบทบาทอะไรและมีคาแรกเตอร์ที่ผมพอจะเข้าใจได้ (แม้ว่าหลายๆตัวละครมันจะดูไม่ค่อยเมคเซนส์ก็เถอะ)
อย่างนนท์ กับเนม ผมค่อนข้างโอเคกับบุคลิกของสองตัวละครนี้นะครับ แม้ว่าบางทีบทพูดบางประโยคมันก็ไม่ค่อยเหมาะสมกับวุฒิภาวะเด็กมัธยมปลายเท่าไหร่ มันดูเด็กเกินไปจนเนื้อเรื่องเบาสมองเกินไปน่ะครับ พวกปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครของกลุ่มเพื่อนทั้งสามคน (นน-เนม-ฟา) ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีครับ เห็นความสัมพันธ์ของเพื่อนได้ชัดเจน แต่ข้อติหลักๆของผมคือระบบการคิดของตัวเอกอย่างฟานี่แหละครับ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าการบรรยายในหลายๆตอนมันเริ่มทำให้งงๆ มาตอนแรกก็เชิดหนีแกล้งเขาสารพัด เสร็จแล้วก็มาใจอ่อน ตอนหน้าก็ทำเหมือนปรปักษ์ใหม่ พูดจาให้ไม่เข้าหู หรือไม่ก็ทำอะไรที่ไม่คิดถึงจิตใจอีกฝ่าย แล้วก็มาใจอ่อน คือมันดูขัดแย้งกันในตัวเองน่ะครับ ไม่ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินไปได้อย่างไหลลื่น
เนื่องจากเนื้อเรื่องเริ่มต้นมาจากการที่ฟาไม่ชอบขี้หน้าธีร์ ถ้าวัดสเกล จะเห็นว่าฟาไม่ชอบธีร์และขยันแกล้งหรือไม่อยากอยู่กับธีร์สารพัด เราไม่เห็นประเด็นของการชอบโผล่มาเลยตั้งแต่แรก แต่พอเริ่มมาตั้งแต่หลังช่วงที่น้องสาวธีร์เจอฟา แล้วธีร์จับฟาได้ว่าแต่งหญิงคอสเพลย์ ฟาก็ค่อนข้างเริ่มเอนเอียงในด้านความรู้สึก แต่ประเด็นคือ พฤติกรรมมันไม่ได้แสดงถึงการเอนเอียงน่ะสิครับ ฟาทิ้งให้ธีร์อยู่กับสาว ขนาดเป็นคนชวนเขาไปข้างนอก พออีกฝั่งเจอสาว ตัวเองก็โดดชิ่งเฉย อย่างนี้มันแปลกๆงงๆนะครับ บางพฤติกรรมที่แสดงออกก็ทำเหมือนว่าไม่ชอบธีร์อีกต่างหากขนาดอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าการแสดงปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันมันแปลกๆครับ มันไม่ได้แสดงถึงความเอนเอียงทางความรู้สึก ผมกลับรู้สึกถึงความขัดแย้งมากกว่า ตอนแรกบรรยายบอกว่าใจอ่อน จะง้อ เสร็จพอเขามาด้วยก็แทนที่จะง้อน่ารักๆ กลับทำเหมือนไม่ชอบแล้วก็ไปแกล้งเขาอีก
ผมคิดว่า ถ้าเราจะอธิบายความอิหลักอิเหลื่อของฟา เราสามารถทำออกมาได้ด้วยวิธีอื่นนะครับ เช่น ให้ตอนแรกพยายามแข็งไว้ก่อน แล้วก็ค่อยๆใจอ่อนลงเรื่อยๆ โดยพยายามทรีตกับธีร์ค่อยๆดีขึ้น แต่จุดยืนก็ต้องมั่นคง โดยไม่ใช่มาสลับแข็งสลับอ่อน เพราะมันจะทำให้คนอ่านสับสนน่ะครับ บางทีผมยังงงๆอยู่เลยมาสรุปฟาชอบธีร์รึเปล่า? คือชอบแต่อยากแกล้ง หรือว่ายังเหม็นขี้หน้าแล้วเอามาแกล้ง? ผมยังมองคาแรกเตอร์ฟาชัดๆไม่เห็นนะครับ
แต่กลับกัน ถ้าเรามามองธีร์ คุณกลูมมี่เขียนธีร์ออกมาได้ค่อนข้างดีนะครับ เป็นคาแรกเตอร์ตัวพระที่ค่อนข้างชัดเจน มีมิติของมุมมองการกระทำเหมือนเดิมคงเดิมมาตั้งแต่แรก ดังนั้นจะทำให้เนื้อเรื่องเราจะไปเล่นในประเด็นของตัวนางอย่างฟามากกว่า เรื่องของมุมมองฟาที่มีต่อธีร์ การกระทำของฟาต่อธีร์ที่ค่อยๆเปลี่ยนไปตามเหตุการณ์ที่มีผลกระทบ การที่อีกฝ่ายเริ่มเข้ามามีผลต่อความรู้สึกนึกคิดมากขึ้น มันควรจะค่อยๆเพิ่มขึ้นครับ ไม่ใช่ขึ้นๆลงๆตามอารมณ์และความรู้สึกของฟาในช่วงเวลานั้นๆ เช่นอารมณ์ดีก็ชอบขี้หน้า อารมณ์ไม่ดีก็เออจะแกล้ง พอกลับมาอารมณ์ดีก็เออง้อมันหน่อย อย่างนี้ผมว่ามันอาจจะเป็น flow ของเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่
สำหรับพล็อต ค่อนข้างแหวกแนวดีครับ ไม่เคยเจอนิยายในทำนองนี้เท่าไหร่ การบรรยายตัวละครยังขาดความชัดเจน เพราะติดบรรยายเชิงคอเมดี้ในบางส่วน เลยทำให้รายละเอียดบางอย่างไม่เห็นภาพ อย่างฉากที่สวนน้ำ เป็นอีเวนท์ที่น่าจะแฝงเรื่องการบรรยายสภาพร่างกายของแต่ละคนได้ดีครับ ก็เห็นมีบอกไว้บ้าง แต่ยังไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่ ส่วนตัวผมชอบอีเวนท์ฟาถูกลวนลามที่สวนน้ำนะครับ มันเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างทำให้เห็นชัดเจนว่าแม้ฟาจะไม่ได้แต่งครอสเดรส ก็ยังมีบุคลิกและรูปร่างลักษณะน่าดึงดูดอยู่ดี ส่วนความลึกของพล็อตหลัก ผมยังไม่เห็นนะครับ ยังไม่แน่ใจว่าพล็อตเรื่องนี้คื่อไปเรื่อยๆ หรือว่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่เป็นพีคไคลแมกซ์ ก็ต้องติดตามต่อครับ
ปัญหาของนิยายครอสเดรส คือผมคิดว่าเราต้องแยกออกก่อน ระหว่างการกระทำของตัวละครต่อกัน ในฐานะ ‘ผู้หญิง’ (เมื่อตัวนางแต่งครอสเดรส) กับการกระทำต่อกันในฐานะ ‘ผู้ชาย’ (ตัวจริง) เพราะตรงนี้อาจจะเป็นประเด็นดราม่าต่อได้อีก แล้วก็อาจจะทำให้ฟาอารมณ์ขึ้นๆลงๆ แล้วก็ไปเนือยน้อยใจได้ว่าธีร์สนใจผู้หญิงมากกว่าตัวเขา (แต่ธีร์ชัดเจนแล้วว่าสนใจฟาที่เป็นตัวจริง ไม่ใช่ในฐานะครอสเดรส จะเห็นว่าคาแรกเตอร์ตัวพระชัดมากครับ)
-
น้องฟาทำไมจะนอนไม่อาบน้ำคะ ขุ่นแม่อยากจับมาตรก้น
น้องธีร์ละมุนสุดตอนนี้ น่ารัก แงงงง เอาใจใส่ฟามหาศาล
:katai2-1:
-
โดยรวม ถือว่าค่อนข้างดีนะครับ ภาษาอาจจะดูขลุกขลักไปหน่อย เพราะบางช่วงผมรู้สึกว่าการบรรยายมันทำให้ผมงงๆ ว่าตกลงฟาจะรู้สึกยังไงกันแน่ นี่เป็นข้อสังเกตหลักๆของผม ตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจนว่ามีบทบาทอะไรและมีคาแรกเตอร์ที่ผมพอจะเข้าใจได้ (แม้ว่าหลายๆตัวละครมันจะดูไม่ค่อยเมคเซนส์ก็เถอะ)
อย่างนนท์ กับเนม ผมค่อนข้างโอเคกับบุคลิกของสองตัวละครนี้นะครับ แม้ว่าบางทีบทพูดบางประโยคมันก็ไม่ค่อยเหมาะสมกับวุฒิภาวะเด็กมัธยมปลายเท่าไหร่ มันดูเด็กเกินไปจนเนื้อเรื่องเบาสมองเกินไปน่ะครับ พวกปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครของกลุ่มเพื่อนทั้งสามคน (นน-เนม-ฟา) ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีครับ เห็นความสัมพันธ์ของเพื่อนได้ชัดเจน แต่ข้อติหลักๆของผมคือระบบการคิดของตัวเอกอย่างฟานี่แหละครับ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าการบรรยายในหลายๆตอนมันเริ่มทำให้งงๆ มาตอนแรกก็เชิดหนีแกล้งเขาสารพัด เสร็จแล้วก็มาใจอ่อน ตอนหน้าก็ทำเหมือนปรปักษ์ใหม่ พูดจาให้ไม่เข้าหู หรือไม่ก็ทำอะไรที่ไม่คิดถึงจิตใจอีกฝ่าย แล้วก็มาใจอ่อน คือมันดูขัดแย้งกันในตัวเองน่ะครับ ไม่ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินไปได้อย่างไหลลื่น
เนื่องจากเนื้อเรื่องเริ่มต้นมาจากการที่ฟาไม่ชอบขี้หน้าธีร์ ถ้าวัดสเกล จะเห็นว่าฟาไม่ชอบธีร์และขยันแกล้งหรือไม่อยากอยู่กับธีร์สารพัด เราไม่เห็นประเด็นของการชอบโผล่มาเลยตั้งแต่แรก แต่พอเริ่มมาตั้งแต่หลังช่วงที่น้องสาวธีร์เจอฟา แล้วธีร์จับฟาได้ว่าแต่งหญิงคอสเพลย์ ฟาก็ค่อนข้างเริ่มเอนเอียงในด้านความรู้สึก แต่ประเด็นคือ พฤติกรรมมันไม่ได้แสดงถึงการเอนเอียงน่ะสิครับ ฟาทิ้งให้ธีร์อยู่กับสาว ขนาดเป็นคนชวนเขาไปข้างนอก พออีกฝั่งเจอสาว ตัวเองก็โดดชิ่งเฉย อย่างนี้มันแปลกๆงงๆนะครับ บางพฤติกรรมที่แสดงออกก็ทำเหมือนว่าไม่ชอบธีร์อีกต่างหากขนาดอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าการแสดงปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันมันแปลกๆครับ มันไม่ได้แสดงถึงความเอนเอียงทางความรู้สึก ผมกลับรู้สึกถึงความขัดแย้งมากกว่า ตอนแรกบรรยายบอกว่าใจอ่อน จะง้อ เสร็จพอเขามาด้วยก็แทนที่จะง้อน่ารักๆ กลับทำเหมือนไม่ชอบแล้วก็ไปแกล้งเขาอีก
ผมคิดว่า ถ้าเราจะอธิบายความอิหลักอิเหลื่อของฟา เราสามารถทำออกมาได้ด้วยวิธีอื่นนะครับ เช่น ให้ตอนแรกพยายามแข็งไว้ก่อน แล้วก็ค่อยๆใจอ่อนลงเรื่อยๆ โดยพยายามทรีตกับธีร์ค่อยๆดีขึ้น แต่จุดยืนก็ต้องมั่นคง โดยไม่ใช่มาสลับแข็งสลับอ่อน เพราะมันจะทำให้คนอ่านสับสนน่ะครับ บางทีผมยังงงๆอยู่เลยมาสรุปฟาชอบธีร์รึเปล่า? คือชอบแต่อยากแกล้ง หรือว่ายังเหม็นขี้หน้าแล้วเอามาแกล้ง? ผมยังมองคาแรกเตอร์ฟาชัดๆไม่เห็นนะครับ
แต่กลับกัน ถ้าเรามามองธีร์ คุณกลูมมี่เขียนธีร์ออกมาได้ค่อนข้างดีนะครับ เป็นคาแรกเตอร์ตัวพระที่ค่อนข้างชัดเจน มีมิติของมุมมองการกระทำเหมือนเดิมคงเดิมมาตั้งแต่แรก ดังนั้นจะทำให้เนื้อเรื่องเราจะไปเล่นในประเด็นของตัวนางอย่างฟามากกว่า เรื่องของมุมมองฟาที่มีต่อธีร์ การกระทำของฟาต่อธีร์ที่ค่อยๆเปลี่ยนไปตามเหตุการณ์ที่มีผลกระทบ การที่อีกฝ่ายเริ่มเข้ามามีผลต่อความรู้สึกนึกคิดมากขึ้น มันควรจะค่อยๆเพิ่มขึ้นครับ ไม่ใช่ขึ้นๆลงๆตามอารมณ์และความรู้สึกของฟาในช่วงเวลานั้นๆ เช่นอารมณ์ดีก็ชอบขี้หน้า อารมณ์ไม่ดีก็เออจะแกล้ง พอกลับมาอารมณ์ดีก็เออง้อมันหน่อย อย่างนี้ผมว่ามันอาจจะเป็น flow ของเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่
สำหรับพล็อต ค่อนข้างแหวกแนวดีครับ ไม่เคยเจอนิยายในทำนองนี้เท่าไหร่ การบรรยายตัวละครยังขาดความชัดเจน เพราะติดบรรยายเชิงคอเมดี้ในบางส่วน เลยทำให้รายละเอียดบางอย่างไม่เห็นภาพ อย่างฉากที่สวนน้ำ เป็นอีเวนท์ที่น่าจะแฝงเรื่องการบรรยายสภาพร่างกายของแต่ละคนได้ดีครับ ก็เห็นมีบอกไว้บ้าง แต่ยังไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่ ส่วนตัวผมชอบอีเวนท์ฟาถูกลวนลามที่สวนน้ำนะครับ มันเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างทำให้เห็นชัดเจนว่าแม้ฟาจะไม่ได้แต่งครอสเดรส ก็ยังมีบุคลิกและรูปร่างลักษณะน่าดึงดูดอยู่ดี ส่วนความลึกของพล็อตหลัก ผมยังไม่เห็นนะครับ ยังไม่แน่ใจว่าพล็อตเรื่องนี้คื่อไปเรื่อยๆ หรือว่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่เป็นพีคไคลแมกซ์ ก็ต้องติดตามต่อครับ
ปัญหาของนิยายครอสเดรส คือผมคิดว่าเราต้องแยกออกก่อน ระหว่างการกระทำของตัวละครต่อกัน ในฐานะ ‘ผู้หญิง’ (เมื่อตัวนางแต่งครอสเดรส) กับการกระทำต่อกันในฐานะ ‘ผู้ชาย’ (ตัวจริง) เพราะตรงนี้อาจจะเป็นประเด็นดราม่าต่อได้อีก แล้วก็อาจจะทำให้ฟาอารมณ์ขึ้นๆลงๆ แล้วก็ไปเนือยน้อยใจได้ว่าธีร์สนใจผู้หญิงมากกว่าตัวเขา (แต่ธีร์ชัดเจนแล้วว่าสนใจฟาที่เป็นตัวจริง ไม่ใช่ในฐานะครอสเดรส จะเห็นว่าคาแรกเตอร์ตัวพระชัดมากครับ)
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากๆนะคะ ที่อ่านและจับรายละเอียดขนาดนี้ ตกใจมาก 555+
จะขออธิบายตัวนายเอกหรือฟาเพิ่มเติมนิดนึงนะคะ ฟาเป็นผู้ชายที่ไม่มีจิตใจเอนเอียงหรือคิดชอบผู้ชายด้วยกันมาก่อนค่ะ มองธีร์เป็นเหมือนคนที่น่าอิจฉา แต่ไม่ได้เกลียดอะไร ฟาคิดว่าการแบล็คเมล์ครั้งนี้คือการกลั่นแกล้งของธีร์ แต่เราจะเห็นว่าการกระทำของธีร์ในฐานะแฟนนั้น ชัดเจนและดูอ่อนโยนมาก ซึ่งจะมีฟีดแบคทีหลังในมุมมองของธีร์ค่ะ ฟาในตอนนี้นั้นสับสนมากๆ กับการกระทำของธีร์ เวลาที่ธีร์ทำดีด้วย ฟาก็จะอ่อนลงค่ะ แต่ไ่ม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง จะเรียกว่าความผูกพันธ์ก็ได้ค่ะ ที่จะทำให้ฟา เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในความรู้สึก แต่นิสัยฟานั้นจะยังคงเดิมคือ เกรียนตัวน้อยนั่นแหละค่ะ ขออภัยที่อ่านแล้วจะดูเหมือนฟาอารมณ์แปรปรวนเนอะ แต่ธีร์นั้นดาเมจความแฟนแรงจริงๆค่ะ ใครเล่าจะอดใจไม่หวั่นไหวได้ อิอิ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
โอยยยย ความแอบละมุนของธีร์นี้
-
อยากได้ธีร์ :ling1:
-
โอ้ยยอยากมีธีร์เป็นของตัวเอง ชัดเลยว่าธีร์ชอบฟาแน่ๆอะ น่ารักจังอิจฉาฟาาาา ฮรื่อออ
-
:hao5: อยากมีธีร์เป็นของตัวเอง ฮืออออออออ อยากได้!
ดีต่อใจเหลือเกินพ่อคุณเอ้ย ส่วนฟาก็แหมม มาผู้ช้ง ผู้ชั้นนะเธอ~
-
ตอนนี้แบบใจพังไปเลยค่ะ อยากมีแบบนี้บ้างงงง โชคดีกว่าผู้หญิงก็น้องฟฟ้านี่แหล่ะค่าาาา :hao5:
-
ขำฟาอ่ะ มีองค์ลงต่อว่าชะนีในห้องน้ำด้วย :jul3:
-
โดยรวม ถือว่าค่อนข้างดีนะครับ ภาษาอาจจะดูขลุกขลักไปหน่อย เพราะบางช่วงผมรู้สึกว่าการบรรยายมันทำให้ผมงงๆ ว่าตกลงฟาจะรู้สึกยังไงกันแน่ นี่เป็นข้อสังเกตหลักๆของผม ตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจนว่ามีบทบาทอะไรและมีคาแรกเตอร์ที่ผมพอจะเข้าใจได้ (แม้ว่าหลายๆตัวละครมันจะดูไม่ค่อยเมคเซนส์ก็เถอะ)
อย่างนนท์ กับเนม ผมค่อนข้างโอเคกับบุคลิกของสองตัวละครนี้นะครับ แม้ว่าบางทีบทพูดบางประโยคมันก็ไม่ค่อยเหมาะสมกับวุฒิภาวะเด็กมัธยมปลายเท่าไหร่ มันดูเด็กเกินไปจนเนื้อเรื่องเบาสมองเกินไปน่ะครับ พวกปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครของกลุ่มเพื่อนทั้งสามคน (นน-เนม-ฟา) ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีครับ เห็นความสัมพันธ์ของเพื่อนได้ชัดเจน แต่ข้อติหลักๆของผมคือระบบการคิดของตัวเอกอย่างฟานี่แหละครับ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าการบรรยายในหลายๆตอนมันเริ่มทำให้งงๆ มาตอนแรกก็เชิดหนีแกล้งเขาสารพัด เสร็จแล้วก็มาใจอ่อน ตอนหน้าก็ทำเหมือนปรปักษ์ใหม่ พูดจาให้ไม่เข้าหู หรือไม่ก็ทำอะไรที่ไม่คิดถึงจิตใจอีกฝ่าย แล้วก็มาใจอ่อน คือมันดูขัดแย้งกันในตัวเองน่ะครับ ไม่ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินไปได้อย่างไหลลื่น
เนื่องจากเนื้อเรื่องเริ่มต้นมาจากการที่ฟาไม่ชอบขี้หน้าธีร์ ถ้าวัดสเกล จะเห็นว่าฟาไม่ชอบธีร์และขยันแกล้งหรือไม่อยากอยู่กับธีร์สารพัด เราไม่เห็นประเด็นของการชอบโผล่มาเลยตั้งแต่แรก แต่พอเริ่มมาตั้งแต่หลังช่วงที่น้องสาวธีร์เจอฟา แล้วธีร์จับฟาได้ว่าแต่งหญิงคอสเพลย์ ฟาก็ค่อนข้างเริ่มเอนเอียงในด้านความรู้สึก แต่ประเด็นคือ พฤติกรรมมันไม่ได้แสดงถึงการเอนเอียงน่ะสิครับ ฟาทิ้งให้ธีร์อยู่กับสาว ขนาดเป็นคนชวนเขาไปข้างนอก พออีกฝั่งเจอสาว ตัวเองก็โดดชิ่งเฉย อย่างนี้มันแปลกๆงงๆนะครับ บางพฤติกรรมที่แสดงออกก็ทำเหมือนว่าไม่ชอบธีร์อีกต่างหากขนาดอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าการแสดงปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันมันแปลกๆครับ มันไม่ได้แสดงถึงความเอนเอียงทางความรู้สึก ผมกลับรู้สึกถึงความขัดแย้งมากกว่า ตอนแรกบรรยายบอกว่าใจอ่อน จะง้อ เสร็จพอเขามาด้วยก็แทนที่จะง้อน่ารักๆ กลับทำเหมือนไม่ชอบแล้วก็ไปแกล้งเขาอีก
ผมคิดว่า ถ้าเราจะอธิบายความอิหลักอิเหลื่อของฟา เราสามารถทำออกมาได้ด้วยวิธีอื่นนะครับ เช่น ให้ตอนแรกพยายามแข็งไว้ก่อน แล้วก็ค่อยๆใจอ่อนลงเรื่อยๆ โดยพยายามทรีตกับธีร์ค่อยๆดีขึ้น แต่จุดยืนก็ต้องมั่นคง โดยไม่ใช่มาสลับแข็งสลับอ่อน เพราะมันจะทำให้คนอ่านสับสนน่ะครับ บางทีผมยังงงๆอยู่เลยมาสรุปฟาชอบธีร์รึเปล่า? คือชอบแต่อยากแกล้ง หรือว่ายังเหม็นขี้หน้าแล้วเอามาแกล้ง? ผมยังมองคาแรกเตอร์ฟาชัดๆไม่เห็นนะครับ
แต่กลับกัน ถ้าเรามามองธีร์ คุณกลูมมี่เขียนธีร์ออกมาได้ค่อนข้างดีนะครับ เป็นคาแรกเตอร์ตัวพระที่ค่อนข้างชัดเจน มีมิติของมุมมองการกระทำเหมือนเดิมคงเดิมมาตั้งแต่แรก ดังนั้นจะทำให้เนื้อเรื่องเราจะไปเล่นในประเด็นของตัวนางอย่างฟามากกว่า เรื่องของมุมมองฟาที่มีต่อธีร์ การกระทำของฟาต่อธีร์ที่ค่อยๆเปลี่ยนไปตามเหตุการณ์ที่มีผลกระทบ การที่อีกฝ่ายเริ่มเข้ามามีผลต่อความรู้สึกนึกคิดมากขึ้น มันควรจะค่อยๆเพิ่มขึ้นครับ ไม่ใช่ขึ้นๆลงๆตามอารมณ์และความรู้สึกของฟาในช่วงเวลานั้นๆ เช่นอารมณ์ดีก็ชอบขี้หน้า อารมณ์ไม่ดีก็เออจะแกล้ง พอกลับมาอารมณ์ดีก็เออง้อมันหน่อย อย่างนี้ผมว่ามันอาจจะเป็น flow ของเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่
สำหรับพล็อต ค่อนข้างแหวกแนวดีครับ ไม่เคยเจอนิยายในทำนองนี้เท่าไหร่ การบรรยายตัวละครยังขาดความชัดเจน เพราะติดบรรยายเชิงคอเมดี้ในบางส่วน เลยทำให้รายละเอียดบางอย่างไม่เห็นภาพ อย่างฉากที่สวนน้ำ เป็นอีเวนท์ที่น่าจะแฝงเรื่องการบรรยายสภาพร่างกายของแต่ละคนได้ดีครับ ก็เห็นมีบอกไว้บ้าง แต่ยังไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่ ส่วนตัวผมชอบอีเวนท์ฟาถูกลวนลามที่สวนน้ำนะครับ มันเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างทำให้เห็นชัดเจนว่าแม้ฟาจะไม่ได้แต่งครอสเดรส ก็ยังมีบุคลิกและรูปร่างลักษณะน่าดึงดูดอยู่ดี ส่วนความลึกของพล็อตหลัก ผมยังไม่เห็นนะครับ ยังไม่แน่ใจว่าพล็อตเรื่องนี้คื่อไปเรื่อยๆ หรือว่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่เป็นพีคไคลแมกซ์ ก็ต้องติดตามต่อครับ
ปัญหาของนิยายครอสเดรส คือผมคิดว่าเราต้องแยกออกก่อน ระหว่างการกระทำของตัวละครต่อกัน ในฐานะ ‘ผู้หญิง’ (เมื่อตัวนางแต่งครอสเดรส) กับการกระทำต่อกันในฐานะ ‘ผู้ชาย’ (ตัวจริง) เพราะตรงนี้อาจจะเป็นประเด็นดราม่าต่อได้อีก แล้วก็อาจจะทำให้ฟาอารมณ์ขึ้นๆลงๆ แล้วก็ไปเนือยน้อยใจได้ว่าธีร์สนใจผู้หญิงมากกว่าตัวเขา (แต่ธีร์ชัดเจนแล้วว่าสนใจฟาที่เป็นตัวจริง ไม่ใช่ในฐานะครอสเดรส จะเห็นว่าคาแรกเตอร์ตัวพระชัดมากครับ)
คิดเหมือน
-
น่ารักมากเลย ฮือออออออ ชอบตอนไปซื้อของกันอ่ะ แล้วก็ตอนน้องแต่งคอสเดรส งุ้ยยย น่าลักอ่ะ ลักมาเก็บที่บ้าน แล้วก็ชอบตอนที่น้องเรียก "ธีร์" แล้วธีร์ก็ตอบ "ครับ" :hao7: ละมุนมากกกกก ใจพี่บางไปหมดแล้ว
-
ธีร์สามีแห่งชาติคนต่อไปค่ะ ละมุนมากกกกอยากได้ค่ะอิจฉาน้องฟาแท้ :hao6:
-
ทำไมธีร์น่ารักขนาดนี้นะ รักกจังง :mew1:
-
ชอบมากค่ะ :hao3:
-
อยากได้แฟนแบบนี้ฮือๆๆ :hao5:
-
สนุกดีค่ะ ขำๆดี อยากอ่านมุมของธีร์บ้าง ทำไมซึนได้ขนาดนี้ 5555
-
โอยน่ารักกก
-
เม้นตอน 14
กรี้ดดดดดดดด การมีแฟนมันดีอย่างนี้ไงฟาาาา >\\\<
มีคนคอยเอาใจตามใจมันดีใช่ม้าาา
น่ารักมากๆ เลย เวลาน้องแต่งหญิงเราว่าน่าเอ็นดูดีนะ
-
น่ารักมากเลย ฮือออออออ ชอบตอนไปซื้อของกันอ่ะ แล้วก็ตอนน้องแต่งคอสเดรส งุ้ยยย น่าลักอ่ะ ลักมาเก็บที่บ้าน แล้วก็ชอบตอนที่น้องเรียก "ธีร์" แล้วธีร์ก็ตอบ "ครับ" :hao7: ละมุนมากกกกก ใจพี่บางไปหมดแล้ว
-
เม้นตอน 17
แทนที่จะอิจฉาฟา เราว่าธีร์น่าอิจฉามากกว่าที่ได้แฟนอย่างฟา
คือแฟนมี 2 ร่างทรงในคนเดียว 555555555
น่ารักมากเลยตอนช่วยแฟนเลือกเครื่องสำอาง ชอบๆๆๆ
ฟานี่ป่กบอกตัวเองแมนๆคุยกัน ไม่สาว
แต่น้องอาจไม่รู้ตัวว่าความชอบการแต่งครอสของน้องทำให้น้องมีนิสัยผู้หญิงเล็กๆ 555
เข้าใจว่าเป็นงานของน้องนะ แต่น้องดูจะซื้อเครื่องสำอางบ่อยมาก
-
มีของแทนจงแทนใจจจจจ เป็นแฟนหนุ่มอย่างสมบูรณ์แล้วคะธีร์ ><
มีเช็ดหน้าให้ฟาอีก โอยยยย ศึกษามาดี ชอบๆๆๆๆ
-
KING ที่ 19 คำขอของเพื่อน
ผมอาบน้ำแต่งตัวและมาโรงเรียนด้วยแท็กซี่เหมือนทุกวัน แต่เช้านี้ผมไม่ได้กินหมูปิ้งหรอกนะ รู้สึกของกินเมื่อคืนยังจุกอยู่ที่คอยังไงไม่รู้ แม่งมันกะฆ่าผมให้ท้องแตกตายสินะ มึงมันร้าย
" ยืนอ่อยเหยื่ออยู่เหรอมึง อ่าว แล้วหมูปิ้งอ่ะ " ผมที่ยืนอยู่เฉยๆ ลิงก็มาเกาะหมับเข้าที่เอว ไอ้เนมมองทั่วตัวผมเพื่อหาของแย่งแดกเหมือนทุกวัน
" วันนี้อิ่ม " ผมพูดและนั่งยองๆ เขี่ยดินเล่น
" ไม่แดก แต่เสือกมานั่งหน้าโรงเรียน รอใครอยู่จ๊ะ " มันนั่งลงตามผมและยิ้มกวนตีน
" ก็รอมึงนั่นแหละ " ผมพูดพลางดึงคอมันมากอด จะยังไงก็เถอะ ในบรรดาเพื่อนๆ ผมสนิทกับมันมานานที่สุด
" อยู่ดีๆ มากงมากอด อยากเป็นเมียกูเหรอ " มันถามพลางยิ้มหวาน
" มึงสิต้องเป็นเมียกู กูสูงกว่ามึง ตั้ง 2 เซน " ผมพูดพลางบีบแก้มมัน
" อ่าว สาวๆ จะเบี้ยนกันเองเหรอ " ผมหันควับจิกตาใส่ทันที ปากหมานแบบนี้ไม่มีใคร
" เบี้ยนพ่อง " ผมด่าไอ้นนที่กำลังหัวเราะกวนตีน และตวัดสายตาชำเลืองมองไอ้หอกอีกตัวที่กำลังยืนจ้องมองผมนิ่งๆ สองมือล้วงกระเป๋า
ผมรู้สึก ไม่ค่อยกล้ามองหน้ามันตรงๆ เท่าไหร่ เมื่อคืนแม่งแอบลักหลับกูหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เอาจริงๆ กูต้องนับถือมึงเลยนะ ที่อุตส่าห์อดใจกับเรือนร่างอันแสนเย้ายวนของกูได้ ถุยยย
" เชี่ยฟา ทำอะไรของมึงเนี่ย ขนลุกนะเฟ้ย " ผมที่ยังกอดคอไอ้เนมอยู่ก็เลื่อนหน้าเข้าไปหอมแก้มมันจริงๆ พลางเหลือบมองไอ้คนคนเดิม ที่ตอนนี้กำลังค่อยๆ ขมวดคิ้วเป็นปม
ผมที่เห็นแบบนั้น ก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย หึ แบบนี้เนี่ย ก็สนุกดีเหมือนกันนะ
วันนี้ผมนั่งเรียนด้วยใบหน้าแช่มชื่น รู้สึกดีมีความสุขแบบบอกไม่ถูก ไอ้ชั่วโมงคณิตที่ผมเคยเกลียดจนขึ้นสมอง บัดนี้มันช่างเข้าใจง่ายเหลือเกิน แถมอาจารย์ก็ดูสวยขึ้นด้วยนะเนี่ย
" ฟา เป็นเชี่ยไรของมึง เมาเนื้อเหรอวันนี้ " ไอ้เนมยื่นหน้าเข้ามาจ้องผมใกล้ๆ พลางโบกมือไปมาตรงหน้า
" นายกุญแจฟา! " ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันทีที่ได้ยินเสียงแหลมปรี๊ดของอาจารย์สำอร
" ครับผ้ม " ผมลุกขึ้นยืนพลางยิ้มแฉ่งให้อาจารย์
" ออกมาแก้โจทย์และตอบคำถามบนกระดาน " ผมหุบยิ้มลงทันที อ้ากกก นรกมาเยือนกูไวแท้
และชั่วโมงหฤโหดก็ผ่านไปโดยผมที่ถูกไล่ให้ไปยืนหน้าห้อง เพราะตอบมั่วแบบไร้หัวคิด ก็ทำไงได้อ่ะ มันย๊ากยาก
แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมแอบนั่งลงพิงผนังหน้าห้องพลางมองเหล่านักเรียนที่เดินผ่านไปมาอย่างเพลินจิต
ไอ้ที่ผมอารมณ์ดีน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ผมแอบแหวกแขนเสื้อที่ยาวถึงข้อมือของผม และมองสร้อยข้อมือน่ารักๆ ที่ผมแอบใส่มา หึหึ ไอ้ธีร์เอ๋ย ไหนมึงบอกมึงไม่ใช่เกย์ไง กูว่ามึงหนักเลยนะเนี่ย หลงกูหัวปักหัวปำ กูละขำ
" ทำอะไร " ผมเงยหน้าขึ้นทันทีที่รู้สึกว่ามีคนเรียกผมอยู่ และก็โป๊ะเช๊ะ กำลังคิดถึง เอ้ยนึกถึงพอดี หึ แอบมาหากูเหรอ ไม่เบานะเรา
" ยิ้มอะไร น่ากลัวเป็นบ้า " มันพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆ มากขึ้น
" ที่ให้กูเมื่อคืนอ่ะ ขอบใจ กูชอบมาก " ผมพูดพลางยิ้มตาหยี
ผมสังเกตุมันที่ดูชะงักและอึกอักไป หึหึ เขินม้วนเลยดิมึง เอ้าเร็ว สารภาพรักกูสิ กูจะได้หักอกมึงตรงนี้แหละไอ้หล่อ ฮ่าๆ
" อ๋อ ของฟรีที่เป็นของแถมนั่นน่ะเหรอ " มันพูดพลางยิ้มมุมปาก เดี๋ยวนะ มึงว่าอะไรน๊า
" พอดีเห็นแหวนวงนี้มันสวยดีเลยซื้อ และเขาก็ให้ของแถมมา ใส่พอดีใช่ไหม ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรอยู่แล้ว " มันพูดพลางชูมือให้เห็นว่านิ้วนางข้างขวาของมันมีแหวนสวมอยู่ หนอยยยย
" นายฟา ฉันสั่งทำโทษเธออยู่นะ! " ผมสะดุ้งโหยงทันทีที่ได้ยินเสียงจากขุมนรก ผมรีบยืนขึ้นทันทีพลางจิกตามองไอ้หอกธีร์ที่กำลังแอบขำผมอยู่
" อ้าว ธีรดล เธอมาทำอะไร " ผมเบะปากมองบนทันทีที่อาจารย์หันไปคุยกับมันพลางทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ใช่ซิ๊ มันทั้งหล่อทั้งเรียนดี แถมพ่อมันยังใหญ่คับประเทศอีก หึ หมั่นไส้
" ผมลืมเอาหนังสือชีวะมาครับอาจารย์ เลยจะมายืมเพื่อน " ไอ้ธีร์พูดพลางก้มหัวลงอย่างนอบน้อม
" เอาสิ จะยืมใคร เข้ามาเลย " เชอะ สองมาตรฐานชัดๆ เลยจารย์ ฟาโครตงอน
" ครับ " ไอ้ธีร์พูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมเหมือนรอคอย
ผมมองมันพลางขมวดคิ้วงงๆ อะไร มึงจะยืมกูอีกแล้วเหรอ ทำไมมึงลืมบ่อยจังวะ
" เอ้า ยังไม่รีบไปเอาให้เพื่อนอีก " อาจารย์พูดพลางตีไหล่ผม โอ้ยยย ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไอ้ธีร์
ผมเดินหน้ามุ่ยเข้าไปในห้องและออกมายื่นหนังสือให้มัน จะเรียกว่ายื่นก็ไม่ค่อยถูก ผมแทบจะปาใส่หัวมันเลยทีเดียว
ผมจิกตามองมันที่เดินห่างออกไป พลางนั่งจุ้มปุ๊กลงทันทีที่อาจารย์เข้าไปในห้องแล้ว หนอย อะไรฟะ ที่มันพูดนั่นเรื่องจริงเหรอ ผมมองดูสร้อยข้อมือเส้นเล็กที่ข้อมือของผม ด้วยความรู้สึกสงสัย ผมว่าผมค่อนข้างมั่นใจนะ ว่ามันต้องพิศวาสผมบ้างแหละ เหอะ เนียนนะมึง แต่ก็นะ ของฟรีไม่ผิด เพราะงั้นไม่ทิ้งหรอก หึหึ
เวลาพักกลางวันของวันนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมเช่นทุกวัน ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่นั่งตรงข้ามผม และก้มลงกินข้าวแบบปกติ ผมนึกถึงเมื่อวานที่พวกเราไปห้างกัน หึ แม่งอยู่ดีๆ มาอุ้มกูซะได้ พอกูด่าก็ทำงอน ไอ้ฟาย มึงนี่มัน...
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็เผลออมยิ้มออกมา ไม่รู้ทำไม ผมว่ามันแปลกๆ ไม่ใช่สิ พวกเราต่างหากที่แปลก
เวลาที่อยู่ด้วยกัน มันเหมือนกับ พวกเรา ได้เป็นแฟนกันจริงๆ...
" ฟา วันนี้ขอกินด้วยนะ เพื่อนน้ำแม่งไม่มากันสักคน " ผมหันไปทันทีตามเสียงเรียก และก็พบว่าไอ้น้ำกำลังเรียกผม และยืนถือจานข้าวอยู่ข้างหลัง
" เอาดิ นั่งๆ " ผมพูดพลางขยับตัวให้เพื่อนนั่งลง
ผมมองน้ำที่ยิ้มหวานและเหลือบมองไอ้ธีร์ แต่ไอ้ธีร์ก็แค่ทำหน้านิ่งๆ แบบเดิม และกินข้าวต่อไป
" หวัดดีนะทุกคน หวัดดีธีร์ " ไอ้น้ำพูดและส่งยิ้มให้ไอ้ธีร์อย่างจริงจัง
ไอ้ธีร์เหลือบมองผม พลางมองน้ำและก้มหน้าทักทายเล็กน้อย หึ เก็กจังนะพ่อคุณ
" เออฟา อาทิตย์หน้าวันเกิดนิ เอาไง เหมือนปีที่แล้วกันไหม " ไอ้น้ำอยู่ดีๆ ก็จุดประเด็นขึ้นมาซะงั้น
" เออว่ะ กูลืมไปเลยนะเนี่ย " ไอ้เนมพูดพลางยิ้มกวนตีน
" ปีนี้จะจัดที่บ้านอีกไหมฟา " น้ำพูดถามต่อ
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังหยุดชะงัก เหมือนตั้งใจฟัง
" อายุครบเท่าไหร่ " ไอ้ธีร์ถามขึ้นและจ้องหน้าผม
" 17 ฮ่าๆ มันเพิ่ง 17 อ่ะนึกดู " ไอ้เนมแย่งผมตอบพลางลูบหัวผมเหมือนกำลังลูบหัวลูกหมา ไอ้ห่าจิก
" เด็กน้อย " ไอ้ธีร์พูดพลางยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วไงฟะ อย่าให้ของขึ้นนะเฟ้ย
" แล้วตอนนี้มึงเท่าไหร่วะ " ไอ้นนถามไอ้ธีร์พลางกอดคอเพื่อนมัน
" 18 " ไอ้ธีร์พูดพลางเหลือบมองผม
" แก่ " ผมพูดพลางยิ้มเยาะเย้ยกวนตีนมัน
" ปกติต่างหากล่ะ ส่วนมากเขาก็ 17 18 กันทั้งนั้น " น้ำพูดพลางยิ้มให้ไอ้ธีร์ แหม เข้าข้างมันจังนะ
แต่แบบนี้มันก็เป็นพี่ผมเป็นปีเลยสินะ แต่ยังไงกูก็ไม่เรียกมึงพี่หรอก กูจะจิกหัวเรียกมึงแบบนี้แหละ หึ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ขอตัวแยกออกมาเพื่อเข้าห้องน้ำก่อนเข้าเรียนคาบบ่าย เฮ้อ เมื่อไหร่จะเลิกเรียนสักที อยากกลับแล้วอ่ะ
" ฟา "
ผมที่กำลังล้างหน้าอยู่นั้นก็ถูกเรียกจากด้านหลัง ซึ่งก็ไม่มีใครอื่น ไอ้น้ำนั่นเอง
" อือ ว่าไง " ผมเช็ดมือพลางหันไปหาเพื่อน
" เราเกิดวันเดียวกันใช่ป่ะ " ไอ้น้ำพูดพลางยิ้มกว้าง
" อืม ก็จัดด้วยกันเหมือนทุกปีนั่นแหละ แต่เดี๋ยวบอกนะว่าที่ไหน "
" อื้อ แต่ปีนี้ กูขออะไรอย่างได้ไหม " มันพูดพลางขยับเข้ามาใกล้ ผมเริ่มรู้สึกว่า ผมรู้ ว่ามันจะพูดอะไรต่อไป
" ไม่ได้ " ผมพูดก่อนที่มันจะพูดออกมาซะอีก
" โธ่ฟา ยังไม่ทันพูดเลยนะ ใจร้ายตลอดอ้า " น้ำพูดพลางตีแขนผม
" ไปขอมันเองเถอะ คราวที่แล้วนี่ก็โดนบ่นหูชาเลยรู้ไหม มันหวงตัวจะตาย " ผมพูดเลี่ยงๆ ไป ผมไม่อยากขัดใจกับไอ้ธีร์ แค่เรื่องเบอร์โทรผมยังรู้สึกแย่ไม่หาย
" กูจะทำแบบนั้นได้ไง กูเป็นผู้หญิง " มันพูดพลางทำหน้าเศร้า
" กูว่าปีนี้มันมางานด้วยแน่ๆ แหละ ไม่ต้องห่วง " ผมคิดว่าผมมั่นใจพอสมควร ช่วงนี้ผมว่ามันชอบมาอยู่กับผมบ่อยๆ งานนี้มันก็ไม่น่าจะพลาดหรอก
" อือ อันนั้นกูรู้ แต่ว่า อยากแยกตัวออกมาแบบสองต่อสองอ่ะฟาาา มึงช่วยกูหน่อยนะ ของขวัญกูไม่เอาก็ได้ กูขอแค่นี่แหละนะเพื่อน ทำให้ธีร์ออกมาหากูหน่อย ไม่นานก็ได้ นะฟา " ผมส่ายหัวช้าๆ ผมว่าคราวนี้ผมทำไม่ได้ ผมไม่อยากทำแบบนั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ซึ่งท่าทางของผมนั้น มันทำให้เพื่อนของผมน้อยใจเหลือเกิน
" กูไม่น่าจะสมหวังจริงๆ ใช่ไหมวะฟา ทำไมอะไรก็ดูยากไปหมด แม้แต่มึงที่เป็นเพื่อนกู " ผมมองมันที่กำลังน้ำตาไหลออกมาช้าๆ และเดินจากผมไป ผมคงเป็นเพื่อนที่แย่มาก แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป
ผมนั่งเรียนในคาบบ่าย ครุ่นคิดถึงคำขอของน้ำที่ขอร้องผม พวกเรานั้นเกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน และที่ผมสนิทกับน้ำ ก็เพราะว่าน้ำเคยเรียนดนตรีกับผมสมัยก่อนตอนเด็กๆ ซึ่งก็ไม่ได้เรียนกับใคร แต่เรียนกับคุณแม่ของผมที่เป็นนักดนตรีนั่นเอง พวกเราจึงสนิทกันมาก และคอยช่วยเหลือกันเสมอมา
ผมนึกไม่ออก เฮ้อ ถ้าขืนทำแบบนั้นไอ้ธีร์ต้องฆ่าผมแน่ๆขนาดแค่เรื่องเบอร์โทรมันยังของขึ้นแทบตาย ไม่ๆๆ ไม่ดีกว่า แต่จะทำยังไงเล่า โอ้ยยย ปวดหัว
Trrr
ผมมองโทรศัพท์ของผมที่กำลังสั่นน้อยๆ อยู่บนโต๊ะ
TEE
[ ทำอะไร ]
ผมมองข้อความไลน์ที่เด้งขึ้นมา เดี๋ยวนะ TEE งั้นเหรอ ไอ้หอกธีร์สินะ มึงแอดกูมาได้ไงวะ แต่ผมก็คิดอีกทีว่าคงเพราะมันมีเบอร์ผม ไลน์มันเลยเพิ่มเพื่อนอัตโนมัติ
ฟา ซอล ลา ที~
[ ยุ่ง! ]
ผมหน้าบึ้งพลางส่งข้อความกลับไปหามัน เหอะ เอาของแถมมาให้กูงั้นเหรอ รมเสีย
TEE
[ ปากดี ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ เรื่องของกู๊! ]
ผมกดส่งแบบใส่อารมณ์พลางยัดโทรศัพท์ลงใต้เกะ
Trrr Trrr
โอ้ย ยุ่งกับกูจริง ผมขยี้หัวตัวเองพลางดึงโทรศัพท์มาดูอีกที
TEE
[ เย็นนี้พาน้องไปนั่งเล่นที่คอนโดนะ ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ ไม่! ห้ามพามา เข้าใจไหม ? ]
TEE
[ มีหน้าที่แค่ฟังคำสั่ง อย่าปากดีให้มากนัก ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ กู ไม่ ฟัง! ]
ผมส่งข้อความและกดปิดหน้าจอทันที เหอะ มีหน้าที่แค่ฟังคำสั่ง แม่งเริ่มเผด็จการอีกแระ มึงจะแฉกูสินะ ถ้ากูไม่ทำตาม กล้าก็ลองดิ๊
" เอาจริงๆ กูว่ามึงไม่กล้าแฉกูหรอก " ผมนั่งเหม่อลอย พลางพูดกับตัวเองเบาๆ
" คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ " ผมที่นั่งโยกเก้าอี้เล่นก็แทบจะหงายหลังลงไปทันที โอ้ยยย มึงมานานยังวะเนี่ย
" เห็นว่าเป็นแค่ในโทรศัพท์เลยคิดว่าจะพูดอะไรก็ได้งั้นใช่ไหม " มันพูดเบาๆ ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ข้างหลัง ซวยเลยกู
" เอ่อ ไปคุยกันข้างนอกเหอะ " ผมลุกขึ้นพลางดึงแขนมันออกมาจากห้อง เพราะตอนนี้คนในห้องเริ่มมองผมแบบสงสัยกันแล้ว ดีนะที่อาจารย์คนสอนไม่มา แถมไอ้เนมตัวปากมากก็ไม่อยู่
" ทำไมอยู่ดีๆ ก็จะพาน้องมา " ผมพูดถามมันพลางเดินนำหน้ามันไปเรื่อยๆ
" งอแงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว " มันพูดเสียงเรียบๆ
" มึงก็บอกน้องดิ ว่ายังไม่ได้ " ผมพูดอย่างหัวเสีย
" ธัญชอบมึงมากนะ " เฮ้อ ผมหยุดเดินทันทีที่ได้ยินแบบนั้นและหันไปมองหน้ามัน
" งั้น ขอเวลาเก็บห้องหน่อยนะ มืดๆ ก็ค่อยเข้ามา โอเคไหม " ผมตัดสินใจ แต่ก็ถอนหายใจเล็กๆ จริงๆ ผมไม่ได้ไม่ชอบน้องธัญน้องสาวไอ้ธีร์หรอกนะ แต่ผมไม่ชอบการที่คนอื่นจะขึ้นมาบนห้องผมเท่าไหร่ ยกเว้นไอ้หอกนี่ ที่ตอนนี้ทำเหมือนห้องผมเป็นห้องของมันไปแล้วซะงั้น หึ่ยย
" เดี๋ยวตอนเย็นไปส่งที่คอนโด แล้วจะไปรับธัญเข้าไปอีกที "
" ไม่ต้องๆ กูกลับเอง ไปหาน้องมึงเถอะ แต่ขอเวลากูเก็บห้องหน่อยละกัน " ผมพูดและหันหลังทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้อง
" วันเกิด... " ผมมองมันที่ยืนนิ่งๆ แต่ก็เหมือนจะพูดอะไรออกมา
" อะไรนะ " ผมถามมันด้วยสีหน้าสงสัย
" วันเกิด อยากได้อะไร " ผมที่ตอนแรกขมวดคิ้วสงสัยก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาทันที
" มึงจะให้ของขวัญกูจริงดิ " ผมเดินเข้ามาใกล้มัน หึหึ ปีนี้ได้ของขวัญเพิ่มจากไอ้หล่อนี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน จะเอาอะไรดีน้า แต่ผมที่เพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ ก็ค่อยๆ หุบยิ้มลง และจ้องมองเข้าไปในแววตาของมัน
" มี อะไรบางอย่าง ที่อยากให้ทำ " ผมพูดและหลบตามันในตอนท้าย นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ
" ทำอะไร " มันพูดด้วยเสียงที่อ่อนลง และดูตั้งใจฟังผมมาก
" เดี๋ยวบอกละกัน " ผมพูดและมองหน้ามันที่กำลังดูเหมือนยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดี
" ไอ้ฟา ทำไรวะ! จะไปไหน! " ผมหันไปมองไอ้เนมที่กำลังเดินมาทางผมพอดี มึงนั่นแหละที่ไปไหนมา
" กูไปก่อนนะ " ผมบอกไอ้ธีร์และเดินไปหาไอ้เนม
" เดี๋ยวนี้มึงสนิทกับไอ้ธีร์มากๆ เลยมึงรู้ไหม " ไอ้เนมกอดคอผมและถามผมใกล้ๆ
" มันก็ไม่ได้แย่อะไร " ผมพูดบอกเพื่อน
" มึงเปลี่ยนไปหรือเปล่าเนี่ย เมื่อก่อนมึงแทบจะโดดกัดหูมันทุกทีที่เจอ " ไอ้เนมพูดถามผมพลางยิ้มกวน
ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป แต่สิ่งที่ไอ้เนมพูดนั้น มันก็อาจจะจริง ผมรู้สึกว่ายิ่งรู้จักและใกล้ชิดกับมันมากขึ้น ผมก็เริ่มจะรู้สึกดีกับมัน ผมชอบเวลาที่มันเทคแคร์ดูแลผม ซึ่งผมคิดว่า ทุกอย่างที่มันทำกับผมนั้น คงเป็นนิสัยและความเคยชินของมันที่มีต่อผู้หญิง ถึงมันจะชอบบงการและเอาแต่ใจบ้างก็เถอะ แต่โดยรวมๆ แล้ว ผมว่ามันก็ยอมผมมากพอดู ซึ่งผมก็รู้สึกดีจริงๆ ที่มันเป็นแบบนั้น
ตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมรีบออกมาโบกแท็กซี่และกลับคอนโดอย่างรวดเร็ว ผมต้องรีบจัดข้าวของใหม่ เก็บและซ่อนของทุกอย่างที่เป็นของใช้ผู้ชาย แต่เอาจริงๆ แล้ว ของเหล่านั้นมีน้อยกว่าข้าวของเครื่องใช้ผู้หญิงซะอีก คอนโดของผมเป็นห้องชุดเล็กๆ ที่พอเข้ามาก็จะพบเตียงนอนทันที ผมชอบที่ไม่ต้องเดินเยอะหรือมีซอกหลืบอะไรมาก จึงเลือกที่จะมาอยู่ที่นี่ และมันใกล้ดี ก็แค่นั้น
เอาล่ะ จัดของล็อคตู้เสื้อผ้าผู้ชายเรียบร้อย ต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ น่าจะพอ ชุดก็เอ่อ ชุดอยู่บ้านของสาวๆ ควรจะใส่อะไรกันนะ ผมเคยแต่ใส่ออกไปข้างนอก เลยไม่แน่ใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่ กลัวจะจัดเต็มเกินไป
ผมยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่สักพัก และก็โอเคกับ เอี๊ยมยีนส์ขาสั้น และใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวข้างใน แบบนี้คงไม่โดนบ่นหรอกใช่ไหมนะ
ผมรีบเข้าไปจัดการตัวเอง และออกมาแต่งหน้าแต่งตัวสักพักก็เสร็จเรียบร้อย ปิดท้ายด้วยการมัดผมหางม้าและผูกริบบิ้นน่ารักๆ ไว้ที่ผม เป็นอันจบพิธี
แต่ผมที่นั่งรอก็แล้ว เดินจัดห้องอีกรอบก็แล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่มันจะมา ทำไมถึงช้ากันนะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ผมคิดพลางงัดมือถือออกมาและเตรียมตัวที่จะกดออกโทรหาไอ้หอกที่มันบอกจะมาแต่ก็ยังไม่โผล่หัวมา
' ก็อกๆๆ '
ผมรีบลุกขึ้นและจัดเสื้อผ้าอีกครั้ง พลางเดินไปเปิดประตูห้อง หึ่ยย มาช้าจังวะ ต้องเฉ่งสักหน่อย
" พี่ฟ้าา " ผมยิ้มแหยๆ ทันทีที่เปิดประตูและโดนกระโจนใส่เข้าอย่างจัง
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังน้องมัน มึงหลอกให้กูรีบแล้วก็มาช้า เหอะ เดี๋ยวเถอะมึง
" หูวว ห้องพี่ฟ้า น่ารักจังเลยค่ะ อย่างที่ธัญคิดไว้เลย " ผมยืนมองน้องธัญที่วิ่งไปมารอบๆ ห้องผมด้วยใบหน้ามีความสุข
" ทำไมมึงมาช้า " ผมที่ยืนมองน้องธัญอยู่นั้นก็แอบกระซิบถาม
" มีเรื่องนิดหน่อย " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้าแปลกๆ
" เรื่องอะไร... "
" พี่ฟ้าคะ พวกเราทำสุกี้กินกันไหม น้องอยากกินค่ะ " น้องธัญเดินเข้ามาหาผมและจูงมือผมไปที่ครัว
" แต่พี่ไม่ค่อยมีของทำเลยนะ คือ... " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังยืนกอดอกพิงผนัง เพราะมึงนั่นแหละ ของในตู้เย็นกูหายหมด
" งั้นพวกเราไปซื้อกันเถอะค่ะ " อีหนูธัญยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้ง
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม กูรู้สึกมึงจะมองกูจนทะลุแล้วนะ อะไรของมึงฟะ
" สร้อยข้อมือหายไปไหน " ไอ้ธีร์เดินเข้ามาหาผมและจ้องมองผมเขม็ง อ๋อ ที่มึงจ้องเนี่ยเพราะแบบนี้เองเหรอ
" แล้วไง ทำไมกูต้องใส่ของแถมด้วย " ผมพูดพลางทำหน้าบึ้ง และเดินไปหาอีหนูธัญที่เริ่มลื้อลิ้นชักชุดชั้นในของผม โอ้ยย ซนแท้
" ไปกันเถอะ ไปซื้อของทำสุกี้กัน " ผมเดินเข้าไปหาน้องและจูงมือให้เดินเตรียมตัวออกจากห้อง
" เดี๋ยวธัญไปรอพี่หน้าลิฟท์ก่อนนะ พี่ลืมของ " ผมพูดบอกน้องและเดินกลับเข้ามาเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์
แต่ผมที่เดินเข้ามาและก้มลงหยิบของนั้นก็ต้องสะดุ้งทันทีที่รู้สึกว่ามีคนยืนอยู่ด้านหลัง และก็ไม่มีใครหรอก
" ทำอะไร... "
" ใส่เอาไว้ ห้ามถอด " ผมมองมันที่พูดประโยคคำสั่ง แต่น้ำเสียงและสีหน้ากลับเหมือนกำลังขอร้อง
ผมเกร็งตัวเล็กน้อยทันที ที่มันก้มลงใส่ข้อมือนั้นให้ผม เพราะว่าตอนนี้พวกเราสองคนนั้นใกล้กันมาก ผมเหลือบมองมันที่กำลังตั้งใจใส่สร้อยข้อมือให้ผมอย่างเบามือ
เมื่อคืน มึงก็ทำแบบนี้สินะ ผมยิ้มน้อยๆ ไหนบอกของแถมไงล่ะ
มึงนี่มัน ทำฟอร์มจริงๆ
-
แอบอ่านมานานเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนแรกๆเลย
แต่ไม่ได้คอมเม้น แฮ่ ขอโทษคนแต่งด้วยค่า
แต่ชอบเนื้อเรื่องมากเลย เรามีเพื่อนผู้ชายที่เป็นผู้ชายจริงๆ เป็นลูกครึ่งด้วยหล่อด้วย แฟนสวยมากก ผู้ชายทั้งโรงเรียนต่างอิจฉา แต่เพื่อนเราคนนี้ชอบอนิเมะมาก พอเลิกกับแฟนสาว หันมาครอสเดสจ้า สวยมาก แต่นางแมนๆแต่ครอสเดส ทุกคนต่างตะลึง มันมีจริงๆนะผู้ชายที่หล่อมาก แมนแท้ๆ แต่ชอบแต่งคอสเพย์เป็นผู้หญิง
ปล.ขอบคุณนักเขียนที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านจ้า
-
โอ๊ยเริ่มจะไม่ชอบน้ำละ ฟาอย่าไปยอมรู้กกก ทำตามใจตัวเองนะ
-
กรีดร้องงงงไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆๆๆทำไมธีร์แสนดีขนาดนี้ได้แต่อิจฉาน้องฟาค่ะอิจมากกกกกกกกกก ขอบคุณไรท์มากๆนะคะ :katai2-1:
-
นี่คงไม่ได้ขอให้ธีร์ไปเจอน้ำหรืออะไรแบบนี้ใช่ไหมเนี่ย? เฮ้อออออ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้ำ เทอมันน่ารำคาญปะะะะะะะะ
:katai4:
-
น้ำคะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของหนูไม่ต้องโผล่มาเยอะ
-
น้องฟารีบรู้ตัวไวๆว่าชอบเขานะคะ รำคาญยัยน้ำ ขนาดชอบเขายังไม่ดิ้นรนเองเลยยย :hao5:
-
ถ้าฟาตามใจน้ำขนาดนั้นนะ จะโกรธฟามากมากกกกกกก
-
ฟาอย่าตามน้ำนะ ไม่เอา ไม่เอาาาาาา
-
อย่าว่างั้นงี้เลยนะ คนแบบ น้ำในชีิวิตจริง คือคน ร่าน ค่ะ ยิ่งเป็นเพื่อนกันก็ควรรู้ป่ะไม่ควรขออะไรที่ทำให้เพื่อนลำบากใจ แถมเขาก็ไม่ได้ชอบตัวเองออกไปทางรังเกียจด้วยซ้ำ ชะนีมโน เพลียยยยยย
-
เห็นแก่ตัวบ้างก็ได้ฟาาาา อย่าตามใจเพื่อนมากเลย
น้ำนี่ถือเป็นคู่แข่งหัวใจนะ 5555
-
นังน้ำนี่ชั้นชักจะไม่ไหวกับหล่อนล่ะนะ ฮึ่มมมม!! :fire: ทำไมไม่พยายามเองอ่ะ สงสารคนกลางอย่างฟานะ คืออีกคนก็เพื่อน อีกคนก็เพื่อนที่เป็นแฟน555 น้ำควรจะคิดบ้างว่าทำให้เพื่อนลำบากใจ กลัวพอย้องขอแล้วธีรผ์จะยิ่งน้อยใจอ่ะ สงสารธีร์ โถ่พ่อคุณของบ่าว มาม่ะ มาให้พี่ปลอบ //อ้าวยังไม่ถึง555555
-
ทำไมธีร์ชอบให้ฟาใส่ของแถมละคะ ไม่กลัวจะไปซ้ำกับของคนอื่นหรือคะ เอ..... หรือจะไม่ใช่ของแถมคะ ว่าไง :katai3:
-
ธีร์นีมันแฟนจริงๆ อยากได้ๆ
ฟาถ้าหนูไม่รักษาไว้เห็นเพื่อนดีกว่าผัวก็ยกให้พี่เถอะ :ling1:
-
ร้องไห้ล่วงหน้าได้ไหม ฮือ สงสารธีร์อ่ะ วันเกิดต้องม่าแน่ๆ :hao5:
ฟาเอ้ย เพราะคำว่าเพื่อนสินะ :z3:
-
น้ำนี่เป็นเพื่อนที่แย่อ่ะ ขอให้ฟาช่วยทั้งๆที่ฟาก็ลำบากใจ อยากจีบธีก็ใช้ความพยายามของตัวเองสิ ในเมื่อธีปฎิเสธไปแล้วก็น่าจะรามือนะ ผู้หญิงแบบนี้ น่าเบื่อ เลิกคบเหอะ เห็นแก่ตัว
ส่วนธีก็แปลกนะ พาน้องมาบุกรุกเจ้าของห้อง รู้ทั้งรู้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ แต่ก็ยังพาน้องมา ถึงจะชอบขนาดไหน แต่ไม่คิดถึงว่า ฟาจะลำบากใจเหรอ เป็นฟานี่มันไม่ง่ายเลยนะเนี่ย หึหึ
-
KING ที่ 20 คิสนี้เพื่อเธอ
พวกเรามาเดินซื้อของกันที่ซุปเปอร์ใกล้ๆ และกลับขึ้นมาตั้งโต๊ะเล็กๆ ที่พื้น และตั้งหม้อทำสุกี้กินกัน โดยเชฟมือหลักของวันนี้ก็ยังคงเป็นไอ้ธีร์ ที่ทำทุกอย่างตั้งแต่ล้างผัก หั่นเนื้อ หมักเนื้อ ทำน้ำซุป นี่บ้านมึงไม่มีแม่บ้านเหรอ แย่งงานเขาทำหมดแน่ๆ ไอ้นี่
ผมมองมันที่กำลังตักเนื้อให้น้อง และตักให้ผมด้วยจนมันแทบจะไม่กินอะไรเลย
" พี่ฟ้า อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอคะ " อีหนูธัญพูดพลางเคี้ยวเนื้ออยู่ในปาก
" ไม่อ่ะ พี่ชอบอยู่คนเดียว " ผมพูดพลางเหลือบมองไอ้ธีร์ มึงได้ยินไหม กูชอบอยู่คนเดียว มึงนี่ชอบมาจุ้นบนห้องกูจริงๆ
" แล้วเมื่อไหร่จะมาบ้านธัญบ้างเหรอคะ ธัญอยากให้พี่ฟ้ามาเที่ยวค่ะ ถ้าได้เจอคุณพ่อกับคุณแม่ของธัญ พวกท่านจะต้องอึ้งแน่ๆ ที่พี่ธีร์มีแฟนสวยขนาดนี้ " หืมม บ้านไอ้ธีร์ โนๆๆ ม่ายแน่นอน เรื่องอะไรจะไป แบบฝากตัวเป็นลูกสะใภ้งี้เหรอ โอ้ย จะบ้าตาย
" แล้ว...แฟนคนก่อนๆ ของพี่ชายไม่สวยเหรอ " ผมที่ได้ทีก็หลอกถามข้อมูลซะเลย ทำให้ไอ้ธีร์ที่กำลังกินอยู่นั้นถึงกับชะงัก
" ธัญกินผักด้วย กินแต่เนื้อไม่ได้นะ " ผมจิกตามองไอ้ธีร์ที่รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที หนอย
" ไม่อยากกินเลยค่ะ " น้องธัญทำหน้าบึ้งใส่พี่ชาย
" ไม่ได้ ถ้าอยากสวยแบบพี่ฟ้า ก็ต้องกิน " ผมสะอึกทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อกี้มึงว่าไงนะ มึงบอกกูสวยเหรอ
ผมยิ้มกริ่มและนั่งยืดตัวขึ้นอีกเล็กน้อย หึหึ ใช่แล้ว กูสวยและหน้าตาดีที่สุด
' ก็แค่หลอกน้องกินผัก ' ผมหุบยิ้มทันทีที่มันหันมาพูดแบบไม่มีเสียงใส่ผม หนอย กูอยากเอาน้ำสุกี้สาดหน้ามึงจริงๆ
" น้องธัญขอเข้าห้องน้ำแปบนะคะ " ผมมองน้องที่พูดและลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ
" แล้วตกลงทำไมถึงมาช้า " ผมพูดพลางเริ่มเขี่ยหมูในถ้วย
" เพื่อนใครล่ะ เหนื่อยจริงๆ ให้ตาย " มันพูดเบาๆ พลางทำหน้าอย่างหัวเสีย
" อะไร... "
แต่ผมที่กำลังจะถามรายละเอียดมันนั้นก็ต้องตกใจทันที เฮ้ยยย เมื่อกี้น้องธัญบอกว่าไปเข้าห้องน้ำใช่ไหม ผมว่าผมลืมอะไรไปอย่าง ผมล็อคตู้เสื้อผ้าผู้ชายแล้วก็จริง แต่ชุดนักเรียนและอะไรหลายๆ อย่างที่ผมถอดก่อนอาบน้ำแม่งอยู่ในห้องน้ำ!
ผมลุกพรวดขึ้นทันทีจนโต๊ะกระเทือนและรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างเร็วไว
" น้องธัญ... " แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว...
ผมมองน้องธัญที่ยืนอยู่ในห้องน้ำ และจ้องมองกางเกงในของผมที่แขวนอยู่บนราว อ้ากกกก แล้ววันนี้เสือกใส่แบบแมนฉิบหายเลยด้วย ยังไงดีวะเนี่ย
" คือ...ว่า " ผมอึกอักอยู่ในลำคอ
" ของพี่เอง ลืมไว้เมื่อคืน " ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่โผล่มาด้านหลังและพูดแก้ตัวให้ผม ฟู่วว รอดไป ขอบใจมาก
แต่เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ อ้ากกกก ผมมองน้องธัญที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง แต่ผมนั้นแดงยิ่งกว่า มึงพูดอาร๊ายย พูดแบบนั้นกูไม่กลายเป็นเมียมึงไปแล้วเหรอห๊าา
" ถึงขั้นนั้นกันแล้วจริงๆ ด้วยอ่ะ " น้องธัญพูดอย่างเขินๆ ไม่ใช่แล้วโว้ย
" ยังไงก็อย่าลืมป้องกันนะคะ ท้องตอนเรียนไม่ดี คุณแม่เคยบอกไว้ " ผมได้แต่ทำปากพะงาบ อย่างไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้วะกู ต้องให้เด็กม.ต้นมาสอนอีก อ้ากกก
ผมหันควับไปมองไอ้ตัวปากพล่อยตาขวาง เพราะมึง หึ่ยย และก็เพราะกูด้วย โอ้ยยย ความซิงของกูมัวหมองหมด แต่ไม่รู้ทำไม ผมที่จิกตามองมันอย่างหัวเสีย แต่มันกลับกำลังยิ้มเหมือนกำลังดีใจซะนี่ ไอ้บ้าเอ้ย
หลังจากกินกันเสร็จแล้ว ผมที่ตอนแรกจะยืนล้างจานก็ถูกไล่ให้ไปนั่งเล่นกับน้อง ผมนั่งมองไอ้ธีร์ที่กำลังยืนล้างจานแทนผมอย่างแข็งขัน มึงนี่เป็นพวกชอบใช้แรงงานสินะ ดีๆ วันหลังกูจะให้มึงซักผ้าให้กูด้วย หึ
" พี่ฟ้าคะ " ผมที่นั่งดูรูปถ่ายอยู่กับน้อง อยู่ๆ น้องก็เรียกผมเบาๆ พลางยิ้มหวาน
" ว่าไง " ผมตอบรับเบาๆ เช่นกัน
" พี่ฟ้า รักพี่ธีร์มากไหมคะ " ผมชะงักทันทีที่ถูกถามแบบนั้น
รักงั้นเหรอ...
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยังง่วนอยู่ในครัว พลางคิดถึงคำๆ นี้อย่างจริงจัง ผมเป็นผู้ชาย และไม่เคยคิดชอบผู้ชาย และการที่เราสองคนมาเป็นแฟนกันนั้น มันไม่ใช่เพราะว่าพวกเรารักกัน ผมถูกบังคับ มันคงจะสนุกมากที่ได้แกล้งผม ผมเคยคิดแบบนั้น
แต่พอผมได้อยู่ใกล้ๆ และมองดูมัน นี่มันแปลก มันไม่ใช่ว่าผมกำลังแกล้งมันอยู่หรอกเหรอ มันทำดีกับผมมาก แต่ก็ไม่เคยบอกผมสักทีว่าทำไม แต่ถ้าหากว่า มันชอบผมจริงๆ ล่ะ ผมก็ไม่รู้อยู่ดี ว่าผมจะตอบรับมันไหม เพราะผมยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ผมรู้แค่ว่า ผมรู้สึกดี ที่มีมันอยู่ข้างๆ เหมือนที่รู้สึกดี เวลาอยู่ใกล้ๆ เพื่อนของผม ผมคิดว่าอย่างนั้น
" น้องธัญรักพี่ธีร์มากค่ะ พี่ธีร์เป็นคนจริงจัง แต่ก็ใจดีมากๆ พี่ฟ้าคะ อย่าทิ้งพี่ธีร์นะคะ " น้องธัญพูดพลางจับมือผมเอาไว้ ผมในตอนนี้ ก็ทำได้แค่ยิ้มตอบรับเท่านั้น
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดก็ถึงเวลาที่สองพี่น้องนี้จะกลับสักที เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย
" น้องธัญไปก่อนนะคะ แต่จริงๆ อยากนอนกับพี่ฟ้าจัง " ผมทำหน้าตกใจทันทีที่น้องธัญพูดแบบนั้น ยังไงผมก็ผู้ชายนะครับ มึงดูแลน้องหน่อยสิเฟ้ย
" อย่ารบกวนพี่เขามากกว่านี้เลย วันหลังค่อยมาใหม่ " ไอ้ธีร์พูดบอกน้องมันเบาๆ
" กลับดีๆ นะ " ผมพูดบอกมันและน้องที่กำลังจะออกไปจากห้อง และมันก็หันมามองผม เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
' ก็อกๆๆ '
รุ่งเช้าต่อมา ผมถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูอันดังและยาวนานต่อเนื่อง ผมลุกขึ้นอย่างหัวเสีย นี่มันเพิ่ง 6 โมงเช้าเองนะ ใครวะ
ผมเดินไปเปิดประตูด้วยหัวที่ฟูฟ่อง โอ้ยย เสียเวลานอน เสียเวลาชีวิตโว้ย
แต่ผมที่เปิดประตูออกก็ต้องชะงัก มองไอ้หอกธีร์ที่ยืนอยู่ด้วยใบหน้านิ่งๆ เหมือนที่มันชอบทำ
" มึงมาทำอะไรเนี่ย " ผมลืมตาตื่นเต็มที่และเริ่มแยกเขี้ยวใส่มันที่เดินเข้ามาในห้องผมแบบไม่สนอะไรทั้งนั้น
" ไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วมากินข้าว หมูปิ้ง หรือของปิ้งๆ ย่างๆ อย่ากินบ่อย มันไม่ดี " มันพูดพลางหิ้วโจ๊กถุงใหญ่ล่อนผ่านผมไป อะไรของมึงฟะ ใครใช้ให้มึงมาเนี่ย
ผมถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำแบบงงๆ เดี๋ยวนี้มึงอัพเกรดขึ้นอีกขั้นแล้วนะ อยู่ดีๆ ก็บุกห้องกูแต่เช้า ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็ไม่บอกอะไรสักคำ หนอยย
ผมที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมึนๆ มานั่งแหมะลงที่โต๊ะกินข้าว มองดูมันที่กำลังอุ่นโจ๊กและเทใส่ถ้วยให้ผม
" มึงมาทำไมไม่บอกก่อน " ผมถามมันพลางตักของกินเข้าปาก
" ทำไมต้องบอก " มันพูดพลางนั่งลงตรงข้ามผม เอ๊า ไอ้นี่ นี่ห้องกูนะเฟ้ย
" มึงมันชอบยุ่ง " ผมงึมงำๆ และมองมันแบบขี้เกียจจะเถียง
" วันเสาร์นี้มีงานใช่ไหม กี่โมง "
" ไม่ใช่เรื่องของมึง " ผมพูดและกินทุกอย่างที่มันซื้อมาอย่างเอร็ดอร่อย
" กี่โมง " มันถามอีกครั้งแบบเน้นเสียง
" ตอนเช้าพี่เรียวคนดูแลกูจะมารับ มึงไม่ต้องทำอะไรหรอก กูก็ทำงานปกติ "
" บอกพี่เรียวนั่นว่าไม่ต้องมา " ผมหยุดกินและมองมันแบบงงๆ
" อะไรวะ ก็กูต้องไปทำงานอ่ะ " ทำถามมันแบบเริ่มหัวเสีย
" เดี๋ยวจะมารับเอง บอกพี่เขาให้รออยู่ที่นั่นแหละ " ผมวางช้อนพลางทำหน้ามุ่ย
" มึง จะไปจริงๆ เหรอ " ผมถามมันและเริ่มคิดว่าแบบนี่ไม่ดีแน่ๆ
" ทำไม " มันถามเสียงเรียบๆ
" คือ...มันก็แค่งานเล็กๆ ไม่มีอะไรหรอก " ผมไม่อยากให้มันไปเลยจริงๆ ให้ตาย โดนเฉ่งเรื่องชุดแน่ๆ
" วันเสาร์ จะ มา รับ " มันพูดเน้นคำและจ้องมองผม หึ่ยย แบบนี้ก็คือผมห้ามเถียงมันต่อไปไง
หลังจากกินเสร็จ ผมก็นั่งรถมากับมันเพื่อไปโรงเรียน ผมมองซ้ายขวาอย่างกังวลตลอดเวลา แล้วแบบนี้จะเข้าโรงเรียนยังไงวะ เดี๋ยวนี้แม่งอัพเกรดจากกลับบ้านด้วยกัน เป็นมาโรงเรียนด้วยกัน มันจะต้องมีคนคิดบ้างแหละว่า ไอ้สองตัวนี้มันได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้วแน่ๆ
" นั่งดีๆ " มันพูดดุผมที่กำลังปรับเบาะเอนลงและนอนราบลงไปอีกแล้ว
" ไม่เอา เดี๋ยวเพื่อนกูเห็น " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" เหรอ " ไม่รู้ว่าทำไม แต่คำว่าเหรอของมันกลับทำผมขนลุกซู่เลยทีเดียว
เมื่อถึงโรงจอดรถ ผมนั้นก็ค่อยๆ เปิดประตูและค่อยๆ คลืบคลานลงไปด้วยความระแวดระวัง ฟู่วว ดีนะ คนไม่ค่อยเดินมาตรงนี้ รอดไปกู
" ฟา! " อ้ากกกก ผมที่คิดว่าจะรอดซะแล้วก็ถูกตะโกนเรียกมาจากไกลๆ แม่งก็ยังจะเห็นกูอีกเนอะ
ผมค่อยๆ ยืดตัวขึ้นมองไอ้น้ำที่วิ่งมาหาผม ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
" แปลกนะ มาด้วยกันได้ไงเนี่ย " น้ำหันมาถามผมและยิ้มให้ไอ้ธีร์
" พอดีเจอกันหลังโรงเรียน เลยติดรถมา " ผมแหลสดและมองไอ้ธีร์ขอคำสนับสนุน ซึ่งกลับได้หน้ามุ่ยๆ มาแทน
" แต่ฟาอยู่หน้าโรงเรียนทุกวันนี่ " ไอ้น้ำพูดพลางทำหน้างงๆ โอ้ยยย จะโกหกทั้งทีแม่งไม่เนียนอีกกู
" เอ่อ ธีร์ เมื่อวานน้ำขอบใจมากนะ ที่พาไปส่ง " ผมที่ยืนแช่งตัวเองอยู่ก็ชะงักทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ไม่เป็นไร " ไอ้ธีร์พูดพลางเหลือบมองหน้าผม
" เมื่อวานมีอะไรเหรอ " ผมถามไอ้น้ำที่กำลังยิ้มแป้นเบาๆ
" พอดีเมื่อวานเย็นหกล้มแขนซ้นน่ะ เจอธีร์พอดี ธีร์ก็เลยพาไปหาหมอ " ไอ้น้ำพูดพลางบิดตัวไปมา และโชว์แขนที่พันผ้าเอาไว้ให้
ผมเงียบ และมองไอ้ธีร์ที่กำลังมองหน้าผม ที่เมื่อวานมึงมาช้าเพราะแบบนี้ใช่ไหม
' เมื่อวานขอโทษนะ ที่พูดแรงๆ ใส่ ' ไอ้น้ำป้องปากกระซิบผมด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
' ไม่เป็นไร ' ผมยิ้มน้อยๆ ให้เพื่อน
" งั้นแล้วเจอกันนะ " ไอ้น้ำพูดและเดินไปกับเพื่อนห้องเดียวกันที่เดินมาพอดี
" เมื่อวานก็พยายามจะบอกแล้วนะ " ไอ้ธีร์เดินตามผมและพูดขึ้นเบาๆ
" จะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องรายงานกูหรอก " ผมพูดและเดินไปหน้าโรงเรียน ไอ้เนมคงรอผมอยู่
" ไม่โกรธใช่ไหม " ผมหยุดเดินทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ทำไมจะต้องโกรธ " ผมหันไปมองมันที่กำลังทำสีหน้าหงอยๆ ผมอมยิ้มน้อยๆ นี่มึงคิดว่ากูจะหึงมึงเหรอ ไอ้ลูกหมาเอ้ย
ในเช้าวันเสาร์ ผมตื่นนอนแต่เช้าและเตรียมของเพื่อที่จะไปทำงาน ผมโทรบอกพี่เรียวไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าผมจะไปที่ร้านเอง ซึ่งพี่เรียวก็ไม่ได้ขัดอะไร
" เตรียมตัวเสร็จหรือยัง " ไอ้ธีร์เข้ามาในห้องผมและหิ้วขนมกับนมมาด้วย
" เสร็จแล้ว " ผมพูดพลางลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเป้ใบเล็ก
เวลาทำงานนั้นผมจะไม่ต้องแต่งหน้าเอง เพราะมีช่างแต่งหน้ามืออาชีพคอยทำให้ผมจึงไม่ต้องยุ่งอะไรมาก
" กินรองท้องซะ เดี๋ยวแต่งตัวจะหิว " ผมหน้าบึ้งแต่ก็รับเอาขนมและนมมากิน หึ่ยย วุ่นวาย วุ่นวี่จัง
ผมเดินตามมันและทำหน้าฟึดฟัด อยากจะหวดมันสักป้าบสองป้าบ แต่ก็ต้องยั้งมือไว้ เพราะถ้ามันสวนมาผมคงม้วยมรณาแน่นอน
" ไม่ลืมอะไรนะ " มันถามขึ้นเมื่อผมเข้าไปนั่งในรถ
" ไม่ลืมมม " ผมมองมันที่เริ่มขับรถออกไป มึงเนี่ยทำตัวเหมือนเป็นแฟนกูจริงๆ มากขึ้นทุกวันทุกวัน
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ ขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ ซึ่งก็ทำให้มันหันหน้ามาทันทีและมองผมอย่างประหลาดใจ
" ครับ " โอ้ยยย กูเรียกชื่อมึงทีไร ทำไมจะต้องตอบรับเสียงหวานทุกที
" วันนี้อย่าด่ากูได้ไหม แบบว่า ใจเย็นๆ นะ " ผมพูดและมองมันที่กำลังหันมามองผมแบบสงสัย
" ไม่ด่าหรอก จะด่าทำไม " มันพูดแบบงงๆ เหอะๆ เดี๋ยวมึงรู้เลย
ไม่นานพวกเราก็มาถึงร้านเสื้อผ้าของพี่เรียว ซึ่งร้านของพี่เรียวนั้นเป็นร้านเสื้อผ้าชั้นนำของเมืองไทย มีพวกที่มีชื่อเสียงหลายต่อหลายคนแวะเวียนมาตัดชุด เช่าชุดมากมายไม่เว้นแต่ละวัน แต่ผมนั้นเรียกได้ว่าเป็นคนเดียวที่สนิทกับพี่แกที่สุด เพราะพี่เรียวเป็นลูกชายเพื่อนของแม่ ซึ่งผมรู้จักพี่เรียวมาตั้งแต่พี่แกอยู่ญี่ปุ่นแล้ว
" อ้าว ฟา พี่ก็เป็นห่วงอยู่ว่าฟาจะมายังไง " พี่เรียวพูดขึ้นทันทีที่มองเห็นผมโผล่หน้าเข้าไป
" หวัดดีพี่ " ผมพูดและทำหน้าเจื่อนๆ เพราะตอนนี้พี่เรียวกำลังจ้องมองคนอีกคนที่เดินตามผมมาด้วยความสงสัย
" พาเพื่อนมาด้วยเหรอ " พี่เรียวพูดพลางเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม แต่ผมที่เหลือบมองไอ้ธีร์นั้นกลับพบว่ามันกำลังทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรอยู่
" เอ่อ คือ... " ผมมองไอ้ธีร์และมองพี่เรียวที่กำลังประจันหน้ากัน
" เพื่อนครับ " ผมพูดเสียงอ่อยๆ และหลบตาไอ้ธีร์ที่มองมาทางผม
" ยินดีต้อนรับนะ พี่เป็นผู้ดูแลของฟา นี่ี่พี่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านอกจากพี่มีคนที่รู้ว่าฟาครอสเดรสด้วย " ไม่รู้ว่าทำไม แต่คำพูดนั้นของพี่เรียว เหมือนกับกำลังทำให้ไอ้ธีร์ยิ่งทำหน้าตาน่ากลัวไปใหญ่
" เอ่อ แต่งตัวกันเถอะครับ " ผมพูดและดึงแขนพี่เรียวให้เดินออกมาก่อนจะโดนไอ้ธีร์ขย้ำคอหอย
" ขอโทษนะครับพี่ คือเพื่อนผมมันเป็นหมาบ้าแบบนี้แหละ ฮ่ะๆ " ผมพูดพลางหัวเราะแห้งๆ
" แฟนเราน่ะ ขี้หึงจังนะ " ผมชะงักและหุบยิ้มลงทันทีที่พี่เรียวพูดจบ
เฮ้ยยย อะไรฟะ แม่งชัดขนาดนั้นเลยหร๊า อ้ากกก
" บ้าพี่ พูดอะไรเนี่ย " ผมหลบตาพี่เรียวและรีบเดินหนีทันที
" อ่าว ไม่ใช่เหรอ แต่พี่ดูยังไงก็ใช่นะ " พี่เรียวยิ้มแบบรู้ทันและเดินมากวนผม
" แต่งตัวเถอะครับ " ผมพูดพลางหน้ามุ่ย จะหลอกใครก็ได้ทั้งนั้น แต่หลอกพี่เรียวไม่เคยได้เลยให้ตาย
" น้องฟา ผู้ชายคนนั้นที่ทำหน้ามุ่ยอยู่หน้าร้านนั่นใครเหรอคะ พี่เห็นก็แทบจะละลายระเหยเป็นไอน้ำแล้ว " ผมที่นั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งก็ถูกสอบสวนจากบรรดาพวกช่างแต่งหน้าอีกแล้ว เฮ้อ
" ไปถามมันสิครับ " ผมพูดแบบเซ็งๆ
" เป็นนายแบบหรือเปล่าคะ ถ้ายัง พี่แนะนำว่าต้องชวนเข้าวงการให้ได้ " พี่อีกคนที่กำลังทำผมให้ผมก็สนใจไม่แพ้กัน
ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็นึกอะไรหลายๆ อย่างอยู่ในหัว ผมนั้นเวลาคอสเพลย์ก็โดดเดี่ยวเสมอ แล้วถ้าผมจับมันมาคอสคู่ล่ะ อื้อหือ ดังระเบิดยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ
ผมนึกภาพมันใส่ชุดเกราะสีทองและถือดาบเล่มใหญ่ไว้ในมือ รับรอง สาวๆ ระทวยมอดม้วยมรณาแน่นอน
" พี่ว่าลองชวนดูก็ดีนะ หุ่น ส่วนสูง หน้าตา คือดีไปหมด " ผมยิ้มแหยๆ ไม่อยากจะบอกว่ามันรวยด้วย เป็นผู้ชายที่ผู้ชายด้วยกันยังต้องอิจฉาตาร้อน
ผมที่ถูกแปลงโฉมอยู่นานสองชั่วโมงในที่สุดก็เสร็จเรียบร้อย เอาจริงๆ งานวันนี้เหมือนจะธรรมดาใช่ไหม แต่ความที่ผมเป็นเน็ตไอดอล จริงๆ มันก็ไม่ค่อยจะธรรมดาเท่าไหร่ แฟนคลับผมนั้นมีครับ ค่อนข้างเยอะซะด้วย ผมเคยถูกทึ้ง ถูกแต๊ะอั๋งสารพัด งานนี้ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีด้วยเถิด
[ ต่อด้านล่าง ]
-
KING ที่ 20 คิสนี้เพื่อเธอ (ต่อ)
" น้องฟา เซ็กซี่สุดๆ เลยค่ะ " พี่ช่างแต่งตัวชูสองนิ้วให้ผม แต่ผมก็แทบจะไม่อยากออกไปเลย กูโดนแน่ๆ เละแน่ๆ
ผมมองชุดคอเต่าแขนกุดสีครีมแนบเนื้อในกระจก และพยายามดึงชายกระโปรงสั้นๆ ให้ยาวลงมาอีกนิด ส่วนทรงผมในวันนี้ก็เป็นผมยาวแบบม้วนลอนหลวมๆ แบบมีวอลลุ่ม แต่งหน้าติดขนตาจัดเต็ม นี่จะไปเป็น MC หรือพริตตี้แน่ฟะ
ผมค่อยๆ เดินออกไปเกาะประตูห้องแต่งตัว พลางเหลือบมองไปรอบๆ บริเวณ สงสัยจะนานเกินไป มันเลยไม่รอแล้วมั้ง ถ้ากลับไปแม่งจะดีใจมาก
ผมที่เห็นทางโล่งสะดวก ก็ค่อยๆ ย่องออกมาด้วยรองเท้าส้นแหลม จริงๆ ไม่ค่อยชอบใส่สูงขนาดนี้เลย แม่งโครตจะเมื่อย
แต่ผมที่เดินอยู่นั้นก็เจอไอ้ตัวที่ผมอยากซ่อนอยู่พอดี อ้ากกก เอาไงเอากันวะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังดื่มกาแฟในกระป๋องพลางมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ของร้าน มันยังไม่เห็นผมครับ แต่จะแอบไปก็ไร้ประโยชน์ ผมจึงค่อยๆ เดินเข้าไปหามัน ที่ยังคงเหม่อมองไปด้านนอกอยู่
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ และรอคอยฟังคำสวดอย่างใจเย็น
และทันทีที่ผมส่งเสียงเรียก มันก็ค่อยๆ หันมาช้าๆ และก็นิ่งชะงักค้างอยู่อย่างนั้น
' กร้อบบ! '
ผมมองกระป๋องกาแฟที่แหลกคามือมันไปเรียบร้อย ต่อไปที่จะแหลกก็คือกูสินะ อ้ากกก
" อ้าว เสร็จเรียบร้อยแล้วเนอะ จะไปรถตู้กับพี่หรือจะไปกับเพื่อน " พี่เรียวเหมือนกับเทพบุตรมาโปรดจริงๆ อ้ากก ช่วยฟาด้วยย
" ฟาจะไปกับผม " ผมมองไอ้ธีร์ที่พูดกัดฟัน โอ้ยยย กูอยากไปกับพี่เรียวโว้ย
" ฮ่ะๆ โอเค เจอกันที่งานนะฟา เข้าไปที่บูธได้เลย ทุกคนรออยู่ " พี่เรียวพูดพลางขยิบตาให้ผมและเดินออกไปจากร้าน
ผมตอนนี้เหมือนกับตัวหดเหลือแค่นิดเดียว ยิ่งไม่มีใครอยู่ช่วยด้วยแล้ว แม่งน่ากลัวอ่ะ
" แค่งานนี้พอแล้วนะ ได้ยินไหม " ผมที่คิดว่ามันจะด่า แต่ก็ผิดคาด ผมเงยหน้ามองมันพลางยิ้มน้อยๆ อย่างสบายใจ
" บ่นเป็นตาแก่หวงลูกสาวไปได้ " ผมแกล้งบ่นอุบอิบพลางหยิบกระเป๋าเป้และเดินนำหน้ามันออกไป แต่ก็ถูกมันแย่งไปถือซะก่อน
" เออธีร์ " ผมที่นึกขึ้นได้ก็หันมาหามัน
" อะไร " มันพูดพลางหน้ามุ่ยเหมือนเดิม หนอย ไม่พูดว่าครับเหมือนเดิมเหรอ ตามอารมณ์สินะ โถๆ
" สนใจอยากคอสเพลย์ป่ะ " ผมพูดพลางทำตาเป็นประกายมองมัน ผมว่ามันยอมแน่ๆ มันตามใจผมจะตาย หึหึ
" ไม่! " มันพูดพลางเดินหนีไปขึ้นรถ โดยไม่เปิดประตูให้ผม หนอย ทำไมทีงี้พูดยากวะ
" โหยย เถอะน่า ลองดูๆ " ผมรีบขึ้นมาบนรถ และเขย่าแขนอ้อนมันต่อ
" ตลก ไม่เอา ทุเรสจะตายชัก " ผมเริ่มจิกตาเคืองๆ แต่ก็ยังเกาะเบาะหันไปจ้องกดดันมันอยู่ มึงอย่ามาดูถูกชุมชนกูนะโว้ย
" ทุเรสอะไร มึงหล่อจะตาย ใส่อะไรก็ดูดีหมดอ่ะ " ผมพูดแบบใส่อารมณ์ แต่เดี๋ยวนะ
ผมมองมันที่ตอนแรกก็หน้ามุ่ยสุดๆ แต่ตอนนี้สีหน้ากลับเริ่มอ่อนลง และดูลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
" หล่อมากไหม " มันพูดพลางยิ้มน้อยๆ อ้ากกก นี่กูพูดอะไรออกป๊ายยย
ผมรีบกลับมานั่งดีๆ และหันหน้าหนีมันออกไปนอกหน้าต่าง
" ก็..ใช้ได้ " ผมพูดและไม่สบตามัน ทำไมกลายเป็นบรรยากาศมุ๊งมิ๊งได้ฟะ หึ่ยยย
" ถ้าขอร้องขนาดนั้น จะลองเอาไปคิดดูก็ได้ " ผมหันควับไปจิกตามองมันที่กำลังขับรถแบบอารมณ์ดี หนอยย ไอ้คนหลงตัวเอง
ไม่นานพวกเราก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมที่เหลือเวลาไม่มากนั้นก็รีบวิ่งแทบจะตีนเปล่าเข้าไปในงาน ซึ่งตอนแรกนั้นผมคิดว่าเป็นงาน MC ในบูธเครื่องสำอางค์แค่แบรนด์เดียวแต่ที่ไหนได้ อ้ากกก
ผมมองฮอลล์จัดงานที่กว้างเหลือเกิน และกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังบูธที่ผมต้องไปประจำอยู่
" อย่าวิ่ง เดี๋ยวขาแพลงไปทำไง " ไอ้ธีร์ที่วิ่งตามผมมาตลอด พลางถือเป้ผมก็คอยจะดึงผมไม่ให้วิ่งเร็วเกินไป แต่กูสายแล้วโว้ย ขนาดเผื่อเวลานะเนี่ย
' นั่นน้องฟ้า '
' สวยมากกก '
' คนติดตามนั่นใครอ่ะ หล่อสุดๆ '
ผมเริ่มหายใจหอบและในที่สุดก็แหวกฝูงชนเข้าไปยืนประจำที่ของตัวเองได้สักที ฟู่วว
ผมก้มหัวยิ้มทักทายบรรดา MC บูธเดียวกัน และส่วนมากก็ยิ้มตอบรับผม แต่ก็มีบางคนที่เหลือบมองผมและทำชักสีหน้าใส่ ซึ่งผมชินแล้ว มีคนชอบก็มีคนเกลียดเป็นปกติ และทุกคนที่ยืนเรียงกันนี้ทั้งหมดแน่นอนว่าเป็นผู้หญิงครับ นอกจากผม เหอะๆ
ผมยืนส่งยิ้มมองบรรดาผู้คนที่เริ่มเข้ามาเลือกชมสินค้า และฟังการประชาสัมพันธ์จาก MC คนอื่นๆ ซึ่งผมนั้นสบายสุดที่ไม่ต้องพูดครับ แค่ยืนยิ้มสวยๆ และรับตังเหมือนทุกที แฮร่
" ผู้ชายคนนั้นเด่นมากอ่ะ หล่อจัง แต่น่าจะเด็กอยู่ "
" เด็กๆ ของโปรด แต่เขามาเฝ้าแฟนเขาป่ะ คนไหนนะ "
ผมมอง MC สองคนใกล้ๆ ผมที่กำลังพูดคุยกันและจ้องไอ้ธีร์ตาเป็นมัน มัน 18 เองนะเจ๊ พวกผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืดกอดอกอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลจากบูธผม และก็ยืนจ้องผมตลอดเวลา เหอะ มึงจ้องกูขนาดนี้สิงเลยน่าจะดีกว่านะ
ผมยิ้มหวานให้คนที่เข้ามาขอผมถ่ายรูป และถือเครื่องสำอางค์โชว์ผู้คนที่เข้ามาฟังประชาสัมพันธ์ ซึ่งผมแปลกใจมากที่มีผู้ชายมางานนี้เยอะ พอๆ กับผู้หญิงเลยทีเดียว
" น้องสวยจังเลยครับ พี่ขอถ่ายเดี่ยวได้ไหม " ผมที่ยืนอยู่ก็ถูกตากล้องคนหนึ่งจีบซะแล้ว
ผมมองพี่เรียวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ และพี่เขาก็พยักหน้าเป็นสัญญาณว่าโอเค ผมจึงเดินออกจากบูธเล็กน้อยและโพสท่าถ่ายรูปแบบปกติ ก็คือเท้าเอวเอียงตัวเล็กๆ
" สวยมากครับ พี่ขอเอียงตัวอีกนิดได้ไหม " ผมก้าวถอยหลังทันทีที่ไอ้บ้านี่ยื่นมือมาจับแขนผม
" ทำอะไร " ผมมองไอ้ธีร์ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ เข้ามาปัดมือไอ้ตากล้องนั่นอย่างรวดเร็วจนผมยังตกใจ ฉิบหายละ
" อะไรวะ " ไอ้ตากล้องนั่นหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่ไอ้ธีร์ทันที
" ขอโทษครับ แต่ห้ามจับน้องนะ " พี่เรียวที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบเดินเข้ามาแทรกกลางและกันไอ้ตากล้องคนนั้นให้ออกห่างผม และไอ้บ้านั่นที่เห็นพวกเราคนเยอะกว่าก็เดินหนีไป แต่ยังไม่วายส่งยิ้มหวานให้ผม กูอยากฆ่ามึงจริงๆ
" พี่รู้ว่าหวง แต่แบบนี้อาจทำให้น้องบาดเจ็บหรือเสียงานได้นะ ใจเย็นหน่อย พ่อหนุ่ม " พี่เรียวพูดพลางวางมือที่ไหล่ไอ้ธีร์ นี่พี่พูดอาร๊ายย โอ้ยย
" ครับ " ไอ้ธีร์ที่เคยมีสีหน้าปรปักษ์บัดนี้อ่อนลงกับพี่เรียวอย่างชัดเจน หึ่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว ไอ้พวกบ้า
" เอาล่ะค่ะ ต่อไปจะเข้าสู่ช่วง กิจกรรม ' คิสนี้เพื่อเธอ ' ขอเชิญทุกท่านร่วมสนุก ร่วมประมูลรอยคิสจาก MC สุดน่ารักของเรากันเลยนะคะ " ผมที่ได้ยินเสียงโฟนของเพื่อน MC ก็สะดุ้งขึ้นทันที เฮ้ยยย มันมีกิจกรรมบ้าๆ แบบนี้ด้วยหร๊า อ้ากกก ไม่อ๊าวว หนูไม่อยากจูบคนแปลกหน้า
ผมหน้าเสียทันทีและเหลือบมองพี่เรียวที่แอบขำท่าทีของผมอยู่ หนอย รู้อยู่แล้วใช่ม๊ายย ไอ้พี่บ้า
แล้วทำไมพวกแกสองคนสนิทกันไวจังฟะ ผมมองไอ้หอกธีร์ที่กำลังคุยกับพี่เรียวด้วยสีหน้าจริงจัง ไอ้พี่เรียวอย่าไปบอกอะไรมันนะเฮ้ยย อ้ากกก โดนเผาแน่กู
ผมเลิกสนใจไอ้พวกบ้านั่นและหันมาหวาดผวากับการประมูลรอยจูบ ผมมอง MC ทีละคนที่ขึ้นไปยืนบนแท่นพลางถือลิปสติกของแบรนด์และรอให้ผู้เข้าร่วมชูป้ายยกมือเพื่อประมูลราคารอยจูบ ซึ่งแต่ละคนก็สู้กันถึงพริกถึงขิงเลยทีเดียว อื้อหือ แม่งเผลอๆ แพงกว่าราคาลิปสติกรวมกันทั้งบูธอีกนะเนี่ย
และแล้วก็ถึงเวลาผมขึ้นเขียง อ้ากกก ผมหันไปมองพี่เรียวบ่อยครั้ง ผมอยากถอนตัว แบบนี่หนูไม่อ๊าวว ผมเดินขึ้นไปบนแท่นและก็ต้องพยายามฝืนยิ้มสุดจะทน ขอให้คนประมูลเป็นสาวๆ น่ารักด้วยเถอะ อย่าเป็นตาแก่หรือลุงลามกเล้ย ผมภาวนาในใจ
" เอาล่ะค่ะ MC คนสุดท้าย ขวัญใจเหล่าโอตาคุทั้งหลายเน็ตไอดอลสาวสวยที่ทุกคนน่าจะรู้จักกันดี น้องฟ้า นางฟ้าของเราจะปิดท้ายการประมูลสุดพิเศษ กติกาการประมูลจะต่างกับ MC คนอื่นๆ นะคะใครที่ซื้อลิปสติกและมียอดการซื้อถึงเกณฑ์ ถึงจะมีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลรอยคิสนี้เท่านั้นค่ะ เริ่มได้เลยค่า "
ผมกวาดตามองไปรอบๆ งาน เอ้ย อย่าเงียบสิวะ ใครก็ได้ช่วยประมูลให้ผมแลดูมีคุณค่าสักนิดเต๊อะ ฮืออ
" 10 แท่ง รอยคิส 10,000 ครับ " การประมูลเริ่มขึ้นแล้วและราคาก็สูงปรี๊ดตามคาด แต่จะดีมากถ้าไม่ใช่ไอ้หอกนี่ โอ้ยย คนอื่นสู้หน่อยเร้ว ผมมองไอ้ตากล้องหื่นนั่นที่ยกมือหรา นี่มึงเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย
" 30 แท่ง รอยคิส 50,000 " ผมตาโตมองไอ้คนที่อยู่ดีๆ ก็ยกมือร่วมประมูล โอ้ยย ไอ้พี่เรียว อย่ามาปั่นนะโว้ย
ผมส่งสายตาอาฆาตไปหาไอ้พี่เรียวที่แม่งโก่งราคาจนเวอร์ นี่ถ้าไม่มีใครสู้แม่งต้องจูบกันเองนะ หึ่ยย
" 50 แท่ง รอยคิส 100,000 " ผมมองตาแก่คนหนึ่งที่ยืนนิ่งๆ อยู่นานแต่แม่งใจว่ะ โอ้ยย ใครก็ได้ล้มประมูลมันทีกูเกลียดหนวดมั๊น
" 200 แท่ง รอยคิส 500,000 " ผมชะงักมองคนคนหนึ่งที่โผล่ออกมาด้วยความตกใจ และคนที่ตกใจไม่แพ้ผมก็คือไอ้ธีร์ ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งเครียดจนคิ้วแทบจะขมวดเป็นปม
" โอ้โห ราคาการประมูลตอนนี้เริ่มจะหยุดไม่อยู่แล้วนะคะ นี่มันงานประมูลคิสหรืองานประมูลตัว MC กันแน่คะเนี่ย " ผมไม่ได้สนใจคำบรรยายของ MC แต่กำลังจ้องมองคนที่ประมูลคิสผมด้วยราคาสูงลิ่ว ไอ้ธีร์ นี่มึงกับพี่ชายมีความแค้นอะไรกันมาก่อนหรือเปล่าฟะ มันจะซื้อลิปสติกไปถมที่หรือไง
" เหมาทุกแท่ง รอยคิส 1,000,000 " ผมที่ตอนแรกก็ว่าตาโตแล้วตอนนี่ตาแทบจะทะลักออกมา อ้ากกก ราคาแทบจะซื้อบ้านได้แล้วนะโว้ย มึงจะบ้ากันไปไหน และก็ไม่มีใครที่จะบ้าได้ขนาดนี้ นอกจากไอ้แฟนบ้าของผม
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยกมือขึ้นสูงและเดินออกมาประจันหน้ากับพี่ชายตัวเอง
" ฮ่ะๆ พี่ยอมแล้ว แหม ธีร์เนี่ยเอาจริงเอาจังไปได้ " ผมมองไอ้ธีร์และพี่ชายที่กำลังคุยกัน
" ผมก็แค่ ไม่อยากให้แฟนต้องไปจูบใคร " ผมหน้าขึ้นสีทันทีที่ได้ยินแบบนั้น และผู้คนรอบๆ ก็เริ่มซุบซิบกันเสียงดัง นี่มึง ไอ้บ้า โอ้ยย พูดอะไรฟะ กูจะเป็นลม
" ไม่มีใครสู้แล้วใช่ไหมคะ เอาล่ะค่ะ เราได้ผู้ชนะการประมูลของเราแล้วค่ะ ขอเชิญขึ้นมารับรางวัลเป็น MC เอ้ย รอยคิสจาก MC คนสวยของเรากันเลยค่า " ผมเหลือบมองยัย MC ปากเสีย พลางมองไอ้หอกธีร์ที่ค่อยๆ เดินขึ้นมาช้าๆ อ้ากกกก นี่กูต้องจูบมึงจริงๆ เหรอ กูจะบ้าตาย
" ผมขอไมค์หน่อยได้ไหมครับ " ผมมองมันที่หันไปหา MC คนที่ถือไมค์และขอไมค์มา โอ้ยย นี่มึงจะเล่นอะไรอี๊กก กูไม่ไหวแล้วนะ ฮืออ
" ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมขอเลือกจุดที่จะให้คิสได้ไหมครับ " หลังจากไอ้ธีร์พูดจบ เสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ก็ดังลั่นสนั่นฮอลล์ อ้ากกกก มึงพูดอาร๊ายยย
" ปาก ปาก ปาก!! "
อ้ากกกกก ผมอยากจะเอาหัวมุดใต้เวทีซะเดี๋ยวนี้ื ไอ้พวกที่ร้องเชียร์มึงหุบปากไปเลยเฟ้ย งือออ มี๊จ๋าฟาจะเสียเฟิร์สคิสไปแล้ว
" ได้ยินแล้วใช่ไหม " ไอ้ธีร์หันมามองผมพลางขยับเดินขึ้นมาเข้าใกล้ผมมากขึ้นอีกนิด
ผมกลืนน้ำลายลงคอ เกร็งตัวนิดๆ ด้วยความอายและตื่นเต้น นี่มึงเอาจริงเหรอ ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม
ท่ามกลางเสียงกรี๊ดและเสียงเชียร์ที่ยังคงดังก้องต่อไป แต่โสตประสาทและการรับรู้ของผมนั้น ตอนนี้มันช่างเงียบสงัด ผมจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนตรงหน้าที่ค่อยๆ เลื่อนตัวและใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเข้ามาใกล้ ทีละนิด ทีละนิด จนได้ยินเสียงลมหายใจอันสม่ำเสมอ และร้อนแรงจนใบหน้าของผมแดงเหมือนจะลุกไหม้
ผมหลับตาลง เตรียมรับสัมผัสที่ผมนั้นไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน มันคงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม ทำไมผมถึงได้ใจเต้นขนาดนี้
ชั่วขณะที่ริมฝีปากของผมได้แตะลงบน เอ่อ... เดี๋ยวนะ
ผมขมวดคิ้ว และลืมตาขึ้นมองสิ่งที่ริมฝีปากของผมสัมผัสอยู่ตอนนี้
มันไม่ใช่สัมผัสนุ่มนิ่มของริมฝีปากคนตรงหน้า แต่กลับเป็นสัมผัสนิ่มๆ จากเนื้อผ้าชั้นดี ที่คนตรงหน้าใส่ต่างหาก ผมกำลังจุมพิตลงที่ปกคอเสื้อสีขาวของคนตรงหน้า จนบนผิวผ้านั้น ปรากฎรอยคิสสีแดงจารึกไว้อย่างเด่นชัด
" จะไม่ซักเสื้อตัวนี้อีกเลย " ผมมองคนตรงหน้าที่ส่งรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้
ผมหัวใจสั่นไหว นิ่งชะงักกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำไมถึงไม่ใช่ที่ริมฝีปากงั้นเหรอ ทำไมมึงถึงได้ อ่อนโยนและปกป้องกูขนาดนี้
ผมมองแฟนของผมที่ตอนนี้ยิ้มมากขึ้นและทำท่าจะหันหลัง ก้าวลงจากเวที
เสี้ยววินาทีนั้น ผมตัดสินใจเอื้อมมือออกไป ดึงคนตรงหน้าไว้ให้หันกลับมา และยื่นหน้าเข้าไปประทับริมฝีปากลงที่ตรงแก้มของคนที่ผมอยากจะมอบมันให้
" แบบนี้สิ ถึงจะคุ้มกับ 1 ล้าน " ผมพูด และยิ้มให้มันที่ทำหน้าเหมือนกับว่า
โลกใบนี้มันช่างสวยงามจริงๆ
-
น้ำ นี่น่ารำคาญ
-
น้องน้ำค่ะเจ๊อยากจะบอกนะในฐานะชื่อเจ๊กับหนูเหมือนกันหนูไม่สงสัยเลยหรือลูกว่าผู้ที่หนูชอบกับเพื่อนของหนูเขามีซัมติงกันและอีกอย่างหนูควรเลิกยุ่งหรือก้าวก่ายนะคะเจ๊อยากจะฝากไว้
เป็นเจ๊จะไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวของคนอื่นเลยหนูควรเรียนรู้ตอนนี้เลยโตไปโดนตบจริงๆเจ๊จะสะใจเย้ยทีหลังนะจ๊ะ
ใครหมั่นไส้ชะนีน้ำนางนี้แท็กทีมรุมตบนางดีไหมคะ :beat:
-
อ๊ากกก ใจละลาย ธีร์สุภาพบุรุษมาก :ling1:
-
น้ำมองหน้าเพื่อนก็น่าจะจับเรดาได้แล้วน้า
ว่าทั้งฟาทั้งธีไม่อยากยุ่งด้วย
อยากรู้ตอนรู้ความจริงจะมาโกรธฟาอีกมั้ย
ขนาดแค่ไม่ช่วยยังทำเป็นโกรธธีขนาดนี้
-
หวังว่าพอน้ำรู้ความจริงแล้วจะไม่ทำให้ฟาเสียใจนะ...เฮ้อออ
ปล. แบบธีร์นี่มีที่ไหนรับพรีฯไหมคะ? ฮาาาา
-
ตายอย่างสงบแล้วค่ะน้องธีร์รรรรรรรร :-[
-
ธีร์จะไม่ล้างหน้าอีกเลย5555555
-
พี่ธีร์สายเปย์ :hao6:
-
กี๊ดดดดดดด ทำไมธีร์ถึงดีแบบนี้อะคะ จะเอาๆๆ ประทับใจความเจนเทิลของน้องงง
-
:z3: ใจบางไปหมดแล้วววววววว :z3:
-
อย่าว่างั้นงี้เลยนะ คนแบบ น้ำในชีิวิตจริง คือคน ร่าน ค่ะ ยิ่งเป็นเพื่อนกันก็ควรรู้ป่ะไม่ควรขออะไรที่ทำให้เพื่อนลำบากใจ แถมเขาก็ไม่ได้ชอบตัวเองออกไปทางรังเกียจด้วยซ้ำ ชะนีมโน เพลียยยยยย
น้องฟารีบรู้ตัวไวๆว่าชอบเขานะคะ รำคาญยัยน้ำ ขนาดชอบเขายังไม่ดิ้นรนเองเลยยย :hao5:
ไม่ชอบน้ำเหมือนกัน
อะไรๆเกี่ยวกับธีร์ ก็ให้ฟาช่วยตลอด
เห็นแก่ตัว ไม่เกรงใจเพื่อน ชอบเขาต้องพยายามด้วยตัวเองสิ
อ้อ.......รู้ว่ายังไงธีร์ก็ไม่สน เลยใช้ตัวช่วย
รู้ว่าเขาไม่ชอบตัวเองจริงๆ ยังจะตื๊อต่ออีก นิสัยแย่มากๆๆๆๆๆๆๆ
รู้เลยว่าถ้าน้ำรู้ว่าธีร์ชอบฟา นางต้องทำให้ฟาเสียใจแน่ๆ :fire:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มันต้องเม้นแล้วหยั่งงี้ เข้ามาอ่านทุกวันเลยยย ประทับใจที่คนเขียนลงทุกวันอย่างต่อเนื่อง
นังธีร์สายเปย์มาก คุนพระะะ อ่อนโยนสุด งือออออ
เอ็นดูน้องฟา ><
เราจะมารอเรื่องนี้ทุกวันเลยยย ชอบบบ
-
ก็ว่าชื่อคนเขียนคุ้นๆ คนเขียนแฝดนี่เอง
จะเอาผู้ชายแบบธีร์ หาได้ที่ไหนคะ กรี๊ดดดด
-
ฮือออเขินธีร์ ทำไมเป็นผู้ชายที่ดีขนาดนี้
:-[ :-[
-
ธีร์เปย์หนักอะไรขนาดนี้ :hao7:
-
กี้สสสสส ทำดีค่ะน้องฟารู้กแม่ เอาให้ธีร์หลงหัวปักหัวปำเลย แงๆๆ
พี่ชายธีร์นี่ยังไง ให้พี่รำคาญน้ำคนเดียวก็พอค่ะ
อย่ามาทำลายออร่าสีชมพูของเค้านะ555
:laugh:
-
โอ้ยยย จะยังก็ชั่ง ขอลงสนามด้วยคน อยากได้ธีร์อะไม่ไหวแล้ว ขอร้องงงงมาเป็นผัวพี่เถอะ
ขอประโยคนี้นะน้องธีร์ ถ้าขอร้องขนาดนี้จะยอมเป็นผัวพี่ก็ได้ อร้ายยยยยยยย :-[
-
ฟาไปเสนอจุ๊บแบบนี้ ระวังผลสนองจะมากกว่า 10 เท่านะ :laugh:
-
ประมูลตั้งล้านนึง โอยยย เสียดายตัง
-
สายเปย์ที่แท้ทรู
-
น้ำาาาา น้ำไม่น่ารักเลย เรื่องของตัว ตัวก็พยายามเองสิคะะะ นี่อะไรๆก็ฟาช่วยหน่อยๆๆ เดี๋ยวถ้ารู้ว่าธีร์กับฟาชอบกันขึ้นมาเดี๋ยวก็งอแงงี่เง่าอีก
-
KING ที่ 21 สิ่งที่ไม่อยากบอกออกไป
' กรี๊ดดดดดด~! '
พวกเรายังคงจ้องมองเข้าไปในแววตาของกันและกัน มันเหมือนกับช่วงเวลาได้หยุดนิ่งไป ซึ่งตอนนี้ผมก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า เสียงกรี๊ดและเสียงเชียร์เหล่านั้น กับเสียงหัวใจของผมที่เต้นอยู่ตอนนี้ อันไหนที่ดังมากกว่ากัน
" แหม ไม่ค่อยเลยนะ "
และคนที่ทำลายบรรยากาศสีชมพูของเราสองคนนั้นก็ไม่มีใคร แต่เป็นพี่ธีม พี่ชายของไอ้ธีร์นั่นเอง
ไอ้ธีร์ที่ดูเหมือนจะอยู่ในภวังค์ในตอนแรก ก็หันไปหาพี่ชายที่กำลังยืนจ้องมองเราอยู่ ด้วยรอยยิ้มกวนๆ
" ลงไปกันก่อนเถอะ " ผมพูดเบาๆ และพากันลงจากเวทีก่อน เพราะผู้คนกำลังสนใจพวกเราอยู่
" พี่มาได้ยังไง " ไอ้ธีร์ถามพี่ชายที่ยังคงยิ้มแป้นอยู่
" พี่ก็ไปเรื่อยแหละ เห็นงานนี้สาวๆ สวยๆ เยอะก็เลยมา " พี่ไอ้ธีร์มองหน้าผมตอนที่พูดว่าสาวๆ สวยๆ
ผมขมวดคิ้วแปลกใจ ไอ้บ้านี่ มันไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกเหรอ เพราะในสวนน้ำนั่นมันดูจะชอบผมที่เป็นผู้ชาย
" ว่าไงน้องสะใภ้พี่ เมื่อไหร่จะไปเยี่ยมบ้านพี่มั่งล่ะ " ผมสะดุ้งทันทีที่ถูกเรียก สะใภ้แป๊ะแกสิ ยังไม่ได้ตกลงด้วยซะหน่อย
" วันหลังครับ ผมจะพาเข้าไปแน่ " ผมตาโตมองไอ้ธีร์ ถามกูก่อนสิโว้ย
" ฮ่ะๆ โอเค งั้นพี่ไปดีกว่า เฮ้อ อดเลยน้า นึกว่าจะได้รอยคิสน่ารักๆ ซะอีก " พี่ธีมมองผมและมองน้องชายที่กำลังเริ่มหน้ายักษ์
ผมมองพี่ชายไอ้ธีร์ที่เดินออกไป เป็นผู้ชายที่ตัวสูงพอๆ กับไอ้ธีร์ หน้าตาคล้ายกัน แต่กลับมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอ ทำให้ดูเจ้าเล่ห์และเจ้าชู้ในเวลาเดียวกัน
พอเหลือเราแค่สองคนแล้ว ผมก็เริ่มจะลุกลี้ลุกลน ไม่กล้ามองหน้ามันตอนนี้ที่มีรอยคิสของผมอยู่บนแก้ม
อ้ากกก ไอ้เมื่อกี้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ทำไปแล้วอ๊าา ทำไมกูใจง่ายงี้ฟะ ผมแกล้งทำหน้านิ่งๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มันที่กำลังจ้องมองผมอยู่
" อย่าบอกนะ ว่าจะไม่ล้างหน้า " ผมพูดพลางยิ้มกวนๆ แกล้งทำเป็นสนใจลิปสติกในมือมากกว่า
" ก็อยากทำอย่างนั้น " ผมหันควับไปมองมันที่กำลังทำตาหวานใส่ผม ไอ้บ้านี่ น้ำเน่าว่ะ อายปากบ้างไหมเนี่ย
" เป็นเด็กเป็นเล็ก เอาเงินพ่อแม่มาเปย์สาว " ผมพูดยิ้มๆ พลางเดินหนีมัน
" แล้วรู้ได้ไงว่าเงินพ่อแม่ " มันที่เดินตามผมนั้นก็พูดออกมา อ่าว เงินตั้งขนาดนั้นถ้าไม่ใช่ของพ่อแม่มึงจะเอามาจากไหนฟะ
" ไม่รู้แหละ แต่กูไม่เอาหรอก " ผมพูดและเห็นพี่เรียวกำลังกวักมืิอเรียกผมอยู่
" เงินนั่นน่ะ มาจากนี่ต่างหาก " ไอ้ธีร์พูดพลางชูมืิอถืิอขึ้นให้ผมที่หันกลับไปดู
ผมหรี่ตามองเส้นกราฟเล็กๆ ที่ดูยุ่งวุ่นวายบนหน้าจอนั่น และก็เพิ่งนึกออก นี่มึงอายุแค่นี้ริอาจเล่นหุ้นเหรอ
" ถึงคุณพ่อจะลงทุนให้แรกๆ แต่คนทำกำไรคือนี่ " มันพูดพลางชี้ตัวเอง เหรอออออ เหอะ หมั่นไส้
" ถ้างั้นก็เอาเงินนั่นไปลงทุนต่อละกัน ถือว่าลงทุนให้กู " ผมพูดและหันไปยิ้มให้มัน ยังไงเงินมากมายขนาดนั้น ผมก็รับไว้ไม่ได้จริงๆ
" แต่...ลิปสติกทั้งหมดนั่น ของกู " ผมพูดพลางยิ้มกว้าง หึหึ มีใช้ไปตลอดทั้งชาติละแบบนี้
หลังจากงาน MC นั่น ผมก็บอกพี่เรียวว่าผมจะงดรับงานก่อนช่วงนี้ เอาจริงๆ แล้วผมก็ไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่ตอนนี้นั้นโรงเรียนของผมกำลังเริ่มเข้าสู่ช่วงการเรียนและการติวหนังสืิออย่างเข้มข้น
ผมนั้นไม่เคยหวังเลยว่าจะต้องเข้ามหา'ลัยดีๆ แต่ก็ถูกบังคับให้ต้องเรียนพิเศษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณแม่โทรมาหาผมบ่อยขึ้นและถามว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป แต่ผมก็ไม่สามารถตอบได้ เพราะหัวขี้เลื่อยของผมตอนนี้มันยังมืดมนซะเหลือเกิน
' ได้ข่าวป่ะ ว่าธีร์จะไปเรียนเมืิองนอก '
' บ้า แบบนั้นกูจะตามไปได้ยังไงวะ ฮือ '
ผมหูผึ่งทันทีที่ได้ยินผู้หญิงสองคนคุยกันตอนเดินผ่าน เมืิองนอกอะไรวะ ไม่เห็นมันเคยพูดอะไรเลย
ผมกับไอ้ธีร์นั้นก็ยังเป็นแบบเดิม พวกเรามาโรงเรียนด้วยกันทุกวัน กินข้าวกลางวันพร้อมกันกับเพื่อนๆ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือตอนเย็นนั้น มันมีเรียนพิเศษและหนักกว่าผม บางวันเรียนถึง 4 ทุ่ม ผมจึงบอกให้มันไปเรียนและไม่ต้องไปส่งผม ซึ่งก็เถียงกันแทบตายอยู่ เพราะมันจะไม่ยอมท่าเดียว
" ฟา " ผมที่เดินอยู่นั้นก็ถูกเรียกจากคนที่กำลังนึกถึงอยู่พอดี
" อือ " ผมตอบรับมันที่กำลังเดินมาหาผมด้วยใบหน้าสงสัย
" เป็นอะไร " มันถามผมพลางเอียงคอจ้องมอง
" เปล่า " ผมมองมันที่กำลังทำหน้าไม่สบายใจ ตอนนี้พวกเรานั้นสนิทกันมาก แต่ผมก็ยังไม่เคยได้ยินอะไรจากมัน ไม่เคยได้ยินความรู้สึกจริงๆ ของมัน นอกจากสถานะที่มันตั้งให้ผม บอกให้ผมเป็นแฟนของมัน ผมจะถามออกไปดีไหมนะ แต่ผมที่คิดแบบนั้น ก็ได้แต่ยั้งตัวเองเอาไว้ทุกที
" มานี่หน่อย " มันพูดพลางจับข้อมือผม และผมก็ดึงมือมันออก ไม่ว่ายังไง ผมก็ยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าพวกเราคบกันอยู่ ซึ่งมันก็ไม่ได้ว่าอะไรผม
ผมเดินตามมันเข้ามาที่ เอ่อ เดี๋ยวๆๆๆ มึงพากูมานี่ทำม๊ายย ผมที่เห็นห้องน้ำหลังโรงเรียนก็ทำท่าจะหันหลังกลับทันที แต่ก็ถูกมันตะครุบเอาไว้และลากผมให้เข้าไปกับมัน
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมมาที่นี่กับมัน แต่ครั้งแรกนั้นพวกเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน และเข้ามาเครียกันเรื่องที่ผมทำโทรศัพท์มันพัง แต่ครั้งนี้พอเป็นแฟนกันแล้ว ไอ้การมาที่นี่มันทำให้ผมหน้าเริ่มจะขึ้นสีจนเลือดแทบทะลักออกจมูก
" กูไม่เข๊า " ผมขืนตัวไว้ทันทีที่โดนลาก ทุกอย่างแทบจะเหมือนตอนแรก แต่ติดตรงที่ตอนนี้ผมไม่ได้คิดแบบตอนแรกน่ะสิ อ้ากก
แต่ผมที่ทั้งขืนตัวทั้งเริ่มทุบตีมันก็เหมือนจะไม่เป็นผล ในที่สุด ผมก็มายืนอยู่ในห้องน้ำ มองดูไอ้หอกธีร์ที่กำลังปิดประตูลงกลอน นี่มันเดจาวูชัดๆ กูจะรอดไหมเนี่ย
ผมยืนทำตัวลีบอยู่ในมุมในสุด ก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จา และไม่มองหน้ามัน
" เป็นอะไร " มันยืนกอดอกพิงประตูมองผมพลางยิ้มน้อยๆ ชอบใจ
" ไม่ได้เป็นอะไร " ผมพูดและยังคงไม่มองหน้ามัน
" คิดเรื่องทะลึ่งอยู่หรือไง " มันพูดและหัวเราะออกมาแบบไม่ปิดบัง เอ๊ออ จะไม่ให้กูคิดได้ไง ก็ห้องน้ำนี้มันเอาไว้ทำเรื่องแบบนั้นกันนี่หว่า
" มึงจะไปเรียนเมืองนอกเหรอ " ผมที่นึกขึ้นได้ก็ถามมันออกมา รีบเปลี่ยนเรื่องน่าจะดีกว่า
" ใครบอก " มันถามเสียงเข้ม
" ก็เขาลือกัน " ผมพูดอุบอิบเสียงเบา
" แล้วถ้าเป็นแบบนั้นล่ะ " ผมเงยหน้ามองมันที่กำลังทำหน้านิ่งๆ และดูจริงจัง
" แบบนั้นก็น่าจะดี " เพราะมึงก็เรียนเก่งมาก ถ้ามีอนาคตที่ดี กูก็ดีใจด้วย
แต่ผมที่พูดแบบนั้นออกไป ก็ดูเหมือนว่าคนที่ได้ฟังจะไม่พอใจเลยสักนิด
" อยากให้ไปเหรอ " มันพูดพลางทำหน้าเศร้า
" กูจะไปรู้ได้ยังไง " ผมพูดเสียงอ่อยๆ
" ฟา " มันเรียกผมด้วยเสียงอันแผ่วเบา ผมมองมันที่กำลังทำหน้าเศร้าๆ
" อยากให้ไปจริงๆ เหรอ " มันไม่ใช่แบบนั้น ผมมองหน้ามันและค่อยๆ เดินเข้าไปหาคนตรงหน้า
' อื้ออ อ..อื้มม '
ผมชะงักเท้าทันที และเงี่ยหูฟังเสียงแปลกๆ จากห้องข้างๆ
' สดได้ไหม ถุงหมดแล้ว '
อ้ากกกกก ผมกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง ฉิบหายละ มึงมาทำอะไรตอนนี้ ถ้าไอ้หอกนี่ของขึ้นตามพวกมึงกูจะรอดหร๊า ผมนิ่งเงียบและหน้าขึ้นสีทันทีอย่างไม่อาจต้านทานได้
' อ๊ะ ซี๊ดด เบาๆ '
' อย่าเกร็งสิ มันแน่นไปหมดเลย '
ผมหลบตาไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม โอ้ยย มึงไม่ต้องมามอง กูไม่ทำอะไรบ้าๆ แบบพวกมันหรอก ฮืออ กูอยากออกป๊าย
แต่ผมที่ยืนอยู่นั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อและหลับตาปี๋ทันที เพราะอยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็เริ่มขยับตัวและเดินเข้ามาหาผม เข้ามากูต่อยจริงๆ นะเอ้า อ้ากกก
แต่ผมที่หลับตาอยู่สักพัก ก็รู้สึกถึงลมที่พัดผ่านหน้าไป เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ทำไมนานจังฟะ มึงยังไม่ถึงตัวกูอีกเหรอ
ผมลืมตาขึ้นและมองไปด้านหน้าแต่ก็ว่างเปล่า ผมจึงค่อยๆ เอี้ยวตัวมองไปด้านหลัง มองมันที่กำลัง...
อ้ากกกก ไอ้บ้าเอ้ย ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังปีนผนังและชะโงกหัวไปห้องข้างๆ นี่มึงเอาอีกแล้วหร๊า
" ทำอะไรกัน ที่นี่โรงเรียน ไม่ใช่โรงแรม " ผมว่าผมคุ้นๆ กับประโยคนี้ มึงนี่มันไอ้ธีร์จริงๆ ไม่มีเชี่ยอะไรเปลี่ยนแปลง
ผมที่เห็นแบบนั้นก็ทำเหมือนเดิมอีกเช่นกัน ผมรีบปีนตามมันขึ้นไป ขอดูสักนิดเถอะวะ หึหึ แล้วกูจะช่วยพวกมึงเอง
ผมพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไป เกาะกำแพงบ้าง เสื้อไอ้ธีร์บ้าง และในที่สุด ผมก็มาถึง ฟู่วว กูอยากสูงบ้างจริงๆ
และสิ่งที่ผมเห็นนั้นก็ทำให้ผมหน้าขึ้นสีอีกรอบ อ้ากกก ผู้ชายสองตัวจริงๆ ด้วย คราวนี้เป็นผู้ชายน่าจะรุ่นน้องผม แต่มันสองคนดูตัวไล่เลี่ยกัน ถ้ามองเผินๆ คือไม่รู้จริงๆ ว่าใครผัวใครเมียกันแน่
คนนึงยืนหันหน้าเข้าผนัง อีกคนก็ซ้อนหลังไปตามระเบียบ หึ่ยยย ทำไมมันชอบทำกันวะ ตรงนั้นมันไม่ได้มีไว้ทำเรื่องแบบนี้นะโว้ยย ต่อไปกูจะโดนแบบนี้ไหมเนี่ย
" แหมพี่ พี่ก็มาจู๋จี๋กับแฟนเหมือนกันแหละ " ไอ้คนที่เกาะผนังเงยหน้าที่แดงก่ำขึ้นและมองพวกเราแบบเคืองๆ
" ผมขอแปบเดียวก็เสร็จแล้ว " ไอ้คนที่ซ้อนหลังตอนนี้เริ่มขยับตัวแบบไม่สนใจสายตาสองคู่ที่กำลังมองอยู่ อ้ากกกก
" ไอ้ธีร์ ปล่อยมันเหอะ " ผมพูดเบาๆ พลางเขย่าตัวไอ้ธีร์ที่ยังจ้องรุ่นน้องเขม็ง
" เจลนั่นยี่ห้ออะไร " อ้ากกกก ผมตาเหลือกมองไอ้หอกธีร์ มึงนี่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเล้ย มึงถามอาร๊าย กูไม่สนแม่งแล้วนะ
" อ่าา KY พี่ เอาไหม ยืมได้ " ผมที่ลงมาจากผนังแล้วก็ยังได้ยินเสียงตอบอยู่ ยืมอาร๊าย มึงไม่ต้องเลยนะ
ผมที่ยืนอยู่ด้านล่างก็ดึงเสื้อไอ้ธีร์ พยายามจะดึงให้มันลงมา มึงจะดูอีกนานไหม กูว่ามึงสนใจที่พวกมันทำมากกว่าจะด่าพวกมันนะ มึงมันร้าย โอ้ยยย
ผมที่เห็นมันไม่ยอมลงมาก็ได้ทีหันไปเตรียมดึงกลอนประตู แต่ผมที่ทำแบบนั้นก็โดนตะครุบมือทันที พอมึงจะลงก็มาไวฉิบหาย
" อย่าเพิ่งไป " มันพูดพลางดึงมือผมออกจากกลอนประตู
" อะไรอีกเล่า " ผมหน้ามุ่ยและไม่สบตามัน หึ่ยย
" พรุ่งนี้ตกลงอยากได้อะไร " มันยังไม่ยอมปล่อยมือผมและถามผมเบาๆ
พรุ่งนี้วันเกิดผมแล้วสินะ เอายังไงดี ผมยังไม่รู้อะไรเลย
" อะไรก็ได้ แล้วก็น่าจะจัดที่บ้านกูนะ คอนโดมันแคบ " ผมพูดและดึงมือออก มึงนี่มันเนียนจริงๆ
" ก่อนเข้าไปที่บ้าน ไปที่นึงก่อนได้ไหม " ผมเงยหน้ามองมันที่กำลังถามผม
" ที่ไหน " ผมถามมันเบาๆ
" เดี๋ยวส่งไลน์ไปบอก " มันพูดและยิ้มมุมปาก
หลังจากนั้น ผมก็ไล่ไอ้ธีร์ให้ออกไปจากห้องน้ำก่อนเล็กน้อย และค่อยๆ เดินออกจากห้องน้ำตามไป ซึ่งพอออกมาแล้วก็โล่งอก เพราะตอนนี้เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่แถวนี้เลย
" ฟา! " แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็สะดุ้งทันที ผมรู้สึกว่าผมพลาดซะแล้ว เพราะเสียงที่กำลังเรียกผมนั้น เป็นคนที่ผมไม่อยากให้รู้เรื่องผมกับไอ้ธีร์ที่สุด
" ว่าไงน้ำ " ผมพูดและยิ้มแบบปกติ
" เหมือนเห็นแว๊บๆ ว่าออกมาจากห้องน้ำนั่น เดี๋ยวนี้แอบหมกสาวเหรอ ร้ายนะ " ผมถอนหายใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" สาวที่ไหนล่ะ พอดีปวดฉี่มาก เลยไม่มีทางเลือก " ผมพูดพลางทำหน้าเหมือนปวดจริงๆ
" เออฟา มานี่ๆ " ไอ้น้ำดึงแขนผมและลากผมให้มานั่งลงที่โต๊ะม้าหินใกล้ๆ
" พรุ่งนี้อ่ะ ตกลงว่าไง " น้ำถามผมด้วยใบหน้ามีความหวัง
" ที่เดิมแหละ บ้านกู เดี๋ยวบอกแม่บ้านให้เขาเตรียมทำอาหาร แล้วเราก็ซื้อของเข้าไปเพิ่มก็ได้ "
" อื้อดีๆ แล้ว... " ผมมองไอ้น้ำที่กำลังทำหน้าแปลกๆ
" ธีร์จะมาด้วยใช่ป่ะ " น้ำพูดพลางยิ้มหวาน
" อยู่แล้วล่ะ " มันไม่มีทางพลาด
" ฟารู้ป่ะ ว่าตอนนี้น้ำเรียนพิเศษอยู่นะ " ผมขมวดคิ้วมองน้ำ
" ตอนเย็นน่ะเหรอ "
" ใช่ " น้ำพูดและทำหน้ามีความสุขมาก
" มีเรื่องอะไรดีๆ เหรอ " ผมถามน้ำ
" คือ..เรียนที่เดียวกับธีร์ " น้ำพูดและยิ่งยิ้มกว้างไปใหญ่
" ร..เหรอ " ผมอึกอัก จริงๆ ก็ธรรมดาแหละนะ แต่ไม่รู้ทำไม ผมไม่ค่อยรู้สึกชอบใจ
" แล้วไงรู้ไหม " ไอ้น้ำพูดต่อไปแบบตื่นเต้น
" อะไรเหรอ " ผมถามเบาๆ และรู้สึกกลัวสิ่งที่จะได้ยิน
" เมื่อวานธีร์ไปส่งน้ำที่บ้าน แม่งโครตดีใจเลย แล้วต้องเรียนพิเศษอีกจนสอบอ่ะมึง กูว่ากูอาจสมหวังว่ะ " ผมรู้สึกหูอื้อ ตัวชาน้อยๆ เดี๋ยวนะ ผมเป็นอะไรไป
" เหรอ เออ ก็ดีนี่ ดึกๆ มันอันตราย " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ในใจนั้นเดือดสุดๆ อย่างี่เง่าน่าฟา มึงเป็นอะไรเนี่ย
" เดี๋ยวคาบต่อไปจะเริ่มแล้ว กูไปก่อนนะ " ผมพูดพลางลุกขึ้น
" เออๆ แล้วเจอกันมึง " น้ำยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และโบกมือให้ผม
ผมเดินออกมาจากตรงนั้น และเดินอย่างรวดเร็วไปยังห้อง 6/1 เดี๋ยวนะ แล้วผมจะไปทำอะไร ผมกำลังเป็นอะไรไป ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ว่าทำไมล่ะ ทำไมคราวนี้มึงถึงไม่บอกกู ผมกำมือแน่นและเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง
" ฟา มึงไปไหนมา " ไอ้เนมที่เห็นผมก็เข้ามากอดคอผมทันที
" มึงเป็นอะไรเนี่ย " ไอ้เนมพูดและเขย่าตัวกวนผม
" อย่าเพิ่งกวนกู " ผมพูดและจ้องหน้ามัน
" ฟามึงดุกู " มันกอดผมแบบงอนๆ ผมกำลังงี่เง่าสุดๆ จริงๆ
" ไม่มีอะไร มึงนั่งลง " ผมพูดและจับให้มันนั่งลงข้างๆ
" ใครทำเพื่อนกูเดือดขนาดนี้เนี่ย บอกกูมากูจะไปอัดมัน " มันพูดและเริ่มทำสีหน้าจริงจัง
" เฮ้ยๆ ไม่มีอะไร " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ พอใจเย็นลง ผมก็เริ่มจะคิดว่ามันคงลืมนั่นแหละ
" ฟา " ผมหันไปมองตามเสียงเรียกและก็พบว่าน้ำกำลังเรียกผมอยู่
" ลืมมือถือเอาไว้ " ผมมองไอ้น้ำที่ยืนทำหน้านิ่งๆ อ่าวเฮ้ย ได้ไงวะ ผมจับกางเกงของผมและก็พบว่า จริงๆ ด้วย มันหายไปตอนไหน
" เออ ขอบใจว่ะ เจอตรงไหนเนี่ย " ผมเดินไปหาน้ำและหยิบมือถือมา
" ก็บนโต๊ะนั่นแหละ คุยเสร็จแล้วลุกหนีเอง " ผมมองมันที่กำลังมองหน้าผมแปลกๆ
" งั้นกูไปแล้วนะ " ไอ้น้ำพูดต่อและเดินกลับห้องไป
ผมก้มลงมองมือถือของผม และก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ผมเปิดดูไลน์ และก็เป็นจริงตามคาด
TEE
[ พรุ่งนี้ตอนเย็น มาเจอกันที่ร้านแรกที่เราเจอกันหลังโรงเรียน ถ้าไปก่อนก็นั่งรอนะ จะโดดไปหา ]
ผมมองข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอแม้จะยังไม่ได้เข้าไปอ่าน แย่ล่ะ แบบนี้ก็แปลว่า ไอ้น้ำ เห็นมันสินะ
ผมยืนใจเต้นโครมคราม เอาไงดีวะ มันจะรู้ไหมว่าเป็นข้อความจากไอ้ธีร์ ผมไม่สบายใจ ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ หรือผมควรจะบอกน้ำ ว่าผมกับไอ้ธีร์ ไม่ๆๆ ทุกอย่างมันยังไม่ชัดเจน ถึงไอ้ธีร์มันจะทำทุกอย่างชัดเจน แต่มันก็ไม่เคยพูดอะไรออกมา ถ้าผมไปพูดแบบนั้น แล้วถ้าเกิดมันปฏิเสธล่ะ ถ้ามันบอกว่าที่ผ่านมา มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
ผมเดินไปมาอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ถามเลยดีไหม โอ้ยย ปวดหัว
ฟา ซอล ลา ที~
[ น้ำ ]
ผมตัดสินใจถามน้ำ มากกว่าจะกล้าถามไอ้ธีร์
Nammm (>3<)/
[ ว่าไง ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ เมื่อกี้ เห็นอะไรไหม ]
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าไม่เห็นก็ปาฏิหาริย์ชัดๆ
Nammm (>3<)/
[ นัดกันทำอะไรเหรอ ]
นั่นไงล่ะ ผมหัวใจเต้นระทึก นี่มันแย่ ไม่ได้ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย
ฟา ซอล ลา ที~
[ เอ่อ เรื่อง...งานวันเกิด ]
ผมยังคงแก้สถานการณ์ได้ ผมทำได้
Nammm (>3<)/
[ ยังไงเหรอ ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ คือ...เรื่องเซอร์ไพรส์วันเกิด ]
โอ้ยย จะต้องพูดยังไงฟะ ผมตอบไปแบบนั้น พยายามจะไม่ระบุอะไรชัดเจนที่จะทำให้กลายเป็นเรื่องขึ้นมา
Rrrr Rrrr
ผมมองดูโทรศัพท์ที่กำลังดังขึ้น เหอๆ อยากรู้ขนาดรีบโทรมาเลยนะ
" ฮัลโหล " ผมกดรับสายน้ำที่โทรเข้ามา
" เฮ้ย ฟา ที่พูดหมายความว่าไง รีบบอกมาเลยนะ " ไอ้น้ำรีบละล่ำละลักถามอย่างตื่นเต้น
" คือ...นัดกับไอ้ธีร์ไว้ เรื่องวันเกิดนั่นแหละ " ผมพูดเสียงอ่อย แต่ถ้าไม่พูดแบบนี้ การนัดกันของผมกับไอ้ธีร์มันก็จะดูแปลกอยู่ดี
" ธีร์จะเซอร์ไพรส์น้ำเหรอ " ไอ้น้ำถามด้วยความดีใจ เฮ้ย เดี๋ยว ทำไมถึงคิดไปนั่น
" คือ..ยังไม่รู้ขนาดนั้น " ผมตกใจ และไม่รู้จะพูดยังไงเลยจริงๆ
" ฟาาาา แม่งถ้าจริงนี่กูตายเลยนะ ดีใจจะตายแล้ว " ผมได้แต่นิ่งเงียบ ผมไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ แต่ถ้าทำแบบนั้น คนที่อาจจะเสียใจก็คือไอ้ธีร์ แต่จะทำยังไง ผมควรจะบอกน้ำว่าผมเป็นแฟนไอ้ธีร์ อย่างนั้นเหรอ ผมคิดว่านั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำ
" ยังไงก็ไปเจอกันที่งานนะน้ำ อย่ามาที่ร้านนะ " ผมพูดบอกเพื่อน เพราะยังไงไอ้น้ำก็อ่านข้อความไปแล้ว ถึงน่าจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ
" เหรอมึง กูควรทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใช่แล้วไปรอที่งานใช่ป่ะ " ไอ้น้ำพูดอย่างตื่นเต้น
" อืม " ผมคิดว่าเดี๋ยวผมเองนี่แหละที่จะซื้อของเซอร์ไพรส์มัน เพราะงั้นไม่มีปัญหา
ตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมเดินอึนๆ เพื่อจะออกไปโบกแท็กซี่กลับบ้านเหมือนทุกวัน
' บรี๊นๆ! '
ผมหันไปมองไอ้ธีร์ที่กำลังบีบแตรใส่ผม และขับรถมาขนาบข้าง
" ฟา " มันเปิดกระจกลงมาและเรียกผม
" อะไร " ผมพูดและเบือนหน้าหนีมัน ผมยังคงคิดมากเรื่องที่มันไม่ยอมบอกผมเรื่องน้ำ
" คืนนี้รับโทรศัพท์ด้วย ได้ยินไหม ไม่งั้นจะไปหา " หึ่ยย คุณตำรวจคร้าบ ผมถูกคุกคาม
" เออ " ผมหน้าบึ้งกระแทกเสียงและมองมันขับรถออกไป แล้วทำไมมึงไม่ถามมันเรื่องนั้นวะฟา เฮ้อ
ผมถอนหายใจและเดินต่อไปเงียบๆ ไอ้เนมกับไอ้นนนั้นก็ไปเรียนพิเศษเช่นกัน ทำไมแต่ละคนถึงขยันจังวะ ผมก็มีเรียนนะ แต่ของผมไม่ได้ลงทุกวัน แค่นี่ก็จะตายแล้วอ่ะ
' บรี๊นๆ! '
เฮ้อ ผมถอนหายใจอีกรอบอย่างหัวเสีย ใครวะ กูเดินริมจนจะสิงเสาไฟขนาดนี้ยังจะกวนใจอีก
" คิ้วท์บอย " ผมขมวดคิ้วหันไปมองตามเสียงที่ลอยมากับสายลม คิ้วๆ ห่าไรฟะ คุ้นๆ นะ
และเมื่อผมหันไปก็ชัดเจน ผมสีแบบนี้ หน้าแบบนี้ ไอ้ไรอันฝรั่งเน่า
" เออ มีไร " ผมที่กำลังอารมณ์เสียก็หันไปแยกเขี้ยวทันที
" คือช่วยผมทีด้ายหมาย " ผมมองมันที่กำลังทำหน้าหงอยๆ
" ช่วยอะไร " ผมถามแบบกระแทกเสียง
" รถผมน้ามมานจะหมด แต่ผมด้อนโนวทางไปป๊ามใกล้ๆ เลย " ผมมองมันที่กำลังพูดภาษาไทยสำเนียงแปลกๆ ฟังยากฉิบหาย มีปัญญาขับเบนซ์ แต่ไม่มีปัญญาเติมน้ำมัน อะไรของมื๊ง
" เปิดกูเกิ้ลเอา มือถือก็มี หลังเขาเหรอ " ผมพูดพลางทำท่าจะเดินหนี
" มือถือโผมแบตหมด ช่วยด้วยทีเถอะหนา พลีส " ผมถอนหายใจแบบยาวเหยียดและเปิดประตูรถมันขึ้นไปนั่ง
" ไปส่งกูด้วยละกัน ประหยัดค่าแท็กซี่ " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" ได้เลย ซอรี่ที่กวนจายนะ แต่ผมไม่ค่อยได้เอารถมา ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่อง " มันพูดและส่งยิ้มจนน่ารำคาญ
" ทีแรกผมคิดว่าจะต้องเข็นรถซะแล้ว ขอบคุณหนาคนน่ารัก " ผมหันควับทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" กูไม่ช่วยแล้วดีกว่า " ผมทำท่าจะเปิดประตู ไอ้ห่าขึ้นมาให้มันจีบทำไมฟะเนี่ย แต่ผมที่ทำอย่างนั้น ก็ถูกคว้าหมับเข้าที่มือ
" ซอรี่ๆ ผมแค่พูดเล่นนหนา " ไอ้หอกไรอันรีบปล่อยมือผมและยกมือขึ้นแบบขอโทษจริงๆ
ผมคาดเข็มขัดและนั่งบอกทางมันแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่พอคุยกับมันไปเรื่อยๆ ผมว่ามันก็นิสัยดีเหมือนกัน มันเป็นลูกผสมอิตาลี่ไทยแคนนาดา คิ้วหนา ขนตาเป็นแพร ดั้งโด่ง จัดว่าหล่อมากๆ แต่ผมก็ไม่ชอบหน้าแบบมัน ผมว่าหน้าออกแนวเอเชียๆ แบบไอ้ธีร์นั้นหล่อกว่า
ไอ้ธีร์ผมสีน้ำตาลเข้ม ยุ่งๆ นิดๆ คิ้วหนา ดวงตาเรียวมีเสน่ห์รับกับจมูกโด่งสวย ปากปีกนกหยักหนาแบบได้รูป หึ่ยย แล้วกูจะคิดถึงมันทำไมฟะเนี่ย
" คิดถึงธีร์อยู่เหรอ " ผมที่นั่งมากับมันก็สะดุ้งทันที เดี๋ยวนะ มึงพูดบ้าอะไรเนี่ย อ่านใจกูได้เหรอ
" จอดรถ กูจะลง " ผมพูดเสียงเย็นทันที
" ฮ่ะๆ ใจเย็นๆ หนาฟา คือผมก็แค่ลองทายดู " ผมหน้าบึ้งและหันออกไปนอกกระจก
" คือ ตอนเจอฟาที่ปีนข้ามรั้วมา ผมแค่มองดูธีร์ก็รู้แล้ว หมอนั่นดูออกง่ายจาตายปาย "
" ผู้ชายสองคนรักกาน ผมว่าไม่เห็นจะแปลกอาราย ผมก็เป็นเกย์ ผมชอบผู้ชาย และผมไม่แคร์ว่าใครจาคิดยังงาย "
" กูไม่ได้เป็นเกย์ " ผมพูดอย่างหนักแน่น
" แปลว่าฟาไม่ด้ายรักธีร์หรอกเหรอ " ไอ้ไรอันหันมามองและดูยิ้มดีใจ
" กูไม่รู้ แต่รู้แค่ว่ากูไม่ได้เป็นเกย์ "
" คราบๆ ไม่ได้เป็นก็ไม่ได้เป็น แต่ไม่ด้ายรังเกียจใช่หมาย " มันพูดและหันมายิ้มกวน
" รังเกียจอะไร ไม่ใช่โรคติดต่อ " ผมพูดและยังคงหน้าบึ้งอยู่
" ฮ่ะๆ น่ารักจัง ถ้าวันหนายฟาเสียจาย มาหาผมนะ " ผมหันไปจิกตาใส่มัน นี่มึงกำลังจีบกูใช่ม๊าย อยากตะกุยหน้ามันจริงๆ หึ่ยย
ไม่นานมันก็มาส่งผมที่หน้าคอนโด ผมด่ามันที่จงใจเลี้ยวผิดเลี้ยวถูกอ้อมไปมาเพื่อมาส่งผมช้าลง หนอยย ไอ้ฝรั่งขี้นก
" กู๊ดไนท์นะเบบี๋ " เบพ่อง ผมชูนิ้วกลางให้มันเป็นการตอบแทน
และผมจะไม่หลงกลของมันอีกแล้วสาบานได้
-
เบื่อนังน้ำจริงๆ
-
น้ำควรจะหยุดมโนได้แล้วนะ อาการหนักขึ้นทุกที
รังเกียจ ไม่ใช่รังเกลียดนะคะ
-
น้ำควรจะหยุดมโนได้แล้วนะ อาการหนักขึ้นทุกที
รังเกียจ ไม่ใช่รังเกลียดนะคะ
ขอบคุณค่ะ ชอบบอร์ดนี้ก็ตรงนี้ล่ะ 555+ ความหมายเหมือนเกลียดแต่เขียนต่างกัน :call:
-
น้ำควรจะหยุดมโนได้แล้วนะ อาการหนักขึ้นทุกที
รังเกียจ ไม่ใช่รังเกลียดนะคะ
ในชีวิตจริงชะนีขี้มโนนี่เยอะมาก มโนจนน่าตบ :เฮ้อ:
-
อยากให้ฟาปฏิเสธให้มันจบๆไปสักที พอถ้าน้ำรู้ความจริงขึ้นมาฟาจะไม่โดนตราหน้าว่าเป็นคนตอแหลเหรอ ทั้งๆที่เรื่องของฟากับธีร์มันเกิดขึ้นก่อนอีกอะ
-
ฟาหาเรื่องให้ตัวเองอีกแล้ว บอกความจริงน้ำไปเถอะ จะได้จบเรื่องน้ำไปเสียที :เฮ้อ:
-
รำคาญน้ำ :z6: :z6: :z6:
-
ใส่ตัวละครอะไรร้ายๆวี๊ดๆเข้าไปสักตัวได้ไหมคะ เอาไปตบนังน้ำ รำคาญมาก 5555555
-
:m31: โอ๊ย โมโหน้ำ เบื่อ! เมื่อไรฟาจะกล้าๆอ่ะ กล้าหน่อยเซ่
เนี่ยเลยกลายเป็นตัวเองก็เจ็บแถมอึดอัดลำบากใจอีก ไหนจะธีร์
ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวต้องมาเจ็บกับการกระทำของเธออะฟา~
ส่วนน้ำเราต้องขอโทษผู้แต่งจริงๆที่ต้องบอกว่าตอนไหนน้ำโผล่มา
เราจะกวาดตาผ่านไหรือไม่อ่านเลย ฮืออ เราขอโทษ มันอินอ่ะ
แถมเบื่อนางมากๆ ทำใจอ่านไม่ได้แถมรำนางมากๆค่ะ :pig4:
-
เดี๋ยวนะน้ำ คิดได้ไงว่าเขาชอบตัวอะ บ้าบออออ
ธีร์เขาเป็นแฟนฉันนนนนน
-
น้ำมโนเก่ง คิดเองเก่ง ทำคนอื่นลำบากใจเก่ง นี่ว่าธีร์ไม่ทำอะไรที่น่าคิดว่าชอบน้ำแน่ๆอ่ะ เพราะธีร์ชอบฟา รำคาญน้ำ รำ คาญ
-
KING ที่ 22 แฮปปี้เบิร์ดเดย์ความเศร้า
วันนี้วันเกิดของผม ผมตื่นนอนแต่เช้า และพบว่าไอ้ธีร์กำลังทอดไข่ดาวอยู่ในครัว เดี๋ยวนี้มันอัพเกรดครับ มันมีกุญแจห้องผมที่แอบเอาไปปั๊มสำรองไว้ หนอย ผมต้องแอบขโมยคืนมาให้ได้ แบบนี้ผมหมดโอกาสแก้ผ้านอนเลยทีเดียว ไม่งั้นถ้ามันเปิดเข้ามาคงไม่สวยแน่
ผมมองมันที่กำลังฮัมเพลงเบาๆ และใส่ผ้ากันเปื้อนสีชมพูของผม เมื่อคืนมึงได้ไปส่งน้ำหรือเปล่า มึงคิดจะบอกกูบ้างไหม
" แล้วเย็นนี้เรื่องอาหารเอาไง " มันพูดถามพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกจากเอว
" กูโทรบอกคนดูแลบ้านแล้ว " ผมพูดพลางดื่มนมที่มันรินให้
" พ่อแม่ไม่อยู่เหรอ " มันถามผมด้วยความสงสัย
" อยู่เมืองนอก "
" เสียดายจัง " ผมเหลือบมองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ
" เสียดายอะไร "
" จะฝากตัว...โอ้ย เล่นอะไรเนี่ย "
ผมที่รู้ว่ามันจะพูดอะไร ก็เขวี้ยงไส้กรอกใส่หัวมันทันที
" อย่าปากดี " ผมพูดพลางแลบลิ้นใส่มัน แต่สุดท้ายไอ้ไส้กรอกอันนั้น ก็โดนเอามายัดปากผมอยู่ดี อ้ากกก ไม่น่าเลยกู
ตกเย็นวันนั้น ผมทำตามที่ไอ้ธีร์บอกผม ซึ่งก็คือการไปเจอกันที่ร้านคาเฟ่ต์หลังโรงเรียน ผมไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร แต่ผมก็มาอยู่ดี
แต่แรกเดิมทีนั้นผมเคยคิดว่า ในวันเกิดของผม ผมจะนัดมันออกมา เพื่อให้มาเจอน้ำตามที่น้ำขอ และให้มันบอกน้ำ ในสิ่งที่มันอยากจะบอก แต่ผมก็เปลี่ยนใจล้มเลิกมันไป ผมว่าแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว
ผมมาถึงร้านในตอนเย็นหลังเลิกเรียน โดยที่คนอื่นๆ ก็นัดกันไปที่บ้านผมตอนมืดๆ ซึ่งไอ้เนมกับไอ้นนนั้นเลิกเรียนพิเศษไวอยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไร แต่ไอหอกธีร์นี่สิ มันบอกว่ามันต้องไปเรียนสักแปบหนึ่งเพราะพ่อมันรู้จักติวเตอร์ และจะแอบหนีออกมาหาผมที่รออยู่ที่นี่
ผมนั่งอยู่ในโต๊ะที่พวกเราเคยมาประชุมกันครั้งแรก เอาจริงๆ พวกผมไม่ได้จริงจังกับไอ้ชมรมบ้าๆ นั่นแหละ ก็แค่หาเรื่องจะมาสังสรรค์กันธรรมดาแค่นั้น ซึ่งนั่นก็ได้ทำให้ผมเจอกับไอ้ธีร์ที่ทำตัวกวนตีนซะเหลือเกิน จริงๆ ทุกวันนี้ก็ยังกวนเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมก็คือ มันเป็นแฟนผม หึหึ
ผมสั่งชาเย็นมาดื่มรอไอ้หอกธีร์ไปพลาง นี่มึงยังหนีมาไม่ได้อีกเหรอวะ นี่กูมานั่งรอมึงจนรากงอกแล้วนะ ผมเหม่อลอย พลางกดมือถือเล่นบ้าง ดูรายการทีวีในร้านบ้าง เฮ้อ อีกนานไหมเนี่ย
จริงๆ แล้วผมต้องไปดูงานที่บ้านอีก เพราะวันนี้งานวันเกิดที่จัดไม่ได้มีแค่ผม 4 คน แต่วันนี้ก็เป็นวันเกิดน้ำด้วย ซึ่งก็ชอบจัดรวมกันเสมอ คนที่มาร่วมงานจึงมีทั้งเพื่อนห้องผม และเพื่อนของน้ำที่มาหาแดกของฟรีกันทุกปี แต่นั่นก็ทำให้งานยิ่งครื้นเครง และสนุกดี
และผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้อีก แย่ล่ะ ผมควรจะเพิ่มของกินมากขึ้น เพราะผมลืมอะไรไปอย่าง ปีนี้เป็นปีแรกที่ไอ้ธีร์มาด้วย นั่นก็ทำให้รู้เลยว่า พวกผู้หญิงจากห้องอื่นๆ คงจะได้ข่าวและตามมาอีกเยอะแน่ๆ ไม่ได้การล่ะ บ้านจะแตกไหมเนี่ย ผมรีบงัดมือถือออกมาและทำท่าจะกดโทรออก
' กริ๊กๆ '
เสียงพวงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นน้อยๆ ทำให้รู้ว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา ผมรีบเอามือถือลงและนั่งตัวตรงอย่างรอคอย หึ่ยยย ทำไมตอนแรกไม่ตื่นเต้นวะ พอเอาเข้าจริงๆ แม่งตื่นเต้นฉิบหาย
ผมนั่งยิ้มน้อยๆ ทำเป็นไขว่ห้างเปิดเมนูรอแบบไม่ได้สนใจอะไร หึ ไม่ได้อยากรู้เลยว่านัดมาทำไม แต่เห็นอยากให้มา ก็เลยสละเวลามาก็เท่านั้นแหละ ผมเชิดหน้าและยิ้มน้อยๆ เหมือนจะแกล้งคนที่เดินมานั่งข้างๆ
" ฟา "
แต่เสียงเรียกที่ได้ยินนั้น ทำให้หัวใจของผมสั่นไหว มันไม่ใช่เสียงทุ้มนุ่มลึกแบบที่ควรจะเป็น แต่เป็นเสียงใสๆ ของผู้หญิง ผู้หญิงที่ผมคิดอยากให้เป็นคนสุดท้ายที่จะมาที่นี่
" ขอโทษนะ แต่อดไม่ไหวจริงๆ อยากรู้ว่าธีร์จะเซอร์ไพรส์อะไร " ผมตัวชาไปทั้งตัว จ้องมองน้ำที่นั่งข้างๆ ผมด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นดีใจ นี่มัน ไม่ใช่อย่างที่ผมคิด แบบนี้ไม่ใช่ ผมจะต้องออกไปก่อนที่ธีร์จะเข้ามา
แต่ผมที่คิดแบบนั้น ก็ได้ยินเสียงกระดิ่งเล็กๆ หน้าร้าน และได้มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยิ้มอย่างมีความสุข ในมือนั้นถือช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อโตเอาไว้ และกล่องของขวัญเล็กๆ ที่อยู่ในมืออีกด้าน
ผมนั่งลงอย่างอ่อนแรง และมองใบหน้าของผู้ชายคนนั้นที่เดินเข้ามาและค่อยๆ หุบยิ้มลงด้วยแววตาสั่นระริก
ผมมองธีร์ที่เดินช้าลง และจ้องมองผมสลับกับผู้หญิงข้างๆ ด้วยสีหน้าผิดหวัง
" ขอโทษนะ แต่ฟาแอบบอกซะแล้วล่ะ เลยแอบตามมาด้วย " น้ำพูดขึ้นและยิ้มกว้าง มองผู้ชายตรงหน้าด้วยสีหน้าดีใจ
ผมก้มหน้ามองพื้น มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ที่นี่ควรจะมีแค่เราสองคน
" งั้นเหรอ " ผมพยายามสะกดอารมณ์แต่ก็รู้สึกเจ็บปวดกับเสียงพูดที่เสียดแทงไปถึงขั้วหัวใจ
" ของขวัญนี่ เอามาให้ใครเหรอ " น้ำพูดและทำตาเป็นประกาย ผมได้แต่กลั้นหายใจ และหลับตาลงช้าๆ
ผมอยากจะให้ธีร์บอกว่าอะไรกันนะ จะเป็นยังไงถ้าธีร์บอกว่าเอามาให้ผม ทุกอย่างที่พวกเราซ่อนเอาไว้จะถูกเปิดเผยออกมา ทุกสิ่งที่ผมพูดกับเพื่อนนั้น ทุกอย่างล้วนโกหก
" ให้น้ำนั่นแหละ " ผมชะงัก และลืมตาขึ้นจ้องมองคนตรงหน้าที่กำลังกัดกรามแน่น และจ้องมองผมด้วยสีหน้าผิดหวังยิ่งกว่า
" จริงเหรอ ดีใจจัง " ผมมองน้ำที่ดูดีใจสุดๆ และหันมามองผมพลางยิ้มกว้าง
ผมมองน้ำที่ยื่นมือไปรับช่อดอกไม้สีขาวนั่นไว้ ช่อดอกไม้ที่มันควรจะเป็นของผม
" แล้วกล่องนั้น " น้ำจ้องมองกล่องใบเล็กๆ ที่ธีร์ถือมาและถามอย่างมีความหวัง
" สร้อยคอน่ะ " ธีร์พูดและเปิดกล่องข้างในออกให้เห็นสร้อยเส้นเล็กๆ ที่มีจี้รูป...
ผมกัดริมฝีปากเอาไว้ด้วยความขมขื่น กำมือที่สั่นน้อยๆ ไว้แน่น ผมมองสร้อยคอจี้รูปกุญแจฟาวางอยู่ในกล่องอย่างสวยงาม
" ของ...ฟาเหรอ " น้ำมองสร้อยเส้นนั้นและมองผมกับธีร์สลับกัน
" ไม่ใช่หรอก " ผมเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าที่กำลังยิ้มให้ผม และยืนขึ้นหยิบเอาสร้อยคอเส้นนั้นมาใส่ให้ผู้หญิงข้างๆ
ผมมองน้ำที่ดีใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา แต่คนที่ควรจะร้องไห้ มันควรเป็นผมมากกว่า คนที่ทำให้ทุกอย่างมันพังยับเยินขนาดนี้
พวกเรานั่งรถมาด้วยกันเงียบๆ ไปยังบ้านของผม ผมนั่งที่เบาะหลัง เงียบและไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้น้ำที่นั่งข้างๆ กับคนขับเป็นคนบอกทางไป
" บ้านฟาสวยมากอ่ะธีร์ น้ำไปประจำตอนเด็กๆ คุณแม่ของฟาท่านใจดีมาก และก็สอนเปียโนให้น้ำทุกวันเลย น้ำก็มานอนบ้านฟาบ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยถูกชะตากับเนม นน ก็เลยไม่สนิทเท่าฟา เนอะ " น้ำพูดนั่นพูดนี่ยาวเหยียดและหันมาหาผมอย่างมีความสุข
" อืม " ผมยิ้มน้อยๆ และพยายามไม่มองสร้อยจี้รูปกุญแจฟาในคอของเพื่อน
ไม่นานพวกเราก็มาถึงบ้านของผม ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ผมมองดูบ้านหรูสไตล์โมเดิร์น ที่ผนังล้วนเป็นกระจกบานใสบานใหญ่รอบบ้านและติดไฟตกแต่งรอบๆ อย่างสวยงาม คุณพ่อของผมท่านชอบแนวนี้ และรักบ้านหลังนี้มาก แต่ผมก็ขอแยกตัวออกมาอยู่คอนโดเพราะเรื่องครอสเดรสนั่นแหละ
" คุณฟา สวัสดีค่ะ " ผมลงมาจากรถ และบรรดาคนของบ้านก็รีบวิ่งมาต้อนรับ
" คิดถึงจังเลยครับ " ผมพูดเบาๆ และเข้าไปกอดคุณแม่บ้านของผม ทุกคนสนิทกับผมเพราะผมชอบเล่นแกล้งทุกคนจนเป็นนิสัย
" อย่าบอกใครว่าผมไม่ได้อยู่บ้านนี้นะ เข้าใจไหม " ผมพูดเบาๆ บอกทุกๆ คนที่พยักหน้าตอบรับ
ผมเดินออกห่างจากสองคนนั้นและเดินไปยังหลังบ้านของผมที่เป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ เวทีและสวนของผมนั่นช่างเข้ากัน ผมมองเพื่อนๆ บางคนที่มาถึงแล้วและกำลังกินของว่างอยู่ริมสระ ทุกคนนั้นล้วนเป็นเพื่อนผมอยู่แล้ว ผมก็ชอบคุยชอบผูกมิตรไปเรื่อย
" กินกันไปนะ ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน " ผมพูดและยิ้มให้ทุกๆ คนที่กำลังสวาปามของกิน ไอ้สองตัวนั้นยังไม่มาอีกเหรอ พวกมึงอยู่ไหนกันวะ
ผมหันกลับมาและมองเห็นน้ำที่กำลังเดินอยู่กับไอ้ธีร์และชวนมันคุยตลอดเวลา แต่ไอ้ธีร์ที่แค่ทำหน้านิ่งๆ เหมือนกับใจไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย
ผมเบือนหน้าหนีและเดินขึ้นบันไดเล็กๆ ข้างสระเข้าไปยังตัวบ้าน ผมเดินไปตามทางเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่ปูพรมสีครีม เดินขึ้นบันไดสีดำ และมองขึ้นไปยังชั้นสองที่เป็นห้องนอนของผม ตัวบ้านนั้นสามารถมองลงไปยังสระว่ายน้ำได้ และก็พบว่าผู้คนกำลังเข้ามาเรื่อยๆ ไม่ขาดสาย อย่างที่คิดไว้เลย
ผมเดินเข้ามาในห้องนอนที่แสนคิดถึง เตียงสีเข้ม และโคมไฟสวยเหนือเตียง รูปถ่ายตอนเด็กๆ ที่เต็มผนัง และ...
ผมชะงักทันทีที่ไล่สายตาจนมาถึงคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่ประตู คนคนนั้นกำลังทำหน้าเหมือนกำลังจะระเบิดออกมา
" ทำไม " ไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ตรงนั้น พูดเบาๆ ถามผมด้วยแววตาที่แสนโกรธเคือง
ผมนิ่งเงียบและไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหน
" หลังเรียนพิเศษ มึงไปส่งน้ำที่บ้านเหรอ " ผมถามและยิ้มน้อยๆ ให้มัน นี่ผมกำลังพูดอะไรกัน ผมควรจะขอโทษมันไม่ใช่เหรอ
" เดี๋ยวก่อน คุยเรื่องนี้ก่อน! " มันพูดและเดินเข้ามาหาผมด้วยใบหน้าไม่พอใจ สองมือกำแขนผมไว้ด้วยแรงอารมณ์
" ปล่อยกู! " ผมพูดและผลักมันให้ถอยหลังไป
" ไปส่งเพราะไม่มีทางเลือก ไม่ได้อยากทำ ไม่เคยคิดอยากทำเลย ดูไม่ออกเหรอ! " มันพูดและเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
" กูไม่รู้หรอก กูไม่รู้อะไรทั้งนั้น มึงไม่เคยบอกอะไรกูสักอย่าง! " ผมเริ่มตะโกนใส่มัน และเดินหนีไปที่ตู้เสื้อผ้า
" ฟา " มันที่เห็นผมเริ่มหายใจแรงขึ้นและหน้าแดงด้วยความโกรธ ก็เดินเข้ามาใกล้และจับแขนผมเอาไว้
" ไม่ๆ อย่าร้องไห้ " ผมมองมันที่เดินเข้ามาหาผม และจับมือผมเอาไว้
" กูไม่ได้ร้องไห้ " ผมพูดเสียงสั่น ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย มันทำให้ผมเครียดมาก
" ไม่เป็นไรนะ " มันพูดและลูบแขนผมเบาๆ
" ค่อยๆ คุยกันนะ ไม่เป็นไร " มันลูบหน้าลูบแขนผมเบาๆ เหมือนกำลังปลอบโยนผม ทั้งๆ ที่คนที่ควรจะเสียใจ ควรจะเป็นมันมากกว่า
" ของขวัญจะซื้อให้อีกนะ อันนั้นช่างมันเถอะ " มันพูดและพยายามฝืนยิ้มออกมา
" เป็นแบบนี้ จะดีจริงๆ เหรอ " ผมพูดถามมันเบาๆ
" แบบนี้ดีแล้ว หยุดคิดอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องพูด " มันจับผมให้นั่งลงที่เตียง และยิ้มน้อยๆ ให้ผม
" ไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตาซะ แล้วออกมาเจอกันข้างล่าง เข้าใจไหม " มันพูดและจับแก้มผมไว้ทั้งสองข้าง มึงยังไม่ได้เข้าใจอะไรเลย ทำไมมึงถึงเป็นแบบนี้เสมอ
" ไอ้ฟา~ " ผมลุกขึ้นจากเตียงหนีจากมือไอ้ธีร์ทันทีที่เห็นไอ้เนมที่วิ่งเข้ามา
" เอ่อ กูมาขัดอะไรเปล่า " ไอ้เนมยิ้มกวนตีนและทำท่าจะเดินออกไป ที่ไหนละนั่น ถึงมันจะพูดแบบนั้น แต่ก็พุ่งเข้ามากอดผมจนผมกับมันกลิ้งลงไปบนเตียง
" แฮปปี้เบิร์ดเดย์เพื่อนกู กูรักมึงงง " มันพูดพลางซุกไซร้แก้มผมไปมา
" ทำห่าอะไรเนี่ย " ผมเริ่มยิ้มและถีบมันออกไป
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม และเดินไปรอบๆ ห้องของผมอย่างสนใจ
" ไงเพื่อน เบิร์ดเดย์ " ไอ้นนที่เดินมาทีหลังก็เข้าประตูมาพลางยิ้มกวน และมองไอ้ธีร์ที่เดินอยู่ในห้องผม
" สงสัยได้ของขวัญดีว่ะปีนี้ " ไอ้นนพูดพลางเหล่มองเพื่อนมัน
ผมยิ้มน้อยๆ ให้กับคำพูดนั้น ของขวัญจริงๆ น่ะ ได้มาแล้ว ผมจับแขนเสื้อนักเรียนแขนยาวของผม ตรงที่มีสร้อยข้อมือเส้นเล็กๆ ซ่อนอยู่
งานเลี้ยงเริ่มขึ้นด้วยความครื้นเครง ผมที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อยก็เดินลงไปยังสระว่ายน้ำที่จัดงานอยู่ตอนนี้
ผมตาโตมองผู้คนมากมายที่มีทั้งที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก พวกผู้หญิงที่อยู่ห้องต่างๆ และระดับชั้นอื่นก็มาร่วมงานนี้เยอะเช่นกัน ผมมองกล่องของขวัญที่หลายๆ คนนำมาให้ผมวางกองเป็นภูเขาสูง และมองน้ำที่กำลังคุยกับเพื่อนๆ ห้องตัวเองอยู่ ซึ่งก็ได้รับของขวัญเยอะเช่นกัน
" เฮ้ยฟา เบิร์ดเดย์เพื่อน " ผมยิ้มให้เพื่อนๆ ต่างห้องที่กำลังจับกลุ่มคุยกันเสียงดัง
งานนี้ไม่มีสุราหรือของมึนเมานะครับ อายุยังไม่สมควรจะดื่ม และเหตุผลจริงๆ ที่ไม่มีใครกล้าดื่มนั้น เพราะประธานนักเรียนตัวอย่างของเรายืนหัวโด่อยู่แบบนี้ ใครจะกล้าเมาละครับ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ถูกสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลัง ทุกคนต่างอยากมีส่วนร่วมทีิจะได้คุยกับมัน ขอแค่มันตอบรับสักคำสั้นๆ ก็ฟินยาวได้เลยทีเดียว
" น้ำ สร้อยสวยว่ะ ใครให้วะ " ผมที่เดินผ่านกลุ่มน้ำก็ได้ยินสิ่งที่พวกนั้นกำลังคุยกัน
" เฮ้ยย จริงเหรอวะ ธีร์เนี่ยนะ " ผมฟังเสียงของทุกคนที่ดูตื่นเต้นปนอิจฉา และมองดูน้ำที่กำลังยิ้มกว้าง
" คิ้วท์บอย " ผมสะดุ้งทันทีที่รู้สึกว่ามีคนมาสะกิดที่เอว
" วันนี้ก็ยังคิ้วท์เหมือนเดิม " ผมมองไอ้ไรอันที่ส่งยิ้มให้ผมและยื่นของขวัญให้
" ขอบใจ " ผมรับกล่องของขวัญมาและถือมันเอาไว้
ผมสังเกตว่าพวกผู้หญิงหลายคนที่อยู่ในงานก็แอบมองมันเยอะเหมือนกัน แต่ก็นะ ทั้งโรงเรียนเนี่ยก็เห็นจะมีมันกับไอ้ธีร์ที่เด่นเหลือเกิน
" มีอะรายหรือเปล่า ผมดูแล้วฟาไม่ค่อยสนุกเลยนะ " มันพูดและยื่นหน้ามาใกล้ อย่างกวนๆ
" พูดมากน่า " ผมพูดและผลักมันให้เดินเข้าไปในงาน
" บ้านสวยมากๆ อยากอยู่ด้วยจาง " ผมมองมันที่ยังไม่เลิกกวนตีน เดี๋ยวเถอะ
" ฟา " ผมมองคนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่เห็น
" ฮ่ะๆ ฮายธีร์ " ไอ้ไรอันยังคงกวนตีนและหัวเราะน้อยๆ
" อืม เข้าไปข้างในเถอะ อย่ามายืนตรงนี้เลย " ไอ้ธีร์มองหน้าผมและจ้องมองแบบกดดัน
" เข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวจะตามไป " ผมพูดและไล่ไอ้สองคนนี้ให้เข้าไป
" ถ้าไม่เข้าไปก็จะไม่ไปเหมือนกัน " ไอ้ธีร์พูดพลางกอดอกจ้องมองผม
" ผมว่าผมไปดีกว่า " ไรอันพูดพลางส่งยิ้มกวนและเดินเข้าไปในงาน
" ทำไมถึงคุยกับมัน สนิทกันเมื่อไหร่ " ไอ้ธีร์ถามผมถามด้วยเสียงเข้มๆ มึงเริ่มดุกูอีกแล้วนะ ผมทำหน้าเหนื่อยๆ
" ไม่ได้สนิทสักหน่อย " ผมพูดตอบเหมือนบ่นเบาๆ
" เข้าไปกันเถอะ คนอื่นรออยู่ " มันพูดเสียงอ่อนลง
ผมมองมันที่เดินนำหน้าไป ตอนนี้มึงกำลังคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่นะ ผมไม่อยากให้พวกเราเป็นแบบนี้ วันนี้พวกเราควรจะยิ้มและมีความสุขด้วยกันไม่ใช่เหรอ
" ธีร์ " ผมเรียกมันจากข้างหลังเบาๆ
" หืม " มันหันมาและรอฟังสิ่งที่ผมกำลังจะบอก ถ้าดูจากคำตอบรับ มันคงยังโกรธผมอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
" ขอโ... "
" ฟา " แต่ผมที่กำลังจะพูดนั้น ก็ถูกเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาซะก่อน
" ไปกันเถอะ ต้องขึ้นไปกล่าวขอบคุณเพื่อนๆ นะ " น้ำเดินเข้ามาจับมือผม และดึงให้ออกมาจากตรงนั้น
ผมเดินตามแรงที่ถูกจูง และหันกลับไปมองคนที่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น
ด้วยใบหน้าที่หมองเศร้าเหลือเกิน
-
้เดี๋ยวธีร์ไปเรียนต่อจะหัวเราะให้ :katai1:
-
รีบทำอะไรๆให้ชัดเจนเถอะนะ
น้ำเมื่อไหร่จะหมดบทของเธออออ
:hao7:
-
ค่ะน้องน้ำน่ารักจังเลยนะคะ :angry2: :katai1:
-
นี่โทรศัพท์พัง(แอบเล่นโทรศัพท์น้อง)ถึงขนาดต้องล็อคอินมาตอบ
โว้ยยยยยย ลำไยนังน้ำ นี่พอจะเข้าใจความรู้สึกฟานะ แต่แบบบางที่ฟาอย่าไปยอมนังนั่นมากเลย เดี๋ยวเสียธีร์ไปจะหาว่าไม่เตือน นี่ดูธีร์เศร้าๆนะนั้น
ถ้าน้ำป่าวประกาศเรื่องที่ธีร์ให้ของขวัญมันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆอ่ะ
ฟากับธีร์จะต้องรอด ส่วนนังน้ำ ไสหัวไป!!! :katai1:
-
กรี๊ดดดดดด ชื่อตอน ฮือ ขอเม้นก่อนอ่านค่ะ :o12:
ใจไม่แข็งพอที่จะอ่านตอนนี้เลย แง้ :serius2:
เราขอทำใจให้ผ่านไปหลายๆตอนก่อนค่อยมาอ่านละกันนะ ฮือ
เอานังน้ำเน่านี่ไปเก็บที แค่เห็นชื่อแว้บๆก็อยากเบ้ปากแล้ว
-
โถ่ อีน้ำ ว่าจะไม่ด่าแต่ขัดจังหวะตลอดดดด
-
โอ๊ยยย ตอนแรกว่าจะเฉยกับน้ำแต่ไม่ไหววว เมื่อไหร่จะหมดบทเธออ แต่เอาจริงๆ ธีร์ก็ควรบอกน้ำไปนะว่ามีแฟนแล้ว ไม่ต้องบอกว่าเป็นฟาก็ได้ ฟ้าก็ได้งิ
-
ขอตบนังน้ำสักหลายๆทีได้ไหม หมั่นไส้มานานละ
-
โอ้ยยยยยยยย น้ำ ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้
หมดคำจะกล่าวกับเธอจริงๆค่ะ
-
:L2:
-
รำคาญน้ำหน่อยๆแล้วก็ฟากับธีร์ทำอะไรสักอย่างเถอะ ธีร์ไม่น่าประชดไปตอนโกรธอย่างนั้นเลยก็รู้อยู่ว่ายัยน้ำเธอชะนีขี้มโน ฟาก็พูดบอกไปตรงๆเถอะว่าไม่ทำไมน้ำถึงโผล่ไปอย่าให้ธีร์เข้าใจผิด จะเกิดอะไรก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เข้าใจกันผิดไม่ชอบเลย
-
โอโหหหห รำคาญน้ำมากเด้อออ
-
เอาเข้าไป ไม่ได้ดั่งใจสักคน สรุปมีชะนีตัวเดียวที่หรรษา :m31:
-
เบื่อน้ำมากกกก ชอบคิดไปเองสุดๆ โอ๊ยยยยย :fire:
-
..
โฮอออ. ไม่เปรี้ยวเลยอ่ะ เป็นถึง King of Crossdress ทำไมกล้าๆกลัวๆ
ยิ่งเป็นแบบนี้ ยิ่งทั้งช้ำใจและเสียเพื่อน เสียแฟนอยู่ดี
นิสัยติสท์ ติสท์. ไม่น่าจะแคร์ใครอะไรมากเกิน อ้ำๆอึ้งๆ ไม่สมฉายาอ่ะ
..
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
...
-
ฟา ชัดเจนกับตัวเอง และธีร์ก่อนไหม
คนที่ทำให้น้ำมาวุ่นวายตลอดคือฟาเอง
ยอมน้ำ ตามใจน้ำ ทั้งที่ตัวเองไม่มีความสุข
มันเกินไปแล้วจริงๆ
ธีร์ ก็ตามใจน้ำทำไม :z6: :z6: :z6:
จะให้ของขวัญฟาก็ให้สิ
แล้วไปเกรงใจน้ำทำไม งงงงงงงงง
:angry2: ไปให้น้ำทำไม ทั้งที่ตัวเองไม่อยากให้
ขัดใจฟา ธีร์ :z3: :z3: :z3:
ทั้งสองคน ทำตามใจตัวเองสิ ยอมน้ำอยู่ได้
แต่ที่รำคาญที่สุด ก็น้ำเน่า นี่ละ
ไม่มีมารยาท ไม่เกรงใจเพื่อน เห็นแก่ตัวสุดๆ :fire: :fire: :fire:
ใช้ความเป็นเพื่อน เอาประโยชน์เข้าตัวเอง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แงงงง เราอ่านแล้วเราอึดอัดสุดๆไปเลยอะ ไม่นะไม่เอาแบบนี้ แงงงงงงง
-
ขัดใจทำแบบนั้นเรื่องยิ่งยากขึ้นไปอีก
-
คิดว่านำคงรู้ว่าธีร์ไม่ได้ชอบตัวเองและรู้ว่าธีร์ชอบฟาเลยทำแบบนี้แน่เลย
-
KING ที่ 23 เกมส์พระราชา
ผมขึ้นมายืนอยู่บนเวทีเล็กๆ ที่มีลูกโป่งมากมายประดับตกแต่ง ผมมองน้ำที่กำลังกล่าวขอบคุณทุกคนด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ทุกอย่างมันคงจะดีไม่น้อย ถ้าสร้อยเส้นนั้นบนคอของน้ำ มันอยู่ที่คอของผมตอนนี้
" ฟา พูดกับเพื่อนๆ สิ " น้ำหันมาและยื่นส่งไมค์ให้กับผม
ผมค่อยๆ รับไมค์นั้นมาช้าๆ และมองไปยังกลุ่มคนด้านล่าง
" ขอบคุณ ทุกคนที่มาคืนนี้ " ผมรู้สึกว่าไม่รู้จะพูดอะไร ทุกอย่างมันดูมึนๆ อึนๆ ไปหมด
" เฮ้ยฟา ตัวชงแบบมึงหมดมุกได้ไงวะ! " ผมมองดูคนที่ตะโกนขึ้นมา ถ้าเป็นผมปกติก็คงจะอย่างนั้น แต่วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ
" มาๆ พวกเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า " ผมที่ยืนอยู่นั้นก็ถูกแย่งไมค์ไปทันทีจากไอ้หอกนน
" เดี๋ยวจะมีพริตตี้สาวสวยเดินแจกนัมเบอร์ให้ทุกๆ คนนะ ให้รับไว้คนละอัน และแน่นอน ห้าม! แลกกันเด็ดขาด เกมส์ที่เราจะเล่นต่อไปนั้น ทุกคนรู้จักดี กติกาง่ายๆ ผมจะจับสลากคำสั่งจากกล่องนี้ " ผมมองมันที่กำลังชูกล่องกระดาษใบหนึ่งขึ้นสูง และมองพริตตี้สาวสวยที่มันพูดถึง เดี๋ยวนะ ผมหลุดยิ้มทันทีที่เห็นไอ้พริตตี้คนนั้นก็กำลังชูกำปั้นให้ไอ้พิธีกรนี้อยู่
" ทุกคนที่ถือตัวเลข จะต้องฟังคำสั่ง และทำตามผมโดยไม่มีข้อแม้ " เฮ้ย เดี๋ยวๆ มีงี้ด้วยเหรอวะ มันคือเกมส์พระราชา ที่มีมึงผูกขาดเป็นพระราชาคนเดียวสินะ แม่งโครตน่าเล่นเล้ย ไอ้หอก
" ใครที่ไม่ยอมทำตาม จะเจอบทลงโทษสุดโหดจากพวกเรา ไม่ได้ขู่น้า ผมเอาจริง ผู้หญิงเด็กและคนชรา หมาแมวก็ไม่เว้น! " ทุกคนเงียบสนิทกับคำพูดที่เอาจริงเอาจังของไอ้นน ไอ้ห่า แทนที่จะสนุก คนจะสยองแทนสิวะ
" ก.กูไม่เล่นได้ไหม " ผมพูดเสียงอ่อยๆ คำสั่งมันต้องวิตถารแน่ๆ
" อย่าปอดไปเลยเพื่อน กูให้เลขเด็ดมึงแบบแทบจะไม่โดนเลย " มันหันมากระซิบบอกผม แต่เชื่อเถอะ ถ้ามันพูดแบบนี้ สิ่งที่จะเกิดคือตรงกันข้าม
ผมรับเลข 1 มางงๆ จากพริตตี้ ถุยยย จากไอ้หอกเนมที่กำลังเดินแจกเลขไปทั่ว ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่รับลูกบอลเลขเอาไว้ และจ้องมองมาทางผมเช่นกัน
" เอาล่ะ คำสั่งแรก ผมจะให้เจ้าภาพของเราเป็นคนจับ " ผมสะดุ้งทันทีที่ไอ้นนเดินถือกล่องมาให้ผม
" ให้กูเปิดเลยเหรอ " ผมพูดเบาๆ
" จัดไปเพื่อน "
ผมกลืนน้ำลายมองกล่องตรงหน้า และค่อยๆ ล้วงมือเข้าไป อื้อหือเยอะมากกกก ผมกำกระดาษใบเล็กๆ ที่ท่วมมือท่วมแขนผมไปหมด ใครแม่งคิดวะ ผมควานมือไปรอบๆ และขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ ขอเถอะ อย่าโดนกูเล้ยย
" เอาล่ะ ได้มาแล้ว " ไอ้นนพูดอย่างตื่นเต้นและถือกระดาษที่ผมส่งให้ในมือ
" ฟังคำสั่ง "
' แม่งธีร์เลขอะไรวะ '
' นั่นดิ กูอยากโดนคู่กับธีร์ '
' มีคำสั่งจูบแน่ๆ '
' มีคำสั่งลูบเป้าเปล่าวะ กรี๊ดด '
ผมฟังเสียงกระซิบที่ดังระงมอย่างตื่นเต้น ความหื่นกระหายแผ่กระจายไปทั่วสารทิศ และคนที่เป็นที่หมายปองที่สุดก็แน่นอน ไอ้หล่อแฟนผมที่ยืนทำหน้าอึนๆ แบบกูแกล้งตายยังทันไหม
" ขอสั่งใครที่ถือเลขที่ 15 .... " ผมกลืนน้ำลายฟังคำสั่งที่ไอ้นนกำลังพูด
" แลกกางเกงในกับหมายเลข 22 ! " หลังจากจบคำสั่ง เสียงกรี๊ดและเสียงโวยวายก็ดั่งสั่นสนั่นริมสระ
โอ้ยยย ไอ้ห่าใครต้นคิดฟะ กูไม่อยากจะนึกถึงคนที่ต้องใส่กางเกงในลายกุ๊กไก่ของกูเล้ย ถ้าจังเลขกูเข้า
ผมมองผู้หญิงคนนึงเพื่อนของน้ำที่กำลังทำหน้าช็อค และผู้ชายจากห้อง 3 เพื่อนของผมที่กำลังทำหน้าเหมือนถูกหวยอยู่ แหม่ โครตซวยเลยแบบนี้ กูสงสารผู้หญิงที่ต้องใส่กางเกงในเหม็นเขียวของมึงจริงๆ
ผมมองทั้งสองคนที่เข้าไปแลกกางเกงในกัน โดยมีกรรมการเป็นตัวกลาง ผมมองเพื่อนน้ำที่เดินออกมาและร้องไห้โฮ กับไอ้หอกห้อง 3 เพื่อนผมที่กำลังทำหน้าจุกๆ อยู่
" แม่งใส่จีสติงมาซะด้วย " มันพูดพลางเดินอย่างสงบเสงี่ยมไปยืนหนีบๆ ที่ข้างสระตามเดิม
" เอาล่ะ คำสั่งต่อไป " ผมกลืนน้ำลายใจเต้นรัวอีกครั้ง กูต้องรอด กูต้องรอดดด
ผมมองไอ้นนที่เดินถือกล่องไปให้น้ำเป็นคนจับบ้าง
" เอาล่ะได้มาแล้ว " ผมมองไอ้นนที่ก้มลงอ่านคำสั่ง มึงคงสนุกมากสินะ
" หมายเลข 4 ... " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเพราะเลขแม่งไม่ห่างจากผมเลย อ้ากกก
" ถอดเสื้อของคุณออก! " หลังจากสิ้นเสียงคำสั่งนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอย่างกึกก้อง เดี๋ยวๆๆๆ คำสั่งอะไรฟะเนี่ย แล้วถ้าเป็นผู้หญิงจะทำยังง๊ายยย
และเมื่อทุกคนรู้ว่าหมายเลข 4 นั้นคือใครก็ยิ่งเพิ่มเสียงกรี๊ดอีกครั้งราวกับจะขาดใจ ผมยกมือขึ้นอุดหู มองไปยังไอ้... เฮ้ยย เดี๋ยวนะ มึงเหรอเลข 4
ผมกลั้นขำมองไอ้ธีร์ที่หน้ามุ่ยสุดๆ พลางถอดเสื้อเชิ๊ตของมันออกแบบไม่ค่อยพอใจ เผยให้เห็นร่างกายและกล้ามเนื้อสมส่วนที่ผมเคยเห็นมาก่อนแล้วตอนไปสวนน้ำ และไอ้หกแพคสวยๆ นั่น ทำเอาผู้ชายตาร้อนผ่าว และสาวๆ แทบจะลมจับเลยทีเดียว
' อ้ากกก กูตาย '
' โอ้ยย ยิ่งกว่าที่กูจินตนาการ '
' ขอผมจับ ขอผมทัช '
เสียงหวีดและกรีดร้องยังคงดังต่อเนื่อง จนไอ้นนต้องเคาะไมค์เสียงดัง
" เงียบหน่อยสาวๆ ของดียังไม่จบแค่นี้ อยากจะบอกว่าในกล่องนี้มีให้ถอดส่วนอื่นอีกนะ ฮ่าๆ " พอสิ้นเสียงไอ้นน สาวๆ หลายคนต่างกรูกันเข้ามาเกาะขอบเวทีเพื่อขอจับสลากคำสั่งสุดฤทธิ์ นี่ไม่กลัวเข้าตัวเองกันเหรอฟะ
ผมมองไอ้น้ำที่ยืนจ้องมองไอ้ธีร์ตาเป็นประกาย คงจะภูมิใจกับคำสั่งที่ตัวเองจับมากสินะ หึหึ ส่วนล่างมันเด็ดกว่าข้างบนอีก กูว่าถ้ามันโดนถอด สงสัยต้องมีเรียกรถพยาบาลกันมั่งล่ะ
" เอาล่ะคำสั่งต่อไป " ผมมองทุกคนที่กำลังนิ่งเงียบ รอคำสั่งอย่างตั้งใจ คราวนี้มันเดินถือกล่องไปให้ไอ้เนมที่ขึ้นมายืนข้างๆ มันจับ แหม เอาแถวๆ นี่แหละเนอะ
" หมายเลข 1 .... " เฮ้ยยยยย ผมที่ได้ยินเลขตัวเองก็สติแตกเลยทีเดียว ม่ายนะม่ายยยย เร็วเกินไปแล้ว กูตายแน่ กูได้แก้ผ้าแน่นอน อ้ากกกก
" ดื่มน้ำอมฤติ 1 เหยือก! " ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก นึกว่าจะได้เป็นชีเปลือยแล้วกู แต่เดี๋ยวนะ น้ำอะไรฟะ
และเมื่อผมหันไปมองสิ่งที่ผมต้องดื่ม ผมก็แทบจะวิ่งลงจากเวที อ้ากกกก อย่านะโว้ยย เหยือกทึบแบบนั้นมันใส่เยี่ยวไว้หรือเปล่ากูก็ไม่รู้ กูไม่แดกก
ผมถูกไอ้นนคว้าตัวไว้เหมือนจะอ่านใจผมได้ และกอดล็อคผมไว้แน่น
" ปล่อยกูนะโว้ยย กูไม่แด๊กก " ผมร้องโวยวายและพยายามแกะปลิงทั้งสองออกจากตัวแต่ก็ไม่เป็นผล
ผมดิ้นและปิดปากแน่น แต่ไอ้คู่ขาตัวดีของไอ้นนก็ง้างปากผมและกรอกน้ำใส่ผมจนได้ ผมกลืนน้ำในเหยือกนั้นลงไปมากพอดู และสำลักจนหมดแรง
" น้ำอะไร " ผมที่กำลังนั่งคอพับคออ่อน ก็ได้ยินเสียงไอ้ธีร์อยู่ใกล้ๆ ทำไมมึงไม่มาช่วยกู๊ ฮืออ
ผมในตอนนี้นั้นรู้สึกร้อนไปทั้งลำไส้ และขมคออยากอ้วกเป็นที่สุด เหอๆ เล่นมอมกูแต่หัววันเลยนะ
" น้ำหวานธรรมดาเพื่อน ไม่ตายหรอก " ไอ้นนทำหน้ายิ้มกริ่มมองเหมือนรู้กันกับไอ้เนม นี่พวกมึงสองตัวเล่นอะไรก๊าน
" ไหวหรือเปล่า " ไอ้ธีร์ที่ยังคงโชว์หัวนมสีชมพูก็เข้ามาใกล้ผมและถามเบาๆ
" ไหวๆ กูไม่เป็นไร " ผมพูดและพยายามจะลุกขึ้น
" ใครให้มึงเอาของแบบนี้มาเล่น " ผมมองไอ้ธีร์ที่หันไปมองหน้าไอ้นนอย่างไม่พอใจ สงสัยมันคงจะได้กลิ่นแล้ว
" มันเป็นเกมส์โว้ย ไม่ได้แจกจ่ายให้ดื่ม ไม่เป็นไรหรอก นี่บ้านมัน กูก็เพื่อนมัน กูดูแลมันเอง " ไอ้นนพูดพลางตบบ่าไอ้ธีร์ที่ดูโมโหให้ใจเย็นลง
ผมลุกขึ้นยืนและยิ้มกว้างให้ไอ้ธีร์แบบสุดๆ
" กูไม่เป็นไรธีร์ สบายมาก " ผมพูดพลางเกาะแขนไอ้เนมและเอาหัวไถเบาๆ
" มันไปซะแล้ว ฮ่าๆ " ผมได้ยินไอ้เนมหัวเราะเบาๆ และกอดคอผม
" เอาล่ะคำสั่ง... "
" คำสั่งต่อปายยย! " ผมเดินไปแย่งไมค์ไอ้นนและเอามาพูดซะเอง มึงมันทำอะไรไม่หนุกเลย มันต้องสนุกกว่านี้เฟ้ย~
' ไอ้ฟาแม่งเมาแน่ๆ ฮิ้ววว ถอดเสื้อโชว์หน่อยจ๊ะ '
' น้องฟาคนแมน โชว์กล้ามหน่อย ฮ่าๆ '
" ฟา " ผมมองไอ้ธีร์ที่จับแขนผมอยู่
" กูไหว กูบอกว่าไหว " ผมพูดพลางจับมือไอ้ธีร์และส่งยิ้มหวาน
" ฟาไม่เป็นไรหรอกธีร์ ปีที่แล้วก็แบบนี้แหละ " ผมมองน้ำที่เดินเข้ามาใกล้
" เลิกเล่นแล้วเข้าไปในบ้านซะ " ไอ้ธีร์ไม่สนใจน้ำแต่กระซิบที่ข้างหูผมแบบข่มขู่
" เอ้า เล่นต่อๆ " ผมไม่สนใจไอ้ธีร์และล้วงมืิอเข้าไปในกล่องเพื่อดึงคำสั่งออกมา
ผมเหร่มองกระดาษใบเล็กๆ ในมือและก็ต้องยิ้มกว้าง มึงแกล้งกูดีนักใช่ไหม มึงเสร็จกูแน่
" คำสั่ง!... " ผมพูดออกไมค์เสียงดัง พลางเหลือบไปมองเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มละมุน
" หมายเลข 2 กับ 3 ดีฟคิส " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อนรักที่กำลังทำหน้าซีด
" เชี่ยฟา " ไอ้เนมเดินมาหาผมและด้วยความช็อค
" มึงเล่นอะไนเนี่ย ในกล่อง... "
" ไม่มีเลขมึงใช่ไหม " ผมพูดพลางยิ้มแบบชั่วร้าย
" กูไม่ทำ! " ไอ้เนมพูดพลางทำท่าจะวิ่งหนี
" เอ้าไอ้นน จัดการ ฮ่าๆ " ผมหัวเราะอย่างชั่วร้ายและจับไอ้เนมเอาไว้
" ปล่อยกูนะโว้ย! " ไอ้เนมแหกปากและพยายามถีบไอ้นนที่เดินเข้ามา
' จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย! '
และก็แน่นอน ผมเบือนหน้าหนีไอ้สองตัวที่กำลังจูบกันนัวเนีย เอาจริงๆ ต้องบอกว่าไอ้เนมกำลังถูกข่มขืนจูบมากกว่า ฮ่าๆ จบจากนี่มึงต้องเลี้ยงกูนะไอ้นน
" แกล้งเพื่อน ถ้าเจอบ้างอย่ามาร้องนะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม
" กล้าก็เอาดิ กลัวแต่ว่าไม่กล้า " ผมพูดพลางยิ้มเยาะมัน มึงมันสุภาพบุรุษปอดแหก กูไม่กลัวมึงหรอก
" มันไม่ใช่เรื่องกล้าหรือไม่กล้า " ผมหันไปมองมันที่กำลังทำหน้านิ่งๆ เหมือนกูเคยได้ยินอะไรทำนองนี้มาแล้วนะ แล้วมันยังไงวะ แต่มึงก็คงจะไม่บอกกูอีกใช่ไหม
เวลาผ่านไป พวกเรานั้นก็ยังคงเล่นเกมส์นรกนี้ต่อไปเรื่อยๆ บางคนถูกจับโยนลงสระน้ำ บางคนต้องกินขี้มูกตัวเอง บางคนต้องดมเต่าอีกคน บางคนต้องทำสะพานโค้งแดกเป๊ปซี่ แม่งโครตน่าสงสาร
ผมมองทุกคนที่ดูสนุกสนานในค่ำคืนนี้ ผมที่เพิ่งผ่านความเจ็บปวดมาก็รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง
" เอาล่ะคำสั่งสุดท้ายของค่ำคืนนี้!! " ผมที่ตอนนี้เมามากก็ตะโกนใส่ไมค์เสียงดัง
ผมชูกล่องขึ้นและหยิบกระดาษใบเล็กๆ ขึ้นมา สุดท้ายแล้ว ขออย่าให้โดนกูเลย เพี้ยง!
" หมายเลข 6 กับ หมายเลข 17 บอกรักคนที่แอบชอบ! " หลังสิ้นเสียงตะโกนของผม ทุกคนก็โห่ร้องกันอย่างตื่นเต้น ใครวะสองคนนั้น แม่งซวยฉิบหาย ซวยปิดท้ายอายไปทั้งชาติ
แต่เมื่อผมไล่สายตามองหาเจ้าของของเลขนั้น ผมก็แทบอยากจะตีอกชกหัวตัวเองทันทีที่หยิบคำสั่งบ้าๆ นั่นขึ้นมา
ผมมองดูน้ำที่ค่อยๆ เดินเข้ามา หยิบไมค์ที่มือผมด้วยใบหน้าแดงจัด และเดินต่อไปยังคนคนหนึ่ง ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของผม
' ฮิ้วววววว หวีดดดดวิ้ววว! '
ผมจ้องมองไปยังคนสองคนนั้น ที่กำลังยืนอยู่บนเวทีแห่งนี้ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ไอ้ธีร์ที่ตอนแรกก็หน้านิ่งๆ นั้น ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งเครียด และหันมาจ้องมองผมตลอดเวลา แต่ผมก็ทำได้แค่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น มึงอยากจะตอบยังไงก็ตอบไปเถอะ ไม่ต้องมามองกูหรอก
' น้ำเอาจริงเหรอวะ '
' สมหวังแน่มึง ได้ของจากธีร์ด้วยนิ '
' หนุ่มหล่อสาวสวย คบกันไปเลย '
ผมว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนี้เลย ผมลงไปข้างล่างดีกว่า ผมที่คิดแบบนั้นก็ทำท่าจะเดินลงจากเวทีทันที แต่ก็มีมือมือหนึ่งจับผมไว้
" จาปายหนายล่ะฟา หมายเลข 17 คือผมนะ " ผมมองไอ้ไรอันที่จับมือผม พลางหันหน้าไปมองไอ้ธีร์อย่างท้าทาย
" อยู่ฟังคำสารภาพของผมก่อนเถอะ " มันไม่พูดเปล่า แต่ดึงผมกลับขึ้นมาบนเวที และหยิบไมค์อีกตัวจากไอ้นน
" เฮลโล่วคราบเพื่อนๆ " สิ้นเสียงทักทายจากไรอัน เสียงหวีดร้องก็ดังขึ้นอีก
" ผมดีจายจริงๆ ที่ผมถูกคำสั่งนี้ " มันยังคงพูดต่อด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
" มันเป็นเลิฟ แอต เฟิร์ส ไซต์ " ผมมองหน้าไอ้ไรอัน ทำที่มึนๆ อยู่แล้วก็ยิ่งมึนเข้าไปใหญ่ ไอ้ไซ้ๆ นั่นมันคืออะไรฟะ
" ถึงผมจะรู้อยู่แล้ว ว่าต้องผิดหวัง แต่ผมจะม่ายเก็บมันอาวไว้ เวลาเรารักคราย เราก็ควรจาบอกให้เขารับรู้ ไม่อย่างน้าน เราอาจจาสูญเสียมานไป " ไรอันยังคงพูดต่อไป และหันมาหาผมด้วยสีหน้าแน่วแน่ ผมมองมันและเริ่มจะคิดว่า เอ่อ นี่มึงอย่าบอกนะว่า...
" ผมชอบฟา " สิ้นเสียงจากไรอัน ทุกคนต่างเงียบกริบ จนผมได้ยินเสียงจั๊กจั่นอยู่รำไร
' เฮ้ยยยยย! '
หลังจากอึ้งอยู่พักใหญ่ ทุกคนก็ต่างร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ ไอ้ฉิบหาย มึงเลือกเวลาดีมากเลย อ้ากกก
' ไม่แปลกหรอกมึง ใครๆ ก็ชอบฟา ฮ่าๆ '
' ไอ้ไรอันเกย์แดก ฮ่าๆ '
' เสียดายความหล่อ '
' สายเหลือง '
ผมที่ได้ยินทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีก็แย่งไมค์จากไรอันทันที
" เกย์แล้วไง เกย์ไปขี้รดหัวพ่องมึงเหรอ! " หลังจากที่ผมตะโกนด่า ทุกคนก็เงียบเสียงลง
" นี่แหละ ที่รักของโผมล่ะ " ไอ้ไรอันพูดและทำหน้าปลาบปลื้มมาก คือไม่ใช่อย่างน้านโว้ย แต่ผมเคยได้ยินอะไรคล้ายๆ แบบนี้จากคนคนนึง และผมก็คิดว่าเขาพูดถูก เรื่องแบบนี้มันไม่สมควรจะเอามาล้อเลียนหรือล้อเล่น
ผมหันไปมองผู้ชายคนนั้น คนที่บอกผมและดุผมที่เคยพูดจาล้อเล่นแบบนั้นออกไป แต่เมื่อผมจ้องมองไอ้ธีร์แล้วก็พบว่ามันไม่ได้กำลังมองผมอยู่ตอนนี้ แต่สายตากำลังจับจ้องไปที่ไอ้ไรอัน เป็นสายตาที่เหมือนกับเตรียมพร้อมจะแหวกตับและแดกไส้มันแน่ๆ ไอ้ไรอันเอ๋ย กูไว้อาลัยมึงล่วงหน้า ผมคิดและทำท่าระลึกถึงพระบิดา พระบุตรและพระจิต
" หวังว่าจาทำให้ธีร์ คิดได้บ้างน้า " ผมมองไรอันที่เดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ และก้มลงกระซิบข้างหูผม และเดินลงจากเวทีไป
หลังจากจบจากไรอัน ผมหันไปมองคนอีกคนที่กำลังจะบอกรักคนที่ชอบอยู่ตอนนี้ ผมมองน้ำที่ดูตื่นเต้นและถือไมค์ด้วยมือที่สั่นเทา
" ค..คือ น้ำเคยพูดคำๆ นี้ไปแล้ว แต่ว่า ครั้งนี้ จะขอลองดูใหม่... " ผมกลั้นหายใจ ฟังสิ่งที่น้ำกำลังจะพูดออกไป
" ธีร์...น้ำชอบธ... "
" งั้นก็ต้องขอโทษด้วย เพราะผมก็จะพูดเหมือนเดิม ผมมีแฟนแล้ว ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ แต่ผมรับมันไม่ได้จริงๆ " ผมมองไอ้ธีร์ที่แย่งไมค์มาจากไอ้น้ำและพูดเสียงดังชัดเจนจนก้องกังวาลไปทั้งงาน
ผมมองน้ำที่น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา และมองไอ้ธีร์ที่หันหลังลงจากเวทีไป ผมไม่รู้ว่าผมควรจะรู้สึกยังไง ผมสงสารเพื่อน แต่ผมก็รู้สึกสงสารตัวเองด้วย ผมไม่อยากทำอะไรผิดพลาดอีกแล้ว
' ไอ้ธีร์แม่งโครตใจร้าย '
' ไม่ให้พูดด้วยซ้ำ '
' ธีร์มีแฟนแล้วจริงๆ เหรอวะ ไม่จริงอ่ะ '
ผมมองดูทุกคนในงานที่ดูสับสน มีผู้หญิงหลายๆ คนที่ดูชอบใจที่น้ำถูกปฏิเสธ และหลายคนที่กำลังร้องไห้เพราะเพิ่งได้รู้ ว่าผู้ชายที่ตัวเองหมายปองนั้น มีแฟนแล้ว
ผมได้แต่นิ่งเงียบอยู่ตรงนั้น และค่อยๆ เดินไปหาเพื่อนที่กำลังเสียใจอยู่
" น.น้ำ " ผมเรียกเพื่อนเบาๆ
แต่ผมที่เรียกเพื่อนนั้นก็ต้องตกใจมาก เพราะว่าน้ำที่ก้มหน้าอยู่นั้น ก็เงยหน้าหันมาทางผมทันทีด้วยใบหน้าที่เหมือนกำลังโกรธแค้นผม
" ฟ.ฟา " ผมถอนหายใจมองหน้าน้ำที่สีหน้าเริ่มอ่อนลง เมื่อกี้คงเข้าใจผิดสินะ
" ไม่เป็นไรนะ " ผมถามเพื่อนเบาๆ และน้ำก็ยิ้มให้ผมทั้งๆ ที่น้ำตาไหลพราก
" ไม่เป็นไรฟา จริงๆ ก็เคยคิดไว้แล้ว " น้ำพูดด้วยเสียงสั่นเทา ผมยิ้มให้เพื่อน และลูบหลังอย่างปลอบประโลม
" แต่รู้อะไรไหมฟา " น้ำที่เหมือนจะเงียบไปตอนแรก แต่ก็กลับพูดต่อไป
" ธีร์จะต้องเปลี่ยนใจ ยังไง ธีร์กับแฟนคนนั้นก็ไปกันไม่รอดหรอก คอยดูสิ " ผมหน้าซีดลงและจ้องมองเพื่อนที่พูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น มันหมายความว่ายังไงกัน...
" ฟา ไปดูไอ้ธีร์เถอะ " ไอ้นนจับไหล่ผมเอาไว้และดึงให้ถอยห่างจากน้ำ
ผมออกมาจากตรงนั้น หันกลับไปมองน้ำที่ยังคงจ้องมองผม นี่มันอะไรกัน ไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหม ผมคงคิดมากเกินไป
ผมหันหลังกลับและเดินออกจากสระหลังบ้าน เลิกสนใจสายตาของน้ำ และนึกอย่างเดียวว่าผมควรจะหาไอ้ธีร์ให้พบก่อน ผมเดินเข้าไปยังตัวบ้าน และยังคงได้ยินเสียงไอ้นนที่เป็นพิธีกรต่อไป ผมเริ่มจะเดินเอียงๆ และเกาะนั่นเกาะนี่ไปเรื่อย เพราะจริงๆ แล้วผมมึนมาก ก็เล่นซัดเหล้านอกซะเป็นเหยือก อยากอ้วกชะมัด
ผมเดินมึนๆ ขึ้นไปบนชั้นสองบนห้องนอนของผม แต่ที่นั่นกลับว่างเปล่า นี่มันไปอยู่ตรงไหนกันนะ ผมเดินไปเรื่อยๆ ตามห้องที่เปิดเอาไว้ ห้องหนังสือ ห้องเกมส์ ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ทั้งชั้นนี้ไม่มีไอ้ธีร์อยู่เลย ไปไหนกันนะ
แต่ผมที่เดินเรื่อยๆ อยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังขึ้นเบาๆ ผมเงยหน้าขึ้น เงี่ยหูฟังเสียงอันไพเราะนั้น มันน่าจะมาจากชั้นบนสุดของบ้านนี้ ซึ่งเป็นที่ที่สร้างไว้อย่างสวยงามที่สุด มันเป็นหลังคาใสที่มองเห็นท้องฟ้า และรวมเครื่องดนตรีทุกอย่างเอาไว้ในนั้น
ผมค่อยๆ เดินขึ้นไปช้าๆ และแง้มประตูห้องดนตรีออก เผยให้เห็นภาพของผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังบรรเลงบทเพลงเศร้า อยู่ที่เปียโนหลังใหญ่
" เพิ่งรู้นะว่าเล่นเป็นด้วย " ผมพูดและเดินเข้าไปหาคนคนนั้น แฟนผู้หน้าหงิกงอของผม
" มึงทำอะไรไม่เป็นบ้างไหมเนี่ย " ผมนั่งลงข้างๆ มันและเท้าแขนมองมันอย่างประหลาดใจ
" สิ่งที่ทำไม่ได้น่ะ มี " มันหยุดบรรเลงเพลง และหันมามองหน้าผม
" อะไรล่ะ " ผมถามพลางเลิกคิ้วสงสัย
" ถ้าพูดออกไปได้ง่ายๆ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้ " มันพูดพลางเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าด้านนอก
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ
" ครับ " มันตอบรับเสียงหวาน นี่มึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ ผมจ้องหน้ามันและมันก็จ้องหน้าผม ผมยิ้มหวานให้มันที่เริ่มยิ้มตอบเช่นกัน
" ทำไมมึงถึงขึ้นบ้านกูโดยพลการ! " ผมหุบยิ้มและหยิกแขนมันทันที และตอนนี้ท่อนบนมันก็ยังคงเปลือยเปล่า หนอยย
" มันเจ็บนะ " มันร้องและจับมือผมให้หยุดหยิกมัน เป็นไงละมึง เหมือนมดทั้งรังเลยไหม
" ทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน นี่มึงไปกี่ห้องแล้วเนี่ย " ผมพูดพลางลุกขึ้นกะฟาดกบาลมันด้วย
" ก็มันสวยดี " มันพูดและลูบแขนกล้ามๆ ของมัน หึ่ยย
" ไปเลย ลงไปเลย มึงทำงามหน้าเอาไว้ ทำงานกร่อยไปเลย " ผมพูดพลางพยายามลากมันออกมาจากห้องดนตรี
" จะให้พูดกี่ครั้ง ก็จะพูดเหมือนเดิม " ไอ้ธีร์พูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง ซึ่งคำพูดนั้นกลับทำให้ผมอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
ผมว่าผมอยากอธิบายมันเรื่องน้ำ ผมควรบอกว่าที่น้ำโผล่ไปที่คาเฟต์วันนี้เป็นเพราะน้ำแอบเห็นข้อความของมัน ผมไม่อยากให้มันเข้าใจว่าผมพาน้ำไป ผมอยากปรับความเข้าใจเราสองคนใหม่
" ธีร์ " ผมเรียกมันอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินตามมันลงบันได
" ว่าไง " มันตอบรับผมเสียงแข็ง หนอย เปลี่ยนไวจังนะ
" เรื่องน้ำวันนี้น่ะ... "
" ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! " ผมตกใจทันทีที่มันหันกลับมาคว้าแขนของผมไว้แน่น และยื่นหน้าเข้ามาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
" กูแค่... " ผมแค่อยากอธิบาย
" หยุด! พูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น ให้มันจบได้ไหม ขอร้องเถอะ จะบ้าตายอยู่แล้ว " มันพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดและกำแขนผมเอาไว้
" ได้ไหมฟา " มันพูดอ้อนวอนผม ด้วยสีหน้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
" เรื่องวันนั้นที่ไปส่งผู้หญิงคนนั้น เพราะว่าเธอบอกว่าตัวเองกำลังป่วย ทำท่าเหมือนจะล้มลงไปทุกนาทีถ้าปฏิเสธ " ธีร์พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด เหมือนขอร้องให้ผมเข้าใจ
" ไม่อยากทำเลย ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้ว " มันยังคงพร่ำพูดถึงอย่างทรมาน นี่ผมกำลังทำร้ายมันสินะ ผมไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้เลย ทุกอย่างที่มันทำกับน้ำก็เพื่อผมสินะ
" กูเข้าใจแล้ว ไม่เป็นไร " ผมพูดและจับมือมันเอาไว้ จ้องมองมันที่กำลังเงยหน้าขึ้นจ้องมองผมใกล้ๆ
" ขอบใจนะ " ผมพูดต่อพลางยิ้มน้อยๆ ให้มันสบายใจ ผมจะไม่งี่เง่าแล้ว ผมอยากให้เราเข้าใจกัน
พวกเราจ้องตากัน ถึงผมจะไม่ได้พูดอธิบายอะไรออกไปก็คงไม่เป็นไร ทุกอย่างจะเหมือนเดิม พวกเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เป็นแฟนกันอย่างที่ผ่านๆ มา
แต่พวกเราที่ยังคงจ้องมองกันนั้น ผมรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้เราทั้งสองค่อยๆ เข้าหากันช้าๆ ผมมองดูริมฝีปากหยักสวยของคนตรงหน้าที่กำลังเข้ามาใกล้ ได้ยินไปถึงเสียงของลมหายใจ นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ก็เหมือนจะห้ามใจไม่อยู่อีกแล้ว
' อึก...พรวดด! '
และแล้วก็ห้ามไม่อยู่จริงๆ อ้ากก
ชั่วอึดใจแห่งเวลาอันแสนสำคัญนั้น ผมก้าวถอยหลังผละออกจากคนตรงหน้า จ้องมองลำตัวของมันที่มีแต่อ้วกของผมอาบอยู่ งืออ
ขอโทษนะ แต่ทุกอย่างมันเกินลิมิตร่างกายแล้ว ผมไม่อาจสกัดกลั้นไม่ให้อ้วกโพยพุ่งได้อีกแล้ว
แต่ทำไมต้องตอนนี้ โอ้ยกูอยากต๊าย
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ธีร์น่ารัก น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ สู้นะทั้งสองคน
ส่วนอีน้ำไปไกลๆไปทำคนเขาทรมานขนาดนี้
-
ธีร์คงหมดอารมณ์5555 :hao7:
-
อีนังน้ำไปไกลๆส้งตีนกูเลยน้าาา
ธีร์กับฟาสู่ต่อไป รีบบอกความในใจให้รู้กันเร็วๆนะ
-
น้ำค่ะคุณแม่เริ่มไม่ปลื้มหนูแล้วนะให้โอกาสแก้ตัวนะคะอย่ายุ่งกับน้องธีร์คนนี้แฟนน้องฟาค่ะเข้าใจนะคะ
-
5555 ฟา ลูกกกกก เอ็นดูและสงสารไปพร้อมๆกัน
หวังว่าหลังจากนี้น้ำจะไม่ทำอะไรไม่ดีอีกนะ ฟานั่นเพื่อนเธอไม่ใช่หรือน้ำ?
-
อิน้ำเน่า ยังทำคนชื่อน้ำคนอื่นแปดเปื้อนไม่พอนะหน้าด้าน ร่า*ได้อีก ผู้ชายไม่เยก็ยังไงก็ไม่เยปะถึงหล่อนจะอ่อยยังไงหรือแหวกรูให้เขาก็ไม่เยเข้าใจเนอะเลิกมโนแล้วไปสั่งแท่งปลอมมาใช้เถอะบ้านมีตังนี่ :angry2:
-
น้ำอย่าทำไรฟานะ!!!! อยากท่องมนต์กฤษณกาลีใส่หล่อน ลำไย
แล้วน้องฟารู้กกกกก อ้วกผิดเวลาเว่อร์ *จับตีก้นแมะๆ*
ตอนนี้อยากขอบคุณไรอัน รักเธอ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
อยากให้ธีร์ระเบิดออกมาสักทีฟาจะได้รู้สึกตัวสะบ้างอะไรๆๆก็ให้นังน้ำไปสะหมด หน้าด้านมีเพื่อนแบบนี้สมมุติว่านางยังไม่รู้ใครเป็นแฟนธีร์ยังมีหน้าไปแช่งเขาอีกนะ แล้วถ้ารู้ว่าคนที่เป็นแฟนตัวจริงๆคือฟานางจะบ้าขนาดไหน เธอมาทีหลังแล้วยังขอร้องให้ช่วยเรื่องธีร์จากฟาไปเยอะแยะ คนอะไรกันไม่เคยรู้ค่าเพื่อนเลยจะเรียกร้องเอาท่าเดียวใช้คำว่าเพื่อนสนิทเป็นค่าตอบแทนเหรอแย่มาก เอาสิถ้านังน้ำรู้ว่าฟาเป็นแฟนธีร์แล้วเธอทำร้ายและหักหลังความเป็นเพื่อนที่ฟามีให้นะคิดว่าธีร์ไม่ปล่อยหล่อนไว้แน่งานนี้มีระเบิดนิวเคลียร์ทำร้ายล้างสูงรอคอยเธออยู่กะแค่นี้ธีร์ก็อดกลั้นมากพอแล้วดูสิ ฟาก็เหมือนกันรักตัวเองสะบ้างอย่าให้เพื่อนไปสะหมดแล้วเป็นไงตัวเองได้อะไรบ้าง มีแต่ความเสียใจที่ทำให้คนนี้ต้องเจ็บปวดแบบนี้กับการแคร์เพื่อนมากเกินไป ฉลาดบ้างเถอะลูกเอ้ยโลกนี้ไม่มีใครไม่เห็นแก่ตัวหรอกแม้แต่คำว่าเพื่อน อย่างเพื่อนที่เรียกว่าสนิทนังน้ำมันยังมองไม่เห็นค่าเลยกดต่ำเพื่อไต้เต่าตัวเองให้สูง เลิกก็เลิกไปซะเพื่อนแบบนี้ มีไว้ก็มีแต่นำความทุกข์มาให้ตัวเราเอง
-
o22 น้ำรู้แล้วหละ
-
ถถถถถถถถ......น้ำเน่า มีหน้ามาพูด o18
" ธีร์จะต้องเปลี่ยนใจ ยังไง ธีร์กับแฟนคนนั้นก็ไปกันไม่รอดหรอก คอยดูสิ "
:angry2: ตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้ แช่งเขาซะอีก
แล้วธีร์จะต้องเปลี่ยนใจ ไปรักน้ำเน่าเหรอ :z6:
เหอะ....บอกรักธีร์กี่ครั้ง ธีร์ ก็ไม่ไปรักนางหรอก
ยัง..ยัง ไม่สำนึกตัว ประสาทช้าซ้าจริงๆ
แต่ท่าทางน้ำเน่า จะรับรู้ว่าแฟนธีร์ เป็นฟา
เหมือนจะคิดทำร้ายฟานะ เลวววววววชาติ ต่ำตมมมมมม :fire: :fire: :fire:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยน้ำพอเถ้อะะะะ
อยากให้ธีร์ชัดเจนไปเลยอะ ชีดเจนกว่านี้ได้ไหม งืออออ
ตอนจบคือพีค อห ไหนคือความโรแมนซ์ หมดกันนุ้งฟาาาา 555555555
ปล. อยากให้นุ้งฟาครอสเดรสอีกอะ งือออ
-
มั่นหน้าเหลือเกินนังน้ำ ถึงเขาเลิกกับแฟนเขาก็ไม่เอาเธอแน่ๆ อย่าดันทุรังเลย 555555555555
-
เหมือนน้ำจะบอกเป็นนัยๆ ว่ารู้ว่าใครเป็นแฟนธีร์ :hao3:
-
:pigha2:โถ.....ฟาาาาาาา รอตอนต่อไปคร่าา
-
รู้สึกว่าพระเอกของเราจะเป็นผู้เสียสละมากเหลือเกิน โดนทำร้ายตลอด สงสารมากอะ ปฏิเสธผู้หญิงที่บอกรักก็หาว่าใจร้าย ทั้งที่ก็ไม่ได้รักน้ำเลย พอมาถึงเรื่องฟา ฟาเองก็ดูจะให้ความสำคัญกับน้ำมากเกินไปจนลืมความรู้สึกของพระเอกเราไป เกินเป็นพระเอกเรื่องนี้มันช่างน่าสงสาร ไม่ค่อยมีใครเห็นใจ สู้นะลูก เออ เอาตรง ๆ เรายังรู้สึกว่าตัวละครขอฟาดูมีความเป็นไบโพล่ายังไงไม่รู้ เหมือนจังหวะจะซึ้งละแต่ดันตลกโปกฮาออกมาเฉย สักพักก็กลับไปเศร้าอีก เหมือนจังหวะยังไม่ได้ หนูลูก สู้ๆนะ
-
จะไม่กังวลน้ำเลยถ้าสองนี้ชัดเจนกว่านี้แล้วนายเอกรู้ทันน้ำสักทีเถอะกลัวจะโง่โดนแย่งธีร์นี่แหละ ธีร์เป็นคนกลางพูดประกาศไปเลย รำคาญ!!
-
พระเอกนี่แสนดีเกิ๊นน ส่วนฟาก็ไม่ต้องยอมเพื่อนขนาดนั้น ไม่ใช่มาเทพระเอกตอนหลังเพราะยัยน้ำเน่าอีกนะ จะเชียร์ให้พระเอกไปเรียนนอกเลยคอยดู #อินจัด
-
จะร้องไห้ มันกำลังจะดีอยู่แล้วว หนูไม่น่าอ้วกเลยลูก 5555555555555555555555
-
น้ำน่าจะรู้นะว่าฟากับธีร์คบกันแต่แค่ทำเป็นไม่รู้แอ๊บใสๆไป
เพราะว่าเข้าหาธีร์ทางฟาได้ง่าย อึดอัดกับธีร์และฟานะ
ไม่รู้ทำไมไม่ลองเปิดใจคุยกันไปดูจากสถานการณ์ก็ใกล้จะจบ
มัธยมกันแล้วมั้ยน่าจะเคลียร์กันไปซะธีร์แสดงออกว่ารัก
แต่ไม่ยอมพูดกับฟาไปตรงๆการกระทำสำคัญกว่าคำพูด
แต่ถ้าบอกกันสักหน่อยก็จะช่วยเพิ่มความมั่นใจได้อีกนะ
ส่วนฟาก็เริ่มรู้สึกดีๆกับธีร์แล้วล่ะแต่คงยังสับสนอยู่
เราเลยคิดว่าถ้าธีร์เปิดใจกับฟาก่อนอะไรๆอาจจะดีกว่านี้
ขนาดไรอันมาช่วยกระตุ้นให้แล้วนะเนี่ย:(
-
หมดกันฟา อุตส่าก์จะได้จูบกันแล้ว 5555
ส่วนน้ำน่ารำคาญมากกกกก นางต้องรู้เรื่องธีร์ฟาแล้วแต่ยังแกล้งให้หาช่วย
นังมันร้ายย ฟาไม่ต้องช่วยแล้วนะลูก สนใจแฟนตัวเองก็พอนะ
-
สุดท้ายน้ำก็เริ่มโผล่หาง
-
โหยยยยย นี่เราสมัครเว็บเพื่อมาตอบเรื่องนี้เลยนะคะ 55555 คือเพิ่งเคยอ่านแบบจริงจังเรื่องแรก เรื่องนี้แนวแปลกไม่เคยอ่านด้วย จะตอบตั้งแต่ตอนที่แล้วและไม่มีเวลา 555555
คือรำคาญน้ำมากก ร้ายมากกก เห็นแก่ตัวที่สุด ขอเถอะอย่าดราม่าเยอะเลยค่ะ เราเครียด เราชอบเรื่องนี้มาก แต่ไม่อยากได้ดราม่าแล้วอะ น้องฟาชัดเจนกับความรู้สึกเถอะ พูดความจริงได้แระ คือแบบธีร์หายากนะ รักขนาดนี้ ตัดกลับไปตอนแฮปปี้เดินชอปปิ้งได้ม๊ายย~~
-
ธีร์ไม่กล้าบอกฟาเพราะคงกลัวฟาจะรีบปิดกั้นตัวเอง
ฟาก็ไม่กล้าคิดไกล เพราะกลัวธีร์จะแค่ล้อเล่น
แต่ที่แน่ๆน้ำรู้แล้วชัวร์ แต่สงสัยว่ารู้ตั้งแต่ตอนไหน
-
อึดอัดใจจังเลยย นังน้ำ นังหน้าด้านนน :z3: :z3:
-
ขออนุญาตแปะสารบัญนะคะ อยากรวบรวมไว้ดูเองด้วย :impress2:
ตอนที่ 1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3775752)
ตอนที่ 2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775988#msg3775988)
ตอนที่ 3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3778336)
ตอนที่ 4 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3781230)
ตอนที่ 5 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3785379#msg3785379)
ตอนที่ 6 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3792410#msg3792410)
ตอนที่ 7 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3793479#msg3793479)
ตอนที่ 8 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3796439#msg3796439)
ตอนที่ 9 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3797563#msg3797563)
ตอนที่ 10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3800279#msg3800279)
ตอนที่ 11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3803577#msg3803577)
ตอนที่ 12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3804403#msg3804403)
ตอนที่ 13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3806182#msg3806182)
ตอนที่ 14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3807147#msg3807147)
ตอนที่ 15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3808044#msg3808044)
ตอนที่ 16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3808561#msg3808561)
ตอนที่ 17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3809535#msg3809535)
ตอนที่ 18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3809535#msg3809535)
ตอนที่ 19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3810861#msg3810861)
ตอนที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3811152#msg3811152)
ตอนที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3812459#msg3812459)
ตอนที่ 22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3812875#msg3812875)
ตอนที่ 23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3813313#msg3813313)
-
KING ที่ 24 คำที่ไม่อาจเอ่ยออกไป
ผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันหมุนวนไปหมด นี่ผมอยู่ที่ไหนกันนะ มันช่างหนาวเย็นเหมือนกับล่องลอยอยู่บนผืนน้ำกลางท้องทะเล
" ฟา "
ผมได้ยินเสียงเรียก มันเป็นเสียงที่เหมือนกับลอยมาตามสายลม ผมเงยหน้าขึ้นสูดกลิ่นเกลือที่กำลังลอยวนอยู่ในอากาศ แสงแดดที่ส่อง...
" นอนดีๆ จะตกเตียงแล้ว " ผมสะดุ้งลืมตาขึ้นทันทีที่มีคนจับแขนผมเอาไว้ โอ้ยย กำลังฟินอยู่เชียว
ผมเริ่มปรับสายตาให้ชินกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ และเมื่อเพ่งมองดูดีๆ ก็เอ่อ... เฮ้ยยย
ผมลุกพรวดขึ้นจากเตียงและถอยหลังล่นไปที่หัวเตียงทันทีิ แต่พอทำแบบนั้นโลกก็เหมือนจะกลับด้านอีกแล้ว
" จะหนีไปไหน มานอนดีๆ " ผมมองไอ้ธีร์ที่ใส่เสื้อเรียบร้อยแล้ว และกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เตียงของผมในห้องนอน
" กู นอนไปนานยัง " ผมถามเบาๆ พลางมองไปรอบๆ ห้อง
" ก็นานอยู่ " มันพูดและบิดผ้าขนหนูในมือ
" แล้วงานเลี้ยงอ่ะ " ผมตกใจทันทีที่นึกขึ้นได้ ฉิบหายละทิ้งงานมาเฉย
" นี่ตี 3 แล้ว เขากลับกันไปนานแล้ว " ไอ้ธีร์พูดพลางทำหน้าแบบเอือมๆ
" ม..มึง เช็ดตัวให้กูเหรอ " ผมที่เห็นมันเปลี่ยนเสื้อผ้าไปแล้ว ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ผมอ้วกใส่มันแบบเต็มๆ เลยทีเดียว และเดี๋ยวนะ ก่อนหน้านั้นพวกเรา...
ผมหน้าขึ้นสีทันทีที่คิดว่าก่อนที่ผมจะอ้วกพวกเรานั้นกำลังจะทำอะไร ไอ้ฟานะไอ้ฟา ปล่อยตัวปล่อยใจเกินไปแล้ว
" เป็นอะไร ยังมึนอยู่เหรอ " มันถามพลางขมวดคิ้ว
" ดีขึ้นเยอะแล้ว มึงไปนอนเถอะ " ผมโบกมือไล่มันและนอนลงหันไปอีกด้าน
" ดื่มน้ำหน่อยไหม ช่วยได้นะ " มันถามและขยับตัวมานั่งบนเตียง
" กูเดินไม่ไหว " ผมพูดงึมงำ จริงๆ ก็หิวนะ แต่ยังไม่หายมึนเลย
" ให้อุ้ม... "
" ไม่ต้องๆ " ผมหันไปเบรกมันทันที ไม่งั้นคงเป็นเหมือนตอนไปห้างกับมัน
" งั้นก็ตามใจ " มันพูดพลางลุกขึ้นยืน
" มึงจะไปนอนไหน " ผมถามมันที่กำลังเดินไปที่หน้าต่างห้องนอน
" ก็คงไปนอนกับไอ้นนมั้ง " ผมขมวดคิ้วมองมัน
" ไอ้นนคงนอนอยู่ห้องข้างๆ กับไอ้เนมมั้ง มึงจะไปอัดเพิ่มอีกได้ยังไง ตัวอย่างกับ...มึงตัวใหญ่ " ความปากดีของผมเกือบจะด่ามันอีกละ
" ไอ้นนนอนอยู่ห้องรับแขก ห้องข้างๆ นี่ไอ้เนมนอนคนเดียว " ผมขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีกที่ได้ยินแบบนั้น
" ทำไมวะ มันทะเลาะกันเหรอ " ผมถามมันแบบงงๆ ปกติไอ้สองตัวนั่นมันนอนด้วยกันบ่อยจะตาย
" สงสัยดีฟคิสทำพิษ " ไอ้ธีร์พูดและหันมามองผม เวรล่ะ ผมแกล้งมันมากไปสินะ และไอ้หอกนนก็เอาจริงซะด้วย
" กูจะไปดูมันหน่อย " ผมพูดพลางยันตัวลุกขึ้น
" เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ " ไอ้ธีร์ที่เห็นแบบนั้นก็รีบเดินกลับมาจับผมให้นอนลง
" นมร้อนไหม เดี๋ยวชงมาให้ " มันพูดและยิ้มน้อยๆ
" อื้อ " ผมตอบพยักหน้าตอบรับแบบมึนๆ และมองมันเดินออกจากห้องไป หึหึ ได้การละ
ผมที่เห็นมันออกไปแล้ว ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นพยายามทรงตัวให้ได้มากที่สุด และเกาะผนังห้องคลำไปห้องข้างๆ ที่เป็นห้องนอนรับแขกของบ้าน
ผมเปิดประตูเข้าไป และเห็นไอ้เนมนอนอยู่ในความมืดคนเดียว มึงไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา โกรธจริงๆ เหรอคราวนี้
ผมเดินไปที่เตียง และคลานขึ้นไปจ้องมองมันใกล้ๆ
" มึงเป็นอะไร " ผมถามมันที่ยังคงนอนลืมตาแต่กลับไม่กระดุกกระดิกสักนิด
" กูไม่รู้ " มันพูดและหันมามองผมแบบเคืองๆ
" กูขอโทษ มึงโกรธกูเหรอ " ผมถามมันที่หันหน้าหนีไปแล้ว
" กูไม่ได้โกรธมึง " มันพูดเสียงเบาๆ ไม่เหมาะกับมันเอาซะเลย
" แล้วมึงเป็นอะไร " ผมพูดและจับตัวมันให้หันมาหาผม
" กูจะเลิกคบไอ้นน " มันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งมันทำให้ผมตกใจ
" เฮ้ย ใจเย็น โกรธกันก็เครียกัน... "
" มันบอกว่ามันชอบกู " ผมพูดไม่ออก นี่จริงเหรอเนี่ย แปลว่าผมเดาถูกมาตั้งแต่แรกแล้ว
" มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้น กูก็ชอบมึงเหมือนกัน มึงเพื่อนรักกู " ผมพูดและยิ้มให้มัน
" แต่มันจูบกูจริงจังมาก ทำเหมือนกูเป็นผู้หญิง กูเกลียดมัน " ผมชะงักทันที เป็นผมเองที่เปิดโอกาสให้ไอ้นน แบบนี้ก็เหมือนกับผมเป็นต้นเหตุ
" กูรักมึงสองคน กูไม่อยากให้พวกมึงเป็นแบบนี้เลย กูขอโทษ " ผมพูดเบาๆ และทำหน้ารู้สึกผิด
" มึงเป็นเพื่อนกู แต่ไอ้เหี้ยนั่นไม่ "
" เนม " ผมเรียกมันเบาๆ
" กูอยากอยู่คนเดียว " มันพูดและหันกลับไปนอนนิ่งๆ ตามเดิม
" ถ้ามีอะไรก็เรียกกูนะ " ผมจับไหล่มันและคลานลงจากเตียง เฮ้อ จะทำยังไงต่อไปล่ะแบบนี้ไอ้นนเอ๋ย
ผมค่อยๆ เดินช้าๆ ไปยังโถงรับแขก แล้วมันชั้นไหนละเนี่ย โถงรับแขกบ้านผมมีเยอะหลายมุม ทำเอาเดินเหนื่อยเลยทีเดียว
และในที่สุดผมก็เจอมัน ไอ้นนที่กำลังนั่งมองพระจันทร์อยู่ที่มุมๆ หนึ่งข้างกระจกบานใหญ่
" ไงมึง " ผมเดินเบาๆ ไปด้านหลังมัน และนั่งลงใกล้ๆ
" ขอบใจฟา เพราะมึงกูถึงได้กล้า " มันพูดและยังไม่มองหน้าผม
" เพราะกูมากกว่ามั้ง ที่ทำให้มันเละเทะแบบนี้ " ผมพูดและทำหน้าเศร้า
" กูดีใจที่ได้บอกมันไป รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางสมหวัง แต่พวกเราก็ใกล้จะต้องแยกจากกันอยู่แล้ว พวกเราจะต้องแยกกันไปเรียน ไปมีชีวิตต่อไป กูแค่อยากให้มันรู้ ก่อนที่จะสายเกินไป "
" มึงจะไปไหนเหรอ " ผมถามมันเบาๆ ทั้งสงสารและตกใจ
" อังกฤษน่ะ " มันหันมามองผมและทำหน้าเศร้า
" กูฝากมันด้วย มึงดูแลมันได้ " มันพูดต่อและยิ้มอย่างหมองเศร้า
" แต่ไม่ได้ดีเท่ามึงหรอก " ผมพูดและยิ้มให้มันเช่นกัน
" แล้วมันรู้หรือยังว่ามึงจะไป " ผมพูดถามไอ้นนต่อ
" บอกไปแล้ว หลังจากสารภาพรักนั่นแหละ " มันพูดและหันหน้าอีกข้างให้ผมดู ไอ้หยา
ผมทำหน้าเจ็บปวดทันทีที่เห็นรอยช้ำสีม่วงบนหน้ามัน และถ้ามองดีๆ ก็จะเห็นว่าปากแตกด้วย สงสัยโดนกัด อึ๋ย ไอ้เนมไอ้ตัวร้าย มึงไม่บีบคอฆ่ามันให้ตายไปเลยฟะ เฮ้ออ
" ยังไงกูจะช่วยนะ ยังไงพวกมึงก็เป็นเพื่อนกู "
" ขอบใจนะ "
" ก็ว่าหายไปไหน " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงคนอีกคนใกล้ๆ
" อะไร กูจะคุยกับเพื่อนมั่งไม่ได้หรือไง " ไอ้นนพูดกับเพื่อนของมันที่ในมือถือถาดใส่เหยือกนมและขนมอีกหลายชิ้น
และผมที่เห็นแบบนั้นก็ทำท่าจะลุกขึ้นไปกินทันที หิวอ๊า
" นั่งตรงนั้นแหละ " ไอ้ธีร์เดินเข้ามาและวางถาดลงบนโต๊ะเล็กๆ และผมก็สวาปามทันที
" ตอนแรกกูก็สงสัยนะ ว่าทำไมมึงไม่พูดสักที " ผมขมวดคิ้วมองไอ้นนที่กำลังคุยกับไอ้ธีร์ พูด พูดอะไรของมันฟะ
" แต่ตอนนี้กูรู้แล้ว รู้ซึ้งเลยล่ะ " ผมมองไอ้นนที่กำลังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และไอ้ธีร์ก็บีบไหล่มันเอาไว้
" เอ่อ เดี๋ยวกูเอาขนมไปแบ่งไอ้เนมกินนะ " ผมพูดและพยายามยกถาดขึ้น
" ให้เดินถือไปส่งไหม " ไอ้ธีร์ถามและประคองมือผมไว้
" ไม่เป็นไรกูไปเอง "
" เดี๋ยวจะตามไปเก็บ ขออยู่ตรงนี้ก่อนแปบนึง "
" อือ " ผมตอบรับ มองมันและมองไอ้นนที่ยังคงเหม่อมองออกไปด้านนอก ถ้ามีไอ้ธีร์ช่วยปลอบมันอีกคน ผมก็เบาใจ
ผมละสายตาจากสองคนนั่น และเดินกลับไปที่ห้องของเพื่อนอีกคนที่นอนอยู่อย่างทุกข์ใจ
หลังจากที่ผมเข้าไปหาไอ้เนมอีกครั้ง มันก็เริ่มที่จะคุยกับผมมากขึ้น แต่ก็ยังนิ่งเงียบอยู่เป็นระยะ ผมไม่สบายใจเลย ทำไมความรักมันถึงช่างโหดร้ายกับคนที่ไม่ได้มีหัวใจตรงกันนัก ผมสงสารเพื่อน สงสารทั้งไอ้นน ไอ้เนม และที่สำคัญที่สุด น้ำ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย
ผมนอนอยู่บนเตียง นึกถึงใบหน้าของน้ำที่มองผมอย่างแค้นเคือง พวกเราเติบโตมาด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างพวกเราคุยกันและช่วยเหลือกัน แต่มาวันนี้ ทำไมเธอถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ผมไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าผมกับไอ้ธีร์จะเป็นแฟนกัน จะให้ผมพูดออกไปได้ยังไง ในเมื่อ ผู้ชายคนที่เป็นแฟนของผมนั้น ยังไม่เคยพูดบอกผมให้ชัดเจนถึงความรู้สึกของมันเลย ไม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว
' แกร๊ก '
ผมได้ยินเสียงประตูที่เปิดแง้มเข้ามา เวลาในตอนนี้คงใกล้จะเช้าแล้ว ใช้เวลาปลอบคนนานเหมือนกันนะ
" หลับหรือยัง " ผมหลับตาลงทันทีที่ได้ยินเสียงของคนที่เข้ามา ถ้าหากผมแกล้งหลับอยู่อย่างนี้ ผมจะได้ยินอะไรแปลกๆ ไหมนะ
ผมรู้สึกถึงลมเบาๆ จากการเคลื่อนไหวตรงหน้า ตอนนี้ มันคงกำลังจ้องมองผมอยู่ แล้วไงล่ะ มึงจะทำยังไงต่อไป
" ฟา " ผมเผลอเกร็งตัวน้อยๆ ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก แล้วทำไมต้องเรียกด้วยเสียงกระเส่าแบบน้านน อ้ากก ขนลุก
ผมกระพริบตาน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกถึงปลายนิ้ว ที่สัมผัสแผ่วเบาตรงแก้ม และไรผม อ้ากกกกก โอ้ยยยย ใจเย็นๆ ผมพยายามบอกตัวเองให้นิ่งไว้ หัวใจมึงหยุดเต้นสักนาทีได้ไหม จะหลุดแล้ว จะหลุดออกมาแล้ว
" หลับสนิทแบบนี้ ลักหลับซะเลยดีไหม " ห๊าา มึงว่าไงนะ ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ลืมตาลุกพรวดและแทบจะกัดคอมันเลยทีเดียว
" ทะลึ่ง " ผมทำถลึงตาใส่มัน หนอยย แค่ลองแกล้งหลับดูหน่อย เผยธาตุแท้เลยนะมึง
แต่ผมที่จ้องมองมันนั้น ก็กลับพบว่ามันกำลังหัวเราะน้อยๆ อย่างชอบใจท่าทีของผมอยู่
" แกล้งหลับรออะไร ถ้าไม่ได้หวังเรื่องแบบนั้น " ไอ้ธีร์นั่งลงข้างๆ เตียงและยื่นหน้าเข้ามาใกล้แบบคนเจ้าเล่ห์
" มึงไปเอาความมั่นใจผิดๆ มาจากไหน หลงตัวเอง " ผมพูดพลางเบะปากใส่มัน
" โอเค โอเค งั้นก็นอนได้แล้ว " มันพูดและจับตัวผมให้นอนลงไปตามเดิม แรงกดของมันทำเอาผมต้องนอนลงไปแต่โดยดี มึงนี่มันใช้กำลังจนเป็นนิสัยจริงๆ
ผมมองมันที่ลุกขึ้นเดินไปปิดโคมไฟที่ผนัง และทำท่าจะเดินออกจากห้องไป
" ธีร์ " ไม่รู้อะไรดลใจผม แต่ผมก็เผลอเรียกชื่อมันออกไปอีกแล้ว
" อะไร อยากได้นิทานก่อนนอน หรือเพลงกล่อมดีครับ " มันพูดและยิ้มมุมปากกวนๆ
" ม.มึง จะไปนอนไหน " ผมพูดและคิดในใจว่า อ้ากกกกก เหมือนกูเคยถามมันไปแล้วนี่หว่า
" ทำไมเหรอ " มันถามและยังคงยืนอยู่หน้าประตู
ผมได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองต้องการอะไร แต่ผมก็อาจจะแค่เป็นห่วง ผมไม่อยากให้ใครต้องไปนอนห้องรับแขกแน่นอนอยู่แล้ว โซฟามันไม่ได้น่านอนขนาดนั้น
" จ.จริงๆ มึงนอนห้องนี้ก็ได้ " ผมพยายามพูดให้เป็นธรรมชาติ คือห้องนอนผมเตียงคิงไซส์ละนะ นอนสบายๆ ได้สองคนนั่นแหละ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงจริ๊ง
ผมมองไอ้ธีร์ที่หุบยิ้มลงและค่อยๆ เดินกลับมานั่งลงที่ข้างเตียงของผม ผมหลบตามัน และมุดหน้าครึ่งหนึ่งลงในผ้าห่ม
" จะนั่งเป็นเพื่อนจนกว่าจะหลับ " ผมขมวดคิ้วมุ่น และค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าออกด้วยความสงสัย ผมคิดว่ามันจะรีบตอบรับซะอีก ผิดคาดเลยแฮะ
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ ผมอยากรู้เหลือเกิน ว่าข้างในหัวใจของมันตอนนี้ มีอะไรซ่อนอยู่กันแน่
" ครับ " มันตอบผมด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
" มีอะไร อยากบอกกูไหม " ผมหัวใจเต้นรัว จ้องมองคนตรงหน้า และหวังอย่างยิ่งว่า ผมจะได้ยินคำตอบนั้น
ธีร์
ผมจ้องมองลึกลงไปในแววตาใสของคนตัวเล็กใต้ผ้าห่ม ผมยิ้มน้อยๆ และคอยห้ามใจตัวเองไว้ไม่ให้พูดสิ่งที่คิดออกไป
เพราะว่าผมนั้นกลัว...ผมกลัวเหลือเกิน
ว่าถ้าหากผมพูดออกไปแล้ว ผมจะต้องเสียฟาไป...
ผมยอมทำทุกสิ่ง เพื่อรักษาสถานะในตอนนี้ของพวกเราไว้ ผมได้โอกาสที่ทำให้ฟาเป็นของผมแล้ว และผมจะไม่ยอมสูญเสียมันไป ผมคอยเฝ้าแต่บอกตัวเอง และอดทนเรื่อยมา
นานแค่ไหนกันนะที่ผมคอยเฝ้ามองคนคนนั้น ผู้ชายที่ทำผิดกฎระเบียบทุกอย่าง ตั้งแต่หัวจรดเท้า
ผมสีทองบ้าง สีแดง สีฟ้า สีม่วง สีรุ้ง นั่นมันอะไร นายเป็นใคร ทำไมถึงไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงเวลาอยู่กับคนหมู่มาก
ใส่แว่นมาบ้าง ทำหัวฟูบ้าง ตั้งใจทำปากซีดๆ โทรมๆ แต่ผิวส่วนอื่นกับผ่องใส หมอนี่คงมีความลับอะไร นี่นายตั้งใจจะไม่เป็นจุดเด่นงั้นเหรอ แต่มันกลับได้ผลตรงกันข้าม นายรู้บ้างไหม
หมอนั่นทำให้ผมสะดุดสายตาทุกครั้งที่มองผ่าน และทุกครั้งที่สบตากัน หมอนั่นจะทำหน้าหาเรื่อง แบบว่ามองหาอะไร อยากมีเรื่องไหม อะไรแบบนั้น ซึ่งมันไม่ได้เข้ากับหน้าหวานๆ และรูปร่างเล็กๆ แบบนั้นเลย และมันทำให้ผมตลกมาก แต่ก็หัวเราะไม่ได้ ผมไม่อยากหัวเราะ มันไม่ใช่ตัวผมเลย
" นน " วันหนึ่งในปีสุดท้ายของชั้นมัธยมปลาย ผมตัดสินใจ ที่จะเข้าใกล้คนที่ผมเฝ้ามองมานานแสนนาน
" ว่าไง " นนเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทที่สุดของฟา หมอนั่นมีเพื่อนเยอะแยะมากมายเพราะช่างจ้อไปเรื่อย เป็นคนที่สนุกสนาน พอได้คุยกับใครทุกคนต่างก็หัวเราะชอบใจ ผมอยากจะได้โอกาสนั้นบ้าง ผมอยากเข้าใกล้คนคนนั้น
" เป็นเพื่อนฟาใช่ไหม " ผมในตอนนี้นั้นแทบจะไม่เคยคุยกับนนเลย ทั้งๆ ที่เราอยู่ห้องเดียวกัน จริงๆ แล้วผมแทบไม่คุยกับใครเลยต่างหาก มันยุ่งยากและผมก็ไม่เห็นว่ามันจะจำเป็นตรงไหน
" ใช่ มีอะไร " นนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนกับจะรู้ว่าผมคิดอะไร
" อยากรู้จักฟา " ผมพูดบอกไปตรงๆ แต่อาจจะตรงไม่พอ
" ฟาไม่ใช่เกย์ ไสหัวไปซะ คุณประธานนักเรียน " หมอนี่เห็นยิ้มๆ และดูเหมือนจะเป็นมิตรง่าย แต่พอเป็นเรื่องของเพื่อนก็คุยยากเหมือนกันแฮะ
" ผมก็ไม่ใช่เกย์ " ผมพูดบอกนน
" ไม่ใช่เกย์แต่ชอบเพื่อนกูเนี่ยนะ บอกไว้เลยว่าไม่มีทาง ฟาเป็นผู้ชาย เผลอๆ แมนกว่ากูอีก " นนพูดและหัวเราะผม
" งั้นพวกเราก็คล้ายกันสินะ " ผมตัดสินใจพูดสิ่งนี้ออกไป
' หมับ! '
ผมถูกกระชากคอเสื้อทันที และนนดูจะไม่พอใจมากที่ผมรู้เรื่องตัวเองเข้า
" มึงหมายความว่าไง " นนพูดถามผมและดึงผมด้วยความโมโห
" ผู้ชายตัวเล็กอีกคนนั่น ชื่ออะไรนะ เนมใช่ไหม นายไม่เคยละสายตาจากหมอนั่น " ผมพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ
" มึงพูดเรื่องอะไร " นนยังคงไม่ยอมและยิ่งดูกราดเกรี้ยวไปใหญ่
" ผมแค่อยากรู้จักฟา " ผมพูดและมองจ้องนนด้วยสีหน้าแน่วแน่
" เหอะๆ มึงอกหักแน่ประธาน ไอ้ฟาเกลียดคนแบบมึงแค่ไหนกูรู้ดี "
" ไม่เป็นไร " ผมพูดต่อไปอย่างไม่ลดละความพยายาม
" มึงก็ เป็นมนุษย์เหมือนกันสินะ นึกว่าตายด้านซะอีก " นนพูดและจับบ่าของผมเอาไว้
" จะช่วยใช่ไหม " ผมถามอย่างมีความหวัง
" จะพาเข้ากลุ่ม แต่นอกนั้น พยายามเข้านะท่าน "
" เรียกธีร์เฉยๆ ก็ได้ " ผมพูดและยังคงทำหน้าจริงจัง
" ฮ่าๆ เริ่มชอบแล้วว่ะ " ผมมองนนที่หัวเราะชอบใจผม เป็นคนที่แปลกดีเหมือนกันนะ
นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนหน้าที่ผมจะได้ใกล้ชิดกับฟา ผมทำตัวปกติ เป็นตัวของตัวเองเสมอ ผมไม่อยากให้ฟารู้ว่าผมคิดอะไร แต่การตัดสินใจของผมนั้น บางทีอาจจะผิดก็ได้ เพราะยิ่งผมทำตัวปกติ เป็นประธานนักเรียนผู้เคร่งกฎ นั่นมันทำให้ฟายิ่งเกลียดขี้หน้าผมไปใหญ่ หึหึ
แต่ไม่รู้ทำไม แบบนี้ผมก็ชอบนะ ผมชอบมองสีหน้าของฟาที่กำลังมองผมแบบที่ฟาชอบทำ ฟาคงจะหมั่นไส้ผมเอามากๆ เอาสิ ผมอยากรู้ว่านายจะจัดการผมยังไง เกลียดให้มากกว่านี้ และคอยจ้องมองผมเอาไว้ เพราะยิ่งนายเกลียดผม นายก็จะยิ่ง...คิดถึงผม
และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมตกใจมาก ผมไม่เคยรู้เรื่องที่ฟาแต่งหญิงมาก่อน แต่ผมก็เคยเจอฟาที่อยู่ในสภาพแบบนั้นถึงสองครั้ง และผมก็จำไม่ได้ มันเหลือเชื่อมากที่ผู้ชายคนนึงจะเปลี่ยนตัวเองจนกลายเป็นผู้หญิงสมบูรณ์แบบขนาดนั้น แต่ถึงฟาจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ฟาก็ยังคงเป็นฟา
และผมที่คอยสังเกตพฤติกรรมของฟาสม่ำเสมอนั้น ทำให้ผมเริ่มสงสัย และพยายามค้นหาคำตอบ จนวันหนึ่งที่ผมแน่ใจ ตำหนิบนร่างกายของทั้งสองนั้นเหมือนกัน อาจยากสักหน่อยที่จะสังเกตเวลาที่ฟาแต่งตัวปกติ แต่ฟาที่ชอบใส่ชุดคอสเพลย์อวดร่างกายของตัวเองเสมอทำให้ผมมองเห็นได้โดยง่าย เสียงพูด สีหน้า อารมณ์ นิสัย ทุกอย่างล้วนคือตัวฟา
และอาจจะฟังดูเลวร้ายไปสักหน่อย ผมที่ได้รู้ความจริงนั้น ก็เลือกที่จะบีบฟา ให้ยอมจำนนต่อผม นี่เป็นโอกาสที่ผมจะไม่มีวันได้ ถ้าผมไม่คว้ามันเอาไว้
จนในวันนี้พวกเรานั้น ได้กลายมาเป็นแฟนกัน ผมเป็นแฟนของฟาและมีสิทธิ์ที่จะเข้าใกล้ฟามากขึ้นอีกนิด ถึงจะเป็นการแบล็คเมล์ก็เถอะ แต่ผมก็ทำทุกอย่างเพื่อฟา ทำหน้าที่ของแฟนที่ดี และก็เหมือนทุกอย่าง กำลังจะไปได้สวยแล้ว แต่มันกลับ ไม่ใช่...
สิ่งที่เกิดขึ้นที่คาเฟต์ในวันนี้ มันทำให้ผมรู้ว่า สำหรับฟานั้น ผมยังคงสำคัญ น้อยกว่าเพื่อนสมัยเด็กคนนั้น
ผมมองและส่งยิ้มน้อยๆ ให้ฟา ที่กำลังทำหน้าเหมือนกำลังรอคอยอะไรอยู่
" ฝันดีนะ " ผมพูดและลุกขึ้น ยืนมองฟาที่ทำหน้าเหมือนกำลังผิดหวังในความพูดของผม
นายกำลังรออะไรอยู่เหรอ รอคำพูด ที่นายจะปฏิเสธมันใช่ไหม ขอเวลาอีกสักนิดเถอะนะ ผมจะพูดออกไป
ในวันที่แน่ใจว่า นายจะตอบรับมัน
-
โอ้ยยย อึดอัดใจกับทั้งคู่ อย่าคิดเองเออเองสิธีร์ ว่าเจสจะปฎิเสธอ่าา
-
โธ่... คนนึงก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง อีกคนก็กลัวคำตอบ ไหนจะเรื่องนังน้ำอีก :z3: มันหน่วงใจเหลือเกินค่ะคุณ
-
โอ๊ยยยย ทำร้ายจิตใจกันมาก :katai1:
-
:hao4: :hao4: :hao4:
-
โอยยยย ธีร์ก็เดินหน้ามาขนาดนี้แล้ว ก็พยายามต่ออีกนิดเนอะ สู้ๆ เอาใจช่วยทั้งคู่เลย
-
อีน้ำไปไกลๆไป
-
อึนไปหมดแล้ว :hao5:
-
รอลุ้นทั้งสองคู่
-
บอกสักทีเถอะค่ะ ใครก็ได้ :z3:
-
ตอนนี้สงสารนน นนสู้ๆนะ
-
อึดอัดดดด อย่าคิดเองเออเองสิคะะะะะ
-
คิดไปเองทำม้ายยยยย โอ้ย อยากให้เขาสมหวังเป็นแฟนกันจริงๆ สักที
-
เหมือนจะดีแต่ก็ไม่ อึดอัดใจจัง T_T
ธีร์พูดออกไปสิลู๊กกกกกกกก พระเอกจะกลัวอะไรคะะะะะะะะ
กี๊สสสส อยากทึ้งหัวตัวเอง
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ต้องบอกกันนะ ฮืออ ลุ้น
-
KING ที่ 25 สาวน้อยในชุดเดรสสีขาว
หลังจากงานวันเกิดนั้น ผมก็ยังคงหัวเสียไม่หาย ฝันดี ฝันดีบ้าบออะไรฟะ ไม่ได้ดั่งใจจริงโว้ย
" เป็นอะไรไปอีกล่ะ " ผมถอนหายใจมองพี่เรียวที่กำลังยื่นขวดน้ำดื่มให้ผม
ใช่แล้วล่ะ วันนี้ผมโดดเรียนพิเศษและหนีมารับงานคอสเพลย์ในช่วงบ่ายวันหยุด เฮ้อ ก็ผมเบื่อนี่นา จริงๆ อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะสอบ ผมว่าคะแนนผมมันต้องติดสักมหา'ลัยแหละ จะเรียนมากมายไปทำไมไม่เข้าใจ
" แล้วโดดมาแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ " พี่เรียวนั่งลงข้างๆ ผมถามอีกยกใหญ่
" ช่างมันเถอะครับ ผมขี้เกียจอ่ะ " ผมนั่งเท้าคางทำหน้าเซื่องๆ วันนี้ผมอยู่ในชุดแม่มดสาวสุดเซ็กส์ เกาะอก กระโปรง ถุงมือยาว ถุงน่องตาข่าย หมวก แต่งหน้าโทนสีม่วงเข้ม นี่ถ้าไอ้บ้านั่นรู้ ผมโดนสวดยับแน่ๆ แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ มันไม่รู้หรอก...
" พี่ฟ้าาา " อ้ากกกก แม่งแบบนี้รู้แน่ๆ
" มาจริงด้วยอ่ะ น้องก็หาตั้งนาน " ผมมองอีหนูธัญที่กำลังจ้องมองผมอย่างปลื้มปลิ่่ม
" ธัญ " ผมเรียกน้องเบาๆ
" อย่าบอกไอ้ เอ่อ พี่ธีร์นะ ว่าพี่อยู่ที่นี่ " ผมพูดกระซิบน้องและยิ้มหวาน
" ทำไมละคะ ทะเลาะกันเหรอ " หึ่ยยย ถามมาก บอกอะไรก็ทำสิเฟ้ย
" เปล่า แต่พี่ไม่อยากให้มันรู้ " ผมพูดทำเสียงอ้อน
" ค่ะๆ น้องไม่บอกหรอก " น้องธัญยิ้มกว้างให้ผม ฟู่ว โล่งแล้วกู
" งั้นเดี๋ยวน้องไปหาเพื่อนก่อนนะคะ เดี๋ยวน้องมานะ รอด้วยนะคะ " น้องธัญพูดบอกผมและรีบเดินจากไป ดีๆ ไปดีนะอีหนู
" แล้ววันนี้แฟนเราไปไหนล่ะ " พี่เรียวที่ยังนั่งอยู่ก็ทำหน้าตากวนโอ้ยอีกแล้ว
" อย่าพูดอะไรน่าขนลุกได้ไหมครับ " ผมพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ
" อ่าว แล้วตกลงไม่ใช่หรอกเหรอ " พี่เรียวทำหน้าสงสัย
" คือ... " ผมอ้ำอึ้ง แต่จะโกหกไปก็คงไม่ได้
" เป็นแฟนจำเป็นน่ะครับ "
" แปลว่าฟาไม่ได้ชอบไอ้หนุ่มรูปหล่อนั่นเหรอ " พี่เรียวพูดพลางจ้องมองผม
" คือ...ผมเป็นผู้ชายนะพี่ อยู่ดีๆ จะบอกว่าชอบมันก็คงแปลกๆ " ผมพูดอย่างไม่มั่นใจนัก
" อ่าว แต่พี่ก็เห็นเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ นะ "
" พี่ก็เห็นว่าไอ้ธีร์มันเป็นยังไง ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าได้มันมาเอาใจแบบนั้นก็ต้องมีเขว๋บ้างแหละครับ " ผมพูดพลางทำหน้าบึ้ง
" สงสารไอ้หนุ่มนั่นจริงๆ น้าแบบนี้ " ผมหัวขวับไปมองพี่เรียว
" สงสารมันทำไมล่ะ ก็มันทำของมันเอง " ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
" แล้วถ้ามีผู้หญิงคนอื่นมาชอบหนุ่มธีร์นั่นล่ะ " พี่เรียวถามผม โธ่พี่ครับ นั่นน่ะปกติ มีเป็นโขยง
" ฟา จะหวงหรือเปล่า " แต่เมื่อผมได้ฟังคำถามทั้งหมด ก็ต้องหยุดคิดทันที
" ก็คง...เหมือนกับเวลามีใครมาชอบ มาทำดีกับเรา ผมก็ไม่อยากให้คนคนนั้นไปชอบ ไปทำดีกับคนอื่นด้วย "
" แบบนั้นมันเห็นแก่ตัวรู้ไหม " ผมหน้ามุ่ยไปใหญ่ที่ได้ยินแบบนั้น
" นี่พี่เรียวเข้าข้างมันเหรอ "
" เปล่า แต่ฟาก็น่าจะรู้ดีกว่าใครไม่ใช่เหรอ "
" ไม่รู้แหละ ขนาดเรื่องที่ควรพูดมันยังไม่พูดเลย แล้วทำไมผมจะต้องไปเห็นใจมัน "
" แล้วถ้าวันนึง เขาพูดออกมาล่ะ " พี่เรียวถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
" ฟาจะตอบรับไหม " ผมมองพี่เรียวและหลบสายตาคู่นั้น
เอาจริงๆ ผมสองจิตสองใจมาก ว่าถ้าหากมันพูดออกมาจริงๆ ผมควรจะตอบยังไง นี่มันปัญหาโลกแตกชัดๆ
" ระวังนะฟา พี่ขอเตือน คิดให้ดี และคุยกันตรงๆ ได้แล้ว "
" มันไม่มีทางไปจากผมหรอก " ผมพูดอย่างมั่นใจ
ถึงตอนแรกผมจะคิดว่ามันแค่แกล้งผม แต่มาจนถึงตอนนี้ ผมว่ามันต้องชอบผมพอตัวเลยล่ะ ถ้าดูจากการกระทำของมัน
" เฮ้อ แล้วแต่นะ " พี่เรียวพูดพลางส่งยิ้มให้ผม เชอะ ทำเป็นมาสอน หาแฟนให้ได้ก่อนดีไหม ไอ้พี่บ้า
" อีกอย่าง พี่ว่าฟาอย่าโดดเรียนบ่อยดีกว่านะ จะเข้ามหา'ลัยทั้งที พี่ก็อยากให้เราได้ที่ที่อยากเรียนจริงๆ " เอาล่ะ พอเรื่องรักๆ ผ่านไป เรื่องเรียนๆ ก็มาอีก น่าเบื่อ
" ผมที่ไหนก็ได้ มี๊กับป๋าก็ไม่ได้บังคับอะไรด้วย แต่ถ้าไม่ติดเลย ผมคงโดนลากไปอเมริกาละมั้ง " ผมพูดอย่างหวาดผวา
" แล้วถ้ายังงั้นทำไมไม่ตั้งใจเรียน " พี่เรียวพูดพลางเขกกะโหลกผม หึ่ยยย
" ใครจะไปอเมริกา " ผมที่ได้ยินเสียงที่สามก็ตัวแข็งทื่อทันที อ้ากกกกก อีหนูธัญ นังเด็กทรยศศศ!
ผมค่อยๆ หันคอไปยังเสียงทุ้มนุ่มเย็นยะเยือกของคนด้านหลัง มึงมาได้ไงฟะ ใครจุดธูปเรียกเนี่ย
" อ่าว พี่ธีร์ มาได้ไงคะเนี่ย " ผมมองอีหนูธัญที่เพิ่งเดินมาพลางถือเครปในมือ นี่ไม่ใช่ฝีมือเอ็งหรอกเรอะ ถ้างั้น...
ผมหันควับไปมองพี่เรียวที่กำลังยิ้มน้อยๆ หนอยยยยย
" พี่ตกลงกับธีร์ไว้ ว่าถ้าฟามีงานที่ไหน พี่ต้องแจ้งธีร์ด้วย ฟาก็เคยได้ยินนี่ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ " พี่เรียวพูดและลุกขึ้น เดินหนีไป อ้ากกกก คอยดูเถอะ
ผมนั่งก้มหน้าก้มตา โอ้ยยย วันนี้มึงเรียนพิเศษทั้งวันไม่ใช่เหรอ มาได้ไงอีกวะเนี่ย
" โดดเรียนพิเศษ มาแต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว แล้วนั่นอะไร กระโปรงหรือเศษผ้า "
" พูดมาก ชุดนี้พี่เรียวตัดให้ " ผมพูดและไม่สบตามัน
" พี่เรียวตัดให้ แต่ใครออกแบบ " ผมหน้าเจื่อนทันที ก็อยากใส่แบบนี้อ๊ะ
" เอ่อ ธัญว่าก็สวยดีค่ะ พี่ฟ้าใส่ชุดไหนก็สวยอ่ะ "
" เนอะๆ " ผมพูดและหันไปยิ้มกับน้องธัญ
" แล้วจะกลับตอนไหน กลับเลยดีกว่า " มันไม่พูดเปล่าแต่ดึงมือผมให้ลุกขึ้น โอ้ยยย มึงพูดเองเออเองเก่งจริงๆ
" งานยังไม่เลิกเลย " ผมพูดและดึงมือตัวเองออก ผมมองมันที่ใส่เสื้อคลุมเท่ห์ๆ ทับเสื้อยืดคอวีสีเทา และกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้ม แต่งหล่อทุกวันนะมึง อ่อยสาวละสิ
" เอาชุดนี้ไปเปลี่ยน แล้วล้างหน้าซะ " ผมมองมันที่ยื่นถุงกระดาษให้ผม
" ชุดอะไรอ่ะ ไม่เอา " ผมดันถุงกลับให้มันตามเดิม คงเป็นชุดป้าๆ อีกแน่ๆ
" ใส่ ชุด นี้ " ผมหน้าบึ้ง และกระชากถุงกระดาษนั้นมาจนแทบขาด อ้ากกก กวนใจกูจริงโว้ย
" จริงๆ งานก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ กลับกันดีๆ นะเด็กๆ " ผมหันไปมองพี่เรียวที่เดินเข้ามาอย่างอาฆาต ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้พี่ทรยศ!
ไม่นานผมก็มานั่งหน้ามุ่ยอยู่ในรถ ในชุดเดรสกระโปรงสีขาวที่มีพู่ระบายน่ารักๆ อยู่รอบๆ ตัว นี่กูถามจริงเถอะ มึงชอบแนวนี้ใช่ไหม สารภาพมาซะดีๆ
ผมต้องเสียเวลาลบเครื่องสำอางค์ และแต่งหน้าใหม่ เพราะมันไม่เข้ากับชุดเอาซะเลย ส่วนผมก็แค่ปล่อยยาวแบบธรรมดา ถึงมันจะบอกให้รวบผมขึ้นก็เถอะ มึงนี่มันชอบโพนี่เทลสินะ
" แล้วมึงไม่เรียนเหรอวันนี้ " ผมถามมันที่กำลังขับรถเงียบๆ ไอ้หอกนี่มันไปส่งน้องธัญที่บ้านมาแล้ว ซึ่งน้องก็ร้องไห้งอแงสุดๆ มึงมันใจไม้ไส้ละมุดเหมือนเดิมจริงๆ
" ที่บอกว่าจะไปอเมริกา จริงหรือเปล่า " มันไม่ตอบคำถามผม แต่ถามกลับซะงั้น
" เรื่องของอนาคต " ผมตอบแบบส่งๆ
" ถามว่าจะไปจริงหรือเปล่า " มันถามผมเสียงแข็งขึ้น หนอยย
" มึงยังไม่เห็นบอกกูมั่งเลย " ผมพูดพลางมองออกไปนอกรถ ผมสังเกตว่ามันเงียบไปสักพักเลยทีเดียว
" อยากเรียนที่เดียวกัน " อยู่ดีๆ มันก็พูดขึ้นเบาๆ ทำเอาผมต้องหันกลับไปมองมัน
" กูเรียนไม่เก่ง ไม่ไหวหรอกมั้ง " ผมพูดงึมงำเบาๆ ผมค่อนข้างหัวช้า และขี้เกียจตัวเป็นขน เรียนที่ไหนได้ผมก็เรียนทั้งนั้น ผมไม่ได้ลำบากอะไร
" เดี๋ยวจะติวให้ " ผมมองมันที่พูดออกมาเบาๆ เมื่อกี้มึงว่าไงนะ เอาจริงเหรอเนี่ย
" อย่าลำบากเลย ลำพังมึงก็เลิกเรียน 4 ทุ่มทุกวันแล้ว "
" ไม่ลำบาก " มันรีบตอบทันทีที่ผมพูดจบ
" ไม่เอาหรอก มึงชอบดุกู " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย ถ้าให้มันสอน มีหวังโดนแดกหัวแน่ๆ
" ไม่ดุหรอก " ผมเหลือบมองมันที่กำลังขับรถทีเหลือบมองผมที หึหึ
" แน่นะ " ผมลองแหย่ถามมัน
" แน่สิ "
" อย่าย... "
" อย่าเล่นมุกเห่ยๆ " โธ่ ดักคอกูอีกแล้ว ผมมองมันและยิ้มน้อยๆ อยากดีดหูมันจริงๆ
" หลัง 4 ทุ่ม ขอแค่ 1 ชั่วโมง อย่าหลับก่อนละกัน " มันพูดและหันมาทำหน้าออกแนวขอร้องตาใส
" กูนอนดึกอยู่แล้ว " ไม่รู้ว่าทำไม จริงๆ ผมไม่ได้อยากเรียนหรอก แต่พอได้ยินมันพูดแบบนั้น บอกว่าอยากเรียนที่เดียวกัน ผมก็เลย อยากจะลองดูสักตั้งเหมือนกัน
และผมกับมันที่ไม่รู้จะไปไหนก็ตัดสินใจไปเดินห้างอีกแล้ว ฮืออ มันนึกไม่ออกจริงๆ นะเนี่ย
" ดูหนังไหม " มันถามผมและแลดูมีความหวัง
" อยากดูหนังผี " ผมพูดและยิ้มกว้าง ถึงตอนบ้านผีสิงมึงจะนิ่งมากก็เถอะ แต่กูว่าถ้าเป็นหนังผีตุ้งแช่แบบนี้ มึงน่าจะหลุดบ้างแหละ
" ก็ได้ " มันพูดและเดินนำผมไป หึหึ ช่วยทำหน้าเหวอๆ ให้กูดูบ้างเถอะ กูเบื่อหน้าหล่อๆ ของมึงแย่แล้ว
' หล่อเนอะ '
' แต่เขามากับแฟนอ่ะ '
' แล้วไงวะ ไม่ได้เอาแฟนนิ '
ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินไปซื้อป็อปคอร์นและพนักงานก็จ้องมันจนแทบจะงาบลงไปในท้องอยู่แล้ว แหม
" เอ่อ เธอครับ " ผมสะดุ้งทันทีที่มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ผม
" พอดีผมขอดูเวลาหน่อยได้ไหมครับ ผมลืมเอานาฬิกามา มือถือก็ด้วย " ผมยืนทำตาปริบๆ ขมวดคิ้วจ้องมองนาฬิกาดิจิตอลเรือนเบ้อเริ่มที่อยู่ใกล้ๆ นี่มึงตาบอดหรือไงฟะ
ผมยิ้มและทำมือชี้ไปที่นาฬืกาจอยักษ์นั่น และไอ้หมอนี่ก็หัวเราะทันที
" ฮ่ะๆ ขอโทษครับ ผมไม่เห็นจริงๆ " ไอ้หมอนี่เกาหัวแกรกๆ ไม่ต้องมาทำเป็นแกล้งโง่ ไอ้ฟาย
ผมยิ้มเจื่อนๆ และส่งสายตาไปหาไอ้หอกธีร์ที่ยังคงซื้อป็อบคอร์นอยู่ นี่มึงไปซื้อหรือไปคั่วเองฟะ นานแท้ มึงเห็นไหม กูโดนจีบอยู่เนี่ย
" มีอะไรหรือเปล่าครับ " ไอ้ธีร์ที่รู้สึกถึงรังสีอาฆาตก็รีบเดินถือขนมกลับมาด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
" อ่อ ไม่มีอะไรครับ " ไอ้ผู้ชายคนนั้นหน้าเจื่อนทันทีและเดินหนีผมไปอย่างรวดเร็ว
" ยืนยังไงให้เขาจีบ " มันพูดพลางทำหน้ากวนตีน อ่าว ไอ้นี่ วอนซะแล้ว
" ก็กูสวย จบป่ะ " ผมพูดพลางสะบัดบ็อบหนี ไอ้กระโปรงเดรสหวานๆ แนวนี้มันไม่เข้ากับผมเอาซะเลยให้ตาย
" ทีหลังก็บอกเขาสิ ว่ามีแฟนแล้ว " ผมเบะปากทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ทีมึงยังไม่เห็นบอกพวกพนักงานเลย " ผมพูดบ่นๆ เพราะจริงๆ ผมแอบดูมันอยู่ แหม พอเห็นพนักงานสวยหน่อย เงียบเลยนะมึง
" อะไร บอกทำไม พวกนั้นก็เห็นว่ามาด้วยกัน "
" มึงอย่ามาแก้ตัว หูดำเชียวนะมึง " ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ทันทีหลังพูดจบ
" ไม่เอาไม่หึงสิ " ผมหันควับไปจิกตาใส่มันทันที หึงแป๊ะมึงสิ หึ่ยย
ผมเลิกสนใจมันและก้มลงดูตั๋วหนังในมือ แหม มันจองที่ได้ดีซะด้วย ล่อซะตรงกลาง เข้ายากออกยากแท้
" ทำไมมึงไม่ซื้อบนๆ วะ " เก้าอี้สวีทอ่ะ รู้จักไหม ไม่ใช่อะไรนะ แต่มันนั่งสบายไม่มีใครถีบเบาะดี
" มันเต็ม " อ่อ งี้นี่เอง ผมเป็นคนเลือกหนังครับ แต่เก้าอี้มันเป็นคนเลือก และแน่นอน มันจ่าย หึหึ
ผมเดินเลาะคนที่มาก่อนเพื่อเข้าไปนั่งตรงกลางๆ เฮ้อ นึกว่าคนจะน้อยกว่านี้นะเนี่ย ไม่น่าเลยกู แต่เมื่อผมมาถึงเก้าอี้เลขที่ของเราแล้ว ไอ้หอกธีร์กลับจับแขนผมเอาไว้
" นั่งตรงนี้ " มันจับผมให้นั่งลงอีกด้านและนั่งลงแทนที่ที่ผมจะนั่งในตอนแรก
ผมขมวดคิ้วมองมัน และมองข้างๆ เก้าอี้ที่มันนั่ง และก็ต้องเข้าใจเลยทันที เพราะไอ้คนที่นั่งตรงนั้นมันคือผู้ชายคนที่จีบผมครับ หนอย นี่มึงซื้อที่ข้างๆ กูได้ไงฟะ
ผมนั่งลงและหยิบป็อปคอร์นมาแดกทันทีโดยที่หนังยังไม่เริ่ม ก็แหม เหงาปากอ่ะ บางทีกินหมดก่อนที่หนังจะเริ่มด้วยซ้ำ ฮ่าๆ
" หลอดไหนของกูอ่ะ " ผมมองน้ำแก้วเดียวที่อยู่ตรงกลางผมกับมัน
" กินๆ ไปเหอะ " มันพูดพลางทำหน้าเอือมผม หนอยย แบบนี้มึงหวังอะไรห๊าา กะจูบทางอ้อมสินะ มึงมันร้าย แต่เมื่อผมนึกถึงไอ้คืนวันเกิดนั่นก็ทำให้ผมคิดว่า เอาจริงๆ แม่งเกือบจังๆ ไปแล้ว
ผมยกแก้วขึ้นมาดูดน้ำและวางลงที่เดิม พอใจมึงแล้วสิ ผมมองมันที่เท้าแขนจ้องมองผมตลอดเวลา เขาให้มาดูหนัง ไม่ใช่มาดูกู เดี๋ยวกูจกตาแม่ง
ผมที่นั่งอยู่สักพักก็มีคนเข้ามาทีหลังพวกเรา เป็นสาวๆ สองคนที่เดินผ่านไป เฮ้อ แบบนี้แหละผมถึงไม่อยากนั่งกลางๆ ในแถวที่ที่แคบๆ แบบนี้อ่ะ
" อุ๊ย ขอโทษนะคะ " ผมมองสาวกระโปรงสั้นคนหนึ่งที่ล้มลงซบอกไอ้ธีร์แบบพอดีเหมือนตั้งใจ เหอะ ร้ายนะเจ๊ ไม่เกรงอกเกรงใจกันเลย
" เต็มไม้เต็มมือเชียวนะมึง " ผมพูดเบาๆ และเหลือบมองไอ้หอกที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษแบบเยียดๆ
" อะไร อิจฉาเขาหรือไง " มันพูดเบาๆ พลางยิ้มกวน ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ปาป็อปคอร์นใส่กบาลมันทันที เด็กดีห้ามลอกเลียนแบบนะครับ
หนังเริ่มฉายแล้ว ผมก็เงียบเสียงลงทันที ถึงจะมีปลายๆ ตาไปด่ามันอีกก็เถอะ หนังที่ผมเลือกนั้นเป็นหนังผีค่ายดังที่ชอบมาแนวตุ้งแช่แช่วับประจำ หึหึ มึงต้องมีหลุดบ้างแหละว้า กูจะล้อยันลูกบวชเลยทีเดียว
ผมนั่งดูหนังอย่างตั้งใจพลางฝากวางกระถังป็อบคอร์นไว้ที่ตักไอ้ธีร์ ผมนั่งไม่ค่อยสะดวก มีอะไรก็จิกใช้งานมันให้หมด หึหึ
ผมนั่งดูหนังพลางเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังดูหนังอยู่เช่นกัน แต่ปฏิกิริยาของมันนั้นช่างน้อยนัก นี่มึงไม่กลัวบ้างเลยเหรอ ผมหรี่ตาและดูหนังต่อไป เชอะ
ผมเริ่มที่จะเลิกสนใจมันและนั่งดูหนังต่อไป เออ เรื่องนี้เข้าท่าแฮะ เนื้อเรื่องดี ผมชอบเสพย์เนื้อเรื่องเป็นหลัก แบบนี้ค่อยดูเพลินหน่อย
ผมดูไปพลาง จกป็อบคอร์นไปพลาง แหม นี่มันสวรรค์ชัดๆ แต่ผมที่ดูเพลินพลางล้วงป็อบคอร์นนั้นก็รู้สึกว่า อ่าว ทำไมมันแปลกๆ
" ถ้ามันตื่นขึ้นมา รับผิดชอบด้วยนะ " ผมรู้สึกถึงเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ทำเอาผมขนลุกชูชันไปทั้งตัว เดี๋ยวนะ มึงหมายความว่าไงฟะ
ผมค่อยๆ หันไปมองตามมือของผมและพบว่าตรงที่เคยเป็นถังป็อบคอร์นมันหายไปแล้ว เหลือแต่เพียงเนื้อผ้ากางเกงยีนส์สีเข้มที่มีมือผมลูบไปลูบมาอยู่บนนั้น
อ้ากกก โอ้วมาย โอ้วมาย กูก็นึกว่ามึงซื้อชีทไบรท์ไซส์ยักษ์มาด้วยนะเนี่ย เต็มไม้เต็มมือเลยเชียว
ผมรีบหดมือกลับและแทบจะกอดตัวเองไว้ทันควัน โอ้ยยย แม่งก็ปล่อยให้กูลูบคลำอยู่ได้ เพลินเลยสินะ ไอ้ ไอ้ ไอ้ แม่งไม่รู้จะด่ามันยังไงให้สาสม
" มันหมดแล้ว นั่งดีๆ " ไอ้ธีร์ดึงแขนผมให้กลับมานั่งดีๆ ตามเดิม และชี้ให้ดูว่าป็อบคอร์นมันหมดไปแล้ว มันเลยเอาไปวางไว้ใต้เก้าอี้ ชิ แล้วทำไมไม่บอก
ผมมองมันแบบเคืองๆ และพยายามดูหนังต่อ แต่แบบว่า ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้ อื้อหืิอ ทำไมมันแบบว่า สู้มือดีจังวะ อ้ากกก เลิกคิดนะโว้ยย
" เป็นอะไร หนาวเหรอ " มันที่เห็นผมเริ่มนั่งยุกยิกก็เอี้ยวตัวมาถามใกล้ๆ เออ กูหนาว หนาวไปถึงขั้วหัวใจ
มันที่เห็นผมไม่ยอมตอบอะไรก็ถอดเสื้อคลุมมันออกทันที และเอามาคลุมตัวให้ผม
" โอเคไหม " มันยังคงใส่ใจผมมากกว่าดูหนัง ผมเหลือบมองมันที่ทำหน้านิ่งๆ หึ่ยย เพราะมึงคนเดียว ทำเอากูฟุ้งซ่านแล้วเนี่ย แล้วแม่ง เสื้อมัน หอมชิบหาย อ้ากกก
ผมหายใจเข้าออกช้าๆ พลางดึงเสื้อที่มันถอดคลุมให้ผม ให้แนบกายมากขึ้น มันอุ่นมาก และเนื้อสัมผัสก็ดี ตัวมึงนี่อะไรๆ ก็ดีไปหมดเนอะ หมั่นไส้
ผมนั่งนิ่งๆ เหลือบมองมันที่กำลังดูหนังอยู่ด้วยท่าที
สบายๆ ผมเพิ่งเคยมาดูหนังกับมันครั้งแรก และมันก็เป็นแบบที่ผมคิดจริงๆ มันดูสงบเงียบขรึม เป็นที่พึ่งได้ สาวๆ ที่รู้คงอิจฉาผมตาร้อนที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดมันขนาดนี้
แต่ขณะที่ผมนั่งอยู่นั้น ผมกลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ข้อเท้าของผม คือตอนนี้ผมใส่เดรสสีขาวลูกไม้ยาวเท่าเข่า ซึ่งเป็นเสื้อผ้าที่ไอ้ธีร์เอามาให้ผม ทำให้ช่วงขาตั้งแต่เข่ายาวลงไปถึงเท้านั้นโล่งและว่างเปล่า
ผมขยับขาน้อยๆ และเหลือบมองจอหนังต่อไป ตอนนี้ในเรื่องนั้นก็กำลังน่ากลัวมากๆ จนผมแทบหยุดหายใจเลยทีเดียว โอ้ยยย อะไรมาโดนมากูวะ
ผมเริ่มค่อยๆ เหลือบมองไปมา และก้มลงมองขาของผมที่วางอยู่บนพื้น มันก็ไม่มีอะไรนี่หว่า แต่ผมรู้สึกจริงๆ นะเหมือนมีอะไรมาแตะข้อเท้าผมอ่ะ หลายครั้งแล้วด้วย
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์เอี้ยวตัวมาใกล้ๆ และพูดเบาๆ ถามผม
" อะไรไม่รู้มาโดนขา " ผมพูดเบาๆ กลับไป กลายเป็นเราสองคนกระซิบกันไปมา
" ยกขาชันเข่าขึ้นมา " ไอ้ธีร์ยกที่วางแขนที่กั้นเราขึ้นและบอกให้ถอดรองเท้าเก็บขาขึ้นมา แต่ผมก็รู้สึกว่าผมไม่อยากทำแบบนั้นอ่ะ มันนั่งไม่ถนัด
' กรี๊ดดดดด! '
อ้ากกกก ผมสะดุ้งทันทีที่ในจอกำลังเล่นผีตุ้งแช่ ประจวบเหมาะกับที่ข้อเท้าของผมนั้นมีมือมากำรอบๆ จริงๆ
ผมกระตุกขาและยกขึ้นวางบนที่นั่งพลางกอดไอ้คนข้างๆ ไว้แน่นด้วยความตกใจ
" ม.มีคนแกล้งกู " ผมที่ยังคงกอดคนข้างๆ ไว้แน่น ก็พูดเบาๆ ด้วยความหวาดหวั่น
คนข้างๆ ลูบแขนผมเบาๆ อย่างปลอบประโลม พลางดึงเสื้อคลุมตัวใหญ่มาคลุมขาของผมและลำตัวของพวกเรา
" ไม่มีใครแกล้งหรอกน่า " มันก้มลงกระซิบบอกผม
" มีคนจับข้อเท้ากูจริงๆ " ผมเงยหน้าพูดกับมัน
" ไหน ไม่มีแล้ว จับไว้ให้แล้ว " ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ข้อเท้าของผม พอจับดูก็พบว่าเป็นมือของไอ้ธีร์กำลังจับเอาไว้
" แต่มันมีจริงๆ นะ " ผมยังคงดื้อดึง ผมที่ดูหนังผีอยู่แล้วกลับมาเจอเหตุการณ์ประหลาดๆ แบบนี้ทำเอาขวัญหนีดีฟ่อ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยทีเดียว
" ครับๆ ถ้ามีอีกจะจัดการให้นะ " ผมซุกตัวเข้าหาคนข้างๆ พลางเขยิบขาขึ้นมาบนเก้าอี้อีกนิด นี่ผมกำลังโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ สินะ
ผมในตอนนี้นั้นหลับตาลง ไม่สนใจหนังที่กำลังฉายในจอขนาดใหญ่อีกแล้ว ผมยังงซุกคนข้างๆ เอาไว้ และรู้สึกถึงแขนที่โอบผมไว้เช่นกัน
ผมอิงซบพิงใหล่กว้างนั้นอย่างลืมตัว กลิ่นของมัน ความอบอุ่นของร่างกายมัน ทุกสิ่ง ล้วนทำให้ผมรู้สึกดีจริงๆ ผมรู้สึกสบายใจเวลาอยู่ใกล้ๆ มัน ผมนึกถึงคำพูดของพี่เรียวที่บอกกับผม ไอ้การที่ผมรู้สึกหวงมันนั้น มันเป็นเพราะผมชอบที่มันทำดีกับผม หรือผมชอบมันกันแน่นะ
" ธีร์ กูอยากกลับแล้ว " ผมพูดเบาๆ เหมือนคนงอแง และเงยหน้ามองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ อยู่ นี่มันหนังผีนะ ทำไมถึงทำหน้ามีความสุขขนาดนั้น
" ขออีกสักพัก ได้ไหม " มันพูดและกระชับแขนที่โอบกอดผมเอาไว้มากขึ้นอีกนิด หนอยย
ผมยังคงเงยหน้าจ้องมองใบหน้าของคนข้างๆ และเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ถ้ามีความสุขขนาดนั้น จะต่อเวลาให้อีกสักนิดละกัน
-
ทำไมไม่ยอมคุยกันดีๆ
-
โดนจับขาจริงๆหรืออุปทาน o18
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:เมื่อไรฟาจะยอมรับธีร์สักที แล้วทำไมไม่คุยกันจริงจังสักที อย่าทำเป็หวงแต่ไม่ดูเหมือนไม่ใส่ใจ คนที่เขารู้สึกมากกว่ามันทรมานนะ เราอยาให้ทั้งคู่เข้าใจกันไวๆ นะ นนท์กับเนมอ่ะ แนะนำให้ลากไปขังไว้ก็ดีนะ
-
จ้าาาาาา ซึนละเกินน้องฟา
-
น่ารักกกกก น้องฟาต้องเลิกซึนนะะะะ
-
งื้อออ เมื่อไหร่เขาจะสมหวังกัน
-
น่ารักจางงงงงง น่ารักๆๆๆๆเต็มไปหมด
-
น้องฟาเค้าอิจฉาตัวเองอีกแล้วววววววว
-
ทรมานจัยย ทั้งธีร์ทั้งคนอ่านเลย แงงง :sad4: เมื่อไหร่น้องฟาจะรู้ตัวลูกกก
-
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยอมรับเถอะฟาว่าชอบเขา :hao6:
-
เมื่อไหร่จะได้กันน้าาาาาา 55555
-
ถ้าฟาไม่เอา เราขอธีร์นะ อบอุ่นมว๊าก :fire:
-
ดีกว่านี้ก็พระแล้วววว
-
ดูแลฟาดีจังเลยยยย
รีบคุยกันตรงๆให้เข้าใจน้า
:call:
-
ใครแกล้งฟา
-
เขิลกันไปอี๊ก
-
หายไปนานจังเลย
-
KING ที่ 26 ข้าวกล่องสื่อหัวใจ
ขากลับจากดูหนังนั้น พวกเราก็กลับมาที่คอนโดของผม ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ กินกัน วันนี้ผมอยากโชว์ฝีมือบ้าง ก็เลยจัดการทำกับข้าวเองง่ายๆ เอาจริงๆ ผมนั้นก็ทำได้อยู่ครับ และผมไม่กลัวที่จะต้องให้ไอ้หอกนี่กิน ต่อให้ไหม้จนดำติดกระทะ มึงก็ต้องกิน หึหึ
" เคยทำอะไรกินเองบ้าง " มันที่อยู่ไม่สุขก็มาเดินด้อมๆ มองผมอยู่นั่นแหละ
" เกะกะว่ะ " ผมรวบผมขึ้นและตั้งใจทอดไข่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ผมนั้นยังอยู่ในชุดเดรสขาวน่ารักๆ เหมือนเดิม ขี้เกียจเปลี่ยนอ่ะ
" ไฟแรงแบบนั้นจะไหม้แล้ว " ผมหน้ามุ่ยและเหลือบมองมันที่ยืนซ้อนหลังผม นี่มึงอยากเข้าด้านหลังกูมากใช่ไหม
" กูรู้น่า " ผมพูดและเร่งไฟขึ้นอีก ผมเป็นพวกแบบนี้ล่ะ ยิ่งว่ายิ่งยุ
และในที่สุด อาหารที่ดูแล้วอาหารหมายังน่าแดกกว่าก็เสร็จ ผมรู้สึกสงสารตัวเองแต่สมน้ำหน้าไอ้คนที่ต้องกิน หึหึ มึงขี้แตกตายแน่ไอ้หล่อ
" นี่อาหารคนแน่เหรอ " ไอ้หล่อมองซากไข่ในจานพลางถอนหายใจถี่
" ปากดี แดกได้ก็แดก แดกไม่ได้ก็โยนทิ้ง... " แต่ผมที่กำลังพูดบ่นอยู่นั้น ก็พบว่ามันตักเข้าปากจริงๆ ซะด้วย
" เอ่อ กูว่าสั่งอะไรมากินเถอะ " ผมมองมันที่ยังคงกินต่อไป นั่นน่ะกูเทเกลือลงไปแทบหมดกระปุกเลยนะ
" อร่อยดี " ผมมองมันที่ยิ้มน้อยๆ ให้ผม
" ไอ้ตอแหล " ผมอมยิ้มมองมัน มึงนี่มันจริงๆ เลยนะ
พวกเราช่วยกันเก็บกวาดล้างจานและผมก็โทรสั่งขนมจากข้างล่างมากินอีกที หลังจากนั้นพวกเราก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆ นั่งอ่านหนังสือกัน เพราะว่าไอ้ธีร์บอกว่าถ้าผมจะติว ก็ควรจะเริ่มเลยห้ามอิดออด
" ธีร์ " ผมเรียกมันที่กำลังตรวจคำตอบของผมอยู่
" ว่าไง " มันเงยหน้าจากสมุดมามองผม
" มึงอยากเรียนอะไร " ผมถามมันด้วยความอยากรู้จริงๆ
" ถามทำไม " มันไม่ยอมตอบ หนอยย
" กูอยากเรียนออกแบบเหมือนพี่เรียว แต่บ้านกูอยากให้กูเรียนดนตรี " ผมพูดบอกมัน เอาจริงๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องบอกมันด้วย
" ออกแบบเสื้อผ้าน่ะเหรอ " ผมพยักหน้าน้อยๆ
" งั้นก็ศิลปกรรมศาสตร์ " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มน้อยๆ
" มึงคิดว่าไงวะ " ผมถามแบบไม่ค่อยแน่ใจ เอาจริงๆ ผมไม่เคยบอกใครเลย มีมันเป็นคนแรก
" เหมาะดี " ผมยิ้มให้คำพูดของมัน
" แล้ว กูจะทำได้ไหมวะ " ผมถามอย่างละเหี่ยใจ
" ทำได้อยู่แล้ว " ผมยิ้ม มึงมันปากดี
" แล้วตกลงมึงจะเรียนอะไร " ผมถามมันอีกครั้ง
" อยากเรียนกฎหมาย " มันพูดและดูทำสีหน้าไม่ดีนัก
" ก็ดีนี่ เหมาะกับมึงดี " ผมพูดและคิดว่ามันน่าจะตรงกับตัวมันที่สุดแล้ว
" คุณพ่ออยากให้เรียนหมอ " มันพูดและยิ้มเศร้าๆ
" มึงไม่ชอบหมอเหรอ " ผมรู้สึกว่า ผมกับมันนั้นช่างคล้ายกันเรื่องนี้ ถึงพวกเราจะอยากเรียนอะไร แต่ความหวังของพ่อแม่ กลับไม่เป็นอย่างนั้น
" ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่อาจจะเรียนหนักจน... " ผมมองมันที่จ้องมองผมแบบหงอยๆ
" มึงคิดอะไรแบบนั้น คณะไหนก็เรียนหนักทั้งนั้นแหละ อีกอย่าง กูว่ามึงใส่ชุดกาวน์ก็คงเหมาะดี กูชอบชุดกาวน์ " ผมเท้าคางและจ้องมองมัน
" ชอบผู้ชายในเครื่องแบบเหรอ " มันถามและยิ้มกวน
" ชอบผู้ชายหอกอะไรล่ะ " ผมรีบพูดปฏิเสธ และสังเกตเห็นมันที่ดูหม่นเศร้าลง
" คือ กูถามจริงๆ นะ มึงไม่ใช่เกย์จริงๆ เหรอ ทำไมอ่ะ " ผมไม่เข้าใจเลย เพราะว่าถ้ามันชอบผม มันก็ต้องเป็นเกย์สิ ทำไมมันถึงปฏิเสธเรื่องนั้น
" เกย์ที่ไหนเขาชอบผู้หญิงกันล่ะ " ผมที่ได้ฟังแบบนั้นก็ทำหน้าประหลาดใจทันที
" มึง...ชอบผู้หญิงเหรอ " ผมขยับตัวนั่งอย่างตั้งใจ ไม่รู้ทำไม ผมถึงรู้สึกกลัวคำตอบนี้เหลือเกิน
" ชอบ...ทั้งสองนั่นแหละ " มันพูดและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผม ผมรู้สึกโล่งใจ แบบนี้นี่เองสินะ ที่ผมสงสัยมาตลอด ตายตาหลับแล้วแบบนี้
" ไอ้เสือไบ " ผมพูดอุบอิบและรู้สึกเขินกับสายตาที่มันจ้องมองผม ถ้ามึงแดกกูเข้าไปได้ก็คงทำสินะ
" แต่กู ไม่เคยเห็นมึงชอบผู้หญิงเลย ผู้ชายยิ่งแล้ว " ผมพูดถามมันอย่างสงสัย
" ใครว่าล่ะ " มันพูดและปิดหนังสือลง ทำเอาผมยิ่งเกร็งไปใหญ่
" แล้ว มึงชอบผู้หญิงหรือผู้ชายแบบไหนอ่ะ " ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามต่อไปแบบนั้น แต่เมื่อผมมองมัน ก็พบว่ามันกำลังจ้องผมแบบจริงๆ จังๆ อีกแล้ว ผมว่าผมไม่น่าถามเลย อ้ากกก
" เอ่อ ชีวะ หนังสือชีวะอยู่ไหนน้า " ผมอึกอักและรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างเร็วไว โอ้ย ใจฝ่อไปได้ไอ้ฟา อีกนิดนึงมันอาจจะสารภาพก็ได้นะ
ผมที่ควานมือไปตามกองหนังสือก็เจอหนังสือชีวะเข้าพอดี เอาอันนี้แหละ
' หมับ! '
ผมมองมือของมันที่เอื้อมมาจับมือผมเอาไว้ ผมตัวแข็งทื่อ ทันที นี่มึง...อย่าบอกนะว่า
' ก็อกๆๆ '
ผมผละออกจากมือมันและรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว อ้ากกก มาอะไรตอนนี้วะ เอ้ย มาตอนนี้แหละดีแล้ว
" น้ำและขนมที่สั่งคร้าบบ " ผมที่เปิดประตูก็เจอไอ้หนุ่มเดลิเวอร์รี่ข้างล่างทันที ผมชอบสั่งขนมขึ้นมากินบ่อยๆ ครับ และร้านนี้เขาก็คิดว่าผมมีพี่น้องฝาแฝดสลับกันมาอยู่ เลยไม่สงสัยที่ผมเป็นหญิงทีชายที กร๊ากก
" ขอบคุณค่ะ " ผมพูดและยื่นเงินให้
" วันนี้น้องฟ้ามาอยู่เหรอครับ " ผมพยักหน้าน้อยๆ
" วันนี้ก็น่ารักจังเลยนะครับ " ผมมองหน้าไอ้หนุ่มร้านกาแฟใต้คอนโด และเปิดประตูกว้างขึ้นอีกนิด ให้เห็นข้างในห้อง ซึ่งมีไอ้บ้าขี้หึงที่กำลังนั่งอยู่ด้วยสีหน้าแบบเริ่มใกล้จะระเบิดเต็มที
" เอ่อ ขอโทษที่รบกวนนะครับ " ผมยิ้มหวานให้พ่อหนุ่มผู้น่าสงสาร ปิดประตู และกลับมานั่งที่เดิม
" ทีหลังจะกินอะไรก็บอก จะลงไปซื้อให้ " มันพูดและทำหน้ามุ่ย โถๆ พ่อคุณ ทำเหมือนกูเรียกหนุ่มขึ้นมากินตับงั้นแหละ
" มันเป็นบริการเขา " ผมพูดและหัวเราะน้อยๆ
" บริการจีบลูกค้าหรือไง เลิกซื้อ ถ้าวันไหนมันบุกเข้ามาไม่ต้องเป็นเมียมันเหรอ " ผมกลั้นขำมองมันที่ปากก็บ่นแต่ก็ดื่มกาแฟที่ผมยื่นให้
" มึงลืมอะไรไปป่ะ กูผู้ชายนะ กูก็แค่กระทืบมัน แค่นั้นแหละ " ผมพูดและยังคงยิ้มกวน
" ปากเก่ง ทำได้แน่หรือเปล่า " หนอยย ดูถูกกก แต่ก็ถูกจริงๆ แหละ ร่างกายแบบนี้ผมนั้นเสียเปรียบนัก
" ธีร์ " ผมยังคงเท้าคางและยิ้มกวนมัน
" อะไร " มันตอบรับผมเสียงแข็ง คงจะอารมณ์เสียมาก ผมจ้องมองมันและหัวเราะชอบใจ มึงนี่มันขี้หึงเวอร์จริงๆ
แล้ว เมื่อกี้ถึงไหนแล้วน้า อ๋อ ไอ้บ้านี่อยู่ดีๆ ก็จับมือกันซะงั้น แล้วไงต่ออ่ะ จับทำไมอ่ะ อะไร ยังไง ต่อดิ๊ ผมนั่งจ้องมองมันแบบรอให้มันทำเหมือนเดิม แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ได้สนใจผมซะแล้ว ชิ
Trrr Trrr
ผมสะดุ้งทันทีที่มีเสียงสั่นแทรกขึ้นมา ผมมองมือถือของไอ้ธีร์ที่กำลังสั่นกระเทือนไปทั้งโต๊ะ
" มึงรับเถอะ " ผมพูดและกลับมาทำเหมือนสนใจหนังสือต่อ เรื่องส่วนตัวมัน ผมว่าผมไม่ควรไปยุ่งมากหรอก
แต่ผมที่เหลือบมองไอ้ธีร์นั้น กลับพบว่ามันได้แต่จ้องหน้าจอมือถือ แต่กลับไม่ยอมกดรับสาย
" อะไรเหรอ " ผมถามมัน
" ผู้หญิงคนนั้น " มันพูดและมองหน้าผม ผู้หญิงงั้นเหรอ หมายถึง...น้ำใช่ไหม
ผมก้มลงมองหน้าจอมือถือของไอ้ธีร์และก็พบว่าเป็นเบอร์น้ำจริงๆ ด้วย ทำไมยังโทรหามันอีกนะ
" มึงก็รับสิ " ผมพูดบอกมัน แต่ผมที่พูดแบบนั้น ก็กลับพบว่ามันกำลังทำหน้าเศร้าอีกแล้ว เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ
" เปิดเสียงให้ได้ยินด้วย " ผมพูดและพยักหน้าให้มันรับสาย ผมอยากรู้ ว่าทำไมน้ำถึงยังโทรหามันอีก
ผมมองมันที่ดูเหมือนไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็กดรับสายนั้น
" ธีร์ " ผมได้ยินเสียงน้ำทันทีที่ไอ้ธีร์กดรับสาย
" โทรมามีอะไรหรือเปล่า " ไอ้ธีร์ตอบกลับไปด้วยเสียงที่เย็นยะเยือก
" คือ ขอโทษนะธีร์ แต่อดไม่ได้ที่จะโทรมา " ผมรู้สึกแย่ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น และไอ้ธีร์ก็จ้องมองผมตลอดเวลาที่กำลังฟัง
" ธีร์ อยู่ไหนเหรอ " ผมเหลือบมองคนตรงหน้าที่กำลังขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียดตอนนี้
" อยู่กับแฟน "
" เหรอ ขอโทษนะที่รบกวน " ผมได้ยินเสียงน้ำพูดเบาลง
" ขอโทษนะ แต่ต้องวางแล้ว " ผมมองไอ้ธีร์ที่กดวางสายและจ้องมองผมต่อไป
" โทรมาบ่อยไหม " ผมถามมัน
" หลังจากงานวันเกิด วันนี้ก็เป็นครั้งแรก " มันบอกผมและเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง
Rrrr Rrrr
คราวนี้เป็นมือถือของผมบ้าง ผมหันไปมองตามเสียง และหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างโต๊ะขึ้นมาดู
และทันทีที่ผมเห็นว่าใคร ผมก็รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย ผมมองหน้าไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม ทำไมน้ำถึงโทรหาผมหลังจากโทรหาไอ้ธีร์กันนะ
" ฮัลโหล " ผมกดรับสายและทำเสียงปกติ
" ฟา " ผมได้ยินเสียงน้ำที่กำลังพูดเรียกผม แต่น้ำเสียงนั้นกลับแปลกออกไป
" อื้อ มีไรหรือเปล่า เป็นไงมั่ง " ผมไม่ได้เปิดลำโพงและหลบตาไอ้ธีร์ที่จ้องมองอยู่
" ฟาอยู่ที่ไหนเหรอ " ผมขมวดคิ้วมุ่น
" อยู่บ้านสิ ทำไมเหรอ "
" อยู่กับใครล่ะ " ผมหัวใจเต้นรัวทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น ทำไมถึงได้ถามแบบนี้กันนะ
" มีอะไรหรือเปล่า " ผมเริ่มที่จะคุมเสียงไม่ได้ ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
" เออ ไม่มีอะไรหรอก คือเหงาๆ อยากเจอ " ผมถอนหายใจเบาๆ เมื่อได้ยินว่าน้ำก็พูดเหมือนปกติแล้ว
" พรุ่งนี้ กลางวันก็มากินข้าวด้วยกันดิ " ผมพูดบอกเพื่อน
" อือๆ มีเรื่องอยากปรึกษาด้วย ค่อยคุยกันนะ ฝันดีมึง "
" ฝันดี " ผมพูดและกดวางสายทันที
ผมที่ตอนแรกก็รู้สึกดีๆ นั้น ตอนนี้กลับรู้สึกแย่ซะเหลือเกิน ผมจะทำยังไงดีนะ ผมจะบอกน้ำว่ายังไง ทุกอย่างถึงจะเหมือนเดิม ผมไม่อยากเสียเพื่อนไป ไม่ว่าจะคนไหนก็ตาม
ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งจ้องมองผมนิ่งๆ ไอ้ธีร์ มันไม่ได้ทำอะไรผิด มันพูดความจริงเสมอ มีแต่ผมที่โกหกเรื่อยมา โกหกเพื่อน โกหกแม้กระทั่งตัวเอง
ผมอยากบอกมัน บอกให้มันสบายใจว่าผมจะไม่ยุ่งเรื่องน้ำอีกแล้ว ผมจะไม่ช่วยน้ำ ผมจะหยุดทุกอย่าง ผมอยากให้มันเป็นคนตัดสินใจเอง ผมอยากให้มันรู้ ว่าผมก็แคร์มันเหมือนกัน
" คือ เรื่องน้ำ มึง... "
" อย่า " มันห้ามผมก่อนที่ผมจะพูดด้วยซ้ำ ทำไมเรื่องน้ำ มึงถึงไม่ฟังกูเลย
" ไอ้ธีร์ กูไม่ได้... "
" ดึกแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน " มันก้มเก็บของ ลุกขึ้น และเดินออกไปจากห้องผมทันที ทำไมทีแบบนี้มึงถึงไม่ยอมฟังกูบ้างนะ
ผมมองประตูที่ยังเปิดค้างไว้แบบหงอยๆ ไอ้คนนิสัยเสีย หึ่ย ผมก้มลงเก็บโต๊ะพับเล็กๆ และเก็บหนังสือบางส่วนที่ยังเหลืออยู่ แต่ผมที่ก้มเก็บของอยู่นั้น ก็เจออะไรบางอย่างหล่นอยู่
ผมหรี่ตามอง และเก็บสิ่งของประหลาดๆ ขึ้นจากพื้น มันดูคล้ายๆ ไม้เซลฟี่ ที่สามารถดึงเข้าออกปรับความยาวได้ แต่ก็ไม่ใช่แฮะ เพราะมันเป็นรูปมือสีขาวๆ เล็กๆ ที่เป็นเหมือนมือโครงกระดูก...
มือของผมที่ถือของเล่นนั้นสั่นน้อยๆ ทันที หนอยยยย กูรู้แล้วตัวอะไรจับข้อเท้ากู ไอ้ธีร์ มื๊งงง อ้ากกก
ผมตื่นแต่เช้าและนั่งรอมันที่จะมารับผมไปโรงเรียนเหมือนทุกที แต่เช้านี้มันกลับโทรมาบอกว่า มันต้องไปส่งน้องแทนพี่ชายอีกคนของมัน ให้มันได้อย่างนี้สิ กูอยากเฉ่งมึงแย่แล้ว ฮึ่มม
ผมลงมาโบกแท็กซี่ด้วยใบหน้าที่หงิกงอยิ่งกว่าอะไร ยิ่งตอนนี้ที่โรงเรียนนั้นเพื่อนทั้งสองคนของผมก็เข้าหน้ากันไม่ติด มันอะไรกันนักกันหนาฟะ ผมจะต้องทำยังไงให้เพื่อนกลับมาดีกันละเนี่ย
ผมที่มาถึงโรงเรียนแล้วก็รีบเดินไปที่หน้าโรงเรียนที่ประจำของผม พลางกินหมูปิ้งที่ผมไม่ได้กินมาพักใหญ่ เพราะไอ้ธีร์มันไม่ให้ผมกิน ทำเอาป้าเจ้าของร้านงอนผมไปเลยทีเดียว
' หงับๆๆ '
และผมที่ยืนอยู่สักพัก ก็รู้สึกถึงสัมภเวสีที่มาแย่งแดกเหมือนทุกที ผมมองไอ้เนมที่เดินเป็นผีตายซากเข้ามากัดกินของฟรีจากมือผม ต่อให้มันอารมณ์ไม่ดีแค่ไหน แต่ความชอบแย่งแดกก็ยังคงเดิม เชื่อเขาเลย
" ไอ้นนอ่ะ " ผมลองแกล้งๆ ถามถึงไอ้นนเพื่อดูปฏิกิริยาต่อต้านของมัน
" อย่าพูดชื่อไอ้เหี้ยนั่นให้กูได้ยิน " ผมถอนหายใจมองเพื่อนที่กำลังหน้าบูดและแดกต่อไป
" มึงก็เวอร์ไปเปล่าวะ "
" ฟา ถ้ามึงจะพูดเรื่องนี้อีก กูจะ... "
" ทำไม มึงจะตัดเพื่อนกูอีกคนเหรอ " ผมพูดและมองมันด้วยสีหน้าจริงจัง
" กู...จะแย่งมึงแดกเบิ้ลเฉยๆ " มันพูดและดึงแก้มย้วยๆ ของผม
" นึกว่าจะแน่ " ผมพูดพลางดึงแก้มมันคืน
" กินอีกแล้วนะ " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงที่สาม หึ ทำมะ แล้วไง มึงอยากไม่มารับกู ไม่ทำกับข้าวให้กูเอง กูหิวอ่ะ ผมกัดหมูปิ้งในมืออย่างท้าทายคนที่กำลังยืนทำหน้าถมึงทึงจ้องผมอยู่ เดี๋ยวเถอะมึง มีเรื่องต้องเครียกันนะไอ้หล่อ
" ไปเข้าแถวกันเถอะ " ผมมองไอ้นนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยังช้ำน้อยๆ ผมสังเกตว่ามันมองไอ้เนมตลอดเวลา แต่ไอ้เนมก็ทำเป็นไม่สนใจมัน เฮ้อ ถ้ามันสุดๆ จริงๆ มึงก็ฉุดเลยเพื่อน กูหนับหนุน
พวกเราเดินมาเข้าแถวเหมือนทุกวัน และผมก็มองไอ้ธีร์ที่กำลังขึ้นพูดออกไมค์กับบรรดานักเรียนเหมือนทุกที ช่างเป็นคนที่พูดมาก และดูจริงจังกับทุกสิ่งตลอดเวลา จนดูเหมือนจะขี้เก็กไปโดยปริยาย เชอะ
ผมเบะปากและพะงาบๆ เลียนแบบมันที่กำลังพูดอยู่ แต่ขนาดยืนอยู่ไกลขนาดนี้ ผมยังเห็นมันเด่นชัดมาก ผิวขาว ร่างกายสูงใหญ่ ผมยุ่งนิดๆ ดวงตาคม และที่ผมชอบมองที่สุดก็คือปากรูปปีกนกหยักสวยของมันที่มีสีแดงธรรมชาติ...
" ไอ้ฟา " ผมที่กำลังเผยอปากน้อยๆ ก็รีบหันไปมึนๆ มองไอ้คนเรียกทันที
" ห..ห๊ะ " ผมตอบรับไอ้เนมที่หน้าบึ้งอยู่
" มึงมีอะไรกับน้ำเปล่าวะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วทันที
" มีอะไร กูเปล่านะ กูยังไม่เคยมีไรกับใครเลย "
" ไม่ใช่เฟ้ย " ผมถูกไอ้เนมโบกเข้าไปหนึ่งที หนอยมึง ผมล็อคคอมันและกระซิบอย่างอยากรู้
" มึงถามทำไมวะ " ผมถามมันเบาๆ
" เมื่อกี้กูหันไปเจอมันพอดี กูว่ามันมองมึงแปลกๆ มึงทะเลาะกันเหรอ กูว่ามึงสนิทกับมันนิ " ผมมองหน้าไอ้เนมและหันไปมองไปทางห้องห้า และทันทีที่ผมมองเห็นน้ำนั้น ผมก็พบว่ามันกำลังยิ้มและโบกมือไปมาให้ผมแบบปกติ
ไม่นานหลังจากตากแดดตากลมหน้าเสาธงเสร็จสิ้น ผมที่เดินเหงื่อซกมาตามทางเดินเพื่อกลับเข้าห้องเรียนนั้น ก็แวะล้างหน้าล้างตาที่ก็อกน้ำซะหน่อย ฟู่วว
" ฟา~ " แต่ผมที่กำลังจะหันหลังกลับ ก็ถูกดักไว้ทันทีโดยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
" เออ ว่าไง " ผมยิ้มให้เพื่อนของผม เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดตอนนี้
" คาบแรกเรียนอะไรเหรอ " ไอ้น้ำเดินมาหาผมและยิ้มหวาน
" จะมีอะไร สำอรไง " ผมพูดพลางถอนหายใจ
" โดดมะ กูอยากคุยด้วย " ผมมองมันที่ชวนผมโดดตั้งแต่คาบแรก ปกติมันไม่เคยชวนผมโดดเลยสักครั้ง
" อืม ไม่อยากเข้าอยู่แล้ว " ผมพูดและทำหน้านิ่งๆ แบบปกติ
ผมบอกไอ้เนมให้แหลสดกับอาจารย์ว่าผมท้องเสียนอนอยู่ห้องพยาบาลและเดินไปกับน้ำที่หลังตึกเรียนหลังหนึ่ง โรงเรียนของพวกเรานั้นกว้างมาก กว้างจนถ้าโดดเรียนอาจารย์ก็หาไม่เจอหรอก ถึงจะอยู่ในโรงเรียนก็เถอะ
ผมนั่งมองน้ำที่จ้องมองผม กลายเป็นว่าพวกเราต่างคนต่างเงียบรออีกฝ่ายพูดก่อน
" ฟา มึงก็รู้ว่ากูชอบธีร์ใช่ไหม " ผมมองน้ำที่อยู่ๆ ก็เปิดประเด็นขึ้นมาทันที
" มีใครไม่รู้บ้างตอนนี้ " ผมยังคงพูดกวนๆ แบบปกติ
" แล้วมึง...รู้จักแฟนธีร์ไหม " มันถามผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
" อยากรู้เพื่ออะไรเหรอน้ำ ทำไมต้องทำให้ตัวเองเจ็บอีก กูว่าที่ไอ้ธีร์พูดในงานวันเกิดก็ชัดเจนแล้วนะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ตัวมึงไม่ได้ขี้เหร่อะไรเลย ยังมีคนอีกเยอะที่... "
" อืม กูเข้าใจแล้ว กูจะไม่ยุ่งกับธีร์อีก " ผมเลิกคิ้วขึ้นแบบงงๆ บทจะง่ายก็ง่ายขนาดนี้เลยเหรอวะ
" แต่มึงช่วยกูได้ไหม ครั้งสุดท้าย กูจะไม่ขอให้มึงช่วยเรื่องธีร์อีก " มาอีกแล้ว คำพูดแบบนี้ คำพูดที่บีบคั้นผม
" ขอโทษ แต่ว่าไม่ได้ " ผมพูดหนักแน่นและมองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ
" ฟา มึงจะเครียดทำไม ทำเหมือนมึงเป็นแฟนธีร์ซะเอง " มันพูดเน้นประโยคหลังและยิ้มน้อยๆ มองผม ผมไม่ได้ตอบคำถาม และไม่ได้ปฏิเสธอะไร
" ไม่ต้องห่วง กูก็แค่ อยากเจอแฟนธีร์สักครั้ง กูอยากรู้ ว่า 'ผู้หญิง' แบบกู มีอะไรที่สู้ไม่ได้ " มันยิ้มให้ผม และเน้นคำว่าผู้หญิงชัดเจน
ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่น้ำอาจจะรู้เรื่องของผมกับไอ้ธีร์แล้ว แต่ว่าถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมมันถึงไม่ถามผมตรงๆ เลยล่ะ คิดจะทำอะไรกันแน่นะ
น้ำเดินไปแล้ว แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ผมไม่เข้าใจน้ำเลย ถ้าเจอแฟนไอ้ธีร์แล้วยังไง ทำไมถึงไม่ตัดใจนะ จริงๆ แล้วผมไม่อยากเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้เลย
" มาทำอะไรตรงนี้ " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกจากไอ้ตัวปัญหาของผม
" ไม่มีอะไร กูกำลังจะไปเรียน " ผมพูดและลุกขึ้นยืน โรงเรียนก็ตั้งกว้าง มึงก็ยังจะมาเจอกูอี๊ก
" เดี๋ยว " ผมมองแขนของผมที่ถูกจับไว้ และผมก็เหมือนเดิม รีบดึงมือมันออกเพราะกลัวคนจะเห็น เฮ้อ ไอ้แบบนี้ไง คนอื่นเขาถึงรู้ว่ามึงกับกูทำอะไรกัน
" มึงอย่า... " แต่ผมที่กำลังจะด่ามันนั้นก็พบว่าตรงหน้าผมมีถุงๆ หนึ่งยื่นมาให้
" อะไร " ผมถามมันและยังคงหน้าบูดเหมือนเดิม
" ว่าจะให้ตั้งแต่เมื่อเช้า แต่ไม่มีโอกาส " มันพูดและทำหน้าหมาหงอย ผมยืนชั่งใจอยู่สักพัก และยื่นมือไปรับถุงนั่นมาเปิดออกดูข้างใน
" เมื่อเช้าขอโทษนะ เมื่อคืนก็ด้วย " มันยังคงพูดต่อ ผมล้วงมือเข้าไปในถุง หยิบกล่องอะไรสักอย่างที่เป็นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ขึ้นมา
และเมื่อผมจ้องมองดูดีๆ แล้วก็ต้องตาลุกวาวทันที ในมือของผม มันคือกล่องข้าวกล่องใหญ่ ที่มีข้าวและกับข้าวที่ทำอย่างปราณีตสวยงามจัดเรียงอย่างหรูหราอยู่ในนั้น นี่มึงมารับกูไม่ได้ เลยทำมาจากบ้านงั้นเหรอ
ผมที่ตอนแรกก็หน้าบึ้ง แต่ตอนนี้เริ่มจะ งือออ ไม่ได้การซะแล้ว ผมพยายามบังคับสีหน้าไม่ให้ยิ้มออกมา แต่ในใจนี่เริงร่าไปแล้ว อ้ากกกก
" ใจละกัน ไหนๆ ก็ทำมาแล้ว จะกินก็ได้ " ผมพูดและรีบหันหน้าหนีมัน โอ้ยยย ไอ้เชี่ยเอ้ย น่ารักนะเราอ่ะ หึ่ยย
" กู ไปแล้วนะ " ผมหันไปทำหน้านิ่งๆ และเดินหนีออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มยิ่งกว่าเดิม สงสัยไอ้ข้าวกล่องบ้านี่ต้องใส่กัญชาไว้แน่ๆ
เพราะมันทำเอาผมยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว ให้ตายสิ
-
เบื่อน้ำสุดๆ :katai1:
-
เบื่อน้ำอ่ะ อยากได้ขนาดนั้นเลยเหรอ
-
อยากรู้ว่าสองคนนั้นจะบอกน้ำด้วยวิธีไหน
-
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ ติดตามอยู่ตลอดน้า ชอบมากเลยจ้า
-
ให้มันรุ้ซะบ้างว่าไผเปนไผ :ruready
น้ามตัดใจซะ
-
อยากขาคู่ใส่น้ำมาก :z6: นางต้องระแคะระคายบ้างแล้วแน่ๆ
-
บอกรักกันสักที เฮารู้สึกอึดอัดแทนนนนน
ลำไยอีน้ำ
-
:z6: น้ำ :z6:
-
:angry2: :angry2: :angry2: น้ำเน่า น่าเบื่อ รำคาญมากๆ
พอรู้ว่าธีร์ชอบผู้ชายคงรู้สึกเสียศักดิ์ศรี
อยากเอาชนะ ประสาททททท
มาโกรธฟา เพราะธีร์ชอบฟา บ้าปะ ผิดประเด็นเลย
วุ่นวายกับฟาตลอด เหอะ..... :z6: :z6: :z6:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยน้ำเริ่มเกินไปละ น้ำรู้ชัวอะว่าเป็นฟา เห้อออออออ สงสารน้อง
-
บางทีน้ำก็เยอะไปนะ ฟานั่นเพื่อนเธอไม่ใช่หรือไงกัน?
และ...แหมมมมมม จย้าาาาาาา หมั่นไส้ฟานิดหน่อย แต่ก็เอ็นดูไปด้วย ฮาาาา
-
ธีร์ประกาศไปเลยว่าฟาแฟนเรา!!!
แบดบอยต้องมางานนี้ ดีๆแล้วคนชอบเสียบ 555
:hao7: :hao7: :hao7:
-
เดี๋ยวๆมึงอีน้ำเดี๋ยวเจอน้องฟ้ากู จะได้รู้ว่าทำไมสู้ไม่ได้เดี๋ยวๆ
-
รำคาญน้ำกว่าเดิมอีกค่ะ เขาปฏิเสธคนทั้งงานได้ยินหมดแล้วยังบอกว่าตัวเองมีตรงไหนสู้ไม่ได้อีก ทั้งหมดนั่นแหล่ะค่ะ
-
โอ๊ยเขินนน ทำไมธีร์ต้องน่ารักขนาดเน้ พ่อคูณณณณ ส่วนนังน้ำ เราเบื่อเธอ ถ้าเธอมาอ่อยธีร์นะ ชั้นจะให้ฟาแต่งหญิงไปยั่วสุดฤทธิ์เล้ย แม่งงงง เบื่ออมันนน ฟาต้องสู้นะลูก เอาให้มันกระอักน้ำลายตายไปโลดด
-
เพื่อนแบบน้ำมันน่านัก รอๆๆๆจ้า :m16:
-
ขออนุญาตแปะสารบัญนะคะ อยากรวบรวมไว้ดูเองด้วย :impress2:
ตอนที่ 1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3775752)
ตอนที่ 2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775988#msg3775988)
ตอนที่ 3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3778336)
ตอนที่ 4 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3775752#msg3781230)
ตอนที่ 5 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3785379#msg3785379)
ตอนที่ 6 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3792410#msg3792410)
ตอนที่ 7 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3793479#msg3793479)
ตอนที่ 8 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3796439#msg3796439)
ตอนที่ 9 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3797563#msg3797563)
ตอนที่ 10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3800279#msg3800279)
ตอนที่ 11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3803577#msg3803577)
ตอนที่ 12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3804403#msg3804403)
ตอนที่ 13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3806182#msg3806182)
ตอนที่ 14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3807147#msg3807147)
ตอนที่ 15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3808044#msg3808044)
ตอนที่ 16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3808561#msg3808561)
ตอนที่ 17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3809535#msg3809535)
ตอนที่ 18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3809535#msg3809535)
ตอนที่ 19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3810861#msg3810861)
ตอนที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3811152#msg3811152)
ตอนที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3812459#msg3812459)
ตอนที่ 22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3812875#msg3812875)
ตอนที่ 23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65612.msg3813313#msg3813313)
ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ แต่ไม่รู้วิธีเอาไปไว้หน้าแรก บอร์ดนี้เล่นยากมาก 555+ เดี๋ยวจะลองหาทางดูค่ะ
-
:pig4:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆค่ะ ชอบจัง :3123:
-
น้ำนี่โครตแย่ นี่กะว่ามาคบเป็นเพื่อนฟาเพราะอยากจะชนะฟารึเปล่าว่ะ เพื่อนแบบนี้มีเยอะ
-
มารอตอนต่อไปน๊า
-
KING ที่ 27 ร่วมเรียงเคียงหมอน
ในช่วงกลางวันนั้น ผมที่ยังไม่ได้แตะต้องข้าวกล่องก็หิ้วเอามากินที่โรงอาหารด้วย และน้ำที่ขอมานั่งกับกลุ่มผม และไอ้เนมที่ย้ายที่ไปนั่งตรงข้ามไอ้ธีร์เพราะไม่อยากมองหน้าไอ้นน เฮ้อ
" วันนี้เอาข้าวมากินเหรอ แปลกนะ " น้ำที่นั่งข้างๆ ผมถามขึ้นและยิ้มน้อยๆ
" อืม "
" น่ากินว่ะ ใครทำให้วะ " ไอ้เนมถามอีกคนพลางจ้องมองตาเป็นมัน
" แหม่ ระดับฝีมือกู... "
" อย่ามาแหล กูจำได้นะ ไข่เจียวปรโลกของมึงอ่ะ วิญญาณกูแทบลอยกลับสวรรค์ " ไอ้เนมพูดพลางหรี่ตามองอย่างจับผิด
" เออน่า กูจะเอามาจากไหนก็เรื่องของกู๊ " ผมพูดและเหลือบมองไอ้ธีร์เสี้ยววิ เพราะมีคนนั่งจับผิดอยู่
" ใครแม่งตาบอดเอามาให้มึงเปล่าวะ ระวังนะ ใส่ยาอะไรแปลกๆ เปล่า " ไอ้เนมไม่พูดเปล่าแต่ยื่นตะเกือบมากะจะขโมยปลาแซลม่อนผม อ้ากกกก ไม่ได้กูหวง
" อยากแดกก็บอก ทำเนียนนะมึง " ผมโบกกบาลมันพลางกอดข้าวกล่องไว้อย่างหวงแหน
" หวงอย่างกับผัวให้ " ไอ้เนมทำหน้าหมั่นไส้
" อยากกินเหรอ เดี๋ยวเย็นนี้ไปกินไหม " ผมมองไอ้นนที่อยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมาด้วยใบหน้ามีความหวัง
" ใครคุยกับมึง เสือก! " ไอ้เนมขู่ฟ่อขึ้นทันที กูว่าแล้ว สู้เขานะไอ้นน
" อ่ะๆ กูให้มึงลองชิม " ผมที่เห็นแบบนั้นก็แกล้งไอ้เนม ผมคีบปลาแซลม่อนชิ้นใหญ่ให้ไอ้นน หึหึ แต่เอาจริงๆ การกลั่นแกล้งครั้งนี้ได้ผลสองต่อ เอาละไง ไอ้หล่อแฟนผมตอนนี้หน้ามุ่ยขึ้นทันตาเลยเชียว ฮ่าๆ
" ไอ้ฟาา ไอ้คนทรยศ " ไอ้เนมที่เห็นแบบนั้นก็งอแงทันที ฮ่าๆ เรื่องของกู๊
" ใจฟา แต่กูไม่ค่อยชอบกิน " ผมมองไอ้นนที่คีบปลาชิ้นนั้นวางในจานของไอ้เนม หึหึ ทำดีมาก กูรู้ว่ามึงต้องทำแบบนี้เลยให้มึงไง
ผมมองไอ้เนมที่นั่งนิ่งมองไอ้นนและมองชิ้นปลาในจาน ตอนนี้มันคงต่อสู้กับจิตใต้สำนึกของมันอย่างหนักหน่วง ฮ่าๆ และในที่สุด ไอ้เนมก็ไม่อาจต้านทานความอยากได้ มันจ้วงแดกแซลม่อนชิ้นนั้นและเชิดหน้าใส่ไอ้นนตามเดิม
" เชี่ย!!! " ผมสะดุ้งทันทีที่ไอ้เนมร้องออกมา
" อร่อยสัด! ใครให้มึงวะ กูจะไปจีบ " ไอ้เนมเขย่าตัวผมจนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด
" แดกไปเงียบๆ " ผมโบกกบาลมันและหัวเราะชอบใจ
ผมมองน้ำที่กำลังหันไปคุยกับเพื่อนที่เดินสวนมา และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังหน้างอและจ้องมองผมเป็นระยะ งอนๆ ตัวอย่างกับควายทำใจน้อยไปได้ หึหึ
" ธีร์ ตกลงเรื่องงานกีฬาสีที่เลื่อนมาจนปลายเทอมน่ะ ผอ. เขาจะเอายังไงแน่เหรอ " ผมเหลือบมองน้ำที่กำลังถามไอ้ธีร์ข้ามหัวผมเลยทีเดียว
" ประชุมแล้ว คงเป็นเดือนหน้า " ไอ้ธีร์ตอบแบบที่ไม่มองหน้าคนถามเลย
" อะไรวะ เรียนพิเศษก็ต้องเรียน ยังต้องมาซ้อมกีฬาอีก " ไอ้เนมพูดอย่างหัวเสีย และผมก็คิดว่าจริงตามนั้น มาจัดอะไรตอนช่วงๆ ติวสอบแบบนี้ฟะ
" ม.6 ไม่ค่อยอะไรมากหรอก ให้เด็กๆ เขาจัดไป " ไอ้นนพูดออกความคิดเห็น
" ไม่ได้หรอก ยิ่งปีสุดท้ายก็ยิ่งต้องทิ้งท้าย " ไอ้น้ำพูดกลับ
" ฟา มึงจะลงอะไร " ไอ้เนมถามผม
" สวัสดิการละมั้ง ชิ่งง่ายดี " ผมไม่ค่อยยอมทำอะไรเหมือนคนอื่นเขาหรอก น่าเบื่อจะตาย
" กูคงบาสเหมือนเดิม เนอะไอ้ธีร์ " ไอ้นนพูดพลางหันไปถามไอ้หล่อเพื่อนมัน
" ปีนี้ไม่แน่ใจว่าจะลงไหม ต้องเป็นพิธีกรด้วย " ไอ้ธีร์พูดและเหลือบมองผม มึงก็เป็นทุกปีนี่ ไม่มีใครเหมาะกว่ามึงแล้ว แถมตอนมันลงแข่งบาสนั้น โรงยิมแทบแตก ไม่รู้ว่าคนนอกเข้ามาได้ยังไง พวกสาวๆ โรงเรียนใกล้ๆ ก็แอบหนีเข้ามาด้วย
" ไอ้เนม แล้วมึงว่าไงวะ " ผมหันไปถามเพื่อนรักผม ที่ยังคงแอบขโมยกับข้าวผมอยู่
" ปีนี้กูอยากลงอะไรที่มันเท่ห์ๆ บ้าง " ผมมองมันที่กำลังทำท่านึก
" อะไรวะ " ผมขมวดคิ้วสงสัย ทุกคนตั้งใจฟังสิ่งที่มันจะพูด
" กินวิบาก "
" ถุยย " ผมพูดพลางผลักหัวเพื่อน
" กูแชมป์ทุกปีนะเฟ้ย " ไอ้เนมพูดอย่างภูมิใจ เหอะๆ เอาที่มึงสบายใจละกันนะ
" รู้ไหมว่าสาวๆ เขาอยากให้ธีร์เป็นหลีดด้วยนะ " ผมนั่งนิ่งๆ ฟังน้ำที่กำลังพูดต่อไป
" คงไม่ไหวหรอก ต้องทำหลายอย่าง แล้วก็เต้นไม่เป็นด้วย " ผมอมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมมองมันและลองจินตนาการว่าไอ้ธีร์มาเต้นอะไรแบบนั้นคงฮาน่าดู
ในเย็นวันนั้น ผมที่โดดเรียนพิเศษจนเคยตัวก็ต้องไปเรียนบ้างจนได้ ผมนั่งเหม่อลอยตั้งแต่ต้นคาบยันท้ายคาบ ที่ที่ผมเรียนนั้นอยู่แค่หลังโรงเรียนนี่เอง ไม่ได้ไกลเหมือนไอ้ธีร์ที่ไปโรงเรียนกวดวิชาสุดโหด หรือไอ้นนกับไอ้เนมที่เรียนใกล้บ้าน
ผมไม่ได้ตั้งใจเรียนอะไรมากมายนัก เพราะเดี๋ยวตอนดึกๆ ก็มีติวเตอร์มาติวให้อีกนั่นแหละ หึหึ ไว้รอตั้งใจเรียนตอนนั้นก็ได้ เด็กดีห้ามลอกเลียนแบบน้า
หลังจากกลับมาจากเรียนพิเศษ ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบสบายๆ และกางโต๊ะนั่งอ่านหนังสือ(การ์ตูน)ไปเรื่อย รอไอ้คนที่บอกว่าจะมาสอน มึงนี่พยายามดีจริงๆ แถมมันยังสอนเข้าใจง่ายสุดๆ แบบนี้ผมมีลุ้นติดคณะที่อยากเข้านะเนี่ย
' ก็อกๆๆ '
ผมได้ยินเสียงเคาะประตูตอน 4 ทุ่มนิดๆ พอดี นี่มึงรีบบึ่งมาแค่ไหนฟะ
ผมลุกขึ้น ดึงเสื้อและกางเกงขาสั้นออกจากก้นที่มันหิวเล็กน้อย และเดินไปเปิดประตูด้วยใบหน้านิ่งๆ
" มาช้า " ผมพูดพลางยื่นหน้าออกไป
" ขอโทษ " มันพูดพลางชูถุงน้ำเต้าหู้และขนมอีกเยอะแยะให้ดู หึ่ยย หน้าตึงไว้ไอ้ฟา ตึงไว้ อ้ากกก
ผมกลับมานั่งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆ ที่กางไว้และมองมันที่กำลังเข้าไปที่ครัวเพื่อหาแก้วหาชามใส่ขนมที่หิ้วมา มันเป็นแบบนี้เสมอ ดูแลผมจนผมง่อยจะแดกอยู่แล้ว
" อ่านไปบ้างแล้วหรือเปล่า " มันถามพลางนั่งลงที่โต๊ะ
" อ่านแล้ว " ผมพูดพลางแอบเอาเท้าเขี่ยๆ หนังสือการ์ตูนให้เข้าไปใต้เตียง
" โอเค งั้นวันนี้ก็ทำโจทย์นี้นะ " ผมมองมันที่เตรียมพร้อมเอาชีทมากางสอนผมถึงพื้นฐานอะไรที่มันสำคัญ
ผมเท้าคางจ้องมองมันที่ถึงอยู่ในห้องแอร์ก็ยังคงมีเหงือผุดซึมเล็กๆ ที่ไรผมและหน้าผาก นี่มึงวิ่งสู้ฟัดในตลาดมาสินะ
" ทีหลังไม่ต้องซื้ออะไรมาหรอก ไม่ต้องรีบมาก กูรอได้ " ผมเท้าคางและจ้องมองมัน
" ไม่เป็นไร " มันพูดและก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป
" ไปเอาน้ำลูบหน้าลูบตัวหน่อยก็ได้นะ " ผมพูดและแย่งหนังสือมาจากมือมัน
" ถ้างั้นก็แปบนึงนะ " มันพูดพลางลุกขึ้นยืน เปิดตู้เสื้อผ้าของผม เพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวที่พับเก็บไว้ หนอยย เดี๋ยวนี้มันทำแบบนี้แหละครับ มันรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนหมด
ผมนั่งฟังเสียงน้ำในห้องน้ำ นี่มึงอาบน้ำเลยเหรอ นึกว่าจะแค่ลูบเนื้อลูบตัว ผมนั่งยุกยิกอยู่ไม่สุข สมาธิช่างสั้นเหลือเกิน ผมตัดสินใจลุกขึ้น ย่องเบาๆ ไปที่ประตูห้องน้ำ ถ้ามึงจะอาบน้ำขนาดนี้ ก็ขอแอบดูสักหน่อยเถอะ หึหึ
ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ พลางคลืบคลานไปที่ร่องประตูที่ไม่น่าจะมีช่องอะไรให้ส่องได้ แล้วกูมาทำอะไรตรงนี้ ทำเหมือนคนโรคจิตไปได้ จับก็แล้ว ขยำก็แล้ว ยังจะอยากดูของเขาอีก อ้ากกก
' แกร่ก '
" ฟา... "
อ้ากกกก ผมสะดุ้งโหยงทันที เพราะอยู่ดีๆ ประตูก็เปิดออก และไอ้ธีร์ที่หัวเปียกปอนก็โผล่ออกมา
ผมทำทีเดินผ่านเฉียดๆ ไปที่ตู้เสื้อผ้าใกล้ๆ และเปิดออกทำเป็นจับนั่นจับนี่ไปมา
" อ..เออ ว่าไง " ผมทำหน้านิ่งๆ และยังคงสาววิกผมปลอมต่อไป อะไรกูก็ทำหมดอ่ะตอนนี้
" แชมพูหมด " ผมมองมันแบบผ่านๆ และก็เห็นว่ามันกำลังกลั้นขำอยู่ แม่งไม่เนียนเหรอวะ
" หมดที่ไหน กูเพิ่งซื้อมาใหม่ อยู่ในชั้นนั่นแหละ น่าจะชั้น 2 ริมๆ ผนัง " ห้องน้ำผมนั้น ข้าวของและเครื่องประทินผิวเยอะมาก ไม่แปลกที่มันจะหาไม่เจอ
" ไม่เห็นมีเลย " มันยังคงยื่นคอออกมา และไปๆ มาๆ ตัวมันเริ่มจะออกมาด้วยแล้ว มึงมันน่าไม่อายจริงๆ หึ่ย
" ขวดไหนแน่ มันมีหลายภาษาเหลือเกินแต่ละขวด " โอ้ยย มึงเก่งไม่ใช่เหรอวะ ทำไมไม่อ่าน
ผมเริ่มหน้ามุ่ยด้วยความรำคาญ อย่าให้กูเจอน้า ผมที่คิดแบบนั้นก็ผลักมันเข้าไป และยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ แบบไม่ได้มองเข้าไป แค่จะพูดบอกมันเฉยๆ
" นั่นไง ตรงนั้นแหละ " ผมยื่นแขนเข้าไปและชี้ให้มันดูมุมนั้นแหละ ผมว่าผมชี้ถูกนะ
" เป็นอะไร เข้ามาสิ ใจไม่ดีหรือไง " มันพูดและยื่นหน้ามากวนผมอีก คำนี้แม่งคุ้นๆ นะ หนอยย เลียนแบบคำพูดกู เดี๋ยวมึงจะโดน
" เหอะ ก็มีเหมือนๆ กัน ใจไม่ดีห่าอะไร " ผมที่โดนดูถูกก็ปลุกความกล้าบ้าบิ่นซะเหลือเกิน
ผมผลักประตูห้องน้ำเข้าไปและเดินดุ่ยๆ เข้าไปหยิบขวดแชมพูให้มัน หึ อย่ามาท้ากู มึงรู้จักกูน้อยไปซะแล้ว
" เอ้า นี่ไง มึงตาบอดเหรอ " ผมพูดและหันไปจ้องหน้ามัน ต้องบอกว่าผมจ้องหน้ามันจริงๆ ครับ แบบที่เงยหน้าแบบจะตั้งฉากเลยทีเดียว โอ้ยยย ถ้ามองต่ำก็ต้องหัวใจวายตายแน่ เอาจริงๆ ก็เห็นของเพื่อนมาก็เยอะนะ แต่นี่มันไม่ใช่อ่ะ เพราะว่ามันคิดไม่ซื่อกับผม ในใจมันต้องอยากทำอะไรผมบ้างแหละ และนั่นที่ทำให้มันไม่เหมือนคนอื่น
ผมพยายามทำหน้าปกติและยัดขวดแชมพูใส่มือมัน และตั้งท่าจะออกไปลูกเดียว เดี๋ยวแม่งมันอดใจไม่ไหวทำไง ผมยิ่งหล่อๆ อยู่
" ฟา " ผมชะงักทันทีที่มันเรียกผมเอาไว้
" อ..อะไร " ผมพยายามสะกดใจไว้และเงยหน้าคุยกับมันอีกแล้ว
" ไม่ได้ทำนานหรือยัง " มันพูดถามผม พลางขยับตัวเดินเข้ามาใกล้
ผมกลืนน้ำลายลงคอและยังคงเงยหน้าสูง ทำ ทำอะไรวะ ผมมองไหล่หนา และหน้าอกของมันที่เปียกละอองน้ำ มันกำลังขยับเข้ามาหาผมด้วยใบหน้านิ่งๆ แต่แฝงไปด้วยแววตาเสน่หา อ้ากกกก มึงอย่าบอกนะว่า ไอ้ที่ทำน่ะ หมายถึงที่ผู้ชายเขาทำกันบ่อยๆ
ผมตัวแข็งทื่อพลางส่ายหน้ารัวๆ จนแก้มสั่น มึงถามอาร๊ายย มึงอยากทำก็ทำไปคนเดียวสิโว้ยย กูชอบลุยเดี่ยว ไม่ขอยืมมือมึงหรอก
มันค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้มากขึ้น จนผมได้กลิ่นสบู่หอมๆ ของผมจากตัวมัน ปอยผมที่เปียกลู่ใกล้เข้ามาที่แก้มของผม ผมหลับตาลงและข่มใจไม่ให้สั่นไหว นี่มึงกำลังเชิญชวนกูอยู่เหรอ เอาจริงเหรอวะ
" ตกลงไม่ได้ทำนานแล้วใช่ไหม... " ผมกลืนน้ำลายลงคอ มึงยังไม่สารภาพรักกูเลยนะ มึงจะทำเรื่องบัดสีเลยเหรอ
" ห้องน้ำเนี่ย " ผมลืมตาขึ้นทันทีที่มันพูดจบ เดี๋ยวนะ ห้องน้ำ ห้องน้ำอะไรวะ
" ห้องน้ำตะไคร่จะขึ้นอยู่แล้ว ได้ทำความสะอาดมั่งไหม " ผมชะงักตาโตมองมัน นี่มึง ไม่ได้แบบว่า อ้ากกกก กูคิดไปเองอีกแล้วสินะ แล้วทำไมเวลาถามมึงต้องทำเสียงกระเส่าด้วยฟะ ฮึ่มมม
" ไม่ทำ กูขี้เกียจ " ผมหน้ามุ่ย หนอยย อารมณ์เสียโว้ยยย
" วันไหนล้มขึ้นมาจะเจ็บตัวเอา ขอบอ่างเอย ขอบผนัง เอาแปรงสีฟันเก่าๆ มาขัด... "
" เออ รู้แล้ว " ผมกระแทกเสียงพูดขัดมันพลางเดินหน้างอออกจากห้องน้ำ
แต่เมื่อผมจะเดินออกไปจริงๆ แขนของผมก็กลับถูกจับเอาไว้อีก มึงต้องการอะไรอีกฟะ ผมไม่ได้หันไปมอง แต่ก็แค่ยืนอยู่เฉยๆ ผมรู้สึกว่ามันกำลังหัวเราะเบาๆ อยู่ด้านหลัง และรู้สึกถึงลมหายใจของมันที่เป่ารดหลังคอของผมอยู่
" หอมมาก...สบู่น่ะ " มันก้มลงพูดเบาๆ ที่ใบหูเล็กๆ ของผม อ้ากกก ขนลุกขนชัน
ผมพยายามปรับเลือดที่สูบฉีดบนหน้าผม อย่ามาใกล้กูมากได้ไหม เดี๋ยวลูกมึง เอ้ยจมูกมาทิ่มท้ายกูพอดี
" อ.อยู่แล้ว กูเลือกแต่ของดีๆ " ผมพูดอุบอิบ แล้วกูจะเขินทำซากอาร๊ายย
แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วอ่ะ อุตส่าห์เข้ามา ถ้ามองแว๊บๆ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง เสียดายอ่ะ จะได้เอาไปโม้ทีหลังได้ ผมที่คิดแบบนั้นก็เหลือบตาต่ำมองไปด้านหลังเล็กน้อย แล้วก็...
อ้ากกกกก แม่งเอ้ยนุ่งผ้าเช็ดตัวเหรอฟะ กูก็เกร็งจนคอเคร็ดแทบตาย หึ่ยย
ผมรีบเดินดุ่ยๆ ออกจากห้องน้ำไปนั่งแหมะที่โต๊ะตามเดิม เชอะ เสียเวลาชีวิตโว้ยย
และไม่นานไอ้หอกธีร์ก็ออกมา และแน่นอน เสื้อผ้ามันไม่มี มันเลยใส่ผ้าเช็ดตัวออกมาซะอย่างนั้น หึ่ยย มึงเกรงใจเจ้าของห้องเขาบ้างไหม
" ชุดเดิมมันเหนียว " มันพูดและนั่งลงที่เดิม นั่งดีๆ นะมึง ไม่งั้นกูมองต่ำจริงๆ นะเอ้า
" อุจาตลูกกะตา " ผมพูดพลางลุกขึ้นรื้อเสื้อผ้าในตู้ และความคิดหนึ่งก็แว๊บเข้ามา คิคิคิ มึงเสร็จกู
ผมรื้อเสื้อผ้าที่คิดว่าตัวใหญ่ที่สุดของผม และก็เจอแล้ว เสื้อเชิ๊ตผ้านิ่มๆ สีชมพูหวานแหววลายกระต่าย มันเป็นเสื้อนอนที่ตัวใหญ่และค่อนข้างยาว กูว่าน่าจะได้อยู่มั้ง ฮ่าๆ
" อะไร " มันถามผมที่ถือเสื้อและเดินดุ่ยๆ ไปหามันทันที ซึ่งมันก็ทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
" ใส่หน่อยยย " ผมเดินมาข้างหลังมันและจับยัดแขนล่ำๆ ของมันเข้าไปในเสื้อเชิ๊ตนอนของผม
' แคว่กกก! '
อ้ากกกกก แม่งเอ้ย ว่าใหญ่แล้วเชียว ผมมองเสื้อที่ปริออกจนขาดเป็นทางยาว นี่มึงแดกอะไรเป็นอาหารฟะ แม่งตัวใหญ่ชิบหาย
" ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง " มันบ่นผมแต่ก็ยอมให้ผมแต่งตัวให้ แต่มันไม่พอดีตัวเลยอ่า เซ็งวุ๊ย
ผมยังคงไม่ยอมแพ้ เดินไปมาเลือกเสื้อผ้าในตู้ให้มันใส่ จนกลายเป็นว่าไม่ได้ติวกันแล้วซะงั้น
" ตัวนี้น่าจะได้อยู่มั้ง สีนี้สวยกว่า " ผมรื้อค้นจนเสื้อผ้ากระจายเต็มพื้น นี่ก็เป็นสิ่งที่ผมชอบ ผมอยากจับคนอื่นแต่งตัวบ้าง แต่งเองมันเริ่มจะเบื่อแล้วอ่ะ
" อันนี้น่ารัก น่าจะยืดได้อีก " ผมดึงเสื้อน่ารักๆ ออกมาและหันไปทาบกับตัวไอ้ธีร์ในอากาศ แต่เมื่อหันไปนั้น ก็พบว่าไอ้ตัวดีฟุบหน้าลงกับโต๊ะไปซะแล้ว
ผมค่อยๆ เดินไปหามันและนั่งเท้าคาง จ้องมองดูไอ้คนที่กำลังหลับอยู่ หนอยย พอสบายตัวแล้วก็หลับเลยนะ ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันนอน เวลาที่มันหลับแบบนี้ก็ดูไร้พิษภัยดีนะ ขนตาหนาขนาดนี้เลยเหรอ พอได้มองใกล้ๆ ถึงจะรู้ ผมมันหนามาก เหมือนกับคิ้วมันเลย ผิวพรรณก็ดี จมูกโด่งสวย และปากที่เป็นเสน่ห์อย่างนึงของมันเลยทีเดียว
ผมจ้องมองมันและยื่นมือไปจิ้มหน้าผากมันเบาๆ ไอ้ตัวขี้บ่น ชอบสั่ง ชอบวุ่นวาย ผมยิ้มน้อยๆ และเดินไปดึงผ้าห่มผืนหนาบนเตียงผมลงมา และคลุมตัวมันเอาไว้ แก้ผ้าแบบนี้เดี๋ยวป่วยแล้วมาโทษกูอีก
ผมนั่งมองมันสักพัก และก็เริ่มรู้สึกว่าผมเองก็ง่วงเหมือนกัน ผมเดินไปปิดไฟ แกะผ้าห่มสำรองที่เก็บไว้ และกลับมานอนลงทีเตียงพลางห่มผ้า หันหน้ามองดูคนที่ยังคงนอนฟุบอยู่
เดี๋ยวมันเมื่อยก็คงตื่นนั่นแหละ แต่ผมยังไม่อยากปลุกมัน มันเหนื่อยเพื่อผมมาเยอะ ผมอยากให้มันได้พักบ้าง ฝันดีนะ ไอ้ธีร์
แสงสว่างในยามเช้าทำให้ผมขยับดวงตาและดิ้นไปมาเล็กน้อย ไม่อยากตื่นเลยอ่ะ ทำไมวันนี้รู้สึกสบายจัง ผ้าห่มก็อุ๊นอุ่น ขออีกสัก 5 นาทีละกัน
ผมที่คิดแบบนั้นก็กระชับหมอนข้างเข้ามาอีกนิดและกอดไว้จนแน่น แต่เดี๋ยวนะ หมอนข้าง คือกูไม่มีหมอนข๊างง
ผมลืมตาโพรงและเด้งตัวเหมือนติดสปริง พลางมองไปยังเตียงนอนด้านข้าง และก็เป็นไปตามคาด อ้ากกก
ผมมองไอ้ธีร์ที่นอนลืมตามองผมเงียบๆ นี่มึงเนียนมากกกก มึงขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่าบอกนะว่ามึงนอนบนนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
" นั่งหลับมันเมื่อย " มันพูดพลางลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจไปมา หนอยย
ผมได้แต่ทำหน้าถมึงทึงใส่มัน ไม่รู้จะสรรหาคำด่าไหนมาด่ามันให้เจ็บแสบได้ ผมลูบตัวไปมาและพบว่าทุกอย่างยังปกติ ฟู่วว กูรอด
" อะไร นอนกรนแถมน้ำลายยืด มันน่าพิศวาสตรงไหน " มันทำหน้ากวนตีนพลางลุกขึ้นจากที่นอน ผมมองมันที่ใส่กางเกงชั้นในแบบบ็อกเซอร์เอาไว้ หนอยย นี่มึงเปลือยกอดกูยังกล้ามาวิจารณ์การนอนกูอีก อีโต้อยู่ไหน กูอยากฆ่ามึงจริงๆ
ผมยังคงทำหน้างอมองมันที่ลุกขึ้นมาก็เดินไปเข้าครัวอย่างรวดเร็ว ทำไมมึงไม่ย้ายสำมะโนครัวมาอยู่นี่เลยฟะ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง ตื่นแล้วไม่กลับบ้านก็ไม่ว่าหรอก แต่เสือกแอบย่องขึ้นเตียงกู เดี๋ยวหนอนมึงได้หลุดออกจากตัวแน่ เดี๋ยวเถอะ
" อยากกินอะไร " มันชะโงกหน้ามาถามผม หนอยย แต่มันที่เห็นผมหน้างอก็ทำหน้าหงอยทันที คราวนี้กูไม่สงสารมึงหรอก ทำดีด้วยแล้วได้ใจนะมึง
" ขอโทษ แต่รู้สึกไม่ค่อยดี กลัวจะขับรถไม่ไหว " มันพูดและเดินออกจากครัว หยิบผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำไป
ผมนั่งรอมันสักพักไม่นานมันก็ออกมา ผมเดินดุ่ยๆ เข้าไปหามันและเอามือแนะแตะที่คอของมัน
และทันทีที่ผมแตะตัวมันนั้น ก็พบว่ามันตัวร้อนมาก และเสียงก็ฟังดูแปลกๆ จริงๆ ด้วย
" มึงป่วยแล้ว เป็นไงล่ะ เสือกนอนแก้ผ้า " ผมพูดพลางเดินไปที่ครัว หากล่องยาที่ผมหมกไว้แถวตู้เย็น
เอาไงดีนะ ผมจะส่งมันขึ้นแท็กซี่กลับบ้านดีไหม เพราะห้องผมไม่มีเสื้อผ้ามันเลยนอกจากชุดนักเรียน แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็ตัดสินใจโทรหาน้องธัญมากกว่าที่จะส่งมันกลับบ้าน ให้มันพักอยู่นี่ก่อนน่าจะดีกว่า
ผมมีเบอร์น้องธัญอยู่ เพราะน้องธัญเคยขอเบอร์ผมไป และผมก็เมมเบอร์น้องไว้เผื่อฉุกเฉิน แต่เวลาน้องธัญโทรมาผมก็ไม่ค่อยจะรับเท่าไหร่ แต่จะแชทไลน์แทน เพราะเสียงผมมันใหญ่นิดนึงน่ะสิ ถ้าไม่ได้เห็นตัวแล้วพาลจะนึกได้ว่าเป็นผู้ชาย
" น้องธัญ นี่พี่ฟ้า " ผมดัดเสียงลงหลายโทนเลยทีเดียว เจ็บคอวุ๊ย
" ค่ะพี่ฟ้า ว่าไงคะ คิดถึงจังเลย " ผมได้ยินเสียงใสแจ๋วของน้องธัญมาแต่ไกล
" พี่ธีร์ไม่สบาย อยู่กับพี่นี่แหละ น้องธัญพอจะแวะเอาเสื้อผ้ามันมาให้พี่ได้ไหม "
" ก็ถึงว่าพี่ธีร์ไม่กลับบ้าน แบบนี้นี่เอง ฮิฮิ ได้ค่ะ น้องจะไปกับพี่ธีม เดี๋ยวเอาไปให้นะคะ " ผมทำหน้าเจื่อนๆ ฟังเสียงของน้องธัญ สงสัยจะคิดไปไกลอีกแล้วนะอีหนู
" ถ้าเอามาแล้วรบกวนฝากไว้ข้างล่างให้พี่นะ ขอบใจมากจ้า " ผมที่คุยกับน้องธัญเรียบร้อยก็กดวางสายและหันไปพบว่าไอ้ธีร์กำลังพิงกรอบประตูมองผมอยู่
" ทำอะไร " มันถามเสียงเรียบๆ
" วันนี้มึงลาละกัน นอนอยู่นี่แหละ " ผมพูดบอกมันและหยิบยา หาน้ำไม่เย็นเทใส่แก้ว
" ไม่ได้ วันนี้มีประชุมสภานักเรียน " มันพูดพลางเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า มันเคยเอาชุดนักเรียนมาทิ้งไว้หนีให้ผมซัก มันน่านัก
" เรื่องของมึง ตายห่าไปกูก็ไม่สนหรอก " ผมเดินไปยัดยากับน้ำใส่มือมันและหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ หนอย คนอุตส่าห์เป็นห่วง ตายไปเลยมึง ทำอวดดี
ผมอาบน้ำด้วยความรู้สึกรำคาญใจ หงุดหงิดอารมณ์เสีย โครมครามในห้องน้ำเสียงดัง และไม่นานก็เช็ดตัวนุ่งผ้าออกมา กะจะด่ามันอีกสักยก ตัวร้อนอย่างกับไฟทำอวดเก่ง คอยดูนะ ถ้ากูจับมึงมัดไว้ที่นี่ได้กูก็จะทำ
แต่เมื่อผมออกจากห้องน้ำ ภาพที่ผมเห็นก็ทำให้ผมหายหงุดหงิดเลยทีเดียว
" ก่อนกินยา เขาก็ต้องกินข้าวก่อน ทำให้หน่อย " ผมมองมันที่ลงในนอนบนเตียง คลุมผ้าห่มและสั่งผมฉอดๆ หนอย
ผมยิ้มในใจเล็กๆ และเดินไปกดโทรศัพท์ลงไปร้านอาหารข้างล่างเพื่อสั่งข้าวต้ม และหลังจากวางสายนั้น ผมก็พบว่ามันกำลังทำหน้าบูดอยู่
" อยากกินที่ฟาทำ " ห๊ะ มึงว่าไงนะ ไอ้หอกนี่มันกำลังงอแงสินะ คิดว่าป่วยแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ
" ขืนกูทำ มึงคงท้องร่วงเพิ่มแน่ๆ นอนอยู่นิ่งๆ หุบปาก " ผมชี้หน้าดุมัน มึงยังไม่เข็ดกับไข่เจียวกูอีกเหรอ
" เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ " มันพูดทันทีที่เห็นผมยังไม่ใส่ชุดนักเรียนและเดินไปเดินมารอบห้อง
" ใครบอกกูจะไป " ผมพูดและสวมเสื้อยืดและใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน แต่งตัวจะลงไปเอาของข้างล่างและก็เอาข้าวต้มให้มันด้วย
" ไปโรงเรียนซะ อย่าขาดเรียน " มันพูดพลางลุกขึ้นนั่งและทำหน้ายักษ์ใส่ผม หนอย กูว่าแล้วว่ามันต้องไม่ชอบที่ผมจะโดดเรียน
" อะไรของมึง กูจะไปไม่ไปก็เรื่องของกู " ผมพูดและเดินปึงปังลงไปข้างล่าง ถ้ายังอยู่ในห้องผมว่าได้ทะเลาะกันแน่ๆ
ผมเดินลงมาข้างล่างอย่างหัวเสีย จริงๆ ผมน่าจะส่งมันกลับบ้านไป แม่งน่ารำคาญฉิบหาย นึกว่าจะดีใจที่ผมจะดูแลมัน ยังไงไอ้ธีร์ก็คือไอ้ธีร์ ไอ้งี่เง่า
ผมมานั่งรอข้าวต้มข้างล่าง ซึ่งก็รอไม่นานเท่าไหร่ผมก็ได้มันตามที่สั่งไว้ แต่ผมที่กำลังจะเดินขึ้นห้องนั้น ก็พบว่ามีคนคนหนึ่งยืนดักผมอยู่
" เอ้าๆ หน้ายับแล้วนะ " ผมชะงักทันทีที่เห็นว่าใครยืนขวางผม
ผมใจเต้น ตื่นตกใจอย่างควบคุมไม่ได้ แบบนี้ผมจะซวยไหมนะ เพราะว่าคนตรงหน้าผมนั้นก็คือไอ้พี่ธีม พี่ชายที่ดูร้ายกาจของไอ้ธีร์
ทำไมวันนี้มันถึงวุ่นวายแบบนี้นะ
-
วุ่นวายมากๆ ยิ่งดี. ชอบๆ :katai2-1:
-
เอาแล้วไง
-
ธีมสงสัยแน่เลยอะ ชัวร์
-
เอาแล่วๆๆๆ ยัยน้ำนี่เลิกยังอ่ะ เริ่มจะลำ
-
หยุดอ่านไปตั้งแต่7ตอนที่แล้วเพื่อรอให้ประเด็นของน้ำหมดไปก่อน แต่พอมาย้อนอ่านถึงตอนล่าสุดประเด็นน้ำก็ยังไม่จบไม่สิ้นสักทีล่ะคะ -_-"
-
ติดตามอยู่น้า เป็นกำลังใจให้้จ้า
<3<3<3
-
พี่ธีมอย่ายุ่งกับน้องฟานะคะเดียวตีมือเลย
-
โอ๊ยน้องฟาเอ๊ย ละจะโป๊ะกับน้องธัญมั้ยเนี่ย
-
โป๊ะไหมเนี่ยยย :katai1:
-
:z3: :z3: :z3:
-
อุ้ยยยย ความจะแตกไหมเนี่ย? (หรือว่าแตกไปแล้วนะ)
-
ความจะแตกมั้ยฟารู้กกกกกก
ในห้องน้ำเกือบแล้วเชียวนะ คริคริ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ตายแล้ววว เจอพี่ธีมมมม
-
ตรั้ยล้าววว
-
KING ที่ 28 ช่วงเวลาที่มีความสุข
ผมพยายามทำหน้าให้ปกติที่สุดและมองพี่ชายไอ้ธีร์ที่กำลังส่งยิ้มหวานจ๋อยมาให้ผม
" เห็นธัญบอกว่าธีร์อยู่กับแฟนที่คอนโดนี้ แต่ไม่นึกว่าจะเจอเพื่อนธีร์ด้วย เราก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ " ไอ้พี่ชายหน้าตาเจ้าเล่ห์มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมยังคงไม่ลืมสิ่งที่มันทำกับผม เหอะ ไอ้พวกเกย์โรคจิต
" อยู่คนละชั้นกัน " ผมพูดและทำพิรุธให้น้อยที่สุด
" วันนั้นที่สวนน้ำ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะ เวลามีเพื่อนอยู่เยอะๆ ก็จะคะนองไปหน่อย " ไอ้บ้านี่พูดพลางทำหน้าเศร้าแบบแหลๆ ผมมองหน้ามันที่คล้ายไอ้ธีร์มาก แต่แสดงอารมณ์มากกว่า เซ็ตผมเสยขึ้นไปด้านหลัง เจาะหู และมีรอยสักที่แขน ไอ้หมอนี่มันแหกจากน้องชายคนละขั้วเลยจริงๆ
ผมมองถุงกระดาษในมือของไอ้พี่ธีม คงเป็นเสื้อผ้าไอ้ธีร์สินะ และดีสุดๆ ที่น้องธัญไม่ได้มาด้วย
" ไอ้ถุงนั่นน่ะ เอามาให้ไอ้ธีร์เหรอ เดี๋ยวเอาไปห้องแฟนไอ้ธีร์ให้ละกัน " ผมพูดและยื่นมือออกไปจับถุงใบนั้น แต่ทันทีที่ผมยื่นมือออกไป มือของผมก็ถูกจับเอาไว้แทน โดยไอ้บ้านี่
" ชื่อฟาใช่ไหม พี่ชื่อธีม เรามีแฟนหรือยัง ตั้งแต่เจอที่สวนน้ำ พี่ก็คิดถึงเรามาตลอดเลยนะ " ผมรีบดึงมือตัวเองออกทันที ไอ้บ้านี่มันพูดอะไรของมัน ผมมองคนที่เดินผ่านพวกเราไปมา เพราะตอนนี้ผมอยู่ชั้นล่างสุดข้างร้านข้าว
" ผมเป็นผู้ชาย ไม่ใช่เกย์ " ผมพูดและคิดว่าผมอย่ายุ่งกับมันจะดีกว่า ผมเดินหนีมันเข้ามาในร้านข้าว แต่ก็ถูกเดินตามมาจนได้
" น้องฟาครับ พี่ไม่ใช่เกย์สักหน่อย อย่ารังเกียจกันนักสิ " แหม่ พูดเหมือนน้องมันไม่ผิด
" อย่าเสียเวลาเลย " ผมพูดแบบรำคาญใจ
" ว้า แย่จัง น้องฟาใจร้ายกว่าที่คิด แต่เราเป็นเพื่อนธีร์ใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวก็ต้องเจอกันอีก พี่จะรอนะ " ไอ้พี่ธีมเดินมาชิดผม ก้มลงจ้องมองผมใกล้ๆ และยัดถุงกระดาษใส่มือผม
" ฝากให้น้องชายพี่ด้วยนะจ๊ะที่รัก " ผมถอยหลังออกจากตัวมัน เย็นไว้ไอ้ฟา อยากต่อยมันจริงๆ
ผมมองมันที่เดินจากไป ใส่เสื้อช็อปวิศวะงั้นเหรอ แต่ผมไม่ได้สังเกตว่ามหา'ลัยไหน ผมน่าจะมองดีๆ จะได้รู้ว่าผมไม่ควรเรียนที่เดียวกับมัน ผมมองรถสปอร์ตหรูสีดำที่ขับออกไปจากหน้าคอนโดอย่างรวดเร็ว ไอ้สองพี่น้องนี่น่าหมั่นไส้เหมือนกันชะมัด
ไม่นานผมก็ถือถุงข้าวต้มและถุงเสื้อผ้าไอ้หอกธีร์ขึ้นมา ทำไมวันนี้ถึงมีเรื่องให้ต้องอารมณ์เสียแต่เช้า เฮ้อ ไปโรงเรียนดีไหมนะ เริ่มคิดถึงไอ้เกรียนสองตัวแล้วสิ มันจะอยู่กันได้ไหมถ้าไม่มีผม ไอ้นนคงไม่โดนไอ้เนมกัดตายไปแล้วใช่ไหม
" รีบแต่งตัวไปโรงเรียนเร็ว แล้วทำไมไปนานขนาดนั้น " นั่นไง พอผมเปิดประตูห้องเข้าไป ไอ้คนป่วยก็รีบเฉ่งผมทันที หนอยมึง ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูเตะตูดมึงออกไปแน่ ฮึ่มม เย็นไว้
" พี่มึงมา " ผมพูดพลางกระแทกชามเสียงดังและเทข้าวต้มหกเละเทะ หึ่ยย อารมณ์เสียโว้ย
" แล้วเป็นไงบ้าง พี่ธีมพูดอะไรแปลกๆ หรือเปล่า " ไอ้ธีร์มันก็คงรู้ว่าผมกลัวเรื่องอะไร ผมกลัวไอ้พี่ชายมันจะรู้ว่าผมกับผู้หญิงแฟนน้องชายมันเป็นคนคนเดียวกันไง ไม่อยากจะคิดถ้ามันรู้
" ไม่มีอะไร ก็กวนตีนปกติ " ผมพูดและเดินถือชามข้าวไปกระแทกใส่หน้ามัน
" แดกเองนะ มีมือมีตีน " ผมพูดพลางเปิดตู้เสื้อผ้า กูไปเรียนก็ได้ ชอบไล่กูดีนัก
" ฟา " ผมที่กำลังหน้ามุ่ยรื้อค้นเสื้อผ้าก็ไม่ยอมหันไปมองมัน
" ฟา! " ผมหยุดมือลง เห็นไหม พอไม่ได้ดั่งใจมันก็จะขึ้นเสียงใส่ผม ดูมันนะ
" อะไร! " ผมหันไปน้อยๆ และกระแทกเสียงดัง
" ขอบคุณนะ " มันพูดเสียงเบาลง และกำลังยิ้มให้ผม
ผมเหลือบมองมันและยังหน้ามุ่ยต่อไป ไม่ต้องมายิ้ม แทนที่จะอยากให้อยู่ด้วย ทำไมอ่ะ ทำไมถึงอยู่ด้วยไม่ได้
ผมใส่ชุดนักเรียน และยังคงหน้ามุ่ยต่อไป เหลือบมองมันที่กำลังกินข้าว และขยับตัวใส่เสื้อผ้าที่พี่มาเอามาให้
" ยาร่วงแล้ว อย่าลืมกิน " ผมที่เห็นมันยังไม่กินยาก็เดินไปหยิบถุงยาที่ร่วงอยู่ข้างเตียง แล้วจะไปเป็นห่วงมันทำไม หงุดหงิด
แต่ผมที่ยื่นมือไปหามันนั้น อยู่ดีๆ ก็ถูกมือมันจับเอาไว้ ผมมองมันที่จ้องมองผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
" รู้ไหมว่ามันติดกันได้ ไปเรียนซะ ไม่งั้นคงมีคนป่วยสองคนแน่ๆ " ผมที่ตอนแรกขมวดคิ้วจนเป็นปม แต่พอฟังมันพูดแบบนี้แล้วก็ค่อยๆ คลายความตึงเครียดออกทันทีิ นี่มึง ไล่กูเพราะแบบนี้เองเหรอ
" มึงก็คิดมากไป กูแข็งแรงจะตาย " ผมดึงมือผมออกจากมือมันและทำท่าเบ่งกล้ามให้มันดู และมันก็หัวเราะเบาๆ
" อยากดูกล้ามคนป่วยไหม " มันพูดและทำท่าจะยกแขนขึ้น
" พอๆ กูยอมแพ้ กูไปละ " ผมพูดและจับแขนมันลง ไม่ต้องมาโชว์ กูก็โม้ไปงั้น กล้ามปูแบบมึงกูจะเอาอะไรไปสู๊
" แล้วกลางวันจะทำยังไง " ผมที่กำลังจะเดินออกประตูก็รีบโผล่หัวเข้ามาอีกที
" ไม่เป็นไร ไปเถอะ " มันพูดและทำมือไล่ผม หนอยมึง ทำอวดเก่ง ชิ
" ตอนเย็นเดี๋ยวซื้อของกินมาให้ละกัน " คำพูดของผมนั้นก็เพื่อไม่ให้มันฝืนหนีกลับบ้านน่ะสิ
" ได้ยินแล้วนะ " ผมพูดและชี้มันแบบออกคำสั่ง
" ครับ " ผมยิ้มให้คำตอบรับของมันและเดินออกมาจากห้องอย่างอารมณ์ดี
โรงเรียนวันนี้ช่างเงียบเหงานัก ผมเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรก ประธานนักเรียนผู้แข็งขันและไม่เคยหยุดเรียน นี่เป็นครั้งแรกที่มันหายไป เหล่านักเรียนและบรรดาอาจารย์ต่างซุบซิบกันเสียงดัง เชื้อโรคปีนี้คงรุนแรงนัก ถึงทำให้คนบ้าเลือดแบบมันป่วยได้
" ไอ้ธีร์แม่งป่วยเป็นด้วยเหรอวะ " ไอ้เนมพูดตอนพวกเรานั่งกินข้าวในโรงอาหาร
" ไอ้ธีร์ไม่ใช่คนหรือไง มันก็เจ็บได้ เงี่ยนเป็น " เดี๋ยวๆ ไอ้คำว่าเงี่ยนทำไมมึงต้องหันมาทางกูด้วย ผมมองไอ้นนที่จ้องมองผมแปลกๆ เหมือนมึงรู้อ่ะ มึงรู้แน่ๆ ไอ้หอกนี่
" กูไม่ได้คุยกับมึง " ไอ้เนมหันไปแหวใส่ไอ้นน แต่ผมสังเกตว่าเสียงมันดุน้อยลง
" ธีร์ไม่สบายเป็นอะไรเหรอ " ผมที่กำลังกินข้าวก็พบว่าอยู่ดีๆ น้ำก็นั่งลงข้างๆ ด้วยสีหน้าวิตก แล้วทำไมต้องมาถามผมกันนะ
" ไม่รู้สิ " ผมว่าผมไม่พูดอะไรน่าจะดีกว่า
" ไปเยี่ยมธีร์กันป่ะ ว่าไงพวกแก " ผมชะงักทันทีที่ไอ้น้ำพูดแบบนั้น และกำลังชวนไอ้นนกับไอ้เนม
" บ้านไอ้ธีร์เข้ายากจะตาย จะไปยุ่มย่ามทำไม " ผมถอนหายใจน้อยๆ มองไอ้นน ขอบใจมากเพื่อน
" ธีร์อาจจะไม่ได้อยู่บ้านก็ได้นี่ " ไอ้น้ำพูดและหันมามองผม
" แล้วถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไปยุ่งทำไม เห็นว่ามันมีแฟนแล้วด้วยนี่ แฟนเขาก็ดูแลอยู่แล้ว " ผมมองไอ้นนที่กำลังพูดบอกน้ำ วันนี้กูรักมึงมากไอ้นน พูดได้ดี
" คิดว่าคงจะไม่ได้ดูแลหรอก " น้ำพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจและเหลือบมองผมชัดเจน ก่อนจะเดินจากไป
" ผู้หญิงแบบนี้น่ากลัวว่ะ แรกๆ ก็ว่ามันไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า " ไอ้เนมพูดพลางทำหน้าสงสัย
" ความรักทำให้คนเป็นบ้าได้ มึงเพิ่งรู้เหรอ " ไอ้นนพูดและจ้องมองไอ้เนมอย่างจริงจัง
" ก็ปล่อยแม่งบ้าไป ให้มึงบ้าให้ตาย เขาก็ไม่รักมึงหรอก " ผมเริ่มไม่รู้แล้วว่ามันพูดถึงน้ำหรือใครกันแน่ เครียกันเองเน้อ
" บ้าก็บ้ารัก ขอแค่ได้รัก " ผมมองไอ้นนที่ยังคงพูดต่อไป
" กูจะอ้วก " ไอ้เนมพูดและทำหน้าพะอืดพะอม
" เนม "
" หุบปากมึงซะ กูรำคาญ! " ไอ้เนมแว๊ดใส่ไอ้นนเสียงแหลม
" แต่...มึงเหยียบตีนกู " ไอ้นนพูดเสียงอ่อย โถ น่าสงสารจริงๆ ไอ้นนเพื่อนกู ถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ
ตกเย็นวันนั้น ผมแวะซื้อของที่ตลาดและรีบกลับมาตาเหลือก กลัวว่าไอ้คนที่อยู่ในห้องจะตายห่าคาเตียงไปซะก่อน แต่เมื่อผมกลับมาถึงนั้น ผมก็พบว่าไอ้ตัวดีมันยังคงนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่ามันนอนตั้งแต่ตอนไหน แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว นอนพักเยอะๆ ก็ช่วยให้ร่างกายได้พักผ่อนและหายเร็วเหมือนกัน
ผมอาบน้ำแต่งตัวใหม่ และเข้าครัวทำอาหารง่ายๆ ผมตั้งใจทำมาก ถึงกับกางหนังสือไปด้วย จริงๆ ผมไม่ได้ฝีมือเลวร้ายขนาดนั้น ผมแค่ไม่ค่อยได้ทำอาหารเอง เลยอาจขลุกขลักไปนิด แต่พอไหวน่า
" ทำอะไร " ผมที่กำลังคนหม้อต้มจืดก็พบว่าไอ้หอกนี่ลุกขึ้นจากเตียงซะงั้น มึงตื่นเมื่อไหร่เนี่ย
" ลุกมาทำไม กลับไปนอน " ผมพูดและเดินไปกึ่งดันกึ่งถีบมันให้ไปที่เตียง
" ดีขึ้นแล้ว " มันนั่งลงตามแรงดันของผม ตอนนี้มันใส่กางเกงกีฬาขาสั้นและเสื้อที่เหมือนกับเสื้อบาส พี่มึงนี่ช่างเลือกเนอะ ชุดอยู่บ้านไม่มีหรือไง
" มันไม่หายไวขนาดนั้นหรอก นอนลงไป " ผมพูดและยังคงดันตัวมันให้นอนลง
" ลองจับดูก็ได้ ไม่ร้อนแล้ว " มันที่นอนลงก็ทำหน้ากวนๆ และทำท่ารอคอยให้ผมจับตัวมัน
ผมช่างใจสักพัก และค่อยๆ เอื้อมมือลงไปที่หน้าผากของมัน แตะเบาๆ และเลื่อนมือลงไปที่คอ เออว่ะ ไม่ร้อน แต่ก็ยังอุ่นๆ อยู่ ไว้ใจไม่ได้
" ยิ้มอะไร " ผมพูดและมองหน้ามันที่กำลังยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดี ทำเอาผมเริ่มรู้สึกว่า ผมคงแสดงออกว่าเป็นห่วงมันมากเกินไป หนอยย ได้ใจเกินไปแล้วมึง
" เตียงนี้ มีแต่กลิ่นฟา " มันพูดและทำตาเยิ้มใส่ผม อ้ากกก มึงพูดอาร๊ายยย
" เหรอ งั้นก็ลงมานอนพื้นไหม พื้นก็มีนะกลิ่นตีนกูเนี่ย " ผมพูดและรีบเดินหนีมาในครัว ขวัญเอ๊ยขวัญมา ไอ้เชี่ยกูเขิน อ้ากกกก
ผมทำเป็นยุ่งหัวหมุนอยู่ในครัว พยายามจะไม่เริ่งร่าจนเกินไป หนอย ทำปากดี เทเกลือลงไปอีกซะดีไหม แต่ไม่เอาดีกว่าเพราะผมก็ต้องกินด้วย หึหึ
ไม่นานผมก็ยกกับข้าวไปวางที่โต๊ะเล็กๆ ที่กางไว้ มีต้มจืดเต้าหูหมูสับ ไข่เจียวที่สภาพดีสุดๆ หมูทอด และก็ข้าวสวยที่ผมหุงไม่แข็งกำลังดี เป็นไงล่ะ ถ้าจะทำก็ทำได้น้าไอ้ฟา
ผมมองดูมันที่ค่อยๆ ลงมานั่งและเริ่มตักกับข้าวกิน ผมยิ้มภูมิใจในตัวเอง ปกติแล้วมันจะทำให้ผมเสมอ มันจะได้รู้ว่าผมก็ทำได้เหมือนกัน
" อร่อย " มันที่แค่กินไปนิดเดียวก็รีบพูดทันที หนอยย ต่อให้หมาไม่แดกมึงก็บอกอร่อย กูจะเชื่อมึงดีไหมเนี่ย
" อร่อยก็ห้ามกินเหลือ " ผมพูดและเริ่มกินบ้าง
ช่วงเวลาแบบนี้ของเราสองคนนั้น เหมือนเป็นเรื่องปกติของผมไปแล้ว ในก่อนหน้านี้ ผมมักจะใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเสมอ ถึงจะมีเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ยุ่งชีวิตส่วนตัวกันและกัน จะมีบ้างนานๆ ครั้งที่ผมจะไปนอนบ้านไอ้เนมหรือไอ้นน และพวกมันก็จะมาหาผมที่บ้านของผมด้วยเหมือนกัน
ผมมองไอ้ธีร์ที่เข้ามาในชีวิตของผม เป็นเหมือนเพื่อนของผม ที่เรียกได้ว่าสนิทสุดๆ ก็ว่าได้ พวกเราเป็นแฟนกันจริงๆ งั้นเหรอ นั่นเป็นสิ่งที่ผมยังคงสงสัยอยู่จนถึงตอนนี้ คนเป็นแฟนกันเขาก็คงทำแบบนี้กันสินะ ถ้ารู้ว่าจะมีความสุขแบบนี้ ก่อนหน้านี้ผมคงจะไม่ปฏิเสธน้ององุ่น น้องแตงโม น้องกล้วยหอมก็ดีหรอก อ้ากกก
" พรุ่งนี้ก็พักอีกสักวันก็ได้มั้ง มึงไม่เคยขาดเรียนสักที นานๆ ก็พักบ้างก็ได้ " ผมพูดพลางมองเหงื่อที่ผุดตรงหน้าผากมัน นี่ขนาดห้องเปิดแอร์เย็นขนาดนี้นะเนี่ย
" ไม่ได้หรอก ประชุมเรื่องงานกีฬา เป็นงานด่วน " มันพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
" มึงจะเล่นบาสเหรอ " ผมถามมัน
" อยากให้เล่นไหม " มันถามผมและยิ้มน้อยๆ แล้วทำไมต้องมาขออนุญาตกูด้วยมิทราบ
" อยากเล่นก็เล่นสิ " ผมพูดและหลบตามัน
" จะมาดูใช่ไหม ห้ามหนีไปไหน " ผมถึงกับกลืนข้าวด้วยความลำบาก อย่ามาอ้อนกูนะ กูยิ่งใจอ่อนอยู่
" ไอ้นนก็เล่น กูก็ต้องเชียร์เพื่อนอยู่แล้ว " ผมพูดและพยายามไม่ยิ้มออกมา
" ห้ามมองคนอื่น " ผมชะงักทันทีที่ได้ยินมันพูด ถ้ามึงจะพูดขนาดนี้ ทำไมมึงไม่พูดออกมาว่าชอบกูเลยล่ะ
" ไอ้ธีร์ " ผมวางช้อนลงในจานและจ้องมองมันอย่างจริงจัง
" ว่าไง " มันก็จ้องมองผมด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน
" มึง...มีอะไร อยากบอกกูไหม " ผมถามมันอีกครั้ง นี่เป็นอีกครั้ง ที่ผมคาดหวังและตั้งใจรอฟังคำพูดนั้น
" จะบอกแน่นอน วันปัจฉิม ช่วยฟังด้วยนะ " มันพูดและยิ้มทำตาสระอิ หนอย มึงพูดแล้วนะ กูจะรอละกัน
" อือ " ผมยิ้มและจ้องมองมันที่กำลังยิ้มเช่นกัน
ในตอนกลางคืน ผมที่ให้มันกินยาก็พบว่ามันหลับไปอีกแล้วอย่างรวดเร็ว อีแบบนี้ผมคงต้องนอนพื้นแน่ๆ สินะ แต่ไม่เป็นไร ผมมีฟูกนอนสำรองอยู่ ปูที่พื้นก็นอนสบายๆ ละนะ เตียงนอนผมมันไม่ได้ใหญ่มาก ผมไม่อยากไปเบียดมัน
ผมต้มน้ำ และรองน้ำเย็นใส่กะละมังเล็กๆ ทำให้น้ำอุ่นๆ และจับมันเช็ดตัว ผมยืนมองมันและคิดว่าจะทำยังไงกับตัวมันดี ผมคงไม่แก้ผ้ามันหรอก แค่ลูบๆ ด้านนอกๆ ก็พอมั้ง
ว่าแล้วผมก็จัดการดึงผ้าห่มออก เช็ดหน้าให้มันเบาๆ ไล่ไปที่คอ และเลิกเสื้อมันขึ้น เช็ดแขน เช็ดลำตัว ผมรู้สึกว่าไอ้ธีร์เนี่ย ปกติอยู่บ้านมันคงไม่ได้อยู่เฉยๆ แน่ๆ เพราะร่างกายมันเป็นแบบคนที่รักษากล้ามเนื้ออยู่เสมอ มึงเอาเวลาไหนไปเล่นฟะ เชื่อเขาเลย
ผมเช็ดหน้าท้องมันและแบบว่า โอ้ยย พยายามจะไม่มองมากนัก แต่แบบว่า ผมชอบมาก ผมอิจฉา เอาวะ สักนิดสักหน่อย ฮ่าๆ
ผมยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่กับซิกแพคอันแสนเซ็กซี่ของมัน เพื่อเป็นแรงบรรดาลใจในการฟิตหุ่นของผม หึ ฟาแบบลุคใหม่ๆ กำลังจะมา
" ทำอะไรน่ะ " อ้ากกกก มือถือของผมหลุดกระเด็นหวือออกจากมืออย่างรวดเร็ว
" ช..เช็ดตัว จะได้หาย " ผมพูดพลางชุบน้ำและวางเผละลงบนท้องมัน
" ถ้าจะถ่ายก็ถ่ายที่หน้าสิ " เง้อออ เห็นด้วยหร๊า
" นอนเงียบๆ ไป พูดมากน่า " ผมตัดบทมันและเอาผ้าลูบหน้าแกล้งมัน นี่แน่ะ พูดมากดีนัก
ผมเช็ดตัวให้มันอีกสักพัก และคิดว่าทุกอย่างน่าจะโอเคแล้ว ก็เริ่มเก็บผ้าใส่กะละมังและทำท่าจะลุกไปเก็บ
" ยังเช็ดไม่ทั่วตัวเลย " มันพูดขึ้นทันทีที่เห็นแบบนั้น
" พอแล้วมั้ง " ผมพูดและหันไปมองมันที่กำลังชี้ส่วนล่างมันอยู่ อ้ากกก ไม่เอาเฟ้ย
" ขาเนี่ย " มันพูดและยิ้มกลั้นขำ หนอย แล้วเมื่อกี้มึงชี้อาร๊าย
ผมนั่งลงคุกเข่าที่เดิม เอาผ้าชุบน้ำและเช็ดขาให้มัน หนอย ใช้กูคุ้มเลยนะ ถึงทีกูบ้างอย่าว่ากันน้า ผมคิดและเช็ดให้มันแรงๆ จนขนหน้าแข้งแทบโกร๋นเลยทีเดียว
" กูไม่เคยทำให้ใครเลยนะเนี่ย แต่เห็นว่ามึงเคยทำให้ตอนกูเมา " ผมพูดและทำหน้าแบบมึงต้องสำนึกบุญคุณกู จำไว้ไอ้หอย
" อืม แต่ก็ไม่เท่ากับที่ทำให้หรอกนะ " ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินมันพูด
" อะไรไม่เท่ากัน "
" ตอนกูเช็ดให้อ่ะ กูถอดให้หมดเลย " ผมที่ได้ยินแบบนั้นผ้าก็หลุดจากมือทันที
ผมทำตาโตจ้องมันแบบอยากจะฟัดมันให้ตาย นี่มึงพูดจริงหร๊า
" ขาวดี สีชมพูไปหมด แต่เล็กไปหน่อย " อ้ากกกกกก กูจะฆ่ามึ๊งงงง
" มึง!! " ผมพุ่งพรวดไปดึงคอเสื้อมัน กูจะจกลูกกะตามึ๊งง
" มึงเห็นอะไรบ้างบอกมาเลยนะ! " ผมพูดพลางเขย่าคอมันแบบเอาเป็นเอาตาย
" อยากแก้แค้นไหม เอาสิ จะดูก็ได้นะ " อ้ากกกกก อย่ามาท้ากูนะ มันพูดพลางทำหน้าแบบท้าทาย
" ก..กูไม่ได้อยากดูของมึง " ผมพูดและเริ่มทำหน้าบึ้ง เหอะ ก็ว่าอยู่ว่ามันเช็ดตัวให้ตอนนั้น แต่ไม่ได้คิดลึกอะไร หึ่ยย
" ไม่อยากแน่เหรอ เห็นเมื่อวานในห้องน้ำก็เหลือบๆ มองอยู่ " มันพูดพลางหัวเราะชอบใจ
" ของผู้ชายก็เหมือนๆ กันหมด เห็นของกูแล้วไง เรื่องของมึงเถอะ " ถึงผมจะพูดแบบนั้นแต่ในใจนี่กรีดร้องมาก กูว่ามึงไม่ได้ดูอย่างเดียวแน่ๆ แอบทำอะไรกูหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ้ากกก
" ไม่เหมือนหรอก ต่างกันเยอะ " มันยังคงพูดต่อไปพลางหัวเราะขำ หนอยย สนุกนะมึง
ผมลุกขึ้นหนีมันและปาผ้าชุบน้ำใส่มัน ไอ้ทะลึ่ง แม่งสันดานเสีย ไอ้ฟาย!!
" ฟา " ผมเดินหนีมันที่กำลังเรียกผม ไม่ต้องมาเรียกกู๊
" ล้อเล่นน่า ไม่เคยเห็นหรอก " มันพูดและยังคงยิ้มกวนอยู่
" กูไม่เชื่อ " ผมพูดและทำหน้าบึ้ง
" ลองโทรถามป้าแม่บ้านก็ได้ เขาก็อยู่ " มันพูดและเริ่มขยับตัวเอาผ้าเช็ดขาตัวเอง
เอ๊ะ หรือว่ามันพูดจริงวะ มีพยานด้วยนี่ ผมเริ่มขยับตัวไปหามัน ผมว่ามันไม่ได้โกหกหรอก เดี๋ยวค่อยถามป้ามะลิทีหลังก็ได้
" เอามา " ผมพูดพลางแย่งผ้าออกจากมือมัน
" ขอบคุณครับ " มันพูดและยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ เมื่อก่อนผมคิดเสมอว่าคนแบบมันยิ้มเป็นไหม แต่หลังจากที่เราคบกัน มันก็ยิ้มบ่อยเหลือเกิน บ่อยจนน่าหมั่นไส้ ไม่รู้จะมีความสุขอะไรนักหนา ชิ
หลังจากเช็ดตัวเสร็จ ผมก็เตรียมตัวปูฟูกนอนที่พื้น ต้องรีบนอนสักที เพราะตอนนี้นั้นดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้า ถ้ามันยังไม่หายผมก็ต้องทำอาหารให้มันอีก
" ทำอะไรน่ะ " ทันทีที่มันเห็นผมดึงฟูกออกจากตู้ใบใหญ่มันก็ทำท่าจะลุกขึ้นทันที
" นอนไง มึงนอนลงไปเลย ไม่ต้องเสือกลุกขึ้นมา " ผมพูดและกางฟูกลงข้างๆ เตียงๆ
" ขึ้นมานอนนี่เถอะ เดี๋ยวกูลงไปนอนฟูกเอง " มันพูดและลุกขึ้นทันที หนอย กูว่าแล้วว่ามึงต้องเรื่องมาก
" ฟูกก็นิ่มดี กูนอนได้ กูจะนอนพื้น เข้าใจไหม " ผมพูดและรีบลงไปนอนกอดหมอนทันที
แต่ผมที่นอนอยู่นั้น ก็รู้สึกว่าฟูกมันยวบลงไป และเมื่อผมหันไปนั้น ก็พบว่าข้างๆ ตัวผมมีไอ้หอกจอมรั้นนอนขดอยู่ นี่มึงไม่ได้ฟังที่กูพูดใช่ไหมห๊าา
" อะไรของมึงเนี่ย " ผมพูดและลุกขึ้นทันที
" ถ้าไม่ยอมนอนข้างบน ก็นอนด้วยกันนี่แหละ " มันพูดและทำนอนนิ่งไม่รู้ไม่ชี้ หนอยย
ผมถอนหายใจมองมันที่นอนนิ่งๆ หลับตาอยู่บนฟูก เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้ จะเรื่องมากอะไรนักหนา ผมยืนและเอาเท้าเขี่ยๆ มันให้ขยับไปตรงกลางดีๆ และนั่งลงบนเตียง แต่ผมก็ว่าผมเข้าใจสิ่งที่มันคิด มันคงเกรงใจผมนั่นแหละ เจ้าของห้องจะลงไปนอนฟูกได้ยังไง แต่มึงป่วยนะไอ้หอก กูละปวดหัวกับมึงจริงๆ
และรุ่งเช้าก็มาถึง ผมฟังเสียงนาฬิกาปลุกที่กำลังดังอยู่ โอ้ยย ขออีก 5 นาทีได้ไหม ยังง่วงอยู่เลย แต่ผมที่ขยับตัวขยี้หูขยี้ตาเพื่อจะลุกขึ้นนั้น ก็พบว่าตัวผมลุกขึ้นไม่ได้ อะไรอีกฟะ ผมดิ้นน้อยๆ และลองลุกดูอีกครั้ง ผมก็ยังลุกไม่ได้ตามเดิม ติดอะไวะเนี่ย
ผมหน้ามุ่ย และก้มมองดูเอวของผมที่เหมือนมีอะไรรัดอยู่ ผมขยี้ตาและเพ่งมองดูดีๆ มือ และแขนขาวๆ อ่อ แขนคนนี่เอง...
เดี๋ยวนะ ผมเอี้ยวตัวลงไปมองฟูกด้านล่างที่ว่างเปล่า และหันไปมองด้านหลังของผม อ้ากกกกกก แม่งเอ้ย ชัดเจนเลย ถ้ามึงจะแอบขึ้นมานอนกอดกู มึงจะขอลงไปนอนบนฟูกทำม๊ายย
ผมหยิกมือ หยิกแขนมัน หยิกทุกอย่างที่มือเอื้อมถึง หนอยยยมึง ไอ้ครั้งแรกกูก็คิดว่ามึงคงไม่ได้ตั้งใจแต่แบบนี้ไม่ใช่แล้วโว้ยย
" เจ็บบบบ " มันร้องโอดครวญและลืมตาใสแจ๋ว นี่แปลว่ามึงตื่นนานแล้วสินะ ไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ
ผมลุกขึ้นจากที่นอนมายืนกอดอกมองมันแบบเมื่อวาน คราวนี้มึงจะแก้ตัวว่าไง ห๊ะ มึงพูดให้สวยนะ ฮึ่มมม
" ก็มันหนาว ไม่ให้ผ้าห่มจะนอนได้ไง " มันพูดและลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวของผมในตู้และเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมหรี่ตามองตามมัน และมองฟูกที่แบอยู่บนพื้น เออว่ะ ลืมเอาผ้าห่มให้จริงๆ นั่นแหละ แต่เดี๋ยวนะ ผ้าเช็ดตัวมึงก็เอาเองได้ แล้วผ้าห่มที่วางอยู่ใกล้ๆ กันเสือกทำเป็นไม่รู้ หนอยย เดี๋ยวเถอะมึง
ผมว่าต่อไปนี้ ผมคงต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ซะแล้ว
************************************************************************************
ตอนนี้ไรท์เปิดเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้วน้า ชื่อเรื่อง " หลงละเมอเพ้อรัก " เป็นแนวแอบรัก โรแมนติก? ดราม่า แนวถนัด 555+ จะเป็นแนวหน่วงตับ แต่ NC หนักหน่วง พระเอกจะใจร้ายมากกกก ใครชอบแนวพระเอกหล่อเลว แต่รักนะไม่รู้ตัวก็ฝากด้วยนะคะ และเดี๋ยวจะมีประกาศเรื่อง ตีพิมพ์หนังสือนะคะ ตอนนี้มี 2 เรื่องที่ทำสัญญากับเฮอร์มิท และ B2S ค่ะ ยังไงฝากติดตามด้วยน้า ขอบพระคุณค่ะนักอ่านที่รัก
-
หนูจะฟิตหุ่นให้ได้แบบนั้นจริงๆเหรอลูกก 55555
-
หวังว่านังน้ำคงไม่มีแผนมาพังความรักของสองคนนี้หรอกนะ
-
ตอนหน้า นังสึนามิจะถล่มฟาหรือเปล่าวะ :katai1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบบบบบ ติดตามทุกเรื่องเลยยน
-
ไม่น่าฟิตได้ตามพี่เค้านะรูก 55555555555555555555555
-
ขอให้วันปัจฉิมไม่มีมารผจญค่ะ :call:
-
ไรท์เปลี่ยนเป็นอัพสัปดาห์ละตอนแล้วใช่มั้ยคะ นี่เข้ามารอทุกวันเลย คิดถึงน้องฟาสุดๆ
-
ธีร์เนียนเก่งงงงง
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เนียนนาจา.....ธีร์อยากมีคนนอนกอดได้บ้างอะไรบ้าง อิจฉาฟา :call:
-
น่ารักทั้งสองคู่เลย รอลุ้นพาร์ทนนเนมจะมีมั้ยน้า และค่ะดิฉันรำคาญน้ำมากกกกก
-
KING ที่ 29 ราชินีแห่งสีเพลิง
หลังจากที่ไอ้ธีร์กลับมาเรียน โรงเรียนก็ดูสดใสขึ้น เหล่าครูบาอาจารย์และนักเรียนต่างพากันเป็นห่วงเป็นใยมันจนน่าหมั่นไส้ ผมมองมันที่ขึ้นมากล่าวหน้าเสาธงเหมือนทุกที และบอกว่ามันหายดีแล้ว ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ดีแล้ว กูขี้เกียจรบกับมึงตอนป่วย ไอ้ดื้อเอ้ย
ผมฟังมันที่พูดถึงงานกีฬาสีที่จะมีขึ้นในเดือนหน้า จริงๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับไอ้งานนี้หรอก แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดว่า ผมอยากจะทำอะไรสักอย่างทิ้งท้ายก่อนจะจบจากที่นี่ไป ผมชอบโรงเรียนนี้ ผมมีเพื่อนดีๆ หลายคน ผมถึงจะไม่ชอบเรียน แต่ก็ชอบที่จะมาโรงเรียน ก็เพราะแบบนี้นั่นแหละ
ผมมองดูน้ำที่กำลังหันมามองผมเช่นกัน พวกเราเป็นเพื่อนกันมานานมาก และผมก็คิดว่า ผมรู้แล้วว่าผมจะทำอะไร ผมอยากให้เราเป็นเหมือนเดิม ผมจะต้องบอกน้ำ ก่อนที่อะไรๆ จะสายเกินไป ถ้ามันอยากเจอแฟนธีร์ละก็ ผมจะให้มันได้เจอ และบอกให้มันตัดใจซะ
ในช่วงกลางวันของวันนี้ ผมเดินมากลับไอ้เนมเหมือนเดิมและไปเจอกับไอ้นนที่โรงอาหาร และผมที่เดินไปถึงโต๊ะนั้น ก็มองไปรอบๆ ทันที เพราะไม่เห็นคนที่ควรจะอยู่ที่นี่
" มองหาใครอยู่เหรอ " ไอ้นนพูดถามผมและทำหน้ายิ้มกริ่ม
" เพื่อนมึงไปไหน " ผมพูดถามและนั่งลงที่โต๊ะ ปกติมันไม่มาช้านี่นา
" เวลาผ่านไปอะไรๆ ก็ดูเปลี่ยนแปลง โอ้ยย " ผมกระทืบตีนมันทันที พูดมากไปละมึง
" ยังไม่บอกกูอีก ลีลา " ผมพูดถามอย่างอารมณ์เสีย
" นั่นไง มาโน้นแล้ว " ไอ้เนมชี้ให้ผมมองดูไอ้คนที่เพิ่งเดินเข้ามากับ...
ผมมองไอ้ธีร์ที่หน้ามุ่ย ยับยู่ยี่ และมองน้ำที่เดินมาคู่กับมัน ผมเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ และมองหน้าไอ้ธีร์ที่จ้องมองผมเช่นกัน มึงมีเรื่องต้องคุยกับกูใช่ไหมแบบนี้
" ไปซื้อข้าวกันสิ " น้ำพูดและเดินแยกตัวออกไป ผมยังคงจ้องหน้าไอ้ธีร์อย่างสงสัย และนั่งอยู่ที่เดิม
" เอาอะไร เดี๋ยวไปซื้อ " มันถามผม
" ยังไม่หิว " ผมพูดและเริ่มกดมือถือในมือ
ผมเหลือบมองมันที่ถอนหายใจและเดินไปซื้อข้าวกับไอ้นนไอ้เนม จริงๆ ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่หงุดหงิดนิดหน่อยกับภาพเมื่อกี้
ไม่นานนักมันก็เดินกลับมาพร้อมข้าวสองจานในมือ มึงนี่เสืิอกจริงๆ
" แหม ต้องให้ป้อนด้วยไหมแบบนี้ " ผมตวัดสายตามองไอ้หอกนนทันที แซวๆ เดี๋ยวมึงจมตีน เดี๋ยวก่อน
" เป็นง่อยไงวะ มึงอย่าไปตามใจมันมาก " ไอ้เนมพูดบอกไอ้ธีร์และนั่งลงข้างๆ ผม เดี๋ยวนี้รู้สึกมึงจะเข้าข้างมันมากกว่ากูแล้วนะ
" มันเสือกซื้อมาเอง " ผมพูดและจ้วงแดกทันที ของฟรีมีหรือจะพลาด
" เออ เมื่อกี้มึงไปไหนมา " ไอ้นนพูดถามไอ้ธีร์ ดีมากกก กูอยากจะถามแบบนั้นเหมือนกัน แต่มันจะดูเหมือนเมียสอบสวนผัวเกินไป
" ประชุมเรื่องงานกีฬา " ไอ้ธีร์ตอบไอ้นนแต่มองผมเขม็ง
" แล้วว่าไงมั่งวะ " ไอ้นนถามต่อไป
" ก็เป็นพิธีกรเหมือนเดิม...คู่กับน้ำ " ผมวางช้อนทันทีที่ได้ยินแบบนั้น กูว่าแล้วไง เดาไว้ไม่มีผิด
" ว่าจะขอถอนตัว " ไอ้ธีร์พูดต่อและมองผมแบบหงอยๆ
" ไม่ต้อง " ผมเริ่มกินข้าวต่อไปและไม่ได้มองหน้ามัน
" มึงเป็นนั่นแหละดีแล้ว " ผมว่าแค่เพราะคู่กับน้ำ ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ผมไม่อยากให้มันถอนตัวเพราะเรื่องแค่นี้ จะหาคนที่พูดดีเท่ามันคงไม่มีแล้ว
และเมื่อผมพูดแบบนั้น ไอ้ธีร์ก็เริ่มจ้องมองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจอีกแล้ว นี่มึงกำลังคิดอะไรอีก จะหาเรื่องกูอีกแล้วใช่ไหม
" ได้ " มันพูดและก้มลงกินข้าว เออเอาเข้าไป เฮ้อ พอเป็นเรื่องนี้มึงก็เป็นงี้ตลอด ผมว่ามันไม่เข้าใจผมแน่ๆ แล้วพอจะอธิบายมันก็ไม่ฟังผมแน่นอน ลองดูก็ได้
" ที่กูอยากให้มึงเป็น เพราะมึง... "
" อืม รู้แล้ว " นั่นไง ผมมองมันที่เหมือนกำลังโกรธผม ไอ้งี่เง่า ไอ้...กูอยากโบกกบาลมึงจริงๆ โมโหว่ะ
" เฮ้ยๆ อะไรกันวะ " ไอ้นนพูดพลางมองผมสลับกับไอ้ธีร์ นี่มันเรื่องี่เง่าแท้ๆ มึงคิดว่ากูจับคู่มึงกับน้ำเหรอ กูจะทำแบบนั้นทำไม กูไม่อยากให้มึงอยู่ใกล้มัน มึงได้ยินไหม
ผมคิดในใจและจิกตาสู้มัน ฮึ่มมม อึดอัดโว้ยยย อยากทำร้ายยย อยากทำลายข้าวของ ดีกันนานๆ จะตายไหมวะ
" มึงผิดประเด็นอะไรกันหรือเปล่า กูว่าไอ้ธีร์ไม่เหมาะหรอก กูอยากฟังพวกที่พูดแบบเอ็นเตอร์เทรนคน ไม่ใช่แบบที่มึงพูดหน้าเสาธง " ไอ้เนมออกความเห็นแทรกสงครามเย็นบนโต๊ะ
" ประเด็นคือทุกคนไม่ได้อยากได้ความเอ็นเตอร์เทรน แต่อยากให้มันยืนเด่นอยู่ในงาน กูรู้เลย และเป็นแบบนี้ทุกปี " ไอ้นนพูดขึ้นบ้าง และผมก็คิดว่าเป็นแบบนั้น ไม่มีใครสนว่ามันพูดสนุกไหม ขอแค่มันเป็นคนพูดเท่านั้นพอ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีกเลย ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้จริงๆ แต่ผมก็อยากให้มันเป็นพิธีกร เพราะผมรู้แล้วว่าผมจะเป็นอะไร
" ฟา แล้วตกลงมึงจะเป็นสวัสดิการจริงๆ เหรอ " ไอ้เนมพูดถามผม
" เดี๋ยวก็รู้ " ผมพูดและมองไอ้ธีร์ที่ยังคงก้มหน้าก้มตา มึงจะต้องตกใจแน่ไอ้ธีร์ และกูจะอยู่ข้างๆ มึง ถึงกูจะไม่ได้เป็นพิธีกรคู่กับมึงก็เถอะ
ในทุกๆ วันหลังจากนั้น ในคาบเรียนสุดท้าย ทุกๆ ห้องก็จะมาซ้อมกีฬากัน ห้องของผมนั้นจับฉลากได้สีแดง และห้องไอ้ธีร์นั้นสีฟ้า ผมไม่ได้ลงกีฬาอะไรทั้งสิ้น และไม่ได้เป็นสวัสดิการด้วยซ้ำ ผมจะทำมากกว่านั้น และผมรู้ ว่าใครจะช่วยผมได้
" ฟา พี่ดีใจนะที่ฟาตัดสินใจแบบนั้น " ในเย็นวันหนึ่งหลังเรียนพิเศษ ผมก็เข้าไปหาพี่เรียวเพื่อขอความช่วยเหลือ
ช่วงนี้ไอ้ธีร์นั้นยุ่งมาก ทั้งประชุมงาน กำหนดการต่างๆ จัดการแต่ละสี จัดสรรงบประมาณ แถมมันยังเรียนพิเศษดึกอีกทุกวัน ผมเลยไม่ค่อยได้คุยกับมัน
ผมบอกมันว่า ช่วงนี้ให้มันงดมาช่วยผมติวตอนดึก ผมสงสารมันที่ทำงานหนัก ผมอยากให้มันได้พักบ้าง แต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้าม หลังจากมื้อกลางวันวันนั้น มันก็ยังคงบึ้งตึงใส่ผม และพอผมบอกไม่ให้มันมาติวให้ มันก็เหมือนจะยิ่งไปกันใหญ่ ไอ้ธีร์ในตอนนี้เหมือนลูกระเบิดที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ ผมว่ามันเครียดและคิดมากเกินไปแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี
" ผมไม่อยากเสียเพื่อนไป และผมก็รู้แล้วว่าผมรู้สึกยังไง " ผมบอกพี่เรียว พี่เรียวเป็นเหมือนพี่ชายของผม ที่ผมสามารถพูดคุยและบอกทุกอย่างได้
" แล้วทำไมเราไม่บอกธีร์ไปเลยล่ะ " พี่เรียวถามผม
" ผมอยากให้มันพูดก่อน ผมอยากฟังสิ่งที่มันจะบอก "
" พี่ตลกที่เรารอกันไปรอกันมา สงสัยพี่จะแก่เกินไปที่จะเข้าใจ " พี่เรียวพูดและหัวเราะน้อยๆ
" จุดเริ่มต้นมันเป็นคนบอกให้ผมเป็นแฟนมัน เพราะงั้นมันต้องรับผิดชอบ "
" เฮ้อ แต่เราชอบธีร์ใช่ไหม " พี่เรียวถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
" ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงรับไม่ได้มากๆ กับความรู้สึกของตัวเอง มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเคยนึกฝันมาก่อน มันแปลกมาก ถ้าไม่ใช่มัน ถ้าไม่ใช่ไอ้ธีร์ ผมก็ไม่มีวันลงเอยแบบนี้หรอกครับ "
" ความรักมันก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ว่าจะเพศไหน ไม่ว่าจะเป็นใคร มันอธิบายยาก "
" ผมไม่รู้ว่าผมรักมันไหม แต่ผมชอบมัน ผมชอบเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกัน " ผมพูดและเหม่อมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ ผมรู้ว่ามันก็คิดเหมือนผมเช่นกัน อาจจะคิดมาก่อนผมด้วยซ้ำ แล้วทำไมกันนะ ทำไมมึงถึงไม่บอกกูสักที
หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมในตอนนี้ก็ยังคงมาโรงเรียนกับไอ้ธีร์เหมือนเก่า มันยังคงทำเหมือนเดิม มาหาผมตอนเช้า ทำอาหารให้ และมาโรงเรียนด้วยกัน ผมคุยกับมันปกติ แต่ก็สังเกตได้ว่ามันเหมือนมีเรื่องกวนใจอยู่ตลอดเวลา มันดูไม่ค่อยมีความสุข และเครียดกับทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ
" ช่วงนี้มึงนอนดึกเหรอ " ผมมองมันและสังเกตว่าสีหน้ามันไม่ค่อยดีมาหลายวันแล้ว
" เหนื่อย " มันพูดเบาๆ และไม่ได้หันมามองผม
" ทนอีกนิดก็จบแล้ว แค่ 3 วัน " ผมพูดบอกมัน พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่งานจะเริ่มขึ้น ซึ่งมันต้องหัวหมุนมากกว่านี้แน่
" ผู้หญิงคนนั้น หาเรื่องมาทุกคาบเรียน บอกว่าลืมบทที่ต้องพูด ลืมนั่น ไม่เข้าใจนี่ " มันพูดและหันมามองผม
ผมก็คิดว่ามันคงจะเป็นแบบนั้น น้ำคงทำทุกอย่างเผื่อจะเปลี่ยนใจไอ้ธีร์ได้บ้าง ซึ่งผมต้องยกนิ้วกับความพยายามนี้จริงๆ
" มันคงชอบมึงมาก มากจนเป็นบ้าไปแล้ว " ผมพูดอย่างที่คิด ผมรู้สึกสงสารมัน สงสารไอ้ธีร์ และสงสารตัวเองด้วย แต่ผมก็คิดจะจบมันแล้วล่ะ ผมจะขอโทษน้ำ ผมจะบอกน้ำเรื่องของผมทุกอย่าง พวกเรากำลังจะเรียนจบแล้ว และมันถึงเวลาแล้วที่จะต้องเครียทุกอย่างสักที
" คนที่กำลังจะบ้าก็คือนี่ต่างหาก " ผมมองมันที่ดูหม่นเศร้าลง ผมคงพูดอะไรให้มันไม่สบายใจอีกแล้ว
ในรุ่งเช้าของวันถัดไป วันนี้เป็นวันแรกของงานกีฬาสี ผมไม่ได้มาเรียนพร้อมไอ้ธีร์ เพราะวันนี้มันต้องไปโรงเรียนแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมงานและแต่งหน้าแต่งตัว
ผมใส่ชุดวอร์มงานกีฬา สีดำสลับแดง และโบกแท็กซี่มาโรงเรียนแต่เช้าเช่นกัน ผมอยากเห็นหน้ามัน ผมอยากบอกให้มันทำเต็มที่ ผมจะคอยมองดูมันอยู่เสมอ ผมมองสร้อยข้อมือเล็กๆ ที่ข้อมือของผม ผมไม่เคยลืมที่จะใส่มัน และผมก็เห็นไอ้ธีร์ใส่แหวนวงนั้นตลอดเวลาเช่นกัน
ผมเดินมาในโรงเรียนที่ประดับประดาด้วยป้ายต่างๆ และซุ้มกิจกรรมมากมาย มีตารางบอกว่าวันนี้จะมีการแข่งอะไรบ้าง ที่ไหนเมื่อไหร่ ผมมองเหล่านักเรียนที่กำลังรวมตัวกันเดินไปยังสถานที่จัดงานในโรงยิมขนาดใหญ่เพื่อร่วมกันเปิดงาน
ผมมองหาไอ้เนมและไอ้นน แต่คนที่จำนวนเยอะมาก ก็ทำให้หาไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ เฮ้อ ไปคนเดียวก็ได้ฟะ ผมเดินตามฝูงชนไปที่โรงยิม และนั่งลงบนอัฒจันทร์ที่สามารถมองเห็นแท่นพิธีกรที่อยู่ใกล้ๆ ที่นั่งผอ.ให้มากที่สุด ตอนนี้ทุกคนเพิ่งทยอยกันเข้ามา ผมนั่งอยู่กับใครบ้างก็ไม่รู้ แต่ผมไม่ได้สนใจ สายตาของผมนั้นจับจ้องอยู่แค่ที่เดียว ผมเฝ้ารอคนคนนั้น
" พวกเรากำลังรอท่านผอ.เพื่อเป็นประธานในการเปิดพิธี นักเรียนทุกคน ผมขอความกรุณาช่วยงดเสียงลงหน่อย " ผมหัวใจเต้นรัว เสียงที่ดังก้องกังวาลไปทั้งโรงยิมนั้น ทำให้ผู้คนที่ควรเงียบเสียง กลับเริ่มกรี๊ดกร๊าดกันอย่างตื่นเต้นไปใหญ่
ผมมองแฟนของผมที่ค่อยๆ เดินเข้ามาที่แท่นพิธีกรด้วยชุดสูทสีเทา แต่งหน้าและประดับกากเพชรสีฟ้าบนใบหน้าและทรงผมที่จัดตกแต่งให้ดูเท่ห์มาก มันที่เป็นคนที่หล่อสุดๆ อยู่แล้ว เมื่อแต่งตัวเสริมเข้าไปอีกนั้น ก็แทบจะทำให้คนที่พบเห็นละลายระเหยเป็นไอน้ำเลยทีเดียว
' กรี๊ดดดดดดด! '
เสียงกรีดร้องดังสนั่นไปทั้งโรงยิม ผมยกมือขึ้นปิดหูตัวเองที่กำลังดังวิ๊งๆ ก็เล่นกรี๊ดกันคอแทบแหกขนาดนี้ อะไรจะขนาดนั้น
" ยินดีต้อนรับสู่งานประเพณีกีฬาของโรงเรียนเรา ครั้งที่ 44 ผมนายธีรดล ประธานนักเรียนรุ่นล่าสุด... " ผมยิ้มและมองมันที่กำลังพูดด้วยท่าทีสบายๆ และไม่ได้สังเกตเห็นผู้หญิงสวยที่กำลังเดินขึ้นไปที่แท่นนั้นข้างๆ มัน
" ใช่แล้วค่ะ วันนี้มีการแข่งขันกีฬาหลายประเภทเลยทีเดียว และการชนะแต่ละประเภทนั้น แต่ละสีจะมีการรวมคะแนนเพื่อหาผู้ชนะหนึ่งเดียวเพื่อรับรางวัลใหญ่จาก ท่านประธาน ซึ่ง ในเวลานี้ ท่านประธานได้เดินทางมาถึงแล้วค่ะ... " ผมมองน้ำที่ใส่ชุดกระโปรงสีขาวมีประกายสีฟ้าที่สวยงาม ทรงผมลอนยาวและแต่งหน้าเข้มอย่างสวยงาม ทั้งคู่นั้นดูเข้ากันดีมาก ช่างเหมาะกันอย่างกับอะไร แต่ก็นะ มันก็แค่ภายนอกเท่านั้น ผมมั่นใจว่าข้างในหัวใจของไอ้ธีร์ มันมีแต่ผมอยู่ในนั้น
ผมนั่งอยู่ในฝูงชน ผมไม่รู้ว่ามันจะมองเห็นผมไหม ผมยิ้มให้มันจากที่ไกลๆ ผมภูมิใจในตัวมันนะ มันเป็นคนที่เก่งมาก ผมไม่มีอะไรที่จะเทียบมันได้เลยสักอย่าง ทำไมมันถึงสนใจคนแบบผมกันนะ ถ้ามันพูดออกมาเมื่อไหร่ ผมคงจะถามมันอย่างละเอียด ในหลายสิ่งที่ผมสงสัยเสมอมา
Rrrr Rrrr
ผมมองมือถือของผมที่กำลังสั่นและส่งเสียงดัง พี่เรียวงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยเล่า ผมช่างใจว่าจะรับหรือไม่รับดี ผมไม่อยากพลาดโอกาสจ้องมองไอ้หอกธีร์ที่กำลังเป็นพิธีกรอยู่ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ยังคงดังอยู่อย่างนั้น ผมเลยตัดใจเดินออกจากอัฒจันทร์และลงมารับโทรศัพท์ที่ห้องน้ำ
" ฮัลโหลครับพี่เรียว " ผมสงสัยว่าทำไมพี่เรียวถึงโทรมาตอนนีี้
" รีบออกมาเลย มาแต่งตัว พี่จอดรถตู้ไว้หน้าโรงเรียน รีบมาด่วน " ผมตาโตทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" เดี๋ยวๆ ครับพี่ ผมได้รับเชิญวันสุดท้ายไม่ใช่เหรอ ตอนประกาศรางวัล " ผมงงแดกทันที จริงๆ ผมรับงานเป็นผู้ถือถ้วยรางวัลครับ พี่เรียวแกเส้นสายเยอะ ก็จัดการให้ผมเป็นดารารับเชิญเข้าไปในงานตอนปิดท้าย
" หลีดสีแดงพี่เป็นคนออกแบบชุดนะอย่าลืม เขาอยากได้นางพญาถือธง "
" เดี๋ยวๆ พี่ครับผมไม่ได้ซ้อมกับหลีดเลย ผมทำไม่ได้หรอก " ผมรีบปฏิเสธทันทีอยู่ดีๆ อะไรฟะนั่น
" แค่เป็นไม้ประดับยืนโชว์ตัวเฉยๆ เน็ตไอดอลคนดังใครๆ ก็รู้จักน่า " พี่เรียวพูดและหัวเราะร่าเริง นี่อย่าบอกนะว่าไปออกไอเดียให้เขาน่ะ
" ไม่อยากให้สีตัวเองชนะเหรอ " หึ ทำไมจะไม่อยากล่ะ อยากเอาชนะไอ้สีฟ้าโหล่ยโท่ยจะตาย
" จะทันเหรอครับ หลีดนี่แข่งก่อนใครเลยนะ " ผมพูดอย่างร้อนใจ
" พี่ขอแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นแหละ " ผมรู้เลยอีแบบนี้ ตอนนี้ในรถตู้คันใหญ่ของพี่เรียวคงมีช่างทำผมแต่งหน้าพร้อมรบ
" โอเคครับ ผมจะรีบไป " ผมพูดและวิ่งลงจากอัฒจันทร์ทันที โอ้ยย ทำอะไรไม่ปรึกษาเลยโว้ย
ผมวิ่งสู้ฟัดไปที่หน้าโรงเรียนและถูกลากขึ้นรถตู้ภายในเวลาไม่นาน และก็เป็นไปตามคาด ทันทีที่ผมขึ้นไปนั้น ผมก็ถูกลุมถูกทึ้งอยู่พักใหญ่
ผมรู้สึกเหมือนตัวผมจะขาดออกจากกัน ผมที่ถูกหวีดึงเซ็ต ใบหน้าที่ถูกลงรองพื้นอย่างรวดเร็ว โอ้ยยย เบาๆ เฟ้ย ผมมองพี่เรียวที่ยืนกอดอกหัวเราะ คงจะสนุกมากสินะ ไอ้พี่บ้านี่
" พี่ ทำอีท่าไหน เขาถึงให้ผมไปถือธงได้ " ผมพูดอย่างทุลักทุเล ขณะถูกกรีดตาแปะขนตาปลอม
" แค่บอกว่า อยากชนะไหม แค่นั้น " หนอยยย ร้ายนักนะ
" ถึงมีผมก็ใช่ว่าจะชนะนะครับ ผมไม่ได้ดังขนาดนั้น พี่ก็รู้นี่ " ผมพูดอย่างสงสัย
" อ่าว ไม่รู้หรอกเหรอ พี่เอารูปเราไปลงเป็นพรีเซ็นต์เตอร์ เครื่องสำอางค์แบรนดังนะ ติดป้ายมหึมาบนทางด่วน ตั้งหลายอัน " ห๊าาา ตอนไหนว้า อ๋อ ไอ้ที่หลอกให้ถือวันนั้นนี่แบบนี้เองเหรอ อ้ากกก ไอ้พี่บ้านี่
" แถมเมื่อวานมีคนติดต่อมาให้ถ่ายโฆษณาด้วยนะ หลังเรียนจบเรางานเข้าแน่ๆ ฟาเอ๋ย " ผมหน้าเจื่อนทันที จริงๆ ไม่ได้อยากเป็นจุดสนใจขนาดนั้นหรอก นี่พี่เอาผมไปขายแค่ไหนกันเนี่ย
" พี่คะ ฟ้ามาหรือยัง... " ผมที่กำลังถูกจับแต่งตัวเกือบจะเสร็จแล้ว ก็มีหลีดสีแดงโผล่ยื่นหน้าเข้ามาถามหาผม
" ตัวจริงเหรอคะเนี่ย ขอลายเซ็นต์หน่อยค่ะ " ผมมองผู้หญิงหลีดสีแดงคนหนึ่งที่รีบพุ่งพรวดเข้ามา บอกตามตรงนะ แต่ละคนแต่งหน้าจัดเต็มมาก ผมมองไม่ออกเลยว่าเป็นใครห้องไหน และที่มองไม่ออกแน่ๆ เลยก็คือหน้าผมเองนี่แหละ
" เดี๋ยวครับๆ กำลังจะเสร็จแล้ว รอข้างนอกก่อนนะ " พี่เรียวยื่นแขนกันเอาไว้และบอกสาวๆ พวกนั้น ผมยิ้มให้สาวๆ และจัดการยัดขาตัวเองลงไปในถุงน่องตาข่ายต่อด้วยรองเท้าบูทสูงส้นแหลมเปรี๊ยะ
" ชุดนี่มันธีมอะไรเนี่ย " ผมมองตัวเองในกระจกบานใหญ่แบบมึนๆ มันเป็นชุดสีแดงสลับดำที่อลังการและดูเซ็กซี่เหลือเกิน ถุงมือยาวตาข่ายสีดำ ชุดกระโปรงแดงเกาะอกที่ประดับตกแต่งไปด้วยขนนกและเกร็ดเพชรสีดำ และอะไรอีกมากมาย ด้านหน้าสั้นเน้นช่วงเอว เปิดหลังและกระโปรงด้านข้างก็เว๊าเห็นต้นขา ชายกระโปรงด้านหลังปล่อยหางยาวสวยราวราชินี ทรงผมทำลอนจัดแต่งมัดขึ้นสูงตกแต่งด้วยอะไรต่อมิอะไรมากมายและปล่อยลงมาบนบ่าด้านข้าง สร้อยคอสีดำดอกกุหลาบแดงดอกใหญ่ และที่พีคที่สุด หน้ากากตาข่ายสีดำที่ปกปิดดวงตาของผมให้พร่าเลือนอ้ากกก แบบนี้เดินลำบากชิบ แต่เอ๊ะ ก็ดีนะ เผื่อใครแม่งตาดีมองออกว่าผมเป็นใคร แต่ไม่มีทางหรอก บอกเลย
" ปากสีแดงเข้ม " พี่คนแต่งหน้าดึงผมไปเติมลิปสติกปิดท้าย เป็นอันจบพิธี
" ไอ้กากเพชรบนหน้านี่เอาออกไม่ได้เหรอ " ผมถามพี่ช่างแต่งหน้า เพราะผมรู้สึกรำคาญเหลือเกิน
" ไม่ได้เคอะ เดี๋ยวไม่เริศ " เหอะๆ ก็ว่างั้นแหละ
" พี่เรียวแล้วยังไงต่อ ผมไม่รู้อะไรเลยนะ ทำงานเขาพังทำไง " ผมหันไปหาพี่เรียวและทำหน้าบูด
" เดี๋ยวคนในทีมจะบอกเอง " พี่เรียวพูดและเปิดประตูรถออก
" สวยมากกกกกก! " ผมมองสาวๆ ที่ใส่ชุดหลีดสีแดงแบบผม แต่ชุดดูตกแต่งน้อยกว่าเยอะ กำลังยืนจับกลุ่มกันอยู่ข้างรถ
ผมยิ้มให้สาวๆ และค่อยๆ จับหางชุดตัวเองเดินลงมาจากรถ
" ไม่ต้องห่วงเรื่องซ้อมนะคะ แข่งตอนบ่าย เราสีสุดท้าย " ผมถอนหายใจทันที แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
ผมจิกตามองพี่เรียวเป็นครั้งสุดท้ายและเดินตามพวกสาวๆ เข้าไปในโรงเรียน ผมปิดหน้าปิดตาหวาดเสียวเดินตามไปติดๆ และผู้คนก็ดูสนใจผมมากกว่าคนอื่นๆ ก็เพราะชุดนั่นแหละครับ ดูยังไงผมก็เด่นกว่าคนอื่นไปหมด
" สวยมาก ขาวจั๊วะ สาวห้องไหนวะ " ผมได้ยินเสียงเคลิ้มฝันดังมากจากพวกผู้ชายที่นั่งอยู่ โอ้ยย ด้านหลังชุดนั้นมีแค่เชือกเล็กๆ ไขว้สลับผูกกันไว้ เปิดโล่งจนเย็นวาปๆ จะถึงร่องตูดอยู่แล้ว
ผมรีบเดินต่อไปและในที่สุดก็ถึงห้องเรียนห้องหนึ่งสักที ซึ่งตอนนี้รวมทีมหลีดสีแดงอยู่เต็มห้อง และเดี๋ยวนะ ไอ้ไรอัน มึงอยู่สีแดงหรอกเรอะ
ผมรีบหันหน้าหลบไอ้ไรอันที่อยู่ในชุดหลีดผู้ชาย ซึ่งมันก็กำลังมองผมตาเป็นประกายเช่นกัน
" แบบนี้ชนะแน่ "
" เพิ่งเห็นตัวจริง สวยจริงๆ "
" ได้ดารามารับเชิญแบบนี้ไม่โกงเหรอวะ "
" เขาไม่ได้ห้ามคนนอกร่วมเต้นนี่ "
ผมยืนยิ้มแหยอยู่มุมห้อง คือ ไม่ใช่คนนอกหรอกนะ ถ้ากรรมการมีปัญหาละก็ จัดให้ได้ และอีกอย่าง ผมไม่ใช่ดาราสักหน่อย ไม่ดังขนาดน้าน
" พี่ฟ้า... "
" ฟ้าเฉยๆ " ผมพูดบอก เพราะพวกเราน่าจะม.6 เหมือนกันเกือบค่อนห้อง
" ค่ะ ฟ้า ไม่ต้องกลัวนะ คือแค่ยืนเฉยๆ จริงๆ แต่พวกผู้ชายจะอุ้มออกมา ปล่อยตัวตามสบาย และเมื่อยื่นธงให้ก็โพสท่าและถือเอาไว้แค่นั้นเอง " ผมยิ้มและพยักหน้าหงึกๆ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เหมือนได้ยินคำแสลงหู
" คุณซวยม๊ากมากเลย " ผมมองไอ้ไรอันที่เดินเข้ามาชวนคุย กูก็ว่างั้นแหละไรอัน กูนี่ซวยจริงๆ
" แต่ไม่ต้องห่วงโผมไม่ชอบผู้หญิง " แล้วมึงจะมาบอกกูทำม๊ายย ผมมองไอ้ไรอันที่ยิ้มหวาน อะไรของมึงฟะ
ผมยื่นมือไปเขย่ามือกับมันที่ยื่นมาให้ ปกติกูก็เห็นมึงยกมือไหว้เป็นนิ หรือมึงจะเป็นเสือไบอีกตัว กูปวดหัว
ช่วงพักกลางวันนั้น พวกหลีดจะมีคนซื้อข้าวเข้ามาให้ และผมก็ได้อนิสงส์ไปด้วย
" ลิปสติกสีแดงสวยมากเลย กินก็ยังไงก็ไม่เลอะด้วย " ผมยิ้มให้พวกสาวๆ ก็แหง๋สิ ของแพงอ่ะ
" ฟ้ามีแฟนหรือยัง สวยขนาดนี้บอกโสดคงเชื่อไม่ได้หรอก " ผมมองหนุ่มหลีดคนหนึ่งที่พูดถามผมตาหวานเยิ้ม ผมพยักหน้าหงึกหงักทันที และยิ้มน้อยๆ
" ว่าแล้วไง "
" ใครเหรอ " ผมมองไอ้คนถามที่โดนเพื่อนอีกคนโบกกบาลข้อหาเสือกเกินไป
" เขาบอกมึงไป มึงจะรู้จักไหม " ไอ้เพื่อนอีกคนบอกคนถาม
" ธีร์ " ผมพูดบอก และทุกคนก็นิ่งเงียบทันที
" ว่าไงนะ! " แต่ละคนดูตื่นตะลึงเหลือเกิน
" ประธานนักเรียนน่ะเหรอ " ผมพยักหน้าหงึกหงัก ไม่มีเหตุผลที่จะบอกไม่ได้
" ว่าแล้วว่าทำไมมาร่วมง่ายๆ แต่ทำไมไม่ไปช่วยสีฟ้าล่ะ ธีร์อยู่สีฟ้านี่ " อ่าว เวรกรรม ไม่น่าเลยกู
ผมได้แต่ส่งยิ้ม และเริ่มคิดว่าผมไม่น่าพูดออกไปเลย เพราะพวกสาวๆ ที่ตอนแรกก็เป็นมิตรกับผม ตอนนี้กลับเริ่มทำหน้าไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่ทุกคนหรอก ผมลืมไปว่าพวกผู้หญิงน่ะ แอบชอบไอ้ธีร์กันทั้งนั้น
" เป็นแฟนธีร์จริงเหรอ อิจฉาอ่าา ธีร์หล่อมากก สุภาพบุรุษสุดๆ " มีสาวนางหนึ่งวิ่งฉิวมากินข้าวข้างผมด้วยความตื่นเต้นที่ได้ยิน
สุภาพบุรุษเหรอ ถุยยย ตั้งแต่อยู่ใกล้ๆ มันมา แม่งเนียนตลอดไอ้หอกนั่น ตอนมานอนห้องผมก็แอบดอดขึ้นเตียงประจำ เห็นมันนิ่งๆ มันร้ายลึกเลยล่ะ
พอนึกถึงไอ้ธีร์ ผมก็รู้สึกเป็นห่วงมันขึ้นมา ไม่รู้มันจะกินข้าวหรือยังช่วงนี้ยิ่งกินน้อยๆ อยู่ ว่าแล้วผมก็ทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา อ่าว ชิบหายลืมไว้ในรถพี่เรียว จบกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เริ่มที่จะตื่นเต้นสุดๆ ซะแล้ว ตอนนี้พวกเรากำลังทยอยกันเข้าไปในโรงยิมของโรงเรียน เพื่อเตรียมตัวเข้าแสดง
" เธอเป็นเกิร์ลเฟรนด์ของธีร์จริงเหรอ " ผมสะดุ้งทันทีที่อยู่ดีๆ ไอ้ไรอันก็มาจับแขนผม
" เป็นปายไม่ด้าย " ผมเพิ่งนึกได้ทันทีที่ได้ยินไรอันพูด เวรอีกแล้ว ลืมไปว่าไรอันมันรู้เรื่องผมกับธีร์
" ค..คือ " เอาไงดีวะ ผมมองหน้าไอ้ไรอันที่ดูไม่เหมือนปกติ มันดูโกรธมาก และคงไม่ได้โกรธผม แต่คงเป็นไอ้ธีร์ เดี๋ยวๆ มึงเข้าใจผิดแล้ว
" Whxx The Fuxx " ผมมองมันที่สบถเบาๆ และเดินออกไป เวรแต๊ๆ หวังว่ามึงจะไม่ทำอะไรวู่วามนะไรอัน
" เอาละค่ะ การแสดงหลีดและสแตนด์เชียร์ที่ผ่านไปนั้นก็คือสีฟ้า อลังการสวยงามมาก แบบนี้รางวัลชนะเลิศคงไม่ไปไหนเสีย "
" ยังฟันธงแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ เพราะสีต่อไปที่เราจะได้รับชมนั้นคือสีแดงที่เป็นแชมป์เก่า... "
ผมฟังเสียงพิธีกรสองคนที่กำลังพูดถึงการแสดงก่อนหน้า ถึงไอ้ธีร์จะไม่ชอบน้ำแต่เวลาที่มันต้องทำงานร่วมกับน้ำ มันก็ยังคงทำได้ดี อดทนหน่อยนะมึง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว ผมพูด และแอบมองไอ้ธีร์จากช่องว่างที่มองเห็นได้
" ตอนนี้สีแดงพร้อมแล้วนะครับ ขอเชิญสีแดงได้เลยครับ "
ผมใจเต้นตึกตักอย่างควบคุมไม่ได้ ผมมองหลีดสีแดงที่ต่อแถวยาวและวิ่งออกไปพร้อมเสียงกรี๊ดดังลั่นสนั่นที่จัดงาน ผมเป็นคนสุดท้ายที่ไม่ต้องวิ่งออกไป แต่ทำแค่เพียงเดินตามออกไปทีหลังด้วยผ้าคลุมสีดำผืนใหญ่ที่คลุมผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้ในโรงยิมนั้นมืดนัก มีเพียงไฟสปอร์ตไลท์ขนาดใหญ่หลายตัวฉายส่องหลีดประจำสีและสแตนด์เชียร์ เสียงโห่ร้องฮือยังคงดังตลอดการแสดงที่ผ่านไปราวๆ 5 นาที
ผมยังคงยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ หน้าสแตนด์และหลังหลีดที่กำลังแสดง แสงไฟยังคงไม่ได้ส่องมาที่ผม ทุกคนถึงไม่ได้สังเกต ว่ายังมีคนอยู่อีกคนในทีม
และในช่วงเวลาที่แสนสำคัญก็มาถึง เสียงดนตรีตอนนี้เป็นซาวด์ที่ดูอลังการ เหมือนกำลังเปิดตัวอะไรบางอย่างที่สำคัญ ผมรู้สึกว่าผ้าคลุมรอบๆ ตัวผมกำลังร่วงหล่นลงไป และตัวผมก็เริ่มถูกยกตัวสูงขึ้นจากหลีดชาย 4 คน
ผมปล่อยตัวตามสบายๆ ตามที่ได้ตกลงไว้ ผมตื่นเต้นมาก แต่ก็ต้องทำให้ดูสมกับเป็นมืออาชีพหน่อย ผมถูกยกตัวขึ้น เด่นหราราวราชินีแห่งสีเพลิง จะนิ่งเกินไปก็คงไม่ได้ ผมกรีดกรายมือให้เข้ากับการแสดงด้านหน้า ที่เหล่าหลีดสาวกำลังเต้นรำอยู่
และทันทีที่ไฟฉายส่องมาที่ผม ทุกคนในโรงยิมก็ต่างกรีดร้องกันอย่างสนั่นหวั่นไหว เสียงกรี๊ดที่ดึงอื้ออึงทำให้ผมไม่อายอีกต่อไป ผมโพสท่าแบบเซ็กซี่หยอกเย้ากับหลีดหนุ่มที่กำลังโอบอุ้มตัวผมและคนพวกนี้ที่ไหวพริบดี ก็เล่นด้วยกับผมเช่นกัน
และทันทีที่ผมเลื่อนสายตาไปหาพีธีกรชายบนแท่นนั้น ผมก็รู้ได้เลยว่า คนคนนั้นกำลังทำสีหน้าแบบไหน ผมมองไอ้ธีร์ที่ลดไมค์ลงและมองผมด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจสุดๆ
และแน่นอนว่าโกรธสุดๆ ด้วย ฮือ
-
งานเข้าแล้วเน้อ~น้องฟา โดนธีร์ จับฟาดก้นแน่ๆ
-
ฟาเอ๊ยยยยย หาเรื่องแล้วหนูน้อย ธีร์ต้องลงโทษหนักๆเลยรู้ไหม!!!! เป็นกำลังใจให้ค่า <3<3 ติดตามอ่านทุกตอนน้า รักษาสุขภาพด้วยค่า ขอบคุณมากๆนะคะ
-
เรื่องมาเลย
-
ธีร์ไม่โกรธเนอะ :hao5:
-
ตายแน่ คุณน้อง 5555
-
:z1: :z1: กะจะมาเซอร์ไพร์สเป็นกำลังใจ แต่โดนโกรธแหงๆ คุณพิธีกรชายเขี้ยวงอกแล้วจ้าาาาา 55555555
-
เปิดตัวไปเลยว่าฟ้าคือฟา ฟาคือฟ้า
ฉีกหน้ายัยน้ำ ลำไย 55555
:hao7: :hao7: :hao7:
-
เหอะๆๆๆ โดนโกรธอีกแล้วล่ะน้องฟา
-
มีแววว่านางพญาจะต้องถูกปราบ รบกวนธีร์ปราบให้อยู่หมัดเลยนะ! :hao3:
-
น้องฟ้าตายแน่ๆค่ะน้องธีร์อย่าโกรธนะ
-
ฮรื่ออออ ชอบจังงงงง อยากได้ธีร์ๆๆๆๆๆๆ
-
ฟา โดนทำโทษแน่ๆ อิอิ
-
โดนแน่ๆเลยค่าาาา
-
KING ที่ 30 ชุลมุนวันกีฬาสี
' ฟ้าเน็ตไอดอลใช่ป่ะ '
' มาได้ไงวะ '
' สวยมาก น่าร้ากก '
' เอารางวัลไปเลยแบบนี้ '
ผู้คนต่างตื่นเต้นกับการแสดง และพูดคุยกันไปมาอย่างสนุกเร้าใจ ผมลงจากท่อนแขนของหนุ่มๆ หลีดสีแดง เดินขึ้นมายืนบนแท่นที่จัดเตรียมไว้ในตอนจบ และโบกธงสีแดงผืนใหญ่ด้วย ท่าทางที่กินขาด เป็นไงล่ะ ฮ่าๆ สีแดงชนะเลิศ
การแสดงจบลง แต่เสียงกรี๊ดก็ยังคงดังสนั่นต่อไป ผมยิ้มกว้างและโบกไม้โบกมือไปมาอย่างดีใจ ในที่สุดก็ผ่านไปได้ด้วยดี
" เอาละค่ะ เป็นการแสดงที่อลังการและสวยงามจริงๆ และทุกคนเห็นอย่างที่ดิฉันเห็นไหมคะ ขอต้อนรับ น้องฟ้า เน็ตไอดอลที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ด้วยนะคะ ที่อุตส่าห์มาร่วมสนุกกับพวกเราในวันนี้ค่ะ " ผมอึ้งมากที่น้ำก็รู้จักผมซะด้วย ผมก้มตัวลงอย่างนอบน้อมตอบรับเสียงกรี๊ดของบรรดาแฟนคลับ ที่กำลังส่งเสียงเชียร์
แต่ผมที่เงยหน้าขึ้นนั้นก็รู้สึกว่าตอนนี้พิธีกรหญิงจะกำลังพูดอยู่แค่คนเดียว ถึงจะส่งมุกหรือชวนพิธีกรชายคุยก็ดูไม่เป็นผล ไอ้ธีร์ยังคงยืนนิ่งๆ และจ้องมองผมแบบไม่ละสายตาเลยทีเดียว
ในท้ายที่สุด ผมและคนอื่นๆ ในทีมหลีดสีแดง ต่างเข้ามานั่งพักกันที่ด้านหน้าของสแตนด์เชียร์ เพื่อชมการแสดงต่อไปหลังจบการแข่งขัน และรอให้กรรมการรวบรวมผลคะแนน
ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินลงมาจากแท่นพิธีกรอย่างรวดเร็ว ตรงดิ่งมาหาผมแบบไม่แคร์สายตาใครทั้งสิ้น
" ทำไมไม่เห็นบอกอะไรเลย " มันเดินมาหยุดยืนตรงหน้าผมและไม่สนใจเสียงกระซิบที่ดังขึ้นทันที
' อะไรน่ะ '
' เห็นเขาบอกว่าเป็นแฟนกัน '
' จริงเหรอวะ '
" เพิ่งรู้วันนี้เหมือนกัน " ผมพูดทำปากไม่มีเสียง พลางยิ้มให้ไอ้คนที่ยังหน้ามุ่ยอยู่
" การแสดงนั่นมันอะไร แถมชุดยังโป๊เกินไปอีก " มันเดินไปหยิบน้ำให้ผม และนั่งลงข้างๆ ทำเอาเสียงซุบซิบยิ่งดังขึ้นไปอีก
" แล้วสวยไหม " ผมพูดเบาๆ และยังคงยิ้มให้มัน
" อืม สวยมาก " ผมยิ้มกว้างขึ้นอีกที่ได้ยินแบบนั้น และดูสีหน้ามันก็อ่อนลงด้วย
ผมจ้องมองมันที่จ้องมองผมอยู่เช่นกัน พอได้เห็นใกล้ๆ แบบนี้ก็ยิ่งชัดเจนว่า วันนี้มันดูดีมากจริงๆ ผู้คนต่างจ้องมองมันด้วยความรู้สึกหลากหลาย คิ้วเข้มๆ ของมันกำลังขมวดน้อยๆ เหมือนกำลังคิดอะไรในใจ
" ใครแต่งหน้าให้เนี่ย ขี้เหร่ชะมัด " ผมพูดปากไม่ตรงกับใจ พลางขยับตัวชันเข่า คลานไปใกล้ๆ มันมากขึ้นและหยิบทิชชู่ซับหน้าให้มัน ซึ่งมันก็เงยหน้าให้ผมซับให้แต่โดยดี
แต่ผมที่กำลังซับหน้าให้ไอ้ธีร์นั้น ก็รู้สึกว่ามีคนกำลังยืนมองพวกเราอยู่...
ผมหยุดมือลง มองน้ำที่กำลังยืนตัวสั่นระริกจากไกลๆ สีหน้าของเธอนั้น ดูเหมือนกำลังพยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมา
เธอได้เห็นแฟนธีร์อย่างที่เธอต้องการแล้วใช่ไหมน้ำ แล้วเธอคิด ที่จะตัดใจได้หรือยัง
" ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย " ผมละสายตาจากน้ำ ก้มลงกระซิบข้างหูของไอ้ธีร์ และมันก็ลุกขึ้นทันทีพลางจับมือช่วยดึงผมให้ลุกขึ้นตามไปด้วย
แต่ขณะที่เรากำลังจะเดินออกไปตรงทางออกนั้น ผมก็รู้สึกว่าแขนของผมกำลังถูกดึงจากด้านหลัง และผลักออกไปด้านข้างเบาๆ ผมเซน้อยๆ และเมื่อตั้งหลักได้ก็พบว่า ไอ้ธีร์แฟนของผมนั้นล้มลงไปแล้ว
เสียงกรี๊ดดังขึ้นแทรกการแสดงร้องเพลงที่กำลังดำเนินอยู่ เพราะผู้คนต่างสนใจมวยคู่เอกที่ด้านหน้าสแตนด์สีแดงมากกว่าซะแล้ว
" ยูว ไอ้สัด!! " ผมมองไอ้ไรอันที่ต่อยไอ้ธีร์จนล้มลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
ผมตกใจกับภาพที่เห็น ไอ้สิ่งที่ผมคิดมันได้เกิดขึ้นแล้ว แต่ไรอัน มึงพูดไม่ชัดแต่ด่าชัดมาก เดี๋ยวๆ มันใช่เวลาไหมเนี่ย
" ไรอันเดี๋ยว! " ผมทำอะไรไม่ถูก และพยายามเข้าไปลากแขนไอ้ฝรั่งเน่าออกมา แม่งตัวยังกับควายอีกตัว กูจะไปไหวได้ไง ใครก็ได้ช่วยกูด้วยยย
" แล้วฟาล่ะ ฟาอยู่ไหน!! " ผมมองไรอันที่ตะโกนอย่างโกรธแค้น ปัดผมออกและเดินดิ่งเข้าไปหาไอ้ธีร์อีก โอ้ยยย ไอ้ชิบหาย กูจะเอายังไงดีวะเนี่ย
ผมมองไอ้ธีร์ที่ลุกยืนขึ้นและกำลังทำหน้าตาน่ากลัวอยู่ มึงอย่านะไอ้ธีร์ มึงก็รู้ว่ามันกำลังเข้าใจผิด
" มึง ชอบเสือกกับแฟนชาวบ้านดีนัก! " ไอ้ธีร์ตอนนี้ไม่เหมือนไอ้ธีร์เลยสักนิด มันสะสมความแค้นตั้งแต่สมัยไดโนเสาร์ และความเครียดของมันที่เพิ่มสูงขึ้นจนปรอทแตก
ผมมองมันที่วิ่งเข้าใส่ไอ้ไรอันและแน่นอน ไอ้ไรอันตอนนี้กำลังโดนกระทืบเต็มตีนเลยทีเดียว
โอ้ยยยยยย ใครก็ด้ายยยย ผมยืนจังงังและมองมันสองคนที่เริ่มปล่อยหมัดใส่กันอย่างดุเดือด ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของพวกผู้หญิงแฟนคลับ
และก็เหมือนสวรรค์จะมาโปรด ผมมองไอ้นนที่เดินตรงลิ่วเข้ามา มึงเหมือนเทพมาโปรดแท้ๆ เอาเร็ว ช่วยเพื่อนมึง ช่วยไอ้ธีร์ด้วยยย
ผมยิ้มมองไอ้นนที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่เดี๋ยวนะ ทำไมมึงถึงทำหน้าแบบนั้นวะ
" ไอ้เหี้ยธีร์! " ผมมองไอ้นนที่เข้าไปตะลุมบอนอีกคน และร่วมอัดไอ้ธีร์เต็มแรง โอ้ยยยย ไอ้ฟายยย ช่วยมันสิโว้ย มันไปกันใหญ่แล้วว
แบบนี้แย่แน่ ต่อให้ไอ้ธีร์มันโหดแค่ไหน 2 ต่อ 1 ก็คงเละเป็นโจ๊ก ผมอาศัยจังหวะเหมาะๆ พุ่งตัวเข้าไปกลางวงและกอดไอ้ธีร์ไว้แน่น เอาสิ ถ้ามึงจะทำมันก็จัดกูไปด้วย ไอ้ชิบหาย มึงคุยกันดีๆ เป็นไหม ล่อต่อยกันต่อหน้า ผอ. เลย
' ปรี๊ดดดดด! '
เสียงนกหวีดดังขึ้น และอาจารย์หลายคนก็เข้ามาหิ้วปีกพวกเราไป จบการสู้รบ และต่อที่ห้องปกครอง ฮือ
ผมนั่งมองไอ้สามตัวอันตพาลที่กำลังโดนเฉ่งยับ และแน่นอน ไอ้ธีร์ที่เป็นประธานนักเรียนดีเด่น ตั้งแต่มันอยู่โรงเรียนนี้มา มันได้สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนนับไม่ถ้วน และไม่เคยมีเรื่องชกต่อยชู้สาวมาก่อน แต่ตอนนี้ รอยแผลบนใบหน้ามันนั้น ยืนยันได้อย่างดีว่ามันดีแตกซะแล้ว
" ธีรดล ไหนอธิบายมาสิว่าประธานนักเรียนแบบเธอทำไมถึงได้ทำตัวสิ้นคิดแบบนี้ " ผมมองไอ้ธีร์ที่หน้าฟกช้ำเล็กน้อย มุมปากมันแตกเล็กๆ และคิ้วกำลังมีเลือดไหล
" เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันครับ " ไอ้ธีร์ตอบเสียงเรียบๆ
" กูม่ายด้ายเข้าใจผิด! " ไอ้ไรอันที่ตาปิดไปข้างหนึ่งตะโกนขึ้นทันทีและเริ่มกระชากคอเสื้อไอ้ธีร์อีก
" ไรอัน สต็อป!! " อาจารย์เข้าไปดึงไอ้ไรอันออกมาและจับแยกให้พวกมันยืนห่างๆ กัน
" นี่มันอะไรกันไรอัน เธอก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนี่ " อาจารย์เริ่มเหลืออดซะแล้ว
" ไอ้ธีร์มันหลายใจ " ไอ้นนที่แค่ปากแตกเล็กน้อยพูดแทรกขึ้นมาและมองไอ้ธีร์แบบโกรธๆ ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว มึงรู้มาตลอดเลยสินะ ไอ้หอกนน ไอ้เพื่อนทรยศ!
" เรื่องชู้สาวสินะ แบบนี้ " อาจารย์เริ่มทำหน้าเหมือนเข้าใจ
" ไม่ใช่สาวครับ " ทั้งสามคนมันพูดพร้อมกัน ไอ้เชี่ยเอ้ย ผมผุดลุกผุดนั่งทันที โอ้ยกูจะบ้าตาย กูไปดีกว่า ผมลุกขึ้นและเดินด๊อกแด๊กออกจากห้องปกครองทันที อาจารย์คงเอาอยู่แหละ ช่างมัน
" เธอเป็นแฟนธีร์จริงๆ เหรอ " แต่ผมที่ออกมาจากห้องนั้น ก็เจอเข้ากับคนที่ผมอยากคุยด้วยพอดี
ผมมองน้ำที่ยืนอยู่หน้าห้องปกครอง และค่อยๆ เดินเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยและเศร้าใจ
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ และพยักหน้าลง
" ไม่มีทาง แล้วฟาล่ะ " ผมมองน้ำที่ทำหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อ นั่นไงล่ะ เธอรู้อยู่ก่อนแล้วจริงๆ สินะ
" ขอคุยด้วยได้ไหม " ผมพูดบอกเพื่อนเบาๆ และจ้องมองแบบจริงจัง
น้ำที่ได้ยินแบบนั้นก็มองหน้าผม และเดินนำหน้าผมออกไป พวกเราเดินมาที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งแถวๆ อาคารเรียน ที่ที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามานัก
" เป็นไปได้ยังไง เธอโกหกใช่ไหม " น้ำพูดถามผมด้วยใบหน้าที่ไม่เชื่อตามเดิม ผมส่ายหน้าน้อยๆ ปฏิเสธความคิดนั้น
" แต่แบบนี้ก็คงดีกว่า " ผมขมวดคิ้วจ้องมองน้ำ แบบนี้ของเธอน่ะ หมายถึงอะไร
" น้ำ " ผมเรียกเพื่อนเบาๆ และน้ำก็ดูแปลกใจมาก
" รู้ชื่อฉันได้ยังไง " เธอพูดถามผมด้วยความสงสัย
" ลองมองดูดีๆ สิ หลับตา แล้วฟังดูก็ได้ " ผมพูดเบาๆ บอกเพื่อน มันถึงเวลาที่ผมจะต้องพูดออกไป
" เธอ พูดเรื่องอะไร " น้ำยังคงไม่เข้าใจ และจ้องมองผมด้วยความสงสัย
" หลับตาลงสิ " ผมพูดบอกเธอที่ตอนแรกก็ยังคงจ้องมองผม แต่สักพัก เธอก็ค่อยๆ หลับตาลง
" น้ำ กูขอโทษนะ ที่ไม่เคยบอก " น้ำลืมตาขึ้นทันทีและลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ
" ไม่จริง " น้ำพูดด้วยแววตาสั่นระริก
" กูฟาเอง " ผมพูดและลุกขึ้นยืนตาม
" มึงมันจอมโกหก " น้ำพูดและค่อยๆ ร้องไห้ออกมา
" กูขอโทษ " ผมพูดบอกเพื่อนด้วยความเสียใจ
" มึงก็รู้ว่ากูรักธีร์มาก มึงทำเหมือนจะช่วยกู แต่แอบหัวเราะกูทีหลัง " น้ำเริ่มร้องไห้และเสียงสั่นเทา
" กูไม่เคยทำแบบนั้น กูเป็นแฟนมันก่อนที่จะรู้ว่ามึงชอบมันอีก " ผมพูดอธิบาย ผมถูกแบล็คเมล์ก่อนที่จะรู้ว่าน้ำชอบไอ้ธีร์ ถ้าไม่อย่างนั้น...
ผมคิดในใจ แล้วถ้าผมรู้ก่อนล่ะ ผมจะยอมยกไอ้ธีร์ให้ไหม ผมนิ่งไป ผมไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไป นอกจากขอโทษที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก
" แล้วถ้ามึงรู้แล้ว ทำไมไม่บอกล่ะ มึงชอบที่เห็นกูเป็นแบบนี้ใช่ไหม " ผมส่ายหน้า มันไม่ใช่แบบนั้น แต่เพราะตอนนั้นผมยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นแฟนกับไอ้ธีร์แน่หรือเปล่า ผมไม่รู้ว่าไอ้ธีร์มันคิดจริงจังหรือล้อเล่นกับผมกันแน่ ผมเลยไม่กล้าพูดบอกใคร
" มันไม่ใช่แบบนั้นเลย ใจเย็นลงก่อน " ผมบอกมันที่กำลังร้องไห้จนตัวสั่น เครื่องสำอางค์เริ่มเลอะเทอะลงมา
" ฟา มึงเป็นผู้ชายนะ มึงเลิกเถอะ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ " น้ำเดินเข้ามาหาผมและดึงแขนผมเขย่าเบาๆ เลิกเหรอ เลิกอะไร
" มึงเลิกกับธีร์ซะ มึงไม่ใช่เกย์นี่ กูรู้ว่ามึงไม่ใช่ " ผมส่ายหน้าทันที ไม่มีทาง ผมจะไม่ทำแบบนั้น
" กูรู้มานานแล้วว่ามึงเป็นแฟนธีร์ กูรอให้มึงพูด กูอยากรู้ ว่าทำไมมึงถึงหักหลังกูได้ "
" กูไม่ได้หักหลังใคร " ผมเริ่มมีน้ำโห เป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องจริงๆ
" ฟังกูนะ ไอ้ธีร์เป็นคนขอกูเป็นแฟน กูไม่เคยทำอะไรเลย และกูก็ไม่รู้ กูไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง แต่กูทำไม่ได้ตอนนี้กูเลิกไม่ได้ " ผมพูดและจับแขนเพื่อนเอาไว้ น้ำค่อยๆ นั่งลงช้าๆ อย่างอ่อนแรง
" ธีร์เป็นเกย์จริงๆ งั้นเหรอ " มันพูดเบาๆ ถามผม
" ไบ " ผมพูดและนั่งลงอย่างอ่อนแรง ผมเหนื่อยมากที่ต้องมาพูดเรื่องนี้
" ตัดใจซะเถอะน้ำ ถ้ามึงรักมันจริงๆ ปล่อยมันไปเถอะ " ผมมองมันที่เริ่มร้องไห้อีกครั้งอย่างอดกลั้นไม่ได้
" กูจะปล่อยฟา อย่างที่เคยบอกนั่นแหละ จริงๆ กูก็แค่อยากให้มึงพูดออกมา แค่นั้นจริงๆ " ผมมองมันและเอื้อมมือไปจับมือมันเอาไว้
" กูขอโทษจริงๆ เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม " ผมพูดและบีบมือมันเบาๆ ผมมองน้ำที่ก้มหน้ามองพื้นและเงยหน้าขึ้นมองผมเหมือนพยายามจะยิ้มออกมา
" ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกันเสมอ " ผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
" แต่ฟา กูขออะไรอย่างได้ไหม เป็นครั้งสุดท้าย " ผมค่อยๆ หุบยิ้มลงทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" อะไรเหรอ " ผมถามเบาๆ และกลัวเหลือเกิน
" กูอยากคุยกับธีร์เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเรียนจบไป กูจะยกโทษให้มึงทุกอย่าง ถ้ามึงช่วย " ผมรู้สึกสมองตื้อไปหมด ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไง ไอ้ธีร์มันจะไม่เข้าใจ มันจะไม่มีวันยอม แต่ผมที่รู้สึกผิดกับน้ำนั้น จะปฏิเสธสถานการณ์นี้ได้ยังไง ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไง ใครก็ได้ช่วยบอกผมที
ผมแต่งหน้าให้เพื่อนใหม่ และเดินออกไปพร้อมกันเพื่อไปหาไอ้พวกใจร้อนทั้งหลาย ผมมองไอ้สามตัวอันตพาลที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องปกครอง นี่พวกมันโดนอะไรไปบ้างนะ เพราะที่มันเข้าไปนั้นเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว
ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินเข้ามาหาผม และเหลือบมองน้ำด้วยแววตาไม่เป็นมิตร
" ไปกันได้แล้ว " ไอ้ธีร์จับแขนผมและพยายามจะลากผมออกไปจากตรงนั้น
" มึงยังไม่หยุดใช่ไหม! " ไอ้นนพูดเสียงดังตามหลัง นี่มึงยังไม่ได้บอกมันอีกเหรอ
ผมยื้อแขนตัวเองไว้ และหันไปมองไอ้นนเพื่อนของผม และไอ้เนมที่เพิ่งเดินมาหาพวกเรา
" พวกมึงเป็นอะไรกัน กูเพิ่งรู้ว่ามึงต่อยกัน " ไอ้เนมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา ผมรู้แล้ว ไอ้หอกนี่แอบไปหลับมาแน่ๆ หายหัวไปเลยนะมึง
" ไอ้พ่อประธานสุดหล่อ กับแฟนสาวของเขา " ไอ้นนพูดแบบประชด และไอ้เนมก็หันมามองผมทันที
" สวยจริงว่ะ แฟนมึงจริงเหรอวะ " ไอ้เนมที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็มาเดินวนรอบๆ ตัวผม กูอยากดีดหน้าผากมึงจริงๆ
ผมแกะแขนไอ้ธีร์ออกและเดินเข้าไปดึงมือไอ้เนม ลากไปหาไอ้นน และเดินเข้าไปหาไรอันที่ยืนอยู่ห่างๆ อีกที
ไอ้ธีร์มองผมด้วยความแปลกใจ และเดินตามมาด้วยหน้ามุ่ยๆ ของมัน
พวกผู้ชายทั้งสามที่โดนผมดึงมือนั้น แต่ละคนต่างทำสีหน้าแตกต่างกันออกไป ไอ้เนมนั้นยิ้มแป้นตาหวานเยิ้มเลยทีเดียวอยากโบกกบาลมึงนัก ไอ้นนแค่ทำหน้านิ่งๆ และดูเกรี้ยวกราด และไอ้ไรอันที่ทำหน้านิ่งๆ ดูงงๆ
ผมจับมันทั้งสามกอดให้กอดคอกัน และก้มหน้าลงไป และผมก็เข้าไปแทรก และกอดคอพวกมันด้วย
" เอ้า ทีนี้ก็หลับตาลง " ผมมองพวกมันที่งงๆ แต่ก็หลับตาลงช้าๆ
" อะไรเหรอคนสวย โอ้ย " ผมเขกกบาลไอ้ตัวกวนตีนทันทีและมันก็หลับตาลงแบบหน้างอๆ
เอาล่ะ จริงๆ ผมก็คิดมาแล้วล่ะว่าก่อนเรียนจบ ผมอยากจะบอกพวกมัน ผมรู้ว่าพวกมันจะไม่เอาไปบอกใครหรอก และผมไม่อยากโกหกพวกมันอีกแล้ว พวกมันเป็นเพื่อนผม เพื่อนรักที่จะไม่มีวันหักหลังผม
" มึงคิดว่าใครหล่อที่สุดในกลุ่ม " ผมพูดด้วยเสียงปกติแบบที่พูดประจำ และมองไอ้นนกับไอ้เนมที่กำลังหลับตาและเริ่มทำคิ้วย่นๆ
" ใครเป็นคนก่อตั้งไอ้ชมแอนตี้คุหัวกรวดนั่น ใครเป็นคนห้ามพวกมึงสองตัวกัดกัน แล้วตกลงเมื่อไหร่มึงสองตัวจะดีกันสักทีกูเบื่อแล้ว อ่อ แล้วไรอัน ขอบใจที่ช่วยให้ยืมมือตอนปีนกำแพงนะ และก็ขอบใจที่ไปส่งกูที่คอนโดด้วย อ่อๆ แล้วก็อีกอย่าง ที่มึงสารภาพรักกูตอนงานวันเกิด ขอบใจมาก แต่กูมีแฟนแล้ว " ผมพูดพรวดออกมายาวเป็นหางว่าว และพวกมันก็เริ่มลืมตาขึ้นมามองผมตาโต
ผมปล่อยมือจากไหล่พวกมันและเดินกลับไปหาไอ้ธีร์ที่ เอ่อ... เดี๋ยวๆ ผมมองหน้าไอ้ธีร์ ทำไมมึงทำหน้าเกรี้ยวกราดแบบนั้น
" ไอ้ที่บอกว่าไปส่งคอนโดนั่น เมื่อไหร่ " ชิบหายแล้วไง งานงอกกูแล้วไอ้ฟา ไอ้ธีร์มองผมแบบคาดโทษเต็มที่และค่อยๆ เดินเข้ามาปานจะขย้ำคอหอย
" ไอ้ฟาาาา " ผมหันไปตาโตมองไอ้เนมและวิ่งไปอุดปากมันทันที ไอ้ฟาย! เสียงดังทำไมฟะ แต่มึงก็ช่วยกูได้ดีมาก ถ้ากูอยู่ตรงนั้นอีกสักนิด กูโดนเฉ่งแน่
" มึงง กูขอกอดหน่อย เพื่อนกูสวยยยย " ไอ้เนมเอาหัวมุดนมปลอมผมทันทีหนอยย ไอ้ห่านี่
ผมมองไอ้นนที่ยังคงอึ้งแดกมองผม มึงมาเอาเมียมึงไป๊ มันจะข่มขืนกูแล้วเนี่ยเห็นไหม!
" ถ้ารู้ว่าจะขนาดนี้จับทำเมียไปนานแล้ว " ผมมองไอ้นนที่กำลังเริ่มหัวเราะ ปากดีนะมึงน่ะ
" แบบนี้ยิ่งทำใจยากไปใหญ่ " ผมมองไอ้ไรอันที่จ้องมองผมแบบเศร้าใจ เป็นงั้นไปอีก
" พวกมึงลืมอะไรกันป่ะ " ผมพูดบอกไอ้นน และมองไอ้ไรอันที่เริ่มเกาหัวแกรกๆ
" แล้วใครมันจะไปรู้วะ " ไอ้นนพูดและเดินไปหาไอ้ธีร์
" ขอโทษเพื่อน แต่ที่กูทำไป ก็เพราะกูรักเพื่อนนี่แหละ " ไอ้นนพูดและบีบไหล่ไอ้ธีร์พลางหัวเราะร่า
" ซอรี่นะธีร์ " ไรอันพูดและยังคงมองผมพลางทำหน้าเสียดายของ
" เอาล่ะ จบกันสักที " ผมพูดและยิ้มให้ทุกคน
" ทำไมมึงไม่บอกกู " ไอ้เนมพูดและยังคงแต๊ะอั๋งผมทุกรูปแบบ มือมึงนี่ปลาหมึกแท้ๆ
" บอกมึงก็ล้อกูสิ " ผมพูดพลางผลักหัวมันเบาๆ
" อ่ะแน่นอน " หนอยย ไอ้ห่านี่
" แล้วตกลงพวกมึงต่อยไอ้ธีร์ทำไมวะ " ไอ้เนมยังคงเป็นคนที่รู้น้อยที่สุดอยู่ดี เฮ้อ มึงก็ไม่รู้ต่อไปแหละดีแล้ว
ผมขยี้หัวมันและถีบมันไปหาผัวมันทันทีที่มันพยายามลูบก้นผม หนอยย
ผมมองไปมารอบๆ และเพิ่งสังเกตว่าน้ำได้หายไปแล้ว ผมค่อยๆ เดินกลับไปหาไอ้ธีร์ที่ยังคงหน้ามุ่ยอยู่ และเอื้อมมือไปกดคิ้วมันที่เป็นสีม่วงแบบแกล้งๆ
" เจ็บป่ะ " ผมถามมันพลางยิ้มกวน มึงจะงับนิ้วกูไหมน้อ
" ตกลงให้มันไปส่งตอนไหน " ไอ้ธีร์ยังคงติดใจเรื่องที่ไรอันไปส่งผม ซึ่งผมก็ลืมบอกมันไปเลย
" ตั้งนานแล้ว ไม่มีอะไรหรอก " ผมพูดและดึงแขนมันให้เดินตามมานั่งที่โต๊ะใต้ร่มไม้
" เดี๋ยวกูทำแผลให้ " ผมพูดและจ้องหน้ามันใกล้ๆ ผมรู้สึกว่าไอ้แผลบนหน้ามันนั้น ไม่ได้ทำให้ออร่ามันหมองลงมาเลย แต่กลับทำให้ดูเท่ห์กว่าเก่าซะอีก หมั่นไส้ว่ะ
แต่ผมที่จ้องมันอยู่นั้น ก็ต้องตกใจทันทีที่อยู่ดีๆ มันก็โอบเอวผมและดึงเข้าไปใกล้ตัวมันมากขึ้น ทำห่าอะไรของมึ๊ง นี่ในโรงเรียนนะเฟ้ย
" อย่าทำแบบนั้นอีก ไม่ชอบ " มันกำลังพูดเรื่องที่ไอ้ไรอันไปส่งผมสินะ หึ ถึงกูบอกมึงก็ไม่ชอบอยู่ดีอ่ะเชื่อสิ
" ปล่อยกูก่อน " ผมพูดและดันอกมันออก ทำอะไรประเจิดประเจ้อ เดี๋ยวได้เข้าห้องเย็นอีกหรอก
" ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว หลังนี่เปิดขนาดนี้ไม่ร้อนแดดหรือไง " อ่อ ที่มันทำแบบนี้เพราะพยายามจะปิดหลังผมนั่นเอง
" กูต้องใส่จนช่วงรับรางวัลนั่นแหละ " ผมพูดและจิ้มคิ้วช้ำๆ ของมันต่อ
" ให้คนอื่นรับ " ผมมองมันและอมยิ้มน้อยๆ มึงนี่มันจริงๆ เลยนะ หวงไม่เข้าเรื่ิอง
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันที่ยังคงหน้ามุ่ยเบาๆ
" อะไร " มันถามผมเสียงเข้ม
" วันนี้...มึงหล่อมาก " ผมพูดและยิ้มหวาน มองมันที่กำลังทำหน้าแบบจะยิ้มก็ไม่ยิ้มจะบึ้งก็ไม่สุดสักทาง แหม พอชมเข้าหน่อยอารมณ์เปลี่ยนเลยนะ จะยิ้มก็ยิ้ม ทำหน้าอะไรของมึงน่ะ
" ก็คนมันหล่อ " เหรออออออ อ่อเหรออออ ผมเริ่มคิดว่าผมไม่น่าไปชมมันเล้ย ผมเบะปากหมั่นไส้จิกตามองมัน แต่ก็อมยิ้มขำไปด้วย
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกโล่งอกจริงๆ ผมมองไอ้พวกเพื่อนตัวแสบที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล พวกมันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เป็นเพื่อนรักของผม และมองแฟนของผมที่กำลังเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมา มึงก็เป็นคนที่ดีเช่นกันนะ
และกูอยากให้มึงอยู่ข้างๆ กูแบบนี้ ไปอีกนานแสนนาน
-
รู้ความจริงกันซะที :L3:
-
เบื่อน้ำจริงจัง แต่คนแบบนี้ก็มีอยู่จริง
-
น้ำไม่น่าจะยอมง่ายๆนะ
-
ชะนีน้ำนี่ยังไงห๊ะ?
-
น้ำพอเห๊อะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
แล้วเพื่อน ๆ ก็ได้รู้ว่าฟาคือฟ้า อึ้งเลยสิ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เรารอที่่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ ชอบมากกกงื้อ รออ่านทุกวัน ยิ่งอ่านนยิ่งชอบรอรวมเล่มน้า ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า
-
ยอมในความสวยของฟาค่ะ :mew1:
-
น้ำจะไม่จบชั่ยมั่ยชั่ย!!!! :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
น้ำน่ากลัวอะ อย่าทำอะไรฟานะ
-
ครั้งสุดท้ายกี่รอบแล้วน้ำ นี่เธอเข้าใจคำว่าครั้งสุดท้ายจริงๆไหมเนี่ย?
แล้วนั่นก็เพื่อนนะ เพื่อนน่ะ เพื่อนนนนนน
-
อยากคุยกับธีร์ก็เข้าไปคุยสิน้ำ
จะมาให้ฟาช่วยเพื่ออะไร
ถ้าเธอบริสุทธิ์ใจไม่แอบแฝงแผนร้าย
-
พอฟาได้บอกความจริงไปแล้ว เรารู้สึกโล่งอกยังไงไม่รู้ แต่ยังติดที่น้ำอย่างเดียวอะ จะขอให้ช่วยไรอี๊กกกก :hao7: :hao7:
-
KING ที่ 31 รสชาติของความรัก
หลังจากนั้นก็เป็นไปตามคาด สีแดงของผมได้รับรางวัลชนะเลิศกองเชียร์และเชียร์หลีดเดอร์ ผมขึ้นไปรับรางวัลจากท่าน ผอ. และเหลือบมองพีธีกรหนุ่มรูปหล่อที่กำลังจ้องมองผมเช่นกัน
ในวันที่สองของงานกีฬา ผมนั่งมองไอ้เนมที่เข้าแข่งขันการกินวิบากอย่างสนุกสนาน และมันก็ชนะเลิศการแดกนั่นเป็นอันแน่นอน ส่วนไอ้ธีร์นั้นก็ตามผมไปทุกที่ แต่ก็บ่อยครั้งที่มันถูกอาจารย์เรียกพบ ทำให้ผมต้องไปนั่งรอมันประชุมอีก หนอย
เรื่องงานกีฬาในวันแรกเป็นเรื่องที่ผู้คนยังคงพูดถึงกันไม่หยุด เรื่องแฟนสาวของไอ้ธีร์ และการชกต่อยแย่งผู้หญิงกัน ดูซินั่น คิดอะไรกันไปเรื่อย
มีคนลือว่าไอ้ธีร์กับแฟนนั้นจีบกันตลอดทั้งวัน ตัวติดกันไม่ห่าง ไอ้อันแรกไม่ใช่แน่ๆ แต่ตัวติดกันอาจจะจริง เพราะหลังจากมันลงจากแท่นพิธีกร มันก็ตามติดผมเหมือนเป็นเงา ไม่ว่าจะเดินไปไหน ทำอะไร มันก็อยู่ข้างๆ คอยกันผมออกจากคนอื่นเสมอ ผมต้องคอยหลบสายตาอาฆาตของบรรดาสาวๆ แฟนคลับมัน ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมาก ขนาดโรงเรียนยังขนาดนี้ ผมไม่อยากนึกถึงตอนมันอยู่มหา'ลัยเลยให้ตาย
และในที่สุดงานกีฬาวันสุดท้าย ผมแต่งตัวด้วยชุดวอร์มสีแดงดำปกติ มาโรงเรียนกับไอ้ธีร์และแยกตัวกันเป็นบางครั้ง ผมเดินดูงานและดูกีฬานั่นโน้นนี่กับเพื่อนสองตัวของผม และถ้าไอ้ธีร์มันว่าง มันก็จะมาสมทบในตอนหลังเช่นกัน แต่มันไม่ค่อยว่างหรอก วิ่งไปนั่นไปโน้นที ผมละเหนื่อนแทน
" ไอ้ฟา มึงเป็นแฟนไอ้ธีร์เหรอ " หลังเวลาผ่านมานานพอสมควร ไอ้เนมก็พูดถามผมขึ้นมาขณะที่เรานั่งกินข้าวกันตอนกลางวัน และไอ้ธีร์กับไอ้นนนั้นตอนนี้ไม่อยู่
" มึงเพิ่งรู้เหรอ " ผมพูดและเขกกะโหลกมันเบาๆ สงสัยมันจะไปเค้นถามจากไอ้นนมา และผมก็ไม่อยากโกหกเพื่อนอีกแล้ว
" แต่มึงไม่ใช่เกย์นี่ เป็นไปได้ยังไงกันวะ " ไอ้เนมถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
" ใช่ กูไม่ใช่เกย์ " ผมพูดด้วยท่าทีสบายๆ ผมมองหน้ามันที่ดูสับสน มันคงกำลังนึกถึงตัวเองอยู่
" มึงก็รู้ใช่ไหมว่าไอ้นนมันชอบกู " ไอ้เนมถามผมด้วยสีหน้าเครียดๆ
" ทำตามใจของมึง ไม่ใช่ความคิด " ผมบอกมันที่จ้องมองผม
" กูรู้เรื่องนั้นดี ช่างมันเถอะ " ไอ้เนมพูดพลางทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
" มึงเกลียดกูไหม " ผมถามมันจริงจัง เพราะนี่เป็นสิ่งที่ผมกลัวมาตลอดที่จะต้องบอกคนอื่น ทั้งเรื่องที่ผมแต่งหญิง และเรื่องที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมเคยคิดว่าผมจะไม่มีวันบอกใคร แต่มันไม่ใช่อีกแล้ว และถ้าผมคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น การแบล็คเมล์จะไม่มีวันเกิดขึ้น และผมก็จะไม่ได้ลงเอยกับไอ้ธีร์ นี่คงเป็นพรหมลิขิตละมั้ง
" มึงพูดเรื่องอะไร ไม่ว่ามึงจะแต่งหญิง หรือไปเป็นเมียใคร มึงก็ยังเป็นเพื่อนกู มันไม่เกี่ยวอะไรสักหน่อย " ผมยิ้มให้มัน แต่เดี๋ยวนะ กูยังไม่ได้เป็นเมียเฟ้ย และก็ไม่ยอมแน่ๆ แค่เป็นแฟนกันเฉยๆ ก็พอแล้วมั้ง
ในตอนบ่าย ผมมองผู้คนที่กำลังวิ่งเข้าไปในโรงยิมกันจ้าละหวั่น แถวนี้มีไฟไหม้หรือไงวะ วิ่งกันฝุ่นตลบเชียว
' บาสรอบชิงจะเริ่มแล้วนะ '
' ธีร์ลงแข่งด้วยนะมึง '
ผมหูผึ่งทันที อ๋อ แบบนี้นี่เอง ผมมองสาวเล็กสาวใหญ่ที่กรูกันเข้าไปแย่งที่นั่ง ขนาดแฟนมันเพิ่งมาปรากฎตัวตอนงานวันแรก แต่ความนิยมของมันก็ยังไม่ลดเลยแฮะ เชื่อเขาเลย
ผมกับไอ้เนมเดินเข้าไปในโรงยิม และมองหาที่นั่งที่คิดว่าไม่น่าจะเหลืออยู่อีกแล้ว แต่เมื่อผมมองลงไปยังนักกีฬาที่กำลังซ้อมกันอยู่ในสนาม ผมก็เห็นว่าไอ้ธีร์ก็เป็นหนึ่งในนั้นจริงๆ
ไอ้ธีร์อยู่ในชุดบาสสีน้ำเงินเข้มตัดกับผิวขาวๆ ของมัน และกำลังวิ่งเข้าไปดั๊งค์ลูกบาสเข้าห่วงอย่างง่ายดาย และเรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่นโรงยิม แหม่ๆ เก็กจริงนะมึง หมั่นไส้โว้ย ผมเบะปากมองดูมัน ซึ่งตัวไอ้ธีร์นั้นสูงมากๆ แทบจะสูงที่สุดในทีมเลยก็ว่าได้
ผมยังคงมองหาที่นั่ง และก็มองไอ้ธีร์ไปด้วย ซึ่งไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ในสนาม ก็เหมือนกำลังมองหาผมอยู่เช่นกัน และในที่สุดมันก็มองเห็นผม และยกมือขึ้นโบกไปมา
' เฮ้ยย ธีร์โบกมือให้กู '
' กูต่างหาก อร๊ายย '
ผมมองสาวๆ กลุ่มข้างหน้าที่กรี๊ดกร๊าดเสียงดัง ไอ้ธีร์ยังคงโบกมือและชี้มือไปตรงแถวๆ ที่นั่ง ผมเดินตามมือของมันและเจอเสื้อมันที่วางจองอยู่บนเก้าอี้สองตัว พอดีกับผมและไอ้เนม
ผมดึงมือไอ้เนมและนั่งลงตรงที่นั่งนั้น และมองดูไอ้ธีร์ที่กำลังกลับไปซ้อมเหมือนเดิม
" เนม! " ผมที่มัวแต่จ้องมองไอ้ธีร์ก็เพิ่งเห็นว่าไอ้นนก็อยู่ในสนามเช่นกัน และมันกำลังเรียกไอ้เนมอยู่
ซึ่งพอไอ้เนมหันไปมองนั้น มันก็ทำเชิดหน้าใส่ทันที หนอย มึงนี่มันใจร้ายจริงๆ
" เออไอ้ฟา มึงได้กับไอ้ธีร์ยังวะ " ผมสะอึกทันทีที่อยู่ดีๆ ไอ้หอกเนมก็ถามขึ้นมา
" ถามเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย! " ผมตาโตมองมัน ไอ้ปากเสีย
" ก็ไอ้เชี่ยนนไง มันพยายามจะกดกูหลายรอบละ เลยอยากรู้ว่าไอ้ธีร์จะสันดานเหมือนกันไหม " ไอ้เนมพูดและถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ไอ้ห่านนแม่งมันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
" กูไม่คิดจะทำห่าอะไรแบบนั้นหรอก แค่คบกันเฉยๆ เหมือนเพื่อนกันนั่นแหละ " ผมพูดและเริ่มกอดตัวเองไว้ บรึ๋ย น่ากลัวอ่ะ
" กูบอกเลย ว่าไม่มีทาง สักวัน มึงต้องโดน ไอ้สองตัวนั่น ดูยังไงก็หวังฟันแน่นอน ฟันไม่เลี้ยงด้วย " ผมฟังไอ้เนมและมองไอ้ธีร์ที่กำลังวิ่งไปมาในสนาม จริงๆ ก็คิดว่ามันอาจจะอยากงาบผมเหมือนกัน แต่ผมก็อยู่กับมัน นอนกับมันบ่อยนะ แต่ก็ไม่เคยถูกมันทำอะไรสักที สงสัยมันไม่ใช่พวกแนวนั้นละมั้ง แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
" กูเคยนอนกับมัน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น " ถึงมันจะชอบแอบขึ้นเตียงมากอดผมก็เถอะ ผมพูดบอกไอ้เนม และไอ้เนมก็เลิกคิ้วมองผมแบบสงสัย
" มึงรู้ได้ไงว่าครั้งต่อๆ ไปมันจะไม่ทำ มึงอย่าไปไว้ใจมันมาก มันก็เป็นผู้ชาย ความต้องการมันมี แล้วมันก็ตัวควายๆ กันด้วย ถ้ามันจะเอา ยังไงมึงก็ไม่รอด " มึงพูดซะใจกูหวิวเลย แบบนี้ก็ต้องระวังแล้วสินะ เอาจริงๆ แม่งก็เสียวๆ เหมือนกัน
" ยังไงมันก็ต้องขอก่อนแหละ " ผมพูดแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก
" และมันก็รู้ว่ายังไงมึงก็ไม่ให้ ทีนี้ มันจะพยายามทำอย่างอื่นให้มึงยอมมันง่ายขึ้น เดี๋ยวมึงก็จะไหลตามมันเอง ไอ้พวกนี้มันร้าย มึงต้องรู้ทันมัน " ผมมองไอ้เนมแบบไม่อยากจะเชื่อ ที่กูเห็นมึงปัญญาอ่อนไปวันๆ นี่มึงคิดได้ขนาดนี้เลยเหรอ หรือมึงเอาประสบการณ์จริงมาเล่าฟะ
" แล้ว ที่มึงไม่ยอมตอบรับไอ้นน เพราะเรื่องแบบนี้เหรอ " ผมถามไอ้เนมเบาๆ จริงๆ ผมว่ามันก็น่าจะมีใจอยู่นะ แต่ทำไมมันถึงได้ปฏิเสธกัน
" ไม่ใช่ " มันพูดเบาๆ ขณะที่ยังคงมองตามไอ้นนอยู่
ผมไม่เข้าใจเลย ว่ามันกำลังคิดอะไรกันแน่
ผมมองการแข่งขันตรงหน้าที่เริ่มต้นขึ้น ความสูงของไอ้ธีร์ทำให้มันเป็นฝ่ายจับลูกได้ก่อน ผมสองจิตสองใจ เพราะว่าผมนั้นอยู่สีแดง จะให้เชียร์สีฟ้าออกนอกหน้าก็คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
" ไรอันสู้เขา!!! " ผมลุกพรวดและตะโกนลงไปในสนาม เพราะสีแดงของผมนั้นมีไรอันอยู่
และทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ไอ้แฟนจอมหัวร้อนของผมก็ตึงขึ้นมาทันที ฮ่าๆ ผมยั่วโมโหมัน เพื่อให้มันฮึดมากขึ้น แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นไอ้ธีร์ที่ทั้งดึงทั้งดันไรอันด้วยความหมั่นจนโดนฟาวล์ไปหลายครั้ง อะไรมึงจะขนาดนั้น พวกมันแทบจะต่อยกันอีกรอบ กูนี่ตัวเสี้ยมจริงๆ
" มึงมันร้ายไอ้ฟา "
" ตอนมันเล่นจบกูโดนเฉ่งแน่ๆ " ผมพูดพลางหัวเราะขำ และจ้องมองไอ้ธีร์ที่เล่นบาสอย่างเอาเป็นเอาตาย มันวิ่งไปมาแบบไม่รู้จักเหนื่อย รีบาวด์แย่งลูกจากเซ็นเตอร์ทีมตรงข้ามอย่างง่ายดายเพราะความสูงของมัน ทำให้คะแนนของสีฟ้านั้น ไหลมาเทมาเพราะมันเป็นตัวทำแต้ม
ผมเพิ่งเคยเห็นมันจริงจังขนาดนี้ก็วันนี้แหละ ปกติมันเล่นแบบผ่านๆ ไปงั้น แค่มันลงมาเดินข้างสนามแฟนๆ ก็กรี๊ดกันหูดับแล้วครับ แล้ววันนี้ที่มันโชว์ฝีมือขนาดนี้ ก็แน่นอนว่าโรงยิมแทบระเบิด สาวๆ ยังคงทั้งรักทั้งหลงมันจนลมจะจับ แต่ก็นะ ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่ามันมีเสน่ห์จริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม
" มึงกับมันดูมีความสุขดีนะ " ไอ้เนมจ้องมองผมที่กำลังลุ้นบาสอย่างรู้ทัน
แต่เมื่อผมได้ยินแบบนั้น ผมก็เริ่มหุบยิ้มลงทันที จริงๆ แล้วยังมีสิ่งที่คอยฉุดรั้งพวกเราอยู่ มันยังไม่จบ จนกว่าเรื่องครั้งนี้จะผ่านไป
และแล้วการแข่งขันก็จบลง โดยสีฟ้าที่มีคะแนนนำเกือบเท่าตัว ถึงสีแดงของผมจะแพ้ แต่ผมก็ยังยิ้มอยู่ เพราะว่าผมดีใจแทนไอ้แฟนของผมที่มันได้เป็น MVP น่ะสิครับ หล่อเกินไปแล้วนะมึง หมั่นไส้ว่ะ
และเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกดีมาก เพราะจริงๆ วันนี้ผมนั้นมีงานที่จะต้องแต่งหญิงและมาถือถ้วยรางวัลครับ แต่ผมบอกให้พี่เรียวยกเลิกไป เพราะว่าผมมาแล้วในวันแรก และไม่อยากให้คนคิดว่าทำไมมึงมาบ่อยจังวะอะไรแบบนั้น ซึ่งตัวแทนสาวสวยคนถือรางวัลเพื่อมอบให้แก่ผู้ชนะในสาขาต่างๆ ก็เลยกลายเป็นน้ำที่สวยรองๆ จากผมแทน หึหึ ซึ่งแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ
ผมมองน้ำที่กำลังแจกยิ้มสดใสอยู่ข้างท่าน ผอ.ของเรา ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเพื่อนจะทำใจและยอมรับสิ่งต่างๆ ที่ผมพูดไปได้แล้ว และพวกเราจะเป็นเพื่อนกันดังเดิม เหมือนอย่างที่ผ่านๆ มา
" เหนื่อยไหม " ผมรีบลงมาจากอัฒจันทร์และไปยืนดักทางมันที่หน้าโรงยิมทันทีหลังงานเลิก ไอ้ธีร์จ้องมองผมด้วยใบหน้าไม่ค่อยพอใจนัก และรับน้ำจากผมไปแบบเคืองๆ มึงนี่มันไม่รู้เลยเหรอว่ากูล้อเล่นอ่ะ
" แหม ของกูอ่ะ " ไอ้นนโผล่พรวดออกมาข้างๆ พลางกอดไหล่ไอ้ธีร์ไว้
" อ่ะ นี่ของมึง " ผมพูดและยัดน้ำอีกขวดให้มัน ซึ่งไอ้ธีร์ก็ยิ่งหน้าเป็นตูดไปใหญ่
" เมียมึงฝากมาให้ " ผมพูดและยิ้มให้ไอ้นนที่สำลักน้ำเสียงดัง
" ทำไมไม่รีบบอก " มันรีบปิดฝาและกอดไว้อย่างหวงแหน
" ไหนๆ มันไปไหนแล้ว "
" มันไปขี้ มึงจะตามไปไหม " ผมพูดพลางหัวเราะขำ
" งั้นกูไปละ จะไปช่วยมันเบ่ง " โถๆ ไอ้ห่า กูสงสารไอ้เนมจริงๆ ที่ต้องมารับมือกับคนแบบมึง เฮ้อ
ผมมองตามไอ้นนที่วิ่งไปไกลและหันกลับมามองไอ้หอกธีร์ที่ยังยืนจ้องมองผมเขม็ง คือมึงจะด่าก็เอาเลยดิ๊ มายืนส่งกระแสจิตอยู่ได้
" เย็นนี้ว่างป่ะ " ผมพูดถามมันที่เริ่มเดินออกไปและไม่มองหน้าผม งอนๆ มึงนี่มันขี้บ่น ขี้หึง ขี้งอน หึ่ยย ไม่เคยรู้ใจกูซะเลย
" ทำไม " มันถามพลางยกขวดน้ำขึ้นดื่ม
" อยากไปเที่ยว " ผมพูดและเดินไปดักหน้ามัน พลางยิ้มหวาน
" ที่ไหน " ผมมองมันที่พูดเบาลง
" ตลาดนัดอ่ะ กูอยากไปกินขนม นะ ไปนั่งเล่นกัน " ผมพูดและยังยิ้มอยู่
" แต่ถ้ามึงยังเหนื่อย หรือมีเรียน... "
" ว่าง " มันรีบพูดดักผม เย่ นานๆ ทีก็ไปเที่ยวกันบ้างเถอะ ผมกับมันไม่ค่อยได้ไปไหนสักพักแล้ว ผมอยากให้พวกเราอยู่ด้วยกัน
หลังจากงานกีฬาสิ้นสุดลง และวันนี้ผมกับมันก็ไม่มีเรียนพิเศษ พวกเราออกมาจากโรงเรียนด้วยกัน แวะกลับเข้าไปที่คอนโดของผมและอาบน้ำแต่งตัวใหม่
ผมจัดการให้มันเข้าไปอาบน้ำก่อน เพราะตัวมันทั้งเหนียวทั้งเหนื่อยจากการแข่งกีฬา ตอนนี้ยังไม่เย็นมากนัก เมื่อมันออกมาจากห้องน้ำ ผมก็จัดการจับมันนอนลงกับเตียงและบังคับให้มันหลับไปเลยเพื่อรอผม
จริงๆ ผมก็สงสารมันนะ แต่ผมคิดว่าถ้าไม่ใช่วันนี้ืเดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็ต้องเรียนๆๆ ต่อแน่ๆ และพวกเราก็จะไม่มีโอกาสนี้อีก
ผมเข้าห้องน้ำ อาบน้ำและทำอะไรให้ช้าลง ผมแต่งตัวที่หน้ากระจก แต่งหน้าอ่อนๆ ทำผมหางม้าผูกโบว์น่ารักๆ เลือกเสื้อปาดไหล่สีขาวลูกไม้หวานๆ กับกระโปรงสีน้ำตาลเรียบร้อยๆ รองเท้าสานแบบยาวขึ้นมาที่ข้อเท้า ทุกอย่างดูเรียบร้อยและหวังว่าจะถูกใจคนบางคนนะ
ผมที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็ย่องมาดูไอ้คนที่ยังหลับอยู่ มันนอนนิ่งอยู่ที่กลางเตียง หายใจเข้าออกช้าๆ สม่ำเสมอ หรือผมจะไม่ปลุกมันดีนะ ผมอยากให้มันได้พักเหมือนกัน เห็นแบบนี้แล้วไม่กล้าปลุกเลย
ผมเอื้อมมือออกไป แตะลงที่แก้มของมันเบาๆ เป็นผู้ชายแต่เสือกหน้าใสนะ ไอ้ลูกคนหนู ผมไล่มือไปที่จมูกโด่งๆ ของมัน อยากจะดึงให้หลุดออกมาซะจริงๆ และปากของมันที่มีสีแดงธรรมชาติ และมันดูดีเหลือเกิน
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ผมอยากจะลองสัมผัสมัน ผมขยับตัวเข้าหามัน ใกล้ขึ้นอีกนิด ใกล้จนเห็นขนตาเรียงหนาของคนที่หลับไหลอยู่ ผมหัวใจเต้นรัว มันเหมือนกับมีมนต์ลึกลับหรือแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างเรา มันทำให้ผม อยากที่จะแตะต้องริมฝีปากหยักสวยนั้น
ผมก้มหน้าลงช้าๆ รู้สึกถึงลมหายใจของของคนตรงหน้า ที่กำลังแตะลงบนจมูกเล็กๆ ของผม ริมฝีปากของเรานั้นห่างกันเพียงนิด และใกล้เข้ามาทีละนิด อย่าเพิ่งลืมตาเลยนะ อย่าเพิ่ง หนีหายไปไหนเลยนะ
ผมจรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากได้รูปนั้นอย่างแผ่วเบา หลับตาลงรับสัมผัสที่นุ่มนวลและหอมหวาน มันเป็นแบบนี้เองสินะ ความรัก ความผูกพันธ์ที่ประสานพวกเราเข้าหากัน วันนี้ผมได้รู้ชัดเจนแล้ว ว่าผมคิดยังไงกับคนคนนี้กันแน่
ผมออกมายืนรับลมอยู่ที่ระเบียง พลางคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่พวกเราได้ทำมา ผมมาอยู่จุดๆ นี้ได้ยังไง ผมยังรู้สึกเหมือนเมื่อวานนี้เอง ที่ผมถูกแบล็คเมล์บ้าๆ จากไอ้คนนิสัยเสียนั้น และผมก็กลัวมากที่จะถูกเปิดโปงออกไป แต่ในวันนี้ คนที่ผมแคร์หลายคนได้รู้ทุกอย่างแล้วเกี่ยวกับตัวผม และผมรู้สึกสบายใจมาก ผมไม่ควรทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว ผมยังมีเพื่อน ยังมีผู้คนอีกมากมายที่รักผมและเป็นห่วงผม พวกเขาจะไม่มีวันทำร้ายผม และยอมรับตัวตนของผม ตัวตนที่ผมเป็น ไม่ใช่ผมที่ทุกคนอยากให้เป็น
" ทำไมถึงไม่ปลุกล่ะ " ผมที่ยังคงอยู่ในชุดกระโปรงนั้นก็หันไปมองคนที่ยืนอยู่ที่ประตูระเบียง
" เห็นนอนหลับสบาย ใครจะกล้า " ผมพูดและรีบหันหน้าหนี พลางมองออกไปที่วิวตรงหน้านั้น
ผมหัวใจเต้นรัว มันจะรู้ไหมนะ เมื่อกี้มันตื่นอยู่หรือเปล่า ผมจะทำหน้ายังไงถ้ามันรู้กัน
" เมื่อกี้ฝันดีมาก " ผมอมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ฝันว่าอะไรเหรอ " ผมพูดถามมันเบาๆ และหันกลับมามองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ อยู่
" บอกไม่ได้หรอก " ผมยิ้มให้มันที่ยิ้มให้กับผมเช่นกัน
พวกเรายังคงมีเวลาอีกเล็กน้อย ผมจึงได้มายืนอยู่ที่ตลาดนัดสมใจอยาก ผมวิ่งไปมาซื้อขนมร้านนั้นร้านนี้ และเอามาให้ไอ้ธีร์ที่เดินตามหลังถือ ผมสั่งเครปและแบ่งให้มันกินด้วยกัน ผมเพิ่งรู้ว่ามันชอบกินขนมพวกนี้เหมือนกัน ผมเดินและมองมันที่กินขนม และชี้ให้ผมดูขนมสายไหมสีสวย และซื้อเอามาแบ่งกันกินอีก
ผมที่เริ่มเมื่อยแล้ว ก็มานั่งเล่นที่ร้านนมเล็กๆ และสั่งนมปั่นมากินกัน ผมว่าพวกเรานี่ก็สายกินเหมือนกันนะ ตั้งแต่มานี่ก็ยังไม่หยุดกินเลย
" นั่งดีๆ ใส่กระโปรงนะ " ผมที่ผุดลุกผุดนั่งก็โดนดึงแขนให้นั่งลงดีๆ
" เห็นร้านนั้นป่ะ มีซอฟครีมด้วย " ผมตาวาวมองซอฟครีมสีรุ้งที่คู่รักคู่หนึ่งถือเดินผ่านไป
" นี่ยังไม่อิ่มอีกเหรอ อ้วนไม่รู้นะ " มันพูดบอกผมและคอยปัดไล่ยุงให้
" ไม่อ้วนหรอก นี่กินยังไงก็อยู่เท่านี้ " ผมพูดและคลำพุงตัวเอง
" แต่อ้วนๆ ก็ดีนะ มีเนื้อหนังดี " มันพูดและมองตามสาวอวบคนหนึ่งที่เดินผ่านไป หนอย เดี๋ยวกูจกตาแตก
" มึงชอบนมไหม " ผมพูดถามมันที่กำลังมองนั่นโน้นนี่ไปเรื่อย
" ก็ดีนะ หรือจะไม่มีก็ได้ " มันพูดและหันมามองผม
" กูหมายถึงนมปั่นเนี่ย " ผมพูดและชี้แก้วนมปั่นตรงหน้า หนอยย ใจมึงนี่คิดไปเรื่องใต้สะดือมากกว่ากูอีก
" ชอบสิ อยากกินทุกวันเลย " มันพูดและหยิบแก้วนมขึ้นมาดูด แล้วทำไมมึงต้องมองนมแฟบๆ ของกูตอนพูดด้วยไม่ทราบ
" ทะลึ่ง " ผมแกล้งจิกตามองมัน และดูมันอมยิ้มขำสีหน้าของผม
" ดาราหรือเปล่าจ๊ะหนู หล่อสวยกันทั้งคู่เลย " ป้าเจ้าของร้านนมถามทันทีที่วางโรตีบนโต๊ะ
" ผมเปล่า แต่คนนี้ไม่เชิง " ไอ้ธีร์พูดและชี้นิ้วมาทางผม พลางส่งยิ้มให้คุณป้า
" เหรอจ๊ะ แต่พ่อหนุ่มทำลูกสาวป้าเคลิ้มไปเลย แต่อย่าถือสาเลยนะลูก แค่มองเฉยๆ " คุณป้าพูดบอกไอ้ธีร์ และเหมือนกำลังขออนุญาตผม เผื่อผมจะหึงหวงมันออกนอกหน้า ตามใจเถอะป้า ลูกสาวป้ามองไปก็ไม่ได้ชิมหรอก หึหึ
" ยิ้มอะไร " ไอ้ธีร์จ้องมองผมและขมวดคิ้วสงสัย
" เปล๊า " ผมยิ้มและเชิดหน้าใส่มัน ดีนะที่มันไม่รู้ตัวไม่งั้นละก็ ผมคงไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหนเลยทีเดียว
หลังจากกินและเดินเล่นกันอีกสักพัก ท้องฟ้ายามค่ำก็เริ่มมีฝนโปรยปรายลงมา ผมเดินหลบฝนบ้าง โดนฝนบ้าง แต่ใบหน้าของผมก็ยังคงมีแต่รอยยิ้ม ผมวิ่งหนีไอ้ธีร์ที่ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกและวิ่งไล่ตามผม ผมนั้นใส่เสื้อสีขาวที่บางแสนบาง ตัวของผมเริ่มเปียกปอนไปหมด มือของผมถูกดึงเอาไว้ และร่างกายก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่ของคนอีกคน
ผมรู้สึกเหมือนกับถูกโอบกอดเอาไว้ ความอบอุ่นจากคนด้านหลังที่พยายามปกป้องผมจากหยาดฝน ภายใต้ร่มเงาเล็กๆ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมอยากจะจดจำเอาไว้ ช่วงเวลาที่เราสองคนได้อยู่ใกล้ชิดกัน มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่า และมีความสุขเหลือเกิน
ผมอยากจะหยุดเวลานี้ของเราสองคนเอาไว้ ให้นานที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้
-
เย้ ในที่สุดก็มาแล้ว
คิดถึงธีร์กับฟามากกกกงื้อ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า
-
เวลาที่สุขมักมีน้อย จะมีอะไรให้เผชิญต่อไปนะ :hao4:
-
คลื่นลมสงบก่อนพายุลูกใหญ่
-
คิดว่าตอนต่อไปดราม่าหนักหน่วงแน่ๆ
-
รู้สึกถึงเค้าลางแปลกๆ :hao5:
-
อันนี้ไม่ใช่ความสงบสุขก่อนดราม่าจะมาใช่ไหมคะเนี่ย?
ไม่เอาน้ำแล้วนะคะ ฮืออออ
-
หวังว่าเคลียร์กับน้ำรอบนี้ทุกอย่างจะจบ :hao5:
-
หวานนานๆทีเท๊อะๆๆ
-
น่ารักที่สุดดดดดด หวานงี้ต่อไปเรื่อย ๆ เลยน้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตามทันแล้ว แระตามต่อปายยย
ชอบๆ รีบมาต่ออีกน้า
-
ฮือออ มีความสุขจังเลยยย :mew1: :mew1:
-
หลงรักธีร์เข้าแล้วสิฟา o13
-
KING ที่ 32 สัญญาใจที่มอบให้
หลังจากช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านพ้นไป ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ก็ผ่านเข้ามา พวกเราเริ่มเข้าสู่ช่วงการสอบ ทุกๆ คนต่างเรียนกันอย่างเข้มข้น เพื่อให้มีคะแนนสูงที่สุดเพื่อที่จะก้าวเข้าสู่มหา'ลัยที่ตัวเองใฝ่ฝัน
ตัวผมที่คอยแต่ขี้เกียจมาตลอด ก็เริ่มตั้งใจมากขึ้น ผมมีเป้าหมาย ผมอยากจะได้คะแนนที่สูงพอจะเรียนต่อในมหา'ลัยที่คนคนนั้นจะไป ผมไม่อยากนึกภาพของพวกเราที่จะต้องอยู่ห่างกัน ผมจะไม่ได้เห็นว่ามันใช้ชีวิตยังไงในมหา'ลัย มันจะมีคนมาสนใจไหม มันจะไปไหนกับใครหรือเปล่า ผมอยากรู้ ผมอยากเห็นทุกๆ เรื่องที่มันทำ ผมไม่อยากให้พวกเราแยกจากกัน ผมจะต้องทำได้ พวกเราจะต้องอยู่ด้วยกัน
" ปรบมือให้กับนายธีรดล ที่สอบได้คะแนนสูงสุดทุกวิชา และตอนนี้ติดคณะแพทย์ศาสตร์ของมหา'ลัยที่ดีที่สุด "
ผมมองดูแฟนของผมที่หน้าเสาธง เป็นคนที่สุดยอดเสมอไม่ว่าจะทำอะไร มันเหมือนกับพวกเราอยู่กันคนละโลก ตัวผมนั้นมันงี่เง่า ที่เพิ่งมาคิดได้ก็เมื่อสายไปแล้ว ผมไม่ได้คะแนนดีเลยสักนิด ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะต้องไปที่ไหน
ผมหัวเราะเยาะตัวเอง สมน้ำหน้าที่ไม่ตั้งใจเรียนตั้งแต่แรก คงไม่แคล้วต้องยัดเงินเยอะ ไม่ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศและถูกกักบริเวณ เรื่องของผมมันก็คงได้แค่นี้แหละ
" ไอ้ฟา มึงไม่ต้องเศร้าไป กูก็เหมือนกัน ขนาดเรียนแทบตายแล้วนะ " ไอ้เนมพูดบอกผมและทำหน้าเศร้าสร้อย
ไอ้นนนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆ ไอ้ธีร์เช่นกัน มันสอบติดรับตรงคณะทันตแพทย์ศาสตร์ แต่ก็สละสิทธิ์เพราะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
หลังจากแยกแถว ผมนั้นก็เดินอย่างสลดหดหู่กลับไปที่ตึกเรียนของผม ผมมองดูเพื่อนๆ ที่กำลังดีใจกับคณะที่ตัวเองสอบได้ แล้วผมล่ะ เฮ้อ จะทำยังไงดีนะ
" มหา'ลัยไหนก็ไม่สำคัญ มันอยู่ที่เราต่างหาก " ผมมองไอ้นักเรียนดีเด่นที่เดินตามผมมา และจับไหล่ผมเอาไว้ ไม่ว่ามึงจะพูดยังไงกูก็เสียใจอยู่ดี ใครไม่มาเป็นกูไม่รู้หรอก
" มึงก็พูดได้สิ สมใจมึงแล้วนี่ " ผมพูดและทำหน้าบึ้งเดินหนีมัน
" ยังมีทางอื่นอีก เชื่อสิ ว่าต้องได้ " มันดักหน้าผมและเดินเข้ามาใกล้
" ถ้ามันจะไม่ได้จริงๆ เช่าหอนอกอยู่ด้วยกัน เลิกเรียนก็เจอกัน " ผมชะงักตาโตมองมันทันที จ..จะให้อยู่ด้วยกันฉันผัวเมียอ่านะ ไอ้บ้า พูดอะไรน่ะ
" กลับห้องมึงไปเลย ไอ้นักศึกษาแพศยา " ผมดันหลังมันแรงๆ และเดินเข้าห้องไปนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะเรียน เฮ้ออ ไอ้ฟาหัวขี้เลื่อยเอ๋ย
" ฟา " ผมมองคนอีกคนที่กำลังเรียกผมอยู่ที่หน้าประตู ผมแอบถอนหายใจเล็กๆ และลุกขึ้นเดินไปหาคนคนนั้น
" ยินดีด้วยนะ นิเทศใช่ไหม " ผมถามและยิ้มให้เพื่อน
" ขอบใจนะ มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมึงก็ได้สักที่นั่นแหละ " น้ำพูดและจับไหล่ผม
" แล้วมึงรู้หรือยัง คืนก่อนวันปัจฉิมน่ะ มีกินเลี้ยงนะ " น้ำพูดบอกผมและสีหน้าดูมีความหวัง
" อืม " ผมหัวใจสั่นไหว ผมจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีนะ
" อย่าลืมนะฟา กูขอแค่ครั้งนี้ ครั้งสุดท้ายก่อนกูจะไป "
" คือน้ำ... " ผมเรียกน้ำไว้ ก่อนที่น้ำจะเดินออกไป
" ว่าไง " น้ำมองหน้าผม และตั้งใจฟังสิ่งที่ผมจะพูด
" ได้เคยลองเข้าไปคุยกับมันตรงๆ หรือยัง " ผมถามสิ่งที่ผมสงสัย ทำไมเธอจะต้องให้ผมช่วยอยู่เรื่อย ถ้าเธอเองก็ทำได้
" คิดว่าไม่เคยลองเหรอ แต่ธีร์ ไม่เคยยอมฟังที่จะพูดเลย " น้ำพูดและทำหน้าเจ็บปวด แบบนี้นี่เอง ถ้างั้นก็เหมือนกับเวลาผมจะพูดกับมันเรื่องน้ำนั่นแหละ
" กูไม่ได้จะทำอะไรหรอก แค่อยากบอกลา อยากพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจ " ผมพยักหน้าน้อยๆ แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิ
" เข้าใจแล้ว " ผมก็เข้าใจความรู้สึกมันนะ และถ้าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ละก็ ผมก็อยากให้มันจบลงสักที
" ขอบใจนะฟา " น้ำพูดและเดินออกไปจากหน้าห้องเรียน
ผมกลับเข้ามานั่งที่เดิม พลางคิดถึงเรื่องของผมกับไอ้ธีร์ตอนนี้ พวกเรานั้นดีต่อกันมาก ถึงจะมีบางครั้งที่เราไม่เข้าใจกัน แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา
ผมเคยได้ลองพยายามพูดกับมันเรื่องน้ำแล้ว ผมอยากให้มันเข้าใจความคิดของผม แต่ก็เหมือนเดิม มันไม่เคยยอมฟังผม และพาลจะโกรธผม ผมไม่เข้าใจมันเลย ว่ามันกำลังกลัวอะไร มันกลัวว่าผมจะยกมันให้น้ำงั้นเหรอ ทำไมมันถึงยังคิดแบบนั้น มันไม่รู้เลยเหรอ ว่าผมชอบมันมากแค่ไหน ผมน้อยใจมันเหมือนกันที่มันยังคงไม่เชื่อใจผม และดูหวาดระแวงเรื่อยมา
ในช่วงกลางวัน ผมมองไอ้นักเรียนดีเด่นที่กำลังเดินมาพร้อมไอ้นน อีกไม่กี่วัน ช่วงเวลาเหล่านี้ก็จะจบลงแล้ว พวกเราจะต้องแยกจากกันไปคนละทิศคนละทาง พวกเราจะไม่ได้มากินข้าวร่วมกันที่นี่อีกแล้ว ผมรู้สึกใจหาย ผมชอบที่นี่ ผมอยากจะหยุดช่วงเวลานี้เอาไว้ ช่วงเวลาที่พวกเรา 4 คนได้อยู่ด้วยกัน
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์ที่นั่งลงตรงข้ามผมนั้นก็พูดถามทันทีที่เห็นสีหน้าของผม
" จะจากกันแล้ว " ผมพูดเบาๆ และมองหน้าเพื่อนๆ
" ไม่ได้จะไปตายกันนะเฟ้ย " ไอ้นนพูดพลางหัวเราะชอบใจ แต่คนที่ไม่ได้หัวเราะตามและสีหน้าหม่นลงมากกว่าผมก็คือคนที่นั่งข้างๆ ผม
ไอ้เนมนั้นดูซึมลงไปมาก มันพูดน้อยลงกว่าเก่าเพราะคิดเรื่องนี้แน่ๆ
" มึงอยากไปตายที่ไหนก็ไป " ผมมองไอ้เนมที่พูดเบาๆ และกินข้าวต่อไป
" กูไม่ยอมตายหรอก " ไอ้นนพูดและจ้องมองไอ้เนมด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
" เฮ้ยๆ คุยกันดีๆ จะไม่เจอกันอีกแล้วนะ " ผมมองมันสองคนที่เริ่มจะทะเลาะกันอีกแล้ว
" กูจะกลับมาบ่อยๆ นั่นแหละ " ไอ้นนหันมาพูดบอกผมด้วยรอยยิ้ม
" แล้วพวกมึงสองคน เอาไง " ไอ้นนพูดถามต่อ มึงมาถามอะไรกูตอนนี้ กูนี่มืดแปดด้านไปหมด
" จะให้คุณพ่อพาเข้าให้ " ผมตาโตมองไอ้ธีร์ที่พูดแบบนั้น นี่มันหมายถึงผมงั้นเหรอ
" ไม่เอา กูจะเข้าเอง ไม่ต้องเสือกเลยมึง " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย ใจจริงก็อยากเข้าด้วยกันหรอก แต่ให้ทำแบบนั้นก็เกินไป รู้สึกไม่ดีเลย
" กูอยากทำได้อย่างมึง กูไม่อยากไปเลย แต่พ่อกูคงเอาตายแน่ " ผมขมวดคิ้วมองไอ้นนที่กำลังพูดกับไอ้ธีร์
" เรื่องอะไรเหรอ " ผมถามไอ้นนด้วยความสงสัย
" อ่าว นี่มึงไม่เคยบอกมันหรอกเหรอ " ไอ้นนพูดถามไอ้ธีร์ที่กำลังส่ายหน้าและจ้องมองผมเขม็ง นี่มึงอย่าบอกนะว่า ไอ้ข่าวลือที่มึงจะไปเรียนเมืองนอกน่ะเรื่องจริง
" ไม่ไปแล้ว อยากอยู่ที่ไทย แต่ต้องเรียนหมอ " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มน้อยๆ นี่มึงต่อรองกับที่บ้านได้สินะ
" จริงๆ มึงจะไปก็ได้ " ผมพูดและไอ้ธีร์ก็หุบยิ้มทันที
" กูแค่อยากให้มึงเรียนอะไรที่ชอบ " ผมรีบพูดต่อ ก่อนที่มันจะเข้าใจผิดซะก่อน
" หมอก็โอเค เคยบอกแล้วนี่ " ไอ้ธีร์พูดบอกผม
" ฟา แล้วตกลงมึงจะเอาไง " ไอ้นนถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมมองไอ้เนมที่ดูกราดเกรี้ยวกับไอ้นนที่เดินตามไปไม่ห่าง เวลานั้นเหลือน้อยเต็มทีแล้ว จะพูดอะไรก็รีบพูดออกไปเถอะไอ้เนม ผมเป็นห่วงเพื่อน ผมอยากให้มันสองคนเข้าใจกันสักที
ผมเดินแยกมากับไอ้ธีร์ เพราะตอนนี้ชั้นม.6 ไม่มีเรียนอีกแล้ว มีแต่เรื่องการสอบต่างๆ ซึ่งทำให้พวกเรามีอิสระมากขึ้น ผมและมันเดินกันมาที่ลานโต๊ะม้าหินหลังอาคารเรียน ที่ที่มีต้นไม้ออกดอกสีชมพูสะพรั่ง ที่ที่ผมเคยมานั่งกับมันเมื่อนานมาแล้ว
" ทำไมมึงถึงไม่อยากไปเรียนเมืองนอก " ผมนั่งลงกับมันและถามมันตรงๆ ตอนนี้มีนักเรียนหลายคนก็นั่งอยู่รอบๆ เช่นกัน แต่ผมไม่ได้กลัวอะไรอีกแล้ว เพราะพวกเราจะต้องจากที่นี่ไปแล้ว
" นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอ " มันถามผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
" กูนึกว่ามันเป็นแค่ข่าวลือจริงๆ "
" แล้ว อยากให้ไปนักหรือไง " ผมมองหน้ามัน คำนี้มันเคยถามผมมาแล้ว ซึ่ง ณ ตอนนั้น ผมแทบไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่ ผมไม่อยากให้มันไป ผมพูดได้เต็มปากเลยทีเดียว
" แล้ว...มึงอยากไปไหมล่ะ " โอ้ยยย ทำไมไม่พูดละ ไอ้ฟาเอ้ย ว่าไม่อยากให้ไป
" ไม่อยากไป ไม่อยากอยู่ห่างกัน " ผมเริ่มรู้สึกว่าไม่ควรถามใช่ไหมเนี่ย อ้ากกก เขินนะเนี่ย
" ทำใจไว้เถอะ มึงได้ห่างแน่ " ผมพูดแหย่มัน เพราะผมยังไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี
" ฟา " มันเรียกผมเสียงอ่อนเสียงหวานอีกแล้ว ทำเอาขนลุกทุกที หึ่ย
" อะไร " ผมตอบรับมันและพยายามอย่างหนักที่จะไม่ยิ้มออกมา
" วันปัจฉิม อย่าลืมนะ " มันพูดและยิ้มให้ผม
ผมจ้องมองมัน วันปัจฉิมนั้นก็อาทิตย์หน้านี้เอง ผมคิด ว่าถ้าหากพวกเราเป็นแฟนกันจริงๆ แล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเรา จะเปลี่ยนไปหรือเปล่านะ
" อือ " ผมตอบรับและยิ้มให้มันเช่นกัน
แต่ผมที่กำลังจ้องมองมันนั้น ก็เหลือบเห็นคนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ห่างออกไป และกำลังทำหน้าเศร้าใจอยู่
ผมหุบยิ้มลง และมองน้ำที่นั่งอยู่คนเดียว แววตาจ้องมองพวกผม และก็เหมือนเธอจะรู้ว่าผมมองอยู่ เธอยกมือโบกไปมาให้ผม และส่งยิ้มให้ผมเหมือนที่ผ่านๆ มา
ผมละสายตาจากเพื่อน กลับมามองแฟนของผมที่ยังคงส่งยิ้มให้ผมอยู่ ผมจะต้องทำยังไงดีนะ ถ้าผมพูดออกไป เรื่องของน้ำจะจบลงหรือเปล่า ผมอยากให้มันจบลงสักที
" คือ... " ผมจ้องมองคนตรงหน้า ผมต้องลองดู แต่ก็ไม่อยากเลยจริงๆ
ผมส่ายหัวไปมา ผมจะพูดยังไงให้มันยอมฟังดีนะ หรือจะไม่พูดออกไปดี ผมอึกอักไม่กล้าพูด แต่พอมองเห็นเพื่อน ผมก็รู้สึกว่า ผมควรจะลองดู แค่ครั้งนี้ิ ครั้งสุดท้าย
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์เลิกคิ้วขึ้นทันทีที่สังเกตว่าผมเปลี่ยนไป
" กูพูดได้ไหม...เรื่องน้ำ " ผมค่อยๆ พูดและมองมันที่ค่อยๆ หุบยิ้มลง
" ทำไม " ผมมองมันที่พูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก แต่ดีขึ้นหน่อยตรงที่คราวนี้ มันฟังผมนานขึ้น และไม่ได้หนีผมไป
" คือ พวกเราก็จะแยกย้ายกันไปเรียนแล้ว " ผมพูดต่อ และมองปฏิกิริยาของมันที่นิ่งเงียบมองผม
" แล้วยังไง " เสียงของไอ้ธีร์ดูแข็งขึ้น และจ้องมองผมเขม็งอย่างไม่พอใจ
" มันอยากเจอมึง อยากคุยกับมึงเป็นครั้งสุดท้าย " ผมรีบพูดให้จบและมองมันที่จ้องมองผมด้วยสีหน้าที่บอกว่าผิดหวังเหลือเกิน
" ก็ยังเป็นเหมือนเดิม " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และเริ่มหัวเราะน้อยๆ ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่มันกำลังพูด
" คือ แค่ครั้งสุดท้าย... "
" จะให้ทำอะไร ให้จูบส่งท้ายเลยไหม! " ผมชะงักทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ไอ้ธีร์พูดเสียงดังด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว ก็นั่นสินะ สมควรแล้วที่มันจะโกรธ
" ไอ้ธีร์... "
" ขอเถอะ พอสักที " ผมมองมันที่มองผมด้วยแววตาแสนเศร้า และเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว ผมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น และค่อยๆ นั่งลงช้าๆ อย่างอ่อนแรง
" ขอโทษนะ ที่ทำให้ทะเลาะกัน " ผมรู้ว่าใครกำลังนั่งลงข้างๆ ผม ตอนนี้ผมไม่อยากจะมองหน้าเธอเลยจริงๆ
" กูลองพูดให้แล้วนะ แต่ก็อย่างที่เห็น "
" ธีร์ เป็นแบบนี้บ่อยเหรอ " น้ำพูดถามต่อ
" มันเป็นคนคิดมาก แต่เดี๋ยวก็หาย ช่างเถอะ " ผมพูดและลุกขึ้น ผมอยากไปหามัน ไม่รู้ไปไหนแล้ว
" ขอบใจนะ " ผมมองน้ำที่ลุกขึ้นตามผม
" อืม กูไปแล้วนะ " ผมพูดและทำท่าจะเดินออกมา
" ฟา " ผมหันไปอีกครั้งตามเสียงเรียก
" กินเลี้ยงก่อนวันปัจฉิม อย่าลืมมานะ " ผมพยักหน้าให้เพื่อน และเดินออกมาจากตรงนั้น
ผมเดินตามหาไอ้ธีร์ไปทั่วโรงเรียน แต่ก็ไม่เจอมันเลย ไม่รู้หายไปไหน ผมกดมือถือและโทรหามัน หนอย ปิดเครื่อง มันเป็นแบบนี้ทุกทีเวลาโกรธ ผมคงต้องให้เวลามันสักพัก ถ้ามันใจเย็นลงเมื่อไหร่ มันก็จะติดต่อหาผมเอง
หลังโรงเรียนเลิกวันนี้ ผมมีงานถ่ายแบบเล็กๆ ที่สตูดิโอของพี่เรียว ผมหน้ามุ่ย ผมเฝ้าแต่มองหน้าจอมือถือและถอนหายใจถี่ หงุดหงิด ไม่สบายใจ ผมเป็นห่วงมันจริงๆ
" ทำหน้าแบบนั้นจะถ่ายได้ไงฟา " พี่เรียวเดินเข้ามาและนั่งลงข้างๆ ผม
วันนี้ผมใส่ชุดเดรสสีขาวยาวถึงข้อเท้า ทำผมลอนแบบเทพนิยาย และมีมงกุฎดอกไม้อยู่ด้านบน ดูสวยหวานแบบนางฟ้า แต่หน้าตาผมวันนี้กลับเป็นนางมารซะได้
" ผมไม่ถ่ายได้ไหม " ผมงอแงอยู่หน้าฉาก บนเก้าอี้ไม้สวยๆ ที่เข้ากับชุดผมเหลือเกิน
" ทะเลาะกันหรือไง " พี่เรียวถามและจ้องมองผม
" ผมอยากขอโทษมัน แต่มันไม่ยอมรับสายผมเลย " ผมพูดอย่างเศร้าสร้อย
" จริงเหรอ แต่ ในนี้พี่ก็เห็นธีร์เขาพูดปกตินะ " ผมมองพี่เรียวที่ชูมือถือไปมา
" จริงเหรอครับ ขอผมดูหน่อย! " ผมลุกลี้ลุกลนรีบโดดคว้ามือถือพี่เรียวมากดดู ผมใจเต้นระทึก ผมอยากคุยกับมัน ผมอยากเจอมันตอนนี้
[ ฟาอยู่กับพี่ใช่ไหมครับ ]
[ ผมฝากด้วยนะ วันนี้ผมไม่ว่างเข้าไป ]
[ ฟาเป็นไงบ้างครับ ]
[ ฟาโอเคดีไหม รบกวนถ่ายรูปฟาส่งให้ผมหน่อย ]
ผมมองข้อความหลายข้อความที่มันส่งหาพี่เรียว ทุกๆ ข้อความนั้นล้วนแต่ถามถึงผม หนอย แล้วทำไมมึงไม่ยอมตอบไลน์กู มึงไม่ยอมรับโทรศัพท์กู
ผมมองข้อความมันและคิดอะไรอย่างหนึ่งได้
" พี่เรียว ถ่ายรูปให้ผมหน่อย " ผมยื่นมือถือคืนให้พี่เรียวที่รับไปแบบงงๆ
ผมถอยหลังออกมาเล็กน้อย และทำท่าโพสค้างไว้เหมือนเด็กน้อยกำลังเช็ดน้ำตา
" ถ่ายเลยๆ ท่านี้แหละ " ผมบอกพี่เรียวและยังคงตั้งท่าอยู่
" ร้ายนะเรา " พี่เรียวเล็งกล้อง และกดถ่ายรูปให้ผมพลางหัวเราะชอบใจ
" ไหนๆ " ผมรีบไปแย่งมือถือพี่เรียว และกดส่งรูปนั้นให้ไอ้ธีร์
" แบบนี้เตรียมนับถอยหลังได้เลยมั้ง " พี่เรียวพูดพลางยิ้มกวน นี่พี่คิดว่ามันจะมาหาผมเพราะแค่รูปหลอกๆ ใบเดียวเหรอ
" คราวนี้ท่าจะหนักครับ มันหนีผมไปตั้งแต่บ่ายแล้ว " ผมพูดอย่างเศร้าใจ
" เหรอ พนันกันไหมล่ะ " พี่เรียวพูดและโบกแบงค์สีเทาไปมา
" หมดตูดแน่พี่... "
' ตึ้ง! '
แต่ผมที่กำลังพูดนั้น ก็หันไปทางเสียงตึงตังทันที
ผม พี่เรียว และพี่ๆ ช่างภาพต่างจ้องมองไปทางประตูที่ถูกผลักเปิดออกอย่างแรงจนประตูแทบหลุดออกมา
ผมมองไอ้คนที่รีบร้อนวิ่งพรวดเข้ามาด้วยใบหน้าที่ดูร้อนรน ตัวมันนั้นยังคงใส่ชุดนักเรียนขายาว และเหงื่อท่วมร่าง
ผมมองมันที่กำลังเดินเข้ามาหาผมด้วยใบหน้าเป็นห่วงชัดเจน นี่มึง เพราะรูปนั่น มึงมาจริงๆ เหรอ ผมทำหน้าไม่ถูก ในหัวใจของผมมันพองโตจนเหมือนจะระเบิดออกมาด้วยความดีใจ
" เลี้ยงด้วยนะ " พี่เรียวยิ้มและเดินหนีไปนั่งห่างๆ ด้วยใบหน้าผู้ชนะ หึ่ยยย
" เป็นอะไร " ผมอมยิ้มมองไอ้ธีร์ที่ยืนตรงหน้าผม
" อะไร มึงพูดเรื่องอะไร " ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับภาพร้องไห้หลอกๆ นั่น
" ขอโทษนะ ไม่เป็นไรใช่ไหม " ผมรู้สึกอยากร้องไห้ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คนที่ควรขอโทษมันคือผมต่างหาก ทำไมมึงถึงได้ เป็นแบบนี้ตลอดเลย
" มึงหายไปไหนมา " ผมพูดถามมัน
" ขอโทษ " ผมกำมือตัวเองเบาๆ ผมอยากกอดมันชะมัด อยากบอกว่าผมขอโทษจริงๆ ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก แต่ผมก็อายเกินไป ทีไอ้เรื่องที่ควรจะอายแม่งเสือกไม่อายนะไอ้ฟา
" พูดอะไรน่ะ กูต่างหากที่ต้องขอโทษ แต่ช่างมันเหอะ " ผมอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ผมไม่อยากให้เราสองคนเป็นแบบนี้
อ่าวๆ แบบนี้นางแบบ เอ้ย นายแบบของเราก็พร้อมถ่ายแล้วใช่ไหม " ผมจิกตามองไอ้พี่เรียวที่เดินเข้ามากวน และร่าเริงเหลือเกิน
" มีอะไรกันเหรอครับ " ไอ้ธีร์ถามพี่เรียว
" ก็นายแบบเราน่ะสิ งอแง โอ้ยย " ผมฟาดแขนไอ้พี่เรียวทันที หนอยย พูดมากเฟ้ย
" พูดเรื่องจริงทำหน้าบางนะเรา " ผมทำตาขวางมองไอ้พี่เรียว อ้ากกก อย่ามาเผานะเฟ้ย
" ถ่ายได้แล้วววว " มาพูดพลางลากแขนไอ้พี่เรียวออกมาจากไอ้ธีร์ และนั่งลงที่เก้าอี้เพื่อถ่ายภาพ
ผมนั่งลงและโพสท่าต่างๆ ตามที่ช่างกล้องสั่ง นั่งบ้าง ยืนบ้าง จริงๆ วันนี้แค่ถ่ายเล็กน้อยเท่านั้น เพราะจริงๆ ผมต้องไปถ่ายที่ทุ่งดอกไม้ งานถ่ายโฆษณาถึงจะดูง่ายดี แต่ลำบากตอนไปสถานที่จริงนี่ล่ะ
ผมถ่ายรูป และเหลือบๆ มองแฟนของผมที่จ้องมองผมด้วยสีหน้าที่ยังคงเศร้าหมองเล็กๆ ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดอะไรกับมันดี เพราะถ้าผมพูดเรื่องน้ำอีกครั้ง คราวนี้มันคงฟิวขาดแน่ๆ เอาเป็นว่า ผมจะทำตัวดีๆ ไม่ให้มันเครียด ไม่กี่วันทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง
" มาพักก่อนฟา " ผมเดินลากเท้ามาหาพี่เรียวที่กำลังกวักมือเรียกผม และนั่งอยู่กับไอ้แฟนของผม
การยืนถ่ายรูปนานๆ นั้นทำเอาปวดขาไปเลย ไม่รู้จะถ่ายอะไรเยอะแยะ จริงๆ ทุกรูปนั่นก็สวยหมดแหละ หึ่ยย น่าเบื่อจัง
" นั่งกันไปก่อนนะ พี่ไปคุยงานกับช่างกล้องก่อน " พี่เรียวพูดพลางลุกขึ้นยืน แต่ยังไม่วายหันมายิ้มกวนผมอีก พ่อสื่อพ่อชักชัดเจนอ่ะ เดี๋ยวเถอะ
" ไม่ใส่รองเท้าแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ " ไอ้ธีร์ถามผมทันทีที่เห็นเท้าอันเปลือยเปล่าของผม
" ไม่เป็นไรหรอก " ผมพูดและหยิบน้ำหวานขึ้นดื่ม
ผมเหลือบมองมันที่จ้องมองผมตลอดเวลา แบบนี้มันแปลกๆ อ่ะ คือจริงๆ มันก็เป็นแบบนี้แหละ แต่วันนี้รู้สึกจะมากเป็นพิเศษ
" ชุดนี้เป็นไงมั่ง " ผมพูดและจับชายประโปรงแบบเขินๆ
แต่ผมที่ถามมันออกไปนั้น ก็พบว่ามันยังคงนิ่งอยู่ เหมือนกับอยู่ในภวังค์อะไรสักอย่าง ผมยกมือขึ้นและโบกไปมาตรงหน้ามันเบาๆ
" ธีร์ " ผมเรียกมันและดีดนิ้วตรงหน้า
" อ.อืม ว่าไงนะ " ผมยิ้มและมองมันที่ทำท่าเหมือนเพิ่งหลุดออกจากห้วงมิติส่วนตัว มึงเนี่ย น่ารักดีนะ
" ถามว่าชุดนี้เป็นไงมั่ง " ผมพูดและลุกขึ้นหมุนตัวไปมาให้มันดู
" เหมือน... " ผมขมวดคิ้วมองมันที่กำลังจ้องมองผมอยู่
" อะไร " ผมถามมันและนั่งลงตามเดิม
" นางฟ้า " ผมชะงัก และตาโตมองมันทันที เมื่อกี้มึงว่าไงนะ ผมรู้สึกว่าตอนนี้เลือดทุกส่วนกำลังลำเลียงกันมาบนหน้าผม
" ว..เวอร์ " ผมพูดเบาๆ และหันหน้าหนีมัน โอ้ยยยย เขินโว้ย ไอ้บ้าเอ้ยยย
" อะแฮ่ม " ผมหันขวับไปมองไอ้พี่เรียวที่กำลังทำหน้ายิ้มกริ่มอยู่ด้านหลังผม
" ถ่ายต่อได้แล้ว เดี๋ยวค่อยมาเชยชมกันต่อนะ แม่นางฟ้า " อ้ากกกก ผมลุกพรวดและเดินชนไหล่พี่เรียวทันที อย่ามาแซวนะเฟ้ยย เขินโว้ยยยย
หลังจากถ่ายแบบเสร็จสิ้น ผมรีบหนีพี่เรียวออกมาจากสตูดิโอโดยลากไอ้ธีร์มาด้วย แถมยังใส่ชุดที่ถ่ายแบบมาทั้งชุด เดี๋ยวค่อยไปคืนทีหลังละกัน
" ไม่ต้องรีบขนาดนั้น เดี๋ยวก็หกล้ม " ไอ้ธีร์ที่ถูกดึงก็เป็นฝ่ายดึงผมให้หยุดเดินบ้าง
" วันนี้ ขอโทษนะ " ผมที่ยืนตรงหน้ามันนั้น ก็พูดขึ้นทันทีที่มีโอกาส ผมมองหน้ามันที่ยังคงดูหม่นเศร้า ผมจะต้องทำยังไงให้มันยิ้มกัน
" ขอให้ครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม " มันพูดเบาๆ บอกผมดวงแววตาแสนเศร้า
" สัญญาเลย " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ ให้คนตรงหน้า ถึงแม้หากมันจะไม่ได้ถามผมแบบนี้ แต่ผมก็ได้ให้สัญญากับตัวเองไว้แล้ว ว่าต่อไปนี้ ผมจะไม่ทำสิ่งที่ผิดพลาดอีก ผมจะซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองให้มากกว่านี้
และทำสิ่งที่จะไม่ทำให้คนที่ผมรัก ต้องผิดหวังแน่นอน
-
ต้องแบบนี้ลูกกกกกกกกกก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คือบับ เรื่องนี้เหมือนจะน่ารักๆอบอุ่น แต่เกรงกลัวม่ามาหลายตอนแล้วอะ แนวดราม่าใช่มั้ยพูด
-
ฟาซะอย่าง :laugh:
-
ดีมากน้องฟา ลูกกกก
-
กลัวอะไรก็ไม่รู้ :katai1:
-
ฟาสู้ๆเข้าไปเรียนที่เดียวกันให้ได้นะ
-
เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากน้ำซะทีน้ะะะ
:เฮ้อ:
-
รอบนี้ธีร์งอนหนักมาก
-
กลัวในคืนงานเลี้ยง น้ำอาจเข้าธีร์ไม่ได้ก็จริง
แต่น้ำเข้าไกล้ฟาแบบสุดๆได้
-
อย่าไปสนใจเลยคนๆเดียวเอาจิง มิตรภาพไม่ใช่แบบนี้หรอก
-
น้ำ รู้ทั้งรู้ว่าธีร์ไม่มีความรู้สึกแบบที่นางต้องการ
แล้วจะต้องขอเจอธีร์ ขอพูดลาเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อ ?????
พอได้แล้ว ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย น่าอายขายหน้า
เขาไม่สน ไม่แยแส ยังตามตื๊อไม่เลิกลา น่าเบื่อ น่ารำคาญสุดๆ :fire: :fire: :fire:
นน เนม ดีกันซะที จะจากกันแล้ว
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องน้ำไม่น่ารักเลยนะคะ :hao4:
-
KING ที่ 33 หัวใจที่แตกสลาย
ผมในชุดเดรสสีขาวนี้ คงจะถูกใจคนบางคนไม่ใช่น้อย พวกเราใช้เวลาที่เหลือในตอนค่ำ เดินเล่นไปตามริมแม่น้ำที่มีทางเดินประดับตกแต่งไปด้วยแสงไฟสวย ที่กระพริบวิบวับเหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้า
ผมแอบมองคนที่เดินตามมา ไอ้ธีร์นั้นยกมือถือขึ้นถ่ายรูปโน้นนี่นั่นอยู่บ่อยครั้ง และถ้าผมเผลอ มันก็จะแอบถ่ายรูปผม ซึ่งผมนั้นรู้ตัวตลอด แต่ก็ปล่อยให้มันเก็บภาพความทรงจำนี้ไว้ ถึงวันนี้จะมีเรื่องราวที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่มันก็เป็นเหมือนประสบการณ์ชีวิต ให้เราได้ฟันฟ่า ให้เราเข้าใจ และผมหวังว่าต่อไปนี้ มันจะไม่มีเรื่องน่าเศร้าเกิดขึ้นอีกแล้ว ผมภาวนาให้เป็นอย่างนั้น
" คืนงานเลี้ยงก่อนปัจฉิม มึงจะไปไหม " ผมยืนรับลมพลางมองไปที่สายน้ำตรงหน้า
" ไม่อยากไป " ผมมองมันที่เดินมาข้างๆ ผม
" ดีแล้ว " ผมพูดบอกมัน ผมไม่อยากให้มันไปเจอน้ำ ผมไม่อยากให้มันรู้สึกไม่ดีอีก
" ฟาก็ไม่ต้องไป " ผมเลิกคิ้วมองมัน
" กูอยากเจอเพื่อน อยากเจอให้มากที่สุดก่อนทุกคนจะแยกย้ายไป " ผมพูดบอกมัน และหวังว่ามันจะเข้าใจ
" งั้นก็ อย่ากลับดึกละกัน " ผมยิ้มให้มันทันที แปลว่าโอเคสินะ
" เมื่อยขา " ผมพูดและนั่งลง ทำหน้ามุ่ย วันนี้ยืนจนขาแข็งเลยนะเนี่ย
แต่ผมที่พูดแบบนั้น ก็มองมันที่เดินเข้ามาใกล้ และนั่งลงหันหลังตรงหน้าผม ผมยิ้มกว้างทันที แบบนี้ใช้ได้เลยนะ ผมถกกระโปรงและกระโดดกอดคอมัน ขึ้นหลังให้มันแบกผม โห พอเป็นแบบนี้ก็สุดยอดไปเลย ไอ้พวกตัวสูงๆ นี่น่าอิจฉาแบบนี้นี่เอง
' แม่ครับๆ เขาขี่กันแล้ว '
' อย่าไปชี้เขาสิลูก '
ผมหัวเราะเด็กน้อยที่มองเราตาแป๋ว อิจฉาละสิไอ้หนู โตเร็วๆ แล้วมีแฟน เอ้ย ไม่ใช่สิ แค่โตและสูงเร็วๆ ก็พอแล้ว
" อยู่นิ่งๆ ใส่กระโปรงอยู่นะ " มันพูดดุผมที่กำลังชี้ให้มันดูร้านที่ขายไฟเย็น
" กูอยากเล่น " ผมขยับตัวไปมาไม่สนใจฟังที่มันกำลังบ่น
ในที่สุดผมก็ได้ไฟเย็นมาแล้ว ไอ้ธีร์จุดไฟให้ผมและให้ผมถือมันเอาไว้ ผมกอดคอมันด้วยแขนข้างหนึ่งและถือไฟเย็นสวยๆ อีกมือ
" อย่าให้ไหม้ผมนะ " ไอ้ธีร์มองตามไฟเย็นพลางทำหน้ากลัวประกายไฟนั้น ได้เสียสิ เผาหัวซะเลยดีไหม หึหึ
พวกเราเล่นกัน เถียงกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง และเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีเหนื่อย ผมชอบช่วงเวลาเหล่านี้ ผมชอบที่พวกเราเป็นแบบนี้ ผมชอบมันมาก ชอบมาก และมากขึ้นเรื่อยๆ
" กลับกันเถอะ " ผมฟังไอ้ธีร์ที่พูดขึ้นเบาๆ เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนดึก แต่ผมนั้นยังไม่อยากกลับเลย
ผมฟุบหน้าลงกับหลังคอคนตรงหน้า และกอดเอาไว้แน่นขึ้นอีกนิด
" เป็นอะไร ง่วงแล้วใช่ไหม " ไอ้ธีร์ถามพลางเดินช้าลง
" ไอ้ธีร์ " ผมพูดเบาๆ ราวเสียงกระซิบ และคนที่ถูกเรียก ก็หยุดเท้าลงทันทีเหมือนกำลังรอฟัง
" กูชอบ... " ผมหัวใจเต้นราวกับจะระเบิดออกมา พูดต่อไป พูดต่อไปสิ บอกให้มันรู้ ไม่ต้องรอมันอีกแล้ว
ไอ้ธีร์ที่ยืนนิ่งเงียบ ผมไม่รู้ว่ามันกำลังทำสีหน้าแบบไหน
" ...ไฟเย็น วันหลัง ซื้อให้กูอีกนะ " ผมกัดปากตัวเองแน่น ผมมันเป็นคนขี้ขลาด ผมกำลังพูดอะไรโง่ๆ และทำให้คนฟัง ผิดหวังอีกแล้ว
ในที่สุด พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้เจอเพื่อนแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ในห้องโถงที่จัดงานบายเนียร์ ผมอยู่ในชุดสูทสีขาว เข้ากับเสื้อตัวในสีชมพู
ผมมองหาไอ้นนไอ้เนมไปทั่วงาน และก็พบทั้งสองตัวกำลังโซ้ยของหวานบนโต๊ะ... เดี๋ยวนะ มันดีกันแล้วเหรอ
" อ่าว ผัวไม่มาเหรอ " ไอ้นน ไอ้ปากแมว มาถึงก็กัดกูเลย
" ผัวพ่อง มันไม่มา มันปอดแหก " ผมพูดพลางซดน้ำหวานที่บริกรถือถาดโฉบมา
" ปอดหรือมึงไม่ให้มา แหม ทำหวงผัว ดูสิน่ะ สาวๆ แห้งเหี่ยวหมด " ผมมองสาวๆ ในชุดราตรีสีหวาน วันนี้นั้นดูเงียบเหงาไปจริงๆ ที่ไม่มีมัน
" หวัดดีฟา สูทหล่อนะ " ผมมองน้ำในชุดราตรีสายเดี่ยวสั้นสีชมพู วันนี้มาแปลก น้ำนั้นไม่ใช่คนที่จะแต่งตัวขนาดนี้ ทิ้งท้ายได้น่าสนใจมาก
" แม่สาวนี่กะมาอ่อยผัวมึงเต็มที่เลยว่ะ ดีแล้วที่มันไม่มา " ไอ้เนมกระซิบข้างหูผม เหอะๆ ถึงมันมามันก็ไม่สนหรอก
" สวยนะวันนี้ มีหนุ่มๆ ควงหรือยัง " ผมดันหน้าไอ้เนมออกและหันไปพูดกับน้ำ
" กูควงมึงได้ไหม " น้ำพูดพลางหยิบน้ำหวานที่เดินโฉบมา และหยิบให้ผมด้วย
" แดกมากเมานะมึง ถึงจะแอลกอฮอล์ต่ำก็เถอะ " ไอ้นนพูดขึ้นตอนผมยกแก้วขึ้นจิบ เดี๋ยว มึงว่าไงนะ แล้วทำไมไม่บอกกู๊ กูนึกว่าเฮลบลูบอยผสมน้ำเปล่า
" ฟา ไปเต้นรำกัน " ผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกน้ำลากไปที่กลางฟลอร์เต้นรำ แล้วทำไมบายเนียร์ที่มีแต่วัยรุ่นถึงมาเต้นรำเนิบนาบแบบนี้ฟะ มันต้องแดนซ์สิ นี่ใครจัดงานฟะถามจริง
ผมรู้สึกมึนนิดๆ และถูกลากไปลากมาโดยเพื่อนสาวของผม
" ทำไมธีร์ไม่มาเหรอ " น้ำถามผมพลางเต้นรำไปมา พวกเรานั้นมีวิชาเลือกลีลาศอยู่แล้ว ซึ่งผมไม่เคยตั้งใจเรียน แต่ที่ผมเต้นรำเป็น เพราะมี๊บังคับสอนต่างหาก อ้ากกก ชีวิตบัดซบวัยเยาว์
" มันไม่ค่อยสบาย "
" เหรอ " น้ำพูดและยิ้มน้อยๆ ผมว่าเธอไม่เชื่อหรอก
" เก็บหัวใจไว้แล้ว ก็ยังเก็บตัวไว้อีกเหรอ ขี้โกงจังเลยนะ " ผมขมวดคิ้วน้อยๆ เธอพูดเรื่องอะไรกัน
" ล้อเล่นน่า ไปเถอะ ไปดื่มกันอีก " น้ำหัวเราะและลากผมกลับมาที่โต๊ะอาหารตามเดิม พลางหยิบเป็นขวดมาเทให้ผมอีกยกใหญ่
" พอๆ นี่จะมอมกันเหรอ " ผมพูดพลางหัวเราะขำ และมองมันที่กระดกดื่มแก้วใหญ่
" ส่งท้ายความเศร้า " น้ำพูดและบังคับให้ผมดื่มเข้าไปอีก ผมว่าผมควรพอแล้วล่ะ ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีเลย มันมากขึ้นมากขึ้นทุกที
" กูขอไปห้องน้ำก่อนนะ ไม่ไหวแล้วว่ะ " ผมพูดพลางรีบเดินฉิวไปที่ห้องน้ำ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า บางสิ่งบางอย่างในตัวผมได้หายไปแล้ว
ธีร์
ผมนั่งอยู่ที่ริมระเบียง มองท้องฟ้าครึ้มสีดำสนิท ผมเป็นห่วงฟาเหลือเกิน ถึงในงานจะมีไอ้นนอยู่ด้วย แต่ผมก็ยังร้อนใจอยู่ดี ผมอยากไปที่นั่น แต่ก็ไม่อยากไป ผมไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนั้น ผมไม่อยากนึกถึงสิ่งที่ฟาพูดกับผมวันนั้นอีก
ผมกดโทรศัพท์หาไอ้นน แต่มันก็รับ พึ่งพาอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ผมจะทำยังไงดีนะ ที่นั่นมีไอ้ไรอันอยู่ด้วย แล้วถ้ามีคนมอมเหล้าฟาล่ะ
ผมผุดลุกผุดนั่ง และเดินไปเดินมาอยู่หลายครั้ง ไอ้ธีร์ มัวแต่คิดอะไรอยู่ล่ะ เป็นห่วงฟา ก็ต้องคอยอยู่ใกล้ๆ ดูแลฟาสิ ผมที่คิดแบบนั้นก็ลุกขึ้นเปลี่ยนกางเกงยีนส์ เสื้อเชิ๊ตธรรมดา และเสื้อคลุมอีกตัวคลุมทับ
Trrr Trrr
ผมมองโทรศัพท์บนเตียงที่กำลังสั่นน้อยๆ สงสัยจะเป็นข้อความ
ฟา ซอล ลา ที~
[ มึนหัวมาก มารับหน่อย ห้อง xxx โรงแรม xxx ]
ผมที่เห็นข้อความจากฟาก็รีบวิ่งออกจากห้อง ลงไปที่ลานจอดรถของบ้านทันที ก็บอกแล้วไงว่าอย่าดื่ม สงสัยคงจะเมาแล้วสินะ ไอ้นน มึงนี่มัน
ผมหัวเสียและรีบเหยียบเต็มที่ไปที่งานนั่น ใช้เวลาไม่นานนัก ผมก็จอดรถใกล้ๆ และรีบวิ่งเต็มฝีเท้าเข้าไปหาคนสำคัญของผม ฟานั้นคออ่อนมาก ผมเป็นห่วงฟามากจริงๆ
ในที่สุดผมก็มาหยุดยืนอยู่ที่ประตูห้องตามที่เห็นในข้อความ ผมรีบเคาะประตูอย่างรวดเร็ว และพบว่าห้องไม่ได้ล็อคอยู่ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ มันอันตรายไม่รู้หรือไง ผมต้องบ่นสักหน่อย ถึงจะไม่อยากก็เถอะ
ผมก้าวเข้ามาในห้องที่มืดสนิท มีเพียงแสงจากดวงจันทร์นอกกระจกบานใหญ่ที่ส่องสว่างจางๆ
ผมเดินช้าๆ เข้าไปยังเตียงกว้างที่มีคนนอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มนั้น หลับไปแล้วสินะแบบนี้ ผมจะปลุกดีไหมนะ ผมไม่อยากรบกวนฟา ถึงจะอยากพากลับบ้านก็เถอะ
ผมขยับตัวน้อยๆ คลืบคลานไปบนเตียงที่แสนนุ่มสบาย บางทีปล่อยให้หลับไปแบบนี้น่าจะดีกว่า เดี๋ยวตื่นขึ้นมาค่อยพากลับละกัน
" ฟา " ผมเรียกคนที่อยู่ใต้ผ้าห่ม และลูบเบาๆ ไปบนผืนผ้านั้น
แต่ผมที่กำลังเอื้อมมือออกไปก็ต้องตกใจทันที ผมมองไม่ค่อยเห็นในความมืด แต่ก็รู้สึกว่าคนใต้ผ้าห่มนั้นกำลังจับแขนผมและดึงตัวผมให้นอนราบไปกับผืนเตียง
" ฟา ทำอะไร " ผมตกใจที่ฟาทำแบบนี้ เพราะตอนนี้ผมกำลังถูกกอดแน่น แน่นจนขยับตัวไม่ได้
" ไปกันเถอะ ไปนอนที่บ้านกัน " ผมพูดและลูบเบาๆ ไปตามท่อนแขน...
ผมชะงักและผลักคนที่กอดผมออกไป และลุกหนีมายืนห่างๆ ทันที ผมตัวสั่น และกำมือแน่นด้วยความโกรธ
" ธีร์ " ผมตัวชาขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น
" ทำไม " ผมพูดเบาๆ และยังคงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผมมองดูเงาของคนที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง เงาของคนที่ผมไม่เคยคิดที่จะแตะตัว ไม่อยากยุ่งด้วย ไม่อยากแม้แต่เห็นหน้า
" เธอทำแบบนี้ทำไม " ผมพูดด้วยเสียงสั่นเทา
" ธ..ธีร์ ธีร์อย่าโกรธฟาเลยนะ ฟาแค่อยากช่วยน้ำ ฟาแค่สงสารน้ำ " ผมมองผู้หญิงคนนั้นที่ค่อยๆ ขยับตัวจากที่นอน เดินเข้ามากอดแขนผมที่ปลายเตียง เธอพูดเรื่องอะไร
" น้ำแค่อยากเจอธีร์เป็นครั้งสุดท้าย ฟาก็แค่จำเป็นต้องช่วย ขอโทษนะ ขอโทษแทนฟาด้วย " ผมมองหน้าจอมือถือตัวเอง จ้องมองข้อความที่ถูกส่งโดยฟา
ผมหัวเราะเบาๆ ออกมาอย่างเศร้าใจ นี่อยากช่วยเพื่อนขนาดนี้เลยเหรอ ครั้งที่แล้วพูดไม่สำเร็จ เลยใช้วิธีนี้งั้นเหรอ ผมแววตาสั่นระริก ไม่ได้มองหน้า ไม่ได้สนใจคนที่กำลังกอดตัวผมอยู่ตอนนี้
" น้ำไม่ขอให้ธีร์มารักหรอกนะ แต่ขอได้ไหม แค่คืนนี้ ขอแค่คืนนี้เท่านั้น " ผมยิ่งหัวเราะมากขึ้นไปอีก และพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
ผมมองเธอที่ใส่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย คงเตรียมพร้อม คงอยากมากเลยสินะ ผมจับแขนเธอ และผลักเธอไปที่เตียงเบาๆ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืน และนอนลงบนเตียงนั้น
ผมค่อยๆ ขึ้นไปบนเตียง คร่อมร่างกายเพรียวบางของเธอไว้ พลางเลื่อนมือเบาๆ ลูบไล้ไปตามลำคอเรียวระหงส์ของเธอ
' ปึด! '
ผมกำมือแน่น และกระชากสร้อยคอรูปกุญแจฟาที่อยู่บนคอของเธอ
" สร้อยเส้นนี้ไม่ใช่ของเธอ ลาก่อน ขออย่าได้เจอกันอีก " ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาที่สุด และออกมาจากห้องนั้น
ผมขับรถอย่างรวดเร็วไปยังที่ที่หนึ่ง เป็นที่ที่ผมมักมีความสุขเวลาที่ได้ไป ผมกดมือถือไปยังเจ้าของห้องคนนั้น เจ้าของหัวใจของผม ซึ่งก็ไม่สามารถติดต่อได้ใดๆ
ผมตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ ลากขาเดินขึ้นไปยังคอนโดที่ผมนั้นรู้จักดีทุกซอกทุกมุม ทำไม ทำไมกันฟา ทำไมถึงได้ทำแบบนี้
ฟา
ผมที่รู้สึกดีขึ้นก็กลับมาที่คอนโด โดยให้ไอ้นนขับมาส่ง ผมไม่น่าดื่มเลย โง่จริงๆ ที่คิดว่าน้ำหวานธรรมดา ให้มันได้อย่างงี้สิ
ผมที่อาบน้ำเตรียมจะนอนแล้ว ก็หยิบเช็คมือถือดูเพราะว่าไอ้ธีร์ไม่เห็นมันจะโทรมา ซึ่งมันแปลกมาก มันมักจะโทรหาผมไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร
แต่ผมที่ก้มลงมองจอมือถือนั้น ก็พบว่ามันดับอยู่ อ่าวเวร แบตหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ แบบนี้โดนเฉ่งแน่กู
' ตึ้งๆๆ! '
ผมสะดุ้งตกใจทันทีที่เสียงประตูดังขึ้น นี่มันตีสองแล้วนะ ใครวะ เพราะถ้าเป็นไอ้ธีร์ มันจะไม่เคาะประตู เพราะมันมีกุญแจอยู่
ผมลุกลี้ลุกลน และค่อยๆ เดินไปที่ประตู และส่องตาแมวดูว่าใครมันบังอาจมาทุบประตูห้องผมยามวิกาลขนาดนี้ พ่อจะด่าให้ไฟแล่บเชียว
แต่ผมที่มองออกไปนั้น ก็พบว่าไม่ใช่ใครอื่น กุญแจหายหรือไงนะ แปลกจริงๆ ผมรีบเปิดประตูออกพลางเดินเข้ามาในห้อง
" มาดึกดื่น ละเมอหรือไง " ผมพูดแบบสบายๆ และเดินเข้ามา ผมเดินไปที่ครัว เพื่อจะหยิบน้ำดื่ม แต่เมื่อเหลือบมองไอ้ธีร์นั้น ผมก็พบว่ามันยังคงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่...
ผมถือแก้วน้ำไว้ในมือและเดินกลับไปที่กลางห้อง
" มึง...เป็นอะไรหรือเปล่า " ผมมองมันและถามเบาๆ ผมเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง ไอ้ธีร์ในตอนนี้ไม่เหมือนตัวมันเลยสักนิด ถึงผมจะเป็นผู้ชาย แต่ผมก็รู้สึกถึงความคุกคามชัดเจนจากแววตาของมัน
ผมค่อยๆ ถอยหลังช้าๆ ในขณะที่มันเริ่มขยับตัว ก้าวเข้ามาในห้องมากขึ้น ด้วยสีหน้าแววตาที่น่ากลัวเหมือนเดิม
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ อย่างไม่แน่ใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน
ผมมองมันที่ยังคงเงียบ จ้องมองผม และก้าวท้าวช้าๆ มาหาผมด้วยสีหน้าที่ผมไม่ชอบเลย
" มึงเป็นอะไรของมึง " ผมเริ่มเดินไปที่หัวเตียงและหลบชิดไปที่ประตูห้องน้ำ
" เดี๋ยวก่อน มีอะไร พูดมาสิ " ผมเริ่มตัวสั่น ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย ผมรู้สึกกลัว ที่มันมานี่ มันตั้งใจจะทำร้ายผมงั้นเหรอ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
" ถ้ามึงเข้ามากูจะ... " ผมกำแก้วไว้ในมือและง้างขึ้นเหมือนจะขว้างออกไป ผมไม่โง่พอจะวิ่งออกไปหามัน ตัวมันกับผมนั้นต่างกันมาก ผมไม่มีทางสู้มัน ไม่ว่าจะด้วยกำลัง หรือสติปัญญา
' เพล้ง! '
ผมปาแก้วออกไปทันทีที่มันก้าวเข้ามาถึงข้างเตียงของผม ผมมองแก้วที่แตกกระจายอยู่ที่พื้นด้านหลัง และแก้มของมันที่มีรอยเลือดไหลลงมา
" มึงเป็นอะไรไหม " ผมตกใจทันทีที่เห็นแบบนั้น จริงๆ ผมคิดแค่ว่าผมจะขู่มัน แต่ดันโดนจริงๆ ซะได้
แต่ผมที่เดินเข้าไปก็ต้องตกใจทันที ผมมองแขนของผมที่ถูกกำไว้แน่น แรงเหวี่ยงของมันทำให้ผมล้มลงกับเตียง และถูกทาบทับทันทีด้วยร่างกายของคนที่ผมคุ้นเคย คนที่คอยดูแลผม คนที่ปกป้องเสมอมา บัดนี้ มันไม่ใช่อีกแล้ว นายเป็นใครกัน เพราะว่าธีร์คนนั้นจะไม่มีวันทำแบบนี้
" ปล่อยกู! " ผมดิ้นรนทันทีที่รู้สึกถึงแรงกัดที่ไหล่ ผมร้องเสียงดังด้วยความเจ็บ
ผมทั้งจิกมัน ทุบตีมัน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้แม้เพียงสักนิด ผมถูกจับบีบที่คางและรองรับริมฝีปากของคนด้านบนที่กำลังบดเบียดเข้ามา
มันไม่ใช่แบบนี้ สิ่งที่ผมเฝ้าฝันมันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดขนาดนี้ ผมเริ่มหมดแรงที่จะขัดขืนใดๆ ผมหยุดนิ่ง และปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่เปิดค้างไว้
ผมรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจบลงแล้ว ผมมองคนตรงหน้าที่หยุดมือลง และจ้องมองผมเหมือนกำลังฝันไป
ผมน้ำตาไหลพราก นอนนิ่งมองดูคนที่คอยอยู่ข้างๆ ผมเสมอกำลัง จ้องมองผมด้วยแววตาที่สั่นระริก และชะงักค้างไป มันลุกขึ้นนั่ง และกุมหน้าตัวเองด้วยมือที่สั่นเทา ผมจ้องมองมันที่หันมามองผมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่มันจะเดินจากไป
ในรุ่งเช้า ผมยังคงนั่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาเลื่อนลอย ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด ทำไม เพราะอะไร ผมจะต้องถามมันมห้รู้เรื่อง
ผมที่คิดแบบนั้นก็ส่งข้อความหามันทันที ผมเสียบชาร์ตแบตและส่งข้อความไป
[ มาเจอกันที่เดิม ริมแม่น้ำ ]
ผมไม่สนใจว่าวันนี้ผมจะต้องไปโรงเรียนเป็นวันสุดท้าย หัวใจของผมมันไม่ได้อยู่ที่นั้น ผมเหมือนกำลังจะบ้า ชีวิตผมมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ผมอยากรู้ และผมต้องรู้
ผมขึ้นแท็กซี่มาด้วยชุดนอนชุดเดิม ผมเดินไปที่ริมแม่น้ำ ตรงที่ที่พวกเราเคยอยู่ด้วยกัน เมื่อไม่กี่วันพวกเรายังยิ้มให้กันอยู่เลย แล้วทำไม ทำไมวันนี้ถึง
ผมชะงักและหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง ผมตัวสั่นระริกด้วยความโกรธ
" มึงมันสารเลว " ผมพูดออกไปด้วยเสียงสั่นเทาทันทีที่เห็นใบหน้าของมัน
" มึงทำ... "
" เราเลิกกันเถอะ " ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมยืนอยู่ตรงนั้นตัวชาและรู้สึกไร้เรี่ยวแรงที่ยืนต่อไป ผมกำลังฝันไปงั้นเหรอ ผมยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงใช่ไหม สิ่งที่ผมเผชิญอยู่นี้ มันเป็นฝันร้าย ฝันที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันเกิดขึ้น
ผมจ้องมองคนตรงหน้า ความเสียใจ ความโกรธ ทุกสิ่งในหัวใจของผมมันกำลังกรีดร้อง นี่มันอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้
ผมไม่ได้ร้องไห้ออกมา แรงโกรธในตัวผมมันมีมากกว่าความผิดหวังหรือเสียใจ ผมที่ไม่รู้อะไรเลยและถูกกระทำ ผมเกือบถูกมันทำร้าย แล้วเมื่อกี้มันว่ายังไงนะ มันบอกว่าเราเลิกกัน
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ และพยายามสกัดกั้นน้ำตาที่จะไหลออกมา
" มึง ว่าไงนะ เลิกกันงั้นเหรอ " อย่านะ อย่าพูดแบบนั้น ผมกัดฟันแน่น พยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นเทา และยังคงยิ้มต่อไป
" มึงรู้ไหม ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยมีสักครั้งที่กูคิดว่ามึงเป็นแฟนกูจริงๆ นี่มึงเอาจริงเหรอ ตลกว่ะ เลิกกัน นี่กูขอมึงคบตั้งแต่เมื่อไหร่ มีแต่มึงที่มโนเพ้อฝันไปเอง " ผมพยายามจะหยุดตัวเองไว้ แต่ผมก็ทำไม่ได้
ผมมองคนตรงหน้าที่ก้มหน้ามองพื้น เหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างได้ตายไปแล้ว ตายไปจากใจของเรา
" กูจะให้มึงได้สมใจ " ผมพูดกัดฟันแน่น และกระชากสร้อยข้อมือเส้นเล็กที่ข้อมือของตัวเอง ให้ขาดออกจากกัน
" เอาขยะของมึงคืนไป แล้วหายไปจากชีวิตกูซะ " ผมพูดพลางปาข้อมือเส้นนั้นใส่หน้ามัน และเดินหนีออกมาอย่างรวดเร็ว
ไม่นะ ไม่เอาแบบนี้ อย่าไป ผมที่เดินออกมานั้นก็ยังคงไม่ได้ร้องไห้ออกมา ทุกสิ่งทุกอย่างเลือนลางราวกับความฝัน นี่ผมกำลังฝันร้ายอยู่งั้นเหรอ ตื่นสิ ตื่นสักที
ผมจิกเล็บลงบนมือของตัวเอง และเดินต่อไปเรื่อยๆ ผมเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย เหมือนคนที่หมดสิ้นทุกอย่างแล้วในชีวิต
ผมลืมตาขึ้นในห้องมืดๆ นี่ผม ฝันไปจริงๆ งั้นเหรอ ใช่สิ มันไม่มีทางจะเกิดขึ้นจริงๆ ไอ้ธีร์มันรักผมมาก ผมรู้ ผมดูมันออก ไม่มีสักครั้งที่มันจะละสายตาไปจากผม ไม่มี ไม่เคยเลย
ผมคิดและเลื่อนมือไปที่ข้อมือของผม เพื่อลูบไล้สิ่งสำคัญอีกครั้ง แต่ เอ๊ะ ทำไมกันนะ
ผมก้มลงมองข้อมือที่ผมที่ว่างเปล่า ไร้สิ่งของสำคัญที่เคยอยู่บนนั้น และคงไม่มีวันที่จะกลับมาเหมือนเดิมตลอดไป
Rrrr Rrrr
ผมเลื่อนมือช้าๆ ไปจับโทรศัพท์มือถือที่กำลังส่งเสียงอยู่ ผมแววตาเลื่อนลอย ผมรู้สึกเคว้งคว้าง ผมอยู่ไหนกันนะ ผมกำลังทำอะไร
" ไอ้ฟา " ผมแนบหูลงที่โทรศัพท์และฟังเสียงคนที่กำลังพูดอยู่
" มึงอยู่ไหนน่ะ กูกับไอ้นนอยู่ร้านหมูกะทะที่เดิมที่พวกเราเคยมาอ่ะ กูรอนะ วันนี้มึงกับผัวก็หายไปเลย วันปัจฉิมแท้ๆ รีบมา ไม่งั้นกูงอน ฮ่าๆ " ผมกดวางสาย และลุกขึ้นเหมือนร่างไร้วิญญาณ มันเหมือนกับร่างกายของผมกำลังตอบรับสิ่งต่างๆ อัตโนมัติ
ผมเดินลงไปเรื่อยๆ ไปตามบันไดหนีไฟ ผมโบกแท็กซี่ และตรงไปยังที่ที่เพื่อนๆ ของผมอยู่ตอนนี้
" ไอ้ฟา มาสักทีนะมึง " ผมที่ลงจากแท็กซี่ ก็เดินช้าๆ เข้าไปหาเพื่อนทั้งสองคนของผม เพื่อนรัก เพื่อนรักของผม
ผมมองพวกมันสองคนที่นั่งใกล้กันและยิ้มให้กันตลอดเวลา
" ไอ้ฟา คือ... " ผมมองไอ้เนมที่ดูทำท่าเขินอายน้อยๆ
" กูตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ กูไม่ไปแล้วอังกฤษ " ผมมองไอ้นนที้พูดแทนแฟนของมันและโดนไอ้เนมเขกหัวเบาๆ
" เสือกจริงๆ เลยมึง " ไอ้เนมพูดพลางทำท่าหมั่นไส้คนข้างๆ
" เหรอ ดีนะ " ผมยิ้มแห้งๆ และหยิบขวดเบียร์จากโต๊ะข้างๆ ทันที
" ไอ้ฟา มึงทำอะไร... "
" ฉลอง ต้องฉลองกัน มึงสั่งเหล้ามาเพิ่มดิ ดื่มเยอะๆ มีเรื่องดีต้องฉลอง " ผมมือสั่นและหยิบแก้วมาเทเบียร์ลงไปจนล้นแก้วอย่างไม่รู้ตัว
" ไอ้ฟา... " ไอ้เนมลุกจากเก้าอี้และมองผมที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข
ผมหัวเราะเสียงดัง แต่ไม่รู้ทำไม ภาพตรงหน้ามันถึงฝ้ามัวขนาดนี้
' เพล้ง! '
ผมมองแก้วที่หล่นแตกกระจายลงกับพื้น พร้อมๆ กับผมที่เพิ่งรู้ตัว
ว่าหัวใจได้แหลกสลายไปแล้ว
*************************************************************
**เป็นดราม่าตอนเดียวของเรื่องนะคะ ตอนต่อๆ ไปจะเป็นภาคมหา'ลัย และยังคงเป็นโรแมนติกคอเมดี้ค่ะ จะไม่ม่าเยอะ เพราะรู้ว่าไม่ชอบกัน 555+**
-
เห้ออออ
-
น้ำเน่า ทำได้จริงๆ เอามือถึอฟาโทรหาธีร์
และไปเสนอตัวให้ธีร์ แต่ธีร์ไม่เอานาง
แต่นางก็ทำได้อีกทางคือทำให้ธีร์เชื่อเรื่องฟาช่วยให้นางเจอกับธีร์เพื่อเซ็กซ์
นางยังทำให้สองคนเลิกกันได้ แบบกูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้
:angry2: :angry2: :angry2: นังน้ำ เพื่อนเลวววววววววววว
แต่ธีร์ ก็เชื่อว่าฟาทำจริงซะอีก
จะพูดคุยกัน เพื่อหาความจริงก็ไม่ทำ
จุดนี้ธีร์ไม่สมกับเป็นธีร์ แทนที่จะฟังหูไว้หู
นี่ฟังความข้างเดียว แล้วเชื่อเลย
ไม่ดูท่าทีฟาเลย ฟาก็ถามๆ แต่ธีร์ไม่ฉุกใจคิดเลย
คราวนี้เลิกกันจริงๆ
รำคาญฟาที่จะบอกชอบธีร์ ก็อาย เขินอยู่นั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าธีร์ชอบตัวเองมากๆ ตัวเองก็ชอบธีร์แท้ๆ :เฮ้อ:
พอธีร์บอกขอเลิกก็ประชดอีกว่าไม่เคยคิดไรกับธีร์
ฟา ก็น่าเบื่อ น่ารำคาญ ไม่น้อยนะเนี่ย :really2: :really2: :really2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เพื่อนแบบนังน้ำ ทิ้งไปเถอะ หาใหม่ดีกว่า :katai1:
-
ใช่หรอออ มันไม่ได้ม่าตอนเดียวมันอึมครึมมาทั้งเรื่อง
สว่างเพราะมีธีร์อะบอกเลอ55555
-
คืออยากจะด่าทั้งธีร์และฟา คนแรกไม่ยอมฟังคนสองไม่ยอมพูด ส่วนยัยเพื่อนขี้อิจฉาก็เป็นตัวร้ายที่ลอยนวล
-
น้ำเน่า ทำได้จริงๆ เอามือถึอฟาโทรหาธีร์
และไปเสนอตัวให้ธีร์ แต่ธีร์ไม่เอานาง
แต่นางก็ทำได้อีกทางคือทำให้ธีร์เชื่อเรื่องฟาช่วยให้นางเจอกับธีร์เพื่อเซ็กซ์
นางยังทำให้สองคนเลิกกันได้ แบบกูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้
:angry2: :angry2: :angry2: นังน้ำ เพื่อนเลวววววววววววว
แต่ธีร์ ก็เชื่อว่าฟาทำจริงซะอีก
จะพูดคุยกัน เพื่อหาความจริงก็ไม่ทำ
จุดนี้ธีร์ไม่สมกับเป็นธีร์ แทนที่จะฟังหูไว้หู
นี่ฟังความข้างเดียว แล้วเชื่อเลย
ไม่ดูท่าทีฟาเลย ฟาก็ถามๆ แต่ธีร์ไม่ฉุกใจคิดเลย
คราวนี้เลิกกันจริงๆ
รำคาญฟาที่จะบอกชอบธีร์ ก็อาย เขินอยู่นั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าธีร์ชอบตัวเองมากๆ ตัวเองก็ชอบธีร์แท้ๆ :เฮ้อ:
พอธีร์บอกขอเลิกก็ประชดอีกว่าไม่เคยคิดไรกับธีร์
ฟา ก็น่าเบื่อ น่ารำคาญ ไม่น้อยนะเนี่ย :really2: :really2: :really2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ธีร์นั้นอดทนเรื่องน้ำมานานค่ะ เป็นความหวาดระแวงที่คอยสะสม ไม่ใช่อยู่ดีๆ จะเลิกได้ง่ายๆ หรอกค่ะ ธีร์รักฟามากแค่ไหน ตอนต่อๆ ไปจะรู้กันค่ะ
ส่วนฟานั้นจะโกรธก็ไม่แปลกเนอะ ฟาโดนกระทำแบบไม่รู้อะไรเลยค่ะ จริงๆ ฟาเรียกธีร์มาเครียนั่นแหละค่ะ แต่โดนบอกเลิกเลยปรี๊ดแตกกันไป
แต่หลังจากนี้ภาคมหา'ลัยมันจะโหดมันส์ฮาค่ะ ทั้งสองนั้นไม่มีทางหนีกันพ้น และลงเอยในที่สุด ขอบคุณที่ติดตามอ่านทุกเรื่องนะคะ
-
ใช่หรอออ มันไม่ได้ม่าตอนเดียวมันอึมครึมมาทั้งเรื่อง
สว่างเพราะมีธีร์อะบอกเลอ55555
เป็นงั้นไป 555+ เอาเป็นว่าตอนที่ 33 นี้คือดราม่าที่หนักหน่วงสุดค่ะ นอกนั้นจะเป็นเหมือนทั้งสองจูนเข้าหากันใหม่ ตอนคืนดีมันฟินมากเด้อ สปอยไว้ก่อน 555+
-
ธีร์เข้าใจฟาผิดนะ :sad4:
-
โอ้โห โอ้โห โอ้โหวววววว น้ำ...ฟายังเป็นเพื่อนเธอไหม?
แล้วธีร์กับฟาก็ควรจะคุยกันตรงๆสักทีนะ ว่าอะไรยังไงกันแน่อ่ะ ไม่ใช่ต่างคนต่างคิดแล้วก็กลายเป็นแบบนี้อ่ะ คุยกันเร็วๆเถอะนะ
ปล.ไม่ชอบคนแบบน้ำเลยยย ให้ตายเถอะ
-
:katai5:
ใช่หรอออ มันไม่ได้ม่าตอนเดียวมันอึมครึมมาทั้งเรื่อง
สว่างเพราะมีธีร์อะบอกเลอ55555
เป็นงั้นไป 555+ เอาเป็นว่าตอนที่ 33 นี้คือดราม่าที่หนักหน่วงสุดค่ะ นอกนั้นจะเป็นเหมือนทั้งสองจูนเข้าหากันใหม่ ตอนคืนดีมันฟินมากเด้อ สปอยไว้ก่อน 555+
:katai1: แสดงว่าตอนต่อไปนี้จะเริ่มเข้าสู่บท PS. เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ ความรุนแรง NC 20+ ที่บอกเกริ่นของเรื่องนี้ที่แต่งแล้วใช่ไหมค่ะหืมมมมคุณชายธีร์จะเปลี่ยนไปแล้ว5555 ขอหัวเราะไว้ก่อนอาจมีน้ำตาแฝงอยู่ :hao5: เข้ามหาลัยแล้วความสนุกคงกำลังเกิดขึ้นสินะ จริงๆอยากให้ดัดนิสัยของฟารำคาญนายเอกมากความไม่แน่ใจความกลัวไม่กล้ามันเริ่มตั้งแต่ที่แต่งตัวเป็นคลอสเพลย์แล้วจนมาถึงจุดที่เป็นแฟนกับธีร์ก็ยังไม่กล้ากับความรู้สึกตัวเองอีกและความในอ่อน(โง่)ให้ค่ากับเพื่ินเลวนั้นก็ด้วยไม่เคยเข็ด เป็นไงละจุดแตกหักในวันที่ต่างคนต้องไปแยกกันไปเดินบนเส้นทางตัวเอง แทนที่จะได้ความทรงจำดีๆความรู้สึกดีๆนี้เก็บไว้กลายเป็นความไม่เข้าใจกันทำให้แตกสลายอีก เออสมพรปากเธอเถอะนะฟาต่อไปภาคในมหาลัยไม่รู้ฟาจะกับอะไรบ้างแต่เรารู้สึกถึงความหฤโหดที่รอคอยฟาอยู่รอบตัวให้ได้เผชิญ โชคดีนะฟาบททดสอบใหม่ของชีวิตกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ธีร์เอง ณ ต่อจากนี้ไปคงไม่ใช่คนเดิมที่เราเห็นอีกแล้วแหละ ความรักก็คืออุปสรรคถ้าไม่เจอก็คงจะไม่รู้ว่าเส้นชัยที่รออยู่ข้างหน้าคือรักที่แท้จริงได้ ขอบคุณไรท์นะคะอ่านรีวิวเรื่องนี้มากให้แนะนำบอกน่ารักและฟิวกู๊ดและไงเจอความอึมครึมและหม่นทั้งเรื่องเลยอ่านไประแวงไปจริงๆแต่เชื่อแล้วค่ะPS. เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ ความรุนแรง NC 20+ ที่บอกไว้ไม่ใช่ฟิวกู๊ดเลย :hao5: :hao5: ขอบคุณที่ทุ่มเทเสียสละที่แต่งให้มาอ่าน
-
กำลังแฮปปี้อยู่เลย นั่งน้ำเน่าก็เข้ามาทำลายอีกแล้ว เค้าไม่เอาก็ยังเสนอตัวให้เค้าอีก หน้าไม่อายจริงๆ แล้วยังมีหน้าอ้างชื่อฟาอีกนะ :katai1: น้องฟากับธีร์ดีกันเร็วๆนะ รักด้วยกันทั้งคู่ก็บอกกันไป เก็บไว้มันจะหนักใจเปล่าๆ ไรท์บอกว่าจะม่าตอนเดียว เราจะเชื่อไรท์นะ
-
น้ำแบบสุดจริง :hao4:
-
ถ้านี่เป็นธีร์ ก็เลิกอะ..ไม่เคยมั่นใจว่าเค้าชอบเราอะเป่า เห็นเราเป็นอะไรนึกจะโยนให้เพื่อนยังไงก็ได้ทุกเวลา ไม่มีความสำคัญอะไรเลย พูดกันทีไรก็ขอเรื่องของน้ำตลอดๆ แต่จะบอกชอบกันสักคำดันเขินบ้าบอ
มันเป็นปัญหาโลกแตกอย่างนึง ระหว่างคำว่าเพื่อนกับแฟนนะ ฟาเห็นน้ำเป็นเพื่อน แต่เพื่อนแบบน้ำคอยแทงข้างหลังตลอด ฟานี่ออกแนวโลกสวย แล้วก็ไม่ค่อยฉลาด จะบอกว่าโง่ก็ตะเตือนไต 5555 เพื่อนที่ดีไม่ได้ขึ้นกับว่าคบมาตั้งแต่เด็ก ถ้ามันชั่วจะคบมานานแค่ไหนก็ต้องปล่อย ต้องอาศัยสติปัญญาที่ฟาอาจจะไม่ค่อยมีอะนะ
ภาคต่อไป อยากให้ธีร์มีแฟนใหม่อะ เราชอบมาม่า อร่อย อิๆๆๆ :hao3:
-
ก็คือแบบความอดทนของธีร์คงหมดละอะ ส่วนฟาพอโดนบอกเลิกก็ไม่มีสติ รวนไปหมด ทั้งๆที่เหตุคือตัวเองแท้ไหมอะ ละพูดจาแย่ชิบหาย ธีร์เปลี่ยนไปเพราะชีวิตในช่วงมัธยมเจอแบบนี้ก็จะไม่แปลกใจอะ อาจจะกลายเป็นแบดบอยแทน ดีๆคนไม่ชอบ 555555
-
คนแบบน้ำนี่มันสุดๆจริงๆ เกินจะบรรยาย ตอนนีไม่สงสารใครทั้งนั้น สงสารตัวเราเอง ทำอะไรไม่ได้เลย อยากเข้าไปด่าใส่ทั้ง3คน ยัยน้ำด่าเจอหนักสุดอะ ฮืออ :sad4: :o12:
-
สงสารทั้งสองคน
สุ้ๆน้า ผ่านไปให้ได้
-
KING ที่ 34 พบกันอีกครั้ง
" ฟา เมื่อไหร่จะบอกพี่สักทีว่าเกิดอะไรขึ้น " ผมเหม่อลอยมองพี่เรียวที่ยืนอยู่ตรงหน้า วันนี้ผมมางานคอสเพลย์ และแต่งตัวด้วยชุดเมดสีขาวดำ
ผมไม่สนใจสิ่งที่พี่เรียวกำลังพูด เวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้ว และสภาพจิตใจของผมก็เริ่มดีขึ้น ผมปิดกั้นทุกอย่าง และอยู่กับเพื่อนให้มากขึ้น เลิกคิด เลิกนึกถึงวันเวลาเก่าๆ ผมว่าผมควรจะรีบหาแฟนสินะ นั่นน่าจะได้ผลดีที่สุด
ผมเดินออกไปหาบรรดาเหล่าแฟนคลับของผม และโพสท่าถ่ายรูปเช่นเคย ผมยิ้มให้กล้องรอบๆ ตัวผม รอยยิ้มจอมปลอมที่ผมสร้างขึ้นมา เพื่อหลอกหัวใจ
ผมมองไปรอบๆ ดูสิ ผมยังมีชีวิต ผมยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ไอ้เฮงซวยนั่น ไม่ได้มีส่วนในชีวิตผมมากมาย เลิกเหรอ แล้วไงล่ะ กูสวย ไม่สิ กูหล่อขนาดนี้ จะหามาควงอีกไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ผมยิ้มให้ตากล้องที่อยู่รอบๆ หมุนตัวไปมา เพื่อให้ทุกคนได้ถ่ายรูปอย่างทั่วถึง แต่ผมที่กำลังยิ้มนั้นก็ต้องหุบยิ้มลงทันที
ผมมองสาวน้อยตรงหน้า ที่วันนี้ไม่ได้แต่งชุดคอสเพลย์เลียนแบบผมอย่างที่เคย รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นได้หายไป
ผมหันไปหาพี่เรียว และส่งสายตาให้พี่เรียวมาพาผมออกไป
" เดี๋ยวน้องฟ้าขอพักก่อนนะครับ " พี่เรียวพูดและจับมือผมให้เดินตามไป
" พี่ดูมีความสุขดีนะคะ " ผมชะงักและหยุดเดินทันทีที่ได้ยินเสียงของเด็กคนนั้นพูดขึ้น
" มีความสุข บนความทุกข์ของคนอื่น " ผมกำมือแน่น ผมไม่เข้าใจ เธอพูดเรื่องอะไร
" เธอมันจะรู้อะไร " ผมหันไปหาน้องสาวของไอ้ธีร์ ที่กำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าผิดหวัง
" ทำไมกันคะ ทำไมถึงทำพี่ธีร์แบบนี้ " ผมมองเด็กคนนั้นที่เริ่มร้องไห้ออกมาจนตัวโยน
" ทำอะไรงั้นเหรอ ไม่ได้ถามมันหรือไง ว่ามันนั่นแหละที่ทำอะไร! " ผมตัวสั่นด้วยความโกรธ ผมเป็นคนทำงั้นเหรอ ผมต่างหากที่ถูกกระทำ
" ไม่จริง ฮือ พี่ฟ้าโกหก " ผมไม่อยากจะต้องมาเถียงกับเด็ก ผมหันหน้าและพยายามเดินหนีมาจากตรงนั้น
" พี่ฟ้า ฮือ อย่าทิ้งพี่ธีร์เลยนะคะ หนูขอร้อง ฮึก ให้หนูทำอะไรก็ได้ " ผมมองธัญที่วิ่งมาดักหน้าผม ยกมือขึ้นพนมและร้องไห้จนตาแดงไปหมด
" พูดอะไรน่ะ " ผมที่พยายามจะลืมเรื่องนี้ไปนั้น แท้ที่จริงแล้ว ผมไม่เคยลืมมันได้เลย ผมเจ็บปวดจนจะตายอยู่แล้ว ผมทรมาน ผมเหมือนกำลังจะตายจากรักที่จบลงแบบนี้
" พี่ธีร์ ฮึก ร้องไห้ ตั้งแต่หนูเกิดมา ฮือ พี่ชายไม่เคยร้องไห้ " ผมน้ำตาไหลทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด ไอ้ธีร์ร้องไห้งั้นเหรอ แล้วทำไม ทำไมมึงถึงได้ทิ้งกูไป
" พี่ไม่ได้ทิ้งมัน ขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง " ผมเช็ดน้ำตาและเดินหนีไปจากตรงนั้น ขึ้นรถตู้และปิดประตูร้องไห้อยู่คนเดียวในนั้น
ผมรู้สึกถึงสัมผัสเบาๆ ที่กำลังลูบหลังของผมอยู่
" พี่เรียว ช่วยบอกผมที ว่าผมทำอะไรผิด " ผมร้องไห้และกอดพี่เรียวไว้แน่น ผมทรมานเหลือเกิน ผมไม่รู้อะไรเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี
" ธีร์บอกเลิกเราจริงๆ เหรอ " พี่เรียวถามผมเบาๆ
" ครับ ผมไม่รู้อะไรเลย อยู่ดีๆ มันก็บอกว่าเราเลิกกัน " ผมสะอึกสะอื้น ผมไม่ค่อยร้องไห้บ่อยนัก นี่เป็นปีแรกที่ผมรัองไห้ และหนักมากซะด้วย
" พี่ว่าธีร์น่าจะเข้าใจอะไรผิดมากกว่านะ ทำไมไม่ลองคุย... "
" ไม่!! " ผมพูดเสียงแข็ง มันเป็นคนทำแบบนี้กับผม มันต้องสำนึกและคลานเข่ามาหาผมสิถึงจะถูก
" ฟา ก็เพราะเราก็เป็นแบบนี้ ปากแข็งจนได้เรื่องจริงๆ " ผมผลักพี่เรียว และเชิดใส่ทั้งๆ ที่น้ำตาไหลพราก
" ผมไม่ยอม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด! " นี่เป็นนิสัยแย่ๆ ของผม และมันก็จริง ผมถูกกระทำสารพัด ทำไมผมจะต้องไปง้อขอคืนดี มันเป็นคนตัดผมเอง มันบอกเลิกผมเอง ไอ้สารเลวนั่น
" พี่จะช่วยพวกเรายังไงดีนะ " พี่เรียวพูดและทำท่านวดขมับตัวเองอย่างปวดหัว
เวลาเลยเคลื่อนไปเป็นเดือน ผมในตอนนี้นั้นในที่สุดก็ได้ที่เรียนแล้ว ถึงจะเป็นมหา'ลัยที่ไม่ได้มีชื่อเสียงหรือใหญ่โต แต่มันจะสำคัญอะไร มันอยู่ที่เราต่างหาก ไม่รู้ใครกันนะที่เคยบอกผมไว้ ผมคิด ถึงมันอีกแล้ว
" น้องๆ คณะศิลปกรรมศาสตร์ เข้าแถวทางนี้ค่ะ " ผมมองรุ่นพี่ในชุดนักศึกษาที่กำลังส่งเสียงเรียกน้องๆ ปีหนึ่งให้มารวมตัวกัน ซึ่งไม่ได้มีแต่คณะผมเท่านั้น แต่ทุกๆ คณะ กำลังเข้าแถวเรียงยาว เพื่อเตรียมทำกิจกรรมต่อไป
ตอนนี้ผมที่เป็นน้องใหม่ป้ายแดงนั้น ก็ถูกบังคับให้มาเข้าค่อยพักแรมเพื่อทำกิจกรรมรับน้อง แล้วทำไมจะต้องออกมานอกสถานที่ฟะ แถมเป็นในป่าอีกนะ ทั้งยุงทั้งฝุ่น โอยจะเป็นลม
ผมมองนักศึกษาปีหนึ่งร่วมรุ่นที่นั่งเรียงแถวกันด้วยหน้าตาซื่อๆ ผมหวังว่าผมคงจะได้เพื่อนสักคน ถ้าเป็นสาวๆ ก็คงจะดีมาก
' มึงเห็นน้องคนนั้นป่ะ หล่อชิบหาย หล่อแบบกูเกือบลืมหายใจ '
' คณะไหนวะ '
ผมหูผึ่งทันทีที่ได้ยินรุ่นพี่สาวสวยสองคนกำลังพูดคุยกัน แหม ไม่ต้องชมกันขนาดนั้นก็ได้ จริงๆ ผมก็รู้ตัวอยู่นะ ผมยิ้มน้อยๆ และยืดอกอย่างภาคภูมิใจ เพราะเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว ในลานนี้ไม่มีใครรัศมีสู้ผมได้หรอก ก็คนมันหล่ออ่ะ ทำไงได้
' คณะแพทย์ '
ผมห่อเหี่ยวทันที โธ่ พี่ครับ มันจะมีใครที่จะหล่อเกินผม ตาถั่วแน่ๆ แบบนี้
' ไม่รู้หลงมาจากไหน เห็นเขาว่าสอบได้คะแนนสูงสุดทุกวิชาเลยนะ '
' เอ้า แล้วมาเข้านี่ทำไมวะ '
ผมชะงักทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เหอะๆ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่มีทาง ผมส่ายหัวไปมา บ้าไปแล้ว ระดับมันสมองแบบมัน ไม่มีทางมาที่นี่หรอก
" คือ พี่ครับ " ผมยกมือขึ้นเรียกพี่สาวคนหนึ่งที่ยืนจัดของอยู่
" ครับ ว่าไงหนุ่มน้อย " ผมยิ้มหวานทันที คนนี้สวยแฮะ
" คือ ห้องน้ำไปทาง... "
" เดี๋ยวพี่พาไปเอาไหม " ผมหุบยิ้มลงทันทีที่มีไอ้รุ่นพี่ตัวผู้เสนอหน้าเข้ามาและได้ยินเสียงโห่ฮาอีกยกใหญ่ ผมก็รู้แหละนะว่าจะเจออะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้
" เฮ้ย มึงอย่าแกล้งน้อง " ผมมองพี่สาวคนสวยที่กำลังปกป้องผม
" แกล้งที่ไหนล่ะ กำลังจะช่วยต่างหาก " ผมมองกลุ่มรุ่นพี่ผู้ชายที่กำลังจ้องมองผมตาเป็นมัน ฮึ่มม เดี๋ยวเถอะมึง ให้กูหาพวกได้ก่อนเถอะ ผมที่คิดแบบนั้นก็นึกถึงไอ้เกลอสองคนของผมทันที
ตอนนี้ไอ้นนกับไอ้เนมนั้นเรียนที่มหา'ลัยอีกที่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ไกลจากที่ผมเรียนหรอก ไอ้นนนั้นยอมโดนพ่อมันเฆี่ยน เพื่อที่จะได้อยู่กับเมียมันเลยทีเดียว
ไอ้เนมเล่าให้ผมฟังว่า ที่มันโกรธไอ้นนอยู่ช่วงหนึ่งนั้น ไม่ใช่เพราะมันเกลียดไอ้นน แต่มันโกรธที่ไอ้นนจะไปเรียนที่ไกลๆ แต่เสือกไม่บอกก่อนต่างหาก ไอ้นี่แม่งก็ปากแข็งเหมือนผม แต่ในที่สุดมันก็ยอมรับไอ้นน และพวกมันก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ผมดีใจกับพวกมันนะ
ในวันปัจฉิมนั้น วันที่ผมร้องไห้ที่ร้านหมูกระทะ ผมไม่ได้พูดบอกอะไรพวกมัน เพราะผมพูดไม่ออก ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้นทั้งคืน และพวกมันก็อยู่เป็นเพื่อนผม พวกมันให้กำลังใจผม พวกมันอยู่เคียงข้างผมเสมอ ผมรักพวกมันมาก ถึงพวกเราจะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่พวกเราก็เจอกันได้เสมอ นี่เป็นเรื่องที่ทำให้ผมยิ้มได้ หลังจากที่ระทมทุกข์มานาน
ผมเดินมาเข้าห้องน้ำและไม่สนใจเสียงผิวปากกวนตีนของไอ้พวกรุ่นพี่พวกนั้น และไม่ใช่แค่รุ่นพี่ ผมสังเกตว่ามีปีหนึ่ง หลายคนที่แอบมองผมเช่นกัน แบบนี้ผมจะรอดไหมนะ แล้วอาบน้ำรวมกูจะทำยังไงละเนี่ย
ผมเดินมาที่อ่างล้างมือ และวักน้ำขึ้นล้างหน้าล้างตาซะหน่อย วันนี้แดดร้อนมาก สงสัยต้องลงครีมกันแดดเพิ่มแล้วมั้ง
' กริกๆๆๆ '
ผมมองเสียงแปลกๆ ที่ดังขึ้นที่พื้น ใกล้ๆ กับที่ผมกำลังยืนอยู่ ผมมองแหวนวงหนึ่งที่กำลังกลิ้งอยู่บนพื้น และหยุดลงที่รองเท้าของผม
ผมมองไปที่ห้องน้ำห้องหนึ่งที่ยังคงปิดประตูอยู่ สงสัยเจ้าของคงอยู่ในห้องนั่นแหละ ผมก้มลงและหยิบแหวนสีเงินวงนั้นขึ้นมา ซึ่งมันค่อนข้างหนัก แบบนี้ทองคำขาวสินะ ผมรู้สึกว่ามันดูคุ้นตาแปลกๆ ผมจ้องมองมันใกล้มากขึ้นอีกนิด...
" ขอโทษครับ แหวนของผม... " ผมชะงักจ้องมองภาพตรงหน้า ผมถือแหวนวงนั้นไว้ในมือ และรีบขว้างมันออกไปใส่คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ผมวิ่งออกมาจากห้องน้ำนั้นสุดชีวิต เป็นไปไม่ได้ ทำไมกัน ทำไมถึงอยู่ที่นี่
ผมนั่งลงที่เดิมเพลิงก้มหน้าลงกับหัวเข่า ผมพยายามลืมใบหน้านั้น ใบหน้าของคนที่ทิ้งผมไป ผมน้ำตาไหลออกมาช้าๆ แต่ไม่ใช่เพราะคนคนนั้น แต่บนแหวนนั่น แหวนที่มันไม่เคยถอดออกมา แหวนที่มันพกติดตัวไว้เสมอ
บนแหวนนั้น ด้านใน มีตัวอักษรสลักอยู่
F A - H
ตัวอักษรสามตัวเล็กๆ บนสิ่งของที่มันเก็บไว้ไม่เคยห่าง ผมเพิ่งได้รู้ ว่ามันหมายความว่ายังไง
" นาย " ผมรีบเช็ดน้ำตาและหันไปมองคนที่กำลังเรียกผมอยู่
" ผ้าเช็ดหน้าไหม " ผมมองผู้ชายที่นั่งข้างๆ ผม ที่กำลังยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้
" ไม่ เอ่อ ขอบใจนะ " ผมที่ตอนแรกก็กะว่าจะปฏิเสธ แต่เมื่อผมมองไปยังกลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งแถวที่ห่างออกไป ผมก็ได้เห็นไอ้หอกนั่น ที่เพิ่งเดินมาและนั่งลงในแถวไกลๆ เหอะ กูอยากถลกหนังหน้ามึงจริงๆ
ผมหยิบผ้าเช็ดหน้านั้น และขยำกำแน่นในมือ ฮึ่มม โกรธมาก อยากทำร้าย อยากทำลายชีวิตคนอื่นนน
" ฮ่ะๆ นายน่ารักจัง " ผมมองไอ้คนตรงหน้าที่กำลังยิ้มหวาน นี่มึงไม่ได้ดูอารมณ์กูเลยเหรอ
ผมมองไอ้คนข้างๆ นี่ และพิจารณาดูดีๆ หน่วยก้านใช้ได้ กล้ามแขนเป็นมัดๆ หน้าตา หล่อน้อยกว่าผมนิดนึง ดูนิสัยน่าจะดีมั้ง ถ้าดูจากเมื่อกี้ิ เอาวะ ตีสนิทสักคน หาพวกเอาไว้ไม่เสียหาย เผื่อมันจะช่วยผมได้
" ชื่อฟา " ผมพูดและยื่นมือออกไปให้มันจับ
" ผมจุนฮะ เรียกคังจุนก็ได้ อายุ 18 ปี พ่อผมเป็นคนเกาหลี แม่เป็น... "
" ดีจุ่น " ผมพูดตัดบทมัน แม่งพูดมากชิบน่ารำคาญ
" จุนครับ " ผมมองมันที่กำลังส่งยิ้มหวานอีกระรอก พอสักทีกูจะเบาหวานแดกตายแล้ว
' น้องคนนั้นไง โอยกูจะเป็นลม '
' หล่อมากกก กรี๊ด '
ผมเบะปากมองพวกรุ่นพี่ผู้หญิงที่กำลังจ้องมองไอ้นักศึกษาแพศยาตาเป็นมัน ความรู้สึกของผมนั้นหลากหลาย ผมรู้สึกอุ่นใจเล็กๆ ข้างในหัวใจ เพราะว่ามันอยู่ที่นี่งั้นเหรอ ผมกำลังดีใจที่ได้เจอมันใช่ไหม แต่ผมก็ไม่อยากใจอ่อนหรอก มันทำผมเจ็บมาก ผมจะต้องใจแข็งเข้าไว้ มันอาจจะไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วก็ได้ เพราะตลอดเวลาที่ผมอยู่คอนโดนั้น มันก็ไม่เคยกลับมาหาผม ไม่เคยมาเลยสักครั้ง ไม่ว่าผมจะเฝ้ารอมันแค่ไหน
" คนสวย น้ำไหมครับ " ผมเหลือบมองแก้วน้ำที่ร่อนอยู่ตรงหน้าผม หนอย
" สวยพ่อง " ผมพูดเบาๆ และทำเป็นไม่สนใจ
" ปากดีด้วยวะ ไม่รู้จะใช้ปากเก่งไหม " ผมมองพวกรุ่นพี่ที่โห่ฮา และทำท่าหัวเราะชอบใจ เดี๋ยวนะ ผมว่าผมจำมันคนนึงในคนกลุ่มนั้นได้ ไม่จริงนะ นี่มันอะไรกันวะเนี่ย
" ไอ้ธีม เด็กมึงปากดีชิบหาย " ผมก้มหน้าลงต่ำ ธีมงั้นเหรอ นี่ผมเลือกเรียนผิดที่จริงๆ สินะ
ผมมองพี่ชายไอ้แฟนเก่าของผมที่กำลังเดินเข้ามาและมองผมด้วยความประหลาดใจ
" นี่เรื่องจริงเหรอเนี่ย ลัคกี้ " นี่มันเวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย
" ผมว่าพวกพี่พูดแหย่แรงไปหน่อยนะ ฟาเขาเป็นผู้ชายนะครับ ทำตัวน่ารังเกียจ " ผมมองไอ้จุ่นเพื่อนใหม่ผมที่พูดด่ารุ่นพี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
" เหอะ ทำเป็นปากดี มึงก็อยากจะงาบเหมือนกันละสิ "
" เฮ้ยๆ พวกมึงไปคุมทางโน้นป่ะ " ผมมองรุ่นพี่ผู้หญิงไซส์ยักษ์คนหนึ่งที่เดินมาและชี้หน้าด่ากลุ่มผู้ชายเสียงดัง อื้อหือ ซาบซึ้งใจสุดๆ
ผมยิ้มหน้าบานและแลบลิ้นให้ไอ้พี่ธีมที่กำลังถูกเพื่อนๆ ลากไป เป็นไงละมึง ทำเป็นเก่ง ก็แพ้ปากผู้หญิงอยู่ดีแหละ
" ขอบคุณนะครับ พี่คนสวย " ผมพูดพลางส่งยิ้มหวาน
" แหม ไอ้ตัวเล็ก ปากหวานนะเรา ถ้ามันทำอะไรบอกพี่ พี่จัดการเอง "
" คร๊าบบ " ผมยังคงส่งยิ้มให้ทัพหน้าของผม แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย
" ฟา นายเป็นผู้ชายใช่ไหม " ผมหันควับทันทีที่ถูกถามแบบนั้น มึงง ไอ้จุ่น ถามแบบนี้หมายความว่าไงฟะ
" ก็ผู้ชายดิ จะดูไหม "
" ดู เฮ้ย ไม่ใช่ คือแบบว่าเอาจริงๆ นะ นายดูดีมากเลยอ่ะ แบบพวกนักร้องเกาหลี ที่หน้าสวยๆ อ่ะ เลยสงสัย " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยืดทันที มึงนี่ตาดีแท้
" กูผู้ชาย เกลียดผู้ชาย " ผมพูดเน้นคำว่าเกลียด และหันไปมองไอ้ตัวที่กำลังนั่งทำหน้าเคร่งเครียดอีกห้าแถวถัดไป ถึงมันจะไม่ได้มองมาทางผมก็เถอะ
" ฮ่ะๆ โอเค " ไอ้จุ่นยิ้มหวานหยดย้อยอีกระลอกอย่างเป็นมิตร
หลังจากนั่งตากแดดหน้าดำนั้น ในที่สุดก็ได้เข้าร่มสักที ผมมองดูตัวเลขที่จับสลากได้ในมืออย่างเหนื่อยหน่าย แม่งให้แบ่งทีมอีก แต่ก็นะ ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว เพราะกูไม่มีเพื่อนสักคน
" เย้ ได้อยู่กับฟาด้วย " ผมมองไอ้จุ่นที่วิ่งเข้ามาหา และมอง...
แม่งเอ้ย กูอยากเปลี่ยนกลุ่ม ผมเดินหนีไอ้หอกธีร์ทันทีที่มันเดินเข้ามารวมกลุ่มด้วย แต่มันก็ไม่ได้เข้ามาใกล้ผมหรอก ผมแอบมองมันที่ยืนอยู่คนเดียวด้วยสีหน้านิ่งเฉย เหอะ ผมอยากกลับบ้านชะมัด ไอ้กิจกรรมบ้าๆ นี่เมื่อไหร่จะจบสักทีฟะ
หลังจากจับสลากแบ่งกลุ่มเสร็จแล้ว ผมก็เดินเป็นแถวตอนเรียงหนึ่งเพื่อเข้าฐานต่างๆ ผมมองพระอาทิตย์ที่ส่องแสงแรงกล้า เฮ้อ มันมีกี่ฐานกันวะเนี่ย หิวข้าวแล้วนะ
ผมเดินมารั้งท้ายขบวนกับไอ้จุ่น มองไอ้หัวหน้าทีมที่ถูกเลือกโหวตโดยอัตโนมัติ เหอะ ไม่ว่ามันจะไปที่ไหน ก็ไม่แคล้วต้องเป็นหัวหน้าสินะ ก็แม่งราศีผู้นำจับขนาดนั้น ก็ไม่แปลกหรอก
และในที่สุดก็ถึงฐานแรก ผมมองพวกรุ่นพี่สาวในฐานที่มองไอ้ธีร์ตาเป็นมัน ไม่ใช่แค่รุ่นพี่ แต่พวกสาวๆ ในกลุ่มก็แทบจะงาบมันลงไปแดกเช่นกัน
" ฐานนี้ไม่มีอะไรมาก แค่ทุกคนต้องแดนซ์จนกว่าพี่ๆ จะพอใจ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ตั้งท่าเตรียมแดนซ์ทันที มาเลยไอ้แบบนี้น่ะถนัดนัก แต่เดี๋ยวนะ ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนตัวแข็งทื่อ ทั้งๆ ที่เพลงเริ่มขึ้นแล้ว ซึ่งก็เป็นเพลงง่ายๆ ที่ท่าแปลกๆ พวกพี่นั้นจะร้องให้ฟังก่อน และให้พวกเราร้องตาม ซึ่งก็เคยได้ยินอยู่ ทั้งไก่ย่าง ทั้งนกกระยางถ่างขา และอะไรอีกหลายๆ อย่าง และก็เหมือนเดิม ไอ้หอกธีร์ยังคงยืนแข็งทื่อไม่ออกท่าทางใดๆ ทั้งๆ ที่ผมนั้นเต้นกระพือมากกว่าใครๆ แม่งจะผ่านไหมเนี่ย
" ผ่านค่าา เต้นกันดีมากเลย " ผมมองรุ่นพี่ที่ทำตาเล็กตาน้อยมองมัน แหม แค่มันยืนหล่อก็ผ่านเลยเนอะ หมั่นไส้ว่ะ
" มีคนกินแรงเพื่อน ให้เต้นใหม่เถอะครับ " ผมพูดด้วยใบหน้ากวนบาทา ไม่ได้มองหน้ามัน และผมพูดเรื่องจริ๊ง
" ไม่ได้เคร่งขนาดนั้นหรอกจ้า " อ่าว โถๆ แม่งเข้าข้างมันเฉย แบบนี้จะให้เชื่อถือได้ยังไงละเนี่ย
" ฟารู้จักหัวหน้ากลุ่มเหรอ " ไอ้จุ่นถามขึ้นขณะเดินเปลี่ยนฐานต่อไป
" ไม่รู้ กูไม่รู้จักมัน " ผมรีบพูดออกมาเสียงดัง แม่งทำไมถึงถามวะ
" นายรู้จักธีร์จริงเหรอ " นั่นไงล่ะ พวกผู้หญิงที่อยู่ท้ายๆ แถวหันมาถามผมอย่างตื่นเต้น
" ก็บอกไม่รู้ไง " ผมพูดพลางทำหน้าบูด
" โธ่ เสียดาย ธีร์ไม่ยอมพูดกับใครเลย คนอยากรู้จักกันจะตาย " ผมเลิกคิ้วขึ้น อย่างนั้นหรอกเหรอ แต่ก็ไม่แปลกหรอก ที่โรงเรียนเก่ามันก็แบบนี้ ทำเป็นหยิ่ง ขี้เก๊ก ขี้บ่น...
ผมที่คิดแบบนั้นก็คอยแต่จะนึกถึงเรื่องเก่าๆ อีกแล้ว มันชอบบ่นผม แต่ก็ทำให้ทุกอย่างให้ผม มันชอบทำอะไรเกินตัว เวลาตั้งใจแล้วก็จะจริงจังกับทุกสิ่ง มันไม่เคยยุ่งวุ่นวายกับใคร แต่กับผมแล้ว มันจะชอบมาขลุกอยู่กับผม พวกเราไม่เคยต้องห่างกัน ผมชอบมองมันที่กำลังทำครัว มันทำกับข้าวอร่อยมาก มันชอบ...
ผมที่เดินอยู่นั้นก็หยุดเดินไปดื้อๆ ผมมองมันที่กำลังเดินอยู่หน้าแถว มันไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด แล้วทำไมกัน ทำไมมึงถึงใส่แหวนที่มีชื่อกูอยู่
" ฟา! " ผมมองไอ้จุ่นที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
" มีอะไรเหรอ จะเป็นลมหรือเปล่า " ไอ้จุ่นพูดพลางควักยาดมออกมา
" กูไม่เป็นไร " จริงๆ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนั่นแหละ ผมเดินอย่างไร้เรี่ยวแรง ผมอยากกลับ ผมไม่น่ามาอยู่ที่นี่เลย
ผมมองแถวที่กำลังเดินต่อไป และตัดสินใจนั่งลงที่ใต้ร่มไม้ใกล้ๆ ผมรู้สึกแย่อีกแล้ว ผมไม่อยากเห็นหน้ามันเลย
" เป็นอะไร " ผมชะงักทันทีที่เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง และพบว่าคนที่ทำให้ผมอ่อนแรงแบบนี้ มันกำลังยืนอยู่ตรงหน้า
ผมจ้องมองมันที่สีหน้านิ่งเฉย ในแววตาของมันดูสงบและเยือกเย็น เหมือนดั่งตอนที่ผมเจอมันและได้คุยกับมันครั้งแรกในคาเฟต์หลังโรงเรียน
" ฟาดูจะไม่ค่อยสบาย " ไอ้จุ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมนั้นก็พูดตอบแทนผมทันที
" ไม่ได้ถาม " ไอ้ธีร์หันไปทำหน้าตาน่ากลัวมองไอ้จุ่น ทำไมมึงจะต้องดุคนอื่นด้วยวะ
" เป็นตระคริว ขอพักแปบ " ผมพูดและหันหน้าหนีไปทางอื่น ถ้าผมด่ามันตอนนี้คงไม่ดีเท่าไหร่ เพราะไอ้จุ่นไม่รู้เรื่องผมกับมัน
" นายไปก่อนเลย เดี๋ยวผมจะอยู่กับฟา... "
" ไม่ต้อง! " ไอ้จุ่นพูด และโดนตวาดใส่ทันที ผมมองไอ้จุ่นที่เริ่มขมวดคิ้วและทำหน้าไม่พอใจไอ้ธีร์
" นายมีอะไรกับผมป่ะ พูดจาน่าโมโหชะมัด " ไอ้จุ่นค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและจ้องมองไอ้ธีร์อย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้จุ่นนั้นตัวเตี้ยกว่าไอ้ธีร์เล็กน้อย แต่เดี๋ยวนะ ผมขมวดคิ้วจ้องมองไอ้ธีร์ มันผอมลงหรือเปล่านะ ผมจำได้ว่า เมื่อก่อนมันตัวใหญ่กว่านี้
" ไม่มี แต่อยากมีก็จัดให้ได้ " ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำท่าหาเรื่องคนอื่นเต็มที่ นี่มันไม่ใช่นิสัยมึง มึงเป็นบ้าไปแล้วหรือไง
" น้องๆ ทำอะไรกันคะ เดินต่อไปค่ะ พวกพี่ๆ รออยู่ที่ฐานต่อไป " ผมมองรุ่นพี่คนหนึ่งที่วิ่งมาเร่งพวกเรา
" มึงไปก่อนเถอะ เดี๋ยวกูตามไป " ผมพูดบอกไอ้จุ่นที่กำลังจ้องมองไอ้ธีร์ ผมไม่เข้าใจเลย ไอ้ธีร์มันโมโหอะไรของมัน
" ไปได้แล้ว " ผมมองไอ้ธีร์ที่พูดเสียงดังบอกไอ้จุ่นและเดินออกไป
ผมมองมันที่เดินออกไปไกล ถ้าเป็นมันเมื่อก่อน มันคงจะไม่ยอมทิ้งผมเอาไว้แน่ ผมนึกถึงใบหน้าของมันตอนที่คิดว่าผมกำลังร้องไห้ มันรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาและทำสีหน้าที่บ่งบอกว่ามันเป็นห่วงผมมากแค่ไหน ซึ่งตอนนั้น ผมดีใจมากเหลือเกิน ผมอมยิ้มทันทีที่คิดถึง แต่มันคงไม่มีอีกแล้วสินะ
ผมคงไม่มีวันได้เห็นสีหน้าแบบนั้นของคนที่รักผมอีกแล้ว
-
แล้วอีตัวก่อเรื่อง มันหายไปไหนฟะ :m16:
-
:เฮ้อ: มาม่าอืดเต็มถ้วยอย่าปากแข็งเล้ยยยรีบๆคืนดีแล้วก็หวานให้โลกรู้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาต่อไวมากก ดีใจจจ
เมื่อไหร่ธีร์จะเลิกเข้าใจผิดสักที
สงสารทั้งสองคน
ได้กันได้กัน เอ๊ย ดีกันดีกัน 555
รอตอนต่อไปน้าาา
-
ยังคงโลกร้อนต่อไป จะย้ายมาหากันทำไมในเมื่อไม่ทำอะไรๆให้ดีขึ้น แบบนี่กลับไปที่ๆมาเลย น่ารำคาญ
-
ยังคงโลกร้อนต่อไป จะย้ายมาหากันทำไมในเมื่อไม่ทำอะไรๆให้ดีขึ้น แบบนี่กลับไปที่ๆมาเลย น่ารำคาญ
เลิกกันปุ๊บดีกันปั๊บมันก็ไม่ใช่มั้งตัว ใจเย็นๆ เน้อ มันดีขึ้นแน่ๆ ไม่งอนกันนานหรอกจ้า
-
คนสร้างเรื่องมันหายไปไหนละ น่าตบจริงๆ
-
ถ้าเราจะตบน้องน้ำนี่จะผิดมั้ยนะหนูทำเรื่องไว้แล้วหายไปมันไม่ใช่นะคะ
-
ทิฐิสูงเว่อ คอเชิดแล้วได้อะไรวะเนี่ย ผิดหวังว่อยยย ละบอกธีร์คือไอ้เฮงซวยเนี่ย โมโห ดีกว่านี้ก็พระแล้วววปะ ตื่นค่ะ! แล้วนางทิฐิสูงขนาดนี้ อย่าบอกนะคะว่าคนง้อก็คือธีร์อะ :seng2ped: เอาเถอะ ยังไงซะถ้าไม่คิดจะแก้นิสัยเสียๆอันนี้ ยังไงก็ไปกันไม่รอดอยู่ดีเพราะพระเอกหล่อ เดี๋ยวก็มีคนมาชอบอีก :katai3:
-
ก็ถูกของฟานะที่ไม่คุยก่อน ฟาดูเป็นคนแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วบวกกับไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมจู่ๆธีร์ก็มาขอเลิกกัน เพราะธีร์ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่... อิตัวก่อเรื่องมันหายหัวไปไหนคะ จิกออกมาเคลียร์ซิ ทำคนอื่นเค้าร้าวฉานเนี่ย วุ่นวายเพราะเธอคนเดียว นังน้ำ นังตัวดี! /กลับมาคืนดีกันเร็วๆนะ ไม่งั้นจะเชียร์จุนฟาแล้ว
-
……
แหม๋น้องฟา สวยเลือกได้.
รักเขา แต่ก้อไม่ยอมลงให้.
น้องธี เอ่ยปากพูดสักนิด แล้วชีวิตจะสดใสน้าาาาา
…
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
…
-
โห ฟานี่นิสัยเสียมากมายอะ มีดีแค่หน้าตานะแบบนี้ ธีร์ชอบอะไรในตัวฟาอะ ถ้าชอบแค่รูปลักษณ์ ธีร์ก็ไม่ค่อยฉลาดเหมือนกันอะ
:katai1: คนไรวะ คิดถึงแต่ตัวเอง เข้าข้างตัวเองว่าดีแล้วถูกแล้ว คนอื่นผิดตลอด กรูถูกอยู่คนเดียว .. โคตรเกลียดคนแบบนี้อะ :fire:
-
แล้วนังน้ำไปไหนคะ ไม่มาเรียนที่เดียวกันเหรอ :hao7:
-
ด่าให้แหกก
-
คือเห็นหลายคนบอกว่าฟาทำไมถือทิฐิก็ลองเจออะไรจะคิดแบบที่พูดได้ไหมฟาเสียใจสร้างกำแพงให้กับตัวเอง :m15:
ธีร์ก็เงียบแล้วชาวบ้านจะรู้ไหมว่าคิดอะไรอยู่ :เฮ้อ:
ส่วนอิดอกทองน้ำทำคนชื่อน้ำเสียไม่พอหายไปอีกคันจนลืมคิดหน้าคิดหลังคันจนลืมพกสติไม่ใช่แค่ดอกทองแล้วละยิ่งกว่าโสยิ่งกว่าแรดอีก
อิน้ำเน่า"อิกาลี" จับตบจนกว่าชีจะสำนึกดีไหมไม่จำกัดความแรงความรัว :beat:
-
เข้าใจว่าดั้งเดิมของนิสัยฟาเป็นแบบนี้ เพราะความไม่รุ้ด้วบแหละแบบ บอกเลิกกูทำไมวะ แล้วทำไมกูต้องไปคุย อะไรประมาณนี้ เราว่าโอเคน่ะกับตอนนี้แต่ในอนาคตก็อยากให้ฟาปรับนิสัย ทิฐิไม่ได้ให้อะไรกับใครเลยอีกทั้งยังเป็นผลเสียต่อตัวเองอีก ธีร์ก็สมควรโดนอยู่อ่ะ แบบไม่ฟังบ้าบอไรเลย ถ้าเราเป็นฟาเราก็โกธร ยิ่งรู้ว่าหึงน่ะ จะทำให้หึงจนเป็นบ้าเลย
-
ธีร์ตามฟามาแน่นอน คือเขาก็รักของเขานั้นแหละ นุ้งฟาก็เสน่ห์แรงเกิ๊นน
ปล.ขอหน่วงกว่านี้อีกค่ะ555555
-
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก มาต่ออีกนะคะ :mew1:
-
คือเห็นหลายคนบอกว่าฟาทำไมถือทิฐิก็ลองเจออะไรจะคิดแบบที่พูดได้ไหมฟาเสียใจสร้างกำแพงให้กับตัวเอง :m15:
ธีร์ก็เงียบแล้วชาวบ้านจะรู้ไหมว่าคิดอะไรอยู่ :เฮ้อ:
ส่วนอิดอกทองน้ำทำคนชื่อน้ำเสียไม่พอหายไปอีกคันจนลืมคิดหน้าคิดหลังคันจนลืมพกสติไม่ใช่แค่ดอกทองแล้วละยิ่งกว่าโสยิ่งกว่าแรดอีก
อิน้ำเน่า"อิกาลี" จับตบจนกว่าชีจะสำนึกดีไหมไม่จำกัดความแรงความรัว :beat:
น้ำเน่า มีคะแนนโหวดอยากตบสูงจริงๆ
-
KING ที่ 35 หัวใจที่ยังรัก
ผมยังคงนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ มองกลุ่มอื่นๆ ที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมา แบบว่า หนีกลับซะเลยดีไหม ถ้าบอกพวกพี่ๆ ว่าผมถูกเรียกตัวกลับบ้านด่วน อะไรแบบนี้ เขาจะเชื่อกันหรือเปล่านะ
และอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกเบื่อซะเหลือเกิน ตอนนี้ผมนั้นถูกบังคับจากมหา'ลัย ผมไม่สามารถอยู่หอนอกได้ในปีหนึ่ง ผมถูกบังคับให้ไปลงชื่อเพื่ออยู่หอใน ซึ่งคนที่มีเพื่อนก็แล้วไป ถ้าจับกลุ่มกันได้ 4 คนก็โอเค แต่ผมที่ไม่มีเพื่อนสักคน เลยต้องสุ่มดวงเอาว่าจะได้อยู่กับใคร
ผมยกมือขึ้นเหนือหัวภาวนาด้วยใจอย่างหวาดหวั่น จะเป็นใครก็ได้ ใครก็ได้จริงๆ ยกเว้นไอ้หอกหน้าตึงนั่น ผมไม่อยากจะต้องนอนมองหน้ามันอีกแล้ว
และผมก็คิดอีกว่า การอยู่หอใน มันก็เหมาะอยู่ เพราะมหา'ลัยไม่ได้เรียนเหมือนตอนมัธยมอีกแล้ว เดี๋ยวเรียนเช้าบ้าง เรียนบ่ายบ้าง เรียนเช้าแล้วเว้นสองชั่วโมงไปเรียนบ่ายอะไรแบบนี้ เฮ้อ จริงๆ มันก็ดีนะ แต่การที่ผมอยู่คอนโดมันก็ไม่สะดวกจะมาเรียนจริงๆ นั่นแหละ แต่พี่ๆ บอกว่าอยู่หอในแค่ช่วงแรกๆ เพื่อทำกิจกรรมก็พอ แล้วพออะไรเข้าที่เข้าทาง ก็ย้ายออกไปหอนอก หรือจะกลับไปอยู่คอนโดก็ได้ เอาแบบนั้นแหละ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีละกัน
" น้องฟา " ผมเงยหน้ามองคนที่กำลังเรียกผมมันที เฮ้อ ไม่เจอน้องก็เจอพี่ แม่งอยากฆ่าพวกมันสองพี่น้องจริงๆ
" ทำอะไร ไม่สบายพี่พากลับไปดีไหม " ผมมองพี่ธีมที่นั่งลงข้างๆ ผม
" ทำไมพี่ถึงเรียนที่นี่อ่ะ " ผมถามพลางหน้ามุ่ย มหา'ลัยที่ดีกว่านี้ก็ตั้งเยอะตั้งแยะ
" ทำไมเหรอ " พี่ธีมถามพลางทำหน้างงๆ
" น้องพี่ด้วย ทำไมมันถึงมาเข้าที่นี่ " นี่เป็นสิ่งที่ผมสงสัยสุดๆ
" อ่อ ถ้าเรื่องธีร์ละก็ พี่ไม่รู้เหมือนกัน ธีร์ทำตามใจตัวเองตลอดนั่นแหละ ลอนดอนก็ไม่ยอมไป มหา'ลัยอันดับหนึ่งมันก็ไม่สน อยู่ดีๆ ก็บอกจะเข้าที่เดียวกับพี่ ทำเอาคุณพ่อไม่ยอมพูดด้วยมาเป็นเดือนแล้ว " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วทันที มันทำอะไรของมันนะ เมื่อเดือนก่อนมันยังดีใจที่จะได้เข้าที่ดีๆ อยู่เลย
" แต่เราน่ะ กำลังดูถูกที่นี่ใช่ไหม ที่นี่ไม่ใช่แบบที่เราคิดหรอกนะ ถ้าจัดอันดับดีๆ ก็อยู่ต้นๆ เลยล่ะ " ผมเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" จริงดิ " ไอ้พี่เรียว นี่อย่าบอกนะว่า หลอกผมให้มาเข้าที่นี่เหรอเนี่ย ฮึ่มม
" จริง " พี่ธีมพูดพลางหัวเราะท่าทางของผม
' พี่คนนั้นหล่อมาก '
' คล้ายธีร์เลยอ่ะ '
' พี่น้องกันหรือเปล่านะ '
ผมเหลือบมองพวกปีหนึ่งกลุ่มอื่นๆ ที่เดินผ่านมา นี่เพิ่งไม่ทันไรไอ้หอกนั่นก็ดังอีกแล้ว หมั่นไส้
" เออ นี่เรากับธีร์น่ะโกรธกันเหรอ พี่เห็นมันทำตัวแปลกๆ " พี่ธีมถามพลางยิ้มหวาน
" มันเหี้ย " ผมพูดสั้นๆ และไม่อยากพูดต่อ
" ฮ่าๆๆ งอนกันเป็นเด็กๆ ไปได้ " ตลกกับผีสิ แล้วก็ไม่ได้งอนโว้ย
" พี่จีบนะ ได้ไหม " หะ ผมขยับตัวหนีทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แกเอาอีกแล้วเรอะ บอกไม่ฟังจริงๆ
" ผมไม่ชอบผู้ชาย เคยบอกแล้วนิ " ผมพูดพลางทำหน้าเบื่อหน่าย
" โธ่น้องฟา เปิดใจหน่อยสิ " ผมส่ายหน้าไปมาจนแก้มสั่น
" อย่างน้อยก็แกล้งๆ ก็ได้ เพราะว่าเพื่อนพี่อ่ะ มันก็เล็งเราอยู่ มันจะทำอะไรพี่ก็ไม่รู้นะ เป็นแฟนพี่ พี่ปกป้องเราได้ " ผมมองไอ้พี่ธีมที่ไม่ได้ยิ้ม นี่เอาจริงเหรอเนี่ย
" เพื่อนพี่ พี่ก็ช่วยพูดหน่อยสิ ว่าห้ามยุ่งกับผม " ผมพูดพลางเขย่าแขนไอ้พี่ธีมอย่างลืมตัว
" ถ้าสนิทกัน มันก็ได้อยู่ แต่ที่นี่รวมรุ่นพี่หลายคณะ บางคนพี่ก็ไม่รู้จัก ไม่สนิทด้วย แล้วจะให้พี่พูดยังไงล่ะ แถมพี่อยู่ปี 3 พวกพี่ปี 4 โหดๆ กว่าพี่ก็มี "
" เฮ้อ น่าเบื่อชะมัด " ผมนั้นเมื่อก่อนไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้นเพราะมีเพื่อนอยู่ ยิ่งไอ้นน ผมยิ่งอุ่นใจ แต่ตอนนี้ผมหัวเดียวกระเทียมลีบ ผมรู้สึกกลัวเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ผมนึกถึงคืนนั้น และรู้สึกใจสั่นเสมอ ขนาดคนที่ผมคิดว่าจะไม่มีวันทำร้ายผม มันยังทำผมได้ลงคอ
" หายหรือยัง นายกำลังถ่วงคนอื่น " ผมเงยหน้ามองคนอีกคนที่เดินเข้ามาตรงหน้า ผมรู้สึกแปลกใจเล็กๆ นี่มึงกลับมาหากูเหรอ
" เอ้าธีร์ ไหงพูดกับเพื่อนอย่างนั้น ถ้าไม่สบายก็ให้เขาพักสิ " พี่ธีมพูดพลางลุกขึ้นยืนจับไหล่น้องชายไว้
" พี่ธีม เมื่อกี้ที่พูดขอบคุณนะครับ แต่ผมคงทนมีแฟนเป็นผู้ชายไม่ไหวหรอก " ผมลุกขึ้นตั้งใจพูดพาดพิงไอ้ตัวปากหมาใกล้ๆ
" อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธเลย ผ่านคืนนี้ไปให้ได้ก่อนเถอะ " ไอ้พี่ธีมพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ และเดินออกไป
" จะกลับไปรวมกลุ่มได้หรือยัง " ไอ้ธีร์ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย
" อย่าเสือกมาพูดกับกูอีก " ผมพูดและเดินหนีมัน
ผมเดินเซ็งๆ กลับมารวมกันที่ตึกรวมพล ตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวันแล้ว ดีหน่อยที่ได้กินข้าวในตัวอาคารกว้างและไม่ต้องไปเดินไปเอาข้าวเอง ผมนั่งลงที่โต๊ะยาวข้างๆ ไอ้จุ่น โต๊ะหลายโต๊ะถูกจัดไว้เป็นกลุ่ม และมีพี่ๆ เดินมาแจกข้าวให้ทุกๆ คนถึงที่ มีข้าวกล่อง มีนม มีขนม และน้ำ ก็เลี้ยงดีอยู่นะ
" เป็นไงมั่งฟา " ไอ้จุ่นพูดถามผมและยื่นขนมของตัวเองให้ผม มึงมันน่ารัก
" อืม ก็ดี " ผมพูดพลางเขี่ยข้าวไปมา
" ห้ามกินทิ้งกินขว้างนะน้องๆ ใครกินเหลือจะถูกทำโทษ " ผมมองไอ้รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม แล้วทำไมตอนพูดต้องมองหน้าผมด้วยนะ ผมไม่ได้กินทิ้งกินขว้างสักหน่อย ผมเหลือบมองพี่ธีมที่กำลังแจกข้าวให้น้องๆ ไอ้แบบนี้ที่พี่พูดถึงใช่ไหม ไอ้บ้านี่มันกำลังเล็งผมด้วยอีกคน
" เอาอะไรเพิ่มบอกพี่นะ " ผมมองพี่ธีมที่เดินเข้ามาและเอาขนมให้ผมอีก
" พี่ธีม " ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอีกด้าน อยู่ดีๆ มันก็เรียกพี่มันเสียงดังจนโต๊ะใกล้ๆ หันมามอง
" ว่าไง " ผมมองสองพี่น้องที่กำลังคุยกัน เหอๆ ผมมองคนแถวๆ นี้ที่จ้องมองสองคนนี้อย่างสนใจ ก็ใช่ล่ะ ออร่าต่างกับคนอื่นลิบลับ น่าหมั่นไส้ทั้งพี่ทั้งน้อง
" ตอนกลางคืนนอนรวมกันทั้งหมดหรือยังไงครับ " ผมขยับตัวตั้งใจฟังทันที ผมก็สงสัยเรื่องนั้นเหมือนกัน ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ
" เต้นท์ละ 2 คน กลางแจ้ง " ห๊าา ผมหัวใจเต้นตึกตัก ชิบหายแล้วกู
" จับคู่ยังไง " ไอ้ธีร์ถามต่อด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
" ก็กับเพื่อนนั่นแหละ หาคู่เอา " ผมถอนหายใจทันทีอย่างโล่งอก นึกว่าจะให้จับสลากซะอีก
" ไอ้จุ่น นอนกับกูนะ " ผมพูดพลางจับมือไอ้จุ่นที่ทำหน้างงๆ ไว้
" ได้เลย " ผมยิ้มแป้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" น้องฟา แล้วพี่ล่ะ " ผมเหลือบมองพี่ธีมที่รีบเดินมาหาทันที และถ้าผมมองไม่ผิด ไอ้ธีร์ที่กำลังกำช้อนในมือแน่น
" พี่ก็ไปนอนกับน้องชายพี่สิ " ผมบอกพี่ธีมพลางกินข้าวต่อไป
" เขาไม่ให้รุ่นพี่นอนกับน้อง " พี่ธีมพูดบอกผม
" อ้าว แล้วพี่จะมานอนกับผมเพื่อ " ไอ้บ้านี่พูดอะไรย้อนแย้งชะมัด
" ถ้าใครมุดเข้าเต้นท์น้องฟาจะทำไงล่ะ " พี่ธีมเดินมาพูดเบาๆ ข้างๆ หูผม ไอ้คนที่จะทำแบบนั้นมันก็แกนั่นแหละเฟ้ย หึ่ยย
ผมยังคงกินข้าวต่อไปสักพัก ที่ผมเลือกนอนกับคนที่เพิ่งรู้จักกันเนี่ย ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมนะ แต่ผมก็ไม่รู้จักใครแล้วอ่ะ ไม่สิ มีคนที่รู้จักอยู่ แต่ผมไม่นอนกับมันหรอก แล้วมันก็คงไม่อยากนอนกับผมด้วย ผมคิดและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังนั่งนิ่งๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ มันกินข้าวหมดแล้วเหรอ เหมือนมันไม่ได้แตะเลยด้วยซ้ำ แล้วผมจะห่วงมันทำไมละเนี่ย
" จุ่น กูไปเข้าห้องน้ำนะ " ผมพูดและรีบลุกทันที ไอ้ฟาๆ เลิกคิด เลิกสนใจมัน
ผมเดินมาที่ห้องน้ำหลังตึก ผมพูดบอกตัวเองหน้ากระจกในห้องน้ำ ผมรู้สึกแย่ ไปหมด ผมไม่น่าเลย ทำไมผมจะต้องมาเข้ามหา'ลัยนี้ นี่มันบ้าชัดๆ กลับไปผมจะด่าพี่เรียวให้สาสมเลยทีเดียว
' ดูแล้วฐานตอนกลางคืนวันนี้จะสนุกว่ะ ' ผมเหลือบมองรุ่นพี่กลุ่มเล็กๆ ที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ผมรีบเดินดิ่งเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆ และนั่งลงเงียบๆ
' ชื่ออะไรนะคนนั้น น้องฟา '
' น่ารักดี เอาคนนั้นแหละ '
' ตอนเดินฐานกลางคืนก็อุ้มเลย '
' ไอ้เชี่ย หนักไปอาจารย์จะเล่นเอา "
' อาจารย์มาสักคนที่ไหน '
ผมกำมือแน่น หนอยย ไอ้พวกถ่อย คิดจะเล่นกูจริงๆ สินะ เอาไงดีฟะ
' ก็อกๆๆ '
ผมตัวแข็งทื่อทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ห้องอื่นก็มีเยอะแยะ ใครวะ ผมที่ผวากับไอ้พวกรุ่นพี่โรคจิตนั่น ก็กลัวจนไม่กล้าเปิดประตู แต่อาจจะเป็นไอ้จุ่นก็ได้ ผมบอกมันไว้ว่าจะมาห้องน้ำ
" จุ่น " ผมลองส่งเสียงเรียกออกไปเบาๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
ผมลุกขึ้น และตัดสินใจว่าผมจะรีบเปิดประตูและพุ่งออกไป ถ้าความไวผมกินขาด ทันว่ะ ขืนนั่งอยู่แบบนี้ มันอาจปีนเข้ามาก็ได้
ผมที่คิดแบบนั้นก็สูดหายใจเข้าออกช้าๆ และเปิดประตูออกไปทันที แต่ภาพที่ผมเห็นนั้น ก็ทำให้ผมนิ่ง แทนที่จะวิ่งออกไป
" รีบไปรวมกลุ่ม กำลังจะไปกันแล้ว " ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่หน้าห้อง
" บอกว่าอย่าเสือกพูดกับกู " ผมพูดและเหลือบมองรุ่นพี่หน้าห้องน้ำที่หายไปแล้ว
" อย่านอนกับไอ้เกาหลีนั่น " ผมมองมันทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" มึงมีสิทธ์อะไรมาห้าม " ผมพูดเสียงดังด้วยความโมโห
" อยากเป็นเมียมันก็ตามใจ " ผมมองมันที่พูดและทำท่าจะเดินหนีออกไป
" ก็ดีกว่าเป็นเมียมึง " ผมมองมันที่หยุดชะงักทันที ปากเสียอีกแล้วไอ้ฟา แต่มันน่าโมโหนี่ อยู่ดีๆ ก็มาสั่งผมอีกแล้ว
" ขอให้สนุกละกัน " ผมมองมันที่เดินหนีไป ผมอยากจะร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ออก ผมอึดอัด ผมสับสนไปหมด ผมอยากตะโกนใส่หน้ามัน ผมอยากให้มันรู้ว่าผมเสียใจเรื่องของมันแค่ไหน แต่ก็ได้แต่เก็บมันเอาไว้ข้างในหัวใจ
ในช่วงบ่ายนั้นกิจกรรมต่างๆ ก็ยังคงดำเนินต่อไป ผมเงียบ เก็บตัวและไม่ค่อยพูดอะไรมากนัก ผมอยากให้วันคืนพวกนี้ผ่านไปเร็วๆ ผมแค่อยากจะเรียนอย่างเดียวเท่านั้น ไอ้เรื่องพวกนี้ ผมไม่อยากจะทำเลยสักนิด
ผมมองไอ้ธีร์ที่ดูเฉยชาและทำเป็นไม่สนใจผม ไม่ว่าจะกิจกรรมไหน ไม่ว่าต้องทำอะไรร่วมกันมากเพียงใด มันก็ไม่เคยมองผมเลย มันคงโกรธที่ผมพูดแบบนั้นในห้องน้ำ
" ฟา มีเรื่องจะบอกว่ะ " ผมมองไอ้จุ่นที่นั่งข้างๆ และกำลังทำหน้าเครียด
" อะไรวะ "
" น้องจุน อยู่อีกกลุ่มนึง มันก็ไม่มีคู่นอนด้วย " ผมตาโตทันทีและกระชากคอเสื้อมันทันที
" มึงจะทิ้งกูไม่ได้! " ผมเริ่มเครียดจริงๆ ซะแล้ว แบบนี้จะทำยังไงดีละโว้ย
" นั่นไง มาโน้นแล้ว " ไอ้จุ่นพูดและชี้คนคนหนึ่งที่เดินผ่านมาและรีบแตกแถววิ่งมาทันที
ผมมองน้องไอ้จุ่นที่วิ่งฉิวมากอดพี่ชายอย่างเต็มรัก นี่มันอะไรฟะเนี่ย
" พี่จุน คิดถึงอ่ะ " ผมเลิกคิ้วขึ้น อะไรแม่งจะรักกันขนาดนั้น หยะแหยงว่ะ และตอนนี้ผมแยกไม่ออกเลยว่าคนไหนไอ้จุ่นคนไหนน้องมัน ชิบหายล่ะ ฝาแฝดนี่หว่า
" ผมไม่ยอมนะที่พี่บอกว่าจะนอนกับคนอื่น แล้วจูอ่ะ พี่เอาจูไปไว้ไหน " ผมมันสองคนที่กำลัง เอ่อ กอดกันกลม เฮ้อ แบบนี้ผมจะแยกมันออกจากกันได้ยังไง ผมละปวดหัว
" นี่ไง ฟา เพื่อนใหม่พี่ " ไอ้จู๋ เอ้ยจูที่ได้ยินแบบนั้นก็หันควับมาจิกตาใส่ผมทันที แต่ผมที่จ้องมองมันนั้น ก็เห็นว่าสายตาของมันที่ตอนแรกเหมือนจะไม่ชอบใจ แต่ตอนนี้กลับค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นหวานเยิ้มซะงั้น
" น่ารัก " ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินแบบนั้น นี่เอ็งสองตัวนี่หน้าหม้อเหมือนกันเลยนะ
" ผมชื่อคังจูครับ เป็นน้องพี่จุน " ผมมองมือผมที่ถูกเขย่าไปมาจนผมหัวสั่นไปหมด
" พี่ครับ นอน 3 คนได้ไหม ขอรุ่นพี่ให้หน่อยสิ " ผมว่าผมเริ่มกลัวมันสองพี่น้องซะแล้ว
" คนนี้ของพี่ "
" ถ้างั้นก็ของจูด้วย "
" เอ่อ... " ผมมองมันสองคนที่กำลังเถียงกัน นี่มึงถามกูหรือยัง ถามสักนิดดีไหม ผมว่า แบบนี้ผมเละแน่นอน หาคู่ใหม่ดีกว่าแบบนี้
ในช่วงบ่ายนั้น กิจกรรมก็ยังคงดำเนินต่อไป ผมพยายามมองหาเพื่อนที่ผมพอจะรู้จัก ที่อาจหลงมาจากโรงเรียนเก่า และจริงๆ ที่เจอมันก็มีอยู่ แต่เป็นพวกห้องอื่นที่เคยมีเรื่องกับกลุ่มผมซะอีก โอ้ยย ทำไมต้องเป็นพวกมึงด้วยวะ และกิจกรรมร้องรำทำเพลง ทายปัญหา ทดสอบความสามัคคีก็ยังผ่านเข้ามาเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น และทุกๆ กิจกรรมก็ผ่านไปได้ด้วยคะแนนกลุ่มที่ดีสุดๆ เพราะมันสมองของทีมที่คอยนำและแก้ปัญหา ซึ่งพอเป็นแบบนี้พวกสาวๆ ก็ยิ่งดูจะรักหลงเทิดทูนมันไปใหญ่ เหอะ หงุดหงิดชะมัด
ในที่สุดก็ถึงเวลาอาหารเย็น ผมนั่งกินข้าวเย็นด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วยังไงดีวะเรื่องนอน ผมยังคงมองไปรอบๆ อย่างไร้หนทาง มันจะต้องมีใครสักคนสิวะ ถ้าผมนอนต้องคนเดียว รับรองไม่ใช่คนเดียวแน่ ไอ้พวกรุ่นพี่เวรนั่นมันต้องหาทางเข้าเต้นท์ผมแน่นอนไม่ต้องสืบ
" พี่ครับ " ผมเรียกรุ่นพี่ผู้หญิงที่เดินผ่านมาเบาๆ
" ว่าไงน้องฟา " พี่สาวคนนี้ที่รู้ชื่อผมไม่ใช่อะไรหรอกนะ เพราะทุกคนแขวนป้ายชื่อไว้นั่นแหละ
" คือ ถ้าผมไม่มีคู่ละครับ ผมนอนกับพวกพี่ได้ไหม " ผมพูดพลางส่งยิ้มหวาน
" แหม น้องฟา ถ้ามันได้พี่จะตอบรับเลยนะ " ผมมองรุ่นพี่ที่ทำท่าเขินผม คือพี่เข้าใจอะไรผิดไปเปล่าเนี่ย
" พูดแบบนี้พี่เขินแย่ " เอิ่ม เจ๊เขาเข้าใจผิดไปไกลเลยทีเดียว โอ้ยยย
หลังกินข้าวเสร็จ พวกเราก็ถูกเรียกมารวมกลุ่มกันเพื่อทำกิจกรรมรอบค่ำ ผมหน้ามุ่ยและพยายามเดินติดเพื่อนไว้ เพราะสิ่งที่ผมได้ยินตอนเข้าห้องน้ำนั้น ยังคงฝังใจอยู่ ผมจะต้องไม่พลาดหลงกับกลุ่ม ห้ามอยู่คนเดียว
ผมมองท้องฟ้าที่เป็นสีส้มและเริ่มกลายเป็นสีดำในเวลาต่อมา พวกเราได้แผ่นกระดาษใบ้คำและต้องตามหาสิ่งของที่พวกพี่ๆ ซ่อนไว้ แต่ยิ่งมืดทางเดินก็ยิ่งดูน่ากลัว ในป่านี้นั้นมีเพียงเชือกที่กั้นสองข้างทางไว้เพื่อไม่ให้พวกเราหลงไป
ผมถือไฟฉายในมือไว้แน่น และดึงเสื้อไอ้จุ่นไว้ เดินตามแบบติดๆ แบบไม่ให้คลาดสายตา ผมพยายามชะเง้อมองหัวแถวเป็นบางครั้ง และเห็นว่าไอ้ธีร์ที่เป็นหัวแถวก็กำลังถูกดึงอยู่เช่นกัน แหม พอมืดหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะสาวๆ ผมเบะปากหมั่นไส้ และเดินต่อไป
พวกเรายังคงเดินต่อมาเรื่อยๆ เกาะกลุ่มกันไว้แน่น ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนกำลังถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา แต่คงไม่มีอะไร น่าจะเป็นพวกกำดักของพวกรุ่นพี่มากกว่า
' ครึกๆๆ ' ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงแปลกๆ ลอยอยู่เหนือหัว นั่นไง แม่งเอาแล้ว
ผมก้มตัวลงต่ำและฟังเสียงของสาวๆ ที่เริ่มกรีดร้องเสียงดังลั่นป่า ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ามันจะต้องมีการหลอกผีแน่นอน แต่มืดแบบนี้มันอันตรายนะ ถ้าตกใจวิ่งหนีหลงเข้าป่าไปจะทำยังไง
' แฮร่! '
" กรี๊ดดดดดดด! " ยังไม่ทันขาดคำ ผมตาโตมองตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ตกลงมากลางวง ไอ้ห่าเอ้ย แม่งเฉียดหัวผมไปนิดเดียวจริงๆ แต่ผมที่ไม่ได้กลัวผีมากมายก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม มองเพื่อนๆ ที่วิ่งหนีกระจุยกระจายหายไปคนละทาง
อ้าว แล้วไอ้จุ่นล่ะ มองมือตัวเองในความมืด แม่งหายไปแล้ว ทิ้งกูอีกแล้วไอ้หอกหัก ผมมองหาคนอื่น และค่อยๆ คลืบคลานไปตามเชือกที่ผูกล้อมเอาไว้ แม่งเอ้ย ไฟฉายหายไปด้วย สงสัยหลุดมือตอนถูกชนเมื่อกี้
ผมใจเต้นตึกตัก และรีบมองหาแสงไฟเพื่อจะออกไปทันที ผมไม่ได้กลัวผี แต่ผมกลัว...
" น้องฟาจ๋า " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงที่ข้างหู ผมก้าวขาวิ่งหันหลังกลับทันที ผมชนเข้ากับกิ่งไม้ แต่ก็ยังวิ่งต่อไป ผมหันไปมองด้านหลังที่ยังคงมืดมิด แต่ผมกลับได้ยินเสียงกิ่งไม้ และเสียงฝีเท้าที่ใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ นี่พวกมันเอาจริงเหรอ ถ้าผมถูกจับได้ ผมคงไม่รอดแน่
ผมยังคงวิ่งไปเรื่อยๆ มือของผมที่คอยปัดกิ่งไม้นั้นเริ่มเจ็บจากการโดนข่วน ผมวิ่งต่อไปเรื่อยๆ และมองไม่เห็นเส้นเชือกสีแดงอีกแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมกำลังวิ่งไปที่ไหน ผมรู้แค่เพียงผมหยุดวิ่งไม่ได้
แต่ผมที่กำลังวิ่งอยู่นั้นก็รู้สึกถึงฝีเท้าที่กำลังวิ่งอยู่ใกล้เข้ามา และดึงผมเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว แรงปะทะทำให้ผมล้มลงบนลำตัวของคนคนนั้น ผมตกใจลนลานและรีบปัดป่ายไปมาและพยายามจะลุกขึ้นหนีอีกครั้ง แต่ขาของผมก็ถูกดึงเอาไว้ และถูกจับล็อคตัว ลากผมเข้าไปใกล้ๆ พุ่มไม้หนา และปิดปากผมแน่น ผมพยายามแกะมือนั้นออกเพื่อส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ
" เงียบก่อน " แต่ผมที่กำลังดิ้นนั้นก็หยุดชะงักทันที ผมค่อยๆ เอี้ยวตัวหันกลับไปหาคนที่กำลังกอดผมเอาไว้จากด้านหลัง
ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกและแทบจะร้องไห้ออกมา ผมรอดแล้ว ผมไม่เป็นไรแล้ว
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ พลางหอบหายใจถี่
" ชู่วว " ผมพยักหน้าให้มันที่กำลังทำท่าให้ผมเงียบ และนั่งอยู่นิ่งๆ
' ไปไหนแล้ววะ ไวชิบหาย '
' อดเลยไอ้สัด ปล่อยให้หนีไปได้ '
' น้องมันจะหลงเปล่าวะ '
' เหมือนมีคนช่วยมันหนี ไม่เป็นไรหรอก '
ผมกลั้นหายใจ ขยับตัวชิดกับไอ้ธีร์มากขึ้นและกอดแขนมันไว้แน่น ผมตัวสั่นน้อยๆ ไม่ว่าผมจะทำตัวอวดเก่งแค่ไหน แต่ผมก็รู้ดีว่าผมสู้ใครไม่ได้ ผมเงยหน้ามองคนที่คอยปกป้องผมเสมอ ทำไมกันนะ ทำไมมึงถึงยังปกป้องกูอีก
พวกเรายังคงอยู่ในความมืดใต้แมกไม้นั้น ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบกอดตัวผมเอาไว้ ผมนึกถึงวันนั้น วันที่ฝนพรำ ผมกับมันเดินเล่นอยู่ด้วยกันที่ตลาดนัด และมันก็กอดผมเอาไว้แบบนี้ ปกป้องผมจากหยาดฝนที่ตกลงมา ช่วงเวลาเหล่านั้นมันไม่ได้ผ่านมานานเลยสักนิด ผมรู้สึกเหมือนเมื่อวานนี้เองที่พวกเรายังคงนอนอยู่ด้วยกันบนเตียง ยังคงหัวเราะด้วยกัน ยังคงเถียงกันไปมาบนโต๊ะเล็กในห้องของผม ผมเอนตัวพิงมันเอาไว้ พวกเราเลิกกันแล้วจริงๆ งั้นเหรอ ทำไมกันนะ ผมไม่เคยเข้าใจเลย มันเกิดขึ้น กับคนที่รักกันขนาดนี้ได้ยังไง
" ไปกันเถอะ " ผมได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหูเบาๆ แต่ผมก็ไม่อยากไปเลย ผมอยากอยู่แบบนี้ ผมอยากอยู่กับมันตลอดไป
" อือ " ผมพยายามจะไม่จะไม่ร้องไห้ออกมา และลุกขึ้น เดินตามแรงจูงของคนตรงหน้า ผมกระชับฝ่ามือเข้าหาคนที่ผมคิดถึงเหลือเกิน
ผมไม่อยากให้มือของพวกเราต้องผละออกจากกันอีกแล้ว ไม่ว่าวันนี้ หรือจากนี้ต่อไป
-
มาแล้วๆ
ถ้าได้คุยกัน ต้องดีกันแน่เลย
้ได้กันได้กัน เอ๊ย ดีกันดีกัน 5555
-
ยัยน้ำยังคงลอยนวลต่อไป
-
ยังคงยืนยันคำเดิมว่าดีกว่านี้ก็มีแต่พระ
-
หลานคนแต่ง เอานังวอกน้ำมาสำเร็จโทษไวๆ เลย รอดูอยู่ :angry2:
-
เมื่อไหร่จะคืนดีกันลุ้นนะเนี่ย :call:
-
ก็ยังรักทั้งคู่ค่ะ น่าจะค่อยๆคุยกันได้แล้วนะ ต่างคนก็ต่างเจ็บนี่นา เนอะ
เอาใจช่วยทั้งคู่เลยยยย
-
คุยกันสิอย่าหนีเลย สู้ๆทั้งคู่คะ
-
ปรับความเข้าใจกันเร็วๆนะ เป็นห่วงฟาเหมือนอยู่กลางดงเสือเลย
-
อิน้ำเน่านั่นไปไหนคะซิส
เอามันมาลงทัณฑ์เดี๋ยวนี้ค่ะ :beat:
-
อย่าเพิ่งเคลียร์ใจกันนะครับ ลากยาวไปสัก 50 ตอนเลยนะครับ :z1:
-
ปรับความเข้าใจกันเร็ว ๆ นะ ธีร์ฟา
ที่มันเป็นแบบนี้พราะฟาไม่กล้าพูดอะไรตรง ๆ อ่า ขัดใจมาก
มาเริ่มกันใหม่นะ TT
:hao5: :hao5: :hao5:
-
ลำไยเนาะ
-
รุ่นพี่ถ่อย :z6:
-
ต้องปรับความเข้าใจกันนะ แงงงงงงง
-
……
อ่านะ. น้องฟาใช้โอกาสคืนนี้นอนคุยกับธีร์เลย
จะได้มีอัศวินคอยปกป้องเจ้าหญิงละ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ไอ้รุ่นพี่มันคิดชั่วแบบนี้ได้ไง. นี่มันปัญญาชนหรือเปล่า
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
………
-
ฮรื่อออออ ธีร์
-
นายเอกนิสัยงี่เง่ามากเลยค่ะ เห็นแก่ตัวด้วย ไม่ชอบคนแบบนี้อ่ะ มีไรทำไมไม่พูด ทีกับน้ำเน่าล่ะช่วยมันจัง พอกับพระเอกล่ะปากหมาใส่ตลอด โอ๊ย อิน ธีร์หาแฟนใหม่เหอะ ปล่อยๆไป
-
ฟา ปากหมาเนี่ยจริงๆเลย :m20:
ตัวเองก็เอาตัวไม่รอด ยังปากเก่งอีก :hao3:
ปากก็แข็ง ปากอย่าง ใจอย่าง
อยากมีธีร์เคียงข้างแท้ๆ แต่ไม่พูดซะนี่ :z3: :z3: :z3:
ธีร์ มาหลงเสน่ห์ได้ไง แปลกใจ :really2: :really2: :really2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สั้นๆเลยนะ อยากได้ธีร์ จะเอาๆๆๆ:hao7:
-
KING ที่ 36 ถ้อยคำที่เฝ้ารอ
" อ้าว ทั้งสองคนอยู่นี่เอง " ผมเดินออกมาจากป่า และพบว่าพวกพี่ๆ และทุกๆ คนในกลุ่มกำลังรออยู่ ไอ้ธีร์ผละมือออกจากผมแล้ว พวกเราไม่ได้จับมือกันอีกแล้ว
" ใจหายหมดเลย คิดว่าหลงป่าไปซะแล้ว " ผมมองไอ้คนที่พูดด้วยแววตาเคียดแค้น ไอ้ปี 4 นั่นเองสินะ ผมจำเสียงมันได้
ผมไม่ได้พูดอะไร เพราะผมไม่มีหลักฐานอะไรเลย ผมเดินมานั่งลงในกลุ่มข้างๆ เพื่อน ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้รุ่นพี่เวร
" ฟา ขอโทษนะ พอรู้ตัวทุกคนก็หายไปหมดเลย " ไอ้จุ่นรีบพูดทันทีที่ผมนั่งลง หนอยมึง ผมมองไฟฉายของผมที่อยู่ในมือของมัน วิ่งหนีกูไม่พอ เสือกเอาไฟฉายกูไปด้วย
" ทุกคนแยกย้ายไปอาบน้ำได้ หลังอาบน้ำจับคู่กันมานะ พวกพี่ๆ จะรอที่เต้นท์ " ผมหน้าหมองลงทันทีที่ได้ยินแบบนั้น จะทำยังไงเรื่องที่นอนดีนะ
" ไปอาบน้ำกันฟา แต่รอจูแปบนึง " ผมพยักหน้าและเดินตามเพื่อนไปที่กองกระเป๋าของพวกเรา ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เดินตามมาด้านหลัง
ผมนั้นยังคงโกรธมัน พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา มันบอกเลิกผม มันตัดผมออกจากชีวิตมัน ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะให้ผมหันไปหามันแล้วบอกว่านอนด้วยกันไหมน่ะเหรอ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ถึงผมจะใจอ่อนแค่ไหน แต่พวกเราก็จบกันแล้ว แต่ถ้าหากมันขอโทษผมละก็ ผมอาจจะยอมยกโทษให้มันก็ได้ ผมคิดอย่างนั้น
ผมยืนรอจูน้องของไอ้จุ่นและเดินไปที่พร้อมๆ กัน ห้องอาบน้ำนั้นเป็นห้องรวมที่มีห้องน้ำห้องเล็กๆ อยู่ด้านข้าง และมีอ่างน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง ให้มันได้อย่างนี้สิ
ผมหาที่แขวนเสื้อผ้าดีๆ และเดินมาชิดอ่างน้ำ ผมวางสบู่ ยาสระผมและอะไรต่อมิอะไรของผมที่ขอบอ่าง ผมคิดไปเองหรือเปล่านะ ผมรู้สึกถึงสายตาของหลายๆ คนในห้องที่กำลังเหลือบมองผม แม่งจะสนใจกันทำไมนักหนาวะ ก็มีเหมือนๆ กันนั่นแหละ
" ฟา จุนว่าฟาไปอาบในห้องก็ได้มั้ง รู้สึกจะมีห้องที่มีฝักบัวอยู่นะ " ไอ้จุ่นพูดบอกผมเบาๆ
" แต่จูอยากดูนี่นา " ผมเลิกคิ้วมองไอ้จูที่กำลังโดนพี่ชายฟาดเบาๆ
ผมไม่สนใจ ถ้าผมมัวแต่อายหรือหนีละก็ คงเข้าทางพวกมัน ไอ้พวกนี้มันคงคิดว่าผมเหนียมอายแบบผู้หญิง รังแกง่ายสินะ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมไม่ยอมใครง่ายๆ เหมือนกัน แต่ถ้ามาเยอะก็อีกเรื่องหนึ่ง
ผมเริ่มถอดเสื้อออกช้าๆ และรู้สึกว่าเสียงน้ำในห้องอาบน้ำนั้นดูเงียบไป ผมรู้ว่าทุกคนกำลังหยุดนิ่งและจ้องมองผม แม่งเกลียดชะมัด แต่ผมเป็นผู้ชาย ผมไม่แคร์
ผมก้มลงจ้องมองอ่างน้ำ และตักน้ำราดตัวเองทันที อย่าสนใจไอ้ฟา อย่าสนใจ
" น้องฟา ไม่ถอดกางเกงด้วยละจ๊ะ " ผมชะงักมือทันทีที่ได้ยินเสียงกวนประสาท
" เสือก " ผมพูดและตักน้ำต่ออย่างไม่ใส่ใจ
แต่ผมที่ยืนอาบน้ำอยู่นั้นก็ต้องตกใจทันที ผมถูกดึงและผลักให้เข้าไปในห้องอาบน้ำเล็กๆ ผมหันกลับมามองไอ้คนที่ทำแบบนี้กับผม ซึ่งไม่มีใครอื่น ไอ้ธีร์เข้ามาในห้องน้ำเล็กๆ นี้ด้วย พลางปิดประตูเสียงดังและจ้องมองผมแบบไม่พอใจ
" อย่ายุ่งได้ไหม " ผมพูดและผลักไอ้ตัวยุ่งทันที และพยายามเอื้อมมือไปเปิดกลอนเพื่อจะเปิดประตูออกไป
" อาบในนี้ " ไอ้ธีร์สั่งผมเสียงเครียด และยืนขวาง กันไม่ให้ผมออกไป
' ตึ้งๆๆ! '
" ฟา เป็นไรเปล่า! " ผมได้ยินเสียงไอ้จุ่นดังมาจากด้านนอก
" ห้าม ออก มา " ไอ้ธีร์พูดเน้นคำ และเปิดประตูเดินออกไป
ผมนั้นรู้สึกเหนื่อยมาก ผมไม่อยากจะต้องมาเถียงเรื่องไร้สาระแบบนี้กับมัน แต่ผมก็รู้สึกดีใจเล็กๆ ที่มันยังคงเป็นเหมือนเดิม ถึงมันจะทิ้งผม แต่มันก็ยังคงปกป้องผมเสมอ ทำไมกันนะ มึงไม่ต้องการกูแล้วไม่ใช่เหรอ
' มึงชื่อไรนะ ธีร์ใช่ไหม '
ผมแนบหูลงที่ประตูเพื่อฟังเสียงด้านนอก
' เป็นอะไรกับฟา เห็นชอบเข้ามาเสือก '
' ไม่ได้เป็นอะไร '
ผมเลิกแอบฟังทันที นั่นสินะ ก็ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ นั่นแหละ
' นึกว่ากูกลัวพี่มึงเหรอ '
' ไม่จำเป็นต้องถึงมือพี่ธีม '
ตอนนี้ผมได้ยินการสนทนาโดยไม่ต้องแอบฟังเลยสักนิด ผมเป็นห่วงไอ้ธีร์ มันจะโดนอัดไหมนะ แต่คงไม่เป็นไร ดูแล้วพี่ชายมันคงไม่ยอมหรอก
ผมเลิกสนใจและทำท่าจะอาบน้ำต่อ แต่อ่าว ชิบหายสบู่อยู่ข้างนอก
ผมค่อยๆ บิดลูกบิดประตูและแอบมองข้างนอก ผมมองเห็นหลังไอ้ธีร์ที่ยืนกันท่าอยู่หน้าห้องผม และไอ้รุ่นพี่สองคนที่กำลังหาเรื่องอยู่
' อย่าคิดว่าพี่มึงจะช่วยได้ตลอด '
' ไม่เคยให้พี่ช่วยอยู่แล้ว '
' เหอะ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง '
ผมมองรุ่นพี่ที่เดินออกไป ฟู่วว รอดแล้วสินะ
" โผล่ออกมาทำไม " ผมโดนด่าทันทีที่มันหันมา มึงนี่มันเหมือนเดิมเลยนะ
" กูไม่มีสบู่ เอาให้หน่อย " ผมพูดและชี้บอกมัน
ผมมองมันที่ใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ผ้าเช็ดตัวพาดบนบ่า มันเดินไปหยิบของๆ ผมทั้งหมดและเดินกลับมาหาผม
" ไม่ได้รู้ตัวเองเลย งี่เง่า " ผมหน้าบูดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น และรับของๆ ผมมา และปิดประตูใส่หน้ามันทันที
ผมรีบอาบน้ำโดยเร็วด้วยความหวาดหวั่น แต่ก็คงไม่เป็นไร ผมรู้สึกอุ่นใจที่มีมันอยู่ข้างนอก ผมจะเป็นยังไงกันนะถ้าไม่มีมัน ผมไม่อยากคิดเลย
ผมที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็รู้สึกว่าเสื้อผ้าตัวใหม่ของผมนั้น ไอ้ธีร์ไม่ได้หยิบมาด้วย ผมบิดลูกบิดประตูอีกครั้ง เพื่อจะเรียกให้มันหยิบให้
ผมเปิดประตูเล็กน้อย และมองออกไป มองไปรอบๆ ห้องน้ำพลางขมวดคิ้วมุ่น มันไปไหนกันนะ
" ธีร์ " ผมลองเรียกออกไปเบาๆ ผมว่ามันไม่ได้ไปไหนไกลหรอก และทันทีที่ผมเรียกนั้น ผู้ชายคนหนึ่งที่หันหลังอาบน้ำอยู่ตรงอ่างน้ำก็หันมา
" อะไร " ผมชะงักนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น และมองมันที่ไม่ได้ใส่เสื้อ มันค่อยๆ เดินเข้ามาหาผมด้วยใบหน้าสงสัย
ผมมองมัน มองร่างกายของมันที่...
" ถุงผ้า ตรงราวนั้น " ผมพูดและชี้ไปที่ราวข้างๆ และมองมันที่ค่อยๆ เดินไปหยิบมาให้
ผมรับถุงเสื้อผ้าของผม และรีบปิดประตู ผมยืนนิ่งอยู่ใต้ฝักบัว ฟุบหน้าลงกับถุงผ้าของผม ไอ้ธีร์นั้นเป็นคนที่ผมชื่อชมในร่างกายของมันเสมอ มันเป็นคนที่ดูแลตัวเอง และดูแข็งแรงเสมอมา แต่มันไม่ใช่ตอนนี้
ไอ้ธีร์นั้นซูบผอมลงมาก มากจนผมตกใจ คนอื่นอาจไม่ทันสังเกตุแต่ผมที่อยู่กับมันเสมอนั้น มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน มันได้กินข้าวครบทุกมื้อไหม มันกำลังป่วยอยู่หรือเปล่า ผมทนไม่ได้ที่เห็นมันเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะผม และผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา ผมจะทำยังไงดี
หลังอาบน้ำนั้น ผมล้างหน้าอีกหลายครั้งและออกมาจากห้องน้ำ ผมพบไอ้ธีร์ที่แต่งตัวแล้ว ก็ออกมายืนรอผมที่หน้าห้องน้ำเช่นกัน ผมมองมันที่ยืนมองท้องฟ้า ผมไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ มันกำลัง คิดถึงผมหรือเปล่านะ
" ไอ้ฟา ตกลงเอาไง จะนอนกับใคร " ผมมองไอ้จุ่นที่วิ่งพรวดเข้ามา
" ไม่รู้สิ " ผมส่ายหน้าอย่างเศร้าใจ พลางเดินต่อไปเพื่อหยิบสัมภาระของผม
ผมเดินลากขาไปที่ลานด้านนอก ที่ที่มีเต้นท์มากมายกางอยู่ในลานหญ้า
" น้องฟา ศิลปกรรมใช่ไหม คู่ของเราล่ะ " รุ่นพี่สาวถามผมทันทีที่ผมมาลงชื่อหน้าลาน
" ผมไม่... "
" ธีร์ครับ แพทย์ " ผมมองคนที่เสนอหน้ามายืนข้างๆ ผม นี่เอาจริงเหรอเนี่ย
" โอเค เต้นท์ริมนั้นนะ ใต้ต้นไม้จ๊ะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินไปที่เต้นท์นั้น
ผมค่อยๆ เดินตามไป คือแบบนี้จะว่าดีไหม มันก็ดีกว่าให้ผมนอนคนเดียวแล้วโดนรุมโทรม หรือนอนกับไอ้สองแฝดนรกนั่น เพราะมันเป็นคนที่ผมคุ้นเคยดี แต่พวกเราเลิกกันแล้วนะ เลิกกันแล้วน่ะ แล้วมึงไม่คิดจะถามกูสักคำเลยเหรอ เอาแต่ใจเหมือนเดิมนั่นแหละ
" ทำอะไรของมึง " ผมเดินตามมันที่เต้นท์ และชะโงกหน้าด่ามันที่กำลังมุดเข้าไป
" อยากมีผัวหลายคน หรืออยากมีผัวแฝด " มันพูดและทำหน้านิ่งๆ
" กูบอกแล้วไง ว่าดีกว่าเป็นเมียมึง " ผมหน้ามุ่ย พลางมุดเข้าไปบ้าง
ในนี้นั้นก็กว้างพอสำหรับสองคนจริงๆ นั่นแหละ แบบแทบจะขี่กันเลยทีเดียว ผมวางของข้างๆ และพยายามขุดคุ้ยดึงผ้าออกมาปูให้มากที่สุด
" ถ้าจะทำคงทำนานแล้ว " ผมหยุดมือทันทีที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น
" แต่มึง ก็เคยเกือบทำนิ ใช้กำลังด้วย " ผมพูดเบาๆ และเหลือบมองมันที่ชะงักไปเหมือนกัน
" ขอโทษ " ผมหันไปมองหน้ามันทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมมองตามันที่กำลังจ้องมองผมอย่างเศร้าๆ ผมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะพูดออกมาง่ายๆ
" แล้วทำไมมึงถึงทำ... "
" น้องๆ จ๋าไปกินข้าวต้มกัน " ผมมองพี่คนหนึ่งที่โผล่หน้าเข้ามาเรียกเรา ผมพยักหน้าให้พี่ และคลานออกไปจากเต้นท์
ผมรู้สึกสบายใจขึ้น อย่างน้อยมันก็ขอโทษผมเรื่องคืนนั้นแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ว่า ทำไมมันถึงบอกเลิกผม
ผมออกมาจากเต้นท์ และมองหาเพื่อนที่กำลังเดินมาหาผมเช่นกัน
" อะไรเนี่ย ไหนบอกไม่มีคู่ไง " ไอ้จุ่นถามผมพลางเหลือบๆ มองไอ้ธีร์ที่เดินตามมา
" จุนอุตส่าห์ไปขอรุ่นพี่มาแล้วนะเขาบอก 3 คนถ้ายัดไหวก็โอเค " ผมมองไอ้จุ่นที่ใบหน้ามีความหวัง
" แค่สองคนก็ปลากระป๋องแล้ว "
" ไม่เป็นไร ฟานอนตรงกลาง เบียดๆ กันอุ่นดี " ผมยิ้มแหยๆ มองมัน และมองน้องมันที่เดินตามมาอีกที จ้างให้กูก็ไม่หลงกลหรอก เข้าเต้นท์พวกมึงกูคงได้คลานออกมาแน่ๆ
" ไม่เป็นไร ขอบใจมาก " เชิญพวกมึงสองพี่น้องนอนกอดกันให้สบายเถอะ หึ ผมพูดในใจพลางดึงแขนเพื่อน และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เดินตามมาห่างๆ ถ้าเป็นมันเมื่อก่อนคงระเบิดและเดือดสุดๆ เพราะมันเป็นคนขี้หึงมาก แต่ตอนนี้มันกลับหันไปมองทางอื่น เหมือนกับไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า
พวกเราต่อแถวกันเพื่อรับชามข้าวต้มร้อนๆ รอบดึก ผมรับถ้วยมาและเดินมานั่งลงที่โต๊ะไม้ตัวยาวด้านนอกอาคาร ผมมองนักศึกษาปีหนึ่งแต่ละคนที่จับกลุ่มกัน ทุกคนล้วนมาจากคนละที่ แต่ก็เข้ากันได้อย่างรวดเร็ว มันทำให้ผมคิดถึงเพื่อนของผม ป่านนี้พวกมันจะเป็นยังไงกันบ้างนะ
ผมเหลือบมองคนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่งใกล้ๆ ผม ตอนนี้รอบตัวมันนั้นมีแต่คนเข้ามานั่งด้วยและชวนมันคุยไม่ขาด แต่มันก็ยังคงนิ่งเฉย เหมือนเดิมอย่างที่ผ่านมา ผิดกับพี่ชายของมันที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลและกำลังเม้าท์มอยกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ สองพี่น้องนี่มันคนละขั้วกันจริงๆ สินะ
" ตกลงฟาไม่รู้จักไอ้ธีร์นั่นจริงเหรอ แต่เห็นเหมือนมันชอบยุ่งกับฟานะ " ผมมองไอ้จุ่นที่ถามอย่างสงสัย
" เคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน " ผมพูดเบาๆ อย่างไม่ใส่ใจ
" ว่าแล้วไง แต่เป็นแค่เพื่อนจริงๆ ใช่ไหม " ผมมองไอ้ เอ่อ คนไหนจูคนไหนจุ่นฟะ
" ถามแปลก ก็เพื่อนดิ แต่ตอนนี้เลิกคบไปแล้ว "
" เลิกคบ ? ดูยังไงก็สนิทกันนี่ ทะเลาะกันเหรอ " ไอ้พวกนี้นี่เสือกไม่เข้าเรื่องจริงๆ
" ช่างมันเถอะน่า " ผมพูดและเขี่ยผักชีออกจากถ้วย
" เออ แล้วหอในอ่ะ พวกมึงอยู่ครบ 4 คนหรือยัง " ผมคิดว่าผมชวนมันเปลี่ยนเรื่องคุยน่าจะดีกว่า
" ครบแล้ว อีก 2 คนเป็นเพื่อนจูอยู่ต่างคณะ ฟาล่ะ อย่าบอกนะว่ายังไม่มีรูมเมทน่ะ "
" อืม ไม่รู้จักใครเลย " ผมพูดพลางหน้ามุ่ย
ผมมองมันสองคนพี่น้องที่ทำหน้าเศร้าสลด เหอะ ถึงมันชวนผมไปอยู่ด้วยผมก็คิดหนักนะ
" เดี๋ยวเขาก็สุ่มจับให้ครบ 4 นั่นแหละ เสียดายอ่ะ ถ้าเจอฟาก่อน จุนจะให้ฟาอยู่ด้วย "
" ไม่เป็นไร กูอยู่ไม่นานหรอก แค่ช่วงกิจกรรมเดือนแรกๆ นี่แหละ " ผมพูดจริงจัง ผมจะรีบย้ายออกทันทีที่หมดกิจกรรม เพราะการอยู่หอในนั้น มันทำให้ผมครอสเดรสไม่ได้ ทำงานลำบากจะตาย
" น้องๆ คนไหนที่ทานเสร็จแล้วแยกย้ายไปเข้านอนได้เลยน้า " ผมมองพวกพี่ๆ ที่ประกาศเสียงดัง และพวกน้องๆ ก็ค่อยๆ ทยอยกันกลับเข้าเต้นท์ เอาล่ะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งทำหน้าบูดอยู่กลางกลุ่มสาวๆ และลุกขึ้นเตรียมตัวไปล้างหน้าแปรงฟันและเข้านอน
ผมเดินกลับเข้าไปในเต้นท์ หยิบขวดน้ำและแปรงสีฟันมานั่งยองๆ ใต้ต้นไม้ห่างออกไปนิดหนึ่ง ผมไม่อยากไปที่ห้องน้ำ ผมไม่อยากเจอไอ้พวกรุ่นพี่โรคจิตนั่น และสักพักที่ผมนั่งอยู่นั้น ไอ้ตัวปากแมวมันก็เดินตามผมมา และนั่งลงแปรงฟันด้วยเช่นกัน
ผมเหลือบมองมัน ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับมันดี แรกๆ ผมคิดว่ามันเปลี่ยนไปนะ เปลี่ยนกลับไปกวนตีนปากหมาเหมือนเก่า แต่ตอนนี้ผมว่ามันไม่ใช่ มันยังคงเป็นไอ้ธีร์คนเดิมที่คอยช่วยเหลือผม แต่คงไม่ใช่ไอ้ธีร์ที่รักผมเหมือนเดิมอีกแล้ว
" เดือนที่ผ่านมา มึงทำอะไรบ้าง " ผมพูดถามมันเบาๆ เผื่อมันจะอยากบอกผมบ้าง ว่าทำไมมันถึงไม่ยอมกลับมาหาผม
" ยุงมันเยอะ เสร็จแล้วก็นอนได้แล้ว " ผมมองมันที่รีบแปรงฟันล้างหน้าและเดินหนีผมไปเหมือนไม่อยากตอบ
ผมที่แปรงฟันเสร็จแล้วก็เดินตามมันและมุดเข้าไปในเต้นท์ ผมเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่เห็นว่าตรงที่นอนของผมมีหมอนวางอยู่
" เอาของมึงคืนไป " ผมหยิบหมอนและโยนคืนให้มัน
" พี่ธีมเอามาให้ " ผมยังคงดันหมอนคืนมัน เรื่องอะไรผมต้องรับล่ะ มันก็ไม่มีหมอนสักหน่อย
" ของพี่มึงนิ กูไม่เอา " ผมพูดพลางรีบนอนหันหลัง เอากระเป๋าหนุนแทนหมอน
ผมนั้นไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยสักนิด การนอนกลางแจ้งไม่ใช่เรื่องที่ผมควรทำเลยจริงๆ ผิวผมมันน่ารำคาญมาก มันอ่อนแอบอบบางแบบผู้หญิง ผมมองรอยใบไม้บาดเล็กๆ บนแขนตอนที่วิ่งหนี เฮ้อ เจ็บอ่ะ
แต่ผมที่กำลังยกแขนตัวเองเพื่อมองดูแผลนั้น ก็ต้องสะดุ้งทันทีที่แขนของผมถูกดึงขึ้นไป
ผมมองไอ้ธีร์ที่ถือสำลีในมือและกำลังชุบแอลกอฮอล์ ผมค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง มองมันที่กำลังตั้งใจเช็ดแผลให้
" ข่วนเบาๆ แต่ก็กันไว้ก่อน " ผมมองมันที่กำลังจับแขนผมเอาไว้ ทำไมมึงถึงยังทำแบบนี้อีกนะ ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ
หลังจากทำแผลเสร็จแล้ว ผมมองมันที่กำลังนอนลงไปและหันหลังให้ผม แบบนี้ดีแล้วจริงๆ เหรอ พวกเราอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่เหมือนยังดูห่างไกลนัก ผมปวดใจหนึบๆ เลยทีเดียว
ผมค่อยๆ นอนลงและมองแผ่นหลังของมัน มึงหลับแล้วเหรอ กูอยากคุยกับมึงนะ กูคิดถึงมึงมากเลยรู้ไหม มึงจะไม่บอกกูหน่อยเหรอ ว่าทำไมมึงถึงทิ้งกูไป
ผมยังคงนอนไม่หลับ ผมมองคนตรงหน้า ที่ขาของมันยาวมาก ยาวจนมันต้องนอนงอขา ผมมองผ้าห่มที่มันเอามาหนุนต่างหมอน พอผมไม่ใช้หมอนนั้น มันก็ไม่ใช้ด้วยอีก
" ห่มผ้าซะ กลางแจ้งน้ำค้างมันลง " ผมมองมันที่กำลังพูดบอกผม แต่ก็ไม่ได้หันกลับมา
" ไม่มี ไม่ได้เอามา " ผมพูดเบาๆ บอกมัน
ผมมองมันที่ลุกขึ้นนั่งอีกครั้งและเอาผ้าห่มที่มันหนุนมากางออกและส่งให้ผม
" เอามาให้กู แล้วมึงจะหนุนอะไร " ผมดันมือมันออก มึงนี่มันเสือกดีจริงๆ
" แขน " มันพูดและนอนลงเหมือนเดิมแต่เอาแขนหนุนต่างหมอน
ผมหงุดหงิดรำคาญใจ มึงจะสบายกว่านี้ไหม ถ้ากูไม่ได้อยู่ในนี้กับมึง ผมลุกขึ้นดึงหมอนที่วางพิงอยู่ด้านบน หมอนใบนี้ลูกใหญ่เลยทีเดียว พี่มึงเอามาให้กูหรือมึงกันแน่นะ
ผมวางหมอนลงกลางๆ และนอนด้านริมของหมอนด้านหนึ่ง ผมยังคงมองแผ่นหลังของมันที่ไม่ได้หันมา ฝันดีนะ ไอ้ธีร์ คนเลว
ผมหลับตาลงหนุนหมอนที่นุ่มนิ่มและพยายามที่จะหลับ ผมขยับตัวไปมาเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยสบายตัว แต่ก็ไม่กล้าขยับมาก เพราะกลัวจะไปรบกวนมันเข้า
แต่ผมที่กำลังนอนนิ่งนั้นก็รู้สึกว่าตัวผมกำลังถูกคลุมด้วยผ้าห่ม ผมนอนแข็งทื่อ ผมไม่อยากให้มันรู้ว่าผมยังตื่นอยู่
กลิ่นของมัน ผมคิดถึงจัง ผมคิดถึงยามเช้าที่มีมันอยู่ข้างๆ คืนนี้มึงจะแอบนอนกอดกูหรือเปล่า อย่างที่มึงชอบทำ
ผมอดใจไม่ไหว ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ เพื่อมองว่ามันกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมที่ลืมตาขึ้นมานั้นก็ต้องหัวใจเต้นโครมครามทันที เพราะว่ามันในตอนนี้ กำลังนอนหนุนหมอนอีกข้าง และหันมาจ้องมองผมเช่นกัน
พวกเราจ้องตากันในความมืด มันเหมือนทุกสิ่งยังคงเป็นเหมือนดั่งวันวาน วันที่เรามีกันและกันอยู่ ผมอยากจะเอื้อมมือไปหามัน ดึงมันมากอดเอาไว้ แต่ผมไม่มีสิทธ์นั้นอีกแล้ว จะให้ผมทำยังไง
" ทำไม มึงถึงยังสวมแหวนนั่นไว้ " ผมพูดเบาๆ ในความมืด มองแหวนของมันทีี่อยู่บนนิ้วมือที่กำลังสะท้อนแสง
" เพราะไม่เคยลืม " ผมแววตาสั่นระริก ผมไม่เข้าใจเลย แล้วถ้าเป็นแบบนั้นทำไมเราถึง...
" ทำไมมึงถึงบอกเลิกกู " ทำไมมึงถึงทิ้งกูไป
ผมเฝ้ารอคำตอบด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน แต่คำตอบที่ได้ ก็มีแต่ความเงียบเท่านั้น
ในรุ่งเช้า ผมตื่นขึ้นและมองด้านข้างที่ว่างเปล่า ผมเจ็บปวดในหัวใจลึกๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนั้น ผมคงจะตื่นขึ้นมาแล้วโวยวายทันทีที่รู้ว่าผมโดนกอดอยู่ทั้งคืน แต่มันคงไม่มีอีกแล้ว
วันเวลาในค่ายรับน้องก็ยังคงเป็นแบบเดิม กิจกรรมมากมาย ผมทำทุกอย่างเหมือนอยากให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ ผมเหนื่อยล้า ผมรู้สึกอ้างว้าง ผมและไอ้ธีร์นั้นถึงจะคุยกัน แต่ก็ไม่เหมือนเดิม พวกเราเหมือนถูกกระจกใสกั้นกลางเอาไว้ ได้มองเห็นกัน ใกล้กันมากขนาดนี้ แต่กลับแตะต้องกันไม่ได้
ถ้าผมรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ ผมคงจะกอดมันเอาไว้ให้มากที่สุด ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน
" ฟาเป็นไรป่ะ ซึมกระทือสุดๆ " ผมไม่สนใจไอ้จุ่นที่กำลังโบกมือไปมาตรงหน้าผม
" ไม่สบายหรือเปล่า บอกพี่ได้นะ " ผมมองพี่ธีมที่เดินเข้ามาสมทบด้วยอีกคน พี่ธีมนั่งลงข้างๆ ผมและเท้าคางส่งยิ้มอย่างใจดี
ผมมองพี่ธีมที่จ้องมองผม จะดีแค่ไหนนะถ้าตอนนี้คนที่ส่งยิ้มให้ผมนั้นเป็นคนที่ผมรัก พี่ธีมนั้นถึงจะคล้าย แต่ก็ไม่เหมือน ไม่ใช่ ไม่มีใครแทนมันได้
" พี่ชอบผมจริงๆ เหรอ " ผมเหม่อลอยและถามออกไป ผมมีดีอะไร คนอย่างพี่ถึงสนใจผมนัก
" อย่าไปหลงคารมมันเชียวนะน้องฟา ไม่งั้นโดนมันเล่นทั้งคืนแน่ " ผมมองไอ้พวกเพื่อนๆ ของพี่ธีมที่รีบเดินเข้ามาแซว
" อย่าไปฟังพวกมัน พี่รักใครรักจริงนะ " เชื่อตายล่ะ ยังจำได้นะ ที่สวนน้ำอ่ะ
" ผม...มีคนที่ชอบอยู่แล้ว " ผมพูด และมองพี่ธีมที่หน้าเจื่อนลง
" ใครกัน ผู้ชายหรือผู้หญิง " พี่ธีมถามด้วยสีหน้าจริงจัง
" อย่าถามผมอีกเลยครับ ไม่งั้นผมคงร้องไห้แน่ๆ " ผมพูดและยิ้มอย่างเศร้าๆ
ตลอดเวลาช่วงบ่าย ผมก็ยังคงรู้สึกเงียบเหงา ทำกิจกรรมโดยไม่มีใจอยู่ตรงนี้เลยสักนิด วันนี้นั้นเป็นคืนสุดท้ายแล้ว ผมจะได้กลับไป พวกเราจะได้ห่างกันไปสักที ผมทรมาน อยากลืมแต่ก็ทำไม่ได้ ผมอ่อนล้าเหลือเกิน กับรักที่ไม่สมหวังครั้งนี้
" ที่พูดกับพี่ธีม หมายถึงใคร " ผมนั่งอยู่ที่รอบกองไฟในยามค่ำคืน ดูพวกพี่ๆ ที่กำลังร้องเพลงและเต้นกันอย่างสนุกสนาน ผมทำเป็นไม่สนใจคนที่มานั่งข้างๆ ผม และถามด้วยความสงสัย
" กูจะรักใคร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง " ผมพูดและเหม่อมองไปข้างหน้า ผมคงทำให้มันหงุดหงิดน่าดู
" ฟา " ผมมองมันที่กำลังทำเสียงแข็งเรียกผม
" มึงจะสนใจอะไร พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ มองมัน
ผมก็ยังคงนิสัยเสียเหมือนเดิม ผมกวนมัน มองมันที่ดูร้อนลนในแววตา มึงสนใจจริงๆ เหรอว่ากูรู้สึกยังไง แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมบอกกู ว่าทำไมมึงถึงทิ้งกูไป
" กูรักมึง " ผมชะงักและหุบยิ้มลงทันทีที่ได้ยินแบบนั้น นี่ผมกำลังฝันไปงั้นเหรอ
" ไม่ว่ามึงจะรักใคร กูแค่อยากให้รู้เอาไว้ ถึงมันจะไม่สำคัญแล้วก็เถอะ " ผมมองมันที่กำลังยิ้มอย่างเศร้าๆ และลุกเดินจากไป
ผมน้ำตาไหลออกมาช้าๆ มันจะดีแค่ไหนกันนะ ถ้าในวันนั้น คำที่ผมได้ยิน เป็นคำๆ นี้ ไม่ใช่คำว่าเราเลิกกัน
ในคืนนั้น ผมนอนจ้องมองมันที่นอนหันหลังทั้งคืน มันไม่ยอมพูดอะไรเลยนอกจากนั้น ผมอยากจะพูดออกไปเหลือเกินว่าผมก็รักมันเช่นกัน
พวกเราไม่เลิกกันได้ไหม เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้ไหม
-
พูดเลยฟาาา
พูดออกไปเลย
เราไม่อยากกินมาม่าแล้ว
มันหน่วงมากก ฮืออ
รอตอนต่อไปนะครับ
-
ฮืออออออ ทำไมดราม่าขนาดนี้
แอบน้ำตาซึมเลย ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า
-
ต่างคนต่างก็มีเหตุผลเราจะรอวันนั้นนะ
-
เลิกกันไปเถอะดีแล้ว ธีร์น่ารำคาญเลิกไปแล้วยังมายุ่งอีก ถามอะไรก็ไม่ตอบน่าเบื่อ
-
น้องฟา หนูต้องเลิกทิฐิแล้วพูดออกมาสักทีนะลูก
-
คนหลอกลวงงงงบอกม่าตอนเดียวนี่มันม่าทั้งเรื่องงงงง
คนหลอกลวงงงงงง
-
คนหลอกลวงงงงบอกม่าตอนเดียวนี่มันม่าทั้งเรื่องงงงง
คนหลอกลวงงงงงง
555+ ตอนต่อไปก็ดีแล้วจ้า ตอนงานประกวดเดือนมันจะแบบว่า เขินๆ กันไป
-
ดีกันได้แย้ววว รอเอ็นซี เอ๊ยย ไม่ใช่ๆ 555 ดีกันๆๆ อยากอยากแบบละมุนไม่หน่วงแย้วค่า :o8: :o8:
-
เฮ้ออออ
-
………
นั่นนนน. ฟาต้องกินมาม่าต้มยำไปอีกกี่มื้อนะ
ธีร์เองก้อช้ำในใจอยู่ลึกๆ. เส้นหมดแล้วยังซดน้ำเผ็ดๆอยู่ตลอด
แล้วเมื่อไหร่จะมีคนยื่นเป็ปซี่ โคล่า แก้เผ็ดให้น้องธีร์กับน้องฟากันนะ
อ่ะะะ. ไม่เอาน้ำเปล่านะ. ของแสลงอ่ะ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
……
…
-
อะไรๆก็มีแต่ธีร์ ที่บอกรัก บอกชอบฟา
ฟา ชอบธีร์ รักธีร์ แต่ไม่เคยบอกธีร์เลย
อยากกลับไปเหมือนเดิม ไม่อยากเลิก แต่ไม่บอกรักธีร์
ที่ผ่านมามีแต่ขัดใจธีร์ แต่ตามใจนังน้ำเน่าเพื่อนเลว ชั่ว
ที่เอาความเป็นเพื่อนฟา เพื่อใกล้ชิดธีร์
เลิกกันแล้ว แต่ธี ยังตามมาเรียนมอดียวกัน
ตามมาปกป้องฟาที่ดูแลตัวเองไม่ได้
แล้วฟายังปากไม่ดี :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พระเอกก็ไม่บอกเหตุผลที่เลิก :katai1:
นายเอกก็ปากแข็ง พูดไม่ตรงกับความรู้สึกตัวเอง :z3:
นังน้ำเน่าจะมาประจานตัวเองให้ฟารู้ใช่มั้ย :really2:
:angry2: :angry2: :angry2: มันจะดีกันยังไง สงสัยจริงๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้นเรื่องหายไปไหนคะ สร้างปัญหาไว้แล้วลอยชาย นังน้ำ !!!
-
ไม่ไหวแล้ว เจ็บปวดแทนละเกิน :sad4: เมื่อไหร่จะได้กินจับฉ่าย ไม่อยากกินมาม่าล๊าววว :o12:
-
ฟาคงอยากรู้เหตุผลในการเลิกของธีร์ แล้วธีร์ทำไม่ไม่บอกฟ่ะ :katai1:
-
ปรับความเข้าใจกันเร็วๆนะ :hao5:
-
เห้อออเ
-
KING ที่ 37 หอในหัวใจว้าวุ่น
การเข้าค่ายสิ้นสุดลง แต่กิจกรรมอื่นๆ ก็ยังคงดำเนินต่อไป ในช่วงกลางวันของวันหนึ่ง พวกเราปีหนึ่งคณะศิลปกรรมถูกเรียกตัวให้ไปรวมตัวกัน ณ โรงละครของมหา'ลัย และวันนี้ผมก็เตรียมขนย้ายของมาเพื่อเข้าหอในแล้วด้วย โดยมีพี่เรียวที่ช่วยขนมา
" น้องๆ นั่งลงเลยนะคะ วันนี้พี่จะแจ้งเรื่องกิจกรรมเชียร์ และประกวดดาวเดือนมหา'ลัย " นั่นไงล่ะ มันมาแล้ว เรื่องน่าเบื่อทั้งนั้น แทบจะไม่ต้องลุ้นหรือเดาอะไรเลย ผมรู้อยู่แล้วว่าใครจะได้เป็นเดือนมหา'ลัย
" เดี๋ยวน้องๆ นั่งนิ่งๆ นะคะ " ผมมองพี่ๆ ที่เดินมาจ้องมองน้องๆ ทีละคน เดี๋ยวนะ นี่อย่าบอกนะว่ากำลังคัดคนอ่ะ
ผมรู้สึกเกร็งเล็กน้อย จริงๆ ผมว่าผมน่าตาดีนะ แต่รูปร่างผมมันไม่เหมาะกับการประกวดเลยจริงๆ ถ้าผมแต่งหญิงแล้วมานั่งคัดเลือกนี่ยังไงก็ได้ดาวมหา'ลัยชัวร์ ไม่ได้โม้เด้อ
' น้องฟานี่เป็นไง '
' หน้าสวยดีนะ '
' ผิวสวยเนอะ '
ผมกลืนน้ำลายลงคอ นี่เล่นมานินทาระยะเผาขนเลยนะเจ๊ๆ
" เดี๋ยวอยู่ก่อนนะคะ " นั่นไงล่ะ ผมมองมือรุ่นพี่คนหนึ่งที่วางบนบ่าผม นี่เอาจริงเหรอ ผมไม่สู้หรอกนะ กับเดือนคณะแพทย์อ่ะ
ผมมองเพื่อนๆ ที่ถูกคัดออกโดนไล่กลับบ้านไป และคนที่ยังเหลืออยู่ประมาณสิบคนที่ถูกเลือกไว้ก็มายืนเรียงกันตรงหน้าพี่ๆ
" เอาล่ะ เดี๋ยวพี่ขอคัดหลีดแยกจากดาวเดือนเนอะ " ผมมองคนที่ถูกเลือกแต่ละคน ซึ่งจัดว่าดูดีเลยทีเดียว
พวกผู้หญิงก็จะดูสวยสง่าและหุ่นดี แต่งตัวเรียบร้อย แต่ละคนยิ้มสวยจนผมเผลอมองเลยทีเดียว และพวกผู้ชายก็จะเป็นแบบหล่อมาดเข้ม หล่อเกาหลี หล่อบ้านๆ เอ่อ ผมนี่ตัวเล็กสุดเลยมั้ง บางกว่าผู้หญิงอีก ฮือ เอาผมมาทำม๊าย
" น้องฟา เป็นหลีดให้พี่เนอะ ประกวดเดือนเอาคนหล่อๆ แทนดีกว่า " ผมหน้าเจื่อนทันที ใช่ซิ๊ ไม่ได้หล่อมาดเข้มเคราดกนี่
" ผมถอนตัวได้ไหม ขี้เกียจซ้อมอ่ะ " ผมพูดพลางถอนหายใจหลายเฮือก
" โธ่น้องฟา ถ้าน้องอยู่ในหลีดต้องชนะแน่ๆ เลยน้า " ไม่อยากจะบอกว่าแม่งเบื่อคำนี้มากตั้งแต่สมัยมัธยมละเจ๊
ผมรับปากเออออห่อหมกไปงั้น เดี๋ยวค่อยชิ่งก็ได้ ปฏิเสธตอนนี้ไปก็เท่านั้นอ่ะ
ในที่สุดผมก็ถูกปล่อยตัวออกมาสักที ยังไม่ทันได้เข้าเรียนก็ยุ่งอีกละ ไปดูหอในดีกว่าว่าจะสภาพเป็นไง หวังว่ารูมเมทผมคงจะไม่โรคจิตหรอกนะ
ผมเดินกลับไปหาพี่เรียวที่จอดรถตู้รออยู่ที่ลานจอด ผมที่ไม่รู้จะพึ่งใคร ก็มีแต่พี่เรียวที่คอยช่วยผมเสมอมา
" เป็นไงมั่ง ได้เป็นตัวแทนเดือนไหม " พี่เรียวหรี่ตามองผมทันทีที่ผมเปิดประตู
" แบบผมเขาไม่เอาหรอกครับ " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" เหรอ เสียดายเนอะ แบบนี้ก็อดแข่งกับธีร์เลยสิ "
" พี่เรียว! " ผมตาแทบถลนทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" แหม ทำเสียงดังกลบเกลื่อน " ผมหน้าบึ้งทันที หนอย
" อย่าพูดถึงมันอีกได้ไหมครับ " ผมพูดบอกพี่เรียว
ตั้งแต่กลับมาจากค่ายก็หลายวันแล้ว แต่ผมก็ไม่เจอมันหรือได้ข่าวอะไรเลย ผมอาจจะไม่ได้เจอมันอีกแล้วก็ได้ นั่นเป็น เรื่องดีหรือเปล่านะ ตั้งแต่คืนนั้น ผมก็เอาแต่คิดถึงคำบอกรักของมัน กลับกลายเป็นว่าลืมยากเข้าไปอีก โอ้ยย เมื่อไหร่ผมจะหลุดพ้นวังวนบ้าๆ นี้สักที
ไม่นานรถตู้ของพี่เรียวก็มาจอดลงที่หน้าตึกหอพัก ซึ่งแต่ละฝั่งจะแยกชายหญิงเอาไว้ หอฝั่งชายจะอยู่ด้านซ้าย และด้านหน้าหอก็จะมีศูนย์อาหารที่มีร้านอาหารมากมาย ผมว่าที่นี่ก็ไม่เลวเลยนะ เหมือนเมืองย่อมๆ เลยล่ะ
" ห้องเบอร์นี้แน่นะพี่ " ผมก้มลงมองกุญแจห้องในมือที่มีเลขติดอยู่ ซึ่งตัวเลขแรกจะเป็นเลขที่ตึก และเลขที่ห้องต่อท้าย
" เบอร์นี้แหละ พี่ไปลงชื่อให้ ครบ 4 คนพอดี " ผมมองหน้าพี่เรียวที่ดูแช่มชื่นเหลือเกินแบบแปลกๆ แถมคิ้วของผมยังกระตุกแล้วกระตุกอีกซะด้วย รู้สึกคุ้นๆ กับลางสังหรณ์แบบนี้แฮะ
ผมกับพี่เรียวช่วยกันขนสมบัติของผมขึ้นรถเข็น ผมเอาบัตรนักศึกษาให้ รปภ. หน้าป้อมหอชายดู และเข้าไป ซึ่งถ้าใครไม่มีบัตรก็เข้าไม่ได้ครับ แต่วันนี้ผมเห็นหลายๆ คนก็เพิ่งย้ายเข้าเหมือนกัน ทำให้มีคนนอกเข้ามาเยอะเลยทีเดียว
ผมเดินผ่านตึกแต่ละตึกที่เรียงตัวกันและมีสวนกั้นกลางอยู่ทุกตึก ทำให้ข้างในดูร่มรื่น ตึกของผมนั้นอยู่ลึกเข้าไป และอยู่ชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องแอร์
ผมอุ้มกระเป๋าของผมเดินขึ้นบันได ละแม่งไม่มีลิฟท์ซะด้วย ผมเริ่มขาลากเล็กน้อยขณะที่ไต่บันไดขึ้นไปจนถึงชั้น 4 และในที่สุดก็มาถึงจนได้
ข้างบนนี้แบ่งเป็นหลายห้องเรียงกัน ผมมองเลขป้ายบนบานประตูแต่ละห้อง และหยุดเท้าลงที่หน้าประตู ที่มีเลขตรงกับกุญแจในมือ
ผมเคาะประตูเบาๆ ถึงผมจะมีกุญแจแต่ในห้องอาจมีคนอยู่ก็ได้ เกรงใจอ่ะ
' แอ๊ดดดด~ '
ประตูเปิดออกทันทีที่ผมเคาะ เหมือนกำลังรอผมอยู่
" หวัดดี " ผมยกมือทักทายคนที่เปิดประตูให้ผม
ผมถอนหายใจเล็กน้อยทันทีที่เห็นรูมเมทคนแรก ไอ้หมอนี่ตัดผมทรงกะลาครอบ และตัวผอมแห้งมาก แต่เสืิอกใส่แว่นหนาเชียว หน้าตาอิดโรยเหมือนไม่ค่อยได้นอนซะงั้น
" ดีๆ เข้ามาดิ " ผมเดินตามคนที่เรียกให้ผมเข้ามา ไอ้ที่ผมโล่งอกนั่นไม่ใช่อะไรหรอก แต่ไอ้หมอนี่มันไม่ได้ตัวโตอะไรเลย และดูจะเป็นพวกเนิร์ดๆ ด้วย เพราะงั้นผมปลอดภัยจากมันแน่นอน
ผมเข้ามาในห้องและมองไปรอบๆ อย่างสนใจ เตียงนอนสำหรับนอนคนเดียว หันหัวแยกกันด้านละสองเตียง ซึ่งสองเตียงแรกที่ติดประตูนั้นถูกจองไว้และวางของปูผ้าปูที่นอนไปแล้ว
ผมเดินเข้ามามุมด้านในที่ยังไม่มีคนจอง เอาด้านไหนดีนะ เพราะมันว่างอยู่ทั้งสองเตียง ซึ่งถัดจากสองเตียงนี้ไปก็คือประตูระเบียง และมีห้องน้ำอยู่นอกระเบียงนั้น
" อ่ะๆ เตียงนั้นมีคนจองแล้วเหมือนกัน " ผมที่กำลังจะวางกระเป๋าก็ถูกร้องเตือนซะก่อน แต่ก็ไม่มีปัญหา ผมเดินมาอีกเตียงที่อยู่ตรงข้ามกับเตียงนั้นแทน
" ผมชื่อฟานะ นายชื่ออะไร " ผมวางกระเป๋าลงและเปิดตู้ข้างเตียงดู แต่ละเตียงถูกขั้นด้วยตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่
" นาถ เรียกนาถนั่นแหละ " ผมพยักหน้าและยิ้มให้
" แล้วคนที่นอนเตียงตรงข้ามนายล่ะ " ผมถามต่อว่าเจ้าของเตียงสีชมพูหวานแหววนั้นคือใคร ยิ่งมองยิ่งรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
" อ่อ จีจี้ มันไปเอาของเดี๋ยวก็มา " ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เดี๋ยวนะ จีจี้นี่ชื่อผู้หญิงไม่ใช่เหรอ
" แล้ว...เตียงนี้อ่ะ " ผมชี้เตียงตรงข้ามผมที่ไม่มีของอะไรเลยแต่ถูกจองไว้แล้ว
" ถามมันเองเลย มันอยู่ในห้องน้ำ นั่นไง ออกมาแล้ว " ผมหันไปมองตามมือที่นาถชี้
ฝ้าบานเกร็ดทำให้ผมมองไม่ถนัด ผมมองคนคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัวอยู่บนหัว เหมือนเพิ่งอาบน้ำออกมา ผมมองคนที่เปิดประตูระเบียงเดินเข้ามา ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ
อ้ากกกกกก กูย้ายห้องยังทันม๊ายย ฮือ
ผมก้มหน้าลง หลบสายตาที่มันกำลังมองมา ความรู้สึกของผมมันตีกันมั่วไปหมด ผมควรจะดีใจหรือร้องไห้ดีละเนี่ย
" ว่าไงเด็กๆ " ผมมองพี่เรียวที่เปิดประตูเข้ามา และอุ้มกล่องลังข้าวของของผมมาด้วย
" อ้าว ธีร์ นี่อยู่ห้องนี้ด้วยเหรอเนี่ย! " ผมหรี่ตามองพี่เรียวที่หน้าบานพลางเขย่ามือกับไอ้หอกธีร์อย่างแข็งขัน ฮึ่มมม ไม่ต้องมาเนียนนะโว้ย ไอ้พี่เรียว แผนแกสินะ
" สวัสดีครับ " ไอ้ธีร์พูดกับพี่เรียวด้วยสีหน้างงๆ
" ยังไงพี่ฝากฟาด้วยนะ ไหนๆ ก็อยู่ห้องเดียวกันแล้ว " พี่เรียวพูดพลางตบบ่าไอ้ธีร์ซึ่งมันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
" ผมจะย้าย " ผมพูดและทำท่าจะเก็บของ
" อยู่เถอะนาย ไม่อยากหาร 3 อ่ะ " ผมมองไอ้คนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงที่รีบพูดดักผมมันที หนอย ไอ้แว่น ขัดลาภนะมึง
" เห็นไหมฟา ถ้าเราไปเพื่อนคนอื่นเขาเดือดร้อนนะ " พี่เรียวพูดพลางเดินมารื้อข้าวของผมเพื่อช่วยจัดอย่างรวดเร็ว
ผมหน้ามุ่ยและไม่สนใจไอ้บ้าที่ยืนอยู่ โอ้ยยย เอาไงดี แบบนี้จะให้นอนหลับได้ยังไงเล่า ถ้าต้องเห็นหน้ามันทุกวัน ฮือ
ผมรื้อเสื้อผ้าจัดใส่ในตู้ และใส่ผ้าปูที่นอน หมอน ผมเอาของมาเยอะพอสมควร เพราะอยากได้บรรยากาศแบบที่ห้อง ข้างเตียงอีกด้านนั้นเป็นโต๊ะอ่านหนังสือที่มีโคมไฟอยู่ด้านบน และมีตู้ลิ้นชักมากมายไว้ใส่ของ
ผมมองพี่เรียวที่ช่วยผมสักพักก็เดินไปช่วยไอ้ธีร์ที่เตียงตรงข้ามด้วย ผมหงุดหงิดรำคาญใจ ตั้งแต่วันที่เข้าค่ายแล้ว มันบอกว่ามันรักผม แต่มันก็เหมือนจะหนีผมตลอดเวลา ทำไมคราวนี้มึงถึงใจแข็งนักนะ ปกติมึงจะใจอ่อนลงง่ายๆ แท้ๆ
" เรียบร้อยแล้วนะฟา มีอะไรโทรหาพี่นะ " พี่เรียวพูดขึ้นหลังจากนั่งจ้อกับไอ้ธีร์เกือบชั่วโมง ฮึ่มม
" กลับไปเลย " ผมพูดแบบงอนๆ ผมว่าไอ้พี่บ้านี่แหละที่จับผมมาอยู่กับไอ้ธีร์
" อย่าลืมนะธีร์ พี่ฝากด้วย " หนอย ยังๆ หึ่ยย
ผมมองพี่เรียวที่เดินมาขยี้หัวผมและเดินออกจากห้องไปอย่างร่าเริ่ง มันจะเป็นแบบที่พี่คิดเหรอ พี่เรียว ไอ้พี่บ้า
ตอนนี้นั้นก็เริ่มจะเย็นแล้ว ผมว่าผมไปหาอะไรกินที่ศูนย์อาหารหน้าหอดีกว่า ผมที่คิดแบบนั้นก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าตังค์และเดินไปเปิดประตูโดยไม่สนใจคนที่แอบมองอยู่
" เฮ้ยฟา อยู่ห้องนี้เหรอ " ผมเปิดประตูค้างไว้และมองเพื่อนที่พุ่งมากอดคอผมทันที
" อยู่ห้องตรงข้ามนี้เหรอ " ผมถามไอ้จุ่นที่กำลังยิ้มหน้าบาน
" ใช่แล้ว พี่ครับ ฟาอยู่ห้องนี้ล่ะ " ผมขมวดคิ้วมองไอ้ เดี๋ยวนะ พี่เหรอ มึงไอ้หอกจูนี่หว่า แม่งแยกไม่ออกโว้ย
ไอ้จูเปิดประตูห้องมันและเรียกพี่ชายฝาแฝดของมันออกมา
" โชคดีจัง " ไอ่จุ่นเดินออกมาและเดินเข้าห้องผมอย่างถือวิสาสะ
" ผ้าปูที่นอนนี่ไม่เข้ากับฟาเลยนะ " ไอ้จุ่นพูดและทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของผมที่เป็นผ้าปูนิ่มๆ สีกรม
" ใครบอก เข้ากับกูจะตาย " ผมยืนเท้าเอวมองมันที่กำลังกอดหมอนข้างผม
" กลิ่นเหมือนฟาเลย "
" เฮ้ยๆ อย่าๆ เดี๋ยวน้ำลายมึงติดหมอนกู " ผมพูดและแย่งหมอนที่มันกอดอยู่
" หนวกหู " ผมที่กำลังกึ่งทุบกึ่งเล่นกับเพื่อนก็หันไปจิกตามองไอ้คนพูดทันที
ผมมองไอ้หอกธีร์ที่นอนพิงหมอนอยู่บนเตียงและกางหนังสืออ่าน เหอะ ไอ้ฟาย โต๊ะหนังสือก็มีทำเป็นเข้มนะมึง
" อ้าว นี่อยู่ด้วยกันอีกเหรอ " ไอ้จุ่นพูดและมองไอ้ธีร์แบบไม่ค่อยชอบใจ
" อีกห่าอะไรล่ะ สุ่มเจอ แม่งซวยชิบ " ผมพูดเสียงดังและปรายตามองไอ้ธีร์ หึ่ยย
" แลกห้องไหมล่ะ เดี๋ยวให้เพื่อนจูแลกกับฟา " ผมมองไอ้จูที่ยิ้มและมองหน้าพี่ชายตัวเอง
ผมมองไอ้ธีร์ที่เหลือบมามองผมเสี้ยววินาที ก่อนที่จะก้มอ่านหนังสือต่อไป
" ไม่เป็นไร กูขี้เกียจเก็บของใหม่แล้วอ่ะ " ผมก็พูดไปงั้นแหละ ผมไม่ไปหรอก ถ้าผมไปจริงๆ ผมคงไม่วายโดนไอ้สองตัวนี้จับขึงแน่ๆ
" ว๊ายย หนุ่มหล่อเต็มห้องเลย อกจีจี้จะแตก " ผมมองประตูที่เปิดเข้ามาและแม่สาว เอ่อ ชายร่างยักษ์หัวใจสาวก็เดินเข้ามาพร้อมวี๊ดว้ายเสียงดัง
" ไม่ต้องแหกปาก กูรู้ตัว " ผมมองไอ้นาถที่มองจี้ขี้ เอ้ย จีจี้แบบหน่ายๆ
" แหม กล้าพูดนะยะ ฉันหมายถึง... " ผมมองจีจี้ที่ชี้มาที่สองแฝด แต่พอเหลือบไปเห็นอีกคนที่นั่งอยู่บนเตียงก็ตาโตเอามือทาบอกทันที
" โอ้ววว จะไรจะขนาดนี้ ถ้ามีปีกด้วยก็ไม่สงสัยเลยค่ะ " ไอ้ธีร์วางหนังสือลงและหันไปมองคนพูดด้วยสีหน้าแบบไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี
" ไม่ต้องกลัวจี้นะคะ ไม่ชอบขืนใจใครค่ะ จะมองห่างๆ และเก็บไปฝันเปียกเท่านั้น " ผมกลั้นขำมองจีจี้ที่เดินไปหาไอ้ธีร์และดึงมือมันมาเขย่าเบาๆ และเดินกลับมาที่มุมตัวเอง แน่ะ มีแอบดมมือตัวเองด้วย ฮ่าๆ
" แล้วเธอล่ะ แม่ตุ๊กตา ชื่ออะไรจ๊ะ " ผมหุบยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ตุ๊กตาบ้านแป๊ะแกสิ หึ่ย
" ชื่อฟา นี่เพื่อนเรา จุนกับจู "
" แอบสวยกว่าฉันนะ แต่ก็เอาเถอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน " ไอ้กระเทยนี่น่าเตะชะมัด แต่ดูแล้วตลกดีผมชอบคนพวกนี้
" เอ่อ ฟา ไปกินข้าวกันไหม " ผมมองไอ้จุ่นที่เหลือบมองจีจี้แบบสยองๆ และชวนผมไปกินข้าว
" เออ ไปดิ กำลังหิวพอดี " ผมพูดพลางเดินนำเพื่อนไปที่ประตู
" เอาอะไรไหม จะลงไปกินข้าวน่ะ " ผมหันกลับมามองนาถกับจีจี้ก่อนออกจากห้อง
" ผู้ชายแซ่บๆ ห่อนึงค่ะ ล้อเล่นนะ ไม่เอาจ๊ะ แต่ถ้าฟรีก็จะรับพิจารณา " ผมยิ้มให้จีจี้และมองนาถที่ส่ายหัวไปมา และมองไอ้ธีร์ที่ทำเป็นไม่สนใจผม เหอะ กูก็ไม่ได้ถามมึงเฟ้ย หมั่นไส้
ผมเดินออกมากับสองแฝดเพื่อตรงดิ่งไปที่ศูนย์อาหารด้านหน้า ผมว่าที่นี่ก็ดูดีเลยนะ ผมมองสวนหย่อมหน้าตึกทุกๆ ตึกที่มีเก้าอี้นั่งอย่างร่มรื่น และมองพวกปีหนึ่งคนอื่นๆ ที่นั่งเล่นกันหรือเดินสวนกันไปมา
พวกเรามานั่งกินส้มตำกันในร้านๆ หนึ่งหน้าศูนย์อาหาร ผมนั่งริมฝั่งกระจกของร้านและมองไปด้านนอก มีนักศึกษามากมายเดินกันไปทั่ว หอหญิงนั้นอยู่ด้านหน้าร้านนี้นี่เอง มีผู้ชายจากหอในเดินออกมาและมานั่งรออยู่หน้าหอหญิงเป็นบางส่วน สงสัยคงรอแฟนกันสินะ ลำบากน่าดูที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
" มีรถไฟฟ้ารับส่งไปตึกเรียนด้วยนะ ดีหน่อย ไม่งั้นขาลากแน่ " ผมมองไอ้จุ่นที่พูดและมองรถคันสีขาวเล็กๆ ที่จอดรอนักศึกษาไปตึกอื่นๆ รอบมหา'ลัย
" พวกมึงก็ไม่ได้เอารถมาเหรอ " ผมพูดถาม
" กะว่าจะเอามาตอนย้ายไปหอนอกอ่ะ ตอนนี้คงยังก่อน " ผมนั้นก็ไม่ได้เอารถมา หรือเรียกว่าไม่มีเลยแหละ หามอเตอร์ไซค์เล็กๆ มาขับจะดีไหมนะ
" ดูผู้หญิงนั่นดิ นมใหญ่มาก " ผมมองตามไอ้จูที่ชี้ออกไปด้านนอก
" นี่พวกมึงชอบผู้หญิงหรือผู้ชายแน่วะ " ผมขมวดคิ้วมองมันแบบสงสัย
" มีแบบไหนก็โซ้ยได้ " พวกมันสองตัวพูดพร้อมกันด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ เห็นใสๆ แต่ร้ายใช่ย่อย กูเกลียดจริงๆ พวกไบเนี่ย หึ่ย
" ไอ้รูปหล่อนั่นน่าหมั่นไส้เนอะว่าไหม บอกตรงๆ กูอยากดักกระทืบมันมาก " ผมเลิกคิ้วทันทีที่ไอ้จุ่นพูดขึ้น
" รูปหล่อไหนวะ " ผมถามแบบสนใจ
" ก็เพื่อนเก่าฟาไง นั่น นั่งอยู่กับสาว " ผมหัวใจเต้นทันทีและรีบหันไปมองตามที่ไอ้จุ่นบอก
ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งอยู่ที่แถวเก้าอี้ยาวหน้าหอ และมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ
" ก็ว่าหน้าแบบมันคงมีแฟนอยู่แล้ว " ผมมองมันด้วยความเดือดเล็กๆ นี่มึงมีแฟนใหม่แล้วเหรอ แล้วที่มึงบอกว่ารักกูล่ะ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จ ไอ้จุ่นและไอ้จูก็ชวนผมไปที่ร้านการ์ตูนใกล้ๆ ซึ่งอยู่ในตึกส่วนกลางของหอนั่นเอง ทางด้านขวามือจะเป็นหอหญิง ตรงกลางคือตึกส่วนกลาง และซ้ายมือคือหอชาย ซึ่งตึกส่วนกลางนั้นไม่ได้มีเพียงแค่ร้านการ์ตูน แต่ยังมีร้านอินเตอร์เน็ต ร้านซักอบรีดและสารพัดสิ่งอำนวยความสะดวก
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นเลยสักนิด ผมและเพื่อนแฝดทั้งสองกำลังเดินตรงไปที่ร้านการ์ตูน ซึ่งทางเดินนั้นจะต้องผ่านเก้าอี้ที่เรียงรายอยู่หน้าสวนด้านหน้าหอ ซึ่งไอ้ธีร์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม กับใครก็ไม่รู้
ผมค่อยๆ เดินตามติดเพื่อน และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยังคงนั่งอยู่นิ่งๆ โดยมีเหล่าปีหนึ่งคนอื่นๆ นั่งเล่นอยู่ใกล้ๆ เต็มไปหมด ซึ่งผมสังเกตว่ามีแต่สาวๆ อยู่ตรงนี้
' ธีร์อยู่ห้องไหนเหรอ '
' ถ้าชอบหนังสือเราไปอ่านที่หอสมุดกันไหม '
ผมเดินเข้ามาใกล้ระยะที่พอจะได้ยิน และก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที ดูเหมือนว่ามันจะถูกแม่สาวใจกล้าชวนคุยอยู่ ซึ่งผมไม่เข้าใจเลยว่ามันจะออกมานั่งให้เขาจีบทำไม
' ธีร์ไม่มีแฟนจริงๆ เหรอ '
ขาของผมหยุดเดินโดยอัตโนมัติทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมมองมันที่กำลังนั่งถือหนังสือเล่มหนึ่งไว้ในมือ และดูไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่
' ไม่มี แต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้รักใคร '
" ฟา ทำอะไรน่ะ เดินมาสิ " ผมสะดุ้งทันทีที่ไอ้จุ่นกำลังส่งเสียงเรียกผม
ผมหันกลับไปมองไอ้ธีร์ที่กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ และตอนนี้มันกำลังจ้องมองผมแบบไม่ปิดบัง
' เขาเป็นใครเหรอ เรียนที่นี่หรือเปล่า ' ผมมองผู้หญิงข้างๆ ที่กำลังถามมันอยู่
' ลองสารภาพรักไปสิ แบบธีร์ยังไงเขาก็ไม่ปฏิเสธหรอก '
' จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคนคนนั้นไม่ได้รักเรา ' ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองผมอย่างจริงจัง
" ฟา " ผมหันไปมองสองแฝดที่กำลังร้องเรียกผม
" ไปกันเลย เดี๋ยวขอกลับหอก่อน " ผมพูดและโบกมือไล่ไอ้สองแฝดนั่น
" คนบางคนก็ชอบคิดเองเออเอง " ผมพูดเบาๆ เหมือนสบถ แต่ก็พอที่จะทำให้คนที่นั่งอยู่นั้นได้ยิน
ผมทำเป็นไม่สนใจและเดินต่อไป ตรงดิ่งไปยังหอพักชาย ตอนนี้ท้องฟ้าใกล้มืดแล้ว ผมมองผู้คนรอบๆ ตัวผมที่กำลังเดินกันไปมาขวักไขว่ บางทีที่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ทุกอย่างมันดูมีสีสัน ผมอาจจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างจากที่นี่ก็ได้
ผมยังคงเดินไปเรื่อยๆ และเหลือบมองคนที่เดินตามมาห่างๆ ถ้าผมคิดเข้าข้างตัวเองแล้วละก็ เมื่อกี้มันคงไปนั่งเฝ้าผมสินะ
ผมไม่ได้ขึ้นไปบนตึก แต่เลี้ยวเข้าไปนั่งที่ชิงช้าใต้ต้นไม้หน้าตึกแทน
" ไปนั่งให้คนจีบเล่น สนุกไหม " ผมพูดขึ้นและแกว่งชิงช้าเล่นไปมา ผมรู้ว่ามันกำลังยืนมองผมห่างๆ ด้านหลังต้นไม้ใหญ่
" ขึ้นไปเถอะ ที่นี่มืดแล้วแมลงเยอะน่าดู " ผมหันไปมองมันที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ผม
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ ซึ่งมันก็ไม่ได้ตอบรับผมเหมือนเคย
" มึงยังรักกูอยู่ไหม " ผมอยู่ดีๆ ก็ถามออกไป จนมันชะงักจ้องมองผม
" นี่ไม่เคยรู้จริงๆ เหรอ " มันพูดและยิ้มอย่างเศร้าๆ
ผมเงยหน้ามองมันที่อยู่ข้างๆ ผม จริงๆ พวกเราก็แยกจากกันไม่กี่เดือนหรอก แต่ความรู้สึกของผมนั้น มันเหมือนกับยาวนานเหลือเกิน ผมทรมาน และมันก็คงไม่แพ้กัน ผมจะให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ต่อไปงั้นเหรอ
" พรุ่งนี้ ไปเที่ยวกันนะ " ผมยิ้มและมองมันที่กำลังขมวดคิ้วน้อยๆ มันคงสงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆ ผมถึงเป็นแบบนี้สินะ จริงๆ ก็ไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากมาย ผมก็แค่อยากทำสิ่งที่ผมอยากทำ ผมนึกถึงคำพูดของพี่เรียว ผมจะลองอ่อนลง ผมอยากรู้ ในสิ่งที่มันเก็บเอาไว้ สิ่งที่ทำให้เราห่างกัน ทำไมมันถึงคิดว่าผมไม่รักมันกันนะ
ทำไมมันถึงบอกเลิกผม ทั้งๆ ที่ยังรัก
-
ปวดใจ
-
อืมม
-
………
น่านนนนน. น้องฟาของพี่.
หาคำตอบซิ ว่าทำไมธีร์ถึงถอยห่างไปทั้งที่ยังรักอยู่ตลอด
แล้วน้องฟาจะรู้จักคำว่า เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเนอะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
……
…
-
ถามซิคะฟา ปกติก็เห็นถามตลอดๆ
ก็รู้ๆอยู่ว่าธีร์น่ะไม่ค่อยพูด
และเรื่องที่ธีร์เข้าใจผิดเรื่องที่น้ำสร้างขึ้นมา
มันมีน้ำหนักมากพอให้ธีร์เชื่อน้ำ
เพราะที่ผ่านมากับเรื่องน้ำฟาทำมาหลายครั้งแล้วไง
แต่ๆๆๆ จากนี้คงเลิกซดมาม่าสักทีนะ
-
โอยยย เชื่อพี่เรียวเถอะน้องฟา แล้วคุยกันตรงๆสักทีเนอะ ต่างคนก็ต่างไม่คุยกันดีๆอ่ะเนี่ย
เอาใจช่วยนะ ทั้งคู่เลย
-
จ้ะ
-
แล้วตัวต้นเหตุมันได้รับผลกรรมอะไรบ้างมั้ยเนี่ย
-
ดีกันได้แล้ว ใจจะขาดแล้ววววว ฮืออออ
:ling3: :ling3: :ling3:
-
ปวดตับ สะเทือนไตกับ 2 คนเนี่ยจริง ๆ เลย :katai1:
-
อิชะนีผีนั่นต้องมาสำเร็จเร็วๆนะคะซิสดอกทองที่สุดดดด :beat:
-
หวังว่าน้ำจะไม่โผล่มาอีก55555
-
ถ้าไม่ยอมเปิดใจเข้าหากัน ก็บอกให้ฉันรู้ทีโกรธกันแล้วมันดีอย่างไร~♪ ♬ นึกถึงเพลงนี้เลยยย รีบๆดีกันนะ
-
ธีร์อย่าไปนะ...อย่าไป... :katai1: :katai1: :katai1:
-
KING ที่ 38 เริ่มใหม่อีกครั้งหนึ่ง
" มาทำอะไรกันมืดๆ ขึ้นห้องเหอะ ยุงโครตเยอะ " ผมมองไอ้สองแฝดนรกที่โผล่มาในช่วงเวลาเหมาะเจาะมากเหลือเกิน เฮ้อ
" ไปกันเถอะ " ผมพูดเบาๆ บอกไอ้ธีร์ที่ยังยืนนิ่งอยู่
ผมลุกขึ้นจากชิงช้าและเดินตามเพื่อนออกไป เมื่อกี้ถ้าไม่มีคนมากวนละก็ ผมเกือบจะพูดออกไปแล้ว ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน
ผมกลับเข้ามาในห้อง มองไอ้นาถที่ยังคงนั่งอ่านหนังสืออย่างขมักเขม้น แต่เดี๋ยวนะ แม่งหนังสือการ์ตูน โธ่ ส่วนจีจี้นั้นกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ด้วยเอ่อ ผ้าเช็ดตัวและผ้าโพกหัว คงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และกำลังลงครีม ไม่สิ กำลังอาบเลยล่ะ
" ว๊ายย มองแบบนี้จี้ก็เขินแย่สิคะ " ผมเลิกคิ้วมองจีจีิ้ และดูเหมือนจี้จะไม่ได้พูดกับผม แต่เป็นไอ้ธีร์ที่เพิ่งเดินตามเข้ามาและไม่ได้ชายตามองหล่อนเลยสักนิด
" มองได้ แต่อย่าชอบ~ " ผมนั่งลงที่เตียงและมองจีจี้ร้องเพลงพลางขยิบตาให้ไอ้ธีร์ต่อไป
" กินขนมไหม เราเอามาจากบ้านน่ะ " ผมล้วงขนมในลิ้นชักและเดินไปแจกจ่ายให้เพื่อน
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือเงียบๆ และขว้างใส่หัวมัน
" โทษทีๆ เล็งผิดไปหน่อย " ผมยิ้มให้มันที่หันมามองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
" อ่านอะไรอ่ะ " ผมเดินเข้าไปข้างหลังมันและชโงกหน้ามองหนังสือที่มันกางอยู่
ไอ้ธีร์หันมามองผม แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมา บางทีก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ที่จะคุยกัน เพราะพวกเราไม่ได้อยู่กันสองคนอีกแล้ว
ผมวนเวียนรอบๆ ตัวมันที่กำลังเริ่มกลับไปอ่านหนังสือเหมือนเดิม ชิ มึงยังไม่บอกกูเลยนะ ว่าจะพากูไปเที่ยวไหม
" อะไร " มันวางหนังสือลงและหันมามองผมอีกรอบ
" ไม่ยุ่งก็ได้ " ผมแกล้งพูดเบาๆ และเดินกลับไปที่เตียง หยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ
" หนังสือแพทย์ปี 3 " ผมหันไปมองมันที่เดินมานั่งลงที่เตียงผมและยื่นหนังสือให้ดู ผมหัวเราะเบาๆ ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" แล้วมึงมาบอกกูทำไมไม่ทราบ " ผมเท้าเอวและมองมันแบบ หึ่ยย นึกว่าจะแน่
ผมเดินออกไปนอกระเบียง และเข้าไปอาบน้ำ ห้องน้ำของห้องพักนั้นเป็นห้องน้ำเล็กๆ ที่มีเพียงฝักบัวและชักโครกเท่านั้น แต่แบบนี้ก็โอเคแล้วล่ะ เพราะพื้นที่ค่อนข้างมีจำกัด
ผมอาบน้ำเสร็จและนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ตากผ้าที่ราวด้านนอก โอ้ยย ไอ้แมลงนี่ก็เยอะจริงๆ นั่นแหละ ทำเอาผมตัวแดงไปหมด
' หิ้วววว ขาวจัง!! '
ผมสะดุ้งมองไอ้ตึกตรงข้ามที่กำลังป้องปากตะโกนแซวผมอยู่ หนอยมึง นี่กูต้องเจอไอ้พวกเวรแบบนี้อีกเยอะไหมเนี่ย
" ทำอะไร " ผมมองไอ้ธีร์ที่เปิดประตูออกมาทำหน้าดุผม
" ทำไมไม่เอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนข้างใน " ผมขมวดคิ้วมองมัน ดีด้วยเอาใหญ่นะมึง บ่นๆ เข้าไป
" ก็ถอยไปดิ จะเข้าไปใส่เสื้อผ้า " ผมพูดพลางดันมันและพยายามจะเข้าห้อง
" เข้าไปในห้องน้ำ เดี๋ยวหยิบชุดให้ " มันดึงแขนผมและดันผมให้กลับเข้าห้องน้ำ เอ๊ะ ไอ้นี่อะไรของมึง
" ในห้องก็มีแต่ไอ้ขี้ก้างกับกระเทย " ผมพูดพลางพยายามแทรกตัวออกจากห้องน้ำผ่านช่องแคบเล็กๆ
ผมวางมือลง ดันลำตัวของมันและออกแรงเบาๆ แต่ผมในตอนแรกที่ดันมันนั้น ก็ผ่อนแรงลง และเงยหน้ามองมันที่กำลังจ้องมองผม
" ทำไมมึงถึงปล่อยตัวเองแบบนี้ " ผมพูดถามมันเบาๆ และมองมันด้วยความเสียใจ สิ่งที่มึงทำมันทำให้สภาพจิตใจและร่างกายสาหัสขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าแบบนั้นก็เอาสิ ถ้ามึงขอโทษกู กูจะยกโทษให้ พูดมาสิ ว่าให้เราเป็นเหมือนเดิม บอกกูอีกครั้งว่ามึงรักกูมากแค่ไหน
" รอนี่นะ " มันพูดและเดินกลับเข้าไปในห้อง และกลับมาพร้อมชุดนอนชุดโปรดของผม
" รู้ดี " ผมยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าข้างในหัวใจ แต่ไม่เป็นไร พวกเรายังมีเวลาอีกเยอะ ผมจะพยายาม
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยและเข้ามานั่งที่เตียง มองดูคนอื่นๆ ที่ยังคงทำอะไรกันอยู่คนละมุม ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งอ่านหนังสืออีกแล้ว ชีวิตมึงนี่มีแต่เรื่องแบบนี้หรือไง แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งรู้ เวลาอยู่บ้านมันก็คงเป็นแบบนี้ใช่ไหม
แต่เวลาที่มันอยู่กับผมเมื่อก่อนนั้น เวลาทั้งหมดที่มี มันจะเอาแต่ใส่ใจสนใจผมตลอดเวลา นั่นทำให้ผมรู้ว่า ผมสำคัญกว่าหนังสือพวกนั้น
ผมมองมันและเปิดลิ้นชัก กอบขนมช็อคโกแลตมากมายไว้เต็มมือและเดินไปหามันอีกครั้ง
" อะไร แปรงฟันแล้วนะ " มันหันมาขมวดคิ้วมองผมทันทีที่เห็นกองขนมตรงหน้า
" กิน " ผมพูดพลางแกะขนมให้มัน และยื่นขนมในมือไปใกล้ๆ หน้ามัน
" จะขุนกันหรือไง " มันพูดและยื่นมือมาจับข้อมือผมไว้
" ถ้าอยากร่างกายแข็งแรง กล้ามเนื้อสมส่วน ต้องกินอาหารที่มีประโยชน์ และออกกำลังกาย แต่ถ้าอยากเห็นพุงกลมๆ นั่นก็อีกเรื่อง " ไอ้ธีร์พูดยาวเหยียด แต่ก็ยอมกินขนมในมือผม
" พูดมาก กินๆ ไปเหอะ ก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ " ผมหน้าบูด มันไม่รู้หรือไง ว่าพุงกลมๆ ก็ยังดีกว่าร่างกายของมึงตอนนี้ แต่ก็น่าหมั่นไส้ชะมัด ผอมแล้วยังเสือกหล่ออีกนะมึง
" โอ้ยยยย รู้สึกร้อนจังเลยค่ะ รู้สึกกันไหมคะ ยิ่งตรงตาเนี่ย ร้อนผ่าวไปเลยค่ะ " ผมมองจีจี้ที่นั่งยิ้มกริ่มและทำท่ากรีดพัดโบกไปมา
ผมมองมือไอ้ธีร์ที่ยังคงกำรอบข้อมือผม โอ้ยยย แม่งอยู่กันเยอะนี่หว่าลืมไป อ้ากกกก
" กินให้หมดด้วย " ผมบอกมันพลางดึงมือตัวเองออกและรีบเดินกลับมาที่เตียงตัวเอง นอนลงกอดหมอนทันที โอ้ยย ไอ้ฟานะไอ้ฟา ประเจิดประเจ้ออีกแล้วกู
ผมนอนอยู่ในความมืด พลางแอบเหลือบมองเตียงตรงข้าม ตอนนี้ทุกคนหลับไปแล้ว รวมถึงไอ้ธีร์ที่กำลังนอนอยู่ ผมยิ้มน้อยๆ ผมรู้สึกว่า พวกเรายังคงเป็นไปได้ เพราะเวลาที่ผมพูดดีกับมัน มันก็จะดีกับผมเช่นกัน ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็จะดีกับมันนับจากนี้ไป พวกเรายังเริ่มใหม่ได้ เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง
ในวันรุ่งขึ้น ผมถูกเรียกตัวจากพี่ๆ ที่คณะ และมายืนทำหน้ามุ่ยอยู่ในกลุ่มหลีด ไอ้ตอนแรกก็คิดว่าต้องเหนื่อยแหละ แต่นี่แบบสุดๆ นี่แค่วันแรกก็กะเอากันถึงตายเลยเหรอ แล้วต้องซ้อมแบบนี้ทุกๆ วันผมลาขาดล่ะ พรุ่งนี้หนีแม่ง
' ไปดูซ้อมดาวเดือนมา '
' เดือนแพทย์ยังไงก็ได้ '
' ก็คงเหมือนพี่ชายละมั้ง ชนะขาดแต่แรกแล้ว '
ผมหูผึ่งทันที ไอ้เรื่องแบบนั้นผมรู้อยู่แล้วล่ะ ไอ้ธีร์นั้นหน้าตาดี วางตัวดี พูดจาดี แถมหัวดีอีกต่างหาก ใครจะสู้มันได้ฟะ
และเย็นนี้พวกเรามีนัดกัน ถึงผมจะชวนมันเที่ยวนั้น แต่จริงๆ ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดี แต่มันก็ไม่สำคัญหรอก ขอแค่พวกเราได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว
" เหม่อแบบนี้คิดถึงพี่แน่ๆ " ผมสะดุ้งทันทีที่ถูกจี้ที่เอว
" อะไรของพี่เนี่ย " ผมหน้าบึ้งอย่างหัวเสีย มองพี่ธีมที่กำลังหัวเราะผม
" โทษทีๆ พี่เอาหนมมาฝาก " ผมมองน้ำกับขนมในมือพี่ธีมแบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย
" ยังไม่บอกพี่เลยนะว่าเราน่ะ ไปหลงรักใครเข้า " พี่ธีมพูดพลางเท้าคางจ้องมองผม
" จ้างให้ก็ไม่บอกหรอก " ผมพูดพลางกินขนมในมือ
" เสียใจจัง " พี่ธีมพูดพลางทำหน้าเศร้าแบบหลอกๆ
ผมจ้องมองพี่ธีม ไอ้หมอนี่ก็เคยเป็นเดือนมหา'ลัยสินะ ก็ไม่แปลกหรอก บ้านนี้หน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยมั้ง หมั่นไส้จริงๆ
" ธีมๆ น้องชายประกวดเดือนเหรอ " ผมมองพี่ในคณะที่เข้ามาทักพี่ธีม
" ไม่ต้องลุ้นหรอก เชื้อพี่ไม่ทิ้งแถว " พี่ธีมพูดพลางยิ้มกว้าง ไอ้ตระกูลนี้มันหลงตัวเองกันทุกคนเลยสินะ
" ไปดูธีร์กันไหม เพื่อนเรานิ " พี่ธีมหันมามองผมและส่งยิ้มหวาน แบบนี้ก็ดีสิ หนีแม่งเลยดีกว่า
" ไปครับ " ผมพูดเบาๆ และเดินตัวลีบตามติดพี่ธีมไปทันที
ตอนแรกผมคิดว่าพี่ธีมจะขับรถไปซะอีก แต่ก็ไม่ใช่ พวกเราเดินผ่านตึกคณะวิทย์ คณะมนุษย์ และในที่สุดก็มาถึง
เอาจริงๆ ไม่ไกลเลยนะเนี่ย แบบนี้แอบมาดูบ่อยๆ ดีกว่า ผมเดินมากับพี่ธีม และสังเกตว่าผู้คนมากมายก็แอบจ้องมองพี่ธีมเช่นกัน พี่ธีมนั้นผิวขาว แต่น้อยกว่าไอ้ธีร์นิดหน่อย และตัวสูงพอๆ กัน
" ถึงแล้ว " พี่ธีมพูดพลางจับมือผม
" ทำอะไรเนี่ย " ผมยื้อมือตัวเองทันที ไอ้หอกนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ
" เถอะน่า จริงๆ ที่นี่ห้ามเข้านะ " พี่ธีมทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ผมและจูงมือผมให้เดินตามเข้าไป
ผมหน้ามุ่ยและเดินตามพี่ธีมเข้าไปในอาคารอเนกประสงค์ขนาดใหญ่ที่เอาไว้จัดงาน ด้านซ้ายเป็นเวทีขนาดใหญ่ และลานกว้างๆ ให้ผู้คนได้เข้าชม ซึ่งตอนนี้มีแต่พวกรุ่นพี่ และพวกตัวแทนดาวเดือนคณะต่างๆ กำลังซ้อมเดินอยู่บนเวที
" ไอ้ธีม พาเด็กไหนมาวะ " ผมมองพี่คนหนึ่งที่เดินมากอดคอพี่ธีม ผมจึงค่อยๆ กระดึ๊บตัวหนีออกจากพี่ธีมได้
" น้องชาย " พี่ธีมพูดพลางดึงผมที่กำลังหนีให้กลับมา
" ถุยย น้องมึงอ่ะ โน้นไม่ใช่เหรอ หน้าถอดแบบกันมาเลย " ผมมองตามอีพี่ที่กำลังชี้ไปที่เวที และก็ชัดเจน ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังยืนอยู่บนนั้น และ เอ่อ กำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าที่มันเคยทำตอนงานกีฬาสีของโรงเรียน
หึ่ยย อย่ามามองกูแบบนั้นนะ เพราะพี่มึงนั่นแหละ ชอบฉวยโอกาส ผมมองมันและมองผู้หญิงข้างๆ มันที่ดูมีความสุขเหลือเกินที่ได้คู่กับมัน เอาเถอะ ก็แค่งานประกวดนั่นแหละ
ไม่นานพวกดาวเดือนก็ถูกปล่อยให้พักได้ ผมที่นั่งอยู่กับพี่ธีมตลอดนั้น ก็ถูกเพื่อนๆ พี่ธีมแซวหนักพอดู แต่ก็เอาเถอะ ผมอยากอยู่ที่นี่ ผมอยากมองคนที่ผมคิดถึง
ผมมองพี่ธีมที่กำลังหันไปคุยกับเพื่อนๆ ได้เสียล่ะแบบนี้ ผมค่อยๆ กระดึ๊บและวิ่งฉิวหนีไปหาคนที่ยืนนิ่งๆ อยู่กลางวงล้อมของสาวๆ ดาวมหา'ลัย แหม่ ผมมองสายตาเดือนคณะอื่นๆ ที่กำลังมองมาที่มัน แต่ก็นะ มันน่าหมั่นไส้จริงๆ นั่นแหละ เข้าใจๆ
" น้ำไหม " ผมเดินแทรกเข้าไป และยื่นขวดน้ำที่แอบขโมยมาให้มัน
" ขอโทษครับ ขอตัว " ไอ้ธีร์พูดและแทรกตัวออกจากกลุ่มนั้น
" ทำเป็นเก๊กนะมึง ยิ้มๆ หน่อยโลกก็สดใสแล้ว " ผมพูดพลางยิ้มกวนมัน
" ดาวคณะศิลปกรรมสวยมาก " ผมหุบยิ้มทันทีที่มันพูดแบบนั้น
" เหรออ เออ คณะกูเอง ถูกใจมึงเลยสิ " ผมหรี่ตามองมัน หนอยมึ๊ง
" ทำไมมากับพี่ธีม " มันถามผมและจ้องมองเขม็ง
" ที่นี่เขาไม่ให้คนนอกเข้า กูก็เลย... " ผมพูดและหลบตามัน
" กูอยากมาดูมึง " ผมเลิกหลบสายตาและจ้องมองมันกลับ แต่กลับกลายเป็นมันที่หลบตาผมแทน
" มึงใส่ชุดนักศึกษาแล้วดูดีนะ เหมือนโตเป็นผู้ใหญ่เลย " ผมพูดต่อและยิ้มน้อยๆ ให้มัน
" ก็โตแล้ว ไม่ได้เป็นเด็กน้อยเหมือนคนแถวนี้ " หนอยยย มึงกัดกูเหรอ หึ่ย
" แล้วเป็นไง ประกวดเดือนสบายดีนะ ไม่ต้องใช้แรงเลยด้วย " ผมนั่งลงที่เก้าอี้ว่างใกล้ๆ
" ไม่อยากประกวดเลยสักนิด แต่ทุกคนก็ขอร้องให้ทำ " มันพูดและนั่งลงข้างๆ ผม
" ถ้าไม่ใช่มึงก็ไม่มีใครเหมาะอีกแล้ว " ผมพูดพลางจ้องมองมันที่กำลังมองผมอยู่เช่นกัน
" แล้วฟาทำอะไร " มันถามผม นั่นแน่ อยากรู้สินะ
" กูเป็นหลีดของคณะ ยังซ้อมไม่เสร็จเลย แต่หนีมา น่าเบื่อจะตาย ร้อนก็ร้อน "
" กลับไปซ้อมซะ หนีมาแบบนี้ทีมจะเป็นยังไง " ผมหน้าบูดมองมัน มึงนี่เหมือนเดิมจริงๆ นั่นแหละ
" ไล่กูเหรอ " ผมพูดเบาๆ แหย่มัน
" เปล่า " ผมเริ่มยิ้มออกมา มึงอยากหรือไม่อยากให้กูอยู่กันแน่
" เย็นนี้ไปไหนดี กูจะรอจนมึงซ้อมเสร็จนั่นแหละ " ผมพูดและจ้องมองมัน
ไอ้ธีร์นั้นถึงจะผอมลงแต่ก็ไม่ค่อยเปลี่ยนไป หน้าตามันยังคงแบบว่า ชวนมอง บุคลิกมัน การวางตัว ทำเอาหลายๆ คนมองมันจนละสายตาไม่ได้ ผมสังเกตุว่าผมมันยาวขึ้นมากและยุ่งน้อยๆ แบบปกติ ใบหน้าของมันเวลาจ้องมองผม มันทำให้หัวใจของผมรู้สึกแปลกๆ เสมอ นี่ผมชอบมันมากแค่ไหนกันนะ
" ทำไมถึงอยากไป " มันถามผมและจ้องมองผมอย่างสงสัย
ผมจ้องมองมันกลับ ผมอยากบอกมันว่าผมไม่ได้อยากไปไหนหรอก ผมแค่อยากอยู่กับมัน เท่านั้นจริงๆ แล้วทำไมถึงไม่พูดออกไปล่ะ
" กู... " ผมกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าพูดแบบนั้นก็สารภาพรักไปเลยดีกว่าไหม
" อยาก ให้ไปด้วยกัน " ผมใจสั่นและมองมันที่กำลังขมวดคิ้วน้อยๆ
" อยากจะทำอะไรกันแน่ ก็รู้ใช่ไหมว่ารู้สึกยังไง อย่าให้ความหวัง แล้วพังมันได้ไหม " มันพูดกับผมด้วยใบหน้าแสนเศร้า
" ไม่ใช่แบบนั้น " ผมส่ายหน้าช้าๆ และจ้องมองมันยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
" กูรั... "
" น้องธีร์ กลับขึ้นเวทีด้วยค่ะ " ผมชะงักและมองรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเรา
" ไปเถอะ กูจะรอตรงนี้ " ผมพูดและดันมันเบาๆ ให้ลุกขึ้น
มันจ้องมองผมและยอมเดินตามรุ่นพี่คนนั้นออกไป ผมใจเต้นรัว ผมกำเสื้อที่อกข้างซ้ายเอาไว้ เกือบไปแล้ว แต่ผมจะบอกมันแน่ๆ วันนี้นี่ล่ะ ตื่นเต้นมาก ผมนึกว่าผมจะหัวใจวายไปซะแล้ว
ผมนั่งมองมันที่กำลังซ้อมเดินอยู่บนเวที ตอนนี้พี่ธีมไม่อยู่แล้ว คงจะมีธุระและมองไม่เห็นผมนั่นแหละ ผมหนีมานั่งอยู่บนชั้นลอยที่สามารถมองเห็นคนบนเวทีได้ถนัด ผมจ้องมองไอ้ธีร์ ที่คอยเหลือบมองผมเช่นกัน มึงไม่รู้จริงๆ เหรอว่ากูรู้สึกยังไง บางทีคนที่ฉลาดเกินไปแบบมึง ก็โง่เรื่องแบบนี้ได้เหมือนกันสินะ
หลังจากที่ทุกอย่างของวันนี้เสร็จเรียบร้อย ผมยืนรอมันที่ทางเข้าและเดินกลับหอไปพร้อมกัน ผมยังคงไม่ได้พูดอะไรต่อ และมันก็ไม่ได้ถามเช่นกัน
พวกเราเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ที่หอ ผมแต่งตัวธรรมดา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ เพราะไม่ได้เอาชุดดีๆ มาเลย เฮ้อ คิดถึงชุดสวยๆ เหมือนกันนะ อยากกลับไปอยู่คอนโดจัง
ผมลงมานั่งรอไอ้ธีร์อยู่ที่สวนด้านหน้าตึกของเรา ไกวชิงช้าไปมามองดูผู้คนที่กำลังใช้ชีวิต ผมสังเกตว่ามีผู้ชายบางคนเหมือนกันที่กำลังอยู่กับเพื่อนของเขา แต่สายตาที่พวกเขามองกันและกัน มันไม่ใช่แค่เพื่อนน่ะสิ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ได้สนใจอะไร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว ผมเป็นส่วนหนึ่งในโลกใบนั้น และผมคิดว่า ผมไม่ได้ผิดปกติอะไร พวกเราก็แค่ มีความรัก เท่านั้นเอง
" ไปกันเถอะ ถ้าดึกเกินไปอาจกลับเข้าหอไม่ได้ " ผมหันมองคนที่กำลังเรียกผมอยู่ และยิ้มทันทีที่มองเห็นมัน
" แต่งหล่อขนาดนี้ไม่ไว้หน้ากูเลยนะ " ผมพูดแซวมันที่สวมเสื้อเชิ๊ตสีดำ กางเกงสแล็ค นาฬิกา รองเท้าหนัง
" ธัญจัดกระเป๋าให้ " มันถอนหายใจหลายเฮือกจนผมสงสาร
ผมลุกขึ้นจากชิงช้า และเดินเข้าไปจัดคอปกเสื้อให้มัน
" โอเค ไปกันเถอะ " ผมยิ้มและเงยหน้ามองมันที่ก้มลงมองผม มันเหมือนกับวันนั้น วันที่พวกเราไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก วันที่พวกเรายังคงเป็นแฟนกัน
" มึงเอารถมาไหม " ผมถามมันที่เดินอยู่ข้างๆ ผม พวกเราเดินไปเรื่อยๆ เพื่อออกไปยังหน้าหอ
" เอามา " ผมเบะปากยิ้มกวนทันที
" ไอ้คุณชายเดินเรียนไม่เป็น " ผมพูดแหย่มัน
" ไม่ชอบให้คนมาจ้อง " อ๋อเหรอ แต่ผมก็รู้ว่าต้องเป็นแบบนั้นถ้ามันขึ้นรถไฟฟ้าไปเรียน หมั่นไส้ว่ะ หึ่ย
พวกเราเดินออกมาด้านนอกผ่านป้อม รปภ. และทันทีที่โผล่พ้นออกมา ทุกสายตาก็จับจ้องอยู่ที่พวกเรา ไม่สิ อยู่ที่ไอ้หอกข้างๆ ผมนี่แหละ ออร่ามันและการแต่งตัว ทำเอาสาวๆ แทบคลั่งเลยทีเดียว ใจเย็นๆ นะทุกคน มันเป็นของผมครับ หึหึ
" ไม่ชอบให้คนมาจ้อง " ผมพูดล้อเลียนมัน สิ่งที่มันพูดช่างตรงกันข้ามกับมันตอนนี้ที่มีแต่คนจ้องจนตาแทบทะลัก
" ถามจริงๆ เถอะ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ " ผมเลิกคิ้วขึ้นแบบงงๆ ทันที่ที่มันพูด ไม่รู้ตัวอะไรฟะ
ผมมองไปรอบๆ อีกครั้งทันที และก็พบว่ามีคนหลายคนกำลังมองผมอยู่เช่นกัน และเป็นสายตาที่แสดงความสนใจชัดเจน
ผมหลบสายตาคนพวกนั้นและเดินมาชิดคนข้างๆ มากขึ้น
" มึงจอดรถไว้ไหน " ผมเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เขินนะเนี่ย
" ลานจอดนั่นไง " มันพูดและกดรีโมททันทีที่เห็นรถใกล้ๆ ผมสังเกตว่าในลานไม่ค่อยมีรถยนต์เท่าไหร่ และถึงมีก็ไม่มีใครขับรถหรูราคาหลายล้านแบบไอ้บ้านี่หรอกครับ หมั่นไส้อีกแล้ว หึ่ยย
พวกเราขึ้นรถ และออกเดินทางกัน ทั้งๆ ที่ไม่รู้จะไปไหนดี เฮ้อ
" ตกลงไปไหน " นั่นไง
" ไปที่ริมน้ำ... "
" ไม่ " มันพูดทันที และสีหน้าก็เริ่มเครียดนิดๆ ผมไม่น่าเลย
" ตลาดนัด "
" ไม่ " ผมมองหน้าด้านข้างของมัน ปกติมันจะไม่ขัดใจผมแท้ๆ แต่ผมก็เข้าใจมันนะ มันคงไม่อยากไปเจอบรรยากาศเก่าๆ อ่อนไหวจริงๆ นะมึงเนี่ย
" งั้นมึงคิดละกัน " ผมพูดและนั่งนิ่งๆ ให้มันตัดสินใจ
และในที่สุดเราก็มาถึง เอ่อ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง นี่มึงสิ้นคิดจริงๆ นะเนี่ย แต่ไม่เป็นไร ที่ไหนก็ได้จริงๆ แค่มีมันอยู่
" หิวไหม " ผมลงจากรถและเดินไปกับมันเพื่อเข้าไปยังตัวห้างฯ
" อยากกินซูชิ " ผมพูดและยิ้มให้มัน
" อยากกินอะไรก็นำไปเลย " เย่ ผมดึงแขนมันให้เดินเร็วมากขึ้น และเดินเข้าไปข้างใน
ถ้าจำไม่ผิดที่นี่ก็คือที่ที่ผมกับมันเคยมาซื้อเครื่องสำอางค์ และเอ่อ ข้อมือเส้นนั้น ผมมองมือมันที่มีแหวนสีเงินสวมอยู่ ผมนึกถึงวันนั้น วันที่เราเลิกกัน ผมปาข้อมือเส้นนั้นใส่มัน ไม่รู้ว่าไอ้ธีร์จะยังเก็บมันไว้ไหม ผมไม่น่าเลยจริงๆ
พอนึกถึงข้อมือเส้นนั้น พวกเราก็บังเอิญเดินผ่านร้านที่ขายมันพอดี ผมเดินเข้าไปมองดูสร้อยข้อมือสีเงินเส้นเล็กๆ น่ารักนั้น อันที่เหมือนกับที่ผมเคยมี
" ยังซื้อ 1 แถม 1 อยู่ไหมครับ " ผมมองข้อมือที่คล้ายๆ กันและถามพนักงานคนสวย
" อันไหนคะ ถ้าเป็นเส้นนั้นไม่เคยเอามาจัดโปรโมชั่นนะคะ จะเป็นราคาเต็มค่ะ ถ้าลูกค้าสนใจแบบที่ซื้อ 1 แถม 1 จะเป็นสินค้าด้านนี้ค่ะ " ผมมองตามมือของพนักงาน ของที่จัดโปรโมชั่นนั้นจะเป็นพวกแหวนราคาต่ำเท่านั้น
ผมยิ้มให้พนักงานและหันกลับไปมองไอ้ธีร์ที่ทำเป็นมองทางอื่นอยู่ หนอย ของแถมเหรอ มึงนี่มัน หึ่ยย
" ไปกัน " ผมยิ้มให้พนักงานและดึงแขนมันให้เดินไปที่ร้านซูชิในชั้นถัดไป
" ไหนบอกของฟรี " ผมพูดอุบอิบและมองมันที่ทำหน้ามึนๆ ไม่สนใจผม แต่พอรู้แบบนี้ผมก็หุบยิ้มไม่ได้เลยสักนิด ถ้าเรากลับเป็นแบบเดิมเมื่อไหร่
ผมจะซื้อของขวัญให้มันบ้าง แทนส่วนที่ขาดหายไป
-
เริ่มกันใหม่น๊าาาาา...ไม่อยากกินมาม่าอีกแล้วววว :ling2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จีบกันอีกครั้งนะคะธีร์ก็พูดออกมาได้แล้วน้องฟาอ่อนลงเยอะแล้วนะ
-
ธีร์~~~ อย่าน้อยใจน้องฟานานสิ หันมาคุยกันดีๆ คุยด้วยเหตุผล อย่าให้น้องฟารอนานเลยนะ
-
โอ้ยยยดีต่อใจ รีบๆพูดออกมานะ ขอหวานๆให้คนอื่นอิจฉาไปเลยนะ
-
ถ้าได้รู้ความจริงว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น คงกลับมารักกันมากกว่าเดิมแน่ ๆ เลย
-
จ้าาาา
-
อีกนิดเดียววววว :hao5:
-
อย่าทำพังอีกนะฟา พูดไปเลยรู้ก สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฟาต้องจีบธีร์สิรอบนี้
-
ธีร์จะใจแข็งได้นานไหมนะ :hao3:
-
เย้ๆ สมใจคนอ่านแล้ว 1 ฉาก
คือก่อนหน้าแอบคิดว่า
ทำไมธีร์ได้เดทแต่กับฟ้า
ไม่เคยได้เดทกับฟาเลย
-
ดีกันๆๆๆๆๆๆๆ
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
KING ที่ 39 คำว่ารักที่บอกออกไป
พวกเรามานั่งกินซูชิกันในร้านอาหารญี่ปุ่นที่เดิม ผมสั่งไม่มาก เพราะผมไม่ได้หิวหรือคิดจะแกล้งมันแบบครั้งก่อนๆ ผมมองมันที่นั่งเงียบๆ แต่ก็คอยคีบหยิบให้ผม จะพูดเลยดีไหมนะ ใจเย็นๆ ไอ้ฟา บรรยากาศมันยังไม่ได้ยังไงไม่รู้
แต่ผมที่นั่งตื่นเต้นอยู่นั้น ก็เหลือบมองเห็นคนคนหนึ่งที่เดินผ่านไป กำลังออกไปจากร้าน ผมมองดูเพื่อนของผมที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน ตอนนี้เธอกำลังเดินอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่ง ด้วยใบหน้าที่มีความสุข
ผมอยากออกไปทักเพื่อน แต่พอเป็นเรื่องน้ำ ไอ้ธีร์ก็มักจะเดือดขึ้นมา เพราะงั้น ผมไม่พูดบอกมันน่าจะดีกว่า
" ไอ้ธีร์ เดี๋ยวกูไปห้องน้ำแปบนะ รอนี่นะ ห้ามไปไหน " ผมพูดบอกมัน และรีบร้อนเดินออกมาจากร้านอาหารนั้น
ผมยังคงมองเห็นด้านหลังของน้ำที่กำลังเดินอยู่ ผมดีใจนะที่มันดูมีความสุขดี มันคงตัดใจจากไอ้ธีร์ได้ และพบคนใหม่สักที
" น้ำ " ผมจับไหล่เพื่อนและร้องเรียกเบาๆ
แต่เมื่อน้ำหันกลับมาและเห็นว่าเป็นผมนั้น น้ำกลับทำสีหน้าตกใจ และค่อยๆ ถอยห่างออกจากผม
" ฟ.ฟาา " น้ำมองผมด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
" ไม่เจอกันนานนะ ใครอ่ะ " ผมยิ้มและมองแฟนหนุ่มของเพื่อนที่กำลังยิ้มให้ผมเช่นกัน
ผมมองน้ำที่กำลังทำสีหน้าสงสัย และไม่เข้าใจ
" ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้น จำกันไม่ได้แล้วเหรอเนี่ย " ผมพูดพลางหรี่ตามองเพื่อนแบบกวนๆ
" ธีร์ไม่ได้บอกงั้นเหรอ " ผมจ้องมองน้ำที่กำลังพูดกับตัวเอง
" ไอ้ธีร์ ทำไมเหรอ " ผมถามเพื่อนเบาๆ ด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น
" เดี๋ยวกลับไปก่อนนะ น้ำอยากคุยกับเพื่อน " น้ำพูดบอกชายหนุ่มข้างๆ
" ถ้างั้นไปรอที่รถนะ " ผมมองแฟนของน้ำที่ยิ้มให้น้ำและผม พลางเดินออกไปเงียบๆ
" ไม่เห็นต้องไล่แฟนไปเลยนี่ " ผมพูดบอกเพื่อนอย่างเกรงใจ
" ไม่เป็นไร มานี่เถอะ " น้ำดึงแขนผม และพาผมมายืนหลบมุมอยู่ที่แถวทางเข้าห้องน้ำ ที่ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน
" คือ...เป็นยังไงบ้าง " น้ำถามผมและยังคงทำหน้าไม่ค่อยดี
" ก็ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก เหมือนเดิมนั่นแหละ " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อน
" แล้วมึงเป็นไงบ้าง แฟนหล่อนะ " ผมพูดแซวเพื่อน
" มึง...ยังคบกับธีร์อยู่ไหม " น้ำพูดเบาๆ และจ้องมองผม
ผมยิ้มให้เพื่อน แต่ก็ค่อยๆ หุบยิ้มลง ผมไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ผมก็ยังคงสู้ต่อไป
" พวกเรา...เลิกกันแล้ว " ผมพูดและพยายามทำสีหน้าปกติ
" ตั้งแต่ตอนไหน " น้ำพูดถามผมด้วยสีหน้าตกใจ
" วันปัจฉิม อยู่ดีๆ มันก็...บอกว่าเรา เลิกกัน " ผมที่นึกย้อนกลับไปนั้น ก็รู้สึกอยากร้องไห้อีกแล้ว
" แต่ไม่เป็นไรหรอก มันก็ยังอยู่ข้างๆ กูนั่นแหละ แค่ไม่ค่อยเข้าใจกันเท่าไหร่ " ผมพูดและกลับมายิ้มอีกครั้ง แต่คงเป็นรอยยิ้มที่เศร้าเหลือเกิน
" ฟา " ผมมองหน้าน้ำที่เหมือนกำลังอยากจะบอกอะไร
" วันนั้นกูเมามาก แล้วก็ คิดเรื่องเลวสุดๆ ออกมา " น้ำพูดด้วยเสียงสั่นเทาและใบหน้ารู้สึกผิด
" หมายความว่าไง " ผมถามน้ำด้วยความไม่เข้าใจ
ผมมองน้ำที่เดินไปพิงผนัง และนั่งลงเงียบๆ กุมหน้าเอาไว้
" ขอโทษจริงๆ กูไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ " ผมเดินช้าๆ เข้าไปตรงหน้ามัน และนั่งลงใกล้ๆ
" เรื่องอะไรกัน " ผมจับแขนมันเอาไว้ ผมอยากรู้ นี่ใช่ไหม ที่ทำให้พวกเราเป็นแบบนี้
ช่วงเวลาที่ผมฟังน้ำเล่าให้ฟังนั้น มันเหมือนกับมีดแหลมคมที่กรีดลึกลงไปถึงหัวใจ น้ำบอกว่ามันรู้สึกผิดมาก มันคิดว่าธีร์จะไปเค้นหาความจริงจากผม และมันก็เลยไม่กล้ามาเจอผม เพราะคิดว่าผมคงเกลียดมันไปแล้ว แต่จริงๆ แล้วผมนั้นไม่รู้อะไรเลย เพราะไอ้ธีร์นั้นเชื่อหมดใจว่าผมส่งข้อความนั่น
ไอ้ธีร์มันไม่เชื่อผมจริงๆ สินะ มันไม่เคย เชื่อผมเลย มันคิดว่าผมเป็นคนส่งข้อความนั้นให้มัน มันคิดว่าผมเป็นคนทำ มันไม่ถามผมเลยสักนิด แต่มาหาผม และพยายามทำร้ายผม และในที่สุด มันก็ทิ้งผมไป
" ฟา กูขอโทษจริงๆ " ผมลุกขึ้นออกจากน้ำ ผมไม่ได้พูดอะไร ผมพูดไม่ออก ผมค่อยๆ เดินออกมาจากตรงนั้น เข้าไปยังร้านอาหารร้านเดิมที่ผมเดินออกมา
" ไปไหนมาตั้งนาน " ไอ้ธีร์ลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินมาหาผม ด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ผมไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมได้แต่จ้องมองมัน ผมเสียใจ ผิดหวังกับทุกสิ่ง นี่ใช่ไหม ที่ทำให้ผมเหมือนตกนรกทั้งเป็นแบบนี้
" ไม่สบายหรือเปล่า " ไอ้ธีร์พูดเบาลง และแตะหลังมือลงที่แก้มของผม
" กลับเถอะ " ผมพยายามพูดออกมาอย่างยากลำบาก และเดินนำมันออกจากร้าน
ตลอดเวลาที่อยู่บนรถนั้น ผมนอนนิ่งๆ และเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างในความมืด ผมเหนื่อยเหลือเกิน สิ่งที่ทำให้ผมต้องนอนร้องไห้มาตลอด มันเป็นเพราะเพื่อนของผม และคนที่ผมให้ใจเสมอมา
" ฟา " ผมไม่ได้หันกลับไปมองมันที่กำลังเรียกผมอยู่
" จอดรถได้ไหม " ผมพูดเบาๆ และมันก็จอดรถทันทีตามที่ผมพูด
" เป็นอะไรไป " ไอ้ธีร์จอดรถที่ข้างทางและมองดูผมด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ผมไม่ได้ตอบคำถามมัน ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและกดโทรออก
" เนม ที่กูส่งโลเคชั่นให้ ช่วยมารับกูที " ผมพูดและกดวางสาย ไม่สนใจไอ้ธีร์ที่กำลังจับตัวผม
" ฟา " ไอ้ธีร์เรียกผมอีกครั้งและเสียงดังขึ้น
" กูจะไปหาเพื่อน " ผมพูดเบาๆ แกะมือมันออกจากแขนผมและพยายามจะเปิดประตูรถออกไป
" ฟา เป็นอะไรไป ทำไม... "
" มึงนั่นแหละ ทำไม " ผมหันไปหามันและเริ่มเดือดขึ้น
" มึงถามกูว่าทำไม ทำไม ทำไม แล้วที่กูเคยถามมึงล่ะ มังเคยบอกกูบ้างไหม! " ผมน้ำตาไหลออกมาช้าๆ และมันทำให้ไอ้ธีร์เริ่มอึกอัก และขยับตัวมาหาผมมากขึ้น
" อย่าร้องไห้ " มันพูดและลูบเช็ดน้ำตาบนแก้มผม
" ปล่อยกู " ผมปัดมือมันออกและพยายามจะเปิดประตูออกไปอีกครั้ง
ผมหันหลังและพยายามจะเปิดประตู แต่ผมก็ต้องตกใจมาก เพราะตอนนี้ไอ้ธีร์นั้นกอดผมเอาไว้ ไม่ให้ผมออกไป
" ไม่อยากพูด ไม่อยากนึกถึง ถ้าลืมมันไปได้ พวกเราก็อาจจะเป็นเหมือนเดิมได้ " ไอ้ธีร์กอดผมแน่นมากขึ้นและพูดเบาๆ เหมือนกำลังร้องไห้
" ตั้งแต่ครั้งแรก มึงก็บอกให้กูเป็นแฟนมึง ต่อมามึงก็บอกว่าเราเลิกกัน ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่มึงจะฟังที่กูพูด มึงทำทุกอย่างตามใจตัวเอง กูไม่มีสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่มีสิทธิ์ได้เรียกร้องอะไร " ผมร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดใจ
" ขอโทษ " ผมฟังมันที่พูดขอโทษและกอดผมแน่นมากขึ้นอีกนิด
' ก็อกๆๆ '
ผมมองเพื่อนสองคนของผมที่ยืนอยู่ข้างประตูรถ และกำลังเคาะเรียกผม
ผมค่อยๆ แกะมือคนที่กอดผมเอาไว้ออกช้าๆ และเปิดประตูรถ
" ขอโทษนะ แต่ปล่อยมันก่อนเถอะ " ไอ้เนมดึงแขนผมและดึงผมให้ออกมาจากรถ
" อย่าไป " ผมยืนนิ่งๆ และพยายามจะไม่หันหลังกลับไป ไอ้ธีร์พูดเบาๆ เหมือนกับกำลังขอร้องผม มันทำให้ผมเจ็บปวดใจมาก ผมไม่ได้อยากจากมันไป ผมแต่อยากพัก แค่สักพักเท่านั้น
ผมหันกลับไปมองมันที่กำลังน้ำตาไหลออกมา ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปหามันช้าๆ หัวใจของผมมันทนไม่ได้ที่เห็นมันกำลังเสียใจ แต่ไอ้เนมก็จับแขนผมเอาไว้
" มาเถอะ " ผมละสายตาจากคนที่ผมรักและเดิมตามเพื่อนเข้าไปนั่งในรถอีกคัน โดยที่ไอ้นนนั้นเข้าไปนั่งแทนที่ผมในรถของไอ้ธีร์
" มึงใจอ่อนลงเยอะเลยนะ มันทิ้งมึงไม่ใช่เหรอ ปล่อยให้มันเจ็บซะบ้าง " ไอ้เนมพูดและกำพวงมาลัยแน่น
" มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ทุกสิ่งทุกอย่าง อาจเป็นที่กูเองก็ได้ " ผมพูดออกไปเบาๆ พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง
ผมนั้นไม่เคยทำอะไรให้มันเชื่อมั่นเลยว่า ผมนั้นรักมัน ไม่แปลกหรอกที่มันจะคิดว่าผมเป็นคนส่งข้อความพวกนั้นจริงๆ ก็เพราะว่าผมทำตัวให้มันเชื่อแบบนั้นเสมอมา
ธีร์
ผมมองฟาที่นั่งอยู่ในรถข้างหน้า ผมต้องไปพาฟากลับมา ฟาอาจจะตัดสินใจไปจริงๆ ก็ได้
" มึงรักฟาจริงๆ เหรอ กับสิ่งที่มึงทำกับฟา " ไอ้นนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามขึ้นขณะที่ผมจะเปิดประตูออกไป
" มึงไม่รู้อะไรก็อย่าพูดดีกว่า " ผมพูดและไม่ได้มองหน้ามัน
" ทำไมมึงถึงทิ้งฟา " ผมเกลียดคำถามนี้ที่สุด ผมเหรอจะทิ้งฟา ผมรักฟา ผมรักฟามาก แต่ฟานั้นไม่ได้รักผมเลย ฟาทำเหมือนรักผม แต่ฟาก็แค่แกล้งผมเท่านั้น ผมเจ็บปวดทรมาน ไม่มีใครรู้ว่าผมรู้สึกยังไง
" มึงทบทวนดูดีๆ นะ ว่าสิ่งที่มึงทำมันถูกไหม มึงไม่เห็นเหรอ มึงโง่จนดูไม่ออกหรือไง ไม่ใช่มึงคนเดียวที่กำลังเจ็บปวด มึงกำลังทำร้ายฟา และตัวมึงเอง ถ้าเลิกโง่ได้เมื่อไหร่ กูจะพาเพื่อนกลับมา ขอร้องเถอะกูอยากเห็นเพื่อนกูมีความสุข กูอยากให้พวกมึงมีความสุข "
ผมยังคงนั่งอยู่ในรถ มองไอ้นนที่ออกไป และกลับขึ้นรถคันเดิมของมัน ผมมองดูรถข้างหน้าที่แล่นจากไป พร้อมกับคนที่ผมรักและแคร์ที่สุด
ผมฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย ผมนึกถึงสีหน้าของฟาที่มองผม ผมอยากจะคิดว่าฟารักผม แต่เหตุการณ์บ้าๆ นั่นมันก็คอยหลอกหลอนผม บอกผมว่าผมกำลังคิดไปเอง ผมกำลังหลงละเมอไปกับความฝันและความหวังโง่ๆ แต่ผมก็ตัดฟาไม่ได้ ผมบอกเลิกฟา แต่ก็ยังคงติดตามฟาอยู่เสมอ ผมมันน่าสมเพช
มันไม่ใช่เพราะว่าเรื่องคืนนั้นทั้งหมดหรอกที่ทำให้ผมเสียใจมาจนถึงตอนนี้ ผมเกือบจะทำร้ายฟา ฟาที่ผมเฝ้าทะนุถนอมเสมอมา ภาพในคืนนั้นมันยังคงฝังอยู่ในหัวใจของผม ผมทำร้ายคนที่ผมรักที่สุด ถ้าผมไม่หยุดมือเอาไว้ ผมไม่อยากคิดเลยว่าผมใช้ชีวิตหลังจากนั้นได้ยังไง ผมจะมี ชีวิตอยู่ได้ยังไง
หลังจากนั้น ผมกลับมาที่หอพัก และก็พบว่าฟาไม่ได้กลับมาทั้งคืน ผมนั่งรอฟาอยู่บนเตียงของฟา แต่ก็ไม่มี ฟาไม่ได้กลับมา และไม่ได้กลับมาอีกเลย
วันนี้เป็นวันที่ผมต้องประกวดเดือนแล้ว ผมนั่งหม่นเศร้าอยู่ที่หน้ากระจก มองดูตัวเองที่มีชีวิต แต่ไร้ซึ่งจิตใจ ผมตามหาฟา ไปยังที่ที่ฟาควรอยู่แต่ก็ไม่มี ไอ้นนกับเนมนั้นก็ไม่ยอมบอกผม ไม่ว่าผมจะขอร้องหรือทำยังไงก็ตาม
ถึงผมจะไปดักรอฟาที่คณะ เพราะฟาต้องมาเรียน แต่ปรากฎว่า ฟาก็ไม่มาอยู่ดี นี่ถึงขนาดขาดเรียนเพื่อหลบหน้าผมเลยเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน ฟาดูเหมือนจะดีกับผมแล้ว แต่อยู่ๆ ก็เปลี่ยนไป ผมไม่เข้าใจเลย
ผมรอเวลาที่จะต้องขึ้นไปบนเวที เดินไปเดินมาเรื่อยๆ มองไปยังกลุ่มคนที่มาดูการประกวด ทีมงานนักศึกษา และพวกรุ่นพี่
ผมไม่สนใจคนที่พยายามเข้ามาทักผม หรือขอถ่ายรูปกับผม ผมคงทำตัวแย่ๆ แต่ผมก็ไม่แคร์ ผมไม่มีเพื่อนเลยสักคน เพราะมันไม่เคยจำเป็น ผมมีแค่ฟา มีแค่ฟาก็พอแล้ว ผมคิดแบบนั้นเสมอมา แต่ตอนนี้ฟาก็หนีผมไปแล้ว และผมอาจจะไม่ได้เจอฟาอีก
ผมเดินมาที่หลังอาคารอเนกประสงค์ที่จัดงาน เดินไปเรื่อยๆ และนั่งลงที่ม้านั่งใกล้ๆ ตอนนี้ฟ้าเริ่มใกล้จะมืดแล้ว อีกประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็ต้องกลับเข้าไป ผมถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ผมอยากให้ช่วงเวลาเหล่านี้ผ่านไปเร็วๆ
จะดีแค่ไหนกันนะ ถ้าวันนี้ฟาจะมาดูผม ส่งยิ้มให้ผมจากด้านล่างของเวที เป็นกำลังใจให้ผม เป็นหัวใจของผม
" ธีร์ " ผมสะดุ้งน้อยๆ และหันไปตามเสียงเรียก
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นว่าคนคนนั้นคือใคร ผมกำมือแน่น และหันหลังกลับทันที
" ธีร์ ได้โปรดเถอะ ฟังก่อน " ผมรีบเดินออกมาจากตรงนั้น ไม่สนใจผู้หญิงที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิต
" ฟาไม่ได้เป็นคนส่งข้อความนั้น " ผมหยุดชะงักทันที และหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้น
" เมื่อกี้ว่าไงนะ " ผมเดินกลับมาและกระชากผู้หญิงคนนั้นเข้ามาใกล้ๆ
" ฟาไม่ได้ทำอะไรเลย น้ำเป็นคนทำเอง ทุกอย่าง " ผมมองคนตรงหน้าที่กำลังร้องไห้และขอร้องให้ผมฟัง
" บอกฟาว่าน้ำขอโทษ ขอโทษจริงๆ " ผมนิ่งชะงัก และค่อยๆ ปล่อยคนตรงหน้า
ผมนิ่งชะงัก ผมทำอะไรลงไป ทุกสิ่งทุกอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ฟาไม่รู้อะไรเลย แต่ผมกลับ... ผมเดินไปนั่งลงช้าๆ อย่างอ่อนแรงที่เก้าอี้ใกล้ๆ ผมนึกถึงวันที่ผมไปหาฟาและทำร้ายฟา วันที่ผมบอกเลิกฟา และเหมือนฟานั้นจะโกรธผมมาก แต่เมื่อไม่กี่วันนี้ ฟาก็เข้ามาหาผม และส่งยิ้มให้ผม ฟาส่งยิ้มให้ผมเหมือนกับไม่เคยมีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้น
ผมน้ำตาไหลออกมาช้าๆ เรื่องของฟานั้นทำให้ผู้ชายที่เข้มแข็งเสมอมา แตกร้าวราวกับแก้วที่กำลังจะแตกสลาย ผมไม่เคยเข้มแข็งได้เรื่องฟา ผมเสียใจ ร้องไห้ ราวกับจะสูญสิ้นชีวิต
" เอ่อ น้องธีร์ ได้เวลาแล้วนะ " ผมพยักหน้าให้รุ่นพี่คนหนึ่งที่เดินมาตามผม ผมไม่ได้สนใจเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา ผมไม่เคยสนใจอยู่แล้วว่าใครจะคิดยังไงก็ตาม
ผมเดินเข้าไปรวมตัวกับดาวเดือนคนอื่นๆ เพื่อเตรียมที่จะขึ้นไปบนเวที ผมยืนคู่กับดาวคณะแพทย์ และพี่ๆ ก็เข้ามาหาผม และซับหน้าให้ผมอีกครั้ง ผมยืนนิ่งๆ ปล่อยให้ทุกสิ่งผ่านไป
" เอาละคะ ต่อไปขอเชิญพบกับตัวแทนคณะแพทยศาสตร์ของเรา... " ผมไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดหรือสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวมากมายนัก ผมเหม่อลอย มองแสงไฟที่ส่องแสงจ้าอยู่ตรงหน้า
" เหมือนจะโกงหน่อยๆ ไหมคะแบบนี้ เหมือนจะรู้ตัวผู้ชนะแล้วเลย... " ผมทำหน้านิ่งๆ ไม่สนใจผู้คนที่กำลังสนใจตัวผม ไม่ว่าจะชนะหรือไม่ มันไม่สำคัญเลยสักนิด ผมมาทำอะไรที่นี่ ผมควรจะอยู่กับฟา ผมควรจะไปหาฟา ผมก้มหน้ามองพื้นด้วยความเศร้าใจ ผมอยากหายไปจริงๆ
ผมเดินลงจากเวทีไปที่ห้องด้านข้างอีกครั้ง ต่อไปจะเป็นการแสดงความสามารถพิเศษ ผมคิดนะว่าถ้าผมออกไปยืนเฉยๆ ทุกคนจะว่าอะไรผมไหม แต่ก็ไม่หรอก ผมมีสิ่งที่ผมอยากทำ เพื่อฟา
" เอาละครับ ต่อไปจะเป็นการแสดงปิดท้ายจากตัวแทนเดือนคณะแพทยศาสตร์สุดหล่อของเรา แหม ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าต้องพิเศษมากแน่ๆ "
ผมยืนอยู่ข้างเวทีด้วยชุดนักศึกษาตามเดิม ผมไม่ได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เหมือนคนอื่นๆ ผมก็แค่ อยากบอกฟา ผ่านทางบทเพลงนี้ บอกฟาว่า เขาสำคัญกับผมแค่ไหน ผมเป็นยังไงเมื่อไม่มีเขาอยู่ข้างๆ
" ได้เวลาแล้วเนอะ ขอเชิญพบกับน้องธีร์ตัวแทนเดือนคณะแพทยศาสตร์ได้เลยค่ะ "
ผมเดินออกไปท่ามกลางแสงไฟที่เจิดจ้า เสียงเชียร์ที่ดังกึกก้องในตอนนี้ มันไม่ได้เข้ามาในโสตประสาทของผมเลยสักนิด ผมค่อยๆ เดินมาที่กลางเวที ถือกีต้าร์ไว้ในมือและนั่งลงที่เก้าอี้กลมที่เตรียมเอาไว้ ผมขยับปรับไมโครโฟนตรงหน้า ให้พอดีกับความสูงของผม
" ผมไม่ได้หวังว่าผมจะชนะ ผมก็แค่ อยากร้องเพลงนี้ให้คนคนนึง ไม่รู้ว่าเขาจะฟังผมอยู่ไหม แต่ผมอยากให้เขารู้ว่า เขาสำคัญกับผมแค่ไหน " ผมพูดและเริ่มไล่นิ้วไปตามเมโลดี้ทันที ผมค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมด บรรเลงขับขานบทเพลงนี้ออกมาด้วยหัวใจ
เธออยู่ตรงนั้น เธอได้ยินฉัน รึเปล่า
ฉันอยู่ตรงนี้ มีแต่คิดถึง สุดหัวใจ
ยังจำภาพสุดท้ายของเธอที่จากกัน
วันที่เป็นที่สุด ของความเสียใจ
แล้วโลกก็เปลี่ยนไป ตลอดกาล
* *
ไร้ซึ่งจุดหมาย ในโลกที่แสนวางเปล่า
มองฟ้าตั้งแต่เช้า จนตะวันลับ เลือนหายไป
ในค่ำคืนที่ไร้ ดาวบนฟ้า
ฉันยังคงมองหา ว่าเธออยู่ที่ใด
ช่วยมาบอกฉันที ชีวิตต้องทำ ยังไง
* *
โลกที่ไม่มีเธอ เป็นโลกที่ฉันไม่เหลือใคร
มีเพียงร่างกายที่หายใจ แต่ทั้งหัวใจสลาย
ชีวิตที่ไม่มีเธอ ทุกอย่างที่เหลือจากนี้ ไม่มีความหมาย
จะทำเช่นไร เมื่อรักได้ตายไปแล้ว
ผมยังคงเปล่งเสียงร้องออกไปด้วยหัวใจที่หมองเศร้า ผมไม่รู้ว่าฟาจะได้ยินผมไหม ผมอยากให้ฟารู้ว่าผมอยากเจอฟามากแค่ไหน ผมคิดถึงฟามากเพียงใด ได้โปรดกลับมาเถอะ ไม่ต้องดีกับผมก็ได้ ขอเพียงได้มองเห็น ได้ปกป้อง ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว
แค่เพียงภาวนาไปอย่างสิ้นหวัง
ให้ฉันได้พบเธออีกครั้งนึง
แค่มองตากันและกอดฉันอีกครั้งนึง
อย่าปล่อยให้ทรมานอย่างนี้เลย
* *
โลกที่ไม่มีเธอ เป็นโลกที่ฉันไม่เหลือใคร
มีเพียงร่างกายที่หายใจ แต่ทั้งหัวใจสลาย
ชีวิตที่ไม่มีเธอ ทุกอย่างที่เหลือจากนี้ ไม่มีความหมาย
จะทำเช่นไร เมื่อรักได้ตายไปพร้อมเธอ
* *
ไม่เหลืออะไร ในโลกที่ไม่มีเธอ
เธออยู่ตรงนั้น เธอได้ยินฉัน รึเปล่า~
บทเพลงจบลงแล้ว ผมยืนขึ้นช้าๆ ฟังเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง ผมมองผู้คนด้านล่างที่กำลังยิ้มและโบกมือให้ผม แต่ผมก็ทำเพียงแค่ ก้มตัวลงเป็นเชิงขอบคุณ แม้แต่ตอนนี้ ผมก็ยังไม่เห็นคนที่ผมรักแม้แต่เงา
ผมถอยช้าๆ และกลับไปยืนรวมกับดาวเดือนคณะอื่นๆ ที่กำลังเดินขึ้นมา
" เอาละค่ะ จบไปแล้วกับการแสดงสุดท้าย ยอดเยี่ยมไปเลยนะคะ สื่อถึงอารมณ์และร้องออกมาจากหัวใจมากๆ ยังไงเป็นกำลังใจให้เดือนคณะแพทย์ของเราด้วยนะคะ "
ผมยังคงมองไปตามผู้คนด้านล่างด้วยความเศร้าใจ ฟา จะไม่มาจริงๆ เหรอ ออกมาหน่อยได้ไหม ผมแค่อยากเห็นฟา อีกสักครั้ง
ผมมองตัวแทนดาวเดือนคนอื่นๆ ที่เริ่มเดินไปที่ริมขอบเวทีเพื่อรับดอกกุหลาบที่คนด้านล่างยื่นให้ ผมค่อยๆ เดินออกไป และรับช่อดอกไม้เช่นกัน ตอนนี้คงถึงช่วงมอบดอกไม่ป็อปปูล่าโหวตแล้ว ทุกอย่างใกล้จะจบลงแล้วสินะ ผมเหนื่อยเหลือเกิน
ผมพบว่าคนที่ตั้งใจจะมอบดอกไม้ให้ผมนั้นมีเยอะมาก มากจนผมจะต้องวางมันลงข้างๆ เพื่อที่จะได้รับจากคนอื่นๆ ต่อไป
แต่ละคนที่เข้ามาใกล้ผมนั้น มีมากมายหลากหลาย บ้างก็ดึงแก้มผม ลูบแขนผม คล้องคอผมด้วยพวงมาลัยดอกไม้ เอ่อ มียัดเงินใส่กระเป๋าผมอีกด้วย
และเดี๋ยวนะ ถ้าจำไม่ผิด จีจี้ที่อยู่หอห้องเดียวกัน หมอนั่นดึงคอผมและหอมแก้มทันที ให้มันได้อย่างนี้
ผมที่ถูกดึงถูกทึ้งจนแทบจะตกเวทีนั้น ก็เหมือนว่าจะหมดลงสักที ผมค่อยๆ ชันขาลุกขึ้น มองช่อดอกกุหลาบที่วางกองข้างๆ ผมทั้งๆ ที่ของคนอื่นนั้นก็แค่ถือเอาไว้ในมือเท่านั้น เกินคาดเลยนะแบบนี้
" น้องธีร์ ยังรับไม่หมดนะ " ผมมองตามมือที่พี่สตาฟชี้ และเดินออกไปรับดอกกุหลาบที่ยังคงหลงเหลืออยู่
ผมมองดอกกุหลาบตรงหน้า ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นกุหลาบช่อใหญ่มากๆ มันใหญ่จนผมมองไม่เห็นว่าใครกำลังถือมันอยู่ ผมเดินไปใกล้ๆ คุกเข่าลงและจับช่อดอกไม้ช่อนั้น
" ขอบคุณนะครับ " ผมพูดและรับช่อดอกไม้นั้นมา ผมอุ้มมันเอาไว้ และมองกระดาษเล็กๆ ที่ห้อยอยู่ด้านข้าง
ผมขมวดคิ้วน้อยๆ และจับมันพลิกดู เพราะของคนอื่นๆ นั้นไม่มีการ์ดหรือกระดาษแบบนี้
[ ธีร์ กูรักมึง ]
ราวกับโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว ผมอึ้งชะงัก และค่อยๆ ละสายตาจากการ์ด มองดูคนที่มอบกุหลาบช่อนี้ให้กับผม นี่มันความฝันงั้นเหรอ ผมมองคนที่สวยและดีที่สุดในสายตาของผม ผมไม่สามารถหุบยิ้มลงได้ ผมมีความสุขเหลือเกิน
ผมมองฟาที่อยู่ในชุดกระโปรงสีขาวแบบที่ผมชอบ และกำลังยิ้มให้ผมด้วยใบหน้าสวยหวานนั้น
ผมทำตัวไม่ถูก ผมจ้องมองฟาตลอดเวลาและไม่ได้ฟังเสียงพิธีกร หรือเสียงประกาศรางวัลใดๆ สมองผมมันเหมือนกับรวนไปแล้ว ผมไม่เคยยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อน และวันนี้ ผมก็ได้ยิ้ม
ยิ้มออกมาจากหัวใจสักที
********************************************************************************
Cr. โลกที่ไม่มีเธอ - PORTRAIT
https://youtube.com/watch?v=Ov_m2EbgxUs
-
ในที่สุดน้องฟาก็ใจอ่อนน ธีร์สมหวังในที่สุด
ตอนที่แล้วหน่วงมาก เราอ่านแล้วน้ำตาซึมเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
อิน้ำเน่าทำไมชีรอดแบบงงๆต้องตบเท่านั้นค่ะ
สำนึกไม่พอต้องมารับโทษแถมผัวมันด้วย :beat:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ต้องบอกว่าอ่านไปลุ้นไปทุกบรรทัดเลยดีเดียวว่าน้องฟาจะมาตอนไหน และแล้วก็มา อิอิ
-
ทำไมธีร์ถึงกลายเป็นคนผิดทุกอย่างขนาดนี้คะ อิเวนซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง *thinking แล้วน้ำคือแค่นี้เหรอคะ ชีวิตใหม่ก็แฮปปี้ ผิดอยู่คนเดียวคือพระเอก ขอบคุณค่ะ
-
ทำไมธีร์ถึงกลายเป็นคนผิดทุกอย่างขนาดนี้คะ อิเวนซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง *thinking แล้วน้ำคือแค่นี้เหรอคะ ชีวิตใหม่ก็แฮปปี้ ผิดอยู่คนเดียวคือพระเอก ขอบคุณค่ะ
ไรท์พยายามสื่อให้เห็นว่าทุกคนผิดค่ะ ไม่ใช่แค่ธีร์ ฟาก็รู้ตัวว่าตัวเองผิดเช่นกันถึงได้กลับมา ถ้าธีร์ยอมพูดถามออกไปตั้งแต่แรก เรื่องราวมันจะไม่เป็นอย่างนี้ และถ้าฟาไม่แคร์เพื่อนมากเกินไป ทุกอย่างก็ไม่เกิดเช่นกัน และเรื่องน้ำนั้น เราไม่จำเป็นต้องเหยียบคนที่เคยผิดให้จมดิน การให้อภัยคือทางที่ดีที่สุดค่ะ ขออภัยถ้าไม่ตรงใจใครเนอะ
-
ดีใจด้วยนะธีร์ ได้รับคำรักจากฟาสักที
คราวนี้คงทำให้มั่นใจในการถามการพูดกันมากขึ้นเนอะ
ฟาก็เลิกปากแข็งได้สักที ทำให้ธีร์มั่นใจในรักที่ตัวเองมอบให้สักที
-
ลุ้นให้น้องฟามามากๆ แต่พอน้องฟามาก็แบบ...เหม็นความรักอ่ะ
-
เขาดีกันแล้ว :heaven
-
กรี้ดดดดด ใจบางหมดแล้วจ้า
-
แล้วทำไมนังน้ำถึงมีแฟนดีหล่อเสวยสุขในขณะที่สองคนนี้กว่าจะดีกันคะะะ ฮืออออออ
-
ไรท์พยายามสื่อให้เห็นว่าทุกคนผิดค่ะ ไม่ใช่แค่ธีร์ ฟาก็รู้ตัวว่าตัวเองผิดเช่นกันถึงได้กลับมา ถ้าธีร์ยอมพูดถามออกไปตั้งแต่แรก เรื่องราวมันจะไม่เป็นอย่างนี้ และถ้าฟาไม่แคร์เพื่อนมากเกินไป ทุกอย่างก็ไม่เกิดเช่นกัน และเรื่องน้ำนั้น เราไม่จำเป็นต้องเหยียบคนที่เคยผิดให้จมดิน การให้อภัยคือทางที่ดีที่สุดค่ะ ขออภัยถ้าไม่ตรงใจใครเนอะ
ก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนรู้ว่าน้ำทำอะไรไปแล้ว เจ้าตัวถึงไม่ว่าอะไร แต่กลับมาเหวี่ยงที่ธีร์แทน ทั้งที่เรื่องทั้งหมดจริงๆไม่ได้เริ่มมาจากธีร์เลย นังผิดแค่ผิดหวังละเลิกพยายามเอาดื้อๆถึงแม้ว่าทั้งเรื่องจะตื้ออยู่คนเดียวเป็นบ้าเป็นหลังมาตั้งนานก็ตาม ก็เลยเป็นความรู้สึกแบบ ทำไมคนที่โดนว่าถึงเป็นธีร์อีกแล้ว โดนเหวี่ยงมาตั้งแต่เจอกันอีกรอบแล้วแต่สุดท้ายก็แพ้ภัยตัวเอง ก็มาตามตูดเขาต้อยๆอีก :hao4: ตอนสุดท้ายที่มาบอกรัก บอกตรงๆว่าตรงนี้เราไม่ได้คิดว่าเจ้าตัวกลับมาเลย เรากลัวว่าเจ้าตัวจะบอกรักเพื่อปลดภาระในใจตัวเองแล้วทิ้งธีร์ไปมากกว่า 5555555 ก็คือคิดดีไม่ได้เลย ถ้านักเขียนบอกว่าที่กลับมานั้นเพราะรู้ตัวว่าผิดเหมือนกัน งั้นดราม่าก็คงหมดแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าให้ธีร์พยายามมากไปกว่านี้ก็พอเถอะ แยกย้าย
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ในที่สุด!!!!! ต่อไปนี้ทุกอย่างจะสดใจจริง ๆ แล้วสินะคะ ฮือออ
ยัยน้ำเทอ!!! ทำกะเพื่อนแบบนั้นแต่ยังมีหน้าแฮปปี้ควงผู้ใหม่อีก งื่ยยย
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ไรท์พยายามสื่อให้เห็นว่าทุกคนผิดค่ะ ไม่ใช่แค่ธีร์ ฟาก็รู้ตัวว่าตัวเองผิดเช่นกันถึงได้กลับมา ถ้าธีร์ยอมพูดถามออกไปตั้งแต่แรก เรื่องราวมันจะไม่เป็นอย่างนี้ และถ้าฟาไม่แคร์เพื่อนมากเกินไป ทุกอย่างก็ไม่เกิดเช่นกัน และเรื่องน้ำนั้น เราไม่จำเป็นต้องเหยียบคนที่เคยผิดให้จมดิน การให้อภัยคือทางที่ดีที่สุดค่ะ ขออภัยถ้าไม่ตรงใจใครเนอะ
ก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนรู้ว่าน้ำทำอะไรไปแล้ว เจ้าตัวถึงไม่ว่าอะไร แต่กลับมาเหวี่ยงที่ธีร์แทน ทั้งที่เรื่องทั้งหมดจริงๆไม่ได้เริ่มมาจากธีร์เลย นังผิดแค่ผิดหวังละเลิกพยายามเอาดื้อๆถึงแม้ว่าทั้งเรื่องจะตื้ออยู่คนเดียวเป็นบ้าเป็นหลังมาตั้งนานก็ตาม ก็เลยเป็นความรู้สึกแบบ ทำไมคนที่โดนว่าถึงเป็นธีร์อีกแล้ว โดนเหวี่ยงมาตั้งแต่เจอกันอีกรอบแล้วแต่สุดท้ายก็แพ้ภัยตัวเอง ก็มาตามตูดเขาต้อยๆอีก :hao4: ตอนสุดท้ายที่มาบอกรัก บอกตรงๆว่าตรงนี้เราไม่ได้คิดว่าเจ้าตัวกลับมาเลย เรากลัวว่าเจ้าตัวจะบอกรักเพื่อปลดภาระในใจตัวเองแล้วทิ้งธีร์ไปมากกว่า 5555555 ก็คือคิดดีไม่ได้เลย ถ้านักเขียนบอกว่าที่กลับมานั้นเพราะรู้ตัวว่าผิดเหมือนกัน งั้นดราม่าก็คงหมดแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าให้ธีร์พยายามมากไปกว่านี้ก็พอเถอะ แยกย้าย
จริงๆ ฟาโกรธและผิดหวังน้ำมากจนเดินหนีมาค่ะ และพอรู้ว่าธีร์ไม่เคยเชื่อตัวเองก็เสียใจน้อยใจธีร์เช่นกัน แต่ในใจลึกๆ ฟาก็รู้ค่ะว่าต้นเหตุเป็นเพราะตัวเองด้วย
ที่ฟาเหวี่ยงธีร์นั้นเพราะธีร์ถามฟาถึงสาเหตุที่ฟาแปลกไป ทั้งๆ ตัวเองไม่เคยยอมตอบอะไรเลย คือตรงนี้ธีร์เอาแต่ใจมากในความคิดฟา
ส่วนนนและเนมนั้นไม่รู้สาเหตุว่าทำไมธีร์ถึงบอกเลิกฟาเช่นกันค่ะ ทั้งสองคนนั้นถึงโกรธธีร์มาก และมาพาเพื่อนไป
ที่ฟามาบอกรักครั้งนี้ เพื่อให้อภัยทุกคนค่ะ ให้อภัยตัวเองด้วย จากนี้มีแต่แฮปปี้ค่ะ ไม่ต้องกลัวแล้วน้า 555+
-
จ้ะ ดีสักทีเนาะ
-
ิอ่านแล้วหายใจไม่ทั่วท้องเลยค่ะ ฮืออออออ
-
……
น้องฟาหายไปแล้วกลับมาพร้อมคำว่า กูรักมึง.
อร้ายยยยยหน่องธีร์คนดี ให้อภัยน้องฟาทุกกรณีเลยนะ เพราะธีร์ก้อผิดเหมือนกันอ่ะ
ต่อไปคุยกันเยอะๆนะ. ยังมีด่านไอ้พวกรุ่นพี่อีก หวังจะเคลมน้องฟา
ตอนหน้าขอฉากฟินๆ สวีทๆได้แล้วน้าาาา
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
……
-
เป็นพระเอกที่น่าสงสารโคตรอะ จริงๆ นะ คือ เกิดอะไรๆขึ้นพระเอกผิดตลอด ใครมันจะไปอยากถาม ในเมื่อตลอดมาฟาให้ความสำคัญกับน้ำมากกว่าความรู้สึกธีร์อะ จะถามทำไมให้เจ็บใจ แค่นี้ก็ไม่เหลือศักดิ์ศรีล้าวว รักเค้าเหมือนจะเป็นคนโง่ไปแล้วธีร์อะ
ฟาเป็นนายเอกที่นิสัยเสียอันดับท็อปทรีที่เราเคยอ่านวายมาเลยอะ ธีร์คงจะชอบของแปลก :(
-
ทำไมธีร์ถึงกลายเป็นคนผิดทุกอย่างขนาดนี้คะ อิเวนซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง *thinking แล้วน้ำคือแค่นี้เหรอคะ ชีวิตใหม่ก็แฮปปี้ ผิดอยู่คนเดียวคือพระเอก ขอบคุณค่ะ
ไรท์พยายามสื่อให้เห็นว่าทุกคนผิดค่ะ ไม่ใช่แค่ธีร์ ฟาก็รู้ตัวว่าตัวเองผิดเช่นกันถึงได้กลับมา ถ้าธีร์ยอมพูดถามออกไปตั้งแต่แรก เรื่องราวมันจะไม่เป็นอย่างนี้ และถ้าฟาไม่แคร์เพื่อนมากเกินไป ทุกอย่างก็ไม่เกิดเช่นกัน และเรื่องน้ำนั้น เราไม่จำเป็นต้องเหยียบคนที่เคยผิดให้จมดิน การให้อภัยคือทางที่ดีที่สุดค่ะ ขออภัยถ้าไม่ตรงใจใครเนอะ
คือที่เราทำแบบนั้นเพราะถ้าปล่อยให้คนผิดเป็นแบบนี้แล้วพอไปทำกับคนอื่นมันก็เป็นเรื่องที่ไม่จบไม่สิ้นสักทีและต้นเหตุคือน้ำถ้ารักเพื่อนควรคิดให้รอบครอบไม่ใช่หาข้อแก้ตัวเมาแล้วมาทำเรื่องให้คนอื่นเข้าใจผิดกันคนแบบนี้เราไม่ให้แก้ตัวถ้าเกิดอะไรขึ้นซ้ำสองมันก็ยิ่งเลวร้ายลงกว่าเดิมไม่โอเคค่ะความผิดแบบนี้เป็นเราก็ไม่หักล้างไม่ยกโทษค่ะต้นเหตุที่น้ำและผลตามมามันก็คือเรื่องที่เกิดหลังจากน้องสองคนเลิกกันน้องฟาก็ไม่ได้ผิดเลยสักนิดคนผิดคือน้ำค่ะ อิน้ำเน่าเท่านั้น :beat:
ปล.เราไม่เคิดหยียบนะคะถ้าไม่คิดสั้นล่อมือล่อเท้าก็ไม่มีเรื่องที่โหวตตบน้ำเน่าหรอกค่ะ
-
สนุกมากครับ ไอเลิฟ :mew1:
-
อร้ายยย ธีร์พี่รักหนู อยากให้ธีร์ยิ้มกว้างๆให้พี่ :o8:
นังฟาคือตัวร้ายของเรื่องงง ธีร์ของฉันย่ะ ชิ
-
โอ้ยยยยยโล่งค่ะขอตอนหน้าสวีทแบบสำลักเลยนะคะ :hao5:
-
หลังจากนี้ถ้ามีอะไรก็ขอให้พูดกันเถอะอย่าคิดเองกันอีกจะได้ไม่เป็นแบบนี้ มีความสุขได้แล้ว :กอด1:
-
รอตอนต่อไปใจจะขาดละจ้า
-
KING ที่ 40 ความสุขที่หวนคืน
ผมมองไอ้คนหล่อที่ตอนนี้กลายเป็นเดือนมหา'ลัยไปแล้ว มันกำลังยืนเอ๋อจ้องมองผม และเหมือนกับไม่ได้ฟังเสียงประกาศรางวัลเลยสักนิด
ผมยิ้มและหัวเราะมันที่ถูกพี่ๆ ดาวเดือนปีก่อนตีเพราะไม่ยอมรับสายสะพายและรางวัลสักที ไอ้บ้าเอ้ย
ในที่สุดการประกวดก็จบลงแล้ว ผมมองมันที่ค่อยๆ เดินเข้ามาหาผมแบบกล้าๆ กลัวๆ มึงไม่ใช่คนแบบนี้สักหน่อย ความมั่นใจหายไปไหนหมด หึหึ
" ยินดีด้วยนะ พ่อเดือนมหา'ลัย " ผมพูดแซวมันที่ตอนนี้มายืนตรงหน้าผมแล้ว
ไอ้ธีร์นั้นอยู่ในชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า สายสะพายตำแหน่งเดือน ตำแหน่งป็อปปูล่า และอะไรต่อมิอะไรเต็มตัวมันไปหมด
ผมมองหน้ามันที่ถูกแต่งเติมน้อยๆ ให้ดูคมเข้มมากขึ้น ดูหล่อมากขึ้น แต่ก็นะ ไม่ว่ามันจะอยู่ในสภาพไหน สำหรับผมแล้ว มันก็ดูดีที่สุดอยู่แล้ว
" คิดถึง " ผมชะงักทันทีที่ได้ยินแบบนั้น โอ้ยยย คือ แบบว่า ทำหน้าไม่ถูก ผมไม่คิดว่าอยู่ดีๆ มันจะพูดออกมา
" คือ...เหมือนกัน " อ้ากกกก ผมไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยให้ตาย ผมดึงกระโปรงตัวเองด้วยความเขิน แบบคนไม่รู้จะทำตัวยังไง
" เป็นแบบเดิมเถอะ แบบเดิมดีที่สุดแล้ว " ผมยิ้มให้มันที่พูดแบบนั้น ใช่แล้วล่ะ พวกเราเป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้ว
" ร้องเพลงอะไรของมึง กูนึกว่าเสียงสวดมนต์ " ผมพูดและหัวเราะเบาๆ ผมก็พูดแหย่มันไปงั้นแหละ จริงๆ มันร้องเพราะมาก ผมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะร้องเพลงได้ด้วย มึงนี่มันยอดมนุษย์ชัดๆ
" แต่ได้ฟังใช่ไหม ฟังจนจบหรือเปล่า " ผมพยักหน้าและยิ้มแบบเขินๆ
" อยู่ตั้งแต่แรกแล้ว กูไม่พลาดหรอก " ผมจ้องมองเข้าไปในแววตาของมัน ผมคิดถึงมันมาก แต่ไอ้เพื่อนเลวของผมก็ยังไม่พอใจ และไม่ยอมปล่อยให้ผมกลับมาสักที
" ขอโทษนะ...ทุกอย่าง " ไอ้ธีร์เริ่มทำสีหน้าเศร้าหมอง และเดินเข้ามาหาผมใกล้มากขึ้น
ผมส่ายหน้าน้อยๆ มันไม่ใช่คนที่ผิดทั้งหมดหรอก ผมก็ผิดด้วยเหมือนกัน อาจจะผิดมากที่สุดเลยก็ได้ ผมถึงมาที่นี่ เพื่อให้อภัยคนที่ผมรัก และแน่นอนว่าตัวผมเองด้วย
" กูต่างหากที่ต้องขอโทษ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ วันนี้ผมจะพูดทุกสิ่งที่ผมอยากพูดออกไป
" ต่อไปนี้ เชื่อใจกูได้ไหม " ผมพูดและมองมันอย่างจริงจัง
" ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม สัญญา " ผมยิ้มให้มันที่พูดแบบนั้น
" ไม่ต้องสัญญาหรอก และก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว กูจะไม่มีวันทำพลาดอีกแล้ว " ผมพูดอย่างแน่วแน่ ผมจะไม่ยอมให้พวกเราต้องแยกจากกันอีก ความเจ็บปวดเสียใจ พวกเราได้รับมันมามากเกินพอแล้ว
" พวกเรา... " ผมมองมันที่เหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่ก็อึกอักชักช้า แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามึงไม่พูด กูก็จะพูดแทนมึงเอง
" ต่อไปนี้ มึงเป็นแฟนกู " ผมพูดและเท้าเอวชี้หน้ามัน คราวนี้ผมเป็นคนสั่งมัน และแน่นอนว่าห้ามปฏิเสธ!
" ครับ " ผมพยายามทำสีหน้าให้ดูใจกล้าเข้าไว้ แต่จริงๆ ผมอายหนักมาก โอ้ยยย กูพูดอะไรออกป๊ายย
ผมและไอ้ธีร์ช่วยกันเก็บช่อดอกไม้ที่ได้จากการประกวด และแบบว่า มันเยอะมาก มากจนผมอุ้มไม่ไหวต้องขอยืมรถเข็นมา และไอ้ธีร์ก็หอบอีกมากมายอยู่ในอ้อมแขน
" ท่าทางศัตรูจะเยอะแฮะแบบนี้ " ผมพูดเบาๆ เหมือนพูดกับตัวเอง และเหลือบมองไอ้หล่อแฟนผมที่กำลังก้มเก็บของที่ท้ายรถ
" หืม อะไร " มันเอียงคอถามผมทันทีที่รู้ว่าถูกมองอยู่
" เปล่า " ผมยิ้มและเดินไปนั่งที่ด้านหน้ารถ มองมันที่ยังคงจัดของอยู่ ถึงจะมีคนชอบมันเยอะมากแค่ไหน แต่ผมก็มั่นใจว่าความรักของพวกเรานั้นเข้มแข็งพอที่จะกันคนพวกนั้นออกไปได้ ผมต้องเชื่อใจมัน พวกเราต้องเชื่อกันและกันเข้าไว้
แต่ผมที่นั่งคิดอะไรอยู่นั้น ก็มองเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาไอ้ธีร์ นั่นไงล่ะ มันต้องมีอะไรแบบนี้เสมอแหละ
" ผมมีแฟนแล้ว " ผมที่เปิดประตูออกมาก็ทันได้ยินประโยคนี้พอดี เอาจริงๆ ผมก็ฟังบ่อยนะสมัยก่อน แต่ตอนนี้อารมณ์มันต่างกันเยอะ เพราะพวกเราเป็นแฟนกันจริงๆ
ผมมองสาวๆ ที่ทำหน้าเศร้าโศก แต่เมื่อหันมามองผมนั้นสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไป
" ใช่ฟ้าไหมคะ ใช่จริงๆ ด้วยอ่ะ " ผมยิ้มให้สาวๆ ที่เลิกสนใจไอ้ธีร์และวิ่งมาหาผมแทน
" เคยเห็นแต่ในโฆษณา ตัวจริงสวยมากๆ เลยค่ะ ขอลายเซ็นต์หน่อยนะคะ " เป็นงั้นไปชีวิต ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนมองผมและกำลังยิ้มกวน
ผมแจกลายเซ็นต์ให้สาวๆ เรียบร้อย จริงๆ ตอนนี้ผมมีงานเข้ามาค่อนข้างเยอะ ผู้คนก็เริ่มจะรู้จักผมมากขึ้นไปอีก และนั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจจริงๆ เพราะผมไม่ได้เป็นผู้หญิงสวยแบบที่พวกเขาคิดหรือคาดหวังไว้
" จะไปไหนกันดี เซเลบคนดัง " ผมจิกตามองมัน หนอย ล้อเลียนกูเหรอ
แต่ผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ผมมีคนคนหนึ่งที่อยากพบ ในค่ำคืนนี้นั้นผมเหมือนกับได้เกิดใหม่ ได้เริ่มชีวิตใหม่ และคนที่จะดีใจมากๆ เหมือนพวกเรา ก็ยังคงมีอยู่เช่นกัน
พวกเราขึ้นรถ และขับออกมาจากมหา'ลัย และตลอดเวลาที่ผมนั่งอยู่ในรถนั้น ผมรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะไอ้คนขับรถน้้นเอาแต่แอบเหลือบมองผม กูรู้นะ อย่ามาเนียน หึ
" มองถนน ไม่ใช่มองแต่กู " ผมพูดแหย่มันและหันหน้าหนี มึงจะมองให้กูท้องเลยไหม
" เหมือนฝันไปเลย " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
มันไม่ใช่ฝันของมึงคนเดียวหรอก ตอนนี้ กูก็ฝันดีด้วยเช่นกัน
ไม่นานพวกเราก็มาถึงที่หมาย ไอ้ธีร์จอดรถลงที่หน้าบ้านของมัน และเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างรวดเร็ว บ้านไอ้ธีร์นั้นก็ยังคงเหมือนเดิม และมันคงต้องมีสักวันที่ผมอาจจะได้เข้าไป บรึ๋ย แค่คิดก็สยองแล้ว
" พี่ธีร์จะพาธัญไปไหน ธัญยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังจูงน้องสาวของมันมา น้องธัญนั้นกำลังทำหน้าบูดและงอแงเล็กน้อยทุกย่างก้าว
ผมยิ้มและค่อยๆ เปิดประตูรถออกไป ผมนึกถึงน้องธัญที่ร้องไห้และพยายามบอกให้ผมคืนดีกับไอ้ธีร์ เป็นเด็กดีจริงๆ นะ คงจะรักพี่ชายคนนี้สุดๆ ไปเลย ผมที่เป็นลูกคนเดียว ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจในความสัมพันธ์นี้
ผมมองน้องธัญที่ยังคงหน้ามุ่ยเมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ แต่เมื่อน้องธัญมองเห็นผม น้องก็หยุดชะงักลง และจ้องมองผมด้วยความตกใจ
" พี่ฟ้าาา " ผมยิ้มให้น้องธัญที่มองผมตาโต และวิ่งมากอดผมซะแน่น น้องวิ่งมาเร็วมากและโดดกอดผมเต็มแรงเลยทีเดียว
" ดีใจจังเลยค่ะ พี่สองคนดีกันแล้วเหรอคะ " น้องธัญมองผมและไอ้ธีร์สลับกันอย่างตื่นเต้น
" ดียิ่งกว่าเดิมอีก " ไอ้ธีร์พูดและเดินเข้ามาใกล้ๆ พูดอะไรของมึ๊งง กุเขิน
" ขอโทษนะ " ผมก้มบอกน้อง วันนั้นผมใจร้ายกับน้องจริงๆ
น้องธัญส่ายหน้าไปมา และยังคงไม่ยอมปล่อยตัวผม
" สัญญานะคะว่าจะไม่ทิ้งพี่ชายไปอีก พี่ธีร์รักพี่ฟ้ามากๆ นะคะ " หน้าผมเริ่มเปลี่ยนสีทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ต้องบอกมันสิถึงจะถูก " ผมพูดอุบอิบและหลบตาไอ้ธีร์ที่จ้องมองผม หนอย มึงบอกให้น้องพูดใช่ไหมห๊าา
" ไปกันเถอะ " ไอ้ธีร์พูดและเปิดประตูรถให้ผมและน้อง
พวกเรามากันที่ริมแม่น้ำที่เดิมที่ผมกับไอ้ธีร์เคยมา ผมซื้อขนมให้น้อง และเดินเล่นกันด้วยรอยยิ้ม ผมคุยกับน้องถึงเรื่องงานคอสเพลย์ครั้งหน้า ผมมีความสุขจริงๆ ไม่คิดว่าคืนวันเหล่านี้จะกลับคืนมาอีกครั้ง
ผมยืนมองน้องธัญที่วิ่งไปมาโดยมีไฟเย็นอยู่ในมือ พอเจอเพื่อนเด็กด้วยกัน น้องธัญก็ไปคุยเล่นกับเขาซะงั้น เป็นเด็กร่าเริงและแจ่มใสต่างกับพี่ชายลิบลับ ไม่สิ ต้องบอกว่าคล้ายพี่ชายคนโตถึงจะถูก
" ไม่รู้ว่าจะยังอยากได้มันอยู่ไหม " ผมละสายตาจากเด็กๆ ตรงหน้าและหันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม
ผมมองสร้อยข้อมือเส้นเล็กๆ ที่คนตรงหน้ากำลังใส่ให้ มันเหมือนกับของสำคัญชิ้นเดิม อันที่ผมเคยทิ้งมันไป
" ยังเก็บไว้อีกเหรอ " ผมมองข้อมือเส้นนั้นและเงยหน้ามองคนที่กำลังใส่มันให้
" ทิ้งไม่ได้หรอก " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
ผมหลบสายตาหวานเยิ้มและเป็นประกายของมัน ผมรู้สึกว่าใบหน้าของผมนั้นกำลังร้อนผ่าว ที่นี่เป็นที่ที่ผมทิ้งของสำคัญนี้ไป และมันก็กลับคืนมาอยู่กับผมอีกครั้ง รวมถึงคนที่มอบมันให้กับผมด้วย
" จะไม่แบบว่า จูบกับเหรอคะ " ผมสะดุ้งทันทีที่เพิ่งเห็นว่าน้องธัญกำลังยืนมองพวกเราอยู่ด้วยสีหน้าอยากรู้เต็มที่ เดี๋ยวนะ นี่มาแอบดูเมื่อไหร่เนี่ย แล้วจูบคืออาร๊าาย
" น้องธัญ เดี๋ยวเถอะ " ผมแกล้งดุน้องที่กำลังยิ้มจนตาหยี และเดินเข้าไปจับมือน้องไว้
" กลับกันดีกว่า ยุงกัดแย่แล้ว " ผมพูดและรีบเดินหนีเบี่ยงประเด็น
" พี่เคยจูบพี่ธีร์ไหมคะ " น้องธัญที่เดินมากับผมนั้นก็ยังไม่วายอยากรู้และพูดเบาๆ ถามผม อ้ากกก มึงเลี้ยงน้องแบบไหนถึงให้ถามเรื่องแบบเน้
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เดินตามมาห่างๆ คือแบบว่า ไม่ทำหรอกเฟ้ย ถึงจะเคยทำแล้วก็เถอะ ตอนนี้แค่ต้องจ้องมันใกล้ๆ ผมก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว ฮือ
ผมไม่ยอมตอบน้องธัญ ความทรงจำเก่าๆ ของผมมันแล่นกลับเข้ามา คืนนั้นวันที่ผมแอบจูบมัน จนถึงป่านนี้มันก็ยังไม่รู้ตัวเลยงี่เง่า หึ่ย
" เคย แต่ห้ามบอกมันนะ " ผมย่อตัวลงซุบซิบบอกน้องที่ทำตาโตทันที
" พี่จูบกันที่ไหนเหรอคะ! " อ้ากกกก ผมรีบปิดปากน้องแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ไอ้เด็กบ้าาาา
ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำหน้างงๆ แต่จู่ๆ มันก็ทำหน้าเศร้าขึ้นมาอีกแล้ว นี่มึงกำลังคิดถึงตอนไหนละนั่น
" ธัญ ไม่พูดเรื่องอะไรแบบนั้นนะ " ไอ้ธีร์เดินมาดุน้องมันทันที ดูมันสินั่น มึงก็ยังโหดเหมือนเดิมแหละนะ
" ทำไมละคะ ทีพี่นอนด้วยกันยังปกติเลย " โอ้ยยย มันยังไม่ถึงขั้นน้านน อีหนูเอ๋ย
พูดถึงเรื่องนอน แบบนี้คืนนี้จะเอายังไงดีนะ จะกลับไปนอนหอดีหรือเปล่า จะทันไหมเนี่ยสิ
" คืนนี้ให้น้องธัญไปนอนด้วยนะคะ " น้องธัญพูดและเขย่าแขนพี่ชายทันที
" ไม่ได้ เดี๋ยวคุณแม่กลับมาจะทำยังไง จะโดนดุเอานะ "
" วันหลังนะ เดี๋ยวเราไปเที่ยวกันอีก " ผมพูดกล่อมน้องที่กำลังเหมือนจะงอแงอีกแล้ว
" ธัญไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ ธัญขึ้นม.2 แล้วอ่ะ คุณแม่ไม่ว่าหรอกค่ะพี่ธีร์ " น้องธัญหน้ามุ่ยและดื้อสุดๆ ไปเลย
" เอาไงดี " ผมพูดถามไอ้ธีร์
" วันนี้นอนที่คอนโดละกัน หอในคงเข้าไปไม่ทันแล้ว ไหนจะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก " ผมเข้าใจที่มันพูด เพราะตอนนี้ผมแต่งชุดผู้หญิงอยู่ จะทำอะไรก็ลำบากมากทีเดียว
" ธัญนอนที่คอนโดด้วยนะคะ " น้องธัญยังคงเขย่าแขนพี่ชายไปมา
" ธัญก็เคยเห็นไม่ใช่เหรอ เตียงเล็กนิดเดียวเอง อย่าทำให้พี่ฟ้าลำบากใจเลยนะ " ผมพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดี๋ยวนะ คอนโด เตียงแคบๆ สองต่อสอง อ้ากกกกกก
" น้องธัญ ไปนอนกับพี่นะ " ผมรีบพูดและจับมือน้องแน่น
" ไม่ได้ ธัญต้องกลับบ้าน " ไอ้ธีร์ดึงมือน้องธัญออกจากมือผม อ้ากกกก ไม่เอาโว้ย กูไม่นอนกับมึงสองต่อสองแน่ๆ
" อย่าลืมว่าน้องไม่รู้เรื่องนั้น... " ไอ้ธีร์กระซิบใส่หูผมจนผมขนลุกซู่ เออจริงว่ะ น้องธัญคิดว่าผมเป็นผู้หญิง จะนอนแต่งหน้าใส่วิกก็ลำบากไป โอ้ยย
" งั้นกูไปนอนกับเพื่อน " ผมพูดพลางจะล้วงมือถือออกมาแต่ก็ถูกแย่งไป
" ไม่ได้ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเรียบ โอ้ยยย มึงกำลังคิดอะไร นึกเหรอว่ากูไม่รู้ หึ่ยย
ในที่สุดพวกเราก็มาส่งน้องธัญที่บ้านตามเดิม น้องธัญที่งอแงในตอนแรกนั้นก็ถูกผมกล่อมจนยอมจนได้ เฮ้อ เหนื่อยเลยทีเดียว
ยิ่งเวลาดึกมากขึ้นเรื่อยๆ ผมก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นทุกที ผมนั่งตัวลีบติดประตูรถด้วยความหวาดหวั่น แต่เมื่อก่อนที่นอนด้วยกันก็ไม่เคยมีอะไรนี่นา คงไม่เป็นไรหรอกม้างง
ผมนั้นรู้อยู่แล้วว่าถ้าคบกันแบบจริงๆ จังๆ ไอ้เรื่องแบบนั้นมันอาจจะเกิดขึ้นได้ แต่แบบว่าผมยังทำใจไม่ได้อ่ะ ผมที่เป็นผู้ชายมาตลอด อยู่ดีๆ จะมาแบบ โอ้ยย ยังไงก็ไม่ด๊าย คบกันเฉยๆ ไม่ได้เหรอ แบบว่าเหมือนเมื่อก่อนอ่ะ
" คือ... " ผมที่นั่งบิดไปมานั้น อยู่ดีๆ ก็ทำลายความเงียบขึ้นมา
" เป็นอะไร หนาวหรือปวดฉี่ " ไอ้ธีร์มองผมและเลื่อนมือมาปรับแอร์ให้
" นอนบ้านพี่เรียวไหม บ้านพี่เรียวหลังใหญ่นะ " ผมกลืนน้ำลาย พูดออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ
ซึ่งพอผมพูดแบบนั้น ไอ้ธีร์ก็หันมาขมวดคิ้วใส่ผม และเริ่มหัวเราะทันที
" อะไร นี่คิดอะไรลามกอยู่ใช่ไหม " ผมหน้าบูดมองมันที่กำลังหัวเราะขำซะเหลือเกิน อยากจกตามันจริงๆ
ผมสะบัดบ็อบหันหน้าเข้าหากระจก ไม่คุยกับมึงละ กวนตีนจริงๆ
" ขอโทษ ไม่ทำหรอก จริงๆ " ผมมองมันที่เริ่มหุบยิ้มลงและทำหน้าหมาหงอยอีกแล้ว
" แวะซื้ออะไรเข้าไปกินไหม " ผมมองมันและพยายามทำให้มันสดใสขึ้น
" ดึกแล้วนะ "
" กินเถอะ เอาจริงๆ นะ กูชอบหุ่นมึงแบบเก่ามากกว่า " ผมพูดและจ้องมองมัน
" เดี๋ยวก็กลับมาฟิตเหมือนเก่า " มันพูดและเริ่มยิ้มอีกครั้ง ผมว่าผมเริ่มหมั่นไส้มันอีกละ มั่นเหลือเกินนะมึง
สุดท้ายเราก็แวะซื้อก๋วยเตี๋ยวมานั่งกินกันที่คอนโด ผมนั้นไม่ค่อยได้กลับมาที่นี่เท่าไหร่ ช่วงที่ผมหายไป ผมไปอยู่คอนโดใหม่ของไอ้เนม และต้องทนนอนฟังมันกับผัวมันจู๋จี๋กันทั้งคืน ไม่เอาอีกแล้ว กูอิจฉาเฟ้ยย
" ทำไมมึงถึงมาเข้าเรียนที่นี่ จริงๆ มึงเข้าที่ที่ดีกว่านี้ได้ไม่ใช่เหรอ " ผมเขี่ยลูกชิ้นในชามไปมาและลองถามมันดู
" เป็นห่วง อยากเห็นหน้า " ผมสำลักเส้นก๋วยเตี๋ยวทันที ผมว่าผมไม่น่าถามเลยใช่ไหมเนี่ย อ้ากก
" อย่าพูดหน่อยเลย มึงมันใจร้าย มึงไม่เคยกลับมาหากูที่นี่เลย " ผมเอาตะเกียบชี้หน้ามันพลางทำหน้ามุ่ยเล็กๆ
" ใครบอกล่ะ " ผมเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" มึงแอบมาเหรอ " ไอ้ธีร์ยิ้มเจื่อนๆ อย่างหงอยๆ
" ไม่จริง กูไม่เคยเจอมึงเลย " ผมพูดอย่างไม่เชื่อ
" ถามนิติดูสิ " มันพูดและกินต่อไป ผมยื่นชามของผมให้มันกินด้วย กินเยอะๆ โตเร็วๆ นะมึง
" ไอ้ขี้โม้ " ผมเท้าคางมองมัน จริงๆ ผมเชื่อนะ มันคงแอบมาดูผมจริงๆ นั่นแหละ มาแล้วไม่ยอมเข้ามา ผมละเชื่อมันเลย
" ทำไมมึงถึงชอบกูเหรอ เมื่อก่อน กูเคยคิดมาตลอดว่ามึงแกล้งกู " ไอ้ธีร์หยุดกินทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ชอบของแปลกละมั้ง " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มกวน หนอยย เดี๋ยวมึงได้แดกที่พื้นแน่ๆ ปากดีจริงๆ
" ล้อเล่น ก็แค่แบบว่า แปลกดี สนใจ มองหา ละสายตาไม่ได้ แล้วก็...ตกหลุมรัก " มันพูดและยิ้มให้ผมที่ตอนนี้หน้าแดงไปเรียบร้อย ทีแบบนี้ทำไมมึงหน้าด้านจังวะ
" แล้วทำไมไม่ยอมบอก " ผมพูดถามมัน
" เพราะรู้ว่าจะถูกปฏิเสธ " ก็นั่นสินะ ผมเมื่อก่อนนั้นงี่เง่าจะตาย ไม่สิ ตอนนี้ก็ด้วย อ้ากก
" มึงมันชอบคิดไปเอง " ผมพูดอุบอิบ แต่ผมก็เข้าใจมันดี เพราะถ้ามันพูดออกมาจริงๆ ในตอนแรก ผมก็อาจจะปฏิเสธมันจริงๆ ตามที่มันคิด
" พูดให้ฟังได้ไหม คำนั้น " ผมขมวดคิ้วมองมันที่จ้องมองผมอย่างจริงจัง เดี๋ยวนะ เอาจริงหร๊า
ผมนั่งขยุกขยิก อึกอักอีกแล้ว ผมเขียนการ์ดให้มันเพราะผมเขินเกินกว่าจะพูดออกไปตรงๆ แล้วตอนนี้มันบอกให้ผมพูดเนี่ยนะ
" ไม่เป็นไร วันอื่นก็ได้ " ผมมองมันที่ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยน จะอายอะไรนักหนาวะ ลูกผู้ชายไอ้ฟา
" กู..รักมึง กูอยากบอกมึงหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป กูหวังว่าจะได้ยินคำนี้เหมือนกันในวันปัจฉิม แต่... " ผมหยุดพูด ผมไม่น่าพูดเรื่องนั้นขึ้นมาอีกเลย
" ขอ...กอดได้ไหม " ผมมองมันที่ถามผมและทำหน้าอย่างมีความหวัง ผมค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปช้าๆ และกอดมันเอาไว้แน่น พวกเราควรจะได้กอดกันไวกว่านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความเข้าใจผิดนั้น ไม่ใช่เพราะเราเลิกกัน
" อยากขอโทษสักแสนล้านครั้ง " ผมยิ้มน้อยๆ ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมซบใบหน้าแดงระเรื่อลงกับแผ่นอกกว้างสูดดมกลิ่นไอ และซุกตัวอยู่กับความอบอุ่นที่แสนคุ้นเคย
" หยุดโทษตัวเองได้แล้ว " ผมพูดและเงยหน้ามองมันที่กำลังก้มลงมองผมเช่นกัน พวกเราจ้องตากันในความมืด ยิ่งอยู่ใกล้กันขนาดนี้ ผมยิ่งรู้สึก หวั่นไหว
" ขอจู... "
" ไม่ได้! " ผมตัดใจกระเด้งตัวเองออกทันที ได้คืบจะเอาศอกนะมึง ผมชินกับการกอดมันอยู่แล้ว เพราะก่อนหน้านี้เราก็เคยกอดกัน และมันก็นอนกอดผมเสมอด้วย แต่ถ้ามากกว่านั้นอ่ะ ยังเฟ้ย หนูอ๊ายยอายยย อ้ากกก
" ใจดำ " ผมยิ้มเชิดหน้าทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ใช่แล้ว กูไม่ง่ายอย่างที่มึงคิดหรอก หึ เหี่ยวตายแน่มึง
" ไปอาบน้ำได้แล้ว ไอ้ตัวเหม็น " ผมพูดและยกเก็บชามบนโต๊ะ จริงๆ มันตัวหอมมากกก ผมชอบกลิ่นมันจนจะบ้าตายอยู่แล้ว อ้ากกก
" เหรอ แต่เมื่อกี้เหมือนมีคนแอบดมใหญ่เลยนะ " โอ้ยย ถูกจับได้อีกกู
" ไปเลยมึง พูดมาก " ผมวางชามไว้ในครัวและเดินมาดันหลังมันให้เข้าห้องน้ำไป
ผมถีบส่งมันเรียบร้อย และเริ่มจัดการเก็บกวาดห้องที่รกจากการไม่ค่อยได้กลับมา
" ผ้าเช็ดตัว " อ้ากกก ผมหันหนีทันทีที่ไอ้หอกธีร์ อยู่ดีๆ มันก็เดินออกมาจากห้องน้ำแบบใส่กางเกงลิงตัวเดียวอีกแล้ว มันเป็นแบบนี้เสมอเวลาอยู่ในห้องผม มึงจะชิลไปไหม ทีเรื่องแบบนี้แม่งหน้าหนาจริงนะมึง หึ่ยย
" รีบๆ เข้าไปกูไม่อยากเห็นหุ่นขี้ก้างมึง " ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผมให้มันและทั้งดันทั้งถีบมันให้กลับเข้าไป
" ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย ของยังดีอยู่ " นั่น มันยังมายืนเกาะประตูเถียงอีกดูมัน
ผมที่ไล่มันเข้าไปอาบน้ำได้แล้วก็มานั่งถอนหายใจอยู่ที่หน้ากระจก แต่ถึงจะถอนหายใจ ใบหน้าของผมนั้นกลับกำลังยิ้มอยู่ ผมมีความสุขมาก ผมมีความสุขจริงๆ ผมจะรักษารอยยิ้มของพวกเราเอาไว้ ผมสัญญากับตัวเอง
หลังจากที่พวกเราอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเปิดตู้เสื้อผ้าและดึงที่นอนสำรองในตู้ออกมา ผมว่ายังไงเตียงผมก็แคบเกินไปที่จะนอนสบายๆ กันสองคน ผมนอนข้างล่างน่าจะดีกว่า
" ทำอะไร " ไอ้ธีร์ที่นั่งอยู่บนเตียงมองผมก็ถามทันที กูก็คิดอยู่แล้วว่ามึงต้องไม่เห็นด้วย
" มึงนอนไปเถอะ กูจะนอนข้างล่าง " แต่ผมที่พูดแบบนั้นก็ถูกไอ้ธีร์ลุกขึ้นมาและยัดที่นอนสำรองกลับเข้าไปในตู้ทันที
" นอนบนเตียง "
" ไม่เอา " ผมหน้ามุ่ยและพยายามจะดึงที่นอนออกมาอีก
" นอนด้วยกันเถอะ " ผมมองมือมันที่กำรอบข้อมือผม เดี๋ยวนะ คำพูดมึงมันแอบแฝงไรอ๊ะเปล่า กูรู้น้า
ผมมองมันที่กำลังทำสีหน้าลูกหมาหิวนม เอาไงดีวะ โอ้ยย คือยังไม่ได้เตรียมใจเลยอ๊าา
" นอน เฉยๆ นะ " ผมพูดอุบอิบและเดินมานั่งลงที่เตียงและนอนตะแคงข้าง
วันนี้ผมใส่ชุดนอนกางเกงขายาว เสื้อแขนยาวแน่นหนา หึ ไม่ได้แดกกูหรอกมึง
ผมรู้สึกถึงเตียงด้านข้างตัวผมที่ยวบลงไป และไฟหัวเตียงที่ดับลง ผมหัวใจเต้นตึกตัก มันแบบว่า โอ้ยย เสียวโว้ย นี่กูนอนหันหลังนี่คิดดีแล้วใช่ไหม
ผมนอนตะแคงทำตัวลีบอย่างอดไม่ได้ บรรยากาศแม่งก็เหมือนจะเป็นใจเหลือเกิน แอร์เย็นฉ่ำที่กำลังทำงานเงียบๆ ห้องนอนที่มืดสลัว ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากข้างกาย เย็นไว้ไอ้ฟา คืนนี้มึงต้องรอด
ผมนอนหลับตาและรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องร่างกายของผม มึงยังไม่นอนใช่ไหม ทำไมถึงเงียบจัง...
แต่ผมที่กำลังคิดแบบนั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อทันที ผมรู้สึกถึงท่อนแขนที่กำลังค่อยๆ เคลื่อนผ่านตัวผมแผ่วเบา และกระชับกอดผม ดึงผมเข้าไปหาลำตัวของมันที่อยู่ด้านหลัง อ้ากกก นี่กูยังไม่หลับเลยนะ มันแอบกอดผมอีกแล้ววว
ผมรู้สึกถึงผมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดต้นคอของผม ทำให้ผมเผลอหดคอและขนลุกซู่ไปทั้งตัว
" หอม " ผมหน้าขึ้นสีทันทีที่ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบานั้น คนด้านหลังกอดผมแน่นมากขึ้นอีกนิด และซุกใบหน้าลงที่หลังคอของผม
ผมกลืนน้ำลายลงคอ หัวใจของผมตอนนี้มันเหมือนกับแทบจะหลุดออกมาจากอก เย็นไว้ เย็นไว้ มันก็แค่นี้แหละน่า
" เรื่องจูบที่ธัญพูดเมื่อตอนหัวค่ำ หมายถึงตอนไหนเหรอ " อ้ากกกก ผมคิดว่ามันจะลืมไปแล้วซะอีก โธ่
" ไม่มีอะไรหรอก เด็กมันพูดเพ้อเจ้อ " ผมพูดเบาๆ มึงจะมาสงสัยอะไรตอนเน้ห๊าา
" ไม่ใช่คืนนั้นใช่ไหม ขอโทษนะ " ผมว่าแล้วว่ามันต้องคิดถึงคืนนั้น คืนที่มันบุกมาทำร้ายผม
" ไม่ใช่ " ผมพูดเบาๆ และหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
ผมมองไอ้ธีร์ที่ลุกชันตัวขึ้นและจ้องมองใบหน้าด้านข้างของผมในความมืด
" ถ้างั้นก็ไม่มีตอนไหนแล้วนี่ " ไอ้ธีร์พูดและขมวดคิ้วสงสัย
ผมพลิกตัวนอนหงาย และจ้องมองใบหน้าของมัน ผมอึกอักเล็กน้อย ผมไม่อยากให้มันนึกถึงเรื่องไม่ดีคืนนั้นเลย ผมควรจะบอกมันสินะ ว่าไม่ใช่แบบที่มันคิด
" คือ...มันมีคืนนึง ที่กู... " ผมพูดและหลบตามัน เหมือนกำลังสารภาพบาปยังไงยังงั้น
" ขี้โกง " ผมมองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ ในความมืด
" ช่วยไม่ได้ ก็มึงอยากหลับเองนิ " ผมยิ้มและทำท่าจะพลิกตัวกลับ แต่ก็ถูกจับไหล่เอาไว้ ไอ้ธีร์ตรึงไหล่ผมทั้งสองข้างไม่ให้พลิกตัวไปไหน
ผมหัวใจเต้นรัว เดี๋ยวก่อน นี่มึง อย่าบอกนะว่า ผมที่พลิกตัวหนีไม่ได้ ก็เริ่มจะรู้สึกหน้ามืดตาลาย นี่เอาจริงเหรอ เดี๋ยวก่อน กูยังไม่พร้อมมม เอาไงดี จะถีบมันหรือ...ยอม
ผมมองไอ้ธีร์ที่กดผมเอาไว้กับเตียง แต่ไม่ได้รุนแรงเหมือนครั้งนั้น ผมตัวสั่นน้อยๆ แต่ไม่ใช่ด้วยความกลัว ผมประหม่า ผมไม่เคยได้สัมผัสใครสักคนมากขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรก มันทำให้ผมหัวใจเต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมา
ผมมองใบหน้าของคนที่รักที่กำลังโน้มตัวลงต่ำมาเรื่อยๆ ผมค่อยๆ หลับตาลง เตรียมพร้อมรับความรู้สึกที่กำลังจะเกิดขึ้นมา ผมว่าผมพร้อมแล้ว ผมอยากตอบรับสัมผัสนั้น สัมผัสของ เอ่อ...
ความรู้สึกร้อนและแผ่วเบาประทับลงที่หน้าผากของผม ผมลืมตาขึ้นช้าๆ และพบว่า ไอ้หอกกกกนั่นมันกลับลงไปนอนหลับตาไปแล้ว อ้ากกกก มึงปล่อยกูให้เคว้งคว้างแบบนี้ได้ไง
กูนึกว่าจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันทั้งคืนซะแล้ว โถ ชีวิต
-
ไม่มี? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตัวต้นเหตุปัญหาชีวิตคู่ของพระนายเรื่องนี้คนนึงเพื่อนสนิท สนิทแบบมากๆ จัดงานวันเกิดวันเดียวกันงานเดียวกัน อีกคนคือคนที่รักมากกกกกก อยากได้สุดๆ วางแผนต่างๆ นานา มัดมือชกเพื่อนให้ทำตามใจตัว ชีวิตดี๊ดี มีแฟนใหม่ มาร้องไห้ 2 หยด จบ ชีวิตแฮปปี้ จ้าาาาาาาา ตามนั้นเลย 5555
-
ดีกันแล้ว.......... :mew1: :mew1: :mew1:
บอกรักกันแล้ว....... :impress2:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ไม่มี? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตัวต้นเหตุปัญหาชีวิตคู่ของพระนายเรื่องนี้คนนึงเพื่อนสนิท สนิทแบบมากๆ จัดงานวันเกิดวันเดียวกันงานเดียวกัน อีกคนคือคนที่รักมากกกกกก อยากได้สุดๆ วางแผนต่างๆ นานา มัดมือชกเพื่อนให้ทำตามใจตัว ชีวิตดี๊ดี มีแฟนใหม่ มาร้องไห้ 2 หยด จบ ชีวิตแฮปปี้ จ้าาาาาาาา ตามนั้นเลย 5555
เดี๋ยวฆ่าให้นะคะ เห็นหลายคนแค้นเหลือเกิน ดีใจแทนนาง เดี๋ยวจัดให้ค่ะ
-
ธีร์จะนอนแบบนี้ไม่ได้น้าาาา ลุกขึ้นมาก่อน 555
ดีกันซะที ลุ้นแทบตายย
รอตอนฟาไม่ได้ไม่ได้นอนทั้งคืนน้า :hao7:
-
หนับหนุนโครงการตบชะนี แล้วปล่อยเข้าป่า :katai2-1:
-
แฮปปี้สักที :katai2-1:
-
ธีร์แบบว่าน่ารัก น่ารักมากๆ><////
-
หวังว่าจะไม่มีนางร้ายคนใหม่นะคะ :hao7:
-
หนุน :katai4:#โครงการตบชะนี
ตบแล้วอย่าพึ่งปล่อยเขาไปค่ะต้องเผารูของชีด้วย
คือชีวิตนางดีเว่ออทำให้ชาวบ้านเลิกกันและชีก็มีผู้ใหม่ดอกทองที่สู๊ดดดดดตบล้างน้ำยาล้างห้องน้ำแล้วบอกความจริงกับผู้นางแล้วเอาผู้นางคืนมาค่ะใครทำให้ชาวบ้านเลิกกันต้องโดนคำสาป no husband forever :beat:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้ยหวานนน ตอนที่รอคอย อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
น่ารักจัง หวานกันเยอะๆนะ หลังจากเศร้ามานาน
-
หึหึ ใสๆไปอีก
-
โถ่ เราก็คิดว่าจะได้เกาะขอบเตียงเช็ดเลือดทั้งคืนซะแล้ว :z2: อยากเห็นหวานๆกันมากกว่านี้แล้ว งื้อออ ตลอดมาที่เคยคบแรกๆ ก็ยังไม่ได้หวานกันด้วยใจจริงนานๆเลย อีกคนก็กลัวเขาไม่รัก อีกคนกลัวจะหนีหายไป โอ้ยยยย ทดแทนให้บ่าวสาวคู่นี้เยอะๆที :heaven ส่วนชะนีเจ้าน้ำตามาสารภาพแล้วจบด้วยการให้อภัยเงี้ยมันบทของนางเอก!! ซึ่งเราไม่ใช่!! ดีกว่าน้องฟาก็แม่ชีแล้วแกเอ้ยยย โดนเพื่อนหักหลัง ทรยศ ตัดผู้ต่อหน้าต่อตา และทำให้ความสัมพันธ์คนรักร้าวฉานแต่พอรู้เรื่องกลับไม่ตอบโต้ใดๆเลย โอ้ยยยย ฆ่ามันนนน :z6: มาต่อเร็วววว คิดถึงจะแย่แล้ววว :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ ติดตามทุกตอนค่า
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ <3<3
-
KING ที่ 41 แฟนหนุ่มผู้ตายด้าน
ผมตื่นนอนในตอนเช้าด้วยความหม่นหมองในหัวใจ แหม กอดกูซะแน่นเลยนะ แล้วก็ทั้งคืนซะด้วย แล้วทำม๊ายย ทำไม มึงถึงนิ่งได้ขนาดนี้ฟะ มึงชอบกูจริงๆ เปล่าเนี่ย หึ่ยย
" เป็นอะไร นอนหน้าเป็นตูด " ไอ้ธีร์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็ทักผมที่ยังนอนนิ่งๆ ทันที
" เปล่า " ผมลุกขึ้นนั่งหัวชี้ฟู และเดินเหยียบทีนมันเข้าห้องน้ำทันที
ผมล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวกลับไปที่หอใน ผมนั้นไม่ได้ไปเรียนมาหลายวันทั้งๆ ที่เพิ่งเปิด และก็แน่นอน ถูกตัดออกจากหลีดคณะ แต่ใครจะสนล่ะ ผมไม่อยากทำกิจกรรมพวกนั้นอยู่แล้ว ให้ผมพักบ้างเถอะน่า
" ขาดเรียนไปแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอ แล้วเรื่องหลีดล่ะว่าไง " ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย และเดินออกมานั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเล็กๆ ของเรา ไอ้ธีร์นั้นทำกับข้าวไว้แล้วและมีแต่ของโปรดผมทั้งนั้น ค่อยอารมณ์ดีขึ้นหน่อย
" ชั่วโมงแรกๆ เอง ยังไม่ค่อยมีอะไรหรอก ส่วนเรื่องหลีดพี่เขาคงไม่เอากูแล้วล่ะ ไปซ้อมครั้งเดียวแล้วหายจ้อย " ผมยิ้มและกินแหลกทุกอย่างที่เอื้อมถึง
" เสียดาย " ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำหน้าหงอยแบบเสียดายจริงๆ
" เสียดายอะไร " ผมถามมันอย่างสงสัย และยังคงจ้วงแดกต่อไป
" อยากเห็นฟาใส่ชุดสวยๆ " ผมสำลักไข่เจียวทันที อ้ากก อย่ามาหวานตอนนี้นะเฟ้ย
" กูนึกว่ามึงไม่ชอบให้กู แต่งตัวโชว์คนอื่นซะอีก " ผมพูดและยิ้มอย่างรู้ทัน
" นั่นก็ใช่ " นั่นไง มึงนี่มันจะเอาไงแน่
" แต่ถ้าไม่โป๊ก็ไม่เป็นไรหรอก " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น หึหึ ไอ้อาการตายด้านของมึงกูว่ามีทางรักษาอยู่ เดี๋ยวมึงรู้เลย
" มึงก็กินสิ นั่งแพล่มอยู่ได้ " ผมพูดและมองมันที่นั่งเฉยๆ
" กินแล้ว ออกกำลังกายเสร็จก็กิน " ก็ถึงว่า นี่มันแอบตื่นก่อนผม และหายไปออกกำลังกายสินะ
" ทีหลังปลุกกูด้วยสิ กูก็อยากมีนะ ซิกแพคอ่ะ " ผมพูดและเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ย
" กินแบบนี้อีกร้อยปีก็ไม่ขึ้น " หนอยย
" งั้นก็สอนกูสิ เทรนกูหน่อย "
" ไม่... " ผมหน้าบูดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" แบบนี้น่ะ...เซ็กซี่กว่า " ไอ้ประโยคหลังนั้น ผมแทบปรับสีหน้าไม่ทัน อ้ากกก เซ็กส์เสื่อมสิไม่ว่า มึงนะ
" ปากดี " ผมบ่นปากขมุบขมิบ
" รีบกินรีบไปเถอะ ช่วงบ่ายมีเรียน " ไอ้ธีร์ลุกขึ้นและยิ้มกวนผม หนอย
หลังจากกินข้าวและเสร็จเรียบร้อย ผมกับไอ้ธีร์ก็ย้ายถิ่นฐานกลับไปยังหอในตามเดิม วันนี้ผมว่าง แต่ไอ้หอกนี่มีเรียนตลอดนั่นแหละ ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงดีตอนที่พวกเราอยู่ด้วยกันที่หอ ถ้าผมบอกมันว่าผมไม่อยากให้คนอื่นๆ รู้ มันจะโกรธไหมนะ
ผมยึกยักๆ ไม่กล้าพูด แต่ก็เคยสัญญากับตัวเองไว้ว่ามีอะไรผมต้องบอกมัน ผมไม่อยากผิดใจกับมันอีก มันไม่คุ้มเอาซะเลย
ผมเขี่ยนั่นเขี่ยนี่เล่นไปมา และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถเงียบๆ วันนี้ไอ้ธีร์นั้นแต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขายาวขาดๆ ของมัน และตอนนี้แดดตอนเช้ากำลังส่องหน้าพอดี ไอ้ธีร์ก็เลยสวมแว่นดำขับรถไปด้วย และมันแบบว่า เท่ห์ว้อยยย แต่ไม่พูดหรอก เดี๋ยวมันได้ใจ หึ
แต่ผมที่เขี่ยลิ้นชัก เขี่ยกล่องใส่ของเล่นนั้นก็เจอกับของสิ่งหนึ่งที่ผมคุ้นตาซะเหลือเกิน
ผมเอื้อมมือไปหยิบสร้อยสีเงินเส้นหนึ่งขึ้นมา และจ้องมองจี้รูปกุญแจฟาที่ห้อยอยู่บนนั้น
" ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ " ผมถามมันที่หันมามองผมและชะงักน้อยๆ
" อย่าคิดอะไรแปลกๆ นะ สร้อยนั่นดึงคืนตั้งแต่คืนบายเนียร์แล้ว ผู้หญิงนั่น...หลอกส่งข้อความให้ไปหา " ไอ้ธีร์พูดและหันมามองผม ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
" มึงรู้เรื่องนั้นแล้วเหรอ ที่น้ำส่งข้อความแทนกู " ผมก็คิดว่ามันยังไม่รู้ซะอีก แต่ยอมดีกับผมเพราะผมบอกรักมัน
" เมื่อวาน ก่อนขึ้นประกวด ผู้หญิงนั่นมา และก็บอกว่าเกิดอะไรขึ้น " แบบนี้เองสินะ ไอ้ธีร์ถึงได้ขอโทษผมตลอดทั้งคืนที่เข้าใจผมผิดไป
" มึง โกรธน้ำไหม " ผมถามมันที่นิ่งเงียบไป
" ฟาล่ะ " ผมถูกถามกลับ และผมก็รู้สึกว่าผมอยากจะยกโทษให้ ซึ่งจริงๆ ผมตั้งใจยกโทษให้แน่นอน เพราะถึงยังไง พวกเราก็เคยเป็นเพื่อนกัน แต่ผมพอแล้วล่ะ ถ้าจะให้กลับไปเป็นเพื่อนกับคนที่ทำกับผมแบบนี้อีก
" กูไม่อยากพูดถึงมัน ให้มันจบไปเถอะ " ผมพูดและยังคงรู้สึกผิดหวังกับน้ำเหลือเกิน
" ฟาว่ายังไงก็ว่าตามนั้น ขอแค่ได้ฟากลับคืนมาก็พอแล้ว " ผมเหลือบมองมันที่พูดและเริ่มยิ้มขึ้นอีกครั้ง
" ปากดี " ผมพูดและหันหน้าหนีไปข้างนอก ซ่อนใบหน้าสีชมพูไว้
" ไม่ได้มีดีแค่ปาก " ผมหันควับไปจิกตามองมันทันที อ๋อเหรอออ อย่าให้กูพูดนะ หึ่ย ไม่ได้ดั่งใจเล้ย
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงที่มหา'ลัยสักที แต่ผมที่ไม่มีเรียนวันนี้จะทำอะไรดีนะ แถมไอ้ธีร์ยังไม่ว่างด้วย ไม่อยากให้มันไปเรียนเลยอ่ะ เหงานะ เหมือนได้อยู่ด้วยกันแค่แปบเดียวเอง
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์ที่สังเกตเห็นสีหน้าของผมก็เอี้ยวตัวมาหาผมใกล้ๆ ทันที
" มึงโดดสักวันไม่ได้เหรอ กูเหงา ไม่มีไรทำอ่ะ " ผมพูดแบบอ้อนๆ แต่นิสัยไม่ดีเลยน้าแบบนี้
" เดี๋ยวตอนเย็นก็กลับมาแล้ว " ไอ้ธีร์ยิ้มให้ผมและจ้องหน้าใกล้ๆ
" ป่ะ ลงไปกัน " ไอ้ธีร์พูดและทำท่าจะลงจากรถ
" ธีร์ " ผมเรียกมันเอาไว้ และดึงแขนมันด้วย
" ครับ ว่าไง " ผมยังคงเขินกับคำตอบรับแบบนี้ของมันไม่มีเปลี่ยน
" ก.กอดกูหน่อย " ผมพูดยิ้มๆ พลางอ้าแขนน้อยๆ ให้มัน
และไม่ต้องรอช้า ไอ้ธีร์รวบเอวผมเข้าไปกอดเอาไว้แน่น ผมข้ามฝากมาอยู่กับมันที่ฝั่งคนขับ และยังคงกอดมันเอาไว้เช่นกัน
" ถ้าอยู่อย่างนี้ได้ตลอดไปก็ดีสิ " ผมยิ้มกับคำพูดนั้น
" มึงนี่มักน้อยเนอะ " ผมพูดเป็นนัยๆ และหยิกมันอย่างหมั่นไส้
" ถ้าเข้าไปในหอก็กอดไม่ได้แล้ว " มันพูดและยังคงซบหน้ากับคอผม
" พวกมันไม่ได้อยู่ห้องตลอดซะหน่อย " ผมพูดและมองหน้ามันที่เงยขึ้นจ้องมองผม
" ได้เหรอ " ไอ้ธีร์เลิกคิ้วถาม
" ก็แล้วแต่สิ " ผมพูดและหันหน้าหนีมันที่เริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ เดี๋ยวเถอะ ได้คืบจะเอาศอกอีกแล้วนะมึง
" จูบได้ไหม แลกกันกับคืนนั้น " ผมหันมามองมัน หนอย มีทวงความเท่าเทียม
ผมอึกอักยึกยักด้วยความเขิน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้หรอก ถ้าแค่นิดเดียวก็นะ
" 3 วินะ " ผมยกมือขึ้นสามนิ้ว และมันก็พยักหน้าทันที
อ้ากกก แต่ถึงจะพูดแบบนั้นมันก็ไม่ง่ายเลยทีเดียว ผมย่นคอหนีมันที่เริ่มขยับหน้าเข้ามาใกล้ และพยายามเอามือดันหน้ามันโดยอัตโนมัติ
" ไหนว่าได้ไง " ไอ้ธีร์พูดอย่างงอนๆ ทั้งๆ ที่ถูกปิดปากอยู่
" กู...ทำเองได้ไหม " ผมพูดอย่างอายๆ ทั้งๆ ที่หน้าแดงเถือก
ไอ้ธีร์ยิ้มและพยักหน้าลงด้วยแววตาเป็นประกาย หนอย ทำหน้ามีความสุขไปแล้วนะ
" หลับตา " ผมพูดบอกมัน ที่หลับตาลงทันทีอย่างว่าง่าย
ผมมองใบหน้าของคนรัก ที่ตอนนี้กำลังหลับตาและยิ้มน้อยๆ อย่างรอคอย ใบหน้าขาว และริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่ผมชอบที่สุด ใกล้มาก มันคงไม่รู้มั้งว่าผมชอบมันมากแค่ไหน อาจจะชอบมากกว่าที่มันชอบผมก็ได้
ผมค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ขึ้น ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของพวกเรา แค่ 3 วิงั้นเหรอ มันจะไปพอได้ยังไงกัน
ผมหลับตาลง จรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากแดงเรื่อนั้นอย่างแผ่วเบา ผมไม่รู้ว่าเวลาตอนนี้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เพราะว่ามันไม่สำคัญเลยสักนิด ผมไม่อยากให้ความรู้สึกนี้หลุดลอยไป อ้อมกอดและสัมผัสที่ผมเฝ้าโหยหามานานแสนนาน
" เกิน 3 วิแล้วนะ " ไอ้ธีร์ผละริมฝีปากออกจากผม ที่ยังคงทำปากยื่นปากยาวอยู่ หนอยยยมึ๊ง
แต่ แบบนี้มันแปลก ผมรู้สึกสงสัยข้างในหัวใจเล็กๆ ผมคิดว่ามันจะไม่ยอมผละออกจากผมและจูบผมให้มากกว่านี้ซะอีก
" มึง ชอบไหม " ผมถามมันเบาๆ และเริ่มไม่มั่นใจ
" ชอบสิ ชอบมาก " ไอ้ธีร์ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนและดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้อีก
' ชอบจน จะบ้าตายอยู่แล้ว ' ไอ้ธีร์พูดเบาๆ เหมือนกำลังพูดอยู่กับตัวเอง แต่ผมก็ยังคงสงสัยอยู่นิดๆ หรือผมจะคิดมากไปเองกันนะ
ผมยอมให้มันกอดผมเอาไว้อีกสักพัก เอาจริงๆ มันเหมือนหมาตัวโตๆ ที่กำลังอ้อนผมเลยล่ะ ปกติมันจะชอบดุผมแท้ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ในที่สุดพวกเราก็ลงจากรถ ด้วยสภาพเอ่อ เสื้อยับนิดๆ ผมเดินข้างๆ ไอ้ธีร์ที่เอาแว่นดำลงมาสวมไว้ด้วย หนอย เก๊กนะมึงเก๊กได้อีก
ผมมองนักศึกษาหลายๆ คนที่กำลังไปเรียน บ้างก็กำลังจะออกไปกินข้าว แต่ละคนจ้องมันจนเหลียวหลัง ก็นะ มันหล่อจริงๆ เลยล่ะ ผมรู้สึกหมองไปเลยที่เดินข้างๆ มัน
' ธีร์เดือนมหา'ลัยปีนี้ '
' หล่อมากกก '
' แต่เห็นว่ามีแฟนแล้วนะ '
' นางแบบโฆษณาที่สวยๆ อ่ะ '
' ก็เหมาะกันดีแหละงั้น '
ผมเลิกคิ้วหูผึ่งฟังคำนินทาหนาหู แหม ข่าวมันไปไกลจริงวุ๊ย แต่ก็นะ วันประกวดเดือนหลายๆ คนก็เห็นว่าผมมาหามัน และก็กลับด้วยกัน จะพูดกันก็ไม่แปลกหรอก
" คณะมึง สาวๆ เยอะไหม " ผมถามมันด้วยความสงสัย ผมน่ะ ไม่ขี้หึงหรอกจริงจริ๊ง แต่ก็อดหงุดหงิดเล็กๆ ไม่ได้
" ผู้ชายเยอะ มีแต่ขาวๆ ดูเรียบร้อย ส่วนผู้หญิงก็เหมือนกัน สวยเรียบๆ แบบผู้ดี พูดจาดี วางตัว... " ผมหยุดเดินตั้งแต่มันพูดว่าขาวๆ แล้ว ไอ้... แม่งกวนโมโหชะมัด
" อะไร " มันหันหลังกลับทันทีที่รู้ตัวว่าผมไม่ได้เดินตามมัน และเดินกลับมาหาผมด้วยใบหน้ายิ้มกวน
" หึงมากไหม " ไอ้ธีร์ก้มตัวจ้องหน้าผม และยังคงส่งยิ้มอยู่
" เอาหน้าไปไกลๆ กู " ผมพูดและดันมันออกไป คนอยู่กันเยอะ ประเจิดประเจ้อนะมึง
" ยิ้มอะไรของมึง " ผมมองมันที่ยังคงอมยิ้มมองผม
" อยากให้ฟาหึงเยอะๆ ต้องทำยังไง " ผมเหลือบมองมันพลางทำหน้ามุ่ย มีความสุขนักนะมึง กูจะให้มึงรู้ว่าเวลาหึงมันร้อนลุ่มกลุ้มใจโว้ย
" อ้าวฟา หายไปไหนมาตั้งนาน ทำไมไม่เจอเลย " นั่นไง เหยื่อกูมาละ
ผมมองไอ้ฝาแฝดนรกที่ใส่ชุดนักศึกษาเตรียมไปเรียน มันรีบเดินเข้ามาหาผมโดยไม่สนใจไอ้ธีร์ จับไหล่ผม และคุยกับผมใกล้ๆ
" กูไม่ค่อยสบาย คิดถึงพวกมึงนะ " ผมพูดและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนกอดอกจ้องมองผม ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามึง แบร่
" แหม พูดแบบนี้นี่คิดนะ คิดถึงเหมือนกันน่ะ " ไอ้จุ่นยืนหน้ามาใกล้ผมและยิ้มหวาน
" คืนนี้ฟามาเล่นกับพวกเราที่ห้องสิ เพื่อนคนอื่นไม่อยู่ " ผมมองไอ้จู เอ่อ น่าจะใช่นะ กำลังทำสีหน้ามีความหวัง
" เอ่อ... " ผมยิ้มและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่... อ้าววว ไอ้ห่าธีร์เดินจ้ำอ้าวไปละครับ แม่งโกรธซะแล้ว
" เดี๋ยวยังไงค่อยเจอกันนะ " ผมวิ่งตามไปบ้าขี้งอน และโบกมือลาเพื่อนแฝดทั้งสองของผม
ไอ้ธีร์เดินพรวดๆ ด้วยขายาวๆ ของมันจนมันขึ้นไปบนตึกแล้ว ผมวิ่งตับแล่บซอยขาถี่ อ้ากกกก รอกูด้วย ให้กูง้อก๊อนน
ผมวิ่งตามมันและในที่สุดก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องของผม ไม่รู้ว่าตอนนี้คนอื่นๆ จะอยู่ไหมนะ
ผมบิดลูกบิดประตูที่ไม่ได้ล็อคและเปิดเข้าไปทันที ภายในห้องนั้น ไม่เห็นเงาของจีจี้และไอ้นาถเลยสักนิด เข้าทางกูล่ะแบบนี้
ผมค่อยๆ เดินเข้าไปหาไอ้คนที่หน้าเป็นตูดที่ตอนนี้นั่งลงนิ่งๆ บนเตียง หนอยย ทีมึงแกล้งกูล่ะหึ่ยย
" หนีกูทำไมอ่ะ " ผมนั่งลงข้างๆ มันและมองมันที่กำลังทำเป็นไม่สนใจผม
" ตัวอย่างกับควาย ขี้ใจน้อยไปได้ " ผมยิ้มและมองมันที่ยังไม่ยอมสบตาผม
" ธีร์ " ผมเรียกมันอีกครั้งเบาๆ ไอ้ธีร์หันหน้าหนีผม และเดินไปนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือแทน
ผมหัวเราะเบาๆ เวลาเห็นมันโกรธผมงอนผม มันน่ารักดี ผมโรคจิตหรือเปล่านะ
" กู รัก มึง " ผมลุกขึ้นไปยืนด้านหลังมันและกระซิบข้างหูมันเบาๆ แบบเน้นคำ
ผมมองมันที่ขยุกขยิกและค่อยๆ หันมาหาผมด้วยสีหน้าที่อ่อนลง
" กูก็ชอบนะ เวลาที่มึงหึงน่ะ " ผมพูดและจิ้มจมูกมันเบาๆ เป็นไงล่ะ ความรู้สึกร้อนลุ่มดังไฟสุมทรวง
" ห้ามยุ่งกับพวกมัน " ไอ้ธีร์จับมือผมและจูบเบาๆ อย่างรักใคร่ ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
" มันเป็นเพื่อน อย่าคิดมากน่า " ผมนั่งลงใกล้ๆ มันบนเตียงและปล่อยให้มันจับมือผมไว้
" เดี๋ยวสักพักต้องไปแล้วนะ ห้ามไปไหนรู้ไหม อยู่ที่นี่ รอที่นี่ " ไอ้ธีร์มองนาฬิกาและทำหน้าเหนื่อยหน่าย
" กูเบื่อนี่นา กูว่ากูอาจไปหาเพื่อน " ผมพูดแบบหงอยๆ
" รอไปพร้อมกัน " ผมหน้าบูด นี่มึงจะขังกูไว้ในห้องตามลำพังเหรอ
" ไม่นานหรอก มานี่ " ผมเดินตามไอ้ธีร์ที่ลุกขึ้นและจูงผมมาที่เตียงของผม และจับให้ผมนั่งลง
" นอนหลับรอไปก่อน แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง " ผมนอนลงอย่างว่าง่ายและมองมันที่กำลังลูบหัวผมเบาๆ
" รีบมานะ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ หลับตาลงรอรับสัมผัสแบบคู่ข้าวใหม่ปลามัน
แต่ก็เหมือนเดิม ผมทำปากจู๋รอแบบเก้อๆ เพราะมันเลือกที่จะหอมแก้มผมแทน หนอย ชิ
" กลับมาไม่เจอละน่าดู " ไอ้ธีร์พูดพลางลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แน่ะ ยังมีมาขู่กูอีกไอ้หอก
ไอ้ธีร์เดินไปเดินมาอีกสักพัก หยิบหนังสือใส่กระเป๋าสะพายไหล่ของมัน และก่อนที่มันจะเดินออกไปนั้น ก็ยังไม่วายเดินมาจุฟผมเบาๆ อีกครั้ง และเดินออกไป
ผมลุกขึ้นนั่งภายในห้องเงียบๆ จริงๆ ตอนนี้ผมมีความสุขมาก มีความสุขจริงๆ อย่างที่ฝันเอาไว้ ถึงไอ้ธีร์นั้นจะแบบว่าตายด้านกว่าที่ผมคิด หึ่ยย แต่ก็คงเป็นนิสัยมันละมั้ง จะบอกว่าดีมันก็ดีนั่นแหละ พวกเราเป็นแบบเดิม เพิ่มเติมคือหวานขึ้นนิดนึง ซึ่งนั่น มันคงจะดีแล้ว...จริงๆ งั้นเหรอ ผมสับสนชะมัด
ผมที่นั่งถอนหายใจอยู่นั้นก็นึกขึ้นได้ว่าผมควรจะทำอะไร ผมงัดมือถือออกมาและกดโทรหาบุคคลที่ผมไม่น่าจะลืมได้เลย ไอ้พี่บ้านี่แหละที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังอะไรหลายๆ อย่าง พ่อสื่อพ่อชักของแท้
" ฮัลโหลพี่เรียว "
" ว่าไงฟา วันนี้ว่างไหม สนใจมากินหนมกับพี่เปล่า " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ไปครับ ผมมีเรื่องอยากปรึกษาหน่อย "
หลังจากคุยกับพี่เรียวเสร็จ ผมรีบออกจากหอในแจ้นไปหาพี่เรียวที่มารับผมถึงด้านหน้า ผมว่าผมน่าจะกลับมาทันก่อนที่ไอ้ธีร์จะเรียนเสร็จนั่นแหละ ไม่มีปัญหา
" ว่าไง หน้าตาสดใสแบบนี้ มีเรื่องดีๆ ใช่ไหม " พี่เรียวทักผมทันทีที่เห็นผมและยิ้มเจ้าเล่ห์
" คือ...ดีกันแล้ว " ผมพูดแบบเขินๆ แล้วจะเขินทำซากอะร๊าย
" ธีร์นี่ติดหนี้พี่เยอะเลยล่ะ " พี่เรียวพูดและยิ้มอย่างอารมณ์ดี
" นี่อย่าบอกนะว่า " ผมหรี่ตาลงและมองพี่เรียวอย่างจับผิด หึ่ยย ไอ้หนอนบ่นไส้ เป็นหนอนมานานแล้วสินะ
" มีความสุขสักทีนะน้องพี่ " ผมถอนหายใจ ขอบคุณพี่มากนะ ถ้าไม่ได้พี่ บางทีพวกเราอาจจะแยกย้ายกันไปแล้วจริงๆ ก็ได้
" ป่ะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง " ผมพูดและยิ้มแป้นให้พี่เรียว
พวกเราออกมาจากมหา'ลัยมานั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆ หลังมอ จริงๆ ผมมีเรื่ิองไม่สบายใจอยากปรึกษาพี่เรียวอีก ผมคิดไม่ตกกับเรื่องนี้จริงๆ
" เออพี่เกือบลืมไป พรุ่งนี้หัวค่ำเรียนเสร็จฟามีงานนะ " พี่เรียวพูดทันทีที่นั่งลง
" อีกละ " ผมทำหน้าบึ้ง
" ไม่ดีเหรอ " พี่เรียวเลิกคิ้วสงสัย
" เมื่อก่อน ผมไม่เคยคิดเลย ว่าผมจะเป็นจุดสนใจขนาดนี้ " ผมพูดแบบเบื่อๆ และเขี่ยน้ำแข็งเล่น
" อยากเลิกแล้วงั้นเหรอ "
" มันก็ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมชอบงานที่ทำ แต่ผมไม่สบายใจเลย มันเหมือนผมกำลังหลอกลวงพวกเขาอยู่ " ผมพูดอย่างเศร้าๆ
" เรื่องนี้เหรอที่อยากปรึกษา พี่ว่ามันก็ต้องมีแหละ คนที่คิดแบบนั้น และผิดหวังกับความจริงที่เจอ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดแน่นอน คนที่ชอบเราที่เป็นตัวเรา ชอบผลงานของเรา พี่เชื่อว่ามันต้องมีเยอะกว่าแน่นอน ไม่ว่าฟาจะเลิกหรือทำต่อไป ยังไงพี่ก็ซัพพอร์ตเราอยู่แล้ว " ผมยิ้มให้พี่เรียว ผมรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
" ขอบคุณนะครับ " พี่เรียวขยี้หัวผมเบาๆ อย่างรักใคร่
" แล้วเรื่องธีร์ เป็นไงกันบ้าง " ผมเปลี่ยนสีหน้าทันที ผมนั้นเคยเล่าทุกอย่างให้พี่เรียวฟังทั้งหมดแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังคนที่หวังดีกับเรา
" ก็ เหมือนคู่อื่นนั่นแหละครับ ไม่มีอะไรพิเศษ " ผมพูดและยิ้มเขินๆ
" หืมม แปลว่า... " อ้ากก ผมรีบปิดปากไอ้พี่เรียวที่ทำหน้ากวนประสาท แกจะพูดอาร๊ายย รู้นะ หึ่ย
" อะไรเนี่ยฟา รู้ได้ไงว่าพี่จะพูดอะไร " พี่เรียวดึงมือผมออกและหัวเราะเสียงดัง
" ไม่ต้องเลย ห้ามถาม " ผมพูดพลางทำหน้าบูด
" ...เด็ดใช่ป่ะ " พี่เรียวยื่นหน้ากวนๆ เข้ามาและถามเบาๆ นั่นไง ผมขว้างน้ำแข็งใส่ไอ้พี่บ้านี่ นิสัยไม่ดีชอบแกล้ง
" ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าอด " พี่เรียวพูดต่อทันทีและหัวเราะชอบใจ โอ้ยยย ไม่พูดด้วยแล้ว
" แต่ถ้าจริงก็แปลกแฮะ " พี่เรียวย่นคิ้วเหมือนกำลังใช้ความคิด
" พี่ก็คิดว่าแปลกใช่ป่ะ " ผมรีบเสนอหน้าอย่างเห็นด้วย
" ดูธีร์เขาชอบเรามากนะ พี่ว่าขั้นหนักเลยล่ะ " ผมพยักหน้าเห็นด้วยแรงๆ มันชอบผมมากกก ชอบมานานแล้วแน่นอน ถ้าผมเป็นมัน ผมจับกดตัวเองตั้งแต่คืนแรกแล้ว หึ จะปล่อยให้เสียของได้ไง
" แต่แบบนี้ไม่ดีเหรอ " พี่เรียวถามผมแบบทำหน้ารู้ทัน
" ก็...ดี๊ ดีสิ คบกันเรื่องแบบนั้นไม่จำเป็นสักหน่อย " ผมทำหน้าแบบชิลๆ และจิบน้ำเสียงดัง
" แต่ดูสีหน้าเราผิดหวังมากกว่านะ... "
" พี่เรียว! " ผมหน้ามุ่ย และเริ่มอารมณ์เสีย รู้ทันไปอี๊ก
" ฮ่าๆ ไม่เคยทำอะไรเลยจริงเหรอ มันต้องมีบ้างแหละมั้ง " พี่เรียวถามและยิ้มขำ
" ขนาดจูบมันยังทำเหมือนผมเป็นเด็กอนุบาลเลย " ผมพูดอุบอิบอย่างอารมณ์เสีย
" เหรอ น่ารักดีนะ แต่ไม่ชอบก็บอกเขาไปสิ "
" ไม่ใช่ไม่ชอบสักหน่อย แต่แบบ แค่เนี๊ยอ่านะ แค่นี้จริงดิ " ผมทำหน้าแบบใส่อารมณ์ เพราะว่าผมสงสัยเหลือเกินจริงๆ ว่ามันพอใจกับการจุฟแบบนั้นจริงเหรอ กูไม่ใช่ลูกมึงนะเว้ยย
" แหม คอยดูพอเขาเอาจริง อย่ามาร้องนะ " พี่เรียวพูดและยิ้มกวน
" ให้มันจริงเถอะ แต่ผมว่ายาก ไอ้ธีร์ ไอ้ไก่อ่อน " ผมพูดพลางจิบน้ำต่อ
" ขอโทษที่ไก่อ่อนนะ "
' พรวดดดดดด! '
ผมพ่นน้ำพุทันทีที่ได้ยินเสียงที่สามดังขึ้น อ้ากกกก มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาได้ง๊ายย
" ขอโทษๆ พอดี พี่ชวนธีร์มาด้วย ถ้าเลิกเรียนแล้วน่ะ " พี่เรียวพูดและกลั้นขำสุดฤทธิ์ ไอ้พี่เรี๊ยวววว
ผมนั่งตัวตรงกลืนน้ำลายลงคอด้วยสีหน้าหนีความผิด แม่งได้ยินประโยคไหนไปบ้างวะ
" สวัสดีครับ พอดีอาจารย์ที่สอนไม่ค่อยสบาย " ไอ้ธีร์พูดกับพี่เรียวและนั่งลงข้างๆ ผม
" มาก็ดีละ ฟากำลังสงสัยเรื่อง... " อ้ากกกกก ไอ้บ้าอย่านะโว้ยย
" กินอะไรดีน้า " ผมรีบพูดแทรกและยื่นเมนูแจกยัดใส่มือไอ้ธีร์ พลางจิกตาใส่ไอ้พี่เรียวอย่างไม่ปิดบัง
" ต่อไปนี้ก็คุยกันให้มากๆ นะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พี่ดีใจจริงๆ ที่ทั้งสองคนเข้าใจกันจนได้ " พี่เรียวพูดและยิ้มให้พวกเรา
" ครับ ขอบคุณพี่มากๆ นะครับ " ผมยิ้มมองคนสำคัญของผมทั้งสองคนที่กำลังคุยกัน วันนี้จะปล่อยไปก่อนก็ได้ เชอะ
หลังจากกินข้าวเสร็จและเม้าท์มอยกันต่ออีกสักพัก พี่เรียวก็ขอตัวกลับและบอกผมว่าอย่าลืมเรื่องงานของพรุ่งนี้ ย้ำอยู่ได้ รู้แล้วน่า
" ก่อนออกจากห้องบอกไว้ว่าไง " ไอ้ธีร์ที่เปิดประตูรถให้ผมก็ส่งเสียงดุแบบแกล้งๆ
" ก็พี่เรียวชวนอ่ะ ไม่ได้คิดจะไปไหนจริงๆ ซะหน่อย " ผมพูดและยิ้มแบบไม่ได้กลัวอะไร
" แล้วที่บอกว่า...ไก่อ่อน " ไอ้ธีร์นั่งที่ที่นั่งคนขับก็เอี้ยวตัวมาจ้องผมใกล้ๆ
ผมเริ่มทำตัวลีบติดประตูรถ จะได้ยินอะไรก็ไม่ได้ยินน้อ หาเรื่องอีกแล้วกู
" แล้วมึงเป็นแบบนั้นไหมล่ะ " ผมยังคงปากดี ทั้งๆ ที่ไม่กล้าสบตามัน ไปท้ามันมากถ้ามันจับกดในรถทำไง อ้ากก
" ฟา " ผมกลืนน้ำลายลงคอและมองมันที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามา เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆๆ เอาจริงๆ เหรอ ในรถมันแคบนะ ผมมองใบหน้าของมันที่อยู่ห่างจากผมเพียงคืบเดียว
" รัดเข็มขัดด้วย "
ผมหน้าเจื่อนลงทันที และมองมันที่ยิ้มน้อยๆ พลางเอื้อมมือไปดึงสายคาดมาคาดให้ผม หนอยยมึ๊งง
ผมว่าผมเริ่มจะปลงซะแล้วกับนิสัยของมัน เอาเป็นว่า ทนได้ทนไปนะไอ้หนุ่ม แล้วต่อไป
มึงจะต้องมาอ้อนวอนขอดูขาอ่อนกู คอยดู๊
-
55555 สงสารเขานะคะเนี่ย
-
โอ้ยยยย ขำฟาอ่ะ555 :jul3:
-
ฟาใจร้ายอ่ะเรา :myeye:
-
กลัวจะเปิดให้เขาดูเองนะซิ :hao3:
-
เย้ ขอบคุณมากๆนะคะ
ตอนนี้หวานมากๆ ธีร์เป็นสุภาพบุรุษมากๆค่า
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
จัดเลยธีร์แบบหนัก555555 ฟาจะได้ว่าไม่ได้
-
จัดเลยธีร์แบบหนัก555555 ฟาจะได้ว่าไม่ได้
-
ธีร์จัดหนัก ๆ สิคะะะะะ 5555555
ฟาไม่รู้อะไรซะแล้วววว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ฟาอยากได้อยากโดน ธีร์ก็จัดชุดใหญ่มาให้หน่อยดิ o18
-
งานนี้ขอถุงน่องตาข่ายนะคะน้องฟา จะได้รู้กันว่าไก่อ่อนไหม :hao7:
-
อร๊ายยย ชอบพัฒนาการความรักของทั้งคู่อะ
ค่อยๆรู้จักกัน รักกัน แล้วก็หวานขึ้นๆ :o8:
น้องธีร์ก็ยังคงเป็นผัวพี่
-
ธีร์รอให้ฟาตายใจใช่ป่ะ
บุ่มบ่ามไปก็กลัวฟาจะกลัว
-
จ้าาาา
-
หน่องฟาอาจจะยังรู้จักธีร์ไม่ครบทุกมุมก็ได้นะลูก โดนขึ้นมาจริงๆไม่ร้องนะคะ แม่ไม่โอ๋น้าาา555555555555555555555555555
-
ไม่ใช่แค่ฟาเสียดายนะ เค้าก็เสียดายยย :hao5: จุฟๆทั่วไปใครก็ทำด้ายยยย แผนอ่อยให้กอดให้จูบไม่ได้ผลต้องยั่วแล้วล่ะ อิอิ :z2: ถึงแกจะอดใจตัวเองได้แค่ไหนนะแต่น้องชายแกต้องซื่อตรงแน่นอน 5555555555 :laugh: ฉันจะรอดูวันที่นางมาขออึ้บแต่น้องไม่ให้ o18
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ <3<3
ตามอ่านเสมอ หายไปนานเลย เป็นห่วงน้า
ยังติดตามทุกตอนอยู่นะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า
-
อย่าเงียบหายไปแบบนี้สิ
-
KING ที่ 42 แฟนหนุ่มผู้แสนอดทน
วันนี้หลังจากที่ผมเรียนเสร็จในตอนเย็น ผมก็มานั่งถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกอยู่ที่สตูดิโอถ่ายโฆษณา ผมงอนไอ้ธีร์เอามากๆ ที่มันบอกว่าจะรีบกลับและมาที่นี่กับผม แต่พอถึงเวลาก็ยังไม่เห็นหัว ผมก็เลยไม่รอมันและให้พี่เรียวมารับแทน แต่จริงๆ ผมนั้นก็พอรู้ ว่ามันคงยุ่งอยู่กับที่คณะนั่นแหละ ช่างหัวมันก่อนละกัน
" ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย " ผมที่นั่งหน้ามุ่ยก็ถูกพี่เรียวดุเอาซะแล้ว แต่ไม่สนหรอก ชิ
" ทำหน้าแบบไหนก็น่ารักครับ " ผมสะอึกทันทีและเหลือบมองไอ้พ่อพระเอกโฆษณาที่ต้องเล่นคู่กับผม น้ำเน่าชิบ ทำตาหวานตาเยิ้มใส่อยู่นั้น เดี๋ยวพ่อจกตาแตก
วันนี้ผมมาถ่ายทำโฆษณาน้ำดื่มยี่ห้อดัง แต่ผมละงงจริงๆ ว่าไอ้การถ่ายโฆษณาของกินทำไมจะต้องแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้ เพราะตอนนี้ผมนั้นใส่กระโปรงมินิสเกิร์ตเล็กจิ๋ว กับเสื้อรัดรูปที่สีเข้ากัน ถุงน่องยาว และรองเท้าบูท ปล่อยผมยาวสยาย บางทีถ้าไอ้ธีร์ไม่มาก็ดีเหมือนกันมั้ง เพราะมีหวังถ้ามันเห็นผมในสภาพนี้ ผมคงโดนเฉ่งยับอีกตามเคย
" น้องฟ้าเรียนปีอะไรแล้วคะ " ผมเอือมกับความพยายามของไอ้พระเอกโฆษณานี่จริงๆ มันชวนผมคุยมาชั่วโมงนึงแล้วนะ
" ปี 1 " ผมพูดและพยายามไม่มองหน้ามัน
" มีอะไรหรือเปล่าคะ พี่เห็นเรามองประตูอยู่นานแล้วนะ " มาคงมาคะอะไรฟะ อยากเลาะฟันมันออกมาจริงๆ
" เปล่าค่ะ " ผมพูดสั้นๆ และหันไปยิ้มเป็นมารยาท จริงๆ ผมก็หวังอยากให้ไอ้ธีร์มานะ คิดถึงมันจัง
" จบนี่ไปทานข้าวกันไหมคะ พี่เลี้ยงเอง " ผมเหลือบตามองพ่อบุญทุ่มที่กำลังใช้สายตาโลมเลียผม ไอ้แบบนี้น่ะที่น่าเบื่อสุดๆ พี่เรียวนะพี่เรียว ไม่มาช่วยกันมั่งเลย
" เอาล่ะพร้อมแล้วนะ เดี๋ยวเริ่มกันเลย " ผมมองทีมงานทุกคนที่เข้าประจำที่ของตัวเอง เอาล่ะ ได้เวลาสักที แค่แปบเดียวเท่านั้น สู้ว่ะฟา
ผมที่ให้กำลังใจตัวเองก็เริ่มทำสีหน้าให้มีความสุขที่สุด เพราะในโฆษณาแม่งต้องโครตดี๊ด๊าเลย เกลียดชะมัด
การถ่ายทำเริ่มขึ้นด้วยการที่ผมต้องทำเป็นยืนรอชายหนุ่มคนรัก การถ่ายทำนอกสถานที่นั้นถ่ายไปหมดแล้ว เหลือแค่อีกนิดที่ต้องมาถ่ายในสตูดิโอ แค่ครั้งนี้ก็น่าจะเสร็จสมบูรณ์
ผมเริ่มยิ้มและเล่นไปตามบทซึ่งไม่ต้องพูดอะไรมาก แค่ยิ้มหวานจ๋อยควงคู่ไอ้พระเอกคิ้วดกนี่ และถือเครื่องดื่มยกดื่มให้ดูอร่อยสดชื่นนนที่สุด ตรงหน้าฉากดวงตะวันอันแสนโรแมนติก
แต่ผมที่ดื่มเครื่องดื่มนั้น น้ำก็แทบพุ่งพรวดออกจมูกทันทีที่เหลือบสายตาไปเห็นคนคนหนึ่งที่ยืนกอดอกมองอยู่ไกลๆ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ หึ่ยย มาได้สักทีนะ เดี๋ยวมึงจะโดนไม่ใช่น้อย
" โอเค เรียบร้อยครับ " ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เกือบไปแล้วกู
ผมรีบเด้งตัวออกมาจากหน้าฉาก หลบไอ้พระเอกที่ทำท่าเหมือนอยากจะดึงผมไว้ แต่จะช้าอยู่ใย ไอ้หล่อแฟนผมมันมาแล้ว และตอนนี้มันทำลังเขี้ยวงอกอยู่ หึหึ
" ไปไหนมา ทำไมไม่โทรบอกกู หืออ " ผมหน้าบูดแข่งกับมันเอาซิ๊ มึงช้าเองนะ ยังมาทำงอนอีก
" มีประชุมที่คณะเรื่องเข้าค่าย " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองผมด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปม
" เหรอ ค่ายอะไร ไปวันไหน... "
" ขอโทษนะครับ " ผมชะงักและหยุดพูดทันทีที่ได้ยินเสียงคนทักจากด้านหลัง และก็พบว่าไอ้พ่อพระเอกนั่นเดินตามผมมาและทำท่าอยากรู้อยากเห็นเต็มที่
" เอ่อ... "
" ผมเป็นแฟนฟ้าครับ " ผมที่กำลังจะอ้าปากก็โดนพูดแทรกไปเรียบร้อย แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเขาจะถามอะไร มึงนี่มันจริงๆ เลย
" อ่อ เหมาะกันดีนะครับ ถ้างั้นก็ขอโทษที่รบกวนนะ " ผมมองผู้ชายตัวสูงที่อีกคนหนึ่งยิ้มอย่างสุภาพ และอีกคนทำหน้าเหมือนอยากจะกระโจนใส่หน้าอีกคน
" เลิกดีไหม ไอ้อะไรแบบนี้ ยิ่งเห็นชุดนี้ยิ่งปวดใจ " นั่นไง พอไอ้พ่อพระเอกนั่นเดินไปแล้ว ไอ้ธีร์มันก็เฉ่งผมทันทีิอย่างที่ตั้งใจ มันอดไม่ได้หรอก ผมอยู่กับมันมานานผมรู้ดี
" เห็นสายตามันไหม จ้องเข้าไปถึงหลืบไหนแล้ว " ผมมองมันที่ยังคงบ่นไม่หยุดและมองตามหลังพ่อพระเอกนั่นไป แต่ก็นะ ผมชอบที่มันเป็นคนแบบนี้ ผมรู้สึกดีที่มันหวงผมเหมือนจงอางหวงไข่ หึหึ
" ไปกันเหอะ กูหิวข้าว " ผมพูดและดึงแขนมันให้เดินตามมา อ่อ ผมเกือบลืมไป ผมวิ่งไปหาพี่เรียวและบอกว่าผมไปแล้วนะ และเดินออกมา
ผมขึ้นรถไปกับไอ้ธีร์และนั่งอย่างอารมณ์ดีมองคนที่ยังคงหน้ามุ่ยอยู่ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนมันก็เหมือนเดิมจริงๆ
" ธีร์ " ผมมองมันและเรียกเบาๆ
" อะไร " มันตอบรับเสียงแข็งและเริ่มขับรถออกไป ถ้ามันอารมณ์ไม่ดีก็จะพูดแบบนี้แหละ
" ชุดนี้ไม่สวยเหรอ " ผมขยับนั่งตัวตรง และยิ้มรอมันชม
ไอ้ธีร์เหลือบมองผมทันทีที่ผมถาม และถ้าผมมองไม่ผิด มันมองขาผมและทำหน้ามุ่ยยิ่งขึ้นไปอีก
" ไม่ชอบ " มันพูดและขับรถต่อไป หนอยย ออกจะสวย กูไม่เชื่อว่ามึงไม่ชอบ
" ไม่ชอบจริงเหรอ " ผมพูดและยิ้มแบบรู้ทัน แต่มันก็ยังทำเป็นไม่สนใจ หึ
ผมค่อยๆ ก้มตัวถอดรองเท้าบูทออกจากเท้าของผม และถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง ผมรู้สึกว่ามันกำลังมองผมอยู่แน่นอน
และไม่หยุดแค่นั้น ผมค่อยๆ เลื่อนมือเข้าไปใต้กระโปรงตัวเองทันที ผมทำแบบนั้นและเหลือบมองไอ้คนที่ทำเป็นตายด้านหน้าตาย
และก็เป็นอย่างที่คาด ผมมองมันที่เหลือบมองผมอยู่ตลอดเวลา ฮ่าๆ มึงนี่มัน ถ้าสวยก็พูดตรงๆ สิวะ ใจไม่ดีละสิ
" ทำอะไร " มันถามพลางขมวดคิ้วสงสัย
" ยุ่งอะไรด้วยล่ะ " ผมพูดและยิ้มกวนมัน ซึ่งไอ้ธีร์ก็ถอนหายใจทันที
" ชอบจริงๆ นะไอ้ชุดแบบนี้ " มันบ่นอีกแล้ว แต่ก็นะ ผมชอบสิ ยิ่งเห็นสาวๆ ใส่แบบนี้ผมยิ่งชอบ หึหึ
" อะไร กูก็แค่อึดอัด อยากถอดออก " ผมพูดและยังคงยิ้มกวนแหย่มัน
" เดี๋ยวแวะหาที่เปลี่ยนให้ นั่งดีๆ "
" ถ้ามึงใจไม่ดีก็แค่มองไปข้างหน้า ไม่ต้องสนใจกูสิ " ผมยิ้มน้อยๆ และเริ่มปฏิบัติการถอดถุงน่องออกให้ดูวาบหวิวชวนสยิวที่สุด สนุกนักล่ะแบบนี้
ผมค่อยๆ เลื่อนมือเข้าไปใต้กระโปรงที่สั้นมากเหลือเกิน ยกขาขึ้นน้อยๆ และบรรจงรูดถอดถุงน่องสีเนื้อบางเบานั้นออกอย่างเบามือ ผมนั้นทำทุกอย่างช้าๆ และรับรู้ถึงสายตาคนข้างๆ ที่แอบมองอยู่ทุกการกระทำ
แต่ผมที่กำลังทำอย่างนั้น ก็ต้องหยุดทุกอย่างลงทันทีที่รู้สึกว่ารถเลี้ยวเข้าข้างทางและจอดลง
" ม.มึงจอดทำไม " ผมที่คิดจะแหย่มันเล่นเฉยๆ ก็รู้สึกว่าหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ เลยกู อ้าากกก
" ทำต่อไปสิ " มันพูดและนั่งจ้องผมเหมือนรอให้ผมทำทุกอย่างอีกครั้ง
" ก็แค่ถอดถุงน่องอ่ะ " ผมพูดอุบอิบและรู้สึกเขินจริงจังที่ถูกจ้องมอง ถ้ามึงจะจ้องกูขนาดนี้ไม่แดกกูเข้าไปเลยล่ะ
" มา เดี๋ยวถอดให้ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาโตทันที
" เดี๋ยวๆ ไม่ต้อง กูทำเอง... " แต่ผมที่พูดแบบนั้นก็ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด
ไอ้ธีร์จับข้อเท้าของผมให้วางเท้าลงที่หน้าขาของมัน และบรรจงถอดถุงน่องที่ยังคงถอดค้างไว้ให้ค่อยๆ เลื่อนลงมา
ผมวางขาไม่ถนัดนัก เพราะตรงกลางของรถนั้นมีเกียร์ขวางอยู่ มันทำให้ผมต้องงอขาขึ้น และทำให้กระโปรงที่สั้นมากร่นลงจนผมต้องใช้แขนบังจุดอันตรายเอาไว้
ผมหน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่มองคนตรงหน้าลูบไล้อย่างแผ่วเบาไปตามเรียวขาของผม ความอบอุ่นและสัมผัสที่นุ่มนวล มันทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนอยู่ภายใน
คนตรงหน้าเลื่อนมือเบาๆ ไปตามเนื้อผ้าบางนั้นและค่อยๆ รูดดึงปลดมันออกจนสุดปลายเท้า
" โอเคหรือยัง " ผมรู้สึกขนลุกทันทีที่คนตรงหน้ากำลังสัมผัสผิวเนื้อของผมที่ปราศจากถุงน่องผืนบาง
" อ.อือ " ผมหลบสายตาเว้าวอนนั้นและจับมือซุกซนของคนที่ยังคงสัมผัสตัวผมอย่างลืมตัว
" แล้วตกลง ชอบไหม " ผมยิ้มและถามคนที่ยังคงจ้องมองผมอยู่
" ไม่ชอบ... " ผมหุบยิ้มทันที หนอยยมื๊งง
" ไม่ชอบให้ใครมอง อยากจะเก็บไว้มองคนเดียว " ไอ้บ้าา ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หันหน้าหนีทันที อ้ากกก เขินโว้ยย
" ไอ้ขี้งก " ผมพูดอุบอิบแบบเขินๆ และขยับกลับมานั่งปกติตามเดิม ผมดึงกระโปรงลงมาปิดขาไว้ให้มากขึ้นกว่าเดิม เพราะรู้สึกว่าไอ้คนปากดีมันยังมองอยู่ มึงก็ได้แค่มองแหละว้า ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย หึ
ในรุ่งเช้าของวันถัดไป ผมลืมตาขึ้นช้าๆ หรี่ตามองไอ้หล่อแฟนผมที่มันมาเกาะข้างเตียงปลุกผม
เมื่อคืนหลังจากไปหาอะไรกินกัน ผมก็กลับไปที่คอนโดเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และกลับมานอนที่หอเพราะไอ้ธีร์มีเรียนเช้า
" อะไร กูเพิ่งนอนเอง " ผมพูดเบาๆ และพยายามจะนอนต่อ เมื่อคืนพอกลับมาก็นอนดึกมาก เพราะมัวแต่กลิ้งไปมาแอบมองมันอยู่บนเตียง
" ไปอาบน้ำ กินข้าวกัน " ผมยอมแพ้มันที่ยังคงตื้อ ผมค่อยๆ ลุกขึ้นขยี้ตาและดันหน้าที่ชื้นเหงื่อของมันออกไป อีแบบนี้มันไปวิ่งมาแน่ๆ พักนี้มันฟิตทุกวันเลยวุ๊ย
ผมเหลือบมองไปที่สองเตียงข้างประตู ที่ที่รูมเมทของผมนอนอยู่ เช้าขนาดนี้ยังไม่มีใครตื่นแน่นอน พวกมันนั้นไม่รู้หรอกว่าผมกับไอ้ธีร์เป็นแฟนกัน
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว พวกเราค่อยๆ เดินออกมาจากหอเพื่อมาหาของกินที่ศูนย์อาหารด้านหน้า วันนี้ผมดีหน่อยที่มีเรียนบ่าย แต่สำหรับไอ้ธีร์นั้นอย่าหวังเลย มันมีเรียนทุกวัน และยาวนานมาก ผมนึกถึงตอนที่มันพูดสมัยก่อน มันกังวลกับการเรียนหมอ เพราะแบบนี้นี่แหละ
" กูอยากย้ายออกจากหอ " ผมพูดขึ้นขณะที่พวกเรานั่งลงที่โต๊ะในศูนย์อาหาร ผมอยากกลับไปอยู่คอนโด หรือที่ไหนก็ได้ที่ส่วนตัวกว่านี้
" เพิ่งเริ่มเทอมเอง นาถกับจีจี้คงยังไม่โอเคหรอก " ผมหน้ามุ่ย แต่ก็นะ ถ้าออกปุบปับเพื่อนก็คงเดือดร้อน
" ไม่ใช่ไม่อยากออกไปอยู่ด้วยกันนะ เข้าใจใช่ไหม " ผมมองมันที่ทำสีหน้าคิดมาก ไอ้บ้า กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้นซะหน่อย
" ก็แค่ มันทำงานลำบาก " ผมพูดและยิ้มกวนมัน
" อ๋อ แค่นั้นเหรอ " นั่นไง อย่ามาทำเป็นงอนนะ กูสิต้องงอน
" จะอยู่ด้วยกันส่วนตัวทำไม ทั้งๆ ที่ก็ทำเหมือนตอนอยู่กับคนอื่น " ผมพูดเหน็บมันเล่น ไม่รู้แม่งจะเก็บพรหมจรรย์ไว้บูชายันเตี่ยมึงหรือไง เชอะ
" ถ้างั้นไหนพูดสิ ว่าอยากให้ทำอะไร " ผมทำเป็นไม่สนใจคำถามมัน จะให้กูพูดสิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้เหรอ บอกเลยว่าม๊ายย
ผมไล่ไอ้ธีร์ให้เดินไปซื้อข้าวมาให้ผม ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก แต่ก็พอมีนักศึกษาเริ่มออกมาหาข้าวกินกัน บรรยากาศที่นี่ก็ดีนะ ผมรู้สึกอิสระมาก ถ้าไม่ติดว่างานที่อาจารย์สั่งแม่งเริ่มทยอยมาไม่ขาดสาย
Trrr Trrr
แต่ผมที่นั่งอยู่นั้นก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนบนโต๊ะ และก็พบว่าไอ้ธีร์นั้นวางมือถือเอาไว้ ซึ่งตอนนี้มีสายเข้า
ผมเพ่งมองหน้าจอมือถือที่กำลังสั่น และมองเห็นตัวเลขอยู่บนหน้าจอของมัน เบอร์ใครกันนะ
ผมที่สงสัยนั้นก็เอื้อมมือออกไป แต่ก็ไม่ทันเจ้าของที่กลับมาและนั่งลงตรงหน้าผมพอดี
" โทษทีนะ เพื่อนโทรมา " ผมพยักหน้าและมองมันที่กดรับโทรศัพท์
" ฮัลโหล "
" ฮัลโหลธีร์ วันนี้อาจารย์ไม่เข้านะ แต่สั่งงานในกลุ่มเอาไว้ เราไปทำที่ห้องสมุดกันไหม "
ถึงผมจะได้ยินไม่ชัดมาก แต่ผมก็รู้ว่าเป็นเสียงผู้หญิง คงจะเป็นเพื่อนในคณะ แต่ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเอาซะเลย
ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งคุยด้วยสีหน้านิ่งๆ และบอกปฏิเสธไปอย่างสุภาพ และกดวางสาย
" เพื่อนที่คณะเหรอ " ผมถามมันและจ้องตามันนิ่งๆ
" ใช่ โทรมาบอกว่าวันนี้อาจารย์ไม่มา " ไอ้ธีร์พูดและกินข้าวที่ซื้อมาแบบปกติ
" เดี๋ยวนี้ให้เบอร์มือถือคนอื่นได้แล้วเหรอ เมื่อก่อนมึงหวงจะเป็นจะตาย " ผมพูดด้วยเสียงเรียบๆ พยายามซ่อนความหงุดหงิดไว้
" งานส่วนมากมันเป็นกลุ่ม ก็เลยต้องให้ไว้เผื่อติดต่อ "
" เหรอ งานกลุ่มหรืองานคู่ " ไอ้ธีร์วางช้อนลงและจ้องมองผมด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
" หึงจนควันออกหูหมดแล้ว " ผมยังคงหน้ามุ่ย และหลบมือมันที่ยื่นมาหาผม เออสิ กูไม่ชอบ
" ขอโทษนะ โกรธจริงๆ เหรอ " ไอ้ธีร์เริ่มยิ้มไม่ออกและดูไม่สบายใจ
" เปล่า กินข้าวเถอะ " ผมรู้ว่ามันงี่เง่า ถ้ามันจะคบกิ๊กมันคงไม่มานั่งรับโทรศัพท์ให้ผมเห็นหรอก แต่ผมรู้ดีว่าพวกผู้หญิงคิดยังไงกับมัน ไม่มีใครที่อยู่ใกล้มันแล้วจะไม่ชอบมันหรอก ผมมั่นใจ
" ตอนเย็นไปหานนเนมกันไหม ไปเที่ยวกัน " ไอ้ธีร์พยายามยิ้มให้ผม เหมือนกำลังทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
" อือ " ผมมองมันที่จ้องมองผม จริงๆ ที่เราเป็นแบบนี้มันก็ดี แต่ผมก็รู้สึกว่าลึกๆ ในหัวใจนั้นมันกังวล ผมเหมือนยังไม่ได้เป็นเจ้าของมันจริงๆ พวกเรายังคงเป็นแค่แฟนกัน แค่แฟนเท่านั้น
หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราเดินกลับมาถึงห้อง และพบว่าภายในห้องนั้นว่างเปล่าแล้ว สงสัยสองคนนั้นก็คงออกไปหาอะไรกินแล้วเหมือนกัน
แต่ผมที่ยืนมองไปรอบๆ ห้อง ก็รู้สึกว่าตัวของผมกำลังถูกกอดเอาไว้จากด้านหลัง แหม พอไม่มีคนอื่นก็เอาใหญ่เลยนะ
" อย่าเล่นน่า เพิ่งกินข้าวมา " ผมฟาดไอ้ห่านี่ที่อยู่ดีๆ ก็ดึงผมเข้าไปกอดจนตัวลอย
" ไม่โกรธแล้วใช่ไหม " ไอ้ธีร์พูดและยังคงกอดผม
" ไม่ได้โกรธ " ผมพูดและอยู่นิ่งๆ ให้มันกอด ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ผมไม่ควรคิดอะไรมากไป เพราะอาจทำให้มันรู้สึกไม่ดีไปด้วย
" หืมม หายแล้วแน่นะ " ไอ้ธีร์พูดและดึงผมไปที่เตียง นั่งลงและดึงให้ผมนั่งลงบนตักมัน
" อย่าเซ้าซี้น่า เดี๋ยวมึงจะโดน " ผมพูดและชูกำปั้นขึ้นด้วยแววตาร้ายๆ
" ใจร้าย " เหอะ มึงนั่นแหละใจร้าย ชิ
ไอ้ธีร์พูดและซุกหน้าลงที่หลังคอผม ทำตัวงุ๊งงิ๊งน่าโมโห ไม่ต้องมาอ้อน อารมณ์ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตา
" จูบไหม " ผมได้ยินมันพูดเบาๆ ที่ด้านหลัง
ผมไม่ตอบ มึงคิดว่าไอ้จูบแบบอนุบาลของมึงจะทำให้กูอารมณ์ดีขึ้นเหรอ ฮึ่มมม แต่ถึงจะคิดแบบนั้น ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบนะ มันก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยแหละวะ หึหึ
" 3 วิ " ผมเริ่มยิ้มและพูดเหมือนครั้งก่อน แต่จริงๆ ก็คงเป็นผมนี่ล่ะ ที่ไม่อยากให้มันเป็นแค่ 3 วิจริงๆ
ผมเงยหน้า หลับตาและตอบรับสัมผัสจากคนด้านหลังที่เชยคางผมขึ้นน้อยๆ ให้ริมฝีปากของเราแตะต้องกัน ความรู้สึกที่พวกเราได้สัมผัสกันนั้น มันยังคงตราตรึงและทำให้ผมใจเต้นอยู่ทุกเวลา
ความอบอุ่นที่แผ่ซ่าน สัมผัสที่นุ่มนิ่มแผ่วเบา และ...เดี๋ยวนะ
ผมลืมตาขึ้นทันทีที่รู้สึกถึงความเปียกชื้นบนริมฝีปาก คนด้านหลังกำลังงับริมฝีปากของผมเบาๆ และมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมเริ่มเกร็งตัวน้อยๆ แต่ก็ปล่อยให้คนด้านหลังแทรกลิ้นอุ่นเข้ามาและเริ่มควานสัมผัสความอ่อนนุ่มด้านในอย่างลืมตัว
ผมหลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้ร่างกายและหัวใจตอบรับความอ่อนโยนที่แสนหวานนี้ พวกเราดึงดูดเข้าหากันด้วยความรัก ด้วยสัมผัสที่อ่อนละมุน แนบสนิท ราวกับไม่อยากพรากจากกัน
" ขอโทษ " ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่ความรู้สึกเหล่านั้นหลุดลอยหายไป
ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำหน้าเหมือนกำลังตกใจและลุกเดินหนีไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วจนผมได้แต่ยืนงงอยู่ที่เดิม ผมที่สมองเพิ่งประมวนผลถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เริ่มหน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆ พลางนั่งลงกับเตียงตามเดิมและ...
อ้ากกกกกก ผมทิ้งตัวลงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นรัวราวจะหลุดออกจากอก ผมกอดหมอนข้างและซุกหน้าลงที่หมอนนั้น
นี่เป็นครั้งแรกที่มันจูบผมแบบลึกซึ้ง ผมไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไร แต่ผมรู้สึกดีมากกกก และก็เขินมากด้วยเช่นกัน
ทำไมกันนะ ปกติมันจะไม่ยอมทำอะไรเลยแท้ๆ ทำไมวันนี้มันถึงได้ โอ้ยยย ไม่กล้าสู้หน้าโว้ยยย
แต่ผมที่นอนกลิ้งไปมานั้นก็รู้สึกว่าไอ้ธีร์แม่งเข้าห้องน้ำนานเหลือเกิน หรืออาหารจะเป็นพิษ หรือเราจะปากเหม็น ผมคิดและหายใจทางปากแรงๆ ก็ไม่นี่หว่า หรือมันจะไปอ้วกจริงๆ อ้ากกกก
ผมวิ่งไปที่ประตูห้องน้ำ และทุบประตูรัวๆ อย่ามาทำโมเม้นกูพังนะมึง
" ทำอะไรอ่ะ " ผมเคาะประตูและแนบหูลงอย่างอยากรู้เต็มที่
" ไอ้ธีร์ " ผมเคาะอีกรัวๆ และตะกายประตูเสียงดัง
' แกร่ก '
ผมได้ยินเสียงกลอนประตูเปิดออก ผมบิดลูกบิดประตูและโผล่หน้าเข้าไป ไม่ใช่ตกส้วมตายไปแล้วนะ
แต่ทันทีที่ผมมองเห็นไอ้ธีร์นั้น ผมก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ มันเข้ามาทำอะไรกันแน่วะนั่น
" มึงทำอะไรน่ะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่นั่งอยู่ที่ชักโครก เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า เปียกไปทั้งเสื้อผ้า เป็นลูกหมาตกน้ำเลยทีเดียว
" ก็อกมันรั่ว " ไอ้ธีร์พูดยิ้มๆ เสยผมยุ่งๆ ของมันและเดินผ่านผมออกไป
ผมหันกลับไปมองก็อกน้ำและฝักบัวในห้องน้ำ ทุกอย่างก็ปกติดีนี่หว่า อะไรของมันวะ
ผมเดินตามมันกลับเข้ามาในห้อง และมองมันที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า และนั่งเช็ดหัวอยู่บนเตียง
" มากูช่วย " ผมพูดและเดินเข้าไปช่วยเช็ดผมที่เปียกปอนของมัน
ผมมองไอ้ธีร์ที่เหมือนกำลังหลบตาผม และพอผมนึกขึ้นได้ก็ถึงเรื่องเมื่อกี้ก็ อ้ากกกก กูเขินอีกแล้ว แต่แบบว่า ขออีกรอบได้เปล่า ฮ่าๆ
" วันนี้มึงดีดเหรอ " ผมถามเบาๆ ด้วยใบหน้าสีชมพู
" เมื่อกี้...รู้สึกอะไหม " ไอ้ธีร์พูดและเงยหน้ามองผม
พอได้ยินคำถาม เลือดในร่างกายของผมมันก็เหมือนพุ่งปรี๊ดขึ้นมาจากทุกแห่ง จะให้พูดยังไงล่ะ เขินจนจะม้วนเป็นก้อนแล้วเนี่ย
" ก.ก็ดีมั้ง " ผมพูดอุบอิบ และมองมันที่กำลังส่งสายตาแปลกๆ มาให้
" ไม่กลัวใช่ไหม " ผมส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" กลัวอะไร มึงไม่ใช่ผีซะหน่อย " ผมพูดอย่างมั่นใจ มึงนี่ชอบกังวลอะไรเรื่อยเปื่อยจริงๆ
ผมเช็ดผมให้มันและจ้องมองมัน ผมจะเป็นแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่กันนะ ทำไมเมื่อก่อนผมไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้เลย ผมอยากบอกมันว่าผมชอบมันมาก ผมอยากกอดมัน ผมอยากจูบมันอีก อ้ากกก ผมเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ไม่รู้ว่ามันจะคิดเหมือนกันไหม
" คือ... " ความรู้สึกของผมมันเอ่อล้น ผมอยากจะสัมผัสมันอีก และมันคงจะไม่ปฏิเสธแน่นอน
ไอ้ธีร์ขมวดคิ้วน้อยๆ จ้องมองผม เหมือนกำลังรอฟังว่าผมอยากจะพูดอะไร
" ขอ...อีกรอบ ได้ไหม " อ้ากกกก กูพูดอะไรออกป๊ายย
ไอ้ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้น ก็เลื่อนมือขึ้นมาจับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ และจ้องมองผมด้วยแววตาแห่งความรัก
ผมทำเป็นเหนียมอายนิดๆ และจ้องมองมันกลับ ไอ้ธีร์จับมือผม และยังคงส่งสายตาหวานเยิ้มมาไม่ขาดสาย มึงก็ชอบกูมากใช่ไหม อยากจูบกูอีกใช่ไหมล่ะ
" เอาไว้...คราวหน้านะ " ผมที่กำลังยิ้มเขิน ก็หุบยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
หนอยยมึงงงง อ้ากกก ผมถึงกับควันออกหู ขึ้นเลย กูขึ้นเลย ผมดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของมัน และเดินหนีกลับไปนั่งที่เตียงตัวเองตามเดิม ผมไม่เข้าใจ ผมก็แค่อยากเป็นเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ ที่เขาแสดงความรักต่อกันโดยที่ไม่ต้องมาร้องขอกันแบบนี้
ผมไม่สนใจไอ้ธีร์ที่เดินมานั่งลงข้างๆ ผม และจับมือผมไว้ ผมพยายามยื้อมือออกแต่ก็ทำไม่ได้ ผมหันหน้าหนีมัน ผมไม่อยากพูดอะไรอีก ทำไมถึงมีแค่ผมที่อยากสัมผัสมัน พอคิดแบบนั้น ผมก็เริ่มอยากจะร้องไห้จริงๆ
" ฟา " ผมไม่หันไปมองตามที่มันเรียก กูโกรธมากเดือดสุดๆ มึงบังอาจปฏิเสธกู๊ หึ่ยย อารมณ์เสียโว้ยย
แต่ผมที่หันหน้าหนีมันนั้นก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ไอ้ธีร์นั้นจับมือของผมไว้ และดึงมือผมให้แตะลงที่ผ้า ความรู้สึกของผมมันรู้ว่าเป็นผ้าอะไรสักอย่าง คงเป็นตัวมัน แต่ทำไมมันถึง เอ่อ...
" มันเป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว ถ้าไปกระตุ้นมันอีก คงทนไม่ไหวแล้ว " ผมในตอนนี้ตัวแข็งทื่ิอไปเรียบร้อย น่าจะแข็งกว่าสิ่งที่ผมสัมผัสอยู่ อ้ากกกกก เลือดทุกส่วนในตัวของผมมันสูบฉีดขึ้นมาจนแทบจะทะลุออกทั้ง 7 ทวาร
โอ้ยยย โอเคกูเข้าใจแล้ว กูขอโต๊ดดด
-
ฟาอย่าเหย่ให้เสือตื่น555⅝
-
เราว่าฮืออออฟาขอธีร์ให้เราได้ไหม
ฮือออออ อยากได้ ธีร์น่าจะแคร์ความรู้สึกฟามากๆเลยไม่ทำอะไร ช่างดีเหลือเกิน ดีกว่านี้ต้องบวชแล้วน้าา คือฉากถอดถุงน่องนี่หายใจไม่ออกเลย 555ลุ้นมาก ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับนิยาย หายไปนานเลย เรารอทุกวันเลยน้า แต่ถ้ายุ่งหรือไม่สบายขอให้หายไวๆนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่าเป็นกำลังใจให้นะคะ <3<3
-
จัดไปสักยก ฟาว้อน 5555555
-
โอ้ยยยย น้องฟากับธีร์กลับมาแล้ว คิดถึง กลับมาก็เขินวูบวาบเลย
-
แฟนหนุ่มผู้อดทนจริงๆค่ะ ธีร์ลูกกกก สงสารรรร 5555555555555555
-
สงสารธีร์ โดนน้องฟาอ้อยซะขนาดนี้ 5555555555555555555
-
ธ ธีร์ อดทน :z3: :z3: :z3:
ธีร์ อดทนเกินไปป่ะ อย่าอดทนเกินไปเลย
ตอนนี้ฟา เข้าใจธีร์แล้ว :mew1:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟาชอบยั่วนะ ธีร์ก็อดทนไปเดี๋ยวโดนจัดซักดอกหรอก
-
หื่นเหมือนกันนะธีร์
-
ลองซักนิด ฟาจะติดใจ :hao6:
-
อย่าให้ความอดทนของธีร์หมดนะฟา จะโดนไม่ใช่น้อยยยยย :laugh: :laugh:
-
ฟาลู๊กกกก หนูไม่เป็นแฟนแล้วหนูจะเป็นอะไรคะ ง่อวววววแม่รู้น้าาา ธีร์คงคิดแบบอย่าให้ธีร์เอาจริง555555555555555
-
จ้าาาา
-
เข้าใจแล้วเรอะน้องฟา
ว่าธีร์น่ะ ทำไมถึงเปียกไปทั้งตัว
-
ธีร์จัดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กี๊สสส
:z1: :z1: :z1:
-
ฟา สงเคราะห์ ธีร์เค้าหน่อยนะ ดูน่าสงสาร5555555555555 :oo1:
-
KING ที่ 43 แฟนหนุ่มที่ถูกปลดล็อค
ผมยังคงนั่งหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอยู่ที่เตียงของผม ไอ้ความคิดที่บอกว่าไอ้ธีร์ตายด้านนั้นตอนนี้ได้พังทลายลงแล้ว อ้ากกก ไอ้หอกนี่มันอดทนมาตั้งแต่ตอนไหนกันนะ ผมไม่เคยรู้เลย และพอรู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ในใจตอนสัมผัสผมแบบนี้ยิ่งทำตัวยากไปใหญ่ โอ้ยย
" มึง หายยัง " ผมถามและเหลือบมองมันที่ยังคงนั่งนิ่งๆ จ้องมองผมอยู่
" แล้วถ้าไม่หาย " นั่นไง ผมหลบสายตามันที่กำลังมองมา ถามแบบนี้มึงอยากให้กูทำอาร๊ายย
" ก.กูไม่รู้ " ผมพูดแบบเขิน อ้ากกก จริงๆ รู๊รู้ แต่ไม่กล้าพูด
" ไม่จริงหรอก "
' หมับ! ' ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่ได้ธีร์จับมือผมอีกแล้ว อ้ากกกก ผมหลับตาอัตโนมัติ มึงจะยืมมือกูเหรอ เอาจริงดิ๊
ผมกลั้นหายใจ หัวใจของผมมันเต้นโครมครามไปหมด ก็ผู้ชายอ่านะ ผมรู้ดีว่ารู้สึกยังไง แต่แบบนี้มันตื่นเต้นเกินป๊ายย ของใครก็ช่วยตัวเองไปสิวะ
" ฟา " ผมขนลุกทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกอันอ่อนหวานนั้น ถ้ามึงต้องการละก็ กูให้ได้ยิ่งกว่ามือนะ อ้ากก
" โทรบอกเพื่อนสิว่าจะไปหาเย็นนี้ " ผมที่กำลังยิ้มหน้าแดงนั้นก็หุบยิ้มลงทันที อ.อ้าว ที่จับมือกูเนี่ย แค่นี้อ่านะ ฮึ่มม กูเปลี่ยนใจจับมึงกดเองยังทันไหม อารมณ์เสียโว้ยย
ในช่วงบ่ายนั้นผมออกไปเรียนด้วยอารมณ์ใบหน้าที่บึ้งตึงหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก็นะ ในความขัดใจนั้นก็ยังมีอะไรดีๆ อยู่ หึ ในเมื่อรู้ว่าการอ่อยเหยื่อได้ผล แบบนี้ต่อไปมึงตะบะแตกแน่มึงคอยดู
" ฟาดูอารมณ์ไม่ดีนะ " ผมมองเพื่อนสาวในเอกของผมที่กำลังทำหน้าสงสัย จริงๆ ผมนั้นเริ่มมีเพื่อนเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็พยายามไม่ใกล้ชิดสนิทกับใครเหมือนแต่ก่อน
" นอนไม่ค่อยหลับ " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อน
" เออฟา ถามอะไรหน่อยสิ " ผมหยุดมือที่กำลังขีดเขียนหนังสือเล่นอยู่ ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยนะ
" ฟาอยู่หอห้องเดียวกับธีร์เดือนมหา'ลัยจริงป่ะ ขอเบอร์โทรห้อง... "
" ไอ้ธีร์มีเมียแล้ว " ผมพูดและวางปากกาลงทันทีพลางจัองมองเพื่อนอย่างจริงจัง
" เฮ้ย เราแค่ถามดู ถ้าธีร์มีแฟนแล้วก็โอเค ไม่เห็นจะต้องทำหน้ายักษ์ใส่เลย หวงเพื่อนนะฟาเนี่ย " ผมรีบปรับสีหน้าให้ปกติทันที และยิ้มน้อยๆ
" ไอ้ธีร์มันติดแฟนมันยิ่งกว่าอะไร อย่าไปยุ่งกับมันเลย " ผมพูดและนั่งยืดๆ หน่อย
" เหรอ แต่เราไม่เห็นธีร์จะสนิทกับผู้หญิงคนไหนเลยนะ เอ๊ะ ไม่สิ คนนั้นละมั้ง " ผมที่ได้ยินแบบนั้น ก็แทบอยากจะกระชากแขนเพื่อนมาตะโกนถามทันทีว่าใคร แต่ก็ทำได้แค่แตะเบาๆ และถามออกไป
" ใครเหรอ ผู้หญิงไหน " ผมถามอย่างร้อนรน จนเพื่อนเลิกคิ้วสงสัย
" เราไม่รู้นะ อาจจะเป็นเพื่อนในคณะ หรือรุ่นพี่ก็ได้ แต่เห็นอยู่ด้วยกัน 2 ครั้งแล้ว " 2 ครั้งเหรอ ผมนั้นไม่ได้งี่เง่ามากขนาดที่อยากจะไปทุบกบาลมันหรอก แต่ก็แค่อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ผมเชื่อใจไอ้ธีร์ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้แค่นั้น เดี๋ยวค่อยถามก็แล้วกัน
ตกเย็นนั้น ผมกลับมาที่หอและก็พบว่าไอ้ธีร์ไม่อยู่ในห้องหนอยย ชอบบอกผมไม่ให้ไปไหน แต่ตัวเองน่ะชอบไป ผมหน้ามุ่ยและจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ผมออกมาจากห้องน้ำและโทรหาไอ้เนมไอ้นนเพื่อนัดให้พวกมันออกมาเจอกันข้างนอกเพื่อหาอะไรกินกัน ซึ่งพวกมันก็โอเค ผมไม่ได้แต่งตัวอะไรมากนักเพราะผมไม่ได้เอาชุดดีๆ มาเลย แค่ไปกินข้าวกับเพื่อน ไม่ต้องดูดีมากก็ได้ผมคิดแบบนั้น
" ไปชุดนั้นเหรอ " ผมที่นั่งทาครีมนั้นก็เจอไอ้ตัวดีที่ผมคอยอยู่เปิดประตูเข้ามา ไอ้ธีร์นั้นเหงื่อซกตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกแล้ว เดาได้เลยว่ามันไปไหนมา คงไม่พ้นออกกำลังกาย เล่นบาสละมั้ง
" อืม " ผมตอบรับแบบเนือยๆ และมองมันที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำ
" เดี๋ยวแวะคอนโดก่อนนะ " ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ไปทำไมอ่ะ " ผมถามมันอย่างสงสัย
" เถอะน่า " พอได้ยินแบบนั้นผมก็ยิ่งขมวดคิ้วไปใหญ่ สงสัยมันจะลืมอะไรไว้ที่นั่นละมั้ง
หลังไอ้ธีร์แต่งตัวเสร็จนั้น พวกเราก็เดินออกจากหอไปด้วยกัน ผมมองมันที่ใส่ชุดหล่อเนี๊ยบตั้งแต่ตัวจรดเท้า แถมน้ำหอมยังหอมฟุ้งอีกด้วย แปลกนะเนี่ย
" แค่ไปหาไอ้นนกับไอ้เนมทำไมต้องแต่งหล่อขนาดนี้วะ " ผมถามมันขณะที่เดินข้างๆ มัน ผมมองสาวเล็กสาวใหญ่ที่กำลังมองมาทางเราด้วยท่าทางตื่นตะลึง มึงจะอ่อยสาวๆ ไปถึงไหนวะ หึ่ย
" ก็ปกตินะ " มันพูดและพับแขนเสื้อไปด้วย ปกติบ้านแป๊ะมึงสิ โอ้ยย รัศมีแสบตาแท้
พวกเราออกจากมหา'ลัยมุ่งหน้าไปที่คอนโดของผม ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถกับมันนั้น ผมแอบเหลือบมองมันตลอดเวลา ผมจะถามมันเรื่องผู้หญิงนั่นดีไหมนะ แต่เอาไว้ค่อยถามดีกว่า
" ตกลงมึงพากูมาคอนโดทำไมอ่ะ ลืมอะไรไว้เหรอ " ผมถามมันที่กำลังเลี้ยวรถเข้ามาในลานจอดของคอนโด
ผมมองมันแบบงงๆ มองมันที่จอดรถและหันมายิ้มให้ผม เมาอะไรของมึง
" วันนี้หลังจากไปหาเพื่อนมีที่ที่จะพาฟาไป " ผมเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ที่ไหน " ผมถามมันแบบไม่ค่อยแน่ใจ หรือว่า...ชิบหายละ มึงจะพากูเข้าบ้านมึงใช่ไหม
" ไม่เอา กูกลัว " ผมพูดและส่ายหัวไปมารัวๆ
" อะไร คิดไปไหนนั่น ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก " ไอ้ธีร์พูดและดึงแก้มผม ซึ่งก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นนิดนึง
" แล้วตกลงมาที่นี่ทำไม " ผมถามมันที่ไม่บอกสักที
ผมมองมันที่ส่งยิ้มและหันหลังเอื้อมมือไปหยิบถุงอะไรสักอย่างที่เบาะด้านหลัง นี่เอาซ่อนไว้ตอนไหนกันนะ
" คืนนี้ ใส่ชุดนี้นะ " ไอ้ธีร์หยิบกล่องกระดาษอันใหญ่ออกจากถุง และหยิบชุดกระโปรงชุดหนึ่งกางออกให้ผมเห็น มันเป็นชุดเดรสสีขาวที่ดูอ่อนหวานน่ารัก(อีกแล้ว)มึงนี่ชอบแบบนี้จริงๆ นะเนี่ย
ผมหยิบชุดนั้นมาทาบลำตัวและมองมันด้วยหางตา
" ใส่ก็ได้ " ผมพูดและมองมันที่ส่งยิ้มมาให้ มึงนี่ชอบกูแบบแต่งหญิงมากกว่าเหรอ แอบน้อยใจนิดๆ นะเนี่ย
ไม่นานนักผมก็ขึ้นไปแต่งหน้าทำผมและกลับลงมาที่รถเหมือนเดิม ผมมองตัวเองที่อยู่ในชุดกระโปรงยาวเท่าเข่าและเป็นแขนยาว มันพอดีตัวและดูน่ารักเรียบหรู เนื้อผ้าแบบนี้น่าจะแพงน่าดู ผมถือกระเป๋าเล็กๆ ที่ดูเข้ากับชุด ทำผมดัดลอนใหญ่และประดับด้วยกิ๊ฟสวยๆ เป็นอันจบพิธี
ผมที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินลงมาที่ร้านกาแฟด้านล่างที่ผมบังคับให้ไอ้ธีร์นั่งรอ ผมรำคาญเวลาที่ผมแต่งตัวแล้วมันชอบมานั่งจ้องผม ก็เลยต้องให้มันรอข้างล่างแบบนี้ล่ะ
ผมมองมันที่กำลังนั่งอ่านหนังสือและมีแก้วกาแฟวางอยู่ตรงหน้า ผมค่อยๆ เดินเข้าไปช้าๆ และแตะลงที่ไหล่ของมัน ซึ่งก็ทำให้มันหันมาทันที
" ไปกันเถอะ " ผมพูดและมองมันที่กำลังจ้องมองผมแบบคนไม่เคยเห็นคนอะไรแบบนั้น
" กูรู้ว่ากูสวย ไม่ต้องจ้องมาก " ผมทำปากดี แต่จริงๆ เริ่มเขินมากๆ เวลาที่มันจ้องมอง มันไม่รู้หรือไงว่าตัวมันในวันนี้ก็ดูดีสุดๆ เช่นกัน แต่ผมไม่พูดหรอกเดี๋ยวมันได้ใจ หึหึ
" เชิญครับ " ไอ้ธีร์ลุกขึ้นและทำมือเชิญผมให้เดินนำไป ผมอยากฟาดมันสักทีที่ทำตัวโอเวอร์แกล้งผมและแอบหัวเราะขำ เดี๋ยวมึงจะโดนไม่ใช่น้อย นอนนอกห้องดีไหมคืนนี้ หึ่ย
และในที่สุดพวกเราก็มาถึงร้านอาหารริมแม่น้ำแห่งหนึ่งจนได้ ผมที่หิวจนแทบจะแดกปลาวาฬได้ทั้งตัว ก็สั่งๆๆ จนคิดว่าอาจจะมากเกินไป แต่ไอ้คนจ่ายมันไม่ได้ว่าอะไรซึ่งแบบนี้ก็ดี๊ดี แต่พอนั่งไปสักพักผมก็เริ่มปวดชิ้งฉ่องซะแล้ว เพราะซดเป๊ปซี่มากเกินไปแน่ๆ
" ยุงกัดเหรอ " ไอ้ธีร์ถามผมทันทีที่ผมยุกยิกไปมา
" กูปวดฉี่ เดี่ยวมานะ " ผมพูดและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
" เดี๋ยวพาไป " ผมว่าแล้วว่ามันต้องพูดแบบนี้แหละ
" ห้องน้ำอยู่ตรงนั้นเอง มึงคอยมองไว้ กูไม่โดนฉุดหรอกน่า " ผมพูดบอกมันและดันให้นั่งลงตามเดิม
" แปบเดียว " ผมยิ้มให้มันและเดินไปตามทางหินที่ปูไปสู่ห้องน้ำใกล้ๆ
ผมยืนส่องกระจกเล็กๆ อยู่หน้าอ่างล้างหน้า ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่เห็นเงาสะท้อนตัวเองในกระจก วันนี้สวยจริงว่ะ อยากจะจูบตัวเองพันหน ว่าแล้วผมก็งัดมือถือขึ้นมาและถ่ายรูปอัพลงไอจีสักหน่อย แฟนคลับผมจะได้มีอะไรดูบ้างหลังจากที่ไม่ค่อยได้อัพอะไรเลย หึหึ
" หูว โครตเนียนเลยว่ะ " แต่ผมที่ยืนอยู่หน้ากระจกนั้น อยู่ๆ ก็เจอไอ้บ้าตัวหนึ่งกำลังนั่งยองๆ มองกางเกงในผม กูจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนนน
" ไอ้... " แต่ผมที่กำลังจะกระทืบมันก็ชะงักเท้าทันที เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ
" มึงนี่ไม่ระวังตัวเลยนะ นี่มันห้องน้ำผู้ชายนะโว้ย ผัวมึงไปไหนวะ " ผมเท้าเอวมองไอ้เพื่อนรักจอมปากดีของผม ถ้าเป็นคนอื่นมึงได้ไปเฝ้ายมบาลแน่ๆ
" มึงแหละมาช้า กูหิวจนจะแดกไอ้ธีร์ได้อยู่แล้ว " ผมเดินเข้าไปบีบแก้มมัน ผมคิดถึงพวกมันมาก
เพราะเมื่อก่อนผมเจอพวกมันเกือบทุกวัน แต่ตอนนี้กลับต้องมานัดเจอกันแบบนี้มันไม่ชินเอาซะเลย
" ไม่ใช่ว่ามึงแดกไปแล้วเหรอ " ไอ้เนมพูดพลางทำหน้ายิ้มกริ่มกวนส้นทีน
" แดกหอกอะไรล่ะ " ผมหน้ามุ่ยพลางตบกบาลมันข้อหาพูดแทงใจดำกู
" เชี่ย จริงเหรอวะ " ไอ้เนมตาโตและมองผมด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
นั่นไงล่ะ ใครจะเชื่อว่าคนหน้าตาดีมีเสน่ห์ขนาดนี้จะรอดมาได้จนถึงตอนนี้ โอ้ยย เสียดายตัวเอง
" กูว่าต้องมีอะไรผิดพลาด " ตอนนี้พวกเราเดินออกมาจากห้องน้ำไปยังทางเดินที่ทอดนำไปสู่โต๊ะที่เรียงรายอยู่ริมแม่น้ำ ผมกับมันหยุดยืนอยู่หลังพุ่มไม้ เป็นพุ่มไม้ที่ปลูกเรียงกันเป็นรั้วกั้น และมันใกล้โต๊ะที่พวกเรานั่งมาก
" เรื่องนั้นช่างมันเหอะ " ผมพูดและกอดคอไอ้เนมเพื่อพามันไปที่โต๊ะ ไอ้นนก็คงอยู่กับไอ้ธีร์นั่นแหละ
' มึงกับฟาเป็นไงมั่ง ' แต่ผมที่กำลังจะเดินออกไป ก็หูผึ่งทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้นนใกล้ๆ
' ก็เรื่อยๆ เหมือนสมัยก่อนนั่นแหละ '
ผมชู่วปากบอกไอ้เนมให้เงียบเสียงและดึงมันมาแอบฟังด้วยใกล้ๆ ผมอยากรู้ว่ากับคนอื่น ไอ้ธีร์จะพูดถึงผมว่ายังไงกันนะ
' อุตส่าห์ได้เป็นแฟนทั้งทีตามที่หวัง จะเรื่อยๆ แบบเมื่อก่อนได้ไงวะ ' ไอ้นนพูดพลางกลั้วหัวเราะ
' เฮ้ยๆ นี่มึงอย่าบอกนะว่า ยังปล่อยเพื่อนกูซิงอยู่ ฮ่าๆๆ ' ผมในตอนนี้อยากจะพุ่งออกไปบีบคอไอ้หอกนน แต่ก็ทำได้แค่บีบคอเมียมันไปก่อน ไอ้เนม มึงตายแทนผัวมึงซะดีๆ หึ่ยย
' นิสัยฟาจะเป็นแบบ เหมือนจะได้ แต่จริงๆ ไม่ได้ ' ผมที่ได้ยินไอ้ธีร์พูดก็ชะงักและตั้งใจฟังต่อทันที
' ฮ่าๆ โอเค กูเริ่มเข้าใจละ '
' ฟาจะอาจจะหนีกูไปอีก ถ้ากูทำให้กลัว หรือทำให้ไม่สบายใจ ' ผมแอบมองสีหน้าไอ้ธีร์ที่กำลังดูหม่นหมองเล็กๆ ผมทำให้มันกลัวและกังวลงั้นเหรอ
' มึงคิดมากไปแล้ว ฟารักมึงมากนะ พยายามจะหนีไปหามึงหลายรอบเลย ตอนที่กักตัวเอาไว้ '
' พวกมึงก็ทำเกินไป กูจะเป็นบ้าตาย ' ไอ้ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนน่าสงสารเลยทีเดียว ผมไม่น่าทิ้งมันเอาไว้เลยตอนนั้น
' ไอ้น้ำนั่น กูว่าแล้วว่าแปลกๆ ตอนงานบายเนียร์ อย่าให้กูเจอ ทำเพื่อนกูแสบมาก ' ไอ้นนพูดและทำหน้าเครียดแค้นมาก
' ช่างมันเถอะ ผู้หญิงนั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนนึงก็คือตัวกูเอง '
ผมในตอนนี้ขยับเข้าไปใกล้ต้นไม้อีกนิด จนแทบจะสิงเข้าไป ผมอยากรู้ ผมอยากรู้มาก ว่ามันมีอะไรในใจอีกกันแน่ผมอยากจะฟังให้ชัดๆ
แต่ผมที่ใส่ส้นสูงอยู่นั้นก็เหยียบลงบนก้อนหินเล็กๆ ผมเสียหลักโงนเงนและรู้ตัวว่าจะล้มลงกับพื้น ผมมองไอ้เนมที่อยู่ข้างๆ และตัดสินใจเอาตัวมันเป็นเบาะรองซะเลย นิ่มดีแท้
" โอ้ยยย " ไอ้เนมร้องจ๊ากทันทีที่ผมล้มใส่มันและเหยียบมันอีกทีด้วยส้นสูง
" เป็นอะไรกัน " ไอ้ธีร์กับไอ้นนรีบลุกจากโต๊ะและมาช่วยพยุงผมลุกขึ้น แม่งเอ้ย ยังฟังไม่จบเลย ชิ
" นี่อยู่ตรงนี้นานหรือยัง " ไอ้ธีร์จับตัวผมและช่วยจัดชุดของผมให้เข้าที่
ผมหลบตามันและส่ายหน้าไปมาแบบคนไม่รู้อะไรทั้งสิ้น แฮร่ แต่ไอ้ธีร์นั้นก็กำลังจ้องมองผมและยิ้มแบบรู้ทัน
" โอ้โห มึงจะไปงานกาลาดินเนอร์ที่ไหนเนี่ย " ไอ้นนจ้องมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าและมองแบบขำๆ
" เรื่องของกู " ผมพูดและสะบัดบ็อบไม่สนมัน
" สวยหมาไม่แดก " ผมจิกตามองไอ้เนมที่กำลังหัวเราะเสียงดัง หนอยมึง
" เฮ้ยๆ แต่ถ้าหมามันได้แดก กูว่ามันแดกจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกแน่ๆ " ผมขมวดคิ้วมองไอ้นนที่กำลังส่งสายตาให้ไอ้ธีร์ มึงพูดเรื่องอะไรของมึงวะ
" หยุดทุกอย่างไว้ก่อน กูหิว " ผมทำมือให้พวกมันหุบปาก คือกูจะกินแล้ว ไม่สนอะไรแล้วโว้ย
หลังจากนั้นพวกเราก็กินดื่มและคุยกันเฮฮาเสียงดัง ผมมองไอ้นนไอ้เนมที่แอบสั่งเบียร์ทั้งๆ ที่อายุไม่ถึงแต่หน้ามันให้มากินอย่างสบายใจ แต่แล้วไงล่ะ ไอ้ธีร์ที่ก่อนหน้านี้ก็ยิ้มแย้มตอนนี้มันทำหน้ายักษ์ทุกครั้งที่ผมเอื้อมมือไปจับขวดเบียร์ หนอย ดุจริงนะมึง นิดเดียวก็ไม่ได้ อ้ากกก เซ็งโว้ย
หลังจากที่ไอ้เนมเมาปลิ้น ไอ้นนผัวมันก็พาหิ้วปีกกลับบ้าน ผมโดนไอ้เนมบอกลาและหอมแก้มไปหลายที แม่งโครตหยะแหยง เพื่อนมึงก็จะเอาให้ได้เนอะ ขอแค่ได้จับได้ลูบ ไอ้ห่าจิก
ผมมองเวลาที่ตอนนี้ก็ค่อนข้างจะดึกแล้ว แต่ไอ้ธีร์มันยังจะพาผมไปไหนอีกกันนะ เพราะมันบอกผมว่ามีที่ที่อยากจะพาผมไปอีก
" แล้วตกลงจะไปไหนกันต่อ " ผมพูดถามและรู้สึกว่าอยากกลับแล้ว ไอ้ธีร์เดินนำผมไปที่รถและเปิดประตูให้ผมขึ้นไปนั่ง
" ไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้ ไม่ไปแล้วน่าจะดีกว่า " ไอ้ธีร์พูดและเปิดประตูเข้ามาพลางเริ่มขับรถออกไป
ผมมองใบหน้าของมันในตอนนี้ และนึกถึงสิ่งที่มันพูดตอนที่ผมแอบฟัง มันนั้นเป็นคนคิดมากจริงๆ มันคิดไปเองว่าผมเป็นยังไง ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถามผมเลยว่าผมต้องการอะไร มันเริ่มจะเป็นแบบนี้อีกแล้ว แต่ผมจะไม่ให้มันคิดแบบนั้นอีก
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ และมองมันที่เหลือบตามองผม
" ว่าไง " มันตอบรับและทำหน้าสงสัย
" จอดรถก่อนได้ไหม " ผมบอกมันและมันก็ทำตามที่บอกทันที
" เป็นอะไรหรือเปล่า " มันพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงและเอื้อมมือมาแตะแก้มผมเบาๆ
" เรื่องที่มึงพูดกับไอ้นน มึงคิดไปเองอีกแล้ว รู้ตัวไหม " ผมขยับตัวไปหามันและจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนตรงหน้า
" กูจะไม่ไหน อย่ากลัวอะไรที่มันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเลย " ผมพูดบอกมันที่กำลังเริ่มยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผม
" ขอบคุณนะ แต่รู้ไหมว่าเรื่องคืนนั้น ไม่ว่าฟาจะยกโทษให้ แต่นี่ก็ไม่เคยยกโทษให้ตัวเองได้เลย " ผมว่าผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม่มันถึงไม่ยอมทำอะไรผม แบบนี้เองสินะ ในหัวใจของมันนั้นยังคงไม่ลืมเรื่องร้ายๆ คืนนั้น ผมยังจำสายตาของมันได้เช่นกัน สายตาที่บอกว่ามันเสียใจเหลือเกินกับสิ่งที่มันทำ
" ตอนนี้กูไม่ได้คิดถึงเรื่องอดีตเลย กูคิดถึงแต่อนาคตของพวกเรา อย่าให้สิ่งที่ผ่านมา มันบั่นทอนความสุขของมึง ความสุขของพวกเราเลยนะ " ผมจ้องมองใบหน้าของรักตรงหน้า มันเป็นคนที่ดูเข้มแข็งอยู่เสมอ เป็นคนที่สง่างามและเป็นเหมือนอัศวินของผม มันนั้นจะทำผิดพลาดบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะว่ามันก็คือมนุษย์ ไม่มีใครเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างหรอก
" แล้วกูเคยบอกมึงใช่ไหม ว่าอย่าทำเหมือนกูเป็นผู้หญิง กูไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ไม่ต้องถนอมกูมากเกินไป แต่ก็อย่าทำร้ายกูเช่นกัน มึงทำได้ไหม " ผมพูดถามมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ และดึงผมเข้าไปใกล้มากขึ้นอีกนิด
" ฟังดูแปลกๆ นะ เพราะว่าคนที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้...สวยมากๆ " ผมหน้าเปลี่ยนสีทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คนตรงหน้ายื่นหน้าเข้ามาจ้องมองผมใกล้ๆ และเกลี่ยแก้มสีชมพูของผมอย่างแผ่วเบา
" ขอกอดได้ไหม " แต่ผมที่ยังไม่ทันได้ตอบอะไรก็ต้องตกใจเล็กน้อย เพราะอยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็ดึงผมให้ข้ามฝั่งไปหามัน ทำให้ตัวผมในตอนนี้นั้นนั่งลงคร่อมตักมันไว้
ผมอึกอักและรู้สึกหน้าร้อนผ่าวทันที เพราะชุดที่ผมใส่วันนี้มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ มากกว่าปกติ ท่านี้มันส่อมาก และส่วนที่พวกเราสัมผัสกันนั้น ก็ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว
" ด.เดี๋ยวก่อน " ผมพยายามดันตัวออกและอยากจะเปลี่ยนท่านั่งเหลือเกิน
" อยู่แบบนี้ก่อน แปบเดียว " ไอ้ธีร์พูดและกอดรัดเอวผมพลางซุกใบหน้าของมันลงบนตัวผม เดี๋ยวเถอะนะ ไอ้ห่านี่ ซุกตรงไหนของมึงนั่น
" พอยัง " ผมพูดและพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็โดนกดเอวล็อคไว้ให้นั่งลงตามเดิม
" เริ่มกลัวแล้วใช่ไหม " ไอ้ธีร์เงยหน้ามองผมและยิ้มน่าอย่างหมั่นไส้
" เปล่า แต่กูใส่กระโปรง แล้วมันแบบ... " ผมพยายามดึงกระโปรงที่แหวกขึ้นมาถึงขาอ่อนในจุดที่อันตรายเหลือเกิน และผมนั้นก็นั่งอยู่บนจุดอันตรายของไอ้หอกนี่ด้วย มันทำให้รู้สึกแปลกๆ มากขึ้นทุกที
" ฟา " ผมที่กำลังง่วนอยู่กับกระโปรงนั้น ก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้าของคนรักที่กำลังใกล้เข้ามา ผมหลับตาลงโดยอัตโนมัติและก็ต้องผิดหวังเช่นเคย ไอ้ธีร์นั้นทำเพียงหอมแก้มผมและกลับมาจ้องมองผมด้วยแววตาเป็นประกายเหมือนเก่า หนอยแน่
" หวังอะไรอยู่เหรอ " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ผมนั้นหน้าหงิกไปเรียบร้อย
" แค่จูบที่ปากมึงจะตายหรือไง " ผมพูดและดันหน้ามันออกไป พยายามจะข้ามฝั่งไปนั่งที่เดิม แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะยังคงโดนกอดเอาไว้แน่น
" ปล่อยกูได้แล้ว " ผมพูดด้วยใบหน้างอนๆ พยายามแกะมือปลาหมึกของมันออกจากเอว
" ขอโทษนะ แต่...ไม่อยากให้ครั้งแรกของเรา มันเป็นในรถน่ะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดชะงักทันที ผมจ้องมองมันที่กำลังยิ้มและจ้องมองผมด้วยแววตาที่แปลกไป ผมคิดไปเองหรือเปล่านะ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกแกะตัวน้อยๆ ที่กำลังจะถูกจับกินซะอย่างนั้น
บางทีการที่ไม่ได้จูบที่ปากในตอนนี้ มันอาจเป็นผลดีมากกว่าจริงๆ ก็ได้
-
คิดว่าสาวเพื่อนว่า คือฟาหรือเปล่าหนอ :hao3:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ต้องแซ่บมากแน่ๆ หวังว่าธีร์จะไม่ทำให้ผิดหวัง :hao6:
-
ไม่อยากจะเห็นวันนั้นเลยค่ะ อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิิ :hao7: :hao7: :hao7:
-
เหมือนจะไปกันดีแล้ว ธีร์ ฟา
แต่ก็มีอะไรมาขวางกั้นอีก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเป็นฟ้าน่ะแหล่ะ
-
ขอบคุณมากๆนะคะ คิดถึงมากเลยหายไปนานเลย ยังติดตามทุกตอนอยู่น้า
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ชะนีที่โทรมามันเป็นครายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
จะมีเรื่องอีกมะ
-
ตอนหน้าแน่นอนนนน :hao7:
-
ธีร์ ผู้แสนจะคิดมาก :hao5:
-
โอ้ยยยย ธีร์ต้องเก็บกดมากแน่ๆแม่รู้สึกได้
ถนอมไปเถอะะะะ 555
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เออ อย่างที่ธีร์บอกอ่ะจริง ฟาเหมือนจะได้แต่ไม่ได้ พอไม่ทำแล้วก็แอบเกรี้ยวกราดเล็กๆ ธีร์ก็เลยกลัวฟาหนีไปอีก
-
พอได้จูบก็จูบบ๊อยบ่อยเนอะ :z1:
-
KING ที่ 44 แฟนหนุ่มและรุ่นพี่ปริศนา
สุดท้ายไอ้ธีร์ก็ไม่ได้พาผมไปที่ที่มันบอกอยากจะพาไป ผมกลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ที่คอนโด และกลับมาที่หอพักพร้อมกับไอ้ธีร์ในเวลาต่อมา แบบนี้เหนื่อยชะมัด เมื่อไหร่จะได้กลับไปอยู่คอนโดเร็วๆ สักที
ในความมืดกลางดึกนั้น ผมเหลือบมองเตียงของไอ้ธีร์ ป่านนี้มันคงหลับไปแล้วเพราะพรุ่งนี้มันมีเรียนเช้า ผมนั้นเข้าใจมันดี พวกเราไม่ควรไปเที่ยวกันดึกๆ อีกแล้ว ผมสงสารมันที่ต้องอดหลับอดนอนตามใจผม
ผมคิดและค่อยๆ หลับตาลง ฟังเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำงานอยู่เงียบๆ ผมได้ยินเสียงกรนเบาๆ จากเตียงข้างประตู คงไม่พ้นจีจี้หมีควายแน่นอน ส่วนนาถนั้นก็นอนแต่หัวค่ำทุกวันเป็นกิจวัตร
ผมห่มผ้าห่มคลุมตัวและกอดหมอนข้างเอาไว้ เมื่อก่อนผมไม่ติดหมอนข้างหรอก แต่พอช่วงหลังๆ ไม่ได้นอนกับไอ้ธีร์แล้ว ผมก็เลยซื้อมาติดเอาไว้แก้เหงา หึหึ แต่ไม่อุ่นเลยสักนิดเดียว
ผมคิดอะไรเพลินๆ และซุกหน้าลงกับหมอนข้างนั้น พรุ่งนี้ผมมีเรียนช่วงสายๆ ผมว่าผมจะแวะไปซื้อของหลังจากเรียนเสร็จ โอเค เอาแบบนั้นแหละ
แต่ผมที่กำลังนอนหลับตาคิดอะไรเพลินๆ นั้นก็ต้องสะดุ้งสุดตัวทันที ผมรู้สึกว่าเตียงของผมกำลังยุบลง และตัวผมนั้นก็กำลังถูกรัดจากด้านหลังอย่างรวดเร็วและไม่สามารถขยับตัวได้ ชิบหายแล้ว พ่อแก้วแม่แก้วช่วยกูด้วย กูโดนผีอำแน่นอนแบบนี้ อ้ากกก ขยับไม่ได้โว้ยย ไอ้ธีร์ช่วยกูด้วยยย
ไม่ใช่แค่โดนรัด แต่ปากของผมก็เริ่มถูกปิดแน่นอีกด้วย ผมดิ้นไปมาพยายามส่งเสียงร้อง อื้อมือใหญ่มาก แต่เดี๋ยวนะ ทำไมหอมๆ
ผมหยุดดิ้นและสูดฟุตฟิตไปมา กลิ่นนี้แม่งใช่เลย ไอ้ห่ารากไส้ ทำกูตกใจหมด หึ่ยย
ผมเหลือบมองมือที่ปิดปากผมในความมืดและเหลือบมองด้านหลังของผมที่มีปรสิตเกาะอยู่ นั่นไง แม่งถ้ากูช็อคตายไปมึงต้องเหี่ยวเฉาแน่ๆ ไอ้ธีร์
' ทำอะไรเนี่ย ' ผมแกะมือไอ้แฟนสารเลวของผมและหันไปด่ากราดแบบไม่มีเสียง แต่ดูเหมือนไอ้คนโดนด่านั้นจะไม่สะทกสะท้านใดๆ และดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้อีกด้วยรอยยิ้ม สนุกนะมึง
' เดี๋ยวพวกมันเห็น ' ผมขยับปากต่อไปและหยิกไหล่มันอีกหลายที ไอ้ธีร์นั้นใส่เสื้อยืดสีดำสบายๆ นอน และใส่กางเกงบาสขาสั้น ผมสัมผัสได้ถึงผ้าลื่นๆ และกลิ่นของมันที่เป็นเอกลักษณ์
' นอนไม่หลับ ' ผมได้ยินเสียงไอ้ธีร์กระซิบเบาๆ และเริ่มดึงผ้าห่มขึ้นคลุมพวกเราไว้
' น่าจะนอนที่คอนโด ' ไอ้ธีร์พูดต่อและยังคงยื่นหน้ามาหอมแก้มผมอีกด้วย เอ๊ะ ไอ้นี่มันยังไง มึงตื่นเหรอ ไอ้ตื่นที่ผมหมายถึงคือข้างล่างมันน่ะ โอ้ยกู อย่าคิดๆ
' มึงกลับไปเลย กูจะนอน ' ผมพูดและดันหน้ามันที่เริ่มเข้ามาซุกคอผม
' อยากนอนด้วย ' มันพูดและหน้าหงอยๆ โอ้ยย กู ใจอ่อนนะเนี่ย แต่กลัวเพื่อนเห็นไง
' เดี๋ยวมึงหลับยาวมันตื่นมาเห็นทำไง ' ผมพูดและดันหน้ามันออกจากคอผม
' ไม่หรอก นี่ตื่นคนแรกอยู่แล้ว ' ไอ้ธีร์พูดและเริ่มขยับตัวเข้ามากอดรัดผมเอาไว้แน่น โอ้ยยย เอาเหอะ ยังไงกูก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วล่ะ ผมนอนนิ่งๆ ปล่อยให้มันกอดผมเอาไว้อย่างแนบแน่น จะหลับได้ยังไงล่ะอีแบบนี้ กูว่ากูเป็นภูมิแพ้นะ แพ้มึงเนี่ย กูห้วใจจะวาย
ผมแอบยิ้มในความมืด พลางแอบสูดดมกลิ่นหอมที่มาจากตัวของคนตรงหน้า เป็นผู้ชาย แต่เสือกตัวหอม หล่อแล้วยังหอมอีก มึงนี่มัน หึ่ย ไม่รู้จะหอมทุกส่วนหรือเปล่า อ้ากก อย่าคิดๆ หลับซะ หลับซะลูกเอ้ย ผมนอนท่องแบบนั้นในใจทั้งคืนและหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ได้
ผมลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้าเพราะแสงจ้าที่ส่องเข้ามาผ่านกระจกบานเกร็ด แปลกแฮะ ปกติผมจะต้องได้ยินเสียงไอ้ธีร์เป็นคนปลุกผมนี่นา มันไปไหนของมัน
ผมงัวเงียและขยับตัวน้อยๆ แต่เอ๊ะ อะไรวะ หนักชิบ ผมขยี้ตามองดูแขนที่พาดอยู่บนตัวผม แขนขาวๆ ขายาวๆ เฮ้ยยย ผมแทบตาเหลือกทันทีที่ยังคงเห็นไอ้ธีร์นอนอยู่บนเตียงผม อ้ากกกกก อะไรของมึงวะเนี่ย
และผมที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเพียงผมกับมันก็ลุกเด้งขึ้นทันที ผมเหลือบมองไปยังเตียงของเพื่อนอีกสองคนที่อยู่ข้างประตู และก็ อ้ากกกกก แม่งอยู่กันครบ และกำลังเหลือบมองผมกับไอ้ธีร์ด้วยความสนใจ
" ฮ่าๆ ไอ้ห่านี่แม่งนอนละเมอชิบหาย " ผมพูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อนเขี่ยไอ้ธีร์ที่ยังคงนอนกอดหมอนข้างผมอยู่ มึงนะมึง กูจะไม่เชื่อมึงแล้วคอยดู๊
" อยากให้ธีร์ละเมอมานอนกอดจีจี้บ้างจัง " ผมมองจีจี้ที่พูดและมองผมด้วยสายตาริษยา เอ่อ ผมแทบไม่อยากนึกภาพตามที่หล่อนพูดเลยทีเดียว
" เออฟา เดือนหน้าเราจะย้ายไปอยู่หอนอกกับเพื่อนแล้วนะ " ไอ้นาถที่กำลังสะพายกระเป๋าเตรียมไปเรียนนั้นก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาพอดี แบบนี้สวยเลยแฮะ
" เออเราก็เหมือนกัน แล้วจี้อ่ะ " ผมพูดและถามจีจี้ที่กำลังทาลิปสติกสีแดงอยู่หน้ากระจก
" จะออกเมื่อไหร่ก็บอก จะได้ออกพร้อมๆ กัน จี้ก็มีดาลิ้งอยู่หอนอกจ๊ะ " จีจี้พูดและลุกขึ้นเตรียมไปเรียนเช่นกัน
" แล้วเจอกันนะคะดาลิ้ง " ผมมองจีจี้ที่เดินมาลูบแขนไอ้ธีร์และเดินเชิดออกไปจากห้อง เหอๆ สักนิดสักหน่อยก็เอานะหล่อน
หลังจากมองรูมเมททั้งสองคนออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว ผมก็จัดการเข้าไปทั้งตีทั้งทุบไอ้แฟนเลวของผม หนอยมึงทำแสบมาก ถ้าพวกมันไม่เชื่อเรื่องนอนละเมอมึงจะว่ายังไงห๊า
แต่ผมที่ตีมันนั้นก็นั่งลงข้างๆ และมองดูไอ้ธีร์ที่ยังไงนอนต่อ แปลกแฮะ ปกติมันไม่เป็นแบบนี้หรอก
" ธีร์ " ผมเขย่าตัวมันและจ้องมองดวงตาของมันที่ยังคงปิดอยู่
" ไอ้ธีร์ มึงตายเหรอ มีเรียนเช้านะ " ผมขยับตัวไปใกล้มันอีกนิดและดึงจมูกโด่งๆ ของมันเบาๆ
ผมขมวดคิ้วน้อยๆ และมองดูหน้าผากของมันที่มีเหงื่อไหล ห้องนี้ก็ไม่ได้ร้อนสักหน่อย เป็นอะไรของมันอีกนะ
ผมที่คิดแบบนั้นก็ลองใช้หลังมือแตะที่คอของมันดู และก็ชัดเจน มันป่วยอีกแล้ว แต่ก็นานเหมือนกันที่ผมไม่ได้เห็นมันป่วยตั้งแต่ม.ปลาย
" ไอ้ธีร์มึงไหวไหม ไม่ต้องไปแล้วเรียนมั้ง " ผมพูดและจับมันนอนดีๆ
" แค่ตัวอุ่นๆ เอง แล้วก็ ปวดหัวนิดหน่อย " ไอ้ธีร์พูดพลางลืมตาลุกขึ้น หนอย นี่มึงแกล้งหลับสินะ อยากจะฟาดมันอีกสักรอบจริงๆ
" นั่นแหละ ไม่ต้องไป " ผมพูดและทำหน้ามุ่ยมองมันที่เดินไปที่ตู้และหยิบผ้าเช็ดตัว
" ไม่ได้หรอก งานกลุ่ม " ไอ้ธีร์พูดและหันมายิ้มให้ผม มึงไม่ต้องมายิ้มละมุน หึ่ย อารมณ์เสีย
" เออ เรื่องของมึง! " ผมพูดและนอนลงหันหลังให้มัน สมัยก่อนก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้แหละ ผมเบื่อความดื้อของมัน ปล่อยแม่งตายห่าไปเลย กูจะได้หมดห่วงสักที
" ฟา แค่กินพาราก็หายแล้ว " ไอ้ธีร์เดินมายืนอยู่ข้างๆ เตียงผม ไม่ต้องมาพูดกูไม่อยากฟัง
" อยากไปเรียนจังเลยนะ ไม่รู้แค่อยากเรียนจริงๆ หรือเปล่า " ผมพูดและไม่ได้หันไปมองมัน มึงยังมีคดีอยู่นะ อย่าให้กูพูด
" พูดเรื่องอะไรน่ะ ไปฟังอะไรใครมาอีก " ไอ้ธีร์นั่งลงข้างๆ ผมและดึงตัวผมให้ผมหันไปมองมัน
" มึงจะไปอาบน้ำก็ไปเลย กูจะนอนต่อ " ผมพูดและยังคงไม่ยอมหันไปมองมันดีๆ ยุ่งมากกูกัดแม่ง
" รักฟานะ " แต่ผมที่ทำหน้างออยู่ก็แทบจะหุบยิ้มไม่ทัน อ้ากกก ไม่ต้องมาปากดี กูงอน กูไม่ได้ดีใจเลยจริงจริ๊ง
ผมพยายามทำหน้าไม่ให้ดูดีใจมากเกินไป และลุกขึ้นนั่งมองมันที่กำลังจ้องมองผมและยิ้มน้อยๆ หึ่ย กูก็ร้ากกมึงนะ แต่ไม่พูดมากหรอก แบร่
" เออ รีบไป เดี๋ยวสาย " ผมพูดและดันมันให้ลุกขึ้น แทบจะเดินไปส่งมันถึงหน้าห้องน้ำเลยทีเดียว
ในช่วงสายๆ นั้นผมที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ออกมานั่งรถไฟฟ้าเพื่อไปเรียน วันนี้เรียนห้องไหนผมก็จำไม่ค่อยได้ แต่ก็อาศัยมองหาเพื่อนในเอกและก็เดินตามๆ เขาไป
" ฟา ว่าไง " ผมยิ้มให้เพื่อนต่างคณะที่ยกมือทักผม คนนั้นเจอตอนเรียนวิชาเลือก
" เฮ้ยฟา รองเท้าเจ๋งว่ะ " ผมมองเพื่อนอีกคนที่เรียกผมไอ้นี่มันอยู่บริหาร เจอกันตอนเรียนวิชาเลือกอีกวิชาหนึ่ง
" ฟา มานี่ๆ อาจารย์จะล็อคห้องแล้วมึง " ผมที่มัวแต่ทักคนโน้นคนนี้ก็รีบวิ่งตาเหลือกทันทีตามเพื่อนในเอกไป เกือบไปแล้วไหมล่ะ มิตรเยอะนี่ก็ลำบากนะเนี่ย
ผมเข้ามาในห้องได้ทันเวลาฉิวเฉียดและเดินไปนั่งแถวบนๆ เพื่อจะได้แอบอ่านการ์ตูนได้ถนัดๆ ฮ่าๆ
" ขยันเหมือนเดิม "
" แน่นอน " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อนในกลุ่มสองสามคนที่กำลังมองผมและหัวเราะกัน
" เออฟามีแฟนยังอ่ะ เมื่อวานเพื่อนเราคณะอื่นให้มาถาม " ผมละสายตาจากหนังสือการ์ตูนและเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ตัวผู้ใช่ไหม จะให้เพื่อนไปดักกระทืบ " ผมพูดและคิดว่าร้อยละ 90 แม่งใช่แน่ๆ
" ผู้หญิงโว้ย น่ารักด้วย " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็วางหนังสือการ์ตูนทันที
" คณะไหนวะ " ผมที่ไม่ค่อยมีกุลสตรีมาสนใจก็เกิดอาการอยากรู้อยากเห็นทันที คือไม่ได้อะไรนะ แค่สงสัยจริงจริ๊ง
" อยู่คณะแพทย์ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสนใจไปใหญ่
" พาไปหาหน่อยดิ " ผมยื่นหน้าไปหาเพื่อนด้วยความสนใจ คือจริงๆ แค่อยากไปหาไอ้ธีร์แหละ จะอวดสักหน่อยว่ามาสาวมาชอบเหมือนกันนะเฟ้ย กูไม่ได้ขายไม่ออกนะมึง ระวังให้ดี ฮ่าๆๆ
หลังจากการเรียนอย่างขมักเขม้น(เหรอ)ผ่านพ้นไป ผมและเพื่อนสาวอีกสองคนก็พากันเดินไปที่คณะแพทยศาสตร์ที่อยู่ไม่ไกลนัก พวกเราเดินไปที่โรงอาหารของคณะแพทย์และหาข้าวกินกัน เพื่อนผมบอกว่าสาวน้อยคนนั้นเขินมากที่รู้ว่าผมจะมา แต่ก็จะออกมากินข้าวด้วยเมื่อเรียนเสร็จ ผมซื้อข้าวมันไก่ที่แถวไม่ยาวมากมากิน และก็พบว่ากับข้าวที่นี่อร่อยใช้ได้ วันหลังต้องมากินอีกบ่อยๆ
" ไอ้ฟา " ผมมองเพื่อนที่กำลังสกิดแขนผม และเพยิดหน้าไปยังสาวน้อยคนหนึ่งที่กำลังยืนและนั่งลงตรงหน้าผม
คนนี้น่ะเหรอ ผมมองผู้หญิงตัวเล็ก ต้องบอกว่าตัวเล็กจริงๆ ผิวขาวและผมยาวเรียบตรงดูเรียบร้อย กำลังส่งยิ้มให้ผมและดูท่าทางประหม่าเต็มที่
" คือ ชื่อนิ่มค่ะ " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น นิ่มสมชื่อเลยแฮะ ดูนุ่มนิ่มเรียบร้อย
" ครับ ผมก็นิ่มครับ " ผมพูดและนิ่มก็ทำหน้ามึนทันที แต่เพื่อนของผมนั้นหัวเราะลั่นไปเรียบร้อย
" มันหมายถึงสมองมันอ่ะนิ่ม ไม่มีอะไรหรอก " นิ่มที่ได้ฟังเพื่อนผมพูดก็ยิ้มชอบใจและจ้องมองผมมากขึ้นไปอีก
" ไม่ใช่สักหน่อย " ผมพูดและทำหน้ากวนๆ ซึ่งทำเอาเพื่อนของผมทำหน้างงตามๆ กันไป
" แล้วอะไรวะที่นิ่ม " ผมยิ้มทันทีที่สาวๆ ถามแบบนั้น
" อยากลองจับดูไหม "
" ไอ้ฟา ไอ้ทะลึ่ง " ผมที่พูดออกไปนั้นก็โดนฟาดยับเข้าที่กลางหลัง โอ้ยน้อ ทำไมรุนแรงกันจังวะ
" หมายถึงพุงเนี่ย " ผมพูดและลูบหลังตัวเองป้อยๆ แม่งเถื่อนชิบ
" ฟาตลกดี " นิ่มมองผมและหัวเราะขำอยู่นาน ผมยิ้มให้นิ่ม รู้จักเสน่ห์พี่แล้วหรือยังน้องสาว หึหึ
" เออนิ่ม ฟามีเพื่อนอยู่คณะนี้ด้วยนะ รู้จักธีร์ป่ะ เดือนมหา'ลัยอ่ะ " ผมที่เพิ่งนึกขึ้นได้ก็ถามนิ่มทันที คือไม่ได้อะไรหรอกนะ แต่ถ้านิ่มเป็นเพื่อนไอ้ธีร์นี่จะแจ๋วเลย
" อ๋อ เพิ่งเรียนด้วยกันเมื่อกี้เองค่ะ ธีร์กับฟาเป็นเพื่อนกันเหรอ หล่อทั้งคู่เลยนะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการยืดทันที
" ใครหล่อกว่ากันเอาชัดๆ " ผมพูดและนิ่มก็หัวเราะทันที
" ก็ต้องฟาสิคะ " ผมตอนนี่ยิ้มตาปิดเลยทีเดียว อยากอัดเสียงไว้จัง หึหึ ไอ้ธีร์ กูชนะมึงแล้ว
" เออนิ่ม แล้วไอ้ธีร์มันสนิทกับใครป่ะ " ผมได้ทีก็ถามสิ่งที่สงสัยเพิ่มไปอีก แบบนี้ดีเลย มีสายแล้วเรา
" อืมมม พูดยากนะคะ เพราะว่ารอบตัวธีร์มีแต่คนเข้าหาเต็มไปหมด ตอนนี้ถูกเลือกเป็นประธานคณะปี 1 ด้วยนะ " ว่าแล้วไง แต่ก็ไม่แปลกหรอก มันอยู่ที่ไหนก็เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าคนอื่นเขา หึ่ย แอบหมั่นไส้ว่ะ
" แต่ถ้าให้พูดว่าสนิทกับใครก็น่าจะเป็นรุ่นพี่มั้งคะ เพราะเห็นมาหาหลังเลิกคลาสบ่อยมากเลย " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มจะหูดับทันที รุ่นพี่ รุ่นพี่ไหน ผู้หญิงหรือผู้ชาย มันเป็นใครฟะ อย่าให้พ่อได้รู้
แต่ผมที่กำลังขบเขี้ยวเคี้ยวฟันนั้น สายตาก็ยังเอิญเจอกับคนที่กำลังคิดถึงอยู่พอดี ผมลุกพรวดและยกมือขึ้นกะจะเรียกไอ้แฟนตัวดีของผมที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร แต่ผมที่ยกมือขึ้นนั้น ก็ต้องค่อยๆ เอาลงทันที
ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินอยู่และมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาข้างๆ ผมนั่งลงและดึงผมยาวๆ ของเพื่อนคนหนึ่งมาบังหน้าผมเอาไว้ ผมสงสัย แต่ก็ยังไม่อยากวู่วามใดๆ ต้องดูไปก่อนว่ามันยังไงกันแน่
" ไอ้ฟา อะไรของแก " ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและเคี้ยวเพลินจนไปเคี้ยวผมเพื่อนด้วย
" แปบเดียวๆ " ผมพูดและจ้องมองไอ้ธีร์ที่นั่งลงที่โต๊ะ ผมสังเกตว่าสีหน้ามันไม่ค่อยจะดีนัก ก็ใช่สิ มันไม่สบายนิดหน่อย ทำอวดเก่งนะมึง
ผมมองผู้หญิงหน้าตาสวยที่นั่งลงข้างๆ มัน ใส่กระโปรงพลีทยาวดูเรียบร้อย และใบหน้าก็สวยมากทีเดียว คนนั้นเหรอรุ่นพี่ แล้วทำไมถึงสนิทกันได้นะ
" อ๋อ นั่นไงรุ่นพี่ที่เราบอก " นิ่มพูดและหันไปมองโต๊ะนั้นเช่นกัน นั่นไง โป๊ะเช๊ะ
" ธีร์จริงด้วยอ่ะ หล่อชิบหาย เห็นแล้วมดลูกสั่น แต่ฟาบอกมีเมียแล้วเสียใจจัง " เพื่อนผมที่มองโต๊ะนั้นอยู่เช่นกันก็ทำหน้าอาลัยอาวรสุดขีด
" เห็นเขาว่าแฟนธีร์เป็นนางแบบนะ ธีร์ก็บอกทุกคนในเอกว่ามีแฟนแล้ว แต่สาวๆ ก็ไม่ค่อยฟังกันหรอก " ผมไม่ค่อยได้ฟังที่นิ่มพูดและแอบมองไอ้ธีร์อยู่ตลอด ปกติมันจะไม่ชอบให้ผู้หญิงหรือใครก็ตามเกาะแกะ แต่ทำไมถึงให้ยัยรุ่นพี่นี่มาอยู่ใกล้ๆ กันนะ หมั่นไส้โว้ยย
ผมรู้สึกเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่ายัยรุ่นพี่นั่นกำลังดึงทิชชู่ออกมาและยื่นมือไปซับหน้าให้ไอ้ธีร์ แต่ไอ้ธีร์นั้นก็ใช้มือกันเอาไว้และทำสีหน้าลำบากใจ แล้วมึงจะนั่งอยู่ตรงนั้นทำหอกอะไรฟะ แม่งขึ้นโว้ย อ้ากกก
ผมที่ทนดูไม่ไหวก็ลุกพรวดขึ้นทันที มึง หนอยมึง หนอยแน่
" ฟาจะไปไหนเหรอ " นิ่มที่เห็นผมลุกขึ้นก็ลุกขึ้นตามทันที
" หวงเพื่อนเหมือนหวงผัวเลยนะฟา " ผมมองเพื่อนที่กำลังหัวเราะชอบใจ เออกูหวงมัน จะพุ่งไปกัดหูมันเลยดีไหม แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็ต้องสงบใจลงก่อน ผมว่าทำแบบนั้นมีแต่จะทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เย็นไว้ก่อนดีกว่า
ผมค่อยๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออกและนั่งลงใหม่ หึ่ย คอยดูนะมึง ได้เครียกันยาวแน่ ยาวแน่ๆ มึงคอยดู๊
ผมกลับมาที่หอด้วยหัวใจที่เดือดเป็นไฟ ผมนั้นค่อนข้างจะอารมณ์เสียกับภาพที่เห็น แต่ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันนอกใจหรืออะไรหรอกนะ คงเป็นพวกผู้หญิงที่สู้หัวชนฝาถึงแม้มันจะบอกว่าทีแฟนแล้วก็ตาม
ผมนอนคิดอะไรมากมายอยู่ในหัว ผมนั้นมีความกลัว ถ้าวันหนึ่งมันเกิดหลวมตัวไปล่ะ ไอ้ธีร์นั้นไม่ใช่ว่าไม่ชอบผู้หญิง แล้วแต่ละคนที่เข้ามาก็สวยๆ ทั้งนั้น ตายๆ กู ไอ้การที่เป็นแฟนคนที่น่าตาดีสุดๆ มันเป็นแบบนี้แหละ หงุดหงิดวุ่นวายใจ เอาน้ำกรดสาดแม่งซะเลยดีไหม กลัวหมาจะคาบไปแดกโว้ยย
ผมที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมากราดเกรี้ยวอยู่คนเดียวบนเตียงสักพัก พอเจอฤทธิ์แอร์เย็นๆ บวกกับที่นอนนุ่มๆ ผมก็เหมือนกับโดนสูบวิญญาณเลยทีเดียว
" ฟา " ผมสลึมสลือขมวดคิ้วมุ่น ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับมีอะไรหนักๆ มาทับตัวอีกแล้ว ผีหอในนี่แรงจริงๆ อำได้ทุกวี่ทุกวัน
" อย่ากวน " ผมพูดพลางขยับตัวหนี แต่ไอ้ผีบ้านี่ก็เหมือนจะกำลังหอมแก้มผมซ้ำอีกดูสินั่น
" ไม่ตื่นจับปล้ำนะเอ้า " ผมคิ้วกระตุกเล็กน้อย นี่คบกันมาขนาดนี้มึงเพิ่งคิดจะปล้ำกูเหรอ ถุ้ยย
ผมยังคงนอนหลับตานิ่ง ไอ้ธีร์คงเพิ่งกลับมาจากเรียนและกวนผมนั่นแหละ จะมีใครนอกจากมัน
" จัดการเลย " ผมขมวดคิ้วอีกครั้ง เดี๋ยวนะ มึงเป็นหวัดลงคอเหรอเสียงแปลกๆ ผมที่เพิ่งคิดขึ้นได้ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ และภาพตรงหน้าก็ทำเอาผมต้องสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว โอ้ยยย เกือบไปแล้วไหมกู
" ฮ่าๆ ฟาอ่อยแบบนี้ไม่ดีเลยนะ " ผมหน้ามุ่ยมองไอ้แฝดนรกที่เข้ามาได้ยังไงก็รู้กำลังยืนอยู่ข้างเตียงผม แม่งเอ้ย อารมณ์เสียโว้ย
" อ่อยบ้าบออะไร " ผมพูดและทำเป็นไม่สนใจพวกมัน
" กางเกงขาสั้นกับเสื้อนักศึกษาหลวมๆ มันเซ็กซี่นะรู้เปล่า " ไอ้จูหรือไอ้จุ่นพูดก็ไม่รู้แต่อยากเตะยอดหน้ามันนัก
" แล้วเมื่อกี้ใครหอมแก้มกู ห๊า " ผมที่เพิ่งนึกขึ้นได้ก็ลุกพรวดขึ้นมา หนอยย ไม่ใช่ผัวอย่ามาจับนะโว้ย
" นิดเดียวเอง " ผมหน้ามุ่ยต่อไปพลางนอนต่อ
" ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เจอทีไรฟาก็อยู่แต่กับไอ้หน้าหล่อนั่น ตกลงมันยังไงกันแน่ ยังกับเป็นแฟนกันแน่ะ " ไอ้จุ่นพูดพลางทำหน้ามุ่ยแบบคนอิจฉา
" เอาเป็นว่าสนิทกันแค่นั้นแหละ " ผมพูดพลางกอดหมอนข้างสบายใจ
" ไปกินข้าวกันไหม นี่ก็เย็นแล้ว " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหิวแฮะ แต่ไปไม่ได้หรอก ไอ้ธีร์ได้แดกหัวเอาแน่ๆ
" ไม่หิวอ่ะ ไปกินกันก่อนเลย " ผมพูดและยังคงนอนต่อไป
" ใช่สิ พอกลับมาดีกับไอ้ธีร์ก็ลืมเพื่อนไปเลย "
" ไม่ใช่ แค่ไม่หิวจริงจริ๊ง " ผมพูดและหันไปมองเพื่อน
" ไปเหอะ อยากกินกับฟา รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเดี๋ยวช่วย " ไม่พูดเปล่า ไอ้แฝดนรกทั้งสองพุ่งเข้ามาจับยึดตัวผมเอาไว้และพยายามถอดกางเกงกับเสื้อผ้าผมออก โอ้ยย สามัคคีกันจริงๆ
" อย่า กูใส่กางเกงก็ไปได้แล้ว! " ผมพูดและถีบไอ้ตัวที่กำลังจะถอดบ็อกเซอร์ผมออก มึงถอดได้นี่บันเทิงกันเลยนะ
ผมว่าไอ้สองตัวนี้มันแค่จะแกล้งผมเท่านั้น ผมดิ้นไปมาพยายามถีบไอ้ตัวที่ล็อคขาผมและพยายามจะถอดกางเกงผมต่อ และอีกตัวก็กำลังกอดล็อคผมจากด้านหลังและรีบแกะกระดุมเสื้อ
' แอ๊ดดด... '
ผมที่กำลังสู้รบกับไอ้เวรสองตัวนี่ก็หันควับไปที่ผู้มาเยือนคนใหม่ทันที ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด
อย่าให้เป็นอย่างที่คิ๊ดดด อ้ากกก
-
KING ที่ 45 เคร็ดลับขจัดความหึง
และสิ่งที่ผมคิดแม่งก็เป็นจริงดังคาด ผมมองไอ้ธีร์ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาและชะงักค้างไว้อย่างนั้น และสีหน้าของมันในตอนนี้ก็บอกผมเป็นนัยๆ ว่า มึงตายแน่นอน
" อ้าวหวัดดี ถ้าว่างก็มาช่วยกันหน่อย " ผมมองไอ้จุ่นที่ยังคงกอดผมและเสือกเรียกไอ้หอกที่ยืนอยู่หน้าประตูให้มาร่วมแจมด้วย
" ตามสบาย " ไอ้ธีร์ทำหน้ายักษ์และเดินไปที่เตียงตัวเองอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวนะ มึงว่าอะไรนะ ตามสบายเหรอ หนอยมึง
" พอได้แล้วโว้ยย!! " ผมที่เริ่มโมโหก็ตวาดแว๊ดขึ้นทันที มึงเห็นไหม มึงหางานให้กูแท้ๆ
" โธ่ อย่าโกรธสิ แค่ล้อเล่นเอง " ไอ้จุนกับไอ้จูหัวเราะและเริ่มปล่อยตัวผม แต่ผมนั้นหน้าหงิกไปเรียบร้อย
" งั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวแวะมาเล่นด้วยใหม่ " ผมมองไอ้สองตัวที่มาสร้างเรื่องและหนีกลับไป เดี๋ยวเถอะพวกมึง ไอ้ห่าราก แล้วกูจะทำยังไงดีละทีนี้
พอไอ้สองแฝดออกไปแล้ว ผมก็รีบหันไปมองไอ้แฟนตัวดีของผมทันที เมื่อกี้มึงว่าไงนะ ตามสบายงั้นเหรอ มึงคิดจะช่วยกูบ้างไหมห๊าา
" เล่นกันถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ อีกหน่อยมันคงไม่แค่เล่นๆ แล้วมั้ง " ผมเดินมายืนข้างหลังมันและมองมันที่กำลังหน้ามุ่ยและเก็บของใส่ลิ้นชักแรงๆ ดู๊ดูมันยังมีหน้ามาว่ากูอีก ทีมึงละไปนั่งกินข้าวกับสาว อยู่ให้กูได้เหลา
" มันแกล้งกู " ผมพูดใส่มัน มึงได้ยินไหม กูไม่ได้เล่นโว้ย
" งั้นทีหลังก็อย่าไปยุ่งกับพวกมัน เลิกคบไปเลย " มันพูดและหันมาทำหน้าดุผม
" แหม่ ก็เกินไป เพื่อนกัน " ไอ้ธีร์ถอนหายใจยาวเหยียดและหันไปสนใจอย่างอื่นต่อ
" ก็เป็นแบบนั้นทุกทีแหละ " ผมมองมันที่บ่นๆ และยังคงจัดของอยู่
" กูหิว เลิกบ่นแล้วพาไปกินข้าวได้แล้ว " ผมพูดและดึงแขนเสื้อมันยิกๆ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน เรื่องปากท้องนี่ต้องมาก่อน
" เมื่อกี้มันทำอะไรบ้าง " ไอ้ธีร์ยังไม่จบและหันมาถามผม มันเป็นคนแบบนั้นแหละ ดูแล้วจะจบยาก
" ไม่มีอะไร ไปเหอะ กูหิววว " ผมพูดและยังคงเขย่าแขนมันไปมา
" คาดสายตาไม่ได้เลย " นั่น ไอ้ธีร์พูดและลุกขึ้นทำท่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ถ้ามันรู้ว่าผมโดนหอมแก้มนี่หอแตกแน่ๆ ฟู่ว
" กูอยากกินปิ้งย่าง " ผมพูดและตามไปเกาะแกะมันอย่างอ้อนๆ คือหิวมากแล้ว กูจะแดกมึงได้อยู่แล้ว
" จะพาไปกินอยู่แล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มยิ้มได้ ผมเดินกลับมาที่เตียงและเริ่มหาเสื้อผ้าใส่ ผมเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดธรรมดาๆ และกางเกงยีนส์ขายาวสีซีดๆ แค่นี้ก็ใช้ได้
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน แหม่ ใจตรงกันแฮะ ผมมองมันที่หยิบเสื้อยืดสีขาวขึ้นมา ไอ้ธีร์ตอนนี้ใส่แต่บ็อกเซอร์เอาไว้เท่านั้น ผมมองแผ่นหลังของมันที่ดูกว้างมากๆ และเดี๋ยวนะ นี่มึงตัวใหญ่ขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ มันไม่ได้ดูผอมอีกแล้ว ทำไมมึงขุนตัวเองไวจัง น่ากลัวนะเนี่ย
" มัวแต่มอง อยากกินปิ้งย่างหรืออยากกินอะไร " ไอ้ธีร์พูดและเหลือบมองผมพลางทำหน้าหลงตัวเอง หนอยย เออ กูอยากกินมึงชัดไหม จะแดกทั้งตัวเลย หึ่ยย
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพวกเราก็ออกมาด้านนอกกัน ผมมองมันที่ใส่เสื้อยืดสีขาวแขนยาวและพับขึ้นไปอยู่ตรงข้อศอก และใส่กางเกงยีนส์สีเข้ม แต่งแบบนี้ก็หล่อดีนะ คือมึงใส่อะไรก็หล่ออ่ะ อิจฉาริษยาว่ะ
ไม่นานนักพวกเราก็มาถึงจุดหมายตามที่คาดหวังไว้ แต่ไอ้ผมก็นึกว่ามันจะพาไปกินในห้างฯ ซะอีก ที่ไหนได้มันกลับพาผมมาร้านหมูกระทะหลังมอ ใกล้แบบนี้เดินมายังได้เลย โด่ว แต่ผมก็ไม่พูดอะไรออกไปหรอก เดี๋ยวมันเปลี่ยนใจจะแย่เอา ปกติมันไม่ยอมให้ผมกินของแบบนี้ด้วยซ้ำ ว่าแล้วก็แปลกๆ อยู่เหมือนกัน
ไอ้ธีร์หาช่องจอดว่างๆ จอดรถและเปิดประตูลงไป ผมรีบลงจากรถตามมัน ถ้าช้าเดี๋ยวของดีๆ จะไม่เหลือซะก่อน ต้องรีบไปโซ้ยแล้ว
" ธีร์ ใช่ธีร์จริงๆ ด้วย มาเลย พี่ก็เพิ่งหาที่จอดได้เหมือนกัน " แต่ผมที่ลงมาจากรถนั้นก็แทบอยากจะกลับขึ้นรถทันที ผมมองผู้หญิงคนเดิมที่ผมเห็นเมื่อกลางวัน ยัยป้านี่ยังคงใส่ชุดนักศึกษาและรีบดี๊ด๊าวิ่งมาหาไอ้ธีร์เหมือนกลัวมันจะระเหยหายไป
" ครับ แต่ผมพา... " ไอ้ธีร์พูดและหันมามองผม แต่เมื่อเห็นสีหน้าหมาไม่แดกของผมนั้น มันก็เงียบเสียงลงทันที
" พาเพื่อนมาก็ได้ กินกันเยอะๆ สนุกดี " ผมมองยัยป้าที่กำลังจับแขนไอ้ธีร์ ผมคิดว่าผมจะได้กินข้าวกับมันแบบสงบสุขซะหน่อย นี่ผมคิดผิดสินะ
" ไปกันเถอะ หิวไม่ใช่เหรอ " ไอ้ธีร์พูดและจับแขนผมแต่ผมก็เบี่ยงตัวหนีและเดินนำหน้ามันไป ผมไม่เข้าใจ ทำไมมันต้องชวนรุ่นพี่นั่นมาด้วย ผมควรจะด่ากราดมันตอนนี้ดีไหม จัดเลยดีไหม
แต่ผมที่เดินเข้ามาในร้านก็ได้รู้ทันทีว่าทำไม ผมมองโต๊ะยาวๆ โต๊ะหนึ่งซึ่งมีพวกรุ่นพี่หลายคนกำลังกวักมือเรียกไอ้ธีร์และรุ่นพี่คนนั้นอยู่ ผมยืนอยู่กับที่ แต่ไอ้ธีร์ก็ดันหลังผมให้เดินต่อไป ผมนั่งลงที่ริมสุดของโต๊ะ และไอ้ธีร์ก็นั่งลงข้างๆ ผม พลางเหลือบมองผมตลอดเวลา
" เลี้ยงสายรหัส " ไอ้ธีร์ก้มลงบอกผมเบาๆ และยิ้มให้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมองมัน อ๋อ แบบนี้นี่เอง
ผมไม่ได้พูดอะไร และลุกขึ้นจากโต๊ะ ผมเดินไปที่ชั้นวางอาหารและของสด ผมตักนั่นตักนี่อย่างละนิดอย่างละหน่อย ตอนแรกก็หิวอยู่นะ แต่ตอนนี้เหมือนจะกินไม่ลง
และทันทีที่ผมตักเสร็จ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะและก็พบว่าที่นั่งของผมถูกแย่งไปแล้ว พ่อคว่ำหม้อซะดีไหม ในใจของผมตอนนี้มันลุกโชนยิ่งกว่าไฟในเตา
" เมื่อคืนเบี้ยวพี่ได้ไง ไหนบอกจะมา พี่ๆ เขาก็รอกัน " ผมนั่งลงตรงข้ามไอ้ธีร์และมองรุ่นพี่ที่กำลังพูดกับมัน เมื่อคืนงั้นเหรอ หมายถึงอะไรกันนะ
" พอดีนัดกับเพื่อนสมัยมัธยมไว้แล้วก็แยกย้ายกันดึก ก็เลยมาไม่ทันครับ " ไอ้ธีร์พูดแต่สายตาก็จ้องมองผมอยู่ตลอดเวลา แปลว่าเมื่อคืนมันกะพาผมมาเจอพวกพี่นี้สินะ ทำไมล่ะ
" แต่แบบนี้ก็คงดีกว่ามั้ง พาแฟนมาด้วยน่าเบื่อจะตาย " ผมมองรุ่นพี่ที่พูดและหัวเราะเบาๆ ขอโทษนะ แต่แฟนมันน่ะ วันนี้ก็มาด้วยเฟ้ย ยัยป้าเอ้ย
" กินสิ หิวไม่ใช่เหรอ " ไอ้ธีร์ไม่ได้สนใจคนข้างๆ แต่เริ่มหยิบยื่นจานของกินต่างๆ ให้ผม
" เพื่อนธีร์ชื่ออะไรจ๊ะ ผิวสวยจังเลยนะ " ผมเหลือบมองรุ่นพี่ที่ถามผมและส่งยิ้มให้
" ฟา ครับ " ผมพูดเบาๆ และสนใจปิ้งหมูตรงหน้ามากกว่า
" คณะฟาจับสายรหัสหรือยังจ๊ะ ขอให้ได้รุ่นพี่สวยๆ นะ เหมือนธีร์ไง เนอะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบอยากจะอ้วกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้กิน แม่งหลงตัวเอง คิดว่าเป็นรุ่นพี่เลยทำตัวแบบนี้ได้เหรอ เขามีแฟนแล้วก็บอกอยู่ หน้าด้านชิบ
" ยังครับ และถ้าเป็นไปได้ ผมอยากได้พี่รหัสผู้ชาย " ผมพูดและจ้องมองไอ้ธีร์ที่เริ่มทำหน้าบูด
" ขอโทษนะ ฟาเป็นเกย์เหรอจ๊ะ " ผมมองรุ่นพี่ที่กำลังทำหน้าเหยียดนิดๆ แต่ก็ยิ้มกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว
" ได้หมดถ้าสดชื่นนนครับ " ผมพูดและยิ้มกวนหมาที่นั่งหน้าบึ้งอยู่
" ฮ่าๆ ฟาน่ารักดีนะ แต่พี่ว่าเราคงไม่ชอบผู้ชายจริงๆ หรอก ใช่ไหมล่ะ " ยัยพี่นี่มองผมและทำเป็นรู้ดี ซึ่งจริงๆ ก็ถูกนั่นแหละ ถ้าไม่ใช่ไอ้ธีร์ ผมก็คงไม่มีวันคบผู้ชายแน่นอน
" ครับ ผมชอบผู้หญิง " ผมพูดและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่นั่งนิ่งไม่ทำอะไร เอาแต่จ้องมองผม
" แล้วฟาเป็นเพื่อนกับแฟนธีร์ด้วยป่ะจ๊ะ รู้จักกันไหม " ยัยป้านั่นถามต่อด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
" ครับ รู้จักดีเลยล่ะ " ผมพูดและยังคงยิ้มต่อไป
" พี่เคยเห็นงานโฆษณาที่เขาถ่ายนะ หน้าตาสวยมาก แต่รูปร่างพี่ว่ายังดูเรียบไปนะ " ผมถึงกับขากระตุก คือจะบอกว่าตัวเองหุ่นดีกว่านมใหญ่กว่าใช่ไหม ผมมองเสื้อนักศึกษาของเจ๊แกและเพิ่งสังเกตได้ว่ามันเป็นคนละชุดกับเมื่อกลางวัน นี่เจ๊ลงทุนไปเปลี่ยนมาให้มันฟิตขึ้นเลยนะ เผื่อไอ้ธีร์จะอยากกินนมอะไรแบบนี้เหรอ
" ผมชอบแบบนั้น " ผมถอนหายใจพรวดทันทีที่ได้ยินไอ้ธีร์พูดแบบนั้น ไม่ต้องทำมาพูดดี วันนี้มึงโดนแน่ๆ
" แหม ดูสิ แตะไม่ได้เลยนะแฟนเนี่ย " ยัยป้านี่ทำท่าหัวเราะและตีแขนไอ้ธีร์เบาๆ เป็นผู้หญิงที่น่าหมั่นไส้ชะมัด
" ธีร์ๆ เก็บแฟนเอาไว้ก่อน วันนี้โสดให้ป้าๆ ชื่นใจหน่อย " ผมมองรุ่นพี่คนอื่นที่พูดขึ้นจากหัวโต๊ะพร้อมหัวเราะกันเสียงดัง
" ได้หลานรหัสเป็นเดือนมหา'ลัยนี่กระชุ่มกระชวยหัวใจแท้ "
" อย่าไปซีเรียสเรื่องแฟนมาก มหา'ลัยเขาเปลี่ยนแฟนกันเป็นว่าเล่น จริงจังมากไปชีวิตจะสนุกเหรอ "
" บางคนมีแฟนแต่กิ๊กเป็นโขยง ถ้าธีร์ให้พี่เป็นกิ๊ก พี่ก็อาวนะ ฮ่าๆ " ผมที่ฟังสิ่งต่างๆ ที่รุ่นพี่กำลังพูดก็เริ่มที่จะกำตะเกียบแน่น มีแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น ดีจริงๆ แบบนี้
ผมที่เริ่มเซ็งมากๆ ก็ลุกขึ้นทันที ผมยังไม่ได้แตะอะไรเลยด้วยซ้ำ ผมไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ มันอึดอัด จะพูดหรือจะทำอะไรก็ไม่ได้ ผมว่าผมไปสงบสติอารมณ์สักพักดีกว่า
ผมที่คิดแบบนั้นก็ลุกขึ้นและเดินดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ผมล้างหน้าที่อ่างน้ำและส่องดูเงาตัวเองในกระจก เข้มแข็งไว้ฟา อย่าถล่มร้านเขาเชียวนะ
" เป็นอะไร ไม่เห็นแตะอะไรเลยนะ " ผมที่ยืนจ้องมองตัวเองในกระจกนั้นก็มองเห็นไอ้ธีร์ที่เดินเข้ามาพอดี
" กลับได้ไหม กูอยากกลับแล้ว " ผมพูดและทำท่าจะเดินออกไปแต่ไอ้ธีร์ก็ดึงแขนผมไว้
" แค่วันนี้เดียว มันจะได้จบๆ ไป " ผมยังคงหน้ามุ่ย หงุดหงิดอารมณ์เสีย ไม่รู้ล่ะ ผมกลับดีกว่า
" งั้นกูกลับเอง " ผมพูดพลางดึงมือมันออก และทำท่าจะเดินออกไปต่อ แต่ผมที่จะเดินออกไปนั้นก็หันกลับไปมองไอ้ธีร์ที่ไม่ได้เดินมาดึงตัวผม นี่มึงอยากให้กูกลับจริงๆ ใช่ไหม มึงอยากอยู่กับยัยป้าโคนนมนั่นมากกว่ากูเหรอ
" เวลาเป็นแบบนี้ฟาจะไม่ฟังอะไรเลย " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
" มึงจะบอกว่ากูงี่เง่า " ผมมองมันและเริ่มพูดเสียงดัง ผมโมโหมาก เอาจริงๆ มึงปฏิเสธไปก็ได้ รุ่นพี่ไม่ใช่พ่อ ไม่ต้องฟังแม่งทุกอย่างก็ได้
" ฟา พูดกันดีๆ " ไอ้ธีร์พูดและเดินเข้ามาจับแขนผม แต่ผมก็ผลักมันออกไป
" มึงอยู่ให้รุ่นพี่กกมึงไปเลย มึงน่าจะชอบนะ กูเห็นตั้งแต่กลางวันแล้ว แต่กูไม่อยากพูดอะไร เพราะกูไว้ใจมึง แต่นี่แม่งมากเกินไปละ กูจะกลับไปรอที่ห้อง มึงเสร็จกิจก็กลับไป แค่นั้น " ผมพูดและทำท่าจะเดินออกไปอีกครั้ง ผมไม่ชอบเลยเวลาที่เราเป็นแบบนี้ ผมอยากร้องไห้ชะมัด
แต่ผมที่จะเดินออกไปนั้นข้อมือของผมก็ถูกดึงและกระชากกลับ คนด้านหลังดึงผมและดันผมให้เข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งที่เปิดเอาไว้ ผมตกใจและจ้องมองไอ้ธีร์ที่จับล็อคใบหน้าของผมไว้ และ...
สัมผัสที่ดูจะเร่งร้อนแต่ก็อ่อนโยนอยู่ภายใน ผมยังคงลืมตาจ้องมองคนตรงหน้าที่บดจูบลงบนริมฝีปากของผม ในหัวใจของผมนั้นมันกำลังเริ่มอ่อนลง อ่อนลงเรื่อยๆ และเริ่มสั่นไหวด้วยความดีใจ
ผมค่อยๆ หลับตาลงปล่อยให้คนตรงหน้าสัมผัสผมให้มากขึ้น ริมฝีปากที่กดจูบลงบนริมฝีปากย้ำๆ และเริ่มแทรกความอ่อนนุ่มเข้ามาให้สอดประสานกัน ผมรู้สึกราวกับกำลังจะหลอมละลายลงไป และเริ่มตอบรับคนตรงหน้า คนที่ผมโหยหาและปรารถนาจะสัมผัสเหลือเกิน
พวกเรายังคงแลกเปลี่ยนความหวานกันไม่รู้จักจบสิ้น มือหนาที่คอยเฝ้าประคองใบหน้าของคนรักให้เอียงสัมผัสแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น จูบที่ละเมียดละไมเต็มไปด้วยความรักที่มอบให้ ความรักและความปรารถนาในตัวของอีกคน ตอนนี้ไม่สามารถเก็บไว้ได้อีกแล้ว มันเต็มล้นจนยากที่จะหยุดความต้องการอันแสนหวานนี้ได้
" หายหึงหรือยัง ถ้ายังจะไม่หยุดจูบนะ " ไอ้ธีร์ละริมฝีปากออกจากผม พลางส่งยิ้มและพูดเบาๆ
พวกเราจ้องตากันอยู่อย่างนั้น ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ อยากจะพูดอะไรออกไปแต่ลืมไปซะแล้ว คือมันแบบว่า อ้ากกกก มันดีจังอ่ะ ดี๊ดี
" ม.มึง...อื้ออ " แต่ผมที่จะพูดตอบนั้นริมปากของคนตรงหน้าก็ประกบจูบลงอีก ตกลงจะให้กูพูดไหมเนี่ย จะหึงไม่หึงมึงก็จูบอ่ะแบบนี้
" พ.พอแล้ว หายใจ..ไม่ออก " ผมที่ยังคงถูกดูดวิญญาณอยู่อีกสักพักก็รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ปากของผมเริ่มชาและเจ็บไปหมด ดูคนตรงหน้าจะหมั่นเขี้ยวผมไม่ใช่น้อย ถึงทั้งดูดทั้งกัดขนาดนี้
" อะไร เห็นปกติอยากได้อยากโดน " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็กระทืบทีนมันทันที หนอย กูไม่ได้อยากโดนนะ จริงจริ๊ง
" ปากเสีย " ผมพูดอุบอิบเบาๆ
" เสียจริงเหรอ คิดว่าหวานมากกว่านะ " ไอ้ธีร์พูดและจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของผมอีกครั้ง เรียกได้ว่ามันจ้องจะจูบเลยล่ะ วันนี้มึงดีดเหรอ ดีดหนักด้วยนะเนี่ย
ผมหลบสายตาที่เป็นประกายของมันอย่างเขินๆ แต่ก็ทำหน้าด้านหน้าทนเข้าไว้ จริงๆ ผมอายจะตายอยู่แล้ว จะละลายอยู่แล้ว อ้ากกก
" ตกลงจะกลับจริงๆ เหรอ อยู่ด้วยกันก่อนได้ไหม " ไอ้ธีร์พูดและหอมแก้มผมเบาๆ นี่มึงอ้อนกูอยู่ใช่ไหม
" เมื่อวานทำไมมึงถึงอยากพากูมาหารุ่นพี่พวกนี้ " ผมถามมันถึงสิ่งที่ผมสงสัย
" อยากให้เห็น ว่าถึงพยายามยังไง ก็ไม่มีใครสู้ฟาได้ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หันหน้าหนีทันที ผมหัวเราะน้อยๆ และหน้าแดงจัดเลยทีเดียว ทั้งเขินทั้งอายทั้งดีใจแม่งตีกันมั่วไปหมด
" แบบนี้เรียกว่าอะไร คนอวดแฟน 2018 " ผมพูดและเงยหน้ามองมันที่กำลังยิ้มอยู่เช่นกัน
" ก็เวลาฟาเป็นแบบปกติอวดได้ที่ไหนล่ะ จริงๆ อยากอวดตลอดเวลานั่นแหละ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจทันที เวลาที่ผมแต่งหญิงมันจะพูดได้เต็มว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน ไม่ต้องมาแอบซ่อนอะไร แต่ตอนนี้พวกเราดูเป็นผู้ชายทั้งคู่ มันเป็นคำขอของผมเองที่ยังไม่อยากเปิดเผยออกไป
" อีกไม่นานหรอก " ผมพูดและยิ้มให้มัน ผมตัดสินใจแล้ว ผมอยากทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และจะไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป
" อีกไม่นานอะไร " ไอ้ธีร์ก้มลงถามผม พวกเรานั้นยังคงกอดกันกลมในห้องน้ำสาธารณะ หึ่ยย เลือกที่ได้ดีมาก
" ความลับ " ผมพูดและยิ้มกวน
รับรองว่ามึงจะต้องดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะ
-
เปิดเผยกันเยวๆ งืออ รอความเขินระดับสุดนะคะ อิอิ :o8: :-[
-
ขอบคุณมากๆค่า หายไปนานเลย
ขอบคุณจริงๆนะคะ ที่กลับมาอัพ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
คิดถึงน้องฟาตอนแต่งหญิงมากๆ
-
เปิดกันเลย.........เปิดเผยดีกว่า :z3:
ปิดไว้ ต่างก็หึง ก็หวงกัน :z6:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากให้นังรุ่นพี่มาเจอน้องตอนแต่งครอสเดรส น้องน่ารักกว่าาาา :m31:
-
เปิดเลยๆๆๆ :laugh:
-
น้องฟาเปิดตัวเถอะะะะะ
พี่ไม่อยากให้น้องเป็นคนในความลับ555
:hao7:
-
ยัยป้าดี้ด้ามากที่ได้เป็นพี่รหัสที ไม่สงวนท่าทีเลย :เฮ้อ:
-
หือออออ น้องฟาจะเปิดตัวแบบจริงจังแล้วใช่ไหมเนี่ย?
-
รอวันที่น้องฟาเปิดเผยอยู่น้าา :hao5:
-
ลำไยอีพวกป้ามหาตลัย
-
น้องฟามีแฟนหล่อต้องอดทนนะค้าาาา
-
น้องฟามีแฟนหล่อต้องอดทนนะค้าาาา
-
ธีร์น่ารักจังอะ ทำไมน่ารักขนากเนนนนนนนนนน้
-
ธีร์จะเปิดตัวฟาแล้วสินะ :katai2-1:
-
สนุกมากเลย รอตอนต่อไปค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
KING ที่ 46 ค่ำคืนที่แสนรอคอย
หลังจากที่ยืนหนุงหนิงกันอีกสักพัก ผมกับไอ้ธีร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน ผมนั้นอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา และเหลือบมองไอ้แฟนของผมที่กำลังอมยิ้มอยู่เช่นกัน โลกที่น่าเบื่อเมื่อตะกี้ กลายเป็นโลกหลากสีไปซะแล้ว อ้ากก
" หายไปไหนกันมาจ๊ะ นึกว่าหนีกลับกันไปซะแล้ว " ผมมองยัยป้าที่เสนอหน้าทันทีที่เห็นไอธีร์ แต่ช่างเหอะ ตอนนี้อารมณ์ดี๊ดี จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะป้า
" เดี๋ยวผมอยู่อีกสักพักนะครับ ฟาเขาไม่ค่อยสบาย " ไอ้ธีร์พูดพลางนั่งลงที่โต๊ะ ผมเหลือบมองมัน จริงๆ ไม่ต้องพูดแบบนั้นก็ได้นะ แล้วใครกันแน่ที่ไม่ค่อยสบาย มึงนั่นแหละ
" เหรอ แล้วจะมาทำไม " ผมมองยัยป้าที่พูดเบาๆ เหมือนพูดกับตัวเองและทำเป็นปิ้งเนื้อต่อ หนอยแน่ ก็ต้องมาสิวะครับ แฟนผมเขาอยากให้มาอ่ะ เดี๋ยวเอาเบคอนฟาดหน้าแม่ง
ไอ้ธีร์ทำสายตาแบบอย่าไปสนใจเลยมองผม และแอบยักคิ้วให้ผมหนึ่งจึก เดี๋ยวเถอะมึง กูจะเอาไฟแช็คลนคิ้วมึง คือกูไม่ได้อะไรหรอก ไม่สนใจคนไม่สำคัญอยู่แล้ว หึ
ไอ้ธีร์เริ่มตักนั่นตักนี่ให้ผมจนแทบจะป้อนผ่านหน้ายัยป้านั่น ผมยิ้มอย่างผู้ชนะและอ้อนให้มันแกะกุ้งให้ผมอีกเป็นกระบุงโดยมีสายตาอิจฉาริษยาสาดมาเป็นระยะ ไงล่ะ คนที่ใช่เขาไม่ต้องพูดเยอะ เจ็บคอเปล่าๆ หึ
หลังจากกินไปสักพัก ผมที่พุงแทบแตกนั้นก็สะกิดไอ้ธีร์เพื่อให้มันขอตัวกลับ อิ่มแล้วจะอยู่ทำไม ผมแบกพุงเปล่งๆ ของผมเดินไปรอมันที่ลานจอดรถ รอมันล่ำลาพวกพี่ๆ สักพักแม่งจะอาลัยอาวรณ์อะไรกันหนักหนาฟะ หนักนะเนี่ยพวกป้านั่น
" พวกนั้นถ้าเลียมึงได้กูว่ามึงไม่เหลือ ไม่สิ มึงโดนแดกลงท้องแน่ " ผมพูดทันทีที่ขึ้นไปนั่งบนรถที่มันเปิดประตูให้
" เหรอ จริงๆ ก็อยากให้เลียนะ " ผมตวัดสายตาฟาดฟันใส่มันทันที เมื่อกี้มึงว่าไงน๊า
" อยากให้ฟาเลีย " มันรีบพูดต่อและยิ้มกวน เดี๋ยวๆ เลียอะร๊าย
" ทะลึ่ง " ผมพูดและหันไปมองกระจกแก้เขิน มาลงมาเลียเดี๋ยวเถอะมึง จะเลียให้ร้องขอชีวิตเลยทีเดียว หึ่ย
" เออ ไอ้นาถกับจีจี้บอกจะย้ายออกจากหอประมาณเดือนหน้านะ มึงได้ยินป่ะ " ผมที่นึกขึ้นได้ก็บอกไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถอยู่ แต่ผมที่มองสองข้างทางนั้นก็เพิ่งรู้ว่ามันไม่ได้ขับกลับไปที่หอซะงั้น
" อื้อ ได้ยินแล้ว " ไอ้ธีร์พูดและยังคงขับรถต่อไป
" แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย " ผมพูดถามมันที่กำลังขับรถออกจากมอจริงๆ มึงจะพากูไปไหนอีกเนี่ย
" ไปเอาของที่บ้านแปบนะ " ไอ้ธีร์พูดและยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดี
" ถ้างั้นก็นอนคอนโดไหม ถ้าจะกลับมาที่หอคงดึกอ่ะ " ผมพูดถามมัน เพราะคอนโดนั้นใกล้กว่าจะกลับมาหอ
" เอางั้นก็ได้ แต่ต้องตื่นเช้านะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่พูด และรอยยิ้มมันก็เริ่มแปลกไป เดี๋ยวนะ นี่ผมพลาดหรือเปล่าเนี่ย
หลังจากขับรถมาสักพัก ไอ้ธีร์ก็เลี้ยวรถเข้าซอยและตรงดิ่งไปจอดรถที่หน้าบ้านของมัน ผมมองมันที่ลงจากรถและบอกผมว่าห้ามลงจากรถหรือไปไหนเด็ดขาด แล้วจะให้กูไปไหนล่ะ สั่งอะไรของมึง ผมนั่งตากแอร์ เปิดเพลง และกลิ้งไปมารอมันอยู่ในรถ ทำไมมึงไปนานนักวะ จะให้กูนอนในรถหรือไง
' ก๊อกๆๆ '
" เอาของนานจัง... " ผมตวาดแว๊ดทันทีทีีได้ยินเสียงเคาะประตู หนอย ปล่อยให้กูรอ
แต่ผมที่หันไปมองคนเคาะนั้นก็รีบนั่งตัวตรงดีๆ ทันที แม่งเอ้ยก็นึกว่าไอ้ธีร์ แต่หน้าแม่งก็ถอดแบบกันมา
" น้องฟานี่เอง ก็นึกว่าไอ้ธีร์พาสาวที่ไหนมา " พี่ธีมยืนเกาะประตูรถและมองผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
" แล้วถ้ามันพาสาวมาพี่ก็จะมาทักแบบนี้เหรอ " ผมพูดแบบบ่นๆ นิดๆ ไอ้บ้านี่ยุ่งจริง
" อ่าว พี่ก็ทักแบบนี้ทุกทีเวลามันพามานะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หน้ามุ่ยทันที ไอ้ธีร์ เคยพาสาวมาบ้าน?
" มัน เคยพาใครมาเหรอ " ผมถามพี่ธีมและใจเต้นตึกตักแบบเคืองๆ เลยทีเดียว
" ดูหน้ามันกับพี่ คิดว่าเราเป็นคนเดียวที่มันชอบหรือไง " ผมหน้าเสีย หมายความว่ามันเคยมีแฟนมาแล้วจริงๆ สินะ แล้วทำไมถึงจะไม่มีกันล่ะ ก็หน้าแบบนั้น แต่เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆๆๆ เมื่อกี้อีพี่ธีมนี่พูดอะไรนะ
" คือ ผมเป็นแค่เพื่อนมัน " ผมรีบพูดทันที ชิบหายละแบบนี้ ผมไม่ได้แต่งหญิงอยู่นะ
" พี่ก็ว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่ทีแรกแล้ว แต่งหญิงโครตสวยเลยนะเราน่ะ " ผมตาโตทันที โอ้ยยย พี่ธีมรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
" ไอ้ธีร์น้องพี่เป็นยังไงพี่รู้ดี พี่เห็นเรากับมันบ่อยๆ ก็พอเดาออกล่ะนะ " พี่ธีมพูดต่อและยิ้มแบบรู้ดี
" อย่าเพิ่งบอกน้องธัญได้ไหม " ผมพูดและคิดว่าคงไม่มีประโยชน์ที่จะโกหกต่อไป
" บอกไว้ก่อนนะ ที่บ้านพี่เรื่องชื่อเสียงสำคัญมาก ไม่อยากให้เราตั้งความหวังเอาไว้มากเกินไป ที่พี่พูด เพราะพี่หวังดีนะ " พี่ธีมพูด พลางปิดประตูรถและเดินจากไป
ผมนั่งอยู่ในรถ หัวใจของผมในตอนนี้เริ่มมีแต่ความกังวลและไม่สบายใจ เรื่องที่ผมคิดจะทำ ผมเริ่มลังเลและไม่แน่ใจ มันอาจทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเราโดนขัดขวางหรือเปล่านะ ผมไม่น่ามาได้ยินอะไรแบบนี้เลย
" ขอโทษนะ คุณพ่อเรียกคุยเฉยเลย " ไอ้ธีร์พูดและขึ้นมานั่งพลางเริ่มขับรถออกไป
ผมยังคงนั่งนิ่งๆ คิดว้าวุ่นอยู่ในใจ ที่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่เพียงผมที่เคยนั่งอยู่ คำหวานหรือคำรักจากมัน ไม่ใช่ผมเพียงคนเดียวที่เคยได้ยิน ผมรู้สึกหน่วงๆ ในหัวใจจัง
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์ขมวดคิ้วน้อยๆ และเริ่มมองผมอย่างจริงจัง
" กูง่วง " ผมพูดและนั่งพิงกระจกรถ
" เจอพี่ธีมเหรอ " ไอ้ธีร์พูดถามต่อ แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร
" ฟา รู้ไหมว่าพี่ธีมเป็นจอมหลอกลวงที่โกหกเก่งที่สุด " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มที่จะหันไปมองมัน
" เชื่อพี่ธีมมากกว่าแฟนตัวเองเหรอ " ไอ้ธีร์พูดและหันมาทำตางอนๆ ใส่ผม
" ก็มึงมัน ตอแหล " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ เริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย
" แหลยังไง " มันพูดพลางเลิกคิ้วขึ้น
" ก็ทีกับข้าวหมาไม่แดกของกูมึงยังบอกอร่อยเลย " ผมพูดและนึกถึงสมัยก่อนที่เรากินข้าวด้วยกัน อะไรๆ จากผมก็ดีไปหมดสำหรับมัน น่าหมั่นไส้ไหมล่ะ
" ฟาทำ ต่อให้กินดินก็อร่อย " หนอยย ผมอมยิ้ม เป็นไงล่ะนี่แหละมัน ปากดี ดีเหลือเกิน
" แล้วตีนกูล่ะ อยากลองด้วยไหม " ผมพูดและยื่นมือไปดึงหูมันเบาๆ
" จะเลียให้ครบ 10 นิ้วเลย " เดี๋ยวๆ มึงเอาจริงดิ๊ ไอ้ธีร์พูดพลางยิ้มกวน
ผมหัวเราะเบาๆ และฟาดมันที่ไหล่ไปหนึ่งที มึงนี่มันปากดีที่สุดในโลกเลยจริงๆ
" แวะซื้อหนมก่อนเนอะ " หลังจากขับมาสักพัก ไอ้ธีร์ก็จอดแวะร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ คอนโดของผมเพื่อซื้อของ จริงๆ ตอนนี้เริ่มย่อยละ หาอะไรกินอีกก็ดีเหมือนกัน
แต่ผมที่ลงจากรถและมองร้านสะดวกซื้อตรงหน้านั้น ความคิดๆ หนึ่งก็จุดประกายขึ้นมา ผมกลืนน้ำลายลงคอและค่อยๆ กระดึ๊บเดินตามไอ้ธีร์เข้าไป ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินไปที่ชั้นวางของกิน พลางยืนหยิบยืนมองอะไรไปเรื่อยๆ
หึหึ คืนนี้มันอาจจะมีอะไรพิเศษก็ได้ เตรียมไว้ไม่เสียหลาย
ผมคิดและแอบย่องออกห่างจากไอ้แฟนตัวดีของผมที่ยืนตั้งใจอ่านฉลากนมอยู่ ผมเดินไปเรื่อยๆ สายตามองหาสิ่งของที่มันต้องมีในค่ำคืนนี้ และในที่สุดก็เจอจนได้ ผมเดินมาหน้าชั้นสินค้านั้น และมองกวาดไปทั่วทั้งแผง แม่งมีหลายแบบหลายขนาดเกิ๊น แล้วไอ้หอกนั่นมันไซส์อะไรฟะ
ผมยืนนึกและหลับตานึกถึงสัมผัสที่ผมเคยจับมาหลายครั้ง อ้ากก คือจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจับเลยนะ แต่สถานณการณ์มันพาไปเอง คือต้องบอกว่าเต็มมือเหลือเกิน แบบนี้คือต้องไซส์ไหนอ่ะ
" ตอนนี้รุ่นนี้ลดราคาพิเศษนะคะ ซื้อ 1 แถม... " อ้ากกกก ใครให้เสียงดังฟะ เดี๋ยวหมามันตื่นหมด
" รีบๆ ใส่ถุงเลย รีบเลย " ผมพูดแบบเบาๆและหยิบมั่วๆ รีบยัดใส่ถุงเองด้วยซ้ำ แม่งเอ้ยจะมาบริการอะไรดีขนาดนี้ตอนคนซื้อไอ้นี่ฟะ
แล้วเดี๋ยวๆ นะเกือบลืมไป แม่งน่าจะต้องใช้ด้วย ผมคิดและหยิบไอ้ที่เป็นขวดๆ ใส่ถุงด้วยอีกอัน และยื่นแบงค์ยัดใส่มือพนักงานพลางยัดถุงลงในกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว
" ได้ของกินแล้วเหรอ " อ้ากกก ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้ธีร์จากด้านหลัง เห็นเปล่าวะ เห็นไหมเนี่ย แต่ผมว่าผมเก็บทันนะ
" ลูกค้าใบเสร็จด้วยค่ะ " ผมรีบดึงใบเสร็จนั้นมาและขยำขยี้อย่างรวดเร็วและยิ้มแห้งๆ ให้ไอ้ธีร์ที่ยืนเลิกคิ้วอยู่
" ได้ลูกอม เอาไว้อมชุ่มคอ " ผมพูดและหลบตามันที่กำลังวางตระกร้าบนเคาเตอร์
" จริงๆ ดึกแล้วอย่ากินอะไรมากดีกว่า เดี๋ยวอุ่นนมคนละแก้วก็พอเนอะ " ผมพยักหน้าหงึกหงักและมองมันที่ส่งยิ้มให้ผม หึ กินเยอะๆ เดี๋ยวจุกอ่าดิ๊ อิอิ
หลังจากซื้อของเสร็จ พวกเราก็มาถึงคอนโดในไม่นานเพราะอยู่ใกล้ๆ ร้านสะดวกซื้อนี่เอง ผมเดินตามหลังไอ้ธีร์ขึ้นไปบนคอนโด ที่นี่ก็ยังคงเหมือนเดิม ดึกๆ แล้วก็ไม่ค่อยมีใครเท่าไหร่ สงบเงียบและบรรยากาศดี
ผมเดินมาถึงหน้าห้องและล้วงหากุญแจเพื่อเปิดประตู อยู่ไหนนะ ไม่ได้กลับมาทุกวันแบบเก่าก็เลยไม่ได้เก็บไว้ดีๆ เลย กระเป๋าไหนฟะ
" ไซส์ที่ซื้อมาน่ะ ใส่ไม่ได้หรอก " ผมที่กำลังล้วงหากุญแจนั้นก็ชะงักทันที ผมมองไอ้ธีร์ที่ยืนกอดอกพิงประตูและยิ้มอย่างกวนๆ สายตาของมันก็กำลังจับจ้องที่กระเป๋ากางเกงของผมอยู่
" พูดอะไรของมึง " ผมถึงกับเสียงเปลี่ยนและเลิกล้วงกระเป๋าทันที ชิบหายละอ้ากกก เห็นเหรอ เห็นเหรอวะ อายเลยกู อายจนแทบลงไปม้วนหน้า
" ไหน เอามาดูสิ ซื้ออะไรมาบ้าง " ไอ้ธีร์ทำหน้าเหมือนกำลังสนุกและพุ่งพรวดเข้ามา พลางพยายามล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าของผม
" เข้าไปในห้องก๊อนน ปล่อยกู๊ " ผมทั้งดันทั้งจับล็อคมือมันไว้ไม่ให้ล้วงมากกว่านี้ แต่ไอ้ธีร์นั้นก็ตัวใหญ่และแรงเยอะเกินไป ตอนนี้เลยกลายเป็นสงครามย่อยๆ ของผมกับมันที่หน้าห้องเลยทีเดียว
" ขอโทษนะคะ " ผมและไอ้ธีร์ที่กำลังยื้อยุดฉุดกระชากถุงนั้นก็หยุดการกระทำทุกอย่างทันที และขยับตัวให้คนที่เดินผ่านได้เดินได้สะดวก มึงเห็นไหม เล่นห่าอะไรหน้าประตูฟะ
ผมด่ามันแบบไร้เสียงและฟาดมันไปอีกที จะเล่นก็เล่นบนเตียง เอ้ยไม่ใช่ ในห้องสิฟะ
ผมมองมันแบบดุๆ และเริ่มไขประตูเข้าไป เออ กูยอม กูซื้อถุงยางมาแล้วยังไง กูรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้ใช้หรอก ไอ้ไก่อ่อน หึ่ย
" ฟาา " ไอ้ธีร์เรียกผมพลางยิ้มกวนและวางข้าวของลงที่โต๊ะในครัว ผมไม่ได้พูดอะไร แต่กำลังวางข้าวของๆ ผมไว้ที่ชั้นข้างเตียงและหน้ามุ่ยน้อยๆ
" ขอโทษ แค่ล้อเล่นเอง " ไอ้ธีร์พูดแต่สีหน้ามันกลับไม่สำนึกสักนิด เมื่อกี้น่ะพี่ข้างห้องที่ผมเคยคุยด้วยนะ ป่านนี้ช็อคไปแล้วมั้ง เห็นผู้ชายปล้ำกันขนาดนั้น
" ทีหลังจะซื้อก็ปรึกษาก่อนก็ได้ จะได้ไม่ซื้อเสียตังเปล่าไง " ไอ้ธีร์เดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบผ้าเช็ดตัวของผม หนอยย นี่มึงยืนดูตั้งแต่กูเลือกเลยสินะ
" ไม่เสียเปล่าหรอก กูซื้อมาใส่เอง " ผมพูดและทำหน้ากวนตีนมันกลับ หึ อย่านะมึง สาวๆ กูมีนะ เดี๋ยวมึงจะหนาว
" ไซส์มินิแบบฟาไม่มีผลิตหรอกนะ " มึงว่าไงน๊าา ผมตาเหลือกทันทีและลุกพรวดปาของในมือใส่หัวมัน แต่มันก็หลบได้และยิ้มอย่างสบายใจ แม่งดูถูกกูเหลือเกิน มังกรซ่อนเล็บมึงรู้จักไหม
" กูถามจริงเหอะ มึงไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยเหรอ อยู่กับกูเนี่ย " ผมพูดอย่างหมดความอดทน และมองมันที่ยืนพิงประตูห้องน้าแบบชิลๆ
" พรุ่งนี้มีเรียนเช้านะ " มันพูดและจ้องมองผม ผมไม่เข้าใจที่มันพูด มึงจะเปลี่ยนเรื่องทำไม กูถามมึงอยู่เนี่ย มึงก็ได้เท่านี้แหละ มึงเป็นแบบนี้ทุกทีไอ้กาก กูรอมึงจนเหนื่อยละ หาผัว เอ้ย หาแฟนใหม่แม่งเลยดีกว่า
ผมมองมันที่ยิ้มและเดินเข้าห้องน้ำไป เออ ไปเลย อาบไปเลย จมน้ำตายห่าคาส้วมไปเลย ดุ้นมึงมันไร้ค่า เสียดายแม่งเหมือนจะเกรดพรีเมี่ยม แต่ใช้งานไม่ได้ ขากถุยจริง
ผมโมโหฟึดฟัดและเดินไปหยิบของที่ผมปาทิ้งกลับมา เฮ้อ คืนนี้ก็คงเป็นหมัน เสียเปล่าจริงๆ นั่นแหละ ชีวิตรักกูเนี่ย เฮ้อ ผมถอนหายใจแล้วหายใจอีก และมองหาที่เก็บไอ้ของไร้ค่านี้
ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า นั่งลงและมองหาลิ้นชักที่คิดว่าไม่ได้ใช้งานมากที่สุด ผมเห็นลิ้นชักมุมซ้ายที่ตั้งแต่ซื้อมาแทบไม่เคยได้เปิดมันเลย ผมดึงจุกดึงของลิ้นชักนั้นและดึงออกพลางมองและกะว่าจะยัดถุงเข้าไป
แต่ผมที่เปิดลิ้นชักนั้นก็ต้องชะงักค้างและตาโตขึ้นทันที ผมอ้าปากพะงาบๆ อย่างพูดไม่ออก อึ้งทึ่งเสียวเลยทีเดียว อ้ากกกก ไอ้ธีร์ ไอ้หัวขวด
ผมมองลิ้นชักของผมที่เต็มไปด้วยถุงยางไซส์ใหญ่และเจลหล่อลื่นพร้อมอุปกรณ์มากมาย นี่มึงซุกเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยย กูจะเป็นลม
ผมนั่งมองนั่งลื้อลิ้นชักอยู่พักใหญ่ๆ อื้อหือ บางอย่างคือไม่เคยเห็นมึงไปสรรหามาจากไหน ถ้ามึงใช้หมดนี้หูรูดกูพังแน่นอน
" ทำอะไร " ไอ้ธีร์ที่อาบน้ำเสร็จก็นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวเดินออกมาแบบชิลๆ และกำลังเช็ดผมเปียกๆ ของมันอยู่
" นี่มึง... " ผมพูดและชูกล่องถุงยางแพ็คใหญ่ขึ้นมา
" น่าจะหมดอายุแล้วมั้ง ทิ้งๆ ไปเถอะ " มันพูดและนั่งลงที่เตียงผม
" ตั้งแต่เมื่อไหร่ " ผมพูดและตาโตยิ่งกว่าเดิม
" ม.6 ต้นเทอมละมั้ง " ห๊าาา นี่มึง ชิบหาย ผมพูดไม่ออกเลยทีเดียว นั่นมันเป็นช่วงที่มันเข้าห้องผมแรกๆ เลยนะ
" ก็บอกแล้วว่า ถ้ารู้ว่าในหัวนี้กำลังคิดอะไร ฟาคงจะกลัวจนหนีไปเลยล่ะ " ไอ้ธีร์พูดและลุกขึ้น เดินมานั่งลงตรงหน้าผม
ผมชะงักและจ้องมองมันที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ไอ้ธีร์ยื่นมือที่เย็นชื้นมาแตะที่ริมฝีปากของผมเบาๆ และจ้องมองมันอยู่อย่างนั้น เหมือนกำลังหลงไหล เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์
" ทำไมจะไม่อยากแตะต้องคนที่ตัวเองรัก ฟาคิดไปเองทั้งนั้น เลิกคิดอะไรแปลกๆ ได้แล้ว " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองเข้ามาในแววตาของผม
" อยากเข้าไปในตัวฟา...อยากจะเสร็จข้างในนั้น...สักพันล้านครั้ง " ผมในตอนนี้เหมือนกับมีระเบิดปรมาณูทิ้งบอมอยู่ในหัวใจ เลือดลมเริ่มสูบฉีดและเหมือนจะทะลักออกปากอยู่ไม่ใกล้ไกล อ้ากกก มึงพูดอาร๊ายยย มึงเป็นคร๊ายยย
" ก..กู ไปอาบน้ำก่อนนะ " ผมพูดและรีบลุกพรวดแจ้นเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วสูง อ้ากกกก หัวใจกู ตายๆ
ผมยืนเกาะอ่างน้ำและยังคงหน้าแดงไม่หาย ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันคิดอะไร มันคอยแต่นิ่งเงียบและดูไม่ได้มีความสนใจในเรื่องนั้นเลยสักนิด แต่มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่เลยสักนิดเดียว นี่มันคิดเรื่องไม่ดีอยู่ในหัว ตั้งแต่เจอผมแล้วเหรอ
ผมเลิกคิด และเริ่มอาบน้ำ เอาตรงๆ ผมว่าผมอยู่ในห้องน้ำมาสองชั่วโมงได้แล้ว อ้ากกก คือแบบแล้วทำไมกูต้องล้างทุกซอกทุกมุมขนาดนี้วะ ใจเย็นๆ ไอ้ฟา มันอาจจะแหย่เล่นแหละมั้ง มันชอบให้ผมฝันเก้ออยู่แล้วด้วยอ่ะ หึ่ย
ผมที่ตรวจเช็คดูร่างกายทุกอย่างเรียบร้อยก็ค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำด้วยหัวใจเต้นรัว คือไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วยอ่ะ ไม่ได้อ่อยนะ จริงจริ๊ง ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนน้อยที่เหลืออยู่บนราวมาห่อตัวไว้ ห่อแบบผ้าถุงเลยล่ะ และค่อยๆ คลืบคลานออกไปด้วยใบหน้าสีชมพู
แอร์เย็นฉ่ำที่เปิดรอเอาไว้ หลอดไฟที่ถูกลดให้เป็นแสงสลัวๆ ทำให้มองเห็นรำไร อ้ากกก แบบนี้เสร็จแน่ กูโดนแน่ๆ
แต่ผมที่ออกมาจากห้องน้ำนั้นก็ต้องหุบยิ้มทันที ผมมองไอ้ธีร์ที่นอนกอดหมอนข้างอยู่บนเตียงและกรนเบาๆ อย่างสุขขี ไอ้ชิบหาย ที่มึงพูดเมื่อกี้มันอาร๊ายยย กูไม่น่าเลย ตัวเปื่อยหมด
ผมกัดปากและเดินตึงตังไปกระชากประตูตู้เสื้อผ้าออกและหยิบกางเกงขาสั้นเสื้อยืดมาใส่ หึ่ยย แม่งหลับจริงๆ เหรอวะ
ผมหน้ามุ่ยและคลานขึ้นเตียงไปมองมันที่นอนหลับตาพริ้มและหายใจเข้าออกช้าๆ ไอ้ธีร์เวลานอนนั้นก็เหมือนเดิม มันใส่แต่บ๊อกเซอร์โชว์รูปร่างของมันเสมอ ไอ้หน้าไม่อาย ชิ
ผมนอนลงและจ้องมองใบหน้าของมัน มึงพูดซะเหมือนต้องจัดแน่ๆ แต่ก็แบบนี้อีกละ กูงอน และคราวนี้กูพอ กูจะฟ้อง สคบ.
ผมปิดไฟหัวเตียงและดึงแย่งผ้าหุ่มจากมันมาคลุมตัวไว้ ต้องบอกว่าคลุมทั้งตัว แต่เหลือไว้แต่ปลายเท้านิดหน่อยเอาไว้รับลมเย็นๆ
ผมนอนหน้ามุ่ย ผมหงุดหงิดรำคาญใจ อย่างน้อยก็จูบกู๊ดไนท์สักนิดก็ยังดี แบบวันนี้ที่ร้านหมูกระทะอ่ะ แบบนั้นผมก็คงนอนหลับฝันดีแล้ว
แต่ผมที่นอนคิดอะไรอยู่นั้นก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ ทันที ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ฝ่าเท้าของผม มันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างกำลังลูบไปมาเบาๆ และมันทำให้ผมเริ่มตัวงอพลางหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ได้
" ฟ.ฟฟ ฟุ ฮ่าาๆๆๆ " ผมเริ่มหัวเราะก๊ากและดิ้นไปมา โอ้ยยย แบบนี้ใช่แน่ๆ ไอ้ธีร์ ไอ้หอกหัก นึกว่าหลับไปแล้ว มันลุกขึ้นไปตอนไหนกันนะ อย่ามาเล่นนะโว้ย
" อย่าา มันจักจี้ " ผมดิ้นและพยายามดึงขาตัวเองออกจากมือของคนที่ล็อคขาผมอยู่ ผมขำอยู่นาน ขำจนปวดท้อง นี่มึงจะเล่นไปถึงไหนเนี่ย
" ฮ่ะๆ พอแล้วน่า " ผมนอนหอบหายใจอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ส่วนล่างของผมนั้นยังคงอยู่ภายนอก ยิ่งวันนี้ใส่ขาสั้น ผมก็ยิ่งรู้สึกถึงมือของคนด้านนอกที่กำลังจับขาของผมอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกจักจี้อีกแล้ว
" ฮ่ะๆ พอแล้ว ไม่เล่นแล้ว " ผมเริ่มหัวเราะและดิ้นน้อยๆ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ความรู้สึกบางอย่างกลับดูแปลกออกไป ผมเริ่มนิ่งและรู้สึกถึงบางสิ่งที่ค่อยๆ แตะลงที่เรียวขาของผม ไล่ขึ้นมาอย่างแผ่วจนถึงต้นขา
ผมหยุดหัวเราะและเกร็งตัวกำผ้าห่มที่คลุมตัวผมอยู่แน่น ความรู้สึกที่เปียกชื้นกำลังไล่ขึ้นมา สลับกับเจ็บนิดๆ ที่ผิวสัมผัส ผมหัวใจเต้นรัว คนด้านนอกกำลังจูบเบาๆ ไปตามเรียวขา และขบเม้มเนื้ออ่อนๆ นั้นอย่างหมั่นเขี้ยว และอีกความรู้สึกหนึ่งที่ทำให้เปียกชื้น นั่นก็คือผมกำลังถูกโลมเลียเบาๆ ที่ต้นขาอ่อนด้านใน
ผมตัวสั่นน้อยๆ และพยายามหายใจเข้าออกช้าๆ ผมรู้สึกถึงคนด้านนอกที่กำลังขยับใบหน้าขึ้นมาเรื่อยๆ และเริ่มซุกไซร้ไล่เข้ามาจนถึงจุดศูนย์กลางของลำตัวผม
ผมเริ่มพยายามหุบขาและยื่นมือไปดันคนด้านนอกไว้ นี่เอาจริงเหรอ ไหนบอกว่าต้องตื่นเช้าไง
" ด.เดี๋ยวก่อน " ผมจับผมของไอ้ธีร์ และได้ยินเสียงคนด้านนอกหัวเราะเบาๆ
ผมรู้สึกว่าตัวผมกำลังถูกกดทับ ไอ้ธีร์นั้นก็ค่อยๆ มุดผ้าห่มเข้ามาและเลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมผมเอาไว้
" เห็นไหม พอเอาเข้าจริงก็เป็นแบบนี้ " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และก้มลงประทับจูบอุ่นๆ ที่ข้างๆ ริมฝีปากของผม ทำเอาผมหัวใจเต้นรัวเลยทีเดียว
" มึง...จะทำจริงเหรอ " ผมพูดเบาๆ และกลืนน้ำลายอึกใหญ่ นี่ไงสิ่งที่อยากให้มันทำ แล้วมึงจะสั่นทำไมฟา ไม่เอาไม่ตื่นเต้น โอ้ยย ใจมันสั่นหน้ามันมืดดดด
" มึง...ทำเป็นเหรอ " ผมยังคงพูดต่อ แล้วทำไมกูจะต้องพูดมากด้วยวะเนี่ย เหมือนกำลังถ่วงเวลามันซะงั้น
" มึง... "
" ถ้าพูดเยอะก็จะใช้เยอะนะ " ไอ้ธีร์พูดและหนีบซองสีเงินชูให้ผมดู อ้ากกกก เดี๋ยวๆๆ นี่มังเตรียมพร้อมขนาดไหนฟะเนี่ย
ผมมองถุงยางในมือมันและหน้าก็ขึ้นสีทันที อะไรคือพูดเยอะใช้เยอะฟะ แบบนี้กูควรพูดไม่หยุดเลยไหม
" ใส่ให้หน่อย " ผมตาโตขึ้นและส่ายหน้าไปมาจนแก้มสั่น เดี๋ยวมึงใจเย็น มึงจะข้ามขั้นตอนไปแล้ว จะรีบใส่ทำม๊ายย
ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำสีหน้าทั้งขำทั้งดูมีความสุขนี่มึงสนุกมากไหมห๊า ทำกูจะช็อคตายอยู่แล้ว
" รักฟานะ " ผมจ้องมองมันที่กำลังจ้องมองผมและลูบผมของผมเบาๆ
" กูก็รักมึง " ผมพูดและยื่นมือไปแตะที่ข้างแก้มของมัน ผมเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลง ไอ้ธีร์จับมือผมเอาไว้และจูบเบาๆ ที่มือนั้น
" แต่...มันเจ็บไหมวะ " ผมพูดและมองไอ้ธีร์ที่หลุดขำออกมาอีก หนอยแน่ มึงไม่มาเป็นกูไม่รู้หรอก อยู่ดีๆ มีอะไรอยู่ใน เอ่อ ไม่พูดดีกว่า
" ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ ด้วยแววตาเป็นประกาย มันก็คงจะไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง ไอ้เนมเคยบอกว่า ก็แค่มดกัดละวะ ร่างกายคนเรามันมีความพิเศษ ยืดยุ่นได้ เอาเป็นว่ากูจะเชื่อมึงนะ เห็นมึงครวญครางสุนทรีเหลือเกิน กูก็คงจะรู้สึกดีๆ แบบเดียวกันใช่ไหม
หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ
-
น้องโดนเนมหลอกแน่ ๆ ลูก
-
พี่ลุ้นกับฟามาหลายตอนแล้วนะเมื่อไหร่จะโดน55555
ขอินเสิจคริปน้องเนม :haun4:
-
น้องฟาๆๆๆคิดถึงนะ
-
แฟนหนุ่มผู้แสนอดทนไม่มีจริง 555555555555555
-
:z1: ธีร์มันเสือซุ่มนี่หว่าาาาา ร้ายๆๆ
-
สู้ๆนะธีร์ เราเป็นกำลังใจให้ รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า
-
ปูเสื่อรอเลยค่ะ หวังว่าจะไม่นกน้า :hao7:
-
คืนเสียตัวของฟา มันใกล้จะถึงหรือยังเอ่ย :hao5:
-
มาต่อจนจบนะครับ อย่าข้ามช็อตไปเช้านะครับ :haun4:
-
ฟาาาา ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงงงงงงงงง
จะเสียตัวแล้วววววว 555555
จัดหนักจัดเต็ม!!!!!
:hao6: :haun4:
-
จ้าาา
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
-
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ :a2:
-
……
โอ้ยโอย…ติดตามตอนต่อไป…อย่างใจจดใจจ่อ 5555
:hao6: :hao7: :hao6: :hao7: :hao6: :hao7:
……
-
จะเป็นยังไงน๊าาาา
-
กรีดร้องในใจ โดนซักทีเถอะๆๆๆๆ :z1: ค้างแรงงง
-
ฟาดป็นคนตลกตลกอะ555555555 อะไรคืออยากพูดไม่หยุดคะลูก แหมมม ไม่ค่อยเลยนะเราอะ
-
ครั้งนี้ฟาจะได้จะโดนสมใจอยากรึป่าวรอติดตาม :hao6:
-
KING ที่ 47 ข้างนอกหรือข้างใน
ผมค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ พร้อมๆ กับคนตรงหน้าที่ค่อยๆ ขยับตัวเลื่อนเข้ามา ลมหายใจที่ร้อนผ่าวเป่ารดลงบนใบหน้าของผม และใกล้เข้ามา ผมหัวใจสั่นสะท้าน ไอ้ฟาเอ๋ย สู้เขา อย่าสั่นสิโว้ย
" เดี๋ยวๆๆๆ " ผมที่รับรู้ถึงจมูกโด่งของมันที่แตะเบาๆ ที่จมูกของผมนั้น ก็รีบยื่นมือออกไปปิดปากมันทันที
" ก.กูขอล้างอีกแป๊บได้ไหม รู้สึกไม่แน่ใจ...อื่อ " แต่ผมที่ทั้งตื่นเต้นทั้งลนลานนั้นก็ไม่อาจห้ามคนตรงหน้าได้อีกแล้ว ไอ้ธีร์ไม่ฟังผมและบดเบียดริมฝีปากหยักสวยเข้ามา
ผมหัวใจเต้นรัว และรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวด้วยความประหม่า ไอ้ธีร์นั้นดูดเม้มริมฝีปากของผม ประกบจูบอย่างเนิบนาบด้วยความนุ่มนวลผสมกับความเร่าร้อนที่แทบจะทำให้ผมตื่นไปทั้งตัว ไม่ใช่สิ ตื่นจริงๆ ไอ้ข้างล่างเนี่ย
ผมรู้สึกถึงเสื้อนอนของผมที่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกทีละนิด คนด้านบนละริมฝีปากออกจากผมกดจูบซุกไซร้ลงที่ลำคอขาว มันเป็นช่วงเวลาที่ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆ มันทั้งรู้สึกดี รู้สึกกลัว ความรู้สึกทุกอย่างผสมปนเปกันไป
ผมหรี่ตาจ้องมองคนตรงที่กำลังกอดผม ลูบเบาๆ ไปตามแผ่นหลัง ลำตัว และเรียวขาของผม ไอ้ธีร์นั้นเหมือนกับพยายามจะทำทุกอย่างให้ช้าๆ อย่างทะนุถนอม ผมค่อยๆ ดึงตัวมันขึ้นมาและประกบจูบกันอีกครั้ง ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้าง ร่างกายที่แข็งแรง ร่างกายที่ผมเฝ้ามองมานานแสนนาน ความอบอุ่นของร่างกายคนด้านบนนั้นทำให้ผมอบอุ่นไปทั้งหัวใจ มันอุ่นมาก อุ่นจนเหมือนกับจะลุกไหม้ เดี๋ยวนะ มันอุ่นจนร้อนเกินไปแล้วโว้ย...
" ไอ้ธีร์ " ผมดันไหล่มันออกเบาๆ และจ้องมองใบหน้าของมันในความมืด
" มึงไข้ขึ้นอีกแล้วไม่ใช่เหรอ " ผมลืมนึกไปเลย เมื่อเช้ามันก็ตัวอุ่นๆ อยู่แล้ว กินยาไปก็นิดเดียว แต่มันบอกไม่เป็นไร
" ช่างมัน " ไอ้ธีร์พูดและก้มลงหอมแก้มของผมต่อ
" มึงทนอยู่ใช่ไหมเนี่ย " ผมดึงหน้ามันที่เริ่มจะลงต่ำลากขึ้นมาให้มองผมอีกครั้ง
" ก็ทนทุกอย่างนั่นแหละ " มันพูดและเริ่มหน้าตึง ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร หึ
" มึงคิดว่ามึงทนคนเดียวหรือไง " ผมพูดและแอบหน้าแดงเล็กๆ มึงก็น่าจะรู้สึกสิ แม่งเป็นตอขนาดนี้
" กูกลัวมึงจะเหนื่อย ร่างกายมึงควรพักนะ " ผมพูดต่อและค่อยๆ ขยับตัวหนีจากการทาบทับของมัน
ผมมองมัน ไอ้ธีร์นั้นดูนิ่งเงียบไปและดูหัวเสียแน่นอน สายตามันจ้องมองผมตลอดเวลา เหมือนกำลังคิดอะไรในใจ มันคงจะผิดหวังมาก แต่จริงๆ คนที่ผิดหวังคือผมต่างหาก
" จะไปไหน " ผมที่หนีออกจากเตียงเกือบจะพ้นแล้วก็ถูกดึงไว้ไม่ให้ลุกออกไป
" กูปวดฉี่ " ผมพูดและกุมกางเกงตัวเองไว้ เวลาแบบนี้ปล่อยมันนอนแล้วมาโลกสวยด้วยมือเราดีกว่า
" เดี๋ยวทำให้ " ผมหันขวับไปมองมันและส่ายหัวทันที แม่งรู้จริงๆ ด้วย
" มึงนอนเหอะ ถ้าหายไวก็จะได้แบบว่า... " ผมพูดและเว้นไว้ให้มันรู้
" นอนไม่หลับหรอก แบบนี้ " ไอ้ธีร์ไม่พูดปล่าวพลางส่งสายตาให้ผมมองนางกางบ็อกเซอร์ของมัน ผมก้มมองต่ำและรีบเปลี่ยนระดับสายตาทันที โอ้ยยย มันจะพ้นขอบกางเกงออกมาอยู่แล้ว กูไม่อยากนึกสภาพตอนมึงใช้มันกับกูจริงๆ
" ทำเหมือนไม่เคยเห็น " ไอ้ธีร์ลุกขึ้นนั่งและเลื่อนตัวมากอดผมที่ด้านหลัง อย่าเอาลูกมึงมาทิ่มหลังกูได้ไหม
" ไม่เคย กูไม่ได้โรคจิตแบบมึง " ผมพูดและมองแขนมันที่กอดตัวผมไว้และวางคางลงบนบ่าผม ตัวของมันร้อนมาก ผมไม่รู้ว่ามันปวดหัวด้วยไหม มันจะทำทั้งๆ ที่เป็นแบบนี้ไม่ได้หรอก
" อยากเห็นไหม " ไอ้ธีร์พูดเหมือนกำลังพูดเล่นและเริ่มจูบเบาๆ ที่หลังคอผม มันจะเอาให้ได้ใช่ไหมเนี่ย แต่ผมก็สงสารมันนะ จะทำดีไหม...
" มันน่าดูตรงไหน " ผมพูดและเอียงคอมองมันที่กำลังอมยิ้ม ไอ้ธีร์นั้นหลับตาลงและแนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มของผม
" ตามใจฟา ถ้าไม่ให้ทำก็เท่านั้นล่ะ ตลอดเวลาก็ทำแบบนี้มาตลอด " ผมมองมันที่พูดและยิ้มน้อยๆ เหมือนแค่ได้อยู่ใกล้ผม มันก็มีความสุขแล้ว
ผมเลื่อนมือขึ้นช้าๆ และแตะลงที่แก้มของมัน มันทำให้ผมรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว ผมรักมัน ผมไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะตอบแทนความรู้สึกทั้งหมดนี้ยังไง
" ใช้ปากได้ไหม " ดูเหมือนปากจะไวกว่าความคิด ผมพูดและเริ่มรู้สึกว่า อ้ากกกก คือกูฆ่าตัวตายชัดๆ ทำยังไงแม่งยังไม่รู้เลย
และตอนนี้ที่ไวกว่าปากผมก็คือ ไอ้ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็นอนแผ่หราลงไปทันที แหม กูเริ่มอยากกระทืบมึงแทนแล้วเนี่ย
ผมค่อยๆ พลิกตัวหันกลับไปและคลานขึ้นเตียงตามเดิม คือแบบ แล้วไงต่ออ่ะ กูเขินนะเนี่ย อยู่ๆ จะให้แก้ผ้ามึงแล้วเอาเข้าปากเลยงี้เหรอ ลุกมาบอกกูก๊อนน
ผมนั่งมองมันที่นอนหลับตาไปเรียบร้อย ไอ้ความน่ารักเมื่อกี้ไปไหนแล้ว มึงนี่กวนทีนเก่งจริงๆ แต่เอาไงเอากันวะ ก็คงแบบเหมือนที่นางเอก AV ทำอ่ะ ผมคิดและจ้องมองร่างกายของคนตรงหน้า รูปร่างมันตอนนี้นั้นดีมาก อกกว้าง หน้าท้องกล้ามเนื้อสมส่วน ผิวขาว ไรขนที่ไล่จากสะดือลงไป เอ่อ โอ้ยยย อื้อหือออ
ผมนั่งพับเพียบปิดหน้าตัวเองไว้เล็กๆ คือทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ รู้สึกกำเดาจะกระฉูด ผมหายใจเข้าออกลึกๆ และมองใบหน้ามันที่เหมือนจะยิ้มเล็กๆ สนุกนักนะมึง เดี๋ยวเถอะ
ผมค่อยๆ ยื่นมือออกไปช้าๆ พลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ มือของผมสั่นน้อยๆ ตามระยะทางที่กำลังเอื้อม ขอบกางเกงชั้นในของมันอยู่ไม่ไกลแล้ว รีบถลกรีบแดก รีบแยก จบปิ้ง
" ชักช้า ทั้งคืนก็คงไม่เสร็จแน่ๆ "
แต่ผมที่กำลังยื่นมือออกไปนั้นก็ต้องตกใจทันที ร่างกายของผมถูกดันให้นอนลงไปอีกครั้ง และคนด้านบนก็จู่โจมผมทันทีโดยไม่ให้ผมได้ขัดขืนอะไร ผมตกใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบรับริมฝีปากร้อนของคนด้านบนที่เริ่มบดขยี้ผมเบาๆ อีกครั้ง และครั้งนี้ ยาวนานยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
ผมหลับตาพริ้ม ลูบไปตามไหล่หนาและโอบกอดรอบคอนั้นไว้ เผยอปากแลกลิ้นนุ่ม ดูดกลืนกันไปมาราวกับจะกลืนกิน
" อึ๊ อ.ย่า " ผมที่เผลอไผลไปกับรสจูบนั้นก็เพิ่งรู้ตัวว่าผมถูกจู่โจมเข้าให้แล้ว และตรงจุดที่ผมอายมากๆ ซะด้วย
ผมดิ้นเล็กน้อยและพยายามเลื่อนมือไปจับมือที่กำลังซุกซนของคนด้านบนไว้ แต่ก็เหมือนจะเสียเปล่า ไอ้ธีร์เลื่อนมือไปมาที่กางเกงขาสั้นตัวบางของผม เลื่อนช้าๆ เข้าไป และนั่นทำให้ผมทั้งดันทั้งผลักมันทันที
" อย่าา " ผมพูดและหน้าแดงแปร๊ดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ไอ้ธีร์จ้องมองใบหน้าของผมนิ่งๆ ด้วยรอยยิ้มน้อยๆ และยังคงเลื่อนมือเข้าไปด้านใน บนผิวที่อ่อนนุ่มและบอบบาง แต่แฝงสิ่งที่แข็งแกร่งไว้
" เลือกเอา ข้างหน้า หรือข้างหลัง " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ ด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์
" เดี๋ยวกูทำให้มึงก็พอ " ผมพูดเลือกสิ่งที่ไม่มีในตัวเลือกทั้งปวง ผมเขินมากและไม่กล้าให้มันแตะส่วนนั้นของผม แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากหรอกนะ อ้ากกก ปวดหัว
" ข้างนอก หรือข้างใน " ไอ้ธีร์พูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป หนอย มึงบังคับกูเหรอ แล้วทำไมคำถามมันเปลี่ยนไปฟะ หึ่ย คนอุตส่าห์เป็นห่วง กลัวมึงจะนอนซมสิพุ่งนี้
" ข.ข้างนอก " ผมพูดเบาๆ และเริ่มปิดหน้าตัวเองไว้ คือ ผมว่ามันเริ่มหงุดหงิดแล้วล่ะ มัวแต่ขัดกันแม่งเช้าพอดี
" ฟา " ผมค่อยๆ กางนิ้วออกช้าๆ มองมันที่กำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมรับรู้ได้ทันทีว่ามันต้องการอะไร
ผมค่อยๆ โน้มคอมันเข้ามาและประกบจูบเบาๆ อีกครั้งที่ริมฝีปากนั้น พอได้สัมผัสกันแล้ว พวกเราก็เหมือนกับมีแรงดึงดูดอันน่าประหลาด พวกเราสามารถทำแบบนี้ได้ทั้งวัน และผมชอบมาก มันรู้สึกดีมากจริงๆ
" อ.ไอ้ธีร์ " ผมละริมฝีปากออกจากมันและจ้องมองเข้าไปในดวงตาคนตรงหน้า ผมรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาที่กำลังแตะสัมผัสผมที่จุดอ่อนไหว ซึ่งทำเอาผมเกร็งและเริ่มกอดมันเอาไว้ ผมไม่อยากให้มันเห็นหน้าผมตอนนี้ ใบหน้าที่เขินอายขนาดนี้
" มีแค่นี้เอง " อ้ากกกก ผมแอบทุบหลังมันทันที หนอย แต่ไอ้ธีร์ก็แค่หัวเราะเบาๆ และเริ่มถอดล่นกางเกงของผมลงมากขึ้นอีก
" อายทำไม ไม่ได้ก้มลงไปมองสักหน่อย " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ ที่ข้างหูผมและจูบมันเบาๆ อย่างรักใคร่ มันก็จริงนั่นแหละ แต่ก็อายนะ อายมากด้วย แถมมือมันยังร้อนมากอีก
" เดี๋ยวให้จับคืน " มันพูดต่อและหอมแก้มผม
" ไม่เอา " ผมยังคงกอดมันและไม่กล้ามองหน้ามัน ไม่กล้าอะไรทั้งนั้นแหละโว้ยย
แต่ผมที่ยังคงมุดหน้ากอดมันแน่นนั้น ความรู้สึกแปลกๆ ก็เริิ่มทำให้ผมหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง ไอ้ธีร์ขยับตัวเล็กน้อยและเหมือนกำลัง เอ่อ มึงกำลังถอดกางเกงมึงใช่ไหม ทำไมต้องถอดหมดเลยฟะ
ผมนอนตัวแข็งเป็นท่อนไม้ด้วยความตื่นเต้นระคนตกใจ ความรู้สึกแปลกๆ ที่ผมสัมผัสนั้น ผมรู้ได้เลยว่ามันคืออะไร ถึงไม่ได้เห็นก็รู้ว่าขนาดไหน และมันร้อนมาก
" ฟา " อะไรธีร์เรียกผมด้วยเสียงแผ่วเบาและจับมือผมให้เลื่อนลงไปที่ด้านล่าง ซึ่งผมก็เผลอฝืนมือไว้โดยอัตโนมัติ ม๊ายย ใช้มือมึงซิ๊
" อย่าดื้อ " ไอ้ธีร์ดึงมือผมให้เคลื่อนตามมือมันมากขึ้น มึงนี่ชอบเป็นแบบนี้จริงๆ แต่ผมก็ชอบตามใจมันด้วยล่ะ เห็นมันยิ้มได้ ผมก็ยิ้มได้
หมับ!
ผมตาลุกวาวทันทีที่สัมผัสอะไรแปลกๆ ในมือ อ้ากกก โอ้ยยย มันแบบ กูตายแน่ ดีนะที่มึงไม่สบาย ไม่งั้นกูตายแน่ๆ ผมหลับตาปี๋และปล่อยให้มันจับมือผมเอาไว้ และนำผมให้ค่อยๆ สัมผัสมันมากขึ้น และแน่นอน รวมของผมด้วย มือของผมแทบกำมันไม่มิดเลยทีเดียว
" อึก... " ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ และมองหน้าไอ้ธีร์ที่หลับตาลงและทำสีหน้าแปลกๆ คือยังไม่ได้ขยับมือเลยนะ มึงเสียวแล้วหร๊า หรือว่า...
" มึงปวดมากไหม " ผมถามมันเบาๆ ที่ถามน่ะไม่ได้หมายถึงข้างล่างนะ ผมหมายถึงมันกำลังปวดหัวต่างหาก
แทนคำตอบนั้น ไอ้ธีร์ก้มลงจูบสัมผัสผมอีกครั้ง ผมตอบรับริมฝีปากที่แสนรักนั้นและตามที่คนรักต้องการ มือของผมเริ่มขยับน้อยๆ พวกเราทั้งสองต่างกอบกุมมือของกันและกันไว้และเร่งสัมผัสมัน ทำให้มันร้อนราวกลับลุกเป็นไฟ
" อ.อึก " ผมเริ่มรู้สึกว่าร่างกายตอบสนองมากเหลือเกิน ผมบิดตัวไปมาน้อยๆ ให้คลายความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาราวกับจะคลั่ง ผมสะกดกลั้นเสียงตัวเองไว้ กัดเม้มริมฝีปาก ให้คลายความรู้สึกที่เริ่มจะทะลักออกมา
" อ๊ะ บ.เบาลงหน่อย " ผมเริ่มอ้าปากหอบหายใจ และบอกคนที่เหมือนกำลังเร่งจังหวะให้ทำมันให้ช้าลง เพราะหัวใจผมมันเต้นรัวและเหมือนจะขาดใจอยู่แล้ว
แต่ยิ่งผมพูดแบบนั้นออกไป คนตรงหน้าก็เหมือนราวกับจะแกล้ง ไอ้ธีร์เร่งจังหวะที่มือให้ถี่มากขึ้นและเริ่มก้มตัวลงต่ำลากลิ้นร้อนไปตามลำคอของผมและต่ำลงจนถึงระดับที่ผมคาดไม่ถึง
ลำตัวขาวที่มีเพียงเสื้อนอนบางๆ ปิดทับ กระดุมที่ถูกปลดออกทิ้งไว้ ปกปิดติ่งไตสีชมพูเพียงเล็กน้อย และนั่นไม่เพียงพอที่จะปกปิดคนตรงหน้า
" อ.อ๊ะ อย่า " ผมสะดุ้งตัวทันทีที่ปลายลิ้นร้อนแตะลงที่ยอดอกสีหวานนั้น คนด้านบนดูดเม้มและยังคงเร่งจังหวะที่มือจนผมได้แต่อ้าปากร้องครวญครางอย่างอดไม่ได้ ความรู้สึกที่แล่นริ้วทั้งจากด้านล่างและด้านบนนั้นทำเอาผมสมองตื้นตันไปด้วยความเสียวซ่านและไม่อาจสะกดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป ผมจิกทึ้งแผ่นหลังและเรือนผมของคนด้านบนและปลดปล่อยความสุขสมออกมา
" น่ารัก " ผมหอบหายใจอย่างหมดแรง ปล่อยให้ไอ้ธีร์หอมแก้มผม หลับตาลงและรู้สึกว่าทุกอย่างนิ่งเงียบไป
" เดี๋ยวก่อน " ผมพูดพลางค่อยๆ ลืมตาขึ้นและมองไอ้ธีร์ที่ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ผม
" มึงยังไม่... " ผมพูดและจ้องมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของมัน
" นอนเถอะ ไม่เป็นไร " ไอ้ธีร์พูดและดึงผ้าห่มมาคลุมตัวผมและตัวมัน ผมรู้สึกไม่ดีเลยแบบนี้ เหมือนผมเอาเปรียบมันเลย
ผมที่คิดแบบนั้นก็มุดเข้าไปในผ้าห่มทันที และผมก็รู้สึกว่าแขนของผมกำลังถูกดึงเบาๆ
" ฟา ทำอะไร " ไอ้ธีร์ถามผมออกมาจากด้านนอก ผมไม่ได้ตอบคำถามของมัน ผมเคลื่อนตัวช้าๆ ไปตามลำตัวหนาและทำในสิ่งที่ผมควรจะทำต่อไป
" ไม่ต้องก็ได้ "
" ไม่เอา กูจะทำ " ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมอยากทำให้มันบ้างจริงๆ ไม่งั้นคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ
ผมดื้อดึงและทำใจกล้าหน้าด้าน ใต้ผ้าห่มนั้นผมรู้สึกว่าผมอายน้อยกว่า ไอ้ธีร์เงียบเสียงไปแล้ว แต่มือมันก็ยังคงจับแขนผมเอาไว้
ผมค่อยๆ เคลื่อนตัวพลางใช้มือคลำไปบนลำตัวของมัน ถึงยังไงผมก็ยังไม่กล้ามองตรงนั้นของมันตรงๆ โอ้ยย แต่แบบว่า รีบดีกว่า ผมอยากให้มันได้พัก
" อาจจะหลับไม่ลงมากกว่าเดิม " ผมได้ยินเสียงคนด้านนอกพูดพลางหัวเราะเบาๆ พูดอะไรของมันกันนะ แต่ตอนนี้ช่างเถอะ
ในผ้าห่มนั้นค่อนข้างมืดสลัวและก็ทำให้ผมเห็นอะไรไม่ชัดเจนเท่าไหร่ ซึ่งผมก็ไม่ได้โฟกัสภาพตรงหน้ามากนัก แต่ใช้มือสัมผัสมันเบาๆ ก้มหน้า และค่อยๆ ใช้ลิ้นน้อยๆโลมเลียส่วนที่ยังคงแข็งขืนนั้นด้วยความเขินอาย หน้าของผมแดงผ่าว พลางหลับตาลงพยายามทำทุกสิ่งที่ผมเคยคิดจะทำ
ภายใต้ผ้าห่มนั้น ไอ้ธีร์ลูบแก้มและหัวของผมเบาๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเริ่มใช้ปากครอบครองส่วนแข็งตึงนั้น ผมทำมันด้วยความเต็มใจ ถึงมันอาจจะห่วยสักหน่อย แต่ก็อาจจะทำให้มันถึงจุดหมายได้
ผมยังคงทำมันต่อไปอย่างทุลักทุเล ขนาดของมันผมรู้ดีอยู่แล้ว มันยังคงเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคทั้งตัวจริงๆ ผมนัั้นถ้าไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ คงพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมอยากเป็นผู้ชายแบบมัน ผู้ชายที่ผู้ชายด้วยกันก็ยังชื่นชม
" ฟา ดีจัง... " ผมรู้สึกหน้าแดงขึ้นอีกนิด ผมได้ยินเสียงพึงพอใจของมันจากด้านนอกผ้าห่ม มันทำให้ผมมีความมั่นใจที่จะทำต่อไป ไอ้ธีร์เกร็งตัวเล็กน้อย และลูบหลังคอของผมไปมา ผมใช้มืิอจับช่วยเล็กน้อย ใช้ปากเล็กๆ ดูดเลียและขยับขึ้นลงไม่ให้ขาดตอน ผมว่ามันคงใกล้แล้วล่ะ และปากของผมก็ใกล้จะเลือดไหลแล้วเช่นกัน
ไม่นานนัก เสียงลมหายใจของคนด้านนอกก็ฟังดูถี่กระชั้นขึ้น ผมเร่งจังหวะและทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่รักพึงพอใจ ในจังหวะสุดท้าย ในที่สุดภายในปากของผมก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำอุ่นและมันไหลย้อนเปรอะเปื้อนแก้มผมไปหมด
" แค่กๆ จะเสร็จก็บอกกันมั่งสิวะ " ผมพูดบ่นอุบอิบพลางเปิดผ้าห่มออกมาด้วยใบหน้ามุ่ย จริงๆ ก็พูดไปแบบนั้นแหละ แก้เขิน
แต่ทันทีที่ผมโผล่ออกมานั้น ผมก็ถูกดึงให้นอนลงทันทีและถูกคนที่นอนหลับตาอยู่กอดเอาไว้แน่น ผมยิ้มน้อยๆและตอบรับอ้อมกอดนั้น ไอ้ธีร์ยังคงไม่พูดอะไร และลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกดีเหลือเกิน
" ปล่อยกูได้แล้ว กูจะไปล้างหน้า เดี๋ยวต้องมาเช็ดตัวมึงอีก " ผมพูดกับอกของมันและซุกหน้าเข้าความอบอุ่นนั้น
" ขอบคุณนะ " ผมยิ้มน้อยๆ เงยหน้ามองคนที่กำลังจ้องมองผมเช่นกัน
" กูทำดีใช่ไหมล่ะ " ผมพูดและรู้สึกว่าหน้าผมตอนนี้คงแดงมากๆ
" จะดีกว่านี้ถ้าได้เสี... "
" หยุดพูดไปเลย " ผมปิดปากมันก่อนที่มันจะทันพูดจบ ไอ้ทะลึ่ง หึ่ย ปากดีตลอดนะมึง
" รักฟานะ รักมาก " ผมมองมันที่พูดเบาๆ ขณะที่มือของผมยังไงปิดปากของมันอยู่ ผมยิ้มเขินและเลื่อนมือที่ปิดปากของมันออก และแทนที่ด้วยริมฝีปากของผม
ตอนนี้นั้นเป็นเวลาดึกมากแล้ว ผมมองคนรักของผมที่ตอนนี้หลับสนิทและเนื้อตัวก็ถูกเช็ดด้วยผ้าขนหนูอุ่นๆ จนสะอาดเรียบร้อย ผมมองสีหน้าของมันที่ดีขึ้น และอุณหภูมิร่างกายที่ต่ำลง แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
ผมยิ้มน้อยๆ และสอดตัวลงนอนมองใบหน้ายามหลับนั้น ถึงคืนนี้พวกเราจะยังคงไม่ได้มีอะไรกัน แต่แค่นี่ผมก็รู้สึกว่าพวกเราเข้าใกล้กันมากขึ้นอีกนิด ผมจับมือของมันเอาไว้จ้องมองมันเป็นเวลานานสองนาน ถึงผมจะไม่ได้บอกรักมันบ่อยๆ เท่าที่มันบอกผม แต่ผมนั้นรู้ดีว่าหัวใจของผมกำลังเต้นเพื่อมัน ผมรักมันมาก พวกเราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะเหลือเกิน
ผมนอนไม่หลับ ได้แต่จ้องมอง ได้แต่หอมแก้มคนที่กำลังหลับไหลนั้น ผมเลื่อนตัวขึ้น ยิ้มมองมันที่จับมือผมไว้ แม้ตอนหลับ มันก็ยังคงควานหาผม ไม่ยอมให้ผมไปไหนไกล ถ้าขาดผมไป มันคงจะชักตายแน่ๆ คอยดู
Trrr
ผมละสายตาจากไอ้ธีร์ และมองดูแสงนวลๆ ที่ส่องสว่างขึ้นในความมืด โทรศัพท์ของไอ้ธีร์นั้นวางอยู่ที่บนโต๊ะเล็กๆ และมันกำลังสั่นน้อยๆ เหมือนกับมีข้อความเข้ามา
และผมที่นั่งเล่นอยู่นั้น ความคิดความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว ไอ้ธีร์เคยถ่ายรูปผมเก็บไว้หรือเปล่านะ ผมไม่เคยยุ่งกับมือถือของมันเลย ผมไว้ใจมัน ไม่เคยเช็ดไม่เคยทำตัววุ่นวายใจ ไม่นับครั้งที่ผมทำมือถือของมันตกหน้าต่างไปนะ อันนั้นไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง
ผมคิดและค่อยๆ ขยับตัวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์นั้นขึ้นมา ผมมองหน้าจอของมันที่มืดไปแล้ว และกดปุ่มเพื่อให้มันสว่างขึ้นมาอีก
และทันทีที่ทำแบบนั้น ภาพของหญิงสาวแสนสวยคนหนึ่งก็โผล่ขึ้นมา เป็นหญิงสาวในชุดเดรสลูกไม้สีขาว ใบหน้าที่เหมือนนางฟ้านั้น ช่างเหมาะกับผมม้วนลอนและมงกุฎดอกไม้บนศีรษะของเธอ ถุยยย เดี๋ยวก่อน รูปนี่มันผมนี่หว่า
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ และจ้องมองรูปภาพนั้น นี่มึงแอบถ่ายกูจริงๆ สินะ และออกมาสวยมากด้วย ชอบจริงๆ เลยนะไอ้ชุดแบบนี้น่ะ ถ้าคราวหน้าใส่อีก ผมจะยั่วมันสุดฤทธิ์เลยคอยดู
ผมคิดและหันไปบีบจมูกคนที่นอนหลับอยู่เบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว แบบนี้ในเครื่องคงมีอีกหลายรูปแน่ๆ อยากดูอ่ะ อยากเห็นว่ามันบ้าผมแค่ไหน ผมคิดและพยายามปลดรหัสปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ของมัน โอ้ย ล็อคทำไมให้วุ่นวายวะ ขี้เกียจเดารหัส งั้นแบบนี้ง่ายกว่า
ผมถือโทรศัพท์ไว้ในมือและค่อยๆ เอามันไปแตะเข้ากับนิ้วมือของไอ้ธีร์ที่กำลังหลับอยู่ หึหึ หลังจากตะแคงไปมาหามุมอยู่สักครึ่งนาที ในที่สุด หน้าจอที่ล็อคอยู่นั้นก็ถูกปลดลง
ผมมองไอ้ธีร์ที่ยังคงหลับสนิทแบบนี้ไปได้สวย เจ้าของมันคงไม่ตื่นง่ายๆ ยันเช้านั่นแหละ มีเวลาให้เสือกเยอะ...
แต่ใบหน้าของผมที่กำลังยิ้มอยู่นั้นก็ค่อยๆ หุบลงช้าๆ ผมจ้องมองหน้าจอมือถือของคนรักด้วยหัวใจที่สั่นไหว ผมลืมไปได้ยังไงกันนะ ผมลืมมันไปสนิทจริงๆ ผมมองภาพหน้าจอมือถืิอของไอ้ธีร์ในตอนนี้ มันเป็นรูปที่ผมเคยเห็นครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่พวกเรายังคงไม่ได้เป็นแฟนกัน เป็นภาพของมันกับผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ที่ถ่ายด้วยกัน ใกล้ชิดกัน และใบหน้าของทั้งสองนั้นก็มีแต่รอยยิ้ม
ผมค่อยๆ ลดมือถือนั้นลงและวางมันกลับลงไปยังที่โต๊ะตามเดิม และคำพูดของพี่ธีมนั้น ก็เริ่มดังกึกก้องอยู่ในหัวของผม ไอ้ธีร์มันเคยรักคนอื่นมาก่อนแล้ว ผมไม่ได้เป็นคนแรกของมัน และมันก็คงยังไม่ลืมคนเก่าๆ ของมันไปจากหัวใจ มันถึงได้ยังคงเอารูปเขาขึ้นแบบนี้
ผมไม่น่าได้ยินเรื่องแบบนี้เลย ผมไม่น่ายุ่งกับมือถือของมันเลย ผมไม่อยากคิดมากอีกแล้ว
-
KING ที่ 48 หญิงสาวในภาพถ่าย
จนถึงเช้า ผมก็ยังไม่ค่อยได้นอนเลยสักนิด ผมคิดมาก คิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่สบายใจ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้นะ ผมรู้สึกแย่มาก ผมจะถามมันดีไหม จริงๆ ผมควรถามมันนะ
ผมพลิกตัวหันมองคนที่ยังคงนอนหลับไหลพลางยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของมันเบาๆ ค่อยยังชั่วหน่อย ตัวไม่ร้อนแล้ว
" ฟา " มือของผมที่ยื่นออกไปนั้น ถูกคนตรงหน้าจับไว้ ไอ้ธีร์ลืมตาขึ้นช้าๆ และยิ้มให้ผมเหมือนดั่งเช่นเคย
" ตื่นเช้าแบบนี้ แปลกนะ " ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นและหลบสายตาของมันที่จ้องมองมา
" กูว่าจะตื่นมาทำข้าวต้ม " ผมพูดและลุกขึ้นจากเตียง แต่มือของผมก็ยังคงถูกดึงเอาไว้ และดึงอีกครั้งให้ผมล้มลงพร้อมกับถูกกอดเข้าเต็มเปา
" ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็กลับแล้ว " ไอ้ธีร์กอดผมแน่นและหอมแก้มผมอีกหลายฟอด
" มึงหายหรือยัง ยังปวดอยู่ไหม " ผมพูดและปล่อยให้มันกอดผมไว้ ผมไม่ได้หันไปมองหน้ามัน ผมไม่อยากให้มันเห็นสีหน้าของผมในตอนนี้
" เป็นอะไร " แต่ก็นั่นล่ะ ถึงผมจะหลบจะซ่อนแค่ไหน ก็ไม่เคยหลบสายตาของคนคนนี้พ้นเลย
" เปล่า ถ้ามึงโอเคแล้วก็ลุกไปอาบน้ำเถอะ " ผมพูดและแกะแขนที่พันอยู่รอบตัวผมออก
พวกเราจัดการตัวเอง อาบน้ำและแต่งตัวเพื่อเตรียมกลับหอ เตรียมไปเรียน ผมไม่ค่อยได้พูดอะไรต่อจากนั้น ซึ่งไอ้ธีร์ก็คอยมองผมอยู่ตลอด เหมือนกับกำลังสังเกตว่าผมเป็นอะไร ผมรู้สึกหน่วงในใจหัวใจมาก ผมชอบมันมาก ผมอยากให้มันคิดถึงแค่ผมคนเดียว ผมผิดหรือไงนะ
" ไม่พอใจเรื่องเมื่อคืนเหรอ " ไอ้ธีร์ที่นิ่งเงียบตามผมนั้นก็เริ่มถามคำถามผมและดูสีหน้าไม่สบายใจ
" ขอโทษนะ ถ้าเหมือนบังคับหรือทำให้รู้สึกไม่ดี " ผมมองมันที่พูดและยื่นมือมากุมมือผมเอาไว้
" กูรู้สึกดี " ผมพูดเบาๆ ผมรู้สึกดีจริงๆ ถึงพวกเราจะยังไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้าย แต่สัมผัสจากมันนั้นก็ยังคงหลงเหลืออยู่บนร่างกายของผม ซึ่งพอนึกถึง ผมก็รู้สึกร้อนผ่าวไปหมดอีกแล้ว
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ ขณะมองออกไปยังวิวทิวทัศน์ที่ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไป
" มึง... " ผมอึกอัก ผมอยากถามมัน ผมมีสิทธิ์ที่จะรู้ เพราะว่าผมคือแฟนของมัน
" มึงว่า ร่างกายผู้หญิงกับผู้ชาย แบบไหนที่มึงชอบมากกว่ากันวะ " ผมรู้สึกเซ็งเล็กๆ กูพูดอะไรวะเนี่ย
ไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถอยู่นั้นกำลังทำคิ้วขมวดเล็กๆ และเหลือบมองผมแบบไม่เข้าใจ
" ร่างกายของฟา " ผมที่ได้ยินคำตอบนั้นก็หันขวับไปทันที ไอ้ธีร์พูดและทำสีหน้าเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ หนอย ปากดีอีกละ
" ไม่เชื่อ " ผมพูดและมองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ
" ฟา พูดมาเลยดีกว่า เป็นอะไร คิดมากอะไรอีก " ไอ้ธีร์พูดเหมือนรู้ทัน และพอได้ยินแบบนั้น ผมก็คิดว่า ผมควรพูดออกไป
" มึงยังไม่ลืมแฟนเก่าเหรอ " ผมพูดและมองมันที่ทำท่าตกใจทันที
" ห๊ะ เดี๋ยวๆ เรื่องอะไร " ไอ้ธีร์ดูตกใจกับคำพูดของผมมากและตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางทันที ผมเชิดใส่มันและหันหน้าหนี หนอย โดนจับได้แล้วสิมึง ไม่คิดว่ากูจะรู้ล่ะสิ
" แฟนเก่าไหน " ไอ้ธีร์ยังคงทำหน้ามึนและทำท่าเหมือนไม่รู้จริงๆ
" เหอะ " ผมทำฟึดฟัดและยังไม่ยอมมองหน้ามัน
" ถ้าเรื่องที่พี่ธีมพูด ก็บอกแล้วไงว่าโดนหลอกแล้ว "
" ไม่ใช่ กูรู้ กูเห็น " ผมพูดและทำหน้างอ
" เห็นจากไหน ฟา เลอะเทอะนะเนี่ย " ไอ้ธีร์พูดและหัวเราะแบบเหนื่อยใจ ยังจะมายิ้มอีก กูเคือง นอนไม่หลับทั้งคืน หึ่ย
" เดี๋ยวจัดในรถซะเลยดีไหม " ผมสะดุ้งทันทีที่มันพูดแบบนั้นและมองผมแบบอยากจะกินจริงๆ
" มาดิ กูต่อย " ผมพูดและทำท่ากำหมัด
" โธ่ เมื่อคืนยังยอมอยู่เลย " ไอ้ธีร์พูดแบบกึ่งหัวเราะอีกแล้ว ผมเกลียดเวลามันดูสนุกเวลาผมเครียด หึ่ย
" กูไม่ยอมมึงแล้ว " ผมพูดและยังคงทำหน้างอ ผมหงุดหงิดจริงๆ มันแกล้งทำเป็นไม่รู้ใช่ไหม
" ก็จะรัก จนกว่าจะยอม " ผมกระตุกยิ้มนืดหนึ่งและรีบหุบยิ้มทันที โอ้ยย อย่าไปหลงกลมัน อย่าโว้ยย
" ปากดี ไร้น้ำยา " ผมหันหนีมันและพูดเบาๆ
" น้ำยาน่ะมี คนบางคนกินไปเยอะเลยเมื่อคืน " อ้ากกก ผมหน้าแดงขึ้นทันทีที่นึกถึง แม่งพูดอะไรวะ ยิ่งไม่อยากนึกถึงอยู่
" กูอ้วกออกหมดแล้ว " ผมพูดและซ่อนแก้มแดงๆ ของผม
" งั้นวันนี้เดี๋ยวแจกอีกสักลิตร " ผมหันขวับไปมองมัน แจกอะไร นอนหอมึงอย่าหวังเลย
" อย่าคิดว่านอนหอแล้วจะรอด " ไอ้ธีร์พูดและเริ่มขับรถออกไปต่อ นี่มึงพูดจริงเปล่าเนี่ย เริ่มเสียวแล้วนะ
ผมในตอนนี้นั้นเริ่มรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว การได้คุยกับมันบางทีก็ทำให้ผมลืมเรื่องอะไรที่ทุกข์ใจออกไป แต่มันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น ภาพมันกับผู้หญิงคนนั้นยังคงติดตาผมอยู่ ผมกลัว ตัวผมในตอนนี้จะสู้ได้ไหมนะ กับคนคนนั้น ผมจะทำยังไง ให้มันคิดถึงผมแค่คนเดียว
หลังจากที่พวกเรากลับมาถึงมหา'ลัยแล้ว ไอ้ธีร์ผู้มีเรียนเสมอก็ไปเรียนตามปกติของมัน และผมซึ่งก็มีเรียนเช่นกัน แต่อย่าหวังเถอะ ผมตาจะปิดอยู่แล้ว แต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาพร้อม และทิ้งตัวลงนอนทันทีหลังจากหลอกไอ้แฟนตัวดีว่าผมจะตามไปเรียนเช่นกัน
Rrrr Rrrr
ผมนั้นตาปรือสุดๆ แต่ก็มีมารผจญมาขัดการนอนอีกจนได้ น่าเบื่อชะมัด ผมคลำไปมาบนเตียงข้างตัวและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแนบแก้ม
" ใคร อะไร ตอนนี้ไม่ว่าง " ผมพูดงัวเงียและหลับตาแน่น
" มึงยังไม่ตื่นอีกเหรอ ถ้าไม่มีเรียนมาหากูดิ " ผมลืมตาขึ้นน้อยๆ ผมจำเสียงเพื่อนได้ดี ไอ้เนมนั่นเอง
" ที่ไหนวะ แต่กูง่วงโครต "
" กูมานั่งเล่นมอมึง อยู่แถวๆ เภสัช มาดิ กูหนีไอ้นนมา " ผมรีบงัวเงียลุกขึ้น ถึงจะง่วงมาก แต่ก็มีเรื่องอยากเม้าท์กับมันอ่ะ
" เออ กูไปหา อยู่แถวนั้นนะ " ผมรับปากเพื่อนทันที เดี๋ยวค่อยไปงีบแถวนั้นก็ได้
ผมลุกออกจากที่นอน จัดเสื้อผ้าดีๆ และออกจากหอเพื่อไปหาไอ้เนม แต่บางทีการมาแถวนี้ก็ต้องระวังหน่อย เพราะมันใกล้คณะไอ้ธีร์มาก ผมไม่อยากให้มันรู้ว่าผมโดด มีหวังโดนสวดแน่ๆ
" อยู่นี่ไอ้ฟา " ผมเดินลัดเลาะไปตามต้นไม้และเจอไอ้เพื่อนเกรียนของผมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนแถวนั้น
" ลมอะไรพัดมึงมาวะ " ผมนั่งลงและตาปรือถามมัน ไอ้เนมก็คล้ายๆ ผม แต่งตัวไม่เคยถูกระเบียบ มีปากกาแท่งนึงผมก็ร่อนได้ทุกที่ทุกวิชา ชิลๆ กันไป ไม่เหมือนไอ้ธีร์ที่เนี๊ยบหัวจรดเท้าทุกวัน น้ำหอมฟุ้ง เสื้อเรียบกริ๊บ หมั่นไส้ว่ะ ก็รู้ว่าหล่อยังเสือกทำตัวให้หล่อไปใหญ่ หึ่ย คิดถึงอ่ะ
" ผัวไปเรียนสิมึง ถึงทำตัวเหลวเปร๋วได้ " ไอ้เนมพูดและมองผมแบบยิ้มกริ่ม
" มึงพูดถึงตัวเองใช่ไหม " ผมนอนฟุบกับโต๊ะและคุยกับมันแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น
" มันกลับบ้าน กูก็เลยมาลั้นลานี่ไง " ไอ้เนมพูดพลางยื่นกระเป๋ามันให้ผมหนุน
" เออ แล้วมึงทำไรเมื่อคืนไม่ได้นอน หรือว่า... " ผมลืมตาขึ้นทันที
" ไม่ต้องมายิ้มกริ่ม ตูดกูยังซิงอยู่ " ผมพูดและถอนหายใจยาว
" ฮ่วย อะไรวะ พวกมึงนี่ต้องรอกูตัดริบบิ้นก่อนเหรอถึงจะซ่ำกันอ่ะ " ไอ้เนมพูดพลางหัวเราะขำ
" ตลกๆ กูไม่ขำ " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" เออน่า แต่อย่างน้อยก็มีอะไรคืบหน้าบ้างใช่ป่ะ " ไอ้เนมพูดพลางทำหน้ารู้ทัน
" ก็..นิดนึง " ผมพูดและนึกว่าเรื่องเมื่อคืน ทำเอากรามแทบค้างไปเลย
" หน้าแดงๆ แปลว่าค้างคาวกินกล้วยแน่ๆ " ไอ้หอกกก ผมตาตื่นทันที ทำไมมึงรู้วะ ไอ้เนมที่เห็นปฏิริกิยาผมก็ยิ่งหัวเราะลั่นไปใหญ่
" แต่กูแปลกใจนะ ทำถึงขนาดนั้นแล้วยังใจแข็งไม่เสียบนี่กูยอมใจมันจริงๆ "
" มันไม่สบาย ไม่งั้นกูก็ไม่รอดหรอก " ผมพูดและคิดจริงๆ ว่าผมนี่แหละไม่ให้มันทำ เหอๆ นึกๆ ดูก็เสียดายนิดๆ
" แต่มึงมีความสุขดีใช่ไหม กูละเป็นห่วงมึงจริงๆ กลัวไอ้ธีร์จะไม่ทนมึง " ไอ้เนมพูดและยังคงหัวเราะขำ แต่ผมก็ไม่ได้ขำไปด้วย
" เออ กูถามไรหน่อยดิ " ผมพูดและไอ้เนมก็ทำท่าตั้งใจฟังทันที
" ถ้ามึงเจอรูปผู้หญิงในมือถือไอ้นน... "
" กูจะฆ่ามัน " ไอ้เนมพูดทั้งๆ ที่ยังยิ้มอยู่ ตอบไวเชียว แต่รอยยิ้มมึงเหี้ยมมาก
" แต่มันไม่กล้าหรอกจริงๆ " มันพูดอย่างมั่นใจ
" ไอ้ฟา มึงถามทำไมวะ หรือว่ามึงเจอรูปผู้หญิงในมือถือไอ้ธีร์ " ไอ้เนมพูดและเริ่มทำหน้าเครียดขึ้นทันที ซึ่งผมก็ทำแค่มองต่ำลงพื้น ผมไว้ใจไอ้ธีร์นะ แต่ผมแค่รู้สึกไม่สบายใจ เพราะว่ารูปนั่น ผมเห็นมันมานานมากแล้ว ทำไมมันถึงดูสำคัญ ทั้งๆ ที่มันก็รักผมจะเป็นจะตาย
" กูจะไปถามมันเอง " ไอ้เนมพูดและผุดลุกขึ้นทันที ผมแทบจะดึงมือมันเอาไว้ไม่ทัน มึงจะหึงแทนกูมากไปแล้ว
" ไอ้ฟา มึงไม่ใช่คนแบบนี้นี่หว่า เวลาแบบนี้ต้องชนโว้ย เค้นจากปากมันว่าอีนั่นมันเป็นใคร " ผมล็อคคอไอ้เนมที่เริ่มเสียงดังให้นั่งลงตามเดิม ใจเย็นมึง นั่นผัว เอ้ยแฟนกู
" ใจเย็น " ผมพูดและมองที่กำลังแยกเขี้ยว
" ตอนแรกกูว่ามันหลงมึงมากนะ ตอนนี้กูว่ามึงนั่นแหละหนักกว่ามันอีก " ไอ้เนมพูดและถอนหายใจเหนื่อยหน่าย ซึ่งผมไม่ปฏิเสธหรอก บางทีอาจจะจริงก็ได้มั้ง ผมไม่อยากทะเลาะกับมัน ผมกลัวจะเสียมันไป เหมือนที่ผมเคยเสียไปแล้วครั้งหนึ่ง
" กูรักมัน " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ ให้เพื่อน ผมรู้ว่ามันเข้าใจผมดี
" งั้นก็ถามมันซะ มันอาจจะมีคำตอบดีๆ แต่ถ้าไม่มี มึงบอกกูนะ กูจะมากระทื้บมัน "
" เออ กูถามมันแน่ " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อนสบายใจ
" ให้มันจริง " ไอ้เนมพูดและหรี่ตาลง
" เออ มีอีกเรื่อง มึงจำอีน้ำได้ใช่ไหม " ผมคิ้วกระตุกทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น
" กูได้ยินมาจากเพื่อนโรงเรียนเก่า ตอนนี้มันท้องว่ะ ผัวทิ้งอีกต่างหาก สมน้ำหน้าแม่ง ทำพวกมึงเอาไว้เยอะ กรรมตามสนอง " ผมตกใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมไม่ได้โกรธน้ำอีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดจะกลับไปเป็นเพื่อนเช่นกัน ท้องงั้นเหรอ พอได้ยินแบบนี้ ก็อดสงสารมันไม่ได้ แต่ทุกอย่าง ก็เป็นผลมาจากการกระทำของตัวเอง ตัวผมนั้นจะทำอะไรได้ นอกจากอโหสิกรรมให้
" สงสารมันนะ ถ้ามีข่าวมัน ก็มาบอกกูอีกก็ได้ " ผมพูดและมองไอ้เนมที่ส่ายหัวไปมา
" มึงสงสารตัวเองก่อนเถอะ เอ้า นอนๆ กูจะนั่งเฝ้ามึงเอง " ผมยิ้มน้อยๆ และนอนฟุบหน้าลงกับกระเป๋าเพื่อนอีกครั้ง ปัญหาทุกอย่างนั้นจิ๊บจ๊อยมาก ถ้าผมยังคงเชื่อในส่วนที่ดีของคนที่รัก ผมคิดแบบนั้น
" กรี๊ดด น่ารักเนอะ "
" กูอิจฉา กูอยากให้ธีร์อุ้มกูบ้าง "
" คู่จิ้นว่ะมึง น่ารัก "
" หล่อทั้งคู่เลย ไม่สิ อีกคนหน้าสวยชิบ "
ผมคิ้วกระตุกน้อยๆ และรู้สึกถึงความอบอุ่นแบบแปลกๆ กลิ่นหอมแบบนี้ผมคุ้นมาก นี่คิดถึงมันขนาดไหนละเนี่ย ถึงฝันถึงมันเป็นตุเป็นตะขนาดนี้
" งึมๆ...ธีร์ "
" ครับ ว่าไงที่รัก " ผมที่ได้ยินอะไรแปลกๆ ที่ข้างหนูนั้นก็สะดุ้งทันที เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ยังได้ยินเสียงนกกับสายลมเย็นๆ อยู่เลย ทำไมตอนนี้กูหนาววะ
และทันทีที่ผมลืมตาขึ้น ผมก็เพิ่งรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ผมกำลังนั่งอยู่บนรถคันเดิม ข้างๆ คนคนเดิมที่ผมฝันถึง
" กูอยู่นี่ได้ไงวะเนี่ย " ผมตกใจและมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผมอยู่
" ไอ้เนมอ่ะ " ผมขยี้หูขยี้ตาและมองไอ้ธีร์แบบงงๆ มันมาได้ไง แล้วกูเหาะมาอยู่นี่ได้ไงฟะ
" กลับไปแล้ว " ไอ้ธีร์พูดและขับรถออกไป ผมมองท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มเป็นสีส้มแล้ว นี่กูหลับคาโต๊ะนั้นยันเย็นเลยหรือเนี่ย ผมเช็ดน้ำลายที่แห้งกรังข้างแก้ม และมองไอ้ธีร์ที่ดูยิ้มอารมณ์ดีเหลือเกิน
" มึงอุ้มกูมาเหรอ " ผมถามมันและคิดว่าชัวร์
" ใช่ " นั่นไง มึงนี่ไม่สนใจสายตาประชาชีอีกแล้วนะ
" วันนี้ทำไมไม่ไปเรียน " ผมอึกอักทันทีที่ไอ้ธีร์ถามผม นั่นไง กูโดนแล้ว
" กูไปนะ เรียนเสร็จก็มาหาไอ้เนม " ผมโกหกตาใสและมองไอ้ธีร์ที่ไม่ได้ว่าอะไรต่อ กูรอด
" แล้วคุยอะไรกันบ้าง "
" ก็ไม่มีอะไร เรื่องทั่วไป " ผมพูดและเหลือบมองมันที่กำลังยิ้มน้อยๆ
" แล้ว มึงจะพากูไปไหนเนี่ย " ผมถามและมองดูมันที่ขับรถออกมาจากมออีกแล้ว มึงพากูร่อนทุกวันเลยนะช่วงนี้ แต่คำตอบที่ได้ก็มีแต่ความเงียบ ผมมองมันที่ยังคงขับรถไป มันจะรู้ไหมนะว่าผมรักมันมาก ผมไม่อาจนึกถึงวันที่พวกเราจะแยกจากกันอีก เพราะงั้น เรื่องอะไรที่มึงอยากปิดกูไว้ กูจะ ไม่ถามมึง ดีหรือเปล่านะ ถึงมันจะทำให้ตัวผม ต้องเจ็บปวดก็ตาม
รถของพวกเรานั้นแล่นไปเรื่อยๆ ตามทางที่ทำให้ผมรู้สึกคุ้นชิน ผมมองมันที่ขับรถต่อไปอีกสักพัก และในที่สุดก็จอดลง แต่คราวนี้ไม่ได้จอดลงที่หน้าบ้าน แต่เข้าไปในตัวบ้าน เป็นบ้านหลังใหญ่ที่ผมไม่คิดแม้จะย่างกรายเข้าไป
" ไอ้ธีร์! " ผมเรียกมันอย่างตื่นตกใจ มึงพากูมาบ้านมึงทำม๊ายย
" เชิญลงครับ " ไอ้ธีร์ไม่สนใจสีหน้าตกใจของผมและเดินลงมาเปิดประตูรถให้ผม
" ไม่เอา กูไม่ลง " ผมพูดพลางเกาะเบาะที่นั่งแน่น ไม่นัดกันก่อนเลย อยู่ๆ อะไรของมึงฟะเนี่ย
" พี่ธีร์ " นั่นไง ผมมองเด็กผู้หญิงที่วิ่งฉิวมากอดแขนไอ้ธีร์ไว้แน่น มึงพากูกลับเดี๋ยวนี้นะ กูไม่พร๊อมมม
" วันนี้นอนที่นี่ไหมคะ น้องธัญคิดถึง " ผมทำตัวลีบติดเบาะรถและไม่ยอมหันไปมองคนสองคนที่อยู่ข้างรถ
" ใช่ วันนี้พี่นอนบ้าน " ห๊าาา ผมหันขวับไปมองไอ้ธีร์ มึงว่าอะไรนะ ทำไมไม่บอกอะไรกูเลย
" เย้~ " น้องธัญยิ้มแย้มและทำท่าดีใจเหลือเกิน
" อ่าว แล้วคนนนั้นใครอ่าคะ " น้องธัญที่กำลังดีใจหมุนตัวสามรอยก็เพิ่งเห็นผมที่ก้มหน้างุดไม่ยอมสบตา
" เพื่อนพี่ธีร์เหรอคะ หนูชื่อธัญเป็นน้องพี่ธีร์ค่ะ " น้องธัญยื่นหน้าเข้ามาและพยายามมองผม โอ้ยยย ยังไงวะเนี่ย
ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและทำหน้าเข้มที่สุด เอาเถอะ จำไม่ได้ง่ายๆ หรอก หน้าสดขนาดนี้
" พี่ชื่อฟา " ผมพูดและค่อยๆ สบตาน้อง หวังว่าไอ้พี่ธีมคงยังไม่ได้พูดอะไรไปนะ
" หล่อจังค่ะ " ผมมองน้องธัญที่ถอยกลับไปกอดแขนไอ้ธีร์อีกครั้งและทำท่าเหนียมอายผม กูรอดสินะแบบนี้
" คุณแม่อยู่ไหน "
" อยู่ข้างในค่ะ " น้องธัญพูดตอบพี่ชาย แต่สายตายังคงจ้องมองผม
" พี่ฟา กินขนมไหมคะ " และก็เหมือนจะตั้งสติได้ ผมมองน้องธัญที่หายเขินและเดินเข้ามาตะครุบมือผมพลางเริ่มดึงผมให้เข้าไปในบ้าน
" พี่ไม่หิว " ผมรั้งตัวเองไว้พยายามจะไม่เดินเข้าไป โอ้ยย ไอ้สองพี่น้องนี่ยังไงเนี่ย ไอ้ธีร์เดินกอดอกตามผมด้วยสีหน้ายิ้มๆ หนอย ช่วยกูด้วย
" พี่ฟาผิวสวยจังเลยค่ะ " ผมเดินตามแรงจูงของน้องและคอยหันไปมองไอ้ธีร์ที่เดินตาม ผมเข้ามาในตัวบ้านหรูหลังใหญ่ ภายในกว้างขวางและดูอบอุ่น แต่ถึงจะน่าอยู่แค่ไหนตอนนี้ผมก็พร้อมวิ่งหนีเท่านั้น มึงเอากูเข้ามาทำม๊าย
" ใช่แล้ว ธัญนึกออกแล้ว พี่เป็นพี่น้องกับพี่ฟ้าหรือเปล่าคะ คล้ายมากเลย " น้องธัญที่เพิ่งนึกขึ้นไปก็จ้องมองผมใหญ่ และดูตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก ก็นะ ยัยหนูนี่ตามผมมานาน ไม่แปลกที่จะพอดูออก
" ธัญ อย่าไปกวนพี่เขามาก " ไอ้ธีร์ทำหน้านิ่งๆ ดุน้องและส่งสายตาให้ผม เหอะ ไม่ต้องมาทำเป็นช่วย เพราะมึงเลยแบบนี้ มันน่านัก
" เชอะ งั้นเดี๋ยวธัญไปเอาขนมให้นะคะ " ผมมองน้องธัญที่ทำหน้างอนพี่ชายและเดินสะบัดหนีไปอีกทาง
" กูกลับแล้วนะ " ผมที่ได้ทีก็พูดและรีบเดินหันหลังกลับ จะอยู่ทำไมละแบบนี้ หนีสิวะ ผมไม่อยากเจอคนในบ้านมันหรอก ผมทำตัวไม่ถูก
" อยากรู้ไม่ใช่เหรอ " ไอ้ธีร์ดึงแขนผมไว้ และยิ้มให้ผม เมื่อกี้มึงว่าไงนะ ผมไม่เห็นเข้าใจเลย
ผมนั้นไม่สามารถต้านทานมันได้อยู่แล้ว ไอ้ธีร์จูงมือผมให้เดินต่อไป เข้าไปในตัวบ้าน ผ่านทางเดินสวยที่มีข้าวของประดับมากมาย ผ่านห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ และออกไปที่ระเบียง เดินลงบันไดหลังบ้านไปยังสวน
ผมทำหน้ามึนและเดินตามมันต่อไป มองบ่อปลาคราฟที่มีปลาสีสวยว่ายไปมาในนั้น ที่นี่มันสวยมาก เหมือนกับยกสวนดอกไม้มาไว้ มีสะพาน มีที่นั่ง มีโคมไฟสวยประดับไปทั่ว
" สวัสดีครับคุณแม่ " ผมสะดุ้งน้อยๆ ทันทีที่ไอ้ธีร์ยกมือขึ้นไหว้ใครสักคนตรงหน้า ผมที่ยืนอยู่ด้านหลังมันนั้น ก็ค่อยๆ ก้าวเดินออกมา เพื่อจะได้มองได้ถนัด และตามมารยาท ผมก็ควรจะต้อง...
แต่ทันทีที่ผมได้เห็นคนตรงหน้า ผมก็ต้องตาค้างอย่างตื่นตกใจทันที เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มึงบอกว่าไงนะ คุณแม่งั้นเหรอ
" อ้าวๆ พาเพื่อนมาซะด้วย แถมน่ารักอีกต่างหาก " ผมมองผู้หญิงตรงหน้าที่ถือสายรดน้ำในมือและเดินเข้ามา ผิวขาว ตาคมสวย จมูกโด่ง หน้าเหมือนกับพวกลูกครึ่ง และดูไม่น่าจะอายุเกินสามสิบ นี่มันอะไรละเนี่ย
" รู้หรือยัง ว่าผู้หญิงในรูปนั่นน่ะใคร " ธีร์พูดเบาๆ และยิ้มให้ผม หัวใจของผมใจตอนนี้นั้นมันโล่งมาก เหมือนกับยกภูเขาออกไปเลย นี่กูหึงอะไรของกูวะเนี่ย
-
คิดถึงน้องฟาาาาาาาาา~~~ เกือบจะได้กันแล้วเชียว :mew3: แต่บ้านธีร์นี่เหมือนไม่ใช่มนุษย์เลย เพอร์เฟ็คทั้งบ้าน แถมแม่ก็ยังสาวยังสวยจนฟาหึงอีก ฟาคงงงแน่ๆ
-
น้องธัญมาแล้ว คิดถึงจัง :กอด1:
-
ถถถถ เราก็ลุ้นตัวโก่งเลย 5555
-
KING ที่ 49 แฟนหนุ่มที่ดุดัน
" คุณแม่ สวยมากเลยครับ " ผมพูดและเกาหัวเขินๆ ผมพูดจริงๆ เลยล่ะ
" ตายแล้ว น่ารักแถมปากหวานอีก " คุณแม่ของไอ้ธีร์เดินเข้ามาหาผมและจ้องมองใกล้ๆ
" หนูผู้ชายใช่ไหมเนี่ย มองไกลๆ แม่นึกว่าธีร์พาสาวเข้าบ้านซะแล้ว "
" ผู้ชายครับ " ผมพูดและมองไอ้ธีร์ที่กำลังหัวเราะหึหึในลำคอ
" เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ธีร์พาเพื่อนมาบ้าน " ผมกลืนน้ำลายลงคอ และมองคุณแม่ไอ้ธีร์ที่มองผมกับไอ้ธีร์ด้วยสายตาแปลกๆ
" คืนนี้ก็นอนนี่ละกันเนอะ เดี๋ยวแม่จะให้แม่ครัวทำอาหารไว้เยอะๆ น้องธัญก็คงจะดีใจด้วย ธีร์จะตามพี่ธีมมาด้วยก็ได้นะ "
" ครับคุณแม่ " ผมมองสองแม่ลูกที่กำลังคุยกัน ผมมองสายตาของไอ้ธีร์และแม่ของเขา ทำไมมันดูรู้ใจกันแปลกๆ หรือผมคิดไปเองไม่รู้
" วันนี้สบายหน่อย คุณพ่อไม่อยู่ "
" ครับ ขอบคุณครับ " เดี๋ยวนะ ผมมองคุณแม่ไอ้ธีร์ที่ยิ้มหวานและดึงลูกชายไปพูดใกล้ๆ ซุบซิบอะไรกันน่ะ ฟังไม่ถนัดเลย
" เอาล่ะ เข้าบ้านกัน " คุณแม่ไอ้ธีร์เดินมาตรงกลางระหว่างผมกับไอ้ธีร์และควงแขนพวกเราสองคนไว้ ผมรู้สึกเกร็งมากเกร็งเหลือเกิน แม่มันหน้าเด็กมาก ลูกสองจริงๆ เหรอ หน้านี่เหมือนเป็นเพื่อนลูกชัดๆ
ไม่นานนัก น้องธัญก็ลากผมให้เดินไปมาทั่วบ้าน ในขณะที่ไอ้ธีร์ก็เดินตามหลัง คุณแม่ของมันบอกว่าจะไปช่วยแม่ครัวทำอาหารต้อนรับผม นี่มันผิดคาดมาก ผมเคยนึกถึงวันที่ต้องมาเปิดตัวที่บ้านมันและพ่อแม่มันกีดกั้นพวกเราจนน้ำตานอง นี่กูดูละครมากไปสินะ แต่มันจะมีเหรอคุณแม่ ที่ลูกชายพาผู้ชายเข้าบ้านน่ะ อย่างน้อยก็ต้องตกใจบ้างสิ บ้านมันนี้แปลกจริงๆ
" ไงน้องฟ้า เอ้ย ฟาาา " ผมชะงักหน้าหงิกทันทีที่ถูกทัก และก็แน่นอนไม่มีใคร ไอ้พี่ธีม ชิ
" พี่ธีมก็คิดเหมือนกันเหรอคะ คล้ายดีเนอะ น่ารักอ่ะ " น้องธัญที่เห็นพี่ชายคนโปรดมาก็รีบละออกจากผมและไปเกาะแขนพี่ชายคนโตทันที
" ช่าย น่ารักมาก เสียดายจัง " ผมมองไอ้พี่ธีมและมองไอ้ธีร์ที่เริ่มทำสีหน้าตึงๆ ใส่พี่มัน
" เราไปกันดีกว่าธัญ พี่มีอะไรให้ดู " พี่ธีมยิ้มกวนไอ้ธีร์และกอดไหล่น้องธัญให้เดินตามไป
" เอ๋ แต่ว่าน้องธัญอยากอยู่กับพี่ฟาอ่ะ " น้องธัญพูดพลางรั้งตัวเอาไว้
" พี่มีคอเลคชั่นพี่ฟ้าถ่ายชุดว่ายน้ำด้วยนะ "
" จริงเหรอคะ! ไปค่ะ ไหนๆ " ผมสะดุ้งหูผึ่งทันที เดี๋ยวๆ ไม่เคยถ่ายหวิวขนาดนั้นนะโว้ย
ผมมองไอ้พี่ธีมที่เดินนำหน้าพาน้องธัญไป และเดี๋ยวๆๆ ไอ้หอกธีร์มึงจะเดินตามเขาไปทำไม ผมดึงแขนไอ้ธีร์ไว้และทำหน้ามุ่ย
" แอบถ่ายหวิวเหรอ " ไอ้ธีร์พูดและหรี่ตามองผม
" หวิวพ่อง ไม่เคยเฟ้ย " ผมพูดและมันก็ยิ้มก็ทันที กูรู้ว่าถ้ากูบอกว่ากูถ่าย มึงคงฆ่ากูตายแน่ๆ
ตอนนี้เหลือเพียงเราสองคนเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ด้วยกัน ผมทำเป็นมองนั่นมองนี่ หลบเลี่ยงสายตาหวานเยิ้มที่มันโปรยมาให้ หนอย ไม่ต้องมาจ้องกูเลย แต่ว่าแบบนี้ก็รู้สึกดีจังนะ เขินอ่ะ
" คือ กูไม่นอนนี่ได้ไหม กูอยากกลับหออ่ะ " ผมพูดพลางแกล้งทำหน้างอ ยังไงบ้านนี้ก็เป็นสิ่งแวดล้อมที่ใหม่มากๆ สำหรับผม ให้นอนคงนอนไม่หลับหรอก
" ไม่เอา หรือจะไปคอนโดดี " ไอ้ธีร์พูดด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ผมมองมันที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กูรู้นะมึงคิดอะไร หางโผล่แล้ว
" ปากดี " ผมพูดและตีปากมันเบาๆ ไปหนึ่งที พูดห่าอะไรถ้าแม่มึงมาได้ยินกูไม่ต้องแต่งเข้าบ้านเลยเหรอ
" ไม่ชอบที่นี่เหรอ อยากขึ้นไปดูห้องนอนไหม " ผมช้อนตามองมัน แหม มึงได้ฟังที่กูพูดไหมเนี่ย ชวนกูขึ้นห้องนอนหน้าตาเฉย ดูมัน
" ไม่ " ผมพูดและแกล้งเดินหนี แม่มึงก็อยู่นะ เดี๋ยวเถอะ
ใบหน้าของผมในตอนนี้นั้นมีแต่รอยยิ้ม พอไม่มีอะไรในใจ ผมก็รู้สึกดีจริงๆ ไอ้ธีร์มันมีแค่ผม นั่นแหละที่ทำให้ผมรู้สึกพิเศษกว่าใคร
" แม่มึง อายุเท่าไหร่วะ " ผมพูดถามกลบเกลื่อนเรื่องอื่น ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ ตามทางเดินสวย
" ถามทำไม จะจีบเหรอ "
" บ้านมึงสิ ก็แค่สงสัย " ผมรีบพูด มึงนี่คิดอะไรอัปมงคลจริงๆ แต่นี่ก็บ้านมันจริงๆ นี่หว่า เหอๆ
" เลย 30 ไปแล้ว " ไอ้ธีร์พูดและเดินตามผม อายุก็ไม่น้อยนะ แต่สวยมากๆ ไอ้ธีร์ได้ผิวพรรณและปากแม่มันมาแบบเต็ม ๆ ทำไมผมเพิ่งสังเกตเห็นละเนี่ย
" แล้วคุณแม่พี่ธีม... "
" คุณแม่พี่ธีมเสียไปแล้ว " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดเดินทันที และมองเห็นพี่ธีมกับน้องธัญกำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ทั้งสองคนดูสนิทรักใคร่กันมาก ถึงจะคนละแม่ แต่พี่ธีมก็รักน้องทั้งสองคนเหลือเกิน นั่นเป็นสิ่งที่ผมชื่นชมจากใจ
" เด็กๆ จ๊ะ มาทานข้าวกัน " ผมมองคุณแม่ไอ้ธีร์ที่เดินเข้ามาด้วยผ้ากันเปื้อนน่ารักๆ แถมมัดผมแกะอีกต่างหาก นี่แหละที่มหัศจรรย์เหลือเกิน ชักอยากเห็นหน้าพ่อมันซะแล้ว ผมไม่ค่อยได้ตามข่าวการเมืองเท่าไหร่ เลยไม่ได้เห็นหน้าท่านน่ะ
และไม่นาน ผมก็ต้องตะลึงงังจ้องมองโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยของคาวของหวาน ผมมองคนในบ้านที่ดูอบอุ่นรักกันดี วันนี้เหมือนกับเป็นงานปาร์ตี้เล็กๆ ที่คุณแม่ไอ้ธีร์ดูเปรมปรีและสนุกสนานเหลือเกิน ผมจัดการกินข้าวไปสองจาน คัพเค้กอีกหลายชิ้น ไก่ทอด หมูหัน โอ้ยย พุงจิแตก และน้องธัญก็ชวนผมคุยตลอดเวลา ชอบเล่าเรื่องพี่ฟ้า หรือก็คือตัวผมเองให้ฟัง บางทีคนที่ชอบผมมากรองจากไอ้ธีร์ก็คงจะเป็นน้องมันนี่แหละ รู้ทุกเรื่องจริงๆ
" พูดถึงพี่ฟ้า แล้วทำไมพี่ธีร์ไม่พาพี่ฟ้ามาด้วยละคะ " น้องธัญที่พูดไม่หยุดนั้นเพิ่งนึกขึ้นได้และถามไอ้ธีร์แบบงอนๆ
" น้องคิดถึงพี่ฟ้าจัง ช่วงนี้พี่เขาไม่ค่อยว่างคอสเพลย์ แถมไม่อัพไอจีเหมือนเมื่อก่อนเลยค่ะ "
" พี่เขางานยุ่งน่ะ " ไอ้ธีร์พูดเรียบๆ
" สงสัยจะติดแฟนมากกว่า " พี่ธีมเสริมขึ้นมาและเหลือบมองผมแบบยิ้มๆ หนอย ผมจิกตาทันทีแต่ช่างเถอะ กวนประสาทเปล่าๆ
" พี่ฟาคะ พี่ลองกินน้ำแตงโมไหมคะ น้องธัญปั่นเองด้วยนะ " ผมมองน้องธัญที่ยื่นแก้วน้ำหวานสีแดงให้ ผมรีบยื่นมือออกไปรับ แต่ก็ไม่ทันได้กินซะแล้ว แก้วน้ำแตงโมที่ปริ่มๆ นั้นหกรดราดบนตัวไอ้ธีร์ทันทีที่เคลื่อนผ่าน เพราะมันนั่งขั้นกลางระหว่างผมกับน้องธัญ และมือของผมก็ลื่นซะเหลือเกิน
" โทษๆ " ผมพูดและมองไอ้ธีร์ที่เสื้อนักศึกษาแดงเป็นปื้นๆ ไปเรียบร้อย ชิบหายละ แม่มันมองอยู่ด้วย
" ไม่เป็นไร อิ่มแล้วพอดี " ไอ้ธีร์พูดและลุกขึ้นยืน
" น้องธัญขอโทษนะคะ "
" พี่มือลื่นเอง " ผมพูดและรีบลุกขึ้นตามไอ้ธีร์
" ไปอาบน้ำกันไป ทั้งสองคน ชุดนอนแม่เตรียมเอาไว้แล้ว " ผมชะงักและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เหมือนจะยิ้มน้อยๆ แต่มันก็รีบหุบยิ้มลงทันที
" ไปกันเถอะ " ไอ้ธีร์พูดและดันให้ผมเดินนำหน้ามันไป
" แต่กูไม่ได้เปื้อน "
" ไปเร็ว " ไอ้ธีร์ไม่ได้ฟังผมและดันผมให้เดินต่อไป ผมหน้ามุ่ย หนอย หาเรื่องจะให้ขึ้นมาจนได้ ร้ายนะมึง
ผมเดินขึ้นมาบนบันไดสีครีมที่ทอดยาวไปสู่ชั้นสอง ข้างบนนี้ก็สวยมากๆ เช่นกัน มีแจกันดอกไม้วางตามทางเดิน มีตู้ปลาสวยและห้องริมสุดติดระเบียงใหญ่นั้นก็คงเป็นห้องของไอ้ธีร์
ผมเดินไปหยุดยืนที่หน้าประตูห้องนอนนั้น และมองไอ้ธีร์ที่เปิดประตูนำเข้าไป ภายในห้องตบแต่งต่างจากด้านนอกแทบจะคนละโทนเลยทีเดียว ข้าวของส่วนมากเป็นสีเข้ม ขาวสลับดำ และมีเตียงนอนขนาดใหญ่ กล้องดูดาว ตู้โต๊ะ ทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีรูปทรงแปลกๆ รสนิยมมันดีจริงๆ
" ชอบไหม " ไอ้ธีร์เดินไปที่มุมห้องและถอดเสื้อนักศึกษาของมันออก เผยให้เห็นร่างกายกล้ามเนื้อและผิวขาวๆ ของมัน ผมทำเป็นไม่สนใจและเดินมองไปตามชั้นวางหนังสือ สายตาเหลือบมองผู้ชายหน้าไม่อายที่เริ่มแก้ผ้าตัวเองเดินไปรอบๆ ห้องอีกแล้ว ผมอยากรู้จริงๆ ถ้าไม่ใช่ผม มันจะทำแบบนี้ไหม
" ยืนทำอะไร ถอดสิ " ไอ้ธีร์ที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนน้อยนั้นหันมามองผมเหมือนกำลังยืนรอ
" ถอดอะไร กูไม่ถอด " ผมพูดและเริ่มหัวใจเต้นรัว เอาล่ะ มันจะลากผมเข้าไปด้วยไหมเนี่ย
" นอนเหนียวตัวไม่รู้นะ " ไอ้ธีร์พูดและเดินเข้าห้องที่น่าจะเป็นห้องน้ำไป ผิดคาดแฮะ แต่ช่างเถอะ ผมมองประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทแล้วและนั่งหย่อนก้นลงบนเตียงใหญ่ของมัน อื้อหือ นิ่มมาก เด้งดีด้วยวุ๊ย ท่าทางจะนอนสบาย
" ฟา " แต่ผมที่นั่งอยู่นั้นก็ได้ยืนเสียงเหมือนคนกำลังเรียกผม นั่นไง เอาละไง มันต้องหาเรื่องให้ผมเข้าไปจนได้สิน่า
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นและดันประตูบานสีดำข้างๆ นั้นช้าๆ มองหาคนที่กำลังเรียกผมอยู่
" เข้ามาหน่อย " ผมมองเข้าไปด้านในตามเสียงเรียก มองผนังสีดำของห้องน้ำที่กว้างขวางและมีอ่างน้ำขนาดใหญ่อยู่ด้านในหลังม่านใส ผมมองเรือนร่างของคนที่กำลังแช่อ่างน้ำนั้นอยู่และกำลังเรียกผมเบาๆ
" อะไร " ผมยื่นหัวเข้าไปแต่ตัวก็ไม่ได้เข้าไปด้วย มึงอาบน้ำทำไมไม่ล็อกห้องห๊า
" หยิบขวดตรงอ่างล้างหน้าให้หน่อย " หึ ผมยิ้มน้อยๆ อย่างรู้ทัน กูรู้น่านี่มันแผนมึงชัดๆ กะให้กูเข้าไปใกล้อ่างแล้วลากกูลงไปแดกในน้ำแน่ๆ
ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำกว้างและหยิบขวดสบู่ขวดหนึ่งที่ตั้งอยู่หน้ากระจก ผมถือขวดนั้นไว้และเดินต่อไปยังอ่างน้ำที่มีไฟสีส้มส่องประกาย ทำให้ภายในห้องเรียบหรูส่องประกายสีทอง
" อย่าบอกนะว่าจะให้กูถูให้ด้วยน่ะ " ผมพูดอย่างรู้ทันพลางเดินเข้ามาใกล้อ่างน้ำ เปิดม่านและยิ้มกวนมองไอ้ธีร์ที่กำลังนั่งอยู่ แต่ทันทีที่ผมเห็นหน้ามันนั้น ผมก็รีบปล่อยสบู่ตกลงพื้นและเข้าไปจับล็อคหน้ามันเอาไว้เพื่อมองชัดๆ
" มึงเลือดไหล " ผมมองคิ้วของมันที่มีรอยช้ำและมีเลือดไหลจางๆ
" เมื่อกี้ยังไม่มีเลย " ผมแตะมันเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง
" ล้มในห้องน้ำ " มันพูดและจ้องมองผมด้วยแววตาน่าสงสาร
" ซุ่มซ่าม " ผมพูดและทำหน้างอ ทำกูตกใจหมด
" เจ็บมากไหม " ผมถามมันและวักน้ำขึ้นมาล้างเบาๆ ที่คิ้วเข้มๆ นั้น
" เจ็บ " ผมจ้องมองแววตาของคนตรงหน้า พวกเราในตอนนี้นั้นใกล้กันมาก ผมรู้ว่ามันกำลังอ้อนผม ทำให้ผมสนใจ ทำให้ผมเป็นห่วง และ...
ไวกว่าความคิด ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปกดจูบลงเบาๆ ที่รอยแผลนั้น จูบเบาๆ ไปตามจมูกโด่งสวย ไล่ลงมายังริมฝีปากที่ผมหลงรัก พวกเราแลกเปลี่ยนความหวานรสชาติที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ได้ลิ้มลอง พวกเราก็เหมือนกับต้องมนต์สะกด ไม่อยากผละออก ไม่อยากให้มันจบสิ้น ราวกับอยู่ในห้วงเวลาที่เป็นนิรันดร์
" ด.เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน " ผมสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์แห่งความฝัน เพราะร่างกายของผมในตอนนี้ถูกดึงช้าๆ ให้ลงมาสัมผัสความเปียกของสายน้ำอุ่น ผมพยุงตัวและเกาะคนตรงหน้าไว้ด้วยความตกใจ สุดท้ายแล้ว ผมก็พาตัวเองเข้ามาติดกับจนได้
" อาบด้วยกันนะ " ไม่พูดเปล่า คนตรงหน้าจ้องมองผมด้วยแววตาหยาดเยิ้มและค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวของผมออก
ผมหัวใจเต้นตัว ใบหน้าเริ่มกลายเป็นสีชมพูจางๆ ด้วยความอาย ผมปล่อยให้คนรักปลดเปลื้องสีเชิ๊ตสีขาวของผมออก และค่อยๆ เลื่อนมือไปปลดเข็มขัดและกางเกงขายาวสีเข้มของผมด้วยเช่นกัน
ร่างกายของผมในตัวนี้เหลือเพียงแค่กางเกงชั้นในตัวเดียวเท่านั้น ผมถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้ คนตรงหน้าลูบไล้ไปมาที่ร่างกายของผมช้าๆ และกดผม ให้นั่งลงที่ตรงกลาง ผมเกร็งตัวน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกถึงอะไรบางอย่างข้างใต้น้ำนั้น มันทำเอาผมแทบจะระเบิดออกด้วยความอายมากขึ้นไปอีก คนตรงหน้าไม่ปิดบังถึงความต้องการที่เต็มล้นของตัวเอง จนผมแทบจะตื่นตัวตามไปด้วย
" จ.จะดีเหรอ ถ้าแม่มึงเข้ามา... " ผมเงยหน้าถามคนที่กำลังเกลี่ยแก้มใสของผมเล่น ผมประหม่า และเขินอายมาก แถมคนในบ้านมันก็เยอะทีเดียว ไม่ได้มีแต่เราสองคนสักหน่อย
" คุณแม่ไม่ว่าหรอก " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองผมด้วยรอยยิ้มหวาน
" ก.กูเกรงใจคนบ้านมึง " ผมพูดและแนบลำตัวเข้ากับคนตรงหน้า เพราะสายตาโลมเลียของมันทำให้ผมเขินจนตัวแดงไปหมด
" ไม่มีใครเข้ามาหรอก " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และวักน้ำลูบแผ่นหลังของผมเบาๆ หยิบสบู่ที่มีอยู่ข้างๆ อ่างน้ำ ลูบไหล่ผมช้าๆ จนเกิดฟอง หนอย ก็มีสบู่นี่นา ร้ายนักนะ
" นุ่มจัง " ผมหน้าแดงน้อยๆ ทันทีที่คนตรงหน้าลูบไล้ไปมาที่เอวของผมและเลื่อนลงต่ำไปยังด้านล่าง ผมรีบตะครุบมือของมันไว้ ไม่ให้มันล้วงเข้าไปในชั้นในมากกว่านี้
" บนเตียง ไม่ดีกว่าเหรอ " ผมพูดและหลบสายตาคนตรงหน้าที่เลิกคิ้วขึ้นและหัวเราะน้อยๆ ทันที
" รู้ได้ยังไงว่าจะทำ " โอ้ยย ผมเงยหน้าจิกตาใส่มันทันที ยังจะมาเล่นนะ ท่อนล่างมึงมันฟ้องขนาดนี้
" เออ งั้นไม่ทำ " ผมแกล้งทำหน้างอและทำท่าจะลุกขึ้นทันที แต่ก็ถูกคนตรงหน้าล็อคเอวไว้ไม่ให้ขยับได้
" ล้อเล่นน่า ใจเย็นๆ สิ " ไอ้ธีร์พูดและยังคงหัวเราะ แต่ถึงมึงจะล้อเล่นกับกูจริงๆ กูก็ไม่เล่นด้วยหรอกนะ กูเอาจริงนะโว้ย
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ ผมอยากถามมันถึงอะไรบางอย่าง
" ครับ " ไอ้ธีร์ตอบรับ และจับมือผมมาจูบเบาๆ ทำสายตาออดอ้อน บางทีมันก็ต่างกับแรกๆ ที่ผมเจอจริงๆ มึงมันตีสองหน้าเก่ง
" มึง เคยทำแบบนี้กับใครไหม " ผมถามมันและรอคอยคำตอบ แต่จริงๆ ก็ไม่ได้อยากได้ยินเลยนะ ทำไมต้องถามเรื่องที่ตัวเองจะไม่สบายใจ
" ก็เคยได้ยินไม่ใช่เหรอ เป็นนักเรียน หน้าที่ก็คือเรียน ไม่ใช่มาทำตัวแบบนี้ " ไอ้ธีร์พูดและแกล้งทำสีหน้าดุๆ เหมือนที่มันเคยพูด ทำเอาผมหลุดหัวเราะออกมา
" ปากมึงกับการกระทำมึงมันสวนทางกันชัดๆ " ผมพูดแบบกลั้นขำ
" ตั้งแต่เจอฟา ก็ห้ามใจไม่ได้ และตอนนี้ ก็คิดว่าห้ามตัวเองไม่ไหวแล้วด้วย " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เปลี่ยนกลับมาเป็นเขินทันที โอ้ยยย นี่มันดาเมจอะไรกันเนี่ย
" จูบอีกได้ไหม "
คำถามนั้น ผมไม่จำเป็นต้องตอบ พวกเราค่อยๆ ประกบจูบกันช้าๆ อีกครั้งด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้นในหัวใจ ผมกอดคอคนตรงหน้าไว้ บดเบียดริมฝีปากเข้าหาอย่างร้อนแรง พวกเรากอดจูบกันซ้ำๆ ช่วงชิงอากาศที่เหมือนกำลังหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด เผยอปากแลกลิ้นร้อนดูดดึงกันไปมา ด้วยความรัก ด้วยความรู้สึกที่มีทั้งหมดในหัวใจ
" อ.อื้อ " แต่ผมที่กำลังเพลิดเพลินนั้น ก็ไม่ทันรู้สึกตัวเลยว่าคนตรงหน้ากำลังล้วงมือเข้ามาใต้ชั้นในของผม และสอดนิ้วเข้ามาภายในช่องทางนั้น ด้วยความตกใจผมเผลอเกร็งตัวขึ้นทันทีจนคนตรงหน้าต้องลูบหลังผมเบาๆ อย่างปลอบโยน
" เจ็บไหม " คนตรงหน้าจูบผมสลับกับถามผมเบาๆ ผมหน้าแดงจัดและส่ายหน้าไปมาช้าๆ ผมนั้นไม่ได้เจ็บอะไร เพียงแค่ตกใจเท่านั้น ความลื่นของสบู่ในน้ำ ช่วยเอาไว้ได้เยอะทีเดียว
" ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ " ไอ้ธีร์เริ่มจูบเลียซอกคอของผมและคอยปลอบประโลมไม่ให้ผมตกใจ ถ้าแค่นี้ไม่ไหว ผมก็ไม่อยากจะคิดถึงสิ่งที่จะเข้ามาแทนที่มัน
" ช.ช้าหน่อย " ผมกอดพิงซบคนตรงหน้าไว้ ไม่ให้มันได้เห็นสีหน้าของผมในตอนนี้ นี่มันน่าอายมาก ผมไม่กล้ามองหน้ามันเลย
" บางทีที่ฟาตัวเล็กแบบนี้ ก็ไม่ดีเลยนะ " ไอ้ธีร์พูดพลางจูบไหล่ของผมเบาๆ
" กูอึดจะตาย " ผมพูดงึมงำ ผมรู้ว่ามันไม่กล้าทำผมแรงๆ เพราะผมตัวเล็กกว่ามันมาก ร่างกายผม ผิวของผม มันบอบบาง บอบบางเกินไปจนไม่น่าจะเป็นผู้ชาย
" อ๊ะ " ผมซืดปากทันทีที่พูดจบ คนตรงหน้าเหมือนจะเริ่มแทรกอีกนิ้วเข้ามา ทำให้ผมได้แต่กอดคอมันแน่น และเม้มปากกลั้นเสียงแปลกๆ ที่คอยจะออกมา
" สงสัยจะมีคนตายคาอ่าง โอ้ย " ผมกัดไหล่ไอ้คนพูดเบาๆ ปากดีอีกแล้วมึง
" ยังเก่งอยู่ ใช้ได้ " ไอ้ธีร์พูดและใช้แขนอีกข้างลูบตัวผมเบาๆ กวนตีนแล้วไม่ต้องมาปลอบ หึ่ย
" เจ็บมากไหม " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ ข้างหูผม ลมหายใจร้อนของมันทำผมเอียงคอหนีด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ก็แน่นอนสิ ไม่มาเป็นรับไม่รู้หรอก
" ถ้ากูบอกว่าเจ็บ มึงจะหยุดไหม " ผมพูดเบาๆ และฟุบหน้าลงกับบ่าของมัน ถึงจะพูดถามไปแบบนั้น ก็หัวใจของผมก็ไม่อยากให้มันหยุดหรอกนะ ผมต้องการมัน
" อืมม งั้นก็จะบอกว่า...ทนหน่อยนะ " ผมเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น และความรู้สึกต่อมาที่ผมได้รับก็ทำเอาผมแทบจะร้องไห้
ไอ้ธีร์ไม่ได้ถอดกางเกงชั้นในของผม แต่แค่เปิดทางให้พอมีช่องว่างเพื่อสอดใส่เข้าไปได้ คนตรงหน้ากดตัวผมลงบนแก่นกลางของตัวเองแบบที่ไม่ทันให้ผมได้ร้องคร่ำครวญใดๆ ผมดิ้นน้อยๆ และถูกคนตรงหน้าประกบปิดปากไว้ ไม่ว่าผมจะขืนตัวไว้แค่ไหน ร่างกายของผมก็ถูกกดลงเรื่อยๆ จนสิ่งที่แทรกเข้ามานั้นคับแน่นอยู่ภายใน
" ฮือ เจ็บบบ " ผมพูดและเริ่มใจเสีย ไอ้ธีร์มันเหมือนจะอ่อนโยน แต่ดูมันทำ ผมตีบ่ามันแรงๆ และดันมันด้วยความเคือง
" เจ็บทีเดียวจบจะดีกว่านะ "
" ไอ้...โอ้ย เอาออกก่อน " ผมเริ่มงอแงและเริ่มจะดันตัวขึ้น จะตายแล้ว ไม่ให้ตั้งตัวก่อนเลย
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันพลางรัดตัวมันแน่น ไอ้ธีร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ และกอดผมให้อยู่นิ่งๆ
" จะตายแล้ว " ผมได้ยินมันพูดเบาๆ และเริ่มซุกไซร้ตัวผม กูก็จะตายเหมือนกัน ฮือ เจ็บโว้ย
" ดีจัง " ผมฟังมันพูดต่อไป ที่บอกจะตายนี่หมายถึงรู้สึกดีหรอกเหรอ ผมมองมันที่เริ่มหน้าแดงมากขึ้น หายใจแรงขึ้นเหมือนสะกดอารมณ์
" ขยับได้ไหม " มันพูดเบาๆ และกอดเอวผมให้ชิดตัวมันมากขึ้น ผมส่ายหน้าน้อยๆ และฝืนตัวเองไว้ มันรู้สึกแปลกๆ ผมไม่ชินเลย ไม่ไหวแน่ๆ
" งั้นลองขยับเองดู น่าจะเจ็บน้อยกว่านะ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งส่ายหน้าจนแก้มสั่น ไม่เอาาา กูอายย กูจะตายแล้ว
ไอ้ธีร์ยังคงจับเอวผมไว้ แต่ก็เอนตัวพิงผนังแบบสบายๆ เหมือนกำลังรอให้ผมขยับตัวขึ้นลงเอง ผมได้นิ่งอยู่นิ่งไม่กล้าขยับ ตัวแดงตั้งแต่หัวจรดเท้า นี่ถ้าไฟในห้องนี้เป็นสีขาวคงจะเห็นชัดเจนว่าตัวผมแดงใกล้จะระเบิดเต็มที
" ฮะ..อ๊ะ มัน ขอถอดก่อนได้ไหม " ผมขยับตัวไปมาน้อยๆ และนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด กางเกงที่ยังไม่ได้ถอดมันดึงรั้งเสียดสีผมจนทำให้รู้สึกเจ็บมากขึ้นไปอีก
" ถ้าถอดแล้วใส่ไหม มันจะเจ็บนะ " ไอ้ธีร์พูดและจับข้อมือผมไม่ให้ผมถอดกางเกงชั้นในออก
" แต่กูเจ็บบบ " ผมพูดและทำหน้าจะร้องไห้
" ในน้ำน่าจะเจ็บน้อยกว่านะ หรืออยากทำบนเตียง " ผมดันอกมันทันทีที่มันลุกพรวดเข้ามา และทำท่าเหมือนจะเปลี่ยนที่ทำจริงๆ
" พอแล้ว ในน้ำก็ในน้ำ " ผมพูดเสียงสั่นพลางกัดปากแน่น และเริ่มขยับตัวขึ้นตามที่คนตรงหน้าต้องการ ทุกท่วงท่าที่ขยับตัวทำเอาผมแทบน้ำตาเล็ด ขนาดของท่อนกายที่อยู่ภายในตัวผม ทำเอาผมแทบขาดใจตายเลยทีเดียว
ผมเริ่มขยับตัวช้าๆ พลางหายใจเป็นจังหวะเพื่อคลายความเจ็บแน่น ผมหรี่ตามองคนตรงหน้าที่หลับตาลงและเริ่มหอบหายใจแรงมากขึ้นเช่นกัน ไอ้ธีร์จับเอวผมและดึงให้ผมเข้าไปชิดลำตัวอีกครั้งและประกบจูบผมที่ริมฝีปาก ผมเริ่มส่งเสียงแปลกๆ ทันทีที่คนด้านล่างเริ่มขยับตัวประสานกับผม พลางจูบเลียซอกคอขาวและเริ่มลามลงมายังจุดติ่งไตสีชมพูที่เริ่มจะเป็นสีแดง
" ฮะ.อะอ๊า ช.ช้าๆ " ความรู้สึกดีของคนตรงหน้าทำให้เริ่มยังคับตัวเองไม่อยู่ ผมรู้สึกสั่นสะท้านทันทีที่ถูกสัมผัสที่ยอดอก เหมือนกับถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงจนความเจ็บปวดของผมเริ่มจางหายไป พวกเราเริ่มสอดประสานกันมากขึ้น แรงขึ้น ผมได้แต่ร้องครางเสียงหวานและจิกไหล่หนาตรงหน้าเพื่อระบายความรู้สึกราวกับจะคลั่ง คลื่นน้ำที่สั่นไหว ยังไม่เท่ากับหัวใจของผมที่มันสั่นระรัวด้วยความรู้สึกเสียวซ่านเหลือเกิน
" อาห์..ฟา " ผมหอบหายใจและหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันที เสียงครางต่ำของคนตรงหน้าทำเอาผมแทบจะถึงจุดหมายได้โดยง่าย มันดีเหลือเกิน เกินกว่าที่ผมเคยฝันไว้
ในแสงไฟสลัว พวกเรายังคงผสานร่างกายเข้าด้วยกัน ผมปรือตามองคนตรงหน้าที่เริ่มจะกดกระแทกร่างกายมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ และก็เหมือนยังไม่หนำใจ ผมตกใจทันทีที่อยู่ดีๆ ตัวผมก็ถูกยกขึ้นให้หลุดออกจากแก่นกายนั้น คนตรงหน้ารูดถอดกางเกงชั้นในของผมออกอย่างรวดเร็วและกึ่งดันกึ่งอุ้มตัวผมให้ขึ้นจากอ่างน้ำ จับให้นอนลงบนขอบอ่างที่กว้างพอจะนอนได้
" ด.เดี๋ยวก่อน...อ๊ะ "
ผมมองคนตรงหน้าอย่างตกใจ ไหนบอกว่าจะทำแค่ในน้ำไง แต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไรมาก ไอ้ธีร์ยืนขึ้นจากอ่างอาบน้ำขาของมันยังอยู่ในอ่าง และเริ่มจ่อความเป็นชายเข้ามาที่ช่องทางนั้นพลางค่อยๆ ดันเข้ามาต่อ
" เจ็บหน่อยนะ อีกนิดเดียว " ไอ้ธีร์พูดและโน้มตัวสอดดันแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง ผมร้องด้วยความเจ็บ หลังของผมครูดไปมาบนพื้นหินเย็บเฉียบขณะที่คนตรงหน้าก็เริ่มกระแทกกายเข้ามาไม่ยั้ง พลางก้มลงกัดปากผม จูบผมแรงๆ เหมือนกับกลั้นอารมณ์ไม่ไหวอีกต่อไป
" อ๊ะ..ไอ้ธีร์..อ๊าา..จะตายแล้ว " ผมดันหน้าท้องและร่างกายที่แข็งแกร่งของมันไว้ ในวันนี้ผมนั้นประจักษ์ดีว่าผมกับมันนั้นต่างกันแค่ไหน แรงของผมไม่มีทางจะหยุดความดุดันของมันได้ ผมทำเพียงแค่ร้องบอกมันให้มันบังคับตัวเองให้ทำเบาลง
ผมร้องจนเสียงแหบแห้ง บิดเร้าร่างกายที่ถูกกระทำจนแทบขาดใจ ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเป็นของคนคนนี้ ผมเป็นของมัน พวกเราเป็นของกันและกันทั้งร่างกายและหัวใจ ในวันนี้ พวกเรามาไกลแล้ว และพวกเราก็จะเป็นของกันตลอดไป
-
ในที่สุด ฮู่เร่!! ดีใจกับทั้งคู่ หมดทุกข์หมดโศก
-
อ้าว หึงคุณแม่เหรอเนี่ย5555
-
เย้ๆๆๆ.............. :hao5: :sad4: :heaven
ถึงฝั่งสวรรค์ :o8: :-[ :impress2:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Finally น้องฟาสมใจหนูแล้วนะลูกกกก
-
อ่อยยย!! ความแตกเมื่อไหร่ละเนี่ย
-
จุดพลุฉลองงงงงงงงงงงง
น้องฟาแล้วหนูก็ได้กินนะรู้กกกก
:z1:
-
สุขแบบเจ็บ ๆ แต่ก็ดีใช่ไหม ฟา :hao3:
-
มีการพาเข้าบ้านจะแสดงความดุไปอีก น้องฟาไม่คิดมากแล้วเนอะ
-
เป็นของกันและกันตลอดไปรรรรรรร
-
อยากเห็นเอ็นซีแบบครอสเดรส :hao7:
-
แล้วธีร์ก็อดไม่ไหว555
-
มาที่เดียว 3 ตอนรวดคนอ่านเพลินไปเลยขอบคุณน๊าา
คิดว่าคุณแม่ของธีร์น่าจะรู้เรื่องของฟาจากธีร์มาบ้าง
แต่คุณพ่อธีร์กับที่บ้านฟายังไม่รู้เนี่ยสิจะมีปัญหาไร
ตามมาอีกมั้ยแล้วก็เรื่องที่ทุกคนเข้าใจว่าธีร์มีแฟน
เป็นผู้หญิงอีกถ้าฟาเปิดตัวคบกับธีร์ก็เท่ากับว่า
ทุกคนก็จะรู้ว่าฟ้าไม่ใช่ผู้หญิงป่ะโอ้ยยยยยดูแล้ว
น่าจะยุ่งเหยิงน่าดูแต่จะมีม่าอีกมั้ยคะกลัวใจเด้อออ
-
สมใจอยากรึยังฟา o18
-
รอมาเนิ่นนานในที่สุดก็มาถึงวันนี้แล้วนะฟา
-
ในที่สุด......เค้าก็ได้กัน......
-
จูบขมับน้องฟา สมใจแล้วนะลูกเอ้ยยยยย
-
KING ที่ 50 มีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งต่อไป
ผมยังคงอยู่บนที่นอนนุ่ม ฟุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ พลางคิดถึงช่วงเวลาที่เพิ่งผ่านประสบพบเจอมา มันเป็นความหรรษาที่ยากจะลืมเลือน ผมรู้สึกดี ดีเหลือเกิน ราววกับได้ลอยล่องขึ้นไปบนสรวงสวรรค์
ถุยยยยยย มันใช่ที่ไหนกันเล่า โอ้ยยยยย ผ่านมาสองชั่วโมงแล้วที่ไอ้บ้ากามหลบในมันปล่อยให้ผมได้นอนพัก ไอ้เนมนะไอ้เนมมึงหลอกกู๊ ผมร้องครางและเริ่มครางจ๊าก สลับกับกรีดร้องอ้อนวอนขอชีวิต แต่ไม่ บอกเลยว่ามันไม่ใจดีเหมือนปกติ มันยังคงทารุณผม กอดผมราวกับพรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่อยู่บนโลก ไม่น่าเลย กูไม่น่าเลย แล้วเป็นไง สมใจไหมฟา บอกเลยมึงจะได้แค่วันนี้แหละ ไม่เอาแล้วโว้ยย กูตายดีกว่าแบบนี้
" ฟา " ผมพ่นลมหายใจออกจมูกเบะปากหมั่นไส้ทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้หอกธีร์ดังอยู่ข้างหู อย่ามาคุยกับกูตอนนี้ กูระบมยันแก้วหู หึ่ย ซอยกูเป็นผักชีเลยนะมึง
ผมนอนฟุบหน้าลงกับหมอนและขยับตัวหนีไอ้คนที่กำลังพยายามจะดึงผมไปกอด ยังๆ มึงยังไม่พอใช่ไหม กูพิการไส้เลื่อนมึงจะรับผิดชอบยังไง
" เจ็บตรงไหนก็บอก จะทายา... "
" ทาพ่อง " ผมหันควับไปจิกตามองมัน หนอย มึงก็แค่อยากจะส่องบั้นท้ายกูอีกหลายๆ รอบ อย่ามาแหลตาใส
" โธ่ ฟา ขอโทษ ไม่ทำแล้ว ไม่ทำจริงๆ " ไอ้ธีร์อ้อนผม ตัวอย่างกับควายอย่าเอาหัวมาไถกู แล้วกูจะแอบยิ้มทำไมวะ แม่งน่ารักอ่ะ อย่าๆๆ ไอ้ฟา มันกำลังหลอกให้ตายใจแล้วเอามึงขึ้นเขียงต่อ
" ไม่ทำๆ แต่มือมึงจับตรงไหน มึงพอเลย " ผมยังคงหลบสายตาของมัน เอาจริงๆ ตอนนี้ผมทั้งงอนทั้งอายมาก ร่างกายของผมมันเจ็บไปหมด ผมไม่รู้ว่ามันไม่รู้จักผ่อนแรงหรือสะกัดกลั้นอารมณ์ไม่ไหว เสียงครางต่ำของมันเสียงลมหายใจอันเร่าร้อนของมันยังคงฝังลึกอยู่ในใจผม ทำเอาผมมีอารมณ์ตอบสนองทั้งๆ ที่เจ็บปานร่างจะแตกออกจากกัน
ผมยังคงอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยร่างกายที่ปราศจากเสื้อผ้า เหมือนดักแด้ที่ถูกพันด้วยผ้าห่มหนา ผมไม่ยอมให้ไอ้ธีร์ได้แตะต้องตัวผมอีกเพราะกลัวมันจะนึกคึกขึ้นมาอีกรอบ ซึ่งผมนั้นก็ดีใจที่เห็นมันมีความสุข แต่แบบนี้มากๆ เข้าผมก็ไม่ไหวจริงๆ เหมือนกันนะ
" มองอะไรของมึง " ผมหันหน้าออกจากหมอนและแอบมองมันที่กำลังจ้องมองผมด้วยรอยยิ้ม แววตาของมันดูมีความสุขเปรมปรีดี๊ด๊าเหลือเกิน ทำเอาหมั่นไส้บวกเขินจริงๆ ให้ตาย
" เมีย โครตน่ารัก " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องฟุบหน้าลงกับหมอนอีกรอบ อ้ากกกก เมียเมออะไรบ้า กูเขินจนจะฟักเป็นผีเสื้ออยู่แล้ว
" ปากดี " ผมพูดเบาๆ กับหมอนและซ่อนใบหน้าสีแดงเอาไว้
" รู้แล้วนี่ ว่าไม่ได้มีดีแค่ปาก " ไอ้ธีร์รีบพูดทันควันด้วยความมั่นใจเหลือล้น เหรอออ อ่อเหรอออ หึ่ยย
" แล้วเมื่อไหร่มึงจะไปใส่เสื้อผ้า แก้ผ้าอยู่ได้ " ผมพูดและเหลือบมองมันที่ยังคงจ้องมองผมด้วยแววตาเป็นประกาย
" อะไร ยังใจไม่ดีอยู่อีกเหรอ เห็นซุกซอกทุกมุมแล้วแท้ๆ " ใจไม่ดีห่าไรล่ะ อยากแอบถ่ายรูปมึงตอนนี้ไปขายจริงๆ รับรองกูรวยเละ
ผมไม่พูดอะไรแต่นอนแนบแก้มลงกับหมอนและหลับตาลง ถึงเอวก้นและหลังผมจะเจ็บไปหมด แต่การได้นอนอยู่บนเตียงมันแบบนี้ อยู่ในห้องมันแบบนี้ เหมือนกับฝันไปเลย และสิ่งที่ดีที่สุดก็คือ ผมเป็นคนแรก เป็นคนแรกที่มาห้องนี้ บ้านหลังนี้ และเป็นคนแรกของมัน
" ฟา อย่างน้อยก็ลุกไปอาบน้ำเถอะ ไหวไหม " ไอ้ธีร์ยังคงนั่งอยู่ข้างๆ ผมและพยายามแกะผมออกจากผ้าห่ม
" ไม่เอากูไม่อยากลุกแล้ว " ผมพูดและตีขาที่โผล่จากผ้าห่มไปมา
" ก็เป็นรับนี่ จะรุกได้ไง " ผมหันควับไปจิกตามองมันอีกที นั่นมุกหรือเปลือกหอยห๊ะ
" คอยดูเถอะ สักวันมึงจะโดนบ้าง "
" เหรอ แล้วจะล้างรอนะ " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้ากวนๆ มึงดูถูกมังกรเผือกกูมากไอ้ธี๊ร์ แต่เสียงหัวเราะหึหึของมันนั้นก็ทำให้ผมอมยิ้ม กูยอมมึงคนเดียวนะเนี่ย หึ่ยย หมั่นไส้
" ป่ะ ไปอาบน้ำกัน " ไม่พูดเปล่า ไอ้ธีร์เริ่มล้มตัวใส่ผมและพยายามแกะผมออกจากผ้าห่มต่อ คือมึงสดชื่นเฟรชชี่นิ แต่กูระบมโว้ย ตัวอย่างกับควายมาทับกูอีก
" กูขออีกแปบนึงงงง " ผมพูดและยังคงมุดอยู่ในผ้าห่มไม่ยอมออกไป ผมนอนฟุบอยู่อย่างนั้นรอให้ไอ้ธีร์มันเลิกเซ้าซี้ผม และก็เหมือนจะได้ผล เหมือนว่ามันจะลุกไปแล้วนะ
แต่ผมที่นอนอยู่ในผ้าหุ่มนั้นก็รู้สึกแปลกๆ ที่ช่วงขาด้านล่างที่โผล่พ้นผ้าห่มออกไป อ้ากกก อย่านะมึง
" ไอ้ธีร์! " ผมโหวกเหวกและพยายามจะคลานออกมาจากผ้าห่มด้วยตัวเอง แต่ขาของผมนั้นก็ถูกจับเอาไว้และดึงให้ลงต่ำจนตัวผมหลุดออกจากผ้าห่มไปแค่ครึ่งตัวเท่านั้น ผมรู้สึกเย็นว๊าปที่ต้นขาไล่ขึ้นมายังสะโพกมน โอ้ยย อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง
" ไอ้ธีร์ พอแล้วววว " ผมสะดุ้งตัวน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่สัมผัสเรียวขาของผม ความรู้สึกแบบนี้ผมรู้ได้ในทันทีว่าคนด้านนอกกำลังใช้จมูกโด่งนั้นลากไล้เบาๆ ไปตามเรียวขา และเริ่มใช้ลิ้นร้อนลากขึ้นสูงมาจนถึงแก้มก้นขาวๆ นั่น
" ทำความสะอาดไง " ผมฟุบหน้าลงทันทีด้วยความอาย มือหนาจับล็อคสะโพกแน่นจนผมขยับหนีไม่ได้
" กูจะลุกแล้ว มึงหยุดได้แล้ว " ผมดิ้นไปมาน้อยๆ และร่างกายเกร็งไปด้วยความไหวหวั่น
" ฮือ พอแล้ว อย่าา ตรงนั้นมันเปื้อน " ผมเริ่มพูดเสียงสั่นไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว ถึงปากจะปฏิเสธแต่ร่างกายก็ยังคงตอบสนองกับความนุ่มนวลนั้น
คนด้านนอกจูบเลียต้นขาขาวและยกสะโพกเล็กๆ ให้ชันขึ้นเพื่อได้จูบเลียได้ทั่วโดยถนัด ผมได้แต่นอนจุ่มหน้าลงกับผ้าห่มและที่นอน สะกดกลั้นเสียงร้องที่คอยแต่จะดังออกมา
ขาของผมกระตุกเกร็งและคลานหนีลิ้นร้อนนั้น แต่คนด้านนอกก็ไม่ยอมปล่อยให้สิ่งยั่วยวนใจตรงหน้าหนีไปได้ ร่างกายของผมกระตุกอีกครั้ง และเผลอหลุดเสียงครางออกมาทันทีที่รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่โลมเลียช่องทางด้านหลัง ผมไม่อาจต่อต้านได้ ไม่อาจทำอะไรได้เลย นอกจากยอมให้คนรักทำตามอำเภอใจ
และเมื่อได้สัมผัสความขาวเนียนกลมมนนั้น มีหรือที่คนด้านนอกจะพอใจ ผมจิกเล็บลงที่เตียงและอ้าปากร้องทันทีที่รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ที่กำลังค่อยๆ สอดแทรกเข้ามา มันเอาอีกแล้ว อีกแล้ว และคืนนี้ยังอีกยาวไกลนัก
" ครับคุณแม่ ฟาไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ผมจะออกไปช่วงบ่ายครับ " ผมสลึมสลือลืมตาตื่นขึ้น แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามาในห้องนอนสวย ทำให้ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมนอนอยู่ที่ไหน นี่มันกี่โมงแล้วนะ ทำไมปวดไปทั้งตัวแบบนี้
และทันทีที่ผมนึกขึ้นได้ จ๊ากกก โอ้ยยย ไอ้ธีร์ ไอ้เลว ไอ้... ผมลุกพรวดและมองไอ้แฟนตัวดีที่ใส่เสื้อผ้าชุดหล่อเรียบร้อยกำลังยืนเกาะประตูคุยกับใครสักคนอยู่ หนอยย มึง หนอยๆ อูยยยยย
ผมมองไอ้ธีร์ที่ปิดประตูและหันมายิ้มทันทีที่เห็นผมนั่งตาเขียวหัวฟูอยู่ ไม่ต้องมายิ้ม เมื่อคืนมึงจะฆ่ากูใช่ไหมห๊า
" หิวไหม จะให้ป้าแม่บ้านเอาข้าวขึ้นมาให้ วันนี้คงไปเรียนไม่ทันแล้ว พักผ่อนเถอะ " ผมไม่ได้พูดอะไรและเพิ่งสังเกตว่าตัวผมตอนนี้นั้นสะอาดเอี่ยมและสวมชุดนอนสบายๆ เอาไว้ มึงเล่นกูจนสลบกลางอากาศและลากไปกินในน้ำต่อใช่ไหม มึงไม่คิดจะเอาไว้ทำวันอื่นมั่งเหรอ ผมจ้องมองมันและคำรามในลำคอ อยากฆ่ามันจริงๆ
" หิว " ผมพูดและทำหน้ามุ่ยต่อไป
" ดีมาก กินข้าว แต่งตัวแล้วไปมอกัน อีกอย่าง คิดว่าจะย้ายออกจากหอในเร็วขึ้นหน่อยนะ ฟา อยากอยู่ที่คอนโดฟาเหมือนเดิม หรือจะซื้อใหม่ที่ใกล้มหา'ลัยกว่า " ผมจ้องมองมัน เดี๋ยวนะมึงว่าไงนะ ซื้อใหม่ โถๆๆ พ่อคนรวย แล้วทำไมอยู่ดีๆ จะย้ายออกหอไว อ๋อ กูรู้แล้ว ไม่โว้ยยย กูรู้นะมึงคิดอะไร
" ไม่ กูเปลี่ยนใจกูจะอยู่หอต่อ " ผมพูดและสะบัดบ็อบใส่มัน
" ไหนบอกจะย้ายออกไง ก็แค่ย้ายออกไวขึ้นนิดหน่อย " ไอ้ธีร์พูดและเริ่มขมวดคิ้วมุ่ย
" มึงอยากไปอยู่คอนโดก็เรื่องของมึงสิ กูไม่ไป " ผมพูดและเหลือบมองมันที่เริ่มหน้านิ่งใส่
" คิดว่าอยู่หอในแล้วจะรอดเหรอ คิดว่าไม่กล้าทำอะไรเหรอ " ห๊าา ผมหันควับมองมัน ไอ้ธีร์ยังคงหน้านิ่งอย่างจริงจัง นี่มึงขู่กูเหรอ มึงมัดมือชกกะลากกูไปแดกสบายๆ สินะ มึงคิดว่ากูกลัวหร๊าา ในที่สุดมันก็เผยธาตุแท้ออกมา มึงมันร้าย
" ก็สิ้นเดือนไง บอกพวกมันไว้แบบนั้นนี่ " ผมพูดและหลบสายตาจริงจังของมัน
" อืม สิ้นเดือนก็สิ้นเดือน " เย้ ในที่สุดผมก็ชนะ ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำคิ้วขมวดจ้องมองผม งอนๆ มึงนี่มัน หึ่ยย
" ฟาไม่อยากอยู่ด้วย จะทำอะไรได้ " นั่นไง ไอ้ธีร์พูดและทำหน้าหงอย แต่ผมแอบยิ้มเล็กๆ
" ถ้ากูไม่อยากอยู่ด้วย กูจะอยู่ตรงนี้ไหม " ผมพูดและขยับเข้าไปจับมือมันเอาไว้ ไอ้ธีร์สีหน้าเริ่มผ่อนคลายลง และดึงผมเข้าไปกอด ผมตอบรับอ้อมกอดนั้นและหลับตาลง ซึมซับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมรักเอาไว้ ผมรู้สึกดีมากที่คนตรงหน้าแสดงออกว่ารักผมมากแค่ไหน และต้องการให้ผมอยู่ข้างกายมันตลอดเวลา
หลังจากกลับมาจากบ้านมันนั้น พวกเราก็กลับมาที่หอ และใช้ชีวิตปกติสุขตามเดิม...เหรอ ใช่ที่ไหนเล่า ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม แต่ไอ้ธีร์ดูจะตัวติดผมมากขึ้น มันชอบมองผมด้วยสายตาแปลกๆ และมองคนที่เข้าใกล้ผมอย่างกับจะงับหัวแดก ผมว่ามันอาการหนักขึ้นมาก และมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเวลาอยู่หอในกันสี่คน ไอ้ธีร์ดูหงุดหงิดง่ายขึ้น มันเป็นบ้าอะไรของมัน
" ช่วงนี้มึงเรียนเครียดเหรอ " ผมไม่สนใจเพื่อนอีกสองคนที่กำลังอ่านหนังสือดูละครอยู่คนละมุมห้อง ผมเดินมาหาไอ้ธีร์ที่เตียงในเย็นวันหนึ่งที่มันเพิ่งเลิกเรียนมา ไอ้ธีร์นั้นหน้ามุ่ยและดูเครียดมากมาสองสามวันแล้ว ผมเป็นห่วงมันนะ
" ฟา " ไอ้ธีร์จ้องมองผมและยื่นมือมาจับมือผมไว้ แต่ก็ทันที ผมรีบดึงมือออกและมองเพื่อนอีกสองคนที่ยังคงไม่ได้สนใจพวกเรา ค่อยยังชั่วหน่อย
" ขอโทษนะ " ผมกลับมามองไอ้ธีร์ นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมค่อนข้างลำบากใจ ผมรู้ว่าทำไมมันถึงอยากออกไปอยู่คอนโดเร็วๆ ผมนั้นก็เช่นกัน ผมเข้าใจมันดี
" วันรืนต้องไปเข้าค่ายอาสา " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และยิ่งหน้ามุ่ยไปใหญ่ นี่ผมก็เพิ่งรู้นะ ที่มันเครียดๆ ช่วงนี้ก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม
" มึงเครียดเรื่องนี้เหรอ " ผมถามไอ้ธีร์ที่ส่ายหน้าน้อยๆ
" เปล่า แต่ไม่อยากไปเลย "
" บอกพี่มึงสิ เขาบังคับเหรอ " ผมขมวดคิ้วถามด้วยความไม่เข้าใจ
" พี่เมย์ เขาอยากให้ไปช่วย " ไอ้ธีร์พูดแบบเหนื่อยใจ
" เดี๋ยว เมย์ไหน " ผมหน้าตึงขึ้นทันที นี่มึงอย่าบอกกูนะ อย่านะ
" พี่ที่ไปกิน... "
" กูไม่ให้ไป! " ผมพูดและเพิ่งรู้ตัวว่าผมคงเสียงดังเกินไป ผมมองเพื่อนในห้องสองคนที่กำลังมองมา และหันไปสนใจสิ่งที่ตัวเองทำต่อ
" กูไม่ให้มึงไป ได้ยินไหม " ผมพูดเสียงเบาแต่เน้นคำหนักแน่นให้ไอ้ธีร์ฟัง กูไม่ให้มึงไปแน่ๆ มึงโดนพวกป้านั่นลุมทึ้งแน่
" ฟา ใจเย็นๆ มันไม่มีอะไรแบบที่คิดหรอก "
" มึงไม่มีแต่ป้าพวกนั้นมีแน่ๆ " ผมยังคงพูดและเหลือบมองพวกเพื่อนอย่างอารมณ์เสีย โอ้ยย อยากตะโกนด่าแม่งก็ทำไม่ได้
" งั้นฟาไปด้วยได้ไหม ขึ้นเขานะ " ไอ้ธีร์ถามผมและทำสีหน้าอยากให้ผมไปมาก ผมล้วงโทรศัพท์ของผมขึ้นมาและมองตารางงานของผมที่พี่เรียวเพิ่งส่งให้เมื่อวาน
" แม่ง วันอาทิตย์กูถ่ายแบบ " ผมมองดูหน้าจอและมองไอ้ธีร์ตาละห้อย
" งั้นฟาอยู่ทำงานเถอะ " ไอ้ธีร์นั้นไม่ใช่คนจะงอแงเรื่องไร้สาระ แน่นอนว่าถ้าเป็นแบบนี้มันไม่ให้ผมไปหรอก
" กูไม่อยากให้มึงไปจริงๆ นะ " ผมนั่งคุดคู้อยู่ข้างเตียงของมัน พยายามออดอ้อนมันสุดฤทธิ์
" ไม่นอกใจหรอกครับ " ผมที่นั่งหน้ามุ่ยหน้าเผลอยิ้มทันที อย่ามาปากดี แต่กูหวงอ๊า พวกป้านั่นมันจ้องจะงาบมึงชัดๆ
" อยู่ที่นี่ก็ห้ามไปไหนกับใครนะ นอกจากพี่เรียว " ไอ้ธีร์พูดต่อด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่เสียงมึงเย็นมาก แหมไม่ต้องมาขู่กูเลย
" กูจะไปไหนล่ะ ไม่ไปหรอก " ผมพูดและหลบสายตามันเล็กน้อย วันเสาร์มีงานคอสนี่หว่า ได้โอกาสกูละ ชุดเกราะโชว์หวิวกูยังไม่เคยได้ใส่เลย
" ไอ้ธีร์ไอ้ฟา เอาอะไรเปล่าวะ เดี๋ยวกูกับจีจะไปกินข้าว " ผมมองรูมเมทสองคนที่กำลังจะออกประตูไป และถามพวกผมเป็นมารยาท
" ขอบใจ แต่ไม่เป็นไรว่ะ เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อน
" กว่าจะกลับเข้ามาก็ดึกนะคะ ใช่ไหมคะนาถ "
" เออๆ ว่าจะไปนั่งร้านเกมส์ต่อ ไปละมึง "
ผมมองทั้งสองคนที่มองหน้ากันและยิ้มแปลกๆ พลางเดินออกไป เดี๋ยวนะ แล้วทำไมต้องบอกด้วยวะ
และทันทีที่ประตูปิดลง ผมรู้สึกเหมือนตัวผมกำลังถูกลากและดึงไปกอดอยู่รวดเร็ว โอ้ยย เดี๋ยวๆ มึงใจเย็น
" ไอ้ธีร์! " ผมตกใจและทุบไอ้ธีร์ที่ดึงผมไปนอนกอดบนเตียง อะไรมึงจะไวปานนั้น
" ก็ คนมันคิดถึง " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองผม คิดถึงอะไรของมึงตัวติดกันจนจะสิงอยู่ละ
" อยากกอดฟา "
" ก็กอดอยู่นี่ไง " ผมพูดและมองมันที่ลูบแก้มผมไปมา ส่งตาหวาน เดี๋ยวนี้มึงอ้อนเก่งนะเนี่ย
" ไม่ใช่กอดแบบนี้ " ผมที่เพิ่งรู้ตัวว่ามันคิดอะไรก็ตะเกียกตะกายจะลงจากตัวมันทันที ไอ้หอก อย่าบอกนะที่มึงหงุดหงิดเพราะเรื่องนี้อ่ะ
" ไม่เอาาาา หอในนะ ผนังก็บางคนก็เยอะ มึงหยุดคิดเลย " ผมพูดและเอามือตะปบปิดปากมันไว้ กูไม่อยากฟัง เดี๋ยวกูใจอ่อน
" งั้นไปนอนคอนโด " ไอ้ธีร์ดึงมือผมออกจากปากและเสนอความคิด เรื่องสิกูเละแน่นอน แถมมีเรียนเช้าอีกขี้เกียจตื่น
" ไม่เอา "
" ไม่เอาก็ไม่เอา " ผมขมวดคิ้วน้อยๆ มองมันที่ดึงผมลงไปนอนกอดอีกครั้ง ผมนึกว่ามันจะรุกหนักกว่านี้ซะอีก
" ไม่น่าเลย " ผมมองมันที่พูดต่อไปพลางลูบหลังผมเบาๆ
" ไม่น่าอะไร " ผมถามมันด้วยความสงสัย
" ถ้าไม่ทำตั้งแต่แรก ก็คงไม่เป็นแบบนี้ " ไอ้ธีร์พูดและจ้องมองใบหน้าของผม พวกเราจ้องมองกันและกัน เป็นใบหน้าที่มองยังไงก็ไม่เบื่อจริงๆ
" มึงเสียใจ ที่มึงกอดกูเหรอ " ผมถามมัน และไอ้ธีร์ก็ส่ายหน้าทันที
" ไม่ใช่แบบนั้น แต่มันเป็นนิสัยแย่ๆ ที่ไม่อยากแสดงมา เมื่อก่อนอดทนได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้มันยากมาก ยิ่งอยู่ใกล้ฟา ก็ยิ่งคิดถึงแต่เรื่องแบบนั้น " ผมหน้าแดงขึ้นน้อยๆ ผมก็พอเข้าใจมันนะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้มันทำ แต่ผมแค่กลัว เพราะที่นี่มันไม่ปลอดภัย แล้วก็รู้สึกไม่ชินสักที แค่คิดถึงเรื่องคืนนั้นผมก็อายสุดๆ ไปเลย
" แต่ถ้าฟาบอกว่า ไม่ ก็ไม่นั่นแหละ รักฟานะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่พูดยาวเหยียดและปิดท้ายอย่างน่ารัก มึงจะไม่ตื้ออีกสักนิดเหรอ กูเนี่ย ใจอ่อนง่ายอยู่น้า
" กู...ให้มึงจูบได้นะ " ผมพูดและเลี่ยงจะสบตาคนตรงหน้า โอ้ยยย จะเขินทำไม พูดแล้วต้องรับผิดชอบนะไอ้ฟา
และทันทีที่ผมพูดแบบนั้น คนตรงหน้าก็พลิกตัวให้ผมลงไปนอนที่บนเตียงและทาบทับตัวผมไว้ ทำไมต้องจูบท่านี้ด้วยอ่ะ คือแบบมันสยิวกิ้วยังไงไม่รู้ งืออ
" ถ้าให้แค่จูบ ปากเปื่อยไม่รู้นะ " ผมหัวเราะเบาๆ ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" พูดมากเสียเวลา " ผมพูดและดึงคอมันเข้ามาให้ริมฝีปากของพวกเราสัมผัสกัน คนตรงหน้านั้นไม่รอช้า รีบเก็บเกี่ยวความปรารถนา จูบงับริมฝีปากนุ่ม สอดแทรกลิ้นแตะต้องสัมผัสแลกความหวาน
ผมเริ่มตัวสั่นน้อยๆ และอ้าปากหาอากาศหายใจ คนตรงหน้าจูบทึ้งผมอย่างโหยกระหาย และเริ่มมากขึ้นมากขึ้นไป ผมเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ร่างกายของคนตรงหน้า คนที่ต้องการน่ะ ไม่ได้มีแค่มันหรอก ผมนั้นรักร่างกายนี้ รักคนคนนี้ มันเป็นของผมแล้วใช่ไหม ผมไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ถ้าวันนึง ผมเสียมันไปล่ะ ถ้าวันนึง มันมอบหัวใจให้คนอื่นไป
" ไอ้ธีร์ " ผมใช้ช่วงเวลาที่คนตรงหน้าเริ่มปล่อยริมฝีปากของผมให้เป็นอิสระ เปร่งเสียงและส่งสายตาเว้าวอน คนตรงหน้าเปลี่ยนทิศทางจากริมฝีปากหวาน ไปจูบไซร้ซอกคอขาว ตัวสั่นราวกับอดกลั้นกับทุกสิ่งที่ประทุขึ้นมา
" ถ้า..ทำ แปบเดียว ได้ไหม " ผมพูดเบาๆ ด้วยร่างกายที่ร้อนผ่าว ผมอยากให้พวกเราสัมผัสกันมากอีกนิด ถึงจะแค่แปบเดียวก็ยังดี
และผมที่พูดแบบนั้นก็ต้องตกใจทันที ผมมองคนตรงหน้าที่ยืดตัวขึ้นและถอดเสื้อบนตัวออกอย่างรวดเร็ว และเริ่มดึงกางเกงของผมให้ล่นต่ำลง เดี๋ยวๆ มึงจะไวไปแล้วโว้ยย
' ก็อกๆๆ '
" เอ่อ กูลืมกระเป๋าตังค์... "
ผมชะงักและนิ่งค้างทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิดออก อ้ากกกกกกกกกก ผมและไอ้ธีร์มองเพื่อนแว่นที่ยืนแข็งทื่ออยู่ที่ประตู และกระเทยจีจี้ที่เอามือทาบอก ตาโตปากกว้างสายตาระยิบระยับ นี่แหละที่กูกลัวไง โว้ยยยยยย กูอยากต๊ายยยย
-
ธีร์ร้ายมากกกก แต่ที่ร้ายกว่าคือเมททั้งสอง กลับมาได้ถูกจังหวะจริงจริ๊ง :heaven /น้องฟาอย่าไปยอมธีร์บ่อยๆนะรูกก ตอนธีร์ไม่อยู่ก็จัดเต็มไปเรยยย อยากเห็นคนคลั่ง :hao6:
-
ว้ายๆ............ค้างเลย :z3: :z3: :z3:
รูมเมท ตั้งใจแน่เลย
พูดให้ความหวังว่าจะกลับห้องตอนดึกๆ
ที่ไหนได้ กำลังจะเข้า.......... ก็กลับมา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ธีร์ น่ารัก หลงฟามากมาย
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แตกแล้ว :mew3:
-
ปล่อยไก่ ไก่หายยกฟาร์มละจ้า555
-
หวายยยยยย ความแตกแล้วสินะ แต่ดูเหมือนจีจี้จะรู้อยู่แล้วหรือเปล่าเนี่ย?
-
แผนของเมทแน่ๆ :hao7:
-
5555555 มันเป็นแผนตกเหยื่อของเพื่อนป่าว ไม่ได้ไปไหนหรอกแอบฟังอยู่หน้าห้องแหละ :laugh:
-
คงต้องรีบย้ายไปอยู่คอนโดด่วนๆ อ่ะนะ. 55555
-
อืม.......มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งนี้และครั้งต่อๆ.......ไป.........
-
KING ที่ 51 คอสเพลย์ท้าทายโชคชะตา
ผมกับไอ้ธีร์ยังคงชะงักค้างในท่วงท่าที่งดงาม ถุยยยย โอ้ยตายกู ยังไงวะเนี่ย จะบอกว่าเล่นโยคะอยู่พวกมันจะเชื่อไหมฟะ
" เอ่อ พวกมึงตามสบายเถอะ ถือว่ากูไม่ได้ขัดนะ " ไอ้นาถพูดด้วยท่าทีปกติ และเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าตังค์บนโต๊ะ ผมผลักไอ้ธีร์ที่ยังคงคร่อมตัวผมออก และอึ้งแดกไม่รู้จะพูดอะไรออกมา แต่ว่าแบบนี้ก็ดีแล้วมั้ง จะปิดบังตลอดไปก็คงไม่ได้
" พวกกู... "
" ก็แค่เล่นกันน่ะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่แย่งผมพูด และทำสีหน้ายิ้มๆ เหมือนเล่นจริงๆ
" เล่นแบบนี้ อยากเล่นด้วยจังเลยค่ะ " จีจี้อมยิ้มกรุ่มกริ่มและช้อนตายั่วยวนอีกระลอก พูดอะไรของมึงไอ้ธีร์ เดี๋ยวมึงก็ได้เล่นกับมันด้วยหรอก
" แค่เล่นกันเหรอ " ผมพูดเบาๆ เมื่อทั้งสองคนนั้นออกไปจากห้องอีกครั้ง ความรู้สึกที่อึดอัดอยู่ภายในนี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ และผมรู้ดีว่า คนที่รู้สึกมากที่สุดคงจะเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้
" ขอโทษนะ " ไอ้ธีร์ย่อตัวลงข้างๆ ผมและกุมมือผมเอาไว้ สายตาของมันในตอนนี้ดูหมองลงมาก ผมนั้นไม่ได้ต้องการให้มันพูดปกป้องผมซะหน่อย มันกำลังคิดมากอีกแล้วสินะ
" ขอโทษอะไร ช่างมันเถอะ " ผมพูดและดึงหูมันเล่น
" มึง อึดอัดไหม " ผมพูดถามมันที่กำลังเลื้อยเอาคางมาเกยขาผม
" ไม่หรอก " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมว่ามันเปลี่ยนไปนะ เมื่อก่อนมันดูเอาแต่ใจมากกว่านี้ แต่มันก็เลือกที่จะตามใจผม แล้วจะไม่ให้รักได้ยังไงล่ะ
ตึงๆ!
" เฮ้ยฟาอยู่เปล่า ไปกินข้าวกัน วันนี้ห้ามเบี้ยว " โอ้ยย ยังไม่ทันที่จะสงบดี ประตูห้องของผมก็เปิดออกอีกครั้ง โดยมีไอ้สองแฝดนรกที่พุ่งเข้ามา และก็เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติ เท้าของผมเขี่ยไอ้ธีร์ออกได้ทันการณ์ ทำให้มันกำลังนั่งตาขวางใส่ไอ้สองแฝดที่มันหมั่นไส้มานาน
" ทำไรกันอยู่วะ " ไอ้จุ่นทำหน้ามึนและเดินเข้ามากอดบ่าผม พลางมองดูไอ้ธีร์ที่ลุกหนีไปที่นอกระเบียง
" เหอะน่า แล้วพวกมึงมาทำห่าอะไร " ผมพูดและแกะมือปลาไหลของไอ้แฝดออกจากคอ
" อยากกินข้าวด้วยอ่ะ ก็เลยมาชวน น้าๆ ฟาอ่ะ ครั้งที่แล้วก็ไม่ยอมไปด้วย " ผมในตอนนี้นั้นกำลังถูกลุมทึ้งโดยไอ้สองแฝด ไอ้จูที่เห็นพี่มันเริ่มแกล้งผมก็มาช่วยอยู่ข้างๆ กลายเป็นตอนนี้ผมกำลังถูกกอดรัดฟัดไปมาโดยผู้ชายตัวควายๆ สองคน โอ้ยยย กูจะบ้าตาย ผมมองไอ้ธีร์ที่แอบมองผมอยู่จากนอกหน้าต่างบานเกร็ด ที่มึงพูดว่าไม่อึดอัดเมื่อกี้ มึงยังคิดแบบเดิมอยู่ใช่ไหม
" พอๆ เลิกรัดกูสักที ปล่อยกู๊ " ผมเริ่มหัวเสียและยังคงพยายามแกะไอ้ปลิงสองตัวนี่ออก ยิ่งรู้จักมันก็ยิ่งเล่นแรงขึ้น โอ้ยยมึงจะกินข้าวหรือกินกูกันแน่เนี่ย
แต่ผมที่กำลังเล่นอยู่กับไอ้สองแฝดนั้น ก็มองเห็นไอ้ธีร์เดินกลับเข้ามา ผมส่งสายตาให้มันช่วยผม เอากูออกจากตรงนี้ที๊ ซึ่งไอ้ธีร์ก็แค่เดินเข้ามาอย่างสงบนิ่ง ใช้ได้เลยนี่หว่า มึงอดทนเก่งขึ้นนะ มึงไม่อึดอัดที่ต้องซ่อนความสัมพันธ์ของพวกเราจริงๆ อย่างที่พูด...
" ปล่อย เมีย กู เดี๋ยวนี้ " ห๊าาา ผมและไอ้สองตัวที่กำลังเล่นกับผมต่างก็ชะงักค้างทันที ไหงงั้นล่ะ ไหนบอกมึงไม่อึดอัดไง๊
ไอ้ธีร์ไม่พูดเปล่าและดึงตัวผมออกจากการจับกุมของไอ้แฝดทั้งสอง น.นี่เมื่อกี้มึงพูดอะไรนะ มึงพูดอาร๊ายยย
ผมมองดูปฏิกิริยาของไอ้สองแฝดที่ตอนนี้กำลังมองหน้ากันแบบงงๆ และหันกลับมามองหน้าผมกับไอ้ธีร์ด้วยสีหน้าปกติ นี่พวกมึงไม่ตกใจกันเลยเหรอ
" อ๋อ กำลังเล่นพ่อแม่ลูกกันใช่ไหม ได้เลย งั้นเดี๋ยวเป็นพ่อเบอร์ 1 กับ เบอร์ 2 ให้ " ผมถึงกุมขมับกับการปฏิเสธการรับรู้ของไอ้สองแฝดนั่น โอ้ยยย พ่อแม่ลูกมะเขือมึงสิ กูละปวดหัวแท้
หลังจากเย็นวันนั้น ไอ้ธีร์ที่ไล่ตะเพิดไอ้สองแฝดไปก็ทำตัวหงุดหงิดอารมณ์เสียเหมือนเข้าวัยทอง ผมไม่ได้ว่าอะไรมันที่มันพูดออกไปแบบนั้น ผมแค่ตกใจที่มันระเบิดออกมามากกว่าที่คิด แต่ไอ้สองแฝดนั่นก็ไม่เชื่อซะงั้น หรือมันน่าจะแกล้งไม่เชื่อมากกว่า ผมก็ไม่เข้าใจพวกมันจริงๆ
" ไอ้ธีร์ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ เป็นอะไรของมึง " ผมพูดถามมันในเย็นวันถัดมา พวกเราออกมากินข้าวกันที่ศูนย์อาหารหน้าหอ อยู่ในที่ที่มีคนพลุกพล่าน
" ไอ้แฝดนั่นมันก็เล่นปกติแบบนี้ล่ะ มึงก็คิดมาก " ผมพูดและมองมันที่ยังคงไม่ค่อยพูดอะไร
" จะทำอะไรก็ไม่ได้ มีไอ้เวรสองตัวนั่นอีก แถมพรุ่งนี้เข้าค่ายอีก " ไอ้ธีร์พูดบ่นเหมือนพูดกับตัวเอง แต่มันทำเอาผมยิ้มออกมาเล็กๆ มึงนี่เก็บกดสุดๆ เลยสินะ
" มึงไปเข้าค่ายก็ดูแลตัวเองนะ บนนั้นมันหนาว เอาเสื้อหนาๆ ไปใส่ด้วย " ผมพูดบอกมันที่เงยหน้ามองผมแบบสงสัย
" ทำไมตอนนี้พูดเหมือนอยากให้ไป " ผมที่ได้ยินมันพูดแบบนั้นก็สำลักข้าวทันที เอาแล้วไงกู มันจะรู้ไหมว่าผมจะแอบไปงานคอสเพลย์พรุ่งนี้
" ก็มึงยังไงก็ต้องไปนี่ กูห้ามไปก็เท่านั้นอ่ะ " ผมพูดและหลบสายตาคมกริบของมัน
" ฟา " ผมยังคงหลบสายตามันและก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
" อย่าให้รู้ว่าจะไปทำอะไรแปลกๆ "
" ทำอะไรล่ะ อย่างมากก็ไปหาไอ้เนมละมั้ง ไม่ก็อยู่กับพี่เรียวนั่นแหละ " ผมพูดและจ้องตามัน ผมพูดจริงๆ นะเรื่องนี้ นัดไว้แล้วล่ะไอ้นนกับเนมอ่ะ
" ฟา " และผมที่กำลังนั่งคุยอยู่กับไอ้ธีร์นั้น ก็มีเสียงคนอีกคนแทรกขึ้นมา ผมมองนิ่มที่มองเห็นผมและเดินเข้ามาทัก ตายล่ะ ไอ้ธีร์มันไม่รู้ว่านิ่มชอบผมนี่นา แต่กับผู้หญิงมันคงไม่คิดอะไรมากละมั้ง
" ดีค่ะธีร์ พรุ่งนี้ไปค่ายเตรียมของหรือยัง " นิ่มยิ้มให้ผมและนั่งลงข้างๆ พลางหันไปคุยกับไอ้ธีร์ ก็คณะเดียวกันนี่นะ
" เย็นนี้ล่ะ " ไอ้ธีร์พูดและเหลือบมองผม
" รู้จักกันด้วยเหรอ " นั่นไงล่ะ ไม่ต้องมามองกูด้วยสายตาแบบนั้น คือเสน่ห์กูมันแรงอ่ะทำไงได้ สาวๆ ก็มีมาหลงเป็นธรรมดา
" พอดีเพื่อนฟากับเพื่อนนิ่มเป็นเพื่อนกันค่ะ ก็เลย... " นิ่มพูดและส่งยิ้มหวานให้ผม พลางบิดตัวไปมาแบบเขินๆ นั่นไงล่ะ งานกูเริ่มมาอีกแล้วถ้ามองจากสายตาไอ้แฟนขี้หึงของผม
" ฟาอยากกินอะไรเพิ่มไหมคะ เดี๋ยวนิ่มเลี้ยงเอง " ผมมองไอ้แฟนตัวดีของผมที่คิ้วเข้มๆ ของมันเริ่มกระตุก อะไรของเมิ๊งง กูไม่ได้จีบเขานะ เขามาชอบกูเอ๊งง
" เอาดิ อยากกิน... "
" เมื่อกี้บอกอิ่มแล้วไม่ใช่เหรอ " ผมที่กำลังจะพูดก็ถูกขัดลาภทันที โอ้ยจะให้กูแดกของฟรีก่อนก็ไม่ได้
" คือ อิ่มแล้วครับ นิ่มตามสบายเลย " ผมพูดและแกล้งเหยียบทีนไอ้ธีร์อย่างหมั่นไส้
" งั้นนิ่มไม่กวนแล้วดีกว่า นัดเพื่อนไว้ด้วยค่ะ แล้วเจอกันนะ " ผมโบกมือหยอยๆ ให้เธอที่เดินจากไป แหม่ น่ารักนะ ข๊าวขาว
" มีแค่นั้นมันใช้การได้จริงๆ เหรอ ถึงไปทำเป็นเล่นกับเขา " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หันควับทันที หนอยย หนอยมึง ดูถูกมังกรเผือกกูอีกแล้ว
" ของแบบนี้มันอยู่ที่ลีลาโว้ย " ผมพูดและเชิดหน้ามั่นๆ ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
" ลีลาแบบไหน แบบที่ร้องครวญครางดิ้นไปมานั่นเหรอ " ไอ้ธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้และพูดใส่หูผมเบาๆ ด้วยเสียงกระเส่า ทำเอาผมในตอนนี้ใบหน้ากลายเป็นสีชมพูไปเรียบร้อย แม่งชนะมันไม่ได้เลยอ่ะ ฮือ
" ก.กูไปห้องน้ำดีกว่า " ผมที่แพ้หมดรูปก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำใกล้ๆ ทันที จะมาพูดเรื่องแบบนั้นตอนนี้ืทำม๊ายย แต่พอได้ทำแล้วมันก็จะติดหน่อยๆ และตอนนี้ก็ไม่ได้ทำกันมาหลายวันแล้วอ่ะ หึ่ย
แต่ผมที่เดินมาที่ห้องน้ำนั้นก็ถูกคนที่แอบเดินตามลากตัวเข้าไปในห้องน้ำย่อยทันที ผมมองไอ้ธีร์ที่อมยิ้มและดันผมเข้าไปชิดติดริมผนัง เดี๋ยวก๊อนนน กูรู้ว่ามึงกำลังอดอยากปากแห้ง แต่นี่มันห้องน้ำสาธารณะที่มีคนข้างนอกเป็นร้อยเลยนะเว้ย
" มึงหยุดเลยนะ " ผมพูดและดันอกมันที่กำลังเดินเข้ามาชิดตัวผม เผลอไม่ได้เลยมึงเนี่ย
" อยากให้เขารู้หรือไงว่ามาทำอะไรกัน " ไอ้ธีร์พูดกวนผมด้วยใบหน้าที่เข้ามาใกล้ แล้วทำอะไรของมึงมันอะไรละโว้ย ไม่อ๊าวว(ที่นี่)
" อย่า ไม่เอา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น " ผมพูดและดันใบหน้าของมันที่เอี้ยวเข้ามาใกล้มากขึ้น ความสูงของมันทำให้ต้องก้มลงหน่อยถ้าจะอยู่ข้างหูผมขนาดนี้
" ก็แค่อยากจะกอดเท่านั้นเอง " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มใจอ่อนทันที คือกูไม่ได้ใจร้าย กูอยากกอดมึงเหมือนกันแหละ แต่กูอายโว้ย
" งั้น แค่กอดนะ " ผมพูดและเงยหน้ามองคนที่กำลังอมยิ้มอยู่ จริงๆ อยากจูบด้วยอ่ะ แต่ไม่กล้าพูด อ้ากกก
แทนคำตอบนั้น คนตรงหน้าขยับตัวแนบชิดผมมากขึ้นและโอบกอดผมเอาไว้ด้วยอ้อมแขนที่แข็งแกร่ง ผมยิ้มและหลับตาพริ้มซุกเข้ากับอกของคนตรงหน้า แขนของผมกอดตอบรับคนรักไว้ พวกเรากอดกันด้วยความรักทั้งหมดที่มี ผมรู้สึกอบอุ่น รู้สึกมีความสุขจัง นานๆ ทีแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
แต่ความสุขที่แสนอบอุ่นของผมก็เหมือนผ่านไปแค่ชั้วอึดใจเดียว ผมสะดุ้งตัวน้อยๆ ทันทีที่รู้สึกแปลกๆ ที่ต้นคอของผม ไอ้ธีร์ที่กอดผมและเอาหน้าซุกคอของผมไว้ เริ่มแผลงฤทธิ์รัดผม และทำรอยบนคอของผมเหมือนมันกำลังตั้งใจ
" อย่าา " ผมพูดเบาๆ และพยายามดันตัวมันออก ไอ้ธีร์กอดรัดซุกไซร้และเปลี่ยนจุดบนคอของผม งับเบาๆ สลับแรงจนผมนิ่วหน้า กูไม่ใช่โอเมก้านะโว้ย ไม่ต้องกัดกูขนาดนี้
" ทีหลังเขาจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และจ้องมองเข้ามาในดวงตาของผมด้วยสายตาเว้นวอน การสัมผัสที่น่าหวาดเสียวนี้มันทำให้ภายในของผมปั่นป่วน ผมรู้สึกไม่ค่อยดีซะแล้ว มันทรมานนะแบบนี้
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันด้วยเสียงที่แผ่วเบา กำเสื้อนักศึกษาของมันจนยับ
" กูอยาก... " ผมช้อนตามองคนตรงหน้าแบบอายๆ และเผยอปากน้อยๆ อย่างเชิญชวน
หมับ!
เดี๋ยวๆ ผมที่ยืดเท้าขึ้นเพื่อหวังจะจูบมันนั้นก็ต้องสะดุ้งโหยง ความรู้สึกของผมในตอนนี้มันกำลังบอกว่า ชิบหายละ ไอ้ธีร์มันคิดว่าผมอยากอะไรละนั่น ทำไมมึงต้องล้วงก้นกูขนาดนี้ด้วย
" อยากเหมือนกัน " เดี๋ยวๆ กูว่ามึงกับกูนี่คนละอยากแล้ว
ไอ้ธีร์ไม่พูดเปล่า เริ่มหอมจูบลงที่แก้มใส ริมฝีปากอุ่นละเลียดแก้มนิ่ม และลามมายังริมฝีปาก ผมตอบรับรสจูบที่ถูกชักนำ รสจูบที่แสนหวาน เนิ่นนานตามที่ใจปรารถนา
ความรู้สึกดีๆ แบบนี้ พวกเราจะมีกันไปอีกนานแค่ไหนกันนะ ถ้าวันนึงมันเบื่อผมล่ะ ถ้าวันนึงมันบอกว่ามันหมดรักผมแล้ว ผมจะเจ็บปวดแค่ไหนกัน
" คิดอะไรอีกแล้ว ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น " ไอ้ธีร์ละริมฝีปากออกจากผม และเกลี่ยแก้มใสไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยว
" กูรักมึงนะ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ หลบสายตามันด้วยการกอดมันแน่นๆ ไม่ให้มันเห็นว่าตอนนี่ผมหน้าแดงแค่ไหน การได้อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมมีความสุขมาก มากจนลืมช่วงเวลาร้ายๆ ที่ผ่านมา เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นเลย
" พอได้ยินแบบนี้ พรุ่งนี้ไม่อยากไปเลย " ไอ้ธีร์ยิ้มให้กับคำหวานนั้น และซุกตัวกอดผมแน่นๆ ด้วยเช่นกัน กลายเป็นว่าพวกเรากอดกันกลมไปเลย
" มึงไปแปบเดียวเอง กูรอได้ " ผมพูดให้มันสบายใจ ไม่อยากให้มันต้องเป็นห่วงผม
" อยู่คนเดียว จะทำตัวดีๆ แน่ใช่ไหม " ไอ้ธีร์พูดถามและจับแก้มผมให้จ้องมองมันตอบเหมือนกำลังจับโกหก
" แน่นอน สัญญาเล้ย " ผมตอบและยิ้มหวานย้อมใจไอ้แฟนขี้ระแวงของผม เชื่อฟาสิ แล้วทุกอย่างจะดีเอง
" ไอ้ฟา ไม่สิ อิฟ้าเหลือง มึงใส่ชุดนี้ผัวมึงจะไม่แพ่นกบาลมึงจริงเหรอ "
ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ท่ามกลางอากาศที่ร้อนนิดหน่อย วันนี้เป็นวันแรกที่ไอ้ธีร์ไปเข้าค่ายและแน่นอนว่าผมทำตัวดีแบบที่ไอ้ธีร์สั่งไว้โดยการออกไปงานคอสเพลย์ที่ลานกลางแจ้งในที่จัดงานแห่งหนึ่ง ฮ่าๆ
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้มาปลดปล่อยตัวเองแบบนี้ ผมนั้นไม่ค่อยจะว่าง งานล้น เรียนแน่นเหลือเกิน ผ่อนคลายแบบนี้บ้างก็ดี และที่พิเศษจริงๆ ก็คือ วันนี้ผมพาเพื่อนมาด้วย ก็ไอ้นนกับไอ้เนมนั่นแหละ เป็นครั้งแรกที่พวกมันเห็นผมแต่งคอสเพลย์ ใส่ชุดสวยๆ ถ่ายรูป
" มึงก็อย่าบอกมันสิ ห้ามถ่ายรูปกูด้วย " ผมพูดและเชิดใส่ไอ้เนมที่ทำปากยื่นปากยาวคอยแต่จะกวนทีนผม
" กูไม่ถ่าย แต่ช่างภาพคนอื่นมึงจะห้ามได้เหรอ "
" ไอ้ธีร์มันไม่ใช่พวกติดโซเชียล ถ้าไม่บอกมันหรือไปฟ้องมัน มันก็ไม่รู้หรอก " ผมพูดและจัดวิกผมสีชมพูที่เข้ากับชุดเกราะสุดแจ่มของผม แม่งโครตเท่ห์ อยากใส่มานานละชุดนี้
" เชี่ยเนม ถ้าจะมากวนตีนมึงกลับไปเลยนะ " ผมพูดด่าไอ้ตัวที่กำลังหมอบต่ำดูกางเกงในผม
" ช่วยไม่ได้ ก็เพื่อนกูสวย แม่งโครตเอ็กซ์เลยว่ะ " ไอ้เนมยังคงคลานตามมองผมตาเยิ้ม ทั้งๆ ที่ผัวมันก็ยืนกอดอกมองมันอยู่
" ไอ้นน เอาเมียมึงไปเก็บดิ๊ " ผมพูดอย่างเหนื่อยหน่ายและเหยียบไอ้หอกที่ยังคงคลานต่ำ
" ก็ใส่เรียกเสือเรียกจระเข้ขนาดนี้ บ่นอะไรล่ะ "
" นี่มึง รู้อะไรไหม ต่อให้กูแก้ผ้าพวกมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาทำยุ่มย่ามนะโว้ย ใส่เพราะชอบ ไม่ได้ใส่มาให้ถ้ำมอง " ผมพูดอย่างหัวเสียและมองไอ้นนที่กำลังหัวเราะเบาๆ
" เออๆ มึงก็สวยจริงๆ นั่นแหละ ไม่แปลกที่ตัวผู้ทั้งหลายจะน้ำลายหก " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เหมือนได้ใจ กูสวยอ่ะ แน่นอน ตอนไม่แต่งหญิงกูก็หล่อด้วย หึหึ
" เออไอ้ฟา แล้วตกลงมึงกับไอ้ธีร์เป็นไงบ้างวะ " ไอ้เนมที่เบื่อกับการส่องก้นผมแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งและเริ่มถามคำถามกวนประสาท
" จะถามทำไม ไม่เห็นที่คอหรือไง ออกจะชัดเจน " ผมที่กำลังจะตอบนั้น ไอ้นนก็พูดตัดหน้าซะก่อน และเดี๋ยวนะ คอเหรอ ผมที่นึกขึ้นได้ก็รีบเอามือมาปิดคอทันที ก็เมื่อวานไอ้ธีร์แม่งดูดซะมันส์ขนาดนั้นคงหลายรอยเลยล่ะ
" เฮ้ย จริงเหรอวะ สมใจมึงแล้วสิ " ไอ้เนมมองผมด้วยสายตากวนๆ และหัวเราะขำ
" สมใจพ่อง เสือกจริง " ผมพูดและตบกบาลไอ้หอกนี่ไปหนึ่งที แก้เขิน
" อ่าว กูมาทั้งทีก็ตั้งใจมาเสืิอกนี่ล่ะ แหม่ แต่ก็เข้าใจไอ้ธีร์นะ แบบมึงเนี่ย ฮึ้ยยย มันน่าจริงๆ "
" ทะลึ่งๆ คราวที่แล้วกูยังไม่ได้คิดบัญชีมึงเลยนะ มึงโทรเรียกไอ้ธีร์มาใช่ไหม แถมยังบอกมันเรื่องรูปในมือถือมันอีก " ผมพูดพลางชี้หน้าด่ามัน คราวนั้นที่ผมฟุบหลับที่โต๊ะในมหา'ลัย และไอ้ธีร์มาพาผมกลับบ้านมัน แน่นอนว่าไอ้เนมนี่แหละเป็นคนเรียกมันมา หนอยแน่ ไอ้เพื่อนทรยศ
" แล้วไงล่ะ กูช่วยให้พวกมึงปรับความเข้าใจกันอย่างซาบซ่านเลยใช่มะ " ไอ้เนมพูดต่อพลางยักคิ้วกวนทีน หึ่ยย แต่มันก็จริงนั่นแหละ คืนนั้นในอ่างน้ำ อ้ากกก น้ำแทบเดือดเหือดแห้ง อะไรจะร้อนแรงปานนั้น
" ก็...แค่คุยกันเฉยๆ " ผมพูดและหลบสายตาจับผิดของมันไอ้สองตัวผัวเมีย
" เหรอออ กูจะเชื่อนะ แล้วรูปผู้หญิงนั่นตกลงใครวะ " ผมที่ได้ยินคำถามนั้นก็อยากจะทึ้งหัวตัวเองอีกรอบ หึงใครไม่หึง ไปหึง...
" แม่มัน " ผมพูดเบาๆ และยิ้มขำตัวเอง โอ้ยย แม่งโง่แท้เหลา แต่แม่มันก็ดูสาวมากจริงๆ เข้าใจผิดก็ไม่แปลกหรอก
" ไอ้ฟายย หึงแม่ผัวตัวเอง ฮ่าๆๆ " ผมตบกบาลมันไปอีกที หนอยย อย่ามาล้อเลียนกูนะโว้ย
" ถ้ามึงได้เห็นมึงก็จะคิดแบบกู แม่งไม่แก่เลยสักนิด "
" เหรอวะ คราวหน้าไปเที่ยวบ้านไอ้ธีร์ดีกว่า " ไอ้เนมพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
" ทำไม จะจีบแม่มันเหรอ " ไอ้นนพูดและมองไอ้เนมแบบนิ่งๆ อ่าวๆ ปัญหาครอบครัวกูไม่เกี่ยวนะ
" แล้วไง มึงจะทำไม " ไอ้เนมปากเก่งกับผัวมัน เออ มันก็อยู่ด้วยกันได้เนอะ ผมละเชื่อพวกมันเลย
" เอาเมียบ้านเพื่อนก็ดีเหมือนกัน " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกริ่มทันที แต่ไอ้เนมนั้นดูชะงักไปเรียบร้อย
" ปากดี ใครจะให้มึงเอา "
" ปากไม่ดีหรอก แต่เอาแน่ๆ "
" ตามสบายนะพวกมึง จะเอากันตรงนี้เลยกูก็ไม่ขัด " ผมพูดและหัวเราะน้อยๆ เดินหนีพวกมันที่เริ่มจะเถียงกันมากขึ้น แต่พอเห็นแบบนี้ก็แปลกดีนะ พวกเราเป็นเพื่อนกันมานาน ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร ก็ตัดกันไม่เคยขาด ไอ้นนนั้นเป็นคนที่ดูแลไอ้เนมได้ พวกมันที่เห็นแบบนั้น ก็รักกันไม่แพ้ผมกับไอ้ธีร์แน่นอน
ผมเดินเลี่ยงเพื่อนออกมา และแน่นอนว่าเจอฝูงชนเข้ามาโอบล้อมทันทีที่มองเห็นผม นี่คือสิ่งที่เคยชิน ผมยิ้มให้ทุกคนที่ชื่นชมผมและถ่ายรูปผม การทำอะไรที่เราชอบมันก็ทำให้ผมมีความสุขดี ได้ผ่อนคลายบ้างอะไรบ้าง นี่แหละชีวิตที่ต้องการ
" โพสท่าเอ็กซ์ๆ ได้ไหมครับ "
" ตัวจริงสวยมากเลย "
" จะมีเล่นละครบ้างไหมครับ "
ผมนั้นก็เหมือนเดิม ไม่ค่อยจะพูดตอบอะไรใครเท่าไหร่ ยิ่งดูผู้คนเข้ามาลุมล้อมผมมากขึ้น ชื่นชมผมมากขึ้น ความรู้สึกข้างในของผมมันก็เริ่ม กลัวมากขึ้น ผมในตอนนี้มีแฟนคลับเพิ่มมากขึ้นทุกวัน งานโฆษณาและงานถ่ายแบบก็มีเข้ามาเรื่อยๆ แต่ผมยังคงปฏิเสธการแคสติ้งเพื่อเล่นละคร เพราะผมนั้นไม่มั่นใจว่าผมจะทำมันได้ และที่สำคัญที่สุดก็คือ ผมนั้นไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ อย่างที่ทุกๆ คนหวังไว้
[ต่อด้านล่าง]
-
" ฟา ช่วงบ่ายจะเปลี่ยนชุดไหม " ผมที่ยืนถ่ายรูปสักพักก็ขอทุกๆ คนแยกตัวออกมา และเจอพี่เรียวที่เสร็จธุระมาหาผมพอดี
" ไม่เอาอ่ะ ชุดนี้ก็ดีก็อยู่แล้ว " ผมพูดและหมุนตัวให้พี่เรียวดู ชุดนี้ผมสั่งซื้อจากนอกเลยนะ ไม่ใช่ถูกๆ แต่ก็ร้อนชิบ
" แน่ใจนะ " พี่เรียวพูดและทำหน้ายิ้มๆ แบบนี้แปลว่ามีของดีแน่ๆ หึ่ยย
ไม่นานหลังจากนั้น ผมก็หลงกลหลอกล่อของพี่เรียวเข้าจนได้ พี่เรียวนั้นเอาชุดมาให้ผมเลือกอีกสามชุด และก็แน่นอน ผมเลือกชุดคอสเพลย์จากเกมส์ เป็นชุดที่ดูเร้าใจที่สุดในโทนสีดำ ถุงน่องตาข่ายสุดเซ็กซี่ บูธส้นสูง กระโปรงมินิสเกิร์ตตัวเล็กกับเสื้อบางเบาที่ดูเข้ากัน มีกระดิ่งที่คอ และที่ผมชอบที่สุดเลยก็คือ หูแมว! นี่มันไอเทมลับที่หนุ่มๆ ชอบนักเชียว และแน่นอนผมนั่นแหละที่ชอบ หึหึ
" จะใส่ชุดนี้แน่เหรอ ถ้าธีร์... "
" โธ่พี่ อย่าพูดถึงมันดิ " ผมพูดและรู้สึกเสียวสันหลังวาป แค่พูดถึงมันผมก็คิ้วกระตุกละ ถ้ามันรู้นี่คือ กูตายแน่นอนคาชุดนี่แหละ
" โถไอ้ฟา จะทำการใหญ่ใจต้องนิ่งเว้ย แจ่มว๊าวมากเพื่อน " ผมมองไอ้สองตัวที่ชูนิ้วเป็นกำลังใจให้ หึ แน่นอน กูไม่กลัวหรอกไอ้ธีร์ ป่านนี้มันวิ่งเล่นรอบเขาแบกอิฐก่อปูนโน้นน หึหึ
ในช่วงบ่ายนั้นก็เช่นเคย ผมยังคงสนุกอยู่กับงานคอสเพลย์ ได้เจอเพื่อนๆ เลเยอร์คนอื่นๆ ได้นั่งเล่นพูดคุยกับเพื่อนๆ ของผม และพี่เรียวที่ซื้อของกินมาเลี้ยงกันจุใจ ผมนั้นรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองยุ่งมากจริงๆ ชีวิตมีแต่เรียนกับทำงาน นานๆ ครั้งก็อยากจะมีช่วงเวลาดีๆ ร่วมกับคนอื่นๆ บ้าง แต่ถ้าจะให้ดีที่สุดก็คงการมีไอ้ธีร์อยู่ใกล้ๆ เสียดายจังนะ ถึงจะกลัวมันงอนที่แต่งตัวแบบนี้ แต่ผมก็คิดถึงมันจริงๆ
" มึงกลับกันดีๆ นะ แล้ววันหลังว่างๆ เดี๋ยวกูนัดพวกมึงมาอีก " ผมพูดบอกลาไอ้เนม ในช่วงเย็น และเพิ่งสังเกตว่าไอ้นนหายไปหลังจากที่บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งนี่ก็ผ่านมาราวๆ ชั่วโมงหนึ่งแล้ว
" แล้วผัวมึงไปไหน " ผมขมวดคิ้วถามไอ้เนมและมองไปรอบๆ ตอนนี้ก็ใกล้มืดมากแล้ว ผมอยากจะเจอมันบอกลามันดีๆ ก่อนจะกลับ
" อ๋อ มันไปเอารถ กูจอดไว้ไกล เดี๋ยวค่อยโทรหามันก็ได้ งั้นกูไปละนะ โชคดีมึง ขอกูกอดอีกที " นั่นไงไอ้ห่านี่ มันไม่พูดเปล่าแต่เดินเข้ามากอดผมอย่างแนบแน่น พลางลูบคลำผมไปด้วย จนผมต้องเขกกบาลมันไปอีกหลายที ไอ้เพื่อนเลว
" แล้วเจอกัน " ไอ้เนมแยกตัวเดินจากผมไป ผมมองท้องฟ้าที่เป็นสีส้มและเดินกลับไปยังรถตู้คันใหญ่ที่จอดอยู่ ผมคงจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ร้านของพี่เรียวและนอนที่นั่นเลย เพราะพรุ่งนี้ผมก็มีงานถ่ายแบบอีกจะได้ไม่ต้องไปๆ มาๆ กลับหอ
ผมขึ้นมาบนรถตู้ คลานไปยังเบาะหลังที่ค่อนข้างกว้าง และนอนแผ่หราอยู่บนนั้น ปวดเท้าแฮะ เมื่อยจริงๆ ให้ตาย แล้วพี่เรียวหายไปไหนกันนะ ตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว
ผมที่อยากกลับไปอาบน้ำแย่แล้วก็ควานหามือถือตัวเองและกดโทรหาพี่เรียว น่าจะอยู่แถวๆ นี้ล่ะ แต่ก่อนกดโทรหาพี่เรียว ผมก็เห็นข้อความไลน์ของไอ้ธีร์เด่นหราอยู่ที่หน้าจอ ไอ้หยา ไม่กล้ากดอ่านเลยอ่ะ มีใครไปฟ้องมันหรือเปล่าฟะ
ผมช่างใจสักพัก และตัดสินใจกดโทรหาคนที่ผมคิดถึง แต่สัญญาณจะมีไหมน้า อยากได้ยินเสียงจัง
" ฮัลโหล " และทันทีที่ได้ยินเสียงรอสายครั้งแรกมันก็รับสายผมทันที น่ารักไหมล่ะ
" ทำไรอยู่ " ผมพูดพลางอมยิ้มน้อยๆ และถอดรองเท้าบูธส้นแหลมออกจากเท้าไปด้วย
" ฟานั่นแหละ ทำอะไรอยู่ " ผมเริ่มขมวดคิ้ว ทำไมเสียงมันเหมือนจะเย็นๆ แปลกๆ แล้วถามแบบนี้จะตอบยังไงวะเนี่ย
" ก.กู อ่านหนังสือ " ผมพูดและคิดอีกทีว่าชิบหายแล้ว โกหกอะไรของกู๊ สมงสมองเออเร่อทุกครั้งเวลาจะพูดโกหก พูดไม่คิดเล้ยย
" เหรอ " ไอ้เหรอของมันนี่ทำเอาเย็นเยือกไปถึงขั้วหัวใจ เหมือนมันรู้อ่ะ มันรู้ไหมเนี่ย โอ้ยย
" คิดถึงนะ " แต่ผมที่กำลังตึงเครียดนั้น พอฟังสิ่งที่มันพูดปิดท้ายผมก็ถึงกับโล่งอกเลยทีเดียว ผมคิดมากไปเองสินะ ป่านนี้มันคงนั่งตบยุงอยู่บนเขานั่นแหละ
" คิดถึงมึงเหมือนมัน " ผมพูดพลางยิ้มเล็กๆ และบอกลากันอีกเล็กน้อยก่อนจะกดวางสาย ฟู่วว รอดไปกู หึหึ ไม่ได้แดกกูหรอก แบร่
ครืดดด ตึง!
แต่ผมที่นอนมองจอมือถืออยู่นั้นก็ได้ยินเสียงประตูรถตู้เลื่อนปิด และได้ยินเสียงประตูฝั่งคนขับเปิดออกและมีคนขึ้นมาบนรถ หนอย ไอ้พี่เรียวสินะ หายไปไหนมาก็ไม่รู้ให้รอตั้งนาน
" พี่เรียว รีบเลยนะ ผมอยากถอดชุดแล้วอ่ะ " ผมยังคงนอนหน้ามุ่ยอยู่ที่เบาะหลัง พลางบ่นพี่เรียวอีกนิดหน่อยและกดมือถือเล่นต่อไป
รถตู้เริ่มแล่นออกจากที่จอด เฮ้อ วันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน พรุ่งนี้ก็ทำงาน วันจันทร์ก็เรียน เมื่อไหร่จะเรียนจบเนี่ย เบื่อจัง ผมนอนเล่นและคิดอะไรเพลินๆ พลางกดเกมส์เล่น แต่ว่าทำไมวันนี้มันนานแปลกๆ ปกติร้านก็ไม่ได้อยู่ไกลมาก รถก็ไม่ติด ทำไมไม่ถึงสักที
ผมที่เพิ่งนึกได้ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งและมองออกไปที่กระจกรถ มองทิวทัศน์ข้างทางที่ไม่คุ้นตา เหมือนกับไม่ใช่ในตัวเมือง เดี๋ยวๆ นี่มันแถวไหนวะเนี่ย
" พี่เรียว จะไปไหนเหรอพี่ " ผมพูดถามไปยังหน้ารถที่พี่เรียวกำลังขับอยู่ ไม่พูด ไม่บอกไม่กล่าว อะไรของเขา
" พี่เรียววว " ผมยังคงเรียกพี่เรียว เอ้า ไม่ตอบ หนอยย แกล้งอะไรอีกอ่ะ ต้องไปจัดการ
แต่ผมที่ขยับตัวไปด้านหน้าเพื่อจะไปหาพี่เรียวนั้น อยู่ๆ รถตู้ก็เลี้ยวเข้าไปในที่แห่งหนึ่ง และจอดลงแถวๆ ข้างทางที่มีบรรยากาศคล้ายๆ สวนสาธารณะและมีบึงน้ำอยู่ใกล้ๆ จะมาจ๊อกกิ้งหรือไงเพ่ แต่ว่าไม่มีคนเลยแฮะ
" พี่เรียว ผมอยากกลับแล้วนะ แวะที่นี่ทำไมอ่ะ " ผมมองไปรอบๆ อย่างงงวยและไม่ทันได้มองว่ารถที่จอดลงแล้วนั้น คนขับรถได้ลงจากรถ และเดินมาเปิดประตูรถตู้ด้านข้าง
ครืดดดด!
" พี่เรียว ได้ยิน... " แต่ผมที่กำลังอ้าปากจะพูดต่อนั้น ก็ต้องหุบปากลงทันทีด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ผมมองคนตรงหน้า ที่ยืนจ้องมองผมด้วยสีหน้าที่เรียบสนิท ทำให้ผมเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
กูตายย ตายแน่ๆ ตายหยังเขียด...
**************************************************************************
ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามเสมอมานะคะ ไรท์มีข่าวมาแจ้งประชาสัมพันธ์นิดนึงค่ะ ในวันที่ 27 ตุลาคม หรือวันเสาร์นี้ เวลา 14.00 - 15.00 น. ไรท์มีงานแจกลายเซ็นต์สำหรับหนังสือเรื่อง "คนของความทรงจำ" เป็นนิยายอีกเรื่องของไรท์ที่ตีพิมพ์กับ สนพ.B2S วางขายที่งานสัปดาห์หนังสือบูธ B2S จ้า นักอ่านท่านไหนที่ไปงานหนังสือในวันนั้นก็แวะมาหาไรท์ได้นะคะ แต่ในใจกลัวว่าคงจะไม่มีใครมาเท่าไหร่ เพราะเป็นนักเขียนหน้าใหม่มากๆ 555+ และถ้าใครมีหนังสือเรื่อง "Calorie ผมแค่มารอลี่" ผลงานอีกเรื่องของไรท์ที่ออกกับ สนพ.เฮอร์มิท จะเอามาให้ไรท์เซ็นต์ก็ได้น้า ถ้าชอบผลงานของไรท์ ยังไงช่วยสนับสนุนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ สามารถมาพูดคุยสอบถามถึงนิยายเรื่องอื่นๆ ของไรท์ได้เลย จะสปอยให้ 555+ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายของไรท์ทุกๆ เรื่องเลยคร่า ขอบคุณมากๆ เลยน้า
-
เอาแล้วๆ :hao5:
-
ว่าและ...........
นน ต้องติดต่อกับธีร์แน่เลย
รอ ฉากเลือดเดือด นะ :z1: :pighaun: :haun4:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พังแล้วฟา โชคดีนะลูก :laugh:
-
ยืนไว้อาลัยให้ฟา 1นาที หลังจากนี้ลุกไม่ขึ้นแน่
-
อ้าวๆ ยังงายยยย
-
R.i.p น้องฟา น้องจะอยู่ในใจเราตลอดไป 5555
-
โอ้ยยยเพิ่งได้อ่านวันนี้ อยากไปเจอออแต่กลับบ้านต่างจังหวัด TT แงงง
-
ติดตามเลย โดนตกแล้ววว
ตอนแรกอ่านชื่อผ่านๆนึกว่าแนวซาตาน
ฮ่าๆๆๆ ตายแน่ๆน้องฟาตอนหน้าร้องเมี้ยวๆ แน่
-
…
เอ่ออออออ. น้องธีร์มาได้ยังไง. ใช่น้องธีร์ไหม
ตายยยย ตายแน่ นังน้องฟาฟ่าฟ้าเอ้ยยยยยย
:a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22
…
-
เป็นกำลังใจให้ฟานะ :กอด1:
-
ฟา.......... เอเมน........
-
KING ที่ 52 บทเรียนของเจ้าแมวน้อย
ผมลนลานรีบถอยรูดเข้ามาในรถ ชิบหายละ มันมาไงวะ อ้ากกก ผมโดนหักหลังอีกแล้ว กูจะฆ่ามึ๊งง ไอ้นนไอ้เนม พี่เรียวด้วย ฮืออ
" อ่านหนังสือเหรอ " ผมไม่สนใจเสียงที่กำลังพูดถามและพยายามแงะกระจกรถตู้เพื่อหาทางออก ไอ้พี่เรียวโว้ยยย ปล่อยมันขับรถมาได้ยังง๊ายย กุญแจอยู่ที่พี่ไม่ใช่เหรอ
" ฟา " ผมยิ้มแหยๆ และหันไปมองไอ้แฟนที่กำลังทำหน้ายักษ์ของผม
" ไหนมึงบอกว่าไปเข้าค่ายไง " ผมพูดและเกากระจกรถแบบคนไร้ทางหนี และแน่นอนไร้ทางสู้
ไอ้ธีร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เดินขึ้นมาบนรถและปิดประตูเสียงดัง ผมนั่งกอดขาอยู่บนที่นั่ง มองดูมันที่ขยับเลื่อนตัวเข้ามานั่งข้างๆ ผม ไอ้ธีร์ตอนนี้ใส่ชุดธรรมดาๆ เหมือนอยู่บ้าน เสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว แต่จริงๆ ไอ้ธรรมดาสำหรับมันน่ะไม่มีหรอก มันใส่อะไรก็ดูอย่างกับจะไปถ่ายแบบ หึ่ย
" มึงงง กูขอโทษ กูใส่แปบเดียวเอง " ผมพูดและเขยิบเข้าไปอ้อนมัน น่าจะได้ผลนะ มันใจอ่อนกับผมจะตาย ผมส่งสายตาใสซื่อ แบ๊วๆ เกาะแขนมันที่นั่งนิ่งๆ จ้องหน้าผม
" มึงไม่โกรธกูใช่ไหม " ผมพูดต่อและเขย่าแขนมัน ทำไมมึงจ้องกูแบบนี้เนี่ย จะไม่พูดอะไรเลยเหรอ
" ธีร์ " ผมยังคงออดอ้อนสุดฤทธิ์ และจ้องมองมันอย่างตั้งใจ ตาจ้องตาแบบนี้ใจอ่อนแน่ๆ
แต่ผมที่จ้องมองมันนั้นก็เพิ่งรู้สึกว่า ขาอ่อนของผมกำลังถูกจับ โดยไอ้บ้าที่ทำหน้าตายอยู่ เดี๋ยวๆ หน้ามึงกับมือมึงนี่คนละอารมณ์เลยนะ
" ไอ้ธีร์ " จากเสียงอ่อนเสียงหวาน ตอนนี้ผมเริ่มผมพูดออกมาด้วยความตกใจและจับมือมันที่กำลังเลื่อนขึ้นมาใต้กระโปรง
" เมื้อกี้ เหมือนได้ยินว่าอยากถอด " ไอ้ธีร์พูดพลางโน้มตัวเข้ามาใกล้ สีหน้าของมันยังคงนิ่งและดูดุดัน แต่การกระทำมันไม่ช๊าย อย่าบอกนะว่ามึงวางแผนไว้แต่แรกแล้ว
" มึงอย่าเชียวนะ นี่มันรถพี่เรียว " ผมพูดอย่างร้อนรนและใช้มือดันอกมันเอาไว้
" อ.อย่างน้อย ก็เปลี่ยนที่เถอะ " ผมพูดต่อและหวังว่ามันจะเห็นด้วยกับผม
" คนทำผิดไม่มีสิทธิ์ต่อรอง " คนพูดไม่พูดเปล่า ใช้มือดันผมให้นอนราบลงไปกับเบาะที่นั่ง ดึงขาผมให้กระเถิบถอยร่นลงมาชิดตัวมัน
" ค.คุยกันดีๆ ก่อน " ผมพูดและมองมันที่ยังคงจ้องมองผมราวจะแดกทั้งตัว ถ้ารอดออกไปกูจะรำแก้บนกลางสยามเลยนะเนี่ย
" คาดสายตาไม่ได้เลยจริงๆ " ไอ้ธีร์พูดพลางโน้มตัวลงมาใกล้ สายตาของมันเคลื่อนไปตามดวงตาสวยที่แต่งแต้มให้ดูกลมโต เกลี่ยแก้มใสสีชมพูหวาน และลากนิ้วไปตามริมฝีปากสีแดงที่แสนเซ็กซี่
" เออ ก.กูไม่ใส่แล้วก็ได้ กูอยากกลับแล้ว " ผมพูดพลางจับมือมันเอาไว้ ตัวมันในตอนนี้ทับผมเบาๆ โดยมีแค่แขนของมันอีกข้างที่ยันเบาะเอาไว้
และก็ในทันที ผมมองมันที่ค่อยๆ ลุกขึ้นจากตัวผม แบบนี้คงจะจบแล้วใช่ไหม มันยอมปล่อยผมแล้วจริงๆ ใช่ไหม รอดไปทีกู
แคว่ก!
แต่เสียงที่ได้ยินนั้น ก็ทำให้ผมตาโตขึ้นทันที เดี๋ยวๆ เมื่อกี้กูได้ยินเสียงอะไร เหมือนเสียงถุงน่องกูขาดใช่ไหม
" ไอ้ธีร์ อย่า! " ผมลุกพรวดขึ้นด้วยความตกใจ ไอ้ที่บอกว่าจะไม่ใส่แล้วคือไม่ใช่ตอนนี้โว้ย
" ช่วยถอดไง " ไอ้ธีร์พูดพลางเริ่มยิ้มกวน นี่มึงจะเอาจริงๆ ใช่ไหม แล้วมึงจับตรงไหนของมึงเนี่ย
" ไอ้ธีร์ ชุดของพี่เรียวนะ " ผมลองพูดบอกมันดูๆ และจับแขนมันไว้ แต่ก็เท่านั้นแหละ ผมถูกโน้มตัวเข้าหาอีกครั้งและครั้งนี้ รู้สึกได้แม้กระทั่งลมหายใจ
" ทำนะ " คำสั้นๆ ที่มันพูดออกมา ทำเอาเลือดในตัวของผมสูบฉีดขึ้นมาจนถึงใบหน้า ทำ ทำอะไรวะ มันใช่อย่างที่กูคิดใช่ไหม
ผมส่ายหน้าไปมาแบบรัวๆ นี่มันในรถและแคบมากด้วย ผมไม่อยากทำอะไรแบบนั้นที่นี่ ในรถพี่เรียว
และก็แน่นอน การปฏิเสธของผมแทบไม่เคยมีผลกับคนตรงหน้า หลังของผมถอยมาชิดติดผนังรถและถูกทาบทับด้วยริมฝีปากหยักสวยตรงหน้าทันที ผมลืมตามองใบหน้าที่ผมรัก และหลับตาลงตอบรับรสจูบที่ดูจะรุนแรงเล็กน้อย ไม่ใช่ว่ามันโกรธผมแล้วเอามาลงกับเรื่องแบบนี้ใช่ไหม
" อ.อื้อ ไอ้ธีร์ มันเจ็บนะ " ผมพูดเบาๆ ด้วยเสียงที่เริ่มสั่น ผมรู้สึกว่าผมถูกกัดเบาๆ ที่ลำคอ คนตรงหน้ากดเม้มโลมเลียผมไปทุกทีที่สัมผัส ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดใบหูสีแดง ทำเอาผมอ่อนระทวยไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ทั้งเจ็บทั้งอายผสมกัน
แคว่ก!
และก็อีกครั้ง เสียงของถุงน่องที่ถูกฉีกกระชากทำเอาผมสะดุ้งตัวน้อยๆ อย่างตกใจ ไอ้ธีร์ยังคงจูบไซร้ไปทั่วลำคอและหูของผม ชิดตัวเข้ามาทำให้ขาของผมต้องอ้าออกน้อย และรู้สึกถึงมือของมันที่กำลังลูบไล้ไปตามขาอ่อนของผมภายใต้กระโปรงตัวจิ๋วและฉีกมันออกเรื่อยๆ อย่างมันส์มือ
" อ.ไอ้ธีร์ " ผมเริ่มเสียงสั่นมากขึ้น และร่างกายก็เริ่มถูกกดให้นอนราบลงไป ผมพยายามหุบขาของผมที่กางออกให้หัวเข่าหุบชิดกันเข้าไว้ แต่ก็ทำไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
ภายในรถตู้นั้นกระจกเริ่มฝ้ามัว และเสียงฟ้าร้องด้านนอกก็บอกให้รู้ว่าฝนกำลังจะตกลงมาในอีกไม่ช้า ทำไมทุกอย่างมันถึงเป็นใจขนาดนี้ คงไม่รอดแล้วแน่ๆ ใช่ไหม
" ไอ้ของแบบนี้น่ะ อย่าใส่อีกได้ไหม " เรียวขาของผมถูกยกขึ้นช้าๆ ฟาดอยู่บนบ่าของคนตรงหน้า ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และลูบไล้ไปตามเรียวขานั้น แนบแก้มลงจูบสูดกลิ่นไปตามถุงน่องที่ขาดเป็นริ้วจากแรงฉีก
ผมไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง ความรู้สึกของผมในตอนนี้มันสับสน ทั้งรู้สึกหวาดหวั่นเล็กๆ และวาบหวามในเวลาเดียวกัน ผมชอบเวลาที่มันหวงแหนผม รักผม หลงไหลในตัวผม
แคว่ก!
เสียงของถุงน่องที่ขาดอีกครั้งทำเอาผมตื่นจากภวังค์ ถุงน่องของผมนั้นมันเป็นแบบที่ใส่ขึ้นมาจนถึงด้านบนทับกางเกงชั้นใน และตอนนี้ ส่วนที่ปิดบังชั้นในตัวน้อยนั้นกำลังถูกฉีกกระชากจนขาดออกจากกัน
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกมันด้วยเสียงอ่อน มองมันที่เริ่มถอดเสื้อตัวเองออกเผยให้เห็นร่างกายที่ผมแสนหลงไหล แบบนี้ผมคงห้ามมันไม่ได้อีกแล้ว
คนตรงหน้าทิ้งเสื้อของตัวเองลงข้างๆ และก้มลงจู่โจมร่างกายของผมด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เสื้อของผมถูกถกร่นขึ้นอย่างรวดเร็ว และตามด้วยลิ้นร้อนที่ลากเลียตั้งแต่ขอบกระโปรงผ้า ลามมายังจดสองจุดที่เริ่มแข็งเป็นไตด้วยความรู้สึกที่ทำให้ร่างกายสั่นระรัว
" อ.อ๊ะ " ผมเริ่มส่งเสียงครางหวาน โอบกอดรอบลำคอของคนเบื้องหน้า ความรู้สึกตึงแน่นถายใต้กางเกงยีนส์ของมันนั้นทำให้ผมรู้ว่ามันรู้สึกกับผมมากแค่ไหน เพียงได้สัมผัสได้กอดรัด พวกเราก็เหมือนจะหลอมรวมกลายเป็นคนเดียวกัน ความรัก ความปรารถนาในตัวของกันและกัน มันมีมากมายเหลือเกิน
" พ.พอแล้ว มัน.อ..อ้ะ " ผมจับทึ้งผมของคนตรงหน้าที่กำลังดูดเลียติ่งไตสีชมพูจนผมได้แต่ขบฟันแน่นอย่างอดกลั้น แค่เพียงคนตรงหน้าสัมผัสมันเบาๆ ผมก็รู้สึกทรมานราวจะขาดใจ รู้สึกดีเสียววูบวาบจนไม่อาจสะกดกลั้นเสียงร้องออกมา
แคว่ก!
และก็อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวมากกว่าครั้งไหนๆ คนตรงหน้ายังคงหยอกล้อกับติ่งไตสีชมพูและผิวขาวใส แต่เบื้องล่าง แขนแกร่งทั้งสองนั้นกำลังฉีกทึ้งผืนผ้าที่ปิดบังช่องทางตรงนั้นไว้
" ไอ้ธีร์! " ผมพูดพลางตีไหล่คนตรงหน้าด้วยความงอน มันแพงนะกางเกงชั้นในตัวนี้อ่ะ ฮืออ ไปหมดแล้วววว
และก็ทันทีที่ช่องทางถูกเปิดออก ผมสะดุ้งตัวอีกครั้งรู้สึกว่าร่างกายช่วงล่างของผมถูกดึงและยกขึ้นไปตามแรงของคนตรงหน้า ภายในรถนั้นค่อนข้างแคบสำหรับผู้ชายที่สูงสุดๆ แบบมัน และนั่นทำให้ทุกอย่างมันดูฮาร์ดคอร์เอ็กซ์ตรีมไปหมด
" อย่า! กูมีครีมอยู่ มีเจล มีทุกอย่าง ไอ้ธีร์ ปล่อยกู๊ " ผมร้องโวยวายและดิ้นไปมาน้อยๆ และก็เช่นเดิม ไอ้ธีร์นั้นไม่ได้สนใจฟังเสียงร้องของผม ดันเรียวขาให้ตัวมันได้ก้มลงจัดการช่องทางนั้นได้อย่างสะดวก ผมได้แต่ร้องโวยวายและดิ้นรนด้วยความอาย ดีนะ ล้างแม่งจนเป็นกิจวัตร โอ้ยย มึงจะฮาร์ดคอร์เกินไปแล้ว
" จะหักแล้ว เอวกูเจ็บ ไอ้ธีร์ ไอ้เหี้x! " ผมเริ่มโมโหและฟาดไหล่มันไม่ยั้ง ปกติมึงอ่อนโยนนี่หว่า แต่พอทำเรื่องแบบนี้ทีไรมันเอากะตายทุกที
ผมร้องโวยวายปิดบังความรู้สึกเสียววูบวามที่ถูกประเคนให้ ผมหน้าแดงเถือกด้วยอารมณ์หลายๆ อย่าง ทั้งอายทั้งเกร็งจนเหงือออกไปหมด ผมเริ่มขาสั่นมากขึ้นและร้องครวญให้คนตรงหน้าเห็นใจ ผมไม่ไหวแล้ว มันอึดอัดคับแน่นไปหมด
" ไม่เอาแบบคราวก่อนนะ กูเจ็บ " ผมพูดบอกมันทันทีที่รู้สึกว่ามันวางเอวผมให้ชิดลงที่เบาะอีกครั้ง ผมกางขาออกอย่างว่าง่ายปล่อยให้ตัวมันแทรกกลางด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว
ผมนอนนิ่งๆ ฟังเสียงฝนที่เริ่มตกกระทบกับรถ ก่ายแขนปิดดวงตาและแอบเหลือบมองมันที่นั่งนิ่งและเงียบไป
และผมที่แอบมองมันนั้นก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเลือดจะพุ่งออกจมูก ผมมองมันที่ปลดประดุมและซิบกางเกงมันออก เผยให้เห็นท่อนกายที่ผมไม่เคยกล้าที่จะมองตรงๆ มันกำลังใช้ปากฉีกซองสี่เหลี่ยมสีเงินและสวมมันลงตรงส่วนนั้นด้วยความรวดเร็ว อ้ากกกก กูตายย แม่งโครตเอ็กซ์เลย
" แอบมองแบบนี้ อันต่อไปใส่ให้ด้วยนะ " ไอ้ธีร์พูดแบบกวนๆ และก้มตัวลงจูบผมที่ข้างแก้ม โอ้ยยย มีอันต่อไปด้วยเหรอ อันเดียวก็จะตายแล้วโว้ย
" ใครบอก ว่ากูจะให้ทำหลายรอบ " ผมพูดและทำหน้างอ ช้อนตามองมันที่กำลังทำหน้าพึงพอใจ
" รักฟานะ " คนตรงหน้าทำเป็นไม่ได้ยินคำนั้นและหยอดคำหวานหลอกล่อผมพลางเลียริมฝีปากน้อยๆ และประกบจูบดูดกลืน ดูดจริงๆ ไม่ใช่เล่นๆ ควานลิ้นไปทั่วเหมือนกำลังหมั่นเขี้ยวหนักๆ
" อื้อออออ " ผมร้องโวยวายทั้งๆ ที่ปากยังไม่ผละออกจากมันพลางทุบไหล่ไอ้หอกที่กำลังดุนดันท่อนกายเข้ามา มึงเล่นแบบนี้อีกแล้ว มึงจะฆ่ากูใช่ไหม
" ไอ้ธีร์ ฮืออ " ผมร้องครวญทันทีที่มันผละริมฝีปากออก ความเจ็บเวลาที่ถูกสอดมันทำเอาผมรู้สึกกลัวไปเลย ถึงมันจะเจ็บมากๆ ตอนเริ่มแต่ก็จะค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ เมื่อร่างกายคุ้นชินแล้ว
" ไม่เอาไม่ร้อง เบากว่าคราวที่แล้วนะ " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ พลางจูบซัพเหงื่อและน้ำตาที่ไหลออกมาเล็กๆ ผมกอดตัวมันไว้และขยับขาให้ตอบรับมันได้เต็มที่ ยิ่งแคบแบบนี้ พวกเราก็ยิ่งกอดรัดกันจนแนบสนิทยิ่งกว่าเดิม
" ช้าๆ นะ " ผมพูดโอดครวญและยังคงรัดมันแน่น กระโปรงของผมถูกเปิดจนขึ้นมาที่เอว เสื้อตัวน้อยก็ถูกร่นขึ้น จนเห็นร่างกายแทบจะเปลือยเปล่า เส้นผมของวิกผมยาวทำให้ผมรู้สึกรำคาญ แต่มันก็ยังคงติดแน่น เครื่องสำอางค์ชั้นดีที่กันน้ำได้ดีเหลือเกิน
" ลองแบบนี้ดู " ไม่พูดเปล่า คนที่คร่อมตัวผมนั้นอยู่ๆ ก็ช้อนตัวผมแนบอกและนั่งตัวตรงหลังพิงเบาะ ตัวผมที่ถูกจับให้นั่งประจันหน้ากับมันนั้นก็หน้าแดงเถือกทันที พลางระแวงมองไปรอบๆ รถ ถ้ามีคนเห็นล่ะ ถึงข้างนอกฝนจะตกหนักก็เถอะ
" ไม่มีใครเห็นหรอก " คนตรงหน้าพูดพลางลูบผมที่ยาวบังซอกคอขาวให้พ้นทาง และจูบเบาๆ จนผมขนลุกทั้งตัว ผมขยับตัวนั่งตัวตรงด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด จับบ่าคนตรงหน้าและเงยหน้าหอบหายใจ
" มัน ล.ลึก " ผมพูดและกอดคอคนตรงหน้า นี่ยังไม่ได้ขยับนะ แต่รู้สึกจะตายแล้ว ผมเผลอตัวเกร็งรัดท่อนกายร้อนที่คับแน่นอยู่ภายในอย่างลืมตัวและยังไม่ยอมขยับ
" ฟา " ผมลืมตาขึ้นจ้องมองคนตรงหน้าที่เรียกผมเบาๆ และเลื่อนมือจับเอวผม ลามไปยังก้นเล็กๆ ภายใต้กระโปรงตัวน้อย ผมส่ายหน้าไปมา รู้ว่ามันจะทำอะไร
" อ.อ๊ะ ไอ้ธีร์ " ผมที่นั่งอยู่บนท่อนกายนั้นถูกจับให้กดลงและเลื่อนขึ้นช้าๆ ผมเงยหน้าเกาะบ่าคนตรงหน้าไว้แน่น พลางร้องครางเสียงหวานทุกจังหวะที่ขึ้นลง คนตรงหน้าเริ่มหลับตาพลางส่งเสียงหายใจแรงขึ้น ผมรู้ว่ามันรู้สึกดีมาก และกำลังสะกดกลั้นตัวเองไว้ ผมเตรียมใจแล้วที่จะรองรับความรู้สึกทั้งหมดของคนรัก
" ฟา " ร่างกายของผมถูกกอดรัด และช่องทางด้านหลังก็ถูกเสียดสีราวกับจะบ้าคลั่ง ผมกัดฟันสั่นสะท้าน ไปทุกสัมผัส เหมือนจะเสร็จเลย มันดีเกินไป ดีจะตายอยู่แล้ว
" อื้อ ช.ช้าหน่อยธีร์ อ๊า กู จะไม่ไหว " ผมพูดด้วยเสียงสั่นและกอดรัดร่างกายแน่น พวกเรากอดก่ายกันและกระแทกกระทั้นเข้าหากันอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
และในจังหวะที่พวกเราจูบกันนั้น ตัวผมก็ถูกจับให้หยุดเคลื่อนไหว และขยับให้นอนลงอีกครั้ง ผมรู้ได้เลยว่ามันมาอีกแล้ว ไอ้ธีร์ไม่เคยปราณีเวลาที่มันเป็นคนทำเอง
" อ๊ะ ไอ้ธีร์ ขากูเจ็บ " ผมที่ไม่ทันได้นอนดีๆ ก็ถูกกระแทกเข้าอย่างต่อเนื่อง ความแคบของเบาะทำให้ขาของผมกางออกไม่ได้มาก และถูกจับขาให้ยกสูงขึ้นไป ผมนิ่วหน้าร้องครางออกมาทุกจังหวะที่ถูกเสียดแทงเข้าไป มันลึกและทำผมเสียวราวจะขาดใจ
" อ๊า อ.ไอ้ธีร์ เบาหน่อย ช่วยเบาหน่อย " ผมร้องครางผสมกับขอร้องให้มันทำผมเบาลงอีกสักนิด มันนั้นไม่ได้คิดเลยว่าตัวมันใหญ่กว่าผมเป็นเท่า ไอ้การออกแรงที่มากเกินไปมันทำผมตายได้เลยทีเดียว
" อื้อ หยุดก่อน อ๊ะ พ.พอก่อน " ผมพูดและใช้ขารัดเอวของมันไว้ พลางตอบรับริมฝีปากของมันที่บดเบียดดูดกลืนเข้ามา ก็รู้ว่ามึงรักกูมาก แต่ไม่ต้องมากขนาดนี้ก็ได้ ฮืออ
ผมตกใจอีกครั้งที่อยู่ดีๆ มันก็ละริมฝีปากออกจากผม และดึงท่อนกายออกอย่างรวดเร็ว แต่ความรู้สึกโล่งโปร่งสบายเพียงแค่ชั่วอึดใจเดียวเท่านั้น ไอ้ธีร์จับผมให้พลิกตัวคว่ำหน้าลง คุกเข่า ยกก้นให้ลอยขึ้นอย่างทันใจ
" อ๊าาา " ผมร้องเสียงดังทันทีที่ถูกสอดท่อนกายเข้ามาอีกครั้ง คนด้านหลังล็อคเอวผมและกระแทกเข้ามาทีเดียวจนสุด ผมฟุบหน้าลงกับเบาะแอ่นตัวตอบรับความรู้สึกอัดแน่นครั้งใหม่ ไม่ว่าท่าไหนก็ตายทั้งนั้น
เบื้องหน้าของผมนั้น นอกรถยังคงมีฝนตกหนักจนกระจกเป็นฝ้าหนาไม่สามารถมองเห็นด้านนอกได้ ไม่ว่าจะร้องดังแค่ไหน ดุเดือดเพียงใด ก็คงไม่มีใครรู้หรือสนใจที่จะมอง ผมวางมือลงบนกระจกตรงหน้านั้น แรงสั่นสะเทือนทำเอาไอน้ำที่เกาะกระจกรถ ถูกลบเลือนไปตามรอยเคลื่อนของฝ่ามือ ผมร้องครางจนคอเริ่มเจ็บ แขนอีกข้างถูกดึงรั้งไปด้านหลัง ถูกจับบีบตรึงไปพร้อมๆ กับคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจกระแทกร่างกายเข้ามา
" อ.อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว อ.อื้อ ไม่ไหว " ผมพูดพลางกัดฟันแน่น เกร็งรัดทุกสิ่งที่กำลังเข้ามา และปลดปล่อยความรู้สึกเป็นหยาดน้ำสีขาวที่เปรอะไปทั่วเบาะรถ และไม่นานที่ผมกระตุกเกร็งอยู่หลายครั้ง คนด้านหลังก็กระแทกแรงๆ อีกสักพัก และหยุดนิ่งในครั้งสุดท้ายพลางกอดก่ายตัวผมที่กองลงไป
ผมหายใจหอบและเหมือนจะตายจริงๆ ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง และหน้ามืดไปหมด
" ไม่ไหวแล้วนะ ไม่เอาแล้ว " ผมพูดและรู้สึกว่าร่างกายกำลังถูกดึงเข้าไปกอด ผมได้ยินเสียงไอ้ธีร์หัวเราะเบาๆ ที่ข้างแก้ม
" จะใส่อีกไหม ไอ้ชุดแบบนี้ " ไอ้ธีร์พูดพลางหอบน้อยๆ ด้วยเสียงแหบพร่า
" ไม่แล้ว " ผมพูดด้วยเสียงสั่นและสัญญากับตัวเองในใจว่า...
'จะไม่ให้มันจับได้อีกแล้ว'
-
น้องฟาลูกกกกก ยังไม่เข็ดอีก
-
ไม่เข็ดนิ ฟา o18
-
5555 ไม่ให้มันจับได้
-
กราบบบ
-
ประโยคสุดท้ายคือแบบ :laugh: ฟาไม่เข็ดนะ
-
สมกับเป็นฟา..... เข็ดคืออะไร.......
-
ยัง! ฟายังไม่เข็ด :laugh:
-
ฟาก็ยังคงเป็นฟา 555
-
:กอด1: :กอด1:
-
นางอยากโดนอีกไม่ใช่อะไร555555555
-
อยากโดนอีกธีร์ก็จัดให้ :hao7:
-
สรุป ฟาไม่เข็ด........ o22 :really2: :serius2:
งั้นฟา ก็ชอบที่ธีร์.......ทำน่ะสิ :o8: :-[ :impress2:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ุน้องชอบที่ถูกลงโทษแบบนี้ใช่ไหม :laugh:
-
555555555 ไม่เข็ดจริงๆ
-
:mew5:
-
เปิดประสบการณ์ =_= ในรถเลยฟา
-
สงสัยงานนี้น้องฟาคงจะโดนธีร์ทำโทษบ่อยแน่ๆ
-
รักเขาจริงไหมนั่น ธีร์แน่ใจว่ารักที่ฟาเป็นฟา เพราะฟารักการคอสการแต่งตัว ทำไมไม่พบกันครึ่งทาง คุยกันดิเห้ย รู้สึกไม่ดีที่ทำกันในรถที่จอดในที่สาธารณะ มันดูไม่ให้เกียรติคนรักตัวเอง จะเอากันตรงไหนก็ได้ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้สมัครใจตั้งแต่ต้น อยากก็เอา ตรงไหนก็ได้ แบบนั้นเหรอ
-
คิดการใหญ่ ใจต้องนิ่งลูก
-
:hao3: :hao3:
แปะ
น่าติดตามค่ะ
-
ติดตามๆๆ
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
เมื่อไหร่จะมาต่อน๊าาาา
-
ฟ้าถล่มดินสะเทือน 5555 :heaven
-
น้องฟาลูกกกกก ทำไมหนูถึงไม่เข็ด
-
KING ที่ 53 เด็กหนุ่มที่แสนดื้อดึง
ในความเงียบสงัด พวกเราสองคนนั้นยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่ในรถด้วยเหงื่อชุ่มตัว ผมเงยหน้ามองไอ้แฟนตัวดีของผมที่กำลังนอนหลับตาอยู่ ความจริงผมควรจะโกรธมันนะ แต่ส่วนหนึ่งมันก็เป็นเพราะตัวผมเองนั่นแหละ ไอ้ธีร์นั้นเป็นยังไงผมรู้ดีแก่ใจ ผมไม่สามารถทำทุกสิ่งตามที่มันคาดหวังได้ ผมหวังว่ามันจะเข้าใจผมบ้าง แค่สักนิดก็พอ
" แล้วตกลงมึงจะบอกกูไหม ว่ามึง...รู้ได้ไงว่ากูมางานนีี่ รู้ได้ไงว่ากูอยู่ไหน " ผมพูดขึ้นเบาๆ ในความมืด เหลียวมองดูมันที่ยังคงนอนนิ่ง แต่ก็ลืมตาขึ้นมองผมช้าๆ
" ว่าไง บอกกูมาเลยนะ " ผมคาดคั้นมันอีก คอยดูนะ คนทรยศต้องตาย หึ่ย
" จะถามทำไม " ไอ้ธีร์เริ่มมองผมแบบดุๆ พลางขยับตัวขึ้นจากตัวของผมช้าๆ
" เหอะ " ผมเริ่มหน้างอ และมองมันที่ลุกออกจากตัวผม ไม่ยอมตอบคำถามของผม หนอย
" ไอ้นนใช่ไหมล่ะ มันหายไปรับมึงมา ทำไมกูจะไม่รู้ " ผมค่อยๆ ลุกขึ้นตามและพยายามดึงกระโปรงขาดๆ ให้ปิดก้นน้อยๆ ของผม อูยย แหกไปละมั้ง
" เรื่องอื่นไม่ต้องสน สนแต่เรื่องที่รับปากซะ ไม่ใส่คือไม่ใส่ ไม่มีข้อแม้ และจบเรื่องนี้ได้แล้ว " ไอ้ธีร์เริ่มทำสีหน้าจริงจังและบ่นเป็นชุดอีกตามเคย น่าเบื่อโว้ย
" ไอ้นน ไอ้เพื่อนเลว " ผมยังคงบ่นกระปอดกระแปดพลางเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ไม่ทำอะไรนอกจากนั่งนิ่งๆ จ้องมองผม แล้วมึงไม่คิดจะใส่กระดุมกางเกงกับใส่เสื้อมึงดีๆ ก่อนเหรอ นั่งข่มขวัญอยู่ได้ กูเริ่มกลัวมึงจะเล่นกูอีกรอบละเนี่ย
" พวกมึงมันงี่เง่า กูก็แค่ทำงาน "
" มันมีหลายชุดฟา อย่าให้พูด " เออพูดไปก็เท่านั้น เอออ กูผิด เอ้อออ กูผิด โอเค๊ ผมหน้างอและหันมองไปนอกหน้าต่างแทน เถียงกับมันไปผมก็ไม่ชนะหรอก
" เปลี่ยนนี่ อากาศเริ่มเย็นมากแล้ว " ไอ้ธีร์เอื้อมมือไปหยิบถุงกระดาษที่วางไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ผมไม่ได้สังเกต มันเอามาให้ผมเพื่อเปลี่ยนโดยเฉพาะ ทำตัวเป็นพ่อกูไปได้
" ไม่เปลี่ยน " ด้วยความงอนไร้สาระ ผมปฏิเสธเสื้อผ้าชุดใหม่และสะบัดบ็อบแรงๆ ทำเป็นไม่สนใจมัน ให้มันยิ่งหงุดหงิดไปใหญ่
" พูดเองนะ " อ..อะอ่าว แต่สิ่งที่ได้ยินนั้นกลับผิดคาด ผมมองมันที่ไม่ง้อผม หยิบถุงเสื้อผ้าและลงไปจากรถด้วยร่างกายเปลือยครึ่งท่อนของมัน จริงๆ ไม่น่าเลยกู อยากเปลี่ยนชุดโว้ย
ผมมองไอ้ธีร์ที่เดินไปที่หน้ารถและเปิดประตูฝั่งคนขับ ไอ้ธีร์เริ่มขับรถออกไปในเวลาไม่นาน และผมเพิ่งนึกเสียใจจริงๆ จังๆ ที่ไม่ยอมเปลี่ยนชุด อ้ากกก ห่าเอ้ย แม่งมันขับไปที่ร้านพี่เรียวแน่ๆ กูยอมแก้ผ้าดีกว่าลงไปเจอพี่เรียวสภาพนี้
" ไอ้ธีร์ กูเปลี่ยนก็ได้ " ผมที่ไม่อยากให้พี่เรียวเจอผมในสภาพนี้ก็เกาะเบาะพูดขอมันเบาๆ และก็แน่นอน ไม่ได้ผลสิ เมื่อกี้ทำเก่งไปแล้ว ไอ้ธีร์ยังคงขับรถนิ่งๆ และมันขับไวมาก อีกไม่นานแม่งถึงแน่ๆ
" ไอ้ธีร์ " ผมเกาะเบาะและเกาเบาๆ อย่างไร้หนทาง
" กูหนาว ไอ้ธีร์ " ลูกไม้ทำให้สงสารดูไม่น่าเป็นผล ไอ้ธีร์เหลือบมองผมในกระจกส่องหลังและขับรถต่ออย่างไม่ใยดี ดู๊มัน
" ถ้ามึงให้กูเปลี่ยน กูจะให้มึงทำอีกรอบก็ได้นะคืนนี้ "
เอี๊ยดดดดดดด!
เสียงเบรกที่เหยียบมิดจนล้อฟรีทำให้ลิปสติกสีแดงบนริมฝีปากผมประทับ ไม่สิกระแทกเข้ากับเบาะทิ้งรอยไว้ชัดเจน โอ้ย ไอ้ชิบหาย มึงนี่ไม่ค่อยเลยนะ
" หนาวก็เอาไปเปลี่ยนเดี๋ยวเป็นหวัด " เหรอ อ๋อ เหรออออ ผมมองมือมันที่ยื่นถุงกระดาษมาให้ มันไม่ได้หันกลับมา แต่กูรู้มึงต้องยิ้มมุมปากแน่ๆ ไอ้แฟนเลว
ไม่นานหลังจากขับรถมาอีกสักพัก พวกเราก็มาถึงร้านของพี่เรียว ผมในตอนนี้เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อผ้าของผมธรรมดาๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเดรสสีขาวของโปรดคุณท่านเขาซะอีก ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ บอกเลยผมไม่ใส่แน่ๆ ต้องดัดนิสัยเอาแต่ใจของมันซะให้เข็ด
" อ้าว มากันแล้ว " พี่เรียวที่เห็นรถแล่นข้าวมาจอดที่หน้าร้านก็เดินดุ่ยๆ เข้ามาทันที ผมลงจากรถและมองพี่เรียวแบบงอนๆ นี่ก็อีกคน พวกสมรู้ร่วมคิด
" ขอโทษนะครับ ที่เอารถมาคืนช้า " ผมมองไอ้แฟนตัวดีของผมที่พูดบอกพี่เรียวด้วยหน้าเศร้าหลอกๆ ของมัน แล้วรถนี่มันยืมกันง่ายจังเนอะ ส่งเสริมกันดีจริงๆ
" ไม่เป็นไร พาฟาไปกินข้าวแทนพี่แล้วใช่ไหม พอดีพี่ติดธุระ เห็นธีร์มาพอดีก็เลยฝากธีร์พาไปแทนซะเลย " ผมมองพี่เรียวที่พูดแก้ตัวด้วยท่าทีสบายๆ เหรอออ อ่อเหรอออ แล้วทำไมเพ่ไม่บอกกันก่อนเล่า อย่ามาแถหน่อยเลย ก็รู้ว่ากำลังแอบไอ้ธีร์อยู่ ฮึ่มม
" ครับ กิน...อิ่มเลยครับ " ไอ้ธีร์พูดตอบพลางยกยิ้มมุมปากน้อยๆ และพี่เรียวก็ดูสีหน้าอิ่มเอมเหลือเกิน
" โอเค ดีแล้ว งั้นคืนนี้เอาไงฟา นอนกับพี่ใช่ไหม " พี่เรียวพูดถามผม เพราะพรุ่งนี้ผมก็มีงานอีกระลอก
" ผมขอนอนที่นี่ด้วยได้ไหมครับ " ไอ้ธีร์รีบพูดขึ้นทันทีที่พี่เรียวเอ่ยปากถามผม หึหึ แต่มึงพลาดแล้วไอ้ธีร์ กูอยู่กับพี่เรียวที่นี่ กูปลอดภัย ไอ้ที่บอกจะให้มึงเล่นจ้ำจี้อีกน่ะ กูหลอกว่ะ ฮ่าๆๆ
" ก็ได้นะ ห้องรับรองมีอยู่... "
" งั้นผมจะนอนห้องพี่เรียว ให้ไอ้ธีร์นอนห้องรับรองอ่ะดีแล้ว โอเคนะ ไปอาบน้ำดีกว่า " ผมรีบพูดแทรกพี่เรียวและเดินหนีทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะเหลียวหลังไปยิ้มกวนใส่ไอ้แฟนตัวดีที่เริ่มทำหน้ามุ่ย กูรอดโว้ยคืนนี้ หึ
ผมสาวเท้าเดินต่อไปด้วยรอยยิ้ม มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำที่อยู่ในห้องถัดไป ผมต้องรีบเอาชุดขาดๆ ที่เปื้อนน้ำอะไรต่อมิอะไรนี่ไปทำลายทิ้งซะ ขืนให้พี่เรียวเห็นละก็ อายจนเอาหน้ามุดคอห่านได้แน่ๆ
ผมเดินเข้ามาในโถงเล็กๆ หน้าห้องน้ำ เพื่อเตรียมผ้าขนหนูสำหรับอาบน้ำ มือของผมเปิดกระเป๋าเป้ที่ถือมา ล้วงมือเข้าไปเพื่อหาสิ่งที่ผมเตรียม...
จ๊ากกกกกก! ในหัวของผมกรีดร้องทันทีกับสัมผัสที่ว่างเปล่า มันหายยยยย! หายไปแล้ว หายไปไหนฟะ!
" ฟา " เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นที่ด้านหลัง ขณะที่ผมกำลังทึ้งหัวไปมา โอ้ยยยย จังหวะแม่งได้ อย่าบอกนะว่า...
ผมกลืนน้ำลายลงคอ พลางค่อยๆ หันไปหาพี่เรียวช้าๆ เอาสบู่มาให้น้องใช่ไหม คงมาแค่เรื่องนั้นใช่ม๊ายย
" นี่อะไรอ่ะฟา " อ้ากกกก ผมได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจขณะที่มองชุดคอสเพลย์ที่ขาดหลุดลุ่ยในมือพี่เรียว มันไม่ใช่ขาดธรรมดา แต่ขาดอย่างมีศิลปะ ขาดตรงที่มันชวนให้คิดว่า มันขาดเพื่อทำภารกิจแบบนั้นแน่ๆ แถมไอ้คราบขาวๆ เลื่อมๆ นั่น แถมกลิ่นแม่งชัดเจนสุดๆ ไอ้ธี๊ร์ ไอ้หอกหัก มึงนะมึง ขโมยไปตอนไหนของมึ๊ง
ผมที่คงทำอะไรไม่ได้แล้วก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ คงไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย วันนี้มันวันซวยจริงโว้ยยยย
หลังจากอาบน้ำด้วยความแค้น ผมหน้าบูดและไม่ยอมสบตาไอ้ธีร์ที่นั่งคุยกับพี่เรียวอยู่ที่มุมสวนเล็กๆ ของร้าน ผมงอนและเคืองมาก มึงอย่าหวังจะนอนกับกูคืนนี้ ขาอ่อนกูมึงก็จะไม่ได้เห็นอีกแน่นอน
" งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ฟาก็ไปนอนได้แล้ว " พี่เรียวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่ผมเดินออกมา และเดินกลับเข้าไปข้างในแทนที่ผม
" ฟา " ผมยืนกอดอก หันหน้าหนีไอ้คนที่กำลังเดินมาหาช้าๆ และยืนอยู่ตรงหน้า มึงพอใจแล้วใช่ไหม ได้แกล้งกูให้อับอายเนี่ย
" เดี๋ยวต้องกลับแล้วนะ " แต่คำพูดของมันที่พูดบอกผมนั้น ก็ทำให้ผมต้องหันกลับไปมองมันโดยอัตโนมัติ
" ไหนบอกมึงจะนอนนี่ " ผมพูดและย่นคิ้วหลายตลบ แต่เดี๋ยวนะ กูงอนมันอยู่นิ แล้วจะทำเหมือนรั้งมันเพื่อ
" จริงๆ ก็อยากจะนอน แต่ว่า...กลับไปค่าย น่าจะดีกว่า " ผมเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ นี่แปลว่ามึงหนีมาจริงๆ เหรอ แล้วเดี๋ยวนะ ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ นะนั่น มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย
" อ.เออ กลับไปเลย จริงๆ มึงจะกลับมาทำไม มึงประสาทหรือไง " ผมพูดด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งหงอยเหงา ทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ทั้งงอน โอ้ยยย อะไรนักหนาวะ
" พอเห็นฟาวันนี้ ก็ปล่อยไปไม่ได้หรอก " ผมมองมันที่ทำสีหน้าหม่นๆ ที่พูดนั่นหมายถึงเมื่อกลางวันน่ะเหรอ ก็แค่ชุดคอสเพลย์เอง
" มึงมันบ้า " ผมพูดด้วยความไม่พอใจ เพราะมันบ้าจริงๆ
" ใช่ บ้ามาก " ผมเหลือบมองหน้าคนที่กำลังพูด และมองมือของมันที่กำลังเอื้อมมาแตะที่แก้มและใบหูของผมเบาๆ
" นี่มึงอย่าพูดประโยคเน่าๆ อย่าง บ้ารัก... "
" ใช่ บ้ารักฟา " ผมที่กำลังจะพูดเหน็บแหย่มันก็ชะงักทันที ผมมองมันที่ทำสีหน้าจริงจัง ไม่มีการเล่นสักนิดในแววตา และนั่น มันทำให้แก้มของผมค่อยๆ แดงขึ้นน้อยๆ
บ้า ไอ้บ้า มึงมันบ้า และเอาจริงๆ กูก็คง บ้า...รักมึงเหมือนกันนั่นแหละ เขินเลยแบบนี้ อ้ากกกก
ในวันอาทิตย์ที่มีงานนั้นมันแสนน่าเบื่อ ผมได้แต่ยิ้มจนเหงือกแห้งอยู่ที่หน้ากล้อง แสงไฟ ผู้คน บางทีผมนั้นก็เริ่มที่จะคิดว่า ผมควรหยุดดีไหม ยิ่งนานวัน ยิ่งถลำลึกลงไป หน้ากากนี้ทำให้หัวใจของผมหนักอึ้งมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ จุดจบของผม จะเป็นยังไงกันนะ ถ้าหากหน้ากากนี้ถูกกระชากออกไป ในสักวัน
" โอเค เยี่ยมมากครับ สวยมาก " เสียงปรบมือดังไปมารอบๆ ตัวของผม โฆษณาชิ้นใหญ่จากเครื่องสำอางแบรนด์ดัง มันถือเป็นความสำเร็จที่ผมภาคภูมิใจ แต่รอยยิ้มนี้ จะอยู่ได้นานเท่าไหร่กันนะ กับคนที่หลอกลวงคนอื่นแบบผม
" คิดมากอะไรอยู่ " พี่เรียวนั้นเหมือนจะอ่านใจผมได้อยู่เสมอ ผมรีบสลัดทุกสิ่งที่ผมกังวลในหัวใจ และยิ้มให้พี่ชายของผม
" เปล่าพี่ แค่เหนื่อยนิดหน่อย " ผมพูดและเดินไปหยิบแก้วน้ำใบสวยขึ้นจิบ
" ไปกินข้าวไหนดี " พี่เรียวนั่งลงข้างๆ ผมและชวนผมคุย
" วันนี้ไม่ค่อยหิวเลยครับ "
" ไม่ได้นะ ช่วงนี้ฟาผอมลงรู้ไหม " พี่เรียวรีบพูดแบบเอ็ดๆ ทันที
" ก็ช่วงนี้มีแต่เรื่อง " ผมบ่นอุบอิบแต่ก็ยิ้มน้อยๆ
" มีเรื่องอะไรก็บอกพี่ได้นะ " พี่เรียวพูดและมองผมแบบเป็นห่วง ผมนั้นมีอะไรก็มักจะปรึกษาพี่เรียวเสมอ และตอนนี้ก็คิดว่าอยากจะปรึกษาอีกครั้ง
" พี่เรียว ยังจำได้ไหมครับ เรื่องที่ผมเคยปรึกษา... "
" เฮ้ พริตตี้สกายแอนด์เรียวนี่ซัง ทูไนท์มีปาร์ตี้นะ หยาลืมไปร่วมกับพวกราว " ผมรีบกระเด้งลุกขึ้นทันทีที่มิสเตอร์จอห์น เจ้าของธุรกิจเครื่องสำอางแบรนด์เนมหลายยี่ห้อเดินเข้ามาทักผม โฮลี่ชิทท ได้ยินอะไรแปลกๆ ไปหรือเปล่าวะนั้น ไอ้บักจอห์นนี่
" โอเค... "
" ถ้าเป็นที่ที่คุณเคยบอก ฟ้าน่าจะไปไม่ได้หรอกครับ ที่นั่นไม่ค่อยเหมาะกับเด็กเท่าไหร่ " ผมย่นคิ้วฉงน มองพี่เรียวที่รีบปฏิเสธเส้นทางกินฟรี งานปาร์ตี้เชียวนะโธ่ แล้วที่นั่นมันที่ไหนกัน
" น่อน น่อน น่อน ม่ายด้าย นางแบบของไอต้องไปนะ " ผมมองบักจอห์นที่ส่ายนิ้วอ้วนๆ ไปมา ทำเอาหัวไส้กรอกเลยทีเดียว
" เอ่อ..งั้นก็ได้ครับ ถ้าไม่นานเท่าไหร่ " พี่เรียวพูดและเหลือบมองผมพลางลอบถอนหายใจ
" กู๊ดดด ซียูคืนนี้หนา " บักจอห์นพูดพลางจับมือผมไปจุ๊บหนึ่งทีเบาๆ อี๋ แหยงชะมัด แต่ต้องยิ้มปากจะฉีกถึงรูหู
ผมมองบักสีดาที่เดินตุ้ยนุ้ยไปแล้ว และมองพี่เรียวเป็นเชิงคำถาม ทำไมถึงไม่อยากไปกันล่ะ งานปาร์ตี้เชียวนะ!
" ไม่มีทางเลือก งั้นก็จัดเต็มเลยละกัน " พี่เรียวพูดพลางมองผมด้วยรอยยิ้ม ได้กินของฟรีละกู หึหึ
ในเย็นวันนั้น ผมจ้องมองโทรศัพท์ของผมและชั่งใจว่าจะโทรหาคนที่ผมกำลังคิดถึงดีไหม เย็นนี้มันน่าจะกลับมาแล้ว และผมอยากเจอมัน แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเย็นนี้ผมต้องไปกินเลี้ยงกับบักจอห์น ซึ่งพี่เรียวบอกว่า จัดขึ้นในบาร์ชั้นบนสุดของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง และแน่นอนว่า เสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็มจริงๆ จัดเต็มเวอร์เลยล่ะ นี่ถ้าไอ้ธีร์มาเห็น มันคงได้...แยกเขี้ยวอีกแน่ๆ เดาได้แล้วใช่ไหมว่าชุดน่ะแนวไหน
" พี่เรียว " ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มองดูใบหน้าของตัวเองที่แต่งแต้มอย่างสวยงาม ชุดกระโปรงสีเงินที่ดีไซส์ให้ดูทันสมัย ปาดโชว์ไหล่มนเล็กผิวผ่องใสเป็นประกาย ตัวกระโปรงนั้นยาวเหนือเข่ารับกับเรียวขาและแหวกสูงอย่างดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่เย้ายวน
" ว่าไง " ผมเรียกพี่เรียวที่กำลังยุ่งกับการทำวอลุ่มบนวิกผมสีน้ำตาลยาวของผม
" อย่าบอกนะว่าเปลี่ยนใจใส่ชุดอื่น ไม่ทันแล้วนะฟา " พี่เรียวรีบพูดขึ้นทันทีและมองผมแบบอ่อนใจ
" เปล่าครับ แต่ผมแค่สงสัย " ผมพูดและหันไปมองพี่เรียว
" ที่พี่พูดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับเด็ก เพราะอะไรเหรอครับ " ผมถามพี่เรียวที่ดูจะหลบสายตาผมเล็กๆ
" มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่พี่ไม่อยากให้เรามาในที่แบบนี้ แถมฟายังอายุน้อยอีก นี่เป็นกรณีพิเศษนะ เป็นบ้าอะไรของเขาถึงมาจัดที่นี่ แทนที่จะเป็นร้านอาหาร " ผมฟังพี่เรียวที่บ่นอุบอิบแต่มือก็ยังคงทำงานต่อไป
" แต่ว่าแบบนี้ก็ดีนะ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ
" ดีอะไรล่ะ อยากใจแตกหรือไงเรา " พี่เรียวทำเสียงดุ โถๆ พี่ครับ ผมนี่แตกไปหลาย เอ้ย ใจแตกไปนานละครับ
" ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่แบบว่า ไอ้ธีร์คงไม่มาเห็นผมในที่แบบนี้แน่ๆ แล้วก็ พี่เรียววว ห้ามถ่ายรูปผมส่งให้มันนะ " ผมทำหน้าบึ้งและมองพี่เรียวแบบกดดัน
" เมื่อวานน่ะพี่ไม่ได้เป็นคนบอกธีร์นะ พี่พูดจริงๆ " ผมยังคงจ้องมองพี่เรียวแบบจับผิด หนอย เชื่อดีไหมนะ แล้วใครล่ะที่รายงานมัน
" แต่ฟานะฟา ก็รู้ว่าธีร์ไม่ชอบก็ยังจะใส่อะไรแบบนี้อีก " พี่เรียวพูดต่อพลางถอนหายใจยาว
" อะไรอ่ะพี่ ชุดนี้ผมว่าเรียบร้อยแล้วนะ แล้วที่ที่พี่พูดถึงก็น่าจะต้องใส่แนวนี้ไม่ใช่เหรอ " ผมพูดพลางมองกระโปรงที่แหวกสูงถึงโคนขา เอ่อ ก็เรียบร้อยกว่าชุดอื่นแล้วง่ะ
" เฮ้อ ยังไงก็เครียกันเอาเองนะ พี่ไม่เกี่ยว " พี่เรียวพูดพลางฉีดสเปร์ใส่ผมที่เป็นลอนสวย เป็นอันเสร็จสิ้น
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็มายืนอยู่ ณ โรงแรมหรู พร้อมกับพี่เรียวที่ผมเดินเกี่ยวแขนมาด้วย ตอนนี้บอกเลยว่าโครตหิว งานเลี้ยงอะไรนั่นผมไม่ค่อยสนใจเลยสักนิด สนแต่ของกินที่ผมคิดว่าต้องมีเยอะแน่ๆ
พี่เรียวพาผมขึ้นมายังลิฟท์และกดไปที่ชั้นบนสุด งานเลี้ยงนี้เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ที่เหมือนกับงานสังสรรค์หลังเลิกงานมากกว่า พี่เรียวบอกว่าเลยไม่มีใครมาต้อนรับหรือทำอะไรที่มันวุ่นวายใหญ่โต ซึ่งผมคิดว่าดี แบบนี้แหละส่วนตัวดี
และทันทีที่ผมกับพี่เรียวก้าวเท้าออกจากลิฟท์ สระว่ายน้ำขนาดใหญ่สุดหรูก็ปรากฎขึ้นในสายตา มีคนหลายคนกำลังเหมือนกับเล่นน้ำและจิบไวน์ข้างสระกันอยู่ ทุกคนใส่ชุดบิกินี่สุดวาบหวิวโชว์หุ่นอึ๋มกันอย่างไม่อายฟ้าดิน ผมเริ่มจะเข้าใจนิดๆ แล้วว่า ทำไมพี่เรียวถึงไม่อยากให้ผมมาในที่แบบนี้
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็แทบจะต้องเปลี่ยนความคิดทันที ผมชะงักเล็กน้อย ขณะที่เดินตามพี่เรียวเข้าไปยังหลังประตูบานใหญ่ด้านข้าง เสียงเพลง แสงไฟสลัว บรรยากาศภายในอบอวนไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นน้ำหอมที่ฟุ้งกระจายจากสาวสวยนักดื่มทั้งหลาย ผมเคยเห็นผับหรือบาร์แบบนี้มาก่อน แต่ที่นี่นั้นคนละระดับกัน แค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าคนที่มาที่นี่ น่าจะมีตังค์กันทั้งนั้น และสิ่งที่ทำให้ผมใบหน้าร้อนผ่าวก็คือ สาวสวยกึ่งเปลือย ที่กำลังเต้นอย่างยั่วยวน มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามเรียวขาและก้นของเธอ และอีกข้างหนึ่งเกาะกุ่มแท่งเหล็กสีเงินเอาไว้ราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย
" เฮ้ มาแล้ว พริตตี้สกายของราว " ผมยิ้มและยกมือขึ้นไหว้บักจอห์นที่ทำตาเป็นประกายจ้องมองผม และคนอื่นๆ อีกประมาณสิบคนที่นั่งอยู่บนโซฟาหรูสีแดง ซึ่งเกือบทั้งหมดนั้นเป็นคนต่างชาติ
" ขอโทษที่ให้รอนะครับ แล้วก็น้องฟ้ามีเรียนพรุ่งนีี้ ถ้าอยู่ได้ไม่นานต้องขออภัยด้วยนะครับ " พี่เรียวพูดอย่างสุภาพและทำหน้าที่ผู้จัดการของผมเป็นอย่างดี
" โอเคๆ ทำตัวตามซาบายได้เลยหนา โผมเลี้ยงเอง ทุกอย่างเลย " บักจอร์นพูดพลางยิ้มกว้าง และทำมือให้ผมกับพี่เรียวนั่งลง
" เอาน้ำอะไรไหม ที่นี่ไม่มีอาหารหนักๆ เท่าไหร่ แต่พี่จะสั่งอะไรรองท้องให้ " พี่เรียวนั่งลงข้างๆ ผมที่กำลังเริ่มหันไปจ้องมองสาวสวยกับเสาคู่ใจของเธอ
" ครับ " ผมตอบรับพี่เรียวเบาๆ และมองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้ เสียงเพลงที่ดังเป็นจังหวะชวนให้ร่างกายขยับตาม วิวก็อลังการสุดๆ ทำให้ผมอยากจะลุกเดินไปดูรอบๆ จริงๆ
" ผมขอตัวแปบได้ไหมพี่ อยากไปดูแถวๆ นั้นอ่ะ " ผมพูดกระซิบพี่เรียวที่กำลังง่วนอยู่กับการสั่งเครื่องดื่ม
" ไม่ได้ " ผมหน้างอทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แค่นี้ทำไมต้องห้ามอ่ะ
" แปบเดียวเอง "
" ฟา ที่นี่ไม่ได้ " พี่เรียวน่ะไม่ค่อยดุผม แต่ถึงดุก็ไม่น่ากลัวหรอก แบร่ ผมหน้ามุ่ยพลางเชิดใส่พี่เรียว
สักพัก บริกรที่แต่งตัวด้วยสุดสูทสุดเนี๊ยบก็เดินมาที่โต๊ะและเสริฟเครื่องดื่มต่างๆ ที่พี่เรียวสั่ง พร้อมอาหารเล็กๆ น้อยๆ ที่จัดวางอย่างน่าทานพอดีคำ
Rrrr Rrrr
และก็เหมือนสวรรค์จะเข้าข้าง ผมมองมือถือของพี่เรียวที่กำลังดังขึ้น และรีบหันหนีทำเป็นไม่สนใจทันทีที่พี่เรียวเหลือบมองผม ชิ จะรู้ทันเกินไปแล้วนะไอ้พี่บ้า
" เดี๋ยวพี่มานะ " ผมทำเป็นนั่งฟังเพลงและพยักหน้าน้อยๆ ไม่ได้สบตาพี่เรียวที่กำลังมองเหมือนกำลังอ่านใจ
" อยู่ตรงนี้นะ "
" คร้าบผม ไม่ไปไหนหรอกน่า " ผมพูดเบาๆ และทำหน้าจริงจังผสมเบื่อหน่าย มองพี่เรียวที่รีบเดินออกไปรับโทรศัพท์ที่โถงด้านนอก
และทันทีที่พี่เรียวลับสายตาไปนั้น รอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฎอยู่บนมุมปากของผม เสร็จล่ะ รีบไปรีบมาดีกว่า หึหึ
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟาตัวนุ่มยิ้มให้บักจอห์นทำทีเหมือนจะไปเข้าห้องน้ำ และรีบโกยทันที คือที่ผมสนใจน่ะ แน่นอน สาวสวยกับเสาคู่ใจของเธอ
อู้หู แต่ละคน แต่ละมุม มีทั้งอาหมวยผมสั้น สาวยุโรปผมทอง สาวผมลอนผิวดำ แต่ละคนลูบไล้โลมเล้าเสาต้นงามราวกับคนรัก พอจังหวะเพลงเปลี่ยน พวกเธอก็จะเปลี่ยนลีลาตามไปด้วย ช่างสวยงามเพอร์เฟค บอกตรงๆ ไม่ได้มองนมเลยจริงจริ๊ง แทบจะทิ่มหน้า
" รู้ไหม ว่าคุณน่ะ สวยกว่าพวกที่คุณสนใจซะอีก " ประโยคปริศนาที่ดังขึ้นที่ด้านหลังทำให้ผมหุบยิ้มทันที และหันไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวอย่างกับเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ แถมมีบอดี้การ์ดเดินตามซะด้วย
" เอ่อ... " ผมถึงจะเงิบแดกไม่รู้จะตอบโต้อะไรยังไง แม่งมีปืนเปล่าวะ
" คุณผู้หญิงอยากดื่มอะไรสักแก้วไหมครับ ผมเลี้ยงเอง " ไอ้เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ที่ไว้เคราแพะนี่ดูมั่นใจในความรวยของตัวเองมาก และกำลังทำมือเหมือนให้ผมเดินนำไป
" ค.คือว่า... " ลิ้นถึงกับแข็งเฉียบพลัน ไอ้หอกนี่พอดูเหมือนผมจะปฏิเสธ ก็เดินเข้ามาโอบไหล่ทันทีอย่างถือวิสาสะ ผมโดนคนทั้งสามกึ่งดันกึ่งลากผมไปยังมุมมืดๆ ที่มีคนนั่งอยู่ไม่กี่คน ถ้าเป็นปกติ ผมคงจะด่ากราดแล้วเอาขวดเหล้าแถวนี้ฟาดหัวแม่งแน่ๆ แต่แบบว่า ไอ้นี่มันดูเอ่อ เหมือนมีปืนเลยจริงๆ ไอ้สองตัวที่เดินตามก็ตัวอย่างควาย ขืนไม่เล่นให้หมอบในทีเดียว ผมคงหมอบแทนแน่ๆ หรือจะขอความช่วยเหลือดี มีใครอยู่แถวนี้บ้างนะ....
ผมคิด และเริ่มส่ายสายตามองไปรอบๆ ทันที แต่ผมที่กำลังมองหาคนช่วยนั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ผมหยุดชะงัก จ้องมองไปยังมุมที่ค่อนข้างมืดจนมองแทบไม่เห็นคนที่กำลังนั่งอยู่
แต่เชื่อเถอะ ผมจำมันได้ ไอ้หน้าแบบนี้ มันไม่มีทางเป็นคนอื่นได้ หนอยยยมึง กูจะเอาเลือดหัวมึงอ๊อกก
************************************************************************************
ต้องขออภัยทุกท่านที่รอบนี้ลงช้ามากๆนะคะ ปัญหาเรื่องสุขภาพและตอนนี้ไรท์ย้ายที่อยู่ใหม่จึงมีเรื่องยุ่งที่ต้องทำเพิ่มมากๆค่ะ แต่เมื่อเครียทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว สัญญาว่าจะลงนิยายทุกเรื่องให้เร็วมากขึ้นค่ะ ส่วนนิยายเรื่อง King Of CrossDress นี้ตอนนี้ใกล้จบแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่คอยเป็นกำลังใจติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
ตายแล้ววว เจอของแรงแล้วนะฟาคนดื้อ
ระวังธีร์กลับมาทำโทษไม่ทันนะ :ling3: :ling3:
-
พวกมันเป็นใครฟ่ะ o12
-
บางทีฟาก็ดื้อแบบงี่เง่าอ่ะ :เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4:
-
KING ที่ 54 นางฟ้าที่เมามาย
ผมสลัดออกจากเจ้าพ่อมาเฟียเดินลุยดิ่งไปด้วยหัวใจที่เต้นระรัว มือของผมคว้าแก้วที่อยู่ใกล้ๆ และกำแน่นเดินมุ่งหน้าไปหาเป้าหมาย
โป๊กก!
เสียงแก้วที่โขกเข้ากับหลังหัวของคนคนหนึ่ง ทำเอาคนที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับเงียบเสียงและส่งสายตามองมาอย่างตื่นตกใจ ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้กูแทบอยากจะแดกหัวมึงเข้าไปเลยล่ะ
" กลับจากค่ายแล้วทำไมไม่บอกกู! " ผมแว๊ดเสียงแหลมทันที อยากจะตบกบาลมันซ้ำอีกสักรอบ
" อูยย เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย " ผมมองไอ้หอกที่กำลังก้มหน้าและกุมหัวเอาไว้ หนอยมึง ทำไม่รู้เรื่อง แต่เดี๋ยวนะ หวัดแม่งลงคอเหรอ เสียงแปลกๆ หรือว่า...
ผมที่เริ่มได้สติก็คิ้วกระตุกทันที คนที่กำลังกุมหัวตัวเองอยู่นั้น ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองมาที่ผมช้าๆ ด้วยคิ้วดกๆ จมูกโด่งๆ แต่ปากแม่งไม่ใช่ว่ะ เวร...ชิบหายแล้วกู
" น้องฟา เอ้ย น้องฟ้า ทำอะไรพี่เนี่ย " ผมหน้าเหวอเล็กน้อยและมือไม้เริ่มอ่อนเปลี้ยทันที พี่ธีม!!! โอ้ย แม่งเอ้ย เอาซะแก้วแทบร้าวเลยกู
" ค.คือ ขอโทษค่ะ " ผมรีบเหลือบตามองผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่กับพี่ธีมและทำเสียงสองขอโทษทันที ทั้งโล่งใจทั้งเครียดในเวลาเดียวกัน
" ก็ด้านข้าง...โครตเหมือน ฮ่ะๆๆ " ผมยิ้มแหยๆ และมองพี่ธีมด้วยความรู้สึกผิด
" ไอ้ธีร์น้องพี่จ้างให้มันก็ไม่มาที่แบบนี้หรอก " พี่ธีมพูดพลางยังคงลูบหัวป้อยๆ จริงๆ ที่พี่พูดมันก็ถูก แต่แบบว่า เผลอใจไวไปนิ๊ดนึง หึ่ย
" เจ็บมากไหมอ่ะ ขอโทษจริงๆ นะพี่ " ผมนั่งลงข้างๆ พี่ธีมและจ้องมองหัวพี่ธีมใกล้ๆ
" ไม่เป็นไร แค่เจอน้องฟ้าที่นี่ พี่ก็หายเจ็บแล้ว " พี่ธีมพูดพลางส่งยิ้มหวานจ๋อยมาให้ แน่ะ ยังไม่เลิกอีกนะพี่ ไอ้นิสัยแบบนี้เนี่ย
" ธีม " ผมชะงักน้อยๆ ทันทีที่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามพี่ธีมพูด เกือบลืมไปเลยว่าไม่ได้มีแค่พี่ธีม แต่มีสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ กอดอกและจ้องมองพวกเราแบบไม่ค่อยชอบใจ
" อ๋อ นี่น้องฟ้า เอ่อ...แฟนของน้องชาย " พี่ธีมที่เพิ่งนึกได้ว่าควรจะแนะนำผมก็พูดขึ้นทันที ผมมองผู้หญิงคนนั้นที่เลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ แต่ก็ทำหน้ามุ่ยเหมือนเดิม
" อ๋อ คนนี้นี่เอง ตัวจริงก็ใช้ได้เลยนะ "
" ไม่ใช่แค่ใช้ได้สิ สวยสุดๆ เลยต่างหาก " พี่ธีมพูดพลางเนียนวางมือที่โซฟาเกือบๆ จะโอบไหล่ผมละเฮีย
" ธีม! " ผมเลิกคิ้วน้อยๆ ทันทีที่แม่สาวนี่ดูจะอารมณ์เสียมากขึ้น
" ฮ่ะๆ อย่าไปใส่ใจเลย แฟนพี่เขาขี้วีนน่ะ " และคำพูดของพี่ธีมก็ทำให้ผมเข้าใจทันที ก็ถึงว่าทำไมเจ๊แกหน้ายุ่งจัง ก็พี่เล่นทำเจ้าชู้ใส่ผมเนี่ย ต่อหน้าแฟนเลยนะทำไปได้
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็รู้สึกแปลกๆ ทันที พี่ธีม...มีแฟนงั้นเหรอ ผมคิด และเหลือบมองผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง เป็นผู้หญิงหุ่นดี ผิวขาว หน้าตาก็ดี แต่ยังไงผมก็คิดว่าพี่เขาชอบผู้ชายมากกว่าซะอีก
" ไม่ต้องห่วง ยังไงฟาก็เป็นที่ 1 ในใจพี่เสมอ " เหมือนความคิดของผมจะถูกอ่านออก พี่ธีมยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ และยักคิ้วให้หนึ่งจึ้กแบบกวนๆ
" พูดอะไรน่ะ แฟนพี่มองอยู่นะ " ผมกัดฟันพูดและแอบเหยียบเท้าพี่ธีมแบบหมั่นไส้ ทำเอาพี่ธีมหัวเราะร่าไปเลย
" แล้ววันนี้ไปไหนมา ทำไมแต่งตัวสวยจัง ไม่สิ ต้องถามว่ามาที่นี่ได้ไง ถ้าไอ้ธีร์รู้นะ... " พี่ธีมพูดด้วยท่าทีสบายๆ พลางรินของเหลวสีอำพันลงในแก้ว แต่พอถึงประโยคท้ายๆ ผมกลับเห็นรอยยิ้มแปลกๆ บนใบหน้าทะเล้นนั้น
" มันไม่รู้หรอกถ้าพี่ไม่บอก แล้วที่มานี่ก็มาเพราะงานด้วย ไม่ใช่ว่าอยากจะมาซะหน่อย " ผมทำหน้างอและมองพี่ธีมเป็นเชิงว่าถ้าบอกมันพี่ตายยย หึ่ย
แต่เฮ้ย เดี๋ยวนะ ผมที่นั่งอยู่นั้นพอนึกออกว่าผมมาตรงนี้ได้ยังไงก็เสียววูบทันที ไอ้มาเฟียนั่นเหมือนจะไม่อยู่แถวนี้แล้ว แต่ก็นะ พี่ธีม ถ้าเอาจริงๆ ก็คือลูกชายคนโตของท่านรัฐมนตรีเลยนะ ใครจะกล้ามีเรื่องด้วยล่ะ
" ทำไมมีใครกวนใจเหรอ " พี่ธีมมองผมที่กำลังมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง ก็แหม เสียวโดนดักอุ้มอ่าดิ๊
" มีคนมาทัก แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว " ผมพูดและมองไปรอบๆ อีกครั้ง
" อยู่กับพี่ ไม่มีไรหรอก " พี่ธีมพูดอย่างมั่นใจ
" อยู่นี่เอง " และทันทีที่พี่ธีมพูดจบ เสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นที่ข้างๆ เป็นเสียงที่เย็นยะเยือก เย็นจนขนแขนสแตนด์อัพเลยทีเดียว
" ใครวะ มึงมีปัญหาอะไรกับคนของกู " และด้วยความไวแสง พี่ธีมที่เห็นคนแปลกหน้าเข้ามาทักผมก็ลุกพรวดขึ้นทันที แถมกระชากคอเสื้อเขาด้วย โอ้ยยย ไม่ใช่แล้วโว้ยย
" เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวก่อน " ผมรีบลุกพรวดตามขึ้นไป และแกะมือพี่ธีมออกจากคอเสื้อคนคนนั้น
" พี่บอกว่าไง " ผมหน้าหงิกทันทีที่โดนดุ ใช่แล้วล่ะ จะใครล่ะที่มาตามผม ก็พี่เรียวน่ะสิ แถมทำหน้ายักแบบเคืองสุดๆ อีกด้วย
" อ่าว มาด้วยกันหรอกเหรอ " พี่ธีมทำหน้ามึนๆ จ้องมองพี่เรียว และเริ่มเปลี่ยนสีหน้าทันทีที่เหมือนนึกอะไรออก
" อ๋อ คนนี้นี่คนดูแลฟา เอ้ยฟ้าใช่ไหม ก็ว่าคุ้นๆ "
" ช่างต่างกับน้องชาย ไม่มีมารยาท " ผมตกใจทันทีที่พี่เรียวพูดแบบนั้น พี่เรียวมองพี่ธีมแบบไม่ชอบใจพลางจัดคอเสื้อที่ยับเยินไปด้วย
" พี่เรียว มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดครับ เอ้ยค่ะ " ผมพูดและอยากจะฟาดหัวตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นยังคงนั่งนิิ่งตั้งใจฟังและจ้องมองพวกเราด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปม
" ไปกันเถอะ " พี่เรียวไม่พูดเปล่า แต่จับมือผมเอาไว้และเริ่มออกแรงดึงให้เดินตามไป
" เดี๋ยวสิพี่เรียว " ผมยื้อตัวเอาไว้ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีที่ทิ้งพี่ธีมไว้แบบนั้น ทั้งๆ ที่พี่ธีมก็แค่อยากจะปกป้องผมเท่านั้นเอง
" พี่พูดอะไรทำไมไม่เชื่อกันเลย แล้วคนแบบนั้นไปยุ่งด้วยทำไม " พี่เรียวดูหงุดหงิดและยังคงมองไปด้านหลัง มองไปยังพี่ธีมอย่างไม่ชอบใจ
" มันไม่ใช่เหรอที่เคยแกล้งเราที่สวนน้ำ โกหกเรื่องธีร์ให้เราไม่สบายใจ " สิ่งที่พี่เรียวพูดนั้นคือสิ่งที่ผมเคยเล่าให้พี่เขาฟัง จริงๆ ที่พี่ธีมร้ายและเจ้าเล่ห์ผมนั้นรู้ดี แต่ว่า เวลาที่พี่ธีมอยู่กับน้องธัญ และไอ้ธีร์ ผมว่าพี่เขาดูเป็นพี่ชายที่ดีคนหนึ่ง จะมองแต่ด้านแย่ๆ ก็คงไม่ได้ ผมคิดแบบนั้น
" ครับ อันนั้นผมรู้ แต่ว่า พี่ธีมเขาก็มีส่วนดีอยู่... " ผมพูดกับพี่เรียวที่ถอนหายใจเบาๆ
" อยากอยู่กับไอ้หมอนั่นเหรอ " พี่เรียวพูดถามผม ซึ่งผมก็ส่ายหน้าทันที
" ไม่ใช่แบบนั้น แต่ผมแค่อยากไปลาพี่เขาดีๆ เมื่อกี้ผมทุบหัวพี่เขาด้วยนะ แบบว่า พลาดอ่ะ " ผมพูดและนึกขึ้นมาก็ยังเฟลไม่หาย
" ทุบหัวเหรอ " พี่เรียวพูดทวนคำผม และขมวดคิ้วมุ่น
" ก็แหม ข้างๆ โครตคล้ายไอ้ธีร์ ก็เลย... " ผมพูดและยิ้มให้พี่เรียวที่เริ่มยิ้มมุมปาก
" น่าจะเอาให้แตกไปเลย "
" โธ่ พี่เรียว " ผมพูดและเริ่มยิ้มน้อยๆ และพี่เรียวก็เริ่มจูงมือผมให้เดินไปอีก แต่เดี๋ยวนะ พี่เขาพาผมกลับมาที่เดิม นั่นก็คือตรงที่พี่ธีมนั่ง
" ฝากน้องหน่อย " พี่เรียวทำสีหน้าเรียบๆ พูดบอกพี่ธีม ซึ่งพี่ธีมก็ค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ อีกครั้ง พลางจ้องมองพี่เรียวด้วยสีหน้ากวนๆ
" ได้เลยครับโอนี่ซัง " พี่ธีมพูดพลางโค้งตัวแบบกวนประสาท เอาเข้าไปนะพี่ อุตส่าห์พูดเข้าข้างพี่ไป โธ่
" ฉันไม่ใช่พี่ของนาย แล้วก็ฟ้า ดูแลตัวเองด้วย พี่มีธุระต้องไปที่อื่นสักพัก แต่พี่จะมารับ... "
" เดี๋ยวผมไปส่งน้องพี่ให้เองครับ ส่งถึงที่ไม่ต้องห่วง " พี่ธีมรีบพูดแทรกทันทีที่มีโอกาส ทำเอาพี่เรียวหน้ามุ่ยอีกรอบ
" พี่ จะ มา รับ แต่อาจดึกหน่อย " พี่เรียวพูดเน้นคำ ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่แทรกขึ้นมา พลางเหลือบตามองพี่ธีมแบบไม่สบอารมณ์
" พี่ไปนะ " พี่เรียวพูดบอกผมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะของบักจอห์น และเพื่อขอตัวลา
" พี่ชายเราน่ะ ไม่ใจดีเหมือนหน้าตาเลยนะ " พี่ธีมพูดขึ้น หลังจากที่พี่เรียวเดินลับตาไปแล้ว
" ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ หรอกครับ แต่ผมนับถือเขา " ผมพูดและนั่งลงพิงโซฟานุ่ม แต่แปลกนะที่พี่เรียวจะเปลี่ยนใจ ไม่รู้เป็นอะไรของเขา
" เป็นคนญี่ปุ่นใช่ไหม " พี่ธีมถามต่อพลางจิบเหล้าในมือ
" ทำไม พี่สนใจเหรอ " ผมเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ และมองพี่ธีมแบบจะอ่านใจ
" นี่ คุยอะไรกันเหรอ งงไปหมดแล้วนะ " และเสียงที่แทรกมาก็ทำเอาผมสะดุ้งโหยงทันที ชิบหายละ ก็อยู่ด้วยตลอดนี่หว่า หลุดไปถึงไหนต่อไหนแล้วกู
ผมค่อยๆ หันไปมองแฟนพี่ธีม เออใช่ แฟนพี่ธีมนี่หว่า เมื่อกี้กูถามอะไรฟะ แล้วก็นะ คุณเธอเล่นนั่งเงียบเหมือนไร้ตัวตนเลยนี่หว่า
" เธอน่ะ ชื่อฟาหรือฟ้ากันแน่ แล้วทำไมชอบพูดครับ " นั่นไง ผมถึงกับเหงื่อซึมทันที พลางส่งสายตาไปหาพี่ธีมที่กำลังเริ่มหัวเราะขำ มันใช่เรื่องขำไหมน่ะพี่
" ชื่อก็เรียกเพี้ยนไปมานั่นแหละไม่มีอะไรหรอก แล้วบางทีนี่ก็พูดค่ะนะ น่ารักดีออก จะค่ะจะครับก็พูดไปเถอะ ฮ่าๆ " พี่ธีมพูดพลางหัวเราะลั่น พี่น่าจะเริ่มเมาแล้วนะ แถเนียนไปอี๊ก
ผมยิ้มแหยๆ ให้แฟนพี่ธีมที่ยังคงจ้องมองผมแบบไม่วางตา เจ๊นี่คล้ายๆ ใครนะ แม่งนึกไม่ออกแต่สีหน้าแบบนี้แม่งเหมือนเคยเห็น
" เอ้อ ฟาเอาน้ำอะไรไหม กินอะไรหรือยังน่ะ " พี่ธีมถามผมที่นั่งอยู่เฉยๆ สักพัก นั่นสิ แม่งหิวโว้ย
" งั้นผม เอ่อ ฟ้าขอน้ำ... " ผมพูดและชะงักเล็กน้อยทันทีที่เห็นสีหน้าแปลกๆ ของแฟนพี่ธีม คือกูไม่อยากกินเหล้านี่มีปัญหามากนักเหรอ ดูเด็กน้อยไปใช่ไหม
" เด็กน้อย ดื่มน้ำหวานก็พอแล้วมั้ง " ผมหันควับไปหาพี่ธีมทันที หนอย ทั้งสองคนอ่ะ ดูถูกแบบโครตๆ คือกินได้นะ แค่ไม่อยากกินอ่ะ ไม่ใช่ว่าคออ่อนหรืออะไรจริ๊งจริง
" ขอแบบที่พี่ดื่มอ่ะ " ผมพูดและนั่งไขว้ห้างชิลๆ เอาดิ๊ อย่ามาหยามคนแบบฟาบอกเล้ย
แต่ไม่รู้ทำไมพอผมพูดแบบนั้น สีหน้าพี่ธีมก็เปลี่ยนไปทันที แถมหัวเราะลั่นมากขึ้นไปอีกดูซินั่น
" น้องๆ ขอที่แรงที่สุดมาขวดนึง " หืมมม ผมมองพี่ธีมที่เรียกบริกรมาใกล้ๆ และสั่งเครื่องดื่มเสียงดัง ไอ้ที่แรงที่สุดนั่นอะไรฟะ คิดไปคิดมาไม่น่าเลยกู แต่คนแบบฟาฆ่าได้หยามไม่ได้โว้ย เกร็งไว้เลย เกร็งคอรอไวเล้ยย
และช่วงเวลาหลังจากนี้มันช่างรื่นเริงสนุกสนาน ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมมาทำอะไรที่นี่ รู้แต่เพียงว่าเพลงที่ได้ยินมันช่างเชิญชวนให้ผมต้องโยกย้ายร่างกายไปตามจังหวะนั้น ผมเต้นและเต้น ดื่ม พูดคุยสนุกสนาน
" ฟา บนนั้นขึ้นไปไม่ได้นะ " เสียงที่ดังแว่วเข้ามาไม่ทำให้ผมลดความตั้งใจที่จะปีนขึ้นไปเลยสักนิด ผมขึ้นไป และขึ้นไปยังเสาสีเงินที่ตั้งตระหง่าน สาวสวยผมสีบรอนซ์ ขอยืมเสาหน่อยได้ไหม ฮ่ะๆ ผมอยากลองเต้นแบบนี้บ้าง ผมว่าผมก็เซ็กซี่ใช้ได้เลยนะ
" พี่ว่าเราไม่ไหวแล้วมั้ง ฟาคออ่อนขนาดนี้เลยเหรอ "
" ผมมม ม่ายเป็นไร " ผมพยายามทรงตัวและเกาะเสาไว้แน่น ไม่สนใจสายตาของหลายๆ คนที่กำลังจ้องมองผม ส่วนมากก็ผู้ชายนั่นแหละ หลายๆ คนชอบเข้ามาหาผม แต่ก็ถูกพี่ธีมกันออกไป ผมไม่มีอะไรต้องกังวล ไม่มีอันตรายอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
" ฟา ลงมาเถอะ "
" ม่าย ผมอยากเต้นต่อ " ผมร้องบอกพี่ธีมที่ยืนเกาะอยู่ข้างเวที ผมไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อย ก็แค่อยากเต้นจริงๆ อ่า ผมผิดอะไร
" นั่นฟ้าหรือเปล่า "
" นางแบบโฆษณาน่ะเหรอ "
" สวยนะ แต่เมาใช่ไหมน่ะ "
" ฟา มานี่เร็ว " พี่ธีมดูสีหน้าเปลี่ยนไปนิดๆ และยื่นมือมาให้ผมจับมือพี่เขาไว้ แต่ผมน่ะยังไม่อยากลงสักหน่อย ไม่เอา ไม่ไปหรอก ผมไม่ไป
" โดนไอ้ธีร์ฆ่าแน่กู " พี่ธีมพูดบ่นกับตัวเองเบาๆ พลางปีนพรวดขึ้นมาบนเวทีด้วยอีกคน ผมมองดูพี่ธีมที่เหมือนกำลังชั่งใจอยู่สักพัก และ...
ตัวของผมในตอนนี้ดูเหมือนจะวูบไหวมากขึ้นกว่าเดิม ผมรู้สึกหวิวๆ หัวหมุนวนจนตาลาย พี่ธีมจับตัวผมและอุ้มอย่างรวดเร็วลงจากเวที เดินพามายังที่นั่งที่เดิมในมุมที่ไม่ค่อยมีใคร
" พี่ธีมมม ทำอารายเนี่ย " ผมดิ้นลงจากแขนพี่ธีมและเดินเซมานั่งลงที่โซฟาตัวเดิม โธ่ คนกำลังสนุกๆ มาพากลับซะได้
" ธีม! ถ้าต้องดูแลขนาดนี้มันก็เกินไปนะ " ผมที่ได้ยินแฟนพี่ธีมพูดก็ค่อยๆ หันหน้าไปทันที เธอดูไม่พอใจมาก ที่พี่ธีมดูแลผมมากจนเกินไป
" อะไร เที่ยงคืนแล้ว ตอนนีี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว " ผมมองพี่ธีมที่พูดกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่แคร์อะไรใดๆ สองคนนี้กำลังพูดอะไรกันนะ
" ธีม!! " ผมหรี่ตามองสาวสวยที่กำลังทำตาเหลือกใส่พี่ธีม จะตีกันเหรอ ทะเลาะอะไรกันอ่ะ ไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่า
ผมนั่งอยู่ตรงนั้น ค่อยๆ ก้มลงถอดรองเท้าส้นสูงทั้งสองข้างออกจากเท้า เพราะรู้สึกเดินไม่ถนัด ดูเหมือนตอนนี้บรรยากาศจะเริ่มไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ปล่อยเขาเครียกันไปละกัน ผมว่าพักสายตาสักนิดดีกว่า
ผมคิด และหลับตาลง ฟังเพลง ปล่อยตัวตามสบาย อีกสักพักก็จะกลับแล้วล่ะ โทรหาพี่เรียวดีไหมน้า ไม่สิไม่ได้ โดนด่าหูชาแน่ๆ งั้นก็ขอให้พี่ธีมไปส่งที่คอนโดดีกว่า แบบนั้นแหละ ป่านนี้ไอ้ธีร์คงกลับไปถึงหอแล้วมั้ง ค่อยคุยกับมันพรุ่งนี้ละกัน
ผมยังคงนอนพิงโซฟาและหลับตาฟังเสียงต่างๆ โดยรอบ แปลกนะ ดูเหมือนเสียงแฟนพี่ธีมจะเงียบไปแล้ว และมันเงียบผิดปกติมากๆ มีแต่เพลงที่เปิดจากที่แห่งนี้ เป็นเพลงแจ๊สช้าๆ ที่ฟังแล้วผ่อนคลาย
แต่ผมที่กำลังนอนหลับตานั้นก็รู้สึกถึงเบาะข้างๆ ที่ยวบลง คงจะเป็นพี่ธีมนั่นแหละ แฟนพี่เขากลับไปแล้วหรือเปล่านะ ถึงได้เงียบแบบนี้
ผมคิดและค่อยๆ ปรือตาขึ้นช้าๆ และค่อยๆ หันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยดวงตาที่ฝ้ามัว ผมรู้สึกเวียนหัวมากๆ โลกใบนี้มันหมุนเร็วขนาดนี้เลยเหรอ อยากอ้วกชะมัด
" พี่ธีมม " ผมตัดสินใจเรียกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คนที่นั่งนิ่งๆ ไม่ไหวติง นี่พี่หลับไปแล้วหรือไง ไม่ได้นะ ต้องไปส่งผมก่อนอ่ะ
" พี่ครับบบ พี่ไปส่ง ผมหน่อยน้าา " ผมพูดและจับแขนข้างหนึ่งของพี่ธีมเขย่าเบาๆ เอียงคอเอาหัวพิงแขนพี่เขาไว้ด้วยความมึน แต่เอ๊ะ กลิ่นพี่เขาหอมดีน้า กลิ่นนี้คุ๊นคุ้น
พี่ธีมยังคงไม่พูดโต้ตอบอะไรกลับมา อยู่ดีๆ เป็นอะไรของเขานะ ผมเลิกดมพี่เขาและเอี้ยวคอมองพี่ธีมที่ยังคงนั่งนิ่งๆ คงอารมณ์ไม่ดีละมั้ง เอาเถอะ งั้นดื่มอีกสักแก้วแล้วเต้นต่อละกัน
ผมคิดและค่อยๆ เอื้อมมือออกไปจับที่แก้วของผม ไอ้เหล้านี่มันแรงดีชะมัด ขนาดผสมแล้วนะ ก็ยังไม่วายทำเอาผมมึนไปหมด แต่ขอแค่ครั้งนี้นั่นแหละ จะไม่กินอีกแล้ว พอกันที จริงจริ๊ง
หมับ!
แต่ผมที่กำลังคว้าแก้วนั้น มือของผมก็ถูกจับไว้ทันที ผมสะดุ้งน้อยๆ และขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ ไม่ให้ผมดื่มแล้วเหรอ
" ขออีกกแก้วเดียว " ผมพูดและพยายามยื้อจับแก้วยกขึ้นมา แต่ผมที่ทำแบบนั้นแก้วเหล้าก็ไม่ขยับเลยสักนิด พี่ธีมจับมือผมแน่น รู้สึกเหมือนจะแน่นเกินไปแล้วว เห็นเส้นเลือดปูดบนมือพี่แกเลยล่ะ
" อารายของพี่เนี่ยย " ผมเริ่มหน้ามุ่ยและหรี่ตามองคนที่กำลังจับมือผม ทั้งๆ ที่ตอนแรกเป็นคนชงให้ผมแท้ๆ ไหงตอนนี้มาห้ามอ่ะ
ผมมองหน้าพี่ธีมด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น ทั้งๆ ที่มือยังคงจับแก้วเหล้าอยู่ พี่ธีมนั้นทำสีหน้านิ่งๆ ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรมากมาย มีเพียงคิ้วเข้มๆ ที่ดูเข้ามาชิดกันอย่างน่ากลัว ดวงตาเรียวสวย จมูกโด่ง และปาก...
เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆ นะ ผมเริ่มใช้มือข้างที่ว่างตบเบาๆ ที่หน้าผากของตัวเอง พยายามปรับโฟกัส ให้สมองประมวลผลมากขึ้นกว่าเดิมอีกสักนิด ปกติพี่ธีมปากแบบนี้เหรอ แบบนี้เหมือนแฝดเลยนะ ไม่สิ เหมือนเคยสังเกตว่าต่างกันนี่นา
ผมยังคงสงสัยมากๆ และเริ่มยื่นมือออกไป แตะลงที่ใบหน้าของคนตรงหน้า สัมผัสแม่งคุ้น คุ้นเหลือเกิน ผมลากนิ้วเบาๆ ไปตามริมฝีปากหยักสวยสีแดงธรรมชาตินั้น มันเป็นส่วนที่ผมชอบมาก เห็นแล้วอยากจะจูบสักล้านรอบ
และแล้วสมองของผมก็เหมือนจะเริ่มทำงานได้ปกติ มือของผมค่อยๆ สั่นน้อยๆ ตัวเริ่มขยับถอยอัตโนมัติ สาม สอง หนึ่ง อ้ากกกกกก ตาย กูตายยย เมื่อวานกูก็สร้างวีรกรรมไว้ วันนี้กูเละแน่ๆ
ผมมองคนตรงหน้า มองไอ้ธีร์ที่กำลังทำสีหน้าเหนื่อยล้าผสมระคนโกรธ มันเอาอีกแล้ว มันมาได้ไงวะเนี่ย
" มึง... "
" กลับ " ไม่พูดเปล่า และไม่ให้ผมได้ทันพูดอะไร ไอ้ธีร์นั้นก็จับแขนผม และดึงให้ผมลุกขึ้นในทันที ตัวของผมเซน้อยๆ ตามแรงดึงนั้น ผมเมามากเกินกว่าจะทรงตัวได้แล้ว วันนี้มันคงสวดผมยันหว่างแน่ๆ
" ธีร์ ไม่เอาน่าเพิ่งมาก็จะกลับแล้วเหรอ อยู่ดื่มกับพี่ก่อนสิ " พี่ธีมที่เห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นมาและขวางหน้าไอ้ธีร์ไว้ สีหน้าของไอ้ธีร์ตอนนี้น่ากลัวมาก มันจะต่อยพี่มันไหมเนี่ย
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกและเงยหน้าเล็กน้อยจ้องมองมัน ผมรู้ว่าผมทำตัวแย่อีกแล้ว แต่ผมมาเพราะงานนะ ไม่ได้อยากมาเที่ยวเล่นแบบนี้สักหน่อย ผมพะอืดพะอมในลำคอ พยายามจะพูดอะไรออกไปแต่ก็เชื่องช้าเหลือเกิน ผมจับมือมันเอามากุมไว้ และมองมันเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ที่อยากให้มันใจอ่อนลง
" กลับ เดี๋ยว นี้ " แต่แววตาออดอ้อนนั้นดูจะไม่เป็นผล ไอ้ธีร์ทำตาดุลุกวาวพร้อมกับพ่นคำพูดเบาๆ ออกมา ทำเอาผมต้องกลืนน้ำลายด้วยความยากเย็น
ผมมองตัวผมในตอนนี้ที่กระโปรงถกล่นขึ้นมาจนถึงขาอ่อน หัวกระเซิงเล็กน้อย และเท้าที่เปลือยเปล่า ไม่แปลกที่มันจะโกรธมาก ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเมาขนาดนี้ มันเผลออ่ะ ทำไงได้
" กู มาเพราะงาน นะ " ผมพยายามพูดออกไปอย่างยากลำบาก พยายามจะไม่ให้ตัวเองอ้วกสวนออกมา สองมือจับกุมมือแฟนไว้
แต่ขณะที่ผมกำลังพูดเพื่ออธิบายให้มันเข้าใจ สายตาของผมนั้น ก็เหลือบไปเห็นคนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ มีผู้หญิงอีกคนเพิ่มขึ้นมา
สมองของผมเหมือนกับถูกปัดเป่า ผมลืมตาขึ้นให้มากกว่าเดิม มองดูผู้หญิงคนนั้นที่...คงมาด้วยกันกับแฟนของผม
ผมมองกลับไปที่ไอ้ธีร์อีกครั้ง พยายามยืนด้วยตัวที่ตรงมากขึ้น มองหน้าแฟนตัวเอง สลับกับรุ่นพี่ของมัน รุ่นพี่ที่ชอบตามติดมันเป็นตังเม คือ มาด้วยกันเหรอ หมายความว่าไงวะ
ผมปล่อยมือจากไอ้ธีร์ในทันที ผมจ้องมองมันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ สร่างเลยล่ะ ทันทีเลย หัวใจเต้นตึกตักไปด้วยไฟแห่งความโกรธ
" ไง เจอกันสักทีนะ " ผมละสายตาจากไอ้แฟนเลว จ้องมองรุ่นพี่ที่น่ารำคาญของมัน
" พี่เป็นรุ่นของธีร์น่ะ " รุ่นพี่คนนั้นลุกขึ้น ขยับก้าวเดินมาข้างๆ ไอ้ธีร์ และยิ้มทักทายผมด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง
" เมย์กับธีร์เพิ่งกลับจากค่ายเหรอ " ผมไม่ได้พูดอะไร แต่ดูเหมือนแฟนของพี่ธีมจะรู้จักรุ่นพี่คนนี้เลยเอ่ยทักกัน
" ใช่ เพิ่งกลับจากค่าย "
ผมกับไอ้ธีร์ยังคงยืนนิ่ง ต่างคนต่างจ้องมองกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ไม่รู้ว่าใครโกรธใครมากกว่ากัน วันนี้ถ้าไม่เครีย มึงได้นอนนอกห้องแน่ ไม่สิ มึงได้นอนคุยกับรากมะม่วงแน่
" นั่งลงก่อนแล้วคุยกันดีๆ ไม่ใช่คิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว " พี่ธีมที่ยืนมองปฏิกิริยาน้องชายก็พูดขึ้นมา และดึงให้พวกเรานั่งลงเหมือนเดิม
" ผมรู้ว่าทำไมฟ้าถึงมาที่นี่ ผมแค่มารับเขาแทนพี่เรียว " ไอ้ธีร์ยอมนั่งลงตามที่พี่ชายบอกและจ้องมองผมที่หันหน้าไปทางอื่น พี่เรียวงั้นเหรอ หนอยย ไอ้พี่บ้านั่นถึงว่าทำไมยอมทิ้งผมไว้กับพี่ธีมง่ายๆ
" งั้นก็ดีนี่ แล้วจะอารมณ์เสียกันไปทำไม " พี่ธีมพูดพลางรินของเหลวสีอำพันยื่นส่งให้น้องชาย
ผมเหลือบตามองเล็กน้อย และนับหนึ่งถึงสามในใจ เชื่อเถอะว่าไอ้ธีร์น่ะไม่...
แต่สิ่งที่ผมคิดก็กลับผิดถนัด ผมมองไอ้ธีร์ที่จับแก้วทรงสวยนั้นจรดริมฝีปาก และยกของเหลวในแก้วเทลงคอทั้งหมดรวดเดียว ผมชะงักเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันดื่มเหล้า
หรือว่านี่จะ...เป็นรางบอกเหตุอะไรหรือเปล่านะ
-
โอ้ยย ปวดหัวแทนฟาละเนี่ย
-
เด๋วได้เจอคนเมาตัวจริง :hao3:
-
เหตุอะไรอะะะะะ
-
ลางอะไรอ่ะ หวังว่าไม่ต้องต้มน้ำรอนะ
-
ฟาเอ้ยย ทำอะไรก็คิดถึงธีร์บ้างเถอะ บางทีก็ตามใจตัวเองเกินไป :เฮ้อ:
-
หือออ
-
เค้าลางน้ำเดือดมาแล้วว ปวดหัวกับฟาจริงๆเลยย :เฮ้อ:
-
สงสัยจะโดนจัดหนักชุดใหญ่
-
ฟางานงอกแน่ๆ
-
KING ที่ 55 ความรักชนะทุกสิ่ง
ทุกๆ คนในตอนนี้ต่างนั่งลงที่โซฟาและเริ่มดื่มกันอีกครั้ง ยายป้ารุ่นพี่นั่น สายตาของหล่อนนั้นคอยแต่มองไอ้ธีร์อยู่เสมอ และพอเห็นว่าผมมองอยู่ ป้านั่นก็จะอมยิ้มกวนผม น่ารำคาญชะมัด ตั้งแต่มัธยมยันมหา'ลัย จะต้องเจอแบบนี้อีกนานแค่ไหนวะ
" ลิปสีสวยจังเลยนะ มีช่างแต่งหน้าส่วนตัวด้วยใช่ไหม อิจฉาจัง " เสียงที่แทรกผ่านความเครียดขึ้นมาจะเป็นใครไม่ได้นอกจากยัยป้าโนตมนั่น เมื่อกี้ว่าไงนะ อิจฉาเหรอ คุณป้าจะได้อิจฉาจนดิ้นพล่านเลยล่ะ
" อ๋อค่ะ สีนี่เป็นแบรนด์ที่ฟ้าเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ สีติดทนมาก มากขนาดที่ทำแบบนี้... " ไม่พูดเปล่า ผมยิ้มมุมปากเล็กน้อย และเอื้อมมือไปดึงคอเสื้อไอ้หอกแฟนตัวดีของผมลงมา และกดริมฝีปากสีแดงลงไปที่ซอกคอของมัน ทำเอาทุกคนที่กำลังจ้องมองมา ต่างชะงักเป็นตาเดียว และคนที่ดูจะช็อคที่สุด ก็คงจะเป็นยัยรุ่นพี่ที่ถึงกับดวงตาสั่นระริก และไอ้แฟนเลวของผมที่แก้วในมือสั่นน้อยๆ
" เห็นมะ ก็ไม่จางเลย " ผมพูดพลางฉีกยิ้มหวาน และเอียงหัวไปพิงไหล่แฟนตัวเองไว้ แบบนี้ก็สนุกดีนะ ชงมาให้กูฆ่า เป็นไงละพวกอยากงาบผัวชาวบ้าน
ไอ้ธีร์ยังคงนั่งนิ่งตัวแข็งค้าง และก้มลงมองผมด้วยสีหน้าที่ดูแปลกใจ
" รักกันดีจังเลยนะ " ผมมองยัยรุ่นพี่ที่ปากสั่นน้อยๆ พลางยกเหล้าขึ้นดื่ม แต่สีหน้าของเธอนั้นไม่เหมือนกับดื่มเหล้าเลยสักนิด เหมือนกับดื่มยาขมมากกว่า เป็นไงล่ะ ขมขื่นผื่นขึ้นคอเลยสิ
" แหม ก็พวกเราน่ะ ผ่านอะไรกันมาเยอะ ใช่ไหมคะ...ที่รัก " ผมทิ้งท้ายคำสุดท้ายด้วยคำหวานหยดย้อย ไอ้ธีร์ถึงกับคิ้วกระตุกแบบอึ้งๆ และยกแก้วเหล้าแก้วที่ 3 ขึ้นจิบ
" เอ๋~ ดื่มมากไปแล้วนะคะ เดี๋ยวคืนนี้ ตัวเองก็ไม่ปล่อยให้เค้านอนอีกอ่า " ผมแกล้งสะดิ้งน้อยๆ และเอานิ้วจิ้มที่แก้มไอ้ธีร์อย่างหมั่นเขี้ยว โอ้ยยกู ทำอะไรอยู่วะเนี่ย จักจี้ชิบ
และก็โครตจะได้ผล ยัยรุ่นพี่นั่นสีหน้าดูซีดเผือดลงทันที แต่ก็กลับมาอมยิ้มต่อไปอย่างรวดเร็ว บางทีคนพวกนี้ก็หน้าหนาหน้าทนเหลือเกิน ขอเพียงสักนิด ขอแค่ผู้ชายยอมนอนกับตัวเองสักครั้ง ก็คิดว่าคุ้มแล้วมั้ง
" เอ่อธีร์ เรื่องเข้าค่ายนี้พี่ขอบคุณธีร์มากจริงๆ นะ ถ้าไม่มีธีร์ทุกอย่างคงไม่ออกมาดีแบบนี้ ขอบคุณที่อยู่เตรียมงานกับพี่ทุกคืนนะ กว่าจะได้นอนก็ดึกดื่นตลอด " ผมเบ้ปากน้อยๆ ขณะนั่งฟังการบรรยายของป้าที่พยายามจะบอกว่าตัวเองอยู่กับไอ้ธีร์กลางดึงทั้งคืน ก็แล้วไงอ่ะป้า ถ้าได้กินค่อยมาคุยนะ จอกว่ะ
" เพราะทุกคนช่วยกันต่างหากครับ " ผมเบ้ปากอีกรอบ ฟังไอ้ธีร์ที่พูดอย่างนอบน้อมกับรุ่นพี่
" งือออ อยู่ๆ ก็หนาวขึ้นมา ที่รักคะ หนาวจังเลยค่ะ " ผมอยู่ๆ ก็พูดขึ้น ดึงความสนใจจากไอ้ธีร์ให้หันกลับมา ดีมาก สนใจแต่กู เข้าใจไหมห๊า
ผมทำท่ากอดตัวเองตัวและสั่นน้อยๆ พลางคว้าหมับสวมกอดที่ข้างเอวของคนข้างๆ วางหัวแนบอิงซบอกแน่นๆ ของมันทันที ฮ่าๆๆ
" ฟา " ไอ้ธีร์จับแขนผมพลางพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะดุนิดๆ ทำเอาผมเริ่มหน้างอ ตาขวาง หนอยมึงเล่นตัวเหรอ ต่อหน้าสาวมึงทำเป็นหวงตัวเหรอ มึงจะโดนไม่ใช่น้อย
" ธีร์คอแข็งเหมือนกันนะเนี่ย เพิ่งรู้ว่าดื่มอะไรพวกนี้ด้วย ทีตอนอยู่กับพวกพี่ไม่เห็นแตะเลย " เวลาผ่านไปสักพัก ผมยังคงกอดเอวไอ้ธีร์แน่นเหมือนไอ้ธีร์เป็นแม่ลิงลูกอ่อน สายตาของผมคอยมองมันกับรุ่นพี่คุยกัน หนอย ยัยป้านี่ไม่กลับไปสักทีฟะ ให้ผัวเมียเขาจู๋จี๋กันบ้าง มีมารยาทบ้างป้า
" ดื่มได้ครับ แต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่ดื่ม " ไอ้ธีร์พูดพลางวางแก้วลง
" แล้วธีร์ยังขับรถไหวไหม พี่เห็นดื่มไปหลายแก้วแล้วนะ "
" ไหวครับ จะกลับเลยไหมครับ ผมจะได้ไปส่งพี่ก่อน " ผมที่ฟังมันพูดนั้นก็เริ่มเดือดทันที มึงว่าไงนะ กูให้โอกาสมึงพูดใหม่
ผมไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำเพียงแค่ปล่อยแขนจากเอวของมัน และมองมันเงียบๆ ไอ้ธีร์ที่เหมือนจะรู้ว่าผมไม่พอใจก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากมาย เพียงแต่จ้องมองผมกลับอย่างปกติ และเลื่อนสายตามองเท้าผมที่เปลือยเปล่า
" เอารองเท้าไว้ไหน รีบใส่จะได้รีบกลับกัน " ผมยังคงหน้ายักษ์ ไฟในอกแผดเผาอย่างบ้าคลั่ง ผมทั้งโกรธ ทั้งงอน ยิ่งเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นที่ชอบอมยิ้มแปลกๆ ใส่ผมตอนไอ้ธีร์ไม่เห็น ผมยิ่งอย่างข่วนหน้าหล่อนจริงๆ ให้ตาย
" ธีร์ ไปส่งพี่ที่เดิมนะ " ไม่ต้องเดาว่าใครพูด ผมกัดริมฝีปากน้อยๆ และเสมองไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ ที่เดิมงั้นเหรอ เคยไปส่งกันมาก่อนสินะ
" พี่ธีม " ผมไม่สนใจไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม หันไปเรียกพี่ธีมที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่ม
" พี่ไปส่งฟ้าหน่อยนะ " ผมพูดและดันตัวลุกขึ้น เดินเซน้อยๆ ด้วยเท้าเปลือยเปล่าไปนั่งข้างพี่ธีม
" อยากทำอะไรก็ตามใจ " ผมกัดปากน้อยๆ อย่างขุ่นเคือง เพราะคนที่พูดคำนี้นั่น ไม่ใช่พี่ธีม แต่เป็นไอ้ธีร์ที่กำลังถือรองเท้าของผมไว้
ไอ้ธีร์จัดการใส่รองเท้าให้ผมท่ามกลางสายตาที่หลากหลาย ผมในตอนนี้อยากจะยกเท้าถีบมันมาก แต่แรงที่มันจับข้อเท้าผม ถือว่าแน่นและออกแรงทำให้ผมกระดิกขาไม่ได้เลยทีเดียว แปลว่ามันก็โกรธผมพอๆ กัน
" เอาล่ะ งั้นก็ไปกันเถอะ " พี่ธีมที่เห็นทุกคนเตรียมพร้อมแล้วก็ลุกขึ้นเดินนำหน้า ผู้หญิงที่มากับพี่ธีมก็เดินตามไปติดๆ
" ลุกขึ้น " ไอ้ธีร์ที่ใส่รองเท้าให้ผมแล้วก็บอกผมให้ลุกขึ้น ผมปรายตามองหน้ามันแว๊บหนึ่ง และมองรุ่นพี่ที่ยืนรอมัน เหอะ เชิญมึงไปเลย เชิญมึงไปตายที่ไหนก็ไป
แต่ผมที่นั่งอยู่นั้นก็แทบจะกรี๊ดทันที ตัวของผมถูกยกลอยขึ้นอย่างรวด กระชับแน่นไม่ให้ดิ้นหนีไปได้
" ปล่อย! " ผมร้องแหวจิกตาจ้องมันอย่างหัวเสีย แต่ก็ถูกสายตาของมันจิกกลับแบบไม่มีใครยอมใคร
รุ่นพี่ที่เห็นแบบนั้นก็สะบัดหน้าหนีเดินกระทืบเท้าออกไปทันที โดยที่ผมไม่ได้สังเกตเห็น
ไม่นานนักตัวผมก็ถูกวางลงที่ด้านหลังของรถยนต์หรู โดยมีพี่ธีมที่นั่งอยู่ด้านหน้าที่นั่งคนขับ และข้างๆ ก็คือผู้หญิงที่พี่ธีมพามา
" ฝากด้วยนะครับ " ผมในตอนนี้กำมือที่สั่นน้อยๆ ไว้แน่น ไม่ได้สนใจไอ้ธีร์ที่กำลังก้มลงคุยกับพี่ชาย ผมแอบหันหลังกลับไปมองด้านหลังรถ มองรุ่นพี่ของไอ้ธีร์ที่ยืนรอมันอยู่ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
ไอ้ธีร์เหลือบมองผมเป็นครั้งสุดท้าย และถอยหลังไปยืนอยู่กับรุ่นพี่ของมัน มองดูรถสีดำคันหรู ที่แล่นหายไปจากสายตา
ผมนั่งอยู่ในรถด้วยความเงียบ พยายามไม่คิดถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นระหว่างสองคนนั้น ไอ้ธีร์ มันรักผม มันรักผมมากไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมันถึง...
" ฮืออออ " ผมสุดจะทนร้องไห้ง๊ากทันทีที่ขาดสติ สิ่งที่อดกลั้นอยู่ไหลหลากออกมา ไอ้ธีร์มันรักผม แล้วทำไมมันไม่อยู่กับผมตอนนี้กันเล่า มันเลือกรุ่นพี่หนองโพนั่น ฮืออ กูจะฆ่ามึง แล้วฆ่าตัวตายตาม
การที่อยู่ๆ ผมก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังนั้นทำให้ทั้งสองคนที่อยู่หน้ารถอึ้งไปตามๆ กัน ผู้หญิงนั่นทำหน้าสมเพชเวทนาผม ส่วนพี่ธีมก็รีบเปิดไฟเลี้ยวเข้าข้างทางทันที
" ลงไป "
" ห๊ะ " ผมไม่ได้สนใจการสนทนาของสองคนข้างหน้าเท่าไหร่ เอาแต่ร้องไห้จ๊ากอยู่ข้างหลัง
" บอกให้ลงไป " พี่ธีมพูดและเอื้อมแขนเปิดประตูให้คนข้างๆ
" ไอ้เฮงซวย! " พี่ธีมถูกด่าเสียงแหลม ผู้หญิงคนนั้นลงจากรถและปิดประตูดังสนั่นจนประตูแทบจะหลุดออกมา
" ฟา " ผมไม่สนใจพี่ธีมที่กำลังเรียกผม ผมทิ้งตัวนอนร้องไห้อยู่กับเบาะ ฟาดงวงฟาดงาไปมาอย่างโกรธแค้น
" ฮือ ไอ้ธีร์ ไอ้เลว ฮึก หนายมึงบอก ว่ามึงรักกูไง " ผมพูดพลางสะอึกสะอื้น ซื้ดขี้มูกไปหลายทีแต่ทุกอย่างก็ยังไม่หยุดไหล
ผมได้ยินเสียงพี่ธีมหัวเราะเบาๆ และเริ่มขับรถออกไปอีกครั้ง ฮือออ เลวทั้งพี่ทั้งน้อง คนเศร้าแม่งยังหัวเราะเยาะอีก
และไม่นานนักรถยนต์ก็จอดดับเครื่อง พี่ธีมลงมาจากรถ เปิดประตูดึงตัวผม พยุงผมให้เดินออกไป ผมโงนเงนไปมาปากยังคงบ่นงึมงำร้องไห้งอแง สภาพตอนนี้ของผมช่างน่าอนาถนัก ผมดวงตาพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา มองไม่เห็นและไม่สนใจทางข้างหน้าเลยสักนิด ปล่อยให้พี่ธีมกึ่งพยุงกึ่งแบกผมเดินไป
" นอนตรงนี้นะ " ความมึนทำให้ผมไม่รู้ว่าเดินมาไกลแค่ไหน ขึ้นบันไดไปกี่ขั้น ผมถูกพยุงให้นอนลงที่เตียงเตียงหนึ่ง ความนุ่มของมันนั้นทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ผมพลิกตัวคว้าหมอนข้างเข้ามากอด ไม่ได้พูดอะไรกับพี่ธีมต่อ และก็เหมือนตอนนี้ พี่ธีมเดินออกไปจากห้องแล้ว
" ฮืออ ไอ้ธีร์ ยัง ยังไม่โทรหากูอี๊กกกก " ผมยังคงครวญครางอย่างสิ้นหวัง ทำไมมันยังไม่กลับมาอีกนะ ผมคิดถึงมัน และผมคงจะคิดถึงมันมากเกินไปใช่ไหม ถึงได้รู้สึกว่ากลิ่นหอมของมันอบอวนอยู่ในจมูกตอนนี้
งือออ หอมจังเลย เหมือนกอดตัวมันอยู่เลย ผมคิดและเลื้อยไปมาอยู่บนเตียงกว้างนั้น แต่ในฉับพลันทันที ตัวของผมเด้งดึ๋งเหมือนติดสปริงไว้ หัวใจแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
ผมตาโตพลางขยี้ตาซ้ำๆ เดี๋ยวๆๆๆ กูอยู่ไหนวะเนี่ย ผมทำหน้ามึนมองรอบๆ ตัวไปมา โดดลงจากเตียงเดินไปคุ้ยๆ โต๊ะคอมที่วางอยู่มุมห้อง มองบานหน้าต่าง มองชั้นหนังสือสีเข้มที่มีหนังสืออัดอยู่เต็ม อ้ากกกกกก กูมาอยู่นี่ได้ไงวะเนี่ย
ผมเดินไปมาอยู่ในห้องไอ้ธีร์ ในบ้านของมัน!! ไอ้พี่ธีม แบบนี้หมายความว่าไงฟะ
ตึง ตึง ตึง!
และเสียงจากด้านนอกก็ยิ่งทำให้ผมสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ ผมรีบวิ่งไปที่ประตู และบิดล็อคมันทันที จะปีนหน้าต่างหนีออกไปดีไหม แต่นี่มันชั้นสองนะ!
" พี่ฟ้าขาา น้องธัญเองค่าา " ผมถอนหายใจยาวแข้งขาแทบจะอ่อนกองลงไป แล้วทำไมจะต้องตื่นเต้นด้วยวะเนี่ย ถ้าเป็นไอ้ธีร์ก็แค่ต่อยมันแรงๆ ที่ท้องแล้ววิ่งหนีเลยก็แค่นั้น นี่แหละวิธีหนีปัญหาของผม
" พี่ฟ้าคะ เปิดประตูให้น้องธัญหน่อยสิ " เสียงน้องสาวไอ้ธีร์ยังคงอยู่ด้านนอก รอให้ผมเปิดประตูให้ ซึ่งแน่นอน ไม่เด็ดขาด!!
" ว.วันนี้พี่เหนื่อยๆ ไว้ค่อยมาคุยกันพรุ่งนี้นะ " ผมตัดสินใจพูดตอบกลับไปเพราะอีหนูนี่ทั้งเคาะทั้งเกาจนผมเริ่มรำคาญ
" พี่ฟ้าขา แค่แปบเดียวน้า น้องอุตส่าห์เอาขนมมาให้ด้วยอ่ะ " ผมหูผึ่งขึ้นทันที วันนี้กินแต่เหล้า ข้าวปลาแทบไม่ตกถึงท้องเลย
" อ.เอาแต่ขนมได้ไหม " ผมพูดและเงี่ยหูฟัง
" ได้ค่า เปิดประตูเลยค่ะ " ด้วยความหิวกระหาย ผมค่อยๆ ปลดล็อคประตู และเปิดแง้มๆ ยื่นมือออกไปด้านนอก ไหนล่ะ ขนม เอามาใส่มือเฮียเร็วๆ สิเฟ้ย
หมับ!
และทันทีที่ผมยื่นมือออกไปนั้น อิสระภาพของผมก็จบลงซะแล้ว ข้อมือของผมถูกจับเอาไว้แน่น โดยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ผมไม่ทันได้แหกปากส่งเสียงร้อง ประตูก็ถูกดันออกและไอ้แฟนสารเลวของผมก็แทรกตัวเข้ามา พลางปิดประตูใส่หน้าน้องสาวตัวเอง
" พี่ธีร์!! ไหนบอกจะให้น้องเข้าไปด้วย ไอ้พี่บ้า!! " เสียงเด็กน้อยเกรี้ยวกราดอยู่ด้านนอก แต่คนตรงหน้าผมก็แค่ทำสีหน้านิ่งๆ และเดินก้าวเท้าเข้าหาผมช้าๆ
" ร้องไห้ทำไม " ความรู้สึกก่อนหน้านี้ค่อยๆ คืนกลับเข้ามาในหัวใจ ผมโกรธมันมาก ผมสับสน ผมอยากจะตะโกนด่ามัน แต่ผมก็กลัวว่าพวกเราจะต้องแยกจากกันอีก ผมไม่กล้า ผมไม่มีความกล้าพอที่จะเสียมันไปอีกแล้ว
" ไม่ได้ร้อง " ผมพูดและปัดมือของมันที่ยื่นมา ผมได้กลิ่นเหล้าจากตัวมันแรงมาก มันดื่มหนักพอๆ กับผมเลยนะ
" งั้นก็ดี " ไอ้ธีร์พูดเบาๆ และเดินเลี่ยงผมไปที่ห้องน้ำ ผมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น แปลกใจที่มันไม่พยายามพูดหรืออธิบายอะไรต่อ มันโกรธผมเหรอ แต่ผมสิควรเป็นคนที่ต้องโกรธมัน ผมอึดอัด แต่พยายามไม่ร้องไห้ออกมา
ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก และตัดสินใจลงมานั่งรออยู่ที่เตียงเอนตัวพิงหมอน ไอ้ธีร์ยังคงอยู่ในห้องน้ำ ผมไม่รู้ว่ามันทำอะไร มันคงไม่แคร์ผมแล้ว ไม่อย่างนั้นมันคงจะดุผม บ่นผมเหมือนที่แล้วๆ มา
ผมคิดและปล่อยให้น้ำตาใสรินไหล ผมหลับตาลง คิดอยู่ในหัวว่าผมควรจะกลับไปที่คอนโดดีไหม ถ้ามันไม่พูดกับผม แบบนี้ก็อึดอัดมากถ้าจะต้องนอนอยู่ด้วยกัน
แต่ผมที่นอนหลับตาอยู่นั้นก็รู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ข้างแก้ม ผมนอนหลับตานิ่ง ปล่อยให้คนที่มานั่งอยู่ข้างๆ จัดการเช็ดเบาๆ ไปตามใบหน้าของผม กลิ่นคลีนซิ่งอ่อนๆ ที่ผมแสนคุ้นเคย มันรู้ด้วยเหรอว่าผมใช้แบบไหน มันถึงมีแบบเดียวกัน
ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านขึ้นมาที่หัวใจ ความเจ็บปวด ความสับสนเสียใจ ตอนนี้เหมือนกลับถูกชำระเบาๆ ไปพร้อมๆ กับความใส่ใจของคนตรงหน้า และเมื่อดูเหมือนเครื่องสำอางจะถูกลบออกไปหมดแล้ว คนด้านบนก็ใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นๆ เช็ดไปตามใบหน้าของผมเบาๆ อีกที
จุฟ!
สัมผัสอ่อนนุ่มที่บนริมฝีปากของผมทำให้ขนตาแพรหนาสั่นไหวน้อยๆ แก้มขาวใสที่ไร้ซึ่งริ้วรอยใดๆ เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ด้วยความเขินอาย
ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ยิ้ม คนตรงหน้าก็ยังคงแอบจูบผมเบาๆ อยู่อีกหลายครั้งขณะที่ค่อยๆ เช็ดหน้าให้ผม ทำเอาผมจักจี้ไปหมด
" ฟา " ผมได้ยินเสียงเรียกเบาๆ อย่างรักใคร่ และตามมาด้วยอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
ตัวของผมถูกดึงเข้าสู้อ้อมอกของคนข้างๆ มือหนาลูบไปมาเบาๆ ที่แผ่นหลังของผมเหมือนกำลังปลอบใจ ผมไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว แต่ผมก็ยังคงนอนหลับตา ซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นนั้น
" รักฟามากนะ " คำพูดของคนที่กอดผมเอาไว้นั้น ทำเอาผมแทบจะหุบยิ้มไม่อยู่เลยทีเดียว
" อือ รักจะตายอยู่แล้วเนี่ย " ผมพูดเบาๆ อย่างงัวเงีย พลางซุกตัวเข้าหาคนรักมากขึ้นอีกนิด
เอาไว้ตอนเช้า ค่อยมาเคลียร์กันนะ
-
เย่ๆๆ น้องฟามาแล้วว ธีร์กำลังลองใจ หรือดัดนิสัยฟาหรือยังไง? ทำไมถึงมากับนังพี่โนตมและทำอย่างนั้นกับฟา :hao4:
-
ฮื่ออออ :katai1: :katai1: :katai4: :katai4:
-
ขยันทำฟาต่อมน้ำตาแตกอีกแล้วนะ :เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4:
-
งุ้ยยยย
-
:katai2-1: รีบๆ ดีกันได้แล้วนะ
-
จ้ะ
-
KING ที่ 56 ปรับความเข้าใจ
ในค่ำคืนที่เงียบสงัดไร้แสงจันทร์เฉิดฉาย หนุ่มร่างเล็กผิวพรรณผุดผ่อง ดวงหน้างามผุดเหงื่อซึมกาย ลมหายใจถี่กระชั้นสลับกับเปร่งเสียงครวญหวาน
" อ.อืออ ธีร์ " ร่างกายที่บิดเร้าคร่ำครวญชวนให้คนที่จ้องมองรู้สึกอยากจะกระทำรุนแรงมากขึ้น แรงกดที่ข้อมือนั้นทำให้ร่างเล็กไม่สามารถหลุดออกจากพันธนาการได้
" อ๊ะ ไอ้ธีร์...แรงอีก อีกนิดดด "
" ฝันดีจังนะ "
เสียงที่ดังแทรกห้วงอารมณ์ร้อนแรงทำเอาดวงตาที่ปิดสนิทของผมเปิดโพรง ผมยกมือข้างที่เป็นอิสระ เกาหัวเบาๆ ด้วยความมึนงง ฝันหรอกเหรอ ฝันอะไรของกูวะเนี่ยผมก้มลงมองตัวของผมที่ตอนนี้นั้นถูกเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ๊ตตัวโต แต่ช่วงล่างนั้นกลับมีแต่กางเกงชั้นใน ผมมองไล่สายตาต่อไปยังคนที่คุ้นเคยดีซึ่งตอนนี้มันกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง สวมชุดคลุมอาบน้ำทับบ็อกเซอร์สีเข้มของมัน
" เช้าแล้วเหรอ " ผมมองไอ้หอกธีร์ พลางพยายามมองไปรอบๆ ตัวอย่างมึนงง ที่นี่มันห้องไอ้ธีร์ ผมไปงานเลี้ยงกับพี่เรียว แล้วก็มาที่นี่...
ผมที่นึกถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นนั้น หน้าของผมก็เริ่มตึงเปรี๊ยะขึ้นทันที หนอยย กูนึกออกแล้ว มึง...ไอ้ธีร์ ไอ้แฟนสารเลว
" หืม " ไอ้ธีร์ทำสีหน้ามึนๆ นั่งเท้าแขนมองผม
" มึงนอกใจกู! " ผมชี้หน้าด่ามัน แผดเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน
" หืออ " ไอ้ธีร์ขมวดคิ้วมุ่นและทำหน้าไขสือ
" เมื่อคืนมึงมากับใครห๊า! แล้วมึงอาสาไปส่งอีพี่นั่นทำไม! มึงจะแกล้งกูเหรอ! แก้แค้นกูใช่ไหม! แต่กูไปทำงานนะ มึงจะโกรธกูเรื่องอะไร มึงพูดสิ มึงพูดม๊า!! " ผมชันเข่าคลานไปเขย่าตัวมันไปมาแผดเสียงใส่เป็นชุด สำนึกไหม อธิบายกูมา กราบขอโทษกูเดี๋ยวนี้!
แต่ผมที่คิดแบบนั้น ก็พบว่าไอ้ธีร์ในตอนนี้ทำเพียงแค่จ้องมองผม ไม่หือไม่อืิออะไรทั้งนั้น นั่นทำให้ผมยิ่งโมโหไปใหญ่ แต่ว่ามันแปลกนะ ปกติมันไม่ใช่คนที่จะเงียบแบบนี้ มันจะต้องเถียงหน้าดำหน้าแดง ด่าผมกลับแน่ๆ
" มึงได้ยินกูพูดไหม! " ผมพูดและหยิกแก้มทั้งสองข้างของมันเบาๆ แต่มันก็ทำหน้ามึนๆ ตามเดิม
" น่ารัก " ห๊าาา คำพูดของมันที่ตอบกลับมาทำเอาผมถลึงตาอย่างอึ้งๆ มึงว่าไงนะ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย
" ชอบจัง " ไม่พูดเปล่า ไอ้หอกหน้ามึนจับมือทั้งสองข้างของผมมาหอมเบาๆ แนบแก้มอย่างรักใคร่
" ปล่อยกู๊! " ผมที่ยังคงมีความคับข้องใจก็ไม่ยอมหลงคารมของมันง่ายๆ ผมยื้อมือสุดฤทธิ์ แต่ก็โดนคนที่ตัวใหญ่กว่าออกแรงกระตุกแขนผมนิดเดียว ผมก็ตัวปลิวไปติดอกมันซะแล้ว ผมดิ้นขลุกขลักไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ไอ้หอกนี่ก็เอาแต่กอดผมลูกเดียวไม่ยอมให้หนีไปไหน
" มึงยังเมาอยู่เหรอ " ผมพูดและหรี่ตาจ้องมองมัน
" ไม่ได้เมานะ " มันพูดตอบกลับทันทีอย่างมั่นใจ
" ไม่อ่ะ มึงเมาแน่ๆ " ผมพูดและมองมันที่กำลังทำหน้าตาเซื่องเหมือนจะหลับ
" ฟา " ผมขมวดคิ้ว จ้องมองมันที่เริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ จริงๆ ไอ้ธีร์ปกติมันก็เคยอ้อนผมนะ แต่คราวนี้มันแปลกออกไป ไอ้ตาที่ยิ้มแบบยิ้มหวาน เหมือนกับพวกเจ้าชู้ มึงรู้ตัวไหมเนี่ย ว่าตอนนี้มึงเป็นแฝดพี่มึงชัดๆ
" อะไร " ผมนั่งอยู่บนตักของมันด้วยท่วงท่าอันตราย ขาวางหมิ่นเหม่อยู่บนขอบที่นั่งที่เหลืออยู่
" พวกเรา จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม " ผมที่ตอนแรกคิดว่ามันจะพูดอะไรเน่าๆ ก็ต้องแปลกใจทันที มันพูดอะไรของมันนะ
" ทำไมมึงถึงถามแบบนั้นล่ะ มันก็ต้องใช่สิ " ผมบอกมัน แต่เอาจริงๆ ผมไม่ชอบที่มันถามแบบนี้เลย
" อย่าหนีไปไหนเลยนะ "
" ไอ้ธีร์ " ยิ่งผมได้ฟังสิ่งที่มันพูด ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมันเริ่มไปไกลซะแล้ว มึงจะดราม่าทำไมเนี่ย
" อย่าพูดอะไรแบบนั้นอีก " ผมพูดพลางใช้มือข้างหนึ่งบีบแก้มมัน
" ย.ยักยายะ... " ผมหลุดขำทันทีที่ได้ยิน เป็นเพราะผมบีบแก้มมันไว้ มันถึงพูดอะไรออกมาไม่รู้เรื่องแบบนี้ กูอยากให้มึงเห็นตัวเองตอนนี้จัง กูไม่เคยเห็นมึงสภาพปัญญาอ่อนแบบนี้เลย
" อืม กูรู้แล้ว กูรักมึง กูบอกมึงแล้วไง กูรักมึงจะตาย ใช่ไหม กูจะตายจริงๆ นะ " ผมพูดด้วยความรู้สึกกลัวนิดๆ คนที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจอย่างไอ้ธีร์นั้น การที่มันพูดอะไรแบบนี้ออกมา มันทำให้ผมคิดว่า นี่เป็นความกลัวลึกๆ ในหัวใจของมัน นี่มึงคิดมากขนาดนี้เลยเหรอ ทำยังไงกูถึงจะทำให้มึงมั่นใจกันนะ
" ฟา " ผมปล่อยแก้มมัน และฟุบหน้าลงช้าๆ กอดแฟนของผมเอาไว้
" อือ ว่าไง "
" แล้วถ้าสักวัน พวกเราต้อง... "
" กูบอกว่าห้ามพูดไง " ผมจ้องมองมัน แนบหน้าผากของผม เข้ากับหน้าผากของมัน
" ฟา... "
" มึงมันพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ " ผมจบคำพูดของผม ด้วยการ กดจูบลงบนริมฝีปากนั้น ริมฝีปากที่กำลังพูดเรื่องน่ากลัวออกมา ผมไม่อยากได้ยินอะไรที่มันพูดอีกแล้ว ผมไม่อยากได้ยินอีกแล้ว
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ ก็เหมือนเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ พวกเรากอดจูบกันอยู่บนเก้าอี้ทำงานอยู่เนิ่นนาน ยาวนานจนผมแทบขาดอากาศหายใจ กระดุมเสื้อเชิ๊ตของผมเริ่มหลุดออก ผมถอดเสื้อคลุมที่คลุมตัวของคนตรงหน้าไว้ ลูบไล้ไปตามร่างกายที่พวกเราต่างหลงไหล แลกเปลี่ยนความหวานราวกับจะกลืนกินกันเข้าไป
" ไอ้ธีร์ เดี๋ยว... " คนตรงหน้าขบเม้มเบาๆ ที่ใบหู แก้มแดงๆ ถูกหอมซ้ำๆ จนแทบจะช้ำ ขาของผมที่ยันพื้นที่นั่งไว้ เริ่มต้องชันขึ้นมากอีกนิด หลีกหนีสิ่งที่กำลังก่อตัวอย่างยิ่งใหญ่ของคนตรงหน้า
" ก.กูว่า ไปที่เตียงดีกว่าไหม "
" ครับ เจ้าหญิง "
ผมหน้าร้อนขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ไอ้ธีร์อุ้มผมจนตัวลอยและวางลงบนเตียงนุ่มด้วยความอ่อนโยน แต่ภาพที่ผมเห็นต่อไปนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกงงงวย ผมมองไอ้ธีร์ที่ขึ้นมาบนเตียงและนอนลงข้างๆ ผม แต่ที่แปลกก็คือ หัวของพวกเราไม่ได้อยู่ฝั่งเดียวกัน
" เอ่อ มึงนอนสลับด้านแล้ว... " แต่ผมที่ยังไม่ทันพูดจบก็แทบจะช็อคทันที ไอ้ธีร์จับข้อเท้าของผม และออกแรงดึงเบาๆ เหมือนเป็นสัญญาณให้ผมขยับตัวเข้ามา ซึ่งตอนนี้ผมรู้ชัดแล้วว่า มันกำลังจะทำอะไร
" เดี๋ยวๆ ท่านี้ไม่เอา! " ผมร้องโวยวายพลางสลัดข้อเท้าตัวเองเพื่อหวังให้หลุดจากการเกาะกุมนั้น แต่ก็อย่าหวังไปเลย
ผมโดนดึงที่ข้อเท้าและถูกลากให้เกยขึ้นไปบนลำตัวของไอ้หอกหน้ามึนที่ใช้อีกมือกำลังดึงกางเกงผมลงและถอดออกอย่างรวดเร็ว
" ไอ้ธีร์! " ผมส่งเสียงแว๊ดพลางพยายามมองลอดหว่างขา ส่งสายตาบอกมันว่าผมไม่พอใจในโพสิชั่นนี้เป็นอย่างยิ่ง แม่งเห็นยันไส้ติ่งอ่ะบอกเลย
" ไอ้..อ๊ะ "
ผมสะดุ้งโหยงทันทีที่ถูกความนุ่มร้อนจู่โจมแตะต้องลงบนช่องทางอ่อนไหว ผมหลับตา เม้มปากแน้น รู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะขัดขืนอีกต่อไป
ผมเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองอย่างลืมอาย กำมือแน่นโอบล้อมท่อนกายร้อนของคนรัก และเริ่มกลืนกินสิ่งที่มันเป็นของผม
" ฟา " ผมไม่ได้ตอบรับหรือหืออือใดๆ กับเสียงเรียกนั้น ในเวลาแบบนี้จะให้พูดได้ที่ไหนกัน
" ถ้าพวกเรา...แต่งงานกัน... " เสียงทุ้มแผ่วที่ดังขึ้นทำเอาผมใบหน้าร้อนผ่าว เมื่อกี้ ผมหูฝาดไปหรือเปล่านะ ผมไม่ได้พูดไม่ได้ออกความเห็นกับความคิดนั้นของมัน
" มัน...เร็วไปเหรอ " ผมหัวใจเต้นแรงและพองโตอย่างที่หาได้ยาก แต่ก็ไม่กล้าพูดว่าผมรู้สึกดีใจแค่ไหน
" มึง...จะพูดกับตูดกูอีกนานมะ " ผมทำเสียงดุกลบเกลื่อนและได้โอกาสคลานหนีออกจากท่าบ้าๆ นี่
" แล้วถ้ามีลูก... " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดชะงักทันที คนพูดเหม่อมองเพดานห้องด้วยรอยยิ้มน้อยๆ เหมือนกำลังเพ้อฝันกับความคิดของตน แต่คำพูดนั้น กลับทำให้ผมว้าวุ่นอยู่ในใจ
ลูก...งั้นเหรอ
ส่วนลึกในหัวใจของผม มันเริ่มเจ็บปวด อย่างบอกไม่ถูก ผมไม่สามารถมีสิ่งที่มันต้องการได้ การที่พวกเราคบกันแบบนี้ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่านะ ผมไม่ได้ ทำร้ายมันใช่ไหม มึงมีความสุขใช่ไหม ที่รักคนแบบกู ไอ้ธีร์...
" มาเถอะ " ผมที่มัวแต่นิ่งคิดก็ถูกคนที่นอนแผ่เมื่อกี้ลากไปอีกจนได้ และคงไม่ต้องเดา ผมคิดว่ามันคงตั้งใจทำลูกอย่างที่มันพูดเอาไว้ แต่มึงลืมไปหรือเปล่า...
กูไม่มีมดลูกโว้ย เป็นแค่ถังน้ำเชื้อเดินได้ของมึงเท่านั้นแหละ กูละเซง
ตึงตึงตึง!!
" พี่ธีร์ พี่ฟ้าาา ตื่นหรือยังคะ!!! "
ในตอนเช้าที่แสงแดดสาดส่อง ผมลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงที่ดังมาจากด้านนอกประตู ผมขยี้ตาพลางค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง มองดูนาฬิกาบนผนังที่บอกเวลาเจ็ดโมงตรง เฮ้อ ไปต้องไปรงไปเรียนละกู
" ธัญ เดี๋ยวสายนะ จะมากวนพี่เขาทำไม "
" โธ่ ก็ได้ค่ะ " ผมเงียบฟังเสียงคนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ข้างนอก เสียงใครกันนะ พี่ธีมเหรอ ฟังดูแปลกๆ
" ไอ้ธีร์ " ผมเรียกคนที่ยังคงนอนคุดคู้อยู่ข้างๆ ตัวผม ปกติมันเป็นคนตื่นเช้ามาก แต่วันนี้ที่ยังคงนอนอยู่แบบนี้ก็เพราะว่า เอ่อ ตัวมันอาจจะยังคงเมาค้างอยู่แล้วก็แบบว่า เมื่อคืน...
" โอ้ยๆๆ " ผมสบถเบาๆ ทันทีที่พลิกตัวและพลาดตกลงจากเตียง ก้นกระแทกพื้นเข้าเต็มเปา คงไม่ต้องบอกก็รู้หูรูดระบมขนาดนี้ ยันหว่างอ่ะ
" เป็นอะไรไหม " ผมมองมือที่ยื่นเข้ามาพลางไล่สายตาไปยังเจ้าของของมัน
" เป็นสิถามได้ " ผมพูดพลางหน้างอ แกล้งหลับหรือมึง เดี๋ยวเถอะ
แต่ถึงจะบ่นพึมพำในใจ ผมก็จับมือมันไว้และดึงตัวเองลุกขึ้น ผมมองไอ้ธีร์ที่ลุกขึ้นตามและมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
" แล้วทำไมไม่ใส่กางเกง " มันหรี่ตาด้วยหัวยุ่งๆ เหมือนมึนงงกับทุกอย่างรอบตัว
" นี่มึงจำไม่ได้เลยเหรอ " ผมหรี่ตามองมันที่กำลังทำหน้างงๆ
ไอ้ธีร์ย่นคิ้วกับคำพูดนั้นและยื่นมือมาขยี้หัวผมไปมา
" ไม่รู้สิ ไปอาบน้ำกัน " มันพูดพลางทำท่าจะเดินไปที่ห้องน้ำ แต่แบบนี้ก็ดีนะ มันจะได้ลืมเรื่องที่มันพูดอะไรแปลกๆ แต่ว่า...เรื่องดีๆ ที่มันพูด ก็มีเหมือนกัน
ผมคิดและเผลอทำหน้าเศร้าๆ ออกมา ไอ้ธีร์มองผมแบบฉงน ย่นคิ้วหนักกว่าเก่า แต่ก็ค่อยๆ คลายออก พร้อมๆ กับแววตาดุๆ ตามเดิม
" อ่อ นึกออกละ " ไอ้ธีร์เริ่มกอดอกและมองผมแบบคาดโทษ
" เมื่อคืนทำอะไร ดื่มหนักขนาดนั้นในสถานที่แบบนั้น นี่ถ้าพี่เรียวไม่บอกให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง พี่ธีมก็ไว้ใจไม่ได้รู้บ้างไหม! " ผมยืนหน้าบึ้งมองมันที่กำลังต่อว่าผม นี่แหละ มันล่ะ สันดานมันต้องแบบนี้ แต่ที่กูถามเนี่ย ไม่ใช่เรื่องนี้โว้ย
" แล้วทีมึงล่ะ " ผมพูดด้วยความสงบนิ่ง ถึงตากูพูดแล้วใช่ไหม
" ทำไมมึงถึงมากับผู้หญิงคนนั้น " ผมพูดและจ้องมองมันเขม็ง
" ไม่ได้พามา "
" แต่มึงมาด้วยกัน! " ผมตะเบ็งเสียงสู้
" เขาแอบตามมาเอง ไม่ได้มารถคันเดียวกันด้วยซ้ำ " คำตอบของมันทำเอาผมรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย แต่ก็ยังเคืองอยู่ดี
" แล้วทำไมตอนนั้นมึงไม่พูด! "
" แล้วได้ถามหรือเปล่า " ไอ้ธีร์ตอนนั้นก็น่าจะโกรธผมอยู่ด้วย มันถึงไม่ยอมพูดอะไรเลยสินะ
" แล้วที่มึงทำท่าเหมือนไม่อยากให้กูแตะตัวตอนอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่นั่น " ผมพูดถึงความน้อยใจของผมอีกเรื่อง ผมรู้สึกได้จริงๆ ว่ามันทำท่ารำคาญผม ซึ่งพอได้ยินผมพูดเรื่องนี้ มันก็ถอนหายใจยาวเหยียด
" ตัวเองเป็นใคร ไปในฐานะอะไร คนมากมายที่กำลังมองอยู่ไม่ได้รู้ตัวเลยเหรอ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มรู้สึกว่า ผมคงพลาดเองอีกแล้วสินะ
" มีคน...มองกูอยู่เหรอ " ผมถามมันอย่างไม่แน่ใจ
" ตลอดเวลา " ผมอึกอักไม่สบตามันที่จ้องเขม็งมา
" ตอนนี้มีคนไม่น้อยที่รู้จักฟาในฐานะคนในวงการบันเทิง ถ้าไม่รู้จักวางตัวให้ดี มันก็จะมีผลต่องานด้วย " ข้อนี้ผมเถียงไม่ออก ทำตัวเป็นสาวใจแตกเชียวกู
" ล.แล้ว ที่มึงไปส่งรุ่นพี่นั่นล่ะ! " ผมรีบพูดถึงปัญหาข้อต่อไป ซึ่งผมคิดว่าอันนี้มันไม่มีข้อแก้ตัวแน่ๆ
" ไม่ได้ไปส่ง "
" ห๊ะ " ผมส่งเสียงอย่างแปลกใจ
" พูดให้ถูกก็คือ ส่งขึ้นรถแท็กซี่ "
" แต่เจ๊นั่นบอกมึงเคยไปส่ง! " ผมพูดพลางถลึงตามองมัน
" ตอนนั้นไม่ได้ไปแค่กับเขา แต่มีพี่ที่คณะไปด้วยอีกสองคน " ไอ้ธีร์กอดอกอธิบายเรื่องราวต่างๆ ด้วยท่าทางสบายๆ
" มีอะไรอีกไหม " ผมหน้าบูดทันทีที่ได้ยินมันพูด ผมไม่ได้อยากหาเรื่องมันซะหน่อย แต่มันเป็นคนทำให้ผมไม่สบายใจเอง
" ก็มึงตั้งใจให้กูเข้าใจแบบนั้นนี่ ใช่ไหม " ผมพูดและหันหน้าหนีมัน
" ก็ใช่ " นั่นไง ผมรีบหันหน้ากลับมาจิกตาใส่มันทันที ก็มึงเป็นซะแบบนี้ กูถึงจะเป็นบ้าตายนี่ไง
" ขอโทษ " แต่หลังคำพูดใจร้ายนั่น คำขอโทษก็หลุดออกมาจากปากของมัน
" มึงใจร้ายมากรู้ไหม " ผมพูดและบอกตรงๆ เลยว่าผมยังคงรู้สึกแย่อยู่
" มึงจะบ่นกู ด่ากู จะทำอะไรก็ได้ แต่มึงเลือกทำให้กูเข้าใจผิด ทำให้กูเสียใจ " ผมพูดตัดพ้อ ใบหน้าหม่นหมองเศร้าใจ
" ขอโทษนะ ทำเกินไปจริงๆ " ไอ้ธีร์เดินเข้ามาหาผมและดึงผมเข้าไปกอดไว้ ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร ผมสบายใจขึ้น เมื่อพวกเราได้พูดคุยกัน
" มึงรู้ไหม เมื่อคืนตอนมึงเมา มึงพูดอะไรเยอะแยะเลย " ผมพูดเบาๆ ปล่อยให้คนตรงหน้ากอดผมไว้อย่างปลอบโยน
" พูดอะไรที่เลวร้ายเหรอ " ไอ้ธีร์ถามผม ซึ่งผมก็พยักหน้าน้อยๆ และเงยหน้าจ้องมองมัน
" เพราะงั้น ห้ามกินอีกนะเหล้าน่ะ! " ผมชี้นิ้วสั่ง แต่จริงๆ ตอนมันเมาก็ไม่เลวร้ายไปซะทั้งหมดนะ ผมรู้สึกว่ามันพูดหลายๆ สิ่งที่อยู่ในหัวใจ ทั้งเรื่องที่ทุกข์ใจ สับสน และเรื่องที่วาดฝันไว้ คำพูดและการกระทำดูอ่อนโยนขึ้น โดยเฉพาะตอนทำเรื่องอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ปกติมันจะซาดิสม์ผ่อนแรงไม่เป็นแท้ๆ เดี๋ยวๆ นะ เอาจริงๆ มันมีข้อดีเยอะเลยนี่หว่า มอมมันอีกซะดีไหม งงใจ
" งั้นต่อไปนี้ ฟาก็ห้ามด้วยนะ " ผมพยักหน้าให้มัน นั่นเป็นสิ่งที่ผมตั้งใจไว้ ผมสัญญากับตัวเอง บอกตัวเองว่าจะไม่แตะต้องของสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไป
-
กรีดร้อง!!!!! มาต่อแล้วดีใจมาก
-
เรื่องของคนงี่เง่าเอาแต่ใจสองคนมาพบกัน ==
-
ดีกันแล้วว :mc4:
-
ธีร์ ต้องไปเรียนต่างประเทศจริงๆใช่ไหม :z3:
ธีร์ ฟา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟา ทำไมอารมณ์บูดง่ายจัง ปจด. ไม่มาหรอ o18
-
รีบมาอีกเลย
-
คู่นี้จะหวานกันตอนเมาใช่มะ
-
ธีร์เป็นอะไรที่ดีต่อใจมากๆเลย เอาผัวมาส่งบ่อยๆนะคะ :-[
-
:L1: :pig4: :L1:
-
เนี่ย ถ้าคุยกันดีๆ ก็เข้าใจกันไปนานแล้ว ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกันนะ
-
KING ที่ 57 ความกล้าที่ไม่มากพอ
ในช่วงสายของวันนั้น ผมยังคงอยู่ที่บ้านของไอ้ธีร์ ท้องร้องกิ่ว และกำลังคิดหนักอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ เอาแล้วไง เมื่อคืนแต่งชุดผู้หญิงเข้ามา มานอนบ้านผู้ชาย! โอ้โห คือแบบผมเพิ่งมานึกได้ แล้วเมื่อคืนมีคนเห็นผมเข้ามาไหมนะ ใครบ้างละเนี่ย ไม่ใช่ว่าแม่มัน...
ผมคิดและขยี้หัวตัวเองไปมา สภาพเละเทะเมาหัวทิ่มขนาดนั้น ป่านนี้แม่มันต้องเกลียดผมแล้วแน่ๆ โอ้ยย ทำยังไงละเนี่ย ไม่กล้าออกไปเลยโว้ย
"ผมยุ่งหมดแล้ว" ไอ้ธีร์ที่ยืนสวมเสื้ออยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลก็เดินเข้ามาลูบผมที่ชี้ฟูให้ผม ทำไมมึงถึงทำใจเย็นอยู่ได้นะ
"มึง...มีเครื่องสำอางบ้างไหม" ผมพูดและมองมันผ่านกระจก มองมันที่ส่ายหัวทันทีด้วยหัวใจห่อเหี่ยว
"มีก็แปลกแล้ว" นั่นสิ ถ้ามึงมีกูต้องคิดว่ามึงอยากสวยด้วยแน่ๆ
"แล้วๆ แม่มึงอ่ะ" ผมพูดคำนี้ด้วยเสียงที่เบาลงหน่อย
"ไปยืมให้ได้นะ"
"เดี๋ยวๆๆ" ไอ้ธีร์พูดและทำท่าจะเดินออกไปทันทีิซึ่งผมดึงแขนมันไว้ได้ทัน
"กูพูดเล่น" ผมยิ้มแหยๆ ผมไม่กล้าหรอก เกรงใจจะตาย คงของแพงตายห่า
"ก็ดีแล้ว ไม่ต้องแต่งหรอก ก็ออกไปแบบนี้นี่แหละ"
"ได้ยังไงล่ะ ก็เมื่อคืนกูมาแบบผู้หญิงนะ" ผมพูดอย่างไม่สบายใจ
"เมื่อคืนไม่มีใครรู้หรอกว่าฟามาที่นี่" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก รอดแล้วกู
"แล้วก็เพิ่งมาพูด" ผมผลักแขนมันเบาๆ ทำกูเครียดตั้งนาน
ก็อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตู ทำให้ตัวผมแท็งทื่อ ชิบหายแล้ว ใครวะ!
"ธีร์ลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย" และเสียงที่ได้ยินก็ทำเอาผมลุกจากเก้าอี้ เตรียมพร้อมจะวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่ไหล่ของผมก็ถูกคว้าเอาไว้ซะก่อน และกดตัวผมให้นั่งลงตามเดิม
"จะกลัวอะไร คุณแม่ก็เคยเจอฟาแล้ว" เออว่ะ จะหนีทำไมวะกู
ผมนั่งนิ่ง และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่เดินไปเปิดประตู จากมุมมองนี้ ผมมองไม่เห็นอะไรถนัดนัก แต่ก็พยายามเงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์
"เดี๋ยวพาฟาลงไปทานอาหารด้วยกันนะ คุณพ่อเขาอยากคุยด้วย"
"ครับ"
ผมในตอนนี้ความรู้สึกมันมากกว่าความกลัว มันคือความกลัวและกลัวที่สุดในหัวใจ ผมกุมมือตัวเองไว้แน่น หัวใจที่เต้นอยู่ในอกราวกับจะทะลุออกมา
"ฟา" เสียงที่ดังขึ้นข้างตัวนั้น ไม่อาจทำให้ผมออกจากจินตนาการอันน่ากลัวได้
"เป็นอะไรไป"
"ก.กูยังไม่พร้อม" ผมพูดและมองใบหน้าของคนรักที่หม่นลงเล็กน้อย แต่ก็กลับมายิ้มอ่อนโยนให้ผม
"ไม่พร้อมเรื่องอะไร ไม่หิวเหรอ" ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมมันถึงดูนิ่งเฉยแบบนี้
"มึง ไม่กลัวเหรอ" ผมพูดถามมันที่กำลังเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
"ฟา ก็แค่กินข้าว ไม่มีอะไรหรอก"
"แล้ว ถ้าเขาถาม..."
"บอกสิ่งที่ฟาอยากบอก อะไรที่ฟาคิดว่ายังไม่พร้อม ก็เก็บมันเอาไว้" มือที่แสนอบอุ่นที่กุมมือของผมเอาไว้ ทำให้ผมเริ่มคิด เริ่มถามตัวเอง ว่าทำไม ทำไมผมถึงต้องกลัว ทำไมความรักของพวกเรา ถึงบอกใครไม่ได้ ผมรู้สึกอดอัด มันทำให้พวกเราต้องเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ในห้วใจ
"กูจะบอก" ผมกระชับมือที่กำลังเกาะกุมมือผมเอาไว้ และส่งยิ้มให้จากใจจริง ผมเปลี่ยนใจแล้ว อะไรจะเกิด ก็ควรจะให้มันเกิดไป การบอกพวกท่านว่าเรารักกัน มันคงไม่ทำให้ถึงตายได้หรอก
คำพูดของผมทำเอาดวงตาของคนตรงหน้าเป็นประกาย ผมหัวเราะออกมาน้อยๆ ทันทีที่เห็นคนดีใจเกินเหตุ มึงไม่กลัวเลยเหรอ มึงช่างกล้าหาญซะจริงๆ
ผมในตอนนี้แต่งตัวด้วยชุดลำลองธรรมดาๆ ที่หาได้จากห้องของไอ้ธีร์ พวกเราเดินลงมาจากชั้นบน เดินมาเรื่อยๆ จนถึงโถงด้านล่างที่ดูหรูหรา บนโต๊ะอาหารอัดเต็มไปด้วยกับข้าวที่ดูน่ารับประทาน ผมเหงื่อตก และนั่งลงตรงที่นั่งฝั่งซ้าย รู้สึกโล่งอกเล็กน้อย เพราะคนที่พวกเราต้องพบ ยังคงไม่ได้นั่งอยู่ตรงหน้า
"รอแปบนึงนะจ๊ะ คุณพ่อกำลังลงมา" ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อยทันทีที่มีมือสวยๆ วางลงบนไหล่ของผม คุณแม่ของไอ้ธีร์พูดเสร็จแล้วก็เดินมานั่งลงที่ตรงหน้าพวกเรา ส่งยิ้มหวานพราวเสน่ห์ แทบไม่ต้องบอกเลยว่า ใบหน้าของไอ้ธีร์นั้น ได้ใครมาเยอะขนาดนี้
"ฟา เมื่อคืนนอนสบายไหมลูก" ผมกระอักกระอ่วนทันทีที่โดนถามคำถามนั้น
"ครับ สบายมากครับ" ผมพูดและเหลือบตามองไอ้ธีร์ที่นั่งข้างๆ พวกเราจ้องตากันเป็นนัยๆ และนั่นทำให้คุณแม่ของมันหัวเราะร่า
"ถ้าชอบก็มานอนบ่อยๆ นะ แม่อยากให้ธีร์เขากลับมาบ้านบ้าง แม่คิดถึง น้องธัญก็บ่นคิดถึงพี่ชายอยู่ทุกวัน"
"มีพี่ธีมอยู่ ธัญก็ไม่เหงาหรอกครับ"
"แต่ธีมไม่ยอมมานอนที่นี่กับแม่นี่นา เด็กคนนั้นดื้อจะตาย" ผมมองคุณแม่ยังสาวของไอ้ธีร์ที่กำลังพูดแบบตัดพ้อเหมือนเด็กๆ
"เอาไว้วันหลัง ผมจะชวนให้พี่มาค้างละกัน"
"ต้องแบบนี้สิลูกชายแม่ เนอะ ฟาต้องจับไว้ให้แน่นๆ นะลูก ผู้ชายแบบนี้น่ะ" ผมที่ได้ยินประโยคสุดท้ายนั้นน้ำที่กำลังยกดื่มก็แทบจะพุ่งพรวดออกจมูก เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณแม่ว่าไงนะ!
"รอนานกันหรือเปล่า" เสียงอีกเสียงที่ดังขึ้นทำให้ผมลุกพรวดแบบอัตโนมัติ
"ไม่เป็นไร นั่งๆ ทานข้าวกัน" ผมก้มหัวขอบคุณคุณพ่อของไอ้ธีร์ที่เดินเข้ามา และก็ต้องอื้อหือ นี่ท่านรัฐมนตรีตัวจริงเสียงจริง เพิ่งเคยเห็นตัวเป็นๆ ก็วันนี้แหละ หน้าตาที่ดูก็รู้ว่าตอนหนุ่มๆ ต้องแซ่บขนาดไหน ความสูงของไอ้ธีร์รู้เลยว่าได้มาจากใคร
"คุณพี่คะ นี่ไงที่บอก หนูฟาค่ะ" คุณแม่ของไอ้ธีร์แนะนำผม แต่ทำไมต้องใช้คำที่ทำให้ผมดูน่ารักน่าชังขนาดนั้นด้วยละคร้าบ
"สวัสดีครับ ขอโทษที่มารบกวนครับ" ผมพูดและไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น ก้มหน้าจ้องข้าวต้มกุ้งที่วางอยู่ตรงหน้า
"เป็นเด็กขี้อายค่ะ น่ารักใช่ไหมคะ" ผมรู้สึกว่าตัวผมเหมือนกำลังถูกสายตาสแกนไปมา นี่ทำให้ผมยิ่งตัวแท็งทื่อ มือไม้อ่อนแรงถือช้อนไม่มั่นคงเลยทีเดียว
"เป็นครั้งแรกที่เห็นเจ้าธีร์พาใครมาที่บ้าน สนิทกันมากสินะ"
"ค.ครับ สนิทกันตั้งแต่ม.ปลายครับ" ผมพูดและทำกุ้งในช้อนตกกระจายลงในถ้วยตามเดิม
"ไม่ต้องเกรงใจ ทำตัวตามสบายเถอะ" ผมหายใจเข้าออกผ่อนคลายตัวเอง จะเกร็งอะไรขนาดนี้วะกู
"แล้วธีร์ เรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง" คุณพ่อของไอ้ธีร์พูดต่อและเหลือบมองลูกชาย
"ก็ดีครับ"
"ไม่ใช่แค่ก็ดี แต่แกต้องทำให้ได้อย่างที่แกอวดเก่งเอาไว้ ถ้าขืนผลการเรียนไม่เป็นอย่างที่หวัง แกรู้ใช่ไหมว่าจะต้องไปที่ไหน"
"ไม่เอาน่าคุณพี่ เรื่องเรียนธีร์ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยนะคะ เรียนที่เดียวกับธีม พี่น้องก็จะได้ดูแลกันได้อีกด้วย"
"เธอก็เอาแต่เข้าข้างลูก"
"เปล่าซะหน่อยค่ะ" คุณแม่ไอ้ธีร์พูดพลางแอบขยิบตาให้ลูกชาย แหม่ ปกป้องกันดีเชียว
"แล้วเรา ชื่ออะไรนะ" ผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกชวนคุยอีกแล้ว รีบละล่ำละลักตอบทันที
"ฟะ.ฟาครับ"
"ชื่อดี พ่อแม่ทำงานอะไร"
"เป็น นักดนตรีครับ สอนดนตรีด้วย"
"เหรอ สอนที่ไหน"
"ตอนนี้อยู่ต่างประเทศทั้งสองคนครับ เดินสายทั่วโลก" ผมพูดเรื่องของครอบครัวผมด้วยเสียงอ้อมแอ้มไม่มั่นใจ เพราะว่าตระกูลของผมไม่ใช่ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีอะไรถ้าเทียบกับความสูงศักดิ์ของบ้านนี้
"หืมม ไม่ธรรมดาเลยนี่" ผมยิ้มน้อยๆ ที่ได้ยินคำชมของคุณพ่อไอ้ธีร์
"ครับ"
"แปลว่าเราก็เล่นดนตรีเก่งสิ" ผมชะงักเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น
"พอได้ครับ แต่ว่าผมไม่ค่อยชอบ" ผมรู้สึกว่าคุณพ่อไอ้ธีร์เงยหน้าขึ้นจากอาหาร จ้องมองผมแบบไม่ค่อยเข้าใจ
"แล้วเราชอบอะไรล่ะ"
"ผมอยากเป็นดีไซน์เนอร์ครับ" สีหน้าของพ่อไอ้ธีร์ดูผิดหวังเล็กน้อย ช่างเหมือนกันเลยนะ เหมือนพ่อแม่ของผม
"ฉันว่าทางเลือกอื่นๆ ที่ดีกว่ายังมีอีกมากนะ อาชีพที่ไม่รู้ว่าจะไปได้ดีหรือเปล่าแบบนั้น มันไม่มั่นคง"
"แล้วแบบไหนละครับที่มั่นคง หมอเหรอ" ผมเริ่่มเดือดนิดๆ ที่ได้ยินอะไรแบบนั้น
"ใช่ หมอเป็นอาชีพที่มีเกียรติ และธีร์ก็จะเป็นหมอที่เก่งมากๆ"
"ถึงเขาจะไม่ชอบเหรอครับ"
"ฟา" ไอ้ธีร์เรียกชื่อผมเบาๆ
"ผมคิดว่าอาชีพทุกอาชีพก็มีเกียรติทั้งนั้น" ผมยังคงพูดต่อ และก็คิดว่าผมพูดมากเกินไปแล้ว
"เด็กๆ จ๊ะรีบทานเถอะ" คุณแม่ของไอ้ธีร์ยิ้มแย้มและเริ่มเบี่ยงประเด็นออกไป
"คุณพี่คะ เรื่องงานเลี้ยงคืนนี้..."
"อืม จะพูดอยู่พอดี ธีร์...แกต้องไปด้วย"
"เอ๊ะ แค่พาน้องธัญไปก็พอมั้งคะ"
"ไม่ได้ งานนี้ท่านนายกก็มาด้วย แถมยังพาลูกๆ มากันครบ"
"ผมต้องอ่านหนังสือคืนนี้ พรุ่งนี้มีมีสอบย่อย"
"เห็นไหมคะคุณพี่ ให้ธีมไปแทนก็ได้นี่คะ"
"ไม่ได้ แกเป็นลูกชายฉัน" ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย พ่อมันพูดเหมือนพี่ธีมไม่ใช่ลูกชายของเขา
"ลูกสาวของท่านทูตเขาเพิ่งกลับจากเมืองนอกด้วย แกยิ่งควรจะไป" พอฟังมาถึงตรงนี้ หัวใจของผมก็เต้นรัวด้วยความปวดหนึบในใจ อีกแล้ว อีกแล้วงั้นเหรอ เรื่องแบบนี้ พอทีได้ไหม
"ผมไม่ไป" ผมหันมองคนข้างๆ ที่มีสีหน้าเย็นชาและดูท้าทาย
"คุณพี่คะ" ผมมองความขัดแย้งของหลายๆ ฝ่ายบนโต๊ะอาหาร บางทีผมไม่ควรอยู่ตรงนี้เลย
"คุณพี่ก็รู้นี่คะ ว่าลูกมีแฟนอยู่แล้ว"
"แล้วไหนละ แฟนที่มันให้ความสำคัญนักหนา ถ้ารักกันมากทำไมถึงไม่พามาสักทีล่ะ"
"ผม..." ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็โพล่งขึ้นทันที ผมรู้สึกเหมือนในอกจะระเบิด ทั้งๆ ที่นั่งอยู่ตรงนี้ แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ผมอยากจะตะโกนออกไป อยากตะโกนออกไปดังๆ ว่าผมนี่แหละ ผมนี่แหละ...
แต่ทุกสิ่งที่ผมคิดก็ไม่ได้พลั่งพลูออกมา ร่างกายของผมสั่นเทาเล็กๆ ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันมาจ้องมองผม รอคำพูดที่จะเปร่งออกมา
"..." ผมได้แต่นิ่งค้างอยู่อย่างนั้น เหงื่อไหลซึมออกจากใบหน้าทั้งๆ ที่อากาศในห้องนี้ เย็นจนกระจกเกาะเป็นไอ
ภายในหัวของผมนั้นมันตีกันสับสนวุ่ยวาย ความกลัวแผ่กัดกินจิตใจของผม ห้ามผมให้ลังเลที่จะพูดทุกสิ่งออกไป ถ้าพวกเขารับไม่ได้ล่ะ ถ้าผมกับไอ้ธีร์ต้องแยกจากกันไป สู้พวกเราอยู่แบบนี้เงียบๆ อยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้เหรอ
"ฟาเขาคงรู้สึกอึดอัด ต้องขออภัยคุณพ่อด้วย แต่พวกเราขอตัวก่อน" หลังจากที่คนข้างๆ ผมพูดขึ้น มือของผมถูกดึงและพาเดินกลับมายังห้องนอนด้านบน ตลอดเส้นทางเดินที่พาผมขึ้นไปนั้น ผมอยากตีอกชกหัวตัวเอง ในหัวใจร้อนลุ่มดั่งไฟ เก่งนักไม่ใช่หรือไง แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่ไอ้ขี้แพ้อยู่ดี
"ฟา" ผมถูกจับให้นั่งลงที่เก้าอี้ตัวนุ่ม เหม่อลอยหมกมุ่นอยู่กับความผิดหวังในหัวใจ
"ไม่เป็นไร อย่าฝืนตัวเอง" ความอบอุ่นของฝ่ามือที่เกาะกุมมือของผมไว้ ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ของความปวดร้าว ผมมองเข้าไปในแววตาของคนตรงหน้า รอยยิ้มบางๆ ที่ฉาบอยู่บนริมฝีปากสวยนั้น มึงไม่ได้ผิดหวังหรอกเหรอ คนแบบกู มันน่าสมเพชใช่ไหม
"ลูกสาวท่านฑูตที่คุณพ่อพูดถึง ก็แค่เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันมานาน ไม่มีอะไรต้องคิดมาก เพราะไม่ว่ายังไง คนเดียวที่อยู่ในหัวใจก็คือฟา แค่ฟาเท่านั้น" จุมพิตอ่อนโยนที่ประทับลงบนมือของผมทำให้ผมอยากที่จะร้องไห้ออกมา นี่เป็นแค่เพียงขั้นแรกเท่านั้น แค่เพียงขั้นแรกผมก็ไม่มีความกล้าพอซะแล้ว และสิ่งที่ผมคิดจะทำต่อไปล่ะ สิ่งที่ผมตั้งใจจะทำเพื่อไอ้ธีร์ ผมจะทำมันได้จริงๆ เหรอ ผมเริ่มไม่มั่นใจซะแล้ว
"งั้นคืนนี้มึงก็ไปเถอะ" ผมพูดบอกคนรักให้สบายใจว่าผมไม่ได้คิดมากอะไร
ขอโทษนะไอ้ธีร์ ขอโทษที่กูทำให้มึง ต้องผิดหวัง...
-
แง อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด
-
เอาแล้วไง คุณพ่อสามีไม่ปลื้มซะแล้ว :hao5:
-
โถ คุณพ่อไม่เข้าใจลูกชายเลย
-
พ่อธีร์น่ากลัวอ่ะ เหมือนต้องการเห็นความสำเร็จเท่านั้นห้ามมีข้อผิดพลาด สู้ๆฟา :กอด1:
-
:เฮ้อ:
:L2: :pig4: :L2:
-
เห้ออออ
-
ธี ฟา สู้ๆ :katai2-1:
-
KING ที่ 58 ความลับที่ไม่เคยลับ
ในตอนเย็นของวันนั้น หลังกลับมาจากบ้านไอ้ธีร์ ผมก็รีบเข้าเรียนในคาบบ่าย และกลับมานอนกลิ้งไปกลิ้งมาที่หอ ผมเหลือบตามองไปยังเตียงตรงข้าม ป่านนี้มันคงไปที่งานแล้วมั้ง เพราะหลังจากที่มันมาส่งผม มันก็รีบไปเรียน และกลับไปที่บ้านทันทีเพราะต้องไปเตรียมตัว ผมมองเตียงนอนของคนที่ผมคิดถึง ทุกอย่างยังคงดูเรียบร้อย หนังสือหลายเล่มที่เรียงอยู่บนชั้น โต๊ะอ่านหนังสือที่ทุกอย่างเป็นระเบียบ ผ้าห่มที่พับเก็บเรียบร้อยบนเตียงนอนสีเข้มของมัน
ผมนอนมองอยู่อย่างนั้น และตัดสินใจย้ายตัวเองไปยังเตียงนอนที่แอบมองซะเลย บนที่นอนของไอ้ธีร์นั้น ยังคงมีกลิ่นหอมเฉพาะตัวของมัน ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย ป่านนี้มันจะทำอะไรอยู่กันนะ ที่ผมบอกให้มันไป ผมคิดถูกหรือเปล่า ผมเริ่มไม่แน่ใจ
"หมอนข้างนั่น หอมเหมือนเจ้าของไหมอ่ะ" ผมที่กำลังกลิ้งไปมากอดหมอนข้างไอ้ธีร์ก็แทบจะกลิ้งตกเตียงโดยฉับพลัน เสียงหัวเราะคิกคักห่วงสวยดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ทำให้รู้ว่าตัวอะไรกำลังแอบมองอยู่
"เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง" ผมลุกขึ้นจากพื้น กอดหมอนข้างของไอ้ธีร์ด้วยใบหน้าหงิกงอ
"แหม กำลังละเมอถึงใครกันละค๊า จี้เปิดประตูเสียงดังจะตาย" จีจี้พูดและนั่งลงเก็บกระเป๋าถือสีแดงไว้ข้างเตียง จะว่าไปผมก็ไม่ค่อยได้นั่งคุยกับจีจี้แบบจริงจังเท่าไหร่ พวกเราอยู่ด้วยกันมาก็นานพอดู ผมนี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
ผมมองเพื่อนรูมเมทของผมที่กำลังลุกขึ้นทำท่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมไม่เข้าใจอะไรหลายๆ อย่างบนตัวเพื่อนคนนี้ ทั้งๆ ที่ดูเหมือนอยากเป็นผู้หญิง แต่ก็กลับมีหนวดเคราลางๆ ให้เห็น แถมร่างกายก็ดูบึกบึนสมชายชาตรียิ่งกว่าผม และที่เห็นแล้วขัดลูกกะตาเหลือเกิน ก็คือขนหน้าแข้งของหล่อน ที่ทั้งหนาและไม่ได้เข้ากับส้นสูงสีแดงนั่นเลย
"คือ จีจี้" ผมนั่งอยู่ปลายเตียงของไอ้ธีร์และมองเพื่อนรูมเมทที่กำลังถอดยกทรงของตัวเอง
"ว๊าย จี้ไม่ได้อ่อยนะคะ แต่จะลองชิมดูก็ได้" ผมถึงกับสำลักน้ำลาย ไม่ใช่แล้วว้อยย
"ใจเย็น แค่อยากถามอะไรนิดหน่อย" ผมพูดและมองจีจี้ที่ส่งยิ้มหวาน
"ค่ะ อยากถามอะไรก็ถามได้เลย" จีจี้นุ่งผ้าเช็ดตัวและนั่งไขว่ห้างโพสท่าอยู่บนเตียง
"คือ จี้เคยรู้สึกไหม เวลาที่คนอื่นมองมาที่เราแบบ เหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่าง"
"ฟาดูสภาพจี้แล้วคิดว่าไงละคะ"
"เราว่าจี้แปลกดี ดูมีสีสัน"
"นั่นน่ะ เป็นคำตอบของคนแค่ 1% เองละมั้งที่คิดแบบนั้นจากใจจริง"
"แต่เราพูดจริงๆ นะ ถึงตอนแรกจะตกใจนิดหน่อยก็เถอะ"
"จี้ไม่สนใจคนที่หัวเราะเยาะจี้หรอกค่ะ จี้เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าจี้รักที่จะเป็น ไม่มีอะไรที่ต้องอายถ้าเราไม่ได้เบียดเบียนใคร หรือทำให้ใครเดือดร้อน ตอนที่ทำเรื่องแย่ๆ ยังน่าอายกว่านี้อีก"
"ก็นั่นสินะ" ผมยิ้มให้กับคำพูดนั้น
"จีจี้" ผมเรียกเพื่อน และจ้องมองเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง
"เรากับธีร์ เป็นแฟนกัน" ผมพูดออกไปแล้ว นี่เป็นก้าวแรกก้าวเล็กๆ สำหรับผม เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ หัวใจของผมเต้นรัว ผมบอกออกไปแล้ว มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีใช่ไหม หรือว่า...
ผมจ้องมองเพื่อน นี่มันแปลกมาก จริงๆ ผมคิดว่าจะได้ยินเสียงกรี๊ดนะ แต่ว่าตอนนี้จีจี้นั้นก็ทำแค่เพียงลุกขึ้นจากเตียง เดินมาหาผม นั่งลง และส่งยิ้มละมุนมาให้ผมใกล้ๆ
"รู้มาเป็นชาติแล้วจ๊ะ"
"..." คำพูดของจีจี้นั้น ทำเอาผมช็อคค้าง ความมั่นใจหายวั๊บไปกับตา
ในช่วงค่ำ ผมตัดสินใจออกมากินข้าวเพราะคำชวนของจีจี้ ผมรู้สึกมึนตื้อเล็กๆ ขณะที่โดนจีจี้ควงแขนออกมานั่งกินข้าวอยู่ที่ศูนย์อาหารด้านหน้า
"เดี๋ยวก่อน ที่บอกว่ารู้นี่คือรู้ได้ยังไงอ่ะ" ผมจ้องมองจีจี้ที่กำลังสั่งส้มตำลาบลู่เหมือนอดอยากเปรี้ยวปากมานาน
"ก็แหม ดูจากสายตาธีร์น่ะสิ ไม่เกิน 5 วิต้องเหลือบมอง แถมมองอย่างกับอยากวางไข่ในตัวหล่อนเต็มแก่"
"วางไข่กับผีน่ะสิ!" ผมหยิบส้อมในมือและทำท่าอยากจ้วงกระเทยตรงหน้า
"ว๊าย อย่ารุนแรงสิคะ จี้แค่พูดตามที่เห็นอ๊า" ผมส่ายหัวเบาๆ กับท่าสะดีดสะดิ้งนั่น
"แล้วเป็นไงคะ ก่อหวอดกัน...โอ้ย กูเจ็บนะโว้ย" ผมน่ะไม่ได้ทำอะไรนะ แต่ตกใจที่อยู่ดีๆ จีจี้ก็ร้องโวยเสียงแมน เอาซะหลอนไปเลย
"โทษทีๆ มากินกันไม่ชวนเลยแวะมาทัก" คนที่กำลังขอโทษขอโพยจีจี้นั้นก็คือนาถ รูมเมทอีกคนหนึ่งของผม ซึ่งผมก็รีบชวนเมทให้กินด้วยกันทันที ใครจะอยากนั่งสวีทสองต่อสองกับจีจี้ล่ะ
"เออ แล้วไอ้ธีร์อ่ะ ปกติตัวติดกันจะตายนิ" นาถถามผม ซึ่งจีจี้ก็มองผมแบบยิ้มกริ่มทันที เหอะๆ ก็คงแบบนั้นละนะ
"มีธุระที่บ้านน่ะ" ผมพูดและเริ่มคิดจริงๆ ว่าผมควรจะแอบตามไปดีไหม เป็นห่วงนะเนี่ย
"อือๆ กินกันเถอะ แต่เสียดาย ว่าจะชวนเลี้ยงส่งท้ายหน่อย เพราะพวกเราจะแยกย้ายออกจากหอในกันแล้วนี่"
"ค่อยนัดกันอีกวันหลังก็ได้" ผมยิ้มให้เพื่อนและแทะไก่ย่างที่เพิ่งมาเสิร์ฟร้อนๆ
"ฟากับธีร์ย้ายไปอยู่ด้วยกันใช่ไหม แถวไหนเหรอ เผื่อวันหลังแวะไปแถวนั้นจะได้หาไรกินกัน" ผมที่ได้ยินแบบนั้นกระดูกไก่ก็แทบจะทิ่มเหงือกทันที นี่อย่าบอกนะว่า...
"ก็เป็นแฟนกันใช่ไหมล่ะ ย้ายออกไปก็คงจะหายอึดอัด อยู่นี่อีจี้ขี้คงแอบดูเพลิน" นั่นไง มันดูออกง่ายขนาดนั้นเลยหร๊า
"รู้ได้ไง" ผมถามอย่างประหลาดใจไม่สนจีจี้ที่หัวเราะก๊ากๆ อยู่ใกล้ๆ
"ขอโทษนะ ก็คิดอยู่ว่าคงไม่อยากบอก แต่บอกตรงๆ เราคงอยู่กับธีร์ไม่ไหวแล้วอ่ะ รู้มะเวลาเราเผลอมองฟาตอนอยู่ในห้อง สายตาไอ้ธีร์ มันมองมาที่เรา เหมือนบอกว่าถ้ามองต่ออีกนิด มึงจะได้มองโลกเป็นครั้งสุดท้าย แบบนั้นเลย" ห๊ะ เรื่องนี้ทำไมไม่เห็นรู้เลยฟะ!
"ไม่ม้าง ก็เห็นมันคุยกับนาถปกติดีนิ"
"ตกกะปิ เอ้ยปกติก็บ้าแล้วว ต่อหน้าฟาเท่านั้นแหละ ขี้หึงเวอร์ขนาดนั้น ไปอยู่กันสองคนแหละดีแล้ว" ผมไม่รู้จะทำหน้ายังไง รู้สึกผิดกับเพื่อนๆ ที่ต้องมาขวัญผวากับความโหดร้ายซ่อนเล็บของมัน
"กำลังนินทาน้องชายพี่อยู่เหรอ" โอ้ยยย ผมหันควับตามเสียงทันทีพร้อมไก่ที่กระเด็นลอยหลุดจากมือ คิดจะโผล่มาแบบนี้อีกกี่คนฟะเนี่ย
"ว๊ายตายแล้วอกจีจี้จะระเบิด!" จีจี้ที่เห็นหนุ่มหล่อมาดเข้มก็สั่นระริกเลยทีเดียว เก็บอาการหน่อยสิเฟ้ย
"นี่มันธีร์เวอร์ชั่นยิ้มละมุน หล่อร้ายร้อนแรงเลยนะคะ" ท่อนนี้จีจี้กระซิบข้างหูผมอย่างตื่นเต้น เหอะๆ พี่แกร้ายจริงนังจี้ อย่าลองดีจะดีกว่า
"ขอนั่งข้างๆ ได้ไหมครับคนสวย" นั่นไงมาถึงก็หยอดเลย
"เชิญเลยค่ะ..." จีจี้ที่ได้ยินแบบนั้นก็ขยับตัวเตรียมพร้อมให้ผู้ชายมานั่งข้างๆ แต่ก็ขยับเก้อซะแล้ว เพราะพี่ธีมเดินมาอีกฝั่งและนั่งลงเบียดผมเข้าเต็มๆ
"โทษนะจี้ พี่เขาก็เป็นแบบนี้..."
"หึหึ ร้ายๆ แบบนี้จี้ช๊อบชอบ" ผมยิ้มเจื่อนให้จีจี้ที่กำลังแลบลิ้นเลียริมฝีปากอยากหิวกระหาย เอ่อ ตามสบายเลยละกันเจ๊
"พี่มาทำอะไรแถวนี้" ผมหันกลับมาหาพี่ธีม
"ว่างไง"
"พี่ไม่ไปงานเลี้ยงเหรอ" ผมถามพี่ธีมที่ทำหน้าเหม็นเบื่อขึ้นทันที
"พี่มีสิทธิ์อะไรจะไป"
"ทำไมพูดแบบนั้นละครับ แม่ของไอ้ธีร์เขาก็ดูรักพี่นะ"
"แล้วคุณพ่อล่ะ" ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อหลังจากที่ถูกถามแบบนั้น
"คุณพ่อเขาไม่ชอบพี่เหรอ"
"ไม่รู้สิ แต่พี่เป็นลูกนอกสมรส ถึงจะเกิดก่อนเด็กสองคนนั้น แต่พี่ก็ไม่ได้มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้ว" โถ พ่อคนน่าสงสาร พูดซะผมเห็นใจ
"แต่ถึงยังไงน้องธัญกับไอ้ธีร์ก็ไม่ได้เกลียดพี่นะ"
"แล้วฟาล่ะ" เริ่มไม่น่าสงสารละ ขอทีเถอะไอ้สายตาเจ้าชู้แบบนั้น
"ผมไม่ได้เกลียดพี่" ผมพูดและมองรอยยิ้มที่ผุดอยู่บนใบหน้าหล่อเหลานั้น
"แต่ผมรักไอ้ธีร์" ผมพูดต่อ และยิ้มกวนคนที่กำลังหุบยิ้มลงฉับพลัน ไม่สนใจรูมเมทสองคนที่ได้ยินประโยคนี้แล้วถึงกับลำสักเบาๆ
"เฮ้อ ยอมแพ้ก็ได้" พี่ธีมพูดยอมแพ้ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนคนยอมแพ้ไม่เป็น
"แต่ว่า ก่อนจะยอมแพ้ พี่ขออะไรหน่อยได้ไหม" ผมหรี่ตามองคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้า พี่จะมาไม้ไหนอีก
"พี่ขอเบอร์พี่เรียว..."
"ไม่ได้!" ผมตอบทันควันทำเอาพี่ธีมหน้าบูดไปเลย
"ทำไมอ่ะ"
"เพราะพี่เรียวต้องฆ่าผมแน่ๆ น่ะสิ" ผมพูดและเริ่มจกข้าวเหนียวส้มตำกินต่อ ทำเป็นไม่สนใจว่าพี่ธีมจะขอร้องยังไง
"สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ในงานเลี้ยงการกุศลของสำนักนายกรัฐมนตรี ดิฉันได้เก็บภาพบรรยากาศในงานมาฝากท่านผู้ชมกันค่ะ" ผมที่กำลังกินนั้นก็หยุดมือค้างไว้ทันที พลางเงยหน้ามองจอโทรทัศน์ที่ห้อยแขวนอยู่กลางหมู่มวลนักศึกษา ข่าวในทีวีนั่นมันเป็นงานเลี้ยงในโรงแรมหรูห้าดาวที่มีนักการเมืองมากมายมารวมตัวกัน และแน่นอนว่าเป็นงานที่ไอ้ธีร์ไปกับครอบครัว
ผมไม่ได้สนใจนักข่าวที่กำลังพูดอยู่ แต่ตั้งใจมองคนในจอภาพ ไล่สายตามองหาคนที่ผมต้องการจะเห็น
และก็ในทันที ผมมองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ห่างๆ จากฝูงชน แค่เพียงมองปราดเดียวผมก็รู้ดีว่าคนคนนั้นคือใคร ไอ้ธีร์ยืนอยู่ในงานที่มุมๆ หนึ่ง ใส่ชุดสูททางการ ถือแก้วไวน์ดูหรูหรา ผมอมยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นภาพนั้น ไอ้ธีร์ก็ยังคงเป็นไอ้ธีร์ มันไม่สนใจหรือชอบงานเลี้ยงอะไรแบบนี้ การถูกบังคับให้ไปนั้นน่าสงสารมากทีเดียว
แต่แล้วภาพที่ผมมองเห็นก็เริ่มเปลี่ยนไป ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดราตรีสีฟ้าสวย กำลังเดินเข้าไปหามัน และสิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจนั้น ก็คือใบหน้าเบื่อหน่ายของไอ้ธีร์ที่กำลังค่อยๆ ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
"ถ้าพาใครบางคนไปงานนี้ จะได้อะไรตอบแทนไหมน้า"
ผมละสายตาจากทีวีมามองคนที่กำลังทำสายตาเจ้าเล่ห์อยู่ข้างๆ พี่เรียว ฟาขอโต๊ดดด
-
ธีม กับพี่เรียวเหรอ :impress2:
ธีรฺ์ ทำไมมองสาวน้อยอย่างอ่อนโยน เพราะเห็นเป็นน้องแน่เลย :hao4:
แต่นางคงไม่มองธีร์ เป็นแค่พี่ชายแน่ๆ :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชะนีนางนั่นเป็นไฝ่ฟ่ะ :katai1:
-
เห้ออออ
-
งานนี้ต้องไปยั่วธีร์ ซะแล้ว อิอิ
-
KING ที่ 59 เรื่องเล่าของพี่ชาย
หลังจากที่ปล่อยให้อารมณ์ชั่ววูบครอบงำนั้น ผมจัดการมอบสิ่งที่พี่ธีมต้องการ เพื่อแลกกับการที่ผมจะได้ไปหาไอ้ธีร์ในงานอย่างใกล้ชิด ผมอยากรู้ว่ามันกับผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกัน และสนิทกันแค่ไหน ผมยุ่งมากไปหรือเปล่านะ
ผมนั่งอยู่บนรถคันหรูสุดเท่ของพี่ธีมที่กำลังพาผมออกจากมหา'ลัยมุ่งหน้าสู่สถานที่จัดงาน ผมในตอนนี้แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาธรรมดาๆ แบบนี้จะเข้างานได้ยังไงกันนะ
"เอ่อ พี่ธีม" ผมเอ่ยเรียกพี่ธีมที่กำลังขับรถและกดเลือกเพลงไปมา
"หืม ว่าไง"
"ดูสภาพผมดิ" ผมพูดและดึงเสื้อนักศึกษาตรงที่เปื้อนรอยน้ำจิ้มไก่จางๆ
"อ่อ ไม่เป็นไร พี่จัดการให้แล้ว" พี่ธีมยิ้มและผิวปากตามเพลงที่กำลังดัง
"ยังไงอ่ะ" ผมยังคงข้องใจ
"เถอะน่า เชื่อพี่"
"ก็พี่เคยหลอกผมนี่นา" ผมพูดและนึกถึงตอนที่พี่ธีมพูดถึงเรื่องผู้หญิงของไอ้ธีร์ บอกเป็นเชิงว่าผมไม่ใช่คนแรกของไอ้ธีร์
"อ่าวเหรอ พี่เคยทำแบบนั้นเหรอ" พี่ธีมพูดพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ดูสิคนเรา
"ชิ ทีหลังห้ามหลอกผมอีกนะ" ผมพูดพลางทำหน้าบูด มีหลายสิ่งที่ทำให้ผมมองพี่ธีมไม่ออกว่าจริงๆ แล้วพี่เขาเป็นคนยังไงกันแน่ ประสบการณ์แรกเจอมันทำให้ผมอยากฆ่าคนคนนี้จริงๆ แต่ว่าวันนี้พี่ธีมก็ช่วยผม พี่เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ
"พี่ธีม ผมถามหน่อยดิ" ผมนั่งกอดอกสบายๆ และถามพี่ธีมที่เลิกคิ้วรอฟัง
"พี่รักครอบครัวพี่เหมือนกันใช่ไหม" ไม่รู้ทำไม แต่รอยยิ้มบนใบหน้าพี่ธีมดูเจื่อนลง
"คิดเรื่องของตัวเองก่อนเถอะ" ไม่พูดเปล่า พี่ธีมดีดนิ้วเข้าหน้าผากผมแบบเต็มๆ
"เชอะ ถามนิดถามหน่อยก็ไม่ได้" ความเจ็บทำให้ผมหน้ามุ่ย พี่น้องแม่งซาดิสม์พอกันเลย
"เมื่อก่อน...พี่เคยเกลียดเด็กพวกนั้น" เหมือนจะไม่อยากพูด แต่พี่ธีมก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ในหัวคิดถึงภาพความหลังสมัยวัยเด็กที่แสนฝังใจ
ธีม
10 ปีก่อน
"หน้าร้อนนี้เธอต้องอยู่ที่นี่ ทำตัวดีๆ ซะ" นั่นเป็นคำพูดของคุณพ่อที่พาตัวเขามาที่บ้านหลังใหญ่ หลังจากที่คุณแม่ตายไป คุณพ่อก็แทบไม่ยอมมองหน้าเขาอีกเลย คงเพราะยังมีลูกๆ อยู่อีกสินะ ตัวเขานั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลยสำหรับคนคนนี้
"น้องธีม มาหาแม่สิลูก" หญิงสาวที่เป็นแม่คนใหม่ ความจริงก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกแย่อะไร แต่เพราะว่าเธอเหมือนกันมาก เหมือนกันกับแม่ เพราะว่าเป็นพี่น้องกัน ใช่แล้วล่ะ แม่กับแม่ใหม่ของเขาเป็นพี่น้องกัน จึงทำให้เขาไม่อยากเข้าใกล้เธอและเห็นหน้าเธอบ่อยๆ เพราะเขาคิดถึงแม่ที่จากไปเหลือเกิน
เขาเอาแต่หน้ามุ่ยและเดินหนีความไมตรีนั้น เก็บตัวและเล่นอยู่คนเดียวในสวนอยู่เสมอ หน้าร้อนมันก็แค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น เขาจะไม่คุยกับใคร ไม่สนใจใครทั้งนั้น เมื่อหมดเวลา เขาก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเดิม บ้านที่เคยมีแค่เขากับแม่อยู่
"พี่ชายยย" ธีมเหลือบมองไปยังต้นตอของเสียง และพบกับเด็กชายและเด็กหญิงคู่หนึ่งมองเขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ทั้งสองคนนั้นเขารู้อยู่แล้ว คนนึงอายุน้อยกว่าเขานิดหน่อยชื่อธีร์ เป็นคนมีใบหน้าที่นิ่งเฉยและดูเย็นชา ส่วนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ นั่นเป็นน้องสาวคนสุดท้อง เธอจับมือธีร์พี่ชายไว้แน่น และส่งเสียงเรียกเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง
ธีมเมื่อเห็นแบบนั้นก็หันหลังกลับทันที เขาไม่อยากยุ่งหรือพูดคุยกับเด็กพวกนี้
แต่ทันทีที่เขากำลังจะวิ่งหนีนั้น มือของเขาก็ถูกจับไว้ได้ทันโดยเด็กหญิงที่ส่งยิ้มจนตาหยีให้เขา
"น้อนธัญอยากเล่น" เด็กหญิงส่งเสียงเจื้อยแจ้วและไม่ยอมปล่อยมือพี่ชายคนโตของเธอ
ความรู้สึกต้อต้านอย่างรุนแรงในหัวใจของธีมนั้นทำให้เขาสับสน เด็กสองคนนี้คุณพ่อคงรักมากสินะ มีแต่เขาเท่านั้นที่ถูกเกลียด
และความคิดนั้นทำให้เขาเผลอดึงมือตัวเองออกอย่างแรงจนเด็กหญิงตัวน้อยล้มคว่ำลงไป เขาลังเลที่จะดึงตัวเธอขึ้น แต่สุดท้ายตัวเขานั้นกลับตัดสินใจวิ่งหนีออกไป ปล่อยให้เด็กหญิงตัวน้อยน้ำตาคลอ ร้องไห้อยู่กับพี่ชายอีกคนของเธอ
"ธีม นี่แกแกล้งน้องใช่ไหม!" และทันทีที่เขากลับเข้ามาในบ้าน ภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือพ่อของเขาที่กำลังโกรธจัด เขาไม่รู้ว่าเมื่อกี้แม่บ้านแอบเห็นเหตุการณ์พอดีและเอามาฟ้อง
"ใจเย็นๆ ค่ะคุณพี่ เด็กๆ ก็เล่นกันธรรมดานั่นแหละค่ะ" แม่คนใหม่ของเขาคอยพูดให้คุณพ่อใจเย็นลง แต่ตัวเขานั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ส่งเขากลับไปสิ ไปในที่ที่เขาควรอยู่ ทุกคนที่นี่ไม่ได้ต้อนรับเขาอยู่แล้วนี่ นั่นเป็นสิ่งที่ธีมคิด
และไม่รอที่จะให้คุณพ่อด่าเขามากไปกว่านี้ เขาเลือกที่จะวิ่งหนีไปอีกครั้ง เขาวิ่งเข้าไปในสวน วิ่งด้วยความเร็วที่หวังว่าจะไม่มีใครตามเจอ แต่ความเร็วนั้นก็ทำเรื่องให้เขาซะแล้ว ธีมสะดุดรากไม้ที่ขึ้นมาบนพื้นหญ้า หกล้มกลิ้งไถลไปกับพื้นจนถลอกเป็นรอยแผล
ความอดทนทำให้เขาไม่ได้ร้องไห้ออกมาสักนิด เขาเพียงแต่พยุงตัวลุกขึ้นและคลานช้าๆ ไปนั่งพิงต้นไม้ต้นใหญ่ เขาแหงนหน้ามองแสงแดดที่ลอดผ่านหมู่ใบไม้ ปล่อยให้หัวใจที่เจ็บปวดของเขาล่องลอยไปพร้อมๆ กับสายลมเย็น
แผละ!
แต่ความรู้สึกหนึ่งที่หัวเข่าของเขา ทำให้หัวใจที่ล่องลอยคืนกลับที่ เขามองมือของเด็กหญิงเล็กๆ ที่กำลังเอาใบไม้แปะที่แผลของเขา เธอยังคงมีคราบของน้ำตาอยู่บนใบหน้า แต่ก็ส่งยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"หายนะ เพี้ยง!" เด็กหญิงเป่าเบาๆ ที่รอยแผลของพี่ชาย เธออยากอยู่ใกล้เขาแม้สักเสี้ยววินาที
ความปั่นป่วนเกิดขึ้นในหัวใจของเขา ธีมขยับขาของเขาหนีมือเล็กๆ นั้น และแหงนหน้ามองน้องชายที่นั่งอยู่บนกิ่งไม้เหนือศีรษะของเขา ไม่ว่ายังไง เขาก็หนีเด็กพวกนี้ไม่พ้นงั้นเหรอ
ธีมไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่คราวนี้เขาไม่ได้หนี หัวใจของเขาราวกับสงบลง
หลังจากวันนั้น ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เด็กสองคนนี้ก็จะจูงมือกันคอยเดินตามเขาอยู่เสมอ จากที่เคยวิ่งหนี เขาก็เริ่มที่จะหยุดนิ่ง แม้แต่ในวันที่เขาร้องไห้ น้องสาวของเขาก็จะร้องไห้ด้วยเสมอ นั่นทำให้เขาไม่อยากที่จะร้องไห้อีก เพราะเขาไม่อยากเห็นน้ำตาของเด็กพวกนั้น
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่พวกเราเข้าใกล้กันมากเรื่อยๆ มากขึ้นๆ จนในที่สุดก็ไม่เหลือที่ว่างระหว่างกัน
ผมที่ได้ฟังสิ่งที่พี่ธีมเล่าก็ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ เขาเพิ่งรู้ว่าสมัยเด็กๆ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
"ไอ้ธีร์เนี่ย ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยเนอะ" พี่ธีมที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจทันที
"สนใจแต่ไอ้ธีร์ซะงั้น" พี่ธีมพูดอย่างงอนๆ
"เปล่าซะหน่อยอ่า" ผมพูดแก้ตัว
"แต่ก็นั่นแหละ ธีร์ตอนเด็กๆ ไม่ค่อยยอมพูดอะไรเท่าไหร่ คุณพ่อสั่งอะไรก็ก้มหน้าก้มตาทำไปหมด"
"มันคงเก็บกดมาก ถึงว่าแม่งมาลงที่ผมหมด" ผมพูดเชิงบ่นๆ ไอ้ตัวซาดิสม์ มันพูดเยอะมากเวลามันบ่นๆๆๆ เนี่ย
"ไอ้ที่บอกว่าลงกับฟาเนี่ย...หมายถึงเซ็กส์ใช่ไหม"
"ใช่ๆ เอ้ยยยย ไม่ใช่โว้ยยยย" ผมที่ไม่ได้ตั้งใจฟังก็พยักหน้าตอบรับ แต่ก็กลับลำแทบจะทันที
"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นน่า" ผมตาเหลือกมองพี่ธีมแบบดุๆ ถามอะไรไม่เข้าเรื่อง คืออายว้อยย
"เอาล่ะถึงแล้ว เดี๋ยวพี่จอดด้านหลัง แล้วเราเข้าไปเลย" ฟาที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบจะตาเหลืออีกรอบ
"พี่ก็เข้าไปด้วยสิ" ผมเขย่าแขนพี่ธีม เขาคงไม่กล้าเสล่อเข้าไปคนเดียวแน่ๆ
"พี่ไม่อยากเจอคุณพ่อ" พี่ธีมพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนผมต้องยอมแพ้
พี่ธีมจอดรถในลาน และพาเขาเดินไปที่ประตูเข้างานด้านหลังซึ่งตอนนี้ทุกจุดมีคนเฝ้าอยู่
"คนนอกเข้าไม่ได้นะครับ" และทันทีที่พวกเขาทำเหมือนจะเข้าไป กลุ่มคนในชุดดำก็ห้ามไว้ตามระเบียบ
ผมมองพี่ที่ธีมถอนหายใจเฮือก พี่เขาดูไม่อยากทำอะไรแบบนี้เลย พี่ธีมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและยื่นบัตรเข้างานสีทองให้การ์ดหน้าทางเข้าดู
"เชิญครับทั้งสองท่าน" ท่าทีของคนเฝ้าเปลี่ยนไป ทำเอาผมอึ้งกิมกี่ไปตามระเบียบ
"โห เจ๋งวะพี่" ผมพูดและยกนิ้วให้พี่ชายสามี ซึ่งยักคิ้วกวนผมกลับมา
"ดีนะที่แม่ให้ไว้" อ๋อแบบนี้นี่เอง พี่แกก็ได้รับเชิญแต่ไม่ยอมเข้างานนี่เอง
ผมเดินตามพี่ธีมที่เดินหลบเลี่ยงผู้คนและเข้าไปยังทางเดินเล็กๆ มีเหล่าบรรดาบริกรในชุดสูทเดินสวนออกมา พอมาถึงตรงนี้ผมรู้เลยว่าผมจะต้องทำอะไร
"เอาเด็กพาสไทม์มาส่งคร้าบบ" พี่ธีมเดินเข้าไปในที่ที่เหมือนห้องครัวขนาดใหญ่ มีขวดเหล้าและไวน์เรียงรายอยู่ในตู้ มีคนรินมันใส่แก้วสวยๆ และมีบริกรยกถาดถือออกไป
"ดีๆ ขอบคุณมากเลยคุณธีม" คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าที่นี่ตอบรับทันที ผมไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย งานแค่นี้ของกล้วยๆ
"ไปเปลี่ยนชุดเลย" ชุดสูทผูกโบว์หูกระต่ายถูกยื่นให้ผม เอาละสิ ของจริงกำลังจะเริ่มแล้ว
"โชคดีนะน้องฟา" พี่ธีมขยิบตายื่นหน้ามาบอกผมด้วยรอยยิ้มและเดินลิ่วถือแผ่นกระดาษเล็กๆ ที่ผมจดเบอร์โทรพี่เรียวให้ เสียวสันหลังวูบเลยทีเดียว
ผมเปลี่ยนชุดที่ดูเรียบหรูนี้อย่างรวดเร็ว ยืนจัดแต่งทรงผมและปั้นหน้าตาเป็นมิตรที่หน้ากระจกอีกเล็กน้อย ไอ้ธีร์มันจะทำหน้ายังไงนะถ้าเห็นผม ไม่เอาสิ อย่าให้มันเห็น แค่มาสังเกตการณ์เท่านั้น อย่าให้มันจับได้
ผมพูดบอกตัวเอง เตรียมพร้อมและเดินออกมารับถาดไวน์มาถือไว้ ความตื่นเต้นทำให้มือของผมสั่นน้อยๆ อย่าเอาไปเทราดใครนะโว้ย มีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น
ผมเดินอย่างช้าๆ ตามบริกรคนอื่นๆ ออกไปยังห้องโถงที่จัดงาน ความอลังการของธีมงานดอกไม้ ผ้าม่านและอาหารยังไม่เท่ากับชุดราตรีที่เหล่าคุณหญิงคุณนายใส่มาประชันกันเต็มที่ เพชรพลอยในคอที่ส่องแสงเรืองระยิบ ยิ่งทำให้ผมแทบหัวคะมำเมื่อฉายแววสะท้อนเข้าดวงตา
"มีเรื่องราวมากมายเลยนะพี่ธีร์ คุยกันทั้งวันก็คงไม่จบ" ชื่อที่คุ้นหูถูกเอ่ยขึ้นใกล้ๆ จากคนที่น้ำเสียงแผ่วหวานและใบหน้างดงามอ่อนช้อย
"แพรไปเรียนที่นั่นก็ได้เปิดหูเปิดตาดีใช่ไหมล่ะ"
"ก็แหม พี่ธีร์ก็รู้ว่าแพรไม่เคยอยากไป"
ผมทำคอหดเดินป้วนเปี้ยนไปมา ดีนะที่คนจับกลุ่มคุยกันเยอะ ผมเลยอาศัยจังหวะเดินเสิร์ฟไวน์ไปด้วยแอบฟังไปด้วยแบบเนียนๆ
"พี่ธีร์ยังจำเรื่องที่ผู้ใหญ่พูดได้ไหมคะ" คำพูดที่ได้ยินนั้นทำให้ผมหยุดชะงัก หัวใจเต้นระทึก
"เรื่องงานหมั้นของพวกเรา"
เพล้ง!!
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ถาดเครื่องดื่มในมือผมก็ร่วงหล่นดังสนั่นหวั่นไหว จะต้องกี่ครั้งกี่หนกันนะกับเรื่องแบบนี้ พอสักทีได้ไหม
-
เห้อ. อ
-
ช็อคไปอีกกกก
-
เอาแล้วไง :เฮ้อ:
-
ค้างงงงงง :serius2: :z3: :ling1:
-
ค้างงงงงง
-
KING ที่ 60 แฟนหนุ่มที่แสนน้อยใจ
"ขอโทษครับ ขอโทษนะครับ" คนในงานตอนนี้ล้วนหันมาสนใจผมเป็นตาเดียว ผมก้มหน้าก้มตาเก็บแก้วที่กระจายอยู่ทั่วพื้น ไม่ได้สนใจคนคนหนึ่งที่ช่วยผมเก็บและจ้องมองผมตาเป็นมัน
"พี่ช่วยนะ"
"ไม่ต้องครับ ผมจัดการเอง" ผมหน้ามุ่ยและแย่งเก็บแก้วกลับมา ในใจอยากรีบออกไปจากตรงนี้โดยเร็ว
"เราชื่ออะไรเหรอ ทำงานในโรงแรม..."
"ฟา" ไม่ใช่แต่คนที่ชวนผมคุยที่หยุดชะงัก แต่ตัวผมก็แข็งทื่อไปเรียบร้อย เสียงนี้ คนที่เรียกผมจากด้านหลังนี่ แน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่น
"ขอตัวนะครับ" ผมพูดกับแขกตรงหน้า ทำเป็นไม่ได้ยินไอ้ธีร์ และรีบเดินกลับไปที่ทางเดินเล็กๆ เพื่อเก็บของ
"ฟา ฟาหยุดก่อน" และก็ทันทีที่พ้นจากสายตาคนในงาน แขนของผมก็ถูกดึงรั้งไว้
"ปล่อย กูจะกลับแล้ว" ผมพูดและไม่มองหน้ามัน เพิ่งเคลียเรื่องผู้หญิงกับมันไปไม่นาน มันเอาอีกแล้ว และหนักขึ้นทุกที
"พี่ธีร์ มีอะไรเหรอคะ" หญิงสาวในชุดราตรีสีฟ้าเดินตามหลังมา และมองแขนของผมที่ถูกจับไว้แน่น
"แพรมาก็ดีแล้ว" คำพูดนั้นทำให้ผมเหลือบสายตาไม่พอใจมองไอ้ธีร์ ทำไม มึงอยากพูดอะไร
"นี่ไงฟา แฟนพี่ที่พี่เคยเล่าให้ฟัง" พอได้ยินคำพูดนั้นตัวผมก็ได้แต่อึ้งและไม่รู้จะทำสีหน้ายังไง เดี๋ยวๆ นะ มึงเคยเล่าอะไรให้เขาฟัง นั่นคู่หมั้นมึงไม่ใช่เหร๊อ
"โหยยย ใช่จริงๆ ด้วย น่ารักจังเลยค่ะ หนูเป็นแฟนคลับพี่ฟานะคะ หนูติดตามงานพี่ทุกครั้งเลยค่ะ" ผมในตอนนี้ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ อีหนูนี่ตกลงสปีชี่เดียวกับไอ้ธัญน้องไอ้ธีร์ใช่ไหม แต่ว่าทำไมถึงรู้เรื่องที่ผมครอสเดรสได้
"แพรน่ะไม่ปากเปราะเหมือนธัญ เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหาหรอก" ไอ้ธีร์พูดพลางถอนหายใจ
"แต่ว่า...เรื่องหมั้น" ผมพูดพลางมองไอ้แฟนตัวดีของผมสลับกับสาวสวย มันไม่ใช่รักสามเด้า เอ้ยเศร้าหรอกเหรอ
"เรื่องนั้นเป็นเรื่องสมัยตอนเด็กๆ ค่ะ พวกผู้ใหญ่เขาคิดเองเออเอง ไม่มีผลอะไรหรอกค่ะ" แพรพูดพลางส่ายมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจ นี่กูคิดไปเองอีกแล้วว??? ความดราม่าสลายไปกับตา
"แพรชอบพี่ธีมน่ะ" ไอ้ธีร์พูดแกล้งแพรด้วยใบหน้านิ่งๆ
"พี่ธีร์!! ทำไมเผาน้องแบบนี้ละคะ" แพรไม่พูดเปล่าแต่เริ่มตีไอ้ธีร์แรงๆ เหมือนกำลังหยอกเล่น
"เป็นอะไร หึงทำไม" ไอ้ธีร์พูดแหย่เพราะสังเกตเห็นสีหน้าของผม
"หึงบ้านมึงสิ!" แม่งรู้ทันกูไปอีก
"โถๆ พี่ฟาขา แพรไม่ได้เจอพี่ธีร์นาน ก็เลยคิดถึงเกินไปหน่อยน่ะค่ะ อย่าโกรธเลยนะคะ"
"พี่ฟาเขาขี้หึง หวงพี่อย่างกับอะไร" ถุยยยย ได้ทีมึงโม้แหลกเลยนะ
"ใช่ไหมล่ะ ไม่งั้นไม่แอบมาตามที่นี่หรอก" ประโยคนี้ไอ้ธีร์โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูผม ทำเอาผมหน้าร้อนผ่าว
"กะ..กูแค่มาทำงานพาสไทม์" ผมไม่รู้จะแก้ตัวยังไงได้แต่แถไปหน้าด้านๆ แบบนั้น
"แต่แต่งตัวแบบนี้ ก็ดูดีไปอีกแบบนะ ไหนลองพูดว่า นายท่านดูซิ นายท่านน่ะ" ยังๆ มันยังไม่หยุดกระซิบและมองผมด้วยสายตาโลมเลีย นี่มึงไม่ฝึกสกิลกวนบาทานี้มาจากไหนห๊ะ
"แค่กๆ อะแฮ่มม แพรไปหาน้องธัญดีกว่า" แพรที่ทนเหม็นฟามรักไม่ไหวก็ทำท่าจะหนีออกไป แต่เมื่อกำลังจะเดินไปนั้น ขาที่ก้าวค้าง ก็ค้างอยู่อย่างนั้น
"มาทำอะไรกันตรงนี้" ผมที่เกือบจะถูกหอมแก้มอยู่แล้วก็ผลักไอ้ธีร์ออกทันที ตรงหน้าพวกเรานั้นไม่ใช่ใครอื่น พ่อผู้น่าเกรงขามของไอ้หอกนี่แหละ
"แล้วเธอ เข้ามาในงานนี้ได้ยังไง" ไม่รอคำตอบ พ่อไอ้ธีร์จ้องมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสงสัย ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลยทีเดียว
"ฟามาทำงานพาสไทม์น่ะครับ" ไอ้ธีร์เดินขึ้นหน้ามาบังตัวผมไว้ และพูดด้วยท่าทีธรรมชาติ
"อืม เอาเถอะ อย่ามาอยู่ตรงนี้เลย พาหนูแพรเข้าไปในงาน คุณพ่อเขาอยากคุยกับแกนะ" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหดหู่ทันที ดูเหมือนสิ่งที่แพรพูดจะไม่เป็นอย่างที่คิด ผู้ใหญ่คงจะจริงจังกับเรื่องหมั้นที่เคยพูดเอาไว้แน่นอน
ผมมองแพรที่เหลือบสายตามองผมด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ผิดกับไอ้ธีร์ที่มีสายตาแน่วแน่ จ้องมองพ่อของมันอย่างไม่ยอมแพ้
"ถ้าคุณพ่อกำลังวางแผนเรื่องนั้น ผมขอบอกไว้เลยว่า..."
"ไอ้ธีร์ รีบเข้าไปในงานเหอะ" ผมกระตุกแขนมันและผลักมันเบาๆ ให้เดินไปข้างหน้า ผมรู้ว่ามันกำลังจะพูดอะไร แต่ผมไม่อยากให้มันพูดออกไปตอนนี้ คนแบบมันมีแต่จะทำให้พ่อมันโกรธ และทุกอย่างอาจจะแย่ลงไปอีก
"งานเลิกแล้ว กูรอนะ" ผมพูดเบาๆ ขณะที่ไอ้ธีร์ค่อยๆ เดินห่างออกไปจากผม แต่ว่าแววตาที่มันหันกลับมามองผมนั้น ผมรู้สึกถึงความหม่นหมอง ผิดหวังและเศร้าสร้อย
ธีร์
ในทุกสิ่งที่ฟาทำ ทุกสิ่งที่ฟาเป็นผมนั้นเข้าใจดี แต่ทว่าในหัวใจก็ยังคงรู้สึกผิดหวัง ฟามีเหตุผลที่จะกลัว ไม่อยากเปิดเผยและเก็บซ่อนทุกอย่างไว้ ผมคงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากที่จะบีบบังคับให้เขาพูดทุกสิ่ง เปิดเผยทุกอย่างให้คนอื่นได้รู้ เพราะตั้งแต่แรกนั้น ผมก็ได้บังคับเขาให้กลายมาเป็นของผม เป็นแฟนที่เกิดจากความเอาแต่ใจของตัวผมเอง
"ไม่ต้องห่วงนะคะพี่ธีร์ มันอาจจะไม่ใช่แบบที่พวกเราคิดก็ได้" ผมนั้นรู้ดีว่าคุณพ่อเป็นคนยังไง ถึงแพรจะพูดแบบนั้น แต่คุณพ่อคงไม่มีวันปล่อยให้ผมกับฟามีอนาคต ควรจะต้องทำยังไง จะต้องรักษาความรักนี้ไว้ยังไง ผมเฝ้าแต่ถามตัวเอง และเฝ้ามองฟา ในวันที่ผมยังคงทำได้
"แพรเอาใจช่วยพี่ธีร์นะ ทุกอย่างจะต้องเป็นไปด้วยดีค่ะ"
"พี่ก็หวังว่าอย่างนั้น" หลังเลิกงานเลี้ยง ผมส่งแพรที่รถ และรับฟาที่รอผมที่ทางออกของโรงแรม
"ทำไมถึงเงียบล่ะ ในงานโอเคไหม" ฟาถามผมที่ไม่ได้พูดอะไร เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
"ก็แค่ ทักทายผู้ใหญ่ไปเรื่อย ไม่มีอะไรหรอก"
"มึงคิดมากอะไรอยู่เหรอ" ฟาคงสังเกตเห็นความไม่สบายใจทางสีหน้าของผม นี่มันแย่มาก ผมไม่อยากให้เขาเป็นกังวล
"เปล่า แวะกินอะไรกันไหม" ผมชวนเขาอย่างที่ชอบทำ เพื่อเลี่ยงสิ่งที่คิดอยู่ในใจ
"กู ขอโทษนะ" ผมเหลือบมองฟาที่ทำสีหน้าหม่นหมอง คราวนี้การชวนกินดูจะไม่ได้ผล
"ขอโทษอะไร เลิกคิดมากได้แล้ว"
"มึงนั่นแหละคิดมาก หน้ามึงมันบอก คิ้วมึงแทบจะผูกกันเป็นปมแล้ว"
"มองผิดแล้ว คนหล่อคิ้วก็ต้องเข้ม พันกันบ้างมันเรื่องธรรมชาติ"
"แหวะ" ผมเหลือบมองฟาที่เริ่มยิ้มออก แต่กลับเป็นรอยยิ้มเศร้าๆ
"กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร กูขอโทษนะ ถ้ากูทำให้มึงผิดหวัง" ผมรู้สึกผิดในใจ ฟารู้มากกว่าที่ผมคิด ผมคงทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองแย่มาก ที่ทำให้ผมผิดหวัง แต่นั่นมันไม่ใช่ทั้งหมด แค่เพียงมีฟาอยู่ แค่เพียงพวกเรารักกัน ไม่จำเป็นที่จะต้องบอกให้ใครรู้ ผมรับมันได้ ขอแค่มีฟาอยู่ข้างๆ เท่านั้น
"อยู่ด้วยกันก็พอ อย่าไปไหนก็พอ" ผมพูดและยื่นมือที่ว่างไปจับมือของคนรักไว้ ผมต้องการแค่นี้ แค่นี้จริงๆ
"มึงดูถูกกูมากเกินไปแล้วนะ" ผมไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ฟาพูด แต่ฟาก็ส่งยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมยิ้มได้เช่นกัน
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว พวกเรายังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม อยู่ด้วยกัน มองเห็นกันทุกวัน ถึงจะไม่เป็นส่วนตัวก็เถอะ และวันนี้เป็นวันที่แปลก เพราะว่าฟาชวนผมไปดูหนัง ใช่ นี่แหละที่แปลกมาก ก็ตั้งแต่คบกันมา พวกเราไม่ค่อยได้ไปดูหนังน่ะสิ ฟาจะเลือกช้อปปิ้งซะมากกว่า สงสัยเขาคงเบื่อละมั้ง
ทันทีที่เลิกเรียน ผมรีบบึ่งกลับมาที่หอเพื่อแต่งตัวเตรียมพาฟาไปดูหนังอย่างที่เจ้าตัวขอ แต่ว่าหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฟาก็ยังไม่กลับมาที่หอ ไม่รู้ว่ามีเรียนถึงกี่โมงกันแน่ แต่ปกติฟาไม่เคยเลิกช้าขนาดนี้มาก่อน
Trrr Trrr
โทรศัพท์มือถือสั่นเบาๆ อยู่ที่โต๊ะ อาจจะเป็นฟา หรือว่าติดปัญหาอะไร
ผมรีบเดินไปที่โต๊ะและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และก็พบข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ ชื่อนั้นบอกให้รู้ว่าคือฟาจริงๆ
[ไปรอที่ห้างฯ แล้วนะ รีบตามมาไวๆ]
ผมขมวดคิ้วจ้องมองข้อความนั้น แล้วทำไมถึงไม่รอไปพร้อมกันล่ะ ถ้าไปถึงต้องบ่นสักหน่อย ถึงจะไม่อยากก็เถอะ
ผมเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย จะเล่นอะไรของเขากันนะ คงนึกสนุกอะไรขึ้นมาอีกละสิ
ว่าแล้วก็รีบคว้ากุญแจรถและออกจากหอทันที ใช้เวลาไม่นานนัก ผมก็มายืนอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ชั้นบนสุดของห้าง ไปที่หน้าโรงภาพยนต์ที่ที่ฟาน่าจะรออยู่
"ธีร์ ทางนี้" และก็ทันทีที่มาถึง ภาพตรงหน้าก็ทำเอาผมต้องอมยิ้มน้อยๆ ฟาในชุดไปรเวทสบายๆ แต่น่ารักสำหรับผมเหลือเกิน รองเท้าผ้าใบสีขาว กางเกงยีนส์สีอ่อน เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าที่คลุมทับเสื้อกล้ามสีขาวอีกที ผิวใสๆ ที่ราวกับสะท้อนแสง นี่กะจะมายั่วกันใช่ไหม
"กูเกลียดสายตามึงจริงๆ" ฟาหลบสายตาผมแสร้งโกรธปิดบังความอาย ทำให้น่าแกล้งมากขึ้นไปอีก
"ก็ใส่มาให้มอง ก็ต้องมอง"
"หน้าด้าน" ถึงจะถูกด่า แต่กลับรู้สึกดีชะมัด วันนี้เนี่ยถือว่าเป็นวันดี...
"อ้าว ฟา มาทำไรอ่ะ" ดูเหมือนวันดีๆ ของผมจะไม่ดีอย่างที่คิดอีกแล้ว เบื้องหน้าผม ฝาแฝดที่แสนจะน่ารำคาญบังเอิญเดินมาเจอพวกเราพอดี ให้มันได้อย่างนี้สิ
"เฮ้ยๆ อะไรของพวกมึงวะ อย่ามาจับ" ไม่พูดทักทายเฉยๆ มือของไอ้เวรสองพี่น้องคนนึงกอดไหล่ฟาไว้ และอีกคนกำลังใช้สองมือประกบแก้มของฟา
"มาทำไมไม่ชวน คิดถึงอ่ะ ไม่เห็นหน้าเลยช่วงนี้" ฟาส่งสายตามองมาที่ผมขณะถูกรุมทึ้งไปด้วยสองเกรียนพี่น้อง แล้วจะให้ทำยังไง ถ้าผมโวยวายไปฟาก็จะพูดเหมือนเดิมว่าพวกมันก็แค่เพื่อน แต่นี่มันทำให้โครตหงุดหงิด
ผมกำมือแน่น แต่เลือกที่จะเสหน้าหันมองไปทางอื่น ผมเคยเดือดดาลกับเรื่องแบบนี้มาเยอะแล้ว และมันไม่ได้อะไร มีแต่จะทำให้ฟารู้สึกแย่ ผมไม่มีสิทธิ์บอกใครๆ ว่าพวกเราเป็นอะไรกัน
"อ้าว ไอ้ธีร์ โทษทีว่ะ เพิ่งเห็นว่าอยู่ด้วย" กรามของผมขบกันแน่น พวกมันน่ะเห็น แต่กวนตีนสิไม่ว่า
"มาทำอะไรกันเหรอ" ผมเหลือบมองฟา และฟาก็เหลือบมองผมเช่นกัน ถ้าเกิดว่าผมพูดออกไป ถ้าผม...
"บังเอิญเจอเหมือนกัน" ผมเลือกที่จะทำตามสิ่งที่ฟาต้องการ เหมือนที่ผมทำเพื่อฟาเสมอมา
"หนังจะฉายแล้ว กูไปก่อนนะ" ฟาพูดและฉวยดึงมือผมให้เดินออกจากสองแฝดนั่นอย่างรวดเร็ว ตลอดเวลาที่หนังฉาย จิตใจผมได้ล่องลอยไป ความจริงวันนี้เป็นวันเกิดของผม มันเป็นวันพิเศษที่แม้ฟาจะไม่ได้พูดถึงหรือมอบของขวัญใดๆ ให้แก่ผม แต่ช่วงเวลานี้ เวลาที่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน แม้เพียงสักนิด ผมก็รู้สึกว่ามันล้ำค่ามากเกินพอแล้ว
"ไอ้ธีร์ วันนี้กูไปนอนกับพี่เรียวนะ พรุ่งน่ี้มีงานอ่ะ" หลังจากออกจากโรงภาพยนต์ นี่เป็นสิ่งที่ฟาบอกผม ค่ำคืนนี้มันช่างแสนสั้นนัก ผมนึกว่าจะได้ฉลองวันเกิดด้วยการอยู่ด้วยกันทั้งคืนซะอีก
"อืม ให้นอนด้วยไหม"
"ไม่ต้องหรอก" ถ้าเป็นปกติ ผมคงจะดึงดันที่จะตามเขาไป แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยล้าข้างในลึกๆ มันคงเป็นความน้อยใจละมั้ง ฟาไม่รู้จริงๆ เหรอ ว่าวันนี้วันอะไร
"เดี๋ยวไปส่งนะ"
"มึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่เรียวมารับ" ในหัวใจของผมมันโหวงเหวง อ่อนล้าราวกับจะหมดแรง ผมพยักหน้าน้อยๆ และเดินออกมาจากตรงนั้น ฟาคงสังเกตเห็นว่าผมไม่ได้ทำตัวเหมือนปกติ เขาคงจะต้องเดินตามมารั้งผมเอาไว้ แต่ว่าความคิดนั้นก็ต้องทำให้ผมแสนผิดหวังมากไปใหญ่ ผมหันหลังกลับไปมองฟาที่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้มองมาที่ผมเลยสักนิด ไม่ได้มีผมอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
-
โสมน้ามหน้า ฟาไม่โสนจาย :3043:
-
คุณพ่อพูดอะไรกับฟารึเปล่า?
-
เห้ออออ
-
มาม่าชามนี้จะอืดแค่ไหนนะ.......
-
ฟา ก็คิดมากกกกกกกกกก :mew2:
พ่อธีร์ ก็เอาแต่ใจตัวเอง :เฮ้อ:
-
KING ที่ 61 แฮปปี้เบิร์ดเดย์ความรัก
ธีร์
ราวกับใช้เวลาไปแสนล้านปีในตอนขับรถ ผมเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้เรี่ยวแรงระหว่างทางกลับหอ ไม่ว่าจะมีใครที่กำลังร้องทักผม หรือส่งยิ้มให้ นั่นก็ไม่ทำให้หัวใจรู้สึกสนใจได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อถึงห้องแล้ว ผมล้มลงนอนบนเตียงที่แสนเย็นเยือกของผม ไม่แม้แต่จะถอดเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือสนใจรูมเมทที่จ้องมองผมอย่างสนใจ
"อาการหนัก"
"คนหล่อนี่ต่อให้ทำหน้าเศร้าก็น่ากินเนอะ"
"อีจี้ขี้! มันใช่เวลาไหม"
ผมไม่ได้สนใจรูมเมททั้งสองที่กำลังเถียงกัน ฟังเสียงเข็มของนาฬิกาที่กำลังเดินไปช้าๆ นึกถึงภาพของรอยยิ้มที่สวยงาม ใบหน้าบึ้งตึงที่ไม่ว่ายังไงก็ยังคงน่ารัก ใบหน้าแดงก่ำที่กำลังอายจัด ใบหน้าของฟา ตอนที่กำลังบอกผมว่า...รัก
ความจริงแล้วเรื่องฟายังคงทำให้ผมอ่อนแอเสมอ ดวงตาของผมรื้นขึ้นอย่างช้าๆ ถึงน้ำตาจะไม่ได้ไหลออกมา แต่มันก็คงไหลรินในหัวใจ ผมไม่รู้ว่าฟารักผมมากแค่ไหน แต่ผมรักเขา มากกว่าที่เขารักผมแน่นอน ผมคิดและกังวลอยู่ทุกวัน ว่าวันพรุ่งนี้ผมจะยังมีเขาอยู่ไหม ถ้าสักวันพวกเราต้องจากกันไป ผมจะอยู่ได้ยังไง ผมจะต้องทำยังไง
เหมือนกับภาพความทรงจำจะยังไม่เด่นชัดพอ ผมล้วงมือช้าๆ เข้าไปในกระเป๋ากางเกง เปิดดูภาพต่างๆ ที่ผมเคยแอบถ่ายคนที่ผมหลงรักเอาไว้ ภาพของฟาเต็มอัดแน่นอยู่ทั้งในความทรงจำไม่เว้นแม้กระทั่งเมมโมรี่ในโทรศัพท์มือถือ ผมเอาแต่มองรูปภาพเหล่านั้นซ้ำๆ คิดถึงสัมผัส คิดถึงอ้อมกอดที่ผมเคยกอดเขาเอาไว้ เขาจะคิดเหมือนกันหรือเปล่านะ เขาจะรักผมมาก เหมือนอย่างที่ผมรักเขาไหม
Fah Fah Angel กำลังแพร่ภาพสด...
บนหน้าจอมือถือของผมนั้น ผมเหลือบเห็นการแจ้งเตือนบางอย่างที่เด้งเตือนอยู่บนหน้าจอ ผมกดติดตามโซเชียลทุกอย่างของฟาไว้ กดไว้นานจนผมก็ลืมไป เพราะฟาก็แทบจะไม่อัพเดทอะไรเลย
ผมไม่รอช้าที่กดเข้าไปดู และภาพที่ผมเห็นนั้นก็ทำให้หัวใจของผม กลับมาเต้นรัวเร็วอีกครั้ง
"ขอโทษที่หายไปนานนะ ทุกคนคิดถึงกันไหม" ผมมองหน้าจอมือถือของผม ฟาในตอนนี้ใบหน้าของเขาแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอาง ผมยาวสลวยสวยงามราวกับเทพธิดา...
จำนวนผู้คนที่เข้ามาชมตอนนี้พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ คอมเม้นท์มากมายหลั่งไหลจนผมตาลาย
"ขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่คอยติดตามผลงานของฟ้าเสมอ ขอบคุณจริงๆ นะ ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฟ้ารู้สึกมีความสุขมากๆ เลย" ฟาพูดและยกมือขอบคุณทุกคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไลฟ์สดตอนนี้ จนมาถึงถ้อยคำที่เขากล่าวต่อมา
"แต่ความสุขนั้นไม่รู้ว่าฟ้าจะยังได้รับมันอยู่ไหม เพราะว่าวันนี้ ฟ้าตั้งใจจะมาบอกเพื่อนๆ ทุกคน บอกความจริงบางอย่าง..." ฟายิ้มและค่อยๆ ถอดขนตายาวสวยบนใบหน้าออก เขาหยิบสำลีที่วางอยู่ข้างๆ และเทของเหลวลงบนนั้น
"ขอโทษถ้าหลังจากนี้ ฟ้าอาจจะทำให้ใครหลายๆ คนผิดหวัง..." ผมหัวใจเต้นระทึก เขายังคงพูดต่อไป ในขณะที่ใช้สำลีเช็ดลงบนเครื่องสำอางที่ปกปิดความจริงนั้น
ยอดคนดูในตอนนี้พุ่งขึ้นเป็นแสนแล้ว และคอมเม้นท์ต่างๆ ก็มีมายมายหลากหลายความคิด ผมไม่ได้สนใจข้อความเหล่านั้น ผมไม่อาจละสายตาไปจากคนที่ผมมองดูอยู่ได้ ใบหน้าของคนที่เคยกลัว ตอนนี้เหมือนเขาได้ปลดสิ่งเหล่านั้นออกจากหัวใจแล้ว
"นี่คือ ความจริง" ฟาในตอนนี้ไร้ซึ่งเครื่องสำอางบนใบหน้า รอยยิ้มของเขายังคงสว่างไสวและสวยงามในความคิดของผม
"ผมชื่อฟา ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง คุณไม่ได้ฟังผิดไปหรอก ผมเป็นผู้ชายจริงๆ" ฟาแกะวิกผมยาวสลวยออก และนั่งยืดตัวตรงอย่างภาคภูมิ
"ผมรู้ว่าผมคงทำให้ใครหลายๆ คนผิดหวัง แต่ว่า นี่คือตัวตนของผม ถ้าหากคุณยังอยากเคียงข้าง ก็ต้องขอบคุณจริงๆ จากหัวใจ แต่สำหรับคนที่คิดจะจากไป ก็ไม่เป็นไร ผมเข้าใจดี ผมเข้าใจดีทุกอย่าง" ผมมองเห็นมือของพี่เรียวที่บีบเบาๆ ที่บ่าของฟา พี่เรียวเป็นพี่ชายที่แสนดีของฟาเสมอ ผมนึกอิจฉาพี่เรียวนิดๆ ที่ฟานั้นรักและไว้ใจพี่เรียวมาก บางทีอาจจะมากกว่าผมก็ได้
ผมมองคอมเม้นท์นับหมื่นที่เลื่อนผ่านหน้าจอไปอย่างรวดเร็ว บ้างตกตะลึงกับสิ่งที่รับรู้ บ้างต่อว่าด้วยความผิดหวัง บ้างชื่นชมและเป็นกำลังใจต่อไป ผมคิดว่าฟาคงจะวางแผนรับมือทุกอย่างไว้อยู่แล้ว ผมดีใจที่ในที่สุด เขาก็ได้เป็น อิสระสักที
"อะแฮ่ม ยังไม่จบหรอกนะ" ฟาที่นิ่งเงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมๆ กับใบหน้าจริงจัง ที่แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มสดใส
"ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังดูอยู่ไหม แต่คิดว่าคงไม่พลาดหรอกเนอะ" ฟาพูดและยิ่งยิ้มร่าเริ่งไปใหญ่ แต่เดี๋ยวนะ เขากำลังพูดถึงผมอยู่ใช่ไหม...
"มีใครคนนึงกำลังงอแงอยู่หรือเปล่าน้าา" แล้วก็ชัดเจน ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดหัวเราะเบาๆ ทันที ผมขยับตัวเพื่อมองหน้าจอให้ชัดมากขึ้น รอยยิ้มของคนที่ผมรัก มันทำให้ผมเผลอยิ้มตามไปด้วย
ซึ่งฟานั้นไม่พูดเปล่า แต่กำลังหันไปจากจอและเอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา และเมื่อผมเห็นสิ่งที่เขาถือขึ้นมานั้น ผมก็ต้องชะงักความรู้สึกในหัวใจของผมตอนนี้ ผมไม่รู้จะอธิบายมันออกมาทั้งหมดได้ยังไง
"ธีร์ สุขสันต์วันเกิดนะ..." ฟาพูดและส่งยิ้มหวาน พี่เรียวสวมหมวกฉลองเล็กๆ บนเรือนผมของฟา และฟา ก็เริ่มโยกตัวไปมาอย่างน่ารัก ร้องเพลงวันเกิดให้ผม ในมือถือเค้กก้อนใหญ่ที่มีชื่อของผมเด่นหราอยู่บนนั้น
ในหัวใจของผมราวกับมีพลุไฟสว่างไสว ความอ่อนล้า ความผิดหวัง ความเศร้าเสียใจ หายไปราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้นมา
"ไม่ต้องน้อยใจแล้วนะ ไม่ต้องปิดบังอะไรอีกแล้ว รักนะ รักที่สุด แล้วเดี๋ยวเจอกัน จุ๊บ" ฟาพูดปิดท้าย จูบเบาๆ ที่หน้าจอและปิดกล้องไป ผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมกำลังยิ้มกว้างแค่ไหน ผมมีความสุขมากจริงๆ มันมากจนหัวใจจะรับไม่ไหวอยู่แล้ว
"คงหุบยิ้มไม่ได้ไปหลายวัน"
"โอ้ยยย อิจฉาค่ะ เขาเหมาะสมกันเกินไป อิจฉาแรงงง" ในเวลานี้ ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ผมก็ไม่สนใจอีกแล้ว ที่เขาบอกว่าโลกเป็นสีชมพูเวลามีความรัก มันคงเป็นอะไรที่คล้ายๆ แบบนี้นี่เอง
ฟา
มือของผมที่กดปิดหน้าจอนั้นยังคงสั่นไม่หาย แต่ภายในหัวใจกลับรู้สึกโล่ง มันเป็นความปลอดโปร่งที่ไม่เคยรู้สึกมานาน ทุกสิ่งที่เคยแบกเอาไว้ ถูกปลดออกแล้ว และผมยอมรับผลทุกสิ่งที่จะตามมา ไม่ว่ามันจะดีหรือร้ายยังไง ผมจะรับมันไว้เอง ดีกว่าต้องโกหกทุกคนไปจนตาย
"เอาไงคนเก่ง จะกลับไปหาธีร์เลยไหม" ผมจิกตามองพี่เรียวที่พูดล้อเลียน ทั้งๆ ที่ตอนนี้โทรศัพท์ทั้งบ้านของพี่เรียวดังสนั่นพร้อมกันทุกเครื่อง
"พรุ่งนี้แล้วกัน" ผมพูดกับพี่เรียวและมุดหน้าลงกับหมอน ความจริงผมก็กลัวเหมือนกัน แต่พอนึกถึงใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มของคนรักนั้น ความกลัวก็ไม่อาจทำอะไรผมได้อีกแล้ว
ในรุ่งเช้าของวันใหม่ ผมตื่นนอนแต่เช้าและนั่งรถตู้คันใหญ่ของพี่เรียวมุ่งหน้ามหาวิทยาลัย หัวใจของผมเต้นไม่เป็นส่ำตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถ ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดีตอนที่เห็นไอ้แฟนตัวดีของผม
และทันทีที่ถึงที่หมาย ผมลงจากรถด้วยท่าทีที่ระแวดระวัง ตอนนี้ยังคงเช้าเกินไปที่จะมีผู้คนพลุกพล่าน เป็นโอกาสดีที่จะฉวยโอกาสวิ่งเข้าหอไปอย่างเร็วรี่
"เฮ้ยย นั่นไงฟา!" และสิ่งที่คิดก็เกิดขึ้น กลุ่มคนที่มาดักผมที่หน้าหอเริ่มจู่โจมทันทีที่ผมก้าวขาลง ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเป็นที่สนใจขนาดนี้ มีผู้คนที่ไม่รู้วิ่งมาจากไหนทั้งชายและหญิง วิ่งหน้าตั้งเข้ามาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
"ฟา เราเองที่เรียนวิชาเลือกเดียวกันไง"
"ขอลายเซ็นต์หน่อย"
"ก็ว่าโครงหน้าคล้ายมาก น่ารักมากเลย" ผมตาลายกับกระดาษและข้าวของที่ถูกยื่นให้ ตอนที่ครอสเดรสกับครอสเพลย์ในงานคนยังไม่ลุมขนาดนี้เลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย
"ขอทางให้ฟาหายใจหน่อยนะครับ" และต้นตอของเสียงที่ดังขึ้นด้านหลังนั้นก็ทำให้ผมตัวแข็งทื่อในบัดดล เสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นรอบๆ ทำให้ใบหน้าของผมยิ่งแดงขึ้น โอ้ยยย ไม่กล้าสู้หน้าเลยโว้ยยย
"แก เขาเป็นแฟนกัน!"
"น่าร้ากกก ฟินจนจะวูบ" ไม่ใช่แค่พวกเธอที่จะวูบ ผมนี่แหละอยากจะวูบคนแรก
ผมไม่ยอมหันกลับไปและก้มหน้าก้มตา ทำเฉไฉจะเดินหนีไป แต่ไอ้แฟนตัวดีของผมมันก็ไม่ยอมให้ทำแบบนั้น ข้อมือของผมถูกจับไว้อย่างรวดเร็ว และดึงให้ผมหันไปประจันหน้า
"ใจร้าย นึกว่าจะกลับมาเมื่อคืนซะอีก" ไอ้ธีร์พูดตัดพ้อแต่ใบหน้าของมันกลับมีแต่รอยยิ้ม
"เออ ขอโทษ แต่ว่าหิ้วเค้กมาให้แล้ว ยังไม่ได้แตะเลย" ผมพูดและยกถุงในมือขึ้นให้ดู ก็คนมันเขินอ๊ะ
"ส่วนของขวัญ..."
"ของขวัญที่จับต้องได้น่ะ ขอแกะคืนนี้ได้ไหม" ไอ้ธีร์รีบพูดด้วยแววตาสื่อความหมาย ผมถลึงตาใส่มันทันทีด้วยความที่มันหน้าไม่อาย มึงพูดอาร๊ายยย ต่อหน้าประชาชี สาววายตอนนี้วิญญาณคงเหมือนถูกสาดเกลือแทบหลุดออกจากร่าง ช่างเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่วุ่นวายจริงๆ
และต้นตอที่ทำให้ผู้คนลุมทึ้งผมนั้น คงจะเป็นเพราะโซเชียลในตอนนี้ ที่แชร์รูปผมและแชร์ไลฟ์สดของผมกันให้กระหึ่ม ทุกเพจ ทุกช่องทาง ทุกคนต่างพูดถึงผม บ้างเป็นไปในทางที่ดี บ้างวิพากวิจารณ์กันในแง่ลบจนสนุกปาก แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ผมคิดไว้อยู่แล้ว แบบนี้คงต้องอยู่เงียบๆ ไปสักพักแล้วมั้ง
"มึงจะจ้องกูอีกนานไหม" ผมพูดพลางเหลือบมองไอ้แฟนเลวของผมที่มันนั่งจ้องผมอยู่นานแล้วตั้งแต่ผมขึ้นมา ผมเกลียดใบหน้าอมยิ้มดูมีความสุขของมันจริงๆ แต่ว่าหน้าผมตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากมันละมั้ง
"โอ้ยยย เหม็นมาก อยู่ไม่ได้แล้วค่ะแถวนี้" นังจีจี้กระเทยควายเหลือบมองผมกับไอ้ธีร์และคอยพูดล้อเลียนด้วยรอยยิ้มกริ่ม ให้มันได้แบบนี้สิ แต่ดูเหมือนไอ้ธีร์จะไม่ใส่ใจอะไรอีกแล้ว
"นี่ ไอ้ธีร์ ถึงคนอื่นจะรู้เรื่องพวกเรา แต่ไม่ใช่ว่ามึงจะทำรุ่มร่ามได้นะ มึงเข้าใจไหมเนี่ย" ผมไม่รู้ว่ามันฟังผมไหม อาการมันหนักมาก นี่คิดถูกหรือคิดผิดกันแน่กูเนี่ย
"ฟาาาา เห็นข่าวแล้วนะ!" และแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็โผล่มา ไอ้สองแฝดนรกหน้ามึนบุกจู่โจมผมเหมือนทุกครั้ง แต่ว่าคราวนี้มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก เพราะคนที่ไม่พอใจไอ้แฝดนี่มากกว่าใครมันคงไม่ต้องอดกลั้นอีกแล้ว
ไอ้ธีร์ที่สีหน้าเปี่ยมสุขตอนนี้กลับเย็นยะเยือกเหมือนแช่ช่องฟรีซ มันลุกขึ้นทันทีที่ไอ้สองแฝดเตรียมกระโจนใส่ผม ยืนปักหลั่นบังผมจนแทบมิดทั้งตัว
"ใจเย็นๆ เราแค่มาคุยกับฟาเฉยๆ อ่ะ" ไอ้แฝดคนน้องทำหน้ามึนกว่าเก่าและมุดออกข้างมาอย่างเนียนๆ
"เอาตรงๆ นะธีร์ พวกเราน่ะรู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว" ไอ้จุ่นตบบ่าไอ้ธีร์เบาๆ ด้วยใบหน้าเอือมๆ
"ใช่ๆ ยิ่งเห็นแบบนั้นเลยยิ่งอยากแกล้งไง" ผมก็ว่าอยู่แล้ว ไอ้จุ่นมันสงสัยมาตั้งแต่เข้าค่ายรับน้องแล้วมั้ง ไม่พูดเปล่าไอ้สองพี่น้องมันเริ่มมากอดคอผมอีกแล้ว
"แฟนก็ส่วนแฟน เพื่อนก็ส่วนเพื่อน เลิกทำหน้าหึงโหดได้แล้วมั้ง" ไอ้สองตัวนี่มันยั่วโมโหเก่งชะมัด มันดูไม่สนใจจริงๆ ว่าผมกับไอ้ธีร์จะเป็นอะไรกัน ทำเอาไอ้ธีร์ตอนนี้คงโกรธจนแทบลุกเป็นไฟ
"ไม่ใช่แฟน" ผมเหลือบตามองไอ้ธีร์ที่ดูจะสงบลง และนั่งลงข้างๆ เมื่อกี้มึงว่าไงนะ เดี๋ยวๆๆๆ กูรู้เลยมึงจะพูดอะไรต่อไป
ผมลุกพรวดจนไอ้สองแฝดหงายท้อง แต่มือของผมก็ยังไม่ไวพอจะปิดปากไอ้แฟนขี้หึง
"เป็นเมีย!" อ้ากกกก ผมปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองไว้ กูอยากระเบิดตัวเองตายไปซะเดี่ยวนี้ เมียพ่อง มึงจะตะโกนทำม๊ายยย
ไอ้สองแฝดที่ทำหน้าไม่ค่อยยี่หระบัดนี้ใบหน้าเริ่มส่อเค้าไม่สบอารมณ์ สองคนมันจับมือกันลุกขึ้น แววตามีแต่ความริษยาอาฆาต
"จู ไปเหอะ เบื่อพวกขี้โอ่"
"อืม แล้วคุยกันนะฟา" ผมยิ้มแหยให้เพื่อน ไม่รู้จะทำหน้ายังไง คือก็รู้แหละว่าไอ้ธีร์มันเป็นคนแบบนี้ อายชิบหายเลยกู
"ไม่โกรธใช่ไหม" หลังจากไอ้สองแฝดออกไปจากห้อง ไอ้ธีร์รีบถามผมด้วยใบหน้าเหมือนลูกหมาที่ทำความผิด มันคงรู้ตัวว่ามันพูดเกินไป
"ไม่โกรธ" ผมพูดและยิ้มให้มัน ขยับเดินเข้าไปหามันใกล้ๆ โน้มคอมันลงมาและกระซิบเบาๆ ที่หู
"แต่ว่าคืนนี้ งดแกะของขวัญละกัน" หลังจากได้ยินคำพูดจากผมนั้น ผมทั้งนึกขำและสงสารไอ้แฟนตัวดีของผมที่สีหน้าของมันบอกชัดเจนว่า มันพลาดซะแล้ว
-
แกะของขวัญ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao6:
-
หึงเกินอดเลย
-
ถถถถถถถถถ......ธีร์ อดแกะกล่องของขวัญซะและ o22 :sad4: :o12: :z3: :serius2:
คนอ่านก็อดเผิอกไปด้วยยยยยยยยย ถถถถถถถถถถถถ......เสียดายจัง :hao5: :mew2: :sad4:
-
เปิดตัวกันซักที
-
KING ที่ 62 ชายหาดและเกลียวคลื่น
ในวันต่อมา พี่เรียวติดต่อผมอย่างเร่งด่วนและบอกข่าวที่ทำให้ผมถึงกับขวัญผวา พี่เรียวบอกผมว่าผมถูกยกเลิกสัญญาการเป็นพรีเซ็นต์เตอร์กับบริษัทถึงสามแห่ง ซึ่งผมก็ยอมรับเรื่องแบบนี้แต่โดยดี ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าการปกปิดข้อมูลสำคัญของผม ทำให้ผมถูกถอนออกอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ยังที่ไม่ทันจะได้ทอดถอนใจ พี่เรียวกลับบอกว่าไอ้ที่ต้องการยกเลิกน่ะมีเล็กน้อย แต่บริษัทที่ต้องการเซ็นต์สัญญาจ้างผมนั้น มีอีกเป็นสิบราย ผมได้แต่อึ้งกิมกี่ นี่มันอะไรกัน ผลตอบรับที่ผมคิดว่าแย่ ความจริงแล้วกลับดีขึ้นต่างหาก
แต่สิ่งที่แลกมา ก็คือชีวิตที่แสนอิสระของผม ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ ผมถูกติดต่อให้ไปออกรายการทีวีในหลายๆ ช่อง และพี่เรียวก็ไม่รอโอกาสให้ผมปฏิเสธ ทำให้ตอนนี้ผมมีงานมากมาย กลายเป็นบุคคลที่ไม่มีใครไม่รู้จักอีกแล้ว
"เห็นไหม พี่บอกแล้ว ว่าคนที่ชอบผลงานของฟาต้องมีเยอะกว่าแน่ๆ" พี่เรียวพูดขณะขับรถพาผมกลับ หลังจากเสร็จสิ้นการถ่ายรายการแล้ว
"ครับ ขอบคุณครับ" ผมพูดและยิ้มให้พี่เรียว ถึงจะเหนื่อย แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดี
"แต่พี่ก็ยังไม่ลืมนะ เรื่องเบอร์โทรพี่น่ะ" ผมเสียวสันหลังวาบทันที พี่เรียวพูดด้วยรอยยิ้มไม่เป็นมิตรบนใบหน้า เพราะว่าผมนั้นได้ให้เบอร์โทรพี่เรียวกับพี่ธีมไป และแน่นอนผมโดนเฉ่งยับ พี่เรียวถึงกับเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนโทรศัพท์หนีเลยทีเดียว
"แหม่พี่เรียว พี่ธีมก็นิสัยดีอยู่น้าา..." ผมพูดและเหลือบมองพี่เรียว ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า แบบนี้หยุดพูดดีกว่า
"หิวจัง" ผมพูดลอยๆ เปลี่ยนเรื่อง
"เดี๋ยวลงร้านข้างหน้าแล้วหาข้าวกินเอาละกัน" พี่เรียวพูดและจอดรถที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง หยิบหมวกแก๊บใส่หัวผม และแว่นดำยัดใส่มือ
"อ้าว พี่เรียว พี่จะทิ้งผมได้ไง" ผมพูดและไม่ยอมลงจากรถ นี่โกรธจริงเหรอเนี่ย
"ลงไป เร็วๆ"
"พี่เรียววว"
"ฟา เร็วๆ พี่จะรีบไปธุระต่อ" ผมทำแก้มป่องและค่อยๆ ลงจากรถ หนอย ไอ้พี่บ้า กล้าทิ้งกันได้ไง ที่ไหนก็ไม่รู้ด้วยเนี่ย
"ใช่ดาราที่เป็นข่าวป่ะ"
"บอกผู้ชายๆ แต่มีผัวเป็นผู้ชาย"
"กระเทยอ่าดิ ชอบแต่งหญิง แต่แอ๊บแมน"
ผมกระชับหมวกที่สวมไว้แน่นและก้มหน้าลงไม่สบตาใคร คนที่รักน่ะก็มีเยอะ แต่คนที่ไม่ชอบและมองผมด้วยสายตาเหยียดหยามก็มีเช่นกัน ก็เหมือนกับสมัยก่อนนั่นแหละ ความตัวเล็กและหน้าแบบผมทำให้หลายๆ คนล้อผมแบบนี้มานานแล้ว และพวกคนที่พูดแบบนั้น ก็จะจบลงด้วยการ...
"อยากแดกตีนกระเทยไหมล่ะ ดูหน้ากูนี่ กูก็หน้าหวานนะ ผัวกูก็เป็นผู้ชายด้วย" ผมที่ก้มหน้าก้มตาเตรียมเดินหนีจากร้านก็รีบเงยหน้าขึ้นทันที เสียงที่ได้ยินผมนั้นคุ้นเคยมาก คำพูดคำจาปากคอเรอะร้ายแบบนี้ไม่มีใครอื่น
"ไอ้เนม" ผมพูดพลางมองผู้ชายตัวเล็กที่ท่าทางนักเลงใช่ย่อย กำลังขู่ขวัญคนที่ว่าร้ายผมให้ลุกหนีกระเจิงออกจากร้านไป
"ว่าไง เพื่อนกู ดังแล้วหายเงียบเลย" ผมยิ้มให้เพื่อนและเดินเข้าไปดึงคอมันมากอดแรงๆ
"โครตคิดถึงเลยไอ้เตี้ย"
"เตี้ยพ่อง มึงกับกูนี่แทบไม่ต่างกัน" ผมหัวเราะและพามันไปนั่งลงที่โต๊ะห่างๆ นอกชานร้านที่มีต้นไม้และไฟประดับสวย
"มึงมาไงเนี่ย แล้วผัวมึงอ่ะ" ผมพูดและมันก็ถอนหายใจทันที
"นี่พี่เรียวไม่บอกอะไรมึงเลยเหรอ ส่วนไอ้เชี่ยนน ช่างแม่งเดี๋ยวมันก็มา มันตายยาก" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ร้องอ๋อ ที่แท้พี่เรียวก็พาผมมาส่งหาพวกมันนี่เอง ก็คิดว่าทิ้งกันซะอีก
"โทรหามึงไม่ติดเลย กูก็เลยโทรหาพี่เรียว"
"ช่วงนี้กูยุ่งๆ ว่ะ โทษที"
"กูเห็นมึงตัดสินใจบอกความจริงก็โล่งอกแทนนะ กูว่ามึงทำถูกแล้วล่ะ" ไอ้เนมเริ่มเรียกบริกรมารับออเดอร์ มันรู้เรื่องของผมตั้งแต่ม.ปลายแล้ว มันคงรู้ว่าผมอึดอัดแค่ไหน
"อืม เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย" ผมพูดและรีบเทน้ำโค้กใส่แก้วก่อนที่มันจะกลายเป็นเบียร์ซะก่อน
"ไปทะเลกัน" หืมมม ผมชะงักมือที่กำลังรินน้ำ จนล้นออกมาเลอะมือ
"ไปทะเลกัน ไปฉลองกัน!" ไม่พูดเปล่า ไอ้เนมลุกขึ้นมากอดคอผม ชวนผมแบบกระตือรือร้น
"เป็นความคิดที่ดี" ไอ้คำพูดนี้ผมไม่ได้พู๊ด เสียงที่คุ้นเคยกันดีดังขึ้นที่ด้านหลัง ผมหันไปมองไอ้สองตัวที่กำลังเดินเข้ามาหา ตัวสูงตระหง่านเป็นยักษ์ปักหลั่น
"ไปกันเหอะ คืนนี้เลย ขับรถไปแปบเดียว" ผมจิกตามองไอ้นนที่สนับสนุนความคิดนั้น มึงนี่ทาสเมียสินะ เมียมึงว่าอะไรก็ทำตาม
"กูน่ะ ไม่อะไรหรอก แต่หมา เอ้ยหมอแบบพวกมึงไม่เรียนหรือไง" ผมกอดอกถาม
"ไม่มีปัญหา" สองตัวประสานเสียง กูเริ่มคิดจริงๆ แล้วว่าพวกมึงมีแผนอะไร แต่ก็ช่างเหอะ พวกเราไม่เคยได้ไปไหนไกลๆ ด้วยกันเลย แบบนี้ก็ดี ผมมีเรื่องมากมายอยากคุยกับพวกมัน
เมื่อกินข้าวกันเรียบร้อย พวกเราก็รีบออกเดินทางตั้งแต่ยังไม่ดึกมาก โดยมีไอ้นนเป็นคนขับรถ ไอ้เนมคอยบอกทาง และผมกับไอ้ธีร์นั่งอยู่ที่เบาะหลัง
ผมเริ่มคิดนิดๆ ว่าผมตัดสินใจถูกไหมนะที่ไปทะเลคราวนี้ เพราะผมกับไอ้ธีร์ ตั้งแต่คืนวันเกิดของมัน พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรกันเลย มีเรื่องวุ่นๆ และงานมากมายที่ทำให้ผมต้องไปนอนกับพี่เรียวบ่อยขึ้น ไม่ได้จังหวะที่จะไปนอนคอนโดด้วยกันสักที
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่นั่งกอดอกตัวตรงทำเป็นหันมองออกไปนอกกระจก แต่เงาสะท้อนที่ผมเห็น หนอยย มึงไม่ต้องมาเนียนทำสุขุม มึงแอบมองกูอยู่ชัดๆ
"มึงสองตัวคุยกันก็ได้นะ กูไม่ได้ห้าม" ไอ้เนมยิ้มกริ่มเหลือบมองผมกับไอ้ธีร์
"หรือจะเxxกันเลยก็ได้ กูไม่ถือ"
"ไอ้เชี่ยเนม!" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีทันที หันไปแหวใส่ไอ้เพื่อนชั่วแทบไม่ทัน ซึ่งมันก็เอาแต่หัวเราะ กูไม่ขำนะโว้ยยย ถ้ามันเอาจริงกูจะทำไง๊
ผมแหวไอ้เนมและหันควับมองไอ้ธีร์ด้วยสายตาข่มขู่ มึงกล้าเหรอ อย่ามาโชว์พาวแถวนี้นะโว้ย แต่ไอ้ธีร์ก็ไม่ได้ทำอะไร มันยังคงนั่งนิ่งอย่างเรียบร้อย สงบเสงี่ยมราวคลื่นก่อนมีพายุ
"เออ แล้วกูถามหน่อย พวกมึงอยู่ดีๆ ก็จะมา มึงจองโรงแรมแล้วเหรอ" ผมถามแบบโง่ๆ โดยไม่รู้ว่ามันจะตอบแบบโง่ๆ
"ไม่ได้จอง นอนริมหาดละมั้ง"
"ไม่เอา กูอยากอาบน้ำ" ผมพูดบอกมัน นี่เพิ่งทำงานมาเหนียวตัวจะตายชัก
"แหม ไม่หอมไอ้ธีร์ก็ไม่บ่นหรอกมั้ง" ยังๆ ไอ้หอกเนมยังคงกวนตีนผมไม่เลิก มันน่าไหมล่ะ
"มึงเลิกพูดเรื่องใต้สะดือสักทีเหอะ รู้งี้กูไม่น่ามาเลย" ผมพูดบ่นเพื่อน ไอ้นนก็ไม่เห็นพูดอะไรเลย ไอ้ธีร์ยิ่งแล้ว ปกติถ้าอยู่แบบนี้มันต้องพยายามมาจับมาแตะผมบ้างแหละ นี่มันแปลก
"อย่าไปเชื่อไอ้เนมมากเลยฟา ที่นอนน่ะมี" ผมที่ได้ยินไอ้นนพูดก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่ต้องนอนกลางทรายยังไงก็ดี...
"แต่มีห้องเดียวนะ" ไอ้นนเพิ่งจะพูดจบพลางหัวเราะคิกคัก ห้องเดียว ห้องเดียว!! แต่เออ ห้องเดียวก็ห้องเดียวสิวะ ดีซะอีก กูปลอดภัยแน่
"ตามที่ตกลงกันไว้นะไอ้ธีร์" ไอ้นนพูดต่อพลางเหลือบส่งสายตาให้เพื่อนมัน เดี๋ยวๆๆๆ พวกมึงตกลงอะไรกัน ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง
"ตกลงอะไรวะ ห้องเดียวอะไรมึง" ดีมากกก ผมมองไอ้เนมที่ถามไอ้นนด้วยหน้าตาไม่สบอารมณ์ แปลว่าไอ้เนมก็ไม่รู้เรื่องนี้ด้วย
"กูแค่จะมาเล่นน้ำนั่งเล่นโต้รุ่ง มึงจะจองที่นอนทำไม"
"ก็เผื่อเอาไว้อาบน้ำไง จะทนเหนียวตัวทั้งคืนได้เหรอ" ไอ้นนรีบพูดแก้ตัว ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยังคงนั่งสงบเสงี่ยมเป็นพระพุทธรูป รู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้
"ไอ้เนม งั้นมึงนอนกับกู ปล่อยไอ้สองตัวนี่นอนชายหาด" ผมที่พูดแบบนั้นไอ้คนที่นั่งนิ่งก็เริ่มมีปฏิกิริยา กูว่าแล้วไง มึงคิดแผนชั่วอยู่ใช่ไหม
"เออดี เอาตามนั้น" ไอ้เนมตอบรับทันควัน ทำเอาไอ้คนข้างๆ ผมเริ่มยุกยิก
"ก็นอนด้วยกันนั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก" ไอ้ธีร์เริ่มพูดเป็นครั้งแรก หนอยย มึง แผนร้ายมันอยู่ในแววตาของมึง พออยู่กับเพื่อนละเอาใหญ่เลยนะ
"ใช่ๆ ล้อเล่นเอง ไม่ได้วางแผนอะไรกันเลยจริงๆ" ผมมองไอ้ธีร์และไอ้นนที่พยักหน้าให้กัน กูเชื่อพวกมึงตายล่ะ
และไม่นานพวกเราก็มาถึงทะเลที่ใกล้ที่สุดในแถบๆ นี้ พวกเราจอดรถไว้ใต้ต้นสนต้นใหญ่ ลมทะเลที่พัดเย็นกระทบใบหน้า ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจ พวกเราเดินจับกันเป็นคู่ๆ ไปสู่ชายหาดที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่อง ท้องทะเลที่มีเกลียวคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง ช่างเป็นบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกดีจริงๆ
"อย่าลงไปเล่นเลย กลางคืนมันอันตราย" ไอ้ธีร์ดึงมือห้ามผมไว้ทันทีที่ผมถอดรองเท้า ใบหน้าของมันในความมืดสะท้อนกับแสงนวลของดวงจันทร์ มันจะรู้ไหมนะ ว่าตอนนี้มันดูดีแค่ไหน
"เดินแค่ริมๆ นี่แหละ" ผมพูดและดึงมือมันให้เดินตามผมมาด้วย พวกเราเดินไปเรื่อยๆ เลาะริมชายหาด สายลมเย็นทำให้ผมราวกับล่องลอย ผมค่อยๆ วิ่งผละออกจากคนรัก ปล่อยมือที่เกาะกุมกันไว้
"ฟา อย่าวิ่ง ถ้าเท้าโดนอะไรบาดจะทำยังไง" ไอ้ธีร์ส่งเสียงดุผม และเดินตามผมที่วิ่งไปตรงนั้นที ตรงนี้ที ซึ่งไกลๆ เกือบลับสายตานั้น ผมเห็นไอ้นนกับไอ้เนมเดินไปอีกทาง กำลังท่าทางหนุงหนิงหมุงหมิงเช่นกัน
"ฟา ได้ยินไหม บอกว่าอย่าวิ่ง" ผมหน้าบูดเล็กน้อย ไอ้ธีร์ จะมีกี่วันที่มันไม่ดุผม แล้วพูดเพราะๆ เอาใจผม บอกได้เลยว่าโมเม้นนั้นไม่ได้มีมาบ่อยๆ ขัดใจโว้ย
และผมก็คิดอะไรดีๆ ออก ผมหันหน้าไปหามัน ส่งยิ้มหวาน ส่งสายตาอ่อยหว่านเสน่ห์ ดูซิว่ามันจะทนได้แค่ไหน
"ธีร์" ผมเรียกมันเสียงหวาน มองใบหน้ามันที่ดูยุ่งเล็กน้อย กำลังค่อยๆ เดินตามผม
"ถ้ามึงจับกูได้ คืนนี้ พวกเรา..." เป็นครั้งแรกที่ผมคิดว่าไอ้ธีร์มันน่ากลัวมาก จากใบหน้าที่อมยิ้มเล่นๆ ของผม บัดนี้แทบขนหัวลุก ไอ้ธีร์เมื่อได้ยินแบบนั้นสายตามันก็ดูแน่วแน่สุดๆ มันพุ่งตัวจากจุดที่มันยืนอยู่ พุ่งมาหาผมเหมือนเสือที่กำลังจะตระครุบเหยื่อ
อ้ากกกกกกก ผมร้องเสียงหลงวิ่งพลิกตัวหนีจากเงื้อมมือมารนั้น หัวใจเต้นระส่ำอยู่ในอกอย่างกับวิ่งหนีผี เดี๋ยวก่อนน กูยังพูดไม่จบเลย มึงคิดไปถึงไหนแล้วโว้ยยย
"ไอ้เนม ช่วยกูด้วยยยยย!" ผมแหกปากร้องดังลั่น วิ่งขาขวิดเปลี่ยนทิศทางไปหาเพื่อนรักทั้งสองที่เห็นอยู่ไกลๆ กูตาย กูตายแหน่ ปาปี๊มามี๊ ช่วยฟาด้วยยย จะโดนแดกแล้ววววว
"เดี๋ยวๆ อะไรของพวกมึงเนี่ย!" ราวกับเห็นแสงสว่างในชีวิต ผมพุ่งตัวเข้าหาใส่ไอ้เนมจนล้มคว่ำ กอดมันแน่นหลับตาปี๋ นี่กูรอดเหรอ กูรอดดดดดด เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย
ผมหอบหายใจอย่างบ้าคลั่ง เหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนเท้าเอวหอบเล็กน้อย หึ นึกว่าจะแน่ จับกูก็ไม่ได้ แบร่
"ไปเถอะ หน้าบังกะโลมีที่นั่ง" ไอ้ธีร์พูดและเดินนำหน้าไป ผมนึกว่ามันยอมแพ้ไม่เป็นซะอีก
ในช่วงดึกนั้น พวกเรานั่งเล่นกันอยู่หน้าบังกะโลหลังเล็ก มีขนมเล็กๆ น้อยๆ ที่พวกเราเอาติดมา และเล่นพลุไฟที่ไอ้นนหาซื้อมาให้เช่นกัน
ผมรู้สึกมีความสุข ราวกับเวลาถอยหลังย้อนกลับไปเหมือนดั่งวันวาน วันที่พวกเรายังได้เรียนอยู่ด้วยกัน เจอกันทุกเช้า กินข้าวในโรงอาหาร กลับบ้านด้วยกัน ช่วงเวลาเหล่านั้นผมไม่เคยลืมเลือน เป็นช่วงชีวิตที่ผมมีความสุขที่สุด เป็นช่วงชีวิตที่ผมได้เจอกับ...ธีร์ ผู้ชายที่ผมรักหมดหัวใจ
ผมนั่งคุดคู้จุดไฟเย็นในมือและเหลือบมองใบหน้าของคนที่ผมไม่เคยคิดเลยว่า วันนี้ พวกเราจะอยู่เคียงคู่กัน เหมือนกับเมื่อวานนี้เอง ที่มันบุกเข้ามาในคอนโดของผม และบอกผม ว่าให้ผมเป็นแฟนของมัน เรื่องราวของพวกเราราวกับความฝัน มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ ต้องร้องไห้เสียน้ำตามามากมายแค่ไหน แต่ทุกอย่างที่ผ่านมานั้น มันไม่ได้เสียเปล่าเลยแม้แต่น้อย มันทำให้พวกเรา ผูกพันธ์ใกล้ชิด แนบสนิทจนไม่อาจพรากจากกันได้อีกแล้ว
"เมื่อกี้ ทำไมมึงถึงไม่จับกูเอาไว้" ผมพูดเบาๆ ถามคนที่นั่งจุดไฟเย็นอยู่ข้างๆ ไอ้ธีร์จ้องมองแสงไฟสีเงินที่อยู่ในมือ และเหลือบมองผมด้วยแววตาที่สื่อถึงความรัก
"ถ้าดึงเอาไว้ ฟาอาจจะเจ็บก็ได้" หัวใจของผมสั่นไหวอยู่ภายใน แบบนี้เองเหรอ นี่มึงรักกูมากแค่ไหนกันนะ
"แต่ถ้าหลุดมือไป มึงก็เจ็บไม่ใช่เหรอ" ผมพูดและจ้องมองมันที่ยกยิ้มมุมปาก พวกเราในตอนนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องวิ่งไล่จับกันตรงๆ มันมีความหมายที่ลึกซึ้งมากมายกว่านั้น
"ยังดีกว่าจะทำให้ฟาเจ็บ" ผมเอื้อมมือไปแตะลงที่แก้มของคนข้างๆ หัวใจของผมมันอบอุ่นเหมือนรุ่งอรุณของเช้าวันใหม่ พวกเราค่อยๆ ขยับหากันน้อยๆ ริมฝีปากหยักสวยนั้น ห่างผมเพียงแค่ไม่กี่เซนเท่านั้น
"อะแฮ่มม!" เสียงที่ดังขึ้นทำวิมานสีชมพูล่มลงทันใด ผมสะดุ้งเฮือก เหลือบมองไอ้สองผัวเมียที่นั่งจ้องมองผมกับไอ้ธีร์อย่างใกล้ชิด มึงมาจ้องตั้งแต่เมื่อไหร๊ กูก็โรแมนติกจนไม่รู้ตัวเลย
ผมเฉหน้าหนีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแก้มสีชมพู อับอายจนอยากวิ่งเอาหัวทิ่มหลุมทราย
"กูง่วงแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า" ผมตัดสินใจหนีออกจากตรงนั้น เกือบไปแล้วไหมกู หวังว่าคืนนี้จะไม่มีหนังสดนะ
-
:hao3: หึๆๆ ธี ยังหื่นเหมือนเดิม
-
คืนนี้จะเป็นยังงัยนะ อาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน
ครบขาเปิดวงป๊อกเด้งได้ :laugh:
-
"อะแฮ่มม!" เด็ก ๆ จะส่งเสียงทำไม จะดูหนังสดซะหน่อย อดเลย :angry2:
-
จรัาาาาา
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
-
KING ที่ 63 สงครามในยามค่ำคืน
หลังจากทำเนียนหนีเข้ามาในบังกะโลหลังเล็กแล้ว ผมมองเตียงนอนเดี่ยวสองเตียงที่วางคู่กันด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว ไอ้นน ไอ้หอก รวยก็รวยใช่เล่นเสือกจองห้องเล็กขนาดนี้ ในหัวมึงนี่คิดแต่เรื่องสวิงกิ้งใช่ไหม
"กูว่าละไง แต่ก็ง่ายๆ เตียงนึงของมึง อีกเตียงของกู ส่วนไอ้พวกแผนสูง ให้มันนอนพื้น" ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้เนมที่เดินตามเข้ามา
"ไม่" ไอ้นนที่เดินตามเข้ามาก็ส่งเสียงเอะอะทันที
"ไม่อะไร" ไอ้เนมหันไปถามผัวมันที่เดินเลียบๆ เคียงไปที่เตียง
"ไม่มีปัญหาจ้า" ไอ้นนพูดพลางอมยิ้มหวาน ไอ้เนมมันปราณีแล้วที่ไม่ไล่มึงไปนอนพื้นทราย
ผมหลบสายตาไอ้ธีร์ที่เดินเข้ามาคนสุดท้าย หยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าและวิ่งฉิวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก ผมเอาเสื้อผ้าชุดเดิมแขวนตากเอาไว้ และใส่ชุดคลุมสีขาวที่ทางห้องพักจัดเตรียมไว้ให้ ไอ้เนมเข้าห้องน้ำต่อจากผม และไม่นานทุกคนก็อาบน้ำเรียบร้อย ผมจัดการทิ้งตัวลงนอนที่เตียงริมหน้าต่าง หันหน้าเข้าหากำแพง ทำเป็นลืมไอ้ตัวที่เดินมานั่งข้างๆ เตียง ปูผ้าผืนบางลงกับพื้นเพื่อเตรียมนอน
ตอนนี้น่าจะราวๆ ตีสามแล้ว ความเพลียทำให้ไอ้เนมหลับไปก่อน และไอ้นนก็ปิดไฟลงไปนอนด้านล่างของเตียงตามคำสั่ง
ผมยุกยิกขยับตัวไปมาด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น ผมใจอ่อนและอ่อนมาก ไอ้ธีร์มันจะปวดหลังไหมนะ ผมไม่อยากใจร้ายกับมันเท่าไหร่ แต่ว่าไอ้เนมมันไม่ให้ไอ้นนนอนบนเตียง แล้วถ้าผมให้ไอ้ธีร์นอนกับผม แบบนี้ก็เสียหน้าแย่อ่าดิ
ผมทำใจข่มตาลงไม่ได้ พลิกตัวอีกครั้งและก้มลงเหลือบมองคนที่นอนนิ่งเงียบในความมืด ไอ้ธีร์นอนหลับตาอยู่ที่พื้น ขดตัวนอนหนาว โอ้ยยย จะทำยังไงดีวะ ถ้าแอบให้ขึ้นมา มันจะคิดว่าเราเชิญชวนไหมละเนี่ย
"ไอ้ธีร์" ผมพูดด้วยเสียงที่เบาราวเสียงกระซิบ ยื่นมือไปแตะลงที่แขนของมันและเขย่าเบาๆ ผมอยากถามมันว่ามันหลับได้ไหม ถ้ามันยอมผลัดกันนอนข้างบน ผมก็ไม่ติดอะไร
แต่ทันทีที่ผมยื่นมือไปแตะตัวมันนั้น ดวงตาของมันก็เปิดขึ้นด้วยรอยยิ้มจางๆ มันคว้ามือของผมไปกำเอาไว้ และจูบเบาๆ ไปตามเรียวนิ้วนั้น
"อย่า" ผมพูดห้ามเบาๆ แต่รอยยิ้มกลับปรากฎที่บนใบหน้า อย่านะ กูจะใจอ่อนกว่านี้ไม่ด๊ายย ฮึบไว้ กูต้องเข้มแข็งกว่านี้
"โอ้ยยยย เบาๆ ผิดไปแล้ว" แต่เสียงที่ดังลั่นขึ้นที่เตียงข้างๆ ก็ทำเอาผมสะดุ้งเฮือกลุกขึ้น ไฟบนกลางห้องเริ่มติดสว่างขึ้นช้าๆ และภาพที่ผมเห็นก็คือไอ้เนมที่กระโจนทับไอ้นนทำหน้าเหมือนจะฆ่าให้ตาย
"เมื่อกี้มึงลูบตูดกูทำไม!" ไอ้เนมหน้ายับเหมือนหมีกินผึ้ง ไปกวนมันตอนหลับนี่เสี่ยงตายจริงๆ
"ละเมออ่ะ" ไอ้นนแหลหน้าด้านๆ ทำเอาฝ่ามือไอ้เนมหวดลงที่กลางกบาลทันที
"มึงไปนอนข้างนอกเลย!" ไม่พูดเปล่าไอ้เนมดึงคอเสื้อผัวมันขึ้นมาและทำท่าจะลากออกไป นี่มันรักกันท่าไหนวะน่ะ โหดชิบ
และผมที่กำลังสนใจเพื่อนก็รู้สึกแปลกๆ กับตัวเองบ้าง ผมมองพื้นข้างหน้าข้างเตียงที่ว่างเปล่า และเอวของผมก็มีแขนขาวๆ ข้างนึงกอดอยู่หลวมๆ เนียนเลยนะมึ๊ง
"นั่นไง กูว่าแล้วไอ้พวกเชี่ยนี่คิดไม่ซื่อ ฟา จัดมันเลย สั่งสอนมันไม่ให้มันเอาแต่ได้ ต้องให้มันรู้ว่ามึงอยู่เหนือมัน" ไอ้เนมหันมาเห็นเหตุการณ์บนเตียงผมและชี้หน้าปลุกใจผมไม่ให้ยอมแพ้ ฮึดเลย ขึ้นเลย ผมดึงแขนไอ้หอกธีร์ออกจากเอวผม และง้างมือขึ้นสูงกะว่าจะฟาดมันจังๆ สักครั้ง หนอย ชุลมุนแอบคลานขึ้นเตียงเลยนะมึง
แต่มือที่ง้างขึ้นไปในอากาศของผมนั้นก็หยุดชะงัก ผมมองมัน จ้องมองไปในแววตาของคนที่อยู่ตรงหน้า คือ...มันจะเจ็บไหมนะ ทำไมต้องรุนแรงกันด้วยเล่า
ผมลดมือลงช้าๆ และเหลือบมองไอ้เนมด้วยสีหน้ายอมแพ้ ตอนนี้อยากพักมากกว่าทำสงคราม ไม่ได้ยอมมัน ไม่ได้เป็นห่วงมันจริงจริ๊ง ไอ้ธีร์เนี่ย
"เหอะ ไอ้ฟาเพื่อนกูตายไปแล้วสินะ" ไอ้เนมถอนหายใจพลางส่ายหน้าเบาๆ มึงอยากด่ากูก็ด่า แต่เค้าไม่อยากตีมันจริงๆ อ๊า
และในช่วงนาทีแห่งชีวิต ไอ้เนมที่กำลังเผลอก็พลาดท่าเข้าเสียแล้ว ไอ้นนที่ตัวใหญ่กว่ามัน ย่องตระครุบปิดปากจากด้านหลังและลากมันที่กำลังดิ้นไปมาไปที่เตียง เชี่ยละกูไม่รู้กูไม่เห็นอะไรเด้อ
"อ.อไอ้เ.ชี่..ย.นน..ปล่อย.กู๊!" ไอ้เนมโดนจับกดลงกับเตียงและไฟที่กลางห้องก็มืดดับลงทันที ผมมองเพื่อนที่ยื่นมือเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือ แต่ตัวผมนั้นก็ถูกคนข้างๆ พลิกตัวสลับที่ ดันให้ผมนอนติดชิดผนังและตัวที่ใหญ่โตของมันก็บังสายตาผมไว้อีกที
"นอน อยากโดนเหมือนเพื่อนเหรอ" ไอ้ธีร์จับผมนอนหันหน้าเข้าผนังและกอดผมเอาไว้ จมูกของมันซุกลงที่คอของผมสูดดมความหอมที่มันชอบเหลือเกิน
"ฟา" เสียงชวนสยิวของมันทำเอาผมขนลุกซู่ ผมขดตัวนอนอยู่ในอ้อมกอดของมัน พวกเราไม่ได้นอนกอดกันมาสักพักใหญ่แล้ว ช่วงเวลาแบบนี้ทำเอาผมตื่นเต้นจนตาไม่หลับเลยทีเดียว
เสียงแปลกๆ ที่ดังขึ้นที่เตียงข้างๆ ทำเอาผมเริ่มหน้าแดงขึ้นด้วยความรู้สึกวูบไหว กูขอโทษนะไอ้เนม เพราะกูก็ไม่รู้จะเอาตัวเองให้รอดได้ไหม ผมในชุดคลุมที่คลุมอยู่หลวมๆ ท่อนล่างที่แทบจะเรียกว่าเปลือยเปล่า ขาของพวกเราเลื่อนโดนกันไปมา ผมเริ่มรู้สึกถึงมือของคนด้านหลังที่ลูบเบาๆ ไปตามเรียวขาของผม ลมหายใจร้อนเป่าเบาๆ ที่ใบหู จมูกโด่งของมันกำลังเกลี่ยเบาๆ ไปตามลำคอ ทำเอาผมสติแทบกระเจิดกระเจิง
"จะทำจริงๆ เหรอ" ผมพูดเบาๆ ด้วยเสียงเครือ จับมือซุกซนของคนด้านหลังที่กำลังจะไต่เข้ามาในกางเกงในตัวน้อย ผมอาย ยิ่งมีไอ้สองตัวนั้นอยู่ในห้องด้วย แบบนี้ผมไม่มีทางทำได้ ถึงแม้มันสองตัวตอนนี้จะง่วนอยู่กับเรื่องของตัวเองก็เถอะ
"ทำอะไร" ไอ้ธีร์ยังไม่ล้มเลิกที่จะลูบไล้เข้าไปในจุดที่ทำให้ผมตื่นตัว เสียงทุ่มต่ำที่แฝงไปด้วยความหวานล้ำของมันทำให้ผมรู้สึกอ่อนระทวย แรงต้านทานอะไรนั่นมันไม่เคยมี และไม่เคยได้ผลกับผมเลย
ไอ้ธีร์เริ่มขยับตัวเลื่อนขึ้นลากจมูกสูดกลิ่นหอมไปตามพวงแก้ม และขบเม้มริมฝีปากบางของผมเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ความปรารถนาที่มากมายเริ่มบดบังดวงตา ริมฝีปากของพวกเราคลอเคลียหยอกล้อ ขบงับเบาๆ ให้รู้สึกวาบหวามและเริ่มดูดดึงกัน กดจูบราวจะขย้ำให้ขาดใจ
ความรุ่มร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ผมเอี้ยวตัวตอบรับริมฝีปากและลิ้นร้อนนั้นแลกเปลี่ยนของเหลวที่เริ่มไหลเยิ้ม แลกเปลี่ยนความหวานกันอย่างไม่รู้จบ
มือหนาที่ลูบไล้ไปตามต้นขาขาว บัดนี้ลูบไล้ไปตามท่อนกายที่ถูกกระตุ้นจนถึงขีดสุด กำมือเบาๆ และค่อยๆ รูดดึงไปตามความยาวที่ทำให้ผมเผลอเหยียดขาตรงด้วยความเสียวกระสันแทบขาดใจ
ภายใต้ผืนผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ ร่างกายของผมถูกติดตรึงอยู่กับร่างกายของคนที่ใหญ่โตกว่า ริมฝีปากยังคงไม่แยกจากกัน ท่อนกายด้านล่างถูกรูดดึงกระชั้นปรนเปรอให้จนแทบสุดอารมณ์หมาย
แต่ทว่าช่วงเวลานี้นั้นยังคงขาดสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ผมเริ่มเลื่อนมือข้างที่ว่าง เลื่อนไปที่ด้านหลัง ผ่านชุดคลุมที่ปกปิดส่วนนั้นไว้
"อยากได้เหรอ" ริมฝีปากที่ผละออกเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มหวาน ผมไม่ได้พูดตอบอะไร มือของผมพบสิ่งที่ผมกำลังต้องการ ผมกำท่อนกายที่ขยายใหญ่ของคนด้านหลังไว้ มือของผมชุ่มโชกไปด้วยหยาดน้ำหวาน ที่บ่งบอกว่าคนด้านหลังต้องการผมมากแค่ไหน
ร่างกายของคนด้านหลังเริ่มแนบชิดเข้ามามากขึ้น ผมกลืนน้ำลาย เตรียมพร้อมที่จะรับเอาความใหญ่โตนั้น ในเวลานี้ผมไม่มีความอายเหลืออยู่อีกแล้ว รู้แต่เพียงว่าผมต้องการมัน ผมต้องการเป็นหนึ่งเดียวของกันและกัน
แต่สิ่งที่ผมคิดก็กลับผิดถนัด ความรู้สึกที่ต้นขาของผม ทำให้ผมรู้ว่าคนด้านหลังนั้นไม่ได้สอดใส่เข้ามาที่ช่องทางปกติ แต่กลับสอดแทรกเข้ามาระหว่างต้นขาของผมที่ชิดกันแนบแน่น
"ไม่เป็นไร แบบนี้ก็พอ" ไม่ทันให้ผมได้สงสัย ริมฝีปากหยักสวยนั้นก็จู่โจมเข้ามาอีกครั้ง ผมกระตุกเล็กน้อยเมื่อมือหนาเริ่มขยับดึงรั้งจุดอ่อนของผม พร้อมๆ กับขยับเอวตัวเองให้ท่อนกายนั้นถูไถไปมากับต้นขาขาวเนียน
ภายในห้องอบอวนไปด้วยเสียงครวญแห่งความสุขสันต์ ถึงจะเป็นแค่ภายนอก แต่ในหัวใจของผมก็เต้นรัวหัวสมองก็ขาวโพลนไปด้วยความพึงพอใจ ภายใต้ผ้าห่มนั้น ร่างกายของพวกเราที่โอบกอดกันไว้ แทบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน มันเป็นคืนที่ผมจะต้องจดจำไปอีกนานแสนนาน
"ฟา ฟาตื่นเถอะ" ในรุ่งเช้าของวันใหม่ ผมงัวเงียตื่นขึ้นด้วยความเมื่อยล้า มองดูแฟนของผมที่แต่งตัวด้วยชุดขามาเรียบร้อยนั่งเขย่าตัวผมอยู่ที่ข้างเตียง
เมื่อมองหน้ามันนานๆ ความทรงจำในยามค่ำคืนเริ่มไหลเติมเข้ามาในหัว หน้าของผมเริ่มรื้นขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ และจัดการลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวหนีเข้าห้องน้ำ แต่พอนึกดูดีๆ แล้วก็รู้สึกเสียดายนิดๆ นะ เพราะว่าเมื่อคืนพวกเราก็แค่ทำกันภายนอกเท่านั้น จะอายอะไรนักหนาละไอ้ฟา
เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมออกมาจากห้องน้ำและเพิ่งสังเกตเห็นว่าไอ้เนมยังคงนอนอยู่บนเตียง ตามคอและแขนของมันนั้นมีแต่รอยจ้ำสีแดง อย่าเรียกว่าหลับเลยเรียกว่าสลบเหมือด และใบหน้าของผัวมันนั้นยิ่งน่ากลัวกว่า ทั้งรอยข่วนรอยโดนต่อย เรียกได้ว่าครบสูตร นี่มึงทำสงครามกันหรือไง
"กลับไปกันก่อนเลยนะ กว่าไอ้เนมมันจะตื่น ก็คงเย็นนั่นแหละ" ไอ้นนพูดพลางถือน้ำแข็งประคบที่แก้มม่วงๆ ของมัน
"กูรอได้นะ" ผมบอกเพื่อน ไหนๆ ก็มาด้วยกัน จะให้ทิ้งได้ไง
"ไม่เป็นไร แค่ได้เจอพวกมึงก็พวกกูก็พอใจแล้ว วันหลังค่อยมากันใหม่นะ" ในเมื่อมันยืนยันอย่างนั้น ผมก็ไม่ติดอะไร
"ไปกันเถอะ คนที่บ้านเอารถมาให้แล้ว" ไอ้ธีร์พูดบอกผมก่อนที่ผมจะถาม ผมลุกขึ้นจากเตียงของไอ้เนม ตบแก้มมันเบาๆ ด้วยความรัก และตบบ่าไอ้นน
"งั้นกูไปแล้วนะ" ผมพูดบอกมัน
"อืม กลับดีๆ นะ" ไอ้นนบอกผม และตบบ่าผมคืน แต่เมื่อผมจะก้าวเดินต่อไปนั้น บ่าของผมก็ยังคงถูกจับเอาไว้
"เสียงครางหวานใช้ได้เลยนะเรา" อ้ากกกกก ไอ้นนกระซิบแหย่ผม และแน่นอนเบ้าตาเน้นๆ เป็นรางวัล ตายซะมื๊งงงไอ้เพื่อนเล๊ววว
-
555555
-
คู่นี้หวานกันได้งัย ขณะที่อีกคู่ฟัดกันน่วมขนาดน้านอ่ะ. :laugh:
-
ไงหนูฟาลองใช้วีธีแบบหนูเนมก็ได้นะ เผื่อเปลี่ยนบรรยากาศกับเขาบ้าง :hao6:
-
ยังจะแซวเพื่อนอีก555
-
ฟาเขินแย่เลย
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง
-
:pig4:
:3123:
-
KING ที่ 64 คืนแห่งการเริ่มต้น
ตลอดการเดินทางกลับนั้น ไอ้ธีร์ดูร่าเริ่งเกินเหตุ ฮัมเพลงเบาๆ ตามเสียงดนตรีที่เปิดอยู่ในรถ แต่ผมน่ะเหรอ เฮ้อ รู้สึกเหมือนอะไรขาดหายก็ไม่รู้ จะว่าไงดี ทำม๊ายทำไม มันถึงไม่ทำแบบปกติกันนะ
"ไอ้ธีร์" ผมเหลือบมองมันที่หยุดฮัมเพลง มันเอื้อมมือไปปิดเพลงและหันมองผมด้วยดวงตาที่สวมแว่นกันแดดสีเข้ม
"ว่าไง หิวเหรอ แวะกินข้าวไหม" ผมทำแก้มป่องน้อยๆ เชิดคอทำฟึดฟัด
"เมื่อคืน..." ผมเหมือนจะกล้าถาม แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่มีอะไรหลุดจากปาก ไอ้ธีร์ยกยิ้มมุมปากน้อยๆ และเปิดเพลงขึ้นมาตามเดิม
"ขอโทษนะ ทำให้ค้างเหรอ" คำถามของมันทำเอาผมนั่งไม่ติดเก้าอี้ หนอยย สำคัญตัวเองมากไปละมึง
"ไม่ใช่!" ผมพูดและเชิดใส่มันต่อ แต่คนข้างๆ ก็ยังคงอมยิ้มอยู่อย่างนั้น
"ไม่อยากให้ใคร ได้ยินเสียงฟา" ผมที่เชิดหน้างอนอยู่นั้นก็ค่อยๆ หันกลับไปมองหน้าของคนรัก อะไรของมัน เสียงของผมมันเป็นยังไงงั้นเหรอ
และผมก็คิดขึ้นได้ถึงคำพูดของไอ้นน ทำเอาใบหน้าของผมเริ่มแดงขึ้นอีกครั้ง มึงนี่มันขี้หวงเกินไปแล้วนะ
"เดี๋ยวกลับไปจัดให้หนักๆ อีกรอบ"
"ไม่ต้อง! พลาดแล้วพลาดเลย" ผมรีบพูดและอมยิ้มขำ เหลือบเห็นคนที่เหมือนอารมณ์จะไม่ดีเหมือนเก่าซะแล้ว
อีกไม่กี่วันหลังจากนั้น ผมและไอ้ธีร์ในตอนนี้ย้ายออกจากหอในเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเรากินเลี้ยงเล็กๆ น้อยๆ บอกลารูมเมทเพื่อแยกย้ายกันไป ช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ร่วมห้องกัน มันไม่เลวเลยจริงๆ ผมทำเป็นมองไม่เห็น เอื้อเฟื้อให้จีจี้ใช้เวลาสุดท้ายแต๊ะอั๋งไอ้ธีร์ได้เต็มที่ แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าไอ้ธีร์จะทนไม่ไหวแล้วต่อยมันซะก่อน
"ขอให้ลูกเต็มบ้านหลานเต็ม..."
"ทะลึ่งละ" ผมเบรกไอ้นาถไว้ซะก่อนที่มันจะอวยพรจบ แต่เอาเข้าจริงผมนั้นเสียวสันหลังมาก ไอ้ธีร์เป็นยังไงผมรู้จักมันดี อยู่ด้วยกันแบบนี้ผมจะคลานไปเรียนไหมนะ
"โชคดีนะคะทั้งสอง แล้วเจอกันในมอ อย่าลืมทักจีจี้นะคะ" จีจี้ลาอย่างอาลัยอาวรณ์ขณะกอดแขนไอ้ธีร์แน่น ทิ้งรอยลิปติกสีแดงแปร๊ดไว้เต็มแขนมันไปหมด ยิ่งดึกมึงยิ่งจะแดกผัวกูเข้าไปทั้งตัวแล้วนะอีจี้ขี้
"จริงๆ ก็เสียดายเหมือนกัน ไม่รู้ว่าฟาคือน้องฟ้าดาราคนนั้น นี่มีรูปฟาเก็บไว้ในเครื่องเยอะมากเลยนะ ว่าแล้วก็ขอลายเซ็นต์..."
"ดึกแล้ว กลับกันเถอะ" ไม่รอให้ไอ้นาถพูดจบไอ้ธีร์ก็แกะปลิงควายที่แขนออกและลากผมกลับอย่างรวดเร็ว มึงมันเวอร์อีกละ
"โชคดีนะพวกมึง ไอ้นาถเดี๋ยวกูค่อยเซ็นต์ให้!" ผมหันไปโบกมือและยิ้มให้เพื่อน และหันกลับมาจิกตาใส่ไอ้คนหวงก้าง
"ไอ้คนขี้หึง" ผมพูดและอมยิ้มมองมันที่พาผมขึ้นรถ
"รู้ไหมว่าทำไมพวกผู้ชายถึงชอบเซฟรูปฟา" ผมมองมันที่เริ่มขับรถออกไป ก็แหง๋สิ กูก็ผู้ชายนะ
"ทำไมกูจะไม่รู้ ก็ตัวผู้มันชอบผู้หญิงสวยๆ กูยังชอบเลย" ผมพูดและล้วงมือถือออกมากดเล่น
"เอาไว้ชักxxx" ผมอึ้งชะงักและหันควับไปหาไอ้คนที่พูดออกมาหน้าตาเฉย ผมนั้นไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าผู้ชายเซฟรูปผมไปทำอะไรกัน แต่ไอ้ธีร์ อย่าบอกนะว่ามึง...
"เมื่อก่อนสามเวลาหลังกินข้าว" ห๊าาา ผมตาแทบทะลัก นี่มึงหนักขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้หื่นกาม นี่มึงมองกูจินตนาการทำเรื่องนั้นมาตั้งแต่เริ่มเลยใช่ไหม
"ไอ้..." ผมไม่พูดเปล่า ง้างมือจะหวดมันสักที มันร้ายมาก
"ล้อเล่น คนบ้าอะไรทำบ่อยขนาดนั้น" ไอ้ธีร์พูดและอมยิ้มขำ แต่กูไม่ขำโว้ยย กูว่ามึงเอาเรื่องจริงมาล้อเล่น หึ่ยย
"และก็ ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องแบบนั้นแล้ว" สายตาของมันตอนที่พูดคำนี้ ทำเอาผมหน้าร้อนวูบวาบไปหมด ไอ้เวร ช่วยหนูด้วยคุณตำหนวดดดด
ไม่นานนักพวกเราก็มาถึงจุดหมาย กลิ่นอายภายในคอนโดที่แสนคิดถึง ทำให้ผมกลิ้งตัวลงนอนมองเพดานสีขาวที่ไม่ได้เห็นมานาน ที่นี่เหมือนกับเป็นบ้านหลังที่สองของผม เป็นที่ที่ผมอยู่มานานตั้งแต่พ่อแม่เดินทางไปไกล และตอนนี้ผมกลับมาอยู่ที่นี่แล้ว พร้อมๆ กับ ไอ้หน้าหล่อที่ยืนพิงประตูมองผม
"ไปอาบน้ำ แล้วค่อยมานอน" คนพูดยังคงจ้องมองผมด้วยแววตาสื่อความหมาย ผมแนบแก้มลงกับหมอน อมยิ้มและมองคนตรงหน้า
"ยิ้มอะไร" ไอ้ธีร์เมื่อเห็นแบบนั้นก็เดินเข้ามานั่งลงที่เตียง เกลี่ยทัดปอยผมเล็กๆ ที่ใบหูของผม
"อยู่ด้วยกันแล้วนะ" ผมพูดและมองมันที่อมยิ้มตาม เมื่อก่อนผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย ผมเคยคิดว่าการอยู่คนเดียวจะทำให้ผมมีความสุข แต่ว่ามันไม่ใช่อีกแล้ว ภายในห้องนอนที่แสนคุ้นเคยนี้ มีคนที่ผมรักอยู่ข้างๆ ผมรู้สึกมีความสุขมากกว่าที่เคยเป็นมาจริงๆ
"ใช่ แล้วก็อย่าหวังว่าจะไล่ไปไหนได้" คนพูดก้มลงหอมแก้มของผมเบาๆ และเลื่อนตัวลงนอนจับให้ผมหนุนลงที่แขนแกร่งนั้น พวกเรากอดกันไว้ภายใต้กลิ่นไอแห่งความรัก กระซิบถ้อยคำหวาน และนอนหลับฝันดี คืนนี้เป็นคืนแห่งการเริ่มต้นของพวกเรา
ข้อเสียของการอยู่นอกมหาวิทยาลัย คือการที่เราต้องตื่นเช้ามากๆ ความจริงผมนั้นมีเรียนช่วงสาย แต่ไอ้ธีร์นี่สิ มีเรียนแต่เช้าทุกวันและเลิกเย็นมากๆ จากนี้ไปผมจะต้องไปแต่เช้าและอยู่รอมันเลิกเรียน นี่คิดผิดคิดถูกวะเนี่ยที่อยู่ด้วยกัน
ผมนั่งสัปผงกหนุนแขนตัวเองอยู่หน้าคณะแพทย์ ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ที่แสนร่มรื่น รอเวลาที่ตัวเองจะต้องเข้าเรียน แสงแดดในยามเช้ามันช่างอบอุ่นจริงๆ แต่ว่ามันอุ่นเกินไปหรือเปล่านะ โอ้ยยย แทบจะไหม้อยู่แล้ว
ผมลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะ เงยหน้าจ้องมองพระอาทิตย์ที่ส่องตรงหัวพอดี เฮ้อ ทำไมอยู่ดีๆ ก็ร้อนขนาดนี้นะ แต่เดี๋ยวก่อน พระอาทิตย์ทำไมอยู่ตรงหัว...
อ้ากกกกกกกก เวรละ เผลอวาบมาเที่ยงเลยกู จะเรียนจบไหมเนี่ยชีวิต
"ฟ..ฟา" ผมที่กำลังทึ้งหัวตัวเองนั้น เบื้องหน้าของผมก็มีหญิงสาวคนหนึ่งจดๆ จ้องๆ ไม่กล้าเข้ามา ผมยิ้มทันทีที่จำเธอได้ แต่ใบหน้าของเธอกลับเป็นรอยยิ้มแบบเศร้าๆ
"ว่าไงนิ่ม" ผมยิ้มให้เธอและทำมือให้เธอเดินมาใกล้ๆ นี่แหละผลของการปกปิดตัวตนของผม มีคนที่ต้องเสียใจเพราะเรื่องนี้ มันทำให้ผมรู้สึกผิดจริงๆ
"ขอโทษนะ" ผมรีบพูดบอกเธอ แต่เธอก็ส่ายหน้าไปมาและยิ้มกว้างให้ผม
"ไม่หรอก นิ่มเข้าใจ ฟามีเหตุผลของฟา" ผมยิ้มให้เธอและดีใจจริงๆ ที่เธอไม่โกรธ
"ก็เคยคิดไว้อยู่แล้วว่าฟากับธีร์ดูแปลกมาก เหมาะสมกันจริงๆ นิ่มดีใจด้วยนะ"
"ไม่รู้สึกแย่จริงๆ เหรอ ที่ฟาเป็นแบบนี้" ผมถามนิ่มที่ส่ายหน้าอีกครั้ง
"ไม่เลย นิ่มต่างหากที่อยากถาม นิ่มยังเป็นเพื่อนฟาได้ใช่ไหม นิ่มอยากคุยกับฟาอีกเยอะๆ เลย" ผมยิ้มกว้างที่ได้ยินแบบนั้น และยื่นมือไปเพื่อที่จะจับมือของเธอ...
"ไม่ได้เข้าเรียนหรือไง" มือผมถูกคว้าไว้ซะก่อนโดยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ผู้หญิงมึงก็ไม่เคยเว้นเล้ยย ให้กูได้ชุ่มชื่นหัวใจมั่งไม่ได้เหรอออ
ผมหรี่ตาทำหน้าเซ็งใส่ไอ้ธีร์ แต่ดูเหมือนนิ่มจะกำลังยิ้มอย่างชอบใจ
"งั้นนิ่มไปก่อนดีกว่า แล้วเจอกันนะฟา" นิ่มเดินไปและยังคงหันมาโบกมือให้ผม ช่างน่าร้ากกก บริสุทธิ์ขาวใสผุดผ่องเป็นยองใย
"ตัดทิ้งไปเลยดีกว่า ยังไงก็ไม่ได้ใช้" ผมหุบยิ้มและมองไอ้ธีร์ราวกับจะข่วนหน้ามัน อย่านะโว้ยยย หลักฐานสุดท้ายที่ทำให้กูยังคงเป็นผู้ชายเลยนะโว้ยยยย
"มึงมันขี้โกง" ผมพูดและทำหน้าบูดใส่มัน ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ตอนนี้ผมเพิ่งสังเกตว่าไอ้ธีร์ไม่ได้เดินมาคนเดียวอีกแล้ว แต่มีรุ่นพี่คนเดิมตามมาด้วย ขนาดนี้แล้ว ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ ผมไม่รู้จะพูดถึงความหน้าด้านนี้ยังไงจริงๆ
"ธีร์ ตกลงไม่ไปกินข้าวกับพี่เหรอ" ผมจ้องหน้าไอ้ธีร์ มึงเคลียกับกูเดี๋ยวนี้เลยนะ
"ครับ ผมจะไปกินกับแฟน" ไอ้ธีร์ไม่พูดเปล่าแต่ยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่น
"ไปกันเถอะ" ผมเดินตามมันอย่างว่าง่าย และหันหลังกลับไปมองรุ่นพี่โคนมคนนั้น พลางยกยิ้มมุมปากเล็กๆ ประกาศชัยชนะ ฮ่าๆๆๆ ไงละอีป้า ใจสลายไปดิ๊ แบร่
Rrrr Rrrr
พอเริ่มเดินผ่านผู้คนเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังโหยหวนขึ้นมา ผมสลัดสะบัดมือไอ้ธีร์ทิ้งและกดรับสายพี่เรียวทันที ทำเมินสายตางอแงของมัน
"ฮัลโหลคร้าบบบ" ผมพูดและยิ้มแฉ่งฟังพี่เรียวพูดถึงงานด่วนที่ผมต้องไปทำเย็นนี้
"วันนี้เลยเหรอ" ผมทำเสียงอ่อย อาทิตย์นี้หลายงานแล้วนะ เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะเนี่ย
"ใช่ แล้วก็อีกอย่าง..."
ตู้ด ตู้ด ตู้ด~
อ่าว ผมมองหน้าจอมือถือที่ถูกตัดสายไป ชิบละแบตหมด!
"มีงานเหรอ" ไอ้ธีร์ก้มถามผม
"ใช่ เย็นนี้ที่สตู เดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่ไปหลังเลิกเรียน" ผมพยายามเปิดเครื่องขึ้นมาแต่ก็ดับสนิทไปเลย
"งั้นดึกๆ เดี๋ยวไปรับนะ"
"อือ ป่ะกินข้าว" ผมสงสัยสิ่งที่พี่เรียวกำลังจะพูดก่อนที่สายจะตัดไป แต่ก็เอาเถอะ ตอนไปที่สตูก็เจอพี่เรียวอยู่แล้ว เดี๋ยวค่อยถามละกัน
และเมื่อถึงช่วงเวลาเย็นนั้น ผมวุ่นวี่วุ่นวายอยู่กับการแต่งหน้าและมีช่างหลายคนลุมทึ้งหัวของผมอยู่ พี่เรียวก็ดูไม่ต่างกัน คุยโทรศัพท์เดินไปเดินมาจนผมลืมไปเลยว่าตอนแรกตั้งใจจะถามอะไร
การออกรายการวาไรตี้เป็นอะไรที่ผมไม่ชอบมากๆ ผมต้องมานั่งฉีกยิ้มและถูกถามคำถามซ้ำๆ ดาราที่มาร่วมงานกับผมบางคนก็มองผมแบบเหยียดๆ ต่อหน้าดีลับหลังอย่าให้พูดถึง และคำถามยอดฮิตที่ถูกถามตลอดที่ออกทีวีก็คือ คนที่ผมอวยพรวันเกิดคือใคร ใครคือธีร์ แต่ละคนก็พยายามจะคุดคุ้ย และออกมาแฉ ผมไม่กลัวเลยที่คนจะรู้ว่าพวกเราเป็นแฟนกัน แต่ว่า ที่ไม่อยากให้สืบสาวก็เพราะ อาจกระทบกับพ่อมันที่เป็นคนใหญ่คนโตน่านับถือต่างหาก
"และนี่คือโฉมหน้าของธีร์ คนที่น้องฟาอวยพรวันเกิดหวานๆ ในวันนั้น..." ผมมองจอมอนิเตอร์ในรายการที่ฉายภาพแอบถ่ายของไอ้ธีร์ ขึ้นแผ่หรา หัวใจของผมเต้นระทึก และความกลัวก็แผ่ซ่านเข้ามา ปัญหาของผมกับไอ้ธีร์ยังคงมีอยู่ และคราวนี้อาจจะร้ายแรงมากก็ได้
"หูยยย เป็นคนไทยหรือต่างชาติคะ หล่ออินเตอร์หน้าโอ้ปป้ามากๆ" แต่ละคนในรายการต่างตาโตจนแทบทะลัก ก็นะ ไอ้ธีร์มันหล่อมากจริงๆ แต่แบบนี้มันไม่ดีเลย ที่เอารูปมันมาขึ้นแบบนี้
สีหน้าของผมเริ่มเปลี่ยน และโชคดีมากที่รายการตัดเข้าช่วงโฆษณาพอดี ผมมองพี่เรียวที่เข้าไปคุยกับทางผู้จัด เพื่อขอให้ยกเลิกการพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม ซึ่งมันควรเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
"พี่ขอโทษนะ พลาดมากเลย ช่วงหน้าไม่มีอะไรแบบนี้แล้วล่ะ" หลังจากที่พี่เรียวเริ่มขู่และขึ้นเสียง ทางรายการก็ยอมเอาเรื่องส่วนตัวของผมออก แต่ว่าก็แล้วไงล่ะ มันรายการสดนะ เมื่อกี้ก็เห็นกันไปเยอะแล้ว
"ไม่เป็นไรพี่ ยังไงมันก็แก้ไขไม่ได้อ่ะ" ผมพูดอย่างเหนื่อยๆ และวันนี้ชุดที่ผมใส่ก็ดูเยอะเอาเรื่องเหลือเกิน หลายๆ คนอยากเห็นผมครอสเดรส ซึ่งมันเป็นจุดขาย ผมจึงต้องแต่งตัวมากขึ้น ให้สวยยิ่งขึ้น ให้สวยกว่าดาราผู้หญิงคนอื่นที่มาร่วมงาน เอามาฆ่าผู้หญิงแท้ๆ นั่นล่ะ
ในรายการช่วงหลังค่อยยังชั่วหน่อย เป็นการนั่งฟังและปรบมือตามคนอื่นพอเป็นพิธี พูดถึงการแต่งหน้าของตัวเองเล็กน้อย และก็ฝากผลงานต่างๆ ของตัวผม เป็นอันเสร็จสิ้น ผมบอกพี่เรียวว่ารายการแบบนี้ผมพอแล้ว ผมอยากแค่ถ่ายโฆษณาและเดินแบบ อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องพูดมาก เหนื่อยโว้ย
แต่ผมที่ยังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าล้างเครื่องสำอาง อยู่ๆ ในสตูดิโอก็เกิดเสียงฮือฮา ผมมองเหล่าบรรดาทีมงานที่มองไปจุดหนึ่งเป็นตาเดียว และเมื่อผมมองตามนั้น ความสงสัยก็หายลับไปทันที ผู้ชายร่างสูงในชุดนักศึกษาหน้าตาเด่นเวอร์มาแต่ไกล ในรูปว่าหล่อแล้วตัวจริงใครเห็นก็เหลียวหลังคอแทบหักทั้งนั้น
"มึงเข้ามาได้ไง" ผมถามไอ้ธีร์และพยายามแงะตุ้มหูตัวเองออก อีตอนใส่ช่วยกันจัง ตอนถอดแม่งหายหัวหมด
ไอ้ธีร์เดินดิ่งๆ มายืนตรงหน้าผม สายตาของคนในห้องส่งยังคงมองมันอย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ไอ้ธีร์ไม่ได้สนใจ
"เรื่องใหญ่" มันพูดมาแค่คำเดียว หัวใจของผมแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่ใช่ใช่ไหม อย่าบอกกูนะว่า...
"คุณพ่ออยากพบฟา" ผมขาอ่อนแทบจะตกลงจากส้นสูง กรรมมาหากูแล้ว จะโดนอะไรบ้างไม่รู้
-
บรรลัยแล้ว
-
งานนี้เราควรจะให้มงแก่ใครดี สำหรับนัดเจอตัวครั้งนี้ :katai1:
-
งะ
-
อ้าว... จะโดนรัยมั๊ยอ่ะ. :katai1:
-
นัดดูตัวสะใภ้ป่าววววว
-
คิดถึงงงงงงงงงงง :monkeysad:
-
KING ที่ 65 แฟนคลับตัวยง
ผมนั่งตัวตรงอยู่ในรถที่กำลังเคลื่อนตัวไปช้าๆ มือทั้งสองของผมประสานกันแน่น เหงื่อไหลซึ่มน้อยๆ ออกจากไรผม ไหลลงมาตามเครื่องสำอางราคาแพง จริงๆ ก็รู้ว่าถ้าบอกความจริงออกอากาศไปเมื่อไหร่ ยังไงวันนี้มันก็ต้องมาถึง แต่ไม่รู้จะเร็วขนาดนี้ อ้ากกกกกกก
"ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิด" ผมมองมือของไอ้ธีร์ที่วางไว้บนมือผมเหมือนกำลังปลอบโยน
"แต่ว่า..." ผมพูดไม่ออก สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดก็คือ ถ้าพวกเราต้องแยกจากกัน คนที่มีหน้ามีตาขนาดนั้น ผมเป็นคนทำให้ตระกูลเขาเสื่อมเสีย มันจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นได้ยังไง จุดจบพวกนี้ผมคิดมาเป็นล้านครั้งแล้ว
"ไม่ว่าคุณพ่อจะพูดอะไร พวกเราจะไม่ยอมแพ้" ผมละสายตาจากมือนั้น มองใบหน้าของคนรัก นั่นสินะ ถ้าพวกเราไม่ยอมแพ้ซะอย่าง จะมีใครมาพรากพวกเราได้
ถึงจะคิดอย่างนั้น แต่เหงื่อของผมก็ไหลล้นอย่างกับก็อกประปาแตก ขณะที่รถค่อยๆ เลี้ยวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ โอ้ยย ตาย ตายแน่ ตายหยังเขียด
ผมค่อยๆ ก้าวลงจากรถด้วยหัวใจระทึก ไอ้ธีร์เดินเข้ามากุมมือผมไว้และค่อยๆ พาผมเดินเข้าไปที่หน้าประตู แล้ววันนี้ผมนั้นใส่ชุดผู้หญิงมาเต็มยศ พ่อมันต้องยิ่งเกลียดผมแน่ๆ ผู้ชายแต่งหญิงคนหัวโบราณแบบพ่อมันต้องรับไม่ได้แน่ๆ
ยิ่งคิดยิ่งอกสั่นขวัญแขวน ผมก้าวขาเดินช้าๆ ด้วยรองเท้าส้นสูงแหลมเปรี๊ยะ ชุดเดรสยาวสีเงินที่เลื่อมพริ้มพริมพราย สวยงามราวเจ้าหญิงแห่งจันทรา
"เชิญทางนี้เลยค่ะคุณหนู" ผมก้มมองลงต่ำไม่กล้าสู้หน้าแม้กระทั้งแม่บ้าน พวกเรายังคงเดินต่อมาเรื่อยๆ ไปยังโถงของห้องอาหาร ผมเหลือบสายตามองดูคนที่นั่งประจำอยู่แต่ละที่นั่ง แม่ของไอ้ธีร์นั่งอยู่และส่งยิ้มมาให้ ส่วนหัวโต๊ะแน่นอนว่าพ่อของไอ้ธีร์กำลังนั่งทำหน้านิ่ว คิ้วขมวดอย่างน่ากลัว
"นั่งลงสิ" เสียงเย็นเยียบทำให้ผมขากระตุกอีกครั้ง แต่มืออุ่นๆ ที่บีบเบาๆ ที่มือผม ทำให้รู้สึกหายผ่อนคลายลงไปบ้าง
"พามาได้สักทีนะ" ผมนั่งลงข้างๆ ไอ้ธีร์ สายตายังคงจ้องมองปลายเท้าตัวเองที่ใต้โต๊ะ พวกเรากำลังจะถูกลงโทษสินะ อย่างที่คิดไว้เลย ว่าพ่อมันคงไม่มีทางปล่อยให้พวกเรารักกันแน่
"ทำไมถึงเงียบล่ะ เงยหน้าขึ้นแล้วมาคุยกัน" พ่อไอ้ธีร์ยังคงเสียงแข็ง ผมจะพูดอะไรได้กันล่ะ ถ้าพูดไม่เข้าหูก็ยิ่งตายน่ะสิ
"ผมรักฟา" และคำพูดของไอ้ธีร์นั้นก็ทำให้ผมต้องเงยหน้า ผมมองคนข้างๆ ที่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ไม่มีความกลัวอยู่ในแววตา มีแต่ความมั่นคง ความจริงใจ เป็นความรักที่บริสุทธิ์
"ก็คงอย่างนั้น เมื่อก่อนแกไม่เคยดื้อเลย ไม่เหมือนตอนนี้เลย" ผมกลืนน้ำลายลงคอ เพราะผมงั้นเหรอที่ทำให้ไอ้ธีร์เปลี่ยนไป เรื่องนี้ผมควรจะต้องแก้ไข
"ผมขอโทษถ้าทำให้คุณพ่อคิดแบบนั้น แต่ว่าผมกับธีร์พวกเราแค่รักกัน ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" ผมตัดสินใจพูดออกไป ความจริงผมไม่แน่ใจเลย ว่าตัวเองทำผิดไหม เป็นเพราะผมหรือเปล่า ที่ทำให้ชีวิตของไอ้ธีร์มีจุดด่างพร้อยแบบนี้
เสียงหัวเราะในลำคอของพ่อไอ้ธีร์ทำให้ผมเกร็งสะท้าน ต้องไม่พอใจที่ผมพูดแน่ๆ ไอ้ฟาเอ๋ย รนหาเรื่องจริงๆ กู
"มานี่ เอาไอ้นั่นมาหน่อย" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำตาเลิ่กลั่กมองพ่อไอ้ธีร์ที่เรียกพ่อบ้านคนหนึ่งให้เข้ามา พ่อมันกระซิบกระซาบกระไรสักอย่างที่ข้างหูพ่อบ้านคนนั้น สายตาจ้องมองมาที่ผม เวรแน่ๆ
ผมเกือบจะผุดลุกขึ้น แต่ไอ้ธีร์ก็ดึงมือผมเอาไว้ ให้ผมนั่งลงอย่างเก่า ทำไมมึงยังใจเย็นอยู่ได้ พ่อมึงให้คนเอาปืนมายิงกูแล้วววว กูจะตายแล้วววว
พรึบ!
หนังสือ ไม่สิสมุดหนังเล่มหนึ่งถูกวางลงตรงหน้าผม ทำเอาผมหดคอและเกาะแขนไอ้ธีร์ด้วยความระแวง นี่มันอะไร บัญชีหนังหมา เดธโน๊ตหรืออะไรแบบนั้นใช่ไหม!
"ไหนๆ วันนี้ก็เจอสักที เซ็นต์ให้พ่อหน่อย" ห..ห๊ะ
ไม่เพียงผมที่งงเป็นไก่ตาแตก แต่เหมือนไอ้ธีร์ก็ทำสีหน้างงวยด้วยความไม่เข้าใจ เห็นจะมีก็แต่แม่ไอ้ธีร์ที่นั่งกลั้นขำอยู่นาน และในที่สุดก็ทนไม่ไหว
"คุณพ่อเขาเป็นแฟนคลับหนูฟ้าจ๊ะ" หะ...ห๊า เหมือนกับมีซุปเปอร์แมนยกรถสิบล้อออกจากตัว ผมโล่ง โล่งเลย เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ไปเลย
"กรี๊ดดดดดด พี่ฟ้าาา พี่ฟาขาา เจอสักที" ผมที่ยังไม่หายมึนก็ถูกจู่โจมทันทีสายฟ้าแล่บ คอของผมถูกรัดแน่นจากด้านหลังจนลิ้นแทบจุกปาก ไอ้ที่จะตายก็ตอนนี้แหละ
"ธัญ พี่เขาจะตายแล้ว ใจเย็นๆ" คนที่มาห้ามน้องสาวตัวแสบไว้ก็คือพี่ธีมที่หิ้วกระเป๋าให้น้องเดินตามมา
"พี่ฟ้าาา ไม่ใช่สิพี่ฟาา น้องธัญว่าแล้ววว น่ารักเหมือนกันขนาดนั้น น้องธัญตาบอดจริงๆ เป็นแฟนตัวยงประสาอะไรดูไม่ออก" น้องธัญยังไม่ยอมปล่อยมือจากตัวผม กอดผมราวจะสิงผมให้ได้
"ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอก" ผมพูดด้วยความรู้สึกผิดแต่น้องธัญก็ส่ายหัวไปมารัวๆ
"ไม่ยกโทษให้ค่ะ นอกจากจะมาอยู่บ้านนี้ อยู่กับธัญ ใช่ไหมคะคุณพ่อ!" โน้ววววว ผมส่ายหน้ารัวๆ คอแทบหัก นี่มันอะไรกันโว้ยย ไม่อ๊าววว ไม่มีทาง
"โธ่ งั้นคืนนี้นอนที่นี่น้า น้องธัญมีคอเลกชั้นชุดคอสเพลย์ชุดใหม่ค่ะ อยากให้พี่ฟาใส่ให้ดู นะๆๆ อยู่นะคะ แค่วันนี้เอง"
"ธัญ พี่เคยบอกว่าไง อย่าทำให้พี่ฟาไม่สบายใจ" ไอ้ธีร์พูดดุน้องสาว ธัญที่ไม่ได้ดั่งใจก็หน้าบูดและส่งสายตาขอแรงสนับสนุนจากคนเป็นพ่อ ผมนี่ยังช็อคไม่หายเลยจริงๆ
"มีพี่ฟาอยู่แล้ว งั้นพี่กลับแล้วนะ" พี่ธีมงัดไม้เด็ดพูดเหมือนงอนๆ และทำท่าจะเดินหนีไป ผมสังเกตเห็นพี่เขาหลบสายตาคุณพ่อ ทั้งสองคนนี้ยังคงไม่เข้าใจกัน นี่เป็นเรื่องที่ผมเศร้าใจจริงๆ
"ไม่ค่ะ พี่ธีม อยู่กับน้องธัญก่อนนน" น้องธัญที่เห็นแบบนั้นก็ผละออกจากผมไปกอดพี่ชายคนโตไว้ จากภาพที่เห็นดูท่าน้องจะชอบพี่ธีมมากกว่าผมซะอีก
"แกก็นอนนี่บ้างก็ได้ จะไปไหนนักหนา" พี่ธีมที่ได้ยินคำพูดนั้นจากผู้เป็นพ่อก็ถึงกับทำสีหน้างงๆ ผมสงเกตว่าทั้งสองคนนั่นแหละที่ไม่ค่อยจะสบตากันเหมือนมีอะไรในใจ
"ธีม นานๆ ทีอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิลูก นะ วันนี้วันดี ธีร์พาแฟนมาเปิดตัว อยู่ฉลองกันหน่อยจะเป็นไรไป" คำพูดของแม่ไอ้ธีร์ทำผมหน้าร้อนผ่าว นี่ผมถูกยอมรับอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหม ผมดีใจจัง เหมือนฝันไปเลย
"นะคะพี่ธีม น้องธัญอยากให้พี่ธีมอยู่ด้วย คุณพ่อเขาไม่ได้โกรธพี่ธีมนะคะ คนแก่ซึนเดเระก็งี้แหละ ใช่ไหมคะ คุณพ่อรักพี่ธีมจะตายเนอะ"
"ธัญ พูดมากไปแล้วเรา" คุณพ่อดุน้องธัญด้วยสีหน้าที่ไม่ดุเลยสักนิด บรรยากาศของครอบครัวใหญ่ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมโชคดีจริงๆ ที่ได้มาอยู่ตรงนี้ ในบ้านหลังนี้
ช่วงเวลาหลังจากนั้น ผมอึ้งจริงๆ กับการจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ที่เสร็จภายในเวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ภายในสวนด้านหลังของบ้าน มีโต๊ะอาหารและแสงไฟที่ระดับสวยงามเรียงรายพาดผ่านไปตามต้นไม้ อาหารอร่อยถูกนำมาวางเรียงรายไว้ให้รับประทาน เปิดเพลงเบาๆ ให้คนแก่ได้เต้นรำกัน ผมหลอกให้น้องธัญเล่าเรื่องราวในช่วงสมัยเด็ก แต่ไอ้ธีร์ก็คอยแต่จะขัดขวาง เพราะมันไม่อยากให้ผมรู้อะไรมากมายไปมากกว่านี้
"รู้แค่ว่า ตอนนี้รักฟามากก็พอ"
นี่เป็นคำพูดของมันที่บอกผม ชวนแหวะเหลือเกิน แต่ผมก็รู้สึกดีใจ ดีใจจริงๆ ที่มีมันอยู่ข้างๆ กัน
เมื่อดื่มน้ำหวานมากเกินไปจนเกินลิมิต ผมขอตัวจากคนอื่นๆ เดินลัดเลาะผ่านสวนดอกไม้เพื่อเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนี้ แต่ก่อนที่ผมจะได้เข้าไปนั้น แผ่นหลังของพ่อไอ้ธีร์ที่กำลังยืนมองหมู่มวลดอกไม้ ก็ทำให้ผมหดตัวเกร็งอีกเพราะกลัวจะไปรบกวนท่านเข้า
"เป็นยังบ้าง งานเลี้ยงสนุกหรือเปล่า" ผมที่กำลังก้าวขาก็หยุดทันที นึกว่าจะไม่เห็นแต่ไม่รอดแฮะ คุยสักนิดก็ได้
"ครับ สนุกครับ" ผมยังคงรู้สึกเกรงใจพ่อไอ้ธีร์อยู่มาก เป็นคนที่ภายนอกน่าเกรงขาม แต่จริงๆ ก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร จุดนี้ ผมเพิ่งรู้วันนี้นี่เอง
"อยากรู้อะไรเกี่ยวกับธีร์ ถามพ่อได้นะ" เหมือนจะรู้ว่าผมสนใจเรื่องราววัยเด็กของมัน แบบนี้ผมจะถามดีไหมนะ
"ผมรู้มาว่าไอ้ธีร์ตอนเด็กๆ ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่" ผมพูดสิ่งที่ผมรู้ และพ่อมันก็ยิ้มอย่างใจดี
"ธีร์เป็นคนที่ซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบสูง เขามักเก็บสิ่งที่กังวลไว้ในใจ และแสดงออกแต่ด้านที่เข้มแข็งให้เห็น แต่ถ้าเธอได้เห็นเวลาที่เขาร้องไห้หรืออ่อนแอ นั่นแปลว่าเขาถึงขีดสุดแล้วจริงๆ" เป็นจริงอย่างที่พ่อมันพูด มีแค่ครั้งเดียวที่มันร้องไห้ ตอนที่พวกเราเลิกกัน ตอนนั้นคงเป็นครั้งที่มันเจ็บปวดที่สุดแล้ว
"พ่อรู้ว่าพ่อทำผิดไปบ้าง แต่ทุกสิ่งก็ได้แต่แนะนำด้วยความหวังดี เรื่องเรียนหมอ ความจริงถ้าธีร์ยืนกรานจะไม่เรียน พ่อก็คงบังคับเขาไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงทำตาม เขาเป็นเหมือนพ่อสมัยหนุ่มๆ มีแววตาที่เหมือนกัน อย่างกับถอดแบบกันมา" พอฟังมาถึงตรงนี้ ผมก็อยากจะถามถึงอีกเรื่องที่ผมสงสัยจริงๆ เรื่องของพี่ธีม
"ผมขอถามอีกเรื่องนึงได้ไหมครับ"
"เรื่องเจ้าธีมเหรอ" ราวกับอ่านใจได้ ผมพยักหน้าน้อยๆ ให้ท่าน ผมอยากรู้ว่าทำไมท่านถึงต้องทำตัวราวกับไม่รักลูกชายคนโตคนนั้น
"ธีมเป็นคนหัวรั้น เจ้าเล่ห์ ลูกเล่นแพรวพราว" ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ พี่ธีม ไอ้คนหลอกลวง ไอ้งูพิ๊ษ
"แต่คนที่ดูแลน้องได้ดีที่สุดก็ต้องเป็นเขา" เรื่องนั้นผมก็เข้าใจ ดูจากที่น้องธัญติดพี่แกอย่างกับตังเม
"เขามีแววตาคล้ายกับแม่ของเขา แม่ที่ตายไปแล้ว" ท่านยังคงพูดต่อ ด้วยใบหน้าที่ราวกับอยู่ในห้วงคำนึง
"เธอเป็นรักแรก เป็นผู้หญิงที่เสียสละตัวเองเพื่อให้ลูกได้เกิดมา เป็นความผิดของฉันเอง ที่มาช้าไป ดูแลเธอได้ไม่ดีพอ ความรู้สึกผิดนั้นมันกัดกินในใจฉัน แล้วจะมองหน้าเขาได้ยังไง ในเมื่อฉันมีส่วน ทำให้แม่ของเขาต้องตาย"
แกร่กๆ!
หลังจากที่พ่อของไอ้ธีร์พูดจบ พุ่มไม้ข้างหลังของผมก็สั่นไหวเล็กๆ เหมือนมีใครบางคนอยู่แถวนั้น แต่อาจจะเป็นแมวละมั้ง ผมเลิกสนใจพุ่มไม้และหันกลับไปคุยกับพ่อของไอ้ธีร์ต่อ
"ผมว่าพี่ธีมคงไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกครับ" ผมไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดแบบนั้น แต่คำพูดของผม ก็ทำให้ท่านหัวเราะออกมา
"ฉันดูเธอไม่ผิด ดีจริงๆ ที่ได้เป็นลูกสะใภ้" พอได้ยินแบบนี้หน้าผมก็เปลี่ยนสีทันที พูดอะไรของท่านอ่ะ เขินนะเนี่ย
"แล้ว แม่ของธีร์ละครับ" ผมถามแก้เขิน
"เป็นน้องสาวของแม่เจ้าธีม เธอว่าฉันโชคดีไหมล่ะ ที่ได้ภรรยาที่แสนสวยทั้งสองคน" ผมยกนิ้วให้ท่าน ซึ่งนั่นยิ่งทำให้ท่านหัวเราะชอบใจ ยอดเยี่ยมกระเทียมดองไปเลย แต่หวังว่าเรื่องนี้ไอ้ธีร์จะไม่เหมือนท่านนะ ไม่งั้นกบาลมันแยกแน่นอน หึ่ยยย
-
เอ้า ง่ายเฉยยยย
-
คุณพ่อเป็นแฟนคลับน้องฟ้าเหรอ งี้ก็ทางสะดวกแล้วล่ะสิ. :hao3:
-
เป็นที่รักของทุก ๆ คนเลยหรือเนี่ย เจ๋งจริง สวดยอด o13
-
งั้นแสดงว่าคุณแม่รู้มาตลอด555
-
อ้าว..........พลิกล็อก ซะงั้น o22 :a5:
คนบ้านธีร์ เป็นแฟนคลับฟากันหมดบ้านเลย :mew1: :mew1: :mew1:
-
KING ที่ 66 ปราการด่านสุดท้าย
หลังจากได้เข้าห้องน้ำสมใจอยากผมก็เดินกลับไปที่สวนที่ไอ้ธีร์กับครอบครัวยังคงนั่งอยู่ และผมเพิ่งเห็นว่ามีคนอีกคนเพิ่มเข้ามา นั่นก็คือน้องแพรที่กำลังส่งยิ้มหวานจ๋อยให้พี่ธีมที่ทำเป็นมองไม่เห็น แหม เห็นมั่วไปเรื่อยนะพี่ ทีแบบนี้ละทำไมไม่สนใจน้องเขา
"ทำไมไปนาน"
"ก็พ่องงง...พ่อมึงชวนเม้าท์มอย" เกือบหลุดหยาบคาย แต่พอเห็นแม่ไอ้ธีร์ส่งยิ้มมาผมก็เบรกทันอย่างหวุดหวิด
"วันนี้ก็นอนนี่นะ" ไอ้ธีร์พูดด้วยสายตาเว้าวอน
"เออ ดึกขนาดนี้ก็นอนนี่แหละ"
"น้องธัญนอนด้วยนะคะ!" เหมือนกับเป็นลิงแม่ลูกอ่อน น้องธัญที่กำลังคุยกับน้องแพรก็พากันวิ่งเข้ามาเกาะผมแน่นหนึบอย่างเคย
"งั้นให้แพรนอนด้วยนะคะ นอนด้วยกันทั้งหมดเลยก็ดี" น้องแพรพูดพลางเหลือบมองพี่ธีม
"ใช่ๆ นอนด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ พี่ธีมมม คืนนี้พี่ก็จะอยู่กับน้องธัญใช่ไหม" น้องธัญเอื้อมมือคว้าแขนพี่ธีมที่เดินผ่านมาใกล้ๆ
ผมเหลือบมองพี่ธีม ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่าสีหน้าพี่ธีมดูแปลกๆ ไป เหมือนกำลังสับสนหรือคิดอะไรอยู่จนไม่ได้สนใจว่าใครกำลังคุยเรื่องอะไรกัน
"พี่ อยู่ได้เหรอ"
"อยู่ได้สิคะ นะคะ คืนนี้อยู่ที่นี่นะคะ"
"เด็กมันอ้อนขนาดนี้ยังจะใจร้ายอีก" ผมพูดเหน็บๆ พี่ธีมที่หรี่ตามองมาทางผม
"ก็ได้ ถ้าฟาว่าแบบนั้น"
"เย้ คุณพ่อคะ คุณแม่ พี่ธีมยอมนอนที่นี่แล้วค่ะ" น้องธัญวิ่งไปกอดคุณพ่อที่เพิ่งเดินเข้ามา ผมมองพี่ธีมที่ดูอ้ำอึ้งพยายามจะเดินหนีออกไป แบบนี้หรือว่า...
"เมื่อกี้พี่แอบฟังเหรอ" ผมพูดเบาๆ ถามพี่ธีมที่เดินเลี่ยงมาเอาเครื่องดื่ม และไอ้ธีร์กำลังถูกแม่มันชวนคุย
"ใช่ ขอบใจนะ" พี่ธีมหันมาหาผมและพูดขอบคุณจากใจ แล้วทำไมที่ผ่านมาพี่ถึงไม่ยอมถามคุณพ่อตรงๆ เล่า โธ่ ไอ้คนขี้ใจน้อย ทีเรื่องอื่นทำเป็นเก่ง ชิ
"แอบด่าพี่ในใจเหรอ" พี่ธีมดึงแก้มผมอยากหมั่นเขี้ยว ซึ่งผมต้องตีมือไอ้พี่บ้านี่หลายครั้งกว่าจะปล่อย
"คือ พี่ธีมคะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ" ผมที่กำลังเล่นกับพี่ธีมก็มีสาวน้อยเนียนเข้ามายืนใกล้ๆ ผมยิ้มกริ่มมองน้องแพรที่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาให้ผม
"อื้อ ไม่เจอกันนานสวยขึ้นเป็นกองเลย" พี่ธีมชมน้องแพรวที่ทำท่าเหมือนแทบจะบินไปแล้ว
"ไม่หรอกค่ะ ยังห่างไกลจากพี่ฟาอีกหลายขุม" เอ๊า อย่าเอาพี่ไปเกี่ยวได้ไหมอีหนู
"ใช่ พี่ยังไม่เห็นใครสวยเท่าฟาเลย" อ้าวๆ ผมมองพี่ธีมที่พูดออกมาหน้าตาเฉย ทำเอาน้องแพรหน้าเจื่อนไปเลย
"ยังไงแพรก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะคะ" น้องแพรพูดและเดินออกไปอย่างงอนๆ ไปหาน้องธัญที่อ้อนคุณพ่ออยู่
"ถามจริงเถอะ ทำไมทำงั้นอ่ะ" ผมถามพี่ธีมที่ดื่มน้ำสบายอารมณ์
"เห็นมาตั้งแต่วิ่งแก้ผ้าเล่นขี้โคลน!" พี่ธีมพูดพลางส่ายหน้าเอื่อยๆ อ่อ แบบนี้เอง เหอะๆ ผมพอเข้าใจละ
"ก็น่าจะลองเปิดใจดู เด็กมันน่ารักออก" คือพี่ช่วยได้เท่านี้แหละนะน้องแพร แต่พี่ว่าปล่อยวางจากอีพี่นี่เถอะ นิสัยไม่น่าคบเป็นแฟนหรอกเชื่อพี่
"ช่วงนี้คิดว่าจะพักใจก่อน" ผมเหมือนจะหูฝาด เมื่อกี้ว่าไรนะ คนอย่างพี่อ่ะนะ
"เมาน้ำหวานเหรอ" ผมถามอย่างกวนๆ ทำเอาพี่ธีมหัวเราะหึหึ
"พี่ชายเราแหละหักอกพี่ ด่าเป็นชุดยังเจ็บไม่หาย" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะทันที
"สมน้ำหน้า" ผมพูดพลางแลบลิ้นปลิ้นตา พี่ธีมเอื้อมแขนมาจะเขกหัวผม และทันทีทันใดก็มีมือมาปิดหน้าผากผมไว้ ไอ้ธีร์ยืนอยู่ข้างหลังผม ปกป้องผมได้ทันเวลา
"คุณพ่ออยากคุยกับพี่" ไอ้ธีร์บอกพี่ชายด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่พี่ธีมดูอึกอัก ไม่แน่ใจ
"ไปเถอะครับ สู้ๆ นะ" ผมพูดและยกมือเชียร์ พี่ธีมเริ่มยิ้มได้ และเดินออกไป
"เคยบอกว่าไง อย่ายุ่งกับพี่ธีมมาก" ไอ้ธีร์เปลี่ยนเป็นเอามือกดขมับผมแทน แล้วมันออกแรงนิดเดียวผมก็ปวดจี๊ดแล้ว
"โอ้ย มึงนี่หึงแม้กระทั่งพี่ตัวเอง" ผมพูดอย่างเคืองๆ
"ก็เพราะเป็นพี่ธีมนั่นแหละถึงต้องหึง พี่ธีมร่าเริง ช่างพูด ช่างเอาใจ ถ้าฟา..."
"มึงไม่ต้องพูดละ กูชอบแบบมึง กูชอบบบบบคนขี้บ่น ขี้หึง ซาดิสม์..." ก่อนที่ผมจะพูดได้หมดปากผมก็ถูกปิดลงไปก่อน แต่ไม่ใช่เม้าทูเม้านะ บ้าเหรอต่อหน้าคนทั้งบ้าน
ไอ้ธีร์แค่ก้มตัวลงเอามือปิดปากผมไว้ และยิ้มน้อยๆ อย่างชอบใจ
"ชอบมากไหม" มันไม่ถามเปล่าแต่ส่งสายตาเป็นประกายวิ๊งวับมาให้ เหมือนมึงเคยถามกูนะ จะถามทำไมอี๊ก ไม่ใช่อะไรกูเขิ๊ลลล
บรรยากาศรอบตัวเหมือนมีหัวใจสีชมพูลอยละล่อง ผมอมยิ้มเขิล หลบสายตาหวานเยิ้มของไอ้แฟนตัวดี แต่ว่าทันทีที่หลบสายตาไปมองด้านข้าง ก็ต้องพบว่ามีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่ โอ้โห ต้องบอกแม่งสอดรู้สอดเห็นกันทั้งบ้าน หมดอารมณ์เลยกู
และในค่ำคืนที่ดึกและเงียบสงัด ผมนอนอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ หันหน้ามองสบตาคนที่ผมรัก พวกเรายังคงไม่ได้หลับไป ต่างคนต่างนอนจ้องมองกันและกันไม่วางตา มันเป็นอะไรที่แบบว่าโล่งใจนะ เพราะพวกเราไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป ผมมีสิทธิ์ที่จะอยู่ตรงนี้ ที่บ้านหลังนี้ ซึ่งต่อไปคงจะเป็นบ้านหลังที่สามของผม
"ไม่ง่วงเหรอ" ไอ้ธีร์ส่งเสียงเบาๆ ถามผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มหวานกลับไป และหุบยิ้มลงอย่างรวดเร็ว
โอ้ยยยย กูจะหลับลงได้ยังไง ชิบ... ผมลุกพรวดขึ้นทันทีและมองเตียงนอนที่เต็มไปด้วยสัมภเวสีหลายตัว อ้ากกกก กูจะบ้าตาย
"พี่ฟาาาา นอนสิคะ" อีหนูธัญนอนอยู่ด้านหลังผม เนียนกอดผมอยู่นาน นี่สั่งสอนน้องสาวยังไงกันฟะ ผมยังไงก็ยังเป็นชาย นี่แบบไม่มีความเกรงใจกันมั่งเล้ย ดีนะที่อีหนูแพรโดนโทรตามให้กลับ ไม่อย่างนั้นคงวุ่นกว่านี้
"นอนไม่หลับเหรอ หาไรเล่นกันไหม" และก็อีพี่ธีมผีทะเลนี่อีกคน พี่แกนอนต่อหลังน้องสาวตัวเอง ตัวก็บักควายทำเอาน้องธัญมาเบียดผม ให้ไปชิดไอ้ธีร์ที่ตัวบักควายอีกตัว
"ธัญ ดึกขนาดนี้แล้วกลับไปนอนที่ห้องซะ พี่ฟาเขาจะได้พักผ่อน" ดีมาก ไอ้ธีร์ลุกขึ้นตามผมและเริ่มดุน้องมัน แต่เดี๋ยวนะ ถ้าน้องธัญออกไปจากห้องกูจะได้พักจริงๆ หร๊า อย่าๆ กูดูออก สายตามึงมันฟ้อง ว่ากูสะโพกครากแน่ๆ
"อย่าคิดว่าคนอื่นเขาดูไม่ออก" พี่ธีมยังคงนอนกอดอกสบายๆ พูดแซวน้องตัวเอง อีพี่นี่คิดเหมือนผมเลยแม่งเฉียบ
"ไม่อาววว น้องธัญอยากนอนห้องนี้ น้องธัญไม่ไปไหน" ไม่พูดเปล่าอีหนูธัญลากผมลงไปนอนเหมือนเดิมและเอาขาก่ายผมเป็นลูกลิง กูละเพลีย
"ธัญ พี่ฟาเขาเป็นผู้ชาย ทำแบบนี้ไม่ดี สลับที่กับพี่" พี่ธีมพูดขึ้นและแกะมือน้องธัญออกจากตัวผม
"ไม่ได้ ห้ามเปลี่ยนที่!" ไอ้ธีร์ดึงแขนพี่ชายตัวเองออกจากแขนน้องสาว ข้ามตัวผมที่นอนทำหน้าแบบเอือมระอาสุดชีวิต
"โอ้ยยยยย กูจะนอนโว้ยยยยย" ผมที่สุดจะทนก็ตะโกนแหกไปสามบ้านแปดบ้าน ไม่เอาแล้วไอ้สามพี่น้องนี่ ไปนอนในห้องน้ำซะดีไหม เฮ้อ
"แล้วมานอนนี่อีกนะลูก" ในรุ่งเช้าที่แสนเช้าตรู่ ผมลงมาทานข้าวและบอกลาคุณแม่ของไอ้ธีร์ที่มาส่งพวกเราที่หน้าบ้าน เป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น ถึงจะรำคาญพี่น้องจอมป่วนอยู่นิดๆ แต่ผมก็มีความสุขที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้
"ฟาชอบที่นี่ไหม" ไอ้ธีร์ถามผมตอนที่เริ่มขับรถออกมา
"ก็ดีมั้ง แต่ใหญ่เกินไปหน่อย แถมพี่น้องมึงวุ่นวายอีก"
"ทำใจเถอะ ถ้าแต่งงานแล้ว ยังไงฟาก็ต้องมาอยู่ที่นี่" ไอ้ธีร์บอกผมด้วยรอยยิ้มกวน ส่งสายตาพิฆาตมาเช่นเคย
"ค.ใครบอกกูจะแต่ง" ผมพูดแบบอ้อมแอ้มพยายามไม่ยิ้มออกมา ไอ้บ้า พูดอะไรวะ มาตงมาแต่ง กูยังละอ่อนอยู่เลย
"ไม่ยอมแต่ง ก็ต้องทำให้ท้องก่อน" ผมหันขวับไปจิกตาใส่มัน มึงไปเอาความคิดชั่วๆ นี่มากจากไหนห๊า
"พูดเล่นน่ะ" ผมทำหน้างอ กูไม่เล่นด้วยนะ ไอ้ปากเสียนิ
"เป็นอะไร ขอโทษ ไม่พูดแล้ว"
"ไอ้ธีร์" ผมเรียกมันและจ้องมองมันด้วยสีหน้าจริงจัง
"มึงไม่อยากมีลูกเหรอ มึงก็รู้ใช่ไหม กูมีให้มึงไม่ได้" ผมรู้ว่าผมจริงจังเกินไป แต่ว่าผมก็คิดนะ เพราะมันก็เคยพูดเรื่องนี้ตอนที่มันเมา
แต่ว่าคำถามของผมก็ไม่ได้คำตอบ ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำสีหน้านิ่งๆ แต่อยู่ๆ ก็เริ่มยิ้มอีกครั้ง
"ดีใจนะ ที่พวกเราคบกันจนคุยถึงเรื่องนี้กันแล้ว เมื่อก่อน แค่คิดว่าจะคบกันให้รอดไปสักสามเดือนยังเหมือนฝันเลย" ผมเริ่มอมยิ้มตามมัน นั่นสินะ เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดเลยว่า ชีวิตของพวกเราจะขาดกันไม่ได้อีกแล้ว เหมือนกับมันผ่านมาไม่นานเลย ที่พวกเราเจอกัน เริ่มรู้สึกดีๆ ให้กัน ด่ากัน เลิกกันยังไง พวกเราก็ยังกลับมาอยู่ด้วยกันอีก
"อนาคต ไม่ว่าครอบครัวของเราจะสมบูรณ์ หรือไม่สมบูรณ์ยังไง ขอแค่ ฟาไม่ปล่อยมือนี้ แค่นี้ทำได้ไหม" ผมมองมือที่ว่างของมันที่ยื่นมา และแน่นอนผมไม่รอช้าที่จะกุมมือนั้นไว้
"อื้ม ไม่ว่ายังไง ถ้ามึงยังรักกู ต้องการกู กูจะไม่ไปไหน" ตอบรับคำพูดนั้น คนขับรถดึงมือผมขึ้นไปจุมพิตเบาๆ อย่างรักใคร่ ผมยิ้มอย่างมีความสุขและค่อยๆ ดึงมือออก
"ขับรถไปดีๆ เดี๋ยวได้ตายก่อนแต่ง"
"คร้าบ" ผมหัวเราะคำตอบรับของมัน ไอ้ธีร์มันเปลี่ยนไปมาก แต่ผมก็ชอบความเปลี่ยนแปลงนี้ ผมชอบทุกอย่างที่เป็นตัวมัน ผมรักไอ้ธีร์ ที่สุดเท่าที่ผมจะรู้สึกรักใครได้
แต่ว่าผมลืมอะไรที่สำคัญอีกเรื่องหรือเปล่านะ...
"เออ ไอ้ธีร์ เย็นนี้พากูกลับบ้านหน่อยได้ไหม" ไม่รู้ทำไม แต่อยู่ๆ ผมก็เกิดนึกถึงบ้านขึ้นมา บ้านที่ผมแทบไม่เคยได้กลับไป มีหลายสิ่งที่ผมเก็บเอาไว้ที่นั่น และอยากจะเอาย้ายไปไว้ที่คอนโด
"บ้าน?"
"บ้านกูไง กูก็มีบ้านนะ" ผมพูดและไอ้ธีร์ก็ทำหน้าอ๋อทันที
"มีอะไรหรือเปล่า" ไอ้ธีร์คงสงสัย เพราะนานทีผมจะพูดถึงบ้าน
"ไม่มีอะไรหรอก กูแค่จะไปเอาของ"
"ได้สิ หลังเลิกเรียนนะ"
แต่แล้วเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนจริงๆ ผมกลับต้องขึ้นรถแท็กซี่ และมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านคนเดียว ไอ้ธีร์มีธุระที่คณะที่ต้องสะสาง ซึ่งกว่าจะเลิกก็คงดึกพอควร ผมเลยคิดว่าผมไปรอที่บ้านน่าจะดีกว่า แล้วรอมันมารับเมื่อมันเลิกแล้ว
"คุณหนูฟา" และเมื่อผมลงจากรถแท็กซี่ เหล่าพ่อบ้านแม่บ้านที่เฝ้าบ้านผมก็แห่กันเข้ามาหาอย่างแสนคิดถึง ผมรู้สึกผิดนิดๆ ที่ทิ้งพวกเขาไว้ ผมน่าจะกลับมาให้บ่อยกว่านี้
"ขอโทษน้า ฟาไม่ค่อยว่างเลย" ผมพูดพลางยกมือไหว้
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่เห็นคุณหนูสบายดีพวกป้าก็ดีใจ"
"ผมซื้อขนมมาฝากด้วย เอาไปกินกันเยอะๆ เลยนะ" ผมยื่นขนมที่หิ้วมาเต็มสองมือให้พวกป้าๆ
ผมคุยกับทุกคนอีกสักพักและขอตัวขึ้นมาที่ห้องเพื่อเก็บของ บ้านทั้งหลังก็ยังคงเหมือนเดิม กลิ่นของต้นไม้ กลิ่นของข้าวของที่ยังคงเอี่ยมอ่องไม่เปลี่ยนแปลง ทุกคนทำงานขยันขันแข็ง ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครอยู่บ้านเลยก็ตาม
แต่ว่า...ทำไมกันนะ
ผมขมวดคิ้วน้อยๆ ขณะเดินไปตามทางเดินเพื่อขึ้นไปยังชั้นบนที่ห้องนอนของผม ตลอดเวลาที่ผมเดินผ่านห้องและทางเดินต่างๆ ทุกห้องต่างล้วนเปิดไฟทิ้งไว้ เปิดแอร์เอาไว้ด้วยอีกต่างหาก หัวใจของผมเริ่มเต้นรัว รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบเหมือนกำลังจะเจอของดี
จากที่เดินแบบปกติ ผมค่อยๆ ย่องเบาๆ ผ่านหน้าห้อง ทำตัวเป็นโจรย่องเข้าบ้านตัวเอง และในที่สุดผมก็มาถึงห้องนอนของผม ซึ่งในห้องปิดไฟมืดเอาไว้ ผมเปิดและปิดประตูเบาๆ แบบที่ไม่มีแม้เสียงกระทบและคลำมือไปมาในความมืดเพื่อเปิดไฟ
พรึ่บ!
และเมื่อภายในห้องส่องสว่าง สิ่งที่ประจักษ์อยู่ตรงหน้า ก็ทำให้ผมต้องอ้าปากค้างทันทีด้วยหัวใจที่บอกว่า กูตายแน่นอนไม่ต้องสงสัย...
-
ในห้องมีไรอ่ะ
-
อ้าววว คืออะรายยยย
-
เพื่อนๆ มาเซอร์ไพรซ์ฟา แน่ๆ........... :katai2-1:
-
ใครอยู่ในห้อง? ฉายอีกครั้งที่ห้องนอนฟา :hao3:
-
พี่เค้าจะเซอไพรส์อะไรป่าวน้า. :hao4:
-
เซอร์ไพร้ไรเนี่ยยย
-
KING ที่ 67 รัก...ก็บอกว่ารัก
ตัวของผมแข็งทื่อด้วยขาที่ก้าวค้างไว้ ผมตาโตมองคนสองคนที่คนหนึ่งยืนกอดอกอยู่ที่มุมห้อง อีกคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้คอม ซึ่งคนที่สองนี่ดวงตาแดงก่ำเหมือนกับผ่านการร้องไห้มาอย่างยาวนาน
ผมหน้าเจื่อนลงทันที ผมที่ใช้ชีวิตคนเดียวจนเคยตัว ทำให้ผมลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไป พ่อกับแม่ของผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย ไม่เคยรู้อะไรทั้งนั้น
"สะ.สะ.สะ..สะหวัดดีครับ" ผมพูดติดอ่าง แค่มองหน้ามี๊ก็รู้เลยว่ารู้ทุกอย่างแล้ว
"ไม่มี ไม่มีเลยสักครั้งที่จะใส่ใจว่าป๋ากับมี๊ทำอะไรกลับมาหรือยัง!"
"มี๊ ฟาขอโทษ ฟายุ่ง..."
"ยุ่งเรื่องแต่งหญิงนั่นน่ะเหรอ ฟาทำแบบนี้ได้ยังไง!" ผมสะอึกและไม่กล้าพูดอะไรต่อ
"คุณ ใจเย็นๆ ลูกจะเข้าใจผิด"
"ไม่เย็นหรอกค่ะ ฟาทำตัวไม่เคยเห็นหัวเราเลย ไม่เคยบอกอะไรเลย และที่สำคัญที่สุด มีแฟนเป็นผู้ชาย นี่มันเรื่องอะไรกัน อธิบายมาให้มี๊ฟังเดี๋ยวนี้เลย!"
"ฟา ไม่ต้องคิดมาก มี๊แค่น้อยใจลูก เดี๋ยวก็หาย" ผมเริ่มหน้าเสียและขุ่นเคืองอยู่ในใจ ก็ใครล่ะที่เลี้ยงผมมาแบบนี้ ทั้งสองคนแทบไม่เคยอยู่บ้านจะรู้อะไร
"มี๊เคยอยากรู้จริงๆ เหรอว่าฟาใช้ชีวิตยังไง" ผมพยายามพูดด้วยเสียงราบเรียบ ไม่โวยวาย ผมรู้อยู่แล้วว่าสักวันหนึ่งทั้งสองคนต้องรู้ และผมต้องถูกด่าแน่นอน
"บ้านนี้แต่ไหนแต่ไรก็มีแต่ฟาที่อยู่คนเดียว ก็แล้วทำไมฟาถึงจะออกไปบ้างไม่ได้ ทำอะไรที่อยากทำบ้างไม่ได้" ผมพูดและป๋าก็เดินเข้ามาจับไหล่ผม
"ฟาลูก มี๊เขาแค่น้อยใจ ไม่มีอะไรหรอก" ป๋าพูดอย่างใจดีเหมือนเก่า มีแต่ป๋าที่ไม่เคยดุผมเลย
"ฟาชอบแต่งหญิง ใช่ ฟาก็แค่ชอบเหมือนที่ป๋ากับมี๊ชอบเล่นดนตรี ฟาภูมิใจที่ฟาใส่แล้วสวยกว่าผู้หญิงจริงๆ" ผมพูดและเชิดหน้างอนๆ ไม่ได้อยากให้ใครมาเข้าใจหรอก แค่อยากบอกเฉยๆ
"ที่มี๊เขาโกรธก็เพราะฟาไม่บอกนั่นแหละ เขาไม่ได้โกรธที่ฟาเป็นแบบไหนหรอกลูก"
"ฟาจะบอกเรื่องที่ดูโรคจิตแบบนี้ได้ยังไง ป๋ารับได้เหรอ" ผมถามป๋าที่อมยิ้มเล็กๆ
"ก็คงจะตกใจนิดนึง" ป๋าทำมือนิดนึงจริงๆ แต่หน้าไม่นิดเลยให้ตาย
"ไปขอโทษมี๊แล้วคุยกันดีๆ เถอะลูก" ผมถอนหายใจฮึ แต่ก็เดินไปจับมือมี๊ที่นั่งตาแดงก่ำ
"ฟาขอโทษ ก็ฟาไม่กล้าบอกอ่ะ เพราะรู้ว่ามี๊จะด่าฟา"
"ก็ต้องด่าสิ มีลูกชายแต่อยากสวยเหมือนผู้หญิง สวยกว่ามี๊ได้ไง!" ผมทำแก้มป่อง
"ไม่ได้อยากสวยเหมือนผู้หญิงนะ แต่ฟาแค่สวยจริงๆ ไม่ได้อยากสวยเลย" ผมพูดบอกมี๊ที่ขมวดคิ้วมองผมแบบงอนๆ
"แล้วชอบผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่ ตั้งแต่แรกเลยเหรอ" มี๊ถามผมด้วยความสงสัย
"ไม่อ่ะ ฟาชอบผู้หญิง" ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ทำเอาป๋ากับมี๊หน้ามึนไปเลย
"แต่ที่มีแฟนเป็นผู้ชาย ก็เพราะมันชอบฟา แล้วฟาก็ชอบมัน มันที่เป็นผู้ชาย" พูดอีกก็งงอีก ทั้งป๋าและมี๊เอียงคอขมวดคิ้วแบบงงๆ เอ่อ ผมก็งง อะไรของมันวะ
"เอาเป็นว่า ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ก็ไม่ชอบอ่ะ" ป๋ากับมี๊เริ่มพยักหน้าเข้าใจเอาเป็นว่า ช่างมันเถอะ
"งั้นรู้แล้วจะแก้ปัญหายังไง" ผมมองมี๊ที่ทำหน้ามีเลศนัยมองป๋า
"ไปฆ่าไอ้หนุ่มนั่นกันเถอะคุณ" ห๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ
"ไม่ได้คุณ มันผิดกฎหมาย" ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีมากป๋า ผมอยากไม่อยากมีแม่เป็นฆาตกร
"อยากเห็นจริงๆ เป็นใครหน้าไหนกล้ามาหลอกลูกชายฉันให้ไขว้เขว๋ได้" มี๊พูดงึมงำเหมือนพูดกับตัวเองพลางทำหน้าไม่พอใจ
ตึ๊งตือดือดึ๊ง~~
ขณะที่บรรยากาศรอบๆ ตัวผมกำลังมาคุได้ที่ อยู่ๆ ก็มีเสียงอะไรสักอย่างทำลายบรรยากาศนั้น เป็นเสียงที่เหมือนจะดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เป็นเสียงเพลงที่ราวกับบรรเลงมาจากสรวงสวรรค์
และทันทีที่เป็นแบบนั้น ป๋ากับมี๊มองหน้ากันด้วยสีหน้าสงสัย และค่อยๆ ลุกขึ้นเดินตามเสียงดนตรีนั้นไป ผมเดินตามคนทั้งสองที่คุยกันและเดินต่อไปยังชั้นบน ไปยังห้องที่ได้ยินเสียงเพลงที่บรรเลงออกมา
ใครกันนะที่จะสามารถเล่นเพลงยากๆ ได้พริ้วไหวขนาดนี้ หรือแม่บ้านจะลืมเปิดแผ่นเสียงไว้ หรือว่า...ผีหลอก!
พวกเราขึ้นมาถึงชั้นบน มายืนอยู่ตรงหน้าห้องดนตรีของบ้าน ป๋าและมี๊มองหน้ากันด้วยความอยากรู้ และเปิดประตูดันเข้าไปให้เปิดกว้างออก
เสียงดนตรีหยุดลงฉับพลัน ผมเดินตามป๋าและมี๊เข้าไป เอาหัวแทรกกึ่งกลางระหว่างคนทั้งสอง สายตาเพ่งมองไปยังคนที่สวมชุดนักศึกษา คนที่...
ไอ้ธีร์!!!
"ไหนมึงบอกมีงานที่คณะ!" ผมโพล่งขึ้นมาทันทีพลางเดินไปหามัน ไอ้ธีร์จ้องมองผมพลางเหลือบมองคนแปลกหน้าอย่างเกรงๆ
"ใช่ ใช่ไหม" ไอ้ธีร์พูดและทำสายตาถาม อ่อ ลืมไป มันไม่เคยเจอพ่อแม่ผมนี่นา
ผมสบตามันและพยักหน้าน้อยๆ หันกลับไปมองป๋ามี๊ที่จ้องมองมาเช่นกัน
"เอ่อ คือ..." ผมอึกอักไม่รู้จะแนะนำยังไง มี๊จะปี๊ดแตกอีกไหม
"พ่อหนุ่มเรียนมาจากไหน" มี๊ไม่รอให้ผมได้พูดอะไรแต่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วจนไอ้ธีร์แทบจะถอยหลังหนี
"หมายถึง เปียโนนี่เหรอครับ" ไอ้ธีร์ถามกลับด้วยความฉงน
"ใช่"
"ดูโน๊ตแล้วลองเล่นดูครับ เคยซื้อหนังสือมาอ่านและฝึกเล่นเอา ที่บ้านก็มีเปียโนหลังใหญ่แบบนี้" ไอ้ธีร์พูดตอบอย่างคล่องแคล่ว
"แล้วเล่นเพลงอื่นได้อีกไหม"
"ก็ได้หลายเพลงอยู่ครับ"
"แล้วเครื่องดนตรีอื่นล่ะ"
"ก็เล่นเป็นเกือบทั้งหมดในห้องนี้ครับ" ผมมองกวาดตาดูเครื่องดนตรีทั้งหมดในห้อง ไม่ใช่น้อยๆ ผมไม่เคยถามมันเลย นี่มึงจะเก่งไปไหนวะ
"เกือบทั้งหมดเลยเหรอ" มี๊ถามทวนอีกครั้ง ผมกลืนน้ำลายมองไอ้ธีร์ที่เริ่มเหงื่อซึม
"ครับ"
"ขอฟังไวโอลินหน่อยได้ไหม"
"ได้ครับ" ผมมองมี๊ที่ทำสีหน้าอึ้งๆ และป๋าก็เดินมาสะกิดที่ไหล่ผมเบาๆ
"คนนี้น่ะเหรอ" ป๋ามองผมด้วยสายตาประหลาดใจ
"ครับป๋า" ผมตอบรับแบบอายๆ มองไอ้ธีร์ที่เริ่มสีไวโอลินเป็นเพลงออเคสตร้าเพราะๆ
"เป็นดาราด้วยหรือเปล่า" ป๋าถามอีกอย่างอยากรู้
"ไม่ใช่ครับ แต่มันหล่อมากเลยใช่ป่ะ"
"หล่อกว่าลูกแบบไม่เห็นฝุ่นเลย"
"โธ่ป๋าอ๊า" ผมทำหน้างอ ไม่พูดกับป๋าแล้ว งอนอ่ะ
มี๊ยังคงยืนมองไอ้ธีร์เล่นเครื่องดนตรีต่อไป ไม่ว่าจะเครื่องไหนมันก็เล่นโครตดี อย่างกับมืออาชีพ
"สนใจเดินสายประกวดไหม เรามีพรสวรรค์มากเลยนะ" ในที่สุดมี๊ก็เอ่ยปากถามอย่างจริงจัง ซึ่งไอ้ธีร์ก็ยกมือไหว้อย่างเกรงใจ
"คงจะไม่มีเวลาขนาดนั้นครับ" ไอ้ธีร์ตอบอย่างสุภาพและมองมาทางผมอย่างขอความช่วยเหลือ
"มันเรียนหมออ่ะมี๊ แค่ที่เรียนก็หนักแย่แล้ว" ผมพูดพลางมายืนข้างๆ มันเพื่อช่วยเหลือ
"เรียนหมอ แล้วที่บ้านทำงานอะไร" มี๊ถามต่อด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ไหนเมื่อกี้เจ๊บอกจะฆ่าใครนะ หนอย
"คุณพ่อเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวง..."
"พอแล้วล่ะ" ไอ้ธีร์ยังไม่ทันจะพูดจบ มี๊ก็ขัดขึ้นมาพลางเดินมาล็อคคอผม ลากผมออกห่างจากไอ้ธีร์ พามายังมุมห้อง
"ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมอัจฉริยะขนาดนี้ไปหามาจากไหน" ห๊าาา ผมตวัดตามองมี๊ที่ทำตาเป็นประกาย
"ลูกชายมี๊ มีดีกว่าที่คิด" ผมพูดและยิ้มอย่างอวดดี หึ แฟนผมครับ มันหลงรักผมก่อนด้วยนะ วะฮ่าๆๆ แม่งพูดกี่ทีก็เบ่งได้
"เอ่อ ยังไงก็สวัสดีคุณแม่กับคุณพ่อด้วยนะครับ เมื่อกี้ยังไม่ได้ทักทายดีๆ เลย ต้องขออภัยด้วยครับ" ไอ้ธีร์เดินตามมาและกล่าวทักทายพ่อแม่ผมอย่างเป็นทางการ ทำหน้าตาน่าเอ็นดู ถุยย มึงนี่มันตัวหว่านเสน่ห์ไปเรื่อยไม่เว้นพ่อแม่กูเลยนะ
"ผมไม่รู้ว่าคุณแม่ทราบหรือยัง แต่ผมกับฟาคบกันอย่างจริงใจ ไม่อยากให้คุณแม่กับคุณพ่อต้องคิดกังวล" ผมฟังมันพูดและหน้าแทบจะขึ้นสีทันที
"เอ่อ ป๋ากับมี๊กินข้าวกันยัง เราไปหาไรกินเถอะ" โอ้ยยย อ๊ายอาย มึงพูดอย่างกับจะมาสู่ขอกูแบบนั้น กูจะทำหน้ายังง๊ายย
ผมลากแขนพ่อแม่ออกจากไอ้ตัวช่างพูดนั่น ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มที่มาจากความโล่งใจ อุปสรรคสุดท้ายของเราผ่านไปแล้ว ผมไม่มีอะไรต้องปิดบังใคร ครอบครัวของเรารับรู้ทั้งสองฝ่ายแล้ว ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้พวกเราเหมือนกับเป็นคนรักกันอย่างแท้จริง
หลังจากทานอาหารมื้อใหญ่ที่แม่ครัวบ้านผมจัดให้ ผมอิ่มจนพุงกาง พลางรอโอกาสที่มี๊เผลอ พาไอ้ธีร์ออกมานั่งเล่นที่ริมสระว่ายน้ำหลังบ้าน มี๊นั้นดูท่าจะถูกใจไอ้ธีร์มาก คอยแต่ถามนั่นถามนี่ไม่ให้มันได้หยุดพัก ผมละสงสารมันจริงๆ
"กูขอโทษนะที่แม่กูช่างสงสัยขนาดนั้น"
"ไม่หรอก แบบนี้แหละดี ตอนแรกกลัวว่าจะถูกไล่ออกจากบ้านซะแล้ว" ไอ้ธีร์พูดพลางส่งยิ้มอารมณ์ดี
"ก็เกือบแล้วล่ะ แต่มึงก็ทำได้ดีมาก" ผมส่งยิ้มให้มัน ช่างโชคดีเหลือเกินที่มันนึกคึกอะไรก็ไม่รู้ไปนั่งเล่นเปียโน แต่ว่ามันก็เคยขึ้นไปแล้วตอนงานวันเกิดผม นี่ก็คงไม่แปลกอะไรที่มันจะขึ้นไปอีก
"ดีแค่ไหน ขอรางวัลได้ไหม" ไอ้ธีร์พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ซึ่งแน่นอนว่าผมดันหน้ามันออกไป
"แต่จริงๆ กูเพิ่งรู้นะว่ามึงเล่นดนตรีได้เยอะขนาดนั้น" ผมหาเรื่องคุยต่อแก้เขิล ซึ่งนั่นยิ่งทำให้มันยิ้มไปใหญ่
"แล้วเป็นไง ภูมิใจไหม เอาไปอวดก็ได้นะ" หนอย ได้ทีเอาใหญ่นะมึง
"ไม่อวดหรอก ไม่เห็นมีอะไรน่าอวดเลย" ผมแกล้งพูดและทำเป็นเชิดใส่มัน
"เหรอ แต่นี่น่ะ อวดเสมอเลยนะ ว่าแฟนน่ารักมาก" โอ้ยยๆๆ ผมหันหน้าหนีมันไม่ให้เห็นว่าผมแอบยิ้มมากแค่ไหน เขิลแล้วเขิลอีก มึงขยันทำกูเขิลจริงๆ
"ไอ้ขี้โม้" ผมพูดอุบอิบ
"ลองไปถามที่คณะดูก็ได้"
"ไม่สนหรอก ไปกินหนมดีกว่า" ผมแก้เขิลด้วยการลุกขึ้นเดินหนีแม่ง ไม่รู้จะจีบกูทำไมนักหนา เบาหวานจะขึ้นตาแล้วเนี่ย
"ฟา" ผมหยุดเดินทันทีที่ถูกเรียกด้วยเสียงหวานๆ อะไรอี๊กก จะหยอดอะไรกูอี๊ก
"วันครบรอบนี้ ไปโรงเรียนกันไหม" ผมเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ มองมันที่ส่งยิ้มมาให้ ไอ้วันครบรอบอะไรนั่นผมไม่เคยนับเท่าไหร่ แต่ว่าโรงเรียนงั้นเหรอ ก็น่าจะดีนะ ผมคิดถึงที่นั่น คิดถึงวันเก่าๆ ของเราสองคน
ในวันธรรมดาที่ท้องฟ้าแจ่มใส ผมกับไอ้ธีร์กลับมาเยี่ยมชมโรงเรียนเก่า โรงเรียนที่พวกเราได้พบกัน ทุกอย่างดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตึกเรียนที่เคยดูทรุดโทรมก็ถูกต่อเติมตกแต่งใหม่ให้ดูสวยงามยิ่งกว่าเก่า เรียกได้ว่าตั้งแต่ที่พวกผมจบไปก็มีแต่เจริญขึ้นนั่นแหละ
"เฮ้ย นั่นพี่ธีร์ไม่ใช่เหรอ ประธานนักเรียนเก่าไง"
"หล่ออ่าาา"
"แล้วนั่นก็พี่ฟาไม่ใช่เหรอ คนที่ดังๆ อ่ะ"
"เฮ้ยใช่ด้วยว่ะ"
"ก็เขาเป็นแฟนกัน"
ผมขนาดใส่แว่นดำแล้วก็ยังไม่พ้นสายตาของรุ่นน้องที่จ้องมองมาตาเป็นมัน ซึ่งสาวๆ ที่จำผมได้ก็เพราะเห็นในทีวีนั่นแหละ แต่สำหรับไอ้ธีร์ คงไม่มีสาวคนไหนลืมมันได้ เมื่อได้เคยเดินสวนกับมันในโรงเรียน
ผมรีบจูงมือไอ้ธีร์ให้หลบออกมาจากกลุ่มนักเรียนที่ต่างชี้ชวนให้มองพวกเรา อุตส่าห์บอกยามหน้าโรงเรียนไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้วุ่นวาย แค่มาเดินเล่นเฉยๆ สงสัยจะยากแฮะ
"ไปตึกฝั่งโน้นเถอะ" ไอ้ธีร์บอกผมพลางจูงมือให้เดินข้ามถนนเล็กๆ ไปอีกฝั่งของโรงเรียน ซึ่งต้องบอกว่าที่นี่มีตึกเรียนมากมายและพื้นที่ใหญ่มากๆ เป็นโรงเรียนที่แทบจะใหญ่ที่สุดในแถบนี้ ที่ซ่อนตัวตอนโดดเรียนเลยเยอะไปด้วย ผมรู้ทุกซอกทุกมุมเพราะโดดบ่อย แต่ที่รู้ดีที่สุดก็คือไอ้ประธานนักเรียนเก่านี่ล่ะ ที่มันคอยตามสอดส่องคนโดดเรียน ไม่ว่าจะแอบซอกไหนมันก็ตามเจอ
ผมเดินตามมันเข้ามาแถวตึกที่ผมคุ้นตา สมัยก่อนผมชอบมานั่งแถวนี้กับไอ้เนมไอ้นน พอคิดอีกทีก็น่าจะชวนมันมาด้วย แต่ไอ้ธีร์นี่สิ ห้ามผมไม่ให้ชวนเพื่อนมา อะไรของมัน
"ร้อนไหม" ผมส่ายหน้าไปมา และมองน้องๆ เดินกันขวักไขว่ มีหลายคนจ้องไอ้ธีร์จนสะดุดหน้าแทบทิ่ม เฮ้อ บรรยากาศแบบนี้ก็เหมือนเมื่อก่อนเลยนะ คิดถึงจัง
ผมกับไอ้ธีร์ยังคงเดินไปเรื่อยๆ มองต้นไม้ในลานกว้างที่ปลูกจนแทบจะบังแสงอาทิตย์จนมิด มีม้านั่งมากมายอยู่ใต้ต้นไม้นั้น มีเด็กๆ หลายคนกำลังอ่านหนังสือกันอย่างขยันขันแข็ง มีร้านน้ำหวานตรงหัวมุมตรงนั้น ร้านถ่ายเอกสาร และ...
ผมเดินมาเรื่อยๆ ตามไอ้ธีร์ จนไม่ได้สังเกตเลยว่าผมกำลังเดินเข้ามาที่ไหน นี่มัน แถวนี้นี่มัน อ้ากกกกก
ผมที่เพิ่งรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว ไอ้ธีร์ดึงแขนผมให้เข้าไปในห้องน้ำเก่าหลังตึกเรียน ดันผมเข้าไปในห้องที่อยู่ริมสุด ปิดประตูลงกลอน และส่งยิ้มแปลกๆ มาให้ผมอย่างไม่น่าไว้ใจ
"จำที่นี่ได้ไหม" ผมทำหน้าไขสือทันที ช่วงเวลาเหล่านั้นเหมือนคืนย้อนกลับมา วันนั้น ไอ้ธีร์ก็ลากผมเข้ามาที่นี่ ผมกลัวจนลนลานคิดว่ามันพาผมมาข่มขืน แถมมันยังขอดูโทรศัพท์ผม ปีนห้องน้ำดูห้องข้างๆ ที่กำลังสอยกันอีกด้วย
"เอ่ออ..." ผมอ้ำอึ้งทำเนียนไม่รู้น่าจะดีกว่า
"ตอนนั้นฟาทำหน้าตลกมาก คิดแต่เรื่องลามกอยู่ในหัว" ไม่พูดเปล่า ไอ้ธีร์ยื่นมือมาดีดหน้าผากผมเบาๆ
"มึงนั่นแหละลามก ที่นี่มีชื่อเสียงยังไงมึงก็รู้ เสือกลากกูเข้ามา" ผมพูดและหลบสายตาหมาป่าของมัน
"แต่ถ้าให้พูดตามตรง ตอนนั้นจริงๆ ก็คิดนะ" หืออ ผมตวัดสายตามาหามันทันที นั่นไงกูว่าแล้ว มึงต้องคิดไม่ซื่อกับกู หนอยย
ผมหน้าบึ้งพลางกอดตัวเอง กันคนหื่นกามจับขึงในห้องน้ำ
"ฮ่ะๆ ล้อเล่นน่ะ"
"มึงอ่ะพูดจริง กูรู้" ผมพูดพลางถอยไปยืนชิดผนังอีกด้านไกลๆ มัน แต่ว่าไอ้ธีร์ก็ยังคงเป็นไอ้ธีร์ มันขยับตัวเดินเข้าหาผมช้าๆ แบบข่มขวัญ อ้ากกก
"เข้ามากูถีบนะ" ผมพูดและตั้งท่าจะสู้ แต่นั่นก็แค่ขู่เท่านั้นแหละ
"ขู่เก่งเหมือนเดิม"
"ไอ้ธีร์ อย่า กูไม่เล่นนะ" ผมพูดและดันตัวมันที่เดินมาชิดผมอย่างไม่เกรงกลัว นี่มึงจะเอาจริงเหร๊อ
"อะไร ก็แค่อยากกอด" ไอ้ธีร์ดึงผมเข้าไปกอดจริงๆ ผมรู้สึกได้ว่ามันกำลังหัวเราะชอบใจ มันน่ากลัวตรงนี้ ตรงที่สนุกเวลาแกล้งผม ทำให้ผมขัดขืนไม่ได้
"มีความสุขจัง ตอนนั้นก็น่าจะทำแบบนี้ตั้งแต่แรก" ไอ้ธีร์กอดผมแน่นขึ้นและพูดพึมพำเบาๆ
"ถ้าตอนนั้นมึงทำแบบนี้มึงก็โดนต่อยอ่ะ" ผมพูดและยืนนิ่งๆ ปล่อยให้มันกอด
"ก็คุ้มละมั้ง" ไอ้ธีร์พูดพลางจับแก้มให้ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน ใบหน้าพวกเราอยู่ใกล้กันมาก มากจนได้ยินเสียงลมหายใจ...
"นั่นไง พวกพี่ก็มาเอากันเหมือนกันนั่นแหละ" ผมกับไอ้ธีร์ชะงักค้าง พลางเงยหน้ามองดูคนคนนึงที่ปีนป่ายเกาะผนังมองดูพวกเราจากห้องข้างๆ และผมจำมันได้ทันที มันคือรุ่นน้องที่มากินตับกับแฟนมันตอนนั้น แล้วไอ้ธีร์เสือกปีนดูแล้วไปห้ามมัน กรรมตามสนองมึงแล้วไอ้ธี๊ร์
หลังจากพวกเราออกมาจากห้องน้ำหลังตึกนั้น ในตอนแรกผมก็ตั้งใจว่าควรจะกลับได้แล้ว เพราะโรงเรียนก็ใกล้จะเลิกพอดี พวกเด็กๆ ที่จำผมกับไอ้ธีร์ได้ จะได้ไม่ลุมทึ้งเอา พวกเราเดินลัดเลอะออกมาจากตึกฝั่งนั้น ย้ายกลับมาฝั่งเดิมเพื่อจะไปที่โรงรถ เมื่อเดินมาแถวนี้ผมก็ยิ่งคิดถึง ผมมองตึกเรียน ห้องเรียนเก่าของผม ช่วงเวลาดีๆ ที่มีแต่ความสนุกมักผ่านไปไวเสมอ แต่ว่าตอนนี้ผมก็มีความสุขนะ เป็นความสุขที่คนละแบบกับเวลาอยู่กับเพื่อน
พวกเราเดินผ่านลานโต๊ะไม้หินอ่อนเก่าแก่ ที่มีดอกไม้สีชมพูบานสะพรั่งแผ่กิ่งก้านเป็นร่มเงาบังแสงแดด ที่นี่เป็นที่ที่เหล่าคู่รักชอบมานั่งพลอดรักกัน และเป็นสถานที่ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมมานั่งกับไอ้ธีร์ มันก็มักจะมีแต่เรื่องเสมอ
แต่ว่า...ไม่ใช่วันนี้หรอกนะ
ผมยิ้มและวิ่งฉิวเข้าไปที่ลานนั้น นั่งลงที่ตรงโต๊ะเดิม แหงนมองดอกไม้สีชมพูที่เป็นร่มเงา และร่วงหล่นลงมาให้เชยชม
คนตรงหน้าผมเมื่อเห็นก็เดิมตามมาและนั่งลงตรงข้าม ส่งยิ้มให้ผมที่กำลังจ้องมองดอกไม้ เมื่อก่อนผมไม่เคยชอบที่ตรงนี้เลย เพราะว่าผมไม่เคยมีใครอยากพามานั่งเล่น แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว ผมมีไอ้ธีร์ อยู่ข้างๆ ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ ผมก็อยากจะจับมือกันไว้ อยู่ด้วยกันไม่ว่าจะเกิดอะไร
ผมวางดอกไม้สีชมพูลงและจ้องมองคนตรงหน้า ไอ้ธีร์นั้นก็ทำแบบเดียวกับผม พวกเราจ้องมองกันและกันอยู่หลายนาที ผมทำแบบนี้ได้ไม่เบื่อเลย เพราะพวกเรา มีความรู้สึก มีหัวใจเดียวกัน
"ธีร์" ผมเรียกคนรักด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่มีความสุขจริงๆ
"ครับ" คนตรงหน้าตอบรับด้วยน้ำเสียงแผ่วหวาน ถ้อยคำที่พวกเรากำลังพูดนั้น ก็เป็นเหมือนดั่งวันวาน แต่ว่าสิ่งที่เพิ่มเติมมาก็คือ คราวนี้ ผมจะพูดความในใจออกไป และเป็นครั้งที่แน่ใจที่สุด...
"กูรักมึงนะ" เป็นคำสั้นๆ ที่มีความหมายเหลือเกิน แต่เมื่อก่อนพวกเรากลับเก็บงำซ่อนมันเอาไว้ จนพวกเราต้องพรากจากกันไป แต่ว่าต่อไปนี้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็จะพูดมันออกมา พวกเราได้เรียนรู้แล้ว ว่าพวกเราควรจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจ ทำตามที่หัวใจต้องการ ขอบคุณ และขอบคุณจริงๆ ที่กลับมาอีกครั้ง และอยู่เคียงข้างกันเสมอมา
"รักมากกว่า" ผมยิ้มให้กับคำหวานนั้น และผมเชื่อว่าทุกเวลาต่อจากนี้ ความรักของเราสอง จะไม่มีวันลดน้อยลง และจะคงอยู่ในหัวใจของพวกเราตลอดไป
THE END
-
เดินเข้ามากะจะยำหนูธีร์ สุดท้ายหลงเสียงเพลงหนูธีร์ซะงั้น สุข ๆ กันถ้วนหน้า :m4:
-
จบซะแล้ว
เกือบจะดราม่า แต่พลิกซะงั้น
-
แฮ้ปปี้เอนล้าววว เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วเน๊าะ :katai2-1:
-
จบแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
ธีร์ ฟา :กอด1:
ขอบคุณไรท์ :pig4:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ง่าาา จบล้าวว หวานๆ
-
น่ารักทั้งฟาทั้งธีร์ สนุกสนานกันไปค่ะ ชอบตรงคุณพ่อเป็นโอตาคุด้วยนี่แหละ :mew1:
-
:pig4: ขอบคุณนะคะ ธีร์น่ารักมาก จะหานายเอกแบบนี้ได้จากไหนล่ะหนูฟา
-
แงงงงงงง จบแล้วหรอ ชอบเรื่องนี้มาก จะมีเล่มมั้ยคะ
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องนี้ :กอด1:
-
เป็นนิยายที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ สนุกมสกแอบดราม่าเล็กย้อยแต่เรียกน้ำตาได้. ขอบคุณนะคะ :L1:
-
จบแล้ว สนุกน่ารักมากๆเลยค่ะ
อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ
ไม่อยากให้จบเลย อ่านเพลินมากๆ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ
ปล.เค้าชอบเคมี ธีม เรียว จังเลย อยากอ่านคู่นี้มาก
-
:pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆแบบนี ชอบฟาและธีร์มาก ทั้งคู่คือเหมาะสมกันสุดๆ น่ารักกกกก
-
:impress2: :pig4: