ตอนที่ 33 กู...อะไรแน่ว่ะ
แล้วในที่สุดผมก็เดินตามพี่เขาไปถึงสนามบาส
ระหว่างทางผมเห็นพี่เขาหันมามองผมอยู่บ่อยๆ
แต่ผมก็ยังเก็บอาการครับ ไม่แสดงท่าทีจนเกินเหตุ
มีบ้างก็ยิ้มเขินๆพอเป็นมารยา
แล้วระยะทางจากที่ผมนั่งอยู่ จนถึงสนามบาสก็ไกลพอควรครับ
แต่ทำไมผมรู้สึกว่า เวลามันผ่านไปเร็วแบบนี้ เอิ้กๆ
“น้องนั่งตรงนี้น่ะครับ เดี๋ยวพี่ไปเล่นบาสก่อน”
“ครับ”
ผมพยักหน้าอย่างเสียได้ เหะๆ
แล้วพี่คนหล่อก็วิ่งลงสนามไป
แต่พอวิ่งได้สักพัก พี่เขากันกลับมายิ้มหวานให้ผม
และมันก็มีผลทำให้ผมเขินอีกตามเคย
ผมยิ้มตอบรับ แต่สายตาก็ไปสะดุดกับผู้ชาย ร่างสูง หล่อขาวอีกคน
หึหึ ไอ้เบส และนั้นมันก็ทำให้ผมหุบยิ้มแถบไม่ทัน
ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมต้องรู้สึกกลัวไอ้เบสด้วย
ทั้งที่มันก็แค่ผู้ชาย...คนหนึ่ง
หรือบ้างทีเหตุที่ผมกลัว เพราะมันชอบหาเรื่องคนอื่น แล้วพาลไปทั่ว
หรืออีกเหตุผลหนึ่ง เพราะผม...ที่แคร์ความรู้สึกมัน
ผมนั่งมองเพื่อนไอ้เบสเล่นบาสไปเรื่อย
จนเริ่มรู้สึกปวดฉี่ เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ
ในห้องน้ำก็ดีหน่อยครับที่ไม่มีคนเลย
ผมเลยยืนฉี่ได้สะดวกหน่อย
โดยปกติหากมีคนยืนฉี่อยู่ที่โถฉี่
ผมจะเข้าไปฉี่ในห้องน้ำครับ
เพราะหากยืนมันฉี่ไม่ออก
เหมือนมีคนมองเราอยู่ตลอดอ่ะ
แล้วระหว่างที่ผมยืนฉี่อยู่ ก็มีคนเข้าห้องน้ำ
แต่ผมไม่ได้ดูหน้าครับว่าเป็นใคร
จนผมฉี่เสร็จนั้นแหละถึงได้รู้ว่าเป็นพี่หน้าหล่อ
“อ่าว...”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี เลยได้แต่ยิ้มให้พี่เขา
พี่เขาก็ยิ้มตอบให้ผม
และพอผมเดินไปล้างมือ
พี่เขาก็ยังยืนมองผมอยู่ จนผมรู้สึกผิดสังเกต
แต่ก็ไม่ได้ถามหรือพูดอะไร
ผมเลยล้างหน้าต่ออีกสักพัก
เมื่อล้างเสร็จ แล้วเงยหน้าขึ้นมาดู
คราวนี้พี่เขาหายไปแล้วครับ
ผมหันมองรอบห้องน้ำก็ไม่เห็น
เลยคิดไปว่าพี่เขาคงกลับไปแล้วล่ะ
เหอ....นึกว่าจะมีอะไรซะอีก หึหึ
จากนั้นผมเลยเดินออกจากห้องน้ำไปเลย
แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตู
ผมก็ชนเข้ากับคนที่เดินสวนมา
แต่ชนไม่แรงมากครับ เลยไม่ล้ม
แต่ไม่รู้ทำไม ไอ้คนที่ผมชน หรือมันชนผม
ถึงเอาแขนมาโอบเอวผมซะแน่น
“ขอโทษครับ น้องเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
ผมเงยหน้ามองคนพูด
แล้วอาการที่ตามมาของผมคือหน้าแดง
ก็ใครจะไปคิดล่ะ ว่าเขาคือคนเดียวกับพี่หน้าหล่อ
“ปะ....เปล่าครับ.....มะ...ไม่ ได้ป็นอะไร”
“พี่ขอโทษน่ะครับ ที่เดินไม่ระวัง”
“คะ..ครับ ไม่เป็นไร”
พี่เขาทำหน้าเหมือนคนรู้สึกผิด
แต่ผมไม่ได้โทษอะไรพี่เขาเลยน่ะครับ
เพราะส่วนหนึ่ง ผมเองที่เดินไม่ดู
ผมกับพี่คนหล่อ หลังจากขอโทษกันไปมา
แล้วจบลงด้วยร้อยยิ้มหวานๆให้กัน
เราสองคนก็เดินออกจากจุดที่เกิดอุบัติรัก เหะๆ
“น้องชื่ออะไรเหรอครับ พี่ลืมถามไปเลย”
พี่คนหล่อถามผมระหว่างที่เดินกลับไปที่สนามบาส
“ผมต่ายครับ”
ยิ้มๆๆ….
ผมยิ้มหวานๆให้พี่เขาไปชุดใหญ่
ใจจริงแค่กระชักมิตรน่ะครับ
แต่หากพี่เขาคิดเกินกว่านั้น
อันนี้ผมคงห้ามไม่ได้ หึหึ
“พี่ชื่อซัน ดีใจที่ได้รู้จักครับ”
พี่คนหล่อที่ชื่อซัน ก็ยิ้มหวานๆให้ผม
แต่พี่แกยิ้มแต่ครั้งเนี่ย ทำเอาผมแทบละลาย
“คะ..ครับ” เหอ...ขันติ ขันติ
“น้องต่ายรู้จักไอ้เบสนานแล้วเหรอครับ” พี่ซันถามผม
“พึ่งรู้จักไม่นานครับ”
“พี่ก็คิดไว้แล้วล่ะ เพราะพี่ไม่เคยเห็นหน้าน้องต่ายเลย
ส่วนใหญ่ไอ้เบสมันจะมากับคนอื่น หึหึ”
พี่ซันแกเล่นหัวเราะเหมือนมีลับลมคมนัย
ผมควรจะถามหรือ ทำเป็นเฉยๆดีเนี่ย
แล้วที่พี่ซันบอกว่าไอ้เบสมากับคนอื่น
อันนี้เป็นแฟนคนเก่ามันใช่หรือเปล่า...
“พี่ซันครับ คนอื่นๆนี้ หมายถึงใครเหรอครับ”
ผมพยายามถามพี่ซันให้ดูเป็นปกติมากที่สุด
และคิดว่าพี่เขาน่าจะมองไม่ออกน่ะ เหะๆ
“ก็พวกแฟนมันแหละครับ แต่พี่ว่าหลายๆคนที่ไอ้เบสคบอยู่
น้องต่ายน่ารักที่สุดแล้วล่ะ”
“อ่ะ...เอ่อ....ผมกับเบส...เราสองคน....”
ผมพูดไม่ออกเลยครับ
ไม่รู้จะเขิน หรือจะช็อกดี
เพราะพี่แกดันมองออก ว่าผมเป็นแฟนไอ้เบส
ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจก็เหอะ
“น้องต่ายอย่าบอกน่ะครับ ว่าไม่ได้เป็นแฟนกับไอ้เบส”
“อ่ะ...เอ่อ.....”
พี่ซันดูน้ำเสียงตกใจนิดหน่อยครับ
แต่ผมไม่รู้จะบอกว่าใช่หรือไม่ใช่ดี
เพราะกลัวไม่เหมาะสม
แล้วอีกอย่างท่าทีไอ้เบสที่มันทำกับผม
มันไม่มีอะไรที่บอกได้เลยว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
“บอกพี่มาเถอะครับ เพราะอย่างน้อยพี่จะได้ทำตัวกับน้องต่ายได้ถูก”
ผมเริ่มสับสนครับ
แล้วพี่แกจะทำตัวต่างกันยังไง
ในเมื่อผมจะเป็นเพื่อนหรือแฟนไอ้เบส
มันก็ไม่มีอะไรที่สำคัญไม่ใช่เหรอ?
“เพื่อนครับ ผมกับไอ้เบสเป็นเพื่อนกัน”
เหอ.....อะไรขอพี่เขา
ผมตอบไปงงๆ ไม่รู้พี่แกจะทำท่าทีดีใจทำไม
แล้วจากนั้นผมกับพี่ซันเดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงสนามบาส
ตอนนี้เพื่อนไอ้เบสมัน กำลังนั่งพักกันอยู่ข้างสนาม
เพราะแดดเริ่มออกแล้ว
ส่วนไอ้เบสมันนั่งห่างออกไป แต่สายตามันกลับมองมาทางผมกับพี่ซัน
ซึ่งกำลังเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆมัน
ผมก็มองมันกลับ แต่มันทำหน้าเรียบไม่แสดงอาการอะไร
ตอนแรกผมคิดว่ามันจะทำสายตาไม่พอใจ
แต่พอเห็นมันทำหน้าตาเหมือนเฉยชา
กลับเป็นผมที่รู้สึกไม่พอใจ ชิชิ
“น้องต่ายกินน้ำมั้ยครับ”
ผมหันกลับมามองพี่ซันหน้าหล่อ
ที่กำลังยืนยิ้ม พร้อมยื่นแก้วน้ำให้ผม
ผมยิ้มตอบ แล้วรับน้ำมาดื่ม
อ่า.....น้ำเปล่ามันหวานเหมือนหน้าพี่ซันเลยครับ เหะๆ
“ใครว่ะซัน แฟนไอ้เบสเหรอ”
เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถามพี่ซันแล้วหันมองมาทางผม
เลยทำให้ไอ้คนอื่นๆ ที่นั่งพักเหนื่อยกันอยู่
พลอยสนใจผมเข้าไปด้วย
“เห้ย...น้องเขาเพื่อนไอ้เบส ไม่ใช่แฟน”
พี่ซันแก้ตัวให้ผม แต่เพื่อนๆพี่ซันนี้ดิ
เหมือนมีลับลมคมนัย ยิ้มให้ผม พร้อมกับหันไปมองหน้าพี่ซัน
“อ่าว งั้นก็เสร็จเมิงอีกดิว่ะ” เพื่อนพี่ซันอีกคนพูดขึ้นมา
“เห้ยๆ ให้เกียรติน้องเขาหน่อย กูไม่ใช่คนอย่างนั้น”
พี่ซันพูดยิ้มๆ และผมรู้ดีว่ามันหมายความว่ายังไง
“น้องครับ น้องคิดว่าไอ้ซันเพื่อนพี่มันนิสัยดีเปล่า”
เพื่อนพี่ซันคนเดิม หันมาถามผม
แต่ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี
เพราะรู้สึกเหมือนเขินๆ เหะๆ
“ดีครับ พี่ซันนิสัยดี”
ผมตอบสั้นๆ แต่คิดว่าดูดีที่สุด
“แล้วหน้าตาดีเปล่า”
เพื่อนพี่ซันคนเดิมถามผมอีกข้อ
“ครับ หน้าตาดี” เหะๆ พูดเองก็เขินเอง
แล้วผมกับเพื่อนพี่ซันก็คุกกันสนิทมากขึ้น
จนรู้จักชื่อเพื่อนพี่เขาจนครบทุกคน
แล้วเรื่องที่เราคุยกัน ก็เป็นเรื่องตลกฮ่าๆของพี่ซัน
บ้างทีผมก็จะเห็นพี่ซันหัวเราะ หรือไม่ก็เขิน
ดูท่าพี่แกแล้วน่ารักดีครับ
ส่วนเพื่อนๆพี่เขาก็คุยกันสนุก
หาเรื่องตลกมาคุยได้ตลอด
แถมบ้างทียังวิ่งไล่เตะกันก็มี
ผมนั่งคุยกับพี่ซัน จนลืมไอ้เบสไปเลย
แล้วพี่ซันก็ไม่ได้พูดถึงไอ้เบสบ่อยนัก
ผมเลยไม่ได้หันไปดู แต่พอผมหันกลับไปอีกที
ไอ้เบสมันหายไปแล้ว
ผมหันมองรอบๆก็ไม่เห็น
เลยสงสัยว่ามันจะกลับบ้านไปแล้ว
หรือไม่มันก็ไปซื้อของ
แต่คนอย่างไอ้เบส เดาไม่ถูกครับ ว่ามันจะทำอะไร
หากมันจะกลับบ้านแล้วทิ้งผมไว้
ผมคิดว่ามันก็ทำได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องสนใจความรู้สึกผมด้วยซ้ำ
“ต่ายมองหาอะไรเหรอครับ”
พี่ซันถามผม คงเพราะเห็นผมเงียบไป
แต่ผมก็ยิ้มให้พี่ซันแล้วกลับมาคุยต่อ
ผมคุยกับเพื่อนพี่เขาอีกสักพักใหญ่
โทรศัพท์ผมก็ดัง เลยขอตัวไปรับโทรศัพท์
แล้วคนที่มาก็เป็นไอ้เบส
“โหล ตอนนี้อยู่ไหน”
ผมรีบชิงถามไอ้เบสมันก่อน
เพราะกลัวมันรีบพูด แล้วไม่ฟังผม
“กูอยู่ห้องน้ำ มาหากูหน่อย แค่นี้แหละ”
ไอ้เบสมันกดวางสายไป
ผมดีใจหน่อยที่มันไม่ได้ทิ้งผมแล้วกลับบ้านไป
จากนั้นผมเดินไปบอกพี่ซันว่าจะไปห้องน้ำ
ตอนแรกพี่แกจะตามมาด้วย แต่ผมบอกว่าผมไปไม่นาน
พี่ซันเลยปล่อยให้ผมมาคนเดียว
เมื่อผมเดินมาถึงห้องน้ำ ผมก็เห็นไอ้เบสมันยืนพิงประตูห้องน้ำอยู่
ตอนแรกไม่กล้าเดินเข้าไปเพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆ
แต่ไอ้เบสมันกระชากแขนผมให้เข้าไปในห้องน้ำ
แล้วมันก็จัดการล็อกประตู
ผมยืนชิดพนังกำแพง
ตอนนี้ผมรู้สึกทั้งตกใจแล้วก็กลัว
เพราะไม่รู้ไอ้เบสมันอยู่ในอารมณ์ไหน
แล้วอีกอย่าง มันจะทำอะไรผม ถึงได้ให้ผมเขามาอยู่ในห้องน้ำกับมันสองคน
“มีอะไร แล้วเรียกมาทำไม”
ผมยืนตัวแข็งถามไอ้เบส
แล้วพยายามอยู่ห่างจากมันให้มากที่สุด
“แล้วเมิงคิดว่ากูจะเรียกเมิงมาทำไม”
ไอ้เบสทำหน้าเรียบ แต่น้ำเสียงมันดูน่ากลัว
“จะ...จะไปรู้เหรอ ก็เห็นเรียกเรามา”
“แล้วตอนเมิงมาห้องน้ำกับไอ้ซัน เมิงสองคนทำอะไรกัน”
ไอ้เบสยิ้มมุมบางแล้วเดินเข้ามาผม
ส่วนผมก็พยายามหลีกให้ห่างออกจากมัน
เพราะคิดว่าหากอยู่ใกล้มันเท่าไร อันตรายก็มากเท่านั้น
“ก็แค่ล้างหน้า” ผมตอบไอ้เบสกล้าๆกลัว
“หึ แล้วเมิงใช้น้ำอะไรล้างหน้าล่ะ”
คำพูดดูถูกของไอ้เบส ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
“พี่ซันเขาดีพอที่จะไม่ทำอะไรเชี่ยๆแบบนั้นหรอก”
“มันดีขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ฮ่าๆ แสดงว่าลีลามันเก่งใช้ย่อยดิ
เมิงถึงได้ออกตัวปกป้องมัน”
ไอ้เบสพูดจนเกือบตะคอกใส่หน้าผม
ผมยืนตัวสั่นด้วยอารมณ์โกรธ
โกรธที่มันพูดดูถูกผม แล้วยังร่วมถึงพี่ซัน เพื่อนสนิทมันด้วย
“นี่ ถามหน่อยเหอะเบส ในหัวของนายมีแต่เรื่องชั่วๆใช่ไหม
เวลาใครไปห้องน้ำกันสองคน
ทำไมต้องชอบคิดว่าเขาจะไปทำอะไรกันด้วย
แล้วขนาดพี่ซันเพื่อนสนิทของนาย นายเองยังไม่เชื่อใจ
เราว่าคนอย่างนาย....”
“หุบปากได้แล้ว เมิงไม่ใช่แม่กู ไม่ต้องมาสอน”
ผมที่กำลังพูดอยู่ ก็ต้องหยุดพูดอย่างรวดเร็ว
เพราะจู่ๆไอ้เบสมันเกิดตะคอกใส่หน้าผมอย่างแรง
พร้อมกับกระชากคอเสื้อให้เข้าหาตัวมัน
สายตาของมันที่ดูดุดันหน้ากลัว
จนผมเองรู้สึกได้ถึงความโกรธ
และคิดว่า หากผมพูดอะไรออกไปอีกสักประโยค
มันคงกำหมัด แล้วต๋อยผมแน่นอน
“เมิงคิดว่าเมิงเป็นใคร ถึงมาสอนกู
แล้วที่กูเรียกเมิงมา ไม่ใช่ให้เมิงมายืนพร่าม
แต่จำไว้น่ะ เพราะกู...จะ.....เอา...เมิง
เหมือนที่เมิง เอากับไอ้ซัน หึหึ
รู้แล้วคงดีใจใช่มั้ย เพราะเมิงจะได้มีผัวเพิ่มอีกคน ”
สายตาและเสียงหัวเราะไอ้เบส มันเหมือนกำลังเยาะเย้ยผม
และมือไอ้เบสที่ค่อยๆลากเข้าไปในเสื้อผ้า พร้อมกับปากที่วนเวียนอยู่ที่ลำคอ
มันคงต้องการปลุกเร้าอารมณ์ของผมให้คล้อยตามไปกับมัน
แต่ว่าอารมณ์ผมตอนนี้ไม่ได้มีความรู้สึกต้องการ
หรืออยากมีอะไรกับไอ้เบสเลย
กลับกันผมรู้สึกตกใจ และเกลียดไอ้เบส มากขึ้นๆ
น้ำตาของผม ที่มันกำลังไหลออกมาเพราะความรู้สึกโกรธ
มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผมเข้าไปอีก ว่าต่อให้ไอ้เบสมันทำชั่วกับผมเท่าไร
ผมก็จะยอมรับ และไม่สามารถขัดขืนอะไรมันได้เลย
“แม่ง...”
ไอ้เบสสถบออกมาเหมือนไม่พอใจ
โดยที่ปากมันยังวนเวียนอยู่ที่ซอกคอผม
แต่เพียงไม่นาน มันก็ผลักผมจนไปชิดกำแพงอย่างแรง
“ถามหน่อยเหอะ เมิงเคยโดนเอาหรือยังว่ะ
อารมณ์แม่ง ไม่ได้เรื่อง เสียเวลาจริงๆกู”
ไอ้เบสด่าผมอย่างไม่พอใจ
จากนั้นมันก็หันหลัง แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปเลย
ผมทรุดตัวนั่งบนพื้นห้องน้ำ ที่ไม่สกปรกมากนัก
แล้วสภาพหน้าตาของผมตอนนี้ ก็ดูหมดแรงและอ่อนแอเต็มที
ผมรู้สึกเหนื่อยกับความรู้สึกตัวเอง
ทั้งที่ไอ้เบสมันพูดดูถูกผม ทั้งที่มันทำอย่างนี้กับผม
แต่ผมก็เอาแต่ร้องไห้ ทำอย่างกับผู้หญิง
หรือบางที ผมสมควรที่จะโดนไอ้เบสมันด่าแล้วล่ะ
.
.
.
“หึหึ น้ำหน้าอย่างเรา สมควรแล้วใช่ไหมเบส สมควรแล้วใช่ไหม”
[wma=300,110]http://media.imeem.com/m/8t9kxkwHlU[/wma]
-----------------------------------------------------------------------------
ปล.ขอบคุณทุกคนมากๆครับ ที่ยังอ่าน และจำเรื่องนี้ได้
ไงก็จะลงให้เร็วที่สุดน่ะครับ แล้วเรื่องนี้ มันจะจบลงยังไง
สมหวังหรือผิดหวัง อาจจะไม่ใช่ที่หลายคนคิดหรือเปล่า?
ผมพยายามตัดอะไรที่คิดว่ามั่วๆออกไปน่ะครับ เพราะตอนนี้
ผมรู้สึกจะผูกเรื่องยาวเกินไป จนคิดว่า หากให้ใครที่รออ่าน
คู่สุดท้าย คงอีกนาน ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณมากจริงๆ เหอ...จะร้องไห้น่ะเนี่ย เหะๆ
พอดีช่วงนี้ผมนั่งทำนิยาย yaoi ก็ลอกๆเขามา หึหึ
เดี๋ยวจะเอามาให้อ่านกันเป็นรางวัลที่รอน่ะครับ
:L2:บวก 1 ให้ทุกกำลังใจครับ ขอบคุณมากๆ
หัวข้อ: Section I :: อะไรของมัน :: [เบสกับต่าย*] (อ่าน 157431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก