V
v
v
เพราะไม่เคยดื่ม ไอติมจึงไม่รู้ลิมิตตัวเองว่าต้องจอดแค่ไหน…
“เฮ้ยๆ” ไบรอั้นที่ใบหน้าแดงก่ำหัวเราะเอิ๊กอ๊ากในขณะที่พยายามประคองให้ไอติมเดินกลับห้องพักให้ตรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อะคิ ๆ ฮื้อออ อั้นนน” ไอติมหน้าแดงเป็นลูกเชอร์รี่และยิ้มตาหวาน เหวี่ยงตัวเข้ากอดไบรอั้นจนทำให้ฝรั่งตัวโตเดินไม่ได้ เลโอที่เดินตามหลังมาหัวเราะตาฉ่ำและยกขวดเบียร์ในมือขึ้นดื่ม
“ตอนไม่เมาก็ชอบลวนลามฉันอยู่แล้ว นั่น!” ไบรอั้นว่าเสียงดุเมื่อไอติมใช้มือไหนสักข้างขย้ำเป้ากางเกงเขาเต็มมือ ฝรั่งหัวทองตัดสินใจยกตัวไอติมขึ้น ร่างเล็กเกี่ยวสองขาเข้าเอวไบรอั้นทันที สองแขนกอดรอบคอ หน้าซุกเข้ากับซอกคอหนาและซุกไซ้อย่างนัวเนีย
“เลลลล โออออออ้!” ไอติมมองคิงคองตาเยิ้มและยิ้มหวานให้ หนุ่มกรุงปรากยิ้มกว้าง ไอติมหัวเราะคิกคัก เพราะคิดถึงคิงคองอีกแล้ว
“เลโอ ยู ว้อท ทู ฟัค มี้” ไอติมถามเสียงสดใส (แบบเกินไป) เลโอที่ตาแดงน้อย ๆ กระดกเบียร์ขึ้นดื่มอีกอึก
“Yes, let me do that, okay? (ใช่ ให้ฉันเอานะ โอเคมั้ย)” ไอติมยู่ปาก ดึงหน้าออกมองหน้าไบรอั้นที่ตาเยิ้มไม่แพ้กัน
“What?” ไบรอั้นถามพร้อมกับเบี่ยงตัวให้เลโอเดินขึ้นบันไดสองขั้นหน้าห้องพักขึ้นไปไขกุญแจประตูกระจกที่ม่านปิดอยู่
“Okay? มั้ยอะอั้นนน” เลโอเลื่อนเปิดประตู ไบรอั้นอุ้มไอติมเข้าไปด้านในห้องและพาร่างเด็กลามกไปวางบนเตียง ไอติมยกสองขาเกี่ยวตัวไบรอั้นไว้ สองแขนคล้องคอแน่น
“Hey, hey, hey.” ไบรอั้นแกะแขนไอติมออกจากคอและตามด้วยขา กระต่ายลามกหัวเราะอิ๊อ๊ะ นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ครองเตียงคนเดียว
“ตอนนี้เหรอ” ไบรอั้นหันไปถามเลโอที่ถอดเสื้อกล้ามออกจากตัวและตามด้วยถอดกางเกงทั้งตัวในตัวนอกออกหมด เลโอยักคิ้ว
“ไอศกรีมชวนฉันแล้วนี่” เลโอเดินไปที่กระเป๋าเป้ตัวเอง เปิดกระเป๋าแล้วหยิบกล่องถุงยางอนามัยออกมา เลือกหยิบออกมาหนึ่งชิ้นและเดินกลับมาหาไอติมที่กำลังดันตัวลุกขึ้นนั่ง
“แต่เด็กมันเมาอยู่นะ ทำแบบนี้ก็เหมือนฉวยโอกาสเปล่าวะ” ไบรอั้นว่าหน้าตาง่วง ๆ มีสะอึกลมไปหนึ่งที
“แกยังเคยปล้ำผู้หญิงเลย” ไบรอั้นตาโตแบบเยิ้มๆ
“อันนั้นมันบทในหนังโว้ย” เลโอยิ้มขำ หันไปมองไอติมที่นั่งมองสองหนุ่มคุยกันตาหวานและยิ้มกริ่ม
“ไอศกรีม อยากมั้ย” เลโอเดินเข้าไปหาไอติม เด็กลามกกดหน้าลงมองตรงนั้นของเลโอ กะพริบตาปริบ ๆ สักแปบก็ยิ้มเขิน เลโอคลี่ยิ้มและพยักหน้าชวน ไอติมหันไปมองไบรอั้นแบบเมา ๆ หนุ่มหัวทองทำหน้าเหลอหลาแบบเมา ๆ และแบมือทั้งสองข้างออก
“If you want. (ก็ถ้านายต้องการ)”
“Okayyyy?” ไอติมลากเสียงยาว
“แกต้องพูดว่าโอเค” เลโอหันบอกเพื่อน ไบรอั้นมองหน้าไอติมที่กำลังกัดริมฝีปากล่างแล้วยิ้มให้เขาคล้ายคนจะหลับตลอดเวลา
“Okay.” ไอติมยิ้มกว้าง ยื่นมือซ้ายไปจับแก่นกายของเลโอและดึงให้เลโอเข้ามายืนใกล้ ๆ ยื่นหน้าใช้ปากอมส่วนหัวและเริ่มดูดเลียแก่นกายของคิงคอง สายตาเมา ๆ เหลือบไปเห็นว่าไบรอั้นกำลังจะเดินออกไปทางประตูห้อง ไอติมก็ดึงหน้าออกจากของเลโอทันที
“No, you are here. Come, come, come. (ไม่ คุณอยู่นี่ มา มา มา)” ไอติมกวักมือเรียกไบรอั้น หนุ่มหัวทองย่นคิ้วงุนงง หน้าตาพร้อมจะหลับไม่แพ้ไอติม เขาแค่จะเดินอ้อมไปนอนอีกฝั่งเท่านั้นเอง
ร่างเล็กลุกเดินแบบโงนเงนไปหาไบรอั้นและดึงให้ฝรั่งเดินกลับมานั่งบนเตียงด้วยกัน หันไปจัดการถอดเสื้อให้ไบรอั้น และพยายามถอดกางเกงให้ด้วย หนุ่มหัวทองยืนขึ้นแบบมึนเมา และถอดกางเกงลงไปกองที่ข้อเท้าก่อนจะเตะออก ไอติมหัวเราะชอบอกชอบใจ ไบรอั้นนั่งลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าให้ไอติมจนตัวเปล่าล่อนจ้อนเหมือนกัน
“ขึ้นมาบนเตียงเลยไอ้เลโอ” ไบรอั้นว่าพลางขยับตัวไปที่หัวเตียง หยิบหมอนสีขาวขึ้นวางตั้ง ไอติมคลานตามไปนั่งซ้อนด้านหน้าของไบรอั้น เลโอหยิบถุงยางขึ้นมาจากปลายเตียง คลานเข่าไปตรงหน้าไอติม วางถุงยางไว้บนหมอนอีกใบ เขยิบเข้าไปชิดหน้าไอติมอีกนิด
“แกไม่ต้องเข้ามาใกล้มากก็ได้ ฉันไม่ดูดให้แกด้วยหรอกนะ” ไบรอั้นว่าเสียงแหบพร่า ตาปรือ ๆ มองค้อนเพื่อนไปที เขาเอนหัวพิงกับหมอน สองมือกอดเอวไอติมไว้หลวม ๆ มองไอติมดูดเลียให้เลโอจนของมันแข็ง
“อา… ฮู่ว…” เลโอครางแผ่วเบา ยกมือซ้ายขึ้นลูบหัวไอติม
“Bryan, you want? (ไบรอั้น อยากมั้ย)” ไอติมหันไปถามไบรอั้นที่นั่งหลับไปแล้ว มือขวาชักเข้าออกให้เลโอไม่หยุด ไอติมยกมือซ้ายลูบผิวช่วงอกของไบรอั้นที่แดงอ่อน ๆ สร้อยคอสีทองอ่อนนวลตาเข้ากับผิวสีแดงของเขามาก
“W-wat?” ไบรอั้นลืมตาตื่นขึ้นมองแบบงุนงง ไอติมปล่อยมือออกจากแก่นกายของเลโอ เอนหัวซบลงบนไหล่ไบรอั้น และมองตาสีเทาเยิ้ม ไบรอั้นเบิกตากว้างและบริหารดวงตาด้วยการมองซ้ายมองขวาไปมาสักพัก แล้วก็ก้มลงมองไอติมที่นอนยิ้มตาวาวแบบเมา ๆ เขาหลับตาลงพร้อมกับพ่นลมหายใจเบา ๆ กระชับสองแขนดึงตัวไอติมให้ขยับขึ้น แล้วก็นอนเอาคางวางบนขมับซ้ายของไอติม กระต่ายยิ้มหน้าพริ้ม บิดหน้าหันไปมองเลโอที่นั่งคุกเข่า แก่นกายตั้งตรง มองไอติมด้วยสายตาหมดหวัง ไอติมยิ้มและพยักหน้าหงึก ๆ โดยที่เลโอก็ไม่รู้ความหมายของการพยักหน้านั้น เขาเลื่อนสายตามองเพื่อนเขาที่นอนกอดไอติมไว้แล้วก็หลับไปแล้วด้วยความเซ็ง
“Fine!” เลโอสบถ แต่ไม่ได้หยาบคาย สบถด้วยความปลดปลง พออารมณ์อยากเอาหายไป ตรงกลางตัวของเขาก็อ่อนตัวลงทันทีเพราะไม่มีอารมณ์นั้นประคองแล้ว
“แอะ ๆ แอ้…” เลโอมองไอติมที่หัวเราะจนช่วงตัวด้านบนสั่นแต่เปลือกตาปิด เหมือนเด็กที่กำลังละเมอว่าได้พบซานตาครอสหรืออะไรน่ารัก ๆ ในฝันประมาณนั้น ส่วนไอ้หัวทองเพื่อนเขาก็หลับจริงจัง หัวเอียงอยู่บนหัวขมับเด็กของมัน สองแขนมันกอดตัวไอติมแน่น ถ้าคิดจะดึงร่างเล็กออกมาก็เท่ากับดึงมันออกมาด้วย
“Fuck!” เลโอสบถเสียงเบา หยิบถุงยางแล้วลงจากเตียง เอาถุงยางไปวางไว้บนโต๊ะตัวเล็กข้างเตียงด้วยอารมณ์เดียวที่อบอวลอยู่ในอกคือเซ็ง
ไบรอั้นลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้าด้วยความรู้สึกหนักหัวหน่อย ๆ เขาลืมตามองปลายเตียงที่แสงแดดสาดออร่าทะลุผ้านม่านสีขาวผืนหนาเข้ามาด้านใน บวกกับไฟในห้องที่เปิดสว่างทิ้งไว้ก็เลยทำให้ห้องไม่มืด เขาหันมองบนเตียง ไอ้เลโอนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงอีกฝั่งนึง ส่วนกระต่ายลามกนอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไบรอั้นค่อย ๆ ขยับแขนซ้ายออกจากตัวไอติมจนสำเร็จ เขาดันตัวลุกขึ้นนั่งสักพักเพื่อปรับร่างกายให้เข้าที่เข้าทาง พอรู้สึกโลกไม่หมุนแล้วก็ลงจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำตรงอ่างล้างหน้า ใช้สองมือรองน้ำมาล้างหน้าจนรู้สึกสดชื่นแล้วหมุนตัวไปฉี่ตรงชักโครก เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับหน้าจนแห้งก็พอดีกับที่กดชักโครกหลังจากฉี่เสร็จ
ไบรอั้นเดินเข้าไปในโซนอาบน้ำ ดึงผ้าม่านพลาสติกสีขาวปิดกันน้ำกระเด็นออกไปด้านนอก เปิดฝักบัวให้น้ำเย็น ๆ รดหัวและตัวจนรู้สึกว่าร่างกายตื่นตัวขึ้นมา เขาจัดการตัวเองจนสะอาดสดชื่นก็หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาเช็ดตัวจนแห้ง และตามด้วยเช็ดหัวเบา ๆ ก่อนเดินไปหยิบเครื่องเป่าผมที่ทางรีสอร์ทมีไว้ให้ในห้องน้ำมาเป่าจนผมแห้งหมาด ๆ ก่อนจะพันผ้าขนหนูรอบเอวออกจากห้องน้ำ เจอกับเลโอที่ตื่นแล้ว และกำลังนั่งแคะขี้ตาอยู่บนเตียง เขาเหลือบมองเด็กลามกที่ยังคงนอนคว่ำหน้าหลับเหมือนเดิม
“เราตื่นไม่ทันข้าวเช้า” ไบรอั้นว่าพลางเดินไปเปิดกระเป๋าเป้ของตัวเอง หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเตรียมใส่
“เมื่อคืนแกจำอะไรได้มั่งมั้ย” เลโอถาม ลุกขึ้นไปยืนบนพื้นขณะที่ไบรอั้นนั่งลงข้างเตียงใกล้กับไอติม
ไบรอั้นนั่งนึกแบบหน้าอึน ๆ สักแปบแล้วค่อยตอบ “เดินอุ้มเด็กนั่นมาจนถึงเตียงได้ ฉันว่าฉันก็ไม่น่าลืมอะไร”
เลโอถลึงตามองเพื่อนและเลื่อนสายตาไปมองไอติมที่นอนขดตัวหนาว ไบรอั้นเลยถลกผ้านวมขึ้นคลุมร่างเปลือยเปล่าให้ก่อนหันกลับไปมองเพื่อนต่อ “แกไม่ดันฉันเลย ปล่อยให้ฉันอารมณ์ค้างอีกแล้ว”
“ก็มันทั้งเมาทั้งง่วงนี่หว่า”
“แกกอดไอศกรีมซะแน่น เด็กมันเลยไม่เล่นกับฉัน” ไบรอั้นทำหน้ามึนงง
“แต่ฉันก็ตอบโอเคไปแล้วนะ” เลโอทำหน้าเอือม
“ตอบโอเค แต่ไม่ปล่อยให้เด็กมันเล่นกับฉัน” ไบรอั้นย่นคิ้ว หยิบเสื้อยืดสีขาวสะอาดตาขึ้นสวมใส่ เสื้อยืดรัดกับกล้ามเนื้อของฝรั่งตัวโตจนเสื้อตึง
“ถ้าเด็กมันอยากเล่นกับแก ไม่มีฉันมันก็เล่น” เลโอกลอกตา
“แกอย่าพูดเหมือนไม่รู้ ไม่สังเกตอะไรหน่อยเลย…” ไบรอั้นย่นคิ้วและทำปากยื่นแล้วก็สั่นหัวหน้าสั่น
“…แกก็รู้ว่าไอศกรีมติดแก เด็กมันตามแกอยู่แล้ว ถ้าแกเล่นด้วย”
“ไม่เกี่ยวหรอกน่า ในสระว่ายน้ำนั่นเด็กลามกก็ตอบสนองแกดี”
“นั่นเพราะแกอยู่ด้วย…” เลโอหรี่ตามองสายสร้อยที่โผล่พ้นจากคอเสื้อยืดสีขาวออกมา
“…ถ้าแกไม่บอกว่ากะจะเอาไอศกรีมเป็นเซ็กซ์พาร์ทเนอร์ช่วงอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าแกกำลังหวงก้างฉันอยู่”
“ฮู่วว หวงอะไรเล่า ไอศกรีมของแกลามกจะตาย เด็กมันชอบเรื่องเซ็กซ์เรื่องเอากันจะตายห่า มีเหรอมันจะปฏิเสธแก…” เลโอมองเพื่อนตาปรือ มองรอยยิ้มกวน ๆ ของมันแล้วก็เอือม
“…เด็กคนนี้เล่นด้วยไม่ยากหรอก ยั่วบ่อย ๆ เดี๋ยวก็เล่นด้วย เมื่อคืนก็อมให้แกไปแล้วนี่”
“แกอย่ามาทำเป็นพูดเฉไฉ ในใจแกรู้ว่าเด็กคนนี้แล้วแต่แก เห็นแกไม่ร่วมด้วยก็เลยหนี” ไบรอั้นหัวเราะ
“แกจะติดใจอะไรเด็กคนนี้นักหนาวะ มีคนให้แกเอาตั้งเยอะ เมื่อคืนก็มีเกย์คนไทยมาอ่อยแกตั้งสองคน แกก็ไม่เอา” เลโอพ่นลมหายใจ ใบหน้าจริงจังขึ้นมานิดหนึ่ง
“ไม่ใช่แกคนเดียวหรอกนะที่คิดว่าไอศกรีมน่ารัก…” ไบรอั้นนิ่งไม่ตอบรับใดๆ
“…ฉันก็รู้สึกอย่างงั้น" ใบหน้านิ่งของหนุ่มหัวทองชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้า หันไปมองร่างของไอติมบนเตียงแวบสั้น ๆ แล้วหันกลับไปมองเลโอ
“ถ้างั้นแกก็ขอเด็กคนนี้เป็นแฟนสิ เป็นแฟนกัน ก็ง่ายสำหรับแกขึ้นเยอะ…” ไบรอั้นยกนิ้วชี้ขวาเกาจมูกพร้อมกับพ่นลมหายใจแผ่วเบาหนึ่งที
“…แต่เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันหรอกนะ” เลโอนิ่งพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้าหนึ่งครั้ง ยกมือซ้ายชี้หน้าเพื่อนหัวทอง
“แกอย่าตุกติกอีกล่ะ” ไบรอั้นขมวดคิ้วและยิ้มขำ
“ตุกติกอะไรของแก” เลโอมองเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
“กอดไอศกรีมแน่นและพาเขาหลับหนีฉัน” ฝรั่งหัวทองหัวเราะยิ้มร่า
“เอ้า ฉันง่วง ฉันก็แค่หลับ”
“แล้วทำไมแกต้องกอดไอศกรีม หลับไปคนเดียวไม่ได้รึไง”
“ก็เหมือนกอดหมอนข้างแหละน่า” ไบรอั้นลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงผ้าขนหนูออกจากเอว หยิบกางเกงในสีดำทรงสามเหลี่ยมมาตรฐานของกางเกงชั้นในชายขึ้นมาสวมใส่ ตามด้วยกางเกงขาสั้นสีแดงที่มีลวดลายเหมาะกับริมทะเล
เลโอยกยิ้มมุมปากและส่ายหัวอ่อนใจ ก่อนจะเดินอ้อมปลายเตียงไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายบ้าง ไบรอั้นผูกเชือกกางเกงนิ่ง พอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดก็บิดหน้าไปมองนิดหน่อยก่อนเลื่อนสายตาไปมองร่างเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงด้วยสายตาว่างเปล่า
ด้วยความที่ขี้เกียจขับรถออกไปหาอะไรกินนอกรีอสร์ท ไบรอั้นกับเลโอก็เลยไปสั่งอาหารที่ร้านอาหารของทางรีสอร์ทที่อยู่ตรงสระว่ายน้ำอีกอัน โดยทิ้งให้ไอติมที่พวกเขาพยายามปลุกแล้วไว้บนเตียง ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่เคยเมามาก่อนจึงจัดการกับความเมาได้ไม่ดีนัก พวกเขาเลยปล่อยให้นอนพักและกะว่าจะซื้อน้ำผลไม้เย็น ๆ มาฝากเผื่อจะรู้สึกดีขึ้น
สองหนุ่มสั่งอาหารมากินกันสองคน พูดถึงแพลนวันนี้ว่าจะไปที่ไหนอย่างไร ไอติมเขียนไว้ในตารางว่าฟรีสไตล์ ค่อยมาคิดกันหน้างานว่าอยากจะไปที่ไหน แต่ก็มีลิสต์มาไว้ให้เลือกด้วย ทั้งสองคนปรึกษากันว่าที่ไหนน่าไปยังไงบ้าง มีเปิดอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลสถานที่จากชื่อที่ไอติมลิสต์มา นั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ แบบไม่รีบร้อนระหว่างกินอาหาร สุดท้ายก็มีความเห็นตรงกันว่าจะไปเรียนมวยเอาสนุก และถ้าเวลาเหลือก็จะไปเล่นไคต์เซิร์ฟที่อ่าวโฉลกหลำกันต่อ
พอกินอาหารของตัวเองเสร็จ สองหนุ่มก็เดินกลับที่พักอย่างชิล ๆ ไบรอั้นถือจานอาหารของไอติมที่ซีลพลาสติกใสมาให้เรียบร้อย มืออีกข้างถือน้ำส้มคั้นจากทางรีสอร์ท เอามาเสิร์ฟกระต่ายตัวจ้อยถึงที่นอนเพราะสงสารคนเพิ่งเคยกินเหล้าจนเมาและปรับร่างกายไม่ทัน
“Good late morning almost noon ice-cream. (สวัสดีตอนสาย ๆ เกือบเที่ยงนะไอศกรีม)” เลโอทักไอติมที่ตื่นนอนแต่ยังไม่ได้อาบน้ำ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์และยิ้มอย่างหมดแรง ไบรอั้นยื่นจานอาหารไปให้ตรงหน้า ไอติมขยับยิ้มกว้างขึ้นและรับจานอาหารไปวางไว้บนตัก ไบรอั้นวางแก้วน้ำส้มไว้บนโต๊ะตัวเล็กข้างเตียง
“Thank you. (ขอบคุณฮะ)”
“How do you feel? (เป็นไง)” ไบรอั้นถามพลางนั่งลงข้างเตียงคนละฝั่งกับเลโอ
ไอติมที่เพิ่งตื่นและยังรู้สึกเมา เอ๋อไปชั่วขณะว่าไบรอั้นถามว่าอะไร จนฝรั่งหัวทองต้องทวนคำถามอีกรอบไอติมถึงร้องอ๋อก่อนตอบ “ปวด Head เอ่อ feel not good”
ไบรอั้นพยักหน้าด้วยความเข้าใจความรู้สึกนั้น “You should take pain killer after your breakfast, (นายควรกินยาหลังอาหารเช้า)” ไอติมมองหน้าไบรอั้นแบบมึนงง ไม่เข้าใจกับประโยคนี้ ไบรอั้นขำและคิดว่าเดี๋ยวค่อยยื่นยาให้กินทีเดียว
“We have had planned for today. Do you think you could go with us? (เราแพลนแผนวันนี้ไว้แล้ว คิดว่านายไปกับเราไหวมั้ย)”
ไอติมยกจานอาหารเช้าแบบตะวันตกไปวางข้างแก้วน้ำส้ม หันไปมองไบรอั้นและยิ้มแห้ง ๆ เป็นเชิงบอกว่าฟังที่เขาพูดไม่ออก “Today, we will go to somewhere. You want to go with us? (วันนี้ เราจะไปกันสักที่ นายอยากไปกับเรามั้ย)”
“อ๋อ… yes, I will go.”
“Then eat your breakfast and take a shower. (งั้นก็กินอาหารเช้าและไปอาบน้ำ)” ไอติมพยักหน้าหงึก ๆ มองจานอาหารแล้วลังเลใจอยู่พักหนึ่งก่อนตัดสินใจเคลื่อนตัวลงจากเตียงในสภาพตัวเปลือย รีบก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“คืนนี้ฉันจะลองถามไอศกรีมเรื่องคบกับฉัน” ไบรอั้นหันไปมองเพื่อนแล้วเลิกคิ้วขึ้น
“ก็แล้วแต่แก แต่แกจะไม่หมดมู้ดเที่ยวใช่มั้ยถ้าไอศกรีมของแกไม่รับรัก”
“ไม่ ก็แค่อยากลองถาม ถ้ารู้สึกไปทางเดียวกันกับฉันก็ดี แต่ถ้าไม่ก็ดีกว่าไม่บอกไม่ถามอะไร ปล่อยโอกาสหลุดลอยไปเปล่าๆ” ไบรอั้นเบ้ปากและยกนิ้วโป้งสองข้างขึ้นให้เพื่อน
“ใจแกได้” เลโอยักคิ้วและทำเก๊กหล่อ นาทีต่อมาสองหนุ่มก็หัวเราะด้วยกัน
วันที่สองบนเกาะพะงัน สองฝรั่งได้ทำตามที่ใจต้องการ ได้ทั้งไปเตะต่อยมวยไทยซึ่งถือเป็นการออกกำลังกายไปในตัว และตกเย็นก็ได้ไปเล่นไคต์เซิร์ฟตามที่แพลนไว้ แถมยังมีเวลาเหลือก่อนพระอาทิตย์จะหมดไปจากท้องฟ้าได้ไปเล่นน้ำอีกหาดนอกจากหาดตรงที่พักด้วย ไอติมตามใจสองฝรั่งหมด ตอนเขาเตะต่อยมวยก็เดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น ไม่ได้ไปไหนไกล หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเก็บภาพเพลิน ๆ ช่วงที่ไปเล่นกีฬากลางทะเล ไอติมก็ได้เล่นด้วย แต่ออกตัวได้ไม่ถึงนาทีก็ล้มคว่ำ ๆ จนเหนื่อย สุดท้ายเลยไปยืนมองสองฝรั่งเล่นบนหาดทรายแทน
ช่วงค่ำทั้งสามคนที่ตัวแห้งหมาด ๆ แวะหาอะไรกินเป็นมื้อเย็นที่ตลาดพันทิพธ์ ตลาดชื่อดังของเกาะที่อยู่ห่างจากท่าเรือไม่ไกล เปิดตั้งแต่เที่ยงยันถึงสี่ทุ่ม อาหารที่นี่มีหลากหลาย อาหารทั่วไปก็หาได้ อาหารทะเลก็มากมี ขนมหวานหลากชนิด และเครื่องดื่มอีกเยอะแยะให้คนที่ชอบกินอย่างไอติมได้เลือกซื้อติดมือมาหลายถุง และไอติมยังเสียสละสั่งบะหมี่มากินเพื่อให้ได้มีที่นั่งกินใกล้ ๆ กับใจกลางตลาด
“You eat so much and you have to exercise so much, too. (นายกินเยอะและต้องออกกำลังกายเยอะ ๆ ด้วย)” ไบรอั้นว่าและมองไอติมคีบซูชิเข้าปากหลังจากเพิ่งสูดเส้นบะหมี่เข้าไปไม่นาน ไอติมยิ้มอย่างเดียวและเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างเอร็ดอร่อย
นั่งกินไปคุยไปจนเกือบสามทุ่มครึ่ง ทั้งสามคนก็ขับรถกลับที่พัก และตกลงกันว่าจะไม่ออกไปไหน เพราะพรุ่งนี้ตื่นเช้าเดินทางไปอีกเกาะ อันเป็นเกาะสุดท้ายของทริป แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นเด็กดีรีบเข้านอนก่อนสี่ทุ่ม สองหนุ่มซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาด้วย กะจะไปจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ริมสระน้ำ ดื่มนิดดื่มหน่อยก่อนจะเข้านอน
กลับมาถึงที่พักตอนสี่ทุ่มนิด ๆ ไอติมพุ่งตัวเข้าไปอาบน้ำก่อนเป็นคนแรก ส่วนสองหนุ่มที่อยู่มาทั้งวันจนตัวแห้งก็เดินไปตั้งวงแอลกอฮอล์วงเล็กริมสระน้ำ ตรงหน้าห้องพักของพวกเขาเอง ห้องข้าง ๆ ยังปิดไฟมืด คาดว่าคงออกไปตะลอนกันด้านนอก
“สรุปแกจะไปลาวต่อหรือกลับพร้อมฉันและไอศกรีม” ไบรอั้นถามและตามด้วยกระดกขวดแอลกอฮอล์ใส่ปาก
“กลับพร้อมแกก่อน ทัวร์กรุงเทพอีกสักพัก พอพวกนั้นลงมา ก็ค่อยไปต่อ” เลโอมีเพื่อนอีกกลุ่มที่มาเที่ยวเมืองไทยในช่วงเวลาเดียวกัน แต่ไปคนละโซน เขาลงใต้ อีกกลุ่มนึงขึ้นเหนือ แต่นัดกันไว้ว่าจะมาเที่ยวด้วยกันที่กรุงเทพสักพักแล้วค่อยไปลาวพร้อมกัน
“แล้วถ้าไอศกรีมตอบรับคบกับแก ก็ยังจะไปต่อเหรอ” เลโอมองเพื่อนนิ่งสักแปบ ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มและเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ทั้งครึ้มและเห็นแสงจันทร์ในเวลาเดียวกัน
“อยู่คนละประเทศก็คบกันได้ไม่ใช่เหรอ…” เลโอก้มหน้าลงมองเพื่อนที่หยิบขนมขบเคี้ยวเข้าปาก
“…มีแฟนคลับแบบไอติมก็ดีเหมือนกันนะ”
“นั่นลูกค้าวีไอพี การ์ดทองคำเลยนะ” ไบรอั้นกระดกขวดเครื่องดื่มเข้าปากอีกหนึ่งอึก
“ถือว่าแกตอบแทนที่เขาทุ่มเทให้แกได้ถูกใจเขาน่าดู”
ไบรอั้นพ่นลมหายใจเบาๆ “ก็นั่นคือสิ่งที่เด็กลามกอยากได้ ก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นนักหรอก”
“ไม่ต่างจริงเหรอ” ไบรอั้นหันไปมองเลโอ สีหน้าเพื่อนเขาไม่ได้มีท่าทีจับผิดหรือฉุกคิด แต่ถามเพราะสงสัยตามที่ถามจริง ๆ ไบรอั้นหลุบตาลงต่ำ หน้านิ่งแววตาไม่ขยับอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะส่ายหัวน้อย ๆ พอดีกับที่ไอติมเดินออกมา เลโอขมวดคิ้วเพราะไม่เข้าใจว่าที่ส่ายหัวคือหมายถึงอะไร
“Who want to take shower next? (ใครอยากอาบน้ำต่อไป)” ไอติมคล้องผ้าคนหนูผืนใหญ่ไว้ที่คอ มองสลับทั้งสองคนที่ส่ายหัวกลับมา
“Sit. (นั่งสิ)” ไอติมนั่งระหว่างกลางทั้งสองหนุ่มตามที่เลโอบอก หยิบถุงขนมจากถุงพลาสติกเซเว่นออกมาหนึ่งถุงแล้วแกะกิน
“Ice-cream, I like you. (ไอศกรีม ฉันชอบนาย)” เลโอบอกเหมือนบอกสวัสดียามเย็น ไบรอั้นขำพรืดออกมา ไอติมที่เคี้ยวขนมอยู่เต็มปาก มองเลโอด้วยความเด๋อ
“ฮะ?”
“I like you. (ฉันชอบนาย)” เลโอบอกอีกที ไอติมกะพริบตาปริบ ๆ พร้อมกับเคี้ยวขนมในปากแล้วกลืนลงคอก่อนจะคลี่ยิ้ม
“Thank you.” ไอติมตอบเสียงใส หยิบขนมใส่ปากอีกชิ้นและเคี้ยวกรุบ ๆ สายตามองหาน้ำในถุงเซเว่นก่อนหยิบเป๊บซี่ออกมา เลโอหันหน้ามองกับไบรอั้น ก่อนที่ไบรอั้นจะหัวเราะแบบไม่มีเสียงแต่ก็ไหล่สั่น เลโอพ่นลมหายใจยาว ๆ แต่ริมฝีปากก็บิดเป็นรอยยิ้ม
“Hey, I meant it. I like you. I want to be your boyfriend. (เฮ้ ฉันหมายความตามนั้นนะ ฉันชอบนาย ฉันอยากเป็นแฟนกับนาย)” ไอติมที่ดูดน้ำเป็บซี่จุ๊บ ๆ ผ่านหลอดมองเลโอตาแป๋วแล้วก็อ้าปากตอบ
“No, we are friend. (ไม่ เราเป็นเพื่อนกัน)” ไอติมตอบทั้งที่หยิบขนมเข้าปากและเคี้ยวกรุบๆ
เลโออ้าปากหวอ ไบรอั้นมองกระต่ายลามกตาค้าง แต่ริมฝีปากพยายามกลั้นขำอยู่ เพราะหน้าของเจ้าเด็กมือไวตีมึนมาก เหมือนไม่รู้สึกรู้สา ไม่หือไม่อือใดๆ
“Don’t you want to stop for a while for thinking about it? (ไม่อยากหยุดคิดสักนิดเลยเหรอ)” ไอติมแปลไม่ออกหรอกว่าเลโอพูดอะไร แต่ก็ส่ายหัวไว้ก่อน เลโอทำหน้าเหลือเชื่อ หันมองไอ้หัวทองเพื่อนตัวเองที่ยิ้มขำจนไหล่สั่นแบบห้ามไม่อยู่
“Okay.” เลโอพ่นลมหายใจสั้น ๆ หนึ่งที แถมความเจ็บจี๊ดใจด้วยการที่ไอติมยื่นมือซ้ายมาตบไหล่ตัวเองเบา ๆ ไบรอั้นขำลั่น เลโอแหงนหน้ามองฟ้าและส่งเสียงร้องคล้ายว่าเจ็บตรงไหนสักแห่งบนร่างกาย คิงคองหนุ่มยกมือซ้ายขึ้นกุมหัวใจ กดหน้าลงมองไอติมที่ยิ้มอย่างจริงใจให้ด้วยความรู้สึกจึ้ก!
“You are so mean. (นายโคตรใจร้ายเลย)” ไอติมหันควับไปมองไบรอั้นทันที เพราะไม่เข้าใจคำนั้นว่าแปลว่าอะไร หนุ่มหัวทองที่พยายามหยุดขำนึกคำอธิบายไม่ออกก็เลยโบกมือปัด ๆ ไปเป็นเชิงบอกว่าช่างมัน ไอติมปล่อยมือจากไหล่เลโอ ยกมือซ้ายขึ้นเกาหัวในขณะที่มือขวาก็หยิบขนมใส่ปากไปด้วย
“อกหกนี่มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอวะ” เลโอส่ายหัวสีหน้าอ่อนใจ
“ไม่ต้องคบก็ได้นี่ ถามสิว่าขอเอาได้มั้ย” ไบรอั้นแนะนำ เลโอบิดปากพร้อมกับส่ายหัวช้า ๆ พึมพำเสียงเบาว่า ‘Not today’ หนุ่มหัวทองเบิกตากว้างแวบหนึ่งด้วยความงง แต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นขำ หันไปมองไอติมที่อ้าปากหาววอดแล้วก็อมยิ้ม ไอติมเห็นไบรอั้นยิ้มก็เลยยิ้มตอบทั้งที่ตาปรือพร้อมนอนแล้ว ไบรอั้นยักคิ้วซ้ายให้กระต่ายลามกหนึ่งที
“ฉันขอตัวพาเด็กฉันไปนอนก่อนก็แล้วกัน…” ไบรอั้นหันไปพูดกับเลโอ หนุ่มผิวเข้มกลอกตาหน้าเอือม ผายมือขวาไปทางห้องพัก ไบรอั้นหันไปหาไอติม ยิ้มเพียงมุมปากเล็กน้อย ดวงตาสีเทามองหน้าง่วง ๆ ของไอติมไม่กะพริบ
“…I have the prize for you. Come. (ฉันมีรางวัลให้นาย มานี่สิ)” ไบรอั้นลุกขึ้นและยื่นมือให้ไอติม กระต่ายหน้าง่วงยื่นมือขวาไปจับและลุกขึ้นตามแรงดึงของฝรั่งตัวโต เดินขึ้นบันไดตามอีกฝ่ายไปด้วยความง่วง ไบรอั้นพาไอติมเดินเข้าไปในห้องพัก ตอนที่หันตัวกลับมาเพื่อจะดันประตูกระจกปิด เขาคลี่ยิ้มและขยิบตาให้เลโอที่ยังคงทำหน้าเอือมอยู่เหมือนเดิมก่อนจะเลื่อนประตูปิดและตามด้วยดึงผ้าม่านปิดตาม