หัวข้อ: |:.Fall in Lust ประสบกามประสบรัก.:| Ch.48 : How do you feel?.:29.10.19:[END]

[aiyuki]

อย่างฮาาา น้องไอติม

[EoBen]

ล็อกห้องหน่อยลูก


กลังคุณแม่เปิดมาเจอหัวใจจะวายเอา


น้องติมนี่แซ่บเวอร์

[Jiraapp]

  ชอบเวลาที่เค้าจูบกันอ่า ถึงแม้ว่า ณ ตอนนี้อิพี่อาจจะจูบน้องด้วยความเอ็นดูหรืออารมณ์พาไปก็ตาม

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ

[วายซ่า]

ชอบความละมุนตอนนี้จัง  ถ้าเป็นน้องติมคงรู้สึกฟินเฟร่อ   

[nonlapan]

3Pๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[ณ ที่เดิม™]

อ่านไปใจหายใจคว่ำไป 

[Jaebam]

วันนี้เค้ามายืนรอรถไอติมอ่ะ จะผ่านมามะ อยากกินไอติมมมมมม 55555+

[naruxiah]

   น้องติมฟินสุดแล้ว​ ตักตวง​ให้มากๆเอาให้เต็มที่​ไปเลย​

[memozy]

อื้อหือออ มีเป็นคลังเลยต้า
น้องติม คนใสๆ 

[dekying kukkig]

  ไอติมสวรรค์ชัดๆเลยลูกเอ้ยย

[คุณเจ้]

Fall in lust, Chapter 14 :: Loser. (ขี้แพ้)




   “Are you alright, ice-cream? (นายโอเคมั้ยไอศกรีม)” หนุ่มยุโรปขมวดคิ้วและถามด้วยความสงสัยปนเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าหนุ่มเอเชียเดินขาถ่างน้อย ๆ และมีสีหน้าคล้ายว่ากำลังทรมานหน่อย ๆ ตั้งแต่ลงบันไดในบ้านแล้ว
   

ไอติมที่ถือโน้ตบุ๊กสีดำของตัวเองหันไปมองพ่อหนุ่มคิงคองทั้งที่กำลังรู้สึกสมองพร่าเบลอ แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เข้าสู่โหมดยิ้มอ่อน ก่อนตอบเสียงแผ่วราวกับกำลังกระซิบ “I’m เอ่อ…”
   

ไอติมกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ และหลับตาลงวูบหนึ่งพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ แล้วค่อยลืมตาขึ้นอีกที ตั้งสติดี ๆ และตอบคำถามของเลโอให้จบ “I’m fine. Yes, it’s good. So good. (ผมสบายดีฮะ ใช่ มันดี ดีมากเลย)”
   

หนุ่มผิวเข้มเลิกคิ้วขึ้นงง ๆ แต่ริมฝีปากก็ขยับคล้ายว่าจะยิ้มเพราะขำกับสีหน้าท่าทางแปลก ๆ ของไอติม เขาหันไปมองเพื่อนหัวทองที่กำลังมองไอติมแล้วยิ้มขำ ก่อนหันมองเขาแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มกรุ้มกริ่ม ผู้ชายที่ไอติมเรียกคิงคองในใจหรี่ตามองเพื่อนด้วยความสงสัย ก่อนหันไปมองร่างบางที่กำลังพยายามเดินนำทางพวกเขาไปบนถนนคอนกรีตเส้นเล็กในซอยบ้านของตัวเองเพื่อไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารหน้าซอย
   

“แกเปิดบริสุทธิ์ให้ไอศกรีมเหรอ” เลโอถามเพื่อนเมื่อนึกถึงฉากที่เข้าไปเห็นในห้องน้ำ ไบรอั้นหัวเราะเบาๆ
   

“ใช่ ฉันเปิดบริสุทธิ์หมอนี่ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉันกับไอศกรีมของแกหรอกนะ” เลโอเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจก่อนจะเบ้ปากนิดหน่อย เขาเดินเข้าไปใกล้ไอติมแล้วดึงโน้ตบุ๊กสีดำกับสายชาร์ตออกจากมือเจ้าตัว
   

“Let me help. (ให้ฉันช่วยถือดีกว่า)” ไอติมไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าเลโอพูดอะไร แต่เห็นเขาดึงโน้ตบุ๊กพร้อมสายชาร์ตไปถือให้ก็พยักหน้าไปเรื่อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเลื่อนไปมองขวัญใจตัวเองที่ยักคิ้วขวาให้หนึ่งทีแล้วทำเนียนต่อไป ไอติมพ่นลมหายใจออกทางปากแผ่วเบาและมุ่งหน้าเดินนำสองหนุ่มไปร้านอาหารของแม่
   

กว่าจะเดินมาถึงร้านอาหาร ไอติมก็รู้สึกเหมือนตัวเองน้ำจะโบรคเก้น (แตก) อยู่รอมร่อ ไอติมแท่งน้อยแข็งดุนดันกางเกงชั้นในจนรู้สึกปวดหนึบ ไอติมทั้งกัดปาก กำมือ จิกเท้า ตัวบิด เพื่อคลายความเสียว ความอึดอัดและความหน่วงในก้นของตัวเองที่โดนเจ้าเหล็กกลม ๆ สีเงินปั่นป่วนไม่หยุด
   

“น้องติมมาแล้ววว” ไอติมส่งเสียงใสอย่างเริงร่าแม้ว่าสีหน้าจะปรือเบลอคล้ายคนจะหลับ ไบรอั้นพยายามกลั้นขำจนไหล่สั่น
   

“พาพี่เขาไปนั่งโต๊ะริมระเบียงด้านนอกเลยน้องติม แม่จัดโต๊ะไว้ให้แล้ว จุดยากันยุงให้เรียบร้อย” ไอติมพยักหน้าให้มารดาที่กำลังวุ่นกับการรับออเดอร์ลูกค้า ไอติมเดินนำฝรั่งตัวใหญ่สองคนออกไปที่ระเบียงนอกร้านที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เป็นโซนที่ฮิตมากของร้านแม่ คนโทรเข้ามาจองไม่ขาดสาย จะมาตอนไหนก็ได้หมด เพราะได้บรรยากาศคนละแบบ อย่างตอนนี้ก็มีคนนั่งเต็ม เว้นไว้โต๊ะนึงที่แม่กันไว้ให้แขกของเขาทั้งสองคน
   

“Sit here. (นั่งนี่เลยฮะ)” ไอติมเข้าไปนั่งริมสุดติดกับระเบียงไม้ทรงกระบอก เขาเกือบจะนั่งลงทีเดียวแบบไม่เบรก ดีที่มีจังหวะหนึ่งเจ้าลูกเหล็กสีเงินกระทุ้งให้เขารู้สึกสะท้านไปทั่วท้องน้อยจนต้องอ้าปากแล้วพ่นลมหายใจยาวๆ


“ฮุฮู้ววว… อุอูวว อูวว” ไอติมค่อย ๆ นั่งลงช้า ๆ  โดยมีไบรอั้นที่ตามมานั่งข้างกันบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวหัวเราะด้วยความตลกขบขันเสียงดังแต่ก็ไม่ใช่ดังลั่นสนั่นร้าน   


“What’s funny? (ตลกอะไรวะ)” เลโอถามด้วยความงงแต่ก็ขำไปด้วยเพราะเห็นเพื่อนขำและเห็นไอติมที่ส่งเสียงร้องเพี้ยน ๆ พยายามกลั้นขำจนตัวสั่น และยิ่งพอเห็นว่าไอติมพยายามกลั้นขำ ไอ้ไบรอั้นก็ยิ่งขำต่ออีก


“เอาะ… อ๋อย…” ไอติมครางเบา ๆ กัดริมฝีปากล่างพร้อมกับย่นคิ้ว เขาไม่อยากขำแรงมากกว่านี้เพราะยิ่งขำก็ยิ่งสะเทือน พอสะเทือนทีก็เสียวจนท้องหดท้องเกร็ง ไอติมแท่งของเขาและกางเกงชั้นในกำลังสู้กันสุดพลัง


“Your cheeks is so red. (แก้มนายแดงมากเลย)” ไบรอั้นแซวทั้งที่ยังยิ้มกว้างขำขัน ยื่นนิ้วชี้ข้างขวาไปเกลี่ยแก้มไอติมเบา ๆ สามสี่ทีแล้วปล่อยออก ไอติมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ และพยายามหามุมนั่งให้เสียวน้อยที่สุด


“Ice-cream, are you sure you don’t need some help? (ไอศกรีม แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ช่วยอะไร)” เลโอที่นั่งตรงข้ามกับไอติมถามพลางยื่นโน้ตบุ๊กคืนให้เจ้าตัว ไอติมรับมาแล้วเอามาวางไว้บนเก้าอี้ตรงกลางระหว่างตัวเองกับไบรอั้นก่อนหันไปสั่นหัวและยิ้มน้อย ๆ ให้กับคนถาม แต่แน่ใจว่าตัวเองไม่เข้าใจประโยคนั้นทั้งหมด ได้ยินคำว่า help เลยเดาเอาเองว่าอีกฝ่ายกำลังถามอะไรเลยสั่นหัวไว้ก่อน


“Help what? (ช่วยอะไร)” หนุ่มหัวทองถาม หรี่ตามองเพื่อนแวบหนึ่งพร้อมกับยิ้มอย่างรู้ทัน เลโอยิ้มกว้าง ทำให้ไอติมยิ้มตามเพราะเหมือนได้เห็นคิงคองยิ้มอีกแล้ว


“Anything. (ช่วยอะไรก็ได้)” เลโอมองไอติมแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มแบบไม่เห็นฟัน ไอติมยิ้มตามแม้ไม่เข้าใจ แต่ก็ยิ้มตามเขาไปเรื่อยเปื่อย ไบรอั้นเบ้ปากเล็กน้อยก่อนหันหน้าไปมองหญิงสาวผมยาวผิวแทนสุขภาพดีคนหนึ่งที่เดินนำผู้ชายสามคนที่ถือถาดสีเงินใส่อาหารมาที่โต๊ะ


“Hello boys, welcome to Thailand. I am Pan, his aunt. (สวัสดีจ้ะหนุ่ม ๆ ยินดีต้อนรับสู้ประเทศไทยนะจ๊ะ ฉันชื่อแพน เป็นน้าของไอติม)” น้าแพนผายมือไปทางหลานชายที่นั่งวางสีหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะสุขหรือเสียวดี


“Oh, hello. Sa-wad-dee-krab. (โอ้ สวัสดีครับ ส่า วั้ด ดี ขรับ)” เลโอทักทายตอบน้าแพนที่ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร เขายื่นมือไปเช็กแฮนด์กับเธอแปบหนึ่งแล้วปล่อย แพนหันกลับมาหาไบรอั้นและส่งยิ้มให้


“I am Bryan. Nice to meet you. (ผมชื่อไบรอั้นครับ ยินดีที่ได้รู้จัก)” ทั้งสองคนเช็กแฮนด์กันครู่สั้น ๆ ก่อนปล่อยมือออก แพนหันไปกวักมือเรียกเด็กในร้านให้วางอาหารลงบนโต๊ะแล้วตัวเองก็นั่งลงข้างเลโอ ชะเง้อมองโน้ตบุ๊กบนเก้าอี้ของหลานชายด้วยความงงนิดหน่อย


“ติมเอาโน้ตบุ๊กมาทำไมลูก”


“เพื่อนคนที่จัดการเรื่องงานให้ เขาบอกจะวีดีโอคอลมาอ่าน้าแพน” น้าแพนทำหน้าเข้าใจพลางรับโถข้าวมาจากเด็กในร้าน และเป็นคนจัดการตักข้าวใส่จานเปล่าของทุกคน คนละสองทัพพี


“Don’t hesitate if you want to add it. (บอกได้เลยนะคะถ้าต้องการเพิ่มอีก)” ฝรั่งสองคนยิ้มและกล่าวขอบคุณ


“ติม หนูไม่สบายรึเปล่า” น้าแพนมองหลานชายด้วยความเป็นห่วง ไอติมรีบฉีกยิ้มกว้างแล้วส่ายหัวในขณะที่สองมือก็เริ่มจับช้อนส้อมตักอาหารใส่จานข้าวตัวเอง แพนมองหลานชายอีกครู่หนึ่งก่อนหันไปเทคแคร์เพื่อนของหลาน


“Beer or something? (เบียร์หรือว่าอะไรดีคะ)” เธอผายมือไปทางเครื่องดื่มที่เด็กผู้ชายในร้านอีกคนกำลังยกมาวางใส่ชั้นวางเครื่องดื่ม ไบรอั้นมองน้ำเปล่า น้ำอัดลม และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แล้วยิ้มประหลาดใจนิดหน่อย


“เบียร์แล้วกันครับ…” น้าแพนพยักหน้าและหันไปถามเลโอที่สั่งแบบเดียวกับเพื่อน น้าของไอติมหันไปบอกเด็กในร้าน และไม่ลืมที่จะสั่งน้ำอัดลมให้หลานชายด้วย


“…ฉันว่าคืนนี้เราอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน” ไบรอั้นหันไปคุยกับเลโอที่ยักไหล่สองข้างอย่างชิลๆ


“ไม่มีปัญหา เราอยู่อีกตั้งหลายวัน”


“มีแพลนจะไปไหนกันงั้นเหรอ” น้าแพนถามทั้งสองคน ไบรอั้นรับแก้วเบียร์ตัวเองมาวางไว้บนโต๊ะก่อนตอบ


“ก็แค่คิดว่าจะไปน่ะครับ ยังไม่ได้หาสถานที่ที่จะไปชัดเจนเลย แต่ตอนนี้ล้มเลิกแพลนไปแล้ว” หนุ่มหัวทองรับน้ำอัดลมสีดำมาจากเด็กในร้านแล้วยื่นให้ไอติมที่กำลังนั่งแทะไก่อย่างเอร็ดอร่อย


“ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ เมืองไทยไม่หนีไปไหน เดินทางมาเหนื่อย ๆ พักชาร์ตพลังก่อน” ไบรอั้นกับเลโอยิ้มให้น้าแพน ก่อนที่เธอจะชวนคุยเรื่องทั่วไปอย่างเช่น มาจากประเทศไหนกันบ้าง แล้วน้าแพนก็ฝอยต่อยอดไปว่าตัวเองเคยไปนั่นไปนี่ และอยากไปตรงนั้นตรงนี้ สองหนุ่มเองก็ชวนเธอคุยกลับเช่นกัน น้าแพนเป็นคนคุยสนุก น้ำเสียงฟังแล้วไม่น่าเบื่อ และมีความเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีความอึดอัด ไม่มีการเคอะเขิน หรือไม่ได้โปรยเสน่ห์ใด ๆ ทำทุกอย่างไปตามปกติ อาจเพราะเธอมีเพื่อนสนิทชาวต่างชาติอยู่กลุ่มหนึ่งเลยทำให้เธอคุ้นเคยกับทั้งสองคนได้ค่อนข้างเร็ว


“Sorry for asking this question, but are you really a girl? (ขอโทษที่ถามคำถามนี้นะครับ แต่คุณเป็นผู้หญิงจริง ๆ ใช่มั้ย)” น้าแพนหัวเราะอย่างไม่ถือสากับคำถามของเลโอที่ท่าทางดูกล้า ๆ กลัว ๆ อยู่เหมือนกัน


“Don’t worry, chocolate boy. You are not the first one to asked this one. No, I am a transgender. (อย่ากังวลไปเลยน่าพ่อหนุ่มผิวช็อคโกแล็ต เธอไม่ใช่คนแรกหรอกจ้ะที่ถาม ใช้จ้ะ ฉันเป็นผู้หญิงข้ามเพศ)” น้าแพนยิ้มแย้มแจ่มใส แววตาเปล่งประกาย น้ำเสียงที่เธอตอบดูภาคภูมิใจ ไม่ได้ตอบแบบเขินอายหรือรู้สึกขายหน้าใดๆ


“Oh, wow. You made me uncertain for a while. You look like a girl if we don’t really look at you. (โอ้ ว้าว คุณทำให้ผมไม่มั่นใจอยู่พักนึงเลย คุณดูเหมือนผู้หญิงเลยนะครับถ้าไม่จ้องมองจริงๆ)” ไบรอั้นยิ้มพลางกระดกเบียร์แบรนด์ไทยรสชาติเยี่ยมเข้าปาก


“Sweet talker. (ปากหวานเชียว)” น้าแพนยิ้มอย่างต่อเนื่อง เธอผงกหัวรับคำชมของไบรอั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นหัวเราะอย่างอารมณ์ดี


“ติม ในสองคนนี้มีพระเอกในที่ทำงานติมสักคนมั้ย” น้าแพนหันไปถามไอติมที่กำลังแทะเนื้อหมูออกจากซี่โครงด้วยท่าทีกรุ้มกริ่มแบบเสแสร้งแกล้งทำ ไอติมเคี้ยวหงับ ๆ จนหมดปากแล้วค่อยตอบพร้อมรอยยิ้ม


“คนนี้!” ไอติมชี้ไปที่ไบรอั้นที่กำลังคุยกับเลโอด้วยเรื่องอะไรสักอย่างพร้อมกับพยายามใช้มีดหั่นเนื้อปลาในจานของตัวเองอยู่ น้าแพนทำหน้าว่าอ้อ ไม่ได้หันไปมองไบรอั้นให้เสียมารยาท


“คนนี้รึเปล่าที่ติมไปงานมีทติ้งเขามา” หลานชายยิ้มเขินกับคำถามของผู้เป็นน้า คนถามหรี่ตามองอย่างจับผิด ไอติมหัวเราะคิกคักจนสองหนุ่มหันมองด้วยความงง


“อื้อ เขามีงานมีทติ้งที่แอลเอพอดีอะ ก็เลยให้เดนพาไป” ตอนไอติมเล่าที่ไปที่มาเรื่องงานให้แม่กับน้าแพนฟัง มีประเด็นนึงที่ไอติมไม่กล้าเล่าตรง ๆ ว่าที่ไปอเมริกาเพราะตั้งใจไปหาไบรอั้นด้วยเหตุใด ไม่ได้มีเหตุผลอะไรซับซ้อน ไอติมแค่คิดว่าไม่อยากให้ตัวเองดูอยากจะเสียตัวเหลือเกิน กระสันคันซะจริง ๆ อะไรแบบนั้น


แม้จริง ๆ มันจะเป็นแบบนั้นก็ตามที


“แล้วอย่าบอกนะว่า กับคนนี้คือคนนั้นที่ติมถามน้าเรื่องพรากบริสุทธิ์…” ไอติมกะพริบตาปริบ ๆ มองน้าแพนและ พยายามทำหน้านิ่ง แต่เขาคงทำไม่สำเร็จเพราะน้าแพนอ้าปากหวอและเบิกตากว้าง ก่อนที่สีหน้าน้าแพนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าตื่นเต้นปนเปรี้ยวปาก


“…วูยยย หลานน้าไม่ธรรมดานะจ๊ะ ได้ทั้งทีก็ได้แซ่บเชียว” ไอติมอึ้งไปนิดหนึ่งที่น้าแพนไม่ได้ต่อว่าหรือทำดุก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มเขินและพยักหน้าหงึก ๆ รับกับคำพูดนั้นของน้า


“ประทับใจ” ไอติมว่าเสียงกระซิบเล็ก ๆ น้าแพนหัวเราะชอบใจกับท่าทางของหลานชาย สองหนุ่มฝรั่งมองสลับน้าหลานงง ๆ คนเป็นน้ากลัวว่าจะทำให้ทั้งสองคนคิดว่ากำลังพูดนินทาว่าตลกทั้งคู่อยู่เลยรีบอธิบาย


“We are talking about how he met you. (เรากำลังคุยกันว่าเขาเจอคุณได้ยังไงน่ะค่ะ)” น้าแพนชี้สลับที่ไอติมกับไบรอั้น หนุ่มหัวทองทำหน้าเข้าใจและคลี่ยิ้มขำ


“I have to accept that I’m afraid of him when we met at a first time. (ขอสารภาพว่าผมรู้สึกกลัวเขาตอนเจอกันครั้งแรก)” น้าแพนหัวเราะ เลโอเองก็หัวเราะตามไปด้วย ไอติมยิ้มแบบงง ๆ เพราะจับประโยคที่ไบรอั้นพูดไม่ทัน ฝรั่งร่างใหญ่หันมองไอติมแล้วคลี่ยิ้มขำก่อนหันกลับไปมองน้าแพน


“But now you don’t afraid him anymore, I guess. (แต่ตอนนี้แกคงไม่กลัวเขาอีกแล้วละ ฉันว่านะ)” เลโอยกยิ้มมุมปากซ้ายขึ้นและมองทั้งสองคนตาเป็นประกาย ในหัวกำลังนึกภาพของทั้งสองคนในห้องน้ำ ไบรอั้นยิ้มเบ้ปากน้อย ๆ ก่อนกระดกเบียร์เข้าปากจนหมดแก้ว ไอติมที่กำลังยิ้มไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวมองเลโอแบบเอ๋ออ๋าแวบหนึ่งก่อนหันไปมองทางน้าแพน


“น้องติม แต่อย่าให้แม่รู้เรื่องนี้ล่ะ เดี๋ยวหัวใจล้มเหลว ถ้าจะทำอะไรกันในบ้านก็ระวัง ๆ นะ” ไอติมคลี่ยิ้มกว้าง หันมองไบรอั้นที่กำลังเทเบียร์ใส่แก้ว ก่อนจะถูกร่างของมารดาที่เดินยิ้มแย้มมาทางโต๊ะดึงสายตาให้ไปมอง


“ขาดเหลืออะไรกันมั้ยจ๊ะหนุ่มๆ Anything?”


“โอ้โห ภาษาปะกิดเว่อ” แพนแซวพี่สาวตัวเอง แม่แป้งหัวเราะเขินหน่อย ๆ ยกมือซ้ายตีไหล่น้องตัวเองเบา ๆ ไบรอั้นกับเลโอมองภาพนั้นแล้วก็ขำด้วยความรู้สึกเอ็นดู


“What we have on the table could make us full for three days. (ที่เรามีอยู่บนโต๊ะตอนนี้ก็ทำให้อิ่มสามวันแล้วละครับ)” ไบรอั้นตอบยิ้ม ๆ แพนกลัวพี่สาวจะฟังไม่ทันเลยรีบแปลต่อทันที พอรู้คำแปลจากน้องสาว เจ้าของร้านร่างเล็กก็หัวเราะและยิ้มใจดี


“Enjoy eating. We have more food. (สนุกกับการกิน เรามีอาหารเยอะ)” แม่แป้งบอกฝรั่งทั้งสองคน


“อะโห แม่อินเตอร์เนชั่นนอลอะ” ไอติมแซวแม่บ้าง หญิงสาวหัวเราะและเดินอ้อมโต๊ะมาหาลูกชายที่นั่งขำไปด้วยและแทะปีกไก่ไปด้วย แม่แป้งกอดคอลูกชายแล้วหอมหัวเจ้าตัวแสบด้วยความมันเขี้ยว


“กินอยู่คนเดียวเลย ดูแลพี่ ๆ เขาบ้างสิลูก”


“พี่เขาสบายกันมาก กินเยอะกว่าติมอีก แต่ติมว่าเขาน่าจะชอบไก่เหมือนน้องติม แม่ทอดมาเพิ่มหน่อยสิ น้องติมโดนแย่งอะ” ไอติมว่าหน้าบู้เพราะปีกไก่ทอดน้ำปลาของโปรดของตัวเองโดนสองหนุ่มหยิบไปกินแกล้มกับเบียร์อยู่เรื่อย


“เอาเกี๊ยวกุ้งกับผัดเม็ดมะม่วงหินพานต์มาด้วยพี่แพน น่าจะถูกปากมากอยู่”


“ได้ ๆ เดี๋ยวเอากุ้งเผามาให้ด้วย เพิ่งมาถึงเลย” ไอติมตาโตด้วยความดีใจ


“วันนี้มีกุ้งเผาด้วยอะ”


“มีจ้ะ แต่ได้แคสองตัวนะลูก ไว้ให้แม่ขายบ้าง” แม่แป้งยิ้มขำ ไอติมพยักหน้าหงึก ๆ น้าแพนถามสองหนุ่มว่าอยากได้อะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า ทั้งสองคนชี้ไปที่ผัดไก่ใส่มะม่วงหิมพานต์พร้อมกัน น้าแพนเลยแจงว่าสั่งมาเพิ่มให้แล้ว


“Oh, okay. Thank you.” ไบรอั้นกล่าวขอบคุณ เลโอขอเบียร์เพิ่ม น้าแพนเลยถ่ายทอดออเดอร์ไปให้พี่สาวอีกที แม่แป้งถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปในร้าน


“The food is really good. (อาหารดีจริง ๆ ครับ)” เลโอเอ่ยชมพร้อมกับยกนิ้วโป้งทั้งสองข้างให้สองน้าหลาน


“I’m not surprised why he really enjoys eating. (ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงมีควาสุขกับการกินมากขนาดนี้)” ไบรอั้นมองไอติมแล้วยิ้มก่อนหันไปมองน้าแพนที่มองหลานชายด้วยรอยยิ้มมีความสุข


และเขาก็หายแปลกใจแล้วว่าทำไมเจ้าเด็กลามกถึงสดใสร่าเริงนัก


‘I’m happy!’


เพราะชีวิตหมอนี่มีความสุขกระจายอยู่รอบตัวแบบนี้นี่ไง


   

[คุณเจ้]

V
v
v

ทั้งสี่คนนั่งคุยกันเพลิน ๆ กินอาหารไปด้วย ดื่มไปด้วย เวลาผ่านไปจนตกดึกมากขึ้นตามเวลาของประเทศไทย หลายอย่างก็เพิ่มขึ้นตามเวลา ทั้งความอิ่ม ความเมาและความสนุกของบรรยากาศ สองหนุ่มเริ่มออกอาการกรึ่มด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เสียงหัวเราะดังคลอไปกับเสียงเพลงภายในร้านและเสียงพูดคุยของลูกค้าโต๊ะอื่น แต่พอตกดึกก็บางตาไปเยอะ ไบรอั้นแก้มแดงและตาสีเทาก็ดูฉ่ำวาว ไอติมหันมองไบรอั้นเป็นระยะและยิ้มด้วยความรู้สึกดีที่เห็นเขาดูผ่อนคลายสบายตัว
   

“เสียดายที่วันนี้ไม่ใช่ช่วงสุดสัปดาห์ ร้านเราจะมีดนตรีสดทุกช่วงสุดสัปดาห์น่ะ ไอติมก็ชอบขึ้นไปร้องเพลงแจมกับวงดนตรีอยู่บ่อย ๆ หลานดิฉันร้องเพลงเพราะนะคะ” น้าแพนหัวเราะอารมณ์ดีเมื่อได้อวยหลาน
   

“Really? You can sing? (จริงเหรอ นายร้องเพลงได้ด้วยเหรอ)” เลโอที่หน้าแดงแม้สีผิวจะเข้มถามไอติมด้วยความประหลาดใจ ไอติมเข้าใจว่าถามอะไรก็เลยพยักหน้า
   

“But not good very much. (แต่ก็ไม่ได้ดีมากนะ)”
   

“We have to prove this weekend. (เราต้องพิสูจน์ตอนสุดสัปดาห์นี้)” เลโอยิ้มบาง มองไอติมตาเคลิ้ม ไอติมที่นั่งตัวเอียงไปซ้ายทีขวาทีเพราะไม่อยากลงน้ำหนักลงก้นเต็ม ๆ ยิ้มตอบ ไบรอั้นเห็นท่านั่งเอียงตัวของไอติมแล้วก็ขำด้วยความตลกขบขัน
   

“อุ๊ย นั่งมาตั้งนาน น้าเกือบลืม น้ามีของมาให้ติมด้วย เดี๋ยวไปหยิบก่อน” ไอติมยังไม่ทันพยักหน้ารับคำได้เต็มหน้า น้าแพนก็ลุกเดินเข้าไปในร้าน ร่างบางที่ยังตักนั่นตักนี่กินทีละนิดทีละหน่อยหันไปมองไบรอั้นที่นั่งเอนหลังกับพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ ไอติมยกมือซ้ายไปลูบพุงของอีกฝ่ายที่แม้ว่าจะป่องก็ป่องนิดเดียวและยังคงมีกล้ามรองรับอยู่ดี
   

“Molest me again. (ลวนลามฉันอีกแล้วนะ)” เสียงทุ้มติดแหบเพราะคอแห้งพูดขึ้นอย่างติดตลก ไบรอั้นยื่นมือซ้ายไปหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มเพื่อความชุ่มคอ วาดแขนขวาวางไปตามแนวยาวของเก้าอี้จนทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังโอบไอติมอยู่ เด็กลามกนั่งลูบท้องขวัญใจตัวเองสักพักก่อนจะเริ่มลวนลามอย่างที่อีกฝ่ายว่าจริง ๆ ด้วยการล้วงมือเข้าไปในกางเกงผ้าร่มขาสั้นสีดำของอีกฝ่าย โดยอาศัยความสูงของโต๊ะเป็นตัวบังจากสายตาของเลโอ
   

“Hey…” ไบรอั้นกดหน้าลงและส่งสายตาปรามให้ไอติม แต่เจ้าเด็กมือไวยิ้มร่าและส่งมือทลายด่านกางเกงชั้นในของเขาเข้าไปสัมผัสกับลูกชายเขาจนได้ แล้วก็โน้มตัวมากระซิบที่ข้างหูเขาเบาๆ
   

“My dick is strong so much. (จู๋ผมแข็ง (แรง) มาก)” ไบรอั้นยิ้มขำบาง ๆ เข้าใจได้ว่าไอติมจะสื่ออะไร และเข้าใจด้วยว่าเป็นเพราะอะไรไอติมแท่งน้อยของเจ้าเด็กลามกถึงได้ตั้งแข็ง
   

“Be patient, pervert boy. (อดทนหน่อยน่าเจ้าเด็กลามก)” ไอติมยิ้มคิกคัก มือซ้ายบีบ ๆ กำ ๆ ตรงส่วนนั้นของไบรอั้นอย่างเพลินมือ แขนขวาของไบรอั้นลดลงโอบเอวด้านขวาของไอติม มือซ้ายของเขาหยิบโน้ตบุ๊กกับสายชาร์ตขึ้นวางบนโต๊ะที่จานอาหารบางส่วนถูกยกไปเก็บแล้วเลยทำให้มีพื้นที่ว่าง ไอติมเขยิบตัวเข้าหาไบรอั้นอย่างรู้งาน
   

“ฮึฮืออ” ไอติมหัวเราะฮื่อ ๆ ในลำคอ สายตามองดวงตาของขวัญใจตัวเองที่ฉ่ำวาวจนแทบจะเป็นตาเยิ้ม ไบรอั้นกระตุกยิ้ม มือขวาเลื่อนลงลูบสะโพกไอติม มองดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสุกใสนิ่ง ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่มาก ริมฝีปากแต่ละคนขยับพูด ถามไถ่ความรู้สึกทางเพศของแต่ละคนแผ่วเบา
   

“ที่ก้นเป็นไง… งั้นเหรอ… หึหึ… ฉันไหวน่า…” เลโอมองเพื่อนกับไอติมกระซิบกระซาบคุยกันแล้วก็ยิ้มขำ ไม่รู้ว่ามันรู้ตัวรึเปล่าแต่ตอนนี้มือขวาของมันล้วงเข้าไปในก้นของไอติมแล้ว แต่คิดว่าไอติมน่าจะรู้ตัวเพราะเจ้าตัวทำปากเป็นรูปตัวโอและลำตัวก็บิดเล็กน้อยราวกับมือของไอ้ไบรอั้นไปโดนจุดกระตุ้นอารมณ์เข้าให้ แต่ที่ไอติมไม่รู้คือเลโอตัวสูงมากพอที่จะเห็นว่ามือของไอติมนั้นล้วงเป้าเพื่อนเขาอยู่
   

“เอามาอีกก็ได้ป่ะ…” เลโอหันไปมองน้าของไอติมที่กำลังยืนคุยกับพนักงานร้าน เขาหันกลับมามองอีกสองคนหมายว่าจะอ้าปากบอก แต่สองคนนั้นก็เร็วมากพอที่จะแยกออกจากกัน และทำตัวตามปกติ เว้นแต่ท่านั่งเอียง ๆ ของไอติมที่ดูจะแปลกไปสักหน่อย
   

“…น้าซื้อกล้องโกโปรมาให้ เห็นว่าอยากได้ ถือว่าเป็นรางวัลที่ได้งาน” น้าแพนนั่งลงที่เดิมและยื่นถุงพลาสติกสีขาวแบบหนาให้หลานชาย ไอติมยื่นมือไปรับไว้และยิ้มร่ากับของที่เพิ่งได้


“งู้ยยยย น้าแพนนน” ไอติมล้วงกล่องสีดำในถุงออกมาดูด้วยความตื่นเต้น เพราะอยากได้ไอ้กล้องแบบนี้ตั้งแต่ตอนทำโปรเจ็คท์หนังสั้นก่อนเรียนจบคู่กับไอ้เดนแล้ว
   

ติ๊ง!
   

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของไอติมดังขึ้น ทำให้เจ้าตัววางกล่องกับถุงลงบนโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูก็เห็นเป็นข้อความแชทจากแอนโทนี่ที่ส่งมาบอกว่าให้เปิดสไกป์ไว้ได้แล้ว ไอติมตอบกลับสั้น ๆ ว่าโอเคแล้วก็จัดการเปิดโน้ตบุ๊ก พอเครื่องเปิดติดก็กดเข้าโปรแกรมที่ว่า โดยผ่านการสอนการใช้มาจากแอนโทนี่เรียบร้อยว่ามันต้องทำอย่างไร
   

“There. (นั่น)” ไบรอั้นชี้ไปที่หน้าจอเมื่อเห็นว่ามีการโทรเข้ามา ไอติมกดปุ่มรับสาย สักพักบนหน้าจอก็ปรากฏใบหน้าของลูคัสกับผู้ชายเอเชียหน้าออกแนวเหลี่ยม ตัวสูงและมีผิวสีคล้ำคนหนึ่ง
   

“Hey, ice-cream. This is James. He came from Thailand like you. He is friend of us, which he will talks with you because Anthony flew to Miami with his family last night. I think if it be me to talk with you it might take very long time until we understand each other, that’s why I asked him to help me today. (เฮ้ ไอศกรีม คนนี้ชื่อเจมส์นะ มาจากประเทศไทยเหมือนเธอ เขาเป็นเพื่อนฉันกับแอนโทนี่ ซึ่งวันนี้เขาจะมาพูดกับเธอ เพราะแอนโทนี่บินไปไมอามี่กับครอบครัวเมื่อคืนนี้ ฉันคิดว่าถ้าเป็นฉันพูดกับเธอเองมันคงใช้เวลานานมากกว่าเราจะเข้าใจกัน ฉันเลยขอความช่วยเหลือจากเจมส์นี่แหละ)” ลูคัสพูดรัว ๆ ราวกับกลัวว่าจะถูกใครแย่งพูด ซึ่งมันทำให้ไอติมอ้าปากหวอและรู้สึกว่ามีเครื่องหมายคำถามขึ้นเต็มใบหน้าตัวเอง
   

บนโต๊ะอาหารหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของไอติม ลูคัสเองก็คงเพิ่งสังเกตเห็นเลยหัวเราะผ่านหน้าจอด้วยอีกคน รวมทั้งคนชื่อเจมส์ก็ขำไปด้วย “I’m sorry. I will let James talk with you. And hi Bryan. (โทษที เดี๋ยวฉันจะให้เจมส์คุยกับนายแล้วกัน แล้วก็สวัสดีไบรอั้น)”
   

“Thank you to see me. (ขอบคุณที่เห็นฉัน)” ไบรอั้นหยิบโน้ตบุ๊กไอติมขึ้นมาแล้วหันหน้าจอไปทางเลโอกับน้าแพนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
   

“Leo and that is Ice-cream’s aunt, her name is Pan. (เลโอกับน้าของไอศกรีม เธอชื่อแพน)”
   

“Oh, hello Leo. Hello, Pan, nice to meet you. Your nephew is so lovely. (โอ้ สวัสดีเลโอ สวัสดีแพน ยินดีที่ได้รู้จัก หลานชายคุณน่ารักมากนะ)” ลูคัสเอ่ยทักทายเลโออย่างรวดเร็วเพราะคุ้นเคยกันอยู่แล้ว เลยหันไปทักทายน้าแพนต่อทันที น้าสาวของไอติมยิ้มและพยักหน้าลงหนึ่งครั้ง
   

“Thank you and nice to meet you. (ขอบคุณค่ะ แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ)”
   

“My name is Lukas, by the way. (ผมชื่อลูคัสนะ)”
   

“Okay, Lukas. And you are? (โอเคค่ะ ลูคัส และคุณคือ…)”
   

“Oh, I’m your nephew’s boss, in technically. (โอ้ ผมเป็นเจ้านายของหลานชายคุณ ในทางเทคนิคน่ะนะ)” น้าแพนทำปากเป็นรูปตัวโอ ทั้งตกใจและดีใจที่เจอกับคนที่มอบงานให้หลานชายตัวเอง
   

“Thank you that you chose him. (ขอบคุณที่เลือกเขานะคะ)” น้าแพนยกมือไหว้ขึ้นเหนือหัว ไอติมเห็นก็เลยขำ แม้ฝรั่งทั้งสามคนจะงง ๆ ว่าน้าแพนทำอะไร แต่พอคนชื่อเจมส์อธิบายให้ลูคัสฟังและฝรั่งอีกสองคนก็ได้ยินไปด้วยว่าเป็นการขอบคุณของคนไทยแบบสุด ๆ จริง ๆ ประมาณว่ากูขอบคุณมึงอย่างที่สุด นั่นเลยทำให้ฝรั่งสามคนหัวเราะ
   

“He deserves it but now there are some problems, and James will speaks with him now. (เขาสมควรได้รับเลือกครับ แต่ว่าตอนนี้มีปัญหาบางอย่าง ซึ่งเจมส์จะพูดกับเขาตอนนี้เลย)” ลูคัสหันไปหาเจมส์และพยักหน้าให้ ไบรอั้นเอาโน้ตบุ๊กไปวางไว้ตรงปลายหัวโต๊ะฝั่งตัวเองกับแพน กดหน้าจอลงอีกนิดเพื่อให้เห็นภาพชัดขึ้น
   

“สวัสดีครับน้องติม พี่น่าจะเป็นพี่เรานะจากที่ลูคัสเล่าเรื่องราวน้องติมให้พี่ฟัง พี่ชื่อเจมส์อย่างที่ลูคัสบอกไปนะครับ พี่จะมาพูดกับน้องติมแทนแอนโทนี่ พอดีเขาไปไมอามี่กับที่บ้านน่ะ แล้วลูคัสเขาก็คิดว่าถ้าพูดกับน้องติมเอง กลัวจะเข้าใจกันยาก เพราะมันเป็นเรื่องของเอกสาร การดำเนินการทางสถานทูต กลัวว่าจะสื่อสารกันยาก บวกกับภาษาน้องติมยังไม่แข็งแรงด้วยเนอะ…” ไอติมพยักหน้าหงึก ๆ และรีบคิดในใจว่าพี่เจมส์คนนี้น่าจะเป็นเพื่อนคนไทยในกลุ่มที่แอนโทนี่เคยบอกว่าจะแนะนำให้ไอติมรู้จัก
   

“…โอเค คืออย่างงี้ ก่อนหน้านี้เนี่ย ลูคัสให้เอกสารน้องติมไปเพื่อยื่นกับสถานทูตใช่มั้ย (ไอติมพยักหน้า) แต่ว่า ด้วยความที่ทางลูคัสกับเจคเขาไม่เคยรับคนต่างชาติเข้ามาทำงานด้วย เขาเลยไม่รู้ขั้นตอนแบบละเอียด พอไปสอบถามผู้รู้ เขาเลยเพิ่งรู้ว่ามันยุ่งยากมาก มันต้องทำเรื่องนาน และต้องอธิบายเหตุผลมากมายให้ทางนั้นรับรู้ว่าทำไมน้องติมถึงสมควรได้เข้ามาทำงานกับพวกเขา ในอเมริกาขาดแคลนคนจริง ๆ แล้วเหรอ อะไรแบบเนี้ย คือทางลูคัสเขาก็พร้อมจะอธิบายนะ แต่ทีนี้มันติดที่เจค็อบอะ…” ไอติมหันไปมองไบรอั้นที่กระดกเบียร์ขึ้นจิบชิล ๆ และมองกลับมาแบบงงๆ
   

“…I will explain to you again, Bryan. (เดี๋ยวฉันอธิบายให้แกฟังอีกทีไบรอั้น)” หนุ่มหัวทองพยักหน้า และไอติมก็ได้รู้ว่าพี่เจมส์น่าจะรู้จักกับไบรอั้นด้วย
   

“เจค็อบเป็นเจ้านายอีกคนอะน้าแพน…” ไอติมหันไปบอกน้า เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ
   

“…เขาทำไมเหรอครับ” ไอติมกลับมามองที่เจมส์กับลูคัสต่อ ซึ่งตอนนี้ลูคัสกำลังนั่งจิ้มไอแพ็ด
   

“เจคเขาบอกว่าให้ติมทดลองงานสามเดือนใช่มั้ยล่ะ ทีนี้เขาก็ไม่มั่นใจว่าติมจะผ่านงานมั้ย เขากลัวว่าถ้าทำเรื่องให้ติมมาทำงานด้วย แล้วเกิดติมทำงานไม่ได้ตามที่เขาคิด มันจะเสียเวลา เสียเงินเขาน่ะ อีกอย่างไอ้เอกสารพวกนี้ขอนานมาก เร็วสุด ๆ ก็หกเดือน เจคเขาเลยไม่เอา ตอนแรกจะไม่รับติมด้วย แต่ลูคัสไปต่อรองมาว่าขอให้ติมมาทำก่อน ยังไม่ต้องมีเอกสารก็ได้”
   

“หืม ทำงานแบบไม่มีเอกสารเหรอคะ” น้าแพนถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอเองก็รู้เรื่องนี้อยู่บ้าง
   

“แค่สามเดือน ไม่สิครับ สองเดือนกว่า ๆ น่ะครับคุณน้า คือถ้าไอติมผ่านโปรแล้ว ทางนี้จะให้ไอติมกลับไทย เว้นระยะสักแปบ แล้วค่อยกลับมาใหม่ ไปกลับ ๆ ทุกสามเดือน ระหว่างนั้นลูคัสเขาจะยอมเหนื่อยทำเรื่องเอกสารให้เอง” ไอติมทำหน้าว่าอ้อ ส่วนน้าแพนยังขมวดคิ้วอยู่นิดหน่อย
   

“อืม น้าก็เข้าใจนะคะ แต่มันก็ดูลำบากเนอะ”
   

“ใช่ครับ ลูคัสเขาเลยให้ผมมาช่วยคุยกับน้องติมนี่แหละว่าน้องเขาจะเอายังไง ถ้าตกลงเขาก็จะดันน้องติมเต็มที่ เพราะเขาก็อยากทำงานกับน้องติม ส่วนเรื่องเงินเดือน ไม่ต้องห่วงครับ เขามีวิธีการจัดการตรงนี้ ซึ่งจะมีเอกสารตรวจสอบได้ทุกอย่าง ถ้ามีอะไรตุกติก น้องติมฟ้องร้องได้เลยนะ” ไอติมยิ้มขำน้อย ๆ รู้สึกเอาเองว่าพี่เจมส์น่าจะเป็นคนนิสัยดี
   

“น้าเชื่อใจค่ะ แค่เป็นห่วงว่าน้องติมจะเหนื่อย แต่ถ้าเจ้าตัวเขาโอเค น้าก็ไม่แย้งหรอก” น้าแพนยิ้มอ่อน มองไปที่หลานชายที่นั่งเอามือขวาเท้าคางตัวเองอยู่
   

“ติมโอเค ถ้าไม่ผ่านงานก็กลับบ้าน น่าสนุกดีออกน้าแพน”
   

“ถ้าติมอยากทำ ก็ทำลูก แม่กับน้าซัพพอร์ตเต็มที่” ไอติมยิ้มกว้างและยกสองมือปรบเปาะแปะ
   

“สรุปทำเนอะ” ไอติมพยักหน้าให้กับเจมส์ที่อยู่ในจอ
   

“ทำฮะ” เจมส์หันไปคุยกับลูคัส โปรดิวเซอร์กล้ามโตทำหน้าดีใจและปรบมือเสียงดังหนึ่งทีก่อนหันมายิ้มให้ไอติมด้วยความโล่งใจ
   

“Thank you. I trust you so much. Make me proud, okay? (ขอบคุณ ฉันเชื่อใจเธอมากนะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ โอเค๊)” ไอติมประมวลผลแปบหนึ่งก่อนจะพยักหน้าและยกมือขึ้นทำท่าโอเค
   

“Okay.” น้าแพนยิ้ม แม้จะยังไม่เคยพบเจอลูคัสตัวจริง แต่แพนก็สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายอยากได้หลานชายตัวเองไปร่วมงานด้วยจริง ๆ เพราะท่าทีของเขาตอนไอติมตอบรับว่าจะไปทำงานด้วยนั้นมันคืออาการของคนที่ได้ในสิ่งที่ต้องการ และก็คิดว่าเขาน่าจะดูแลไอติมได้ดี
   

“งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว น้องติมก็กลับมาพร้อมไบรอั้นได้เลยนะ เดี๋ยวพี่คุยกับเขาเองว่าให้พาน้องติมกลับมาด้วย” ไอติมพยักหน้า พี่เจมส์หันไปพูดกับไบรอั้นเป็นภาษาอังกฤษ หนุ่มหัวทองยกโน้ตบุ๊คของไอติมมาวางด้านหน้าแล้วเริ่มบทสนทนากับเจมส์และลูคัส ปล่อยให้อีกสามคนคุยกันไป
   

“ไอติม แล้ววางแพลนรึยังว่าจะพาพี่เขาไปเที่ยวที่ไหน” ไอติมสั่นหัวพลางตักน้ำจิ้มซีฟู๊ดราดเนื้อกุ้งเผากับมันเยิ้มๆ
   

“ติมว่าจะถามเขาพรุ่งนี้แหละน้าแพน แต่ที่ติมคิด ๆ ก็เกาะสมุย เกาะพะงันอะไรแบบเนี้ย ยังตัดสินใจไม่ได้”
   

“ก็พาเขาไปให้หมดเลย สามเกาะนั้นมันอยู่ใกล้ ๆ กัน สมุย พะงัน เกาะเต่า แล้วก็เช่าเรือไปเกาะนางยวน ไปทั้งทีเอาให้คุ้ม” ไอติมพยักหน้าหงึกหงักแบบเหยาะแหยะ ยังไม่ได้คิดหรือตัดสินใจ และไม่ได้กำหนดอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน และคิดว่ายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย เวลาไปเที่ยวกับที่บ้านหรือกับเพื่อน ไอติมไม่เคยไปเป็นคนจัดการวางแผนอะไรพวกนี้ มีหน้าที่ไปเที่ยวไปกินเท่านั้น
   

แพนเลยหันไปคุยกับเลโอเรื่องแพลนเที่ยว แต่ก็ไม่ได้คุยเป็นจริงเป็นจัง แค่ถาม ๆ ว่ามีที่ไหนในใจมั้ย ซึ่งสองหนุ่มอยากมาเที่ยวทะเลที่ไทยอยู่แล้ว เลโอดูข้อมูลไว้ทั้งที่สุราษฎร์ธานี กระบี่ และภูเก็ต น้าแพนได้ทีเลยขายทริปเกาะสมุย ซึ่งแม้ไอติมจะฟังออกเป็นบางคำ แต่จากการพูดอันคล่องแคล่วและท่าทีที่สนใจของเลโอ ไอติมก็บอกได้ว่าถ้าน้าแพนเปิดบริษัทท่องเที่ยว ทริปน่าจะขายดี
   

“Ice-cream, don’t forget what I have told you to do. Don’t think too much. Just be yourself and don’t need to put yourself in it. (ไอศกรีม อย่าลืมที่ฉันบอกให้ทำล่ะ อย่าคิดเยอะ แค่เป็นตัวของตัวเอง แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นนะ)”
   

“You are too late. He did it already. (นายช้าไปแล้ว หมอนั่นเอาตัวเองเข้าไปอยู่เรียบร้อย)” ลูคัสมีสีหน้าประหลาดใจและตกใจ เขาหันมองไอติมด้วยความสับสน
   

“What? You and him? (อะไรนะ เธอกับไบรอั้นเหรอ)” ไอติมทำหน้างงเพราะยังจับใจความไม่ได้ เจมส์ที่เห็นว่าอีกคนมีทีท่าไม่เข้าใจเลยพยายามอธิบาย
   

“ลูคัสเขาพูดถึงอะไรสักอย่างที่ให้น้องติมทำอะ พี่ก็ไม่รู้ว่าอะไร แต่เขาบอกว่าไม่ต้องเอาตัวเองใส่เข้าไป แต่ไบรอั้นมันบอกว่าน้องติมใส่ตัวเองเข้าไปเรียบร้อยแล้ว เขาก็เลยดูตกใจหน่อยๆ” ไอติมอ้าปากหวอและนิ่งคิดสักแปบก่อนจะเก็ท
   

“อ๋า… No, no. I have two version. Version one give you. Version two give me. (ไม่ ไม่ ผมมีสองเวอร์ชั่น เวอร์ชั่นแรกให้คุณ เวอร์ชั่นสองให้ผม)” ลูคัสทำปากว่าอ้อ ไบรอั้นหันไปมองเจ้าเด็กลามกด้วยความตะลึงเล็ก ๆ ก่อนจะยิ้มขำ
   

“Okay, then, we finished. Have a nice vacation and see you soon. (โอเค งั้นก็ จบการสนทนา ขอให้มีวันหยุดที่ดีแล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้)”
   

“Good bye, Lukas. (กู๊ดบาย ลูคัส)” เลโอแวะตะโกนบอกลาลูคัสจากที่กำลังสนทนากับน้าแพนอยู่ ไอติมยิ้มและโบกมือให้ลูคัสรัว ๆ อีกฝ่ายโบกมือตอบกลับมา ไบรอั้นทำเพียงพยักหน้าขึ้นก่อนที่จะปิดหน้าจอไป
   

“He has told me to be your English teacher. (เขาบอกให้ฉันเป็นครูสอนภาษาอังกฤษให้นาย)” ไบรอั้นหันไปพูดกับไอติมและกระดกเบียร์ในแก้วที่เหลืออีกครึ่งจนหมดรวดเดียว
   

“Okay, teacher. (โอเคฮะ คุณครู)” ไอติมตอบพลางดูดมันกุ้งจากหัวกุ้งด้วยความเอร็ดอร่อย ไบรอั้นยิ้มบางแล้วหันไปเติมเบียร์ใส่แก้วก่อนจะร่วมวงคุยกับเลโอและน้าแพน

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v

เป็นเวลาเที่ยงคืนเกือบครึ่ง กว่าที่ทุกคนจะแยกย้ายจากกัน ไอติมพาสองหนุ่มที่คึกคักเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กลับบ้านด้วยความทรมานตรงก้น แม้จะอยู่กับไอ้ลูกเหล็กสีเงินนั้นมาหลายชั่วโมงจนช่วงหนึ่งเกิดความชิน แต่พอขยับก็กลายเป็นว่ามันเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง เล่นเอาไอติมแท่งน้อยกลับมาแข็งตัวเปล่งปลั่งอีกรอบ ปกติการเดินจากร้านเข้าบ้านนั้นใช้เวลาแค่แปบเดียว แต่ครั้งนี้ไอติมรู้สึกว่ามันยาวนานพอ ๆ กับตอนเดินไปร้านไม่แพ้กัน
   

“Good night, Leo. (ราตรีสวัสดิ์ฮะ เลโอ)” ไอติมบอกลาเลโอที่ตัวแดงแบบจาง ๆ เนื่องจากผิวของเขาเข้ม หนุ่มเช็กรีพับบลิคยิ้มตอบกลับมาและยักคิ้วให้ไอติมที่ยืนขาถ่างอยู่หน้าประตูห้องนอนตัวเอง
   

“Bye.” เลโอเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง ไอติมหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองบ้าง เขาปิดประตูตามหลังและล็อคห้อง ได้ยินเสียงฉี่ดังมาจากในห้องน้ำ ไอติมวางโน้ตบุ๊กกับสายชาร์ต และถุงกล้องโกโปรไว้ตรงริมโซฟา ก้มตัวจะถอดกางเกงขาสั้นของตัวเอง แต่จังหวะที่โน้มตัวไปข้างหน้า ไอติมก็ครางเสียวแผ่วพร้อมลมที่ผ่อนออกจากปากเบา ๆ แต่ก็แข็งใจดึงกางเกงลงไปกองที่ข้อเท้าก่อนตามด้วยถอดกางเกงชั้นในสีขาว ไอติมพยายามยกขาซ้ายขึ้นเพื่อให้หลุดออกจากกางเกง
   

“หุ… ฮูววว…” ไอติมพ่นลมหายใจออกทางปากช้า ๆ และดึงขาซ้ายออกจนสำเร็จก่อนที่จะเตะขาขวาไปด้านหน้าเพื่อให้กางเกงหลุดออกไป พอถอดกางเกงสำเร็จก็ค่อย ๆ ยืดตัวตรงเพื่อลดอาการเสียดทาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำได้ไม่ดีนัก เพราะตอนนี้ไอติมรู้สึกราวกับว่าไอลูกเหล็กสีเงินนั้นได้ฝังเข้าไปในด้านในเนื้อก้นไปแล้ว พอขยับนิดหน่อยก็เลยซี๊ดดด
   

“Are you going to pull it out? (จะถอดออกแล้วเหรอ)” ไอติมชะงักมือขวาที่กำลังพยายามดึงห่วงเหล็กออกจากลูกกลมกลึงทั้งสองอันที่เต่งตึงกว่าปกติ เขาหันไปมองไบรอั้นที่แก้มแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำวาวกับยิ้มหยดเยิ้ม
   

“Wait a sec. (แปบนึง)” ไบรอั้นเดินไปที่หัวเตียง หยิบกล้องมาเปิดฝาพับและกดเปิดเครื่อง เดินกลับมาหาไอติมที่ยืนถ่างขาอยู่ที่เดิม ก่อนจะจับให้ไอติมโน้มตัวไปข้างหน้า สองมือวางบนขอบพนักพิงของโซฟา สองขาอ้าอยู่บนพื้น
   

“How do you feel? (รู้สึกเป็นไงมั่ง)” ไอติมนึกอยากตอบว่ารู้สึกเบลอ ๆ เพราะที่ก้นหน่วงจนรู้สึกว่ามันอึดอัด ไม่สบายตัว แต่ก็ยาวเกินที่จะพูดเลยส่ายหัวช้า ๆ และตอบสั้นแต่ได้ใจความ
   

“Not good. (ไม่ดี)” ไบรอั้นที่ถือกล้องถ่ายรูก้นของไอติมอยู่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจหน่อย ๆ ที่อีกฝ่ายดูจะไม่เอาด้วยแล้ว
   

“Okay, sit down. (โอเค นั่งลง)” ไอติมนิ่งแปบนึงก่อนจะใช้สองแขนดันตัวขึ้น หันตัวไปข้างหน้า ไอติมแข็งชี้หน้าไบรอั้นและหน้าจอกล้อง หนุ่มหัวทองหัวเราะเสียงทุ้ม ไอติมยิ้มนิดหน่อยในขณะที่ค่อย ๆ เอนตัวลงบนโซฟา ฝรั่งตัวโตยื่นมือซ้ายไปช่วยดึงขาของไอติมเพื่อให้ร่างบางนอนเอาก้นเกินขอบโซฟาออกมา ไอติมยกขาแล้วอ้าออก ไบรอั้นจับกล้องไปที่เหล็กสีเงินที่พาดผ่านจากโคนแท่งไอติมไปตามเนื้อส่วนล่างที่นำไปสู่รูก้น ไบรอั้นยื่นมือซ้ายไปแตะเส้นเหล็กสีเงินเบา ๆ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องซี๊ด เขาเลยเลื่อนกล้องขึ้นให้เห็นหน้าไอติมด้วย พอแตะอีกทีเจ้าเด็กลามกก็ครางเสียงสั่นและแก่นกายที่แข็งโด่ก็กระตุกน้อย ๆ หนุ่มหัวทองหัวเราะ ยื่นมือซ้ายไปรูดรั้งแก่นกายสีอ่อนช้าๆ
   

“Do you want to cum first? (อยากแตกก่อนมั้ย)” ไอติมที่สีหน้าเคลิบเคลิ้มและดูไร้การควบคุมพยักหน้าอย่างเชื่องช้า ไบรอั้นยิ้ม มองเห็นน้ำสีใสแฉะอยู่บนพื้นที่สีชมพูตรงส่วนปลาย เขาใช้มือซ้ายชักให้ไอติม มือขวาถือกล้องถ่ายภาพครึ่งตัวของไอติมไปด้วย


“ฮืมมม…” ไอติมนอนนิ่งและหลับตาพริ้ม สีหน้าดูผ่อนคลาย ยกสองแขนขึ้นพาดกับพนักพิงโซฟา สองขาอ้าชี้นิ่ง หนุ่มหัวทองชักมือขึ้นลงแบบไม่รีบร้อน แต่ดูท่าว่าเด็กลามกมือไวจะเก็บกดและอัดอั้นมานาน เพราะเพียงไม่นานไอติมก็ครางเสียงสั่นพร้อมกับอาการเกร็งหน้าท้องแล้วไอติมวานิลลาก็พ่นนมข้นออกมาอาบแท่งไอติมจนเยิ้ม


“…ฮู ฮูว” ไอติมหายใจหอบอ่อน ๆ และค่อย ๆ ลืมตาขึ้น จังหวะที่กล้ามเนื้อก้นขมิบเข้าหากัน ร่างบางก็หน้าเหยแกและร้องเสียงหลง


“อ๊า!” กล้ามเนื้อก้นที่บีบเข้าหากันทำให้หนีบลูกเหล็กสีเงินไปด้วย เลยทำให้รู้สึกหน่วงและปั่นป่วนไปหมด ไบรอั้นปล่อยมือออกจากแก่นกายของไอติม เช็ดมือที่เลอะน้ำสีขาวขุ่นกับเสื้อยืดของเจ้าตัว


“Look at his face. (ดูหน้าเขาสิ)” ไบรอั้นพึมพำเสียงแหบทุ้ม ยกกล้องจับภาพสีหน้าพริ้มของไอติม ร่างบางคลี่ยิ้มอ่อน สองมือลูบหว่างขาตัวเองทั้งสองข้างขึ้นลง ฝรั่งร่างโตยื่นมือซ้ายไปดึงห่วงเหล็กสีเงินออกจากรูก้นของไอติมช้า ๆ จนกระทั่งลูกเหล็กสีเงินหลุดออกมาจากรูก้นของไอติม ทิ้งให้รูสีชมพูเป็นโพรงทรงกลม ตากล้องจำเป็นเลื่อนกล้องไปจับภาพรูสีชมพูที่ขยายตัวเป็นวงกว้าง


“Wow, the pink hole is so ready. (ว้าว รูสีชมพูดูพร้อมมากเลย)” ไบรอั้นยิ้มและค่อย ๆ ดึงห่วงสีเงินออกจากโคนแก่นกาย ผ่านแท่งไอติมเปื้อนนมข้นที่อ่อนตัวลงนิดหน่อยช้า ๆ ไอติมครางเสียงโล่งอก ฝรั่งหัวทองลุกขึ้นนั่งลงบนโซฟาข้างเด็กลามกที่หุบขาลงและกระเถิบขึ้นมานั่งชิดติดกับคนตัวโต


“Do you want to play it again? If you have a chance. (อยากเล่นอีกมั้ย ถ้ามีโอกาส)” ไอติมทำปากยื่นและส่ายหัวอ่อนๆ


“One hour good, two okay, but three, four, five not okay. (หนึ่งชั่วโมงดี สองโอเค แต่สามสี่ห้าไม่โอเคแล้ว)” หนุ่มหัวทองหัวเราะ ยื่นห่วงเหล็กสีเงินให้ไอติม เจ้าของห้องนอนทำจมูกย่น หยิบห่วงสีเงินไปวางไว้บนโซฟาข้างตัว ก่อนหันกลับมาหาขวัญใจตัวเองแล้วยื่นมือขวาไปลูบเป้าฝรั่งตัวโตเต็มมือ


“โอ๊ะ!” ไอติมอุทานด้วยความตื่นเต้นเมื่อจับไปแล้วเจอว่าลูกชายของแซ็คกำลังแข็งตัวแบบอ่อน ๆ อยู่ในกางเกงชั้นใน คนตัวโตเปลี่ยนกล้องให้มาอยู่ในมือซ้าย แล้วหันหน้ากล้องเข้าหาตัวเองกับไอติม


“What do you found? (เจออะไรล่ะ)”


“Dick. (จู๋)” เสียงเล็ก ๆ ตอบแบบสั้น ๆ คล้ายออกเสียงคำว่า duck เลยทำรู้สึกตลกจนแซ็คขำออกมา เจ้าเด็กลามกยิ้มแป้นแล้น ดวงตาทอประกายวิบวับ มือขวาจับสลับกับบีบลูกชายเขา


“What are you going to do with dick? (นายจะทำอะไรกับจู๋ล่ะ)” เขาออกเสียง dick สั้น ๆ เลียนแบบไอติม แทนคำตอบแบบคำพูด ไอติมถอดกางเกงไบรอั้นออกจากขาแบบรวดเดียวให้ไปกองที่ข้อเท้า แก่นกายสีน้ำตาลอ่อนดีดตัวตั้งขึ้น ไอติมใช้มือขวาตีสิ่งนั้นหนึ่งที แล้วก็หัวเราะคิกคักเมื่อมันเด้งสู้มือ


“Little อั้น!” ไอติมนอนตะแคงข้างลงบนตักไบรอั้น ริมฝีปากอยู่ตรงกับของชอบของตัวเอง


“What is little un? Aun? อั้น? (อะไรคือ little อัน อั๊น อั้น)” ไอติมบิดหน้าขึ้นไปมองหน้าแดงก่ำของแซ็คและหน้าจอกล้องที่กดลงมาตรงหน้าเขากับเจ้าแท่งเนื้อ


“Bryan, little อั้น. Your dick is little อั้น”


“Oh, okay.” หนุ่มหัวทองหัวเราะอ้าปากกว้าง ไอติมหันหน้าไปทางเดิมแล้วยกหัวขึ้นก่อนจะใช้ปากอมส่วนหัวของอั้นน้อย อั้นใหญ่ส่งกล้องลงมาถ่ายตรงหน้าเขา ไอติมเลยเปลี่ยนเป็นใช้ฟันขบเนื้อตรงนั้นแบบเบาๆ


“Eh, don’t make it torn. (เอ้ อย่าทำมันขาดล่ะ)” ไอติมหัวเราะคิกคักก่อนจะปล่อยปากออกจากลิตเติ้ลอั้นและดันตัวลุกขึ้นนั่งคร่อมอั้นใหญ่ ใช้มือขวาจับแท่งเนื้อไว้ เคลื่อนรูก้นของตัวเองที่ยังคงขยายใหญ่อยู่เข้าหาส่วนหัวสีชมพู พอส่วนหัวเข้าปิดรูได้ ไอติมก็ค่อย ๆ กดก้นลงเพื่อให้กลีบเนื้อตัวเองกลืนกินลูกชายไบรอั้น มีติดขัดบ้างเพราะแม้ว่ารูจะขยายแต่เพราะไม่มีเจลหล่อลื่นเลยทำให้ฝืดไปสักหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นไอติมก็ไม่ละความพยายามเพราะไปได้ครึ่งทางแล้ว


“Easy, boy. (ใจเย็นพ่อหนุ่ม)” ไบรอั้นที่ถือกล้องด้วยมือขวาบอกเสียงแหบพร่า ไอติมหันไปมองหน้าจอกล้องด้วยสายตาเคลิ้มละมุนก่อนหันหน้าเข้าจูบปากคนตัวโตที่จูบตอบกลับมา


“Actually, I’m drunk and feel sleepy. Can we fuck tomorrow? (จริง ๆ แล้ว ฉันเมาแล้วก็ง่วงด้วย เอากันพรุ่งนี้ได้มั้ย)” ไอติมเลียลิ้นสีแดงของคนหัวทองและยิ้มขำคิกคัก ไบรอั้นยิ้มเผล่และหัวเราะเสียงทุ้ม แขนขวาวางกล้องลงบนโซฟาเพราะความเมื่อยแต่หน้ากล้องยังแหงนขึ้นจับภาพที่ไอติมลวนลามเขาด้วยการจูบอยู่


“We should sleep. อืมมม… อา… ตรุบ…” ไบรอั้นโดนไอติมดูดลิ้นไปหนึ่งทีก่อนที่จะแหงนหน้าหนีแล้วหัวเราะ เขายกมือซ้ายไปตีก้นไอติมเต็มแรงด้วยความมันเขี้ยว ไอติมบิดเอวเป็นวงกลม พยายามให้กลีบเนื้อตัวเองกลืนแท่งเนื้อของแซ็คเข้าไปให้หมด


“Okay, oh, yeah.” หนุ่มหัวทองครางเสียงเพี้ยนเพราะความเสียวที่โดนรูก้นไอติมบีบรัด สักพักก็เปลี่ยนเป็นหัวเราะแบบที่หน้าก็เหยเกไปด้วย ไอติมยิ้มร่า ตลกกับสีหน้าและอารมณ์กรึ่ม ๆ ของแซ็ค


“ฮึฮือ… ฮึ…” ไอติมครางและสลับกับหัวเราะ หอมแก้มซ้ายของแซ็คไปหนึ่งฟอด


“You wanna fight to fuck? Fine!” ไบรอั้นผงกหัวขึ้นจากพนักพิงโซฟา แกล้งมองไอติมด้วยความเหี้ยมโหด ไอติมหัวเราะอิอ๊ะ ไบรอั้นแยกเขี้ยว โยนกล้องไปบนเตียงแล้วหันกลับมาอุ้มไอติมทั้งที่ยังนั่งทับลูกชายเขาอยู่ เขาเตะกางเกงออกจากเท้า เดินอุ้มไอติมที่แขนเกาะคอเขาแน่น และสองขาก็พันรอบเอวเขาแน่นเช่นกัน


ตุบ!


ร่างของไอติมหล่นตุ้บลงบนเตียง รูก้นหลุดจากแก่นกายแข็งแรงของแซ็คที่พุ่งตรง ไอติมหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายหนุ่มหัวทองที่ถอดเสื้อกล้ามของตัวเองออกแล้วก็จู่โจมเข้าหาเขา


“อ๊า อะๆๆ” ไอติมหัวเราะ วางกล้องไว้บนหมอนเหนือหัวตัวเอง ไบรอั้นจับขาไอติมแยกออกแล้วจับลูกชายตัวเองแทงเข้าไปในรูสีชมพูสดใส


“I will fuck you till you scream. Hmm! (จะเย็xจนร้องเลย ฮึ่ม!)” แซ็คจับสองแขนของไอติมขึงลงบนเตียงแล้วก้มลงไซ้คอหอม ๆ ร่างบางหัวเราะคิกคัก และพยายามย่นคอหนีแต่ก็โดนร่างหนาเอาหน้าแดงก่ำบุกเข้าไซ้จนได้


“คิ ๆ อั๊ยยย” ไอติมหัวเราะเสียงขาดเพราะรู้สึกจั๊กจี้ แซ็คขยับสะโพกเบา ๆ ให้ไอติมรู้สึกเสียววาบเล่นๆ


แซ็คหยุดไซ้คอไอติม สองมือที่กดข้อมือไอติมไว้แน่นคลายออก ก่อนจะพึมพำเสียงงัวเงียพร้อมกับเปลือกตาที่เริ่มปรือ “Oh my god. I can’t. (โอพระเจ้า ฉันไม่สามารถแล้ว)”


ไอติมยิ้มอ้าปากกว้างและมองแซ็คตาโต พักเดียวขวัญใจของเขาก็ฟุบหลับลงบนอกทั้งที่ความเป็นชายยังคาอยู่ในรูก้น แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันค่อย ๆ อ่อนตัวลงทีละนิด ไอติมหัวเราะตลกขบขัน เอื้อมมือซ้ายไปหยิบกล้องจากหมอนแล้วส่งให้มือขวารับไป ไอติมหันหน้ากล้องเข้าหาตัวเองกับแซ็คที่หลับคาอกเขาไปแล้ว


“Loser. (ขี้แพ้)” ไอติมหัวเราะคิกคัก ก้มลงหอมกลางกระหม่อมแซ็คไปที หนุ่มหัวทองพ่นลมหายใจยาว ๆ และครางอืออา ขยับช่วงล่างออกห่างจากก้นไอติมก่อนจะทิ้งร่างครึ่งล่างราบไปกับเตียง ขาของแซ็คเหยียดตรงเกินขอบเตียงไปเกือบครึ่ง ไอติมอยากจะขยับร่างกายแต่ก็โดนฝรั่งตัวใหญ่นอนทับอกไว้ราวกับว่านี่คือหมอนของตัวเอง สุดท้ายไอติมเลยหันไปยิ้มให้กล้องส่งท้ายก่อนปิดกล้องไปและเอาวางไว้บนเตียง สองแขนค่อย ๆ เลื่อนลอดผ่านใต้แขนแซ็คแล้วเอาขึ้นมากอดร่างขวัญใจตัวเองไว้ สองมือลูบแผ่นหลังที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นการกล่อมให้ฝรั่งตัวโตนอนหลับสบาย

[fullfinale]

หลับไปซะแล้วว นึกว่าจะเป็นครั้งท่่3 

[G-NaF]

หมดกันพระเอกพี่ 

[Opolniscute]

กรี๊ด อัปแล้ว รอ3pอยู่นะคะ

[wawa_piya]

55555 loser เลยอ่ะพี่อั้น ขำาา

[Snowermyhae]

ว๊ายยย ขี้แพ้ 

[areenart1984]

ไอติมต้องหัดกายบริหารทุกส่วนนะ แม่จะได้จับไม่ได้  และท่าสุดท้าย 

[aiyuki]

ฮาาา หลับได้เนาะ คนเรา

[วายซ่า]

ไม่น่าเชื่อว่าพี่อั้นหลับคาอกน้องติมซะงั้น 5555

[dekying kukkig]

เอ๊า อิพี่ 555555555555555555555555555555 

[ณ ที่เดิม™]

เอ้า หลับเฉยเลย 

[skies]

ตลกกก เหมือนแก้แค้นที่น้องเป็นลมไปครั้งแรก 555555

[Jiraapp]

โถ....อิพี่เมาหลับซะงั้น

[labelle]

ไอติมคือตัวร้าย ได้ฟินทั้งขึ้นทั้งล่อง
แต่ดีนะที่เดนกับติมไม่คิดมาก

แซคหลับคาขนาดนั้นได้ยังไง 5555
ติมได้เปรียบมาก ไม่เนียนด้วย

ลุ้นตอนไปทริปค่ะ แต่ที่แน่ๆ เชื่อว่าติมคุ้มสุด

[คุณเจ้]

Fall in lust, Chapter 15 :: Do you believe? (เชื่อมั้ย)




   “คิดถึงกูป้ะเดน” หนุ่มลูกครึ่งที่อยู่ในจอโน้ตบุ๊กส่ายหน้าตายทันทีที่ไอ้เพื่อนตัวเล็กถามจบ ไอติมหุบยิ้มฉับและมองค้อนไอ้เพื่อนตัวใหญ่
   

[ค้อนทำห่าไร เดี๋ยวกูเอาตะปูเจาะลูกตาแม่ง] ไอติมทำปากยื่น
   

“หยาบคายมากเลยอ่า”
   

[ระริกระรี้เชียวนะมึง] ไอติมยิ้มจมูกย่น ท่าทางเขินอายและหัวเราะคิกคัก หันไปมองเตียงนอนผ่านประตูระเบียงห้องที่มีร่างสูงใหญ่ของฝรั่งผมทองนอนคว่ำหน้าหลับอยู่ด้วยสายตาแพรวพราวก่อนหันกลับมามองหน้าเพื่อนในจอโน้ตบุ๊ก
   

“เขาใจดีเกินคาดมากเลยอะเดน กูไม่คิดว่าเขาจะไหลไปตามคำขอของกูแบบนี้”
   

[ก็ดีแล้วนี่ มึงก็ทั้งแฮปปี้และโดนเขาปี้ไง] ไอติมหัวเราะคิก เม้มปากและทำจมูกบานแปบหนึ่งแล้วก็กลับมาทำหน้ายิ้มแบบปกติ
   

[แต่กูก็ยังแอบแปลกใจหน่อย ๆ ที่มันตอบรับคำขอของมึงง่ายเชียว]
   

“กูก็แปลกใจนะ…” แค่แวบสั้น ๆ เท่านั้นที่ไอติมย่นคิ้วหน้าตาแปลกใจดังที่ปากว่าก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มระรื่นตามเดิม


“…แต่มันเสียเวลาอะ ช่วงที่อยู่ด้วยกันที่นี่ กูต้องตวงโมเม้นต์ให้ได้เยอะที่สุด” 
   

[เดี๋ยวมึงก็กลับมาแอลเอพร้อมเขาไม่ใช่เหรอ รีบตวงอะไรขนาดนั้น] ไอติมทำหน้าบู้ หน้าตายู่ยี่นิดหน่อย หัวใจฟีบลงไปนิด
   

“ก็กูขอเขาไว้ว่าให้ตามใจกูช่วงที่อยู่ที่นี่ด้วยกันนี่…”  ไอติมหยุดทำหน้าบู้แล้วพ่นลมหายใจหนึ่งทีก่อนจะคลี่ยิ้มปริ่ม
   

“…ก็ตวงให้ตุงเหมือนเป้าแซ็คไว้ก่อนอะ”
   

[เอ๊า คือพอเปลี่ยนโซน เปลี่ยนประเทศขวัญใจมึงก็จะกลายเป็นอีกคนงี้เหรอ] เดนนี่หัวเราะ ที่เขาพูดนี่คือกำลังพูดถึงความคิดของไอ้ติมมันอยู่ มันต้องกำลังคิดอะไรแนวนี้อยู่แน่ๆ
   

ไอติมย่นคิ้ว มองเดนด้วยความไม่แน่ใจว่าจะเอามาใส่ใจหรือจับเอามาเป็นประเด็นดีมั้ย แต่คิดอีกทีก็แค่เล่าให้เดนฟังเฉย ๆ แค่นั้นเอง “ก็… ตอนอยู่นู่นใช่ป้ะ เขาดูเฉย ๆ กับกู คือไม่ใช่ว่ากูจะให้เขาชอบกูนะ แต่เขาไม่มีปฏิกิริยาน่ารัก ๆ แบบที่เป็นอยู่ตอนนี้”
   

[มึงก็เลยกลัวว่าถ้าข้ามเขตประเทศไป ขวัญใจมึงจะทื่อเป็นหินกับมึงงี้เหรอ] ไอติมยิ้มแหยแต่ก็พยักหน้าลงหนึ่งครั้งอย่างยอมรับ เดนนี่ทำหน้าตางง ๆ แต่ริมฝีปากก็ขยับเป็นรอยยิ้มด้วยความรู้สึกตลก
   

[ไบโพล่าเปล่าวะ หรือเป็นที่อากาศ ขวัญใจมึงนี่ก็แปลกไม่เบานะ]
   

“งั้นกูยอมให้เขาแปลกแล้วก็เป็นไบโพล่าได้ด้วย” ไอติมพูดหน้าตาจริงจัง แต่มันเป็นจริงจังที่ทำให้เดนนี่ขำ เพราะไอ้ห่าติมทำซะตลก
   

[เขาหลอกพักฟรีกินฟรีจากมึงซะละมั้ง] ไอติมไหวไหล่ทำหน้าตาชิลๆ
   

“ไม่เป็นไร กูรวย...” ไอติมเน้นตรงคำว่ารวยและทำหน้าภาคภูมิใจในความรวยของตัวเอง เดนนี่ถึงขั้นปรบมือเสียงดังและขำไปด้วย
    

“…กูเปย์ให้เขาจนได้การ์ดทองคำมา เปย์อีกนิดอีกหน่อยแลกกับความไบโพล่าของเขา กู ทุ่ม งบ ไม่ อั้น!” ไอติมออกเสียงช้า ๆ ชัด ๆ กับห้าคำหลังสุดท้ายและปิดท้ายด้วยการเอามือซ้ายตบกระเป๋ากางเกงเบา ๆ พร้อมกับทำหน้าทำตาเหมือนพวกเจ๊ซื้อเด็กผู้ชายมาปรนเปรอตัวเอง
   

[แม่กับน้ามึงต้องภูมิใจมากที่หลานชายเอาเงินในบัญชีที่เขาฝากให้ทุกเดือนไปใช้จ่ายอะไรแบบนี้ มึงโชว์บัตรทองคำแท่งให้เขาดูยังล่ะ] เดนพูดไปก็ขำไป ขำจนน้ำตาจะไหล
   

“โชว์ แล้วก็บอกว่าเป็นบัตรทองสามสิบบาทเอาได้ทุกท่า” ไอติมเบะปากใส่เพื่อนสนิทตัวโตที่หัวเราะก๊าก ไอติมมองเพื่อนอย่างไร้อารมณ์ แวบหันไปมองในห้องเพราะรู้สึกว่ามีอะไรผ่านหางตาไป แล้วก็เห็นว่าแซ็คเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ 
   

[แต่ก็ยังดีที่ตอนเรียนมึงรับจ๊อบสอนตัดต่อกับงานนอกได้ตังค์มาใส่บัญชีด้วยตัวเองมั่ง] สมัยเรียนไอติมรับงานจากเพื่อนในคณะ แล้วยังมีรุ่นพี่รุ่นน้องอีกหลายคน คนไหนทำงานตัวเองไม่ทัน หัวตันคิดอะไรไม่ออกหรืออยากได้งานสวย ๆ ดี ๆ ครีเอทก็มาจ้างให้ไอติมช่วยทำให้ เพราะไอติมเก่งเรื่องการเรียบเรียง การลำดับและการตัดต่อ แต่ก็จะเป็นแนวสอนแนวบอกมากกว่าว่าให้ทำยังไง เงินที่ได้ถือเป็นค่าสอน ไอติมไม่อยากเอางานของใครมาทำเองล้วน ๆ แล้วเจ้าของงานก็ไม่ได้อะไรไปพัฒนาฝีมือตัวเองเลย ถือว่าไอติมเป็นครูของใครหลายคนในเวลานั้นรวมทั้งตัวเดนนี่เองด้วย แล้วความปากต่อปากเลยทำให้ไอติมได้งานนอกด้วย ซึ่งงานนอกอันนี้ไม่มีสอน ทำล้วน ๆ รับเน้น ๆ ยิ่งกว่าในมหาวิทยาลัย แต่เจ้าตัวก็รับไม่มากเพราะเหนื่อยและอินดี้ ขี้เกียจขึ้นมาก็ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ยิ่งช่วงใกล้จบที่ต้องทำงานคู่กับเดนก็ไม่รับงานอื่นเลยเพราะทุ่มเทให้กับโปรเจ็คต์จบที่ทำคู่กัน แล้วก็เป็นไปตามคาด ไอติมกับเดนนี่ได้เอส่งท้าย
   

ไอติมหันกลับมามองเพื่อนอีกที “ก็กูบอกแล้วว่ากูร้วยยย”
   

[ฮ่าๆๆๆ] เดนนี่ใช้มือขวาตีหัวเข่าตัวเองและหัวเราะร่วน ไอติมขำแบบเอ๋อ ๆ เพราะตกใจและงงนิดหน่อยว่าเพื่อนตัวเองจะขำอะไรขนาดนั้น
   

“เว่ออะ ตลกไรขนาดนั้น”
   

[รวยขนาดนั้นมาเปย์กูมั่ง กูก็ได้เสียกับมึงแล้วนะ]
   

“มึงต้องเปย์กูสิถ้างั้นอะ กูสถานะเมียเหอะ”
   

[อ้าวเฮ้ย ไม่ยุติธรรม กับขวัญใจมึงก็สถานะเมีย แล้วทำไมมึงเลี้ยงมันล่ะ] ไอติมทำลอยหน้าลอยตาให้เดนนี่หมั่นไส้เล่น ๆ แต่พักเดียวก็หยุดทำเพราะเห็นว่าพ่อฝรั่งตัวใหญ่เดินกลับไปนอนแผ่ร่างบนเตียงตามเดิม
   

“ก็กูเอ็นดูเขา แล้วก็ชอบดูเอ็นเขาด้วย” เดนนี่กลับมาขำอีกที ไอติมกลอกตากับความเส้นตื้นของมัน ไม่รู้แอบเล่นกัญชาหรือเปล่าถึงแฮปปี้อะไรขนาดนี้
   

“แต่ว่า… เออ เดน ๆ เดี๋ยวคุยกันใหม่นะ จุ๊บๆ” เดนนี่พยักหน้าขึ้นสองสามที ไอติมยกมือบ๊ายบาย เดนนี่กดปิดโปรแกรม หน้าจอโน้ตบุ๊กไอติมขึ้นเป็นรูปจัมโบ้กับปีโป้ที่นั่งลิ้นห้อยอยู่หน้าบ้าน เขาพับจอโน้ตบุ๊กลง หมุนตัวไปเลื่อนเปิดประตูกระจกแล้วเดินเข้าไปในห้อง ใช้มือเดิมดันประตูให้เลื่อนปิดตามหลัง เดินเอาโน้ตบุ๊กไปวางบนโซฟา หยิบซองผ้าเย็นในถังน้ำแข็งสีเงินที่เตรียมไว้ขึ้นมาฉีก
   

“Good morning.” ไอติมทักเสียงใสขณะที่เดินถือผ้าเย็นสีขาวไปที่เตียง จังหวะที่จะล้มตัวลงไปบนเตียงก็หันไปเห็นนาฬิกาตั้งโต๊ะบนโต๊ะหนังสือตัวเองพอดีเลยเห็นว่าตอนนี้มันเที่ยงแล้ว แต่ไอติมก็ช่างมันและล้มตัวลงนอนทับบนตัวแซ็คที่นอนอ้าแขนอ้าขาอยู่
   

“Hi.” เสียงแหบพร่าดังขึ้นพร้อมกับเปลือกตาของฝรั่งร่างโตเปิดขึ้นแบบง่วง ๆ ดวงตาสีเทาอ่อนมองหน้าไอติมที่ยิ้มแย้มด้วยความรู้สึกมึน ๆ นิดหน่อย
   

“Fresh!” ไอติมยื่นผ้าเย็นไปให้แซ็ค หนุ่มหัวทองยกมือขวาขึ้นมาหยิบไปโปะลงบนหน้าของตัวเอง ความเย็นแผ่บนใบหน้าของเขา ไบรอั้นรู้สึกว่ากล้ามเนื้อเริ่มตื่นตัว ในหัวรู้สึกโล่งขึ้นจากเดิมนิดหน่อย
   

“Thanks.” เขาบอกเสียงแหบทุ้มและปล่อยผ้าเย็นแผ่อยู่บนหน้าแบบนั้น ทิ้งแขนขวาลงบนเตียงตามเดิม ไอติมยื่นมือซ้ายไปหยิบผ้าเย็นบนหน้าไบรอั้นและจัดการเช็ดให้อย่างอ่อนโยนโดยที่เจ้าตัวนั้นหลับตาพริ้ม ไอติมเช็ดจนทั่วหน้า ลากมายังลำคอหน้า แล้วก็ข้ามไปเช็ดที่อั้นไซซ์ย่อ อั้นไซซ์ใหญ่พ่นลมหายใจแผ่วเบา สีหน้าผ่อนคลายกับความเย็นจากผ้าที่ลูบวนอยู่ตรงลูกกลมกลึงสองลูก พักนึงก็ลากขึ้นมาตามแท่งเนื้อที่นอนอ่อนตัวอยู่บนท้องน้อย
   

“Hungry? (หิวมั้ยฮะ)” ไอติมถามพลางใช้ผ้าสีขาวผืนเล็กเช็ดวนส่วนหัวสีชมพูอย่างอ่อนโยน แต่ก็ทำเอากล้ามท้องของไบรอั้นหดเกร็ง
   

“อือฮึ” ไบรอั้นตอบพร้อมกับพยักหน้าหนึ่งที เขาลืมตาขึ้นตอนที่ไอติมหยุดเช็ดตรงจุดซ่อนเร้นและวางผ้าสีขาวทิ้งไว้บนน้องชายเขา เจ้าเด็กลามกกำลังมองหน้าเขาด้วยสายตาสดใสพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจะอิ่มอกอิ่มใจเหลือเกิน ไบรอั้นยกยิ้มมุมปากซ้าย
   

“Why are you smiling so much? (ยิ้มทำไมนักหนา)” ไอติมเลิกคิ้วขึ้น มือซ้ายลูบท้องไบรอั้นขึ้นลงเหมือนกำลังเพลิน
   

“Smile? (ยิ้มเหรอ)” ไบรอั้นกดหน้าลงอีกที ไอติมขยับยิ้มเพิ่มขึ้นอีกนิดแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มฝรั่งหัวทอง เปลือกตาไบรอั้นปิดลงด้วยความง่วงที่ยังคั่งค้างอยู่ในร่างกาย พอลืมตาขึ้นอีกทีก็โดนเด็กลามกหอมแก้มอีกที เขาหลับตาลงและคลี่ยิ้มแบบคนง่วงนอน
   

“Do you have some drink? (มีอะไรให้ดื่มบ้างมั้ย)” ไบรอั้นถามทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่
   

“Drink?” ฝรั่งตัวล่ำหนาลืมตาขึ้นและพยักหน้าหนึ่งครั้ง
   

“Water. (น้ำน่ะ)” ไอติมนิ่งทำหน้าคิดพักหนึ่งก่อนที่ตาเรียวสวยจะโตขึ้นด้วยความเข้าใจ ดันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทีกระตือรือร้น
   

“Wait here. (รอนี่นะ)” ไบรอั้นพยักหน้าหงึก ๆ ไอติมลงจากเตียง เดินอ้อมไปทางปลายเตียงไปที่ประตู เปิดประตูห้องแล้วก็เดินออกไปข้างนอก ปล่อยประตูเปิดคาไว้ ฝรั่งหัวทองดันตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบผ้าเย็นตรงกลางตัวออกแล้วก้าวขาลงจากเตียง จังหวะที่กำลังจะก้าวไปทางห้องน้ำเขาก็ชะงักเท้าไว้เพราะเห็นว่าประตูห้องที่อยู่เยื้องกันเปิดออกและมีร่างของเลโอที่เปลือยทั้งตัวยืนอยู่ในสภาพที่เพิ่งตื่นนอน เขาเดินไปยืนคุยกับเพื่อนตรงขอบประตูห้องนอนของไอติม
   

“แกเพิ่งตื่นเหมือนกันสินะ” เลโอยกมือซ้ายลูบหน้าพลางพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะเอาศอกซ้ายดันกับขอบประตูห้องเอาไว้
   

“วันนี้เราน่าจะคุยกันเรื่องทริปนะ…” ไบรอั้นยกหัวขึ้นหนึ่งครั้ง เลโอยื่นหน้าเข้าหามือซ้ายและใช้ปลายนิ้วเขี่ยขี้ตาบริเวณหัวตาออก
   

“…ไอศกรีมไปไหนล่ะ”
   

“ลงไปข้างล่าง พอดีฉันถามหาเครื่องดื่มแก้เมาค้างน่ะ” เลโอพยักหน้าลงหนึ่งทีเบาๆ
   

“ฉันว่าเราไปเที่ยวทะเลสักอาทิตย์หรืออาจจะสักสิบวัน เวลาที่เหลือก็กลับมาเที่ยวในกรุงเทพฯ มั้ย แกว่าไง”
   

“ก็ได้ ไปอาทิตย์นึงก็น่าจะดี เด็กนั่นอาจต้องการเวลาในการทำงาน” เลโอเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่ง
   

“มีอะไรให้ฉันช่วยมั่งรึเปล่าล่ะ” ไบรอั้นส่ายหน้าไปซ้ายทีขวาทีแบบช้าๆ
   

“ไม่แน่ใจว่าไอศกรีมของแกต้องการผู้ช่วยรึเปล่า” เลโอกระตุกยิ้มก่อนที่จะเลื่อนสายตาไปมองตรงบันไดที่ไอติมกำลังเดินขึ้นมา ในมือถือถาดสีขาวที่บนนั้นมีกาน้ำสีใสฝาสีดำใส่น้ำสีเหลืองอำพันกับแก้วคริสตัลแบบมีหูสองใบขึ้นมา พอเห็นเลโอยืนเปลือยทั้งตัวอยู่หน้าห้องไอติมก็อ้าปากหวอ สายตามองตรงกลางลำตัวของพ่อคิงคองผิวช็อคโกแล็ตอ่อนที่แข็งตัวอ่อน ๆ  ด้วยความค้างเติ่ง
   

“Hello, ice-cream. (สวัสดี ไอศกรีม)” เจ้าของบ้านได้สติแล้วรีบเลื่อนสายตาขึ้นมองรอยยิ้มเหมือนคิงคองของเลโอและคลี่ยิ้มให้อีกคนแบบเงอะงะ
   

“ฮะ… ฮัลโหล” ไอติมหันไปมองไบรอั้นที่ยืนกอดอกและยิ้มขำน้อยๆ
   

“What’s that? (อะไรล่ะนั่น)” ไบรอั้นถามไอติมพลางพิงสะโพกซ้ายกับของประตู ไอติมที่รู้สึกตื้อในหัวเพราะภาพเปลือยกายของสองชายหนุ่มพยายามที่จะตั้งสติให้คงเส้นคงวา
   

“เอ่อ… Thai herb เอ่อ ขะ… ขิง… ขิง เอ่อ okay, Thai herb. It will help you feel good after drunk. (โอเค สมุนไพรไทย มันจะช่วยคุณรู้สึกดีหลังเมา)” ไอติมกลืนน้ำลายลงคอที่รู้สึกว่ามันแห้งซะเหลือเกิน
   

“Oh, really? (โอ้ จริงเหรอ)” เลโอถามด้วยความสนใจพลางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาไอติม
   

“เอ่อ… really อ่า yes” ไอติมยิ้มไม่เต็มปากให้เลโอและพยายามมองแต่หน้าเขาไว้ พยายามนึกคำศัพท์ของพืชชนิดนี้แต่ก็นึกไม่ออก แต่เมื่อเช้าแม่เตรียมไว้ให้ก่อนออกไปที่ร้าน และบอกว่ามันจะช่วยทำให้พี่เขาสองคนดีขึ้นถ้าเขาเมาค้างอยู่
   

“I prepare for you, too. (ผมเตรียมสำหรับคุณด้วย)” ไอติมบอกเลโอ หนุ่มล่ำผิวเข้มคลี่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะก้มลงหอมแก้มไอติมหนึ่งฟอด
   

“You are lovely. Thank you. (นายน่ารักจัง ขอบใจนะ)” ไอติมยิ้มเม้มปาก มองเลโอที่กำลังเทน้ำขิงจากกาใส่แก้วแปบหนึ่งก่อนหันไปมองไบรอั้นที่ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มและแววตาวิบวับมาให้เขา
   

“You? (แกเอามั้ย)” เลโอถามเพื่อนพลางยกน้ำขิงขึ้นจิบ ไบรอั้นเดินออกมาจากกรอบประตูห้องนอนมายืนตรงหน้าไอติม และจัดการเทน้ำขิงใส่แก้วอีกใบที่เหลือ
   

ทั้งที่ไอติมใกล้ชิดกับแซ็คจนได้สัมผัสทั้งตัวมาแล้วก็ตาม แต่ไอติมกลับรู้สึกตื่นเต้นและตื่นตาตื่นใจกับร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ตรงหน้าราวกับเพิ่งเคยเห็นแซ็คแก้ผ้า อาจเพราะมีอีกร่าง (เปลือย) มาสมทบด้วย มันเลยเป็นบรรยากาศที่ไอติมไม่เคยเจอ ร่างเล็กสุดเงยหน้าขึ้นมองขวัญใจตัวเองที่ยกน้ำขิงขึ้นดื่มแต่ดวงตาสีเทากำลังจ้องมองเขาแบบตาไม่กะพริบ ไอติมกัดริมฝีปากล่าง ปลายเท้าจิกลงพื้น ท้องน้อยหุบวูบเข้าไป แซ็คลดแก้วลงไว้ตรงระดับอก มองหน้าไอติมค้างไว้ครู่หนึ่งก่อนเลื่อนสายตาไปมองเพื่อนตัวเอง ไอติมหันมองตามสายตาของแซ็ค ก็เห็นว่าเลโอกำลังมองตอบเพื่อน แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มเหมือนรู้กัน แล้วก็หันมามองที่ไอติมพร้อมกันทั้งสองคน
   

“This is so good. Thank you again. (น้ำนี่ดีมากเลย ขอบคุณอีกครั้งนะ)” เลโอก้มลงหอมแก้มขวาของไอติมอีกที แต่คราวนี้เขาเคลื่อนริมฝีปากหนาของเขาไปที่ริมฝีปากของไอติมแล้วจูบลงบนริมฝีปากสีแดงค้างไว้ ไอติมยืนเกือบจะตัวแข็งไปทั้งร่าง แต่ก็ยังพอรู้สึกตัวอยู่บ้างเลยก้มหน้าลงหลบริมฝีปากเลโอ ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมถอยไปแต่โดยดี หนุ่มยุโรปผิวช็อคโกแล็ตหันไปมองเพื่อนที่ยิ้มมีเลศนัยแล้วยักคิ้วให้หนึ่งที ไบรอั้นหัวเราะหึ เลื่อนสายตามองเจ้าเด็กลามกที่ดูจะงง ๆ หน่อย
   
V
v
v

      

[คุณเจ้]

V
v
v
   
“I think we should talk about our trip. (ฉันว่าเราควรคุยกันเรื่องทริปนะ)” ไอติมที่รู้สึกว่าหน้าร้อน ๆ ทำหน้าเหลอหลา ไบรอั้นยิ้มขำ
   

“A trip. Travel. (ทริป เที่ยว)” ไอติมอ้าปากว่าอ๋อแบบไม่มีเสียงแล้วพยักหน้าหงึกๆ
   

“Okay. Talk now? (โอเค คุยตอนนี้?)”
   

“Now is okay. (ตอนนี้เลยก็ได้)”
   

“เอ่อ you two wear shirt and pant?... มั้ย” ไอติมมอง (หน้า) สองหนุ่มสลับกันไปมา
   

“We’re fine with this. (เราสบาย ๆ กับแบบนี้มาก)” ไอติมมองหน้าเลโอและอ้าปากหวอน้อย ๆ ให้เลโอขำเบาๆ
   

“F—fine, fine เหรอ อ่า… okay, fine” ไบรอั้นขำแบบไม่มีเสียงกับท่าทีเหมือนหมางงหลงทางของไอติม
   

“Are you fine? (นายสบายดีนะ)” ไอติมมองหน้าไบรอั้นนิ่งพักหนึ่งก่อนจะนึกได้ว่าต้องตอบยังไง
   

“Yes, yes. I am fine. (ฮะ ใช่ ผมสบายดี)” ไบรอั้นผายมือซ้ายให้ไอติมเดินนำเข้าไปในห้องนอน ไอติมเดินถือถาดที่มีกาน้ำอยู่บนนั้นเข้าไปวางบนเตียง เดินไปที่โซฟา หยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดพร้อมกับนั่งลง โดยมีฝรั่งตัวใหญ่สองเชื้อชาติและสองผิวสีที่ตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนนั่งขนาบซ้ายขวา ไอติมรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว รู้สึกว่าลมหายใจจะร้อนกว่าปกติแม้แอร์ในห้องจะเย็นฉ่ำก็ตาม
   

“Samui, Phangan, and Turtle island, that is your aunt’s, I mean Pan’s suggestion from last night. What do you think, ice-cream? (เกาะสมุย เกาะพงัน แล้วก็เกาะเต่า น้าของนาย ฉันหมายถึงแพนน่ะ แนะนำมาเมื่อคืนนี้ นายคิดว่าไงล่ะ)” เลโอที่นั่งชิดอยู่ด้านขวาของไอติมถามพลางก้มหน้าลงมองหน้าจอโน้ตบุ๊กที่ไอติมกำลังเข้าเว็บสำหรับหาที่พัก ไอติมกลืนน้ำลายหนึ่งที แอบเหล่ตามองคิงคองตัวลูกที่ห้อยหัวโตงเตงแข่งกับลูกกลมกลึงสองลูก
   

“เอ่อ yes, good idea. She tell me, too. (ฮะ ไอเดียดี น้าแพนบอกผมเหมือนกัน)” ไอติมเข้าแท็บเว็บใหม่ เสิร์จภาพเกาะสมุยให้สองหนุ่มดู ไอติมใช้มือขวาเลื่อนแท็บคอนโทรลเม้าส์คลิกภาพตามที่เลโอกับไบรอั้นชี้ ทั้งสองคนออกความเห็นกัน ไอติมจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะสติกำลังเบลอเนื่องจากความร้อนในตัวเองและความร้อนจากร่างกายล่ำบึ้กของสองหนุ่มที่นั่งขนาบข้างตัวเองอยู่
   

“ฉันว่าก็สวยดี” ไบรอั้นพูดกับเพื่อนพลางยกน้ำขิงขึ้นจิบ
   

“มีทัวร์เกาะรอบ ๆ ด้วย เดี๋ยวคงต้องรบกวนให้ไอศกรีมจัดการให้” ไบรอั้นพยักหน้า แล้วก็บอกให้ไอติมหาข้อมูลอีกสองเกาะที่เหลือ ซึ่งเจ้าของห้องก็พยายามประคองสติและสายตาตัวเองไม่ให้วอกแวก แม้จะสังเกตเห็นว่าความเป็นชายของเลโอจะขยายตัวขึ้นกว่าเดิมก็ตาม แต่ก็ต้องทำนิ่ง และดึงสติมาใช้ในการพูดสื่อสารกับทั้งสองคนให้รู้เรื่องที่สุดให้ได้
   

“Ice-cream, have you ever go to full moon party before? (ไอศกรีม เคยไปงานปาร์ตี้ฟูลมูนมั้ย)” ไอติมหันไปมองเลโอและทำหน้านึกคำแปลของคำถามนั้น
   

“Full moon party?” เลโอพยักหน้าและอมยิ้มน้อยๆ
   

“Yes, have you? (ใช่ เคยมั้ย)” ไอติมส่ายหัว
   

“I don’t like drunk and smoking. (ผมไม่ชอบเมาและสูบบุหรี่)”
   

“Yeah, I know. (ใช่ ฉันรู้แล้วละ)” ไอติมหันไปมองไบรอั้นที่ทำหน้าเข้าใจกับคำพูดของตัวเอง เมื่อคืนนี้เขาเห็นว่าเจ้าเด็กนี่ไม่แตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลย และในร้านติดป้ายเตือนเลยว่าห้ามสูบบุรี่ภายในบริเวณร้านเด็ดขาด แม้แต่บริเวณนอกร้านก็ไม่ได้ ซึ่งน้าของเจ้าเด็กนี่เล่าว่าเป็นเพราะหลานชายไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เป็นคนไวต่อกลิ่นพวกนี้ ได้กลิ่นมาก ๆ เข้าจะเกิดอาการปวดหัว
   

“We can cut it out from the trip. (เราตัดออกจากทริปก็ได้นะ)” เลโอบอก
   

ไอติมนิ่งแปลคำพูดของเลโอสักแปบ ก่อนจะพอเข้าใจเลยหันไปมองคนพูด “No, no. You two go I will wait at hotel. (ไม่ ไม่ คุณสองคนไป ผมจะรอที่โรงแรม)”
   

ไอติมพยักหน้ายืนยันกับเลโอ และหันไปพยักหน้าให้ไบรอั้นอีกคนด้วย “You don’t? (นายไม่ไปเหรอ)”
   

“If I go maybe I will make you not fun because I don’t like party. I mean, drunk party, dance. (ถ้าผมไป อาจจะทำให้คุณไม่สนุกเพราะผมไม่ชอบปาร์ตี้ ผมหมายถึงว่า ปาร์ตี้ เมา เต้น)” ไอติมพยายามอธิบายให้ทั้งสองคนฟังเท่าที่จะทำได้
   

“But you went to the pub and watching me dance. (แต่นายไปผับและดูฉันเต้นมาแล้วนะ)” ไอติมนิ่งไปสักแปบก่อนตอบพร้อมรอยยิ้ม
   

“You dance, not me. And I go because you. (ก็คุณเต้น ไม่ใช่ผมเต้น และผมไปเพราะคุณ)”
   

“But I go this trip with you. And you are not going? (แต่ฉันไปทริปกับนายนะ แล้วนายก็จะไม่ไปน่ะเหรอ)” ไอติมมองหน้าไบรอั้นตาใสพักหนึ่งก่อนจะคลี่ยิ้ม แต่พักนึงก็หุบยิ้มเพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองเข้าใจถูกมั้ย
   

“I go with you? (ผมไปกับคุณ?)” ไบรอั้นพยักหน้าแบบงง ๆ กำลังสงสัยว่าถ้าในเมื่อไปทริปเดียวกันแล้ว ทำไมถึงไม่ไปด้วยกัน
   

“Yes, you go with me. (ใช่สิ นายไปกับฉัน)” ไบรอั้นตอบแบบงุนงงนิดหน่อย เพราะคิดว่าถ้าไป ก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว จะให้ไปกับใคร
   

“You want me go with you? (อยากให้ผมไปกับคุณ?)” ไบรอั้นย่นคิ้ว หันมองหน้าเพื่อนที่กำลังอมยิ้มขำก่อนกลับมามองไอติมที่ยิ้มหน้าเป็นอยู่
   

“อาฮะ I want you to go, we go together and you said you will be my guide. (อ่าฮะ ฉันอยากให้นายไป เราไปด้วยกันนะ แล้วนายก็บอกว่าจะเป็นไกด์ให้ฉันไง)”
   

“Say yes. (พูดว่าใช่สิ)” ไอติมยิ้มตาใส ไบรอั้นย่นคิ้วหรี่ตามองเจ้าเด็กมือไว
   

“Yes for what? (เพื่ออะไร)”
   

“Yes, you want me go with you. (ใช่ คุณอยากให้ผมไปกับคุณ)”
   

“I want you to go with me. (ฉันอยากให้นายไปกับฉันไง)” ไบรอั้นยังรู้สึกงงอยู่ว่าไอ้เด็กขี้ลวนลามมันจะจี้เอาอะไรนักหนา เขามองรอยยิ้มทะเล้นนั่นงงๆ
   

“Really? (จริงเหรอ)”
   

“Yes.” ไบรอั้นยิ้มแบบสับสนแต่ก็คือยังยิ้ม ไอติมหัวเราะคิก
   

“Okay, I go. (โอเค ผมไป)” เลโอหัวเราะ ไอติมหันไปมองหน้าพ่อคิงคองแล้วยิ้มขำก่อนหันกลับไปมองไบรอั้นอีกทีที่กลอกตามองบน และทำหน้าเหมือนคนโดนบีบคอ ไอติมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มขวัญใจตัวเองหนึ่งฟอด ไบรอั้นมองไอติมด้วยความมันเขี้ยวและหมั่นไส้
   

“Are you sure you are not good at English? (แน่ใจนะว่าภาษาอังกฤษนายไม่ดีน่ะ)” ไอติมพยักหน้ารัว ๆ ทั้งที่ยังยิ้มทะเล้น ไบรอั้นยกมือขวาขยี้ผมสีดำของไอติมด้วยความมันเขี้ยว ไอติมยื่นหน้าไปจุ๊บปากไบรอั้น พระเอกหนังผู้ใหญ่จุ๊บกลับ ถือว่าเป็นรางวัลกับความเจ้าเล่ห์น้อย ๆ ของเจ้าเด็กลามก
   

“I want that kiss too. Could I have it? (ฉันอยากจูบแบบนั้นมั่ง ขอมั่งได้มั้ย)” ไอติมหันไปมองเลโอที่ยิ้มอ่อนและมองไอติมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ไอติมมองงง ๆ เลโอเลยยกนิ้วมือซ้ายจิ้มที่แก้มกับปากตัวเอง ไอติมเข้าใจในการสื่อสารนั้น ร่างเล็กสุดในห้องนอนหันไปมองคนหัวทองที่กดหน้าลงหนึ่งครั้งแล้วยิ้มเบา ไอติมหันกลับไปหาเลโอ มองใบหน้ายาวแต่สันกรามแหละโหนกแก้มชัดด้วยความชั่งใจ เลโอยื่นมือซ้ายไปจับมือขวาของไอติม ค่อยๆ ดึงมือนุ่มนิ่มไปวางลงบนแก่นกายของตัวเองที่ขยายตัวขึ้น แต่ยังไม่ถึงกับแข็งโด่
   

“หูย…” ไอติมครางเสียงเบาด้วยความตื่นเต้น หัวใจเต้นวูบหวิว เขานั่งมองมือตัวเองที่ขยับไปตามผิวเนื้อตรงนั้นด้วยมือของเลโอที่เป็นคนบังคับทิศทางของมือ
   

“You like it? (ชอบมั้ย)” เลโอเอียงหน้าถาม ไอติมกลืนน้ำลายลงคอ มองเลโอแววตานิ่งจนเกือบจะเป็นเกร็ง แต่ในขณะที่ไอติมรู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นหินแล้วนั้น มือของตัวเองก็กำนิ้วรอบแท่งเนื้อทรงกระบอกของพ่อคิงคอง ไอติมทำปากว่าหูว หัวใจพองโตด้วยความรู้สึกดี เลโอคลี่ยิ้มบางแล้วยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มของไอติมหนึ่งครั้ง ไอติมยิ้มก่อนยื่นหน้าไปหอมแก้มเลโอคืนบ้าง
   

“Thank you. (ขอบใจ)” ไอติมยิ้มและปล่อยมือขวาออกจากจุดนั้นของเลโอ ยิ้มเก้อเขินกับหนุ่มคิงคองแปบหนึ่งก่อนหันกลับไปมองแซ็คที่นั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาและมองมาทางเขากับเลโออย่างชิลๆ
   

“What about the last island? (แล้วเกาะสุดท้ายล่ะ)” ไอติมยื่นมือซ้ายไปจับลิตเติ้ลอั้นและรูดเข้ารูดออกอย่างคุ้นเคย มือขวาก็เสิร์จหาข้อมูลเกาะเต่าไปด้วย เจ้าของห้องนอนเลื่อนภาพให้สองหนุ่มดู ทั้งคู่สนใจเรื่องการดำน้ำเป็นพิเศษ และสรุปได้ว่า เคาะเลือกทริปสามเกาะนี้
   

“Could you do this ice-cream? To manage the trip? Let me know if you need some help. (นายทำได้มั้ยไอศกรีม จัดการทริปน่ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกได้เลยนะ)” ไอติมที่รูดรั้งชักเข้าชักออกลูกชายแซ็คจนมันงัวเงียตื่นขึ้นมาหันไปมองเลโอและคลี่ยิ้มน้อยๆ
   

“I will talk with น้า Pan” เลโอพยักหน้า มองไอติมที่กำลังเพลินกับการจับของเด็ดของเพื่อนสนิทตัวเองแล้วคลี่ยิ้มขำ
   

“If you want to change the cock you can touch mine anytime. (ถ้าอยากเปลี่ยนดุ้นใหม่ นายจับของฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ)” ไอติมยิ้มก่อนที่จะเข้าใจในประโยคนั้น ในหัวกำลังนึกเกี่ยวกับทริปตัวเอง และมีความคิดนึงพุ่งเข้ามาในหัวเลยหันไปมองไบรอั้นที่กำลังจิบน้ำขิงเข้าไปอึกใหญ่
   

“Do you have underpants for swim? (มีกางเกงสำหรับว่ายน้ำมั้ย)” ไอติมกลัวไบรอั้นไม่เข้าใจเลยใช้มือขวาพิมพ์คีย์เวิร์ดที่ต้องการลงบนกูเกิ้ล คลิกเข้าที่ค้นหาภาพก็ขึ้นมาเพียบ
   

“You have this? (มีอันนี้มั้ย)” ไบรอั้นชะโงกตัวไปดูหน้าจอแล้วก็ส่ายหัว
   

“You should have. I want you wear for work. (คุณควรมีอะ ผมอยากให้คุณใส่สำหรับงาน)” ไบรอั้นไหวไหล่สบายๆ
   

“We could go to shopping. (ไปซื้อเอาก็ได้)”
   

“Shopping? Oh, okay. Go shopping after food. (ช้อปปิ้งเหรอ โอ้ โอเค ไปช้อปปิ้งหลังอาหาร)” ไอติมยิ้มเหมือนเด็กดีใจ แต่การกระทำของมือซ้ายนั้นไม่เด็กเลยสักนิด ตอนนี้ลูกชายของไบรอั้นตื่นเต็มตัว ตั้งโด่แข็งแรง
   

“งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน” เลโอลุกขึ้นยืน ไอติมหันไปมองก่อนไล่สายตาลงไปที่ตรงจุดนั้น คิงคองไซซ์ย่อแข็งตัวไม่แพ้ลิตเติ้ลอั้น ไอติมมองตาวาว เลโอขยับมุมปากยิ้มหนึ่งทีก่อนหมุนตัวเดินไปเปิดประตูแล้วออกไปจากห้องพร้อมกับแก้วน้ำขิง ไอติมหันกลับไปหาไบรอั้นที่มองรออยู่ก่อนแล้ว
   

“You want to fuck? (อยากเอามั้ย)” ไบรอั้นถามน้ำเสียงปกติ ไอติมปล่อยมือซ้ายออกจากจุดนั้น มองหน้าไบรอั้นแล้วยิ้มกริ่มอิ่มใจ
   

“I will go to cook food for you and Leo. (ผมจะไปทำอาหารสำหรับคุณกับเลโอ) Take a shower finish แล้ว ก็ลง เอ่อ down to under home (ลงข้างล่างบ้าน) นะ” ไบรอั้นยิ้มขำกับภาษาอังกฤษของเจ้าเด็กมือไว แต่ไม่ได้ขำเชิงดูถูกหรือเหยียดหยาม เป็นความขำกับการพยายามใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างใสซื่อ
   

“Okay, now I do really believe that your English was good when we have sex. (เอาล่ะ ตอนนี้ฉันเชื่ออย่างมากเลยที่ภาษาอังกฤษของนายจะดีตอนเรามีเซ็กซ์กัน)” ไอติมคลี่ยิ้ม ยกไหล่สองข้างขึ้นเขิน ๆ หันไปพิมพ์อะไรบางอย่างในกูเกิ้ลอย่างรวดเร็ว เลื่อนหาสักแปบแล้วค่อยหันไปพูดกับไบรอั้นโดยที่หางตาก็มองหน้าจอไปด้วย
   

“You can prove it again when we have sex next time. (คุณพิสูจน์อีกครั้งก็ได้ตอนเรามีเซ็กซ์กันครั้งหน้า)” ไบรอั้นอ้าปากหัวเราะเสียงทุ้ม
   

“Yes, I will.” ไอติมยิ้มปากเป็นสระอิทรงคว่ำ ดวงตาเป็นประกายวิบวับ
   

“Okay, take a shower นะ” ไบรอั้นพยักหน้า ไอติมค่อย ๆ พับหน้าจอโน้ตบุ๊กลงช้า ๆ แล้ววางไว้บนโซฟา
   


“Or you want me help you to take a shower. (หรือคุณต้องการผมช่วยอาบน้ำ)” ไอติมยิ้มคิกคัก ไบรอั้นแกล้งทำหน้าเอือมแล้วยกมือขวาขึ้นทำท่าปัดไล่เบา ๆ ไอติมยื่นมือซ้ายไปดันมือไบรอั้นลงแล้วโน้มตัวเข้าไปจุ๊บกล้ามแขนของคนตัวโต ก่อนจะขยี้จมูกลงบนเนื้อแน่นๆ
   

“Go. (ไปเถอะ)” ไบรอั้นบอกเสียงทุ้มนุ้ม ไอติมแหงนหน้าขึ้นและทำปากยื่น ไบรอั้นก้มลงจุ๊บปากเล็ก ๆ นั่นหนึ่งที ไอติมคลี่ยิ้มชื่นใจก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องนอน ทิ้งให้ไบรอั้นเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v


พอจัดการอาหารที่ไอติมเป็นคนทำให้เสร็จแล้ว เจ้าของบ้านก็พาสองหนุ่มไปโบกรถแท็กซี่ตรงหน้าปากซอย ตอนแรกไอติมจะให้ไบรอั้นเป็นคนขับรถของที่บ้าน แต่เพราะกลัวรถติดเลยเปลี่ยนแพลนเป็นว่าให้แท็กซี่ไปส่งที่รถไฟฟ้าแล้วเดี๋ยวนั่งต่อไปที่ห้างที่จะไปดีกว่า สองหนุ่มก็แล้วแต่เจ้าบ้าน ไม่มีขัดไม่มีขวาง เพราะไม่ว่าจะไปด้วยวิธีไหนก็ไปด้วยตัวเองไม่ถูกอยู่ดี
   

เดินทางมาด้วยรถไฟฟ้าจนมาถึงห้างอันเป็นจุดหมายปลายทาง เลโอที่คิดว่าเข้ามาข้างในแล้วถ้าจะหลงอย่างน้อยก็ยังอยู่ในตัวอาคารเลยขอแยกตัวออกไปเดินหาซื้อของให้ตัวเองก่อน เนื่องจากไม่อยากให้รอกันไปรอกันมา ไอติมกับไบรอั้นแยกตัวไปกันสองคน ที่แรกที่ไอติมหาก่อนเลยคือแผนกชุดว่ายน้ำชาย หาแบรนด์ที่ตัวเองเคยเห็นในอินเตอร์เน็ต พอเจอแล้วก็พาไบรอั้นพุ่งตัวไปทางนั้นทันที
   

“อูยยย สีเหลืองแซ็คใส่แล้วต้องเซ็กซี่มาก… วายยย… เขียวก็ดีอะ… หืมมม สีขาวเวลาตุงต้องเต่งตึงมาก” ไบรอั้นมองไอติมหยิบกางเกงว่ายน้ำทรงสามเหลี่ยมหลายสีขึ้นมาทาบตรงเป้าเขาแล้วก็ขำ ท่าทางเหมือนเด็กได้เลือกของเล่นถูกใจอะไรแบบนั้น
   

“If I buy four you can wear four? (ถ้าผมซื้อสี่คุณสามารถใส่สี่?)” ไอติมชูไม้แขวนเหล็กสีเงินสี่อันที่แขวนกางเกงว่ายน้ำผู้ชายไว้คนละสีขึ้นตรงหน้า
   

“I could wear it all but I will buy it myself. (ฉันใส่ได้หมดแหละ แต่เดี๋ยวฉันซื้อเอง)” ไอติมสั่นหัวทั้งที่หน้ายังยิ้ม
   

“It’s okay. I will buy for you and when you wear finish, don’t clean it and give me. (ไม่เป็นไรฮะ ผมจะซื้อสำหรับคุณและเมื่อคุณใส่เสร็จ ไม่ต้องทำความสะอาดและให้ผม)” ไบรอั้นอ้าปากหวอแปบหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นหัวเราะ ไอติมยิ้มกว้างตาแทบหยี
   

“Oh, how psycho you are. (โอ้ นายโรคจิตอะไรขนาดนี้เนี่ย)” แวบหนึ่งในความคิดของไบรอั้นคือกลัวเจ้าเด็กนี่หน่อย ๆ กับการชอบสะสมกางเกงชั้นใน กางเกงว่ายน้ำที่เขาใส่ แต่ถ้ามองในมุมของการเป็นแฟนคลับที่ชื่นชอบใครสักคน เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะเขายังเคยได้ยินเลยว่า แฟนคลับนักร้องชื่อดังบางคนเก็บเศษทิชชูที่นักร้องคนนั้นใช้สั่งขี้มูกไว้ในกระเป๋าตังค์
   

“I can handle this, and after I wear it I will give it to you, okay? (ฉันจะจ่ายเอง และพอใส่แล้วฉันจะให้นาย โอเคมั้ย)” ไบรอั้นแค่คิดว่า เจ้าเด็กนี่ให้ที่พัก ให้อาหารเขากับไอ้เลโอก็มากพอแล้ว อะไรที่เขาจ่ายได้ ไม่ได้ลำบากเงินในกระเป๋าเขาก็แค่อยากจ่ายเอง
   

“Okay.” หลังจากนิ่งไปสักแปบไอติมก็ตอบตกลงพร้อมรอยยิ้มสดใสก่อนจะพาไบรอั้นเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์
   

ไบรอั้นกับไอติมเดินไปดูเสื้อผ้าที่ร้านอื่น ไบรอั้นได้เสื้อกล้ามสีเหลืองอ่อนลายมิกกี้เม้าส์ใส่กางเกงมวยไทย ใส่นวมและใส่ที่คาดหัวมาอีกหนึ่งตัว ส่วนไอติมได้เสื้อเชิ้ตสีเขียวแขนสั้นลายดอกชบาสีแดงสดมาหนึ่งตัว ตอนที่กำลังยืนดูกางเกงขาสั้นกันอยู่สองคน ไอติมก็เจอพ่อมากับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาแน่ใจว่าคงเป็นเมียใหม่ แต่ไม่แน่ใจว่าใช่คนเดิมกับที่เคยเจอกันตอนครั้งล่าสุดหรือไม่
   

“มากับใคร” เสียงห้วน ๆ ของพ่อถาม ไบรอั้นมองชายตัวสูงผิวขาวเหลือง หน้าตาซูบผอมและดูโทรม ๆ ด้วยความงง
   

“รุ่นพี่ มาจากอเมริกา” ไอติมตอบสบาย ๆ ไม่ได้อึดอัดหรือรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ
   

“ผัวรึไง” คนเป็นพ่อถามพลางเหลือบมองฝรั่งตัวใหญ่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ไบรอั้นยิ้มแกน ๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไร
   

“เอ๊า ก็บอกว่ารุ่นพี่” ไอติมพูดด้วยความงง หันไปมองเมียใหม่ของพ่อที่กำลังพยายามกลั้นขำ ไอติมยกมือเกาหัวงง ๆ ก่อนจะชวนให้ไบรอั้นเดินออกไปจากร้านด้วยกัน
   

“Who’s that? (ใครเหรอ)”
   

“My dad. (พ่อผมเอง)” ไบรอั้นทำหน้าตกใจนิดหน่อยพร้อมกับหยุดเดินจนไอติมต้องเบรกตาม
   

“I don’ know he is your dad. I did not say hi to him. (ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อนาย ฉันไม่ได้ทักทายเขาเลย)”
   

“Not say hi. It’s very okay. (ไม่ต้องพูดสวัสดี มันโอเคมากๆ)” ไบรอั้นทำหน้างุนงง นึกถึงภาพที่ตัวเองยกมือไหว้แม่ไอติมด้วยความเป็นมิตรต่อกัน
   

“Really? (จริงเหรอ)” ไอติมพยักหน้า
   

“Really. (จริง)” ไบรอั้นย่นคิ้วนิดหน่อยก่อนจะก้าวเท้าเดินไปพร้อมไอติมอย่างช้าๆ
   

“And why I don’t see him in the house? (แล้วทำไมฉันไม่เห็นเขาในบ้านเลยล่ะ)” ไอติมแปลในหัวตัวเองแปบนึงก่อนจะตอบ
   

“My dad and my mom break up เอ่อ…” ไอติมย่นคิ้ว พยายามนึกคำศัพท์คำนั้น แต่ก็นึกไม่ออกเลยหยิบมือถือขึ้นมากดหาคำนั้นในดิคชันนารี
   

“…ได ไม่ใช่ ดี ดิวอช ว้อซ divorce, they divorce (หย่า เขาหย่า)” ไอติมพยักหน้าหงึก ๆ และคลี่ยิ้ม ไบรอั้นหยุดเดินอีกครั้ง
   

“They’ve got divorced? (พวกเขาหย่ากันเหรอ)” ไอติมที่ยังคงยิ้มพยักหน้าลงหนึ่งที ไบรอั้นมองรอยยิ้มนั้นด้วยความรู้สึกสับสน และความรู้สึกหน่วงในใจ
   

ทำไมยังยิ้มได้?
   

“I told mom to divorce with dad. (ผมบอกให้แม่หย่ากับพ่อ)” ไอติมเสริม ไบรอั้นมองดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของไอติมที่ยังคงสุกใสเหมือนเดิมด้วยความครุ่นคิด
   

ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสักหน่อย
   

หนุ่มหัวทองพ่นลมหายใจเบา ๆ และพยักหน้าหนึ่งครั้ง “Why did you tell mom like that? To let them divorce. (ทำไมนายบอกแม่แบบนั้นล่ะ ที่ให้เขาหย่ากัน)”
   

ไอติมนิ่งคิดคำศัพท์ที่จะใช้ตอบสักแปบ “อ่า… คือ… dad is not good with mom and me. I don’t like him. (พ่อไม่ดีกับแม่และผม ผมไม่ชอบเขา)”
   

ฝรั่งตัวใหญ่พาไอติมเขยิบหลบทางคนเดินไปติดกับกำแพงของร้านเสื้อผ้าแบรนด์หนึ่ง “Mom try to strong for me but I see mom is not happy. I tell mom divorce. (แม่พยายามแข็งแรง (อดทน) เพื่อผม แต่ผมเห็นแม่ไม่แฮปปี้ ผมบอกแม่หย่า)” 
   

“Do you love your dad? (นายรักพ่อตัวเองมั้ย)” ไอติมขมวดคิ้วและนิ่งไป ไบรอั้นถึงได้สติว่าน่าจะเป็นการละลาบละล้วงเกินไปแล้ว
   

“Hey, I’m sorry. You don’t need to answer me. (เฮ้ ฉันขอโทษ นายไม่ต้องตอบหรอก)”
   

“No. (ไม่รัก)” เสียงใส ๆ ตอบสั้น ๆ แต่ตอบน้ำเสียงหนักแน่น ไบรอั้นมองหน้าเจ้าเด็กลามกด้วยความตะลึงเล็กๆ
   

“No? (ไม่เหรอ)” ไอติมสั่นหัว
   

“I used to love dad. But now is no. (ผมเคยรักพ่อ แต่ตอนนี้ไม่)” ไบรอั้นมองไอติมด้วยความสับสนและรู้สึกสนใจในเวลาเดียวกัน สนใจว่าทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงคิดและรู้สึกแบบนี้
   

“He must bad so much to you and your mom. (พ่อนายต้องเลวร้ายกับนายและแม่มากสินะ)” ไอติมพยักหน้าอย่างไม่ลังเล
   

“I just cut bad thing from life. (ผมแค่ตัดสิ่งไม่ดีไปจากชีวิต)” ไบรอั้นย่นคิ้วแวบหนึ่ง
   

“How could you do that? (นายทำได้ยังไง)” ไอติมมองขึ้นข้างบนและทำหน้านึก
   

“Just do it. What make you not happy why you keep it. It is toxic. (ก็แค่ทำ อะไรที่ทำให้คุณไม่มีความสุข ทำไมคุณต้องเก็บมัน มันเป็นพิษ)” ไบรอั้นนึกถึงชายหน้าตาซูบผอมที่ดูขัดกับไอติม และนึกไปถึงผู้หญิงที่มากับชายคนนั้น
   

“Is that his new wife? (คนนั้นภรรยาใหม่เขาเหรอ)” ไอติมยิ้มแค่มุมปากเล็ก ๆ และพยักหน้า
   

“Maybe number ten. (อาจเป็นเบอร์สิบ)” ไอติมตั้งใจจะสื่อว่าพ่อมีเมียเยอะ และคนนี้อาจเป็นคนที่สิบก็เป็นได้ ไบรอั้นที่พอจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไรก็ขำเบาๆ
   

“But your mom is still single. (แต่แม่นายยังโสด)” ไบรอั้นเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ไอติมยิ้มกว้างและตอบเสียงใส
   

“Mom love me more. She tell me she will not marry again. (แม่รักผมมาก เธอบอกผมว่าเธอจะไม่แต่งงานอีก)”
   

ไบรอั้นพยักหน้าด้วยความเข้าใจ เขาขยับริมฝีปากเป็นรอยยิ้มอ่อนแต่แววตากลับดูหม่นลง “You still have your mom and Pan. (นายยังมีแม่กับน้าแพนสินะ)”
   

“อื้อ I am happy with mom and Pan เอ่อ good, have happy good มีความสุขดี แหะๆ (ผมมีความสุขกับแม่และน้าแพน)” ไอติมยิ้มแหะ ๆ เพราะตัวเองพูดมั่วไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นไบรอั้นก็ยังคงยิ้มอ่อนด้วยความเข้าใจ
   

ไบรอั้นมองไอติมด้วยสายตาที่จู่ ๆ ก็ทำให้ไอติมรู้สึกเขิน ทั้งที่นาน ๆ ทีจะเขินอีกฝ่าย มันไม่ใช่สายตาเชิญชวนมีเซ็กซ์หรือเร่าร้อนจนร้อนวูบวาบ หรือทำให้ท้องน้อยหดเกร็ง แต่มันเป็นสายตาละมุนละไมและเป็นประกาย สุดท้ายไอติมเลยแก้เขินด้วยการเดินเข้าไปควงแขนไบรอั้นและพาเขาเดินไปร้านอื่นต่อ
   

“I have another one question, (ฉันมีอีกคำถามนึง)” ไอติมทำหน้านึก ทวนคำพูดของไบรอั้นในหัวจนพอจะเข้าใจเลยพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มแฉ่ง ไบรอั้นมองรอยยิ้มนั้นแล้วยิ้มบางเบา
   

“Do you still believe in love? (นายยังเชื่อในความรักมั้ย)”