หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[cassper_W]

โอ้ววววววววววววว

คั่งค้างงงง  เหมือน   ลอยอืดดดดดดด   

อยากรู้ตอนต่อไปปปปปปปปปป

[both^^]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

พรหมลิขิตจริงๆ ด้วย

 

[Ryze]

touchy~

 

[moonlight]

พรหมลิขิตจริงๆ

คุณยายน่ารัก

[Bg LoVe NT]

^
^

จิ้มอีฟ ทะลุริว ไปถึงเจ้ตาล


พี่ป่านมาแล้ววววววววว

พี่เอ พูดไปเลยไม่ต้องกลัว



 :กอด1:คุณยายน่ารักกกกกก

[menano]

คู่กันแล้วมันก็ไม่แคล้วกันจริง ๆ เนอะ

คนรักกันน่ะอะไร ๆ มันจะสื่อถึงกันได้เสมอแหละ

ความคิดยังคล้าย ๆ กันเลยเห็นป่ะ

แล้วพี่ป่านกับพี่เอก็โชคดีนะที่มีคุณยายคอยให้คำปรึกษาที่ดีน่ะ

ขอให้เรื่องจบลงด้วยดีเถอะเนอะ

อ่านตอนนี้ของพี่เอกับพี่ป่านแล้วทรมานใจแทนมากมาย

^

^

^

^

^

โว้วววววววววววววววววววว

จิ้มผู้หญิงคนข้างบนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 

[MaryGoesRound]

มาลงชื่อรอ

จวนแล้ว ใช่มั๊ย

[Namehoto]

มาแล้วค่ะ ตอนต่อที่รอกันอยู่

****************************


สวัสดีครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ อากาศหนาวนะครับ เมื่อเช้าผมแทบไม่อยากลุกจากเตียงมาทำงานเลย ยิ่งถ้าเรามีใครให้นอนกอดอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ ด้วยกันเนี่ย ไม่อยากไปไหนเลยครับ

แต่อีกไม่กี่วันก็จะได้หยุดแล้ว จะได้นอนกอดกันอุ่นๆ นานๆ แล้วล่ะครับ


อย่าไปสนใจข้างบนครับ ผมเพ้อ อ่านต่อกันเลยครับ


*************************************



ป่านมา ป่านมาที่นี่  

ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่คุณยายปิดประตูไป ตอนนั้นใจเต้นรัวเลยครับ มือสั่น ผมคิด คิดแล้วก็คิด ว่าจะพูดยังไง จะทำยังไงตอนเจอหน้ามัน จะบอกมันยังไงดี คิดอยู่คลอด

เหมือนเวลาผ่านไปนานมากนะครับ ที่ผมยืนอยู่แบบนั้น พยายามฟังเสียงข้างนอกว่าเป็นยังไงก็ไม่ค่อยได้ยินอะไรเท่าไร

แล้วประตูก็เปิดออกครับ อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่าบ้านคุณยายเป็นเรือนไทยใช่ไหมครับ มันก็จะมีธรณีประตู

ประตูเปิด ผมก็เห็นไอ้ป่าน มันเปิดประตูเข้ามา หน้าก้มมองธรณีประตูและก้าวข้ามมา

มันยังมองไม่เห็นผม

แต่พอมันเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมยืนอยู่ มันตกใจ ตาโตๆ ของมันเบิกกว้าง

เอ ... มันหลุดชื่อผมออกมา พลางทำท่าเหมือนจะหันกลับ

ผมก้าวพรวดเดียวถึงตัวมันเลยครับ กอดมันไว้แน่น

ไอ้ป่านยืนตัวแข็ง มันคงทั้งตกใจ ทั้งทำอะไรไม่ถูก ส่วนผมเองไอ้ที่คิดไว้ว่าจะพูดอะไร จะทำยังไง ตอนนั้นมันหายจากหัวไปหมด ทันทีที่เห็นมันทำท่าจะหันหลังกลับไป ผมก็รู้แต่ว่าผมจะไม่ยอมให้มันหนีผมไปไหนอีกแล้ว

ป่าน  เอขอโทษ  ป่านอย่าหนีเอไปไหนอีกเลยนะ เราอย่าทรมานตัวเองกันอย่างนี้อีกเลย  

ผมพูดออกมาได้แค่นั้น แล้วก็ร้องไห้ คือเหมือนพอได้กอดมัน ไอ้เรื่องต่างๆ ที่เก็บไว้ตั้งแต่ทะเลาะกันแล้วมันหายไปจากชีวิตผม ความรู้สึกหลายอย่างมันก็ประดังประเดออกมาหมด

และอีกอย่างที่ผมใจหายคือ พอกอดไอ้ป่านแล้วมันรู้สึกได้เลยครับว่า มันผอมไปมาก

นะป่าน กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ อย่าหนีเอไปไหนอีกเลย  ผมบอกมันทั้งน้ำตา ก้มหน้าซบอยู่กับไหล่มันน่ะแหล่ะ

ไอ้ป่านมันยืนตัวแข็งอยู่แรกๆ แต่พอผมร้องไห้ สักพักมันก็ปล่อยโฮออกมาเหมือนกัน มันยกมือมากอดผมไว้แน่นเหมือนกัน

เอ เออยากให้เรากลับไปเหมือนเดิมจริงๆ น่ะเหรอ มันพูดไปร้องไห้ไป

อื้ม  ผมยิ่งกอดมันแน่นขึ้นอีก

ป่านดีพอแล้วเหรอ ป่านเอาแต่ใจ ป่านทำให้เอเสียใจ แบบนี้น่ะเหรอ  

เอรักป่าน รักมาก อย่าไปไหนอีกเลยนะ  ไม่มีป่าน เอทรมานมากเลยนะ เรากลับมาเหมือนเดิมเถอะนะ นะป่านนะ  ผมพูดวนๆ ซ้ำๆ อยู่แบบนั้น

ป่านก็รักเอ ป่านรักเอนะ มันก็พูดไปร้องไห้ไป

แล้วเราก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่กอดกันแล้วก็ร้องไห้อยู่แบบนั้นพักใหญ่ละครับ กว่าผมกับมันจะสงบลงได้ ผมกอดมันลูบหัวมันเบาๆ ไอ้ป่านมันก็ยังซุกอยู่กับไหล่ผม

เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้น ก่อนที่ผมจะคลายแขนออกมา แล้วถอยจากมันมานิดนึง ไอ้ป่านมันเงยหน้าขึ้นมามองผม (มันเตี้ยกว่าผมหน่อยนึง)

ตามันบวม หน้ามันซีด คือบอกตรงๆ ว่า ดูโทรมไปเยอะนะครับ ส่วนสภาพผมเองก็คงไม่ต่างกันหรอก

ผมก้มลงไปจูบแก้มมัน จูบตามัน แล้ว เราก็จูบกัน

แล้วไอ้ป่านมันก็ซุกมากอดผมอีก

เอมาตั้งแต่เมื่อไหร่  มันอู้อี้ถามผม

เมื่อตอนเย็นๆ  เอไม่รู้จะทำยังไง เลยมาหาคุณยาย  ผมบอกมัน แล้วก็เล่าเรื่องที่คุณยายบอกผมให้มันฟัง  เราเปลี่ยนจากยืนกอดกัน ไปนั่งคุยกันที่เตียง เพราะมีเรื่องต้องคุยกันมากมาย

คุณยายบอกเอให้ปรับความเข้าใจกับป่าน ป่าน เอขอโทษนะ ที่ทำแต่งานไม่ได้ดูแล ไมได้ใส่ใจป่านเหมือนเมื่อก่อน แล้วทำให้ป่านเสียใจ

ป่านก็ขอโทษที่ไม่เข้าใจเอ ที่เอาแต่ใจเหมือนกัน มันบอกผม

ป่านรู้ไหมว่าอีกวันที่เอกลับมาที่คอนโดแล้วป่านเก็บของไปหมดเนี่ย เอเสียใจมากเลยนะ  เอถามจริงๆ ป่านคิดจะเลิกกับเอจริงๆ เหรอ

ไอ้ป่านมันมองตาผม

คิดจริงๆ เออย่าเพิ่งโกรธป่านนะ ฟังป่านอธิบายก่อน มันรีบบอก

ตอนแรกๆ ป่านก็ยอมรับนะ ว่าป่านพูดไปเพราะประชด อยากให้เอง้อ แต่เอก็ไม่ได้ตามมาง้อป่าน แล้วป่านก็เลยไปคิดๆ ดู มันก็จริงนะเอ ป่านไม่เคยมีแฟน ไม่เคยได้รับความรักมากมายเท่านี้มาก่อน เอรักป่านมาก เอดูแลป่านทุกอย่าง เอาใจใส่ ตลอดเวลาที่คบกันมา ป่านเสียอีกที่ไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เอเลย พอเอมีงาน เอเริ่มยุ่งๆ จนไม่ค่อยมีเวลา ป่านก็เอาแต่คิดว่าทำไมเอไม่เหมือนก่อน เอรักป่านน้อยลงหรือเปล่า

ผมทำท่าจะค้าน แต่ไอ้ป่านมันบอกว่า ขอให้ฟังมันก่อน

แล้วมันก็เลยกลายเป็นน้อยใจ จนไปโวยวายกับเอวันนั้น ตอนแรกมันประชดจริงๆ แหล่ะเอ แต่พอป่านกลับบ้าน เอไม่มาง้อ ป่านก็นอนคิดๆ ดู ก็จริงที่เอบอกว่า ตอนป่านงานเยอะ เอยังเข้าใจ ทำไมป่านไม่เข้าใจเอบ้าง ป่านก็รู้สึกว่าตัวเองมันแย่มากที่ยังไปโวยวายใส่เอแบบนั้น ประชดเอแบบนั้น ป่านเลยอยากทบทวนดูจริงๆ ว่า ป่านดีพอสำหรับเอหรือเปล่า ซึ่งป่านเองก็ว่าป่านยังไม่ดีพอเลย ป่านรักใครไม่เป็น ป่านไม่รู้ว่าแค่ไหน ยังไง ถึงจะดี ป่านเลยบอกเอไปอย่างนั้น  แต่มันก็เจ็บเหมือนกันนะเอ ป่านอยากไปขอโทษ อยากไปขอให้เอกลับมา แต่ป่านก็ไม่กล้า เพราะป่านเป็นคนบอกเลิกเอง

(คุณยายอ่านใจหลานชายออกเป๊ะๆ เลยครับ)

แล้วป่านยิ่งทำร้ายเอไปแบบนั้น ทั้งไม่เข้าใจ เอาแต่ใจ แล้วยังไปบอกเลิกเออีก ป่านจะมีหน้าไปขอให้เอมาคืนดีกับป่านได้ยังไง  มันพูดแล้วก็ร้องไห้

โธ่เอ้ย ป่าน ผมดึงมันมากอด

เอก็ขอโทษป่านเหมือนกันนะ ที่เอเอาแต่ทำงาน จนไม่มีเวลาให้ป่าน เอคิดเองแหล่ะป่าน ว่าเอจะรีบทำงานให้เสร็จๆ มันจะได้หมดๆ ไป จะได้มีเวลาให้ป่าน แต่มันก็ใช้เวลา มันเลยทำให้เอเหมือนไม่ได้สนใจป่าน เอคิดน้อยไป เอสัญญานะป่าน จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ต่อไปนี้เรามีอะไร เราคุยกันนะป่าน เอจะไม่คิดเองเออเองอีกแล้ว ป่านก็ด้วยนะ ป่านรู้ไหม ตอนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเนี่ย เอเหงามากเลยนะ มันไม่มีกำลังใจเลย ป่าน ป่านไม่ต้องคิดแล้วนะ ว่าจะต้องรักเอแบบไหนยังไง ขอแค่ป่านรักเอ ไม่หนีเอไปไหนอีก มีอะไรเราพูดกัน บอกกันตรงๆ เท่านั้นก็พอแล้ว นะป่านนะ

เอจะไม่ยอมเสียป่านไปอีกแล้ว ผมบอกมัน แล้วก็จับมือมันมาจะจูบ แต่ผมก็เห็นว่า นิ้วมันว่างเปล่า

แหวน ล่ะป่าน แหวนไปไหน ผมตกใจ หรือว่ามันทิ้งไปแล้ว

ไอ้ป่านมันมองหน้าผม แล้วก็เอามือล้วงคอเสื้อ ผมเพิ่งสังเกตว่ามันใส่สร้อยไว้ มันดึงออกมา สร้อยนั้นร้อยแหวนที่ผมให้มันตั้งแต่เราคบกันแรกๆ (วงที่ซื้อที่หัวหิน จำได้ไหมครับ) กับแหวนที่เราแลกกันตอนแต่งงานอยู่ด้วยกัน

ป่านไม่รู้ว่าป่านยังดีพอที่จะใส่มันได้อีกไหม แต่ป่านก็ไม่อยากเสียมันไป ป่านเลยถอดจากนิ้วมาร้อยสร้อยคอห้อยไว้ตลอดเลยน่ะเอ มันบอกผม

ป่าน ผมเสียงแห้งเลย ตอนนั้นเจ็บใจตัวเองมากที่ทำไมไม่รีบไปง้อมัน

เอ ป่านดีพอแล้วจริงๆ เหรอ มันถามผมอีก

ผมไม่ตอบอะไร เอื้อมมือไปถอดสร้อยออกจากคอมัน แล้วแกะตะขอเอาแหวนสองวงนั้นออกมา แล้วจับมือมันขึ้นมา

ผมสวมแหวนให้มันอีกหนนึง

ป่าน เป็นคนที่เอรัก เท่านี้ก็ดีที่สุดสำหรับเอแล้วครับ ผมบอกมัน แล้วก้มไปจูบมือมัน

มันโผมากอดผม ร้องไห้อีก ผมก็ร้องไปกับมัน ผมขอมันแค่ว่า ไม่ว่าเราจะไม่เข้าใจกันแค่ไหน หรือจะทะเลาะกันยังไง เราจะไม่เลิกกัน แต่จะมาคุย มาปรับความเข้าใจกัน

เพราะผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว นอกจากมันคนเดียว มันไม่ต้องคิดว่าจะรักแค่ไหนยังไง แค่มันแน่ใจว่ามันรักผม เท่านั้นก็พอแล้ว

มันเองก็บอกผมว่า มันอาจจะเป็นคนรักที่ไม่ดีนัก แต่มันก็จะไม่มีวันบอกเลิกผมอีก เพราะมันก็ไม่อยากเสียผมไปเหมือนกัน ตอนที่มันไม่มีผมอยู่ มันก็ทนแทบไม่ไหว





มีแต่น้ำตาครับตอนนี้ แต่เป็นน้ำตาที่ทำให้ผมกับมันมองอะไรได้กว้างและชัดขึ้น เราปรับความเข้าใจกันและกลับมาคบกันเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ผมกับมันรู้วิธีที่จะดูแลความรักของเราให้ดีกว่าเดิม เข้าใจกันมากกว่าเดิม

ผมกับมัน ผ่านเรื่องราวร้ายๆ จนเกือบทำให้เราต้องเลิกกันไป แต่เพราะคำพูดของคุณยาย ที่ให้เราใส่ใจความคิดและความรู้สึกของอีกคน และเปิดใจพูดกัน ทำให้เรากลับมาเข้าใจกันมากกว่าเดิม ถ้าวันนั้น ตอนนั้น ผมกับมันมัวแต่กอดทิฐิเอาไว้ โดยไม่ได้พูดกัน ผมก็ไม่รู้ว่าป่านนี้ เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไหม


สิ่งที่สำคัญสำหรับคนสองคนที่รักกัน นอกจากความรักแล้ว ยังมีความเข้าใจ การปรับตัวเข้าหากัน และอีกหลายอย่างเป็นตัวแปรที่รวมกันให้ความรักมันเป็นไปได้ด้วยดีนะครับ

บางทีเรารักกันไปนานๆ มันอาจจะไม่หวือหวา สวีทมากมายเหมือนคบกันใหม่ๆ แต่มันแทนที่ด้วยความมั่นคง ความผูกพัน แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ความเคยชินที่มีกันทำให้บางที บางครั้ง เราอาจจะลืมใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไป หรือบางที เราอาจจะคิดง่ายๆ แค่ว่า แค่นี้เอง ทำไมไม่เข้าใจล่ะ

แต่อย่างที่คุณยายบอกนะครับ ไม่มีใครที่เข้าใจอีกคนได้ทั้งหมด เราถึงมีการพูด การปรับความเข้าใจกัน เพื่อให้เราได้บอกความคิด ความรู้สึกให้อีกคนฟัง เพียงแค่เราพูดและฟังกัน บางครั้งเรื่องก็คลี่คลายไปได้ง่ายๆ กว่ากอดทิฐิเอาไว้

ในความรัก ไม่มีใครผิดหรือถูกไปทั้งหมดหรอกครับ มันอยู่ที่เรารับฟังกันและกันมากแค่ไหนต่างหาก ที่จะทำให้ความรักของเรา มันไปด้วยกันได้

คนสองคน ใจสองใจ ก็ต้องช่วยกันประคับประคองความรักไปด้วยกัน ไม่ต้องพยายามอะไรมากมายหรอกครับ แค่ดูแลและใส่ใจคนที่คุณรัก และรักคุณ ทุกๆ วัน บางทีแค่คำพูดเดิมๆ กินข้าวหรือยัง หิวไหม เหนื่อยไหม แค่ยิ้มให้กัน บอกรักกัน เท่านั้น มันก็เท่ากับเราได้ดูแลคนที่เรารักแล้วครับ

*********************************

[naknarook]

^
^
^
^
^
^ กรีสสสสสสสสส  จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ

ดีใจที่ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว

ยกความดีความชอบให้คุณยายด้วย

คุณยาย เริ้ด มากค่ะ มองอะไรได้แม่นจริงๆ

[both^^]

ในความรัก ไม่มีใครผิดหรือถูกไปทั้งหมดหรอกครับ มันอยู่ที่เรารับฟังกันและกันมากแค่ไหนต่างหาก ที่จะทำให้ความรักของเรา มันไปด้วยกันได้
.
.
.
.
.

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอออ

ถูกค่ะพี่

เคลียร์กันแร้ว

[น้ำค้าง]

โล่งเหมือนยกเขาออกจากอก ดีกันแล้ว ดีใจจังเลย

[knight_king]

^
^
^
จิ้มก่อนอ่าน

ขอให้ดีกันเร็วๆ เหอะ

รักพี่เอ พี่ป่านนะคะ

[yunjaelover]

อ่านตอนนี้แล้วซึ้งมากๆเลย   

ดีใจกับคุณเอ และ คุณป่าน ที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้

ขอให้อย่าให้มีอะไรมาเป็นอุปสรรค กับชีวิตทั้งคู่อีกเลย

ขอบคุณนะค่ะ สำหรับแง่คิดดี ๆ ด้วย 

[Ryze]

เป็นพนักงานดีเด่น มาเช้า เพราะจะมาอ่านตอนล่าสุดนี่นะเนี่ย

 


ว่าแต่... อยากอ่านตอนที่ พี่ป่าน ง้อ พี่เอมั่งอ้ะ >.<



(นอกเรื่อง)
ทำไมคนโบราณ ถึงห้ามไม่ให้เราเหยียบธรณีประตูอ่ะคับ?

[MaryGoesRound]

ซึ้งใจจริงๆ
เล่นเอาน้ำตาซึมไปเลยเลย






ขอบอก "รัก" นิด แม้จะไม่รู้จักกันก้อตาม

[The Lover]

ดีใจจังเลย

แค่ยอมเปิดใจ

ทุกอย่างก็ดีเอง

กลับมาเหมือนเดิมแล้ว

ตอนต่อๆ ไป คงกลับมาหวานตามเดิมแล้วนะคับพี่เอ

[SuMoDevil]

เมฆหมอกพายุพัดผ่านผ่านไป  ท้องฟ้าก็คงจะสดใสขึ้นเยอะนะครับ 

สิ่งดีดีที่พัดผ่านเข้ามา ก็ขอให้รักษามันไว้ให้นานที่สุด  อิอิ

[bixzz]

  ยกนิ้วให้...ตอนนี้ยอดเยี่ยมที่สุด
ทั้งซึ้ง ประทับใจ และได้ข้อคิดมากมายเลยจริงๆ ขอบคุณมากๆ ครับ

[เจ้าชายสายเสมอ]

ธรณีประตูหมายถึงพระแม่ธรณีครับ   เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์  เพื่อให้ความเคารพจึงไม่เหยียบ

เหตุผลจริง ๆ อาจจะเป็นเพราะว่าต้องการให้คนระมัดระวังเวลาจะเข้าห้องออกห้อง  ไม่ใช่เข้า ๆ ออก ๆ ตามใจฉันไม่เกรงใจคนในห้อง  อย่างน้อยเวลามีธรณีประตู  คนในห้องก็จะรู้ตัวก่อนเวลาที่จะมีคนเข้ามา  นี่อาจจะเป็นความงามอย่างหนึ่งในมารยาทไทยครับ

[ranny]

 


ผ่านไปอีกหนึ่ง บทเรียน

บทเรียนรัก  บทเรียนชีวิต

มีมาให้ศึกษา และแก้ปัญหา

กันได้เรื่อยๆ.....


 
แค่มีความรัก ความเข้าใจ และการให้อภัย

ปัญหาต่างๆ ก็คลี่คลายไปในทางที่ดี

[mist]

คืนดีกันซะที ชีวิตคนเรามักมีบททดสอบเข้ามาเรื่อย ๆ

[mango]

“ คนสองคน ใจสองใจ ก็ต้องช่วยกันประคับประคองความรักไปด้วยกัน ไม่ต้องพยายามอะไรมากมายหรอกครับ แค่ดูแลและใส่ใจคนที่คุณรัก และรักคุณ ทุกๆ วัน บางทีแค่คำพูดเดิมๆ กินข้าวหรือยัง หิวไหม เหนื่อยไหม แค่ยิ้มให้กัน บอกรักกัน เท่านั้น มันก็เท่ากับเราได้ดูแลคนที่เรารักแล้วครับ “

Thanks for a good story,

I’m your fan club but don’t have a chance to reply, please for give me.

And a big thanks to Grandma,

Please give my regards to Grandma   

Waiting for next chapter na ka.

 

[SunLoveMoon]

****************************
บางทีเรารักกันไปนานๆ มันอาจจะไม่หวือหวา สวีทมากมายเหมือนคบกันใหม่ๆ แต่มันแทนที่ด้วยความมั่นคง ความผูกพัน แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ความเคยชินที่มีกันทำให้บางที บางครั้ง เราอาจจะลืมใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไป หรือบางที เราอาจจะคิดง่ายๆ แค่ว่า แค่นี้เอง ทำไมไม่เข้าใจล่ะ

^
^
^
มันใช่เลยพี่เอ
โล่งใจมากมาย
มันผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว
เมฆ หมอก ควันไฟ มันผ่านไปแล้ว
และความรักของทั้งคู่ก็จะมั่นคง แข็งแรง กว่าเดิม ตลอดไป
รัก เอ ป่าน มากมาย 

[a_tapha]

ลุ้นแทบแย่  และแล้วปัญหาก็คลี่คลาย

เฮ้อออออออ โล่ง 


 

[nana]

ซึ้งมากมาย

[dahlia]

ตอนท้ายเรื่องให้ข้อคิดที่ดีมาก

ดีใจที่ทั้งคู่กลับมาเหมือนเดิม   

[white coat]

ซึ้งอีกแล้ว โคดดด

ความรัก ก็คือความรัก ไม่มีคำอธิบาย อื่น

คนที่พบแล้วก็จะรู้เองว่าคืออะไร

 

[boboaje]

  ................ ซึ้งค่ะ ถูกใจคอซีรี่เกาหลีเลยอ่ะ   ดีจัง   ........ จริงอย่างที่พี่เอว่า รักกันไปนานๆ ความหวาน

 ก็ลดลง แต่ที่เพิ่มขึ้นทุกวันคือความผูกพัน อืม  ข้าน้อยขอคาราวะ  พรึ่บ พรึ่บ .........

[menano]

เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดีใจมากมาย

คนสองคนรักกันเข้าใจกันแล้วมันก็ดีอย่างนี้น่ะเนอะ

รักกันอย่างนี้นาน ๆ นะคะ

เป็นกำลังให้พี่เอกับพี่ป่านเสมอค่ะ

[ï_Kiss_U♥]

ซึ้งมากเลยพี่เอ
อยากมีคนไว้กอด หน้าหนาวบ้างงง
อิอ