หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[k_U_K_K_I_K]

อยากอ่านอ่ะค่ะ
ป.ล. แต่อย่าค้างนะคร้า เล่าให้มันจบทุกช็อต ค้างแล้วเด๋วเครียดคร้า

[patee]

อยากอ่านทั้งสองแบบ

ทั้งดีและไม่ดี ตามเหตุการณ์ที่เกิดตามลำดับแล้วกันนะจ๊ะ

 

[JENA]

เอ่อ............












หิว!  



อยากได้ผู้ชายแบบพี่เอมั่งง่ะ (ดิ้นๆ)
เรื่องเศร้า ถ้าจบแฮปปี้รับได้ทุกอย่างค่ะ  

[moonlight]

เอาเรื่องเศร้ามาบ้างก้อได้ค่ะ

แต่อย่าค้างนานนะค่ะ

[wan]

เอาเรื่องร้ายก็ได้ เพราะยังไงก็รู้ว่ามันผ่านไปแล้ว

และทั้งเอ และ ป่าน ก็ยังคบกันอยู่ อ่านไปคงไม่เคลียดจนเกินไป

รออยู่นะครับ

[SANDSEAME]

อ่านเรื่องไม่ดีบ้างก้ได้
เป็นบทเรียนสำหรับคนอื่น ว่าชีวิตคู่มันไม่ง่ายเหมือนนิยาย
แต่อยากให้จบในตอน ไม่อยากให้ค้าง

[nam-nueng]

อยากฟังเรื่องเล่าไม่ดีด้วยครับบ

เพราะมันเป็นชีวิตจริงมันก็ต้องมีสุขทุกข์คละกันไป

สิ่งสำคัญ อยากรู้ว่า คนสองคนนี้ทำยังไง จึงผ่านอุปสรรคหรือปัญหาต่างๆมาด้วยกันได้

ยังไงก็รอตอนต่อไปอยู่น๊า แอบอิจฉาพี่ป่านด้วย ไปต้มซุปทานมั่ง 

[potery]

อยากรู้เรื่องราวทั้งสองอย่างเลย    

[bixzz]

อ่านเมนูคุณเอแล้วน่าทานจัง... หิวเลยเนี่ย
ส่วนเรื่องนั้น อยากให้เล่าเรียงไล่มาตามเหตุการณ์อ่ะครับ
มีเรื่องร้ายบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ถือเป็นการแบ่งปันประสบการณ์เล่าสู่กันฟัง
และจะได้เป็นข้อคิดให้กับผู้อ่านด้วยนะครับว่าคุณเอและคุณป่านผ่านพ้นปัญหาช่วงนั้นมาได้ยังไง

[HydrA]

เอาเรื่องหนักๆก่อนก้อได้ค่ะ
เพราะยังงัยชีวิตคู่ก้อต้องมีทั้งสุขและทุกข์เคียงคู่กันไปเสมอ
แต่หลังจากเข้าใจกันแล้วขอแบบ
หวานๆชดเชยด้วยได้ป่าวค่า

[dahlia]

เล่าสลับๆ กันไปก็ได้ค่ะ

แต่เห็นด้วยกับหลายๆคนที่ว่า

ถ้าถึงตอนเศร้า อย่าให้ค้างนะ  คนอ่านจะแย่เอา

[ï_Kiss_U♥]

โลภค่ะ พี่เอ
เอาหมดเลยนะ

[JEEDdd]

อยากมีส่วนร่วมในหน้า


99~

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ถ้าถามนะ อยากอ่านเรื่องร้ายๆก่อน แล้วค่อยอ่านเรื่องดีๆ

เพราะมันจะรู้สึกสบายใจอะ อิๆ

แต่ไม่ว่าจะดี หรือ ร้าย พี่เอ & พี่ป่าน ก็ผ่าน ช่วงเวลาเหล่านั้นมาด้วยกัน

ก็ขอให้ชีวิตคู่ของพี่ๆ happy ตลอดไปนะคราบ

แล้วจะรออ่านคราบ

[nugaa01]

จะเข้ามาบอกว่าคนแต่งน่ารักมาก 
ขยันเข้ามาต่อทุกวัน เราก็เข้ามาอ่านทุกวันเหมือนกัน บางวันเข้าสองรอบแหะ ๆ

โหวดว่าขอเรื่องหนัก ๆ ก่อนก็ได้ แล้วค่อยเล่าเรื่องหวาน ๆ เบา ๆ ทีหลัง


 

[Millet]

หน้า  99


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ลป  เล่าไรมาก็อ่านโม๊ดดแหละค่า

[Namehoto]

วันนี้ผมมาที่ห้องคุณนายแต่เช้าครับ อ่านจากที่ทิ้งคำถามไว้แล้วตอบกันมา เอาเป็นว่า ผมตัดสินใจจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นหนนั้นให้ฟังเลยก็แล้วกันนะครับ ปกติผมกับมันไม่ค่อยทะเลาะอะไรกันแรงๆ เท่าไร และมีหนเดียวที่ผมทำร้ายมันอย่างที่เล่ามาแล้ว
 

อ้าวแล้วมันจะร้ายแรงอะไรอีก คงมีคนถามแบบนี้ใช่ไหมครับ
 
อ่านแล้วไปๆ มาๆ อาจจะไม่ร้ายแรงเท่าไรนะครับ ถ้าย้อนคิดกลับไปตอนที่เราผ่านมันมาแล้วเนี่ย
 
เอาเป็นว่า เล่าให้ฟังเลยก็แล้วกันนะครับ


*******************************
 

 

เรื่องมันเกิดตอนผมกับมันคบกันมาได้หลายปีแล้วล่ะ แล้วช่วงนั้นมันก็งานเยอะขึ้น ผมเองก็ยุ่งมากขึ้น จนทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กันเท่าไร เพราะผมรับโครงการวิจัยมารับผิดชอบเต็มๆ ด้วย
 

ทำให้ผมก็ห่างๆ มันไป คือบางทีผมกลับมามันก็นอนแล้ว หรือไม่ก็ มันยังไม่กลับแต่ผมก็หลับไปเสียก่อน แล้วพองานยุ่งมากๆ ผมก็ไม่ได้ดูแลมันเหมือนเคย ซึ่งก่อนหน้านั้นเวลาไอ้ป่านงานหนักๆ มันก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมนะครับ แต่ผมก็เข้าใจมัน แต่ทีนี้คือผมงานเยอะขึ้นมา เลยพลอยไม่มีเวลาให้มันด้วย
 

เราเลยเหมือนห่างกันอีก ช่วงนั้น ไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกันเลย
 

จนวันนึง ไอ้ป่านมันก็โทรมาหาผม 

 

เอ เย็นนี้ ว่างไหม

มีประชุมโครงการน่ะ ป่านมีอะไรหรือเปล่า

อ้าวเหรอ เลิกดึกไหม

ไม่รู้เหมือนกัน

งั้นไม่มีไรหรอก แค่นี้นะ มันว่าแล้วก็วางไป ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เพราะงานก็ยุ่งมาก


วันนั้นกว่าจะกลับก็ดึก กลับไปไอ้ป่านก็หลับไปแล้ว ผมก็อาบน้ำแล้วก็นอนเพราะเหนื่อยเหมือนกัน วันรุ่งขึ้นก็ต้องไปแต่เช้าอีก เรียกได้ว่าผมออกจากบ้านไป ไอ้ป่านยังนอนอยู่


เป็นแบบนี้อยู่ช่วงนึง ผมก็รู้สึกนะครับว่าไม่ได้คุยไม่ได้พูดอะไรกับไอ้ป่านเลย แต่เพราะงานมันเยอะจนทำให้ผมเองก็ลืมไปว่า ป่านมันจะน้อยใจไหม ผมคิดแค่ว่า มันคงเข้าใจแหล่ะ ผมก็ทำงานจริงๆ ไม่ได้ไปไหน แล้วถ้าโครงการผ่าน ผมก็จะได้ก้าวหน้าด้วย


บางทีถึงผมจะไม่ได้กลับดึก ผมก็หอบงานมาทำที่บ้าน แล้วก็ง่วนกับงาน ช่วงนั้นงดเข้าครัวเลยครับ แล้วผมเป็นคนที่ ถ้าทำงานเนี่ย ลืมเวลา ป่านมันเรียกกินข้าวบางทีผมก็บอกให้มันกินก่อน หรือไม่ก็ผมก็ไปยกจานมากินไปทำงานไป


จนกระทั่งวันนึง ผมหอบงานมาทำที่บ้านอีกเหมือนเดิม แล้วก็นั่งทำจนดึก จนไอ้ป่านกลับมาผมก็บอกมันว่ามีผัดไทยอยู่ในจาน ซื้อมาเพื่อแล้ว ถ้าจะกินก็อุ่นไมโครเวฟเอานะ


มันถามผมว่าผมกินหรือยัง ผมบอกว่ายังไม่หิว จะทำงานก่อน ไอ้ป่านมันก็ไม่พูดอะไร


ผมเห็นมันนั่งกินเงียบๆ แล้วก็ล้างจานแล้วก็เดินเข้าห้องไป ผมก็เลยทำงานต่อ สักพักไอ้ป่านก็ออกมาจากห้อง มันเดินมาหาผม แล้วก็ถามผมว่า


เอ นี่ยังไม่กินข้าวอีกเหรอ เอทำงานหนักไปหรือเปล่า

ผมกำลังยุ่งๆ อยู่ ก็เลยบอกมันไปว่า

เดี๋ยวเอกินเอง ป่านไปนอนเหอะ

ไอ้ป่านถอนหายใจ ผมเลยหันไปหามัน

เป็นอะไรอ่ะ

ไม่รู้ดิ ทำไมเดี๋ยวนี้เราห่างๆ กันจังเลยล่ะ

ห่างอะไรล่ะป่าน เอไม่ได้ไปไหนเสียหน่อย  ผมบอกมัน

ไม่รู้เหมือนกันเอ มันว่า

ป่าน คิดมากไปแล้ว เอไม่ได้ไปไหนนะ ก็แค่ทำงาน ช่วงนี้งานเอเยอะ ป่านก็เห็นนี่ ผมชักหงุดหงิด เพราะตอนนั้นก็ไม่เข้าใจว่ามันจะมาบ่นทำไม

แต่เราไม่มีเวลาให้กันเลยนะ

เอทำงานอ่ะ เข้าใจไหมป่าน ก็เหมือนเวลาป่านทำงานยุ่งๆ เอเคยบ่นหรือรู้สึกว่าป่านไม่มีเวลาให้เอเหรอ ผมเผลอเสียงดังออกมา คือตอนนั้นอยากรีบทำงาน แล้วก็เครียดๆ เจอมันมาบ่นๆ อะไรอีก

เออ เอไม่เคยบ่น แต่ป่านบ่น ป่านมันคิดมากไปเองดิ มันเลยโวยผม

แล้วป่านคิดมากทำไม เอไม่ได้ไปไหนนะ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเอทำอะไร ป่านจะมาน้อยใจทำไมอีก

ป่านน้อยใจไม่ได้เหรอ ที่แฟนเอาแต่ทำงานไม่ใส่ใจอ่ะ

ป่าน พอแล้ว ไร้สาระน่ะ จะพูดอะไรกันตอนนี้ เอจะรีบทำงาน ไปนอนเหอะ ผมบอกมัน



ไอ้ป่านมันเงียบไปพักนึง ผมก็นึกว่ามันจะเข้าใจอะไรแล้วผมก็ทำงานต่อ อยู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาว่า


ป่านคงไร้สาระเกินไปน่ะแหล่ะ  บางทีป่านอาจจะยังไม่ดีพอเป็นแฟนเอก็ได้

ผมเงยหน้าจากงาน

พูดอะไรน่ะ

ไม่รู้สิ ที่เอพูดมาเหมือนเวลาป่านไม่มีเวลา เอยังทนได้ แต่ป่านทำไมไม่ทนบ้างเวลาเอทำงาน มันเหมือนเปรียบเทียบกันเห็นๆ เลยว่าป่านไม่ดีพอ

ป่าน ฟังเอให้ดีๆ นะ ที่บอกไปแบบนั้นก็อยากให้ป่านเข้าใจ เอทำงาน

ก็เข้าใจ

เข้าใจแล้วก็เลิกบ่นเสียทีเถอะ เอจะรีบทำงาน



บางคนคงคิดว่าทำไมผมไม่ง้อมัน ทำไมไม่อธิบายให้มันฟัง คือก่อนหน้านั้นตอนผมเริ่มงานเยอะๆ มันก็เคยบ่นๆ ผมก็ปลอบๆ อธิบายมันไปแล้ว ผมก็นึกเอาเองว่ามันคงเข้าใจ พอมันมาบ่นแบบนี้ ผมก็เลยไม่อยากพูดอะไรอีก เพราะมันก็เหนื่อย ผมก็เหนื่อย แล้วพูดกันตอนนั้น ผมเองก็เครียด คงไม่ได้เรื่องแน่


แต่มันกลับกลายเป็นเรื่องเพราะไอ้ป่านมันบอกว่า


ป่านว่าเราแยกกันสักพักเถอะ เอจะได้มีเวลาทำงานของเอให้เสร็จๆ ไป ไม่ต้องมาคอยวุ่นวายกับคนไร้สาระแบบป่าน  (คือไอ้ป่านมันเป็นคนที่นิสัยเสียจริงๆ ก็เรื่องชอบประชดนี่แหล่ะครับ)

ป่าน ที่พูดออกมาน่ะคิดดีแล้วเหรอ  ผมเองก็ชักโมโห เพราะผมเคยขอมันไว้หลายทีเรื่องประชดๆ เนี่ยว่า มีอะไรพูดกันดีๆ อย่าประชด

ไม่คิดคงไม่พูดหรอก มันว่า

แล้วจะให้เอทำไงล่ะ ป่านคิดไว้แล้วนี่นา (และผมก็เลยประชดมันกลับ)


มันก็ไม่พูดไม่จาครับ กลับเข้าไปในห้อง ผมก็หันไปทำงานต่อ สักพักได้ยินเสียงเหมือนเปิดประตู ผมเลยหันไปมมอง ไอ้ป่านมันหอบแฟ้มงาน เปิดประตูออกไป


จะไปไหนน่ะ

กลับบ้าน คงดีกว่าอยู่นี่  มันตอบโดยไม่หันมา

ผมก็โกรธนะครับ ก็เลยบอกมันไปว่า ตามใจ แล้วก็ทำงานต่อ ไอ้ป่านมันก็ไปจริงๆ



ตอนนั้นทั้งโกรธ ทั้งงานผมก็เร่ง ผมต้องทำงาน ผมเลยไม่ตามไปง้อมัน เพราะต้องเอาเรื่องงานก่อน ผมเลยพยายามทำงานต่อ แต่ก็ไม่มีสมาธิหรอกครับ แต่คิดว่าจะไม่ง้อมันหรอกครับ เพราะมันงอนหลายทีผมก็ง้อมัน และหนนี้ ผมก็มีเหตุผลของผม และมันก็จะไม่ได้ยุ่งตลอดเสียหน่อย พอโครงการเรียบร้อย ผมก็จะมีเวลามากขึ้นเอง

ผมน้อยใจด้วยนั่นแหล่ะ ที่ไอ้ป่านมันไม่เข้าใจ มางอนผม ประชดผม แล้วก็เลยไม่สนใจว่ามันจะยังไง เพราะคิดว่ามันแค่ประชด เดี๋ยวพอมันใจเย็นแล้วก็ค่อยว่ากัน ตอนนี้ผมก็ไม่ใจเย็นพอด้วย


แต่


มันหายไปทั้งคืน



ผมก็โกรธนะครับ แล้ววันรุ่งขึ้นผมไปทำงาน ก็วุ่นๆ อีก ไม่ได้โทรหา มันก็ไม่โทรมา แล้วผมก็ทำงานจนดึก กลับบ้านไป ไอ้ป่านก็ไม่อยู่ที่คอนโด ผมก็กอดทิฐิไว้ ไม่โทรหามัน 


จนกระทั่งเย็นของอีกวัน  ไอ้ป่านมันโทรมา ผมกดรับโทรศัพท์ ใจก็คิด นี่ไง โทรมาง้อแล้ว



แต่เปล่าครับ มันโทรมาบอกว่า


เอ ป่านคิดดีแล้ว เรากลับไปเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่านะ …..

หมายความว่ายังไง

ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหล่ะ ป่านมาคิดดูแล้ว ป่านคงเป็นแฟนที่ไม่ดีนักหรอก ที่ไม่ยอมเข้าใจหรือทำตัวไร้สาระไปต่อว่าเอ ทั้งๆ ที่เอทำงานอยู่

เรื่องแค่นี้ ป่านต้องเลิกกับเอเลยเหรอ

ป่านไม่รู้หรอกเอ ป่านไม่เคยเป็นแฟนใคร ป่านไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนต้องทำอะไรมากน้อยแค่ไหน มันคงไม่ดีพอที่จะตอบแทนเอได้หรอก

เอไม่เคยคิดขนาดนั้นนะ

แต่ป่านคิด เรากลับไปเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ


ผมชาไปทั้งตัวเลยครับ นี่ผมกำลังโดนบอกเลิกอยู่เหรอ แล้วเวลาหลายปีที่ผ่านมาล่ะ ผมไม่เคยคิดเลยสักครั้งว่าเราจะเลิกกัน ผมเคยน้อยใจ หรือโกรธมัน มันเองก็เคยเสียใจ เคยโกรธผม หรือแม้แต่หนที่ผมทำร้ายมันไปหนนั้น มันก็ยังให้อภัยผม แต่นี่ เรื่องแค่นี้ ทำให้มันพูดแบบนี้กับผมเลยเหรอ

เพราะแค่ผมทำงาน ผมไม่มีเวลาให้ แต่ผมก็ไม่เคยไปไหน ทำไมล่ะ เวลามันทำงาน มันติดคุยงานกับลูกค้า มันโดนแม่ตามตัวดึกๆ ดื่นๆ ผมเข้าใจมันทุกครั้ง เป็นกำลังใจให้มันตลอด แต่นี่ ผมทำงาน แทนที่มันจะเข้าใจผม กลับกลายเป็นว่า ผมไม่มีเวลาให้มัน

ไปคิดดูใหม่เถอะป่าน ป่า่นต้องการอย่างนี้่จริงๆ เหรอ ผมถามมันอีกที พยายามไม่ให้ตัวเองเสียงสั่น

ป่านคิดดีแล้ว

งั้นเอคงไม่รู้จะพูดอะไรแล้วล่ะ

ของที่เคยให้ ไว้จะส่งไปคืนให้นะ

ไม่ต้องหรอก เก็บไว้เหอะ

แต่ แหวน

ถ้าไม่อยากใส่แล้วก็ทิ้งไปก็ได้ แค่นี้นะ


ผมตัดบทไปแค่นั้นแล้ววางโทรศัีพท์ คือมันไม่ไหวแล้วครับ ผมเคยโดนบอกเลิก หรือเคยบอกเลิกคนอื่นๆ ที่ผ่านมา แต่หนนั้นเป็นหนที่ผมหายใจแทบไม่ออก มือสั่น ที่เขาบอกว่า มันเจ็บที่ใจ มันเจ็บจริงๆ นะครับ เสียใจ น้อยใจ ทุกอย่าง ความรู้สึกมันวุ่นวายไปหมด

ผมนั่งอยู่แบบนั้น สักพัก มี sms มาว่า


ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ แต่คิดว่าคงดีแล้วสำหรับเราสองคน แต่ยังไงเรายังเป็นเพื่อนกันนะ


ผมกดลบทิ้ง


เพื่อนเหรอ ความรู้สึกหลายปีที่ผ่านมา มันเกินกว่านั้นไปนานแล้ว จะให้ผมกลับไปเป็นแค่เพื่อนมันเหรอ ผมทำไม่ได้หรอก

กลับไปขอมันคืนดีเหรอ

มันคิดดีแล้วนี่


ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะ


ผมหมดแรงแล้วจริงๆ

**********************************


ขอโทษนะครับ ผมพิมพ์ตอนนี้แล้ว คิดไปถึงคืนวันนั้น ใจยังเจ็บแปลบๆ อยู่เลย ถึงมันจะผ่านมาแล้วก็เถอะ ผมไม่อยากให้ค้างนะครับ แต่ขอพิมพ์ต่อตอนหน้าก็แ้ล้วกันนะ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วครับ เดี๋ยวต้องทำงานด้วย

ขอโทษที่ทำให้ีต้องรอครับ

****************************************

[nana]

พี่ป่านเอาแต่ใจจริงๆด้วย



รอตอนต่อไปอย่างอดทน

[Millet]

เป็นคนสวยต้องอดทน รอได้ค่ะๆ

โหวว พี่ป่านใจร้ายเจง ทำกันลง

ฟังกันมั่งงงเด่..

[MaryGoesRound]

อ่านแล้ว
แรงหายไปครึ่งนึง เดี๋ยวคงหายไปกว่าครึ่ง


แล้วมันก้อมาเยือนจนได้ เจ้าความรู้สึกไม่สบายใจนี่



รีบมาต่อนะ
อย่าให้ค้างนาน มันเครียด

[menano]

เหวอออออออออออออออออออออออออออออออ

เรื่องแค่นี้เองนะพี่ป่าน

ถึงขั้นขอเลิกเลยหรอ

ครั้งที่แล้วร้ายแรงกว่านี้อีกนะ 

โอ่ยยยยยยยยย

ตายแล้ว  อ่านแล้วปวดใจแทนพี่เอ

รออ่านตอนต่อไปนะคะพี่เอ 

[knight_king]

โฮๆๆๆ ทำไมพี่ป่านทำงี้อ่ะ 

งอนแน่ๆ แต่หักหาญน้ำใจกันอย่างนี้ เจ็บเปล่าๆ น้า 
พี่เอสู้ๆ ง้อเร็ว ด่วน ห้ามทิฐิ (ไม่ทันแล้วม๊ายย)

 (เหอๆ  ไม่ต้องกลัวคนอ่านเลี่ยนนะพี่ คือ หวานได้เรื่อยๆ นะ)

ดีกันเร็วๆ เน้อ (ในเรื่อง) คนอ่านจิตตกอีกแว้ววว  กมน จิงๆ

[Ryze]

อื้อหือ เข้าใจฟามรู้สึกคุณเออย่างสุดซึ้งแบบบอกไม่ถูก

... (เต้นเป็นกำลังใจให้เขียนต่อ)



(กวักมือ) มาเร็วเร้ววว

[sakiko]

ว่าแล้วชื่อเรื่องมาน แปลกๆๆ

 

[PRINCE1975]

เอเป็นคนที่เอาใจป่านตลอด ป่านเป็นคนที่ได้รับมาตลอด มาวันนึงที่เอเปลี่ยนไปป่านคงรับไม่ได้หรอก ที่รู้เพราะว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนกันครับ เอเองก็ต้องเปลี่ยนตัวเองให้ป่านเป็นคนให้บ้าง ป่านเองก็คงจะปรับตัวได้ (แต่ว่าก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้วนี่น่า อยากรู้ว่าแก้ไขอย่างไร)
ส่วนเรื่องที่ขอเลิกน่ะป่านคงไม่ได้คิดหรอก แต่เห็นว่าเอไม่ค่อยสนใจเลยพยายามเรียกร้องความสนใจ เหมือนกับเป็นการพิสูจน์ว่ายังรักเราหรือป่าวอะไรทำนองนี้ (ประสบการ์ณตัวเองล้วน ๆ )

[a_tapha]

อ่านแล้วเศร้าง่ะ

น้ำตาซึมเลย


โฮกกกกกกกกกกก

[dahlia]

 

[SANDSEAME]

อาจไม่เหมือนคนอื่น
แต่เห็นใจป่านนะ  ความรู้สึกน้อยใจมันคงรู้สึกมานาน
ถ้าเป็นน้ำ  คงเหมือนเต็มตุ่ม วันที่บอกเลิก

[boboaje]

   ...... หนูก็ไม่รู้ว่าหน้าที่แฟนที่ดีเค้าทำกันอย่างไง   แต่ที่เห็นที่เป็นกันอยู่ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอค่ะ ......

 ... เง็งงงง อ่ะ  (อย่างที่พี่เอบอกจริงด้วย คบกันพี่เอดูสงบจิตใจได้มากขึ้น แต่พี่ป่านดูเอาแต่ใจมากขึ้น หุหุหุ ) ..

 .... แต่ดีจังเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ....อะเหอ  อะเหอ  ........

[mma419109]

  เรื่องขี้ใจน้อยก็เป็นธรรมชาติของป่านอยู่แล้วนี่ เลยยิ่งคิดมากเลยเถิดกว่าคนอื่นไปใหญ่

เอก็ต้องงานหนักหน่อยล่ะ สู้ สู้