มีแต่บอกว่าให้คนแต่งกับแฟนคนแต่ง ฝันดี แล้วคนโพสล่ะคะ โหยยยยยย น้อยใจได้ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
มาต่อกันเลยค่ะ ต้นฉบับมานอนแอ้งแม้งอยู่ในเมลตั้งแต่เช้า ไม่รู้มันจะขยันอะไรนักหนา อิอิ
***************
หลังจากนั้น ป่านมันก็เริ่มยุ่งๆ กับโปรเจคค์ของมันครับ รายงานเอย โครงงานเอย ผมเห็นมันนั่งทำงานดึกๆ ดื่นๆ บางทีก็โทรหาเพื่อนบ๊งเบ๊งๆ กันเรื่องงานให้ลั่นไปหมด ส่วนผมเองก็นั่งรอมัน บางทีก็ดูบอล อะไรไปตามเรื่อง
กับคอยถามมันว่าจะเอาโอวัลตินไหม นมไหม กาแฟไหม ไอ้อย่างหลังเนี่ย ไม่ค่อยอยากให้มันกินเท่าไรครับ แต่บางทีมันก็ต้องอาศัยเวลาทำงานดึกๆ
บางทีผมก็หลับไปก่อนมันครับ จะมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมันขึ้นเตียงมานอนซุกผม ส่วนตอนเช้าผมก็ต้องไปทำงาน มันเองถ้าไม่มีเรียนเช้าก็ยังไม่ตื่น แต่ก็งึมงำตื่นมาส่งผม
ระหว่างนั้นผมกับมันก็ยังไม่มีอะไรกันมากไปกว่า ที่เคยเกิดขึ้น มันยังหวาดๆ และกลัวเจ็บอยู่ ก็เลยได้แค่ มือ ปาก หรืออยู่ข้างนอก ยังไม่ได้ทำอะไรมันมากกว่านั้น และก็ไม่บ่อยนัก
วันนึงผมกลับจากที่ทำงาน มาที่คอนโด ก็เจอมันนั่งทำหน้าเครียดๆ อยู่ในหน้าคอม
เป็นไรป่าน หน้ามุ่ยเชียว ผมเดินไปจับหัวกลมๆ ของมันโยกเบาๆ
กลุ้มใจน่ะเอ
มันเสียงเซ็งๆ มา ผมเลยนั่งคุกเข่าลงข้างหน้ามัน แล้วจับเก้าอี้มันหมุนมาหา
มีเรื่องอะไรเหรอ บอกเอได้ไหม
แม่น่ะ โทรมาบอกป่านว่า พอป่านเรียนจบ เขาอยากให้ไปทำงานที่บริษัทแทนพ่อ (บ้านมันมีกิจการส่วนตัวครับ) แต่ป่านเรียนมาทางนี้ ก็อยากจะทำงานทางนี้มากกว่า มันบ่นแล้วตบท้ายด้วยการถอนหายใจดังเฮ้อ
เรื่องนี้มันก็ต้องแล้วแต่ป่านนะ ผมบอกมัน เพราะผมเองก็ไม่อยากไปก้าวก่ายเรื่องที่บ้านมันนัก กลัวแม่มันจะไม่ชอบว่าผมไป วุ่นวาย หรือว่าง่ายๆ ว่าเสือกน่ะครับ ฮ่าๆ
ป่านอยากทำงานทางนี้ ก็ลองบอกแม่ไปดูสิ
ป่านบอกเหมือนกัน แต่แม่บอกว่าไม่งั้นใครจะทำ แม่เองเขาดูไม่ไหว นี่เขาก็ต้องทำงานเขา (แม่ป่านมันเป็นข้าราชการด้วยครับ) ตอนนี้ก็มีพวกหุ้นส่วนดูแลอยู่ แต่แม่อยากให้ป่านไปดูเองตอนจบแล้ว ไม่งั้นแม่คงเฉลี่ยขายหุ้นให้พวกหุ้นส่วนเขาไป มันว่าแล้วก็ถอนใจอีก เฮ้อออออ
ป่านก็ไม่อยากให้บริษัทของพ่อไปเป็นของคนอื่นนะเอ แต่ป่านจะทำไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ ป่านไม่มีความรู้อะไรพวกนั้นเท่าไรเลย (และผมก็ไม่มี เพราะไม่ได้ทำอะไรไปทางนั้นเหมือนกัน)
งั้นเอางี้ไหมป่าน ตอนนี้ป่านเหลือเวลาเรียนอีกแค่ปีเดียวก็จบแล้ว ป่านก็ตั้งใจเรียนก่อน จบมาแล้วค่อยว่ากัน ป่านอาจจะไปลงเรียนอะไรเพิ่มเติมให้ไปใช้ได้กับบริษัทป่าน ถ้าจะต้องไปทำจริงๆ หรือไปศึกษางานเสียก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกทีไหม ตอนนี้แม่ก็ยังไม่ได้จะให้ป่านลงไปคุมอะไรจริงๆ เลยไม่ใช่เหรอ อย่างมาก เขาก็คงแค่ให้ไปศึกษางานก่อนอีกแหล่ะ
มันก็คิดตามที่ผมพูด แล้วก็พยักหน้า นั่นน่ะสิ ก็คงต้องอย่างงั้น
งั้นเลิกทำหน้ามุ่ยได้แล้ว ดูดิ คิ้วขมวดจน หน้าผากย่น เดี๋ยวก็ตีนกาขึ้นหรอก ผมบอกมัน
นั่นแหล่ะครับ มันถึงยิ้มออก แล้วเราก็คุยกันต่อ ทำโน่นทำนี่ ตามปกติ
แต่ผมสิ กลับเก็บความกังวลใจไว้ลึกๆ
จากคำพูดของป่าน
แนวทางอนาคตของมัน
กับฐานะผู้สืบทอดกิจการบริษัทใหญ่(พอควร)
ท่าทางความรักของผมกับมัน คงไม่ง่ายไปตลอดแบบที่ผมเคยหวังไว้ซะแล้ว
แต่ผมก็เก็บความกังวลนี้ไว้ก่อน ให้มันแอบอยู่ลึกๆ
เพราะตอนนี้ ผมมีเวลาที่จะอยู่กับมัน ดูแลมัน ใช้ชีวิตอยู่กับมัน ส่วนอนาคตจะเป็นไงนั้น ค่อยให้ถึงเวลานั้นแล้วว่ากันอีกที
และแล้วชีวิตของผมกับไอ้ป่านก็เดินต่อไป จันทร์ถึงศุกร์ ผมกับมันจะอยู่ที่คอนโด เสาร์ อาทิตย์จะกลับไปนอนบ้านใครบ้านมัน ป่านมันก็จะได้ดูแลแม่กับน้อง ผมก็กลับบ้านไปหาพ่อกับแม่บ้าง
ยกเว้นบางทีที่ป่านมีงานโปรเจคค์ติดพัน ก็จะไม่กลับ ผมก็จะอยู่เป็นเพื่อนมันด้วยคำอ้างว่า ช่วยป่านมันทำรายงาน (เพราะผมพิมพ์คอมเร็วกว่าไอ้ป่านมาก)
จนกระทั่งวันนึง ก่อนหน้าจะมีช่วง Long weekend ไอ้บีน้องสาวผม มันก็โทรมาหาผม
พี่ๆ ที่หยุดยาวๆ จะไปไหนกะพี่ป่านป่ะ
ยังไม่มีโปรแกรมว่ะ ไม
ก็เค้ากะเพื่อน ไอ้ ........... (มันจาระไนขื่อเพื่อนมันมา สี่ห้าคน) พวกที่เคยเจอในบอร์ดนั้นอ่ะ ว่าจะไปเที่ยวทะเลกันแหล่ะ
(จำได้ไหมครับ ผมกับป่านมาเจอกันเพราะบอร์ดๆ หนึ่งที่เกี่ยวกับเรื่องดนตรี เพลง อะไรทำนองนี้ แล้วมันก็มีคอนแทคต่อมาเรื่อยๆ น้องสาวผมก็เล่น มันก็มีเพื่อนอยู่บอร์ดนี้ที่สนิทๆ หลายคนและเพื่อนๆ มันก็รู้จักผมกับป่านด้วยเพราะเคยไปงานเดียวกันบ่อยๆ)
แล้วไงอ่ะ
ก็แม่ดิ บอกว่าไปกันแต่ผู้หญิง เค้าเป็นห่วง เนี่ย บีเลยว่าจะมาช่วยพี่กับพี่ป่านไปด้วยไง น๊า ไปเป็นไม้กันหมาให้น้องสาวคนสวยหน่อยเด่ะ
โหยยยยย สวย เอ็งอ่ะนะสวย
อ๊าววว ไอ้พี่บ้า สวยสิยะ น้องแกนะเว้ยเดี๋ยวปั๊ด ว่าไง จะไปไหม ต้องไปนะเว้ย (นี่มันแม่หรือน้องกันแน่วะเนี่ย)
เดี๋ยวถามป่านมันก่อน ป่านๆ ไอ้บีจะชวนไปเที่ยว หยุดยาวเนี่ย ไปมะ (ผมหันไปถามคนที่นั่งทำงานอยู่หน้าคอม)
ไปไหนอ่ะ มันถามกลับ
ไปไหนวะบี / หัวหิน คอนโดพ่อไอ้ ..... (เพื่อนมันแหล่ะครับ) ห้องชุดนะพี่ ห้องพักเริ่ดมากกกกกก ติดทะเลด้วย
หัวหินอ่ะป่าน
ไอ้ป่านหันมาทำตาวิ๊งๆ มันกับผมเหมือนกันอีกอย่างคือชอบทะเลมากกกกกกกก
ไปๆ มันบอก
โอเค ไป แต่ไม่เลี้ยงนะเว้ย ออกใครออกมัน ผมหันไปบอกไอ้บี
โหย ไอ้พี่งก
ก็ไปเป็นไม้กันหมาให้แกแล้วไง จะเอาไรอีกวะครับ คุณนายยยยยยยยย แกมีตังก็ออกกันเองเด๊ะ (ผมกวนน้องสาวกลับไป แต่จริงๆ ก็กะไปเลี้ยงข้าว เลี้ยงอะไรมันเหมือนกันครับ แต่ไม่บอกพวกมันหรอก)
เออ ก็ได้ นี่เห็นว่าต้องอาศัยพึ่งพานะ ไม่งั้นไม่ชวนหรอก เชอะ น้องสาวผมมันว่า ก่อนจะนัดแนะอะไรกันเพิ่มเติมแล้วมันก็วางโทรศัพท์ไป
ส่วนผมก็นั่งอมยิ้ม นี่มันเป็นการไปเที่ยวต่างจังหวัดหนแรกของผมกับไอ้ป่านเลยนะครับ (ถึงจะมีสาวๆ ไปด้วยอีกห้าคนก็เหอะ)
ตื่นเต้นชะมัดเลย
**********************
รอบเช้ามีแค่นี้ รอต่อตอนหน้านะคะ
หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ (อ่าน 2047506 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก