พีคตรงตอนสุดท้ายนี่เลยค่ะ
ชีวิตแปรผัน แม่ต้องไปดูแลคนอื่น
ลูกก็เจ็บปวดในวังวนเดิม ที่แม่ไม่รู้
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้สุขใจ คือ เรื่องของกาจน์
เหมียวน่าสงสารค่ะ แต่ความจริงแล้วความคิดน่ากลัวมาก
กาจน์หลุดพ้นแล้วนะ ฝังใจมานาน ทั้งที่ความจริงไม่มีอะไรเลย
ฟ้าก็ถูกปลดปล่อย และยังเป็นคนดีจนถึงลมหายใจสุดท้ายฝ
นิทานเข้ามาได้ถูกเวลามากค่ะ พรหมลิขิตของจริง
อะไรจะบังเอิญมาเจอกันได้ขนาดนั้น
ความดี จิตใจดี ทำให้กาจน์ยอมเปิดใจให้น้อง
ทุกคนรอคอยเพื่อให้กาจน์มีชีวิตปกติ
และในที่สุดนิทานก็ทำได้
เรื่องราวน่ารักมากค่ะ ถึงจะมีความดาร์คในบางเวลา
ขอบคุณคุณนักเขียนมากนะคะ ติดตามเรื่องของสีครามต่อค่ะ