ตอนที่ ๓๒
จากเพียงแค่อาหารมื้อกลางวัน บวกเพิ่มด้วยไอศครีมร้านดังของจังหวัด ขยายตามออกไปด้วยหนังรอบบ่าย อาหารมื้อเย็น ปิดท้ายด้วยตลาดนัดยามค่ำคืน ยังไม่พอ ร้านขนมยามดึกบริเวณโรงเรียนสาธิตฯ จุดหมายสุดท้ายของอาหารมื้อดึก แล้วยังต้องพากันไปส่งเพื่อนผู้หญิงให้ถึงหอพัก ตามธรรมเนียมปฏิบัติที่รุ่นพี่ย้ำกับรุ่นน้องผู้ชายทุกคนนักหนา ว่ามันเป็นมารยาทอันพึงต้องปฏิบัติในยามค่ำคืน กว่าที่หมูจะกลับถึงหอพักก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม
สิ่งแรกที่หมูอยากทำ คือรีบเอาบลูเบอรี่ชีสเค๊กชิ้นใหญ่ ที่ซื้อมาจากร้านเค๊กที่อร่อยที่สุดในตัวจังหวัด ไปฝากน้ำหยด หมูยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าที่ยิ้มจนตาหยี เวลาได้กินของอาหารหรือขนมรสชาดดีๆ
... และแน่นอน น้ำหยดคงต้องชวนเขากินด้วยแน่ๆ...
ถึงตอนนั้น เขาจะแกล้งเอาครีมรสเข้มข้นบนชีสเค๊ก ป้ายไปบนใบหน้าของน้ำหยด แล้วจะเช็ดมันออกด้วยริมฝีปากของเขา น้ำหยดคงตกใจไม่น้อย แล้วก็เขินจนหน้าแดงกล่ำ หมูคิดแบบนี้มาตั้งแต่ตอนเขาสั่งเค๊กชิ้นนี้
แต่เมื่อมาถึงหน้าห้อง๓๑๕ ไฟในห้องยังมืดมิด น้ำหยดอาจจะไปอยู่ที่ห้องของเพื่อนคนใดคนหนึ่งในหอ๕ หรือไปกินขนมกับเพื่อนๆที่สาธิตฯ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ หมูอมยิ้มอีกครั้ง เมื่อคิดถึงสิ่งที่คิดไว้
“เดี๋ยวค่อยลงมาอีกทีก็ได้” หมูพูดกับตัวเองเบาๆ เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีแกว่งถุงเค๊กเล่น กลับไปห้องของตัวเอง
น้ำหยดออกจากหอสุมดตั้งแต่ตอนสองทุ่ม พร้อมกับไก่และชู มาเจอกับกลุ่มของนุช เก๋ และแขกที่โรงอาหาร ก็เลยซื้อขนมที่ตลาดแสงจันทร์ มานั่งกินด้วยกัน และคุยเล่นกันไปเรื่อยๆภายในโรงอาหาร นานพอสมควรพวกผู้หญิงก็กลับหอพักไป ส่วนน้ำหยดตามไปนั่งร้องเพลงและคุยเล่นกับเพื่อนๆ ในห้องพักของชูที่หอชาย๕ จนนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่ม น้ำหยดจึงกลับห้องของตัวเอง อาบน้ำชำระร่างกาย ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้านอนอ่านหนังสือบนเตียงจนผลอยหลับไป ทั้งๆที่ยังไม่ได้ปิดไฟ และยังไม่ได้ลอคห้อง
ความเสียวซ่านจากการถูกสัมผัสบริเวณหลังต้นคอ วนเวียนมาที่หลังใบหู ทำให้น้ำหยดตกใจตื่นขึ้น รู้สึกอึดอัดเพราะร่างกายที่นอนคว่ำอยู่ ถูกกดทับด้วยน้ำหนักของใครบางคน มือใหญ่แข็งแรงลูบอยู่บริเวณแก้ม เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าหลอดไฟในห้องที่เคยสว่างอยู่ ถูกปิดให้มืดมิดไปแล้ว
“ใคร” น้ำหยดถามเบาๆ แต่ไม่มีคำตอบ มือที่อยู่บนแก้ม เลื่อนเปลี่ยนมาลูบที่ไหล่เบาๆ ใบหูถูกโลมเลียไล้ด้วยลิ้นเปียกชื้น ปลายลิ้นที่แหย่เข้าไปในรูหู ทำให้น้ำหยดขนลุกชูชัน เสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก จนต้องส่งเสียงครางออกมาเบาๆ แต่ถึงกระนั้น น้ำหยดก็เริ่มขยับดิ้นรน เมื่อลิ้นชื้นๆไล่ไล้เลียลงมายังซอกคออีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับริมฝีปากที่ดูดเม้มผิวเนื้อ สลับกับการเล็มเลีย
“ใคร” น้ำหยดถามอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับการดิ้นรนที่แรงขึ้น
“ดิ้นแบบนี้ เหมือนจะยิ่งยั่ว ... รู้มั๊ย” เสียงทุ้มห้าวคุ้นหู พูดกลั้วหัวเราะ
“พี่เองเหรอครับ” น้ำหยดหยุดการดิ้นรน “ก็ผมไม่รู้ว่าเป็นใครนี่ ผมก็กลัวสิ”
“หลัวเหรอ หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอ นิ้วมือหยาบใหญ่ไล้ลูบไปบนริมฝีปาก น้ำหยดแกล้งกัดเบาๆ “แล้วครั้งแรกกลัวรึเปล่า”
“กลัวสิพี่ ... กลัวมากด้วย ตอนนี้ผมก็ยังกลัว” น้ำหยดตอบเสียงเบา
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เสียงนุ่มกระซิบข้างหู มือใหญ่จับร่างน้ำหยดให้พลิกนอนหงาย “พี่ออกจะถนอมน้องน้ำของพี่ออกขนาดนี้”
ริมฝีปากของน้ำหยดถูกประทับจูบอีกครั้ง พร้อมกับรู้สึกว่ามือใหญ่กำลังดึงชายเสื้อนอน เพื่อถอดมันออกทางศรีษะ น้ำหยดขยับตัว ชูแขนขึ้นสูง ทำให้เสื้อนอนถูกถอดออกไปโดยง่าย แล้วกางเกงนอนก็ถูกถอดตามออกไป ร่างหนักๆโถมทับลงมาอีกครั้ง พร้อมกับขยับตัวขืนสูง จูบลงไปบนหน้าผากของน้ำหยดอย่างแผ่วเบา น้ำหยดขยับใบหน้าจูบลงบนคางสาก และลำคอของคนที่ทาบทับ ไล่มายังแผ่นอกที่หนั่นแน่น ริมฝีปากที่อยู่นิ่งบนหน้าผากของน้ำหยด เลื่อนจูบไล่โลมเลียไปที่คิ้ว ดวงตา แก้ม คาง ซอกคอ เหมือนจงใจที่จะเว้นสัมผัสที่ริมฝีปากเอาไว้ น้ำหยดใช้มือลูบเบาๆไปตามแผ่นหลังกว้าง เอวที่โค้งคอด และสะโพกเนียนแน่นของอีกฝ่ายวนเวียนไปมา
“เฮ๊ย! หมู เป็นอะไร ... หลับคาโต๊ะเลย” เอกเรียกพลางตบไหล่หมู เพื่อปลุกให้ตื่น
“เผลอไปน่ะพี่” หมูงัวเงียเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่กางอยู่บนโต๊ะ เหลือบมองดูนาฬิกาปลุก ที่บอกเวลา๕ทุ่มเศษๆ มองไปบนโต๊ะ สายตาก็กระทบเข้ากับถุงพลาสติก ที่มีกล่องเค๊กอยู่ข้างใน ก็นึกถึงน้ำหยดขึ้นมา
“ผมไปห้องเพื่อนนะพี่” หมูคว้าถุงเค๊กกับพวงกุญแจ แล้วลุกเดินออกจากห้องไป
“ป่านนี้น้ำหลับไปแล้วมั๊ง” เอกพูดไล่หลังไป แล้วก็ต้องส่ายหน้ากับท่าทีรีบเร่งของเพื่อนร่วมห้องพัก แล้วเหลือบไปมองดูนาฬิกาปลุกบนโต๊ะเขียนหนังสือของหมู “อ้าวนาฬิกาตายนี่หว่า มิน่า ...” เอกยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาบนข้อมือของตน ที่บอกเวลาเกือบจะตี๒อีกเพียงไม่กี่นาที
หมูเดินขึ้นบันไดแล้วเดินต่อจนถึงหน้าห้อง ๓๑๕ มองที่ช่องลมด้านบน เห็นแสงไฟในห้องยังเปิดอยู่ก็ยิ้มออกมา เพราะถ้าไฟในห้องยังเปิดสว่างอยู่แบบนี้ หมายความว่าน้ำหยดยังไม่เข้านอน หรือถ้าเผลอหลับไปก็ยังไม่ลอคประตูห้อง
“น้ำ ... น้ำหลับรึยัง” หมูเคาะประตู แล้วเรียกเบาๆ
“น้ำ” หมูเคาะประตูแล้วเรียกอีกครั้งหนึ่ง ... ยังคงไม่มีเสียงตอบ
หมูเอื้อมมือลองขยับบานประตูดู มันก็เลื่อนเปิดไปด้านข้างตามแรง หมูยิ้มแล้วเปิดประตูกว้างขึ้น ผลักประตูมุ้งลวดเดินเข้าไปในห้อง แล้วหันหลังไปปิดประตูทั้งสองบานให้เรียบร้อย โดยไม่ลืมกดลอคประตูห้องไว้
“อ่านหนังสือจนหลับอีกแล้วล่ะสิ” หมูพูดกลั้วหัวเราะแล้วหันไปมองบนเตียง
“เฮ๊ย! ...น้ำ” หมูอุทานอย่างตกใจเมื่อมองเห็นน้ำหยดอยู่บนเตียงในสภาพที่คิดไม่ถึง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
