หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[cartoons]

  รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนข้างหลังจะเป็นครายเอ่ย ลุ้นสุดๆ


  นอนรอ อิอิ

 

[Prince-Faluke]

เฮือกกกกกกกก!!!~~

แสดงว่าผู้มาเยือนเปงผีจริงด้วยใช่มะครับ

แถมเปงผีดินแล้งซะด้วย 555+++

เปงกะลังใจให้ต่อไปครับ  อัพต่อๆๆๆๆ

[บุหรง]

ตอนที่ ๓๐

   น้ำหยดนอนเอามือประสานกันไว้ใต้ศรีษะ เหม่อมองฝ้าเพดานนิ่ง สักพักก็ถอนหายใจยาว ลุกขึ้นจากเตียงไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ หยิบกระดาษปึกหนึ่งจากเก๊ะใต้โต๊ะเขียนหนังสือ หนีบไว้กับแผ่นไม้รองเขียน นำหนังสือนิยายเล่มหนาที่อ่านค้างไว้ ใส่ลงไปในย่ามใบเล็กๆ ไม่ลืมหยิบปากกาใส่ลงไปด้วย หยิบพวกกุญแจเดินออกจากห้องไป ตั้งใจว่าจะไปนั่งทำงานที่สวนหย่อมริมบึงน้ำ ที่ชอบไปนั่งเล่นเป็นประจำ

   หลังจากวันที่ไปพบหลวงปู่ หมูมาค้างกับน้ำหยดทุกวัน น้ำหยดรู้สึกว่าความผูกพันที่หัวใจพยายามปฏิเสธเริ่มมีมากขึ้น แต่ความรู้สึกที่มีให้กับคนที่มาหาในยามวิกาลนั้น ก็ไม่ได้ลดลงเลย กลับจะเพิ่มพูนขึ้นตามมา พร้อมกับความคิดถึงความสัมพันธ์ที่ห่างหายไปหลายสัปดาห์ น้ำหยดคิดว่า ‘จับปลาสองมือ’ ที่เคยใช้ว่าเพื่อนบางคน เป็นการกระทำแบบที่เขาทำอยู่ตอนนี้ใช่หรือไม่ ถ้าน้ำหยดเป็นผู้หญิง จะจัดเป็นผู้หญิงแบบกากี หรือนางวันทองสองใจในวรรณคดีหรือเปล่า

   กริ๊งๆ ... กริ๊งๆ
   เสียงกริ่งรถจักรยานดังขึ้น เมื่อเดินมาจนเกือบสุดบริเวณหอพักชาย พร้อมกับรถจักรยานคันหนึ่งมาจอดอยู่ข้างๆ
   “ไปไหนเหรอน้ำ” เอกในชุดวอร์มสีเขียวเข้ม มีผ้าขนหนูผืนเล็กๆพาดอยู่บนต้นคอ ส่งเสียงทัก “แล้วคู่แฝดไปไหนล่ะ”
   “คู่แฝด” น้ำหยดขมวดคิ้ว
   “ไอ้หมูไง หมู่นี้เห็นติดหนึบกันเป็นคู่แฝดเชียว” เอกหัวเราะ ขณะที่น้ำหยดหน้าแดงเรื่อโดยไม่รู้ตัว
   “เข้าเมืองไปกับพวกเพื่อนๆน่ะพี่”
   ช่วงบ่ายของวันพฤหัสบดี ส่วนใหญ่จะไม่มีการเรียนการสอน หมูไปกินข้าวที่ร้านอาหารในตัวเมืองกับเพื่อนๆในคณะ ส่วนเพื่อนๆของน้ำหยดก็กำลังเร่งทำรายงานกันเป็นระวิง เพราะหลายวิชาในภาควิชาเอก เพิ่งจะสั่งงานเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
   “แล้วน้ำไม่ไปด้วยล่ะ”
   “ไม่ดีกว่าพี่” น้ำหยดพูดยิ้มๆ “ผมเข้ากับเพื่อนเค้าบางคนไม่ได้ งานเยอะด้วย นี่ว่าจะไปนั่งทำงานที่สวนหย่อม”
   …เข้าใจพูด แทนที่จะบอกว่าเพื่อนของหมูบางคนเข้ากับตัวเองไม่ได้ กลับบอกว่าตัวเองเข้ากับเพื่อนหมูไม่ได้ มิน่าหมูมันถึงหลงนัก ชื่อคล้ายกัน แต่อุปนิสัยต่างกันลิบลับ ... เอกคิดพลางอมยิ้ม
   “งั้นไปด้วยกันสิ พี่กำลังจะไปโรงยิมฯพอดี”
   “แต่ผมว่าจะแวะซื้อน้ำกับขนมที่โรงอาหารก่อน”
   “พี่ก็เหมือนกัน ขึ้นมาเหอะ”
   น้ำหยดจึงขึ้นไปนั่งบนเบาะหลังของรถจักรยาน แล้วเอกก็ออกตัวถีบรถจักรยานตรงไปยังโรงอาหาร

   “เดี๋ยวผมนั่งดูอยู่แถวๆนี้แหละพี่”
   “ถ้าอยากลงสนามด้วยก็บอกนะ” พูดจบเอกก็เดนเข้าไปหากลุ่มคน ที่นั่งกันอยู่บริเวณกลางๆของอัฒจันทร์
   น้ำหยดเดินขึ้นไปนั่งบนที่นั่งสูงขึ้นไป๓ชั้น วางย่าม ถุงใส่น้ำและขนมไว้ข้างตัว นักศึกษาหนุ่มสาวในชุดกีฬากำลังเล่นบาสเกตบอลอยู่ในสนาม พอจะดูออกว่าแบ่งฝ่ายกันโดยที่ฝ่ายหนึ่งจะมีผ้าคาดหัวไว้ด้วย น้ำหยดมองดูด้วยความเพลิดเพลิน ในขณะที่เอกถอดชุดวอร์มออก เหลือเพียงกางเกงขาสั้น และเสื้อกล้าม แล้วเริ่มวอร์มร่างกายไปกับเพื่อนๆอยู่บริเวณข้างสนาม
   “เด็กเอ็งเหรอวะ” อิทธิ์ ที่วอร์มอยู่ข้างๆถามขึ้น
   “เฮ๊ย! กูไม่นิยมถั่วดำหว่ะ” เอกหัวเราะเบาๆ “รุ่นน้องที่หอน่ะ เด็กรูมเมทกู”
   “เด็กเมทมึง???” อิทธิ์เขยิบตัวเข้าไปใกล้เอก “แบบนี้มึงก็ได้เห็นของดีบ่อยๆดิ๊วะ”
   “บ้าเร๊อะมึง เค้าไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนั้นหรอก แต่เมทกูมันไปค้างห้องของน้ำมันบ่อยๆ”
   “ชื่อน้ำเหรอวะ” อิทธิ์เหมือนสะกิดใจในชื่อนี้ แต่แว่บเดียวก็หมดความสนใจ “แล้วรูมเมทมันล่ะ ไม่ว่าอะไรเหรอไง”
   “อยู่คนเดียว เลยทางสะดวก” เอกหัวเราะอีก “พอดีกูเจอกลางทาง เห็นว่าจะมานั่งทำงานที่สวนหย่อมแถวนี้ เลยชวนมาด้วยกัน”
   “เห็นหุ่นล่ำบึ๊กของมึง เลยเปลี่ยนใจมาดูมึงล่ะสิ แล้วอยู่ห้องไหนวะ” อิทธิ์เอียงหน้าเข้าไปถามกลั้วหัวเราะ
“๓๑๕” เอกหยุดการวอร์ม หันไปตอบอิทธิ์
“อะไรนะ ห้องนั้นน่ะเหรอวะ” อิทธิ์หน้าตาตื่น หันไปมองดูคนที่ตัวเองกำลังพูดถึง เอก็มองตาม ก็เห็นว่าน้ำหยดกำลังดูเกมส์ในสนามอย่างตั้งใจ

   ถึงน้ำหยดจะไม่ได้เล่นกีฬาบ่อยนัก แต่จากหลักสูตรพละศึกษาในระดับชั้นมัธยม ทำให้พอใจเข้าใจในกฎกติกาในการเล่นกีฬาหลายชนิด รวมทั้งบาสเกตบอลด้วย จึงมองดูเกมส์ที่กำลังขับเคี่ยวกันอยู่ในสนาม ด้วยความสนุกสนาน จนถึงกับปรบมือให้เมื่อมีคนชูตลูกลงไปในห่วงบนแป้นบาสได้
   “เฮ๊ย ... เชียร์ใครกันแน่วะไอ้น้อง” รุ่นพี่ผู้หญิงรูปร่างค่อนข้างใหญ่ตะโกนถาม เมื่อเห็นน้ำหยดปรบมือให้กับคนของทั้งสองฝ่ายที่ชูตลูกได้
   “เชียร์ทุกคนแหละพี่” น้ำหยดหันไปป้องปากตะโกนตอบ พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง และดวงตาที่หยีลงเกือบครึ่งหนึ่ง รอยยิ้มของน้ำหยด ทำเอารุ่นพี่คนนั้นอึ้งไป ได้แต่ยืนมองตาปริบๆ
   “เช็ดน้ำลายหน่อยเว๊ย เห็นหนุ่มๆใสๆหน่อยไม่ได้นะเอ็ง” มีเสียงแซวมาจากกลุ่มคนที่นั่งอยู่ พร้อมกับเสียงหัวเราะ

   ระหว่างที่นั่งดูเกมส์ในสนาม น้ำหยดก็กำลังคิด
   ... รุ่นพี่คนนั้นจะอยู่ในกลุ่มคนพวกนี้หรือเปล่า
   ... รุ่นพี่คนนั้นจะเห็นเขาไหม
   ... ถ้ารุ่นพี่คนนั้นเห็นเขา ในสถานที่นี้ เวลาแบบนี้ จะเข้ามาทักทายเขาบ้างไหม
   คิดแล้วก็ต้องถอนหายใจยาวอย่างไม่รู้ตัว

[THIP]

น้ำหยดอาจจะไม่ระแวงเลยว่ารุ่นพี่คนนั้นอาจเป็นผี 

[อิง]

     

ผู้มาเยือน ผู้มาเยือน ผู้มาเยือน

เง้อออออ ไอ้หมูออกไป ไอ้หมูออกไป  

วันนี้จะมาต่ออีกสักตอนหรือเปล่าน๊า  

[thaitanoi]

    ดูท่าน้ำจะมีใจเอนเอียงมาทางผู้มาเยือนซะแล้ว  
ปล. เหตุการณ์บ้านเมืองช่างวุ่นวายนักนะ

[Poes]

เมื่อไหร่จะถึงคิวผู้มาเยือนสักที รออยู่นะ 

[zandwizz]

น้ำหยดอาจจะไม่ระแวงเลยว่ารุ่นพี่คนนั้นอาจเป็นผี 

5555+  นั่นจิ......

[LiliLiN]

ผู้มาเยือนจ๋า อ้อนคนเขียนเยอะๆหน่อย จะได้มีฉากออกมาเยอะๆ 

[kongkilmania]

  แล้วชักจินตนาการเลยเถิดซะแระ
ถ้าผู้มาเยือนไม่ใช่คน  แล้วน้ำหยดจะไปช่วยหล่อเลี้ยงดินแห้งอย่างผู้มาเยือนได้ยังงายยยย
คงไม่ใช่  ให้น้ำตามไปอยู่ด้วยนะ   
ถ้างั้นก็ให้น้ำคู่กะหมูดีกว่า  ยังไงก็ยังได้มีชีวิตอยู่อ่ะ  (จิ้นเลยเถิดไม๊เนี่ย)


ปล.  น้องตั้มอยู่สวนดุสิตป่าวเนี่ย     ขยันทำโพลซะจริง 
เรื่องวิหารจันทราก็มีโพลไปทีละนะจ๊ะ 

[บุหรง]

ปล.  น้องตั้มอยู่สวนดุสิตป่าวเนี่ย     ขยันทำโพลซะจริง 
เรื่องวิหารจันทราก็มีโพลไปทีละนะจ๊ะ 

โพลมีหลายแห่งนิ
คือสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เลือกวิชาโทจิตวิทยา(วิชาโทนะฮับ มะช่ายปริญญาโท) แล้วเรียนเรื่องการทำโพลด้วย ก่อนจะมีเรื่องกับอาจารย์ประจำภาควิชา เลยเปลี่ยนมาเรียนสาขาดุริยางค์แทน 

เวลาถามความคิดเห็น ทำโพลนี่แหละครับ ง่ายกว่าไล่อ่านตามรีพลาย
... สายตาตั้มยิ่งดีๆอยู่ด้วย 

[ifwedo]

มาติดตามจ้า

[sun]

เฮ้อ...  แอบเห็นอนาคต ของผู้มาเยือนลางๆแล้ว


   เหมือนเขายังผูกติด ยังมีห่วงอยู่ ชิมิ  


หวังว่า จะมิเป็นเเบบที่คนสวยคิดนะ  


+ให้ทุกวัน  แต่ถึงยังไง ก้อ ยังเชียร์ผู้มาเยือน กร๊ากกก...ก  

[ArgèntaR๛]

นั่งอ่านมาเรื่อยๆตั้งแต่บทที่หนึ่งครับ
มาสะดุดท่อนของหลวงปู่ตรงบทที่ยี่สิบเก้า
ช่วงที่มองไปด้านหลัง
อ่านแล้วพาลนึกไปถึงรินรัตติกานต์โดยอัตโนมัติ(แม้จะไม่ได้ใกล้เคียงกันเลยก็ตาม)
หลอนวาบขึ้นมาในทันที

ถึงบทที่สามสิบ..พี่เอกแน่ใจหรอ ว่าไม่นิยม?..

สุดท้ายก็ภาวนาอย่าให้ผู้มาเยือนเป็นวิญญาณหรืออะไรก็ตาม
ไม่งั้น
จากที่ชอบอยู่แล้ว
จะยิ่งโคตรชอบเข้าไปอีก


ปล.ผมล้อเล่นครับ (มั้ง)

[hunkung11]

หมูแย่แล้ว ว วว 555+

สรุปใครพระเอกกันแน่นิ ??

[PoP~Pu]

ผู้มาเยือน ผู้มาเยือน
จงมา~~จงมา~~~ 

[maabbdo]

อ๋อ...น้ำไปตามหาผู้มาเยือนนี่เอง

จะเจอไหมนั่น  รึว่ามาด้วยกันตั้งแต่แรก

อ๊ากกกกกกกกก  อย่าคิดมาก  รอตอนต่อไปเลยแล้วกัน

 

[อิง]

 

[บุหรง]

ตอนที่ ๓๑

   น้ำหยดนั่งดูการขับเคี่ยวในสนามอยู่พักใหญ่ ก็ลุกขี้นหยิบย่ามขึ้นสะพายไหล่ ถือถุงน้ำและขนม เดินออกมาจากโรงยิมฯ อย่างไม่รีบร้อนไปจนถึงจุดหมาย

   บึงน้ำขนาดใหญ่ มีใบบัวอยู่บนผิวน้ำ กระจายกันอยู่เป็นหมู่ๆ ลมที่โชยพัดอ่อนๆทำให้เกิดระลอกคลื่นเล็กๆ ส่องประกายสะท้อนแสงแดดอยู่แวววับ น้ำหยดเดินไปนั่งลงในเงาของต้นชมพูพันทิพย์ แล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน สักพักก็หยิบกระดาษพร้อมที่รองเขียน ขึ้นมาเขียนสิ่งที่คิดลงไปเป็นพักๆ สลับกับการอ่านข้อความในหนังสือ

   เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง น้ำหยดวางหนังสือในมือ และแผ่นไม้รองเขียนบนตักลงไปบนพื้น ยืดแขนทั้งสองขึ้นสูง บิดขี้เกียจไปมา มองไปรอบๆตัว ก็เห็นว่าพระอาทิตย์คล้อยต่ำลงมากแล้ว มองไปที่ขวดน้ำเปล่าและถุงขนมที่นำมาด้วย ทุกอย่างว่างเปล่า น้ำหยดหัวเราะเบาๆกับตัวเอง ที่เพลินกับงานจนลืมเวลา พลางค่อยๆเก็บของลงย่าม  ค่อยๆเดินช้าๆตั้งใจว่าจะไปยังห้องน้ำของตึกคณะสังคมฯ ที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นที่สุด เพื่ออาศัยใช้ห้องน้ำเสียหน่อย

พอเสร็จธุระแล้วก็เดินตรงไปยังตลาดแสงจันทร์ ซึ่งเป็นบริเวณที่ว่างข้างๆโรงอาหาร ในช่วงเวลาเย็น จะมีรถเข็นมาตั้งขายของกินอยู่หลายร้าน น้ำหยดซื้อผลไม้กับขนมหวานห่อเล็กๆหลายอย่าง กับคุ๊กกี้ที่แบ่งใส่ถุงไว้ คิดว่าเมื่อไปถึงห้องพักก็จะเก็บคุ๊กกี้ไว้ในกล่องขนม ซึ่งมักจะมีขนมอยู่เต็มเสมอ เผื่อว่าตัวเขาและหมู หรือเพื่อนที่แวะมาหา อาจจะหิวขึ้นมาในเวลาที่อยู่ในห้องพัก

“น้ำ มากินขนมด้วยกันสิ” เสียงเรียกดังมาจากในโรงอาหาร น้ำหยดหันไปตามเสียงเรียก แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเป็นใคร
“ไม่ล่ะพี่ ขอบคุณครับ พอดีผมว่าจะเอาขนมไปกินกับเพื่อนๆอยู่พอดี” น้ำหยดตอบ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้าม
“เมื่อกี้ไปอยู่ตรงไหนน่ะ ตอนออกมาจากโรงยิมฯว่าจะชวนกลับด้วยกัน” เอกถามพลางเอาไม้จิ้มกุ่ยไช่ทอดชิ้นใหญ่เข้าปาก
“ก็ริมบ่อน้ำใหญ่ใกล้ๆโรงยิมฯนั่นแหละพี่ สงสัยต้นไม้บังมั๊ง”
เอกกับอิทธิ์มองหน้ากัน เพราะไม่มีใครเห็นน้ำหยดเลย ตลอดทางที่ขี่จักรยานออกจากโรงยิม เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วมา
“น้ำนั่งอยู่ตรงไหน”
“ตรงต้นชมพูพันทิพย์ต้นใหญ่ที่สุดน่ะพี่ ต้นที่ใบมันหนาๆ”
“เฮ๊ย! กูว่ามันไม่เข้าท่าแล้วหว่ะ เอ็งบอกว่าน้ำอยู่ห้องนั้นด้วยใช่มะ” อิทธิ์ยื่นหน้าเข้าไปพูดกับเอกเบาๆ
“อะไรเหรอพี่” น้ำหยดได้ยินก็ถามออกไปด้วยความสงสัย มองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา
“ไม่มีอะไรหรอกน้ำ ว่าแต่ไปนั่งตรงนั้นบ่อยรึเปล่า” เอกหันมาถาม
“ก็บ่อยนะพี่ บางทีดึกๆก็ไปนั่งดูดาว มันเย็นสบายดี เห็นฟ้าชัดด้วย”
“แล้วเคยเจออะไรมั่งมั๊ย” อิทธิ์ถามบ้าง
“อะไรเหรอพี่” น้ำหยดทำหน้างงๆ “เคยเจอก็แต่คนเข้ามานั่งคุยด้วย”
“ใคร” คราวนี้เอกถามหน้าตาแสดงความสนใจ
“ไม่รู้เหมือนกันพี่ ความจริงเคยคุยกันหลายครั้งแล้วหล่ะ แต่พี่เค้าไม่ยอมบอกชื่อ” อิทธิ์มองเห็นใบหน้าของน้ำหยดเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ แล้วน้ำหยดก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “จริงสิ เค้าบอกว่าอยู่ปี๔ คณะเดียวกับพี่นี่แหละ”
“คณะเดียวกับพี่เหรอ” เอกขมวดคิ้ว “หน้าตาเป็นยังไง แล้วน้ำเห็นอยู่ในกลุ่มพรรคพวกพี่รึเปล่า”
“ไม่รู้สิพี่” น้ำหยดทำหน้าเหมือนเยาะเย้ย ... เยาะเย้ยกับตัวเอง

ไม่กล้าที่จะพูดออกไปว่า ตนเองไม่เคยเห็นใบหน้าของคนคนนั้นเลย แต่พอคิดถึงการได้ ‘พบเจอ’ กันในแต่ละครั้งขึ้นมา ใบหน้าของน้ำหยดแดงเรื่อขึ้นโดยไม่รู้ตัวอีกครั้ง อิทธิ์เห็นแล้วก็มองด้วยแววตาประหลาด เหมือนคิดอะไรออก

“น้ำไปก่อนนะพี่ เดี๋ยวพรรคพวกมันหายไปหมด” น้ำหยดพูดกลั้วหัวเราะ แล้วก็ลุกขึ้นเดินออกจากโรงอาหารไป
“เฮ๊ย ...” อิทธิ์เอื้อมมือไปเขย่ามือเอก
“อะไรวะ จับมือกูแบบนี้ เดี๋ยวชาวบ้านเค้าก็หาว่าเป็นคู่เกย์หรอก” เอกพูดให้เป็นเรื่องขำ
“เชี๊ยนี่ ... กูนึกออกแล้ว คนนั้นก็ชื่อน้ำเหมือนกัน” อิทธิ์พูดหน้าตาตื่น
“เออ ... กูนึกได้ตั้งนานแล้ว”
“แล้วที่ห้องนั้นน่ะ …”
“เออ ... กูยังจำได้” เอกพูดขัดขึ้นก่อนที่อิทธิ์จะพูดจบ
“แล้วต้นชมพูพันทิพย์ต้นนั้นน่ะ พวกนั้นชอบไปอยู่ด้วยกันที่นั่น”
“แล้วไงวะ” เอกพยายามไม่สนใจ แต่ไม่รู้ตัวเลยว่า ใช้ไม้จิ้มขนมกุ่ยไช่เข้าปากถี่ขึ้น
“หรือเมื่อกี้ผีบังวะ”
“กลางวันแสกๆเนี่ยนะมึง แล้วผีพ่อมึงเด๊ะ ยังไม่มีใครตายซะหน่อย” พูดจบเอกก็ยกมือตบไปที่ศรีษะของอิทธิ์
“โอ๊ย ... เจ็บนะเว๊ย เดี๋ยวหน้าหล่อๆของกูช้ำหมด” อิทธิ์ยกมือลูบหน้าผาก “แล้วตอนนี้มันเป็นยังไงมั่งวะ ได้ข่าวมันบ้างรึเปล่า” อิทธิ์ละชื่อของเพื่อนคนนั้นไว้ ในฐานที่เข้าใจ ว่ากำลังพูดถึงใคร
“ไม่รู้เหมือนกันหว่ะ หลังเกิดเรื่องกูไปเยี่ยมอยู่ไม่กี่หนเอง”

เอกพูดแล้วก็นึกไปถึงรูมเมทเก่า ที่เคยพักอยู่ด้วยกันในห้อง๓๑๕ เมื่อตอนที่เขาเรียนอยู่ชั้นปี๑ และอยู่ด้วยกันจนถึงภาคเรียนแรกของการเรียนในชั้นปีที่๒

ชายหนุ่มผิวขาวเหลือง ใบหน้าคมสัน รูปร่างสูงโปร่ง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ตึงแน่น สมส่วน ไหล่กว้าง หน้าอกผึ่งผาย เอวคอด จนร่างกายท่อนบนเกือบเป็นรูปตัววี ตะโพกและท่อนขาที่แข็งแกร่ง รวมทั้งเสียงทุ้มห้าว ที่แสดงออกถึงพลังของบุรุษเพศอย่างเต็มที่

[อิง]

อ๊ากกกกกกกกกกกก อ่านแล้วใจระทึก

เค้าคนนั้นเป็นใคร ชื่อเหมือนกัน เป็นเพื่อนเอกด้วย อ๊ากกก 

เริ่มเผยตัวตนออกมาทีละนิดแล้วใช่มั้ย ผู้มาเยือน ผู้มาเยือน ผู้มาเยือน

โฮกกกกกก ค้าง ๆ อย่างแรง 

คุณบุหรงคะ จะกรุณาอีกสักตอนหรือเปล่าค๊า   

ปล. มาเพิ่ม ๆ ไปนั่งนึกมาอีก

หรือว่าคนคนนั้น จะเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ แล้วจิตออกจากร่าง น้ำหยดเลยเห็นอยู่คนเดียว

แล้วทุก ๆ ที่ ที่น้ำหยดชอบไป ก็เหมือนกับชายคนนั้น

อ๊ากกกกก นอนไม่หลับแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งสติแตก 

[THIP]

เหอ เหอ ผีเจงๆ   

[LiliLiN]

   ฟันธง รูมเมทเก่าของพี่เอกคือผู้มาเยือนแน่นอน เย้  

[VitamiN]

เฮือกก!!

ใกล้เข้ามาอีกนิด ชิดเข้ามาอีกหน่อย
อ่ะไม่ใช่และ 55+
วู้วลุ้นๆ
ไม่แน่อาจจะเป็นวิญญาณคนเป็นอ๊ะปล่าว เหอๆ

[บุหรง]

โฮกกกกกก ค้าง ๆ อย่างแรง 

คุณบุหรงคะ จะกรุณาอีกสักตอนหรือเปล่าค๊า   

นี่เป็นคำเตือนล่วงหน้า หากลงอีกตอน คุณจะยิ่งค้างมากกว่านี้
 

[wan]

 :m23:เอาแล้วไง ตั้ม ตกลงไอ้ผู้มาเยือนยามวิกาลนะ ใช่คนหรือเปล่า

แต่ฟังที่เอก กับ อิทธิ์ พูดถึงน่าจะมีตัวตนนะ เพียงแต่ไม่ได้เรียนอยู่ที่นี่แล้ว

มาตามต่อแล้วกัน +1 เป็นคาถา ขอให้ขยัน ๆ 

[menano]

 

ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้อ่ะ

ใครกันน้า ชื่อเหมือนกันด้วย

แล้วเกิดอะไรขึ้นกับรูมเมทของพี่เอกน้า

ตื่นเต้นมากมาย  

[อิง]

โฮกกกกกก ค้าง ๆ อย่างแรง 

คุณบุหรงคะ จะกรุณาอีกสักตอนหรือเปล่าค๊า   

นี่เป็นคำเตือนล่วงหน้า หากลงอีกตอน คุณจะยิ่งค้างมากกว่านี้
 

งั้นไม่เป็นไร อิงยอมอ่านแค่นี้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยตั้งหลักเอาใหม่ จะทำงานรู้เรื่องมั้ยพรุ่งนี้ 

ขอบคุณคุณบุหรงนะคะ ที่มาตอบ 

[pongsj]

ผู้มาเยือนจะปรากฏแล้วววววววววววววววววววววววว ใช่มั้ย

[ArgèntaR๛]

ชื่อเหมือนกัน..
ตั้งแต่เกิดเรื่อง..
ไปเยี่ยม?..
อยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า? เป็นอะไรหรือเปล่า? หรือประสบอุบัติเหตุอะไร?

จะว่าไปมาหาน้ำหยดได้
ถอดวิญญาณมา หรือเป็นเจตภูตละเนี่ย
ยังไงก็ไม่แน่ใจจะฟันธงว่าเป็นผู้มาเยือนยามวิกาล
ชวนให้สงสัยพิลึก สองจิตสองใจ
แอบเหล่มองทาง
ว่าคุณบุหรงแอบขุดหลุมตุ่นไว้หรือเปล่า

[nana]

สรุปว่ามีตัวตนนะผู้มาเยือน