หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[VitamiN]

ที่มาของชื่อ
เกี่ยวอะไรกับคนปริศนานั้นอ๊ะปล่าว หุหุหุ

[LiliLiN]

  หนูน้ำทำไมยอมหมูอีกแล้ว ชอบขัดใจเจ๊จริงๆ

ปริศนาเรื่องชื่อของน้ำหยดคงจะเกี่ยวกับการกระทำและพฤติกรรมที่กำลังเกิดอยู่รึปล่าวน้า

ผู้มาเยือนจ๋า เค้าคิดถึงตัวเองนะ (คิดถึงแทนน้ำหยด)

[sun]

เฮ้อ....   

นับวัน  น้ำหยด ยิ่งเหมือนนางวันทอง สองปั๋ว  ขึ้นทุกที งึมๆๆ 


เลือกเอา ซักคน นะน้ำหยด

[mist]

เรื่องนี้นี่ปริศนาเยอะจริงวุ้ย 

[Poes]

  ไมเป็นแบบนี้

[Sakura_kano]

สรุปแล้วใครจะเป็นพระเอกอะครับ


ชอบงานเขียนของคุณบุหรงทุกเรื่องเลยนะครับ

ไม่ยาวมากกระชับ แต่เข้าใจ อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ น่าเอาไปเก็บไว้ในห้องนิยายของผมจัง คริคริ


ว่าแล้วไปซ้อมบอลรอบดึกดีก่า

 

[maabbdo]

อะไรเนี่ย  คนยิ่งเสียใจอยู่

มีอารมณ์อยู่ได้  หมูบ้า

 

[Plabu]

เฮ้อ...
สงสารเจ้าปีโป้จัง
แต่ไอคุณหมูนี่ดิจอมฉวยโอกาศ
ไม่รู้  :serius2:รู้สึกไปเองป่าวว่าน้ำหยดง่ายเกินไปแล้วววว
อัพๆจ้า
 

[thaitanoi]

  รู้สึกไม่ค่อยดีเลยนะน้ำหยดทำแบบนี้  มาให้กำลังใจคนแต่งครับ

[สวยเลือกได้]

อ่านทันซะที  อิอิ   ชอบน้ำหยดอ่า  แรงดี ได้หมด  555+
  อิอิ   เชียร์ผู้มาเยือนคนนั้นนะ  อิอิ

[nana]

น้ำหยดยอมหมูอีกแล้ว

[panang]

จะผิดไหม ถ้าคิดว่า คนใจง่ายแบบนี้ ขออย่าเจอคนรักจริง

[THIP]

  หมูยังมีกะใจ 

[บุหรง]

ตอนที่ ๒๙

   น้ำหยดและหมูกราบหลวงปู่ แล้วช่วยกันประเคนสิ่งของหลายอย่าง ที่พ่อแม่ของน้ำหยดฝากมาถวาย ในสายตาของหมู หลวงปู่เป็นพระสงฆ์ที่ดูมีสง่าราศี ถึงจะมีอายุมากและค่อนข้างผอม แต่ใบหน้า ผิวพรรณ ดูอิ่มเอิบสดใส ดูราวกับมีประกายเปล่งออกมา ดวงตาที่มองเขาทั้งสองอย่างปราณี และรอยยิ้มอ่อนโยนที่มุมปาก ทำให้หมูรู้สึกเลื่อมใสขึ้นมาทันทีที่ได้พบ น้ำหยดพูดคุยกับหลวงปู่อยู่พักใหญ่ ส่วนมากก็เป็นการเล่าเรื่องของการใช้ชีวิตในหอพัก และการเรียนในวิทยาเขตที่ย้ายไป หมูสังเกตเห็นได้อย่างหนึ่ง

   ... รอยยิ้มของน้ำหยด เวลายิ้มน้อยๆที่มุมปาก และแววตาที่อ่อนโยน ช่างละม้ายคล้ายรอยยิ้มของหลวงปู่เสียเหลือเกิน ...

   “แล้วตกลงว่าพ่อหนุ่มคนนี้น่ะ เป็นอะไรกับเรา” จู่ๆหลวงปู่ก็ถามขึ้นมา พลางเหลือบสายตาไปที่หมู
   น้ำหยดได้แต่ยิ้มแหยๆ ไม่ตอบ เพราะตอนที่เข้ามาบอกเพียงแค่ว่า คนที่มาด้วยนี้ชื่อหมู
   “เออ...ดีนะ กลัวจะมุสาก็ทำเงียบซะอย่างนั้น แต่ก็ดีที่รู้จักคิด ไม่โกหกแม้กระทั่งตัวเอง” หลวงปู่พูดยิ้มๆ “เรื่องทางโลกน่ะ เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปเยอะ แต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้ว หลวงปู่ก็ไม่อยากพูดอะไร ขอเพียงไม่ได้หลอกลวงกัน ไม่ได้แย่งชิงมาจากใคร ไม่ได้ขู่เข็ญบังคับ แล้วก็ไม่พากันทำตัวเหลวไหล คงไม่มีใครว่าอะไร ใช่ไหมน้ำหยด”
   “ครับ” น้ำหยดรับคำเสียงอ่อยๆ
   “อะไรที่มันคู่กัน มันก็หนีกันไม่พ้น” หลวงปู่พูดต่อ แล้วหันไปมองที่หมู “แต่อะไรที่ไม่ใช่ของเรา ถึงจะได้มาอยู่กับเรา ก็แค่ชั่วครู่ชั่วยาม แล้วมันก็ต้องจากเราไป อย่าไปฝืนดึงดันมันไว้ เมื่อเวลานั้นมาถึง ควรปล่อยให้มันไปหาเจ้าของที่แท้จริงของมันเสีย”
   หลวงปู่เว้นจังหวะการพูด เปลี่ยนสายตามองไปยังที่ว่างทางด้านหลังของน้ำหยด
   “แล้วผู้ใดก็ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างปล่อยให้มันค่อยๆดำเนินไปตามครรลองของมัน เวลาของผู้ใดก็ย่อมมาถึงเอง เมื่อได้เวลาอันสมควร อีกไม่นานหรอก”
   หมูหันไปมองตามสายตาของหลวงปู่อย่างงุนงง แล้วหันกลับมามองใบหน้าของน้ำหยด ที่หันมามองเขายิ้มๆ ดูเหมือนน้ำหยดจะคุ้นเคยกับคำพูดและกิริยาแบบนี้ของหลวงปู่ ที่หมูรู้สีกว่ามันแปลกๆอย่างไรชอบกล
   “น้ำหยด” หลวงปู่เรียก ทำให้คนทั้งสองหันกลับไปมองที่ท่าน
   “จำได้ไหม ว่าชื่อจริงของเราน่ะ มีชื่อเต็มๆว่าอะไร”
   “ได้ครับ ก็ชื่อนี้หลวงปู่เป็นคนตั้งให้”
   “ไหน ... ลองว่ามาซิ”
   น้ำหยดหันไปมองหน้าหมู ที่ทำหน้างงๆ แล้วหันกลับไปมองหลวงปู่ ขมวดคิ้วเหมือนมีข้อสงสัย
   “พูดมาเถอะ วันนี้อนุญาตให้พูดเรื่องนี้ได้ ... แต่แค่ตอนนี้นะ” หลวงปู่ยิ้มอย่างปราณี

   น้ำหยดเปลี่ยนจากนั่งขัดสมาธิอย่างสบายๆ มาเป็นนั่งพับเพียบเรียบร้อยทันที ประสานมือทั้งสองไว้ที่หน้าตัก หมูมองกิริยาของน้ำหยด แล้วยิ่งสงสัยมากขึ้น เรื่องที่จะพูดคงสำคัญมาก จึงขยับตัวจะลุกเดินไปจากบริเวณนั้น

   “เราก็อยู่ฟังด้วย ไม่ต้องไปไหนหรอก” หลวงปู่พูดขึ้นทันทีที่หมูขยับตัว แล้วหันกลับไปที่น้ำหยด “เอ้า ... ว่ามา ชื่อจริงของเราน่ะ”
   “ครับ” น้ำหยดรับคำ “น้ำเพียงหยดหนึ่ง ครับหลวงปู่”
   “แล้วมันหมายความว่ายังไง”
   “น้ำเพียงหยดหนึ่ง อาจทำให้หินมีรอยร้าว น้ำเพียงหยดหนึ่ง อาจทำให้หินที่มีรอยร้าวแตกสลาย น้ำเพียงหยดหนึ่ง อาจต่อชีวิตให้กับชีวิตหนึ่ง แม้ชีวิตนั้นจะต่ำต้อย หรือสูงศักดิ์เพียงไรก็ตาม”
   “ใช่” หลวงปู่พยักหน้า ยังคงยิ้มอย่างปราณี “แล้วยังมีอะไรอีก”
   “น้ำไม่สามารถเลือกได้ว่าจะหยดลงที่ไหน แต่ตัวน้ำหยด เลือกได้ว่าจะหยดลงที่ไหน จะหยดลงบนหินให้มันแตก หรือจะหยดลงบนดินแล้ง เพื่อต่อชีวิตให้แก่ชีวิตที่กำลังจะดับ”
   “ตอนนี้มีดินที่สมบูรณ์ต้องการหยดน้ำ เพื่อเพิ่มความสมบูรณ์ให้มากขึ้น กับชีวิตที่ใกล้ดับอยู่ในดินแล้ง น้ำหยดจะหยดลงที่ไหน” หลวงปู่ถามด้วยน้ำเสียงปราณี
   “ดินแล้งสิครับหลวงปู่ ชีวิตในดินที่สมบูรณ์ ขาดน้ำเพียงหยดเดียวไปคงจะไม่เป็นอะไร คงยังมีชีวิตอยู่ได้อีกนาน แต่ดินแล้ง ความชุ่มฉ่ำจากน้ำเพียงหยดเดียว คงพอช่วยต่อชีวิตให้ชีวิตเล็กๆในดินได้ ถึงจะไม่หมดก็ตาม”
   “ใช่ ชีวิตที่ยังสมบูรณ์อยู่น่ะ ขาดน้ำหยดนี้ไปก็ไม่เป็นไรหรอก” หลวงปู่เปลี่ยนสายตามองไปที่หมู แล้วมองกลับมาที่น้ำหยด “แต่ตอนนี้มีชีวิตหนึ่งใกล้แตกดับ จงเป็นน้ำเพียงหยดหนึ่ง ที่ต่อชีวิตให้กับชีวิตที่น่าสงสารนั้นเทอญ” พูดจบหลวงปู่ก็หลับตานิ่งไปสักพัก เหมือนเพ่งจิตไปที่ไหนสักแห่ง
   น้ำหยดและหมูเหม่อมองหลวงปู่ด้วยความประหลาดใจพอๆกัน
   “ยังไม่เข้าใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ต่อไปก็จะเข้าใจเอง” หลวงปู่ลืมตาขึ้น พูดแล้วยิ้มด้วยความปราณีเช่นเคย

.......................................................................
...........................

   “โห ชื่อน้ำนี่สุดยอดเลย นึกไม่ถึงจริงๆนะ” หมูพูดขึ้นเมื่อเดินออกมาจากวัด รู้สึกไม่แปลกใจเลย กับอุปนิสัยหลายๆอย่างของน้ำหยด คงจะเป็นเพราะได้รับการอบรมจาหลวงปู่นี่เอง
   “หมูอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ”
   “ทำไมล่ะ” หมูสงสัย
   “ก็ปรกติหลวงปู่ไม่ให้พูด แต่วันนี้แปลก ให้พูดต่อหน้านาย”
   “เราสงสัยนะน้ำ ว่าหลวงปู่ดูออกรึเปล่าว่าพวกเรา ...”
   “หลวงปู่ท่านรู้” น้ำหยดตอบทันที่ โดยที่หมูยังพูดไม่จบ “เราไม่สงสัยอะไรหรอก ที่ท่านถามอะไรที่นายคิดว่ามันเป็นคำถามแปลกๆ”
   “เราว่าไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอกนะที่แปลก”

   หมูคิดไปถึงสายตาของหลวงปู่ที่มองไปทางด้านหลังของน้ำหยด ที่ตรงนั้นว่างเปล่าแท้ๆ แต่เหมือนว่าหลวงปู่พูดอยู่กับใครสักคน ที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นตัวได้

[อิง]

อ่านตอนนี้แล้วขนลุก

ไม่ใช่แบบสยองขวัญนะ แต่ว่ารู้สึกเต็มตื้นอะ ความหมายของน้ำหยดดีมาก ๆ เลย

หลวงปู่น่าเลื่อมใสมาก ๆ ท่านเตือนอะไรหมูกลาย ๆ หรือเปล่า ของที่ไม่ใช่ของเรายังไงมันก็ไม่ใช่ของเรา

แล้วใครที่อยู่ด้านหลังน้ำหยดอะ หรือผู้มาเยือนยามวิกาล หรือเปล่า

ถ้างั้นแสดงว่าผู้มาเยือนเป็นวิญญาณอะจิ หรือถอดจิตตามมาด้วย 

รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ

+ 1 ให้คุณบุหรงสำหรับพาร์ทนี้ บรรยายได้เยี่ยมจริง ๆ 

ทำไมอ่านไปน้ำตาคลอไป หาคำอธิบายให้ตัวเองไม่ได้ 

[maabbdo]

โอ้วววววววววววว

อ่านแล้วอึ้งงงงงง   

แล้วข้างหลังน้ำหยดมีอะไรนี่????

ใครคือผืนดินแห้งแล้ง????

น้ำหยดต้องต่อชีวิตให้ใคร????

แล้วถ้าถึงวันที่น้ำหยดต้องการน้ำมาต่อชีวิตบ้าง  น้ำหยดจะพึ่งใคร????

โอ้ว...อ่านแล้วเกิดคำถามในจิตใจเพียบเลย

 

[zandwizz]

  ทำไมมันเริ่มน่ากลัวขึ้นมาล่ะเนี่ย!!!!!!

[SweetSerenade]

ชื่อน้ำหยด ช่างลึกซึ้ง

ความหมายยาวซะ 4 บรรทัด

คนที่หลวงปู่พูดด้วยนี่

จะเป็นผู้มาเยือน หรือ ดินแล้งๆนั้นหรือเปล่าน้า

[Kirimanjaro]

ความหมายชื่อน้ำหยดซึ้งมากครับ   

[patee]

อยากสรุปว่าผู้มาเยือนเป็น ผ......

 

[LiliLiN]

แว่บแรกคิดว่า ผู้มาเยือนถอดจิตได้ 

แต่คิดอีกที...ผู้มาเยือนคงจะเป็นผืนดินที่แห้งแล้ง รอการต่อชีวิตจากน้ำเพียงหยดหนึ่งรึป่าว

แล้วถ้าน้ำเลือกต่อชีวิตให้ผืนดินแห้งแล้ง แล้วหัวใจที่แท้จริงของน้ำล่ะ ต้องการหยดลงตรงไหน

[bellbomb]

ตกลงผู้มาเยือนยามวิกาล ยังเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่ใช่ไหม 

หลวงปู่ประจำอยู่วัดไหนอ่า อยากไปให้ดูดวงให้มั่ง กรั๊กๆๆ 

[nana]

หึ หึ เมื่อไหร่จะถึงเวลานั้นสักที

[Sakura_kano]

ชวนคิดนะตอนนี้อ่ะ

สรุปแล้วน่าสงสัยว่าจะเป็นสิ่งไม่มีชิวิตอ่ะ

คงเป็นเพื่อนกันเอกรึป่าว



แล้วมากรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

แล้ววิ่งหนีครับ

[THIP]

ผู้มาเยือนคือ .... 

[menano]

และแล้ววันนี้ก็ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ทันซะที

 

อ่านแล้วก็อยากรู้ใครกันน้า

ที่มาเยือนยามวิกาล

แล้วใครกันน้าที่ตอนนี้กำลังต้องการหยดน้ำน่ะ

อยากรู้จังเยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[PoP~Pu]

ชื่อน้ำหยดความหมายดีมากๆๆๆ ซึ้งมากมาย
แต่หลวงปู่มองไปที่ไหนกัน ชักจะหลอนๆแหะ
ปริศนาเก่ายังไม่ทันคลี่คลายอันใหม่มาอีกและ

[three]

สรุปว่าหมูไม่ใช่คู่แท้ของน้ำหยดเหรอครับแย่จังแต่เนื้อคู่ยังไม่มาเกิด(หรือว้าเกิดแล้วดันเท่งทึงซะก่อนเลยรออ่ะ)
ปวดหัวอ่ะ

[VitamiN]

ยังมีใครอยู่ด้านหลังงั้นหรอ

ช๊อคหลวงปู่ท่านช่างศักดิ์สิทธิ์

[Poes]

ตอนนี้ไม่คิดแล้ว ใครเป็นใคร รอลุ้นดีกว่า