หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[Prince-Faluke]

อ่า.....งานนี้หมูจะโดนผู้มาเยือนยามวิกาลเล่นงานมะเนี่ย

ต่อได้อีกๆๆๆ  คนอ่านยังมะเสถียรเลยอ่ะ

[MoOkRaPoOk]

 

อร๊ายยยยยยยย

กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซว
นังหนูน้ำ
อร๊ายยย
เสร็จนังหมูแล้วอ่ะ
อร๊ายยยยยยยยยย

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
อารมณ์เสีย
 

[บุหรง]

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ และขอบคุณทุกคนที่ติดตามผลงานของผมด้วยครับ 
เห็นหมูเป็นที่ชื่นชอบ ก็เลยจัดห้าย ..... 
..
..
..
..
..
แหะๆ ปล่าวหรอกครับ เขียนไว้แบบนี้ตั้งนานแล้ว
ความจริงตอนพลอตเรื่องไว้ไม่มีตัวละครตัวนี้หรอกครับ แต่พอเขียนไปแล้วโผล่มาได้ไงมะรู้ 
ก็เลย ... เลยตามเลย ... แล้วก็จะกลายเป็นตัวละครสำคัญไปในที่สุด ทำให้เรื่องราวมีรสชาดเข้มข้นขึ้นอีกติ๊ดนึง

ตอนนี้กำลังเขียนตอนท้ายๆเรื่องอยู่ ที่ต้องลงทีละตอนเพราะว่า บางครั้งก็ต้องวนกลับมาแก้ตอนต้น ให้เนื้อเรื่องส่งเหตุผลพอที่จะ้เกิดเนื้อเรื่องในตอนท้าย แก้ไปแก้มา ก็เลยลงช้าหน่อย

เดี๋ยวไปเขียนต่อก่องนะค๊าบบบ 

[bellbomb]

หมู.....


ยังเชื่อมั่นว่าผู้มาเยือนยามวิกาลไม่ใช่หมูต่อไป  

[pongsj]

อ้าววววววววววววววววววววววววววววววววววว.......หมู

[maabbdo]

เย้ย...ทำไมเป็นหมู  

หรือว่าหมูเป็นผู้มาเยือนตลอด

แบบเข้ามาแต่ไม่เคยรู้ว่าคนที่อยู่ห้องนี้คือน้ำหยด

แต่คราวที่แล้วก็แนะนำตัวไปแล้วนี่

โอ๊ยยยยยยยยย  

 

[THIP]

หุหุ สงสัยผู้มาเยือนกำลังจะมา แต่เห็นหมูทำหน้าที่แทนแล้ว เลยไม่มา 

[sun]

  จ๊ากกกกส์.... นายหมู หม่ำ น้ำหยดไปแล้ว 


แล้ว ชายหนุ่มปริศนา ผู้ที่มาหาน้ำหยด ยามวิกาลล่ะ  เป็นปู้ใดกันหนอ?

[hunkung11]

งงมากๆๆๆๆคับ ?????

สรุปหมูคือผู้มาเยือนยามวิกาล ?????

ไม่จิ๊ง งง งง !!!

อ๊ากกก ทำไมกลายเปงงั้นไปด้าย ย ย -*-

[บุหรง]

อีกไม่กี่ตอนก็รู้ล่ะครับ ว่าหมูกับผู้มาเยือนยามวิกาลจะเป็นคนเดียวกันรึเปล่า 

ขอตัวไปนอนก่อนและครับ พรุ่งนี้มีสัมมนาแต่เช้า
แล้วจะรีบกลับมาอัฟตอนต่อไป
แต่ถ้าถูกลากตัวไปสังสรรค์ ก็จะมาอัฟดึกหน่อยนะคร๊าบบบบบ

[BuzZenitH]

 ...ลักหลับ...ลักหลับคนเมาซะด้วย...หมูบ้า....
 ....ปวดหัวแทนน้ำเลย.....

แล้วใครคือบุรุษยามราตีอะ...
เป็นอย่างนี้ หมูก็มัดมือชกน้ำแล้วอะจิ.....


ปล.แล้วไหงไม่ยักกะมีสามพี..อุตส่าลุ้น..กร๊ากกกกกกก 

[three]

ไอ้หมูบ้าทำอย่างงั้นได้ยังไงฮะ

[aisen]

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ......ต่อไป

[SweetSerenade]

ยังอ่านไม่ทันเลยค่ะ

แต่ขอลงชื่อไว้ก่อน

ไปรีบอ่านต่อแล้วนะค้า

 

[Kirimanjaro]

หึหึ  ข้อสันนิษฐานของคุณ maabbdo น่าสนใจครับ

[Plabu]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ไอหมูหยอง
ทำงี้กับหนูน้ำได้ไงฟระ
ไอคนฉวยโอกาส
ว๊อย...
แล้วไอผู้มาเยือนมันหายไปไหนว้า
ไม่มาช่วยหนูน้ำ
ว๊อยย..
ขัดใจ
 

[BuzZenitH]

 ...ตั้งหน้าตั้งตารอ

[บุหรง]

ตอนที่ ๑๒

   “น้ำ” หมูคว้าแขนน้ำหยดไว้ ค่อยๆเลื่อนมาจับที่มือแล้วบีบเบาๆ  “เช้านี้เรียนถึงกี่โมง แล้วเดี๋ยวเปลี่ยนตึกเรียนรึเปล่า”
   “วันนี้เราเรียนที่คณะทั้งวันแหละ ตอนเช้ามีสองวิชา” น้ำหยดตอบด้วยสีหน้างงๆว่าหมูถามทำไม ทำท่าจะดึงมือออก แต่หมูจับเอาไว้จนแน่น
   “งั้นเที่ยงเรามารับไปกินข้าวด้วยกันนะ” หมูยิ้มให้ บีบมือน้ำหยดเบาๆอีกครั้ง แล้วปล่อยมือ ถีบจักรยานออกไปจากบริเวณหน้าคณะมนุษยศาสตร์

   น้ำหยดมองตามหมูแล้วถอนหายใจยาว สักพักก็ค่อยๆเดินช้าๆไปหาเพื่อนๆ ซึ่งนั่งกันอยู่ที่โต๊ะหิน ใต้ต้นกระถินณรงค์ต้นใหญ่ต้นหนึ่ง ในหมู่กฐินณรงค์ที่เรียงรายกันอยู่รอบๆตึกคณะ

   “เป็นไงวะ เดินอ่อนระโหยโรยแรงมาเชียว” ไก่ทักพลางขยับตัวให้น้ำหยดนั่งลงข้างๆ
   “มึนๆแบบนี้ เรียกว่าแฮงค์รึเปล่าวะ” น้ำหยดตอบพลางยกมือขยี้ตรงขมับ  พยายามนั่งอย่างไม่ให้ใครจับได้ ว่าเขามีอาการเจ็บในบางส่วนของร่างกาย
   “แค่มึนเองเหรอ” เก๋ถามยิ้มๆ “เห็นเดินขาขวิดมาเชียว”
   “แก ... ขาขวิดมันใช้กันคนเดินเร็วๆเฟร้ย” น้ำหยดตอบ “จะว่าไปมันปวดๆไปทั้งตัวเลย”
   “โดนไปกี่ยกล่ะวะ เมื่อคืนน่ะ” โดมยื่นหน้าเข้ามาถาม
   “อะไรของนาย ... กี่ยก” น้ำหยดทำเป็นไม่รู้เรื่อง
   “อย่าทำไก๋น่า พวกเราเห็นกันทุกคนแหละ นายนั่นน่ะหิ้วปีกนายกลับหอไปด้วยกัน ชื่ออะไรนะ” ไก่ถาม
   “หมูน่ะเหรอ” น้ำหยดหันไปตอบ “อาจารย์มาโน่นแล้ว ไปกันเหอะ” น้ำหยดรีบเปลี่ยนเรื่อง เมื่อเห็นรถของอาจารย์ผู้สอนวิชาแรกในคาบเช้า ค่อยๆแล่นเข้ามาจอดในบริเวณตึกคณะ

.....................................................
........................

   “กลับไปหอก่อนนะ เราลืมของไว้” หมูบอกเมื่อถีบรถจักรยานตรงเข้าไปในหอชาย๙ แล้วจอดรถจักรยานไว้ข้างตัวตึก
   “เร็วๆล่ะ เราหิวข้าวแล้ว” น้ำหยดบอกเมื่อหมูยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปไหน
   “เราลืมของไว้ที่ห้องน้ำ”
   “ก็ไปดิ๊ แล้วเบาหรือหนัก ถ้าหนักเดี๋ยวเราเดินไปเรื่อยๆก่อน ขี้เกียจรอ”
   “ไม่ช่าย” หมูเกาหัว พลางหัวเราะเบาๆ “เราหมายถึง เราลืมของไว้ที่ห้องนายน่ะ”
   น้ำหยดพยักหน้า ทำท่าเข้าใจ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงข้างซ้าย ล้วงพวงกุญแจขึ้นมา แล้วยื่นให้หมู
   “นายไปเปิดห้องให้เราดีกว่า” หมูบอกยิ้มๆ

   น้ำหยดทำหน้าสงสัย แต่ก็ลุกจากเบาะหลังของรถจักรยาน เดินเข้าไปในหอ ถอดรองเท้าออก ถือเดินเข้าไปด้านใน หมูไขกุญแจลอคล้อรถจักรยานไว้ แล้วยิ้มกริ่ม เดินตามน้ำหยดไปจนถึงห้องที่เปิดประตูเรียบร้อยแล้ว เมื่อหมูเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นน้ำหยดกำลังพับกางเกงยีนส์ ใส่ลงในกระเป๋าเป้ แล้วเก็บของกระจุกกระจิก๒-๓อย่าง ใส่ลงไปในถุงผ้าเล็กๆ ก่อนจะใส่ลงไปในกระเป๋าเป้อีกทีหนึ่ง

   “เก็บของทำไมน่ะ” หมูถามด้วยความสงสัย
   “ไหนๆเข้ามาแล้ว เก็บของเลยไง จะได้ไม่เสียเวลา เดี๋ยวเรียนเสร็จจะได้ไปขึ้นรถกลับบ้านเลย”
   “กลับบ้าน” หมูอุทาน “ทำไมอะ”
   “อ้าว ก็หยุดตั้งสองวัน ก็ต้องกลับบ้านดิ๊ สัปดาห์ที่แล้วไม่ได้กลับ คิดถึงคนที่บ้าน” น้ำหยดปิดตู้ แล้วคล้องกุญแจไว้ หันกลับมามองดูหมู ที่ยังยืนอยู่ตรงประตู “แล้วนี่หมูเจอของที่ลืมไว้รึยัง”
   หมูไม่ตอบได้แต่ยิ้ม หันไปปิดประตูลง กดลอคห้อง แล้วเดินเข้าไปหาน้ำหยดที่มองดูอย่างงงๆ แล้วโดยที่ไม่ทันตั้งตัว หมูก็รวบร่างน้ำหยดเข้าไปกอดไว้ ฝังจมูกลงไปบนแก้ม
   “ไหนว่าลืมของไง” น้ำหยดพูดเสียงอู้อี้ พยายามดิ้นให้หลุดจากการถูกกอดรัด
   “เปล่า ไม่ได้ลืมอะไรหรอก แต่ตอนนี้อยาก” หมูกระซิบที่หู แล้วกัดใบหูของน้ำหยดเบาๆ
   “อึ๊ย...”น้ำหยดผลักหมูเบาๆ “อย่าน่า”
   หมูถอยตัวออกมานิดหนึ่ง แต่ยังกอดเอวน้ำหยดไว้หลวมๆน้ำหยดก็หยุดดิ้นรน
   “วันนี้อย่าเพิ่งกลับได้เปล่า พรุ่งนี้ค่อยกลับนะ”
   “โหย เราบอกแม่ไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์ หมูก็ได้ยินนี่ ขืนไม่กลับโดนเล่นงานแย่” น้ำหยดตอบไป “แต่ตอนนี้หิวข้าวอะ ไปกินข้าวเหอะ เดี๋ยวมีเรียนตอนบ่ายอีก" น้ำหยดพยายามเดินไปที่ประตู
   “งั้นเราขอมัดจำไว้ก่อนนะ”

   พูดจบ หมูดึงตัวน้ำหยดเข้ามากอดอีกครั้ง แล้วประกบปากลงไปบนริมฝีปากของน้ำหยด ไม่สนใจกับอาการตกใจและร่างที่เกร็งแน่น หมูดูดดุนริมฝีปากของน้ำหยดอยู่สักพัก พยายามแทรกลิ้นเข้าไปด้านใน ซอกซอน ดุนดัน ตวัดหยอกล้อกับชิ้นเนื้อด้านใน จนน้ำหยดถึงกับสั่นสะท้านด้วยความวาบหวิวต่อสัมผัสนั้น  หมูดันร่างของน้ำหยดให้ค่อยๆเดินถอยหลังไปที่เตียง

   จ๊อก~~~~~~

   เสียงท้องร้องดังขึ้น จนหมูต้องถอนริมฝีปากออก มองน้ำหยดอย่างงงๆ น้ำหยดเองก็ยิ้มแหยๆ
   “เห็นมะ บอกแล้วว่าหิวข้าว” น้ำหยดโอดครวญ
   “ฮ่าๆๆ ป่ะๆ ว่าแต่เรียนเสร็จแล้วไปท่ารถยังไง”
   “เดี๋ยวเรากลับพร้อมเพื่อนที่คณะหลายคน นัดกันไว้แล้ว หมูไม่ต้องไปส่งหรอก”
   “งั้นก็ได้ แต่…” หมูมองตาน้ำหยดด้วยแววตาวาววับ “รีบกลับมานะ”

[sakiko]

เอา แล้ว ไง

เจอ ตัว การของชื่อเรื่อง แล้ว

รึป่าว หว่า

ร้านนะนาย หมู  ร้ายลึก

ซะด้วย

 

[christiyaturnm]

 :m1:ไอ้หมูนี่มันปากว่ามือถึงดีว่ะ


 

[THIP]

น้ำคงโดนบ่อย ตื่นมาถึงไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่าง 

[LiliLiN]

   ท่าทางน้ำหยดเองก็มีใจอยู่นะนั่น

ผู้มาเยือนรีบๆโผล่มาซะที หมูคาบน้ำไปแล้วว 

[wan]

  ทำไมน้ำหยดยอมอะไรง่าย ๆ อย่างงั้นละ 

แต่ก็ดี ไม่ต้องมาลุ้นเป็นหนังอินเดีย มารอตอนต่อไปดีกว่าว่าเมื่อไหร่ผู้มาเยือน

จะปรากฎตัวให้เห็นตัวเป็น ๆ  เป็นกำลังใจให้นะครับ

[abcd]

ตกลงใครเปงตัวจริง ใครเปงตัวปลอม  

[บุหรง]

  ท่าทางน้ำหยดเองก็มีใจอยู่นะนั่น

ผู้มาเยือนรีบๆโผล่มาซะที หมูคาบน้ำไปแล้วว 

ทำไมน้ำหยดยอมอะไรง่าย ๆ อย่างงั้นละ 

แต่ก็ดี ไม่ต้องมาลุ้นเป็นหนังอินเดีย มารอตอนต่อไปดีกว่าว่าเมื่อไหร่ผู้มาเยือน

จะปรากฎตัวให้เห็นตัวเป็น ๆ  เป็นกำลังใจให้นะครับ

น้ำหยดมาววววว...มะมีแรงขัดขืน กาซิก กาซิก 
แต่ที่ว่ามีใจอยู่บ้างคงเป็นไปได้นิ หน้าแดงตั้งหลายทีตอนโดนแซวนี่นา 

[both^^]

อ้าววววววววววววววว

ไรเนี่ย

โดนหมูด้วยหรอ

หรือกะคนๆ นั้นคนเดียวกัน

งงแระ

[Kirimanjaro]

โอ้โห  ปล้ำในห้อง

ชอบปริศนาเรื่องนี้จัง  รอดูต่อ

[sun]

อยากรู้เจงจิ๊งงงงงง... ผู้มาเยือนยามวิกาลนั่นอ่ะ

จริงๆแล้วมันเป็นแค่ความฝันของน้ำหยดหรือเปล่า... น่อ
เพราะทุกครั้งไม่เคยทิ้งรอยอะไรไว้บนร่างกายนี่นา อิอิ

และนายหมู เป็นคนแรกที่ได้เปิดซิง นู๋น้ำหยดในห้องนั้น ชิมิ  
แต่ว่า นู๋น้ำโดนอะไรมาก่อนหน้านั้น ไม่นับ ฮ่าๆ

[zandwizz]

     


อารายกานหว่า งงไปหมดและ

[BuzZenitH]

...ปริศนาบุรษเงาดำในห้องปิดตาย...
เปลี่ยนชื่อเรื่องให้ใหม่ซะเลย....ไม่ยอมบอกดีนัก...นึกว่ากะลังอ่านโคนันอยู่...

แง่มๆ...ไม่เอาอะ...เขาไม่อยากได้หมู..
เขาอยากได้..... ....ใครอะ...ยังไม่เห็นใครเลยนอกจากหมู.....?!?