บทที่ 19 การเอาคืนของสมปอง
การสอบมิดเทอมนี่....
ทำให้ผมอยากจะดรอปแล้วกลับไปปลูกองุ่นที่บ้านเลย
โคตรปวดใจ
ผมนั่งมองข้างทางอย่างหมดอาลัยตายอยาก ผมสอบมิดเทอมเสร็จแล้วครับ วันนี้เป็นวันสุดท้ายเลย แล้ววิชาสุดท้ายที่สอบก็คือวิชาฟิสิกส์ไง ผมนี่แบบแทบจะคลานออกจากห้องสอบ ต่างจากลันตาเพื่อนรักมากครับ รายนั้นน่ะยิ้มกว้างออกจากห้องแล้วยังยิ้มเยาะใส่ผมด้วยนะเชิงว่ามันได้ท็อปแน่นอน แม่งโคตรน่าหมั่นไส้อ่ะ ผมนี่เก็บความเคียดแค้นมารอชำระกับมันที่ร้านเหล้าอยู่
วันนี้มึงไม่รอดแน่อีงูพิษ
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ”
ผมหันมามองคนที่ขับรถอยู่ “ สอบฟิสิกส์วันนี้ยากมาก ”
“ ที่ติวให้นั่นไม่เข้าใจหรอ ”
“ ก็เข้าใจ แต่แบบห้องสอบมันมีอาถรรพ์น่ะมึง พอเราเข้าไปปุ๊บไอ้ที่จำมาทั้งหมดมันก็หายปั๊บ มึงไม่เคยเป็นหรอ ”
“ ไม่เคย ” พี่สยามมันเลื่อนมือมาขยี้หัวผมเบาๆ “ เอาน่ะ มันผ่านไปแล้วอย่าไปคิดมากเลย อีกครึ่งเทอมก็ตั้งใจเรียนให้มากๆเท่านั้นเอง ”
“ รู้แล้วน่า มึงนี่ก็เก่งเนอะพี่ ฟังจากที่ติวกูนี่ก็ไม่ธรรมดาเลย ”
“ ไม่ขนาดนั้นหรอก ที่เก่งจริงๆนั่นคือไอ้ขุนต่างหาก ไอ้บ้านั่นท็อปตลอด ไม่รู้ว่าสมองมันทำมาจากอะไร ”
“ เออ ลันตามันก็ท็อปเหมือนกัน ทำไมสายรหัสนั่นเค้าดูเก่งกาจจังวะ ”
เก่งจริงนะครับสายรหัส 0021 อ่ะ ผมรู้มาจากลันตาว่าพี่ขันเป็นพี่รหัสของพี่ขุนอีกทีนึง ลันตามันสืบเชื้อสายเฮดว้ากมาครับ แล้วแบบที่เขารู้กันทั่วคือ ที่ 1 ของปี 3 ก็คือพี่ขัน ส่วนปี 2 ก็คือพี่ขุน แน่นอนว่าปี 1 ก็คือลันตา เป็นสายรหัสตัวท็อปสุด พี่ขันเป็นเฮดว้าก พี่ขุนเป็นเดือนวิศวะ ส่วนลันตามันก็ยังเป็นแค่งูพิษอยู่ครับ แบบนี้ถ้ามันขึ้นปี 3 เมื่อไหร่ตำแหน่งเฮดว้ากก็จะตกเป็นของมันสินะ จะว่าไปก็อยากเห็นไอ้เตี้ยนั่นว้ากน้องเหมือนกันนะ
อยากรู้มันจะเอาน้องๆอยู่ไหม
“ กูว่าสายรหัสเราก็ยอดเยี่ยมนะ ”
ผมหรี่ตามองพี่มัน “ หรอวะ กูว่าสายเรามันกิ๊กก๊อกจะตายไป ”
“ ไม่เห็นจะกิ๊กก๊อกเลย พี่ทะเลก็เป็นหนึ่งในคณะว้ากเกอร์นะ แถมเมื่อปีก่อนยังเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของวิศวะด้วย ”
“ เป็นดรัมฯก็ต้องเท่มากเลยสิ ”
“ เท่สิ มึงลองคิดดูว่า พี่ทะเลเป็นพี่ว้าก กูเป็นประธานสันฯ มึงเป็นประธานคณะฯ กูว่าสายเราก็ไม่ธรรมดาหรอก ” เจ้าตัวเหลือบมองผมก่อนจะถอนหายใจออกมา “ แถมยังเหนื่อยกว่าชาวบ้านชาวช่องอีกต่างหาก ”
อันนี้เห็นด้วยจากใจเลย
“ นั่นสินะ พอเถอะเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า ปวดหัว ” ผมจับมือเรียวที่วางอยู่บนหัวมากุมไว้ที่ตักตัวเองเบาๆก่อนจะนั่งมองข้างทางต่อ
ตอนนี้ผมกับพี่สยามกำลังจะไปที่ร้านนั่งชิวครับ เนื่องจากสอบเสร็จแล้วก็ควรค่าแก่การฉลองและก็เอาคืนลันตาเพื่อนรักด้วย ผมกับพี่สยามวางแผนกันมาแล้วว่าจะให้พี่ทะเลช่วยต้อนให้ลันตามันกินเบียร์ครับ พอมันกินเบียร์แล้วเมาผมก็จะถ่ายคลิปมันเอาไปประจาน ไม่ใช่สิ เอาไปเผยแพร่ให้คนอื่นได้เห็นถึงความเป็นลันตาเท่านั้นเอง เออพูดถึงเรื่องลันตากับพี่ทะเลผมก็ยังสงสัยอยู่เลยว่าสองนี้มันยังไง
แอบไปมีซัมติงกันตอนไหน
เวลาที่ลันตาอยู่กับพวกผมเนี่ยะ นอกจากตั้งใจเรียนกับกวนตีนกับแกล้งเพื่อนก็ไม่มีอะไรละนะ เจ้าตัวก็ไม่เคยพูดถึงพี่ทะเลให้เพื่อนๆฟังด้วย ผมเชื่อว่าสีเทียนกับแยมก็ไม่น่าจะรู้เรื่องนี้นะครับ ถ้ามันรู้แล้วมันจะไม่บอกผมเลยก็จะใจร้ายไปหน่อยมั้ง สีเทียนอาจจะไม่บอกแต่แยมอ่ะต้องบอกผมแน่ๆ เพราะว่าแยมมันเป็นเพื่อนที่แสนดีไง ผมว่าเรื่องของพี่ทะเลกับลันตาคงจะมีแค่พวกแก๊งค์สันฯกับแก๊งค์พี่ว้ากแน่เลยที่รู้
เดี๋ยวค่อยสืบเอาละกัน
“ สมปอง ”
“ หืม ”
“ ที่บอกว่าจะกลับบ้านอ่ะ บ้านมึงอยู่ที่ไหน ” เจ้าตัวถามผมก่อนละเลี้ยวรถเข้าร้านนั่งชิว
“ ถามทำไมวะ ”
“ ผัวก็ต้องอยากรู้บ้านเกิดเมียไหมล่ะ ” พี่สยามจอดรถก่อนจะหันมองผม “ ตกลงบ้านมึงอยู่ไหน ”
“ เชียงใหม่ ”
“ เอ้า นี่คิงเป๋นคนเหนือก่ะ ”
ผมมองตาโตทันทีหลังจากที่พี่สยามพูดภาษากำเมืองออกมา “ ใช่ หยังคิงมาอู้กำเมืองได้ ”
“ ก่อฮาเกิดตี้ลำปาง นี่เฮาเป๋นคนเหนือเหมือนกันก่ะ ”
“ กะลังฮู้เหมือนกันเนี่ยะ ”
“ นี่ละเนื้อคู่ ” พี่สยามมันยิ้มหวานจนแก้มปริก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ โว้ยยย ไอ้บ้านี่อยู่ดีดีก็หอม
“ พอแล้ว อย่าอู้กำเมืองมากเดี๋ยวติด ”
“ ก็ได้ครับ ไปกันดีกว่า ” พี่สยามบอกก่อนจะเดินลงจากรถ ผมก็เดินตามพี่มันลงไป
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าพี่มันจะเป็นคนเหนืออ่ะ สำเนียงการพูดดีด้วย ผมไม่แปลกใจละว่าไอ้ผิวขาวจัดนั่นพี่มันได้มายังไง คือคนเหนือขาวนะครับแต่ก็ไม่ได้ขาวทุกคน ผมเองยังขาวไม่เท่ากับพี่สยามเลย มันก็คงจะดูแลตัวเองดีด้วยแหละมั้ง เอออีกอย่างคือพี่มันไม่ถูกกับแดดเลยครับ เพราะงี้เวลาไปไหนมาไหนถึงชอบขับรถยนต์ หอผมอยู่ใกล้มอจะตายแม่งก็ยังขับรถยนต์ไปมอทุกวัน
ค่าน้ำมันเดือนนึงนี่หมดเป็นล้านซะมั้ง
ก็เว่อร์ไป
ผมเดินตามหลังคนตัวสูงเข้ามาในร้าน พวกเด็กปี 1 วิศวะที่นั่งดื่มกันก็ยกมือไหว้พี่สยามไปตามมารยาท ตอนนี้คนในร้านค่อนข้างเยอะพอสมควรเลยครับ มาฉลองสอบเสร็จกันแน่ๆ ผมไม่ได้มาที่นี่เลยหลังจากที่สร้างวีรกรรมด้วยการคลานไปรอบๆแล้วมานอนกองอยู่ตรงหน้าร้าน คลิปนั้นทำให้ผมเป็นที่จดจำต่อชาวโลกมากเลยนะ แบบพี่เจ้าของร้านแกยิ้มให้ผมตั้งแต่ที่ผมเดินเข้าร้านมาแล้วอ่ะ
อายแปลกๆจังครับ
กลับหอดีไหมเนี่ย
“ มาช้านะมึง ”
“ พาเด็กมาด้วยว่ะ ”
“ ตกลงนี่เสร็จไอ้หยัมมันแล้วใช่ไหม ”
“ ไม่ต้องเขินไปนะสมปอง คนกันเอง ”
“ ชงเหล้ารับขวัญน้องมันหน่อยเร็ว ”
เออ เอาเข้าไปนะพวกพี่
ผมยืนเด๋ออย่างไปไม่เป็นหลังจากที่โดนคำทักทายจากบรรดาแก๊งค์สันฯ พี่สยามมันก็ยิ้มแป้นเหมือนชอบใจกับสิ่งที่บรรดาเพื่อนๆมันพูด ไม่มีแก้ตัวให้ผมเลยครับ งั้นก็ช่างแม่ง สิ่งที่พี่ๆพูดออกมามันก็จริงนั่นแหละ ผมเองก็ไม่รู้จะเถียงสู้ยังไง งั้นเดินหนีไปเลยดีกว่า เพื่อนๆผมมากันครบแล้วครับและก็นั่งกันอยู่โต๊ะถัดไป 3 โต๊ะ สีเทียนกับลันตานี่ยิ้มกริ่มมาให้แต่ไกล เชื่อได้เลยว่าถ้าเดินไปถึงโต๊ะนี่จะต้องโดนพวกแม่งจับผิดแน่นอน
“ พี่สยาม กูไปที่โต๊ะก่อนนะ ”
“ เออ เดี๋ยวอีกแปปนึงพี่ทะเลก็มา ”
“ โอเค ตามแผนนะ ” ผมบอกพี่มันก่อนจะเดินมาที่โต๊ะของตัวเอง
“ ทำไมมากับพี่สยามได้วะ ” ลันตามันถามพร้อมกับจ้องอย่างจับผิด “ ใต้ร่มผ้ามีความลับสินะ ”
“ ใต้ร่มผ้าอะไรของมึง เลอะเทอะ ” ผมนั่งลงข้างแยม “ ว่าแต่ทำไมพวกมึงมากันไวจัง ”
ลันตามันเบ้ปากใส่ผม “ ไวห่าไรล่ะ นัดกันสองทุ่ม นี่จะสามทุ่มอยู่ละ มึงอ่ะมาเลทไอ้ชิบหาย ”
“ มีฉุนเฉียว เออกูขอโทษได้ไหมล่ะ ”
“ อ่ะ บทลงโทษของมึง ” สีเทียนรินเหล้าใส่แก้วน้ำแข็งเปล่าแล้วยื่นมาให้ผม “ ออนเดอะร็อค ”
“ พวกมึงนี่มันงูพิษจริงๆ ” ผมคว้าแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมากระดกลงคอในรวดเดียว
ความขมชะโลมไปยันตับเลยครับ โคตรบาดคอ เพื่อนรักสองคนตรงหน้ายกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะชงเหล้ายื่นมาให้ผมกับแยม แยมนี่นั่งนิ่งๆเงียบๆเลยครับ มันเล่นเกมไงไม่ใช่อะไร ไม่รู้ว่าแม่งจะรู้ตัวไหมว่าผมมานั่งอยู่ข้างๆ เจ้าตัวใส่หูฟังด้วยครับอารมณ์แบบตั้งใจจะตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง อยากจะสะกิดแล้วถามมันว่ากลับไปเล่นเงียบๆที่หอไหม แต่กลัวโดนมันเตะเอาที่ไปกวนตอนเล่นเกม
พูดถึงเกมผมมีเรื่องอยากบ่น
พี่สยามมันเอาโทรศัพท์ผมไปโหลดเกมที่มันเล่นมาไว้เต็มเลยครับ ละแบบเวลาที่มันเล่นโทรศัพท์ของมันจนแบตฯหมดมันก็จะมาเอาของผมไปเล่นแทน ละแบบเวลาที่มันเล่นเกมมันจะไม่ค่อยสนใจอะไรรอบข้างเลยครับ ขนาดผมมันก็ไม่สนใจ เกมนี่สำคัญมาก ทีมนี่ต้องมาก่อน แม่งโคตรน่าทุบอ่ะ ละนอกจากมันจะเอาโทรศัพท์ผมไปโหลดเกมมาเล่นมันยังเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่ในโทรศัพท์ไปหมด รูปหน้าจอก็เป็นหน้ามัน ชื่อมันที่ผมเมมไว้ว่าไอ้พี่เชี่ยก็กลายผัวของน้องสมปอง
ดูแม่งทำสิ
พอพี่มันจัดการกับโทรศัพท์ผมเสร็จก็มีการมาบังคับผมด้วยนะว่าห้ามเปลี่ยน ถ้าผมเปลี่ยนมีปัญหากับมันแน่ ดูความเผด็จการนี้สิครับ ผมจะทำไงได้นอกจากปล่อยให้มันทำตามใจชอบ เออหลังจากที่ผมตกลงเรื่องระเบียบของการอยู่หอ พี่สยามมันก็ทำตัวดีขึ้นนะครับ ของเอามาใช้ก็เก็บเข้าที่ เสื้อผ้าก็แยก หนังสือก็แยก คือมันทำตามระเบียบที่ผมเขียนทุกอย่างเลย แน่ล่ะถ้ามันไม่ทำไอ้ที่อยากจะแดกผมมันก็จะอดน่ะสิ
ทำดีหวังผลชัดๆ
“ เด็กเปรต ”
ผมหันมองตามเสียงเรียก “ อะไรมึง ”
“ เหล้าปั่น ” เจ้าตัวบอกก่อนจะส่งแก้วเหล้าปั่นในมือมาให้ “ สตรอว์เบอร์รี่ ”
ผมมองเหล้าสีหวานในแก้วอย่างชั่งใจ “ ใส่เชี่ยไรมาป้ะเนี่ยะ ”
“ กูจะอะไรลงไปล่ะ มึงนี่ก็ระแวงจริง ”
“ มึงอ่ะมันไว้ใจไม่ได้ ”
“ งั้นให้กูแดกเองละกัน ” มือเรียวของคนที่เดินเข้ามาคว้าเหล้าในมือของพี่สยามก่อนจะยกซดจนหมด
“ พะ....พี่ทะเล ”
ผมมองลันตาเพื่อนรักที่ตอนนี้แก้มขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด คนที่กินเหล้าปั่นที่พี่สยามถือมาคือพี่ทะเลครับ เจ้าตัวยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย พวกผมยกมือไหว้พี่ทะเล ในมือพี่เขาก็ถือแก้วเบียร์มาด้วย แปลว่านี่กำลังจะทำตามแผนใช่ไหมวะ โอ้ย ตื่นเต้น อยากเห็นลันตามันเมาใจจะขาดแล้ว เดี๋ยวผมต้องคอยปั่นให้อีงูพิษมันยอมกินเบียร์ให้ได้
มึงไม่รอดแน่ลันตา
“ ว่าไงเด็กๆ แล้วทำไมนี่แก้มแดงจังล่ะ ” พี่ทะเลมองลันตาก่อนจะเลื่อนมือไปดึงแก้มมัน
“ คะ...คือ...คือ...”
มันพูดติดอ่างไปแล้วครับ
“ มึงพูดอะไรของมึงวะ ” สีเทียนมันบ่นก่อนจะส่งแก้วเหล้าไปให้พี่ทะเล “ เหล้าไหมครับพี่ทะเล ”
“ อยากกินอยู่หรอกนะ แต่มีเบียร์มาด้วยนี่สิ ”
“ ให้ลันตามันกินเบียร์สิครับ ” ผมนั่งเท้าคางมองเพื่อนรัก “ มันจะได้หายหน้าแดงสักที ”
คนหน้าแดงหันขวับมามองผมทันที “ กูไม่กินเบียร์ ”
“ กินให้กูหน่อยไม่ได้หรอ ” พี่ทะเลทำเสียงอ่อน ก่อนจะยื่นแก้วเบียร์ให้ “ นะครับ ”
ลันตามันถอนหายใจออกมาก่อนจะรับแก้วเบียร์จากพี่ทะเล “ นี่เค้าเห็นว่าเป็นพี่หรอกนะ ”
เค้า!!!
ใช้เรียกแทนตัวเองว่าเค้า
ผมนั่งมองเพื่อนรักตาปริบๆหลังจากที่ได้ยินคำว่าเค้าออกมาจากมัน สองคนนี้นี่อาจจะไปไกลถึงขั้นได้กันแล้วมั้งครับ คำพูดคำจาถึงไปได้ไกลขนาดนั้น ไม่คิดว่าลันตาจะใช้คำว่าเค้าแทนตัวเองเลยอ่ะจริงๆ คิดดูว่าเวลามันอยู่กับพวกผมสิ แม่งโคตรหยาบคาบ แต่พอพูดกับพี่ทะเลนี่พูดจาอ่อนหวาน สองมาตรฐานชะมัดเลยว่ะ
น่าทุบชิบ
“ มองอะไรวะ ทำไมไม่แดกๆเข้าไป ” ผมบ่นลันตาก่อนจะหันมองพี่สยาม “ มึงจะนั่งก็นั่ง เขี่ยแขนกูอยู่ได้ เป็นอะไรเนี่ย ”
“ ปากคอเราะร้ายจริงๆนะเด็กเปรต ” พี่มันหน้ามุ่ยใส่ผมก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ อ้าวปอง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ทะเลพี่สยามสวัสดีครับ ”
มาตั้งชาตินึงละไอ้สัส
“ มานานละ เป็นไงแพ้หรือชนะล่ะเกมมึง ”
“ ชนะสิ ” เจ้าตัวยิ้มหวานก่อนจะหันหน้าจอโทรศัพท์ให้ดู “ อยู่ทีมกูไม่มีแพ้หรอก ”
“ เก่งมากแยมอ่ะเอาเหล้าไป ” ผมส่งแก้วเหล้าให้แยมก่อนจะหันมองลันตา “ ยังไม่แดกอีก ”
“ เออ รู้แล้วน่า ” มือบางยกแก้วเบียร์ขึ้นซดช้าๆ
ผมนั่งมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ อีงูพิษตกลงไปในกับดักของพวกผมแล้วครับ เบียร์ค่อยๆถูกดื่มจนหมดแก้ว ลันตามันวางแก้วเบียร์ไว้บนโต๊ะก่อนจะสะบัดหัวสองสามที พี่ทะเลก็ยิ้มหวานอย่างพอใจก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัวลันตา เจ้าตัวเองก็เงยหน้ามองพี่ทะเลนิ่งๆ แก้มแดงๆนั่นก็ยังคงแดงอยู่อย่างนั้น
มองแบบนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
“ สมปอง ” พี่สยามมันดึงแก้มผมให้หันมามองตัวเอง “ กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่อ่ะ ”
“ อะไรของมึง ยังไม่ทันคิดอะไรเลย ”
“ เดี๋ยวจะโดน ” พี่มันชี้นิ้วคาดโทษผม อะไรของมึงวะกูยังไม่ทันทำอะไรเลย
“ งั้นกูไปละนะ ” พี่ทะเลยกเหล้าที่สีเทียนชงให้ขึ้นมาซดจนหมด “ ขอบใจสำหรับเหล้า ” เจ้าตัวยิ้มหวานก่อนจะเดินไป ลันตาก็ได้แต่มองตามไล่หลัง
“ เดินตามเลยไหมล่ะมึง ”
“ มึง....” ลันตาหันขวับมามองสีเทียนทันที “ ใครวะเนี่ย...อ๋อ สีเทียน ”
“ มึงเป็นอะไรเนี่ยะ ตาลอยๆนะ ”
“ ม่ายเป็น สบายดี ” ลันตามันยิ้มพลางชูนิ้วขึ้นสองนิ้ว
“ มึงแน่ใจนะ ”
“ เอ้อ....นี่ลันตาไง ”
ผมนั่งมองเพื่อนรักที่เริ่มจะพูดจาไม่รู้เรื่อง ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่เบียร์แก้วเดียวก็ทำให้มันเมาได้ แถมยังเมาไวมากอีกต่างหาก ทีนี้ก็รอดูวีรกรรมที่มันจะสร้างตอนเมาครับ ผมนี่เตรียมโทรศัพท์รอถ่ายอยู่ตลอดเวลา สีเทียนกับแยมก็ได้แต่นั่งมองอาการของลันตาอย่างสงสัย คือปกติอ่ะลันตามันไม่กินเบียร์เลยไงเพื่อนก็ไม่เอะใจด้วยนะเรื่องนี้อ่ะ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกด้วยที่สีเทียนกับแยมมาเห็นลันตากินเบียร์ เพราะถ้ามันรู้ว่าลันตากินเบียร์แล้วจะเมามันคงช่วยห้ามไปแล้ว
“ เทียน ”
“ ว่าไง เอาเหล้าไหม ”
“ อาววว มึงแทนได้ไหม ”
เดี๋ยวนะไอ้หนุ่ม ทำไมพูดจาแบบนั้น
“ มึงนี่พูดจาสองแง่สองง่ามนะลันตา ” ผมแอบกดถ่ายวีดิโอแล้วยัดใส่มือพี่สยาม “ จับไว้นิ่งๆ ”
พี่มันพยักหน้ารับก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาซด “ ขอค่าใช้แรงงานกูเพิ่มด้วยนะ ”
“ มึงนี่แม่ง....” ผมหยิกแขนพี่มันก่อนจะหันไปมองลันตาที่ทำตาหวานใส่สีเทียน
“ เป็นอะไรอ่ะลันตา ” แยมมันถามก่อนจะยื่นมือไปอังหน้าผากเจ้าตัว “ ไม่สบายหรอ ”
ลันตาจับมือแยมที่อังหน้าผากมาจุ๊บเบาๆ “ ช่าย...กำลังป่วยใจ ”
“ มึงน่ากลัวนะเนี่ยลันตา ” สีเทียนมันถอยไปสุดขอบโต๊ะ ลันตามันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มใส่
คือตอนนี้ลันตามันเมาแล้วล่ะครับ ผมลืมนึกเรื่องอาการของคนเมาไปเลย ทุกคนเมาได้ใช่ไหมล่ะครับแต่อาการที่แสดงออกมามันจะไม่เหมือนกัน บางคนแล้วจะนิ่งๆเงียบๆ บางคนเมาแล้วจะหลับไป ส่วนผมเมาแล้วก็จะเรื้อนมาก ชอบแหกปากชอบโวยวาย แต่ลันตาเมาแล้วมันดูหื่นๆยังไงไม่รู้ว่ะ สีหน้าท่าทางนี่ไปหมดเลยแถมไอ้ตาเยิ้มนั่นๆแล้วก็สิ่งที่มันพูดออกมานั่นอีก
ชิบหายละ
“ ทำมาย...ขยับไปไกลจังล่ะ ” เสียงอ้อแอ้พึมพำออกมาจากลำคอก่อนที่เจ้าตัวจะขยับเข้าไปใกล้สีเทียน
“ กูขยับหนีมึงก็อย่าตามมาเซ่ ”
“ ขยับหนีทำมาย อยู่ใกล้ๆกานสิ โอบบบบบอุ่น ” ลันตามันพุ่งไปกอดสีเทียนไว้
“ ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงทำอะไรน่ะ ” ผมหัวเราะลั่นออกมา ตอนนี้ลันตามันพยายามจะกอดสีเทียนแบบแนบชิด แต่สีเทียนก็พยายามที่จะดันออกเหมือนกัน ไม่ใช่ผมที่ขำนะครับ โต๊ะข้างๆเขาเห็นเขาก็ขำเหมือนกัน
มึงได้เป็นคนดังแน่ลันตา
“ กู...ขาดความโอบอุ่น ” ลันตายิ้มแฉ่งให้ผมก่อนจะหันไปมองสีเทียน “ มึงนี่น่ารักเหมือนกานนะเทียน ขอจุ๊บโหน่ย ” คนเมาทำปากจู๋ใส่สีเทียน
“ โว้ยยยยยยยยยลันตา!!!!!! กูขนลุก เอาหน้ามึงออกไปเดี๋ยวนี้นะ ” สีเทียนแหกปากโวยวายลั่นร้าน “ ช่วยกูด้วยแยม เอามันออกไป ”
ฮ่าๆๆๆๆ
โอ้ยอีเชี่ยย
ผมนั่งขำกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่สยามมันก็ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ ลันตามันจะปลุกปล้ำสีเทียนแล้วครับ ส่วนแยมก็ได้แต่นั่งเหวอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ผมว่ามันคงคิดว่าถ้ามันไปห้ามคนที่จะโดนลันตาปล้ำคือตัวมันเองแน่ๆ แต่ใจนึงก็คงอยากจะไปช่วยสีเทียนอยู่เหมือนกัน ผมควรช่วยไหมหรือควรนั่งมองแล้วหัวเราะเฉยๆ
ผมว่านั่งหัวเราะเฉยๆดีกว่า
“ มึงดูสะใจมากเลยนะ ”
“ เออสิ แม่งแกล้งกูไว้เยอะ แค่นี้กูก็พอใจแล้วเนี่ยะ ”
“ ถ้าพอใจมากๆต้องให้รางวัลกูเพิ่มนะ ”
ผมหันขวับมองพี่สยามทันที “ มึงนี่คิดเรื่องอื่นเป็นไหม ”
“ คิดเป็นสิ ” พี่มันยิ้มหวานก่อนจะเลื่อนหัวมาใกล้ๆหัวผม “ คิดถึงมึงไง ”
ตึกตัก
เอ่อ....เอ่อ อยู่ดีดีอย่ามาหยอดสิวะ
ไปไม่เป็นโว้ยยยยยยยย
“ โสมปองงงง ”
เสียงเรียกของลันตาทำให้ผมหันไปมองก็พบว่ามันพาดอยู่บนโต๊ะ ปากแดงๆนั่นยื่นมาจะถูกปากผมอีกแค่ไม่กี่เซน แต่พี่สยามมันยกมือขึ้นมากลั้นไว้ทัน ผมก็ผงะออกห่างทันที มึงมาตอนไหนเนี่ยะไอ้สัส โหเกือบเสียจูบไปละ ผมเห็นสีเทียนยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเองอยู่อย่างนั้น มึงโดนมันแดกปากไปแล้วสินะ ส่วนแยมมันก็ยังคงนั่งเหวออยู่เหมือนเดิม ไอ้บ้านี่ก็ไม่เรียกเลย เกือบเสียจูบแล้วไหมล่ะ
ผมนี่อยากจะกราบผัวงามๆที่ยกมือมากลั้นทัน
“ อื้ออ.อ.อ....พี่ซัน...หยัม....แน่ะ อยาก...จูบลันตาแทนหรอ....มาๆ ”
ผมดันหน้าลันตามันออกไปทันที “ เดี๋ยวกูจะกระทืบมึงเดี๋ยวก่อน ” ผมกดบันทึกวิดีโอเมื่อเหตุการณ์เริ่มบานปลาย ในวิดีโอมันต้องมีตอนที่ลันตาจูบสีเทียนแน่ๆ เดี๋ยวค่อยเอาไปลง
แม่งโดนแน่
“ ทามมายหวงของล่า ”
“ หวงสิก็นี่ผะ....” ผมยกมือปิดปากตัวเองทันที เกือบหลุดปากออกไปละ โถ่ปองเอ้ย ความปากไวนี่มันจริงๆเลยว่ะ
“ พูดอะไรนะกูฟังไม่ทัน มึงพูดอีกรอบดิ้ ” สีเทียนมันถาม มือมันก็ยังคงยกเช็ดปากตัวเองอยู่อย่างนั้น
“ ไม่มีอะไร พี่สยามมึงเอาลันตาไปให้พี่ทะเลดิ้ เค้าคงรับมือมันได้ ”
“ ไม่กลัวกูโดนเพื่อนมึงจูบอ๋อ ”
ผมเข้าไปกระซิบข้างหูมันเบาๆ “ ถ้ามึงปล่อยให้มันจูบมึงได้นะ กูจะตบมึง ”
“ อึ้ยยย.ย...ทำโหด หึงหรอ ” พี่มันยิ้มบางๆ “ เขินเลยนะเนี่ย ”
“ รีบไป มัวแต่พูดมาก ” ผมเดินไปพยุงลันตาขึ้นมา “ ไปหาพี่ทะเลไหม ”
มันพยักหน้ารัวๆทันที “ ไปๆๆๆๆ ไปหาพี่ทะเล ไป ”
ผมส่งมันให้พี่สยามก่อนจะประคองหน้าลันตาขึ้นมา “ กว่าจะถึงโต๊ะพี่ทะเลห้ามจูบใครเด็ดขาดเข้าใจไหม พี่ทะเลจะไม่ชอบนะ ”
“ เข้าใจๆๆๆ ม่าย...จูบ ”
“ เออ พาไปได้แล้ว ” สิ้นคำสั่งผมพี่สยามมันก็หิ้วลันตาเดินไปอย่างทุลักทุเล
จะไหวไหมวะเนี่ย
ผมนั่งลงที่เดิมก่อนจะยกเหล้าขึ้นซดจนหมด โอ่ย นึกถึงเหตการณ์เมื่อกี้ก็ขนลุกอยู่เหมือนกันนะเนี่ย สีเทียนมันยังนั่งเช็ดปากตัวเองอยู่เลย อะไรมันจะขนาดนั้นวะน่ะ จะเช็ดให้ปากถลอกเลยไหมเพื่อนรัก ส่วนแยมมันก็ยังคงเหวอเหมือนเดิม โดยเกมล้างสมองไปแล้วรึไงวะ ดูไม่ค่อยมีสติเลย ป่านนี้ไม่รู้ว่าพี่สยามมันไปส่งลันตาถึงโต๊ะพี่ทะเลรึยัง หวังว่าคงไม่ปลุกปล้ำกันอยู่กลางทางหรอกนะ
ไม่งั้นแม่งโดนแน่
ผมหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูวิดีโอที่เพิ่งอัดเมื่อกี้ เห็นตอนที่มันจูบสีเทียนจริงๆด้วย ที่สีเทียนมันนั่งเช็ดปากอยู่อย่างนั้นเพราะไม่ใช่การจุ๊บธรรมดาๆนี่เอง ลันตามันดูดปากเลยมั้งน่ะ อึ้ย.ย.ย....ละนี่ถ้าผมโดนมันจูบเมื่อกี้นี่คงขนลุกจนตายอ่ะ โอ้ยแค่คิดยังขนลุกเลย พอเลิกคิด อัพวีดิโอดีกว่า ทั่วโลกต้องรู้จักลันตาครับ ผมกดเข้าไปที่เฟซบุ๊กก่อนจะอัพโหลดวีดิโอโดยใช้ชื่อแคปชั่นเดียวกันกับที่มันเคยใช้กับผม
จุดจบของลันตาสายแข็ง
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ”
“ อะไรวะอยู่ดีดีก็ขำ เมาอีกคนรึไงมึงอ่ะ ” สีเทียนบ่นอย่างหงุดหงิด เดี๋ยวมึงก็จะโดนอีกคนเจ้าสีเทียน ไว้รอโอกาสก่อนเถอะ
เจ้าไม่รอดแน่เจ้าสีเทียน
“ ยังจะมาทำหน้าชั่วใส่กูอีก ”
มึงนี่มัน....
TBC.
มาส่งหยัมปองแล้วค่ะหลังจากที่งดระยะการลงไปอย่างยาวนาน ถ้ารอกันนานมากๆก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
#หยัมปอง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
