>>ตอนที่ 12 [100%]<<
การกินเป็นความทุกข์ทรมานทันทีเมื่อ...ผมอิ่ม ผมอิ่มจริงๆ ขึ้นคอเลยอะตอนนี้ แต่ยังเหลืออีกหลายคำ ยัดมันเข้าไป ยัดเหมือนว่าหลังจากนี้ผมจะไม่มีโอกาสได้กินข้าวอีกแล้ว ทั้งที่ความจริง เลิกชมรมก็ไปหาไรกินอีกอยู่ดีอะ แต่หลังจากหมดจาน...ผมคงไม่กินมื้อเย็นล่ะ
และด้วยความกลัวโดนพี่มะเดี่ยวเตะคอหัก แม้กระทั่งน้ำที่พี่ท่านเหลือเอาไว้ให้ผมก็กินหมดไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว เงยหน้า อ้าปาก เอาขวดน้ำมาเขย่า บีบและรีดดดด มันออกมาให้หมด นี่ผมไม่ได้ประชดประชันอะไรพี่เขาเลยนะเว้ย ทำไปทั้งหมดเนี่ยเพราะความกลัวล้วนๆ
จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็กลับไปโดนเพื่อนทั้งสองแซ็ว วิ่งส่งโกโก้เย็นมาให้ จากที่อยากกิน...ตอนนี้จุกจนไม่อยากเอาอะไรยัดใส่เข้าไปในท้องตัวเองอีกแล้วอะ ผมวางเอาไว้แบบนั้นก่อน นั่งเล่นนั่งย่อยอยู่พักใหญ่ พี่ออมเดินเข้ามาตามให้ไปซ้อม อยากจะบอกว่าถ้าพี่ให้ผมซ้อมตอนนี้ผมอาจจุกตายก็ได้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ไทม์และโจ้กำลังวอร์ม ส่วนผม พี่ออมสอนท่าใหม่ เรียกว่าซิกสเต็ป เป็นการเต้นแบบหอล่าง พี่ออมบอกว่าหอล่างกับหอบนต่างกันที่ความสูง เออ อันนั้นเข้าใจ อันอยู่ล่างมันก็เตี้ยเป็นเรื่องธรรมดา เห็นผมทำหน้าเอ๋อๆ ใส่พี่แกก็หัวเราะ คนที่นี่ชอบแกล้งเหรอ...โรคจิตกันเหรอครับถึงได้มากลั่นแกล้งเดอะสามคนนี้บ่อยนัก แต่พี่ออมไม่หัวเราะนาน ให้ผมทำตามพี่เขาด้วยการนั่งยองๆ ต้องยองโดยไม่ลงส้นด้วยนะ เสร็จก็เอามือทั้งสองเนี่ยวางไว้บนพื้นเป็นหลักค้ำ จากนั้นยืดขาไปด้านหลังเหมือนจะทำซิดอัพแต่ไม่ยืดตัวมากขนาดนั้น ตามด้วยยกมือซ้ายขึ้นสูงๆ สอดขาขวามาทางขาซ้าย...
พอๆ...อธิบายละงง ผมทำก็งง เอางี้นะ คุณต้องคิดถึงนาฬิกาที่เป็นวงกลมอะ เออ นาฬิกาไหนเดินเป็นทางตรงบ้างล่ะจริงไหม นี่ก็ทำเหมือนนาฬิกาครับ มือเนี่ยค้ำร่างทีละข้าง ส่วนขาให้ย้ายเป็นจังวะเหมือนนาฬิกามันเดินอะ เป็นวงกลม นาฬิกามีสิบสองจังหวะ...คือสิบสองชั่วโมง แต่ท่านี้ทำแค่หกจังหวะครับ มือต้องอยู่ติดพื้นตลอดด้วย
ทำครั้งแรกมันก็เงอะๆ งะๆ เก้งก้างตลกไปหมด พี่ออมสอนไปขำไป ผมก็ก้มหน้าก้มตาทำตาม ทั้งที่แม่งจุกข้าวแบบ บรรลัยวายป่วงมาก เริ่มคล่องให้เพิ่มความเร็ว ตอนทำท็อปร็อกผมลงจังหวะได้ แต่พอเป็นซิกสเต็ปปุ้บ...ตึกตึกโป๊ะอะไรกูไม่รู้จัก! โอ้ย...มันลงจังหวะไม่ได้เลย เข้งขามันสอดไปสอดมาพันกันเบิ้ดดดด
ทำๆ หยุดๆ เต้นเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักประมาณนั้นครับ พี่ออมต้องสอนไทม์กับโจ้ด้วยด้วย แต่พวกนั้นทำตามมาเร็วมาก ท็อปร็อกกันแป๊บเดียวก็ได้ ก็มันง่ายยิ่งกว่าข้อสอบเด็กปอสี่เสียอีก พอมาซิกสเต็ปแม่งก็สภาพเดียวกับผมเนี่ยและครับ ฮ่าๆ อย่างน้อยเดอะสามคนนี้ก็ไม่ด๋อยคนเดียว
“เริ่มจะคร่องแล้วสอนโพสต์เลยออม” เป็นพี่มะเดี่ยวที่โพล่งขึ้นมา ผมหยุดทำท่าเหมือนงมหากบเป็นวงกลมของตัวเองละนั่งหอบ ทำนานๆ ก็ทั้งเหนื่อยทั้งจุก
“ได้พี่ เอาล่ะ…เดี๋ยวท่าโพสต์แรกที่พี่จะสอนนั้นมีชื่อว่าเบบี้ฟีดนะ” พี่ออมนั่งคุกเข่า เอามือข้างขวาวางที่เอวด้านขวา แต่มือซ้ายวางตำแหน่งสูงขึ้นมามาก จากนั้นพี่เขาก็กดหัวลงวางกับพื้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ขาทั้งสองข้างลอยขึ้น!!!
โอ้ววววว ถ้ากูทำ ข้าวกับปลากระป๋องในท้องกูพุ่งแน่!
“ท่ามันก็ประมาณนี้ ไม่ยากหรอก ทริกของท่าอยู่ที่เราต้องทำฐานให้เป็นสามเหลี่ยม ซึ่งก็มีมือขวาและซ้ายและหัว” เออ อันนี้ผมเข้าใจ ดูจากที่พี่เขาทำ ก็เห็นอยู่ว่าพอมันวางลงหมดแล้วมันจะเป็นสามเหลี่ยมพอดี แต่ประเด็นมันอยู่ที่ผมอิ่มมากไงล่ะ
แต่เมื่อเขาให้ทำก็ต้องทำครับ ไทม์และโจ้เริ่มทำตามพี่ออมบอก ผมเองก็เช่นกัน โดยมีพี่มะเดี่ยวยืนอยู่ตรงหัวผมเนี่ย พี่จะรู้ไหมว่าพี่ได้ทำให้กระเพาะของผมนั้นอัดแน่นไปด้วยข้าวและน้ำจำนวนมหาศาล เรียกได้ว่า โน้มตัวลงไปปุ้บนะ...ข้าวนี่ขึ้นมาอยู่ที่คอของผมเลยล่ะครับ
ทำไปทำมาผมก็เกิดหลงรักพื้นซีเมนส์ แขนนี่พับหักหน้าทิ่มปูนเข้าเต็มรัก โอ้ย...ไอ้ความรักเอ้ย ป๊ามึงจะตายไหมวันเนี้ย เหนื่อยก็เหนื่อย แขนก็ล้า ตอนทำซิกสเต็ปมันกินพลังงานแขนไปไม่ใช่น้อยๆ พอทำเบบี้ฟีดอีก ก็ยิ่งบั่นทอนกำลังผมเข้าไปอีก นอนแผ่มันเลยล่ะกัน...เหนื่อยละถือว่าพักสักแป๊บ
“แอ๊ก....” พักบ้าบออะไร พี่มะเดี่ยวแม่ง...นั่งทับเฉยเลย!
“อ่าว พี่นึกว่ามีคนมาปูเสื่อให้นั่ง” ปูเสื่อบ้านพี่มึงเด่ ข้าวทะลักขึ้นคอเกือบพุ่งออกมาแหนะ
“หนักพี่...” ตัวโคตรหนัก หนักมากเหมือนโดนช้างเหยียบเอาไว้เลยอะ
“ไหน ซิดอัพซิ” ซิดบ้าซิดบออะไรของพี่มึง กูหนัก…ออกป๊ายยยย
“พี่ลุกดิ”
“ไม่ลุกอะ สามนิ่มดี…อยากนั่งนานๆ” แต่ไส้กูจะทะลุออกมาทางปากล่ะพี่
“ฮื่อออออ พี่ลุก”
“อ้อนวอนก่อน ไหนอ้อนวอนเขาทำกันยังไงน้า...” ไอ้พี่เลว มึงแกล้งกูอีกแล้วอะ ทำไมเป็นคนแบบนี้ หาเรื่องแกล้งกันได้ตลอดเวลา
“พี่มะเดี่ยวคร้าบ...ลุกจากตัวน้องสามทีนะครับ น้องสามหนักมากเลย” พูดไปก็อึดอัดไป คือ...ลองไปโดนช้างล้มทับอาจจะเข้าใจความรู้สึกของสามคนนี้ก็เป็นได้
“ฮ่าๆ” อ่าว หัวเราะเฉย แต่ดีนะที่หัวเราะแล้วยังลุกจากตัวผมด้วย พี่มะเดี่ยวดึงให้ผมนั่งดีๆ
“หัดแรกๆ อย่าโหมมาก อย่าฝืนเกินไปมันจะบาดเจ็บ แล้วกินข้าวมาอิ่มๆ ให้นั่งพักก่อนอย่าเต้นเลย จุกตายขึ้นมาพี่ไม่รับผิดชอบนะครับน้องสาม” พี่มะเดี่ยวนั่งยองๆ ผมมองหน้า...ได้ข่าวว่าพี่ก็ยืนกดดันให้ผมทำนี่ครับ
“รู้แล้วครับ”
“รู้แล้วต้องทำตาม อะ...กินน้ำแล้วนั่งพักก่อน สามโพสต์ได้แล้วแค่ยังไม่แข็ง ของแบบนี้ต้องใช้เวลา สำคัญอยู่ที่ข้อมือ ชักบ่อยๆ มันจะได้แข็งแรง...” ยักคิ้วหลิ่วตา...ตลกล่ะ! ชักบ้าชักบออะไรพี่วะ โอ้ยเนาะ แล้วมาพูดใกล้ๆ สีหน้าเจ้าเล่แบบนี้...เสือไบอย่างผมจะไม่ทน เสหน้าหลบแป๊บ
“ครับ”
“ครับนี่คือจะทำตาม?” พยักหน้า
“ฮ่าๆ เออเว้ย...หน้าเหมือนพี่บอย แต่ซื่อบื้อผิดพี่บอยเลยอะ” แล้วพี่มันก็ยีหัวให้นกมาทำรังอยู่
“ก็พี่ให้ทำ...”
“ทำอะไร ชัก? ชักอะไรอะรู้ไหม” ส่ายหน้า ไม่รู้ แต่พูดว่าจะทำตามไปงั้นแหละ
“ไม่รู้ครับ”
“อยากรู้ปะ...มาหาพี่ที่ห้องคืนนี้ดิ เดี๋ยวพี่บอก” เดี๋ยวตบปากแตกเลยไอ้พี่บ้า แล้วดูสายตา...เจ้าเล่มาก เจ้าเล่ยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ที่ผมได้พบได้เจอมาอีก ผมขยับถอยหลังเล็กน้อย ให้ตัวเองออกห่างจากพี่มะเดี่ยว
“ไม่อะ น่ากลัว”
“ฮ่าๆ...ล้อเล่น ซ้อมไป แต่ถ้าเอาจริงก็มาหาได้นะ” พี่เขาจับหัวผมโยกซ้ายโยกขวาก่อนจะทิ้งรอยยิ้มหวานเอาไว้แล้วจากไป
คือ...พี่มันเป็นยังไงอะผมไม่รู้หรอก แต่บอกได้ว่าพี่ไม่ควรหยอดเสือไบอย่างผม เพราะมันทำให้คิดลึกและ...ใจเต้นแรงมาก ให้ตายเหอะ ให้ตายเหอะ ไอ้สามคนนี้อยากจะถึ้งหัวตัวเองชะมัด ติดที่ว่าคนอื่นมองมามันจะน่าเกลียดมาก
ผมสลัดเรื่องพี่มะเดี่ยวออก เอาน้ำที่พี่เขาให้มากิน ไม่อยากไปคิดมาก...เขาดูขี้เล่นอะ ดูเฟรนลี่ สนุกสนานไปงั้นเอง ผมอาจฟรีกับทุกเพศที่เข้ามาหา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพี่เขาจะเป็นเช่นกัน ดูแล้วพี่มะเดี่ยวก็แค่เล่นๆ เป็นชายแท้ที่ชอบแกล้งชอบหยอดน้องๆ เพราะงั้นผมไม่ควรคิดอะไรเกินเลยกับพี่เขา ชอบชายแท้ความผิดหวังมีสูงมาก เห็นเดอะสามเบ๊อะบ๊ะแบบนี้แต่สามก็ไม่ชอบทำร้ายตัวเองนะคร้าบผม
นั่งพักจนหายเหนื่อยแล้วก็เริ่มซ้อมกันต่อ พี่ออมไม่ไปไหนไกล เธอคอยดูน้องๆ ซ้อมแล้วก็สอนให้เราทำคอมโบ คือเริ่มจากท็อปร็อก ลงมาซิกสเต็ปและจบด้วยโพสต์ มือใหม่อย่างเราๆ นั้นทำให้ลงจังหวะเป๊ะๆ ไม่ได้เลย อาจจะท็อปร็อกลงจังหวะ แต่อย่างอื่นก็แถๆ ไปนั่นแหละครับ
สำหรับผม...วันนี้ถือว่าได้อะไรมาเยอะทีเดียว ผิดจากที่คาดการณ์เอาไว้ว่า ผมจะไม่สามารถเต้นได้แบบที่พวกเขาเต้น แต่แค่วันแรก ท่าพื้นฐานก็ได้มาเยอะทีเดียว พี่ออมบอกว่ามันมีท่าโพสต์พื้นฐานอีกหลายท่า แต่ยังไม่สอน น้องๆ ยังข้อมือไม่แข็งพอ แล้วก็มีสอนให้เราทำท่าหกกบ เป็นท่าบริหารข้อมือนี่แหละ
โดยการเอามือวางไว้ข้างหน้า เอาเข่ามาวางบนศอกตัวเองแล้วโน้มตัวไปด้านหน้าให้ขาลอย ท่าแม่งทำแล้วตลกมากอะ แต่ต้องทำเพื่อให้เราสามารถต่อยอดท่าอื่นๆ ได้ พี่ออมค่อนข้างพอใจกับผลการสอนในครั้งนี้มากทีเดียว
ก่อนแยกย้ายก็เหมือนวันศุกร์ที่ต้องเล่นเอบีซี วันนี้ไม่มีข้อแม้สำหรับหน้าใหม่และพวกอ่อนด๋อยทั้งหมด ครับ...เมื่อไม่มีการประนีประนอม ก็วิดพื้นกันไป วิดแบบ...วิดแม่งทุกรอบ ทำได้แค่ที่เรียนรู้ไปวันนี้เท่านั้นเองอะ พี่มะเดี่ยวเองก็พยายามให้ผม ไทม์และโจ้ทำท่าที่พวกเขาตั้งโจทย์ เท่านั้นแหละ...ล้มระเนระนาดหมด
“เชี่ย...เหนื่อยอะ” เล่นเอบีซีเสร็จก็นั่งพัก ผมนี่นอนแผ่หลาประหนึ่งพ่อเป็นเจ้าของที่ทันที แต่ครับแต่...คนอื่นก็ทำเว้ย ไม่ใช่แค่เดอะสามผู้หน้าเหมือนหมูหุ่นเหมือนหมาคนเดียว
“สนุกปะวะ” วิ่งถาม ผมก็พยักหน้า
“หนุกดี แต่แม่งเหนื่อยวะ...กูระบมไปหมดเลย” พรุ่งนี้ผมลุกไม่ขึ้นก็ไม่ต้องสงสัยนะ แค่ฝึกโพสต์เบบี้ฟีด เอวผมก็เขียวแล้วล่ะ
“พรุ่งนี้ไปเรียนไม่ไหวโทรบอกพวกกูนะเว้ย” ไอ้พีชเอนมานอนทับพุง
“เอาละครับ…วันนี้เราจะปิดชมรมกันแค่นี้ สำหรับใครที่อยากซ้อมต่อให้ไปที่ห้างครับ แล้วถ้าใครจะกลับก็สามารถกลับได้เลย เราจะซ้อมกันตั้งแต่เที่ยงไปถึงห้าโมงเย็นแบบนี้ทุกวัน แล้ววันนี้ก็ถือว่าทุกคนตั้งใจซ้อมเป็นอย่างดี ปรบมือให้ตัวเองครับ” เสียงปรบมือดังระงม แต่ผมนี่แค่เปาะแปะเท่านั้น
“มึงไปกับพวกกูปะ ไปซ้อมกันต่อ แต่ถ้าไม่ไหวไปนั่งเล่นก็ได้ เอาความรักไปด้วย” วิ่งหันมาถาม ผมพยักหน้า ยังไงก็ไม่รีบกลับไปทำอะไรอยู่แล้วนอกจากเล่นเกม
“เอาดิ”
ตกลงกันเสร็จก็เก็บของ แต่ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เราไปกันทั้งชุดนี้เลยครับ เหงื่อท่วมกายนี่แหละคือเสน่ห์ของชายหนุ่ม แต่ก่อนจะปั่นจักรยานไปร้านบีพีคอฟฟี่ ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน อยากล้างหน้าล้างมือให้เรียบร้อยแล้วค่อยไปอุ้มเจ้าความรัก พอเข้ามาที่ห้องน้ำ ก็เจอพี่โซฮานกำลังล้างหน้าอยู่ ผมยิ้มแล้วก็ก้มหัวให้พี่เขา
“เป็นไง…สนุกไหม” พี่เขาถาม แต่ก็ไม่ได้ยิ้มให้ผม แค่ถามไปงั้น
“ก็สนุกดีครับ”
“อืม…ได้เต้นได้เล่นกับเพื่อนๆ มันต้องสนุกอยู่แล้วละเนอะ ว่าแต่เราชอบมะเดี่ยวเหรอ” พี่เขาหันมามองหน้า แล้ว…ผมควรตอบว่ายังไง คือไม่คิดว่าจะเจอคำถามนี้อะ ผมลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า
“ก็ชอบนะครับ...” ไม่รู้หรอกว่าถามแบบนี้หมายความแบบไหนบ้าง แต่สำหรับผม...คำตอบนี้ก็หลายทางเลยล่ะ ชอบทั้งหน้าตาและความอบอุ่นกวนตีน ไม่ชอบอย่างเดียว...แกล้งกันบ่อยไป
“เราเป็นเกย์เหรอ?” เขายิงคำถามมาอีก ผมไหวไหล่...ไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่เพราะว่าคำถามแบบนี้โดนมาบ่อยแล้ว ผมยิ้มให้พี่โซฮาน
“ผมเป็นไบครับ” อยากต่อว่าไบเบิล แต่เดี๋ยวหัวแตกก็เลยไม่ตอบ แล้วก็บอกพี่เขาอย่างภาคภูมิใจ สำหรับผม…การที่ผมเป็นแบบนี้ไม่เดือดร้อนใคร เพราะงั้นเลยภูมิใจในตัวเอง
“...” พี่โซฮานฟังแล้วก็เงียบ เขาเดินออกไปทั้งแบบนั้นเลย อะไรอ่า...ผมตอบอะไรผิดไปเหรอ ผมว่าผมไม่ได้กวนตีนอะไรพี่เขาเลยนะครับ
ผมเดินกลับมาที่กลุ่มเพื่อนๆ พกความงงและไม่เข้าใจมาด้วย พี่มะเดี่ยวยืนหัวเราะกับวิ่งและพีช ผมพยายามแทรกตัวไปตรงกลางของวิ่งกับพีช ไม่ยืนใกล้พี่มะเดี่ยวเพราะเดี๋ยวเขาจะแกล้งผม ก็ไม่รังเกียจ...แต่ก็ไม่อยากโดนแกล้งปะละ
“เราจะไปรับความรักก่อนใช่ไหม”
“ครับ” พี่มะเดี่ยวถามแบบนี้จะเป็นถามใครไม่ได้นอกจากผม
“งั้นพี่ไปด้วย อยากกินกาแฟ”
“ครับ”
พี่มะเดี่ยวเอากระเป๋าตัวเองใส่ตะกร้าหน้ารถผมอย่างกับมันเป็นรถของพี่แกเอง ผมก็เลยตามเลยนั่นแหละ วางทับลงไปด้วย นี่แหนะ...ได้อยู่เหนือพี่แม่งแล้วโว้ย โคตรเท่ โคตรหล่อ บอกเลยว่าคนที่ทำแบบนี้ได้มีแค่เดอะสามคนนี้คนเดียว และคนที่จะมาภาคภูมิใจกับการเอากระเป๋าวางทับกระเป๋าคนที่ชอบแกล้งเราได้ก็มีแค่ผมคนเดียวเท่านั้น โถ...ก็ใครมันจะบ้าแบบผมกันละจริงไหม
ผมซ้อนท้ายพี่มะเดี่ยว คนขับรถของผมหล่อมาก หล่อลากดิน หล่อจนสาวๆ ต้องเหลียวหลังมองแล้ว...มองอีก มองจ้องเข้าไปให้ลึกลงจนถึงเนื้อหนังมังสา กับกล้ามเนื้อแน่นๆ หึหึ เดอะสามเห็นมาแล้ว...แน่นจริง
นั่งเชิดหน้าอยู่บนจักรยานได้ไม่นาน รถมาจอดหน้าร้านกาแฟของน้าผมเรียบร้อย พี่มะเดี่ยวรอให้ผมลงก่อนจะลงตาม พีชกับวิ่งมันจอดได้ก็ลิ่ววววว เข้าไปสั่งน้ำก่อนใครพวก ผมเดินตามหลังพี่มะเดี่ยวเข้าร้าน และก็ต้องชอกช้ำระกำใจเมื่อ...ความรักมันโผเข้าหาพี่มะเดี่ยวก่อนผม
นี่...ป๊ามึงยืนหัวโด่อยู่นี่ หันมาสนใจป๊ามึงหน่อยเฮ้ย แล้วพี่มะเดี่ยวก็อุ้มมัน จุ้บแหม่งมัน แล้วทำเหมือนความรักเป็นสัตว์เลี้ยงของพี่เขาแต่เพียงผู้เดียว ทั้งที่มันเป็นของผมเว้ย ของผม...
“ความรักดูป๊าเราสิ...หน้ายักษ์เชียวแหละ” ถ้าจะกระซิบให้ได้ยินขนาดนี้ พูดปกติก็ได้นะครับพี่มะเดี่ยว
“ผมอุ้มบ้างหงิ...” อ้าแขนขอหมูตัวเองจากคนอื่น คิดดูแล้วกันชีวิตสามอาภัพขนาดไหน
“อุ้มพี่เหรอ ได้ๆ เอาสิ...เข้ามาอุ้มพี่เลย” โอ้ยยยย เอาเก้าอี้ทุบหัวแม่ง ใครจะไปอุ้มพี่มึงไหววะ ตัวอย่างกับหมี โอ้ย เพลียจิตเพลียใจกับพี่มะเดี่ยวจริงโว้ยยยย ตบแล้วจับกดแม่ม!
.....100%.....
น้องสามเราโดนแกล้งจนดูเกรี้ยวกราด นี่ละอยากเชียร์ให้ทำจริงๆ ไอ้ตบแล้วจับกดเนี่ย...กล้าเปล่าตัว กล้าก็ทำเล้ยวย เอาเล้ยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
