ตอนที่ 23
ปลัด.
ครั้งแรกของการทำอะไรสักอย่างมักเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นอยู่เสมอไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม
ผมปาดหน้าม้าตัวเองที่เปียกชุ่มหลังจากอาบน้ำแล้วจ้องร่างกายตัวเองผ่านกระจก ผ่านศึกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่เพราะอะไรไม่รู้ครั้งนี้ผมถึงตื่นเต้นจนเหมือนเป็นครั้งแรกของตัวเอง
ขนาดผมยังตื่นเต้นขนาดนี้ไม่ต้องนึกถึงไอ้ไลออนคุณที่อาบน้ำรอเสร็จรอผมอยู่ที่เตียงเลย ป่านนี้น่าจะอ่านฉลากเจลกับถุงยางที่ไปค้นมาให้พร้อมกับเปิดมือถืออ่านฮาวทูเสียตัวครั้งแรกรอบที่ร้อยไปแล้วมั้ง ตอนแรกผมเผื่อใจไม่อยู่แล้วว่าครั้งแรกของเรามันคงจะต้องวุ่นวายอยู่พอสมควรแต่ก็ไม่คิดว่าจะวุ่นวายขนาดนี้
มีที่ไหนวะแวะซื้อนิยายมาหาวิธีเสียรับมือการเสียตัวแต่เสือกนั่งร้องไห้กับตอนจบนิยายจนผมต้องนั่งปลอบมันอยู่ครึ่งชั่วโมง ปวดหัวฉิบหาย
... แต่เอาเถอะ ก็ดูเป็นมันดี
ผมหยิบเสื้อกล้ามมาสวมลวกๆ ส่วนกางเกงก็ใส่บอกเซอร์ธรรมดาเน้นถอดง่ายไว้ก่อน ไม่เหมือนไอ้เด๋อตัวนอกห้อง มันล่อชุดนอนติดกระดุมยันคอแถมกางเกงยังผูกเงื่อนตายอีกต่างหากยื้อเวลาจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ ผมหันไปเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินไปหยุดหน้าประตูห้องนอน ถ้าเป็นงานแต่งงานก็คงเป็นด่านสุดท้ายก่อนจะถึงเจ้าสาว
ผมรวบรวมลมหายใจก่อนจะบิดลูกบิดเปิดประตูไปพบกับ
... ไอ้คุณนอนแหกขาเป็นรูปตัวเอ็มอยู่บนเตียง
... นี่กูต้องแปลกใจไหม
“นั่นมึงทำอะไร”
“เตรียมพร้อมอยู่” มันลืมตามาเบะปากใส่ผม
“เอาขาลง” ผมจ้องดุๆ มันเลยยอมเอาขาลงแต่โดยดี
“ฮืออออ ตื่นเต้นอ่ะพี่”
“อย่าตื่นเต้นสิ”
“เอ้า!!! เสียตัวนะไม่ใช่เสียตังค์ค่าที่จอดรถ ไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไง” มันโวยวายเสียงดังแล้วลุกขึ้นนั่ง พอรู้ตัวแล้วก็ระวังขึ้นมาเชียว ทีก่อนหน้าที่ผมจะสารภาพรักมานอนเสื้อเปิดกลิ้งไปกลิ้งมาไม่มีเกรงกลัว
ผมเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปพาดไว้ตรงเก้าอี้ทำงานก่อนจะปีนเตียงขึ้นไปนั่งเผชิญหน้ามัน หน้าที่ว่าเด๋ออยู่แล้วเด๋อเข้าไปใหญ่เมื่อทำตัวไม่ถูก
“เอาหล่ะ”
“เอาหล่ะ สเตปแรกนะพี่ พี่ต้องขึ้นคร่อมผมก่อน” มันเอนตัวราบไปกับเตียงแล้วยกหัวขึ้นมาสั่งให้ผมไปคร่อม ได้แต่ถอนหายใจแต่ก็ทำตามที่มันสั่งโดยการขึ้นไปคร่อมมันโดยในหัวก็ได้แต่คิดว่ากูจะอารมณ์ร่วมกับมันยังไงดีวะเนี่ย
“คุณ...”
“สเตปต่อไปเขาบอกให้เล้าโลม คือยังไงอ่ะ รู้จักแต่วงเล้าโลม เห้ย หรือเลียนมแบบในคลิป เชี่ยยยยย” มันยกมือขึ้นปิดจุกตัวเองหน้าแดงไปยันหู
“ไอ้คุณ”
“พี่ ผมเขินว่ะ ข้ามสเตปนี้ได้ไหม ขนาดหมาที่บ้านยังไม่เคยเลียนมผมเลยนะ”
“ไอ้คุณ มึงฟังกูนะ”
“คะ ครับ”
“ลืมสเตปที่มึงอ่านมาให้หมดแล้วเชื่อใจกู โอเคไหม” ผมจ้องตามันที่ตอนนี้เบิกโตอย่างตกใจ ป่านนี้สติลอยไปกับ
หมาเลียหัวนมแล้ว ยกตัวอย่างได้หมดอารมณ์สุดๆ แต่ก็พอเข้าใจเพราะดูท่าทางจะกลัวมากจนเหงื่องี้แตกพลั่กทำปอยผมชื้นไปหมด มันอ้ำอึ้งอยู่นิดหนึ่งก่อนจะค่อยๆ พยักหน้า ผมยิ้มให้มันแล้วหยิบมือถือที่มันเปิดอ่านสเตปเสียตัวไปวางไว้บนหัวเตียง
ผมก้มหน้าลงกดริมฝีปากลงกับหน้าผากมันที่โรยแป้งแคร์ไว้เต็มพื้นที่ ไล่ลงมาที่ปลายจมูกรั้นก่อนจะจบที่ริมฝีปากที่ปิดแน่น มันคงขบเม้มด้วยความตื่นเต้นผมเลยต้องกดลงไปย้ำๆ ให้มันยอมคลายริมฝีปากออก
“อือ...” คุณยกมือขึ้นบีบเสื้อกล้ามผมแน่นเมื่อเผลอเปิดริมฝีปากให้ผมแทรกปลายลิ้นผ่านเข้าไปได้
เราเคยจูบกันหลายครั้งแล้วก็อารมณ์เตลิดไปหลายครั้ง แต่ทุกครั้งนั้นคุณมักจะคอยหาทางหนีไปได้ตลอดซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจว่ามันเองก็ยังไม่พร้อม
แต่ไม่ใช่กับครั้งนี้...
ระหว่างที่มันกำลังโฟกัสอยู่กับการต้อนลิ้นสู้ ผมก็ค่อยๆเลื่อนมืดสอดเข้าไปในชุดนอนลายชินจังของมัน ล่อติดกระดุมครบทุกเม็ดเห็นแล้วเครียด กว่าจะสะกิดให้หลุดได้สักเม็ดกินเวลาไปหลายนาทีเลยปล่อยเลยตามเลยให้มันติดอยู่อย่างนั้น เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นพยายามแกะเงื่อนตายกางเกงนอนมันแทน
พ่อแม่สอนมาดี สงวนเนื้อตัวจนสุดชีวิตจริงๆ
ผมไล่ขบเม้มลำคอมันให้ดูเหมือนใจเย็น แท้จริงคือโคตรหงุดหงิดที่แกะเงื่อนตายกางเกงมันไม่ออกสักที แก้บนก็เสียเวลาแก้ล่างก็ลำบาก
“พี่ ฮื่อ พี่ปลัด” คุณเอียงคอหนีพร้อมตีเบาๆที่ไหล่ผม
“อะไร”
“พี่อย่ายุกยิกที่เป้ากางเกงผมดิ เขิน”
“มึงมัดกางเกงอะไรของมึง”
“เงื่อนตายไงพี่ ไม่เคยเรียนลูกเสือหรอ วู้” แผนเนียนให้เคลิ้มแล้วปลดผ้าเป็นอันต้องพับเก็บไปรอให้มันแก้ปม นั่งแก้อยู่สองนาทีมันก็เงยหน้าเด๋อๆขึ้นมา “... พี่ มันแก้ไม่ออก”
อืม...
เงื่อนตายจริงๆ
เสียเวลาต้องเดินออกไปเอากรรไกรในครัวเข้ามาตัดให้มันอีก เปิดมิติใหม่ในการมีเซ็กส์จริงๆ
ตัดฉึบทีเดียวเชือกก็กระเด็นไปตกอยู่ตรงเตียง เจ้าของกางเกงได้แต่ทำหน้าหงูวหงอยๆเพราะเป็นกางเกงตัวลูกรัก หงูวอยู่สิบนาทีก่อนจะเพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ท่ามกลางสงครามเย็นก็เมื่อผมคลานขึ้นไปทับ
“เอาหล่ะ... “
“ผมว่าผมถอดเองมันเขินน้อยกว่า”
“โอเค” ผมละมือออกจากกางเกงมัน
“แต่ใครมันจะบ้าถอดเสื้อผ้าให้คนอื่นดูวะพี่” มันโวยวายหน้าแดงพร้อมกับยู่หน้าใส่ผม
“ไอ้คุณ...” ชักเยอะสิ่ง
“ปิดไฟนะ ปิดไฟเถอะพี่”
“โอเคกูปิดไฟ” ผมลุกขึ้นเดินไปปิดไฟห้องนอนจึงเหลือแต่เพียงแสงจากดวงจันทร์จางๆที่ลอดผ่านหน้าต่างมา ถึงจะเป็นแสงที่เบาบางแต่ก็ทำให้ผมเห็นเงาของร่างไอ้คุณที่ขยับขาขึ้นแค่นั้นก็ทำเอาผมนึกอยากเกิดเป็นสัตว์ที่มองเห็นผ่านความมืดก็ตอนนี้ ผมเดินกลับขึ้นไปบนเตียงพร้อมค่อยๆคร่อมทับร่างของคุณที่กำลังชันขาขึ้นถอดกางเกง ผมเดาว่ามันคงกำลังอายและสับสนมากแน่ๆ ทุกอย่างที่มันทำถึงดูติดๆ ขัดๆ ไปหมด
น่ารักดี...
ผมค่อยๆ กดปากลงบนลำคอของมันซึ่งก็ตามที่คาดว่าสะดุ้งโหยงแล้วหดคอหนีแต่ผมก็ยังคงประทับเม้มไล่ลงไปตามลำคอกลิ่นแป้งเย็นตรางู ฉุนจมูกไม่น้อยเลย นึกสงสัยว่ามันคิดยังไงของมันทาแป้งเย็นทั่วตัวในคืนที่รู้ว่าจะต้องเสียตัววะ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอยู่ในใจแต่ก็คุมเกมที่เริ่มไว้ต่อ
คุณใส่เสื้อนอนแบบติดกระดุมผมเลยต้องใช้วิธีจับชายเสื้อขึ้นไปกองตรงคอแทนการเสียเวลาปลดกระดุม ผลก็โวยวายแง้วๆตามคาด
“ฮื้อ ไม่เลียนม” ยังไม่จบกับนม มันยกมือขึ้นกระชากหัวผม ย้ำว่ากระชาก นี่ร้องซี้ดนี่ไม่ใช่เพราะอารมณ์แต่เพราะผมหลุดไปแล้วอย่างต่ำสามเส้น
“เจ็บ”
“ไม่เอาๆ ผมอุตส่าห์ทาแป้งเย็นรอบนมแล้วพี่ยังจะเลียอีกหรอ!!! “ อ๋อ มันตั้งใจ สมองเนี่ยเก่งเรื่องหาทางออกแบบโง่ๆ เหลือเกิน
“ไอ้คุณ”
“พี่ปลัด ไม่เอานะ ไม่เอา”
ทำไมเสียงงอแงมันยิ่งน่าแกล้งแบบนี้วะ...
ถ้าเป็นคนอื่นคงใจอ่อนลงถอดใจไปแล้วแหล่ะ เล่นห้ามขนาดนี้ แต่กับผมมันได้ผลตรงข้าม เพราะเสียงงอแงดังแง้วๆอยู่ข้างหูทำให้ผมตัดสินใจฝืนหัวตัวเองจากมือมันที่จิกอยู่ตวัดลิ้นลงบนจุดต้องห้าม คุณสะดุ้งโหยงร้องเสียงหลงก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นจิกผมหัวผม
“ฮืออออออ ไม่อาววววววว” คุณดิ้นไปมาใต้ร่างผมพร้อมกับมือที่จิกผมออกไปทำวิกได้แล้วครึ่งหัว เป็นพวกชอบความรุนแรงหรือไง ถึงเล็บจะสั้นแต่เวลาขูดโดนหนังศรีษะมันเจ็บเอาเรื่องนะ
“อย่าจิกหัวสิ”
“มันจั๊กจี้ อื้อ ไม่เอา” ดิ้นหนีแต่สุดท้ายก็แพ้แรงผม สาบานว่าไม่ได้อัพกล้ามมาเพื่อประโยชน์อะไรแบบนี้เลย คุณดีดดิ้นสุดแรงอยู่ประมาณสองสามนาทีก็ยอมจำนน ได้แต่นอนสาปแช่งผมงึมงำในลำคอพร้อมกับย้ายมือขึ้นไปปิดตาตัวเองแทน
โปะแป้งเย็นมาเต็มที่เล่นเอาลิ้นแทบชา ปากมีแต่รสชาติแป้งตรางู เข้าใจคิดดีเหมือนกันนะไอ้เด็กนี่ ทรมาณตัวเองไปนิดแต่ผ่านไปสักพักไอ้ตัวดีก็หมดทางสู้นอนครางฮือเรียบร้อยโรงเรียนปลัด
ผมค่อยๆเฟ้นมือไล่จากช่วงเอวลงต่ำไปที่สะโพกให้น้องมันคลายความเครียดแล้วไหลไปกับอารมณ์ คุณกลัวอย่างเห็นได้ชัด ถึงปากจะบอกว่าไม่กลัว แต่ชายแท้ร้อยทั้งร้อยอยู่ในสถานการณ์นี้แบบสติครบก็คงต้องมีอาการแบบนี้กันบ้าง
เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ
ไม่สิ
ไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะ
ผมไล้มือผ่านผ้าบ๊อกเซอร์บางๆของคุณที่ตอนนี้มันก็นูนขึ้นมาตามแรงอารมณ์ เพียงลากผ่านเบาๆแต่แค่นั้นก็สามารถทำเจ้าตัวร้องฮือเสียงหลงแล้วบีบขาหนีเข้าหากันแต่ก็บีบได้ก็เพียงนิดเดียวเพราะมีตัวผมคร่อมขัดอยู่ตรงกลาง พอมันรับรู้ว่าอีกไม่นานลูกชายตัวเองจะถูกบุกรุกมันก็ตัดสินใจสูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายหาทางรอดด้วยการสะบัดตัว
... นอนคว่ำ
หนีการบุกด้านหน้าด้วยการเปิดด้านหลัง เอ็นดูไม่รู้จะเอ็นดูยังไง
“ผม ผมเปลี่ยนใจได้ไหมอ่ะ ผมอาย อายมากเลยจริงๆนะพี่” มือมันสอดไปปิดน้องชายตัวเอง
“โอเค ยกสะโพกหน่อย” ผมตีข้างเอวมันเบาๆ
“ครับ เอ๊ะ? ” ตอบรับอย่างว่าง่ายแล้วก็ยอมชันขายกให้แบบว่าง่าย ผมอาศัยตอนมันงงๆรูดบ๊อกเซอร์มันออกแล้วปาทิ้งดังฟิ้ว สำหรับไอ้คุณคงเหมือนเสียงระฆังดังก่อนตาย ป้อมปราการชิ้นสุดท้ายได้ลาลับไปแล้ว ผมแนบตัวนาบไปกับแผ่นหลังมันพร้อมกับใช้แขนเกี่ยวสะโพกที่มันเผลอยกชันให้ตามคำสั่งผมไว้แนบชิดแบบเนื้อแนบเนื้อ เป็นท่าที่แนบชิดไปทุกสัดส่วน ผมชอบ
แต่กับไอ้ร่างด้านล่างเนี่ย...
“ฮือออออออออออออออ ผมอายยยยยยยยยยยย”
ร้องไห้ไปแล้วเรียบร้อย
เพราะคุกเข่าชันตัวอยู่มือมันจึงไม่สามารถย้ายไปปิดหน้าแล้วก็ไม่สามารถย้ายไปปิดน้องตัวเองได้ เลยได้แต่จิกหมอนระบายความอายไปแบบนั้น ผมมองมันร้องฮือๆแล้วก็แอบรู้สึกสนุกอยู่ลึกๆ
“ใจเย็นๆ”
“ฮือออออออ พี่บอกตัวเองเถอะ อ๊ะ... ไอ้ที่แนบร้อนๆตรงก้นผมนี่... คือ... ไม้เบสบอลใช่ไหม!!! ต้องใช่ ต้องใช่แน่ๆ!!! “ มิติใหม่แห่งการปลอบใจตัวเอง ก็ยังดีที่เปรียบเป็นไม้เบสบอลลองเปรียบเป็นไม้แบตดู คงได้มีการจับลงโทษให้งอแงไปทั้งคืนแน่นอน
“คุณ”
“ไม้เบสบอล!!! “
“คุณ” ผมกระซิบแผ่วข้างหูมัน
“ไม้เบส หื้อ... “
สัมผัสลูบเพียงครั้งเดียวร่างด้านใต้ผมกัดปากเอาหัวปักหมอนลงไปทันที ไม่อยากจะตัดกำลังใจเด็ก แต่ผมคิดว่านี่คือไม้แบตที่แท้จริง ลูบไล้ต่อเพียงไม่นานเสียงโวยวายก็เหลือทิ้งไว้แต่ลมหายใจที่หอบหนักกับเสียงครางในลำคอที่ลอดผ่านหมอนออกมา อาจจะเพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมถึงรู้ว่าจุดไหนที่สัมผัสแล้วรู้สึกดีที่สุดซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น เร่งจังหวะเพียงไม่นานเจ้าตัวก็สะบัดหน้าออกจากหมอนครางในลำคอเสียงดังพร้อมกับตัวสั่นปลดปล่อยออกมา
“อื้อ!!! ฮึก...พี่ปลัด”
“ไม่ต้องกลัว”
“ฮือออออออออออ อายอ่ะ ผมอาย ปกติผมอึดกว่านี้จริงๆนะ” อายแค่ไหนก็ยังต้องคีพลุค
ผมคลอเคลียจมูกอยู่กับท้ายทอยของคุณ กลิ่นแชมพูแบบฟอร์เมนยังคงคุ้นจมูกอยู่เหมือนเดิม คุณเป็นคนใช้อะไรง่ายๆมันไม่ได้เป็นคนวุ่นวายกับการดูแลตัวเอง ไม่ได้ใช้น้ำหอมปรุงแต่งอะไรแบบจริงจัง มีบ้างบางวันที่อยากทำหล่อยืมเพื่อนมาฉีดแต่โดยปกติก็จะแค่อาบน้ำปะแป้งนอน ครีมทาหน้ายังไม่ค่อยจะทามันบอกว่าเหนียวหน้าเวลานอนเอาหน้าปักหมอน ที่ผิวดีได้อยู่ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเพราะนอนเยอะหรือกินเยอะก็ไม่รู้
“พะ พี่ปลัด ไม่เลียหูดิ พี่เป็นหมาหรอ ทำไมชอบเลียนัก อื้อ!!! หยุดนะ!!! “ เล้าโลมไม่ส่งผลกับคนอย่างคุณ มันงอแงดีดดิ้นถีบผ้าห่มไปมา หารู้ไม่ว่ายิ่งดิ้นยิ่งเสียดสียิ่งเครื่องติด
“ชอบ”
“ชอบหูผมหรอ ถอดกลับไปเลียบ้านป่ะ”
“ชอบมึง”
หมัดฮุคไปหนึ่งดอกก็เงียบไปเลย
ผมยิ้มได้กับปฏิกิริยาตอบรับของมัน ถ้าเปิดไฟตอนนี้คงเห็นว่าแก้มแดงไปยันหู ผมบอกตรงๆว่าผมโคตรเกลียดมุกเสี่ยวเลยแต่เพิ่งมาขยันเล่นหนักๆตั้งแต่เห็นมันแก้มแดงหูแดงเวลาพูดเนี่ยแหล่ะ
ถึงจะชอบท่านี้เพราะรังแกหูมันสะดวกแต่สุดท้ายผมก็ต้องจับมันนอนหงายเพราะอยากเห็นหน้าที่งอแงอยู่มากกว่า พอถูกกลับด้านมาเผชิญหน้าไอ้ตัวดีก็เบ้ปากทันที
“ท่าเดียวกับในคลิปที่ดูเลยอ่ะ” มันปิดหน้าปิดตา พูดถึงไอ้เรื่องคลิปนี่ผมก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ตอนนั้นนี่โมโหจริงๆนะ ถ้าเปิดแล้วภาพเป็นตามที่ผมคิดนี่คงไม่ขึ้นโรงพักก็ขึ้นโรงพยาบาล พูดขึ้นมาผมก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ
“ดูไปกี่คลิปหล่ะ” ผมก้มลงคลอเคลียกกหูมัน
“คลิปเดียว ไอ้มิตรเป็นคนเลือก เห็นมันบอกพระเอกคลิปหล่อที่สุดในหมู่ทั้งหมดแล้ว”
“...” ผมไล่ลงไปจูบตามคอมันพร้อมกับอารมณ์ที่ครุกกรุ่นอยู่ในใจ
“พระเอกหนังโป๊เกย์หล่อกว่าพระเอกเอวีชายหญิงที่ผมเคยดูอีก”
“ไหนบอกไม่ได้สนใจหน้า”
“ก็ก่อนเขาแก้ผ้าผมก็ต้องมองหน้าเขาป่ะ ให้ดูหัวนมหรอ”
... หงุดหงิด
ผมถอนหายใจยาวระบายอารมณ์ก่อนจะลุกขึ้นนั่งปาดหน้าม้าพร้อมกับกดตามองจ้องไปที่ร่างข้างใต้ที่ตอนนี้ได้แต่นอนเอ๋อไม่เข้าใจสถานการณ์อยู่
“กูกับไอ้พระเอกคลิปมึงใครหล่อกว่ากัน”
“ห๊ะ”
“ตอบ”
“เดี๋ยว...”
“...” ผมเอื้อมมือไปจับข้อเท้าทั้งคู่ของมันแล้วยกขึ้นมาพาดบ่าอย่างรวดเร็วจนหลังมันลื่นพรืดไถลไปกับเตียง
“พี่หล่อกว่า พี่หล่อกว่าจริงๆ ไม่เอาท่านี้ ผมอาย” มันพยายามดึงเสื้อนอนมันลงแต่เพราะติดหลังที่ทับอยู่เลยไม่สามารถดึงลงมาได้
เอาหล่ะ หมดเวลาเล่นแล้ว ผมถอดเสื้อกล้ามปาลงพื้นพร้อมกับปาดผมหน้าที่ชื้นเหงื่อขึ้น กดตามองร่างของคุณที่นอนเสื้อกองอยู่ที่คอเปิดร่างเปลือยทั้งหมด ไม่รวมความเด๋อด๋าของมันบอกเลยว่าภาพที่ผมเห็นตอนนี้นับเป็นภาพที่ทำให้ผมปั่นปวนจนตัวงอเป็นอันดับต้นๆของชีวิต
ผมเริ่มต้นเล้าโลมมันอีกรอบหลังจากปล่อยให้มันได้นำไปแล้วหนึ่งแต้มตอนเปิดสังเวียน คราวนี้เหมือนคุณจะเข้าใจสถานการณ์มากขึ้นจึงเริ่มปล่อยตัวไปอารมณ์ เสียงครางต่ำในลำคอของคุณจุดอารมณ์ผมได้อย่างดี เหมือนเลือดทั้งตัวไปจุกรวมอยู่ที่จุดเดียว ปวดหนึบจนต้องเลื่อนมืดไปนวดผ่านกางเกงเบาๆให้ผ่อนคลายลง
“อา... ” ถึงมันจะเกลียดแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีปฏิกิริยาตอบรับกับไอ้ตุ่มแป้งเย็นค่อนข้างมาก สัมผัสนิดหน่อยก็ร้องฮือไม่หยุดยิ่งกระตุ้นให้ผมเล่นอยู่อย่างนั้นจนบริเวณรอบขึ้นสีช้ำแดง ผมไล่ตีตราไปทั้งตัวมันที่ริมฝีปากสามารถไล่ผ่าน นึกเสียดายที่ไม่ตัดสินใจถอดเสื้อมันออกเพราะไม่สามารถที่จะไปเม้มทำรอยตรงบริเวณนั้นได้
ผมไล้ริมฝีปากผ่านหน้าท้องกลมๆของมันพร้อมกับเลื่อนมือลงไปเค้นคลึงไม้แบตน้อยของมันซึ่งก็ได้เสียงครางต่ำกับแรงบีบที่ไหล่ตอบกลับมา คุณเชิดหน้าขึ้นตามแรงอารมณ์ เสียงที่เคยเก็บไว้เพราะความเขินอายก็ปล่อยออกมามากขึ้น
“พร้อมยัง”
“มะ มีหน้ามาถามหรอพี่ ตอบไม่พร้อมนี่ปล่อยผมไปป่ะ”
“ไม่ปล่อย”
“แล้วถามเพื่อ อย่าเอาปากมาโดนนะ ยี้” ผมกัดแก้มมันเบาๆ ลงโทษที่ทำตัวน่าแกล้ง
ผมผละออกมาฉีกซองถุงยาง ไม่ลืมคว้าเจลที่วางเตรียมไว้ตรงหัวเตียงมาด้วย ลืมอุปกรณ์ไม่ได้เพราะเดี๋ยวไอ้ตัวดีที่ทุ่มเทเวลาไปศึกษามานานจะโวยวาย กลัวไอ้คนที่นอนแปะอยู่ลุกขึ้นมาดูแล้วจะโวยวายกลัวนั่นแหกไอ้นู่นฉีกทำลายบรรยากาศอีก
“พี่เทเจลเยอะๆนะ” มันเหลือบตามองผมเมื่อได้ยินเสียงป๊อกเปิดฝาขวดเจล ผมพยักหน้าตอบพร้อมกับนำนิ้วสอดเข้าไปในถุงยาง เตรียมพร้อมเปิดทางครั้งแรกของคุณ
ทันทีทันใดที่นิ้วหุ้มเจลของผมลอดผ่านช่องทางที่ปิดสนิทเข้าไปคุณก็บีบเกร็งขึ้นมาทันที ตาที่หลับปี๋มาพร้อมกับหน้าที่เหยเก ผมเลื่อนตัวไปประทับจูบและขบเม้มตามลำคอให้มันผ่อนคลายลง บรรยากาศตอนแรกที่ยังติดอารมณ์ขันหายไปทันทีเมื่อมีอาการเจ็บมาเกี่ยวข้อง
ผมช่วยกระตุ้นทุกทางให้คุณมีอารมณ์ร่วมไปด้วย ให้มันผ่อนคลายความกลัวลง ความรู้สึกของมันเป็นสิ่งแรกที่ต้องคำนึงถึงในช่วงเวลานี้แต่ด้วยเสียงครางและสีหน้าของคุณก็ทำให้ผมอึดอัดเพราะความคับแน่นอยู่เหมือนกันแต่ผมก็วางแผนไว้แล้วว่าครั้งแรกเนี่ยจะอ่อนโยนให้มันตายใจไว้ก่อน หลังจากนี้จะรังแกให้ร้องไห้คาเตียงเลย
จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม จากปากที่ปิดแน่นก็กลายเป็นเสียงครางต่ำในลำคอ ทุกอย่างเป็นสัญญาณที่ทำให้ผมคิดเอาเองว่าคุณพร้อมแล้ว
“อ๊ะ พี่ปลัด” คุณลืมตามองผมทั้งน้ำตา
... และนั่นโคตรติดเครื่องผมเลย
“คุณ”
“คะ ครับ”
“เจ็บก็จิกลงมานะ”
... เพราะเจ็บแน่ๆ
ผมยกสะโพกคุณขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับกดตัวตนฝังเข้าไป คุณสะดุ้งเฮือกกอดคอผมแน่นจนหน้าผมปักลงหมอน
“โอ๊ยยยยยยย โคตรเจ็บบบบบบบบบ เจ็บโคตรรรรรรรรรรรรรรร”
ไหนหล่ะครางเหมือนคลิปที่อุตส่าห์ลงทุนศึกษามา...
ผมโอ๋ๆมันด้วยการช่วยกระตุ้นไม้แบตน้อยของมันพร้อมกับนวดเฟ้นร่างเล็กๆของมันไปด้วย ก็ไม่เชิงว่าเล็กจิ๋วแบบพกพาแต่ก็เล็กกว่าผมไปทั้งตัวอยู่ดี
“ผ่อนคลายหน่อย” ผมกระซิบข้างหูมัน
“พี่ ฮึก มันเจ็บ มันเจ็บมากเลย เจ็บเหมือนตอนท้องผูกแล้วเบ่งเลย ฮืออออออ”
เครียดกับมันจริงๆ...
“ยังไม่ชินเฉยๆ ใจเย็นๆ “ ผมกดจูบกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนิ่ม หมดแล้วซึ่งความคนเก่ง ไม่มีคีพคูลอะไรอีกต่อไป คุณงอแงเป็นเด็กแต่ขณะเดียวกันก็พยายามปรับตัวเข้าหาผม
“ฮึก เจ็บ อย่าเพิ่งขยับพี่ ฮึก” มันตีป้าปๆเข้ากลางหลังผมเมื่อผมพยายามดันเข้าไปต่อ
แอร์ที่ปกติจะหนาวจนคุณต้องหดตัวสร้างก้อนผ้าห่มทุกครั้งที่มานอนแต่ตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้พวกผมได้อีกต่อไป ร่างกายของผมและคุณชื้นไปด้วยเหงื่อจากอุณหภูมิที่สูงขึ้นพร้อมกับแรงอารมณ์ คุณตวัดแขนกอดผมไว้แน่นมากจนไม่สามารถดันตัวขึ้นนั่งได้ ถึงจะอึดอัดแต่ก็ต้องยอมให้น้องมันกอดอยู่แบบนี้
“ฮึบเดียวนะ” ผมจูบข้างแก้มคุณอีกครั้งก่อนจะแทรกตัวตนเข้าไปทีเดียวจนสุด คุณถึงกับปล่อยโฮออกมาอีกรอบพร้อมกับโวยวายว่าเจ็บไม่หยุด ผมทิ้งระยะให้ร่างกายของเราปรับตัวเข้าหากันสักพักถึงค่อยขยับเคลื่อนไหวช้าๆ
“ฮึก พี่ปลัด” จากแรงจิกที่ไหล่คุณก็เริ่มเปลี่ยนมาขย้ำหัวผม ดูจะชอบเล่นกับหัวผมมากจนอยากจะถอดให้เอากลับไปเล่นที่บ้าน ทนแรงกอดมันอยู่สักพักก็ขอดึงตัวออกจากอ้อมกอดมันมานั่ง ยกขาอ่อนแรงขึ้นพาดบ่า กดสายตาต่ำจ้องร่างชุ่มเหงื่อที่นอนเสื้อเกยคอเปิดรอยช้ำแดงเป็นจ้ำตามตัว
ผมปาดหน้าม้าชื้นเหงื่อที่ทำให้มองใบหน้าของมันไม่ถนัดขึ้น ฟังเสียงครางแหบต่ำที่เรียกร้องด้วยชื่อของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยปากเล็กๆที่เจ่อช้ำจากการบดขยี้นับไม่ถ้วน ตาปรือเจือด้วยน้ำตามองมาที่ผมอย่างตัดพ้อต่อว่า มือเล็กที่ยกขึ้นเรียกให้ผมลงไปกอดต่อดูออดอ้อนเสียจนต้องเลียริมฝีปากที่แห้งผากก่อนจะก้มซุกลงกับลำคอร่างข้างใต้ให้มันได้ขยับมือกอดตามที่ต้องการ กลิ่นแชมพูฟอร์เมนที่คุ้นเคยผสมกับกลิ่นเหงื่อจางๆลอยมาแตะจมูก
... ทั้งหมดทั้งมวลทำความอดทนทุกอย่างของผมปลิวหายไปกับสายลม
ผมกระซิบให้มันผ่อนคลายอีกรอบก่อนจะเคลื่อนตัวเต็มกำลังแบบไม่รอให้อีกฝ่ายตั้งตัว ไอ้คุณงอแงลั่นห้องเป็นรอบที่สามของคืน นึกขอพรในใจไม่ให้มันดังไปห้องตรงข้าม ไม่งั้นเดี๋ยวพวกเพื่อนตัวดีของมันคงแห่กันมานั่งเอาแก้วแนบฟังเสียงเป็นแน่
เสียงงอแงค่อยๆเปลี่ยนเป็นเสียงครางต่ำเมื่อร่างกายเริ่มปรับชิน มือที่ไม่รู้จะวางไว้ไหนย้ายไปบีบหมอนเหนือหัวแน่นจนขึ้นข้อขาว อกแอ่นกระเพื่อมหอบหนัก ขาเล็กแบบคนไม่ค่อยออกกำลังกายอยู่บนอุ้งมือของผมที่ยกเอาไว้ มองผ่านลอนแพคหน้าท้องตัวเองลงไปเพื่อพบกับจุดที่เชื่อมระหว่างผมกับมันเอาไว้ สีแดงเป็นปื้นที่เลอะอยู่ตรงช่วงต้นขาคุณกับผ้าปูเตียงเป็นสิ่งที่ยืนยันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เป็นเรื่องจริง
ผมก้มลงกัดแก้มนิ่มที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตากับร่างที่ครางฮือไม่ได้ศัพท์อยู่ใต้ร่าง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้จะมีเพียงผมที่ได้เห็น ได้ยินและได้สัมผัส ทุกคนบนโลกอาจจะได้เห็นคุณตอนเป็นเด็กเด๋อด๋าเฮฮาไปวันๆ แต่ผมจะไม่มีทางให้ใครได้มาเห็นมันในรูปแบบนี้โดยเด็ดขาด
คุณในแบบที่ผมเห็นได้แค่คนเดียว...
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ใช่แค่หัวใจแต่ทุกอย่างของคุณ
... จะเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว
หัวข้อ: ░ ผมอยากเป็นคิ้วท์บอย ❤️░ ll ตอนที่ 25 บทส่งท้าย [14/06/18] p.23 (อ่าน 276886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก