24
Khunnie lnwza กรุงศรีแตกแล้ว
นั่นคือสเตตัสเฟสบุ๊คอันแรกของวันซึ่งผมก็อัพมันด้วยความเจ็บชำระบมช่วงล่าง โลกิตอนโดนเดอะฮัลค์ทุ่มพื้นจะเจ็บแบบนี้ไหมอ่ะ นี่ผมเตรียมตัวป่วยตามนายเอกนิยายที่เพิ่งอ่านเมื่อวานแต่พอตื่นมาก็ค้นพบว่ามันรู้สึกอึนๆอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ เจ็บคอนิดหน่อยแล้วก็เหมือนจะมีไข้อ่อนๆ ไม่ถึงกับไข้สูงเหมือนในนิยายที่อ่าน ไรวะ อุตส่าห์คาดหวังว่าป่วยหนักแบบปางตาย พี่ปลัดต้องมาดูแลยี่สิบสี่ชั่วโมง นายเอกนิยายเขาบอบบางเองหรือพี่ปลัดไก่อ่อนนี่ก็ได้แต่สงสัย
ศึกครั้งแรกเมื่อวานทำให้ผมได้แต่นอนคว่ำไม่อยากกระดิกตัวแม้แต่น้อย นึกขอบใจท่านแม่ทัพที่บุกมาตีกรุงศรีเมื่อวานยังมีจิตใจดีที่ยังเช็ดตัวและแต่งตัวให้ผมก่อนนอน ซึ่งชุดนอนที่ว่าก็คือกางเกงในกับเสื้อพี่มัน แค่เสื้อพี่มันก็ทำหน้าที่แทนกางเกงนอนได้แล้วครับ ปิดยันโคนขา ตัวพี่มันที่ว่าใหญ่อยู่แล้วก็ยังดันชอบใส่เสื้อโอเวอร์ไซส์อีก พอมันมาอยู่บนตัวผมเลยดูเสือไปเลย
อะไร
โคร่ง!!
แฮ่!!
ผมย้ายสายตาจากมือถือไปเหลือบมองคนข้างกาย พี่ปลัดยังคงหลับสนิทแถมยังกรนเบาๆ แขนล่ำบึ้กพาดเอวผมไว้แน่นแต่ต่อให้ไม่พาดไว้ผมก็ไม่ขยับตัวไปไหนอยู่ดีเพราะมันเจ็บมาก เจ็บเหมือนตอนท้องผูกแล้วฝืนเบ่งเลย ฮือๆ
Tan W. กรุงศรีแตกไปหลายร้อยปีแล้ว
ชื่อสมิธแต่เพื่อนเรียกมิตร กูชื่อสมิธเมื่อวานทีมงานได้เอาแก้วไปครอบฟัง อรุ่มมมม เจ็ดว่าดัด
Ninew Chanita จังไรอีมิตร
ชื่อสมิธแต่เพื่อนเรียกมิตร กูชื่อสมิธ กูชื่อสมิธ
มิกกี้ ยูส้อม กี่นิ้ว
Ninew Chanita จังไรอีมิก
Tan W. กี่ยก
ชื่อสมิธแต่เพื่อนเรียกมิตร กูชื่อสมิธ จังไรอีแทน
Ninew Chanita เสือก
@ชื่อสมิธแต่เพื่อนเรียกมิตร กูชื่อสมิธ ชื่อสมิธแต่เพื่อนเรียกมิตร กูชื่อสมิธ สูตรคณิตมีเลขฐานสอง แต่เพื่อนผมเรียกสองมาตราฐาน
... สิบคอมเมนต์แต่ศูนย์เนื้อหา
ขอบคุณชุมโจรมากที่ไม่ได้แสดงความห่วงใยกูเลยไอ้พวกเวร ผมปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วได้แต่ถอนหายใจ ปวดฉี่แฮะ พอผมขยับตัวท่อนซุงที่พาดอยู่ก็ขยับรั้งหนักกว่าเดิม พี่ปลัดขมวดคิ้วครางขัดใจในลำคอ เหมือนแมวเวลานอนเลย อยากจะเอ็นดูแรงๆถ้าไม่ติดที่ฉี่จะราดแล้ว
“พี่ปล่อยก่อน ผมปวดฉี่”
“อือ” พี่ปลัดเกี่ยวเอวผมเข้าชิดตัวพร้อมกับเอาหน้ามุดหมอน มีมาทำดื้อไม่ปล่อย เดี๋ยวฉี่ราดเตียงให้แล้วจะหนาว
“จะราดแล้ววววววว ปล่อยผมก๊อนพี่” งอแงอยู่สักพักจนพี่มันคงรำคาญเสียงผมไม่ก็กลัวผมฉี่ราดจริงๆเลยยอมขยับแขนปล่อย
ทันทีทันใดที่เท้าผมแตะพื้นตอนนั้นแหล่ะที่ผมได้รู้ซึ้งของคำว่าตูดฉีกที่แท้จริงยิ่งกว่าตอนท้องผูก ในนิยายมีเทพซุสในชีวิตจริงคือแทบทรุด โอโหหหหหหหหหหห สะเทือนไปยันหัวนมมมมมม ฮืออออออออออ ขนาดพี่มันเห็นใจเดินทัพแค่สองครั้งประตูผมยังพังขนาดนี้ ไม่อ่อนโยนเลยอ่ะ
เดินไปเข้าห้องน้ำแค่ไม่กี่เมตรทรมาณเหมือนเดินบนไฟ เดินช้าขนาดนี้ครั้งล่าสุดคือสมัยเข้าค่ายพุทธบุตรแล้วต้องคอยซ้ายย่างหนอขวาย่างหนอสะท้านตูดทุกก้าวเลยหนอ
ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครครับ ไม่มีการตื่นมาอิ่มเอมที่ได้ร่วมรักมีแต่ปวดตูดปวดสะโพกปวดทุกอย่างบนร่างกาย นี่ยังไม่รวมไอ้รอยช้ำจุดแดงๆเขียวๆที่พี่แม่งกระจายอาณาเขตทั่วร่างผมแม้แต่หัวนมก็ไม่เว้น คือลายพรางแบบที่ถ้าผมออกไปร้องตั้กๆๆๆ ตั๊กแก!! ที่ห้องนอนเก่าไอ้มิตรจะต้องสับสนแน่นอนว่านั่นผมหรือตุ๊กแก พี่ปลัดนี่แม่งหมาป่าห่มหนังแกะที่แท้จริง
“เป็นไงบ้าง” พี่ปลัดเดินง่วงๆมาหาผมที่กำลังยืนกินน้ำอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว พอมาประชิดตัวก็เอามือเท้ากับโต๊ะแล้วก้มเอาหัวลงมาวางบนไหล่ผม เนี่ย เหมือนหมาตัวใหญ่ๆชอบมาดมคอ
“เจ็บดิพี่”
“เพี้ยง” อารมณ์ไหนของพี่มันวะเนี่ย มาพงมาเพี้ยง แล้วมือนี่มาไต่อะไรรอบพุงชาวบ้าน
“เพี้ยงไรของพี่วะ กินน้ำป่ะ” ผมยกแก้วน้ำขึ้นแต่พี่มันก็ส่ายหัว
“วันนี้ต้องไปไหนหรือเปล่า มีไข้นี่” มือใหญ่ๆยกมาอังหน้าผากผม
“มีทำงานที่ม.ตอนบ่าย พี่อ่ะ? “
“มีไข้ยังจะไปหรอ”
“ไข้นิดเดียวเอง ผมนัดเพื่อนไว้แล้วอ่ะ”
“อือ ไปด้วย”
“ไปคุยงานแป๊ปเดียวเอง พี่ไม่นอนต่อหรอ”
“ไปด้วย” ก็ตามนั้นครับไม่ขัดอะไร
ในเวลาที่ปวดตูด รั้วมหาลัยที่เคยใกล้แค่ไม่กี่เมตรเหมือนไกลเป็นกิโลวันนี้ ผมได้แต่เดินซ้ายย่างหนอขวาย่างหนอไปมหาลัยอย่างยากลำบากแต่ถึงอย่างนั้นพี่ปลัดมันก็ไม่ได้บ่นอะไรครับแถมยังคอยเดินช้าเป็นเพื่อนด้วยอีกต่างหาก
อ้อลืมอวด วันนี้ผมกับพี่ปลัดมาในเสื้อคู่ครับ อาจจะเหม็นความรักแต่ก็ขออวดนิดหนึ่ง เสื้อคู่ที่ว่าก็คือเสื้อที่ไอ้มิตรออกแบบนั่นแหล่ะครับ ไม่ต้องถามว่าลายชะมดหรืออีเห็น แต่มันคือเสื้อตัวเดียวที่ผมกับพี่มีเหมือนกันเลยเป็นโอกาสดีที่จะใส่มาให้เพื่อนเหม็นความรักเล่นๆ
ตึกไข่เจียววันนี้ก็คนเยอะเหมือนเคย พนักงานเซเว่นใต้ตึกก็คิดเงินช้าเหมือนเคย ชอคสติ๊กที่เบเกอร์รี่ก็ยังหมดไว้เหมือนเคย ป้าร้านสหกรณ์ที่ยังขี้เหวี่ยงเหมือนเคย นกพิราบบินชนหน้าเหมือนเคยและไอ้หมากีวี่ก็ยังเหม็นเหมือนเคย
สิ่งเดียวแปลกไม่เหมือนเคยคงเป็นคนที่เดินอยู่ข้างผม...
ฮิฮิ เขินจัง
“มาแล้วโว้ยมาแล้วววววววววววววววว” ยังไม่ทันถึงโต๊ะก็มีเสียงดังต้อนรับมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครไหน ชุมโจรเจ้าประจำ
“สัดมิตร เสียงดังเพื่อ”
“คันปากอยากล้อแต่เสือกพกผัวมา ไม่กล้าล้อเลยกู แหะๆ ” ไอ้มิตรที่สบตากับพี่ปลัดถึงกับยอมหดหน้ากลับไปทันที
“ไหนต้องทำอะไรบ้าง” ผมกำลังจะเดินไปหาที่นั่งแต่พี่ปลัดมันก็เดินน้ำไปสอดขาเข้านั่งก่อนแล้วเว้นที่ตรงริมไว้ให้นั่งแทน เออดีเลย ไม่อยากยกขาอยู่พอดี ผมสบตากับเพื่อนร่วมโต๊ะทุกคนที่หรี่ตามองสเตปยกขาผมอย่างจำผิด ชัดขนาดนี้มึงถามมาเลยก็ได้พรรคพวก
“โอ๊ยยยยยยย ไม่คิดไม่ฝันจะมีวันได้ร่วมโต๊ะกับพี่ปลัด” นินิวถึงกับทำหน้าฟินส่วนไอ้แทนนี่หน้าตึงเลยครับ
“ผัวเพื่อนมึงยังจะฟินอีกหรอ”
“กูแค่จอยหน้าพี่เขาป่ะ”
“พูดขนาดนี้ก็ขอพี่เขาถ่ายรูปด้วยไปเลยดิ”
“ปากดีแทน กูขอขึ้นมาจริงไม่ต้องมามีปัญหานะ”
หว่ายยยยยยยยยยยยยยยยย กลัวเมียนี่หว่าาาาาาาาาาาาาาาา
ไอ้แทนนั่งนิ่งเลยครับ ถือคติไม่โต้ตอบแปลว่าไม่แพ้ ทำเป็นหน้านิ่งแต่ในใจนี่น่าจะด่าถึงพ่อพี่ปลัดแล้ว โถๆ พ่อบ้านใจกล้า
“ถ่ายได้นะนินิว” พี่ปลัดพูดยิ้มๆ แต่พี่แม่งเหมือนปาไฟเข้าน้ำมัน นินิวกระริกกระรี้ใหญ่ ไม่แปลกหรอกครับเพราะมันชอบระริกระรี้กับผู้ชายหล่อเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่งหรือแท้จริงอาจจะเป็นมาตั้งแต่เกิด แต่ไอ้แทนเนี่ยหน้าบูดไปแล้วเรียบร้อย
“โง้ยยยย เขินอ่ะ พี่ปลัดอย่ายิ้มแบบนี้ นิวไม่อยากแย่งแฟนเพื่อน”
“ไอ้คุณ ไม่กลับมานอนที่ห้องบ้างวะ ไม่ได้นอนกอดมึงนาน คิดถึงกลิ่นมึง” ผมมองหน้าไอ้แทนผู้ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยจะนอนกอดผมมีแต่เตะผมตกเตียงเวลานอนดิ้น มึงมโนอะไรเนี่ย
“เออ ไว้กูกลับไป” แต่ก็พอเข้าใจครับ จากห้องมานานเพื่อนคงคิดถึง เนี่ย ไอ้เรามันคนน่ารัก ใครก็เอ็นดู
“จะกอดมึงแน่นๆเลย คิดถึงแก้มมึงโคตรๆ” คิดถึงอะไรแก้มกูวะ มึงหมายถึงแก้มเดอะสตาร์หรือเปล่า สงสัยอยากจะถามแต่ไม่ถามดีกว่ากลัวมันด่า
... ว่าแต่พี่ปลัดกับไอ้แทนมันจะมองหน้ากันเขม็งทำไมวะเนี่ย
“เหมือนผู้ชายตีกันแย่งกูอ่ะ เขิน” นินิวนั่งบิดตัวไปมาไม่ลืมกระพริบตาปริบๆใส่พี่ปลัดอีกด้วย ตาสู้แสงไม่ได้หรือคอนแทคเลื่อน
“อันนี้จะคุยเรื่องงานอินโทรแลงหรือมึงจะคุยเรื่องงานแต่งไปเลยจะได้จบๆ” ไอ้มิกถามขึ้นมา
“บวกหนึ่งไอ้มิก กูเหม็นความรักมาก เบื่อเนาะพวกคนมีความรักเนี่ย”
“เอ่อมิตร แต่กูมีแฟนแล้ว”
“สัดเอ๊ยยยยย อย่าให้กูมีบ้างนะมึ้งงงงงงงง”
“คงยาก มึงคงต้องออกมาจากโลก2Dของมึงก่อนเลยเพื่อน”
ไอ้มิตรนี่แทบจะใช้เวลาทั้งชีวิตอยู่ในโลกสองมิติครับ สาวที่เดทบ่อยมากคือสาวในเกมจีบสาวของมัน พอมาสู่โลกความจริงก็ติ่งไอดอลที่ไม่สามารถแม้แต่จะคุยได้โดยไม่ผ่านการซื้อบัตรจับมือ หนทางที่จะมีแฟนอยู่ที่ติดลบ0.5%
“เออคุณ กูปวดเยี่ยวว่ะ” แล้วไงต่อหรอไอ้มิตร ฝากกูเยี่ยวไหม บอกทำไม
“บอกทำไมวะ”
“ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” ผมขมวดคิ้ว กระแดะเป็นเด็กมัธยมมัดเปียเชียว ไปเข้าห้องน้ำคนเดียวไม่ได้ ไอ้มิตรกระพริบตาปริบๆ อยากจะถามว่าเป็นอะไร ขนตาเข้าตาหรอ ระหว่างที่งงไอ้แทนก็กระทืบตีนผมป้าปๆ เป็นอันว่าสุดท้ายผมกลับชุมโจรก็เดินไปห้องน้ำด้วยอย่างงงๆ
“ทำไมไอ้มิตรปวดเยี่ยวถึงต้องทำตัวลึกลับขนาดนี้ เยี่ยวมึงสีม่วงเรอะ”
“พักเรื่องเยี่ยวม่วงกูก่อน กูไม่ใช่คนชอบกินน้ำอัญชัญ” ...กูก็ไม่ได้หมายถึงอัญชัญป่ะ
“ทำไมไอ้แทนกับไอ้มิกต้องมาด้วยวะ”
“เข้าเรื่องเลยเถอะ”
“ไอ้คุณ”
“ห๊ะ”
“โดนยิงประตูไปอย่างสมยอมหรือไม่” เกลียดความยื่นไมค์ลมมาให้เยี่ยงนักสืบข่าว
“ไอ้พวกเวรรรร!!!”
“ตอบมาเลยไอ้หน้าเอ๋อ มึงยิ่งโง่ๆตามคนไม่ทันอยู่ พ่อมึงกลัวพี่เขารุนแรง” ไอ้มิตรกระดกนิ้วโป้งชี้ไปทางไอ้แทนที่ยืนกอดอกทำหน้าไม่สนใจอยู่ข้างๆ เนี่ยครับไอ้แทน เห็นมันขี้เก๊กแบบนี้แต่จริงๆมันก็ขี้เก๊กนั่นแหล่ะครับ เก๊กจนไม่รู้ว่าตอนคลอดออกมาหมอตีตูดทำใจแข็งไม่ร้องเพราะแอคหล่ออยู่รึเปล่า มันชอบทำเป็นแอคไม่แคร์แต่มันน่าจะเป็นคนที่ห่วงผมที่สุดแล้ว โอ๊ย สะล้อซอซึ้ง น้ำตาคลอเลย
“ฮืออออ พวกมึงงง”
“เห้ย มึงร้องไห้ทำไมเนี่ย พี่มันรุนแรงกับมึงหรอ ไอ้เหี้ยกูว่าแล้วว่าพี่ปลัดเป็นพวกรุนแรงใช้น้ำตาเทียนแก้ปัญหา พี่มันมัดมึงไว้กับหัวเตียงด้วยกุญแจมือแล้วกระทำชำเรามึงเยี่ยงสัตว์ป่า ตอนที่มึงดื้อพี่เขาก็เอาแซ่ฟาดมึงป้าปๆ ร้องดังๆสิคะอิหนูของป๋า อะไรแบบนี้ใช่ไหมวะไอ้คุณ” ฮืออออ เศร้ากว่าเดิมเพราะฟังไม่ทัน อะไรของมึงเนี่ย แรปอิสนาวหรอ
“เชี่ย จริงหรอวะ” ผมหันไปมองไอ้มิกที่ยกมือขึ้นปิดปาก อุทานโอ้ก็อดอย่างรับไม่ได้
“มึงตอบมาเลยไอ้คุณ พี่ปลัดเป็นพวกซาดิสม์ใช่ไหมวะ!!!”
ก๊อกๆ
“คือไม่ได้ตั้งใจจะเสือกนะ แต่มึงตะโกนดังไปถึงด้านนอก” เสียงดังขัดอนาคตแรปเปอร์ชื่อดังของเมืองไทย พี่ปลัดยืนกอดทำหน้าเซ็งอยู่หน้าประตูทางเข้าห้องน้ำ
“ฮือออ พี่ปลัด”
“มึงนี่ก็ขยันให้เพื่อนเข้าใจกูผิดจริงๆ” พี่ปลัดเดินเข้ามาหยุดหน้าไอ้แทน
“เอ่อ อย่าต่อยกันเด้อ” ผมรีบดึงชายเสื้อเพื่อนตัวเองไว้ เลือกสถานที่วางมวยได้แย่มาก ห้องน้ำชายสุดเหม็น ดีที่ตอนนี้ไม่มีใครยื่นฉี่อยู่ ไม่งั้นคงเลอะเทอะน่าดู
“กูพูดต่อหน้ามึงเลยแล้วกัน กูสัญญาว่าจะดูแลไอ้คุณให้ดีที่สุด ไม่ทำให้มันเสียใจ ถ้าวันหนึ่งบางอย่างมันเปลี่ยนไป ถ้าวันหนึ่งความรู้สึกมันลด คนที่จะเสียใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้...” พี่ปลัดจ้องหน้าแทนนิ่งก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงหนักแน่น
“...คนคนนั้นจะเป็นแค่กูคนเดียว” บรรยากาศในห้องน้ำชายดูเหมือนจะโรแมนติกขึ้นมาครั้งแรกในรอบหลายปีของมหาลัยไม่รู้ว่าควรจะต้องรู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่าหน้าตัวเองในกระจกที่สะท้อนออกมาแดงไปจนถึงหู มันรู้สึกดีจนอยากจะยิ้มออกมากว้างๆ ถึงจะไม่ค่อยเข้าไปใจก็ตามแต่ฟังดูแล้วมันดี
“ยิ้มนี้เข้าใจหรอไอ้ห่า” ไอ้แทนหันมาตบหัวผม
“โอ๊ย ไม่เท่าไหร่ แต่ฟังรวมๆแล้วดี มันก็คงดี”
“ไอ้โง่เอ๊ย พี่มันบอกว่าวันหนึ่งถ้าความสัมพันธ์พวกมึงเปลี่ยนไป คนที่รักน้อยลงมันจะไม่ใช่ฝ่ายพี่มันแน่นอน มึงเกทไหมไอ้สัด”
อ๋อ คือพี่มันจะเสียใจคนเดียวเพราะผมไปลัลล้ากับคนใหม่แล้วงี้หรอ คิดได้แล้วผมก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีทันใด บทพระเอกแต่มาโยนขี้ให้นางเอกแบบนี้ก็ได้หรอวะ
“ไรวะ พี่จะบอกว่าผมจะนอกใจพี่ก่อนหรอ หาเรื่องนี้หว่า”
“บอกว่าถ้า”
“กล่าวกันล่วงหน้า ไม่คุยแล้ว!!!” ผมกระแทกเท้าออกมานั่งที่โต๊ะ ใช้อารมณ์หงุดหงิดกลบเกลื่อนความเขินในใจ ผมคิดว่ามันคงไม่เนียนสักเท่าไหร่พี่ปลัดถึงเดินยิ้มตามออกมา
จากนั้นพวกผมก็เริ่มคุยงานกลุ่มต่อตามวัตถุประสงค์เดิมที่เริ่มนัด พี่ปลัดผู้ซึ่งไม่เข้าใจสักนิดว่าพวกผมพูดอะไรกันก็ยังคงนั่งอยู่ด้วยเป็นตัวประกอบโต๊ะที่ดี สาวๆเดินผ่านนี่กรี๊ดกร๊าดกันแทบทุกคน บางคนถึงกับยกมือถือมาแอบถ่าย ซึ่งลำบากผมมากครับ เพราะผมต้องเป็นถือแก้วสตาร์บั๊คของไอ้มิตรแอคหล่อยิ้มให้กับสายลมเผื่อติดเฟรมไปแล้วมีคนเล็งเห็นความหล่อเอาไปขึ้นเพจคิ้วท์บอย
กว่าจะคุยงานเสร็จก็บ่ายสามกว่า ได้เวลากินพอดี วันนี้ขอนำเสนอเมนูก๋วยเตี๋ยวรู ห้ามถามว่ารูอะไร แต่เอาว่ามันอยู่ในตรอกไดอากอนหลังมหาลัยครับ ต้องเดินซ่อกๆแซ่กๆ ดูลึกลับเหมือนไม่อยากขายแต่ขอบอกว่าร้านเต็มตลอด นอกจากรสชาติที่แซ่บแล้วหมูที่ร้านก็เคี้ยวเพลิน ใส้ตุ๋นที่ใส่มาก็นุ่มนิ่ม คิดแล้วก็หิวจนใส้จะขาดวิสลี่ย์ๆแต่ก็ยังไม่ได้กินเพราะต้องเดินพาไปมิตรไปซื้อสตาร์บั๊คก่อน มันบอกต้องเดินถือไปไหนมาไหนในม. เดี๋ยวไม่คูล ตรรกกะไรวะ แต่เออไม่เถียง คูลจริงเพราะใส่น้ำแข็ง
ระหว่างเดินไปก็เพิ่งนึกออก
อ๊ะ อุตส่าห์ใส่เสื้อคู่มาทั้งที...
“เห้ยมิตร มึงเอากล้องมึงมาป่ะวันนี้”
“มาดิ วันนี้ต้องไปถ่ายน้องเฌอปรางกับน้องมายด์ต่อที่เอ็ม” ชื่อโอชิมันครับ ตามไปถ่ายรูปโบกแท่งไฟทุกงาน หมดตัวไปแล้วนับแสนได้
“ถ่ายรูปให้กูกับพี่ปลัดหน่อย” พอหันหน้าไปพี่ปลัดก็กระดกคิ้วงงมาหนึ่งทีแต่สักพักก็ทำหน้าอ๋อเข้าใจ
“ได้ๆ เอาตรงแถวสนามหญ้าไหมมึง”
“แสงดีหรอ”
“เปล่า เห็นมึงหิว”
“สัด เห็นกูเผลอด่ากูเป็นกวางเรนเดียร์ตลอดเลยนะ”
“มึงเป็นไม่ได้หรอกคุณ กวางเรนเดียร์นี่อันตรายนะ”
“ทำไมวะ”
“กวางเลนเดียร์แล้วยังจะขับหกสิบ เนี่ย แซงไม่ได้เลย”
“นั่นเลนเดียว...”
“...”
“...”
“...”
“ป่ะ ถ่ายรูปเนาะ ถ่ายตรงไหนดีครับพี่ปลัด” ตัดมุกแห้งที่เล่นแล้วบะหมี่แห้งยังรู้สึกเปียกแทนไปถ่ายรูปตามเดิมดูจะเข้าท่าสุด
“ถ่ายตรงไหนก็ได้แหล่ะมึง พี่ปลัดหน้าตาดี ต่อให้ไม่มีแสงก็หล่อออออ” ยังครับ นินิวยังคงไม่เลิกเต๊าะพี่ปลัด ไอ้แทนงี้หน้าบูดเป็นตูดแรดเผือกแล้ว
ผมกับพี่ปลัดเดินตามไอ้มิตรมาให้มันจัดมุมให้ ซึ่งมุมที่ถ่ายก็เรียกได้ว่าเป็นแลนด์มาร์คของมหาลัย มันคือสนามหญ้าโง่ๆไม่มีอะไร แต่พอมันเป็นสนามหญ้าในใจกลางอโศกมันเลยดูมีอะไรขึ้นมาเฉยๆ ดูแพง มีความเป็นหญ้ากลางกรุง ถ้ามาถ่ายช่วงบ่ายๆแบบนี้ก็ยังดีได้ติดหอนาฬิกาของมหาลัยเป็นแบล็กกราวด์บ้างแต่ถ้ามาถ่ายตอนเย็นก็จะมีนักบอลกับพวกเด็กคณะพละมาเป็นตัวประกอบรูปแทน
พี่ปลัดยกมือขึ้นโอบไหล่ผมพร้อมกับออกแรงดึงให้ไปยืนชิดๆ ตอนไหล่ผมกระแทกแขนพี่ปลัดนี่ใจเต้นเป็นเพลงโฟร์มดเลย ณ จุดๆนี้ โรคหัวใจกำเริบเลิ้บมาก ไอ้มิตรนับหนึ่งสองสามเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าอิจินิซัง บอกแล้วครับ ไอ้คนนี้มันคุมธีม คือมองมาจากโตเกียวก็รู้ว่าเป็นติ่งญี่ปุ่น ต้องยอมเขา
พอตากล้องนับผมก็ฉีกยิ้มกว้างทันที บอกเลยว่ารูปนี้แจ้งเกิดชัวร์ คนจะต้องสับสนว่า เห้ย ทำไมพี่นิชคุณมาอยู่มหาลัยเราได้วะแน่ๆ แชะไปหนึ่งรูปพี่ปลัดก็หันมาดึงแก้มผม
“โอ๊ยๆ หยิกแก้มไมอ่ะพี่”
“ไม่ต้องยิ้มเลย”
“ทำไมอ่ะ”
“มึงยิ้มแล้วหน้าเหมือนหมาชิบะยิ้ม เคยเห็นไหม” โห ภาพมาเลยว่ะ ผมพยักหน้าหงึกๆ
“มันตลกอ่อพี่”
“เออ ไม่หล่อ”
“ไรว้า รูปต่อไปไม่ยิ้มแล้ว จะแอคเข้มๆเหมือนโจรเลย” ผมกำหมัดแน่นพยายามหน้าให้ดูเป็นนักมวยที่สุดในชีวิต เราต้องดุเราต้องเข้มยิ่งกว่าโอวัลตินร้อนใส่โอวัลตินสิบช้อน พี่ปลัดถอนหายใจแล้วหันไปยิ้มใส่กล้องต่อ ถ่ายไปสองสามรูปก็พอครับ แดดส่องจนล่าสุดเสื้อมีกลิ่นไหม้แล้ว รีบเคลื่อนขบวนหนีไปซื้อสตาร์บั๊ก
ระหว่างรอไอ้มิตรพี่ปลัดมันก็เดินไปขอยืมกล้องมากดอะไรยุกยิก ถ้าเป็นผมขอเล่นกล้องมันคือโดนปฏิเสธอย่างแน่นอนแต่พอเป็นพี่ปลัดนี่ให้ง่ายเชียว อีกหนึ่งประเด็นที่น่าสนใจคือพี่ปลัดเป็นคนกล้องเยอะมากครับ ที่ห้องมีอยู่ห้าหกตัวบนชั้นไม่รวมเลนส์ที่ใส่กล่องไว้อีกหลายอันแต่ไม่ยักจะเห็นพี่มันเอาออกมาเล่น มีนานๆทีจะเห็นพี่มันหยิบออกไปถ่ายบ้างแต่ก็นานๆทีจริงๆ
เห็นคิวแล้วคงต้องรออีกหลายนาที ลำบากมากินแก้วหลายร้อยก็งี้ ถ้าซื้อร้านลุงตรงตรอกหมาลอดข้างมหาลัยแก้วละสามสิบ สั่งปุ๊ปได้ปั๊ปข้อเสียคือหวานจนเบาหวานขึ้นตา
รอห้องแอร์นานๆแล้วง่วงผมเลยตัดสินใจยกมือถือขึ้นมาเล่นเกม ยิงปิ้วๆป้าวๆ สักพักก็มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นว่าโดนแทครูปผ่านไอจี
Parattakornty tagged you in a post ผมเงยหน้าขึ้นมองฝั่งตรงข้าม พี่ปลัดก็กระดกคิ้วยิ้มๆตอบมา แทครูปอะไรมาตอนคนกำลังจะตีป้อม ไม่สำคัญจริงไม่ทิ้งพรรคพวกไปดูนะเนี่ย แต่ต้องจิ้มครับเผื่อพี่มันอัพรูปผมตอนนอนหน้าบวมเหมือนตูดอึ่งอ่างแล้วจะเสียชื่อเสียงน้องคุณคนหล่อหมด พอจิ้มเข้าไปดูก็ปรากฏรูปที่ถ่ายด้วยกันเมื่อกี้ เป็นรูปที่พี่ปลัดยืนหน้าหล่อออร่ากอดคอผมผู้ซึ่งกำลังยิ้มกว้างเกือบเท่าสนามหญ้าด้านหลังพร้อมกับแคปชั่น
Parattakorntyชอบหมาชิบะ
เขินจนเกือบเห่า ไอ้พี่ปลัดนี่แม่ง จะทำตัวน่ารักทั้งทียังต้องมาชมผ่านหมา บอกเลยไม่เขินเลยสักนิด!!! ทำอะไรนิชคุณท่านนี้ไม่ได้หร๊อก!!!
“แก้มแดงไปถึงหูแล้ว”
“ผมกินมะเขือพวงเยอะ”
“มะเขือเทศคุณ”
“เออๆ นั่นแหล่ะ” พูดผิดหน่อยไม่ได้เลย มะเขือเหมือนกันนั่นแหล่ะ วุ้ย ผมรีบยกมือขึ้นมาเล่นเกมต่อแก้เขิน ดีที่ไอ้มิตรเดินเข้ามาเรียกเหมือนรู้จังหวะ ผมเลยรีบลุกเดินนำขบวนไปร้านก๋วยเตี๋ยว แก้เขินด้วยส่วนหนึ่งแต่หิวด้วยก็อีกส่วนหนึ่ง
ซึ่งแน่นอนว่าด้วยสภาพช่วงล่างที่ติดขัดสุดท้ายผมก็เฝดตัวเองมาเดินท้ายขบวนข้างไอ้พี่ปลัดเหมือนเดิม ระหว่างที่กำลังเดินมือถือกับพี่ปลัดก็สั่นขึ้นมาพร้อมกัน ผมหันไปมองหน้าพี่ปลัดแล้วก็หันกลับมามองหน้าจอตัวเอง
SCuteboyofficial tagged you in a post
ห๊ะ!!!
ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมดีใจจนตาถลนออกมานอกเบ้าระหว่างที่พี่ปลัดขวดคิ้วเป็นปม
SCuteboyofficial
ขวาก็ได้ซ้ายก็ดี คนหนึ่งก็หล่ออีกคนก็น่ารัก
นี่ไม่ใช่รูปภาพแต่เป็นรูปหล่อออออ
ปลัด นวัตซีนีม่า ปีสี่ (ซ้าย)
คุณ มนุดอิ้ง ปีสอง (ขวา)
IG : @Parattakornty @khuncool
#Scuteboyofficial #ทีมมหาลัยS #ทีมเมียปลัด
ไฟ
นัล
ลี่
!!!!!
โอมายก็อดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ได้ขึ้นเพจคิ้วท์บอยแบบหล่อๆแล้วววววววววววววววววววววว น้ำตาซึมเลยครับ ได้ขึ้นเพจคิ้วท์บอยตอนที่เพจคิ้วท์ด็อกของมหาลัยปิดตัวไป ฮือๆ ซึ้งมาก ตุ่มยอดฟอลผมนี่ขึ้นพรวดพราดจนตกใจ คนจะดังอะไรก็หยุดไม่ได้แล้ว ฮือๆ สิ่งแรกที่ผมทำคือการไลน์ไปบอกแม่ว่าขอบคุณที่ให้เกิดมาพร้อมกับฝากบอกพ่อด้วยว่ารักนะจากลูกชายที่หล่อจนได้ขึ้นเพจคิ้วท์บอยของมหาลัย
เอ๊ะ ควรบอกให้แม่ทำป้ายไวนิลไปติดหน้าบ้านไหมนะ
“ดีใจอะไรนักหนา” แขนพิฆาตตวัดเข้าให้เกือบหยุดหายใจ ผมเงยหน้ามองเจ้าของแขนล่ำที่สอดมาปาดคอผมแบบงงๆ
“พี่ผมขึ้นเพจคิ้วท์บอยแล้ว!!!”
“กูเห็นแล้ว กูยืนอยู่ข้างมึงในรูปไม่เห็นหรอ”
“โอ๊ยยยยยยยยย ดีใจอ่ะ”
“ดีใจอะไร”
“ได้ขึ้นเพจคิ้วท์บอยแล้วววววววว” ผมโชว์รูปให้พี่มันดู วิ้วๆ ดูสิ เห็นคำว่าคุณชื่อผมเปล่า ค่ดเท่ค่ดเท่ พี่ปลัดถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นบีบจมูกผม
“มึงควรจะดีใจก่อนหน้านี้ไหมคุณ”
“โอ๊ยๆ เจ็บๆ ทำไมต้องดีใจก่อนหน้านี้ด้วยอ่ะ” น้ำตาคลอเลย ฮือ บีบมาได้ ดั้งแทบผิดรูป
พี่ปลัดหยุดเดินแล้วยกมือที่คล้องผมไว้ขึ้นแปะหน้าผม ย้ำว่าแปะหน้า คือมือพี่มันใหญ่เท่าหน้าผมทั้งหน้าเลยครับขอบอก อารมณ์ไหนของพี่มันวะเนี่ยเอามือมาปิดหน้า ท่ามกลางความมืด เห็นแค่เพียงหลังเพื่อนลิบๆผ่านช่องนิ้วพี่ปลัด เสียงทุ้มก็ดังแผ่วขึ้นข้างหู
“ก่อนมึงได้เป็นคิ้วท์บอย มึงได้เป็นแฟนคิ้วท์บอยก่อนอีกนะ”
คราวนี้ถ้าเพื่อนถาม
ผมจะบอกเพื่อนว่าผมหน้าแดงเพราะก๋วยเตี๋ยวเผ็ดแหล่ะจริงๆ
---
ตอนหน้าจบแล้ว ขอบคุณที่ติดตามกันจนมาถึงตอนนี้นะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ : )
หัวข้อ: ░ ผมอยากเป็นคิ้วท์บอย ❤️░ ll ตอนที่ 25 บทส่งท้าย [14/06/18] p.23 (อ่าน 276833 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก