บทที่ 29
Perfect
พาร์ทของฟ่าง
“กุ้งมานั่งได้แล้ว จะลุกไปทำไมเนี่ย บอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ”เสียงไอ้ต้าร์ดุคนรักที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตมากแล้ว และด้วยความที่กุ้งท้องโตแล้วนี่แหละครับ วันนี้เราเลยนัดกันมาสังสรรค์กันเบาๆ ที่คอนโดของผม แทนที่จะออกไปข้างนอกเหมือนแต่ก่อน
“อยู่เฉยๆ ทำไมไม่ได้เป็นง่อยนะแค่ท้อง ยังเดินได้หยิบของได้”ดูเหมือนคนท้องจะเริ่มมีน้ำโห อย่างว่าแหละครับอารมณ์คนท้องมันก็ต้องแปรปรวนเป็นธรรมดา
“จริงด้วยอิต้าร์ แฟนมึงแค่ท้องไม่ได้เป็นง่อย อย่าเวอร์ให้มันมากนัก”นี่ครับแผนกซ้ำ เจ้โอ๋เจ้าประจำ พูดจบก็หันไปเออออกับกุ้งอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไอ้ต้าร์ก็ทำได้แค่หน้าจ๋อย หันมาหาผม และก็อย่างเคยครับ ผมต้องเป็นฝ่ายห้ามทัพ สงบศึก
“แล้วนี่แฟนเด็กเจ้ไม่มาด้วยเหรอ”ผมเอ่ยถามถึงอีกคนที่ช่วงนี้ดูจะตัวติดกับเจ้โอ๋ แต่วันนี้ไม่ยักกะติดสอยห้อยตามมาด้วย
“วันนี้แฟนเจ้ปล่อยให้อยู่กับน้องๆ วันนึงน้องตะวันบอกว่ามานี่ไม่มีใครให้ต้องหึง เลยปล่อยเจ้มาได้”อื้อหือการมีแฟนเด็กทำให้เจ้โอ๋ของพวกเรา ลดอายุลงแถมพูดถึงแฟนด้วยเสียงสองและท่าทางเขินอายเกินเบอร์ไปมากเลยทีเดียวครับ
“อิเจ้ มึงสวยมาก ยังกะสาวน้อยตัวเล็กๆ น่าทะนุถนอม สวยหาที่ติมิได้แถมแฟนหวงอีกต่างหาก”แม้นั่นจะเป็นคำประชดที่ใครฟังก็คงจะรู้ แต่ตอนนี้โลกของเจ้โอ๋ กำลังสีชมพู ซึ่งพร้อมจะคิดบวกว่าถ้อยคำเหล่านั้นเป็นความจริง
“นี่จริงจังแบบ ไม่เผื่อใจแล้วใช่ไหมเจ้”ผมถามอย่างเป็นห่วง แม้จะเห็นว่าเจ้โอ๋กับน้องตะวันอะไรนั่นจะรักกันดีก็เถอะ
“อะไรเนี่ย วันนี้มาสนุกกัน ไม่ต้องมาทำเหมือนเป็นผู้ปกครองเจ้นะคะน้องฟ่าง เจ้นี่ถ้าจะตายเพราะความรักเจ้ตายไปนานแล้วค่ะ ต่อไปมันจะรอดหรือไม่รอดเจ้ไม่แคร์หรอก แค่ตอนนี้เจ้มีความสุขก็พอแล้ว”
“มึงอย่าห่วงอิเจ้มันเลย ห่วงตัวเองดีกว่าไหมไอ้ฟ่าง ยังไงเนี่ย เรื่องมึงอ่ะยังไง”อ้าว ไปๆ มาๆ ทุกคนดันเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นผมเสียได้
“เรื่องกู เรื่องอะไร”ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ฟ่าง อย่าให้คนท้องต้องเกรี้ยวกราด ตั้งแต่เข้าห้องมาเนี่ยมองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว จะเล่าดีๆ หรือต้องให้กลายร่าง”
“คือ..”
“แกร๊ก”ยังไม่ทันที่ผมจะได้อธิบายอะไร ประตูห้องผมก็ถูกเปิดออกและสายตาทุกคู่ก็จ้องไปที่ผู้มาใหม่
“นี่ผมมาผิดจังหวะหรือเปล่าครับ”เมื่อเห็นว่าทุกคนเอาแต่เงียบมองเค้า เจ้าตัวเลยเป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน อีกอย่างที่เค้าดูไม่ได้ตกใจเพราะผมบอกไว้แล้วว่าวันนี้เพื่อนๆ จะมาที่ห้อง พอข้าวโพดเดินเข้ามา ทุกสายตาก็เป็นเป็นมาจ้องผมแทน
“ก็มันไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าจากตรงไหน”ผมบอกกับทุกคนตามตรง เพราะก็ไม่มีใครถามอะไรผม แล้วอยู่ๆ จะให้ผมเล่าเอง มันก็จะแปลกๆ แล้วที่วันนี้ชวนทุกคนมาที่ห้องก็เพื่อจะบอกเรื่องนี้ด้วยแหละครับ
“งั้นผมบอกแทนแล้วกันนะครับ สรุปว่าตอนนี้พี่ฟ่างโดนน้องชายจับทำเมียเรียบร้อยแล้วครับ”
“แอร้ยยย เจ้รับไม่ได้บัดสีบัดเถลิง”เจ้โอ๋คือคนแรกที่เล่นใหญ่ ทั้งที่สีหน้าดูจะตรงข้ามกับสิ่งที่พูดเหลือเกิน
“เดี๋ยวผมมานะครับ ทุกคน เปิดโอกาสให้ได้นินทาเต็มที่”ข้าวโพดบอกกับทุกคนแล้วมากระซิบที่ข้างหูผมว่าขอวิดิโอคอลหาแอชตั้นก่อน แล้วจะออกมาร่วมวงด้วย
“อ้าว เงียบกันหมดเลย อย่าบอกว่าโกรธที่ไม่บอกนะ”ผมมองหน้า 3 คนที่เหลือสลับกันไปมาเพราะตอนนี้ทั้งสามเอาแต่ทำหน้านิ่งไม่พูดอะไร
“เจ้พูดก่อนละกันว่า เจ้ไม่โกรธก็ได้ เพราะตอนคบน้องตะวันเจ้ก็แอบคบตั้งนานกว่าจะพามารู้จักพวกเรา อีกอย่างถ้าน้องฟ่างมีความสุข เจ้ก็หนับหนุนเต็มที่”เจ้โอ๋พูดจบ ก็ยกแก้วขึ้นดื่มทันที
“เราท้องอยู่ เราจะไม่โกรธอะไร มันไม่ดีกับลูกในท้อง อีกอย่างเราเคารพการตัดสินใจของฟ่าง”กุ้งพูดจบก็หันมองหน้าไอ้ต้าร์
“เหลือกูสินะ เฮ้อ…”เสียงถอนหายใจ ของไอ้ต้าร์ทำเอาผมลุ้น อยู่เหมือนกัน เพราะถึงแม้บางทีมันจะเป็นเพื่อนที่บ้าๆ บอๆ แต่เราก็คบกันมานาน นานจนเหมือนคนในครอบครัว มันเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ทั้งน้องให้ผมมาเสมอ
“กูจะโกรธตรงที่มึงคิดมากนี่แหละไอ้เชี่ย”ฝ่ามือของไอ้ต้าร์ฟาดลงมาที่หัวผมเบาๆ
“…”ผมมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
“กูเคยคุยกับมึงแล้วไง ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าโพดมันย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามมึง ว่ากูอยากเห็นมึงมีความสุข ว่าแต่ทีตอนมันมาอยู่ห้องตรงข้ามละเล่าให้ฟังได้ พอมาอยู่ห้องเดียวกันทำเป็นไม่กล้าเล่า”
“ก็ที่ชวนมาวันนี้เพราะเรื่องนี้ด้วยไง”
“เอาๆ งั้นก็ฉลอง หมดแก้วๆ หมดทุกข์หมดโศกเสียทีจากนี้ก็ขอให้เพื่อน แฮป-ปี้แล้วกันเนอะ”นั่นไงไอ้นี่ก็ยังไม่วายจะกวนตีนผมอีก
“ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ จากนี้ไปกลุ่มเราก็ไม่ต้องมาปรับทุกข์กันแล้วสินะ”เจ้โอ๋ฉีกยิ้มกว้าง ลุกขึ้นมาแทรกข้างๆ ผมกับไอ้ต้าร์พร้อมกางแขนออกโอบไหล่ของเราทั้งคู่
ผมเล่าให้ทุกคนได้รับรู้ว่า ข้าวโพดย้ายมาเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ได้เดือนกว่าแล้ว รวมถึงความสัมพันธ์ของเรา ที่อาจจะไม่ต้องจำกัดความ แค่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมันก็พอแล้ว รวมถึงเรื่องของแอชตั้น ที่ตอนแรกผมออกจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ เพราะการเป็นเด็กที่ต้องเติบโตมาโดยไม่มีพ่อแม่ มันเป็นเช่นไร ผมเข้าใจมันดี
แต่ก็นั่นแหละครับ ข้าวโพดกับผึ้งก็ให้เหตุผลว่า แอชตั้นยังมีแม่แท้ๆ อยู่ แม้เจ้าตัวจะยังไม่รู้ความจริงก็เถอะ
“อังเคิ่ลฟ่าง ส่งเด็กดื้อไปโรงเรียนหน่อยครับ”เสียงของข้าวโพด แทรกเข้ามาทำให้บทสนทนาของพวกเราหยุดลง และผมก็รับโทรศัพท์มาให้ผม ผมรับมือถือก่อนจะแยกตัวออกมาปล่อยให้ข้าวโพดเข้าไปรวมกลุ่มกับทุกคนแทน
“ไหนใครดื้อจะไม่ยอมไปโรงเรียนเอ่ย”
“แอชไม่ได้ดื้อฮ่ะ แอชแค่จะขอวิดิโอคอลหาน้อง ขอกำลังใจจากน้องก่อนไปเรียน แต่แดดดี้ว่าน้องคงนอนแล้วไม่อยากให้แอชกวนน้อง”นี่ดูท่าแอชตั้นจะติดน้องมากเกินไปแล้วมั้งครับเนี่ย จากตอนแรกผมคิดว่าเด็กน้อยจะงอแงที่ ไม่ได้อยู่กับข้าวโพด แต่เปล่าเลย ตอนนี้ทุกคนกลายเป็นต้องปวดหัวเพราะเด็กน้อยเอาแต่งอแง อยากมาไทยเพื่อไปหาน้องน้อยของเค้าที่ภูเก็ต
“แดดดี้พูดถูกแล้วครับ ตอนนี้ที่ไทยจะสองทุ่มแล้ว น้องยังเล็กต้องนอนแต่หัวค่ำ อังเคิ่ลฟ่างว่าเอางี้ไหม แอชรีบไปโรงเรียน ตั้งใจเรียน ถ้าเป็นเด็กดีเรียนเก่งๆ แดดดี้ต้องไปพาแอชมาหาน้องแน่เลยนะครับ”
“จริงเหรอฮ่ะ”นี่ผมคงไม่ได้หลอกเด็กหรอกนะครับ เพราะจริงๆ เราก็มีแพลนกันอยู่แล้ว ทั้งการไปหาแอชตั้นที่เมกา หรือการที่น้องผึ้งจะพาแอชตั้นมาเยี่ยมคุณตาคุณยายที่เมืองไทย หลังจากคุยกันอีกนิดหน่อย เด็กน้อยก็ยอมไปเรียนแต่โดยดี
“เป็นไอ้ฟ่างนี่ก็ดีเนอะ มีแฟนทีก็มีลูกโตแถมมาด้วย”ทันทีที่ผมกลับเข้ามาร่วมวงไอ้ต้าร์ก็แซวผม ทันที แต่ผมก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรแถมข้าวโพดเองก็เหมือนจะพูดคุยกับทุกคนได้อย่างสนิทสนมอย่างรวดเร็ว
เราพูดคุยกันไป ดื่มกันไปจนเริ่มดึก ก็ต่างก็แยกย้ายกันกลับ เพราะกุ้งเองก็กำลังท้องจะนอนดึกมากก็ไม่ดี ส่วนเจ้โอ๋ แฟนเด็กแกก็มารับแล้ว
“ไอ้โพด”
“…”ผมกับข้าวโพดหันไปมองไอ้ต้าร์ที่หันกลับมาเรียกชื่อข้าวโพดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างซีเรียส
“ถ้ามึงทำให้ไอ้ฟ่างมันเจ็บอีก พวกกูไม่ปล่อยมึงไว้แน่”ผมอมยิ้มกับคำพูดนั้นของไอ้ต้าร์ เพราะตอนนี้มันก็เมาไม่น้อยแล้ว ดีที่วันนี้กุ้งบังคับมันมาแทกซี่เลยไม่ต้องข้บรถเอง ผมรีบโบกมือไล่ให้มันเข้าลิฟต์ไป
“ยิ้มอะไร”ผมถามด้วยความสงสัย เมื่ออยู่กันลำพังแล้วอีกเค้าก็เอาแต่มองผมยิ้มๆ
“ยิ้มเพราะมีความสุขไงครับ”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”บอกตรงๆ ว่าผมเองก็ยังไม่ชินหรอกนะครับ แม้จะตัดสินใจไปแล้วว่าจะลองเสี่ยงกับผู้ชายตรงหน้าคนนี้ แต่นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้นอนร่วมห้องด้วยกันเกิน 10 วัน มันก็เหมือนเป็นการที่จะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ ที่จะเดินไปพร้อมกัน ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะไปจบลงที่ตรงไหน แต่ผมก็พร้อมจะเดินไปพร้อมกับเค้า
“ฟังเพลงไหมครับ”เค้ายังคงยิ้มและจ้องมองมาที่ผม เช่นเดิม
“อารมณ์ไหนเนี่ย”ผมถามกลับอย่างไม่ค่อยเข้าใจนักว่าเค้ากำลังจะเล่นอะไร
“ผมเคยได้ยินมา เค้าบอกว่าถ้าอยากรู้ว่าใครกำลังรู้สึกยังไงอยู่ ให้ลองฟังเพลงที่เค้าชอบตอนนั้นดู”
“แล้วไงต่อ”แม้พอจะเดาออกแล้วว่าเค้าคงมีเพลงที่อยากให้ผมฟัง แต่ก็เล่นไปตามเกมกับเค้าเสียหน่อยครับ
“ตอนนี้ผมชอบเพลงนี้อยู่ครับ”เค้ากดเปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือ ที่คาดว่าคงเชื่อมต่อบลูทูธเข้ากับลำโพงไว้แล้ว เสียงเพลงค่อยๆ ดังขึ้น
…I found a love for me
Darling, just dive right in and follow my lead
Well, I found a girl, beautiful and sweet
Oh, I never knew you were the someone waiting for me
‘Cause we were just kids when we fell in love
Not knowing what it was
I will not give you up this time
But darling, just kiss me slow, your heart is all I own
And in your eyes, you’re holding mine…
เสียงเพลงยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ สายตาเราต่างประสานกันนิ่ง ทั้งที่ผมก็คิดว่ามันก็แค่เพลงๆ นึง จะไปมีความหมายอะไรหนักหนาเชียว แต่ยิ่งเสียงเพลงดังคลอต่อไป น้ำในตาผมก็ค่อยๆ เอ่อขึ้นมา มันก็แค่เพลงน้ำเน่าเพลงนึง ผมพยายามบอกกับตัวเอง ว่าจะไปอินอะไรมากมาย
… Baby, i’m dancing in the dark with you between my arms…
“ทำอะไร”ผมถามเมื่อเค้าลุกขึ้นยืนและยื่นมือมาที่ผม
“ลุกมาเถอะครับ”แขนผมถูกฉุดให้ลุกขึ้น นี่เค้าคงไม่ได้คิดจะชวนผมเต้นรำจริงๆ หรอกนะครับ ผมลุกตามแรงดึงของเค้า เราต่างยืนประจันหน้ากัน รอยยิ้มฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของเค้า ก่อนที่นิ้วเรียวนั้นจะยื่นมาปาดน้ำตาบนแก้มผม ที่ไหลออกมาโดยที่ผมไม่รู้ตัว
… Darling, just hold my hand
Be my girl, i’ll be your man
I see my future in your eyes…
สองมือของเค้าเปลี่ยนมาประคองใบหน้าของผม ก่อนที่ริมฝีปากของเค้าจะค่อยบรรจงแนบลงมาที่ริมฝีปากของผม ผมปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามความรู้สึก และคล้อยตามไปกับสัมผัสของเค้า
… I don’t deserve this
You look perfect tonight…
เสียงเพลงจบลงพร้อมๆ กับที่เราสองคนถอนริมฝีปากออกจากกัน
“พี่ฟ่างเข้าใจความรู้สึกของผมแล้วใช่ไหมครับ”เค้าดึงผมเข้าไปอยู่ภายใต้อ้อมกอดและถามเสียงแผ่ว
“ใครจะไปเข้าใจ นี่สื่อถึงสาวที่ไหนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไหนจะ beautiful and sweet ไหนจะ Be my girl อะไรอีก พี่ไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย”ผมแกล้งตีมึน ทั้งที่ก็รู้แหละครับ ว่าความหมายโดยรวมที่อีกคนต้องการจะสื่อคืออะไร
“เอาจริงๆ สิครับ”น้ำเสียงกดต่ำ พร้อมกับจมูกที่ฝังลงบนซอกคอผม ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่อยู่ในอารมณ์จะเล่นกับผม
“พี่ไม่ใช่คน perfect อย่างที่โพดคิดหรอก พี่เคยทำตัวแย่ๆ นิสัยแย่ๆ มามากมาย”สิ่งต่างๆ ที่ผมเคยทำในอดีตเหมือนย้อนกลับมาฉายชัดขึ้นมาย้ำกับตัวเองว่าเคยทำตัวแย่ๆ ยังไงไว้บ้าง ทั้งไม่ดูแลตัวเอง หรือการที่ one night stand กับใครก็ไม่รู้ที่ผ่านเข้ามา หรือแม้แต่การคบกับเพื่อนอย่างปู่
“ผมเองก็เคยทำเรื่องแย่ๆ เคยไม่นึกถึงความรู้สึกของคนที่บอกว่ารักหนักหนาอย่างพี่ฟ่าง จนทุกอย่างมันเคยพังไม่เป็นท่า แต่ว่าตอนนี้ นาทีนี้ พี่ฟ่างคือคนที่ perfect ที่สุดสำหรับผมแล้วครับ”
เค้าค่อยๆ ผละออกจากผม มือซ้ายของผมถูกเอื้อมมายกขึ้นช้าๆ แล้วเค้าก็หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“ทำอะไร”ผมกำลังจะดึงมือกลับ เมื่อเห็นว่าเค้ากำลังทำอะไร เพราะกำลังสับสน มันรู้สึกยังไงผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน สิ่งที่ผมเคยบอกไป ว่าความสัมพันธ์ของเรา ผมอยากให้มันดำเนินไปโดยไม่ต้องมาจำกัดความ จริงอยู่เมื่อก่อนผมอาจจะต้องการความชัดเจน แต่ตอนนี้แม้หลายอย่างมันเริ่มจะชัดเจน ผมกลับกำลังกลัว กลัวว่าถ้าวันนึงผมต้องเสียทุกอย่างไป ผมจะยังอยู่ได้ไหม
“อย่าคิดว่ามันคือแหวน หมั้น แหวนแต่งงาน หรือเป็นการตีตราจองอะไร ผมแค่อยากให้พี่ใส่ไว้ คนอื่นจะได้ไม่มีใครอยากมาให้แหวนกับพี่อีก นะครับ”ผมถอนหายใจ ส่ายหน้าเอือมๆ ให้กับเค้า นี่กำลังล้อเลียนคำที่ผมเคยพูดอยู่หรือเปล่านะ
“เอางี้จริงดิ”ผมเผลอยิ้มออกมาจนได้กับท่าทางของเค้า ไหนๆ ผมเองก็จะเสี่ยงกับเค้าแล้วนี่เนอะ จะมัวมากังวลอะไรอีก
“จริงครับ และพี่ฟ่างก็ต้องไปหาแหวนมาให้ผมใส่ด้วย เดี๋ยวคนจะไม่รู้ว่าผม มีคนที่อยู่ด้วยแล้วในสถานะความสัมพันธ์แบบไม่จำกัดความ”
“พอเลยนี่ล้อเลียนพี่ใช่ไหม”
“ใครจะกล้าล้อเลียนพี่ฟ่างที่เคารพละครับ ตอนนี้ผมว่าเราอาบน้ำเข้านอนกันดีกว่า เราจะได้พิจารณาความสัมพันธ์กันแบบเมื่อคืนอีก”
“ไม่ต้องมาทะลึ่งเลยนะ”
“ว่าผมทะลึ่งได้ไง เมื่อคืนผมก็ไม่ได้ทำคนเดียวเสียหน่อย”
นั่นแหละครับ เถียงไปก็เท่านั้น แถมคืนนี้ผมคงไม่ได้นอนง่ายๆ อีกเป็นแน่ แกล้งหลับไปเลยตอนนี้ทันไหมครับเนี่ย
TBC
ถึงตอนนี้ทุกอย่างก็คงลงตัวดีแล้ว แม้จะพาคู่นี้ออกทะเลกันไปไกล
แต่สุดท้าย ก็คงให้มาลงเอย กันอย่างที่เห็น ก็เป็นอันว่าเหลืออีก 1 ตอน ตอนหน้าก็จบแล้ว นะคร๊าบบบบ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาเน้อ
หัวข้อ: Grain Brothers พี่น้องข้าว บทที่ 30 จะสุขจะทุกข์ END 24-05-2018 (อ่าน 21018 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก