บทที่ 16: นมจืดกับความไม่สบาย [100%]
“ไอ้ชาติ!” เสียงดังก้องตามขนาดตัวจนเพื่อนที่นั่งอยู่หันมามอง
“ชาติไรมึง?”
“ชาติชั่ว!”
“ตึ่งโป๊ะ”
“ชาติหมา”
“โป๊ะตึ้ง”
“พร่อง!” ร่างสูงใหญ่อยากจะตบหัวเพื่อนเรียงตัว ทั้งไอ้สมชาติและไอ้โอ๋ เข้ากันเป็นผีเน่ากับโรงผุ
อยู่ๆสมชาติก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง
“เฮ้ย...ไอ้โอ๋ เมื่อกี้กูพูดอะไรผิดเปล่าวะ” ทำไมสมชาติรู้สึกเหมือนด่าตัวเองไปยังไงไม่รู้
“ไม่ผิดนะ” ไอ้โอ๋หัวเราะคิกคัก แม่งสงสัยไอ้สมชาติมันลืมเอาสมองมาจากบ้าน
“ไปโลตัสกัน”
“หา”
“ว็อท”
“กูบอกไปโลตัสไง” พระเอกนวดขมับ พยายามไม่ให้กล้ามเนื้อตีนกระตุกใส่เพื่อน โว้ย...ไอ้พวกตะกวด
“ไปทำไมวะ?” สมชาติคิดว่าไอ้พระเอกมันไปแค่เซเว่นก็พอมั้ง ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเล่นใหญ่ถึงห้างดอกบัว เซเว่นเป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
“เออน่า”
สุดท้ายเมื่อเพื่อนมันขัดพระเอกไม่ได้เลยต้องซิ่งแมงกะไซมาสองคัน แน่นอนว่าสมชาติกับไอ้โอ๋ซ้อนท้ายมาด้วยกัน ใครอยากจะฝากชีวิตไว้กับไอ้เศษเหล็กดอกยางก็ไม่มีแบบนั้นกัน
...เหมือนชีวิตไปฝากไปกับท่านยม…
พอมาถึงไอ้พระเอกมันไม่พูดไม่จาเดินดุ่มๆเข้าไปในห้าง สมชาติกับไอ้โอ๋ถึงกับตาลีตาเหลือกตามเข้าไปด้วย
คือโคตรไม่เข้าใจว่าไอ้พระมันกำลังต้องการอะไรจากโลตัส ตอนนี้เห็นมันดึงรถเข็นออกมา เข็นขึ้นบันไดเลื่อนไป
“ซื้อตามนี้” อยู่ๆไอ้คนเข็นรถเข็นมันก็สะบัดกระดาษที่ปริ๊นมาใส่หน้าพวกเขาสองคน
ไอ้โอ๋รับมาอ่านแล้วถึงกับตาถลน
...โปรโมชั่นสะสมแสตมป์แลกของพรีเมี่ยมมินเนี่ยน MINION…
“อะไรวะ?” สมชาติดึงไปอ่านบ้าง “เฮ้ย...อะไรของมึงวะเนี่ย”
“ซื้อทุกอย่างตามในใบนี้” พระเอกบอก ถ้าซื้อตามในใบนี้มันจะได้แสตมป์มากกว่าเดิม “แต่ซื้อพวกบนๆก่อนมันจะได้แสตมป์เยอะกว่า”
พวกที่ได้เยอะตามที่มันพูดคือพวกครีมกันแดดและครีมผู้หญิง มันจะซื้อไปอาบเหรอไงวะ
“คือกูขอถามว่ามึงจะเอาไปทำอะไร?”
“กูไม่ได้เอาไปทำอะไร” พระเอกหยักไหล่ สิ่งที่เขาอยากได้มีเพียง “กูจะเอาแสตมป์ จบนะ!”
จบก็ได้จ่ะ พอคนเก้วกาด
สามหนุ่มแห่งศิลปกรรมเอกการถ่ายภาพเริ่มปฏิบัติการกวาดทุกอย่างลงรถเข็น
“เฮ้ย อันนั้นไม่เกี่ยว” ร่างสูงใหญ่เห็นเพื่อนหยิบขนมถุงๆมาโยนลงบนรถเข็น
“อันนี้กูแดกเอง”
“งั้นมึงจ่ายเองเว้ย”
จนของเต็มรถเข็นแล้วถึงเดินเอามาจ่ายเงินที่แคชเชียร์
“จะเอาแสตมป์” ร่างสูงใหญ่เดินหน้าทะมึงจนพนักงานถอยหลังไปตั้งหลักก่อนจะยิ้มบริการ
“คุณลูกค้ามีคลับการ์ดหรือไหมคะ”
“ไม่มี ต้องทำไง”
“งั้นต้องสมัครกอนนะคะ แล้วก็มีแอพฯทางเราหรือยังคะ”
“ไม่มี” ควักมือถือออกมา “โหลดไง?”
สมขาติกับไอ้โอ๋กะพริบตาปริบ โอ้โห พวกกูยอมใจเลย มึงไม่รู้ไม่มีอะไรสักอย่าง
ยืนทำเรื่องอยู่ตรงนั้นจนป้าข้างหลังคงด่าพ่อด่าแม่ไปแล้วนั่นแหละ จนพนักงานช่องถัดไปต้องเชิญป้าไปจ่ายเงินช่องอื่น
กว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อยไอ้พระแทบจะแดกหัวพนักงาน ยิ่งมันรู้ว่าของแถมที่แลกแสตมป์มีไม่ครบ
“คือว่าตอนนี้...ชุดใส่สบู่และกล่องทิชชู่แสนซนและที่นอนแกงค์ป่วนชวนฝันของทางสาขาเราหมดค่ะ” พนักงานทำหน้าอยากร้องไห้
“มันคืออะไร?” สาบานได้ว่านี่คือชื่อของแถม? อะไรบ้างวะเนี่ย
“คือกล่องทิชชู่กับที่สบู่และที่นอนลายมินเนี่ยนของสาขาเราหมดค่ะ”
เออ...บอกแค่นี้เข้าใจง่ายๆหน่อย
“แล้วมีอะไรที่ไม่หมดบ้าง”
“เหลือแค่คูลเลอร์ตัวร้ายคลายร้อนกับชุดจานชามป่วนยกแกงค์ค่ะ”
คิ้วเข้มที่ยิ่งขมวดมุ่นเข้าไปใหญ่ พนักงานเลยรีบเสริมก่อนที่ลูกค้าจะองค์ลงอีก
“คือเหลือเป็นกระติกน้ำแข็งกับชุดจานชามค่ะ”
คนฟังพยักหน้า
“งั้นเอาเท่าที่มีก่อน”
พอแลกของแถมเสร็จเรียบร้อยพวกเขาทั้งสามคนก็ขนของทั้งหมดมาที่ลานจอดมอเตอร์ไซด์ พระเอกเอาถุงบางส่วนวางไว้ที่ที่วางขาหน้ารถ รวมถึงแขวนไว้ที่แฮนด์ขับทั้งสองข้าง บางส่วนให้ไอ้สมชาติถือเพราะมันซ้อนท้ายไอ้โอ๋
กลับมาถึงคณะด้วยความทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะไอ้น้องเสือกยางแบนเว้ย เกือบตายกลางทางดีว่ายังลากสังขารมาจนถึงคณะได้
“โว้ย ไอ้น้อง! แบกของแค่นี้ทำยางแบนนะเว้ย” สงสัยต้องเอาไปหาเฮียให้เฮียเปลี่ยนยางให้
“มึงเอาไอ้น้องมึงไปขายซากเถอะไป” นี่สมชาติก็ติดเรียกไอ้น้องตามพระเอกไปแล้วนะเนี่ย
“มึงมาเอาของพวกนี้ไปแยกหน่อย พวกครีมก็ให้พวกผู้หญิงไป” เดินเข้ามาวางถุงกองๆเอาไว้ที่ใต้ตึกคณะ
“เออ”
พระเอกเริ่มลงมือแยกของที่ตัวเองจะเอาออกมา แน่นอนว่าของแถมที่แลกมานั้นต้องรักษาเท่าชีวิตเพราะเขาจะเอา
“มึงจะเอาไปไหนวะ?” เห็มพระเอกมันแยกพวกนมกล่องรสจืดเป็นแพ็คเอาไว้ รวมถึงโกโก้ครันช์กับพวกซีเรียลอาหารอื่นๆ รวมถึงอาหารมีประโยชน์อีกหลายอย่าง
ทั้งผลไม้กล่องดูน่ากิน ข้าวโอ๊ต ซุปไก่สกัดบำรุงสมอง...อีทีซี…
และไข่ไก่สองแผง?
มึงเอาไข่ไก่ไปทำด๋อยด้วยวะ
“ไม่เสือกสักเรื่องนะไอ้สมชาติ”
โอ้โหด่ากูว่าเสือกยังไม่เจ็บเท่านี้เลย!
พอมันแยกเสร็จมันก็เอาถุงยางใส่ถุงก็อปแก็ปใบใหม่ที่มันขอมาจากห้าง ไม่วายหันมาบอก
“เดี๋ยวกูกลับมา”
“จ่ะ” ไปไหนก็ไปเถอะจ่ะเพื่อน
“เออ ฝากดูไอ้น้องก่อน กูจะนั่งแท็กซี่ไป”
เรียกแท็กซี่หน้ามหาวิทยาลัยได้เพราะว่ายังไม่ถึงช่วงเวลาเลิกเรียนดี
“ไป...” บอกจุดมุ่งหมายก็พิงเบาะ
“น้อง...เข้าซอยไหน”
นัยน์ตาคมดุเปิดตามาตอนที่คนขับรถเรียก
“เข้าซอย 4บ้านเลขที่ 15/22”
รถแท็กซี่พามาจนถึงหน้าบ้านพอดิบพอดี เขายื่นเงินให้พร้อมรอเงินทอนเสร็จสรรพก็รอให้รถเคลื่อนตัวออกจากซอยไปก่อน ร่างสูงใหญ่กดกริ่งหน้าบ้านอยู่สามที แต่ว่าไม่มีใครเดินมาเปิดประตู
ตอนแรกเขาคิดว่ากำลังจะแขวนถุงไว้ที่หน้าประตูหรือว่าจะยังไงดี สุดท้ายเขาเอามือถือขึ้นมากดโทรออก
รอปลายสายอยู่นานจนเกือบจะกดตัด แต่สุดท้ายมีคนรับ
[แค่ก...ฟืด...ฮั...โหล...]
“ไอ้เตี้ย...” นัยน์ตาคมดุชะเง้อชะแง้เข้าไปในตัวบ้าน “อยู่ไหน?”
[บ้าน...พระเอก?] นมจืดแสบคอตอนพูดเล็กน้อย
ร่างเล็กขยับตัวในผ้าห่มผืนนุ่ม พัดลมที่เปิดเบาสุดยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดี หน้าต่างห้องนอนเปิดอ้าเอาไว้ ตอนที่ปราบกับพ่ายมาส่งที่บ้าน ทั้งสองคนจัดการให้นมจืดกินข้าวแล้วก็กินยาเรียบร้อย นี่เพิ่งจะกลับไปได้ไม่นานเอง
“แดกยายัง?”
[กินแล้ว...]
“งั้นเดี๋ยวถ้ารู้สึกดีขึ้นมาแล้ว มึง...ลงมาหน้าบ้านด้วยนะ”
[ทำ..ไมเหรอ...]
“น่า...ถ้าไหวแล้วค่อยลงมา”
[อื้อ...] นมจืดพยายามลุกขึ้นจากเตียง ความปวดหัวเล่นงานนมจืดนิดหน่อย เลยนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเตียงสักพัก
“โอเค”
พระเอกกดตัดสายไปแล้ว นมจืดขยี้หน้าหนุบหนับก่อนจะเดินเตาะเตะมาตรงหน้าต่างห้องนอน
“อ๊ะ!”
นัยน์ตากลมโตหยีตามองไปทางด้านนอกบ้าน นมจืดเห็นคนกำลังแขวนอะไรสักอย่างอยู่ที่หน้าบ้าน หรือว่า...พระเอกเหรอ? ทำไมมาถึงบ้านนมจืดได้ล่ะเนี่ย มือขาวคว้าแว่นตามาสวมให้มองได้ชัดขึ้น
พระเอกจริงๆด้วย...มาทำลับๆล่อๆหน้าบ้านนมจืดทำไมอะ?
คนตัวเล็กกำลังจะเรียกพระเอกแต่ว่าอีกฝ่ายแขวนเสร็จก็เดินฉับๆออกไปเลย จะตะโกนเรียกไม่ไหวเพราะเจ็บคอ เลยเดินเตาะเตะกลับมาที่เตียงตัวเอง ซุกตัวกลับเข้าไปในผ้านวมนุ่มหอมฉุยด้วยน้ำยาปรับผ้านุ่มโคโดโมะ หยิบโทรศัพท์มากดโทรออกอีกครั้ง
[มีธุระอะไรไอ้เตี้ย] เสียงทุ้มดุดังลอดออกมาจากโทรศัพท์
“พระเอกมาบ้านเราเหรอ?”
[อะไร? ทำไมกูต้องไปบ้านมึง ธุระไม่ใช่]
ฮื้ออออ...อะไรกันก็เมื่อกี้นมจืดเห็นนะ พระเอกตัวเป็นๆเลย มาแขวนถุงหน้าบ้านเราด้วย
“อะไรอะ...เราเห็นน้า...ฮื้อ...”
[เหอะ...มึงป่วยจนตาฟ่าฟางแล้วมึงอะ กูไม่ไปบ้านมึงหรอกเว้ย]
“ฮื้อ...ไม่จริง...ไม่โกหกน้า”
[เหอะ! นอนๆไปเหอะมึง...ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่หายก็จะเขกกะโหลกให้เตี้ยเลย]
“อื้อ...หายแน่นอนน้า” นมจืดแข็งแรงมากๆเลย คุณหวัดจะต้องโบกมือบ๊ายบายจากนมจืดแน่นอน
[เออ]
ตกเย็นวันนั้นคุณแม่กลับมาจากที่ทำงานพร้อมกับถุงก็อปแก็ปหูยานย้อยเพราะรับน้ำหนักของด้านในมากเกินไปเพราะโดนแขวนอยู่หน้าประตูนานไปหน่อย
“มีใครเอาถุงมาแขวนหน้าบ้านนะลูก?”
“อ๊ะ...ของหนูเองครับ...” นมจืดที่อาการเริ่มดีขึ้นเดินเข้ามารับถุงไป
มือขาวเกือบซีดเปิดดูของด้านใน มีทั้งนมกล่องรสจืดแบบที่เขาชอบมาทั้งแพ็ค โกโกครั้นช์ของโปรด และอย่างอื่น แต่ที่นมจืดตาโตมากที่สุดคือ…
ชุดชามมินเนี่ยนและกระติกน้ำแข็งมินเนี่ยน
“น่ารักกกก” นมจืดยิ้มตาหยี หยิบขึ้นมามองใหญ่เลย ชุดชามน่ารักมาก นมจืดจะเอามาใส่ข้าวกินแน่นอน ส่วนกระติกน้ำแข็งก็น่ารักมากเหมือนกัน
หัวใจดวงเล็กพองโตจนหุบยิ้มไม่อยู่ รอยยิ้มบานเต็มแก้มเลย
ความรู้สึกแบบที่เขาเรียกว่า…
...ดีใจ…
“ใครเอามาให้เหรอลูก?” คุณแม่เห็นลูกชายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หยิบของออกมาจากถุงทีละอย่าง แต่ที่ไม่ยอมให้ห่างตัวเลยคือชุดจานชามกับกระติกน้ำแข็ง “ปราบกับพ่ายเหรอลูก?” เธอเดาว่าเพื่อนสนิทของลูกชายคงเอามาแขวนไว้ให้
“ไม่ใช่ครับ”
นมจืดส่ายหน้าจนผมกระจาย
“คุณเชร็คฮีโร่ตัวเขียวผู้ใจดีครับ...”
พระเอกเป็นคุณเชร็ค เดอะ ฮีโร่ ของนมจืดจริงๆ
++++++++++++++++++++++ 100% ++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่า
วันนี้เอาอีกครึ่งตอนมาลงให้เลยค่า (มาเร็วกว่าปกติ ฮ่าๆ เพราะว่าเดดไลน์ต้นฉบับเริ่มใกล้เข้ามาทุกทีๆ)
ตอนนี้อาจจะเรื่อยๆไม่มีอะไรมากต้องขออภัยด้วยนะคะ เนื้อเรื่องที่ปูมามันค่อยๆไปค่า หากทำให้ท่านใดเบื่อเราต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อน้องนมกันนะคะ อยู่กับน้องนมก่อน อยู่ช่วยเราปัดเป่านังพระออกไปจากน้องก่อนนะคะ
ท่านใดที่บอกให้นังพระมันมาเยี่ยมน้องนมที่บ้าน มันมาแล้วนะคะ ฮ่าๆ มาแบบไม่เห็นหน้าเห็นแค่หลังคาก็ยังดีค่า ฮ่าๆ มีความเปย์แบบแค่อยากได้แค่ของแถมด้วย ความจริงค่าของมันน่าจะแพงกว่าของแถมที่มันแลกมาอีกนะคะ (มีใครเป็นแบบนี้ไหมคะ แบบว่าที่ชอบซื้อสะสมแต้มเพื่อแลกของมันดูแบบตื่นเต้นกว่า สนุกกว่า ถึงแม้ว่าที่ซื้อไปมันอาจจะเอาเงินไปซื้อของนั้นๆได้เลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆ นังพระผู้ชอบทำเรื่องง่ายๆให้ยาก ฮ่าๆ)
อ่านแล้วคอมเม้นฟี้ดแบ็คกันได้นะคะ (อยากได้เม้นเยอะๆเหมือนเรื่องอื่นๆบ้าง) หรือจะหวีดกันในแท็ค #รักรสนมจืด ได้นะคะ (เราไม่ได้รีทวิตเยอะเพราะกลัวรกหน้าทวิต แต่เราตามกดหัวใจ ตามอ่านตลอดเลยนะคะ เพราะงั้นทวิตกันมาได้นะคะ)
วันนี้ทอร์คยาวไปหน่อย แต่ก็ขอให้ทุกท่านอ่านน้องนมแล้วมีความสุขนะคะ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาตลอดค่า
หัวข้อ: รักรสนม (จืด): สเปเชี่ยล วิท สมชาติ 2: The toys (1) P.63 (04/12/2018) (อ่าน 426176 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก