หัวข้อ: My Toy ของเล่น (ผู้ชายดาวอังคาร) บทที่ 14 จบแล้วจ้า

[anna0728]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[anna0728]

ของเล่น คือสิ่งของไร้ชีวิตจิตใจ
ในวันหนึ่งผมต้องกลายเป็นของเล่นมีชีวิตให้มัน




บทที่ 1 เลือกระหว่างความสะอาดกับการบ้าน
 
กึกๆๆ กึกๆๆ

เสียงศีรษะผมกระแทกเตียงที่นั่งพิงอยู่ตามแรงที่ส่งมาจากเพื่อนสมัยเด็ก ผมนั่งกับพื้นเย็นๆ ท่อนล่างเปลือยเหนอะหนะ

เจ็บหลัง...แต่ผมไม่บ่นหรอก

ขาทั้งสองพาดอยู่บนบ่ากำยำภายใต้ชุดนักเรียน ส่วนหนึ่งของร่างกายเขาอยู่ในตัวผม กางเกงนักเรียนสีน้ำเงินค้างคาที่สะโพก เหงื่อชุ่มบนแผ่นอกเพื่อนตัวโต

“ทำตั้งหลายครั้งมึงยังแน่นอยู่อีก” มันบอกปนหอบ

ผมกำส่วนของตัวเองขยับมือ ไม่ได้อยากแต่เป็นไปตามธรรมชาติ

“ครั้งสุดท้ายนะ ย่ากูจะกลับมาจากงานเลี้ยงแล้ว”
มันจ้องตาผม...ผมหลบ

“ครางสิ ครางแบบที่กูชอบ”

มันกระแทกมาเน้นๆ กว่าเดิม ผมครางอย่างไม่เสแสร้ง เสียวมากเพราะมันกระแทกตรงจุดอ่อนของผม ผมสั่นไปหมดเร่งความเร็วของมือ

“อ่า...ตอดกูอีก ใช่อย่างนี้แหละ”

ข้างในตัวผมอุ่นวาบ น้ำข้นเหนียวเอ่อท้นมาข้างนอก ผมครางอู้หน้าท้องเลอะน้ำขาวขุ่นมันค่อนข้างใส ผมเสร็จไปหลายครั้งแล้ว

สักพักมันถอนตัวออกไป ขาของผมที่ชี้ฟ้าได้ลงมาพักสบายบนพื้นสักที

ผมมองโต๊ะญี่ปุ่นที่วางการบ้านสุมไว้ ข้ออ้างที่มันใช้มาหาผม

“ไว้กูจะมาติวให้อีก” มันใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณที่เหนียวเหนอะหนะ โยนลงถังขยะ รูดซิปใส่ตะขอเป็นอันแต่งตัวเสร็จ

แผ่นหลังที่มือข้างหนึ่งถือกระเป๋านักเรียนแฟบๆ หายลับไปพร้อมกับประตูห้องที่ปิดลง

ผมกำลังเลือกจะไปล้างตัวก่อนดีหรือทำการบ้านให้เสร็จก่อน สุดท้ายก็ทำความสะอาดตัวเองลวกๆ แล้วไปนั่งทำการบ้านต่อโดยมีสมุดเขียนด้วยลายมือเรียบร้อยเป็นต้นฉบับ

[anna0728]

บทที่ 2 ผมอยากทำรายงานมากกว่า
 

มันเกิดขึ้นได้ยังไง…

มันอยู่บ้านถัดไปอีกสามหลัง เมื่อผมจำความได้ผมก็รู้จักมันแล้ว บางครั้งผมก็สงสัยคำจำกัดความของคำว่าเพื่อน เรารู้จักกันเราไม่ค่อยได้พูดคุยกัน มันมีเพื่อนอยู่ในกลุ่มสี่คนค่อนไปทางเกกมะเหรกเกเร

เราเข้าโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาล ประถม
กระทั่งมัธยมปลาย

เราได้เรียนห้องเดียวกันมันนั่งแถวเดียวกับผม ผมชอบยึดที่นั่งริมหน้าต่างหลังห้อง

ความสัมพันธ์นี้มันเริ่มจากอะไรนะ…

ผมไม่สบายเป็นปอดบวมหยุดเรียนไปสองอาทิตย์ มันเป็นเด็กหัวดีอาจารย์จึงไหว้วานให้มันช่วยติวหนังสือให้ผมที่บ้าน

เวลาอยู่ที่โรงเรียนมันเป็นเด็กเรียนเงียบขรึมทำตัวเรียบร้อยตามกฎระเบียบทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ตอนอยู่กับผม…

“หน้าตาลูกแหง่อย่างมึงทำอะไรเป็นมั่งวะ”

“กูขัดใจหน้าตามึงจริงๆ มึงมีชีวิตอยู่มาถึงทุกวันนี้ได้ยังไง”

“สูบ! ไม่ใช่แค่เอาควันเข้าปากแล้วพ่นออกมาโว้ย อัดเข้าปอดไปด้วยสิวะ ไอ้อ่อน!”

“มวนนี้ของดีนะเว้ย ถ้าติดใจก็บอกกู เดี๋ยวกูหามาให้อีก”

“มึงอย่ามาดัดจริตแค่กรอกใส่ปากแล้วก็กลืนลงไป”

“ไอ้อ่อน แค่นี้ก็เมาแล้ว”

โต๊ะเรียนที่นั่งอยู่ห่างกันสามตัว เปลี่ยนมาเป็นนั่งติดกัน ผมยังยึดที่นั่งริมหน้าต่างเหมือนเดิม แต่มันเข้ามาอยู่ใกล้ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ผมยังไม่รู้สึกตัวเลย

ข้อดีคือมันให้ผมลอกการบ้านและติวแนวข้อสอบ คะแนนสอบกลางภาคของผมดีขึ้นจากหลังมือเป็นหน้ามือ

ย่าดีใจที่ผมมีเพื่อนมาเที่ยวบ้าน มันมีของเล่นแปลกใหม่ติดไม้ติดมือมาเกือบทุกวัน
วันนี้...มันดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ผมนั่งทำรายงานกลุ่มซึ่งมันเป็นคนหาข้อมูล ส่วนผมมีหน้าที่พิมพ์และปรินต์ไปส่งอาจารย์

มันแย่งโน้ตบุ๊กที่ผมกำลังพิมพ์งานไปเซฟ และปิดไฟล์ เสียบแฟลชไดรฟ์ที่มันชอบใช้เป็นพวงกุญแจรถ

“วิดีโอนี่เด็ดมาก ไก่อ่อนอย่างมึงคงไม่เคยดู” ผมหันไปมองเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งของมัน แสงสะท้อนจากหน้าจอฉาบซีกหน้าคมคายที่ทิ้งความเป็นเด็กไปหมดแล้ว

ผมหันมาสนใจหน้าจอภาพของชายหญิงคู่หนึ่งผมแปลกใจที่ผู้หญิงเอเชียแทบไม่มีหน้าอกเลยเธอสวมชุดนักนักศึกษารัดเล็กสั้น ส่วนผู้ชายตัวโตหัวเกรียนสักเต็มแผ่นหลัง ผู้หญิงดูหวาดกลัวนิดๆ เธอถูกกระชากเสื้อนักศึกษาออก ไม่ได้สวมชุดชั้นในแผ่นอกราบแบนมีรอยนูนน้อยๆ ตรงหัวนมสีชมพู...เหมือนผม

เธอถูกบังคับกดหัวต่ำลงไปบนตักของผู้ชาย เสียงครางอย่างพึงใจดังมาจากลำโพง
ผมเผลอไปสบตากับมันและเพิ่งเห็นว่ามันรูดซิปกางเกงนักเรียนลง สายตาของมันบอกให้รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ ผมสั่นศีรษะถดตัวนี้ หัวใจเต้นโครมคราม แต่ช้าไป…

มันกระชากหัวผมลงไปสั่งเสียงเรียบ “อม…”

ผมกลืนน้ำลาย ปากผมจ่ออยู่ตรงนั้น ผมได้กลิ่นของที่มันสูบมาก่อนหน้านี้ ดวงตาคมฉ่ำเยิ้มกัดริมฝีปากรอคอย

“หรือมึงอยากจะโดนแบบในหนัง”

ผมเหลือบตามองจอ ผู้หญิงถูกผลักให้นอนคว่ำกับพื้นบั้นท้ายโก่งสูง สีหน้าทรมานเมื่อถูกกระแทกจากด้านหลังกางเกงชั้นในไม่ได้ถูกถอดออกแต่มีบางส่วนโป่งนูนตรงด้านหน้า เธอไม่ใช่ผู้หญิง

ผมอ้าปากรับมันเข้ามา หายใจแทบไม่ออก มันกดหัวผมลงไปส่วนนั้นใหญ่โตแทบจะทะลุคอผมออกมา
ผมลอบมองสีหน้าของมัน ไม่มีความรังเกียจเพศเดียวกันอยู่ในนั้น มันสูดปากครวญครางเร่งเร้าให้ผมทำตามที่มันบอก ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนและไม่เคยคิดจะทำมันด้วยซ้ำ

แล้วทำไมผมถึงทำ...กลัวมั้ง ดีกว่าถูกซ้อมผมเคยเห็นมันทำร้ายคู่อริด้วยสีหน้าน่ากลัว

ผมทำให้มันนานมากจนเมื่อยปากและมือ มันยังหลงเหลือความใจดีอยู่บ้าง มันดันหน้าผมออกไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผม ยื่นหน้ามาเลียหัวนม แล้วจับของตัวเองสาวขึ้นลงหนักหน่วง ผมรู้สึกแปลกๆ และเริ่มแข็งตัว มันดูดนมผมทั้งสองข้างไม่ช้าผมก็ได้เห็นตัวมันสั่นเกร็งร้องครางดังลั่นแข่งกับผู้ชายในวิดีโอ ทะลักทลายออกมาเต็มมือ

ผมมองของตัวเองมันไล่สายตามองตาม

มันยิ้มร้าย “ของมึงจัดการเอาเอง อย่าลืมทำรายงานให้เสร็จ”

[anna0728]

 
บทที่ 3 เนื้อในห้องน้ำ
 
หลังจากนั้นกิจกรรมของเรามักเป็นไปในทิศทางเดียวกัน มันให้ผมลอกการบ้านและผมต้องจ่ายค่าตอบแทน

“เดี๋ยวกูทำให้” มันยื่นมือมาปลดกางเกงนักเรียนผม เราสองอยู่ในห้องน้ำโรงเรียน หลังจากวันนั้นมันชอบทำโดยไม่เลือกสถานที่ วันนี้ระหว่างคาบเรียนมันลากผมมาที่ห้องน้ำ แววตาของมันแปลกออกไปไม่เหมือนวันอื่น แทนที่มันจะปลดกางเกงนักเรียนนั่งบนฝาชักโครกให้ผมจัดการแต่มันกลับคุกเข่าตรงหน้าผม ถอดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงนักเรียนของผมลงมา

“ของมึงเล็กแต่น่ารักดี” มันชม...ซึ่งผมไม่เคยได้ยินมันชมผมมาก่อน

ผมควรจะดีใจใช่ไหม

“มึงจะทำอะไร” ผมตะครุบมือที่กำลังงัดของผมออกมา

“อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

ผมคาดเดาไม่ได้มันจะทำอะไร น่ากลัวไหม

“มึงเอาเนื้อมาหรือเปล่า” เสียงสั่น…

มันยื่นบุหรี่มวนผอมให้พร้อมไฟแช็ค

ฟู่ กลิ่นหอมเอียนลอยในอากาศ ผมยิ้มตอนอัดควันเข้าปอดครั้งที่สาม กางเกงถูกรูดลงไปกองบนพื้น
ผมยืนพิงกำแพงห้องน้ำ มือหนึ่งคีบบุหรี่ที่ไม่ใช่บุหรี่ อีกมือจิกบนต้นขาเมื่อถูกปากอุ่นร้อนครอบครอง เป็นอะไรที่คิดไม่ถึง ปกติผมจะเป็นฝ่ายทำให้มันทุกครั้ง มันจะรู้สึกเหมือนผมตอนนี้หรือเปล่า ผมเสียวมากเข่าอ่อนเกือบจะทรุดลงนั่งบนพื้น

“อ๊า…” บุหรี่ในมือเกือบร่วง ยามที่นิ้วแข็งแทรกเข้ามาในตัวผม

“มึงจะทำอะไร”

“แม่ง ตอดเหมือนผู้หญิงเลย” นิ้วของมันเคลื่อนไหวเข้าออก ผมครางเสียงดังที่จริงผมไม่รู้หรอกว่ามันเสียงดังขนาดไหนกระทั่งถูกมันใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปาก ผมดึงผ้าออก

“ไอ้ห่า เสียงดังเกินไป แล้วเสียวมากหรือไงมึง”

“เสียวชิบหายเลย คราวหน้ากูทำให้มึงแบบนี้บ้างเอาไหม”

“อย่ามายุ่งกับตูดกู”

“ขยับมือมึงเร็วๆ” ผมขยับก้นใส่นิ้วของมัน
มันดูดผมจนซีด เสียวปลายสุดๆ ความรู้สึกนี้มันมากกว่าปกติหลายเท่าตัวเพราะฤทธิ์ยาที่สูบเข้าไป ผมลูบไล้ยอดอกทั้งสองข้างของตัวเอง มันได้อารมณ์สุดๆ ไปเลย

“ฮ้า…” เสียงครางดังอู้อี้เพราะถูกมือใหญ่ปิดปากไว้ ตัวผมสั่นระริก ส่วนนั้นอ่อนลงหลังจากทำมือมันเลอะเทอะไปหมด

“มึงเหมือนผู้หญิงเลย” มันจ้องหน้าผม

“กูไม่มีนม”

“หึ หึ” มันแกล้งป้ายนิ้วบนปากผม

“สัด สกปรก”

“น้ำมึงทั้งนั้น”

“มึงพอใจหรือยัง ฮ่าๆๆ” ผมอัดควันเข้าปอดอีกครั้ง ตาหยาดเยิ้ม ทุกอย่างกลายเป็นภาพสโลโมชั่น มันลุกขึ้นยืนค้ำหัวผม ผมมีความสุขเหมือนตัวกำลังลอยได้ ลอยสูงขึ้นไปเกือบชนเพดาน

“มึงชอบไหม”

“อืม” ผมพยักหน้า “เด็ดสุดอะมึง” ผมหลับตารู้สึกได้ถึงคลื่นความสุขที่ยังหลงเหลืออยู่

“มึงเปลี่ยนไปนะ เปลี่ยนไปจากวันแรกที่เราเจอกัน”

“ใครล่ะทำให้กูเปลี่ยน”

ผมคาบบุหรี่ในขณะที่สวมกางเกงนักเรียนเข้าที่ พ่นควันปุ๋ย แต่เสียงที่ดังขึ้นทำให้พวกผมยืนตัวแข็งทื่อ

“ไอ้สองตัวนั่นหายไปขี้แตกที่ไหนวะ”

“พักนี้กูเห็นพวกมันชอบหายหัวไปพร้อมกันบ่อยๆ แม่งน่าสงสัย”

“อยู่ห้องนี้รึเปล่ามึง”

พวกข้างนอกหัวเราะครื้นเครง

ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ

ประตูห้องน้ำถูกเคาะรัว ผมใจเต้นแรงสบตากับมัน

“รีบออกไปกันเถอะ”

มันก้มลงมองท่อนล่างของตัวเอง กางเกงนักเรียนสีน้ำเงินตรงเป้าโป่งนูน มันมีอารมณ์เพราะ…ให้ผม เรื่องมันชักพิสดารเข้าไปทุกทีแล้ว

“ไม่ต้องมอง ไม่มีเวลาแล้ว จารย์สงสัยแน่”

มันทำหน้าเซ็ง

“ไอ้ห่าพวกมึงเคาะทำไมวะ ขี้กูหดหมด” เสียงดังมาจากห้องน้ำที่พวกมันเคาะ

“ไม่ใช่ว่ะ กูว่าพวกมันแม่งโดดเรียนแหง”

“แต่ไอ้หัวหน้าห้องมันเด็กเรียนนะโว้ย มันไม่ทำอย่างนั้นหรอก”

“พวกมึงไม่รู้อะไรซะแล้ว กูเคยเห็นมันยกพวกตีกับเด็กช่างกล”

เงียบ ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก บุหรี่ในมือใกล้จะหมดมวน

“ใครเข้าไปสูบบุหรี่ในห้องน้ำอาจารย์ ออกมาเดี๋ยวนี้!”

ผมสะดุ้งเฮือกหน้าซีดทันควัน พวกเราอยู่ในห้องน้ำอาจารย์ติดกับห้องน้ำนักเรียนชาย ปกติเราแค่ ‘ทำ’ กัน แต่วันนี้ผมดันขอเนื้อมันมาสูบกลิ่นและควันคงลอยออกไปข้างนอก

มันดึงบุหรี่ในมือผมไปสูบอัดเข้าปอด แหงนหน้าพ่นควันสูง ไม่มีท่าทีร้อนใจ

“นักเรียนออกมาค่ะ”

มันเปิดประตูห้องน้ำออกไป ในมือยังคีบบุหรี่สบายอารมณ์ ผมเดินตามไปยืนซ้อนหลังมัน ทำหน้าจะร้องไห้

“พวกเธอสองคนเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำอาจารย์”

“สูบบุหรี่ครับ” มันโยนบุหรี่ลงชักโครกแล้วกดน้ำทิ้งต่อหน้าต่อตาอาจารย์

“พวกเธอสองคนแอบสูบบุหรี่ในห้องน้ำ รู้ใช่ไหมว่าต้องถูกพักการเรียน”

“ผมสูบคนเดียว ส่วนไอ้นี่ผมบังคับมันไปเป็นเพื่อน”

“ผะ ผะ...ผมก็สูบด้วยครับ” ผมก้มหน้ายืนกุมเป้า

มือข้างหนึ่งถูกยึดไปอยู่ในมือใหญ่ของมัน

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

น่าติดตาม   

[little_munoi]

รออ่านต่อ

[จั๊กหล่ะ]

ชอบอ่านแบบเนี่ยยยย

[GBlk]

สนุกอ่า

[ณัฐฐา]

น่าติดตาม 

[anna0728]

บทที่ 4 เรื่องแค่นี้ก็ต้องสอน
 
“ถ้ามึงไม่เสือกสารภาพ มึงก็รอด”

มันบ่นแบบนี้มาสองวันแล้ว เราถูกพักการเรียนสองอาทิตย์ เชิญผู้ปกครอง ซึ่งย่าผมไม่ว่างจึงส่งเลขาฯ มาแทน ย่าไม่ว่าอะไรผมเลย บอกว่าวัยรุ่นอยากรู้อยากลอง ท่านเองก็เคยสูบบุหรี่แต่เลิกแล้ว

เรื่องนี้ถูกปิดเงียบเพราะย่าผมเป็นผู้อุปถัมภ์รายใหญ่ของโรงเรียน ส่วนมันก็เป็นนักเรียนดีเด่น ถ้าเรื่องแพร่งพรายออกไปโรงเรียนมีแต่เสียกับเสีย

ยังดีที่อาจารย์ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้จักเนื้อ...ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องใหญ่กว่านี้

“หยุดอยู่บ้านเฉยๆ ก็สบายดี มึงไม่ต้องมาเดือดร้อนแทนกูหรอก”

“เดี๋ยวนี้ปากเก่งนะมึง”

เรานอนหงายจับมือกันอยู่บนเตียง ผมละสายตาจากเพดานห้องหันมามองคนที่นอนข้างๆ

“ตอนนั้นกูกลัวมาก กลัวถูกไล่ออกจากโรงเรียน แต่พอมีมึงอยู่ด้วย กูคิดแค่ว่าก็ยังดีมีเพื่อนถูกไล่ออก”

มันหลุบตามองริมฝีปากผม “มึงสารภาพมาเถอะ ที่จริงมึงก็แค่โง่”

“หึ...ใครจะฉลาดเหมือนมึง กูเป็นคนสูบแท้ๆ แต่เสือกมาออกหน้าสารภาพผิดแทน” ทำไมผมถึงกล้าพูดแบบนี้กับมัน

“ปากดี”

“มึงจะชกกูหรือไง”

มันพลิกตัวนอนตะแคงมาทางผม “กูไม่รังแกเด็กหรอก”

“กูอายุเท่ามึงป่ะ”

“ตัวเท่าลูกหมาทำปากเก่ง”

มันด่าผมแต่สายตากลับมองมาที่จุดเดียว “มองทำไม”

…

ความเงียบไม่ใช่คำตอบ

มันทาบปากลงมาแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว

ผมหายใจติดขัด...เราทำทุกอย่างไปไกลมาก แต่ปากของเราไม่เคยสัมผัสกัน

มันยิ้ม… “หน้ามึงตลกดี”

“สัด!” ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“มึงหน้าแดง”

...

มันก้มหน้าลงมา ผมหลับตา...ปากมันนุ่มมาก มันจูบผมเหมือนในหนัง แค่ผมไม่รู้ว่าต้องสอดลิ้นเข้ามาด้วย ผมครางเบาๆ มันดีมาก ดีด้านความรู้สึก ร่างกายของเราไม่มีส่วนไหนสัมผัสกันยกเว้นริมฝีปาก ผมจิกที่นอนโดยไม่รู้ตัว

“แม่งอ่อนสัด จูบก็ไม่เป็น” มันบอกชิดริมฝีปากผม

“มึงสอนกูมาทุกอย่างแล้ว สอนเพิ่มอีกอย่างจะเป็นไร” ผมปรือตาตอบมัน

“กูคิดค่าจ้างแพงนะ”

“กูมีอะไรจะเสียไหมล่ะ”

มันเกลี่ยนิ้วโป้งบนปากผมก่อนจะยัดเข้ามา “ดูด!”

ผมทำตามคำสั่ง มันนอนทับบนตัวผม ร่างกายของเราบางส่วนพุ่งดันใส่กัน มันดึงนิ้วออกแทนที่ด้วยปาก

“กูก็เพิ่งเคยจูบกับผู้ชายนี่แหละ”

ผมได้ยินมันพึมพำแต่ฟังไม่ถนัดหู

[GBlk]

เค้าจูบกันแร้วววว

[YADA]

จะยังไงต่อละนี่

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

ข้ามขั้นไปไกลเลยล่ะ ไม่เคยจูบกันแต่นอนด้วยกันมานานแล้ว 

[nevergoodbye]

สนุกมากกก

[เมื่อนั้นฝันว่า]

ชอบง่าาาาาา

[anna0728]

บทที่ 5 ผู้หญิงน่าจะดีกว่าผู้ชายนะ
 
มันหายไป…

สองอาทิตย์แล้วที่มันไม่มาหาผมที่บ้าน เวลาอยู่ในห้องเรียนก็ทำเป็นไม่สนใจผม
ถามว่ารู้สึกยังไง...

…



“มึงไปกินปิ้งย่างกับพวกกูไหม” เพื่อนในห้องรวมกลุ่มกันไปกินปิ้งย่างบุฟเฟต์เหตุการณ์ถูกพักการเรียนทำให้ผมกับมันเป็นเหมือนฮีโร่ ผมงงกับตรรกะของพวกมันผมทำผิดกฎโรงเรียนแต่กลับถูกยกย่อง ผมหันไปมองมัน

“กูมีนัดแล้ว” มันบอก

“กูไปด้วย” ผมลุกขึ้นยืนเดินตามกลุ่มเพื่อนไป ก่อนเดินออกจากห้องเรียน ผมหันไปมองมันอีกครั้ง มันเบือนหน้าไปทางอื่นไม่คิดจะสบตาผมสักนิด

ที่จริงการรวมตัวกับกลุ่มเพื่อนก็ไม่แย่ เรากินปิ้งย่างกันแย่งกันกินในช่วงสิบห้านาทีแรก แล้วหลังจากนั้นก็ปิ้งทิ้งขว้างคีบไปใส่จานคนอื่นบ้าง แอบยัดใส่ปากเพื่อนบ้าง เราคุยกันหลายเรื่องนินทาอาจารย์ เรื่อง อะนิเมะ เกมใหม่ล่าสุดมือถือ เรื่องเด็กผู้หญิงโรงเรียนสตรีที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ผมกินได้ไม่เยอะเพื่อนในกลุ่มบางคนชวนกันไปกินไอติมต่อ ผมเดินตามพวกมันไป เราเดินรวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ มันเป็นความรู้สึกเท่มั้งที่ได้สวมชุดนักเรียนมาเดินห้างแบบนี้

เราเดินรวมกันเป็นกลุ่มพูดจาหยอกล้อเสียงดังกระทั่งมาถึงร้านไอติม ผมเห็นใครคนหนึ่งตอนเดินผ่านกระจกร้านไอติม

“ไอ้หัวหน้าห้องมีนัดสาวว่ะ โคตรอิจฉาเลย”

ผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามกับมันสวมชุดนักเรียนโรงเรียนสตรีที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงเรียน

ผมหายใจไม่ออก ต้องสูดหายใจเข้าออกลึก

มันไม่ชอบกินขนม มันไม่ชอบของหวาน กินได้แต่ลูกอม ผมมองแก้วไอติมตรงหน้ามันที่แทบไม่พร่องลงเลย

พวกผมนั่งโต๊ะถัดจากโต๊ะมัน นั่งหันหลังชนกัน ได้ยินเสียงพูดจาสุภาพนุ่มหูแล้วผมก็ยิ้มเยาะมุมปาก

“มึงแดกอะไร” เพื่อนคนหนึ่งถาม เราตกลงใจสั่งไอติมถ้วยใหญ่ยักษ์แล้วมาแบ่งกันกิน

“กูเอารัมเรซิ่นลูกหนึ่ง”

“แมลงสาบ” มีเสียงดังลอยข้ามโต๊ะมา มันชอบบอกว่าไอติมรสรัมเรซิ่นกลิ่นเหม็นแมลงสาบ เคยลองชิมไปคำหนึ่งแล้วก็เบ้หน้าใส่ผม

“สนใจเรื่องของตัวเองไปเถอะ” ผมพูดลอยๆ ออกไปเช่นกัน

“เออ เมื่อกี้มีสาวโรงเรียนตรงข้ามขอไลน์มึง” เพื่อนคนหนึ่งที่เป็นหัวโจกเรื่องผู้หญิงบอกผม

“สวยเปล่าวะ” เสียงเพื่อนในโต๊ะถามขึ้นอย่างสนใจหรือเสือกนั่นแหละ

“น่ารักนะเว้ย พอเลิกเรียนแล้วแต่งหน้าทาปากผมยาวตรงๆ ปากแดงๆ เปรี้ยวฉิบหาย”

“มึงให้ไลน์กูไปแล้ว?”

พ่อสื่อเกาหัวเราะแหะๆ “กูแลกกับไลน์เพื่อนเธอ”

ผมพยักหน้าไม่ได้ว่าอะไร

พนักงานหน้าตาน่ารักเข้ามาเสิร์ฟไอติมที่โต๊ะ พวกเราคุยสัพเพเหระครื้นเครง

นาทีถัดมาผมรู้สึกได้ถึงปลายนิ้วที่ยื่นมาเกี่ยวนิ้วของผมไว้ มันไม่ใช่การจับมือแน่น ไม่ได้แตะกันเฉยๆ แต่ปลายนิ้วของเราเกี่ยวกันไว้

ผมยังนั่งคุยกับเพื่อนด้วยท่าทางปกติ

กระทั่งสองคนนั่นเช็กบิลออกไปจากร้าน


 
เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ผมมองหารถแท็กซี่ กว่าจะเรียกได้เสียเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง พอเปิดประตูรถก็ถูกดันตัวเข้าไปนั่งชิดในตามด้วยร่างสูงใหญ่เกินนักเรียนมัธยมปลาย เสียงปิดประตูรถดังปัง

“ไป…ครับ”

ผมเมินออกไปนอกรถ ไม่ได้คัดค้าน

ในรถมีแต่เสียงวิทยุจส.100ที่ดังออกมาจากลำโพงในรถแท็กซี่

แท็กซี่มาจอดตรงหน้าบ้านผม มันเป็นคนจ่ายค่ารถ

ผมถือกระเป๋านักเรียนเข้าบ้านไม่พูดไม่จา พอมันเดินตามเข้ามาก็ไม่ได้ว่าอะไร

มันเข้ามาในห้องนอนผมเหมือนทุกครั้ง

“วันนี้ไม่มีการบ้าน” ผมบอกมัน

มันผลักผมนอนบนเตียง

“ผู้หญิงน่าจะดีกว่าผู้ชายนะ” ผมยันตัวลุกด้วยศอกทั้งสองข้าง เอียงคอมองมันด้วยสายตาแบบไหนนั้นผมก็ไม่รู้ แต่ไม่ใช่ความรู้สึกดีๆ แน่

มันชะงักมือที่กำลังจะปลดกระดุมเสื้อผม แล้วผลักผมลงไปนอนหงายบนเตียงตามเดิม มันเดินวนเวียนในห้องลูบคางอย่างใช้ความคิด

“กูไม่น่าจูบกับมึงเลย”

ผมเม้มปากเมื่อคิดถึงจูบในวันนั้น มันดีมากอย่างน่าตกใจ ไม่คิดว่าจะทำให้มันรู้สึกแย่ถึงขนาดหายตัวไปดื้อๆ

“ดึกแล้ว มึงกลับไปเถอะ”

“มึงจะคบกับผู้หญิงที่ขอไลน์มึงไหม”

ผมเลิกคิ้วไม่เข้าใจว่ามันจะถามทำไม “ก็ไม่แน่”
…
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ตามติด 

[warin]

สนุกนะ

[nevergoodbye]

ขออีกก 

[pawara123]

รอดูยังไงต่อ

[Januarysky]

เกร๊ดดดดดดดด
เค้าชอบเรื่องเน้!
 
เหมือนไม่เคยพออ่ะ
ต่อๆๆๆ นะ พลีสๆๆๆ

[anna0728]

บทที่ 6 เพราะกูดีกว่าผู้หญิงทุกคน
 
“ถ้ากูขอไม่ให้มึงคบกับผู้หญิงคนนั้น”

มันพุ่งขึ้นมาบนเตียงท้าวแขนคร่อมตัวผม

“ทำไม”

“เพราะกูดีกว่าผู้หญิงทุกคน”

มั่นหน้าฉิบหาย

“พิสูจน์สิ”

มันจะเอาอะไรมาพิสูจน์ผมไม่รู้หรอก

มันก้มลงมาจูบผมนั่นคือบทเริ่มต้นของเรื่องราว ผมคิดอะไรไม่ออกในหัวขาวโพลนไปหมด ผมชอบให้
มันจูบ มันเหมือนเราเท่าเทียมกันไม่ใช่การถูกบังคับให้ทำอย่างตอนแรก

เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเคลิ้มไปกับริมฝีปากที่กวาดไปตัวผมทุกตารางนิ้ว

มันทำให้ผมเหมือนตอนอยู่ในห้องน้ำอาจารย์ ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยแตะต้องผมมาก่อน จึงไม่มีตัวเปรียบเทียบ แค่รู้สึกดีมากกว่าตอนสูบเนื้อ

ผมกับมันสวมเสื้อที่ไม่ได้ติดกระดุมกับกางเกงใน มันค่อยๆ ดึงชั้นในสีขาวของผมลง ปากครอบครอง นิ้วล่วงล้ำ ขาผมพาดอยู่บนบ่าของมันข้างหนึ่ง น่าแปลกที่มันกลับมาหาผมแทนที่จะอยู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้น

มันเก่ง...ผมเกร็งไปทั้งตัวก่อนจะหลั่งออกมา มันใช้น้ำของผมแทนหล่อลื่นเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก

“มึงจะทำอะไร”

“ทำให้ดีกว่าผู้หญิงทุกคน”

มันดูดนมผม ลิ้นสากๆ ของมันให้ความรู้สึกดีกว่านิ้วตัวเอง

“อ่า…” มันขยับนิ้ว ผมถูกจับนอนคว่ำก้นลอยสูง กดหน้ากับหมอนครางไม่ได้ศัพท์

มันจูบทั่วแผ่นหลังของผม เสื้อนักเรียนหายไปไหนแล้วไม่รู้

“ผู้หญิงทำแบบนี้ให้มึงไม่ได้หรอก”

มันดันตัวเองเข้ามาช้าๆ ผมชาไปทั้งตัวมันเกินที่คิดไว้ไปมาก เหงื่อไหลซึมไปทั่วร่างพอกับอกกว้างที่ทาบทับลงมา

ภายนอกมืดมิดทำให้เกิดเงาบนกระจกที่ระเบียง

ผมคิดถึงวิดีโอที่ดูในคืนนั้น ผมเหมือนนักแสดงคล้ายผู้หญิงคนนั้น ตัวมันใหญ่กว่าผมมาก ส่วนนั้นของร่างกายเชื่อมติดกัน ผมเจ็บจนชาไปหมด เหมือนกำลังปริแตก

“อย่า…”

ผมหันไปบอกมันเลยถูกปิดปากด้วยจูบ หัวนมถูกบดขยี้ ส่วนนั้นรูดขึ้นลงด้วยมือใหญ่อันแสนเชี่ยวชาญของมัน

“ของมึงสีสวยดี” มันกระซิบข้างหูผม ผมหน้าร้อนหลบตาลงต่ำ เห็นมือใหญ่กำของผมไว้มิด เห็นกระทั่งภาพที่ทั้งสองเชื่อมประสานกัน

ความเจ็บปวดเมื่อครู่กำลังจางหายไปเหลือเพียงความรู้สึกใหม่ที่แทรกเข้ามา

เสียงหอบหายใจกับเสียงครางดังปนเปกันจนแยกไม่ออกแต่เสียงที่เด่นชัดคือเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังอยู่เนิ่นนาน

เซ็กซ์ครั้งแรก...ก็ไม่แย่

ผมถูกพลิกซ้ายพลิกขวาย้ายไปทั่วเตียง ที่นอนถูกละเลงด้วยน้ำรักไม่รู้ของใครเป็นของใคร
เชื่อแล้วว่ามันดีกว่าผู้หญิงทุกคน เพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้ได้
 

[กบกระชายไทยนิยม]

ตัวอึน vs ตัวร้าย

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

อ่อ ย้อนความนี่เอง งือ เค้าได้กันแล้ว 

[Januarysky]

ช่ายๆๆๆ
ผู้หญิงเป็นซะมีไม่ได้
ต้องหมอนี่เท่านั้น
อยากอ่านต่อจิงไรจิง
อีกใจก็กลัวมาม่า
555
 
เพิ่มเป็ดน้อยก๊าบๆ
รออยู่นะ พลีสๆๆๆ

[เมื่อนั้นฝันว่า]

เรื่องนี้จะมีมาม่าถ้วยใหญ่แบบจัดเต็มไหมคะ

[anna0728]

บทที่ 7  กูไม่ชอบผู้ชาย
 
“คุณหนูคุณท่านฝากเงินเดือนพิเศษมาให้ค่ะ”
เลขาฯ ของคุณย่ายื่นซองเงินให้ผม
ปกติคุณย่าจะโอนค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนเข้าบัญชีให้ผม แต่เนื่องจากคะแนนสอบไฟนอลล่าสุดผมทำคะแนนจากอันดับเกือบท้ายห้องมาเป็นอันดับที่สิบสอง
คุณย่าเลยเพิ่มเงินพิเศษให้แทนของรางวัล ซึ่งท่านก็ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้ผมดี ส่วนผมก็ตอบไม่ถูกว่าอยากได้อะไร

“ไปเที่ยวกันไหม”
“มึงชวนกูเนี่ยนะ”
“มึงไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป”
“ช่วงนี้กูโดนตัดเงินเดือน ไปไหนไม่ได้ว่ะ” มันโดนตัดเงินเหลือครึ่งเดียวช่วงถูกพักการเรียนจนถึงเปิดเทอม
“กูชวนกูเลี้ยง มึงแค่เอาตัวกับหัวไปก็พอ”
ผัวะ มันตบหัวผม
“ดีด้วยแล้วลามปามนะมึง แล้วจะไปไหนไปเมื่อไหร่”
“หน้าร้อนมึงจะไปไหนได้นอกจากทะเล”
“ห่า น้ำตกก็มีหรือเปล่าวะ...เย็นกว่าด้วย”
 
ผมนอนบนห่วงยางสีดำที่เช่ามาจากชายหาดแดดตอนบ่ายยังไงก็ยังร้อนอยู่ดี ฟ้าขาว...วันนี้ท้องฟ้าไม่สวยเลยเป็นสีขาวโล่งๆ เหมือนใจผมตอนนี้
ผิดหรือเปล่า?
ผมยังเด็ก การแยกแยะผิดชอบชั่วดีมันเป็นเรื่องยากสำหรับผม โดยเฉพาะเรื่องเพศที่คล้ายหลุมดำในสังคมไทย
มันก็มีความสุขดี เซ็กซ์เป็นเรื่องของความสุข แต่มันไม่ปกติตรงที่ผมมีเซ็กซ์กับผู้ชาย
มันผิดไหม ผิดปกติ ผิดเพศ ผิดต่อสังคม
เสียงจ้วงน้ำดังเข้ามาใกล้ ห่วงยางเอนพลิกคว่ำผมหล่นลงน้ำทะเล ถูกกดลงน้ำไม่ให้ลอยตัวขึ้น ลมหายใจที่เกือบหมดลงถูกต่อด้วยริมฝีปากที่ประกบตามมา รสจูบเค็มๆ ใต้น้ำ ผมทุบอกมันเมื่อรู้สึกไม่ไหว เราทั้งคู่ลอยขึ้นเหนือผืนน้ำ
“แค่กๆๆๆ ไอ้บ้า เล่นอะไรของมึงวะ” ผมตบบ่ามันแรงๆ ตบให้สำนึก
“หวานไหมมึง”
“หวานเหี้ยอะไร” ผมด่ามันแต่หน้าร้อนแทบระเบิด น้ำทะเลหวานผมก็เพิ่งเคยลิ้มรสเช่นกัน
“มานอนทำหน้าเป็นหมาเมาเรือ ไม่สนุกรึไง มึงเป็นคนชวนกูมาเที่ยวเองนะ”
"กูก็คิดเรื่อยเปื่อย"
"ขึ้นหรือยัง ตัวดำหมดแล้ว” มันลูบแขนผม
ผมมองแขนที่เริ่มแดง แสบผิวเหมือนกันแฮะ
"อื้อ แล้วไปหาของทะเลกินกัน”
 
"มึงอย่าเกา แดงหมด”
มันแพ้อาหารทะเลก็ไม่ยอมบอกผม ยังดีที่แค่ขึ้นผื่นคันไม่ได้แพ้หนักถึงขั้นหายใจไม่ออก ช็อกหมดสติอะไรแบบนั้น
ผมก็ดันแกะให้มันกินซะเยอะ
"อย่าบ่น กูแพ้เองไม่ใช่มึง”
"ถ้าเป็นกู กูไม่แดก เกิดมึงแพ้จนตายห่ากูจะทำยังไง”
“หาผัวใหม่ดิง่ายดี”
"สัด! ผะ..ผัวอะไร” มือที่เปื้อนคาลาไมล์ตบป้าบบนแผ่นหลังขึ้นผื่น
"จำไม่ได้? เดี๋ยวกูทบทวนให้มึงเอง”
"อย่านะโว้ย พรุ่งนี้กูยังอยากลงเล่นน้ำอยู่”
"มึงไม่เคยได้ยินสเม็ดเสร็จทุกรายรึไง ให้กูเสียบซะดีๆ ไอ้คุณหนู”
มันพลิกตัวผมลงนอนคร่อมตัวผมไว้ในท่าเตรียมพร้อม มือทั้งสองข้างถูกตรึงติดที่นอน มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“กูนึกตอนมึงมีแฟนผู้หญิงไม่ออกว่ะ” มันหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“มึงทำกับกูแบบนี้แล้วถ้ากูไม่ชอบผู้หญิงไปเลย จะทำไงวะ”
“ก็ไม่ต้องทำไง ผิดตรงไหนวะที่ไม่ชอบผู้หญิง กูยังไม่ชอบผู้ชายเลย”
“เหี้ย! มึง...”
มันยิ้มร้าย “แต่กูชอบมึงนะ”

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

บอกว่าไม่ชอบผู้ชาย แต่พอประโยคสุดท้ายนี่ร้องแหมเลย ต้มน้ำรอมาม่า

[Januarysky]

ไม่ชอบผู้ชาย
แต่ชอบมึงนะ
อ้าวๆๆๆ คุณมึงครับ
 

เหมือนไม่เคย
อยากอ่านอีก
 

[เมื่อนั้นฝันว่า]

แต่กูชอบมึง...วอทททท