ตอนที่9 วุ่นวายจริงโว้ยชีวิตกรู (2)
เมื่อผมกำลังอึ้งแดกอยู่นั้น พี่ก้อยก็ได้เตือนสติให้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
“ข้าว..ข้าวจ๊ะ...กินนี่สิพี่ทำเองเลยนะ”พี่ก้อยครับ ยื่นอาหารจะป้อนให้ผม แล้วไอ้ตาร์ก็หันมามองหน้าผมเลยครับ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงก็ยื่นปากให้พี่เค้าป้อนแต่โดยดี อ่า อย่าว่าเค้าผิดน้า
“อร่อยมั้ย”พี่ก้อยถาม แล้วยิ้ม
“อร่อยครับ”ผมตอบรับ แล้วก็คุยกับพี่คนอื่นไปเรื่อยแหละครับ
“เฮ้ยไอ้ห่าตาร์....ไปเมาที่ไหนมาก่อนวะ “พี่คนนึงพูดขึ้น
“เออ.... กรูก็แดกของกรูไม่เรื่อยแหละ ใครมันจะมาสนใจวะ”ผมได้ยินมันตอบครับ แต่ว่าทำเหมือนไม่ได้ยินครับ ก็ไม่ได้มองมันด้วย ไม่กล้ามองครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“อ่าวไอ้เหี้ย...อกหักมารึไง”พี่อีกคนพูดขึ้น
“ป่าวโว้ยไม่ได้อกหัก.. แต่ว่าไม่เคยอกหักต่างหาก เพราะว่าคนนั้นเค้าไม่ได้รักกรูนี่หว่า แล้วกรูจะสนใจทำไม ใช้คำว่าอกหักกับกรูได้หรอวะ คนอย่างกรูไม่เคยอกหักโว้ย มีแต่หักอกคนอื่น ฮ่าๆๆ”ดูมันพูดครับ แล้วมันก็หัวเราะ พวกพี่พวกนั้นก็หัวเราะกันใหญ่เลยครับ ขำตายละ สัด เชื่อมั่นในตัวเองมากเลยนะมึงหล่อตายละ ในเมื่อมึงไม่สนใจกรูก็ไม่สนใจเหมือนกัน อย่ามาง้อกรูก่อนละกัน
ผมนะไม่เมาหรอกนะครับ เพราะว่าไม่อยากเมานะครับ ประมาณห้าทุ่มได้พี่เจ้าก็โทรมาครับว่าจะให้ไปรับได้รึยังผมก็บอกว่าอีกแป๊บ
“ข้าวมานี่สิ”พี่ก้อยเรียกผมครับ
“ครับ”ผมก็ตามไปอย่างว่าง่ายครับ
และแล้วทุกคนก็แซวกันยกใหญ่ครับ
“เฮ้ย..ก้อย มีถุงยางรึยังมึง”เสียงพี่ผู้ชายคนนึงพูดขึ้นครับ
“เสือกละมึงอะ”พี่ก้อยพูดกลับแล้วหัวเราะ
“อีก้อย..มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอวะ..เพิ่งคบกันไม่ได้ไม่กี่วันเองนะโว้ย”พี่ผู้หญิงคนนึงพูดแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะยกใหญ่ แต่ว่าไอ้ตาร์สิครับมันเอาแต่ก้มหน้า สงสัยเมากู่ไม่กลับแล้วมั้งครับ
“เข้ามาสิ”พี่ก้อยเรียกผมหลังจากทีพี่ก้อยเปิดห้อง
“ครับ”ผมเดินเข้าไปอย่างว่าง่ายครับ ผมนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอมครับ แล้วพี่ก้อยก็เดินไปหยิบถุงของขวัญที่ผมซื้อให้แล้วแกะออกครับ
“น่ารักจัง..ช่างเลือกเหมือนกันนะเนี้ย”พี่ก้อยพูด
“อะครับ”ที่จริงผมไปซื้อกับพี่เจ้านะครับ เป็นสร้อย เหมาะสำหรับผู้หญิงมันเลือกง่ายสุดแล้วอะครับ เป็นรูปนิ้วก้อยเกี่ยวกันครับ
“ใส่ให้พี่หน่อยสิ”พี่ก้อยบอก
“ได้ครับ”ผมลุกไปที่เตียงที่พี่ก้อยนั่งอยู่ แล้วหยิบสร้อยใส่ให้พี่ก้อย พอใส่เสร็จผมก็จับผมให้พี่ก้อยเรียบร้อยเลยครับ แล้วผมก็นั่งหันหน้าเข้ากับหน้าพี่ก้อย เรามองหน้ากันอยู่สักพัก
“จูบพี่หน่อยสิ”งะ ทำไมพี่พูดตรงจังอะครับ ผมมองหน้าพี่ก้อยงง แต่ก้อเก็บอาการอะครับ ผมกับพี่ก้อยจ้องตากันอยู่สักพัก พี่ก้อยก็ทำหน้าแบบจูบสิ ผมเลยลงมือ จูบพี่ก้อยเลยครับ จูบอ่อนโยน นุ่มนวลที่สุด จนขยับเป็นรุนแรงขึ้น อีกมือผมก็จับเอวพี่ก้อย อีกมือผมก็จับที่คอของพี่ก้อย พี่ก้อยก็ครางเล็กๆครับ จนผมจับเสื้อเสื้อพี่ก้อยให้เลิกขึ้น ผมไล่มือไปจับที่หน้าอกแก พี่ก้อยร้องครางเล็กน้อย ผมดันตัวพี่ก้อยให้นอนลง แล้วผมก็ไซร์คอ พี่ก้อยดูด จนพี่ก้อยเรียกชื่อผมเลยครับ ผมไล่ลิ้นไปจูบพี่ก้อยอีกครั้ง แล้วถอนจูบออกแล้วเราก็มองหน้ากัน
แล้วอยู่ดีๆไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรผมก็หยุดซะงั้นอะครับ ผมลุกขึ้นนั่ง งงกับตัวเอง อ่าวไอ้ข้าวมึงหยุดทำไมวะ มึงขาดมานานไม่ใช่รึไง แล้วมึงหยุดทำมาย ผมนั่งถามตัวเอง ตอนผมมีอะไรกับผู้หญิงแต่ก่อนผมก็จะทำไม่เคยมีขัดกลางคันเลยครับ
“หยุดทำไมละข้าว”พี่ก้อยลุกขึ้นแล้วถามผมครับ
“เออ..ไม่รู้เหมือนกันครับ”ผมตอบ
“หึหึ..”พี่ก้อยหัวเราะนิดๆครับ
ผมหันไปมองหน้าพี่ก้อยแบบงงๆ
“แต่พี่รู้”พี่ก้อยพูด ผมยิ่งงงไปใหญ่เลยครับ
“รู้อะไรครับ”ผมถามกลับอีก
“ป่าวหรอก”พี่ก้อยพูดปัดๆ
“เรื่องอะไรครับ”ผมยังไม่วายถามต่อแบบหน้าตาจริงจัง
“ก็เรื่องที่ข้าวกับไอ้ตาร์ชอบกันไง”พี่ก้อยพูดแล้วยิ้ม เฮ้ย พี่ก้อยรู้หรอ
“พี่..รู้”ผมอั้มอึ้ง งงครับ
“อืม..พี่รู้”พี่ก้อยตอบสั้นๆ
“พี่รู้ตั้งนานแล้วแหละ ก็ไอ้ห่าตาร์เล่นพูดเรื่องน้องข้าวบ่อยจะตาย แต่ก่อนมันเคยเป็นอย่างนี้ซะที่ไหนละ ตอนแรกพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ว่าวันที่ไปดูหนังกันนะ ไอ้ตาร์มันไม่ทักพี่สักคำ พี่ก็เข้าใจอะไรบ้างแล้วแหละ ก็ทุกทีไอ้ตาร์กับพี่ก็ถือว่าสนิทกันเลยนะ ด่าเล่นหัวกันจะตายไป จนวันเนี้ยพี่ชวนให้มันมางานวันเกิดมันยังไม่อยากจะมาเลย”พี่ก้อยอธิบายซะยาว
“ข้าวไม่ได้ชอบมันนะครับ”ผมบอก
“แต่ไอ้ตาร์มันชอบข้าวนิ”พี่ก้อยพูด
“แต่ผม..”ผมกำลังจะพูดครับ
“เอาน่าข้าว..ที่พี่ตกลงคบกับข้าวพี่รู้ว่าข้าวไม่ได้จริงจังกับพี่หรอก ที่พี่คบก็เพราะพี่ชอบในตัวข้าวก็ข้าวเล่นน่ารักหล่อซะขนาดนี้ แต่อีกเหตุผลนึงคือ พี่จะแกล้งไอ้ตาร์มันนะ เห็นมันหึงก็ตลกดี มันเคยหึงใครซะที่ไหนละ ฮ่าๆๆๆ”แล้วพี่ก้อยก็หัวเราะร่า
“แล้วพี่ก้อยไม่รังเกียจหรอครับ”ผมถามกลับ
“รังเกียจไรละ ชอบละสิไม่ว่า สมัยนี้มันสมัยอะไรกันแล้วข้าว พี่ไม่ใช่คนหัวโบราณนะ “พี่ก้อยพูด
“เอานะ .. ข้าวยังไม่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรก็ไม่เป็นไร เป็นน้องชายพี่ดีกว่าเยอะ หล่อๆแบบเนี้ยจะมีใครจะรักใครต้องบอกพี่ก่อนคนแรกเลยรู้มั้ย”พี่ก้อยพูดแล้วจับแก้มผม
“เอางั้นหรอพี่”ผมถามเพื่อความแน่ใจ ที่จริงผมก็ไม่ได้อะไรกับพี่ก้อยมากหรอกครับ ก็พี่เค้าน่ารกแล้วก็สวย ยังไม่ได้รักอะไรมากมายขนาดนั้น แล้วผมก็งงๆด้วยว่าที่ผมไม่ทำอะไรพี่เค้าเพราะอะไร แต่ว่าก็นะ พี่เค้าก็ยอมพลีกายเพื่อผมเลยเนี้ยก็นับถือพี่แกจริงๆ
“อืมจ๊ะ”พี่ก้อยยิ้มๆ
“ไม่เอา..ก็ข้าวชอบพี่นิ”ผมแกล้งอ้อนแล้วซบลงบนตักพี่ก้อยครับ
“ฮ่าๆๆ..ขี้อ้อนนะเราเนี้ย..ถึงว่าไอ้ตาร์ถึงชอบ”พี่ก้อยพูดแล้วหัวเราะครับ
“โหพี่เลิกพูดถึงมันได้มั้ยอะ”ผมทำคิ้วขมวดเข้าด้วยกัน
แล้วผมกับพี่ก้อยก็คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละครับ จนจะตีหนึ่งแล้วผมก็โทรให้พี่เจ้ามารับแต่ว่าเรายังไม่ได้ลงไปหรอกนะครับ จนพี่เจ้าโทรมาว่ารออยู่หน้าบ้านแล้ว ผมถึงลงไป พอลงไปถึง ผมก็มองหาไอ้ตาร์ครับ แค่มองเฉยๆนะ แต่ว่าไม่มีมันแล้วละครับ
“เฮ้ยไอ้กี้ ไอ้ตาร์ละ”พี่ก้อยถามเหมือนรู้ใจผมครับ
“มันออกไปเมื่อกี้วะ แม่งเมาชิบหาย ไม่คุยกับใครเลย มองตาขวางทุกคนเลย แม่ง ไอ้เหี้ยนี่ เออแล้วมันเอาของขวัญฝากไว้ให้มึงด้วย วางไว้บนโต๊ะนะ”พอพี่กี้อธิบายอะไรเสร็จ พี่ก้อยก็มองหน้าผม ผมเลย ลากลับก่อนเป็นการรู้กันครับ
ไม่รู้มันเป็นห่าอะไรของมันอีก แต่ช่างมันเหอะ มันไม่ใช่กงการอะไรที่ผมต้องไปง้อมันนิเนอะ
...
ที่จริงตอนนี้ต่อให้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว แต่พึ่งมาดูว่ามันไม่ขึ้น แล้วกลับไปดูที่เวิร์ดกลับไม่ได้เซฟตอนนี้ไว้ พึ่งเห็นเลยนั่งบั่นยิกๆให้ใหม่นะค่ะ
แล้วก็ต้องขอบคุณทุกคำติชมนะค่ะ
ใครเชียร์ใครชอบใคร์ก็ลุ้นเอานะค่ะ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2483477 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก