ตอนที่21 เหอะๆ..ขยันมีเรื่องจริงๆนะครับ
ตั้งแต่วันนั้นอะครับ วันที่อมน้องชายมันนะ มันก็คะยั้นคะยอให้ผมทำตลอด แต่เสียใจ ถ้าเราไม่เคลิ้มตามจริงๆ เราจะระงับอารมณ์ได้ทันครับ ผมกับมันไม่ได้มีอะไรกันอีกเลย จะมีก็แค่มันช่วยตัวเอง หรือไม่ก็เข้าห้องน้ำนานๆ หึหึ ดี ดันสันดารมันชอบหื่นดีนัก อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันประกาศผมสอบของไอ้ตาร์แล้วครับ คณะสถาปัตที่มันหวังไว้จะได้รึป่าวเน้อ คิดในใจคนเดียวครับ ถ้าได้แล้วที่กรูลับปากไว้อะ กรูจะให้อะไรมันอะ ผมยังถามกับตัวเองอยู่อีกครับ แต่อย่างเพิ่งไปสนใจดีกว่า
เวลาไวปากวอกครับ วันนี้วันศุกร์อีกแล้ว แล้วศุกร์ก็ต้องกิน เสาร์นอน อาทิตย์ถอน จันทร์ลาไงละครับว่าไปนั่นคนเรา คนอย่างไอ้ข้าวจะไปไหนพ้นกับเรื่องมีเรื่องชกต่อยกันอีกครา ไม่ได้อยากมีหรอกครับ อยู่เฉยๆมันมาเองอะครับ
“ไอ้ข้าว..วันนี้ไอ้สัดเบสมันนัดเจอที่โรงยิมเก่าหลังโรงเรียนวะ”ไอ้แสบพูดขึ้นหลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จครับ จะเรื่องอะไรนะหรอครับ ก็เรื่องแค่ว่าผมไปหรี่สาวคนเดียวกับไอ้เบสแค่นั้น ผมไม่ได้จริงจังเลยน้าครับ ก็มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา มีเรื่องกันซะงั้นอะ งงเหมือนกัน แต่เค้าจัดมาเราก็ต้องจัดไปสิครับ จะรีรออะไร
“กี่โมงวะ”ผมถามมัน ตอนนี้ในกลุ่มก็มีเพื่อนผม เราหกคน แล้วก็พวกตัวเหี้ยทั้งหลายแห่ลเป็นยี่สิบกว่าคน ก็นั่งกินข้าวกลางวันด้วยกันนะครับ รวมๆกันไว้ไม่เสียหาย แล้วพวกมันก็รู้เรื่องไอ้เบสด้วย มันก็เลยเป็นห่วงนิ ไอ้เบสรุ่นเดียวกันครับ หน้าตาน่ารักมากมาย แต่กวนตีนชิบหายเลยครับ
“ก็แดกข้าวเสร็จวะ”ไอ้แสบมันพูดอีก
“อ่าว..ไอ้เหี้ย แล้วก็ไม่บอกกรู กรูจะได้ไม่ต้องกินข้าว เดี๋ยวจุก สาด”ผมด่ามันครับ แม่งเล่นมาบอกกะทันหัน
ผมก็นั่งคุยกับพวกมันไปครับ คุยไปคุยมา ไอ้เหี้ยเบสเดินมาใกล้กลุ่มพวกผม มันมองหน้ากวนตีนมากมายครับ
“เจอกันนะ”มันยิ้มแล้วมองมาที่ผมครับ แม่งกรูไม่ได้อยากต่อยกับมึงเลย ต่อยเรื่องผู้หญิงเนี้ยคนเค้าจะเอาไปพูดกันเสียหาย ที่กรูต่อยไม่ใช่เพราะแย่งผู้หญิงจากมึง แต่กรูต่อยเพราะมึงกวนตีนนะไอ้เบส ผมยิ้มมองหน้ามัน
“หึ...เก็บหน้ามึงไว้เหอะ”ผมบอก มันเดินไปเลยครับ ผมเดินตาม เพื่อนไอ้เบสเดินตามสองสามคน ผมเห็นกลุ่มพวกไอ้เบสนั่งอยู่ไกลๆ ผมเลยลุกไป
“เฮ้ย..จะไปไหนวะ”เสียงไอ้เป้ถาม
ผมไม่ตอบแล้วเดินไปกลุ่มพวกเพื่อนไอ้เบสที่นั่งรออยู่
“พวกมึง..ไม่คิดจะไปดูเพื่อนมึงหน่อยหรอ”ผมพูดเสร็จ พวกมันทำหน้างงๆครับ ผมยิ้มแล้วเดินตามไอ้เบสไปเลยไม่บอกพวกเพื่อนผมครับ มันเห็นผมเดินมา มันก็วิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว
“นี่พวกมึงจะเดินกันเป็นกลุ่มๆทำไมวะ อยากให้คนอื่นเค้ารู้ว่ามีเรื่อง แล้ววิ่งไปฟ้องอาจารย์รึไง”ผมบอกมัน ผมจะบอกพวกมันเสมอครับ ถ้ามีเรื่องให้นิ่งๆ เงียบๆ อย่าโวยวาย แล้วอย่าเดินเกาะกลุ่มกันครับ จะได้ไม่โดดเด่น มันเหมือนพวกชอบโชว์นะครับ ตอนมีเรื่องแล้วต้องให้คนอื่นรับรู้
“เออ..วะ”ไอ้ป๊อดมันพูด แล้วทุกคนก็เดินตามปกติ แกล้งหัวเราะกัน กอดคอกัน เดินห่างๆกันไปครับ แต่สุดท้ายก็มาเจอกันที่โรงยิมเก่าด้านหลังโรงเรียน โรงยิมนี้ไม่มีใครมาใช้แล้วครับ มันเก่ามาก เกิบจะร้างก็ว่าได้ เพราะมันอยู่หลังโรงเรียนสุดเลย น่ากลัวมากมายครับ ผมเดินไปก็เห็นไอ้เบสยืนอยู่แล้วครับ พวกเพื่อนมันอีกสิบกว่าคน แต่ของผมนี่มากมายครับ งะ ไม่ได้เอาเปรียบนะ เค้าไม่ได้บอกใครเลย มันตามกันมาเองอะ เหอะๆ
“มึงมีอะไรครับ..ว่ามา”ผมถามมันกวนตีนๆ มันมองหน้าผม
“มึงจะเอายังไง”มันถามกลับ
“อ่าวกรูจะไปรู้มึงเรอะ..มึงนัดให้กรูมาเนี้ย..หรือจะให้กรูมาเล่นจ้ำจี้กับมึงวะ”ผมกวนตีนแล้วก็พาพวกเพื่อนผมมันหัวเราะครับ
“สัด...เรื่องเหมียวไง”มันพูดขึ้น ก็ชื่อผู้หญิงที่ผมหลีแล้วไปจังกับของมันไงครับ
“กรูไม่ได้อะไรเลยนะ น้องเหมียวมึงนะ.. มึงตีโพยตีพายไปเอง..คนอย่างเหมียวไม่ได้มีอะไรมันใจกรูสักนิด”ผมบอกมัน มันทำหน้าโมโหมากครับ
“มึง..พูดขนาดนี้เลยหรอวะ” มันด่าผมชี้หน้าผมครับ ที่จริงมันก็จริงอะครับ ผมไม่ได้อะไรกับเหมียวจริงๆ เหมียวเค้าก็เล่นๆเหมือนกัน สมัยนี้มันยุคไหนกันแล้วครับ จีบทิ้งจีบขว้างมีเยอะแยะไป
“เอ๊ะ..หรือมือจีบไม่ติดแล้วก็มาหาเรื่องกรูแทนวะ”ผมยิ้มใส่หน้ามัน มันโมโหใหญ่เลยครับ เอาแล้วไงไอ้ข้าวสนุกโว้ยแม่ง เอ๊ะกรูติดเชื่อโรคจิตมาจากไอ้ตาร์รึป่าววะเนี้ย เรื่องโหดขึ้นทุกวันๆ
“สัดเอ้ย..”มันสบถครับ
“จะเอาไงว่ามาสิครับ..เดี๋ยวจัดให้”ผมบอกมันอีก
“หึ..ฝ่ายมึงเยอะกว่าฝ่ายกรู กรูเสียเปรียบโว้ย”มันบอกครับ
“ก็ได้ เดี่ยวๆ”ผมบอกมันอีกครั้ง
“หึ...ได้”มันตอบรับครับ
“แต่ว่ากรูจะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกมึงจะไม่รุมกรู”มันยังถามผมอีก
“เฮ้ย..พวกมึงอะ อย่ารุมพี่เบสเค้านะโว้ย..ไม่ว่ากรูจะตายคาตีนพี่เบสยังไงก็ห้ามรุม..ศักดิ์ศรีนะเข้าใจมั้ย”ผมแกล้งบอกพวกเพื่อนๆผมเล่น แต่แฝงด้วยอารมณ์จริงจัง พวกมันก็หัวเราะกันใหญ่ ไอ้เบสมันก็ทำหน้าโมโหอีกครับ
แล้วไม่นานก็เริ่มปะทะกันจริงๆจังๆ ผมกับไอ้เบสเล่นกันซะต่างฝ่ายต่างน่วม ก็ไอ้เบสอะ มันนักบอลโรงเรียนครับ ไอ้นี่แม่งเนื้อแน่มากมาย แต่กรูไม่ยอมหรอกโว้ย ตอนนี้ผมคิ้วแตกแล้ว แต่ไอ้เบสยิ่งกว่า หน้ามันเลือดเต็มเลยครับ ผมก็ไม่มีคำว่าสงสาร พวกคุณเคยเห็นคนโดนต่อยแล้วเลือดสาดเต็มหน้ามั้ย นั่นแหละ ไม่มีเสียงเชียร์ใดๆเพราะว่าพวกเพื่อนผมมันรู้ครับ ว่าถ้าต่อยขอเงียบๆเดี๋ยวไม่มีสมาธิ ซะง้าน
“เฮ้ย...หยุด”ผมได้ยิน แม่งเสียงหมาที่ไหนเห่าวะ ทุกคนต่างหยุดแล้วมองไปที่ต้นเสียง งะ ไอ้เหี้ยตาร์ มึงมาทำไมตอนนี้ ตอนที่ผมเผลอกำลังหันไปมองไอ้ตาร์
ผลั๊ก โดนไอ้เบสถีบจังๆเลยครับ ผมก็ลุก กระโดดถีบมันกลับ มันเซถอยหลังไปหลังทิ่มเลยครับ ผมวิ่งจะไปซ้ำครับ แต่ว่า ไอ้ตาร์มันมากอดเอวผมไว้
“อีกแล้วนะครับ..”มันทำเสียงเข้มใส่หูผม
“พี่บอกแล้วว่าถ้าไม่มีพี่อยู่ห้ามมีเรื่อง”มันยังบอกต่ออีก
“แต่ว่าไอ้เหี้ยนี่มัน..”ผมพูดไม่รู้จะแก้ตัวยังไงครับ เพราะถ้าแก้ตัวไปไอ้ตาร์รู้เรื่องน้องเหมียวอีก เป็นเรื่องงอนผมอีกแน่นอนครับ มันมองตาผมเขม็ง เพื่อนไอ้ตาร์ประมาณสิบกว่าคนครับ มาด้วย เฮ้อ เหนื่อยใจ...
“ไม่ต้องมาแก้ตัว..ไปยืนตรงนู้เลย..มันจะตายอยู่แล้วนะ..จะซ้ำมันอีกรึไงครับ”มันยังพูดเพราะเหมือนเดิมแล้วไล่ผมไป ด้วยสีหน้าโหดๆของมันนะ
“เออ”ผมตอบคำเดียวครับ แล้วเดินไปที่พี่ไม้
“แสบนะข้าว..มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน..เนี้ยพี่รู้ข่าวจากไอ้ป๊อดแล้วพี่วิ่งไปบอกไอ้ตาร์นะ ..มันไม่ฟังอะไรเลย โมโหมาก แล้ววิ่งตามมาที่นี่”พี่ไม้พูดให้ผมฟัง ผมก็ยิ้มแหยๆอะครับ คิ้วแตกอะ กรูหมดหล่อไปหลายวันเลยไอ้เบสเหี้ย
“พวกมึงจะอยู่เอาต่อ..หรือว่าจะกลับ”ไอ้ตาร์มันทำเสียงนิ่งสุดๆเลยอะครับ งิ
“แต่ว่า....”เสียงเพื่อนไอ้เบสคนนึ่งพูดขึ้นมา
“แต่อะไรของมึงอีก...เพื่อนมึงจะตายอยู่แล้วนะ..เห็นๆอยู่ว่าข้าวชนะ หรือว่ามึงจะเอาต่อกรูได้นะกรูไม่ขัด”นั่นไง กวนส้นตีนตกลงมาช่วยกรูหรืออะไรเนี้ย ไอ้เวงเอ้ย
“เออ..ก็ได้วะ”เสียงเพื่อนไอ้เบสคนนึงพูดขึ้นอีก ไอ้ตาร์เดินเข้าไปเลยครับ ทำไรวะ
“นี่มึงพูดกับกรูว่าวะหรอ...ห๊ะ ไอ้สัด”ไอ้ตาร์เสียงดังมากเลยครับ ง่า มันโกรธแล้วเห็นมั้ยไอ้เปรต มึงไปยุอารมณ์มันทำไม
“เออ..คือ”ไอ้นั่นมันอ้ำอึ้งเลยครับ ไม่มองหน้าไอ้ตาร์เลย
เพี้ย...... เฮ้ย ก็ไอ้ตาร์มันตบหน้าไอ้นั่นครับ แรงมากแบบสุดสวิงเลยนิ แล้วมันก็จับหน้าไอ้นั่น แล้วบีบคาง
“ปากดีนะมึง..กรูกะจะไม่อะไรแล้วนะ... อยากกินตีนกรูใช่มั้ย”มันพูดเสียงแข็งมากมาย
ไอ้นั่นตอบไม่ได้ครับ ก็ไอ้ตาร์เล่นบีบซะแรงขนาดนั้นนิ
“แม่งเอ้ย...”มันพูดแล้วก็เหวี่ยนหน้าไอ้นั่น หันไปเลยครับ
“ไปไกลๆตีนกรูเลยพวกมึง......ไป ..กรูบอกให้ไป”มันพูดกระชากเสียงดังมากเลยครับ แบบหัวเสียนะครับ ผมก็ไม่กล้าเดินเข้าไปนิ ผมเห็นมันยืนหันหลังอยู่ ผมเลยรีบจะเดินกลับครับ เพราะพวกไอ้เบสมันวิ่งหนีกันไปหมดแล้วอะครับ
“จะไปไหนครับ”งะ เห็นกรูได้ไงนิ มันเสือกเรียกผมไว้ทันอีกอะ
“มานี่เลย...ตัวดี”มันพูดแล้วกระชากมือผมเลยครับ ผมก็เหวี่ยงไปตามแรงดึงของมัน
“กรูเจ็บนะ”ผมบอกมันทำเสียงแบบ เหนื่อยๆหน่อยมันจะได้เห็นใจครับ
“ก็รู้ว่าเจ็บแล้วทำไมชอบมีเรื่องจังครับ”มันพูดแต่ยังดึงผมต่อ
“แล้วทีมึงยังมีได้เลย”ผมบอกมันอีก
“เถียงหรอ”มันหยุดแล้วหันมามองหน้าผม
“เออ..จะทำไม”ผมเล่นหน้าเล่นตาใส่มัน
“หึหึ...ไม่ทำไมหรอกครับ..ทำเมียดีมั้ย”มันทำหน้าหื่นแล้วเอาหน้ามาใกล้หน้าผม
“ออกไปเลยนะมึง”ผมบอกมันเสียงดัง มันก็เลยกระชากมือผมไปอีก
“มึงจะไปไหนเนี้ย”ผมบอกมัน ก็อยากรู้นิ
“ยุ่ง”นั่นไง เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำกับกรูนะไอ้ตาร์ ผมก็ต้องเดินตามมันไปแต่โดยดีครับ พอมาถึงโรงรถ ผมก็เก๊ตครับ มันกลับไปเอากระเป๋าที่ห้องมันส่วนกระเป๋าผมอยู่ติดตัวผมนะครับ ตอนตีกันเมื่อกี้ฝากไอ้แสบไว้แล้วเอามาแระ มันเข้าไปเรารถในโรงรถครับ แต่ว่าถ้าจะออกจากโรงเรียนต้องมีใบอนุญาตจากอาจารย์ไม่ใช่หรอวะ ไม่ก็ต้องเป็นผู้ปกครองเซน ผมก็งง อะไรของมึงวะไอ้ตาร์ มึงเอารถ แล้วมึงจะออกไปได้ยังไง มันเข็นรถไปถึงหน้าโรงเรียนครับ ผมก็ตามมาแต่โดยดี อยากกลับบ้านเหมือนกันนิ
“น้าครับ.. ผมจะกลับบ้าน พาน้องไปทำแผล”ไอ้ตาร์มันพูดกับน้ายามที่เฝ้าประตูโรงเรียนผมรถระหว่างคนเข้าคนออก ต้องเซนชื่อก่อนครับ
“ไปทำอะไรมาละ”น้ายามถามอีก
“ไปตีกันมาครับ”งะ ทำไมมึงไม่อ้อมเลยวะ ตรงแบบนั้นแล้วน้าเค้าจะให้ออกมั้ยวะนะ
“เออๆ...รีบๆไป เดี๋ยวอาจารย์ฝ่ายปกครองมาเห็นน้าซวย”น้าแกปัดๆ แล้วไอ้ตาร์มันก็รีบเข็นรถ ไปให้พ้นตรงนั้นแล้วรีบสตาร์รถเลยครับ
“ขึ้นสิครับ...รอพ่อมาตามรึไง”นั่นไงมันพูดประชดผมอีกครับ ระหว่างที่ผมกำลังงง กับบทสนทนาระหว่างน้ายามกับมันว่าน้ายามเค้ายอมได้เยี่ยงไรกัน
“ทำไมน้ายามเค้ายอมวะ”ผมบอกมันเมื่อรถมันออกมาได้ไกลแล้ว
“ซี้กันนะ..เข้ามาโรงเรียนใหม่ๆไปนั่งตรงนั้นประจำ..ซื้อนู้ซื้อนี่มาให้แกบ้าง”มันบอกครับ อ่อ งี้นี่เองติดสินบน
“แล้วจะไปไหน”ผมถามมันอีก
“กลับบ้าน”มันบอกคำเดียว
“อืม”ผมก็อืมออกับมันไปครับ
...
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2484971 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก