<<ลมหายใจแห่งผืนทราย>>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <<ลมหายใจแห่งผืนทราย>>  (อ่าน 162885 ครั้ง)

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
อะไรก้อเขินไปหมดค่ะคนมันหวั่นไหว

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
อ่านแล้วอบอุ่นต่อใจ

รออ่านตอนต่อไป


ออฟไลน์ warin

  • รถไฟขบวนนั้น ได้แล่นผ่านไปแล้ว
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1937
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
    • -

ออฟไลน์ Warnkt

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ชอบบบบบบรออออออออ น่ารักอะลุ้นๆๆๆ :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ lllittled

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
เพิ่งมีเวลามาหาเรื่องอ่านเห็นชื่อเรื่องดูน่าสนใจคิดว่าน่าจะมาแนวทะเลทรายแล้วใช่ด้วย
พ่อโจรของดิฉันหลงรักจอมโจรทะเลทรายอย่างเต็มเปาควรทำอย่างไรดี ฮา
รอติดตามค่ะอยากรู้แล้วว่พ่อโจรของเราจะเอาคืนพวกรัฐบาลชั่วยังไง
ส่วนเรื่องหัวใจนั้นก็ต้องปล่อยให้เขาสองคนจีบกันต่อไป ฮา

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
กวินทร์หนูลูกโดนคุณโจรเต๊าะนิดหน่อยยังเขินขนาดนี้ ถ้าโดน...จะเขินขนาดไหนคะยัยหนู

ออฟไลน์ Jessiebier

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 357
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เขินพรี่รุกข์ :mew3: :mew3:

ออฟไลน์ l2_in*

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-2
เสียววาบและลุ้นแทน

ออฟไลน์ AeRoMoZa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 429
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
โอ๊ย ค่อยๆ หวานๆ มากขึ้นอีกนิดแบบนี้ ชอบค่า

ออฟไลน์ สบายสบาย

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
หวานทีล่ะนิดจิตแจ่มใส

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
ใจตรงกันไปอีก

ชารุกข์ออกตัวแล้ว ไม่เท่ากวินท์ออกตัวแรงกว่าแบบไม่รู้ตัว
 

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove

                                                         ลมหายใจแห่งผืนทราย

                                                                   บทที่ 10



                  มิสเตอร์สมิธและรำไพพรรณ แอนเดอร์สันได้รับพระราชทานวโรกาสให้เข้าเฝ้ากษัตริย์ราชิด

อัลฟาดี ณ ห้องทรงงานในอาคารรัฐบาลเป็นการส่วนพระองค์หลังจากที่ทั้งคู่เดินทางมาเพื่อรับฟังความคืบ

หน้าในการติดตามหากวินท์ แอนเดอร์สันผู้เป็นบุตรชายที่นี่ ทั้งคู่ยังคงมีสีหน้าเคร่งเครียดเพราะความห่วงใย

กวินท์

                    กษัตริย์ราชิด อัลฟาดีก้าวพระบาทเข้ามาในห้องรับรองพร้อมองครักษ์ที่หยุดเฝ้ารักษาความ

ปลอดภัยอยู่หน้าห้อง กษัตริย์ราชิดน้อมเศียรรับการโค้งคำนับและถอนสายบัวจากสามีภรรยาแอนเดอร์สัน

ก่อนจะตรัสออกมา


                   “ในฐานะผู้นำของประเทศ ผมขออภัยที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ฮาลียันไม่ได้นิ่งนอนใจเลยเรื่องบุตร

ชายของพวกคุณ”


                    “ผ่านไปสามวันแล้วกระหม่อม”


                   สมิธกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงไว้ด้วยความไม่พอใจ เขายังคงรักษาท่าทีได้นิ่งด้วย

ความเป็นนักการทูตของเขา


                   “ควรจะมีข่าวคราวของกวินท์บ้าง ฮาลียันไม่ได้มีพื้นที่มากเกินไปจนไม่สามารถหาข่าวกองโจร

ในทะเลทรายได้”


                      สีพระพักตร์ของผู้นำประเทศฮาลียันเปลี่ยนไปแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาวางอิริยาบทสุขุมได้

เช่นเดิม


                 “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมิสเตอร์แอนเดอร์สัน ทางการเฝ้ามองการกระทำของโจรเหล่านี้มาได้พัก

ใหญ่ อันที่จริงเรามีการวางแผนจะกวาดล้างพวกมันให้สิ้นซากเสียนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุเรื่องนี้ขึ้น

เสียก่อน”


                “อย่าให้กวินท์ต้องกลายเป็นชนวนแห่งความรุนแรงเลยกระหม่อม”


                สมิธสบตากับกษัตริย์ราชิดด้วยความอึดอัดและเป็นกังวล


                “หม่อมฉันเป็นห่วงเกรงว่าโจรเหล่านั้นอาจจะมองว่ากวินท์เป็นต้นเหตุแห่งความรุนแรง เราต้อง

การกวินท์ที่กลับมาอย่างปลอดภัยกระหม่อม”


                       พระเนตรของกษัตริย์ราชิดวาวแสงเมื่อสมิธพูดจบลง พระขนงย่นเข้าหากันอย่างไม่พอ

พระทัยนัก


                      “เอาละ ฉันรับปากว่าลูกชายของคุณจะกลับมาอย่างปลอดภัย”


                      ทรงดีดข้อพระกรครั้งเดียวองครักษ์ก็ก้าวเข้ามาในห้อง กษัตริย์ราชิดผายพระหัตถ์ไปทาง

ประตูทางเข้าห้อง


                     “ไปส่งมิสเตอร์แอนเดอร์สันที่สถานทูตอังกฤษโดยสะดวกที่สุด”


                     สมิธโค้งคำนับกับการ “ไล่” อย่างสุภาพ เขาหนักใจเมื่อมองไม่เห็นความจริงใจจากท่าทีของ

ผู้นำประเทศ ชายสูงวัยเกือบจะก้าวเท้าออกจากห้องแล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงกษัตริย์ราชิดดังขึ้นอีกครั้ง


                    “เพนนี”


             สมิธหันกลับไปมอง รำไพพรรณภรรยาของเขาที่ยังไม่ได้เอ่ยอะไรแม้แต่คำเดียวกลับเอ่ยขึ้นกับเขา


               “คุณรอด้านนอกก่อนนะคะ ขอเวลาฉันครู่เดียว”


                นัยน์ตาสื่อถึงการขอร้อง สมิธจำใจเดินออกจากห้องและทิ้งให้ภรรยาของเขาอยู่เพียงลำพังกับ

กษัตริย์ราชิด ส่วนรำไพพรรณนั้นหันกลับไปหากษัตริย์ราชิดที่ทอดพระเนตรเธอด้วยความรู้สึกอันหลาก

หลาย


                 “ไม่ได้พบเธอเสียเกือบสามสิบปี เธอยังงดงามเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน”


                 “ขอบพระทัยเพคะ พระองค์ก็ทรงสง่างามดังเช่นอดีตเช่นกัน”


                 “แต่ถึงแม้จะสง่างามเพียงใดก็เป็นแค่ชายที่เธอปฏิเสธ”


                   สุรเสียงฟังคล้ายเยาะหยันและค่อนขอดอยู่ในที รำไพพรรณได้แต่ถอนหายใจ


                  “อดีตผ่านไปนานแล้ว พระองค์ไม่ควรจะยึดติดกับมันอยู่นะเพคะ”


                  “ฉันไม่ใช่คนที่ลืมอะไรง่ายดายหรอกเพนนี”


                  ทรงเรียกรำไพพรรณด้วยชื่อที่คุ้นเคยตั้งแต่ทั้งคู่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว


                “ไม่เคยลืมว่าเธอนั้นปฏิเสธความหวังดีที่ฉันมีให้ หากวันนั้นเธอยอมรับ ในวันนี้เธอคงได้เป็นสตรี

หมายเลขหนึ่งแห่งฮาลียัน”


                 รำไพพรรณลอบถอนหายใจ ราชิดในวันนี้แม้จะอายุล่วงเลยกว่าอดีตมาหลายปีแต่ยังไม่เคย

เปลี่ยนแปลงไปสักนิด ทรงเป็นราชนิกุลที่ยึดอยู่ในความสูงศักดิ์เป็นที่ตั้ง จนเธอนึกดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิด


                  “หม่อมฉันไม่เคยเหมาะกับตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้เลยเพคะ ขอบพระทัยในพระราชประสงค์

อันดีมาโดยตลอด แต่ทุกวันนี้หม่อมฉันมีความสุขดีกับชีวิตที่เลือกเดิน เพิ่งจะไม่มีความสุขก็เมื่อรู้ว่าลูกชาย

คนเดียวกำลังอยู่ในอันตราย”


                   รำไพพรรณสบตากับผู้นำสูงสุดของฮาลียันอย่างกล้าหาญ


                   “ในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นประมุขของประเทศ หม่อมฉันขอกราบทูลให้พระองค์จัดการเรื่อง

เลวร้ายนี้ให้จบลงอย่างเร็วและดีที่สุด และในฐานะที่พระองค์เป็นเพื่อนเก่า หม่อมฉันขอร้องโปรดประทาน

ความเมตตาเอ็นดูแก่กวินท์ด้วย เพราะเขาเป็นแก้วตาดวงใจของหม่อมฉัน ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญเพคะ”


              รำไพพรรณถอนสายบัวอย่างงดงามก่อนจะหันหลังและก้าวเดินออกไปจากห้อง กษัตริย์ราชิดมอง

ตามสตรีที่เคยครอบครองหัวใจของพระองค์รวมทั้งทำลายลงจนเจ็บช้ำมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยพระเนตรทั้งรัก

และแค้นเคือง


                   “คาลีล”


                   ตรัสเพียงครั้งเดียวชายหนุ่มที่ดำคงตำแหน่งเลขานุการของพระองค์ก็ปรากฏกายจากด้านนอก

ทันที


                    “กระหม่อม”


                  กษัตริย์ราชิดกัดพระทนต์แน่นเมื่อตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว


                “ดำเนินการตามแผนที่วางไว้”


               “รับด้วยเกล้า”


                คาลีลรับคำด้วยใบหน้าเฉยชาก่อนจะก้าวหายออกไปเบื้องนอก

               





                  กวินท์ลืมตาตื่นมาในยามเช้าตรู่ เขาลุกจากที่นอนด้วยอาการที่ยังขัดยอกไปทั้งตัว จำได้ว่ารู้สึก

ตัวครั้งสุดท้ายเมื่อหัวค่ำเพราะชารุกข์เปิดประตูเข้ามาบังคับให้เขากินซุปถั่วซิกพีและกินยาแก้ปวดตามเข้าไป


                    “ตัวอุ่นแบบนี้ไม่พ้นมีไข้เพราะกล้ามเนื้ออักเสบแน่ กินยากันไว้เลยดีกว่า”


                   “แต่ผม...”


                  กวินท์ทำหน้าปั้นยาก เขาเกลียดการกินยาเป็นที่สุด


                 “กวินท์ ไหนบอกว่าจะ...”


                 “ไม่ดื้อ เฮ้อ กินก็ได้”


                รับยามาจากมือของชารุกข์และกลืนลงคอพร้อมกับทำหน้าย่นเพราะความขม เขารีบรับน้ำดื่มมา

จากชารุกข์และดื่มตามอย่างรวดเร็ว


                  “นอนพักเถอะ”


                  น้ำเสียงอ่อนโยนของชารุกข์ทำให้กวินท์หลับตาลง เขาคล้อยหลับไปและรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น

ในยามดึก


                   “ตัวร้อนจริง ๆ ด้วย”


                  ได้ยินเสียงแผ่ว ๆ คล้ายอยู่ไกลจนเอื้อมมือคว้าไม่ถึง หากแต่ความอาทรกลับอยู่ใกล้ชิดจนอด

ไม่ได้ที่จะไขว่คว้าหาตัวทั้งที่กวินท์ยังหลับอยู่ เขากลับรู้สึกหนาวสั่นเมื่อความชื้นของน้ำแตะต้องไปตามผิว

กายก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นอบอุ่นตามมาทีหลัง


                   “หมดสภาพคนเก่งเลยนะกวินท์”


                   สัมผัสแตะต้องอ่อนโยนที่หน้าผากทำให้กวินท์หลับไปอีกครั้งอย่างสบายตัวขึ้นจนกระทั่งถึง

เช้า เขายังปวดศีรษะรุม ๆ รวมทั้งปวดกล้ามเนื้อไหล่ข้างที่บาดเจ็บ กวินท์ลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวออกจากห้อง

ไปด้านนอก เขาเหลียวหาชารุกข์กลับพบเพียงความว่างเปล่าและเศษกระดาษที่วางไว้บนโต๊ะรับแขก


                “ไปมัสยิด เดี๋ยวกลับ”


                  ชายหนุ่มใจชื้นขึ้นเมื่อรู้ว่าชารุกข์ไปละหมาดช่วงเช้า เขาฝืนเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวอยู่พัก

ใหญ่จนได้ยินเสียงพูดคุยด้านนอก กวินท์พยายามใส่เสื้ออย่างยากลำบาก


                  “โอ๊ย”


               อุทานออกมาพร้อมกับนิ่วหน้าเพราะยกแขนไม่ขึ้น และเพียงไม่กี่วินาทีประตูห้องน้ำก็ถูกเคาะรัวๆ


               “กวินท์ เปิดประตู”


               ชารุกข์ตะโกนเสียงดังจนกวินท์ต้องรีบปลดล็อกและเปิดประตูออก ชารุกข์คว้าแขนข้างที่ไม่เจ็บ

ของเขาให้เดินออกมาด้านนอกทันที


                “เป็นอะไร”


                 ดวงตาคมมองอย่างห่วงใยจนกวินท์หวั่นไหว เขาฝืนยิ้มเพื่อให้คนตรงหน้าสบายใจ


                “ปวดแขนเวลายกขึ้นน่ะครับ ใส่เสื้อลำบากจัง”


                   ชารุกข์เพิ่งเห็นว่ากวินท์ใส่เสื้อได้แค่แขนเดียว เขาถอนหายใจก่อนจะช่วยใส่เสื้อให้กวินท์ มือ

ใหญ่ช่วยเหลือติดกระดุมให้จนหมด ส่วนกวินท์ได้แต่หรุบตาลงมองแต่แผ่นอกของชารุกข์เท่านั้น


                  “ขอบคุณครับที่ช่วย”


                  “เชคฮชารุกข์คะ”


                  กวินท์เงยหน้ามองต้นเสียงเมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่เพียงลำพังกับชารุกข์ เด็กสาวฟาดิยะคู่หมาย

ของยาก็อบนั่นเองที่เป็นบุคคลที่สามในบ้านหลังนี้


                   “ฉันกวาดถูบ้านให้หมดแล้วนะคะ”


                   ฟาดิยะเอ่ยขึ้น หญิงสาวมองชารุกข์อย่างชื่นชมไม่มีปิดบัง กวินท์เจ็บจี๊ดอยู่ในใจราวกับมีเข็ม

ทิ่มแทงเมื่อสังเกตเห็น เขารีบสะบัดความรู้สึกนั้นทิ้งด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องรู้สึกเช่นนั้น


                “ฝุ่นหนามากเลย ฉันว่าเชคฮต้องมีภรรยามาดูแลบ้านให้แล้วล่ะค่ะ”


                หญิงสาวยิ้มอย่างเอียงอาย ชารุกข์ส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจอย่างระอา


                “อย่าแก่นให้มากนักเลยฟาดิยะ ขอบใจที่มาทำความสะอาดบ้านแทนแม่ของเธอ เสร็จแล้วก็กลับ

บ้านเถอะเดี๋ยวพ่อและแม่ของเธอจะเป็นห่วง”


                “เชคฮไล่ฉันอีกแล้ว” ฟาดิยะประท้วงอย่างขัดใจ “ฉันโตพอที่จะแต่งงานมีสามีแล้วนะคะ”


                 “ฉันจะบอกยาก็อบให้ว่าเธอพร้อมจะแต่งงานแล้ว”


                “เชคฮ ฉันไม่แต่งกับยาก็อบนะ ฉันอยากเป็นภรรยาของชะ...”


               “กลับบ้านได้แล้วฟาดิยะ”


                  เสียงแข็งดุดันทำให้ฟาดิยะหยุดปากลงได้ หญิงสาวเม้มปากแน่นพลางสะบัดหน้าเดินออกไป

จากบ้าน เมื่อลับตาแล้วชารุกข์จึงได้หันมาหาและกล่าวกับกวินท์


                 “ฟาดิยะมาทำความสะอาดบ้านแทนแม่ของเขาที่ต้องมาทำสัปดาห์จะสองวัน”


                   อันที่จริงไม่จำเป็นที่จะต้องชี้แจงอะไรก็ได้แต่ชารุกข์ก็พูดออกไปเมื่อเห็นสีหน้าของกวินท์ เขา

เกรงว่ากวินท์จะเข้าใจผิดที่มีหญิงสาวเข้ามาในบ้านตั้งแต่ตอนเช้า


                  “ครับ”


                  ตอบได้แค่นั้นเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีกว่านี้ กวินท์ไม่นึกแปลกใจหากฟาดิยะจะชื่นชมชารุกข์

เป็นพิเศษ ชายหนุ่มตรงหน้ามีบุคลิกและอุปนิสัยที่ใครๆ ไม่อาจเมินเฉย


              “มานี่เถอะ ผมแบ่งอาหารมาจากบ้านของเชคฮอาลี กินเสียให้อิ่มเพราะเราจะต้องนั่งรถไปอีกไกล”


                   ชารุกข์แตะปลายนิ้วไปที่ข้อศอกของกวินท์เพื่อให้เดินตามมาที่โต๊ะอาหาร กวินท์คร้านที่จะ

ถามว่าจะไปไหน เขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งของชารุกข์เท่านั้น





มีต่ออีกนิด....



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-06-2017 01:43:23 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
ต่อกันตรงนี้...




               “ไม่อร่อยเหรอ”


               ชารุกข์ถามเอาใจ เขาตักอาหารไปวางบนจานของกวินท์


              “อารมณ์เสียเรื่องอะไร”


              “เปล่าเสียหน่อย”


              กวินท์กล่าวโต้ เขาหรุบตาลงตักอาหารใส่ปากไม่พูดไม่จา


             “บอกว่าทำความสะอาดบ้านก็คือทำความสะอาดบ้าน ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกน่า”


              คนฟังเงยหน้าขวับ ดวงตาเรียวมองคนพูดอย่างหงุดหงิด


              “เขาก็บอกแล้วว่าควรจะมีภรรยาไว้ดูแลบ้านนี่ครับ บ้านจะได้สะอาดไม่สกปรกอย่างนี้”


               “ผมยอมอยู่บ้านสกปรกแทนที่จะต้องมีภรรยาที่ไม่ต้องการ”


                ชายหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้ม


                “คุณอยู่ว่างๆ ก็ทำความสะอาดบ้านให้ผมหน่อยสิกวินท์”


                  กวินท์หน้าร้อนเห่อ น้ำเสียงของชารุกข์ฟังดูเป็นปกติ แต่ในถ้อยประโยคคล้ายมีนัยแอบแฝง

ชวนให้ใจสั่น


                   “ผมอิ่มแล้ว”


                   ลุกขึ้นยืนพลางเก็บจานของเขาและชารุกข์มาซ้อนรวมกัน


                 “ผมล้างเอง”


                   “ไม่ต้องครับ ผมจะล้างเอง” กวินท์ชิงหน้าที่ เขารีบยกจานไปที่อ่างล้างภาชนะ


                  “เดี๋ยวบ้านของคุณจะสกปรกอีก”


                     ชารุกข์กลั้นยิ้ม เขามองร่างสูงโปร่งที่หันหลังหนีไปล้างจานอย่างอารมณ์ดี จนเมื่อกวินท์ล้าง

จานเสร็จก็มีเสียงรถมาจอดหน้าบ้านของชารุกข์ เจ้าของบ้านลุกขึ้นยืนทันที


                  “ไปกันเถอะกวินท์”


                      เดินตามไปหน้าบ้านกวินท์เห็นรถจี๊ปที่มียาก็อบเป็นคนขับมาจอดติดเครื่องรออยู่ เมื่อชารุกข์

เดินไปถึงยาก็อบก็ลงจากรถและเปลี่ยนให้ชารุกข์นั่งตรงคนขับแทน


                 “อรุณสวัสดิ์กวินท์ ไหล่คุณเป็นอย่างไรบ้าง”


                 กวินท์ยิ้มจึด เขาตอบด้วยเสียงอ่อยๆ


                 “เขียวช้ำเลยล่ะ คุณล่ะยาก็อบ ราบีทำให้คุณเจ็บมากไหม ผมขอโทษที่ทำให้คุณเดือดร้อน”


                 ยาก็อบส่ายหน้าและยิ้มในแบบของเขา


                “นิดหน่อยน่ะ อย่ากังวลไปเลย ขึ้นรถเถอะเชคฮมองตาเขียวแล้ว”


                 กวินท์หันไปมองก็เห็นจริงตามนั้น เขารีบก้าวไปนั่งคู่กับคนขับโดยเร็ว ชารุกข์ขับรถจี๊ปจาก

หมู่บ้านไปยังทะเลทรายกว้าง กวินท์ที่นั่งเงียบพักใหญ่จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม


                  “เราจะไปไหนกันครับ”


                 “ผมจะพาคุณไปหาฟาฮีม ให้เขาตรวจดูไหล่ของคุณเสียหน่อย”


                 “ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก”


                 “อย่าทำเป็นเก่งเกินกว่าหมอเลยกวินท์ เมื่อคืนคุณมีไข้ทั้งคืนและไหล่ของคุณก็ฟกช้ำมาก ให้

ฟาฮีมดูหน่อยดีกว่า”


                  กวินท์ลอบมองชารุกข์ ความห่วงใยที่เขามีทำให้กวินท์นึกเคืองตัวเองที่หวั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ

เขามองเสี้ยวด้านข้างที่มีจมุโด่งเป็นสัน รอบริมฝีปากมีเคราที่เริ่มขึ้นใหม่เป็นปื้น แต่กลับทำให้ชารุกข์ยิ่งดูสม

เป็นชายชาตรี


                “ชื่อของคุณแปลว่าอะไร”


                กวินท์ชวนคุย เขาไม่อยากให้ความเงียบเป็นกำแพงระหว่างเขากับชารุกข์


               “อยากรู้ทำไม”


                “ทีคุณยังรู้เลยว่าชื่อของผมแปลว่าอะไร”


               “ชารุกข์แปลว่าราชวงศ์”


                เอ่ยเสียงเรียบขณะจ้องหน้าไปทางทะเลทรายอย่างคุ้นเคย ส่วนกวินท์ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาอยู่

ที่ไหน


                  “นามสกุลของคุณคือเซรีมเหรอ”


                 “เปล่า นั่นเป็นสมญาแปลว่าผู้กล้าหาญ”


                 “อ้าว ผมนึกว่านามสกุล” กวินท์เลิกคิ้วสูงอย่างแปลกใจ


                 “ถ้าจะอธิบายตามหลักโบราณ ชื่อของชาวอาหรับมีห้าส่วน” ชารุกข์ใจดีอธิบายให้ฟัง


                 “ส่วนแรกคืออิซึ่มเป็นชื่อตัว ส่วนที่สองกุนยาห์เป็นจะบอกการสืบเชื้อสายว่าคนๆนั้นเป็นบิดา

มารดาของใคร ส่วนที่สามเรียกว่าน่ะซับ มีเพื่อบอกว่าเขาเป็นบุตรของใคร ส่วนที่สี่คือลาก็อบ จะเป็นสมญา

เพื่อให้เกียรติแก่เจ้าของชื่อ สุดท้ายคือนิสบาคือนามสกุลแต่เพราะมันยาว บางคนก็ตัดทอนให้สั้นลงเพื่อ

ความสะดวก ”


                  ฟังการบรรยายจบกวินท์ก็อ้าปากค้าง เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าชื่อของชาวอาหรับจะมีความ

หมายมากมายขนาดนี้ ชารุกข์หันมามองใบหน้าเหมือนเด็กที่ยังไม่เข้าใจการเรียนรู้อย่างนึกขำ


                  “งงเหรอกวินท์ ลองบอกชื่อเต็มของคนที่คุณรู้จักมาสิ”


                  “สมเด็จพระราชาธิบดี ราชิด ทัชฮดิน บินซาฟาร์  อัลฟาดี”


                  เมื่อได้ยินพระนามที่กวินท์เอ่ยออกมาเพราะเขาจำได้อยู่คนเดียว ชารุกข์ถึงกับขบกรามกรอด


                 “อิซึ่มนามว่าราชิดแปลว่าฉลาด ลาก็อบสมญาทัชฮดินแปลว่าผู้ยิ่งใหญ่ น่ะซับบินซาฟาร์คือเป็น

บุตรของซาฟาร์ นิสบาราชสกุลอัลฟาดี ไม่มีกุนยาห์เพราะไม่มีบุตร”


                    “แล้วคุณล่ะชารุกข์ ชื่อเต็มๆของคุณคืออะไร”


                จบประโยคคำถามชารุกข์ก็เบรคจนรถสะเทือน เขาหันขวับมามองกวินท์ด้วยดวงตาคมดุจนกวินท์

สะดุ้ง


                     “ผมเคยบอกคุณแล้ว ยิ่งรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ต่อไปอย่าได้ถามเช่นนี้อีก”

             

                                                           TBC


                                            โดนดุอีกแล้ว กวินท์เอ๊ยยย

                                      :m13: :m13: :m13: :m13:











« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-06-2017 01:50:58 โดย Belove »

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
โถกวินท์ พ่อคุณก็นะ...ความลับเยอะเหลือเกิน

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ masochism2018

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 428
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1
ถามแค่นี้ทำไมต้องโหดใส่ด้วยอะ555555555
 :sad11:

ออฟไลน์ AeRoMoZa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 429
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
มาสั้นๆ แถมยังมีเรื่องให้อยากรู้มากขึ้นอีก กษัตริย์ราชิดมีแผนอะไรอีกเนี่ย

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
เอ๊ะ

นี่เป็นโรคอารมณ์แปรปรวนหรือ? เดี๋ยวใจดี เดี๋ยวดุ

ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10
โดนดุประจำเลย

ออฟไลน์ Ta_ii

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เข้ามารอเรื่องนี้อัพทุกวันเลย อ่านจบแล้วเหมือนสารเสพติด อยากได้อีกเรื่อยๆ เอ็นดูกวินท์จัง อย่างที่ชารุกทำเนี่ย เขาเรียกอ่อยแบบเนียนๆนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
อย่าดุนักสิ!

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ดุจังนะ ก็แหมมันก็ต้องอยากรู้เป็นธรรมดามั้ยล่ะ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ชารุกข์ กวินท์   :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
จะดุน้องทำมายยยย

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1

ออฟไลน์ winndy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1128
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
ดุแล้วต้องโอ๋นะ

ออฟไลน์ maekkun

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
      โอ๋ๆๆกวินทร์
ชารุกดุไปไหนค่ะเมื่อเช้ายังหวานๆใส่อยู้เลย :mew2: :mew2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-06-2017 21:59:23 โดย เป็ดอนุบาล »

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
แวะมากอดคนแต่ง
เอาอี๊กกกค่าาาาา

ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
เอ้าๆ กวินทร์โดนดุอีกจนได้~

ท่านเชคฮก็ขยันทำตาดุจริ๊งงง

มีแผนอะไรน้อออ :katai1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด