Cr. Pic [F.GC]
say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด
#พี่กันต์สายอ่อย ด้วยนะคะ
* * * ต่อค่ะ 100% * * *
แม้จะไม่ได้กดติดตามเพจของมหา’ลัย แต่ประเด็นที่กำลังเป็นที่พูดถึงกันอยู่ตอนนี้ก็ถูกแชร์มาอยู่หน้าไทม์ไลน์อยู่ดี ซึ่งประเด็นที่นักศึกษาถกกันก็คงเป็นภาพของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘เหนือเดือน’ กำลังเดินจูงมือผู้หญิงหน้าตาสวยในมหา’ลัย พร้อมยิ้มกว้างอย่างที่ปกติไม่ค่อยจะได้เห็นเท่าไหร่นัก
และก็ไม่ได้มีแค่รูปเดียวแต่มีเต็มไปหมดตั้งแต่ที่น้องแพรเดินไปหาที่โต๊ะ ตอนที่กันต์พาน้องแพรขึ้นไปเรียนด้วย หรือแม้กระทั่งหลังเลิกเรียนที่เจ้าตัวตั้งใจจะพาน้องสาวไปส่งที่บ้านก็ถูกถ่ายเอาไว้หมด เพราะความสนิทสนมที่แสดงออกทำให้สาวๆ หลายคนเอนเอียงไปทางว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นแฟนของเหนือเดือนก็เป็นได้
เพราะเอาจริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้เท่าไหร่ว่ากันต์มีน้องสาว เนื่องจากเจ้าตัวไม่ยอมพาน้องแพรมาเปิดตัว เหตุผลข้อเดียวเท่านั้นคือ... หวงน้องมาก จะมีก็แค่เพื่อนๆ ในคณะที่รู้ แต่เสียงส่วนน้อยจากเพื่อนๆ ก็สู้เสียงส่วนใหญ่และความคิดเองเออเองไม่ได้อยู่ดี
“เรื่องมึงกับน้องแพรยังถูกแชร์ไม่หยุดเลย” ดิวเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มาพูด
ตอนนี้พวกเขามานั่งรอเวลาขึ้นเรียนอยู่ใต้อาคารเรียนของคณะนิติศาสตร์ วิชาที่จะขึ้นเรียนต่อนั้นเป็นวิชาเลือกบังคับ
“ถ้าเยอะเกินไปเดี๋ยวคงต้องให้ป๋อมแป๋มลงเพจให้” กันต์ตอบ เขาเองก็กำลังไล่ดูพวกคอมเมนต์ต่างๆ อยู่เหมือนกัน ส่วนใหญ่จะไปในทางคาดเดาว่าน้องแพรคือแฟนของเขา
เพราะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือกเลยสักนิด ใบหน้าก็ไม่มีส่วนใครคล้ายกันเลยจึงไม่แปลกที่ใครต่อใครจะเข้าใจไปแบบนั้น “จะคาดเดาอะไรก็ตามสบาย แต่อย่ามาด่ามาว่าน้องแพรเป็นพอ ไม่งั้นกูเล่นแน่”
“แต่เท่าที่ดูก็ไม่มีคอมเมนต์แย่ๆ นะกันต์” ใยไหมตอบ “ส่วนใหญ่จะออกแนวไม่อยากจะยอมรับมากกว่าว่าตัวเองจะนก”
“เรื่องคนอื่นคอมเมนต์น่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้ามีโอกาสกันต์ก็บอกน้องเดียร์ด้วยล่ะว่าน้องแพรคือน้องสาวน่ะ” ใบบัวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะอธิบายต่อเมื่อเห็นว่ากันต์ยังทำหน้างง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ “คนนอกมองก็เข้าใจว่าเป็นแฟนอยู่แล้ว ถ้ากันต์อยากจะมีโอกาสเดินหน้าจีบน้องเดียร์ก็ไม่ควรจะให้น้องเข้าใจผิดไปแบบนั้นนะ”
“อ่า...”
“ใช่ๆ ถูกของบัว เพราะถ้าเกิดน้องเขาเองก็ชอบกันต์อยู่ล่ะก็ ถ้าเข้าใจผิดว่ากันต์กับน้องแพรเป็นแฟนกัน มันจะยิ่งยุ่ง ยิ่งยากเข้าไปใหญ่นะ ต้องรีบเคลียร์ให้เข้าใจรู้ไหม”
กันต์พยักหน้ารับกับคำของเพื่อน พร้อมกับคิดตามไปด้วย เขาเองก็ยังไม่เคยบอกเดียร์เลยว่าน้องแพรคือน้องสาว อาจจะเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เนื่องจากว่าต่างคนต่างก็มีงาน แล้วอาทิตย์นี้ก็เป็นอาทิตย์สุดท้ายของการเรียนการสอนก่อนจะสอบกลางภาคแล้วด้วย
แผนการที่จะเดินหน้าจีบก็ถูกพับเก็บเอาไว้มาร่วมเดือน แล้วไม่รู้ว่าตอนนี้อกฝ่ายจะเข้าผิดไปไกลขนาดไหนแล้วเหมือนกัน พอคิดแบบนี้ก็ชักจะกังวล เดิมทีก็ว่ายากแล้ว ตอนนี้คงยากกว่าเดิมอีก...
การเรียนในวันนี้ไม่ได้มีอะไรมากนักเนื่องจากอาจารย์สรุปเนื้อหาให้ฟังพร้อมบอกแนวข้อสอบก่อนจะปล่อยให้ทุกคนแยกย้าย พวกกันต์เองก็แยกย้ายกันไปเพื่อเตรียมอ่านหนังสือสอบในสัปดาห์ถัดไป ยังไม่รวมถึงการส่งงานหลังสอบเสร็จและการสอบนอกตารางอีก
เจ้าตัวเหวี่ยงตัวขึ้นรถก่อนจะขับออกจากมหา’ลัยเพราะวันนี้ไม่มีเรียนอะไรแล้ว มีอีกทีก็สอบเลย กันต์ขับรถเลยคอนโดไป จุดหมายก็คือร้าน Cake@Time ของพ่อคิน
“Cake@Time ยินดีต้อนรับค่ะ... อ้าว... น้องกันต์”
“สวัสดีครับพี่ดี” กันต์ทักทายปาติชิเย่ประจำร้าน “วันนี้ออกมาอยู่หน้าร้านเองเหรอครับ”
“ค่ะ คนไม่เยอะเท่าไหร่พี่เลยออกมาช่วยหน้าร้าน แต่เวลานี้ลูกค้าก็ไม่ค่อยเยอะอยู่แล้วล่ะค่ะ” อีกฝ่ายตอบ “มาหาคุณคินเหรอ คุณคินออกไปข้างนอกแต่เดี๋ยวก็คงกลับเข้ามาเพราะออกไปได้สักพักแล้ว”
“ครับ ไม่เป็นอะไร ระหว่างรอเดี๋ยวผมช่วยเอง” กันต์ตอบก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด
ตั้งแต่เด็กๆ แล้วกันต์มักจะมาช่วยงานที่ร้านเป็นประจำ คงเพราะเขาชอบและผูกพันกับร้านนี้ ได้เจอพ่อคินครั้งแรกพ่อคินก็พามาที่ร้าน ได้เจอน้องตัวเล็กครั้งแรก... ก็เพราะน้องมาที่ร้าน
หลังจากเก็บของแล้วหยิบผ้ากันเปื้อนแบบผูกเอวมาสวมแล้วเขาก็เดินออกไปช่วยหน้าร้าน กันต์ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่เก็บโต๊ะ เช็ดโต๊ะ รับออเดอร์ เสิร์ฟ จนถึงขั้นทำเครื่องดื่มและขนมก็ทำได้หมด แต่ส่วนใหญ่เวลามาช่วยเขาจะคอยช่วยเสิร์ฟ รับออเดอร์ เก็บโต๊ะเสียมากกว่า
“ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ ไม่เห็นมาที่ร้านเลย” พี่ดีถาม
“ครับ จะสอบแล้วก็เลยยุ่งๆ นิดหน่อย เอาไว้หลังสอบเสร็จผมจะแวะมาช่วยนะครับ”
ไม่นานหลังจากที่กันต์มาช่วยงานลูกค้าในร้านก็เริ่มเยอะขึ้น คงจะเป็นเพราะนักศึกษาผู้หญิงที่แวะมาเจอพนักงานเสิร์ฟหน้าตาดีก็เลยโพสลงโซเชี่ยลที่ไปไวยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง นักศึกษาสาวๆ เลยพากันแวะเวียนมาที่ร้าน เพราะร้านก็ไม่ได้อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่นักเดินทางง่ายแล้วก็สะดวก ยิ่งตอนนี้มีรถไฟฟ้าผ่านก็ยิ่งเดินทางง่ายเข้าไปใหญ่
“ก็ว่า... มองจากข้างนอกก็สงสัยว่าทำไมวันนี้คนเยอะกว่าปกติ” เสียงของนคินทร์ เจ้าของร้านหรือพ่อคินของกันต์ทักขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในร้านแล้วเห็นลูกชายเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มอยู่
“พ่อคิน... สวัสดีครับ” กันต์เดินไปหาพร้อมยกมือไหว้ก่อนจะกอดพ่อคินเอาไว้แน่น เป็นการแสดงความรักแล้วก็ความคิดถึงของบ้านนี้
“เป็นไงมาไงถึงมาที่ร้านได้ละเนี่ย” พ่อคินถาม พลางมองหน้าลูกชาย ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทางของกันต์ “จะให้พ่อทำอะไรให้ ไหนบอกมาสิ”
กันต์ถอนหายใจเสียงดังแบบที่ดูก็รู้ว่าแกล้งทำ “ปิดพ่อคินไม่เคยได้เลย... ผมอยากให้พ่อคินทำแพนเค้กคุณหมีน้อยให้ผมหน่อย...”
พ่อคินเลิกคิ้วขึ้น “เอาไปให้ใครหล่ะ แล้วเราไม่ทำเองหล่ะ พ่อเทรนมากับมือนะ”
“ยังไงผมก็ทำได้ไม่เหมือนพ่อคินเต็มร้อยนี่ครับ นะ... พ่อคินทำให้ผมหน่อย”
“ไหนบอกพ่อคินมาก่อนว่าจะเอาไปให้ใคร...” พ่อคินถาม “น้องตัวเล็กหรือยังไงกัน”
คนโดนถามชะงักไปนิดยกมือลูบท้ายทอยแก้เขินก่อนจะพยักหน้ารับ “ครับ... พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ผมว่าน้องต้องเข้าใจผมผิดไปแล้วแน่ๆ เลย ผมอยากจะไปอธิบาย แต่อยู่ๆ จะให้เดินเข้าไปคุยเลยก็คงแปลกๆ ผมก็เลยมาขอให้พ่อคินช่วยทำเมนูโปรดของน้องให้หน่อย ตอนหาเรื่องคุยน้องจะได้อารมณ์ดี ไม่โกรธผมไง...”
“คิดจะเอาขนมไปหลอกน้องหรือยังไงกัน” พ่อคินพูดขำๆ แต่ก็ยอมเดินเข้าไปด้านหลังร้านให้กันต์รีบก้าวตามเข้าไป
“กับน้องขนมน่าจะหลอกได้มากกว่าเดินเข้าไปคุยตรงๆ นะครับ” ตอบกลับไปพลางนึกไปถึงน้องตัวเล็กที่เคยทำหน้าอ้อนขอให้เขาซื้อขนมให้ตอนที่เจอกันโดยบังเอิญ
“อย่างนั้นก็มาช่วยพ่อคินเลย คิดจะจีบเขาก็ต้องลงมือทำ เดี๋ยวน้องเขาติดใจฝีมือทำขนมพ่อคินแล้วไม่สนใจน้องกันต์ไม่รู้นะ...”
“ผมจะฟ้องมัมพัทธ์” กันต์พูดหน้าบึ้ง ทำเอาพ่อคินหัวเราะขำอย่างชอบใจที่แกล้งลูกชายได้สำเร็จ
กันต์ขยับไปยืนข้างๆ พ่อคินก่อนจะช่วยทำแพนเค้กคุณหมีน้อยตั้งแต่ตอนเตรียมแป้งจนกระทั่งทำเสร็จ เจ้าตัวเดินไปหยิบกล่องเก็บอาหารมาจัดการเรียงแพนเค้กลงไปในนั้น เตรียมของตกแต่งเอาไว้พร้อมตั้งใจว่าจะไปจัดจานอีกที
“จะกลับไปกินข้าวที่บ้านไหมน้องกันต์ หรือจะไปหาน้องตัวเล็กเลย” พ่อคินถามหลังจากที่ทำแพนเค้กคุณหมีน้อยเมนูพิเศษเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“อ่า...” คนถูกถามลังเล ก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็เย็นแล้ว ถ้ากลับไปบ้านก่อนอาจจะกลับถึงคอนโดดึก หรือไม่บางทีก็อาจจะนอนค้างที่บ้านเลยแพนเค้กที่เตรียมเอาไว้ก็คงใช้ไม่ได้
“หึหึ โอเค พ่อคินเข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะบอกมัมเขาให้ว่าน้องกันต์ติดเด็กเลยไม่กลับมากินข้าวที่บ้าน”
“พ่อคิน... ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยครับ” กันต์แทบอยากจะทำหน้ายู่หน้างอ “เดี๋ยววันศุกร์ผมกลับบ้านนะ... วันนี้มันเย็นแล้ว ผมกลัวกลับไปไม่ทันน้อง...”
“ครับๆ พ่อคินก็แกล้งแซวเล่น ไปๆ กลับคอนโดได้แล้วล่ะ ขับรถก็ระวังๆ นะน้องกันต์”
“ครับผม พ่อคินก็ขับรถระวังๆ นะครับ แล้ววันศุกร์เจอกันนะครับ ทำข้าวผัดคุณหมีไว้ให้น้องกันต์ด้วยนะ”
“ครับๆ ตามนั้นครับลูกชาย” ยกมือตบไหล่ลูกชายไปที ก่อนจะเดินไปส่งกันต์ที่หน้าร้าน
เจ้าตัวยกมือไหว้พ่อคินก่อนจะเดินไปที่รถ วางกล่องแพนเค้กเอาไว้ที่เบาะข้างคนขับแล้วจึงขับรถกลับคอนโด กันต์ขึ้นไปที่ห้องของตัวเองก่อนเพื่อเตรียมแพนเค้กให้เรียบร้อย
จัดใส่จานกระเบื้องสีขาว วางแพนเค้กที่ทำเป็นรูปคุณหมีน้อยเอาไว้สามชิ้น เทซอสสตรอว์เบอร์รี่กับซอสช็อกโกแลตเป็นตารางหมากรุกเอาไว้ข้างๆ วางผลไม้อย่างสตรอว์เบอร์รี่ที่ตัดขั้วออกแล้วไว้ในช่องหมากรุก มีถ้วยเล็กๆ ที่ไว้ใส่เมเปิ้ลไซรัป ซอสสตรอว์เบอร์รี่ แล้วก็ซอสช็อกโกแลตวางเอาไว้สำหรับราดแพนเค้ก
ตกแต่งเรียบร้อยจนเหมือนเมนูแพนเค้กคุณหมีน้อยที่ร้านของพ่อคินก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ อดไม่ได้ที่จะอัพเดทรูปที่เพิ่งถ่ายลงโซเชียล แม้ว่าจะไม่ได้ทำเองทั้งหมด แต่ก็ช่วยพ่อคินทำแถมยังมาจัดจานเองด้วย ให้เครดิตตัวเองเป็นคนทำคงจะไม่เป็นไร ลงรูปเรียบร้อยก็เดินถือจานออกจากห้องเพื่อเดินไปห้องข้างๆ กัน
กดกริ่งได้ไม่นานประตูห้องก็เปิดออก กันต์ชะงักไปนิดตอนที่ประตูห้องเปิดออกกว้างพลางมองสำรวจคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
“เดียร์... ไม่อยู่เหรอ”
คนโดนถามเองก็นิ่งไปมองอย่างแปลกใจก่อนจะตอบ “ครับ”
“อ่า... อย่างนั้นฝากให้เดียร์หน่อย” กันต์ส่งจานแพนเค้กไปให้อีกฝ่าย “นายเป็นฝาแฝดเดียร์สินะ เหมือนจะเคยเห็นอยู่”
“ครับ ผมเป็นพี่ชายฝาแฝดเดียร์” อีกฝ่ายว่าก่อนจะยื่นมือมารับจานแพนเค้กไปถือเอาไว้ “พี่ชื่อกันต์ใช่ไหม”
“อือ...”
ฮาร์ทมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา พลางนึกไปถึงเรื่องที่น้องชายฝาแฝดเคยพูดเอาไว้ “แล้ว... พี่เอามาให้เดียร์ทำไมเหรอ”
“จริงๆ ก็มีเรื่องอยากคุยกับเดียร์ แล้วก็เห็นเดียร์บอกว่าชอบแพนเค้กก็เลยทำมาให้”
“เรื่องที่อยากคุย... ที่คนเขาแชร์กันเยอะๆ ในเพจคิ้วนั่นน่ะเหรอครับ” ฮาร์ทถาม
“อือ ใช่ อยากคุยเรื่องนั้นนั่นแหละ”
กันต์มองคนที่เป็นพี่ชายฝาแฝดของน้องตัวเล็กอย่างสำรวจ ถ้ามองผ่านๆ ก็คงแยกไม่ออกเพราะเหมือนกันมากที่เดียว แต่ถ้าหยุดมองสักนิดก็จะรู้ทันทีว่าใครเป็นใคร ดูจากสายตาเหมือนคนคนนี้จะสูงกว่าน้องตัวเล็ก อีกทั้งสีตาก็ไม่เหมือน ไหนจะบรรยากาศรอบๆ ที่แตกต่างจากเดียร์อย่างชัดเจน
“ทำไมต้องคุยเหรอครับ” ฮาร์ทถามต่อ พวกเขายังคงปักหลักที่จะยืนคุยแบบนั้น ไม่เชื้อเชิญเข้าไปนั่งในห้อง
“พี่กลัวเดียร์จะเข้าใจผิดว่าพี่กับคนในรูปเป็นแฟนกัน เพราะจริงๆ แล้วเราไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“แล้วทำไมพี่ต้องกลัวเดียร์เข้าใจผิดด้วยครับ” ฮาร์ทถามต่อหลังจากได้ยินคำตอบของกันต์
“พี่ชอบ... เดียร์เหรอครับ”ฮาร์ทอยากจะรู้เหมือนกันว่าคนคนนี้คิดอะไรกับน้องชายของเขาหรือเปล่า ชอบจริงๆ หรือแค่อยากจะแกล้งน้องชายของเขาเท่านั้น เขาจะได้รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป
และกันต์เองก็ตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำเช่นกันกับคำถามนั้น
“พี่ชอบเดียร์”“ยังไงฝากแพนเค้กนั่นให้เดียร์ด้วยนะ แพนเค้กคุณหมีน้อยร้านโปรดของเขา” กันต์ชี้ไปที่จานแพนเค้กที่ฮาร์ทถือเอาไว้อยู่
ฮาร์ทมองตามคนที่เดินกลับเข้าไปในห้องก่อนที่เขาจะปิดประตูลง วางจานแพนเค้กนั่นบนโต๊ะในครัว เอาไว้รอให้น้องชายของเขามาจัดการเอาเองแล้วกันว่าจะเอายังไง
“หือ... กลิ่นอะไรอ่ะ หอมๆ” เดียร์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องร้องถามกับพี่ชายเมื่อได้กลิ่นหอมๆ ก่อนจะเดินตามกลิ่นหอมนั้นไปทันที เจ้าตัวตาวาวเมื่อเห็นที่มาของกลิ่นนั้น “แพนเค้กคุณหมีน้อย!! นายทำเหรอฮาร์ท”
ถือจานกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาฮาร์ทที่นั่งดูสารคดีอยู่ คนเป็นพี่เงยหน้ามองก่อนจะส่ายหน้า “มีคนเอามาให้”
“หือ... ใครอ่ะ เรากินได้ใช่ไหมอ่ะ”
“ได้ เขาเอามาให้เดียร์นั่นแหละ”
เดียร์ตาโตทันที “จริงอ่ะ! ใครเอามาเหรอ น่ากินมาก กลิ่นหอมสุดๆ แต่งจานอย่างกับร้านคุณหมีน้อยเลย นายจำได้ไหมที่แด๊ดกับมัมชอบพาเราไปกันน่ะ”
“อ๋อ... จำได้ เหมือนขนาดนั้นเลยเหรอ” ฮาร์ทถาม ก้มมองจานแพนเค้กที่ยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนตอนที่กันต์ถือมาให้
“ช่าย คุณลุงมักจะแต่งจานให้เราแบบนี้นี่แหละ ถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยดีกว่า” ล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ก่อนจะลงมือตัดแพนเค้กเป็นชิ้นแล้วจิ้มเข้าปาก “ใช่แน่ๆ เราว่ามาจากร้านคุณลุงหมีน้องแน่นอนเลย เราจำได้”
“มีใครรู้บ้างว่าเดียร์ชอบแพนเค้กร้านนี้” ฮาร์ทถาม พลางนึกไปถึงคนที่เอามาให้
“ก็ไม่ค่อยมีนะ เพื่อนก็มีแค่ไอ้ทัชอ่ะ แต่อย่างหินก็รู้ว่าเราชอบแพนเค้กอยู่ร้านหนึ่งที่เราชอบไปตอนเด็ก” เดียร์เงยหน้าขึ้นมาตอบก่อนจะจิ้มแพนเค้กเข้าปากต่อ
“แล้วพวกรุ่นพี่ล่ะ”
เดียร์ทำหน้างงใส่พี่ชาย แต่ก็ตอบคำถามนั้น “เราเคยเล่าเรื่องที่เราไปร้านคุณลุงให้ฟังที่เราหลงทางน่ะ เล่าตอนพี่ๆ เขามาช่วยงาน ที่เราเคยเล่าให้ฟังไงว่าพี่กันต์ทำข้าวผัดคุณหมีให้”
“อือ”
“ว่าแต่ว่าใครเป็นคนเอามาให้เราเหรอ”
“กินต่อเถอะ... เดี๋ยวเรากลับห้องละ” ฮาร์ทพูด ยกมือไปยีผมน้องชายฝาแฝดเล่นก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้ตอบคำถามของเดียร์ว่าใครเป็นคนเอาแพนเค้กคุณหมีน้อยมาให้
เดียร์เองก็ไม่ได้ทวงคำตอบ หันกลับมาจัดการกับแพนเค้กของโปรดต่อจนหมดเกลี้ยงยกจานไปเก็บล้างให้เรียบร้อย เอาไว้ต้องถามพี่ชายใหม่ว่าใครเอามาให้เพราะจะได้เอาจานไปคืนได้ถูก
ที่จริงไม่ต้องรอถามฮาร์ทด้วยซ้ำ เพียงแค่เดียร์เข้าไปในเพจ sexy boy หรือไม่ก็เพจ cute boy ของมหา’ลัย ก็จะรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของจานและแพนเค้กนั้นเป็นของใคร เพราะทั้งสองเพจกำลังพูดกันถึงเรื่องแพนเค้กคุณหมีน้อยจนโพสต์เด้งอยู่หน้าฟีดเกือบจะตลอดเวลา
FGU CUTE BOY – ได้เพิ่มรูปภาพใหม่ 2 ภาพ
ไม่รู้ว่าระหว่างคนทำแพนเค้ก หรือแพนเค้กกันแน่ที่น่ากินกว่ากัน เพราะคำทำแพนเค้กทำออกมาได้น่ากินไม่แพ้คนทำเลยจ้า~ แต่สาวๆ จ๋า ป้าคงต้องของแสดงความเสียใจด้วย เพราะแพนเค้กจานนี้มีเจ้าของแล้วจ้า...
ป้าก็อยากจะคิดว่าน้องซื้อมาเอง แต่ถ้ามันจะเหมือนกันขนาดนี้หลอกตัวเองไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร อ่ะๆ เรามาลองจับผิดภาพกันดีกว่าว่าแพนเค้กที่คนทำโพสต์ลง กับแพนเค้กที่คนกินโพสต์ลง แตกต่างกันตรงไหน ถ้าต่างป้าก็คงพอจะดีใจว่าเออ!!! เขาซื้อมาร้านเดียวกัน แต่ถ้ามันไม่ต่างกันเลย... ก็คงต้องยอมรับแล้วล่ะจ้าว่าทั้งแพนเค้กและคนทำแพนเค้ก รวมไปถึงคนกินแพนเค้กเขามีเจ้าของหมดแล้วววว
#อกหักได้อีก #สาววายก็ฟินกันไปชะนีก็นกกันไป #กันต์เดียร์ #หนุ่มถา’ปัตย์หล่อบอกต่อด้วยภาพแพนเค้กที่กันต์ถ่ายและลงในโซเชียลพร้อมแคปชั่น
ตั้งใจทำสุดฝีมือภาพแพนเค้กที่เดียร์ถ่ายและลงในโซเชียลพร้อมแคปชั่น
ของโปรด แพนเค้กคุณหมีน้อย ขอบคุณคนให้ครับผม ยังไม่รวมบรรดาคอมเมนต์ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันยกใหญ่ว่ากันต์คงจะทำแพนเค้กให้เดียร์แน่นอน เพราะแพนเค้กทั้งสองรูปแม้จะคนละมุม ฉากหลังคนละฉากแต่องค์ประกอบบนจานนั้นเหมือนกันมากจนหาจุดแตกต่างไม่เจอ สุดท้ายก็เลยเป็นข้อสรุปว่า กันต์ทำแพนเค้กให้เดียร์แน่นอน แล้วหลังจากนั้นก็แสดงความคิดเห็นกันต่อ คอมเมนต์ความคิดเห็นเป็นร้อย ยอดไลก์ ยอดแชร์อีกเป็นพันกับความคิดเห็นนี้
Fangiily Gengchul
น้องกันต์ทำแพนเค้กให้น้องเดียร์ทำไม? เขาจีบกันเหรอ...? #ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย •.•?************************************************
มาต่อแล้วจ้า มาช้ากว่าที่ตั้งใจเอาไว้ขอโทษด้วยค่า ช่วงนี้ไม่รู้อะไร มีประชุมเกือบทุ๊กวัน เลิกเย็นทุ๊กวัน เลยไม่ค่อยได้แต่งนิยายเลยค่ะช่วงนี้ ยังไงก็รอนะ รอเนอะ รอกันเนอะๆๆๆๆ
พี่ยังไม่ได้เจอน้องจ้า ไม่รู้ว่าน้องคิดมาก เข้าใจผิดไปบ้างหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ รู้สึกฟินอ่ะ คนหนึ่งอวดที่ทำขนมให้ อีกคนอวดที่ได้ขนม หูยยยย อยากจะมีโมเมนต์แบบนี้บ้างจัง (เพ้อฝัน) เราต้องมารอดูกันว่าน้องจะเข้าใจผิดไหม แล้วพี่จะทำยังไงดี มารอดูกันๆๆๆ
ปอลอ. ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายของฟางจ้า ขอบคุณนะคะ
ปล. เหตุการณ์รับน้อง การเรียนการสอน รวมไปถึงข้อมูลบางส่วนที่ใส่ในนิยาย บางส่วนฟางเอามาจากชีวิตจริงที่ฟางได้เจอมาตอนเรียน บางส่วนฟางแต่งเติมเสริมขึ้นมาเอง และได้รับการอนุญาตจากทาง รศ.ดร.นฤพนธ์ ไชยยศ คณบดี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ให้เผยแพร่แล้วค่ะ
เจอคำผิด บอกได้ค่า
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่กันต์น้อยใจแย่เลย รักพี่กันต์เมนต์ รักน้องเดียร์เมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รัก #พี่กันต์สายอ่อย กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ เปิด Pre-Order l P.57 (อ่าน 329734 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก