Cr. Pic [F.GC]
say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด
#พี่กันต์สายอ่อย ด้วยนะคะ
กวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องก่อนจะถอนหายใจออกมา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วในช่วงเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมานี้
“จะมาที่ห้องเพื่อมานั่งมองหน้าใช่ไหม” สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยถามออกไป ก่อนที่กันต์จะถอนหายใจอีกรอบ
“ก็รอมึงตอบคำถามของพวกกูอยู่นี่ไง มึงอุบอิบเองไหมหล่ะพวกกูก็เลยต้องนั่งมองหน้ามึงแบบนี้เนี่ย” ไข่เจียวพูด โยนความผิดให้กับเจ้าของห้องที่เอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจาอะไร เล่นสงครามประสาทกันมาเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้ว
ฝั่งเขามีสี่คนคือเขานายไข่เจียว ป่าไม้ ใบบัวแล้วก็ใยไหม อีกฝั่งก็มีเจ้าของห้องอย่างกันต์แค่คนเดียว ส่วนดิวเจ้านั่นก็นั่งอมยิ้มไม่เข้าข้างใครสักคน
“คำตอบอะไรของมึง” กันต์ถามกลับไป เลิกคิ้วมองเหมือนกับว่าไม่เคยได้ยินคำถามที่อีกฝ่ายพูดเลยสักนิดเดียว
แอบเห็นหางคิ้วของไข่เจียวกับป่าไม้กระตุกเมื่อโดนเพื่อนรักกวนประสาท นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกลุ่มเดียวกันคงได้วางมวยกันไปแล้วหลายรอบแน่นอน
“มึง ชอบ น้อง เดียร์ ใช่ ไหม” พูดช้าๆ ชัดๆ เน้นทุกคำให้มันได้ยิน ถ้าหากยังไม่ได้ยินอีกคงต้องพาไปส่งโรงพยาบาลแล้วล่ะ
กันต์ถอนหายใจแบบที่ดูก็รู้ว่าแสร้งทำ “ดูมึงจะชอบเสือกเรื่องของกูจังเนอะ”
“เออ!!” ทั้งป่าไม้และไข่เจียวก็ตอบรับเสียงดังอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร ใบบัวกับใยไหมก็อดจะหัวเราะขำไม่ได้ที่เห็นสามคนนี้เถียงกัน ตอนนี้เลยเปลี่ยนมาเป็นผู้ชมกับดิว แล้วปล่อยให้ป่าไม้กับไข่เจียวไต่สวนต่อไปแทน
“เสือกเรื่องของกูให้ได้อะไรวะ”
“ได้ความพอใจ”
“ได้ความสุข”
“ได้ความแฮปปี้”
“ได้ความบันเทิง”
“จบไหม!!”
สลับกันตอบเป็นประโยคๆ ไป ก่อนจะประสานเสียงกันในตอนท้ายเหมือนกันนัดแนะกันมาแล้วเรียบร้อย
“แล้วได้อะไรวะ ถ้ามึงรู้ว่ากูชอบหรือไม่ชอบน้องเขา” คนเล่นตัวก็ยังเล่นตัวต่อไปไม่ยอมตอบคำถามสักที นี่ก็เข้ามาวันที่สี่แล้วที่พวกเขาสืบสวนสอบสวนกันว่ากันต์แอบชอบรุ่นน้องปีหนึ่งหรือเปล่า แต่ก็ยังไม่ได้ความอะไรสักอย่าง นอกจากความกวนตีนกวนประสาทกันไปมาแบบนี้
“อ๊าว! พวกกูก็จะได้สนับสนุนแล้วก็ช่วยเหลือเพื่อนผู้น่ารักของไง” ป่าไม้ตอบด้วยความจริงใจ ที่มองยังไงก็ไม่เห็นจะมี
“ถ้าพวกมึงไม่รู้นี่จะตายกันเลยใช่ไหม”
ทั้งสองคนพยักหน้ารับทันที “กูจะต้องเป็นบ้า เป็นกังวลตายห่าแน่นอนถ้ากูไม่ได้รู้เรื่องนี้”
“เออ กูก็เหมือนกัน กูคงดิ้นรนทรมานชิบหายเพราะอยากเสือกเรื่องของมึงเนี่ย”
ไม่มีหรอกคำว่าสลด กวนมาแบบนี้ก็กวนกลับไปเหมือนกัน ไม่โกงหรอกบอกเลย
“หึๆ... บอกๆ ไปเถอะ ไม่อย่างนั้นอีกวันสองวันนี้พวกมันสองคนคงทุรนทุรายจนตายแน่นอน” ดิวพูดไปก็หัวเราะไปกับท่าทางของเพื่อนทั้งสองคน
กันต์หันไปมองหน้าดิวก่อนจะเบะปาก “กูอยากให้มันทุรนทุรายก่อนแล้วค่อยตอบอะ ยังเห็นมันเป็นบ้าไม่สะใจเลย”
ป่าไม้กับไข่เจียวโวยวายยกใหญ่ทำท่าจะเข้ามาทำร้ายร่างกายกันต์เสียด้วยซ้ำข้อหาทำตัวได้น่าหมั่นไส้เหลือเกิน แต่ก็ทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะมีใยไหมกับใบบัวอยห้ามทัพเอาไว้
หลังจากเล่นตัวจนพอใจแล้วกันต์ก็ขยับตัวนั่งดีๆ “โอเค กูบอกก็ได้”
“ดีมาก! อย่างนั้นมึงก็บอกมาเลย”
“ให้กูบอกอะไรเหรอ...” ทำหน้าไร้เดียงสาใส่อีกรอบ
“ไอ้สลัด!!” ทั้งป่าไม้และไข่เจียวที่ตั้งหน้าตั้งตาฟัง สถบออกมาพร้อมกันจนกันต์หัวเราะลั่นอย่างชอบใจที่ได้แกล้งเพื่อน
“เอ่อๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” กันต์พูดขำๆ เมื่อเห็นสายตาขวางๆ ของเพื่อนทั้งสองคน “ก็อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละ...”
หันมองเพื่อนแต่ละคนที่จับจ้องมาที่เขา “ชอบเพื่อนน้องไอ้ป่า”
“ใช่จริงๆ ด้วย!” ใบบัวพูด “กันต์น่ะชอบมองน้องเขาตลอด ตั้งแต่ยังรับน้องแล้ว เราอยู่วงนอกเราเห็น ยิ่งหลังๆ มา เวลาบังเอิญเจอกัน กันต์ก็เอาแต่มองน้องเขาแบบไม่ละสายตาเลย”
พอพูดออกไปก็รู้สึกเขินๆ ยิ่งได้ยินใบบัวพูดแบบนั้นก็ยิ่งเขินเลยได้แต่หัวเราะออกมา ยกมือเกาแก้มแก้เขินไปด้วย “ก็... คงงั้นละมั้ง”
“ถามจริง... ทำไมถึงชอบวะ” ป่าไม้ถาม “ดูไม่มีทีท่าว่ามึงจะไปชอบน้องเขาได้เลยนะโว้ย แถมน้องยังเขม่นมึงซะ แม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่แบบนั้นแล้วก็เถอะ”
“เอ่อ นั่นดิ” ไข่เจียวเห็นด้วยกับเพื่อน ไม่รู้ว่าเพื่อนของเขามันไปรู้สึกสปงสปาร์คกันตอนไหนยังไง ดูแล้วไม่มีวี่แววเลย
แรกๆ... ไอ้เพื่อนตัวดีก็ดุเอาดุเอาเพราะเป็นถึงพี่วินัย สั่งลงโทษน้องไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ น้องเองก็คงหมั่นไส้ โกรธ อคติ เขม่นหน้ากันมาตั้งแต่แรกๆ เลยมองไม่เห็นเลยว่าเพื่อนเขามันจะไปตกหลุมรักน้องได้อย่างไรกัน
หรือมันชอบอกชอบใจที่โดนน้องเกลียดมันเลยหลงรักน้องวะ...
“จริงๆ แล้ว... กูเคยเจอน้องมาก่อน ตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้วล่ะ” กันต์ตอบ “ไม่รู้ทำไมถึงได้อยากเจอตลอด พอมาเจออีกทีก็เลย... ชอบไปแล้วละมั้ง”
“โห... นี่มึงหน้าหม้อตั้งแต่ละอ่อนเลยเหรอวะ ไม่เบานะมึงน่ะ”
“สัส!” แซ็วมาก็ด่ากลับแบบทันท่วงทีให้ป่าไม้หัวเราะชอบใจ
“แล้วไงมึง ตอนนี้ความสัมพันธ์ของมึงกับน้องคืบหน้าไปขนาดไหนแล้วล่ะ กูจะได้เพื่อนสะใภ้เมื่อไหร่วะ”
“เพื่อนสะใภ้ห่าไรของมึงล่ะ!”
ไข่เจียวทำหน้าตาเหลอหลาก่อนจะถามออกมาอย่างไม่แน่ใจ “อ้าว... กูจะไม่ได้เพื่อนสะใภ้เหรอวะ ห หรือว่า... ม มึงจะไปเป็นเมียน้อง”
“โอ้... ไม่นะ...”
“เมียก็เชี่ยหล่ะ! น้องมันต้องเมียกูไหม... ไอ้เชี่ย!!” กันต์เถียงกลับก่อนจะชะงักไปเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมาก่อนจะด่าเพื่อนตัวดีเสียงลั่นพร้อมกับยื่นมือไปโบกหัวเพื่อนรักทั้งสองคนที่หัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ ไม่ใช่แค่มันสองคนเท่านั้นแต่ผู้ชมอย่างดิว ใบบัวแล้วก็ใยไหมก็หัวเราะกันไปด้วย
“ว้าย~ พี่กันต์ทะลึ่งนะเนี่ย คิดอย่างนู้นอย่างนี้กับเขาแล้วอ่ะ ว้ายๆๆๆ”
ไอ้สองตัวประสานเสียงกัน จัดเต็มทั้งสีหน้า ท่าทาง และน้ำเสียงจนคนมองหมั่นไส้ลุกไปเตะมันคนละที แบบที่ไข่เจียวกับป่าไม้ก็แกล้งร้องวี้ดว้ายหลบซ้ายหลบขวา
“พอๆ พวกนายก็เลิกกวนกันต์ได้แล้วน่า” เป็นสองสาวต้องยื่นมือเข้ามาช่วย เพราะถ้าขืนปล่อยเอาไว้ต่ออาจจะมีการนองเลือดกันของจริง
กันต์ได้แต่ยกมือชี้หน้าเพื่อนรักที่ยังทำลอยหน้าลอยตาให้น่าโดนดีอีกสักรอบ เจ้าตัวเลิกสนใจเพื่อนทั้งสองคนที่โดนใบบัวกับใยไหมดุเรื่องที่มากวนประสาทเขา แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ดิวแทน
“ขำนะมึง ไม่ช่วยกูเลย” หันไปมองเพื่อนตั้งแต่เด็กตาขวาง
“อย่าพาลกูสิ” ยกมือกอดคอเพื่อน “น้องกันต์ของพี่ดิวไม่งอแงเนอะ”
“สัส! แก่กว่ากูแค่สามสี่เดือนมาทำเป็นเรียกพี่เรียกน้อง” กันต์พูดแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรที่อีกฝ่ายพูดเหมือนกับเขาเป็นเด็กน้อย
“เนี่ย... ก็กันต์กับดิวเป็นแบบนี้อ่ะจะไม่ให้เราจิ้นได้ไง” ใบบัวหันมาพูดอมยิ้มจนแก้มพอง “รักกันหวานขนาดนี้ใครมองก็แอบคิดเหมือนเราแหละน่า”
กันต์หันไปทำหน้าเบื่อใส่เพื่อนสาวส่วนดิวก็แค่หัวเราะ เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วตอนเด็กก็เข้าใจว่าอายุต่างกันเยอะกันต์ก็เคยเรียกดิวว่าพี่มาก่อน ส่วนดิวก็เรียกกันต์ว่าน้องตามที่ได้ยินพ่อของกันต์เรียก
แต่พอโตมาถึงได้รู้ว่าอายุที่ตอนเด็กเข้าใจว่าห่กันเยอะแท้จริงแล้วก็ห่างกันแค่สี่เดือนหลังจากนั้นก็เลยเปลี่ยนการพูดการเรียกแล้วก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้
“ถ้าเพื่อนกันต์ของใบบัวน่ารักเหมือนตอนเด็กๆ เราก็คงจะหวั่นไหวอ่ะ พอโตมาแล้วเรารับไม่ไหว” ดิวพูดไปหัวเราะไป ยังจำเพื่อนตอนเด็กๆ ได้ หัวเห็ดวิ่งดุ๊กดิ๊กตอนนั้นก็น่ารักมากแท้ๆ เลย
หันไปโบกหัวเพื่อนรักหนึ่งทีเพราะหมั่นไส้ ก่อนเจ้าตัวจะลุกไปเตรียมมื้อเย็นให้เพื่อนๆ วันนี้ตั้งใจจะมาทำงานกันแท้ๆ เลย แต่พวกนี้ก็ใช้เวลาให้หมดไปอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยการมาอยากรู้เรื่องของเขากับน้องตัวเล็กเลยยังไม่ได้ลงมือทำงานกันสักที
“วันนี้คิวมึงว่ะกันต์” ไข่เจียวพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ หันหน้าจอไปให้เพื่อนดู
คงเป็นเรื่องปกติที่ทุกมหา’ลัยจะมีเพจ cute boy cute girl หรือว่าเพจพวก sexy boy sexy girl มหา’ลัยของพวกเขาก็มีเช่นกัน แล้วคนที่ติดอันดับที่แอดมินลงรูปบ่อยสุดก็มีกันต์อยู่ในนั้นด้วย ด้วยความที่หน้าตาดี เรียนเก่ง กีฬาก็ได้ บ้านรวยจึงไม่แปลกเลยที่สาวแท้ ไม่แท้จะให้ความสนใจ
“เมื่อวานคิวไอ้ดิว วันนี้ไอ้กันต์ พรุ่งนี้จะเป็นกูหรือมึงวะไข่” ป่าไม้หันไปถามเพื่อนพร้อมหัวเราะ ไม่ได้ยอหรือหลงตัวเองกันยกกลุ่ม ต้องยอมรับว่าพวกเขาหน้าตาดีกันทั้งหมด ทำอย่างไรได้... คนมันเกิดมาหน้าตาดีเลยมีคนชอบเยอะ
กันต์ส่ายหน้า ไม่ได้สนใจอะไรกับการที่โดนถ่ายรูปไปลง เรียกว่าชินแล้วคงจะดีกว่า เพราะมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่ง
“ผัวขา~~ เห็นรูปที่เมียขาลงวันนี้หรือยัง เมียขาเลือกรูปที่ผัวขาหล่อสุดๆ มาลงเลยนะ เท่อ่ะ! คนอะไรก้าวขาลงจากรถก็ยังเท่” เสียงของป๋อมแป๋มที่แต่งตั้งตัวเองเป็นเมียขาของกันต์ดังมาแต่ไกล เจ้าตัวเป็นแอดมินเพจ sexy boy รูปส่วนใหญ่ที่ลงเป็นรูปของกันต์ก็เป็นฝีมือของป๋อมแป๋มนี่แหละ
นอกจากจะเป็นแอดมินเพจแล้วเจ้าตัวยังเป็นหัวหน้าแฟนคลับของกันต์อีกด้วย
“ไม่ต้องลงเลยจะดีกว่า”
“ว้าย ไม่ได้สิคะผัวขา ชะนีมากน้อยทั้งหลายอยากเห็นรูปผัวขาของเมียขาทั้งนั้นแหละค่ะ” ขยับมานั่งเบียดข้างๆ ใกล้ๆ จนแทบจะสิงร่าง
กันต์ขยับตัวออกห่างแต่อีกฝ่ายก็ตามมาคว้าแขนสุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วปล่อยให้ป๋อมแป๋มลวนลามต่อไป
“ป๋อมแป๋ม มึงอย่ากินแขนเพื่อนกู” ไข่เจียวว่ามองเพื่อนร่วมชั้นปีที่สนิทสนมกันดีเพราะเป็นพี่วินัยด้วยกันที่มองเพื่อนเขาตาเป็นมัน ถ้ามันจับกลืนลงท้องได้มันคงกลืนไปแล้ว
“อยากกินกล้วยผัวขา... อุ๊ย!”
“สัส! มึงนี่มือไวตลอด” กันต์ว่าคว้ามือของป๋อมแป๋มได้ทันก่อนที่เจ้าตัวจะจับเข้าที่เป๋าของเขา
คนโดนว่าก็หัวเราะคิกคักชอบใจ หันไปตอดดิวบ้าง กวนไข่เจียวบ้าง หยอดป่าไม้บ้างอย่างสนุกสนานจนพวกเขาขี้เกียจจะพูดอะไรแค่คอยจับมือไวๆ นั้นอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว หันไปคุยกับอีกคน แต่มือล้วงอีกคน อะไรจะมือไวขนาดนั้น
“พี่กันต์คะ” เสียงเรียกชื่อของกันต์ทำให้เจ้าตัวที่กำลังจะเอ่ยว่าป๋อมแป๋มชะงัก หันไปมองตามเสียงที่ได้ยินแล้วก็ไม่ใช่แค่กันต์คนเดียวแต่รวมไปถึงคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่บนโต๊ะด้วย
ทุกคนยกเว้นกันต์และป๋อมแป๋มยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเรียก โดยเฉพาะไข่เจียวที่จะออกหน้าออกตาเป็นพิเศษ ยืนขึ้นกวักมือเรียกอีกฝ่ายให้เดินเข้ามาหา คนที่เดินมาใหม่ตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบๆ ทันที เนื่องจากชุดนักเรียนมัธยมปลายที่เจ้าตัวใส่อยู่ รวมไปถึงรูปร่างหน้าตาที่สะสวยเสียใครๆ ก็ต้องมอง
ป๋อมแป๋มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้แล้วยกมือไหว้ทุกคนรอบโต๊ะ “ชะนีเด็กมาก เจ๊ล่ะเซ็งจริงเชียว หล่อนเป็นชะนีในไม่กี่คนที่ได้ใกล้ชิดผัวขา แต่หล่อนเป็นชะนีเพียงหนึ่งเดียวที่ผัวขาฉันรัก และฉันก็ทำอะไรหล่นไม่ได้”
“พี่ป๋อมแป๋มก็...”
“เดี๋ยวกูก็ถีบคว่ำเลย” กันต์ว่าเสียงดุ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองคนที่ยืนยิ้มหวานอยู่ตรงหัวโต๊ะแล้วขมวดคิ้วใส่ “จะมาทำไมไม่โทรหาพี่คะ แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไม่มีเรียนหรือยังไงกันคะน้องแพร”
คนที่ป๋อมแป๋มนึกอิจฉาที่สุดก็คงจะเป็นน้องแพร น้องสาวคนสวยสุดที่รักของกันต์นี่แหละ เพราะถึงแม้ว่ากันต์จะไม่พูดคำหยาบกับเพื่อนผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้พูดจาเพราะน่าฟังเหมือนเวลาพูดกับน้องสาวเลยสักนิด
น้องแพรยิ้มหวานเดินมาหาคนเป็นพี่แล้วนั่งลงข้างๆ สองมือกอดแขนของกันต์แน่นก่อนจะพูดอ้อน “น้องแพรไม่ได้โดดเรียนนะคะ วันนี้เลิกเรียนเร็ว เลิกครึ่งวันก็เลยมาซื้อของด้วยกันกับเพื่อนแถวนี้ ใกล้มอพี่กันต์พอดีน้องแพรเลยแวะเข้ามาหา”
“แล้วก็... กำลังจะโทรหาพี่กันต์ด้วยค่ะ แต่พอดีเห็นพวกพี่กันต์ก่อนก็เลยเดินเข้ามาเลย” รีบพูดต่อทันทีเมื่อเห็นพี่ชายอ้าปากเตรียมจะพูดเพราะรู้ดีว่าเธอกำลังจะโดนพี่ชายบ่นเรื่องไม่ยอมโทรหา
“น้องแพรไม่ต้องสนใจไอ้หมอนั่นมันหรอก มันทั้งดุ ทั้งโหด มาอยู่กับพี่ไข่ดีกว่า พี่ไข่ทั้งรักเดียวใจเดียว แล้วก็ไม่คิดดุน้องแพรคนสวยเลยด้วย” ไข่เจียวพูดเสียงทะเล้น ชอบหนักล่ะได้แกล้งเพื่อนตัวเอง
ทุกคนในกลุ่มรู้กันดีว่ากันต์ทั้งรักทั้งหวงน้องสาวคนเดียวคนนี้มากแค่ไหน พอสบโอกาสก็เป็นต้องแกล้งตลอด โดยเฉพาะไข่เจียวกับป่าไม้ที่ชอบเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังน้องแพรแล้วพูดจาเชียงจีบให้กันต์ได้ของขึ้นวิ่งไล่เตะอยู่บ่อยไป แต่ก็รู้กันดีว่าขำๆ แค่อยากแกล้งเพื่อนเล่นเท่านั้น
น้องแพรส่ายหน้า ย่นจมูกใส่แลดูน่ารัก “น้องแพรอยู่กับพี่กันต์ดีกว่า พี่กันต์น่ารัก อยู่กับพี่กันต์ได้กินของอร่อยๆ เยอะด้วย พี่ไข่ทำกับข้าวไม่เป็น... ไม่ผ่านค่ะ สเปคน้องแพรต้องทำอาหารเป็น”
“พี่ไข่อกหักดังเปราะเลยทีเดียว...”
“พอลูกสาว... เจ๊ยิ่งฟังก็ยิ่งอิจฉาลูก ทำบุญมาด้วยอะไร๊ถึงได้มาเป็นน้องสาวของผัวเขาของเจ๊” ป๋อมแป๋มยกมือห้ามคนอวดพี่ชาย จนคนอื่นๆ ต้องหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
“แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังคะ พี่กันต์ไปซื้ออะไรมาให้ไหม แล้วจะกลับตอนไหนจะรอให้พี่กันต์ไปส่งที่บ้านหรือเปล่า แต่เดี๋ยวรอพี่ดีกว่า พี่ขับรถไปส่งเอง” กันต์ก้มลงถามน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
“น้องแพรกินมาเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวพี่กันต์มีเรียนคาบบ่ายอีกสองชั่วโมง นั่งรอพี่กันต์นะเดี๋ยวจะไปส่งที่บ้าน”
น้องแพรพยักหน้ารับพร้อมยิ้มกว้าง “นี่เลยค่ะเหตุผลที่น้องแพรมาหา จะมาลากพี่กันต์กลับบ้านนี่แหละ ใกล้สอบทีไรพี่กันต์ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย วันนี้นะน้องแพรไม่ปล่อยให้พี่กลับมานอนคอนโดหรอก บอกเลย”
กันต์ยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของน้องสาวที่แม้จะเริ่มโตเป็นสาวแล้วแต่ก็ยังเป็นเด็กน้อยน่าเอ็นดูสำหรับเขาเสมอ ยกมือขึ้นบีบปลายจมูกรั้นๆ นั้นอย่างมั่นเขียว
นั่งคุยเล่นกันอีกไม่นานทั้งโต๊ะก็พากันเตรียมขึ้นเรียน ตอนบ่ายเป็นวิชาเรียนรวมหลายคณะในห้องบรรยายห้องใหญ่ที่มีนักศึกษาเป็นจำนวนมากและไม่มีการเช็คชื่อ กันต์เลยพาน้องแพรขึ้นไปเรียนด้วยให้เจ้าตัวใส่เสื้อคลุมของใบบัวที่พับใส่กระเป๋ามาด้วยเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจมากนักเพราะชุดที่น้องแพรใส่อยู่เป็นชุดนักเรียน
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้รับสายตาจากคนอื่นๆ อยู่ดี เพราะแทบไม่เคยเห็นเลยว่าคนดังที่ใครต่อใครก็เรียกกันว่าเหนือเดินจะเดินจับมือผู้หญิง มีทั้งเสียงซุบซิบ และคนยกมือถ่ายรูปเต็มไปหมด หัวข้อสนทนาก็คงไม่พ้นว่าผู้หญิงที่เดินจูงมือกับเหนือเดือนแห่งสถาปัตยกรรมศาสตร์คือใคร...
************************************************
ชอบบบบบบ ชอบตอนพี่กันต์อยู่กับน้องแพร~~ ชอบพี่ชายพูดคะขากับน้องสาว ดูน่ารัก ดูน่าเอ็นดู และเราจะไม่ได้เห็นโมเมนต์แบบนี้ในครอบครัวบริสตัน เพราะน้องเดียร์คงไม่มีทางพูดคะขากับน้องเลิฟแน่นอน มีแต่เถียงกัน ฮาาาาา ตอนแต่งพี่กันต์คุยกับน้องแพรนี่แต่งไปยิ้มไป ชอบ~~ ชอบที่สุดอ่า
ปอลอ. ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายของฟางจ้า ขอบคุณนะคะ
ปล. เหตุการณ์รับน้อง การเรียนการสอน รวมไปถึงข้อมูลบางส่วนที่ใส่ในนิยาย บางส่วนฟางเอามาจากชีวิตจริงที่ฟางได้เจอมาตอนเรียน บางส่วนฟางแต่งเติมเสริมขึ้นมาเอง และได้รับการอนุญาตจากทาง รศ.ดร.นฤพนธ์ ไชยยศ คณบดี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ให้เผยแพร่แล้วค่ะ
เจอคำผิด บอกได้ค่า
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่กันต์น้อยใจแย่เลย รักพี่กันต์เมนต์ รักน้องเดียร์เมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รัก #พี่กันต์สายอ่อย กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ เปิด Pre-Order l P.57 (อ่าน 329839 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก