say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด #พี่กันต์สายอ่อย ด้วยนะคะ
บท15 l “รักนวลสงวนตัว...หน่อย”* * * ต่อค่ะ 100% * * *
“ช่วงนี้พี่กันต์ของเราออกตัวแรงนะเนี่ย” ไข่เจียวเปิดประเด็นเมื่อเพื่อนในกลุ่มกลับมารวมตัวอีกครั้งหลังจากสอบกลางภาคเรียบร้อยไปแล้ว
หลังสอบกลางภาค โชคดีที่คณะของเขาสอบเสร็จเร็วกว่าคณะอื่นจึงมีเวลาพักห้าหกวันก่อนจะเริ่มเรียนต่อในสัปดาห์ถัดมา
“นั่นน่ะสิ นึกว่าจะหลบอยู่มุมมืดนานกว่านี้เสียอีก” ดิวแซว เขาเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องราวของกันต์กับน้องตัวเล็กดีที่สุดในกลุ่ม
วันแรกที่มันรู้ว่าเดียร์คือน้องตัวเล็กยังมานั่งจิตตกบ่นกับเขาอยู่เลย มาตอนนี้สิออกตัวแรงยิ่งกว่าอะไร ใครที่ไม่รู้ก็ได้รู้กันหมดว่านายชนกันต์ กิจไพศาลกุล เหนือเดือนที่เลื่องชื่อของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ดีกรีดีรูปหล่อ บ้านรวยกำลังตามจีบรุ่นน้องในคณะ แถมรุ่นน้องคนนั้นก็เป็นผู้ชายด้วย สาวๆ อกหักนั่งร้องไห้เป็นแถว ก็ใครจะไปคิดว่าคนที่แทบไม่เคยมีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับผู้หญิงหรือเรื่องความรักเลยจะมารักชอบผู้ชายแบบนี้
แต่เพราะตลอดที่ผ่านมากันต์ไม่เคยให้ความหวังใคร ไม่เคยเล่นๆ กับใครก็เลยไม่มีสาวๆ คนไหนมาร้องไห้ฟูมฟายว่าได้แล้วทิ้ง ไม่รู้ว่ามันไม่คิดสนใจความรักเลยจริงๆ หรือมันเซฟตัวเองเอาไว้เผื่อวันหนึ่งมันจะเจอน้องตัวเล็กแล้วตามจีบเขากันแน่
“คนเรามันก็ต้องพัฒนากันบ้างสิ จะให้กูหลบอยู่ในมุมมืดตลอดเลยก็ไม่ได้หรอก” กันต์ว่ายิ้มๆ พลางยักคิ้วให้เพื่อน
“น่าหมั่นไส้!” แต่ละคนอดที่จะพูดออกมาพร้อมกันไม่ได้
กันต์หัวเราะชอบใจกับท่าทางของเพื่อนแต่ละคนที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าหมั่นไส้เขาหนักมาก ขนาดดิวที่ปกติจะไม่ค่อยอะไรก็เบ้ปากออกมาจนกันต์ต้องเอื้อมมือไปกอดคอเพื่อนรักแล้วขยี้ผม
แต่แค่แป๊บเดียวดิวก็ถูกใบบัวกับใยไหมดึงออกมา สองสาวทำหน้าจริงจังตอนพูด “ตัวเองจะเปลี่ยนคู่จิ้นใหม่แล้วก็อย่ามาสร้างโมเม้นต์กับคนเก่าสิ! สงสารดิว”
ดิวหัวเราะไม่ได้ถือสาอะไรกับสองสาวเพราะรู้ดีว่าแซ็วกันเล่นก็เลยยอมเล่นตามน้ำไป “นั่นน่ะสิ... ใจร้ายเนอะ”
“ฮือ... ดิว ไม่ร้องนะคนดี” ใยไหมกอดดิวเอาไว้ทันทีเมื่อเดือนคณะสถา’ปัตย์ปีสามเงยหน้ามองพร้อมทำหน้าเศร้า “เดี๋ยวเราหาคู่จิ้นคนใหม่ให้เอง ดิวอยากได้คู่จิ้นแบบไหนดี หนุ่มน้อยน่ารักหน้ามน หรือจะเอาหนุ่มทะเล้นดี”
“นี่ก็เล่นกันไม่เลิก ถ้าดิวมีแฟนเป็นผู้ชายจริงๆ ขึ้นมาทำยังไง” ไข่เจียวส่ายหน้า
“ก็ดีสิ!” ทั้งใบบัวแล้วก็ใยไหมพูดออกมาพร้อมกัน ส่วนคนที่อาจจะมีแฟนเป็นผู้ชายก็แค่หัวเราะ ก่อนที่ใยไหมจะหันมาหาดิว “เราแซวเล่นนะ เราก็ชอบโมเมนต์เพื่อนกันดูแลกันเหมือนเวลาดิวกับกันต์ดูแลกันน่ะ เรากับบัวอาจจะชอบแซวหนักไป แล้วก็จับจิ้นบ่อยๆ แต่เราไม่ได้จริงจังนะ ถ้าดิวชอบผู้หญิงคนไหนเราก็โอเค แล้วเดี๋ยวเรากับบัวจะไปบอกคนนั้นให้เรื่องที่มีข่าวดิวกับคู่จิ้น”
“เราไม่ได้อะไรหรอก” ดิวยิ้มให้กับสองสาว แล้วจึงหันมามองเพื่อนรักแทน “อยากกินแมวน้ำโมจิบ้างจังเลยนะ...”
“อ่า... นั่นสิ แมวน้ำโมจินี่ก็...” ไข่เจียวพูดต่อ
“น่ารักเหมือนกันนะ~” แล้วทั้งไข่เจียวกับป่าไม้ก็ประสานเสียงออกมาพร้อมกัน
“หึ!” กันต์ได้แต่หัวเราะหึกับท่าทางของเพื่อนทั้งสองคนที่ตีมือแท็กมือกันอย่างชอบอกชอบใจ
“ดูมีความหวาน~ ทำขนมให้คนที่ตัวเองชอบกิน” ป่าไม้เป่าปากร้องแซ็วไม่หยุด “ไหนเอามาให้พวกกูกินบ้างสิ”
“เสียใจ... พอดีว่าพวกมึงไม่ใช่คนที่กูชอบว่ะ” พูดจบก็ยิ้มให้ก่อนจะลุกจากโต๊ะเพราะได้เวลาจะต้องขึ้นเรียนแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหนก็โดนป่าไม้กับไข่เจียวตะครุบตัวเอาไว้ก่อน
“กูขออ้วกก่อนได้ไหม หวานเลี่ยน!”
“กันต์~ เราขอประโยคเมื่อกี้อีกรอบได้ป่ะ จะอัดแล้วเอาไปลงเพจอ่ะ” ใบบัวพูด สองมือกุมแก้มตัวเองเหมือนกับเขินในสิ่งที่ได้ยิน
“ปล่อยกูสิ ไม่ไปเรียนหรือไงจะได้เวลาเรียนแล้วนะโว้ย” กันต์โวยวาย ดึงมือปลาหมึกของเพื่อนออกจากคอแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขามีสองมือแต่ไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองคนมันแท็กทีมกันเลยมีสี่มือ
ดึงมือนี้ออกได้มันก็เอาอีกมือมาจับ วนเวียนอยู่แบบนี้จนกันต์ถอดใจเลิกดึงมือของป่าไม้แล้วก็ไข่เจียวออกปล่อยให้ล็อกคอต่อไป
“อ้าว... น้องเดียร์นี่ วู้วๆ ทางนี้คร้าบผม” ไข่เจียวตะโกนเรียกพร้อมโบกมือทักทายจนอีกฝ่ายหันมามอง ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเดินมาหาโดยมีทัชกับหินผาเดินตามมาด้วย
ทั้งสามคนยกมือไหว้รุ่นพี่ตรงหน้ากันอย่างพร้อมเพียง “ทำอะไรกันครับเนี่ย” หินผาถามพลางมองพี่ชายของตัวเองที่ล็อกคอเพื่อนไม่ยอมปล่อย
“อ๋อ... กำลังจะบังคับให้ไอ้หมอนี่ทำแมวน้ำโมจิให้กินหน่อยน่ะ” ป่าไม้ตอบคำถามของน้องชายพลางชี้ไปยังคนที่โดนเขาล็อกตัวไม่ให้หนีไปไหน
“อร่อย! พี่กันต์ทำอร่อยมากเลยครับ ใช่ไหมมึง” เดียร์พูดขึ้นมาทันที หันไปหาแนวร่วมกับเพื่อนทั้งสองคนที่เขาใจดีแบ่งแมวน้ำโมจิให้คนละสองตัว “พี่กันต์ทำอีกสิ ผมอยากกินอีก”
ไข่เจียวกับป่าไม้หัวเราะหึหึในลำคอเมื่อได้ยินเดียร์พูด ไอ้คนที่ทำหน้าเบื่อหน่ายตอนได้ยินป่าไม้พูดเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทันจนคนที่มองอยู่นึกหมั่นไส้กับท่าทางนั้น
“มันไม่ยอมน่ะสิ นี่พี่บอกมันให้ทำให้ตั้งหลายรอบแล้วมันก็บอกไม่ทำๆ จะไม่ทำแล้วอยู่อย่างนี้อ่ะ” ไข่เจียวพูดพลางทำหน้าเศร้า กันต์นึกอยากจะถีบเพื่อนตัวดีสักที เพราะตั้งแต่เจอหน้ากันมันยังไม่ได้พูดขอให้เขาทำให้กินเลย มีแต่แซวไม่หยุด แล้วยังจะมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จอีก
“อ้าว... ไม่ทำแล้วเหรอ” เดียร์ที่ได้ยินก็ทำหน้าหงอยตามไป จนใครบางคนชักจะลนลาน
“เปล่า...” กันต์รีบบอก “อยากกินเหรอ แล้วที่พี่ทำให้ล่ะ”
“ผมกินหมดไปแล้วอ่า...” เจ้าตัวทำหน้าเศร้า “ผมตั้งใจจะเก็บเอาไว้อีกหน่อยแต่รู้ตัวอีกทีก็กินหมดไปแล้ว”
“เดียร์มาช่วยกันขอสิ พี่ก็อยากกินเหมือนกันนะ” ไข่เจียวพูด ลอบมองหน้าของเพื่อนรักที่เอาแต่มองหน้ารุ่นน้องตรงหน้าแบบตาไม่กระพริบ
หมั่นไส้แม่ง! ผลักมันซะเลย!“เฮ้ย!” กันต์ร้องออกมาอย่างตกใจที่โดนเพื่อนผลัก ถ้ามันผลักไปทางอื่นก็ไม่เท่าไหร่แต่นี่แม่งเล่นผลักมาข้างหน้าที่มีน้องตัวเล็กยืนอยู่
เจ้าตัวเล็กก็ยืนทำหน้าเอ๋อปนๆ ตกใจที่เห็นเขาโดนผลัก หลบก็ไม่ยอมหลบยังดีที่กันต์ตั้งตัวไว้ไม่ล้มใส่น้องตัวเล็กไปแต่ก็ทำให้ระยะห่างที่ก่อนหน้านี้ยังห่างกันอยู่ลดเหลือนิดเดียว ใกล้จนเห็นแก้มป่องๆ ตากลมโตชัดเจนจนมันเกือบจะพร่าเลือนเพราะตาลายกับความน่ารักของน้อง
“ขอโทษที...”
“ม ไม่เป็นอะไรครับ” เดียร์ชะงักไปเมื่อรับรู้ถึงความใกล้ชิดระหว่างพวกเขา แล้วอยู่ๆ ทำพูดที่อีกฝ่ายบอกชอบเมื่อหลายวันก่อนก็วิ่งเข้ามาในหัว ทำเอาทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
กันต์มองท่าทีเงอะงะของอีกคนแล้วก็ยิ้มขำออกมา แก้มขาวๆ ขึ้นสีระเรื่อ แถมยังไม่กล้ามองสบตาเขาอีกไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
“อยากกินแมวน้ำอีกเหรอ”
พอพูดเรื่องของกินคนที่มีท่าทางเคอะเขินเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไปทันทีเหมือนโดนกดสวิทซ์ไฟ เพราะเจ้าตัวเงยหน้ามองเขาแล้วจ้องตาแป๋ว พยักหน้าหงึกหงักยืนยันความต้องการของตัวเองอีกรอบ “อยากครับ”
พอเหมือนจะโดนน้องตัวเล็กอ้อน คนที่ไม่เคยแข็งกับน้องได้ก็ยิ้มออกมา “เดี๋ยววันนี้ทำให้กิน”
“เย่!!” เจ้าตัวร้องดีใจ ยิ้มกว้างใส่คนอายุมากกว่า
“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมกระไอจากรุ่นพี่ปีสามและน้องปีหนึ่งพร้อมใจกันดังขึ้นเหมือนนัดกันไว้เรียกสายตาของทั้งสองคนที่ไม่ได้สนใจอะไรให้หันมามอง
เดียร์หันมองเพื่อนสนิททั้งสองคนกับกลุ่มรุ่นพี่วินัยปีสามอย่างงงๆ ผิดกับอีกคนที่หันไปทำหน้าเหนื่อยใจใส่เพื่อนที่ยักคิ้วกวนประสาทกลับมาให้
“อย่างนั้นเย็นนี้เรามาปาร์ตี้กันดีกว่า” ไข่เจียวพูด “พวกน้องๆ ก็ไปด้วยกันนะ เย็นนี้ปาร์ตี้หมูกระทะกัน”
“จะดีเหรอครับ...” ทัชถามอย่างไม่แน่ใจ เกรงใจรุ่นพี่เขาด้วยแม้ว่าจะสนิทสนมกันพอสมควรแล้ว
“ดีสิๆ พวกพี่เพิ่งย้ายมาเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ไปปาร์ตี้ได้ไม่เป็นอะไร” อีกฝ่ายพูด “ไอ้หินมันรู้จักบ้านเช่าพวกพี่อยู่แล้วเดี๋ยวตอนเย็นให้มันพาไป ยังไงเจอกันเย็นนี้เนอะ เพราะไหนๆ ไอ้กันต์ก็ต้องทำขนมแมวน้ำด้วยอยู่แล้วนี่เนอะ”
“เดี๋ยวตอนเย็นผมพาไป” หินผาพูดกับพี่ๆ
“ตามนั้น พวกพี่ไปละใกล้ได้เวลาเรียนแล้ว เจอกันเย็นนี้นะ ไม่ต้องเตรียมอะไรไปนอกจากตัวแล้วก็กระเพาะว่างๆ แค่นั้นแหละ” ป่าไม้โบกมือให้รุ่นน้องทั้งสามคนก่อนจะลากคอเพื่อนกันต์ไปเรียนด้วยกัน โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายทำหน้าหงุดหงิดแค่ไหนที่ยังไม่ได้พูดอะไรต่อกับน้องตัวเล็ก
“กันต์นี่แสดงออกเยอะมากเลยนะว่าชอบน้องเขา” ใบบัวแซวหลังจากที่ได้เห็นกับตาตัวเองแล้ว ตอนแรกที่เห็นเพื่อนโพสต์เฟซบุ๊คก็ว่าเพื่อนของเธออาการหนักแล้ว แต่มาเห็นกับตาแบบนี้ไอ้ที่แค่โพตส์น่ะธรรมดาไปเลย
“แสดงออกเยอะอะไรกัน” กันต์หันไปถามอย่างไม่เข้าใจ
“ทั้งสายตา สีหน้า ท่าทาง คำพูด น้ำเสียง แทบทุกอย่างเลยนั่นแหละ มันแสดงออกมาหมดเลยว่ากันต์ชอบน้องเขา” ใยไหมว่า
“จริง กูมองละโคตรจะหมั่นไส้ แม่งคันตีนยุบยิบๆ ไปหมดอยากจะยกมาถีบมึงชิบหาย”
กันต์มีสีหน้าแปลกใจไม่น้อยที่ได้ยินแบบนั้นเพราะเขาไม่รู้เลยว่าเขาแสดงออกมาชัดเจนขนาดนั้น เขารู้สึกแค่ว่าตอนเห็นน้องตัวเล็กทุกอย่างมันก็ดูสดใสไปหมดจนเผลอยิ้มออกมาบ่อยๆ เรื่องยิ้มนั้นเขาพอรู้ตัวเองว่าตัวเองยิ้มพร่ำเพรื่อมาก เดี๋ยวก็ยิ้ม เดี๋ยวก็ยิ้ม
มองน้องตัวเล็กไปก็ยิ้มไป เพราะอีกฝ่ายไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่าเอ็นดูไปหมด แต่เรื่องการแสดงออกทางสายตาหรือน้ำเสียงอะไรนั่นแบบที่ใยไหมพูดเขาไม่รู้ตัวเลยจริงๆ
“อย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ ใครมองก็รู้ว่ากันต์ชอบน้องเพราะมันแสดงออกมาหมดทุกอย่างอ่ะ” ใบบัวพยักหน้า “เราก็อธิบายไม่ถูกนะว่ามันเป็นยังไง แต่มันรู้สึกได้อ่ะว่ากันต์ทั้งรักทั้งชอบน้องเดียร์”
“อย่างนั้นสินะ” ได้แต่ลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิด ไม่นานก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดด้วยประโยคที่เพื่อนผู้ชายทั้งสี่คนพากันเบ้หน้าเบ้ปากเพราะหมั่นไส้ ส่วนสองสาวก็ทำหน้ากลั้นฟินเสียจนแก้มจะแตก
“แต่เราก็พอรู้ตัวว่าเราอาการหนัก...
ว่าเรารักน้องมากนั่นแหละนะ”
เสียงดังโวยวายดังลั่นออกมานอกบ้านจนคนที่เพิ่งมาถึงหันมามองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นภายในบ้านสองชั้นตรงหน้า ตอนนี้เดียร์ ทัช และหินผากำลังยืนอยู่หน้าบ้านเช่าของรุ่นพี่วินัย บ้านสองชั้นไม่ใหญ่ไม่เล็ก แถมหน้าบ้านยังมีสนามหญ้า ต้นไม้เยอะไปหมดยิ่งพอมีลมพัดโชยมาก็ทำให้เย็นสบาย
“เข้าไปเถอะ” หินผาว่าก่อนจะเดินนำเพื่อนอีกสองคนเข้าไปข้างใน
พอเปิดประตูบ้านเข้าไปเสียงโวยวายที่ได้ยินจากด้านนอกก็ยิ่งชัดเจนขึ้น ดูท่าแล้วน่าจะมาจากทางครัวที่อยู่ด้านใน ทั้งสามคนเลยเดินไปตามเสียง จนเห็นอดีตพี่วินัยกำลังเถียงกันหน้าดำหน้าแดงอยู่ในครัว
“กูจะกินหมูกระทะ”
“กูจะกินสุกี้”
“ก็กูจะกินหมูกระทะ”
“ก็กูจะกินสุกี้”
“หมูกระทะ”
“สุกี้”
ป่าไม้กับไข่เจียวเอาแต่ยืนเถียงกันว่าจะกินหมูกระทะกับสุกี้ ส่วนคนอื่นๆ ก็แยกกันตามมุมห้องครัว กันต์กำลังเตรียมของสด ทั้งหมักเนื้อหมูเนื้อไก่โดยมีดิวยืนช่วยอยู่ ส่วนสองสาวใยไหมกับใบบัวกำลังเตรียมอุปกรณ์การกินต่างๆ อยู่
“มึงไม่ต้องสนใจพวกพี่สองคนนั้นเขาหรอก” หินผาหันมาบอกก่อนจะเดินเข้าไปในครัว “พี่ๆ สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม”
“อ้าว... มาพอดีเลย” ใบบัวหันมาทักก่อนจะกวักมือเรียกรุ่นน้องทั้งสามคน “หินกับทัชพี่ฝากช่วยกันยกของพวกนี้ออกไปข้างนอกหน่อย เราไปปาร์ตี้กันที่หน้าบ้านนะ”
“ได้ครับ” ทั้งสองคนรับคำก่อนจะเดินเข้าไปช่วยสองสาว
“แล้วมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” เดียร์ถามเพราะตัวเองยังว่างงานอยู่
“เดียร์มาช่วยทางนี้ดีกว่าทำอาหารเป็นนี่” ดิวหันมาเรียก “มาช่วยกันต์เตรียมของหน่อยพี่จะออกไปซื้อของมาเพิ่มน่ะ ท่าทางจะไม่พอกินกัน”
“ได้ครับ” เดียร์เลยเดินทางไปที่กันต์กับดิวยืนอยู่ ก่อนจะขยับไปยืนข้างๆ กันต์เมื่อดิวขยับออกมา “ให้ผมช่วยอะไรดีครับ”
“เดียร์เอาพวกเนื้อหมูเนื้อไก่ออกมาใส่จานที เดี๋ยวพี่ทำน้ำจิ้มก่อน” กันต์หันมาบอกน้องตัวเล็กที่ขยับมายืนข้างๆ
“โอเคครับ!” เจ้าตัวพยักหน้ารับแข็งขันก่อนจะทำตามที่อีกฝ่ายว่า
กันต์มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มๆ แล้วจึงหันไปสนใจกับการทำน้ำจิ้มต่อ ตั้งหน้าตั้งตาปรุงอยู่ไม่นานก็สะกิดคนข้างๆ ให้เงยหน้าขึ้นมามอง
“ชิมหน่อย อร่อยไหม” ช้อนคันเล็กจ่ออยู่ที่ปากของเดียร์ให้เจ้าตัวอ้าปากรับแต่โดยดี
เดียร์ตาโตพยักหน้าหงึกหงัก “อร่อยครับ แค่น้ำจิ้มเองนะเนี่ย หิวเลย”
“เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว อ่ะ...” กันต์พูดก่อนจะหันไปหยิบกล่องใส่อาหารมายื่นให้น้องตัวเล็ก “เอาไปรองท้องก่อนแล้วกัน”
เดียร์รับกล่องมาเปิดดูก่อนจะทำตาวาวเมื่อเห็นแมวน้ำโมจินอนทำหน้าน่ารักอยู่เต็มกล่อง หันไปล้างมือที่เลอะหมูเลอะไก่จนสะอาดแล้วมาหยิบแมวน้ำโมจิเข้าปากเคี้ยวตุ้ยทันที
“เดี๋ยวก็ติดคอหรอก” ได้แต่ร้องเตือนเพราะเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้จริงจังนักเพราะท่าทางของอีกฝ่ายน่าเอ็นดูจนต้องยิ้มออกมา
น้องเอาแต่ยืนข้างๆ พี่กันต์ไม่ได้ขยับไปไหน ดูคนอายุมากกว่าทำนู้นทำนี่ด้วยความสนใจพร้อมกับเคี้ยวขนมหนุบหนับไปด้วย ไม่ได้สนใจรอบข้างเลยว่าเสียงถกเถียง เสียงพูดคุยเงียบหายไปหมดแล้ว เพราะทุกคนมัวแต่หันมาสนใจสองคนนี้ที่อยู่ๆ ก็สร้างโลกส่วนตัวขึ้นมาเหมือนกับรักกันมานานแสนนาน
“อ้าว... พวกมึงเลิกเถียงกันแล้วเหรอ” ไม่ได้สนใจอะไรเลยจริงๆ ว่าคนเขาหยุดทุกการกระทำเพราะตัวเอง
“อะ... เออ...” ไข่เจียวกับป่าไม้เองก็สะดุ้งเพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะหันมาถามหน้าตายแบบนี้ “มึงเสร็จยังอ่ะ กูหิวละเนี่ย”
“เสร็จแล้ว” กันต์ตอบ “มาช่วยกันยกไปดิ แล้วมึงจะเถียงกันทำไมก็ไม่รู้ กูก็บอกอยู่ว่าจะทำทั้งหมูกระทะ ทั้งสุกี้”
“ถ้าไม่เถียงกันก็ไม่ใช่พวกกูดิ” ป่าไม้ไหวไหล่ ก่อนจะเดินเข้ามาช่วยเพื่อนยกของไปที่สนามหญ้าหน้าบ้านที่เป็นสถานที่ปาร์ตี้ในเย็นวันนี้
หม้อสุกี้หม้อใหญ่ที่น้ำต้มกำลังเดือดปุดๆ ชวนให้หย่อนผัก หย่อนหมูสไลด์ลงไป กระทะร้อนที่ส่งเสียงซู่ซ่าตอนที่วางเนื้อชิ้นโตพร้อมส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายให้ทุกคนได้แต่จดจ่อรอดูว่าเมื่อไหร่เนื้อจะสุก เครื่องดื่มก็มีทั้งแอลกอฮอล์ ทั้งไม่แอลกอฮอล์แล้วแต่จะเลือกเอา สนุกสนานเฮฮาอย่างกับว่าเป็นวันสุดสัปดาห์ทั้งๆ ที่วันพรุ่งนี้ยังต้องตื่นไปเรียนกันอยู่
“เราอยากไปเที่ยวงานอุ่นไอรัก” ใยไหมพูดขึ้นระหว่างรออาหารสุก
“เราด้วยๆ เราอยากใส่ชุดไทย เราอยากเป็นแม่หญิงการะเกดบ้าง” ใบบัวเองก็เห็นด้วย “ไปเที่ยวกัน ใส่ชุดไทยด้วยนะๆ”
เหล่าหนุ่มๆ ได้แต่มองหน้าสองสาวเมื่อได้ยินความคิดของพวกเธอ เตรียมจะปฏิเสธเต็มที่แต่ก็คงไม่ทันเพราะสองสาวสรุปความเรียบร้อย
“อย่างนั้นวันศุกร์เราไปกันไม่มีเรียนอยู่แล้วนี่ พวกน้องเดียร์ไปด้วยกันนะ เดี๋ยวพี่หาร้านเช่าชุดไทยเอง ไปสักบ่ายๆ เนอะจะได้ไม่ร้อนมาก” ใยไหมพูดสรุปก่อนจะหันไปพูดกับรุ่นน้องทั้งสามคน
“เดี๋ยวๆ ถามความคิดเห็นกันก่อนไหม” ป่าไม้โบกตะเกียบในมือไปมา
“ไม่ เพราะยังไงก็ต้องเป็นไปตามที่เรากับใยไหมสรุปอยู่แล้ว ตกลงตามนี้แหละ!” ใบบัวหันมายิ้มกว้างใส่
หนุ่มๆ เลยได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรต่อ อาจจะเป็นเพราะพวกเขาเองก็ชอบตามใจสองสาวอยู่แล้วเลยไม่ได้ขัดอะไร แม้ว่าทุกครั้งจะต้องขอเถียงหรือขอปฏิเสธให้สบายใจก่อนก็ตามที
พวกเดียร์เองก็ได้แต่พยักหน้ารับไปอย่างงงๆ เพราะตามความคิดของรุ่นพี่ไม่ทัน รู้ตัวกันอีกทีก็ตอนที่โดนลากเข้าไปในไลน์กลุ่มของพวกพี่ๆ เขาไปแล้ว สรุปเรียบร้อยว่าวันศุกร์พวกเขาจะไปเที่ยวงานอุ่นไอรักคลายความหนาวกัน
FGU CUTE BOY – ได้เพิ่มรูปภาพใหม่ 4 ภาพ
ใครก็ได้บอกแอดมินทีว่าสายตาของพี่กันต์ที่มองน้องนั้นเป็นสายตาของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ใช้มองรุ่นน้องคนหนึ่งเท่านั้น ทำไมแอดฯ รู้สึกว่ามันช่างหวานเชื่อมเสียเหลือเกิน ทำไมมันดูมีความหมายมากขนาดเน้!! (แอดฯ อยากจะกรีดร้องด้วยความเสียใจปนอิจฉา)
เป็นสายตาที่มองมาจากอวกาศก็รับรู้ได้เลยว่าพี่รักน้องมากแค่ไหน! อะไร ทำไมมันถึงได้ออกมากมายขนาดนี้คะพี่กันต์ จำเป็นที่จะต้องแสดงออกขนาดนี้ไหมว่ารักน้องมาก ว่ารู้สึกกับน้องมากเป็นพิเศษ โฮ... เหล่าชะนีน้อยและตุ๊ดเด็กจ๋า เรามากอดคอร้องไห้กันเถอะ แอดมิไหวแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ ฮืออออออออออ
#ให้เธอได้กับเขาและจงโชคดี #ใจต้องนักเลงแค่ไหนเหล่าชะนี #สาววายก็ฟินกันไปชะนีก็นกกันไป #กันต์เดียร์ #หนุ่มถา’ปัตย์หล่อบอกต่อด้วยภาพของกันต์กับเดียร์ที่ยืนคุยกันตอนกลางวัน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถ่ายรูปนั้นแต่ทั้งมุมกล้องและแสงที่มันพอดีเสียทำให้ภาพนั้นดูละมุนไปหมด
************************************************
เค้ากลับมาแล้ววววววว หายไปเกือบเดือนเลยเนอะ ฮ่าาาา สารภาพผิดด้วยความจริงใจ 1. ขี้เกียจ คืออยากแต่งนะคะแต่ว่าความขี้เกียจชนะทุกสิ่งอย่างจริงๆ ค่ะ แฮ่... 2. ติดละครเจ้าค่ะ ติดหนักมาก 3. ติดเกมค่ะ ไม่ใช่เกมออนไลน์ หรือ เกมใหม่อะไร แต่หาโหลดมาเล่นเรื่อยๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เลยค่ะ นั่นแหละสาเหตุ ฮาาาา จริงๆ ก็แบบ อยากปล่อยชิลนั่นแหละค่ะ อยากพักสักหน่อยด้วย เลยไม่ได้มาอัปให้เลย ยังไงจากนี้ถ้าไม่ติดธุระสำคัญอะไรจริงๆ จะมาอัปให้ตลอดนะคะ อีกอย่างละครจะจบแล้วด้วย ไม่มีเรื่องใหม่ให้ติดแล้ว แต่งนิยายได้จ้าาา
ตอนนี้ก็กินอีกแล้วจ้า ฟางนี่ชอบแต่งให้น้องกินอย่างเดียวเลย อีกหน่อยน้องจะกลายเป็นหมูไหมเนี่ย ฮาาาาาา หิวกันไหมทุกคน มีหมูกระทะด้วยหนาออเจ้า ไหนจะสุกี้อีก ใครหิวก็ไปหาอะไรกินได้นะ จะได้เป็นเพื่อนน้องเนอะ
แล้วเจอกันใหม่นะคะ ^^
ปอลอ. ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายของฟางจ้า ขอบคุณนะคะ
ปล. เหตุการณ์รับน้อง การเรียนการสอน รวมไปถึงข้อมูลบางส่วนที่ใส่ในนิยาย บางส่วนฟางเอามาจากชีวิตจริงที่ฟางได้เจอมาตอนเรียน บางส่วนฟางแต่งเติมเสริมขึ้นมาเอง และได้รับการอนุญาตจากทาง รศ.ดร.นฤพนธ์ ไชยยศ คณบดี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ให้เผยแพร่แล้วค่ะ
เจอคำผิด บอกได้ค่า
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่กันต์น้อยใจแย่เลย รักพี่กันต์เมนต์ รักน้องเดียร์เมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รัก #พี่กันต์สายอ่อย กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ เปิด Pre-Order l P.57 (อ่าน 313022 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก