// ตอนต่อไป
ตัวอย่างตอนที่ 9
"มึงชอบน้องกูเหรอ"
อะตอมทำหน้าตกใจยิ่งกว่าเดิมอีกคราวนี้ หน้ามันซีดๆ ด้วย แถมยังมองผมอย่างกลัวๆ "แล้ว…พี่รู้ได้ยังไงเหรอครับ"
หา! นี่มันกำลังยอมรับว่าเป็นเรื่องจริงเหรอ!? ผมย่นคิ้วเข้าหากันแน่น รู้สึกตกใจยิ่งกว่าอะตอมซะอีก "มึงพูดงี้หมายความว่าไงวะ ตกลงมึงชอบน้องกูจริงๆ เหรอ"
"ครับ" อะตอมรับคำกล้าๆ กลัวๆ
"เชี่ย!" ผมเผลอสบถและหน้าเหวอ ตอนแรกผมเข้าใจว่ามันจะปฏิเสธซะอีก ที่ไหนได้มันกลับยอมรับซะงั้น เล่นเอาผมไปไม่เป็นเลย "นี่มึงจะไม่ปฏิเสธกูหน่อยเหรอวะ"
"ปฏิเสธทำไมล่ะพี่ ก็ผมชอบเขาจริงๆ พี่ถามผมตรงๆ ผมก็บอกพี่ตรงๆ ไม่ดีเหรอครับ"
ผมโดนย้อนอีกดอก แต่จะว่าไปก็จริงของมันนั่นแหละ ถ้ามันโกหกสิผมควรจะต้องกลัว แต่พอนึกได้ว่าสองคนนี้พักด้วยกัน ผมก็นึกกลัวบางอย่างขึ้นมาทันที "แล้ว…มึงทำอะไรน้องกูหรือเปล่า"
"ทำอะไรเหรอครับ" อะตอมถามงงๆ
ผมทำหน้ายุ่งยากใจเพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง ทีอย่างนี้มันทำไร้เดียงสา สุดท้ายผมก็เลยตัดสินใจกัดฟันพูดตรงๆ "ก็…มีอะไรกันไง"
ตัวอย่างตอนที่ 10
"มึงอยากรู้ไหมว่าคืนนั้นที่กูพาอะตอมกลับห้อง กูกับอะตอมสองคนทำอะไรกัน" อินยิ้มอย่างมีเลศนัย มันหน้าหล่อก็จริง แต่บุคลิคของมันเล่นบทตัวโกงได้สบายเลย
"ไม่อยากรู้เว้ย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนกูไม่ใช่เหรอ ถึงเพื่อนกูจะมีอะไรกับมึง ก็_วยมัน ไม่ใช่_วยกูเว้ย" ผมบอกไปอย่างรำคาญ แรกๆ ก็กลัวมันอยู่หรอก แต่หลังๆ ผมชักรำคาญที่มันชอบมากวนใจ
อินชะงัก ท่าทางมั่นใจเมื่อกี้ลดวูบลงจนดูไม่มั่นคง แต่ไม่นานก็ยิ้มแสยะหรืออะไรทำนองนั้น "เป็นอย่างนี้แล้วยังปากดีอีกนะมึง"