HEAVY WEIGHT รัก ▪️ หนัก ▪️ มาก [Story by ARPO]
บทที่ 10.1
HEAVY WEIGHT: 10.1 KG.
“หนูพุก!!!”
ปรี๊นนน!
แตรรถยนต์ดังยาวจนแสบแก้วหู
เอี๊ยด!
เสียงล้อรถยนต์บดลงกับพื้นแฉะ แอ่งน้ำกระเซ็นเป็นหย่อมๆ มีเสียงแอะอะของคนที่อยู่แถวนั้น
“โอย…” ผมครางออกมา อยากจะลืมตาแต่มันเห็นเป็นสีดำๆ ใจยังสั่นระรัว มือสั่นพั่บๆจนต้องกำมือคลายเข้าออก เมื่อกี้ผมเห็นแสงไฟของรถในระยะเกือบชิด คือมันเข้ามาใกล้มาก
นี่ผมโดนชนใช่หรือเปล่านี่!
โฮ...กูจะเป็นพะยูนอืดตายบนถนนลงข่าวหน้าหนึ่งหรือเปล่า มันอาจจะลงข่าวหน้าหนึ่ง
‘ผงะ! รถยนต์ชนเข้ากับนักศึกษาคนหนึ่ง กระโปรงหน้าพังยับ ไฟแตกกระจาย รถยนต์เสียคาที่!’
เฮ้ย...ทำไมเนื้อหาข่าวมันทะแม่งๆวะ
“พุก…” เสียงเข้มๆคุ้นหูครางแผ่วๆ แต่ผมได้ยินชัดเจน
...ฟาโรห์!…
“อืม...โรห์…” ผมพูดชื่อเพื่อนที่อยู่กับผมในวินาทีสุดท้ายของชีวิต อยากจะร้องไห้อะ ผมยังไม่ได้ล่ำลาเลย ยังมีไอ้ปองกุลอีก
อาม่าป๊าม้าอี้ๆเตี๋ยๆกู๋ๆมั้งหลาย แล้วยังหนูจี๊ดอีก เฮียเคนเจ้แคทไอ้คิทอีก กูยังไม่ทันได้กินไชเท้าก๋วยของอาม่าเลย ฮอลลลลล กูจะต้องให้อาม่าจุดธูปเซ่นไหว้ไปให้ในปรโลกให้ได้ เผาเงินเผาทองแท่งไปให้ด้วย ขอบ้านกระดาษหลังใหญ่ๆด้วยนะเอาแบบมีคนรับใช้ในบ้านด้วย อาๆ ใช่ๆต้องให้อาม่าเผาไอโฟน11ไปให้ด้วยเดี๋ยวไม่มีเล่นโซเชี่ยลเฉาตายพอดี
จะให้ไอ้โรห์ไปขนหนังสือการ์ตูนที่หอเผาไปให้ด้วย ให้มันไปซื้อน้ำอัดลม ขนม พิซซ่า ไก่ทอด เซ่นไหว้กูด้วย
ยังมีๆๆๆๆ ฮ่วยยยยย กูยังไม่ได้กิน...เอ๊ย! ทำอะไรอีกตั้งเยอะแยะ
“พุก…” โรห์...กูต้องคิดถึงมึงมากแน่ๆ
จะมีคนหล่อขนาดเทพบุตรจุติที่ไหนจะมาเป็นเพื่อนคนอย่างกู แต่กูมั่นใจนะว่ากูมีดีพอให้มึงคบเป็นเพื่อนได้
แปะๆ
เฮ้ยๆ กูตายแล้วมึงอย่าตบหน้ากูสิ กูเจ็บนะ แล้วใครแม่งเอาเซียงเพียงอิ๊วมายัดรูจมูกกูวะ ห่ะ! กูไม่ชอบเซียงเพียงอิ๊ว กูชอบดมกว้างลุ้งเว้ย เอาออกไป
“หนูพุก! ลืมตาเดี๋ยวนี้” เสียงดุดันเข้มจัดจนต้องย่นคิ้ว
กูตายแล้วจะให้กูลืมยังไงวะ ไอ้แขก! สติมึงยังดีอยู่ไหม!
“กูตายแล้ว…” ผมพึมพำออกไปบอกมัน เผื่อมันจะได้ยินเสียงผมบ้าง ขนาดผมยังได้ยินเสียงมันอยู่ในหัวเลย
แสดงว่าจิตสื่อถึงกันแน่เลย
“หนูพุก! This is not a joke! Open your eyes now!” เออไอ้ห่าน ไม่เห็นต้องพูดภาษาปะกิดเลย
กูลืมตาก็ได้ แต่เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูน่ะ...ตายแล้ว
ผ่าง!
เชี่ย! แสบตาจังวะ เหมือนแบบปิดไฟนอนแล้วม้ามาปลุกให้ไปเรียนโดยการเปิดไฟทั่วห้อง ทำร้ายกันเกินไปแล้ว แต่พอกระพริบตาถี่ๆก็ค่อยเห็นอะไรชัดขึ้น
สิ่งแรกที่เห็นเลยคือใบหน้าเข้ม แววตาหวานย้อยตอนนี้ดุดันแต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง ฝนยังคงตกอยู่ ผมรู้สึกเปียกโชกไปหมดตั้งแต่หัวยันไข่ เอ้ย กางเกงใน
“โรห์…” ผมครางชื่อมันเสียงแผ่ว ค่อยๆเอามือลูบหน้ามัน ปาดน้ำออกจากไรหัวที่ไหลหยดมาโดนดวงตาสวย
“ไหวไหม?” มันจับผมขึ้นนั่ง ตอนนี้ถึงรู้ตัวว่ากำลังพิงแผ่นอกแข็งแรงของมันอยู่
“กู...ยัง…”
“ชู่ว...ไม่พูดนะ...พุกโอเค” มันพูดเสียงแหบ
ตอนนี้เริ่มสติกลับมา รับรู้ว่ากูยังไม่ตาย โฮ...หนูพุกยังอยู่ครับพี่น้อง หันไปมองรอบๆ เหมือนจะอยู่บนทางเท้าแล้ว แถมรอบๆยังพอมีคนยืนอยู่บ้าง กลิ่นเหม็นของเซียงเพียงอิ๊วหายไปแล้วด้วย มีรถคันดังกล่าว ดูเป็นทางการจัง เอาเป็นว่าไอ้รถแสงสีส้มแสบตากูคันนั้นยังจอดอยู่ริมทางที่ฝนตกๆ เปิดไฟกระพริบเป็นสัญญาณ
คือสภาพมันจะออกแบบ ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกร้านริมทางแถวนั้นที่หลบฝนในกันสาด ไอ้โรห์นั่งเก้าอี้อยู่อีกตัวแล้วจับให้ผมนั่งพิง
หลังจากทุกอย่างดูโอเคขึ้น สติผมกลับมาบ้างแล้ว ก็เห็นไอ้โรห์ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“เพื่อนน้องโอเคใช่ไหม?” เสียงของคนที่ยืนอยู่แถวนั้นก็ดังขึ้น เป็นผู้ชายแต่งตัวเหมือนวัยทำงานแล้ว หน้าตาก็โตกว่าพวกผมอยู่นะ
“ครับ...ขอโทษนะครับที่ทำให้เดือดร้อน” ไอ้แขกมันหันไปบอก แล้วคืนขวดยาเซียงเพียงอิ๊วให้
อ้อ...เป็นเจ้าของเซียงเพียงอิ๊วนั่นเอง
“ผมแนะนำนะ...พี่ควรจะซื้อกวางลุ้งมาใช้ดีกว่านะ ผมว่าเซียงเพียงอิ๊วกลิ่นมันแรงไป” คือนี่แนะนำจริงจังนะ ควรเปลี่ยนยี่ห้ออะ
“ฮ่าๆ พี่ว่าเพื่อนน้องโอเคมากๆเลยล่ะ” หัวเราะทำไมอะ ก็พูดเรื่องจริง ฮ่วย!
“ขอโทษพี่เขาสิ เพราะพุกมัวแต่เดินดูโทรศัพท์ตอนข้ามถนน” เฮ้ย! กูไม่ได้ดูโทรศัพท์แค่หยิบมามองว่าทำไมสั่นๆ “พี่เขาเป็นเจ้าของรถ” มันพยักเพยิกไปที่รถเปิดไฟจอดอยู่
อ้าว...เขาไม่ใช่ว่าต้องขอโทษกูหรอวะ เขาเฉี่ยวชนนะเว้ย
“เขาไม่ใช่เฉี่ยวกูหรอ” ผมกระซิบถามมัน โดนไอ้แขกทำหน้าดุใส่
“พี่เขาเบรคทัน” พอผมจะอ้าปากถามต่อว่าแล้วทำไมผมถึงล้มลงไป “พุกเป็นลมน่ะ คงตกใจ”
อีห่านจิก! คือขายขี้หน้าเขาไหม ตกใจขี้หดตดหายจนเป็นลม
“แล้ว…” คือผมเงยหน้ามองขึ้นมองลงดูสภาพตัวเอง แบบใครจะแบกกูเข้ามาไหววะ อย่าบอกนะไอ่โรห์แม่งลากผม แต่เสื้อก็ไม่เลอะดำๆนี่หว่า
“ว่าแต่เพื่อนน้องแข็งแรงมากเลย อุ้มน้องเขามาได้ด้วย” พี่เจ้าของรถมันพูด
ตอนนี้กูรู้แล้วว่ากูเข้ามาในร่มได้ไง หันไปมองหน้าเข้มๆของเพื่อนแขก มองซ้ายมองขวาแบบอยากจะหาจุดสะสมพลังของมันว่าแม่งเอาแรงที่ไหนมาแบกผม คงไม่ใช่แบบมันเป็นชาวไซย่าหัวเหลืองๆหรอกนะ
หลังจากเคลียร์ทุกอย่าง ขอโทษขอโพยพี่เจ้าของรถ รวมถึงบอกให้ไปซื้อยาดมยี่ห้อใหม่ด้วย ขอบคุณเจ้าของร้านบะหมี่เกี๊ยวแถวนั้นที่สละให้ยืมเก้าอี้พร้อมกับน้ำชาเย็นๆให้ผมดื่มก่อนกลับ
แต่เรื่องมันยังไม่หมดเท่านั้นครับ
ความหายนะของกูมันหลังจากนี้ครับ พอเดินกลับมาเอารถนี่บรรยากาศมาคุมากเลยครับ ไอ้แขกมันไม่คุยกับผมสักคำเดียว รู้อยู่แล้วว่ามันต้องโกรธแน่ๆ ยิ่งทำอาการแบบนี้ยิ่งใช่เลย
เฮ้ย! สงครามเย็นมันระหว่างอเมริกากับรัสเซียมันจบตั้งแต่ปีไหนแล้ว!
สงครามเย็นระหว่างกูกับมึงมันก็ไม่ควรจะเกิดขึ้นเหมือนกัน!
“ฟาโรห์…” ผมเรียกชื่อมันเสียงอ่อย มันไม่สนใจสักนิด เปิดประตูรถขึ้นไปนั่งเลยทั้งที่ตัวยังเปียกชื้นผมเองก็เช่นกัน กลัวรถมันเลอะ
“Get in the car” เสียงมันเรียบจนเหมือนไม่บรรทัดเลยอะ
ผมขึ้นรถอย่างหงอยๆ มึงเป็นไบโพล่าร์หรอ เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่เลยอะ คือไอ้โรห์มันจะเป็นพวกแบบถ้าเกิดอะไรขึ้นมันจะคุยให้แน่ใจก่อนว่าทุกอย่างโอเคแล้วค่อยโกรธทีหลัง คือเหมือนพวกดีเลย์ที่แบบค่อยมาคิดได้ว่ากูควรจะโกรธแล้วนะอะไรแบบนี้อะ
ผมนั่งแบบไม่สนิทใจเพราะตัวเปียก เบาะมันเปื้อน เสียงแอร์เบอร์เบาที่สุดยังดังกว่าลมหายใจพวกกูในตอนนี้ คือกูนี่กลั้นหายใจจนก้านสมองจะตายเพราะขาดออกซิเจนแล้ว
“เอ่อ...แล้วมือถืออะ” ผมถามถึงมือถือเจ้าปัญหา คือผมไม่ได้ตั้งใจจะเล่นมือถือตอนข้ามถนนแต่ว่าตอนที่ข้ามแบบมันสั่นเลยแค่จะเอามาดูว่ามีใครโทรมาหรือเปล่า
นัยน์ตาคมไม่ยอมหันมามอง ไม่มีแม่แต่คำพูดใดๆทั้งสิ้น แอร์ในรถก็ว่าเย็นแล้วแต่ว่าความเย็นชาที่ไอ้โรห์มันทำกับผมนี่หนาวใจยิ่งกว่า มันล้วงมือถือจากกางเกงคือให้
ตัวเครื่องไม่บุบสลาย หน้าจอไม่แตก แต่มันดูเปียกชื้นเล็กน้อย กดปุ่มเครื่องก็สว่างขึ้นมาตามปกติ โดยรวมยังไม่เจ๊ง แต่ต้องรีบเก็บลงเพราะยังไม่พ้นบรรยากาศมาคุนี่
“I told you thousand times to not use your phone while you walking on the street.”
งุย ไม่ถึงพันครั้งสักหน่อย แค่ไม่กี่ครั้งเองอะ มันเคยว่าครั้งก่อนที่เดินริมฟุตบาทในมหาลัย มันบ่นว่าเลิกเล่นได้แล้วไม่งั้นมันจะยึด
“I have been always warning you because I care about you”
ผมกระตุกเพราะคำว่ามันแคร์ผม มันห่วงผม ทำไมความอ่อนหวานมันพุ่งเข้ามาเหมือนเบาหวานขึ้นตาเลยอะ ฮอล นอกจากหัวใจแล้วยังเบาหวานหรือเปล่าวะ กูควรไปตรวจฉี่ตรวจเบาหวานด้วย
“I care about you because you are my...friend”
มันห่วงเพราะผมเป็นเพื่อนมัน
ริมฝีปากหนาได้รูปพึมพำภาษาอังกฤษต่อแต่ผมไม่ค่อยได้ยินเท่าไรเพราะเบามาก
“You are my chubby Noopook.”
“หะ?” ผมกระดิกหูถาม
“...” มันเงียบไปอีกแล้วอะ ฮืออออออ
“โรห์ พุกขอโทษ…” ผิดก็รู้ตัวต้องขอโทษ
“...”
“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง” ผมจับแขนข้างซ้ายของมัน
ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือก “I am glad that you are still fine. You do not know how much I was worry about you when I saw that car approaching to you” เสียงมันยังเข้มจัดแต่สั่นเครือเบาๆ “I was scared to death”
ผมจับเสียงได้ว่ามันคงกลัวจริงๆ กูยังกลัวจนเป็นลมอะคิดดู
“ไอแอมโซซอรี่”
ฝ่ามืออวบวางลงฝ่ามือใหญ่กว่าที่มันวางบนตักตัวเอง เพียงครู่เดียวฝ่ามือสีน้ำผึ้งพลิกหงายจนมือผมถูกกุมเอาไว้ นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปตามร่องนิ้วของผม ผมมองเสี้ยวหน้าคมเข้มแล้วยิ้มให้ สุดท้ายมืออวบของผมก็สอดนิ้วลงเข้าไปบ้าง
มือที่สอดประสานกันพร้อมกับความรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกที่ก่อขึ้นในใจตอนนี้คือ...
ดีแล้ว...ที่มีมันอยู่ข้างๆ
หาไม่แล้วใครมันจะมีปัญญาแบกกู!
++++++++++++++++++++++++++ 50% +++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่า
วันอังคารสีชมพู
เอาหนูพุกกับยอดขายมาลงให้ตามสัญญาค่ะ แต่ขอมาครึ่งตอนก่อนนะคะ พิมพ์ไม่ทัน ขออภััยจริงๆค่ะ
เราขอบอกเลยว่าหลังจากตอนนี้เป็นต้นไปจะเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงค่ะ อยากให้ติดตามกันต่อไปยาวๆเลยค่า
ตอนนี้เราจะเห็นว่าหนูพุกมันอ้อยชาวบ้านเขาอย่างไม่รู้ตัว อะไรคือการจับมือคนอื่นก่อนอะ ฮ่าๆ ยัยหนูอ้อยแรงมาก เรื่องรักตามสั่ง พี่นาฏยอ้อยแบบรถคว่ำแต่ว่าเรื่องนี้ หนูพุกจะอ้อยแบบไม่รู้ตัวนะคะ เอาใจช่วยพ่อยอดชายด้วยเถอะ มาลุ้นกันว่าระหว่างหนูพุกจะรู้ตัวก่อนหรือว่าชะรีฟจะตบะแตกก่อนกัน
ขอบคุณทุกการติดตามและเอ็นดูยัยหนูมากจริงๆค่ะ
ปล. คอมเม้นมาได้เลยน้า คอมเม้นมาเยอะๆ คนเขียนชอบอ่านมาก ขอแบบหนึ่งหน้าเอสี่เลยได้มั้ยอะ อยากอ่านคอมเม้นของคนอ่าน ฮืออออออ พลีสสสสส
ปล. เผื่อใครไม่เคยเห็นเซียงเพียงอิ๊วและกวางลุ้ง เราแปะภาพไว้ให้ดูนะคะ
เซียงเพียงอิ๊ว
กวางลุ้ง
ขอบคุณทุกการติดตาม
เยิฟ
หรือจะไปหวีดกันในทวิตเตอร์ก็ได้น้า ติดแท็ค #ชะรีฟหนูพุก #รักหนักมาก
ขอบคุณทุกการสนับสนุนและการติดตามค่า
ฝากนิยายเรื่องอื่นๆเอาไว้ด้วยค่ะ
วณิพกพเนจร [Re-write]
Second-Class Citizens ผมเป็นแค่พลเมืองชั้นสอง [On Air]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59805.0
รัก ▪️ ตาม ▪️ สั่ง [End]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55235.1500
ปล.สอง. แวะเวียนไปคุยกันได้นะค่า
ขอฝากไปกดไลค์เพจเฟสบุ้คกันได้นะครับบบบ เพราะว่าส่วนใหญ่เราจะอัพเดทเวลาที่เรา
หายไปนานๆ หรือว่าติดธุระอะไร เราจะไปอัพเดทไว้ในเฟส หรือว่าบางครั้งจะมีเขียนโมเม้นน่ารักของอีพี่กะน้องเอาไว้เล่นๆที่ไม่
ได้เอามาลงหน้านิยายนะครับ เลยอยากให้ไปพูดคุยในเฟสกันเลยยยย ถ้าคนเขียนหายไปตามจิกในเฟสจะเจอเราเร็วมากเพราะ
เราเล่นประจำ
https://www.facebook.com/airin.arpo/?fref=ts
หัวข้อ: HEAVY WEIGHT รัก ▪️ หนัก ▪️ มาก: HEAVY WEIGHT: แจ้งข่าวค่ะ (P.21) (09/10/19) (อ่าน 170475 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก