23rd Diagnosis: 4th Rx: Laroxepam
แทนไทยยืนมองตัวเองในกระจกของห้องในหอพักของคนรัก ขยับเนคไทค์ให้เข้าที่รอบที่ห้าร้อยแปดสิบเอ็ด
เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนที่หุ่นดีในระดับหนึ่ง ถึงแม้เด็กหนุ่มจะไม่ได้คลั่งไคล้การออกกำลังกายหรือกินคลีนอะไรเทือกนั้น แต่เจ้าของชุดสูทตัวนี้เห็นได้ชัดว่ามีรูปร่างที่ดีกว่าเขา แต่มองเผินๆเด็กหนุ่มลูกครึ่งก็ยังถือว่าตัวเองพอไปวัดไปวาได้
“พี่อุ่น มาดูให้หน่อยได้มั้ยครับ ผมดูโอเครึยัง” ร่างสูงเรียกคนที่เข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ เขาได้ยินเสียงตอบรับดังออกมาพร้อมกับลูกบิดประตูที่ถูกปลดล็อค แทนไทยหันกลับไปหาคนรักในชุดสูทสีขาวครีมสบายตา ขับให้ร่างโปร่งดูมีออร่าคุณชายผู้อ่อนโยนเพิ่มขึ้นไปอีก
“หล่อแล้วล่ะแทน” ร่างโปร่งก้าวเข้ามาชิด จัดเนคไทค์ของร่างสูงเพียงสองสามครั้งก็เข้าที่ ดูดีกว่าที่แทนไทยพยายามทำหลายเท่า
“ซันเค้าตัวใหญ่ แต่อย่างน้อยก็ไซส์ไม่ต่างจากแทนมาก ถ้ายืมของพี่เมฆนะ คงเหมือนเด็กขโมยชุดพ่อมาใส่เลยล่ะ”
“พี่เมฆตัวใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” แทนถาม เพราะจากที่เขาเห็น ซันก็ถือว่าตัวสูงมากแล้ว ถึงแม้จะเทียบตมมาตรฐานลูกครึ่งก็ตาม
“เดี๋ยวไปเจอก็รู้เองแหละ” น้ำอุ่นยิ้ม “ไปกันเถอะ”
“โห…”
แทนไทยแหงนมองคฤหาสน์หลังยักษ์อย่างชื่นชมจากด้านนอกรั้วที่ตนจอดรถไว้ จริงๆในงานมีโซนให้แขกนำรถเข้าไปจอดบางส่วน แต่น้ำอุ่นยืนยันเสียงหนักแน่นว่าจะจอดไว้ข้างนอก
สงสัยกลัวไม่มีทางหนีทีไล่
บ้านของเขาก็ถือได้ว่าเป็นชนชั้นกลางที่ค่อนข้างมีฐานะ แต่เทียบอะไรไม่ได้กับฐานะทางบ้านของน้ำอุ่นเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่เคยทำตัวฟุ้งเฟ้อให้เห็นก็ตาม
“ปิดปากได้แล้ว คางจะแตะพื้นอยู่แล้วแทน” น้ำอุ่นแซว แทนไทยหุบปากฉับ ยิ้มแห้งให้คนรักที่ดูจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับขนาดบ้านและจำนวนแขกเหรื่อ น้ำอุ่นสอดแขนคล้องกับแขนของเด็กหนุ่ม แล้วเดินนำร่างสูงเข้าสู่งานวันเกิดของบิดา
ปาร์ตี้ในปีนี้เป็นงานค็อกเทลปาร์ตี้ในสวน แขกของธีรเชษฐ์มีทั้งนักธุรกิจมากหน้าหลายตา ดารานางแบบที่ขนาดคนไม่ค่อยตามดาราอย่างแทนไทยยังรู้จัก และพนักงานระดับสูงในบริษัท สังเกตได้จากการแต่งกายที่เนี้ยบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แทนไทยห่อไหล่ รู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทาง ผิดกับคนรักที่โดดเด่นราวกับหงส์ขาวในฝูงกา เขาเพิ่งรู้ในวันนี้ว่าช่องว่างระหว่างสังคมไม่ใช่เรื่องที่สามารถมองข้ามผ่านได้ง่ายๆอย่างที่คิด
“มั่นใจหน่อยสิแทน แทนน่ะ ต่อให้แทนแก้ผ้าเดินเข้ามาก็ยังชนะคนพวกนี้ขาดลอย” ร่างโปร่งกระซิบ “อันที่จริง น่าจะเพราะแทนแก้ผ้านั่นแหละเลยชนะ”
“พี่อุ่นก็...” แทนไทยยิ้มแห้ง
คนในงานดูเหมือนจะเริ่มสังเกตถึงการมาเยือนของพวกเขา จากหนึ่งคนเป็นสองคน จากสองคนเป็นกลุ่มผู้คนที่เริ่มซุบซิบกันเสียงดัง ราวกับกลัวว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินด้วย
“นั่นใครน่ะ?”
“หล่อทั้งคู่เลยแก ดี๊ดี”
“เดี๋ยว...นั่นคุณชายรองไม่ใช่เหรอ?”
“ชายรอง? คนกลางไม่ใช่ลูกสาวเหรอ?”
“ไม่รู้อ่ะ แต่ได้ยินว่าลูกชายนะ”
“แล้วที่มาด้วยนั่นใคร?”
น้ำอุ่นเดินตรงไปเรื่อยๆ ยิ้มทักทายแขกเหรื่อในงานตามมารยาท แต่ไม่ได้พูดอะไรกับใคร จนกระทั่งเหล่าคนรับใช้ที่ช่วยบริกรนำอาหารออกมาเสิร์ฟเริ่มสังเกตเห็นเขาด้วยเช่นกัน
“คุณชายรอง?” หญิงสาวร้องอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปเรียกมารดาที่กำลังถือโถน้ำแกงเดินออกมาจากบ้าน “แม่จ๋า คุณชายรองมา!”
“อะไรนะ คุณชายรอง!”
ป้าแต้ว แม่บ้านเก่าแก่ที่ช่วยเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็กวิ่งหน้าตั้งออกมา เล่นเอาคนรับใช้คนอื่นใจหายใจคว่ำ กลัวน้ำแกงจะหกรดหญิงชรา
“ป้าแต้ว อย่าวิ่งสิครับ หกล้มขึ้นมาจะแย่เอา” น้ำอุ่นเตือน รีบเข้าไปช่วยหญิงชราร่างท้วมในชุดผ้าไหมตัวเก่งที่ขุดมาเพื่องานวันเกิดของเจ้านาย
“คุณชายรองของป้า ยิ่งโตยิ่งเหมือนคุณเกศจริงๆพ่อคุณเอ๊ย” หญิงชราจับมือของชายหนุ่มที่ตนเลี้ยงดูมา คุณชายรองเป็นเหมือนสิ่งเดียวที่คุณผู้หญิงของบ้านเหลือทิ้งไว้ที่พวกเธอสามารถดูต่างหน้าได้ นั่นทำให้คนรับใช้เก่าแก่เสียใจจกันมากเมื่อคุณชายรองตัดขาดกับบิดา
“ก็อุ่นเป็นลูกคุณแม่นี่ครับ” น้ำอุ่นฉีกยิ้ม
“ป้าคิดว่าจะตายก่อนได้เจอคุณชายรองอีกซักครั้งแล้วรู้มั้ยคะ นี่ป้ายังคิดอยู่เลยว่าถ้าเจอคุณผู้หญิงบนสวรรค์ป้าจะตอบคำถามท่านเรื่องคุณรองได้มั้ย” หญิงชราเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง
“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับป้า รออุ่นเรียนจบก่อนนะ เดี๋ยวอุ่นจะมารับป้าไปอยู่ด้วยให้หายคิดถึงเลย” ร่างโปร่งยิ้ม
“คุณชายรองก็ ถ้าป้าไปคุณผู้ชายเขาจะอยู่ยังไงล่ะคะ รายนั้นน่ะทอดไข่ยังไหม้เลย” ป้าแต้วหัวเราะ แต่การเอ่ยถึงธีรเชษฐ์แม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้อารมณ์ที่เคยดีของชายหนุ่มขุ่นมัวลงได้
“คนแบบนั้นมีคนคอยดูแลตั้งเยอะตั้งแยะ ขาดป้าแต้วไปซักคนไม่ตายหรอกครับ”
“อย่างพูดอย่างนั้นสิคะคุณชายรอง คุณผู้ชายเขาไม่ได้มีพร้อมเหมือนอย่างคิดหรอกนะคะ”หญิงชราพยายามเกลี้ยกล่อมร่างโปร่ง “ขาดลูกไปซักคน หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ไม่สงบสุขหรอกค่ะ”
“ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะกระตือรือร้นที่จะกำจัดลูกออกไปมากกว่านะครับ” น้ำอุ่นว่า ทั้งที่รอยยิ้มยังประดับอยู่บนใบหน้า แต่ป้าแต้วรู้ดีว่าคุณชายรองของเธอไม่อยากพูดเรื่อองนี้ต่อแล้ว
“อุ๊ย พ่อหนุ่มรูปหล่อคนนี้ใครกันคะคุณชาย?” หญิงชราถามเมื่อสังเกตเห็นแทนไทย ร่างสูงอึกอัก ไม่รู้จะแนะนำตัวเองกับคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่ที่พี่อุ่นรักเหมือนคนในครอบครัวอย่างไร แทนไทยส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้คนรักที่ส่ายหัวยิ้มๆแล้วหัันไปหาป้าแต้ว
“นี่แทนไทย รุ่นน้องที่คณะ...” น้ำอุ่นลอบขำเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสลดของคนรัก “แล้วก็แฟนของอุ่นเองครับ”
“ว๊าย คุณชายรองมีแฟนแล้ว!”
ดูเหมือนบรรดาคนรับใช้จะตื่นเต้นกับการที่น้ำอุ่นมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมากกว่าการที่แฟนที่ว่านั้นเป็นผู้ชายเสียอีก
“เอ่อ..สวัสดีครับทุกคน” ร่างสูงยกมือไหว้
“ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อคุณ รูปหล่อจริง” ป้าแต้วรับไหว้ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มองร่างสูงด้วยสีหน้าชื่นชม “เห็นคุณชายรองเป็นฝั่งเป็นฝา ป้าก็ดีใจ”
“ป้าแต้วก็ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวน้องก็ไม่กล้าทิ้งอุ่นพอดี” น้ำอุ่นว่า
“ไม่ทิ้งหรอกครับ ยังไงก็ไม่ทิ้ง”แทนไทยรีบขัดเสียงหนักแน่น เพิ่มคะแนนประทับใจจากเหล่าคนรับใช้ของบ้านเป็นอย่างดี
“พูดเองนะ ถ้าโดนพวกพี่ๆตามไปซ้อมตอนที่แทนทิ้งพี่ พี่ไม่เกี่ยวนะ” ร่างโปร่งยิ้ม ใช้มือลูบเส้นผมหยักศกของอีกฝ่ายที่ชี้ขึ้นมาให้อยู่กับที่ “จริงสิ พี่เมฆกับซันมารึยังครับ?”
“คุณเมฆามาถึงตั้งแต่งานเริ่มแล้วค่ะ แต่คุณทินกร...” คนรับใช้สาวหันมาหามารดาอย่างขอความช่วยเหลือ ป้าแต้วจึงหันมาตอบแทน
“คุณหนูเล็กกำลังพาคุณภัทรเดินชมสวนอยู่ค่ะ”
“อ๋อ…เจ้าเด็กนี่ ติดแฟนจนลืมพี่ไปแล้วสินะ”น้ำอุ่นยิ้มขำ
“ตามสบายนะคะคุณชายรอง คุณแทนนไทย ป้าขอไปดูความเรียบร้อยของงานก่อน” หัวหน้าแม่บ้านเอ่ยขอตัว น้ำอุ่นพยักหน้า คล้องแขนดึงแทนไทยให้เดินตามตัวเองไป ร่างโปร่งพาคนรักไปยังบริเวณจัดเลี้ยง หยิบจานขึ้นมาแล้วหยิบอาหารคำเล็กที่จานวางอย่างสวยงามลงในจานจนเต็ม ก่อนจะหันมาหาแทนไทย
“เอาอะไรอีกมั้ย?”
ร่างสูงเพิ่งสังเกตว่าสิ่งที่คนรักหยิบมามีแต่ของชอบของเขา น้ำอุ่นจิ้มทองหยอดลูกเล็กขึ้นป้อน รู้ดีว่าคนรักชอบทานของหวานก่อนของคาว แทนไทยอ้าปากรับเขินๆ เคี้ยวตุ้ยๆแล้วยกจานขึ้นมาบ้าง
“พี่อุ่นจะเอาอะไรครับ เดี๋ยวผมตักให้”
“พี่กินไม่ค่อยลงน่ะ แทนกินก่อนเลย”ร่างโปร่งยิ้ม ซึ่งทำให้แทนไทยรู้สึกไม่สบอารมณ์มากขึ้นทุกที เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นน้ำอุ่นยิ้มแบบนี้ มันเหมือนกับยิ่งอีกฝ่ายกำลังเจ็บปวดมากเท่าไหร่ รอยยิ้มก็ยิ่งสว่างไสวขึ้นเป็นเท่าตัว เขาอยากจะกระชากร่างโปร่งเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากบาง ลบรอยยิ้มบ้าๆนั่นออกไป เขาอยากเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายแสดงอารมณ์อย่างอื่น เหมือนตอนที่ร่างโปร่งถูกมัดอยู่กับเตียง ร่างเปลื่อยเปล่าบิดเร่าร้องขอรับการปลดปล่อย ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความทรมานที่ปะปนกับความสุขสมไปในที ดวงตาเรียวสวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา แต่ริมฝีปากกลับร่ำร้องหาร่างสูงไม่หยุด
เขาอยากเห็นพี่น้ำอุ่นปลดปล่อยความเจ็บปวดนั้นออกมาจากใจให้หมด
“คิดอะไรอยู่ หน้าเครียดเชียว” คนในห้วงคำนึงถามขึ้น
“เปล่าครับ แค่หิวน่ะ” แทนไทยโกหก พยายามสลัดภาพร่างตรงหน้าในอิริยาบถต่างๆที่ไม่เหมาะกับการนึกถึงในที่สาธารณะ
“เหรอ งั้นกินเยอะๆนะ” ร่างโปร่งจิ้มขนมไทยป้อนเข้าปากคนรักไม่หยุดหย่อน ตามด้วยอาหารหน้าตาน่าทานมากมาย จนแทนไทยเร็วรู้สึกตึงๆที่ขอบกางเกงแล้ว
“อ้าว น้ำอุ่น ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะ?” ทั้งสองหันไปตามเสียง ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีเทาเดินตรงมาทางพวกเขา ข้างกายมีคนที่แทนไทยเคยเห็นผ่านๆทุกครั้งที่เจอกับพวกของกวินภพ หนึ่งในสองฝาแฝดที่เขายังคงแยกไม่ออกเสียทีว่าใครเป็นใคร
“อาวี สวัสดีครับ” น้ำอุ่นยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้ม มองเลยชายหนุ่มไปยังร่างโปร่งที่อยู่ข้างๆพร้อมกับเลิกคิ้วสูง
“นี่เทสต์ แฟนอาเอง” คนที่ถูกแนะนำว่าแฟนสะดุ้งเล็กน้อย พยักหน้าให้พวกเขาแต่ไม่พูดอะไร แทนไทยสังเกตว่าอีกฝ่ายพยักหลบสายตาเขาอยู่ตลอด ราวกับกลัวว่าเขาจะทักอย่างไรอย่างนั้น
“อาดีใจนะที่ได้เจอเรา ไว้ว่างๆเราไปหาอะไรกินกันนะ” วีรภัทรชวน “อาขอตัวก่อน เทสต์เขาปวดหัว อาว่าจะพาไปหายากินก่อน”
“ครับ ไว้เจอกัน” น้ำอุ่นโบกมือลาคนทั้งสอง แทนไทยมองตามคนทั้งคู่ก่อนจะหันกลับมาถาม
“ใครเหรอครับ?”
“เพื่อนของผู้ชายคนนั้นน่ะ เขาช่วยพี่เรื่องเงินตอนที่พี่ย้ายออกมาอยู่คนเดียว ให้พี่ติวหนังสือให้ลูกเขา เป็นคนดีมากๆเลยล่ะ” น้ำอุ่นยิ้ม “แต่ช่วงนี้เขานิยมกินเด็กกันรึไงนะ?”
พี่อุ่นพูดอะไรไม่ดูตัวเองเลยครับ
แทนไทยได้แต่ยิ้มแห้ง ถึงกรณีของพี่อุ่นจะโดนเด็กกินก็เถอะ
“อ๊ะ พี่หมอก” ร่างโปร่งยกมือเรียกคนที่กำลังเดินผ่านไปชื่อที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนทำให้แทนไทยหันไปมองตามทิศทางสายตาของคนรัก ร่างโปร่งในชุดสูทสีกากีหันกลับมาตามเสียงเรียก แทนไทยสังเกตว่าอีกฝ่ายดูคล้ายกับน้ำอุ่นมากหากมองจากด้านหลัง
“ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี พี่หมอกสบายดีมั้ยครับ?”น้ำอุ่นเดินไปหาร่างโปร่ง หากมองจากด้านหน้า ความคล้ายคลึงที่มีอยู่นอกจากสีผมกับขนาดตัวก็แทบไม่มีอะไร อีกฝ่ายที่หน้าจะอายุมากกว่าน้ำอุ่นไม่กี่ปีมีดวงตาสีฟ้าเหลือบเทาที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้แว่นไร้กรอบ หากไม่สังเกตดีๆก็อาจจะไม่รู้ว่าสีตาของร่างโปร่งสามารถเปลี่ยนสีได้ตามการกระทบของแสง
“ก็เรื่อยๆครับคุณธาร” ร่างโปร่งตอบเสียงเรียบ สีหน้าเย็นชาเหมือนไม่หยี่ระต่อโลกก็เป็นอีกอย่างที่ต่างจากน้ำอุ่น
“คุณธารอะไรกัน เรีียกอุ่นนั่นแหละครับ” น้ำอุ่นว่า “พี่หมอกยังเป็นเลขาของผู้ชายคนนั้นอยู่อีกเหรอครับ? ผมว่าความสามารถอย่างพี่หมอก ไปอยู่บริษัทระดับโลกน่าจะได้กำไรดีกว่านะครับ ผมรู้จักคนเยอะ ให้ฝากให้เอามั้ยครับ?”
เฮ้ย...เล่นกันอย่างนี้เลยเหรอ
แทนไทยตกใจกับความตรงไปตรงมาของคนรัก แต่คนฟังดูจะไม่ประหลาดใจมากนัก
“ไม่ดีกว่าครับ ถ้าผมไป บริษัทคงวุ่นวายน่าดู”
“ก็…ไม่ใช่เรื่องที่พี่หมอกต้องสนนี่นา” รอยยิ้มของอีกฝ่ายทำให้เหมือนว่ากำลังล้อเล่น แต่แววตานั้นดูเอาจริงจนแทนไทยรู้สึกใจคอไม่ดี “คนแบบนั้น ทิ้งไปซะไม่ดีกว่าเหรอครับ?”
“จริงอยู่ ที่คนบางคน ทิ้งไปซะน่าจะดีต่อชีวิตมากกว่า” คนที่ชื่อหมอกขยับแว่น “แต่บางที คนเราก็ไม่ค่อยได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองหรอกครับ ขอตัวก่อนนะครับ”
“ไว้เจอกันนะครับ” น้ำอุ่นโบกมือลาพร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์
“พี่อุ่น ไหนว่าจะมาคุยไงครับ” ร่างสูงกระซิบ
“ก็คุยไง” ร่างโปร่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทำเอาเด็กหนุ่มกุมขมับ
“คุยอะไรกัน”
เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง แทนไทยหันไปทางต้นเสียง ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรียกได้คำเดียวว่า ‘ยักษ์’ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าส่วนสูงของอีกฝ่ายน่าจะเกินหนึ่งร้อยเก้าสิบหากไม่เกือบๆสองเมตร สังเกตได้จากคนรักของเขาที่กระโดดกอดคนตรงหน้าจนขาลอยขึ้นจากพื้น
ว่าแต่...พี่อุ่นไปกอดเขาทำไมเนี่ย?!
“พี่เมฆ! คิดถึงพี่เมฆที่สุดเลย!!”
“คิดถึง แล้วทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง” เมฆาถามเสียงดุ ยิ่งโครงหน้าคมเข้มที่ดุอยู่แล้วยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูน่ากลัวขึ้นไปอีก แต่น้ำอุ่นดูจะไม่สะทกสะท้านกับความเย็นเยียบของดวงตาสีควันบุหรี่เลยแม้แต่น้อย
“พี่เมฆก็ไม่ติดต่อมาเหมือนกันแหละ ไม่ต้องทำเป็นพูดเลย” ร่างโปร่งยื่นปาก แสร้งทำเป็นงอนพี่ชายบังเกิดเกล้าที่แทนไทยดูยังไงก็ไม่มีความละม้ายคล้ายคลึงกันแม้แต่น้อย เมฆาใช้นิ้วดีดริมฝีปากน้องชายตัวแสบดังแป๊ะ น้ำอุ่นสะดุ้งโหยง เอามือกุมปาก วิ่งแจ้นกลับมาฟ้องคนรัก
“แทน พี่เมฆแกล้งพี่อ่ะ” ร่างโปร่งที่มาที่ปากของตัวเอง “เป่าให้หน่อย”
สีหน้าออดอ้อนทำให้แทนไทยโน้มตัวลงตามความเคยชิน แต่ดวงตาคมของเมฆาที่หรี่ลงพร้อมรังสีอาฆาตที่แผ่ออกมาอย่างรุนแรงทำให้ร่างสูงรีบยืดตัวตรงอย่างกลัวตาย กระซิบถามคนรักอย่างร้อนรน
“พี่อุ่น พี่ชายพี่จะกระทืบผมมั้ยอ่ะ?”
หากพูดให้ดูดี เมฆาดูเหมือนคนที่เชี่ยวชาญด้านศาสตร์การป้องกันตัว แต่หากให้พูดตามตรง อีกฝ่ายดูเหมือนเจ้าพ่อมาเฟียที่พร้อมเป่าหัวเขาดับหากแทนไทยแตะต้องน้องน้ำอุ่นที่แสนบอบบางของเขา
“ไม่หรอก...มั้ง?”
น้ำเสียงของคนรักไม่ได้ช่วยให้แทนไทยสบายใจขึ้นแม้แต่น้อย น้ำอุ่นหันกลับไปหาพี่ชาย ดึงคนรักที่ยืนตัวแข็งทื่อให้ขยับเข้ามา
“พี่เมฆ นี่แทนไทย แฟนอุ่นเอง”
“แฟน?”
หากสายตาของอีกฝ่ายไม่เป็นมิตรอยู่แล้วเมื่อครู่ ตอนนี้มันเพิ่มระดับความเกลียดชังจนเหมือนกับแทนไทยทับรถทับเท้าอีกฝ่ายแล้วหนีอย่างไรอย่างนั้น
"สะ...สวัสดีครับพี่เมฆ..."
"ใครเป็นพี่คุณ?"
ชายหนุ่มถามสวนเสียงเรียบ เล่นเอาแทนไทยไปไม่เป็นเลยทีเดียว
"เอ่อ..."
"พี่เมฆ อย่าแกล้งน้องสิครับ น้องยิ่งขี้ตกใจอยู่ กว่าอุ่นจะล่อมาได้เปลืองตัวไปเท่าไหร่พี่เมฆรู้มั้ย?" น้ำอุ่นดุพี่ชาย แต่นั่นยิ่งทำให้จิตสังหารลอยคลุ้งใยอาศมากขึ้นไปอีก
ฮือ พี่อุ่นอยากเลิกกับผมก็บอกกันดีๆก็ได้ ทำไมต้องหลอกผมมาให้พี่เมฆฆ่าด้วยแทนไทยอยากจะร้องไห้
--------(ครึ่งแรก)-------
มีความรวมองค์ประชุม
ขอบคุณที่รักน้องแว่นมาโดยตลอดนะครัช
ใกล้จบแล้วน้า แต่อย่าลืมติดตามตอนพิเศษนาจา โดยเฉพาะแฟนๆติณณ์เหนือ ไม่ควรพลาด5555
หัวข้อ: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63 (อ่าน 417276 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก