เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู :: Special
ตอน " คุณแม่อาขม ”
ภายในห้องเรียนที่อากาศค่อนข้างเย็น โต๊ะกลมๆมีเก้าอี้ของเด็กนักเรียนนั่งล้อมรอบกันเป็นกลุ่ม ใบหน้าน่ารักของเด็กชายตัวน้อย แกว่งเท้าไปมาเรื่อยๆในตอนที่กำลังรอเข้าสู่ชั่วโมงเรียนถัดไป
" เด็กๆ สวัสดีค่ะ " ประตูที่เปิดออกพร้อมเสียงที่ทักทายขึ้นมา คุณครูคนเดิมยืนอยู่ข้างหน้าด้วยรอยยิ้มใจดี
" สวัสดีครับ " เด็กชายตัวน้อยก้มหน้าลงทักทายประสานเสียงกับเพื่อนๆร่วมห้องที่ก็เอ่ยทักทายกลับไปเช่นกัน
" ใกล้จะกลับบ้านแล้ว กาลิควันนี้ใครมารับกาลิคเหรอ " รินเน่ที่เอ่ยถามอีกคนก็ทำท่าคิด
" ไม่รู้สิ ป๊ามั้ง อาขมมั้ง หรือว่ามาทั้งคู่เลย กาลิคไม่รู้หรอก รินเน่ละ วันนี้ใครมารับรินเน่เหรอ " เด็กน้อยถามเพื่อนด้วยความสนใจเช่นกัน รู้สึกแค่ว่าถ้าเพื่อสนใจเรื่องของตัวเองแล้ว ตัวเองก็ต้องสนใจเรื่องของเพื่อนด้วย เป็นการแลกเปลี่ยนกัน
" คุณแม่แหละ ก็คุณแม่มารับทุกวันเลยก็ต้องเป็นคุณแม่แหละ "
" น้องกาลิค กับ น้องรินเน่ ไม่คุยกันนะคะ " เด็กน้อยสองคนสะดุ้งขึ้นน้อยๆ ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองไว้แน่นตอนที่ถูกทักออกมาแบบนั้น " เอาละ ก่อนจะกลับบ้านวันนี้คุณครูมีอะไรจะสั่งนะคะ พรุ่งนี้เรามีกิจกรรมสำคัญที่จะต้องทำกันนะ ไหน มีใครรู้บ้างว่าหยุดวันเสาร์นี้ ตรงกับวันอะไร "
" วันคริสต์มาส! ” เสียงใสของเด็กหญิงข้างๆกาลิคตอบ
" น้องรินเน่ ไม่ใช่วันคริสต์มาสนะจ๊ะ คริสต์มาสยังมาไม่ถึงนะคะ ไหนมีใครคนไหนรู้อีกบ้าง "
" วันที่ต้องไปเรียนพิเศษ " เพื่อนคนอื่นตอบ
“ อันนั้นก็ยังไม่ใช่นะ "
" วันที่ได้นอนตื่นสาย "
" ไม่ใช่นะคะ " เธอยิ้มจางๆกับคำตอบที่เริ่มจะออกไปไกลเรื่อยๆกับจินตนาการที่มากขึ้นของเด็กๆ " โอเคๆ คุณครูจะบอกให้ก็ได้นะ วันเสาร์นี้ คือวันแม่ นั่นเอง ไหนใครรู้บ้างว่าทำไมเราต้องมีวันแม่ด้วย "
" เพราะว่าเด็กๆจะได้รู้ว่าต้องรักแม่ค่ะ " รินเน่ตอบคุณครูก็พยักหน้ารับ
" ใช่แล้วละ แต่ว่า เด็กๆก็รักคุณแม่ทุกวันอยู่แล้วใช่มั้ยละคะแล้วบางคนก็บอกรักคุณแม่ทุกวันเลยด้วย แต่ว่านะผู้ใหญ่บางคนก็ยุ่งมากจนไม่ได้บอกรักคุณแม่เลย แบบนั้น เราก็เลยต้องมีวันแม่เพื่อให้ผู้ใหญ่ที่ยุ่งมากจนลืม คิดถึงคุณแม่ คิดถึงความรักของคุณแม่ ยังไงละจ๊ะเพราะงั้น วันพรุ่งนี้ คุณครูจะมาสอนเด็กๆทำการ์ดสวยๆไปเป็นของขวัญไปให้คุณแม่กันนะ ใครที่อยากจะเอาภาพ คุณแม่กับตัวเองมาตกแต่งก็เอามาได้เลย หรือว่าจะเอาดอกไม้ สติกเกอร์น่ารักๆมาตกแต่งก็ได้เลยนะคะ "
" แล้วพรุ่งนี้กาลิคจะเอาอะไรมาเหรอ จะเอาดอกไม้ หรือว่าจะเอารูปของคุณแม่มา "
" ไม่รู้ " ส่ายหน้าไปมาให้เพื่อนก่อนจะเอ่ยถามกลับ " แล้วรินเน่ละ "
" รินเน่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าถ้าทำออกมาสวยๆแล้วเอาไปให้คุณแม่ คุณแม่ต้องดีใจมากแน่ๆเลยเนอะ " รอยยิ้มกว้างที่ยิ้มให้ กาลิคก็พยักหน้ารับแล้วยิ้มตาม แม้ในใจจะมีเรื่องที่สงสัยอยู่บ้างก็ตาม
" แล้วกาลิคจะทำไปให้อาขมได้มั้ยน้า "
เสียงเด็กเล็กที่วิ่งเล่นไปมาหลังเลิกเรียน เพื่อนๆทยอยกันกลับบ้านไปบ้างแล้ว บางคนก็ออกไปเล่นที่สนามเด็กเล่น วันนี้ป๊ากับอาขมบอกว่าจะมารับสายนิดหน่อย ตอนนี้กาลิคก็เลยยังไม่ได้กลับบ้าน
" น้องกาลิค ไม่ออกไปเล่นกับน้องรินเน่เหรอคะ " คุณครูเดินเข้ามาหาก่อนจะย่อตัวลงพูดด้วย " นู้นๆ น้องรินเน่เล่นสไลค์เดอร์ท่าทางน่าสนุกเลยนะ ไปเล่นกันมั้ย " เธอที่เอื้อมมือมาจับมือเด็กน้อยแต่ทว่า อีกคนก็เงยหน้ามองก่อนจะถาม
" คุณครูกาลิคอยากจะถามคุณครู "
" ถามอะไรคะ "
“ คุณครู คุณครูบอะว่าคุณแม่น่ะสำคัญเลยต้องมีวันแม่ให้เด็กๆคิดถึง กาลิคอยากรู้ว่าคุณแม่น่ะสำคัญมากเลยเหรอ ถึงต้องมีวันที่ต้องคิดถึงด้วย แล้ว แล้วสำคัญน่ะ คืออะไรเหรอครับ " คำถามที่ทำให้อีกฝ่ายนิ่งไปสักพัก เธอรู้ปัญหาของนักเรียนคนนี้ดีนั่นคือเหตุผลที่ทำให้เธอได้ยิ้มออกมาก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวอีกคน
“ สำคัญก็คือ สิ่งที่กาลิคจะขาดไม่ได้ไงค่ะ คุณแม่คุณพ่อเป็นคนสำคัญของเด็กๆที่เด็กๆจะขาดไม่ได้ แต่พอโตขึ้นไปก็อาจจะลืมเราเลยต้องมีวันแม่ให้เด็กๆเมื่อโตขึ้นก็ยังคิดถึงคุณแม่คุณพ่ออยู่ไงจ๊ะ "
“ แต่กาลิคขาดคุณแม่ได้นะคุณครู แต่ แต่ว่า กาลิคขาดป๊ากับอาขมไม่ได้ " โบกมือไปมาย้ำความรู้สึกในใจของตัวเอง
“ งั้นสำหรับกาลิค คุณอาขมเปรียบเสมือนคุณแม่รึเปล่า "
“ ใช่ อาขมเป็นคุณแม่ของกาลิค แต่ว่ามันไม่มีวันคุณอานี่ครับ " เสียงใสบอกเบาๆอย่างรู้สึกเสียดายคุณครูก็ยิ้มกว้างออกมา
“ แล้วถ้ากาลิคคิดว่าคุณอาขมเป็นคุณแม่ ทำไมพรุ่งนี้ถึงไม่ทำการ์ดวันแม่ให้อาขมซะเลยละ "
" ได้เหรอครับ "
" ได้สิครับ " เธอยกมือลูบหัวเด็กนักเรียนตรงหน้า " ฟังคุณครูนะกาลิค เรื่องของคุณแม่ ถ้ากาลิคคิดว่าอาขมเป็นคุณแม่ของกาลิค กาลิคก็ทำการ์ดวันแม่ไปให้อาขมเลยสิครับ ก็อาขมเป็นคนที่คอยดูแลกาลิคมาตลอด เป็นคนที่ทำทุกอย่างให้กาลิค กอดเวลาที่กาลิคกลัว ยิ้มเวลาที่กาลิคมีความสุข แล้วกาลิคเองก็มีความสุขเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆอาขมใช่มั้ยละ "
" ใช่ครับ กาลิคมีความสุขที่สุดเลยคุณครูเวลาอยู่กับอาขม เพราะกาลิครักอาขมม๊ากมากกเลยแหละ "
" ถ้าแบนนั้น พรุ่งนี้กาลิคก็เอาการ์ดวันแม่ไปให้อาขมเลยครับ เอาไปให้คนที่กาลิคคิดว่าเค้าเป็นแม่ เอาไปให้เพื่อขอบคุณอาขมที่รักและดูแลกาลิคมาตลอด แล้วตอนเอาไปให้นะ กาลิคก็กอดอาขมแล้วก็บอกกับอาขมด้วยนะ ว่ากาลิคน่ะ รักอาขมมากแค่ไหน "
" ครับ กาลิคจะทำ "
" แล้วจำครูไว้นะ มันไม่สำคัญหรอกว่ากาลิคจะเรียกอาขมว่าอะไร ถ้ากาลิคคิดว่าอาขมคือคุณแม่ กาลิคก็เอาการ์ดที่จะทำพรุ่งนี้ไปให้อาขมเลยนะ คุณครูรับรองว่า อาขมต้องมีความสุขแน่ๆ "
" งั้นพรุ่งนี้กาลิคจะตั้งใจทำการ์ดให้สวยที่สุดเลย เพราะว่ากาลิคจะเอาไปให้อาขม คนที่กาลิครักมากที่สุดในโลกเลย "
" ดีมาก ! งั้นพรุ่งนี้เรามาตั้งใจทำกันนะ "
" ครับ คุณครู!! " รอยยิ้มกว้างของเด็กน้อยที่ยิ้มออกมาให้คุณครู เข้าใจแล้วว่าวันแม่คืออะไร วันแม่ไม่ใช่วันของแม่ แต่คือวันของคนที่เรารักเหมือนแม่ และรักเราเหมือนแม่เราตังหาก
“ นู้นน อาขมมารับแล้ว กลับบ้านได้แล้วนะ " เธอเชิดหน้าไปที่ประตูห้อง เด็กน้อยก็มองตามก่อนจะยิ้มกว้างพลางโบกมือให้คนที่มารับ กาลิคหันกลับมาเอากระเป๋าก่อนจะยกมือไหว้คุณครู
“ คุณครู สวัสดีครับ กาลิคกลับบ้านแล้วนะ "
“ สวัสดีครับ บ๊ายบาย " โบกมือบ๊ายบายเด็กน้อยก่อนจะก้มหน้าให้ผู้ปกครองที่มารอรับผ่านจากในห้อง
เปิดประตูห้องเรียนของตัวเองออกไป ขาเล็กที่วิ่งเข้าไปกอดคนที่คิดถึงไว้เต็มอ้อมกอด สูดกลิ่นอุ่นๆที่หลงรักก่อนจะเงยหน้ายิ้มกว้างที่สุดให้อาขมที่ก็ยิ้มกว้างกลับมาให้เช่น ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าลืมอะไร ขาเล็กๆก็ถอยห่างก้มลงยกมือไหว้
“ อาขมสวัสดีครับ "
“ สวัสดีครับ " เสียงที่ตอบกลับมาพร้อมกับมือที่เอื้อมมาจับกันไว้ " กลับบ้านกันดีกว่า ป๊ารออยู่ที่รถนะ "
“ อื้อ! ” พยักหน้ารับแรงๆพร้อมกระชับมือที่จับอยู่ไว้แน่น เราเดินมาที่รถคันเดิมตอนที่ประตูถูเปิดออก กาลิคก็เรียกอีกคนเสียงดัง " ป๊าาาาา สวัสดีครับ "
“ สวัสดีครับ สุดหล่อ " มือหนาเอื้อมมือมาขยี้หัวลูกชายตัวเองที่ก็วางกระเป๋านักเรียนไว้ที่เบาะรถด้านหลัง
" นี่ วันนี้เราไปนั่งคาร์ซีสกันดีกว่า "
“ แล้ว แล้วอาขมจะนั่งตรงไหน " อยากนั่งข้างๆอาขมก็เลยเอ่ยถามไปแบบนั้น มองตาอีกคนด้วยความอยากรู้แต่คนที่โดนถาม กลับไม่ได้ตอบอะไร อาขมยิ้มอย่างเดียวก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มไปเต็มฟอดแล้วก็พูดคำเดิมๆที่ได้ยินบ่อยๆ
“ หมั่นเขี้ยว! “ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่า หมั่น เกี่ยวอะไรกับ เขี้ยว ทำไมต้องต้องหมั่นเขี้ยวตอนที่หอมแก้มกันทุกครั้งเลยนะ " นั่งด้วยก็ได้ ภาพเป็นคนขับรถไปนะ "
“ ครับๆ คุณชายทั้งสองคน "
ขึ้นมานั่งบนที่นั่งที่ป๊ากับอาขมเรียกว่าคาร์ซีสแต่ก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ชอบนั่งบนตักกับอาขมมากกว่าชอบที่มืออุ่นๆมากอดไว้อยู่ตลอดเวลา แต่ป๊ากับอาขมก็บอกว่าถ้านั่งแบบนั้นจะไม่ปลอดภัยให้นั่งบนเจ้าคาร์ซีสจะปลอดภัยมากกว่า แล้วอาขมก็บอกด้วยว่า คาร์ซีสเป็นที่นั่งประจำตัวของกาลิค กาลิคนั่งได้คนเดียว แต่ว่าบนตักของอาขมก็เป็นที่นั่งประจำของกาลิคนเหมือนกันนะ เพราะกาลิคก็นั่งได้คนเดียวเหมือนกัน
“ แล้ววันนี้คุณครูสั่งการบ้านอะไรบ้าง ไหนเอามาดูหน่อย " อาขมหยิบกระเป๋าขึ้นมาเปิดดู ในนั้นมีสมุดสั่งการบ้านอยู่ กาลิคเห็นอาขมอ่านมัน " วันนี้มีการบ้านมีหน้าเดียวเอง กลับบ้านไปกินอะไรดีหัวหอม หัวหอมอยากจะกินอะไร "
“ ให้กูบอกคำตอบให้มั้ย " ป๊าที่นั่งอยู่ข้างหน้าพูดขึ้น อาขมก็หัวเราะ
“ ป๊า ป๊ารู้ได้ยังไงว่ากาลิคอยากกินอะไร "
“ รู้สิ ก็ป๊าเป็นป๊าของกาลิคนี่ งั้นเรามาพูดพร้อมกันเลยมั้ย ป๊าจะพูดสิ่งที่กาลิคอยากกิน กาลิคก็พูดสิ่งที่กาลิคอยากกิน "
“ ก็ได้ งั้นกาลิคจะนับหนึ่งสองสาม แล้วป๊าก็พูดพร้อมๆกับกาลิคเลยนะ "
“ โอเค "
“ หนึ่งงงงง สองงงง สาม เคเอฟซี! ”
“ เคเอฟซี! “ ป๊าที่พูดออกมาพร้อมกัน ตกใจสุดๆไปเลยเพราะไม่คิดว่าป๊าจะรู้ด้วย
“ ป๊ารู้ ป๊ารู้ด้วย ป๊าเก่งจังเลย " ดึงตัวเองเอียงตัวชมคนเป็นพ่อที่ก็ขำออกมาพร้อมๆกับอาขมที่ก็ส่ายหน้าไปมา กาลิคหันมองอาขมก่อนจะยิ้มให้ " อาขม กาลิคก็รู้นะ ว่าอาขมจะพูดว่าอะไร "
“ อันนั้นป๊าก็รู้ "
“ แต่ป๊าอย่าพูด กาลิค กาลิคจะพูดเอง "
“ โอเคๆ แล้วกาลิคคิดว่าอาขมจะพูดว่าอะไร " คนเป็นพ่อถามอีกคนก็ยิ้มกว้างออกมาเพราะว่ามั่นใจในคำตอบอยู่แล้ว
“ ไม่ได้! มันไม่มีประโยชน์นะ กินอย่างอื่นดีกว่านะ " เสียงหัวเราะที่ดังลั่น ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงหัวเราะทั้งอาขมแล้วก็ป๊า กาลิคมองทั้งสองคนสลับกันไปมาแล้วก็หัวเราะออกมาด้วย
“ รู้แล้วก็ยังจะขอไปกินนะ ไอ้ตัวแสบ " โดนอาขมหอมแก้มไปอีกทีนึงเต็มๆยังไงกาลิคก็ไม่เข้าใจอยู่ว่าทำไมอาขมชอบถามว่าอยากจะกินอะไร แต่พอบอกไปก็ไม่ได้กินอย่างที่กาลิคบอกเลยสักครั้ง ยังไงก็ต้องไปกินข้าวร้านที่อาขมบอกอยู่ดี แล้วแบบนั้นจะถามกาลิคทำไมก็ไม่รู้สิน้า~
“ กูว่าวันนี้ไปอาหารแปลกๆใหม่ๆบ้างดีกว่า "
“ อะไรวะ " อาขมถามป๊า แต่ว่าป๊าก็ไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มแล้วก็ยักคิ้วเฉยๆ อยากรู้จังเลยน้า ว่าป๊ากำลังจะพากาลิคกับอาขมไปกินข้าวอร่อยๆที่ไหน
รถจอดสนิทลงแต่รอบๆข้างกลับไม่ใช่บ้านอย่างทุกที เป็นที่แปลกๆที่ขับรถมานานมากกว่าจะถึง ป๊าปลดเข็มขัดที่คาดอยู่ กาลิคก็เลยปลดเข็มขัดที่คาดอยู่ออกบ้าง ก่อนจะโดนอาขมอุ้มออกไปจากรถ
" กูละเชื่อเลย มึงก็นี่ก็ช่างสรรหาเรื่องแดกนะไอ้สัด " อาขมหันไปบอกป๊าที่ก็ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะหันมาดึงกาลิคไปอุ้ม
" ก็กูดูรีวิวมาวันก่อน มันน่ากินมากกกกกก ก็เลยพาพวกมึงมาลองกันไง เปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง วันนี้ตามึงเลี้ยงข้าวเย็นใช่มั้ย "
" อื้ม " ยักคิ้วเป็นคำตอบ ตอนนั้นกาลิคก็ลองยักตาม
" จริงๆไม่ต้องผลัดกันก็ได้ พ่อแม่กูยังบอกเลยว่าไม่ต้อง "
" ไม่เอาอะ กูเกรงใจผลัดกันแบบนี้แหละดีแล้ว คิดว่าเป็นความสบายใจของกู "
" ก็แล้วแต่ เนอะ กาลิคเนอะ " โดนหอมแก้มไปอีกทีก่อนที่ป๊าจะเดินเข้าไปข้างในร้านที่มีคนนั่งอยู่หลายๆโต๊ะ กาลิคมองไปรอบๆเห็นสระน้ำกว้างๆก็เลยชี้ให้ป๊าดู
" ป๊าาา ดู ป๊าดูน้ำ "
" ตรงนั้นเค้าเรียกว่าแม่น้ำนะ เล่นไม่ได้เข้าใจมั้ย ไม่ต้องคิดจะเล่นเลย " ยิ้มให้ป๊าก่อนจะซบที่ไหล่ เขินจังเลยป๊ารู้ได้ยังไงกันนะว่ากาลิคอยากเล่นน้ำ " เราไปนั่งตรงไหนกันดี ข้างในดีกว่ามั้งยุงไม่กัดเย็นแล้วด้วย "
" แต่กูว่ามีเด็กอยากนั่งริมน้ำน้า " อาขมบอกก่อนจะยื่นนิ้วมาจิ้มแก้ม" หัวหอม นั่งข้างในกันนะ เย็นแล้วเดี๋ยวยุงกัดนะ นั่งข้างในแอร์เย็นๆ "
" แต่ แต่ว่ากาลิคอยากจะเห็นน้ำ "
" ตอนนี้มีโต๊ะด้านในที่เห็นวิวน้ำอยู่ค่ะ เดี๋ยวพี่พาไปนั่งตรงนั้นนะ ได้นั่งข้างในแต่ว่าเห็นน้ำด้วยนะคะ "
" ครับ ! พี่สาว " ยิ้มกว้างให้พี่สาวคนนั้น ก่อนที่เธอจะเดินไปแล้วป๊ากับอาขมก็เดินตาม
ถูกวางลงบนเก้าอี้ข้างๆอาขมที่ก็ก้มลงมาหอมแก้มกาลิคก่อนจะรับหนังสือเล่มใหญ่ๆจากพี่สาวคนนั้นมาเปิดดู ทั้งป๊ากับอาขมดูมันอยู่นานกาลิคก็เลยเอียงตัวเข้าไปดูด้วย แต่ว่าอ่านไม่ออกเลยว่าเขียนอะไรบ้าง
" กินกุ้งแม่น้ำเผากันดีกว่า อยากกินมันกุ้ง " อาขมบอกป๊ายิ้มๆ ท่าทางมีความสุข
" ตามสบาย "
" แล้วเด็กอยากจะกินอะไร" อาขมหันมาถามก่อนจะหันไปมองหนังสืออีกครั้ง " ข้าวผัดปู ข้าวผัดกุ้ง หัวหอมอยากจะกินอะไร "
" ทั้งสองอย่างเลยยยย " ปูก็อยากกิน กุ้งก็อยากกิน
" มีข้าวผัดปูกับกุ้งนะคะ จะรับมั้ยคะ " พี่สาวพูดขึ้นอีก อาขมมองหน้าป๊าก่อนจะพยักหน้ารับ
" งั้นเอาจานใหญ่จานนึง แล้วก็ต้มยำกุ้งน้ำข้นถ้วยเล็ก แกงจืดเต้าหูหมูสับถ้วยเล็ก ทอดมันกุ้ง กุ้งเผาสามตัวแล้วก็น้ำเปล่า แค่นี้ครับ "
“ ได้ค่ะ รออาหารที่สั่งสักครู่นะคะ "
“ ป๊า อาขม พี่สาวบอกว่ารออาหารที่สั่งสักครู่นะ แหละ "
“ ช่ายยยย รอหน่อยนะ หัวหอมหิวยัง "
“ หิวนิดนึง แต่ว่ากาลิคทนได้ กาลิคเก่ง " บอกออกไปแบบนั้นก่อนจะยิ้มให้อาขมแล้วถาม " อาขม อาขม ก่อนอาหารมาให้กาลิคไปนั่งบนตักอาขมได้มั้ย วันนี้กาลิคยังไม่ได้นั่งเลยนะ "
“ ได้สิ มาเลย " อาขมยื่นมือมาอุ้มกาลิคให้ขึ้นไปนั่งบนตักของอาขม ตักนุ่มๆ กลิ่นอุ่นๆ ชอบจังเลย กอดอาขมด้วยดีกว่า แล้วก็หอมแก้มอาขมด้วย หอมให้ดังฟอดเลยอาขมจะได้มีความสุข
" อาขม อาขมกาลิครักอาขม "
" อ้อนเบอร์แรงอีกแล้วมึงอะ " โดนอาขมหอมแก้มแบบแรงๆแต่ว่าถ้าเป็นอาขมกาลิคจะไม่งอแงเหมือนตอนป๊าหอม แต่กาลิคจะกอดอาขมเอาไว้แน่นๆแทน ก็ถ้าเป็นอาขมจะทำอะไรกาลิคก็ได้ ยังไงกาลิคก็รักอาขมที่สุดเลย
“ อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ " พี่สาวเอาข้าวผัดปูกับกุ้งจานใหญ่มากๆมาตั้งไว้บนโต๊ะแล้วก็เอาแกงจืด กุ้งทอดกลมๆมาวางไว้ด้วย แล้วก็อะไรอีกก็ไม่รู้ที่กาลิคไม่รู้จัก พี่สาววางลงมาบนโต๊ะจนเต็มโต๊ะไปหมดเลย อาขมอุ้มกาลิคมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมก่อนจะบอก
“ ข้าวผัดมาแล้ว กลับไปนั่งที่ได้ " เสียดายจังเลยได้นั่งนิดเดียวเอง แต่ว่าไม่เป็นไรตอนนี้หิวแล้ว ต้องกินก่อน
“ อาขม น่ากินจังเลย กาลิคจะกินเยอะๆเลยนะ "
“ ดีมาก! จัดไป กินเยอะๆเลยนะ เดี๋ยวขอแบ่งแกงจืดใส่ถ้วยเล็กๆนี่แปปนึง " อาขมเอาแกงจืดของกาลิคแบ่งใส่ถ้วยเล็กๆให้ป๊าแล้วก็ให้อาขมเอง ก่อนจะเอาเลื่อนตัวแกงจืดใบใหญ่ที่สุดมาให้กาลิค " อันนี้ของหัวหอมนะ เดี๋ยวอาขมตักข้าวให้เอาแค่ไหน กินเยอะมั้ย "
“ กินเยอะ เอาเยอะๆเลย "
“ เยอะๆเลยนะ " อาขมตักข้าวให้ แล้วอาขมก็ตักกุ้งทอดกลมๆให้กาลิคตั้งสองชิ้น อาขมทำให้กาลิคหมดเลย นั่นก็เพราะว่าอาขมเองก็รักกาลิคมากที่สุดเลยสิน้า " โอเค เรียบร้อย กินได้! “
ข้าวผัดปูกับกุ้งที่อาขมสั่งให้อร่อยมากๆเลย แกงจืดก็อร่อย กุ้งกลมๆก็อร่อย กุ้งของอาขมก็ยิ่งอร่อย อร่อยไปหมดทุกอย่างเลย อร่อยจนกาลิคต้องกินข้าวเข้าไปตั้งสองจาน
" อร่อยวะ " อาขมบอกก่อนจะหันมามองกาลิค " หัวหอมอร่อยมั้ย "
" อร่อยมากๆเลย "
" แล้วกินกุ้งเผาอีกมั้ย อะ อาขมให้กินนะ คำสุดท้าย อ้าปาก "
" อ้าาาาา " กินกุ้งเผาสุดอร่อยเข้าไป กาลิคเคี้ยวอาขมก็ยิ้มแล้วก็หยิบน้ำมาให้กินอีก
" เช็ดบิลแล้วกลับบ้านกันดีกว่า กลับไปทำการบ้านให้เสร็จนะเด็กน้อย " อาขมหยิกแก้ม ก่อนจะยกมือบ๊ายบายพี่สาวคนนั้นที่ก็เดินเข้ามาเอาสมุดสีดำๆยื่นให้อาขม แล้วอาขมก็เอาเงินใส่ลงไปให้พี่เค้า
" มึงไม่แวะซื้ออะไรแล้วนะ " ป๊าถามอาขมตอนที่เรากำลังเดินออกจากร้านไปขึ้นรถ กาลิคที่จูงมือกับอาขมก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“ ป๊าาา แวะ กาลิคจะแวะซื้อของ " เอื้อมมือไปเขย่ากางเกงป๊าที่ก็ก้มลงมามองก่อนจะโดนอุ้มขึ้นไป
“ จะแวะซื้อของเหรอ แล้วไหนเงิน " ป๊าแบมือว่างๆออกมาแต่กาลิคก็ดึงลงไป
“ ป๊าจ่ายให้ "
“ แล้วจะซื้ออะไร " ป๊าถาม แต่กาลิคก็หันไปมองอาขมก่อน ไม่อยากจะบอกให้อาขมรู้กาลิคก็เลยต้องกระซิบป๊าไปเบาๆ
“ พรุ่งนี้คุณครูให้ทำการ์ดวันแม่ กาลิคจะไปซื้อของมาทำการ์ดวันแม่ให้อาขม ป๊าพาไปซื้อนะ ไปกันสองคนไม่ให้อาขมรู้ "
“ ไม่ให้อาขมรู้เหรอ " ป๊ากระซิบ กาลิคก็พยักหน้ารับ
“ กาลิค กาลิคจะทำให้อาขมตกใจ ป๊าอย่าบอกอาขมนะ " ป๊าหัวเราะก่อนจะพยักหน้ารับ
“ โอเค รับทราบครับ "
“ เป็นการกระซิบที่บอกได้คำเดียวว่า ไม่ได้ยินเลยยยยย " อาขมบอก กาลิคก็ยิ้มกว้าง ดีใจจังเลยที่อาขมไม่ได้ยินเรื่องที่กาลิคพูดกับป๊า การกระซิบกันเนี้ย มันดีจริงๆเลย
....................................................
หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว ) (อ่าน 270180 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก