เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 50
สุดท้ายแล้ว มื้ออาหารหลังจากฉีดยาของมันก็กลายเป็นเคเอฟซีชุดใหญ่ที่สั่งเอาขึ้นมากินที่คอนโด ทั้งๆที่ผมไม่อยากจะให้มันกินเลยแม้แต่นิดเดียว อีกอย่างไม่อยากจะให้มันคิดด้วยว่าที่มันได้กิน เพราะมันไปฉีดยามา อาขมกับป๊าก็เลยปลอบใจด้วยการให้กินเคเอฟซีแบบนี้ ทั้งๆที่ความจริงมันก็แบบนั้นแหละ ตอนที่นั่งรถมาพอถามว่าอยากจะกินอะไรเดี๋ยวจะพาไปกิน เจ้าตัวเล็กก็บอกแค่สั้นๆว่า ' ไก่เคเอฟซี ' ผมพยายามให้มันเลือกอย่างอื่นที่มีประโยชน์แต่ภาพก็แค่พูดขึ้นสั้นๆว่า
" ให้มันกินเถอะ นานๆที ในวันแบบนี้มันก็ต้องกินของที่อยากจะกินบ้างไม่ใช่เหรอวะ พรุ่งนี้ค่อยไปกินของที่ประโยชน์กันก็ได้ ผ่อนลงบ้าง " คำพูดที่ทำให้ผมทำได้แต่ผยักหน้าตามใจ ก็เห็นด้วยกับมันแหละ ของแบบนี้ก็ต้องได้กินบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศ
" โอเค ตามนั้นก็ได้ เคเอฟซีก็เคเอฟซี " พอเสียงตกลงออกมาจากปากผมคนที่เอาแต่กอดผมไว้ก็กอดผมแน่นขึ้นไปอีก หัวหอมหอมแก้มผมไปเต็มฟอด
" กาลิครักอาขมที่สุดเลย "
" แต่ที่ให้กินไม่ใช่เพราะว่า ไปฉีดยามาร้องไห้ แล้วถึงให้กินนะ เพราะไม่ได้กินนานแล้ว เลยจะอนุญาติให้กินเฉยๆ เข้าใจมั้ย " ผมบอกมันก็พยักหน้ารับ " แล้วห้ามกินแป๊ปซี่ด้วย ไม่ให้กิน "
" ไม่กิน จะกินไก่อย่างเดียว " เจ้าตัวเล็กบอกก่อนจะผยักหน้ารับ
จัดไก่ทอดหอมๆที่มาส่งใส่จาน ผมตักข้าวครึ่งนึงให้หัวหอมพร้อมกับไก่ไม่มีกระดูกชิ้นนึงแล้วก็ไก่กรอบส่วนน่องชิ้นนึง ยื่นขวดซอสมะเขือเทศแบบบีบไปให้มัน อีกคนก็ลงมือกิน
" กินแล้วน้าา "
" จ้า กินเลย " ผมบอกก่อนจะหันไปถามภาพ " ของมึงนี่ข้าวยำไก่แซ่บถูกมั้ย "
" ใช่แล้ว " คนที่กำลังล้างมืออยู่ในครัวบอก ผมเอาเอาข้าวทั้งของมันทั้งของผมใส่จาน ภาพเช็ดมือตัวเองก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ผมเองก็ด้วย
นั่งมองไอ้ตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังเคี้ยวอย่างมีความสุข จะว่าไปตอนเด็กๆผมก็ชอบกินนะไอ้ไก่เคเอฟซีเนี้ย ปัจจุบันก็ยังชอบอยู่เลย แต่ตั้งแต่มีหัวหอม จากข่าวที่เคยได้ยิน ข้อมูลต่างๆ ทำให้ผมก็ไม่อยากจะให้มันกินเยอะ ไม่อยากจะให้มันติดของพวกนี้เท่าไหร่ แต่ก็ยอมรับนะ ว่าเวลาหัวหอมได้กินของพวกนี้เมื่อไหร่ มันจะกินข้าวได้เยอะมากกว่าทุกวัน
“ นี่ถ้ามีสลัด หรือว่า แกงจืดผักสักถ้วย ก็น่าจะโอเคอยู่นะ ไว้หนหน้าถ้ากินอาขมสั่งสลัดที่ร้านแซนวิชให้กินด้วยดีกว่า "
“ อาขมแบบนี้อร่อย " ไอ้ตัวเล็กบอกก่อนจะยัดเอาไก่ไม่มีกระดูดที่จิ้มกับซอสมะเขือเทศเข้าปากไปเต็มคำ พร้อมด้วยข้าวในจานตัวเอง หยิบไก่ทอดชิ้นสะโพกขึ้นมากัดเข้าไปเต็มคำ พร้อมกับนัตเก็ตแล้วก็เฟรนฟรายต่อเนื่องเข้าไปไม่มีหยุด อร่อยสุดๆฉุดไม่อยู่แล้ว
ครืน ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ที่ดังเข้ามาผมผ่อนลมหายใจออกมาตอนที่ปากกำลังกัดไก่อยู่ใน ผมหันไปมองโทรศัพท์ที่อยู่อีกฝั่งนึง จำใจลุกเดินขึ้นไปดู ก่อนจะพบว่าเบอร์ที่โทรเข้ามานั้นเป็นเบอร์แปลกที่ผมไม่ได้บันทึกขื่อไว้
“ ใครวะ " ผมพูดขึ้น ไอ้ภาพมันก็ถาม
“ ใครโทรมาวะ "
“ ไม่รู้วะ เบอร์แปลกไว้ค่อยรับละกัน แดกก่อน " กลับมานั่งแดกข้าวต่อจนเสร็จ ผมจัดการล้างจานทั้งหมด เอาขยะไปทิ้งแล้วกลับมาเช็ดโต๊ะในครัวจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็เดินไปนั่งข้างหัวหอมที่กำลังทำการบ้านอยู่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูจำได้ว่าเมื่อกี้มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ผมกดดู " ใครวะ " ถามตัวเองงงๆ แต่ก็ไม่คิดจะโทรกลับแต่อย่างใด คงแค่โทรผิดละมั้ง
“ ตกลงเมื่อกี้ใครโทรมาวะไอ้ขม " เสียงที่เอ่ยถามพร้อมกับประตูห้องที่ปิดลง ภาพใส่ชุดนอนเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูที่เช็ดผมตัวเองอยู่ มันเดินเข้าไปในครัวกดน้ำจากตู้เย็นขึ้นมาดื่ม " ว่าไง ตกลงว่าใคร "
“ ไม่รู้เหมือนกัน กูไม่ได้โทรกลับ "
“ ไอ้หมอนั่นละมั้ง " ภาพว่า ผมก็หันมองมัน นี่มันยังไม่จบอีกเหรอวะ ผมถอนหายใจออกมา
“ จะมึงบ้าเหรอ เค้าจะไปเอาเบอร์กูมาจากไหนละ "
“ ข้อมูลของกาลิคไง มีเบอร์มึงเขียนอยู่ไม่ใช่เหรอ "
“ มึงจะบ้า นั่นข้อมูลติดต่อทางการแพทย์นะ ไม่ใช่เฟรนชิฟเพื่อนสมัยม.ปลาย ที่แค่จะเห็นเบอร์แล้วจะโทรหากันได้ง่ายๆ เค้าเป็นหมอนะมึง เค้าก็ต้องมีจรรยาบรรณเปล่าวะ " ผมเว้นเสียง " มึงอะเลิกเอาคำพูดของกาลิคมาคิดเป็นจริงเป็นจังได้แล้ว เด็กมันก็พูดไป นี่เข้าใจคำว่า จีบ จริงๆรึเปล่าเถอะ "
" เข้าใจนะ " เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นบอกผม " อาขม กาลิคเข้าใจคำว่า จีบนะ "
" เข้าใจว่าไง ไหนบอกอาขมหน่อย " อุ้มมันที่นั่งอยู่บนพื้นขึ้นมานั่งบนตักจับมันให้หันหน้าเข้าหากัน ก่อนจะหอมแก้มนุ่มๆไปเต็มฟอด
" จีบก็คือ พอเราชอบใครสักคน เราก็จะไปอยู่ใกล้ๆเค้า ไปชวนเค้าคุย แล้วก็เอาขนมไปให้ แล้วก็เอาลูกอมไปให้ด้วย " เสียงใสๆที่อธิบายออกมา ผมไม่รู้ว่ามันรู้ได้ไงเหมือนกันสำหรับคำนี้ และแน่นอนว่า กูไม่เคยสอนชัวร์ๆ
" รู้จริงนี่หว่า " บอกมันที่ยิ้มกว้างก่อนจะตบอกตัวเอง
" เห็นมั้ย กาลิครู้วววววววอาขม "
" จ้าๆ " พยักหน้ารับมันก่อนจะหันไปหาไอ้ภาพ " ภาพ มึงสอนมันเหรอ "
" จะบ้า ใช่ที่ไหน ไม่เคยเถอะ "
" จริงเหรอวะ "
" อาขม อาภาพไม่สอน กาลิครู้เอง " มือเล็กตบอกตัวเอง " ก็น้องเจ้านายน่ะนะ ชอบน้องญี่ปุ่น คุณครูบอกว่า เจ้านายกำลังจีบน้องญี่ปุ่นอยู่ เพราะว่าเจ้านายน่ะนะ เอาลูกอมกับขนมไปให้น้องญี่ปุ่นทุกวันเลย "
" อ๋ออออออ " พยักหหน้ารับเข้าใจมัน ภาพก็ถามมัน
" แล้วกาลิคละ ไม่มีคนที่ชอบบ้างเหรอ "
" มี! " หันไปพยักหน้าบอกภาพก่อนจะหันมามองผม แล้วกอดผมไว้แน่น " กาลิคก็รักอาขมไง "
" โอ๊ยยยยยยยย รักเหมือนกัน รักที่สุดเลย " กอดมันตอบผมโยกตัวเองไปมา ผมหันไปมองไอ้ภาพที่กำลังแบะปากมองบน หมั่นไส้ในความรักของเราสองคนอยู่ไม่น้อย " หัวหอมดูสิ มีคนอิจฉาความรักของเราด้วย " ชี้ไปที่ไอ้ภาพ หัวหอมก็ยกมือขึ้นปิดปากตัวเองพลางหัวเราะ ท่าทางน่ารักของมันทำให้ไอ้ภาพที่ยืนอยู่เข้ามานั่งลงข้างผมก่อนจะดึงหัวหอมเข้าไปหอมแก้มแรงๆ
" หมั่นไส้นัก นี่แหน่ะ หอมเลยยยยยย หอมๆ "
" งื้ออออ ป๊าาา ป๊าหอมแก้มกาลิคแรงๆ กาลิคไม่ชอบ " เสียงงอนๆที่เอ่ยบอกเจ้าตัวเล็กเอามือปิดแก้มตัวเองก่อนจะส่ายหน้าไปมา " อย่าทำแรงๆ ต้องหอมเบาๆ "
" หอมยังไงหอมเบาๆ ไหนหอมป๊าหน่อย "
" หอม " จมูกเล็กๆหอมแก้มไอ้ภาพ " หอมเบาๆแบบนี้ "
" หอมเบาๆแบบนี้ " ภาพหอมตาม มันสูดลมหายใจไปเต็มปอด " แก้มเด็กนี่ หอมจัง พุงเด็กจะหอมด้วยมั้ยน้า "
" เด็กคนนี้ไม่มีพุง " โบกมือปฎิเสธไปมา มืออีกข้างก็เอาแต่ดึงเสื้อปิดพุงตัวเองไว้ ท่าทางน่ารักที่ชวนให้เราอมยิ้ม ไอ้ภาพจัดการดึงมันให้นอนลงบนตัก เปิดพุงก่อนจะก้มลงหอมเต็มที่ " งื้ออออ ไม่มีพุง ป๊าาาา อาขมช่วยด้วย ช่วยกาลิคด้วย ป๊าจะกินพุงกาลิคแล้ว " มือเล็กๆเอื้อมมือมาจับมือที่ก็ดึงมาเข้ามาอุ้มไว้
" แล้วนี่ทำการบ้านเสร็จยัง "
" เสร็จแล้ว "
" แล้วเก็บกระเป๋านักเรียนยัง "
" ยัง " มันว่ายิ้มๆ ก่อนจะดึงตัวเองลงไปยืน จัดการเก็บหนังสือใส่กระเป๋า รวมทั้งพวกอุปกรณ์ ผมมองมันที่เก็บของตัวเองอยู่สักพักไอ้ภาพก็ถามขึ้น
" ขม แม่มึงช่วงนี้เค้างานยุ่งมากเลยเหรอวะ "
" คงงั้นมั้ง ทำไมอะ "
" ก็เปล่า แต่กูไม่เจอเค้านานแล้วอะ ไม่ค่อยเห็นมึงโทรหาเค้าเลยด้วย " ก็อย่างที่ไอ้ภาพมันบอกนั่นแหละ ผมไม่ได้ติดต่อแม่ของผมนานแล้ว วันก่อนลองถามพี่แก้วพี่ขวัญเค้าก็บอกว่า เค้าไม่เห็นแม่ผมกลับมาที่บ้านเลย เหมือนไม่ได้กลับนานแล้วด้วย ส่วนผมเองก็มัวแต่ยุ่งเรื่องของหัวหอม เลยไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่
“ กูมัวยุ่งๆเรื่องหัวหอมอะ เลยไม่ได้ติดต่อเค้า แต่เค้าก็คงทำงานเหมือนทุกทีนั่นแหละ มึงก็รู้แม่กูบ้างานจะตายไป อีกอย่างพอเห็นว่ากูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้เค้าก็ยิ่งบ้างานมากขึ้นไปอีก "
“ กูว่าเค้าก็บ้างานตั้งแต่มึงยังดูแลตัวเองไม่ได้นั่นแหละ ตอนประถมมึงมานอนค้างบ้านกูบ่อยจะตายไป แล้วอย่างตอนมัธยมอะ มึงยังบอกเลยว่า แม่มานอนค้างที่บ้านมึงนับครั้งได้ว่าปีนึงมีกี่วัน "
“ ก็นะ " ไม่รู้จะตอบอะไร ไอ้ภาพที่เหลือบมองผมมันเอื้อมมือขึ้นตบไหล่
“ ตอนนี้เรื่องกาลิคก็ไม่มีอะไรแล้วนิ ยังไงก็ติดต่อเค้าไปบ้าง บอกเค้าอย่าทำงานหนักมากเกินไป มึงเป็นห่วง ก็ว่าไป "
“ แค่คิดว่าจะต้องพูดก็ขนลุกละไอ้สัด " ผมย่นหน้าตัวเองลง ก่อนจะส่ายหน้าไปมา ผมอยู่กับแม่แค่สองคนก็จริงแต่จะให้มาพูดอะไรแบบนั้นก็คงรู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน อย่างมากสุดก็แค่ถามว่า งานเป็นยังไงบ้าง แล้วก็เค้าจะบอกปัดว่า มันโอเค เราตั้งใจเรียนเถอะ แล้วเท่านั้นก็คือจบ เราไม่ใช่แม่ลูกที่อี๋อ๋อกัน แม่ไอ้ภาพกับไอ้ภาพยังดูสนิทกว่าอีกมั้ง
“ อาจจะเป็นคำที่แม่มึงอยากจะได้ยินก็ได้ " ภาพว่า ผมก็ลุกขึ้นยืนถ้าขืนนั่งอยู่แบบนี้มีหวังไอ้เหี้ยนี่บีบบังคับให้ผมโทรไปแน่นอน เพราะงั้นตอนนี้หนีมันก่อนดีกว่า
“ หัวหอม ไปนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้ไปโรงเรียนกันนะ " เอื้อมมือไปจับมือมัน จูงมือเข้าไปในห้องนอน ผมก็ได้ยินเสียงไอ้ภาพถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดทิ้งท้าย
“ อย่าลืมโทรไปหาแม่บ้างนะมึง "
“ อาขม อาขมคิดถึงคุณแม่เหรอ " เสียงใสๆ ที่เอ่ยถามผม หัวหอมเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงมันเปิดผ้าห่มก่อนจะดึงตัวเองลงนอนแล้วซุกตัวอยู่แบบนั้น
“ ทำไมถามแบบนั้นละ "
“ ก็ป๊าบอกว่า ให้อาขมโทรหาคุณแม่ อาขมคิดถึงคุณแม่เหรอ " ผมยิ้มให้มันนั่งลงบนเตียงข้างเด็กช่างถาม ก่อนจะเอียงตัวลงนอนข้างมัน สบแววตากลมที่มองผมด้วยสายตาสงสัย
“ แล้วหัวหอมคิดถึงหม่ามี๊มั้ย " คำถามที่ทำให้นิ่งไป ผมยิ้มออกมา " ตอบได้ตามที่ใจอยากจะตอบเลย ถ้าคิดถึงก็บอกว่าคิดถึง "
“ ไม่คิดถึงหรอก " หัวหอมบอกก่อนจะส่ายหน้าไปมา " ก็กาลิคมีอาขมอยู่แล้ว กาลิคไม่คิดถึงแม่หรอก " ยิ้มกว้างกับคำตอบของมันผมดึงมันเข้ามากอด หอมแก้มที่ไม่รู้จักเบื่อนั่นไปเต็มฟอด
อบอุ่นเหลือเกินสำหรับความรักของเด็กน้อยคนนี้มีให้ผม มือเล็กๆที่คอยกอด แล้วบอกว่ารักผมมากมายขนาดไหน ประโยคที่บอกว่าผมสำคัญที่สุด และเป็นคนเดียวที่เป็นที่หนึ่งในหัวใจ ผมว่ามันต่างกันจากความรู้สึกที่ผมมีให้ภาพนะ สำหรับภาพมันเหมือนกันคนที่คอยอยู่ข้างๆ ในช่วงเวลาที่แย่ ภาพจะแก้ปัญหาแล้วจับมือผมเดินไปตลอด แต่กาลิคเหมือนหน่วยพลังงานที่ทำให้ผมมีแรงลุกขึ้นมาใหม่ในทุกๆวัน รอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ทุกๆอย่างที่ทำอยู่ ผมทำเพื่อใคร เป็นงานที่หนักสำหรับการเลี้ยงดูเด็กสักคน งานที่ไม่มีค่าจ้างเป็นเงิน แต่จ่ายด้วยรอยยิ้มและคำว่าพูดว่า รักผมมากแค่ไหน
“ อาขมก็ไม่ได้คิดถึงแม่หรอก เพราะทุกๆวันอาขมอยู่กับหัวหอม ดูแลหัวหอม อาขมก็คิดถึงแต่หัวหอมแหละ " กอดมันไว้แน่น มือเล็กๆก็กอดกลับ
“ เราคิดถึงกันทุกวันเลยเนอะ อาขม กาลิคก็คิดถึงอาขมทุกวันเลย "
“ อื้ม คิดถึงกันทุกวันเลย " ลูบผมมันให้เข้าที่ ผมเล่านิทานสั้นๆให้มันฟัง ก่อนที่เจ้าของตากลมจะหลับสนิทไปในค่ำคืนนี้ ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของมัน ห่มผ้าห่มให้เรียบร้อย ก่อนที่ตัวผมก็หยิบมือถือที่ใส่ไว้ในกางเกงขึ้นมาดู ไล่หาเบอร์ของแม่ ก่อนจะกดโทรออก เสียงรอสายที่ดังอยู่นาน แต่ทว่า มันก็ไม่มีคนรับ " คงจะยุ่งอยู่มั้ง " ไว้ค่อยโทรหาอีกพรุ่งนี้แล้วกัน
..................................................................
จูงมือหัวหอมเดินอยู่ห้างหลังจากที่ไปรับมันที่โรงเรียน วันนี้เราออกมากินข้าวกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านประจำของเราในห้างใกล้คอนโด แล้วตอนนี้คนที่ยังกินข้าวอยู่คนเดียวก็คือไอ้ภาพและเราก็ปล่อยมันทิ้งไว้ในร้านอย่างงั้น โทษฐานเล่นมือถือจนทำให้กินข้าวช้า แล้วยังมีหน้ามาบอกให้รออีก ตลกเกินไปละ อย่างงี้มันต้องดัดสันดานให้รู้สำนึก
“ อาขม แล้วป๊า จะไม่เหงาเหรอ " หัวหอมเอ่ยถาม ตอนที่ผมดึงรถเข็นแล้วอุ้มมันขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งของเด็ก " ป๊ากินข้าวคนเดียวน่าสงสาร "
“ ไม่เหงาหรอก ก็อยากจะช้าเองทำไมละ นั่นแหละ ดูไว้ เพราะมัวแต่เล่นมือถือ ก็เลยถูกทิ้งให้กินข้าวคนเดียวเลย ตอนกินข้าวเค้าไม่เล่นอะไรกันหรอกนะ กินให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเล่น เข้าใจมั้ย "
“ ครับผม กาลิคจะเป็นเด็กดี ไม่เหมือนอาภาพ อาภาพเป็นเด็กไม่ดี " มันว่า " อาขมบอกว่า อย่าเล่นภาพ กินก่อนนะ แต่ว่า อาภาพก็ไม่เชื่ออาขมเลยเนอะ "
“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับ
“ เด็กไม่ดีเลยยยย "
“ แล้วเด็กดีที่ชื่อกาลิค วันนี้กินข้าวหมดมั้ยเอ่ย " เสียงทักไม่คุ้นหู ทำให้เราหันไปมองก่อนที่ผมจะยิ้มออกมาแล้วก้มลงทักเจ้าของเสียง ส่วนหัวหอมตอนนี้กลับเอื้อมมือมากอดผมด้วยความกลัวเสียแล้ว " ไหงทำท่ากลัวหมออย่างงั้นละกาลิค "
“ ก็คุณหมอใจร้าย ทำให้กาลิคเจ็บ กาลิคยังจำได้นะ " มันว่าก่อนจะเบือนหน้าหนีอีกคน เราสองคนก็หัวเราะกับท่าทางงอนๆนั้น
“ หว้า แย่จัง ยังไม่หายงอนหมออีก " คุณหมอนายว่าก่อนจะยิ้มให้ผม เค้าเอื้อมมือไปจักกะจี้เอวมันแต่ว่ามือเล็กๆก็ดึงออกมา " ท่าทางจะงอนจริงจัง ทำไงดีละเนี้ย "
“ คุณหมอมาซื้อของเหรอครับ " ผมถามตอนที่เห็นเค้าถือตะกร้าแล้วนั้นก็มีของกินอยู่เยอะแยะไปหมด โดยเฉพาะพวกขนม ใบหน้าคมก้มลงมองของในตะกร้าตัวเองก่อนจะยิ้มแห้งๆ
“ ใช่ครับ มาซื้อขนมไปกินนิดหน่อย ผมเป็นพวกชอบกินขนมน่ะ "
“ เหมือนเด็กคนนี้เลย " ผมว่าก่อนจะชี้ไปที่หัวหอมที่ยังกอดผมไม่ปล่อย
“ แล้วคุณขมมาซื้ออะไรเหรอครับ "
“ ก็มาซื้อของเข้าบ้านทั่วไปน่ะครับ พอดีมาแวะกินข้าว ก็เลยมาซื้อของต่อเลย "
“ อย่างงั้นเหรอครับ " เค้าพยักหน้ารับ เราก็เดินออกไปข้างหน้าพร้อมกัน " ผมชอบแวะเข้ามาซื้อขนมน่ะ ในห้างมีขนมให้เลือกเยอะดีผมชอบ "
“ ถ้าชอบกินขนม ไม่ลองแวะร้านที่ขายขนมญี่ปุ่นที่อยู่ตรงโซนหน้าห้างละ หัวหอมเค้าชอบมากเลยนะ "
“ หัวหอม ? “ คุณหมอนายเอียงหน้างงๆ กับสรรพนามที่ผมเอ่ยถึง
“ อ้อ โทษทีครับ หัวหอมเป็นชื่อของกาลิค ที่ผมใช้เรียกเค้านะ "
“ น่ารักดีนะครับ " เค้าว่าก่อนจะพูดเสียงเบาๆ " เหมาะกับคนตั้งให้เลย "
“ ครับ ? “ หันไปถาม อีกคนก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า " ว่าแต่น่ารักดี ผมเรียกด้วยมั้ยครับ ว่าไง หัวหอม ให้อาหมอเรียกว่า น้องหัวหอมด้วยได้มั้ย "
“ ม่ายด้าย! ให้อาขมเรียกคนเดียว "
“ ขี้เหนียวจัง " ผมว่า ก่อนจะเข็นรถไปที่ตู้แช่นม ดึงเจ้าตัวเล็กที่กอดรัดไว้แน่นออกก่อนจะก้มลงไปเลือกนม ขึ้นมาสองขวด มีทั้งนมจืดแล้วก็นมรสสตเบอรี่ของหัวหอม " แล้ววันนี้คุณหมอไม่ทำงานเหรอครับ "
“ ทำครับ แต่ยังไม่เข้าเวรน่ะ " พยักหน้ารับเค้า ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเดินตาม คือผมสังเกตุเห็นว่าเค้าก็ซื้อขนมจนเต็มตะกร้าแล้วนะ แต่ไหงยังมาเดินตามผมอีกวะ เข็นรถเข้าไปในล๊อคขนมผมหยิบขนมเป็นกล่องที่หัวหอมต้องพกไปโรงเรียนทุกวันเอามาใส่ตะกร้า
“ อุ้ย นั่นขนมใครน่ะ "
“ ของกาลิค " เจ้าตัวเล็กตอบก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขนมมากอดไว้
“ ดูทำ คุณหมอเค้าไม่แย่งหรอก " ผมว่าก่อนจะหันก้มหน้ายิ้มให้อีกคน " แล้วคุณหมอจะซื้ออะไรอีกรึเปล่าครับ "
“ คงไม่แล้วละ คุณขมละ "
“ ก็คงมีแค่นี้แหละครับ " บอกอีกคนแบบนั้นทั้งๆที่ใจจริงก็อยากจะซื้อมากกว่านี้แหละ แต่ดูเหมือนคุณหมอจะเอาแต่เดินตามตลอดเลย ซึ่งกูไม่ชอบไง มึงไม่ใช่ผัวกู ไม่ต้องมาเดินตามกูก็ได้ สุดท้ายก็ตัดสินใจซื้อแม่งแค่นี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยมาซื้ออีกก็ได้วะ
" งั้นก็ไปคิดเงินพร้อมกันเลยมั้ยครับ " ผมบอกก่อนจะเข็นรถเข็นไปเช็คเงิน
“ ครับ " อีกคนพยักหน้ารับ คุณหมอต่อคิวเค้าเตอร์คิดเงินอีกเครื่อง เราที่เสร็จออกมาพร้อมๆกันเลยเดินออกมาจากฝั่งห้างกัน ก่อนที่ผมจะชี้ชวนให้อีกคนดูร้านขนมที่ผมบอกเค้าไว้เมื่อครู่
“ นั่นไงครับคุณหมอ ร้านขนมที่ผมแนะนำ อร่อยนะ หัวหอมชอบมากเลยแหละ " เค้าพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มให้
“ ถ้าเคลมว่าน้องหัวหอมชอบมากงั้นก็ต้องอร่อยมากแน่ๆเลย ไว้คราวหลังผมจะลองดูนะครับ " เค้าว่าก่อนจะย่อตัวลงมองดูเจ้าเด็กน้อยที่ยืนจับมือผมอยู่ มือหนาเอื้อมมือไปหยิบช็อคโกเล็ตดังแบบแพ็คสามห่อ ส่งมาให้หัวหอม " อันนี้หมอให้น้องหัวหอมครับ " มันนิ่งตอนที่อีกฝ่ายบอกแบบนั้น " หายโกรธหมอได้มั้ย หมอไม่ได้ตั้งใจทำให้หัวหอมต้องเจ็บหรอกนะ แต่ว่า ถ้าหมอไม่ฉีดยาหัวหอมก็จะไม่แรงสู้กับเชื้อโรคตัวร้ายในร่างกายตัวเองนะ หมอน่ะ มีหน้าที่ต้องทำให้หัวหอมแข็งแรง เพราะงั้นหมอขอโทษนะ ที่ทำให้ต้องเจ็บ เรา..มาดีกันนะ "
“ คุณหมอง้อแล้ว เด็กดีก็ต้องไม่โกรธคุณหมอนานนะ " ผมก้มลงบอกเจ้าตัวเล็ก ที่ก็เอื้อมมือไปรับช็อคโกเล็ตของคุณหมอไว้ด้วยท่าทางเขินๆ มือเล็กเอื้อมมือกอดขาผมก่อนจะซบหน้าลงไป ท่าทางของมันชวนให้เรายิ้ม " อย่ามัวแต่เขินสิหัวหอม ขอบคุณคุณหมอก่อนนะ แล้วบอกคุณหมอหน่อย ว่าหายโกรธคุณหมอแล้ว "
“ ขอบคุณครับคุณหมอ กาลิคไม่โกรธคุณหมอแล้ว " มันว่าเสียงเบาๆ " แต่ว่าครั้งหน้าห้ามทำกาลิคเจ็บๆนะ สัญญามาก่อน " นิ้วก้อยเล็กถูกยื่นออกไป คุณหมอก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับ
“ สัญญาครับ หมอจะไม่ทำให้กาลิคเจ็บอีกนะ " เค้าว่าก่อนจะขยี้หัวมันแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง
“ ดีกันได้สักทีนะครับ " ผมแซว เค้าก็พยักหน้ารับ
“ คุณขมเลี้ยงน้องหัวหอมดีจัง แกเป็นน่ารักนะ ช่างพูดด้วย "
“ ก็น่ารักด้วยตัวเองแกเองนั่นแหละครับ " ผมบอก เวลาใครบอกว่าผมเลี้ยงหัวหอมดี ผมไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้นเท่าไหร่ มันมีบางอย่างที่ผมยังทำได้ไม่ดี แต่ว่าเพราะหัวหอมมันเป็นเด็กสอนง่าย พูดอะไรก็ฟัง ขู่มันก็กลัว ดื้อบ้างแต่ก็ไม่ถึงว่าควบคุมกันไม่ได้ แล้วอีกอย่างผมกับภาพจะสอนให้มันมีความคิดเห็นของตัวเองเสมอ ถ้าเป็นความคิดที่ไม่ดีเราจะเบรค แต่ถ้าดีเราก็จะส่งเสริมมัน มันเลยกลายเป็นเด็กที่ใครๆบอกว่า น่ารักแถมยังช่างพูด
“ แต่เด็กก็เหมือนผ้าขาว มันอยู่ที่คนลงสีนะครับ คนบางคนก็สาดสีใส่ แต่บางคนก็ค่อยๆแต้มด้วยความตั้งใจ แล้วผมว่า สำหรับหัวหอมที่คุณขมเลี้ยง ก็คงเป็นแบบหลังแหละ "
“ เขินนะเนี้ย คุณหมอ " ผมทำทีเป็นเขิน ก่อนจะหัวเราะให้เค้า
“ งั้นผมไปแล้วนะ เจอกันครับ "
“ ครับ เจอกัน " พยักหน้ารับคำลานั่นก่อนจะก้มลงบอกคนที่ยื่นอยู่ข้างๆ " หัวหอมบอกลาคุณหมอหน่อยเร็ว "
“ คุณหมอบ๊ายบาย " มือเล็กโบกมือลา เค้าก็โบกมือกลับ ขาของร่างสูงที่กำลังเดินออกไปแต่จู่ๆก็หยุดก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง
“ คุณขมครับ "
“ ครับ "
“ คือผมกลัวจะไม่โชคดีแบบนี้อีก " เค้าว่าก่อนจะก้มหน้าลงยิ้มๆ " คือเมื่อวานน่ะมีเบอร์แปลกๆโทรไปหาคุณใช่มั้ยครับ " เค้าถามผมก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะพยักหน้ารับ .
“ แล้ว คุณหมอรู้ได้ยังไง..”
“ ก็นั่นเบอร์ผมเองครับ " ทุกอย่างเงียบ ผมเองตอนนั้นก็ได้แต่นิ่ง คุณหมอยิ้มก่อนจะก้มหน้าลงบอกลาผมอีกครั้ง " ไว้ผมจะโทรไปหาใหม่นะครับ " ร่างสูงมที่เดินออกไป ผมที่ตอนนั้นก็ได้แต่นิ่งมองดูแผ่นหลังของเค้าด้วยความงุนงน ปากที่ได้แต่พูดเสียงเบาๆออกมา
“ นี่มันอะไรกันวะ " คุณหมอที่ไปหาเบอร์ผมแล้วโทรมาหา แถมวันนี้พอเจอกันก็มาซื้อของใกล้ๆ แล้วไหนจะมาง้อหัวหอมทั้งๆที่จริงเค้าก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้น " ไม่เข้าใจเลย "
" อาขมไม่เข้าใจเหรอ แต่กาลิคเข้าใจนะ! “ เสียงใสๆว่า " ก็คุณหมอชอบอาขมไง คุณหมอกำลังจีบอาขมอยู่ แค่นี้อาขมก็ไม่เข้าใจเหรอ " ผมหันมองเจ้าตัวเล็กที่พูดออกมาก่อนจะยิ้มกว้างแล้วหันไปมองอีกทางที่มีไอ้ภาพเดินมา หัวหอมในตอนนั้นปล่อยมือที่จับมือผมอยู่ออกก่อนจะวิ่งไปหา เจ้าตัวแสบตะโกน " ไปฟ้องป๊าดีกว่า "
“ เฮ้ยยยยยย หัวหอม! “ ผมจะคว้ามือมันไว้ไม่ทันแต่ไม่ทันแล้ว มันที่วิ่งออกไปในตอนนั้นกอดเข้าที่ขาไอ้ภาพ ก่อนจะพูดเสียงใสแจ๋ว
“ ป๊าาาาา กาลิคมีอะไรจะเล่า มีคนมาจีบอาขมแหละ " ชิบหายแล้ว!!! หยุดเลยนะเว้ย ไอ้ตัวแสบ
...............................................................
ฉันว่า พวกแกสองคน ควรเลิกเลี้ยงกาลิควะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่มันครั้งที่สองแล้ว ที่เอาเรื่องของป๊าไปบอกอาขม แล้วก็เอาเรื่องอาขมไปบอกป๊า ไปบอกคิดเอง เออเอง
เหมือนวางระเบิด ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินออกมา ปล่อยป๊ากับอาขมจัดการกันเอาเอง นางร้ายยยยยยยยยย แสบจริงงง
หยิกแก้มมมมม
แล้วทุกคนคิดว่าไง คิดว่า หมอจีบอาขมมั้ย #มองอ่อน
อ้าว.. บางทีเค้าอาจจะมาจีบพี่ภาพก็ได้ แต่เข้าทางขมไง เห็นขมเป็นเพื่อนสาว ก็เลย แบบ แกๆ เพื่อนแกชื่อไรติดต่อให้เราหน่อย
นิยายมันต้องมีหักมุมนะ แกไม่เคยอ่านเหรอ #มองฟ้า
โอเคคค เจอกันตอนหน้านะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
สุดท้ายนี้ ฝากแท็ก #มมชลก ในทวิตเตอร์ ฝากแชร์ ในเพจ fb ด้วยเด้อออออ
และ สุดท้าย ของสุดท้ายนี้ นิยายเรื่องนี้ เปิดจองแล้วววววววววววววววววว
ของแถมเพียบบบบบ โอนเงิน 50 คนแรก ได้ การ์ดขอบคุณน้องหัวหอมด้วยนะคะ #หัวหอมมองอ้อนๆ
รายละเอียดตามภาพ ~ ~ ~
........................................
หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว ) (อ่าน 270151 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก