เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 43
เผลอหลับไปพร้อมกับกาลิคหลังจากที่พยายามทำให้หลับอยู่นานโดยบอกว่า ให้หลับตา ถ้าใครหลับก่อนจะชนะ แต่สุดท้ายผมเองที่คิดว่าจะแค่แกล้งหลับ กลับหลับไปจริงๆซะอย่างงั้น ลืมตาตื่นขึ้นมาดูเวลาประมานตีสอง ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงหันไปห่มผ้าให้ไอ้ตัวเล็กที่นอนกางแขนกางขายึดครองพื้นที่บนเตียงแบบเต็มที่ ก้มหน้าลงหอมแก้มกลมๆ ก่อนจะลุกออกไปจากห้องเพื่อดูว่าคนป่วยที่อยู่อีกห้องนึงเป็นยังไงบ้าง
เปิดประตูเข้าไปในห้องผมก้มลงมองคนที่ยังหลับสนิทอยู่ด้วยพิษไข้ หยิบเจลเย็นที่คลายความร้อนออกมา ขมบรือตาตื่นขึ้นมา
“ มึง "
“ เป็นยังไบ้าง " ผมถาม มันก็พยักหน้ารับแต่กลับไม่พูดอะไรต่อ " พยักหน้ารับนี่คืออะไรวะ โอเค ไม่โอเค อะไรยังไง "
“ ดีขึ้นมั้ง นิดนึง " มันว่าเสียงอ่อนผมก็ยื่นมือไปจับที่หน้าผากมัน ก็ดีขึ้นนิดหน่อยแล้วละ ตัวไม่ร้อนมากเหมือนช่วงกลางวันที่ผ่านมาแล้ว " กาลิคหลับแล้วสินะ "
“ ตีสองแล้วนะมึง จะให้มันทำเหี้ยไรอยู่ละ "
“ ก็จริง " ขมตอบ " นี่กูถามอะไรมึงออกไปวะ ถ้าจะบ้า " มันว่ายิ้มๆผมก็หย่อนตัวนั่งลงบนเตียง
“ เช็ดตัวหน่อยมั้ย จะได้สดชื่น "
“ ไม่เอาอะ ขี้เกียจจะลุก " ร่างบางพลิกตัวเองหนีผมที่ก็ผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าของมัน หยิบผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนเล็ก แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ชุบผ้านั้นจนเปียกบิดหมาดๆแล้วเดินกลับมาที่เตียง ดึงผ้าห่มของมันออกและกำลังจะเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อมันขึ้นอีกคนหันกลับมามองด้วยความตกใจ " จะทำอะไรวะ! “
“ เช็ดตัวให้มึงไง ก็มึงบอกมึงขี้เกียจจะไปทำเองอะ "
“ แต่มึงไม่ต้องทำให้ก็ได้ " มันว่าก่อนจะหันกลับมานอนมองหน้าผม สายตากลมที่มองมาไม่รู้เพราะพิษไข้หรือว่าอะไรแต่ผมเห็นแก้มมันแดงจัด
" ทำไมทำให้ไม่ได้วะ เมื่อก่อนมึงป่วยกูก็เช็ดตัวให้บ่อยๆ มึงยังนอนฉีกแข้งฉีกขาให้กูทำให้ได้เลย " หนำซ้ำยังเคยให้กูเช็ดให้สองรอบอีก แล้วแถมต้องเช็คทั้งตัวยังกับอาบน้ำให้ " นี่อย่าบอกนะว่าอาย.. ไม่ทันแล้วมั้งกูว่า "
" กูไม่ได้อายเว้ย! ” มันเถียงกลับเสียงดัง " กูแค่หนาวกูไม่อยากจะให้ตัวกูเปียก "
" มันไม่ได้เปียกแบบเอาน้ำราด มันคงไม่หนาวอะไรขนาดนั้นหรอก เช็ดตัวบ้าง ความร้อนในตัวมึงจะได้ระบายออกไปบ้างไง " ไม่รอให้มันตอบตกลง ผมดึงผ้าห่มออกก่อนจะดึงแขนมันขึ้นมาเช็ดเบาๆทั้งสองข้าง ร่อนเสื้อนอนที่มันสวมขึ้นถึงกลางอกตอนที่ผ้าขนหนูเปียกเช็ดเข้าที่ลำตัว คนป่วยก็หดหน้าท้องเกร็ง " เป็นอะไรของมึง "
“ เปล่า " ขมบอกปัด " มึงไม่ต้องเช็ดก็ได้ กูโอเค หายแล้วเนี้ย "
“ ทำไม มึงกลัวอะไร " ผมเหลือบมองตัวมันก่อนจะหน้ามองหน้า ใบหน้าหวานที่ไม่กล้าแม้จะสบตาผม " กลัวกูจับหัวนมมึงเหรอ " เอื้อมมือไปจับหัวนมมันตอนที่พูดเสร็จ ไอ้ขมก็ตาโตพลางปัดมือผมออก
“ ไอ้เชี้ย! ทำอะไรของมึงวะ "
“ มึงอะ อะไรของมึง ปกติเวลามึงป่วยกูก็เช็ดตัวให้มันก็ปกติ แล้วทำไมวันนี้เป็นอะไรวะ จับนิดจับหน่อย มึงก็ปัดมือกูละ แล้วไอ้นมเนี้ยทำเหมือนกูจับครั้งแรก เราก็เล่นบี้หัวนมกันบ่อยๆไม่ใช่เหรอวะ แล้วมึงจะซีเรียสเพื่อ ? "
“ ก็ตอนนี้กับตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้วนี่! “ ขมเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะยันตัวขึ้นนั่ง เสียงที่บอกว่าไอ้เหี้ยนี่ เริ่มจะหายป่วยละ
“ ไม่เหมือนกันยังไง " เสียงผมเบาลงอีกขมก็ถอนหายใจออกมา
“ ก็ตอนนั้นกูไม่รู้ว่ามึงรู้สึกยังไงกับกูนี่ แต่ตอนนี้กูรู้แล้ว จะให้กูนอนนิ่งๆ ให้มึงคนที่บอกว่าชอบกู มาจับเนื้อต้องตัวกูอะนะ แล้วถ้ามึงมีอารมณ์Kแข็งขึ้นมาจะทำยังไงวะ ไม่ได้นะเว้ย กูยังไม่พร้อม กูอาจจะมีขี้คาตูดอยู่ก็ได้นะ! " ผมเงียบตอนที่ฟังเหตุผลของมัน ใบหน้านิ่งของผมที่แทบไม่แสดงความรู้สึกอะไร ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ ผมบอกขม
“ กูยังไม่ได้คิดเหี้ยอะไรเลยนะ คิดจะเช็ดตัวให้มึงเฉยๆนี่แหละ "
“ ก็.. ก็เผื่ออะ เรื่องแบบนี้มันควบคุมไม่ได้นี่ มึงก็รู้ Kแข็งขึ้นมา อยากจะสอด มันก็จะสอดแหละ "
“ นี่มึงคิดไปถึงจะเซ็กส์กับกูแล้วเหรอ กูยังไม่เคยคิดเลยนะ " ตอแหลจริงๆกู สถบกับตัวเองในใจก่อนจะยักคิ้วให้มัน " อะไรขม ไหนมึงบอกกูว่า เรื่องที่กูขอมึงเป็นแฟนมึงไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฎิเสธ.. แต่ไหงคิดเรื่องแบบนั้นกับกูแล้ววะ หื่นวะ อยากอ๋อ ? “
“ กูไม่ได้คิดเว้ยไอ้เหี้ย! “ มันเถียงออกมา " แต่กูแค่คิดถึงคนทั่วๆไปที่เค้า แบบว่า อยู่กับคนที่เค้าชอบ มันก็ต้องแบบ แบบว่า คิดแบบนั้นกันบ้างละวะ มึงเป็นพระอิฐพระปูนรึไง ถึงผ้าเอามาถูบนกูเหมือนพระเอกจันดาราแล้วจะแบ๋วไม่คิดไรอะ แต่ถึงไม่คิดอะไรกันมันก็ต้องคิดแหละวะ ถูกมั้ยละ "
“ ไม่ถูก " ผมส่ายหน้า " เมื่อก่อนกูเช็คตัวให้มึงตอนมึงป่วยกูยังไม่ได้คิดอะไรกับมึง แม้แต่ตอนนี้เวลามองมึงก็แค่เห็นว่ามึงน่ารัก กูไม่เคยมองไปที่ตูดมึงแล้วรู้สึกอยากจะเอาด้วยเหรอสักครั้งเดียว จริงๆนะ " ก็มีบ้างที่แบบอยากจะมีอะไรกันหลังจากที่รู้สึกว่า ความชอบในใจมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้เป็นมากถึงขั้นที่ว่าแต่ละคืนนอนตอนจะนอนก็คิดว่าอยากจะเอากันแรงๆ มันก็ไม่ใช่ มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะลูบไล้ อยากจะกอด อยากจะจูบแบบคนรักมากกว่า ไม่ได้คิดถึงเซ็กส์อะไรแบบนั้น " มึงอย่าเอาความคิดหื่นๆ มายัดเยียดใส่สมองกูได้มั้ยละขม มึงกับกูไม่เหมือนกันนะเว้ย "
“ ไอ้เหี้ยย " ขมด่าออกมาตอนที่ผมพูดเย้า " มึงก็คิด! ไม่ต้องมาทำเป็นพูดว่ากูยัดเยียดความคิดให้มึงหรอก "
“ มาๆเช็ดตัว กูไม่คิดอะไรหรอก เดี๋ยวคิดแล้วจะบอก จะขอมึงตรงๆเลย " ผมว่าอีกคนก็ขมวดคิ้วแล้วพิงหลังตัวเองลงกับเตียง " ถอดเสื้อออกจะได้เช็ดง่ายๆ " พอผมบอกมันก็หยุดชะงัก " อย่าลีลา หรือจะให้กูถอดให้ "
“ เออๆ ถอดแล้ว สัด " มันถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะหันหลังมาทางผม เช็ดแผ่นหลังอุ่นๆของมันจนทั่ว ขมพลิกตัวเองกลับมานั่งจ้องหน้ากับผม ไล่เช็ดไปตามตัวก่อนจะเลื่อนขึ้นมาที่หน้าอก เช็ดหมุนวนแกล้งมันอยู่แบบนั้นก่อนจะเอานิ้วสะกิดยอกอกของมันอีกคนส่งเสียงขัดใจ " ชิส์! มึงนี่ "
“ โทษทีๆ ก็มือมันไปโดนอะ " เช็ดจนมาถึงขอบกางเกงผมก็บอก " คราวนี้ก็ถอดกางเกงออก "
“ ไม่ต้องก็ได้มั้งกางเกงอะ เช็ดแค่ครึ่งตัวก็พอแล้ว นี่กูก็ดีขึ้นแล้วแหละ "
“ เหรอ จริงๆกูอุตส่าห์จินตนาการไว้ " ผมแกล้งพูดให้มันคิด
“ จินตนาการอะไร "
“ แบบว่าเช็ดตัวส่วนล่างใช่มั้ย ก็เช็ดตัวหน้าปกติ แต่พอเช็ดตูดก็ให้มึงทำท่าหมาหันตูดมาทางกู กูก็จะเช็ดให้เบาๆ คราวนี้พอเอาผ้าขนหนูถูที่รูตูดมึงก็จะฟิน แล้วก็ร้องว่า อ้าาา ภาพ อย่างงั้น "
“ จากนั้นไม่นาน กูก็ขี้ใส่มือมึง " มันคว้าผ้าขนหนูที่ผมถืออยู่ เขวี้ยงใส่หน้าผมด้วยสีหน้าหงุดหงิด " จะไปไหนก็ไปเลยไอ้เหี้ย "
“ ฮ่าๆ อะไรวะ กูแค่พูดแกล้งเล่นเอง " ผมบอกก่อนจะหัวเราะแต่เหมือนอีกฝ่ายจะทำหน้ามุ่ยไม่หาย เดินเข้าไปในห้องน้ำ ซักผ้าขนหนูแล้วบิดให้แห้งอีกครั้งเดินมานั่งบนเตียงผมก็เช็ดหน้าแล้วก็ลำคอให้มัน " เป็นไงบ้าง สดชื่นขึ้นบ้างมั้ย "
“ ก็ดีอะ "
“ แล้วอาการป่วยเป็นยังไง "
“ ก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ปวดหัวแล้ว แต่ก็ยังเจ็บๆคออยู่ "
“ กูว่าก็คงดีแหละ มีแรงเถียงกับกูขนาดนั้น นี่ถ้าบอกว่าไม่ดีขึ้น กูไม่เชื่ออะ บอกเลย " ขมแบะปากมอง ผมก็หลุดหัวเราะออกมามองหน้ามันก่อนจะไล่สายตาลงมองต่ำที่หน้าอก จะว่าไปหัวนมมันก็เหมือนจะต่างไปจากเดิมนะ มันแดงๆแล้วตรงฐานก็นูนๆ แปลกไปจากปกติที่ตรงฐานจะแบนๆแล้วมีติ่งนิดเดียวอยู่บนนั้น
“ เชี้ยภาพ มองอะไร " เสียงถามที่ทำให้ผมดึงสายตาจากหน้าอกของมัน เหลือบไปมองทางอื่น
“ ก็เปล่า "
“ มองนมกูก็บอก ทำไม ? เดี๋ยวนี้ชอบคนนมแบนเหรอ สเป็คตกต่ำนะมึง เมื่อก่อนชอบคนนมแบบเต็มไม้เต็มมือไม่ใช่รึไง " ไอ้ขมแซวผมก็เงยหน้ามองหน้ามัน
“ กูชอบมึงอะ มึงคิดว่านมตัวเองเป็นแบบไหน กูก็ชอบคนนมแบบนั้นนั่นแหละ " ยักคิ้วให้อีกคนที่ก็หน้าแดงขึ้นมาทันที สีหน้าหงุดหงิดของมัน ผมหลุดยกยิ้มกับท่าทางที่หมายจะพูดแกล้งผม แต่สุดท้ายกับเป็นผมที่แกล้งมันแทน " เอาจริงๆรู้มั้ย กูมองทำไม "
“ มองทำไม "
“ มองว่าเมื่อไหร่มึงจะใส่เสื้อสักที กูอยากจะลองดูดหัวนมมึงจะตายอยู่แล้วเนี้ย "
“ ไอ้เหี้ย! “ มันตะโกนขึ้นมาเสียงดังก่อนจะคว้าเอาเสื้อตัวเองขึ้นมาใส่แบบเอาหน้าไว้หลัง เอาหลังไว้หน้าด้วยความรีบ " ออกไปเลยมึง อยู่กับมึงแล้วไข้กูจะขึ้น " มันล้มตัวลงบนเตียงคว้าเอาหมอนเข้ามากอดก่อนจะซุกหน้าลงไปแต่ผมก็แอบเห็นหูแดงๆที่กำลังเขินของมัน
“ นี่ กูมีอะไรจะบอก "
“ อะไร " มันตอบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากหมอน
“ จริงๆ กูก็อยากจะมีอะไรกับมึงจริงๆนั่นแหละ แต่ให้ความสัมพันธ์เรามันชัดเจนขึ้นกว่านี้ก่อนน่าจะดีกว่า "
“ ออกไปเลยไอ้สัด ถ้าจะพูดแบบนั้น "
“ อ้อ แล้วมีอีกอย่างที่จะบอก "
“ อะไรอีก! “
“ เมื่อกี้กูแอบจินตนาการว่าได้ดูหัวนมมึงด้วยแหละ "
“ พอแล้ว! ออกไปเลย! ไอ้เหี้ย “ ขมคว้าหมอนโยนใส่ผมแต่ทว่าผมก็หลบทัน
“ แล้วก็มีอะไรจะบอกอีก "
“ ไม่ต้องพูดแล้ว พออออ " มันลากเสียงหงุดหงิด มือสองข้างก็ยกขึ้นปิดหูตัวเองไว้แน่น
“ มึงใส่เสื้อผิดด้านน่ะ " พอพูดเสร็จร่างบางก็ก้มลงมองเสื้อตัวเองก็ยกยิ้ม " สงสัยอยากจะถอดให้กูดูอีกรอบ ยั่วกุูละสิท่า "
“ ไม่ใช่เว้ย ไอ้เหี้ยยย !! “
...........................................................
รู้สึกหนักที่ท้องตั้งแต่ลืมตาตื่นเช้าขึ้นมา ผมคว้าเอาเท้าเล็กๆของไอ้ตัวแสบที่ทับอยู่บนตัวออก มองดูเวลาที่ตอนนี้ก็เข้าใกล้เวลาเก้าโมงเช้าเข้าไปแล้ว เอื้อมมือไปกอดกาลิคไว้หอมแก้มมันไปเต็มฟอดก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมาเช็คข่าวสารอะไรนิดหน่อย ดึงตัวเองขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจอยู่สักพักก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ อ้าว ตื่นแล้วอะ " เสียงทักของคนที่คิดว่าคงกำลังนอนป่วยอยู่เอ่ยขึ้น ขมที่กำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ในครัว ผมก็เดินเข้าไปหา
" ทำไมวันนี้ตื่นเร็ววะ "
" ก็เมื่อวานนอนมาทั้งวันแล้วอะ อาการดีขึ้นแล้วด้วย กูก็เลยตื่นมาเดินบ้างสิ " มันบอกผมก็พยักหน้ารับ
" แล้วนี่ทำไร "
" ชงไมโลกิน เอามั้ย ชงเผื่อ ที่กูก็ชงเผื่อกาลิคด้วย "
" ก็ดี " ผมบอกก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็น " เมื่อวานกูซื้อแซนวิชมาด้วย แบบที่ไอ้กาลิคกินนะ มึงจะกินมั้ย "
" ได้ กินอะไรก็ได้ " มันพยักหน้ารับ " แล้ววันนี้ตอนเที่ยงกินอะไรกันดี "
" แล้วมึงอยากจะกินอะไร "
“ เอาง่ายๆก็พอมั้ง สั่งมากินเอาละกัน กูคิดว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่กูคงกินแล้วนอนอะ รู้สึกยังมีไข้อยู่เลย " เอื้อมมือไปจับหน้าผากมันตอนที่อีกคนบอกแบบนั้น ก็จริงอย่างที่มันพูด ตัวมันยังอุ่นๆอยู่แต่ก็ไม่ได้ร้อนจัดเหมือนเมื่อวาน " ตัวไม่ร้อนมากแล้วใช่มั้ย ไม่ต้องไปหาหมอแล้วเนอะ "
“ มึงนี่เป็นอะไรกับหมอนัก ทำไมถึงไม่ชอบไปโรงพยาบาลวะ "
“ ก็กูไม่ชอบอะมันแพง ส่วนโรงพยาบาลรัฐถ้าไปก็เสียเวลาแทบจะทั้งวันอีก ป่วยแค่นี้แดกยาแล้วนอนเยอะๆเดี๋ยวก็หาย " ร่างบางว่าก่อนจะยกไมโลขึ้นชิม " อื้ม อร่อยละ "
“ แล้วนี่กาลิคยังไม่ตื่น "
“ ยัง "
“ เมื่อคืนนอนกันกี่โมงวะ ทำไมมันตื่นสายจัง "
“ ก็ไม่ดึกหรอก เวลาปกติของมันนั่นแหละ มึงไม่ต้องไปสนใจหรอก ปล่อยให้มันนอนตื่นสายบ้างมันจะได้นอนเต็มอิ่ม " ผมบอกปัดอีกคนก็พยักหน้ารับ ก่อนจะหยิบแซนวิชออกมาจากเตาไมโคเวฟ
“ แล้วเที่ยงนี้มึงจะกินอะไร "
“ คงไปหาอะไรกินในห้างแหละ แล้วเดี๋ยวซื้อมาให้มึงแล้วกัน มึงจะเอาอะไร เมนูเดิมมั้ย " ผมถามขมพยักหน้ารับ ก็ไม่พ้นไก่ย่างถ่านอะไรของมันนั่นแหละ ชอบเหลือเกิน กินกี่ทีก็เมนูนี้ มองดูมันเคี้ยวแซนวิชก่อนจะซัดไมโลเข้าไปอีกแก้ว ผมยื่นยากับน้ำเปล่าให้มันอีกคนก็กินก่อนจะหันมายิ้มเฉ่งให้ " ยิ้มเหี้ยอะไร ไปนอนไป รีบหายได้แล้ว "
“ คร๊าบบบบบ " มันขานรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตัวเองเหมือนเดิม ผมหยิบเอาไมโลของกาลิคเข้าไปแช่ไว้ในตู้เย็น ส่วนของตัวเองก็กินมันเลยตรงนั้นพร้อมกับแซนวิชที่อีกคนอบให้แล้ว
กาลิคตื่นนอนหลังจากไอ้ขมเข้าไปนอนต่อได้ไม่ถึง 20 นาที มันที่นอนงอแงหลังจากตื่นอยู่สักพัก พอบอกว่ายิ่งงอแงอาขมก็จะยิ่งป่วย หายช้า พอได้ยินแบบนั้น เด็กเรื่องมากก็กลับมาพูดรู้เรื่องอีกครั้ง ไอ้ตัวเล็กลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ออกมากินอาหารเช้า ทำการบ้าน ทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จสิ้นแบบไม่ต้องสั่งหลายที เป็นคำขู่ที่โคตรได้ผล จนไม่รู้ว่า นี่มันไม่อยากจะอยู่กับพ่อแบบผมจนต้องทำตามเพื่อให้อาขมหายป่วยไวๆ หรือแค่เป้นห่วงไอ้ขมเฉยๆ กันแน่
เสียงทีวีที่กำลังฉายการ์ตูนเรื่องแล้วเรื่องเล่า ผมที่นั่งดูกับมันเพลินๆ เงยหน้าขึ้นมาอีกที เวลาบนผนังห้องก็บอกกับผมว่า ได้เวลาออกไปกินอาหารเที่ยงแล้ว
“ กาลิคไปกินข้าวกันไป " ผมบอกก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กๆของอีกคนที่ก็ลุกขึ้นทันที
“ ไปครับ " มันว่าก่อนจะหันมาบอกผม " กินไก่ทอดเหมือนเดิมนะป๊า "
“ ไม่ได้นะ วันนี้ต้องไปกินอย่างอื่น ป๊าจะซื้อข้าวให้อาขมกินด้วย "
“ แต่วันนั้นป๊ายังพากาลิคไปกินไก่ทอดแล้วก็ค่อยกลับมาซื้อข้าวให้อาขมได้เลย " มันเถียง แววตาที่มองมาแบบกดดัน นี่ทำได้จะเอื้อมมือไปบี้แก้มแรงๆสักทีหมั่นไส้ หัวหมอจริง
“ อาขมไม่สบายอยู่ อย่าดื้อสิ " ผมก้มลงไปบอกมันอีกคนก็ขมวดคิ้ว เห็นทีว่าถ้าไม่ใช่มุกนี้ผมคงต้องเถียงกับไอ้ตัวแสบอยู่อีกนาน " กาลิคจะดื้อเหรอ เดี๋ยวอาขมรู้ว่าไปแอบกินไก่ทอดร้านนั้น อาขมจะเสียใจนะ อยากจะทำให้อาขมเสียใจเหรอ " เด็กน้อยเงียบผมก็ยกยิ้ม กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของเจ้าตัวเล็ก กาลิคหน้าเศร้าลงมันพยักหน้ารับแบบจำยอม
“ ก็ได้ จะไม่ทำให้อาขมเสียใจไปกินข้าวก็ได้!” ตะโกนขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดมันหันหลังหนีก่อนจะวิ่งตรงไปที่ห้องไอ้ขม
“ แล้วนั่นจะไปไหน "
“ จะไปหอมแก้มอาขมก่อนจะออกไปกินข้าวครับ ป๊าจะหอมด้วยมั้ยละ "
“ ไม่ละ ตามสบายเถอะจ้า " เพราะถ้าป๊าทำ มันคงตื่นมาแดกหัวป๊าละ ขนาดเมื่อคืนมันป่วยกว่านี้แกล้งมันนิดเดียวโวยวายบ้านแทบแตก
“ เสร็จแล้วไปกันเล๊ยยย " มือเล็กเดินมาคว้ามือผมให้เดินออกไปจากห้อง
“ แล้วนั่นอาขมทำอะไรอยู่ "
“ นอนนนนนน อาขมหลับสนิทเลย แก้มเป็นแบบนี้ " มันบี้แก้มตัวเองจนปากจู๋ผมก็ยิ้ม " อาขมน่ารัก ป๊าเข้าไปดูสิ "
“ น่ารักมากเลยเหรอ "
“ ม๊ากกกกกกก " ลากเสียงยาวใส่ผมก็เหล่ไปที่ห้อง " ป๊าไปดูสิ ไปดูๆ "
“ ก็ได้ กาลิคบอกให้ผมหรอกนะเนี้ย " ทำทีเป็นเดินเข้าไปในห้อง ผมก้มลงมองมันที่ก็เหมือนอย่างที่อีกคนบอก ขมกำลังหลับสนิทแก้มที่บี้ลงกับหมอน ดูน่ารักมากจริงๆ " ก็งั้นๆ ไม่เห็นจะน่ารักเลย "
“ ป๊าา " เสียงใสเอ่ยบอกตอนที่ผมปิดประตูห้องเรียบร้อย ก้มลงไปมองลูกชายตัวเอง " โกหกไม่ดีนะ เด็กไม่ดี"
“ ไปกินข้าวกันเถอะ รู้มากจริง ไอ้แสบเอ้ยย " จูงมือมันเดินออกมาจากห้อง หันไปล๊อคประตูเรียบร้อย แต่จู่ๆเสียงนึงก็ทักขึ้นมาก่อน
“ พี่ภาพ น้องกาลิคจะไปไหนกันเหรอคะ " น้องมีนาที่กำลังปิดล๊อคห้องของตัวเอง เธอหันมายิ้มให้เราก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา
สาวร่างบางในสเป็คของไอ้ขมที่ช่วงนึงมันเคยเพ้อถึงจนเหมือนจะเป็นคนบ้า แต่ดูเหมือนตอนนี้จะเงียบหายไปละ ไม่เคยพูดถึงอีกเลย มีนาที่วันนี้แต่งตัวแบบชุดเดรสลายดอกไม้เล็กๆสีดำมีเสื้อยืดสีขาวอยู่ด้านใน ผมที่ถูกมัดจุกไว้อย่างดี โดยรวมก็น่ารักดี แต่เหมือนผมจะไม่ค่อยถูกชะตากับเธอสักเท่าไหร่ อยากจะให้ไอ้กาลิคเรียกว่าป้ามีนาด้วยซ้ำ แต่ก็เกรงใจ
“ อามีนาสวัสดีครับ " กาลิคก็ยกมือไหว้อีกคนก็ยิ้มกว้างก่อนจะถามต่อ
“ สวัสดีครับ น้องกาลิคสุดหล่อ แล้วนี่จะไปไหนกันเหรอ "
“ ไปกินข้าวกับป๊า แล้วก็จะไปซื้อข้าวมาฝากอาขมด้วยครับ " เธอหยุดนิ่งตอนที่กาลิคบอกแบบนั้น ใบหน้าสวยเงยหน้ามองผมด้วยสายตาตกใจอยู่หน่อยๆ ก่อนที่ผมเองจะเลิกคิ้วขึ้นเหมือนถามเธอเช่นกันว่า ตกใจอะไร
“ พี่ภาพ "
“ ครับ "
“ ตกลงว่ารู้แล้วเหรอ ว่าน้องกาลิคเป็นลูกใคร " เสียงเบาๆที่เอ่ยถามผมพยักหน้ารับ
“ ครับ รู้แล้วครับ ไปตรวจดีเอ็นเอมาวันก่อนน่ะ สรุปก็เป็นลูกพี่เองแหละ " ผมบอกเธอยิ้มๆ อีกคนก็พยักหน้ารับด้วยท่าทีอึ้งๆ ก็คิดว่าตกใจเรื่องอะไร เรื่องที่กาลิคเรียกผมว่าป๊านี่เอง
“ ตอนแรกมีนาคิดว่าลูกพี่ขม " เธอบอกผมก็เลิกคิ้วขึ้นมา เหมือนจะถามว่าทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น " คือ..แบบว่า มีนาเห็นกาลิคสนิทกับพี่ขมมากน่ะค่ะเลยคิดแบบนั้น "
“ อย่างงั้นสินะ แต่ก็ไม่ใช่ลูกขมหรอก ลูกพี่เอง " ผมบอกก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวกาลิคที่ก็พูดออกมา
“ แต่อาขมก็เป็นครอบครัวของกาลิคเนอะ ป๊าเนอะ "
“ ช่ายยย " ลากเสียงยาวตอบมันผมก็เงยหน้าถามมีนา " แล้วนี่มีนาจะไปไหนเหรอ "
“ จะไปห้างนะคะ ไปซื้อของมาทำอาหารกินหน่อย พอดีมีนาอยากกินสปาเก็ตตี้น่ะค่ะ "
“ พี่เองก็จะไปห้างเหมือนกัน จะพาเจ้าตัวเล็กไปกินข้าว ทางเดียวกัน งั้นเดินไปพร้อมกันเลยแล้วกัน " ผมบอกเธอก็ยิ้มกว้างก่อนจะพยักหน้ารับ
“ ค่ะ " กดลิฟต์ลงไปชั้นล่างพร้อมกันสามคน มีนาก็เอ่ยถามออกมาเสียงเบาๆ " พี่ภาพ มีนาขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย "
“ ครับ ว่าไง "
“ คือ .. “ เธอเหลือบมองกาลิค " แล้วแม่ของเด็กละคะ "
“ อ๋อ เราแยกทางกันแล้วละ จริงๆพี่กับเค้าก็เป็นแค่วันไนท์สแตนอะนะ เลยแบบไม่ได้อะไรกันหรอก " ผมบอกปัดๆแบบไม่ลงลึก ไม่ค่อยอยากจะให้กาลิคฟังเรื่องพวกนี้เท่านั้น
“ อย่างงั้นเหรอคะ งั้นก็โล่งอกไปที " เหลือบมองเธอที่พูดออกมาแบบนั้น เธอยิ้มเขินๆก่อนจะก้มลงมองไอ้ตัวเล็ก " แล้ววันนี้กาลิคจะไปกินอะไรกับป๊าเหรอ "
“ ไม่รู้ครับอามีนา " ไอ้ตัวเล็กตอบก่อนจะเขย่ามือผม " ป๊าๆ เราจะไปกินอะไรกัน "
“ เราจะไปกินอาหารญี่ปุ่นกันครับ "
“ ไปกินอาหารญี่ปุ่นครับอามีนา "
“ อย่างงั้นเหรอ งั้นก็กินเยอะๆละ " เธอเอื้อมมือมาลูบหัวอีกคนกาลิคก็พยักหน้ารับ " แล้วกาลิคอยากจะกินสปาเก็ตตี้รึเปล่า " มีนาว่าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม " พอดีมีนาจะทำสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศ กับขนมปังชีสกินนะคะพี่ภาพ ยังไงเดี๋ยวมีนาทำเผื่อนะคะ แล้วจะเอาไปให้ที่ห้อง "
“ เอ่อ.. ไม่ต้องก็ได้ครับ เกรงใจ " ผมบอกปัดเธอแต่หญิงสาวก็แค่โบกมือไม่มาปฎิเสธ
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ มีนาชอบทำอาหารอยู่แล้ว ถ้าคนที่เราชอบได้กินมันคงดีนะคะ " เธอว่าก่อนจะหยุดนิ่งเหมือนกับว่าตัวเองพูดผิด แต่ผมว่าไม่หรอก เธอตั้งใจพูดแต่แกล้งทำเป็นว่าพูดผิดมากกว่า " คือ มีนาหมายความว่าถ้าอาหารของมีนาทำให้คนอื่นกินละเค้าชอบได้ แบบนั้นก็ดีค่ะ ยังไงเดี๋ยวทำเสร็จแล้วจะเอาไปให้ที่ห้องนะคะ "
“ ถ้าอย่างงั้นก็ ขอบคุณมากนะครับ "
“ แล้วนี่พี่ขมละคะ " เธอถาม
“ ไม่สบายน่ะ แต่ดีขึ้นแล้วละ " มีนาพยักหน้ารับ เราที่เดินออกจากลิฟต์ตอนที่เดินออกไปจากคอนโดผมดึงกาลิคขึ้นมาอุ้มแล้วในตอนที่ใกล้จะข้ามถนน คนข้างกายที่ดูเงอะงะกับการข้ามถนนที่รถค่อนข้างเยอะผมก็หันไปบอกเธอ “ ขอโทษนะ มีนา " เอื้อมมือไปจับมือคนข้างกายไว้ จูงข้ามถนนไปฝั่งนึงของห้างก่อนจะปล่อยมือ
“ ขอบคุณมากค่ะพี่ภาพ จริงๆเวลามีนาจะมาห้างจะผ่านทางเชื่อมบีทีเอส เสียค่าผ่านทาง 15 บาทตลอดเลยเพราะไม่กล้าข้ามถนนนี่แหละ เคยโดนรถเฉี่ยวมาน่ะค่ะ "
“ ถ้าอย่างงั้น ถ้าไม่มีเพื่อนพาข้าม ไม่ข้ามน่ะดีแล้ว อันตรายคนขับสมัยนี้พอเป็นไฟเขียวก็เร่งกันสุดชีวิตละ มอเตอไซต์ก็ชอบเบียดอีก " ผมบอกเธอก็พยักหน้ายิ้มๆ เราเดินขึ้นไปบนห้างในระหว่างทางจู่ๆมีนาก็ถามขึ้น
“ พี่ภาพ พี่ภาพน่ะชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ " เธอหันมายิ้มเขินๆให้ผมตอนที่ถามคำถามนั้นออกมา
“ ทำไมถึงถามละ "
“ ก็แค่อยากรู้นะคะ ไม่อะไรหรอก ไม่ต้องคิดมากนะคะ "
“ อื้ม พี่ไม่มีสเป็คหรอกเดี๋ยวนี้น่ะ ถ้าเค้ารักกาลิค แล้วเข้าใจในตัวพี่ แล้วพี่รู้สึกว่าภายนอกมันปิ๊ง คบกันแล้วนิสัยก็ใช่ พี่คงก็โอเคกับเค้าแล้วละ ตอนนี้ก็คงมีเท่านี้แหละ "
“ อย่างงั้นเหรอคะ " มีนาพยักหน้ารับ ผมก็หยุดยืนอยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่ตั้งใจมากินพอดี
“ ถึงร้านละ งั้นไว้เจอกันนะ " ผมบอกเธอยิ้มให้
“ งั้นมีนาทำสปาเก็ตตี้เสร็จจะเอาไปให้นะคะ " เธอว่า ผมก็พยักหน้ารับก่อนที่เราจะแยกกันไปคนละทาง ย่อตัววางกาลิคลงบนพื้นเจ้าตัวเล็กก็บอก
“ ป๊าๆ น้องรินเน่เคยบอกกาลิคว่า ถ้ามีคนมาถามเราว่า ชอบคนแบบไหน หมายถึงว่าคนนั้นอะ เค้าชอบเราแหละ "
“ รู้มาก " ก้มลงบอกมันอีกคนก็ยิ้มกว้างก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะ
“ อามีนาต้องชอบป๊าแน่เลยยยย กิ้วๆ " ไอ้ตัวแสบว่าก่อนจะชี้นิ้วมาทางผม มึงไปได้ท่าทางแบบนี้มาจากไหนกันวะไอ้ตัวแสบ " กาลิคจะเอาไปบอกอาขม "
“ บอกเพื่ออออ ไม่ต้องเลย ไปกินข้าว " ส่ายหน้าไปมากับความคิดของมัน แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงหรอก เพราะสิ่งที่มีนาพูด หรือบอกกับผม มันก็สื่อออกมาอยู่แล้ว แค่ตลอดมาผมคิดว่า เธอชอบไอ้ขมไม่ใช่ผม มันก็เท่านั้นเอง แต่พอมารู้ความจริงแบบนี้นั่นก็แล้วไป ' ไม่ชอบเมียกูก็พอแล้วละ '
เพราะส่วนตัวผมถือคติ ถ้าเราไม่สนใจซะอย่าง รักข้างเดียวยังไงก็ข้างเดียวอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ
..............................................
ภาพ แกล้งเมียทำไม.. ไม่ปล้ำไปเลยละ #ขมตบ
และภาพ..แกแย่มาก ในฐานะที่ฉันรักแกข้างเดียวมาตลอด ฉันเจ็บปวดกับคำพูดของแกมาก.. เพราะฉะนั้น
ฉันจะสั่งหัวหอม ไปจัดการแก
รีวิวตอนหน้า..
" แล้วก็อามีนานะอาขมก็บอกป๊าว่า จะทำสปาเก็ตตี้ละ จะทำมาให้เราด้วย พอป๊าบอกว่าไม่เป็นไรนะ อามีนาก็บอกว่าอามีนาชอบทำอาหารให้คนที่เค้าชอบแหละ " มันว่าก่อนจะเขย่งตัวกระซิบไอ้ขมข้างหู แต่ผมก็ยังได้ยิน " ต้องหมายถึงป๊าแน่เลย "
' ไอ้ชิบหายยยย ทำไมมึงพูดแบบนี้!!!!! กาลิคจะพูดอะไรก็ได้แต่จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะลู๊กกกกก ' ผมได้แต่พูดตะโกนอยู่ในใจ ขมหันมามองผมตอนที่กาลิคบอก สายตาขวางๆของมันขมพูดสั้นๆ
" อย่างงั้นเหรอ "
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ #ซ้อมหัวเราะแปป
ฝากแท็ก #มมชลก ด้วยนะคะ ฝากแชร์ในเพจหนมมี่ผู้ใสซื่อ ด้วย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว ) (อ่าน 270252 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก