หัวข้อ: อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม XXX >>>ตอนที่ 24<<< [23/05/2560]

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่ริว มีความทรงจำกับฟ้า
แล้วก็มีความทรงจำกับดิน
แต่กับฟ้า ริวจำได้
กับดิน ริวจำได้หรือเปล่านะ
       
 

[minneemint]

เชียร์ฟ้า แต่ก็แอบางสารดินเชัยร์ทั้งคู่เลย

[azure]

อยากรู้เรื่องระหว่างมังกรกับหนาวจริงๆ

[Goffylovelove]

อดีตมีความมุ้งมิ้ง พี่ริวมีความแมนอย่างไม่น่าเชื่อ นี่พี่ริวเรียนวิทยาสาขาไรอะ เอกต้อยเด็กใช่ม้ายยย
ต้อยได้ต้อยดี เด็กติดทุกคน ไหนจะน้องฟ้า น้องดิน น้องหนาว น้องนนท์ น้องเอส
หูยยย แบบมีผู้เด็กแซ่บๆ ทั้งนั้น
แล้วเด็กชายล้วนที่ขื่อเอ็มในกลุ่มนั้น อย่าบอกนะว่าคือนนท์ในวันนี้
โอ้ววว ทุกอย่างมันพัวพัน

สรุปต้นเหตุคือความรถอ้อยคว่ำของพี่ริวใข่ม้ายยย ตอนคุยโทรศัพท์กับหนาวโคตรตะมุตะมิ ฟินนน

[เจเจจัง]

เด็กหนุ่ม ร.ร.ชายล้วนในร้านคือนนท์  โอ้ว.. มายก้อด  รักจริง รักนาน รักทน อีกคนแล้ว แม้จะออกแนวแบดบอยก็เถอะ

ได้อ่านอดีตรักของดิน ได้รับรุู้อดีตรักบางส่วนของฟ้า และนนท์แล้ว บอกเลยนะไรท์ เราทำใจไม่ได้ ผู้หล่อ รวย แซ่บแบบนี้ ปล่อยไปไม่ได้ค่ะ ขอเลยนะ ดิน ฟ้า และแถมนนท์อีกคนเถอะ ดูนนท์ก็รักริวมาก ๆ อ่ะ รักมานานแล้วเหมือนกัน นะ น้า// มองแบบอ้อน ๆ

[❣☾月亮☽❣]

เส้นทางรักอันยาวนานแบบนี้เอง ฟ้าก้อเจอตอนเด็กดินก้อเคยแอ๊วตอนขบเผาะ
คือเลี้ยงต้อยโดยไม่รู้ตัวเพราะดึงดูดเพศเดียวกันมาตลอดโอ้โหพี่ริว นี่งงเลยว่าไอ้พี่หนาวมันโง่หรือง่าวที่ทิ้งไปเนี่ย
น้องฟ้าน้องดินต้องฝังใจและรักมั่นสุดๆไปเลยเนอะถึงได้พยายามโตมาแซ่บและแสนดีเบอร์นี้เพื่อพี่ริว

รอค่ะ

[Dee^daY]

วัยอดีตที่เข้มข้น ..

[Minzero]

อ่านแล้วไม่รู้จะเชียร์ใครดี อยากเก็บเธอไว้ทั้งสามคน

[Ryunosuke]

อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!






ตอนที่ 16.1 ผมขอ...นะครับ






ผมหันกลับไปมองคนสำคัญที่ยังหลับไหลไม่ได้สติ หลังจากที่ผมจอดรถสนิทที่หน้าประตูรั้วบ้านหลังใหญ่ คราบน้ำตาจางๆ ที่ไหลอาบแก้มของพี่ริวทำเอาหัวใจผมปวดหนึบ


ทั้งที่ตกลงกันไว้แล้วแท้ๆ ว่าจะปกป้องดูแลในวันที่ผมโตขึ้น แต่จนวันนี้ผมกลับยังทำอะไรไม่ได้เลย


“พี่มังกรครับ ถึงบ้านแล้ว” ผมพูดขึ้นเพื่อปลุกหลังจากเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้พี่มังกร ใจจริงอยากจะถือวิสาสะอุ้มเข้าบ้านทั้งอย่างนั้น แต่ก็กลัวว่าจะเป็นการล่วงเกินพี่มังกรเกินไป


“อืม....” พี่มังกรทำเพียงแค่ตอบรับในลำคอ แล้วค่อยๆ ลุกออกจากรถ


ผมได้แต่ยืนนิ่งๆ แล้วมองตามแผ่นหลังบอบบางที่ค่อยๆ เดินห่างออกไป อยากบอกฝันดี แต่ก็ไม่รู้ว่ามีสิทธิที่จะทำหรือไม่


ผมได้แต่เฝ้ามองเฝ้าดูแลพี่มังกรอยู่ห่างๆ มาตลอด พยายามทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ในที่ที่ใกล้ที่สุด ตั้งใจเรียนจนกระทั้งได้มีโอกาสเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ถึงแม้ว่าตอนที่ผมเข้าปีหนึ่งพี่มังกรจะต่อปริญญาโทแล้ว แต่โชคดีที่พี่มังกรเป็นเด็กกิจกรรมทำให้เรามีโอกาสได้เจอกันเสมอ ผมตั้งใจประกวดเดือนจนได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัยเพียงเพราะรู้ว่าเดือนรุ่นก่อนๆ จะต้องมาคอยดูแลเดือนรุ่นใหม่และหวังว่าจะได้อยู่ในสายตาของพี่มังกรบ้าง


พี่มังกรในตอนนั้นกับพี่มังกรในตอนนี้แตกต่างกันราวกับเป็นคนละคน สมัยที่พี่มังกรยังมีพี่หนาว พี่มังกรเป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมา โผงผางขี้โวยวายเป็นที่หนึ่ง แต่กลับสร้างให้บรรยากาศรอบตัวดูสดใสได้อย่างประหลาด ใครๆ ก็ว่าพี่มังกรน่าแกล้ง เพราะพี่มังกรไม่เคยโกรธใคร ถึงแม้จะโวยวายฟึดฟัดแค่ไหน แต่ใครๆ ก็กลับมองว่ายิ่งน่ารักน่าแกล้งขึ้นไปอีก


ที่สำคัญ รอยยิ้มของพี่มังกรคือที่สุด คนอะไรยิ้มได้ทั้งปากทั้งตาแบบไม่ปิดปัง รอยยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวเรียงสวย กับตารูปสระอิที่ดูเหมือนพร้อมที่จะปิดทุกเมื่อเวลาที่เจ้าตัวยิ้มหรือตัวเราะ ไม่มีใครที่จะไม่ยิ้มตามยามที่พี่มังกรยิ้ม


สมัยนั้นพี่มังกรโด่งดังไปไกลไม่เว้นแม้แต่กับกลุ่มเด็กมัธยมหรือนิสิตนักศึกษาในมหาวิทยาลัยอื่นๆ เรียกได้ว่าถ้าในยุคนั้นมีโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค พี่มังกรคงหนีไม่พ้นเป็นหนึ่งในคนดังที่มียอดวิวยอดไลค์สูงในระดับต้นๆ แน่นอน


พี่มังกรเป็นที่รักของทุกคนไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้องไปจนกระทั่งอาจารย์ พี่มังกรเป็นเดือนคณะที่เรียกได้ว่าดังกว่าเดือนมหาวิทยาลัย เพราะคนมารุมชอบรุมจีบมากมายไม่เว้นแม้แต่เดือนมหาวิทยาลัยในปีเดียวกัน แต่ที่ตลกก็คือเจ้าตัวไม่เคยได้รับรู้ เพราะทุกคนที่เข้าหาโดนสกัดดาวรุ่งโดยประธานนิสิตคณะเศรษฐศาสตร์อย่างพี่หนาวทั้งหมด


พี่หนาวอายุน้อยกว่าพี่มังกรสองปี แต่เล่นตามมาเฝ้าแทบจะสามเวลาตั้งแต่สมัยพี่หนาวยังอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงดำขาสั้น เรียกว่าใครเจ๋อเข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือก็ได้เจอตีนพี่หนาวกันถ้วนหน้า พี่หนาวตรงข้ามกับพี่มังกรราวกัลกลางวันกลางคืน ถ้าพี่มังกรคือความสดใสของโลกใบนี้ พี่หนาวก็คือมารร้ายผู้เกรี้ยวกราดที่พร้อมจะเหวี่ยงใส่ทุกสิ่งที่แหยมเข้ามาใกล้คนสำคัญของตน


ความรักของทั้งคู่ดูจะเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งวันที่เกิดเรื่องเลวร้ายกับพี่มังกร เรื่องที่ทำให้ทุกคนที่เคยรักและเอ็นดูพี่มังกรมองพี่มังกรด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ผมรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพี่มังกรและพี่หนาวเป็นอย่างดี ทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดทุกอย่างมันถูกจัดฉากจนพี่มังกรต้องเสียหาย และพี่หนาวก็คลั่งจนแทบบ้าเพราะสิ่งที่ตัวเองรับรู้เกี่ยวกับคนรักของตัวเอง


มันเป็นโศกนาฏกรรมความรักที่คนเบื้องหลังจัดการทุกอย่างอย่างเลือดเย็น


พี่หนาวประชดคนรักจัดงานแต่งงานขึ้นอย่างกระทันหันกับผู้หญิงที่พ่อบังเกิดเกล้าจัดหาให้ ทำให้พี่มังกรเสียใจจนไม่สามารถทนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย หนีทุกสิ่งทุกอย่างไปอยู่ที่ญี่ปุ่นหลายปี ผมรู้ดีว่าพี่มังกรทนให้คนอื่นรักเกียจได้ เหยียดหยามได้ แต่พี่มังกรรับไม่ไหวกับสิ่งที่พี่หนาวตัดสินใจทำลงไป 


ลึกๆ ผมเชื่อว่าอาจจะเป็นพ่อของพี่หนาวที่เป็นคนจัดฉากเรื่องทุกอย่าง แต่ก็ยังหาหลักฐานที่ชัดเจนพอไม่ได้ ที่สำคัญอีกคนที่น่าจะรู้เรื่องเป็นอย่างดีก็คือพี่นนท์ เพราะครอบครัวพี่นนท์รู้จักกันดีกับครอบครัวของพี่หนาวด้วยความที่อยู่ในแวดวงธุรกิจเดียวกัน พี่นนท์ชอบพี่มังกรมากในระดับที่เรียกว่าคลั่งแต่ก็ได้แต่หลบๆ ซ่อนๆ ตามอยู่ในมุมที่ต้องปิดบังมาตลอด


ที่สำคัญก็คือคนที่คาบเอาข่าวเสียๆ หายๆ กับคลิปวิดีโอเลวร้ายนั่นให้พี่หนาวดูก็คือพี่นนท์


น่าแปลกที่ทำไมพี่มังกรถึงจำพี่นนท์ไม่ได้ และพี่นนท์เองก็ตั้งใจเข้าหาพี่มังกรด้วยตัวตนอื่นแถมปิดบังประวัติที่แท้จริงของตัวเองจนหมด เป็นไปได้ไหมว่าเรื่องราวร้ายๆ มันกระทบกระเทือนจิตใจพี่มังกรเสียจนเกิดกลไกป้องกันตัวเองบางอย่างซึ่งทำให้สมองลบความทรงจำส่วนนั้นทิ้งไปเพื่อให้ใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างปกติ









“ดิน.....ดิน ดิน!!! ยืนบื้ออะไรอยู่” เสียงของพี่มังกรทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิด


“คะ ครับพี่มังกร”


“ทำไมยังไม่รีบถอดรถเข้าบ้าน แล้วตามเข้ามาอีก”


“ดะ ได้ เหรอครับ”


“หรือว่าอยากกลับ.....”


“มะ ไม่นะครับ ขอบคุณครับพี่มังกร” ผมไม่ยอมให้พี่มังกรได้พูดจบด้วยซ้ำ รีบหูตั้งตาเหลือกเปิดประตูรั้วบ้าน จัดแจงถอดรถเข้าโรงรถอย่างรวดเร็ว


พี่มังกรให้ผมเข้าบ้าน แถมเป็นบ้านใหญ่ที่ผมมั่นใจว่าพี่มังกรไม่เคยพาใครเข้ามา ถึงจะมีก็คงมีแต่พี่หนาวเท่านั้น 









“ดินว่าพี่ลาออกดีไหม” จู่ๆ พี่มังกรก็พูดขึ้น หลังจากที่เดินนำผมขึ้นบ้านมาจนถึงห้องนอนส่วนตัวที่ชั้นบนสุดของบ้านใหญ่สามชั้น


“พี่มังกร.....ทำไม” ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่เดินเข้าไปใกล้ๆ สีหน้าที่พี่มังกรแสดงออกมาดูก็รู้ว่าทั้งคิดมากทั้งเครียดขนาดไหน


อยากกอดใจจะขาดแต่ก็ยังกล้าๆ กลัวๆ


“พี่ พี่ไม่รู้จะทำยังไง พี่ว่าพี่อยู่ต่อไปคงจะมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ดินรู้ใช่ไหมว่าฟ้าเป็นใคร นั่นลูกเจ้าของ แล้วนนท์ มันก็ดันเป็นลูกของคู่ค้าคนสำคัญขนาดนั้น พี่จะทำไงดีดิน พี่ไม่รู้ว่าวิธีไหนจะดีไปกว่านี้ พี่ พี่ ควรทำยังไง.....ดะ ดิน”


ผมรวบเอาคนตัวเล็กกว่าตรงหน้ามาไว้ในอ้อมกอดโดยไม่รอให้เขาได้พร่ำเพ้ออะไรต่อไปอีก ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มอย่างแผ่วเบาแล้วประคองให้ใบหน้าของคนสำคัญของผมซบลงที่หน้าอก พี่มังกรไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน


“ผมขออนุญาตกอดนะครับ” ผมก้มลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู


“กะ ก็ กอดไปแล้ว ไม่ใช่รึไงเล่า” ผมได้แต่ยิ้มให้กับเสียงอู้อี้ตรงอกผมของพี่มังกร 


“พี่จะผ่านมันไปได้ครับ วันนี้ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ดีพอแล้ว ให้ผมได้ปกป้องพี่อย่างที่เราตกลงกันไว้นะครับ”


“เอ่อ.....มันจะดีจริงๆ เหรอดิน พี่น่ะ.....พี่มัน.....อุ๊บ.....อื้ออออ”


ผมใช้มือช้อนคางพี่มังกรขึ้นมารับจูบอย่างถือวิสาสะ แขนอีกข้างก็เพิ่มแรงโอบกระชับไม่ให้ร่างในอ้อมกอดหนีไปไหน


ใจหนึ่งผมก็กลัวว่าพี่มังกรจะโกรธ แต่อีกใจก็อดไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมส่งลิ้นร้อนผ่านริมฝีปากสีชมพูฉ่ำเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ตักตวงความหอมหวานทั้งหมดเท่าที่จะทำได้


โอกาสที่พี่มังกรจะไม่ขัดขืนผมมีน้อยมาก ก่อนหน้านี้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งผมทำได้เพียงแค่คลอเคลียอยู่ภายนอก แต่ครั้งนี้พี่มังกรกลับยอมให้ผมเข้าไปอย่างไม่ขัดขืน ผมว่าผมคงมีหวังขึ้นมาบ้างแล้ว


 “ผมขออนุญาติจูบนะครับ”


“อะ ไอ้บ้า.....อื้มมมมมม”


ผมจูบย้ำๆ อยู่อย่างนั้น ยิ่งได้ริมรสก็ยิ่งอยากมากขึ้นไปอีก ผมตักตวงความหวานหอมของคนในอ้อมกอดอย่างตะกละตะกลามไม่ยอมหยุดจนเหมือนเรียวแรงที่พี่มังกรเคยมีเพื่อผยุงตัวเองมันจะค่อยๆ หายไป


“หะ หาย ใจ ไม่ออก แฮ่ก จะ ฆ่า กัน รึไง แฮ่ก” พี่มังกรหอบหาบใจเข้าเฮิอกใหญ่ทันทีที่ผมละจากริมฝีปาก ใบหน้าพี่มังกรแดงระเรื่อไปหมด ดวงตาก็คลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำใส สภาพพี่มังกรตรงหน้ายิ่งทำให้ผมอยากจะจะครอบครองและกลืนกินคนตรงหน้าไม่ให้หลงเหลือไว้ให้ใครอีก


“พี่มังกรไปอาบน้ำก่อนไหมครับ จะได้พักผ่อน” ผมพูดในขณะที่ริมฝีปากและจมูกก็ยังไล่เกลี่ยไปตามลำคอและกกหูของพี่มังกร


“พี่อาบไม่ไหวหรอกดิน พี่เหนื่อย อึก อืมมม” เสียงหวานของพี่มังกรสั่นเครือจากสัมผัสที่ผมมอบให้


“ให้ผมอาบให้ไหมครับ” ผมลองหยั่งเชิงถามไปอย่างนั้น ในใจก็รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่พี่มังกรจะยอม









“ครับดิน อาบให้พี่เบาๆ นะครับ” เสียงพี่มังกรที่เขย่งตัวขึ้นมากระซิบข้างหูเล่นเอาผมแทบคลั่ง


นี่มันยั่วกันชัดๆ


“จะ จริงเหรอครับ” ผมรู้ตัวว่าเสียงผมสั่น แต่ก็กลั้นใจถามออกไป ไม่แน่ใจนักว่าทำไมพี่มังกรถึงไม่ปฏิเสธผม นี่มันเหมือนความฝันชัดๆ


“ถามดินช้า พี่เปลี่ยนใจแล้วนะ.....อะ.....อื้อ.....อืม ชะ ช้า ดิน ดะ เดี๋ยว เสื้อ อื้อ เดี๋ยวเสื้อขาด อ้า.....”


ผมไม่รอช้าอะไรอีกแล้วทั้งนั้น ตอนนี้อะไรมันก็ดูเกะกะไปหมด กระดุมเสื้อพี่มังกรก็รกหูรกตาเสียจนอยากจะกระชากทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอด ผมทั้งจูบทั้งคลอเคลีย ส่วนมือทั้งสองก็ไล่ปลดเสื้อผ้าของพี่มังกรออกทีละชิ้นในขณะที่ใช้ร่างกายค่อยๆ ต้อนพี่มังกรเข้าไปในห้องน้ำขนาดไม่เล็ก ที่มีโซนเปียกโซนแห้งและอ่างน้ำสำหรับแช่ตัวแยกกันอย่างเป็นสัดเป็นส่วน



ซ่า!!! ระหว่างคลอเคลียกับซอกคอขาวๆ ผมเอื้อมมือไปเปิดน้ำอุ่นผ่านเรนชาวเวอร์ รอจนแน่ใจว่าน้ำอุ่นกำลังพอดี ก่อนจะดันร่างขาวเปลือยเปล่าของพี่มังกรเข้าไป


“อื้มมมมม” พี่มังกรใช้มือทั้งคู่เสยผมตัวเองขึ้นช้าๆ ก่อนจะแหงนใบหน้ารับสาบน้ำอุ่นที่พรั่งพรูลงมา พร้อมกับปล่อยเสียงครางต่ำๆ ออกมาจากริมฝีปากคู่สวย


นี่มันยั่วกันอีกแล้ว


“พี่มังกรไม่เปลี่ยนใจแน่นะครับ มากกว่านี้ผมหยุดไม่ได้แล้วนะครับ” ผมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ


“พี่เหนื่อยไม่เห็นเหรอดิน มาอาบน้ำให้พี่เถอะ” เสียงหวานของพี่มังกรฟังดูอ่อนล้า แต่ก็กลับกระตุ้นอารมณ์ผมจนแทบล้นทะลัก


ผมไม่รู้จริงๆ ว่าพี่มังกรกำลังทำอะไร อาจจะกำลังปั่นหัวผมเล่น หรืออาจจะยอมรับผมแล้วจริงๆ


แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไหนผมก็ยอมทั้งนั้น


ระหว่างที่ผมปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก พี่มังกรก็ค่อยๆ หันหลังเข้ากำแพงพร้อมกับลูบไล้ตัวเองอย่างช้าๆ


“พี่กำลังทำผมคลั่ง” ผมเดินเข้าไปประกบแผ่นหลังบางแล้วกระซิบเข้าที่ข้างหู


“สระผมให้พี่หน่อยครับ” พี่มังกรว่าพลางหันตัวกลับมา ทำให้ใบหน้าได้รูปอยู่ตรงหน้าอกผมพอดิบพอดี   


“ครับ” ผมเอื้อมมือไปกดปั๊มเอายาสระผมมาชโลมลงบนกลุ่มผมนุ่ม ค่อยๆ นวดอย่างเบามือจากกลางศีรษะ ไล่มาที่ขมับ แล้วคลึงลากไปที่หลังท้ายทอย


“อืมมมม สบายจัง ดิน” พี่มังกรครางต่ำในลำคอพร้อมกับซบลงที่อกผม


ตอนนี้ผมกำลังเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก


หลังจากล้างผมให้พี่มังกรเสร็จ ผมก็กดเอาสบู่เหลวกลิ่นประจำตัวพี่มังกรมาค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วผิวกายเนียนละเอียด


ถือโอกาสโอบเอาร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทั้งตัว ใช้ทุกส่วนในร่างกายผมเพื่อฟอกสบู่ให้พี่มังกรจนทั่วทุกตารางนิ้ว


ใครจะว่าผมถือโอกาสก็ไม่เป็นไร ผมเชื่อว่าไม่มีใครทนได้หรอกถ้ามีโอกาสได้ใกล้ชิดพี่มังกรแบบผม


“พี่มังกรนั่งรอผมซักครู่นะครับ” ผมจัดการเอาผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายให้พี่มังกรก่อนจะพาไปนั่งรอที่หน้าอ่างล้างหน้าที่ยังอยู่ในบริเวณห้องน้ำ


ส่วนผมก็รีบจัดการตัวเองสระผมล้างตัวและเช็ดตัวเองให้แห้งอย่างเร่งด่วนเพื่อจะตามไปเช็ดผมให้พี่มังกร


“ผมขออนุญาตเช็ดผมให้นะครับ” ผมวางผ้าขนหนูผืนเล็กลงบนศีรษะของพี่มังกรที่เพิ่งขยับตอบรับคำขอของผม


หัวใจของผมตอนนี้มันพองโตไปหมด พี่มังกรยอมให้ผมดูแลโดยไม่ปฏิเสธ ผมบรรจงซับน้ำส่วนเกินออกช้าๆ ก่อนจะใช้ไดร์เป่าผมโดยเลือกให้เฉพาะลมเย็นๆ ออกมาเพราะผมไม่อยากให้ผมนุ่มๆ ของพี่มังกรเสียหาย


หลังจากนั้นผมก็จัดแจงหยิบชุดนอนจากตู้ที่พี่มังกรบอกมาใส่ให้คนสำคัญของผม ส่วนผมก็ได้มาแค่กางเกงเลที่พี่มังกรยังมีเก็บไว้ เพราะขืนให้ผมใส่เสื้อของพี่มังกรคงขาดไม่มีชิ้นดี




“นอนด้วยกันสิดิน จะไปไหน” เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากผมพาพี่ดินนอนลงบนเตียงใหญ่กลางห้อง


“อะ เอ่อ ผมว่าจะนอนที่โซฟาปลายเตียงน่ะครับ”


“ถึงขนาดนี้แล้วดินยังไม่เข้าใจความหมายของพี่อีกเหรอ”


“เอ่อ คือผม ผมไม่อย่างคิดเข้าข้างตัวเอง”


ผมคิดไปแล้วว่าที่พี่มังกรกำลังทำอยู่ คือพี่มังกรก็เริ่มมีใจให้ผม แต่ผมไม่รู้ว่าพี่มังกรจะคิดเหมือนกันรึเปล่า ผมไม่แน่ใจจริงๆ


“งั้นถ้าพี่บอกว่าพี่ก็คิดเหมือนที่ดินคิดล่ะครับ” 


พูดจบพี่มังกรก็ยกตัวขึ้นมอบสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากผม จูบของพี่มังกรครั้งนี้เป็นจูบที่เรียบง่ายแต่กลับทำเอาผมร้อนผ่าวไปทั้งตัวและหัวใจ


“ถ้างั้นผมขอ.....นะครับ”




*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

ตัดไปที่โคมไฟหัวเตียง ซะดีมั้ย หุหุหุ

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

[Laliat]

  ทำไมทำเยี่ยงนี้คนแต่ง

[minneemint]

ดินฟ้ากร

[Ryunosuke]

.

[❣☾月亮☽❣]

กรีดร้องหนักมาก อื้อหือ ดินนี่เน้นหนักแน่นหนักหน่วง โอยยย.         

พี่ริวไม่ต้องเลือกค่ะ เหมาหมด แต่ขออย่างเดียว ไปเล่นงานกระชากหน้ากากอีนนท์ซะด้วยนะคะ
รอดูความมันส์ค่ะ 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์ อย่าใจร้ายกับคนอ่านสิ
ทีฟ้า ได้ฉากอย่างว่าแบบจัดเต็ม
ดิน ก็ต้องได้เหมือนๆกัน แฟร์ๆ นะ
พี่หนาว เห็นอะไรจากการจัดฉาก
เลยประชดพี่ริวแบบจัดงานแต่งงานกับหญิง
แล้วพี่หนาว อย่าหวนมาหาพี่ริวล่ะ เลิกแล้วเลิกเลย
พี่ริว จะได้มีคนรักแบบ ฟ้า ดิน อือ....หรือนนท์ แฮ่ะๆ 4P
       
 

[Ryunosuke]

อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!






ตอนที่ 16.2 เป็นของผมนะ






“ถ้างั้นผมขอ.....นะครับ”


ผมไม่รอให้พี่มังกรพูดอะไรอีก รีบผลักร่างบอบบางให้นอนราบลงกับเตียงนุ่มพร้อมตามเข้าไปประกบริมฝีปากเชิ่ดรั้นนั่นทันที ในใจลึกๆ ก็ยังแอบหวั่นว่าหากปล่อยให้พี่มังกรพูดตอบกลับมา สิ่งที่ได้จะกลายเป็นคำปฏิเสธ


“อืมมมม” เสียงหวานของพี่มังกรครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อผมค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปสัมผัสผิวกายเนียนละเอียด ผมแทบอยากจะฉีกทึ่งเสื้อยืดตัวบางๆ ที่กั้นกลางระหว่างผมกับคนตรงหน้าให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย     


ผมใช้มือทั้งสองร่นเอาเสื้อยืดพี่มังกรออก โดยตั้งใจถอดให้ไปคาอยู่ที่ข้อมือ ก่อนจะเอาเสื้อที่ยังคาอยู่ที่ข้อมือนั้นไปคล้องไว้กับเสาหัวเตียงไม่ต่างอะไรจากเชือกที่มัดข้อมือขาวๆ ไว้ไม่ให้ขยับไปไหน 


“ดะ ดิน ไม่เล่นแบบนี้ พ  พี่ อะ ดิน พี่ เสียว.....”


ผมอดไม่ได้ที่ใช้มือลูบไล้ร่างกายสวยงามตั้งแต่ปลายนิ้วเรียว ท่อนแขนไร้ไขมัน หัวไหล่กลมมน ผ่านจุดสีชมพูระเรื่อที่แต่งแต้มให้หน้าอกของพี่มังกรยิ่งดูสวยงาม


“พี่มังกรอย่ายั่วผมไปมากกว่านี้เลย” ผมหลุดปากพูดออกมาเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นว่าพี่มังกรกำลังกัดริ่มฝีปากล่างของตัวเองเสียจนช้ำ แถมดวงตาก็ฉ่ำปรือไปด้วยหยาดน้ำใส


“ดิน ตรงนั้นมัน อะ อ๊า.....” พี่มังกรครางอย่างลืมตัวทันที่ที่ผมร่นกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางออก พร้อมๆ เข้าครอบครองจุดแต้มสีสวยบนแผ่นอกด้วยปากผมใช้ทั้งลิ้นทั้งริมฝีปากเพื่อปรนเปรอจุดไว้สัมผัสที่หน้าอก พร้อมๆ กับที่ใช้มือกอบกุมเข้ากับแก่นกายแข็งขืน


ผมลากลิ้นชื้นไปทั่ว ค่อยๆ ลิ้มชิมรสพร้อมแต่งแต้มรอยสีกุหลาบในทุกบริเวณที่ผมสัมผัส ร่างกายของพี่มังกรยิ่งกว่ายาเสพติดใดๆ ในโลกรวมกัน ยิ่งลิ้มลองก็ยิ่งอยากเสพ ยิ่งได้เสพก็ยิ่งโหยกระหาย


“ดะ ดิน อะ ดิ๊นนนนน พะ พี่ ไม่ไหว ปล่อยพี่เถอะ อ๊า.....” เสียงหวานครางหวือขึ้นอีกครั้งทันทีที่ผมใช้โพรงปากเข้าครอบครองแก่นกายสีสวย ผมค่อยๆ ละเลียดปลายลิ้นช้าๆ เพื่อชิมรสหยาดน้ำใสที่ไหลเอ่อล้นที่ส่วนปลายจุดไวสัมผัส ทำให้พี่มังกรดิ้นผล่านเสียจนผมหวั่นใจว่าเสื้อยืดตัวบางที่พันธนาการข้อมือขาวไว้จะขาดออก


แต่มีเหรอที่ผมจะยอมปล่อย ผมใช้มือประคองส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งขืนของพี่มังกร แล้วค่อยๆ ลากลิ้นจากโคนจนสุดปลาย ก่อนจะครอบปากลืนกินมันลงไปจนหมด


“ดะ ดิน  ดินคร้าบบบ พี่ขอร้อง พะ พี่ ไม่ไหว อ๊ะ ดิน เบา เบาก่อน มันจะแตก” ยิ่งพี่มังกรทุรนทุรายผมยิ่งได้ใจ ผมใช้ปากปรนเปรอพี่มังกรไปสายตาก็พรางช้อนดูทั้งร่างกายบิดเร่าและใบหน้าเปี่ยมอารมณ์ไปอย่างพึงพอใจ


ผมยังขอยืนยันว่าผมกำลังเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก


“ดิน พอก่อนพี่ไม่ไหวแล้ว ดินเอาปากออกนะ ดิน ดิ๊น อ๊ะ อ๊า......ยะ อยากกินนะ คายออกมาดิน” ผมใช้ปากกับแก่นกายของพี่มังกรอยู่อย่างนั้น ทั้งเร่งจังหวะเร็วสลับช้า เน้นหนักเบา ทำทุกอย่างตามที่ผมคิดว่าจะทำเพื่อพี่มังกรได้ จนกระทั้งเขื่อนอารมณ์ของคนสำคัญของผมแตกทะลัก


“พี่มังกรหวานไปหมดทั้งตัวจริงๆ นะครับ” ผมพูดหลังจากเล็มเลียหยาดหยดสุดท้ายที่หลั่งไหลออกมาจากปลายแก่นกายสีสวย


“ดะ เดี๋ยวสิดิน พะ พักก่อนไม่ได้เหรอ ดิน ดิ๊นนนนน” ผมไม่รออะไรอีกแล้ว ผมใช้มือทั้งคู่ยกขาเรียวทั้งสองขึ้นจนสะโพกกลมกลึงลอยเด่นอยู่ตรงหน้าผม


“อย่ามองแบบนั้น นี่เป็นคำสั่ง หะ ห้าม มองนะดิน”


ผมได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับคนไม่มีทางสู้ที่ทำได้แค่โวยวาย แต่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวก็ไม่สามารถต้านทานแรงอารมณ์ที่คลุกกรุ่นอยู่ในภายในได้เช่นกัน


“ผู้บริหารที่ดีเขาไม่คืนคำนะครับ” พูดจบผมก็ฝั่งหน้าลงกับช่องทางสีสวยที่ลอยเด็นอยู่ตรงหน้าทันที


“อ๊ะ อ๊า ดะ ดิน ดิ๊น มันเสียว ดิน ปล่อยพี่ก่อน มันสกปรก นะ ดิน อ๊า.....อ๊า.....”


สกปรกที่ไหน พี่มังกรทั้งหอมทั้งหวานไปหมดขนาดนี้ ยิ่งผมแย่ลิ้นลงไปชิมรสลึกเท่าไหร่เสียงหวานก็ยิ่งดังและกระเส่ามากขึ้น


ถ้าเป็นไปได้ผมอยากฟังเสียแบบนี้ของพี่มังกรไปตลอดชีวิตเลยด้วยซ้ำ


“ดะ ดิน เดี๋ยว ดินใส่ถุงก่อน อย่าสด” พี่มังกรพยายามหนีบหน้าขาตัวเองแล้วใช้หัวเข่าดันตัวผมออกอย่างสุดความสามารถ


“ผมไม่เคยมีอะไรกับใคร พี่มังกรมั่นใจนะครับ”


“พี่ไม่ได้กลัวดิน พี่กลัวตัวเอง พะ พี่ มัน มั่......อ๊ะ อ๊า ดิ๊นนนนน”


ก่อนที่พี่มังกรจะพูดให้ร้ายตัวเองไปมากกว่านั้น ผมจับขาเรียกแยกออกแล้วส่งแก่นกายพร้อมรบของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีสวยหมายจะเข้าไปให้หมดในคราวเดียว พี่มังกรดูแลตัวเองเสมอ ถึงจะได้ชื่อว่าเสเพลอย่างไรแต่ก็ไม่เคยที่จะไม่ป้องกันตัว


ความจริงถึงผมจะต้องเป็นอะไรเพราะพี่มังกรขึ้นมาจริงๆ ผมก็ยอม ถือซะว่าได้แบ่งเบาเอาภาระความเจ็บปวดมาจากคนสำคัญของผมได้มันก็คือความสุขของผม


“พะ พี่ เจ็บ นะ ดิน” พี่มังกรอาจจะผ่านอะไรมามากมาย แต่ร่างกายของพี่มังกรกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ช่องทางสีสวยกลับคับแคบและบีบรัดจนผมแทรกตัวเข้าไปได้อย่างลำบาก


“ขอโทษครับ ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ” ผมก้มลงกระวิบแผ่วเบาที่ข้างหู บรรจงจูบซับน้ำตาที่เอ่อปริ่มเต็มขอบตา ก่อนจะค่อยๆ ประกบจูบลงบนริมฝีปากอย่างอ่อนโยนที่สุด พร้อมกับการขยับสะโพกให้ลูกชายของผมรุกล้ำเข้าไปในตัวพี่มังกรช้าๆ ให้ช่องทางสีสวยได้ปรับตัวกับขนาดของผม


“ดะ ดิน ครับ ดิน ตรงนั้นไม่ได้ ดินอย่าย้ำสิ มันเสียด อะ อ๊ะ ดิน อย่าแกล้ง” ถึงปากพี่มังกรจะบอกอย่างนั้น แต่ร่างกายกลับตรงกันข้าม สะโพกกลมมนยิ่งยกขึ้นมาแนบชิดเพื่อให้ผมแทรกตัวเข้าไปจนถึงจุดอ่อนไหวภายใน


“อะ อ๊ะ อ๊า อ๊า.....” ผมกดย้ำๆ อยู่อย่างนั้นเพื่อฟังเสียงหวานครางกระเส่า ควานซ้ายส่ายขวาและย้ำลึกๆ เป็นจังหวะให้ร่างกายพี่มังกรได้ปรับตัวขึ้นอักระดับ


“ผมขอ.....นะครับ”


“ขะ ขนาดนี้แล้ว ยังจะมาพูดอะไรอี.....อั๊ก อั๊ก อ๊ะ อ๊า..... ดิน เบาสิ ดิน ดิ๊น.....”


ผมถอนกายออกมาเกือบหมดแล้วกดย้ำมันกลับเข้าไปในคราวเดียว มือข้างหนึ่งก็ปลดเอาเสื้อยืดที่พันธนาการข้อมือขาวไว้กับหัวเตียงเปลี่ยนมาคล้องที่ลำขอของผม แล้วค่อยๆ เริ่มเดินเครื่องอย่างต่อเนื่อง ผมไม่ใช่คนรุนแรง ผมชอบจังหวะเนิบๆ ช้าๆ แต่หนักแน่น เพราะผมชอบที่จะรับรู้ทุกๆ สัมผัสเวลาที่ลูกชายของผมเคลื่อนเข้าและออกอยู่ภายในตัวพี่มังกร


“เสียวไหมครับ พี่มังกรชอบไหม” ผมดื่มด่ำกับท่ามาตรฐานจนหนำใจก่อนจะอุ้มร่างบอบบางของพี่มังกรลอยหวือขึ้นมาอยู่บนตักแล้วกระซิบที่ข้างหู


“เสียวครับ เสียวจนไม่ไหวแล้วครับดิน” พี่มังกรตอบพร้อมใบหน้าแดงซ่าน เพราะเจ้าดันดันก้มลงไปมองที่หน้าท้องตัวเองแล้วพบว่ามันเปียกแฉะไปหมด


“พี่มังกรกอดคอผมแน่นๆ นะครับ”


“ดะ ดิน จะทำอะไร พี่ไม่ไหวแล้วนะดิน อะ ดิน ไม่เอา อ๊า.....”


ผมใช้แขนทั้งสองข้างรวบเอาขาพี่มังกรขึ้นมาผ่านบ่า ก่อนจะยกตัวขึ้นยืนตรงขึ้นที่ขอบเตียง ท่านี้ทำให้น้ำหนักตัวของพี่มังกรกดลงที่ลูกชายผมอย่างอัตโนมัติ ผมทำเพียงแค่แอ่นสะโพกรับลูกชายผมมันก็เข้าไปถึงตำแหน่งลึกที่สุดในช่องทางสีสวย


“ดิ๊น.....ลึก ลึกเกินไปแล้ว อะ อ๊า.....”


ผมใช้กำลังแขนทั้งสองข้างยกเอาตัวของพี่มังการขึ้นก่อนจะปล่อยลงพร้อมๆ กับจังหวะของสะโพกที่ขยับรับน้ำหนักของคนตัวเล็ก นั่นทำให้ผมกระแทกกระทั้นเข้ากับจุดอ่อนของพี่มังกรอย่างพอดิบพอดี


“ดิน ดิน พี่เสร็จจนจะไม่เหลืออะไรให้ออกมาแล้วนะ ปล่อยพี่เถอะนะครับ อ๊ะ ดิน อ๊ะ อ๊ะ” ผมเน้นจังหวะซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นจนพี่มังกรร้องขอให้หยุดเพราะทนไม่ไหว


“แต่ผมยังไม่เสร็จเลยนะครับ” พี่มังกรเบิกตาโพลงทันทีที่ผมตอบกลับไป


“จะ จำไม่เห็นได้ว่าดินจะ อะ อึด อ๊ะ ขนาดนี้ อ๊า.....”


“จากนี้ไปต้องจำแล้วนะครับ คนสำคัญของดิน”


ผมประคองให้พี่มังกรนอนลง ปลดเอาเสื้อยืดสีขาวออกจากข้อมือเรียว แล้วจับร่างกายบอบบางพลิกให้อยู่ในท่านอนคว่ำ


“ว่ะ เหวอ ดิน อ๊ะ ข้างในมันเหมือนโดนบิด ดิน อ๊ะ”


ก่อนที่พี่มังกรจะตะเกียกตะกายหนีผมโถมทั้งตัวทับลงบนร่างกายบอบบาง มือทั้งสองเอื้อมไปกุมมือของอีกฝ่าย นิ้วมือของเราทั้งคู่สอดประสานกันแนบแน่น ผมก้มใบหน้าลงคลอเคลียซอกหูและแก้มใส นั่นทำให้พี่มังกรหันหน้าขึ้นมาเพื่อรับจูบลึกซึ้งจากผม


“เป็นของผมนะครับ”


“อะ อืม ก็เป็นอยู่นี้ไงครับ”


ผมไม่คิดเลยว่าผมจะมีวันนี้จริงๆ วันที่พี่มังกรยอมรับผม


“อ๊ะ ทะนุถนอมกันบ้างเถอะดิน ดะ ดิ๊น อุ๊บ อื๊ออออออ”


ผมจูบประกบปิดริมฝีปากสวย ก่อนจะเริ่มตอกย้ำแก่นกายที่ยังคาอยู่ภายในร่างกายน่าหลงใหลของพี่มังกรอีกครั้ง


เน้นย้ำทุกๆ สัมผัสให้พี่มังกรรับรู้ว่าผมรักเขาเหนื่อสิ่งอื่นใด ทั้งอ่อนโยนทั้งหนักแน่นสลับกันไปจนเสียงหวานครางจนฟังไม่ได้ศัพท์ จนสุดท้ายเขื่อนอารมณ์ของผมเองก็เริ่มจะต้านทานไว้ไม่อยู่


“พี่มังกร.....ผมขอข้างในนะครับ”


“อืม.....พี่ไม่ไหวแล้วดิน น้ำพี่จะหมดตัวอยู่แล้ว”


“พี่มังกร......”


“ดิน......”


“พี่มังกร.....ผมรักพี่นะ”


“ดิน”


“พี่มังกรเป็นของผมแล้วนะ”


“ดิน พี่ไม่ไหวแล้ว”


“ผมก็ไม่ไหวแล้วครับ อืม อะ อ๊า.......” ผมปล่อยให้ธารอารมณ์ทะลักทลายเข้าไปในตัวพี่มังกรจนหมด


“อะ อ๊า ของดินร้อนมากเลย เหมือนข้างในโดนลวกไปหมด แต่มะ มันรู้สึกดีจัง อืม” พี่มังพูดเสียงอู้อี้เพราะกดหน้าตัวเองลงกับหมอนใบใหญ่









“พี่มังกรครับ”









“ครับดิน”









“ผมสัญญาว่าทั้งชีวิตนี้ผมจะมีให้พี่มังกรเท่านั้น”









“ดิน..........”









“ผมรักพี่มังกรนะครับ”









“อื๊ม.....รู้มาตั้งนานแล้ว”
 



*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

NC ล้วนๆ ดินล้วนๆ คนเขียนไม่เคยลำเอียง แถมคนเขียนใจดีไม่ตัดไปที่โคมไฟหัวเตียง หุหุ

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

[qDraftman]

 

[minneemint]

 
ยังเชียร์ฟ้าอยู่
แต่ดินก็โอเคนะ

[azure]

มังกรโดนจัดฉากอะไรอ่า.... ไม่อยากจะมห้เป็นโดนมอมเหล้าหรือยาแล้วรุมโทรมนะ

//ชูป้านไฟเชียร์ดอนรัวๆ

[jimmyjimmy]

เป็นของดินแล้วนะ

[เจเจจัง]

ยังงัยเราก็ชอบนนท์ (ชอบดินกะฟ้าด้วย) แพ้หนุ่มแบดบอยอ่ะ รักมั่นคงด้วย ส่วนหนาวไม่ชอบดีแล้วที่เลิกกันไป ขนาดดินเป็นแค่คนแอบรักยังรู้เลยว่าเข้าใจผิดและจัดฉาก.หนาวที่เป็นแฟนดันเชื่อว่าริวผิดจริงแถมประชดด้วยการแต่งงานกับหญิง. คนแบบนี้ไม่สมควรได้ริวไป ดีแล้วริวควรเป็นของฟ้า ดิน. และนนท์ 555

[Psycho]

น่าติดตาม

[Dee^daY]

โหว .. ดินดี

[Goffylovelove]

อดีตอันแสนเจ้มจ้น จะมีภาคอดีตให้อ่านเต็มๆ มั้ยอ่าคนเขียนจ๋าาาาาาา
อยากรู้ว่าพี่ริวโดนอะไรอะ งื้ออออออ แอบคิดว่าความจริงพี่หนาวต้องยังรักพี่ริวอยู่แน่แต่ไม่อยากให้กลับมาเลย ต้องมาม่าแน่

แล้วดิน หูยยยย อยากจะกรีดร้อง จะบอกว่าเป็น NC ที่ถึงใจ ถึงไส้ ถึงลิ้นปี่มากกกกก
ดิน นางแซ่บบบบบ พี่มังกรสิ้นลายก็งานนี้

[Ryunosuke]

อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!






ตอนที่ 17 ขุ่นแม่






ผมสลึมสลือตื่นขึ้นในเช้าของอีกวันเพราะเสียงกุกกักที่ดังขึ้นในห้อง และแรงยุบตัวที่ข้างเตียง


“ผมทำให้ตื่นรึเปล่าครับ” ดินในชุดพร้อมทำงานที่เพิ่งหย่อนตัวลงนั่งที่ข้างเตียงเอ่ยปากกับผม


“.....” รอยยิ้มบางและสายตาอ่อนโยนของดินที่ส่งมาบวกกับภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวทำให้ผมพูดไม่ออก ได้แค่ส่ายหน้าน้อยๆ อยู่กับผ้าห่มผืนหนาที่ผมยกเอาขึ้นมาคลุมไว้เกือบครึ่งหน้า


ดินทำให้ผมได้ทำความรู้จักกับเซ็กซ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอีกครั้ง เซ็กซ์ของดินอาจจะไม่รุนแรงและหวือหวาเหมือนกับเซ็กซ์ของฟ้า แต่มันก็ตราตรึงอยู่ในห้วงความคิดและจินตนาการของผมไม่ต่างกัน


แย่แล้วไอ้ริว นี่มึงเขินอย่างกับสาวน้อยแรกรัก


“พี่มังกรน่ารัก”


“ไอ้ดิน...บ้า”


“ขอเติมพลังก่อนไปทำงานอีกซักรอบได้ไหมครับ”


“ไม่ ไม่ ไม่...” ผมส่ายหน้าดิก ก็รอบเดียวของดินมันคือไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบของผมนี่ เมื่อคืนนี้ดินเสร็จไปรอบเดียวจริงๆ ครับ แต่ผมนี่เพลียอย่างกับโดยสูบวิญญาณออกจากร่าง เสร็จไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนไม่มีอะไรเหลือให้เสร็จ


“ถ้าแค่จูบได้ไหมครับพี่มังกร”


“....อุ๊บ อื๊มมมม ดิน อืมมมม” ดินกดจูบลงมาทันทีที่พูดจบ ถ้าจะทำกันแบบนี้ก็ไม่รู้จะขอกันไปทำไม


“งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับพี่มังกร”


“ริว...”


“อะไรนะครับ”


“เรียกว่า ริว สิ”


“ดะ ได้เหรอครับพี่มัง...”


“บอกว่า...ริว ไง”


“ครับริว” ดินพูดพร้อมยิ้มกว้างเสียจนเต็มแก้ม ผมนี้หน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้ว


“ไปทำงานเถอะ ยังไงพี่...”


“ริวก็แทนตัวเองว่า ริว ด้วยสิครับ”


“อะ เอิ่ม ยังไงริวฝากดูความเรียบร้อยของงาน แล้วก็อย่าลืมรายชื่อทีมที่จะฟอร์มสำหรับโครงการสร้างโรงงานใหม่ด้วยล่ะ” พูดเองก็กระดากปากเอง แต่มันก็อุ่นในหัวใจดีไม่หยอก


“ครับริว ผมจะทำให้เต็มที่ครับ อ๋อ เมื่อเช้าคุณส้มเลขาโทรมาว่าวันนี้ริวมีตารางไปบรรยายพิเศษให้นิสิตคณะวิดยาฯ ตามที่อาจารย์นุ่นเพื่อนริวขอมานะครับ”


“จริงสิริวเกือบลืมแหนะ ขอบคุณนะดิน”


“ครับ งั้นดินไปนะ ริวพักผ่อนอีกหน่อยก็ดีนะครับ”


“ขอบคุณนะดิน ขอบคุณจริงๆ”


ขอบคุณที่อยู่ข้างกันเสมอ ขอบคุณที่ไม่เคยไปไหนไม่ว่าจะต้องเจอกับเรื่องอะไร


เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับดินมันบอกอะไรผมหลายอย่าง ดินพิสูจน์ตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าความรู้สึกที่เขามีต่อผมคือของจริง


ผมเคยคิดเสมอว่าดินเป็นคนดีเกินไปที่จะต้องมาเสียเวลากับคนอย่างผม


ผมคิดเสมอว่าคนอย่างผมไม่ควรเห็นแก่ตัวดึงรั้งคนดีๆ อย่างดินไว้เพื่อความสุขส่วนตน






แต่คงไม่ผิดใช่ไหมที่คนเลวๆ อย่างผมจะเห็นแก่ตัวสักครั้ง 













หลังจากดินออกจากห้องไป ผมยังนอนอยู่บนเตียงในท่าเดิม ผมทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา ปกติผมเป็นคนที่จำทุกช่วงเวลาของชีวิตผมจำมันได้อย่างแม่นยำ แต่กับบางช่วงเวลาหรือกับบางคนที่กล่าวอ้างว่าเคยอยู่ในช่วงเวลานั้นผมกลับไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย


ใช่ครับ ผมคิดว่าผมมีช่วงความทรงจำที่ขาดหาย ใครหรืออะไรบางอย่างทำให้ชิ้นส่วนความทรงจำบางชิ้นของผมขาดหายไป


เรื่องสกายผมจำมันเป็นอย่างดี แต่สกายในความทรงจำของผมช่างต่างจากฟ้าในปัจจุบันอย่างกับคนละคน เด็กเนิร์ดแว่นหนาในอดีตกลับกลายเป็นหนุ่มหล่อสุดฮอตหาตัวจับอยากในปัจจุบัน ไม่รู้อะไรที่ทำให้คนคนหนึ่งพยายามเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้


เรื่องดินผมก็จำดินได้อย่างแม่นยำ ดินโดดเด่นมากในวันแรกพบของมหาวิทยาลัย เด็กเจ้าของใบหน้าคมและหุ่นนายแบบทำให้เกิดเสียงฮือฮาทั้งในหมู่รุ่นพี่และรุ่นเดียวกันตั้งแต่ก้าวแรกที่มันเหยียบเข้ารั้วมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้


แต่ดินพูดเหมือนกับว่าเคยเจอผมมาแล้วก่อนหน้านั้น ซึ่งผมเองก็ไม่แน่ใจนัก ผมมาเอะใจเอาตอนเมื่อคืนที่ดินพูดว่า เขาเป็นผู้ใหญ่ที่ดีพอแล้ว ให้เขาได้ปกป้องผมอย่างที่เคยตกลงกันเอาไว้ มันทำให้ผมนึกถึงเด็กน้อยคนหนึ่งที่ผมเคยเจอสมัยเรียนปริญญาตรี เด็กคนนั้นเป็นคนขยัน รู้จักทำงานพิเศษตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ผมเอ็นดูเด็กคนนั้นมากและเหตุพูดอะไรกับเด็กคนนั้นคล้ายกับสิ่งที่ดินพูดกับผม แต่ผมก็ไม่ได้เจอเด็กคนั้นอีกเลยหลังจากที่ผมเรียนจบ


หรือว่าดินจะเป็นเด็กคนนั้น ถ้าดินกลับมาคงต้องลองถามดูเสียหน่อย ถ้าใช่จริงๆ มันคงเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากจริงๆ ที่ทั้งฟ้าและดินต่างก็มีอดีตที่ยาวนานและน่าจดจำกับผม


ส่วนเรื่องของนนท์ หรือผมควรจะเรียกว่าเอ็ม แน่นอนผมจำนนท์ได้แน่ แต่เป็นในฐานะคู่นอน ไม่ใช่นนท์ในฐานะรุ่นน้องจากคณะสถาปัตย์ที่อยู่บ้านรับน้องเดียวกัน เรื่องนี้ดูเหมือนมันไม่ได้อยู่ในความทรงจำของผมเลยซักนิด


จะว่าไป ครั้งแรกที่ผมเจอกับนนท์จากการนัดแนะผ่านแอพพลิเคชั่นเฉพาะกลุ่ม ผมก็รู้สึกเหมือนจะคุ้นหน้านนท์อย่างประหลาด


แต่พอภาพใบหน้าและเรื่องราวที่รู้สึกคุ้นเคยแวบเข้ามาในสมองทีไรหัวผมมันก็จะปวดจี๊ดขึ้นมาทุกครั้ง หรือว่าอาการปวดหัวบ่อยๆ ที่หมอวินิจฉัยว่าเป็นไมเกรนนั้น แท้จริงแล้วมันอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้นซ่อนอยู่


ถามว่าอยากรู้ไหม ก็อยากรู้นะครับ แต่ในขณะเดียวกันก็กลัวเหมือนกันว่าความจริงที่ได้รู้อาจจะทำให้ผมรับไม่ไหว มันรู้สึกหวั่นใจยังไงชอบกล


เพราะถ้าถามผมตอนนี้ว่าผมเลิกกับหนาวเพราะอะไร ผมก็ไม่แน่ใจนัก รู้แค่ว่าทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่ตัวเองรักแต่งงานไปกับคนอื่น ทนไม่ได้ที่หนาวทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุที่ไร้ตัวตน ผมไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงด้วยซ้ำว่าทำไมหนาวถึงทำแบบนั้น ผมรู้แค่เพียงว่าหัวใจผมถูกทรยศและถูกทำร้ายอย่างสาหัส ในเวลานั้นผมจึงเลือกที่จะตอบรับทุนการศึกษาที่ได้และเร่งรีบออกเดินทางเพื่อหนีทุกอย่างไปอย่างเร็วที่สุด


ตั้งแต่ตอนนั้นผมใช้ชีวิตในดินแดนที่ไม่มีใครรู้จักผมอย่างสุดโต่ง การเสียหนาวไปทำให้ชีวิตผมเหมือนไม่เหลืออะไรให้เสียอีกแล้ว


ที่สำคัญที่สุดคือผมสูญเสียความศรัทธาในความรักอย่างสิ้นเชิง


ผมควงคนไปทั่ว มั่วทั้งผู้ชายและผู้หญิงมากหน้าหลายตาตลอดเวลาหลายปีที่อยู่ในประเทศญี่ปุ่น จนกระทั่งผมได้รับข่าวร้ายเรื่องพ่อของผม ผมจึงตัดสินใจกลับประเทศไทยเพื่อมาดูแลแม่ผู้ให้กำเนิด ดวงใจเพียงหนึ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่บนโลกของผม


เพื่อแม่ผมกลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง ตั้งใจทำงานเพื่อสร้างเนื้อสร้างตัว นั่นทำให้ผมได้โอกาสครั้งใหญ่ในชีวิตเมื่อผมได้พบกับเจ้านายคนปัจจุบันของผมอย่างท่านเมฆินทร์


แต่เชื่อไหมครับถึงผมจะประสบความสำเร็จกับการทำงานอย่างไร ไอ้นิสัยการใช้ชีวิตเสเพลตลอดเวลาหลายปีในต่างแดนมันกลับเป็นเหมือนยาเสพติดที่ผมขาดไม่ได้ มันกลายเป็นยิ่งกว่าความเคยชินเพราะมันกลายเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผมไปเสียแล้ว


การตัดสินใจประชดชีวิตของผมในครั้งนั้นทำให้ผมกลายเป็นคนมักมากไม่รู้จักพอเพราะไม่เคยเจอใครหรืออะไรที่จะเติมเต็มผมได้ จนสุดท้ายชีวิตผมถึงได้ยุ่งเหยิงอย่างทุกวันนี้









ก๊อกๆ!!! “แม่เข้าไปได้ไหมริว”


“ครับแม่ ประตูไม่ได้ล็อกครับ”


“แม่เอานมกับขนมปังเจ้าโปรดของริวมาให้”


“แม่.....ริวขอกอดหน่อย” ผมพูดพลางดึงตัวคุณแม่ยังสาวของผมเข้ามาไว้ในอ้อมกอด


“ให้แม่วางถาดดีๆ ก่อนสิลูก.....มีอะไรรึเปล่าริว.....ร้องไห้ทำไมครับคนเก่ง” ผมบ่อน้ำตาแตกทันทีที่แม่เอ่ยถาม แม่ผมเป็นคนเซนส์ดีเสมอ


“ริว.....ริวไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี.....ฮึก ฮึก.....ริว.....” เรื่องราวต่างๆ ในช่วงที่ผ่านมาพรั่งพรูออกจากปากผมจนหมดในเวลาไม่นาน เวลาอยู่ต่อหน้าแม่ผมไม่เคยปิดบังอะไรเอาไว้ได้


ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะเล่าทั้งหมด แต่สุดท้ายเพียงแค่แม่เอ่ยปากเรื่องทุกอย่างมันก็ออกมาเองอย่างอัตโนมัติ โดยเฉพาะเรื่องของฟ้า และดิน ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องนนท์


“แม่ครับ ริวควรลาออกไหม ริวจะพาแม่ไปอยู่ที่ญี่ปุ่น เราไปอยู่ที่นั่นด้วยกันดีไหม”


“ริวครับ คนเก่งฟังแม่นะ แม่ว่าริวกำลังหลงประเด็น”


“มะ แม่หมายความว่าอะไรครับ”


“แม่ว่าสิ่งที่ริวควรตัดสินใจตอนนี้ไม่ใช่เรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องผลประโยชน์ของใคร แต่เป็นเรื่องของหัวใจริวเอง”


“ตะ แต่แม่ก็รู้ ริวเป็นแบบนี้ ริวจะไปรักใครได้ยังไง ริว...”


“ริวรู้ไหม ถ้าริวรักใครไม่เป็น ริวจะไม่เอาเรื่องของคนอื่นมาคิดจนเดือดร้อนตัวเองขนาดนี้หรอก”


“ตะ แต่.....แล้วริว แม่ครับ ริวควรทำยังไง”


“บางครั้งนะริว ลูกอย่าให้สมองคิดแทนหัวใจ ปล่อยให้หัวใจได้ทำหน้าที่ของมันบ้าง”


“แล้ว แล้วถ้าหัวใจมันไม่ได้มีแค่ดวงเดียวล่ะแม่”


“ถ้างั้นก็ลองถามตัวเองอีกทีว่าสามารถดูแลหัวใจทั้งสองดวงของตัวเองได้ดีพอรึเปล่า”


“ริวไม่ได้พูดเสียหน่อยว่ามีสอง”


“ก็ตั้งแต่เมื่อกี้ แม่ได้ยินชื่อแค่ฟ้ากับดิน ดินกับฟ้า ฟ้ากับดิน แม่ก็นับได้แค่สองสิจ๊ะ”


“แม่อะ”


“นี่ แล้วว่าแต่พ่อหนุ่มสุดหล่อที่ออกไปเมื่อเช้านี่ดินหรือฟ้าล่ะลูก”


“แม่อะ ไม่คุยด้วยแล้ว”


“ให้เดาก็น่าจะเป็นดินใช่ไหม นิ่งๆ แบบนั้นเหมาะกับชื่อนี้จริงๆ”


“ยังไม่หยุดอีก แม่อะ”


“ริว ความรักมันไม่เลือกเพศ มันไม่จำกัดจำนวน หรือกำหนดเวลาหรอกนะ บทมันจะเกิดอะไรมันก็ห้ามมันไม่ได้ ความรักเป็นสิ่งบริสุทธิ์ที่ไม่มีผิดมีถูก อย่าให้ใครหรืออะไรมาตัดสินความรักของลูก เข้าใจแม่ไหมครับริว”


“แต่แม่ไม่มองว่ามันออกจะไม่ เอ่อ ไม่ปกติเหรอแม่ ถ้าริวจะรักพร้อมๆ กัน แล้วคนอื่นจะมองยังไง”


“แล้วชั้นแคร์เหรอ ชั้นแคร์ก็แค่ลูกสาว อุ๊ย ลูกชายชั้นมีความสุขไหมก็แค่นั้น จริงๆ ตั้งแต่ลูกชายคนเดียวของชั้นมีแฟนเป็นผู้ชาย ทุกอย่างก็ปกติหมดแหละ”


“แม่อะ.....”


“แถมนี่ชั้นอาจกำลังจะได้ลูกเขยถึงสองด้วยนะ”


“แม่ค้าบบบบบบ”


“คราวหน้าพาฟ้ามาด้วยสิลูก แม่อยากเจอ แม่ชอบคนหล่อๆ”


“แม่เอามีดมาแทงริวให้ตายเถอะ”


“โอ๋ๆ แม่ไม่แกล้งแล้ว ริวอย่าลืมที่แม่บอกนะอย่าให้สมองมันคิดแทนหัวใจเรา”


“ครับแม่ ริวขอกอดอีกที”


“แม่ไม่กวนแล้วดีกว่า กินขนมปังกับนมด้วยนะลูก”


“ครับแม่ รักแม่นะ”


“แม่ก็รักริวลูก”









แม่ของผมเดินออกจากห้องไปแล้วแต่ความอบอุ่นกับบรรยากาศนุ่มนวลที่พร้อมจะโอบอุมผมเสมอยังคงอยู่ คำพูดของแม่เพียงไม่กี่คำทำให้ผมคิดอะไรได้มากมาย บางครั้งเราอาจจะแบกอะไรไว้บนบ่าจนมากเกินตัว การปล่อยวางบางอย่างแล้วหันกลับมามองความสุขของตัวเองบ้างจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ไม่ควรมองข้าม









ผมตัดสินใจแล้วว่าจะขอเก็บสมองเอาไว้คิดเรื่องอื่นและปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่บ้าง ผมจะให้โอกาสตัวเอง ให้โอกาสฟ้า ให้โอกาสดิน









สุดท้ายแล้วข้อสรุปของการตัดสินใจของผมครั้งนี้จะเป็นอย่างไรก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต









แต่เอาเป็นว่าผมจะทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน




*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

แต่งเองก็แอบอิจอิพี่ริว

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

[❣☾月亮☽❣]

โอ๋ๆนะพี่ริว คุณแม่น่ารักมากเลย
รอรับลูกเขยเลยค่ะแพคคู่.   

[azure]

แสดงว่าริวโดนลบความทรงจำช่วงนั้นออกไปซินะ

[jimmyjimmy]

ควบสองไปเลยพี่ริว...อย่าได้แคร์

[Dee^daY]

สวยสง่า ..

[Laliat]

เริ่ดเลอค่า

[Goffylovelove]

ดินมีความละมุนอย่างบอกไม่ถูกอะ อร๊ายยยยย
แล้วคุณแม่ แม่คือแม่มากๆ ชอบบบบบบบบบบ
ชีวิตพี่ริวแอบมีความรันทด กลัวใจว่าถ้าวันนึงเกิดจำเรื่องนั้นได้คิดมานางจะหนีไปอีกกกก