Cat's diary รักแมวๆ [18+]ตอนที่ 2 หมอกและควัน กับ ความเสียใจ พอตัวหอมพาเดินเข้ามาในบ้านผมก็ได้กลิ่นแมวตัวอื่นขึ้นมาทันที แต่หันซ้ายหันขวาแล้วก็ไม่เจอตัว
“อยากชื่ออะไรดีครับตัวเล็ก” ตัวหอมพาไปที่โซฟาพร้อมกับวางผมลงที่ตัก ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเอียงคอ
“มึงปรึกษามันแล้วมันจะตอบมึงยังไง” คนเสื้อดำพูดขัดขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ วาดแขนโอบเอวตัวหอมเอาไว้หลวมๆ
“มึงนี่ก็ขัดจัง ไปไกลๆไป” ตัวหอมเอนตัวไปกระแทกคนข้างๆเบาๆ แต่อีกฝ่ายนอกจากจะไม่ลุกไปไหนแล้วยังเอนศีรษะซบลงบ่าของตัวหอมอีก
“กับแมวอะมุ้งมิ้งจัง กับแฟนนี่โหดตลอด” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนตัดพ้อ ตัวหอมถึงกับนิ่งไปเลย
“…”
“ทั้งพาไป ทั้งซื้อให้ พอได้แมวแล้วกูก็โดนมึงไล่ไปไกลๆเนี่ยนะ”
“…”
“กูต้องทำยังไงให้มึงหวานกับกูบ้างลีโอ”
“…”
“บางทีกูก็อยากมีเหมือนกันนะ…โมเม้นสวีทกับแฟนแบบคู่อื่นๆเขา”
“…”
“แต่กูก็เห็นมึงสวีทอยู่แต่กับแมว ยิ่งพอมีตัวนี้มาเพิ่มกูก็ยิ่งรู้สึกเหมือน..โดนทิ้ง”
“ดะ…ดราม่าอะไรเนี่ยไอ้บ้า พอเลย พอๆ”
“…อืม โทษที” ทันทีที่เขาลุกขึ้นยืน ตัวหอมก็คว้าแขนเอาไว้
“ปะป๊าภีม ไม่ต้องมางอนเลยนะ มาช่วยกันตั้งชื่อลูกดิ่ครับ”
“…”
“ยิ่งแก่ยิ่งขี้งอนจริงๆ นั่งลงแล้วช่วยกันคิดชื่อลูกเร็ว” ตัวหอมยิ้มมุมปาก แก้มขาวแดงระเรื่อด้วยความเขิน อีกฝ่ายหันกลับมามองเห็นแฟนตัวเองแก้มแดงอย่างนั้นก็โน้มตัวลงมาจุ้บเบาๆ ก่อนจะนั่งลงตามเดิม มือหนาทำท่าจะลูบหลังผมแต่กลับวางมือทับมือของตัวหอมที่กำลังลูบผมอยู่แทน เขาแต๊ะอั๋งตัวหอมของผมตลอดเวลาเลยจริงๆ หวงนะ!
“กูเป็นปะป๊าแล้วมึงเป็นอะไร หม่าม้าหรอ” เขาถาม ตัวหอมส่ายหน้าพรืดเลย
“ไม่เอาาาา กูเป็นพ่อไง มึงเป็นปะป๊า”
“หึๆ งั้นก็ได้ ลูกปะป๊าชื่อ…น่ารัก…ไม่เอาดีกว่า…อืม...มุ้งมิ้ง ชื่อนี้แหละ”
“ลูกเป็นผู้ชายนะ”
“หน้างี้จะให้ชื่อไอ้เข้มได้หรอ”
“ฮ่าๆๆๆ เออจริง” เขามองหน้าผมที่ทำตาแป๋วอยู่พร้อมกับหัวเราะลั่น “มุ้งมิ้งเป็นลูกพ่อลีโอกับป๊าภีมนะครับ”
“เมี้ยวววว” ผมขานรับ ลีโอ(รู้ชื่อตัวหอมแล้ว เรียกงี้มาตั้งนาน)ยิ้มมองผมอย่างเอ็นดู มือนุ่มลูบหัวและเกาคางให้รู้สึกดีจนหลับตาพริ้ม
“พาไปทำความรู้จักหมอกกับควันเลยดีมั้ย”
“เอาดิ่”
“มึงว่าจะเข้ากันได้มั้ยวะ” ลีโอขมวดคิ้ว สีหน้ากูกังวลจนผมเองก็เริ่มใจห่อเหี่ยวแปลกๆ
“ต้องลอง” ภีมลูบหัวผม ส่วนมืออีกข้างยีหัวลีโอพร้อมกับจุ้บเบาๆตงคิ้วที่ขมวดจนแทบจะเป็นปม “อย่าพึ่งขมวดคิ้วสิ่ เด็กๆอาจจะไม่มีปัญหากันก็ได้น่า”
“งือ” ลีโอพยักหน้าช้าๆ พาผมเดินขึ้นมาชั้นที่สองของบ้าน ภีมเดินนำไปเปิดประตูห้องห้องหนึ่งให้เนื่องจากลีโออุ้มผมอยู่จึงจะเปิดไม่ถนัด
เมื่อประตูเปิดก็เผยให้เห็นห้องที่ถูกทาด้วยสีขาวสะอาดตา มีเฟอร์นิเจอร์เป็นโซฟาสีขาวกับโต๊ะวางของ จานข้าวแมว โซฟา บ้านแมว และของเล่นแมวเต็มไปหมดเลย ด้านในสุดมีห้องเล็กๆที่เป็นกระจกใสกั้น มีประตูใหญ่สำหรับเปิด-ปิดและประตูเล็กให้แมวเดินเข้าออกได้ตลอด คงจะกั้นห้องเล็กๆไว้ไม่ให้กลิ่นจากกระบะทรายมาปนในห้อง
“ควันไฟ หมอกฟ้าาาา” ลีโอร้องเรียก จากนั้นแมวพันธุ์สกอทติชโฟลด์สองตัวแบบเดียวกันกับเดย์ก็เดินออกมาจากด้านหลังโซฟาสีขาว
“เมี้ยววว” แมวตัวลายสีเทาขาวร้องรับเสียงเรียกของลีโอ ผมมองพวกเขาอย่างตื่นเต้น
จะได้มีเพื่อนแล้ว ดีจัง “นี่มุ้งมิ้งนะหมอกฟ้า อายุสามเดือนเท่าเรานั่นแหละ สนิทๆกันไว้ล่ะ” ลีโอบอก หมอกฟ้ามองผมนิ่งๆ เขาเขินล่ะมั้ง ผมเลยยิ้มให้ไป
“เมี้ยวว” (สวัสดีครับหมอกฟ้า)
“…”เขาไม่ตอบอะไร เพียงแต่มองผมนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ผมหูลู่และหางตกลงแบบควบคุมไม่ได้ ลีโอเห็นอย่างนั้นเลยเปลี่ยนไปฝากฝังผมกับแมวอีกตัวที่ดูโตกว่าแทน
“ควันไฟ ดูแลน้องด้วยนะ เข้าใจหรือเปล่า เราโตแล้วนะ”
“เมี้ยว” พี่ควันไฟร้องรับคำลีโอ เดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆผมแล้วเลียขนให้
“ดีมาก ลีโอไปทำมื้อเย็นก่อนนะ แล้วจะมาเรียก” ลีโอเอ่ยก่อนจะเดินออกไป
ทันทีที่ประตูปิด หมอกฟ้าก็ตวัดสายตามองผมอย่างไม่พอใจ
“พี่ไฟ เลิกเลียขนให้มันได้แล้ว!”
“…” พี่ควันไฟไม่ได้ตอบ แต่ก็เลียผมต่อเพียงสองสามทีก่อนจะหันหลังเดินไปหาน้องตัวเอง
“อะ…คือ…สวัสดีนะครับ ผมมุ้งมิ้งนะ” ผมแนะนำตัวแต่ถูกหมอกฟ้าและพี่ควันไฟเมิน
ไม่ใช่อาการอายแล้วล่ะ…
ผม…
โดนเกลียดแล้วใช่มั้ย… “ผม..ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ” ผมถามอย่างไม่เข้าใจ หรือเปนเพราะผมคนละพันธุ์กับพวกเขาหรอ หรือเพราะพี่ควันไฟมาเลียขนให้เมื่อครู่นี้ ผมเลียขนหมอกฟ้าคืนให้ก็ได้นะถ้ามันจะทำให้เขาไม่เมินผมอย่างนี้
“อยู่เงียบๆไป” พี่ควันไฟบอก แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
“ทำไมล่ะ”
“น่ารำคาญ!” หมอกฟ้าตะโกนใส่เสียงดังทำเอาผมสะดุ้งเพราะความตกใจ ตัวสั่นด้วยความกลัวจะโดนอีกฝ่ายทำร้าย วิ่งไปซุกหลบในกองผ้าที่มุมห้อง สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลลงมาเปียกชื้นที่ข้างแก้ม
ผมร้องไห้งั้นหรอ
ครั้งแรกเลยนะเนี่ย
อาการเสียใจจนร้องไห้มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง.. “ฮึ่ก..” เมื่อร้องไห้หนักขึ้น ผมก็เริ่มจะเก็บเสียงตัวเองไม่ค่อยอยู่ สองเท้าหน้ารีบยกขึ้นปิดปากตัวเอง กลัวหมอกฟ้าได้ยินแล้วจะรำคาญมากกว่าเดิม
“
นี่” เสียงดุดังขึ้นใกล้ๆทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว ถอยหลังจนชิดกำแพงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคือพี่ควันไฟ
“ผม…ฮึ่ก…เสียงดังหรอครับ…ขอ..ฮึ่ก…ขอโทษ..”
“เฮ้อ ร้องก็ร้องไป"
"..."
"แต่นี่มันที่นอนของฉัน
ลุกออกไปด้วย”
To Be Continued#พี่ไฟโคตรใจร้าย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผลงานเรื่องสั้นเรื่องอื่น
ลูกครึ่ง...แวมไพร์
DreamWorld เดทกันวันหยุด
หัวข้อ: [ เรื่องสั้นจบแล้ว ] Cat's diary รักแมวๆ (อ่าน 29377 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก