- - - - ระยะห่างของความรู้สึก - - - - ผมมาทักทาย... (1 ก.พ. 54)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: - - - - ระยะห่างของความรู้สึก - - - - ผมมาทักทาย... (1 ก.พ. 54)  (อ่าน 71099 ครั้ง)

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ฝนตกเย็นฉ่ำ

รุกล้ำเข้ากาย

แต่ใจไม่วาย

ร้อนรุ่มเกินทน

 :pig4:จบตอนได้น่าติดตามดีค้าบ   :L1:ฝากให้คนแต่ง  :t2:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
มาแล้วๆ ฟรอยชอบเล่นน้ำฝนจริงๆเลย :m1:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 :m4: ดีใจจังที่ กร กลับมาต่อให้ แต่ทำไมมันสั้นจังละครับ  แต่ก็ดีกว่าหายไปเฉย ๆ ใช่เปล่า

 :m23: อย่าโกรธนะ แค่แซวเล่นเฉย ๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 และขอ :กอด1: ให้หายคิดถึง

กลับเข้าเรื่องดีกว่า ฟรอย กำลังสนุกกับการเล่นน้ำฝน แล้วจะรู้ไหมว่า อะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง :a4:

มาติดตามตอนต่อไป รักษาสุขภาพด้วยนะกร ระวังเป็นหวัด อย่าไปเล่นน้ำฝนกับฟรอยละ  :L1: :bye2:

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
มาลงชื่อว่ารักเรื่องนี้จ้า

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
มาตามๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

พี่ฟรอยเป็นไรอ่าครับ อิอิ

แล้วพี่ฉินเป็นไรอ่าครับ ผมว่าเริ่มชอบพี่ฟรอยแล้วนะ

เพียงแต่ไม่รู้ตัวมั้ง

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

........ฝนตกจากฟ้าไม่นานก็หาย.....แต่ฝนตกในใจกว่าจะคลายก็คงนาน....... :jul1:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
เข้ามาดุนกระทู้ตัวเอง........ :m29:

มันตกไปอยู่หน้าสองแล้วอ่า.................... :m15:

โทษใครไม่ได้เลยนอกจากตัวเอง... ที่ไม่ยอมมาต่อ..... :m31:

เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้แระกัน....  แต่ไม่รับปากนะ...  เพราะนี่ยังอยู่ออฟฟิศอยู่เลย....  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ gargoyle

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 307
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +668/-3
    • 8yearsago.g fanpage
^
^
^
จิ้มค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ

ชอบ....

อยากอ่าน... :oni2:

popper

  • บุคคลทั่วไป
อ่านเเล้วอยากเล่นน้ำฝนน่ะค้ะ

น้ำตาคลอ เพราะ เรื่องนี้ให้ความรุ้สึกที่ตรงกับตัวเอง

เขียนไปเรื่อยๆน่ะค้ะ จะติดตาม

 :n1: :n1: :n1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 มาดันต่อให้  :mc1:แล้วแวะไปดูกระทุ้อื่น

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
มาดันกระทู้คนอื่น.....(ซะที่ไหน) 5555++++

***  :m1: :m20:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
โทษทีที่มาต่อให้ช้า.... ตามที่บอกไว้

งานเราเยอะมากๆ

ไม่ค่อยมีเวลาได้ตอบเม้นเลย... แต่เราได้อ่านทุกเม้นนะ....

ขอบคุณที่ติดตามอ่านกัน... ดีใจที่คนอ่านชอบ

ทุกๆความรู้สึกดีๆที่มอบให้กัน... หวังว่าคุณก็จะได้รับความรู้สึกดีๆแบบนั้นกลับไปเหมือนกันนะ....

วันนี้มาต่อให้สองฝ่ายเลย... ทั้งพี่ฉินและฟรอย..  เพราะมันต่อเนื่องกัน

อ่านกันได้เลยนะ.....


http://media.imeem.com/m/9TquXtWd


( -_-)* ระยะห่างของความรู้สึก ( -_-)



ชะล้าง..... ความเหงา..... ( -_-)*



รู้สึกเหงาๆยังไงไม่รู้คับ

ผมว่าความเหงาที่มันโหดร้ายมากๆก็คือ การที่เรารู้สึกเกิดความรู้สึกเหงาทั้งที่มีคนอยู่รอบกายเราเต็มไปหมด

คุณเคยเป็นมั้ยคับ....
ผมกำลังเป็นอยู่.. ผมว่าคุณจะเข้าใจความรู้สึกที่ผมพูดจริงๆก็ต่อเมื่อคุณได้สัมผัสมัน

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกเหงา

เป็นอีกวันที่ผมคิดถึงพี่โฟน....

พี่บอส... เปรียบเสมือนเป็นพี่ชายของผมก็ว่าได้
เพราะพี่บอสจะคอยห่วงผมตลอด  และนั่นแหละที่เหมือนเป็นชนวนให้ผมคิดถึงพี่โฟนมากยิ่งขึ้น

พี่ชายที่แสนดี....

ที่ทำให้ผมรักจนหมดหัวใจ....

คงเป็นเพราะความเหงา.... จิตใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวแบบนี้แหละ
ที่ทำให้ผม...

“ มาเล่นน้ำฝนทำไมเนี่ย !!!!! ” เสียงใครคนนึงตะโกนมาจนผมต้องหันไปมอง
แค่เห็นรถผมก็จำได้แล้วคับ เพราะผมนั่งรถคันนี้มาหลายครั้งแล้ว อีกอย่างก็ไอ้รถคันนี้แหละที่มันเคยทำเสื้อผ้าผมเปรอะไปหมดจนต้องไปทำงานสาย

ผมหันไปมองแล้วหันมากระโดดโลดเต้นท่ามกลางสายฝนเหมือนเดิม
หวังว่า.... น้ำฝนเหล่านี้จะช่วยชะล้างความเหงาจากใจผมได้บ้างนะ

“ ถามว่ามาเล่นน้ำฝนทำไม.. เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก ” พี่ฉินพูดเสียงดังเหมือนจะเริ่มโมโหพร้อมกับเอาร่มมาคลุมให้ผม

“ ............................ ” ผมหันไปมองโดยที่ไม่ได้พูดอะไร  ทำไมต้องมาเจอพี่ฉินด้วยว่ะเนี่ย......

“ ไม่สบายแล้วจะลำบาก... ไปกลับห้องได้แล้ว ” พี่ฉินพูดพร้อมกับลากผมไปที่รถ

“ พี่... ปล่อยผม...   พี่จะมายุ่งอะไรกับผมเนี่ย.... ” ผมพูดไปตามอารมณ์โดยที่ไม่ได้นึกถึงคนฟังเลยว่าจะรู้สึกยังไง   ผมมารู้สึกว่าตัวเองพูดแรงเกินไปก็ตอนที่จู่ๆพี่โฟนก็หยุดเดินซะเฉยๆแล้วก็ปล่อยมือที่จับแขนผมอยู่พร้อมกับเอาร่มยัดใส่มือผมก่อนที่พี่เค้าจะเดินตากฝนกลับไปที่รถ

ผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้.... อย่างน้อยผมก็ไม่สมควรพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายแรงขนาดนี้
ถึงจะเป็นเวลาเลิกงานแล้วก็เหอะ.....

ผมก็เลยตัดสินใจวางร่มไว้ที่พื้นแล้วก็วิ่งไปที่พี่ฉิน

“ มีไร... ” พี่ฉินพูดด้วยท่าทางฉุนๆทันทีที่ผมวิ่งไปจับมือพี่เค้า

“ ไหนๆพี่ก็เปียกแล้ว... มาเล่นน้ำฝนกับผมดีกว่า ” ผมพูด
พี่ฉินขมวดคิ้วทันทีที่ผมพูด ผมเลยพูดออกไปว่า

“ แน่จริงพี่จับผมให้ได้ดิ....” แล้วผมก็ออกวิ่งเลยคับ ตอนแรกพี่ฉินก็ยังยืนนิ่งอยู่แต่ไม่นานพี่เค้าก็วิ่งไล่จับผม

“ เฮ้ย... ทำไมวิ่งเร็วจังว่ะ ” พี่ฉินด้วยอาการที่เริ่มหอบเหนื่อยๆ

“ ไม่แน่จริงหนิ... ไล่จับผมแค่นี้ก็ไม่ได้ ” ผมพูดท้าทายพี่ฉินอีกรอบ  ผมเห็นพี่ฉินหายใจลึกๆสองทีก่อนที่จะออกวิ่งไล่จับผมอีกครั้ง

“ เฮ้ย........ ” พี่ฉินเอามือคว้าที่เสื้อผมได้แล้วดึงผมเข้าหาตัวพี่เค้าอย่างแรง

“ 55555+.... ในที่สุดก็หนีไม่รอด ” พี่ฉินหัวเราะชอบใจในขณะที่ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของพี่ฉินเต็มๆ 

ใจผมทำไมมันเต้นแรงจัง.........

“ เป็นไง.... แน่มั้ยล่ะ.... ” พี่ฉินพูดและยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างคนมีชัย

“ คับๆ ” ผมพูดด้วยท่าทีคะเขิน  ผมจะมาเขินที่เค้าทำไมเนี่ย........
ผมก็เลยผลักพี่ฉินออก  แล้วก็รีบเดินหนี

“ เฮ้ย... แพ้แล้วพานหนิ... ” พี่ฉินยังไม่วายตะโกนแซวผมอีกจนได้

“ ผมไม่ได้พานซะหน่อย ” ผมหันไปพูดกับพี่ฉิน
พี่ฉินหัวเราะเหอะๆเหมือนผู้ใหญ่ที่หัวเราะกับความไร้เดียงสาของเด็ก  ก่อนที่จะวิ่งที่มาผม

“ ทำไมมายืนเล่นน้ำฝนดึกๆดื่นแบบนี้อ่ะ...” พี่ฉินพูดขึ้นหลังจากที่เราเข้ามาหลบฝนที่ชายคาตึก

“ อยากเล่นก็เลยเล่นคับ... ” ผมพูดเสียงห้วน

“ ยังไม่หายงอนอีกเหรอเนี่ย ? ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเอามือมาบีบจมูกผม

“ ไม่ได้งอน... ผมไปงอนพี่ตอนไหน?? ” ผมพูด

“ ค๊าบๆ... ไม่ได้งอนก็ไม่ได้งอน ” พี่ฉินพูดแล้วก็หัวเราะ

“ เฮ้ออ.... จริงๆเล่นน้ำฝนมันก็หนุกดีนะเนี่ย.... จำไม่ได้แล้วสิว่าเล่นน้ำฝนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ”
พี่ฉินพูดขึ้นมาทำลายความเงียบที่เริ่มก่อตัวขึ้น

“ ก็น่าล่ะ... พี่ไม่ชอบหน้าฝนหนิคับ ” ผมพูด

“ พอมาเล่นตอนโตแล้วมันก็หนุกไปอีกแบบนะพี่ว่า ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดสนิท

“ ผมว่าเล่นตอนไหนมันก็สนุกคับ... ถ้าใจเรามันอยากเล่นแล้วเราได้เล่น ” ผมพูด

“ เล่นหนะเล่นได้... แต่ระวังจะไม่สบาย ” พี่ฉินอย่างกับผู้ใหญ่ตำหนิเด็ก

“ ผมไม่ป่วยง่ายๆหรอกน่า.... ” ผมพูดเหมือนกับเด็กเถียงผู้ใหญ่

“ เถียงเก่งจัง..... นี่ถ้าเป็นน้องนะ.... จะตีให้ก้นลายเลย ” พี่ฉินพูด

“ ถึงผมเป็นน้องพี่ก็ไม่ยอมให้พี่ตีง่ายๆหรอก ” ผมพูด

“ อ่ะๆ... ไม่เถียงแล้ว  แยกย้ายกันกลับเหอะ  พี่หนาวจะแย่แล้ว ” พี่ฉินพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ คับ.. พี่กลับเลยคับ ” ผมพูด

“ อ้าว... แล้วทำไมนายไม่กลับล่ะ.... จะมานั่งทนหนาวทำไม ” พี่ฉินพูดด้วยท่าทางสงสัย

“ คือ.... ผมไม่ได้เอากุญแจห้องมาหนะคับ ” ผมพูด

“ อ้าว.... เค้าไม่มีกุญแจสำรองไว้ให้เหรอ ? ” พี่ฉินพูด

“ มีคับ... แต่วันนี้เจ้าของอพาร์ทเม้นเค้าไม่อยู่หนะคับ ก็เลยเข้าห้องไม่ได้ ” ผมพูด

“ เฮ้ออออ... งั้นไปนอนห้องพี่แล้วกัน ” พี่ฉินพูด

“ เอ่อ... ผมว่าผมนั่งแถวนี้ก็ได้คับ  ไม่รบกวนดีกว่า  ” ผมพูดอย่างเกรงใจ

“ จะมาเกรงใจทำไม... เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก...  ไปๆนอนห้องพี่นี่แหละ ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเอามือหยิบกระเป๋าเป้ของผมไปถือไว้

“ คับ ” ผมพูดแล้วก็เดินตามพี่ฉินไปเงียบๆ  เพราะเอาจริงๆผมก็เริ่มหนาวแล้วล่ะคับ ก็ตัวมันเปียกโชกไปทั้งตัวเลยนี่

#########################################################################

ออฟไลน์ ohm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
ชอบเรื่องนี้ครับ มีทั้งความเหงาปนอบอุ่น

รออ่านตอนต่อไป  :m1:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
อันนี้อีกอันนึงนะ....

ต่อให้สองอันเลย....



( -_-)* ระยะห่างของความรู้สึก ( -_-)



ชะล้าง..... ความเหงา..... ( -_-)


“ อ่ะ... รีบๆไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ” ผมพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ฟรอย

“ ขอบคุณคับ ” ฟรอยพูดแล้วก็รับผ้าเช็ดตัวที่ผมยื่นให้เอาไปเช็ดหัว

“ เข้าไปอาบน้ำเลย... ห้องน้ำอยู่โน่น ” ผมพูดแล้วก็ชี้ไปที่ห้องน้ำด้วยท่าทีดุๆหน่อย

“ แล้วเสื้อผ้าล่ะคับ... ” ฟรอยพูด

“ เดี๋ยวเอาไปให้ นายรีบๆไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเป็นไข้ ” ผมพูดอย่างเป็นห่วง

“ คับ ” ฟรอยพูดแล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ



ก๊อก ๆ ๆ ๆ....

ผมเคาะประตูห้องน้ำเรียกฟรอย เพื่อเอาเสื้อผ้าให้

“ เดี๋ยวคับจะเสร็จแล้ว ” ฟรอยตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ

ผมยืนรอที่หน้าห้องน้ำสักพักฟรอยก็เปิดประตูออกมาโดยที่นุ่งผ้าเช็ดตัว ผมเห็นแล้วไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าใจมันเต้นแปลกๆ  ทั้งที่ฟรอยก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมนี่ท่าจะบ้าแล้ว

“ มีไรรึป่าวคับ ” ฟรอยถาม มันคงสงสัยที่เห็นผมยืนมองมันนิ่งๆไม่พูดไม่จา

“ ป่าวๆ.. ไม่มีไร อ่ะนี่เสื้อผ้า เอาไปเปลี่ยนซะ ” ผมพูดตะกุกตะกักพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าให้ฟรอย

“ คับขอบคุณคับ ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางงงๆ แล้วมันก็รับเสื้อผ้าไปเปลี่ยน ส่วนผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปเพื่ออาบน้ำบ้าง


พอผมออกมาจากห้องน้ำมองหาฟรอยก็ไม่เห็น  ผมเลยรีบไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินหาฟรอย
ปรากฏว่าไปยืนอยู่ที่ระเบียงพร้อมกับเอามือยื่นออกไปเล่นน้ำฝน

“ นี่เมื่อกี๊ยังเล่นไม่พออีกรึไง ” ผมพูดพร้อมกับเดินไปยืนข้างๆฟรอย

“ พี่อยู่ห้องนี้มานานแล้วเหรอคับ ”  ฟรอยพูดโดยที่ตามองไปข้างหน้าซึ่งเป็นตึกอพาร์ทเม้น

“ คับ.. ทำไมเหรอ ” ผมพูด

“ ป่าวคับ.. ไม่มีไร ” ฟรอยพูด

“ ไป.. เข้านอนได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่สบายจนได้ ” ผมพูดพร้อมกับเอามือไปดึงมือข้างที่ฟรอยยื่นไปเล่นน้ำฝนให้เข้ามาในห้อง

“ ยังไม่ง่วงเลยพี่ ” ฟรอยพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ นอนได้แล้วหน่า... มันดึกแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้า ”  ผมพูดพร้อมกับจูงมือฟรอยให้เดินตามเข้ามาในห้องนอน

“ ผมนอนอีกห้องนึงก็ได้นี่.. ห้องมันว่างไม่ใช่เหรอคับ? ” ฟรอยพูด
 สิ่งพี่ฟรอยพูดทำให้ผมรู้สึกใจหาย.. จนผมแทบไม่สามารถควบคุมความอ่อนแอที่ซ่อนตัวภายในใจของผมได้

“ ไม่ได้...  ” ผมแสดงท่าทีก้าวร้าวออกไป มันเหมือนเป็นวิธีการปลดเปลื้องความอ่อนแอที่ถาโถมอยู่ภายในใจของผม

ผมตะคอกออกไปเสียงค่อนข้างดัง ทำให้ฟรอยนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ งั้นผมนอนที่โซฟาก็ได้คับ  ” เสียงนั้นฟังดูก็รู้ว่าเจ้าตัวตกใจขนาดไหนกับสิ่งที่ผมทำเมื่อครู่

“ เอ่อ.. พี่ขอโทษ แต่นายนอนกับพี่นี่แหละ... เดี๋ยวหนีไปเล่นน้ำฝนอีก ” ผมพูด

“ ผมไม่เล่นแล้ว... ใครจะบ้าเล่นน้ำฝนได้ทั้งคืน ” ฟรอยพูดเหมือนฉุนเล็กๆ

“ นอนโซฟามันนอนไม่สบาย นอนกับพี่นี่แหละ ” ผมพูด

“ งั้นก็ได้คับ.. ผมขี้เกียจเถียงแล้ว ” ฟรอยพูดพร้อมกับดึงมือผมออกแล้วเดินตรงเข้าห้องนอนผมไป

“ ก็แค่เนี๊ย ... ” ผมพูดตามหลังฟรอยไป เจ้าตัวก็หันมาค้อนผมนิดนึงจนผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้

“  อ่ะ..ห่มผ้าซะ ” ผมพูดพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมให้ฟรอยที่นอนหันหลังให้ผมอยู่

“ ไม่เป็นไรคับ ผมนอนได้ ” ฟรอยพูดแบบลักษณะเด็กอวดเก่งพร้อมกับเอามือปัดผ้าห่มออก

“ เหอะน่า... อย่ามัวทำเก่งอยู่เลย พี่รู้ว่านายหนาว ” ผมพูดแล้วเอาผ้าห่มห่มให้ฟรอยอีกรอบ คราวนี้ฟรอยไม่ขัดขืนแล้ว เด็กอะไรก็ไม่รู้ดื้อจริงๆ



“ ไหนพี่บอกว่าไม่ชอบเกย์ไง แล้วพี่ไม่กลัวผมลักหลับพี่เหรอ ” ฟรอยหันมาพูดกับผมหลังจากที่เราทั้งคู่เงียบกันไปสักพัก  สงสัยเจ้าตัวคงจะกังวลเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยเลยเหมือนว่าจะทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่กับผมในสถานการณ์แบบนี้

“ ไม่กลัว เพราะพี่รู้ว่านายไม่ทำอะไร หรือว่านายคิด ” ผมแกล้งพูดแซว

“ จะบ้าเหรอพี่ ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางเขินเล็กๆ ไม่รู้ทำไมมันถึงดูน่ารักจัง

“ เขยิบเข้ามานี่มา นอนใกล้ๆกันก็ได้ จะตกเตียงแล้วนายหนะ ” ผมพูดพร้อมกับดึงฟรอยเข้ามาใกล้ๆ ตอนแรกฟรอยก็ขัดขืนเล็กน้อย แต่แล้วก็เขยิบมานอนใกล้ๆผม

“ พี่ไม่กลัวผมจริงๆนะเหรอ ” ฟรอยหันมาพูดกับผมในระยะประชิดตัว

“ อืม... ” ผมพูดพร้อมกับพยักหน้าหงึกๆ

“ จริงเหรอคับ.. พี่ไม่กลัวผมทำไรจริงๆเหรอ... ” ฟรอยพูดพร้อมกับเอามือมาลูบแถวๆต้นคอผมไล่ลงไปจนมาหยุดที่หน้าอก

ผม...ผมรู้สึกว่าหายใจติดๆขัดๆ ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรังเกียจ มันเป็นความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้เข้ามาแทนที่จนผมไม่สามารถจะละสายตาจากฟรอยได้

“ เลิกเล่นได้แล้ว ” ผมพูดตัดบทก่อนที่ผมจะเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

“ 55555+  ทำไมพี่ใจเต้นแรงจังอ่ะ ” ฟรอยพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ ป่าว... ไม่มีไร ” ผมพูดด้วยท่าทีอายๆแต่อดยิ้มออกมาไม่ได้

“ พี่ไม่ได้อึดอัดนะพี่ผมมานอนด้วย ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางจริงจัง ผมว่าเค้าคงจะยังกังวลเรื่องนี้อยู่

“ ก็บอกแล้วไง... อ่ะ... เชื่อยัง ” ผมพูดพร้อมกับดึงฟรอยเข้ามากอด หวังว่าจะให้เจ้าตัวสบายใจว่าผมไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเลย แต่กลับมีความพึงพอใจเล็กๆที่เริ่มก่อตัวขึ้นมา

“ ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้มั้งคับ...  ผม.... เชื่อแล้วก็ได้…. ” ฟรอยพูดพร้อมกับผลักอกผมออก แต่ท่าทางขัดขืนนั้นกลับยิ่งให้ผมไม่อยากปล่อยฟรอยออกจากอ้อมกอด

“ นอนเฉยๆสิ.... จะดิ้นทำไม นอนแบบนี้อุ่นดีจะตาย”  ผมพูด ฟรอยก็เลยนิ่งไปไม่มีท่าทางปฏิเสธใดๆอีก ผมไม่รู้ว่าฟรอยกำลังคิดอะไร แต่ผมถึงรู้สึกว่า.... อบอุ่นจัง

ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร

แต่ทุกครั้งที่ผมเห็นฟรอย ผมกลับรู้สึกว่าฟรอยน่ารักและน่าเอ็นดู
มันเป็นความรู้สึกว่า อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ

ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันก่อตัวขึ้นภายในใจผมตั้งแต่เมื่อไหร่


ผมพยายามหาเหตุผลว่าเพราะอะไร

ผมตอบตัวเองไม่ได้ ผมจึงพยายามหาเหตุผลมาบอกตัวเองทั้งที่ก็ไม่รู้ว่ามันใช่จริงๆรึป่าว
แต่อย่างน้อยมันก็คงช่วยให้ผมไม่ฟุ้งซ่านทุกครั้งที่เห็นฟรอย

คงเพราะผมเสียน้องชายไป เมื่อเหตุการณ์ครั้งนั้น
ผมกับน้องชายสนิทกันมากคับ เราโตมาด้วยกัน เล่นด้วยกัน มีอะไรก็ช่วยกันดูแลกันมาตลอด

แต่สุดท้าย...

เค้าก็จากไป.........

ผมใช้เวลาทำใจอยู่นาน.... กว่าจะควบคุมความรู้สึกตัวเองได้
แต่ก็ยอมรับคับ   ว่ามีหลายครั้งที่ผม...   ยากที่จะควบคุมมัน

ตอนที่ผมตะคอกใส่ฟรอย... ก็เป็นอีกครั้งที่ผมไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้

น้องชายผมอายุเท่าฟรอยคับ....

ฉะนั้น...

ผมถึงบอกตัวเองว่า...
ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นทั้งหมด....
คงเพราะผมเห็นฟรอยเป็นเหมือนน้องชายผม...
 
แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับเริ่มย่างกรายเข้ามาเพื่อคัดค้านเหตุผลที่ผมบอกกับตัวเอง

ผม....  ผมรู้สึกว่า  “ฟรอยทำให้ฤดูหนาวที่แสนทรมานภายในใจของผมกลายเป็นฤดูที่อบอุ่น”


ผมคิดอะไรไปเพลินๆ หันไปมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดผมที่ตอนนี้หลับสนิทไปแล้ว

ผมเอามือลูบที่หน้าของฟรอยเบาๆ

เอามือบีบที่จมูก...

เจ้าตัวขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็หลับต่อ....

ท่าทางทั้งหมดที่ฟรอยทำ... ผมเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้...


ถึงแม้ว่าผมจะเริ่มไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเอง.... 

แต่ตอนนี้ผมรู้แค่ว่า....  ผมอยากทำอะไร....

ผมไม่สามารถต้านทานความรู้สึกแปลกๆในใจได้อีกแล้วคับ....

ผมค่อยๆ... หอมแก้มฟรอย......

มันเป็นการหอมแก้มที่ยาวนาน... ผมไม่อยากจะหยุดเลย.....

ฟรอยค่อยๆขยับตัว      แล้วก็กอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม.....



เสียงฝนที่ตกพรึมพรำอยู่......


ทำไมคืนนี้มันกลับเหมือนเสียงดนตรีนะ

 
ทำไมมันถึงเพราะจัง....


“ผมเริ่มจะชอบหน้าฝนแล้วสิ.....”

#########################################################################
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-10-2008 22:31:15 โดย OsTrich »

ออฟไลน์ momo_2007

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 88
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เย่ๆๆๆ ได้อ่านแล้ว ดีใจที่สุดเลย ^o^

ชอบมากมายครับเรื่องนี้ มาต่ออีกไวๆนะ
อ่านๆไปอ่านมา เหมือนจะเกิดศึกระหว่างเพื่อนรักไหมเนี่ย รอตอนต่อไปดีกว่า

ตอนแรกๆเรื่องนี้อ่านแล้วผมงงครับ ต้องอ่านไปซักประมาณ 2-3 บรรทัด ถึงจะพอรู้ว่า
ตอนนี้ที่เขียนมาเนี่ย เป็นบทของใคร กำลังอ่านความคิดของใครอยู่
แต่หลายคนหลายความก็เอามาต่อกันได้ไม่สะดุดดีครับ ชื่นชม

christiyaturnm

  • บุคคลทั่วไป
ระยะห่างนั้น

ค่อยๆแคบลงมาแล้ว............

ฉิน กับฟรอย

 :กอด1:



คิดถึงคุณกรนะคร้าบ  :L2:  :pig4:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

........โรแมนติกจัง.....ชอบอ่ะ...... :L2: :L2:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
ดีใจได้อ่านรวดเลย

.....หน้าฝน....ฤดูของคนอกหัก.....เพราะฝนคือน้ำตา

หน้าหนาว....ฤดูของคนเหงา.....ทนหนาวเหน็บอยู่ลำพัง

....หน้าร้อน....ฤดูของคนเสียแฟน.....ความร้อนใจครุกรุ่น



เฮ้ย......แล้วจะมีหน้าไหนให้สมหวังนิ

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ถึงมีพี่ ก็ดูเหมือน  ไม่มีพี่

เหงาสิ้นดี  ชีวิตนี้  สุดจะหงอย

ถึงพี่ฉิน  จะใจดี  ดูแลฟรอย

ใจเศร้าสร้อย  คอยแต่เหงา  ไม่เข้าใจ


ไม่มีน้อง  แต่เหมือนพี่  จะมีน้อง

ชวนเข้าห้อง  ป้องกัน  หวัดจากฝน

เอาละหวา  ครานี้ฉิน  ไม่ต้องทน

ยอมใจตน  กอดฟรอยไว้  ไม่เข้าใจ  


***สองคนสองความคิด  ไม่รู้ว่าเข้าใจตรงกับสองคนนั้นหรือเปล่านะค้าบ  แหะแหะ

 :pig4: สนุกดีคับน้องกร   :loveu: :write-a-letter:    

    

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






kongkilmania

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีค่าน้องกร   :L1:
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่ของน้องกร  น้องกรสู้ๆ   :a2:
เนื้อเรื่องน่าร๊ากกก   :o8:  โรแมนติคจัง
ว่าแต่พี่ฉินเนี่ย....
อยู่ๆมาหอมแก้มฟรอยได้ไง










ทำไมไม่ทำมากกว่านี้หล่ะ   :laugh:
มารอลุ้นฉาก   :m25:  ดีก่า หุๆๆ  (อุ๊บ.... พูดอารายออกปาย)

pickki_a

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณที่มาลงคับ
อบอุ่นดี
 :o8:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
 :pig4:มาลงให้ตั้งสองตอน :L2:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 :m1:ความรู้สึกดี ๆ กำลังเกิดขึ้น หวังว่าความรู้สึกแบบนี้ คงไม่สั้นและจบอย่างรวดเร็วนะ

ใช่ไหม กร  :เฮ้อ: อยากรู้และอ่านตอนต่อไป เร็ว ๆ จัง

รักษาสุขภาพด้วยนะ กร อากาศกำลังเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว ลมหนาวกำลังมาเยือน

รักนะ  :กอด1: เพื่อความอบอุ่น  :bye2:

ออฟไลน์ M@5teR I[K][K]I

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ


ตอนนี้ป๋มก็ยุ่ง ๆ แต่ชอบเรื่องแบบนี้มากเลยงับ  แนวไทย ๆ ดี    :man1:

ออฟไลน์ gargoyle

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 307
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +668/-3
    • 8yearsago.g fanpage
ระยะห่างที่ว่านั่นมันแคบพอที่จะทอดสะพนข้ามไปอะยัง

ฮิๆๆๆๆ จะไปช่วยสร้างสะพานให้
อ่านแล้วยิ้ม ชอบ.....

popper

  • บุคคลทั่วไป
อ่านเเล้วยิ้มค่ะ


ความรุ้สึกก่อตัวได้จากสิ่งเล็ก


มีอำนาจจริงๆ


ฮิฮิ

 :n1: :n1: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
งานเยอะ

เงินแยะ รึเปล่าค้าบ  :jul3:

 :จุ๊บๆ:ไม่ว่ากันนะ น้องกร

gateau

  • บุคคลทั่วไป
ดีคะ น้องกร

หลังจากที่อ่านตอนแรกไปก็เพิ่งได้มีโอกาสกลับมาอ่านอีกครั้ง

เนื่องจากหาเวลาอ่านเป็นเรื่องเป็นราวได้น้อยมาก  :m23:

อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่ากรเขียนเก่งขึ้นมากเลย

บางประโยคอ่านแล้ว อืม... เป็นสิ่งที่ทำให้เราต้องคิดตามแล้วก็แทงใจจึ๊ก จึ๊ก เลย

เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ    :L2:

ดูแลรักษาสุขภาพด้วย อย่าโหมงานมากนัก

เป็นห่วงและคิดถึงเสมอ   :กอด1:

mumoo

  • บุคคลทั่วไป
ดีค่า ..เข้ามาฝากตัวด้วยคน :oni2:
เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก..แต่สงสัยจะต้องเสพติดเรื่องนี้ซะแล้ว

ก็แหม..คุณกรช่างวางพล็อตเรื่องได้น่าสนใจ แถมการบรรยายยังทำได้เยี่ยม ส่งความรู้สึกผ่านตัวหนังสือได้เป็นอย่างดีและมีเสน่ห์มากมายในความเรียบง่ายแต่ไม่ธรรมดาซะขนาดนี้ ข้าพเจ้าขอยกนิ้วให้ o13

ที่สำคัญคืออ่านแล้วรู้สึกอินไปกับเรื่อง เหมือนได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดในเรื่อง จนต้องคอยลุ้นคอยติดตามพัฒนาการของความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกทั้งคู่ เพราะแค่นี้ก็รู้สึกหลงรักนู๋ฟรอยกับคุณพี่ฉินไปแล้วเต็มห้องหัวใจ(ที่เผอิญมีหลายห้อง 55+) จะคอยติดตามเรื่องนี้จนจบเล้ยย(ต้องลงจนจบน้า..อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านเน้อ........)

ป.ล.1 +1 ให้เป็นกำลังใจคร่า... รออ่านอยู่น้า    :m13:
ป.ล.2
ยุ่งบ้างเราไม่ว่า   อัพช้าเราเข้าใจ ....
แต่อย่าหายไป แบบไม่กลับ  เพราะเราคงรับไม่ด้ายย กาซิกๆๆ :o12:
[/b]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-10-2008 12:04:17 โดย mumoo »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด