โทษทีที่มาต่อให้ช้า.... ตามที่บอกไว้
งานเราเยอะมากๆ
ไม่ค่อยมีเวลาได้ตอบเม้นเลย... แต่เราได้อ่านทุกเม้นนะ....
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกัน... ดีใจที่คนอ่านชอบ
ทุกๆความรู้สึกดีๆที่มอบให้กัน... หวังว่าคุณก็จะได้รับความรู้สึกดีๆแบบนั้นกลับไปเหมือนกันนะ....
วันนี้มาต่อให้สองฝ่ายเลย... ทั้งพี่ฉินและฟรอย.. เพราะมันต่อเนื่องกัน
อ่านกันได้เลยนะ.....
http://media.imeem.com/m/9TquXtWd( -_-)* ระยะห่างของความรู้สึก ( -_-)
ชะล้าง..... ความเหงา..... ( -_-)*รู้สึกเหงาๆยังไงไม่รู้คับ
ผมว่าความเหงาที่มันโหดร้ายมากๆก็คือ การที่เรารู้สึกเกิดความรู้สึกเหงาทั้งที่มีคนอยู่รอบกายเราเต็มไปหมด
คุณเคยเป็นมั้ยคับ....
ผมกำลังเป็นอยู่.. ผมว่าคุณจะเข้าใจความรู้สึกที่ผมพูดจริงๆก็ต่อเมื่อคุณได้สัมผัสมัน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกเหงา
เป็นอีกวันที่ผมคิดถึงพี่โฟน....
พี่บอส... เปรียบเสมือนเป็นพี่ชายของผมก็ว่าได้
เพราะพี่บอสจะคอยห่วงผมตลอด และนั่นแหละที่เหมือนเป็นชนวนให้ผมคิดถึงพี่โฟนมากยิ่งขึ้น
พี่ชายที่แสนดี....
ที่ทำให้ผมรักจนหมดหัวใจ....
คงเป็นเพราะความเหงา.... จิตใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวแบบนี้แหละ
ที่ทำให้ผม...
“ มาเล่นน้ำฝนทำไมเนี่ย !!!!! ” เสียงใครคนนึงตะโกนมาจนผมต้องหันไปมอง
แค่เห็นรถผมก็จำได้แล้วคับ เพราะผมนั่งรถคันนี้มาหลายครั้งแล้ว อีกอย่างก็ไอ้รถคันนี้แหละที่มันเคยทำเสื้อผ้าผมเปรอะไปหมดจนต้องไปทำงานสาย
ผมหันไปมองแล้วหันมากระโดดโลดเต้นท่ามกลางสายฝนเหมือนเดิม
หวังว่า.... น้ำฝนเหล่านี้จะช่วยชะล้างความเหงาจากใจผมได้บ้างนะ
“ ถามว่ามาเล่นน้ำฝนทำไม.. เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก ” พี่ฉินพูดเสียงดังเหมือนจะเริ่มโมโหพร้อมกับเอาร่มมาคลุมให้ผม
“ ............................ ” ผมหันไปมองโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ทำไมต้องมาเจอพี่ฉินด้วยว่ะเนี่ย......
“ ไม่สบายแล้วจะลำบาก... ไปกลับห้องได้แล้ว ” พี่ฉินพูดพร้อมกับลากผมไปที่รถ
“ พี่... ปล่อยผม... พี่จะมายุ่งอะไรกับผมเนี่ย.... ” ผมพูดไปตามอารมณ์โดยที่ไม่ได้นึกถึงคนฟังเลยว่าจะรู้สึกยังไง ผมมารู้สึกว่าตัวเองพูดแรงเกินไปก็ตอนที่จู่ๆพี่โฟนก็หยุดเดินซะเฉยๆแล้วก็ปล่อยมือที่จับแขนผมอยู่พร้อมกับเอาร่มยัดใส่มือผมก่อนที่พี่เค้าจะเดินตากฝนกลับไปที่รถ
ผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้.... อย่างน้อยผมก็ไม่สมควรพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายแรงขนาดนี้
ถึงจะเป็นเวลาเลิกงานแล้วก็เหอะ.....
ผมก็เลยตัดสินใจวางร่มไว้ที่พื้นแล้วก็วิ่งไปที่พี่ฉิน
“ มีไร... ” พี่ฉินพูดด้วยท่าทางฉุนๆทันทีที่ผมวิ่งไปจับมือพี่เค้า
“ ไหนๆพี่ก็เปียกแล้ว... มาเล่นน้ำฝนกับผมดีกว่า ” ผมพูด
พี่ฉินขมวดคิ้วทันทีที่ผมพูด ผมเลยพูดออกไปว่า
“ แน่จริงพี่จับผมให้ได้ดิ....” แล้วผมก็ออกวิ่งเลยคับ ตอนแรกพี่ฉินก็ยังยืนนิ่งอยู่แต่ไม่นานพี่เค้าก็วิ่งไล่จับผม
“ เฮ้ย... ทำไมวิ่งเร็วจังว่ะ ” พี่ฉินด้วยอาการที่เริ่มหอบเหนื่อยๆ
“ ไม่แน่จริงหนิ... ไล่จับผมแค่นี้ก็ไม่ได้ ” ผมพูดท้าทายพี่ฉินอีกรอบ ผมเห็นพี่ฉินหายใจลึกๆสองทีก่อนที่จะออกวิ่งไล่จับผมอีกครั้ง
“ เฮ้ย........ ” พี่ฉินเอามือคว้าที่เสื้อผมได้แล้วดึงผมเข้าหาตัวพี่เค้าอย่างแรง
“ 55555+.... ในที่สุดก็หนีไม่รอด ” พี่ฉินหัวเราะชอบใจในขณะที่ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของพี่ฉินเต็มๆ
ใจผมทำไมมันเต้นแรงจัง.........
“ เป็นไง.... แน่มั้ยล่ะ.... ” พี่ฉินพูดและยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างคนมีชัย
“ คับๆ ” ผมพูดด้วยท่าทีคะเขิน ผมจะมาเขินที่เค้าทำไมเนี่ย........
ผมก็เลยผลักพี่ฉินออก แล้วก็รีบเดินหนี
“ เฮ้ย... แพ้แล้วพานหนิ... ” พี่ฉินยังไม่วายตะโกนแซวผมอีกจนได้
“ ผมไม่ได้พานซะหน่อย ” ผมหันไปพูดกับพี่ฉิน
พี่ฉินหัวเราะเหอะๆเหมือนผู้ใหญ่ที่หัวเราะกับความไร้เดียงสาของเด็ก ก่อนที่จะวิ่งที่มาผม
“ ทำไมมายืนเล่นน้ำฝนดึกๆดื่นแบบนี้อ่ะ...” พี่ฉินพูดขึ้นหลังจากที่เราเข้ามาหลบฝนที่ชายคาตึก
“ อยากเล่นก็เลยเล่นคับ... ” ผมพูดเสียงห้วน
“ ยังไม่หายงอนอีกเหรอเนี่ย ? ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเอามือมาบีบจมูกผม
“ ไม่ได้งอน... ผมไปงอนพี่ตอนไหน?? ” ผมพูด
“ ค๊าบๆ... ไม่ได้งอนก็ไม่ได้งอน ” พี่ฉินพูดแล้วก็หัวเราะ
“ เฮ้ออ.... จริงๆเล่นน้ำฝนมันก็หนุกดีนะเนี่ย.... จำไม่ได้แล้วสิว่าเล่นน้ำฝนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ”
พี่ฉินพูดขึ้นมาทำลายความเงียบที่เริ่มก่อตัวขึ้น
“ ก็น่าล่ะ... พี่ไม่ชอบหน้าฝนหนิคับ ” ผมพูด
“ พอมาเล่นตอนโตแล้วมันก็หนุกไปอีกแบบนะพี่ว่า ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดสนิท
“ ผมว่าเล่นตอนไหนมันก็สนุกคับ... ถ้าใจเรามันอยากเล่นแล้วเราได้เล่น ” ผมพูด
“ เล่นหนะเล่นได้... แต่ระวังจะไม่สบาย ” พี่ฉินอย่างกับผู้ใหญ่ตำหนิเด็ก
“ ผมไม่ป่วยง่ายๆหรอกน่า.... ” ผมพูดเหมือนกับเด็กเถียงผู้ใหญ่
“ เถียงเก่งจัง..... นี่ถ้าเป็นน้องนะ.... จะตีให้ก้นลายเลย ” พี่ฉินพูด
“ ถึงผมเป็นน้องพี่ก็ไม่ยอมให้พี่ตีง่ายๆหรอก ” ผมพูด
“ อ่ะๆ... ไม่เถียงแล้ว แยกย้ายกันกลับเหอะ พี่หนาวจะแย่แล้ว ” พี่ฉินพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ คับ.. พี่กลับเลยคับ ” ผมพูด
“ อ้าว... แล้วทำไมนายไม่กลับล่ะ.... จะมานั่งทนหนาวทำไม ” พี่ฉินพูดด้วยท่าทางสงสัย
“ คือ.... ผมไม่ได้เอากุญแจห้องมาหนะคับ ” ผมพูด
“ อ้าว.... เค้าไม่มีกุญแจสำรองไว้ให้เหรอ ? ” พี่ฉินพูด
“ มีคับ... แต่วันนี้เจ้าของอพาร์ทเม้นเค้าไม่อยู่หนะคับ ก็เลยเข้าห้องไม่ได้ ” ผมพูด
“ เฮ้ออออ... งั้นไปนอนห้องพี่แล้วกัน ” พี่ฉินพูด
“ เอ่อ... ผมว่าผมนั่งแถวนี้ก็ได้คับ ไม่รบกวนดีกว่า ” ผมพูดอย่างเกรงใจ
“ จะมาเกรงใจทำไม... เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก... ไปๆนอนห้องพี่นี่แหละ ” พี่ฉินพูดพร้อมกับเอามือหยิบกระเป๋าเป้ของผมไปถือไว้
“ คับ ” ผมพูดแล้วก็เดินตามพี่ฉินไปเงียบๆ เพราะเอาจริงๆผมก็เริ่มหนาวแล้วล่ะคับ ก็ตัวมันเปียกโชกไปทั้งตัวเลยนี่
#########################################################################
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
