Episode 07: โอเมก้าเถื่อน[2]เจเรมีแทบจะพุ่งหลาวลงจากในช่องลิฟต์แทนการลงลิฟต์ ยังดีที่เขาพอจะมีสติในการควบคุมอารมณ์ตอนนี้อยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นเขาคงได้กลายเป็นศพก่อนที่จะได้เชือดพวกทีมแพทย์ที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเขา
แต่จะไปบุกทะเล่อทะล่าเข้าไปที่ห้องซึ่งพวกทีมแพทย์ใช้พำนักอยู่เลยก็ไม่ได้ เขากลัวว่าตัวเองจะเผลอพลั้งมือสร้างเรื่องเดือดร้อนให้กับครอบครัวอีกจึงขอกลับไปตั้งหลักที่บ้านและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจอโรมฟังก่อน จากนั้นค่อยว่ากันอีกทีว่าจะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างไร
ที่แน่ๆ เขารู้อยู่อย่างเดียวคือ...พวกทีมแพทย์สารเลวพวกนั้นต้องชดใช้อย่างสาสม!
ขายาวก้าวออกจากลิฟต์ทันทีที่มาถึงชั้นล่าง เขาเดินผ่านหน้าล็อบบี้อย่างรวดเร็วขณะที่พนักงานต้อนรับเหลือบเห็นเขาและร้องทักเอาไว้
“คุณลูกค้าพักอยู่ที่ห้องชั้นสามหรือเปล่าครับ”
“มีอะไร” เจเรมีหันไปย้อนถามเสียงแข็ง ทำเอาอีกฝ่ายหน้าเจื่อนไปเล็กน้อยเมื่อถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“คือ...ถ้าจะไปแล้วก็รบกวนเช็กเอาต์ออกทีครับ ใกล้จะถึงเวลาแล้ว”
เจเรมีเหลือบมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลบนผนัง เห็นว่าใกล้จะเที่ยงก็จำใจเดินไปยังเคาน์เตอร์
อย่างน้อยการเช็กเอาต์ออกก่อนเวลาก็ทำให้ไอ้พวกเวรที่ยังอยู่ในนั้นต้องเสียเงินค่าปรับที่อยู่เกินเวลาเพิ่ม
เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ ได้ เขาก็ไม่เกี่ยง ขอให้ได้เอาคืนสักหน่อยเถอะ!
พนักงานต้อนรับยื่นกระดาษใบหนึ่งมาให้เจเรมีเซ็น เขารับปากกามาจรดลายเซ็นตัวเองลงไปก่อนจะส่งกลับคืน อีกฝ่ายร้องบอกให้เขารอสักครู่เพื่อที่จะตามพนักงานอีกคนให้ขึ้นไปสำรวจความเรียบร้อยบนห้องพัก ปล่อยให้เจเรมียืนรอ
เจเรมีพยายามอดทนรอทั้งที่ใจอยากจะไปให้พ้นจากตรงนี้ สายตาเหลือบไปมองยังหน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังรายงานข่าว กะว่าดูเพลินๆ จะได้ใจเย็นลงบ้าง
“ทางตำรวจได้จับกุมตัวโอเมก้าซึ่งเป็นผู้ต้องหาในคดีฆาตรกรรมเมื่อสัปดาห์ก่อนได้แล้วเมื่อเช้าวันนี้ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจรายงานว่าพบผู้ต้องหาซึ่งก็คือนายลูก้า ไม่ทราบนามสกุล ซ่อนตัวอยู่ในละแวกสลัมไม่ปรากฏชื่อบริเวณชานเมือง หลังจากนี้จะเข้าสู่กระบวนการฝากขังและตัดสินคดีความ คดีในครั้งนี้นับว่าเป็นคดีอุกฉกรรจ์ของผู้ต้องหาที่เป็นโอเมก้า หากมีความคืบหน้าใดๆ ทางสำนักข่าวจะรายงานผลให้ทราบต่อไป...”
ในจอโทรทัศน์ฉายภาพผู้ต้องหาซึ่งมีเสื้อคลุมบังศีรษะอยู่ถูกจับใส่กุญแจมือและบังคับให้ขึ้นรถตำรวจ เจเรมีมองแล้วก็รู้สึกคุ้นตาอย่างแปลกประหลาด หากแต่เอะใจกับข่าวนี้มากกว่าด้วยพอจะจำได้ว่ามันเป็นคดีที่ได้รับการพูดถึงเป็นอย่างมากเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
คดีฆ่าคนตายที่ผู้ต้องหาเป็นโอเมก้า... ว่ากันว่าเหยื่อที่ถูกฆ่าเป็นอัลฟ่าจากตระกูลระดับกลางตระกูลหนึ่ง สภาพศพถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหดเลยทีเดียว
หากแต่เจเรมีไม่มีเวลามาสนใจสักเท่าไหร่นัก เขาแค่ได้ยินคนเล่าให้ฟังผ่านๆ และตอนนี้เขาเองก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน นอกจากจะละสายตาไปมองยังนาฬิกาซึ่งเพิ่งจะผ่านไปได้ไม่ถึงห้านาที ก่อนที่ความอดทนของเขาจะสิ้นสุดลง
ไม่รอแล้ว!
ชายหนุ่มหันหลังเดินออกจากโรงแรมทันที ไม่สนแม้แต่เสียงเรียกของพนักงานต้อนรับที่ร้องบอกเขาว่ายังดำเนินการไม่เสร็จแต่อย่างใดโดยไม่ได้สนใจเลยว่าถ้าพนักงานพวกนั้นโผล่เข้าไปเจอคริสในสภาพอุบาทว์อย่างนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น
จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ก็ดีน่ะสิ ไอ้ทุเรศอย่างมันก็ต้องปล่อยให้คนอื่นเห็นสภาพทุเรศๆ อย่างนั้นแหละถึงจะถูก!
การกลับมาบ้านของลูกชายด้วยอารมณ์หัวฟัดหัวเหวี่ยงทำให้เจอโรมซึ่งกำลังปรึกษาธุระลับบางอย่างกับแมทธิวอยู่ประหลาดใจไม่น้อย หากแต่พอถามไถ่และได้รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจเรมีแล้ว เขาก็ไม่ต่อว่าลูกชายแต่อย่างใด ตั้งใจจะตำหนิพวกทีมแพทย์นั่นเสียอีกที่ปล่อยปละละเลยลูกชายเขาจนเกิดเรื่องประมาทอย่างนี้
ใช่...ประมาท เจเรมีไม่ได้เล่าว่าเขาไปทำอะไรกับคริส เล่าเพียงแค่ว่าตัวเองมีอาการฮีท จากนั้นก็สลบไปโดยไม่มีใครเข้ามาช่วยจนถึงกระทั่งตื่นนอน
ก็ใครมันจะกล้าไปเล่ากันล่ะว่าเอาปากไปเขมือบแท่งความเป็นชายของคริสอย่างเอร็ดอร่อยน่ะ
แค่นี้ก็ทุเรศจนไม่รู้ว่าควรจะด่าตัวเองหรือด่าใครแล้ว!
ที่แน่ๆ เจอโรมต้องจัดการทีมแพทย์เสียก่อน ปล่อยปละละเลยขนาดนี้ เขาไม่ปล่อยผ่านไปเฉยๆ แน่ ก็ว่าอยู่ว่ามันทะแม่งๆ ที่ไม่มีรายงานใดๆ ถึงเขาเลยตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ที่แท้ก็ทำงานกันหละหลวมอย่างนี้นี่เอง
มือใหญ่คว้าโทรศัพท์บ้าน เตรียมตัวจะกดโทรเข้าไปยังผู้ติดตามที่ส่งไปดูแลเจเรมี รับปากกับแมทธิวเล็กน้อยว่าจะไม่ระเบิดอารมณ์ใส่เพราะต้องใช้งานคนพวกนั้นอีกนานทั้งที่ใบหน้าแสดงออกมาชัดเจนว่าโกรธเกรี้ยวเพียงใด หากแต่สีหน้านั้นก็ต้องหายไปเมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะมะเทิ่งดังมาจากหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงกรีดร้องโวยวายด้วยความตกใจของมาเรียและคนรับใช้
เสียงของภรรยาเรียกให้เจอโรมต้องทิ้งโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ พุ่งถลาออกไปยังหน้าบ้านก็เห็นได้ว่าต้นเสียงมาจากกลุ่มชายฉกรรจ์ในเครื่องแบบทหารกลุ่มหนึ่ง ซึ่งทำพลมาโดย...นายพล เดร็ก แฮร์ริสัน
พอเห็นว่าสามีออกมา มาเรียก็รีบถลาเข้ามาหาพร้อมกับดึงเจเรมีที่ตามผู้เป็นบิดาออกมาให้ไปหลบอยู่ในห้องรับแขกด้วยรู้ว่าการมาของนายพลคนนี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่
ไม่เป็นเรื่องลูกชายของเขาที่ถูกเจเรมีทำร้ายร่างกายเสียปางตายก็คงจะเป็นเรื่องอื่น...
แต่เจเรมีไม่ขยับตัวตามแรงฉุดรั้งของมารดา ยืนจังก้าอยู่ด้านหลังเจอโรมและแมทธิว รอการโจมตีของอีกฝ่าย
โผล่มาอย่างนี้คงไม่ได้ใช้วิธีเล่นงานชายหนุ่มรุ่นลูกอย่างขาวสะอาดแล้ว...
ซึ่งก็จริงอย่างที่คิดเมื่อเดร็กแสยะยิ้มแล้วเอ่ยปากขึ้น
“ขออภัยที่มาโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้านะครับท่านผู้นำเมอร์ซี พอดีว่ามีเรื่องคอขาดบาดตายน่ะถึงได้รีบแจ้นมา”
“ต้องการอะไร” เจอโรมไม่ต้องการฟังคำพูดไร้สาระถึงได้ตัดบทเข้าเรื่อง
หากแต่เดร็กไม่เล่นไปตามน้ำ ก้าวเข้ามาใกล้ เล่นลิ้นเสียอย่างนั้น
“ไม่ต้องใจร้อนหรอกน่า ผมมาถึงบ้านคุณอย่างนี้แล้ว ยังไงก็มีเรื่องที่ต้องการอยู่แล้วล่ะ”
สีหน้าของเจอโรมเกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปกติเขาเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดีและใจเย็นค่อนข้างมาก แต่ท่าทางที่ดูเหมือนเป็นมิตรแต่ไม่เป็นมิตรของเดร็กทำให้เขาต้องเอ่ยปากสั่งกับเจเรมีที่ยืนอยู่เยื้องๆ ทางด้านหลัง
“กลับเข้าห้องไปซะเจมี่”
“ผมไม่ไป” รู้ว่าเป็นเรื่องของตัวเอง เจเรมีก็ไม่ยอมถอย หากแต่การที่เขาพูดอย่างนั้นทำให้เจอโรมหันมาส่งสายตาดุดันให้
“อย่ามางี่เง่าตอนนี้ กลับเข้าห้องไปซะ”
ไม่ได้เป็นการตะคอกแต่อย่างใด ทว่าน้ำเสียงมีพลังอำนาจเสียเหลือเกินจนเจเรมีไม่อาจจะปฏิเสธได้ มาเรียรีบพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ลูกชายรีบทำตามคำสั่ง หากแต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหน เดร็กก็ขัดขึ้นเสียก่อน
“ไม่ต้องไล่ลูกชายให้เข้าห้องไปหรอกครับท่านผู้นำเมอร์ซี ที่ผมมาวันนี้ก็มาหาเขานั่นแหละ”
“ถ้ามีธุระอะไรจะคุยเกี่ยวกับเรื่อลูกของผมกับคุณล่ะก็ ให้คุยผ่านผมคนเดียวเท่านั้นหรือไม่อย่างนั้นก็ติดต่อผ่านเลขา” เจอโรมออกปากทันควัน
เดร็กรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงเรื่องคดีความของเจเรมีในข้อหาทำร้ายร่างกายธีโอ แต่เขาไม่ได้มาเพื่อจุดประสงค์นั้น ก็เคยประกาศกร้าวไว้แล้วนี่นาว่าไม่ว่าจะทำให้เจเรมีไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน วันนี้แหละที่เขาจะทำให้คำพูดของตนเป็นจริง
“อย่าใจร้อนไปน่า วันนี้ผมไม่ได้มาเพราะเรื่องลูกของผม แต่มาเพราะเรื่องลูกชายของคุณต่างหาก”
เจอโรมขมวดคิ้วมากขึ้นกว่าเดิม รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล
“แล้วมีธุระอะไรกับลูกผม”
คนฟังแสยะยิ้ม ว่าเสียงสูงเล็กน้อย “ก็มีเรื่องหยุมหยิมชวนให้น่ารำคาญใจอยู่นิดหน่อย”
เกลียดการเล่นลิ้นของผู้ชายคนนี้ที่สุด!
เจเรมีทำหน้ายู่ ไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด ไร้ซึ่งการรักษามารยาท ขณะที่เดร็กเหลือบมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มรุ่นลูกพลางว่า
“เรื่องหยุมหยิมเกี่ยวกับคดีฆาตรกรรมในโรงแรม”
ไม่รู้ทำไมจู่ๆ เจอโรมก็เสียวสันหลังวาบขึ้นมา แมทธิวเองที่ยืนฟังอยู่ไม่ห่างก็เช่นกัน สังหรณ์ใจขึ้นมาอย่างประหลาดว่าการที่ทีมแพทย์พวกนั้นขาดการติดต่อ เดร็กอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยก็เป็นได้ ซึ่งนั่นก็จริงอย่างที่คาดเดาเอาไว้ทันทีที่ได้ยินประโยคถัดไปจากปากของเดร็ก
“น่าตกใจนะที่ลูกชายของคุณเป็นคนสุดท้ายก่อนที่พนักงานโรงแรมจะพบศพพวกเขา ร้ายไม่เบานี่ ฆ่าตายไปตั้งหลายคนไม่เว้นแม้แต่คนติดตามที่พ่อตัวเองส่งไปดูแล แล้วก็น่าเสียดายนะที่การทดลองอะไรของคุณมันไม่สำเร็จไปตามแผนที่วางไว้”
“แกต้องการอะไร!” เจอโรมเหมือนจะสติแตกเอาในตอนนี้ เขารู้อยู่ว่าเดร็กคงจะใช้วิธีสกปรกเล่นงานเจเรมี แต่ไม่ยักจะคิดว่าจะใช้วิธีรุนแรงขนาดนี้ ที่สำคัญ...เดร็กพูดอย่างกับว่ารู้ความลับของเจเรมีแล้วด้วย!
ขณะที่เจเรมีเริ่มเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ก่อนจะกัดฟันแน่นทันทีที่ตระหนักได้ว่าการที่ไม่มีใครเข้ามาห้ามปรามสถานการณ์ทุเรศๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับคริสเป็นเพราะอะไร
“น่าเสียดายนะที่ความลับของพวกคุณเป็นความลับไม่ได้อีกต่อไป อุตส่าห์ส่งคนไปติดตามลูกชายเพราะกลัวว่าจะมีคนจากฝั่งผมสะกดรอยตาม สุดท้ายก็หนีไม่รอดอยู่ดี แต่ก็นับว่าเก่งมากเลยนะที่รักษาความลับนี้มาได้ตั้งนาน กี่ปีนะ...ยี่สิบปีใช่ไหม เจเรมีอายุเท่าลูกผมพอดีเลยนี่”
ไม่มีคำตอบใดๆ ให้กับเดร็ก มีเพียงแต่เดร็กเท่านั้นที่ยิ้มเยาะกับอาการหน้าเปลี่ยนสีของฝ่ายตรงข้าม
เขาถึงได้บอกอย่างไรล่ะว่าต้องการใช้เจเรมีรับผิดชอบ...
“แกต้องการอะไรกันแน่”
การพูดไม่หยุดทำให้เจอโรมต้องออกปากถามไปอีก ไร้ซึ่งสรรพนามแทนตัวอย่างให้เกียรติ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ให้เกียรติเขาตั้งแต่พาพวกบุกมาบ้านจนถึงเมื่อวินาทีก่อนแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรักษาภาพลักษณ์อีกต่อไป
เดร็กจุ๊ปาก เดินเข้ามาใกล้ พลางกระซิบ
“ก็ไม่ได้ต้องการอะไร แค่จะส่งไอ้เศษเดนโอเมก้าที่ชื่อเจเรมี เมอร์ซี เข้าคุกก็แค่นั้นเอง ...ในข้อหาอุกฉกรรจ์... ฆ่าคนตาย”
เจอโรมแทบจะยั้งอารมณ์ไม่อยู่ พุ่งถลาเข้าไปหมายจะต่อยคนตรงหน้า เจเรมีกับแมทธิวห้ามกันแทบไม่ทัน ห้ามไปก็คิดครุ่นไปว่าคนที่คอยปรามให้เขาอย่าหาเรื่อง อย่าไปทำร้ายร่างกายใครอย่างเจอโรมจะมีอาการเดือดดาลอย่างนี้กับเขาด้วย
“ฉันจะไม่มีวันยอมให้ลูกชายตัวเองถูกยัดข้อหาสั่วๆ แบบนี้เด็ดขาด! ไม่มีวัน!” เจอโรมแผดเสียงอย่างเหลืออด
เดร็กที่ไหวตัวออกมาทันแสยะยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตรงหน้าหายใจกระหืดหอบขณะที่ถูกแมทธิวรั้งเอาไว้อยู่ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง
“ก็เลือกเอาแล้วกันว่าคุณอยากให้ลูกชายเข้าคุกด้วยข้อหาไหนระหว่างฆ่าคนตาย กับข้อหาเป็นโอเมก้าไม่ได้ขึ้นทะเบียน อ้อ ข้อหาเป็นโอเมก้าไม่ต้องเข้าคุกนี่นา ต้องเข้าซ่องต่างหาก คนที่เข้าคุกคือพวกคุณที่ปิดบังข้อมูลต่อทางราชการ คงจะลืมไปแล้วสินะว่าตระกูลคุณเป็นหนึ่งในผู้ลงมติการใช้กฎหมายว่าด้วยการขึ้นทะเบียนโอเมก้า มาทำผิดกฎหมายเสียเองแบบนี้ไม่ไหวเลยนะคุณเมอร์ซี ถ้าคุณไม่เลือกแบบแรก ทั้งคุณกับคุณนายเมอร์ซี แล้วก็คนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องจะพลอยซวยไปด้วยนะ”
เจอโรมกัดฟันกรอดจนเป็นสันนูน แค่ได้ยินว่าจะส่งลูกชายที่เขาเฝ้าปกป้องมาตลอดยี่สิบปีไปเข้าคุก เขาก็แทบคลั่งแล้ว ยังมีหน้ามาบอกว่าจะส่งเข้าซ่องอีก
พูดอย่างนี้ตั้งใจรนหาที่ตายชัดๆ!
“ไอ้หมูโสโครกแฮร์ริสัน...” เจอโรมแค่นเสียงต่ำออกมา เขาไม่เคยรู้สึกตกต่ำขนาดนี้มาก่อนเลย ทั้งที่มีสถานะสูงส่ง มาจากตระกูลที่ไม่เคยมีใครกล้าแข็งข้อใส่ วันนี้กลับต้องมาเจออะไรอย่างนี้เป็นครั้งแรกมันทำให้เขาทนเสียแทบไม่ไหว
หากแต่เดร็กไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ดึงซิการ์ออกจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทางสบายๆ
“ตัดสินใจเองแล้วกันครับว่าจะให้ลูกคุณรับข้อหาไหน ถ้าไม่อยากเดือดร้อนไปด้วย การเสียสละคนเพียงคนเดียวก็น่าจะคุ้มค่ากว่าว่าไหม เสียสละเพื่อส่วนรวมอย่างที่คุณชอบพูดในสภาไง”
“แกมันจะมากเกินไปแล้ว!” ถูกล้อเลียน เจอโรมก็แทบคลั่ง ทำท่าจะพุ่งเข้าไปทำร้ายร่างกายคนตรงหน้าอีก
หากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆ ทหารนายหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเดร็กชักปีนขึ้นมาจ่อไปทางเขา
แค่จ่อไปที่เขาอย่างเดียว เขาจะไม่สนใจเลย ทว่านายทหารคนอื่นๆ ยังเอาปีนจ่อไปยังภรรยาและลูกชายเขาด้วย มันทำให้เจอโรมต้องยุติอากัปกิริยาทุกอย่างโดยฉับพลัน
“ผมมีเวลาให้คุณไม่มากนะ รีบตัดสินใจเร็วเข้า”
เห็นว่าเจอโรมสงบลงได้แล้ว เดร็กก็ว่าต่อ ปากพ่นควันสีขาวออกมา ท่าทางนั้นช่างน่ารังเกียจสำหรับคนมองเหลือเกิน ทว่าในหัวของเจอโรมไม่มีเวลามาคิดอะไรไร้สาระอย่างนั้น เขาต้องรีบหาทางออกสำหรับปัญหาที่จู่ๆ ก็มาปรากฏตรงหน้าให้เร็วที่สุดก่อนต่างหาก
แต่จะให้เขาเลือกทางไหนได้ล่ะ ไม่ว่าทางใด มันก็ต้องเสียเจเรมีไปหมดอย่างนี้!
เจอโรมแทบคลั่ง ขณะที่เจเรมีเห็นท่าทางตึงเครียดของบิดาแล้วก็หงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งเหลือบไปเห็นมารดาร้องไห้ออกมาไม่ขาดสาย เขาก็ทนดูไม่ได้อีกต่อไป ทันทีที่ได้ยินบิดาเปล่งเสียง
“ฉันจะไม่ยอมยกลูกชายของฉันให้แกไปทำอะไรตามใจได้ทั้งนั้น”
เจเรมีก็แทรกขึ้น...
“ผมจะไปกับเขาในฐานะผู้ต้องหาคดีฆ่าคนตาย”
น้ำเสียงทุ้มที่ดังออกมาเมื่อครู่เรียกให้ทุกสายตาหันไปมองยังต้นเสียง
เจอโรมแทบไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดนั้น พลันตะโกนเสียงดังลั่นคล้ายกับว่าจะเรียกสติของเจเรมี
“พูดอะไรของแก อยากตายมากหรือไงถึงได้พูดออกไปอย่างนั้น!”
เจเรมีไม่ตอบรับ ยกมือขึ้นดันกระบอกปีนที่จ่ออยู่ข้างขมับตัวเองออก ว่าเสียงเรียบ
“ไม่ได้อยากตาย แต่ผมไม่อยากให้พ่อกับแม่แล้วก็คนอื่นๆ ต้องมาเดือดร้อนเพราะผมไปมากกว่านี้”
เขาว่าตามจริง หากเลือกอย่างที่สอง มีหวังต้องมีคนมาติดร่างแหเพราะมีส่วนรู้เห็นในเรื่องของเขาอีกหลายสิบชีวิตอย่างแน่นอน ซี่งนั่นก่อให้เกิดผลเสียยิ่งกว่าที่เขาลุยเดี่ยวไปคนเดียวอย่างนี้
จะมีก็แต่เจอโรมที่ไม่เห็นด้วย ได้ยินแล้ว คำพูดก็พร่างพรายขึ้นมาในหัวเป็นชุด
แกมันโง่! คิดว่าฉันกับมาเรียปกป้องแกมาตลอดยี่สิบปีเพื่ออะไร! ไปกับพวกมันก็ไม่พ้นถูกกระทำย่ำยีไม่ต่างอะไรจากโอเมก้าที่อยู่ในซ่องพวกนั้นแน่!
เจอโรมอยากสบถด่าอย่างนั้น ทว่าเดร็กที่มองดูเหตุการณ์อยู่กลับหัวเราะขบขันและสวนขึ้นก่อน
“เลือกได้ดีนี่ ถือว่าฉลาดมาก สมกับที่เป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่านผู้นำเมอร์ซี”
“อย่าพูดมากไอ้แก่” เจเรมีไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรง สวนคืนด้วยถ้อยคำหยาบคาย
แต่เดร็กเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่นัก แค่ได้ตัวเจเรมีมาแค่นี้ เขาก็พอใจแล้วเพราะหลังจากนี้ต่างหากที่จะเป็นการแก้แค้นเพื่อธีโออย่างแท้จริง
“ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ถือว่าธุระหมดลงแค่นี้ ผมขออนุญาตเป็นตัวแทนเจ้าหน้าที่ตำรวจพาลูกชายของคุณไปเลยก็แล้วกันนะครับ ส่วนคุณ...จะวิ่งเต้นหรือจะช่วยเหลือลูกชายในศาลอย่างไรก็เอาเลย ผมยินดีที่จะรอดูการวิ่งเต้นเป็นหนูติดจั่นของคุณ แต่ขอบอกไว้อย่าง...ผู้ต้องหาคดีนี้ไม่มีสิทธิ์ประกันตัวนะครับ”
พูดมาอย่างนี้ เจอโรมก็รับรู้ได้ว่าการกระทำของเดร็กคงจะมีคนคอยให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ซึ่งนั่นก็หนีไม่พ้นบรรดาคนที่ไม่ชอบขี้หน้าเขาอย่างพวกผู้นำอีกสามตระกูล
หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะต้องมาคิดในตอนนี้เมื่อเห็นว่าเจเรมีถูกพวกนายทหารกระชากไปใส่กุญแจมือทั้งที่ไม่มีความผิด ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายปวดหนึบ เสียงร่ำไห้ของภรรยา การถูกยัดเยียดข้อหาทั้งที่เจเรมีบริสุทธิ์มันทำให้เขากำหมัดแน่นอย่างโกรธแค้นที่ทำอะไรในวินาทีนี้ไม่ได้
ความจริงแล้วถ้าจะมีใครสักคนที่โดนจับ มันต้องเป็นเขาต่างหาก
เป็นความผิดของเขาที่ดูแลเจเรมีไม่ดีจนทุกอย่างวิกฤตลงขนาดนี้!
แต่เจเรมีไม่ได้โทษอะไรบิดาเลย ในหัวมีแต่ความคิดอยากจะฆ่าชายผู้เป็นบิดาของคู่อริให้ตายคามือมากกว่า
สายตาเกรี้ยวกราดจับจ้องไปยังเดร็กขณะที่อีกฝ่ายร้องบอกเขา
“ล่ำลาพ่อแม่ซะให้พอก่อนที่จะเน่าตายในแดนขัง ไอ้เด็กสวะ”
“แกก็ระวังจะไม่ได้ตายดี ไอ้แก่โสโครก”
ไม่เพียงแต่ด่า ยังถ่มน้ำลายใส่หน้าของเดร็กอีกด้วย
เดร็กหลับตาไปครู่หนึ่ง ยกมือขึ้นปาดคราบน้ำลายนั้นออกขณะที่เจเรมีถูกบรรดาทหารที่จับกุมตัวอยู่กดลงไปนอนคว่ำกับพื้นหลังจากที่พวกเขาเห็นท่าทางกระด้างกระเดื่องของชายหนุ่ม เจอโรมพยายามจะเข้ามาช่วยแต่ก็ต้องยั้งขาไว้เมื่อถูกปีนจ่อที่หน้าอีกครั้ง
“เอาตัวมันไป”
ไม่มีบทสนทนาใดๆ เกิดขึ้นต่อจากนั้นอีกนอกเสียจากคำสั่งของเดร็กที่ออกปากบอกให้พาตัวเจเรมีไป ใบหน้ากราดเกรี้ยวปรากฎขึ้นมาให้เห็นทันทีที่อีกฝ่ายถูกลากถูลู่ถูกังออกไปนอกบ้าน และด้วยความที่เป็นแขกผู้มีมารยาทดีงาม บุกเข้ามาในบ้านของตระกูลเมอร์ซีโดยไม่ได้รับอนุญาต บังคับนำตัวลูกชายของบ้านนี้ไปแล้วก็ต้องเอ่ยลาตามธรรมเนียมเสียหน่อย
“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ รับรองเลยว่าผมจะดูแลลูกคุณเป็นอย่างดี... ดีเสียจนจำไม่ได้เลยล่ะว่าเคยเป็นอัลฟ่ามาก่อน”
รอยยิ้มร้ายผุดพรายขึ้นมาให้เห็น เจอโรมทนไม่ไหวอีกแล้ว แผดเสียงออกไปเต็มกำลัง
“ถ้าแกทำอะไรเจเรมีแม้แต่ปลายเล็บล่ะก็ ฉันไม่เอาแกไว้แน่! ได้ยินไหมว่าฉันไม่เอาแกไว้แน่แฮร์ริสัน!”
ไม่ฟังอีกแล้ว พูดประโยคของตัวเองจบก็หันหลังเดินออกมาจากบ้าน พ้นประตูบ้านมาได้ก็ออกคำสั่งกับนายทหารคนสนิทซึ่งมีส่วนในการดำเนินแผนการทั้งหมดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“อย่าให้ใครช่วยมันออกมาได้ ถ้าใครกล้าขัดคำสั่ง...ฆ่ามันซะ”
นายทหารคนสนิทรับคำสั่ง ก่อนจัดการส่งคำสั่งต่อให้กับนายทหารคนอื่นๆ ปล่อยให้เดร็กยกยิ้มเพียงลำพัง
เล่นกับใครไม่เล่น มาท้าทายคนตระกูลแฮร์ริสัน
ไม่ฉันก็พวกแกต้องล่มจมกันไปข้าง ไอ้ตระกูลโอเมก้าเถื่อน!
-------------------------------------
มาแล้วววว ตัวอย่างที่เคยแปะให้อ่าน ขออนุญาตยืดไปอีกตอนนะคะ กะความยาวตอนนี้ผิดไปหน่อย 555
เจเรมีเริ่มถูกเล่นงานแล้ว หลังจากนี้จะถูกบีบบังคับมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ได้อยู่ใกล้ชิดกับขุ่นคริสมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน แอร๊ยยย ขุ่นคริสของบ่าวหล่ออะไรเยี่ยงนี้ //โดนตบ
ไม่ค่อยลำเอียงเลยอะว่าเข้าข้างขุ่นคริส อยากให้ขุ่นคริสถูกปู้ยี่ปู้ยำ ก๊ากกก ผิดโพสิชันเนอะ ต้องให้เจเรมีถูกขุ่นคริสสะหวีวี่วีต่างหาก //แต่อันที่จริงแล้วเจมี่เป็นรุก..รุกขึ้นมารับ กิกิ
ฝากฟีดแบ็กไว้ให้ด้วยจ้า พรุ่งนี้จะมาแปะตัวอย่างตอนใหม่ให้ ไม่เอาฉากที่เคยแปะให้อ่านละ ฉากใหม่ สัญญาว่ารอบหน้าจะไม่เมาอีก ฮา
ปล. ใครที่ต้องการหนังสือเล่มนี้และอยากจะทำแบบสอบถามจำนวน รบกวนเข้าไปทำที่ลิงก์ด้านล่างนี้นะคะ แปะอีเมลไว้ให้ หนูแดงไม่มีเวลามาตอบเน้อ รบกวนด้วยค่า
แปะลิงก์ >>
https://goo.gl/forms/DpsyuGnb5wxFATPg2
หัวข้อ: [END]Omega's Instinct สัญชาตญาณดิบ[Omegaverse]#คริสเจมี่:ตย.ตอนพิเศษ[25/3/60] (อ่าน 124589 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก