ฮึบบ จบลงด้วยดี ดีใจจังที่ไม่มีใครเป็นอะไร
ยิงยาวรวดเดียวจบพร้อมกับความมึนในหัวที่วิ้งๆ ไปมา ไม่ชอบสงครามทั้งหลายแหล่เหมือนน้องเหวินเป่า เลยรู้สึกแบบ โอ๊พระเจ้า ให้ตายเถอะนี่มันนิยายประวัติศาสตร์หรืออย่างไร! (ซึ่งใช่ เข้าใจถูกแล้ว)
พอเข้าใจแบบนั้นนี่ก็อ่านไปกล้ำกลืนไปเหมือนคนจมน้ำตั้งแต่ต้นยันใกล้จบ ไหนจะสงคราม ไหนจะความสัมพันธ์พระนายอีก (เพราะฟางซินแสนดีเหลือเกิน จนเราอยากให้มีพระเอกคนใหม่แทน) ปวดเฮดเว่อ แต่ก็กลั้นใจอ่านจนจบล่ะนะ เนี่ย ถ้าอยู่ในน้ำจริงๆ เราตายไปแล้ว
แต่ขอบคุณมั่กๆ นะคะ ภาษาสวยดี แอบคิดว่าฉากหวานน้อยจังหลังจากจับเรากดน้ำอยู่ตั้งนาน ขออากาศหายใจเป็นตอนพิเศษหวานๆ หน่อยก็คงจะดีไม่ใข่น้อยนะคะ อิ