ผมไปเจอไอ้กลมอีกครั้งที่ห้องเรียนครับ นักศึกษาชั้นปีที่สี่อย่างผมไม่ค่อยมีอะไรมาก เหลือแค่สอบให้ได้คะแนนมากพอกับเกรดเฉลี่ยที่ต้องการก็พอครับ
ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับการเรียนเท่าไหร่นัก เพราะความคาใจที่ไอ้เล้งทิ้งท้ายเอาไว้ ทำให้ผมคิดไม่ตก
ชื่อของเพื่อนที่มันเรียกเป็นชื่อเดียวกับที่มันครางออกมาในคืนนั้น ตอนนั้นผมคิดว่าคงเป็นชื่อผู้หญิงสักคนที่มันเพ้ออยู่ แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่คิดแบบนั้นแล้ว
หมายความว่ายังไง...
"นี่อิง เย็นนี้ไปหาอะไรกินด้วยกันไหม"
ผมหันไปมองหวานที่กำลังส่งยิ้มให้ผม ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับ แต่เธอกำลังตามจีบผมอยู่ แล้วก็จีบมาพักใหญ่แล้วด้วย
"ไม่ว่าง จะไปดูรองเท้ากับไอ้กลม"
"แต่เมื่อกี้กลมบอกว่าอิงว่างนี่"
ผมหันไปมองไอ้กลมที่ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ผมรู้ครับว่าเพื่อนสนิทของผมมันคิดอะไรอยู่ ไอ้กลมกำลังเชียร์ให้ผมคบกับหวาน ทั้งที่มันเองก็ชอบหวานอยู่แท้ๆ ผมล่ะไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ
ถึงผมจะหล่อเลือกได้แต่ก็ไม่ได้เอาใครง่ายๆ เหมือนไอ้เล้งหรอกนะครับ ผมให้เกียรติผู้หญิงเสมอ
ผมมีพี่สาวกับน้องสาวอย่างละคนครับ แค่คิดว่าพี่น้องของตัวเองต้องมาเสียตัวให้กับไอ้ผู้ชายที่มักง่ายเอาไปทั่วอย่างไร้ความรับผิดชอบเหมือนไอ้เล้ง ผมก็ของขึ้นแล้ว
ป่านนี้มันจะกลับหรือยังวะ...
แต่ก่อนอื่นผมต้องสลัดหวานไปให้พ้นทางก่อน
"วันนี้ไม่สะดวก เอาไว้วันหลังแล้วกัน"
"อิงก็แบบนี้ทุกทีอ่ะ หาเรื่องหนีหวานตลอด เมื่อไหร่อิงจะให้โอกาสหวานบ้าง"
หวานเป็นคนสวยนะครับ หุ่นดีหน้าตาน่ารัก เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่ใครหลายคนต้องการ แต่ไม่ใช่ผม
ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของหวานด้วยการยอมตกลงคบเป็นแฟน ทั้งที่ไม่ได้มีความรู้สึกกับเธอเป็นพิเศษ ผมเคยลองมาแล้วครับ คบทั้งที่ไม่ได้รักชอบอะไร แล้วสุดท้ายก็เลิกกัน เพราะในฐานะแฟนผมให้ได้มากที่สุด...แค่จูบเท่านั้น
ใครจะหาว่าผมอ่อนหัดก็ช่าง แต่ผมจะไม่นอนกับคนที่ไม่ใช่ภรรยาของผมเด็ดขาดครับ มันอาจจะเป็นสิ่งที่ใครฟังแล้วหัวเราะเยาะ แต่ถ้าคนสำคัญเป็นได้แค่เรื่องบนเตียงที่อีกฝ่ายไม่ได้จริงจังด้วย ผมคงแค้นใจมาก
ผมก็แค่ไม่อยากเป็นผู้ชายเลวๆ แบบนั้น แต่กับไอ้เล้ง....เป็นกรณีพิเศษครับ ก็มันเป็นผู้ชาย ด้วยเหตุนี้ผมเลยไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
ก็อย่างที่คิด...ผมเพิ่งเสียตัวให้ไอ้เล้งเป็นคนแรก
ผมไม่รู้ตอนนั้นนึกยังไงถึงทำแบบนั้น ผมแค่อยากทำให้มันเจ็บ เสียศักดิ์ศรี แค้นใจที่ถูกผู้ชายข่มขืนทำนองนั้น ถึงผมจะไม่มีความคิดติดลบกับพวกรักร่วมเพศแต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะไม่ได้รังเกียจกับการมีเพศสัมพันธ์ด้วย และอาจเป็นเพราะผมมีอะไรลึกซึ้งกับมันเป็นคนแรก ช่วงนี้ก็เลยอยากยุ่งเรื่องของมันเป็นพิเศษ เวลาเห็นมันอยู่กับคนอื่นก็พาลหงุดหงิดง่ายไปหน่อย
"อิง..."
"ก็ได้ แค่ไปกินข้าว"
"จ๊ะ"
ผมมองรอยยิ้มสดใสของหวานอย่างอ่อนใจ พร้อมกับนึกคาดโทษตัวการที่หายเข้ากลีบเมฆไปไหนแล้วก็ไม่รู้
.........
ผมกับหวานนั่งรถแท็กซี่มากินข้าวที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้ากันครับ แต่ผมก็ไม่ได้เลี้ยงข้าวเธอหรอกนะครับ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ก็เลยต่างคนต่างจ่ายค่าอาหารของตัวเอง
ผมไม่ได้เป็นลูกคนรวยมีเงินมากมายอะไร ก็แค่ลูกของเจ้าของร้านอาหารตามสั่งธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษครับ
"อิง ไปดูคอนเสิร์ตกันไหม"
"เปลืองเงิน"
"หวานได้เส้นบัครฟรีมา ไปด้วยกันนะ"
"แล้วจัดเมื่อไหร่"
"กลางเดือนหน้า ไปด้วยกันนะ"
"ถ้าว่าง"
"จะรอนะ"
ผมมองใบหน้าที่เปิ้อนรอยยิ้มของหวาน ก่อนจะมองที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็เกือบทุ่มครึ่งแล้ว ถึงผมจะอยากกลับแต่เราสองคนก็ยังเดินเล่นตากแอร์ไปเรื่อย
"อิงไปดูหนังกัน"
"เอาไว้วันหลัง"
"ก็แบบนี้ทั้งปีอ่ะ นะๆ ไปดูด้วยกันหน่อย อยากดูมากเลยอ่ะ"
ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินตามหวานเข้าไปในโซนของโรงภาพยนตร์อย่างปลงตก
..........
ผมดูไปเรื่อยๆ แบบไม่ได้สนใจเท่าไหร่ พอเวลาล่วงเลยมาร่วมชั่วโมง ผมก็เดินออกมาจากโรงหนังพร้อมกับหวาน ตอนนี้ภายในห้างสรรพสินค้าก็แทบจะร้างผู้คน
"ซึ้งมากเลยอ่ะ เมื่อกี้หวานยังแอบร้องไห้เลย"
"อืม"
ผมเดินออกมาเรียกแท็กซี่ที่ด้านหน้าของห้างสรรพสินค้า ก่อนที่พวกเราจะฝ่าท้องถนนที่แออัดกลับหอกัน
ผมกับหวานอยู่หอใกล้กับมหาวิทยาลัยครับ เลยตั้งใจว่าจะนั่งไปส่งหวานก่อน แล้วค่อยนั่งต่อมาลงที่หอของตัวเอง หลังจากนั้นผมก็จะโทรศัพท์ไปหาไอ้เล้งหน่อย ผมไม่อยากส่งข้อความไปหา ถ้าส่งไปแล้วไม่อ่านหรืออ่านแล้วไม่ตอบ ผมคงอารมณ์เสีย
"รถติดจังเลยเนอะ"
"อืม"
ผมได้แต่มองข้างทางที่มีแต่รถยนต์ขนาบข้าง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดรับด้วยความแปลกใจ
คนที่ตั้งใจจะโทรหาก็ดันติดต่อมาเองซะงั้น...
[มาหากู...หน่อย~]
ผมขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงยานคางของไอ้เล้งที่ลอดออกมา
"อะไรของมึงวะ อยู่ไหนเนี่ย"
[พี่อิงหรา...มาหาเล้งหน่อยคร้าบ]
"ไอ้สัตว์ มึงอยู่ไหนวะ"
นี่มันโทรหาผมแน่เปล่าวะ?
[อยู่....ไหน...ว้า]
"ไอ้เล้ง!"
ผมตวาดใส่มันไปที ตอนนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดและร้อนใจขึ้นมา ไอ้เล้งเงียบไปสักพักก็ตอบ
[อยู่...อืม...ที่เดิมอ่า]
แม่ง! เจอตัวเมื่อไหร่จะตบกะโหลกสักที
"ที่ผับ K หรือเปล่า"
ผมคิดว่ามันน่าจะอยู่ผับประจำของมันนั่นแหละครับ จากที่รู้มามันก็ไปแต่ที่นี่ที่เดียว
[ใช่คร่าบ! เก่งมาก! เอาไปหนึ่งจุ๊บ จุ๊บๆๆ]
เฮ้อ...ผมโมโหจนเพลียแล้วครับ
ผมกดตัดสายทิ้งด้วยตวามไม่สบอารมณ์ ผับที่ว่าอยู่คนละทางกับมหาวิทยาลัยของผม ถ้าจะไปส่งหวานก่อนแล้วไปต่อ ไอ้เล้งคงหมดสภาพไปก่อนแน่ แต่อันที่จริงมันจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่ดี
"มีอะไรหรือเปล่าอิง"
ผมหันไปมองหวานที่กำลังแสดงสีหน้าสงสัยออกมา พลางหยิบเงินจำนวนหนึ่งส่งให้เธอ
"นี่ค่ารถน่าจะพอ ถ้าไม่พอหวานออกเองนะ โทษที เดี๋ยวเราต้องไปธุระก่อน พอดีหมาป่วย"
"ฮะ?"
ผมไม่รอให้หวานถามอะไรไปมากกว่านี้ เพราะรถติดอยู่แล้ว เลยตัดสินใจเปิดประตูลงมา แล้วรีบวิ่งไปที่ฟุตบาทเพื่อมองหาวินมอเตอร์ไซค์
นึกถึงมันแล้วน่ารำคาญ ไม่ได้อยากไปหามันเลย!
"พี่ไปผับ K แบบด่วนๆ"
ผมรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายพี่วินที่นั่งรอผู้โดยสารอยู่ ก่อนที่เครื่องยนต์สองล้อจะพุ่งทะยานไปยังปลายทางท่ามกลางท้องถนนที่มีการจราจรติดขัด
.
.
.
Next step loading....
Marionetta ::: มาต่อตอนใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
