DARK MODE III
****ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับตอนหลักแต่อย่างใด แค่แต่งมาเล่นๆ เพื่อใครอยากอ่านโหมดดาร์ก พระแพงไม่สดใสร่าเริง(?) และเนื้อหาชวนจิตตกบ้าง =.,=
ในสุดก็ผ่านมาถึงวันที่เขารอคอย
เวลาสี่เดือนจะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น เขาที่อยู่กับเสี่ยมาสี่เดือนก็สามารถปรับตัวได้ได้มากขึ้น เสี่ยจะมาหาเขาสัปดาห์ละสองครั้ง สามครั้ง ตามแต่เวลาที่เสี่ยจะว่าง แต่ส่วนใหญ่เสี่ยจะมาในช่วงคืนวันศุกร์ เพราะถ้าวันเสาร์-อาทิตย์เสี่ยไม่มีงาน หรือมีเวลาว่างเสี่ยก็จะใช้เวลาอยู่กับเข้าให้นานขึ้น
วันนี้เป็นวันศุกร์สุดท้ายของระยะเวลาสี่เดือน เขาที่เพิ่งถูกจัดมาเบาะๆ หนึ่งรอบก็ได้สูดลมหายใจลึกๆ พยายามปรับลมหายใจตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ นอนเปิดหลังเพื่อรอให้เหงื่อบนตัวแห้ง เสี่ยไม่ชอบเด็กเหงื่อเยอะ ถึงเสี่ยจะไม่พูดแต่เขาก็พอจะมองออกอยู่บ้าง
หลังจากอยู่ด้วยกันมานานสี่เดือน เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาฟังมาจากพี่ธนิตบ้าง สังเกตเอาเองจากเสี่ยโดยตรงบ้าง เขาก็เริ่มคิดว่าเสี่ยเองก็ไม่ได้นิสัยแย่ หรือเอาใจได้ยาก เสี่ยออกจะติดใจดีและเอาใจใส่เด็กอยู่นิดๆ ด้วยซ้ำ เขาเอง พออยู่มานานเข้าจากที่คิดว่าเสี่ยเป็นคนโหดร้ายหรือเป็นพวกโรคจิตที่ชอบมีเด็กเลี้ยง เขาก็คิดว่าเสี่ยเป็น(เหมือน) คนปกติธรรมดามากขึ้น เสี่ยเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาดี วัยสามสิบนิดๆ เรื่องเซ็กซ์...บางครั้ง หรือช่วงหลังๆ มาเสี่ยก็ไม่ได้บังคับเอากับเขามาก แค่ส่วนใหญ่เสี่ยจะชอบทำให้เขาอับอายขายหน้าเพื่อที่จะได้เห็นหน้าแดงๆ ของเขา และเสี่ยเองก็ไม่เคยด่าว่าเขาว่าเป็นเด็กขายตัว เป็น_ตัว คนร่าน หรือเป็นเด็กเลี้ยง เสี่ยก็แค่ชอบทำให้หน้าไหม้หรือขายหน้าบ้างเวลาที่อยู่บนเตียง
อย่างรอบแรกของวันนี้ เขาที่อยู่กับเสี่ยมานานก็เริ่มสังเกตได้ว่าเสี่ยอยากเล่นแบบไหนบ้าง วันนี้เราสองคนเริ่มต้นที่เตียงตามปกติก่อนจะย้ายไปที่ผนังห้อง และกลับมาที่เตียงอีกรอบ เสี่ยชอบเล่นท่ายืนหรือไม่ก็ท่านั่ง แต่ถ้าอยู่บนเตียงเสี่ยจะชอบให้เขาหันหลังให้ เพราะงั้นวันนี้รอบแรกที่จัดกันเบาะๆ ไป หลังจากที่เขาใช้ปากให้ เสี่ยก็สั่งให้เขานั่งหันหลังขย่มอยู่บนตัวเสี่ยแล้วมองตัวเองบนกระจกของตู้เสื้อผ้าที่เปิดออกกว้าง เขาต้องมองดูของๆ เสี่ยขยับเข้าออกอยู่ในตัว และต้องมองดูลูกชายของตัวเองขยับขึ้นลงด้วย และหลังจากนั้น.. พอเสี่ยพอใจในท่านี้เสี่ยก็กดเขาลงในท่าสุนัข เขาที่ยังมองเห็นตัวเองอยู่ก็ได้แต่สบตาเสี่ยในกระจก และมองดูเสี่ยขยับเข้าออกบ้าง บิดหน้าอกเข้าบ้าง พอเขาเผลอๆ เสี่ยก็กระทุ้งมาจนเขาเชิดหน้าและต้องหันไปรับจูบที่เสี่ยมอบให้
เรื่องน่าอับอายขายหน้าแบบนี้ เขาทำมาแล้วนักต่อนัก และพอปล่อยวางหรือทำใจได้ เขาก็ปลอบใจตนเองว่ามันก็แค่เซ็กซ์ ปกติเขาก็ต้องเอาออกอยู่แล้วสัปดาห์ละครั้งสองครั้ง ตอนนี้.. มันก็แค่การปลดปล่อยอย่างหนึ่งที่มีผู้ชายอีกคนร่วมด้วยเท่านั้น
เฮ้อ~ ดูท่าเขาจะเข้าใกล้เคียงกับการเป็นโรคสต๊อกโฮม* (Stockholm syndrome) มากขึ้นทุกที ถึงครั้งแรกๆ เขาจะรู้สึกอับอาย อดสู หรือนึกสมเพชตัวเอง แต่พอผ่านมาสามเดือน พอเสี่ยไม่ได้บังคับเขามาก เสี่ยเองก็ค่อนข้างใจดีและตามใจเขามากขึ้น ถึงเสี่ยจะจัดหนัก อึด ถึก ทน แต่เขาก็พอจะทนมีอะไรกับเสี่ยได้ แถมพอช่วงหลังๆ มา พอเสี่ยไม่มาหาหรือเขาอยู่ว่าง เขาก็เริ่มคิดถึงเสี่ยมากขึ้น
เวลาสามเดือนที่ผ่านมา เขาต้องกลับไปรายงานตัวกับพี่ธนิตประมาณเดือนละครั้งสองครั้ง และทุกครั้งที่เขาไป เขาก็พอจะเจอเด็กคนอื่นอยู่บ้าง เด็กคนอื่นก็บอกว่าเขาโชคดีเพราะนอกจากเสี่ยจะจ่ายเยอะ เสี่ยยังหล่อและยังไม่โรคจิตมาก ดังนั้นเขาที่เริ่มมีความรู้สึกผูกพันกับเสี่ย ก็ได้แต่คิดว่าตัวเองโชคดีและอยากทำดีกับเสี่ยให้มากขึ้น ยิ่งพอได้เห็นเด็กบางคนที่ถูกเสี่ยคนอื่นตบหรือใช้กำลังมา เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองโชคดีมาก เสี่ยไม่เคยตบเขาหรือทำร้ายเขา เสี่ยแค่อยากมีเซ็กซ์ในแบบที่เสี่ยชอบ
พี่ธนิตที่พอเห็นเขาปรับตัวได้ ก็คอยย้ำกับเขาอยู่หลายหนว่าอย่าตกหลุมรักเสี่ยเลี้ยง ของแบบนี้... ในวงการแบบนี้ ความรักคือสิ่งที่เรียกว่าความหลงหรือไม่ก็ความใคร่มากกว่า ไม่มีรักจริงหรือรักแรกพบในวงการที่เสื่อมคาวแบบนี้ เขาที่เพิ่งมาอยู่ในวงการมาไม่นาน ถึงเขาจะไม่ได้รักแต่เขาก็รู้สึกผูกพันอยู่กับเสี่ยบ้าง ดังนั้นเขาจึงคอยเตือนตัวเองอยู่ตลอดว่าอย่าหลงไปอาการลกับอาการโรคสต๊อกโฮม ซินโดรม ถึงจะผูกผันแต่เขาก็ไม่สามารถรักเสี่ยได้ เขาต้องแยกให้ออกระหว่างความใจดี ความใคร่ ความถูกใจ และเซ็กซ์ เขาสามารถยินยอมที่จะมีอะไรกับเสี่ยได้ แต่เขาต้องห้ามหลงรักเสี่ยโดยเด็ดขาด
แต่ถึงเขาจะเด็ดขาดหรือเตือนสติกับตัวเองยังไง กับเสี่ยที่เขาอยู่ด้วยมานานสามเดือน หลังจากที่ถูกเสี่ยฝึกจนเชื่องและอยู่มือ ตอนนี้ขอแค่เสี่ยอยู่ใกล้หัวใจเขาก็เต้นผิดจังหวะบ้าง ยิ่งพอโอบกอดบ้าง จูบใบหูบ้าง อารมณ์ของเขาที่นิ่งสงบมาตลอดก็กลับสั่นไหวไปกับความวาบหวามและไวสัมผัสต่อมือเสี่ยยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นสีข้างหรือแผ่นหลัง ลองเสี่ยได้สอดใส่เข้าในตัวเขาก่อนและจูบลงตามพื้นที่เหล่านั้น ร่างกายเขาก็สั่นสะท้านจนเกือบจะปลดปล่อยออกมาให้ได้
เฮ้อ~ นี่เสี่ยคงสอนจนเขาอยู่มือ และสอยจนเขารู้สึกถึงความสุขของการมีเซ็กซ์ ถึงเขาจะไม่เต็มใจและออกดื้อดึงในบางครั้ง แต่เสี่ยก็มีวิธีการที่จะจูงเขากลับมาทำให้เชื่อง และก่อกวนเขาจนเขาต้องมานอนตายอยู่ในมือ
เหมือนอย่างที่ครึ่งหนึ่งเสี่ยบังคับให้เขาใช้ปากและรูดรั้งส่วนปลายของตัวเองไปด้วย ตอนนั้นหัวเด็ดตีนขาดยังไงเขาก็ไม่สามารถทำจามคำสั่งนี้ได้ แค่ใช้ปาก เขาพอทำใจได้ แต่การที่จะให้เขาเสร็จและสุขสมต่อหน้าผู้ชายที่ซื้อความใคร่ด้วยเงิน เขากลับทำใจยอมไม่ได้
วันนั้น... ตอนที่เขาไม่ได้ทำตามสำสั่ง เสี่ยก็ไม่ได้ดุด่าว่าเขา เสี่ยแค่ดึงเขาขึ้นไปนั่งบนตัก กอดจูบลูบไล้และรูดรั้งของๆ เขาไปมา เขาที่เริ่มคุ้นมือกับเสี่ย พอถูกเสี่ยรูดนานๆ เขาก็ทำท่าจะปลดปล่อยให้ได้ แต่พอเขาจะปล่อยเสี่ยก็หยุดพัก แล้วพอเขาหายเหนื่อยหายตื่นเต้น เสี่ยก็ขยับมือใหม่และทำซ้ำแบบนั้นอยู่หลายรอบ รอจนเขาทนไม่ได้ เสี่ยก็สั่งให้เขาลงไปจากตัวและใช้ปากให้เสี่ยอีกครั้ง เสี่ยไม่ได้บังคับให้เขาใช้มือต่อ แต่ความรู้สึกตอนนั้นของเขาคือเขารู้สึกทรมานมาก ปากก็ต้องใช้ และด้านหลังที่ถูกฝึกมาเสี่ยก็ไม่ได้แตะต้อง
เขาต้องขมิบด้านหลังเพราะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่ไม่สามารถปลดปล่อยทางด้านหน้า และเขาก็ต้องปรนเปรอเสี่ยอยู่นานกว่าเสี่ยจะเสร็จและปลดปล่อยออกมาได้ แค่สิ่งที่ทรมานยิ่งกว่าการเมื่อยปากจนกรามเกือบจะค้างคือ เขาไม่สามารถปล่อยปล่อยด้วยตัวเองได้ ของๆ เขาตั้งจนเหงื่อเขาแตกพลั่ก แต่เพราะเขาเป็นคนดื้อ เขาเลยหักใจช่วยตนเองจนปลดปล่อยไม่ได้ ในตอนที่เสี่ยเสร็จเขาเงยมองหน้าเสี่ยทั้งคราบน้ำตา แต่เสี่ยก็แค่เกลี่ยน้ำตาให้เขาและฉุดเขาขึ้นไปนั่งบนตักอีกครั้ง จัดอยู่ในท่าที่เขาหันหลังให้และเสี่ยก็ไถของๆ เสี่ยที่เป็นเสร็จไปมา รอจนของๆ เสี่ยตั้ง เสี่ยก็ใส่ถุงยางและสอดใส่ในตัวเขาแบบที่ไม่ยอมบอกล่วงหน้า
เขาเจ็บ จุก แต่ก็เป็นความจุกที่เสียวมาก แต่น้องชายเขาที่ปวดจนตึงคัดก็ไม่สามารถปลดปล่อยได้ถ้าไม่ใช้มือช่วย ตอนนั้น... เหมือนกับเสี่ยกำลังจะสอนเขาว่า ถ้าเขาไม่ทำตามที่เสี่ยสั่งเขาก็จะทรมานอยู่แบบนี้ แต่เพราะเขาเป็นคนดื้อ จนสุดท้ายตอนที่ใกล้จะสลบเต็มทีในที่สุดเสียก็ยอมขยับมือให้
และในครั้งนั้นก็เป็นครั้งที่เขาฝังใจไปเลยว่า ถ้าเสี่ยสั่งเขาต้องทำตาม เพราะถ้าไม่ทำตามเสี่ยก็จะทรมานเขาจนเสียผู้เสียคนขึ้นมาได้ เสี่ยใช้จิตวิทยาจัดการเขาเสียอยู่หมัด เพราะเดี๋ยวๆ เสี่ยก็ใจดี และเดี๋ยวๆ เสี่ยก็โหดร้าย เขาที่เจอทั้งความทรมานและความสุขสลับกันไปมาก็แทบจะน็อค เพราะอย่างนั้น พอหลังๆ มาพอเสี่ยสั่งอะไรเขาก็ยอมทำตามมากขึ้น เสี่ยอยากให้เขาร้อง เขาก็ร้องออกมาอยู่บางครั้ง เสี่ยอยากให้เขาเล่นกับตัวเอง เขาก็ยอมทำตามที่สั่งบ้างแบบนานๆ ครั้งเพราะกลัวที่จะถูกลงโทษ
และมาจนถึงวันนี้ วันที่ครบสามเดือน เสี่ยที่จัดการเขาไปเบาะๆ แล้วหนึ่งรอบก็นั่งตากเหงื่ออยู่ใกล้ๆ ระหว่างเขากับเสี่ย เราสองคนไม่ค่อยมีคำพูด แต่เขาก็ยังระวังกับความใจดีของเสี่ยแจ เพราะไม่รู้ว่าเสี่ยจะมอบความสุขปนความทรมานเขากับตอนไหนบ้าง
แต่พอได้ยินตอนที่เสี่ยถามว่า " ต้องการอะไรไหม" เขาที่ระวังตัวมาตลอดก็เลยอดที่จะตกใจไม่ได้ แต่พอตั้งสติได้ เขาก็นึกออกว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของสัญญาสามเดือน เสี่ยเองก็คงจะจำได้ถึงได้ถามเขาแบบนี้
เขาเอง... นอกจากความทรงจำอันไม่น่าพิสมัยแล้ว เขาก็ไม่ต้องการอย่างอื่นนอกจากอิสระภาพ เขาก็ไม่ต้องอย่างอื่นเพิ่มขริงๆ สามเดือนที่ผ่านมาถึงจะไม่ได้ทรมานเหมือนอยู่ในขุมนรกแบบในช่วงแรกๆ แต่เขาก็รู้สึกอดสูและหดหู่ใจอยู่ทุกครั้งเมื่อคิดถึงเรื่องแบบนี้
ดังนั้นพอเสี่ยถามว่าอยากได้อะไรไหม เขาจึงตอบไปตามตรงว่าไม่อยากได้ เงินที่เสี่ยเคยให้ข้างหัวนอน ที่ละสามพันบ้าง ห้าพันบ้าง แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะตั้งตัวใหม่ได้ ถึงเงินมันจะเป็นเงินจำนวนไม่เยอะแต่ถ้าใช้จ่ายดีๆ ก็มากพอที่เขาจะเอาไปลงทุนทำธุรกิจเล็กๆ หรือถ้าเขาเก็บไว้ในรูปหุ้นหรือตราสารหนี้ เขาก็คงจะพอเก็บเกี่ยวทำกำไรได้บ้าง
เขาเป็นนักศึกษาปีสามในสาขาบัญชี ลองใช้จ่ายและเก็บออมไม่เป็นอีก ชาตินี้คงไม่พ้นต้องกลับมาเป็นเด็กเลี้ยง งานเด็กเลี้ยงจะว่าสบายมันก็ใช่ แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าซักวันเราจะไม่ติดโรค ยิ่งขายตัวบ่อยเราก็ยิ่งเสี่ยงต่อการติดโรคทางเพศสัมพันธ์มากขึ้นเท่านั้นทั้ง HIV และ เซฟฟิริส และอีกอย่างเขาจะมั่นใจได้อย่างไรว่า ครั้งหน้าเขาจะเจอเสี่ยดีๆ แบบเสี่ยอธิป
เขาเคยเห็นเด็กบางคนที่ถูกทุบตีหรือโดนทำร้ายมาแล้ว บางคนก็ถึงกับต้องเสพยาเพิ่ม ซึ่งของแบบนี้พี่ธนิตเองก็มีขายเหมือนกัน ทั้งแบบกินและแบบฉีดเข้าเส้นเลือด ถึงพี่แกจะบอกเป็นยาคลายเครียดและพี่แกก็ขายให้ในระดับที่ควบคุมได้ แต่ยาเสพติด ต่อให้เรียกอย่างเรียบหรูแบบไหน ยาเสพติดมันก็ให้โทษให้ทั้งนั้น
ดังนั้นสู้เขาออกไปจากวงการนี้ แล้วทำงานให้หนักหน่อย แต่มีสุขภาพชีวิตและสภาพจิตใจที่เป็นปกติก็น่าจะดีกว่าเป็นเด็กเลี้ยงเยอะ
เพราะอย่างนั้น พอเสี่ยถามเขาก็ไม่หวังอะไรเพิ่ม เขาขอแค่ถ้าต่อไป ถ้าบังเอิญเขากับเสี่ยต้องมาเจอกัน เขาก็หวังแค่ว่าเสี่ยจะไม่เข้ามาทัก ไม่ทำท่าดูถูกเขา ไม่ทำเป็นดูหมิ่นว่าครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นเด็กเลี้ยง แค่นั้นเขาก็พอใจแล้ว การเป็นเด็กเลี้ยงคงเป็นตราบาปอย่างหนึ่งในใจเขา ไม่ว่าจะพยายามลืมแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาเคยทำไว้ ยังไงมันก็คงมาตามหลอดหลอนเขาอยู่ตลอดชีวิต
ดังนั้น...เขาขอแค่ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างไป อย่างนี้ก็คงดีสุดแล้ว และเขาก็ไม่อยากขออะไรเพิ่ม
แต่แน่นอนว่า นั่นเป็นสิ่งที่เขาได้แต่คิดแต่ไม่สามารถบอกกับเสี่ยได้ ผู้ชาย..ก็มีอีโก้ในแบบที่ผู้หญิงไม่เข้าใจคือ ตนเองทิ้งคนอื่นได้ แต่ตัวเองห้ามถูกคนอื่นทิ้ง แล้วยิ่งกับเสี่ยที่ดูท่าจะมีอีโก้แบบนี้อยู่เต็มตัว สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็มีแต่พูดดีๆกับเสี่ย อ่อนน้อมถ่อมตนในแบบของตนเองว่า เขาไม่ต้องการอะไรอย่างอื่นจากเสี่ยเพิ่ม แค่การที่เสี่ยยอมจ่ายเงินค่าตัว... จ่ายค่าบ้านให้ก่อนจำนวนสามแสน แค่นี้เขาก็รู้สึกขอบคุณเสี่ยมากแล้ว และเงินในแต่ละครั้งที่เสี่ยวางให้เขาบนโต๊ะ เขาเองก็จะพยายามไม่ใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายให้เสี่ยเป็นห่วงมาก
คิดไปคิดมาเขาก็คิดว่า เขาควรเสริมความน่าจะประทับใจโดยการกราบไปที่ไหล่เสี่ยไปหนึ่งรอบ ถึงการกระทำนี้จะไม่ได้แสแสร้งทั้งหมด แต่เขาก็หวังว่าการที่เขานอบน้อมกับเสี่ยแบบนี้ เสี่ยจะเอ็นดูเมตตาเขาบ้าง เวลาเจอหน้ากันเสี่ยก็จะได้ไม่เอาไปด่า หรือแอบนินทาเขาลับหลังว่า เขาเองก็แค่เด็กเลี้ยงคนหนึ่งที่ดีแต่อ้าขาเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเพิ่มความสุภาพเขาไปเพื่อที่เสี่ยจะได้ประทับใจในการจากลาครั้งนี้มากขึ้น
แต่นึกไม่ถึงเลยว่าการจากลาในรูปแบบของเขาจะทำให้เขาได้สร้อยมาเป็นของติดตัวจำนวนหนึ่งเส้น สร้อยเพชรที่เสี่ยให้เป็นสร้อยทรงเรียบๆ ที่สามารถใส่ได้ในทุกสถานการณ์ ในตอนแรกเขาเองก็ไม่อยากรับของที่มีมูลค่า แต่เมื่อนึกถึงอีโก้และศักศรีดิ์ของลูกผู้ชายอย่างเสี่ย เขาก็เลยได้แต่ยินดีรับไว้ เขาไม่อยากให้เสี่ยด่าว่าเขาเรื่องมากหรือหาว่าเขาเล่นตัวในวันสุดท้ายแบบนี้ เพราะงั้นเพื่อทำให้เสี่ยพอใจ พอเสี่ยส่งกล่องเพชรมาให้ เขาก็ยกมือไหว้เสี่ยอีกครั้ง
สร้อยเพชรที่เสี่ยให้... ไม่รู้ว่าจะเป็นตราบาปที่คอยย้ำเขาไปถึงวันไหนว่าครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นเด็กเลี้ยง เป็นคนที่ยอมขายตัวเป็นเวลาสามเดือนเพื่อแลกกับเงินไถบ้าน และเพื่อสร้ายที่มีมูลค่าเกือบล้านนี้
แต่เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายเขาเลยไม่อยากจะให้เสี่ยรู้สึกหดหู่หรือเบื่อหน่ายใจมาก และอย่างที่บอกไปแล้ว เขาอยากให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีเพื่อที่เมื่อครั้งหน้า ถ้าหากต้องมาบังเอิญเจอหน้ากัน เสี่ยอาจจะยัง... ให้เกียรติเขาในฐานะคนๆ หนึ่งบ้าง
และเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้าย เขาที่ไม่อยากให้เสี่ยโกรธเพราะไม่อยากใส่สร้อยเลยยอมจูบเสี่ยก่อนแบบที่นานๆ จะทำซักครั้ง รอจนเสี่ยมีประกายแปลกใจในแววตา เขาก็อ้อนเสี่ยและปล่อยให้เสี่ยจัดการเขาอีกรอบ
วันนั้น... วันสุดท้าย เซ็กซ์ของเขากับเสี่ยผ่านไปแบบไม่หวือหวามาก แต่เซ็กซ์ของเขากับเสี่ยก็เต็มไปด้วยเรื่องหัวเราะ เสี่ยอยากให้เขาทำแบบไหน เขาก็ได้จัดให้ได้ทั้งนั้น เสี่ยให้เล่นกับตัวเองเขาก็เล่น เสี่ยสั่งให้เขาอ้าขาออกส่งเสียงครางเขาก็ยอมร้องออกมาบ้าง เขาไม่อยากให้เสี่ยมองว่าตนเป็นคนร่าน แต่เขาอยากจะให้เสี่ยประทับใจในวันสุดท้ายอย่างวันนี้
และหลังจากวันนั้น ตอนที่เขาตื่นนอนมาอีกทีเสี่ยก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว เสี่ยทิ้งกล่องสร้อยพร้อมกับข้อความที่เขียนว่า ให้เขาคืนกุญแจกับคีย์การ์ดไว้ที่ฟร้อนท์ เขาที่เพิ่งตื่นก็ตื่นมาแบบงังเงีย กว่าจะตื่นเต็มตาก็เพิ่งรู้สึกหนักคอเพราะมีสร้อยที่เสี่ยเพิ่งซื้อให้มาห้อยอยู่ที่คอแล้ว เขาไม่รู้หรอกว่าเสี่ยตีความหมายของการให้สร้อยในครั้งนี้ว่ายังไง เสี่ยให้เขาเพราะอยากให้หรือเสี่ยอยากตีความว่า สร้อยเส้นนี้เครื่องหมายตีตราที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเด็กเลี้ยง เป็นเด็กที่เสี่ยเคยมอบความสุขให้จนเขาต้องอ้าปากร้องส่งเสียงครวญครางอ้อนวอนเสี่ยทั้งน้ำตา
เขาถอดสร้อยออกทันทีที่คิดแบบนี้ สร้อยนี่คือตราบาปในชีวิต เขาจะไม่มีวันใส่มันอีกเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด ถึงเขาจะเอามันไปขายไม่ได้เพราะเสียดายค่าส่วนต่างยี่สิบเปอร์เซ็นต์ให้กับร้านเพชร แต่เขาจะไม่มีวันใส่มันซ้ำอีกแล้ว ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาใส่ไว้และเขาก็ถอดมันออกแล้ว เขาหวังว่าหลังจากนี้เขาจะไม่ต้องเจอเสี่ย ไม่ต้องเจอ ไม่ต้องเห็นหน้า ให้เรื่องที่ผ่านมาตลอดสามเดือนเป็นเพียงแค่ฝันร้ายช่วงตื่นหนึ่งเท่านั้น
และนับจากวันนี้เป็นต้นไปเขาจะไม่มีสถานะเป็นเด็กเลี้ยงอีกแล้ว เขาจะก้าวเดินไปข้างหน้า และไม่หันกลับมามองอดีตที่เต็มไปด้วยตัณหาและราคะ
แต่โชคชะตาก็ไม่เคยเข้าข้างเขา เพราะในวันที่เขาเกือบจะลืมเสี่ยไปอย่างถาวร เสี่ยก็กลับมาวนเวียนอยู่ในชีวิตอีกครั้ง และทำให้เขาอยู่ก็เหมือนกับตายทั้งเป็น
*โรคสต๊อกโฮม คือ ผู้ที่ถูกลักพาตัวไปเกิดความผูกพัน เห็นใจ มีอารมณ์ร่วมกับคนที่ลักพาตัวไป
>>>อยู่ๆ พล็อตก็วิ่งมาในหัว ตอนพิเศษอันอื่นก็รอจ่อไป... เอิ๊กๆ
หัวข้อ: Sugar daddy เด็กเลี้ยง :: ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม (อ่าน 189012 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก