บันทึกรัก…ไร่แสงจันทร์
Writer : Tan-Yung0209
File : ซ่อนรัก 11
“นานแค่ไหนแล้ว?....ตอบมาสิว่านานแค่ไหนแล้ว!!!!!” สิบทิศตะคอกใส่เหมและไผ่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ไผ่สะดุ้งเฮือก น้ำตาเม็ดใสก็ไหลออกมาด้วยความกลัว
หลังจากที่ไผ่ได้เปิดเผยถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองและเหม สิบทิศก็ตั้งท่าไม่ยอมรับและแสดงความโมโหออกมาทางแววตาแต่ไม่ทันที่จะได้พูดคุย ก็เกิดเหตุการณ์เลวร้ายกับพีซึ่งเกี่ยวข้องกับการตายของนักรบพ่อของสิบทิศและไผ่ ถึงกระนั้นทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดีคนร้ายก็ถูกจับไปดำเนินคดีตามระเบียบ พอเคลียร์เรื่องคดีของนักรบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สิบทิศก็เรียกเหมและไป่มาคุยเป็นการส่วนตัวในห้องทำงาน
“สิบทิศ นายจะขึ้นเสียงทำไม? ไม่เห็นเหรอว่าน้องไผ่กลัว” เหมกอดคนรักไว้แน่น…แน่นพอที่จะสัมผัสได้ว่าร่างกายเล็กนั้นสั่นสะท้านเพียงใด
“จะไม่ให้ฉันขึ้นเสียงเหรอ? ดูสิ่งที่นายทำสิ ฉันให้นายดูแลน้องไผ่แต่นายกลับดูแลน้องไผ่เกินหมอกับคนไข้!!!”
“ฉันรู้ว่านายหวงน้องไผ่แต่ทำยังไงได้ฉันรักน้องไผ่” เหมพูดออกมาตรงๆ
“น้องไผ่ มันบังคับน้องใช่ไหม?” สิบทิศหันไปถามน้องชาย เขาไม่คิดว่าน้องชายจะรักเหม
“น้องไผ่รักพี่เหมฮะ” ไผ่บอกกับสิบทิศ
“ไม่…เป็นไปไม่ได้…บอกความจริงพี่มาว่าเหมบังคับขืนใจน้องไผ่ใช่ไหม?” สิบทิศพูดไปตามที่ตนคิดซึ่งมันสะกิดใจไผ่ให้ชะงักจนสิบทิศรับรู้ได้
“เออ ฉันยอมรับว่าฉันขืนใจน้องไผ่แต่เราสองคนรักกัน” เหมพูดสวนกลับไป แขนแกร่งก็โอบกอดไผ่แน่นยิ่งกว่าเก่า
“เอามือมึงออกจากน้องฉันเดี๋ยวนี้!!!” สิบทิศตวาด อสการหวงน้องชายกำเริบ
“ทำไมฉันต้องเอามือออกจากเมียฉันด้วย” เหมถามสิบทิศกลับเสียงเรียบ
“ไอ้เหม แกกล้าพูดนะว่าน้องชายฉันเป็นเมียแก”
“ก็มันเป็นความจริง”
“ไอ้เหม…น้องไผ่มากับพี่” สิบทิศกัดฟันกรอดก่อนขะลุกขึ้นมากระชากไผ่แล้วอุ้มพาดบ่า
“พี่สิบทิศ..ปล่อย..ปะ…ปล่อย” ไผ่ทุบตีหลังของสิบทิศ
“สิบทิศปล่อบน้องไผ่เดี๋ยวนี้!!!” เหมที่พยายามทำใจให้เย็นก็ต้องร้อนรนขึ้นมาเมื่อถูกสิบทิศพาคนรักไป สิบทิศเองก็ไม่คิดที่จะทำตามคำขอของเพื่อนและน้องชาย เขาก้าวออกจากห้องทำงานมุ่งไปยังห้องนอนของไผ่โดยมีเหมคอยเดินตามอยู่ด้านหลัง
“ออกไปไอ้เหม ถ้าคิดยังจะคุยกับฉันแกกลับไปที่ห้องทำงาน”
“ไม่ฉันไม่กลับ!!!” เหมเป็นห่วงไผ่ทำให้เขาคิดที่จะปฏิเสธ
“เกิดอะไรขึ้นครับ?” พีที่ได้ยินเสียงโวยวายจากชั้นล่างก็รีบวิ่งขึ้นมา พอมาถึงก็พบภาพที่สิบทิศอุ้มไผ่ทั้งน้ำตาและมีปากเสียงกับเหม
“พีพาเหมไปที่ห้องทำงานหน่อย” สิบทิศเอ่ย
“พี่เหมไปที่ห้องทำงานก่อนนะครับ” พีที่คิดจะช่วยไกล่เกลี่ยพอเห็นสีหน้าและน้ำเสียงของสิบทิศก็รู้ว่า น้ำเชี่ยวไม่ควรเอาเรือไปขวาง
“แต่….”
“เชื่อพีเถอะนะครับ” พีพูดย้ำพร้อมส่งสายตาขอร้องให้เหมผ่อนปรนตาม เหมถอนหายใจเฮือกใหญ่ สายตาก็มองไผ่ที่น้ำตานองหน้า
‘ปัง!!!’ เสียงประตูห้องนอนดังสนั่นบ่งบอกอารมณ์ของสิบทิศได้ดี เหมที่จะกลับห้องทำงานก็แทบจะเดินกลับไปแต่พีก็รั้งเอาไว้
“พี่เหมกลับเข้าห้องเถอะครับ ไปตอนนี้ก็ยิ่งทำให้พี่สิบทิศโกรธ” พี่เอ่ย เหมจึงจำใจเข้าไปนั่งรอในห้องทำงาน โชคดีที่พีได้เตือนสติเขาไว้ สิบทิศนั้นเป็นคนใจดีแต่เด็ดขาด หากได้โมโหหรือโกรธใครขึ้นมาก็เหมือนมีพายุเข้ามาถล่มอย่างไงอย่างนั้น
ทางด้านสิบทิศกับไผ่ ร่างสูงก็วางคนร่ำไห้นั่งบนเตียงกว้าง ไผ่ร้องไห้อย่างหนักใบหน้าก็ก้มต่ำไม่ยอมมองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“น้องไผ่…บอกพี่มาว่าไปรักกับไอ้เหมตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกมา!!!”
“ฮึก…ก….พี่สิบทิศ….ฮือ…อ…..” ไผ่ไม่ตอบแต่กลับร้องไห้หนักกว่าเก่าด้วยความที่ตกใจจากการถูกสิบทิศขึ้นเสียงใส่และดูเหมือนว่าสิบทิศจะพอรู้ว่าตัวเองเสียงดังกับน้อง ชายหนุ่มจึงยืนนิ่งอยู่สักพักก่อนจะลูบหน้าไล่อารมณ์ร้อนในใจให้ออกไป
“น้องไผ่ บอกพี่มาสิครับว่าไปรักเหมตั้งแต่เมื่อไหร่?” สิบทิศย่อเข่านั่งลง มือหนาก็สัมผัสกับมือสวยที่มีน้ำตาหยดใส่จนเปียกชุ่มหลังมือ
“ฮึก…น้องไผ่ชอบพี่เหมมานานแล้ว…แต่มารู้ตัวว่ารักก็ตอนเจอพี่เหมอีกครั้งฮะ..ฮือ..อ…” ไผ่พอเห็นว่าสิบทิศใจเย็นก็ตอบคำถาม สิบทิศฟังนิ่งในสมองก็คิดว่าตนเป็นคนชัดชวนเหมเข้ามาในไร่จนทั้งสองได้เจอกัน
“รักเหมมากไหม?”
“รักมากฮะ” ไผ่ตอบอย่างไม่ลังเล
“เรื่องที่มันขืนใจล่ะ?....ไม่จริงใช่ไหม?” สิบทิศข่มใจถามน้องชายที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาตั้งแต่ไผ่ยังเล็ก น้องชายตัวเล็กๆของเขานั้นจะต้องไม่แปดเปื้อน
“จะ…จริงฮะ” ไผ่ตอบเสียงแผ่วแต่ก็คมพอที่จะเป็นมีดกรีดใจให้สิบทิศเจ็บปวดได้
“แต่ตอนนี้ทั้งพี่เหมและน้องไผ่ก็รักกันเข้าใจกันดีฮะ…พี่สิบทิศอย่าโกรธพี่เหมกับน้องไผ่นะฮะ” ไผ่ขอร้อง น้ำตาก็ไหลรินอาบแก้มหวังว่าพี่ชายจะใจอ่อน
“พี่ไม่หายโกรธ น้องไผ่รออยู่ที่นี่ พี่จะกักบริเวณน้องไผ่ ส่วนไอ้เหมพี่จะไปจัดการให้มันไม่มาวุ่นวายที่นี่อีก” สิบทิศบอกไผ่เสียงแข็ง สีหน้าท่าทางที่ดูจริงจังเล่นเอาไผ่ใจหาย
“พี่สิบทิศอย่านะครับ น้องไผ่ไม่เอาแบบนี้ น้องไผ่ขอร้องล่ะพี่สิบทิศ…ฮือ…น้องไผ่ขอร้องนะฮะ” ไผ่คว้าหมับจับแขนที่ลุกขึ้นยืน
“น้องไผ่หยุดขอร้องเสียเถอะ พี่ไม่มีทางที่จะใจอ่อนเป็นอันขาด” สิบทิศปัดมือเล็กที่จับแขนตัวเองออกแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานโดยไม่สนใจเสียงร้องขอปนสะอื้นที่ไล่ตามหลังของไผ่
‘ผัวะ’
ทันทีที่สิบทิศเข้ามาในห้องทำงาน เขาก็ประเคนหมัดเข้าไปที่ใบหน้าของเหมจนคนโดนต่อยล้มหงาย สิบทิศไม่ปล่อยโอกาสให้เหมได้ลุกขึ้นมา เขากระหน่ำชกเหมไม่ยั้งและตัวเหมเองก็ไม่คิดที่จะตอบโต้ใดๆ มันทำให้สิบทิศยิ่งโมโห
“พี่สิบทิศหยุดครับ อย่าชกพี่เหม!!” พีซึ่งอยู่ในเหตุการณ์ก็รีบรวมสติแล้วรีบล็อคตัวสิบทิศเอาไว้
“พีปล่อยพี่!!!” สิบทิศขืนตัว พีนั้นมีแรงน้อยกว่าจึงไม่สามารถจับตัวสิบทิศไว้ได้
“ไอ้เพื่อนชั่ว มึงทำกับน้องกูแบบนี้ได้ยังไง?” สิบทิศที่มักจะพูดดีตลอดแม้ยามโกรธแต่ครั้งนี้เขาเหลืออดแล้วจริงๆที่รู้ว่าเหมทำร้ายน้องชายตัวน้อย
“เออ กูทำเพราะกูรักน้องมึง กูรักมานานแล้วแล้วมันก็เป็นอดีตไปแล้ว กูกับน้องมึงตอนนี้เรารักกันมาก มึงเข้าใจไหม?” เหมที่เงียบไปนานก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง
“มึงกล้าบอกว่ารักน้องกูมานานแล้ว แล้วพลอยล่ะ? มึงคบแก้เหงาสินะ ไม่แน่มึงคงจะคบน้องกูแก้เหงาเหมือนกัน!!!” สิบทิศตะคอกใส่หน้าเหมตามด้วยกำปั้นที่ชกเข้าที่ท้องแกร่งของอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง
“พี่สิบทิศ…ฮือ.อ…หยุด”
ไผ่ที่ได้ยินเสียงพี่ชายของตนและเหมทะเลาะกันก็พยายามเดินไต่ผนังออกจากห้องด้วยความยากลำบากจนตอนนี้ก็หยุดอยู่ที่ประตูห้อง มือเรียวทั้งสองก็จับกรอบประตูประคองตัวเองเอาไว้
“น้องไผ่” พีรีบเข้าไปประคองไผ่
“พี่พีไม่ต้องน้องไผ่เดินเองได้ฮะ” ไผ่ปฏิเสธ เพราะตัวเองอยากให้สิบทิศเห็นว่าเขาเข้มแข็งและกำลังจะหายดี เขาไม่ใช่คนอ่อนแอที่ทำอะไรไม่ได้…ไผ่ไม่อยากให้สิบทิศเป็นห่วงและหวงมากเกินไป
“พี่สิบทิศหยุดชกพี่เหมนะฮะ” ไผ่เดินหาสิบทิศอย่างทุลักทุเล พอถึงตัวร่างสูงไผ่ก็เข้าสวมกอดจากด้านหลัง สิบทิศยืนนิ่ง เหมเองก็ลุกขึ้นมาแล้วใช้มือเช็ดเลือดที่มุมปาก
“ถ้าอยากให้พี่หยุด มันก็จะต้องออกไปจากไร่นี้” สิบทิศเอ่ย ประโยคนี้สร้างความตกใจให้คนฟังเป็นอย่างดี
“พะ…พี่สิบทิศล้อเล่นใช่ไหมฮะ…ฮือ..ฮือ…พี่สิบทิศล้อเล่นกับน้องไผ่ใช่ไหมฮะ?” ไผ่ถามย้ำทั้งน้ำตา
“พี่พูดจริง” สิบทิศยืนยันในคำตอบ
“พี่สิบทิศ พีว่าพี่สิบทิศใจ…”
“พีไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” พีที่พยายามเข้าไกล่เกลี่ยก็ถูกสิบทิศพูดขัดขึ้นมา ตอนนี้พีสงสารไผ่และเหมจับใจที่ถูกสิบทิศขัดขวางในความรัก
“สิบทิศกูยอมให้มึงต่อยกู กูจะไม่ออกจากไร่ กูจะอยู่กับน้องมึง” เหมเอ่ย เรื่องอะไรที่ตนจะต้องออกจากไร่เพียงเพราะเพื่อนรักของตัวเองซึ่งเป็นพี่ชายคนรักไม่เห็นด้วย กว่าเขาจะได้เจอไผ่ กว่าจะได้บอกรัก กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เหมต้องต่อสู้กับอุปสรรคในเวลาจนถึงตอนนี้เขาจะไม่ยอมจากลาไผ่อีกต่อไป
“กูไม่ให้มึงเข้าใกล้ไผ่อีกต่อไป มึงไสหัวไปจากบ้านกูเลย ส่วนไผ่พี่จะขังเราเอาไว้ในห้องไม่ให้ออกไปไหน!!!” ไผ่ล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินคำพูดของสิบทิศจนเหมเข้าไปประคองกอดเอาไว้
“มึงทำแบบนี้ได้ยังไง มึงเองก็เคยถูกคุณชัชวินทดสอบ มึงน่าจะเข้าใจถึงความทรมานกับการถูกขัดขวางจากความรัก แล้วทำไมมึงถึงมาขัดขวางพวกเราสองคน มึงตอบมาสิ สิบทิศว่าทำไม?” เหมถามพลางปลอบโยนคนที่ร้องให้ใบหน้าซุกอกของเขาไปพลาง
“กูจะขัดขวาง มึงจะทำไม?”
.......................................... ...
มาช้าาาาาา ขอโทษ!!!!!!
หลายคนอาจจะรู้และหลาคนอาจจะไม่รู้
สาเหตุที่หายไปคือน้ำท่วมค่าาา ไฟดับ เนตขัดข้อง บ้านไรท์ท่วมเกือบถึงชั้นสองแถมของเสียหายต้องกู้ซากทำความสะอาดบ้านรวมถึงที่ทำงานด้วย ไรท์ขอโทษนะคะ
วันนี้มาลงแล้ว ไม่รู้คนอ่านจะทิ้งหรือเปล่า ฮืออออ
ตอนหน้าซ่อนรักจบแล้วนะคะ ติดตามอ่านเรื่องทิวเอก เอกทิวได้ เร็วๆนี้
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่อ่าน ที่เม้น ที่รอนะคะ ม๊วฟ
หัวข้อ: บันทึกรัก...ไร่แสงจันทร์ 20++ Yaoi (คู่กัด) EP.12_ P.5 จบแล้ว 15/03/2017 (อ่าน 37879 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก