กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...โกรธกันเหรอนิว” เขาหันมาทางคนที่ยังยืนนิ่งอยู่ นิวเอื้อมมือมาจับที่แขนของลักษณ์บีบเอาไว้แน่น มือของนิวเย็นเฉียบ “ลักษณ์...ช่วยเราหน่อยนะ” นิวเอ่ยขึ้นด้วยเสียงกระซิบ น้ำตาคลออยู่ในดวงตากลมโตที่มองมาที่เขาอย่างอ้อนวอนและมองไปทางแผ่นหลังกว้างนั้นอย่างน้อยใจแกมเสียใจ
“นิว...ผมขอโทษ” ไวน์ไม่เคยรู้สึกผิดต่อใครมากขนาดนี้มาก่อน “จะให้ผมทำอะไรก็ได้เพื่อเป็นการไถ่โทษนิว” “ไวน์เห็นนิวเป็นตัวอะไร ตุ๊กตาไม่มีความรู้สึกหรือไง ไวน์รู้มั้ยว่ามันเจ็บ” นิวยกมือขึ้นทุบที่หน้าอกของตัวเอง “รู้ว่าแฟนตัวเองไม่รักก็ยังไม่พอ แถมตัวเองกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ เหมือนหุ่นเชิดที่เขาเอาไว้บังหน้า นิวไม่นึกเลยว่าไวน์จะเป็นคนแบบนี้” “ฟังก่อน ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะตัดใจจากลักษณ์ยากเย็นขนาดนั้น ผมนึกว่าตัวเองคงจะทำใจได้” “แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนว่าไวน์จะให้นิวเป็นคนดามใจ ทำไมต่อหน้าคนอื่นถึงทำเหมือนรักนิวมากมาย ไวน์แค่อยากประชดเค้าใช่มั้ย” นิวร้องไห้ออกมา ไวน์ทำตัวไม่ถูกได้แต่ดึงร่างอีกฝ่ายเข้ามากอด นิวสะบัดตัวแต่สุดท้ายก็ร้องไห้ออกมาอีก ซบใบหน้าลงกับหน้าอกของเขา “ผมขอโทษจริงๆนิว ผมรู้ว่าผมทำให้คุณเสียใจมาก ผมมันเลวเอง..นิว ผม....ไม่เหมาะสมคู่ควรกับคนดีๆอย่างคุณ” “ไวน์!!” นิวกรีดเสียงจนไวน์ตกใจ “จะขอเลิกกับนิวยังต้องใช้มุขแบบนี้อีกเหรอ ไวน์เห็นนิวเป็นคนยังไง” นิวร้องไห้หนักมากจนเสื้อของไวน์เปียกชุ่ม เขาได้แต่ยกมือขึ้นลูบหลังไหล่ของอีกฝ่ายเบาๆ รู้สึกละอายใจต่อคนตรงหน้าจนไม่รู้จะทำยังไง
“พอ...มึงไม่ต้องพูดแล้ว ไอ้ไวน์ กูรักมึงเหมือนน้องชายคนนึงมาตลอดนะ แต่พฤติกรรมของมึงที่ผ่านมามันทำให้กูต้องกลับไปคิดใหม่ ถ้าตราบใดที่มึงยังเคลียร์เรื่องนิวแฟนมึงไม่ได้ ก็ไม่ต้องมายุ่งกับน้องกูอีก กูไม่อยากเห็นมันร้องไห้แล้ว มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย” รามดึงประตูปิดเสียงดังปัง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
