《ใจยักษ์❤[เมฆ-เก่ง]:ตอนที่1❤[25/03/61]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 《ใจยักษ์❤[เมฆ-เก่ง]:ตอนที่1❤[25/03/61]  (อ่าน 258655 ครั้ง)

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 21♡P.14[22/4/60]
«ตอบ #420 เมื่อ23-04-2017 01:49:50 »

 :katai5:


มิตตี้ ไปอีกกกกกกก

ออฟไลน์ จอมจุ้น6002

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 21♡P.14[22/4/60]
«ตอบ #421 เมื่อ24-04-2017 22:31:07 »

ช็อคกับ มิตตี้!!!!!! อ๊ากกกกกกก  :z3:

ออฟไลน์ lovewannabe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 21♡P.14[22/4/60]
«ตอบ #422 เมื่อ25-04-2017 09:29:43 »

ปูเสื่อรอ หลังเลิกร้าน เด็กจะเมาม้าาาย

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 21♡P.14[22/4/60]
«ตอบ #423 เมื่อ26-04-2017 20:08:34 »

 :pig4:

ออฟไลน์ YINGPREM

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 21♡P.14[22/4/60]
«ตอบ #424 เมื่อ26-04-2017 20:35:13 »

ใจยักษ์ 22


หมับ!  แรงบีบไม่แรงนักที่ข้อมือ ทำให้ผมที่กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำหันกลับมามองอีกคนนิ่ง

“จะไปไหน?” ทศกัณฐ์เป็นคนที่เอ่ยปากถามขึ้นก่อน

“ห้องน้ำ ทำไม?” ผมฟาดเบียร์ไปสามแก้วแล้วเลยจะไปเอาออกสักหน่อย อาการตอนนี้ก็มึนๆนิดหน่อยแต่ยังสามารถประครองสติไว้ได้อยู่  สงสัยผมจะถูกกับเบียร์มากกว่าเหล้า

“ไปด้วย” ทศกัณฐ์ลุกขึ้นเต็มความสูงทั้งๆที่ยังจับข้อมือไว้อยู่ ผมเห็นพี่ดีเหลือบมาทางเรานิดๆจึงบิดข้อมือออกจากมือหนาอีกคนเนียนๆ แต่เขากลับกระชับแรงบีบขึ้นแล้วลากผมออกมาจากโต๊ะเฉยเลย

“ไปเองคนเดียวไม่เป็นหรือไงห้องน้ำ ทำตัวอย่างกับสาวน้อยไปได้” ผมบ่นอุบอิบคนเดียวระหว่างที่เดินโดยมีทศกัณฐ์จูงมืออยู่ด้านหน้า

“กูไอ้ยินนะรันต์ เดี๋ยวจะโดน” หูดีจริง ขนาดเพลงดังๆยังอุตส่าห์ได้ยินเฉย  ทศกัณฐ์พาผมเดินเบียดเสียดผู้คนมาจนถึงห้องน้ำจึงได้ปล่อยมือผมออก  สองเท้าผมรีบตรงดิ่งไปยังโถฉี่ที่ว่าง  มีผู้ชายกำลังทำธุระอยู่สองคน  มือเรียวกำลังรูดซิปกางเกงลงอยู่แล้ว แต่ก็มีแรงดึงจากข้างหลังอีกจนได้  จะดึงอะไรนักหนาวะ

“อะไรอ่ะ? จะราดอยู่แล้วนะ”ผมขมวดคิ้วมองทศกัณฐ์งงๆ จู่ๆมาห้ามไว้ทำไมเนี่ย

“ไปฉี่ในห้องน้ำไป” เขาบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแล้วผลักผมเข้าห้องน้ำก่อนจะแทรกตัวตามเข้ามาแล้วปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว  ผมตาโตมองเขาด้วยความอึ้ง

“ตามเข้ามาทำไมวะเนี่ย” แม่งคนอยู่ข้างนอกก็มี  แล้วไอ้การที่ผู้ชายตัวโตๆเข้ามาเบียดกันในห้องน้ำสองคนมันใช่เรื่องปกติหรอวะ  ป่านนี้พากันคิดไปถึงไหนแล้วมั้ง

“กลัวลื่นล้มหัวฟาดฟื้น” เหตุผลเขาโคตรจะฟังไม่ขึ้นเลย  มีการกอดอกยืนมองผมอีก คิดว่าเท่ห์นักหรือไง

“ผมไม่ได้เมา คุณออกไปรอข้างนอกเลยไป เข้ามาด้วยกันแบบนี้คนอื่นเขาจะมองยังไง” บอกพร้อมกับดันอกหนาให้ออกไปด้วย  แต่นอกจากทศกัณฐ์จะไม่ขยับตัวตามแรงผลักผมแล้ว เขายังเบียดเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆจนปากแทบจะแนบกันอยู่แล้ว แผ่นอกที่แนบชิดก็มีเพียงฝ่ามือทั้งสองกางกั้นไว้

“มองยังไงก็ช่างสิ เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย หรือว่า...มึงอยากทำ?” ผมอยากจะควักไอ้ลูกตาสีเขียวแสนเจ้าเล่ห์นั่นมาขยี้ให้แหลกซะจริงๆ  มันทำให้ผมร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งกายเลย ปากที่ขยับแต่ละทีก็แตะกันแผ่วเบาราวกับว่าเขาจงใจจะแกล้งผม  ผมเลยเบี่ยงหน้าหนีเขาไปอีกทาง

“บ้า! งั้นหันหลังไปเลย” สุดท้ายก็ต้องยอมเขาอย่างไม่มีทางเลือก  ตอนนี้รู้สึกสมองมันตื้อๆจนคิดคำเถียงทศกัณฐ์ไม่ออก

“จะอายอะไรล่ะ เห็นจนจำได้หมดแล้ว” หมดคำจะพูดเลยครับ เขามันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ

“ไม่ได้อายเหอะ แต่เวลามีคนมองแล้วมันจะฉี่ไม่ออกต่างหาก”

“แล้วทีเมื่อกี้จะปล่อยข้างนอก คนก็เยอะ ฉี่ออกรึไง?” ทำไมเขาถึงเป็นคนที่ดื้อด้านขนาดนี้นะ มันเหมือนกันที่ไหนเล่า

“คนอื่นเขาไม่ได้โรคจิตเหมือนคุณไง” ทศกัณฐ์ยักไหล่ไม่สะทกสะท้านกับคำเหน็บแนมของผม

“แล้วเมื่อไหร่จะฉี่สักที  ไหนว่าปวดมากไง” ผมเลยแยกเขี้ยวใส่เขาไปที ก่อนจะหันกายเข้าชักโครกแล้วจัดการธุระตัวเองให้เสร็จโดยไม่ได้สนใจไอ้คนข้างหลังว่าจะมองอยู่หรือไม่ก็ตาม พอแต่งตัวแล้วกดชักโครกเรียบร้อย

“ออกไปเดะ...อื้อออ” พอผมหันกายกลับไปหาทศกัณฐ์เพื่อบอกให้เขาออกไปก่อน แต่กลับโดนริมฝีปากของเขาจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว  ผมเบี่ยงหน้าหนีจากริมฝีปากของทศกัณฐ์ มือก็ผลักอกเขาออกห่าง แต่อีกคนก็ล็อคหน้าผมไว้แน่น เพื่อตอบรับรสจูบแสนเร่าร้อนจากเขา  ทศกัณฐ์ใช้มือข้างเดียวบีบแก้มผมแรงๆเพื่อให้เปิดปากรับลิ้นร้อนของเขาเข้ามาไล้เลียกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากสลับเกี่ยวพันกับลิ้นผมที่พยายามหลบเลี่ยงเขาสุดกำลัง ริมฝีปากหนายังทำหน้าที่ได้ดีทั้งขบและดูดริฝีปากผมไม่ยอมหยุด  แอลกอฮอลล์ที่ผมพึ่งดื่มเข้าไปยังไม่สามารถทำให้ผมเมามายได้เท่ารสจูบของเขาเลย

ทศกัณฐ์พลิกตัวสลับตำแหน่งระหว่างผมและเขา โดยที่เขาเป็นคนลงไปนั่งลงบนฝาชักโครกก่อนจะรั้งเอวผมให้ลงไปนั่งคร่อมตักตนเองทั้งๆที่ยังประกบริมฝีปากกันอยู่  ทศกัณฐ์จูบกับผมอยู่สักพักใหญ่ จากนั้นจึงค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากมาจูบซับข้างๆแก้มวนเวียนไปแถวๆติ่งหูก่อนจะผละออกมาจูบผมซ้ำๆอยู่อย่างนั้น แก้มผมเห่อแดงขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อผมพึ่งรู้ตัวว่าตั้งแต่เขาประกบจูบลงมาผมประสานสายตากับทศกัณฐ์ตลอดเวลา  และถึงแม้ผมจะไม่อยากยอมรับแต่ตอนนี้ผมไม่สามารถปฏิเสธจูบเขาได้อีกต่อไปแล้ว

“ฮื่อออ...ไม่เอา” ผมเกลียดเสียงตัวเองตอนนี้เหลือเกิน ทำไมถึงได้ดูกระเส่าขนาดนั้นก็ไม่รู้  ผมจิกไหล่หนาเรียกสติทศกัณฐ์เมื่อดูเหมือนสติเขาจะเลยเถิดไปไกล  ริมฝีปากของทศกัณฐ์เคลื่อนที่มาซุกไซ้บริเวณซอกคอผมแทน  เมื่อตอนกลางวันผมก็ยังไม่ได้ชำระความที่เขาเผลอทำรอยบนคอผมเต็มไปหมด  วันนี้ผมจึงใส่เสื้อคอปกมาและด้วยความที่คลับค่อนข้างมืดจึงไม่มีใครสังเกตเห็นมัน

อึ่ก  ทศกัณฐ์เคลื่อนมือมาขยำสะโพกผมเบาๆ  บางสิ่งบางอย่างที่ดุดันกางเกงชิโน่ขึ้นมาจนผมสัมผัสได้  ทศกัณฐ์เหมือนคนไร้สติที่กำลังมัวเมากับสารเสพติดอย่างไรอย่างนั้น  ผมจึงต้องปลุกเขาด้วยการกระชากผมเขาแรงๆให้ถอนใบหน้าออกไปแล้วก้มลงไปกัดลำคอเขาจนจมเขี้ยว!

“รันต์!!!” ทศกัณฐ์ผลักใบหน้าผมออกแล้วเอามือแตะลำคอตัวเองมาดูว่าเลือดไหม แต่มันแค่เป็นรอยฟันแล้วมีเลือดซิบๆเท่านั้นเอง ทศกัณฐ์มองผมดุๆก่อนจะดึงผมออกจากตักตัวเองแล้วเปิดประตูออกไปเลย

อะไรวะ!  นี่ผมกลายเป็นคนผิดหรอ!

ผมเปิดประตูห้องน้ำเดินตามทศกัณฐ์ออกมา เขายืนนิ่งๆที่หน้าอ่างล้างมือ  ตามองผมผ่านกระจกบานใหญ่  ผมกัดปากนิดๆเมื่อเห็นท่าทีของเขา

“ผมไม่ผิดนะ! คุณนั่นแหละไม่ยอมหยุดเอง” ผมออกตัวไว้ก่อน ที่กล้าโพล่งออกไปไม่ใช่ไม่อายนะครับ แต่ในห้องน้ำตอนนี้ไม่มีคนอยู่ต่างหาก

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” เชื่อก็บ้าละ เสียงเรียบซะขนาดนั้น แถมยังไม่ยอมสบตาผมแล้วด้วย  ผมก้าวเข้าไปใกล้แผ่นหลังกว้างกำลังจะอ้าปากเคลียร์ให้รู้เรื่องเพราะ ผมไม่ได้ผิด เขาไม่มีสิทธิ์มาทำเหมือนผมผิดนะเว้ย

แกร็ก! เสียงเปิดประตูของห้องน้ำห้องหนึ่งดังขึ้นหยุดทุกการกระทำของเราสองคน  ร่างที่เดินออกมาปรากฏแก่สายตายิ่งทำให้ผมตัวชาวาบไปทั้งตัว

อะไรมันจะบังเอิญซวยขนาดนี้วะ

คนที่เดินออกมาคือพี่สมิธ!

เหงื่อผมแตกพลั่กทั้งตัว คิดหาคำแก้ตัวจนหัวหมุนติ้วๆ  แต่น่าแปลก...เมื่อกี้เขาเดินผ่านหน้าผมไปเหมือนไม่เห็นผมยืนอยู่เลย

พี่สมิธเงียบเกินไปรึเปล่านะ  หรือว่าเขาโกรธผม ปกติเขาต้องสรรหาคำพูดอะไรสักอย่างมาทำให้ผมพูดไม่ออกแล้วสิ  ผมมองตามพี่สมิธอีกครั้งอย่างพิจารณา  เขาเดินเอื่อยๆเหมือนคนไม่มีแรง ตาก็ลอยๆ หน้านี่ซีดเป็นไก่ต้มเชียว  พี่สมิธเดินไปหยุดอยู่ที่เคาน์เตอร์ล้างมือข้างทศกัณฐ์  แต่นอกจากจะไม่มีคำทักทายใดๆให้ทศกัณฐ์แล้ว พี่สมิธยังเปิดน้ำในอ่างทิ้งแล้วมองกระจกนิ่งๆ ไม่มองแม้แต่หน้าของเพื่อนรักตัวเองเลยสักนิดทั้งๆที่ห่างกันเพียงไม่กี่คืบ  ทศกัณฐ์โดนเมินโดยสมบูรณ์แบบ

นั่นจึงทำให้คิ้วทศกัณฐ์ขมวดแน่น มือกอดอกมองพี่สมิธด้วยความสงสัย  สุดท้ายทศกัณฐ์จึงอดทนไม่ไหวยื่นมือไปจับไหล่พี่สมิธ

“สมิธ” พี่สมิธยังเงียบแทนคำตอบ  เขาโดนสะกดจิตรึเปล่านะทเรียกขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีก

“สมิธ!” ทศกัณฐ์เพิ่มความดังและเข้มของเสียงขึ้นอีกระดับ และมันก็ได้ผล พี่สมิธสะดุ้งก่อนจะหันไปมองทศกัณฐ์ตื่นๆ

“ห๊ะ  ตะโกนทำไมวะ แล้วมึงมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย” จบประโยคพี่สมิธเท่านั้นแหละ  แววตาของทศกัณฐ์เครียดขรึมขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีก  แสดงว่าเขาเหม่อจนมองไม่เห็นพวกผมจริงๆด้วย

“พวกกูยืนอยู่ตั้งนานแล้ว  มึงเหม่อจนมองไม่เห็นเอง”

“พวกกู?...อ้าว ไอ้น้องรันต์...” พี่สมิธหันมาเจอผมยืนอยู่อีกคน ผมจึงฉีกยิ้มให้เขานิดๆ  แสดงว่าเรื่องผมกับทศกัณฐ์เขาไม่รู้ ก็น่าดีใจอยู่หรอกครับ  แต่อาการของพี่สมิธนี่สิ  น่าเป็นห่วง...

“มึงเป็นอะไร?” ทศกัณฐ์ไม่ปล่อยให้พี่สมิธเปลี่ยนเรื่อง  เขายังเดินหน้าคาดคั้นถึงอาการพี่สมิธอย่างเครียดๆ

“ก็...กูเมา เลยมาอ้วกออกให้สร่างหน่อย”

“บลูพึ่งหมดไปขวดเดียวเนี่ยนะ?” ทศกัณฐ์ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ  แสดงว่าพวกเขาต้องคอแข็งมาก นี่ขนาดผมยังไม่เมา(หรอ)  พี่สมิธนี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่

“เออ  อาจจะเพราะยาที่กูกินด้วยมั้ง  มันเลยอยากอาเจียน” ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองไหม  แต่ตอนที่พูดเขาหลบตาทศกัณฐ์บ่อยมาก

“แค่นี้หรอที่อยากจะบอก?” เหมือนทศกัณฐ์จะรู้ถึงความผิดปกติของพี่สมิธนะครับ  แต่พี่สมิธเพียงพยักหน้ารับเร็วๆแล้วหันไปบ้วนปากและกวักน้ำใส่หน้าตัวเองแทนเป็นการตัดบท  ทศกัณฐ์ก็ยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก  ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้  ถ้าผมเดินออกไปก่อนตอนนี้จะน่าเกลียดไปไหมนะ?

 “ป่ะ ไปกันเถอะไอ้น้องรันต์ กูอยากเมาต่อละ” พี่สมิธเดินมากอดคอผมเดินนำออกจากห้องน้ำก่อน  สวนกับคนอื่นที่จะเข้ามาใช้บริการ  ความรู้สึกเหมือนถูกจับตามองอย่างหนักจากข้างหลัง  คงไม่พ้นมาจากทศกัณฐ์ที่กำลังเดินตามหลังอยู่  เมื่อพวกเราพากันเดินมาถึงโต๊ะ พี่สมิธก็รีบแยกตัวไปนั่งลงที่เดิมของตัวเองทันที  เขาก็พูดคุยกับทุกคนบนโต๊ะเฮฮาอย่างเคย  เหมือนจะไม่มีอะไรไม่มีอะไรแล้วนะ  แค่เหมือนจะ...

ผมจำใจกลับไปนั่งที่เดิม ทั้งๆที่ตอนแรกกะจะไปขอเปลี่ยนที่กับพี่สมิธ  แต่ตอนนี้ไม่กล้าแล้วว่ะ...รู้สึกว่าอีกคนที่ผมไม่ได้พูดถึงจะคืนร่างจริงแล้วสิ  เขาก็ยังทำหน้าราบเรียบเฉยๆนะ  แต่ผมสังหรณ์แปลกๆว่าข้างในตอนนี้เขาคงร้อนเป็นไฟไปแล้ว  ซึ่งถ้าเขาไม่หาทางระบายออก  ทศกัณฐ์จะน่ากลัวยิ่งกว่านี้ ผมพอจะเคยเห็นมาแล้ว  ก็คงได้แต่หวังว่าคนที่ต้องมารองรับอารมณ์เขาจะไม่ใช่ผมคนนี้ล่ะนะ...

หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างดื่มเอาๆ  ทศกัณฐ์กระดกแก้วเหล้าเพียวๆถี่มาก  ตอนแรกผมก็เกร็งๆเขานะ เพราะเขาดูเงียบไปเลย  แต่พอเบียร์เริ่มเข้าสู่สายเลือดผมอีกครั้งผมก็เลยเลิกสนใจเขาไปเลย  ผมดื่มเบียร์เพิ่มอีกหลายแก้วจนตอนนี้ชักกรึ่มๆ

“ยักษ์เป็นรายอ่ะ  จะทำหน้าเครียดอีกนานป่ะ” ผมเอาไหล่ไปกระแทกกับคนที่นั่งข้างๆจนมือที่กำลังจะยกแก้วชะงัก  ทศกัณฐ์หันมามองผมหน้านิ่ง  ผมเลยฉีกยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวให้เขาเผื่อเขาจะยิ้มกลับคืนมาบ้าง  แต่นอกจากทศกัณฐ์จะไม่ยิ้มคืนให้ผมแล้ว เขายังยื่นมือมาผลักหัวผมไปอีกทางอีก  แล้วยกแก้วขึ้นดื่มต่อ พอเห็นแบบนั้นผมเลยยื่นมือไปผลักหัวเขาคืนบ้าง  ทศกัณฐ์หันหน้ามามองผมทันที  ผมไม่กลัวหรอก รู้แค่ว่าต้องเอาคืน ใครจะยอมให้เขาทำอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ ฮ่าๆๆๆ

“มึงอยากตายมากใช่ไหมรันต์” ทศกัณฐ์กระซิบรอดไรฟันเขาบีบเอวผมอย่างแรงจนต้องเบ้หน้า  แววตาแสนดุดันยิ่งกว่ายักษ์มารซะอีกนะผมว่า เอิ้กๆ

“ปล่อยน้องนะ! มันเจ็บบบบ” ผมดึงมือทศกัณฐ์ออกจากบั้นเอว  แต่อีกคนกลับยิ่งเพิ่มแรงบีบหนักขึ้นไปอีก  นี่เขาจะฆ่าผมจริงๆหรอ  ม่ายยยยยนะ! ผมยังตายตอนนี้ไม่ได้

“เห้ยๆ มีไรกันวะ” อาจจะเพราะว่าเมื่อกี้ผมเสียงดังและดิ้นหนีมือทศกัณฐ์ไปมา จึงทำให้พี่เซนท์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆสังเกตเห็นความผิดปกติ

“ยักษ์ทำน้องๆ” ผมเลยได้โอกาสหันไปฟ้องพี่เซนท์ทันทีชี้ไปทางทศกัณฐ์เพื่อล็อคเป้าหมาย  เขาจึงยอมปล่อยมือจากเอวผม  รู้สึกว่าตอนนี้ทุกคนในโต๊ะจะหันมาสนใจผมกันหมดเลย  มึงไม่รอดแน่ไอ้ยักษ์โรคจิต คิกๆ

“หวา สงสัยไอ้น้องจะเริ่มเมาแล้วล่ะ” เสียงคุ้นๆเหมือนเมฆเลย

“ใครว่าน้องเมาห๊า  วันนี้น้องจะไม่มาววว” ผมไม่ได้กินเหล้าจะเมาได้ไง

“มันน่าจะเมาแล้วจริงๆ” เสียงใครสักคนที่ผมจำไม่ได้พูดขึ้น  อืม...ตอนนี้ผมเริ่มง่วงแล้วแฮะ  เลยเอนหัวไปซบอะไรสักอย่างที่ใกล้ที่สุด สบายดีจังได้องศาพอดีเลย หนังตาก็หนักๆแล้วด้วยสิ ขอพักสายตาก่อนนะครับ

++++++++++++++++++++++

“กูพามันกลับก่อนละกัน  เครื่องดื่มวันนี้ลงบิลกูไว้นะ” ทศกัณฐ์บอกกกับทุกคน หลังเด็กน้อยหลับใส่บ่าเขาไปซะดื้อๆ  ทุกคนก็เหมือนจะงงๆกับท่าทางของพวกเขาเหมือนกัน

“ไม่รบกวนดีกว่าครับ  ไอ้รันต์ป็นเพื่อนผมเดี๋ยวผมไปส่งมันเอง” เมฆลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินมาหยุดอยู่ข้างๆรันต์  ทศกัณฐ์ปรายสายตามองไปที่เมฆ ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา แล้วประโยคที่ทศกัณฐ์พ่นออกมาก็ทำให้เมฆเงียบไปทันใด

“แต่มึงก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่ากู ‘เป็นอะไรกัน’กับเพื่อนมึง” เมฆยืนกำมือแน่นพูดไม่ออก เขาจะพูดอะไรได้ ในเมื่อคนของตัวเองเป็นคนตัดสินใจแบบนี้เอง  ครึ่งหนึ่งในโต๊ะเข้าใจความหมายที่ทศกัณฐ์พูดดี  ส่วนอีกครึ่งก็ทำหน้างง ไม่รู้ว่าพวกนี้กำลังพูดเรื่องอะไร

“กูจะไปส่งมันเอง ยังไงก็ทางเดียวกัน” ทศกัณฐ์จับแขนรันต์ขึ้นพาดบ่า มืออีกข้างสอดเข้าที่เอวแล้วพยุงให้ลุกขึ้นก่อนจะพาเดินออกจากโต๊ะโดยไม่ได้ล่ำลาใครอีก  เมฆได้แต่มองตามอย่างทำอะไรไม่ได้ วันนี้เขาเห็น...หลังจากที่แวะส่งรันต์ที่หอ  ตัวเขาไม่ได้ขับออกไปไกลนัก มองผ่านกระจกหลังเห็นรันต์ก้าวขึ้นรถหรูของทศกัณฐ์ที่เขาจำได้แม่นจากการไปสืบประวัติ  ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับทศกัณฐ์เป็นศูนย์ แม้แต่ชื่อที่ใช้เข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ใช่ชื่อที่แท้จริง เมฆจึงต้องคอยตามสืบอยู่ห่างๆแต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อทศกัณฐ์ก็มีแต่ทางตัน  อย่างน้อยตอนนี้เขาคงทำได้แค่เฝ้าดูน้องอยู่ห่างๆสินะ  ได้แต่ภาวนาว่าทศกัณฐ์จะไม่ใจร้ายกับไอ้น้องจนเกินไป

“อย่าห่วงไปเลย  มึงก็น่าจะรู้จักเพื่อนมึงดีว่าไม่มีใครบังคับมันได้ไม่ใช่หรอ” เสียงสมิธพูดขึ้นตอกย้ำความคิดของเมฆ  ตั้งแต่รู้จักกับรันต์มาเป็นสิบๆปี  ไม่มีใครเคยบังคับมันได้...ถ้ามันไม่ต้องใจให้โดนบังคับเอง

นั่นสินะ...คนที่เขาควรห่วงไม่ใช่เหรันต์

แต่เป็นทศกัณฐ์ต่างหาก!

+++++++++++++++++++++++

[ต่อ reply ถัดไปโล้ด :o8:]

ออฟไลน์ YINGPREM

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #425 เมื่อ26-04-2017 20:36:56 »

ใจยักษ์ 22 [ต่อ]


ทางด้านของทศกัณฐ์และรันต์  หลังจากที่ทศกัณฐ์จับรันต์ยัดใส่รถแล้วพาขับออกมาจากคลับ เขาก็เอาแต่นิ่งคิดถึงท่าทางแปลกๆของสมิธ  เพราะปฏิกิริยาที่แสดงออกผิดปกติขนาดนี้มีเพียงคนๆเดียวที่ทำได้เท่านั้น! มันทำให้เขาคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยว่าคนๆนั้นๆได้กลับมาวนเวียนในชีวิตเพื่อนเขาอีกแล้ว  ทศกัณฐ์อดคิดไม่ได้ว่านี่คือความผิดของเขาเองที่ดูแลสมิธให้ปลอดภัยไม่ได้จากเหตุการณ์ที่มันพึ่งไปโดนแทงมา  จนคนๆนั้นอาจจะมาทวง ‘ของๆเขา’ คืน
.
.
.
.

‘ก็ได้...พี่จะยอมปล่อยเขาตามที่นายต้องการ  ครบสัญญาเมื่อไหร่พี่ต้องได้เขาคืน’

‘แต่นับจากวันนี้ พี่ต้องไม่โผล่หน้าหรือแม้แต่ปลายเส้นผมไปให้สมิธเห็นอีก  ไม่อย่างนั้นผมจะพามันไปจากพี่ตลอดชีวิต’

‘ฮ่ะๆ มันจะไม่มากไปหน่อยหรือไง’

‘ผมทำจริง’

‘ดี...ถ้าอย่างนั้นก็สัญญามา ถ้าสมิธได้รับอันตรายจนเลือดตกยางออกเมื่อไหร่ สัญญาที่เราตกลงกันไว้ถือเป็นโมฆะ พี่จะไปรับเขาคืน เพราะนี่ถือว่าเป็นการที่นายดูแลเขาได้ไม่ดีพอ’

‘คงไม่มีใครทำให้เขาเจ็บปวดได้เท่าพี่’

‘พี่ทำได้คนเดียว...น้องชาย’

‘ตกลง’

นั่นเป็นสัญญาในอดีตระหว่างเขาและชายที่เขาอยากมีปัญหาด้วยน้อยที่สุด  สัญญาที่เขาคิดว่ามันไม่ได้ยากจนเกินไปและมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีตลอดหลายปีมานี้  แต่วันนั้นคนของเขาที่คอยตามสมิธสะเพร่าเอง  ตัวเขาก็มัวแต่วุ่นวายกับอีกคนที่หลับอยู่ข้างๆ  เหตุการณ์นั้นทำให้คนที่ทำร้ายสมิธถูกจบชีวิตลงโดยปริศนา  ตำรวจจับมือใครดมไม่ได้  นั่นทำให้เขาสังหรณ์ว่าคนๆนั้นเคลื่อนไหวแล้ว

เขาจะหยุดลูคัสได้ยังไง  คิดไม่ออกเลยจริงๆ

“ยักษ์ใจร้าย  แจ๊บๆ” เสียงของคนที่หลับอุตุดังขึ้นพร้อมกับที่รถจอดสนิทในซองของคอนโดฯพอดี  นี่ก็เป็นอีกคนที่ทำให้เขาคิดไม่ตก  ความสัมพันธ์ที่ถูกตั้งเงื่อนไขจะจบลงยังไง  หรือแม้แต่กระทั่งความรู้สึกบางอย่างที่กำลังก่อเกิด  ก็ยังไม่รู้ว่าต้องจัดการกับมันยังไงเหมือนกัน

ทศกัณฐ์ตัดสินใจอุ้มรันต์ขึ้นพาดบ่า เพราะไม่อยากให้คนเมาตื่นมาโวยวายป่วนประสาทตนเอง  รันต์ตัวสูงก็จริงแต่ก็ผอมแห้งไม่ค่อยมีแรง  ยิ่งเวลาขัดขืนเขาก็ทำไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง  เขาจึงอยากให้รันต์ได้ออกกำลังกาย เพื่อที่วันที่เขาไม่อยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องห่วงเด็กน้อยคนนี้อีก

ทศกัณฐ์พารันต์เดินตรงดิ่งไปยังห้องนอนบนชั้นสอง  วางอีกคนลงที่เตียงแผ่วเบา ถอดแว่นแล้ววางไว้โต๊ข้างเตียงที่ประจำของเด็กน้อย  เขาใช้ฝ่ามือตบที่หน้าใสของรันต์เบาๆเพื่อเรียกสติ

“ฮื่ออออ อย่ากวนได้ไหม น้องจะนอน” รันต์ใช้มือปัดป้องตัวเองออกแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง

“จะอาบไหมน้ำน่ะ” ด้วยความที่รันต์เป็นเด็กที่ค่อนข้างรักสะอาด  ทศกัณฐ์จึงปลุกอีกคนขึ้นเผื่อว่าคนเมาอยากจะอาบน้ำขึ้นมา

“อาบซี่  ไม่อาบเดี๋ยวตัวเหม็นนะ” คนเมายังหลับตาพูดตอบโต้

“ถ้าจะอาบก็ลุก”

“มันลุกไม่ไหวน่ะซี่ อุ้มโหน่ยยย” เด็กเมาชูมือขึ้นเหมือนอยากให้ทศกัณฐ์อุ้มจริงๆ  ทศกัณฐ์ส่ายหัวให้เบาๆแต่ก็ยอมแดมืออีกคนให้ลุกขึ้นมา ไม่ได้อุ้มเหมือนที่ขอแต่อย่างใด  แรงดึงจากทศกัณฐ์ทำให้รันต์ลุกขึ้นมานั่งโงนเงนอยู่บนเตียง  เด็กน้อยขี้เมาหรี่ตาพร้อมเอียงคอมองคนตรงหน้า

“หน้าเหมือนยักษ์เลยยยย ฮิๆ” ช่างอารมณ์ดีซะเต็มประดา  ทศกัณฐ์ไม่ได้ถือสาคนเมา  เขาจัดการถอดเสื้อให้อีกคนเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

“เหมือนยักษ์จะโกรธน้องเลยนะ  ใช่ม่ะ?” คนเมาก็ยังพูดเจี้ยวจ้าวต่อไป ทศกัณฐ์ไม่ตอบแต่เลื่อนมือไปถอดกางเกงออกให้แทน

“งื้อออ จะทำอะไรเค้าอ่ะตัว  จะถอดกางเกงเค้าทำมายยยยย” รันต์ดิ้นพอเป็นพิธีเมื่อเห็นว่าอีกคนจัดการถอดกางเกงเขาออกจนหมด  ไม่เว้นแม้แต่กางเกงในตัวจิ๋ว

“รู้ไว้เลยนะว่าเกิดมากูยังไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้มาก่อน” ทศกัณฐ์พูดลอยๆแล้วพารันต์เดินเข้าห้องน้ำ

“ก็ทำซะสิ  ได้ซิงเค้าไปแล้วก็หัดมารับผิดชอบบ้าง คิกๆ” คนเมายังพูดต่อไปโดยไม่สะทกสะท้าน  ทศกัณฐ์หันมาเลิกคิ้วมองอีกคน  ไม่คิดว่าเรื่องที่รันต์เสียครั้งแรกให้กับเขาจะยังฝังใจอีกคนอยู่

“อยากให้รับผิดชอบหรอ?” ทศกัณฐ์หลอกถามคนเมา

“หึ ไม่อ่ะ” คนเมาส่ายหน้ายืนยันคำตอบ  ทศกัณฐ์จึงไม่เซ้าซี้อีกคนอีก  เขาเงียบแล้วพารันต์มาหยุดที่ใต้เรนชาวเวอร์ จะให้แช่ในอ่างสภาพนี้ก็คงไม่ไหว 

ทศกัณฐ์เปิดวาล์วน้ำ  หยาดน้ำร่วงใส่ทั้งคู่  รันต์สะดุ้งนิดๆ มือเรียวทั้งสองขยำเสื้อทศกัณฐ์แน่น  เมื่อตัวเปียกได้ที่แล้วทศกัณฐ์จึงกดครีมอาบน้ำแล้วลูบไล้ไปที่ร่างกายอีกคน  เขาถูลวกๆ สายตาก็พยายามมองผ่านๆไม่จับจ้องไปที่ส่วนใดส่วนหนึ่ง  รันต์เป็นคนตัวขาวผิวออกสีน้ำนมทำให้เขาอดใจไม่ไหวอยากทำรอยไปทั่วร่างกายเพรียว  ปกติเขาชอบมีอะไรกับคนผิวสีแทนๆหุ่นต้องไม่ผมจนเกินไป  แต่ตอนนี้คงต้องยกเว้นเด็กคนนี้ไว้อีกคนแล้วล่ะ

หลังจากการอาบน้ำให้คนเมาผ่านไปอย่างทุลักทุเล ขั้นตอนต่อไปที่ทำให้ทศกัณฐ์เหนื่อยใจสุดๆคงไม่พ้นตอนใส่เสื้อผ้า  เด็กเมาไม่ไม่ให้ความร่วมมือเขาเลยสักนิด  กว่าจะใส่ชุดนอนให้ได้ก็ทำเขาล้าไปทั้งร่าง  ทศกัณฐ์จากที่เมากรึ่มๆได้ที่  ตอนนี้แทบจะสร่างเมาเลยทีเดียว  ทศกัณฐ์พาร่างคนเมามาโยนลงบนเตียงแล้วเขาก็ต้องไปจัดการตัวเองต่อในห้องน้ำ  ร่วมถึงธุระที่คั่งค้างจากห้องน้ำในครับด้วย  ยิ่งต้องมาอาบน้ำให้อีกคน  สิ่งที่เขาอดกลั้นไว้ก็ปวดตุบๆอยากออกมาผงาดเต็มที

ทศกัณฐ์ใช้เวลาอาบน้ำร่วมครึ่งชั่วโมง  เขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยกำลังจะล้มตัวลงนอนข้างๆคนที่หลับปุ๋ยอยู่กลางเตียง

กริ่งงงงง  กริ่งงงงง  กริ่งงงงง

ทศกัณฐ์เลิกคิ้วเปลี่ยนเป้าหมายจากเตียงเป็นหน้าประตูห้องแทน

แกร็ก...

“Hi ขอเข้าไปหน่อนดิ” ทศกัณฐ์หลีกทางให้เพื่อนเข้ามาในห้องของตน

“มีอะไร” เอ่ยปากถามสมิธ แล้วพากันเดินมาจนถึงห้องนั่งเล่น

“ไอ้น้องรันต์ล่ะ” สมิธถามด้วยความสดใสเช่นเคย เขาก็ไม่ได้แปลกใจนักที่สมิธถามถึงรันต์

“บนห้อง  หลับไปแล้ว”

“อ่า ก็มันเมาซะขนาดนั้น นี่กูได้มาขัดจังหวะพวกมึงรึเปล่า”

“เปล่า กูก็กำลังจะนอน มีอะไร” ทศกัณฐ์หรี่ตามองสมิธที่นั่งเอกเขนกบนโซฟา  อาจจะดูทื่อๆไปบ้างที่ถามออกไปตรงๆ แต่เขาคิดว่าสมิธกำลังกลบเกลื่อนอะไรสักอย่าง

“คือ...กูขอนอนด้วยคนดิ”

“…”

“คือกูนอนห้องเล็กมึงก็ได้นะเว้ย” สมิธพูดรนๆ

“ห้องเล็กยังไม่ได้ทำความสะอาด”

“โซฟาก็ได้  นะมึง” ทศกัณฐ์มองเพื่อนอย่างพิจารณา  มือสมิธบีบกันแน่นราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง  สุดท้ายทศกัณฐ์จึงตัดสินใจอนุญาต

“จะนอนก็ขึ้นไปนอนบนห้อง”

“อ้าวไอ้น้องรันต์อ่ะ”

“ก็นอนด้วยกันนั่นแหละ พวกกูไม่ได้จะเอากันหรอก” สมิธเบ้ปาก หมั่นไส้เพื่อนซะจริง

หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันเดินขึ้นไปบนชั้นสอง  สมิธเปิดประตูเข้าไปเห็นรันต์ก็หัวเราะออกมานิดหน่อย  นึกสภาพตอนมันเมาแล้วน่าแกล้งดี

“ให้กูนอนไหนอ่ะ” สมิธหันไปถามทศกัณฐ์  ทศกัณฐ์พยักหน้าไปอีกฝั่งของเตียง  ส่วนตัวเขาก็นอนอีกฝั่งโดยให้รันต์นอนตรงกลาง  เตียงคิงไซส์ในห้องนอนทศกัณฐ์มีขนาดใหญ่มาก สามารถให้ผู้ชายตัวโตๆนอนเรียงกันห้าคนยังนอนได้สบายเลย  เพราะฉะนั้นการนอนร่วมเตียงสามคนจึงนอนได้อย่างสบายๆ  ทศกัณฐ์ไปหยิบผ้านวมอักผืนจากในตู้มาให้สมิธ  ปกติบนเตียงมีรันต์ยึดผ้าห่มคนเดียว ส่วนเขาไม่ห่มเพราะร้อน 

หลังจากที่สมิธล้มตัวลงนอน ไอ้คนที่ทุกคนคิดว่าหลับไปแล้วกลับกลิ้งตัวไปก่ายแขนขากับตัวสมิธแน่น

“เชี่ย! ไอ้น้องรันต์มึงมากอดกูทำไมเนี่ย  กูไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย” อีกอย่างผัวมึงมองกูตาเขม็งแล้วนะ สมิธคิดในใจ มือก็ดึงคนมือเท้าตุ๊กแกออกจากตัวเองอย่างอยากลำบาก  สุดท้ายทศกัณฐ์ก็ต้องมาช่วยดึงออกไปอีกแรง  ทศกัณฐ์จึงเปลี่ยนใจล้มตัวลงนอนตรงกลางแทน เป็นการป้องกันไม่ให้รันต์ไปกอดสมิธได้อีก  แถมเขายังกอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่นขนาดนี้  ข้ามไปได้ก็เกินไปแล้ว  จากนั้นเขาจึงกดรีโมทปิดไฟในห้องนอน

“หึๆ  หวงเมียเว่อร์สัส” สมิธแซวขึ้นเบา  แต่ทศกัณฐ์ไม่ได้ตอบอะไร  เวลาผ่านไปนอนจนสมิธคิดว่าทศกัณฐ์หลับไปแล้ว แต่จู่ๆเสียงเข้มก็เอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืด

“เขามาใช่ไหม?”

“…”

“กูขอโทษที่ดูแลมึงได้ไม่ดีพอ” ทศกัณฐ์พูดสั้นๆจากใจ  เขาไม่มีคำแก้ตัวใดๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ไม่ใช่ความผิดมึงซะหน่อย  ถ้าจะมีคนผิด คนนั้นๆคือมัน ไม่ใช่มึง” สมิธก่ายหน้าผาก  เหม่อมองผ่านความมืดออกไป  ที่เขาต้องมาขอนอนกับทศกัณฐ์ไม่ใช่ต้องการมาคุยเรื่องนี้  แต่เพราะเขาฝันร้ายต่างหาก  ความทรงจำที่ถูกฝังในส่วนที่ลึกที่สุดภายในจิตใจกำลังแง้มออกมาทีละนิดๆ  แค่หลับตาก็มีตาภาพลอยขึ้นมา  พอปิดหูก็เหมือนได้ยินเสียงกรีดร้องไม่รู้จบของตัวเอง  ขืนเขายังอยู่คนเดียวคงฟุ้งซ่านจนเป็นบ้าตายแน่ๆ

“กูจะช่วยมึงให้ถึงที่สุด  มึงอย่าคิดมากเลย ถ้ามีอาการเหมือนช่วงนั้นให้รีบกินยา รู้รึเปล่า” เสียงทศกัณฐ์ช่วยปลุกสมิธออกจากภวังค์ที่เจ็บปวด

“อือ มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก  กูเข้มแข็งขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ  นี่สมิธคนใหม่ไง” สมิธพูดเสียงสดใส  แม้เสียงหัวเราะเขาจะดูขมขื่นอยู่บ้าง  แต่ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่  เพราะเขาจะไม่ยอมให้ไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นข่มเหงเขาฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป

“อืมมมม  เสียงดังอารายกานนน” เสียงแทรกของคนเมาขัดบทสนทนาเครียดๆของพวกเขาให้สลายไปได้ทันตา

“หึๆ เคลียร์เอานะมึง กูนอนละ” สมิธบอกเพื่อนก่อนจะนอนหันหลังให้ทศกัณฐ์ เป็นการบอกนัยๆว่าเขาจะไม่ยุ่ง

“นอนไปเลย ไอ้เด็กขี้เมา” ทศกัณฐ์กระซิบบอกคนในอ้อมแขนเบาๆ

“ก็แล้วทำไมยักม่ายนอน  โกรธน้องใช่หม้ายยยย” คนเมาพูดเสียงยายคาน ตาลืมปรือๆมองหน้าทศกัณฐ์ผ่านความมืด

“…” ทศกัณฐ์เลือกที่จะเงียบเพื่อให้คนเมานอนสักที  แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือมือบางของอีกคน คลำไปตามหน้าอกเรื่อยไปถึงลำคอเขาสะเปะสะปะ จนมาหยุดมืออยู่ที่ริมฝีปากหนาได้รูป  ทศกัณฐ์ยังนอนนิ่งไม่หือไม่อือ เขาก็อยากรู้ว่าคนเมาจะทำอะไรเหมือนกัน

จุ๊บ!

“หายโกรธนะ” สัมผัสบางเบาที่เกิดขึ้นบริเวณมุมปาก ทำให้ทศกัณฐ์หันไปมองอีกคนด้วยความอึ้ง  ไม่คิดว่าจะง้อเขาด้วยวิธีนี้นะ  อันที่จริงเขาก็ไม่ได้โกรธอะไรรันต์  ในห้องน้ำที่เงียบไปก็เพราะต้องสะกดกลั้นความต้องการของตัวเองไว้  ไม่อย่างนั้นเขาต้องเผลอทำรุนแรงกับรันต์ในห้องน้ำคลับแน่ๆ อันนั้นเขาคงโดนโกรธแทน  แต่อีกคนกลับคิดว่าเขาโกรธนี่สิ  ทศกัณฐ์ยังคงเงียบเพื่อดูปฏิกิริยาของคนเมาว่าจะทำยังไงต่อ

“ยังไม่หายโกรธหรอ...จุ๊บ!” รันต์จูบเขาอีกแล้ว ถึงแม้ว่าจะแค่แตะเบาๆแล้วผละออก แต่ก็ทำเขาอารมณ์ดีขึ้นได้เหมือนกัน  คราวนี้ทศกัณฐ์เปลี่ยนท่านอนเป็นนอนตะแคงข้างเข้าหารันต์  สอดแขนเข้าใต้ศีรษะคนน้องเพื่อให้ได้ท่าที่ถนัดถนี่

“ยัง” ขอแกล้งต่ออีกนิดละกัน  นานๆจะได้โอกาสที

“ทำไมล่ะ  ปกติถ้าจุ๊บแล้วจะต้องคืนดีสิ” คนเมายังงงงวยไม่เข้าใจคนงอน

“ใครบอก?”

“คุณพ่อกับคุณแม่สิ”

“นั่นคุณพ่อคุณแม่  แต่พี่ไม่ใช” ทศกัณฐ์ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มใสของอีกคน

“แล้วน้องต้องทำยังไง  ยักษ์ถึงจะหายโกรธ” คนเมาถาม ซึ่งก็เข้าทางของคนเจ้าเลห์

“ไปเข้าห้องน้ำกัน J”

+++++++++++++++++++++++++

ก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้โรแมนติก อิอิ :z2:

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #426 เมื่อ26-04-2017 20:55:43 »

จะหลอกน้องไปเสียน้ำละซิ

ออฟไลน์ คนคิ้วท์คิ้วท์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #427 เมื่อ26-04-2017 22:08:25 »

น้องรันต์โดนหลอกแล้วลูกกกก สมิธสู้นะ!

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #428 เมื่อ26-04-2017 22:51:04 »

ไอ้พี่ยักษ์ 55555 คืออ่านจบคิดงี้จริง ๆ นะ แบบกำลังหน่วงกับมิตตี้ เจอพี่ยักษ์ ไปห้องน้ำ เปลี่ยนอารมเลย

ตายแน่ หลงน้องจนตายขาดไม่ได้แน่ ๆ

เฆฆ นี่รู้นิสัยน้องดีสินะคะ ทศกัณฑ์ ไม่รอดแล้วแหละ

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #429 เมื่อ26-04-2017 23:22:53 »

ยักษ์ล่อลวงน้องงงงงง

กอดสมิธ....

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
« ตอบ #429 เมื่อ: 26-04-2017 23:22:53 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #430 เมื่อ26-04-2017 23:33:17 »

 :hao3:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #431 เมื่อ26-04-2017 23:36:00 »

 :pig4:

ออฟไลน์ จอมจุ้น6002

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #432 เมื่อ26-04-2017 23:51:59 »

โง่ยยยยยย เขินนนนน
ยิ้มไม่หุบเลยกรู  :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #433 เมื่อ26-04-2017 23:52:12 »

 :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #434 เมื่อ27-04-2017 01:59:02 »

ห้องน้ำเก็บเสียงไหม

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #435 เมื่อ27-04-2017 05:28:36 »

โอ๊ย.......ชอบบบบบ
รันต์ น่ารักโคตร แทนตัวน้องกับทุกคน
อ้อนทศ จุ๊บๆ ทศ ไม่หลง ไม่ได้แล้ว
กลายเป็นเมฆ ห่วงทศ ซะและ
ที่มายุ่งกับน้องรันต์ ยังไง  :z3: :z3: :z3:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #436 เมื่อ27-04-2017 11:27:59 »

เราจะไปนั่งรอในห้องน้ำด้วยนะ :z1:

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #437 เมื่อ27-04-2017 12:22:36 »

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ zonpine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #438 เมื่อ27-04-2017 12:33:21 »

ทำไมเพิ่งมาเจอเรื่องนี้!!!!
งานดีมากเลยค่ะคุณเปรม55555 ชอบทั้งพี่ทศน้องรันต์เลย
แต่งานนี้มันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆรันต์ดูมีความลับเยอะ
ชอบเรื่องนี้มากๆ เเต่งดีเนื้อเรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัวเลย)
อยากให้มาต่อไวจัง
รอนะคะ :mew1:

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #439 เมื่อ30-04-2017 09:10:20 »

เวลาน้องรันต์เมาดาเมจรุนแรงมาก น่ารักน่าฟัดที่สุด จัดไปเลยค่ะพี่ทศ อ้อนขนาดนี้ก็อย่าให้เหลือรอดออกไป 55555555   ว่าแต่ลูคัสทำอะไรพี่สมิธอ่ะ TT

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
« ตอบ #439 เมื่อ: 30-04-2017 09:10:20 »





ออฟไลน์ itsgonnabeme

  • It's me, not you.
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 263
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 22♡P.15[26/4/60]
«ตอบ #440 เมื่อ30-04-2017 17:33:00 »

น้องรันต์ต้องเปิดใจให้พี่ทศนะ
พี่ทศก็ต้องสู้ให้มากนะรู้ป่าว

นี่เริ่มกลัวพี่ชาย(?)ทศแล้ว
คนนี้ที่ตอนนั้นทศโทรไปหาใช่ไหม
เคยทำอะไรสมิธไว้เนี่ย ถึงกับอาเจียนนี่ไม่เวิคแล้ว

ออฟไลน์ YINGPREM

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #441 เมื่อ02-05-2017 16:00:15 »

ใจยักษ์ 23


“อื้อออ...จุ๊บ!...” ทันทีที่ทศกัณฐ์พาเด็กขี้เมามาถึงห้องน้ำ เขาก็รีบตรงดิ่งไปยังเคาน์เตอร์ล้างหน้า จับเอวเด็กขึ้นนั่งข้างบนแล้วโน้มคออีกคนลงมาประกบจูบอย่างรวดเร็ว  คนเมาที่ตอนแรกก็ขัดขืนเล็กน้อยด้วยความตกใจแต่ก็ต้องโอนอ่อนตามชั้นเชิงของอีกคนในเวลาไม่นาน ทศกัณฐ์ป้อนจูบที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยความต้องการให้แก่เด็กน้อย  ความต้องกายกำลังร่ำร้องจะปลดปล่อย  เขาจูบกับรันต์อยู่นาน ส่วนกลางลำตัวดุนดันเกงเกงนอนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทศกัณฐ์ถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากอิ่มของอีกคนที่ตอนนี้บวมเจ่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“น้องช่วยพี่ที” ทศกัณฐ์กระซิบชิดใบหูเด็กน้อย

“ช่วยอาราย เมื่อกี้มาดูดปากน้องทำไม” ดูเด็กใช้คำพูดสิ ทศกัณฐ์อุ้มเด็กมาวางกับพื้น กดไหล่คนตัวเล็กกว่าให้นั่งคุกเข่า ดึงกางเกงนอนตัวเองลงจนมังกรขนาดเขื่องดีดผึงออกมาชี้หน้าเด็กน้อย

“อมไอ้ติมให้พี่หน่อย” ทศกัณฐ์เอ่ยเสียงพร่า น้ำใสๆปริ่มอยู่ที่ส่วนหัวอยากปลดปล่อย

“น้องไม่ค่อยชอบไอติม”

“ลองดูก่อน เดี๋ยวก็ชอบเอง...ซี๊ด” ทศกัณฐ์พูดยังไม่ทันขาดคำเด็กน้อยก็ใช้สองมือคว้าหมับเข้าที่ทศกัณฐ์น้อยก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นแต่ที่ส่วนหัวเบาๆไปทีหนึ่งจนทศกัณฐ์ต้องสูดปากออกมา

“ฮื่อออ ไม่เห็นอร่อยเลยยยย” เด็กน้อยกำลังจะปล่อยมืออกแต่ทศกัณฐ์ก็จับมือเด็กประกบเข้าที่เดิมแล้วขยับมือรูดชักขึ้นลงเป็นจังหวะ ความอุ่นจากมือของรันต์ยิ่งทำให้ทศกัณฐ์เสียวมากขึ้นๆ  แต่เหตุการณ์ที่ทศกัณฐ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เด็กน้อยก้มหน้าใช้ลิ้นเรียวๆขยับเลียไปที่ส่วนหัวบานของทศกัณฐ์น้อยในขณะที่มือเรียวก็ยังชักขึ้นชักลงตามจังหวะการนำพาของทศกัณฐ์  เพียงไม่กี่อึดใจทศกัณฐ์ก็กระตุกร่างจะปล่อย เขาใช้มือดันหน้ารันต์ออกให้พ้นรัศมี แต่ไม่ทันการณ์ น้ำสีขาวขุ่นขลั่กก็ถูกฉีดพ่นกระเด็นไปโดนใบหน้าใสอยู่หลายส่วน

เด็กน้อยขี้เมายังนิ่งกลายเป็นทศกัณฐ์เองที่เป็นฝ่ายตกใจ เขารีบพารันต์ไปล้างหน้า เช็ดทำความสะอาดแก่นกายและพื้นที่เปื้อนจนสะอาดเรียบร้อย  อุ้มเด็กน้อยที่ตาปรือพร้อมจะหลับทุกเมื่อขึ้น ริมฝีปากหนาโน้มลงไปจูบหน้าผากมนแผ่วเบา  เขารู้ว่าเขาแย่ที่เอาเปรียบคนเมาที่ไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็อดใจไม่ไหวขึ้นทุกวัน  อยากทำมากกว่านี้ มากขึ้น มากขึ้นอีก

ทศกัณฐ์วางรันต์ที่หลับไปแล้วลงบนเตียงก่อนจะเอนกายลงตาม สอดแขนหนาให้อีกคนนอนหนุน ส่วนอีกแขนก็พาดก่ายเข้าที่เอวน้อง

“ไอ้สัส สบายตัวเลยสิมึง” สมิธแขวะทศกัณฐ์ทันทีที่ล้มตัวลงนอนลงข้างๆ เขาไม่ได้ยินเสียงหรอกว่าไอ้พวกนี้เข้าไปทำอะไรกัน แต่ชวนกันไปเข้าห้องน้ำเวลานี้ มันก็คงจะเดาได้ไม่ยากนักหรอก

“เสือก นอนไปเดี๋ยวมันก็ตื่นมาโวยวายอีก” ทศกัณฐ์ที่นอนกอดอีกคนตอบกลับสมิธเบาๆ เพราะกลัวไอ้เด็กขี้เมาจะตื่นขึ้นมาโวยวายจริงๆ

“ครับบบบ” สมิธขานรับเบาๆ  ก่อนจะพยายามข่มตาหลับไปในที่สุด

+++++++++++++++++++++++

“Hi~~ อรุณสวัวดิ์ไอ้น้องรันต์  ปวดหัวไหมมึง” หืมมม เหมือนผมได้ยินเสียงและตัวพี่สมิธอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นแฮะ นี่ผมยังไม่ตื่นอีกหรอ  ผมเดินลงบันไดพร้อมขยี้ตาไปด้วย  แต่พี่สมิธก็ยังอยู่แฮะ ผมว่าผมเดินกลับไปนอนต่อแล้วปลุกตัวเองให้ตื่นดีกว่า

“มึงจะไปไหนวะ มึงไม่ได้ตาฝาดเว้ย ไอ้เด็กเอ๋อ” พี่สมิธร้องเรียกอีกครั้ง  ผมเลยลองหยิกตัวเองเบาๆก็รู้สึก  แสดงว่าไม่ได้ฝันจริงๆด้วย

“พี่...มาตั้งแต่ตอนไหน...” พอพี่สมิธได้ยินผมถามเท่านั้นแหละ ไอ้รอยยิ้มชั่วร้ายก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าเขาทันที ผมว่าสถานการณ์ชักไม่ค่อยดีแฮะ

“ตั้งแต่เมื่อคืน” ผมหรี่ตามองพี่สมิธเล็กน้อย  ก่อนสายตาจะเบนหาทศกัณฐ์ไปทั่วห้อง ผมตื่นมาก็ไม่เจอเขาแล้ว แต่ตอนนี้ชั้นล่างก็ดูจะไร้วี่แววของเขา  ผมว่าผมคงมีเรื่องต้องคุยกับเขาสักหน่อย

“มึงไม่ต้องมองหามันหรอก มันออกไปวิ่งตั้งแต่หกโมงเช้านู่น  แต่เดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะมั้ง” ตอนนี้เจ็ดโมงนิดๆแล้วครับ

“คือว่า...” ผมกำลังจะอ้าปากแก้ตัวกับพี่สมิธ  แต่ก็โดนเขาพูดสวนขึ้นซะก่อน

“มึงไม่ต้องพูด เรื่องของพวกมึงสองคนกูรู้หมดแล้ว แล้วก็ไม่ต้องห่วงเห็นกูเป็นแบบนี้กูไม่ใช่พวกปากสว่าง” พี่สมิธพูดกอดอกเชิดหน้าเหมือนภูมิใจในตัวเองซะเต็มประดา

“รู้เรื่องพวกผม หมายความว่าไงครับ?” ผมขมวดคิ้วถามเขางงๆ

“ก็มึงกะไอ้ทศเป็นกิ๊กกันไม่ใช่หรอ กูเห็นหรอกเวลามึงมาที่นี่ก็มาแต่ชั้นสี่สิบ กูก็อยู่ที่นี่นะอย่าลืมดิ หรือจะเถียงกู?” ผมลืมไปซะสนิทเลยว่าพี่สมิธก็อยู่คอนโดฯนี้ เพียงแต่อยู่คนละชั้นเท่านั้นเอง

“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด ผมมีเหตุผลของผม เดี๋ยวผมก็จะไปจากที่นี่แล้ว” ก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงดีเหมือนกัน

“หรอ นั่นมันก็เป็นเรื่องของพวกมึง ไม่ต้องมาบอกกูหรอก ไอ้ทศก็ย้ำกูแล้วล่ะว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร” พี่สมิธพูดสบายๆแต่น้ำเสียงเขากลับเต็มไปด้วยความมั่นคง

เฮ้อ เอาเถอะผมคิดไว้แล้วล่ะว่าสักวันคงต้องมีใครรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ล่ะนะ

“พี่อยากคิดยังไงก็แล้วแต่พี่  แต่เรื่องนี้อย่าเอาไปบอกใครเลยนะครับ ถือว่าผมขอร้องก็ได้”

“เออ ไม่บอกใครหรอกน่า” ผมพยักหน้าวางใจแล้วลงไปนั่งลงโซฟาตัวยาวตัวเดียวกับที่เขานั่งอยู่ กดรีโมทไปช่องโปรดของตัวเอง

“ว่าแต่เมื่อคืนพี่มาทำอะไรที่นี่หรือครับ ห้องตัวเองก็มีไม่ใช่หรอ” ผมถามพี่สมิธขึ้น เห็นเขาสะดุ้งนิดนิดๆแล้วนิ่งไปนานจนผมนึกว่าเขาจะไม่ตอบผมแล้ว

“กูฝันร้ายน่ะ” พี่สมิธพูดเสียงแผ่ว  ผมก็พยักหน้ารับไม่ได้เซ้าซี้อะไรเค้าอีก ดูจากท่าทางเขาก็คงไม่อยากจะพูดถึงมันสักเท่าไหร่ เราสองคนนั่งดูทีวีกันเงียบๆอยู่สักพัก อยู่ๆพี่สมิธก็พูดขึ้น

“รันต์ ถ้าสมมตินะสมมติว่ามึงโดนข่มขืน...มึงจะทำยังไงวะ”

“ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะครับ ถ้าเป็นผู้หญิงผมก็อาจจะปล่อยเธอไปแต่คิดว่าคงเป็นไปได้ยากอยู่นะครับที่ผู้หญิงจะสามารถข่มขืนผู้ชายได้  ส่วนผู้ชายหรอครับ อืม...ผมอาจจะฆ่ามันก็ได้นะครับ” จริงๆแค่ความตายผมว่ามันยังไม่พอหรอก ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้มันเจ็บปวดกว่าผมเป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไป

“แล้วถ้ามึงฆ่ามันไม่ได้ล่ะ แบบไม่มีทางเลือกจริงๆ จะทำยังไง”

“ผมเป็นคนมีทางเลือกให้ตัวเองเสมอ แต่สำหรับบางคนที่คิดหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอก็คงต้องจมอยู่กับสิ่งเหล่านั้นไปตลอดชีวิต  หรือไม่ก็จบทุกอย่าง...ด้วยความตาย ซึ่งวิธีสุดท้ายผมไม่ขอแนะนำ เพราะมันคือวิธีของคนขี้ขลาด” จริงๆผมก็เคยใช้วิธีนี้ไปแล้วกับทศกัณฐ์ แต่ก็แค่ขู่เขาเท่านั้นแหละ ใครเขาจะยอมเอาชีวิตไปแลกกับคนอย่างเขาจริงๆกัน

“หรอ แล้วถ้าตายไม่ได้แต่ต้องจมอยู่กับความทรงจำแย่ๆแบบนั้น มันมีทางไหมที่จะสามารถลืมมันได้”

“ขึ้นอยู่กับว่าโดนมาหนักแค่ไหนนะครับ บางคนอาจใช้เวลาเยียวยาแค่ปีสองปี บางคนอาจใช้เวลาเป็นสิบปี หรือบางคนอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิต”

“โดนเกือบทุกวัน...หลายปี” เสียงพี่สมิธดูแผ่วปนขมขื่นจนผมใจกระตุกแปลกๆ

“คนที่โดนขนาดนั้นยังมีชีวิตอยู่อีกหรอครับ ผมว่าไม่น่ามีคนที่ทนได้ขนาดนั้นนะครับ ถ้าเขายังอยู่แสดงว่าเขาต้องเป็นคนที่เข้มแข็งมากแน่ๆ” ผมพูดยิ้มๆกับพี่สมิธ

“ไม่หรอก...แต่มึงเคยบอกกูว่าเวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง”

“ครับ ถ้าทำให้ถูกวิธี เราจะค่อยๆดีขึ้นและอยู่ได้แม้จะไม่ได้มีความสุขก็ตาม แต่ก็อย่างที่บอกนะครับเวลาแค่ช่วยเยียวยาจิตใจและร่างกายให้ดีขึ้นไม่ได้ทำให้เราลืมใครคนนั้นที่ทำร้ายเราไว้หรอกนะครับ กับคนบางคนเวลาก็ไม่มีผลต่อความรู้สึกนะครับ ยิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยิ่งตอกย้ำตัวเอง ยิ่งรู้สึก...มากขึ้นเท่านั้น”

“อืม ก็คงจะจริงอย่างที่มึงว่า”

“พี่สมิธทำไมถึงถามเรื่องนี้หรอครับ?”

“ก็...” แกร็ก! เสียงเปิดประตูจากด้านนอกดังขึ้นพอดีกับที่พี่สมิธกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง  เขาจึงปิดปากฉับลงพร้อมๆกับที่ทศกัณฐ์เดินเข้าห้องมา

“คุยอะไรกัน” ทศกัณฐ์เปิดปากถามเมื่อเดินเข้ามาใกล้พวกเรา

“ก็เรื่องทั่วๆไปน่ะ มึงกูหิวแล้วว่ะ”

“ก็ไปหาซื้ออะไรกินดิ” ทศกัณฐ์บอกปัดๆแล้วนั่งลงที่โซฟาระหว่างผมและพี่สมิธ  ผมขยับตัวหนีนิดหน่อย ก็ตัวเขาเปื้อนเหงื่อนิครับ

“กูอยากกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋” พี่สมิธเริ่มงอแงแล้วครับ ทศกัณฐ์ส่ายหัวให้แล้วกดรีโมทเปลี่ยนทีวีไปอีกช่องหนึ่ง ผมหันไปมองหน้าเขานิดๆ  นี่มันช่องโปรดผมเลยนะ ปกติเขาก็จะให้ผมดูตลอด บางครั้งก็มานั่งดูกับผมเงียบๆ ถ้าเขาอยากดูอะไรจริงๆก็จะขึ้นไปดูบนห้อง หรือว่าเขายังไม่หายโกรธผมตั้งแต่เมื่อคืนวะ ผู้ชายอะไรวะ ขี้น้อยใจเป็นบ้า สงสัยผมจะมองเขานานไปหน่อย ทศกัณฐ์จึงหันหน้ามาเลิกคิ้วมองผม  ผมเลยเบ้ปากใส่เขาไปทีแล้วลุกขึ้น

“เดี๋ยวรันต์พาไปเองครับพี่สมิธ ขอไปเปลี่ยนชุดก่อน” ว่าจบผมก็เดินขึ้นชั้นสองทันที  อยู่ๆก็หงุดหงิดขึ้นมาซะเฉยๆ คงเพราะโดนเขาแย่งทีวีหรอก ไม่ใช่เพราะเขาทำเหมือนเมินผมสักหน่อย

อ๊ะ! แรงกอดรัดที่เอวจากข้างหลังทำให้ผมหยุดชะงัก

“ปล่อย! ผมจะเปลี่ยนเสื้อ” ผมเปลี่ยนกางเกงแล้วครับ แต่ทศกัณณฐ์ก็ยังนิ่งแถมเบียดหน้าอกมาชิดแผ่นหลังผมอีก ความอุ่นจากร่างกายเขาจึงแผ่มายังตัวผม

“เป็นอะไร หืม” ไม่ต้องมาทำเสียงนุ่มเลย คิดว่าจะตบหัวแล้วลูบหลังผมได้หรอ

“เปล่าสักหน่อย  คุณต่างหากที่ทำเป็นปั้นปึ่งใส่ผม”

“ตอนไหนวะ?ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยรันต์” ทศกัณฐ์พูดพร้อมกับหอมหัวผมไปด้วย ไม่ต้องมาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องเลยโว้ย

“ก็คุณนั่นแหละ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ เมื่อกี้ก็มาเปลี่ยนช่องโปรดผม กับอีเรื่องแค่นั้นจะโกรธอะไรนักหนา”ผมว่าเสียงผมเหวี่ยงมาก ปกติผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครนะครับ เริ่มนิสัยไม่ดีขึ้นทุกวันแล้วสิ ทศกัณฐ์พลิกตัวผมให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา

“เมื่อคืนไม่ได้โกรธแค่หงุดหงิดนิดหน่อย แต่รันต์ก็ทำให้พี่หายหงุดหงิดแล้วล่ะ” พูดพร้อมลูบผมเสยขึ้นหน้าผากให้ผม เออค่อยยังชั่วหน่อย ผมก็ลืมเปิดแอร์ ถึงว่าทำไมมันร้อน

“ทำอะไรอ่ะ?” ผมกัดปากนิดๆอย่างเคยชิน

“ไม่บอก…ฟอดดด” ผมถลึงสายตาใส่ทศกัณฐ์ ชอบมาลวนลามอยู่เรื่อย วันนี้ก็ดูทำตัวแปลกๆ

“ถอยออกไปเลยยยย” ผมใช้มือดันหน้าทศกัณฐ์ออกเมื่อเขาทำท่าจะหอมแก้มผมอีกข้าง

“หึๆ” เขาอมยิ้มด้วย ความรู้สึกประหม่าที่เกิดขึ้นกับตัวเองมันคืออะไรวะ

“ต่อไปนี้เรียกพี่ว่าพี่ทศนะ พี่ก็จะเรียกรันต์ว่าน้อง” เขาพูดไปด้วยมือก็เช็ดเหงื่อตามขมับให้ผมด้วย  ผมนิ่งไปกับคำพูดเขา สมองกำลังคิดตาม ‘น้อง’อย่างนั้นหรอ

“เมื่อคืน...ผมได้ทำอะไรที่แปลกๆไปรึเปล่า?”

“ก็เปล่า”

“ผมเรียกคุณว่าพี่ได้ แทนตัวเองว่ารันต์ได้ แต่คำว่า ‘น้อง’ ผมไม่สามารถให้คุณเรียกไม่ได้” นอกจากคนในครอบครัว ผมอนุญาตแค่คนๆเดียวเท่านั้นที่สามารถเรียกผมว่าน้องได้ แต่ว่าเขาก็อาจจะลืมผมไปแล้วก็ได้

“ใครหรอ” ทศกัณฐ์ถามเสียงราบเรียบ ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรทั้งนั้น

“คนสำคัญ” ผมก้มหน้าบอกเสียงอ้อมแอ้ม

“อืม ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นพี่เรียกรันต์ว่ารันต์ ส่วนรันต์ก็เรียกพี่ว่า ‘พี่ทศ’ ตกลงไหม?” ผมเพียงพยักหน้าเบาๆ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเขา

“ดีมากเด็กดี”เมื่อเห็นท่าทีโอนอ่อนของผมทศกัณฐ์จึงหอมไปตามขมับและแก้มไล้ลงมายังริมฝีปากและขบชิมด้วยความอ่อนหวาน ผมหลับตารับสัมผัสที่เขานำพา

ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร  มันรู้สึกดีจนผม...ไม่อาจต้านทานได้ไหวอีกต่อไป
.
.
.
.
.
“ช้าสาสสส ตลาดกูวายแล้วมั้ง ปาท่องก๋งท่องโก๋คงไม่ได้แดกละ” พี่สมิธบ่นขึ้นทันทีที่เห็นผมเดินลงบันไดมา  ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินเลยพี่สมิธไปใส่รองเท้าทันที ถ้าพี่จะโทษพี่ก็ไปโทษเพื่อนพี่เถอะ  ผมกับพี่สมิธเดินออกจากลิฟท์จนมาถึงลานจอดรถ

“ไปคันนี้จริงอ่ะ” พี่สมิธถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ครับ ผมอยากลองขับดู”
.
.
.
.
.
.

“ไอ้รันนนนนนน ช้าๆๆๆหน่อยโว้ยยยย กูกลัว” เสียงพี่สมิธโหยหวนไปตลอดทาง แขนแกร่งรัดเอวผมแน่นจนหายใจแทบไม่ออก  ผมว่าผมก็ไม่ได้ขับเร็วนะบิดไปแค่นิดเดียวเองพี่สมิธน่ะเว่อร์เกินไป  แต่ผมเข้าใจความรู้สึกทศกัณฐ์แล้วล่ะว่าทำไมเขาชอบขับเร็ว ความรู้สึกเวลามีลมปะทะหน้ามันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง  นี่ถ้าได้ไปขับที่ถนนโล่งๆคงรู้สึกดีมากกว่านี้ไม่น้อย

ทุกคนคิดถูกครับ  ผมเอาไอ้แดงลูกชายทศกัณฐ์ออกมา ซึ่งเจ้าของก็มองผมด้วยความระแวงนิดๆล่ะนะ

“พอเถอะครับ เดี๋ยวกินไม่หมดนะ” ผมปรามพี่สมิธ เมื่อเขาตรงปรี่ไปยังร้านหมูปิ้งทั้งๆที่ของกินก็เต็มมือเต็มปาก

“ไม่หมดก็แช่ตู้เย็นไว้ดิ  กูอยากกินหมูปิ้ง ไม่ได้แดกนานละ” สุดท้ายผมก็ต้องปล่อยให้เขาไปซื้อตามระเบียบ

“เงินล่ะ” พี่สมิธแบมือมาตรงหน้า ผมจึงควักแบงค์ร้อยให้เขาหนึ่งใบ  ไม่ต้องสงสัยหรอกครับไม่ใช่เงินผมหรอก ของเพื่อนพี่สมิธต่างหาก ก่อนออกมาเขาหยิบมาให้ผมห้าพัน  ผมก็คิดว่าเว่อร์เกินไปรึเปล่ากับอีแค่มาซื้อกับข้าวที่ตลาด  แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วล่ะครับ พี่สมิธเห็นอะไรน่ากินนี่ซื้อมาไม่ยั้ง ไม่ว่าจะกินหรือไม่กิน กูซื้อหมด-_-

“เฮ้ยๆ ร้านขนมเบื้องน่าแดกดีว่ะ สักชุดหน่อยดีกว่า...น่ารันต์ ร้านสุดท้ายละๆ” ประโยคสุดท้ายเสียงอ่อนลงทันทีเมื่อเจอสายตาพิฆาตจากผม

“ร้านสุดท้ายแล้วนะครับ เดี๋ยวเอากลับยาก” คิดดูสิครับขี่มอ’ไซต์มา แต่ของเยอะเหมือนเอารถสิบล้อมาขน มันใช่ที่ไหนล่ะ

“เอาไส้หวานกับไส้เค็มอย่างละชุดครับป้า” พี่สมิธสั่ง ด้านหน้ามีหญิงผมสีดอกเลาและเด็กสาววัยรุ่นยืนอยู่ก่อนหน้า

“ได้จ้า พ่อฝรั่งรูปหล่อ” ป้าคนขายนี่เสียงหวานเชียว

“กินให้หมดนะครับ” ผมบอกพี่สมิธเสียงเข้ม เสียดายของแย่ถ้ากินไม่หมด

“กูกินไม่หมดมึงก็ช่วยกูกินสิวะรันต์” ปัดความรับผิดชอบมาให้กูอีก

“ได้แล้วจ้าพ่อหนุ่ม” เสียงแม่ค้าเรียกบอกพี่สมิธ เป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้หญิงสูงอายุและเด็กสาวหันมาพอดี ผมสบตากับผู้หญิงตรงหน้าด้วยความบังเอิญ ดวงตาที่มีฝ้าเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

“คุณน้อง” น้ำเสียงสั่นเครือที่เอื้อนเอ่ยแทบทำให้ผมขาดใจลงตรงนั้น

“...คุณนม”

++++++++++++

เอาไปก่อนครึ่งหนึ่ง แวบมาได้นิดหน่อย ช่วงนี้เหนื่อยร่างพังมาก :katai1:  พรุ่งนี้เจอกันต่ออีกครึ่ง จุ๊ฟฟฟฟฟ :mew1:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #442 เมื่อ02-05-2017 16:27:14 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #443 เมื่อ02-05-2017 17:48:26 »

อยากจะบอก ใจเค้ากะพังคะ ไรท์ อยากรู้เรื่องคุณน้องใจจะขาดแล้ว

พี่สิท น่าสงสาร ขอให้ผ่านไปได้ เอาอิคนทำมาจัดการ ทำไรรู้สึก น้องรันต์จะเคลียร์ได้

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #444 เมื่อ02-05-2017 19:00:11 »

 :pig4:

ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #445 เมื่อ02-05-2017 19:20:08 »

อะไรอ่ะ อะไรรรรรร

ติดตามๆ :mew1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #446 เมื่อ02-05-2017 20:00:37 »

ทศ หวงรันต์ รักรันต์แล้วสิ
เวลารันต์เมา น่ารักจริงๆ
รันต์ แทนตัวว่าน้องไม่ได้ แต่ตอนเมา น้อง นี่มาเลย

พี่สมิท เคยถูกข่มขืนทุกวันนานหลายปี
คนนั้นคงไม่ใช่เห็นพี่สมิทเป็นที่ระบายหรอก
เพราะที่ระบายมีเยอะไป แต่คงรักผูกพันพี่สมิทด้วย
แต่ความรู้สึกคงไม่จูนกัน การกระทำก็ด้วย
อาจไม่เคยบอกพี่สมิทด้วยว่ารัก ว่าชอบพี่สมิท
พี่สมิท เลยรู้สึกไม่ดีด้วย

“คุณน้อง”
“...คุณนม"  นี่มันยังไง เคยเป็นครอบครัวรันต์มาก่อนเหรอ
อยากรู้ทั้งพาร์ทรันต์  และทศ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #447 เมื่อ02-05-2017 21:11:16 »

 :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #448 เมื่อ02-05-2017 21:35:15 »

ค้างงงงงงงงงง  :sad4: :sad4:
สูๆนะคะไรท์เตอร์

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
Re: 《ใจยักษ์》♡ตอนที่ 23♡++50%++[2/5/60]
«ตอบ #449 เมื่อ02-05-2017 22:00:35 »

หือออ คุณน้อง?


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด