หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12

[Dangdang]

    
สนุกกกกก.........เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะค่ะ
 

[Nus@nT@R@]

เริ่มจะมีใจให้กันแล้วใช่ไหม

[สาววายผู้ลึกลับ]

Chapter 12
พิเศษหรือไม่พิเศษ


   “ง่วง...”
   คำพูดของผมทำเอาคนที่นั่งหยิบผักลงหม้อสุกี้หันมามองผมที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสายตาคมกริบ ซึ่งเวลานี้หกโมงเย็นกว่าๆ แล้ว และไอ้ธามมันก็เลี้ยงสุกี้ผมจริงๆ ทั้งๆ ที่ผมบอกว่าไว้กินวันอื่นก็ได้ แต่เจ้าตัวก็ยังจะดึงดันทำให้กินเหมือนเดิม “มึงจะง่วงอะไรนักหนา มึงนอนเฉยๆ มากี่วันแล้ว !”
   “กูไม่ได้นอน...”
   “แล้วมึงทำอะไร ?”
   “เล่นเกม” ผมพูดความจริง พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วล้มตัวลงนอน ก่อนจะกดเข้าเกมคุ้กกี้รันเพื่อเล่นรอไอ้ธามเตรียมสุกี้
   “...” อยู่ๆ คนที่นั่งทำอยู่ก็เงียบไป ก่อนที่ผมจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันย้ายตัวเองมานั่งลงข้างๆ ผมบนเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมจึงตั้งหน้าตั้งตาอยู่กับการเล่นเกมโดยพยายามไม่สนใจมัน เจ้าตัวเลยถามขึ้นมาเสียงเรียบ “เล่นเกมอะไร ?”
   “คุ้กกี้รัน...”
   “เล่นบ่อย ?”
   “ก็บ่อย นอนอยู่ห้องเฉยๆ มันเบื่อ...เฮ้ย !”
   หมับ !
   ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ๆ ไอ้ธามมันก็เอื้อมมือมาจับข้อแขนผม ส่วนมือ   อีกข้างก็เอื้อมมาจับคางผมไว้แน่น ผมจึงมองตัวคุ้กกี้ในจอโทรศัพท์ของตัวเองที่เพิ่งสไลด์ลงหลุมไป ก่อนจะเปลี่ยนเป็นมองหน้าไอ้ธามด้วยสายตาหาเรื่อง “ทำไรวะ !”
   “เล่นทุกวันเลย ?”
   “เป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ย !”
   “แสดงว่าจับโทรศัพท์ตลอดเลยสินะ...”
   “แม่ง ตกตายเลยเห็นมั้ย” ผมบ่นโดยไม่สนใจคำพูดของไอ้ธาม พลางพยายามเบือนหน้าออกจากฝ่ามือนั่น สายตาก็จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างนึกเสียดาย ก่อนที่คนทำจะปล่อยมือออกจากคางผมแล้วคว้าโทรศัพท์ผมโยนไปวางไว้ข้างๆ อย่างถือวิสาสะ ก่อนที่เจ้าตัวจะจับแขนทั้งสองข้างของผมกดลงกับเตียง “ไอ้...!”
   “กูถามว่าจับโทรศัพท์ตลอดเลยใช่มั้ย ?”
   “เป็นบ้าอะไรเนี่ย !”
   “ตอบดิ”
   “เออ ก็บอกว่าเล่นอยู่ตลอด มันไม่มีอะไรทำ พอใจหรือยัง !” ผมพูดใส่มันเสียงดัง ก่อนจะพยายามขัดขืนแรงไอ้ธาม แต่เหมือนจะไม่ง่ายเพราะภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนี่ ดูก็รู้ว่ามีความมาคุอยู่พอสมควร ผมจึงพยายามอ่อนเสียงลงเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าก็กำลังพยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรอยู่เช่นกัน “นี่มึงเป็นอะไรห๊ะ ?”
   “...”
   “ไอ้ธาม...”
   “ถ้าเล่นอยู่ตลอด...”
   “หะ...”
   “ทำไมมึงถึงไม่รับโทรศัพท์กู ?!”
   “...!”
   ผมสะดุ้งกับเสียงคำถามนั่น ก่อนจะเกิดอาการอ่ำอึ่งขึ้นมาทันที เพราะไม่รู้จะตอบยังไง ว่าตัวเองพยายามหลีกเลี่ยงการติดต่อจากมันทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่แค่มันเท่านั้น รวมถึงคนอื่นๆ ด้วย เลยได้แต่เบือนหน้าหนีจากสายตาของคนตรงหน้าที่กำลังมองผมราวกับจะจับกินเข้าไปทั้งตัว ก่อนจะเผลอหลับตาแน่นเมื่อเสียงตะคอกนั่นดังขึ้นอีกครั้ง “ไลน์มาก็ไม่รู้จักตอบ อยู่ๆ ก็หายไป จนกูคิดว่ามึงตายไปแล้ว !”
   “อึก...”
   “แม่งเอ๊ย !”
   มันบีบแขนผมแรงๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะยอมปล่อยออกและเปลี่ยนเป็นกลับมานั่งกุมใบหน้าตัวเองแทน ตามด้วยเสียงสบถเสียงดังราวกับกำลังระบายอารมณ์โกรธ ผมจึงรีบยันตัวเองลุกขึ้นเมื่อตัวเองเป็นอิสระ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หันสายตาคมกริบนั่นมามองอีกครั้ง
   “อะ...อะไร...?” ผมตอบตะกุกตะกัก ก่อนที่สีหน้าของไอ้ธามมันจะค่อยๆ เย็นลง ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวพยายามมากแค่ไหน
   “ลงมาช่วยกันหน่อย”
   “อะ...อื้อ”
   ว่าจบร่างสูงตรงหน้าก็ลุกขึ้นจากเตียงลงไปนั่งตรงหน้าหม้อสุกี้เหมือนเดิม ผมจึงมองมันซักพักก่อนจะสบเข้ากับสายตาเย็นชานั่นอีกครั้ง จึงรีบพาตัวเองลงจากเตียงแล้วลงมานั่งยองๆ ตรงข้ามกับไอ้ธามทันที “เอาเนื้อใส่ดิ”
   “...” << ไม่มีปากเสียง หยิบจานเนื้อแล้วเทใส่ทันที
   “เขี่ยๆ มันหน่อย เดี๋ยวมันติดกันเป็นก้อน”
   “...”   
   เขี่ย ~
   “ตอกไข่ใส่ด้วย...”
   “...” << หยิบไข่มาตอกใส่ตามคำสั่งทันที
   “เห็ด...”
   “...” << หยิบเห็ดใส่ รวมถึงของทุกอย่างที่อยู่ในจานเห็ดใส่อย่างรู้งาน
   “ปิดฝาหม้อ...”
   ปิดฝา ~
   “...”
   “...”
   “ทำอะระ...” ผมที่กำลังเงยหน้าถามไอ้ธามที่ตอนแรกเอาแต่สั่งๆ อยู่ๆ ก็เงียบลงก็ต้องตกใจ เมื่อใบหน้านั่นขยับเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก่อนที่มือหนานั่นจะเอื้อมมารั้งหัวของผมให้เข้าไปใกล้ ตามด้วยริมฝีปากของฝ่ายตรงข้ามที่ทาบลงมาบนริมฝีปากผมทันทีอย่างไม่รีรอ แต่ก็เป็นแบบปากแตะปากเท่านั้น มีเพียงไอร้อนจากหม้อสุกี้ที่ขั้นระหว่างกลางพวกผมลอยเข้ากระทบกับใบหน้าจนมันรู้สึกร้อนแข่งกับความรู้สึกวูบวาบข้างใน
   ...
   เวลาผ่านไปไม่นานนักที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน ก่อนที่ใบหน้าของไอ้ธามจะยอมถอยออกไป มือหนาเปลี่ยนมาปาดเหงื่อที่ซึมอยู่บริเวณหน้าผากผมแทน
   “เสร็จแล้ว เหลือแต่รอกินอย่างเดียว ”
   “...”
   “แปลก...”
   “อะไร ?”
   “ไม่ด่า...” มันมองผมแบบยั่งเชิง ซึ่งผมก็มองมันกลับนิ่งๆ เช่นกัน ก่อนที่ไอ้ธามมันจะพูดต่อด้วยสีหน้าที่ยิ้มออกมา ซึ่งแตกต่างจากตอนที่โมโหเมื่อซักครู่อย่างชัดเจน “แล้วก็ไม่ขัดขืนด้วย ”
   “...”
   “มีใจแล้วอ่ะดิ๊ ”
   “เหอะ !” ผมเค้นเสียงกับคำพูดนั้น ก่อนจะดันใบหน้าที่อยู่ใกล้ๆ นี่ออกไป จนไอ้ธามมันขยับตามพลางหัวเราะออกมา “เบื่อที่จะด่าแล้วต่างหาก !”
   “อ๋อหรอออ ~”
   “เอออออ ~ !”
   “”
   “ !” ผมมองไอ้ธามด้วยสีหน้าบึ้งๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาอย่างเผลอตัว ทำให้คนตรงข้ามมองตามตาไม่กระพริบราวกับกำลังจับผิด ผมจึงเก็บมันไว้ข้างตัวแทนที่จะเอามากดเล่นเกม พลางพูดขึ้นมาเสียงดัง “กูก็ไม่ได้ติดต่อใครทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่แค่มึงซักหน่อย !”
   “ยังไม่ทันว่าอะไรเลย”
   “ก่อนหน้านี้มึงว่า !”
   “แล้วทำไมไม่ตอบก่อนหน้านี้ล่ะ มาตอบทำไมตอนนี้ห๊ะ ?”
   “...”
   ผมมองมันด้วยความอารมณ์เสียเพราะไม่รู้จะเถียงยังไง พลางคว้าเศษผักที่ตกอยู่ตามพื้นมาปาใส่มันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วกลับขึ้นมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม ไอ้ธามเองมันก็ได้แต่จิ๊ปากออกมา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “จริงๆ แล้วกูโกรธมึงมาก”
   “โกรธก็โกรธดิ ไม่ได้คิดว่าจะง้ออยู่แล้ว” ผมพูดแบบไม่ใส่ใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม และจัดการเข้าเกมคุ้กกี้รัน ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเดจาวูหรือเปล่าที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็เงียบขึ้นอีกครั้ง แต่แตกต่างตรงที่เจ้าตัวไม่ได้เดินเข้ามาหาผมเหมือนครั้งก่อน “โกรธจริง ?”
   “...”
   “อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ดิ !” ผมพูดขึ้นเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นนั่งด้วยความอารมณ์เสีย พลางหันไปมองไอ้ธามที่ตอนนี้นั่งใช้ช้อนเขี่ยของในหม้อสุกี้อยู่ โดยที่มันไม่หันมาสนใจผมซักนิด จนผมไม่รู้ว่าคำพูดของมันนั้นเล่นหรือจริง ราวกับว่าตอนนี้เป็นผมต่างหากที่กำลังงี่เง่าอยู่คนเดียว ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปหาไอ้ธามด้วยอารมณ์ร้อนๆ พลางเงื้อมมือขึ้นออกแรงตบเข้าที่หัวของคนที่นั่งอยู่แรงๆ จนเจ้าตัวร้องเสียงหลง
   ผั๊วะ !
   “โอ๊ย !”
   “”
   “เหี้ย ตบกูทำไมเนี่ย !”
   “ก็มึงมันน่าหมั่นไส้ !”
   “หมั่นไส้แล้วมาทำร้ายร่างกายกูเนี่ยนะ !”
   “เออ !” ผมมองมันด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะรีบพาตัวเองกลับมาที่เตียงโดยปล่อยให้ไอ้ธามลูบหัวตัวเองด้วยความเจ็บอยู่แบบนั้น
   แอบรู้สึกผิดนิดๆ แฮะ...
   “มึงนี่มันสมควรโดนชัดๆ”
   “กลัวป้ะล่ะ”
   “ถ้าอยากขอโทษกูเมื่อไหร่ ก็เดินเข้ามาจูบกูแล้วกัน เดี๋ยวจะยกโทษให้”
   คำพูดที่น่าคลื้นไส้ของไอ้ธามทำให้ผมหรี่ตามองมันทันที พลางถามคนที่นั่งอยู่ไม่ห่างนักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ไม่ขยะแขยงบ้างงั้ย ?”
   “ขยะแขยงเรื่อง ?”
   “ก็ทั้งคำพูดแล้วก็การกระทำน่ะ”
   “ก็ไม่...” มันหยุดคำพูดของตัวเอง พลางเงยหน้าขึ้นมองหน้าผมด้วยสายตาที่จริงจัง “หรือมึงรู้สึก ?”
   “...” และผมก็เป็นฝ่ายเงียบบ้างเมื่อเจอคำถามกลับมา ก่อนที่ตัวเองจะก้มหน้าลงมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ยังคงค้างหน้าเกมอยู่แล้วพูดขึ้นเบาๆ “ไม่รู้หรอก ถ้าอยากรู้ก็ต้องลอง...”
   “ลองอะไร ?”
   “ก็ลองจูบกับผู้ชายคนอื่น”
   “จะไปจูบกับใคร ไอ้หน้าจืดนั่น ?”
   คำพูดของไอ้ธามทำให้ผมนึกถึงไอ้ทิมขึ้นมา แต่แค่คิดก็รู้สึกแปลกๆ แล้ว “ถ้ามันยอมให้จูบนอ่านะ...”
   “นี่มึงตั้งใจจะยั่วโมโหกู ?”
   “เปล่า”
   “งั้นแสดงว่ามึงจะยั่วกู ?”
   “กูจะไปยั่วมึงทำไมห๊ะ ?!” ผมเริ่มอารมณ์เสียขึ้นอีกครั้งเมื่อไอ้ธามมันเริ่มพูดจาไร้สาระ ก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าตัวที่กำลังเดาะลิ้นและยักไหล่ขึ้นเล็กน้อย แล้วหันกลับมาเล่นเกมต่อโดยที่พยายามไม่สนใจท่าทีแบบนั้น
   “แล้วทำไมต้องไปลองจูบกับคนอื่นด้วย ?”
   “ก็ถ้าลองจูบกับผู้ชายคนอื่นแล้วเฉยๆ ก็แสดงว่าปกติ แต่ถ้ารู้สึกขยะแขยงขึ้นมาก็แสดงว่ามึงพิเศษ...”
   “พิเศษ ?”
   “กะ...กูหมายถึงกรณีพิเศษ”
   “พิเศษ ”
   “...!”
   หัวใจผมกระตุกวูบขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองดันเผลอพูดอะไรแปลกๆ ออกมาโดยที่ไม่ตั้งใจ ก่อนที่ไอ้ธามมันจะพูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยความพอใจอย่างเห็นได้ชัด “มึงนี่มันชอบยั่วจริงๆ ด้วย ”
   “คะ...ใครยั่วกัน !”
   “”
   “หิวแล้ว !” ผมพูดขึ้น ก่อนจะลงมานั่งตรงข้ามกับไอ้ธามอีกครั้งด้วยความประหม่า ซึ่งรู้สึกว่าตัวเองจะขึ้นๆ ลงๆ เตียงบ่อยจนเวียนหัวไปหมด ก่อนจะคว้าฝาหม้อเปิดขึ้นจนเกิดควันคลุ้งเต็มห้อง แล้วจัดการตักของในหม้อนั่นลงถ้วยเล็กตัวเองโดยพยายามไม่เงยหน้าขึ้นมองคนที่อยู่ตรงข้าม
   ไอ้บ้าเอ๊ย !
   “อยากว่ะ...”
   “แค่ก ~!” ผมสำลักทันทีที่ตักของในถ้วยเข้าปากได้ไม่นาน ก่อนจะเช็ดปากตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามที่ตอนนี้กำลังจ้วงเอาแต่เนื้อในหม้อไปกินแบบไร้ผัก ผมจึงตักผักให้มันแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่อง “กินแต่เนื้อเดี๋ยวก็ท้องผูก !”
   “ก็มึงกินแต่ผัก กูก็เลยกินเนื้อ...” มันว่าก่อนจะมองผักที่ผมตักให้ราวกับคิดหนัก นี่ผมควรจะสังเกตได้ตั้งนานแล้วว่าผักในหม้อนี่มันมีแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของจำนวนเนื้อชัดๆ
   “โตตัวเท่าควายแล้ว เสือกแดกผักไม่เป็น”
   “ใครบอกว่ากูแดกไม่เป็นห๊ะ !” มันว่าก่อนคีบผักกาดขาวเหี่ยวๆ เพราะโดนต้มที่ผมตักให้เข้าปากโชว์ ตามด้วยเนื้ออีกสามสี่ชิ้นเน้นๆ แล้วรีบพูดอวด “เห็นมั้ย กูก็กินเป็น”
   “เหอะ...”
   นิสัยเด็กชัดๆ
   ผมได้แต่เก็บความคิดของตัวเองไว้ เพราะขืนพูดออกไป ไอ้ธามได้โวยวายยกใหญ่แน่ๆ ก่อนจะหันมาสนใจกับของในถ้วยตัวเองต่อ และคำพูดของไอ้ธามก็ทำเอาผมพร้อมจะสำลักสิ่งที่อยู่ในปากได้ตลอดเวลา
   “กินเสร็จแล้วทำกัน...”
   “อึก...ทะ...ทำอะไร !”
   “...” และสายตาที่มองกลับมานั้นก็ทำให้ผมรู้ได้ทันที
   “อยากทำนักก็ไปทำกับคนอื่น !”
   “กูไม่ใช่มึงนะ ที่จะอยากลองกับคนอื่นไปทั่ว”
   ผมสะอึกกับคำพูดของไอ้ธาม พลางหันหลบสายตานั่น ก่อนจะปรับน้ำเสียงตัวเองให้เป็นปกติ “กูแค่พูด ไม่ได้บอกจะลองจริงๆ ซักหน่อย”
   “ก็ดีแล้ว เพราะกูก็ไม่คิดจะไปทำกับคนอื่นเหมือนกัน”
   “คนอื่นที่ว่า รวมถึงผู้หญิงด้วยหรือเปล่า ?”
   คำถามของผมทำเอาคนที่กำลังคีบเนื้อเข้าปากหยุดฉะงักแล้วเงียบทันที พลางเงยหน้าขึ้นมองผมราวกับตั้งตัวไม่ทันกับคำถาม ซึ่งผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะปกติแล้วไอ้ธามมันก็เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อน และต่อให้ไม่มีผม หน้าตา ฐานนะของมันก็หาผู้หญิงมานอนด้วยได้ไม่ยาก แต่ก็แค่อยากรู้ว่า ‘คนอื่น’ ที่มันหมายถึงคืออะไร ถ้าเป็นผู้ชาย ผมก็คงพยายามที่จะไม่รู้สึกอะไร แต่ถ้าคำตอบของมันรวมถึงผู้หญิงด้วยล่ะ...
   ความรู้สึกก็คงไม่แตกต่างกันนักหรอกมั้ง
   ...
   “แน่ดิ...”
   “...”
   “ในหัวของกูมีแต่เรื่องมึงจะให้กูไปเอากับใครอีกห๊ะ ?”
   “จะไปรู้หรือไง...”
   “แล้วมึงก็ช่วยล้มเลิกความคิดที่จะไปลองกับคนอื่นด้วย เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่มึงรู้สึกขยะแขยงขึ้นมา กูนี่ล่ะจะทำจนกว่ามึงจะรู้สึกชอบเอง”
   “บะ...บ้า !”
   ใครว่าล่ะ...
   “จะทำให้รู้สึกว่าขาดไม่ได้เลย ”
   ...ความรู้สึกแม่งโคตรจะแตกต่างเลย

- ธาม -
จะทำให้รู้สึกว่าขาดไม่ได้เลย 

Thank You !

[arij-iris]

หึๆๆๆๆ มีใจให้เขาแล้วละซี..... ฮี่ๆๆๆๆๆ

[yowyow]

 

[Roman chibi]

หวั่นไหวละสิแทน
ธามก็พยายามต่อไปละกัน เค้าจะใจอ่อนแล้้ว
รอตอนต่อไปค่า

[cavalli]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แทน เริ่มมีใจให้ธาม 
     
 

[Dangdang]

หวั่นไหวแล้ว
ธามสู้ๆๆๆ

[สาววายผู้ลึกลับ]

Chapter 13
จูบปาก จูบมือ จูบ...


   “น่าเบื่อ...” ผมบ่นออกมาขณะที่กำลังนั่งถอนหญ้าที่ขึ้นอยู่มากพอสมควรในแปลงผัก หลังจากที่ตัวเองหยุดไปหลายวัน โชคดีที่ยังมีไอ้ทิมคอยรดน้ำให้เลยทำให้ผักไม่ตายเหมือนคราวก่อน แต่ใครจะรู้ว่าแม่งพอรดน้ำแล้ว ตอนนี้หญ้าดันโตกว่าผักในแปลงซะอีก
   “ไง”
   ผมสะดุ้งกับเสียงทักทายนั่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังยืนคล้ำหัวอยู่ด้วยสายตาที่หวั่นนิดๆ ก่อนจะก้มหน้าลงถอนหญ้าเหมือนเดิม แล้วทักไอ้ทิมด้วยน้ำเสียงปกติ “ไง”
   “หญ้าขึ้นไวดีแฮะ”
   “เออดิ ถ้าผักโตไว โตง่ายเหมือนหญ้าก็คงจะดี”
   “ฮ่าๆ”
   “...”
   “...”
   ...
   ละ...แล้วมันจะเงียบทำไมวะ !
   “ช่วยหน่อยดิ !”
   “อะ...อื้อ” ไอ้ทิมมันขานรับแค่นั้นก่อนจะย่อตัวลงนั่งยองๆ ข้างๆ ผม มือก็เริ่มทำหน้าที่ที่ผมขอให้ช่วยทันที ก่อนที่เจ้าตัวจะพูดขึ้นอีกครั้ง ราวกับกำลังทำลายความประหม่าที่เกิดขึ้น “หายแล้ว ?”
   “อืม ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก”
   “แล้วเป็นอะไร ?”
   “ก็...ไข้...” ผมพูดแค่นั้น ก่อนจะเงียบลงแล้วก้มหน้าก้มตาถอนหญ้าเหมือนเดิม ซึ่งเวลาตอนนี้ถือว่าเช้าพอสมควร มีเพียงผมกับไอ้ทิมเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ เลยทำให้มีความอึดอัดเข้าไปอีก ทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนที่จะรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อรู้ถึงสายตาของคนข้างๆ ที่จ้องมาตลอด ผมจึงรีบลุกขึ้นแล้วพูดเสียงดัง “ปวดฉี่ !”
   หมับ !
   มือของไอ้ทิมคว้าเข้าที่ข้อแขนของผม ทำให้ตัวเองที่กำลังเดินออกจากตรงนั้นต้องชะงัก ก่อนที่มันจะลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าผมนิ่งๆ ตามด้วยคำถามของคนตรงหน้าที่ทำเอาผมถึงกับตัวชา “ไอ้ธามมันทำอะไรมึง ?”
   “ทะ...ทำอะไรวะ” เสียงของผมตะกุกตะกักทันที พลางหลบสายตาจากคนตรงหน้า
   “มันข่มขู่มึง ?”
   “เปล่า...”
   “งั้นแสดงว่ามึงเต็มใจ”
   “...” ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ และมั่นใจได้ว่าไอ้ทิมมันได้ยินเรื่องวันนั้นไม่น้อยเลยทีเดียว โชคดีที่ว่าวันนี้มีเพียงผมกับมันที่นี่เท่านั้น ที่กำลังยืนคุยเรื่องไร้สาระกันอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะแกะมือของคนตรงหน้าออก “ช่วยแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที”
   “แกล้ง ?”
   “กูกับไอ้ธามไม่ได้มีอะไรกันทั้งนั้นแหละ”
   “กูแค่อยากช่วยมึง”
   “ช่วยอะไร มันไม่มีอะไรที่ต้องช่วยเลย”
   “ไอ้แทน...”
   “สงสัยกูก็เต็มใจอย่างที่มึงว่าล่ะมั้ง”
   “...!”
   สีหน้าตกใจของไอ้ทิมแสดงออกมาอย่างชัดเจนเมื่อผมพูดแบบนั้น ก่อนที่ตัวเองจะรีบเดินออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมพูดแบบนั้นออกไป ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่าผมเลือกที่จะไว้ใจไอ้ทิมด้วยล่ะมั้ง เมื่อเดินออกมาไม่ไกลนัก สายตาก็ไปสะดุดกับร่างที่คุ้นเคย ที่ตอนนี้กำลังมองผมและเดินตรงปี่เข้ามาหา จนผมต้องหยุดชะงักตัวเองแล้วกลับหลังหันเดินหนีร่างนั้นทันทีด้วยหัวใจที่ตุ้มๆ ต่อมๆ ก่อนที่เสียงทุ้มจะตะโกนขึ้นเสียงดัง
   “เฮ้ย !”
   จะไม่ให้เดินหนีได้ไงล่ะ ก็เมื่อคืนผมดันมีอะไรกับมันอีกครั้ง และยังเป็นครั้งที่แตกต่างจากครั้งก่อนๆ ที่เคยมีมาด้วย
   คงเป็นเพราะอยู่ในสภาวะที่เต็มใจทั้งสองฝ่าย...
   “เหี้ย !” แรงกระชากที่แขนทำเอาผมเผลอสบถออกมา ขณะที่กำลังคิดเรื่องบ้าๆ อยู่ ตามด้วยสีหน้าหาเรื่องของไอ้ธามที่ดูก็รู้ว่ามันกำลังเตรียมโวยวายผมเต็มที่ “มึงหุบปากเดี๋ยวนี้ !”
   “หุบปากอะไร กูยังไม่ทันพูดอะไรเลย !”
   “มึงพูดแล้วนี่ไง หุบปากซะ !”
   “มึงนั่นแหละที่ต้องหุบปาก !”
   “อะ...!”
   “มากับกูเดี๋ยวนี้ !”
   ในที่สุดไอ้ธามมันก็ออกแรงฉุดกระฉากลากถูผมให้เดินตามมัน โชคดีที่ตอนนี้เช้ามากๆ คนใน ม. เลยยังไม่ค่อยมีเดินเพ่นพ่าน ไม่งั้นเขาคงคิดว่าผมกับมันกำลังมีเรื่องกันอยู่แน่ๆ
   “ปล่อย !”
   “...”
   “ไอ้เหี้นธาม ปล่อยดิวะ !”
   “...”
   “ไอ้...!” ผมที่กำลังอ้าปากโวยวายอีกรอบ ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อคนตรงหน้าหยุดเดินกะทันหัน พร้อมกลับหันมายกนิ้วชี้หน้าผมอย่างเอาเรื่อง
   “ถ้ามึงยังไม่เลิกโวยวาย กูจะจับมึงแก้ผ้าแล้วข่มขืนแม่งกลางแจ้งตรงนี้แหละ”
   “ยะ...อย่ามาขู่ !”
   “กูเอาจริง” ไม่ว่าเปล่า เจ้าตัวเอื้อมมือมาที่คอเสื้อของผมแล้วจัดการปลดกระดุมทันที ผมที่เป็นฝ่ายถูกกระทำ จึงรีบดันมือนั่นออก แล้วทำหน้าไม่พอใจ
   “มึงมันบ้า !”
   “เออ กูมันบ้า เพราะงั้นเงียบแล้วเดินตามมาดีๆ”
   “แม่ง !” ผมได้แต่สบถออกมา และเดินตามไอ้ธามแต่โดยดี จนกระทั่งเจ้าตัวพาผมเดินเข้ามาในห้องเก็บอุปกรณ์ต่างๆ ของพวกเด็กวิศวะ ก่อนที่ผมจะสะบัดมือของไอ้ธามออกจากแขนตัวเอง ในขณะที่เจ้าตัวกำลังปิดประตูห้อง “มีอะไร !?”
   “มีเรียนกี่โมง ?”
   “เก้าโมงครึ่ง”
   “...” ไอ้ธามมันเงียบ พลางก้มมองนาฬิกาของตัวเอง ซึ่งตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงกว่าๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสีหน้าหาเรื่องอีกครั้ง “ทำไมถึงหนีออกมาก่อน ทำไมไม่ปลุกกู !”
   “ก็มึงมีเรียนสาย...”
   “มึงก็สาย แล้วทำไมต้องรีบมาขนาดนี้ห๊ะ !?”
   “กูรีบมาดูแปลง เพราะหยุดไปหลายวัน”
   “แม่ง !” ไอ้ธามมันสบถเสียงแข็ง หลังจากที่เจ้าตัวหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่หยุด เพราะผมดันทิ้งมันไว้ที่หอคนเดียวในตอนเช้า ส่วนตัวเองก็หนีมา ม. ก่อน ซึ่งก็ต้องแปลกใจไม่น้อย ที่ไอ้ธามเองมันก็ตามมาที่ ม. ติดๆ ทั้งๆ ที่มันก็มีเรียนตั้งบ่ายกว่าๆ แถมยังเป็นชุดเดิมอีกต่างหาก
   ซกมกจริงๆ
   “คือมึงอารมณ์เสียอะไร ?”
   “กูกะจะทำอีกรอบตอนเช้า...โอ๊ย !”
   พลั๊ก !
   “มึงมันบ้า !” ผมด่าไอ้ธามอีกครั้ง หลังจากที่ตัวเองทุบเข้าที่หัวไหล่นั่นแรงๆ จนมันร้องเสียงหลง ก่อนจะผลักร่างนั้นออกให้พ้นทางเพื่อไปที่ประตู แต่เจ้าตัวก็รีบทรงตัวแล้วกลับมาขวางไว้ “ถอย !”
   ฟรุ่บ !
   ไอ้ธามมันโน้มเข้ามาสวมกอดผมไว้หลวมๆ ก่อนจะกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ทำเอาใบหน้าของตัวเองรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที “เมื่อคืนมึงน่ารักมากเลยนะ...”
   ฉ่า ~
   “อะ...อะ...”
   “เขินอ่ะดิ๊ ”
   “คะ...ใครเขินกัน !”
   “ถ้าไม่เขิน งั้นขอจูบ...”
   หมับ !
   ผมใช้มือปิดปากของไอ้ธามไว้ ในตอนที่มันพยายามโน้มหน้าเข้ามา พลางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับส่งสายตาคมกริบไปให้ “แปรงฟันมาหรือยัง ?”
   “...”
   “...”
   “...” << เบือนหน้าหนี
   “ไอ้ธาม !”
   “ก็กูตกใจนี่หว่า อยู่ๆ มึงแม่งก็หายไป ใครจะไปเตรียมตัวทัน แค่ใส่เสื้อผ้ามาครบก็บุญหัวแล้ว !”
   “มึงนี่มันซกมก !”
   “อย่ามาเล่นตัวน่า สมยอมซะดีๆ”
   “ออกไปเดี๋ยวนี้ ไอ้คนสกปรก ซกมก !” ผมพยายามถอยตัวออกห่างจากไอ้ธามที่ยังคงกอดผมไว้แน่น แถมยังพยายามลวนลามโดยการโน้มหน้าเข้ามาจูบอีกด้วย “อี๊ ~ เหม็นปาก !”
   กึก !
   ในที่สุดร่างตรงหน้าก็หยุดชะงักลงทันทีที่ผมพูดแบบนั้น ก่อนที่ใบหน้าเสียศูนย์นั่นจะยอมถอยออกไป มือที่เคยเคยกอดผมไว้ ก็ปล่อยออกแต่โดยดี ตามด้วยท่าทีเช็คกลิ่นปากที่ทำเอาผมเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา “มีกลิ่นจริงๆ เหรอวะ”
   “หึ ~”
   “กลับบ้านไปอาบน้ำก่อนก็ได้ !” มันว่าด้วยความหัวเสีย ก่อนจะมองหน้าผมด้วยสีหน้างอนอย่างเห็นได้ชัด ผมจึงอมยิ้มแล้วยักไหล่ พร้อมกับทำท่าอุดจมูกเพื่อแกล้งมัน ไอ้ธามมันจึงทำเสียงจิ๊ในลำคอเบาๆ พลางยื่นมือมาทางผม ซึ่งผมเองก็มองการกระทำนั้นแบบงงๆ “งั้นจูบมือหน่อย”
   “...”
   “เร็วดิ จะกลับละเนี่ย”
   “แล้วทำไมกูต้องจูบ ?”
   “ก็มึงไม่ยอมจูบปาก ก็เลยให้จูบมือไง”
   “จำเป็น ?”
   “จำเป็นดิ เพื่อกูจะเอามือกลับไปชักว่าวต่อ ”
   “ไอ้โรคจิต !”
   “”
   ผมทำท่าคิดหนักในขณะที่ไอ้ธามกำลังยืนยิ้มแบบไม่สะทกสะท้าน ซึ่งดูแล้วเจ้าตัวคงไม่ยอมถอยง่ายๆ แน่ ถ้ายังไม่ได้ดั่งใจ “ถ้าจูบแล้วจะยอมกลับไปดีๆ ใช่มั้ย ?”
   “อาหะ ”
   “...”
   “เร็วดิ เมื่อยแขนละเนี่ย”   
   “ชิส์” ผมจิ๊ปากออกมาอย่างยอมแพ้ ก่อนจะปัดมือที่ถูกยื่นมาออก แล้วจัดการเข้าตะครุบหัวของคนตรงหน้าให้โน้มลงมาเล็กน้อยให้พอกับที่ริมฝีปากผมแตะเข้ากับปลายจมูกของอีกฝ่าย ก่อนจะรีบถอยออกมา อย่างรวดเร็ว มีเพียงสีหน้าของไอ้ธามที่แสดงความตกใจออกมา ผมจึงมองมันด้วยสีหน้าหาเรื่อง “มึงคงไม่คิดจะใช้จมูกชักว่าวหรอกมั้ง !”   
   “อ่า...”
   “กลับไปได้แล้วไป !”
   “ครับ ”
   “งั้นกูไปก่อนนะ”
   “เดี๋ยว !”
   “ห๊ะ ?” ผมหันกลับไปหาไอ้ธามขณะที่กำลังเดินออกจากห้อง ไอ้คนที่ถ้วงไว้มันก็มองมานิ่งๆ แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรซักที “อะไร ?”
   “เปล่าๆ ตอนเย็นเจอกัน”
   “ไอ้บ้า...”
   ผมด่ามันก่อนจะเดินแยกจากไอ้ธามออกจากห้องนั่น เมื่อเดินออกมาไกลพอสมควรจึงควักบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ก่อนจะเดินไปหลังตึกดินที่ประจำของผม และดูเหมือนว่าผมจะเจอเหตุการณ์ซ้ำๆ อีกครั้ง เมื่อเห็นว่าไอ้แว่นที่เป็นต้นเหตุปัญหาทั้งหมดกำลังยืนด้อมๆ มองๆ ราวกับเด็กส่งยาเหมือนเดิม ผมจึงแกล้งเดินเข้าไปหามันเพื่อจะกวนประสาทเล่น
   “ไง”
   “เฮือก...” และร่างเล็กตรงหน้าก็สะดุ้งเฮือกราวกับลูกแกะน้อยที่เจอหมาป่าเลยทีเดียว “พะ...พี่แทน...”
   “เออ กูเองนี่แหละ” ผมว่าก่อนจะหันหลังพึงผนังกำแพงตึกโดยเว้นระยะห่างจากไอ้แว่นเล็กน้อย พลางอัดควันบุหรี่เข้าปอดยกใหญ่ “ส่งยาอีกแล้วงั้ย ?”
   “ปะ...เปล่าครับ” มันว่าเสียงสั่นพลางทำตัวเลิ่กลั่กไปมา ก่อนที่สายตานั่นจะมาหยุดที่นิ้วของผมที่กำลังหนีบบุหรี่อยู่ จนผมต้องทำหน้าสงสัยส่งกลับไป “สะ...สูบบุหรี่มากไม่ดีนะครับ”
   “เออ รู้แล้วน่า !”
   “อึก...”
   อยู่ๆ คนตรงหน้าก็เงียบไปแล้วเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ผมจึงได้แต่ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วขยี้มันด้วยปลายรองเท้าอย่างอารมณ์เสีย เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวจากร่างเล็ก “มึงจะกลัวทำไมห๊ะ กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลย !”
   “ดะ...เดี๋ยวพี่แทนต้องทำแน่ๆ”
   “เอ๊ะ นี่มึงเห็นกูนิสัยแย่ขนาดนั้นเลยงั้ย !” ผมตรงปี่เข้าไปเตรียมจะกระชากคอเสื้อไอ้ร่างเล็กๆ ตรงหน้าด้วยความเหลืออด จนเจ้าตัวผงะถอยหลังไป ก่อนที่ผมจะต้องหยุดชะงักลงเมื่อเสียงหวานๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นไม่ห่างนัก
   “อยู่นี่เอง หาตัวตั้งนาน ~”
   ผมหันไปตามเสียงเรียกนั่น ก่อนจะเห็นร่างเรียวเอวบางของผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้จักดี แถมยังแอบสะกดสายตาของผมพอสมควร พลางนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้กำลังจะหาเรื่องไอ้แว่นอยู่ ผมจึงหันกลับไปทางเดิมก็ไม่เห็นร่างเล็กที่เคยอยู่ตรงนี้เมื่อซักครู่แล้ว “บ้าเอ๊ย !”
   ไวนักนะ !
   “อารมณ์เสียอะไรอยู่เหรอคะ”
   “เปล่าครับ” ผมพูดแค่นั้น ก่อนที่จะหันมาสนใจร่างของผู้หญิงสวยๆ ตรงหน้าแทน
   และผู้หญิงสวยๆ ที่ว่า ก็คือผู้หญิงที่ทำให้ผมกับไอ้ธามถึงกับดวลเหล้าแย่งกันเลยทีเดียว และแทนที่จะได้ผู้หญิง ผมกลับได้ห่าอะไรมาแทนก็ไม่รู้
   ให้ตายสิ
   “คืนนี้พี่แทนว่างหรือเปล่า”
   “อ่า...”
   คำถามนั้นทำเอาผมถึงกลับเงียบไป พลางมองร่างขาวๆ ของน้องเมย์ คณะนิเทศศาสตร์ปีสอง และเป็นถึงดาวมหาลัย ที่ตอนนี้กำลังยืนทำหน้าตาน่ารักน่าขย้ำอยู่ตรงหน้าผม และก็ไม่รู้อยู่ๆ อะไรดลใจให้ผมคิดว่าร่างนี้ต้องโดนไอ้ธามฟันไปแล้วแน่นอน...
   ...
   “ว่าไงคะ ว่างหรือเปล่า ?”
   คำถามนั้นทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเอง พลางตอบออกมาเสียงเบา “ไม่รู้สิ...”   
   “ถ้าพี่แทนไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ...” เสียงนั่นอ่อนลงตามด้วยสีหน้าเศร้าๆ จนผมที่เป็นคนมองถึงกับสะอึก ก่อนที่สีหน้าเมื่อซักครู่จะหายไปและเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มเหมือนเดิม “แต่ถ้า ‘ว่าง’ เมื่อไหร่ก็มาเจอเมย์ที่ผับ XX คืนนี้ตอนสี่ทุ่มนะ...”
   “...”
   “แล้วเมย์จะคอยนะคะ ”
   อ่า...
   มัดมือชกแบบนี้แล้วจะให้ปฏิเสธยังไงล่ะเนี่ย...

- แทน –
สงสัยกูก็เต็มใจอย่างที่มึงว่าล่ะมั้ง

Thank You !

[arij-iris]

เดี๋ยวโดนหึงโหดนะเออ เหอๆๆๆ

[cavalli]

 

[yowyow]

 

[นางสาวกานาเลส]

อย่าไปนะแทน ระวัง ผัวหึงโหด 55555555

[สาววายผู้ลึกลับ]

Chapter 14
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์...


   {นอนหรือยัง ?} เสียงจากปลายสายถามผมขึ้นเบาๆ หลังจากที่ผมเพิ่งวิ่งออกมาจากห้องน้ำเพื่อมารับสายของคนที่โทรมา
   “ยัง”
   {วันนี้กูไม่ได้ไปหานะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้}
   “อาหะ”
   {โกรธป้ะ ?}
   “โกรธเรื่อง ?” ผมถามมันงงๆ เมื่ออยู่ไอ้ธามก็ถามอะไรแปลกๆ ก่อนจะพาตัวเองมานั่งลงบนเตียงพร้อมกับเป่าผมไปด้วย ไม่รู้เป็นอะไร เวลาอาบน้ำผมจะติดสระผมตลอด อาจเป็นเพราะผมยาวเลยรู้สึกว่ามันจะสกปรกง่ายล่ะมั้ง
   {ที่กูไม่ไปหาไง}
   “ไร้สาระ จะโกรธทำไมเรื่องแค่นี้”
   {มึงนี่จะช่วยแสดงออกว่าเสียใจ น้อยใจ อยากเจอกูจนแถบทนไม่ไหวซักนิดไม่ได้งั้ย !}
   “ก็กูไม่ได้อยากเจอมึง จะเสียใจทำไม” ผมแอบหัวเราะกับคำพูดงี่เง่าๆ ของมัน ก่อนที่จะได้ยินเสียงจิ๊จ๊ะของอีกฝ่ายที่ดังมาจากโทรศัพท์
   {เออ จำไว้}
   “อืมมม จะจำไว้ ”
   เมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมอ่อนข้อตาม เจ้าตัวเลยได้แต่เงียบไปแล้วจิ๊ปากเบาๆ เพื่อยอมแพ้ ก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติ {แล้วนี่มึงอยู่หอใช่มั้ย ?}
   “ใช่”
   {เออๆๆ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปอยู่ชดเชยด้วย แค่นี้นะ กูรีบไปทำธุระก่อน}
   “อะ...”
   ติ๊ด ~
   ยังไม่ทันที่จะตอบอะไร ไอ้ธามมันก็เล่นวางสายไปดื้อๆ ทำให้ผมหัวเสียไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ก่อนที่ผมจะทิ้งโทรศัพท์ลง ก็มีสายเรียกเข้าเกิดขึ้นอีกครั้ง และเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์เดียวกับสายเมื่อซักครู่ ผมจึงกดรับทันที “อะไรอีก”
   {คืนนี้}
   “ห๊ะ ?”
   {รอกูด้วย เดี๋ยวกูจะไปหาคืนนี้เลย}
   “อะ...!”
   ติ๊ด ~
   ไอ้...!
   “ใครเขาจะอยู่รอมึงกันล่ะ ไอ้บ้า”
   ผมบ่นออกมาอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะจัดการเป่าผมจนแห้งและมัดรวบผมรวกๆ ในแบบของผม พลางหันดูนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้สามทุ่มเกือบสี่ทุ่มแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะแต่งตัวสไตล์เรียบๆ มีแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ และเตรียมออกไปข้างนอกเพราะได้คำว่า ‘ผับ’ จากคำชักชวนเมื่อตอนเช้า ซึ่งรู้สึกกระปี่กระเป่าพอสมควร เพราะนี่อาจเป็นครั้งแรกในรอบเดือนก็ว่าได้ที่ผมคิดจะออกไปเที่ยวหลังจากครั้งล่าสุดก็แค่ตอนไปดวลเหล้ากับไอ้ธามเท่านั้น
   ตอนนี้ร่างกายต้องการเหล้าสุดๆ ไปเลยล่ะ 


22.25 น.
# ผับX
   ใช้เวลาไม่นานนักในการเดินทาง ในที่สุดผมก็มาถึงผับX และตอนนี้ผมก็ไม่คิดจะยุ่งกับใคร รอใครหรือนัดกับใครแล้วด้วย ผมเดินเข้าไปในผับอย่างคุ้นเคย ก่อนจะตรงไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ อาจจะเป็นเพราะมาคนเดียว เลยเลือกอะไรง่ายๆ กินเสร็จแล้วกลับ เพราะผมไม่ได้คิดจะมาสังสรรค์ ขอแค่ได้แดกเหล้า เดี๋ยวก็กลับหอไปนอนหลับได้อย่างสบายใจแล้ว
   ทำไงได้ ก็ช่วงนี้ แค่จะขยับตัวไปไหนยังลำบากเลย
   “สวัสดีครับ ”
   “หืม ?” ทันทีที่ผมหย่อนก้นนั่ง ก็มีเสียงปริศนาทักผมขึ้นทันที ก่อนจะเห็นว่าไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์นี่มันหน้าคุ้นๆ “...?”
   “ไม่ได้มาที่นี่ซะนานเลยนะครับ”
   “ห๊ะ ?”
   “ว้า จำผมไม่ได้เหรอเนี่ย” คนตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาท ก่อนจะยื่นแก้วเล็กๆ ที่มีน้ำใสๆ มาตรงหน้าผมทั้งๆ ที่ยังไม่ได้สั่ง เมื่อเห็นแบบนั้นผมเองก็ไม่ขัดศรัทธาคว้าแก้วนั้นมาด้วยความกระหายทันที “ลองนึกดีๆ สิครับ ”
   อะไรของมันวะ ?
   “จำไม่ได้หรอก พอดีไม่ค่อยจำหน้าคน”
   “เฮ้อ...”
   “...”
   “ที่พี่ให้ผมเอา ‘ยา’ บางอย่างใส่ให้ผู้ชายคนหนึ่งกินไง”
   พรวด !
   “แค่กๆ” ผมสำลักทันทีที่กำลังกรอกน้ำใสๆ นี่เข้าปาก ก่อนจะเงยหน้ามองไอ้พนักงานที่ยืนอยู่ตรงหน้า และคำว่า ‘อ๋อ’ ตัวใหญ่ๆ ก็ลอยเข้ากระแทกหัวผมเต็มๆ “ผ่านไปตั้งนานแล้ว แม่งยังจำหน้ากูได้อีกเหรอวะ !”
   “จำได้ดิ ก็พี่ออกจะ ‘แปลกๆ’ ดี ฮ่าๆ”   
   “ถ้าคิดจะกวนตีนก็หุบปากไป !”
   “อารมณ์ร้อนจัง ”
   “ชิส์”
   “แล้ววันนี้มีอะไรให้ผมช่วยอีกมั้ยครับ ”
   “ช่วยหุบปากแล้วเสิร์ฟเหล้าแรงๆ ให้ที !”
   “ครับ ”
   ผมขยี้ผมตัวเองด้วยความอารมณ์เสีย กับใบหน้ากวนประสาทของไอ้เด็กตรงหน้า ใครจะคิดว่าแม่งจะมาเจออีก ผ่านมาเกือบเดือนแล้วทำไมไม่ลาออกหรือโดนไล่ออกไปให้พ้นๆ วะ
   แม่ง !
   ติ๊ง ~
   เสียงไลน์ที่ดังขึ้นทำให้ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างเผลอตัว และก็เห็นว่าเป็นข้อความจากคนที่คิดไว้จริงๆ
   
   Time : อยู่ไหน ?
   
   นั่งคิดซักพัก ก่อนจะตอบ
   
   Tan : อยู่หอ จะนอนแล้ว
   Time : โอเคๆ วันนี้ไม่ได้ไปแล้วนะ มีธุระ
   Tan : เค
   Time : ฝันดี
   Time : (สติ๊กเกอร์กู๊ดไนท์)

   ผมมองสติ๊กเกอร์นั่นก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ซึ่งพอดีกับที่ไอ้เด็กกวนประสาทเอาเหล้าหนึ่งขวด พร้อมกับแก้วมาเสิร์ฟ มันยิ้มกว้างๆ ส่งมาให้ ผมจึงทำหน้าเซ็งๆ แล้วโบกมือไล่ เจ้าตัวจึงยอมถอยแต่โดยดี โดยออกไปยืนอยู่ห่างๆ แทน ผมเลยเลือกที่จะไม่สนใจแล้วเทหล้าจากขวดลงแก้วแบบชิวๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น
   เหี้ย
   และก็เป็นเจ้าเก่า เจ้าเดิม
   จะให้รับยังไงวะเนี่ย !
   ผมกรอกเหล้าในแก้วเข้าปากระหว่างรอให้โทรศัพท์หยุดสั่น ก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายวางไปแล้ว ผมจึงรีบกดโทรศัพท์เข้าไลน์ และยังไม่ทันพิมพ์ ข้อความจากฝั่งตรงข้ามก็เด้งมาซะก่อน

   Time : ไม่ตอบ !
   Time : (สติ๊กเกอร์หน้าโกรธ)
   Tan : เออๆๆ กูจะนอนแล้ว ฝันดีๆ
   Tan : (สติ๊กเกอร์กู๊ดไนท์)

   ผมกดส่งข้อความเซ็งๆ เพราะรู้ว่าคนงี่เง่าอย่างไอ้ธามแค่ต้องการให้ผมตอบกลับว่า ‘ฝันดี’ แน่นอน แต่ในใจก็แอบขำให้กับไอ้นิสัยงี่เง่าๆ ของมัน ซึ่งโดยปกติแล้วจะต้องอารมณ์เสียซะมากกว่า

   Time : ครับ 
   Time : ♥
   
   “หึ ไอ้บ้า...” ผมบ่นออกมาเสียงเบา พลางมองรูปหัวใจน่าคลื่นไส้ที่มันส่งมา ผมจึงส่งรูปขี้ไปให้มันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง แล้วกลับมาสนใจกับเหล้าตรงหน้าต่อ
   ‘♥’
   ละ...แล้วกูจะเขินทำไมวะ !
   ผมลูบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนจะเทหล้าลงแก้ว เพราะตอนนี้กะจะรีบๆ กินให้เสร็จแล้วกลับหอ และอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่แรงพอสมควร ทำให้ตอนนี้รู้สึกถึงความร้อนในร่างกายที่สูงขึ้น และมึนพอสมควร แต่ยังไม่ถึงกับสติหลุด ก่อนที่แรงสะกิดเบาๆ จากด้านหลังจากเป็นตัวฉุดสติที่หายไปเล็กน้อยของผมให้กลับมา ผมจึงหันไปตามแรงสะกิดนั่น พลางเห็นว่ามีพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่ง กำลังยื่นโน้ตกระดาษเล็กๆ มาให้ ผมจึงรับมันมางงๆ
   “มีคนฝากมาให้ครับ”
   “อ่า...”
   ยังไม่ทันตอบหรือถามอะไร ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป เหลือแต่ผมที่นั่งงงกับกระดาษในมือ ก่อนจะอ่านตัวหนังสือที่เขียนอยู่บนนั้น

   ‘รออยู่ที่ชั้นสองนะคะ’

   “ไร้สาระ”
   ผมมองกระดาษในมือ ก่อนจะขย้ำทิ้งแบบไม่ใส่ใจ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครส่งมา ไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจเธอ เพราะสนใจไง ถึงได้ไปดวลเหล้าแย่งกับไอ้ธามแถมยังคิดคดโกงมันอีกต่างหาก ที่สำคัญผมดันแพ้ด้วยไง แต่ถ้าจะได้มาง่ายๆ ผมก็ไม่เอาหรอก ถ้าแบบนั้นผมก็เสียตัวให้ไอ้ธามฟรีๆ ดิ เหตุการณ์วันนั้นจะไม่เกิดเลย ถ้าเธอยอมง่ายๆ แบบนี้ เพราะจะได้ไม่ต้องไปดวลเหล้าให้เสียเวลา แถมยังเสียตัวอีกต่างหาก ไม่คุ้มซักนิด
   ให้ตายสิ
   ผมกระดกเหล้าแก้วสุดท้ายลงคอ ทั้งๆ ที่น้ำใสๆ ยังคงเหลืออยู่เกือบครึ่งขวด แต่ตอนนี้อยากกลับหอไปนอนเต็มที อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ติดนอนไวเพราะอยู่แต่หอ เลยทำให้ง่วงเร็ว และวันนี้ผมก็ไม่ได้คิดจะมาที่นี่แบบจริงจังด้วย แค่ได้กินเหล้าที่ร่างกายขาดมานาน ก็ถือว่าคุ้มละ
   จึกๆ
   และแรงจิ้มที่หลังก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ผมจึงหันไปมองงงๆ ซึ่งก็เป็นพนักงานคนเดิม ซึ่งแตกต่างจากครั้งก่อน ซึ่งครั้งนี้เจ้าตัวยัดกระดาษโน้ตแบบเดิมใส่มือผม แล้วรีบเดินออกไปแบบไม่พูดอะไร ผมจึงมองตามแผ่นหลังนั่นงงๆ ก่อนที่ผมจะก้มดูกระดาษในมือ และมันก็ทำให้ผมคิดที่จะเปลี่ยนใจจากการกลับบ้านตรงไปที่ชั้นสองทันที

   ‘ช่วยด้วย’

   นี่มันเรื่องอะไรกันแน่วะ !
   ผมวางเงินไว้แล้วลุกจากเคาน์เตอร์เดินตรงดิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองอย่างรู้ทาง เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เคยมาที่นี่ ซึ่งทางเข้าก็อยู่ห่างจากโซนชั้นแรกพอสมควร เพื่อไม่ให้มีเสียงรบกวน ข้างบนก็มีเพียงห้องที่เรียงกันยาวกับทางเดินก็มืดๆ และเสียงอื้ออึงที่ดังเล็ดรอดออกมาจากห้องบางห้องเท่านั้น ผมค่อยๆ เดินไปตามทางที่มีเพียงไฟสลัวๆ เพื่อหาคนที่ส่งโน้ตมา และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ไหน ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับร่างสองร่างชายหญิงที่กำลังนัวเนียกันอยู่ที่อยู่ริมสุดทางเดิน
   และร่างของผู้ชายเป็นเป็นร่างที่คุ้นตาผมเป็นอย่างดี ถึงจะเห็นแค่เพียงแผ่นหลังก็ตาม
   ไอ้ธาม...
   “มาแล้ว ~” เสียงเล็กๆ ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าผมเดินมาหยุดอยู่ต่อหน้าทั้งสองคนไม่ห่างนัก ทำให้อีกร่างที่กำลังประกบเธออยู่ค่อยๆ หันมา เผยให้เห็นใบหน้าของคนที่เพิ่งบอกกับผมว่ามีธุระที่ตอนนี้กำลังแสดงสีหน้าตกใจ มีเพียงผมเท่านั้น ที่กำลังยืนมองทั้งสองคนนิ่งๆ
   “ไอ้แทน...”
   “มีอะไร ?” ผมหันไปถามร่างเล็กที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นยืนคล้องแขนของไอ้ธามไว้และกำลังส่งยิ้มหวานๆ มาให้ผม โดยไม่สนใจเสียงของอีกคน และคำตอบก็ทำให้ผมกับไอ้ธามมองไปที่เธอเป็นตาเดียว
   “เมย์อยากลองประกบคู่ดูน่ะ ~”
   “ห๊ะ...?!”
   “ยิ่งถ้าเป็นพวกพี่สองคนที่เคยแย่งเมย์กันมาแล้ว คงเร้าใจน่าดู ”
   “พูดอะไรน่ะ !” เสียงของไอ้ธามดังขึ้นเสียงดุ ก่อนจะมองหน้าผู้หญิงข้างๆ ด้วยหน้าตาน่ากลัว
   “พี่ธามอย่าโหดสิ เมย์กลัวนะ แล้วที่พวกพี่สองคนยอมมาวันนี้ ก็แสดงว่าเต็มใจทั้งคู่ไม่ใช่หรือไง ?”
   “...!”
   ...
   “ตามสบาย...” ผมพูดขึ้นเสียงเบา เพราะตอนนี้ไม่รู้จะจุกกับสถานการณ์ไหนก่อนดี ก่อนจะกลับหลังหันเดินออกจากตรงนั้น โดยที่มีเสียงเล็กๆ ยังคงรั้งไว้
   “เดี๋ยวสิพี่แทน ไม่สนใจงั้นเหรอ ?” ผมหยุดชะงักกับคำถามนั้นก่อนจะหันกลับไปและแทนที่จะมองคนถาม ผมกลับมองไปที่อีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน
   “พอดีไม่นิยมใช้ของร่วมกับคนอื่นพร้อมๆ กันน่ะ...”
   “...”
   “มันน่าขยะแขยง !”
   เมื่อพูดจบ ผมก็รีบเดินออกจากตรงนั้นทันที โดยไม่สนใจว่าไอ้ธามมันจะแสดงสีหน้าโกรธขนาดไหน ก่อนที่เสียงของเจ้าตัวจะดังขึ้น “ไอ้แทน !”
   “พี่ธามจะไปไหนน่ะ เมย์ขอแค่พี่ธามก็ได้ อย่าไปนะ !”
   “ปล่อยดิวะ !”
   เมื่อได้ยินแบบนั้น ผมจึงรีบเร่งฝีเท้าของตัวเองทันที แต่ดูเหมือนจะไม่พ้นร่างที่วิ่งตามมา ก่อนที่จะต้องตกใจเมื่อไอ้ธามมันยกแขนล็อกเข้าที่คอของผมแน่น แล้วออกแรงลาก “ทำเหี้ยไรวะ ปล่อย !”
   “หุบปาก !”
   “ไอ้เหี้ยธาม !”
   ดูเหมือนเสียงโวยวายของผมจะไม่เป็นผล เมื่อเจ้าตัวออกแรงลากบวกกับอาการมึนๆ จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ของตัวเองทำให้ไม่นานนัก ไอ้ธามมันก็ลากผมเข้ามาในห้องๆ หนึ่งได้สำเร็จ ก่อนที่มันจะปล่อยตัวผมแล้วผลักเข้าไปในห้องแรงๆ จนตัวเองเสียหลังล้มลงกองกับพื้น เจ้าตัวจึงปิดประตูเสียงดังแล้วหันมามองร่างผมทันที
   ปั้ง !
   เหี้ย เจ็บ !
   ผมที่กำลังยันตัวเองลุกขึ้น ก็รู้สึดปวดจี๊ดเข้าที่ข้อเท้า แต่พยายามกลั้นความเจ็บไว้แล้วทรงตัวยืนขึ้นพลางมองหน้าไอ้ธามอย่างหาเรื่อง
   “เป็นบ้าอะไร !”
   “กูเปิดห้องนี้ไว้”
   “แล้วไง ?”
   “จะไว้ใช้กับน้องเขา...” คำพูดของมันทำเอาหัวใจผมกระตุกไปวูบหนึ่ง พร้อมกับมองใบหน้าที่เรียบเฉยของอีกฝ่าย “รู้ใช่มั้ย ว่าใช้ทำอะไร ?”
   “อืม รู้...”
   “...”
   “ก็ไปลากน้องเขาเข้ามาดิ ลากกูเข้ามาทำไม ?!” ผมตะคอกเสียงดังด้วยความเหลืออด ซึ่งครั้งนี้เหมือนจะกลับกันที่เป็นผมที่เป็นคนอารมณ์ร้อนซะเอง แทนที่จะเป็นไอ้ธาม ทั้งๆ ที่เจ้าตัวทำหน้าโกรธจัดขนาดนั้น แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองอยู่ แต่ ณ ตอนนี้เป็นผมเองมากกว่าที่ระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ “ถอย”
   ผมกดเสียงต่ำ พลางเดินไปข้างหน้าที่มีไอ้ธามขวางอยู่ โดยพยายามกลั้นอารมณ์และความเจ็บของตัวเองไว้
   “...”   
   “กูบอกให้ถอย !”
   “ไอ้แทน !” เสียงตะคอกกลับมาทำเอาผมถึงกับเผลอกลืนน้ำลายลงคอ สมองก็เริ่มปวดจี๊ดขึ้นมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก่อนหน้านี้ “มึงมาทำอะไรที่นี่ ?!”
   “...”
   “ไหนบอกอยู่หอ ไหนบอกจะนอนแล้วไง ?!”
   “อย่ามายุ่ง...”
   “อย่างี่เง่า !”
   “คำพูดโกหกของกูคงไม่เท่ามึงหรอกมั้ง”
   “...”
   “ถอย”
   “เฮ้อ...” ไอ้ธามมันถอนหายใจออกมา แล้วมองผมแบบเซ็งๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะคว้ามือผมให้เดินตามเข้าไปในห้องหลังจากยืนเถียงกันอยู่นานที่หน้าประตู และดูเหมือนการเดินแบบกะทันหันเลยทำให้ผมก้าวผิดจังหวะ อาการปวดที่เกิดเมื่อซักครู่แล่นแปล๊บขึ้นมาทันที จนตัวเองทรุดตัวทิ้งขาลงกับพื้นข้างหนึ่ง ไอ้ธามที่เอาแต่ออกแรงดึงเลยหันมามอง “เจ็บขาด้วย ?”
   “เพราะใครกันล่ะ”
   “ขอโทษ” มันว่าเสียงเบา ก่อนจะเข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น พลางลากผมไปที่เตียง ซึ่งเจ้าตัวยังใช้วิธีเหมือนเดิม ก่อนที่มันจะผลักผมให้นั่งลง “นั่งนี่แปป”
   “จะรุนแรงทำไมวะ !”
   “ขอโทษ”
   “...” ผมกัดปาดตัวเองแน่น และยอมเงียบลงเมื่อไอ้ธามมันไม่ยอมพูดอะไร นอกจากขอโทษ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปหยิบแก้วน้ำส้มบนโต๊ะข้างเตียงที่เหมือนจะถูกเตรียมไว้ แล้วเดินมายื่นให้ผม “อะไร ?”
   “กิน”
   “ไม่ !”
   “กูบอกให้กินไง !” มันพูดเสียงดังก่อนจะเอื้อมมือมาบีบคางผมแรงๆ เพื่อให้ปากอ้าออก และทำท่าจะกรอกน้ำสีส้มๆ นั่นลงปากผมให้ได้ ในที่สุดผมก็ยอมแพ้ รีบคว้าแก้วน้ำส้มออกมาจากมือนั่นแล้วผลักมือที่จับคางของตัวเองออก
   “ถ้ากินแล้วมึงจะปล่อยกูใช่มั้ย !”
   “...”
   “แม่ง !” ผมสบถออกมาก่อนจะกรอกน้ำสีส้มนั่นลงปากอึกใหญ่เพื่อหวังจะให้มันหมดแก้ว แต่อยู่ๆ คนตรงหน้าก็รีบเอื้อมมือมากระชากแก้วออกจากมือจนน้ำส้มหกกระฉอกใส่เสื้อผมเปียกโชก “เป็นบ้าไรอีก !”
   “เหี้ย เกือบหมดแก้ว”
   “อะไร !”
   “...”
   “...”
   ...
   ...
   ...
   “ไอ้แทน”
   “งืม...”
   ง่วง...
   หัวของผมค่อยๆ ผงก เปลือกตาก็เริ่มหนักขึ้นทุกที ก่อนที่คนตรงหน้าจะขยับเข้ามาใกล้แล้วเอื้อมมือมาจับหัวผมให้ซบกับหน้าท้องของตัวเองที่กำลังยืนอยู่ “ไอ้ธาม...”
   “ฝันดี”
   Zzzz

   

- ธาม –
ฝันดี

   

Special Part 1
น้ำส้มผสมยานอนหลับ กับหัวนม
   
[ธาม ♥ Part]
   ผมลากตัวหนักๆ ของไอ้แทนขึ้นเตียงด้วยความอารมณ์เสีย พลางมองร่างตรงหน้าอย่างหนักใจ ซึ่งใบหน้าสีเข้มตอนนี้กำลังหลับตาพริ้มเผยให้เห็นขนตางอนยาว ได้อย่างชัดเจน ลมหายใจก็เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ โดยที่ปากยังคงมีคาบน้ำส้มติดอยู่ รวมถึงที่เสื้อด้วย
   “อ่า...”
   ผมมองเสื้อเปียกๆ ของคนตรงหน้า หลังจากที่เจ้าตัวกินน้ำส้มผสมยานอนหลับไปซะเยอะ ก่อนจะค่อยเอื้อมมือไปดึงเสื้อยืดเปียกๆ นั่นขึ้นเพื่อที่จะถอดออก แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ง่ายๆ เมื่อสายตาผมดันไปสะดุดเข้ากับหัวนมสีแดงเรื่อของคนที่นอนอยู่เข้า
   อ่า...
   “...” << มองหน้าสลับกับมองหัวนม
   อึก...
   “ลักหลับดีมั้ยเนี่ย ”
   ผมค่อยๆ ถกเสื้อของไอ้แทนโดยรั้งไว้เหนืออก ก่อนจะค่อยๆ ก้มจ้องที่จุกนมเม็ดเล็กที่ตัดกับสีผิวนั่นแล้วตวัดปลายลิ้นลงไป จนเกิดแรงขยับเล็กน้อยจากร่างที่นอนอยู่
   มีรสส้มด้วย...
   “อื้อ...”
   เหี้ย เสียง !
   รู้สึกเหมือนอื้ออึงเล็กๆ จากไอแทนจะกระตุ้นอารมณ์ผมพอสมควร และดูเหมือนจะยิ่งได้ใจ เมื่อผมค่อยๆ ดูดดุนเข้าที่หัวนมนั่นแรงๆ อีกครั้ง จนคนตรงหน้าเริ่มแอ่นหน้าอกขึ้นตามแรงดูด เสียงก็ดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย มือของผมเริ่มทำหน้าที่โดยไม่ปล่อยให้อีกข้างว่าง โดยบดขยี้แรงๆ อยู่หลายรอบสลับกับการดูดเลียไปมา
   “อะ...อึก...อื้อ...”
   “...”
   “อื้ม...”   
   มะ...ไม่ไหวแล้ว
   ผมเด้งตัวลุกขึ้นแล้วมองหน้าตาที่ยังคงหลับสนิทแต่สีหน้าแสดงออกมาเล็กน้อย คิ้วที่ขมวดก็ค่อยๆ คายลง ใบหน้าขึ้นสีแดงนิดๆ ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวเพิ่งไปกินเหล้ามา ก่อนที่มือจะนึกสนุกเอื้อมมือไปบี้ที่หัวนมของคนที่นอนอยู่และตั้งใจมองใบหน้าที่กำลังส่งเสียงนี่ชัดๆ
   บี้ ~
   “อื้ออออ ~”
   ผลึง ~ (เสียงเส้นความอดทนขาด)
   ผมก้มมองใบหน้าที่กำลังขมวดคิ้วนั่นชัดๆ อีกครั้ง ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากที่เผยอออกเล็กน้อยขณะที่กำลังครางของคนที่นอน ลิ้นก็ควานไปทั่วโพรงปากร้อนอย่างกระหาย รับรู้สึกรสแอลกอฮอล์และน้ำส้มที่ปะปนกันจนรู้สึกดีสุดๆ ตามด้วยน้องชายของผมที่ปวดหนึบขึ้นมา จึงถอนจูบออกแล้วมองใบหน้าที่หายใจแรงๆ นั่น ราวกับกำลังเชิญชวนผมอยู่
   ...
   “กูขอล่ะนะ...”
   “อื้อ...”
   “...”
   ...
   ...
   ...
   ทรุด ~
   ...ง่วง
   เหี้ย...
   ลืมไปว่าน้ำส้มผสมยานอนหลับ...
   ...
   ฟี้ ~
   
♥ ตอนพิเศษตอนนี้สอนให้รู้ว่า เฮียธามโหด หื่น...
...และกาก (มาก) ♥
(หัวเราะสะใจ)

[Special Part 1 : END]

Thank You !

[สาววายผู้ลึกลับ]

Chapter 15
อยากอยู่บน ก็ให้อยู่บน...


   ปั้งๆๆๆๆ
   ...
   ปั้งๆๆๆๆ
   เสียงอะไรวะ...
   ปั้งๆๆๆๆ
   “งืม...” ผมค่อยๆ สลึมสลือตื่นขึ้น เพราะเสียงดังที่เกิดขึ้น ก่อนจะรู้สึกหนักบริเวณช่วงลำตัว และก็ไม่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าร่างหนาๆ ของไอ้ธามตอนนี้กำลังทับอยู่ที่ช่วงตัวของผมจนรู้สึกชาไปหมด จะออกแรงผลักมันออกก็ไม่ไหว เลยได้แต่เขย่าเบาๆ แล้วส่งเสียงเรียกแทน “ไอ้ธาม...”
   “...”
   “ไอ้เหี้ยธาม !”
   “...”
   “ไอ้ธาม ตื่นดิวะ !!”
   “งืม...”
   “กูบอกให้ตื่น มันหนัก !” ในที่สุดผมก็หมดความอดทนออกแรงหยิกเข้าที่แผ่นหลังนั่นแรงๆ จนเจ้าตัวร้องเสียงหลงแล้วเด้งตัวขึ้นอัตโนมัติด้วยสีหน้าเจ็บปวด ผมจึงค่อยๆ ดันตัวหนักๆ ของตัวเองให้ลุกขึ้นตาม “หึ...”
   “เป็นบ้าอะไรแต่เช้า !”
   “มึง...!”
   ปั้งๆๆๆๆๆ
   ดูเหมือนเสียงเคาะประตูจะเป็นตัวหยุดการถกเถียงกันระหว่างพวกผมสองคน และเปลี่ยนเป็นหันไปมองที่ประตูแทน ก่อนที่ไอ้ธามมันจะขยี้หัวตัวเองด้วยความหัวเสีย แล้วยอมลุกเพื่อไปเปิดประตูที่ยังคงส่งเสียงดังอยู่ตลอด “เคาะเหี้ยอะไรหนักนาวะ มาแล้วเว้ย !”
   แอ๊ด...
   “พะ...พี่ธาม...”
   “...”
   “พี่ทำอะไรแฟนผมมมม !~” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นราวกับกำลังจะร้องไห้ ผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงจึงชะเง้อออกไปมอง ก็เห็นว่าเป็นไอ้วินรุ่นน้องของไอ้ธามที่เจอกันบ่อยๆ ตอนกินเหล้า ก่อนจะเห็นว่าเจ้าตัวโผลเข้ามาจับคอเสื้อไอ้ธามแล้วเขย่าไปมาจนร่างนั้นขยับตามแรง ส่วนคนที่กำลังหัวเสียอยู่เลยได้แต่พยายามดันร่างนั้นออก “ไหนพี่บอกจะช่วยผมไง แล้วทำไมถึงหายไปทั้งคืนแบบนี้ ~”
   “อะไรวะ !”
   แล้วอยู่ๆ สายตาของคนที่มาเยือนก็สะดุดเข้ากับร่างของผมที่นั่งอยู่บนเตียง และไม่รู้เป็นเพราะอะไรอยู่ๆ เจ้าตัวก็น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาจริงๆ “นะ...นี่คิดจะรุมสองเลยเหรอ”
   “...”
   “โหดร้ายเกินไปแล้ว !”
   “โว้ย !” ในที่สุดก็เหมือนความอดทนของไอ้ธามจะหมดลง เจ้าตัวจึงผลักร่างนั้นออกแรงๆ แล้วพูดเสียงดัง “รุมเหี้ยไร กูยังไม่ทันลากแฟนมึงเข้าห้องเลย แผนมันเสียไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว !”
   “หะ...เห๋ ?”
   “ไอ้เหี้ยแทนนู้น คนทำเสียเรื่อง !”
   “ห๊ะ ?”
   ผมที่กำลังนั่งงง อยู่ๆ ก็โดนโบ้ยใส่ จากที่งงอยู่แล้ว ตอนนี้เลยไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ อะไรคือแผน แล้วใครแฟนใคร ?
   อะไรของมันวะ !
   “ว่าแต่ทำไมพี่แทนถึงมาอยู่นี่ได้ล่ะ ?”
   “แฟนมึงเรียกมาไง”
   “จริงดิ ?”
   “เออ”
   “ละ...แล้วตอนนี้เมย์อยู่ไหนอ่ะพี่”
   “ไม่รู้ ไปกับผู้ชายคนอื่นแล้วมั้ง” คำตอบของไอ้ธามทำเอาคนฟังถึงกับเงียบ ซึ่งถ้าเป็นผมเองก็คงจะเงียบเหมือนกัน คนบ้าอะไรแม่งพูดจาขวานผ่าซากเกินไปแหละ “เลิกๆ ไปเถอะ มึงจับน้องเขาไม่อยู่หรอก”
   “รู้แล้วพี่ ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน...” น้ำเสียงของคนพูดสลดอย่างเห็นได้ชัด เจ้าตัวได้แต่ก้มหน้าลงราวกับไม่รู้จะทำยังไง ก่อนที่จะยกมือไหว้พวกผม “ขอโทษพวกพี่ๆ ด้วยนะ ที่ผมทำให้วุ่นวาย ขอโทษที่แฟนผมมันร่านเกินไป...ฮึก...”
   “อืม”
   “กูไม่เข้าใจ เพราะงั้นไม่ขอรับคำขอโทษแล้วกัน” ผมพูดแบบไม่ใส่ใจ เพราะไม่เข้าใจเรื่องที่พวกมันกำลังพูดอยู่จริงๆ เลยหันกลับมาสนใจผมของตัวเองที่ตอนนี้หลุดลุ่ยไม่เป็นทรง เลยได้แต่ใช้นิ้วสางให้มันออกจากกัน และไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรสายตาของคนที่ยืนอยู่ถึงได้มองมาทางผมเป็นตาเดียว “มองอะไร ?”
   “เปล่า” ว่าจบก็เบือนหน้าหนี
   “เพิ่งเห็นหน้าพี่แทนชัดๆ ก็วันนี้แหละ...” และนี่ก็เป็นเสียงของไอ้วินที่กำลังมองผมแบบไม่น่าเชื่ออะไรทำนองนั้น
   อะไรของมันวะ
   “อย่ามาตลก เจอกันออกบ่อย แถมยังอยู่ม. เดียวกันอีกต่างหาก”
   “ก็ทุกครั้งจะเห็นพี่แค่ในผับมืดๆ หรือตอนเดินผ่านกันที่ม. ผมก็ไม่ค่อยสนใจ เพราะยังไงก็คิดว่าเป็นแค่พี่แทน...”
   “แล้ว ?”
   “แต่พอมองดีๆ”
   “...”
   “...แม่งสวย”
   “กลับไปได้แล้วไป !” อยู่ๆ ไอ้ธามก็พูดขึ้นเสียงดัง พลางดันร่างของรุ่นน้องตัวเองให้ออกไปจากห้อง คนที่โดนกระทำก็ได้แต่ทำหน้าเหลอหลาไหลไปตามแรงดัน “แฟนมึงไม่ได้อยู่ที่นี่ เพราะงั้นเชิญไปหาที่อื่น !”
   ปั้ง !
   ...
   “แม่ง...ขนลุก...”
   “กูอุตส่าห์ไม่พูด...”
   “พูดอะไร ?”
   “สวย...”
   “...”
   “...”
   “กะ...กลับแล้ว !” ผมพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ต้องทรุดลงเมื่อลืมไปว่าข้อเท้าของตัวเองเจ็บอยู่ ไอ้ธามมันเลยเข้ามาพยุงไว้
   “ไปบ้านกู”
   “ไม่ !”
   “อย่ามาดื้อด้าน มึงยังไม่เคลียร์ว่ามาทำอะไรที่นี่ !”
   “เรื่องของกู จะมายุ่งทำไม !”
   “ไอ้เหี้ยมืด !”
   “ทีมึงยังไม่เห็นบอกอะไรกูเลย !”
   “จะให้บอกอะไรอีก !”
   “ก็เรื่องน้องเมย์ไง !” ผมตะโกนเสียงดังอย่างเผลอตัว ทั้งๆ บางทีนี่อาจจะไม่ใช่เรื่องของผมซักนิด แล้วจะอยากรู้ไปทำไม ไอ้ธามจะไปทำอะไรกับใครก็ไม่เห็นเกี่ยวกับผมเลย ในที่สุดผมก็ค่อยๆ ระงับอารมณ์ของตัวเองพลางผลักร่างของไอ้ธามออกห่างจากตัว “กูจะกลับ...”
   “เฮ้อ...” ไอ้ธามมันถอนหายใจออกมา พลางยกมือขึ้นขยี้หัวผมแรงๆ จนผมต้องปัดออก มันจึงเปลี่ยนเป็นจับหัวของผมให้ซบลงบนไหล่ของมันแทน “น้องเมย์เขาเป็นแฟนไอ้วิน มึงก็เห็นใช่มั้ยว่าน้องเขามั่วไปทั่วจนไอ้วินมันตามจับไม่ทันซักที แล้วพอดีดันมาติดกูไง มันเลยขอให้ช่วย น้ำส้มที่มึงกินก็ผสมยานอนหลับ ถ้าน้องเขาหลับเมื่อไหร่ กูก็แค่ส่งคืนให้ไอ้วินแล้วก็กลับหอไปหามึง”
   “...”
   “แต่กูดันลากน้องเขาเข้าห้องไม่ได้ซักที เพราะอยู่ๆ น้องเขาก็คิดจะควบสอง แล้วยืนยันจะรออีกคน...”
   “อะ...”
   “แล้วทำไมอีกคนที่ว่ามันถึงเป็นมึงห๊ะ !?” อยู่ๆ ไอ้ธามมันก็ตะคอกใส่ผมเสียงดัง จนผมต้องผละออกจากร่างนั่น แต่ไอ้ธามก็ยังคงจับแขนผมไว้แน่น พลางมองมาด้วยสายตาโกรธๆ “มึงมาทำอะไรที่นี่ !”
   “กูแค่มากินเหล้า แล้วก็จะกลับ !”
   “กลับแล้วขึ้นมาทำอะไรที่ชั้นสอง !”
   ฟึ่บ !
   ผมควักกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆ จากกระเป๋ากางเกงที่ตอนนี้ยับยู่ยี่ปาใส่หน้ามัน จนมันกระเด็นกระดอนตกลงพื้น เจ้าตัวจึงมองผมแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนจะก้มเก็บไอ้กระดาษสองใบนั่นมาคลี่ดู สีหน้าที่เคยโกรธจัดก็คลายลงอย่างเห็นได้ชัด “กูก็แค่มากินเหล้า ไม่เหมือนมึงหรอกมั้ง ที่ถึงกับเปิดห้องน่ะ”
   “ก็แค่เปิดเฉยๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรป้ะวะ”
   “ไหนบอกจะเอาไว้ใช้กับน้องเขาไง ?”
   “ก็แค่พูดเฉยๆ” มันว่าก่อนจะเดาะลิ้นแล้วเบือนหน้าหนี
   “เหอะ...” ผมมองหน้ามันด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะสะบัดแขนตัวเองออก แล้วทำท่าจะเดินผ่านร่างของไอ้ธามไป แต่เจ้าตัวก็ฉุดแขนผมไว้อีกครั้ง “อะไร ?”
   “ที่พูดแบบนั้นเพราะอยากรู้ว่ามึงจะหึงมั้ย”
   “ไร้สาระ”
   “กูบอกแล้วไง ตอนนี้นอกจากมึงกูก็ไม่ได้คิดอะไรกับคนอื่นแล้ว ทำไมไม่เชื่อใจกันวะ”
   “ทำไมต้องเชื่อใจ กูไม่ได้คาดหวังอะไรจากมึงซักหน่อย” ผมพูดพลางหลบสายตาที่มองมาของไอ้ธาม จนไม่แน่ใจตัวเองว่า คำพูดที่พูดออกไปมันเป็นความจริงแค่ไหน
   “ไม่คาดหวังจริง ?”
   ใครว่าไม่คาดหวังล่ะ...
   ...
   “ไม่จริง...”


# บ้านธาม
   “ยะ...หยุดเลย !” ผมรีบห้ามไอ้ธามไว้ หลังจากที่กลับมาถึงบ้านของมัน เจ้าตัวก็รีบลากผมขึ้นห้องและทำท่าจะผลักลงเตียงซะให้ได้ “อย่าเพิ่ง !”   
   “จะเล่นตัวทำไมอีกวะ !”
   “ไม่ คราวนี้กูไม่ยอมมึงหรอก !”
   “ทำหน้าเชิญชวนซะขนาดนั้น จะบอกไม่ยอมอะไรอีก !”
   “กูจะอยู่ข้างบน !” ผมพูดเสียงดัง พลางมองหน้าไอ้ธามจริงจัง เพราะตั้งแต่มีอะไรกันมา มีแต่มันเท่านั้นที่ได้เป็นฝ่ายใส่เข้าไป ผมเองก็เป็นผู้ชาย ไม่ชอบนักหรอกการนอนเฉยๆ น่ะ “มึงเอาแต่เป็นฝ่ายทำ กูก็อยากทำบ้าง !”
   “ห๊ะ ?!”
   “ถ้าไม่ยอมก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก” ผมว่าก่อนจะลากขากระเพลกๆ ของตัวเองทำท่าจะออกจากห้องเมื่อเห็นหน้าตาที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมของไอ้ธาม
   “เดี๋ยวดิ !”
   “...”
   “อยากทำอะไรก็ทำ...” มันว่าเสียงเบา ก่อนจะหันหน้าตาที่ขึ้นสีนั่นหนี เมื่อได้ยินแบบนั้นกลายเป็นว่าผมเองที่เกิดอาการเขินๆ ขึ้นมา แต่ก็แอบพอใจไม่น้อย “แต่ต้องทำให้กูมีอารมณ์ก่อนนะ”
   “แน่นอน”
   ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นไอ้ธามมันนั่งลงบนเตียงราวกับกำลังเชิญชวน “มาดิ ”
   หึ...
   ผมเดินไปหามันแล้วผลักร่างนั้นให้นอนลง พลางย้ายตัวเองขึ้นไปบนเตียงโดยขึ้นค่อมร่างนั่นไว้ แล้วจัดการถอดเสื้อของตัวเองออก ตามด้วยเสื้อยืดของไอ้ธามโดยที่ผมเป็นคนถอดให้มันเอง เจ้าตัวได้แต่นอนมองการกระทำของผมนิ่งๆ ก่อนที่ผมจะกดมือทั้งสองข้างของไอ้ธามไว้เหนือหัว ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ตอนนี้ท่อนบนของพวกเราเปลือยเปล่าเรียบร้อย
   “ถึงเจ็บกูก็ไม่เลิกทำหรอกนะ”
   “จะรุนแรงก็ได้ กูเป็นพวกซาดิสม์อยู่แล้ว ”
   “หึ...” ผมปล่อยมือทั้งสองข้างของไอ้ธามออก ก่อนจะลูบไล้บริเวณแผงอก พลางกดริมฝีปากตัวเองลงไปบนริมฝีปากที่ขึ้นหยักนั่น ไอ้ธามมันเลยยกมือขึ้นเพื่อที่จะลูบไล้แผ่นหลังของผมแต่ผมปัดมือมันออก ก่อนจะถอนจูบแล้วมองหน้ามันนิ่งๆ “อย่าจับ”
   “...”
   เมื่อไอ้ธามมันยอมอยู่เฉยๆ ผมจึงกดจูบลงไปใหม่ โดยที่ดูดกลีบปากนั่นแรงๆ แล้วถอนออก ทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนปากไอ้ธามขึ้นสีแดง ผมจึงเปลี่ยนเป็นไล้ริมฝีปากไปตามใบหน้า แล้วขบเข้าที่ติ่งหูนั่นเบาๆ จนร่างที่อยู่ด้านล่างขยับเล็กน้อย เหมือนจะได้ใจผมจึงค่อยๆ ลากลิ้นอุ่นๆ ของตัวเองจากลำคอของไอ้ธามลงมา โดยที่หยุดฝากรอยไว้เป็นบางแห่งจนกระทั่งถึงบริเวณหน้าอก ซึ่งเป้าหมายของผมอยู่ที่หัวนมของมันไงล่ะ
   หมับ !
   อยู่ๆ ร่างที่เคยนอนนิ่งก็จับหัวผมให้เงยขึ้น ก่อนจะเห็นใบหน้าสีแดงนั่นมองมาพร้อมกับพูดเบาๆ “ขออย่างเดียว อย่าเล่นกับหัวนม”
   “...”
   “ถ้าดื้อ กูจะเปลี่ยนใจแล้วจับมึงข่มขืนเดี๋ยวนี้แหละ”
   “ชิส์ !”
   “ถ้าอยากเล่นนักก็ไปเล่นกับของใต้สะดือนู้น...โอ๊ย !”
   “สม” ผมหยิกหัวนมมันแรงๆ หนึ่งที ก่อนจะยอมไม่ยุ่งกับส่วนนั้น พลางค่อยๆ ขยับตัวมานั่งบนช่วงขามันแทน โดยที่ตอนนี้น้องชายของไอ้ธามกำลังตุงคับกางเกงอยู่ตรงหน้าผม ซึ่งมันก็ขยับตัวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าประหม่าหรืออย่างไร ส่วนผมเองก็ลังเลขึ้นมา ก่อนจะตัดสินใจปลดกระดุมแล้วรูดซิปกางเกงยีนส์นั้นลง เผยให้เห็นกางเกงในสีน้ำเงินเข้ม ที่ซ่อนแท่งร้อนของไอ้ธามไว้ข้างใน “มีอารมณ์มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...”
   “เมื่อคืน...”
   “...” ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อมองสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงใน โดยที่ในใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ ก่อนจะค่อยๆ จับของร้อนนั้นเบาๆ ผ่านเนื้อผ้า พลางขย้ำไปมา แล้วก้มกดริมฝีปากลงที่ท้องน้อยของไอ้ธามเบาๆ ตามจังหวะ
   “ฮืม...”
   เสียงครางในลำคอนั่นดังขึ้นเบาๆ สร้างความพอใจให้ผมไม่น้อย จึงตัดสินใจควักสิ่งที่อยู่ในกางเกงในนั้นออกมา ราวกับช่วยให้หายอึดอัด ตอนนี้แท่งร้อนขนาดใหญ่ของไอ้ธามที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์กำลังแผร่ความร้อนสู่มือของผม ก่อนที่ตัวเองจะช้อนตาขึ้นมองไอ้ธามโดยตอนนี้เจ้าตัวค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้น ราวกับว่ากำลังตั้งใจมองในสิ่งที่ผมกำลังจะทำ ผมจึงค่อยๆ แตะปลายลิ้นลงไปบนหัวหยักที่ตอนนี้มีน้ำใสๆ ซึมออกมาเยอะพอสมควร
   หึ...จะไม่ทำให้ผิดหวังเลย
   ผมค่อยๆ ครอบริมฝีปากลงไปบนส่วนปลายแท่งร้อนนั่น โดยใช้ลิ้นกวาดเลียไปทั่ว ส่วนมือก็ช่วยรูดขึ้นลงเบาๆ จนเกิดเสียงครางจากคนที่โดนกระทำ
   “ซี๊ด...ฟัน...” เมื่อได้ยินแบบนั้นผมจึงห่อปากเพื่อกันฟันของตัวเอง ไม่แปลกหรอกที่จะโดนเพราะผมก็ไม่ใช่ผู้ชำนาญขนาดนั้น เมื่อเห็นไอ้ธามเงียบปากลง ผมจึงครอบริมฝีปากลงไปเกือบสุด แล้วค่อยๆ เอาออกช้าๆ โดยให้ริมฝีปากครูดสัมผัสกับส่วนนั้นเน้นๆ อยู่หลายรอบ จนอยู่ๆ เจ้าตัวก็ถ้วงขึ้นมา “พอ...”
   “...”
   “กูไม่ไหวแล้ว...”
   ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะช้อนตาขึ้นมองมันอีกครั้ง “หืม...”
   “ทำเลย...”
   อ่า...
   “เดี๋ยวจะทำให้ครางไม่หยุดเลย ”
   .
   .
   .
   .
   .
   “อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...มะ...”
   “ขยับหน่อยสิ...”
   “มะ...ไม่ใช่แบบ...นี้...อื้อ...”
   ซวบ ~
   ร่างของผมขยับขึ้นลงตามจังหวะที่โดนคนด้านล่างนำ ตอนนี้ผมได้อยู่ด้านบนจริงๆ แต่ไม่ใช่แบบที่คิดซักนิด
   แบบนี้มันขี้โกงกันชัดๆ !
   “อ่า...”
   “มะ...มึงมัน...เหี้ย...อึก !” ผมลืมตาค้างเมื่ออยู่ๆ ไอ้ธามมันก็จับสะโพกผมกดลงแล้วค้างไว้แบบนั้นไม่ให้ขยับขึ้น จนแท่งร้องของมันถลำเข้าไปลึกสุดๆ จนรู้สึกจุกท้องน้อย “ปะ...ปล่อย...”
   “เมื่อกี๊มึงว่าไงนะ...” เสียงของไอ้ธามสั่นเครือเล็กน้อย เหงื่อขึ้นซึมทั้งๆ ที่แอร์ในห้องก็ออกจะเย็นสุดๆ คาดว่าการกระทำแบบนี้ของมันก็ส่งผลกับตัวเองไม่น้อยเช่นกัน “ว่าไง ?”
   “หะ...เหี้ย !”
   “ก็มึงอยากอยู่ข้างบน กูก็ให้อยู่ข้างบน ผิดตรงไหน ”
   “ขี้โกง...”
   “”
   “ขะ...ขยับเร็วๆ !”
   “ครับๆ ”
   “อ๊า...”
   ซวบ ~ ซวบ ~ ซวบ ~
   ไอ้ธามมันยอมขยับตามที่ผมบอกจริงๆ แถมยังรุนรงกว่าเก่าด้วย จนรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเสร็จ และเหมือนไอ้ธามมันจะรู้ทันมันจึงปล่อยมือจากสะโพกผมแล้วมาจับที่น้องชายของผมแทน โดยปล่อยให้ร่างกายช่วงล่างขยับไปเองอัตโนมัติ ก่อนจะลงมือชักรูดไวๆ ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักร่างกายผมก็เกร็งกระตุก แล้วปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาจนเปรอะเปื้อนบริเวณแผงอกของคนที่นอนอยู่
   “แฮ่ก...”
   “กูยังไม่เสร็จ...”
   ไม่รอช้าไอ้ธามจับร่างกายของผมขึ้นลงแรงๆ และกระแทกช่วงล่างสวนขึ้นมาเน้นๆ จนตัวเองทั้งเสียวทั้งปวดหน่วงบริเวณท้องน้อยปะปนกันไป ไม่นานนักก็รู้สึกได้ว่าร่างของไอ้ธามกระตุกเบาๆ พร้อมกับน้ำอุ่นๆ จำนวนมากที่ฉีดเข้าไปในร่างของผมจนมันไหลย้อนออกมา
   “อื้อ...”
   “อ่า...สุดยอด”
   ฟรุบ !
   ผมล้มตัวลงบนร่างนั้น ก่อนจะใช้แขนดันไว้เพื่อไม่ให้นาบไปกับร่างของไอ้ธาม โดยที่ใบหน้าของผมหยุดอยู่ห่างจากใบหน้าของมันพอสมควร และเส้นผมก็ตกปะปายจนโดนใบหน้านั่น ผมมองคนที่อยู่ใต้ร่างนิ่งๆ ก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองลงไปบนปากนั่นเบาๆ หนึ่งครั้ง แล้วทิ้งตัวฟรุบลง โดยที่ร่างกายของผมและมันยังคงเชื่อมต่อกัน ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามีมือหนาค่อยๆ เอื้อมมาโอบกอดผมไว้แน่น
   “ทำแบบนี้อยากโดนอีกรอบสินะ...”

- แทน –
เดี๋ยวจะทำให้ครางไม่หยุดเลย 

# ให้กำลังใจกันได้ที่เพจ สาววายผู้ลึกลับ https://web.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/?ref=aymt_homepage_panel

Thank You !

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แทน ได้อยู่ข้างบนสมใจ
แล้วก็สมใจธาม ที่สุดเลย
เพิ่งรู้ว่าแทนสวย เหมือนที่วินว่า
แอ๊ะ....ธามรู้มานานแล้วสิ
     
 

[yowyow]

 

[Nus@nT@R@]

555 หนุ่มๆเริ่มมองเห็นความสวยของแทน

[arij-iris]

555555 ก็อยู่ข้างบนจริงๆนะเออ 555555

[numay]

 

[cavalli]

 

[PrimYJ]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

[สาววายผู้ลึกลับ]

Chapter 16
หึง หวง เรื่องธรรมดาของผัวเมีย...


   “ไง ”
   “...!”
   ผมสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าไอ้ธามนอนยิ้มอยู่ตรงหน้า ผมจึงรีบผลักร่างนั้นออก แล้วถอยตัวเองออกมาจนเจ้าตัวเปลี่ยนจากใบหน้ายิ้มเป็นอารมณ์เสียทันที “มึงนี่นะ !”
   “กะ...กี่โมงแล้ว ?”
   “...” มันไม่ตอบได้แต่ชี้ไปที่นาฬิกาที่อยู่บนผนังห้อง บ่งบอกว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าๆ แล้ว
   “เหี้ย !”
   “อะไร ?”
   “กูต้องไป ม. !” ผมพูดเสียงดังก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นแล้วพยายามพาตัวเองลงจากเตียง แต่ก็โดนไอ้ธามที่ลุกตามติดๆ ฉุดแขนไว้ “ปล่อยดิ !”
   “ไปตอนนี้แล้วจะทันงั้ย ?”
   “ก็ดีกว่าไม่ไปป้ะวะ กูหยุดมาตั้งหลายวันแล้ว !”
   “แล้วคิดว่าร่างกายตัวเองไหว ขาก็เจ็บ ตูดก็เจ็บ หรือมึงจะคานไป ?”
   “...”
   “อย่าดื้อแล้วนอนพักซะ”
   “ไม่อะ...โอ๊ย !”
   “หึ ”
   “อะ...โอ๊ย...ไอ้เหี้ย !” ผมสบถร้องเสียงดังพลางดิ้นคลุกคลักอยู่บนเตียง จะคานหนีก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ไอ้ธามมันจับข้อเท้าผมไว้แน่นแล้วออกแรงบีบแรงๆ หลายที จนตัวเองเยี่ยวแทบเล็ดเพราะความเจ็บปวด “ไอ้ธาม เจ็บๆ”
   “จะบีบให้ไง จะได้หาย”
   “มึงจะทำให้กูหายหรือพิกะ...โอ๊ย !” ผมร้องครวญครางพลางกัดฟันเข้ากับหมอน แล้วส่งเสียงอู้อี้ในตอนที่ไอ้ธามคลึงบริเวณข้อเท้า “เอ็บ...อื้อ...!”
   “อยู่นิ่งๆ !”
   กึก !
   “อ้ากกกกกกก ~!” ร้องสุดเสียง น้ำตาเล็ด
   ดะ...ได้ยินเสียงกระดูกข้อเท้าผมมั้ย !
   “เรียบร้อย ”
   “อะ...ไอ้เหี้ยธาม...!”
   “หะ...” ไอ้ธามมันหันมามองผม ก่อนจะหยุดสายตาไว้นิ่งๆ หลังจากที่ตัวเองสะบัดหน้ามองมันเคืองๆ “ทำหน้าแบบนั้น นี่อยากโดน ?”
   “ดะ...โดนอะไร !”
   “อ่อยตลอด” มันว่าก่อนจะวางเท้าผมลง แล้วเซตัวล้มตึ้งลงมาบนร่างของผม ณ ตอนนี้ ร่างของผมและมันยังคงเปลือยเปล่าเพราะภารกิจจากก่อนหน้านี้ ผมจึงค่อยขยับเปลี่ยนท่าเป็นนอนหงาย เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยด้านหลังในท่านอนคว่ำนัก “ยั่วอีกละ ”
   “ไอ้...!” ผมมองมันค้อนๆ ก่อนจะรู้สึกโหวงเหวงบริเวณช่วงกลางลำตัว จึงรีบดึงผ้าห่มมาเพื่อหวังจะปิดแต่ก็โดนไอ้เจ้าของเตียงทำหน้ากวนประสาทแล้วดึงไว้ “ปล่อย !”
   “”
   “ปล่อยดิวะ กูหนาว” ผมพูดก่อนจะกระตุกผ้าห่มมาแรงๆ จนในที่สุดมันก็มาอยู่ในการครอบครองของผมจนได้ ก่อนจะจัดการคลุมตัวเอง และตามด้วยร่างหนาข้างๆ ที่แทรกตัวเข้ามาแล้วใช้แขนขึ้นโอบรัดรอบตัว “อึดอัด !”
   “กอดกันไว้ จะได้หายหนาว”
   “โว๊ะ !” ผมร้องออกมาด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะยอมๆ อยู่เฉยๆ ตามน้ำไป เพราะขี้เกียจเถียงกับคนข้างๆ เต็มที ก่อนจะหยิกที่หลังมือของไอ้ธามแรงๆ เมื่อมันเริ่มยุ่มย่ามกับบริเวณหน้าอกของผม “อยู่เฉยๆ แล้วนอน !”
   “นอนไม่หลับ”
   “ถ้ามึงไม่นอนงั้นกูกลับ”
   “มึงก็นอนไปดิ กูมะ...” ไอ้ธามมันฉุดตัวผมไว้เมื่อตัวเองลุกขึ้นนั่ง แล้วรีบถามทันควัน “จะไปไหน ?”
   “กลับ”
   “ไม่ให้กลับ”
   “เอ๊ะ !”
   “ไม่”
   อยู่ไอ้ธามมันก็ทำเสียงอ้อแอ้เป็นเด็กๆ แล้วพยุงตัวขึ้นมาล้มบริเวณหน้าตักของผม พลางมุดหน้าเข้ามาที่หน้าท้องจนจักจี้ มือก็โอบรัดรอบเอวไว้แน่น ผมจึงแอบขำท่าทีของมัน แต่ก็พูดขึ้นโดยพยายามทำเสียงเข้ม “อย่าทำตัวเป็นเด็ก มันไม่น่ารัก”
   “ก็ได้” มันตอบเสียงอ่อย ก่อนจะเปลี่ยนการกระทำทันควัน โดยการผลักผมให้นอนลงกับเตียง ส่วนตัวเองก็ขึ้นค่อม แล้วกดแขนทั้งสองข้างของผมไว้เหนือหัว “งั้นเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่บ้าเซ็กส์แทน ”
   “ไอ้...!”
   ครืดดดด ~
   ผมที่กำลังอ้าปากด่าไอ้ธามก็ต้องชะงัก เมื่อเสียงสั่นจากโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวที่นอนดังขึ้น ก่อนที่ตัวเองจะทำท่าเอื้อมไปหยิบก็ต้องชะงัก เมื่อคนที่ค่อมร่างอยู่เอื้อมไปคว้ามันมาซะก่อน
   
   ‘Tim’

   ไอ้ธามมันยื่นหน้าจอที่บ่งบอกว่าใครโทรมาให้ผมดู ผมที่จะเอื้อมมือไปเอาคืนก็โดนเบี่ยงหลบ ก่อนจะกดรับเองเสร็จสับ แถมยังเปิดลำโพงอีกต่างหาก ส่วนคนตรงหน้าก็ทำท่าทางกวนประสาทโดยการยกนิ้วชี้มาแตะปากตัวเองราวกับบอกให้ ‘เงียบ’ พลางยิ้มออกมา ผมที่กำลังจะอ้าปากด่าก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสายซะก่อน
   {ไอ้แทน มึงอยู่ไหน ?}
   ผมฟังคำถามพลางเงียบไปซักพักราวกับใช้ความคิด ก่อนจะตอบออกไป “อยู่บ้านเพื่อน...”
   {แล้วทำไมไม่มา ม. ไม่สบายอีกแล้ว ?}
   “เปล่าๆ เมื่อคืนไปดื่มมา เลยแฮงค์”
   {กูก็นึกว่าไม่สบาย...} คำพูดของมันออกมาราวกับกำลังเบาใจ ก่อนจะพูดต่อ {แล้วตอนนี้มา ม. ไหวหรือเปล่า ?}
   “ทำไมวะ ?”
   {อาจารย์เขาให้มาเซ็นชื่ออะไรไม่รู้เกี่ยวกับการออกฝึกงานตอนปีสี่}
   “กรรม...”
   {ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวกูไปคุยกับเขาให้...}
   “ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูอาบน้ำแต่งตัวออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
   {อะ...}
   ติ๊ด ~
   ไอ้ธามมันตัดสายทิ้งทันทีโดยไม่รอให้ไอ้ทิมได้พูดจบ ผมจึงมองมันแบบหาเรื่อง เจ้าตัวเลยได้แต่เดาะลิ้นไปมา แล้วโยนโทรศัพท์ผมทิ้งไว้ตรงหัวเตียงเหมือนเดิม ก่อนที่เจ้าตัวจะยอมลุกออกไปจากตัวของผมเอง คาดว่าคงเข้าใจแล้วว่ายังไงผมก็ต้องไป ม. ผมจึงยันตัวเองลุกขึ้นตามพลางถอนหายใจพรืดออกมา เพราะตอนแรกตั้งใจไว้ว่ายังไงวันนี้ก็จะหยุดเรียนแน่ๆ
   ให้ตายสิ มีเรื่องตลอด
   “มึงไปฝึกงานที่ไหน” คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามขึ้น พลางหันมามองผมนิ่งๆ
   “ยังไม่ได้หาเลย แต่คิดว่าน่าจะเป็นแถวบนดอยแหละ เพราะตอนฝึกเข้าหน้าหนาวพอดี” ผมพูดออกมาอย่างใจชื้น เพราะเป็นคนชอบอากาศช่วงหน้าหนาวสุดๆ แค่คิดว่าจะได้ไปบนภูเขาสูงๆ อากาศเย็นๆ บรรยากาศดีๆ ก็ฟินสุดๆ ละ
   แต่จะหาได้มั้ยนั่นก็อีกเรื่อง
   “ไกล”
   “ไกลๆ น่ะดีแล้ว มึงจะได้หาไม่เจอ”
   “อย่ามาดูถูกกู อะไรที่กูไม่คิดปล่อย มันก็ไม่มีทางไปจากกูง่ายๆ หรอก”
   “...” ผมมองมันกับคำตอบนั่น ก่อนจะแสร้งเบะปากให้ แล้วถามมันกลับ “แล้วมึงล่ะ ?”
   “อะไร ?” และมันก็ยังอุตส่าห์ทำหน้างง ไม่เข้าใจกับคำถามของผม
   “ฝึกงานไง ฝึกที่ไหน !?”
   “อ๋อ...” มันร้องอ๋อออกมา ก่อนจะทำหัวโคลงไปมา ราวกับกำลังคิด “อาจจะตามไปอยู่ใกล้ๆ มึงล่ะมั้ง”
   “บ้า คิดจะไปสร้างอะไรบนดอยห๊ะ !?”
   “สร้างเรือนหอไว้อยู่กับมึงไง ”
   “ระ...ไร้สาระ !” ผมพูดเสียงดังกับคำพูดหน้าคลื้นไส้ของไอ้ธาม แต่ก็สร้างความร้อนบนใบหน้าของผมได้พอสมควร “กูกลับละ...”
   “กลับไปไหน ?”
   “กลับหอดิ มีชุดใส่ที่ไหน”
   “ไม่ต้อง อาบน้ำแต่งตัวที่นี่แหละ เดี๋ยวกูไปด้วย”
   “กูบอกกูไม่มีชุด เมื่อคืนกูใส่ชุดธรรมดามา !” มันพูดเสียงดัง พลางมองหน้าไอ้คนที่ไม่ว่าผมจะพูดอะไรไป ก็ดูจะเข้าใจยากซะเหลือเกิน
   “ใส่ชุดกู”
   “ไม่”
   “ทำไม ?”
   “เสื้อมึงขาวออร่าเกินไป กูไม่ชอบ” ผมพูดความจริงออกมา พลางทำสีหน้าจริงจัง จนคนฟังแอบหลุดหัวเราะ ไม่ใช่ว่าผมใส่ชุดมันไม่ได้ หรืออย่างไร เพราะผมตัวก็พอๆ กับมัน แค่ออกจะผอมกว่านิดหน่อย ส่วนสูงห่างกันนิดเดียว และปกติผมก็จะใส่ชุดนักศึกษาสีหมองๆ เก่าๆ ตามสภาพแวดล้อมการใช้งาน ผ่านการตากแดดตากฝนมานับครั้งไม่ถ้วน จะให้ใส่เสื้อสีขาวใส สะอาดสะอ้านยังไงก็คงจะแปลกน่าดู
   “อย่าดื้อน่า ใส่ชุดกูไปนี่แหละ จะได้ไม่เสียเวลา ”
   “...”
   “เดี๋ยวกูหาเสื้อตัวที่เก่าสุดๆ ให้เลยเอ้า !” ไอ้ธามมันพูดติดตลก พลางมองผมได้สายตาขบขันอย่างออกนอกหน้า จนตัวเองต้องยอมๆ ไป
   “เออๆ งั้นกูไปอาบน้ำละ”
   “อาบด้วย” เสียงที่ดังตามมาติดขณะที่ผมกำลังจะลุก ก็ทำให้ตัวเองหันไปมองที่ต้นเสียงทันที ก็เห็นว่าไอ้ธามมันก็ลุกตามตัวเองมาเหมือนกัน “อะไร ?”
   “งั้นมึงก็ไปอาบก่อน เดี๋ยวกูอาบทีหลัง”
   “จะอาบก่อนอาบหลังให้ยุ่งยากทำไมวะ จะได้รีบๆ ไป รีบกลับ”
   “ไม่ มึงไปอาบก่อน กูไม่ระ...ไอ้เหี้ยธาม !” ผมร้องโวยวายเมื่อร่างตรงหน้าฉุดแขนผมให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำ ตัวเองก็ได้แต่พยายามรั้งร่างกายไว้สุดแรง จนมันต้องใช้วิธีเดิมๆ คือการเข้าด้านหลังแล้วล็อกคอผม และออกแรงลากแทน “ปล่อยนะเว้ย กูไม่อาบกับมึง !”
   “...”
   “ปล่อย !”
   “จะดิ้นทำไมวะ กูแค่จะอาบน้ำด้วย ไม่ได้จะปล้ำ...!”
   “...!”
   “อ่า...” อยู่ไอ้ธามมันก็หยุดลากผม แล้วยอมปล่อย ผมจึงถอยตัวออกจากมันอัตโนมัติ แต่คนตรงหน้าก็รีบคว้าแขนผมไว้ เมื่อเห็นว่าผมกำลังจะถอยหลังหนี “กลัว ?”
   “...”
   ผมเม้มปากแน่นไม่ตอบมัน และก็คิดว่าเจ้าตัวก็น่าจะรู้ดีเหมือนกัน ว่าให้ตายยังไงผมก็ไม่มีทางเข้าไปในห้องน้ำนี่พร้อมมันเป็นครั้งที่สองแน่ๆ
   ก็คราวก่อนดันเล่นซะสลบ ใครแม่งจะอยากเข้าไปด้วยวะ !
   “ครั้งนี้กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า...” ว่าแล้วก็เบือนหน้าหนี
   เหอะ น่าเชื่อถือมาก !
   “คำพูดมึงยังเชื่อได้อีกหรือไง !?”
   “เชื่อได้ดิ”
   “ไม่ เชิญมึงอาบก่อนเลย”
   “จริงๆ กูสัญญาว่าจะไม่ทำอะไร จะแค่อาบน้ำเฉยๆ”
   “...”
   “ยกเว้นแต่มึงจะทำตัวน่าเอา...โอ๊ย !” ผมต่อยไปที่ไหล่ของมันแรงๆ หนึ่งที พลางมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ มันจึงทำหน้าโมโหกลับใส่มาบ้าง แต่ก็ยอมปรับสีหน้าลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงปกติ “เออ กูไม่ทำอะไรหรอกน่า รีบอาบ รีบไป ม. จะได้เซ็นๆ แล้วก็กลับ”
   ผมหรี่ตามมองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ ไอ้ธามมันเลยได้แต่ทำหน้าจริงจังส่งกลับมาให้ ซึ่งดูแล้วน่าเชื่อถือกว่าคราวก่อนมากมาย “พูดจริง ?”
   “เออ”
   “ไม่ทำอะไรแน่นะ” พยายามถามย้ำ
   “เออ”
   “มะ...”
   “เออ !”
   และไม่รู้ว่ามันประชดหรืออย่างไร เพราะยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เจ้าตัวก็แทรกเสียงขึ้นมาเสียงดัง จนตัวด้วยสีหน้าอารมณ์เสีย จนตัวเองได้แต่จิ๊ปากออกมา แล้วมองมันด้วยความมั่นไส้ ก่อนจะยอมเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี “ถ้าไม่มัวแต่เถียงกันป่านี้ก็อาบกันเสร็จแล้ว ต่อให้อาบทีละคนก็เถอะ !”
   “จะบ่นอะไรนักหนาวะ ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ทำ”
   “เออ ให้มันจริงเถอะ !”
   “จะไม่ทำ...”
   แกร๊ก ~
   “...”
   “”
   “อะ...ไอ้ธาม...”
   “จะไม่ทำ ‘แรง’ แล้วกัน ”


# มหาวิทยาลัย   
   “ไว้เจอกัน” ผมบอกลาไอ้ทิมที่อุส่าอยู่คอยผมที่ ม. ทั้งๆ จนกระทั่งเซ็นชื่อเสร็จ ที่มันหมดวิชาเรียนของวันนี้แล้ว ซึ่งจริงๆ มันก็ใช้เวลาแค่แปปเดียว
   “เจอกัน” มันว่าแค่นั้น ก่อนจะเดินแยกจากผมบริเวณหน้า ม. เพราะเจ้าตัวต้องไปทำงานพิเศษต่อ ผมที่กำลังจะเดินกลับหอก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นไอ้ธามยังคงรออยู่ที่เดิม ทั้งๆ ที่เจ้าตัวแค่ขับรถมาส่งผม แต่ผมไม่คิดว่ามันจะรอจนถึงตอนนี้ ซึ่งมันเองก็มองผมกลับมานิ่งๆ จนตัวเองต้องเดินเข้าไปหามันอย่างช่วยไม่ได้ “ทำมะ...”
   ป๊าบ ~!
   “ไง ไม่เจอกันนาน ~”
   ร่างผมชาไปชั่วขณะ เมื่อมีแรงกระแทกแรงๆ เข้าที่ก้น ความเจ็บปวดจากการกระแทกของกิจกรรมก่อนหน้านี้แล่นแปล๊บขึ้นมา จนตัวเองแทบทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น โชคดีที่ไอ้ธามมันวิ่งเข้ามารับร่างผมไว้ได้ทัน “เฮ้ย !”
   “โอ๊ะ ไอ้ธามก็อยู่ด้วย ดีเลยๆ”
   “อะ...ไอ้เหี้ยโอม !”
   และเสียงดี๊ด๊าของไอ้คนเพิ่งกระทำชำเลาก้นของผมโดยการเตะทักทาย ตอนนี้เจ้าตัวก็ทำหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจที่เห็นผมกับไอ้ธาม ซึ่งไม่ต้องแปลกใจที่มันจะตื่นเต้นเวลาเจอพวกผม อาจจะเป็นเพราะมันเป็นแค่เพื่อนตอนดื่ม เลยเจอกันแค่นานๆ ที ถึงแบบนั้นก็ยังสนิทกันพอสมควร
   แต่มาเตะซ้ำรอยเดิมแบบนี้ มันไม่ตลกนะเว้ย !
   “ไอ้แทน !”
   “ปะ...แปปนะ...กูหน้ามืด...” ผมพูดเสียงแหบแห้ง มือก็เกาะไหล่ไอ้ธามไว้แน่น หลังจากที่คนตรงหน้าเรียกผมเสียงดัง แล้วประคองผมไว้แน่นเพื่อไม่ให้ล้มลง ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปตะหวาดใส่คนที่ยืนงงอยู่ข้างๆ
   “ทำอะไรของมึงเนี่ย ไอ้เหี้ยโอม !”
   “ห๊ะ...ทะ...ทำอะไรวะ” ไอ้โอมมันทำหน้างง ก่อนจะเดินเข้ามาพยุงร่างของผมบ้าง ก่อนที่มือของคนทำจะตะปรบเข้ามาที่ก้นของผมแรงๆ จนตัวเองถึงกับสะดุ้ง
   หมับ !
   “...” << สตั้นอยู่
   “ไอ้เหี้ยโอม !!”
   “กูเตะแรงไปเหรอวะ...”
   “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้ !” ไอ้ธามมันโวยวายเสียงดัง และถึงปากจะออกคำสั่งแบบนั้นแต่เจ้าตัวก็รีบปัดมือนั่นออกจากก้นผมทันที “มึงนะมึง...!”
   “กูไม่เป็นไรๆ สงสัยแดดแรง...” ผมพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน ก่อนจะค่อยตั้งสติตัวเอง แล้วพยายามทรงตัว โดยที่ยังคงใช้ไหล่ไอ้ธามเป็นที่พึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้โอมที่ทำหน้างงอยู่ “มีอะไรวะ”
   “เอ้อ ลืมเลย”
   “อะไร !” และนี่ก็เป็นเสียงไอ้ธามที่ยังคงทำท่าหาเรื่องไม่หาย
   “วันเสาร์นี้ไปแดกเหล้ากัน คราวนี้ไอ้มาร์คกับไอ้ธีร์มันนัดดวลเหล้าแย่งสาว พวกมึงไม่สนใจไปดวลด้วยกันงั้ย สวยนะเว้ย”
   “แย่งใคร ?”
   “ขอผ่าน” ผมกับไอ้ธามพูดขึ้นมาพร้อมๆ กัน ก่อนที่ผมจะหันไปมองไอ้คนที่พูดในเชิงประโยคคำถามที่ดูตอนนี้จะทำหน้าสนใจขึ้นมา ซึ่งมันเองก็หันมามองผมแล้วเกาแก้มตัวเองเบาๆ พลางเบือนหน้าหนี ผมจึงปล่อยมือออกจากไหล่มัน แล้วเผลอขยับตัวออกห่างเองอัตโนมัติ จนไอ้ธามมันทำท่าจะคว้าแขนผมไว้ ผมจึงเบี่ยงตัวหลบแล้วหันไปพูดกับไอ้โอมแทน “มึงชวนไอ้ธามแล้วกัน ดูเหมือนมันจะสนใจ”
   ส่วนผมที่ขอผ่านเพราะรู้สึกเข็ดกับไอ้กิจกรรมดวลเหล้าแย่งสาวนี้เต็มที
   “กูไม่ได้...!”
   “เออ มาด้วยกันดิ น้องมีนาเด็กอักษา ขาว สวย หมวย เอ็กส์”
   “อึก...”
   หึ ความสนใจนี่ออกนอกหน้าเชียวนะ
   อย่าว่าแต่มึงเลย กูก็สนใจ ตั้งแต่ได้ยินคำว่า ขาว สวย หมวย เอ็กส์ แล้ว
   เหี้ย...อยากไป...
   “เปลี่ยนใจละ กูไปด้วยดีกว่า ”
   “ว่าไงนะ !”
   “ดีๆ ไปด้วยกันเยอะๆ สนุกดี”
   “ไม่ไป !” ไอ้ธามมันพูดเสียงดังพลางกระชากแขนผมจนตัวเซ ก่อนที่เจ้าตัวกัดฟันแล้วกระซิบบอกผม “มึงห้ามไป”
   “อะไรวะ ตัวเองก็สนใจไม่ใช่หรือไง”
   “แต่กูก็ไม่ได้บอกจะไปป้ะวะ !”
   “มึงไม่ไปก็เรื่องของมึงดิ กูจะไป !”
   “ไอ้เหี้ยมืด !”
   “อะ...!”
   “ไม่ต้องเถียงกัน ไปแม่งทั้งคู่เลย !” ผมกับไอ้ธามต่างเงียบ เมื่อโดนแทรกขึ้นแล้วตัดสินใจให้เสร็จสับ ไอ้โอมที่ยืนรอคำตอบเลยได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ แล้ว พูดขึ้นอีกครั้ง “เจอกันที่ผับเดิม ถ้าใครไม่มาแม่งถือว่า ‘อ่อน’ กูจะแปะรูปประจานแล้วพิมพ์คำว่า ‘กาก’ ตัวใหญ่ๆ”
   ว่าจบไอ้คนที่พูดก็ส่ายหัวระอาแล้วเดินหนีไป เหลือผมกับไอ้ธามที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แน่นอนว่าทั้งผมและมันตอนนี้คงไม่มีใครคิดที่จะไม่ไปอีกแล้วล่ะ
   นี่สินะ ที่มาของคำว่า ‘ลูกผู้ชายฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้’
   “ชิส์ !” ผมจิ๊ปากก่อนจะหันหลังเดินหนี แต่ไอ้คนงี่เง่าก็รีบเดินตามมาติดๆ ผมจึงพูดขึ้นเสียงจริงจัง “ถ้าไปแล้ว ก็ช่วยทำตัวปกติเหมือนเดิมด้วย”
   “หมายความว่าไง !?”
   “ก็อย่ามาทำตัวงี่เง่าต่อหน้าคนอื่นไง !”
   ผมพูดพลางหยุดเดินแล้วชี้หน้ามัน เพราะรู้ว่าผมกับมันตอนนี้ ข้ามคำว่าคนรู้จักไปไกลแล้ว และมันก็ชอบแสดงท่าทีแปลกๆ ออกมาอยู่เสมอ เวลาที่ผมอยู่ใกล้คนอื่น ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้ จะเรียกว่า ‘หึง’ ได้หรือเปล่า
   ...
   ผมสะบัดหัวตัวเองเบาๆ ราวกับกำลังสะลัดความคิดไร้สาระของตัวเอง
   มันจะมาหึงผู้ชายอย่างผมทำไม
   “พูดแบบนี้ คิดจะคั้วผู้หญิงต่อหน้ากูว่างั้นเถอะ ?”
   “เป็น ‘ผู้ชาย’ มันก็ต้องคั่ว ‘ผู้หญิง’ เป็นเรื่อง ‘ธรรมดา’ ไม่ใช่หรือไง” ผมพูดโดยเน้นคำใส่ไอ้ธาม จนตอนนี้เจ้าตัวทำหน้าอารมณ์เสียสุดๆ แต่ก็ยังคงพยายามระงับอารมณ์ตัวเองไว้ พลางเดาะลิ้นไปมา ก่อนที่มันจะมองผมด้วยสายตาคมกริบ แล้วพูดเสียงนิ่ง
   “งั้นก็ได้ ถือว่าวันเสาร์นี้ฟรีสไตล์ อยากคั่วใครก็คั่ว อยากเอาใครก็เชิญ จะไม่ยุ่งกัน โอเคมั้ย ?” ไม่รู้ว่าอารมณ์อะไรของไอ้ธามที่ทำให้พูดแบบนี้ออกมา ผมจึงตอบรับคำออกไป ถือว่าเป็นการเข้าใจตรงกัน
   “เออ”
   ว่าจบก็หันหลังเดินต่อ โดยที่ไม่มีไอ้ธามเดินตามมาเหมือนอย่างเคย และไม่นานนักก็ได้ยินเสียงพึมพำจากข้างหลัง ที่ท่าทางจะหัวเสียพอสมควร และมันก็ทำให้ผมต้องกลับมา ‘คิด’ เรื่องก่อนหน้านี้ใหม่อีกครั้ง
   ...
   “คนเป็น ‘ผัว’ มันก็ต้องหวง ‘เมีย’ เป็นเรื่อง ‘ธรรมดา’ เหมือนกันล่ะวะ...”

- ธาม –
คนเป็น ‘ผัว’ มันก็ต้องหวง ‘เมีย’ เป็นเรื่อง ‘ธรรมดา’ เหมือนกันล่ะวะ...

Thank You

[arij-iris]

เดี๋ยวก็โดนหึงโหดอีกหรอก แทนเอ๋ยยยยยยย

[PrimYJ]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ธาม ให้สถานะกับแทน เองเรียบร้อย
 “คนเป็น ‘ผัว’ มันก็ต้องหวง ‘เมีย’ เป็นเรื่อง ‘ธรรมดา’ เหมือนกันล่ะวะ...”
โดยไม่ถามความสมัครใจของแทน เล้ย
     
 

[bun]

คาดว่าจะลงเอยเหมือนเดิมเปล่า

[Nus@nT@R@]

สถาปนาตัวเองเป็นผัวไปเรียบร้อยแล้ว 5555

[cavalli]