รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12  (อ่าน 138764 ครั้ง)

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

+-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-++-+-+

วิศวะขาโหด Vs เกษตรฯ ตัวร้าย
เรื่องนี้ เมะ ชน เมะ พระเอกโหด นายเอกดำ ฝากด้วยจ้า

สามารถให้กำลังใจกันได้ที่ เพจสาววายผู้ลึกลับ >> https://web.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/?ref=aymt_homepage_panel
ปอลิง. 2 เราเพิ่งเคยลงที่นี่ครั้งแรก ผิดพลาดยังไง ขออภัยด้วยจ้า
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-10-2017 13:46:55 โดย สาววายผู้ลึกลับ »

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
จุดเริ่มเรื่อง..


[แทน ♥ Part]

   “เฮ้ย ไอ้เหี้ยแว่น ไหนยานอนหลับที่กูฝากซื้อ !?” ร่างสูงสง่าผิวสีแทนมีเสน่ห์เดินเข้ามาหารุ่นน้องสวมแว่นหน้าติ๋มที่นั่งทำการบ้านอยู่บนโต๊ะหินอ่อนใต้ล่มไม้ ผมที่ยาวประบ่าของคนถามถูกรวบขึ้นแบบรวกๆ ตกประปรายอยู่ข้างแก้มเรียวที่กำลังยิ้มย่องอย่างพอใจ เมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองถามขึ้น
   คืนนี้เขาจะดวลเหล้ากับไอ้หน้าหล่อเดือนคณะวิศวะ ใครชนะจะได้ไปเดทกับน้องเมย์ดาวมหา’ลัย และถ้าจะให้ได้ชัยชนะมาแบบร้อยเปอร์เซ็น เขาจึงต้องใช้ตัวช่วยเล็กน้อย...
   ใช่แล้ว เขามันชั่วร้าย และขี้โกงกว่าใครทั้งหมด
   “พะ...พี่แทน...” เสียงเล็กกระตุกขึ้นด้วยความหวาดหวั่น เมื่อเห็นคนตรงหน้าเดินเข้ามาหา
   “กูถามว่าไหนยานอนหลับ !”
   “ยะ...อยู่ในกระเป๋าครับ !” 
   เสียงนั้นแสดงความหวาดกลัวอย่างชัดเจน ก่อนจะก้มหน้าหงุดหลบตาคนตรงหน้าแล้วชี้ไปที่กระเป๋านักเรียนสีดำที่อยู่ไม่ห่างตัวนัก คนที่ยืนอยู่จึงคว้ามันมาด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะเปิดแรงๆ แล้วหยิบซองยาที่มีผงสีขาวข้างในออกมาด้วยความอารมณ์ที่ดีขึ้นเล็กน้อย
   “อย่าไปบอกใครเรื่องนี้ เข้าใจมั้ย !”
   “คะ...ครับ” ร่างเล็กผงกหัวหงึกๆ โดยไม่แม้จะเงยหน้ามองคนตัวสูงด้วยซ้ำ ก่อนที่เขาเหมือนจะนึกอะไรได้บางอย่างแล้วพูดออกมาเสียงเบา “ยะ...ยานอนหลับของพี่แทนเป็นเม็ดนะครับ อันที่เป็นผงเป็นยาที่พี่โอมฝาก...อะ...อ้าว”
   เมื่อร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่พบคนตัวสูงอยู่แล้ว ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าตัวเองมา แล้วควักถุงยาออกมาดู และเป็นไปตามที่คาด เพราะในกระเป๋าเหลือเพียงถุงยาเม็ดเพียงซองเดียวเท่านั้น
   “ซะ...ซวยแล้ว” หนุ่มแว่นหน้าซีดเผือก พยายามชะเง้อมองคนก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่พบแม้แต่แผ่นหลังของเจ้าตัว มีเพียงเสียงสั่นๆ ที่พูดออกมาด้วยความหวาดหวั่น แต่ก็รู้ว่าความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดของเขาไม่สามารถไปเตือนคนที่เดินจากไปไกลได้แล้ว “ผะ...ผมจะบอกว่าระวังหยิบผิดนะครับ...”
   ...
   ที่พี่หยิบไป นั่นมันยาปลุกเซ็กส์ !


[ธาม ♥ Part]

   “ไอ้เหี้ยมืด กูจะใส่เข้าไปแล้วนะ...”
   “อ่าส์...”
   สิ้นเสียงครางนั่น ผมจับแท่งร้อนสีแดงอ่อนของตัวเองที่เต็มไปด้วยอารมณ์ จ่อไปที่ช่องทางด้านหลังสีน้ำตาลอ่อนที่ตัดกับสีผิวคล้ำของคนตรงหน้า ในหัวไม่มีความคิดผิดชอบชั่วดี มีเพียงความอยาก ความเงี่ยน ความร้อนรุ่ม ความกระหายที่เกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์จำนวนมากที่ดื่มเข้าไป และไม่ว่าคนตรงหน้านี้จะเป็นใคร ผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย มันก็ไม่สามารถหยุดผมตอนนี้ได้
   สวบ !
   “อั๊ก !” คนตรงหน้าเบิกตาโพรงแอ่นตัวขึ้นหลังจากที่ผมดันด้ามร้อนของตัวเองใส่เข้าไปจนมิด ความรู้สึกเสียวซ่านคับแน่นที่กำลังตอดรัดทำให้ผมแทบแตกทั้งๆ ที่ยังไม่ทันขยับตัว ส่วนคนที่โดนกระทำก็ส่งสายตาปรือๆ มาให้ เส้นผมดำสลวยที่ยาวประบ่ากระจายติดตามใบหน้าที่ผุดเต็มไปด้วยเหงื่อ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มากพอๆ กัน เจ้าตัวเลยไม่ได้ขัดขืนอะไร มีเพียงใบหน้าที่แสดงความเจ็บปวดออกมาเท่านั้น “จะ...เจ็บ ไอ้เหี้ยธาม กูเจ็บ...”
   และด้วยท่าทางแบบนั้นเลยทำให้อารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง
   “มึงมันเอ็กส์...” ผมพูดด้วยความขาดสติก่อนจะถอนแท่งของตัวเองออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่แบบเน้นๆ ซึ่งเรียกเสียงครางของคนตรงหน้าได้อย่างดี “ซี๊ดดดด แน่น...”
   พับ ! พับ ! พับ !
   “อ๊ะ...อั๊ก...”
   เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังเร็วและแรงขึ้น บวกกับความเสียวซ่านที่ทำเอาผมสติแทบหลุด ก่อนที่ตัวเองจะดันขาทั้งสองข้างของไอ้แทนขึ้นจนสะโพกยกสูง เผยให้เห็นช่องทางรักที่ตอนนี้เกิดสีแดงเรื่อโดยมีแท่งของผมฝังอยู่ภายใน ก่อนที่ตัวเองจะกระแทกกระทั้นของตัวเองลงไปให้ลึกที่สุด จนคนตรงหน้าตาเหลือกตะเกือกตะกายไปมา ผมจึงกระแทกของตัวเองลงไปเน้นๆ อยู่สองสามที บวกกับแรงตอดรัดรัวๆ จากช่องทางสีเข้ม ทำให้ตัวเองถึงจุดสุดยอดได้ไม่ยาก ผมกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะฉีดน้ำสีขาวขุ่นลงไปในตัวของไอ้แทนจนมันทะลักไหลย้อนออกมา แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านของผมลดลงแม้แต่น้อย และไม่แม้จะสนใจสีหน้าที่แสดงความเจ็บปวดของคนตรงหน้าด้วยซ้ำ มีเพียงความต้องการของตัวเองที่เกิดขึ้นจนเกินจะห้ามไหว
   “มึงอย่าเพิ่งสลบไปก่อนล่ะไอ้แทน เพราะมึงต้องครางรับแรงกระแทกจากกูทั้งคืน...”
   “อะ...ไอ้...ธาม...”
   เซ็กส์ครั้งนี้ ไม่ใช่ความรัก หรือความพิศวาส และมันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายเหมือนกัน มีเพียงแค่อารมณ์ของผมล้วนๆ
   ใช่...
   ผมมันก็แค่คนเห็นแก่ตัว...

   ...ที่ตอนนี้รับรู้แค่ว่าเซ็กส์ครั้งนี้ เป็นเซ็กส์ที่ผมติดใจที่สุดตั้งแต่เคยมีมา...


-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
Thank You !

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 1
เพราะเหล้า หรือเพราะเงี่ยน...



# ย้อนเวลากลับไปเมื่อสามชั่วโมงก่อน...

   ‘เอาไงกับพวกมันดีวะ’
   ‘กูว่าเปิดห้องให้ละเอาไปทิ้งไว้แม่งในนั้นละ เดี๋ยวเช้ามันก็แยกย้ายกันเอง’
   ‘ก็คงต้องเป็นแบบนั้นว่ะ เพราะแม่งเมาลุกไม่ขึ้นทั้งคู่...’
   ‘สรุปไอ้ธามชนะอีกแล้วเหรอวะเนี่ย’
   ‘เออดิ ก็ไอ้แทนแม่งน็อคก่อนนาทีต่อนาทีตลอดเลย’
   ‘เฮ้อ...’

   ผมลืมตาตื่นขึ้นมารู้สึกตัวเบาหวิว หัวโล่ง แถมร่างกายยังไม่มีแรงอีกต่างหาก ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเป็นเพราะแอลกอฮอล์ล้วนๆ แต่โชคดีที่สติยังอยู่ครบ และอีกอย่างที่ผมรับรู้ได้ตอนนี้คือ ผมแพ้ไอ้เหี้ยธามอีกแล้ว
   แสดงว่าไอ้พนักงานนั่นมันไม่ได้ใส่ยานอนหลับตามที่ผมสั่งแน่นอน
   “เหอะ !” ผมเค้นเสียงตามด้วยอาการสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเห็นแผ่นหลังหนากำลังนั่งอยู่ปลายเตียง สรุปไอ้พวกนั้นมันเอาผมกับไอ้ธามมาปล่อยไว้ในห้องชั้นสองของผับที่เราแข่งดวลเหล้ากันจริงๆ ก่อนที่ผมจะค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นอย่างยากเย็น ตามด้วยสายตาที่ไปสะดุดการกระทำของไอ้ธามที่ตอนนี้มันกำลังชักแก่นกายของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
   “อ่าส์...”
   ผมมองมันอย่างสมเพชก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ซึ่งไอ้ธามมันหยุดการกระทำของตัวเองทันที ก่อนที่ใบหน้าที่เคยขาวใส ตอนนี้แดงก่ำไปด้วยแรงอารมณ์ “เมาเสร็จแล้วก็เงี่ยนเลยนะมึง”
   “หึ...”
   มันเค้นเสียงออกมาแค่นั้น ผมจึงเลิกสนใจมันแล้วคลึงขมับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะดันตัวให้ลุกขึ้นจากเตียง โดยไม่ได้เจียมสังขารที่อ่อนแรงของตัวเอง และก็เป็นไปตามคาด เพราะยังไม่ทันได้ยืนผมก็ล้มพับไปกองกับพื้นทันที “สัสเอ๊ย...!”
   “ไอ้เหี้ยมืด...”
   “อะไร...!” ผมขานกลับด้วยความอารมณ์เสีย แม้สิ่งที่มันเรียกจะไม่ใช่ชื่อผมก็ตาม พลางเห็นว่าร่างสูงมายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว โดยที่ส่วนกลางลำตัวที่สีแดงก่ำ ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดขนาดใหญ่ไม่ได้ถูกเก็บให้เรียบร้อย ก่อนที่ไอ้ธามจะทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด โดยการเข้ามาช่วยฉุดผมให้ลุกขึ้นยืน “ขอบจะ...เฮ้ย !”
   ฟรุบ !
   แล้วมันก็ผลักผมลงบนเตียง
   เหี้ยอะไรวะ !
   “เหี้ยแทน...”
   “มึงเป็นบ้าอะไร ?!”
   “ช่วยกู...” สิ้นเสียงนั้น ไอ้ธามก็ถอดกางเกงของตัวเองจนท่อนล่างล่อนจ้อนแล้วตามผมขึ้นมาบนเตียง ด้วยแรงที่ไม่ค่อยมี กับอาการตกใจเลยโดนคนตรงหน้าขึ้นค่อมอย่างง่ายดาย โดยที่มันนั่งอยู่บริเวณช่วงอก เข่าก็ทับแขนของผมไว้ เพื่อไม่ให้ขยับไปไหนได้ “อ้าปากแล้วอมมันซะ...”
   คำพูดนั้นทำเอาผมกับถึงหน้าชา สิ่งที่มันจะให้ผม ‘อม’ ก็จ่ออยู่ที่ปลายริมฝีปาก
   “...!”
   เมื่อมันเห็นว่าผมนิ่ง มันจึงยันตัวเองให้ยืดขึ้น จนตอนนี้ แท่งร้อนที่เยิ้มไปด้วยน้ำสีใสตรงส่วนปลายทิ่มเข้ามาที่หน้าผมจังๆ จนตัวเองได้แต่เบือนหน้าหนี ไอ้ธามมันเลยตบหน้าผมแรงๆ
   เพี๊ยะ !
   “กูบอกให้อ้าปาก !”
   “ไอ้เหี้ย...อุ้ก...!” ทันทีที่อ้าปากด่า แท่งร้อนใหญ่ยาวนั่นก็ถูกยัดเข้ามาในปากของผมทันที ความรู้สึกคับแน่นเหมือนปากจะฉีกทำให้ผมเผลอใช้ฟันขลบลงไปบนสิ่งนั้น จนเจ้าตัวถึงกับร้องเสียงหลง แล้วกระชากผมที่ถูกมัดรวบของผมจนหลุดลุ่ย “อึก...!”
   “กูให้อมไม่ใช่ให้กัด !”
   “...”
   “ถ้ามึงยังทำแบบเมื่อกี๊อีก กูจะแทงไอ้นี่ให้ทะลุคอหอยมึงซะ !”
   มันพูดเสียงดังตามด้วยแรงทึ้งผมที่แรงขึ้น ผมจึงห่อปากตัวเองแบบเผลอตัว ก่อนที่คนตรงหน้าจะซี๊ดปากออกมาเบาๆ แล้วเริ่มขยับแก่นกายในปากของผมเข้าออกแบบเนิบๆ
   “อึก...”
   “อ่าส์...”
   ความรู้สึกบวกกับรสชาติแปลกๆ ที่ตัวเองไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกำลังก่อเกิดขึ้น ไอ้ธามมันจิกหัวผมแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามด้วยแท่งร้อนที่สอดใส่เข้ามาจากครึ่งหนึ่งเป็นเต็มลำ มันทำให้ผมแถบอ้วก เมื่อปลายแท่งนั้นกระทุ้งเข้าที่คอหอยของผมเข้าออกแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่มันจะขยับเร็วและแรงขึ้นเป็นเท่าตัว จนผมตาเหลือกหายใจไม่ทัน ตามด้วยน้ำรสชาติแปลกๆ ที่ถูกฉีดเข้ามาเต็มโพรงปาก
   “อั๊ก...!”
   “ซี๊ด...” มันแหงนหน้าซี๊ดปากหลังจากที่ได้ปลดปล่อยออกมา แล้วก้มลงมองผมด้วยสายตาเหยียดๆ ใบหน้าของมันแสดงออกถึงความกระหายที่ไม่จบสิ้น ก่อนที่แท่งร้อนนั่นจะถูกถอนออกไป ทำให้ผมสำลักของที่อยู่ในปากทันที
   “แค่กๆ”
   “หึ...” ไอ้ธามมันลุกขึ้นออกจากตัวผม ทำให้ผมเอียงตัวด้วยแรงอันน้อยนิดเพื่อคลายสิ่งที่อยู่ในปาก ความรู้สึกขยะแขยง โกรธ เกลียด โมโห ตีกันปนเปไปหมด จนอยากจะเข้าไปซัดไอ้หน้าหล่อๆ นั่นให้ตายกันไปข้าง “นึกว่าจะแดกเข้าไปซะอีก”
   “หะ...หุบปากซะ !” ผมมองมันด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ซึ่งมันเองก็ยิ้มเยาะ แล้วถอดเสื้อยืดของตัวเองออก เผยให้เห็นร่างกายที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ซึ่งผิวขาวของคนตรงหน้า ตัดกับสีผิวของผมอย่างชัดเจน ก่อนที่มันจะก้มลงมาทึ้งหัวผมให้เงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน ที่ตอนนี้แดงก่ำ และทำให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊คงยังไม่พอสำหรับมันแน่ๆ
   “มึงมากกว่า ที่ต้องหุบปาก เมาจนแรงยืนยังไม่มี ยังมาทำปากดีอีก”
   “...”
   “นอนให้กูเอานิ่งๆ อ่ะ ดีแล้ว ”
   “อะ...ไอ้เหี้ยธาม !”
   “ไม่ต้องห่วง กูยังชอบผู้หญิงอยู่ และกูก็ไม่ได้พิศวาสอะไรกับผู้ชายดำๆ อย่างมึงด้วย...”
   “...”
   “แต่ขอแค่วันนี้วันเดียว...”
   “มะ...ไม่...”
   “กูเงี่ยน...”


# ปัจจุบัน 15.45 น.
   “ไง ”
   “อะ...ไอ้ธาม...”
   “อะไร ตื่นมาก็เรียกชื่อกูเลย”
   “ไปไกลๆ ตีน กูไม่อยากเห็นหน้ามึง !” ผมพูดก่อนจะพยายามขยับหนีไอ้คนที่นอนตะแคงเท้าหัวมองหน้าผมอยู่ ซึ่งตอนนี้พวกเรากำลังนอนเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ แต่ความเจ็บตรงช่องทางด้านหลังก็แล่นแปล๊บขึ้นมา จนน้ำตาเล็ด เลยได้แต่นอนนิ่งๆ อยู่แบบนั้น สติสตังบางส่วนที่กระเจิงหายไปเมื่อคืนเพราะฤทธิ์เหล้า ตอนนี้กลับมาอยู่ครบเรียบร้อย “เหี้ยเอ๊ย !”
   “เอ้าๆ สังขารก็ไม่ค่อยจะดี ยังจะอวดเก่งอีก...”
   “...”
   “สงสัยเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย ”
   “หุบปาก !”
   ผมหันหน้าหนีมันอย่างไม่พอใจ ถึงตัวจะขยับไม่ได้ แต่ขออย่าให้เห็นหน้าก็ยังดี แล้วเรื่องเมื่อคืนน่ะ ไม่ต้องมานั่งคิดเลย ว่าเป็นแค่ฝันหรือเปล่า เพราะสติของผมกับมันเมื่อคืนยังพอมีอยู่กันทั้งคู่ และมันก็จัดผมซะหนักจริงๆ มันเอาผมตั้งแต่ตีสาม จนถึงสิบเอ็ดโมงกว่าๆ ถึงจะหมดแรง แม่งไม่รู้ว่าไปเงี่ยนมาจากไหน และนี่ผมก็สลบไปสามถึงสี่ชั่วโมงได้
   แม่งเอ๊ย นี่กูเสียตูดให้ไอ้เหี้ยนี่ได้ไงวะ
   หมดกัน ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายที่สั่งสมมา...
   “มึงนี่...ตัวหอมเหมือนกันเนอะ ”
   “อย่าพูดมาก รำคาญ !” ผมพูดก่อนจะใช้แรงเฮือกสุดท้าย ขยับตัวเองให้เปลี่ยนเป็นนอนตะแคงหันหลังให้ไอ้ใบหน้ากวนประสาทนั่นอย่างเหลืออด
   “เห็นตัวดำๆ เป็นเด็กเกษตรฯ เสื้อผ้าเปื้อนดิน แต่จริงๆ ข้างในสะอาดกว่าที่คิดนี่หว่า...”
   “...”
   “สงสัยกูต้องมองมึงใหม่ซะแล้ว...”
   “ลืมเรื่องเมื่อคืนไปซะ ทั้งกูและมึง”
   “หืม...” เสียงของมันดังขึ้นด้วยความแปลกใจ
   “กูกลับละ” ผมพูดก่อนจะกลั้นความเจ็บ แล้วยันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนนุ่มนั่น โดยมีไอ้คนที่กวนประสาทเมื่อซักครู่กำลังนอนมองการกระทำของผมนิ่งๆ ก่อนที่ตัวเองจะบังคับสังขารอันหนักอึ้งไปหาเสื้อผ้าที่กองระจัดกระจายอยู่บนพื้น และก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พร้อมกับจับสะโพกตัวเองด้วยความเจ็บปวดเมื่อกำลังจะก้มเก็บมัน “อึก...!”
   “หึ ”
   “ชิส์ !”
   ผมกลั้นใจก้มเก็บมันขึ้นมา ก่อนจะใส่มันอย่างลวกๆ พลางหยิบหนังยางสีแดงเส้นโปรดในกระเป๋ากางเกงขึ้นมามัดรวบผมที่กระเซิงยุ่งเหยิงไปหมดให้เข้าที่ และเตรียมจะเดินออกจากไอ้ห้องสุดหรูนี่ ป่านี้พวกพนักงานในผับบางส่วนคงกำลังมาเตรียมของสำหรับเปิดร้านคืนนี้แล้วล่ะ “เดี๋ยว”
   “อะไร ?” ผมหันไปถามไอ้ธามที่ตอนนี้มันลุกขึ้นจากเตียง และเดินมาเก็บเสื้อผ้าที่กระจายอยู่ตามพื้นของตัวเองเช่นกัน
   “ไปรอกูที่รถ เดี๋ยวกูไปส่ง รู้ใช่มั้ย รถกูคันไหน ?”
   “ไม่ต้อง เดี๋ยวกูกลับเอง” ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะทำท่าเดินหนี แต่โดนแรงกระชากกลับทางเดิมแรงๆ
   “ถ้าดื้อด้านนักก็ไม่ต้องกลับ !”
   “ปล่อย !”
   “อยู่แม่งที่นี่แหละ เดี๋ยวกูจะจัดให้อีกซักยกสองยก เอาให้แม่งลุกไม่ขึ้นเลย !”
   “ไอ้เหี้ยธาม !”
   “ไปรอที่รถ !”
   “...!” ผมมองมันด้วยความโกรธก่อนจะสะบัดแขนมันออก แล้วเดินออกมาจากห้องนั่น เมื่อรู้ว่ามันไม่ได้แค่ขู่ ก่อนที่เสียงจากคนที่อยู่ด้านหลังจะตะโกนตามมา โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าที่นี่จะมีพวกคนอื่นๆ ที่มาใช้บริการกำลังเดินผ่านไปมาหรือไม่
   “แล้วอย่าคิดหนีกลับก่อนล่ะ ไม่งั้นกูจะตามไปเอามึงถึงที่บ้าน คนยิ่งเงี่ยนๆ อยู่ !”
   “เหี้ย !” ผมสบถก่อนจะรีบจ้ำอ้าวพาตัวเองลงมาจากชั้นสองนั่นโดยลืมความเจ็บไปชั่วขณะเลยทีเดียว เมื่อเห็นสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา และเมื่อลงมาถึงชั้นล่างก็เป็นไปตามคาด มีพนักงานอยู่บางส่วนที่กำลังเคลียร์ร้านที่เลอะเทอะของเมื่อคืน ก่อนที่สายตาผมจะหันไปเห็นไอ้พนักงานที่ผมยอมควักเงินจ่ายไปหลายพัน เพื่อให้มันร่วมมือในการใส่ยานอนหลับให้ไอ้เหี้ยธาม “เฮ้ย !”
   ผมถลาเข้าไปลากตัวมันมาในที่ลับตาทันที ซึ่งเจ้าตัวก็ทำท่าตกใจไม่น้อย แต่ก็ยอมเดินตามมาแต่โดยดี
   “มีอะไรครับ ?”
   “เมื่อคืนมึงได้ทำตามที่กูสั่งมั้ย ?”
   ผมถามก่อนที่มันจะทำหน้านึกซักพัก ก่อนจะร้องอ๋อออกมาเบาๆ แล้วล้วงซองยาที่คุ้นเคยขึ้นมาโชว์ให้ผมดู ซึ่งในนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย มีเพียงซองเปล่าๆ เท่านั้น “หมดซอง”
   “นี่มึงใส่ให้แดกถูกคนหรือเปล่าเนี่ย !?”
   ถ้าหมดซองแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่ ไม่มีทางเป็นไปได้
   “ถูกดิพี่ ก็ผมใส่ให้แล้วยื่นให้พี่คนนั้นเองกับมือ” มันว่าพลางมองไปด้านหลัง ซึ่งไอ้ธามกำลังเดินลงมาจากชั้นสอง ทำให้ผมต้องสบถด่าออกมา
   “เหี้ย แล้วทำไมมันไม่หลับวะ !”
   “อันนี้ผมก็ไม่รู้นะ” มันว่าพลางยื่นซองยานั่นคืนให้ผม ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ถ้ามีเรื่องจะให้ช่วยอีก ก็มาใช้บริการผมได้อีกนะ รับรองว่าจะไม่มีใครรู้แน่นอน ”
   “เออๆ จะไปไหนก็ไป”
   ผมโบกมือไล่ไอ้พนักงานนั่น ซึ่งมันก็เดินจากไปแต่โดยดี ก่อนจะยืนกุมขมับตัวเองด้วยอาการที่คิดไม่ตก พลางมองซองยาว่างเปล่าที่อยู่ในมือ
   ยาก็ใส่ให้แดกไปหมดแล้ว แล้วทำไมมันถึงไม่หลับ ?
   แต่กลับมีอารมณ์แทน...
   ...
   ...
   ...
   “อะ...ไอ้เหี้ยแว่น !”
   นี่มึงเอายาอะไรมาให้กูกันแน่วะ !

---------
- ธาม –
เห็นตัวดำๆ เป็นเด็กเกษตรฯ เสื้อผ้าเปื้อนดิน แต่จริงๆ ข้างในสะอาดกว่าที่คิดนี่หว่า...
Thank You !

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
มาติดตามค่าาาาาาา :L2:

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
ไอ้แว่นนี้เด็กยาปะเนี่ย จัดหายาให้ได้ทุกคนจริงๆ

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ติดตามฮะ

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
เอ้ เหมือนเคยอ่านแล้วเรื่องนี้

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
กรรมตามทันแบบติดจรวดเลยเนอะ 555555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
มานั่งรอตอนต่อไปแบบใจจดใจจ่อ

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 2
ซวยซ้ำ ซวยซ้อน ซวยซ่อน...



   “บ้านมึงอยู่ไหน”
   “กูอยู่หอของม’หาลัย”
   “ห๊ะ ?”
   “อะไร” ผมมองไอ้ธามที่หันมามองผมด้วยความแปลกใจเมื่อผมบอกว่าตัวเองอยู่หอ ก่อนที่มันจะหันไปสนใจกับถนนตรงหน้าต่อ
   “ไม่คิดว่ามึงจะอยู่หอ...”
   “เออ เรื่องของกูเถอะ” ผมพูดก่อนจะเบือนหน้าหนีมันด้วยความรำคาญ โดยอยากให้ถึงที่หอไวๆ เพราะอยากนอนเต็มที แล้ววันนี้ก็เป็นวันหยุดด้วย
   “หอมันปิดสามทุ่มไม่ใช่เหรอวะ แล้วเวลามึงออกมาแดกเหล้าดึกๆ มึงเข้าไปยังไง ?”
   “ปีน”
   “...”
   “ถ้าไม่ไหว ก็เปิดห้องที่อื่น”
   “อ่อ แล้วทำไมไม่ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกเลยล่ะ ?”
   “ขี้เกียจ”
   “แล้ว...”
   “หุบปากซักทีดิ แม่งน่ารำคาญ !”
   เอี๊ยดดดด !
   อยู่ๆ ไอ้ธามมันก็เบรครถกะทันหัน ทำเอาตัวกระชากมากระแทกกับคอนโซลหน้ารถจนปวดไปหมด ก่อนจะหันไปมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรไอ้คนตรงหน้ามันก็บีบคางผมแรงๆ แล้วพูดเสียงเรียบ “ปากดีอย่างนี้ แม่งน่าจะหา ‘อะไร’ มายัดปากอีกทีเนอะ”
   พลั๊ก !
   ผมปัดมือมันออก ก่อนจะซัดเข้าไปที่หน้าใบหน้านั่นอย่างเหลืออด จนไอ้คนตรงหน้าเลือดกบปาก มันหันมามองผมด้วยสีหน้าโกรธๆ ซึ่งผมเองก็ไม่ต่างจากมันนัก เพราะตอนนี้ความโกรธอยู่เหนือสติไปแล้ว และก็ผิดคาดที่ตอนแรกผมคิดว่ามาจะซัดหน้าผมกลับทันที แต่เปล่าเลย เจ้าตัวได้แต่กำมือแน่น แล้วหายใจเข้าออกแรงๆ ราวกับกำลังพยายามสงบสติอารมณ์
   “อย่ามาพูดจาหมาๆ กูไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของมึง !” ผมพูดเสียงดังก่อนจะทำท่าลงจากรถ แต่ไอ้ธามมันก็กระชากตัวผมกลับมานั่งที่ก่อน ซึ่งผมเองก็ได้แต่ปรับอารมณ์ให้เย็นลงแล้วพูดเสียงเรียบ “กูจะกลับเอง”
   “กูจะไปส่ง”
   “ไม่เป็นไร กูไม่อยากรบกวน”
   “หุบปาก แล้วนั่งไปเงียบๆ” มันว่าก่อนจะออกรถอย่างรวดเร็ว ผมจึงได้แต่จิ๊ปากออกมาเบาๆ ด้วยความไม่พอใจ แล้วเลือกที่จะหลับตาลงระหว่างที่รอถึง เพราะไม่อยากเห็นหน้าหรือสนทนาอะไรไอ้ธามเต็มทน
   เพียงแค่หลับตาลงไม่นาน สติผมก็วูบลง
   โดยไม่รู้เลยว่าการเลือกที่จะหลับตาครั้งนี้ เป็นการคิดที่ผิดถนัด
   .
   .
   .
   .
   .
   .
   “งืม...”
   “หึ...”
   ผมพยายามขยับตัวด้วยความอึดอัดเมื่อรู้ถึงได้ความคับแคบที่เกิดขึ้นอย่างผิดปกติ ก่อนที่จะต้องลืมตาโพลงเมื่อเห็นว่าใบหน้าของไอ้ธามอยู่ไม่ห่างจากตัวเองนัก แถมมันยังย้ายมาอยู่เบาะเดียวกับผมอีกต่างหาก โดยที่ตอนนี้เบาะที่ตัวเองนั่งได้โดนเอนไปเกือบสุดจนเป็นสภาพนอน
   “อะ...ไอ้เหี้ยธาม !”
   “ถึงหอมึงแล้วนะ ” มันว่า ก่อนที่ผมจะชะเง้อมองออกไปนอกกระจก ซึ่งเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆ
   “ถ้าถึงแล้วก็ถอย กูจะลง !”
   ผมว่าก่อนจะพยายามดันตัวคนตรงหน้าออก แต่มันยอมขยับที่ไหน ก่อนที่ไอ้คนตรงหน้ามันจะยกมือลูบใบหน้าของผมเบาๆ ซึ่งผมแอบตกใจสัมผัสจากมือมันเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่ามือผู้ชายจะนุ่มและเนียนได้ขนาดนี้ “กูอยากลองจูบมึงซักครั้ง...”
   “...” ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ โดยมีนิ้วเรียวกำลังไล่เกลี่ยริมฝีปากสีคล้ำของตัวเองอยู่ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนมาตีแก้มผมเบาๆ
   “แต่แม่งทำไม่ลงว่ะ !” มันว่าก่อนจะเมินหน้าหนีเซ็งๆ แต่ตัวก็ไม่ขยับไปไหน อย่างว่า แม่งจะมาจูบลงได้ไง ขนลุกจะตายห่า ถึงเมื่อคืนมันจะเอาผม แต่พวกเราสองคนไม่ได้เล้าโลม ไม่ได้จูบปาก หรืออะไรกันทั้งนั้น ซึ่งไอ้ธามเองมันก็มุ่งแต่ช่วงล่างอย่างเดียว “อ่าส์...”
   เสียงครางนั้นทำเอาผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเห็นว่าอีกมือนึงของมันกำลังรูดแก่นกายตัวเองที่ตอนนี้โผล่ออกมาอยู่นอกกางเกงเรียบร้อย “ทะ...ทำอะไรวะ !”
   “ไม่ได้ทำอะไรนิ ” มันว่าก่อนจะเลิกการกระทำนั้น แล้วเปลี่ยนเป็นพยายามดันขาของผมขึ้น ซึ่งตัวเองก็ดิ้นสุดแรงแต่สภาพแคบๆ แบบนี้เลยขยับไม่ได้นัก ก่อนที่มันจะโถมตัวลงมาโดยที่ขาของผมขึ้นพาดบนไหล่ของมันพอดี มือก็เอื้อมไปดึงกางเกงด้านหลังของผมออกเล็กน้อย จนเผยให้เห็นแค่ช่องทางด้านหลังเท่านั้น ที่ตอนนี้อยู่ตรงกับช่วงกลางกายของมันพอดี ซึ่งเท่านี้ก็รู้แล้วว่ามันคิดจะทำอะไร
   “เหี้ยธาม พอแล้ว กูเจ็บ !”
   “ขออีกครั้ง...”
   “ไม่...”
   “อ่า...”
   สวบ !
   “อึก...!” ผมแหงนหน้าตาเหลือกด้วยความเจ็บปวด เมื่อมันดันแท่งร้อนของมันเข้ามาทีเดียวมิดด้าม น้ำตาก็ค่อยๆ ไหลออกมา ซึ่งรอยเก่ายังไม่ทันหาย มันก็เริ่มอีกแล้ว ไอ้ธามมันแช่ไว้แบบนั้น พลางครางในลำคอเสียงต่ำด้วยความพอใจ ก่อนที่ผมจะพูดออกด้วยเสียงสั่นๆ “ทำไม...มึงชอบทำเรื่อง...แบบนี้...”
   “ข้างในมึงตอดดีชะมัด...ซี๊ด...” มันไม่แม้แต่ตอบคำถามผมด้วยซ้ำได้แต่ซี๊ดปากออกมาเบาๆ ก่อนที่ตัวเองจะหลับตาแน่นเมื่อคนตรงหน้าเริ่มขยับช่วงล่างโดยมันถอนออกไปจนสุดแล้วกระแทกเข้ามาใหม่แรงๆ จนผมเจ็บจุกไปหมด “ไอ้แทน...”
   พับ ! พับ ! พับ !
   “อั๊ก...อื้อ...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเหมือนเมื่อคืน แต่แค่สถานที่คราวนี้แคบลง และไม่ใช่บนเตียงหนานุ่ม ซึ่งตอนนี้รถที่พวกเราอยู่กระเพื่อมไปตามแรงนั่น ที่สำคัญความรู้สึกเจ็บมันดันเข้าโสตประสาทผมแบบเต็มๆ โดยไม่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์มาช่วยบรรเทาลงแม้แต่น้อย ตัวเองเลยได้ภาวนาให้เหตุการณ์แบบนี้มันช่วยผ่านไปเร็วๆ เพราะการกระทำของคนตรงหน้าตอนนี้มันยิ่งกว่าสัตว์ป่า มันไม่สนใจความรู้สึกของผมด้วยซ้ำ มีแค่ความรู้สึกของมันเองล้วนๆ “คนเห็นแก่ตัว...อึก !”
   สิ้นคำพูดผม สายตาของมันก็มองต่ำลงมาด้วยอารมณ์ที่คาดเดายาก ก่อนที่เจ้าตัวจะบีบคางผมแรงๆ อีกครั้งจนปากผมอ้าออก ตามด้วยใบหน้าที่ก้มมาใกล้ ปากของมันขยับเข้ามาแต่ไม่ใช่การจูบ มันทำสิ่งที่ผมรังเกียจกว่านั้นคือการถุยน้ำลายลงมาในปาก พลางใช้มือปิดปากผมไว้แน่นเพื่อใม่ให้ได้คลายทิ้ง ช่วงช่วงล่างก็ยังคงทำหน้าที่ของมันเรื่อยๆ ความเร็วและแรงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว “เออ กูมันเห็นแก่ตัว”
   “อื้อ...อึก...!”
   “มึงเป็นของเล่นของกูแล้วไอ้เหี้ยมืด...อ่าส์...”
   “อื้อ...อ่อย !”
   “...”
   “อย่าคิดหนีไปไหน หรือไปยุ่งกับใคร...”
   “...”
   “เพราะไม่งั้นกูจะเอามึงให้ตาย โดยไม่มีโอกาสได้ไปยุ่งกับคนอื่นอีกเลย”
   ความรู้สึกของผมตอนนี้คือพลาด ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด ตั้งแต่ตอนที่ตัวเองคิดจะเล่นขี้โกงกับไอ้ธามแล้ว
   แต่ผลที่ได้กลับมา มันหนักหนาเกินไปมั้ย...
   “ไอ้เอี้ย !!”


# อาทิตย์ต่อมา...
   “เหี้ย...!”
   ผมสบถออกมาเมื่อมองแปลงผักของตัวเองที่เคยดูสวยงาม แต่ตอนนี้แห้งเน่าตายเต็มไปหมด หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ที่ผมไม่ได้เข้ามาที่มหา’ลัย โดยลืมไปว่าตัวเองต้องรับผิดชอบผักในแปลงด้วย และนี่ก็เป็นเรื่องที่ซวยซ้ำซวยซ้อนที่สุดในชีวิตผมเลย
   “อ้าว ไอ้แทน มาเรียนได้แล้วงั้ย” เสียงที่คุ้นเคยจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะเห็นไอ้ทิมกำลังเดินถือกระถางต้นไม้ขนาดไม่ใหญ่มากเข้ามาหาพลางก้มลงมองผักในแปลงด้วยความตกใจ “โห ตายหมดเลย”
   “เออดิ แม่ง !” ผมสบถก่อนจะหันไปมองผักทุกต้นที่อุตส่าห์ปลูกมาเองกับมือ ตายไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะยืนกลุ่มขมับตัวเองแล้วพูดออกมาเสียงเบา “ปลูกใหม่อย่างเดียว...”
   “แต่อาจารย์จะเข้าตรวจอีกสามวันนะ จะทันเหรอวะ”
   “งั้นก็ไม่ต้องปลูก”
   “อ้าว...”
   “ไว้ปลูกใหม่อีกทีหลังอาจารย์เข้าตรวจแล้ว...”
   “...?”
   “หึ ” ผมยิ้มแบบไม่ใส่ใจ แล้วเดินออกมาจากตรงนั้นโดยปล่อยให้ไอ้ทิมยืนงง วันนี้ผมขี้เกียจมาเคลียร์อะไรแบบนี้ด้วย ก่อนที่ตัวเองจะหันไปหาไอ้คนที่ยังยืนอยู่ พลางตะโกนเสียงดัง “วันนี้กูโดดนะ บอกอาจารย์ให้ด้วย !”
   “เอ้า หายไปตั้งอาทิตย์นึง ยังจะโดดอีกนะมึงอ่ะ !”
   “เออ กูขี้เกียจ !”
   “แล้วจะให้บอกอาจารย์ว่าอะไร ?!”
   “บอกว่ากูโดด !” ผมพูดก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนิดหน่อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่หลังตึกดิน ซึ่งช่วงเวลาเรียนจะไม่ค่อยมีคน และอาจารย์ก็ไม่ค่อยมายุ่มย่ามแถวนี้ด้วย “เฮ้อ...”
   ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอนหลังพิงกับกำแพงตึก อารมณ์ตอนนี้ตีกันมั่วไปหมด พลางหยิบบุหรี่ในกระเป๋าออกมาจุดอัดเข้าปอดอย่างใจเย็น หวังว่ามันจะช่วยขับไล่สิ่งที่กวนใจผมอยู่ตอนนี้
   ...
   “หืม...”
   ผมเลิกตาอย่างสนใจ เมื่อเห็นใบหลังเล็กที่คุ้นเคยกำลังยืนด้อมๆ มองๆ อยู่ข้างตึกห่างจากผมพอสมควร ซึ่งถึงจะอยู่ห่างขนาดไหน ผมก็จำมันได้แม่น เพราะมันเองที่เป็นคนที่ผมฝากซื้อยานอนหลับ  ก่อนที่ตัวเองจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นพลางใช้ปลายเท้าขยี้มันให้จมดินราวกับกำลังระบายอารมณ์ แล้วเดินเข้าไปหาไอ้เด็กนั่น แต่ก่อนที่ผมจะไปถึง ก็เห็นไอ้เหี้ยโอมมันเดินเข้ามาหาไอ้แว่นเหมือนกัน จนตัวเองต้องหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่ามันยื่นบางอย่างให้ไอ้โอม ซึ่งไอ้โอมที่หันหน้ามาทางผมก็เงยหน้าขึ้นสบตาผมพอดีเลยเรียกขึ้นมาเสียงดัง
   “อ้าว ไอ้แทน !”
   และการเรียกนั่นทำเอาใบหลังเล็กสะดุ้งโหยง
   “ไง” ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปสองคนนั้น ซึ่งตอนนี้ไอ้แว่นก้มหน้าหงุด ผมจึงถามขึ้นเสียงเรียบ “ทำอะไรกัน”
   “อ่อ กูฝากไอ้บีมมันซื้อยาน่ะ” มันว่าก่อนจะโชว์ซองยาผงสีขาว ซึ่งทำเอาผมตาโตด้วยความสนใจ แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
   “ยา ?”
   “ไม่ใช่ยาบ้าหรอกน่า อย่ามองกูแบบนั้นดิ !”
   “อ่าหะ...”
   “เออ กูไปละ ขอบใจมึงมากไอ้บีม ส่วนมึงไว้เจอกัน !” ประโยคแรกมันหันไปบอกไอ้ตัวเล็กข้างๆ ส่วนประโยคหลังมันบอกผม ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไป ปล่อยผมกับไอ้แว่นยืนอยู่กันสองคน ผมจึงพูดขึ้นทำเอามันสะดุ้งโหยง
   “มึงเปลี่ยนเป็นเด็กส่งยาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
   “คะ...ครับ” มันตอบแค่นั้น โดยไม่เงยหน้ามองผมด้วยซ้ำ บ้านมันเป็นร้านขายยาเภสัช ผมจึงเลือกที่จะให้มันเอายานอนหลับมาให้ ส่วนยาที่ไอ้โอมเอาไปผมไม่รู้ว่าคืออะไร และที่สำคัญมันเหมือนกับที่ผมหยิบไปวันนั้นด้วย “ผะ...ผมขอตัว...”
   “มึงไม่ต้องมาขอตัว มากับกูเดี๋ยวนี้ !” ผมว่าก่อนจะลากคอเสื้อไอ้คนตัวเล็ก ซึ่งมาก็ถลาตามผมมาอย่างง่ายดาย ก่อนที่ผมจะกระชากคอเสื้อมันแล้วดันให้ติดกับกำแพงตึก ซึ่งตอนนี้บริเวณนี้มีเพียงผมกับไอ้แว่นสองคนเท่านั้น “มึงมีอะไรจะสารภาพมั้ย”
   “ฮึก...” ไอ้ตรงหน้าน้ำตาคลอ พลางส่ายหัวหงึก ผมเลยได้แต่พูดขึ้นมาอีกครั้ง
   “ยาที่ให้ไอ้โอมไป คือยาอะไร ?”
   “...”
   “กูถามว่ายาอะไร !”
   “ยะ...ยา...ฮึก...”
   “ยา !”
   “ยาปลุกเซ็กส์ครับ ฮื้อ...”
   คนตรงหน้าปล่อยโฮออกมาทันที แต่คำพูดนั้นก็ทำเอาผมหน้าชาไม่น้อย อารมณ์ตอนนี้โมโหสุดๆ แต่ถ้าทำรุนแรงกับผมมันมีหวังตายคามือแน่ๆ ผมจึงได้แต่ผ่อนลมหายใจออกมาแล้วถามเสียงเบา “เดี๋ยวนี้เภสัชมียาปลุกเซ็กส์ขายแล้วหรือไง”
   “มะ...ไม่มีครับ อันนี้พี่ชายผมเอามาให้ ฮึก...”
   “งั้นกูขอถามคำถามสุดท้าย...”
   “ฮึก...”
   “วันนั้นมึงเอายาอะไรมาให้กู ทำไมไอ้เหี้ยธามมันกินแล้วไม่หลับ แต่เสือกมีอารมณ์แทน !”
   “ฮื้ออออออออออ ~” ไอ้คนตรงหน้าปล่อยโฮออกมายกใหญ่ ซึ่งไม่ต้องรอมันพูดก็รู้ได้ถึงคำตอบอย่างดี
   “ไอ้เหี้ยแว่น !”
   “ก็ผมจะบอกพี่แล้ว แต่พี่แทนไม่รอฟังผมด้วยซ้ำอ่ะ ฮื้อออ ~” มันหลับตาปี๋แล้วพูดออกมาเสียงดัง น้ำตา น้ำมูกไหลย้อยเต็มไปหมด
   “นี่มึงจะบอกว่ากูผิดใช่มั้ย !!”
   ผมกระชากคอเสื้อมันแรงๆ เตรียมง้างมือเต็มที่ด้วยความโกรธ ราวกับกำลังอยากบรรเทาความเจ็บ ความแค้นที่ตัวเองได้เจอ แต่ก่อนที่หมัดของผมจะลงบนหน้ามัน ก็มีมือปริศนามากระชากตัวผมให้ออกจากไอ้ตัวเล็กอย่างแรง ตามด้วยแขนที่ยกขึ้นล็อกคอผมไว้แน่น
   “พ...พี่ธาม...”
   “เหี้ยธาม !”
   “อ้าวๆ มัวแต่รังแกอะไรรุ่นน้องอยู่ครับ ไม่มีเรียนหรือไง อยู่ตั้งปีสามแล้วควรเป็นตัวอย่างที่ดีได้แล้วนะ ไอ้คุณแทน...”
   เหี้ย...มาได้ไงวะ !
   “ปล่อย !” ผมพูดก่อนที่จะพยายามแงะมือมันออก แต่ไอ้บ้านี่กับล็อคไว้แน่น จากมือเดียวเปลี่ยนเป็นสองมือ “ไอ้เหี้ยธาม !”
   “พะ...พี่ธาม คือผม...”
   “ไม่เป็นไรครับ น้องจะไปไหนก็ไปเถอะ” ไอ้ธามมันพูดพลางยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตร ก่อนที่ไอ้แว่นนั่นจะท่าดีใจอย่างออกนอกหน้า แล้วปาดน้ำตาใต้กรอบแว่นของตัวเอง
   “ไอ้เหี้ยแว่น มึงห้ามไปไหนนะเว้ย !”
   “พี่ธามใจดี ~” มันว่าก่อนจะวิ่งออกไป โดยไม่ฟังคำพูดผมด้วยซ้ำ ก่อนที่ผมจะตะโกนเรียกมันเสียงดัง เพราะยังเคลียร์กับเจ้าตัวไม่เสร็จ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะหันกลับมา จนตอนนี้เหลือผมกับไอ้ธามเพียงสองคน ซึ่งใบหน้าความเป็นมิตรเมื่อซักครู่ของมันหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงใบหน้าเย็นชา ที่ไม่ได้ต่างจากเสียงของเจ้าตัวที่ดังออกมานัก
   “ส่วนมึง...”
   “...”
   “เลิกทำตัวพาลแล้วมากับกูเดี๋ยวนี้ !”

-+-+-+-+-+-
- แทน –
คนเห็นแก่ตัว...

Special Talk Talk : วิศวะขาเม้าท์
   Member 1 : เฮ้ย พวกมึง วันนี้ตอนกูเดินเข้าหอ แล้วกูเห็นรถไอ้ธามด้วยล่ะ (1 คน อ่านแล้ว)
   Member 2 : แล้วแปลกตรงไหนวะ (3 คน อ่านแล้ว)   
   Member 1 : แต่รถแม่งขย่มอยู่นะเว้ย ! (9 คน อ่านแล้ว)
   Member 3 : มันก็คงเย่อสาวในรถแหละ ไม่แปลกเท่าไหร่ แต่เล่นซะในบริเวณมหา’ลัย นี่แม่งก็เกินไปว่ะ (11 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : แต่ไอ้ธามมันไม่ได้อยู่หอนะ แล้วมันไปทำอะไรหน้าหอวะ... (14 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : ที่สำคัญหอชาย... (16 คน อ่านแล้ว)   
   Member 2 : ไอ้เหี้ย คนอ่านอย่างเยอะ ไม่ค่อยจะเสือก ! (17 คน อ่านแล้ว)
   Member 3 : 555555+ ใครๆ ก็สนใจเรื่องไอ้ธาม (18 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : วันนี้กูก็เห็น แต่คนที่ลงมาจากรถไอ้ธามคือไอ้แทนนะ (20 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : ไอ้แทน ? (22 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : เออ สภาพค่อนข้างจะสะบักสะบอมด้วย... (23 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : ไอ้แทนไหน ใช่ไอ้ที่เรียนเกษตรฯ ตัวดำๆ ชอบมัดผมป้ะ ? (24 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : เออ ไอ้นั่นล่ะ ไอ้ที่มันชอบดวลเหล้าแย่งสาวกับไอ้ธามอ่ะ (24 คน อ่านแล้ว)
   Member 3 : อ้าว งั้นมันก็ไม่ได้เย่อกับสาวในรถดิ แล้วไอ้แทนมันทำอะไรกับไอ้ธามในรถวะ... (26 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : ไม่รู้ว่ะ แต่สภาพสะบักสะบอมแล้วรถขย่มนี่... (29 คน อ่านแล้ว)
   Many member : …
   ธาม : พวกมึงคุยเหี้ยอะไรกัน (37 คน อ่านแล้ว)
.
.
.
.
กริบ...
คุณไม่มีข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน...
Special Talk Talk : วิศวะขาเม้าท์ [END]

Thank You !
สาววายผู้ลึกลับ : เรื่องนี้แต่งจบแล้วนะคะ สามารถติดตามตอนอื่นๆ ได้ในเพจจ้า ให้กำลังใจกันได้ที่ https://web.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/?ref=aymt_homepage_panel
ชอบอย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจกันน้า

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เราจะรอให้คนเขียนอัพอย่างตั้งอกตั้งใจ

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
สนุกดีอ่ะ

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
นั่งขำวิศวะขาเม้าส์นิละ

ออฟไลน์ เข็มวินาที

  • Those who make the worst use of their time are the first to complain of its shortness
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
โอ๊ะ ธามแทนมาโผล่เล้า  :hao6:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
 :z1: :pighaun: :haun4:
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สนุกกกกก ชอบบบบบ
ธาม แทน  :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
จะเป็นอย่างไรต่อนะ

ออฟไลน์ นางสาวกานาเลส

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ธามทำไมร้ายแบบนี้ล่ะ ไม่ดีเลยยยยยยยย

ออฟไลน์ cocoaharry

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
    • cocoaharry_Demmy Chan_Otaku Y Girl
ธามใจร้ายมากกกกกก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
อ่านจบแล้วค่ะ ขอบคุณคนเขียนนะคะ

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 3
เรื่องของกู เรื่องของมึง เรื่องของเรา



   “ปล่อย !” ผมพูดพลางสะบัดแขนนั่นออกแรงๆ จนในที่สุดก็สามารถเอาตัวเองออกจากการจับกุมนั่น ก่อนที่ตัวเองจะไม่แม้แต่มองหน้ามัน ผมหันตัวแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที แต่ไอ้ธามก็ยังจะเดินตามผมมาก่อนที่มันจะเข้ามาคว้าไหล่ผมไว้ “อย่ามายุ่งกับกู !”
   “เป็นเหี้ยอะไร !”
   “มึงนั่นแหละ เป็นเหี้ยอะไร มายุ่งกับกูทำไม !”
   “เหี้ยแทน !” มันเรียกผมเสียงดัง ก่อนจะดันตัวผมจนชนกับกำแพงตึกอย่างแรง ทำให้รู้สึกเจ็บที่หลังไปหมด ตามด้วยนิ้วเรียวที่ชี้หน้าผมแล้วพูดออกมาราวกับข่มอารมณ์ “กูจะไม่ยุ่งกับมึงเลย ถ้ามึงไม่เริ่มเรื่องทุกอย่างแบบนี้ !”
   “เหอะ !” ผมเค้นเสียงก่อนจะเบือนหน้าหนีไอ้คนตรงหน้า เพราะรู้ว่ามันคงได้ยินสิ่งที่ผมกับไอ้แว่นพูดหมดแล้ว “แล้วไง ยังไงซะมึงก็ไม่ได้ดวลเหล้าแพ้ งั้นก็ถือว่าเรื่องนี้ก็จบ อย่ามายุ่งกับกูอีก !”
   “พูดแบบนี้ ไม่คิดจะรับผิดชอบการกระทำของตัวเองเลย ?”
   ผมเข้ากระชากคอเสื้อของมันด้วยความเหลืออด แล้วพูดออกมาตรงๆ “กูก็เป็นที่ระบายความเงี่ยนให้มึงแล้วไง จะเอาอะไรอีกวะ !”
   “แล้วถ้ากูเงี่ยนทุกครั้งที่เห็นหน้ามึงล่ะ จะรับผิดชอบยังไง...” ไม่ว่าเปล่าคนตรงหน้าลูบไล้ที่แก้มผมเบาๆ ซึ่งผมเองก็ได้แต่กัดฟันกรอดกับคำพูดนั้น
   “งั้นกูจะเลี่ยงทุกที่ที่มีมึงอยู่ มึงจะได้ไม่ต้องเห็นหน้ากู มึงเองก็เลิกยุ่งกับกูไปซะ !”
   “กูไม่เลิก”
   “ไอ้เหี้ยธาม !” ผมมองหน้ามันด้วยความโกรธ ก่อนที่มันจะผละตัวออกไปจากผมเอง พลางลูบหน้าเบาๆ ราวกับกำลังสงบสติอารมณ์ แล้วจัดเสื้อที่มันโดนผมกระชากไว้เมื่อครู่ให้เข้าที่ ผมจึงเลือกเดินหนีจากไอ้บ้านั่น แต่มันก็ยังคงตามมาดึงแขนไว้ผมไม่เลิก “อะไรนักหนาวะ !”
   “มึงจะไปไหน โดดเรียนแล้วไม่ใช่ ?”
   “เรื่องของกู !”
   “มึงนี่จะคุยกับกูดีๆ ไม่ได้เลยหรือไงห๊ะ !?”
   “ไม่ กูเกลียดมึง จบมั้ย !”
   “ไอ้เหี้ยมืด !” มันกระชากแขนผมให้เข้าไปใกล้ ก่อนจะกดเสียงต่ำ “กูให้มึงเลือกว่าจะยืนคุยกับกูดีๆ ตรงนี้ หรือจะไปคุยในรถ”
   “...!”
   “เอาไง จะคุยตรงนี้ หรือจะไปในสถานที่ในความทรงจำดี...”
   “มึง...!”
   “หึ ”
   ผมผลักมันออก ก่อนจะเดินมายืนพิงผนังตึก ซึ่งมันเองก็หัวเราะเบาๆ แบบเย้ยหยัน เมื่อเห็นผมจนมุม ก่อนจะเดินเข้ามายืนข้างๆ ผมเลยได้แต่เบือนหน้าหนี เพราะไม่อยากเห็นใบหน้านี่เต็มที่ ที่สำคัญตึกวิศวะไม่ได้อยู่แถวนี้ด้วยซ้ำ ละมันมาทำอะไรแถวคณะผม ทั้งๆ ที่ใจจริง ตั้งใจว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับมันแล้วแท้ๆ
   เหี้ยเอ๊ย !
   “มึงหายไปไหนมาทั้งอาทิตย์”
   “ระ...”
   “อย่าคิดแม้แต่จะตอบว่าเรื่องของกู” คำพูดนั้นทำให้ผมที่กำลังจะพูดต้องชะงัก แต่ก็หันไปมองมันด้วยสายตากวนประสาท
   “ก็ ‘เรื่องของกู’ มึงมีปัญหาอะไร” 
   “กูให้โอกาสมึงตอบอีกครั้ง” มันว่าก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ มือก็ยกขึ้นมากระชากคอเสื้อผม
   “เรื่องของกู !”
   มันผลักผมเข้ากับผนังตึกแรงๆ อีกครั้ง ใบหน้าก็แสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจน ผมจึงได้แต่เค้นเสียงออกมา ไม่ได้แสดงออกว่าเจ็บปวดหรืออะไร เมื่อมันเห็นว่าตัวเองบังคับผมไม่ได้ มันจึงเตะเข้าที่ผนังตึกแรงๆ
   พลั๊ก !
   “เหี้ยเอ๊ย !”
   “หึ...” ผมมองมันอย่างสมเพชก่อนจะล้วงเอาบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดสูบอีกมวน แล้วพยายามไม่สนใจไอ้คนข้างๆ ที่ยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ ผมจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง “เลิกยุ่งกับกูไปซะ”
   “แล้วทำไมกูต้องเชื่อมึง”
   “หน้าด้าน”
   “เรื่องของกู” คราวนี้มันเป็นฝ่ายทำสายตายียวนส่งมาให้ ซึ่งทำเอาผมหัวเสียไม่น้อย ทำได้แค่ไม่มองหน้ามัน แล้วอัดควันบุหรี่เข้าเต็มปอดเพื่อระบายความหงุดหงิด ก่อนจะสะดุ้งเมื่อไอ้คนข้างๆ มันยกมือขึ้นมาเกี่ยเส้นผมที่รกหน้าของผมเบาๆ มืออีกข้างก็คว้ามือข้างที่ถือบุหรี่ของผมไว้แน่น กลายเป็นว่าสภาพของผมและมันตอนนี้คือผมยืนหันหลังให้กับผนัง โดยมีไอ้ธามยืนปิดทางอยู่ข้างหน้า ก่อนที่ผมจะหันกลับไปแต่ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อใบหน้าขาวๆ นี่อยู่ไม่ห่างนัก จนตัวเองเผลอปล่อยบุหรี่หล่นลงพื้น ซึ่งปากของไอ้ธามมันอ้าออกเล็กน้อยแล้วขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากผมเรื่อยๆ ก่อนจะ...
   “ไอ้แทน...”
   “...!” ผมสะดุ้งแล้วผลักคนตรงหน้าออกอย่างแรง พลางหันไปหาเสียงของบุคคลที่สามที่ดังขึ้น ก่อนจะเห็นว่าไอ้ทิมมันกำลังยืนมองอยู่อึ้งๆ ส่วนไอ้ธามเองมันก็ทำหน้าอารมณ์เสียและมองไอ้ทิมอย่างเอาเรื่อง ผมจึงต้องพูดขึ้นเพื่อทำลายสถานการณ์ตอนนี้ “มาทำไม กูบอกแล้วไงว่ากูโดด”
   “เอ่อ...”
   “เออ มาทำเหี้ยไร ไม่ดูเวล่ำเวลา มึงมาทางไหน มึงกลับไปทางนั้นเลย !” ไม่ว่าเปล่า ไอ้คนข้างๆ ยกมือชี้หน้าไอ้ทิมด้วย ผมจึงตีแขนมันแรงๆ ให้เอาลง “ไอ้เหี้ยมืด...!”
   “มึงนั่นแหละ มาทางไหนกลับไปทางนั้น นี่มันตึกเด็กเกษตรฯ เด็กวิศวะมาทำเหี้ยอะไรอยู่แถวนี้ !”
   “ตึกเด็กเกษตรฯ แต่ก็ไม่ได้เขียนว่าห้ามให้เด็กวิศวะเข้าซักหน่อย” มันว่าน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองไอ้ทิม “กูกำลังทำธุระกับเหี้ยอยู่ เพราะฉะนั้นมึงมาทางไหนกลับไปทางนั้น”
   “เหี้ยธาม !” ผมเรียกมันเสียงดัง อยากจะเข้าไปซัดหน้าด้านๆ ของมันเต็มที แต่ตัวเองก็ได้แต่ข่มอารมณ์ไว้แล้วเลือกที่จะเดินไปคุยกับไอ้ทิมแทน โดยที่มีไอ้ตัวน่ารำคาญเดินตามมาไม่ห่าง จนผมต้องหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่มันหลายครั้ง แต่เจ้าตัวสนใจที่ไหน ในที่สุดผมก็ยอมแพ้ เพราะดูแล้วไอ้ทิมเองก็มีเรื่องสำคัญพอควร “มีไร ?”
   “อะ...อ้อ...!” มันทำเสียงตกใจ ก่อนจะพยายามปรับสีหน้ากับน้ำเสียงนั่น “อาจารย์แม่ให้มึงเอารายงานที่ต้องส่งอาทิตย์ก่อนไปส่งน่ะ...”
   “เออเหี้ย กูลืมเลย !” ผมสบถพลางนึกถึงรายงานตั้งแต่อาทิตย์ก่อนนู้น ที่สำคัญผมยังไม่ได้ทำมันเลยซักนิด “กูยังไม่ได้เริ่มเลยว่ะ...”
   “กาก...” ผมหันไปมองไอ้เสียงเบาๆ ที่ดังอยู่ข้าง ซึ่งมันเองก็หัวเราะออกมาเบาๆ “”
   ชิส์ !
   “ต้องส่งพรุ้งนี้ด้วย ถ้าไม่ส่งมึงติดเอฟแน่ๆ”
   “ไอ้ทิม !”
   “ห๊ะ” มันทำหน้าตกใจ เมื่อผมเรียกแบบนั้น ก่อนที่จ้าตัวจะทำหน้าแบบรู้ทัน “เสียใจ กูคงช่วยมึงทำไม่ได้ เพราะกูต้องไปทำงาน”
   “แต่มึงฉลาดที่สุดในห้องแล้วนะเว้ย !” ผมพูดความจริง เพราะไอ้ทิมฉลาดที่สุดจริงๆ แล้วถ้าจะให้ช่วยก็มีแค่มันนี่ละ ที่สามารถทำให้รายงานผมเสร็จได้ในวันเดียว
   “โทษว่ะ กูอยากช่วยนะ แต่กูลางานไม่ได้ด้วยสิ ไม่งั้นโดนไล่ออกแน่ๆ” มันว่าด้วยสีหน้าจริงจัง และก็เข้าใจว่ามันก็อยากช่วยจริงๆ ก่อนที่มันจะยื่นรายงานเล่มหนามาให้ “อ่ะ เอาไปดูเป็นแนว กูช่วยได้แค่นี้แหละ”
   “เออๆ ขอบใจ” ผมพูดอย่าจนใจ ก่อนจะคว้ารายงานเล่มหนานั่นมา ในใจก็คิดว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานี่มันมีแต่เรื่องซวยๆ จริงๆ แต่งานนี้จะโทษซวยอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะผมดันลืมทำด้วยนี่สิ
   “เออ งั้นกูไปแล้วนะ”
   “อืม” ผมพูดพลางก้มดูเล่มวิจัยขนาดย่อที่หนาพอสมควรในมือ และคิดว่ายังไงก็ไม่เสร็จแน่ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าไอ้ทิมมันเดินจากไปแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะหันตัวกลับและก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าไอ้ธามมันยังยืนอยู่ไม่ห่าง ทั้งๆ ที่ตัวเองเกือบลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ
   “หืม ”
   “อะไร มึงนี่ไม่มีเรียนงั้ยห๊ะ !?” ผมถามด้วยความอารมณ์เสียเมื่อเห็นสายตาเยาะเย้ยของคนตรงหน้า แล้วก็คิดได้ด้วยว่าที่ผมป่วยหายไปเป็นอาทิตย์แบบนี้ก็เพราะมัน ยิ่งจุดฉนวนอารมณ์ผมขึ้นอีก “เพราะมึงคนเดียวเลย !”
   “มึงนี่มันชอบพาลจริงๆ”
   มันว่าพลางยกนิ้วขึ้นชี้หน้าผม ผมจึงปัดมันออกก่อนจะเค้นเสียงออกมา “เหอะ ! ตั้งแต่เจอมึง กูก็มีเรื่องซวยตลอด”
   “กูว่าดวงมึงไม่ดีเองมากกว่า ”
   “เออ ดวงกูไม่ดี ไม่ดีที่ต้องมาเจอกับมึงไง !”
   ผมเดินออกจากตรงนั้นด้วยความอารมณ์เสีย ตอนนี้คิดอย่างเดียว คงจะกลับไปที่หอเลย ส่วนไอ้ธามเองก็ยังคงไม่เลิกเดินตามผมมา ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน เตรียมจะหันกลับไปด่ามัน แต่เจ้าตัวก็พูดขึ้นมาก่อน จนให้ผมชะงัก
   “ถ้ามึงบอกว่าเป็นความผิดกู งั้นให้กูช่วยมั้ย”
   “...”
   “เห็นแบบนี้ กูก็เก่งมากนะ และไอ้วิจัยฉบับย่อนั่น กูก็เคยทำไปแล้วด้วย แค่นี้จิ๊บๆ ”
   “หลงตัวเอง”
   “เอ้า ก็พูดจริง”
   “...”
   ผมมองมันอย่างครุ่นคิด เมื่อถูกยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจมาให้ อย่างน้อยตอนนี้ถ้ามีคนช่วยก็ดี ที่สำคัญไอ้ธามเองมันก็มีชื่อทางด้านเรื่องเรียนอย่างที่ปากมันพูดจริงๆ งานวิจัยก็คล้ายๆ กัน แค่เปลี่ยนเรื่อง เพราะงั้นมันคงจะเป็นประโยชน์กับผมไม่น้อย...
   “แต่ต้องมีค่าตอบแทนนะ ”
   นั่นสิ แต่หน้าอย่างมันคงไม่ช่วยใครฟรีๆ อยู่แล้ว
   ...
   “ใครจะไปอยากให้มึงช่วยกัน !”


# หอชาย
   ผมมองไอ้วงกลมเล็กๆ สีฟ้าบนหน้าจอโน้ตบุ๊ค ที่ตอนนี้มันกำลังหมุนอย่างใจเย็น ซึ่งไม่ได้เข้ากับอารมณ์ตอนนี้ของผมซักนิด
   “เหี้ยเอ๊ย !”
   ผมสบถออกมาเสียงดัง พลางพับจอโน๊ตบุ๊คลงแรงๆ ด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อไปเคาะไอ้ห้องข้างๆ
   ปั้งๆๆๆ (เสียงทุบประตู)
   “ไอ้เหี้ยนิ้ม เปิดเดี๋ยวนี้ !”
   ...
   ปั้งๆๆๆๆ
   “มึงดูหนังโป๊อยู่ใช่มั้ย เปิดประตูเดี๋ยวนี้ !”
   ...
   ปั้งๆๆๆๆๆ
   “ไอ้...!”
   “มาแล้วครับๆ” เสียงเล็กๆ ที่ดังขึ้น ซึ่งไม่เข้ากับร่างอ้วนท้วมใหญ่ที่ออกมาเปิดประตูซักนิด ก่อนที่ผมจะแทรกตัวเข้าไปในห้องนั้น โดยที่ตรงดิ่งไปที่จอคอมพิวเตอร์ที่กำลังเปิดอยู่ และก็เป็นไปตามคาด เมื่อมันกำลังดูหนังโป๊อยู่จริงๆ และมันก็ทำให้ผมตกใจไม่น้อย เมื่อในจอนั่นไม่ใช่หนังโป๊แบบชายหญิง แต่มันดันเป็นผู้ชายกับผู้ชายที่กำลังเล่นบทรักกันอยู่ ตามมาด้วยเสียงที่แสดงความเขินอายนั่น “แทนอ่ะ เข้ามาในห้องเราทำไม”
   เหี้ย...ขนลุก...
   “กูจะทำรายงาน เน็ตมันช้า !” ผมพูดก่อนจะปิดหน้าจอนั่นอย่างถือวิสาสะ เนื่องจากผมใช้อินเตอร์เน็ตของหอ คนใช้มันเลยเยอะ ถึงจะรู้ว่ามาสั่งให้มันเลิกใช้เพียงคนเดียวคงจะไม่ช่วยอะไร แต่ผมกำลังอารมณ์เสียไง เลยมาหาที่ลง “เป็นไปได้วันนี้ไม่ต้องเข้าอินเตอร์เน็ต เข้าใจมั้ย !”
   “อะ...อื้อ”
   ผมบอกมัน ซึ่งมันเองก็ทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเหมือนกัน ท่าทางอารมณ์จะค้าง เพราะในจอกำลังเข้าได้เข้าเข็มกันเลยทีเดียว “เหี้ยเอ๊ย ขนลุก”
   ผมพูดก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้นแล้วกลับห้องตัวเอง โดยไม่ลืมล็อคประตูทั้งๆ ที่ทุกครั้งแทบจะไม่สนใจ อาจเป็นเพราะกลัวกับไอ้การกระทำของไอ้ห้องข้างๆ และเรื่องที่ฝังใจอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะเข้ามานั่งยองๆ แล้วเปิดโน๊ตบุ๊คอีกครั้ง พลางกดเข้าอินเตอร์เน็ต สายตาก็มองไอ้วงกลมฟ้าๆ ที่หมุนอยู่อย่างลุ้นๆ
   ...
   ‘ไม่สามารถเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต...’
   ...
   “สัส !!!”


20.45 น.
   ผมนั่งเป่าผมด้วยอารมณ์เซ็งๆ หลังจากที่ตัวเองเพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จ ตอนนี้อินเตอร์เน็ตที่หอก็ยังไม่ดี คงต้องรอตอนดึกอย่างเดียว จะแชร์อินเตอร์เน็ตจากโทรศัพท์ของตัวเอง ก็ไม่ทันใจเท่าไหร่ ที่สำคัญผมก็ทำใจไว้แล้วด้วย ว่ายังไง เทอมนี้ก็ต้องมีเอฟของอาจารย์คนนี้แน่นอน
   “โอ๊ย !” ผมขยี้ผมยาวที่เปียกหมาดของตัวเองด้วยความอารมณ์เสีย
   ติดเอฟตอนปีสามนี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะเว้ย !
   แล้วเทอมหน้าก็ต้องทำวิจัยจริงๆ ก่อนออกฝึกงานด้วย
   เหี้ย !
   ติ๊ง ~
   เสียงไลน์จากโทรศัพท์ของผม ทำให้ตัวเองหลุดออกจากภวังค์ ใจก็ไม่อยากจะหยิบมันขึ้นมาดูเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว หรือบางทีไอ้ทิมมันอาจจะยอมโดนไล่ออกแล้วมาช่วยผมทำงานก็ได้...
   ไม่มีทาง
   ผมคว้าโทรศัพท์ออกมาเปิดดู ก่อนที่ตัวเองจะหยุดการกระทำทุกอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วให้กับสิ่งที่เห็นอยู่ในจอ

   ‘ผู้ใช้ Time เพิ่มคุณจากหมายเลขโทรศัพท์’

   มึงนี่...
   จะตามกูทุกที่เลยใช่มั้ย !
   ติ๊ง ~
   ยังไม่ทันหายแปลกใจ ก็มีสติ๊กเกอร์หน้าตากวนโอ๊ยถูกส่งมา มือผมที่กำลังจะกดบล็อคก็ต้องชะงัก เมื่อข้อความต่อไปตามมาติดๆ

   Time : ไง
   Time : เปลี่ยนใจจะให้กูช่วยหรือเปล่า
   Time : 
   Time : ถ้าไม่ ก็บล็อคกูไปเลย แต่ถ้าตกลง ก็มาเปิดประตู...
   Tan : ...
   Time : เพราะตอนนี้กูอยู่หน้าห้องมึงแล้ว 

-+-+-+-+-+-

- ธาม –
แล้วถ้ากูเงี่ยนทุกครั้งที่เห็นหน้ามึงล่ะ จะรับผิดชอบยังไง...

Thank You !

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
มาต่อแล้วแต่มาแบบซุ่มทุกรอบ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ไร้ท ช่วยลง  วันที่.... เดือน...... พศ......หน้า...... เวลาไร้ท ลงตอนใหม่
คนอ่าน จะได้ไม่สับสน ว่าตอนเก่า หรือตอนใหม่ พลีส
เช่น วิศวะขาโหด Vs เกษตรฯ ตัวร้าย [ป๋าโหด X คนดำ]+++ 2/11/2559+++P.1
ธาม แทน  :mew1: :mew1: :mew1:
ธาม ได้ช่วยแทน แน่ๆ
แล้ว คงได้.......แทน :ling1: :ling1: :ling1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2016 16:51:23 โดย ทฟเืนสรฟ »

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 4
ยอมเหนื่อย ยอมทน อดทนเพื่อ ‘ค่าตอบแทน’




   Time : เพราะตอนนี้กูอยู่หน้าห้องมึงแล้ว 
   
   “หะ...เหี้ย !”
   ผมอ่านสิ่งที่อยู่ในจอโทรศัพท์พลางสบถออกมาเสียงดัง ก่อนจะมองไปที่ประตูห้องตัวเอง โชคดีที่ล็อคไว้เรียบร้อย ในใจก็คิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี เพราะอย่างน้อยถ้ามีไอ้ธามมาช่วย ผมอาจจะรอดจากการติดเอฟก็ได้...
   เอาไงดีวะ...
   ผมเอาผ้าขนหนูคลุมหัว ก่อนจะก้มหน้าลงในขณะที่นั่งจ่อพัดลมอยู่ราวกับใช้ความคิด อยากให้มันช่วยจริงๆ เพราะแม่งเป็นความหวังสุดท้ายแล้ว แต่อีกแง่นึงก็กลัว ‘ค่าตอบแทน’ ของมันเหลือเกิน
   ติ๊ง ~
   เสียงไลน์ที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัว ทำเอาผมสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู

   Time : เอาไง
   Time : คิดเร็วๆ กูขี้เกียจยืนรอ
   Time : อ่านแล้วตอบดิวะ !

   ผมกัดปากตัวแน่นก่อนจะกลั้นใจพิมพ์ลงไป

   Tan : ไม่เป็นไร
   Time : โอเค
   Time : งั้นกูกลับละ...
   
   ในที่สุดผมก็ปล่อยให้โอกาสสุดท้ายหลุดลอยไป ก่อนที่ตัวเองจะทิ้งตัวลงนอนด้วยด้วยความเซ็ง ตามมาด้วยเสียงข้อความไลน์ที่ดังขึ้นอีกครั้ง แบบรัวๆ
   ติ๊ง ~ ติ๊ง ~ ติ๊ง ~

   Time : เฮ้อ คนอุตส่าห์ตั้งใจมาช่วย
   Time : งั้นกลับจริงละนะ
   Time : บายยยยย ~

   “อยากกลับก็กลับไปดิวะ กูไม่ง้อหรอก !”
   ...
   ...
   ...
   “...!”
   ผมลุกพรวดขึ้นก่อนจะวิ่งไปที่ประตู แล้วรีบเปิดออกโดยหวังว่ามันจะทันที่จะเรียกไอ้คนที่เพิ่งบอกว่าจะกลับไป แต่ดูไม่จะไม่ต้องพยายามขนาดนั้น เพราะไอ้คนที่ผมต้องการตัวตอนนี้มันยังไม่ได้ขยับไปไหน ยังคงยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าประตูเหมือนเดิม
   “ไง ”
   “อะไร กูจะออกไปข้างนอกต่างหาก...” ผมพูดกับมัน เมื่อเห็นใบหน้าที่กวนประสาทนั่น ก่อนจะบ่นอุบอิบเบาๆ “ใครจะไปอยากให้ช่วยกัน”
   “หืม...ออกไปข้างนอก ?”
   “...”
   “งั้นกูกลับ...”
   “อย่าเล่นตัว ตั้งใจมาช่วยไม่ใช่งั้ย !” ผมพูดเสียงดังอย่างลืมตัว พลางมองหน้ามันด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนที่มันจะหัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้ผมนึกขึ้นได้ แสดงว่าตอนนี้ตัวเองดันเผลอตอบตกลงให้มันช่วยแล้ว
   ละ...แล้วค่าตอบแทน...
   “หึ งั้นก็หลบ...”
   “เดี๋ยว !” ผมดันหน้าอกมันไว้ ก่อนที่มันจะก้าวเข้ามา ทำให้มันทำหน้างงๆ “ช่วยฟรีใช่มั้ย”
   ผมถามขึ้นพลางหรี่ตามองหน้ามัน และความเงียบบวกกับร้อยยิ้มของคนตรงหน้าก็ทำให้ผมรู้ทันทีว่ามันไม่มีทางช่วยฟรีๆ อยู่แล้ว
   “”
   “ห้าม 18+”
   “อะไร”
   “ค่าตอบแทนไง ห้าม 18+ จะเอาเป็นเงินหรืออะไรก็ได้”
   “กูไม่เอาเงินอยู่แล้ว”
   “เออ นั่นแหละ ห้าม 18+ !” ผมชี้หน้าไอ้ธาม ก่อนที่มันจะปัดมือผมออกแล้วขมวดคิ้วมองกลับมา
   “มึงนี่เรื่องมากจัง กูเป็นคนมาช่วยมึงนะ !”
   “ถ้าไม่ตกลง ก็กลับไป กูยอมติดเอฟดีกว่า” ผมพูดก่อนจะทำท่าปิดประตู แต่ถูกมันดันไว้ “ถอย !”
   “เออๆ กูจะพยายามไม่ ‘18+’ โอเคมั้ย” มันพูดแบบเน้นคำว่า ‘18+’ พลางทำหน้าอารมณ์เสีย แล้วบ่นออกมา “เรื่องมากฉิบหาย !”
   “เหอะ !”
   ผมเค้นเสียงก่อนจะเลิกยืนขวางประตูเพื่อให้มันเข้ามาในห้อง ซึ่งเจ้าตัวเองก็เดินตามเข้ามาด้วยท่าทีสบายๆ พลางมองไปรอบๆ แล้วทำหน้าแหยง เมื่อเห็นสภาพห้องที่ค่อนข้างจะรกของผม “ซกมกว่ะ !”
   “สรุป มึงตั้งใจจะมาช่วย หรือมายืนวิจารณ์ ?!”
   “ก็ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง...”
   “...”
   “จริงๆ กูตั้งใจมาเอามึงมากกว่า ”
   “มึงออกไปจากห้องกูเลย !” ผมพูดเสียงดังพลางชี้ไปที่ประตูเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ก่อนที่ไอ้คนหน้าด้านมันจะเบะปากเล็กน้อย พลางปิดประตูโดยไม่ฟังคำพูดผมด้วยซ้ำ แล้วเดินเข้ามาใกล้ ทำให้ผมต้องถอยหลังอัตโนมัติ “ไอ้เหี้ยธาม ถ้ามึงไม่ได้ตั้งใจมาช่วยจริงๆ ก็กลับไป !”
   “เป็นอะไร กลัวกูงั้นเหรอ ?” มันว่าพลางยกมือขึ้นใช้นิ้วเรียวม้วนผมยาวที่เปียกหมาดของผม พลางมองด้วยสายตาที่คาดเดายาก ซึ่งผมเองก็ได้แต่มองหน้ามันกลับอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนที่จะงงกับการกระทำของมันเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าก้มลงเก็บผ้าขนหนูที่ตกอยู่บนพื้นแล้วเอามาโยนใส่หัวผม “เช็ดหัวดิ เดี๋ยวก็เป็นหวัด”
   ว่าจบมันก็ยีหัวผมแรงๆ หนึ่งครั้ง แล้วก็ถอยตัวออกไปเอง พลางทำเหมือนมองหาอะไรบางอย่าง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปนั่งลงตรงหน้าโน๊ตบุ๊ค แล้วเปิดหน้าจอขึ้น ซึ่งผมที่ยืนมองการการทำนั้นก็ด่ามันออกมาเบาๆ “ไอ้บ้า...”
   ผมเดินกลับไปหน้าพัดลม พลางนั่งลงเป่าผมเงียบๆ ปล่อยให้ไอ้ธามมันนั่งทำงาน (ของตัวเอง) ไป ก่อนจะได้ยินเสียงมันพูดออกมาด้วยความอารมณ์เสีย
   “เน็ตล่ม !”
   เออว่ะ ลืมเลย
   “เออ เน็ตหอมันดีช่วงดึกๆ”
   มันทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะถามขึ้นมา “ไปทำที่บ้านกูมั้ย ?”
   “...” ผมไม่ตอบ พลางมองมันด้วยสายตานิ่งๆ ซึ่งมันเองก็คงจะรู้คำตอบ
   “งั้นมึงทำอะไรไปแล้วบ้าง”
   “ไม่ได้ทำอะไรเลย” ไอ้ธามมันหันมามองผมทันทีที่พูดจบ พลางส่งสายตาไม่พอใจมาให้ ผมจึงรีบแก้ตัวทันที “ก็เน็ตมันล่มแล้วจะให้ทำอะไรเล่า !”
   “แล้วทำไมมึงไม่พิมพ์เค้าโครงตามเล่มที่ไอ้หน้าจืดนั่นให้มาก่อนห๊ะ เล่มตั้งหนาเนี่ย !”
   “ก็กู...!”
   “มึงไม่ต้องมาแก้ตัวเลย !”
   “แล้วมึงมาเรียกเพื่อนกูว่าไอ้หน้าจืดได้ไงห๊ะ !?”
   “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง !”
   “ชิส์ !”
   ผมจิ๊ปากออกมาเมื่อรู้ว่าตัวเองเถียงมันไม่ได้ เลยได้แต่ยีหัวตัวเองแรงๆ ด้วยความอารมณ์เสีย พลางหันไปมองไอ้ธามที่ตอนนี้มันยอมเงียบปากก่อนจะเปิดไอ้วิจัยฉบับย่อเล่มหนานั่นแล้วลงมือพิมพ์อย่างตั้งใจ สายตาก็จดจ้องอยู่ที่จอ คิ้วก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย ผมเองก็นั่งจ้องมันอยู่แบบนั้น ก่อนจะสะดุ้งเมื่อสายตาคมกริบของเจ้าตัวละจากจอโน๊ตบุ๊คแล้วมองผมกลับมา
   “มองอะไร หลงเสน่ห์กูงั้ย”
   ผมเบะปากก่อนจะหันมาสนใจกับการเป่าหัวตัวเองต่อ “หุบปากแล้วนั่งทำไปเงียบๆ เหมือนเดิมเถอะ”
   “เหอะ มึงนั่นแหละรีบเป่าผมให้แห้งละมาช่วยกัน กูมาช่วย ไม่ได้มาทำให้ !”
   “เออๆๆ” ผมพูดก่อนจะรีบเป่าให้มันแห้ง จริงๆ ก็ไม่ได้เปียกมากมาย แต่พอมีคนมาทำให้มันเลยรู้สึกขี้เกียจขึ้นมานิดหน่อย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหามันที่นั่งอยู่หน้าเตียง ห้องผมเป็นห้องขนาดเล็ก ที่กินที่นั่ง และเตียงนอนอยู่รวมกันเลย แถมยังรกสุดๆ เพราะผมไม่ค่อยใส่ใจอะไรอยู่แล้ว แค่ใช้นอนอย่างเดียว ก่อนที่ท้องของตัวเองจะรู้สึกหิวขึ้นมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า “หิวว่ะ”
   “...” ไอ้คนที่นั่งอยู่มันไม่ได้ตอบ ได้แต่เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยด้วยสายตาหงุดหงิด ผมจึงจำใจนั่งลงยองๆ ข้างๆ มัน ก่อนที่เจ้าตัวจะหันกลับไปพิมพ์ต่อแล้วพูดขึ้นมาเสียงเบา “หิวก็ไปกิน”
   “ไม่เป็นไร กูทำก่อนก็ได้แล้วค่อยกิน จะให้กูทำอะไรล่ะ”
   มันหันกลับมามองผมอีกครั้งก่อนจะพูดเสียงดัง “หิวก็ไปกินก่อน กูขี้เกียจมานั่งฟังมึงบ่น !”
   “มึงรู้ได้ไงว่ากูจะบ่นห๊ะ !?”
   “มึงจะไปไม่ไป ไม่ไปกูจะลบงานมึงทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ” ไม่ว่าเปล่า มันคลุมดำส่วนที่มันพิมพ์ไปไม่น้อยก่อนจะทำท่าลบ ผมจึงรีบพูดขึ้นเสียงดัง
   “เออๆ ไปก็ได้วะ แม่งเป็นบ้าอะไรไม่รู้ !”
   ผมลุกออกจากตรงนั้นด้วยความอารมณ์เสียก่อนจะไปหยิบกาน้ำร้อนออกมาเสียบกับปลั๊กไฟที่ตั้งอยู่กลางห้อง ซึ่งไอ้ธามมันก็เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะถาม “ทำอะไร”
   “ต้มมาม่า”
   “หึ...” มันยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์ต่อ ผมที่กำลังรอน้ำเดือดจึงถามขึ้น ซึ่งทำเอามันถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความแปลกใจ
   “กินด้วยมั้ย กูจะได้ทำให้”
   “ถ้ามึงใจดีที่จะเลี้ยง ‘มาม่า’ กับคนที่อุตส่าห์มานั่งหลังขดหลังแข็งช่วยมึงทำงาน ก็กรุณาทำมาให้ด้วยก็ได้ ”
   ผมมองค้อนๆ กับคำพูดประชดประชันที่แฝงไปด้วยความกวนประสาทของมัน ก่อนจะบ่นอุบ “เหอะ ทำเป็นพูดดี ไม่ได้ช่วยฟรีซักหน่อย”
   “”
   ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบมาม่ากระป๋องที่ตัวเองซื้อตุลไว้ออกมา เพราะส่วนตัวเป็นพวกขี้เกียจทำอะไรที่มันยุ่งยาก การมีอาหารกระป๋องแบบนี้เลยค่อนข้างสะดวกสำหรับคนขี้เกียจอย่างผม ก่อนที่ตัวเองจะจัดการเปิดฝา ใส่พริกให้เรียบร้อย แล้วเดินกลับมารอน้ำเดือดเหมือนเดิม โดยที่มีไอ้ธามนั่งมองการกระทำนี้เงียบๆ เมื่อมันเห็นว่าผมมองกลับไป มันก็ก้มหน้าพิมพ์งานต่อ โดยที่มุมปายังคงมีรอยยิ้มเล็กๆ ซ่อนอยู่
   “คนบ้าอะไร นั่งยิ้มคนเดียว” ผมพูดขึ้นลอยๆ ก่อนจะเห็นว่าน้ำร้อนที่ต้มไว้เดือดแล้ว จึงจัดการกดน้ำใส่ถ้วยมาม่าทันที ตามด้วยเสียงของไอ้คนที่นั่งพิมพ์งานอยู่จะพูดขึ้นมาลอยๆ เช่นกัน
   “ก็รอคนมานั่งยิ้มด้วยกันอยู่ จะได้ไม่ต้องยิ้มคนเดียว”
   ผมปาซ่อมพลาสติกใส่มันด้วยความมั่นไส้ ซึ่งมันก็รับไว้อย่างเหมาะเจาะ ก่อนจะหัวเราะออกมา ผมจึงเก็บกาน้ำร้อนให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินถือถ้วยมาม่านี่ไปให้มัน “เอ้า !”
   “ขอบคุณที่กรุณานะครับ ”
   “ !”
   ผมวางมาม่าไว้ข้างๆ ไอ้คนที่นั่งอยู่ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนที่ตัวเองจะนั่งตาม พลางมองมันที่กำลังพิมพ์งานลงไปอย่างตั้งใจ ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์สุดๆ ทั้งๆ ที่มันเป็นงานของผมแท้ๆ ที่สำคัญ ถ้าไอ้ธามไม่มา วันนี้ผมก็คงไม่ได้เริ่มหรอก แต่ถึงเริ่มก็ไม่มีทางทำเสร็จแน่นอน แถมตอนนี้ตัวเองยังทำได้แค่นั่งกินมาม่าเงียบๆ แล้วมองอย่างเดียว ซึ่งไอ้ธามเองก็นั่งทำไป และยกมันขึ้นมากินบ้างเป็นครั้งคราว ซึ่งผมที่ได้แต่นั่งดูมันทำงานให้ตัวเองอยู่นานก็รู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย จึงถามขึ้น
   “ให้กู...”
   ยังไม่ทันที่ตัวเองจะพูดจบ ไอ้คนที่สายตาจดจ้องที่หน้าจอก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “มึงนั่งหุบปาก  แล้วดูไปเงียบๆ อ่ะดีแล้ว”
   และไม่ว่ายังไงมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดได้เสมอ
   “ชิส์ !”
   

02.55 น.
   ตอนนี้อินเตอร์เน็ตที่หอก็กลับมาเป็นปกติแล้ว และนี่ก็หลายชั่วโมงแล้วด้วยที่ไอ้ธามทำงานให้ผม โดยที่สภาพของเจ้าตัวตอนนี้คือถอดเสื้อผ้าจนหมด เหลือเพียงบล็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น กำลังนอนพิมพ์งานอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนผมก็ถอยออกมานั่งมองมันห่างๆ เพราะมันเองที่เป็นคนบอกให้ผมนั่งอยู่เฉยๆ ก่อนที่ผมจะแปลกใจเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงของคนที่เงียบมานานเรียก แล้วมองมาที่ผมด้วยท่าทีล้าๆ “ไอ้มืด...”
   “ห๊ะ ?”
   “มานี่ดิ...” ผมไม่ได้ถามอะไร ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหามันที่นอนอยู่ แล้วนั่งลงข้างๆ เพราะคิดว่าร่างกายมันอาจจะไม่ไหวแล้วหรือเปล่า “นวด...”
   “...”
   “นวดให้หน่อย”
   “อ่า...” ผมมองคนที่มือนึงกำลังคลึงที่ต้นคอส่วนอีกมือก็อ้อมมาทุบหลังตัวเองเบาๆ ผมที่นั่งอยู่ใกล้ๆ จึงปัดมือมันออก แล้วถามขึ้น “นวดตรงไหน”
   “ไหล่ก่อนเลย” มันพูดเสียงเบา ก่อนจะกลับไปสนใจกับการพิมพ์ต่อ ผมจึงขยับตัวเข้าไปใกล้คนที่นอนอยู่ยิ่งกว่าเดิม แล้วยกมือขึ้นบีบไหล่มันเบาๆ “มือสาก”
   “ก็กูอยู่กับดินกับทราย จะให้มือนุ่มนิ่มแบบลูกคุณหนูอย่างมึงได้ไงห๊ะ ?” ผมว่าก่อนจะตั้งใจบีบไหล่มันโดยไม่สนใจกับคำพูดนั่น
   “กูไม่ใช่ลูกคุณหนู”
   “สรุปจะให้นวดมั้ย นวดด้วยมือสากๆ ของกูเนี่ย !?”
   “หึ...” มันไม่ตอบ ได้แต่เค้นเสียงออกมาแค่นั้น ก่อนที่ทั้งผมและมันจะตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองต้องทำอย่างเงียบๆ
   .
   .
   .
   .
   .
   “โอ๊ย เมื่อย !” ผมพูดเสียงดังก่อนจะชักมือตัวเองมาคลึงเบาๆ หลังจากที่นวดให้มันมาได้ซักพัก
   “มึงเพิ่งนวดไปแปปเดียวเองนะ”
   “มึงปวดขนาดนั้นเลยงั้ย !”
   “เออ ปวดมาก” มันพูดพลางเอี้ยวคอไปมา อย่างว่ามันคงจะเมื่อยจริงๆ นั่นแหละ และมากกว่าผมหลายเท่าด้วย “ปวดจนอยากจะหาอะไรหนักๆ มาทับไว้”
   ผมขมวดคิ้วมองมันกับคำพูดที่ไม่ใส่ใจนั่น ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นไปนั่งบนตัวของคนที่นอนอยู่ ซึ่งไอ้ธามเองมันก็ตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของผมแต่ก็ไม่ได้พูดหรือท้วงอะไรออกมา ผมจึงล้มตัวลงนอนหงายบนร่างหนานั่น โดยให้ส่วนหัวกดไปที่ไหล่ของคนที่นอนอยู่ด้านล่างพอดี “หนักพอมั้ย !”
   “มาก” มันตอบทันทีที่ผมถามขึ้น จนตัวเองกระทุ้งหัวลงไปบนไหล่มันแรงๆ ด้วยความหมั่นไส้ ซึ่งคนที่โดนกระทำก็ร้องโอดโอยออกมา แล้วพูดขึ้นมาอีกครั้ง “แต่ก็เป็นวิธีที่ดี ”
   “เหอะ !” ผมเค้นเสียงออกมา ก่อนที่ทั้งผมและมันจะต่างคนต่างเงียบกันทั้งคู่ โดยที่ตัวผมกระเพื่อมเล็กน้อยในเวลาที่มันขยับ ซึ่งผมที่ได้แต่นอนเพดานห้องเงียบๆ ก็รู้สึกตาจะหลับขึ้นมาทันที เมื่อตัวเองได้ล้มตัวนอนแบบนี้
   ง่วงชะมัด...
   ...



   “งืม...” ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เมื่อรู้สึกว่าตัวเองหลับไปนานพอสมควร ก่อนจะรู้ได้ถึงแรงกระเพื่อมน้อยๆ ที่ยังคงมีอยู่ ก่อนที่ตาจะเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ผนังห้อง “เหี้ย หกโมงเช้า !”
   “หึ !” เสียงนั้นทำเอาผมสะดุ้งโหยงตกใจยิ่งกว่าตอนเห็นเวลา พลางนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งเผลอหลับบนตัวของไอ้ธามไป ก่อนที่ตัวเองจะรีบสไลด์ลงจากแผ่นหลังเปลือยเปล่านั่นลงมานั่งบนพื้นด้วยสีหน้าที่บอกไม่ถูก โดยมีสายตาคมกริบของไอ้คนที่ยังคงนอนอยู่มองมาด้วยความไม่พอใจ “มึงกล้ามากนะที่หลับ...”
   “คะ...คือกู...”
   “แถมยังมาหลับบนตัวกูอีกต่างหาก !”
   “ขอโทษ !” ผมพูดเสียงดัง เพราะครั้งนี้ตัวเองผิดจริงๆ แล้วก็หมดคำแก้ตัวด้วย โอ๊ย...นี่ผมปล่อยให้มันนั่งทำงานทั้งคืนคนเดียว แถมยังเป็นงานของตัวเองด้วย ที่สำคัญยังมีหน้าไปนอนหลับบนตัวมันอีก...
   กูนี่แม่ง !
   “เหอะ !”
   ไอ้ธามมันไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย คงจะชานั่นแหละเพราะโดนผมทับมาตั้งหลายชั่วโมง ซึ่งสภาพตอนนี้ของมันเองก็แย่สุดๆ “มึงยังไม่ได้นอนเลยนิ”
   “...”
   “มึงนอนก่อนไป เดี๋ยวกูทำต่อเอง !” ผมว่าก่อนจะดันร่างมันออก แล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งหน้าโน๊ตบุ๊ค โดยมีไอ้คนที่นอนอยู่เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร ก่อนที่มันจะ...
   งับ ~
   “อะ...ไอ้ธาม !” ผมเรียกชื่อไอ้คนที่งับลงมาบนต้นขาผมแรงๆ รู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลเยิ้ม และลิ้นร้อนที่ดุนอยู่ ก่อนที่ผมจะพยายามดันหัวมันออก แต่เจ้าตัวขัดขืนไว้แน่น แถมยังทั้งดูดทั้งกัดขาช่วงสีอ่อนผมแรงๆ อยู่หลายที “เหี้ยธาม มึงทำอะไรเนี่ย !”
   ผมมองสภาพขาอ่อนตัวเองหลังจากที่มันยอมผละหัวออกไปด้วยความขยะแขยง โดยที่ตอนนี้เยิ้มไปด้วยน้ำลาย และมีรอยแดงๆ จากการดูดและกัดด้วย ซึ่งไอ้คนที่เป็นคนทำก็ไม่ต่างกัน มันยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แล้วก้มลงมองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆ ขอบปากก็เปรอะเปื้อนไปด้วยคาบน้ำลาย ก่อนที่มันจะพูดขึ้นแบบไม่สนใจสายตาไม่พอใจของผมซักนิด “กูไปล้างหน้าละ”
   “แม่งเอ๊ย !” ผมรีบหากระดาษเช็ดชู่มาเช็ดคาบน้ำลายนี่ทันที ก่อนจะแกล้งลืมๆ มันไปซะ “แล้วมึงไม่นอนงั้ย !”
   “ถ้ากูนอนแล้วคิดว่าคนหัวทึ่มอย่างมึงจะทำงานเสร็จมั้ยล่ะ ?”
   “...” ผมไม่ได้ตอบ ได้แต่กัดปากแน่นด้วยความไม่พอใจ
   “หึ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูจะเรียกคืนให้คุ้มใน ‘ค่าตอบแทน’ ทีเดียวเลยแล้วกัน” มันว่าก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ จนผมต้องท้วงขึ้นอีกครั้ง
   “กูขอเตือนมึงอีกครั้ง ว่าห้าม 18+ !”
   มันหยุดเดินทันที พลางหันมามองผมด้วยใบหน้ายิ้มๆ ซึ่งเป็นในแบบที่ผมไม่ชอบที่สุด “แค่ 18+ กูไม่สนใจหรอก”
   “อะ...”
   “สำหรับมึงกูจัดให้ 25+ เลยแล้วกัน ”


-+-+-+-+-+
- แทน –
คนบ้าอะไร นั่งยิ้มคนเดียว
Thank You !

ออฟไลน์ นางสาวกานาเลส

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เหนื่อยขนาดนี้ ต้องจัดให้คุ้มมมม 55555555

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
ว่าแล้ว 18+ ต้องไม่พอสำหรับธาม จัดหนักไป :z1: :hao6:

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 5
พี่มีหลายท่า พี่มีน้ำเยอะ...



   “เมื่อไหร่จะเสร็จวะ...”
   “ก็ขยับแต่ปาก มือไม่ขยับแล้วงานมันจะเสร็จมั้ยล่ะ !”
   “ชิส์ !” ผมจิ๊ปากออกมา ก่อนจะลงมือพิมพ์แบบจริงๆ จังๆ โดยมีไอ้ธามนั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งมันเปลี่ยนจากคนทำเป็นคนสั่งแทน และผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร เพราะมันก็ทำให้ผมมาเยอะแล้ว แต่อาจจะบ่นบ้างเป็นครั้งคราว “หิว...”
   “...”
   “เออ กูแค่บ่นเฉยๆ แหละน่า !” ผมรีบพูดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ พลางล้มตัวลงนอนพิมพ์แทน ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีเสียงเคาะประตูห้องตัวเองดังขึ้น
   ก๊อกๆๆๆ
   “ใครมา...” ผมที่กำลังดันตัวเองลุกขึ้น ก็โดนไอ้ธามขัดไว้
   “เดี๋ยวกูไปเปิดเอง” มันว่าแค่นั้น ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงไปที่ประตูแล้วเปิดออก และผู้มาเยือนใหม่ก็ทำให้ให้ผมแปลกใจไม่น้อย
   “ไอ้ทิม”
   “ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ?” ไอ้ทิมมันว่าพลางมองผมกับไอ้ธามงงๆ ซึ่งคนที่ไปเปิดประตูก็ยืนขมวดคิ้วมองคนถามเช่นกัน และไม่แปลกที่มันจะมองแบบนั้น เพราะผมกับไอ้ธามแทบจะไม่สนิทกันเลย จะเห็นมันมาป้วนเปี้ยนแถวผมบ่อยๆ ก็คงเป็นช่วงนี้เท่านั้น
   “จะมาช่วย ?” ผมถามขึ้น เมื่อเห็นบรรยากาศตรงนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โดยเฉพาะไอ้ธามที่แสดงสีหน้าออกมาอย่างเสียมารยาท ไอ้ทิมเลยหันมาสนใจคำพูดของผมแทน
   “อืม เลิกงานก็รีบมาเลย”
   “ไอ้แทนมีกูช่วยแล้ว กลับไปเถอะ”
   “ไอ้เหี้ยธาม !” ผมเรียกไอ้ธามเสียงดัง เมื่อมันพูดแบบนั้นออกมา จนเจ้าตัวหันกลับมามองผมนิ่งๆ แล้วถามขึ้น
   “หรือไม่จริง กูออกจะมี ‘ประโยชน์’ กับมึง จริงมั้ย ?”
   “...” ผมไม่ตอบ ได้แต่เม้มปากแน่นมองมันที่กำลังยืนเดาะลิ้นพิงประตูเซ็งๆ ก่อนจะเลือกหันไปพูดกับไอ้ทิม “มึงทำงานมาเหนื่อยๆ กลับไปพักก็ได้นะ...”
   “ไม่เป็นไร กูตั้งใจมาช่วย เอาขนมมาให้มึงด้วยเนี่ย” มันว่าก่อนจะก้าวเข้ามาในห้องพลางโชว์ถุงขนมที่มันเอามาฝากจริงๆ โดยไม่สนใจไอ้ธามที่กำลังยืนเป็นยักษ์หน้าประตูอยู่ ทำเอาเจ้าตัวตาโต ผมจึงรีบส่งสายตาห้ามไว้ “อ่ะ ของโปรดมึงทั้งนั้น จะได้มีกำลังใจทำงาน”
   “มึงเห็นกูเป็นเด็กหรือไงห๊ะ เอาขนมมาล่อ !”
   “หรือไม่เอา ?”
   “เอา !”
   “”
   ไอ้ทิมมันยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าผมรีบลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าถุงขนมนั่นมาทันทีที่มันกำลังจะชักมือกลับ มีแต่ของดีทั้งนั้น ใครจะไม่เอาล่ะ
   อิ่มได้ สบายกระเป๋าอีกละ  ~
   ปั้ง !
   เสียงดังจากการปิดประตู ทำเอาผมกับไอ้ทิมหันไปมองที่ต้นเหตุทันที และสีหน้าที่ไม่พอใจของไอ้ธามก็สามารถทำให้ผมละความสนใจไปจากขนมพวกนี้ได้ พลางมองมันกลับด้วยความไม่พอใจเช่นกัน ก่อนที่มันจะเดินดุ่มๆ กลับเข้ามานั่งลงยองๆ ข้างๆ ผม แล้วแย่งถุงขนมในมือไปคุ้ยดู ผมจึงมองการกระทำนั้นแล้วถามขึ้น
   “เป็นบ้าอะไร”
   “โมโห...” มันพูดพลางมองหน้าผมกับไอ้ทิมสลับไปมาอย่างเปิดเผย ก่อนจะกระแทกเสียงด้วยความไม่พอใจ “หิว !”
   ว่าแล้วเจ้าตัวก็หันกลับไปคุ้ยถุงขนมต่อ
   ...
   แม่งบ้าจริงๆ
   “มึงกับ...สนิทกันตอนไหนวะ” ไอ้ทิมมันถามขึ้น แต่ก็ชะงักตรงชื่อไอ้ธาม พลางมองด้วยสายตาแปลกใจ ผมที่กำลังจะอ้าปากตอบก็ต้องหุบปากลง เมื่อมีอีกคนตอบแทรกขึ้นมา
   “ตั้งนานแล้ว สนิทมากด้วย”
   “...”
   “ไม่เชื่อก็ถามไอ้แทนดิ” ไม่ว่าเปล่า ไอ้ธามมันยกแขนขึ้นคล้องคอผมแล้วกระชากเข้าไปใกล้ คิ้วก็เลิกขึ้น ผมจึงขมวดคิ้วมองมัน พลางจับแขนนั่นออก
   “เออๆ ตามนั้นล่ะ”
   ผมพยามไม่สนใจมัน ก่อนจะหันกลับมาพิมพ์งานต่อ ไอ้ทิมเองตอนนี้ก็นั่งลงอยู่ข้างๆ ผมเช่นกัน กลายเป็นว่าตอนนี้ ผมมีไอ้ธามนั่งประกบซ้าย ส่วนไอ้ทิมนั่งประกบขวา แต่แตกต่างตรงที่ว่าไอ้ธามนั่งกินขนมและอีกคนกำลังตั้งใจดูผมพิมพ์งานอย่างตั้งใจ ก่อนที่ไอ้ทิมจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ชั้นวางของ และกลับมาพร้อมหนังยางหนึ่งเส้น แล้วจัดการรวบผมที่ถูกปล่อยยาวของผมขึ้น “ปล่อยผมแบบนี้ไม่ร้อนงั้ย ?”
   “มัดให้ดิ...”
   “ก็กำลังมัดนี่ไง” ไอ้ทิมมันพูดด้วยน้ำเสียงขำๆ ก่อนจะจัดการมัดผมให้ผมเสร็จสรรพ ซึ่งทำให้รู้สึกโล่งขึ้นมาทันที ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งพิมพ์งานอยู่แบบนั้น ก่อนจะเกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ตามมาด้วยเสียงของไอ้ทิมที่ดังขึ้นอีกครั้ง “กูว่ากูกลับดีกว่า...”
   “อ้าว ทำไม ?” ผมรีบละจากหน้าจอโน้ตบุ๊คแล้วหันไปมองมันที่ยืนอยู่ทันที ซึ่งสายตาของไอ้ทิมตอนนี้กำลังมองอยู่ที่ไอ้ธาม ซึ่งอีกฝ่ายก็มองมันกลับเช่นกัน ก่อนที่ไอ้ทิมจะเป็นฝ่ายละสายตาออกเองแล้วหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าที่ปรับเป็นปกติ
   “กูเหนื่อยน่ะ ยังไงมึงก็เหลืออีกนิดเดียว ไว้เจอกันที่ ม.แล้วกัน”
   “อ๋อ...เออๆ พักผ่อนเยอะๆ ขอบใจที่อุตส่าห์แวะมา แล้วก็สำหรับของฝากด้วย” ผมว่าก่อนจะยิ้มให้มัน ถึงขนมนั่นจะถูกไอ้ธามจัดการไปก็เถอะ
   “จริงๆ แล้วกูเป็นห่วง...”
   “เหนื่อยนักก็รีบกลับไปซักทีดิวะ !”
   เพี๊ยะ !
   ผมตีขาคนที่นั่งอยู่แรงๆ กับนิสัยเสียๆ ของมัน ไอ้ธามมันจึงจิ๊ปากเสียงดัง แล้วลุกขึ้นยืนเดินดุ่มๆ เข้าห้องน้ำไป ผมเองก็มองท่าทีของมันเซ็งๆ จนตอนนี้เหลือแค่ผมกับไอ้ทิมเท่านั้น ซึ่งมันก็ไม่ได้ว่าอะไร ได้แต่ยืนนิ่งๆ แล้วก้มลงมองผม
   “มึงสนิทกับไอ้ธามแล้วจริงๆ ใช่มั้ย ?”
   “อ่า...ก็ไม่เชิง...” ผมว่าก่อนจะหลบสายตาของมันที่มองลงมา ราวกับมองทะลุปุโปร่ง ผมกับไอ้ธามไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนิทได้หรือเปล่า ถึงเมื่อก่อนจะชอบไปดวนเหล้ากันบ่อยๆ แต่ก็เป็นแค่คู่แข่งต่างคณะที่แย่งผู้หญิงกันเท่านั้น
   ถึงจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นระหว่างนั้นก็เถอะ
   “...”
   “ช่างมันเถอะ”
   “โอเคๆ” ไอ้ทิมมันไม่ได้ว่าอะไรกับการเลี่ยงตอบคำถามของผม ก่อนที่มันจะพูดลา “งั้นกูกลับก่อนล่ะ เดี๋ยวจะโทรมาหาเรื่อยๆ”
   “โทรมาทำไมวะ ไว้เจอกันที่ ม. เลยก็ได้”
   “เออน่า”
   “แล้วแต่ๆ แต่ไม่รู้ว่ากูจะรับหรือเปล่านะ”
   “เออๆ ตามใจ อยากโทรเฉยๆ” ผมมองท่าทีแปลกๆ ของมันงงๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปที่ประตูแล้วหันมาพูดลาอีกครั้ง “งั้นไปจริงๆ ละนะ”
   “ไปๆ”
   ผมพูดแค่นั้น โดยที่สายตาก็จ้องอยู่ที่โน๊ตบุ๊ค ก่อนที่จะได้ยินเสียงปิดประตูโดยที่ไอ้ทิมออกไปแล้ว ตามมาด้วยร่างไอ้ธามที่เดินออกจากห้องน้ำมาทันที มันเดินเข้ามานั่งข้างๆ ผมเหมือนเดิม ก่อนจะเอื้อมมือมากระชากหนังยางที่หัวของผมออกอย่างแรง
   “โอ๊ย !”
   “ปล่อยอ่ะดีแล้ว จะมัดทำไม”
   “แม่งเป็นบ้าอะไรอีกวะ !”
   “ทำไม ชอบนักงั้ย ที่ไอ้หน้าจืดนั่นทำให้น่ะ !”
   “เออ ชอบ !”
   ผมตะคอกเสียงดังด้วยความไม่พอใจกับท่าทางงี่เง่าของมัน ก่อนจะคลึงหนังหัวตัวเองเบาๆ ด้วยความเจ็บ และต้องแปลกใจที่ไม่มีเสียงตะคอกกลับของไอ้ธาม ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีเพราะผมเริ่มรำคาญมันเต็มที ก่อนที่ตัวเองจะปรับอารมณ์ให้เย็นลงพลางจับผมที่หลุดหลุ่ยขึ้นทัดหูไว้ลวกๆ แล้วจัดการพิมพ์งานตรงหน้าต่อโดยไม่สนใจคนที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ
   “อยู่นิ่งๆ !”
   ไอ้ธามมันว่าก่อนจะขยับอ้อมมานั่งอยู่ข้างหลังผม มือก็เอื้อมมาเตะที่หัวผมเบาๆ ผมจึงปัดมือมันออก “ทำอะไร ?”
   “มัดผมไง”
   “ไม่ต้อง !”
   “กูบอกให้อยู่นิ่งๆ !” มันจับแขนของผมที่ปัดมือมันออกไว้แน่น แล้วบีบแรงๆ ผมจึงหันไปมองมันด้วยความไม่พอใจพลางสะบัดมือนั่นออก ก่อนที่ตัวเองจะยอมแพ้กับสายตามุ่งมั่นของคนตรงหน้า เลยหันกลับมาพิมพ์งานเฉยๆ ปล่อยให้มัน ‘มัดผม’ ให้แบบนั้น
   พึด !
   “โอ๊ย มึงจะดึงผมกูทำไม !”
   “...”
   ไอ้คนที่โดนว่าไม่ตอบ ก่อนที่มันจะเบามือลง แล้วค่อยๆ รวบผมทั้งหมดของผมช้าๆ แต่ด้วยมือหนักๆ ของมันเลยทำให้เส้นผมดึงกันไปมา จนผมรู้สึกเจ็บไปหมด “พอแล้วๆ มัดไม่เป็นก็ไม่ต้องมัด !”
   “อยู่นิ่งๆ ดิวะ !”
   “มันเจ็บ !”
   “ทีไอ้เหี้ยนั่นทำให้ไม่เห็นร้องซักแอะ !”
   “ก็นั่นมันไอ้ทิม ไม่ใช่มึง !”
   “แล้วมันมีดีกว่ากูตรงไหนห๊ะ ?!” ไอ้ธามมันผลักหัวผมแรงๆ หนึ่งที จนแทบหน้าทิ่ม ก่อนที่ผมจะหันกลับไปทางมันอีกครั้งด้วยความเหลืออด แต่เมื่อเจอสายตาคมกริบที่มองกลับมา ปากที่กำลังจะอ้าปากด่าก็หนักขึ้นมาทันที ผมจึงเปลี่ยนเป็นแบมือขึ้น แล้วขอของที่อยู่กับมันแทน
   “เอาหนังยางมา เดี๋ยวกูมัดเอง !”
   หมับ ~
   แทนที่ไอ้ธามมันจะเอาหนังยางให้ผม มันกลับเอื้อมมือมาจับมือของผมแทน พลางพูดเสียงเบา “สอนหน่อย...”
   “ห๊ะ ?”
   “สอนมัดผมหน่อย”
   “ผมมึงก็มีอยู่แค่นั้น จะให้มัดทำไม” ผมพูดก่อนจะสะบัดมือมันออก พลางมองหน้ามันงงๆ กับคำพูดไร้สาระนั่น
   “...”
   ...
   ...
   “จะมัดให้กู...?”
   “เอาไปเลยไป !” มันโยนหนังยางคืนผม พร้อมกับใบหน้าบึ้งๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะขยับมานั่งลงข้างๆ เหมือนเดิม ผมหยิบหนังยางนั่นมามัดผมตัวเองแบบลวกๆ พลางหัวเราะออกมา “หัวเราะอะไร !”
   “เปล่า ตลกมึง”
   “กูมันน่าตลกตรงไหนห๊ะ”
   “ไม่รู้ว่ะ อยากหัวเราะก็เลยหัวเราะ”
   “ปัญญาอ่อน”
   “ไว้ว่างๆ แล้วกัน”
   “อะไร ?”
   “สอนมัดผมไง”
   “หึ !” ไอ้ธามมันเค้นเสียงใส่ พลางเบะปาก ผมเลยยักไหล่เบาๆ ราวกับไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันกลับมาทำงานตรงหน้าต่อ โดยมีไอ้ธามที่นั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง
   ...
   “อย่าลืมสอนตามที่พูดแล้วกัน”


14.45 น.
   “เสร็จจนได้ !”
   ผมพูดขึ้นเสียงดังพลางทิ้งตัวนอนลงอย่างหมดแรง โดยที่มีไอ้ธามกำลังนอนคว่ำอยู่ข้างๆ มาได้ซักพัก ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจที่ดังขึ้น พร้อมกับเสียงอู้อี้ที่ดังตามมาติดๆ
   “เสร็จซักที...”
   “มึงจะกลับเลยก็ได้นะ” ผมว่าพลางพลิกตัวหันไปทางไอ้ธาม ซึ่งไอ้คนตรงหน้าก็หันมามองผมเช่นกันก่อนที่มันจะเค้นเสียงออกมา
   “เหอะ !”
   “อะไร”
   “พอหมดประโยชน์ก็ไล่กันเลยนะ มึงนี่แม่ง...!” มันใช้นิ้วชี้หน้าผม พลางทำหน้าไม่พอใจ ก่อนที่มือนั่นจะเอื้อมมาคว้าตัวผมโดยที่ตัวเองไม่ทันตั้งตัว จนโดนคนตรงหน้าดึงเข้าไปใกล้จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายที่รดลองมาบนปลายจมูก “ทำไมมึงชอบยั่วโมโหกูตลอดเลยห๊ะ เหี้ยมืด ?”
   “มึงมากกว่าที่ชอบยั่วโมโหกู” ผมว่าก่อนจะผลักหน้าอกมันแรงๆ ซึ่งไอ้ธามเองก็ร้องออกมา แต่มือก็ยังคงจับเอวผมไว้แน่น “ปล่อย !”
   “กูง่วง...”
   ไอ้ธามมันพูดเสียงเบา พลางหลับตาลง เผยให้เห็นขนตาสีดำที่ยาวงอนนั่นอย่างชัดเจน ก่อนที่ผมจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นหลังจากที่คนตรงหน้ายอมปล่อย มันคงจะเหนื่อยและง่วงจริงๆ เพราะเจ้าตัวก็เฝ้าผมจนทำงานเสร็จมาถึงตอนนี้ ที่สำคัญมันยังอุตส่าห์ยอมหยุดเรียนเพื่อผมด้วย และยังไงดูท่าวันนี้เจ้าตัวคงจะลากสังขารออกจากที่นี่ไม่ไหวแล้วล่ะ “ง่วงก็ไปนอนบนเตียงดีๆ”
   ผมลุกขึ้นยืนมองไอ้ธามที่นอนแผร่อยู่กับพื้น โดยที่ตายังคงหลับพริ้มอยู่ แต่ปากนั่นก็ขยับออกมาเบาๆ “กูจะหลับแล้ว ขอนอนตรงนี้ล่ะ...”
   “ไม่ได้ มันเกะกะ !” ผมว่าก่อนจะเตะสีข้างมันแรงๆ หนึ่งที จนคนที่นอนอยู่ร้องมาออกเสียงดัง พร้อมกับเด้งตัวขึ้นนั่งแล้วกุมช่วงเอวตัวเองด้วยความเจ็บปวด
   “มึงจะใช้ความรุนแรงทำไมวะ !”
   “ไปนอนบนเตียงดีๆ !”
   “เออแม่ง ไปก็ได้  !”
   ไอ้ธามมันว่าด้วยสีหน้าบึ้งๆ พลางลุกขึ้นแล้วพาตัวเองเดินผ่านผมไปทิ้งลงบนเตียง ผมจึงจัดการเก็บกวาดของที่อยู่บนพื้นให้เรียบร้อย ก่อนจะพบว่าไอ้ธามมันไม่ได้หลับ แต่กำลังลืมตาปรือๆ นั่นมองผมอยู่ตลอด “ง่วงก็หลับไปดิ จะมองกูทำไม”
   “ตาก็ตากู กูจะหลับหรือกูจะใช้มองอะไรก็เรื่องของกูดิ”
   “เออ เรื่องของมึง !”
   “หึ ”
   ผมเซฟงานลงแฟตไดร์แล้วปิดโน๊ตบุ๊คให้เรียบร้อย ก่อนจะเห็นว่าโทรศัพท์มีสายเรียกเข้ามาอยู่หลายสาย ผมจึงรีบเปิดดู
   ‘Tim’
   ครืดดดด ~ ครืดดดด ~
   และยังไม่ทันไร สายเรียกเข้าของไอ้ทิมก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมจึงรีบกดรับทันที พลางพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “โทรมาทำไมเยอะแยะวะ บอกแล้วว่าอาจจะไม่ได้รับ”
   {ก็เป็นห่วง กลัวทำงานไม่เสร็จ}
   “งั้นก็ดีใจกับกูซะ เพราะกูทำเสร็จแล้ว ” ผมว่าพลางถอดเสื้อกล้ามออก เพราะเตรียมจะไปอาบน้ำแล้วออกไปปริ๊นงานส่ง จะได้เสร็จๆ ซักที
   {กูกำลังจะไปดูมึงที่หอเลย นึกว่าจะไม่เสร็จ}
   “ไม่ต้องมาๆ” ผมรีบพูดขึ้นทันที เมื่อได้ยินไอ้ทิมว่าแบบนั้น “กูกำลังจะไป ม. แล้ว”
   {เอ้า กูอยู่หน้าหอมึงแล้วเนี่ย !}
   “มะ...เฮ้ย !”
   ติ๊ด !
   “มัวแต่ลีลาอยู่นั่นแหละ กูก็จะไป ม. เหมือนกัน รีบไปอาบน้ำดิ กูจะได้อาบต่อ” ผมหันไปมองไอ้ธามอย่างเอาเรื่อง ซึ่งมันลุกจากเตียงแล้วเดินมาหาผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่สำคัญมือถือของตัวเองยังถูกชิงไปแล้วกดวางอย่างถือวิสาสะ “ไปอาบน้ำเร็วๆ !”
   “มึงอยากอาบก็ไปอาบก่อนเลย !”
   “อย่ามาเรื่องมาก หรือจะอาบพร้อมกัน ?”
   “อะ...”
   “เออ ดีเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลามากมาย แถมยังผลัดกันถูหลังได้ด้วย”
   “อย่ามาไร้สาระ ถ้ามึงไม่อาบ กูจะได้อาบ...อะ...ไอ้เหี้ยธาม !” ผมเรียกมันเสียงดัง เมื่อไอ้ธามมันปี่เข้ามาล็อกคอผมไว้แน่น
   “เสียใจ แต่กูอยากอาบน้ำพร้อมมึงแล้วว่ะ”
   “...”
   “นั่งบนโถส้วม นอนบนพื้น หรือเกาะผนัง ไม่ทราบว่าอยากอาบน้ำท่าไหนดีครับ ”
   “อะ...ไอ้ !”
   “เอ้าๆ ถ้าไม่รีบเลือก เดี๋ยวกูอาบให้ทุกท่าเลยนะ น้ำกูเยอะอยู่แล้ว ”
   นะ...น้ำเยอะ...
   ...!
   “ไอ้เหี้ยธาม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเว้ย ! ”
   “โปรโมชั่นวันนี้ ถ้าอาบน้ำเสร็จแล้วหมดแรง เรามีบริการส่งฟรีถึงเตียง ~”   
   “Kuyyyyyy ! ~”

-+-+-+-+-+-
- ธาม –
นั่งบนโถส้วม นอนบนพื้น หรือเกาะผนัง ไม่ทราบว่าอยากอาบน้ำท่าไหนดีครับ 

Special Talk Talk : วิศวะขาเม้าท์
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (2 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : เหี้ย มาไงเนี่ย ! (3 คน อ่านแล้ว)
   Member 2 : ไวรัสเข้าแล้วววว ~ (3 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (5 คน อ่านแล้ว)
   Member 3 : อ้าว เข้ามาไงวะ ? (6 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (7 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : เตะมันออกไปๆๆๆ (7 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : เกิดอะไรขึ้น ! (8 คน อ่านแล้ว)
   Member 2 : พวกไวรัสขายของดิ มาไงไม่รู้ ! (10 คน อ่านแล้ว)
Member (?) – ถูกเตะออกจากห้อง
   Member 3 : เฮ้อ ตกใจหมด (11 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : หือ มีอะไรกัน  (11 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : ไวรัสขายของอ่ะดิ (13 คน อ่านแล้ว)
Member (?) – ถูกเชิญข้ามาแล้ว
   Member 2 : เห้ย ! (13 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : ใครแม่งกวนตีนเชิญเข้ามาวะ ! (11 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (10 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : เหี้ยละ... (8 คน อ่านแล้ว)
Member (?) – ถูกเตะออกจากห้อง
Member (?) – ถูกเชิญเข้ามาแล้ว
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (7 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (6 คน อ่านแล้ว)
   Member 3 : เหี้ยยยย กูไม่อยู่แล้ว รอมันออกไปก่อน อย่าให้รู้นะว่าใครแม่งเชิญเข้ามา ! (6 คน อ่านแล้ว)
   Member 5 : เออ ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน (5 คน อ่านแล้ว)
   Member 4 : ไปด้วย (4 คน อ่านแล้ว)
   Member 2 : ... (3 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (3 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : อ้าว ไปกันหมด (2 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (2 คน อ่านแล้ว)
   Member 1 : ไปมั้งก็ได้วะ ไอ้บ้าเอ๊ย ! (1 คน อ่านแล้ว)
Member (?) – ถูกเตะออกจากห้อง
Member (?) – ถูกเชิญเข้ามาแล้ว
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (1 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (1 คน อ่านแล้ว)
   ธาม : หืม ไข่สั่น กุญแจมือ... (1 คน อ่านแล้ว)
   Member (?) : ขายยาเพิ่มขนาด เซ็กส์ทอย ดิลโด้ ไข่สั่น กุญแจมือ ยาปลุกเซ็กส์ยิ่งกินยิ่งเสียว ฯลฯ อยากให้เซ็กส์ของคุณมีคุณภาพมากขึ้นติดต่อเรา 090 111 XXXX แล้วเรื่องบนเตียงของคุณจะทำให้อีกฝ่ายเสร็จจนนับครั้งไม่ถ้วน... (1 คน อ่านแล้ว)
   ธาม : น่าสนใจดี  (1 คน อ่านแล้ว)   
   Member (?) : ...
Special Talk Talk : วิศวะขาเม้าท์ [END]

Thank You !

ออฟไลน์ สาววายผู้ลึกลับ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Chapter 6
จะเสียวหรือไม่เสียว จะคบหรือไม่คบ...



   “เฮ้อ...”
   ผมถอนหายใจออกมาเมื่อเรื่องแปลงผักที่อาจารย์นัดตรวจวันนี้ผ่านไปด้วยดี และทุกอย่างที่เป็นปัญหาของผมที่เกิดขึ้นเมื่อตอนขาดเรียน ตอนนี้ก็เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วด้วย รวมถึงรายงานที่ไอ้ธามช่วยทำ ซึ่งผมก็อดแปลกใจไม่ได้ที่อยู่ๆ มันก็หายไปเลยหลังจากที่ผมส่งรายงานเสร็จ ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าคนอย่างมันจะรีบทวง ‘ค่าตอบแทน’ ทันทีหลังจากทุกอย่างเรียบร้อย
   แต่ก็ดีแล้วล่ะ...
   “มา เดี๋ยวกูช่วย” ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่พูด พลางเห็นไอ้ทิมกำลังนั่งลงยองๆ ข้างๆ พลางช่วยผมเก็บต้นผักที่ตัวเองแอบเอามาจัดฉากไว้บนแปลงเพื่อตบตาอาจารย์ “มึงนี่ร้ายเนอะ”
   มันพูดขึ้น พลางหัวเราะออกมา ผมจึงรีบแก้ต่างให้ตัวเอง “เขาเรียกว่ารู้จักเอาตัวรอดต่างหาก”
   “แล้วจะเอายังไงกับผักพวกนี้เนี่ย ?” มันว่าพลางมองผักถุงใหญ่ ก่อนจะถามออกมาเสียงเบา “ทิ้งเหรอ ?”
   “ทิ้งทำไม เสียดาย !” ผมพูดขึ้นแล้วมองผักมากมายที่ตัวเองไปเลือกซื้อมาเองกับมืออย่างคิดหนัก “เดี๋ยวกูเอาไว้ใส่มาม่ากิน...”
   “กินแต่มาม่า เดี๋ยวก็ป่วย”
   “กูไม่ป่วยหรอก กูแข็งแรงจะตาย”
   “แข็งแรงแล้วทำไมถึงไม่สบายหยุดเป็นอาทิตย์เลยล่ะ ?”
   “...” ผมเงียบทันที เมื่อมันพูดแบบนั้นขึ้น ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เมื่อไอ้ทิมเริ่มถามคำถามต่อไป
   “อะไรที่เป็น ‘สาเหตุ’ ทำให้มึงไม่สบายงั้นเหรอ ?” มันพูดขึ้นโดยเน้นคำว่า ‘สาเหตุ’ และผมเองก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบตามัน เพราะรู้ว่าในสายตานั่นจะต้องแสดงออกว่ารู้อะไรบางอย่างมาแน่ๆ และผมก็มั่นใจว่าไอ้ทิมมันจะต้องรู้หรือเห็นอะไรมาจริงๆ “ไอ้แทน...”
   ผมสะดุ้ง เมื่ออยู่ๆ มือของคนข้างๆ ก็เอื้อมมาจับผมที่ตกข้างแก้มผม จนตัวเองเผลอปัดมือมันออกอย่างแรง แล้วพูดเสียงดัง “กูก็ป่วยบ้างอะไรบ้าง นานๆ ที ร่างกายคนนะไม่ใช่ร่างกายควาย จะถึกบึกบึนตลอด !”
   “...”
   “กูกลับหอล่ะ ไว้เจอกันพรุ้งนี้นะ”
   ผมลุกขึ้นโดยไม่มองหน้ามันก่อนจะคว้าถุงผักแล้วเดินออกจากตรงนั้น ไม่รอให้ไอ้ทิมพูดอะไร ก่อนจะพาตัวเองเดินออกมาจากตึกคณะเพื่อกลับหอ ตอนนี้เวลาบ่ายสามกว่าๆ และช่วงนี้ก็เป็นวิถีชีวิตที่แปลกมากสำหรับผม เพราะตั้งแต่เรียนมา ไม่เคยมีซักครั้งที่จะกลับหอไวขนาดนี้ ซึ่งเมื่อก่อนจะไปกินเหล้าสังสรรค์ต่อที่อื่นจนกลับดึกตลอด
   .
   .
   .
   “ทำเสร็จให้ทัน เดี๋ยวกูให้เงินเพิ่ม”
   ผมสะดุดกับเสียงนั้น ก่อนจะหยุดเดิน พลางมองร่างสูงที่คุ้นเคยกำลังยืนหันหลังอยู่ไม่ห่างนัก โดยที่ตรงหน้ามีอีกคนกำลังรับเงินจำนวนไม่น้อยจากอีกฝ่าย
   “รายงานวิจัยไม่ได้ทำง่ายๆ นะ ถึงจะเป็นฉบับย่อก็เถอะ...”
   “ถ้าทำไม่ได้ กูจะได้ไปจ้างคนอื่น !”
   “ทำได้ๆ เสร็จทันแน่นอน”
   “เออ !”
   เสียงที่ไม่พอใจนั่นทำอีกคนสะดุ้งโหยง ก่อนที่คนๆ นั้นจะรีบวิ่งจากไปหลังจากการสนทนาจบลง ซึ่งเหลืออีกคนที่ยังยืนอยู่ ก่อนที่ร่างนั้นจะหันกลับมาโดยสบตากับผมเข้าพอดี จนมันทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั่น ก่อนที่สีหน้านั่นจะปรับลงเป็นปกติ แล้วเดินเข้ามาหา ผมได้แต่ยืนมองมันนิ่งๆ คนตรงหน้าจึงพูดทักทายขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
   “ไง ”
   “ไหนบอกว่าทำแล้ว ?”
   “ก็ทำแล้ว...”
   “...”
   “จริงๆ แล้วกำลังทำ ”
   “เหอะ !” ผมเค้นเสียงออกมา ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นด้วยความอารมณ์เสีย โดยมีไอ้ธามเดินตามมาติดๆ “ของตัวเองก็ยังทำไม่เสร็จ ยังมีหน้ามาช่วยคนอื่นอีก !”
   “ก็กูอยากได้ค่าตอบแทน...”
   ผมหยุดเดินพลางหันไปมองหน้ามัน จนไอ้ธามรีบเบรกตัวกะทันหันตาม “มึงมันโง่ !”
   “กูแค่ทำในสิ่งที่กูพอใจ”
   “...”
   “และมึง คือสิ่งที่กูพอใจ ”
   “หุบปาก !” ผมเอาถุงผักถุงใหญ่ เขวี้ยงใส่มันหลังจากที่คำพูดชวนอ้วกนั่นจบลง ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบรับไว้แล้วสบถออกมา
   “เหี้ยไรวะ !”
   “เอาไว้แดก เพื่อจะฉลาดขึ้น !”
   “อยากฉลาดเขาให้กินปลา !”
   “มันก็มีประโยชน์เหมือนๆ กันแหละ !”
   “แล้วทำไมกูต้องเอาห๊ะ !?”   
   “เพราะกูให้ไง !”
   “เหอะ !” มันเค้นเสียงก่อนจะมองถุงผักใบเขียวถุงใหญ่ในมือ แต่ก็ไม่ได้ยื่นคืนหรือย่างไร ก่อนที่คนตรงหน้าจะเดาะลิ้นไปมาด้วยสีหน้าอารมณ์เสีย จนผมคิดว่าการกระทำแบบนี้ของมัน คือการข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่
   “งั้นกูกลับละ” ผมพูดขึ้นพลางหันตัวกลับจากตรงนั้น แต่ก็มีมือหนาเอื้อมมือมาฉุดแขนไว้ “อะไร ?”
   “พรุ่งนี้วันศุกร์”
   “แล้ว ?”
   “เรียนเสร็จไปบ้านกูกัน”
   “...” ผมมองมันอย่างไม่ไว้ใจโดยที่ไม่ตอบอะไร ก่อนจะพยายามแงะมือนั่นออก แต่ก็โดนอีกคนจับไว้แน่น “ปล่อย !”
   “ก็แค่ไปช่วยทำรายงานน่า...” มันว่าก่อนจะหลบสายตาแล้วปล่อยมือออก ผมก็ยังคงมองมันอย่างไม่ไว้ใจเหมือนเดิม “จะได้ไม่ต้องเสียตังจ้างคนอื่น ตั้งหลายบาท”
   “...”
   “แล้วแต่มึงเลย กูไม่บังคับ...”
   “แน่ใจว่าแค่ทำรายงาน” ผมถามออกมาตรงๆ จนคิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติของผมและคนบ้าๆ แบบมันแล้ว แต่สีหน้าของอีกฝ่ายก็ยิ้มออกมาอย่าเปิดเผย แล้วตอบแบบไม่ลังเล
   “อ่าห๊ะ ”
   “มึงมันไม่น่าไว้ใจ”
   “มึงเลือกที่จะไม่ไว้ใจกูเองต่างหาก” มันว่าเสียงเรียบ พลางยักไหล่แบบไม่ใส่ใจ “กูบอกแล้วว่ากูไม่บังคับ อยากช่วยก็มา ไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไร”
   “...” ผมเม้มปากแน่นแบบคิดหนัก เพราะไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี ใจนึงก็อยากจะไว้ใจไอ้ธามเพราะการกระทำก่อนหน้านี้ทำให้ผมเห็นด้านดีๆ ของมันบ้าง แต่ก็มีอีกเรื่องที่ยากจะลืมเช่นกัน ถึงแม้ว่าจุดเริ่มของเรื่องแบบนั้นจะเป็นผมก็เถอะ
   ตอนนี้ผมเริ่มทำใจยอมรับแล้วว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะผมเริ่มเล่นขี้โกงเอง...
   แม่งเอ๊ย !
   “ถ้าคิดหนักขนาดนี้ เดี๋ยวกูทำเอง...”
   “เออ เดี๋ยวไปช่วย !”
   “หึ ”
   ไอ้ธามมันยิ้มอย่างพอใจ เมื่อผมตอบแบบนั้นออกไป ก่อนที่ตัวเองจะจิ๊ปากออกมาเบาๆ ด้วยความอารมณ์เสีย แล้วรีบเดินออกจากตรงนั้น ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ห้ามอะไร จนตัวเองเดินออกมาไกล พลางคิดว่ายังไงก็ใช้การช่วยครั้งนี้เป็น ‘ค่าตอบแทน’ ที่ว่าซะเลย แล้วค่อยตีตัวหนีห่างออกจากมันให้ไวที่สุด
   ยังไงไอ้ธามมันก็ไม่ใช่เกย์ ชื่อเสียงเรื่องผู้หญิงของมันยังคงมีมาไม่หยุด แต่ถึงจะใช่ยังไง มันก็ไม่มีทางพิศวาสกับผู้ชายดำๆ แบบผมอยู่แล้ว พวกเกย์ ขาวๆ น่ารักๆ มีเยอะแยะ ขออย่างเดียว อย่าให้คนบ้าๆ แบบมันคิดอะไรพิเรนทร์ๆ ทีหลังแล้วกัน... 
   .
   .
   .
   นี่ผมคงไม่ได้คิดผิดใช่มั้ย


# วันต่อมาหลังเลิกเรียน...
   16.00 น.
   “อยู่คนเดียวเหรอ ?”
   ผมพูดขณะเดินเข้าบ้านสองชั้นขนาดกลาง ไม่เล็กไม่ใหญ่นัก แต่ก็ดูดีมีราคาพอสมควร แต่แปลกที่ในบ้านค่อนข้างจะเงียบ แต่ก็สะอาดสะอ้านน่าอยู่
   “อยู่กับป้า”
   “อ่อ...” ผมพูดแค่นั้น ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับผู้หญิงร่างเล็กค่อนข้างสูงอายุ ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องๆ หนึ่ง ซึ่งถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นห้องครัว ก่อนที่ผมจะไหว้ผู้หญิงคนนั้นอย่างเก้ๆ กังๆ ไอ้ธามเองก็พูดกับเธออย่างเป็นกันเอง
   “กลับมาแล้วครับ”
   “หืม...พาเพื่อนมาด้วยเหรอคะเนี่ย ?”
   “หมอนี่ไง คนที่ให้ผักมาเมื่อวาน”
   “อ่อออ ~” เธอร้องอ่อยาวๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม ซึ่งผมอดแปลกใจกับการแสดงออกของเธอที่มีกับไอ้ธามไม่ได้ ก่อนที่เธอจะเอ่ยปากชมผม จนตัวเองประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มรับกับคำชมนั่น “เลือกผักได้เก่งมากๆ เลย เขียวสวยทุกต้นจริงๆ ค่ะ”
   “จริงๆ แล้วมันเป็นผักปลอดสารพิษครับ ใช้น้ำหมักชีวภาพในการฉีดไล่แมลง เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเรื่องสารเคมี ผักก็ปลอดภัยและออกมาสวยงามทุกต้นด้วย ”
   “ว้าว ~”
   “ขี้โม้...” ผมกระทุ้งศอกใส่คนข้างๆ แรงๆ หนึ่งทีหลังจากที่มันพูดแบบนั้นออกมา จนไอ้ธามมันหันมาทำหน้าไม่พอใจใส่ แล้วหันไปพูดกับร่างสูงอายุตรงหน้า “ป้านวล ผมขึ้นไปทำรายงานข้างบนห้องนะ ป้าไม่ต้องขึ้นไปกวนล่ะ”
   “ค่ะ ถ้าหิวเมื่อไหร่ก็ลงมาข้างล่างได้ทุกเมื่อเลยนะ เดี๋ยวป้าจะทำของว่างไว้ให้”
   “ขอบคุณครับ”
   ไอ้ธามมันพูดแค่นั้น ก่อนจะจับมือผมไว้ แล้วลากให้เดินตามตัวเอง ผมจึงหันไปก้มหัวให้คนที่มันเรียกว่าป้านวลหนึ่งครั้ง เธอเองก็ยิ้มส่งกลับมาให้ผมอย่างเป็นกันเองก่อนที่ร่างนั้นจะเดินกลับเข้าไปในครัว ผมจึงหันไปหาไอ้ธามที่กำลังเดินนำหน้าขึ้นบันไดอยู่ “ทำไมป้ามึงพูดเพราะจังวะ”
   “ป้ากูมีมารยาทไง”
   “...” ผมไม่ได้ตอบ ได้แต่มองแผ่นหลังนั่นเซ็งๆ ก่อนจะพยายามสะบัดมือคนตรงหน้าออกด้วยความอารมณ์เสีย ไอ้ธามเองก็ไม่ยอมปล่อย ยังคงจับมือผมไว้แน่นจนเดินมาถึงห้องๆ หนึ่ง มันเปิดประตูสีไม้นั่น แล้วเดินนำเข้าไป ผมเองก็เดินตามมันอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ปล่อยได้แล้ว !”
   ผมพูดก่อนจะสะบัดมือออกอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้หลุดออกโดยง่าย ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องเอง โดยมีไอ้ธามที่ปิดประตูแล้วยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผมไล่กวาดสายตาไปรอบๆ ซึ่งห้องนี้เป็นห้องนอนของมันซึ่งเตียงนอนที่ตั้งอยู่กลางห้องเป็นหลักฐานอย่างดี แต่ก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบคัน ไม่ว่าจะเป็นคอมพิวเตอร์ หรือเครื่องปริ้นเตอร์
   ...
   “หืม...” สายตาผมไปสะดุดเข้ากับรายงานเล่มหนาหน้าปกสีชมพู ซึ่งไม่ได้ต่างกับเล่มรายงานของตัวเองก่อนหน้านี้นัก มีเพียงชื่อเจ้าของเล่มเท่านั้น ที่แตกต่างออกไป ก่อนที่ผมจะรีบหันไปมองไอ้ธามที่ตอนนี้ยืนพิงประตูยิ้มย่องอยู่ “หมายความว่าไง !”
   “รายงานกูเสร็จแล้วว่ะ สงสัยวันนี้จะได้ทำอย่างอื่นแทนแล้วล่ะ ”
   “...” ผมกำมือแน่น เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าเสียรู้คนอย่างมัน ก่อนจะรีบย้ำเท้าเข้าไปหาร่างหน้านั่น แล้วพูดเสียงดัง “ถอย กูจะกลับ !”
   ผมหยุดยืนมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธ วันนี้ผมอุตส่าห์เลิกเรียนแล้วรีบมาตามนัดมันทันที เพราะตั้งใจจะมาช่วยไอ้ธามทำรายงานจริงๆ ไม่ใช่มัวมาเสียเวลาไร้สาระแบบนี้
   “จะรีบกลับไปไหนล่ะ ”
   “ไอ้เหี้ยธาม กูตั้งใจมาช่วยมึงทำงาน แต่ถ้ามึงไม่ทำ กูก็จะกลับ !” ผมเอื้อมมือไปหาลูกบิดประตูที่โดนคนตรงหน้าบังอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะต้องตกใจเมื่อโดนทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด
   คลิ๊ก ~
   กะ...!
   “”
   กุญแจมือ !
   ยังไม่ทันหายตกใจ ไอ้ธามมันรีบคว้ามืออีกข้างของผมขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ตัวเองจะโดนใส่กุญแจมืออีกข้างอย่างง่ายดาย
   คลิ๊ก ~
   “เหี้ยอะไรวะ !” ผมร้องโวยวายออกมาทันทีที่ตั้งสติได้ แต่ดูเหมือนว่าจะช้าไป เมื่อตัวเองโดนจับกุมโดยสมบูรณ์ซะแล้ว ก่อนจะพยายามแยกแขนทั้งสองข้างนั่นออกจากกันแรงๆ แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็มีแต่ความเจ็บปวดเท่านั้น  “โอ๊ย”
   “มานี่มา” ไอ้ธามมันพูดแค่นั้น ก่อนจะล็อกคอผมไว้แล้วลากกลับเข้าไปในห้อง ผมที่เอาแต่ขัดขืน ก็โดนมันจับเหวี่ยงลงบนเตียงแรงๆ จนเสียหลักหน้าทิ่ม ไอ้ธามรีบตามขึ้นมา ก่อนจะนั่งทับช่วงสะโพกผมไว้ และใช้มือกดต้นคอผมให้แนบกับที่นอนในท่านอนคว่ำ “อย่าดื้อน่า ไอ้เหี้ยมืด ”
   “ปล่อย !” ผมร้องโวยวาย ตอนนี้ต้นคอตัวเองโดนกดจนเจ็บปวดไปหมด จนในที่สุดไอ้ธามมันก็ยอมปล่อย แล้วจับผมให้พลิกกลับมาในท่านอนหงาย โดยที่ยังมีร่างสูงของอีกฝ่ายนั่งทับอยู่เหมือนเดิม “ไอ้เหี้ยธาม กูไม่ตลกนะ !”
   “แล้วมึงคิดว่ากูเล่นตลกเหรอ ?”
   “...”
   “กูกำลังจะเอามึงต่างหาก ”
   “มึงมันเหี้ย !”
   “เหี้ยตรงไหน กูแค่อยากได้ค่าตอบแทน...” ไอ้ธามมันก้มมากระซิบเสียงเบาที่ข้างหู ก่อนที่ปากนั่นจะงับเข้าที่ติ่งหูผมแล้วขบเบาๆ จนตัวเองรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา แต่ก็ได้แต่กัดปากแน่นเพื่อข่มอารมณ์ตัวเองไว้ “อยู่นิ่งๆ แล้วเป็นเด็กดีน่ะดีแล้ว ”
   “มันเจ็บ !” ผมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะใช้มือที่ถูกพันธนาการทั้งสองข้างผลักหน้าอกมันแรงๆ และคำพูดเหล่านี้ก็ทำให้ผมสมเพชตัวเองไม่น้อย เพราะขนาดถูกต่อยถูกตีมาเจ็บขนาดไหน ผู้ชายอย่างผมยังไม่เคยแสดงออกว่าตัวเองเจ็บหรือกลัวเท่านี้มาก่อน “มึงไม่ใช่กูมึงไม่รู้หรอก ว่ามันเจ็บแค่ไหน และถ้ามึงเงี่ยนนักก็ไปทำกับคนอื่นดิวะ ทำไมต้องเป็นกู !”
   ไอ้ธามมันยิ้มออกมากับคำพูดนั่นของผม โดยที่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่สนใจซักนิด ก่อนที่นิ้วเรียวของคนตรงหน้าจะลูบไล้เข้าที่ข้างแก้มผมเบาๆ “กูไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงต้องเป็นมึง”
   “...”
   “แต่เดี๋ยววันนี้กูจะอ่อนโยนให้แล้วกัน...”
   “ไม่...”
   “แล้วจะทำให้เสียวจนเสร็จเพราะด้านหลังด้วย ”
   “มะ...ไม่มีทาง !”
   “หึ ทำพูดดี อย่าเสียวจนเผลอร้องขอให้ทำอีกหลายๆ รอบแล้วกัน” ไม่ว่าเปล่า คนตรงหน้าตบเข้าที่ข้างแก้มผมเบาๆ และสายตาที่มั่นใจนั่นทำเอาผมเสียวสันหลังขึ้นมาทันที
   “ไอ้...!”
   “นี่...” ไอ้ธามมันปรับเสียงให้อ่อนลง ก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “กูไม่เคยทำกับผู้ชายมาก่อน และมึงก็เป็นคนแรก...”
   “...”
   “แต่ถ้ากูทำได้ มึงต้องคบกับกูนะ”
   ผมตัวชากับคำพูดนั้น แต่ยังไม่ทันที่จะอ้าปากปฏิเสธ คนตรงหน้าก็กดริมฝีปากเรียวนั่นลงมาบนริมฝีปากสีเข้มของผมทันที และมันก็ทำให้ผมตกใจไม่น้อย ถึงจะเคยมีความสัมพันธ์ทางกายกันมาก่อน แต่นี่ก็เป็นครั้งแต่ที่ผมกับมันจูบกัน และปากนี่ก็เคยพูดว่าจูบผมไม่ลงด้วยอีกต่างหาก
   ผมเม้มปากแน่น เมื่อถูกคนตรงหน้าคุกคาม ลิ้นร้อนพยายามดันเข้ามาในปากของผม แต่ก็ถูกผมปิดไว้แน่น ซึ่งไอ้ธามก็ไม่ยอมแพ้ มันขบริมฝีปากผมแรงๆ หนึ่งทีจนได้กลิ่นถึงคาวเลือดจางๆ ปากผมอ้าออกอย่างหลุดตัวด้วยความเจ็บ ลิ้นร้อนรีบสอดใส่เข้ามาทันที มีแต่เสียงอื้ออึงในลำคอเท่านั้นที่ท้วงออกมา มือหนาค่อยๆ ล้วงเข้ามาในเสื้อยืดตัวบาง ก่อนจะลูบไล้ไปทั่ว ลิ้นของเจ้าตัวก็ควานไปทั่วโพรงปากจนรู้สึกวาบวามไปหมด ก่อนที่มันจะดูริมฝีปากผมแรงๆ หนึ่งครั้ง พลางถอนจูบออกช้าๆ มือที่เคยอยู่ใต้เสื้อก็ขยับขึ้นมาใช้เกี่ยเช็ดคราบเลือดที่ปะปนอยู่กับคราบน้ำลายบนริมฝีปากผมเบาๆ
   “มึง...”
   ผมที่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก็ต้องหุบปากลง เมื่อโดนมือของอีกฝ่ายปิดไว้อีกครั้ง จนตัวเองรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เพราะรู้ว่าคนอย่างมันเอาจริงแน่ๆ “ยังไม่ต้องตอบกูตอนนี้ รอให้ร่างกายที่ซื่อสัตย์ของมึงเป็นตัวตอบแทนดีกว่า...”
   “...”
   ซึ่งผมบอกได้เลยว่าสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำของไอ้ธามตอนนี้...
   “เห็นแบบนี้ กูก็เตรียมตัวมาดีนะครับ ”
   ...
   มันยิ่งกว่าบ้าซะอีก !


-+-+-+-+-+-
- แทน –
มึงมันไม่น่าไว้ใจ

Thank You !

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด