กับดักพิศวาส
ตอนที่31
“หยุดพูดเรื่องอุบาทแบบนี้ออกจากปากแกสักที!!” คุณหญิงตวาดเสียงดังลั่นพร้อมกระชากแขนขนมให้หันมามอง
“จุ๊ๆ ผู้ดีแบบคุณหญิงพูดคำต่ำๆแบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ขนมเบ้ปากอย่างยียวน
“หึ ฉันทำเรื่องต่ำๆได้มากกว่านี้อีก แกอยากรู้มั้ยละ ว่าฉันทำอะไรได้บ้าง” คุณหญิงบีบแขนขนมจนขนมเบ้หน้า แต่ขนมเชิดหน้าอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน
“ไม่ต้องมาสาธยายความต่ำของตัวเองให้ฉันฟังหรอก เพราะเท่าที่แม่ฉันเล่าให้ฟัง คนอย่างคุณหญิงมันก็ผู้ดีแค่หน้า สันดานมันก็ไพร่เหมือนกันทั้งนั้น”
“งั้นเหรอ หึ แม่แกเล่าอะไรให้แกฟังบ้างละ” คุณหญิงจ้องหน้าขนมอย่างท้าทาย
ผลั๊ก!
ขนมสะบัดแขนตัวเองออกจากคุณหญิงอย่างแรงจนคุณหญิงเซ เขาเดินเข้าไปใกล้คุณพลที่ยืนมองเขาอย่างอ่อนแรง
“แม่ของฉันเล่าให้ฟังว่าแม่ของฉันโดนเจ้านายบ้ากามอย่างคุณหลอกว่ายังไม่มีเมีย มาหลอกให้รัก หลอกให้รู้สึก สุดท้ายแม้ฉันก็ท้อง และโดนเมียหลวงรังควาญ โดนไล่ออกจากงาน โดนสังคมตราหน้าว่าเป็นแย่งผัวชาวบ้าน และสุดท้ายก็โดนเมียหลวงซ้อมจนเกือบแท้ง!” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นแววตาแดงกล่ำ คำพูดของแม่ที่คอยกล่อม พูดกับเขามาตั้งแต่เขาจำความได้พรั่งพรูออกมา แม่เขาคอยเล่าให้ฟังถึงความเจ้าชู้ของคุณพลที่หลอกแม่ และความเลวร้ายของคุณหญิงเด่นดวงที่ทำกับแม่เขา
“งั้นเหรอนังเด็กโง่!! ฮ่าๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก คุณพลเหรอไปหลอกแม่แกว่าไม่มีเมีย คุณพลเหรอที่เลว ฉันใช่มั้ยที่เป็นนางมาร้าย ฮ่าๆ ถ้ามันจะเลวมันก็เลวทด้วยกันทั้งหมดนี่แหล่ะ” คุณหญิงพูดจบกระชากขนมให้มาประจันหน้าพร้อมพูดต่อ “แต่แม่ของแกอาจจะเลวที่สุดก็ได้” คุณหญิงพูดจบกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ
“คุณหญิงพอเถอะ จะพูดเรื่องอดีตขึ้นมาอีกทำไม” คุณพลปรามขึ้น ตอนแรกเขาอาจจะโมโหขนม แต่ตอนนี้เขากลับสงสารเด็กคนตรงหน้า เด็กน้อยที่คงไม่รู้เรื่องอะไร โดนแม่ที่ปัญหาทางจิตอย่างบงกชคอยกล่อมมาจนเป็นแบบนี้ จนแทบไม่ต่างจากแม่ตัวเองในอดีต
“ก็ในเมื่อนังเด็กนี้อยากจะขุดเรื่องในอดีตนักฉันก็จะขุดความจริงมาให้แกรับรู้ ความจริงที่อาจจะทำให้แกดิ้นเป็นปลาโดนน้ำร้อนลวก” คุณหญิงพูดจบกอดอดมองขนมด้วยความสมเพช
20ปีที่แล้ว
บงกชมองบริษัทตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจ ตั้งแต่เรียนจบ เธอคอยสมัครงานในหลายบริษัท แต่ก็ไม่ได้จนมาถึงบริษัทนี้ ที่รับเธอเข้าทำงาน
“เดี๋ยวน้องบัวทำประชาสัมพันธ์ตรงนี้นะ รายละเอียดงานก็ตามนี้” รุ่นพี่ในบริษัทส่งตารางงานให้เธอ บงกชยิ้มรับด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ” บงกชมองผู้คนที่เดินไปมาแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เธอรอโอกาสนี้มานาน โอกาสที่จะได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติสักที ตลอดที่ผ่านมา เธอรู้ว่าเธอมีโรคประจำตัว ทำให้ไม่สามารถเรียนในโรงเรียนแบบปกติได้ มหาวิทยาลัยก็จบมหาวิทยาลัยเปิด เธอไม่เคยมีเพื่อน ไม่เคยมีสังคม และโอกาสนี้จะเป็นโอกาสแรกที่เธอจะได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติ
ด้วยความที่บงกชเป็นผู้หญิงหน้าตาดี มาทำงานใหม่ๆก้มีรุ่นพี่ผู้ชายให้ความสนใจมากมาย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ
“น้องบัวกินยาอะไรค่ะ พี่เห็นกินตลอดเลย” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงถามเธอหลังทานอาหารเที่ยงเสร็จ
“โรคประจำตัวค่ะ” บัวตอบด้วยรอยยิ้มหวานตามแบบของเธอ หมอบอกว่าถ้าเธอกินยาเป็นประจำเธอก็จะสามารถใช้ชีวิตแบบคนปกติได้ เธอจะไม่ใช่ตัวประหลาดแบบที่เตยโดนล้อตอนเด็กๆ
“คุณพลนี่หล่อจังเลยเนอะ ลูกชายท่านประธานจบจากเมืองนอก อะไรจะเพอร์เฟ็คขนาดนั้น”
บัวมองตามที่รุ่นพี่พูดเธอก็เห็นคุณพล ผู้ชายรูปหล่อกว่าที่เธอเคยเจอ ใบหน้าเข้มที่รับกับทุกอย่างบนใบหน้าราวเทพบุตร แว๊บแรกที่เธอมองก็ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้
“แต่เจ้าชู้มากแก ได้ข่าวมาว่าแอบมีเล็กมีน้อย”
“ตายจริง แต่หล่อแบบนั้นใครๆก็หวั่นไหวปะ”
“ไม่เอาหรอกแก เดี๋ยวคุณเด่นดวงมาแหกอกเอา รายนั้นแรงจะตาย”
บัวมองรุ่นพี่ทั้งสองคนเม้าท์ถึงเรื่องราวตรงหน้าไปมา สายตาเธออดที่จะเหลือบกลับไปมองคุณพลอีกไม่ได้
จังหวะนั้นเองสาตาทั้งสองคนประสานกัน เป็นฝ่ายบัวเองที่ต้องหลบสายตาอย่างเขินอาย เธอไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อน
“ตายจริง คุณพลมองน้องบัวไม่หยุดเลย”
“เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ” บัวพูดพร้อมเอียงหน้าอย่างเขินอาย
“พี่ขอเตือนเลยนะน้องบัว อย่าไปยุ่งกับคุณพลเด็ดขาด รายนั้นมีเมียแล้ว”
“มีเมียแล้วเหรอค่ะ” บัวถามขึ้น แม้ว่าในใจจะรู้สึกเหมือนฟ้าถล่ม ทำไมต้องมีเจ้าของแล้วนะ
“ใช่นะสิ ขี้หึงมากด้วย หวงมากด้วย แต่คุณพลก็เหลือเกินเจ้าชู้ไม่หยุดขนาดลูกสองแล้วนะ”
บัวได้แต่นั่งฟังรุ่นพี่ทั้งสองพูดคุยกันต่อเงียบๆ แต่สมองเธอกลับคิดว่าจะทำยังไงต่อไป จะปล่อยคุณพลไป หรือเข้าหาดี
แต่ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก
“บัวกลับมาแล้วเหรอลูก ทำงานมาเดือนนึงแล้วเป็นไงบ้าง” แม่ของเธอ แม่แก้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใยเหมือนเคย
“โอเคค่ะ” บัวยิ้มรับด้วยรอยยิ้ม
แก้วมองลูกสาวตัวเองอย่างสบายใจ เธอกังวลตั้งแต่เล็กถึงโรคปรพจำตัวของลูกสาว แต่เธอคอยพาไปหาหมอสม่ำเสมอ และให้ลูกสาวกินยาเป็นกิจวัตร จนทำให้ลูกสาวกลับมาใช้ชีวิตเป็นปกติได้ แบบนี้ก็ทำให้เธอสบายใจได้
“แล้วพ่อละคะ” บัวถามพร้อมกวาดสายตามองไปทั่ว
“นั้นสิ พ่อยังไม่กลับมาเลย ดึกแล้วนะวันนี้”
กริ๊ง!!
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น บัวเดินไปรับเพราะคิดว่าน่าจะเป็นพ่อ
“ญาติคุณสมหมายใช่มั้ยครับ”
“เอ่อ ใช่ค่ะ” บัวรู้สึกใจคอไม่ดี
“คุณสมหมายรถคว่ำกำลังส่งตัวไปที่โรงพยาบาลXX ขอทางญาติมาด่วนเลยครับ”
บัวเบิกตากว้างพร้อมถอนหลังปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาตอนไหนไม่รู้
“ไม่จริ๊งงงงงงงง!!!”
“เกิดอะไรขึ้นบัวลูก!!”
ไม่นานนักทั้งสองแม่ลูกไปที่โรงพยาบาลก็ทันดูใจผู้เป็นพ่อและสามี ก่อนจะจากไปอย่าสงบ
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้บัวเสียใจมาก และจิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ทำให้เธอลืมกินยา ลืมใส่ใจตัวเองจนผู้เป็นแม่ต้องถาม
“บัวช่วงนี้กินยาเป็นปกติมั้ยลูก”
“ปกติค่ะ” บัวตอบด้วยรอยยิ้มที่อาจดูเป็นปกติแต่เธอเป็นแม่เธอรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ เธอรู้ว่าบัวรักพ่อมาก พ่อมาด่วนจากไปแบบนี้อีกฝ่ายคงทำใจไม่ได้
บัวยังคงไปทำงานเป็นปกติ หลายๆคนที่ทำงานรู้ข่าวก็ไปร่วมงานศพ จนงานศพผ่านไปเธอมาทำงานก็เจอกับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
“คุณบงกชใช่มั้ยครับ” คุณพลทักเธอขึ้นระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ
“เอ่อ ใช่ค่ะคุณพล” บัวตอบด้วยรอยยิ้ม พยายามสะกดความตื่นเต้นที่เกิดขึ้น พยายามไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่าใจเธอเต้นแรงแค่ไหน
“ผมเสียใจด้วยนะครับเรื่องคุณพ่อ” พลพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มน่าฟัง พลมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสนใจ เธอดูอ่อนหวาน น่าถะนุถนอม และดูน่าค้นหา
“ขอบคุณค่ะคุณพล” บัวตอบพร้อมยกมือไหว้อีกฝ่าย
“ไม่ต้องไหว้หรอกครับ” พลจับมือบัวไว้ บัวรีบเบี่ยงทันทีด้วยความตกใจ
“เอ่อ ผมขอโทษครับ คงอยู่เมืองนอกนานไปหน่อยเลยชินกับวิธีแบบฝรั่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
บัวพูดจบเดินออกมาอย่างเสียดาย แต่เธอต้องไปทำงานต่อ และอีกอย่างเธอไม่อยากจะยืนนานกว่านี้อีกฝ่ายอาจจะรู้ได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
พลมองบัวที่เดินห่างออกไปด้วยความสนใจ ผู้หญิงคนแรกที่กล้าเดินหนีเขา ช่างน่าสนใจ และน่าค้นหาไม่น้อย
“คุณมายืนทำอะไรตรงนี้คุณพล!” เสียงถามดังขึ้นจนพลต้องหันไปมองพร้อมถอนหายใจ
“ผมมาเข้าห้องน้ำ คุณเด่นมีอะไร”
“เปล่าค่ะ เด่นก็จะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน”
พลมองภรรยาตัวเองด้วยความเบื่อหน่าย เขาไม่ได้รักเธอสักนิด เขายังรักสนุก ไม่พร้อมจะแต่งงานกับใคร แต่ต้องมาแต่งงานกับคุณเด่นดวงเพราะเหตุผลทางธุรกิจ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะน่ารัก เรียบร้อยเหมือนครั้งแรกที่เจอ แต่พอยิ่งแต่งงานกันไปกลับไม่ใช่ เธอหึงหวงและก้าวก่ายจนเขาอึดอัด
หลังจากวันนั้นพลก็พยายามเข้าหาบัวทุกครั้งที่ลับสายตา และดูเหมือนว่าบัวจะเป็นใจเปิดทางตลอดจนพลเริ่มมั่นใจว่าอีกฝ่ายมีใจให้ตน
“เมื่อไหร่บัวจะยอมไปกินข้าวกับผมสักทีละ”
“จะดีเหรอค่ะคุณพล”
“เลิกเรียกคุณได้แล้ว เวลาอยู่กันสองคนผมบอกแล้วไงให้เรียกพี่พล” พลพูดพร้อมส่งตาหวานตาแบบฉบับจนทำให้บัวหลบสายตาอย่างเขินอาย
“ก็ได้ค่ะพี่พล”
“ได้นี่หมายความว่ายอมไปกินข้าวกับพี่ใช่มั้ย”
“เอ่อ จะดีเหรอค่ะ” บัวถามอย่างไม่มั่นใจ แม้ว่าในใจเธอจะตื่นเต้นไปหมด
“ดีสิ พี่รักบัวนะ บัวก็รู้” พลหบอดคำหวานทำเอาบัวเขินจนหน้าแดง
“แต่พี่พลมีเมียอยู่แล้วนะคะ”
“อย่าพูดถึงคนอื่นเวลาเราอยู่ด้วยกันสิ”
“ก็ได้ค่ะ บัวไปก็ได้”
พลมองบัวอย่าดีใจ บัวเป็นผู้หญิงที่ยากที่สุดที่เขาเคยเจอ เธอสงวนท่าที และชวนไปไหนมาไหนยาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาไม่กี่วันเขาก็ได้ขึ้นเตียงไปเรียบร้อยและเขาก็เล่นจนเบื่อและทิ้งเหมือนที่ผ่านๆมา แต่กลับบัวอาจไม่ใช่ เพราะเขาถูกใจบัวไม่น้อย ถ้าบัวทำตัวดีเขาอาจจะเลี้ยงดูอีกฝ่ายอย่างเต็มตัว
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนพัฒนาขึ้นจนคนรอบข้างเริ่มรู้สึกได้แต่ไม่มีใครกล้าพูด แก้วผู้เป็นแม่เองมองลูกสาวที่ช่วงนี้ดูมีความสุขเป็นพิเศษ ไม่เอาแต่นิ่งเงียบตั้งแต่พ่อเสียไป
“มีอะไรพิเศษเปล่าลูก ช่วงนี้ดูมีความสุขเชียว”
“แม่ค่ะ หนูเจอคนที่ทำให้หนูรู้สึกว่าหนูเป็นคนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่ตัวประหลาดแล้วค่ะ” บัวพูดด้วยรอยยิ้ม แต่สายตากลับดูเพ้อฝัน
“เขาเป็นใครกัน”
“เจ้านายหนูเองค่ะ คุณพล สิทธิวัฒน์”
“เจ้านายหนู รวยแบบนั้นเขาจะมาสนใจหนูเหรอลูกบัว”
“สนใจสิค่ะ เขาบอกว่าเขารักหนู!” บัวตอบด้วยน้ำเสียงแข็งทันทีที่แม่พูดไม่เข้าหู
แก้วนิ่งไปสังเกตมองอาการลูกสาวของตน หลังๆมานี้ตั้งแต่สามีเธอสิ้นไป เธอทำงานหนักขึ้นเพื่อลูกสาว และบ้านที่กำลังผ่อน เห็นลูกสาวมีความสุขเลยไม่ได้สังเกตว่าอีกฝ่ายทานยาบ้างหรือเปล่า
“โอเคจ้ะ แล้วเขาดีกับหนูมั้ย” แก้วพยายามพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น
“ดีมากเลยค่ะแม่ เขาใจดีเหมือนพ่อเลยค่ะ หนูอยู่กับเขาแล้วหนูรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่กับพ่อ” บัวพูดด้วยรอยยิ้มแต่สายตากำลังเหม่อลอย ฟุ้งเฟ้อ
แก้วมองอาการลูกสาวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“บัวได้ไปหาหมอบ้างมั้ยลูก”
“ไปหาทำไมค่ะ! หนูปกติ หนูหายแล้ว หนูกำลังมีคนที่หนูรัก และหนูก้รักเขา เขาไม่เคยมองว่าหนูแปลก แล้วทำไมหนูต้องไปหาหมอ!”
คำพูดของบัวทำเอาแก้วแทบทรุด เช้าวันต่อมาเธอรีบโทรหาหมอทันที หมอบอกว่าบัวไม่ไปหาหมอสองเดือนแล้ว หมอติดต่อก็ไม่รับ ขาดการติดต่อไป แก้วรีบปรึกษาหมอถึงอาการ หมอแนะนำให้รีบพาบัวมาหาหมอโดยด่วน
แก้วลำบากใจทันทีเพราะดูจากท่าทีของลูกสาวแล้วคงยากที่จะไปหาหมอ
บัวมาทำงานเป็นปกติเหมือนทุกวันและวันนี้เธอมายืนรอพลที่จุดนัดพบเพื่อไปทานข้าวเย็นกันเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับแปลก พลพาเธอมากินอาหารบนห้องในโรงแรมหรู หลังจากทานเสร็จอีกฝ่ายก็เปิดไวน์ทันที
“บัวทานไม่เป็นนะคะพี่พล”
“ลองสิครับ ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่บัวกลัวจะเมา”
“เดี๋ยวพี่ดูแลบัวเอง” พลมองบัวด้วยความรู้สึกหลงใหล อีกฝ่ายสวย และน่าถะนุถนอมจนเขาแทบคลั่ง อยากจะครอบครองและย่ำยีความสดนั้น
และคืนนั้นก็เป็นไปตามคาดของพล เขาและบัวเป็นของกันและกัน และไม่ด้วยความเมา แต่เป็นความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย แอลกอฮอล์แค่ช่วยขับเคลื่อนทุกอย่างให้ดูง่ายขึ้น
“ช่วงนี้คุณดูมีความสุขจังเลยนะคุณพล” เด่นดวงพูดขึ้นเมื่อสามีกลับมาบ้าน ช่วงนี้สามีค้างนอกบ้านบ่อย อ้างว่าค้างออฟฟิศ แต่พอเธอเช็คกลับไม่ใช่!
“จะมาหาเรื่องอะไรกันอีกคุณเด่น”
“หึ ฉันจะไม่หาเรื่องคุณเลยถ้าคุณไม่แอบไปมีเมียน้อยอีก!” คุณเด่นดวงตวาดเสียงดังลั่นบ้าน
“หยุดพูดบ้าๆสักที!” พลพยายามเดินหนี
“หยุดนะคุณพล ฟังฉันเดี๋ยวนี้!” เด่นดวงกระชากแขนสามีอย่างแรง เธอมองสามีด้วยแววตาตัดพ้อ เสียใจจนอธิบายไม่ได้ เธอรู้ว่าพลไม่เคยรักเธอ เราทั้งคู่ด้วยบังคับแต่งงาน แต่กลับเป้นเธอที่หลงรักอีกฝ่ายตั้งแต่แรกเห็น อยู่มาเรื่อยๆเธอคิดว่าพลจะรักเธอบ้าง แต่กลับไม่ ไปมีเล็กมีน้อยให้เธอต้องไปตามจัดการตลอด แต่มาคนล่าสุด เธอพยายามจะไม่คิดมาก เพราะคิดว่ามสามีควงไม่นานเหมือนที่ผ่านๆมา แต่คนนี้นานเกินไปจนเธอกลัว
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย!!” พลสะบัดแขนอีกฝ่ายอย่างแรงจนเซ
“คุณพลใจเย็นๆนะคะ คุณเด่นกำลังท้อง” แม่บ้านพูดขึ้นพร้อมเข้ามาประคองเด่นดวง
“อะไรนะ”
“ฉันกำลังท้องลูกคนที่สาม คุณไม่เคยสนใจใยดีฉันเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมียตัวเองท้อง เพราะมัวแต่ไปกกกับอินังเมียน้อยนั้นไง!!”
เด่นดวงมองสามีตัวเองด้วยความตาผิดหวัง น้ำตาเอ่อล้นออกมาจนไหลเป็นทาง
“คุณท้องเหรอคุณเด่น” พลสงบลงพร้อมยิ้มออกมาอย่างดีใจ ถึงเขาจะเลวแค่ไหนเขาก็รักลูก
“ใช่ ฉันท้อง คุณเลิกกับนังนั้นเถอะ แล้วกลับมาหาครอบครัวของเรา” เด่นดวงพูดไปร้องไห้ไป เธอจะต้องใช้ลูกคนนี้ดึงสามีกลับมาให้ได้
พลเข้าไปกอดปลอบภรรยา แม้ว่าสายตาจะเต็มไปด้วยความกังวล
พลคอยเอาใจใส่คุณเด่นดวงที่กำลังท้องจนไม่มีเวลาสนใจบัวจนบัวเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เธอกระวนกระวายจนรุ่นพี่ที่นั่งข้างๆรู้สึกได้
“น้องบัวเป็นอะไรรึเปล่า” เธอถามขึ้น หลังๆมานี้น้องบัวดูนากลัวแปลกๆ
“คุณพลเข้าบริษัทรึยังคะ”
“น่าจะไม่นะ เห็นว่าพาคุณเด่นไปเที่ยวทะเล”
“ไปทะเล ไปทำไม!”
“คงเอาใจคุณเด่นที่กำลังท้องนะสิ ได้ลูกชายมาสองคนแล้ว เอาใจคุณเด่นใหญ่คนนี้คงอยากได้ลูกสาว”
คำพูดของรุ่นพี่ทั้งสองทำเอาบัวเบิกตากว้างมือสั่นด้วยความไม่พอใจ เธอลุกขึ้นทันทีพร้อมเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
“กรี๊ดดดดดดด” ปิดประตูห้องน้ำปุ๊ป บัวกรี๊ดทันที ทำเอาคนที่อยู่ในห้องน้ำแตกตื่นรีบออกจากห้องน้ำ
“อีคุณเด่นดวง อกจะเอาผัวฉันไปไหน!!”
บัวรอด้วยความกระวนกระวายจนพลกลับมา เธอรีบขอเข้าไปในห้องทำงานอีกฝ่ายทันที นี่เป็นครั้งแรกที่บัวรุกมาหา เป็นครั้งแรกที่บัวเปิดเผยจนคนในบริษัทเริ่มสงสัยและนินทา
“บัวมาหาผมมีอะไรรึเปล่า” แม้ว่าพลจะไม่พอใจลึกๆ แต่เขาก็สะกดไว้ ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้ไปหาบัว เขารู้ดี
“บัวคิดถึงคุณ”
พลไม่ทันตอบบัวเข้ากอดพร้อมซุกไซร้ พลที่ตอนแรกจะปรามแต่เมื่อของโปรดที่ห่างมานานมาเสริฟก็อดที่จะที่จะกินไม่ได้!
หลังจากเสร็จกิจกาม บัวยังไม่ยอมออกไป
“กลับไปทำงานก่อนเถอะบัว ผมมีงานอีกเยอะ”
“บัวยังไม่หายคิดถึงคุณเลยนะคะ”
“ปั๊ก!!”
เสียงผลักประตูเสียงดังลั่นพร้อมเสียงห้ามแต่ไม่ทัน
“นังหน้าด้าน ออกจากผัวฉันเดี๋ยวนี้!!” คุณเด่นมองภาพตรงหน้าอย่างโกรธจัดพร้อมชี้หน้าบัว
“นี่ใครกันค่ะคุณพล”
“บัวกลับไปก่อน” พลลุกขึ้นอย่างตกใจพร้อมลุกขึ้นไปขวางอีกฝ่ายไว้
“ทำไมบัวต้องกลับ ในเมื่อบัวก็เป็นเมียคุณเหมือนกัน!” บัวลุกขึ้นพร้อมสะแหยะยิ้มกอดอกมองหน้าเด่นดวง
“แกกล้าพูดว่าเมียเหรอนังหน้าด้าน”
“กล้าสิ ในเมื่อคุณพลเพิ่งนอนกับฉันเมื่อกี้!!” บัวเดินเข้าไปใกล้เด่นดวงพร้อมกวาดสายตามองจนเห็นท้องที่นูนขึ้นมา
“หน้าไม่อาย หน้าด้าน ไม่แปลกใจเลยจริงๆที่แกกล้าที่จะยุ่งกับผัวคนอื่น!!”
“หยุดทั้งคู่เลย บัวคุณกลับไปก่อน”
“บัวไม่กลับ อยากจะเห็นเมื่อกัน อิแก่หนังเหี่ยวที่คุณชอบมาบ่นให้บัวฟังว่าเบื่อรสชาติ”
พลตกใจกับสีหน้าท่าทางของอีกฝ่าย เขาไม่คิดว่าบัวที่สวยหวาน น่าถะนุถนอนจะร้ายกาจไม่แพ้กัน
“แกว่าไงนะ”
“เพี๊ยะ!!”
บัวโดนเด่นดวงตบจนหน้าหัน บัวตัวสั่นทันที ภาพที่เธอเคยโดนทำร้ายตอนเด็กๆไหลเข้ามาในหัว มือเธอสั่นจนควบคุมไม่ได้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!” บัวจะเข้าไปทำร้ายเด่นดวงแต่พลขวางไว้
“รปภ รปภอยู่ไหน มาเอาบัวออกไปที” คุณพลเรยกเสียงดังลั่น
ไม่นานรปภ ก็มานำบัวออกไปจากห้อง บัวที่เกร็งมือตาเหลือกกรี๊ดเสียงดังจนคนในบริษัทเริ่มสนใจและซุบซิบนินทาว่าอีกฝ่ายเป็นบ้า
“คุณไปเอาอิบ้าที่ไหนมาเป็นเมียน้อย”
คำพูดของเด่นดวงทำเอาพลตกใจ เขาไม่คิดมาก่อนว่าบัวจะเป็นแบบนี้
อาหารของบัวทำให้แม่ตกใจรีบพาบัวไปหาหมอทันที บัวที่โดนหมอกักบริเวณและคุมดูแลเป็นพิเศษเพรากำลังคลั่งหนัก
“หมอเรียกดิฉันมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
ไม่นานนักหมอก็เรียกแก้วผู้เป็นแม่มาคุย
“ผมว่าตอนนี้เรามีปัญหาเพิ่มแล้วครับ”
“อะไรค่ะหมอ”
“บัวกำลังท้อง”
แก้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าลูกสาวจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้ เธอนึกถึงพล สิทธิวัฒน์ ที่ลูกสาวเคยพูดถึงทันที
“บัวนี่แม่เองลูก” แก้วมองลูกสาวด้วยความสงสารเมื่อรู้เรื่องราวทั้งหมดหลังจากไปที่บริษัทมา ลูกสาวเขาไปเป็นเมียน้อยลูกประธานบริษัทจนท้อง
“แม่เหรอ แม่มาหาบัว พี่พลมามั้ย พี่พลละแม่” บัวเขย่าแขนพร้อมกวาดสายตามองไปทั่ว
“บัวฟังแม่นะลูก บัวกำลังท้อง”
“ท้อง! บัวท้องลูกพี่พล ลูกของเรา ถ้าพี่พลรู้ต้องดีใจแน่ พี่พลต้องกลัมาหาบัว!”
หลังจากนั้นบัวก็อาการดีขึ้น เพราะอีกฝ่ายกำลังีใจกับการได้เป็นแม่คน
“ว่าไงนะ นังบัวมันท้อง!” เด่นดวงรับโทรศัพท์จากคนที่เธอให้ไปสืบเรื่องของบัวมา เธอสบายใจที่นังบ้าโนเข้าโรงพยาบาล สุดท้ายก็ต้องมาเสียใจอีกครั้งที่บัวท้อง
“จะให้คุณพลรู้ไม่ได้เด็ดขาด!” เธอพูดกับตัวเองพร้อมลูบหน้าท้องตัวเอง ถ้าพลรู้ว่านังนั้นท้องต้องรับผิดชอบแน่ๆ เธอไม่ยอมให้ใครมาแย่งความรักไปเด็ดขาด
พลกลับมาจากทำงานในตอนเย็นเธอเข้าไปกอดอีกฝ่ายทันที
“คุณมีอะไรรึเปล่าคุณเด่น”
“เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่อยากให้คุณเลิกเจ้าชู้”
คำพูดของเด่นดวงทำให้คุณพลชะงัก ตั้งแต่เกิดเรื่องบัว ทำให้เขารู้สึกผิดอย่างมากที่อีกฝ่ายต้องเข้าโรงพยาบาลบ้าเพราะเขา เขาไม่สู้หน้าไปเยี่ยมด้วยซ้ำ ความรู้สึกผิดทุกอย่างถาโถมจนเขาเหนื่อย
“ผมก็ว่าจะเลิกแล้วเหมือนกัน ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างนะคุณ”
“ฉันดีใจนะคะที่คุณคิดได้”
“เพราะผมไม่อยากให้ชีวิตใครต้องมาจบเลวร้ายเพราะผมอีก”
เด่นดวงกัดฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ สุดท้ายคุณก็เลิกเจ้าชู้เพราะนังบ้านั้น ไม่ใช่เพราะรักเธอ!
“ดีแล้วค่ะที่คุณคิดได้ เพราะฉันอยากให้การกระทำเลวร้ายของฉันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย” เด่นดวงพูดด้วยสายตาเย็นชา เธอรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำมันผิด แต่เธอก็ต้องทำเพื่อตัวเองและลูกๆของเธอ
คุณพลเข้าใจว่าเธอหมายถึงเรื่องด่าทอโวยวาย แต่พลเข้าใจผิด เพราะเธอกำลังคิดการณ์เลวร้ายกว่านั้น
เด่นดวงใส่แว่นตาอันใหญ่อำพรางใบหน้า เธอมองไปที่บัวที่กำลังออกมานั่งเล่นรับลมในสวนโยมีพยาบาลดูแลห่างๆ อีกฝ่ายลูบหน้าท้องตัวเองพร้อมพึมพำอะไรไม่หยุด เด่นดวงมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกเกลียดชัง เธอจะให้เด็กคนนั้นเกิดมาเพื่อแย่งทุกๆอย่างไปจากเธอไม่ได้!
“เริ่มแผนที่วางไว้” เด่นดวงหันไปพูดกับพยาลปลอมที่เธอจ้างมาเพื่อจัดการอีกฝ่าย
เธอยืนมองพยาบาลตัวปลอมเข้าไปพูดอะไรสักอย่างกับพยาบาลที่เฝ้า ไม่นานพบาบาลคนนั้นก็หายไป พยาบาลตัวปลอมหันมามองเธอเธอพยักหน้าให้อีกฝ่ายทันที
พยาบาลตัวปลอมเข้าไปผลักบัวที่กำลังนั่งอยู่จนล้มลง บัวมีหน้าตกใจ หวาดระแวงกำลังจะหนี เด่นดวงเห็นไม่ทันการณืรีบเดินเข้าไปทันที
“จับมันไว้ อย่าให้มันหนีไป!!”
“แก อิแก่!” บัวหันมาชี้หน้าผู้หญิงตรงหน้าที่ใส่แว่นแต่เธอจำได้ว่าเป็นใคร
“หยุดปากดีได้ละ จัดการมันให้แท้งเดี๋ยวนี้!”
บัวพยายามจะหนีแต่สู้แรงไมได้เพราะมีผู้ชายมาสมทบอีกสองคน
“ต่อยท้องมัน!!”
“แต่คุณ...” คนทำเริ่มลังเล
“จะเอามั้ยค่าจ้าง!!”
ปั๊ก ปั๊ก !!
ต่อยสองครั้งทำเอาบัวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดและล้มตัวลง
“กระทืบซ้ำให้ฉันมั่นใจว่าลูกมันหลุด!”
“แต่คุณครับ...”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เลือดไหลออกมาแล้ว”
บัวก้มลงมองเลือดเต็มง่ามขา เธอเบิกตากว้างกรี๊ดเสียงดัง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!”
เสียงกรี๊ดทำให้ทั้งหมดรีบวิ่งหนีทันที เด่นดวงหันมามองเลือดย่ำอีกครั้งเพื่อความสบายใจ กลับเจอกับสายตาอาฆาตแค้นของบัวที่มองมาและบัวตะโกนเสียงดังลั่น
“ฉันจะฆ่าแกนังเด่นดวง ฉันไม่เอาแกไว้แน่!!”
มีต่อออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
