พิมพ์หน้านี้ - >>> กับดักพิศวาส <<< ตอนที่35 ตอนจบ 22/9/2560 หน้า13
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: TanyaPuech ที่ 30-10-2016 22:02:48
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘
สวัสดีค้าบ ได้เวลาเปิดนิยายเรื่องใหม่ซะที หลังจากเรื่องเก่าจบไปเกือบปี ฮ่าๆ
เรื่องนี้เป็นแนว เมโลดราม่า จะดราม่าขนาดไหนต้องรอลุ้น
ใครที่เคยอ่านนิยายของคนเขียนมาก่อนก็พอจะเดาออกบ้าง ฮ่าๆ
ก่อนอื่นฝากผลงานเรื่องเก่าๆกันก่อน
วังสวาท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42097.0
พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42897.0
ข่ม ขืน ฝืน รัก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.0
จบแล้วทั้งสามเรื่องนะครับ
สุดท้ายฝากเพจของคนเขียนด้วยนะครับ เข้าไปถูกใจ พูดคุยกันได้นะครับ ติมชมได้เลยครับ
https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่1
[/size]
“เธอจะรับงานนี้ไหม”
ขนมมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายที่บอกไม่ถูก เขางงกับพฤติกรรมผู้หญิงตรงหน้าว่าต้องการอะไร ทำแบบนี้ทำไม
“ผมเข้าใจว่าคุณหญิงต้องการอะไร”
คุณหญิงเด่นดวงเหยียดยิ้มหวานมองเด็กผู้ชายตรงหน้า เด็กผู้ชายที่ดูเรียบร้อยและแก่เรียน แว่นตาอันโตที่ทั้งเก่าไร้รสนิยม ไม่น่าใบอยู่บนในหน้าที่แสนน่ารัก
“ฉันต้องการให้เธอแยกลูกชายฉันออกจากเด็กผู้หญิงบ้านนอกคนนั้น”
ขนมมองผู้หญิงตรงหน้าที่มีหน้าตาสวยหวาน ดูเรียบร้อยดั่งผู้ดีที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วทุกอย่างมันแค่เปลือกที่เคลือบไว้
“แต่คุณฟ้าเธอเป็นคนดีนะครับ ถึงแม้เธอจะ...”
“ฉันไม่ต้องการความคิดเห็นจากเธอ แต่นี่คืองานที่ฉันต้องการให้เธอทำ!” คุณหญิงเด่นดวงขึ้นเสียง จนทำให้ขนมสั่น
“แต่ยังไงคุณแดน ก็เป็นผู้ชาย ไม่มีวันจะหันมามองผู้ชายอย่างผมหรอกครับ” ขนมยังโต้แย้ง แม้ว่าเสียงเขาจะเริ่มสั่นแล้วก็ตาม
“นั้นไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องทำให้ลูกชายของฉันเลิกยุ่งกับยัยนั้น”
“ทำไมคุณหญิงไม่ไปจ้างผู้หญิงสวยๆละครับ ผมว่าคงจะง่ายกว่าให้คนอย่างผมไปทำ”
“ถ้าฉันจ้างผู้หญิงแล้วพวกนั้นเกิดจะจับลูกฉันโดยปล่อยท้องขึ้นมา ฉันไม่โง่หรอก” คุณหญิงเด่นดวงพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดมองขนมไปมาแล้วพูดต่อ “ยังไงผู้ชายแบบเธอก็ไม่มีวันท้องหรอก จริงมั้ย”
ขนมรู้สึกหน้าชาไปหมด ใช่สินะ เขามันไม่มีวันท้องได้เหมือนผู้หญิงหรอก
“เธอหยุดพูดต่อฉันขี้เกียจฟัง ถ้าเธอรับงานฉันจะให้เงินเธอ5ล้านไปรักษายายที่ป่วยเป็นมะเร็ง”
ขนมนั่งนิ่งอย่างคนใช้ความคิด ทุกวันนี้เขาเหลือแค่ยายคนเดียวในชีวิต เขาไม่เคยเห็นหน้าพ่อตั้งแต่เกิด แม่ก็มาด่วนจากไปตั้งแต่เขา12ปี ถ้ายายจากไป เขาก็คงไม่เหลือใคร
“หรือเธออยากจะปล่อยให้ยายเธอตาย” คุณหญิงเด่นดวงกดเสียงต่ำด้วยน้ำเสียงกดดัน
ขนมเม้มปากก่อนจะเอ่ยปากพูด
“ผมตกลงครับ”
คุณหญิงเด่นดวงยิ้มอย่างพอใจ “ฉันจะเซ็นเช็คให้เธอก่อน3ล้าน เอาไปรักษายาซะ ละเมื่องานเสร็จเรียบร้อย ฉันจะเซ็นให้เธออีก2ล้าน”
คุณหญิงก้มลงเซ็นเช็คก่อนจะยื่นให้ผู้ชายตรงหน้า
“แต่อย่าลืมที่ตกลงกัน เมื่อลูกชายฉันเลิกกับนังนั้นเมื่อไหร่ แกต้องออกไปจากชีวิตลูกชายฉันทันที”
“ได้ครับ”
ขนมรับเช็คมาอย่างอ่อนน้อมก่อนยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นตัวเลขในเช็ค
“ห้ามเกินเดือนนึง ไม่งั้นเงินที่เหลืออดแน่”
ขนมพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะรีบขอตัวออกจากห้องทันที
คุณหญิงมองเด็กขนมเดินออกไปก่อนจะเหยียดยิ้ม ที่เขาเลือกเด็กขนมก็เพราะเด็กคนนี้ทำงานพิเศษอยู่ร้านขนมที่ไว้ เป็นเด็กที่ดูหัวอ่อน ชักจูงง่าย และที่สำคัญหน้าตาเฉิ่มๆแบบนั้นไม่มีวันที่ลูกชายเขาจะไปชอบแน่ๆ
ขนมกลับมาที่บ้านขนาดกลางในหมู่บ้านเก่าๆ บ้านที่เขาอยู่กับยายและแม่มาตั้งแต่เกิด ยายเขาเป็นคุณครูที่เกษียณอายุออกมาอยู่บ้าน ถึงแม้ยายเขาจะมีเงินเก็บและเงินบำนาญ แต่นั้นก็ไม่พอที่จะรักษาโรคร้าย เขาอยากให้ยายหาย อยากพายายรักษาโรงพยาบาลดีดี
“ขนมกลับมาแล้วเหรอลูก” ยายแก้วเดินเข้ามากอดหลายชายคนเดียวของเขา
“กลับมาแล้วครับยาย”
“เป็นไงบ้าง ทำงานมาเหนื่อยมั้ย ยายบอกแล้วใช่มั้ยไม่ต้องไปทำหรอกงานพิเศษ ยายเลี้ยงเราไหว เงินเก็บยายเยอะแยะ” ยายแก้วพูดอย่างอารมณ์ดี
“ขนมก็อยากมีเงินเก็บเป็นของตัวเองบ้างไงครับ” ขนมยิ้มหวานตอบ
“ยายอยากให้เราตั้งใจเรียนมากกว่า อีกไม่กี่ปีก็จบแล้ว เลิกทำงานพิเศษเถอะลูก ขนมขอยายไปทำตอนปิดเทอมยายไม่ห้าม แต่พอเปิดเทอมแล้วก็ไม่ยอมหยุด”
“ขนมขออีกไม่นานนะครับยาย เมื่อจบเรื่องนี้ ขนมจะหยุด” ขนมพูดพร้อมเหม่อลอย เขาจะทำยังไงดีกับงานที่เพิ่งรับมา
“ขนมพูดถึงเรื่องไรลูก” ยายแก้วจับมือหลานชายสุดที่รักไว้พร้อมทอดสายตาอย่างเป็นห่วง หลานชายเขาเป็นเด็กร่าเริงมาตลอด จนวันที่แม่เสียไปก็ไม่มีวันไหนที่เด็กคนนี้จะร่าเริงจริงๆสักที เขามองออกว่าบางทีขนมก็แค่ร่าเริงเพื่อให้เขาไม่เป็นห่วงเท่านั้น
“ไม่มีอะไรหรอกครับยาย” ขนมยิ้มหวานก่อนจะกอดหญิงแก่ตรงหน้า “ขนมรักยายนะครับ”
ยายแก้วแปลกใจกับท่าทีอีกฝ่ายแต่ก็ลูบหัวขนมเบาๆ “ยายก็รักขนมครับ”
“พรุ่งนี้ขนมจะพายายไปหาหมอนะครับ”
“หื้ม หาหมอที่ไหนกันลูก เบาหวานที่ยายเป็นแค่กินยาที่โรงพยาบาลที่กินอยู่ทุกวันประคองอาการ”
“แต่ขนมอยากให้ยายหาย ยายไม่ได้เป็นเบาหวานเพราะกรรมพันธุ์ ยายมีสิทธิหายนะครับ”
“ไม่เอาหรอกลูก ไปโรงพยาบาลดีดี ค่าใช้จ่ายมันแพง”
ขนมผละจากอ้อมกอดของยายพร้อมมองหน้าอีกฝ่าย
“ไม่แพงหรอกครับ ขนมจะจัดการเอง”
ยายแก้วรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร
“ก็ได้ ยายไปก็ได้”
“ครับ ขนมจะให้ยายตรวจสุขภาพชุดใหญ่เลย” ขนมพูดอย่างอารมณ์ดีกอดยายเต็มแรง
ยายแก้มยิ้มตอบหลายชายแต่ในใจเขากำลังครุ่นคิด หลานชายเขาเอาเงินมาจากไหน
ขนมยืนมองตัวเองหน้ากระจกในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ก่อนจะถอดแว่นตาอันใหญ่ออกมองตัวเองในกระจก เขาหน้าตาเหมือนแม่ ผิวขาวผ่องละเอียดที่เพื่อนๆผู้หญิงอิจฉา รูปร่างที่ไม่ผอมจนเกินไปกำลังดี ถ้าเขาถอดแว่นและตัดผมที่ยุ่งเหยิงดีดี เขาก็คงหน้าตาดีไม่แพ้คนอื่นขนมกระตุกยิ้มก่อนจะใส่แว่นตามเดิม ก่อนจะหยิบกระเป๋าออกไปมหาวิทยาลัย
ขนมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่3 มหาวิทยาลัยชื่อย่านชานเมือง เขาเรียนอยู่คณะบัญชี คณะที่เต็มไปด้วยผู้หญิงสวยและคนหน้าตาดี เขาแทบจะเป็นปลายแถวด้วยซ้ำ เขาเรียนคณะเดียวกับฟ้า ผู้หญิงที่คุณหญิงเด่นดวงให้จัดการกีดกันออกจากชีวิตลูกชาย ฟ้าเป็นดาวคณะ หน้าตาสวย จิตใจดี มีน้ำใจ ทุกคนรู้เรื่องนี้ แม้กระทั่งเขาที่ไม่ค่อยสนิท อีกฝ่ายยังหยิบยื่นน้ำใจมาให้เสมอ
“ขนม ทางนี้ๆ” เป้ยเพื่อนสนิทเขาเป็นฝ่ายโบกมือให้
“มากันนานแล้วเหรอเป้ย”
“ไม่นานหรอก กินข้าวมารึยัง” เป้ยถามเพื่อนสนิทของเขาขึ้น
“กินมาแล้ว หมิวละมายัง”
“ไอ้หมิวมาสายอีกแน่ๆ หออยู่หน้ามอแค่เนี้ยยังมาสายทุกวัน”
ขนมหัวเราะเบาๆกับคำพูดของเพื่อน หมิวเป็นผู้หญิงสวย เกือบได้เป็นดาวคณะถ้าเจ้าตัวไม่ยืนกรานที่จะไม่เข้าไปคัดตัว แต่ความสวยก็ยังเป็นทีเลื่องลือ เป็นที่รู้จักของหลายคน ส่วนเป้ยเป็นผู้หญิงร่างอวบ ท่าทางใจดีและมีมุกฮาๆเสมอ เป้ยคนที่มีความเป็นผู้ใหญู่งจนเพื่อนๆยกให้เป็นที่ปรึกษา
“ขนมดูนั้นดิ หล่อเนอะพวกพี่แดน” เป้ยสะกิดให้เขาดูกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีที่เดินมากันสี่คน หนึ่งในนั้นมีเป้าหมายของเขาด้วย
“ใช่” ขนมตอบไปแค่นั้น แต่สมองกำลังคิดอะไรหลายๆอย่าง
“อิจฉายัยฟ้าเนอะ พี่แดนดูรักมาก มาหาบ๊อยบ่อย แต่ก็ว่าไม่ได้ คู่นี้เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก”
ขนมพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันไปหาเป้ยและถามบางอย่าง
“เป้ยรู้ปะว่าบ้านฟ้าทำงานอะไร” เขาเลือกที่จะถามเป้ยเพราะเป้ยเป็นคนกว้างขวาง หรือง่ายๆเรียกว่ารู้เรื่องชาวบ้านทุกอย่าง
“เหมือนพ่อแม่ฟ้าเป็นครูอยู่ต่างหวัดนะ”
ขนมพยักหน้า คงเพราะบ้านฟ้าไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนครอบครัวคุณหญิงสินะ อีกฝ่ายถึงกีดกัน
“เข้าเรียนกันเถอะขนม”
เป้ยพูดเรียกสติขนมที่กำลังเหม่อลอย ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าห้องเรียน
ขนมเหลือบมอง แดนไท ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ตาคม จมูกโด่งสวย รับกับริมฝีปากที่บางเฉียบ ใบหน้าที่ดูดีจนใครๆก็เข้าหา รูปร่างสูง กำยำ พร้อมกับผิวแทนเพราะออกกำลังกายทำให้อีกฝ่ายดูฮอต และยิ่งใครๆที่รู้ถึงชาติตระกูลของอีกฝ่ายที่มีแม่เป็นผู้ดีเก่า และพ่อเป็นเจ้าของบริษัทชื่อดัง คนยิ่งสนใจอีกฝ่ายมากขึ้น
“ฟ้านี่ก็เก่งเนอะ พี่แดนขึ้นชื่อว่าเสือผู้หญิง แต่ยัยฟ้าทำเอาเสือสิ้นลายได้ นี่ๆได้ข่าวว่ารักจริงหวังแต่งด้วย พาไปแนะนำที่บ้านแล้วด้วย”
เข้ามาในห้องแล้วเป้ยก็ยังพูดถึงทั้งคู่ไม่หยุด ไม่ใช่แค่พวกเขาหรอกที่สนใจ แต่คนทั้งห้องก็สนใจ เพราะคู่ยืนคุยกันเด่นอยู่
“ละที่บ้านฝ่ายชายว่าไงบ้าง” ขนมถามขึ้น
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มีกรณีแม่ผัวลูกสะใภ้อะไรนิ ดูเข้ากันได้นะ”
ขนมกระตุกยิ้มก่อนหันหน้าเข้าหาเป้ย
“เป้ยแน่ใจได้ไง”
“ฉันเสือกมาแค่นี้ไง ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ” ทั้งสองคนหัวเราะกันเบาๆ
“เลิกเรียนแล้วไปตัดผมเป็นเพื่อเราหน่อยดิ” ขนมพูดขึ้นทำเอาเพื่อนรักทั้งสองทำหน้าตกใจ
“อะไรนะ แกจะตัดผมหรอขนม” หมิวตาโตอย่างตกใจ
“อย่าเวอร์นะหมิว แค่ตัดผมเอง” ขนมหัวเราะเบาๆกับท่าทีของเพื่อน
“ก็ดีละแก ฉันก็เบื่อผมยาวรุงรังของแกมาก” เป้ยจับผมที่ระต้นคอของขนมไปมา
“แล้วแกจะตัดทรงไรอีกละ ไม่เอารองทรงนักเรียนที่แกชอบตัดผมเพราะจะอยู่ได้นานๆนะ” หมิวพูดดักคอเพื่อน ขนมชอบทำอะไรเฉิ่มๆทั้งๆที่ตัวเองก็หน้าตาดี แถมผิวขาวออร่าซะขนาดนี้
“ไม่ละ รอบนี้เราจะซอยให้เขารูปเฉยๆ”
“กรี๊ดดด อะไรเขาสิงแกเนี้ย อยู่ดีดีก็อยากออกจากกะลา” เป้ยอดที่จะแซวไม่ได้
“เป้ยก็ว่าไป เราแค่อยากดูดีบ้าง”
ขนมพูดพลางมองไปยังฟ้าที่นั่งอีกมุมของห้องเรียน อีกฝ่ายกำลังยิ้มหัวเราะกับเพื่อนของตนอยู่
“ไปๆ เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเอง ร้านนี้แพงหน่อยแต่ตัดแกออกมาเริ่ดแน่นอน” หมิวออกตัว เขากำลังตื่นเต้นกับเพื่อนรักทีคบกันมาตั้งแต่ปี1 แต่เคยทำตัวเฉิ่มอยู่ดีดีอยากจะมาเปลี่ยนโฉม
มาถึงร้านทำผมชื่อดังในกลางห้างดังเขาลังเลนิดหน่อยที่จะเข้า แต่หมิวคะยั้นคะยอให้เข้าจนได้ เมื่อมาถึงร้าน เขาไม่ทันจะสั่งอะไร หมิวก็จัดแจงบอกช่างอย่างตามใจ เขาก็เบื่อจะพูดเลยปล่อยเลยตามเลย
“แกน่ารักมากเลยขนม กรี๊ดดดด” เป้ยมองขนมในกระจกพร้อมจับหน้าเพื่อนอย่างตื่นเต้น
“น่ารักมากเลยขนม” หมิวพูดขึ้นคนทำเอาช่างที่ยืนข้างๆยืดอกอย่างภูมิใจ
ขนมมองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกแปลกตาไม่น้อย ผมที่ยาวระต้นคอที่เคยยุ่งเหยิงถูกตัดให้เข้าทรง รับกับใบหน้ารูปไข่ เผยใบหน้าขาวน่ารักมากขึ้น และช่างยังทำผมสีน้ำตาลอ่อน ทำให้ใบหน้าที่ขาวอยู่แล้วกลับขาวยิ่งขึ้นและดูทันสมัย
“เอ่อ แปลกๆดีอะ”
“แปลกในทางที่ดีนะสิแก” เป้ยสวนขึ้นทันที
ทั้งสามคนออกจากร้านทำผมเดินกันมาเรื่อยๆแต่กลับเป็นฝ่ายหมิวที่หยุดเดินก่อนจะจ้องหน้าขนม
“ฉันว่ายังน่ารักไม่สุด” หมิวพูดก่อนจะจ้องหน้าเพื่อนเขม็ง
“อะไรของแกอีกหมิว จะให้เราทำอะไรอีก” ขนมหน้างอเมื่อเห็นว่าเพื่อนเริ่มสนุกกันเกินไปแล้ว
“ไม่ต้องมาทำหน้างอเลยขนม นี่ไง” หมิวพูดจบพร้อมดึงแว่นตาอันโตที่เก่าออกจากหน้าขนม
“เห้ย !!” ขนมพยายามห้ามแต่ก็สู้แรงของสองสาวไม่ได้
“ไม่ใส่แว่นแล้วน่ารักมากกกกกก” เป้ยพูดอย่างออกรส
“ใส่คอนแท็กไหมขนม” หมิวเสนอความคิด
“ไม่ เราอยากใส่แว่น” ขนมหน้านิ่งจนเพื่อนทั้งสองคนรู้สึกแปลกใจ
ขนมดึงแว่นคืนจากมือเพื่อนพร้อมเม้มปาก เขาพยายามยิ้มให้เพื่อนทั้งสองเหมือนเดิม
“งั้นเปลี่ยนแว่นใหม่ เอาที่ดูดีกว่านี้” หมิวเสนออีกความคิด
ขนมถอนหายใจก่อนจะยิ้มตอบรับ “ก็ได้”
“ขนมดูเปลี่ยนไปนะลูก” ยายแก้วพูดขึ้นหลังจากเขาสังเกตหลานชายตั้งแต่กลับมา
“เปลี่ยนไปยังไงครับ”
“ดูดีขึ้น” ยายแก้วพูดพร้อมมองหลานชายด้วยสายตาอ่อนโยน
“ฮ่าๆ” ขนมเกาท้ายทอยแก้เขิน
“ดีแล้วละลูก ยายอยากเห็นขนมสดใสแบบนี้มานานแล้ว” ยายแก้วยิ้มให้หลานชาย เวลาอาจจะช่วยให้หล่นชายเขากลับมาสดใสดังเดิม
“ขนม น่ารักขึ้นนะเนี้ย ไปทำอะไรมา”
ขนมสะดุ้งขึ้น เมื่อหันไปตามเสียงก็เห็นฟ้าเดินมากับพี่แดน เขายืนซื้อน้ำปั่นที่ซุ้มน้ำก่อนจะเข้าเรียนในตอนเช้า
“เอ่อ แค่ตัดผมเปลี่ยนแว่นนะฟ้า” ขนมยิ้มรับแก้เขิน ก่อนจะมองผู้ชายข้างๆฟ้าที่จ้องมาที่เขา
“ดูดีขึ้นเยอะเลย ฟ้าแทบจำไม่ได้ ยังพูดกับพี่แดนอยู่เลยจะทักดีมั้ย”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกฟ้า เราขอตัวนะ”
ขนมพูดจบ เขารับน้ำปั่นก่อนจะหันปรายตามองแดนไทที่ยืนข้างๆฟ้า ฟ้าที่กำลังสั่งน้ำคงไม่เห็นว่าเขากำลังยิ้มเล็กน้อยให้กับแดนไท ก่อนจะที่จะเดินดูดน้ำขึ้นเรียนไป
__________________________________________________________________________
ฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะครับ มีอะไรติชมได้นะครับ
-
สนุกดีครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ขนม อาบยาพิษ รึเปล่า
-
สนุกดีอะะะะะ
ตอนสุดท้ายขนมมันแอบร้ายนะคะหัวหน้า
ต่อไปอ่อยแหลกแล้วสินะ อิอิ
-
สนุกๆ ติดตามค่า อัพไวๆ น้า
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่2
ติ๊ด !!
เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ทำให้ขนมที่สนใจเรียนต้องหันมาดู เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพร้อมอ่านข้อความด้วยสายตาเคร่งเครียดจนเพื่อนๆรู้สึกได้
“มีอะไรรึเปล่าขนม” หมิวถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก” ขนมพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง
ข้อความจากคุณหญิงเด่นดวงส่งมาหาเขา
** รีบจัดการฉันไม่ได้ให้เงินแกไปรักษาฟรีๆ **
“เอ่อ ขนมช่วงนี้แกไม่ต้องไปทำงานที่ร้านขนมแล้วเหรอ” เป้ยถามขึ้น
“เราขอทำแค่เสาร์อาทิตย์แล้วละ กลัวเรียนไม่ไหว” ขนมยิ้มตอบ ก่อนจะก้มหน้าตั้งใจดูชีทในมือ
ความจริงแล้วเนื้อหาในชีทไม่เข้าหัวเขาเลยสักนิด ในหัวเขามีแต่ความคิดว่าจะทำยังไงดีที่จะเข้าใกล้แดนไทให้มากกนี้
“ขนม!!” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้เขาและเพื่อนๆหันไปมอง
พี่ต้น รุ่นพี่ปี4 จากคณะเดียวกันกับเขาทักขึ้น
“ขนมเปลี่ยนไปจริงๆด้วย เพื่อนพี่เอาแต่พูดเรื่องขนมให้ฟังจนต้องมาดักดูเอง” ต้นพูดด้วยรอยยิ้มประจำตัว
“ไม่ขนาดนั้นหรอกพี่ต้น” ขนมพูดติดตลก นี่เขาเปลี่ยนไปจนใครๆพูดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ
“ขนมไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ใครๆก็เอาแต่พูดว่าขนมน่ารักขึ้น” ต้นพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง รอยยิ้มที่ยิ้มทั้งปากและตา
พี่ต้นเป็นผู้ชายที่หล่อ ขาว ตี๋เป็นพิมพ์นิยม ด้วยความสุภาพ อ่อนยอน ที่เป็นบุคลิกติดตัวของอีกฝ่ายทำให้ใครๆก็ชอบ
“แล้วพี่ต้นคิดว่าขนมน่ารักขึ้นมั้ยละคะ” เป้ยแซวขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของรุ่นพี่ของตน
“น่ารักขึ้นสิ มากด้วย” ต้นพูดพร้อมจ้องขนมไม่วางตา ขนมได้แต่ยิ้มรับไม่พูดอะไร
“ไอ้ต้น !!! มาหาน้องขนมนี่เอง กูว่าแล้วเชียว ฮิ้วววว” เสียงกลุ่มเพื่อนๆพี่ต้นที่กำลังเดินมาแซวอีกฝ่ายจนต้องเกาท้ายทอยแก้เขิน
“พวกมึงหยุดแซวกูเลย”
“เอ่อ ขนมว่าขนมขอตัวดีกว่า ไปก่อนนะครับ” ขนมรีบขอตัว เพราะตอนนี้ใครๆก็เริ่มสนจพวกเขา จนเขารู้สึกอึดอัด เขาไม่ชอบตกเป้าสายตาใครเท่าไหร่นัก
ขนมรีบเดินพร้อมลากเพื่อนทั้งสองออกมาทันที
“รีบออกมาทำไมเนี้ยขนม ดูดิพี่ต้นเหมือนยังอยากพูดด้วยเลย” เป้ยพูดขึ้นขณะโดนลากออกมา
“เราไม่ชอบเป็นจุดสนใจเป้ยก็รู้”
“ยากแล้วละ เพราะตอนนี้ใครๆก็พูดถึงขนมคนใหม่” เป้ยพูดพร้อมยิ้มล้อเลียน
“พอเหอะเป้ย เราแค่ตัดผมเอง”
“แต่ขนมไม่คิดจะเปิดใจให้พี่ต้นบ้างเหรอ คอยดูแล เที่ยวจีบมาตั้งแต่ปี1 ตั้งแต่ขนมยังไม่แปลงร่างด้วยซ้ำ” หมิวที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
“พี่ต้นไม่ได้จีบเราหรอกหมิว พี่ต้นก็ดีกับทุกคน” ขนมนิ่งเงียบไป ใครว่าเขาไม่หวั่นไหวที่มีผู้ชายหน้าตาดีมาทำดีด้วย แต่เขามองแล้วว่าการกระทำของอีกฝ่ายไม่ได้ทำแค่เขาคนเดียว จะทำให้เขากล้าคิดเหรอว่าอีกฝ่ายพิเศษด้วย
“แกพิเศษกว่าคนอื่นนะเว้ย ที่พี่ต้นไม่กล้ารุกมากกว่านี้ เพราะขนมดูปิดตัวเองรึเปล่า” หมิวพูดด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่เข้ามหาลัยมา ขนมไม่เคยเปิดใจให้ใครทั้งนั้น การปิดตัวเองของขนมทำให้ไม่ใครกล้าที่จะเข้ามาจีบ
“เรายังไม่พร้อมจะมีใครหรอกหมิว” ขนมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่ข้างในกลับนิ่งเงียบ สำหรับเขาความรักที่ผ่านมาที่เคยเห็นหรือเคยเจอ ไม่เคยจะสวยงามเหมือนนิยายสักนิด
“พอๆ หยุดพูดเรื่องเครียดกันสักที วันนี้วันศุกร์ ออกกันเปล่า” เป้ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน
“น่าสน จะไปไหนกันดี” หมิวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ร้านKK เปล่า ไปนั่งฟังเพลงเพราะ ดึกๆเต้นกัน” เป้ยเสนอความคิดเห็น
“แต่เราต้องกลับบ้านนะ” ขนมพูดขัดขึ้น
“โทรไปบอกยายสิ ขอยายเที่ยววันนึงยายไม่ว่าหรอก นอนหอเราไง” หมิวพูดขึ้น
ขนมกำลังจะปฏิเสธ แต่นึกขึ้นได้ว่าร้านนี้เป็นร้านประจำของกลุ่มแดนไท ยิ่งวันศุกร์แบบนี้อีกฝ่ายไม่พลาดแน่
“ก็ได้” ขนมพูดจบเพื่อนร้องเย้อย่างดี นานๆจะลากขนมไปเที่ยวได้
ทั้งสามคนมารวมตัวกันที่ห้องหมิวเพื่อแต่งตัวไปเที่ยว โชคดีที่ขนมมีชุดของตัวเองที่ห้องของหมิวบ้างเพราะต้องมาค้างบ่อยช่วงทำงานกลุ่ม
“หมิว แกว่าฉันกรีดอายดีมั้ย” เป้ยพูดขึ้น
“จัดเต็มเลยเพื่อน” หมิวพูดพร้อมกับหยิบอายไลเนอร์ส่งให้อีกฝ่าย
ขนมมองสองสาวเพื่อนรักแต่งตัวแต่งหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ ทั้งสองคนแต่งตัวจัดเต็ม ในขณะที่เขาเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นแบบสมันนิยม พร้อมกับรองเท้าผ้าในธรรมดา
ทั้งสามคนมาถึงร้านได้โต๊ะกลางร้านกำลังดี ในขณะที่สองสาวกำลังโยกตามจังหวะเพลงพร้อมจิบแอลกอฮอล์ เขากลับจิบเบาๆพร้อมสอดส่งสายตาหาใครบางคนอยู่ มองได้ไม่นานก็เห็น แดนไท กับเพื่อนๆในกลุ่ม กลุ่มนี้หาไม่ยากเพราะโดดเด่นทั้งหน้าตาและรูปร่าง
ขนมจ้องแดนไทที่กำลังนั่งโยกตามจังหวะเพลงพร้อมพูดคุยกับเพื่อนในกลุ่มเล็กน้อย ใบหน้าหล่อคมเข้ม นิ่งตามแบบของตน ดูดุ อันตราย แต่น่าค้นหาอย่างบอกไม่ถูก อีกฝ่ายมาในเสื้อยืดสีดำ เข้ารูป รับรู้ได้ถึงหุ่นแกร่งที่ผ่านการออกกำลังกาย
“ขนม แกจ้องอะไร” เป้ยถามขึ้น
“เปล่าๆ มาๆชนแก้ว” ขนมตอบพร้อมเบี่ยงประเด็นทันที
เวลาผ่านไป เพื่อนๆเขากำลังเต็มที่กับการเต้นตามจังหวะเสียงเพลงเร้าอารมณ์ เขาก็อดที่จะโยกตามจังหวะไม่ได้
“เราไปห้องน้ำก่อนนะ” ขนมบอกเพื่อนๆ ทั้งสองพยักหน้าเข้าใจและเต้นต่อ
ขนมเดินออกมาว่าจะถึงห้องน้ำทำเอาฉี่แทบราดเพราะปริมาณคนที่เยอะและเบียดเสียด
ทำธุระในห้องน้ำเสร็จระหว่างที่เขายืนล้างมืออยู่นั้นก็มีผู้ชายมายืนข้างหลังและยิ้มให้
“สวัสดีขนม”
ขนมหันไปยิ้มตอบอีกฝ่ายตามมารยาทก็จะหยักหน้าให้
“จำเราไม่ได้เหรอ เราชินไง ชินนิติ”
ขนมร้องอ๋อทันที ชินนิติที่เคยเข้ามาคุยกับเขาตอนปี2 คุยได้ไม่นานก็หายไปเหมือนคนอื่นๆ
“มีอะไรละชิน”
“ขนมดูน่ารักขึ้นเยอะเลยนะ แทบจำไม่ได้”
“ฮ่าๆ ไม่หรอกชินก็ชมเกินไป” ขนมที่รู้สึกกรึ่มๆจึงกล้าที่จะต่อปากต่อคำมากขึ้น
ชินมองใบหน้าขาวใสภายใต้แว่นกลมอันใหม่ตามสมัยนิยม เขาสบตากับดวงตากลมโตที่ดูเซ็กซี่และเย้ายวนอย่างที่เขาคิดไม่ถึง ชินเดินเข้าไปใกล้ขนมมากขึ้นพร้อมยกมือลูบหน้าอีกฝ่าย
“ขนมยังใช้ไลน์เดิมหรือเปล่า”
ขนมยกยิ้มก่อนจะเบี่ยงหน้าออกจากมืออีกฝ่าย
“ใช้ไลน์เดิม มีอะไรเหรอ”
ชินไม่แต่แต่กลับเบียดตัวเข้าหาขนมมากขึ้นจนขนมอึดอัด
“ถอยออกชิน เราอายคน” ขนมพูดพร้อมกวาดสายตามองรอบข้าง คนในห้องน้ำเริ่มสนใจเขาสองคน
“งั้นไปที่ที่คนไม่สนใจกันไหมละ” ชินพูดแค่ยังไม่ถอยห่าง ขนมพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงจากอีกฝ่ายไม่ได้
“ปล่อยชิน!!”
“หึ” ชินพูดจบพร้อมกระชากขนมอย่างแรง จนขนมพยายามดิ้น
ระหว่างนั้นเองขนมก็มองเห็นแดนไทที่เพิ่งเข้าห้องน้ำมา เขาตัดสินใจตะโกนเสียงดัง
“ปล่อยนะชิน เราเจ็บ!!”
ขนมตะโกนเสียงดังจนคนในห้องน้ำหันมามอง แต่ก็ไม่มีใครจะกล้าเข้ามาช่วย
ขนมมองไปยังแดนไทอย่างขอความช่วยเหลือ
“อย่าเล่นตัวหน่อยเลยขนม”
ขนมกำลังจะอ้าปากเถียงแต่กลับมีแรงกระชากจากอีกฝั่ง
หมับ!!
“มึงยุ่งไร” ชินสวนไปทันที
“ไม่อยากจะยุ่งหรอก ถ้าคนที่มึงกำลังกระชากกูไม่รู้จัก” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มน่าฟัง
ขนมแอบยิ้มในใจ ในที่สุดเขาก็อยู่ในสายตาแดนไท
“อย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่นะ” ขนมสวนขึ้นทันที
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย ปล่อย!” แดนไทกดเสียงต่ำ ใบหน้าคมดุ และกิติศัพท์หลายๆอย่างชินรู้ดีว่าเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งกับรุ่นพี่คนนี้
ชินยอมปล่อยมือจากขนมย่างหัวเสีย
ขนมถอนหายใจอย่างดี แต่ก็อดดูข้อมือที่ชินบีบจนเจ็บไม่ได้
ขนมจะหันไปพูดกับแดนไทย แต่ไม่ทันพูดแดนไทก็ปล่อยมือของขนมและเดินไปฉี่อย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขนมรู้สึกหน้าชาเล็กน้อยที่อีกฝ่ายไม่พูดอะไรด้วย ขนมเม้มปากแน่นแต่ก็ตัดสินใจเดินไปรอแดนไทหน้าห้องน้ำ
เขายืนรอไม่นานแดนไทก็ออกมาพร้อมปรี่ออกไปยังลานสูบุหรี่นอกร้าน โดยไม่สนใจเขาสักนิด
ขนมรีบเดินตามแดนไปยังลานลูบบุหรี่ ที่มีคนยืนอยู่ประปราย อีกฝ่ายยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อย่างไม่สนใจใคร
“เอ่อ เมื่อกี้ขนมขอบคุณพี่แดน มากเลยนะครับ” ขนมพูดขึ้นเสียงสั่น
แดนไทกดสายตามองคนที่ตัวเล็กกว่าก่อนจะพ่นควันไม่พูดอะไร
ขนมเม้มริมฝีปากหน้าขา ผู้ชายคนนี้ทำเขาหน้าชาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ถ้าไม่ได้พี่แดน ขนมต้องแย่แน่ๆ...”
“รู้ว่าแย่แล้วยังมายืนในที่มืดๆแบบนี้อีก จะให้มันกลับมาฉุดรึไง” แดนไทพูดสวนขึ้นทันที แดนไทมองหน้าอีกฝ่าย เด็กเรียนที่เขาเคยเห็นดูเปลี่ยนไป กูเป็นเด็กแว่นที่ดูมีอะไรกว่าเมื่อก่อนเยอะ
“เอ่อ ขนมแค่อยากมาขอบคุณพี่แดน” ขนมก้มหน้าอย่างทำตัวไม่ถูก
“ฉับรับคำขอบคุณแล้ว ไปซะสิ” แดนไทพูดอย่างเฉยชา
ขนมพยักหน้าเข้าใจ เขาเหนื่อยจะเข้าหาผู้ชายคนนี้ คนอะไร ดุและเย็นชาที่สุด ขนมจะเดินกลับ แต่เขาเห็นชินเดินมาแต่ไกล เขารีบเดินกลับไปหาแดนไททันที
“พี่แดน เอ่อ ชินมาอีกแล้ว” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“เห็นมั้ยละ” แดนไท พูดด้วยน้ำเสียงดุ ดุกว่าเมื่อกี้อีกด้วยซ้ำ
แดนไทกระชากขนมเข้าหาตัว ทำให้ทั้งสองใกล้กันมาก ห่างเพียงไม่กี่เซน
“หึ คนรู้จัก รู้จักกันบนเตียงมากกว่ามั้ง” ชินเห็นทั้งคู่ใกล้ชิดกันเขาก็อดที่จะพูดไม่ได้
ผัวะ !!
แดนไทต่อยหน้าชินทันที จนขนมห้ามไม่ทัน
“มึง !” ชินชี้หน้าอีกฝ่ายและเข้ากระโจนต่อยกัน
“หยุดนะ หยุด ” ขนมพยายามห้ามทั้งคู่ แต่ทั้งสองคนไม่สนใจ
เขาเห็นการ์ดอยู่ไกลๆจึงรีบเรียกให้มาแยกทั้งสองคนออกจากกัน
การ์ดเขามาแยกทั้งสองคนออกจากกัน ชินที่เช็ดเลือดที่ริมฝีปากก่อนจะมองขนมและแดนไทอย่างคาดโทษ รีบเดินเข้าไปในร้านทันที
“คุณแดนไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ” การ์ดถามแดนไทอย่างนอบน้อม
แดนไทไม่พูดอะไร ได้แต่โบกมือให้อีกฝ่ายไป
การ์ดเดินออกไป ขนมรีบเข้าไปหาแดนไททันที
“ขนมขอโทษ พี่แดนไม่น่าจะต้องมาเจ็บตัวเพราะขนม” ขนมมองแดนไทน้ำตาคลอ
“ช่างมันเหอะ ฉันคันไม้คันมือพอดี” แดนไทพูดเสียงเรียบ ก่อนจะมองหน้าขนม
“ร้องไห้ทำไม ฉันยังไม่ตาย” แดนไทพูดจบเดินเข้าร้านไปทันที
ขนมมองแดนไทเดินไปจนลับสายตา ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งพร้อมกระตุกยิ้ม
Game on!!
____________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ จะพยายามาต่อวันเว้นวันให้ได้นะครับ อาจจะมากกว่านั้นหรือน้อยกว่านั้นนิดนึงอย่าว่ากัน ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ
ชอบที่บอกว่า ขนมอาบยาพิษ รึเปล่ามาก ฮ่าๆ
-
เกือบสงสารขนมล่ะว่าทำไมแดนไทเย็นชาใส่จัง พอ game on เท่านั้นแหละ ลั่นเลย
:katai1: :katai1: :katai1:
หลอกกันได้นะขนม
o13 สนุกค่ะ แอบร้ายเบาๆ รอดูว่าขนมจะอ่อยแดนไทแบบไหนกัน :heaven :heaven :heaven :heaven
-
ขนม ไม่ธรรมดาซะแล้ว
-
มันร้ายจริงๆเลยค่ะหัวหน้า
สวยขึ้นแล้วผู้ตอมหึ่งเลยนะยะ 555
-
น่าสนุก
-
ขนมเคลือบยาพิษ!!
มาแนวนายเอกร้ายๆ เล่ห์เยอะๆนี่ก็ดีเหมือนกัน อ่านแต่แนวเดิมๆซ้ำๆก็เบื่อ เรื่องนี้เผลอกดเข้ามาเลยอ่าน แต่สนุกมากกก แค่สองตอนก็รู้ละว่าต้องมันส์มากแน่ๆ
-
ทำไมร้ายขนาดนี้คะหัวหน้า :hao7:
-
ขนม ร้ายนะลูกหาโอกาสจนได้
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่3
“ขนม เมื่อคืนแกหายไปไหนตั้งนานวะ กว่าจะกลับมา” เป้ยถามขึ้นในตอนสายของอีกวัน
“พอดีไปนั่งพักข้างนอกนิดหน่อย”
“แต่ฉันได้ยินมาบอกว่าชินหาเรื่องแกในห้องน้ำ” เป้ยมองเพื่อนตัวเองอย่างคาดคั้น
ขนมถอนหายใจเบาๆก่อนจะพยักหน้า
“ทำไมแกไม่บอกพวกฉันวะ จะได้จัดการแม่ง” หมิวเป็นคนพูดออกมาแทน
“อย่าไปสนใจมันเลย ปล่อยมันไปเถอะ ยังไงก็มีคนมาช่วยเราทัน”
“ใครช่วยแกวะ” หมิวถามขึ้น
ขนมได้แต่ยิ้มเบาๆไม่พูดอะไรต่อ
ขนมออกจากห้องของหมิวในตอนเที่ยง เขารีบกลับมาเปลี่ยนชุกที่บ้านและรับออกไปทำงานที่ร้านขนม ที่เขาทำงานพิเศษอยู่ ซึ่งเป็นกิจการเล็กๆน้อยๆของคุณหญิงเด่นดวง
“ขนม ไม่เจอกันนานเลย น่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี้ย” พี่ฝ้าย สาวใหญ่ใจดี ผู้จัดการร้านเป็นทักเขาขึ้น
“เปิดเทอมแล้ว ขนมเลยขอทำแค่เสาร์อาทิตย์นะครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มตามแบบฉบับของตัวเอง
“เรื่องนั้นคุณเด่นแจ้งพี่แล้วละ”
“ขนมขอตัวไปช่วยพี่เก่งเก็บโต๊ะก่อนนะครับ” ขนมพูดจบหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่พร้อมออกไปช่วยเก่งที่กำลังเก็บโต๊ะอยู่
ในช่วงเย็นของวันนั้น คุณหญิงเด่นดวงเข้ามาในร้าน ทำให้พนักงานทุกคนถึงกับตัวเกร็ง แม้ว่าคุณหญิงจะดูใจดี แต่ก็เจ้าระเบียบไม่น้อย และนานๆท่านจะเข้ามาในร้าน
“ขนม ไปคุยกับฉันหลังร้านหน่อย”
มาถึงคุณหญิงเรียกหาขนมทันที ขนมได้แต่เม้มปากก่อนจะฉีกยิ้มหวานและโค้งตัวให้คุณหญิงแล้วเดินตามไป
คุณหญิงเข้าร้านมา ต้องมากดดันเขาแน่ๆ!!
“เรื่องที่ฉันต้องการไปถึงไหนแล้ว” คุณหญิงเด่นดวงนั่งบนเก้าอี้หลังร้านก่อนจะกวาดสายตามองขนมอย่างกดดัน
“กำลังพยายามอยู่ครับ” ขนมพูดพร้อมก้มหน้า
“ต้องพยายามมากกว่านี้ แค่นี้จะไปทันอะไร แกปล่อยให้เวลาศูนย์เปล่าไม่ได้” คุณหญิงพูดจบก่อนจะกระตุกยิ้ม ใบหน้าที่สวยหวาน ใครๆต่างบอกว่าใจดี แต่จริงๆแล้วโหดเหี้ยมเกินใครจะรู้
“อุส่าห์ไปยกเครื่องมาใหม่ ทั้งตัดผมใหม่ ซื้อแว่นใหม่ แต่ได้แค่นี้เหรอ” คุณหญิงพูดอย่างดูแคลน
“ผมกำลังทำให้เร็วกว่านี้ครับ”
“ใช่ ต้องทำให้แดนไทเลิกกับนังบ้านนอกนั้นให้เร็วที่สุด ฉันจะแนะนำคนโง่ๆสมองทึ่มอย่างแกนะ แกก็แค่ไปมอมลูกชายฉันละทำให้นังนั้นเข้าใจผิดซะ เรื่องจะได้จบๆสักที”
“แต่คุณแดนไทเข้าใกล้ยากมากเลยนะครับ”
“นั้นไม่ใช่ปัญหาของฉัน แต่เป็นปัญหาของแก!” คุณหญิงเด่นดวงขึ้นเสียงก่อนจะเบ้ปากแล้วพูดต่อ “แต่แกห้ามแตะต้องลูกชายฉันเด็ดขาด ถ้าฉันรู้ว่าลูกชายฉันมีราคีเพราะแก ฉันเอาแกตายแน่!”
คุณหญิงขู่เสียงเย็นเฉียบ ขนมได้แต่ผสานมือกันแน่นตัวสั่น ก้มหน้าไม่กล้าแม้จะสบตาอีกฝ่าย
คุณหญิงมองท่าทีของขนมแล้วยกยิ้มอย่างพอใจ เด็กหัวอ่อน ขี้กลัวแบบขนมนี่แหล่ะ ควบคุมง่ายที่สุด เขาไม่ต้องกังวลผลภายหลัง
“รีบจัดการให้เร็วที่สุด อย่าให้ฉันต้องมาเร่งอีก” คุณหญิงพูดจบเดินสะบัดออกไปจากหลังร้านทันที โดยไม่สนใจขนมที่ก้มหน้าน้ำตาคลอตัวสั่น
คุณหญิงเปิดประตูเข้าร้านไปเสียงดังจนขนมสะดุ้ง เขาเงยหน้าหันกลับไปมองประตูที่เพิ่งปิดก่อนจะกระตุกยิ้มพร้อมพูดกับตัวเองเบาๆ
“อีแก่”
ขนมแสร้งทำหน้าเครียดก่อนจะเดินเข้าร้านไป พี่ๆในร้านมองเขาด้วยสายตาเป็นห่วง แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาถาม เพราะเกรงใจคุณหญิงที่ยังไม่กลับสักที คุณหญิงเด่นดวงเหลือบมองท่าทีของขนมก่อนหันไปยิ้มหวานให้ฝ้าย และเดินออกจากร้านไป หลังจากนั้นไม่นานพี่ๆทุกคนก็เข้ามาถามขนม
“คุณหญิงดุอะไรขนมรึเปล่า หน้าเครียดเชียว” ฝ้ายเป็นคนเริ่มขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” ขนมหันไปฝืนยิ้มให้กับพี่ๆ
“คุณหญิงท่านออกจะใจดี ขนมอย่าคิดมากเลยนะ” ฝ้ายพูดปลอบ
“ครับ” ขนมได้แต่รับคำก่อนจะหันไปจัดเค้กในตู้
ใจดีเหรอ หึ!
ขนมนอนบนเตียงมองโทรศัพท์ในมือ เขาเข้าไปดูอินสตราแกรมของแดนไท ที่นานๆจะลงรูปตัวเอง ส่วนใหญ่จะเป็นรูปท้องฟ้า และบรรยากาศธรรมชาติ ขนมตัดสินใจส่งข้อความไปทางในอินสตราแกรม
** แผลที่หน้าเป็นไงบ้างครับ **
ขนมนั่งรออยู่นานแต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีว่าจะตอบ เขาเม้มปากแน่น ก่อนจะตัดสินใจเข้าเฟสบุ๊คของแดนไท แต่อีกฝ่ายกลับล็อคไม่รับข้อความจากคนไม่รู้จัก จะแอดเพื่อนก็แอดไม่ได้เพื่อนเต็ม หึ โลกส่วนตัวสุงจริงๆ ขนาดเข้าถึงยากแบบนี้สาวๆยังกรี๊ดไม่น้อย
ขนมนั่งรอกว่าชั่วโมงอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะตอบเขาข้อความ ขนมตัดสินใจเปิดคอมพิวเตอร์เล่น โดยไม่สนใจโทรศัพท์ที่ห่างไม่ไกลนัก
ติ๊ด!
ขนมรีบคว้าโทรศัพท์ทันที เขาเห็นข้อความที่เข้าแล้วยกยิ้มดีใจ ในที่สุดแดนไทก็ตอบเขา
** แผลแค่นี้ ไม่ตายหรอก **
ยังยียวนและตอบสั้นเหมือนเดิมจนขนมถอนหายใจ
** ทายารึยังครับ **
ขนมส่งความต่อไปทันที เขารออีกฝ่ายไม่นานนักอีกฝ่ายก็ตอบ
** เรียบร้อยละ **
ขนมเม้มปาก จะชวนคุยยังไงต่อดีนะ
** เอ่อ พี่แดนกินข้าวรึยังครับ **
** ดึกป่านนี้แล้วต้องกินดิวะ **
ขนมตบหน้าผากตัวเองเบาๆ คำถามเขาช่างงี่เง่าจริงๆ
** ผมอยากเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนที่พี่แดนช่วย **
**ไม่เป็นไร **
** แต่ผมยินดี **
ขนมอ่านข้อความนั้นซ้ำไปซ้ำมา และอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะตอบอีกจนเขาต้องกำโทรศัพท์แน่น
จนแล้วจนรอดคืนนั้นแดนไทก็ไม่ตอบข้อความขนมอีกเลย
“ขนมเป็นอะไรดูเพลียๆ เมื่อคืนนอนดึกเหรอลูก” ยายแก้วถามขึ้นในตอนเช้า
“เอ่อ พอดีอ่านหนังสือดึกไปหน่อยครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดยาย
“ผลตรวจสุขภาพเป็นไงบ้างครับ”
“ยายก็มีแค่เบาหวานกับสายตายาวประสาคนแก่แหล่ะลูก ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” ยายแก้วกอดหลานชายตอบด้วยรอยยิ้ม
“ยายต้องไปหาหมอทุกเดือนนะครับ”
“จะย้ายหมอทำไมลูก ยายไปหาโรงพยาบาลรัฐบาลก็ดีแล้ว แพงเปล่าๆ ยายไม่ได้หนักขนาดนั้น”
“ไปเถอะนะครับ ขนมขอ” ขนมพูดพร้อมอ้อนยายตัวเองจนยายแก้วต้องยอมอ่อนใจ
วันนี้ขนมออกจากบ้านแต่เช้าทั้งๆที่เขามีเรียนบ่าย เขาพอรู้มาว่าวันนี้แดนไทมีเรียนเช้า เขาแค่ต้องการมาดักคุยกับอีกฝ่าย ถ้ารอแต่ให้อีกฝ่ายตอบข้อความผ่านโซเชี่ยล คงอีกนานกว่าจะคืบหน้า
ขนมนั่งหน้าตึกคณะของแดนไท แดนไทเรียนคณะวิศวะอินเตอร์ ที่ขึ้นชื่อเรื่องเป็นคณะรูปหล่อพ่อรวยของมหาลัย เขานั่งได้ไม่นานก็เห็นออดี้รุ่นใหม่สีดำขับเข้ามา และเขาก็จำได้ว่าเป็นคันของแดนไท
ขนมยืนมองไกลๆเขาเห็นแดนไทเดินออกจากรถมาพร้อมกับฟ้า เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยทั้งๆที่ฟ้ามีเรียนบ่าย แต่กลับมาแต่เช้า ไม่นานนักฟ้าก็เดินแยกไปอีกทาง ปล่อยให้แดนไทเดินเข้าตึกมาคนเดียว ขนมยกนาฬิกาขึ้นมอง อีกฝ่ายมาสาย15นาที
“สวัสดีครับพี่แดน” ขนมพูดพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ
แดนไทชะงักมองคนตัวเล็กที่ทักเขา ก่อนจะตอบอีกฝ่าย
“หวัดดี”
“เอ่อ ขนมจะมาคุยกับพี่แดนเรื่องเลี้ยงตอบแทนนะครับ” ขนมพูดอย่างประหม่า
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร” แดนไทมองท่าทีของอีกฝ่ายที่ดูกล้าๆกลัวแล้วอดจะส่ายหน้าไม่ได้
“แต่ขนมอยากตอบแทน”
“ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไง เลิกตื้อซะที!” เสียงทุ้มเริ่มกดเสียงต่ำอย่างอารมณ์เสีย
“แต่...”
“ไม่มีแต่ หุบปากแล้วหลีกทาง ฉันจะไปเข้าเรียน!” แดนไทเริ่มเสียงดัง ทำให้ขนมยิ่งหดตัวเล็กกว่าเดิม
“ก็ได้ครับ ขนมจะหลีกทางให้ แต่ขนมจะรอตอนเที่ยง ขนมจะเลี้ยงข้าวตอบแทน” ขนมพูดด้วยสายตามุ่งมั่นจนแดนไทถอนหายใจ
แดนไทไม่พูดอะไรเขารีบเดินเข้าเรียนไปโดยไม่สนใจอีกฝ่าย
ขนมมองแดนไทที่เดินจากไป เขาเม้มปากตัวเองจนเจ็บก่อนจะถอนหายใจและนั่งรออีกฝ่ายใต้ตึกคณะ
ขนมนั่งรอใต้ตึกจนถึงเที่ยง เขานั่งโดยไม่สนใจสายตาของเด็กในคณะหลายคนที่เริ่มมองเขาอย่างจับจ้องว่าเขาเป็นใคร
“พี่แดน” ขนมเรียกแดนไททันทีที่เห็นอีกฝ่ายเดินมากับกลุ่มเพื่อน
“ฮิ้วววว แดนไทเนื้อหอมอีกแล้ว รอบนี้มีหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักมาดักรอกันเลยทีเดียว” เพื่อนแดนไทเป็นฝ่ายแซวขึ้น ขนมจำได้ว่าพี่คนนี้ชื่อพี่เตอร์ เพื่อนสนิทของพี่แดนไท
“มึงหุบปากไอ้เตอร์” เตอร์หุบปากแต่ยังทำหน้าล้อเลียนอีกฝ่ายไม่เลิก
“จะไม่หยุดใช่มั้ย” แดนไทกดเสียงต่ำมองอีกฝ่ายอย่างรำคาญ เด็กคนนี้ตื้อเขาไม่เลิกจนเขารำคาญ และเขาเป็นคนใจร้อนไม่ทนอะไรกับแบบนี้ซะด้วย
“ผมแค่ต้องการตอบแทน” ขนมพูดขึ้นอย่างสู้ แม้ว่าเสียงเขาจะสั่นขนาดไหนก็ตาม
“ฮิ้ววว ตอบแทนไรกันวะ ไปทำไรกันมา” โอมเพื่อนสนิทอีกคนเป็นฝ่ายแซวขึ้น
“พวกมึงหุบปาก กูขอเคลียร์กับเด็กนี้แปป” แดนไทกระชากขนมอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าอีกใยจะเจ็บหรือไม่
ขนมเดินตามแดนไทที่กระชากเขาจนเจ็บอีกฝ่ายเดินไวจนเขาแทบเดินไม่ทันและสุดท้ายก็เหวี่ยงเขาเข้ากับผนังข้างตึก
“โอ้ย!” ขนมครางขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวดก่อนจะลูบไหล่ที่กระแทกกับผนังเบาๆ
“ต้องการอะไรจากฉัน!!” แดนไทพูดเสียงดังหน้าดุจนขนมแอบกลัว
แดนไทมองผู้ชายตัวเล็กตรงหน้าที่ดูตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าต้องการอะไร แต่เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการแค่เลี้ยงข้าวแน่ๆ ตื้อขนาดนี้
อีกฝ่ายต้องการอะไรจากเขา เขาชักอยากจะรู้ซะแล้วสิ
___________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ตอนนี้มาดึกหน่อย รีบปั่นมาให้ทุกคน
ตัวละครเรื่องนี้ล้วนเป็นสีเทาครับ เทามากน้อยแล้วแต่คาแรกเตอร์
มีอะไรติชมได้ครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดด นี่นางเอกหรือนางร้าย555
ตอบแทนขนมได้มั้ยอะ ต้องการตัวและหัวใจค่าาา555
-
น่าสนุก....ขนม...น่ากินนะพี่แดน ไม่ลองหน่อยเหรอ
-
ขนมนางร้ายมาก ยั่วคั่วสุด
-
อื้อหืออออ เหมือนในเรื่องนี้จะร้ายทุกคนเลย :ruready
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่4
ขนมมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสั่นไหว เขาเม้มปากมองใบหน้าดุที่จ้องเขาไม่หยุด
“ขนมแค่อยากรู้จักพี่แดน”
แดนไทยกยิ้มมุมปากก่อนจะกวาดสายตามองขนมหัวจรดปลายเท้า
“พูดออกมาสักที ทำเป็นพูดอยากตอบแทน จริงๆแล้วต้องการอะไรมากกว่านั้นใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะครับ ขนมอยากตอบแทนจริงๆ แต่ก็อยากรู้จักด้วย” ขนมรีบแย้งทันที แต่ประโยคสุดท้ายเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“อยากรู้จักฉันไปทำไม” แดนไทกอดอกมองขนม
“เอ่อ.. คือขนม”
“หึ นายก็รู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นแฟนกับฟ้า เพื่อนนาย” แดนไทพูดสวนขึ้น เขาเบื่อท่าทีอั้มอึ้งของอีกฝ่าย
“รู้ครับ” ขนมพูดเสียงอ่อย พร้อมก้มหน้า เขาบีบมือที่ประสานแน่น
“หึ แล้วคิดว่าทำแบบนี้จะดี ถ้าฉันบอกฟ้าละ” แดนไทก้มหน้ามองขนมดุๆ
“ไม่ได้นะครับ ขนมไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น ขนมแค่อยากรู้จักเฉยๆ” ขนมรีบห้ามทันที
“บอกมาตรงๆกันเลยดีกว่าว่าต้องการอะไรจากฉัน อยากนอนกับฉันรึไง” แดนไทมองขนมก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากแล้วส่ายหน้า
“ไม่ใช่นะครับ!!” ขนมสวนเสียงดัง เขาจ้องมองแดนไทอย่างไม่กลัวอีกต่อไป
“แล้วต้องการอะไร !!”
“.....” ขนมยืนนิ่งเงียบแต่กลับสบตาอีกฝ่ายอย่างไม่กลัว
“หึ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายละ ฉันไม่ชอบผู้ชาย อย่ามายุ่งกับฉันอีก!!” แดนไทพูดเสียงดังก่อนจะชี้หน้าแล้วเดินจากไป
ขนมมองแผ่นหลังกว้างที่เดินจากไป เขากำหมัดแน่นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ร้ายพอกันทั้งแม่ทั้งลูก ผู้ชายคนนี้เข้าหายากจริงๆ
ตลอดคาบบ่ายขนมเรียนแทบไม่รู้เรื่อง เขาคิดแผนจะเข้าแดนไทยังไง อีกฝ่ายทำแผนทุกอย่างที่วางไว้ล่มหมด ขนมปรายตามองฟ้าที่นั่งอีกมุมของห้อง ฟ้าก้มตอบแชทด้วยรอยยิ้มมีความสุขจนขนมต้องแอบขบฟัน เขาจะทำให้สองคนนี้เลิกกันได้ยังไง
ติ๊ด!
** เลิกเรียนไปไหนเปล่า **
ขนมอ่านข้อความผ่านโปรแกรมแชท เป็นข้อความจากพี่ต้น
** ยังไม่รู้เลยครับ **
** งั้นไปดูหนังกันมั้ย ** ขนมอ่านข้อความจากรุ่นพี่แล้วมีท่าทีแปลกใจ
** ก็ได้ครับ **
** พี่รอหน้าห้องนะครับ **
ขนมกดปิดแชทไม่ตอบอะไรต่อ เขากำลังอารมณ์เสีย ไปผ่อนคลายอารมณ์หน่อยก็ดี
“ขนมแกเป็นไรวะ ดูอารมณ์ไม่ดี” หมิวถามกระซิบขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอก” ขนมบอกปัด หมิวมองเพื่อนอย่างไม่อยากเชื่อ แต่เขาก็ไม่อยากจะก้าวก่ายเกินไป
เลิกเรียนขนมเดินออกมาเจอรุ่นพี่หนุ่มยืนยิ้มรออยู่ไม่ไกลจากหน้าห้องนัก
“พี่ต้นมานานรึยังครับ”
“เพิ่งมาครับ” ต้นตอบด้วยรอยยิ้มสดใสประจำตัว
“พี่ต้นจะพาเพื่อนหมิวไปไหนรึเปล่า มาดักรอขนาดนี้” หมิวแซวขึ้น
“พอดีจะไปดูหนังกันนะครับ น้องเป้ย น้องหมิวไปด้วยมั้ย”
“ไม่ไปหรอกค่ะ จะไปเป็นก ข ค ทำไม” เป้ยเป็นฝ่ายตอบ
“พวกแกหยุดแซวเลย” ขนมหันไปปรามเพื่อนก่อนจะหันหน้าไปหารุ่นพี่หนุ่ม “ไปกันเถอะพี่ต้น”
“จ้า ขอให้ดูหนังสนุกนะ” หมิวอดที่จะแซวตามหลังไม่ได้
ขนมไม่ตอบได้แต่ทำหน้าดุไปหาเพื่อน จนเพื่อนๆหัวเราะ
ขนมเดินมาพร้อมต้นที่เดินมาข้างๆ ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปที่รถของต้น ขนมเจอกับแดนไทที่กำลังยืนสูบบุหรี่พิงรถตัวเองอยู่
แดนไทเหลือบมองขนมก่อนจะยกยิ้มมุมปากมองขนมกับต้นสลับไปมา
ขนมมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ
“อ้าวขนม ไปเที่ยวไหนกับพี่ต้นหน่ะ” ฟ้าที่เพิ่งเดินมาแซวขึ้น
“พี่ชวนขนมไปดูหนังเองนะฟ้า” ต้นเป็นฝ่ายพูดขึ้น เขารู้ว่าขนมไม่ชอบให้ใครแซว
“คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย ไม่บอกกันบ้างเลย” ฟ้าพูดขึ้นอย่างคนไม่รู้เรื่อง
“เอ่อ...” ต้นได้แต่อั้มอึ้ง
“ยังไม่ได้คบกัน” ขนมสวนขึ้นเสียงเขียว ก่อนจะพยายามปรับโทนเสียงให้เป็นปกติเมื่อเห็นหน้าฟ้าที่กำลังตกใจ
“แล้วฟ้ากับแฟนละคบกันนานยัง”
ฟ้ายิ้มขึ้นอย่างโล่งอกก่อนจะเดินไปควงแขนแดนไทที่ขยี้บุหรี่ทิ้ง
“จะครบปีเดือนหน้าแล้วละ”
ขนมพยักหน้ารับก่อนจะมองแดนไทกับฟ้าสลับกัน
“แต่งเมื่อไหร่อย่าลืมเชิญเราละ” ขนมพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฟ้ายังไม่คิดถึงตอนนั้นหรอก ขนมก็แซวไป” ฟ้าพูดอย่างเขินอายก่อนจะมองหน้าแดนไท
“ไว้เรียนจบแต่งแน่นอน” แดนไทพูดขึ้นพร้อมจ้องหน้าขนม
ขนมได้แต่ยิ้มตอบไม่พูดอะไร ขึ้นรถต้นไปทันที
ต้นขับรถออกมาแต่ก็ไม่วายพูดถึงคู่ที่ผ่านมา
“พี่ว่าฟ้ากับแดนไทนี้เหมาะสมกันมากเลยนะ เรียนจบคงแต่งจริงๆ”
“ก็ขอให้ได้แต่งละกันครับ” ขนมยกยิ้มมุมปากก่อนมองทั้งสองคนจากกระจกหลังแล้วอดที่จะเบ้ปากไม่ได้
ขนมดูหนังเสร็จเขารู้สึกผ่อนคลายไปเยอะ ตอนนี้เขากำลังนั่งกินอาหารญี่ปุ่นในร้านอาหารชื่อดังโดยมีต้นคอยบริการ
“พี่ดีใจนะที่ขนมยอมออกมาดูหนังกับพี่”
“แหม๋ พี่ต้นพูดซะดูขนมเป็นคนหยิ่งอะไรขนาดนั้น” ขนมพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ
“ไม่หรอก แต่ขนมดูเหมือนมีกำแพงอะไรบางอย่าง” ต้นพูดด้วยท่าทีจริงจังจนขนมต้องวางตะเกียบแล้วจ้องอีกฝ่าย
“ขนมอาจจะมีจริงๆก็ได้นะ”
“แล้วพี่ขอทำลายกำแพงนั้นได้ไหม” ต้นพูดพร้อมจ้องมองรุ่นน้องตรงหน้า เขามองขนมมานาน แต่ด้วยท่าทีของอีกฝ่ายทำให้เขาไม่กล้าจะรุกไปมากกว่านี้ แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องรุกก่อนที่จะโดนคนอื่นคาบไปกิน
“มันอยู่ที่ความสามารถพี่ต้นแล้วละ” ขนมตอบพร้อมจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะหยิบตะเกียบคีบซูชิมาก่อน แต่สายตาทั้งคู่กลับไม่ละจากกัน
“เตรียมใจไว้เลย” ต้นยิ้มกว้างก่อนจะหยิบตะเกียบกินต่อ
ขนมมองรุ่นพี่หนุ่มตรงหน้าก่อนจะคิด พี่ต้นหน้าตาดีไม่แพ้ใคร บ้านก็มีฐานะ แต่ทำไมนะอีกฝ่ายกลับสนใจคนอย่างเขา ผิดกับอีกคนที่ดูจะไม่สนใจเขาสักนิด
ขนมมองไปที่หน้าต่างบังเอิญเห็นฟ้ากับแดนไทเดินควงกันมา เขายกยิ้มก่อนจะคิดในใจ
‘ ถ้าใช้ไม่อ่อนไม่ได้ผล อาจจะต้องใช้ไม้แข็ง ’
ขนมเดินเล่นกับต้นมาเรื่อยๆ อีกฝ่ายคอยถามว่าอยากได้อะไรบ้าง แต่เขาปฏิเสธไป เขาเผลอมองไปในร้านกระเป๋าชื่อดังเห็นแดนไทยืนคู่ฟ้าอยู่ ขนมจะไม่สนใจทั้งคู่แล้วเชียวถ้าเขาไม่บังเอิญเห็นคุณหญิงเด่นดวงที่กำลังเดินมาจากอีกฝั่ง ขนมยกยิ้มสนุกก่อนจะหยุดเดินจนต้นต้องถาม
“ขนมจะดูกระเป๋าเหรอ”
“ใช่ครับ ว่าจะดูสักหน่อย” ขนมหันไปตอบต้น เขายืนถ่วงเวลาจนคุณหญิงเดินมาถึงหน้าร้าน
คุณหญิงเด่นดวงมองขนมอย่างแปลกใจที่เจอ ขนมยกมือไหว้อีกฝ่าย ก่อนจะยิ้มหวานและเบนหน้าไปในร้านกระเป๋า
คุณหญิงเด่นดวงแทบจะถลึงตาออกมาทันทีที่เห็นลูกชายตัวเองกับผู้หญิงคนนั้น แต่คุณหญิงต้องเก็บอารมณ์พยายามฉีกยิ้มและเดินเขา ขนมยืนมองท่าทีคุณหญิงแล้วอดที่จะสนุกไม่ได้และเดินตามอีกฝ่ายไป
“ขนมอยากได้แบบไหนเหรอ” ต้นถามขึ้นเมื่อมาถึงในร้าน
ขนมตอบต้นไปแต่สายตากลับจ้องไปที่คุณหญิงที่กำลังดิ่งตรงไปหาลูกชาย
“เอ้า คุณแม่สวัสดีครับ” แดนไททักแม่ตัวเองที่เดินเข้ามาก่อนจะยกมือไหว้ ฟ้าที่ยืนข้างยกมือไหว้ตาม
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
คุณหญิงไม่สนใจฟ้าสักนิดก่อนจะหันไปคุยกับลูกชายตัวเอง
“มาเดินห้างก็ไม่บอกแม่ ปล่อยให้แม่มาเดินเหงาคนเดียวได้ไง”
“เอ่อ พอดีฟ้าเขาอยากมาหาอะไรกินนะครับ”
“เอ้าหนูฟ้า น้าเพิ่งเห็น ตายจริงคนแก่แล้วก็งี้แหล่ะ สายตาไม่ดี” คุณหญิงพูดด้วยยิ้มหวาน แต่ขนมกลับคิดว่ามันดูเสแสร้งที่สุด
“สวัสดีค่ะคุณน้า” ฟ้ายกมือไหว้อีกรอบพร้อมยิ้มเจื่อนๆ
“สวัสดีจ้ะ มาดูกระเป๋าเหรอจ้ะ”
“ใช่ค่ะ พอดีใบเก่าของฟ้ามันพังแล้วนะค่ะ” ฟ้าตอบด้วยรอยยิ้มแบบฉบับตัว
“ใบเก่าของหนู” คุณหญิงพูดพร้อมชี้นิ้มใบที่กระเป๋าในกลางเก่ากลางใหม่ “น้าว่าหนูเหมาะกับแบรนด์นั้นมากกว่าแบรนด์นี้นะจ้ะ”
ขนมหลุดหัวเราะเบาๆไม่ได้เมื่อได้ยิน กระเป๋าใบเก่าของฟ้าเป็นแบรนด์คนไทยที่ไม่แพงมากและกำลังเป็นที่นิยมในกลุ่มนักศึกษาที่กำลังทรัพย์ไม่เยอะ แต่ร้านที่เข้าเป็นแบรนด์นอกชื่อดังที่ขึ้นชื่อเรื่องราคา
“เอ่อ คุณแม่ครับ”
“เอาเป็นว่าแม่ไม่ขัดเวลาของหนุ่มสาวดีกว่า ว่างๆก็พาหนูฟ้าไปกินข้าวที่บ้านสิ จะได้รู้จักกันมากกว่านี้” คุณหญิงขัดพูดขึ้นเสียงหวาน
คุณหญิงเด่นดวงเดินออกจากร้าน แต่เมื่อถึงเขายังไม่วายหันมามองเขาด้วยสายดุก่อนจะหันไปมองสองคนนั้นแล้วเดินออกไป
“ขนมรู้จักกับคุณหญิงเด่นดวงด้วยเหรอ” ต้นถามขึ้นอย่างสงสัย
“คุณหญิงเป็นเจ้าของร้านขนมที่ขนมทำงานอยู่นะครับ” ขนมพูดจบเดินเข้าไปดูกระเป๋าใบนึงที่ใบกำลังพอดี ผู้ชายถือได้
“พี่ต้นว่าใบนี้เหมาะกับขนมมั้ย”
“ก็โอเคนะครับ เรียบๆแต่ดูดี” ต้นพยักหน้า
ขนมมองราคาแล้วแอบตกใจเล็กน้อยก่อนที่เขาจะวางลง ไม่นานก็มีเสียงดังขึ้นจากฝั่งไม่ไกลกัน
“จะเอาใบไหนก็เอาดิ เดี๋ยวแดนซื้อให้” แดนไทพูดขึ้น แต่สายตากลับมองมาที่เขาแล้วยกยิ้มเย้ย
“ขนมจะเอาเปล่า เดี๋ยวพี่ซื้อให้” ต้นพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่าย
“ไม่ต้องหรอกครับพี่ต้น” ขนมพูดขึ้นก่อนจะหยิบใบนั้นไปส่งให้พนักงานที่ยืนใกล้แดนไท
“พอดีมีปัญญาซื้อเอง” ขนมพูดต่อเขาจ้องมองแดนไทก่อนจะยิ้มหวานให้ฝ่าย
พนักงานรับกระเป๋าไปพร้อมบัตรเงินสดของขนม ขนมมองฟ้าที่ยืนสีหน้าไม่ดีอยู่ข้างๆแดนไท เขาไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกฟ้า แต่เขาเกลียดคำพูดของแดนไท
“เอ่อ ขนม พี่ว่า” ต้นเดินเข้ามาเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก
“พี่ต้นครับไปรอกระเป๋าด้านนั้นกันเถอะ”
ขนมเดินจูงมือต้นออกไปอีกทางก่อนจะยกยิ้มให้แดนไทที่กำลังจ้องเขาอย่างไม่พอใจ
ขนมถือถุงกระเป๋าออกมาอย่าสะใจเมื่อเห็นแดนไทและฟ้าเดินออกมจากร้านมือเปล่า และทั้งคู่กำลังยืนทะเลาะกันไม่ไกลจากร้านนัก
‘ เงินที่ซื้อกระเป๋าก็เงินที่เอามาจากแม่นายไง แดนไท!! ‘
แดนไทมองฟ้าอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเขาและฟ้าต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องไร้สาระด้วย
“ฟ้าอยากได้ แดนจะซื้อให้แดนผิดตรงไหน”
“ฟ้าคิดว่ามันแพงไปสำหรับฟ้า” ฟ้ายืนมองชายหนุ่มที่รักอย่างพูดไม่ออก เขารู้สึกเหลือตัวเล็กนิดเดียวในร้านนั้น ทั้งพูดของแม่แดนไท และไหนจะท่าทีของขนมอีก ที่เหมือนกดเขาให้ตัวเล็กลง
“ฟ้าจะไปสนใจคำพูดของไอ้นั้นทำไม”
“ฟ้าไม่ได้สนใจคำพูดของขนม แต่ฟ้าไม่ชอบที่พี่แดนเหมือนต้องการดูถูกขนม แต่กลับโดนเขาสวนมาแล้วไม่พอใจ แดนใช้ฟ้าเป็นเครื่องมือมากกว่า” ทำไมเขาจะไม่รู้ เขามองอยู่ตลอด แฟนเขาจ้องขนมตลอด เมื่อเห็นว่าขนมวางกระเป๋าลงเพราะแพง อีกฝ่ายก็พูดแซะทันที ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายก็พูดกับเขาแล้ว
“ฟ้าคิดมากไปรึเปล่า” แดนตกใจที่อีกฝ่ายรู้ทัน แต่เขาแค่หมั้นไส้ขนมที่จอนเช้ายังตื้อเขา แต่ตอนเย็นกลับมาควงผู้ชายอีกคน ร้ายไม่น้อย
“ฟ้าไม่ได้คิดมาก แต่ฟ้าไม่ชอบให้ใครใช้ตัวเองเป็นเครื่องมือในการแกล้งคนอื่น” ฟ้าพูดจบสะบัดมือแดนไทที่กุมอยู่แล้วเดินออกไปทันที
แดนไทได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินตามอีกฝ่ายไป
______________________________________________________________________
มาต่อแล้วคร้าบ
เป็นไงกันบ้าง ติชมได้นะครับ
คนเขียนถามหน่อยว่าเดินเรื่องช้าไปมั้ย กลัวอืด ฮ่าๆ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
ว้ายยยยยยยยย มวยคู่เอก ขนมกับแดนไทเหมาะสมกันมากเลยค่ะ 555555
ดำเนินเรื่องจะว่าช้าก็ช้านะ เพราะเราอยากเห็นขนมบิชมากกว่านี้แล้ว 5555
-
ขนม ร้ายไม่เบาเลย
ขอให้แดนไทติดกับไวๆเถอะ สนุกแน่ๆ
-
ชอบชนมอ่ะร้ายดีสู้คนได้ พี่ต้นจะน่าสงสารมั้ยเนี่ย?
-
ขนมแรงงง มวยถูกคู่ :katai2-1:
-
ชอบขนมมาก ร้ายให้สุดไปเลยลูกกกก
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่5
ขนมมองฟ้าที่ดูซึมผิดปกติที่ทุกๆวันฟ้าจะเป็นคนร่าเริง ถึงจะเครียดแต่ก็ไม่ได้ซึมขนาดนี้ เขาแอบยิ้มเล็กน้อย คงทะเลาะกับแดนไทสินะ เขารู้สึกสงสารฟ้าที่เขาทำแบบนี้ แต่เขาก็เลือกไม่ได้ แต่ถ้าคิดในมุมกลับกัน ถือว่าช่วยฟ้าไม่ให้ต้องไปเจอแม่ผัวมหาภัยละกัน
“ขนมเป็นอะไร วันนี้อารมณ์ดีแปลกๆ” เป้ยถามขึ้น
“เปล่านิปกติ”
“อย่ามา แหน่ะ หรือเพราะไปกินข้าวกับพี่ต้นมา เลยอารมณ์ดีขนาดนี้” เป้ยพูดพร้อมยิ้มแซวจนหมิวที่นั่งข้างๆต้องหันมาแซวด้วย
“ไม่เกี่ยวเลย” ขนมตอบพร้อมส่ายหัวเล็กน้อย
“หรือเพราะกระเป๋าใหม่ใบนี้” หมิวชี้ไปที่กระเป๋าบนตักขนม
“คงงั้นมั้ง นานๆจะเปลี่ยนกระเป๋าที”
“แต่เปลี่ยนซะแพงเชียวนะ” หมิวยิ้มล้อเลียนพร้อมพูดต่อ “หรือพี่ต้นซื้อให้”
“เปล่าหรอก เราซื้อเอง”
“ว่าแต่เลิกเรียนจะไปไหนกับพี่ต้น เราเห็นนะแอบคุยแชทกัน” เป้ยสอดขึ้น
“เป้ย! แอบมองใช่มั้ย” ขนมหันไปดุใส่เพื่อนแต่ก็ยังยิ้ม
“ฮ่าๆ ไม่ต้องมาดุเลยขนม แค่อยากเห็นเพื่อนมีความสุขไง ก็ตั้งแต่เลิกกับ..”
“พอเถอะเป้ย อย่าพูดชื่อนั้นอีก” ขนมแย้งขึ้นทันที บรรยากาศดูอึมครึมทันที
“อะๆ แกเริ่มต้นใหม่ก็ดีแล้วนะขนม” หมิวพูดแก้สถานการณ์
ขนมไม่ตอบได้แต่ยิ้มให้เพื่อนทั้งสองและเดินออกจากห้องไปทันที
ระหว่างที่เขากำลังยืนรอต้นมารับ ฟ้าที่เพิ่งเดินออกมาก็เดินเข้ามาหาเขาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
“ขนม เราคุยด้วยหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ มีอะไรเหรอฟ้า” ขนมตอบฟ้าด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“เรื่องเมื่อวาน เราขอโทษแทนพี่แดนด้วยนะ” ฟ้าหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“อย่าคิดมากเลยฟ้า เราไม่คิดอะไรหรอก”
“ดีแล้ว เราไม่อยากให้ขนมต้องคิดมาก” ฟ้าตอบพร้อมมีสีหน้าชื้นขึ้น
“เราก็ต้องขอโทษฟ้าด้วยนะที่แอบแซะฟ้า” ขนมตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ
“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอก ก่อนหน้านี้เราโดนหนักกว่านั้นอีก” ฟ้านิ่งลงอย่างเห็นได้ชัด
ขนมลอบยิ้มก่อนพูดกับฟ้าด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ
“เรื่องคุณหญิงนะเหรอฟ้า”
“ขนมก็ได้ยินใช่มั้ย”
“ก็แอบได้ยิน”
“เราก็ไม่อยากคิดมากหรอกนะ แต่อะไรหลายๆอย่างท่าทีของคุณหญิงเขาเหมือนจะดี แต่ก็พร้อมกดเราทุกครั้งที่มีโอกาส” ฟ้าพูดออกมาอย่างระบาย
“ฟ้าเคยเจอคุณหญิงมาก่อนเหรอ” ขนมถามด้วยความอยากรู้
“เคยสิ พี่แดนพาไปแนะนำให้รู้จัก คุณหญิงดูต้อนรับเราดีนะ แต่ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่เรารู้สึกไม่ดี ยิ่งเมื่อวานยิ่งชัดเจนเลยว่าเขามองว่าเราไม่เหมาะกับลูกชายเขา”
“ฟ้าคิดมากไปเองหรือเปล่า” ขนมพยายามพูดปลอบ
“เราก็พยายามคิดอย่างนั้น พี่แดนก็บอกอย่างนั้น บอกว่าแม่ใจดี แม่ต้องรักฟ้าแน่ๆ แต่ทำไมเรายิ่งรู้สึกกลัวคุณหญิงก็ไม่รู้สิ” ฟ้าพูดออกมาอย่างเหลืออด เขาพูดกับใครก็บอกว่าเขาคิดมากไปเอง
“อาจเพราะฟ้าไม่รวยล้นฟ้าเหมือนเขารึเปล่า” ขนมพูดพร้อมจับมือฟ้าอย่างให้กำลังใจ
“เราก็คิดแบบนั้นแหล่ะ จะทำไงได้ เราเลือกเกิดไม่ได้นิ” ฟ้าพูดออกมาออกมาอย่างอึดอัด
“แต่ฟ้าเลือกที่จะรักได้นะ” ขนมลอบยิ้มหวานอย่างพอใจ
ฟ้าขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ “ขนมหมายความว่าไง”
“ก็เลือกที่จะรักคนที่พอดีกับเรา เข้ากับเราได้ และไม่มีปัญหาเรื่องฐานะทางสังคมไงละ”
ฟ้านิ่งไปทันที เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย เขาคิดว่าเขากับแดนไทรักกันแค่นั้นก็ควรพอแล้วไม่ใช่เหรอ แต่ดูเหมือนแค่นั้นจะไม่พอแล้วจริงๆ
“เราไม่ได้จะยุฟ้าให้เลิกกับพี่แดนนะ แต่ถ้าอยู่แล้วอึดอัดมันก็ไม่ดีหรอก” ขนมยิ้มอย่างเห็นใจฟ้าก่อนจะบีบมือให้กำลังใจ
ปริ๊น!!
เสียงแตรรถดังขึ้นดึงสติคนทั้งสอง ฟ้ายิ้มให้ขนมเล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือ
แดนไทลงมาจากรถทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นแฟนสาวกำลังจับมือกับผู้ชายคนอื่น
“มีอะไรกัน” เสียงเข้มดังขึ้นจนฟ้าสะดุ้ง แต่ขนมกลับลอบยิ้มก่อนจะปั้นหน้าเป็นปกติ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่แดน ไปกันเถอะ” ฟ้าจับแขนแดนไทก่อนจะพยายามลากไปที่รถ
“มันมายุ่งอะไรกับฟ้า!” แดนไทเสียงดังขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่แดน ฟ้าแค่มาปรึกษาอะไรนิดหน่อย” ขนมยิ้มหวานให้แดนไท ก่อนจะหันไปพูดกับฟ้า “อย่าลืมไปคิดดูนะฟ้า”
ขนมพูดจบเลี่ยงเดินออกมาทันที ไม่สนใจแดนไทที่กำลังไม่พอใจสุดๆ
“คุยอะไรกันฟ้า!” แดนไทหันไปพูกับฟ้าทันที
“พี่แดนจะเสียงดังทำไม ไม่มีอะไรหรอก” ฟ้าเสียงเข้มขึ้นเหมือนกัน เขาไม่ชอบให้ใครมาขึ้นเสียงใส่
“งั้นบอกพี่มาว่ามีอะไร”
“ไปคุยกันบนรถเถอะ ฟ้าอายเขา” ฟ้าพูดจบ เลี่ยงเดินไปขึ้นรถทันที
คนในบริเวณนั้นมองเหตุการณ์เมื่อครู่พร้อมซุบซิบไปมา ทำไมหลายๆคนจะไม่สนใจละก็คู่รักหวานแหววที่แสนเหมาะสมกันนานๆจะทะเลาะกัน แถมท่าทางจะดูรุนแรงไม่น้อย
ขนมยืนมองจากไกลๆ เขาลอบยิ้มสะใจ ท่าทางแผนเขาจะไปได้สวย
“ขนมรอพี่นานมั้ย ขอโทษนะพี่คุยงานนานไปหน่อย” ต้นที่วิ่งมาอย่างหอบพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มหวาน
บรรยากาศบนรถแดนไทกำลังคุกกรุ่น ทั้งสองคนยังไม่พูดอะไรกันตั้งแต่ขึ้นรถมา และดูเหมือนว่าทั้งคู่รอเวลาจะระเบิด
“สรุปคุยอะไรกัน” แดนไทเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน เขาลอบมองแฟนสาวอย่างอ่อนใจ เขาแค่หวงอีกฝ่ายมากไป เขาผิดใช่มั้ย
“คุยกันเรื่องวิชาเรียน” ฟ้าเลือกที่จะโกหก ตอนนี้อารมณ์เขาเย็นขึ้นนิดหน่อยแล้ว
แดนไทลอบมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาก็ไม่อยากจะทะเลาะกับอีกฝ่ายต่อ
“ฟ้าไม่ชอบเวลาพี่แดนเป็นแบบนั้นเลย ไม่ฟังอะไรสักอย่าง” ฟ้าเปิดประเด็นขึ้น
“พี่ไม่ชอบให้ฟ้าไม่ยืนจับมือกับผู้ชาย พี่ผิดเหรอฟ้า”
“แต่นั้นเพื่อนฟ้านะพี่แดน อีกอย่างขนมก็เป็นเกย์” ฟ้าเถียงขึ้น
“ต่อให้มันจะเป็นเกย์ หรือผู้ชายพี่ก็ไม่ชอบ” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบ “อย่าให้พี่เห็นอีก ไม่งั้นพี่ไม่เอาไว้แน่!”
ฟ้ากำมือตัวเองแน่นอย่างอึดอัด เขารู้ว่าแดนไทขึ้นหึง ขี้หวง แต่ไม่เคยครั้งไหนที่อีกฝ่ายจะทำให้เขาอึดอัดได้ขนาดนี้
“พี่แดนจะเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้นะ” ฟ้าเถียงขึ้น แดนไทแปลกใจทันที ปกติฟ้าเป็นผู้หญิงที่เข้าใจอะไรง่าย ไม่งี่เง่า แต่ครั้งนี้กลับเถียงเขา
“ฟ้าว่าพี่เอาแต่ใจเหรอ!” แดนไทกำพวงมาลัยแน่น เสียงทุ้มดังลั่นรถ
“ใช่ พี่แดนไม่เคยเอาแต่ใจขนาดนี้ มีเหตุผลตลอด!!”
“ฟ้าก็ไม่เคยงี่เง่าขนาดนี้เหมือนกัน !!”
ทั้งสองคนเสียงดังใส่กันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ฟ้ามองแฟนหนุ่มของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาสองคนมีทะเลาะกันบ้างแต่คุยกันด้วยเหตุผลตลอด แต่ครั้งนี้กลับไม่ อารมณ์ล้วนๆ
“ใช่ฟ้ามันงี่เง่าเองแหล่ะ พี่ไม่เคยผิดหรอก ผู้ชายรวยๆแบบพี่ไม่เคยผิดอะไรหรอก” ฟ้าเริ่มรวน ประชดประชัน
“พี่ว่าไม่ใช่ละฟ้า มันเกี่ยวอะไรกัน” แดนไทมองฟ้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ฟ้านิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ ฟ้าเริ่มน้ำตาคลอ แดนไทเห็นอย่างนั้นก็เริ่มใจอ่อน ก่อนจะจับมือแฟนสาวแน่น
“พี่ว่าเราเลิกทะเลาะกันเถอะ” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
ฟ้ามองแดนไทน้ำตาคลอ เขาปาดน้ำตาก่อนที่มันจะไหลลงมา
“ฟ้าก็ไม่อยากทะเลาะหรอก” ฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงแผ่ว
“งั้นกินไอศกรีมกันเถอะ ร้านที่ฟ้าชอบไง อารมณ์จะได้ดีขึ้น” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
ฟ้ายิ้มหวานตอบก่อนจะพยักหน้า แม้ว่าภายในใจจะยังมีตะกอนบ้างอย่างในใจ
แดนไทยิ้มตอบ เขาชอบเวลาฟ้ายิ้มแบบนี้ที่สุด ฟ้าน่ารักที่สุด
ขนมและต้นนั่งกินสเต็กร้านดังในห้าง ระหว่างที่ทั้งสองกำลังนั่งทานไป ขนมจ้องมองต้น จนต้นต้องทักขึ้น
“หน้าพี่อะไรติดหรือเปล่า” ต้นถามขึ้นอย่างไม่มั่นใจ
“ไม่มีนิครับ”
“แล้วทำไมขนมถึงจ้องพี่ขนาดนั้น” ต้นถามขึ้นอย่างสงสัย
“ขนมรู้มาว่าพี่ต้นเคยคบแต่ผู้หญิงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมาจีบขนมละ” ขนมถามขึ้นรงๆจนต้นอั้มอึ้ง
“เอ่อ จริงๆแล้วพี่ก็ยังมองผู้หญิงนะ แต่พี่แค่ชอบขนมมากกว่า สำหรับพี่รักก็คือรัก ไม่จำกัดเพศหรอก” ต้นตอบด้วยรอยยิ้มหล่อ
ขนมฟังคำตอบแล้วพยักหน้า แม้ว่าในใจเขาจะแอบค้านกับคำตอบที่แสนโลกสวยในความคิดเขา
“แล้วแบบนี้ถ้าคบกันไปแล้ว ถ้าวันนึงพี่ต้นเกิดอยากกลับไปหาผู้หญิงละ”
“ไม่มีทาง ถ้าพี่เลือกที่จะรักใครแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนใจ” ต้นตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะกุมมือของขนมไว้แน่น
“อะไรก็เกิดขึ้นได้ พี่ต้นอย่างเพิ่งพูดไปเลย” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ นึกถึงคำพูดของใครสักคนที่เคยพูดกับเขาแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่
“พี่จะไม่บอกให้ขนมเชื่อ แต่จะทำให้ดู” ต้นพูดจบบีบมือขนมให้มั่นใจ ขนมมองหน้าต้นแล้วยิ้มหวาน ผู้ชายคนนี้ดูดี คำพูดดูดี ท่าทางดูดี แต่ก็ตัดสินอะไรไม่ได้ในตอนนี้
“ถ้ามีผู้หญิงดีดีที่เหมาะกับพี่ต้นละ” ขนมเข้าเรื่องทันที
“อะไรขนม พี่จีบขนมอยู่นะ พี่ไม่ใช่คนคุยหลายคนนะ”
“ขนมรู้ แต่ตอนนี้เราก็ยังไม่ใช่แฟนกัน พี่ต้นก็มีสิทธิคุยกับคนอื่น” ขนมพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดต่อ “บางทีพี่ต้นอาจจะเหมาะกับผู้หญิงสวยๆ นิสัยดี แล้วจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ไง”
ขนมปล่อยมือที่ต้นกุมไว้ก่อนจะพูดด้วยสีหน้านิ่ง
“ละสิ่งนั้นขนมไม่มีวันให้พี่ได้หรอก”
___________________________________________________
มาต่อแล้วครับ แอบหายไปนานเพราะไม่ค่อยว่าง คนเขียนสัญญาจะมาต่อให้ถี่ที่สุดครับ
-
ฮือออออ ใจหายนึกว่าโดนเทซะแล้ว ขอบคุณที่อัพต่อนะค้าาาา
-
ขนมเคยโดนทิ้งเพราะเหตุนี้มาก่อนใช่มั้ย ตรงดีที่ถามตั้งแต่ยังไม่คบกัน
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่6
** พี่อยากขนมเชื่อใจในตัวพี่นะ **
ขนมอ่านข้อความที่เขาได้จากต้นหลังจากต้นมาส่งเขาที่บ้าน ขนมคิดระหว่างเดินเข้าบ้าน ต้นเป็นคนดี คนดีคนหนึ่งที่ไม่ควรมายุ่งกับคนอย่างเขา ขนมรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ใช่คนดี บางทีเขาอาจจะสกปรกเกินกว่าจะได้รับความรักดีดีจากต้น
“ขนมใครมาส่งลูก” ยายแก้วถามหลานชายด้วยรอยยิ้ม
“รุ่นพี่ที่มหาลัยนะครับ” ขนมตอบพร้อมยิ้มจางๆ
“จริงเหรอเปล่า” ยายพูดยิ้มล้อเลียน ด้วยความเป็นคุณครูมามากกว่าครึ่งของชีวิต ยายแก้วรับได้ในสิ่งที่หลายชายเป็น แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เคยพูดกับเขาตรงๆ แต่เขาก็พอรู้
“จริงสิครับ” ขนมพูดพร้อมเข้าไปกอดยายแก้วแน่น
“ขนมน่าจะมีความรักบ้างนะลูก” ยายแก้วพูดเสียงนุ่มพร้อมลูบหัวหลานชายเบาๆ
“ขนมยังไม่คิดหรอกครับ เรียนก่อนดีกว่า”
“แต่คิดบ้างก็ดีนะลูก ความรักมันมีทั้งสุขและเศร้า แต่อย่างน้อยเราก็ได้รู้นะลูกว่าความรักคืออะไร”
“ยายคิดถึงคุณตาบ้างมั้ยครับ” ขนมพูดถึงตาของเขาที่เสียก่อนที่เขาจะเกิดด้วยซ้ำ
“คิดถึงสิ คิดถึงตลอด มีคนบอกให้ยายเริ่มใหม่กับใครสักคนตั้งแต่ยายยังสาวๆ แต่ยายทำไมไม่ไดหรอก เพราะตาเขาไม่เคยจากยายไปไหน ยังอยู่ในใจยายเสมอ” ยายแก้วพูดด้วยรอยยิ้ม คู่ชีวิตของเขาตายตั้งแต่ยังหนุ่มด้วยอุบัติเหตุ เขาเสียใจอย่างที่สุด แต่สุดท้ายเขาก็ต้องอยู่ให้ได้ เพราะเขายังมีลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจ
“ความรักก็น่ากลัวนะครับ อย่างเรื่องของแม่” ขนมแววตาดูสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“ความรักของคนๆเดียวไม่สามรถตัดสินความรักบนทั้งโลกได้หรอกลูก คนเราต้องเปิดใจ และก้าวต่อไป”
ขนมพยักหน้าให้ยายแต่แววตาเขากลับสับสน เขาไม่รู้ว่าคนอย่างเขาจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้ไหม
** อย่าปล่อยเวลาให้เสียเปล่า แกมีเวลาอีกไม่กี่อาทิตย์แล้วนะ **
ข้อความจากเบอร์ที่เขาไม่รู้จัก แต่เขาก็รู้ว่าคือใคร ขนมเหยียดยิ้มก่อนจะถอนหายใจ ถ้าเร่งมาขนาดนี้เขาก็จะจัดให้ ฟ้าก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง เขาจะจัดแจงให้อีกฝ่ายเจอคนที่ดีกว่าผู้ชายอย่างแดนไทแล้วกัน
“เย็นนี้ไปหาอะไรกินกันมั้ยขนม” ต้นเดินเข้ามาถามขณะที่ขนมนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โรงอาหาร
ขนมนิ่งคิดก่อนจะยิ้มกว้างตอบอีกฝ่าย
“เอาสิครับ ขนมอยากกินปิ้งย่างพอดี”
“งั้นเดี๋ยวพี่มารับตอนเลิกเรียนนะ”
ขนมโบกมือให้ต้นที่เดินจากไป เขายิ้มหวานก่อนจะหันไปมองฟ้าที่นั่งอยู่โต๊ะไม่ไกลนัก
“ขนมยิ้มแป้นเลยนะช่วงนี้ อินเลิฟละสิ” เป้ยอดที่จะแซวขึ้นไม่ได้
“อินเลิฟเหรอ ไม่นิ”
“ยังจะมาปากแข็งอีก ไปไหนมาไหนกับพี่ต้นบ่อยขนาดนั้น”
ขนมได้แต่หัวเราะไม่พูดอะไรต่อ
ขนมนั่งกินข้าวไปสักพักเขารอจังหวะที่ฟ้าออกไปเข้าห้องน้ำคนเดียวเขาจึงลุกขึ้นตามอีกฝ่ายไป ขนมรอจนอีกฝ่ายทำธุระเสร็จ เมื่ออีกฝ่ายออกมาเขาก็ทักขึ้นทันที
“ฟ้า!”
“เอ้า ขนมมีอะไรเปล่า” ฟ้าตอบเขาด้วยรอยยิ้ม
“เย็นนี้ฟ้าไปไหนรึเปล่า” ขนมเข้าประเด็นทันที
“ก็...” ฟ้านิ่งคิดไปแปปนึง ทุกๆวันแดนไทจะมารับเขาแต่ช่วงนี้เขาอึดอัดที่จะอยู่กับอีกฝ่าย “ไม่ได้ไปไหนนะ”
ขนมยิ้มกว้างทันที ก่อจะพูด “งั้นไปซื้อของขวัญให้หมิวเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ เรายังไม่รู้จะซื้ออะไรให้หมิวเลย”
ขนมเอาหมิวมาอ้าง วันเกิดหมิวใกล้ถึงแล้วก็จริงแต่ก็ยังเร็วไปสำหรับเตรียมของขวัญ
“ได้สิ เด็ยวเราไปช่วยเลือก”
“เจอกันตอนเย็นนะ” ขนมตอบด้วรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไป
ฟ้ายิ้มตอบอีกฝ่าย ช่วงนี้อยู่ห่างๆแดนไทก็ดีเหมือนกัน เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
เย็นวันนั้น ต้นแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฟ้ายืนอยู่พร้อมขนม เขาแปลกใจที่ช่วงนี้เหมือนฟ้ากับขนมจะสนิทกันมากขึ้น
“อ้าว พี่ต้นไปด้วยเหรอ งั้นเราไม่ไปดีกว่า” ฟ้าพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นต้นลงจากรถ
“ไปด้วยกันนี่แหล่ะ เราเลือกของผู้หญิงไม่เก่งหรอก” ขนมพูดขึ้นพร้อมจับแขนฟ้าไว้
“ไปด้วยกันสิน้องฟ้า หลายๆคนสนุกดี” ต้นพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แม้เขาจะยังงๆเรื่องที่ทั้งสองคนคุยกันอยู่
ฟ้าอดที่จะเกรงใจไม่ได้แต่ก็ยอมไปกับทั้งคู่
ทั้งสามคนเคลื่อนรถออกไปได้ไม่นาน รถของแดนไทก็มาจอดใต้ตึกคณะ แดนไทโทรศัพท์หาฟ้าแต่อีกฝ่ายก็ไม่รับสายสักที
“ฟ้าทำไมไม่รับสายพี่!” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงดุ ช่วงนี้ฟ้าแปลกไปจนเขารู้สึกได้
“ฟ้าปิดเสียงไว้ตอนเรียนละลืมเปิดค่ะ” ฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงแผ่ว เขาไม่อยากคุยเสียงดังให้ขนมและต้นได้ยิน
“นี่ฟ้าอยู่ไหน พี่อยู่ใต้ตึกแล้ว” แดนไทพยายามกดอารมณ์ร้อนของตัวเอง
“ฟ้าออกมากับเพื่อนแล้วค่ะ พอดีออกมาซื้อของเป็นเพื่อนเพื่อนนะ”
แดนไทกำหมัดแน่นเมื่อได้ยินอย่างนั้น ฟ้าแปลกไปจริงๆ
“ไปกับเพื่อนที่ไหน”
ฟ้านิ่งไปสักพัก ฟ้าเม้มปากแน่นก่อนจะเอ่ยขึ้น “มากับพวกแก้มนั้นแหล่ะพี่แดน พอดีจะซื้อของขวัญให้เพื่อนกันนะ วันเกิดเพื่อน” ฟ้าพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ นี่เป็นอีกครั้งที่เขาต้องโกหกแดนไท เขาแค่ไม่อยากบอกว่ามากับขนม ไม่งั้นแดนไทต้องไม่ยอมแน่ๆ
“ไปซื้อกันที่ไหน เดี๋ยวพี่ตามไป”
“เอ่อ ไม่ต้องมาหรอกค่ะ มากับเพื่อนพวกหญิงเยอะ พี่แดนจะเบื่อเปล่าๆ”
แดนไทกำโทรศัพท์แน่นจนเส้นเลือดปูด เขาถอนหายใจก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“โอเค งั้นจะกลับตอนไหนก็โทรบอกพี่ด้วยละกัน” แดนไทยอมปล่อยครั้งนี้เพราะเขาเชื่อใจอีกฝ่าย และอีกอย่างฟ้าคงอยากมีเวลากับเพื่อนบ้าง
“ค่ะ” ฟ้ากดวางสายก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เขารู้สึกไม่ดีที่ต้องโกหก แต่เขาก็ไม่อยากจะทะเลาะกับแดนไทอีกแล้ว
ขนมที่ลอบมองฟ้าจากกระจกกระตุกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ
“มีอะไรหรือเปล่าฟ้า” ขนมถามขึ้น
“ไม่มีอะไรจ้ะ” ฟ้าตอบเสียงใส ขนมได้แต่ยิ้มตอบ
“ไปดูของให้หมิวก่อน หรือจะไปกินปิ้งย่างก่อนดี” ต้นพูดดูขึ้นเมื่อถึงห้างใจกลางเมือง
“ไปดูของก่อนดีกว่า จะได้กินอย่างไม่กังวล” ขนมตอบขึ้นพร้อมเดินนำไปที่ร้านขายเครื่องประดับร้านหนึ่ง
“ฟ้าว่าสร้อยเส้นนี้สวยไหม” ขนมยกสร้อยเส้นนึงขึ้นมา
“สวยนะ แต่เราว่าอันนี้น่าจะเหมาะกับหมิวมากกว่า” ฟ้าตอบขึ้นพร้อมยกอีกเส้นขึ้น
ต้นได้แต่เดินตามและมองทั้งสองคนเลือกของไป ต้นมองที่ขนมและฟ้าสลับกันไปมา ฟ้าสวยและน่ารักแบบนี้ไม่แปลกใจที่แดนไทจะหวงนัก ส่วนขนมน่ารัก ดูลึกลับ น่าค้นหาอย่าบอกไม่ถูก
หลังจากได้สร้อยเส้นหนึ่งมาขนมเดินนำมาที่ร้านอาหารปิ้งย่างชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งปิ้งไปคุยไปด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป้นขนมคุยกับฟ้า แต่ก็มีต้นแทรกคุยอยู่บ้าง
“ฟ้าว่างๆชอบทำอะไร” ขนมพูดขึ้น
“เราชอบดูซีรี่ย์ฝรั่งนะ” ฟ้าตอบด้วยรอยยิ้ม
“จริงมั้ย เหมือนพี่ต้นเลย พี่ต้นก็เป็นแฟนซีรี่ย์ฝรั่งนิ” ขนมชงขึ้นทันที
“จริงเหรอค่ะ พี่ต้นชอบดูเรื่องอะไร” ฟ้าถามขึ้นอย่างสนใจ นานๆจะมีคนชอบเหมือนเขา ยิ่งแดนไทยิ่งแล้วใหญ่ ไม่เคยจะดูหรอก
“เกมส์ออฟโทรนนะครับ จริงๆก็ชอบหลายเรื่อง”
“ชอบเรื่องเดียวกับฟ้าเลยค่ะ”
หลังจากนั้นกลับกลายเป็นต้นและฟ้าคุยกันสองคนเรื่องซีรี่ย์ โดยนานๆทีจะขนมจะแทรกขึ้นบ้าง แต่ขนมกลับไม่เบื่อ เพราะเขาต้องการให้เป็นอย่างนั้น ขนมมองทั้งสองคนไปมาอย่างพอใจ เจ้าหญิงที่แสนดีก็ต้อคู่กับเจ้าชายแสนดีสิ
“ขนมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ”
“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย” ต้นพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ใกล้นิดเดียวเอง” ขนมเลี่ยงออกมา เขาหันไปมองทั้งสองที่ยังคุยกันอยู่อย่างพอใจ ก่อนจะเลี่ยงเดินออกมาไกลๆและยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้
เขามองรูปอย่างพอใจพร้อมเหยียดยิ้มสะใจ
แดนไทได้ดิ้นพล่านแน่เมื่อเห็นรูปนี้ ! !
ขนมยกโทรศัพท์โทรหาต้นทันทีที่เข้าห้องน้ำเสร็จ
“ขนมมีอะไรหรือเปล่า”
“เอ่อ ขนมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดียายโทรมาตามให้รีบกลับต้องไปบ้านญาติกัน” ขนมโกหกคำโต
“งั้นพี่รีบจ่ายเงิน เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“ไม่ต้องครับ พี่ต้นอยู่กับฟ้าไปก่อน กินกันให้อิ่มนะ ฝากขอโทษฟ้าด้วย”
“แล้วขนมจะกลับยังไง”
“เดี๋ยวขนมกลับแท็กซี่เอง แปปเดียว”
“จะดีเหรอ”
“ดีสิ ฝากฟ้าด้วยนะ ส่งให้ถึงหอละ ถ้าพี่ต้นดูแลเพื่อนขนมไม่ดีละโดนแน่” ขนมพูดเสียงดุอย่างหยอกล้อ
“โอเคครับ ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ”
ขนมยกยิ้มพอใจก่อนจะหันไปมองต้นและฟ้าที่นั่งอยู่ในร้าน ฟ้ามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยแต่ก็ตัดสินใจก่อนต่อ
“ฟ้า ขนมฝาก ขอโทษด้วยนะ” ต้นพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าฟ้า
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ” ฟ้ายิ้มให้ต้น เขาไม่โทษขนมหรอก แค่รู้สึกแปลกๆที่ต้องอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง
“ฟ้าไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวกินอิ่มพี่จะไปส่งฟ้าเอง”
“ขอบคุณนะคะ” ฟ้ายิ้มตอบก่อนจะลงมือทานต่อ
ต้นยิ้มตอบไม่พูดอะไร ก่อนจะชวนคุยเรื่องซีรี่ย์ต่อเพื่อไม่ให้บรรยากาศอึดอัด
“อ้าวแก้ม ไม่ได้ไปกับฟ้าเหรอ” แดนไททักแก้มขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายที่ตลาดในมหาลัย
“ไปไหนคะพี่แดน” แก้มงงว่าแดนไทพูดถึงเรื่องอะไร
แดนไทกำหมัดแน่น เขายิ้มให้แก้มเล็กน้อยไม่พูดอะไรต่อ
ฟ้าโกหกเขา!!
แดนไทขับรถกลับคอนโดด้วยอารมณ์ขุ่มมัว ฟ้าโกหกเขา ฟ้าไม่กับใคร อารมณ์เขาตอนนี้อยากจะบุกไปที่ห้องฟ้าเลยด้วยซ้ำแต่เขาต้องใจเย็น เขาตัดสินใจอาบน้ำเพื่อให้อารมณ์เย็นลง
ติ๊ด!
แดนไทออกมาพร้อมผ้าขนหนูมัดเอวผืนเดียวโชว์หุ่นแกร่งซิคแพคเรียงตัวสวย
“ฮัลโหล” แดนไทพยายามควบคุมเสียงไม่ให้ดุ
“ฟ้าถึงห้องแล้วนะคะ”
“โอเคครับ”
“....”
“....”
“งั้นฟ้าวางก่อนนะคะ เหนียวตัว จะไปอาบน้ำ”
“ครับ”
แดนไทกำโทรศัพท์แน่น โกหกหน้าตาเฉย หึ!
ติ๊ด!!
แดนไทยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่เขาต้องขมวดคิ้วกับข้อความภาพที่ได้จากเบอร์ที่ไม่รู้จัก
เขาเปิดดูก็ต้องเบิกตากว้างพร้อมปาโทรศัพท์ทันที
“เหี้ยเอ้ยยย!!!”
_____________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ กำลังเข้มข้นเลย
เม้นต์กันบอกหน่อยว่าเป็นไงบ้าง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
ว่าแล้วๆๆๆ ฟ้าไปอยู่กับต้นนะ
ขนมจะทำยังไงต่อไปน้าาา
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขนม....นางร้าย
-
สนุกมากค่ะ
แต่ขอติงคนเขียนนิดนะคะเรื่องสรรพนามที่ใช้กับผู้หญิง
้ใช้เขากับผู้หญิงนี่ไม่เข้ากันเลยค่ะ อ่านๆไปทำให้รู้สึกว่าฟ้าเป็นผู้ชายทุกที
-
ร้ายมากกก :angry2: ขนมเราอยู่ทีมเธอนะแม้เธอจะร้ายมากๆ ชอบนายเอกแรงๆร้ายลึก ฮิฮิ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ขนมร้ายเงียบมาก สนุกมากค่ะ มาเกาะเรื่องนี้อีกคน อิอิ
-
กลัวแดนจะรู้ว่าขนมเป็นคนทำ :katai1:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่7
“ฟ้า เมื่อวานไปไหนมา” แดนไทถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งทันทีที่ฟ้าขึ้นรถมา ฟ้าอึกอักอย่างตอบไม่ถูก แต่เธอก็ยิ้มหวานให้แดนไท
“เอ่อ ก็ไปซื้อของกับแก้มไงคะ” ฟ้าพยายามตอบให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุด
“งั้นเหรอ” แดนไทกระตุกยิ้มมุมปาก สายตาที่ดุอยู่แล้วกลับดุยิ่งขึ้น “ซื้ออะไรกันละ” แดนไทถามต่อ
ฟ้ารับรู้ได้ถึงคลื่นนิ่งของแดนที่ที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด มันเหมือนไฟใต้น้ำที่รอเวลาปะทุมากกว่า
“ซื้อของใช้ผู้หญิงจุกจิก ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” ฟ้าพยายามเบี่ยงประเด็น “ละเมื่อวานพี่แดนไปไหนมาเหรอคะ”
“หึ ไปเดินตลาดในมอมา” แดนตอบตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรกันอีกจนถึงมหาลัย
“เมื่อวานเราขอโทษด้วยนะฟ้าที่ต้องรีบกลับ” ขนมทักฟ้าขึ้นทันทีเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาในห้องเรียน
“ไม่เป็นไรหรอกขนม” ฟ้าตอบด้วยรอยยิ้ม
“เรากลัวว่าฟ้าจะโกรธเรา เรานี่แย่จริงๆเลย ชวนฟ้ามาแท้ๆกลับทิ้งไว้แบบนั้น” ขนมพูดน้ำเสียงรู้สึกผิด
“อย่าคิดมากหน่าขนม” ฟ้าตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมหัวเราะน้อยๆ
“ละเมื่อวานพี่ต้นดูแลฟ้าดีมั้ย” ขนมเข้าเรื่องทันที ถึงประเด็นที่เขาอยากรู้ที่สุด
“ก็ดีนะ กินเสร็จก็กลับเลย ไม่มีไรอะไร” ฟ้ารีบพูดทันทีเพราะกลัวขนมจะเข้าใจผิด เขาพอรู้มาว่าต้นและขนมกำลังคุยๆกันอยู่
“หื้ม พี่ต้นไปส่งฟ้าถึงหอรึเปล่า” ขนมถามต่อ
“ถึงสิ ละพี่ต้นก็รีบกลับเลยนะ” ฟ้ารีบแก้ตัวทันที
“ฟ้าจะรีบพูดอะไรขนาดนั้นละ ฮ่าๆ” ขนมมองฟ้าพร้อมรอยยิ้ม ทำไมเขาจะไม่รู้ละว่าฟ้าคิดอะไรอยู่
“เรากลัวขนมเข้าใจผิดนิ” ฟ้ายิ้มออกมา เธอคงจะคิดมากไปเองสินะ
“ทำไมฟ้าต้องกลัวเราเข้าใจผิดละ เรากับพี่ต้นไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” ขนมพูดด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับกำลังสนุก
“ขนมกับพี่ต้นกำลังคุยๆกันอยู่ไม่ใช่เหรอ” ฟ้าขมวดคิ้วอย่างงง
“ไม่ใช่หรอก เรากับพี่ต้นก็แค่พี่น้องกันธรรมดา แค่สนิทกันแค่นั้นเอง” ขนมพูดจบเขามองสีหน้าฟ้าที่แปลกใจ เขาเลยพูดต่อ “เราไม่รู้หรอกนะว่าพี่ต้นจะคิดกับเรามากกว่านั้นมั้ย แต่เราคงรับความรู้สึกของพี่ต้นไม่ได้”
ขนมพูดจบฟ้ารู้สึกสงสารพี่ต้นขึ้นมาทันที พี่ต้นดูดี สุภาพบุรุษขนาดนั้น แต่ทำไมนะ ขนมถึงไม่สนใจ
“ทำไมละขนม”
“เพราะเรากับพี่ต้นไม่เหมาะสมกันไงละ” ขนมพูดพร้อมจ้องในดวงตาฟ้าอย่างมีความนัย
“เราไม่เข้าใจ ความรักก็แค่รักไม่ใช่เหรอ ถ้าขนมลองเปิดใจให้พี่ต้น ขนมอาจจะรักพี่ต้นได้นะ”
“แต่ตอนนี้เราโตแล้วนะฟ้า ความรักมันไม่ใช่รักแล้วสิ ไหนจะฐานะ หน้าตาทางสังคม เราไม่คิดจะดึงพี่ต้นลงมาตกต่ำกับเราหรอก บ้านพี่ต้นทำงานมีหน้ามีตาในสังคม แล้วถ้าวันนึงพี่ต้นต้องตกต่ำเพราะเรา เราคงให้อภัยตัวเองไม่ได้ ฝืนไปก็เหนื่อยเปล่าๆ” ขนมเน้นประโยคสุดท้ายก่อนจะทำหน้าเศร้า
ฟ้าที่ยืนฟังนิ่งไปสนิท เธอยิ้มให้ขนมก่อนจะแยกออกมาเดินไปที่โต๊ะเรียนที่เพื่อนนั่งอยู่ ฟ้าก้มหน้านิ่งคิดถึงคำพูดของขนม แล้วเขากับแดนไทละ เหมาะสมกันรึเปล่า ฝืนไปก็เหนื่อยรึเปล่า
ขนมลอบมองสีหน้าของฟ้าแล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ไม่เกินสิ้นเดือนนี้ทุกอย่างจะต้องจบไปตามแผน นังคุณหญิงจะได้เลิกจิกเขาสักที
“ช่วงนี้แกดูสนิทกับฟ้านะขนม” เป้ยถามขึ้น
“ก็ไม่หรอก แค่มีเรื่องให้คุยกันมากกว่า”
“คุยเรื่องไรกัน” เป้ยสอดหน้าเข้าไปใกล้ขนมทันทีด้วยความอยากรู้
“ความลับ” ขนมพูดจบพร้อมขยิบตาให้เพื่อน หมิวและเป้ยหมั่นไส้จนต้องตีขนม
“ฮ่าๆ” ขนมหัวเราะร่า ก่อนพยายามตีเพื่อนกลับ
เรียนเสร็จฟ้าหันไปหาเพื่อนที่กำลังพูดถึงต่างหูคู่ใหม่ของตัวเอง
“แกว่าสวยมั้ยดาว” แก้มหันไปถามดาว
“ก็สวยดีนะแก้ม แกซื้อมาจากไหนเหรอ”
“ซื้อเมื่อวานที่ตลาดในมอไง ถูกมาก สวยด้วย ไว้ไปดูกันอีก”
ปึก!!
เสียงกระเป๋าดินสอของฟ้าหล่น ฟ้ามือสั่นไปหมด ขณะที่เขากำลังเก็บของอยู่นั้น ฟ้าได้ยินคำพูดของแก้มแล้วทำเอาเขามือสั่น
“แกม...แก้มไปตลาดในมอมาเหรอเมื่อวาน” ฟ้าถามขึ้นเสียงสั่น
“ใช่ดิ แกเป็นไรเนี้ยฟ้า เหม่อตั้งแต่ตอนเรียนละ” แก้มหันไปมองเพื่อนสนิทที่หน้าซีดยังกับไก่ต้ม
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร ” ฟ้าพยายามฝืนยิ้มให้เพื่อน
“เออใช่ เมื่อวานฉันเจอพี่แดนด้วย ถามฉันว่าไปซื้อของอะไรกับแกเนี้ยแหล่ะ ยังไม่ทันตอบ พี่แกก็รีบเดินออกไปก่อน”
ฟ้าได้ยินอย่างเขาเบิกตากว้างทันทีก่อนจะเม้มปากแน่น แดนไทรู้เรื่องแล้วแน่ๆ
“เราไปก่อนนะ” ฟ้ารีบออกจากห้องทันทีจนเพื่อนๆในห้องมองอย่างสงสัยกับท่าทีของฟ้า
ขนมมองฟ้าที่รีบวิ่งออกไปอย่างงงๆ หรือว่าแดนไทจะโกรธแล้ว ขนมกระตุกยิ้มร้ายก่อนรีบเดินตามไปทันที
ฟ้ารีบเดินออกจากตึกคณะ เขาไม่อยากจะเจอหน้าแดนไทตอนนิ เขาต้องรีบหนี
“จะรีบไปไหนเหรอฟ้า” น้ำเสียงทุ้มคุ้นเคยทำให้ฟ้าหันไปมอง เธอตกใจทันที ไม่คิดว่าแดนไทจะมาไวเพราะปกติวันนี้แดนไทจะเลิกช้าว่าเธอ
“ตกใจอะไรกัน นี่จะรีบไปไหน” พี่เตอร์ เพื่อนแดนไทเป็นคนพูดแทน
ฟ้าตกใจไปอีกเมื่อเห็นแดนไทมาพร้อมเพื่อนสนิทอีกสองคน มาทำไมกัน!!
“หนีพี่เหรอฟ้า” แดนไทกดเสียงต่ำจนเขากลัว
“ปะ...เปล่าค่ะ” ฟ้าปฏิเสธเลิกลั่ก
ขนมที่เห็นสถานการณ์ตรงหน้า หยุดเดินทันที เขาได้แต่ยืนกอดอกมอง อยากรู้ว่าแดนไทจะทำยังไงต่อ
“เอ่อ ไปกันเถอะค่ะพี่แดน” ฟ้าพยายามยิ้มพร้อมจับแขนแดนไท
แดนไทเบี่ยงแขนหลบทันที เขามองฟ้าที่ดูกระสับกระส่าย ไม่เป็นตัวเองแล้วยิ่งมั่นใจและเข้าใจว่าอีกฝ่ายรู้แล้วว่าเขารู้เรื่องแล้ว
“รีบไปไหน พี่ยังอยากอยู่” แดนไทมองไปรอบๆใต้ตึกคณะ “คนที่พี่อยากเจอยังไม่มา”
ฟ้าขมวดคิ้วทันที อีกฝ่ายพูดถึงใคร!
“มึงอยากเจอใครวะแดน” โอมที่มาด้วยถามขึ้น เขาก็งงเพื่อนที่อยู่ดีดีชวนเขามาที่ตึกคณะบัญชี
“เดี๋ยวมึงก็รู้” แดนไทพูดด้วนน้ำเสียงเหี้ยมจนฟ้าขนลุก
ขนมที่ได้ยินขนลุกซู่ทันทีเมื่อเห็นแววตาและน้ำเสียงของแดนไท พี่ต้น พี่ต้นอันตรายแน่ๆ!!
ขนมถอยหลังจะวิ่งไปหาต้น แต่ไม่ทันแล้วเพราะอีกฝ่ายออกมาจากอีกฝั่งของตึก ขนมจะเดินไปหาแต่ก็ไม่ทัน
“มึง!!” เสียงเข้มของแดนไทดังขึ้นพร้อมชี้หน้าต้นทันที
ต้นสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วอย่างงง
“มีอะไรหรือเปล่า”
ตอนนี้ใต้ตึกคณะทุกคนล้วนสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า ขนมมองไปที่ฟ้าที่เริ่มตัวสั่นน้ำตาคลอ
“มึงชื่อต้นใช่มั้ย” แดนไทถามขึ้นเพื่อจะได้ไม่ผิดตัว เขาให้เพื่อนที่อยู่คณะบัญชีสืบให้แล้วว่าไอ้คนในรู้เป็นใคร
“ใช่ มีอะไรเปล่า” ต้นเริ่มนิ่งเพราะสถานการณ์ตรงหน้าเริ่มไมชอบมาพากล
ปั๊ก !!!
“กรี๊ดดดด !!”
เสียงต่อยดังลั่น แดนไทกระโจนใส่ต้นทันที ทุกคนที่สนใจลุกหือทันที พร้อมเสียงกรี๊ดของผู้หญิงที่มอง
“มึงต่อยเพื่อนกูทำไม” เพื่อนต้นจะเข้าไปช่วยสองคนที่กำลังฟัดกันอยู่และเหมือนต้นจะเป้นฝ่ายเสียเปรียบ
“อย่าเข้านะสัส” เตอร์ชี้นิ้วทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนต้นจะเข้าไปช่วย
“หยุดนะ พอ!!” ฟ้าเข้าไปห้ามคนทั้งคู่ แต่ฟ้ากลับสู้แรงแดนไทไม่ได้
“หยุดๆ !!” ขนมอีกคนที่เข้าไปช่วยห้าม เขาพยายามจับแขนแดนไทแต่โดนเหวี่ยงกลับมาจนล้ม
ฟ้าที่มองคนทั้งสองน้ำตาไหลตัดสินใจเข้าไปกระชากแดนไท แต่แดนไทที่เลือดขึ้นหน้ากลับเหวี่ยงฟ้าจนเข้าไปกระแทกกับแจกัน
“เพล้ง !!”
แดนไปเบิกตากว้างทันทีหยุดต่อยต้นแล้วเดินเข้าไปหาฟ้า
“ไม่ต้องเข้ามา!!” ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงดัง เธอเจ็บ เจ็บมือไปหมด มือเธอมีเลือดไหลเต็มไปหมดเพราะฟาดกับแจกัน แต่แผลที่มือกับเจ็บน้อยกว่าแผลที่ใจ
“ฟ้า พี่...” แดนไทเสียงอ่อยทันที
ขนมที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่รีบเข้าไปประคองฟ้าพร้อมเพื่อนของฟ้าทันที
“เป็นไงบ้างฟ้า” แก้มรีบถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
แต่ฟ้ากลับไปไม่สนใจมองแดนไทด้วยสายตาผิดหวัง
“พี่แดนทำแบบนี้ทำไม !!”
“มึงมาต่อยกูทำไม!!” ต้นที่เงียบมานานถามขึ้น สีหน้าต้นนิ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วมองแดนไท
“หึ ไม่น่าจะมาถามกูนิ แอบกินกันไปถึงไหนแล้วละ หน้าไม่อาย!!”
แดนไทพูดจบคนที่กำลังสนใจเหตุการณ์ซุบซิบกันทันที ขนมได้ยินแบบนั้นรีบฝากฟ้ากับเพื่อนและรีบเดินไปหาต้นทันที
“มึงพูดอะไร กูกับน้องฟ้านี่นะ!!” ต้นขึ้นเสียงบ้างหลังจากทนมานาน
“ใช่ หลังจากเมื่อวานกินปิ้งย่างกันเสร็จ คงไปกินกันถึงหอกันอย่างมีความสุขละสิ” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด สีหน้าแววตาเข้าแดงกล่ำไปหมด เขารู้สึกทั้งโกรธ เสียใจ ปนกันไปหมด เมื่อวานเขาขับรถจะมาเคลียร์กับฟ้าที่ห้องแต่กลับเห็นอีกฝ่ายลงจากรถต้น เป็นการยืนยันว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง
ฟ้านิ่งไปทันที เขายืนร้องไห้น้ำตาไหล เขารู้เขาผิดที่โกหก แต่ไม่คิดว่าแดนไทจะเข้าใจผิดขนาดนี้ และไม่คิดว่าแดนไทจะดูถูกเขาขนาดนี้
“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะ” ต้นพยายามแก้สถานการณ์
“อย่าพูดไปเลยพี่ต้น คนความคิดคิดได้แต่เรื่องต่ำๆ พูดไปก็เท่านั้น” ฟ้าประชดขึ้นมาทันที เขาเหนื่อยกับนิสัยโมโหร้าย เอาแต่ใจของแดนไทแล้ว
“กูคิดเรื่องต่ำๆเหรอ แล้วคนที่ทำเรื่องต่ำๆอย่างมึงละ” แดนไทโมโหกว่าเก่า ฟ้าที่ไม่เคยด่าเขากลับด่าเขาเพราะมัน “ใครต่ำกว่ากัน !!”
“เพี๊ยะ!!”
ฟ้าตบหน้าแดนไทเต็มแรง
“โอ๊ย !” ฟ้าจับมือทันทีที่ตบเสร็จ เขาลืมตัวไปว่ามือกำลังเจ็บอยู่
แดนไทเช็ดคราบเลือดที่เปื้อนแก้มทันที
“เมื่อวานมึงเข้าใจผิด กูไม่ได้ไปกับฟ้าสองคน ขนมก็ไปด้วย เราแค่ไปซื้อของกัน” ต้นพยายามอธิบายเมื่อเห็นว่าเรื่องมันไปกันใหญ่
“งั้นเหรอ แต่ฟ้าโกหกกูว่าไปซื้อของกับแก้ม แต่กูเจอแก้มที่ตลาด ถ้าบริสุทธิ์ใจจะโกหกกันทำไม!!” แดนไทพูดพร้อมมองฟ้าด้วยแววตาที่เสียใจ ผิดหวัง เขาตาแดงกล่ำไปหมด
“....” ฟ้านิ่งเงียบไปทันที “อึก ฟ้าขอโทษที่โกหก แต่มันไม่ใช่อย่างที่พี่แดนคิด อึก” ฟ้าพูดพร้อมน้ำตาไหลโฮ เธอรู้เธอผิด แต่เธอไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้
“มันสายไปแล้วฟ้า” แดนไทพูดจบหันมาจ้องขนมที่ยืนนิ่งข้างต้น
“มึงไปด้วยจริงมั้ย!” ขนมสะดุ้งทันที เขาพยักหน้ารัวๆก่อนตอบ
“ไปจริงๆ ไม่เชื่อพี่แดนไปถามพนักงานที่ร้านปิ้งย่างก็ได้” ขนมพูดขึ้น สถานการณ์โยรอบมีแต่คนกำลังวิเคราะห์กันไปต่างๆนาๆ
“พี่แดนรู้ได้ไงว่า พวกเราไปกินปิ้งย่างกัน ละทำไมเห็นแค่สองคน” ขนมพูดขึ้นด้วยแววตาสงสัย แต่เขากลับแอบยิ้มอยู่ในใจ
“นั้นดิ มึงรู้ได้ไง” ต้นพูดขึ้น
“กูจะรู้มายังไงก็ไม่ใช่เรื่องของมึง” แดนไทปฏิเสธขึ้น ขนมยิ้มนิดหน่อยอย่างสะใจ เขาว่าแล้วคนอย่างแดนไทไม่คิดจะตามหาหรอก คงโกรธหน้ามืดตามัว ผู้ชายแบบนี้ควบคุมง่าย
“กูรู้แค่ฟ้าโกหกกู และไปกับมึงแค่นั้น” แดนไทพูดขึ้นอย่างไร้เหตุผล ก่อนจะหันไปหาฟ้าละพูดต่อ “พี่คิดว่าพี่รู้จักฟ้าดี แต่จริงๆแล้วพี่อาจคิดผิด”
แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าจนรู้สึกได้ แววตาที่แข็งกร้าวดูอ่อนลงและเสียใจอย่างเห็นได้ชัด
“ฟ้าก็คิดว่าฟ้าอาจรู้จักพี่ดี แต่จริงๆเราสองคนอาจจะไม่เคยรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ” ฟ้าสวนกลับทันที ฟ้าพูดด้วยเสียงเสียใจ น้อยใจ ประชดประชัน
“หึ” แดนไทไม่พูดอะไรต่อก่อนจะรีบเดินออกไปทันทีจนเพื่อนอีกสองคนต้องรีบวิ่งตาม
________________________________________________________________________
มาแล้วครับ ใกล้จุดแตกหักแล้ว
ขอขอบคุณคุณ Freja มากนะครับที่แนะนำเรื่องสรรพนามของฟ้า คนเขียนไม่เคยเขียนนิยายที่ผู้หญิงบทเด่นแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้ ขอบคุณครับ
ใครมีอะไรแนะนำติชมได้นะครับ ชอบฟัง
ชอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ ครับ :pig4: :L2:
-
แล้วหลังจากนี้ขนมจะซวยไปด้วยมั้ย เพราะดูท่าทางจะจบสวยตามที่คุณหญิงต้องการนี่นา มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ตอนนั้น
:ling1:
-
สมน้ำหน้าแทนไท :katai5:
-
สยุกมากคะมาต่อเร็วๆนะคะ :katai1: :katai1: :katai1:
-
โอ้ย สนุกง่ะ ;-;
-
เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นเรื่อยๆแล้ว แล้วขนมจะท้องเมื่อไรน้า รอตอนต่อไป
-
อร๊ากกกกกกกกกกตื่นเต้นอะ
-
อยากให้ขนมร้ายมากกว่านี้อีก เราชอบหึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao6: :hao6:
คนโมโหร้ายอย่างแดนไทต้องเจอคนที่ร้ายลึกแบบขนมจะได้สู้กันมัน :haun4: :jul1: :katai3:
-
เรียบร้อยโรงเรียนขนมมม :hao7:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่8
หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานเรื่องของฟ้า แดนไท และต้นก็ดั่งไปทั่วมหาลัย หลายๆฝ่ายเอาไปพูดต่างๆนาๆ คนที่ดูจะเสียหายเยอะสุดก็น่าจะเป็นฟ้าที่หลายๆคนมองไม่ดี
ขนมมองฟ้าที่เดินเข้ามาเรียนด้วยความรู้สึกผิดแต่เขาก็พยายามข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้ งานของเขาสำเร็จแล้ว เขาอาจจะผิดที่ใช้ฟ้าเป็นเครื่องมือ แต่ก็ดีกว่าให้ฟ้าไปเจอแม่ผัวแบบคุณหญิงเด่นดวง
“สงสารฟ้าเนอะแก มีแต่คนพูดถึงฟ้าเสียหาย” เป้ยพูดขึ้นพลางมองฟ้า
“ยังไงอะ” หมิวพูดขึ้น
“ก็มีแต่คนคิดว่าฟ้านอกใจพี่แดนไปคบกับพี่ต้นนะสิ”
“จะใช่เหรอ ฟ้านี่นะ ฉันเห็นพี่แดนไม่เคยห่างเลยนะ อยู่ดีดีมาปุปปับ โวยวาย ละหาว่าผู้หญิงมีคนอื่นก็เกินไปเปล่า” หมิวแสดงความคิดเห็ฌนจากอีกมุมที่หลายๆคนคิด
“นั้นสิ พี่ต้นก็ไม่ได้มีท่าทีไรกับฟ้าเลย ออกจะมาจีบแกด้วยซ้ำ” เป้ยพูดขึ้นพร้อมหันมองขนม ขนมได้แต่ยิ้มอ่อนๆไม่พูดอะไรต่อ
“แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอขนม” เป้ยยังถามต่อ
“เราต้องรู้สึกอะไรละ”
“แบบพี่ผิดหวังไรงี้”
“ไม่หรอก เรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร พี่แดนทำเกินไปกว่าเหตุเอง” ขนมยิ้มออกมาพร้อมเปิดหนังสือเรียนเพื่อตัดบทสนทนาทันที
หลังเลิกเรียนฟ้ารีบออกจากห้องไปทันที ขนมไม่ทันจะพูดอะไรด้วย ขนมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะก้าวออกจากห้อง ระหว่างนั้นเขาก็เห็นต้นที่มายืนดักรออยู่
“พี่ต้นมีอะไรหรือเปล่า” ขนมเป็นฝ่ายทักขึ้น
“พี่แค่อยากเจอขนม” ต้นพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ เมื่อวานหลังเกิดเรื่องขนมก็กลับทันที เขาไม่ทันได้อธิบายอะไรทั้งนั้น
“พี่ต้นมีอะไรจะคุยกับขนมเหรอ” ขนมพูดอย่างรู้ทัน ต้นยิ้มกว้างก่อนจะพูดขึ้น
“ใช่ ไปกับพี่หน่อยได้ไหม”
ขนมพยักหน้าพร้อมเดินนำไปที่รถของอีกฝ่าย ระหว่างเดินต้นมองขนมที่ดูนิ่งไปอย่างเห็นได้ชดัด เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างกำลังจะดีแท้ๆแต่กลับต้องมาพังเพราะแดนไท
“พี่ต้นมีอะไรก็พูดมาเลยครับ” ทันทีที่นั่งรถขนมก็พูดขึ้น
“เอ่อ ไปหาร้านนั่งคุยกันดีมั้ย”
“ไม่ดีกว่าครับ พอดีขนมต้องรีบกลับไปทำธุระให้ยาย มีอะไรก็พูดตอนนี้เลย” ขนมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหินห่าง เขารู้ว่าเขากำลังทำสิ่งที่ใจร้ายมากที่สุด แต่เขาก็ต้องทำ เพราะเขาไม่อยากให้ต้นถลำความรู้สึกไปมากกว่านี้
ต้นสะอึกไปเล็กน้อยกับท่าทีของอีกฝ่าย แต่เขาพยายามยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจ
“พี่แค่อยากอธิบาย พี่กับน้องฟ้าไม่ได้มีอะไรเกินเลยเหมือนที่แดนไทพูด หลังจากเมื่อวานที่ขนมกลับ พี่ก็ไปส่งน้องฟ้าแล้วกลับเลย” ต้นพยายามอธิบายด้วยความใจเย็น
“ขนมรู้ครับ ขนมรู้ทุกอย่างดี” ขนมตอบแต่กลับไม่มองหน้าต้นสักนิด
“แล้วทำไมขนมยังดูเหินห่างกับพี่” ต้นพูดจบพยายามจะจับมือขนมแต่ขนมกลับเบี่ยงมือหนี ต้นรู้สึกหน้าชาไม่น้อยกับท่าทีของขนม
“ขนมว่าเราควรหยุดทุกอย่างแค่นี้เถอะครับ”
คำพูดของขนมเหมือนสายฟ้าฟาดกลางใจต้น เขาอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะพยายามพูดออกมา
“ขะ ขนม ว่าไงนะ”
“ขนมว่าเรากลับไปเป็นแค่พี่น้องเหมือนเมื่อก่อนเถอะครับ” ขนมพูดจบเขาเม้มปากแน่น พยายามกลั้นก้อนอะไรบางอย่างที่กำลังจุกอยู่ที่คอ เขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร
“ทำไมละขนม พี่ไม่ดีตรงไหน หรือเพราะเรื่องนั้น มันไม่มีอะไรจริงๆนะขนม” ต้นพยายามอธิบาย
“ขนมรู้ ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น แต่เป็นเพราะอะไรหลายๆอย่าง เราสองคนต่างกันเกินไป พี่ต้นควรเจอผู้หญิงดีดีที่สามารถมีครอบครัวให้พี่ต้นได้ พี่ต้นอย่ามาจริงจังอะไรกับเกย์อย่างขนมเลย ความรักของเกย์มันไม่ยั่งยืนหรอก” ขนมพูดอย่างน้ำเสียงนิ่ง เขาต้องพยายามแค่ไหนเพื่อไม่ให้เสียงตัวเองสั่น ทั้งๆที่มันกำลังจะหมดแรง
“พี่คิดว่าเราสองคนจะคุยเรื่องนี้รู้เรื่องแล้ว” ต้นตอบเสียงแผ่ว เขามองขนมด้วยสายตาเสียใจ และผิดหวังที่อีกฝ่ายไม่เคยมั่นใจในตัวเขา
“ขนมขอโทษครับ เราจบกันแค่นี้เถอะ ขนมขอตัว” ขนมพูดจบกำลังจะออกจากรถแต่กลับโดนอีกฝ่ายสวมกอดจากด้านหลัง
“ขนมอย่าเพิ่งไปได้ไหม ให้โอกาสพี่ก่อน” ต้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ขนมขอโทษครับ” ขนมพูดจบใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดอีกฝ่ายจนหลุดก่อนจะเปิดประตูออกไป
ขนมรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เขาไม่สนใจเสียงเรียกจากข้างหลัง ไม่สนใจที่จะหันไปมอง เพราะเขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าถ้าหันไปมองแล้วเขาจะต้องใจอ่อนและกลับไป
“อึก อึก ฮือออออ” ขนมเข้าในห้องน้ำก่อนจะปล่อยโฮออกมา
เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่แปลกหรอกเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมาทำไมเขาจะไม่หวั่นไหวละกับหน้าตา ท่าทาง และทุกอย่างที่อีกฝ่ายดูแลเอาใจใส่ แต่เขาต้องพยายามเตือนตัวเองว่าเขาจะรู้สึกมากกว่านี้ไม่ได้ เขาจะใจอ่อนมากกว่านี้ไม่ได้ จะยอมให้อีกฝ่ายเข้ามาในชีวิตมากกว่านี้ไม่ได้
เพราะเขามีงานสำคัญกำลังรออยู่
“พี่แดน” ฟ้ารางออกมาเบาๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินผ่านมา เขาตั้งใจมาดักรอที่รถอีกฝ่ายเพราะเขาไม่กล้าที่จะเข้าไปในคณะ เรื่องเขาดังเกินไป เขาไม่อยากมองเห็นสายตาที่หลายๆคนมองเขาอย่างตัดสิน
“มีอะไร” แดนไทเสียงนิ่งเข้มดูห่างเหินอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ฟ้าอยากจะมาขอโทษที่ฟ้าโกหกพี่แดน” ฟ้าเป็นฝ่ายพูดขึ้น เธอพยายามรวบรวมความกล้า ที่จะมาขอโทษอีกฝ่ายก่อน แม้อีกฝ่ายจะใจร้อนไปบ้างแต่เธอก็รู้ว่าทุกย่างเกิดจาดที่เขาโกหก และเธอก็รักแดนไทมากเกินไป เธอจึงไม่อยากเลิกกับอีกฝ่ายเพราะความเข้าใจผิด
“งั้นเหรอ แล้วไงต่อ” แดนไทพยายามที่จะไม่สบตามองหน้าฟ้า ผู้หญิงที่เขารัก ผู้หญิงที่เขาเคยวาดฝันอะไรต่ออะไรด้วย เขาไม่อยากใจอ่อนให้อีกฝ่าย
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม” ฟ้าพูดมองอีกฝ่าย แต่กลับเป็นแดนไทที่ไม่สบตา
“พี่ไม่สามารถคบกับคนที่โกหกพี่ได้ต่อหรอก เรื่องเล็กๆยังขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นเรื่องใหญ่ๆละ” แดนไทพูดจบเขารีบเดินไปเปิดประตูรถทันที แต่ฟ้าก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมา
“เราสองคนต้องจบกันจริงๆใช่มั้ย”
“ก็คงงั้น”
แดนไทพูดจบรีบออกตัวรถทันที เขาพยายามไม่มองอีกฝ่ายที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ที่เดิม แค่ได้ยินเสียงสะอื้นเขาก็ใจจะขาดแล้ว
แดนไทปาดน้ำตาที่ไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ เขาตัดสินใจแล้ว เขาต้องใจแข็งพอ เขาไม่ชอบคนโกหก
คืนนั้นเองขนมมาที่ร้านเดิมร้านประจำของแดนไท เขาเข้าไปส่องในเฟสเพื่อนแดนไทที่เช็นอินและแท็กอีกฝ่ายพร้อมแคปชั่นฉลองความโสดของแดนไท เป็นอันยืนยังว่าภารกิจเขาสำเร็จแล้ว คินนี้ขนมลุยเดี่ยว เขาไม่บอกให้เพื่อนสนิททั้งสองคนรู้
ขนมมองไปที่โต๊ะของแดนไท ยังเป็นโต๊ะที่โดนเด่นเสมอด้วยหน้าที่หล่อเหลาทั้งสามคน และบุคลิกที่น่าค้นหา ยิ่งข่าวเรื่องแดนไทโสดแล้วแพร่ไปทั่วทำให้ใครหลายๆคนที่รอจังหวะนี้ก็ไม่ยอมให้พลาด เขาก็เช่นกัน
ขนมยืนสั่งอะไรเบาๆยืนจิบคนเดียวที่บาร์แต่สายตามองไปที่แดนไทไม่หยุด อีกฝ่ายนั่งกระดกไม่หยุดหน้านิ่งไม่สนใจสาวๆหรือแม้แต่หนุ่มๆที่มองมาอย่างทอดสะพาน
“เฮ้ย! ไอ้แดนมึงไม่สนใจบ้างเหรอวะ นั้นดาวนิติเลยนะโว้ยที่มองมึงอะ” เตอร์เป็นฝ่ายสะกิดเพื่อนให้มอง
“ไม่วะ กูไม่มีอารมณ์” แดนไทพูดน้ำเสียงนิ่ง
“มึงก็ไปกับเขาสิ รับรองเขาทำให้มีอารมณ์แน่ๆ” เตอร์กอดคอเพื่อนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไอ้สัส” แดนไทตอบเพื่อนพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ อีกฝ่ายสวยจริงแต่เขาไม่มีอารมณ์จะมองใครตอนนี้
“ฉลองความโสดหน่อยไงเพื่อน มานั่งกระดกเหล้าอยู่แบบนี้ก็ไม่ช่วยอะไรมึงหรอก” โอมอีกคนเป็นฝ่ายพูดขึ้น
“ถ้ามึงรักใครสักคนมากๆพอที่จะวางแผนอนาคตกับเขาแล้วมึงจะเข้าใจกู” แดนไทพูดจบเพือนทั้งสองคนโห่ทันที เตอร์และโอมเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ จริงๆกลุ่มเขาแดนไทก็ใช่ย่อยแต่อีกฝ่ายเพิ่งมาหยุดเพราะฟ้า
“เรื่องของมึง เอาชน เมาให้ตายเลยสัส กูลากมึงกลับเอง” โอมพูดขึ้นพร้อมยกแก้ว
ขนมที่ยืมเฝ้ามองสถานการณ์อยู่ เขากำลังรอจังหวะ จังหวะที่จะเข้าหาแดนไท ขนมยืนไปเกือบครึ่งชั่วโมงจังหวะก็เป็นของเขา แดนไทลุกขึ้นไปห้องน้ำ เซเล็กน้อยแต่ก็ดูเหมือนยังไหว ขนมรีบเดินตามอีกฝ่ายทันที
“อ่าห์” ขนมยืนมองอีกฝ่ายที่กำลังทำธุระที่โถอย่างใจเย็น เขายืนล้างมือรออยู่ ระหว่างนั้นเองแดนไทก็มายืนบ้างมือข้างเขา
แดนไทชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นขนม แต่ก็ไม่สนใจก้มลงล้างมือต่อ
“พี่แดนครับ”
แดนไทหันมามองขนมเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวออกอย่างไม่สนใจ
“พี่แดนครับ เดี๋ยวสิ ขนมมีเรื่องจะคุยด้วย” ขนมคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ แดนไทหยุดทันทีก่อนจะหันมามองขนมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ปล่อย!”
ขนมปล่อยมือทันทีก่อนจะพูดขึ้น “ขนมมีเรื่องจะคุยกับพี่แดน ออกไปคุยกับขนมหน่อยได้ไหมครับ”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย” แดนไทพูดจบจะหันหลังหนีแต่ขนมก็พูดขึ้นเสียงดัง
“แต่ขนมมี มันเกี่ยวกับฟ้านะครับ”
แดนไทชะงักทันที ก่อนจะหันมามองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”
“ขนมรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้พี่เลิกกับฟ้า” ขนมปั้นหน้าเสียใจทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มสนใจ
“หึ บางทีนายอาจจะพอใจไม่ใช่เหรอ” แดนไทพูดจบก่อนจะกวาดสายตามองขนมที่วันนี้ใส่เสื้อสีดำพอดีตัวขับผิวขาวให้ยิ่งผ่องกว่าเดิม กางเกงขาสั้นที่สั้นพอสมควรอวดขาขาว
แดนไทไม่เคยไว้ใจขนม เขามองว่าคนๆนี้ไม่ธรรมดา ตั้งแต่มาพยายามเข้าใกล้เขา ตั้งแต่เขารู้จักคนๆนี้ไม่นานเขาก็เลิกกับแฟน เขาชักจะอยากรู้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
ขนมส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น “ไม่ใช่นะครับ”
“อย่ามาตอแหล นายเคยอยากได้ฉันไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันโสดแล้วก็มาหา จะให้ฉันคิดไงดีละ หรือไอ้นั้นไม่ถึงใจเลยมาอยากให้ฉันสนอง” แดนไทเดินเข้าหาขนมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แต่ขนมกลับถอยห่างด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“มานี่!” แดนไทกระชากอีกฝ่ายอีกฝ่ายไปในห้องน้ำที่ว่างอยู่ทันที
แดนไทผลักอีกฝ่ายไปชิดผนังก่อนจะล็อคห้องแล้วกระซิบข้างหู “ฉันไม่เคยกับผู้ชายด้วยสิ”
“ไม่ใช่อย่างที่พี่แดนคิดนะครับ” ขนมตอบเสียงสั่น แต่ในใจกลับลิงโลด ไม่คิดว่าทุกอย่างจะเร็วกว่าที่คิด
“อย่ามาปากแข็ง เอาสิ ฉันจะยอมให้นายเป็นคนแรกของฉัน”
แดนไทพูดจบจับมือของขนมไปวางที่เป้า ขนมมองแดนไทที่สายตาดูเริ่มเมา แต่สายตานั้นกลับดูเชิญชวนและเซ็กซี่มาก สีหน้า แววตาทุกๆอย่างของผู้ชายคนนี้อันตราย แต่กลับดึงดูด
“ไม่เอาครับ” ขนมแอบสะบัดมืออก แต่เขาก็ปาดส่วนนั้นที่เริ่มแข็ง
“อย่าเล่นตัวหน่า” แดนไทพูดจบจับหน้าอีกฝ่ายให้มองตรงๆ ขนมเป็นผู้ชายที่น่ารักมากๆคนนึง แต่ด้วยแว่นตาและท่าทางที่ทำให้ดูเด็กเรียนเกินกว่าที่จะน่าเข้าหา
“อ่ะ” ขนมอุท่านออกมาอย่างตกใจ
แดนไทบดปากอย่างรุนแรงทันที ไม่มีความอ่อนโยนใดๆทั้งสิ้น มีแต่ความรุนแรง ป่าเถื่อนเพื่อปลดปล่อยอารมณ์
ขนมตกใจแต่เขาก็แสร้งขัดขืนอีกฝ่าย ยิ่งเขาขัดขืนแดนไทอีกกอดรัด ซึ่งเขาต้องการให้เป็นอย่างนั้น
แดนไปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระก่อจะรีบปลดเข็มขัด
ขนมที่เป็นอิสระจับปากที่เจ็บไปหมดก่อนจะตบหน้าอีกฝ่ายอย่างแรง
“เพี๊ยะ!!”
แดนไทหน้าหันทันที แดนไทได้สติ เขาหันมามองขนมด้วยสีหน้าโกรธ
“ถึงขนมจะเป็นเกย์ จะเป็นอะไรในสายตาพี่ แต่ขนมก็มีศักดิ์ศรี พี่ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้กับขนม”
ขนมพูดจบผลักอีกฝ่ายออกห่าง ก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปทันที
เขาลอบยิ้มสะใจที่อีกฝ่ายดูเหวอไปทันที สะใจทั้งได้ตบและหักหน้า ของแบบนี้ต้องเล่นตัวกันหน่อย ง่ายไปก็ไม่ดี
ขนมกลับมายืนที่บาร์เหมือนเดิม จับปากตัวเองแล้วยิ้มเยาะ แดนไทเร่าร้อนกว่าที่เขาคิด แบบนี้สิเขาชอบ ค่อยสนุกหน่อย
แดนไทได้สติรีบเดินออกจาห้องน้ำโดนไม่สนใจหลายคนที่มาดักรอหน้าห้องน้ำ แม้กระทั่งอีกฝ่ายพยายามจับตัวเขาก็สะบัดหนี เขาเดินมาที่โต๊ะเพื่อนทั้งสองคนมองอย่าแปลกใจ
“เป็นไรวะไอ้แดน ไปห้องน้ำซะนานเชียว”
แดนไทไม่ตอบแต่กลับซดเหล้าเหมือนน้ำยิ่งกว่าเดิม
ขนมที่ยืนมองไกลๆยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนั้น
คืนนี้ไม่จบแค่นี้แค่แดนไท เตรียมใจไว้เลย!!
_________________________________________________________________
จบไปอีกตอน ขอโทษที่มาต่อช้านะครับ ไม่ค่อยว่าง
ขนมจะค่อยๆเพิ่มเลเวลความร้ายขึ้นเรื่อยๆนะครับ
ขนมจะทำอะไรแดนไท ตอนหน้ามีลุ้น อิอิ :-[
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอเม้นต์นะครับ :L2: :pig4:
-
:ling1: อยากให้มาต่อทุกวันเลย
-
อ่อยอย่างมีชั้นเชิง o13
แซ่บได้ใจมากเลยขนม :heaven :heaven :heaven
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องเข้มข้นมากๆ น่าติดตามมาก
มาต่อบ่อยๆ นะ
-
อะไร ขนมจะทำอะไรแดนไททททททท
ปล. ดีใจมากที่เห็นอัพ คิดถึงขนมและแดนไท จุ๊บๆ
-
สั้นแบบนี้ต้องมาต่อทุกวันนะ
-
เพิ่มเลเวล...แค่นี้ขนมก็แซ่บเวอร์มากคะ#ตอนหน้าขอยาวๆๆหน่อยนะคะ..พลีสสสสสส :katai2-1: :hao7: :ling1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
:katai2-1: รอลุ้น
สงสารพี่ต้นง่ะ
-
:mew1: :mew1 รอน้า
-
สงสาร ฟ้ากับต้นเนอะ. น้องขนมร้ายดีชอบ
-
อยากอ่านนต่อแล้ววว ยิ่งอ่านยิ่งมัน ชอบนายเอกร้ายๆแบบนี้
พี่ต้น พี่ต้นมาซบอกเราก็ได้นะ 5555 :mew1: กอดคนเขียน อิอิ
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่9
ขนมยืนมองแดนไทที่กำลังเมาเต็มที่ แดนไทเมาเร็วกว่าที่เขาคิด แต่ก็ไม่แปลกหรอก ซดเหล้ายิ่งกว่าน้ำแบบนั้น
“มึง กุว่าแบกไอ้แดนไปที่รถเหอะ แม่งไม่ไหวละ” เตอร์พูดขึ้นพูดส่ายหัวให้กับสภาพเพื่อนตัวเอง
“ใครม๊ายหวาย กูหวายยยย” แดนไทพูดอ้อแอ้อย่างไม่รู้เรื่องจนโอมที่ยืนมองอีกคนต้องส่ายหัว
“ไปเหอะ เมายังกับหมา”
เตอร์และโอมพยายามช่วยกันหิ้วปีกแดนไทคนละข้างทั้งสามคนเดินไปอย่างทุลักทุเลพร้อมสายตาหลายๆคนที่สนใจ
ขนมเดินตามทั้งสามคนไปทันที เขาพยายามรักษาระยะห่าง เขาเห็นแดนไทที่เมาไม่รู้เรื่องแล้วอดเบ้ปากไม่ได้ เสือที่ว่าเก่งขนาดไหนสุดท้ายก็แพ้เพราะความรัก
“เอ่อ มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ” ขนมเดินเข้าไปหาทั้งสามคนที่เพิ่งถึงรถ
“เอ๊ะ น้องหน้าคุ้นๆนะ” โอมเป็นฝ่ายพูดขึ้น ขนมยิ้มรับ
แดนไทเงยหน้าขึ้นมามอง เขามองอีกฝ่ายที่เลือนรางแต่พอจับได้ว่าเป็นใคร
“มึง!” แดนไทขึ้นเสียงใส่ขนมจนต้องสะดุ้ง
“มีไรกันวะ” เตอร์เป็นฝ่ายถามขึ้น
“มาน...ตบ กู” แดนไทพูดอ้อแอ้ขึ้น ขนมกลับยิ้มอย่างพอใจ เขาไม่ต้องการให้แดนไทเมาจนหมดสติ เขาต้องการให้อีกฝ่ายยังรู้ว่ากำลังทำอะไร
“เอ่อ ผมจะมาขอโทษพี่แดนด้วยนะครับ” ขนมก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“มีเรื่องไรกันวะ” เตอร์ถามต่อ เขาหนักที่จะหิ้วปีกเพ่อนแล้ว เขาเลยจับแดนไทพาดไว้กับรถคันหรู
“พอดีขนมโมโหไปหน่อยในห้องน้ำนะครับ” ขนมยิ้มน้อยๆ พร้อมเว้นวรรคให้อีกฝ่ายอยากรู้
เตอร์และโอมมองหน้ากันอย่างสงสัย ตั้งแต่ไอ้แดนไปห้องน้ำก็ดูเหมือนจะอารมณ์เสียมากขึ้น สิ่งที่เด็กคนนี้พูดอาจจะเป็นเรื่องจริง เขาชักอยากรู้แล้วสิ
“เมิงงงตบบบหน้ากู” แดนไทยังโวยวายไม่เลิก
“เออๆ น้องเขามาขอโทษแล้วนี่ไง” เตอร์พูดขึ้น
ขนมยิ้มให้ทั้งสองคนพร้อมเดินเข้าไปหาแดนไทที่กำลังมองมาที่เขา ขนมปั้นหน้าเสียใจพร้อมพูดขึ้น
“ขนมขอโทษนะครับที่ตบพี่แดน แต่พี่แดนต้องเข้าใจขนมด้วย ขนมไม่เคยโดนปล้ำในห้องน้ำมาก่อน” ขนมเน้นเสียงตรงคำว่าปล้ำทำเอาเพื่อนสนิทแดนไททั้งสองคนเบิกตากว้างทันที
แดนไทที่สติเลือนลางสวนขึ้นทันที
“ก็มึงยั่วกู”
คำพูดของแดนไททำเอาโอมและเตอร์ช็อกหนักไปอีก ส่วนขนมกลับยิ้มอย่างพอใจ
“แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิทำแบบนั้นนะครับ” ขนมพูดเสียงอ่อยก่อนจะหันไปมองเตอร์และโอมอย่างเอียงอาย
แดนไทพยายามจะเถียงต่อแต่ลิ้นพันกันไม่รู้เรื่องจนเตอร์ต้องมาห้ามทัพ
“เอ่อ กูว่าพอเถอะ น้องเขามาขอโทษก็ดีแล้ว”
“งั้นพี่ขอพาไอ้แดนกลับก่อนนะ น้องก็อย่าไปโกรธอะไรคนเมาเลย” โอมพูดขึ้นอีกคนก่อนพยายามยัดแดนไทเข้าไปในรถ
จังหวะนั้นขนมแสร้งเป็นพยายามช่วยแต่เขากลับล้วงเอาโทรศัพท์ของแดนไทมาเก็บไว้แทน
“ขอบคุณน้องมากนะที่ช่วย ไอ้แดนแม่งหนักฉิบ” เตอร์หันมาพูดกับขนม
ขนมได้แต่ยิ้มตอบไม่พูดอะไรต่อ
เขายืมรอรถของเตอร์ออกไปได้ไม่นานเขาก็โบกแท็กซี่ที่ไม่ไกลนักทันที
“ตามคันข้างหน้าไปเลยครับ”
ขนมกดมองโทรศัพท์แดนไทในมือพร้อมเหยียดยิ้มหวาน
แท็กซี่จอดหน้าคอนโดหรูใจกลางเมือง เขาจ่ายค่าแท็กซี่แล้วยืนมองยามที่พยายามช่วยพยุงแดนไทขึ้นห้อง
ระหว่างนั้นเองขนมรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“เอ้าน้อง มาที่นี่ทำไม” โอมเป็นฝ่ายทักขึ้น เบาแปลกใจไม่น้อย
“พอดีพี่แดนทำโทรศัพท์ตกไว้นะครับ ขนมเลยเอามาให้” ขนมพูดตาใส พร้อมยกมือถือขึ้น
“แล้วน้องมาคอนโดไอ้แดนได้ยังไง” โอมถามต่ออย่างสงสัย
“ขนมเคยมาแล้วนะครับ” ขนมทิ้งระเบิดลูกโตพร้อมยิ้มหวานอย่างไม่รู้เรื่องอะไร
เตอร์และโอมพยักหน้าเข้าใจ แม้ว่าจะยังงงๆอยู่บ้าง
ขนมเลี่ยงไปช่วยยามพยุงแดนไททันที เขาลอบยิ้มและเดินตามเตอร์และโอมที่ขึ้นห้องแดนไท เขาพยายามจดจำชั้นที่อยู่และเลขห้องไว้
“พี่ต้องขอบคุณอีกรอบนะ” เตอร์พูดขึ้นเมื่อวางแดนไทลงบนเตียงได้
“ไม่เป็นไรครับ” ขนมพูดพร้อมยิ้ม
“งั้นกลับกันเถอะ บ้านเราอยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เตอร์พูดขึ้นอย่างใจดี อีกฝ่ายช่วยขนาดนี้จะใจดำให้กลับเองก็ยังไงอยู่
“ขนมกลับเองได้ครับ”
เตอร์พยักหน้าไม่คาดคั้นอะไร “กลับกันเหอะมึง” เตอร์หันไปพูดกับโอมที่วางคีย์การ์ดไว้บนโต๊ะข้างเตียง
“เอ่อ ขนมขอเข้าห้องน้ำแปปนะครับ” ขนมพูดขึ้นเมื่อทั้งสามคนจะออกจากห้อง
“ได้ๆ เดี๋ยวพี่รอหน้าลิฟต์”
ขนมพยักหน้ายิ้มอย่างพอใจ เขารีบเข้าไปในห้องนอนก่อนจะหยิบคีย์การ์ดของอีกฝ่ายทันที
ระหว่างทางกลับเตอร์และโอมจะไปส่งอีกรอบแต่ขนมปฏิเสธไว้ เขายืนรอจนกระทั่งรถของเตอร์หายไปจนลับสายตา ขนมยกยิ้มหวานก่อนจะหันไปกลับเข้าไปในคอนโด
ขนมเดินเข้ามาด้วยท่าทีปกติจนไม่มีใครสงสัย เขาแตะคีย์การ์ดตอนขึ้นลิฟต์พร้อมกดชั้นลิฟต์ไปยังห้องแดนไททันที
ขนมเข้ามาในห้องแดนไท เป็นคอนโดหรูใจกลางเมืองอีกฝ่ายอยู่ชั้นเกือบบนสุด ห้องหรูตกแต่งอย่างมีสไตล์ ราคาคงจะแพงไม่น้อย ขนมวางกระเป๋าก่อนจะเข้าห้องน้ำไปล้างเท้าพร้อมจัดน้ำมาเช็ดตัวแดนไท
“อื้ออ” แดนไทครางขึ้นเบาๆเมื่อผ้าขนหนูเย็นแตะลงบนคอ
ขนมมองใบหน้าหล่อเหลาของแดนไทแล้วยกยิ้ม แดนไทหล่อจัด หล่อชนิดที่ใครๆก็ต้องมอง เขารู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยที่กำลังจะได้’นอน’ กับผู้ชายที่ใครหลายๆคนในมหาลัยใฝ่ฝัน
ขนมพยายามถอดเสื้อยืดออกอยู่พักใหญ่จนสำเร็จ เขามองหุ่นแกร่งของแดนไทแล้วอดเลียริฝีปากไม่ได้ กล้ามอกสวยแกร่งแบบพอดี รับกับหน้าท้องแกร่งที่มีลูกระนาดหกลูกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผิวในร่มผ้าของแดนไทขาวกว่าผิวภายนอกที่เจ้าตัวชอบออกกำลังกาย
ขนมลูบผ้าขนหนูไปเรื่อยๆค่อยๆเช็ดจากลำคอสู่หน้าท้องแกร่ง
“อื้อออ” แดนไทครางขึ้นพร้อมโก่งตัวเล็กน้อยจนลูกระนาดที่หน้าท้องเห็นชัดขึ้น
“ฮอตสมคำร่ำลือจริงๆ” ขนมพึมพำเบาๆก่อนจะถอดกางเกงยีนส์อีกฝ่ายออกทันที
ขนมยืนมองร่างเปลือยเปล่าของแดนไทอย่างพอใจ ผู้ขายอะไรจะสมบูรณ์ไปหมดทุกสิ่ง รวมถึงจุดนั้น พ่อแดนไทคงรักมากสินะ
ขนมเช็ดตัวแดนไทจนเสร็จหมดยกเว้นส่วนกลางลำตัว ขนมเช็ดส่วนกลางลำตัวอย่างถะนุถนอมและแรงขึ้นเรื่อยๆจนค่อยๆแข็งขึ้น
“หมับ!”
ขนมสะดุ้งเล็กน้อย เขายกยิ้มพอใจ คิดไว้แล้วเชียวว่าแดนไทต้องรู้สึกตัว ถ่วงเวลาขนาดนี้
“นายจะทำอะไร” แดนไทพูดเสียงแผ่ว เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ต้องรู้สึกตัวเมื่อมีคนเล่นกับส่วนกลางลำตัวของเขา
“เช็ดตัวให้พี่แดนไงครับ” ขนมแสร้งสะดุ้งพร้อมตอบเสียงแผ่ว
“นายมาได้ไง”
“มากับพี่เตอร์ครับ” ขนมตอบพร้อมมองหน้าแดนไทที่ตาปรือ แต่มือเขากลับไม่หยุดเล่นกับส่วนนั้น
“หยุด!”
ขนมหัวเราะในใจ ปากสั่งหยุดแต่กลับไม่ห้ามอะไรทั้งนั้น
ขนมมองส่วนกลางลำตัวที่แข็งขึ้นเต็มมืออย่างพอใจ
“งั้นขนมกลับนะครับ” ขนมลุกขึ้นทันที ก่อนจะจะหลังแล้วเหยียดยิ้ม
“คิดจะยั่วแล้วไปง่ายๆหรอ” แดนไทกระชากขนมจากด้านหลังอย่างแรง
“ก็พี่แดนบอกให้หยุด” ขนมพูดพร้อมมองตาแดนไทอย่างยั่วเย้า
แดนไทขึ้นคร่อมขนมทันที เขาไม่เคยมีอารมณ์กับผู้ชายมาก่อน แต่เด็กคนนี้มายั่วเขา โดยเฉพาะตอนเขาเมาเขายิ่งมีอารมณ์ง่ายซะด้วยสิ
“อยากให้ฉันต่อจากในห้องน้ำละสิ” แดนไทกระซิบข้างหู
“ลองดูสิครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่จะมีน้ำยาสักแค่ไหน” ขนมกระซิบกลับพร้อมสายตาท้าทาย
แดนไทจับหน้าขนมพร้อมกระชากแว่นตาทิ้งทันที เขามองขนมที่ไม่ใส่แว่นอย่างแปลกใจ น่ารัก แต่กลับดูยั่วยวนไม่น้อยโดนเฉพาะตากลมโตที่กำลังมองเขาอยู่
“ฮื้ออออ” ขนมครางออกมาแผ่วเบาเมื่อแดนไทบดจูบลงมาอย่างเร่าร้อน รอบนี้เขาไม่เลี่ยงหนีกลับเปิดปากให้อีกฝ่ายแสดงฝีมือเต็มที่
ขนมโอบคอแดนไทไว้พร้อมส่งลิ้นกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้จนแดนไทรู้สึกสนุกชอบใจ บางทีเขาก็ชอบอะไรร้อนแรงแบบนี้มากกว่ามาแอ๊บใส แต่จริงๆแล้วผ่านสนามมาเยอะ
แดนไทกระชากเสื้อของขนมออกพร้อมกางเกง แดนไทกวาดสายตามองขนมที่เปลือยเปล่าอย่างพอใจก่อนจะไซร้คออย่างรุนแรง
“อ่าห์...”
แดนไทไซร้มาจนถึงหน้าอกเขาแลบลิ้นหยอกล้อกับยอดอกสีสวยที่ชูชันรอให้เขาลิ้มลอง มืออีกข้างก็บีบเค้นอีกข้างอย่างรุนแรง แดนไทเล่นอย่างพอใจ เข้าไซร้ลงมาจนถึงหน้าท้องและไซร้ขึ้นกลับมาเล่นกับยอดอกอีก ขนมยกยิ้มก่อนจะจับแดนไทพลิกลงข้างล่างทันที
“แค่นี้เองเหรอ ” ขนมกระซิบข้างหูแดนไทก่อนจะนั่งทับส่วนกลางที่แข็งชูชัน เขาบดเบียดก้นกับส่วนนั้นอย่างยั่วเย้าก่อนจะมองแดนไทที่กำลังมองเขาไม่วางตา
ขนมก้มลงไซร้คอแดนไทอย่างรุนแรงไม่แพ้กัน เขาลงลิ้นกับยอดอกแกร่งอย่างรุนแรง ดูดึงจนอีกฝ่ายต้องกดหัวเขาแน่น
“ซี๊ดดดด อ่าห์”
ขนมค่อยๆไล่ลิ้นมาเรื่อยๆจนถึงลูกระนาดหกลูกสวย เขาลงลิ้นหมดทุกจุดจนแดนไทบิดตัวไปด้วยความเสียว เขาเลียไล้มาเรื่อยๆมือที่ว่างอยู่ก็ชักส่วนกลางลำตัวเล่น
ขนมเงยหน้ามองแดนไทที่ตาปรือไปด้วยไฟราคะ ขนมจับส่วนกลางลำตัวที่เต็มมือ เขาลงลิ้นที่จุดยอดก่อนค่อยไล้ลิ้นไปตามลำ
“ฮ่าห์ ซี๊ดดดดดดด”
ขนมดูดเข้าไปทั้งลำอย่างแรงก่อนดูดเม้มจนลำร้อนขึ้น เข้าเล่นลิ้นกับท่อนลำอย่างไม่ยอมแพ้ ขนมดูดดึงขึ้นลงอยู่สักพักจนพอใจ เขาเงยหน้ามองแดนไทที่กำผมเข้าแน่นตาปรืออย่างมีความสุข เขายิ้มยั่วอีกฝ่ายก่อนไล้ลิ้นไปตามจุดยอด จนอีกฝ่ายต้องส่งเสียงออกมา
“ซี๊ดดดด แม่งเอ้ย”
แดนไทกระชากขนมขึ้นมาทันที เขาจะให้อีกฝ่ายมาหักหน้าเขาได้ แดนไทบดจูบอย่างเร้าร้อนร้อนแรงจนขนมพอใจ
แดนไทขึ้นคร่อมพร้อมยกขาเรียวขาวของขนมขึ้น เขาตัดสินใจไล้เลียไปตามเรียวขาขาวเรื่อยๆจนถึงจุดทางเข้า แดนไทชะงักไปเล็กน้อย เขาไม่เคยทำแบบนี้ แต่เขาจะให้อีกฝ่ายหักลีลาเอาไม่ได้ แดนไทตัดสินใจไล้ลิ้นไปตามทางเข้าอย่างรุนแรง
“อ่าห์ ซี๊ดดดดด” ขนมจิกผมแดนไททันที เขารู้สึกร้อนและเสียวไปหมด
แดนไทยิ่งได้ใจไล้เลียอย่างรุนแรงมากขึ้นจนพอใจ เขาจึงหยิบถุงยางที่หัวเตียงมาใส่อย่างชำนาญก่อนจ่อไปที่ปากทางที่ชุ่มช่ำไปด้วยน้ำลาย
“เจอของจริงหน่อยเป็นไง” แดนไทพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ ขนมยิ้มหวานก่อนจะจับหน้าอีกฝ่ายมาบดจูบอย่างรุนแรงแต่แอบหวานกว่าที่แดนไทคิด
“ซี๊ดดดด เบาๆหน่อย อ่าห์” ขนมปรามแดนไทที่กระแทกเข้ามาอย่างใจร้อน เขารู้สึกเจ็บนิดหน่อย เขาไม่ได้มีอะไรกับใครมานานแล้ว
“หึ แค่นี้ยอมแพ้แล้วเหรอ” แดนไทกระซิบเบาๆ
ขนมกระตุกยิ้มพร้อมขมิบรับอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายต้องซี๊ด “ชอบมั้ยละฟิตๆแบบนี้”
แดนไทไล้ใบตามกรอบหน้าของขนมพร้อมยกยิ้มก่อนบดจูบทันที
“อ่ะ อ่ะ อ๊าห์”
“ซี๊ดดดดด เร็วอีกนิด อ่าห์”
แดนไทกระแทกเข้าอย่างรุนแรง เขาทนความตอดรัดของอีกฝ่ายไม่ไหวจนต้องกัดปากแล้วกระแทกอย่างรุนแรง
“ซี๊ดดดดดด อ่าห์”
แดนไทฟุบลงซบอกขนม ขนมเลยลูบผมอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ
“ว๊า ไปซะละ”
“หึ ปากดีแบบนี้ คืนนี้อย่าหวังจะได้นอน”
แล้วคืนนั้นทั้งสองคนก็ครางลั่นห้องกว่าจะเงียบลงก็เกือบเช้า
_________________________________________________________
ตอนนี้กว่าจะจบเล่นเอาเหนื่อย ฮ่าๆ :pighaun: ติดชมได้นะครับ ขัดสนิทพอสมควร ฮ่าๆ
แดนไทกับขนมจะเป้นไงต่อ แล้วคุณหญิงละ หึ แซ่บแน่
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์มากครับ :L2: :pig4:
-
:z13: จิ้มตูด เดี๋ยวมาอ่านค่ะ
-
:o8: o13 :pighaun: :m25:
-
ร้อนแรงกันจิงๆ :jul1: :jul1: :jul1:
:hao6: :hao6: :hao6:
-
จะบอกว่าเค้ามารอทู้กกกกกกกกกกกวันเยย
ร้อนแรงกันจริงๆ :hao7: อยากรู้ว่าต่อจากนี้จะมองหน้ากันยังไงอ่าาา
:katai2-1:
-
เค้าได้กันแล้ว เสร็จโจรขนม
-
ืซี้ดดด. เป็นขนมที่เผ็ดลวกปาก
พี่แดนติดใจเลยป้ะ. ผู้ชายคนแรกของแดนไทเลยเนาะ. ขอบคุณค่ะ
-
เปิดมาตอนแรกนึกว่านางจะใสมาก พออ่านไปเรื่อยๆ นางสวยมาก555 ขนมปังบอกว่าไม่ได้ทำแบบนี้กับใครมานานแล้วแสดงว่าต้องเคยทำดิ โอ้ยย สนุก ติดแล้วแหละ o13
-
อ่านติดกันสามตอนล่าสุด สนุกมากกกกก :hao6:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่10
ขนมลืมตาในตอนเกือบบ่าย ขนมหันไปมองคนข้างกายที่ยังหลับปุ๋ย ขนมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาถ่ายเขากับแดนไทในสภาพเกือบเปลือยไว้ ขนมยกยิ้มอย่าพอใจเมื่อเห็นภาพก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำ
“อื้อออ”
แดนไทครางขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อขนมขยับตัว เขาลืมตามองขนมที่ยืนเปลือยเปล่ากำลังเดินเข้าห้องน้ำ แดนไทกุมหัวทันทีอยู่ดีดีก็ปวดจี๊ดขึ้นมา เมื่อคืนเขาคงกินหนักเกินไป
“ซ่าส์”
เสียงฝักบัวจากในห้องน้ำทำให้เขากลับมาสนใจภายในห้องอีกครั้ง เตียงยับยู่ยี่อย่างกับผ่านสงครามา ไหนจะกองถุงยางข้างเตียงที่ทิ้งร่อยรอยเมื่อคืยไว้ เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้หมดทุกอย่าง และเหตุการณ์ตรงหน้ากำลังตอกย้ำว่าทุกอย่างมันไม่ใช่ความฝัน
“แม่ง” แดนไทสบถออกมาเบาๆ เขาตกหลุมพรางเด็กนี่จนได้ ชีวิตนี้ไม่เคยคิดวว่าจะมีอะไรกับผู้ชาย แต่เมื่อคืนมันก็เกิดขึ้นแล้ว
“สวัสดีครับพี่แดน” ขนมทักทายอีกฝ่ายที่กำลังนั่งกุมขมับบนเตียง
แดนไทพยักหน้าเฉยๆไม่ตอบอะไร พลางสังเกตร่างกายอีกฝ่าย ขาว เพรียวบางแต่ไม่ผอมแห้งจนกินไป ไหนจะใบหน้ายั่วเย้านั้นที่ไม่มีแว่นตามาขวางแล้ว ยั่วเย้าและอันตรายเกินไป
“มองขนาดนั้นจะต่ออีกรอบหรือไง” ขนมพูดติดตลกพลางหัวเราะก่อนจะหยิบเสื้อผ้าชุดเก่ามาใส่
“หึ” แดนไทไม่พูดอะไรต่อ เขาลุกขึ้นเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำไป
ขนมเม้มปากเล็กน้อยกับท่าทีไม่ใยดีของอีกฝ่าย แต่เขาก็กะไว้แล้วว่าผู้ชายอย่างแดนไทไม่มีทางจะใยดีกับคู่นอนข้ามคืนหรอก
ขนมนนั่งรอจนอีกฝ่ายอายน้ำเสร็จ เขาลุกขึ้นพร้อมยิ้มหวานให้ฝ่ายพลางกวาดสายตามองแผ่นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้อย่างพอใจ
“ขนมกลับก่อนนะครับ”
“เดี๋ยว” แดนไทพูดขึ้นหลังจากอีกฝ่ายหันหลัง “เรื่องเมื่อคืนขอให้จบแค่นั้น เราสองคนก็แค่สนุกกัน ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น”
ขนมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะปั้นหน้ายิ้มหวานหันกลับมาให้อีกฝ่าย
“พี่แดนคิดว่าขนมต้องการอะไรมากกว่านั้นเหรอครับ แค่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของแดนไท แค่นี้ขนมก็ดีใจจนตัวสั่นละ”
ขนมพูดจบแดนไทหน้าตึงไปทันที เขารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังแซะเขาเรื่องนอนกับผู้ชาย
“ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นผู้ชายเต็มตัว ไม่ใช่เกย์เหมือนนาย” แดนไทมองขนมอย่างดุๆ
“แล้วอย่ากลืนน้ำลายตัวเองมารักเกย์ เหมือนที่เคยพูดไว้ว่าไม่นอนกับผู้ชายนะครับ” ขนมยิ้มหวานก่อนจะเชิดห้าตรงมองแดนไทหางตาและเปิดประตูออกจากห้องไปทันที
“ปึก !!” แดนไทฟาดผ้าที่เช็ดผมอยู่อย่างระบายอารมณ์ เขาไม่น่าพลาดให้เด็กอย่างขนมมาเหยียบหน้าเลย
“แม่ง!”
ขนมมาถึงบ้าน ยายแก้วที่รอหลานชายอยู่ทักขึ้นทันทีเมื่อเห็นหลานชายกลับมา
“ทำไมกลับซะเกือบเย็นเชียวลูก”
“พอดีรถติดนะครับ” ขนมได้แต่ยิ้มน้อยๆไม่พูดอะไรต่อ
“เมื่อคืนไปนอนห้องหนูเป้ย หนูหมิวมาใช่มั้ย” ยายแก้วถามพลางลูบแขนหลานชาย
“ใช่ครับ ขนมบอกยายแล้วนิครับ”
“แล้วทำไมไม่เอาผ้าไปด้วยละลูก ทุกทีก็เอาไปนิ”
คำพูดของยายแก้วทำเอาขนมชะงักแต่ขนมก็ยิ้มให้ยายพร้อมพูด
“ขนมรีบนะครับ ลืมเลย ขนมขอตัวก่อนนะครับ” ขนมรีบตัดบททันที
“ไปพักผ่อนเถอะลูก” ยายแก้วมองหลานชายที่กำลังจะขึ้นบันไดไปแล้วพูดต่อ “แว่นตาไปไหนละขนม มองชัดมั้ย”
ขนมชะงักทันทีก่อนจะหันมาตอบยายด้วยท่าทีปกติ “พอดีขนมทำตกแตกนะครับ” ขนมพูดจบรีบเดินขึ้นบันไดไปทันที
เมื่อหลานลับสายตาไปยายแก้วได้แต่นั่งครุ่นคิดคนเดียว แว่นแตกจริงเหรอ หลานชายเขาทำเอง หรือใครทำ ยายแก้วเม้มปากทันทีเมื่อนึกถึงรอยแดงจางๆตรงหลังคอหลานชาย
เช้าของอีกวันเขาออกมาตามนักคุณหญิงเด่นดวงที่ส่งข้อความมาเมื่อคืน คุณหญิงนัดเขามาในร้านอาหารร้านดังใจกลางเมื่อ เขายกมือไหว้คุณหญิงที่นั่งอยู่ อีกฝ่ายรับไหว้เขาเล็กน้อย
“เก่งมากขนม ฉันคิดแล้วว่าใช้คนไม่ผิด” คุณหญิงเปิดประเด็นหลังจากสั่งอาหารเสร็จ
ขนมได้ยิ้มรับไม่พูดอะไรต่อ
“นี่ เงินที่ตกลงกันไว้” คุณหญิงเด่นดวงเลื่อนเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งให้อีกฝ่าย
“ขอบคุณครับคุณหญิง” ขนมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“นายนี่ก็เก่งเนอะ ที่ทำให้ลูกชายฉันแตกกับนังนั้นได้ ไม่คิดว่าจะฉลาดสร้างสถานการณ์ให้ดูว่านังนั้นไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น” คุณหญิงเปิดประเด็นพร้อมยิ้มหวานแต่สายตากลับไม่ใช่อย่างนั้น เขาให้คนตามดูตลอด เขาไม้ไว้ใจเด็กคนนี้หรอก มันอาจจะอยากจับลูกชายเขาขึ้นมา เขาก็ไม่ยอมหรอก
“คุณหญิงนี่รู้ไปซะทุกเรื่องนะครับ” ขนมยิ้มหวานกับคำพูดของตัวเองทำเอาคุณหญิงหน้าตึงไป แต่ก็เหยียดยิ้มต่ออย่างวางมาด
“ฉันก็เป็นห่วงลูกชายฉัน กลัวว่าแกจะยุ่งย่ามเกินขอบเขต”
“แล้วขอบเขตที่คุณหญิงขีดไว้คืออะไรเหรอครับ” ขนมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม แม้ว่าในใจเขาจะลุกเป็นไฟ อีแก่สารพัดพิษนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ เขาวางใจเกินไปคิดว่าจะปล่อยเขา
“แกไม่มีสิทธิแตะต้องลูกชายฉันให้เปื้อนมลทิน” คุณหญิงเด่นดวงมองเหยียดขนม วันนี้อีกฝ่ายมาแปลก ดูไม่หงอเหมือนทุกที แถมวันนี้ก็ไม่ใสแว่นคร่ำครึโบราณนั้น
ขนมก้มหน้าก่อนจะหัวเราะเบาๆแล้วเงยหน้าพูดด้วยสีหน้าตกใจ
“ขนมไม่กล้าหรอกครับ คุณแดนไม่สนใจผู้ชายอยู่แล้วนิครับ” ขนมแสร้งกลัวอย่างทุกที แจ่เขาแอบยิ้มในใจ สงสัยเมื่อคืนจะลืมสังเกตการณ์
คุณหญิงเห็นท่าทีอีกฝ่ายก็พอใจก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างพอใจ
“ฉันก็ระแวงไปตามประสาคนหวงลูกนะ ผู้ชายหน้าตาบ้านๆแบบเธอนะเหรอลูกชายฉันจะสนใจ แค่เข้าใกล้ก็คงเมินหนี”
“ใช่ครับ คุณแดนไม่เข้าใกล้ขนมเลย” ขนมพูดอย่างนอบน้อมก่อนจะลอบยิ้มสะใจ ไม่เข้าใกล้แต่เข้าข้างในกันมาแล้วสิ
อาหารมาขัดจังหวะคนทั้งสอง ทั้งสองคนนั่งทานกันไปเงียบๆไม่พูดอะไรกันต่อ
“ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน เธอสั่งต่อได้ตามสบายนะ ฉันเคลียร์บิลเอง” คุณหญิงกินไปได้แค่สามคำก็ขอตัว
“ครับ”
“กินเยอะๆนะ อย่างเธอคงไม่มีโอกาสได้กินอาหารดีดีในร้านแบบนี้แล้วละ” คุณหญิงมองเหยียดเล็กน้อยก่อนยิ้มหวานให้
ขนมยิ้มหวานตอบทันที หึ เป็นรอยยิ้มที่ตอแหลพอกัน!
“เอ้า คุณแม่ครับ”
เสียงทักดังขึ้นทำเอาทั้งสองคนหันไปมอง คุณหญิงเด่นดวงมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะปรับให้เป็นปกติ
“ตาแดน มากินร้านนี้เหมือนกันเหรอลูก”
“สวัสดีครับคุณแม่” เตอร์และโอมที่มาด้วยยกมือไหว้แม่ของแดนไท
“สวัสดีลูก กินกันเต็มที่นะมื้อนี้แม่เลี้ยงเอง” คุณหญิงพูดจบหันไปสั่งบริกร
“ว่าแต่คุณมาทำอะไรกับขนมครับ” แดนไทพูดพร้อมขมวดคิ้ว คุณแม่เขารู้จักกับขนมได้ยังไง
“เอ่อ พอดีแม่นัดขนมมาคุยเรื่องร้านขนมของแม่” คุณหญิงเด่นดวงพูดด้วยท่าทีปกติ
“อ๋อครับ ” แดนไทไม่เซ้าซี้อะไรต่อแม้ว่าเขาจะแคลงใจไม่น้อย
“สวัดดีครับพี่ๆ” ขนมยกมือไหว้รุ่นพี่ด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีน้องขนม สนใจร่วมโต๊ะด้วยกันมั้ย” โอมชวนขึ้น
คุณหญิงเด่ดวงมองจิกมาที่ขนมทันที ขนมหัวเราะเบาๆก่อนหันไปตอบโอม “ขอตัวดีกว่าครับ พอดีขนมใกล้กลับแล้ว”
“ไปกินอาหารกันๆ คงหิวกันแล้วสินะ” คุณหญิงเด่นดวงรีบลากทั้งสามคนไปอีกฝั่งของร้านอาหารทันที
แดนไทมองที่ขนมไม่หยุด เขามองอีกฝ่ายด้วยความไม่ไว้วางใจ เด็กคนนี้มาคุยกับแม่เขาเรื่องอะไร
ขนมมองตอบเดินไทก่อนเอียงคอยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างไม่รู้เรื่อง
ขนมเลิกสนใจแดนไทก่อนจะรีบลงมือกินอาหารตรงหน้า แพงก็แพงได้ก็น้อย นี่เหรออาหารผู้ดี จะกินให้อิ่มเลย!
ขนมเดินออกจากร้านอย่างอึดอัด เขากินไปไม่น้อย สั่งแต่อาหารแพงๆอย่าหมั่นไส้คุณหญิง
“หมับ!”
ขนมหันไปตามแรงกระชากก็เจอแดนไทปั้นหน้ายักษ์อยู่
“มีอะไรเหรอครับพี่แดน” ขนมพูดด้วยรอยยิ้มหวานตามแบบฉบับ
“นายคุยอะไรกับแม่ฉัน”
“ก็คุยเรื่องร้านไงครับ”
“พูดความจริง!” แดนไทขึ้นเสียงเล็กน้อย จนคนหันมอง แดนไทตัดสินใจกระชากขนมไปในห้องน้ำชายที่ไม่ไกลทันที
“ปัง!!” แดนไทผิดประตูเสียงดังก่อนจะยืนจ้องขนมอย่างจับผิด
“นายไม่ได้เอาเรื่องคืนนั้นมาบอกฉันใช่มั้ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ขนมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที แดนไทนี่เด็กน้อยจริงๆ
“หัวเราะอะไรห้ะ” แดนไทเข้ามากระเขย่าไหล่ขนมอย่างไม่พอใจ อีกฝ่ายตั้งใจยั่วโมโหเขา
“ก็ตลกพี่แดนนะสิ ก็เราตกลงกันแล้วว่าเรื่องคนนั้นจบ ผมจะเอามาพูดทำไม” ขนมกระแทกเสียงใส่พร้อมสะบัดแขนแดนไทที่บีบไหล่ออกอย่างรุนแรง
“ฉันไม่ไว้ใจนายหรอก”
“ไม่ไว้ใจงั้นเหรอ คิดว่าผมจะเอาเรื่องนั้นมาบอกคุณหญิงทำไม เพื่ออะไร คิดหน่อยสิ” ขนมชี้ไปที่สมองแดนไทอย่างเหยียดๆจนแดนไทเริ่มโมโหอีก
“นายอาจต้องการเงิน” แดนไทพูดออกมาอย่างที่เขาคิด
“ฮ่าๆ เงินนะผมได้แล้ว” ขนมเว้นวรรคให้อีกฝ่ายคิดก่อนจะยิ้มหวานพูดต่อ “ผมไม่เอาเรื่องของเราสองคนมาขายเพื่อเรียกเงินหรอก ดีไม่ดีอาจจะโดนคุณหญิงเด่นดวงตบเอาเปล่าๆที่ไปยุ่งกับลูกชายคนเล็กสุดที่รัก” ขนมตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ
แดนไทปัดมือขนมออกทันที เขาไม่ขอบให้ใครมามีท่าทีเหนือกว่า
“แล้วเมื่อกี้เธอบอกได้เงิน ได้เงินอะไร”
“เงินค่าจ้างเล็กๆน้อยๆนะครับ” ขนมพูดจบเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพร้อมกระซิบข้างหู “ พี่แดนไม่ต้องกังวลไป ผมไม่เอาเรื่องของเราไปบอกใครหรอกครับ ตราบใดที่พี่ไม่อยากให้ใครรู้” ขนมพูดจบลูบอกแกร่งอีกฝ่ายเบาๆ
แดนไทมองท่าทียั่วเย้าของอีกฝ่ายแล้วอดที่จะมองตามไม่ได้ ขนมเป็นคนมีดูหยิ่ง อันตราย แต่ก็น่าค้นหาและดูปลุกเร้าอย่างบอกไม่ถูก
“เอ้ย ไอ้แดนมึงอยู่นี่ปะวะ” โอมเปิดประตูเข้ามา ทั้งสองคนผละออกจากกันทันที
โอมและเตอร์งงเล้กน้อยเมื่อเห็นเพื่อนเขายืนอยู่กับขนมสองต่อสองในห้องน้ำ
“ขนมไปก่อนดีกว่า ถ้าอยากเจอกันอีกก็บอกได้นะครับพี่แดน” ประโยคหลังขนมหันไปพูดกับแดนไทพร้อมขยิบตาให้อีกฝ่าย ก่อนจะหันหน้าไปยิ้มให้โอมและเตอร์และออกจากห้งอน้ำไปทันที
“มีอะไรกันวะ” โอมถามขึ้น
“นั้นดิวะ ช่วงนี้โลกกลมเนอะเจอน้องขนมบ่อย” เตอร์พูดขึ้นอีกคน
“ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่มึงไปรู้จักขนมได้ไง” แดนไทหันไปถามเพื่อน
“ก็วันที่มึงเมา มึงทำโทรศัพท์ตกไว้น้องเขาเอามาคืน แถมช่วยแบกมึงขึ้นห้อง” โอมเป็นฝ่ายตอบ
แดนไทพยักหน้า เขารู้สาเหตุที่อีกฝ่ายมาอยู่ในห้องเขาแล้วสิ คงตั้งใจอยู่เพื่อยั่วเขาตั้งแต่คืนนั้น
“น้องขนมไม่ใส่แว่นแล้วจำแทบไม่ได้เนอะ ดูน่ารักฉิบ ขาวฉิบ เป็นเด็กผู้ชายที่เอ็กซ์ฉิบ” เตอร์พูดอย่างหื่นๆ ทำเอาแดนไทหันขวับทันที เขารู้ว่าเพื่อนเขาเป็นไบ แต่ไม่คิดว่าจะสนใจขนม
“มึงสนใจมันเหรอ”
“ก็น่าลองดีนิหว่า เสป็คกูดี” เตอร์พูดขึ้น
“น้องเขาดูเข้าถึงยากนะมึง ดูหยิ่งๆกูเคยได้ยินกิตติศัพท์มา” โอมพูดขึ้นอีกคน
“หยิ่งๆดี กูชอบ”
แดนไทได้แต่มองเพื่อนรักอย่างแปลกใจ
“มองเหี้ยไรไอ้แดน” เตอร์ถามขึ้น
“เปล่า กุว่าเด็กนั้นดูอันตรายแปลกๆ”
“กูยิ่งชอบ ฮ่าๆ หรือมึงหวงไอ้แดน เด็กมึงหรือเปล่า” เตอร์ถามขึ้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เขาสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของแดนไทกับขนมมาสักพักแล้ว
“ไม่ใช่สัส มึงก็รู้กูไม่เล่นผู้ชาย”
“ก็ดี งั้นกูเล่นเอง” เตอร์พูดจบเขาสังเกตท่าทีของแดนไท
แดนไทกับขนมต้องมีอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้
______________________________________________________________
มาต่อให้ดึกหน่อย ฮ่าๆๆๆ
ขนมกำลังทำอะไรอยู่ อีกไม่นา่นานรู้กัน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ ติชมได้นะครับ :L1: :pig4:
-
ยัยคุณหญิงเนี่ยน่าหมั่นไส้นะ เหมาะแก่การที่จะให้ขนมสั่งสอน เอาให้อกแตกตายไปเลย
ส่วนขนมเตือนเบาๆว่าเล่นกับไฟระวังไฟลวกมือนะ เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรไปยุ่งถ้าไม่อยากเจ็บตัว ตอนนี้อาจจะคิดว่าคุมอยู่ แต่ระวังไว้เถอะ เพราะตัวเองน่ะแหละที่จะทำตัวเอง
-
พี่เตอร์จะเล่นจริงหรือเปล่า 555
เกลียดความนิ่งของสถานการณ์ นี่ลุ้นว่าอะไรจะเกิด จะทำอะไรกัน กันแน่นะะะะ
-
พี่เตอร์แอบเห็นรอยหรือเปล่า. อิอิ
-
ดูท่าจะแรงและแซ่บจนพี่แดนติดใจขนาด
เลเวลถัดไปขอให้แรงจนจัดการพระมารดาพี่แดนให้ร้ายไม่ออก
ทำให้คนแม่จุกจนกระอัก ทำให้คนลูกหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
แล้วพอความจริงเปิดเผยขึ้นมา ก็ช่วยแรงจนถึงวินาทีสุดท้าย
อย่าให้มีมาร้องไห้เสียใจหรือเจ็บปวดเพราะสำนึกผิด
ขอแบบเชิดๆเหวี่ยงๆยิ้มเยาะๆแล้วสะบัดตูดจากไปแบบ i don't care จะเป็นพระคุณ555+
รู้สึกสะดุดกับสรรพนาม'เขา'ที่ใช้กับผู้หญิงมากๆค่ะ
ถ้าไม่ถนัดจริงๆลองเลี่ยงไปฝึกใช้คำเชื่อมแทนเช่น เพราะ เลย จึง แล้ว .....น่าจะทำให้อ่านได้ลื่นไหลขึ้นนะคะ
ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายที่สนุกและน่าสนใจมากๆอีกเรื่องหนึ่งค่ะ :pig4:
-
:hao3: :hao3:
-
แต่ขนมดูแปลกๆจริงๆ
คืองานที่คุณหญิงให้ทำก็สำเร็จแล้วนี่
แต่ตอนนี้คงเกี่ยวพันกันอีกนานแน่เลยเพราะพี่เตอร์จะเล่นขนม หึหึ
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่11
“สวัสดีครับน้องขนม”
ขนมแปลกในเล็กน้อยเมื่อเห็นเตอร์เพื่อนสนิทของแดนไทมาดักรอเขาหน้าห้องตอนเลิกเรียน
“เอ่อ สวัสดีครับพี่เตอร์” ขนมพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ
“น้องขนมว่างหรือเปล่า พอดีพี่จะชวนไปหาอะไรกินหน่อยนะครับ” เตอร์พูดพร้อมยิ้มน้อยๆตามสไตล์
ขนมกวาดสายตามองเตอร์ เตอร์หล่อ เท่ห์ และแบดบอยเต็มรูปแบบ ใครๆก็รู้ถึงกิตติศัพท์ความเจ้าชู้ แต่นั้นก็ดึงดูดใครต่อใครให้อยากจะปราบเสือตัวนี้
“เอ่อ ขนมไม่ว่างนะครับ พอดีต้องไปทำรายงานกับเพื่อน” ขนมพูดจบหันไปขอความช่วยเหลือจากเป้ยและหมิวที่เพิ่งเดินออกมา
“ใช่ค่ะ เราต้องไปทำรายงานกัน” เป้นรีบพูดขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าขนมไม่อยากไป
“แย่จัง งั้นพี่ขอไลน์น้องขนมไว้ได้ไหมครับ วันหลังจะได้ไลน์มานัดก่อน” เตอร์พูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนม เตอร์สูงพอๆกับแดนไทซึ่งสูงกว่าขนมพอสมควร
ขนมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะประสานตาสายตากับเตอร์อย่างไม่เขินอายในเสน่ห์ของอีกฝ่าย
“พี่เตอร์จะจีบขนมเหรอ” ขนมพูดตรงๆขึ้นมาทำเอาเตอร์หัวเราะออกมาเบาๆ
“ฮ่าๆ พี่ชักจะชอบเรามากกว่าเดิมแล้วสิ พูดตรงๆแบบนี้พี่ชอบ ใช่พี่จะจีบขนม” เตอร์พูดด้วยรอยยิ้มที่ดูยังไงก็เสือร้ายชัดๆ
“ถ้าขนมไม่ให้จีบละครับ”
“พี่ก็จะตื้อ ขนมไปทำรายงานพี่ก็จะไปนั่งเฝ้า” เตอร์พูดอย่างไม่ยอมแพ้
“งั้นก็ได้ครับ เอาโทรศัพท์มาสิ” ขนมพูดอย่างง่ายทำเอาเตอร์งงไม่น้อย
เตอร์ยื่นโทรศัพท์ให้ขนมพลางมองใบหน้าขาวใสที่ไม่ใส่แว่นตาแล้วกลับดูโดดเด่นกว่าที่คิด ดูทั้งน่ารัก บางมุมก็หล่อ บางมุมก็สวย แต่ก็ดูหยิ่งไม่น้อย ด้วยการเอาถึงตัวยาก ชักน่าสนใจแล้วสิ
“ขนมขอตัวนะครับ” ขนมยื่นโทรศัพท์กลับให้เตอร์ ก่อนรีบดเดินเลี่ยงออกมาทันทีไม่สนใจเตอร์ที่ชวนคุยต่อ
“เฮ้อ กว่าจะหนีจากไอ้พี่เจ้าชู้นั้นได้” หมิวพูดออกมา
“นั้นดิ สายตาเวลาที่พี่เตอร์มองแกนะขนม ยังกับจะกลืนแกลงไปทั้งตัว” เป้ยสมทบขึ้นอีกคน
“พวกแกก็พูดเกินไป ช่างพี่เขาเถอะ” ขนมพูดปัด เขาไม่อยากยุ่งกับเตอร์ แต่อีกฝ่ายเข้ามาก็ดี ช่วยกระตุ้นแดนไท
“ตั้งแต่แกเลิกใส่แว่น เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าแกต้องป็อปมากๆ แล้วก็จริงด้วย” เป้ยพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ไม่ขนาดนั้นหรอกเป้ย แว่นเราพังนะ แล้วยังไม่มีเวลาไปตัดใหม่”
“ไม่ต้องตัดเลย ใส่คอนแทคนี่แหล่ะ เกิด!” เป้ยพูดอย่างออกรสจนเขาและหมิวอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ขนม” เสียงเรียกเบาๆทำให้ขนมหันไปมอง เขาเจอต้นยืนอยู่
“ว่าไงครับพี่ต้น” ขนมพูดพร้อมยิ้มให้อีกฝ่าย
หมิวและเป้ยมองหน้ากันก่อนจะหลีกออกไปเพราะเข้าใจว่าทั้งคู่คงอยากคุยกันเป็นการส่วนตัว
“พี่ต้นมีอะไรเปล่าครับ” ขนมพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังจ้องเขาไม่เลิก
“ขนมไม่ใส่แว่นแล้วน่ารักมากเลย ใครๆก็พูดถึง” ต้นพูดออกมา เขาพยายามตัดใจจากอีกฝ่าย แต่เขาก็ทำไม่ได้ ยิ่งมาเห็นอีกฝ่ายเปลี่ยนลุคแบบนี้เขายิ่งทำใจยาก
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ขนมพยายามพูดติดตลกเพื่อไม่ให้สถานการณ์ตึงเครียด
“พี่พยายามตัดใจแล้วนะขนม แต่พอพี่มารู้ว่ามีเด็กวิศวะอินเตอร์มาจีบขนม พี่ก็ไม่พอใจ” ต้นพูดขึ้น ทำให้ขนมเข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายเข้ามาหาเขาเพราะอะไร
“พี่ต้นตัดใจจากขนมเถอะครับ ขนมไม่ใช่คนดีหรอก ขนมกำลังจะทำสิ่งที่เลวร้ายมากที่สุด ขนมไม่อยากให้พี่ต้นมายุ่งกับคนอย่างขนม” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ต้นมองขนมด้วยความเป็นห่วง
“ขนมกำลังจะทำอะไร”
ขนมได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร ก่อนจะพูดต่อ “พี่ต้นตัดใจจากขนมเถอะครับ ถ้าอยากให้เราสองคนยังมองหน้ากันติด”
ขนมพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดจนต้นนิ่งไป เขาต้องใจร้าย เพื่อให้ทุกอย่างมันจบสักที
“พี่ขอโทษที่มารบกวนขนม” ต้นยิ้มให้ขนมก่อนจะมองขนมเต็มตาอีกครั้ง ขนมกำลังจะทำอะไรนะ
ขนมยิ้มให้อีกฝ่ายไม่พูดอะไรต่อพร้อมเลี่ยงออกมาทันที
ต้นยืนมองขนมที่เดินออกไปเรื่อยๆแล้วถอนหายใจ อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก เขาคงตัดใจจริงๆแล้วสินะ ถ้ายังอยากสามารถพูดคุยกับอีกฝ่ายได้
ต้นขับรถออกมาจากคณะเขาเห็นฟ้ายืนรอรถรางของมหาลัยอยู่ก็ตัดสินใจลดกระจก
“ฟ้าจะไปไหนพี่ไปส่งมั้ย” ต้นถามด้วยรอยยิ้มตามแบบฉบับ
“เอ่อ พี่ต้น ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้ารอรถได้” ฟ้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นรุ่นพี่หนุ่ม ตั้งแต่วันเกิดเรื่องเธอเข้าไปขอโทษอีกฝ่ายก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยอะไรกันอีก
“ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“เอ่อ...” ฟ้าลังเลเพราะเธอไม่อยากให้ใครต่อใครเอาเรื่องของเธอและต้นไปพูดในทางเสียๆหายๆอีก
“ขึ้นมาเถอะ อย่าไปสนใจคนอื่นเลย เราเป็นยังไงเรารู้ตัวเราดีที่สุด” ต้นพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของฟ้า เขาเข้าใจว่าทำไมฟ้าถึงไม่อยากขึ้นมา
“ก็ได้ค่ะ” ฟ้าตัดสินใจขึ้นรถต้น เธอมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของรุ่นพี่หนุ่ม เขาพอรู้มาบ้างว่าอีกฝ่ายเลิกคุยกับขนมแล้ว ต้นเป็นคนดี ทำไมนะขนมถึงปฏิเสธ
“ฟ้ามองหน้าพี่มีอะไรติดหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ” ฟ้าก้มหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจับได้
“พี่ต้นเลิกคุยกับขนมเพราะฟ้าหรือเปล่าค่ะ” ฟ้าถามในสิ่งที่อยากรู้
“ไม่ใช่หรอก ขนมแค่บอกว่าพี่ไม่ใช่ ” ต้นตอบด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“นั้นสินะคะ คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่” ฟ้าแอบจี๊ดไม่น้อยเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“พี่ก็เลยมีคำถามว่า คนที่ใช่ คืออะไรกันแน่” ต้นพูดทิ้งท้ายก่อนที่ในรถจะเงียบไปตลอดทาง
ตั้งแต่วันที่ขนมให้ไลน์เตอร์ไป อีกฝ่ายก็คอยไลน์หาทุกวัน จะมาหาเขาให้ได้แต่เขาก็ปฏิเสธไป ขนมเดินออกจากร้านกาแฟใกล้คณะ เขาว่าจะรีบกลับบ้านแต่ก็ซวยเมื่อเห็นเตอร์เดินยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล
“พี่คิดไว้แล้วว่าต้องเจอน้องขนม” เตอร์ทักขึ้น
“แต่ขนมไม่คิดเลยว่าจะเจอพี่เตอร์” ขนมพูดติดตลก แต่กลับทำเอาเตอร์หัวเราะออกมาอย่างพอใจ
“จะเจอได้ไงละ เพราะขนมตั้งใจหลบหน้าพี่”เตอร์พูดอย่างรู้ทัน
ขนมจ้องอีกฝ่ายก่อนจะดูดน้ำในมือแล้วพูดขึ้นเบาๆ “รู้งี้แล้วคนเอย่างพี่เตอร์น่าจะเลิกยุ่งกับขนมนะครับ”
“ไม่หรอก ขนมยังไม่รู้จักพี่ดีพอ ยิ่งยากพี่ยิ่งชอบ เจออะไรง่ายๆมาเยอะละ” เตอร์พูดพร้อมยื่นหน้าเขาไปใกล้
ขนมไม่หลบตาไม่ชะงักอะไรทั้งนั้น เขาประสานสายตาสู้อีกฝ่าย
“งั้นถ้าขนมง่ายพี่เตอร์จะเลิกยุ่งกับขนมมั้ย” ขนมพูดพร้อมกระตุกยิ้ม
“เฮ้ยย ไอ้เตอร์ รีบวิ่งมาทำไมวะ” เสียงโอมดังขึ้นขัดเตอร์ไม่ทันจะได้ตอบอีกฝ่าย
“หึ กูรีบมาดักน้องขนม เดี๋ยวจะหนีกูไปอีก” เตอร์หันไปตอบเพื่อนพร้อมหันมามองขนมอย่างพอใจ
แดนไทที่เดินตามเพื่อนมาเขาจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ตลอด เขาเห็นท่าทีของเตอร์และขนมแล้วแปลกใจ ทำไมคนนี้ไอ้เตอร์ถึงได้ชอบและตื้อขนาดนี้
“น้องขนมก็อย่าหนีเพื่อนพี่นักสิครับ” โอมพูดขึ้นอย่างแซวๆ
“ขนมไม่ได้หนีครับ แค่ไม่ว่าง” ขนมตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนหันไปมองแดนไทแล้วยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
แดนไทหน้านิ่งไม่สนใจ ก่อนจะไปบีบไหล่เตอร์แล้วพูดขึ้น
“ไปกินข้าวเหอะ กูหิวละ” แดนไทพูดพลางหันไปมองร้านอาหารใกล้ๆร้านกาแฟ
“ขนมไปด้วยกันนะครับ” เตอร์หันมาชวนขนม
ขนมมีท่าทีจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นสีหน้าอันนิ่งเฉยของแดนไทแล้วอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้เลยเปลี่ยนมาเป็นยิ้มหวานตอบตกลง
“ก็ได้ครับ ขนมหิวพอดี”
แดนไทขมวดคิ้วทันที หึ ทำเป็นเล่นตัวหนีเพื่อนเขา คิดจะขึ้นราคาตัวเองละสิ
“ไปกันครับ มื้อนี้พี่เลี้ยงขนมเอง” เตอร์พูดจบจับมือขนมทันที ขนมชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ตัดสินใจให้อีกฝ่ายกุมมือไปในร้าน
แดนไทมองขนมและเตอร์กุมมือกันเข้าร้านไปแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้ เพื่อนเขาบ่นว่าขนมเล่นตัวมาหลายวัน ไม่เห็นจะเป็นแบบนั้น จริงๆก็ง่ายเหมือนเดิม
“ขนมจะทานอะไรสั่งเลย” เตอร์พูดอย่างเอาใจจนโอมอดที่จะแซวไมได้
“แหม๋ เอาใจมากเลยนะมึง”
“ต้องเอาใจสิวะ ครั้งแรกเลยนะเว้ยที่น้องขนมยอมมากินข้าวกับกู” เตอร์พูดพร้อมจ้องหน้าขนม ขนมได้แต่ยิ้มให้ก่อนจะเปิดเมนูอาหาร เขามองไปฝั่งตรงข้ามเห็นแดนไทที่กำลังมองเขาอยู่
“ก็ขนมไม่ว่างนิครับ” ขนมหันไปตอบเตอร์พร้อมยิ้มให้อีกฝ่าย
“หึ” แดนไทเปล่งเสียงออกมาทำเอาเตอร์หันไปมอง
“เป็นไรไอ้แดน”
“กูเลี่ยน จะอ้วกไอ้สัส” แดนไทพูดพร้อมจ้องขนนกวนๆ
“ขนมอย่าไปสนใจมันเลย คนเพิ่งโดนทิ้งก็แบบนี้แหล่ะ” เตอร์หันมาพูดกับขนมต่อ
ขนมได้แต่ยิ้มตอบไม่พูดอะไรแต่สายตาเขามองไปที่แดนไทที่จ้องกวนๆก็อดที่จะกัดปากส่งให้อีกฝ่ายเบาๆ จนอีกฝ่ายหน้าตึงไปทันที
ขนมลอบหัวเราะในใจก่อนที่หันไปสั่งอาหาร
ระหว่างนั่งทานอาหารเตอร์พยายามชวนขนมคุย ขนมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างแต่เขากลับสนใจแดนไทที่นั่งหน้านิ่งอยู่ตรงหน้ามากกว่า
“โอ๊ะ”
“เป็นไรวะไอ้แดน” โอมทักเพื่อนขึ้น
“เปล่าๆ” แดนไทรีบปรับสีหน้ากลับมานิ่งเหมือนเดิมแต่ไม่วานส่งสายตาดุไปให้ขนม
ขนมปั้นหน้าไม่รู้เรื่องให้อีกฝ่ายแต่เท้าเขาไม่หยุดแค่นั้น จากที่สีกับเท้าอีกฝ่ายค่อยไล่ไปเรื่อยๆตามเรียวขาออกอีกฝ่าย โต๊ะอาหารมีผ้าคลุมยาวแบบนี้ไม่มีใครเห็นหรอก
“เป็นไรวะแดน อาหารไม่อร่อยเหรอ” เตอร์ถามขึ้นอีกคนเมื่อเห็นว่าแดนไทดูมีสีหน้าเป็นกังวล
“เปล่า กูขอไปห้องน้ำแปป” แดนไทรีบลุกขึ้นทันที ไม่วายส่งสายตาคาดโทษมาให้ขนม
ขนมมองตามแดนไทก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆอย่างสะใจ อยากหน้านิ่งดีนัก
“มีอะไรหรือเปล่าขนม”เตอร์ถามขึ้น
“ไม่มีอะไรครับ ขนมขอตัวไปห้องน้ำแปปนะครับ” ขนมพูดพร้อมลุกขึ้นไปทันทีไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรต่อ
เตอร์มองแดนกับขนมแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก สองคนนี้มีอะไรที่เขาไม่รู้แน่นอน เขายิ่งมั่นใจ!
ขนมเปิดประตูห้องน้ำมาเจอแดนไทที่ยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าหน้าเครียด ขนมกดล็อคประตูไว้ก่อนเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
“ตามมาทำไม” แดนไทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็ตามมาดูพี่แดนไงครับ” ขนมพูดด้วยยิ้มยั่วก่อนดินเข้าไปประชิดตัวอีกฝ่ายที่ถอยหลังหนี
“ออกไปซะ อย่าทำแบบนี้อีก เพื่อนฉันกำลังจีบเธออยู่!” แดนไทพูดเสียงเครียด
“แล้วไงครับ ขนมไม่สนใจพี่เตอร์ซะหน่อย” ขนมพูดพร้อมวางมือบนอกแกร่งของแดนไทที่หยุดถอยห่าง
“เธอต้องการอะไร” แดนไทพูดพร้อมจ้องขนม
ขนมไม่กลัวแววตาดุนั้นแต่เขากลับยิ่งชอบ เขาสบตากับอีกฝ่ายพร้อมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกขนกัน
“ต้องการพี่แดนไง”
แดนไทผลักขนมออกห่างทันที
“เรื่องคืนนั้นบอกให้จบแค่นั้น ทำไมไม่จบ ตอนแรกนายก็โอเคนิ” แดนไทพูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย
“ขนมกลับไปคิดทบทวนแล้วว่าขนมไม่อยากจบ ขนมชอบพี่แดนมานานพี่แดนก็รู้ ยิ่งได้ใกล้ชิด ผิดเหรอที่ขนมต้องการมากกว่านั้น” ขนมพูดพร้อมปั้นหน้าน่าสงสารมองอีกฝ่ายที่จ้องอยู่ตลอด
“อย่ามาทำหน้าแบนี้ใส่ฉัน ฉันไม่หลงกลนายหรอก”
“กลไกอะไรกัน ขนมแค่รักพี่แดน รักมานานขนมผิดเหรอ” ขนมพูดพร้อมพยายามบีบน้ำตา ขนมจ้องหน้าอีกฝ่ายก่อนพูดต่อ “ขนมพยายามตัดใจ เปิดใจให้คนอื่นเข้ามา แต่ก็ลืมพี่แดนไม่ได้ ยิ่งพี่เตอร์มาจีบทำให้ขนมรู้เลยว่าขนมยังมองแค่พี่แดนคนเดียว มองมาตลอด” ขนมปาดน้ำตาที่ไหลลงมาสักที ก่อนจะเม้มปากหลบตาอีกฝ่ายอย่างเสียใจ
แดนไทอึ้งไม่น้อยที่อีกฝ่ายมาแบบนี้ แม้ว่าจะมันจะจริงอยู่เพราะอีกฝ่ายเคยมาสารภาพกับเขาก่อนหน้าแล้ว
“เรื่องคืนนั้น ขนมพยายามลืม แต่ขนมก็ลืมไม่ได้ ขนมคิดถึงทุกอย่าง ทั้งอ้อมกอด” ขนมพูดพร้อมเดินเข้าไปใกล้แดนไทจนชิด “เสียงคราง” ขนมกระซิบข้างหูแดนไท “และรสจูบของพี่แดน” ขนมพูดจบจูบลงบนริมฝีปากแดนไททันที แดนไทชะงักจะถอยหนีแต่ขนมจับไว้พร้อมสอดลิ้นเข้าไปทันที
แดนไทพยายามข่มใจแต่กิเลส ตัณหากลับชนะ เขายอมรับว่าเขาอดที่จะคิดถึงรสชาติของคืนนั้นไม่ได้ เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ที่ทั้งสนุก และถึงใจกว่าผู้หญิง เขาสามารถกระแทกอีกฝ่ายได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกลัวเจ็บ สามารถบดจูบเร่าร้อนรุนแรงได้แบบไม่ต้องถนอมเหมือนผู้หญิงที่ผ่าน
“อ่าห์” ขนมครางออกมาเบาๆเมื่อแดนไทสอดลิ้นกลับมาและมีท่าทีผ่อนแรงยอมคล้อยตาม
ทั้งสองคนยืนบดจูบกันอย่างเร่าร้อน มือแดนไทเคล้นคลึงไปตามตัวขนมอย่างมันส์มือ
“ก็อกๆ ล็อคทำไมวะ” เสียงเตอร์ดังขึ้นทำเอาทั้งสองคนผละออกจากกัน
ขนมเลียิมฝีปากตัวเองเบาๆแต่สายตายังประสานมองแดนไทอย่างยั่วเย้า
“กูเผลอกดวะ” แดนไทตะโกนบอก พร้อมกระซิบบอกขนม “ไปหลบในห้องส้วมซะ บอกว่าท้องเสีย”
ขนมได้แต่พยักหน้าเข้าใจและทำตามทันที
แดนไทเดินไปเปิดประตูห้องน้ำให้เตอร์ที่ยืนจ้องอยู่
“มึงมาทำอะไรในห้องน้ำซะนานวะ ขนมละ”
“กูท้องเสียวะ เข้าห้องน้ำเพิ่งออกมา ขนมมาด้วยเหรอวะ” แดนไทหน้านิ่งปกติเพื่อไม่ให้เพื่อนผิดสังเกต
“เออๆ ขนม อยู่ในห้องน้ำไหมครับ” เตอร์ตะโกนขึ้น
“อยู่ครับ ขนมท้องเสีย” ขนมตอบกลับมา เตอร์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนมองแดนไท
“แปลกเนอะท้องเสียพร้อมกัน”
_____________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ขนมแดนไทกำลังเข้าได้เข้าเข็มเลย :impress2:
มีอะไรติชมได้นะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :3123: :pig4:
-
:katai2-1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย มาแล้วววว
ชอบเวลาขนมยั่วแล้วแดนเคลิ้มอะ หลงเลยๆๆๆ 555
ทำให้อิพี่มันหลงเยอะๆเลยค่ะ
แล้วอิพี่เตอร์นี่จะจีบจริงๆหรือจะสืบคะ น้องงง
ปล. ใจเป็นของกู ตัวเป็นของกู เสพสมกายกู เสน่หาเพียงกู << ขนมไม่ได้กล่าว 555
ปล2. แนวเล่นชู้ก็ดีนะคะ ทำเป็นคบหา ดูๆกับเตอร์ แต่ลับหลังแอบไปเยกับแดนไท ดูเล๊วเลว 555
-
:katai1: :katai1:
-
พี่เตอร์จะเอาไงเนาะ ถ้าน้องขนมแค่หลอกใช้ไม่รู้แบดบอยแบบนี้จะยอมรึเปล่า
รู้ทันตลอดอะ หมั่นไส้พี่แดนมาก.
เราล่ะชอบความยั่วของขนมจริงๆ
สามพีไหมล่ะแดน ฮ่าๆๆ
-
ขนมคงยั่วแดนไทต่อไป อิพี่แดนไทก็กลืนน้ำลายตัวเองตลอด :katai1: :katai2-1: :katai2-1: :ling1:
-
งื้อ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะมั้งงง
-
ชอบขนม และก็กลัวด้วย 55555555555
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่12
แดนไทแต่งตัวหลังจากที่เขาเสร็จภารกิจบนเตียงกับผู้หญิงคนนึงที่เขาหิ้วมาจากในผับดังใจกลางเมือง อีกฝ่ายสวยและเซ็กซี่แบบที่เขาต้องการ
“แดนรีบกลับไปไหนคะ ค้างกับแพทได้มั้ย” แพทเข้าไปกอดแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน
“ผมกลับดีกว่า ผมไม่ชอบค้างกับคนอื่น” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉยตาแบบของเขา แต่นั้นกลับทำให้หญิงสาวยกยิ้มอย่างพอใจ แดนไทเย็นชาสมคำร่ำลือ แต่ลีลาบนเตียงกลับทำให้เขาเร้าร้อนจนแทบหลอมละลาย
“งั้นแพทขอไลน์แดนได้มั้ย” แพทยังตื้อต่อ เขาไม่อยากปล่อยให้ผู้ชายอย่างแดนไทหลุดมือ
“ไม่ดีกว่า” แดนไทลุกขึ้นพร้อมหันมามองหญิงสาวที่หน้าเสียไปเล็กน้อย
แดนไทไม่พูดอะไรต่อนอกจากวางเงินค่าโรงแรมไว้แล้วเดินออกจากห้องไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงโวยวายที่ดังตามหลังมา
แดนไทขับรถด้วยความเร็วสูง ดึกๆแบบนี้ถนนโล่ง แต่ที่ไม่โล่งกลับเป็นความคิดเขา ตั้งแต่วันนั้นเขาพยายามหนีห่างจากเด็กคนนั้น ที่อันตรายแต่กลับดึงดูดเขาอย่างบอกไม่ถูก และที่สำคัญเขาไม่อยากจะคิดถึงรสรักที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ที่แปลกใจและตราตรึงเขาไม่น้อย
“แม่ง!!”
แดนไทสบถออกมาพร้อมกำพวงมาลัยแน่น เขาพยายามสลัดความคิดบ้าๆนั้นออกไปจากสมอง แต่เขาก็ทำไม่ได้ ตอนหลายวันที่ผ่าน เขาพยายามร่วมรักกับใครต่อใครเพื่อให้ลืม แต่ก็ไม่มีใครถึงใจเขาเท่ากับเด็กคนนั้น
“หึ”
แดนไทยกยิ้มมุมปาก เมื่อนึกถึงท่าทางเด็กคนนั้นที่เรียบร้อยและดูเด็กเรียนแต่ในจะรู้ว่าท่าทางดูช่ำชองและชำนาญไม่น้อย เขาประเมินเด็กคนนั้นต่ำไป
“เอี๊ยดดดด!!” แดนไทจอดรถใต้คอนโดเสียงดังเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังคุกกรุ่น เขาหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูอินสตราแกรมเด็กคนนั้นที่เคยทักมาหาเขา รูปปที่เด็กคนนั้นลงดูน่ารัก สดใสตามเด็กมหาวิทลายทั่วไป แต่สำหรับเขาแล้วแววตากลมโตที่เต็มไปด้วยขนตายาวนั้นกลับดูเย้ายวนมากกว่าน่ารักแบบที่คนอื่นมอง
“นายกำลังปั่นประสาทฉันใช่มั้ย” แดนไทกำโทรศัพท์แน่น จะให้เขาเข้าหาเด็กนั้นก่อนก็เสียหน้าไม่น้อย แต่ล่สุดเด็กนั้นก็มาร้องห่มร้องไห้บอกว่ารักเขา คิดว่าเขาจะหวั่นไหวง่ายๆเหรอ ไม่มีทาง แต่เขากลับคิดถึงรสรักนั้นมากกว่า
แดนไทแดนขึ้นห้องพร้อมอาบน้ำเพื่อให้หัวเย็นลงเขาเดินออกมามองนาฬิกาที่บอกเวลาตี3 เขาควรนอนได้แล้ว แดนไทมองโทรศัพท์ที่เปิดหน้าอินสตราแกรมเด็กคนนั้นทิ้งไว้ก่อนจะกระตุกยิ้ม เขาไม่สนใจว่าเด็กคนนั้นจะเข้าหาเขาทำไม แต่ถ้าเด็กคนนั้นอยากจะเล่นเกมส์เขาอาจจะลองดู
“ติ๊ด !” ขนมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมองก่อนจะถอนหายใจ ข้อความจากเตอร์ที่ยังตื้อเขาไม่เลิก
** ขนมมีเรียนกี่โมงครับ ให้พี่ไปรับมั้ย **
ขนมกดอ่านแล้วไม่ตอบ เขาเบื่อเตอร์เกินกว่าจะพูดคุยด้วย เป้าหมายเขามีอย่างเดียวคือแดนไท คนอื่นเขาไม่อยากยุ่งให้มามีปัญหาตามหลัง
ขนมนั่งเรียนในคาบบ่ายอย่างเบื่อหน่ายในวิชานี้ เป็นวิชาที่เนื้อหาไม่เยอะแต่อาจารย์สามารถทำให้มันเยอะจนได้
“เราขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ” ขนมหันไปบอกเพื่อนๆ เพื่อนทั้งสองพยักหน้าให้ เขาแอบหัวเราะเล้กน้อยเมื่อเห็นเป้ยหาวใส่
ขนมทำธุระเสร็จเขายืนล้างมืออยู่ที่อ้างล้างมือ ไม่นานนักขาก็เห็นแดนไทเดินเข้า ทั้งสองคนชะงักเล็กน้อย แต่แดนไทก็ทำหน้านิ่งเดินเข้าไปฉี่ ขนมแปลกใจเล็กน้อยที่เจอแดนไท แต่ก็ไม่แปลกเพราะวันนี้เขามีเรียนอาคารเรียนรวม
ขนมกวาดสายตาในห้องน้ำตอนนี้มีเขาสองคน ระหว่างเรียนแบบนี้ห้องน้ำว่างเป็นธรรมดา เขานึกสนุกกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
ไม่นานนักแดนไทมายืนล้างมือข้างเขาทันที ขนมยิ้มหวานให้อีกฝ่ายที่กำลังมองมา
“สวัสดีครับพี่แดน”
แดนไทได้แต่พยักหน้าให้ไม่ตอบอะไร ขนมหันมองไปมา จนแดนไทอดแซะไม่ได้
“เสียใจหรือไงที่ไม่เจอไอ้เตอร์”
“ดีใจมากกว่า เพราะไม่อยากเจอ” ขนมตอบพร้อมล้างอย่างอ้อยอิ่งแล้วมองอีกฝ่าย
แดนไทส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป แต่ขนมกำลังส่งเสียงดังออกมา
“พี่แดนครับ”
แดนไทหันไปมองเจอขนมที่ยืนล้างมือแล้วถามขึ้น “มีอะไร”
“ขนมมีอะไรจะถามครับ” ขนมพูดด้วยรอยยิ้ม แต่แดนไทขมวดคิ้วทันที อีกฝ่ายกำลังเล่นอะไร เขาชักไม่ไว้ใจ
“อะไร” แดนไทเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
ระหว่างนั้นเองขนมเอามือฉีดน้ำจนเสื้อนักศึกษาทั้งคู่เปียกไปหมด
“เฮ้ยย !!” แดนไทสบถเสียงดังก่อนมองอีกฝ่าย
“ขนมขอโทษครับ ก๊อกมันหลุด” ขนมพูดเสียงอ่อย แดนไทมองก๊อกที่หลุดออกมาอย่างอารมณ์เสียแล้วมองหน้าอีกฝ่าย
ขนมที่เสื้อเปียกไม่แพ้เขา น้ำแนบไปกับเสื้อนักศึกษาจนเห็บข้างในเกือบหมด แดนไทพยายามไม่มองสายตาที่ยั่วเย้าของคนตรงหน้า
“ฉันขอตัว” จังหวักนั้นเองขนมคว้าแขนแดนไทไว้แล้วพูดขึ้น
“ขนมเช็ดให้นะครับ” ขนมหยิบทิชชู่มาเช็ด แต่สายตาเจ้าจ้องมองอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า ทิชชู่ก็ไล้ไปตามอกแกร่งอย่างเร้าอารมณ์
แดนไทมองดวงตาของขนมที่เขาชอบพร้อมกวาดสายตามองร่างบางที่เปียกแนบไปหมดแล้วพูดขึ้นเสียงแผ่ว
“นายต้องการอะไร”
ขนมกระตุกยิ้มพร้อมกระซิบข้างหู
“พี่แดนก็น่าจะรู้”
แดนไททนความยั่วเย้าตรงหน้าไม่ไหว เขาพยายามทนมาหลายวัน แต่วันนี้เขาไม่ทนแล้ว
แดนไทกระชากอีกฝ่ายเข้าไปในห้องส้วมห้องในสุดพร้อมล็อกประตูแล้วบดปากริมฝีปากอย่างเร้าร้อยทันที
แดนไทบดลิ้นเข้าไปให้สมกับที่เขาต้องการ มือที่ว่างก็เน้นคลึงไปตามสะโพกสวยอย่างระบายอารมณ์
ขนมยิ้มในใจอย่างพอใจไม่คิดว่าแดนจะตบะแตกง่ายขนาดนี้ เขาบดจูบเข้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ พร้อมปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายอย่างเร่งรีบ
“อ๊ะ อ่าห์” ขนมกัดริมฝีปากอย่างอดกลั้มเมื่อแดนไทกระชากเสื้อจนกระดุมหลุดหมดพร้อมหยอกล้อกับยอดอกเขาอย่างรุนแรง
แดนไทมองภาพที่ขนมกัดริมฝีปากทำให้เขาอารมณ์พุ่งขึ้นสูงจนต้องรีบปลดกางเกงอีกฝ่ายลงทันที
ขนมไม่ยอมแพ้รับกระชากกางเกงอีกฝ่ายออกพร้อมชั้นใน
แดนไทหยิบถุงยางจากกระเป๋าตังค์กำลังจะแกใส่ส่วนกลางที่กำลังแข๊งจัดแต่ขนมกลัห้ามไว้พร้อมก้มลงไปใช้ลิ้นเลียพร้อมครอบริมฝีปากนุ่มลงไป
“ซี๊ดด แม่ง” แดนไทสบถออกมาแต่เขาต้องรีบเงียบทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนเข้ามาในห้องน้ำ
ขนมกระตุกยิ้มตื่นเต้นก่อนจะรีบเร่งจังหวะจนอีกฝ่ายต้องจิกผมเขาแน่น ขนมมองแดนไทที่เม้มปากพยายามกลั้นเสียงไม่ให้ดังออกมา
เมื่อเสียงห้องน้ำเงียบลงแดนไทกระชากขนมขึ้นมาบดจูบทันทีพร้อมสวมถุงยางอย่างเร่งรีบ เขาจับขาขนมพาดบนโถส้วมส่วนขาอีกข้างกระชากขึ้นเอวตัวเอง
“อ๊ะ อ่าห์” ขนมพยายามกัดปากกลั้นเสียงแต่สายตาของคนทั้งสองคนกลับจ้องกันอย่างยั่วเย้าและเร้าร้อน
แดนไทเห็นอย่างนั้นเขายิ่งกระแทกเขาไปอย่างรุนแรงจนขนมต้องทุบอกแกร่ง
“หึ” แดนไทกระซิบข้างหูอีกฝ่ายก่อนกจูบไปตามลำคอสวย
“พี่แดนครับ อ๊ะ” ขนมกระซิบครางข้างหูอีกฝ่ายพร้อมกอดคออีกฝ่ายเมื่ออีกฝ่ายยกสูงขึ้นพร้อมกระแทก
แดนไทจับสะโพกขนมแน่นพร้อมกระแทกกระทั้นจนเสียงดังลั่น
“อ่าห์ อ๊ะ ” ขนมกระชากหน้าอีกมาบดจูบกลบเสียงคราง
“จะเสร็จแล้ว” แดนไทกระซิบเสียงแผ่ว
“เหมือนกัน” ขนมตอบพร้อมปรือตามองอีกฝ่าย เร่งมือที่ว่างช่วยตัวเองให้สมหมาย
“ปัป ปัป !!
แดนไทกระแทกอย่างรุนแรงอีกไม่นานก็ปลดปล่ยออกมาพร้อมขนม
ทั้งสองคนจัดการตัวเองจนเสร็จแล้วมองหน้ากันนิ่ง ขนมเดินเข้าไปจูบปากอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะยิ้มหวานแล้วรวบเสื้อที่กระดุมหลุดหมดมาห่อตัวไว้ไม่ให้ผิดสังเกต
“ไปที่รถฉัน มีเสื้อสำรอง” แดนไทพูดออกมานิ่งพร้อมเดินออกจากห้องน้ำนำขนมไป
ขนมเดิมตามอีกฝ่าย เขามองแผ่นหลังตรงหน้าแล้วยิ้มสะใจ ในที่สุดอีกฝ่ายก็ตกลงมาในกับดักเขาจนได้
ขนมเปลี่ยนเสื้อในรถหรูของแดนไท เสื้อของแดนไทตัวโคร่งอย่างเห็นไดชัด แต่ก็ดีกว่าไม่มีเสื้อใส่
“เลิกกี่โมง” แดนไทถามขึ้นเสียงนิ่ง
“อีกชั่วโมงนึงก็เลิกแล้วครับ”
“ขึ้นไปเก็บของแล้วรีบลงมา ฉันจะรอที่รถ” แดนไทพูดเสียงนิ่งไม่มองหน้าขนมด้วยซ้ำ
ขนมยิ้มหวานออกมาแต่แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ
“จะพาขนมไปไหนเหรอครับ”
“อย่าถามมาก รีบไปรีบมา” แดนไทพูดออกมาเสียงเข้มจนเขาอดที่จะหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะเป็ดประตูรถออกไป
แดนไทมองขนมที่เดินเข้าตึกไป เขาถอนหายใจเล็กน้อยพร้อมก้มลงมองส่วนกลางลำตัวที่กำลังจะแข็ง
แค่นึกถึงเสียงคราง แววตายั่วเย้า และแรงตอดรัดภายในเมื่อกี้ก็ทำให้เขาพลุ่งพล่านอีกครั้ง
________________________________________________________________
ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีคนเขียนติดสอบปลายภาค ยังไม่ลืมนะครับ
ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อย แต่ก็พยายามปั่นไม่อยากให้รอกันนาน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
-
:a5: :haun4: :katai2-1: :katai5: :katai1:
-
คิดอยู่เลยว่าคนเขียนติดสอบหรือเปล่า
สู้ๆน้าาา
พระเอกของเรานี่เย็นชาจริงๆเล้ยยย
-
ดีงามมมมมมมม :hao6: :jul1:
พี่แดนคะ หลุมมันลึกค่ะ อยู่แบบนั้นแหละเนาะให้น้องขนมดูแล บ๊ายยย
เดาว่าต้อองกลับไปจัดต่อยาวๆที่คอนโดแน่นอน ขนมอย่าลืมคุณยายนะลูกนะ
:L1:
-
ขนมจะทำอะไร นึกไม่ออกเลย :hao6:
-
ทั้งคู่ติดอยู่ในบ่วงของกันและกันแว้วววจ้า :katai2-1: :katai4:
-
มันจะเป็นยังไงต่อนะ คุณหญิงอกแตกตายพอดี
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่13
ขนมนอนมองแผ่นหลังแกร่งที่เดินเข้าห้องน้ำไปหลังจากเสร็จกิจกรรมเร่าร้อนบนเตียง ขนมมองแผนหลังกว้าง หน้าอกแกร่ง รับกับลูกระนาดเรียงตัวสวยบนหน้าท้อง ไม่แปลกใจที่ใครๆจะเข้าหาแดนไท และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เป็นเครื่องการันตีแล้วว่าเขาก็มีดีให้อีกฝ่ายติดกับเหมือนกัน
ขนมหยิบโทรศัพท์มาดู เขาเห็นข้อความจากเพื่อนสนิททั้งสองคนที่ทักมาเป็นห่วงที่เขารีบกลับมาเอาของและรีบออกมาทันที ขนมตอบข้อความเพื่อนทั้งสองคนไปเรื่อยๆจนแดนไทเดินเข้ามาใกล้
“ไม่ไปอาบน้ำรึไง” เสียงทุ้มตามแบบฉบับแดนไทดังขึ้น
ขนมหันไปยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนวางโทรศัพท์และลุกขึ้น
“ก็รอพี่แดนอาบเสร็จไง” ขนมพูดจบเดินเบียดเข้าหาแดนไทเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มยั่วเดินเข้าห้องน้ำไป
แดนไทมองร่างบางที่เดินเข้าห้องน้ำไป เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะติดใจผู้ชายด้วยกัน แต่ก็ไม่แปลกหรอก ขนมหุ่นกำลังดีไม่ผอมแห้งจนเกินไป แถมผิวขาวเนียนละเอียดแบบที่เขาชอบ และอีกฝ่ายมีลีลาที่เร่าร้อนแบบที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนจะผู้หญิง
ทั้งสองคนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมานั่งกินข้าวข้างนอก แดนไทสั่งกับข้าวง่ายๆระหว่างรออีกฝ่ายอาบน้ำ เพราะเขากำลังหิวและเพลียจากการเสียพลังงาน
“พี่แดนชอบกินอะไรเหรอครับ” ขนมถามด้วยรอยยิ้ม
“กินได้หมด ขอแค่ไม่เผ็ดมาก” แดนไทตอบพร้อมมองหน้าอีกฝ่าย
“คุณหนูจังเลยนะครับ ไม่กินเผ็ด”
“ฉันไม่ได้บอกว่าไม่กินเผ็ด แค่บอกว่ากินเผ็ดมากไม่ได้” แดนไทเถียงขึ้นทันที
“ฮ่าๆ โอเคครับ ไม่เห็นต้องโมโหเลยนี่” ขนมพูดพร้อมยิ้มล้อๆอีกฝ่ายอย่างอารมณ์ดี
“หึ” แดนไทหลุดหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะก้มหน้ากินต่อ
“อยากหัวเราะก็หัวเราะได้นะครับ” ขนมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
“อย่าเยอะ กินข้าวไป” แดนไทเก็กเสียงดุใส่อีกฝ่าย
แต่ขนมกลับหัวเราะออกมา เขารู้ว่าแดนไทไม่ได้ดุจริงจัง ผู้ชายคนนี้ดูไม่ยาก
“ขนมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ขนมพูดขึ้นเมื่อล้างจานเสร็จ แม้อีกฝ่ายจะห้ามแล้วเพราะรอแม่บ้านมาทำความสะอาดแต่ขนมก็ยังดึงดันจะล้าง
“ดึกแล้ว ค้างนี้นี่แหล่ะ” แดนไทพูดขึ้นพลางกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
“ไม่ดีกว่าครับ ขนมไม่ได้บอกยายก่อนจะมาค้าง” ขนมตอบพร้อมเดินมานั่งข้างอีกฝ่าย
“ยาย? พ่อแม่นายไปไหน” แดนไทถามพร้อมวางรีโมทลง
“แม่ผมเสียตอนจะเข้ามอ1ครับ ส่วนพ่อไม่เคยเจอหน้าเลยตั้งแต่เด็ก” ขนมตอบพร้อมก้มหน้านิดหน่อยจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติยิ้มให้อีกฝ่ายที่หันมามอง
แต่ขนมไม่รู้ว่าแดนไทจ้องมองอยู่ตลอด
“นายก็เลยอยู่กับยายสองคน” แดนไทยังซักต่อ
“ใช่ครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าดวงตาจะไม่ยิ้มไปด้วย เขาไม่ค่อยอยากพูดถึงอดีตอันขมขื่นของตัวเองเท่าไหร่นัก เขาพยายามคิดว่าแค่เขามียายที่เป็นทั้งพ่อและแม่เขาก็อบอุ่นพอแล้ว แต่ลึกๆในใจก็อดอิจฉาคนที่ครอบครัวอบอุ่นไม่ได้
“เคยคิดจะตามหาพ่อตัวเองมั้ย” แดนไทถามขึ้น เขามองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เขารับรู้ได้ถึงความพยายามเข้มแข็ง ความพยายามทำตัวร้าย แรง แต่ลึกๆแล้วขนมมีอะไรมากกว่านั้น
“ก็เคยคิดนะครับ แต่อีกใจนึงก็คิดว่าจะตามหาเค้าไปทำไมกัน ตอนนี้อีกฝ่ายคงมีลูกมีเมียไปแล้ว ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น” ขนมพูดพร้อมหัวเราะกับตัวเองอย่างติดตลก ตอนแรกว่าจะเล่าเรื่องยายขอความสงสารสักหน่อย แต่กลับกลายเป็นโดนอีกฝ่ายซักถึงพ่อที่เขาไม่อยากพูดถึง
“จะได้รับผิดชอบนายไง” แดนไทพูดขึ้น สายตาเข้าจ้องอีกฝ่ายอยู่ตลอด และนี้เป็นครั้งแรกที่ขนมไม่ยอมสบตาเขา
“ไม่จำเป็นหรอกครับ” ขนมพูดขึ้นก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายซักเขาไปมากกว่านี้ “ขนมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” แดนไทพูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นหยิบกุญแจรถ
ขนมมองอีกฝ่ายแล้วอดประหลาดใจไม่ได้ ไม่คิดว่าผู้ชายเย็นชาอย่างแดนไทจะไปส่ง
“มองอะไร ไปดิ”
“ครับ”
ขนมลุกขึ้นหยิบสัมภาระของตัวเองเดินตามอีกฝ่ายไปทันที
ระหว่างทางมีแค่เสียงขนมบอกทางกับเสียงเพลงจากในรถเท่านั้นที่ทำให้บรรยากาศในรถไม่เงียบ ต่างฝ่ายต่างนิ่งอย่างใช้ความคิด แต่บรรยากาศกลับไม่อึดอัด
“ขอบคุณพี่แดนนะครับที่มาส่ง” ขนมหันไปยิ้มให้อีกฝ่ายเมื่อถึงหน้าบ้าน เขาจะเปิดประตูแต่อีกฝ่ายกลับทักขึ้น
“เอาเบอร์นายมา” แดนไทพูดพร้อมส่งโทรศัพท์ให้ขนม
ขนมตาโตเล็กน้อย ไม่คิดว่าแดนไทจะสานต่อไวขนาดนี้ ขนมยิ้มหวานรับโทรศัพท์มากดเบอร์ตัวเองทันที
“แอดไลน์มาด้วย” แดนไทพูดต่อทำเอาขนมถามขึ้น
“เมมเบอร์ไปเดี๋ยวก็ขึ้นไลน์เองครับ”
“ฉันไม่ได้เชื่อมกัน” แดนไทตอบนิ่งๆขนมพยักหน้าเข้าใจทันที คงต้องการความเป็นส่วนตัวไม่น้อย
ขนมยื่นโทรศัพท์กลับให้อีกฝ่ายก่อนจะยิ้มยั่วยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนจมูกชนกัน
“ถ้าคิดถึงก็โทรหานะครับ รออยู่”
“หึ ” แดนไทกระตุกยิ้มมุมปากมองอีกฝ่ายที่กำลังยั่วเขา แดนไทลูบแก้มอีกฝ่ายเบาก่อนพูดขึ้น “เรื่องของเราสองคนขอให้เป็นความลับระหว่างเรา ห้ามบอกใครเด็ดขาด”
ขนมรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่จริงจังก่อนจะยิ้มหงานแล้วพูดขึ้น “ได้สิครับ ขนมก็ไม่ชอบป่าวประกาศอยู่แล้ว”
“ดี แล้วจะได้กินฉันอีกหลายรอบ” แดนไทพูดจบจับหน้าอีกฝ่ายมาจูบทันที รอบนี้ไม่ได้รุนแรง เร่าร้อน เอาแต่ตักตวงอย่างเดียว กลับนุ่มนวลจนขนมต้องกำเสื้ออีกฝ่ายแน่น
แดนไทผละออกจากอีกฝ่ายก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมลูบแก้มเบาๆ
“เป็นเด็กดี แล้วนายจะมีความสุข”
“สุขแบบจูบเมื่อกี้เหรอครับ” ขนมสบตาอีกฝ่ายอย่างมีความนัย
“หึ” แดนไทส่ายหัวเบาๆก่อนจะพูดต่อ “แต่อย่าผิดกติกา ห้ามให้ใครรู้ ห้ามหึงหวง ห้ามเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เธอไม่ใช่แฟนฉัน เธอเป็นเซ็กซ์เฟรนด์ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”
“ได้ครับ” ขนมพูดพร้อมลูบอกอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะพูดต่อ “ขนมขอตัวดีกว่าครับ ดึกแล้ว”
ขนมพูดจบลงรถไปทันที ระหว่างที่เขากำลังจะเข้าบ้าน แดนไทลดกระจกเรียกเขาไว้
“เออ แล้วเรื่องพ่อของเธอ ฉันช่วยได้นะ” แดนไทพูดจบขนมนิ่งไปทันที
ขนมกดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพยายามฉีกยิ้มให้อีกฝ่าย แม้ว่าเขาจะไม่อยากยิ้มมันแล้วก็ตาม
“ไม่เป็นไรครับ พี่แดนลืมเรื่องไร้สาระไปเถอะ”
ขนมพูดจบหันหน้ากลับพร้อมหุบยิ้มหน้านิ่งรีบเดินเข้าบ้านไปทันที
แดนไทมองปฏิกิริยาอีกฝ่ายแล้วชักสงสัยแล้วอยากรู้เรื่องของอีกฝ่ายมากกว่านี้ ขนมดูลึกลับน่าค้นหาจนเขาชักอยากจะรู้จักอีกฝ่ายให้ทะลุปรุโปร่ง ของแบบนี้รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
แดนไทมองบ้านเดี่ยวขนาดเล็กใจกลางเมือง บ้านขนมก็ดูไม่ขัดสนเรื่องเงิน แต่ก็คงไม่ได้ใช้จ่ายสะดวกสบายนัก จากการแต่งตัวและวางตัวถือว่าขนมดูดีทีเดียว ชักน่าสนใจ
ขนมเดินเข้าบ้านหน้านิ่งและรีบขึ้นห้องจนไม่เห็นยายที่นั่งดูทีวีอยู่
“ขนมรีบไปไหนลูก” ยายถามขึ้นเมื่อเห็นว่าขนมเดินพุ่งไปชั้นสองทันที
“เอ่อ สวัสดีครับยาย” ขนมยิ้มให้ยายเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปกอดยายพร้อมหลับตา จากสมองที่กำลังฟุ้งซ่าน
“เป็นอะไรหรือเปล่าเรา มาถึงก็อ้อนยายเชียว”
“ขนมแค่อยากกอดยายครับ” ขนมตอบทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
“มีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่าลูก” ยายแก้วพูดพร้อมลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ ขนมกำลังเครียดอะไรบางอย่างทำไมเธอจะไม่รู้จักหลานชายตัวเอง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เรียนหนักๆนะครับ” ขนมตอบพร้อมผละออกจากยายแล้วยิ้มให้ยาย เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่ต้องฝืนยิ้มหรือปั้นแต่ง
“อย่าเครียดมากนะลูก ผ่อนคลายบ้าง”
“ครับยาย”
“ช่วงนี้ขนมกลับบ้านดึกเกือบทุกวันเลยนะลูก”
ขนมมองยายที่กำลังมองเขาอย่างเป็นห่วง
“ช่วงนี้เรียนหนักนะครับ วันไหนขนมกลับดึกยายไม่ต้องรอนะครับ ถ้าไม่กลับขนมจะบอก”
“ยังไงก็โทรบอกยายบ้างนะลูก ยายเป็นห่วง ” ยายแก้วพูดพร้อมลูบผมอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู ชีวิตเธอมีลูกสาวคนเดียวก็ด่วนจากไปตั้งแต่ยังสาว เหลือหลานชายคนเดียว เธอรู้ว่าอีกฝ่ายมีอะไรในใจ แต่เธอก็พยายามจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หลาน ไม่อยากให้หลานรู้สึกขาด
“ครับยาย” ขนมตอบพร้อมผละออกจากยายขอตัวไปอาบน้ำ
ระหว่างนั้นเองยายก็พูดขึ้นต่อก่อนที่เขาจะขึ้นบันไดไป
“ใครมาส่งขนมละลูกวันนี้” ขนมหยุดนิ่งทันทีก่อนจะหันไปตอบยาย
“รุ่นพี่ที่มหาลัยนะครับ”
“คราวก่อนไม่ใช่คันนี้ใช่มั้ย” ยายแก้วถามพร้อมจ้องหลานชาย
“ใช่ครับ นี่รุ่นพี่อีกคน” ขนมพูดจบยายแก้วพยักหน้าให้อีกฝ่ายไม่ซักอะไรต่อ
ยายแก้วมองหลานชายที่เดินขึ้นบ้านไปก่อนจะหันไปมองรูปลูกสาวตัวเองที่ไม่ไกลนัก เธอรับได้ทุกอย่างในสิ่งที่หลานชายเป็น แต่เพียงเธอกลัว กลัวว่าหลานชายจะผิดหวังในความรักเหมือนลูกสาว ถึงเธอจะแก่แล้วเธอก็รู้ว่ารถที่มาส่งวันนี้แพงมาก เธอไม่อยากให้หลานชายไปยุ่งกับคนรวยเหมือนกับที่ลูกสาวเธอเคยเจอ
หลังเลิกเรียนขนมมายืนรอแดนไทตามข้อความที่อีกฝ่ายส่งมาก่อนหมดคาบ อีกฝ่ายให้เขามารอ ตึกที่ไม่ไกลจากตึกเรียนของอีกฝ่ายนัก
** ขนมมารอแล้วนะครับ **
ขนมส่งข้อความหาอีกฝ่าย เขาต้องทำให้แดนไทหลงรักเขาให้ได้
ส่งไปไม่นานข้อความก็ขึ้นอ่านแต่กลับไม่มีข้อความตอบจากอีกฝ่าย ขนมเบ้ปากเล็กน้อยก่อนเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า
ขนมยืนรอไม่นานนักรถหรูของแดนไทก็มาถึงเขารีบเปิดประตูขึ้นไปทันที
“วันนี้เราจะไปไหนกันครับ” ขนมหันไปพูดกับอีกฝ่ายเมื่ออีกฝ่ายขับรถมาได้สักพัก
“ไปห้องฉัน” แดนไทพูดเสียงนิ่ง ขนมหัวเราะเบาๆก่อนจะจับเป้าอีกฝ่าย
“ทำอะไร!” แดนไทหันมามองเสียงดุ
“จะกลัวอะไรละครับ ฟิล์มดำขนาดนี้ไม่มีใครเห็นหรอก”
“ฉันขับรถลำบาก”
“นั้นเป็นปัญหาของพี่แดนแล้วละครับ” ขนมยิ้มยั่วให้อีกฝ่ายก่อนจะปลดซิบกางเกงยีนส์ลง
ขนมก้มลงไปหยอกล้อกับน้องชายอีกทั้งๆที่ยังไม่ถอดกางเกงในจนมันแข็งขึ้นมา ขนมเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่กำลังหน้าเครียดเม้มปากแน่น
ขนมเลียท่อนลำผ่านกางเกงในจนชุ่ม เขามองอีกฝ่ายที่กำพวงมาลัยแน่นอย่างสะใจ
ขนมรับรู้ได้ถึงความเร็วของรถที่รีบทะยานกลับคอนโด
“เอี๊ยดด !!” รถเบรกอย่างแรงเข้าที่จอดรถประจำของแดนไท
“หึ” แดนไทวางพวงมาลัยก่อนจะกระชากหน้าอีกฝ่ายมาสบตา “ร้ายนักใช่มั้ย”
แดนไทพูดจบบดจูบอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อน รุนแรงจนขนมแทบรับมือไม่ได้กับความหื่นของอีกฝ่าย
แดนไทลดเบาะลงราบสุดก่อนจะกระชากอีกฝ่ายขึ้นมาคร่อมตัวเขาไว้
“อ๊ะ” ขนมครางออกมาแผ่วเบาเมื่อหัวเขาชนกับเพดานรถ
แดนไทยันตัวขึ้นจูบอีกฝ่ายอีกครั้งพร้อมกระชากกางเกงและกางเกงในที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายออกทันที
“ถอดกางเกง” แดนไทกระซิบเสียงกระเซ่าข้างหูขนมจนขนมขนลุก
ขนมรีบกางเกงตัวเองอย่างทุลักทุเลก่อนจะสำเร็จแล้วกลับไปนั่งคร่อมแดนไทพร้อมขยับบั้นเอวเสียดสีกับส่วนกลางที่กำลังแข็งจัด
“อื้มม ดีๆ” แดนไทครางออกมาพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อขนมอย่างรวดเร็วและลงลิ้นที่ยอดอกอีกฝ่ายจนแดงไปหมด
ขนมหยิบถุงยางจากกางเกงแดนไทก่อนจะหันมามองอีกฝ่ายที่กำลังจดจ้องอยู่ ขนมฉีกถุงยางด้วยปากเบาๆอย่างยั่วเย้าก่อนสวมลงไปที่ท่อนลำของอีกฝ่าย
แดนไทบีบเจลที่มีอยู่ในรถก่อนจะป้ายที่ช่องทางขงออีกฝ่ายพร้อมกับท่อนลำที่ครอบด้วยถุงยาง
“อ๊ะ อ่าห์” ขนมครางออกมาแผ่วเบาเมื่อจับท่อนลำจ่อที่ช่องทางและค่อยๆนั่งลงไป
“อืออออ อื้มมม ซี๊ดด” แดนไทซี๊ดขึ้นเมื่อเข้าได้ครบและอีกฝ่ายตอดรัดเขาอย่างแรง
ขนมขยับบั้นเอวขึ้นลงแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเริ่มชิน เบาบดลงไปอย่างเร่าร้อนก่อนจะก้มลงไปจูบกับอีกฝ่าย
“อ๊ะ อ่าห์ ซี๊ดดด”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แรงอีก” ขนมพูดขึ้นเมื่อแดนไทกระแทกสวนขึ้นมา
“ซี๊ดดดด แม่ง อ่าห์”
“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดดดด” ขนมรูดรัดสวนกลางของตัวเองไปด้วย
“อีกนิด อ๊ะ ซี๊ดดดดด” แดนไทกระแทกแรงๆอีกสองสามครั้งก่อนจะกระตุกพร้อมซบลงบนอกขนม
“อ่าห์...” ขนมปลดปล่อยตัวเองตามมาติด พุ่งเต็มเสื้อของแดนไท
“หึ” แดนไทมองขนมเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดต่อ “นายโดนทำโทษแน่ทำเสื้อฉันเลอะ”
“อย่ารุนแรงกับผมนักนะครับ” ขนมพูดพร้อมกัดติ่งหูอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า
ทั้งสองคนรีบออกจากรถทันทีพร้อมกับพนักงานคอนโดที่มองทั้งสองคนอย่างงงเมื่อเห็นแดนไทเดินถอดเสื้อเข้ามาในคอนโดและร่างบางกว่าที่ถือเสื้อของอีกฝ่ายไว้
________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ คนเขียนยังสอบไม่เสร็จเลย
เรื่องนี้เป็นนิยายที่NC ถี่มาก เท่าที่เคยแต่งมา ฮ่าๆ ฟีลลิ่งมันมาพาไปมากกว่า
แล้วเราจะมารู้จักขนมมากขึ้นพร้อมกับแดนไท
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
ขอบคุณค่าาา สนุกมากๆเลย แดนไทเหมือนชอบๆขนมเลย ถึงจะพูดตกลงไปแบบนั้นก็เถอะ และที่สำคัญฟินนนนน
-
สนุกจัง ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณนะคะที่มาต่อ ร้อนแรงมากเลยคู่นี้ :haun4:
คนอ่านก็ยังสอบไม่เสร็จเหมือนกันค่ะ55555 สู้ๆนะคะ
-
ขอบคุณมากๆน่ะครับอยากให้มาต่อไว้ๆน่ะครับ
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:o8: อื้อหือออ มีความเสพติดขนมนะคะพี่แดน แต่ไม่ยอมรับนะ
มีการอยากสืบน้องขนม จ้าสืบไปสืบมาจะเจอดี รอนะคะ ขนมดูปริศนาเยอะดี
:mew1:
-
ที่รู้ๆแดนไทนี่ตกลงไปในหลุมก่อน ลึกมากด้วย :hao7:
-
o13 o13 :hao7: :hao7:
หูยยยยยยแซ่บมากกก แดนไทที่ว่าแน่ยังต้องแพ้มารยาขนม ร้ายมาก แต่เกมาะสมกันดีแบบนี้สิถึงจะสู้กับคุณหญิงได้ 555555
รอค่า
-
นายเอกแต่ละคน แซ่บวังเว้อออมาก สาแก่ใจอีช้อยนัก
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
งานนี้ไม่รู้ใครหลอกใคร เป้าหมายขนมคือคุณหญิงหรือเปล่า
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่14
“ช่วงนี้ตอนเย็นๆแกไม่ว่างเลยนะขนม รีบกลับบ้านตลอด” หมิวถามขึ้นเมื่อเลิกเรียนเสร็จและเห็นว่าเพื่อนกำลังรีบเก็บของอีกแล้ว
“ต้องรีบกลับบ้านอะช่วงนี้ ยายไม่ค่อยสบาย ไม่อยากให้ยายอยู่คนเดียว” ขนมรู้ตัวดีว่ากำลังโกหก แต่เขาก็จำเป็นต้องทำ
“เอ้าหรอ ยายเป็นอะไรมากเปล่า” เป้ยแทรกขึ้นมา
“ไม่มีอะไรมากหรอก โรคคนแก่นะ” ขนมตอบพร้อมยิ้มน้อยๆ
“ก็ดีแล้ว ว่าจะชวนแกไปหาไรกินซะหน่อย อดเลย” หมิวพูดขึ้นพร้อมหน้างอหน่อยๆ
“งั้นพรุ่งนี้ได้มั้ย ไปหาไรกินกัน” ขนมรู้สึกผิดที่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยอยู่กับเพื่อน แต่เขาก็กำลังทำเรื่องสำคัญอยู่
“ได้ๆ” หมิวตอบพร้อมรอยยิ้ม และเป้ยที่นั่งข้างๆก็ยิ้มด้วย
ขนมมายืนรอที่ตึกเดิมที่เขามารอทุกวันตลอดเวลาเกือบเดือนที่เขาและแดนไทตกลงที่จะเป็นเซ็กซ์เฟรนด์กัน แดนไทจะมารับเขาหลังเลิกเรียนและทุกครั้งก็ต้องไปจบที่ห้องอีกฝ่ายเช่นทุกวัน
ขนมขึ้นรถมามองหน้าอีกฝ่ายหน่อยๆก่อนจะหันไปชวนคุยเช่นทุกวัน
“วันนี้พี่แดนเรียนเหนื่อยมั้ย” ขนมถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“นิดหน่อย” แดนไทตอบด้วยน้ำเสียงล้าๆ วันนี้แดนไทดูล้ากว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด
“กลับไปขนมนวดให้มั้ย”
“หึ นวดด้วยอะไรดีละ” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“พี่แดนอยากให้ขนมนวดด้วยอะไรขนมทำให้หมด” ขนมตอบพร้อมกระซิบข้างหูอีกฝ่ายและเม้มติ่งหูเบาๆ
“หึ” แดนไทไม่ตอบอะไรแต่ขับรถเร็วขึ้น
แดนไทเหลือบมองขนมเล็กน้อยก่อนนกระตุกยิ้ม เขาไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้กับขนมได้เกือบเดือน อาจเพราะเขาติดใจในลีลารักของอีกฝ่าย แต่อีกส่วนหนึ่งก็เพราะเขาชอบความกล้าของอีกฝ่าย ที่ดูร้อนแรงและน่าเข้าหาอยู่เสมอ ไม่น่าเบื่อหรือจืดชืด
ขนมงงเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายจอดที่ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้คอนโดแทนที่จะเป็นที่คอนโดเช่นทุกวัน
“พี่แดนหิวเหรอครับ” ขนมกันไปถามงงๆ
“ใช่” แดนไทตอบแค่นั้นพร้อมปลดเข็มขัดเปิดประตูรถออกไป
ขนมได้แต่เดินตามอีกฝ่าย เขามองแผ่นหลังกว้างตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจนักที่อีกฝ่ายนำเขามาที่โซนอาหารสด
“พี่แดนจะทำอาหารเหรอครับ”
“เปล่า ฉันทำไม่เป็น” แดนไทตอบพร้อมเดินดูของ
“อ้าว งั้นไปโซนอาหารสำเร็จรูปกัน”
“ฉันเบื่อ และนายต้องทำอาหารให้ฉันกิน” แดนไทตอบเสียงนิ่งพร้อมมองหน้าขนม
ขนมพยักหน้าเข้าใจทันที ปล่อยให้งงอยู่ตั้งนาน ขนมยิ้มหวานพร้อมเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย
“ละพี่แดนชอบกินอะไรละครับ”
“อะไรก็ได้ที่ไม่เผ็ดเกินไป”
“โอเคครับ ขนมจะทำให้สุดฝีมือเลย” ขนมตอบพร้อมหัวเราะเบาๆแล้วเลือกอาหารสด
แดนไทมองรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายแล้วอดที่จะหัวเราะเบาๆไม่ได้ จะว่าไปอีกฝ่ายก็น่ารักดีเหมือนกัน
หลังจากซื้อของเสร็จทั้งสองคนก็รีบกลับมาที่ห้องทันที มาถึงขนมก็ลงมือทำอาหาร เขาสำรวจครัวแดนไทครั้งแรก อุปกรณ์ครบ แต่ทุกอย่างดูใหม่เหมือนไม่เคยใช้งานมาก่อน
ขนมตัดสินใจทำแกงจืดหมูสับกับผัดผักรวมหมู เมนูง่ายๆที่ไม่ยากเกินไปนักสำหรับเขา ขนมพอทำกับข้าวเป็นอยู่บ้างเพราะยายสอน แต่ก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมาย
ระว่างที่ขนมกำลังทำอาหารแดนไทที่นั่งดูทีวีไปเรื่อยเผลอมองขนมที่ใส่ผ้ากันเปื้อนและกำลังตั้งใจกับการทำอาหารแล้วอดยิ้มเบาๆไม่ได้ เขามีแฟนมากี่คนก็ไม่มีใครมาทำกับข้าวให้เขากิน เพราะทุกคนล้วนเป็นลูกคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็น แม้แต่ฟ้าคนล่าสุดก็ทำกับข้าวไม่เป็น เขาจึงกินที่ร้านตลอด แต่วันนี้เกิดเบื่อเลยคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆทาน แต่เมื่อเห็นท่าทางงงๆของขนมก็อดที่จะแกล้งไม่ได้ เลยสั่งให้อีกฝ่ายทำ และไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำได้ซะด้วย
“จ้องอะไรขนาดนั้นพี่แดน ขนมก็เขินเป็นนะ” ขนมพูดขึ้นทำเอาแดนไทกระตุกพร้อมกับหนีหน้ามองทีวีทันที
“ใครมองนาย ฉันมองอาหารตังหากว่านายจะทำฉันท้องเสียหรือเปล่า” แดนไทกระแอมเล็กน้อยก่อนตอบ
“กินได้แน่นอน ไม่มีท้องเสีย” ขนมตอบเสียงดังฟังชัดแล้วหันไปทำกับข้าวต่อ
แดนไทเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหันหน้ากลับไปก็หันไปมองต่อ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มสนใจขนมมากกว่าที่ตัวเองคิด
อาหารสองอย่างพร้อมข้าวสวยร้อนๆวางบนโต๊ะอาหาร แดนไทมองอาหารตรงหน้าหน้าตาหน้ากินไม่น้อย เขามองขนมที่ถือน้ำเปล่าพร้อมแก้ววางบนโต๊ะก่อนจะนั่งตรงข้ามเขา
“กินเลยครับ” ขนมพูดด้วยรอยยิ้ม
แดนไทพยักหน้าก่อนจะลงมือทานอาหารตรงหน้า เขาเงยหน้ามองเห็นขนมที่กำลังมองเขาอย่างลุ้นๆ
“เป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดี” แดนไทตอบแค่นั้นก่อนจะลงมือทานต่อ ไม่อยากจะบอกให้คนตรงหน้าดีใจว่าอร่อย
ขนมยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นแดนไทตักอหารไม่หยุด เสน่ห์ปลายจวักเขาก็มีเหมือนกันนะเนี้ย
“ยิ้มอะไรนักหนา กินดิ” แดนไทพูดขึ้น
“ได้ครับ” ขนมตอบพร้อมลงมือทาน
ทั้งสองคนนั่งทานอาหารไปด้วยกันเงียบๆ และอาหารมื้อนั้นก็โดนแดนไทจัดการจนหมดไม่เหลือ
แดนไทอาบน้ำเสร็จออกมาข้างนอกก็เห็นขนมที่กำลังล้างจานอยู่ อีกฝ่ายใส่ผ้ากันเปื้อนพอดีตัวทับชุดนักศึกษาไว้ เขายืนมองอีกฝ่ายเพลินๆจนอีกฝ่ายล้างเสร็จ
“พี่แดนอาบน้ำเสร็จก็ไปแต่งตัวสิครับ มายืนเปลือยอยู่ตรงนี้ทำไม”
แดนไทยักไหล่ไม่ตอบอะไรเพราะตอนนี้เขายังอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
แดนไทเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายและจับมืออีกฝ่ายไว้เมื่อขนมจะถอดผ้ากันเปื้อนออก
ขนมงงเล็กน้อยแต่เมื่อมองสายตาของอีกฝ่ายก็เข้าใจทันที กลายเป็นขนมปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทั้งๆที่ยังใส่ผ้ากันเปื้อน
แดนไทกระตุกยิ้มพอใจ เขาชอบขนมก็ตรงนี้ ที่รู้ว่าเขาต้องการอะไร ไม่ต้องบอกให้เสียเวลา และไม่เหนียมอายให้รำคาญ
“อื้ออออ อ่าห์ ให้ขนมอาบน้ำก่อนมั้ยครับ” ขนมถามขึ้นเมื่ออีกฝ่ายไซร้คอเขา
“ไม่ต้อง” แดนไทตอบพร้อมจับหน้าอีกฝ่ายมาบดจูบทันที เขาชอบกลิ่นขนม กลิ่นที่ไม่มีการปรุงแต่ง
แดนไทจับขนมนอนบนโต๊ะอาหารพรค้อมกระชากกางเกงอีกฝ่ายออกทันที เขามองร่างขาวเปลือยบนโต๊ะแล้วยกยิ้มอย่างพอใจ
ขนมเห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายแล้วอกไม่ได้ที่จะชันขาพร้อมกัดริมฝีปากอย่างเชิญชวน แดนไทเข้าไปกระชากคนช่างยั่วเข้ามาบดจูบอย่างเร้าร้อนพร้อมจับส่วนที่แข็งขันของตนจ่อทางปากทางของอีกฝ่ายทันที
“อ๊ะ อ่าห์” ขนมเชิดหน้าขึ้นอย่างมีความสุข
“อื้มม ซี๊ดดดด”
ปั๊ป ปั๊ป !!
เสียงกระแทกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนโต๊ะเคลื่อน แต่ทั้งสองคนไม่ได้สนใจเอาแต่ปรนเปรอกันละกันจนถึงฝั่งฝัน
“อ๊ะ อ่าห์”
“ซี๊ดดดดดด อ๊ะ”
แดนไทเช็ดเหงื่อที่หน้าผากอีกฝ่ายเบาก่อนจะก้มลงกัดปากอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ
“พี่แดนปล่อยเลยขนมอยากอาบน้ำ”
“หึ คิดว่าฉันจะจบง่ายๆเหรอ”
แล้วรอบต่อมาก็เริ่มขึ้นไปเรื่อยๆจนไม่มีท่าทีว่าทั้งสองคนจะหยุดไฟราคะในตัวได้
แดนไทมองขนมที่หลับไปแล้ว เขามองนาฬิกาที่ตี1กว่าแล้วก็ปล่อยให้อีกฝ่ายนอนไป นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสองคนค้างด้วยกัน ปกติอีกฝ่ายจะกลับเสมอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่คิดว่าเขาจะถูกใจขนมขนาดนี้ ขนมถูกใจเขาที่สุดก็ตรงที่อีกฝ่ายมีบางอย่างที่เขาอย่างได้
เขาอยากได้คนที่เป็นแม่บ้านในครัว และเป็นอีตัวบนเตียงนอนแบบนี้แหล่ะ
____________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ หายไปหนึ่งเดือนกับหนึ่งวัน ขอโทษที่ต้องให้รอ
ตอนนี้สั้นหน่อย แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อให้อีกตอน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเมนต์ครับ :กอด1:
-
คิดถึงแล้วก็มาพอดี อิอิ ขอบคุณนะคร้า อิอิ
ตอนนี้แดนไทเริ่มตกกับดักแล้วรึปล่าวน้อ555 :กอด1:
-
แดนไทสเปคเหมือนเราเลยอะ แล้วก็ชอบประโยคสุดท้ายด้วย 555
ปล. นึกว่าจะโดนเทซะแล้ว ขอบคุณนะค้า คิดถึงมาก สู้ๆ!
:mew1:
-
ผ้ากันเปื้อนกับอาหารอร่อยๆนี่ไอเทมมัดใจผัวดีนักแล
เปลี่ยนโลเกชั่นเรื่อยๆเลยนะพี่แดน. แหมร้อนแรงลงตัวกันจริง
ขอบคุณค่ะรอตอนต่อไปนะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
เสร็จขนมแน่นอน :z1:
-
แดนไทติดกับแล้ว ขนมจะต้องไปปะทะกับแม่ผัวหรือเปล่าเนี่ย
-
อื้อหือออออ แซ่บอีกแล้ว555555 ขนมจัดหนักจัดเต็ม แดนก็หลงแบบหัวปักหัวปำเช่นกัน งานนี้สนุกแน่ คุณหญิงจะทำอย่างไรดีหนอออออ ฮุๆๆ :katai4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เพราะเห็นแนะนำอยู่ในทวิต อ่านรวดเร็วเลย สนุกกกกกกกกก
ชอบน้องขนมคนยั่ว กับพี่แดนคนหื่น คิดนำเลย ถ้ารักกันจริงๆ เจ็บแน่ T^T
มาต่อบ่อยๆน้าาา สนุกอะ ชอบ :-[ :-[
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่15
“พี่แดนหิวหรือยังครับ” ขนมถามพลางไล่ตามอกแกร่งของอีกฝ่ายเล่น
“หิวอะไรละ” แดนไทก้มหน้าลงมองขนมอย่างเจ้าเล่ห์ ขนมหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมช้อนหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มหวาน
“หิวข้าวสิ กินขนมไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“หึหึ” แดนไทจับขนมมาฟัดให้สมใจ จนขนมต้องร้องห้าม
“พอแล้วพี่แดน เดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวกันพอดี” ขนมผลักอกอีกฝ่ายออกเบาๆเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเริ่มเกมส์กามอีกครั้ง
“ก็ไม่ต้องกินสิ” แดนไทกระซิบเสียงกระเซ่า ขนมได้แต่ยิ้มหวานให้อีกฝ่าย เขาไม่รู้สึกหวาบหวามไม่น้อย แต่ก็ต้องหยุด
“พอเถอะครับ ขนมหิวแล้ว” ขนมขัดขึ้นพร้อมพยายามลุกขึ้นหนี
แดนไทเห็นท่าทีของอีกฝ่ายก็ไม่ได้ห้าม
“พี่แดนอยากกินอะไรครับ” ขนมถามพร้อมแต่งตัวไปด้วย
“อะไรก็ได้ง่ายๆ” แดนไทตอยแต่สายตายังจ้องอีกฝ่ายไม่หยุด ทำไมนะ เขารู้สึกว่าขนมเซ็กซี่ขึ้นทุกวัน ทั้งๆที่ตอนแรกเขามองอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กแว่นดูแก่เรียนคนนึง
“ได้ครับ” ขนมหันมายิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ความสัมพันธ์ของเขาและแดนไทเป็นแบบนี้มาได้เกือบ4เดือนแล้ว ทั้งคู่ไม่เคยต้องการอะไรไปมากกว่าหลังเรียนมาเจอกัน มีอะไรกัน ทำกับข้าวกินด้วยกัน เพิ่งจะมาเพิ่มในช่วงหลังคือเขามาค้างห้องแดนไทมากขึ้น
หลังจากทานอาหารเสร็จแดนไทถามขึ้นเมื่อเห็นว่าขนมกำลังเตรียมตัวเก็บของกลับ
“คืนนี้ไม่ค้างที่นี้เหรอ พรุ่งนี้ปิดเทอมแล้วนิ”
“ไม่ดีกว่าครับ พรุ่งนี้ขนมต้องพายายไปหาหมอ”
“ยายนายเป็นอะไร” แดนไทถามอีกขึ้น เขาไม่ได้วางใจเรื่องบ้านขนมไป แต่เพียงช่วงนี้เขากำลังลุ่มหลงอีกฝ่าย แต่เมื่อมีประเด็นมาให้ฉุกคิด เขาก็อยากรู้ในเรื่องที่เคยคาใจ
“ยายเป็นโรคเบาหวานตามประสาคนแก่นะครับ” ขนมตอบพร้อมเดินมานั่งใกล้อีกฝ่าย
“มีอะไรให้ฉันช่วยไหม” แดนไทถามคิด ส่วนหนึ่งก็เป็นห่วง ส่วนหนึ่งก็อยากรู้เรื่องอีกฝ่ายมากกว่านี้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มแม้ว่าภายในใจอยากจะบอกว่าได้รับความหวังดีมาจากแม่ของแดนไทเยอะแล้ว
“พรุ่งนี้ฉันรับไปส่งที่โรงพยาบาลมั้ย”
ขนมชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพยายามยิ้มหวนเหมือนเดิม เขารู้สึกแปลกๆเหมือนแดนไทพยายามเข้าใจเขามาขึ้น ทำไม เพื่ออะไร
“ไม่เป็นไรครับ ขนมไปกับยายเองได้”
“โอเค” แดนไทพยักหน้าเข้าใจ เขายังไม่อยากตื้ออีกฝ่ายไปมากกว่านี้ เดี๋ยวอีกฝ่ายจะตื่น
“ขนมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ขนมพูดจบลุกขึ้นยืนทันที
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” แดนไทพูดจบลกขึ้นหยิบกุญแจไม่รอให้ขนมตอบ
ขนมมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มมุมปาก เป็นห่วงหรือไง
แดนไทเดินตามอีกฝ่ายออกจากคอนโด เขามองแผ่นหลังขนมแล้วคิด ส่วนหนึ่งทีเขาชอบอีกฝ่ายและยุ่งกับอีกฝ่ายได้นานขนาดนี้เพราะขนมไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขา ไม่เคยงี่เง่าให้ไปรับไปส่ง บางทีการอยู่กับผู้ชายด้วยกันมันก็เข้าใจกันมากกว่าผู้หญิงแบบนี้นี่เอง
“ยายนายทำงานอะไรเหรอ” แดนไทชวนคุยขึ้นเมื่อรถออกตัว
ขนมมองแดนไทเล็กน้อยก่อนยกยิ้มในใจ แดนไทมาแปลกกว่าทุกวัน ทำไมวันนี้ถึงมาซักไซ้เรื่องส่วนตัวของเขา ต้องการอะไร
“ยายเกษียณอยู่บ้านเฉยๆครับ”
“แบบนี้นายใช้จ่ายพอเหรอ”
“พอครับ มีเงินเก็บของยายอยู่บ้าง เงินเก็บของขนมอยูบ้างก็ไม่ได้ขัดสนอะไร”
“ถ้าเธอมีปัญหาเรื่องเงิน ปรึกษาฉันได้นะ” แดนไทเหลือบมองขนมเล็กน้อย มีทั้งความเป็นห่วงอยากรู้ อยากช่วยเหลือ
“แหม๋ จะเป็นเสี่ยเลี้ยงขนมรึไง” ขนมพูดพลางกอดแขนอีกฝ่ายไว้อย่างออดอ้อน
“หึหึ อยากเป็นอิหนูมั้ยละ”
“อื้ม ป๋าจะให้หนูเท่าไหร่ละ” ขนมพูดพร้อมหยอกเย้าอีกฝ่าย
“เงินละหมื่นสองหมื่น ขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงหรอก”
“ฮ่าๆ ใช่สิ ลูกชายคนเล็กของตระกูลดังอย่างสิทธิวัฒน์ ขนหน้าแข้งไม่ร่วงอยู่แล้ว” ขนมพูดพร้อมมองไปตามทางด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม
“รู้งี้แล้วยังอยากเป็นมั้ยละ”
“แล้วแต่ป๋าจะกรุณาเลยครับ” ขนมตอบพร้อมกระซิบอีกฝ่ายเบาๆ
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ” แดนไทยังย้ำคำเดิมเมื่อถึงหน้าบ้านอีกฝ่าย
“ครับป๋า” ขนมตอบเสียงยั่วเย้าก่อนเข้าไปคล้องคออีกฝ่ายไว้ “มีป๋าทั้งหล่อ ใจดี สปอร์ตแบบนี้ ขนมนี่โชคดีจริงๆ”
“หึ ถ้าอยากโชคดีนานๆก็เป็นเด็กดีละ” แดนไทตอบพร้อมลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆ
“เป็นเด็กดีอยู่แล้วครับ” ขนมตอบพร้อมจูบอีกฝ่ายเบาๆ
แต่แดนไทกลับจับอีกฝ่ายให้บดจูบรุนแรงมากขึ้น
“อื้อออ” ขนมขืนตัวออกจากอีกฝ่าย “พี่แดนหยุดเลย หื่นจริงๆ”
“เพราะใครกันละ” แดนไทตอบด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาทำเอาขนมอดที่จะเขินไม่ได้
“โทษขนมได้ไงกันเล่า” ขนมตอบพร้อมก้มหน้าเอียงอาย
“ขนมไปแล้วนะครับ” ขนมพูดต่อพร้อมเดินออกจากรถไป
แดนไทมองขนมที่เข้าไปบ้านไปจนลับสายตา ขนมอย่างนายนี่เป็นขนมอะไร ยิ่งกินยิ่งติดใจ ไม่อยากอยู่ห่างเลย
ขนมเข้าห้องนอนมาแล้วล้มตัวลงนอนทันที เขารู้สึกเหนื่อยและหนักใจ แดนไทเริ่มสนใจในตัวเขามากเกินไป เขาไม่ต้องการอย่างนั้น ไม่อยากให้อีกฝ่ายมายุ่งย่ามกับเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป หรือแดนไทจะเริ่มรู้สึกชอบเขา
ชนมคิดอย่างนั้นแล้วกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาต้องรีบเดินหน้า จะมาชักหน้ามัวเมาหลงในรสกามของอีกฝ่ายไม่ได้แล้ว ก่อนที่จะไม่ทันการณ์ก่อนที่แดนไทจะสืบเรื่องของเขา เพราะเขามั่นใจว่าแดนไทไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ
“เฮ้ยยย ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้จะเจอคุณชายแดน” เสียงแซวเขาดังขึ้นทันทีที่เขาเข้าบ้าน แดนไทส่ายหน้าเบาๆกับท่าทีของพี่ชายคนรองของตน
“อย่าเวอร์พี่ดอน”
“อย่าไปแซวน้องสิตาดอน” คุณหญิงเด่นดวงเดินเข้าไปกอดลูกชายคนเล็กอย่างคิดถึง
“แม่คิดถึงแดนมากเลยลูก ช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้านเลย ถ้าไม่ปิดเทอมคงไม่กลับใช่มั้ย”
“แดนยุ่งๆเรื่องโปรเจ็คนะครับ จะจบแล้ว ไม่ค่อยว่างเลยครับ” โปรเจ็คก็ส่วนนึง ส่วนนึงก็เพราะขนม
“จริงรึเปล่า ไม่ใช่ไปติดสาวที่ไหน” ดอนยังแซวน้องชายไม่เลิก
“พอเลยตาดอน น้องจะไปติดสาวที่ไหนละ” คุณหญิงเด่นดวงพูดขึ้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าแดนไทเลิกกับนังเด็กคนนั้นแล้ว ช่วงนี้แดนไทก็ไม่ออกไปเที่ยวไหน เรียนเสร็จกลับห้อง เขาก็สบายใจ เลิกให้คนตามลูกชายคนเล็ก
แดนไทได้แต่ยิ้มน้อยๆไม่พูดอะไร ใช่เขาไม่ติดสาว แต่ติดหนุ่มตังหาก
“ตั้งแต่แกเลิกกับน้องฟ้าแกก็ดูเงียบๆไปนะ” ดอนถามน้องชายขึ้นเมื่ออีกฝ่ายนั่งลง
“ผมยุ่งๆนะพี่ ไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้นหรอก” แดนไทพูดปัดไป
“ดีแล้วลูก เรียนให้จบก่อน ส่วนเรื่องความรัก ไม่ต้องรีบ” คุณหญิงเด่นดวงพูดขึ้นอย่างพอใจพร้อมนั่งใกล้ลูกชาย
“แม่ก็นั่งไม่ห่างไอ้แดนเลยนะ คิดถึงลูกชายสุดที่รักขนาดนั้นเลย” ดิน พี่ชายคนโตของแดนไทพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้เมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“พอเลยตาดิน เราก็เหมือนกัน ไม่ค่อยกลับมาบ้านเลย”
“ผมงานที่บริษัทเยอะนะครับ” ดินตอบตามแบบฉบับของตนเอง ใครๆก็บอกว่าดินเหมือนพ่อทุกอย่าง ทั้งรูปร่าง หน้าตา และนิสัย
“เราละตาดอน เรียนจบก็นานแล้ว เมื่อไหร่จะไปช่วยงานที่บริษัทสักที เลิกลอยไปลยมาแล้ว” คุณหญิงหันไปเอ็นลูกชายคนกลางที่ชอบท่องเที่ยว ถ่ายรูป ขายภาพมากกว่ามาช่วยงานที่บริษัท
“ผมยังไม่พร้อม” ใบหน้าล่อคมของดอนหน้าบู้อย่างขัดใจ
“เมื่อไหร่แกจะพร้อมสักที น้องก็จะเรียนจบมาอีกคนแล้วนะ”
ดอนทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจ แต่ในใจเขากลับคิด ใครจะรู้ว่าคนสบาย ลอยไปลอยมาอย่างเขาจะคิดมากกว่าที่ใครคิด ลูกคนกลางอย่างเขาถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายที่แสนเพอร์เฟ็คมาตลอด แล้วตอนนี้ยังต้องมาถูกเปรียบเทียบกับน้องชาย
พอเถอะครับแม่ ไปกินข้าวกันดีกว่า” แดนไทห้ามทัพเมื่อเห็นว่แม่เขาจะใส่ต่อ
ดินมองภาพตรงหน้าก่อนจะส่ายหน้าไปมา ก่อนจะลุกขึ้นไปในห้องอาหารทันที
บนโต๊ะอาหารมีประมุขของบ้านนั่งตรงกลาง คือคุณพล สิทธิวัฒน์ ที่เพิ่งลงมาจากห้องทำงานของตน
“เป็นไงบ้างตาแดน เรียนใกล้จบแล้ว”
“ก็ดีครับพ่อ” แดนไทยิ้มน้อยๆให้พ่อตัวเอง
“จบแล้วมาช่วยงานพี่แกด้วยละ”
แดนไทได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร ส่วนดอนที่นั่งไม่ไกลนักรู้สึกว่ารสชาติอาหารจืดลงอย่างบอกไม่ถูก
“แกละตาดอน เมื่อไหร่จะเลิกเที่ยว”
“อีกไม่นานนี่แหล่ะมั้งครับ” ดอนพูดยียวนตามแบบตัวเอง ทำเองคนเป็นพ่อหัวเราะออกมาเบาๆอย่างไม่ถือสา
“ตอบดีดีสิตาดอน” คุณหญิงเด่นดวงอดที่จะเอ็ดไม่ได้
“พี่กรครับ แดนมีอะไรให้ช่วยหน่อย” แดนไทถามเลขาของพ่อเขาขึ้นหลังจากกินข้าวเสร็จ
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณแดน”
“พี่กรช่วยสืบประวัติเด็กคนนึงให้หน่อย”
“ใครครับ”
“ภคณัท เอรางกูร ชื่อเล่นขนม” แดนไทพูดพร้อมส่งรูปขนมให้แล้วกระตุกยิ้มร้าย
“ได้ครับ” กรรับคำ แม้เขาจะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ถามอีกฝ่ายไป
“ผมขอเร็วที่สุดนะครับ”
แดนไทพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป
ดอนที่ยืนอยู่ไม่ไกลรู้สึกแปลกใจ เขาได้ยินทุกอย่าง น้องชายเขากำลังจะสืบเรื่องใคร แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร ชื่อขนมเหรอ
“อาการยายเป็นไงบ้างครับ” ขนมถามยายขึ้นเมื่ออกจากห้องตรวจ
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงลูก น้ำตาลก็ลดลง” ยายตอบด้วยรอยยิ้ม
“ยายของขนมแข็งแรงอยู่แล้ว” ขนมตอบพร้อมกอดยายเต็มแรง
“เด็กคนนี้นี่ ไม่อายรึไง” ยายตอบด้วยรอยยิ้ม เธอลูบหัวหลานชายเบาๆ
“จะอายอะไรครับ ขนมมียายอยู่คนเดียวนี้” ขนมตอบด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ไร้การปรุงแต่ง
“ขนมลูก ยายถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ยายแก้วถามพลางลูบหน้าหลานชาย
“ได้ครับ”
“ขนมเป็นแฟนกับคนที่มาส่งขนมที่บ้านบ่อยๆหรือเปล่าลูก” ยายแก้วถามด้วยความห่วงใย ช่วงนี้เธอไม่ค่อยมีเวลาคุยกับหลานชาย เมื่อมีโอกาสก็อยากจะถาม
“ไม่ใช่หรอกครับ” ขนมชะงักเล็กน้อยแต่ก็พยายามนิ่งไว้
“ยายไม่อยากให้ขนมยุ่งกับคนรวย” ยายแก้วพูดออกมาตรงๆ ถึงเธอจะแก่ แต่เธอก็รู้ได้ว่ารถที่มาส่งบ่อยๆนั้นมีราคาแพงแค่ไหน
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” ขนมพยายามยิ้มให้ยายสบายใจ
“ยายพูดตรงๆนะ ยายไม่อยากให้เราเจอเหมือนแม่”
“ยายไม่ต้องห่วงนะครับ ขนมไม่มีวันจะมีอ่อนแอเหมือนแม่เด็ดขาด” ขนมพูดจบเขาสวมกอดยายแน่น แววตาเขาเหมือนไฟที่กำลังลุกโชนพร้อมแผดเผาทุกอย่าง
___________________________________________________
มาต่อแล้วครับ เปิดตัวครอบครัวแดนไท และแดนไทกำลังสืบเรื่องของขนม
งานนี้ใครจะเดินเกมส์ไวกว่ากัน สนุกแน่
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1:
-
ขนมมีความแค้นอะไรส่วนตัวกับครอบครัวพี่แดนรึ อยากรู้ :z3:
-
กำลังมันเลยยยย :z2: :z2: :z2: :z2:
ดอนนี่ท่าจะเสดขนมด้วย
:m31: :m31:
-
อีไม่เรียกร้อง ไม่เปิดเผยนี่แหละเธอเอ๋ย เขาไปควงกับใครก็พูดไม่ได้ไงที่นี่ เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน
คือเลขานางรู้จักขนมมั้ยนะ แล้วใครเป็นพ่อขนมเน้ออ ไหนจะพี่ดอนอีกจะทำอะไร
รู้อย่างเดียวคือตอนนี้ขนมนาวเบิร์นเบบี้เบิร์นมาก รับกันแดนไทกับฟ้าแล้วเอาเงินจากคุณหญิงนี่ประเด็นรองใช่มะ จริงๆแล้วเธอจะแก้แค้นอะไรใครหรือเปล่าาา
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่16
“ไปดูหนังกัน”
ขนมตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินแดนไทพูดขึ้น หลังจากที่อีกฝ่ายมารับเขาที่บ้าน อีกฝ่ายบอกเขาแค่ว่าจะมารับ ไม่ได้บอกจะไปไหน เขาคิดว่าอีกแดนไทจะมารับเพื่อขับไปห้องเพื่อเสพสมเกมส์กามซะอีก
“ดูหนัง” ขนมถามเสียงสูงด้วยความสงสัย
“ใช่ ตกใจอะไร” แดนไทหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย
“ก็แปลกใจ ปกติพี่แดนไม่เคยจะชวนขนมไปไหน”
“ครั้งนี้ก็ชวนแล้วไง”
ขนมมองแดนไทที่ดูผ่อนคลายมากกว่าเมื่อก่อนที่เอาแต่เคร่งขรึม แดนไทขับรถไปพร้อมเคาะนิ้วไปตามจังหวะเพลงอย่างอารมณ์ดีจนเขาอดที่จะถามไม่ได้
“พี่แดนอารมณ์ดีอะไรมา”
“ก็ปกตินิ” แดนไทได้แต่อมยิ้มในใจ เรื่องที่เขาบอกให้เลขพ่อสืบกำลังจะได้เรื่อง
ขนมไม่พูดอะไรต่อได้แต่ยิ้มน้อยๆ แม้ว่าปากเขาจะยิ้มในใจเขากำลังกังวล อีกฝ่ายอารมณ์ดีอะไร เกี่ยวกับเขาหรือเปล่า
ห้างดังใจกลางเมือง แดนไทและขนมเดินมาถึงหน้าโรงหนังทั้งคู่กำลังยืนเลือกหนังที่จะดูโดยทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ากำลังมีสายตานึงกำลังจ้องมองอยู่
“พี่แดนดูเรื่องนี้มั้ยครับ”
“เอาสิ” แดนไทพยักหน้าเสร็จก็เดินไปซื้อตั๋วทันที
ดูหนังจบแดนไทเดินนำขนมไปโดนยไม่พูดอะไรจนขนมต้องเป็นฝ่ายถามขึ้น
“พี่แดนจะไปไหนครับ”
“ฉันหิว ไปกินร้านนั้นกัน” แดนไทชี้ไปที่ร้านอาหารชื่อดังไม่ไกลนัก
ขนมได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ ทั้งสองคนยังไม่ทันจะถึงหน้าร้านก็โดนทักขึ้น
“อ้าว หวัดดีไอ้น้อง”
แดนไทชะงักหันไปมองอีกฝ่าย ดอน ชายคนรองของเขากำลังทักด้วยรอยยิ้มกวนๆ
ขนมหันไปมองได้แต่ยิ้มน้อยๆให้อีกฝ่าย ผู้ชายตรงหน้าคล้ายกับแดนไทมาก แต่ท่าทางต่างกัน ผู้ชายตรงหน้าดูอารมณ์ดี สนุกสนาน และกวนๆ เข้าหาง่ายก่าแดนไท
“หวัดดีพี่ดอน” แดนไทพูดนิ่งๆ
“มากับใครวะ” ดอนเข้าประเด็นที่อยากรู้ทันที เขาเห้นน้องชายกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่หน้าโรงหนัง ท่าทางที่น้องชายของเขามองเด็กผู้ชายคนนี้มันเกินกว่าคำว่าเพื่อน เขาไม่ได้รู้สึกไปเอง
“รุ่นน้อง” แดนไทพูดพร้อมมองหน้าขนมเล็กน้อย เขารู้สึกไม่ชอบใจนักกับสายตาที่พี่ชาเขามองมาอย่างรู้ทัน
“สวัสดีครับ” ขนมยกมือไหว้ทันที เขาพอเดาได้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือพี่ชายของอีกฝ่ายแน่ๆ
“สวัสดีครับน้อง..” ดอนเว้นชื่อไว้ให้อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ขนม” แดนไทเป็นฝ่ายตอบแทน ทั้งๆที่ขนมกำลังจะตอบ
ดอนได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไร เขายกยิ้มมองเด็กผู้ชายตรงหน้า เด็กคนนี้มีดวงตาที่สวยแต่ถ้ามองดูดีๆ กลับเศร้าและดูลึกลับ เก็บอะไรไว้มากมาย ท่าทางดูน่าค้นหา
“มาหาไรกินกันเหรอ พี่กินด้วยสิ” กอนพูดขึ้นพร้อมมองหน้าน้องชาย
แดนไทที่แม้จะขุ่นมัวในใจแต่ก็ต้องยิ้มน้อยๆพร้อมพยักหน้าและเดินนำเข้าไปในร้าน
ขนมได้แต่เดินตามทั้งสองเข้าไปในร้าน
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงคุยระหว่างดอนและขนม โดยมีแดนไทที่นั่งกินไปเงียบๆ
“น้องขนมเรียนคณะเดียวกันแดนหรอ”
“เปล่าครับ ขนมเรียนบัญชี”
“อู้วว เด็กคณะนี้เค้าว่าน่ารักนี่” ดอนพูดพร้อมยิ้มแซวๆ ส่วนขนมได้แต่หัวเราะน้อยๆพร้อมตอบ
“แต่ไม่ใช่ขนมหรอกครับ”
“ใครบอก น้องขนมก็น่ารักนะ” ดอนพูดยิ้มๆมองอีกฝ่าย ขนมได้แต่ยิ้มตอบไม่พูดอไรต่อ
แดนไทได้แต่มองคนสองคนสลับไปมา ความรู้สึกขุ่นมัวในใจถาโถมมากกว่าเดิม เขาไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
“รีบๆกินเถอะ” แดนไทพูดขึ้นทำเอาดอนหันมามองน้องชาย
“แกรีบไปไหนวะ”
“มีธุระต่อวะพี่”
ดอนพยักหน้าเข้าใจ ในใจกลับคิดถึงความสัมพันธ์ของน้องชายของเขากับน้องขนม จะใช่แบบที่คิดหรือเปล่า
ทานอาหารเสร็จแดนไทรีบขอตัวพร้อมลากขนมออกมาทันที โดยไม่สนใจดอนที่มองมาที่เขาสองคนพร้อมยกยิ้มมุมปาก
“คุยกันไม่หยุดเลยนะ” แดนไทพูดขึ้นเมื่อลากอีกฝ่ายออกมาไกลจากพี่ชาย
“ก็พี่ดอนชวนคุยนิครับ”
“สนิทสนมกันไวเชียว” แดนไทอดที่จะประชดไม่ได้
“ทำไมเหรอครับ พี่แดนไม่อยากให้ขนมสนิทกับพี่ดอนเหรอ” ขนมพูดพร้อมกับจับแขนอีกฝ่ายและยิ้มล้อ
“หึ” แดนไทมองขนมที่กำลังจับแขนเขาแล้วได้แต่ทำไหน้านิ่ง
“ถ้าอยากเป็นคนของฉัน ก็อย่าไปยุ่งกับคนอื่น” แดนไทพูดเสียงเข้มพร้อมกับสบตาขนม
ขนมจ้องตาอีกฝ่ายพร้อมกับลูบแขนอีกฝ่ายไปมา
“พี่แดนไม่ต้องห่วงหรอกครับ ขนมเป็นของพี่แดนคนเดียว” ขนมยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
แดนไทยกยิ้มพอใจก่อนจะรีบกระชากคนช่างยั่วไปที่รถทันที
ขนมมองแขนที่แดนไทรีบลากตนไปที่รถอย่างพอใจ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ขี้หวง และชอบฟังคำเยินยอปอปั้นแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริง
ขนมมองแดนไทที่เดินเข้าห้องน้ำไปหลังจากทั้งคู่ถึงฝั่งฝัน ขนมมองแผ่นหลังแกร่งของอีกฝ่ายแล้วคิดถึงบุคคลที่เพิ่งเจอ ดอน ธีรดร สิทธิวัฒน์ ลูกชายคนกลางของตระกูล ในที่สุดก็ได้เจอกัน เขาคิดถึงใบหน้าหล่อคม ที่ดูขี้เล่น เป็นกันเองกว่าแดนไท แต่กลับช่างสังเกตกว่าแดนไทเยอะ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะหมู แต่ก็ไม่หมู
ขนมเหลือบไปเห็นมองรูปครอบครัวของแดนไทที่วางบนชั้นวาง เขาไม่เคยสังเกตมาก่อน ในรูปเขาเห็นคุณหญิงเด่นดวงที่นั่งสวยเป็นสง่าอยู่คนเดียว น้องนั้นรายล้อมไปด้วยผู้ชาย ทั้งตัวแดนไท ดอนที่เขาเพิ่งเจอเมื่อกี้ รวมถึงผู้ชายอีกคนที่ดูหล่อเหลาไม่แพ้ทั้งสองคน แต่กลับดูเป็นผู้ใหญ่กว่า น่าสนใจไม่น้อย คงเป็น พสุธา หรือดินสินะ ส่วนผู้ชายที่มีอายุแต่ยังดูหล่อเหลาคนนั้น คงเป็นคุณพลสินะ
ขนมยกยิ้มเขาพยายามกดความรู้สึกไว้ในใจว่าแววตาของเขาจะพร้อมลุกโชน ผู้ชายคนนี้ยังมีความสุขดีสินะ
“ทำอะไรขนม”
แดนไทถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยืนจ้องรูปครอบครัวของเขาเขม็ง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ขนมแค่ยืนมองรูป” ขนมพยายามปรับสีหน้า ก่อนจะยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“สนใจอะไรเหรอ” แดนไทเข้ามาโอบกอดอีกฝ่ายจากข้างหลังพร้อมกอมคออีกฝ่าย เขาชอบกลิ่นขนมมาก
“ขนมแค่รู้สึกว่าบ้านพี่แดน หน้าคล้ายๆกันหมดนะครับ”
“ก็บ้านพี่หน้าตาดีหมด” แดนไทพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ ทำเอาขนมหัวเราะไปด้วย
“ช่างเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจริงๆนะครับ” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงหวาน แต่สายตาที่กำลังจ้อมองรูปกลับดูเย้ยหยัน
“ขนมขอตัวไปอาบน้ำดีกว่าครับ” ขนมผละออกจากอ้อมกอดแดนไท ขนมต้องรีบทำหัวให้เย็นลง ก่อนที่จะร้อนไปมากกว่านี้
แดนไทได้มองอีกฝ่ายเดินเข้าห้องน้ำไปไม่พูดอะไร ก่อนจะหันมามองรูปครอบครัวของตน ก็เหมือนอย่างที่ขนมว่า ครอบครัวเขาสมบูรณ์แบบและมีความสุขมากจริงๆ
แดนไทขับรถมาส่งขนมที่บ้านเสร็จเขาก็รีบขับรถไปหาเลขาของพ่อเขาที่นัดเขามาคุยเรื่องขนมทันที
“ได้เรื่องว่าไงบ้างครับ” แดนไทรีบถามขึ้นทันทีที่นั่งลง
กรมองท่าทางรีบร้อนของลูกชายเจ้านายแล้วรู้สึกแปลกใจ อะไรที่ทำให้เด็กคนนี้แดนไทสนใจได้ขนาดนี้
“นี่ครับ” กรยื่นซองข้อมูลบางส่วนให้กับแดนไท แดนไทเปิดออกพร้อมไล่อ่าน
นาย ภคณัท เอรางกูร ลูกชายคนเดียวของนาง วัชรี เอรางกูร และนาย มนัส จารุกิต อาศัยกับยายและแม่มาตลอด โดยแม่เสียไปตอนขนม13ปี
“จากข้อมูลที่ได้มา ขนมอยู่กับยายและแม่มาตั้งแต่เด็ก แม่มาเสียไปตอนม.1 ส่วนข้อมูลของพ่อไม่มีอะไรมากนัก มีแค่ชื่อตามทะเบียนราษฎร์ ไม่มีรายงานการส่งเสียเรียนหรืออะไร ส่วนใหญ่จะได้รายได้จากยายที่เป็นครูเก่าในโรงดรียนชื่อดังจากเมือง ตอนนี้ก็มีเงินเกษียณใช่จ้าย พร้อมกับขนมทำงานพิเศษ รวมทั้งเคยมาทำงานที่ร้านขนมของคุณหญิงเด่นดวง”
กรพูดจบแดนไทเงยหน้ามองกรทันที
“ร้านขนมของคุณแม่”
“ใช่ครับ คุณขนมทำช่วงปิดเทอมและทำช่วงเปิดเทอมแค่ช่วงนึงแล้วก็ลาออก”
แดนไทเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงเคยเห็นขนมกับแม่ของเขาคุยกันในร้านอาหาร
“ข้อมูลของพ่อขนมมีอะไรบ้างมั้ย”
“ข้อมูลนั้นต้องใช้เวลานิดนึงครับ ค่อนข้างหายาก เพราะทางบ้างของคุณขนมนั้นไม่ได้ติดต่อหรืออะไรกับอีกฝ่ายเลย เท่าที่รู้เหมือนคุณมนัสจะมีครอบครัวใหม่แล้วด้วยครับ”
“มนัส จารุกิต รู้อะไรมาอีกบ้าง ”
“รู้แค่ คุณมนัส จารุกิต เคยเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัทเรา”
คำพูเของกรทำให้แดนไทขมวดคิ้ว แล้วอีกฝ่ายถอนหุ้นไปทำไม
“แล้วอีกฝ่ายถอนหุ้นไปทำไม”
“เรื่องนี้ต้องใช้เวลาครับ เพราะคุณมนัส ถอนหุ้นไปก่อนที่ผมจะเข้ามาทำงาน”
แดนไทพยักหน้าให้อีกฝ่ายก่อนจะหันไปขอบใจกร กรขอตัวออกมาทันที แดนไทได้แต่อ่านข้อมูลตรงหน้าซ้ำไปซ้ำมาอย่างใช้ความคิด
“กร ออกไปไหนมา” ดิน หรือพสุธาถามขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาในบริษัท
“ออกไปหาคุณแดนมาครับ”
“ไอ้แดน มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรครับ” กรเลี่ยงออกมาจากดินทันที
ดินได้แต่มองอีกฝ่ายเดินไปไม่ซักอะไรต่อ เขาขับรถออกจากบริษัท แต่ไม่ทันจะพ้นหน้าบริษัทก็มีคนตัดหน้ารถ
เอี๊ยดดด !
เสียงเบรกรถดังลั่นทำเอาใครหลายๆคนหันมอง ดินสบถอย่างหัวเสียรีบเปิดประตูออกมาดูทันที
“เดินยังไงเนี้ยคุณ”
“ขอโทษครับ พอดีผมปวดหัว”
ดินมองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ดูอ่อนแรงแล้วก็อดที่จะสงสารไม่ได้
“ไปโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ได้พักคงจะดีขึ้น”
ดินมองอีกฝ่ายที่พยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบากเลยอดที่จะไปช่วยประคองไม่ได้ กลิ่นหอมจากตัวอีกฝ่ายที่หอมอ่อนๆ หอมเหมือนกลิ่นขนม
“จะไปไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง”
อะไรก็ไม่รู้ทำให้ดินพลั่งปากออกไปพูดอย่างนั้ยน อาจเป็นเพราะเขาสงสาร หรือเขาติดใจกลิ่นหอมของอีกฝ่าย
“ขนมขอบคุณมากนะครับ”
ขนมยกยิ้มทันทีพร้อมมองอีกฝ่ายที่กำลังเดินไปฝั่งคนขับ แค่จะมาดูบริษัทของสิทธิวัฒน์สักหน่อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกับลูกชายคนโตเร็วขนาดนี้ แค่แสร้งรอจังหวะตัดหน้าแกล้งเป็นลมนิดหน่อยอีกฝ่ายก็เชื่อแล้ว
ขนมเบ้ปากอย่างสะใจ มองใบหน้าหล่อคม ท่าทางที่ถอนจากบิดาไม่ผิด
ได้เจอกันครบสักทีนะลูกชายคุณหญิงเด่นดวง
___________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ช่วงนี้จะมาบ่อยหน่อยนะครับ
น้องขนมเจอหนุ่มๆครบแล้ว :z1:
ขอบคุณทุกคนที่อ่าแนละคอมเมนต์ครับ
-
:katai1: อืมมมม ตอนแรกคิดว่าแม่ขนมเป็นเมียเก็บคุณพล แอบตกใจแบบนี้ก็พี่น้องกันน่ะสิ
แต่มาตอนนี้ ดูท่าจะพลิกแหะ สงสัยพ่อขนมจะไม่ได้หายไปแบบธรรมดา
งานนี้ขนมจะปั่นหัวใครบ้างเนี่ย
-
เย้ๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13
มาบ่อยๆเราชอบ
สนุกมากกกกกกกกก
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เอ๊ะ ยังไงน้าๆๆ
ตอนแรกคิดว่าอาจจะ incest แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วแฮะ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
น้องขนมจะฟาดเรียบรึป่าวน้าาาา
-
เล้นกัยไฟกองใหญ่เลยนะขนม. ระวังล่ะ
กลิ่นขนมนี่แบบอยากดมมั่งง่ะ. ออกแนวอบควันเทียนอะไรงี้ป่าว
ชอบๆพี่แดนหลงอย่างแรงทั้งหวงทั้งหึง. สี่เดือนก็นานนะ. แดนไทจะสืบก้อไม่แปลกว่าแต่สครจะโป๊ะแตกก่อนกัน
เราเดาว่าคุณหญิงมีส่วนกับการตายของแม่ขนมแน่ๆ. ส่วนผู้ชายคนนั้นเดายากจังไม่รู้ว่าตายรึยัง
-
โอ้ววววว อะไรยังไงกันละเนี่ยยยยย
เรื่องนี้นสยเอกแซ่บมาก ชอบๆ5555555
-
เดี๋ยวขนมจะฟาดลูกชายคุณหญิงหมดเลยทุกคนหรือเปล่าเนี่ย อิอิ ทำเพื่อแก้แค้นแทนครอบครัวใช่ไหม
-
แซ่บมากๆ ค่ะ ยกลงขนมคิดจะทำอะไรกันล่ะเนี่ย แก้แค้น คุณพลทำร้ายครอบครัว แม่ขนมเหรอ แล้วพ่อขนมล่ะ เรื่องมีปมแฮะ สนุกมากๆ ค่ะ
-
พี่แดนติดกักขนมแล้วสินะ อยากรู้ความรู้สึกจริงๆของขนมเริ่มรู้สึกอะไรๆกับพี่แดนบ้างหรือป่าว
ยังคงติดตามเรื่อยๆนะคะ ลุ้นมากๆเลยอยากรู้แล้วขนมจะทำยังไงกับลูกชายทั้ง 3 ของคุณเด่นดวง
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่17
“จะไปไหน” ดินถามซ้ำขึ้นเมื่อขับรถออกมาได้สักพัก
“เอ่อ เดี๋ยวคุณจอดข้างหน้าก็ได้ เดี๋ยวผมไปต่อเองครับ” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่าย
ดินหันมามองขนมเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันถามว่าจะไปไหน”
“ขนมจะไปวัดครับ” ขนมบอกชื่อวัดที่ตัวเองจะไป ดินพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเร่งรถด้วยความเร็วที่มากขึ้น
ดินจอดที่ลานจอดในวัดที่ร่มรื่น วัดนี้เป็นวัดที่ไกลจากบริษัทเขาเล็กน้อย และไม่รู้อะไรเหมือนกันที่เขาต้องเอาเวลาว่างมาส่งเด็กคนนี้ถึงที่
“ขนมขอบคุณ คุณเอ่อ” ขนมพูดขึ้นพร้อมเว้นให้อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ดิน ฉันชื่อดิน” ดินหันมาตอบอีกฝ่ายพร้อมมองเด็กผู้ชายตรงหน้าอย่างสำรวจ ขนมเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีในระดับนึง มีคนหน้าตาดีกว่านี้มากที่เขาเคยเจอ แต่เด็กคนนี้กลับทำใจเขาสนใจเพราะเสน่ห์อะไรบางอย่าง ที่สะดุดที่สุดคงเป็นดวงตาที่กลมโตสวย แต่กลับดูลึกลับและเก็บอะไรไว้มากมาย น่าค้นหาจนเขาไม่อาจละสายตา
“ครับคุณดิน ผมขนมนะครับ” ขนมยิ้มหวานพร้อมยกมือไหว้คนอายุมากกว่า
“ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่” ดินถามพร้อมกวาดสายตามองไปรอบๆ
“มาหาแม่ครับ” ขนมตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่สายตากลับไม่ได้ยิ้มด้วย
คำตอบของขนมทำเอาดินนิ่งไปนิดหน่อยก่อนจะพูดขึ้น “แม่เธอ...”
“ใช่ครับ แม่ขนมเสียแล้ว” ขนมพูดเสร็จบรรยากาศดูเงียบทันที ขนมเลยยิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อย “ขนมขอตัวนะครับ”
ขนมกำลังจะเปิดประตูรถออกแต่อีกฝ่ายกลับเรียกไว้
“เอ่อ นาย ขนม”
ขนมหันมามองดินที่มองเขานิ่ง “ขอไลน์หน่อย ฉันจะเลี้ยงขอโทษที่เกือบชนนาย”
ขนมรับโทรศัพท์อีกฝ่ายมากดพร้อมส่งกลับด้วยรอยยิ้ม
“แล้วเจอกันนะครับ”
ขนมเปิดประตูออมาทันทีไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไร
ดินมองขนมที่เดินเข้าวัดไปอย่าลับสายตา เขาไม่เคยสนใจใครขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครทำให้เขาต้องขอไลน์ก่อน ทั้งหน้าตา ฐานะของเขามีแต่คนเข้าหา แต่เด็กคนนี้กลับดูไม่สนใจเขาสักนิด แต่นั้นเขายิ่งชอบ และสนใจในตัวอีกฝ่ายมากกว่าคนขึ้น
ทันทีที่หันหลังให้ดิน ขนมยกยิ้มอย่างผู้ชนะ สายตาที่ดูอ่อนโยนแข็งกร้าวขึ้นทันที เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะติดกับง่ายขนาดนี้ แต่ก็ดีแล้ว เพราเขาอาจจะมีเวลาไม่มากแล้วสำหรับเรื่องนี้
ขนมยืนมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่อ่อนโยนมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ภาพของผู้หญิงตรงหน้าที่มีหน้าตาคล้ายเขามาก ขนมปัดเศษใบ้ไม้รอบๆออก พร้อมปัดฝุ่นที่ติดรูปแม่ของเขาออก
“แม่ครับ วันนี้ขนมมาหา” ขนมพูดขึ้นเบาๆด้วยรอยยิ้ม เขามองรูปแม่แล้วอดคิดถึงผู้หญิงคนนึงที่เขารักมากไม่ได้ แม่เลี้ยงดูเขาด้วยความรัก และพร่ำพูดเสมอว่าแม่รักเขาขนาดไหน แม้ในบางครั้งแม่จะรุนแรงกับเขาบ้าง แต่เขาก็ไม่คิดโทษอีกฝ่าย เพราะเขาเข้าใจว่าที่แม่ต้องเป็นแบบนี้เพราะครอบครัวนั้น
“ขนมยังจำทุกคำที่แม่เคยสอน ที่แม่เคยบอกว่าเป็นความลับของเราสองคนแม่ลูก แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ขนมยังจำไม่เคยลืม” ขนมถอนหายใจพร้อมเม้มปากแน่นก่อนพูดต่อ “แล้วเวลานั้นมันใกล้เข้ามาแล้วครับ เวลาที่เราจะได้แก้แค้น!”
“ขนมจะทำให้พวกมันเจ็บจนไม่มีวันลืมเลยละครับ!” ขนมยิ้มมุมปากอย่างสะใจพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ เขามองภาพข้างหน้าเลือนรางขึ้นทุกที เขาไม่รู้ว่าน้ำตานั้นเอ่อมาตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีมันก็ไหลลงมากระทบแก้มแล้ว
ขนมปาดน้ำตาพร้อมลุกขึ้นยืนก่อนจะยิ้มส่งท้ายให้แม่และเดินเข้าไปในตัววัด
ขนมถวายสังฆทาน ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แม่ เขาทำแบบนี้เสมอเมื่อเวลาที่เขาว่าง ทำบุญเสร็จ พระรูปที่ขนมถวายสังฆทานด้วยก็พูดขึ้น
“เป็นไงบ้างละโยม”
ขนมยิ้มให้หลวงพ่อที่เห็นเขามาตลอดเวลาเขามาทำบุญให้แม่ ตั้งแต่แม่เพิ่งเสียปใหม่ๆจนตอนนี้
“สบายดีครับหลวงพ่อ”
“สบายกาย แล้วใจละสบายไหม” หลวงพ่อถามด้วยรอยยิ้มที่มีความเมตตาต่ออีกฝ่าย เขาเห็นเด็กตรงหน้ามาตั้งแต่เด็ก เด็กที่เหมือนจะเก็บอะไรไว้มากมายในดวงตา
ขนมได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร เขาไม่อยากมุสาต่อหน้าพระ
“คนเรามาทำบุญให้จิตใจสงบ แต่อย่างนึงคนทำบุญก็ต้องจิตใจสงบด้วย ไม่งั้นทำบุญปก็ไร้ประโยชน์” หลวงพ่อพูดต่อ
“ครับหลวงพ่อ” ขนมพูดจบกราบท่านแล้วรีบเดินออกมาทันที
ขนมถอนหายใจเมื่อนึกถึงคำของท่าน ใช่ตอนนี้จิตใจเขาไม่สงบสักนิด เพราะมันเต็มไปด้วยไฟแค้นที่กำลังกัดกินจิตใจของเขา
** อยู่ไหนขนม ** ขนมเปิดดูข้อความจากแดนไทที่ส่งมาในตอนเช้า ขนมยกยิ้มก่อนจะกดตอบอีกฝ่าย
** บ้านครับ **
“” ฉันไปรับนะ **
ขนมอ่านข้อความตรงหน้ซ้ำไปมาก่อนจะยกยิ้มแล้วตัดสินใจตอบอีกฝ่าย
** ขนมไม่ว่างครับ ต้องไปทำธุระกับยาย **
แดนไทขึ้นข้อความอ่านแต่ยังไม่ตอบสักทีจนขนมต้องหัวเราะออกมา เขาจะกดปิดโทรศัพท์แต่อีกฝ่ายก็ตอบมาซะก่อน
** ฉันไปส่งมั้ย **
“” ไม่ต้องครับ ขนมกำลังจะออกไปแล้ว แค่นี้นะครับพี่แดน** ขนมพิมพ์เสร็จกดปิดทันที โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะตอบมาว่าไง
ขนมลุกขึ้นไปอาบน้ำจัดการตัวเอง ระหว่างที่ปล่อยให้สายน้ำชำระร่างกายเขาก็กำลังคิด ได้เวลาออกห่างจากแดนไท กระตุ้นให้อีกฝ่ายคิดถึง และขาดเขาไม่ได้ ถึงตอนนั้นเขาจะรอวันที่แดนไทระเบิดมันออกมา
“ขนมไม่ไปไหนเหรอลูกวันนี้” ยายแก้วถามขึ้นเมื่อเห็นขนมลงมากินข้าว
“ไม่ครับ ขนมอยากอยู่กับยายบ้าง” ขนมเดินเข้าไปกอดเอวยายแก้วอย่างอ้อนๆ
“ทำมาเป็นอ้อนเชียว ทำอะไรผิดมาหรือเปล่า” ยายแก้วแซวหลานชายเล่นๆ แต่ขนมกลับชะงักแล้วมองยายด้วยรอยยิ้มที่ดูเศร้า
“ถ้าขนมทำอะไรที่มันผิดร้ายแรงมากๆยายจะเกลียดขนมมั้ย”
ยายแก้วเห็นท่าทีของหลานชายแล้วอดที่คิดมากไม่ได้
“ยายคงจะโกรธ แต่ยังไงยายก็เกลียดหลานตัวเองไม่ลงหรอก” ยายแก้วพูดพร้อมลูบแก้มหลานชาย
“ฮ่าๆ ขนมแค่ถามเล่นๆนะครับ ยายทำหน้าเครียดเชียว” ขนมยิ้มกว้างพร้อมหัวเราะพยายามกดความรู้สึกในใจ
“เด็กคนนี้นิ” ยายแก้วหัวเราะออกมาบ้าง แต่ในใจเธอกลับคิดและไม่เชื่อว่าหลานชายจะพูดเล่น
ติ๊ง!
เสียงข้อความจากโทรศัพท์ขนมดังขึ้นทำให้ขนมต้องหยิบมาดู
** วันนี้นายว่างมั้ย **
ขนมยกยิ้มอย่างพอใจที่เห็น เขารอตั้งนานว่าเมื่อไหร่อีกฝ่ายจะทักมา
** ว่างครับ ** ขนมกดตอบ
** เที่ยงนี้เจอกัน เดี๋ยวฉันไปรับ ** รอไม่นานอีกฝ่ายก็กดตอบมา
** ให้ขนมไปเจอที่ไหนครับ **
** เธออยู่ไหนตอนนี้ **
** บ้านครับ **
**เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้าน **
ขนมเม้มปากเล็กน้อยแต่ก็รีบกดตอบไป **เจอที่ปากซอยนะครับ**
ขนมพิมพ์ชื่อปากซอยที่ไม่ไกลจากซอยเขานัก เขายังไม่อยากให้ดินรู้ตอนนี้ว่าบ้านเขาอยู่ไหน
** ก็ได้ ตอนเที่ยงเจอกัน **
ขนมยกยิ้มพอใจก่อนจะรีบขึ้นไปแต่งตัวเพื่อให้ตัวเองดูดีที่สุด
ขนมมายืนรอดินที่นัดตามเวลานัด เขายืนรอไม่นานรถซุปเปอร์คาร์คันสวยก็มาจอดตรงหน้าเขา
“ขึ้นมาสิ” ดินลงกระจกพร้อมเรียกอีกฝ่าย
ขนมเปิดประตูเข้าไปนั่งบนรถอีกฝ่าย รถออกได้สักพักขนมจึงถามอีกฝ่ายขึ้น
“เราจะไปไหนกันครับ”
“ฉันอยากกินร้านแถวทองหล่อ” ดินบอกชื่อร้านอาหารอิตาลีชื่อดังทำให้ขนมคิดถึงราคาของมัน
“เอ่อ มันจะไม่แพงไปเหรอครับ” ขนมถามขึ้นอย่างเกรงใจ
“ฉันจ่ายเอง เลี้ยงไถ่โทษที่เกือบชนนายเมื่อวานไง”
“ครับ” ขนมได้แต่หยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ
เมื่อมาถึงร้านอิตาลีชื่อดัง ขนมเดินตามดินเข้าไปในร้านหรูที่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะจองโต๊ะมุมที่ดูเป็นส่วนตัวไว้แล้ว
“จะกินอะไรสั่งเลย” ดินพูดขึ้นพร้อมสังเกตมองอีกฝ่าย ขนมใส่เสื้อคอกว้างสีดำตัดกับผิวที่ขาวละเอียดทำให้อีรกฝ่ายดูขาวและผ่องกว่าเดิม
ขนมมองเมนูแล้วสั่งพนักงานอย่างเดียว ดินเห็นอย่างนั้นเขาก็สั่งของตัวเองพร้อมสั่งอาหารอย่างอื่นมาเพิ่มอีกสองสามอย่าง
“ทำไมสั่งมาเยอะละครับ” ขนมอดที่จะถามขึ้นไม่ได้เมื่อพนักงานเดินไป
“ฉันอยากให้นายอิ่ม ไม่ต้องมาเกรงใจสั่งอย่างเดียวหรอก ร้านนี้เขาขึ้นชื่อเรื่องพิซซ่า แต่ไม่สั่งพิซซ่านี่นะ” ดินพูดพร้อมยกยิ้มน้อยๆ
“ขนมไม่รู้นี่ครับ” ขนมยิ้มอย่างอายๆ
ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ ทั้งสองคนลงมือทานไปอย่างเงียบๆ จนขนมต้องชวนคุยขึ้น
“คุณดินชอบทานอาหารอิตาลี่เหรอครับ”
“ก็ทานได้หมดนะ” ดินตอบขึ้น ก่อนจะพูดต่อ “ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ เรียกพี่ดีกว่า”
ขนมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะลงมือทานต่อ ดินเลยเป็นฝ่ายชวนคุยบ้าง
“นายเรียนอยู่ที่ไหนขนม” ดินถามขึ้นเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงยังเรียนไม่จบ
“เรียนที่มอ..ครับ” ขนมบอกชื่อมหาลัยไปทำให้ดินพูดต่อ
“เรียนที่เดียวกับน้องชายฉันเลย”
“เหรอครับ น้องชายพี่ดินเรียนคณะอะไร” ขนมแสร้งเป็นไม่เข้าใจ
“วิศวะอินเตอร์นะ แล้วขนมละ เรียนอะไร”
“บัญชีครับ”
ขนมตอบด้วยรอยยิ้ม จังหวัดนั้นเองเขาพยายามตักอาหารที่ไกลเกินจะเอื้อมจนเขาต้องก้มมากขึ้น
ดินมองอีกฝ่าย เขาจะช่วยตักให้แต่ก็เหลือบไปเห็นคอเสื้อที่กว้างของอีกฝ่ายที่คว้านลึกจนเห็นอกขาวๆลึกกว่าเดิมจนเกือบเห็นยอดอกสีสวย
ดินอดที่จะกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้าไม่ได้ เขาเดทกับผู้หญิงหรือผู้ชายเซ็กซี่มาก็มาก
แต่ไม่เคยมีใครที่รู้สึกมีเสน่ห์และเซ็กซี่แบบไม่ต้องพยายามแบบขนม ทั้งเซ็กซี่และดูลึกลับ น่าค้นหา
ขนมหันไปยิ้มให้อีกฝ่ายเมื่อตักอาหารสำเร็จ ภาพนั้นเองทำให้ดินรู้สึกตัว เขาเลยยิ้มตอบอีกฝ่ายเล็กน้อย
ขนมทำให้ภาพที่ใครๆต่างบอกว่าเขาเคร่งขรึม และดุเปลี่ยนไป
ทั้งสองนั่งทานอาหารกันไปเงียบๆจนอิ่ม
“เอ่อ พี่ดินจะกลับเลยมั้ยครับ” ขนมถามขึ้นเมื่อเดินตามอีกฝ่ายออกจากร้าน
“ทำไม นายจะไปไหน” ดินถามขึ้น
“เปล่าครับ”
“งั้นไปร้านนั้นกัน”
ขนมมองแผ่นหลังของดินที่เดินนำไปด้วรอยยิ้มแตสายตากลับพึงพอใจที่อีกฝ่ายกำลังตกหลุมกับดักไปพร้อมๆกับน้องชายของตน
“นายว่าสวยมั้ย” ดินถามพร้อมจับนาฬิกาข้อมือมาดู
“ก็สวยดีครับ”
ขนมแอบมองราคาแล้วอดที่จะตาโตไม่ได้
“เอามั้ยฉันซื้อให้” ดินถามขึ้น
“ไม่เอาครับ แพงจะตาย” ขนมรีบโบกมือปฎิเสธทันที
“แต่ฉันซื้อได้”
“ไม่เอาหรอกครับ แพงไป”
ดินส่ายหัวเบาๆก่อนจะยกยิ้มอย่างถูกใจก่อนจะหันไปพูดกับพนักงาน “เอาเรือนนี้ครับ”
“เอ่อ พี่ดินครับ” ขนมพยายามจะห้าม
“อย่าดื้อ ฉันอยากซื้อให้” ดินพูดจบยื่นถุงนาฬิกาเรือนหรูให้อีกฝ่าย
“ขนมรับไมได้หรอกครับ”
“งั้นทิ้ง” ดินจะเดินไปทิ้ง ขนมจึงตัดสินใจเรียกไว้ “ก็ได้ครับ”
ขนมจับถุงนาฬิกาแบรนด์ดังมาถือไว้พร้อมจะยมือไหว้ขอบคุณอีกฝ่าย
“ขอบคุณนะครับ”
ดินไม่ตอบแต่มองอีกฝ่ายก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจ แล้วกระชากมืออีกฝ่ายให้เดินตามเข้าร้านแบรนด์ดังอีกหลายร้าน
ขนมให้ดินส่งแค่ปากซอยที่เดิม ขนมมองถุงแบรนด์ดังที่เต็มมือไปหมดก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจ เขารู้ว่าดินกำลังทดสอบเขา เขาแค่แสร้งไม่อยากได้ แสร้งเรียบร้อยขี้เกรงใจ อีกฝ่ายก็ตกหลุมเขาละ นี่แหล่ะนะผู้ชายบางคนชอบคิดว่าตัวเองเก่ง ฉลาด ควบคุมทุกอย่างได้ แต่บางทีดินอาจจะลืมไปว่าควบคุมไม่ได้ทุกคน โดยเฉพาะคนอย่างขนมที่เต็มไปด้วยร้อยเล่ห์มารยา
“ไปไหนมา!!”
เสียงเข้มจากด้านหลังทำเขาขนมสะดุ้ง เขามองไปที่แดนไทกำลังยืนสูบบุหรี่พิงรถไว้จ้องมาที่เขาเขม็ง
__________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ เรื่องกำลังเข้มข้น ปมทุกอย่างจะค่อยๆเปิด
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:katai1: ตกลงแล้วครอบครัวนั้นทำอะไรกับขนมไว้นะ แบบตกลงแล้วใครจะเกมก่อน ลุ้นหนักมาก
-
ตายห่า.... แทนไทมาถึงที่ จะทำอะไรขนมไหม
แต่ก็อย่างว่า ขนมต้องเอาตัวรอดได้อยู่แล้วเนอะ :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ผัวหัวร้อน :fire: :angry2:
ผัวจะลงโทษเมียยังไงดีคะะะ ถถถถถถถถถถถถ :katai3: :z10:
-
ว้ากกกมาดักรอหน้าบ้านเลยหรอ นี่แค่ไม่เจอวันเดียวยังขนาดนี้เลยถถถถถถ ขนมร้ายจริงๆ :hao7:
-
:pig4: :pig4:
-
แถวบ้านจะเรียกอาการที่ขนมเจอที่หน้าบ้านว่า "โดนแดก"555555 โชคดี บายยย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
หึหึ ชอบขนมมาก เผ็ดๆ โอ้ยย ชอบ :mew3: ชอบนายเอกแนวนี้มาก
-
ลุ้นอะ. แดนไทอาจจะมีนักสืบก็ได้นะ. ว่าแต่พี่ดินอ่อนมาก. แพ้ทางขนมอย่างแรง
-
ลูกชายคุณหญิงจะโดนขนมฟาดเรียบหมดแล้ว นางแซ่บแต่ก็แอบสงสารแดนไทนะ
-
อยากให้นางฟาดทุกคนก่อน แล้วค่อยความจริงเปิดเผย 5555555
-
ประมาณว่าพ่อแดนโกงพ่อขนมปะหรือจะเป็นแบบพ่อแดนมีส่วนเกี่ยวข้องกะการตายของแม่ขนม แล้วแม่ขนมสอนอะไร ว้อทททททท
-
ฟาดให้ครบทั้งตระกูลเลยจ้าขนมมมมมม :hao7:
-
โอ้ว แค้นฝังจุกท้องนะ ขนม ช้อบชอบ ฟาดเรียบนะคร้าเห็นเงียบๆ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบขนมม เด็ดสุดอะไรสุด ฟาดให้เรียบค่ะลูก
o13 o13
:pig4: :pig4:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่18
ขนมเม้มปากแน่นก่อนจะปรับสีหน้าคลี่ยิ้มหวานให้แดนไทอย่างไม่สนใจต่อสายตาของแดนไทที่มองมาอย่างจับผิด
“ขนมไปข้างนอกมาครับ”
แดนไทมองขนมอย่างสำรวจ อีกฝ่ายแต่งตัวดูดี ไหนจะถุงเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่ถืออยู่อีก
“ไปไหนมา!” แดนไทกดเสียงต่ำกว่าเดิมกดดันขนม แต่ขนมกลับฉีกยิ้มอย่างไม่รู้สึกถึงภาวะกดดันที่แดนไทจ้องมองอยู่
“ขนมไปซื้อของกับเพื่อนที่ห้างมา”
“ไหนบอกว่าออกไปทำธุระกับยาย” แดนไทเข้าประเด็นทันที เขาไม่ชอบตัวเองตอนนี้ที่กำลังหงุดหงิดกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ
“ก็ขนมไปทำธุระกับยายเสร็จก็ออกไปกับเพื่อนต่อ” ขนมยังแถไปเรื่อย
“หึ เอาเงินจากไหนมามากมายไปซื้อของแพงแบบนี้” แดนไทเดินข้าไปใกล้อีกฝ่ายพร้อมกระชากถุงแบรนด์ตรงหน้าอย่างแรง
“ขนมก็มีเงินเก็บของขนมบ้างสิ” ขนมพยายามยื้อกลับแต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ไหวจนต้องยอมให้แดนไทกระชากไป
“หึ เงินเก็บนายคงเยอะสินะถึงซื้อของรวมๆกันแล้วหลายหมื่นแบบนี้” แดนไทพูดพร้อมปาถุงใส่ขนมอย่างแรง เขาจ้องขนมด้วยสายตาที่หลากหลายความรู้สึก
ขนมยืนสูดลมหายใจอย่างระงับอารมณ์ เขาต้องแสร้งเป็นคนดี แต่บางทีมารร้ายในตัวเรียกร้องจะออกมา ขนมจ้องหน้าแดนไทอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมเก้บถุงของที่อีกฝ่ายปาทิ้ง
“พี่แดนจะคิดยังไงก็เรื่องของพี่แดน ขนมเบื่อที่จะอธิบายคนที่ไม่คิดจะฟังตั้งแต่แรก” ขนมเสียงเข้มขึ้นอย่างรับรู้ได้
“ฉันก็ไม่อยากจะฟังคำโกหกเหมือนกัน”
“ก็ดีครับ งั้นก็ไม่ต้องฟัง” ขนมเดินหนีอีกฝ่ายเข้าบ้านแต่ไม่ทันจะได้เข้าก็โดนกระชากแขนไว้อย่างแรงจนเสียงหลัก
“โอ๊ย!”
“จะเดินหนีไปไหนขนม!”
“ปล่อยขนม!” ขนมเริ่มขึ้นเสียงบ้าง ขนมจ้องหน้าแดนไทอย่างไม่ลดละ
“ไม่ปล่อย นายไปกับใครมา ใครซื้อของพวกนี้ให้นาย!!”
“ขนมซื้อเอง บอกไปแล้วก็ยังไม่ฟังจะเอาอะไรอีก!!” ขนมเถียงขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
“ฉันไม่ใช่ควาย อย่าคิดจะมาสวมเขาให้ฉัน!!”
ขนมยกยิ้มทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ ขนมวางถุงของลงบนพื้นก่อนจะกอดอกยืนมองอีกฝ่าย
“ถ้ามั่นใจในตัวเองนักแล้วจะมาหาคำตอบอะไรจากขนมอีก ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ใช่ควาย” ขนมเน้นเสียงตรงคำว่าควายเสียงดังจนแดนไทขมวดคิ้วกระชากขนมอย่างแรงให้เข้ามาใกล้ตัว
“อย่าปากดีขนม”
“ขนมดีกว่าปากพี่แดนก็รู้นี้” ขนมพูดจบกัดปากพร้อมยิ้มเยาะอีกฝ่าย แดนไทเห็นแบบนั้นอารมณ์ยิ่งพุ่งสูงขึ้น แดนไทบีบหน้าขนมอย่างแรงจนต้องเบ้หน้า
“มีอะไรกันหรือเปล่าลูก” ยายแก้วออกมาจากบ้านทันทีเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่สู้ดีนัก
แดนไทชะงักพร้อมลดมือลง ขนมมองแดนไทอย่างเคียดแค้น เขาเจ็บที่อีกฝ่ายบีบหน้า ขนมพยายามสูดลมหายใจควบคุมอารมณ์ตัวเองที่กำลังพลุ่งพล่าน
“ไม่มีอะไรครับยาย” ขนมหันไปตอบยายตัวเอง
“มีอะไรกันก็ค่อยๆคุยกันนะลูก อย่าทะเลาะกันเสียงดังหน้าบ้าน เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า” ยายแก้วพูดอย่างใจเย็นแม้ว่าในใจจะเป็นห่วงหลานชาย
“งั้นผมขอรบกวนคุณยายหน่อยนะครับ” แดนไทพูดจบเดินเข้าไปในบ้านพร้อมยกมือไหว้ยายแก้ว ก่อนจะหันมามองขนมทิ้งท้าย
ขนมกัดฟันแน่นที่แดนไทลุกล้ำเขตส่วนตัวของเขา แดนไทไม่หมูอย่างที่คิด ขนมหยิบถุงเสื้อผ้าเข้าไปในบ้าน พร้อมยิ้มให้ยายแก้วน้อยๆ
ยายแก้วมองเด็กสองคนเข้าไปในบ้านแล้วรู้สึกหนักใจ กลัว กลัวเหลือเกินว่าหลานชายจะเปผ็นเหมือนลูกสาวของตน
ยายแก้ววางแก้วน้ำบนโต๊ะให้แดนไทที่กำลังนั่งหน้าเข้ม
“กินน้ำก่อนนะลูก จะได้ใจเย็น” ยายแก้วยิ้มอย่างใจดีแต่ก็ไม่ทำให้ความรู้สึกภายในของแดนไทบรรเทาลง
“ครับยาย”
ขนมเดินลงมาหลังจากไปเก็บถุงเจ้าปัญหาบนห้อง ขนมเดินหน้านิ่งมานั่งตรงข้ามกับแดนไทอย่างประจันหน้า
“ยายได้ยินหนูสองคนทะเลาะกันเสียงดัง คนเราเป็นแฟนกันต้องใจเย็นกันนะลูก” ยายแก้วพูดขึ้นไปตามที่คิด
แดนไทชะงักไปทันที ส่วนขนมยกยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเป็นฝ่ายพูดขึ้น
“เราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกครับ”
ขนมพูดจบแดนไทรู้สึกหน้าชาไม่น้อย การกระทำของเขาไม่ต่างจากคนเป็นแฟนกัน ทั้งๆที่เขาสองคนไม่ได้เป็น เขากำลังหึงหวงอีกฝ่าย
“อ้าว แล้วงั้นเกิดอะไรขึ้นละลูก” ยายแก้วตกใจไม่น้อย เธอชักไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของเด็กสมัยนี้แล้วสิ
“วันนี้คุณยายได้ออกไปทำธุระกับขนมหรือเปล่าครับ” แดนไทเปลี่ยนเรื่องพร้อมตีแสกหน้าขนมทันที เขาอยากรู้ความจริง และไม่ยอมเป็นลูกไล่ขนมเด็ดขาด
ขนมกัดฟันแน่น แดนไททำแบบนี้ถือว่าฉีกหน้าเขาได้ทันที อีกฝ่ายจะรู้ทันทีว่าเขาโกหกทุกอย่าง ขนมหันไปมองยายดูสายตาอ้อนวอนจนยายแก้วต้องถอนหายใจเบาๆแล้วพูดขึ้น
“เอ่อ ยายออกไปทำธุระกับขนมตั้งแต่เช้าแล้วลูก” ยายแก้วพูดออกมาอย่างจำใจ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็เลือกที่จะรักษาหน้าหลานเอาไว้ แม้ว่าจะต้องผิดศีลก็ตาม
ขนมยิ้มหวานทันทีที่พูดจบก่อนจะมองแดนไทพร้อมเชิดหน้ายิ้มอย่างพอใจ
“จะหยุดสงสัยได้หรือยังละพี่แดน”
แดนไทบดฟันแน่นแม้ว่าเขาจะรู้สึกเสียหน้า แต่ลึกๆในใจเขากลับรู้สึกโล่ง
“ขนมมีเงินเก็บเยอะแยะขนาดที่ซื้อของแบรนด์เนมได้หลายหมื่นเลยเหรอครับ” แดนไทหันไปถามยายแก้วต่อ
ยายแก้วสังเกตถุงเสื้อผ้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จนมาถึงตอนนี้เธอพอจะเดาเรื่องราวได้บ้าง
“ขนมมีเงินเก็บจากทำงานตอนปิดเทอมเยอะลูก ยายก็ให้ไปส่วนนึง นานๆขนมจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ นานๆซื้อทียายก็อยากให้ซื้อดีไปเลย” ยายแก้วพูดจบหันไปยิ้มให้แดนไทก่อนจะพูดต่อ “ยายขอตัวดีกว่า ให้เด็กๆคุยกันเอง แต่อย่ารุนแรงกันนะลูก คุยกันด้วยเหตุผล”
ขนมมองยายที่เดินออกไปก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาดีใจยายช่วย แต่หลังจากนี้เขาก็ต้องตอบคำถามยายเยอะเหมือนกัน
“พี่แดนสงสัยอะไรอีกมั้ยครับ” ขนมถามขึ้น
แดนไทจ้องมองอีกฝ่ายเขม็ง แม้จะไม่อยากเชื่อนักเรื่องของแบรนด์เนม แต่เขาจะยอมเชื่ออีกฝ่ายเพราะเห็นแก่ยายของขนมก็แล้วกัน
“ถ้าทุกอย่างคือเรื่องจริง ฉันก็ไม่สงสัยอะไรละ” แดนไทพูดจบดื่นน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง
ขนมขยับไปนั่งใกล้อีกฝ่ายก่อนจะลูบท่อนขาแกร่งของอีกฝ่ายไปมา
“ขนมอยากให้พี่แดนเชื่อขนมนะครับ ขนมไม่ได้โกหกพี่แดน” ขนมพูดเสียงหวานอย่างเอาใจ
“ฉันจะพยายามเชื่อ” แดนไทพูดพร้อมจ้องมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเต็มตา เขาไม่คิดว่าเขาจะมาได้ถึงขนาดนี้ นี่เขากำลังหึงขนมใช่มั้ย
“ขนมก็จะพยายามทำให้พี่แดนเชื่อใจขนมให้ได้” ขนมยิ้มหวานพร้อมซบลงบนบ่าแกร่งของอีกฝ่าย
แดนไทมองขนมเล็กน้อยก่อนจะลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ฉันไม่ชอบการหักหลัง ถ้าคิดจะเป็นของฉัน นายต้องเป็นของฉันคนเดียว” แดนไทพูดเสียงเข้มจนขนมรับรู้ได้ถึงความจริงจังของอีกฝ่าย
“ขนมเป็นของพี่แดนคนเดียวเสมอ” ขนมพูดจบจูบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
แดนไทจับหน้าอีกฝ่ายก่อนจะลูบที่แก้มที่เขาบีบไป
“เจ็บมั้ย ฉันขอโทษ”
“เจ็บครับ ช่วยปลอบขนมหน่อยสิ” ขนมพูดพร้อมสบตาแดนอย่างมีความหมาย
แดนไทมองอีกฝ่ายอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจูบที่ริมฝีปากขนมเบาๆก่อนกระซิบ
“ไปปลอบกันที่คอนโดฉันดีกว่า”
ยายแก้วลงมาจากชั้นสองหลังจากได้ยินเสียงรถของแดนไทออกไป เธอได้แต่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปมองรูปลูกสาวของตัวเองแล้วพูดขึ้น
“อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลย”
ขนมนอนซบแดนไทพร้อมเกลี่ยนิ้วเล่นแผ่นอกแกร่งไปมาหลังจากทั้งคู่ปลอบกันไปสองรอบ
“พี่แดนโมโหร้ายจังเลย ขนมกลัว” ขนมพูดขึ้นพร้อมเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างล้อๆ
“หึ นี่ขนาดกลัวยังตอกกลับฉันได้ขนาดนี้” แดนไทพูดพร้อมเกลี่ยผมขนมเล่นไปมา
“ขนมไม่ยอมให้พี่แดนแรงใส่ขนมฝ่ายเดียวหรอก” ขนมยู่ปากใส่อีกฝ่าย
“ถ้าไม่อยากให้ฉันแรงใส่ก็อย่าทำแบบนี้อีก อย่าทำให้ฉันสงสัย”
“ขนมไม่ได้ทำอะไรนะครับ พี่แดนคิดมากไปเอง”
แดนไทเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
“ทีหลังจากได้อะไรก็บอกฉัน ไม่ต้องไปรบกวนยาย ส่วนเงินเก็บ เก็บไว้ใช้เวลาจำเป็นเถอะ”
“ขนมเกรงใจ” ขนมเงยหน้ามองอีกฝ่ายพร้อมยิ้ม
“คิดจะเป็นของฉัน ไม่ต้องเกรงใจ” แดนไทพูดจบจับหน้าอีกฝ่ายมาบดจูบอย่างหมั่นเขี้ยว
“ได้เลยครับป๋า”
ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะเริ่มปลอบกันในรอบที่สาม
ขนมกลับบ้านมาในตอนเช้า แดนไทจะลงมาไหว้ยายให้ได้แม้ว่าเขาจะพยายามกันยังไง เขาเลยยอมอ่อนให้ ไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัยไปมากกว่านี้
“สวัสดีครับยาย” แดนไทยกมือไหว้พร้อมยื่นรังนกให้ ขนมขมวดคิ้วทันที แดนไทไปเตรียมมาตั้งแต่ตอนไหน
“สวัสดีลูก อะไรกัน ไม่ต้องมีอะไรมาให้ยายหรอก”
“ขอโทษที่เมื่อวานผมเสียมารยาทหลายเรื่อง” แดนไทยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยกมือไหว้ยายอีกรอบ
“ไม่เป็นไรหรอกลูกยายเข้าใจวัยรุ่นก็ใจร้อนเป็นธรรมดา” ยายแก้วยิ้มให้อีกฝ่าย
“ผมลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อแดนนะครับ แดนไท สิทธิ...” แดนไทพูดแนะนำตัว จังหวะนั้นเองขนมที่เดินไปเอาน้ำมาให้แดนไทต้องชะงักทันที ยังไม่ทันที่แดนไทจะพูดจบขนมก็พูดสอดขึ้นมาทันที
“นี่ครับน้ำ” แดนไทพูดเสียงดังจนแดนไทต้องหยุดพูดก่อนจะแนะนำตัวเสร็จ
“เอ่อ ยายแก้วนะจ้ะ เป็นยายของขนม” ยายแก้วไม่รู้จะพูดอะไรต่อเมื่ออยู่ดีดีหลานชายตัวเองก็โพล่งออกมาแบบนั้น
“ครับ วันนี้ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ ต้องรีบกลับไปทำธุระที่บ้าน รอบหน้าผมจะมาฝากท้องกับคุณยายนะครับ” แดนไทพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ
“ได้เลยลูก” ยายแก้วยิ้มรับ
ยายแก้วมองขนมที่ออกไปส่งอีกฝ่ายเมื่อหลานชายตัวเองเข้ามายายแก้วก็ถึงเวลาที่ต้องพูดคุยกัน
“ขนมมานั่งคุยกับยายหน่อย” ขนมเดินไปนั่งข้างยาย เขาเตรียมพร้อมมาแล้ว
“ยายอยากรู้ว่าขนมไปโกหกพี่เขาทำไม” ยายแก้วถามขึ้นทันที
“ขนมก็แค่อยากมีเวลาส่วนตัวบ้างครับ”
“ก็เลยโกหกว่าไปทำธุระกับยายอย่างนั้นเหรอ” ยายแก้วจ้องมองหลานชายตัวเอง
“ใช่ครับ”
“แล้วขนมไปซื้อของพวกนั้นกับใครมา ของแพงแบบนั้นเอาเงินที่ไหนไปซื้อ” ยายแก้วซักต่อ
“มีคนซื้อให้ขนม” ขนมพูดออกไปตามความจริง ยายเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เขาอยากจะโกหก แต่บางเรื่องอาจจะต้องพูดปดกันบ้าง
“ใคร ใครซื้อให้ขนม” ยายแก้วเบิกตากว้างทันที
“รุ่นพี่ที่รู้จักนะครับ เขาซื้อของชดใช้ที่เกือบขับรถชนขนม”
“ขนมเกือบถูกรถชนเหรอลูก” ยายแก้วลูบตามตัวหลานชายไปมาอย่างเป็นห่วง
“ใช่ครับ แต่ขนมไม่เป็นไรมากหรอกครับ ขนมจะไม่อยากไดหรอกครับ เขาให้เงินขนมก็ไม่เอา พี่เขาเลยซื้อเป็นการชดใช้แทน” ขนมอธิบายเพื่อเพิ่มน้ำหนัก
“แล้วทำไมหนูไม่บอกความจริงแดนไทเขาไปละ”
“พี่แดนขี้สงสัยนะครับ ขนมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด”
ยายแก้วพยักหน้าเข้าใจ เพราะดูจากอารมณ์แดนไทแล้วคงจะร้อนไม่น้อย
“แต่ทีหลังอย่าเอาไปยายไปเกี่ยวข้องแล้วนะลูก ยายไม่อยากเสียคนตอนแก่”
“ครับผม ขนมจะไม่ให้ใครมายุ่งกับยายอีก” ขนมพูดจบเข้าไปกอดเอวยายแก้วอย่างออดอ้อน
“ขนมดูแลตัวเองดีดีนะลูก” ยายแก้วพูดพร้อมลูบหัวหลานชายอย่างเป็นห่วง
“ยายไม่ต้องห่วงนะครับ ไม่มีใครทำอะไรขนมได้หรอก”
ยายแก้วได้แต่มองหน้าชายอย่างเป็นห่วง เธอไม่อยากจะก้าวก่ายหลานชายมากเกินไป ถือว่าโตแล้ว แต่สุดท้ายก็อดที่จะห่วงไม่ได้อยู่ดี เธอไม่รู้ว่าหลานชายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่
____________________________________________________________________________
ถึงพี่ดินจะดูง่าย แต่พี่แดนไม่ง่ายนะครับ ไม่งั้นคงไม่สูสีกับขนม แต่คนที่รักมากกว่ามักจะแพ้เสมอ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
เฮ้ออออ ความแค้นนำหายนะมาให้ทุกคน
-
:hao7: ตายแล้ววววน้องขนมแซ่บเวอร์ เหมายกครัวกันไปเลย สวยๆ55555 งานนี้จะเป็นพี่หรือจะเป็นน้องกันหล่ะเนี่ยที่จะโชคดี(?)ได้ขนมไปครอง
ปล.หวังว่าจะดราม่าไม่หนักนะ :hao5: :katai1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เราอยากให้ขนมได้พี่ดินอีกคนไปเลย สะใจ :hao7:
-
:katai1: เอาจริงๆ ตอนนี้ลุ้นว่าเพราะอะไรขนมถึงแค้นครอบนั้นมากกว่าจะมาลุ้นว่าใครคือพระเอกอีก
ส่วนเรื่องเทครัวมั้ย ถ้ายึดตามสไตล์คนแต่ง ขากเรื่องเก่า คงอย่างต่ำ 2 คน :z1:
-
ขนม แม่เธอไปทำอะไรมาวะะะะะ
ปล. ถ้าใครรักก่อนแพ้ พี่แดนก็แพ้ไปแล้วล่ะ :L1:
-
เพิ่งมาอ่านคับ สนุกมากๆ
-
มันสนุกมากเลยอ่าาาา ขออย่าให้ขนมไปแรดกับพี่ดินเลยนะ แรดแต่กับพี่แดนเนี่ยละ พอแล้ววว กลัวจบไม่สวยอ่ะ มันฝังใจหนู ฮือออออ พี่แดนคือพระเอกกก เย๊~ :กอด1: :L1:
-
ชอบขนมตรงเป็นคนไม่ยอมคนเนี้ยแหละ แดนไทต่อยมาขนมต่อกลับ สนุก555555
และก็ชอบแดนไทเวอร์ชั่นนี้นางดูคุมตัวเองไม่ได้ดี ชอบค่ะ55555
มาต่อเร็วๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ :L2:
-
มารอตอนต่อไป ชอบมากกกกกกกกกกก
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่19
“กว่าขนมจะยอมออกมาเจอพี่ ถ้าพี่ไม่บอกว่าจะบุกไปถึงบ้านคงไม่มาเจอใช่มั้ย” ดินพูดขึ้นพลางเคาะนิ้วลงบนพวงมาลัยรถอย่างอารมณ์ดี
ตลอดสองวันที่ผ่านมาตั้งแต่วันนั้นเขาพยายามติดต่อขนมแต่อีกฝ่ายแทบบจะไม่ตอบไลน์ ขอเบอร์ก็ไม่ยอมให้ จนเขาต้องขู่ว่าจะมาหาอีกฝ่ายที่บ้านถึงจะยอมออกมาเจอเขา
“ก็ขนมไม่ว่างนิครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับเหนื่อย สองวันที่ผ่านมเขาแทบกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เพราะแดนไทมาหาทุกวัน เฝ้าเขาตลอดเวลาจะแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัว
“ไม่ว่างหรือมีเจ้าของแล้ว” ดินถามขึ้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ชีวิตเขาไม่เคยต้องวิ่งตามใครขนาดนี้ ไม่เคยมีใครไม่ยอมให้เบอร์โทรศัพท์เขา ไม่มีใครยอมตอบไลน์เขา หรือปฏิเสธเขาเวลาอยากเจอ
“คงเรียกว่าเจ้าของได้ไม่เต็มปาก” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มหวานแต่สายตากลับท้าทายอีกฝ่าย
ดินหันมาสนใจคนข้างๆก่อนจะกระตุกยิ้มถูกใจ
“ถ้ายังไม่มีเจ้าของพี่ก็ไม่สนใจ”
คนอย่างดิน ไม่เคยต้องไปแย่งกับใคร แต่บางครั้งลองทำอะไรแบบนี้บ้างก็สนุกไปอีกแบบ
“ฮ่าๆ คนอย่างพี่ดินสนใจขนมเหรอครับ” ขนมถามขึ้นพร้อมหัวเราะเบาๆ
“ทำไมละ” ดินขมวดคิ้ว
“ก็ผู้บริหารสุดหล่อ ไฟแรง เจ้าของธุรกิจพันล้านแบบพี่ดินไม่น่าจะมาสนใจเด็กกะโปโลอย่างขนม”
“บางทีพี่ก็อยากลองอะไรที่มันธรรมดาๆบ้าง พี่เจอแต่คริสตัลแสนสวยในตู้โชว์มาเยอะ พี่ก็เบื่อบ้าง”
“แบบนี้สักวันพี่ดินก็ต้องเบื่อขนมสิ” ขนมเอียงคอตอบพร้อมยกยิ้ม
“มันอยู่ที่ขนมแล้วละ” ดินตอบด้วยรอยยิ้มมุมปาก
ขนมไม่ตอบอะไรต่อได้แต่มองรถที่พุ่งไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจจะถามว่าอีกฝ่ายจะพาไปไหน
“พัทยา” ขนมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเลี้ยวเข้าสู่หาด
ดินยิ้มน้อยๆก่อนจะพูดขึ้น “พี่อยากมาพักผ่อน”
“แต่ขนมไม่ได้บอกคนที่บ้านนะครับ”
“ก็ไม่ต้องค้าง เดี๋ยวดึกๆก็กลับ” ดินตอบพร้อมหันมามองอีกฝ่ายที่ไม่ได้ดูตื่นตกใจ
เขามองไว้ไม่มี ขนมไม่ได้ใสหรอก ดูฉลาดและทันเกมส์ไม่น้อย แบบนี้สิเขาชอบ
ดินเลี้ยวเข้าโรงแรมชื่อดังริมหาด เดินเข้าไปเปิดห้องสวีมรูมที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัวเห็นวิวแสนสวยของทะเล
“ไม่ค้างละเปิดห้องทำไมครับ” ขนมถามขึ้นพลางเดินตามอีกฝ่าย
ดินชัดเจนว่าต้องการอะไรจากเขา แบบนี้ก็ดี เขาจะยั่วให้อกแตกตายเลย
“ตอนนี้ร้อน ฉันอยากจะพักสักหน่อย” ดินตอบพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มๆก่อนจะหันไปมองขนม เขามองขนมที่มาในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนสีเข้ม กับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีขาวโชว์เรียวขาขาวสวย
“งั้นพี่ดินพักแล้วกัน ขนมขอตัวไปเดินเล่น” ขนมพูดจบจะเดินออกจากห้องไปกลับถูกดินรั้งไว้ซะก่อน
“มานอนด้วยกันสิ ตอนนี้ร้อนค่อยออกไป”
ขนมเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วหันหลังกลับไปประจันหน้าอีกฝ่าย
“นอนเฉยๆเหรอครับ” ขนมเอียงคอมองอีกฝ่าย แต่สายตากลับไม่ดูใสซื่อเหมือนท่าทาง
“แล้วขนมอยากทำอะไรนอกจากนอนละ” ดินมองประสานสายตาอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มน้อยๆ
ขนมคลี่ยิ้มหวานตอบอีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้น “นอนเฉยๆสิครับ จะทำอะไรละ”
ขนมพูดจบล้มตัวลงนอนข้างๆดินโดยที่อีกฝ่ายมองการกระทำของขนมอย่างไม่ละสายตา
ขนมไม่สนใจดินที่นอนเอียงมองเขาอยู่จนดินต้องเอ่ยปากขึ้น
“นอนก็นอนเลยเหรอ ไม่สนใจกันเลย” ดินพูดยั่วเย้าอีกฝ่าย เขารู้ว่าขนมไม่ได้ใส แต่การแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องก็สนุกดี
“ก็พี่ดินบอกว่านอนเฉยๆไง” ขนมเอียงตัวเข้าหาอีกฝ่าย ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครละสายตา ดินยกมือไล้ไปตามโครงหน้าของอีกฝ่าย ที่เขาชอบที่สุดคงเป็นดวงตา ดวงตาที่กลมโตสวย แต่เหมือนซ่อยความลึกลับอะไรบางอย่างไว้มากมาย
“แต๊ะอั๋งขนมเหรอ” ขนมพูดขึ้นพร้อมหัวเราะเบาๆ
“แค่นี้ฉันไม่เรียกว่าแต๊ะอั๋งหรอกนะ”
“แล้วต้องทำยังไงละถึงจะเรียกว่าแต๊ะอั๋ง” ขนมจ้องสายตาดินอย่างไม่ลดละ
ดินทนความยั่วเย้าของอีกฝ่ายไม่ไหวจับหน้าอีกฝ่ายเข้ามาใกล้จนจมูกชนกันจนขนมต้องยันอกอีกฝ่ายไว้
“ใจเย็นสิครับ” ขนมห้ามเสียงสั่นเครือแต่แววตากลับท้าทาย
“ขนมยั่วพี่ทำไม” ดินตอบด้วยเสียงสั่นเครือไม่แพ้กัน
“ขนมไม่...”ยังไม่ทันที่ขนมจะพูดจบก็โดนดินบดจูบริมฝีปากนุ่มอย่างร้อนแรง
มือที่เคยดันห้ามตอนแรกตอนนี้กลับลูบไล้อกดินอย่างยั่วเย้า
ขนมจูบตอบดินอย่างไม่ยอมแพ้ ทั้งสองกำลังขับเคลื่อนอารมณ์ที่ค่อยๆพุ่งสูงไปเรื่อยๆ
ขนมถอนหน้าออกจากอีกฝ่ายและยกมือห้ามทันทีที่ดินจะเข้ามาบดจูบต่อ
“พอเถอะครับ”
“ทำไมละ” ดินกระซิบข้างหูขนมเสียงกระเส่าเต็มไปด้วยอารมณ์
“แค่ชิมก็พอครับ อย่าเพิ่งกินเลย” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มยั่ว ดินไล้แก้มขาวขนมไปมา
“แต่ตอนนี้พี่หิว อยากกิน”
“ขนมชิ้นนี้ต้องค่อยๆละเลียดกินครับ ค่อยๆชิมแล้วจะอร่อย” ขนมตอบพร้อมลุกขึ้นออกจากเตียงทันที
ดินแม้จะรู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย แต่ถ้านึกในอีกมุมก็สนุกไปอีกแบบ
“ขนมหิวแล้ว ขอตัวไปหาอะไรกินก่อนนะครับ ถ้าพี่ดินอยากจะพักผ่อนในห้องก็ตามสบาย”
ขนมพูดจบไม่รอให้อีกฝ่ายรั้งไว้เขาเดินออกจากห้องมาทันที
ดินมองขนมเดินออกจากห้องไปพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ขนมชิ้นนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด แบบนี้สิ สนุกแน่ อยากรู้นัก จะหลบหลีกเขาไปได้อีกนานแค่ไหน
ขนมเดินลงมาหาอะไรกิน เขาถอนหายใจเบาๆถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ อีกเหตุผลนึงที่เขาออกมาก็เพราะสายเรียกเข้าจากแดนไทที่เยอะมากจนเขาแอบตกใจ ดีที่เขาปิดเสียงไว้
“ฮัลโหลพี่แดน”
“อยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“ขนมออกมาดูหนังกับเพื่อนครับ กลับดึกๆเลยไม่ได้รับโทรศัพท์” ขนมแถไปเรื่อย
“ไปกับเพื่อนที่ไหน” แดนไทถามด้วยน้ำเสียงจับผิด
ขนมแอบเบื่อไม่น้อยถึงความหวงของอีกฝ่าย แต่นั้นก็ดีมันก็เป็นเครื่องการันตีว่าอีกฝ่ายรู้สึกกับเขามากขึ้นทุกวัน
“เพื่อนที่มอนะครับ”
“ใคร” แดนไทยังเสียงเข้มไม่หยุด
“บอกไปพี่แดนก็ไม่รู้จักหรอกครับ อย่าลืมสิครับ เราสองคนไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราสองคน” ขนมย้อนหลับไปทำเอาแดนไทเงียบไปแปปนึง
“แค่นี้นะครับ ขนมจะไปดูหนังต่อ”
“กลับกี่โมง ให้ไปรับมั้ย”
“ไม่ต้องครับ”
ขนมพูดจบวางสายทันที เขารู้สึกสะใจที่ได้ย้อนให้แดนไทสะอึกไปบ้าง ทำเป็นตั้งกฎเกณฑ์อะไรมากมาย สุดท้ายตัวเองจะก้าวข้ามทุกอย่าง
“แอบมาคุยโทรศัพท์ตรงนี่เอง”
ขนมชะงักไปทันที ก่อนจะปั้นยิ้มหวานหันไปสบตาอีกฝ่าย
“พี่ดินไม่พักผ่อนแล้วเหรอครับ”
“หึ ฉันก็หิวนิดหน่อย จะกินขนมก็ไม่ได้กิน” ดินพูดพร้อมจ้องขนมอย่างมีความนัย
ขนมยิ้มน้อยๆก่อนจะช้อนตามองอีกฝ่าย “ก็บอกแล้วไงครับ ขนมชิ้นนี้ต้องค่อยๆชิม”
ขนมพูดจบดินหัวเราะออกมาทันที
“ฮ่าๆ โอเค ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
ดินจับมือขนมเดินไปที่ร้านอาหารทะเลที่ไม่ไกลจากโรงแรมนัก
ทั้งสองคนนั่งกินอาหารทะเลกันไปจนอิ่มระหว่างที่จะเดินออกจากร้านนั้นก็มีเสียงดังทักขึ้น
“พี่ดิน!!”
ดินชะงักหันกลับไปมองก็เห็นน้องชายเขายืนอยู่
น้องชายคนรอง
“ว่าไงดอน มาเที่ยวเหรอ” ดินถามขึ้น ไม่คิดว่าจะเจอน้องชายคนรองที่นี่
“ใช่ครับ ผมมาถ่ายรูปนะ” ดอนตอบดินแต่สายตากลับจ้องขนมอย่างไม่วางตา
ดินรู้สึกได้จึงแนะนำตัวขนม
“นี่ขนม น้องที่รู้จัก ขนมนี่ดอน น้องชายพี่เอง”
ขนมยิ้มหวานให้ดอนตาแบบฉบับ แม้ว่าภายในจะร้อนรุ่มไปหมด ดอนเจอเขาอีกแล้ว รอบที่แล้วเจออยู่กับแดนไท รอบนี้เจออยู่กับดิน!!
“สวัสดีครับน้องขนม เจอกันอีกแล้วนะครับ” ดอนยิ้มให้ขนม แต่สายตากำลังจับผิดขนม
“สวัสดีครับพี่ดอน” ขนมตอบดอนด้วยรอยยิ้มหวาน ไม่สนใจสายตาของอีกฝ่าย
“เจอกันอีกแล้ว ยังไงวะ แกเคยเจอขนมเหรอ” ดินถามขึ้นอย่างสงสัย เขามองน้องชายของตนกับขนมไปมา
“ก็เคยเจอครับ” ดอนตอบพร้อมยิ้มน้อยๆแต่สายตากำลังท้าทายขนม
ดินหันมาหาขนมอย่างอยากได้คำตอบจนทำให้ขนมต้องเอ่ยปากขึ้น
“เคยเจอที่ห้างครั้งนึงครับ ขนมมากับรุ่นพี่ที่รู้จัก พี่ดอนบังเอิญรู้จักรุ่นพี่คนนั้น” ขนมตอบเสียงนิ่ง ยิ้มหวาน แม้ว่าภายในใจเขากำลังร้อนเป็นไฟ
“รุ่นพี่ แค่รุ่นพี่เหรอ” ดอนถามเสียงสูงอย่างกวนๆ
“ใช่ครับ แค่รุ่นพี่จะเป็นอะไรมากกว่านั้นเหรอครับ”
ดินที่ไม่เข้าใจทั้งสองคนนักขมวดคิ้วกว่าเดิม
“ขนมขอตัวนะครับ” ขนมพูดจบรีบเดินเลี่ยงออกมาทันทีโดยพยายามไม่สนใจสายตาของดอนที่กำลังจับผิดเขา
ดินเห็นขนมเดินไปก็หันมาพูดกับน้องชาย
“ไปก่อน เจอกัน”
“เดี๋ยวพี่” ดอนรั้งไว้ เขารู้สึกได้ถึงความแปลกของขนม วันนั้นควงน้องชายเขา วันนี้มาควงพี่ชายเขา อีกฝ่ายต้องการอะไรกัน
“อะไรวะ”
“ระวังเด็กคนนั้นไว้หน่อยก็ดีนะพี่”
“ขนมนะเหรอ ทำไมวะ”
“ผมเคยเห็นน้อง....” ยังไม่ทันที่ดอนจะพูดจบเสียงขนมก็ตะโกนดังขึ้น
“พี่ดินครับมานี่หน่อย!!”
ดินหันไปหาอีกฝายก่อนจะพยักหน้าและหันมาหาน้องชาย “ไว้คุยกันที่บ้าน”
ดินเดินไปหาขนมทันทีโดยไม่สนใจดอนที่ยืมอยู่
ขนมเดินเคียงข้างดินที่เดินตามมาทันก่อนจะหันไปหดอนที่กำลังจ้องเขาเขม็ง
ขนมมองดอนด้วยสายตาไม่เป็นมิตรและเป็นครั้งแรกที่ดอนรับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของขนม
สายตาที่จ้องมองมาที่ดอนเหมือนเป็นส่วนที่อยู่ก้นบึงจริงๆของอีกฝ่ายที่กำลังจะค่อยๆเปิดเผยออกมา
“ขนมเรียกพี่มีอะไรครับ” ดินถามขึ้นเมื่อเดินออกมาได้สักพัก
ขนมนิ่งไปแปปนึงก่อนจะปั้นยิ้มให้ดิน
“ขนมอยากเล่นน้ำ”
“สระที่ห้องมั้ย พี่ชอบความส่วนตัว” ดินก้มลงมามองขนมอย่างเจ้าเล่ห์
“ได้สิครับ” ขนมตอบด้วยรอยยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะหันหน้ากลับมามองข้างหน้า
สายตาจะกลับมานิ่งดั่งเดิม เขากำลังคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ ดอนเกือบจะบอกดินเรื่องแดนไท เขาจะไม่ยอมให้ทุกอย่างพังเพราะดอนเด็ดขาด!!
__________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนาน
ใครที่อยากให้ขนมกินหมดทั้งสามคนต้องรอลุ้น พี่ดินดูต้องการชัดเจนส่วนพี่ดอนนี่จะออกมาแนวไหนละ 5555555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :3123: :pig4:
-
:katai1: ดูท่าดินไม่น่ารอด น่าจะตกหลุมจังเบอร์เลยแหละ
ส่วนดอน คงไม่โดนน้องขนมกินหรอก เพราะน้องหนมดันเผยด้านดาร์กใส่ไปละ
และน่าจะเป็นคนที่ระวังภัยหนมมากที่สุด เผลอคือคนที่ขนมจะเปิดฉากเล่นงานก่อนก็ได้
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
จะได้กินมั้ย ได้กินหรือเปล่าาาา 555
ดอนมีคุณสมบัติการเป็นพระเอกมาก แต่ไม่ๆๆ เรารักแดนไท
-
ยังเหลือลูกชายคนกลาง กำลังวางแผน จะเข้าหาทางกายดีรึเปล่า อิอิ
-
พี่ดอนต้องร้ายมาร้ายใส่ ฟาดให้เรียบเลยขนมมม :hao6:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ้ยยยย ลุ้น ขนมจะทำสำเร็จไหมนะ เกือบความแตกหลายรอบแล้ว :ling3:
-
:ruready
-
น้องขนมช่างร้ายกาจจจ
-
โอ้ว น้องขนมมีความเผ็ชอีกแล้วจ้ะ เราสงสารพี่แดนเหมือนกันนะ ดูหลงหนักมากอะ
พี่ดอนจะรุกคืบไหมนะ นักสือบก้อจ้างไปแล้วงานนี้มาลุ้นกันว่ามครจะโป๊ะแตกก่อน
ได้หลังลืมหน้าจีจี
-
ทำไมชอบดอนหละ555 อยากให้ขนมกินให้หมดทั้งสาม อิอิ
-
:pig4: :L2:
-
ชอบขนมมาก. ร้ายๆๆแบบนี้พี่ชอบ
ไม่นาน น้องหนมคงกินทั้งสาม แค่คิดก็มันแล้ว
-
:pig4: :pig4:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่20
ตู้ม!!
ขนมมองดินที่กระโดดลงสระส่วนตัวก่อนจะเสยผมเปิดหน้าแล้วยิ้มให้เขา
ดินเป็นผู้ชายที่เหลือร้ายเรื่องเสน่ห์ ดูเจ้าชู้ แบดบอยแบบเปิดเผย ไม่นิ่งเหมือนน้องชายอย่างแดนไท ขนมไล้มองใบหน้าหล่อเหลาที่รับกันทุกส่วนกันอย่างลงตัวบังกับภาพวาด ผิวขาวแบบหนุ่มสุภาพดีเข้ากับหุ่นที่สูงกำยำ แผ่นหลักกว้าง อกแกร่งรับกับลูกระนาดเรียงตัวสวยที่หน้าท้อง
ถ้าไม่ใช่เขา ก็ไม่แปลกที่คนอื่นจะตกหลุมหนุ่มหล่อร้ายคนนี้
“ลงมาเล่นด้วยกันสิ” เสียงทุ้มหล่อของดินเข้ามาใกล้เขาที่ยืนอยู่ริมสระ
ขนมยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะถอดเสื้อออกปลดกระดุมทีละเม็ดอย่างอ้อยอิ่งโดยสายตาไม่ละไปจากดินมองเขาอยู่ตลอด ขนมกรีดสาปเสื้อออกพร้อมถอดเสื้ออย่างช้า เขาค่อยๆลงไปในสระด้วยท่าทีช้าๆไม่เร่งรีบ
ดินมองภาพตรงหน้าที่แสนยั่วยวนเขาจนรับรู้ได้ถึงความแข็งขัวของช่วงล่าง ขนมมีเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ โดยเฉพาะเวลาเปลื้องผ้า
“อ๊ะ” ขนมอุทานออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดรัดจากด้านหลัง
“ยั่วกันเหรอขนม” ดินกระซิบถามขนมเสียงกระเซ่า
“ขนมไม่ได้ยั่ว เล่นน้ำก็ต้องถอดเสื้อสิ” ขนมเงยหน้ามองด้วยรอยยิ้มหวานแต่สายตากลับจ้องดินอย่างท้าทาย
“งั้นเล่นน้ำกับฉันคงต้องถอดหมด” ดินพูดจบกระชากางเกงของขนมลงทันที ทันทีหัวเราะร่าเสียงดัง
“ไม่เอาสิพี่ดิน เดี๋ยวใครมาเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอก” ห้องที่เขาเลือกเป็นมุมส่วนมาก ไม่มีใครจะมองเห็นได้แน่นอน
ขนมหันหน้ามองดินก่อนจะถอยหลังห่าง พร้อมยกขาเปลือยเปล่าขึ้น
“ขนมถอดหมดแล้ว พี่ดินก็ถอดด้วยสิ”
“หึ”
ดินถอดกางเกงพร้อมชั้นในออกทันที เขาว่ายน้ำเข้าไปใกล้ขนมเรื่อยๆแม้ว่าอีกฝ่ายจะว่ายน้ำหนีก็ตาม
“จะหนีพี่ไปไหน”
“แน่จริงก็ตามให้ทันสิ” ขนมพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ ไม่นานนักเขาก็โดนดินจับได้ ใครจะไปสู้อีกฝ่ายได้ละ ทั้งช่วงตัวที่ต่างกันลิบลับ
“อ๊ะ” ขนมร้องออกมาเบาๆเมื่อดินกอดรัดเขาอย่างแรง
ดินเกลี่ยผมที่ปรกหน้าขนมออกเบาๆค่อยๆไล้มองคนตรงหน้าอย่างสังเกต ขนมเป็นคนที่หน้าตาดีคนนึง แต่กลับดูฝังไว้ในท่าทางที่ดูเฉิ่ม
“อื้ออ” ดินบดจูบขนมอย่างแผ่วเบา ไม่เร่งรีบเหมือนตอนกลางวัน เขาค่อยๆละเอียดความหวานจากริมฝีปากทีละนิด
ขนมคล้องคอดินพร้อมอ้าปากรับความรู้สึกที่อ่อนหวานละเมียดละไมที่อีกฝ่ายคอยมอบให้เขา จูบที่นุ่มนวลค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
ขนมไล้มือลงมาเรื่อยๆลูบแผ่นอกแกร่งอย่างแผ้วเบาพร้อมสะกิดยอดอกสีเข้มเบาอย่างปลุกอารมณ์ มืออีกข้างก็ลูบไล้หน้าท้องแกร่งอย่างปลุกเร้า
ดินไม่ยอมแพ้เขาค่อยๆเค้นคลึงบั้นท้ายขนมและขยับส่วนกลางของทั้งสองคนให้เสียดสีไปมา
“ไปบนเตียงมั้ย” ดินถามเสียงแผ่วเต็มไปด้วยอารมณ์
“พี่ดินบอกไม่มีคนเห็นไม่ใช่เหรอ กลัวอะไร” ขนมตอบพร้อมกัดติ่งหูอีกฝ่ายเบาๆ
“ในน้ำเลยเหรอ” ดินยิ้มมุมปากอย่าพอใจ ขนมน่าสนใจกว่าทิ่ด
“ใครบอกว่าขนมจะยอมพี่ดินวันนี้” ขนมพูดจบดินเปลี่ยนสีหน้าทันที ขนมยิ้มหวานพร้อมจับส่วนกลางที่แข็งขันเต็มมือพร้อมรบรูดไปมา “แต่ขนมไม่ใจร้ายปล่อยให้พี่ดินค้างหรอก”
ขนมยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะดำน้ำลงไปหยอกล้อกับส่วนกลางของดิน
“อ่าห์ ซี๊ดดดด” ดินไม่คิดว่าขนมจะทำแบบนี้ ถือว่าเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่เขาชอบ
ขนมดำได้ไม่นานก็โผล่ออกมารับอากาศหายใจ
“อื้อออ” ดินกระชากขนมมาบูดจูบอย่างร้อนแรง
“ร้ายจริงๆนะเรา”
ดินกระชากขนมขึ้นจากน้ำและไปเล่นกับริมสระน้ำ แม้ว่าเขาจะได้จากขนมแค่การบำเรอภายนอก แต่มันก็ทำให้เขาติดใจอีกฝ่ายไม่น้อย ไม่เคยมีใครทำให้เขาในน้ำ และไม่เคยมีใครทำกับเขาริมสระน้ำมาก่อน
ขนมมองดินที่แต่งตัวอยู่หน้ากระจก อีกฝ่ายใส่กางเกงตัวใหม่ที่ได้มาจากพนักงานพร้อมของเขา ดินหันมายิ้มหวานให้ขนมพร้อมจูบที่ริมฝีปากขนมเบาๆ
“คนเก่ง เมื่อไหร่จะยอมเป็นของพี่ละ” ดินกอดอีกฝ่ายพร้อมหอมซอกคอขนมเบาๆ เขาชอบกลิ่นขนม กลิ่นที่เขาติดใจตั้งแต่ต้น
“ช้าๆได้พร่าเล่มงามสิครับ” ขนมตอบพร้อมกอดอีกฝ่ายตอบ
“แต่ช้าไปฉันอาจทนไม่ไหว”
“ถ้าขนมยอมเป็นของพี่แล้วจะให้ขนมเป็นอะไรของพี่เหรอครับ แฟนก็ไม่ใช่ หรือแค่เซ็กซ์เฟรนด์” ขนมพูดพร้อมจ้องอีกฝ่าย
“ถ้าขนมอยากได้ความชัดเจน...พี่ให้ก็ได้นะ” ดินคิดไปแปปนึง ถ้าจะให้คบกันอาจจะต้องหลบๆซ่อนๆ เพราะผู้บริหารอย่างเขาจะมาคบผู้ชายเปิดเผยคงไม่ได้ แต่ยังไงเขาก็ถูกใจขนมเกินกว่าจะยอมปล่อยไปให้เป็นของคนอื่น
ขนไม่ตอบ เขาไม่ได้ต้องการความชัดเจนอะไรทั้งนั้น แต่ที่เขาต้องการจากอีกฝ่ายคือความลุ่มหลงในตัวเขาตังหาก เพรามันการันตีว่าอีกฝ่ายกำลังตกหลุมกับดักของเขาอีกคน
ดินขับรถมาส่งขนมที่ปากซอยเกือบเที่ยงคืน เขานั่งวินมอไซต์เข้าบ้านเองแม้ว่าอีกฝ่ายจะเซ้าซี้มาส่งให้ได้ ที่เขาไม่ให้มาเพราะเขารู้ว่ากำลังมีใครอีกคนรออยู่
“ทำไมกลับดึก!!”
ขนมยกยิ้มมุมปากก่อนจะปั้นหน้ายิ้มหันไปหาแดนไทที่ยินสูบบุหรี่พิงรถอยู่
“พอดีขนมเดินเที่ยวกับเพื่อนเพลินไปหน่อยนะครับ ขากลับก็รถติดเลยดึก”
“แล้วทำไมไม่ให้ฉันไปรับ โทรไปก็ปิดเครื่อง” แดนไททิ้งบุหรี่ลงพื้นพร้อมขยี้ดับไป
“แบตหมดครับ” ขนมชูมือถือให้อีกฝ่ายดู แดนไทรับมาเปิดเครื่องแล้วมันก็เปิดไม่ได้
“ทำไมไม่พกพาวเวอร์แบงค์ รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหนห้ะ!!ะ” แดนไทพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย เขาเอาแต่คิดมากเรื่องอีกฝ่าย กลัวจะเป็นอะไรไป แต่พอมาเห้นอีกฝ่ายหน้าระรื่นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
“ขนมดีใจจังเลยที่พี่แดนเป็นห่วง” ขนมพูดล้อๆก่อนจะเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้
แดนไทนิ่งลงทันที เขาถอนหายใจเบาๆก่อนจะกอดอีกฝ่ายตอบ
“อย่าหายการติดต่อไปอีกทีหลัง” แดนไทพูดพร้อมลูบหัวขนมเบาๆทำเอาขนมชะงักถึงความอ่อนโยนและความเป็นห่วงที่อีกฝ่ายมอบให้ มันไม่ได้ดูปั้นขึ้นเหมือนที่เขาทำ
ขนมกระพริบตาสะกดความรู้สึกที่อยู่ดีดีก็เกิดขึ้นในอก ก่อนจะหอมแก้มแดนไทเบาๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม อาจจะเป็นรอยยิ้มแรกที่ดูไม่ปรุงแต่ง
“ขนมขอโทษนะครับ อย่าโกรธขนมเลย” ขนมพูดอ้อนๆ แดนไทที่อารมณ์เริ่มเย็นลงก็พยักหน้าให้ขนม
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อพาวเวอร์แบงก์กันแล้วพกติดตัวไว้ตลอด” แดนไทพูดไปพลางจูงมือขนมเข้าบ้าน
ขนมมองมือแดนไทที่จับเขา ทำไมนะมันถึงรู้สึกอบอุ่นกว่าทุกวัน
“พี่เขามารอขนมนานแล้วนะลูก ยายให้มารอในบ้านตั้งนาน จนเมื่อกี้เพิ่งออกไปสูบบุหรี่แล้วขนมก็กลับมาพอดี” ยายพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าขนมเดินเข้าบ้านมาพร้อมแดนไท
“ขนมกลับดึกนะครับ ขนมบอกยายแล้วนี่” ขนมยิ้มให้ยายก่อนเข้าไปกอดยาย
“ก็ใช่ลูก ทีหลังก็อย่าขาดการติดต่อไปแบบนี้ อย่าปล่อยให้แบตหมดอีก” ยายแก้วพูดขึ้น
ขนมยิ้มหวานให้ยายก่อนตอบ “ครับ ขนมจะซื้อแบตสำรองละ”
“ดีแล้วลูก ไปพักผ่อนเถอะ กลับมาเหนื่อยๆ” ยายพูดพร้อมหันไปสนใจข่าวภาคดึกต่อ
“แดนไทก็นอนนี้เลยสิลูก ดึกแล้ว ขับรถกลับไม่ดีหรอก” ยายหันไปพูดกับแดนไท
“เอ่อ ผมขับรถกลับได้ครับ” แดนไทพูดพร้อมยิ้มรับไมตรีที่ยายแก้วมอบให้
“พี่แดนขับได้ครับ ดึกๆรถก็ไม่ค่อยติดแล้วแหล่ะ” ขนมพูดแย้งขึ้นทันที เขาไม่อยากให้แดนไทเข้าเขตส่วนตัวเขาไปมากกว่านี้
“ทำไมพูดงั้นละขนม นอนกับขนมแหล่ะลูก ไม่ต้องขับรถกลับดึกๆดื่นๆ” ยายแก้วพูดขึ้น
แดนไทขมวดคิ้วไม่เข้าใจขนมทำไมถึงแย้งเหมือนไม่อยากให้เขาค้างที่บ้างขนาดนั้น จากตอนแรกที่เกรงใจ ตอนนี้ชักอยากจะค้าง
“งั้นผมขอรบกวนหน่อยนะครับ” แดนไทตอบยายแก้ว ก่อนจะหันมามองขนมที่นิ่งไปแปปนึงก่อนจะยิ้มออกมา
“งั้นขนมดูแลพี่เขาด้วยนะ ยายจะนอนแล้วละ”
“ครับ” ขนมได้แต่ตอบ เขาแย้งอะไรไปก็ดูจะน่าสงสัยไปมากกว่านี้
แดนไทเดินตามขนมเข้ามาในห้องอีกฝ่าย เป็นห้องขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป อยู่คนเดียวไม่อึดอัด ห้องตกแต่งเป็นโทนสีขาวดำ ดูเรียบง่ายแต่กลับซ่อนความลึกลับ ความเศร้าไว้ลึกๆ
“นี่แม่ขนมเหรอ” แดนไทจับรูปที่ตั้งบนโต๊ะมาดู เป็นรูปเด็กชายน่ารักอายุไม่น่าจะเกิน10ขวบที่ยิ้มร่าแต่ผู้หญิงข้างๆที่หน้าตาเหมือนกันนั้นกลับนิ่ง และสายตากลับว่างเปล่าพิกล
ขนมชะงักไปทันทีเขาหันมามองแดนไทที่กำลังถือรูปเขากับแม่ไว้ แม้ในใจอยากจะเขาไปกระชากรูปออกมาจากมือแดนไท แต่เขาต้องสะกดกลั้นไว้พร้อมยิ้มหวาน
“ใช่ครับ แม่ขนมเอง” ขนมเดินมารับรูปไว้พร้อมวางไว้ที่เดิม
แดนไมมองขนมที่มองรูปนั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก แต่ลึกๆกลับเศร้าจนเขารู้สึกได้
“แม่ขนมสวยมากเลยนะ หน้าเหมือนขนมเลย” แดนมองอย่างพิจารณา แม่ขนมถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยจัดคนนึง แต่ทำไมบรรยากาศรอบตัวกลับดูหม่นหมองพิกล
“ใช่ครับ แม่เป็นผู้หญิงที่สวยมาก บางทีความสวยก็เป็นทั้งโทษและคุณไปพร้อมๆกัน” ขนมพูดขึ้นอย่างเหม่อลอย เขาเป็นอย่างนี้เสมอเมื่อพูดถึงแม่
ขนมกัดริมฝีปากดึงความรู้สึกที่เริ่มเหม่อไปไกลกลับมา เขาเปลี่ยนสีหน้า แววตากลับมาเป็นขนมปกติ เขาไม่อยากจะหลุดอะไรไปมากกว่านี้
“พี่แดนจะอาบน้ำมั้ยครับ” ขนมเปลี่ยนเรื่องพร้อมยื่นผ้าเช็ดตัวให้อีกฝ่ายอย่างบังคับ
“ก็ได้” แดนไทรับผ้าขนหนูอย่างอดไม่ได้ แม้ว่าในใจเขายังอยากรู้เรื่องแม่ขนมต่อ
ขนมมองแดนไทที่เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว สายตากลับมาเป็นเหมือนเดิม เศร้าหมองและดุดัน ใบหน้านิ่งเรียบจนขนลุก ไม่มีใครรู้ว่าเขามีด้านนี้ และด้านนี้จะเปิดเผยเมื่อเขาอยู่ในห้องนี้เท่านั้น!
ขนมเดินไปหยิบทิชชู่มาเช็ดกรอบรูปเมื่อกี้ที่แดนไทถืออย่างแรง
“ขนมไม่ควรปล่อยให้พวกสกปรกพวกนั้นมาแตะต้องแม่” ขนมกระซิบเสียงแผ่วคุยกันรูป เขาจ้องไปในดวงตาแม่ในรูป เขารับรู้ได้ว่าแม่กำลังฟังเขาอยู่
สายตาขนมค่อยๆดุดันขึ้นเรื่อยๆแล้วพูดต่อ “อีกไม่นานแล้วครับแม่ ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เราวางแผนไว้ ขนมจะจัดการพวกมันทุกคนอย่างสาสม!”
______________________________________________
ตอนนี้เหมือนจะได้รู้จักขนมมากขึ้น ฮ่าๆ อะไรที่ขนมซ่อนไว้จะค่อยๆเปิดเผย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
:katai1: สุดท้ายพี่ดินก็ตกลงในหลุมจนได้
ว่าแต่มันเกิดจากอะไร ทำไมถึงแค้นขนาดน๊านนน น้องหนม
-
สุดท้ายขนมต้องเจ็บอีกล่ะ เจ็บเพราะ ยายต้องจากไป เมื่อรู้เรื่องราวการแก้แค้นทั้งหมดของขนม อิอิ เดา
-
แรงแค้นทำให้ขนมเป็นบ้าาาาา
ฉันว่าขนมไม่เอาใครนอกจากแดนไทหรอก เธอรักเขาหนิ เขาก็รักเธอ ชิ
-
สนุกมาก อยากให้ดอนหลงขนมด้วยอะ เหมาสามพี่น้องเลยยย
-
ชักจะเริ่มสงสารแทนไทแล้วซิ :ling2:
-
อยากรู้ความจริงแล้วว่าเรื่องเป็นยังไง รออ่านต่อคับ
-
เหลือพี่ดอนอีกคน :katai1: :katai1: :katai1:
-
:กอด1: :katai2-1: เอาใจช่วยพี่แดนไทนะ เราว่างานหนักอยู่ที่พี่แดนนี่แหละ แล้วคือคนรุ่นลูกทำอะไรผิดเหรอ มาถึงต้องรับกรรมไป
พี่ดอนนี่ก้อช่างเชี่ยวและเขี้ยวเหลือเกิน :-[ น้องขนมสุดท้ายจะยังไง เจ็บเองแน่ๆ
-
เรากลัวขนมจะตกหลุมรักพี่แดนก่อนน่ะสิ :katai1:
-
ขนมคิดอะไรอยู่ :serius2:
-
สรุปได้ทั้งหมด 3 พี่น้อง ดิน ดอน แดด ....... แต่ก็ชอบนะ 555555 :hao7:
-
:mew3: :mew3: :mew3:
-
ขนมร้ายลึกมากๆ เรื่องเริมจะคลี่คลายแล้ว
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่21
“ไปอาบน้ำสิ” แดนไทเช็ดผมยืมมองขนมที่นั่งเหม่ออยู่ปลายเตียง
ขนมยิ้มให้แดนไทน้อยๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยท่าทีนิ่งเฉย
แดนไทมองขนมที่ดูเหม่อๆ เขามองแผ่นหลังที่เล็กกว่าเขาด้วยความเป็นห่วง ยิ่งรู้จักยิ่งน่าค้นหา และสิ่งที่อีกฝ่ายปกปิดไว้ทำไมเขาถึงรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้
แดนไทเดินสำรวจห้องขนม เป็นห้องที่เป็นระเบียบ ตกแต่งโทนสีขาวแต่บรรยากาศชวนลึกลับและอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แดนไทเดินดูรูปถ่ายของขนม รูปในกรอบมีตั้งแต่ขนมยังเด็ก จนกระทั่งมอปลาย แต่เขารับรู้ได้ถึงแววตาที่เปลี่ยนไปตั้งแต่มอต้น ขนมดูนิ่งขึ้น ไม่มีรอยยิ้มที่แจ่มใสเหมือนตอนเด็กๆ และเริ่มใส่แว่นตั้งแต่ตอนนั้น
แดนไทฉุกคิดถึงเรืองพ่อของขนม เขาตัดสินใจแอบถ่ายรูปแม่ขนมไว้เผื่อจะทำให้การสืบง่ายขึ้น เขาเดินสำรวจไปเรื่อยจนเห็นตู้เล็กๆเหนือโต๊ะหนังสือ เขากำลังจะเปิดดูแต่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูซะก่อน
“พี่แดนกำลังทำอะไร” ขนมถามขึ้นเมื่อเห็นแดนไทยืนอยู่กลางห้อง
“เอ่อ ฉันกำลังจะเปิดหาเสื้อใส่” แดนไทแถขึ้นเมื่อเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำ
“ขนมไม่แน่ใจว่าจะมีเสื้อไซส์พี่แดนหรือเปล่า” ขนมพูดพลางเปิดตู้เสื้อผ้า
“ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ฉันนอนทั้งแบบนี้ก็ได้” แดนไทพูดพร้อมเข้าไปสวมกอดขนมจากด้านหลัง
ขนมยิ้มน้อยๆก่อนจะหันหน้ามาประจันกับอีกฝ่าย
“แบบนี้ขนมยังต้องใส่เสื้อผ้ามั้ย”
ทั้งสองคนประสานสายตาอย่างเข้าใจในความต้องการ แดนไทบดจูบขนมอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆเร่งความรู้สึกให้เร่าร้อนขึ้น ทั้งสองคนโน้มตัวลงบนเตียงพร้อมเสียงครางกระเซ่าทั้งคืน
ขนมลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เมื่อคืนแดนไทถะนุถนอมเขามากกว่าปกติจนเขารู้สึกได้ ขนมมองใบหน้าคมที่หล่อเหลาเหมือนเทพบุตรกรีก เชื้อดีไม่ทิ้งแถว ไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น
“ลวนลามฉันทางสายตารึไง” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มให้กับขนม
“มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว” ขนมยิ้มหวานตอบอีกฝ่าย
แดนไทอดที่จะจับอีกฝ่ายมาบดจูบอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้ เขาไม่คิดเลยว่าจะรู้สึกกับขนมได้ขนาดนี้
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ ทุกเรื่อง” แดนไทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมจ้องอีกฝ่าย
ขนมพ่นลมหายใจออกมาเบาๆก่อนจะจ้องอีกฝ่ายกลับ
“ขนมไม่มีอะไรหรอกครับ”
“เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก เธอเหมือนจะปกติ แต่สายตาของเธอกลับเก็บอะไรไว้มากมาย” แดนไทพูดพร้อมไล้แก้มอีกฝ่ายอย่างถะนุถนอม
“พี่แดนคิดมากไปรึเปล่า” ขนมพูดพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฉันรับรู้ได้” แดนไทพูดจบถอนหายใจเบาๆก่อนพูดต่อ “เรื่องของพ่อเธอ ฉันช่วยได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เรื่องมันนานมาแล้วขนมไม่สนใจหรอก” ขนมพูดจบเข้าไปกอดแดนไทพร้อมซบอกอีกฝ่ายทันที
เขาไม่อยากสบตากับอีกฝ่ายต่อ ไม่อยากรับรู้ถึงน้ำเสียง สายตาที่อ่อนโยนของอีกฝ่าย
ไม่อยากจะควบคุมสายตาตัวเองให้ไม่แข็งกร้าวไม่ได้
เพราะขนมรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงเราสองคนก็รักกันไม่ได้!!
ขนมยืนมองแดนไทที่ขับรถออกจากบ้านเขาไปด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแน่นิ่ง เขาก้มลงมองโทรศัพท์ที่แอบถ่ายรูปแดนไทที่กำลังยืนจะไปอาบน้ำในตอนเช้า ภาพที่แดนไทเปลือยเปล่าเห็นครึ่งหน้า แต่ยังไงก็รู้ได้ว่าเป็นแดนไท ยิ่งจากคนที่คลอดแดนไทมา!!
ขนมสมัครไลน์ใหม่ ใส่ซิมใหม่ แอดเบอร์คุณหญิงเด่นดวงไปไม่นานก็ขึ้นไลน์มา เขาไม่ตั้งชื่อ ไม่ขึ้นรูปอะไรทั้งนั้น ตัดสินใจส่งรูปของแดนไทไปให้อีกฝ่าย
** ขอบคุณลูกชายของเธอที่มามอบความสุขให้กับฉัน **
ขนมกดส่งข้อความพร้อมเบ้ปากอย่างสะใจ ไม่นานนังคุณหญิงเด่นดวงคงเต้นเป็นเจ้าเข้า และแดนไทกำลังมุ่งกลับบ้าน
งานนี้สนุกแน่
สงครามกำลังเริ่มขึ้น!!
“แดนไทเมื่อคืนไปไหนมาลูก” คุณหญิงเด่นดวงถามขึ้นทันทีที่ลูกชายคนเล็กย่างเข้าในบ้าน
คุณหญิงเด่นดวงพยายามระงับอารมณ์ตัวเองที่กำลังพุ่งสูง เธอพยายามปั้นหน้ายิ้มหวานให้ลูกชาย ในสายตาลูกชายเธอไม่เคยเป็นนางมารร้ายมาตั้งแต่เด็ก และครั้งนี้ก็ต้องไม่ใช่
“เมื่อคืนผมก็นอนคอนโดครับ” แดนไทตอบด้วยความสงสัย ปกติแม่เขาไม่เคยมาซักไซ้อะไรขนาดนี้ แต่ทำไมวันนี้ถึงถาม
“คอนโดเหรอลูก” คุณหญิงพยายามกดเสียงให้เป็นปกติ แม้ว่าในใจกำลังจะระเบิดเพราะรูปบ้าๆนั้น ดูก็ออกว่าไม่ใช่คอนโดที่เธอซื้อให้ลูกชาย!
“อะไรกันครับแม่ แดนมันก็โตแล้ว น้องจะนอนไหนก็ไม่แปลกหรอก” ดินที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ไกลนักได้ยินบทสนทนาทุกอย่างอดที่จะช่วยน้องไม่ได้
“แม่แค่เป็นห่วง” คุณหญิงพยายามยิ้มให้แดนไทก่อนจะเข้าไปลูบแขนลูกชาย
“อีกเทอมเดียวแดนก็จะเรียนจบแล้ว แม่อยากให้แดนสนใจการเรียนมากกว่าเรื่องอื่นๆนะลูก”
“ครับ แม่อยากถามอะไรผมก็ถามตรงๆเลยดีกว่า” แดนไทรับรู้ได้ถึงความสงสัยของแม่เลยถามตรงๆ
“ไม่มีอะไรหรอกลูก” คุณหญิงเด่นดวงยิ้มตอบ เธอไม่อยากจะให้ไก่ตื่น เธอต้องจัดการเรื่องนี้เงียบๆ เหมือนกับที่เคยจัดการที่ผ่านๆมา
แดนไทมองแม่ที่เดินเลี่ยงเข้าครัวไปด้วยความสงสัย ก่อนจะนั่งโซฟาตรงข้ามพี่ชายคนโต และพี่ชายคนรองที่กำลังเดินเข้ามา
“แม่คงกลัวแกจะไปโดนใครหลอกมั้งแดน” ดอนพูดขึ้นติดตลก แม้ว่าในน้ำเสียงจะมีความจริงจัง
“โห ไอ้แดนโตจนจะเรียนจบแล้ว ถ้ายังปล่อยให้ผู้หญิงหลอกก็ไม่ไหวละ” ดินสวนขึ้นพร้อมหัวเราะเบาๆ
“นั้นดิพี่” แดนไทตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
ดอนส่ายหน้าให้ทั้งพี่ชายและน้องชายของเขา คนที่หลอกอาจจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชาย!
“คนที่หลอกอาจจะเป็นผู้ชายก็ได้” ดอนอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ทำเอาบรรยากาศตึงขึ้นทันที
แดนไทอดจะคิดถึงขนมไม่ได้ ส่วนดินก็เหมือนกัน
“พูดอะไรกันสามคนพี่น้อง ใครหลอกใคร” คุณพลผู้เป็นพ่อถามขึ้น เขาเดินผ่านได้ยินสามคนคุยกัน
“ผมก็เตือนๆนะครับ ว่าสมัยนี้คนมันร้ายทั้งผู้หญิงผู้ชาย ระวังโดนหลอก” ดอนพูดขึ้น
“ก็ดูแลตัวเองกันดีดีละ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ ยิ่งเราเป็นถึงลูกชายของตระกูลสิทธิวัฒน์”
“รวมถึงลูกสะใภ้ต้องผ่านแม่สแกนก่อน” คุณหญิงเด่นดวงที่เดินตามมาสมทบทีหลังพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” แดนไทพูดขึ้นติดตลก เมื่อนึกถึงขนม ทางบ้านเขาจะรับได้มั้ยนะถ้าเขาจะคบกับอีกฝ่ายอย่างจริงจัง
คุณหญิงเด่นดวงได้ติ้มไม่พูดอะไรต่อ
“พ่อได้หมด ขอแค่เป็นคนดีก็พอ” คุณพลพูดขึ้นทำเอาคุณหญิงเด่นดวงอดที่จะหันไปมองไม่ได้
นิสัยผู้ชาย มักง่าย ไม่เลือกกิน ของต่ำๆก็กิน!!
“เป็นคนดีแต่บ้านอยู่สลัมเป็นนี้คุณรับได้เหรอ” คุณหญิงเด่นดวงอดที่จะแซะไม่ได้ ลูกผู้ดีเก่าอย่างเธอไม่มีวันรับได้
“ผมได้หมดถ้าเป็นคนดี เพราะบางทีการที่เป็นผู้ดี บ้านรวย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะนิสัยดี” คุณพลพูดขึ้นนิ่งอย่างน่าเกรงขามก่อนจะปรายตามองคุณหญิงเด่นดวง แล้วหันไปสนใจหนังสือพิมพ์ต่อ
คุถณหญิงเด่นดวงได้แต่กำหมัดแน่นอย่างระงับอารมณ์ มองสามีอย่างไม่พอใจ
“เอ่อ ผมว่าผมขอตัวก่อนดีกว่า” แดนไทพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี
“ผมด้วย เจอกันข้าวเที่ยง” ดอนพูดขึ้นดินพยักหน้าตาม
เมื่อทั้งสามหนุ่มออกไปหมด คุณหญิงเด่นดวงก็เปิดฉากพูดทันที
“คุณตั้งใจหักหน้าฉัน!!”
“ผมไปทำอะไรคุณ” คุณพลตอบด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“เรื่องเมื่อกี้ คุณหลอกด่าฉัน!” คุณหญิงเด่นดวงลุกขึ้นยืนประจันหน้าอย่างไม่พอใจ
“คุณคิดมากไปเองหรือเปล่า ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างที่ผมว่าก็อย่าร้อนตัวสิ” คุณพลพูดจบเก็บหนังสือพิมพ์ เขาไม่มีอารมณ์จะอ่านต่อ
ขณะที่กำลังลุกขึ้นจะออกจากห้องคุณหญิงเด่นดวงก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหยียด
“หึ ฉันคงนิสัยไม่ดีเหมือนกับพวกนังพนักงานชั้นล่าง ต่ำๆที่คุณชอบแอบไปกินสินะ”
คุณพลชะงักก่อนจะหันมามองคุณหญิงเด่นดวงดวงแววตานิ่งกริบ
“ผมเลิกหมดแล้ว คุณเลิกขุดเรื่องนี้มาพูดสักที!”
“ฉันไม่เลิก!! เพราะมันฝังใจฉันมาถึงทุกวันนี้ คุณแอบไปยุ่งกับนังพวกนั้นหลายคน รู้มั้ยว่ามันเจ็บขนาดไหนที่ต้องมาเห็นผัวตัวเองนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า!!” คุณหญิงตะโกนอย่างเหลืออด ภาพในวันวานเข้ามาในสมอง วันทีเธอจับได้ วันที่ธอต้องคอยจัดการนังผู้หญิงพวกนั้น สำหรับเธอมันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีด
“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ผมเลยต้องมีคนอื่น!”
“อย่ามาพูดมักง่าย ผู้ชายอย่างคุณมันกินไม่เลือก ไม่รู้จักพอ!!”
คุณพลส่ายหน้ามองภรรยาตัวเอง เขารู้ในอดีตเขาเลวแค่ไหน ทุกวันนี้ก็หยุดเพื่อครอบครัว ไม่อยากต้องมาทะเลาะให้ลูกเห็น เขาตัดสินใจเดินหนีออกมาอย่างไม่สนใจคุณหญิงที่มองเขาอย่างโกรธ
คุณหญิงเด่นดวงปาดน้ำตาที่ไหลออกมา เธอจะไม่มีวันให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก กลัวเหลือเกิน กลัวว่าพ่อลูกจะเหมือนกัน ชอบกินอะไรต่ำๆ!!
คุณหญิงออกมาหาลูกน้องคนสนิทที่ทำงานให้กับพ่อของเธอ เรื่องนี้เธอไม่อยากให้คนของสามีมายุ่ง เธอต้องจัดการเรื่องนี้เงียบๆเหมือนทุกครั้ง
“มีอะไรให้ผมช่วยครับ”
“ไปสืบไลน์นี้มาให้ได้ว่าคือใคร” คุณหญิงยื่นโทรศัพท์ให้อีกฝ่าย
อีกฝ่ายขมวดคิ้วทันที งานนี้มันกว้างเกินไป
“ยากครับที่จะหา ชื่อก็ไม่ตั้ง รูปก็ไม่มี”
“แกต้องไปหามาให้ได้!!” คุณหญิงขึ้นเสียงอยางเกรี้ยวกราดพร้อมจ้องอีกฝ่าย
“เอ่อครับ มันแอดมาจากเบอร์โทรศัพท์ น่าจะคนที่มีเบอร์คุณหญิง”
คุณหญิงนิ่งเงียบไปทันที เธอพยายามคืดว่าใครมีเบอร์ดทรของเธอบ้าง
“อีกงาน จัดคนคอยติดตามแดนไททุกฝีเก้า ไปไหนมาไหน คอยรอยงานฉันทุกชั่วโมง”
“ได้ครับ เริ่มตั้งแต่ตอนไหน”
“ตอนนี้!”
คุณหญิงเด่นดวงกระตุกยิ้มร้าย ไม่ว่าแกจะเป็นใคร แต่คิดจะเล่นกับคนอย่างฉัน ฉันก็จะจัดให้!!
“ก็อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องแดนไทดังขึ้น
“เข้ามาเลยครับ”
ดอนเปิดประตูเขาไปเจอน้องชายกำลังนั่งดูทีวีอย่างอารมณ์ดี
“มีอะไรพี่ดอน” แดนไทเปิดฝ่ายพูดขึ้น
“เมื่อคืนแกไปนอนไหนมาวะ” ดอนเปิดประเด็นทันที
แดนไทชะงัก วางรีโมทก่อนจะหันไปมองพี่ชาย
“มีอะไรพี่”
“เปล่าหรอก” ดอนส่ายหน้าเบาๆก่อนพูดต่อ “แกกับน้องขนมเป็นไงบ้าง”
แดนไทยิ่งขมวดคิ้วที่พี่ชายเขาถามถึงขนม
“ก็ดี มีอะไรหรือเปล่าพี่”
“พี่แค่อยากจะเตือนแก เด็กคนนั้นอาจจะไม่มีแกคนเดียว” ดอนพูดตรงๆทำเอาแดนไทนิ่งชะงัก
“พี่ไปเจออะไรมา”
“เอาเป็นว่าฉันเห็นก็แล้วกัน แกกับขนมคบกันนานยัง”
“เอ่อ เราไม่ได้คบกัน” แดนไทตอบเสียงแผ่ว แววตาสับสน ดอนนั่งมองน้องชายอย่างเป็นห่วง
“แกระวังช่องว่างระหว่างความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อนะ เขาจะทำอะไรก็ไม่ผิด”
ดอนพูดจบแดนไทนิ่งไปทันที ดอนออกมาจากห้องน้องชายแล้วถอนหายใจ
เขาไม่อยากจะพูดตรงๆว่าเจอขนมกับพี่ดิน ไม่อยากพี่น้องต้องมาแตกหักเพราะเด็กคนเดียว เขาจะต้องเตือนทั้งสองคนให้ถอยห่างก่อนจะบานปลาย
ดอนตัดสินใจเคาะห้องดินอีกคน
“ก็อกๆ”
“เข้ามา”
ดอนเปิดประตูไปเจอพี่ชายกำลังซิทอัพอยู่ ดอนอดที่จะแซวไม่ได้
“ฟิตจังเลยนะพี่”
“ไม่ได้วะ เดี๋ยวเด็กมันจะหาว่าอ่อน” ดินตอบด้วยรอยยิ้ม
ดอนเห็นสีหน้า แววตาของพี่ชายแล้วอดที่จะรูสึกผิดไม่ได้ถ้ามันต้องหายไปเพราะเขา
“เด็กคนนั้นคือน้องขนมเหรอครับ”
“ใช่” ดินตอบพร้อมหยุดซิทอัพแล้วหันมามองน้องชาย “แกมีไร”
“ผมแค่อยากมาเตือนพี่เรื่องเด็กคนนั้น”
“ทำไมวะ”
“ขนมอาจจะไม่มีพี่คนเดียว”
ดอนพูดจบดินหุบยิ้มทันที
“แกไปรู้อะไรมา”
“เอาเป็นว่าผมเห็นว่าเด็กคนนั้นไม่ได้มีพี่คนเดียว” ดอนพูดจบลุกขึ้นออกไปทันที เขาไม่อยากจะตอบคำถามมากมายที่พี่ชายเขากำลังสับสน
ดินหน้าเข้มทันที เขารู้สึกสับสน จะใช่ความจริงหรือเปล่า แต่เจ้าดอนจะโกหกไปทำไม
หรือว่าจะเป็นเหตุผลนี่ที่ขนมไม่ยอมมีอะไรกับเขาสักที!!
_________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนาน ตอนนี้แอบยาวไถ่โทษ
สงครามเริ่มแล้ว ขนมเดินเกมส์ คุณหญิงพร้อมจัดการ และดอนกำลังเตือน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
o22 คือ ช็อคกับเหตุผลคุณพลมากอ่ะ คือ มันมักง่ายอย่างที่ยัยคุณหญิง ว่าจริงๆน่ะแหละ
คือ จุดนี้ แอบเห็นใจยัยคุณหญิงเล็กๆนะ ว่ามีผัวสำส่อนเนี่ย เหนื่อยกายเหนื่อยใจ
แต่ในความสงสาร ก็มีความสมน้ำหน้า ตรงที่ยัยคุณหญิง แม่งเหยียบหัวคนอื่น รากเง้า คนอื่นเค้าจะต่ำจะสูง ก็ไม่มีสิทธิ์ไปดูถูกเขา เพราะเขาก็คน
สรุปเลย คือ ผัวมักง่ายแดกไม่เลือกเมียตีนแดงตะแคงเดิน
ส่วนตัว มองว่าไอ้พี่ดินเนี่ย ได้พ่อมาเต็มๆ
ปล.ตอนนี้ ชักกลัวจริงๆ กลัวว่าขนมจะเป็นลูกอีกคนของ ไอ้คุณพล
อีกอย่างมีเสียงนึงที่แว๊บบบ เข้ามาในหัวเลยคือ
GAME ON BITCH
คือแม่งใช่ ขนมเปิดเกมก่อนแล้ว งานนี้ รอลุ้นมันส์ แน่ ใครจะอยู่ใครจะไป
-
ขนมเอาทั้งสามเลยลูก. แซ่บๆๆทั้งนั้น
-
โอ๊ยยยยยยยย เหนื่อยกับแต่ละคน
-
ดอนเสร็จขนมแน่ๆ หมั่นใจ 55555 รวบตึงหมด 3 พี่น้อง
-
:pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เรื่องกำลังมันส์ละสิ สงครามกำลังเริ่ม ขนมจะรับมือได้มั้ยตัวคนเดียว รออ่านตอนต่อไปคับ
-
งานเข้าละขนม
-
เอาให้หมดเลยน้องหนมมม ก่อนอื่นคงต้องจักการดอนที่รู้เห็นทั้งสองฝ่ายก่อนละ ไม่งั้นแผนล้มแน่ :angry2:
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
อื้อหืออออออ ขนมประกาศสงครามแล้ว
เริ่มตะสงสารแดนไทขึ้นมานิดๆ
นึกไม่ออกเลยว่า ถ้าความจริงเปิดเผย
สองพี่น้องจะทำอะไรกับขนมบ้าง :ling3:
-
อยากกินขนมจัง 555 เราเคยอ่านวังสวาทมา เราเดาว่าพระเอกเป็นพี่ดอนแน่ๆ
-
ฟาดให้เรียบไปเลยขนมลู๊กกกกก เอาให้คุณหญิงอกแตกตาย555555
แอบสงสารสามพี่น้องเหมือนกันนะ ต้องมาตกหลุมพลางของขนมแสนหวาน เรื่องจะเป็นไงต่อละเนี่ย
-
ขอฟินกับความละมุนในรักของพี่แดนก่อนได้ไหม เรื่องแก้แค้นนี่ไว้ก่อนเหอะ 55 รอยัยคุณหญิงสลบเมื่อรู้ว่าขนมซัดเรียบแล้ว
ของต่ำเหรอ เออ ถ้าลงมาเล่นด้วยก้อระดับเดียวกันละวะ แหม
-
ขนมจ๋า ยายจะตกอยู่ในอันตรายนะจ๊ะ
-
ตอนนี้เราสามารถฟินแดนไทกับขนมได้หรือยังหรอคะ งงไปหมด55555 ขนมกินกับอะไรก็อร่อย แซ่บลืมไปเลย555 ชอบพี่แดนคอนนี้จังเลยค่ะดูนางมัความสับสนในตัวเองดี ขนมก็สู้ๆนะหรูขุดหลุมไว้ซะเยอะระวังจะพลาดตกลงไปซะเองล่ะ สู้ๆ
เป็นกำลังใหเคนเขียนค่ะ สู้ๆมาต่อเร็วนะคะ รอๆๆๆ ชอบเรื่องนี้จังอ่านแล้วลุ้นได้ตลอดว่าน้องขนมกำลังจะทำอะไรต่อ
-
ซับซ้อนมาก ขนมเรมหวั่นไหฝกับแดนไทแล้ว แดนไทก็เริมสืบเรื่องขนม คุณหญิงลงมาเล่นเกมแล้ว เรื่องสนุก เข้มข้นมากค่ะ
-
ขนมมาจัดการพี่ดอนเลยลูกกกกกก :hao7:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่22
“ขนมอยู่ไหน” เสียงเข้มตามสายจนขนมรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ไม่ปกติของอีกฝ่าย
“บ้านสิครับพี่แดน” ขนมตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งปกติ
“เดี๋ยวฉันไปหา”
ขนมได้แต่ตอบรับไม่พูดอะไรต่อ เขามองโทรศัพท์ในมือด้วยสายตาสับสน ทำไมอยู่ดีดีแดนไทถึงรีบมาหา น้ำเสียงก็แปลกๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ หรือว่าคุณหญิงเด่นดวงจะระเบิดออกมาแล้ว แต่ก็ไม่น่าจะใช่ อีกฝ่ายต้องรักษษภาพพจน์ต่อหน้าลูกชายไม่ใช่เหรอ
“ครืน ครืน” เสียงโทรศัพท์สั่นอีกรอบ ขนมจ้องมองมือถือแล้วขมวดคิ้วแน่นยิ่งกว่าเดิม ดิน โทรมาทำไมกัน หลังแดนไทแปปเดียวแบบนี้!!
“สวัสดีครับ” ขนมรับด้วยน้ำเสียงสดใสเป็นปกติ
“ขนมอยู่ไหน” ขนมนิ่งไปอย่างใช้ความคิด สองคนพี่น้องมาคำถามเดียวกัน ต้องมีอะไนแน่ๆ
“ขนมอยู่บ้านญาติต่างจังหวัดครับ” ขนมเลี่ยงทันที
“ไปทำอะไรบ้านญาติต่างจังหวัด” น้ำเสียงดูไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด
“ขนมมาเยี่ยมญาติกับยายครับ พี่ดินมีอะไรหรือเปล่า”
“ขนมไม่ได้โกหกพี่ใช่มั้ย” น้ำเสียงดินคาดคั้นจนขนมรู้สึกได้ถึงความคุกคาม
“ขนมจะโกหกพี่ดินทำไมเหรอครับ” ขนมเว้นเสียงแปปนึงก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก “พี่ดินไปรู้อะไรมาเหรอ”
“หึ พี่รู้อะไรมาไม่สำคัญ แต่พี่ไม่ยอมเด็ดขาดถ้าต้องใช่ของร่วมกับใคร!!” ดินพูดออกมาอย่างเหลืออด
“อย่าพูดแบบนี้สิครับพี่ดิน ขนมยังไม่ได้เป็นของพี่ดิน อย่าลืมสิครับ!” ขนมย้อนทำเอาอีกฝ่ายนิ่งเงียบไปชั่วครู่
“มันเป็นใคร เลือกยุ่งกับมันซะ!!”
“ฮ่าๆ พี่ดินคิดมากไปเหรอเปล่า ขนมแค่พูดเล่นเอง” ขนมตอบอย่างยียวน
“ไม่ตลกนะขนม”
“ขนมก็ไม่ตลกครับ พี่ดินเป็นถึงผู้บริหารระดับสูง ไม่น่าจะหูเบาเชื่ออะไรง่ายๆนะครับ”
ดินนิ่งชะงักไป แต่จะให้เขาคิดว่าดอนโกหกเขาเหรอ ดอนจะโกหกเขาทำไม เพื่ออะไร
“พี่รู้หรอกนะว่าเรื่องจริงเป็นยังไง แต่ถ้าตอนนี้ขนมกำลังปกปิดอะไรพี่อยู่ พี่ขอให้เลิกซะ แล้วอย่าหาว่าพี่ใจร้าย” ดินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง เขาไม่มีทางยอมให้ขนมเป็นของคนอื่น ทั้งๆที่เขาได้แค่ชิม
“พี่ดินไม่ต้องกังวลหรอกครับ ขนมไม่ได้ปิดอะไรไว้ทั้งนั้น”
ขนมพูดจบวางสายไป ดวงตาขนมแข็งกร้าวขึ้นทันที ขนมกัดฟันอย่างไม่พอใจ บีบมือตัวเองแน่น ภาพของใครบางคนเขามาในหัว คนที่เห็นทั้งเขาอยู่กับแดนไทและดิน ดอน!!
ขนมยิ้มหวานต้อนรับแดนไทที่เดินหน้านิ่งลงมาจากรถ
“พี่แดนมีอะไรเหรอเปล่าครับ” ขนมปั้นหน้ายิ้มหวาน แสร้งเป็นไม่รู้เรือง
แดนไทไม่ตอบแต่กระชากแขนขนมให้เดินตามเข้ามาในบ้าน
“ยายอยู่มั้ย” แดนไทถามเมื่อยืนอยู่กลางบ้าน
“ยายออกไปข้างนอกครับ” ขนมตอบเสร็จ แดนไทกระชากขนมเข้ามากอดทันที
“อ๊ะ” ขนมตกใจเล็กน้อยแต่ก็พูดขึ้น “มีอะไรเปล่าครับ”
“นายรู้ใช่มั้ย ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร”
ขนมเบ้ปากทันทีที่ได้ พี่น้องคู่นี้สันดานเหมือนกันไม่ผิด คำพูดคำจา มองเขาเป็นแค่ของ ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
“รู้สิครับ มีอะไรรึเปล่า”
“นายมีคนอื่นมั้ยนอกจากฉัน” แดนไทผละออกจากขนมพร้อมจ้องตาขนมอย่างค้นหาคำตอบ
ขนมยิ้มหวานไม่หลบตาอีกฝ่าย แส้รงเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
“ขนมจะมีใครได้นอกจากพี่แดนละครับ”
แดนไทอยากจะเชื่อขนม แต่เขาก็หาเหตุผลที่ดอนมาโกหกเขาไม่ได้
“นายไม่ได้โกหกฉันใช่มั้ย”
“ไม่ครับ” ขนมตอบพร้อมหลบตาอีกฝ่าย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ
แดนไทสังเกตท่าทางอีกฝ่ายแล้วอดที่จะถามอีกไม่ได้
“มีอะไรขนม บอกฉันมา อย่าหลบตาฉัน”
“จริงๆมีเรื่องนึงที่ขนมอึดอัดใจมาสักพักแล้ว แต่ขนมไม่กล้าที่จะบอกพี่แดน”
แดนไทจับหน้าขนมขึ้นมาก่อนจะพูดขึ้น “มีอะไร บอกฉันมา”
“ขนมไม่กล้าพูดหรอกครับ พูดไปก็กลัวพี่แดนจะไม่เชื่อ”
“บอกฉันมาสิ” คำพูดของขนมทำเอาแดนไทยิ่งอยากรู้
“ถ้าขนมบอกแล้วพี่แดนจะเชื่อขนมมั้ย” ขนมสบตาอีกฝ่ายอย่างอ้อนวอน แม้ว่าจะแอบสแหยะยิ้มในใจ
“บอกมาสิ ฉันจะเชื่อ” แดนไทตอบไปเพราอย่างรู้ ยิ่งท่าทางของอีกฝ่ายทำให้เขาอยากรู้
“พี่ดอน...” ขนมหยุดพูดไปแปปนึงก่อนจะก้มหน้า
“พี่ดอน! พี่ดอนทำไม!” แดนไทจับไหล่ขนมแน่น
“พี่ดอนทักมาเหมือนจะจีบขนม แล้วยังบอกให้ขนมเลิกยุ่งกับพี่แดน ไม่งั้นจะฟ้องคุณหญิง”
ขนมพูดจบแดนไทนิ่งชะงักไปทันที แววตาแดนไทดูสับสนย่างเห็นได้ชัด อีกฝ่ายถอยหลังไปนั่งบนโซฟาทันที
ขนมมองท่าทางของแดนไทแล้วเบ้ปากอย่างสะใจ
ขนมเดินไปนั่งข้างๆแดนไทพร้อมจับมืออีกฝ่ายแน่น
“แต่ขนมไม่ได้ตอบกลับอะไรมากมายนะครับ ขนมพยายามไม่ตอบ แม้ว่าอีกฝ่ายจะขู่ว่าจะฟ้องคุณหญิง”
แดนไทหันมามองขนมด้วยแววตาสับสน สับสนว่าขนมจะโกหกเขา หรือพี่ชายเขาจะโกหกเขากันแน่
“นายแน่ใจใช่มั้ย”
แดนไทพูดจบขนมหันหน้าหนีบีบน้ำตาพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“นี่แหล่ะคือเหตุผลที่ขนมไม่อยากจะบอกพี่แดน ขนมบอกไปพี่แดนก็หาว่าโกหก เหมือนที่พี่ดอนเคยขู่ไว้ไม่ผิด ยังไงเลือดก็ข้นกว่าน้ำ” ขนมพูดจบพยายามบีบน้ำตาตัวเองเพื่อให้ดูน่าสงสาร
“พี่ดอนไม่ใช่คนแบบนั้น” แดนไทพูดออกมาเสียงแผ่วเบา จ้องไปที่ขนมที่นั่งนิ่งน้ำตาเริ่มคลอเบ้า
“หึ ขนมคิดผิดจริงๆที่บอก” ขนมพูดจบจะลุกขึ้นหนีแต่กลับโดนแดนไทจับไว้ก่อน
“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อเธอ แต่ฉันแค่ไม่คิดว่าพี่ดอนจะทำแบบนี้” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นน้ำตาของขนม
“อึก ขนมไม่โทษพี่แดนหรอก ยังไงพี่แดนก็ต้องเชื่อพี่ชายพี่แดนอยู่แล้ว” ขนมก้มหน้าพร้อมปล่อยให้น้ำตาไหล
“ไม่ต้องร้องนะ ฉันไม่ได้ไม่เชื่อนาย” แดนไทโอบกอดขนมไว้พร้อมลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ขนมว่าแล้วเชียวว่าพี่ดอนต้องมาทำให้ความสัมพันธ์ของเราสองคนเป็นแบบนี้” ขนมพูดออกมาปล่อยให้น้ำตาไหล แม้ว่าปากจะแอบยิ้มสะใจ
แดนไทนิ่งไปอย่างใช้ความคิด หรือพี่ดอนจะเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ของเขาและขนมจริงๆ เขารู้เรื่องนี้มาจากพี่ดอน โดนที่เขายังไม่บอกขนมด้วยซ้ำ
ขนมผละออกจากอีกฝ่ายก่อนจะปาดน้ำตาแล้วยิ้มหวานให้แดนไท
“แต่ขนมจะไม่ยอมหรอกครับ ยังไงขนมก็จะเป็นของพี่แดนคนเดียว”
ขนมพูดจบแดนไทมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มออกมาให้อีกฝ่ายน้อยๆ
“นายพูดจริงใช่มั้ย”
“ให้ร่างกายขนมพิสูจน์สิครับว่ามันเป็นของพี่แดนคนเดียว”
ขนมพูดจบเบียดร่างกายเข้าหาแดนไท แดนไทกระตุกยิ้มพอใจก่อนจะยอมล้มลงบนโซฟาตามท่าทางชักชวนของอีกฝ่าย
ขนมนอนซบอกแกร่งของแดนไทที่หลังเสร็จภารกิจรักอีกรอบสองบนเตียงนอนในห้องของเขา
“พี่แดนเป็นลูกชายคนเล็กใช่มั้ยครับ” ขนมถามขึ้น
“ใช่ ทำไมเหรอ”
“ลูกชายคนเล็กพ่อแม่มักจะหวง จริงมั้ยนะ” ขนมพูดอย่าหยอกล้อทำให้แดนไทลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ไม่ขนาดนั้นหรอก”
ขนมแอบมองบนเมื่อได้รับคำตอบ ไม่หวงเหรอ มีแม่ที่ไหนมาจ้างผู้ชายให้ไปทำให้ลูกชายตัวเองเลิกกับแฟนเพราะอีกฝ่ายจน!
“แล้วแบบนี้ลูกชายคนกลางพ่อแม่มักจะไม่สนใจจริงรึเปล่า” ขนมถามพร้อมจ้องตาแดนไท
แดนไทชะงักไปเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความสับสน
ขนมเห็นท่าทีแดนไทแล้วพูดขึ้นต่อ “พี่ดอนน่าสงสารนะครับ คงจะอิจฉาน้องชายตัวเองที่มีคนอยู่ข้างๆแล้วตัวเองไม่มี”
ขนมยุเต็มที่เพื่อให้แดนไทไม่ไว้ใจพี่ชายตัวเองมากขึ้น
“พอเถอะขนม” แดนไทปรามให้ขนมหยุด ขนมยอมหยุดแต่โดยดี แค่นี้เขาก็สะใจมากพอ
คิดจะเล่นกับฉันใช่มั้ยดอน แล้วได้เห็นกันแน่ ต่างคนต่างอยู่ไม่เป็นใช่มั้ย!
ขนมออกมาส่งแดนไทหน้าบ้านโดยไม่รู้ว่ามีสายตานึงกำลังจ้องมองอยู่
“คุณหญิงครับ ผมจะรายงานเรื่องคุณแดน” เสียงปลายตาพูดออกมาทำเอาคุณหญิงเด่นดวงใจเต้นแรง
“ว่าไง วันนี้ตาแดนไปไหนบ้าง”
“ผมเห็นคุณแดนออกไปบ้านเด็กคนนึงครับ ที่เคยทำงานที่ร้านขนมคุณหญิงเมื่อก่อน”
ปลายสายพูดจบทำเอาคุณหญิงเด่นดวงชะงัก
“มันเป็นใคร! แดนไทไปทำไม!”
“เด็กขนมครับ คุณแดนเข้าไปตั้งนานสองนานครับ และออกมาส่งกันเหมือนจะมีอะไรที่พิเศษกว่าคนรู้จักปกติ”
ปลายสายพูดจบคุณหญิงวางสายพร้อมปาโทรศัพท์ทิ้งทันที
“ปั๊ก!!!” เศษโทรศัพท์กระจายแตกเป็นซากตามแรงอารมณ์โมโห
“นังขนม นังงูพิษ!!”
___________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ตอนนี้อาจจะไม่ยาวมาก ตอนหน้าจะมาไวหน่อย ไถ่โทษ ฮ่าๆ
คุณหญิงประกาศศึกกับขนมแล้ว งานนี้ใครจะอยู่ใครจะไป ลุ้นกัน
ส่วนขนมประกาศศึกพี่ดอนแล้วแน่นอน ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L1: :pig4:
-
:hao7: สงสารพี่ดอนไว้ล่วงหน้า โดนขนมเป่าหูน้องจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว งานนี้ คงได้เห็นพี่น้องตีกัน
ไม่ว่าจะเป็นพี่ดินหรือพี่แดน สุดท้ายดอนคงโดนไม่เบา
แต่งง ตรงพี่ดินโคตรขี้ตู่เลย ยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย มั่วนิ่มจริงๆ
ปล.อยากให้ทุกฝ่ายเอาคืนกันให้สูสีจัง กลัวขนมหรือไม่ก็คุณหญิงเปิดเกมฝ่ายเดียว
-
เอาแล้วๆๆๆๆ คุณหญิงรู้แล้วววว. :katai1: :hao3: :katai1: :katai1:
-
ขนมลูก ยายจะเป็นอันตรายนะ
-
เย่มาอัพแล้วววว อิอิ
ขนม vs ดอน
ขนม vs คุณหญิง
สู้ๆนะ ขนมมมมม 5555
-
ขนมสู้ๆ สู้ให้ชนะ ศึกนี้สาหัสมาก :serius2:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:fire:
-
ศึกรอบด้านจริงๆ :katai3:
-
คู่ต่อสู้ที่พอฟักพอเหวี่ยงได้เวียนมาเจอกันแล้ว รอดูเลยแบบนี้ แม่ผัวปะทะลูกสะใภ้
-
สงสัยขนมจะเป็นลูกของผู้หญิงที่ผัวคุณหญิงไปนอนด้วยแน่ๆ ถึงเวลาตามราวีขนมแล้วสินะ
รออ่านต่อคับ
-
เย้ อ่านทันจนได้ ตอนเข้ามาเรื่องนี้ ดันแวะข้างทางซะก่อน แวะไปอ่าน ข่ม ขืน รัก ระหว่างรอตอนต่อไป จะไปแวะบ้านวังสวาทซะหน่อย :impress2:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่23
“แดนไปไหนมาลูก” คุฯหญิงเด่นดวงพยายามระงับอารมณ์เดือนในใจให้เหลือเพียงรอยยิ้มหวานให้กับลูกชายคนเล็ก
“แดนไปหาเพื่อนมาครับ” แดนไทตอบด้วยยิ้ม
คุณหญิงเด่นดวงเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขและท่าทางที่ผ่อนคลายของลูกชายรู้สึกบาดลึกในใจ ไปเสวยสุขกับนังเด็กนั้นมีความสุขกันมากใช่มั้ย
“เพื่อนที่ไหน แม่รู้จักมั้ย” คุณหญิงเด่นดวงยังซักไม่เลิก
“แม่ไม่รู้จักหรอกครับ” แดนไทพูดปัด แม้จะเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมแม่ถึงซักเขานัก
“แดนจะคบใครมาอยากให้แดนเลือกหน่อยนะลูก” คุณหญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งจนแดนไทรับรู้ได้ถึงความจริงจัง
“มีอะไรหรือเปล่าครับแม่” แดนไทเลิกคิ้วอย่างสงสัย อดที่จะคิดถึงคำพูดของขนมไม่ได้ ที่พูดว่าดอนจะเอาเรื่องเขามาบอกกับแม่
“ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่อยากให้แดนไทรู้จักที่จะเลือกคบใคร ตอนนี้เราก็โตแล้ว จะเรียนจบแล้ว แม้อยากให้เรามองหาอะไรจริงจังที่จะสร้างครอบครัวตามแบบแผนที่ถูกต้อง ไม่ใช่อะไรที่มันต่างจากแบบแผนที่กำหนดไว้” คุณหญิงเด่นดวงสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างพยายามระงับอารมณ์ที่เหมือนจะคุกกรุ่นขึ้นมารอีกครั้ง ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเราอยากจะเล่นๆแม่ก็ไม่ว่า แต่ก็ต้องระวังอย่าให้ส่งผลเสียต่อชื่อเสียง และที่สำคัญ เมื่อถึงเวลาก็ต้องหยุด ทิ้งชิ้นเนื้อร้ายไปหาสิ่งที่ดีกว่า”
คำพูดของคุณหญิงทำให้แดนไทตีความได้อย่างเดียว และดูเหมือนจะตรงที่เข้าคิดไว้ แต่เขาก็เลือกที่จะนิ่งรอดูสถานการณ์ก่อน
“คุณแม่หมายถึงอะไรเหรอครับ”
“แม่ก็หมายความอย่างที่พูด แม่ไม่อยากให้แดนหลงผิด ถลำลึกไปกับอะไรที่ไม่ถูกต้อง”
“แล้วอะไรเป็นเครื่องตัดสินเหรอครับว่าสิ่งนั้นถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง”
คำพูดสวนของแดนไททำเอาคุณหญิงชะงัก แดนไทลูกชายคนเล็กของเขาไม่เคยเถียงเขาจริงๆจังๆขนาดนี้
“สังคมไงละลูก เรื่องบางเรื่องสังคมเราก็ยังยอมรับไม่ได้” คุณหญิงเด่นดวงพูดเสียงเข้มขึ้นพร้อมจ้องตาลูกชายที่ดูเหมือนจะสับสน
แดนไทมองแม่ตัวเองที่แปลกตาไปต่างจากทุกวัน ถึงแม่เขาจะเจ้ายศเจ้าอย่าง แต่ก็ไม่เคยมีแววตาที่ดูถูกขนาดนี้ให้เขาเห็น
“ถ้าเรามัวแต่สนใจสังคม แล้วเราจะมีความสุขในชีวิตได้ยังไงครับ”
“แม่รับไม่ได้ก็คือรับไม่ได้!!” คุณหญิงเด่นดวงขึ้นเสียงอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อเห็นหน้าลูกชายคนเล็กที่ตกใจอย่างเห็นได้ชัดก็นิ่งลงก่อนจะเข้าไปลูบแขนลูกชายแล้วพูดขึ้น
“เชื่อแม่สิ แม่หวังดีกับแดนเสมอ”
แดนไทมองแม่ที่เปลี่ยนไป แม่ที่แสนใจดี เอาใจเขาทุกอย่างไปไหน ผู้หญิงตรงหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก สับสน และแค้นคนนี้คือใคร
“แดนไม่รู้หรอกนะครับว่าแม่จะไปรู้เรื่องของแดนจากใครมา แต่แดนก็ช่วยไปบอกเขาด้วยว่า อย่างมายุ่งกับชีวิตแดน!”
แดนไทพูดจบเดินหนีออกมาทันทีไม่สนใจเสียงคุณหญิงเด่นดวงที่เรียกอีกฝ่ายดังลั่น
“แดน แดน แดนไท!! กลับมาคุยกับแม่!!” คุณหญิงเด่นดวงมองลูกชายตัวเองที่เดินไปจนลับสายตาพร้อมกำหมัดแน่น เพราะนังเด็กขนม นังงูพิษที่ทำให้ลูกของเธอกล้าปีกกล้าขาแข็งกับเธอขนาดนี้
ดอนที่เปิดประตูออกมาดูเมื่อได้ยินเสียงแม่ของเขาตะโกนดังลั่นบ้านก็เจอกับน้องชายที่เดินมาหน้านิ่งอย่างไม่พอใจ
“แดน มีอะไรหรืเปล่า” ดอนทักขึ้นทำให้น้องชายชะงัก
แดนไทสบตากับพี่ชายคนรองก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้น
“หึ พี่ก็น่าจะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น สมใจพี่รึยังละ”
แดนไทพูดจบเปิดประตูเข้าห้องพร้อมปิดเสียงดัง
“ปัง !!”
ดอนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสับสน เขาไปทำอะไรไว้ ดอนนิ่งคิดพร้อมฉุกคิดถึงเรื่องขนม เขาตัดสินใจเดินลงมาข้างล่างก็เจอแม่ที่นั่งหน้าเครียดบนโซฟา
“แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
คุณหญิงเด่นดวงหันมามองดอนลูกชายคนกลางก่อนจะถอนหายใจ
“ไม่มีอะไรหรอก”
“ผมได้ยินแม่ตะโกนเรียกน้องซะเสียงดัง ทะเลาะกันรึเปล่าครับ” ดอนถามอย่างใจเย็น
“ไม่ใช่เรื่องของแก แกจะไปสนใจอะไร วันๆเอาแต่ถ่ายรูป!” คุณหญิงหันมาใส่อารมณ์ใส่ลูกชายคนกลางแทน
ดอนสูดลมหายใจเข้าอย่างระงับอารมณ์
“มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ”
“คนอย่างแกจะทำอะไรได้” คุณหญิงพูดพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ทำเอาดอนรู้สึกเจ็บในอกกับท่าทางของแม่ แม่ไม่เคยเชื่อใจอะไรเขาสักอย่าง แค่เขาเลือกทางที่ตัวเองชอบ ไม่เป็นผู้บริหารเหมือนลูกคนอื่นทำให้แม่ดูแคลนเขาได้ขนาดนี้เลยเหรอ
แดนไทชะงักทันทีที่ลงมาเห็นดอนนั่งคุยกับแม่อยู่ เขากัดฟันจนกรามขึ้นมองภาพตรงหน้าอย่างโมโห ถ้าคนนั้นไม่ชีพี่ชาย เขาคงจัดการไปสักหมัด
“นั้นแกจะไปไหนตาแดน!” คุณหญิงหันมาสนใจแดนไททันทีที่เห็นแดนไทถือกระเป๋าใบโตลงมา
“ผมจะไปอยู่คอนโด ไม่กลับบ้านสักพัก” แดนไทตอบพร้อมเดินหนี
คุณหญิงเด่นดวงเดินไปกระชากแขนลูกชายคนเล็กอย่างแรกพร้อมพูดเสียงแข็งขึ้น
“แม่ไม่ยอม แม่ไม่ให้แกไปไหนทั้งนั้น แกต้องอยู่ที่บ้าน!”
“แม่ครับ ใจเย็นๆ” ดอนเดินเข้ามาห้ามทันที ตอนนี้เด็กในบ้านเริ่มให้ความสนใจออกมามุงดู
“ผมไม่อยู่ ใกล้เปิดเทอมแล้ว ผมจะไปอยู่คอนโดยาว ผมคงไม่ว่างกลับบ้าน” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงแข็งไปแพ้กันทำเอาดอนแบตกใจที่เห็นน้องชายคนเล็กแข็งข้อกับแม่
“ไม่! หลังจากนี้แกต้องกลับบ้านทุกวัน แม่จะไม่ให้แกไปอยู่ที่คอนโดเด็ดขาด!”
“แม่อย่ามาห้ามผมเลย ยังไงก็ห้ามผมไม่ได้หรอก” แดนไทกระชากแขนหนีคุณหญิงจนหลุด
คุณหญิงเด่นดวงอ้าปากค้างทันทีทีเห็นลูกชายแข็งข้อกับเธอขนาดนี้
“อะไรที่ทำให้แกแข็งข้อกับแม่ขนาดนี้ห้ะตาแดน!!”
“ผมอึดอัด ผมไม่อยากอยู่บ้าน!” แดนไทพูดจบหันหลังให้แต่กลับโนกระชากไว้
“แกเป็นไรวะแดน ใจเย็นค่อยๆคุยกัน” ดอนห้ามอีกคนเมื่อเห็นว่าแม่เขากำลังยืนกำหมัดแน่น
“ผลัก!!” แดนไทผลักดอนอย่างแรงจนล้มลง
“พี่ก็อีกคนไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ผมไม่คิดเลยนะว่าพี่จะขี้อิจฉาขนาดนี้ เห็นผมมีความสุขหน่อยก็คงจะมาฟ้องแม่สินะ คิดจะแย่งไปจากผมหรือไง” แดนไทพูดขึ้นเสียงดังพร้อมมองพี่ชายอย่างผิดหวัง
“พูดอะไรของแกวะ” ดอนลุกขึ้นมองน้องชายอย่างงง เขาทำอะไร อิจฉาอะไร
“รู้อยู่แก่ใจ แต่ผมจะบอกพี่ไว้นะ ยังไงพี่ก็ไม่มีวันแย่งไปจากผมได้หรอก ต่อให้พี่จะฟ้องแม่หรือฟ้องใครก็ตาม!”
แดนไทพูดจบเดินออกไปที่รถทันที ไม่สนใจเสียงเรียกของดอน
“แดน แดน ไอ้แดน!!”
“หยุดตาดอน ปล่อยน้องไป!!” เสียงตวาดเสียงดังของคุณหญิงทำเอาดอนนิ่ง
คุณหญิงเด่นดวงเดินมองรถน้องชายที่ขับออกไปด้วยความเร็วสูงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอกำหมัดแน่น ก่อนจะเบ้ปากขึ้น
ดอนมองแม่ตัวเองที่ดูน่ากลัวแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขารู้สึกกลัว กลัวความคิดของแม่ที่จะทำอะไรลงไปก็ได้
“ปล่อยน้องไปก่อน แล้วแม่จะจัดการเอง จะจัดการถอนรากถอนโคนให้หมด!” คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบอย่างน่าขนลุก ทำเอาเด็กในบ้านที่มามุงดูรีบเผ่นออกไปทันที
“ขนมจะกลับจากบ้านญาติวันไหน” ดินถามเสียงปลายสายด้วยน้ำเสียงร้อนรน เขาอยากเจออีกฝ่ายมาก
“อีกสองสามวันครับ” ขนมตอบเลี่ยงทันที ดินโทรหาบ่อยมากจนรำคาญ
“กลับมาก็เปิดเทอมเลยสิ”
“ใช่ครับ”
“แบบนี้เราจะมีเวลาเจอกันเหรอไง” ดินพูดอย่างไม่พอใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าขนมกำลังหลบหน้าเขา
“ถ้าขนมว่าง ขนมจะบอก”
“หึ ว่างจากเรียน หรือว่างจากมันกันแน่!” ดินเริ่มอารมณ์เสีย เอกสารตรงหน้าไม่เข้าหัวเขาสักนิด
“ถ้าพี่ดินจะพูดไม่รู้เรื่องขนมว่าแค่นี้ดีกว่า” ขนมพูดจบตัดสายทันที
ขนมปิดเสียงเรียดเข้าเพราะเขาไม่อยากได้ยินเสียงโทรข้าวของดินที่กระหน่ำโทรเข้ามา
ครืน ครืน
ขนมมองเบอร์ที่โทรเข้ามาใหม่ เบอร์จากแดนไท
“มีอะไรมั้ยครับพี่แดน”
“คืนนี้มานอนกับฉัน เดี๋ยวฉันไปรับ”
“ได้ครับ” ขนมตอบรับอย่างงงๆ
ไม่นานนักแดนไทก็มารับขนมพร้อมมุ่งสู่คอนโดด้วยความเร็วสูง ขนมมองแดนไทที่หน้านิ่งจนเข้าไม่กล้าจะซักถามอะไร
“เอ่อ พี่แดนขับช้าๆหน่อยก็ได้นะครับ” ขนมเริ่มพูดด้วยความกลัว
“ขอโทษที ฉันอารมณ์ไม่ดี” แดนไทดูสงบลงและไม่ขับรถน่ากลัวเหมือนตอนแรก
ขนมเข้าไปกุมมืออีกฝ่ายไว้พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาน
“พี่แดนมีอะไรพูดกับขนมได้นะครับ”
แดนไทมองหน้าขนมพร้อมยกมือของขนมมาหอมเบาๆแล้วพูดขึ้น
“แม่ฉันรู้เรื่องเราสองคนแล้ว”
คำพูดของแดนไททำเอาขนมลอบหัวเราะในใจแต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นตกใจ
“รู้ได้ไงครับ” ขนมตาโตอย่างตกใจ
“หึ พี่ดอนคงไปฟ้องจริงๆ”
ขนมลอบเบ้ปากอย่างสะใจตอนที่แดนไทสนใจถนน อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับ” ขนมแสร้งทำเสียงเครียดพร้อมก้มหน้าอย่างวิตก
“ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ให้ใครทำอะไรนายได้”
“แต่ขนมกลัว” ขนมปั้นเสียงสั่นเครือพร้อมซบบนไหล่แกร่งของแดนไท
“ไม่ต้องกลัว ไม่มีใครทำอะไรนายได้ทั้งนั้น” แดนไทลูบหัวขนมเบาๆ โดยไม่เห็นเลยว่าขนมกำลังทำหน้าสะใจขนาดไหน
เมื่อถึงห้องแดนไทขนมหลีกออกมาระเบียงเพื่อโทรหายายทันที
“ยายครับ ช่วงนี้ยายไปปฏิบัติธรรมที่ภาคเหนือมั้ยครับ ที่ยายอยากไปกับเพื่อนๆ”
“ทำไมละลูก มีอะไรหรือเปล่า”
“ไมมีอะไรหรอกครับ เห็นยายอยากไปหลายครั้งแล้วแต่ไม่ได้ไปสักที”
“ก็ใช่นะลูก แต่ยายไม่อยากไปหรอก ยายเป็นห่วงขนม ยายไม่อยากให้ขนมอยู่บ้านคนเดียวนานๆ”
“ไม่ต้องห่วงขนมหรอกครับ ขนมมีพี่แดน อีกอย่างขนมก็โตแล้ว ดูแลตัวเองได้” ขนมยกแดนไทมาอ้าง เพราะเขารู้ว่ายายไว้ใจแดนไทไม่น้อย ตั้งแต่เจอกัน
“ก็ได้ลูก แต่มันไม่กะทันหันไปเหรอ ถ้ายายไป ยายต้องไปคืนนี้เลยนะ” ยายแก้วพูดอย่างเป็นห่วงเพราะทริปนี้เป็นทริปยาวกว่าที่เธอเคยไป
“ไม่หรอกครับ ขนมอยากให้ยายไป”
ขนมพูดคุยกับยายอีกไม่นาน ยายบอกจะโทรหาเขาทุกวัน พร้อมย้ำให้ดูแลตัวเองดีดี
ตอนนี้ขนมไม่อยากให้ยายอยู่บ้าน อยากให้ยายไปปฏิบัติธรรมไกลๆ เขาจะได้สบายใจที่ยายได้อยู่ในที่ปลอดภัย เพราะขนมไม่ไว้ใจคุณหญิงเด่นดวง ผู้หญิงคนนั้นสามารถทำอะไรก็ได้
เขาไม่อยากให้ยายต้องลงมายุ่งกับเกมส์นี้ ส่วนเขาไม่กลัวเด็ดขาดไม่ว่าคุณหญิงจะมาไม้ไหน
ขนมมองแผ่นหลังกว้างของแดนไทที่นั่งในห้องอย่างนึกสนุก
คุณหญิงเด่นดวงอาจจะมีอำนาจ สั่งใครให้ทำอะไรเขาก็ได้ แต่เขามีแดนไทเป็นเกราะ ซึ่งเกราะของเขาก็คือดวงใจของอีกฝ่ายนั้นเอง
_________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ตอนหน้ามาดูคุณหญฺิงแผลงฤทธิ์ แล้วมาดูขนมรับมือกัน
ตอนนี้สงสารพี่ดอนสุด ไม่รู้อะไรเลย :z3:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1:
-
รออ่านตอนต่อไปคับ ขนมจะรับมือคุณนายยังไง
-
สนุกลืม แซบ อยากให้พี่ดอนได้กับนมจริงๆ555 o13
-
หนูขนมฉลาดมาก
-
:กอด1: กอดปลอบพี่ดอนแล้วกัน คือเอาตรงๆนะ พี่ดอนไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ เขาก็แค่เตือนพี่เตือนน้องเท่านั้น
ไม่ขอเดาอะไรแล้วเกี่ยวกับสาเหตุ แต่คิดคงเรื่องชู้สาวน่ะแหละ ไม่ไกลจากเรื่องนี้หรอก ก็หวังว่า ขนมจะไม่ขาดสติทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้องไปมากกว่านี้
ปล. ความรักความหลงกามารมณ์ทำให้คนตาบอดและโง่งมได้จริงๆ
-
พี่ดอนก็แย่งสิจะได้พีคๆ
-
คุณหญิงต้องทำอะไรกับแม่ขนมแน่เลยอะ หรือว่าพ่อพี่แดนจะชอบแม่ขนม
เดามั่วแล้วอะตอนนี้ อยากรู้ๆ ว่าทำไมขนมถึงต้องแก้แค้นขนาดนี้
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
เห็นใจดอนจาง :ling1:
-
ตอนนี้คงได้แต่สงสารพี่ดอน อยากช่วยพี่กับน้องตัวเองแท้ๆแต่ดันโดนขนมซะ
ลุ้นกันต่อไปค่ะว่าคุณหญิงจะมาไม้ไหน ขนมจะรับมือได้มั้ย ไม่ขออยู่ทีมไหนทั้งนั้น เราจะอยู่ทีมป้าข้างบ้าน555555
เป็นกำลังในให้คนเขียนนะคะ สู้ๆรอๆค่ะ
-
อื้อหือ บ้านพี่แดนนี่ก้อใช่จะดีนะ เฟคกันมาตลอดแม้กระทั่งกับลูก
เรามีลางว่าแดนกับขนมจะเป็นพี่น้องกัน เรารับได้นะ แต่ยัยคุณหญิงเราเกลียดมากเลย
นางเป็นประเภททำอะไรก้อได้ อาจจะจ้างฆ่าคนได้ด้วย
น้องขนมรักพี่แดนเถอะ อย่าใจแข็งนักเลย
-
ขนมยิ่งกินยิ่งอร็อย. ชอบเรื่องนี้รีบมาต่อนะชอบมากเลย
-
ขนมนี่แซ่บดีจริงๆๆ กรีสสสสส :hao7:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่24
ตลอดสามวันที่ผ่านมาขนมอยู่กับแดนไทตลอด แทบจะไม่แยกตัวออกจากกัน เขาและแดนไทขลุกอยู่ในคอนโดของแดนไทตลอด ตลอดทั้งสามวันที่ผ่านเขาต้องคอยรับอารมณ์ของแดนไทที่พุ่งสูงและไม่เคยจะหยุดพักเรื่องบนเตียง
วันนี้หลังจากเลิกเรียนเปิดเทอมวันแรก แดนไทโดนเรียกตัวจากผู้เป็นพ่อให้กลับบ้านอย่างด่วน ทั้งๆที่ปกติแล้วพ่อของแดนไทแทบจะไม่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวด้วยซ้ำ ขนมรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ และเขาก็พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่เขารอยคอย
ขนมยืนหน้าบ้านที่เขาทิ้งไปสามวัน คงมีคนต้องการจะแยกเขาและแดนไทออกจากกัน แดนไทรีบขนาดไม่มีเวลามาส่งเขาที่บ้าน ทำไมเขาจะจับสังเกตไม่ได้ ในเมื่อมีคนตั้งใจให้เขากลับมาที่บ้าน เขาก็จะกลับมาตามความต้องการของคนนั้น
ขนมไขประตูเข้าบ้านด้วยท่าทีไม่เร่งรีบ เดินเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี เขาจัดแจงอะไรบางอย่างตรงมุมห้องนั่งเล่นเพื่อเตรียมการสำหรับการมาเยือนของแขก
“เป็นไงละ เสวยสุขกับลูกชายฉันมาสามวัน ไม่ออกไปไหนกันเลย” เสียงดังมาแต่ไกลพร้อมเสียงกระแทกส้นสูงเข้ามาในบ้านของเขา
ขนมที่นั่งรอไม่นานนักกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมยืนประจันหน้าอีกฝ่ายที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่
“สวัสดีครับคุณหญิงเด่นดวง มาหาผมถึงบ้านมีธุระอะไรเหรอเปล่า” ขนมยิ้มหวานยกมือไหว้คุณหญิง แต่คุณหญิงกลับมองว่ามันเสแสร้งที่สุด
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี นังงูพิษ!” คุณหญิงเด่นดวงตวาดลั่นพร้อมเดินเข้ามาตบหน้าขนมอย่างแรง
“เพี๊ยะ!!”
ขนมกัดปากที่เริ่มชาเพราะแรงตบก่อนจะหันไปจ้องหน้าคุณหญิงอย่างไม่สลดสักนิด
“คุณหญิงตบขนมทำไมครับ” ขนมปั้นเสียงน่าสงสารพร้อมกุมแก้มตัวเอง
“ตบให้แกรู้ว่าแกกำลังเล่นอยู่กับใครไงละ” คุณหญิงกดเสียงต่ำมองขนมด้วยสายตาเหยียด
“ขนมไปทำอะไรให้คุณหญิงเหรอครับ” ขนมยังแสร้งไม่รู้เรื่อง
“เลิกตอแหลสักที อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกไปยุ่งกับแดนไท” คุณหญิงเด่นดวงตวาดเสียงแหลม เธอเริ่มรำคาญกับท่าทีไม่รู่เรื่องของขนม อย่าคิดว่าเธอจะรู้ไม่ทันงูพิษ
“ยุ่งกับพี่แดนเหรอครับ ใครยุ่งกับใครกันแน่” ขนมถอยห่างเล็กน้อยพร้อมกวาดสายตามองคุณหญิงที่จ้องมาอย่างโกรธแค้น
“ลูกชายฉันไม่ยุ่งกับของต่ำๆอย่างแกก่อนหรอก ถ้าแกไม่ไปยั่ว!”
“แหม๋ คุณหญิงครับ คนเราต่อให้ยั่วขนาดไหนถ้าคนมันจะไม่เล่นด้วยก็ไม่มีวันได้หรอกครับ” ขนมยกยิ้มมุมปากพร้อมเบ้ปากคุณหญิง
“แก!!” คุณหญิงชี้หน้าขนมก่อนจะยกยิ้มร้ายแล้วพูดอย่างคุกคาม “อย่าปากดีให้มันมากนัก”
“บางทีขนมอาจจะมีดีกว่าปากก็ได้นะครับคุณหญิง”
“ผลั๊ก !!” คุณหญิงผลักขนมอย่างแรงก่อนจะชี้หน้า
“แกจะเอาเท่าไหร่ ฉันจะให้ ขอให้หยุดยุ่งกับลูกชายฉัน!”
“ทำไมขนมต้องหยุดยุ่งละครับ ในเมื่อเราสองคนรักกัน” ขนมเน้นเสียงตรงคำว่ารักกันทำเอาคุณหญิงเบิกตากว้างทันที
“แกกล้าพูดว่ารักงั้นเหรอ แกคิดว่าลูกชายฉันจะรักผู้ชายอย่างแกเหรอ ไม่มีทางหรอก! ลูกชายฉันก็แค่หลงชั่วครั้งชั่วคราว”
“ทำไมเหรอครับ เราสองคนจะรักกันมันผิดตรงไหน”
“มันผิดที่เป็นแกไงละ!” คุณหญิงกวาดสายตามองขนมก่อนจะพูดต่อ “คงอย่างแกถ้าไม่สั่งสอนคงจะไม่หยุดสินะ”
ขนมกวาดสายตามองรอบๆบ้านทันที
“หึ พวกแกเข้ามาได้ละ !!” คุณหญิงสั่งเสียงเข้ม
ผู้ชายฉกรรจ์สามคนเข้ามาในบ้านขนม ตัวโตหน้าเข้มจนขนมแอบกลัว พวกมันเข้ามาพร้อมไม้เบสบอล
“ทำลายบ้านมันซะ!!” คุณหญฺงพูดจบพวกมันสามคนตีทำลายทุกอย่างในบ้าน
“เพล้ง !! ปัง!!”
ขนมตาโตมองรอบบ้าน เขาคิดไว้ไม่มีผิดคนอย่างคุณหญิงเด่นดวงเลวร้ายไม่สนใจใครอยู่แล้ว
“หยุดนะ!!” ขนมตวาดเสียงดังลั่นแต่พวกมันก็ไม่สนใจ
“อย่านะ!!” ขนมเข้าไปกระชากจะกระชากผู้ชายตรงหน้าออกที่กำลังจะตีรูปเขาและยาย
“ปัก!!” ขนมถีบผู้ชายตรงหน้าอย่างแรงจนล้ม ขนมเลือดขึ้นหน้ามองคุณหญิงอย่างโกรธแค้น
“เลิกแอ๊บได้แล้วเหรอ”
“คุณหญิงเด่นดวง สิทธิวัฒน์นี่เลวจริงๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเกิดมาในตระกูลผู้ดี แต่การกระทำนี่สันดานไพร่ชัดๆ”
ขนมพูดจบคุณหญิงชี้หน้าตาโตมองขนมอย่างโกรธจัด “พวกแกจับนังขนมไว้!!”
ชายทั้งสามรุมจับขนมแน่น ขนมยืนนิ่งไม่ขัดขืน แต่สายตากลับท้าทายคุณหญิง
“เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!” คุณหญิงตบแรงจนขนมหน้าหันริมฝีปากช้ำ
“ปากดีนักใช่มั้ยแก” คุณหญิงบีบหน้าขนมอย่างแรงจนหน้าเบี้ยว
“ถุ้ย!” ขนมถุยน้ำลายใส่หน้าคุณหญิงทันที
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” คุณหญิงเด่นดวงกรี๊ดลั่นจนชายทั้งสามคนตกใจเผลอปล่อยขนม
เมื่อหลุดได้ขนมรีบปิดสิงที่ซ่อนไว้พร้อมกับซัดแจกันใส่ชายทั้งสาม
“เพล้ง!!”
ทั้งสามคนที่เอาแต่สนใจคุณหญิงโดนไปเต็มๆ
“แก!! นังขนม ฉันไม่เอาแกไว้แน่!” คุณหญิงปาดน้ำลายบนหน้าอย่างขยะแขยง
“กลัวจังเลยครับ” ขนมเชิดหน้าพร้อมกับยิ้มเหยียด
“พวกแกจับมันไว้!” คุณหญิงหันไปสั่งชายทั้งสามคน
ชายทั้งสามคนจะเข้ามาจับแต่ขนมกลับถือไม้เบสบอลของพวกมันแล้วชี้หน้า
“เข้ามาสิ รอบนี้ฉันไม่ยอมพวกแกแน่!”
ขนมหยิบโทรศัพท์ที่ซ่อนไว้พร้อมกดแจ้งตำรวจทันที
“เกิดเหตุร้ายที่หมู่บ้าน...”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไปแย่งโทรศัพท์มา!!” คุณหญิงแผดเสียงแหลมทันที
ชายทั้งสามมาแย่งโทรศัพท์จากขนมพร้อมปาลงพื้น
“เพี๊ยะ!” คุรหญิงเข้าไปตบขนมพร้อมกับตวาดเสียงดังลั่น “แกคิดว่าจะชนะฉันเหรอ”
“เพี๊ยะ!! ปัก!!” ขนมตบพร้อมถีบคุณหญิงอย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลง
“หึ แล้วแกคิดว่าฉันจะยอมแพ้แกเหรอนังคุณหญิงสันดานไพร่!”
“กรี๊ดดดดด แกกล้าถีบฉัน พวกแกจัดการมันเดี๋ยวนี้!!”
สิ้นเสียงคุณหญิงขนมโดนต่อยทันที
“อั๊ก!!” ขนมล้มลงไปพร้อมกับยกมือมาบังแรงกระแทกพร้อมมืออีกข้างจับไม้เบสบอลตีพวกมันอย่างไม่ยอมแพ้
“น้องขนมมีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย” เสียงเพื่อนบ้านดังขึ้น
“หยุด!! กลับ!!” คุณหญิงพูดจบพวกมันหยุด ขนมที่สะบักสะบอมไม่น้อยลุกขึ้นยืนมองคุณหญิงอย่างไม่กลัว
“หยุดยุ่งกับลูกชายฉันซะ ไม่งั้นแกโดนมากกว่านี้แน่!” คุณหญิงพูดจบสะบัดหน้าเดินออกจากบ้านไปทันทีพร้อมชายสามคน
ขนมยืนมองคุณหญิงที่เดินจากไปด้วยความแค้น สายตาที่พร้อมจะแผดเผาทุกอย่าง เขาเจ็บ เจ็บกายไปหมด แต่เขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาจะทำหลังจากนี้จะทำให้อีกฝ่ายเจ็บใจไม่แพ้กายเขาในตอนนี้แน่
“น้องขนมเป็นไงบ้าง” เสียงผู้หญิงวัยกลางคนเข้ามาในบ้านด้วยสายตาตื่นตะหนก
ขนมเปลี่ยนสีหน้าบีบน้ำตาร้องไห้ทันที
“อึก อึก พี่สา ขนมขอบคุณมากนะครับ” ขนมทรุดลงนั่งพร้อมยกมือไหว้อีกฝ่าย
“โถ น้องขนม พี่ได้ยินตั้งนานแต่ไม่กล้าเข้ามาช่วย แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่แจ้งตำรวจให้แล้ว” สาเข้ามากอดปลอบเด็กตรงหน้าที่ร้องไห้เสียงดัง
ไม่นานนักตำรวจมาเต็มบ้าน ตำรวจเข้ามารวบรวมหลักฐาน ถ่ายรูปเก็บไว้ พร้อมทั้งเชิญตัวขนมที่โดนทำร้ายร่างกายไปโรงพัก
ขนมนั่งให้ปากคำพร้อมพี่สาที่นั่งข้างๆ พี่สายืนยันว่าเห็นผู้หญิงมากับผู้ชายวัยฉกรรจ์สามคน มาทำร้ายขนมถึงบ้าน
“คนที่มาทำร้ายน้องคือใครครับ” ตำรวจถามขนม
“คุณหญิงเด่นดวง สิทธิวัฒน์ครับ” ขนมพูดจบบีบน้ำตาไหลลงมาทันที
ตำรวจหน้าเครียดไม่น้อยเมื่อได้ยินชื่ออีกฝ่าย
“น้องแน่ใจนะ”
“แน่ใจสิครับ ทำไมเหรอ พอรู้ชื่อนามสกุลขึ้นมาจะไม่ทำคดีให้เหรอครับ” ขนมจ้องตำรวจตรงหน้า
“ไม่ใช่ครับ แต่ไม่มีหลักฐานอะไรเลย”
“มีสิครับ” ขนมตอบแค่นั้น พร้อมยกยิ้มมุมปาก
พี่สาที่นั่งข้างๆช่วยยืนยันอีกเสียงเพราะเห็นหน้าคุณหญิงเด่นดวงชัด
ขนมถอยออกมาโทรศัพท์หาใครสักคนที่ต้องรับรู้เรื่องนี้ทันที
“พี่แดนครับ อึก อึก”
“มีอะไรขนม” ปลายสายตกใจทันทีที่ได้ยินเสียงขนมอื้น
“ขนมโดนทำร้าย ตอนนี้อยู่ที่สน.” ขนมพูดได้ไม่นานแดนไทก็ตัดสายพร้อมรีบออกมาหาเขาทันที
ขนมยืนรอไม่นานนักแดนไทก็มาถึง ขนมเข้ากอดอีกฝ่ายพร้อมร้องไห้โฮออกมา
“ใครทำขนม บอกพี่มา!”
“คุณหญิงเด่นดวงครับ อึก อึก”
แดนไทตาโตทันทีที่ขนมพูดจบ เขาลูบไปตามแก้มที่ช้ำเพราะโดนตบไปมา
“คุณแม่ทำขนมเหรอ” แดนไทเสียงแผ่วทันที เขาอ่อนล้าจนไม่อยากจะเชื่อว่าแม่เขาจะร้ายขนาดนี้
“ใช่ครับ ไม่ใช่แค่ขนม แต่บ้านขนมก็โดน ฮืออออ”
แดนไทกอดขนมแน่นพร้อมลูบหลังอย่างปลอบโยน
“เรื่องคดี..” แดนไทพูดขึ้นอย่างยากลำบาก
“ปล่อยให้เป็นไปตามกฎหมายครับ” ขนมพูดนิ่งพร้อมเบ้ปากอย่าสะใจ เขาไม่มีทางยอมความแน่ๆ
“ขนมไปโรงพยาบาลกับพี่ก่อนมั้ย ช้ำไปหมดแล้ว”
“กายไม่เท่าไหร่ แต่ใจของขนมสิครับ ฮือออ อึก” ขนมหยุดพูดพร้อมสบจาอีกฝ่ายแล้วพูดต่อ “แม่ของพี่บอกให้ขนมเลิกยุ่งกับพี่ ไม่งั้นเขาจะฆ่าขนม”
ขนมพูดเสียงดังลั่น แม้แต่ตำรวจที่นั่งอยู่ก็ได้ยิน ตำรวจที่นั่งอยู่หน้าเครียดทันที ท่าทางเรื่องนี้จะไม่ธรรมดาแล้ว
แดนไทอึ้งไปกับสิ่งที่ขนมพูด
ไม่นานนักก็มีเหล่านักข่าวเข้ามาเยอะเมื่อได้ยินข่าวคุณหญิงเด่นดวงไปทำร้ายเด็กคนนึง
“นั้นคุณแดนไท ลูกชายคุณหญิงนิ” เหล่านักข่าวมองพร้อมกระซิบกระซาบลถ่ายรูปแดนไทที่กำลังกอดกับผู้เสียหาย
“ไม่ทราบว่าคุณหญิงมาทำร้ายน้องทำไมคะ” นักข่าวรุมขนมทันทีที่ผละออกจากแดนไท
“อึก อึก คุณหญิงมาฆ่าผมครับ” ขนมพูดจบเหล่านักข่าวฮือฮาทันที
ตำรวจที่นั่งอยู่รีบเข้ามาห้ามพร้อมต้อนนักข่าวออกไป
แดนไทยืนเครียดหน้านิ่งอยู่ข้างหลัง ไม่ไกลนักมีพี่สาที่กำลังพูดคุยกับตำรวจอีกนายอย่างออกรสถึงคดีความที่เกิดจากการใส่สีตีไข่ตามประสาแม่บ้านดูละครของตน
ขนมยิ้มมุมปากพร้อมมองไปที่นั่งข่าวที่กำลังโทรศัพท์รายงานกันอย่างพัลวัน
รับรองพรุ่งนี้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่!!
____________________________________________________
มาต่อแล้วครับ งานนี้ไม่มีใครยอมใครแน่นอน
ขอบคุณทุกคนที่อ่าแนละคอมเม้นต์ครับ :pig4: :L1:
-
สนุกมากๆ อ่านๆไปคิดไปว่าจะเป็นไงต่อในเมื่อเรื่องราวมาถึงขั้นแตกหักกับยัยคุณหญิงเด่นดวงล่ะ
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
คุ้มหรอขนม?
-
แรงด้วยกันทั้งคู่เลย :ling3:
-
:katai1: ขิงก็ราข่าก็แรง แต่ตอนนี้ ขนมนำอยู่แต้มนึง
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
นึกถึงคำพูดของแดนไทตอนแรกๆ แล้วตลกดีอะ นางกลับคำพูดตัวเองหมดเลย เป็นขนมคงหัวเราะสะใจจนฟันร่วงหมดแล้ว 55555555
-
สนุกมาก. มาต่อด่วน. ขนมเลิศมาก
-
:L2: อีคุณหญิงเพี้ยนมาก ร้ายมากอะ แต่ขนมนี่เริ่มจิตนิดๆละ ฮ่าๆ สะใจ
เราเห็นแดนเริ่มลังเลระหว่างแม่กับเมียแล้ว หึ ถ้าลำบากใจนัก ขนมให้พี่ดินช่วยสิจ๊ะ
-
คุณหญิงเด่นดวงนี่ร้ายมากๆๆๆ อะไรจะหวงลูกชายขนาดนั้น ส่วนขนมก็ร้ายมากๆเช่นกัน
ดูอยากที่ขนมทำแล้วคงจะแค้นคนในบ้านนี้มากๆ นับวันๆนางยิ่งเพิ่มความแรงมากขึ้น
รู้สึกตอนนี้กำลังเข็มข้นเลย แต่ดูจากเนื้อเรื่องแล้วน่าจะมีเข็มข้นกว่านี้ :katai2-1: :katai2-1:
-
เหมือนไหร่ดอนจะเสร็จขนม รอแค่นี้ :hao7:
-
กดเข้ามาอ่านด้วยความบังเอิญ เรื่องนี้พลิกมากอ่านแรกๆนึกว่านานเอกจะใสๆโดนกระทำไรงี้ซะอีกที่ไหนได้ ร้ายสุด แรงสุด ส่วนปมนั้นพอจะเดาได้หน่อยๆ แต่ที่ยังไม่กล้าฟันก็เรื่องของขนมกับแดนนี่แหละว่าจะใช่พี่น้องกันไหม คือกลัวมันจะจบไม่สวยจริงๆอะ
-
ตายล่ะ ดันมาติดใจนายเอกสายเผ็ดดุ เจ้าคิดเจ้าแค้น ...แถมแอบจิตหน่อยๆ คึคึ
อ่านสนุกจังเลย ชอบช่วงแรกๆ ชอบความยั่วเยของขนม ตอนพยามคั่วกับแดนไทคือพล็อตมันส์มากกก
ชอบที่แดนไทหลงขนมไม่รู้ตัว ตั้งข้อแม้ กันเค้าเข้าใกล้ แล้วตัวเองดันแหกมันเองหมดทุกข้อ
แต่พอเริ่มเข้าโซนเทครัวล้างตระกูล ทางนี้เริ่มหวั่นใจละ...กลัวกระแสน้ำพัดแรงออกอ่าวไทยสู่โอเชี่ยน 555
หลังขนมมีคดีกับคุณหญิงนรก คงจบไม่สวยชัวร์ อยู่ยากแน่ๆ ได้แฉล้างแค้นสมใจ แต่ชีวิตคงพัง!
โดยเฉพาะกับผู้ทั้งหลายที่ไปปั่นหัวเอาไว้ ...รออ่านพาร์ทขนมง้อพี่แดนไทนะคะ มาต่อบ่อยน๊า รออยู่ๆ
-
อห.. นี่ก็มาติดกับดักขนมเหมือนกัน ร้ายๆแบบนี้
รอน้องสู้กะพี่ดอน ซึ่งขนมนี่เก่งอะรู้จุดอ่อน อ่านเกมออก แต่ยิ่งถลำลึกยิ่งยาก ลึกๆในใจพี่น้องคงมีอะไร
ในใจอยู่แล้ว. ขนมมาจุดชนวนลูกคนเล็กคนกลางอีก
พีคคคคคมาก แอบลุ้นให้พี่ดอนเป็นพระเอก จะทันขนมมั้ยนะ555555 ทั้งพี่ทั้งน้องก็ไม่รอดไปละ เหลือดอนที่จะเป็นมวยถูกคู่
-
รอน้าาาาาาาาาาาา :mew2: :mew2: :mew2:
-
ตามอ่านจนทัน รอจ้า
-
กำลังตามอ่านอยู่คับ
สนุกมากๆ
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
อ่านทันแล้ว
ไม่รู้ทำไมสงสารพี่แดนจัง
แต่อีกใจก็อยากให้ขนมไปยั่วพี่ดอนบ้าง555
-
อูย น้องขนมแซ่บมาก พริกร้อยเม็ดพันเม็ด เรื่องราวในอดีตแน่ๆ
แดนไทรักขนมจริงแล้ว น่าสงสารนางเหมือนกันนะ
ความแค้นใดๆ ทำให้ใจร้อนรุ่มเนอะ เลือกทีมไม่ถูกเลยค่ะ
สนุกมาก ขอบคุณนะคะ
-
สรุปแล้ว นายเอกต้องการอะไรกันแน่เนี่ย ตอนแรกต้องการเงินมารักษายาย ไปๆมาๆก็มายุ่งกับแดนไท เพื้อยั่วให้คุณหญิงโกรธ คือได้เงินแล้วแต่อยากเอาคืนที่คุณหญิงดูถูกหรอ? หรือชอบแดนไทจริง?
-
คิดถึ๊งงงงง คิดถึงงงงงง คิดถึงขนม เมื่อไหร่จะมาน้าาาา
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่25
ขนมนั่งมองข่าวในโซเชี่ยลที่กำลังพูดและวิจารณ์ข่าวที่กำลังเกิดขึ้นต่างๆนาๆ คำวิจารณ์จากทั่วทุกสารทิศที่กำลังวิจารณ์อย่างออกรสเกี่ยวกับข่าวแม่ผัวตัวร้ายสั่งคนมาทำร้ายแฟนลูกที่เป็นผู้ชาย!!
“ขนมเป็นไงบ้าง” แรงสวมกอดจากด้านหลังทำให้ขนมเปลี่ยนสีหน้าที่กำลังสะใจเป็นสลดลงทันที
“ขนมไม่เป็นไรหรอกครับ” ขนมหันหน้ามองแดนไทที่หน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“แผลอีกไม่นานก็คงหาย” แดนไทลูบแผลบนใบหน้าของขนมอย่างแผ่วเบา
“ใช่ครับ พี่แดนไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ” ขนมพูดพร้อมยิ้มหวาน แม้ว่าในใจกำลังเต็มไปด้วยไฟแค้น
“ช่วงนี้ขนมมาอยู่กับพี่ที่คอนโดก่อน อย่าเพิ่งกลับบ้านไปอยู่คนเดียวเลย”
“จะดีเหรอครับ ถ้าคุณหญิงรู้เรื่องเข้าจะเป็นเรื่องใหญ่นะครับ” ขนมพูดเสียงอ่อยก้มหน้าแอบลอบยิ้มเบ้ปาก
“ดีสิ พี่ทิ้งขนมไม่ได้หรอก บ้านขนมต้องพังก็เพราะพี่” แดนไทสวมกอดแน่น เขารู้สึกผิด ขนมต้องโดนทุกอย่างก็เพราะแม่ของเขา และพี่ของเขา ถ้าพี่ดอนไม่ฟ้องแม่ ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้
ขนมกอดตอบแดนไทพร้อมซบลงบนไหล่อย่างหาที่พึ่ง แม้ว่าในใจกำลังสนุกและนึกถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น
บ้านขนมพังเพราะพี่ บ้านพี่ก็ต้องพังเพราะขนมเหมือนกัน!!
ขนมนั่งมองข่าวในทีวี นักข่าวกำลังล้อมสัมภาษณ์คุณหญิงเด่นดวงที่ยืนยิ้มหวาน หน้านิ่ง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
*ข่าวที่เกิดขึ้นเกิดจากอะไรคะ* นักข่าวสาวถามขึ้น
*ข่าวที่เกิดขึ้นไม่มีอะไรหรอกค่ะ เป็นการเข้าใจผิด*
*แต่อีกฝ่ายดูมั่นใจนะคะว่าคุณหญิงเป็นคนทำ*
*ถ้าไม่มีหลักฐานใครๆก็พูดได้ค่ะ เอาเป็นว่าดิฉันไม่ขอตอบอะไรมากไปกว่านี้ ขอตอบกับคุณตำรวจดีกว่าค่ะ*
กล้องจับภาพคุณหญิงเด่นดวงเดินเข้าโรงพักไปอย่างไม่ยะหรี่กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ขนมกดปิดทีวีทันที เขาเบ้ปากพร้อมมองทีวีอย่างแค้นใจ คนอย่างคุณหญิงเด่นดวงไม่จนมุมง่ายๆหรอก และเขาก็รอบคอบมากพอ ขนมหยิบโทรศัพท์เปิดคลิปที่เขาแอบถ่ายไว้ตอนที่ทะเลาะกัน เสียงและภาพชัดเจน
ขนมคิดถูกที่ไม่รีบให้คลิปกับตำรวจ เพราะเขาอยากจะหักหน้าคุณหญิงและแฉให้ใครหลายๆคนรู้ว่านังคุณหญิงสตอเบอรี่แค่ไหน
เขาอาจจะแพ้คุณหญิงเรื่องอำนาจ แต่เขาก็มีอำนาจโซเชี่ยลและสังคมที่มีแรงกดดันพอๆกับอำนาจมืด
“แดนไทอยู่ไหน” แดนไทถอนหายใจเมื่อรับสาย แม้ใจเขาไม่อยากจะรับ แต่เขาก็ต้องรับเพราะอยากจะเคลียร์กับแม่ ไม่อยากให้เรื่องใหญ่ไปมากกว่านี้
“ผมอยู่คอนโดครับ”
“อยู่กับมันใช่มั้ย” คุณหญิงพยายามระงับเสียงให้เป็นปกติ
“ขนมเหรอครับ ใช่ครับ”
“อย่าไปยุ่งกับมัน!! แม่ขอแค่นี้ไม่ได้ใช่มั้ย” เสียงดังลั่นมาตามสาย
“ผมคงให้แม่ไม่ได้” แดนไทตอบเสียงนิ่ง เขานั่งมองไปที่ขนมที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา เขาทิ้งขนมไม่ได้จริงๆ
“ทำไม รักมันมากใช่มั้ย!”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ แต่แม่ไม่ควรทำอย่างนั้นกับขนม”
“หึ คนอย่างมันโดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว เตือนดีดีไม่เคยฟัง ถ้าคิดจะเล่นกับไฟ ระวังไฟจะคลอกมันตาย!” คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบจนแดนไทที่ฟังขนลุก
“แม่คิดจะทำอะไร”
“แม่ทำได้มากกว่าที่แดนคิดแน่ถ้าแดนยังไม่หยุดยุ่งกับมัน”
“ผมขอเถอะครับ อย่าให้เรื่องมันใหญ่ไปมากกว่านี้”
“หึ แดนก็เลิกยุ่งกันมันสิ แม่ขอแค่นี้”
“....” แดนไทนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด เขาหันไปมองขนม เขาทิ้งขนมไม่ได้จริงๆ ความรู้สึกตอนนี้มันมากกว่าความสนุกในตอนแรกมันรวมถึงอยากปกป้อง อยากดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ขายคนนึงจะทำได้
“ผมคงให้แม่ไม่ได้” แดนไทตอบเสียงหนักแน่น
“แดน!!!” คุณหญิงแผดเสียงมาตามสายดังลั่น “คิดจะเล่นแบบนี้กับแม่ใช่มั้ย!”
“ผมไม่เล่นครับ แต่ผมก็ไม่ยอมให้คุณแม่ทำร้ายขนมเหมือนกัน” แดนไทพูดจบอีกฝ่ายตัดสายไปทันที
แดนไทเดินหน้าเครียดเข้าไปในห้อง เขามองขนมอย่างเป็นห่วง ถ้าเขาไม่นึกสนุกอยากเล่นกับขนมจนถลำลึกขนาดนี้ ทุกอย่างคงไม่เกิดเรื่องขนาดนี้
“ขนมขอใช้คอมพี่แดนหน่อยได้มั้ยครับ” ขนมพูดด้วยรอยยิ้มหวาน
“เอาสิ อยู่ในห้อง ไปใช้ได้เลย” แดนไทพยักหน้าอย่างเหนื่อยๆ เขาล้มตัวนอนบนโซฟาแล้วหลับตาอย่างใช้ความคิด
ขนมมองแดนไทพร้อมยกยิ้มก่อนเดินเข้าไปในห้องนอน เขาหยิบแล็ปท็อป ของอีกฝ่ายเปิดพร้อมเชื่อมสายเชื่อมต่อโทรศัพท์นำคลิปที่มีอยู่ลงคอม เขาเข้าในเว็บไซต์ที่มีคนตั้งกะทู้เยอะชื่อดัง พร้อมพาดหัวกะทู้ คลิปเด็ดข่าวดัง แม่ผัวสั่งคนทำร้ายแฟนลูกที่เป็นผู้ชายถึงบ้าน
ขนมโพสได้ไม่นานก็มีคนมาแสดงความเห็นเยอะ พร้อมแชร์ ขนมจึงตั้งกะทู้ในเว็บอื่นอีกมากมายเพื่อกระจายคลิปให้ทั่วถึง
ขนมมองจองแล้วยกยิ้มสะใจ งานนี้ถ้าเช็คไอพีคอมพิวเตอร์แล้วรู้ว่ามาจากเครื่องคอมของลูกชายตัวเองนังคุณหญิงคงอกแตกตายไปอีกแน่ๆ!
ครืน ครืน
เสียงสั่นของโทรศัพท์ทำให้ขนมหยิบขึ้นมาดู เห็นชื่อที่บันทึกไว้ก็อดที่จะเม้มปากแน่นไม่ได้
“สวัสดีครับ”
“พี่คิดว่าจะไม่รับโทรศัพท์พี่แล้วซะอีก” เสียงปลายสายนิ่งแต่เขารับรู้ได้ถึงความประชดประชัน
“ก่อนหน้านี้ขนมไม่ว่างนะครับ” ขนมตอบพร้อมกัดฟันแน่น ตลอดเวลาที่ผ่านมาดินพยายามโทรหาเขาตลอด แต่เขาก็เลี่ยงที่จะไม่รับ
“ไม่ว่างหรือมัวแต่ไปกกกับน้องชายพี่” ดินเน้นเสียงตรงคำว่าน้องชายจนเขารู้สึกได้
“ไม่ได้เพิ่งกกครับ แต่กกกันมานานแล้ว” ขนมตอบอย่างไม่สนใจอีกฝ่าย หมดเวลาแอ๊บเป็นคนดีแล้ว
“งั้นเหรอ กกกันสนุกมั้ยละ”
“ก็สนุกครับ อาจจะสนุกกว่าพี่ด้วยซ้ำ” ขนมตอบไปทำเอาอีกฝ่ายขึ้นเสียงใส่ทันที
“อย่าคิดจะมาปั่นหัวคนอย่างฉันนะขนม!”
“ปั่นตรงไหนกันครับ ขนมอยู่ของขนมเฉยๆ ใครกันละที่เข้ามายุ่งเอง”
“หึ อย่าคิดจะเฉดหัวฉันทิ้งง่ายๆ”
“เฉดหัวอะไรกัน เราเป็นอะไรกันเหรอครับพี่ดิน ก็แค่คนรู้จักไม่ใช่เหรอครับ” ขนมตอกกลับทำให้อีกฝ่ายเงียบไปพักนึง
“หึ อย่าคิดว่าตัวเองเก่งนัก อะไรที่ฉันอยากได้ ฉันก็ต้องได้!”
“แต่พี่ดินก็ไม่เคยได้ขนมนิครับ” ขนมตอกกลับอย่างเจ็บแสบแล้วกดตัดสายทิ้งทันที
เขาบล็อกเบอร์ดินทันทีที่วางสาย เขารู้ว่าคนอย่างดินไม่หยุดแค่นี้หรอก ยิ่งอีกฝ่ายร้ายมากขึ้นเท่าไหร่ คนที่น่าสงสารก็คือขนมมากขึ้นเท่านั้น
ขนมเดินออกจากห้องเจอแดนไทที่นอนนิ่งไม่ต่างจากเดิมนัก อีกฝ่ายคงเหนื่อย เขานั่งข้างๆอีกฝ่ายพร้อมสำรวจใบหน้าคมที่ปิดตาอยู่ เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกของแดนไท ความจริงใจของแดนไท แต่ยังไงเขาก็ไม่มีวันหวั่นไหว เพราะยังไงเขาสองคนก็รักกันไม่ได้
“อื้ออ” อีกฝ่ายครางขึ้นเบาๆพร้อมลืมตามองขนมที่นั่งจ้องอยู่
“มีอะไรหรือเปล่าขนม”
ขนมไม่ตอบแต่ยิ้มหวานพร้อมเข้าสวมกอดอีกฝ่ายซบลงตรงอกแกร่ง
“ขนมกลัว” ขนมตอบเสียงอ่อย
“ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าขนมอยู่กับพี่ จะไม่มีใครทำอะไรขนมได้” แดนไทลูบหัวขนมเบาๆ
“พี่แดนอย่างทิ้งขนมนะ”
“พี่ไม่มีวันทิ้งขนม” แดนไทพูดจบขนมลยืดตัวจูบอีกฝ่ายเบาๆ
จูบที่อ่อนโยนค่อยๆรุนแรงมากขึ้นตามแรงอารมณ์ของทั้งสองฝ่าย ขนมนั่งคล่อมแดนไทพร้อมยิ้มหวานแล้วบดจูบต่ออย่างเร้าร้อน
วันนี้เปิดวันเทอมวันแรกของเทอมสอง ขนมเดินเข้าคณะหน้านิ่งอย่างไม่สนใจต่อสายตาที่หลายๆคนจดจ้องมาที่เขาอย่างมากมาย เพราะแดนไทมาส่งเขาถึงหน้าคณะเปนการตอกย้ำความสัมพันธ์ของเขากับแดนไท
“ขนมมมม” เสียงเรียงเสียงดังมาจากโต๊ะประจำของเขา หมิวและเป้ยหน้าตื่นตระหนกทันที
“เป็นอะไรกัน ทำไมทำหน้าตาตื่นแบบนั้น” ขนมนิ่งราวกลับไม่รู้เรื่อง
“เรื่องของแกดังไปทั่วมหาลัย ไหนจะคลิปที่แม่พี่แดนไปทำร้ายแกอีก” เป้ยพูดขึ้น
“อ๋อเรื่องนั้น” ขนมตอบพร้อมส่ายหน้าเบาๆ
“แกโอเคมั้ยขนม” หมิวถามพร้อมแขนเพื่อนขึ้นอย่างเป็นห่วง หน้าขนมยังมีรอยช้ำบ้าง แต่ก็ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น
“ไม่โอเคก็ต้องโอเค” ขนมตอบตามความจริง เขารู้สึกเป็นตัวเองที่สุดเวลาอยู่กับเพื่อนสนิท
“ช็อคหลายอย่างมาก ทั้งแกคบกับพี่แดน แล้วแม่ผัวก็มาทำร้ายแก” เป้ยพูดขึ้นอีก
“ก็อย่างที่เห็น เราก็ไม่รู้จะบอกพวกแกยังไง” ขนมตอบนิ่ง พร้อมสบตาหมิวและเป้ยที่มองอย่างเป็นห่วง
“มีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้นะ” หมิวอาสาขึ้น พร้อมเป้ยที่พยักหน้าเอาด้วย
ขนมยิ้มอย่างจริงใจพร้อมจับมือเพื่อนทั้งสองคนไว้
“ขอบใจพวกแกมากนะ” ขนมตอบแล้วบีบมือเพื่อนทั้งสองคนเบาๆ
เรื่องนี้เขาไม่อยากให้คนที่เขารักมายุ่ง ทั้งเพื่อนที่เขารัก และยายของเขา
ขนมนั่งเรียนโดยไม่สนใจสายตาและเสียงซุบซิบในห้องเรียน เขารู้สึกปวดท้องเลยเลี่ยงมาเข้าห้องน้ำ ออกมาก็เจอฟ้าที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
ขนมยิ้มให้ฟ้าน้อยๆ เขารู้ว่าฟ้ามีอะไรยากคุยกับเขา เพราะอีกฝ่ายจ้องมองเขาตลอดเวลาในห้อง
“มีอะไรหรือเปล่าฟ้า”
“เรามีอะไรอยากคุยกับขนมหน่อยนะ” ฟ้าตอบพร้อมยิ้มให้
“เอาสิ มีอะไรละ”
“เรารู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเราเป็นห่วงขนม ไม่อยากให้ขนมไปยุ่งกับแม่พี่แดนเลย” ฟ้าพูดด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด
“เราคิดว่าฟ้าจะมาต่อว่าเรื่องที่เราคบกับพี่แดนซะอีก” ขนมพูดออกไปเพื่อกระจายข่าว แม้ว่าจริงๆแล้วเขากับแดนไทยังไม่ได้ตกลงปลงใจคบกันอย่างจริงๆจังๆด้วยซ้ำ
“ไม่หรอก เรื่องนั้น เราไม่ได้คิดมากอยู่แล้ว”
“เราขอบใจฟ้านะ” ขนมยิ้มอย่างจริงใจ เขาไม่อยากจะมีคนเกลียดเพิ่มขึ้น
“เราห่วงขนมจริงๆนะ แม่พี่แดนร้ายกาจมากเลย ตอนเราคบกับพี่แดนเรายังรู้สึกได้ เราไม่อยากให้ขนมไปยุ่งกับแม่พี่แดนเลย”
“เราขอบใจฟ้านะที่เป็นห่วง” ขนมตอบพร้อมจับมืออีกฝ่ายเบาๆไม่พูดอะไรต่อ
ขนมเลี่ยงเดินออกมา เดินเข้าเรียนต่ออย่างไม่สนใจ
หลังเลิกเรียนขนมยืนรอแดนไทมารับที่หน้าคณะ เขารู้สึกหิวน้ำจึงเดินมาซื้อน้ำที่ซุ้มน้ำไม่ไกลมากนักแต่กลับโดนกระชากจากด้านหลัง
“พี่ดิน!!!”
“คิดว่าจะหนีฉันได้เหรอ”
______________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนาน คนเขียนติดสอบกลางภาคเลยไม่ค่อยว่าง พร้อการบ้านรุมเร้า
หลังจากนี้จะมาต่อเรื่อยๆ ไม่หายไปนานแล้วครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่าแนละคอมเม้นต์นะครับ :กอด1: :pig4: อย่าเพิ่งหายไปนะๆ
-
ว้ายยยยยย พี่ดินๆๆๆๆ
คือว่าอยากจะเตือนด้วยความหวังดีนะคะ คือว่าผู้แต่งใช้คะ ค่ะผิดอะค่ะ อย่างประโยค 'เกิดขึ้นจากอะไรค่ะ' ต้องเป็น อะไรคะ
'ไม่มีอะไรหรอกค่ะ'ก็ใช้ถูกแล้ว
'แต่อีกฝ่ายดูมั่นใจนะค่ะ' ต้องเป็น นะคะ
นะค่ะไม่มีนะคะ
แล้วอย่างตรง 'ถ้าไม่มีหลักฐานใครๆ ก็พูดได้ค่ะ' ผู้เขียนก็ใช้ถูกนะคะ เหมือนกับประโยค 'ขอตอบกับคุณตำรวจดีกว่าค่ะ' ตรงนี้ก็ถูกแล้ว
คือบางคนอาจจะมองว่าอะไรนักหนา ก็สื่อสารได้เหมือนกัน แต่เรามองว่าคนเขียนหนังสือ แต่งนิยายควรยิ่งใช้ภาษาให้ถูกต้องอะค่ะ เป็นภาษาของพวกเราเองด้วย
เราชอบอ่านนิยายของคุณนะคะ สนุกมาก แค่อยากชี้ให้เห็นจุดบกพร่องเฉยๆ ค่ะ
ปล. ดีใจที่กลับมาแต่งต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ
:L1:
-
ว้ายยยยยย พี่ดินๆๆๆๆ
คือว่าอยากจะเตือนด้วยความหวังดีนะคะ คือว่าผู้แต่งใช้คะ ค่ะผิดอะค่ะ อย่างประโยค 'เกิดขึ้นจากอะไรค่ะ' ต้องเป็น อะไรคะ
'ไม่มีอะไรหรอกค่ะ'ก็ใช้ถูกแล้ว
'แต่อีกฝ่ายดูมั่นใจนะค่ะ' ต้องเป็น นะคะ
นะค่ะไม่มีนะคะ
แล้วอย่างตรง 'ถ้าไม่มีหลักฐานใครๆ ก็พูดได้ค่ะ' ผู้เขียนก็ใช้ถูกนะคะ เหมือนกับประโยค 'ขอตอบกับคุณตำรวจดีกว่าค่ะ' ตรงนี้ก็ถูกแล้ว
คือบางคนอาจจะมองว่าอะไรนักหนา ก็สื่อสารได้เหมือนกัน แต่เรามองว่าคนเขียนหนังสือ แต่งนิยายควรยิ่งใช้ภาษาให้ถูกต้องอะค่ะ เป็นภาษาของพวกเราเองด้วย
เราชอบอ่านนิยายของคุณนะคะ สนุกมาก แค่อยากชี้ให้เห็นจุดบกพร่องเฉยๆ ค่ะ
ปล. ดีใจที่กลับมาแต่งต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ
:L1:
ขอบคุณนะครับที่ชี้แจง พิมพ์นิดผิดหน่อยเดี๋ยวแก้ให้ พยายามระวังค่ะคะอยู่ครับ ไม่อยากให้พลาดด้วย
เพราะค่ะคะค่อนข้างมีดราม่าบ่อย
-
ขนม เจ๊ชอบ เอาทั้งคู่เลยลูก
-
มาต่อแล้ว เย้ พี่ดินนี่ร้ายเหมือนพ่อหรือเหมือนแม่ ชิ :ling3:
หมั่นไส้อะ แต่อยากรู้เหมือนกันว่ายัยเด่นดวงจะเต้นอีท่าไหนเมื่อรู้่าวว่าดินและแดนต่างมาติดขนมชิ้นนี้ อิอิ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ รอต่อนะคะ กำลังเข้มข้นสุุดๆ
-
ดินนี่ร้ายเหมือนแม่ชิมิ :hao7:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
มาจนได้ อิอิ พี่ดินนี้น้า จำเอาให้ได้เลยใช่ไหม :katai1:
-
เอาแล้ว พี่ดิน! พี่ดินจะทำไรขนม อย่านะ อย่าทำขนมเลย 555 อย่างน้อยขนมก็ต้องคิดมาแล้วล่ะว่าจะรับมือยังไง ฮ่าๆ
รอ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
พี่ดิน
-
สนุกมาก รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
กรี๊ดดดด แซ่บมากกกก เราอยากให้ขนมได้สามไปเลย ! :hao6:
-
ขนมแซ่บเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ชอบบบบ นอตอนต่อไปปป :pig4:
-
ยังไม่มาต่อหรอคะ
-
บอกตรงๆสงสารพี่แดนไทนะ
ขนมเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว
ไม่ใช่นายเอกเลย
-
ร้ายขึ้นทุกวันๆๆๆ อยากรู้ว่าทำไมถึงขนมถึงบอกว่ารีกกับแดนไทไม่ได้อ่า เป็นพี่น้องกันหรอหรือยังไง เดามั่วๆ5555
สงสารแดนไทนะขนมดูร้ายเกิ๊น กลัวแดนไทเสียความรู้สึกจัง
ส่วนพี่ดินอื้อหื้อขนมยังไม่ได้ขนมนะยังแรงขนาดนี้ น่ากลัว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ รอติดตามเรื่อยๆ~
-
คิดถึงขนม เมื่อไหร่จะมา
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่26
ขนมพยายามข่มความกลัวก่อนจะฉีกยิ้มให้ดิน
“พี่ดินมีอะไรรึเปล่า”
“พี่คิดถึงขนม” คำพูดที่ดูเหมือนจะหวาน แต่ขนมกลับรู้สึกขยะแขยงกับแววตาและน้ำเสียงของอีกฝ่าย
“คิดถึงก็น่าจะบอกกันดีดีนะครับ ทำแบบนี้ขนมตกใจแย่” ขนมพยายามควบคุมสติ
“หึ พี่ไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะให้ขนมปั่นหัวได้ง่ายๆหรอก” ดินพูดจบกวาดสายตามองขนม เขายอมรับว่าเขาถูกใจขนมมาก ขนมดูมีอะไร และฉลาด เขาอยากจะค่อยๆกินละเมียดละไมที่สุด แต่เขากลับคิดผิด เด็กคนนี้มันร้ายกว่าที่เขาคิด!!
“ใครจะกล้าปั่นหัวคนอย่างพี่ดินกัน” ขนมพยายามพูดคุยเพื่อต่อรองเวลา สายตาเขากวาดมองเผื่อจะเห็นแดนไท
“หึ อย่าพูดคุยให้เสียเวลา ไปกันดีกว่า” ดินพูดจบกระชากขนมอย่างแรงไปที่รถของตัวเอง แม้ว่าขนมจะพยายามดิ้นขนาดไหนก็ไม่หลุด
“ปล่อยนะพี่ดิน!!” ขนมพยายามกระขากหนีแต่เขาก็สู้แรงดินไม่ได้
มุมที่ทั้งสองคนอยู่เป็นมุมอับ แทบจะไม่มีนักศึกษาสัญจร ขนมจะส่องเสียงร้องให้คนช่วยแต่กลับโดนดินผิดปากพร้อมผลักขึ้นรถไปอย่างแรง
“พลั๊ก!!”
“โอ๊ยย ขนมเจ็บนะพี่ดิน!!” ขนมขึ้นเสียงดังใส่ดินที่รีบกระชากรถออก
“หึ เจ็บเหรอ แค่นี้ยังน้อยกว่าพี่!!” ดินตวาดเสียงดังทำเอาขนมนั่งนิ่ง
ขนมมองรถที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงขึ้นเรื่อยๆ เขาต้องค่อยๆใจเย็น มีสติ ถ้ามัวแต่แรงใส่กันไปมามีแต่จะพัง
“พี่ดินจะพาขนมไปไหน” ขนมพูดออกไป แม้ว่าจะรู้ว่าเป็นคำถามโง่ๆ แต่เขาก็คิดตอนนี้ไม่ออกจริงๆ
“ขึ้นสวรรค์ไงละ” ดินตอบพร้อมยิ้มมุมปากทำเอาขนมเม้มปากแน่น
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ขนมสั่น ขนมได้สติพยายามนิ่งแต่แอบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วกดรับทิ้งไว้
“ตอนนี้อยู่เส้นวิภาวดี พี่ดินจะพาขนมไปไหน” ขนมพยายามพูดเสียงดังเพื่อให้ปลายสายได้ยิน
“ขึ้นสวรรค์ไงละขนม ยังวันนี้ขนมก็ต้องเป็นของพี่!”
“พี่ดินทำแบบนี้กับขนมทำไม แค่ขนมไม่สนใจพี่ดินถึงกับต้องมาฉุดกันเลยเหรอ” ขนมปั้นเสียงเศร้าน่าสงสาร
“หึ ก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ เลวๆอะห้ะ!!” ดินตวาดเสียงดังพร้อมเร่งความเร็วมากขึ้นเพื่อไปที่จุดมุ่งหมาย
“ขนมไม่คิดเลยว่าพี่ดินจะเลวได้ขนาดนี้”
“หึ พี่มันเลว แต่คงสู้ไอ้แดนไม่ได้สินะ คงถ่างขาให้มันเอาไปกี่ครั้งแล้วละ”
“ใช่ พี่ดินสู้พี่แดนไม่ได้หรอก ยังไงขนมก็จะเป็นของพี่แดนคนเดียว!” ขนมพูดเสียงดังตะโกนใส่ดิน เพื่อทำคะแนนกับแดนไทมากกว่าเดิม
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวมารอดูกันว่าจะยังพูดแบบนี้ได้มั้ย” ดินหัวเราะดังลั่นพร้อมมองขนมอย่างมีเลศนัย
ขนมนั่งนิ่งพยายามมองทางและอ่านป้าย ระหว่างนั้นเองตัวขนมก็เผลอทำโนโทรศัพท์หล่นลง
“นั้นอะไร!!” ดินพูดเสียงพร้อมเบรกรถทันที
เอี๊ยดดด!!
ขนมรีบหยิบโทรศัพท์แต่โดนแดนไทกระชากไปได้ซะก่อน
“หึ ฉลาดนักใช่มั้ย!!” ดินมองขนมพร้อมยกยิ้ม ขนมจ้องดินอย่างไม่ยอมแพ้
“เอาโทรศัพท์ขนมมานะ!”
ดินไม่ตอบแต่ขว้างโทรศัพท์ขนมทิ้งทันที พร้อมออกรถต่อ
ขนมมองรถที่เคลื่อนที่อย่างเร็วอย่างหวั่นใจ แบบนี้เขาจะทำยังไงดี แดนไทไม่รู้แน่ๆว่าเขาโดนจับมาที่ไหน
“หึ เงียบไปเลยสินะ ไหน มีลูกเล่นอะไรมาใช้อีก” ดินพูดขึ้น
“ขนมเหนื่อยแล้วละ พี่ดินจะทำอะไรก็ทำเถอะ” ขนมพูดพร้อมถอนหายใจ เขาต้องนิ่งเพื่อใช้ความคิดในการเอาตัวรอด
“ยอมง่ายแบบนี้ก็ดีจะได้ไม่เหนื่อย เก็บแรงไว้เหนื่อยบนเตียงดีกว่า” ดินพูดพร้อมกวาดสายตามองขนม
ขนมกระตุกยิ้มเข้าใจว่าดินต้องการอะไร ถ้าต้องการเขาก็จะให้ ในเมื่อเขาเลวแล้ว จะเลวให้ถึงที่สุด
ขนมนั่งนิ่งไปจนถึงปลายทาง ดินพาเขาที่โรงแรมใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง ขนมยอมเดินตามดินแต่โดยดีไม่ขัดอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายแอบแปลกใจ
“หมดแรงจะขัดขืนแล้วหรือไง” ดินพูดแซวระหว่างขึ้นลิฟต์
“ถ้าพี่ดินบอกว่าต้องการแบบนี้ตั้งแต่แรกก็บอกขนมสิ ขนมจะได้ไม่ตกใจ” ขนมยกยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
ดินมองขนมนิ่ง เด็กคนนี้ร้ายไม่ธรดาจริงๆ เมื่อกี้ยังบอกจะไม่ยอมเป็นของเขา แต่ตอนนี้กลับพลิกลิ้นขึ้นมา
“หึ ทำไมถึงยอมง่ายๆละ เมื่อกี้ยังบอกจะเป็นของไอ้แดนคนเดียวอยู่เลย”
“นั้นมันเมื่อกี้ ไม่ใช่ตอนนี้”
“ตอแหลไปเรื่อยว่างั้น” ดินพูดขึ้นมาพร้อมมองขนมอย่างไม่เข้าใจ
“เค้าเรียกว่าปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์มากกว่า”
ขนมพูดจบมองห้องตรงหน้าพร้อมถอนหายใจ เขาไม่เคยหนักใจอะไรมาก่อนขนาดนี้ การจะนอนกับใครสักคนไม่ใช่เรื่องยาก แต่เขาไม่อยากทำ เขาไม่อยากฝืนใจตัวเอง
ขนมเข้ามาในห้องเขาโดนผลักล้มลงบนเตียง พร้อมยอมให้ดินซุกไซร้คอแต่โดนดี
“จะไม่ขัดขืนหน่อยเหรอ แบบนี้ไม่เร้าใจเลย” ดินพูดยั่วเย้าขนมที่นอนนิ่ง
“จะขัดขืนให้เจ็บตัวทำไม สุดท้ายพี่ดินก็จะเอาให้ได้อยู่ดี” ขนมตอบพร้อมจ้องหน้าแดนไท
“หึ ฉันละถูกใจขนมจริงๆ คนอย่างนายมันคาดเดายาก ฉันชอบ” ดินพูดพร้อมไล้ตามโครงหน้าของขนม
“แต่ขนมจะเตือนพี่ดินไว้สักอย่าง ระวังสักวันจะเสียใจกับการกระทำของตัวเอง” ขนมพูดเสียงเฉียบจ้องตาแดนไทได้ไม่มีแววล้อเล่นเหมือนที่ผ่านมา
ดินจ้องตาขนมพร้อมยิ้มมุมปาก เขาไม่มีทางตกหลุมเล่เหลี่ยมของขนมหรอก เหลี่ยมจัดขนาดนี้คิดจะพูดหว่านล้อมเขาละสิ
“พี่ไม่เคยเสียใจในสิ่งที่พี่ทำไปแล้ว”
“ขนมจะรอดู” ขนมพูดจบพร้อมเบ้ปากให้ดินต่อหน้า
เป็นครั้งแรกที่ดินได้เห็นขนมออกสีหน้าท่าทางร้าย ปกติจะเป็นคนคิดอยู่ในใจมากกว่าแสดงออกมา เขารับรู้ได้ถึงแรงกดดันที่ใกล้ระเบิดขึ้นทุกที
ดินสะบัดหัวเขาไม่อยากจะสับสนกับท่าทีของขนม เขาไม่มีทางตกหลุมกับดักอีกฝ่ายเด็ดขาด คิดจะมาไม้ไหนก็ปั่นหัวเขาไม่ได้หรอก
ดินซุกไซร้คอขนมต่ออย่างรุนแรง มือที่ว่างบีบคั้นบั้นท้ายกลมของขนมอย่างรุนแรงให้สมกับที่เขารอคอยและตั้งใจ
ขนมหลับตาถอนหายใจ ปล่อยจิตใจให้ล่องลอย ไปตามอารมณ์ แม้ว่าต้องฝืนขนาดไหนเขาก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ เพราะมันดีกว่าโดนข่มขืน!
ขนมปล่อยให้ดินปลดกระดุมเขาจนหมดพร้อมกระชากเสื้อเขาออก ขนมลืมตามองอีกฝ่ายพร้อมยิ้มหวาน ขนมยืดตัวขึ้นปลดกระดุมดินทีละเม็ดจนหมด เขากระชาดเสื้อดินทิ้งพร้อมก้มลงไปไล้ลิ้นไปตามแผงอกแกร่งและยอดอกสีเข้ม
“อ่าส์” ดินมองท่าทางที่ยั่วเย้าของขนมแล้วอารมณ์ยิ่งพุ่งสูง
ดินกระชากขนมขึ้นมาบดจูบอย่างร้อนแรง เขาผลักขนมนอนลงพร้อมตามไปบดจูบอย่างเร้าร้อยอีกครั้ง มือค่อยๆถอดกางเกงของกันและกัน
ขนมขยี้ผมขนองดินที่กำลังปรนเปรอยอดอกเขาอยู่ ดินไล้ไปตามหน้าท้องเนียนจนถึงชองทางด้านหลัง ดินช่างใจเล็กน้อยก่อนจะไล้ลิ้นไปรอบๆปากทางพร้อมบดลิ้นอย่างรุนแรง
“อ่าส์ ซี๊ดดดดด” ขนมเชิดตัวขึ้นพร้อมความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้
ขนมปล่อยให้ฝ่ายนำเกมส์ได้ไม่นานเขากระชากอีกฝ่ายขึ้นมาบดจูบพร้อมพลิกขึ้นบนตัวดิน ขนมค่อยไล้ลิ้นไปตามแผงอกแกร่ง ยอดอกสีเข้ม และหน้าท้องแกร่งเป็นลอนของดิน เขาเล่นกับร่างกายของดินอย่างยั่วเย้าและร้อนแรง ขนมจับท่อนลำที่ใหญ่โตไม่แพ้น้องชายก่อนจะไล้ลิ้นไปตามลำและอมเข้าไปอย่างรุนแรง
“อ่าส์ โอ้ววววว ขนม ซี๊ดดดด” ดินมองขนมอย่างพอใจ ไม่เคยมีใครออรัลให้เขาเสียวได้ขนาดนี้มาก่อน
ขนมปรนเปรออีกฝ่ายจนพอใจแล้วลุกขึ้นแบมือขอของสำคัญเพื่อป้องกัน
ดินยกยิ้มพอใจก่อนหยิบถุงยางออกมาใส่เองและผลักขนมนอนลง ดินยกขาขนมพากบ่าก่อนจะค่อยๆกดท่อนลำเข้าไปช้าๆ
“อ่าห์ ซี๊ดดด” ขนมเชิดหน้าขึ้นอย่างพึงพอใจ แม้ว่าจะตึงๆเจ็บนิดๆ แต่เขาสก็ต้องมีมารยาเพื่อให้ดินรู้สึกภูมิใจ
“พี่ดินเบาๆหน่อย ขนมเจ็บ อ่าส์”
“ฟิตจัง ไอ้แดนมันไม่ค่อยทำใช่มั้ย ซี๊ดดดด”
ขนมลอบยิ้มสะใจ ชายแท้ที่ไม่เคยมีอะไรกับเกย์ก็แบบนี้ ไม่คิดว่ามันจะฟิตขนาดนี้ ทั้งๆที่เขามีอะไรกับแดนไทบ่อย แต่เขาก็ต้องดูแลความกระชับเสมอ
“ซี๊ดดดดด อย่ารุนแรงกับขนมนะ เบาๆหน่อย” ขนมพูดพร้อมส่งสายตายั่วยวนให้ดิน
ดินอดใจไม่ไหวกระแทกจนมิดลำพร้อมบดจูบขนมอย่างเร้าร้อน
ขนมจิกแผ่นหลังแกร่งของดินแน่น รู้สึกซาบซ่านกับความรู้สึกที่ดินมอบให้
ดินกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ อ๊ะ พี่ดิน อ่าห์”
“ขนม ซี๊ดดดดด ”
ดินรู้สึกไม่ไหวเขาจึงปลดปล่อยออกมารอบแรกพร้อมฟุบลงบนตัวขนมและจูบริมฝีปากขนมเบาๆ
ขนมพยายามผลักดินออกแต่ดินกลับขัดขืนพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“หึ คิดว่าพี่จะจบแค่นี้เหรอ คืนนี้ขนมไม่ได้นอนแน่”
ดินพูดจบจูบไล้คอขนมต่ออย่างพึงพอใจในรสกามเมื่อกี้
ขนมมองดินเล็กน้อยก่อนจะมองบนแล้วถอยหายใจ
คืนนี้ต้องเหนื่อยอีกแล้ว!
เวลาล่วงเลยมาจนเกือบถึงตี1 ดินยังไม่ห่างจากกายของขนม อีกฝ่ายยังตักตวงความสุขจากขนมจนขนมเหนื่อย
“อ่าส์ ซี๊ดดด”
ขนมนอนตะแคงให้อีกฝ่ายกระแทกเข้าพร้อมบดจูบลำคอไปพร้อมๆกัน
“ก็อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นแต่ดินกลับไม่สนใจ
“ก็อกๆๆๆๆ !!” เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆจนขนมต้องพูดขึ้น
“พี่ดินเสียงประตู ไม่ไปเปิดเหรอ”
“ช่างมัน” ดินพูดเสียงแผ่วไม่สนใจ ยังเสพสมร่างกายของขนมต่อไป
“อ๊ะ แต่ขนมรำคาญ”
ดินเงยหน้าจากซอกคอ ก่อนจะสบถอย่างอารมณ์เสีย
“แม่ง! ใครวะ!” ดินตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไปเปิดประตู
ขนมถอนหายใจอย่างเหนื่อยกาย เขาจะได้พักสักที
ดินกระขากประตูอย่างอารมณ์เสีย เมื่อประตูเปิดขึ้นก้ต้องตกใจ
“แดน!!”
ดินโดนผลักอย่างแรงจนล้มลง ขนมได้ยินอย่างนั้นตาโตทันที เขารีบหยิกร่างกายตัวเอง พร้อมตบหน้าตัวเองให้ขึ้นสี พร้อมห่มผ้าห่มและบีบน้ำตา
“ขนม!!” แดนไทตะโกนเสียงดังพร้อมจะเดินเข้าไปหาขนมแต่กลับโดนดินกระชากไว้ซะก่อน
“อย่ามายุ่งกับเมียกู!” ดินพูดจบโดนแดนไทต่อยทันที
“ผัวะ!!”
“ไอ้แดน!!” ดินชี้หน้าน้องชายพร้อมเข้าไปซัดหมัดใส่แดนไททันที
“ผัวะ !! ” ทั้งสองคนแลกหมัดกันอย่างโมโหจนลูกน้องที่ตามแดนไทมาด้วยต้องเข้ามาแยกทั้งคู่
“พี่แดน ช่วยขนมด้วย ขนมโดนข่มขืน” ขนมเรียกแดนไทพร้อมก้มน้ำตาร้องไห้ออกมา
แดนไทได้สติหันมามองขนม ความรู้สึกเขาเหมือนโดนตีหัวหนักๆ หน้าชาไปหมด สภาพของขนมไม่บอกก็รู้ ตามตัวแดงไปด้วยรอยที่ดินฝากไว้
“ข่มขืน!” ดินขึ้นเสียงสูงอย่างงงๆ เมื่อี้ยังสมยอมแท้ๆ ตอนนี้จะมาเล่นบทโศกอะไรกัน
“ช่วยขนมด้วยพี่แดน” ขนมพูดจบแดนไทเข้ามากอดอีกฝ่ายไว้แนบอก
“พี่มาแล้วขนม” แดนไทกอดขนมแน่นตาเขาแดงกล่ำไปหมด มองไปที่ดินด้วยความแค้น
“ช่วย ขะ ชนมด้วย อึก ฮือออ”
“ตอแหล!! ตอแหลจริงๆนะขนม เมื่อกี้ยังถ่างขาให้กูเอาอยู่เลย!!” ดินตะโกนเสียงดังอย่างไม่พอใจ ยิ่งเห็นท่าทีของขนมที่จะเสียใจปานจะขาดใจตาย
“หุบปาก!! ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมโมโหไปมากกว่านี้” แดนไทตวาดเสียงดังพร้อมอุ้มขนมขึ้นทั้งผ้าห่ม
ดินจะเขามาแย่งขนม แต่โดนลูกน้องที่แดนไทพามาด้วยยึดไว้
“ปล่อยกู!!”
“ไม่ต้องปล่อย!!” แดนไทสวนไปทันที เขาจ้องพี่ชายตัวเองอย่างโกรธจัด
แดนไทอุ้มขนมออกไปผ่านหน้าดิน ขนมที่ร้องไห้ไม่หยุดหันมามองดินที่จ้องอย่างไม่ลดละ
ขนมมองดินพร้อมเบ้ปากอย่างสะใจ
______________________________________________________________________
ใครที่เชียร์ให้ขนมกวาดหมด ตอนนี้ก็กวาดเพิ่มไปอีกหนึ่งแล้วนะ
ตอนนี้พูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า ขนมไม่ใช่นายเอกที่แสนดี และอาจจะร้ายแบบนางร้ายละครหลังข่าว
อยากให้มองขนมเป็นตัวดำเนินเรื่องมากกว่านายเอก
ถ้าจะมองคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องก็คงพระเอกของเรา แดนไท
อ่านนิยายพระเอกเลวแล้วนายเอกแสนดีเยอะแล้ว ลองสลับกันบ้าง ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นต์และอ่านนะครับ :pig4: :L1:
-
o22 o22 o22 o22
-
ขนม ร้ายขึ้นเรื่อยๆ แต่เอาตามตรงยังไม่อยากเข้าข้างใครมาก กลัวกลับลำเปลี่ยนป้ายไฟไม่ทัน
ขอมองแค่ปัจจุบันก่อน ก็ถือว่าสมกันดี ดินกับขนม ร้ายเจอร้าย แต่นี่ไม่มองว่าดินร้ายหรอก ออกแนวหลงมากกว่า
อีกอย่างลูกน้องเนี่ย ไม่ได้ฟังคำสั่งของคนที่ใหญ่กว่าหรอ อย่าในเรื่องนี้ แดนไม่น่าจะจ่ายเงินจ้างเอง เหมือนเป็นคนของทางบ้านมากกว่า แล้วถ่าเป็นคนของทางบ้านเนี่ย ทำไมถึงกล้าขัดคำสั่งดิน ดูแล้วดินน่าจะมีอำนาจมากกว่าแดนนะ
ปล.ขนมจะฟาดกี่คนก็ได้แต่ขนมจะฟาดพี่ดอนไม่ได้ เราไม่ย๊อมมมม
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
o22 ความแค้นจะทำให้ขนมเป้นบ้า และน่าจะอีกหลายๆคนนะ
สงสารก็แต่พี่แดนน่ะ เป็นแค่เครื่องมือจริงๆนะ
-
ถึงพี่แดนไทจะเป็นเครื่องมือแต่เราเชื่อว่าสุดท้ายต้องคู่กับขนม(หรือเปล่า :hao3:?)สาธุ
-
เกือบลืมเรื่องนี้ไปแหน่ะ อ่านไปอ่านมาก็เริ่มคิดว่าเรื่องนี้อาจจะจบแบบแบดเอนด์ก็เป็นได้
-
หายไปตั้งนานน่าจะมาต่อหลายๆ ตอน 555
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
ขนมร้ายจัง
-
โหยนานดินถ้าแกไม่ไปฉุดขนมา แกคิดหรือว่าขนมจะยอมแก..... :ling1:
-
คิดถึงแดนใช่มั้ยพิมพ์ดินเป็นแดนตลอด 555
ขนมเป็นตัวเอกของเรื่องจริงๆนั่นแหละ เพราะการกระทำนางไม่ใช่นางเอกเลย 555
นางจะฟาดเรียบจริงเหรออออ แต่นางดูอินกับแดนไทมาก รักเขาสินะนังหนู 555
-
ว้าย ตามเรื่องนี้มาแบบไม่รู้ตัว ขนมแซ่บมาก
แต่กลัวใจจริงๆ ค่ะ ไม่ bad end ใช่ไหมคะ ฮืออออ
#ชูป้ายเชียร์พี่แดน
-
จากคนดีๆอย่างขนมก็มาร้ายเพราะความแค้นนี่ล่ะ แค้น10ปีก็ไม่สายสินะ
ขนมมีบทบาทหนักมากๆเหมือนเป็นคนคุมเกมส์แค้นนี้ รออ่านตอนต่อไป
-
ไม่กล้าออกตัวว่าอยู่ทีมใครเลย กลัวหน้แหกมากๆ55555
เอาเป็นว่าเป็นกำลังให้ทุกคนขอให้เรื่องมันจบด้วยดี อย่าแบดเอนเลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ เรารอติดตามความแซ่บ?ของน้องขนมตลอดๆ
-
แซ่บ เอาพริกไปร้อยเม็ดค่ะขนม
ขอบคุณค่ะ
-
สงสารน้องแดนไทเหลือเกิน ขนมมันร้ายมากค่ ะ หัวหน้า
-
กับดักพิศวาส
บทที่27
ขนมนั่งลงบนโซฟาในห้องแดนไท เขามองไปที่แดนไทที่เดินไปในห้องพร้อมหยิบผ้าขนหนูมาให้เขา
“ไปอาบน้ำ” แดนไทพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง นิ่งทั้งท่าทางและแววตา
“ขอบคุณพี่แดนมากนะครับที่มาช่วยขนม” ขนมพูดด้วยรอยยิ้มหวาน เขาแสร้งบีบน้ำตาให้น้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง
“แต่พี่ก็ช่วยขนมไม่ทัน” แดนไทพูดพร้อมหันไปมองทางอื่นไม่สบตาเขา
ขนมยืนขึ้นปล่อยให้ผ้าที่ห่อตัวเขาหลุด เขายืนเปลือยเปล่าต่อหน้าแดนไทอย่างไม่รู้สึกเขินอาย
“แค่พี่แดนมาช่วยขนม ขนมก็ดีใจแล้วครับ” ขนมพูดจบสวมกอดแดนไทแน่น
แดนไทกอดตอบพร้อมลูบหัวขนมเบาๆ “ฉันเสียใจที่ปกป้องนายไม่ได้อีกแล้ว”
ได้ยินอย่างนั้นขนมกระตุกยิ้มทันที ก็จะเปลี่ยนเป็นหน้าเศร้าเหมือนเดิม
“ขนมกลัว” ขนมพูดพร้อมเสียงสั่นเครือ บีบน้ำตาที่คลออยู่ให้มันไหลลงมา
“กลัวอะไร” แดนไทผละออกจากขนมพร้อมประจันหน้ากับอีกฝ่าย
“กลัวพี่แดนจะรังเกียจขนม ฮืออออ” ขนมพูดจบปล่อยโฮออกมาทันที
แดนไทได้ยินอย่างนั้นเขารีบกอดขนมอย่างปลอบประโลม เขาไม่ชอบเลยเวลาขนมร้องไห้
“พี่ไม่มีวันรังเกียจขนม ”
“แต่ขนมโดนพี่ดินข่มขืน ขนมไม่ใช่ของพี่แดนคนเดียวอีกแล้ว ขนมขอโทษ ฮือออ อึก”
“อย่าคิดมากไปเลยขนม ลืมมันซะ คิดซะว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย”
แดนไทพูดจบผละออกจากขนมพร้อมลูบใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
แดนไทจรดริมฝีปากลงบนหน้าฝากของขนมเบาๆ พร้อมกระซิบคำที่มั่นสัญญาที่เขาต้องทำให้ได้
“พี่จะไม่มีวันให้ใครทำร้ายขนมอีกแล้ว”
ขนมหลับตา เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึก แววตา ท่าทาง คำพูดของแดนไททุกอย่าง ความรู้สึกห่วงใยที่มีคนอย่างจะปกป้องเขามันเป็นความรู้สึกที่วิเศษที่สุด แต่ช่างน่าเสียดาย
เสียดายเหลือเกินที่คนๆนั้นเป็นแดนไท เขาไม่ควรจะได้รับความรู้สึกดีๆแบบนี้
เขามันเลวเกินไป
ขนมดึงความรู้สึกตัวเองกลับบ้านพร้อมเบ้ปากเบาๆ แดนไทตกหลุมกับดักเขาเต็มเปาแล้วละ
ขนมยืนอาบน้ำพร้อมแดนไทที่ช่วยขัด ทำความสะอาด แดนไททำความสะอาดเขาเหมือนอยากให้ร่างกายกลับมาสะอาดดังเดิม เหมือนก่อนที่จะโดนดินย่ำยี
ขนมนอนซบลงบนอกแดนไทบนเตียง เขาทั้งสองคนไม่พูดอะไร ปล่อยความคิดของทั้งคู่ให้ล่องลอยไปตามความรู้สึก
“ขนมรู้จักกับพี่ดินได้ยังไง” แดนไทพูดขึ้นในสิ่งที่เขาสงสัย
“พี่ดินเข้ามาจีบขนม คอยตื้อขนม แต่ขนมไม่เล่นด้วย ขนมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่ดินจะทำแบบนี้” ขนมพูดเสียงอ่อย ตามบทที่เขาคิดไว้
“ขนมไม่รู้เหรอว่าพี่ดินเป็นพี่ของพี่” แดนไทถามต่อ
“ขนมไม่รู้หรอก ขนไม่สนใจพี่ดินด้วยซ้ำ พี่ดินคอยตื้อขนมตลอดจน จนพี่ดินมาเห็นข่าวของเราสองคน พี่ดินเลยโกรธมากเหมือนที่พี่แดนได้ยินในโทรศัพท์” ขนมพูดต่อพร้อมลอบยิ้ม
แดนไทถอนหายใจเบาๆ เขาไม่เคยคิดว่าเขาสามคนพี่น้องต้องมาแตกหักเพราะแย่งคนรักกัน
“พี่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นพี่ดิน ถ้าเป็นพี่ดอนพี่จะไม่แปลกใจเลย แต่เป็นพี่ดิน พี่ไม่คิดว่าพี่ดินจะชอบผู้ชาย”
“ขนมไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตต้องมาเจอกับเรื่องอะไรแบบนี้” ขนมพูดเสียงเศร้าพร้อมสะอื้นขึ้นอย่างมีจริต
แดนไทเห็นแบบนั้นเลยเลิกซัก แม้ว่าเขาจะยังมีคำถามมากมายในหัว
“นอนเถอะ” แดนไทพูดพร้อมกระชับขนมให้แน่นมากขึ้น
ขนมเงยหน้าแดนไทพร้อมถามคำถามนึงที่เขาค้างคาใจ
“ขนมถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ” แดไทพยักหน้าให้
“ที่พี่แดนบอกว่าจะไม่มีวันรังเกียจขนม จริงใช่มั้ยครับ” ขนมถามนิ่งพร้อมจ้องหน้าแดนไทอย่างต้องการคำตอบ
“จริงสิ” แดนไทตอบเสียงหนักแน่นพร้อมลูบหัวขนมเบาๆ เวลานั้นเขาไม่อยากให้ขนมคิดมากเลยเลยตอบเพื่อให้อีกฝ่ายมั่นใจ
ขนมยิ้มตอบพร้อมซบลงบนอกแดนไท ขนมถอนหายใจเบาๆพลางคิดในใจ
แล้วจะคอยดูเมื่อถึงเวลานั้นจะยังไม่รังเกียจเขาอยู่มั้ย
ขนมตื่นมาในตอนเช้าแดนไทก็ไม่อยู่บนเตียงแล้ว ขนมกวาดสายตามองรอบๆห้องก็ไม่เจอ เขาลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันออกมาเจอแดนไทที่กำลังจัดอาหารอยู่บนโต๊ะกินข้าว
“มาพอดีเลย อาหารเสร็จพอดี” แดนไทพูดด้วยรอยยิ้ม
ขนมยิ้มตอบพร้อมเดินเข้าไปในนั่งทานอาหารตรงข้ามแดนไท
“พี่แดนคิดไงตื่นมาเตรียมอาหารให้ขนม” ขนมถามอย่างแปลกใจ ปกติแดนไทไม่เคยทำแบบนี้
แดนไทยิ้มน้อยๆก่อนพูดขึ้น “พี่แค่อยากทำ”
“ขอบคุณพี่แดนมากนะครับ” ขนมตอบ แม้เขาจะรู้ว่าอาหารทุกอย่างแดนไทสั่งมาก็เถอะ แต่เขาก็ขอบคุรที่อีกฝ่ายมาเตรียมให้
“กินเลยๆ ร้านนี้อร่อยมาก”
ขนมยิ้มตอบพร้อมลงมือทานอาหาร
เป็นอาหารมื้อแรกที่เขาทานกับแดนไทแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ขนมมองอาหารในจานแล้วกลืนน้ำลายพยายามสกัดความรู้สึกที่ตีขึ้นมา พยายามจะไม่ร้องไห้ พยายามฝืนยิ้มให้แดนไท
ขนมทานอาหารไปเงียบๆ เขามองแดนไทที่นั่งทานตรงข้ามพร้อมยิ้มน้อยๆ เป็นรอยยิ้มที่ปราศจากการเสแสร้งใดๆ
หลังจากมื้อนี้เป็นต้นไปเขาอาจะไม่มีโอกาสได้ทานอาหารที่อบอุ่นแบบนี้แล้ว
ขนมพยายามกดความรู้สึกที่ตีรวนขึ้นมา แต่เขาไม่ไหวแล้ว
“ขนมขอไปห้องน้ำแปปนึงนะครับ”
ขนมพูดจบลุกขึ้นทันที ขนมเข้าไปในห้องน้ำพร้อมปิดปาก ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ
ชีวิตเขานี่แปลก เวลาอยากร้องไห้กลับร้องไม่ได้ แต่เวลาที่ไม่อยากร้องกลับต้องร้องเพื่อเสแสร้ง
ขนมล้างหน้ามองตัวเองในกระจกก่อนจะดึงความรู้สึกกลับมา เขาจะไม่มีวันหวั่นไหวอีกแล้ว เพราะเขารู้ว่ามันเป็นไปไมได้!
ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ขนมสั่นรัว
“สวัสดีครับ”
“ขนมนี่ยายเองนะลูก”
ขนมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงยาย
“ทำไมยายไม่ใช้เบอร์โทรเองโทรมาละครับ”
“พอดียายแบตหมดลูก ยังไม่ได้ชาร์ตเลย ยายเพิ่งออกจากวัดในป่า ไม่มีสัญญาณเลย ยายเป็นห่วงขนม สบายดีมั้ยลูก”
“สบายดีครับ ยายละเป็นไงบ้าง”
“ยายสบายดี จิตใจสงบมากเลยลูก ยายทำบุญเผื่อขนมแล้วนะ”
“ขอบคุณครับ”
“อีกสองวันยายจะกลับแล้ว เจอกันนะลูก”
ขนมนิ่งไปทันที เขาไม่อยากให้ยายกลับมา ไม่อยากให้ยายเป็นอันตราย
“ครับ เจอกันครับ”
ขนมตอบ แต่สีหน้ากลับเป็นกังวล เขาจะทำยังไงดี กลับมายายต้องรู้ข่าวต่างๆนาๆแน่ๆ
“ขนม เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอกแปปนึงนะ อย่าออกไปไหนนะ เดี๋ยวพี่กลับมา”
แดนไทตะโกรออกมาจากในห้อง ขนมรีบเดินเข้าไปในห้องมองแดนไทที่มาท่าทีรีบร้อนจนอดถามไม่ได้
“พี่แดนรีบไปไหนครับ”
“พี่มีธุระนิดหน่อย” แดนไทตอบแค่นั้นหยิบกุญแจรถแล้วรีบออกไปทันที
ขนมมองแดนไทที่เดินออกไปอย่างสงสัย แดนไทไม่มีทางทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวในเหตุการณ์แบบนี้เด็ดขาด แดนไทกำลังไปไหน แล้วทำไมเอาเขาไปด้วยไม่ได้!!
ขนมนั่งลงบนโซฟาอย่างวิตกกังวล ทั้งเรื่องยาย เรื่องแดนไทเข้ามาประดังในสมอง ขนมเริ่มรู้สึกมือชา และเริ่มปวดหัวเบาๆ ขนมมองไปรอบห้องแดนอย่างหวั่นวิตก
“ยา ยา” ขนมพึมพำออกมาเบาๆพร้อมเดินเข้าไปในห้องค้นในกระเป๋าตัวเองอย่างรีบร้อน เขาพยายมสะกดตัวเองให้มือไม่สั่น
“บ้าฉิบ!!” ขนมสบถออกมาเสียงดัง
ตอนออกจากบ้านเขารีบจนลืมยาสำคัญได้ยังไง นี่เขาขาดยามากี่วันแล้ว เขามัวแต่วางแผนแก้แค้นจนลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง บ้าจริง!!!
แดนไทลงลิฟต์อย่างร้อนรน เขาได้รับโทรศัพท์จากเลขาส่วนตัวของพ่อที่เขาให้สืบเรื่องขนม อีกฝ่ายตอบกลับมาพร้อมบอกว่าได้ข้อมูลมาเยอะพอสมควร
เขาตื่นเต้นมากจนรีบออกมาตามนัด เขารู้ว่าทิ้งขนมไว้คนเดียวไม่ดี แต่ตอนนี้เขาอยากรู้เรื่องของขนมมากที่สุด
“ได้เรื่องอะไรมาบ้างครับ”แดนไทถามเลขาพ่อของเขาที่นั่งตรงข้ามเขา
กร ยื่นซองเกี่ยวกับข้อมูลทั้งหมดให้แดนไทพร้อมพูดขึ้น
“ขนม เป็นลูกคนเดียวของนางบงกช เอรางกูร ซึ่งนางบงกชเสียชีวิตตั้งแต่ขนมอายุ13ปี ถ้าคุณแดนสังเกตดีๆจะเห็นว่าขนมใช้นามสกุลของแม่” กรหยุดพูดเพื่อให้แดนไทเงยหน้าขึ้นมาสนใจเขา
“แล้วไงต่อพี่กร พ่อขนมละ”
“พ่อของขนมชื่อ นายมนัส พานิชกุล นายมนัส มีครอบครัวอยู่ที่เชียงใหม่ และไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวขนมเลยตั้งแต่เกิด”
“เขาส่งเสียอะไรขนมบ้างมั้ย หรือเคยมาเจอขนมบ้างรึเปล่า”
“เท่าที่ได้ข้อมูล ไม่มีครับ นอกจากรายชื่อรับรองความเป็นพ่อก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกเลย”
“ไม่แปลกที่ขนมจะไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ”
“ที่น่าสนใจคือ เราสืบได้ว่าคุณบงกชมีประวัติการรักษาทางจิตเวช”
“ยังไงอะพี่กร”
“คุณบงกชมีอาการของโรคไบโพลาร์ครับ เธอเคยเป็นหนักถึงขนาดต้องเอามารักษาที่โรงพยาบาลหลายปี แต่หลังๆอาการดีขึ้นเลยให้กลับมารักษาตัวที่บ้าน” กรหยุดพูดก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดต่อ “และสาเหตุการตายของเธอคือ ผูกคอตายครับ”
คำพูดของกรทำเอาแดนไทเบิกตากว้าง
กรบอกว่าแม่ของขนมตายตอนอายุ13 แบบนี้ขนมก็ต้องรู้ว่าแม่ตัวเองผูกคอตาย แบบนี้ขนมจะเจ็บปวดขนาดไหน เด็กคนนั้นต้องแบกอะไรไว้บ้าง แดนไทยิ่งคิดยิ่งสงสารขนม
________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ตอนต่อไปจะมาหลังสงกรานต์นะครับ
ตอนนี้ปมหลายๆอย่างเริ่มคลี่คลาย หลายๆคนอาจจะพอเดาออก รึเปล่า ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :3123: :pig4:
-
:katai1: อืมมมมมม ทำไมร฿สึกว่างานนี้ขนมกำลังวีนผิดครอบครัวรึเปล่า
เจอแม่เป็นไพโบร่าแบบนี้ ..............
เหลือสองทางละ คือ แม่ขนมคิดอะไรไปเองกับพ่อของแดน กับ พ่อของแดนแอบคบกับแม่ขนม แต่มันจะขัดกับที่เขาพูดว่าพอมีลูกแล้วก็ไม่ได้มั่วอีก แต่ก็นะสันดานผู้ชายแบบนี้เชื่อไม่ได้ 555
-
:mew6: :mew6: :mew6:
-
ขนมเป็นอะไรรรรร
-
ขนมอาจจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดผิด :ling3:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ขนมเป็นลูกพ่อเดียวกันกับสามหนุ่มไหม?
พ่อของสามหนุ่มเคยเจ้าชู้แล้วก็หยุดเมื่อมีลูก
ไม่ได้บอกว่าลูกคนไหน อีกอย่างขนมอายุเท่าไหร่?
พ่อที่มีอยู่แยกทางไปนานแล้ว ไม่มาสนใจดูดำดูดีเลย
ขนมเองก็เป็นไบโพลาร์เหมือนแม่หรือเปล่าถึงต้องกินยา
มโนไปเรื่อย
-
o22
-
เดาไม่ออก ขอเฉลยแล้วกันเนอะ ปมซับปมซ้อนรึเปล่า
-
เรื่องน่าสนุกขึ้นแล้ว ขนมกินยาเป็นโรคอะไรอะ ไบโพล่าป่าว แล้วทำไมมาแค้นครอบครัวแดนไทได้ล่ะ
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะ
-
ขนมก็ป่วยเหรอ พี่แดนรักจริงขึ้นมา นางน่ารักนะ
ขอบคุณค่ะ รอลุ้นๆ
-
กรรม :katai1: :katai1: :katai1:
-
แอบกลัวว่าตอนสุดท้ายขนมจะเป็นโรคจิต
เพราะความแค้นของขนมนี่ดูจะเยอะเหลือเกิน
ยังไงก็เอาใจช่วยให้ขนมคิดได้เร็วๆละกันว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ดี
รู้สึกว่าพี่แดนของเรานี่เป็นพระเอกที่น่าสงสารมาก 5555555
-
หายไปนานนะคะ
-
หายไปนานเลย รออยู่นะค
:z10: :z10: :z10:
-
ถ้าขนมเข้าใจเรื่องผิดมาตลอดหล่ะ.... โอยยยยแค่คิดก็สงสารแล้ว เรื่องมันชักจะเลวร้ายขึ้นไปทุกที
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่28
แดนไทเปิดประตูเข้ามาในห้องเขารับรู้ได้ถึงความเงียบอย่างน่าแปลกใจ ไม่มีเสียงอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เงียบจนเขารู้สึกขนลุก
“ขนม” แดนไทเรียกชื่อขนมที่คาดว่าจะอยู่ในห้อง
แดนไทรู้สึกแปลกใจที่ไม่มีเสียงขานรับ เขาตาโตตกใจเพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะโดนทำร้าย แดนไทรีบเดินเข้าไปในห้อง เขาตกใจกว่าเดิมเมื่อไม่เจอขนม เขารีบเปิดประตูห้องน้ำก็เห็นขนมนั่งเปลือยหลังอยู่ในอ่างก็โล่งอก
“พี่เรียกตั้งนาน ทำไมไม่ขาน” แดนไทดุอีกฝ่ายเบาๆ
ขนมยังไม่หันมาหน้ามาจนแดนไทรู้สึกแปลกใจจึงเดินเข้าไปจับไหล่อีกฝ่ายเบาๆ
“ขนม!” แดนไทเรียกเสียงดังพร้อมเขย่าอีกฝ่ายเบาๆทำให้ขนมสะดุ้ง
“อ่ะ พี่แดน” ขนมตอบเสียงแผ่วพร้อมหันหน้ามาหาอีกฝ่าย
แดนไทมองขนมที่สายตาเลื่อนลอยเพียงชั่วครู่ก็ปรับสายตากลับมาเป็นปกติ
“เป็นอะไร พี่เรียกตั้งนานไม่ตอบ” แดนไทถามอย่างสงสัยกับท่าทางของอีกฝ่าย
“พอดีขนมกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ครับ” ขนมตอบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ
“คิดอะไร บอกพี่ได้มั้ย”
ขนมได้แต่ยิ้มตอบ ไม่พูดอะไรต่อ แดนไทเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบก็ถอดใจถามเรื่องอื่น
“คิดไงมาแช่น้ำ”
“หาอะไรทำผ่อนคลายนะครับ” ขนมยิ้มพร้อมคล้องคออีกฝ่ายที่นั่งขอบอ่าง
แดนไทกวาดสายตามองแผ่อกขาวพร้อมร่างขาวเปลือยเปล่าในน้ำก่อนจะมองหน้าขนมอย่างพอใจ
“อยากผ่อนคลายกว่านี้มั้ยละ” แดนไทถามขนมเสียงแหบแห้งเต็มไปด้วยความต้องการ
“อยากสิครับ” ขนมตอบพร้อมซบลงบนไหล่ของอีกฝ่ายพร้อมพูดต่อ “แต่เสร็จแล้วพาขนมกลับบ้านหน่อยได้มั้ย”
แดนไทแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ฌพยักหน้ารับคำ
ขนมยืดตัวมองอีกฝ่ายก่อนจะประกบจูบแดนไทเบาๆและค่อยๆเร้าอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ จนแดนไทต้องลงไปในอ่างทั้งๆที่ยังใส่เสื้อผ้า
แดนไทจูบขนมด้วยความรู้สึกที่มี ทั้งปรารถนา ทั้งเร้าอารมณ์ และอยากปกป้องอีกฝ่าย ทำไมเขารู้สึกว่าเซ็กซ์ครั้งนี้ขนมดูบอบบางมาก
บอบบางเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่ใกล้แตกลงไปทุกที
แดนไทขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านขนม ตั้งแต่เกิดเรื่องเขาก็ไม่ได้พาอีกฝ่ายกลับมาบ้านเลยสอบถามเรื่องยายก็ได้ความแค่ว่ายายไปปฏิบัติธรรมต่างจังหวัดเป็นเดือนๆ แดนไทเหลือบมองคนข้างๆที่เอาแต่นั่งนิ่งผิดปกติ ตั้งแต่เขากลับมาขนมดูนิ่งเกินไป ปกติอีกฝ่ายจะร่าเริงมีความขี้เล่นกว่านี้
“ขนมเป็นอะไรหรือเปล่า” แดนไทอดที่จะถามไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“ขนมเครียดเรื่องคลิปหรือเปล่า” แดนไทถามขึ้น ตอนนี้ข่าวทำร้ายร่างกายของแม่เขาและขนมกำลังเป็นที่วิจารณ์ในเน็ตอย่างมาก เพราะมีคลิปหลุดออกมาเห็นหน้าและแม่เขาชัดเจน ทำให้แม่เขาต้องเอาแต่เก็บตัวอยู่แค่ในบ้านหลบนักข่าง
ขนมได้ยินอย่างนั้นอดที่จะกระตุกยิ้มสะใจไม่ได้ คลิปที่ปล่อยอกไปทำให้ใครหลายๆคนสงสารเขา และตำรวจก็คงปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปง่ายๆไม่ได้ แถมได้กระชากหน้ากากคุณหญิงที่แสนดีของใครหลายๆคนอย่างสะใจ
“ใช่ครับ เครียดนิดหน่อย ยิ่งมาโดนพี่ดินเอ่อ ทำให้ขนมเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ” ขนมตอบนิ่งๆสายตาว่างเปล่ามองไปที่ทางข้างหน้า
“ขนมไม่ต้องเครียดนะ พี่จะไม่ให้ใครทำร้ายขนมได้อีก” แดนไทเอื้อมมือมากุมมือขนมไว้แน่น
ขนมมองแดนไทก่อนจะกระตุกยิ้มมองอีกฝ่าย
“แน่เหรอครับ ครั้งที่แล้วพี่แดนพูดแบบนี้ขนมยังโดน”
คำพูดของขนมเหมือนน้ำเกลือสาดลงกลางแผลสดในใจเขา
“พี่ต้องทำยังไงให้ขนมเชื่อในตัวพี่”
“พาขนมไปอยู่บ้านพี่แดนสิ”
คำพูดของขนมทำเอาแดนไทขมวดคิ้ว ขนมจะไปอยู่บ้านเขาทำไม ไปยิ่งอันตราย ไหนจะแม่เขา พี่ดิน พี่ดอนอีก
“มันจะดีเหรอขนม”
“ที่ๆอันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด พี่แดนเชื่อขนมสิ” ขนมพูดจบแดนไทได้แต่เงียบขับรถไปจนถึงปลายทาง
ขนมมองแดนไทที่กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เวลาของเขาเหลืออีกไม่มากแล้วละ เขาต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้จบ
ก่อนที่จะไม่ทันการณ์
ขนมมองบ้านเขาที่กลับมาใหม่กว่าเดิม แดนไทคงสั่งให้คนมาทำความสะอาดและจัดการซื้อของที่พังใหม่หมด ขนมกวาดสายตามองบ้านที่เขาอยู่มาตั้งแต่เกิดแล้วอดที่จะคิดถึงยายไม่ได้ อีกนานไม่ยายเขาจะกลับมาแล้ว ขนมเดินไปที่รูปถ่ายของเขาและยาย เขาลูบรูปนั้นเบาๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ขนมคิดถึงยายนะครับ” ขนมพยายามสะกดความรู้สึกที่ตีรวนขึ้นมา เขาไม่อยากจะร้องไห้
ขนมหันไปมองที่แดนที่กำลังจ้องเขาอยู่ ขนมพูดขึ้น
“พี่แดนอยู่ข้างล่างแปปนึงนะครับ ขนมไปเอาของข้างบนแปปเดียว” ขนมพูดจบเดินขึ้นไปทันทีไม่รอให้แดนไทถาม
แดนไทมองขนมที่เดินขึ้นไปด้วยความสงสัย แต่เขาก็ไม่อยากคิดมาก
ขนมขึ้นมาชั้นสองในขณะที่กำลังจะเปิดประตูห้องเขา เขาเหลือบไปมองห้องๆนึงที่ปิดตายไปนานแล้ว นานเกินกว่าใครจะเข้าไปและกล้าเข้าไป
เหมือนมีอะไรดึงดูดขนมให้เดดินก้าวเขาไปในที่หน้าห้องนั้น เขาบิดประตูที่ล็อคอยู่เหมือนได้สติก็ถอยห่างด้วยแววตาหวาดกลัว ขนมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เขาถอดหลังจนชนตู้หน้าห้อง ขนมชักลิ้นชักหยิบกุญแจที่จะเปิดห้องนั้นขึ้นมาก็มีเสียงในใจห้ามไว้
อย่าเข้าไปนะขนม
ขนมชะงักเท้าที่กำลังก้าวไป เขาสั่นไปหมด มือไม้ที่ถือกุญแจเริ่มควบคุมไม่ได้
อย่าเข้าไปในห้องนั้นอีก ยายขอได้มั้ยลูก เสียงของยายเข้ามาในโสตประสาทของเขา
ขนมส่ายหน้ามองประตูบานนั้นด้วยความหวาดกลัว ทั้งกลัว ทั้งท้ายทาย เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังท้าทายให้เขาเข้าไปในห้องนั้น
กริ๊ก!
เสียงล็อคดังขึ้นทำให้ขนมเบิกตากว้างด้วยความกลัว เขาเปิดตอนไหน ทำไมเขาควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้
ขนมสั่นทั้งร่างเขาทิ้งกุญแจลงบนพื้น เขาพยายามกอดตัวเอง แต่ความกลัวก็ทำให้เขาล้มลงพร้อมประตูที่เปิดกว้างขึ้น
ห้องที่ปิดตายมานานเต็มไปด้วยฝุ่นและกลิ่นเหม็นอับ ขนมกวาดสายตามองไปรอบห้องๆที่คุ้นเคยอย่างหวาดกลัวก่อนจะไปหยุดที่รูปๆหนึ่งพร้อมตั้งอยู่
“แม่” ขนมครางออกมาแผ่วเบา แขนขาเขาชาไปหมด หมดแรงที่จะก้าวหรือลุกขึ้น เขามองรูปที่แม่ที่เหมือนกำลังจ้องเขาอยู่ด้วยสายตาเย็นชาและกำลังตำหนิเขา
“อย่าทำขนม ขนมกลัวแล้ว” ขนมครางออกมาแผ่วเบา พยายามส่ายหน้าหลบสายตาที่เขาคิดว่ามีชีวิต สายตาของแม่เขากำลังจ้องเขาอยู่
ขนมคลานเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น เขาพนมมือกราบสั่นไปทั้งตัว พยายามไม่มองรูปนั้น พยายามปิดตา แม้ว่าเขาจะพยายามอยู่ใกล้ๆและกำลังตำหนิเขา
“ขนมขอโทษ ขนมกลัวแล้ว แม่อย่าตีขนมเลยนะ อึก” ขนมพูดน้ำตาคลอ เขาปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเรื่อย ภาพในอดีตค่อยๆถาโถมเข้ามาในหัวของเขา
“เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!”
“แม่อย่าตีขนม ขนมเจ็บ”
“ทำไมฉันจะตีแกไม่ได้ แกเป็นลูกฉัน”
“ฮือออ อย่าทำขนม ขนมกลัวแล้ว อึก”
“อย่าร้อง ฉันบอกแกแล้วมั้ยว่าอย่าร้องไห้!!” เสียงแหลงหวีดดังขึ้น เป็นเสียงที่เขาไม่มีวันลืม เมื่อแม่โกรธ อยู่ดีดีแม่ก็กลายเป็นคนอีกคน
“ฉันเห็นหน้าแกแล้วอดที่จะนึกถึงมันไม่ได้ เพราะมัน เพราะมันทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้!!” เสียงหวีดร้องร้องขึ้น
“เพล้ง!!”
“เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! ”
“ฮืออออ แม่อย่าตีขนม ขนมกลัวแล้ว”
“นังเด็กเลว เพราะแก เพราะมัน ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้ นังมารหัวขน ไม่น่าเกิดขึ้นมาเลย”
“เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!”
“อย่าทำขนม ฮืออออ”
ขนมกระตุกได้สติมองไปรอบๆห้อง เขารู้สึกเจ็บเหมือนเพิ่งโดนตี โดนตีเหมือนในอดีต
“แม่อย่าตีขนมเลยนะ อึก ขนมจะแก้แค้นให้แม่เอง อย่าเกลียดขนมเลยนะ อึก ฮืออ” ขนมพนมมือไหว้ตรงหน้า ในความรู้สึกเขาเหมือนแม่ยังยืนอยู่ตรงหน้า
“นังเด็กไม่ได้เรื่อง แกมันโง่!!” ขนมพยายามปิดหู พยายามหลบตาสายตาที่มองมา แม่กำลังตำหนิเขา
ขนมถอยหลังไปจนชนขอบเตียง
“ตึก!”
ขนมหันหลังไป เขาเห็นเหมือนแม่กำลังนอนยิ้มให้เขา
ขนมเบิกตาโตก่อนจะเงยหน้าเหมือนคนกำลังจมน้ำ แขนขาขาเกร็งไปหมด ขนมตาเหลือมองขนไปเจอคานบานที่เป็นที่ที่แม่เขาแขวนคอ
ร่างขนมเกร็งกระตุกไปหมด ตาเหลือกออกมาอย่างหวาดกลัว คอเกร็งจนเห็นเส้นเอ็น ความรู้สึกเหมือนจะหมดลมหายใจ
“ขนม!!!”
แดนไทเบิกตากว้าง เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ขนมกำลังชักตาเหลือกมองคานบ้าน เขาเดินเข้าไปใกล้อย่างตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่าย แดนไทพยายามเขย่าตัวให้ขนมรู้สึกตัวแต่ก็ช่วยไม่ได้ แดนไทเผลอมองไปบนคานบ้านและรอบๆห้องแล้วอดที่จะขนลุกไม่ได้เมื่อเห็นรูปแม่ขนมที่เหมือนกำลังจ้องเขาเขม็ง
เขารีบช้อนตัวขนมขึ้น เขาไม่อยากอยู่ห้องนี้นาน มันรู้สึกได้ถึงกลิ่นไอความเศร้า และความรู้สึกหดหู่
“ปัง!!”
เสียงประตูห้องปิดเองขึ้นเสียงดังทำเอาแดนไทขนลุก เขาไม่อยากแม้แต่จะหันกลับไปมองห้องนั้นอีก
เขารู้แต่ว่าต้องรีบพาขนมไปโรงพยาบาล และพาขนมไปจากบ้านหลังนี้ให้ไวที่สุด
______________________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนาน แถมกลับมาไม่ยาวมากนัก
ตอนต่อไปจะมาไวกว่าเดิม ไม่หายไปนานแล้ว
ตอนนี้แต่งไปขนลุกไปเอง ฮ่าๆ แอบกลัวจะเป็นนิยายผีไป
เรื่องเข้าใกล้โค้งสุดท้ายเข้าไปทุกที ใกล้จบแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะครับ :pig4: :call: :L1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
อยากรู้แล้ววววว มาต่อเร็วนะ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ขนมต้องอยู่โรงพยาบาลสิถึงจะเหมาะสม รักษาตัวให้หายขาดเถอะ
อย่าไปบ้านใครเลยทั้งบ้านแดนบ้านตัวเอง
เริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า :mew1: ขอบคุณค่ะ รอๆๆ
-
สงสารขนมอะ โดนเลี้ยง สั่งสอนมาแบบนี้ ไม่รู้จะพูดไง สงสารอย่างเดียวเลย
-
เกือบจะเป็นนิยายผีไปซะแล้ว ฮือออออออ
-
:katai1: :katai1:
-
มีแนวสยองด้วย
-
:z3: :z2:
แดนไทจะให้ขนมไปอยู่ที่บ้านกับคุณนายไหม
ถ้าไปก็จะเจอดินกับดอน งานนี้แซบแน่ถ้าได้ไปนะ555
รออออ อิอิ
-
อยากหลุดบ่วงกับดัก
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่29
ขนมลืมตาพร้อมความรู้สึกที่หนักอึ้ง เขารู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบหัว เจ็บและอื้อไปหมด
“ฟื้นแล้วเหรอขนม” เสียงดังขึ้นเบาๆอย่างดีใจ
ขนมกระพริบตามองแดนไทที่ยืนมองเขาด้วยรอยยิ้มนิดๆพร้อมถอนหายใจ
“พี่เป็นห่วงแทบแย่ ขนมสลบไปตั้งสองวัน” แดนไทพูดพร้อมจับมือขนมเบาๆ
ขนมมองแดนไทนิ่ง พยายามึกถึงเหตุการณ์ล่าสุดก็ทำให้เขาปวดหัวจี๊ดขึ้นมาอีก
“โอ๊ยย” ขนมเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด
“ขนมใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่ตามหมอให้”
แดนไทรีบกดปุ่มแรกพยาบาล ระหว่างนั้นเองขนมพอจะนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพยายายมสะกดความเจ็บปวดที่ยังตีรื้นขึ้นมา
ไม่นานนักพยาบาลเข้ามาพร้อมคุณหมอเจ้าของไข้
แดนไทมองคุณหมอที่กำลังทดสอบขนมไปจนเสร็จ ไม่นานนักคุณหมอเขียนบันทึกพร้อมหันมาพูดกับแดนไท
“คนไข้ไม่มีปัญหาเรื่องความจำนะครับ”
แดนไทถอนหายใจอย่างโล่งอก เขากลัวเหลือเกินว่าจะตื่นมาแล้วขนมจะจำเขาไม่ได้เหมือนในละคร
“แต่เหมือนขนมจะยังปวดหัวนะครับ”
“ไม่ปวดละครับ” ขนมแย้งเสียงแข็งทันที ไม่รอให้แดนไทพูดจบ
“แต่พี่เห็น...”
“ขนมบอกว่าไม่ปวดก็ไม่ปวดไง!” ขนมขึ้นเสียงพร้อมพยายามสะกดความเจ็บปวดที่ตีขึ้นมา
“คนไข้มีอาหารปวดท้ายทอยหรือเปล่าครับ” คุณหมอหนุ่มถามขึ้น
“ไม่มีครับ” ขนมตอบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ
“ครับ หมอขอดูอาการอีกวันนึงนะครับ แล้วหมอจะให้คุณกลับบ้านได้”
“แต่ผมอยากกลับวันนี้เลยครับหมอ” ขนมพูดขึ้นทำเอาทั้งหมอและแดนไทขมวดคิ้ว
“ขนมจะรีบไปไหน รอดูอาการที่โรงพยาบาลก่อนสิ”
“ใช่ครับ ตอนเย็นผมจะให้จิตแพทย์เข้ามาดูคุณ”
หมอพูดจบทำให้ขนมตาแข็งกร้าวทันที
“จิตแพทย์ มาทำไม ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นบ้า!” ขนมเริ่มโวยวาย
“การพบจิตแพทย์ไม่ได้หมายความว่าเป็นบ้านะครับ แต่เท่าที่คุณแดนไทบอก ผมว่าคนไข้คงต้องการคนคุยด้วย” หมอหนุ่มพูดขึ้นอย่างใจเย็น เขามองคนไข้ที่สลบไปสองวันและตื่นขึ้นมาจะออกจากโรพยาบาลให้ได้อย่างไม่สบายใจนัก มองก็รู้ว่าคนไข้กำลังหนีโรงพยาบาล เหมือนกลัวอะไรจะเปิดเผย
“ผมไม่พบ ไม่เจออะไรใครทั้งนั้น ผมจะออกจากรโรงพยาบาล วันนี้ เดี๋ยวนี้!!” ขนมพูดพร้อมจ้องไปที่แดนไท
แดนไทมองขนมพร้อมถอนหายใจ
“แต่พี่ว่า...”
“ไม่มีแต่พี่แดน!!”
บรรยากาศในห้องเงียบสนิทราวกับกดดันให้ใครสักคนต้องเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน
“งั้นผมขอคุยกับคุณแดนไทข้างนอกเป็นการส่วนตัวสักครู่ครับ” หมอหนุ่มพูดจบเดินออกไปทันที ไม่มีเวลาให้ขนมปฏิเสธ
แดนไทมองขนมเล็กน้อยพร้อมเดินตามหมอหนุ่มออกจากห้องไป
ขนมมองทั้งสองคนออกจากห้องไปอย่างไม่พอใจนัก เขาจะมาเสียเวลาในโรงพยาบาลไม่ได้ อีกไม่กี่วันยายจะกลับมาแล้ว เขาจะต้องจัดการทุกอย่างให้จบก่อนที่ยายจะกลับมา ไม่งั้นเขาจพต้องโดนยายขงวางแน่ๆ!!
“คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าครับ” แดนไทถามขึ้นเมื่อเจอคุณหมอหนุ่มยืนไม่ห่างจากห้องนัก
“ผมว่าเราต้องส่งคนไข้ไปแผนกจิตเวช” หมอหนุ่มพูดขึ้น
“ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอครับ” แดนไทขมวดคิ้วถามขึ้น เขาไม่เคยคิดว่าขนมจะมีปัญหาทางจิต
“จากที่คุณเล่ามา คนไข้มีอาการทางจิต และเหมือนคนไข้รู้ตัวอยู่แล้ว และเลี่ยงที่จะไม่อยากพบหมอ”
“แต่ก่อนหน้านี้เขาก็ปกตินะครับ”
“ผมว่าอาหารคนไข้เกิดจากการลืมทานยาประจำตัว” หมอพูดขึ้นพร้อมเปิดชาร์ตรายงานอาการตรงหน้า
“เท่าที่ผมเช็คมา เหมือนคนไข้จะรับยาประจำอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง และเหมือนคนไข้จะลืมไปเอายาแล้วเกือบสามเดือน” หมอหนุ่มพูดขึ้น เขาให้เพื่อนที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลดังกล่าวเช็คให้
“ขนมเป็นอะไรครับ”
“โรคโรคจิตทางอารมณ์ครับ”
แดนไทอึ้งไปเมื่อได้ยินคุณหมอกล่าว
“จากรายงานคนไข้เคยโดนตุบตีตอนเด็กจนได้ทำให้เป็นเด็กเงียบ หวาดระแวง กลัวจะโดนทำร้ายอีก เลยมีประวัติรักษาอาการหวาดกลัว เมื่อคนไข้ขาดยา อาจะทำให้คนไข้กลับมามีอาการอีกครั้ง ยิ่งด้วยสภาวะทางจิตใจของคนไข้ที่ค่อนข้างซับซ้อน ผมว่าเราควรพาคนไข้ไปหาหมอทางนี้ดีกว่าครับ”
คุณหมอพูดจบแดนไทยืนนิ่ง เขาไม่เคยเคยรู้มาก่อนว่าขนมโดนอะไรมาในอดีต ยิ่งรู้เขายิ่งสงสารอีกฝ่าย
“ผมอยากให้คุณแดนไทช่วยพูดกับคนไข้เพื่อรับการรักษานะครับ ก่อนที่อะไรจะสายไปมากกว่านี้”
คุณหมอพูดจบแดนไทพยักหน้ารับปาก แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะทำได้ไหม
แดนไทเปิดประตุเข้ามาเจอขนมนั่งนิ่งบนเตียง เขาไม่อยากจะคิดว่าขนมจะมีปัญหาทางจิต ทั้งที่ภายนอกก็ดูปกติดี
“หมอบอกอะไรพี่แดนบ้าง”
แดนไทนั่งบนเตียงลูบมืออีกฝ่ายอย่างปลอบโยน
“หมออยากให้ขนมได้รับการรักษา” แดนไทมองขนมด้วยหลากหลายความรู้สึกทั้ง เศร้า และสงสาร
“หึ” ขนมสะบัดมือแดนไททิ้งทันที “ไม่ต้องมามองขนมด้วยสายตาสมเพชเวทนาแบบนั้น” ขนมพูดเสียงแข็ง
“พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น”
“โกหก!!” ขนมตวาดเสียงดัง “หมอคงบอกแล้วสินะว่าขนมมันเป็นเด็กโรคจิต ขนมเป็นคนบ้า!! ” ขนมกดเสียงต่ำพร้อมเบะปากอย่างไม่พอใจ
“ขนมใจเย็นๆนะ หมอบอกว่ามันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น ถ้าขนมได้การรักษา” แดนไทพยายามใจเย็นพูดปลอบขนม
“ขนมไม่มีเวลามาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระแบบนั้น ขนมมีอะไรที่ต้องทำ!!”
“ขนมจะทำอะไร” แดนไทถามด้วยความสงสัย
“พี่แดนอยากให้ขนมหายใช่มั้ย” ขนมกดเสียงให้เป็นปกติไม่ให้ดูใส่อารมณ์เกินไป “ไปรับจากระงับประสาทมาซะ แล้วออกจากโรงพยาบาลกัน”
“แต่พี่อยากให้ขนมพบหมอก่อน”
“ไม่!! ไม่งั้นขนมจะหนีออกจากโรงพยาบาลโดนไม่รับยาพี่แดนจะเอามั้ย” ขนมมองแดนไทอย่างต่อรอง
“ใจเย็นสิขนม ขนมจะรับออกไปไหนกัน”
แดนไทพูดจบขนมเหยียดยิ้มร้าย พร้อมอมงแดนไทอย่างนึกสนุก
“ขนมจะไปบ้านพี่แดนไงละ”
แดนไทขมวดคิ้วมองขนมอ่ย่างไม่เข้าใจ “ขนมจะไปบ้านพี่ทำไม”
“พี่แดนบอกเองไม่ใช่เหรอ จะยอมพาขนมเข้าบ้าน”
“แต่ขนมมีเรื่องกับแม่พี่ ไหนจะพี่ดินอีก”
“ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ผลอดภัยที่สุด พี่แดนจำไว้สิ” ขนมพูดจบเข้าไปกอดแดนไทพร้อมยิ้มหวาน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะมองว่ารอยยิ้มนี้น่ารัก แต่ทำไมตอนนี้เขากลับรู้สึกกลัว
“พาขนมไปบ้านพี่แดนแค่ครั้งเดียว แล้วขนมจะกลับมารักษาตัวเอง”
ขนมพูดจบผละออกจากแดนไทพร้อมยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“ถ้าพี่แดนไม่พาไป พี่แดนจะไม่มีวันได้เห็นหน้าขนมอีก!!” ขนมเปลี่ยนสีหน้าเป็นแข็งกร้าวทันที
แดนไมองขนมด้วยความหนักใจ ขนมกำลังเล่นอะไรกับที่บ้านเขาอยู่ การพาขนมเข้าบ้านจะเป็นการชักศึกเข้าบ้านหรือเปล่า
“ขนมสัญญากับพี่มั้ย ว่าถ้าพี่พาไปบ้านแล้วขนมจะกลับมารักษาตัว” แดนไทต่อรอง ถึงยังไงเขาก็สงสารและยังอยากเห็นขนมหายเป็นปกติ ยิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายเคยโดยทำร้ายตอนเด็ก แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้รายละเอียดมากก็ตาม
“สัญญาสิพี่แดน” ขนมตอบด้วยรอยิ้มที่ทำให้แดนไทขนลุก
แดนไทปลีกตัวออกมาขอตัวโทรหาพ่อ การพาขนมไปบ้านก็ทำให้เขาอยากรู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่ลึกๆเขาก็ยังกลัวเลยโทรหาพ่อเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นแล้วจะได้รับมือทัน
“ว่าไงแดน” เสียงทุ้มดังขึ้น
“พ่ออยู่บ้านมั้ยครับ”
“อยู่ แกมีอะไรหรือเปล่า”
“วันนี้ผมจะเข้าไปบ้าน พร้อมเอ่อ ขนม” แดนไทพูดเสียงแผ่ว
“ขนม เด็กคนนั้นที่มีข่าวกับแก” คุณพลพูดเสียงนิ่ง ประมุขของบ้านรู้สึกแปลกใจที่ลูกชายทจะพาเด็กคนนั้นเข้าบ้านทั้งๆที่รู้ว่าแม่ไม่ชอบ
“ใช่ครับ”
“แกมีอะไรหรือเปล่า”
“ผมอยากจะพาเขาไปกราบพ่อนะครับ ผมกลัวว่าแมม่จะทำอะไรที่ไม่ดี เผื่อจะมีคนช่วยทัน” แดนไทแถไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ความจริงเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำจะพาขนมเข้าบ้านทำไม
“โถ่ ไอ้ลูกชาย ได้เลย พามาสิ พ่อรับได้หมด แกรักใคร พ่อก็รักด้วย”
แดนไทได้ยินคำพ่อแล้วรู้สึกอุ่นใจ
“ครับพ่อ เดี๋ยวผมจะพาน้องเข้าบ้าน มีใครอยู่ที่บ้านบ้างมั้ย”
“มีพ่อกับพี่ดอน แค่นั้นแหล่ะ”
แดนไทถอนหายใจ ดีที่แม่เขาและพี่ดินไม่อยู่ แบบนี้เขาก็สบายใจละ
“เดี๋ยวเจอกันครับพ่อ”
แดนไทวางสายไปเขาก็รีบไปจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้ขนม เขาอยากรีบพาไปละรีบพากลับมารักษา
หลังวางสายได้ไม่นานคุณพลก็หันไปเจอภรรยาของตนเองกำลังเดินเข้าบ้านมา
“อ้าวคุณหญิง ไหนว่าจะกลับค่ำๆ”
“หึ ฉันเบื่อนะสิ ลูกชายคนเล็กของคุณไปทำงามหน้าไว้ มีแต่คนซุบซิบฉัน ฉันรำคาญเลยกลับมาก่อน”
“เด็กมันจะรักกัน คุณจะไปห้ามไม่ได้หรอก วันรุ่น ยิ่งเราห้ามยิ่งเตลิด ต้องค่อยๆคุย” คุณพลพูดขึ้นพร้อมมองภรรยาที่อยู่ด้วยกันมาเกือบสามสิบปี ภรรยาที่เขาไม่ได้เลือก และจำเป็นต้องแต่งงานเพราะพ่อแม่บังคับ
“หึ อย่ามาทำพูดดูดีหน่อยเถอะคุณ ฉันไม่ยอให้ลูกเอาคนชั้นต่ำมาทำเมียหรอก ยิ่งเป็นผู้ชายด้วย ฉันรับไม่ได้!!”
“คุณก็หัดใจเย็นบางสิ คนมันไม่รัก จะไปบังคับให้แต่งงานได้ไง” คุณพลพยายามไม่สนใจคำพูดเสียดสีของภรรยา
“ทีเราสองคนยังแต่งกันได้ อยู่กันได้เลย ทั้งๆที่ไม่เคยจะรักกันมาก่อน” คุณหญิงเด่นดวงพูดขึ้นพร้อมมองสามี ความจริงที่พูดมันไม่ใช่เลย เธอเคยเห็นคุณพลมาก่อน และเธอก็แอบหลงรักมาก่อน เขาคงไม่รู้หรอกว่าเธอดีใจแค่ไหนที่ได้แต่งงานกับอีกฝ่าย
“เพราะแบบนี้ไงผมถึงต้อง...”
“คุณหยุดพูดเรื่องนังนั้นเดี๋ยวนี้นะ!!” คุณหญิงเด่นดวงขึ้นเสียงดัง เธอยอมรับว่าเมื่อก่อนสามีเป็นคนเจ้าชู้ แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจริงจัง เธอยังพอทำใจได้ แต่นังคนนั้น เพราะนังคนนั้นทำให้เธอและสามีเกือบบ้านแตก และถ้าไม่มีตาแดน อีกฝ่ายคงเลิกกับเธอ
“คุณกล้าเรียกนังโรคจิตนั้นว่าความรักเหรอ!!” คุณหญิงพูดจบแล้วรู้สึกขยะแขยงเมื่อนึกถึงหน้าของนังผู้หญิงคนนั้น นังโรคจิต
“คุณพ่อคุณแม่ทะเลาะอะไรกันเสียงดังอีกครับ” ดินพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน
“ผมกำลังจะเข้ามาห้ามพอดีเลยพี่” ดอนพูดขึ้นอีกคนทำให้คุณหญิงเด่นดวงเงียบลง
คุณพลถอนหายใจพร้อมมองลูกชายทั้งสองคนพร้อมภรรยาที่กลับบ้านมา เดี๋ยวแดนไทพาขนมเข้าบ้าน ก็ดี เขาจะได้จัดการเรื่องนี้ให้จบสักที เขาไม่อยากให้ตระกูลเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงไปมากกว่านี้เหมือนกัน
จะได้รู้จักกันสักทีนะ ขนม....
________________________________________________________________
กลับมาแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนานเกือบสองเดือน คนเขียนติดธุระหลายอย่างและปัญหาเรื่องสายตาด้วย
แต่สัญญาว่าไม่ทิ้งครับ ต่อเรื่องนี้จนจบแน่นอน เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้ว โค้งสุดท้ายสุดๆละ
ขอบคุณคนอ่านที่ยังรอนะครับ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะ
ตอนหน้าเตรียมหลุดหลบภัยนะครับ ระเบิดมาแน่ มาม่าชามโตทีเดียว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :pig4:
ปล. กะจะมาต่อวันนี้อยู่แล้ว บังเอิญไปเจอคนถามหาในทวิตด้วย ดีใจมากที่ยังไม่ลืมกัน :กอด1:
-
หายไวๆนะคะและรักษาสุขภาพด้วย
รอดูปรากฏการณ์ตู้มกลายเป็นโกโก้ครันช์
หวังว่าจะได้ยาให้ขนมนะ ถ้าสติหลุดก้อเอายากรอกปากเลยจ้า ไม่งั้นมั้งบ้านอาจจะเป็นทะเลเพลิง
-
:pig4: :pig4: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รออ่านอยู่ ขนมจะทำอะไรต่อ
-
รอๆๆๆๆเลย อยากอ่านเฉลยปม อิอิ
-
ลุ้นทุกตอน เข้มข้นมาก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขนม สรุปหนูเป็นลูกของพ่อแดนไหมเนี่ย เรื่องราวซับซ้อน
-
ขนมน่าสงสารนะ ตอนแรกคิดว่าแค้นเพราะรักแม่ ความจริงแล้วกลัวสินะ น่าสงสาร
-
:pig4:
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่30
ขนมมองคฤหาสน์ตรงหน้าแล้วกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ แดนไทจัดการทุกอย่างให้เขาอย่างรวดเร็วจนเขาแปลกใจ อีกฝ่ายคงกะว่ารีบพาเขามาบ้าน และรีบพาออกไปสินะ หึ รู้จักคนอย่างขนมน้อยไป
“บ้านพี่แดนนี่สวยนะครับ ใหญ่เชียว” ขนมพูดขึ้นเมื่อรถเคลื่อนเข้าสู่บ้าน
“แม่พี่ชอบสไตล์นี้” แดนไทพูดจบเขาหันไปมองขนมด้วยความกังวล เขาไมรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ การที่เขาพาขนมเข้ามาบ้านอาจจะเป็นการตัดสินใจที่ดี
หรืออาจจะเลวร้ายที่สุดเขาก็ไม่แน่ใจ
ไม่นานนักรถหรูจอดที่โรงรถ แต่ขณะที่ขนมกำลังจะเปิดประตูแดนไทกลับจับมือเขาไว้
“มีอะไรรึเปล่าพี่แดน” ขนมถามพร้อมขมวดคิ้ว ตอนนี้ใจเขาเต้นแรงไปหมด สิ่งที่เขารอมาตลอดชีวิตกำลังอยู่ตรงหน้า
“ขนมกินนี่ก่อนสิ” แดนไทยื่นยาพพร้อมกับน้ำเปล่าให้ขนม
ขนมชักสีหน้าพร้อมสะบัดมือแดนไททิ้งทันที
“พี่แดนกลัวว่าขนมจะไปคลุ้มคลั่งทำร้ายคนในบ้านพี่รึไง!”
“ไมใช่อย่างนั้นนะขนม แต่หมอสั่งให้ขนมกิน แล้วพี่ลืมให้ขนมกิน เพิ่งจะนึกได้อะ” แดนไทพูดพร้อมสบตากับขนม แม้ว่าในใจลึกเขารู้ดีว่าเขากำลังพูดปด
แดนไทไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเขากลัวว่าขนมจะคลั่งถ้าไม่ได้กินยา
“ก็ได้ ขนมกินก็ได้” ขนมสงบลง ไม่ใช่เพราะเขายอม แต่เพราะเขาไม่อยากเสียเวลากับเรื่องแค่นี้ เขากำลังตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเผชิญมากกว่า
ขนมแสร้งรับยาพร้อมอมไว้ใต้ลิ้น แกล้งกลืนให้แดนไทสบายใจ
แดนไทยิ้มอย่างโล่งแกพร้อมเปิดประตูออกจากรถ
จังหวะนั้นเองขนมรีบคายยาทิ้งพร้อมเปิดประตูอย่างผู้ชนะ
เขาไม่มีวันยอมให้ยาบ้าๆมานี้มาควบคุมเขาในวันสำคัญแบบนี้เด็ดขาด!!
ขนมเดินตามแดนไทเข้าบ้าน บ้านเงียบอย่างผิดปกติจนขนมแอบแปลกใจ แต่แดนไทกลับโล่งอก แดนไทหันมาคุยกับขนมที่กำลังยืนสำรวจบ้านเขาอยู่
“ขนมรอในห้องนั่งเล่นก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาคุณพ่อแปป”
ขนมพยักหน้าให้แดนไท เขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น แดนไทเห็นอย่างนั้นจึงเดินออกไป ขนมมองแดนไทจนลับสายตาก็ลุกขึ้นเดินไปที่รูปที่วางอยู่กลางห้องนั่งเล่น รูปคุณพล สิทธิวัฒน์ พร้อมลูกๆ ทุกคนในรูปดูมีความสุข ดูอิ่มเอมกับคำว่า ครอบครัว ที่เขาไม่เคยได้สัมผัส
“หึ คงมีความสุขกันมากสินะ” ขนมกระตุกยิ้มอย่างเคียดแค้น เขาได้ยินเสียงแว่วในหูพูดดังขึ้น
.* แกเห็นพวกมันมีความสุขกันแล้วใช่มั้ย ทำลายความสุขนั้นซะ *
ขนมยกยิ้มพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆอย่างมีความสุข
“ฮ่าๆ แม่ไม่ต้องห่วง ได้เวลาเอาคืนของเราแล้ว” ขนมลูบแขนตัวเองไปมาอย่างปลอบโยนพร้อมโยกตัวเองไปมา ไม่นานแววตาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
ขนมใช้เล็บกรีดรูปตรงหน้าไปมาอย่างช้าๆ
“ฉันเกลียดพวกแกทุกคน” คำพูดจากปากขนมแต่กลับเหมือนไม่ใช่ขนม แววตาที่แข็งกร้าวที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งให้เละเป็นจุล โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาสกำลังจะกระชากรูปนั้นลงมาถ้าไม่มีเสียงขัดขึ้นมาก่อน
“ขนมทำอะไรอะ”
ขนมชะงักพร้อมกระพริบตาและเปลี่ยนสีหน้าทันที
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ” ขนมหันมายิ้มหวานให้แดนไทที่กำลังจ้องเขาเขม็ง
แดนไทมองขนมที่เหมือนกำลังจะกระชากรูปครอบครัวเขาลงมาอย่างสงสัย แต่เขาก็ไม่ซักอะไรต่อ
“นี่พ่อพี่ พ่อครบนี่ขนม ที่ผมเล่าให้ฟัง” แดนไทผายมือให้พบกับผู้ชายข้างๆที่ยืนข้างแดนไท
ขนมมองผู้ชายตรงหน้าพร้อมเม้มปากแน่น ก่อนจะยกยิ้มหวานไว้ผู้อาวุโสกว่า
“สวัสดีครับคุณพล” ขนมสะกดความรู้สึกที่กำลังตีรวนขึ้นมาไว้ เขาต้องควบคุมมันได้ ผู้ชายตรงหน้าเขาได้เจอสักที พล สิทธิวัฒน์ ต้นเหตุของปัญหาทุกอย่าง!!
“ไม่ต้องเรียกคุณพลหรอก เรียกพ่อก็ได้” คุณพลยิ้มอย่างเอ็นดูในเด็กตรงหน้า เจอตัวจริงแล้วทำให้เขาคิดถึงใครบางคน ที่หน้าคล้ายกับเด็กคนนี้อย่างบอกไม่ถูก
“ครับ คุณพ่อ” ขนมเน้นเสียงตรงคำว่าพ่อจนแดนไทรับรู้ได้
“เอ่อ ผมว่านั่งกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมไปให้เด็กเตรียมของว่างให้” แดนไทพูดจบเขาเดินไปสั่งเด็กในบ้านทันที
ขนมที่นั่งตรงข้ามพลเอาที่จ้องพลจนพลรู้สึกได้
“หนูมีอะไรกับฉันหรือเปล่า จ้องฉันเขม็งเชียว” พลถามขึ้น เด็กคนนี้จ้องเขาเยอะเกินไปจนเขารู้สึกขนลุก แววตาที่มองออกมาทั้งเจ็บปวด และชื่นชมจนเขารู้สึกแปลกๆ
“เปล่าหรอกครับ แค่คุณพ่อยังดูดีกว่าที่คิด แก่แล้วยังดูดีขนาดนี้ตอนหนุ่มๆน่าจะหล่อสุดๆ” ขนมพูดพร้อมยิ้มหวาน
“ฮ่าๆ ฉันหล่อจนไอ้แดนเทียบไม่ติดเลยละ” พลพยายามพูดติดตลกเพื่อคลายบรรยากาศแปลกๆที่กำลังเกิดขึ้นในห้อง
“นั้นสิครับ ไม่งั้นคุณหญิงเด่นดวงคงไม่ต้องตามหึงหวง” ขนมพูดพร้อมกวาดสายตามองผู้ชายตรงหน้า
“หนูพูดอะไรกัน” พลขมวดคิ้วทันทีที่ขนมพูดจบ เด็กคนนี้ต้องการอะไร พูดอะไร
“ฮ่าๆ ขนมก็เดาไปเรื่อยนะครับ ไม่เห็นต้องทำหน้าเครียดเลย ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง” ขนมแสร้งหัวเราะก่อนจะเงียบลงพร้อมยกยิ้มหวาน
“หนูพูดอะไรแปลกๆ” พลยังคงค้างใจในสิ่งที่เด็กคนนี้พูด
“มีอะไรกันรึเปล่าครับ” แดนไทเดินเข้ามาพร้อมกับมองขนมและพ่อไปมา เหมือนสองคนนี้กำลังเถียงอะไรบางอย่างที่เครียดจนเขารู้สึกได้
“ไม่มีอะไรหรอกแดน” พลพูดปัด แม้ว่าในใจเขากำลังคิด เด็กคนนี้จ้องเขาตลอด เด็กคนนี้ต้องการอะไน แถมยังพูดแปลกๆอีก
“ตาแดนกลับมาแล้วเหรอคุณ” เสียงคุณหญิงเด่นดวงดังมาแต่ไกล ทำเอาแดนไทเบกตากว้าง ไหนพ่อบอกว่าคุณแม่ไม่อยู่
“พ่อครับ ไหนพ่อบอกว่าแม่ไม่อยู่” แดนไทหันไปถามพ่อทันที เขารีบมองขนมที่แววตาเปลี่ยนไปเหมือนเด็กที่กำลังนึกสนุกอะไรบางอย่าง
“แม่กลับมาหลังจากที่แกโทรมา” พลแปลกใจกับท่าทีลูกชายที่ดูร้อนรน
“แล้วทำไมพ่อไม่บอกผม” แดนไทหัวเสียทันที เขาไม่อยากให้ขนมปะทะกับแม่ตอนนี้
“แดนไท!” เสียงเรียกดังขึ้น แดนไทหลับตาทันที ไม่ทัน แม่เจอแล้ว!
“ครับแม่” แดนไทหันไปหาแม่ แต่ตัวพยายามบังขนมไว้
“สวัสดีครับ คุณหญิงเด่นดวง” ขนมลุกขึ้นพร้อมยกมือไหว้คนตรงหน้า เขารู้ละทำไมแดนไทรีบ คงกะไม่อยากให้เขาต้องเจอกับแม่สินะ หึ
คุณหญิงได้ยินเสียงเบิกตากว้างผลักแดนไท พร้อมชี้หน้าขนมที่ยิ้มหวานอยู่ทันที
“แกมาทำอะไรบ้านฉัน!!”
“มาบ้านแฟนผิดตรงไหนเหรอครับ คุณแม่” ขนมพูดพร้อมเดินเข้าไปใกล้คุณหญิงพร้อมยิ้มหวาน
คุณหญิงเด่นดวงมองรอยยิ้มของนังเด็กตรงหน้าแล้วอยากจะเข้าไปฉีกหน้ามันเป็นชิ้นๆ ยิ้มที่เต็มไปด้วยความตแหลสิ้นดี
“อย่ามาเรียกฉันว่าแม่!! ใครเป็นแม่แก!!” คุณหญิงตวาดเสียงดัง
“ก็คุณพลให้เรียกว่าพ่อ ก็ต้องเรียกคุณหญิงว่าแม่สิครับ” ขนมพูดจบหันไปหาพลที่กำลังนั่งมองอย่างครุ่นคิด
“คุณพล คุณให้มันเรียกอย่างนั้นเหรอ!!”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไร” พลพูดปัด แม้ว่าในใจเขากำลังมองขนมอย่างสนใจ เด็กคนนี้ต้องการอะไร
“ฉันไม่มีวันนับญาติกับแก เอามันออกไปเดี๋ยวนี้นะแดน เอามันออกไปจากบ้าน!!” คุณหญิงตวาดเสียงดังลั่นจนเด็กในบ้านเริ่มสนใจ
“ขนมไม่อยากไปเลย ขนมอยากจะอยู่บ้านหลังนี้” ขนมพูดพร้อมกดเสียงต่ำจ้องมองคุณหญิงเด่นดวง
“ฉันไม่ให้แกอยู่!!” คุณหญิงกำลังจะเดินเข้าไปหาขนมแต่กลับโดนแดนไทจับไว้
“ปล่อยแม่นะแดน!”
“ใจเย็นครับแม่” แดนไทพยายามไกล่เกลี่ย
“แกก็รู้ว่าแม่เกลียดมัน แกจะพามันเข้าบ้านทำไม!!”
เสียงโวยวายของคุณหญิงทำให้ดินและดอนที่อยู่ในห้องต้องเดินลงมาดู
“ขนม!” ดินเรียกอย่างตกใจที่เห็นขนมยืนอยู่ในบ้าน
แดนไทหันไปมองพี่ชายอย่างไม่พอใจทันทีที่เห็นว่าพี่ชายเขายังดูอาลัยอาวรณ์ขนม
“แกเอามันออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ตาดิน ตาดอน!!”
“เอ่อ ผมว่าแม่ใจเย็นก่อนนะครับ” ดอนพยายามพูดเมื่อเห็นว่าแม่เขาพยายามจะเข้าไปหาขนมให้ได้ ดีที่แดนไทจับไว้
“หึ คุณหญิงจะไล่อะไรขนมนักหนา ก็ขนมบอกแล้วไง ขนมจะอยู่บ้านหลังนี้!!” ขนมพูดขึ้นเสียงดัง แววตาเปลี่ยนไป รอยยิ้มหวานที่คอยประดับหน้าหายไป เหลือเพียงแววตานิ่งเฉยพร้อมกับรอยยิ้มที่เบ้ปากเหมือนกำลังเยาะเย้ยทุกสิ่งบนโลกใบนี้
“หนูพูดอะไร” พลที่เงียบอยู่นานลุกขึ้นพูด
“ขนมจะอยู่บ้านหลังนี้ในฐานะลูกชายของคุณพ่อไงละครับ” ขนมเบ้ปากแล้วหัวเราะออกมา “ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“แกว่ายังไงนะ!!” คุณหญิงเด่นดวงเดือดกว่าเดิมสะบัดแดนไทหลุดเข้าไกระชากขนมอย่างแรง
“ก็ตามที่พูดไงอิโง่ กูจะมาอยู่บ้านหลังนี้ในฐานะลูกชายของคุณพล สิทธิวัฒน์!! ” ขนมตะโกนใส่หน้าคุณหญิงจนคุณหญิงเหลืออด
“เพี๊ยะ!!”
ขนมล้มลงตามแรงตบอย่างแรงของคุณหญิง
“อย่ามาพูดบ้าๆนะ!!” คุณหญิงเด่นดวงเริ่มเดือดกว่าเดิม มองขนมอย่างไม่พอใจสุดๆ
“พูดเรื่องจริงตังหาก” ขนมพูดจบลุกขึ้นยืนพร้อมเดินเข้าไปใกล้คุณพลพร้อมยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณพ่อ ไม่เจอกันตั้งเกือบ22ปี เอ๊ะ หรือบางทีคุณพ่ออาจะลืมไปแล้วก็ได้ว่ามีลูกคนนี้อยู่ด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ขนมพูดจบหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
พลเบิกตากว้างตกใจกับสิง่ที่เกิดขึ้น เขามือไม้สั่นไปหมด พลมองหน้าขนมพูดเสียงสั่น
“หะ หนูว่ายังไงนะ”
“ขนมเป็นลูกชายของแม่บงกชไงละครับ แม่บัวไง คุ้นๆมั้ยครับคุณพ่อ!”
“บะ บัว เหรอ...” พลเบิกตากว้าง สำรวจใบหน้าขนม เหมือน เหมือนจริงๆ เหมือนบัวมากๆ
“แกหยุดพูดชื่อนั้นเดี๋ยวนี้นะ !!” คุณหญิงเด่นดวงตวาดเสียงดังลั่น ถลึงตามองขนมอย่างไม่พอใจ เธอว่าแล้วเชียวนังเด็กนี้หน้าเหมือนใคร เหมือนนังบัว เหมือนนังหนามยอกอกเธอนั้นเอง
“ทำไมขนมจะพูดไม่ได้ห้ะ! กลัวลูกชายทั้งสามคนจะรู้เหรอว่าคุณแม่ผู้แสนดีของตัวเองเคยไปจ้างผู้หญิงคนนึงที่ท้องลูกของสามีตัวเองให้ไปทำแท้งอะห้ะ!!” ขนมพูดเสียงดังลั่นจิกตามองคุณหญิงพร้อมเบ้ปากอย่างไม่พอใจ
“แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ!!” คุณหญิงเด่นดวงเข้ามาผลักขนมจนล้มลง
“คุณหญิงหยุด!!” พลตวาดเสียงดังลั่นจนคุณหญิงต้องหยุดมือที่จะง้างทำร้ายขนม
“คุณพล!”
“สิ่งที่เด็กคนนี้พูดมันจริงมั้ย คุณจ้างให้บัวไปทำแท้งใช่มั้ย!!”
“เด็กคนนี้มันโกหก คุณจะไปรู้อะไร นังบัวมันท้องกับไอ้มนัส ไม่ใช่คุณ!” คุณหญิงพูดเสียงสั่น เธอกลัว กลัวเหลือเกินว่าความลับที่เธอปกปิดมาตลอดจะถูกเปิดเผยเพราะเด็กบ้านี้
“อย่ามาว่าแม่ฉันนะ จะตรวจดีเอ็นเอมั้ยละ ว่าฉันเป็นลูกชายอีกคนของคุณพล ฮ่าๆๆๆๆ” ขนมพูดจบหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“หุบปากแกเดี๋ยวนี้ !! แกรอดมาได้ยังไง ฉันเห็นกับตาว่านังบัวมันแท้ง!!”
“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก ฉันต้องเกิดมาเพื่อเป็นมารหัวขนแกไงละนังคุณหญิงโง่!” ขนมตะโกนใส่หน้าคุณหญิงก่อนจะเดินเข้าไปหาแดนไท ดิน และดอนที่กำลังยืนอึ้งอยู่
“สวัสดีครับ คุณพี่ชายทั้งสามคน” ขนมเบ้ปากอย่างสะใจ
แดนไทที่จ้องขนมอย่างอึ้ง มือไม้เขาสั่นไปหมด ถ้าขนมเป็นลูกพ่อเขาอีกคนจริงๆเท่ากับว่าขนมเป็นน้องชายเขายังงั้นเหรอ
“อึ้งเหรอพี่แดน ที่อยู่ดีดีก็รู้ว่าขนมเป็นน้องชาย ฮ่าๆๆๆๆ รู้สึกยังไงละ ที่เสพสมกับน้องชายตัวเอง” ขนมพูดจบหันไปมองคุณพลที่ยืนตาแดงกล่ำ
“ทำไม รับไม่ได้เหรอคุณพ่อที่ลูกชายตัวเองต้องเอากันเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่ขนมจะบอกอะไรนะ เซอร์ไพร์สกว่านั้น” ขนมพูดจบปรบมือแล้วไปยืนข้างดินที่ยืนกำหมัดแน่น
“ไม่ใช่แค่พี่แดนไทที่เสพสมกับน้องตัวเอง แต่พี่ดินก็เอากับน้องตัวเองมาแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ ตระกูลนี้แม่งสุดยอดวะ ได้กันเองเกือบหมด”
ขนมพูดอย่างบ้าคลั่ง เขาสะใจเป็นที่สุด รอวันนี้มานาน มันที่จะทำให้ตระกูลผู้ดีต้องแปดเปื้อนไปด้วยกิเลส ตัณหา และราคะ
“ขนม” ดินเรียกขนมเสียงแผ่ว
“หึ ขนมเคยเตือนที่ดินแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำ พี่ดินก็ยังจะทำ” ขนมตีแก้มดินที่กำลังจ้องเขาเบาๆ “เป็นไงละ เสียใจเหมือนที่ขนมพูดมั้ย รู้สึกไงบ้างละที่ต้องเอากับน้องชายตัวเอง”
“ขนม!! หยุด!! พอที!!” แดนไทตะโกนเสียงดังลั่น เขาน้ำตาไหลออกมาจตอนไหนไม่รู้ ใครจะรู้ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตเขา จากความรู้สึกไม่ชอบขี้หน้า เป็นหลง ชอบ จนรัก แต่คนๆนั้นมีแต่ความหลอกลวง หลอกใช้เขามาตลอด เหมือนเขาเป็นแค่หมากในเกมส์นึงเท่านั้น ที่ร้ายกว่าคือ คนที่เขารัก มีอะไรด้วยอยู่ทุกวันนั้น เป็นน้องชายของเขา!!
“เสียใจเหรอพี่แดน นี่ขนมไง ที่พี่คอยเอาอยู่ทุกคืนไง ฮ่าๆๆๆ รสชาติน้องชายตัวเองมันอร่อยดีมั้ยละ” ขนมปรบมืออย่างสะใจ แม้ว่าลึกๆเขาจะเสียใจ แต่เขาบอกตัวเองมาตลอดว่าอีกฝ่ายคือมคร เขาไม่สามารถรักอีกฝ่ายฉันคนรักได้!
“หุบปากเรื่องสะอิดสะเอียดของแกสักที!!”
“แหม๋ ทำเป็นรับไม่ได้ เป็นไงละตระกูลผู้ดีที่แกชอบไปเหยียดคนอื่น ต้องมาเปื้อนราคีเพราะพี่น้องเอากันเองตลกชะงัด ฮ่าๆๆๆๆ” ขนมพูดจบหันไปมองคุณพลที่ยืนตาแดงกล่ำ กำมือแน่น
“คุณพ่อจะดีใจมั้ยครับที่ลูกชายเอากันเอง ฮ่าๆๆๆ ” ขนมพูดจบเปลี่ยนแววตาเป็นแข็งกร้าว เสียงแข็งทันที “มันก็สาสมสำหรับผู้ชายไม่รู้จักพออย่างแกไงละ พวกผู้ชายเจ้าชู้ ไม่เคยสนใจใคร ดีแต่ไข่ทิ้งไว้ ไม่เคยจะสนใจว่าผู้หญิงเขาจะต้องเจออะไรบ้าง เป็นไงละ สมใจแกมั้ยละ สิ่งที่แกไม่เคยสนใจ ลูกชายที่แกไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่ามี วันนึงกลับมาทำร้ายแก!”
___________________________________________________________________________
เฉลยไปแล้วหนึ่งอย่าง ตอนหน้าเรามาต่อต้มยำหม้อไฟชามนี้กันต่อ
ใครจะเซอร์ไพร์สอีกมั้ย รอลุ้น
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
o22 o22 o22
-
:katai1: คือตอนนี้ไม่ได้แซ่บอย่างเดียวนะ แต่ช๊อคด้วย
ช๊อคที่ว่าตกลงแล้ว ขนมกับแดนเป็นพี่น้องกันจริงๆหรือว่าตกลงแล้วขนมหลอนไปเอง
คือยัยคุณหญิงก็เหมือนจะเก็บอะไรไว้อีก
ปล.ขอเดาว่าขนมเนี่ยลูกมนัส ส่วนลูกของพ่อพลกับแม่ขนมน่าจะแท๊งจริงๆ แม่ขนมถึงหลอนจนบ้า
-
ตรวจเลือดเหอะ. แอบช้อคนึกว่าไม่ใช่พี่น้องกัน
-
คงม่ายช่ายร๊อกเนอะๆ จะมีสายเลือดเดียวกันได้ไง
-
ไม่ใช่พี่น้องหรอกใช่ไหม สงสารพี่แดน :hao5:
-
ขนมน่าจะโดนหลอกนะเนี่ยยย โอยยยยดราม่า
-
หูย ขนมน่าสงสาร
-
โถ.....พ่อแดนเอ๊ยยยยย :เฮ้อ:
โดนปู้ยี่ปู้ยำเละเลย ไหวไหมพ่อคุณ :กอด1:
-
เป็นพี่น้องเป็นลูกจริงๆใช่ป่ะ ไม่ใช่หลอกซ้อนหลอกคนอ่านนะะะ หรือว่าขนมมันโดนแม่มันหลอกมาอีกที งงงง
-
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด อึ้งไปเลยยยยยย :ling3:
-
ช็อคคคคค
ทำไมเราสงสารขนม ฮือออ ขนมไปรักษาเถอะ
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วช็อคมากกก เป็นพี่น้องกันจริงๆหรอ ฮือออ หรือขนมจะเข้าใจผิดเพราะแม่ที่มีอาการทางจิตหลอนไปเองแล้วมาลงที่ลูก แต่ไม่ว่าจะทางไหนคนที่น่าสงสารสุดก็คงไม่พ้นแดนไทกับตัวของขนมเอง แล้วจากนี้จะเป็นยังไงกันต่อ ลุ้นมากๆ บีบหัวใจเราเหลือเกินนน
-
ตามอ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด
ตอนแรกแอบสงสารขนมนะ เพราะคิดว่าปมในใจที่ขนมเคยถูกกระทำ เป็นเรื่องของความรักที่โดนหักหลัง
ทำไปทำมา มันกลายเป็นปัญหาในครอบครัว ก็เข้าใจว่าคงเป็นแค้นฝังหุ่น
แต่มาตอนหลังๆ คือบอกตรงๆ ว่าเรากลัวขนมมาก ขนมน่ากลัวและกล้าได้กล้าเสียกว่าที่คิด
ยิ่งมีเรื่องของอาการป่วยทางจิตเข้ามาเกี่ยวด้วย โอ้โห้ ขนมของเรา ทำอะไรที่เหนือการควบคุมไปแล้ว
และเราคิดว่าบางทีมันอาจจะไม่คุ้มกับผลลัพธ์ที่จะตามมา ทั้งต่อตัวขนม คุณยาย และแม้แต่ครอบครัวสามพี่น้องด้วย
ส่วนเรื่องของคุณพล ใช่พ่อของขนมหรือเปล่า
เราคิดว่าเรื่องนี้มีอะไรมากกว่านั้น ขนมอาจจะเข้าใจผิด
ดูจากอาการไบโพล่าของแม่ขนมแล้ว อาจเป็นไปได้ว่าแม่ของขนมเคยมีสัมพันธ์กับคุณพลจริง แล้วเข้าใจผิดไปเอง พลอยทำให้ขนมเข้าใจผิดและเจ้าคิดเจ้าแค้นไปแบบนั้นด้วย
สามพี่น้อง สำหรับเรา เราสงสารดอนสุด ส่วนคนที่เรารู้สึกว่า โง่สุดคือ แดนไท 5555+
คือแดนไทในตอนแรกๆ ดูเป็นคนที่ฉลาดอยู่นะ แต่เจ้าอารมณ์หน่อย ไม่คิดว่าอยู่ไปเรื่อยๆ จะหลงขนมได้มากขนาดนี้
ส่วนดิน เราว่าจริงๆ ดินอาจจะร้ายได้มากกว่านี้อีก
เราเลยรู้สึกสงสารดอน ที่ไม่เข้ามาเกี่ยวอะไรมากมายเลย แต่กลับเป็นตัวแปรสำคัญอีกตัวที่ทำให้พี่น้องทะเลาะกัน
ส่วนคุณหญิงก็ร้ายแบบร้ายสุด ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะมีปมเรื่องสามี แต่ก็ไม่ได้เป็นเหตุผลของการหวงลูกชายมากขนาดนี้
แล้วก็เป็นคนที่มีทัศนคติแปลกประหลาดและเหยียดคนอื่นมากๆ 555555+ (ควรพาไปรักษาร่วมกับขนม)
สุดท้าย เรื่องดำเนินมาจนใกล้ถึงตอนจบ จนถึงตอนนี้ก็ไม่เชียร์และเข้าข้างใจเลยสักคน
ทุกคนมีข้อดีและข้อเสียต่างกันออกไป ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนงัดเอาส่วนไหนมาใช้ในตอนไหน
รอต่อไปฮะ เดาไม่ถูกจริงๆ 55555+
-
รอ อ่าน นะจ๊ะ
-
สนุกมากกกกกก เป็นเรื่องที่ฉีกมากๆ ขนมมมม ตอนล่าสุดเรากลัวเทอมาก
-
เดาไว้แบบนี้แต่พอเฉลยก็ช็อค สงสารแดนมสกเอาจริงแดนทั้งเจอเรื่องฟ้า พอจะดีกับขนมก็มาเจองี้อีก
-
ยังรอตอนจบอยู่นะคะ
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่31
“หยุดพูดเรื่องอุบาทแบบนี้ออกจากปากแกสักที!!” คุณหญิงตวาดเสียงดังลั่นพร้อมกระชากแขนขนมให้หันมามอง
“จุ๊ๆ ผู้ดีแบบคุณหญิงพูดคำต่ำๆแบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ขนมเบ้ปากอย่างยียวน
“หึ ฉันทำเรื่องต่ำๆได้มากกว่านี้อีก แกอยากรู้มั้ยละ ว่าฉันทำอะไรได้บ้าง” คุณหญิงบีบแขนขนมจนขนมเบ้หน้า แต่ขนมเชิดหน้าอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน
“ไม่ต้องมาสาธยายความต่ำของตัวเองให้ฉันฟังหรอก เพราะเท่าที่แม่ฉันเล่าให้ฟัง คนอย่างคุณหญิงมันก็ผู้ดีแค่หน้า สันดานมันก็ไพร่เหมือนกันทั้งนั้น”
“งั้นเหรอ หึ แม่แกเล่าอะไรให้แกฟังบ้างละ” คุณหญิงจ้องหน้าขนมอย่างท้าทาย
ผลั๊ก!
ขนมสะบัดแขนตัวเองออกจากคุณหญิงอย่างแรงจนคุณหญิงเซ เขาเดินเข้าไปใกล้คุณพลที่ยืนมองเขาอย่างอ่อนแรง
“แม่ของฉันเล่าให้ฟังว่าแม่ของฉันโดนเจ้านายบ้ากามอย่างคุณหลอกว่ายังไม่มีเมีย มาหลอกให้รัก หลอกให้รู้สึก สุดท้ายแม้ฉันก็ท้อง และโดนเมียหลวงรังควาญ โดนไล่ออกจากงาน โดนสังคมตราหน้าว่าเป็นแย่งผัวชาวบ้าน และสุดท้ายก็โดนเมียหลวงซ้อมจนเกือบแท้ง!” ขนมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นแววตาแดงกล่ำ คำพูดของแม่ที่คอยกล่อม พูดกับเขามาตั้งแต่เขาจำความได้พรั่งพรูออกมา แม่เขาคอยเล่าให้ฟังถึงความเจ้าชู้ของคุณพลที่หลอกแม่ และความเลวร้ายของคุณหญิงเด่นดวงที่ทำกับแม่เขา
“งั้นเหรอนังเด็กโง่!! ฮ่าๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก คุณพลเหรอไปหลอกแม่แกว่าไม่มีเมีย คุณพลเหรอที่เลว ฉันใช่มั้ยที่เป็นนางมาร้าย ฮ่าๆ ถ้ามันจะเลวมันก็เลวทด้วยกันทั้งหมดนี่แหล่ะ” คุณหญิงพูดจบกระชากขนมให้มาประจันหน้าพร้อมพูดต่อ “แต่แม่ของแกอาจจะเลวที่สุดก็ได้” คุณหญิงพูดจบกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ
“คุณหญิงพอเถอะ จะพูดเรื่องอดีตขึ้นมาอีกทำไม” คุณพลปรามขึ้น ตอนแรกเขาอาจจะโมโหขนม แต่ตอนนี้เขากลับสงสารเด็กคนตรงหน้า เด็กน้อยที่คงไม่รู้เรื่องอะไร โดนแม่ที่ปัญหาทางจิตอย่างบงกชคอยกล่อมมาจนเป็นแบบนี้ จนแทบไม่ต่างจากแม่ตัวเองในอดีต
“ก็ในเมื่อนังเด็กนี้อยากจะขุดเรื่องในอดีตนักฉันก็จะขุดความจริงมาให้แกรับรู้ ความจริงที่อาจจะทำให้แกดิ้นเป็นปลาโดนน้ำร้อนลวก” คุณหญิงพูดจบกอดอดมองขนมด้วยความสมเพช
20ปีที่แล้ว
บงกชมองบริษัทตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจ ตั้งแต่เรียนจบ เธอคอยสมัครงานในหลายบริษัท แต่ก็ไม่ได้จนมาถึงบริษัทนี้ ที่รับเธอเข้าทำงาน
“เดี๋ยวน้องบัวทำประชาสัมพันธ์ตรงนี้นะ รายละเอียดงานก็ตามนี้” รุ่นพี่ในบริษัทส่งตารางงานให้เธอ บงกชยิ้มรับด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ” บงกชมองผู้คนที่เดินไปมาแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เธอรอโอกาสนี้มานาน โอกาสที่จะได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติสักที ตลอดที่ผ่านมา เธอรู้ว่าเธอมีโรคประจำตัว ทำให้ไม่สามารถเรียนในโรงเรียนแบบปกติได้ มหาวิทยาลัยก็จบมหาวิทยาลัยเปิด เธอไม่เคยมีเพื่อน ไม่เคยมีสังคม และโอกาสนี้จะเป็นโอกาสแรกที่เธอจะได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติ
ด้วยความที่บงกชเป็นผู้หญิงหน้าตาดี มาทำงานใหม่ๆก้มีรุ่นพี่ผู้ชายให้ความสนใจมากมาย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ
“น้องบัวกินยาอะไรค่ะ พี่เห็นกินตลอดเลย” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงถามเธอหลังทานอาหารเที่ยงเสร็จ
“โรคประจำตัวค่ะ” บัวตอบด้วยรอยยิ้มหวานตามแบบของเธอ หมอบอกว่าถ้าเธอกินยาเป็นประจำเธอก็จะสามารถใช้ชีวิตแบบคนปกติได้ เธอจะไม่ใช่ตัวประหลาดแบบที่เตยโดนล้อตอนเด็กๆ
“คุณพลนี่หล่อจังเลยเนอะ ลูกชายท่านประธานจบจากเมืองนอก อะไรจะเพอร์เฟ็คขนาดนั้น”
บัวมองตามที่รุ่นพี่พูดเธอก็เห็นคุณพล ผู้ชายรูปหล่อกว่าที่เธอเคยเจอ ใบหน้าเข้มที่รับกับทุกอย่างบนใบหน้าราวเทพบุตร แว๊บแรกที่เธอมองก็ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้
“แต่เจ้าชู้มากแก ได้ข่าวมาว่าแอบมีเล็กมีน้อย”
“ตายจริง แต่หล่อแบบนั้นใครๆก็หวั่นไหวปะ”
“ไม่เอาหรอกแก เดี๋ยวคุณเด่นดวงมาแหกอกเอา รายนั้นแรงจะตาย”
บัวมองรุ่นพี่ทั้งสองคนเม้าท์ถึงเรื่องราวตรงหน้าไปมา สายตาเธออดที่จะเหลือบกลับไปมองคุณพลอีกไม่ได้
จังหวะนั้นเองสาตาทั้งสองคนประสานกัน เป็นฝ่ายบัวเองที่ต้องหลบสายตาอย่างเขินอาย เธอไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อน
“ตายจริง คุณพลมองน้องบัวไม่หยุดเลย”
“เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ” บัวพูดพร้อมเอียงหน้าอย่างเขินอาย
“พี่ขอเตือนเลยนะน้องบัว อย่าไปยุ่งกับคุณพลเด็ดขาด รายนั้นมีเมียแล้ว”
“มีเมียแล้วเหรอค่ะ” บัวถามขึ้น แม้ว่าในใจจะรู้สึกเหมือนฟ้าถล่ม ทำไมต้องมีเจ้าของแล้วนะ
“ใช่นะสิ ขี้หึงมากด้วย หวงมากด้วย แต่คุณพลก็เหลือเกินเจ้าชู้ไม่หยุดขนาดลูกสองแล้วนะ”
บัวได้แต่นั่งฟังรุ่นพี่ทั้งสองพูดคุยกันต่อเงียบๆ แต่สมองเธอกลับคิดว่าจะทำยังไงต่อไป จะปล่อยคุณพลไป หรือเข้าหาดี
แต่ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก
“บัวกลับมาแล้วเหรอลูก ทำงานมาเดือนนึงแล้วเป็นไงบ้าง” แม่ของเธอ แม่แก้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใยเหมือนเคย
“โอเคค่ะ” บัวยิ้มรับด้วยรอยยิ้ม
แก้วมองลูกสาวตัวเองอย่างสบายใจ เธอกังวลตั้งแต่เล็กถึงโรคปรพจำตัวของลูกสาว แต่เธอคอยพาไปหาหมอสม่ำเสมอ และให้ลูกสาวกินยาเป็นกิจวัตร จนทำให้ลูกสาวกลับมาใช้ชีวิตเป็นปกติได้ แบบนี้ก็ทำให้เธอสบายใจได้
“แล้วพ่อละคะ” บัวถามพร้อมกวาดสายตามองไปทั่ว
“นั้นสิ พ่อยังไม่กลับมาเลย ดึกแล้วนะวันนี้”
กริ๊ง!!
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น บัวเดินไปรับเพราะคิดว่าน่าจะเป็นพ่อ
“ญาติคุณสมหมายใช่มั้ยครับ”
“เอ่อ ใช่ค่ะ” บัวรู้สึกใจคอไม่ดี
“คุณสมหมายรถคว่ำกำลังส่งตัวไปที่โรงพยาบาลXX ขอทางญาติมาด่วนเลยครับ”
บัวเบิกตากว้างพร้อมถอนหลังปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาตอนไหนไม่รู้
“ไม่จริ๊งงงงงงงง!!!”
“เกิดอะไรขึ้นบัวลูก!!”
ไม่นานนักทั้งสองแม่ลูกไปที่โรงพยาบาลก็ทันดูใจผู้เป็นพ่อและสามี ก่อนจะจากไปอย่าสงบ
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้บัวเสียใจมาก และจิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ทำให้เธอลืมกินยา ลืมใส่ใจตัวเองจนผู้เป็นแม่ต้องถาม
“บัวช่วงนี้กินยาเป็นปกติมั้ยลูก”
“ปกติค่ะ” บัวตอบด้วยรอยยิ้มที่อาจดูเป็นปกติแต่เธอเป็นแม่เธอรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ เธอรู้ว่าบัวรักพ่อมาก พ่อมาด่วนจากไปแบบนี้อีกฝ่ายคงทำใจไม่ได้
บัวยังคงไปทำงานเป็นปกติ หลายๆคนที่ทำงานรู้ข่าวก็ไปร่วมงานศพ จนงานศพผ่านไปเธอมาทำงานก็เจอกับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
“คุณบงกชใช่มั้ยครับ” คุณพลทักเธอขึ้นระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ
“เอ่อ ใช่ค่ะคุณพล” บัวตอบด้วยรอยยิ้ม พยายามสะกดความตื่นเต้นที่เกิดขึ้น พยายามไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่าใจเธอเต้นแรงแค่ไหน
“ผมเสียใจด้วยนะครับเรื่องคุณพ่อ” พลพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มน่าฟัง พลมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสนใจ เธอดูอ่อนหวาน น่าถะนุถนอม และดูน่าค้นหา
“ขอบคุณค่ะคุณพล” บัวตอบพร้อมยกมือไหว้อีกฝ่าย
“ไม่ต้องไหว้หรอกครับ” พลจับมือบัวไว้ บัวรีบเบี่ยงทันทีด้วยความตกใจ
“เอ่อ ผมขอโทษครับ คงอยู่เมืองนอกนานไปหน่อยเลยชินกับวิธีแบบฝรั่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
บัวพูดจบเดินออกมาอย่างเสียดาย แต่เธอต้องไปทำงานต่อ และอีกอย่างเธอไม่อยากจะยืนนานกว่านี้อีกฝ่ายอาจจะรู้ได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
พลมองบัวที่เดินห่างออกไปด้วยความสนใจ ผู้หญิงคนแรกที่กล้าเดินหนีเขา ช่างน่าสนใจ และน่าค้นหาไม่น้อย
“คุณมายืนทำอะไรตรงนี้คุณพล!” เสียงถามดังขึ้นจนพลต้องหันไปมองพร้อมถอนหายใจ
“ผมมาเข้าห้องน้ำ คุณเด่นมีอะไร”
“เปล่าค่ะ เด่นก็จะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน”
พลมองภรรยาตัวเองด้วยความเบื่อหน่าย เขาไม่ได้รักเธอสักนิด เขายังรักสนุก ไม่พร้อมจะแต่งงานกับใคร แต่ต้องมาแต่งงานกับคุณเด่นดวงเพราะเหตุผลทางธุรกิจ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะน่ารัก เรียบร้อยเหมือนครั้งแรกที่เจอ แต่พอยิ่งแต่งงานกันไปกลับไม่ใช่ เธอหึงหวงและก้าวก่ายจนเขาอึดอัด
หลังจากวันนั้นพลก็พยายามเข้าหาบัวทุกครั้งที่ลับสายตา และดูเหมือนว่าบัวจะเป็นใจเปิดทางตลอดจนพลเริ่มมั่นใจว่าอีกฝ่ายมีใจให้ตน
“เมื่อไหร่บัวจะยอมไปกินข้าวกับผมสักทีละ”
“จะดีเหรอค่ะคุณพล”
“เลิกเรียกคุณได้แล้ว เวลาอยู่กันสองคนผมบอกแล้วไงให้เรียกพี่พล” พลพูดพร้อมส่งตาหวานตาแบบฉบับจนทำให้บัวหลบสายตาอย่างเขินอาย
“ก็ได้ค่ะพี่พล”
“ได้นี่หมายความว่ายอมไปกินข้าวกับพี่ใช่มั้ย”
“เอ่อ จะดีเหรอค่ะ” บัวถามอย่างไม่มั่นใจ แม้ว่าในใจเธอจะตื่นเต้นไปหมด
“ดีสิ พี่รักบัวนะ บัวก็รู้” พลหบอดคำหวานทำเอาบัวเขินจนหน้าแดง
“แต่พี่พลมีเมียอยู่แล้วนะคะ”
“อย่าพูดถึงคนอื่นเวลาเราอยู่ด้วยกันสิ”
“ก็ได้ค่ะ บัวไปก็ได้”
พลมองบัวอย่าดีใจ บัวเป็นผู้หญิงที่ยากที่สุดที่เขาเคยเจอ เธอสงวนท่าที และชวนไปไหนมาไหนยาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาไม่กี่วันเขาก็ได้ขึ้นเตียงไปเรียบร้อยและเขาก็เล่นจนเบื่อและทิ้งเหมือนที่ผ่านๆมา แต่กลับบัวอาจไม่ใช่ เพราะเขาถูกใจบัวไม่น้อย ถ้าบัวทำตัวดีเขาอาจจะเลี้ยงดูอีกฝ่ายอย่างเต็มตัว
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนพัฒนาขึ้นจนคนรอบข้างเริ่มรู้สึกได้แต่ไม่มีใครกล้าพูด แก้วผู้เป็นแม่เองมองลูกสาวที่ช่วงนี้ดูมีความสุขเป็นพิเศษ ไม่เอาแต่นิ่งเงียบตั้งแต่พ่อเสียไป
“มีอะไรพิเศษเปล่าลูก ช่วงนี้ดูมีความสุขเชียว”
“แม่ค่ะ หนูเจอคนที่ทำให้หนูรู้สึกว่าหนูเป็นคนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่ตัวประหลาดแล้วค่ะ” บัวพูดด้วยรอยยิ้ม แต่สายตากลับดูเพ้อฝัน
“เขาเป็นใครกัน”
“เจ้านายหนูเองค่ะ คุณพล สิทธิวัฒน์”
“เจ้านายหนู รวยแบบนั้นเขาจะมาสนใจหนูเหรอลูกบัว”
“สนใจสิค่ะ เขาบอกว่าเขารักหนู!” บัวตอบด้วยน้ำเสียงแข็งทันทีที่แม่พูดไม่เข้าหู
แก้วนิ่งไปสังเกตมองอาการลูกสาวของตน หลังๆมานี้ตั้งแต่สามีเธอสิ้นไป เธอทำงานหนักขึ้นเพื่อลูกสาว และบ้านที่กำลังผ่อน เห็นลูกสาวมีความสุขเลยไม่ได้สังเกตว่าอีกฝ่ายทานยาบ้างหรือเปล่า
“โอเคจ้ะ แล้วเขาดีกับหนูมั้ย” แก้วพยายามพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น
“ดีมากเลยค่ะแม่ เขาใจดีเหมือนพ่อเลยค่ะ หนูอยู่กับเขาแล้วหนูรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่กับพ่อ” บัวพูดด้วยรอยยิ้มแต่สายตากำลังเหม่อลอย ฟุ้งเฟ้อ
แก้วมองอาการลูกสาวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“บัวได้ไปหาหมอบ้างมั้ยลูก”
“ไปหาทำไมค่ะ! หนูปกติ หนูหายแล้ว หนูกำลังมีคนที่หนูรัก และหนูก้รักเขา เขาไม่เคยมองว่าหนูแปลก แล้วทำไมหนูต้องไปหาหมอ!”
คำพูดของบัวทำเอาแก้วแทบทรุด เช้าวันต่อมาเธอรีบโทรหาหมอทันที หมอบอกว่าบัวไม่ไปหาหมอสองเดือนแล้ว หมอติดต่อก็ไม่รับ ขาดการติดต่อไป แก้วรีบปรึกษาหมอถึงอาการ หมอแนะนำให้รีบพาบัวมาหาหมอโดยด่วน
แก้วลำบากใจทันทีเพราะดูจากท่าทีของลูกสาวแล้วคงยากที่จะไปหาหมอ
บัวมาทำงานเป็นปกติเหมือนทุกวันและวันนี้เธอมายืนรอพลที่จุดนัดพบเพื่อไปทานข้าวเย็นกันเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับแปลก พลพาเธอมากินอาหารบนห้องในโรงแรมหรู หลังจากทานเสร็จอีกฝ่ายก็เปิดไวน์ทันที
“บัวทานไม่เป็นนะคะพี่พล”
“ลองสิครับ ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่บัวกลัวจะเมา”
“เดี๋ยวพี่ดูแลบัวเอง” พลมองบัวด้วยความรู้สึกหลงใหล อีกฝ่ายสวย และน่าถะนุถนอมจนเขาแทบคลั่ง อยากจะครอบครองและย่ำยีความสดนั้น
และคืนนั้นก็เป็นไปตามคาดของพล เขาและบัวเป็นของกันและกัน และไม่ด้วยความเมา แต่เป็นความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย แอลกอฮอล์แค่ช่วยขับเคลื่อนทุกอย่างให้ดูง่ายขึ้น
“ช่วงนี้คุณดูมีความสุขจังเลยนะคุณพล” เด่นดวงพูดขึ้นเมื่อสามีกลับมาบ้าน ช่วงนี้สามีค้างนอกบ้านบ่อย อ้างว่าค้างออฟฟิศ แต่พอเธอเช็คกลับไม่ใช่!
“จะมาหาเรื่องอะไรกันอีกคุณเด่น”
“หึ ฉันจะไม่หาเรื่องคุณเลยถ้าคุณไม่แอบไปมีเมียน้อยอีก!” คุณเด่นดวงตวาดเสียงดังลั่นบ้าน
“หยุดพูดบ้าๆสักที!” พลพยายามเดินหนี
“หยุดนะคุณพล ฟังฉันเดี๋ยวนี้!” เด่นดวงกระชากแขนสามีอย่างแรง เธอมองสามีด้วยแววตาตัดพ้อ เสียใจจนอธิบายไม่ได้ เธอรู้ว่าพลไม่เคยรักเธอ เราทั้งคู่ด้วยบังคับแต่งงาน แต่กลับเป้นเธอที่หลงรักอีกฝ่ายตั้งแต่แรกเห็น อยู่มาเรื่อยๆเธอคิดว่าพลจะรักเธอบ้าง แต่กลับไม่ ไปมีเล็กมีน้อยให้เธอต้องไปตามจัดการตลอด แต่มาคนล่าสุด เธอพยายามจะไม่คิดมาก เพราะคิดว่ามสามีควงไม่นานเหมือนที่ผ่านๆมา แต่คนนี้นานเกินไปจนเธอกลัว
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย!!” พลสะบัดแขนอีกฝ่ายอย่างแรงจนเซ
“คุณพลใจเย็นๆนะคะ คุณเด่นกำลังท้อง” แม่บ้านพูดขึ้นพร้อมเข้ามาประคองเด่นดวง
“อะไรนะ”
“ฉันกำลังท้องลูกคนที่สาม คุณไม่เคยสนใจใยดีฉันเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมียตัวเองท้อง เพราะมัวแต่ไปกกกับอินังเมียน้อยนั้นไง!!”
เด่นดวงมองสามีตัวเองด้วยความตาผิดหวัง น้ำตาเอ่อล้นออกมาจนไหลเป็นทาง
“คุณท้องเหรอคุณเด่น” พลสงบลงพร้อมยิ้มออกมาอย่างดีใจ ถึงเขาจะเลวแค่ไหนเขาก็รักลูก
“ใช่ ฉันท้อง คุณเลิกกับนังนั้นเถอะ แล้วกลับมาหาครอบครัวของเรา” เด่นดวงพูดไปร้องไห้ไป เธอจะต้องใช้ลูกคนนี้ดึงสามีกลับมาให้ได้
พลเข้าไปกอดปลอบภรรยา แม้ว่าสายตาจะเต็มไปด้วยความกังวล
พลคอยเอาใจใส่คุณเด่นดวงที่กำลังท้องจนไม่มีเวลาสนใจบัวจนบัวเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เธอกระวนกระวายจนรุ่นพี่ที่นั่งข้างๆรู้สึกได้
“น้องบัวเป็นอะไรรึเปล่า” เธอถามขึ้น หลังๆมานี้น้องบัวดูนากลัวแปลกๆ
“คุณพลเข้าบริษัทรึยังคะ”
“น่าจะไม่นะ เห็นว่าพาคุณเด่นไปเที่ยวทะเล”
“ไปทะเล ไปทำไม!”
“คงเอาใจคุณเด่นที่กำลังท้องนะสิ ได้ลูกชายมาสองคนแล้ว เอาใจคุณเด่นใหญ่คนนี้คงอยากได้ลูกสาว”
คำพูดของรุ่นพี่ทั้งสองทำเอาบัวเบิกตากว้างมือสั่นด้วยความไม่พอใจ เธอลุกขึ้นทันทีพร้อมเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
“กรี๊ดดดดดดด” ปิดประตูห้องน้ำปุ๊ป บัวกรี๊ดทันที ทำเอาคนที่อยู่ในห้องน้ำแตกตื่นรีบออกจากห้องน้ำ
“อีคุณเด่นดวง อกจะเอาผัวฉันไปไหน!!”
บัวรอด้วยความกระวนกระวายจนพลกลับมา เธอรีบขอเข้าไปในห้องทำงานอีกฝ่ายทันที นี่เป็นครั้งแรกที่บัวรุกมาหา เป็นครั้งแรกที่บัวเปิดเผยจนคนในบริษัทเริ่มสงสัยและนินทา
“บัวมาหาผมมีอะไรรึเปล่า” แม้ว่าพลจะไม่พอใจลึกๆ แต่เขาก็สะกดไว้ ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้ไปหาบัว เขารู้ดี
“บัวคิดถึงคุณ”
พลไม่ทันตอบบัวเข้ากอดพร้อมซุกไซร้ พลที่ตอนแรกจะปรามแต่เมื่อของโปรดที่ห่างมานานมาเสริฟก็อดที่จะที่จะกินไม่ได้!
หลังจากเสร็จกิจกาม บัวยังไม่ยอมออกไป
“กลับไปทำงานก่อนเถอะบัว ผมมีงานอีกเยอะ”
“บัวยังไม่หายคิดถึงคุณเลยนะคะ”
“ปั๊ก!!”
เสียงผลักประตูเสียงดังลั่นพร้อมเสียงห้ามแต่ไม่ทัน
“นังหน้าด้าน ออกจากผัวฉันเดี๋ยวนี้!!” คุณเด่นมองภาพตรงหน้าอย่างโกรธจัดพร้อมชี้หน้าบัว
“นี่ใครกันค่ะคุณพล”
“บัวกลับไปก่อน” พลลุกขึ้นอย่างตกใจพร้อมลุกขึ้นไปขวางอีกฝ่ายไว้
“ทำไมบัวต้องกลับ ในเมื่อบัวก็เป็นเมียคุณเหมือนกัน!” บัวลุกขึ้นพร้อมสะแหยะยิ้มกอดอกมองหน้าเด่นดวง
“แกกล้าพูดว่าเมียเหรอนังหน้าด้าน”
“กล้าสิ ในเมื่อคุณพลเพิ่งนอนกับฉันเมื่อกี้!!” บัวเดินเข้าไปใกล้เด่นดวงพร้อมกวาดสายตามองจนเห็นท้องที่นูนขึ้นมา
“หน้าไม่อาย หน้าด้าน ไม่แปลกใจเลยจริงๆที่แกกล้าที่จะยุ่งกับผัวคนอื่น!!”
“หยุดทั้งคู่เลย บัวคุณกลับไปก่อน”
“บัวไม่กลับ อยากจะเห็นเมื่อกัน อิแก่หนังเหี่ยวที่คุณชอบมาบ่นให้บัวฟังว่าเบื่อรสชาติ”
พลตกใจกับสีหน้าท่าทางของอีกฝ่าย เขาไม่คิดว่าบัวที่สวยหวาน น่าถะนุถนอนจะร้ายกาจไม่แพ้กัน
“แกว่าไงนะ”
“เพี๊ยะ!!”
บัวโดนเด่นดวงตบจนหน้าหัน บัวตัวสั่นทันที ภาพที่เธอเคยโดนทำร้ายตอนเด็กๆไหลเข้ามาในหัว มือเธอสั่นจนควบคุมไม่ได้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!” บัวจะเข้าไปทำร้ายเด่นดวงแต่พลขวางไว้
“รปภ รปภอยู่ไหน มาเอาบัวออกไปที” คุณพลเรยกเสียงดังลั่น
ไม่นานรปภ ก็มานำบัวออกไปจากห้อง บัวที่เกร็งมือตาเหลือกกรี๊ดเสียงดังจนคนในบริษัทเริ่มสนใจและซุบซิบนินทาว่าอีกฝ่ายเป็นบ้า
“คุณไปเอาอิบ้าที่ไหนมาเป็นเมียน้อย”
คำพูดของเด่นดวงทำเอาพลตกใจ เขาไม่คิดมาก่อนว่าบัวจะเป็นแบบนี้
อาหารของบัวทำให้แม่ตกใจรีบพาบัวไปหาหมอทันที บัวที่โดนหมอกักบริเวณและคุมดูแลเป็นพิเศษเพรากำลังคลั่งหนัก
“หมอเรียกดิฉันมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
ไม่นานนักหมอก็เรียกแก้วผู้เป็นแม่มาคุย
“ผมว่าตอนนี้เรามีปัญหาเพิ่มแล้วครับ”
“อะไรค่ะหมอ”
“บัวกำลังท้อง”
แก้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าลูกสาวจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้ เธอนึกถึงพล สิทธิวัฒน์ ที่ลูกสาวเคยพูดถึงทันที
“บัวนี่แม่เองลูก” แก้วมองลูกสาวด้วยความสงสารเมื่อรู้เรื่องราวทั้งหมดหลังจากไปที่บริษัทมา ลูกสาวเขาไปเป็นเมียน้อยลูกประธานบริษัทจนท้อง
“แม่เหรอ แม่มาหาบัว พี่พลมามั้ย พี่พลละแม่” บัวเขย่าแขนพร้อมกวาดสายตามองไปทั่ว
“บัวฟังแม่นะลูก บัวกำลังท้อง”
“ท้อง! บัวท้องลูกพี่พล ลูกของเรา ถ้าพี่พลรู้ต้องดีใจแน่ พี่พลต้องกลัมาหาบัว!”
หลังจากนั้นบัวก็อาการดีขึ้น เพราะอีกฝ่ายกำลังีใจกับการได้เป็นแม่คน
“ว่าไงนะ นังบัวมันท้อง!” เด่นดวงรับโทรศัพท์จากคนที่เธอให้ไปสืบเรื่องของบัวมา เธอสบายใจที่นังบ้าโนเข้าโรงพยาบาล สุดท้ายก็ต้องมาเสียใจอีกครั้งที่บัวท้อง
“จะให้คุณพลรู้ไม่ได้เด็ดขาด!” เธอพูดกับตัวเองพร้อมลูบหน้าท้องตัวเอง ถ้าพลรู้ว่านังนั้นท้องต้องรับผิดชอบแน่ๆ เธอไม่ยอมให้ใครมาแย่งความรักไปเด็ดขาด
พลกลับมาจากทำงานในตอนเย็นเธอเข้าไปกอดอีกฝ่ายทันที
“คุณมีอะไรรึเปล่าคุณเด่น”
“เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่อยากให้คุณเลิกเจ้าชู้”
คำพูดของเด่นดวงทำให้คุณพลชะงัก ตั้งแต่เกิดเรื่องบัว ทำให้เขารู้สึกผิดอย่างมากที่อีกฝ่ายต้องเข้าโรงพยาบาลบ้าเพราะเขา เขาไม่สู้หน้าไปเยี่ยมด้วยซ้ำ ความรู้สึกผิดทุกอย่างถาโถมจนเขาเหนื่อย
“ผมก็ว่าจะเลิกแล้วเหมือนกัน ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างนะคุณ”
“ฉันดีใจนะคะที่คุณคิดได้”
“เพราะผมไม่อยากให้ชีวิตใครต้องมาจบเลวร้ายเพราะผมอีก”
เด่นดวงกัดฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ สุดท้ายคุณก็เลิกเจ้าชู้เพราะนังบ้านั้น ไม่ใช่เพราะรักเธอ!
“ดีแล้วค่ะที่คุณคิดได้ เพราะฉันอยากให้การกระทำเลวร้ายของฉันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย” เด่นดวงพูดด้วยสายตาเย็นชา เธอรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำมันผิด แต่เธอก็ต้องทำเพื่อตัวเองและลูกๆของเธอ
คุณพลเข้าใจว่าเธอหมายถึงเรื่องด่าทอโวยวาย แต่พลเข้าใจผิด เพราะเธอกำลังคิดการณ์เลวร้ายกว่านั้น
เด่นดวงใส่แว่นตาอันใหญ่อำพรางใบหน้า เธอมองไปที่บัวที่กำลังออกมานั่งเล่นรับลมในสวนโยมีพยาบาลดูแลห่างๆ อีกฝ่ายลูบหน้าท้องตัวเองพร้อมพึมพำอะไรไม่หยุด เด่นดวงมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกเกลียดชัง เธอจะให้เด็กคนนั้นเกิดมาเพื่อแย่งทุกๆอย่างไปจากเธอไม่ได้!
“เริ่มแผนที่วางไว้” เด่นดวงหันไปพูดกับพยาลปลอมที่เธอจ้างมาเพื่อจัดการอีกฝ่าย
เธอยืนมองพยาบาลตัวปลอมเข้าไปพูดอะไรสักอย่างกับพยาบาลที่เฝ้า ไม่นานพบาบาลคนนั้นก็หายไป พยาบาลตัวปลอมหันมามองเธอเธอพยักหน้าให้อีกฝ่ายทันที
พยาบาลตัวปลอมเข้าไปผลักบัวที่กำลังนั่งอยู่จนล้มลง บัวมีหน้าตกใจ หวาดระแวงกำลังจะหนี เด่นดวงเห็นไม่ทันการณืรีบเดินเข้าไปทันที
“จับมันไว้ อย่าให้มันหนีไป!!”
“แก อิแก่!” บัวหันมาชี้หน้าผู้หญิงตรงหน้าที่ใส่แว่นแต่เธอจำได้ว่าเป็นใคร
“หยุดปากดีได้ละ จัดการมันให้แท้งเดี๋ยวนี้!”
บัวพยายามจะหนีแต่สู้แรงไมได้เพราะมีผู้ชายมาสมทบอีกสองคน
“ต่อยท้องมัน!!”
“แต่คุณ...” คนทำเริ่มลังเล
“จะเอามั้ยค่าจ้าง!!”
ปั๊ก ปั๊ก !!
ต่อยสองครั้งทำเอาบัวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดและล้มตัวลง
“กระทืบซ้ำให้ฉันมั่นใจว่าลูกมันหลุด!”
“แต่คุณครับ...”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เลือดไหลออกมาแล้ว”
บัวก้มลงมองเลือดเต็มง่ามขา เธอเบิกตากว้างกรี๊ดเสียงดัง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!”
เสียงกรี๊ดทำให้ทั้งหมดรีบวิ่งหนีทันที เด่นดวงหันมามองเลือดย่ำอีกครั้งเพื่อความสบายใจ กลับเจอกับสายตาอาฆาตแค้นของบัวที่มองมาและบัวตะโกนเสียงดังลั่น
“ฉันจะฆ่าแกนังเด่นดวง ฉันไม่เอาแกไว้แน่!!”
มีต่อออ
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่32
“เป็นไงละ แม่ที่แกคิดว่าแสนดี โนหลอก ที่แท้มันก็แค่ผู้หญิงร่าน บ้าผู้ชาย ไม่เคยเจอผู้ชายเพราบ้ามาตลอดชีวิต หึ นี่เหรอผู้หญิงที่แสนดีอะห้ะ!” คุณหญิงเด่นดวงตวาดเสียงดังพร้อมผลักขนมอย่างแรง
ขนมที่กำลังช็อกกับความจริงที่แม่คอยกล่อม พูดกับเขามาตลอดว่าแม่โดนหลอก แม่ไม่รู้เรื่อง เป่าหูให้คอยแก้แค้นพ่อ และนังคุณหญิงที่มาแยกพ่อไปจากเขา
“เป็นไงละ ช็อกไปเลยสิที่รู้ว่าความจริงว่าแม่แกมันร่าน!”
“เพี๊ยะ!!”
ขนมตบคุณหญิงเด่นดวงจนหน้าหัน
“เลิกด่าแม่ฉันสักที แต่แกก็ชั่วจริงๆที่ทำร้ายคนท้องได้ทั้งๆที่ตัวเองก็กำลังท้อง!!” ขนมตะโกนเสียงดังลั่น มือเขาสั่นไปหมด ความจริงที่ตัวเองกำลังรับรู้มันใช่เรื่องจริงใช่มั้ย แม่เขาเป็นคนเริ่มทุกอย่างเองเหรอ แต่ยังไงนังคุณหญิงมันก็เลวที่ทำแบบนั้น
“แกกล้าตบฉันเหรอ!!”
คุณหญิงจะเข้าไปตบขนมแต่ขนมหยิบมีดที่พกไว้ขึ้นมาก่อน
“เข้ามาสิ มา!!”
“ใจเย็นๆนะขนม” แดนไทที่กำลังช็อก ได้สติรีบห้ามอีกฝ่ายทันที
“ไม่!! ไม่เย็นอะไรทั้งนั้น อ๊ากกกกกกกกกก!!” ขนมกรีดร้องออกมาเสียงดัง เขาเอามีดชี้หน้าคุณหญิงด้วยแววตาอาฆาตแค้น โกรธจัด ทำเอาคุณหญิงขะงักเพราะเป็นแววตาเด๊ยวกับตอนที่บัวมองเธอตอนโดนทำร้าย
“ขนมฟังพ่อนะลูก ใจเย็นๆนะ ขนมต้องได้รับการรักษา” คุณพลพยายามใจเย็น เขาฟังทุกอย่างในอดีตแล้วได้แต่โทษตัวเอง ทั้งหมดเกินขึ้นเพราะเขาทั้งนั้น
“คุณไม่ต้องไปเรียกมันว่าพ่อ มันเป็นลูกใครก็ไม่รู้ นังเด็กนั้นมันแท้งไปแล้ว!”
“งั้นเหรอ แกคิดว่าแกทำสำเร็จเหรออิโง่ แกคิดว่าโรงพยาบาลจะช่วยแม่ฉันไม่ทันเหรอ แกไปทำร้ายแม่ฉันที่โรงพยาบาล ฮ่าๆอิโง่!!!”
คุณหญิงเด่นดวงชะงักทันที เธอรีบหนีออกมาเพราะเห็นว่าเลือดออกแล้ว น่าจะแท้งเลยไม่ได้สนใจอะไรต่อ เพราะหลังจากนั้นบัวก็ย้ายโรงพยาบาลโดยที่เธอไม่รู้ว่าไปไหน
“ฉันไม่เชื่อแกหรอก แกไม่ใช่ลูกคุณพล”
“งั้นเหรอ พิสูจน์มั้ยละ!” ขนมสะแหยะยิ้มสยองพร้อมกัดปากตัวเองแน่น ขนมเข้าไปปาดแขนคุณพลที่กำลังจะเข้ามาห้ามทันที
“โอ๊ยยยย!!”
“คุณพ่อ!!” ดิน ดอน แดนไท พูดขึ้นพร้อมกัน
ขนมเข้าไปกอดจากด้านหลังทันทีที่คุณพลล้มลงพร้อมจี้มีดเข้าไปที่ลำคอ
“จะพิสูจน์ก็ต้องตรวจเลือดจริงมั้ย เรามาตรวจเลือดกันดีมั้ยคุณพ่อ หึหึ” ขนมยิ้มหวานแต่สายตาแข็งกร้าว เขาช้อนตามองพร้อมสะแหยะยิ้มขึ้นมาพร้อมเสียริมฝีปากตัวเอง
“ขนม ปล่อยพ่อเดี๋ยวนี้!!” แดนไทพยายามพูด
“ปล่อยพ่อเถอะขนม พ่อจะพาขนมไปรักษาตัว” คุณพลพยายามพูดอย่างใจเย็นแม้ว่าในใจเขากำลังหวาดกลัวกับท่าทีอีกฝ่ายไม่น้อย
“กล้าแทนตัวเองว่าพ่อกับฉันเหรอห้ะ พ่อที่ไม่เคยดูดำดูดีลูกตัวเอง ใช้ชีวิตสุขสบายกับลูกเมียตัวเอง ปล่อยให้ฉันต้องเจอกับอะไรบ้างรู้มั้ย” ขนมพูดไปน้ำตาคลอเบ้าไป เมื่อนึกถึงสิ่งที่เข้าองเจอตอนโกๆ ทั้งการทุบตี ดุด่าจากแม่ วันพ่อที่เขาไม่เคยได้เจอพ่อเหมือนคนอื่น
“ก็พ่อไม่รู้ ตอนนี้พ่อรู้แล้ว พ่อจะทดแทนทุกอย่างเองขนม ปล่อยพ่อเถอะ”
“สายไปแล้วละ หุบปาก!! ได้เวลาพิสูจน์เลือดกันแล้วไงละคุณพ่อ” ขนมพูดไล้มีดไปมาตามลำคอคุณพล เขาจี้มีดลงไปจนเลือดไหลออกมา
“อึก ” คุณพลเจ็บแต่เขาจะไม่ร้อง เขามองลูกชายทั้งสามที่กำลังมองเขาอย่างเป็นห่วง และภรรยาของเขากำลังจะไปโทรศัพท์แจ้งตำรวจ
“ไม่ต้องแจ้งคุณหญิง หยุด!!”
“แต่นังนั้นมันบ้า!”
“อ่า เลือดมาแล้ว ไหนขอชิมหน่อยสิว่าพ่อลูกรึเปล่า” ขนมแลบลิ้นไปตามเลือดที่ไหลามลำคอของคุณพล ภาพนั้นทำเอาดอน ดิน แดนไทตะลึงและขนลุก สะอิดสะเอียน
“อ่า รสชาติพ่อเป็นแบบนี้นี่เอง พ่อบอกจะทดแทนลูกใช่มั้ย งั้นกินเลือดลูกด้วยสิ จะได้รู้ว่าสายเลือดเดียวกัน” ขนมเบิกตากว้างพร้อมหัวเราออกมาเบาๆ
ขนมกรีดมืดตัวเอง เขาไม่รู้สึกเจ็บสักนิดเพราะตอนนี้เขาด้านชาไปหมด ทั้งความรู้สึก หรือร่างกาย
ขนมกรีดเสร็จจับปากคุณพลมากินทันที
“กินสิ!! กิน!! ไหนบอกจะทดแทนไง แค่นี้รังเกียจลูกรึไง!” ขนมตาเหลือกมองคุณพลที่ฝืนไม่ยอมกิน
“พอเถอะขนม หยุดสักที!” แดนไทจะเข้ามาห้ามแต่โดนขนมตวาดซะก่อน
“อย่าเข้ามา!! ทำเป็นรังเกียจไปเนอะพี่แดน พี่ดิน ทีเราสามคนเคยมีอะไรกันยังไม่รังเกียจกันเลย” ขนมกระตุกยิ้มพร้อมเอาเลือดยีหย้าคุณพลที่ฝืนเต็มที่
“ผลั๊ก!!”
จังหวะเผลอคุณหญิงเข้าด้านหลังพร้อมฟาดแจกันใส่ขนมอย่างแรง
“เพล้ง!!”
เสียงแจกันแตกดังลั่น ทำเอาขนมฟุบลงไปด้วยความเจ็บ ดอนที่ได้สติรีบดึงตัวพ่อออกมาทันที
“อ๊ากกกกกก!!! แก!!! นังเด่น!!!” ขนมร้องออกมากด้วยความเจ็บปวด
ขนมเงยหน้ามองคุณหญิงที่ยืนเบ้ปากสะใจ ขนมตาเหลือกมือสั่นกำมีดในมือแน่นพร้อมจ้วงเข้าที่ท้องคุณหญิงทั้งที
“ปัก!”
ขนมสะแหยะยิ้มสะใจมองคุณหญิงที่อ้าปากกว้างหน้าซีด เลือดไหลลงจากหัวขนมจากโนแจกันฟาดแต่เขาไม่รู้สึกเจ็บสักนิด
“เจ็บมั้ยละ น้อยกว่าที่แกทำกับแม่ฉันเยอะ!!” ขนมดึงมีดออกทันที ทำเอาคุณหญิงล้มลง
ดินรีบเดินเข้าดูแม่ทันที เขาตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นเลือดเต็มหน้าท้องแม่
“ขนมหยุดเถอะ!” แดนไทพูดจบเข้ามาแย่งมีดจากขนมแต่ขนมไม่ยอม
“ไม่หยุด ไม่มีอะไรยุดขนมได้!!”
“แล้วพี่ละ พี่จะหยุดขนมได้มั้ย!” แดนไทตะโกนเสียงดังลั่น แววตาเขาเจ็บปวดที่สุด ที่เห็นคนที่เขากล้าพูดได้เต็มปากว่ารักกำลังทำลายครอบครัวเขา และยิ่งอีกฝ่ายเป็นน้องชายเขาแล้ว เขาทำตัวไม่ถูกจริงๆ
“พี่จะพูดอะไร”
“ความรักของพี่ไง หยุดขนมได้มั้ย ขนมก็รู้ว่าพี่รักขนม!!” แดนไทพูดออกไปสักที ความรู้สึกที่เขาเก็บมานาน แม้มาพูดในตอนที่สายไป
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักงั้นเหรอ รักน้องชายตัวเองเหรอ ตลกแล้ว เอากันมากี่ครั้งแล้วยังโสโครกไม่พอใช่มั้ย แล้วนี่ยังจะรักน้องชายตัวเองอีก”
จังหวะนั้นเองแดนไทรับส่งซิกให้ดิน และดอนรีบพาพ่อและแม่ไปโรงพยาบาล ดอนและดินพยักหน้าเข้าใจ
“ถึงขนมจะเป็นอะไรพี่ก็รัก” แดนไทพยายามพูดถ่วงเวลา และทกอย่างเป็นสิ่งที่เขาอยากพูด
“รักอิบ้าอย่างขนมเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
จังหวะนั้นเอง ขนมเห็นดินกำลังประคองคุณหญิงหนี ขนมรีบเดินเข้าไปทันที
“จะไปไหน!!”
แดนไทรีบปัดมีดจนตกและรวบตัวขนมไว้
“พี่รีบพาพ่อแม่ไปโรงพยาบาลเลย!! เร๊ว!!”
แดนไทพูดจบขนมหันมามองแดนไทที่รวบตัวเองไว้ด้วยความผิดหวัง เขาคิดว่าอีกใยจะรักเขาจริง แต่กลับเปล่าเลย อีกฝ่ายก็หลอกเขา พูดคำพูดสวยหรูเพื่อช่วยแม่ตัวเอง!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
ขนมดิ้นแรงคลั่งหนักกว่าเดิม จิกตีแดนไทจนเจ็บไปมหดแต่แดนไทก็ไม่ยอมปล่อยขนม ขนมกรีดร้องเสียงดังพร้อมน้ำตาไหลพราก
ทั้งผิดหวัง เสียใจ ล่มสลาย เขาเกือบอ่อนไหวกับคำพูดของแดนไทในก่อนหน้า แต่อีกฝ่ายทำแบบนี้กับเขามันเจ็บยิ่งกว่าเอามีดมาปักอก เจ็บยิ่งกว่าอะไร เพราะสุดท้ายผู้ชายคนแรกที่เขารัก ผู้ชายต้องห้ามคนนั้นก็หลอกเขา!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!”
ขนมยังกรีดร้องไม่หยุดแดนไทมองจนลีบสายตาว่าพี่ชายเขาขับรถออกไปแล้วจึงยอมปล่อยขนม เพราะเขาเหนื่อและเจ็ที่โนขนมจิก ตี
ขนมฟุบลงมือสั่นตาเหลือก ชี้หน้าแดนไทมือสั่นก่อนจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
“คนหลอกลวง”
ขนมพูดจบรีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที แดนไทตกใจรีบวิ่งตาม
ขนมวิ่งด้วความเร็วเขาสอดส่องไปมาก็เห็นรถของดินจับออกไปไกลแล้ว ขนมรีบวิ่งตามทันที
จัวหวะนั้นเองขนมไม่ทันมองก็ต้องตกใจกับเสียงและไฟที่สาดหน้า
“ปรี๊นนนนนนนนน !!!!”
“เอี๊ยดดดดดด!!!”
“โครม!!!!”
แดนไทช็อกเบิกตากว้างเรียกขนมเสียงดัง
“ขนม!!!!!”
_________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ หายไปนาน ขอโทษจริงๆครับ
ใกล้จบเต็มทีแล้ว เรื่องก็เฉลยไปหมดแล้วมั้ง ฮ่าๆ
เรื่องนี้เป็นไปตามทุกอย่างที่คิดไว้เลย พล็อตทุกอย่าง ตั้งใจจะให้แดนไท และขนมเป็นแบบนี้
หลังจากจบเรื่องนี้ จะเปลี่ยนแนวไปเขียนหนักน้อยๆลงบ้เาง มหาลัยงี้ฮ่าๆ
เรื่องนี้ที่ผ่านๆมา ทำเอาเครียดตุ๊บๆ แต่ชอบเขียนแนวนี้ เออ แปลกดี
เหลืออีกไม่เกินสองตอนก็คงปิดฉากเรื่องนี้แล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :pig4: :L2: :กอด1:
-
:z3: อื้อหือ ดราม่าเต็มขั้นจริงๆ
มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คิดๆนะว่าการที่ขนมจะหมดทุกข์ได้ ยังพอมีหวังมั้ย
กี่วันกี่เดือนกี่ปี ที่ต้องรักษาตัว กับอาการที่หนักขนาดนี้
แล้วสุดท้ายมันจะไปจบลงที่ตรงไหนเนี่ยปัญหานี้
-
วินาศสันตะโรแท้ๆ
เอาเปนวาถึงจะเป็นพ่อลูกกันจริงแต่เราเื่อว่าแดนไม่ทิ้งขนมแน่ๆ
-
เรื่องนี้เกิดขึ่นเพราะความเงี่ยน ความหึงหวง และความบ้าจริงๆ
-
มาถึงตอนนี้แล้วไม่รู้จะสงสารใครดี :mew5:
-
:mew6: :mew6: :mew6:
-
:z3: :mew4: :monkeysad:
-
ไม่รู้จะพูดอะไรเลย สงสารแต่ยาย แต่ขนมคือคุมไม่อยู่แล้ว อาการหนักมาก :katai1:
-
อาการหนัก ไม่รู้จะสงสารใครดี เป็นเพราะการใช้ความรุนแรงและความไม่รู้จักพอผสมรวมกันเลยกลายออกมาเป็นสถานการณ์ที่แย่สุดๆแบบนี้ นึกภาพไม่ออกเลยค่ะว่าจะจบยังไง
-
ชอบมาก สงสารยายของขนมจังเลย
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่33
แดนไทมือชาไปหมดมองภาพตรงหน้าที่พยาบาลกำลังเข็นเตียงของขนมเข้าไปในห้องฉุกเฉิรอย่างเร่งด่วน
“เกิดอะไรขึ้นแดน” ดอนถภามน้องชายขึ้นเมื่อเห้นน้องชายของตนเลือดอาบเสื้อเต็มไปหมด
“ขนมพี่ ขนม....”
“ขนม ทำไม!” ดอนถามอย่าตกใจเมื่อเห็นน้องชายชองตนก็กำลังช็อกพูดอะไรไม่ออก
“ขนมโดนรถชน” แดนไทตอบเสียงแผ่วเบาทำเอาดอนชะงัก
ดอนไม่ถามอะไรต่อได้แต่มองน้องชายอย่างเป็นห่วง เขารู้ว่าแดนไทคิดยังไงกับขนม เขาได้แต่ภาวนาให้สิ่งที่ขนมเข้าใจเป็นเรื่องไม่จริง เขาไม่อยากให้ทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน และสุดท้ายต้องจบอย่างโศกนาฏกรรม
“พ่อแม่เป็นไงบ้างพี่” แดนไทเมื่อได้สติ ถามถึงพ่อแม่ที่ล่วงหน้ามาโรงพยาบาลก่อน
“พ่อเป็นแผลเล็กน้อย ไม่มีอะไรมาก ส่วนแม่ เสียเลือดมากอยู่ ดีที่พามาโรงพยาบาลทัน”
แดนไทได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไร สายตาเขาได้แต่มองไปในห้องฉุกเฉิน มองขนมอย่างเป็นห่วง ภาพที่สุดท้ายที่เขาจำได้คือ ขนมจ้องมองเขา พร้อมหายใจรวยรินบนตักเขา ปากพยายามจะพูดบางอย่างที่แผ่วเบาจนเขาไม่ได้ยิน
“ขนมต้องไม่เป็นอะไรมาก เชื่อพี่” ดอนได้แต่บีบไหล่แดนไทอย่างให้กำลังใจ
“เกิดอะไรขึ้นแดน!” พจน์เดินเข้าหาลูกชายอย่างตกใจเมื่อเห็นแดนไทเลือดท่วมเสื้อ
“ผมไม่เป้นไรหรอกครับ แต่ขนม...”
“ขนมทำไม!”
“ขนมโดนรถชน” แดนไทพูดจบพจน์ได้แต่มองเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เวรกรรมอะไรนักหนานะ
ผลั๊ก!
เสียงประตูเปิดทำเอาคนทั้งสามคนรีบลุกขึ้นยืนด้วยความสนใจ
“อาการขนมเป็นไงบ้างครับหมอ” แดนไทพูดขึ้น
“หมอกำลังช่วยสุดความสามารถครับ ตอนนี้คนไข้ต้องรอดูอาการไปเรื่อยๆครับ”
คำพูดของหมอทำเอาแดนไทนิ่งเงียบ อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่ขนมยังปลอดภัย
“ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ”
“ผมครับ ผมเป็นพ่อ” พจน์พูดขึ้นทำเอาแดนไทและดอนชะงักมอง
“งั้นเชิญทางนี้เลยครับ”
แดนไทมองพ่อที่เดินตามหมอไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าพ่อยอมรับขนมเป็นลูก เท่ากับว่าเขาต้องเป็นพี่ชายของอีกฝ่าย
แต่ความสัมพันธ์ของเขาและขนม เกินก้าวไปกว่าคำนั้นแล้ว
และเขาก็ไม่ได้คิดกับขนมแค่น้องแล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน แดนไทตัดสินใจใช้โทรศัพท์ขนมโทรหาญาติคนเดียวของขนมที่เขารู้จัก ยายของขนม
“มีอะไรรึเปล่าจ้ะขนม ยายกำลังจะถึงบ้านแล้ว”
แดนไทกลืนน้ำลายอย่างลำบากใจเมื่อได้ยินเสียงสดใสของยาย
“ยายครับ นี่ผมแดนไทนะครับ”
“แดนเหรอลูก มีอะไรรึเปล่า”
“เอ่อ คือ ตอนนี้ขนมอยู่โรงพยาบาล... ครับ”
“โรงพยาบาล! ขนมเป็นอะไร!”
“ขนมโดนรถครับ”
ลิ้นเสียงแดนไทยายเงียบไปทันที เงียบจนแดนไทใจหาย
“เดี๋ยวยายไปที่โรงพยาบาล” ยายพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ครับ”
เนไทยืนรอยายหน้าห้องไอซียูกับดอนไม่นานนักยายแก้วของขนมก็มาถึง
“ขนมเป็นไงบ้างแดน” ยายแก้วถามเสียงสั่น มือสั่นไปหมด ระหว่างทางเธอพยายามควบคุมตัวเองให้เข้มแข็ง ให้ไม่เป็นลม เธอต้องเข็มแข็ง
“ปลอดภัยแล้วครับ แต่ต้องประคองอาการกันไป” แดนไทตอบแผ่วเบาไม่กล้าสบตายายแก้ว
“ทำไมขนมถึงได้โดนรถชนละ”
“ขนมเดินตามรถพ่อแม่ผมน่ะครับ แล้วไม่ทันได้ดูรถ เลยโดนรถชน”
“เดินตามรถพ่อแม่เรา เดินตามทำไม!” ยายแก้วเริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดแปลกของเรื่อง เธอเดินถอยหลังมองแดนไทที่ไม่ยอมสบตา และมองผู้ชายข้างๆแดนไทที่หน้าคล้ายจนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นพี่น้องกัน
“เอ่อ พอดีกันทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะครับ” ดอนเป็นฝ่ายพูดแทนเมื่อแดนไทนิ่งเงียบไม่ตอบ
“ทะเลาะอะไรกัน!”
“แดน น้องเป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ยายแก้วหันไปมอง
เธอเบิกตากว้างมือสั่นไปหมดเมื่อเห็นคนตรงหน้า ทำไมเธอจะจำไม่ได้ คนตรงหน้าคนนี้ ผู้ชายผู้ทำให้ลูกสาวของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล
“พจน์ สิทธิวัฒน์”
พจน์ขมวดคิ้วมองหญิงมีอายุตรงหน้าอย่าคุ้น เหมือนเคยเจอมาก่อน
“นี่พ่อผมเองครับยาย” แดนไทปริปากพูดกหลังจากเงียบมานาน
ยายแก้วเซแทบเป็นลมเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอได้แต่ยกมือห้ามเมื่อแดนไทจะเข้ามาประคอง
“คุณรู้จักผมเหรอครับ” พจน์พูดขึ้นเมื่อเห้นท่าทีอีกฝ่าย
“นี่ยายแก้วครับพ่อ ยายของขนม”
สิ้นคำพูดแดนไท พจน์พยักหน้าเข้าใจทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกัน! ขนมรู้เรื่องนี้รึยัง” ยายแก้วถามเสียงนิ่ง เธอพยายามควบคุมอารมณ์ที่เกิดขึ้น
“ขนมเป็นคนบอกเรื่องทุกอย่างกับพวกเราเอง” แดนไทพูดจบยายแก้วเม้มปากแน่น บัวกำลังสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุด และบัวก็ทำจริงๆ คือการเอาความแค้นทุกอย่างมาลงที่ลูก และขนมก็เป็นลูกที่ดี ไม่เคยปริปากบอกเธอสักนิด
“ขนมกลับมาคลุ้มคลั่งแล้วใช่มั้ย” ยายแก้วถามแววตาสั่นริก เธอคิดว่าขนมจะหาย ขนมกำลังดีขึ้นอย่าง แต่ไม่ใช่ ขนมไม่เคยลืมมันเลยตั้งหาก มันคือไฟแค้นที่รอวันปะทุ
“ใช่ครับ ผมสัญญากับขนมว่าถ้าพาขนมเข้าบ้าน ขนมจะยอมกลับมารักษาตัว”
“แต่ไม่ทันจะได้รักษา ขนมก็โดนรถชนซะก่อน” ยายแก้วต่อให้ เธอมองไปในห้องไอซียูด้วยแววตาเศร้าโศก เธอปล่อยให้น้ำตาไหลเงียบๆ เพราะความประสามของเธอ ที่เธอคิดว่าทุกอย่างกำลังดี มันจะไม่มีเรื่องอะไรร้ายๆเกิดขึ้น กลับกลายเป็นเรื่องเลวร้ายอีกแล้ว เหมือนตอนแม่ขนมไม่มีผิด!
“คุณแก้วคงเป็นแม่ของบัว” พจน์พูดขึ้น
ยายแก้วปาดน้ำหันไปมองหน้าพจน์ สิทธิวัฒน์
“ใช่ ฉันเอง แม่ของบัว ยายของขนม”
“ผมขอถามคุณตรงๆ ขนมเป็นลูกของผมจริงๆใช่มั้ย” พจน์ถามในสิง่ที่คาใจ
“หึ ลูกของฉันรักคุณมาก มีคุณคนเดียว ถ้าเธอรู้ว่าคุณมาถามแบบนี้กับฉันเธอคงเสียใจมากที่คุณคิดว่าเธอจะมีคนอื่น”
“เปล่านะครับ ผมแค่อยากมั่นใจ”
ยายแก้วถอนหายใจ เธอต้องใจเย็นกว่านี้ “ใช่ค่ะ ขนมเป็นลูกชายชองคุณ ลูกชายแท้ๆของคุณอีกคน” ยายแก้วพูดจบหันไปมองงหน้าแดนไทที่นิ่งจนเธอขนลุก “และเป็นชายแท้ๆของแดนไท!”
ทุกคนช็อก เพราะมั่นใจว่ายายแก้วไม่โกหกแน่ๆ
“คุณจะตรวจดีเอ็นเอก็ได้นะคะเพื่อความมั่นใจ ฉันยินยอม” ยายแก้วพูดจบกวาดสายตามองผู้ชายทั้งสามตรงหน้าน้ำตาคลอ พร้อมยกมือไหว “แต่ขอเถอะค่ะ ฉันไม่รุ้ว่าขนมทำอะไรลงไปบ้าง มันอาจจะเลวร้ายจนเกินกว่าที่พวกคุณจะให้อภัย แต่ขอเถอะค่ะ ให้อภัยแก อย่าทำอะไรแกเลย ขนมแกเป็นเด็กน่าสงสาร เติบโตมาด้วยความเกลียดชัง ความแค้นของแม่ของแก ฉันพยายามช่วย พยายามห้ามแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย อึก สองคนแม่ลูกนั้นมีโลกที่ฉันเอื้อมเข้าไปไม่ถึง ฮือออ และสุดท้ายบัวก็จบชีวิตลงด้วยความตาย”
ยายแก้วพูดจบยกมือไหว้น้ำตาไหลพราก “อึก ถือว่าคนแก่ขอนะคะ ฉันเสียลูกสาวไปแล้วคนนึง อย่าให้ฉันเสียหลานไปอีกคนเลย ฮือออ”
“คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่เอาเรื่องอะไรขนมเด็ดขาด ยังไงขนมก็ลูกผม ผมจะดูและรักษาขนมให้ดีที่สุด!” พจน์มองยายแก้วที่ยืนร้องไห้ปานจะขาดใจอย่างสงสาร
“ผมไม่เคยเกลียดขนมเลยครับยาย” แดนไทพูดขึ้น
“แม้ว่าขนมจะทำกับแดนอย่างเจ็บแสบเหรอลูก ทั้งๆที่ขนมรู้อยู่แล้ว แต่ขนมยังทำ”
“ผมไม่เคยเกลียดขนมครับ จนตอนนี้ก็ยังไม่เกลียด” แดนไทยืนยันตามคำพูดหนักแน่น
ยายแก้วปาดน้ำตา มองไปในห้องไอซียู หลับตาพนมมือ ขอให้ส่วนบุญส่วนกุศลที่เธอไปทำมา ช่วยทำให้ขนมปลอดภัยด้วยเถอะ
ยายแก้วรอจนได้เช้าเยี่ยมขนม เธอเดินเข้าไปให้ห้องด้วยใจวูบวาบ มองสายระโรงระยางเต็มไปหมดพร้อมเครื่องช่วยหายใจที่มีขนมนอนหายใจอย่างแผ่วเบาและโรยริน
“ทำไมขนมทำแบบนี้ลูก ทำไม” ยายแก้วกระซิบเสียงแผ่วเบาพร้อมลูบหน้าผากหน้าชายผู้เป็นที่รัก เธอมองหลานชายคนเดียวของเธอน้ำตาคลอ ยายแก้วจูบหน้าผากหลายชายแผ่วเบา เธอพยายามจะไม่ร้องไห้แต่ก็อดไม่ได้เมื่อเห็นภาพตรงหน้า แผลเต็มไปหมด หานชายที่ยังหลับตานิ่ง
“ขนมจะทิ้งยายไม่ได้นะลูก อึก ถ้าไม่มีขนมยายก็ไม่เหลือใครแล้ว อึก ขนมจะให้ยายอยู่คนเดียวจริงๆเหรอ ฮือออ”
“ตื่นขึ้นมานะลูก อึก แล้วเราจะไปอยู่ที่ไกลๆกันสองคน ยายจะรักษาขนมให้หาย เราสองคนจะไปจากที่นี้กัน ไปอยู่กันสองคนนะลูก ฮืออออ”
“ตื่นขึ้นมาหายายนะลูก ฮือออออ”
แดนไทที่เข้ามาด้วยมองภาพตรงหน้าน้ำตาคลอ เขาเบื้อนหน้าหนี ไม่อยากมองอีก เขาปล่อยให้น้ำตาไหลเงียบๆ สสารยายแก้วที่ไม่รู้เรื่องอะไร แต่ต้องมารับแรงแค้นของขนม แดนไทตัดสินใจออกไปรอก่อน เขาอยากให้ยายใช้เวลากับขนมเพียงสองคน
เขาออกมาเจอพี่ดินที่มาสมทบอีกคนพร้อมพ่อ และพี่ดอนที่อยู่กันครบหน้า
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” แดนไทถามขึ้นเมื่อทุกคนจ้องมาที่เขา
“ผลดีเอ็นเอออกมาแล้ว พ่อเร่งเอาเร็วที่สุด ขอให้ตรงตั้งแต่เมื่อขนมมาถึง”
แดนไทได้ยินอย่างนั้นหัวใจเขาแทบหยุดเต้น
“ขนมเป็นลูกของพ่ออีกคนแน่นอน!”
คำพูดยืนยันของพ่อทำเอาแดนไทแทบจะล้มทั้งยืน แม้ว่าในใจเขาขอให้ภาวนามีหักมุมเหมือนในเรื่องอื่นๆ แต่นี่กลับไม่ เขากับขนมเป็นพีน้องกันจริงๆ
แดนไททิ้งตัวลงนั่งซบลงบนฝ่ามือตัวเองปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอย่างนิ่งเงียบ
นี่เขากำลังรักน้องชายตัวเอง
นี่เขาเคยเสพสมกับน้องชายตัวเอง
เขาทำในสิ่งที่สกปรกที่สุด ยิ่งกว่าสัตว์ซะอีก
“พี่ขอโทษแดน” ดินบีบไหล่แดนไทที่นั่งซบลงบนฝ่ามือตัวเอง เขารู้สึกเสียใจ รู้สึกผิดไม่แพ้กัน
เขามองไปในห้องไอซียู สาแก่ใจขนมแล้วสินะ ขนมเคยเตือนเขาแล้วว่าเขาจะต้องเสียใจในสิ่งที่เขาทำ
แล้วตอนนี้เขาก็เสียใจจริงๆ เสียใจอย่างสุดซึ้งเลยละ
คุณพจน์เดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของคุณหญิงเด่นดวง เธอหันมาที่เขาทันทีที่ย่างเข้าไป
“นังเด็กนั้นเป็นไงบ้าง ตายรึยัง!”
“หุบปากคุณเดี๋ยวนี้นะคุณเด่น” พจน์ตวาดลั่นอย่างไม่พอใจ
“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ก็เพราะมันทำให้ฉันเป็นแบบนี้!”
“มันก็สาสมกับที่คุณทำกับเขาแล้วไม่ใช่เหรอไง!”
“หึ คุณคิดเหรอว่านังเด็กนั้นเป็นลูกคุณจริงๆ คุณมันโง่”
พจน์ปากระดาษตรวจดีเอ็นเอใส่หน้าคุณหญิง ทำให้คุณหญิงหยิบมาอ่านเบิกตากว้าง
“ไม่จริง!!”
“มันคือความจริง คุณเลิกเรียกลูกผมจิกๆแบบนั้นซะที”
“ฉันไม่ยอมรับ!!”
“นั้นมันเรื่องของคุณ แต่ผมรับขนมเป็นลูก”
“คุณจะให้ฉันรับมันเข้ามาในบ้านละทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ ไม่มีทาง” คุณหญิงเด่นดวงมองพจน์อย่างไม่พอใจ ขนมกำลังจะเข้ามาทำลายความสุขที่เธอมีทุกอย่าง
“คุณต้องทำ ไม่อย่างนั้นก็ออกไปอยู่ที่อื่น!”
“ทำไมคุณพูดแบบนี้กับฉัน ฉันเป็นเมียคุณนะ”
“เพราผมเห็นแก่ว่าคุณเป็นเมียผมมานานไง เป็นแม่ของลูกผม ไม่งั้นผมคงไล่คุณออกจากบ้านให้สามสมแก่สิ่งที่คุณทำไว้ในอดีตไง!!” พจน์พูดอย่างเหลืออด
“ฉัน...” คุณหญิงเด่นดวงน้ำตาคลอกับท่าทีของคุณพจน์ ไม่เคยมีครั้งไหนที่พจน์จะดูโมโหเธอขนาดนี้ และท่าทางเย็นชาแบบนี้เธอไม่เคยได้รับมาก่อน
“ผมขอเถอะคุณหญิง ขอให้คุณหยุด เลิกแล้วต่อกันซะ จะแค้นกันไปมาเพื่ออะไร เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครมีความสุข”
“คุณจะให้ฉันยอมแพ้เด็กนั้นเหรอ ฉันจะต้องแพ้เหรอ”
“หึ เรื่องนี้ไม่มีใครชนะทั้งนั้น มันก็แพ้กันทุกคนนั้นแหล่ะ แค่นี้ยังฉิบหายไม่พอใช่มั้ยห้ะ!”
___________________________________________________
ไม่เกินสองตอนคงได้ปิดฉากขนมสักที
จะจบยังไงคงต้องรอลุ้น ไม่อยากจะสปอยล์เยอะ แต่เราว่านี่เป้นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับขนม
ขอบคุณทุกคนที่่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :pig4: :L1:
-
:hao5: :hao5:
-
รออย่างอดทน 2 ตอน ขนมลูกจงฟื้นและใช้ชีวิตอยู่กับยายแก้วนะลูก
-
เฮ้ออออ ถอนหายใจยาวๆ
-
เดาทางไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าแฮปปี้ หรือ แซด ฮืออออออ สงสารใครดีละเนี่ย
-
คงมีตอนจบที่ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ใช่ไหมคะ เพราะดูท่าแล้วคงไม่ได้แฮปปี้ดีต่อใจแน่ๆ :ling3:
-
แดนอาจจะไม่ใช่ลูกพ่อก็ได้นะ คุณหญิงทำสารพัดทำไมแต่ท้องเพื่อผูกมัดสามีจะทำไม่ได้ มโนค่ะมโนเอา
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่34
อาการของขนมยังทรงตัว พ้นขีดอันตราย แต่ต้องประครองอาหารกันต่อไป อีกฝ่ายยังไม่ฟื้นมาหลายวันแล้วจนยายแก้วที่มาดูแลเริ่มใจคอไม่ดี
“ยายพักบ้างมั้ยคะ” หมิวถามขึ้น ตั้งแต่เธอรู้เรื่อง เธอรีบมาเยี่ยมเพื่อนทันที เธอไม่เคยคิดว่าขนมจะมีปัญหาขนาดนี้ เพราะเวลาอยู่ด้วยกันขนมก็ปกติ แม้หลังๆขนมจะห่างไปบ้าง แจ่เธอก็คิดว่าอีกฝ่ายกำลังติดแฟนซึ่งคือแดนไท เลยไม่ได้ยุ่งมากมาย
“ไม่เป็นไรลูก ยายไหว” ยายแก้วตอบด้วยรอยยิ้มที่ดูฝืนยิ้มจนรู้สึกได้
“เป้ยว่ายายพักบ้างดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะเป็นลมเอา” เป้ยช่วยพูดอีกแรง เมื่อเธอหันไปสบตากับหมิว
“ยายเป็นห่วงขนม..”
“เป้ยรู้ค่ะ แต่ถ้ายายเป็นอะไรขึ้นมาอีกคนแล้วขนมตื่นขึ้นมา ขนมจะอยู่กับใครค่ะ” เป้ยพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด เธอมองหญิงสูงวัยตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง ยายแก้วล้าเกินไป
“ก็ได้ งั้นยายจะไปนอนสักงีบ ยายฝากหนูเป้ย หนูหมิวด้วยนะ”
เป้ยและหมิวพยักหน้าพร้อมกันพร้อมมองเพื่อนสนิทที่นอนนิ่ง ยังต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ไม่มีอาการตอบสนองสักนิด
“แกตื่นได้แล้วขนม” หมิวพูดขึ้นน้ำตาคลอ เธอไม่เคยคิดว่าขนมจะต้องเจออะไรแบบนี้
เป้ยและหมิวได้แต่บีบมือให้กำลังใจกัน ทั้งคู่ได้แต่ภาวนาให้ขนมกลับมา
คืนนั้นเองระหว่างที่ยายแก้วหลับไปเพราะเหนื่อยและเพลียในห้วงของความฝันเธอเห็นที่ปลายทางมีเด็กผู้ชายคนนึงกำลังยืนอยู่
“ขนม ขนมใช่มั้ยลูก” ยายแก้วตะโกนเรียกขนมเสียงดัง
“ยายกลับไปเถอะ ไม่ต้องเดินมา” น้ำเสียงแผ่วเบาที่เธอคุ้นเคยดังขึ้น ยายแก้วน้ำตาคลอเรียกขนมเสียงสั่น
“ขนมกลับไปกับยายสิ จะปล่อยให้ยายอยู่คนเดียวเหรอ”
“แต่ขนมเหนื่อยเหลือเกินยาย ขนมอยากพัก” เสียงจากปลายทางตอบรับเธอ เธอไม่เห็นอีกฝ่าย เห็นแค่แผ่นหลังอีกฝ่ายที่กำลังสั่น
“ขนมต้องสู้นะลูก ถ้าไม่มีขนม อึก แล้วยายจะอยู่กับใคร ฮืออ”
“ขนมเหนื่อย แม่มารับขนมแล้วยาย ขนมจะได้พักแล้ว” เสียงขนมเพ้อลอยออกมาอย่างแผ้วเบา ยายแก้วพยายามที่จะเดินเข้าไปหาหลานชาย แต่ยิ่งเดินอีกฝ่ายยิ่งห่างออกไป
“บัว อย่าเอาหลานไป อย่าเพิ่งเอาลูกไป ฮืออออ” ยายแก้วร้องออกมาปานจะขาดใจ
ภาพที่เธอเห็นทำเอาตกใจ ยายแก้วเห็นลูกสาวของเธอ บัวยืนยิ้มหวานให้กับเธอ พร้อมมือที่จับขนมไว้
“บัวรักแม่นะ บัวขอโทษสำหรับทุกอย่าง”
อีกใยพูดจบยายแก้วตะโกนเสียงดัง
“ไม่!!”
ยายแก้วสะดุ้งตื่น เหงื่อไหลเต็มตัว เธอหันไปมองขนมที่นอนบนเตียงอย่างตกใจ ไม่นานนักเธอก็ได้ยินเสียงดังขึ้น
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงเครื่องช่วยหายใจลากยาวเสียงดังขึ้น
“ขนม!!” ยายแก้วมองไปที่สัญญาณเครื่องช่วยหายใจที่แทบจะเป็นเส้นตรง
“ขนมตื่นลูก!!” ยายแก้วมือไม้สั่นไปหมด เธอรีบกดเรียกพยาบาลให้มาดูอาการ
ไม่นานนักพยาบาลเข้ามาในห้องพร้อมคุณหมอเจ้าของไข้ ยาแก้วโดนขอให้ออกมารอข้างนอก เธอได้แต่มองในห้องน้ำตาไหลพราก
“บัว อึก อย่าเพิ่งเอาแกไปตอนนี้เลย อึก ขนมยังเด็กมาก ฮือออออ” ยายแก้วพนมมือพูดกับตัวเอง เธอหมดสิ้นหนทาง ได้แต่คอยภาวนา
“เกิดอะไรขึ้นครับยายแก้ว!” เสียงแดนไทดังมาแต่ไกล อีกฝ่ายมาในชุดนอนพร้อมกับบิดา
“ยายไม่รู้ อึก แต่สัญญาณหายใจเตือน อึก เป็นเส้นตรง ฮือออ”
สิ้นคำพูดของยายแก้วทำเอาแดนไทเซทันที ขนมกำลังจะทิ้งเขาไปเหรอ
“คุณแก้วไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะให้หมอช่วยให้ถึงที่สุด” พลพูดให้กำลังใจยายแก้ว แม้ในใจเขาก็รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
“เป็นไงบ้างครับหมอ!” แดนไทถามขึ้นเมื่อหมอออกมา
“คนไข้เกิดอาการช็อกครับ ดีที่ช่วยไว้ทัน ไม่งั้นคงเกิดสภาวะหัวใจล้มเหลว” หมอพูดเสียงเรียบอย่างหนักใจ
แดนไทถอนหายใจอย่างสบายใจ แต่ยายแก้วจับสังเกตหมอได้จึงถามต่อ
“มีอะไรอีกหรือเปล่าค่ะหมอ อึก”
“ตอนนี้คนไข้มีอาการเลือดคั่งในสมองครับ ต้องผ่าตัดอย่างด่วน”
หมอพูดจบทุกคนอ้าปากค้าง ไม่มีใครคิดว่าอาการขนมจะแย่ลงกว่าเดิม
“ผ่าตัดเลยครับ ผมเป็นพ่อ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างผมรับผิดชอบเอง ขอแค่ให้ขนมหาย” พลพูดขึ้นเสียงเข้ม เขาจะต้องทำหน้าที่พ่อให้ดีที่สุด ก่อนที่ทุกอยางจะสายไป
ทุกคนนั่งรอหน้าห้องผ่าตัดอย่างกังวลใจ รอเป็นเวลานานก็ไม่มีท่าทีของหมอที่จะออกมา
“พ่อครับ ทำไมนานแบบนี้” แดนไทถามขึ้นอย่างหัวเสีย เขาทั้งเป็นห่วง ทั้งกลัว
“ใจเย็นแดน หมอกำลังทำหน้าที่อย่างดีที่สุด” พลปลอบลูกชายพร้อมมองยายแก้วที่นั่งหลบมุมสวดมนต์อยู่
ทุกคนกำลังสู้เพื่อขนม ขนมต้องสู้เพื่อตัวเองนะ พลได้แต่คิดในใจ
“อาการขนมเป็นไงบ้างครับ” พลถามขึ้นเมื่อหมออกมา
“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่คงต้องรอคนไข้ฟื้นเพื่อดูอาการอีกที” หมอตอบเสียงเรียบ
ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก
ตั้งแต่วันผ่าตัด ขนมมีอาการดีขึ้นตามลำดับ ออกมาห้องไอซียูมาอยู่ในห้องพักฟื้นแทน และสามารถหายใจได้ด้วยตนเองแล้ว แต่ที่ติดคือ ขนมไม่ยอมฟื้นสักที
“ขนมไม่ยอมฟื้นมาสองอาทิตย์แล้วนะครับหมอ” แดนไทถามขึ้นเมื่อหมอมาตรวจอาการเหมือนทุกวัน
“ร่างกายคุณขนมดีขึ้นตามลำดับครับ แต่ที่ไม่ยอมฟื้นน่าจะเป็นเรื่องของจิตใจ”
“เรื่องของจิตใจ ยังไงครับ”
“คุณขนมมีประวัติอาการทางจิต บางทีที่คุณขนมยังไม่ฟื้นอาจจะไม่ใช่เพราะร่างกาย แต่อาจเป็นเพราะจิตใจที่ไม่ยอมตื่น หรือไม่อยากตื่นนั้นเอง” หมอพูดจบยายแก้วมองขนมบนเตียงน้ำตาคลอ
หมอออกไปจากห้องยายแก้วเดินเข้าไปลูบหัวหลานชายที่นอนบนเตียงแน่นิ่ง
“ตื่นเถอะลูก ขนมจะปล่อยให้ยายอยู่คนเดียวรึไงลูก” ยายแก้วพยายามที่จะไม่ร้องไห้ เธอร้องไห้มามากเกินไปแล้ว
“ตื่นเถอะขนม ตื่นขึ้นมาหาพี่” แดนไทกลืนน้ำลายคำว่าพี่อย่างติดขัด “พี่ยอมทุกอย่าง ไม่ว่าสถานะไหน ขอแค่ให้ขนมตื่น” แดนไทพูดอย่างขมขื่น เขาต้องทำใจมองอีกฝ่ายเป็นแค่น้องชายให้ได้ แม้ว่าลึกในใจ เขาไม่ต้องการ
ยายแก้วกลับบ้านไปพักปล่อยให้แดนไทเฝ้าขนมคนเดียว เขาเรียนเทอมนี้เทอมสุดท้าย อีกไม่นานจะเรียนจบแล้ว ถึงตอนนั้นเขาคงได้ดูแลขนมอย่างเต็มที่
“ตื่นขึ้นมานะขนม” แดนไทจับมือขนมอย่างแผ่วเบาอย่างกลัวว่าอีกฝ่ายจะแตกสลาย
“ตื่นมาคุยกับพี่ ไหนขนมสัญญากับพี่แล้วไงหลังจากกลับจากบ้านพี่ ขนมจะกลับไปรักษาให้หาย” แดนไทพูดพร้อมจ้องหน้าขนมที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
แดนไทสัมผัสแก้มอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา “ตื่นขึ้นมาเถอะ พี่คิดถึงขนม”
แดนไทพูดจบจูบหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆพร้อมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ
เวลาผ่านไปนานนับเดือนขนมก็ไม่มีทางทีจะฟื้นแม้ว่าร่างกายอีกฝ่ายจะปกติเกือบเต็มร้อยแล้วก็ตาม
“จะทำยังไงให้ขนมฟื้นดี” ดอนพูดขึ้นเมื่อมาเยี่ยมอีกฝ่าย ตอนนี้แม่ของเขาทำใจได้เรื่องขนม และพร้อมหยุดและให้อภัยอีกฝ่าย
“ผมก็หมดสิ้นหานทางแล้ว” แดนไทพูดอย่างเครียดๆ
“เราก็อย่างทิ้งการเรียนละแดน เทอมสุดท้ายแล้ว” ดอนพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงน้องขาย อีกฝ่ายแบกงาน แบกโปรเจคมาทำที่โรงพยาบาลด้วย เพราะต้องการเฝ้าขนม
“ไม่ต้องห่วงพี่ ผมทำโปรเจคใกล้เสร็จแล้ว”
“ยังไงก็พักบ้าง เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอา”
แดนไทพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาหันไปมองยายแก้วที่ลงไปหาไรกินเพิ่งขึ้นมา
“ยายซื้อขนมมาฝากแดน”
“ขอบคุณครับ” แดนไทตอบด้วยรอยยิ้ม
ยายแก้วมองแดนไทที่มาเฝ้าขนมตลอด จนเธอใจอ่อนในความรัก ความห่วงใยของอีกฝ่าย แม้ว่าจะรู้ความจริงว่าขนมทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดลงไปก็ตาม
ยังไงเรื่องของแดนไทและขนมก็เป็นไปไม่ได้!
“ขนม!!” เสียงเรียกของดังลั่นทำให้ทุกคนหันไปมอง
แดนไทมองขนมอย่างดีใจเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆลืมตา
“น้ำ” เสียงแหบแห้งแทบไม่ได้ยืนของขนมดังขึ้น ทำให้ยายแก้วยิ้มกว้างอย่างดีใจ รีบประครองหลานชายให้กินน้ำ
“เดี๋ยวผมไปตามหมอให้นะครับ” ดอนรีบออกไปตามหมอทันที
“ขนมเป็นไงบ้างลูก” ยายแก้วยิ้มทั้งน้ำตา เดือนกว่าๆที่แทบจะเหมือนเป็นปีที่เธอรอคอยก็มาถึง ดวงใจของเธอฟื้นแล้ว
“ขนมปวดหัว” ขนมตอบยายตัวเองที่น้ำตาคลอพร้อมมองไปมารอบๆห้อง
“ขนมมาอยู่ที่นี้ได้ไง” ขนมถามยายตัวเองพร้อมมองผู้ชายตรงหน้า เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ขนมปวดมากมั้ย เดี๋ยวหมอก็มาแล้ว” แดนไทพูดขึ้นอย่างดีใจ เขาน้ำตาคลออย่างดีใจพร้อมจับมืออีกฝ่าย
“คุณเป็นใคร”
ขนมพูดจบแดนไทอ้าปากค้างเหมือนฟ้าฝ่ากลางใจ
ขนมจำเขาไม่ได้!!
______________________________________________________________
ตอนหน้าตอนจบแล้ว ปิดฉากสักทีเรื่องนี้ ถือว่าเป้นอีกเรื่องที่หนักหน่วงพอตัว
มาลุ้นตอนจบกัน :L1:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1:
-
ว้าวววว แล้วจะจบยังไงน้าาา
-
บางทีลืมก็ดีนะ สงสารขนม :mew2:
-
ง่าาา. จะจบยังไงละเนี่ยะ
-
สงสารขนมและยายแก้ว ขอให้จบแบบความสุขล้นอกด้วยเถิด
-
:pig4: :pig4:
-
ลืมไปก็ดีนะขนม กลับมาเป็นขนมคนที่ไม่ได้แบกเรื่องอะไรไว้ :ling3:
-
:ling3: :mew3:สงสารทุกคนเลย ลืมแล้วก็เริ่มต้นใหม่นะขนม
-
เอาเป็นว่าเราอยากให้ขนมความจำเส่อมตริงหรือนางปิดกั้นอดีตเพราะนางอยากลืมเอง
ให้มัอยู่ลึกๆนั่นแหละดีแล้วนะลูก อยู่กับคนที่รักเราดีกว่า
หวังว่ายัยคุณหญิงจะยอมเลิกรานะ ไม่รับเป็นลูกก้อช่างแต่อย่าขัดขวางแดนไทยเลยสงสารนางด้วย
เป็นทั้งน้องเป็นทั้งเมีย รอบทสรุปนะคะเขื่อว่าต้องดีแน่ๆ
-
บางทีลืมก็ดีนะ สงสารขนม :mew2:
-
บางทีลืมไปมันอาจจะดีแล้วก็ได้
-
๖สนุกมาก
-
สงสารแดนไท แล้วก็ขนมด้วย งือออออ น้ำตาซึมแล้วก็ค้างมากบอกเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆคะ
-
กับดักพิศวาส
ตอนที่35
แดนไทยืนกำหมัดตัวเองแน่น หน้าเขาชา ตัวเขาสั่นไปหมด ความรู้สึกมันจุกอกไปหมด จุกแม้กระทั่งร้องไห้ไม่ออก
“ขนมปวดหัวตรงไหนมั้ยลูก” ยายแก้วถามขึ้นเมื่อหมอตรวจเสร็จ
หมอบอกว่าขนมมีอาการความทรงเสื่อม ขนมจำอะไรไม่ได้สักอย่างในชีวิต ความทรงจำทุกอย่างเหมือนลบออกไปจากสมองทั้งหมด เหมือนว่าขนมไม่อยากจะจำอะไรที่ผ่านมาสักอย่าง
“ผมปวดหัวนิดๆครับ” ขนมตอบหน้าซื่อ แม้ว่าเขาจะจำไม่ได้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่หมอบอกว่าอีกฝ่ายคือยายของเขา เขาก็เชื่อ โดยเฉพาะแววตาที่เป็นห่วงและดูดีใจที่ได้เจอเขา เขาก็เชื่อว่าอีกฝ่ายรักเขามาก
หมับ!
ยายแก้วกอดหลานชายตัวเองอย่างแรง เธอคิดว่าเธอจะต้องเสียขนมไปแล้ว แต่กลับมีปาฏิหาริย์ทำให้ขนมตื่น ถึงแม้ขนมจะจำอะไรไม่ได้เลยก็ตาม แต่เธอก็ดีใจ
“ยายคิดถึงขนม ยายดีใจนะที่ขนมกลับมา” ยายแก้วพูดเสียงแผ่ว เธอหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหล น้ำตาที่ไหลไม่ใช่เสียใจ แต่เป็นน้ำตาของความปลื้มปิติและดีใจ
“ผม...” ขนมไม่รู้จะพูดอะไร แต่ความรู้สึกข้างในเขากำลังบอกให้เขารู้สึกดีใจและคิดถึงอีกฝ่ายไม่แพ้กัน น้ำตาที่อยู่ดีดีก็เอ่อไหลออกมาจากดวงตา เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังบอกเขาว่า เขากลับมาเพราะยาย
“ขนมไม่ต้องพูดอะไรลูก พักผ่อน” ยายแก้วเช็ดน้ำตามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เธอยิ้มกว้างที่สุดในรอบหลายเดือน
“ผมนอนมาเยอะแล้วครับ” ขนมตอบพร้อมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปมองอีกสองคนที่ยืนอยู่ในห้อง ผู้ชายสองคนที่หน้าตาคล้ายกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นพี่น้องกัน และทั้งคุ่ก็มีหน้าตาที่หล่อเหลาคมคายมาก
“เอ่อ แล้วสองคนนี้คือ...”
คำพูดของขนมทำเอาแดนไทตัวชาอีกรอบ ดอนมองน้องชายด้วยความเป้นห่วงก่อนจะเป็นฝ่ายตอบเอง
“พี่สองคนเป็นพี่ของขนม”
คำตอบของดอนเหมือนมีดที่กรีดใจแดนไทมากกว่าเดิม พี่ ตอนนี้เขาเป็นได้แค่พี่เท่านั้น แม้ว่าที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของเขาทั้งคุ่จะมากกว่าพี่ไปเยอะขนาดไหนแล้วก็ตาม
“พี่ พี่ชายเหรอ จำไม่ได้เลยครับ” ขนมตอบพร้อมขมวดคิ้ว มองหน้าดอนก่อนจะมองหน้าแดนไท ที่อีกใยกำลังจ้องเขาไม่วางตา แวตาของอีกฝ่ายหลากความรู้สึกจนเขาบอกไม่ถูก ทั้งดีใจ ผิดหวัง และเสียใจ
“ไม่แปลกหรอก ขนมความจำเสื่อมนิ” ดอนตอบด้วยรอยยิ้ม
“พี่สองคนชื่ออะไรครับ”
“พี่ชื่อดอน ส่วนคนนี้...” ดอนหันไปมองแดนไทที่จ้องขนมไม่วางตา
“แดนไท” เสียงทุ้มของแดนไทพูดออกมาทำเอาขนมรู้สึกปวดสมอง แต่เขาก๊อกทน ทำไมเสียงช่างคุ้น และชื่อนี้ก็คุ้นไม่แพ้กัน
“แดนไทเหรอ..” ขนมพูดจบจ้องตากับอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะเม้มปาก ความรู้สึกในอกตีรวนออกมา มันไม่เหมือนตอนยายที่คิดถึงอย่างเดียว แต่กับแดนไทกลับมีทั้งคิดถึง เจ็บ โกรธ แลผิดหวังจนน้ำตาเขาไหลไม่หยุดอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“อึก อึก ฮือออออ” ขนมยกมือปิดปากตัวเอง เขาไม่รู้ว่าเขาร้องไห้ทำไม แต่เขารู้เพียงเขาอยากร้องไห้
“ขนมใจเย็นลูก เจ็บตรงไหนรึเปล่า” ยายแก้วรีบเขาไปลูบแขนหลานชายอย่างปลอบโยน
“ผมไม่รู้ว่า อึก ผมเป็นอะไร อึก แต่ผมอยากร้องไห้ ฮืออ”
แดนไทมองขนมที่ร้องไห้ไม่หยุดอย่างเจ็บปวด เขาเบื้อนสายตาไม่อาจทนมองขนมต่อไปได้ ไม่งั้นเขาคงต้องร้องไห้อีกคน
ดอนมองน้องชายแล้วได้แต่บีบไหล่ให้กำลังใจ
แดนไทน้ำตาคลอแต่เขาเลือกที่จะปาดน้ำตาทิ้ง เขขาไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น
“ขนมเป็นไงบ้างลูก!” เสียงพลดังขึ้น เขามองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจเมื่อเห้นขนมร้องไห้ เขารู้ข่าวจากดอนว่าขนมความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้เลย
“ขนมร้องไห้ทำไม” พลถามอีกครั้งพร้อมเดินไปยืนใกล้ขนม
“ไม่มีอะไรครับ” ขนมปาดน้ำตาพร้อมมองหน้าผู้มาใหม่สองคน คนนึงที่ถามเขาเป็นชายสูงวัยที่ยังดูดี และอีกคนผู้ชายที่หน้าพิมพ์เดียวกับดอนและแดนไท
“คุณคือใครครับ” ขนมถามขึ้นพร้อมจ้องอีกฝ่าย ความรู้สึกเขาทั้งคุ้นและเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก
“พ่อชื่อพล เป็นพ่อของขนม”
พลพูดจบขนมหันไปมองหน้ายายทันที
“พ่อจริงๆเหรอครับ ขนมมีพ่อเหรอ”
ขนมพูดจบทำเอาพลจุก ขนาดลูกความจำเสื่อมยังไม่เชื่อว่าเขาเป็นพ่อ
“เขาคือพ่อของขนมครับ” ยายแก้วยืนยันด้วยรอยยิ้ม
ขนมมองทุกคนในห้องด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก และระแวงจนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกอย่างนั้น ถ้าทั้งหมดเป้นครอบครัวเขา ทำไมเขากลับไม่คุ้นชิน และผูกพันเหมือนยายเลยละ
“ถ้าคุณคือพ่อของขนม งั้นพี่ดอน พี่แดนคือพี่ของขนม และคนนั้นละ” ขนมพูดพร้อมมองดิน
“เอ่อ พี่ชื่อดิน เป็นพี่คนโต” ดินตอบพร้อมกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก เขายังรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อย
“ผมควรรู้สึกยังไงดีที่ตื่นขึ้นมามีพ่อ และพี่ชายเยอะแยะ แต่ผมกลับไม่รู้สึกผูกพันกับใครเลย ผมรู้สึกผูกพันธ์และไว้ใจแค่ยาย” ขนมพูดตามที่รู้สึกทำเอาทุกคนอึ้งและถอนหายใจ
“พ่อไม่ค่อยได้ดูแลขนม แต่หลังจากนี้พ่อจะดูแลขนมให้ดีที่สุด” พลพูดขึ้น เขาสงสารขนม เด็กคนนี้คงไม่อยากจะจำอะไรในชีวิตเลยเลือกที่จะลืมทุกอย่าง
“แล้วแม่ขนมละ”
คำถามของขนมทำเอาทั้งห้องเงียบกริบ จนขนมรู้สึกได้ถึงความแปลกในบรรยากาศ ขนมหันไปหายายแก้วที่น่าจะรู้ดีสุด
“แม่ของขนมเสียไปแล้วลูก” ยายแก้วตอบพร้อมลูบหัวขนม เธอไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องนี้เลย เร่องที่ทำขนมเจ็บปวดที่สุด
ยายแก้วพูดจบขนมจุกในอกแล้วปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที
“โอ้ยยยยย!!” ขนมกุมหัวตัวเอง อยู่ดีดีก็ปวดขึ้นมาจนเขาทนไม่ไหว
“ขนม!!” ทุกคนตกใจมาก
“เดี๋ยวผมไปตามหมอให้ครับ” ดินที่ดูมีสติสุดรีบออกไปตามหมอทันที
“ตอนนี้อย่าเพิ่งเร่งความทรงจำอะไรคนไข้นะครับ คนไข้เพิ่งฟื้น คงต้องใช้เวลา” หมอพูดขึ้นเมื่อตรวจเสร็จและขนมก็หลับไปแล้ว
ทุกๆคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ ยกเว้นแดนไทที่นั่งนิ่ง
“แล้วแบบนี้มีโอกาสที่ขนมจะจำทุกอย่างได้มั้ย” แดนไทถามขึ้นเสียงนิ่ง
“มีโอกาสครับ อาจจะใช้เวลาเท่าไหร่หมอก็บอกไม่ได้ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับคนไข้ด้วยว่าจะอยากกลับไปจำเรื่องในอดีตหรือเปล่า เพราะประวัติทางจิตเวชของคนไข้นั้น คนไข้ดูอยากจะลืมทุกเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิต”
คำพูดของหมอทำเอาแดนไทจุก แปลว่าขนมจะไม่มีวันจำได้ว่าเคยรักกับเขามากแค่ไหน
“หมอครับ ผมไม่อยากให้ลูกจำเรื่องในอดีตได้ หลังจากนี้ผมอยากให้เขาจำได้แต่สิ่งดีดี มีวิธีเลี่ยงไหมครับ” พลถามขึ้น
“ก็แล้วแต่คนไข้ครับ ว่าจะอยากกลับไปจำหรือเปล่า ถ้าไม่อยากให้จำได้ก็อย่าพยายามกระตุ้นความทรงจำ”
หมอพูดจบเดินออกจากห้องไป พลหันไปมองลูกๆทั้งสามก่อนจะพูดขึ้น
“หลังจากนี้พ่อขอ เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตพ่อขอให้ลืมให้หมด หลังจากนี้ขนมจะเป็นน้องของทุกคน ไม่ว่าเรื่องในอดีตจะลึกซึ้งขนาดไหน จงลืมซะ!” ประโยคหลังพลหันมาพูดกับแดนไท
“ผมก็ต้องลืมใช่ไหมครับว่าผมกับขนมเคยรักกันขนาดไหน เราเคยทำอะไรกันบ้าง และลึกซึ้งกันขนาดไหน” แดนไทตอบพ่อพร้อมจ้องอย่างไม่ยอม
“แล้วแกจะทำยังไงตาแดน อยากให้น้องจำอดีตที่เลวร้ายได้เหรอ และที่สำคัญต่อให้น้องจำได้หรือไม่ได้ แกก็ต้องเป็นแค่พี่ชายของขนม ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตซะ ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้” พลหยุดพูดพร้อมจ้องหน้าลูกชาย “พี่น้องจะรักกันไม่ได้นะแดนไท!”
แดนไทกลับบ้านอย่างอ่อนแรง เขารู้สึกเหมือนโลกถล่มใส่เขา แม้จะทำใจมาหลายเดือนแล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆเขาก็ทำไม่ได้! แดนไททิ้งตัวลงนอนบนเตียงพร้อมมองเพดานบ้านอย่างเหม่อลอย
“พี่จะรักขนมเหมือนเดิมไม่ได้แล้วใช่มั้ย สัมผัสขนมเหมือนเดิมไม่ได้แล้วใช่มั้ย” แดนไทพูดอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกมันตีรวนจนกระบอกตาร้อนอีกครั้ง และเขาเหนื่อยเหลือเกินที่จะเข้มแข็ง
ถึงเวลาอ่อนแอของเขาแล้ว และก็ไม่มีใครเห็น
แดนไทนอนร้องไห้ออกมาเงียบๆ ปล่อยให้น้ำตาบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้บ้าง
“แดนไท” เช้าของวันต่อมาคุณหญิงเด่นดวงเห็นแดนไทเดินลงมาในตอนสาย ลูกชายเธอดูนิ่งและตาบวมจนรู้สึกได้ว่าร้องไห้มาอย่างหนัก
“ครับแม่”
“มานั่งกับแม่สิ” คุณหญิงพูดด้วยรอยยิ้ม ระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆอย่าง และเริ่มปล่อยวาง ลูกๆไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอไม่เคยนอนหลับ เพราะเธอรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำกับบัวมาตลอด กลัวเวรกรรมจะตามทัน และมันก็ตามมาทำร้ายเธอแล้ว
ไม่มีใครแทบจะคุยกับเธอ ทั้งลูกชายและสามี เพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่เธอทำลงไป
“มีอะไรครับแม่”
“แม่ขอโทษนะ” คุณหญิงเด่นดวงพูดขึ้นพร้อมกดความรู้สึกร้อนที่ตาที่กำลังรู้สึก
“ขอโทษอะไรครับ” แดนไทขมวดคิ้วสงสงสัย
“ขอโทษที่ทำร้ายชีวิตลูก” คุณหญิงกลืนน้ำตาพร้อมพูดต่อ “ที่แดนต้องเลิกกับฟ้าก็เพราะแม่ แม่ส่งขนมไปทำลายความรักของลูก เพราแม่มองว่าฟ้าไม่เหมาะกับคนบ้านเรา ทำให้เราต้องเลิกกับฟ้า แต่แม่ไม่คิดว่าแม่เป็นคนชักศึกเข้าบ้านเอง ทำให้ขนมและแดนรู้จักกัน และลึกซึ้งกัน ถ้าแม่ไม่คิดทำอะไรบ้าๆแบบนั้น เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้” คุณหญิงปาดน้ำตาพร้อมพยายามฝืนยิ้มให้ลูกชาย
แดนไทอึ้งเมื่อรู้ความจริงเพิ่ม
“ที่ผมต้องเลิกกับฟ้าก็เพราแม่อย่างนั้นเหรอ...”
“ใช่ เพราะแม่เอง แม่เป็นคนจ้างขนม”
“แม่ทำอย่างนั้นไปทำไม!” แดนไทเริ่มขึ้นเสียง แต่เขาก็พยายามใจเย็น
“แม่ขอโทษ” คุณหญิงได้แต่ก้มหน้าพูดออกมาได้คำเดียว เธอมานั่งทบทวนทุกอย่าง เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้น เพราะเธอเป็นคนเริ่มเอง
“ช่างมันเถอะครับ ยังไงก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว” แดนไทพูดออกมาแผ้วเบา พร้อมมองแม่อย่างผิดหวัง ไม่คิดเลยว่าเรื่องทุกอย่างจะมีแม่เขาคอยบงการ
“แม่ขอโทษนะแดน”
“พอเถอะครับ” แดนไทถอนหายใจ “ถ้าผมไม่เลิกกับฟ้า ผมก็คงไม่เจอกับขนม และผมก็ไม่ต้องได้รักกับขนม และมีอะไรกับน้องชายตัวเอง รักน้องชายตัวเอง” แดนไทพูดออกมาอย่างขมขื่น
“แม่ขอโทษ” คุณหญิงยังขอโทษไม่หยุด
“แต่ยังไงก็เพราะแม่ทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วผมรักขนมขนาดไหน แม้ว่าขนมจะร้าย จะเลว จะเข้ามาเพื่อทำลายครอบครัวเรา แต่ผมก็รักขนม แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นน้องชาย ” แดนไทเม้มปากแน่นพร้อมพูดต่อ
“ผมก็ยังรัก”
แดนไทจ้องหน้าผู้เป็นแม่พร้อมยกมือไหว้
“ขอบคุณครับที่ทำให้ผมได้เจอกับขนม”
แดนไทพูดจบเดินออกไปทันที
คุณหญิงมองลูกชายที่เดินจากไปพร้อมปล่อยโฮออกมา
“ฮืออออออออออ” เธอทำพลาดที่สุดในชีวิต เธอทำลายความรู้สึกลูกชายคนเล็กของเธออย่างย่อยยับ
ขนมออกจากโรงพยาบาลได้สักพัก และอีกฝ่ายก็เลือกที่จะมาอยู่กับยายที่บ้านหลังเดิมแม้ว่าพลจะอยากให้ย้ายไปอยู่ในบ้านใหญ่ด้วยกัน
“ขนมไปบ้านนั้นแล้วอึดอัดครับ ขนมอยู่ไม่ได้” ขนมบอกกับพลตรงๆ
“งั้นพ่อจะมาเยี่ยมขนมบ่อยๆนะ” พลบอกพร้อมมองลูกชายที่นั่งบนโซฟาบ้านขนาดกลาง
“ครับ” ขนมยกมือไหว้พล พร้อมกวาดสายตามองไปรอบๆ
ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เจอแดนไทอีกเลย อีกฝ่ายหายไปพร้อมปริศนาในใจเขา ใจนึงเขาก็อยากรู้ แต่อีกใจนึงก็มีอะไรบางอย่างบอกเขาว่าอย่ารู้เลย
“อาทิตย์หน้าไปเที่ยวทะเลกันนะ อย่าลืมละ”
“คัรบพ่อ”
ขนมมองผู้เป็นพ่อออกจากบ้านไป เขาไม่กล้าบอกทั้งหมดว่าที่จริงแล้วที่เขาไม่อยากอยู่บ้านนั้นนอกจากเขาจะอึดอัดแล้ว เขายังรู้สึกปวดจี๊ดทุกครั้งที่เจอกับคุณหญิงเด่นดวง แม้ว่าอีกใยจะยิ้มให้เขาน้อยๆ แต่เขาก็รู้สึกไม่อยากอยู่ใกล้คนๆนั้น เขาเลยเลือกที่จะมาอยู่ที่นี้
การเจอกับคุณหญิงเด่นดวงทำให้เขารู้อีกอย่างว่า เขาเป็นแค่ลุกอีกเมียของพลเท่านั้น ไม่ใช่ลูกบ้านใหญ่
“เป็นไงบ้างขน บ้านของเรา” ยายแก้วถามพร้อมเดินมาลูบหัวขนม
“อบอุ่นและน่าอยู่กว่าบ้านนั้นเยอะครับ”
มันคือความจริง ตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาก้าวมา บ้านหลังนี้เขามั่นใจเลยว่าที่นี้ปลอดภัยสำหรับเขา
พ่อของเขาพาเขามาเที่ยวที่หัวหินซึ่งไม่ไกลจากรุงเทพนัก ขนมยืนมองทะเลที่กระทบฝั่ง เขาหลับตาปล่อยให้สายลมคอยพัดพาทุกอย่างมากระทบหน้า เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
“ชอบไหมขนม” พลถามขึ้น เขาจ้องบ้านพักที่ดีที่สุดให้ลูกชาย เพื่อให้ขนมสบายใจ
“ชอบมากครับ ขนมชอบทะเล”
“อย่าเดินไปไกลมากนะลูก เอาแค่ละแวกนี้ เดี๋ยวอตนเย็นไปหาอะไรกินกัน”
ขนมหยักหน้าเข้าใจพร้อมเดินเลียบชายหาดปล่อยเท้าแช่น้ำทะเลให้รู้สึกสบาย
ระหว่างทางเดินกลับมาที่บ้านพักเขาเจอกับแดนไทที่นั่งใส่เสื้อกล้ามพอดีตัว มือถือเบียร์กระป๋องพร้อมสายตาเหม่อลอย
เขารู้สึกทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอีกฝ่าย หัวใจเขาเตนแรงแทบจะหลุดออกมา แม้อะไรบางอย่างก็จะสวนทางและบอกเขาว่าให้อยู่ห่างจากแดนไท
“ขนม” เสียงเรียกของแดนไทดังขึ้นทำให้ขนมที่จะเดินเลี่ยงหันมามอง
“ว่าไงครับพี่แดน” ขนมตอบด้วยรอยยิ้ม
แดนไทมองขนมด้วยความคิดถึง เขาคิดถึงหน้าแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้
“ขนมเป็นไงบ้าง อาการดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”
“ดีขึ้นแล้วครับ ใช้ชีวิตได้ปกติแล้ว”
ทั้งสองฝ่ายประสานสายตากันอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกของขนมเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ทำไมนะเขาทั้งรู้สึกโหยหาคนตรงหน้า และเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
“สิง่ที่พี่จะพูด ขนมอาจจะไม่เข้าใจแต่ช่วยรับฟังหน่อยได้มั้ย” แดนไทพูดขึ้นอย่างตั้งใจ ที่เขายอมมาที่นี้ ในวันนี้ก็เพราะเขาอยากจะมาพูดบางอย่างก่อนที่จะไป
ไปเรียนที่อังกฤษ
“เอ่อ ได้ครับ”
“ก่อนหน้านี้ขนมเข้าใจผิดพี่ พี่ทำให้ขนมเจ็บปวดจนคลั่งออกมา และทำให้ขนมต้องเป็นแบบนี้ พี่ขอโทษ” แดนไทกลืนน้ำลายอย่างเหนัยวคอเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
“แต่พี่อยากจะบอกอย่างนึง คำพูดที่พูดในวันนั้นพี่ไม่ได้โกหก” แดนไทพูดพร้อมยื่นมือลูบแก้มอีกฝ่ายเบาๆอย่างคิดถึงและโหยหา
“พี่รักขนม รักมาก”
แดนไทพูดจบขนมเม้มปากแน่นภาพบางอย่างตีเข้ามาในหัวจนรู้สึกปวดแต่เขาทนไว้ คำพูดของอีกฝ่ายที่เขาไม่เข้าใจแต่มันทำให้ความรู้สึกเขาตีรวนขึ้นมาจนน้ำตาคลอและร้องไห้ออกมา
“ขนมไม่รู้ว่าขนมร้องไห้ทำไม แต่ขนมทั้งรู้สึกดีใจและเจ็บปวดที่ได้ยินคำนี้” ขนมพูดออกมาตรงๆ
แดนไทปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องร้องไห้นะขนม หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ขนมต้องไม่ร้องไห้เพราะพี่อีกแล้ว”
ทั้งสองคนมองตากันจนเหมือนเวลาหยุดหมุน ใบหน้าของทั้งสองคนเข้าใกล้กันจนจมูกชนกัน แต่แดนไทก็หยุด และเลือกที่จะจูบหน้าผากอีกฝ่ายแทน
ขนมร้องไห้ไม่หยุด เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องร้องไห้ แต่ความรู้สึกข้างในบอกเขาว่ากำลังทั้งดีใจและเสียใจ
“ขนมก็รักพี่แดน”
ขนมพูดออกมาอย่างแผ่วเบาแต่ก็ทำให้แดนไทรับรู้ได้ อีกฝ่ายยิ้มออกมาอย่างสุขใจ อย่างน้อยก็ที่เขาจะไป เขาก็ได้ยินคำที่เขาอยากได้ยินมากที่สุด
แดนไทจะก้าวเดินออกมาแต่กลับโดนขนมกอดซะเต็มแรง
“ขนม..” แดนไทเรียกอีกฝ่ายขึ้นแผ่วเบา
“ขนมไม่รู้ว่าขนมพูดออกมันไปทำไม แต่ข้างในขนมบอกให้ขนมพูด ขนมขอกอดพี่แดนสักพักได้มั้ย”
“ได้สิ” แดนไทลูบหัวอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“มีอีกคำที่ขนมอยากบอก” ขนมเงยหน้ามองอีกฝ่าย “ขอโทษ”
ขนมพูดจบแดนไทยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะกอดอีกฝ่ายตอบอย่างเต็มแรง
นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขากอดขนมตอบด้วยความรู้สึกที่เกินกว่าคำว่าพี่ชาย
หลังจากนี้เขาจะเป็นพี่ชายที่ดีของขนมให้ได้
แม้ว่ามันอาจจะใช้เวลาขนาดไหนในการเปลี่ยนความรู้สึก
อาจจะหนึ่งปี สองปี สิบปี
หรืออาจจะทั้งชีวิต
อวสาน
___________________________________________________________________
จบแล้วครับ เป็นอีกเรื่องที่ยาวนาน เพระาแอบดองไปช่วงนึง เพราะไม่มีแรงเขียน เครียดปัญหาชีวิตฮ่าๆ ขอโทษด้วยครับ
เป็นเรื่องแรกที่เขียนแล้วจบแบบนี้ ที่ไม่แฮปปี้
ตั้งใจตั้งแต่ต้นแล้วว่าจะจบไม่แฮปปี้ ซึ่งตอนแรกมันจะซาดิสกว่านี้ โหดกว่านี้ นี่แอบเศร้าเองเลยปรับลดลงมา ฮ่าๆ
เลยให้เป็นการจบแบบนี้
เวอร์ชั่นแรกที่ตั้งใจไว้คือ แรงขับเคลื่อนให้ขนมบ้าคือคุณหญิงทำร้ายยายจนตาย คุณหญิงอัมพาต ขนมตาย
แดนไทบวชให้ขนมและแม่ ดาร์คมากกกกกกก รับไม่ได้เอง สงสารยาย ฮ่าๆ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นิยายเรื่องนี้ครับ
ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบ :L1: :pig4:
ปล https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/?ref=bookmarks
โปรโมทเพจของคนเขียนนิดนึง เคยโพสนิยายเก่าๆที่จบแล้วไว้ ไปทักทายพูดคุยกันได้ครับ
เร็วๆนี้จะเปิดเรื่องใหม่ ฝากติดตามด้วยครับ :mew1:
-
:mew6: :mew6: :mew6: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L1: :L2: :3123:
-
จบแบบนี้ดีมาก ถ้าจบแบบ ยายแก้วเสียชีวิต จะดราม่าหนักเกินไป ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่สร้างสรรค์ให้ได้สัมผัสนะคร้าบ
-
จบแบบนี้ก็ดีน้า สมจริงมาก ขนมเองก็จะได้ใช้ชีวิติย่างสงบสุข
-
ประทับใจการเขียนที่สะเทือนอารมณ์มากๆ เป็นเรื่องของเด็กที่ถูกเลี้ยงมาแบบผิดๆ แม้ว่ายายจะช่วยยังไง ทำให้รู้ว่าเราต้องสอนเด็กดีๆ อย่าเอาสิ่งไม่ดีมาให้เขาจำ ประทับใจนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณผู้แต่งที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้ เขียนดีมาก
-
สงสารทุกคนเลย
-
ขอปรบมือ
จบแบบนี้ดีแล้วนะคะ ทุกฝ่ายก้อดำเนินชีวิตต่อไป ได้บทเรียนและถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ยังคงเป็นครอบครัว ขนมลืมก้อดีแล้วนะ ขอบคุณมากค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป้าเห็นคนเชียร์ให้incen แต่มาร้องไห้ตอบจบคะ เบ้ปากมองบน
แต่งเก่งมากๆคะชื่นชม
-
อ่านเรื่องนี้ให้ความรู้สึกที่หลากหลายอารมณ์มากกก จบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะไม่แบดเอนเกินไปแต่กว่าจะถึงตอนจบบีบหัวใจเรามากกกฮืออสงสารทุกคน ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยนะคะ
-
จบแล้ว ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้ได้อ่าน :)
-
สนุกมากกกกก
น้ำเน่าสุดๆ แต่สนุกอะ ชอบ ขนมร้ายดี
จริงๆแอบสลดกับตอนจบ แต่นึกไม่ออกว่าจะให้จบดีกว่านี้ได้อย่างไร
ทุกอย่างลงตัวแล้ว
ขอบคุณผู้แต่งครับ
-
เศร้า :hao5:
สงสารขนมอะ
-
ทำไมได้ไม่ครบทุกคน
-
เศร้าจังไม่อยากให้จบแบบนี้เลยค่ะ จริงๆแล้วเรื่องน่าจะพลิกแบบว่า แดนไทไม่ใช่ลูกของคุณพล คุณหญิงแอบมีชู้ ขนมกับแดนไทจะได้รักกันได้ ขอตอนพิเศษแบบนี้ได้มั้ยค่ะ
-
เศร้าจังไม่อยากให้จบแบบนี้เลยค่ะ จริงๆแล้วเรื่องน่าจะพลิกแบบว่า แดนไทไม่ใช่ลูกของคุณพล คุณหญิงแอบมีชู้ ขนมกับแดนไทจะได้รักกันได้ ขอตอนพิเศษแบบนี้ได้มั้ยค่ะ
เห็นด้วยกับความคิดนี้ค่ะ
น่าจะให้สองคนได้คู่กัน ไม่น่าให้เป็นพี่น้องกันเลย
-
โอ๊ยยย มันจี๊ดดดด :o12: :o12: :o12:
-
เป็นนิยายเรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วจบแบบนี้ รู้ตั้งแต่เริ่มเรื่องแต่ก็ยังอ่าน
เพราะสนใจในตัวของขนมที่มีคาแรคเตอร์น่าค้นหา เป็นตัวละครที่น่าสงสารมาก
เป็นเรื่องที่สะท้อนถึงการเลี้ยงดู เติบโตของเด็กจริงๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะผู้ใหญ่ทั้งนั้น
แต่คนที่รับผลกรรมกับเป็นเด็ก...ชอบการจบเรื่องที่ไม่เศร้าเกินไปถือว่ายังเมตตาคนอ่านอยู่ 55555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :katai2-1:
-
เราโอเคกับตอนจบแบบนี้นะคะ คือเราว่ามันดีที่สุดแล้ว ดีกว่ายายตาย ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ เครียดมาทั้งเรื่อง 555555555555
-
มาขนาดนี้แล้ว จบแบบนี้โอเคสุดละค่ะ ...ทุกคนเริ่มต้นกันใหม่ บนเส้นทางที่ไม่บิดเบี้ยว
แต่คือ เสียดายตัวพระตัวนายแบบแดนไทและขนมมากกก ชอบความไม่แฟนแต่ได้กัน ยั่วๆหวงๆแบบตอนแรก
ถ้าตอนหลังขนมไม่จิตจนคลั่ง หรือเรื่องราวไม่วินาศสันตะโรหนักหนา ก็ว่าจะยุให้ incest ไปเลย รู้แล้วรู้รอด
ไม่ทันแล้วเนอะ ยุ่งเหยิงกันไปเบอร์นั้น ...แต่เคารพพล็อตคนเขียนนะคะ ออกทางจิตๆแรงๆแบบนี้ ก็สุดดี
-
กดดันมากก อ่านไปนี่คิดถึงตอนจบตลอดว่าจะจบแบบไหน จะหักมุมแบบไหน ลุ้นทั้งเรื่อง แต่สงสารแดนที่สุดเป็นหมากในเกมส์ให้แม่และขนม :ling2:
-
จบแบบนี้ดีแล้วค่ะ บางทีชีวิตก็ไม่เป็นอย่างที่เราหวัง มันก็ยากแบบนี้ล่ะเนอะ อีกอย่างเวอร์ชั่นแรกมันละครไป จบแบบนี้แหละ จริงดี 555
-
ตอนแรกอ่านแล้วรู้สึก เกลียดขนมมากกก
การหาเงินรักษายายนี้ต้องแสดงขนาดนี้เลย?
แต่พออ่านไป เห้ย นางมีเหตุผลของนาง
เหตุผลมีน้ำหนักต่อการกระทำร้าย ๆ
ส่วนเรื่องตอนจบ..
ถ้าแบบเวอร์ชั่นแรก เราชอบบนะ ดาร์ก ดี 5555
แต่เวอร์ชัืนปัจจุบัน จบได้ดีกว่าค่ะ มันดาร์กช็อคโกแลตดีค่ะ 555 :hao7:
-
เจ็บปวดอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้วร้องฮู่วววววววทันที เวอร์ชั่นแรกดาร์กมากก แต่เราว่าจบแบบนี้ก็ดีนะ มันก็โอเคว่าไม่ได้จบทุกอย่าง
-
:pig4:
-
:mew6:่ สงสารทั้งแดน ทั้งขนม เศร้าไปอี้กกกก :ling3:
-
5 ปีถัดมาอ่านแล้วก็ยังเจ็บปวด
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
-
นิยายจบมาแล้วเกือบ 7 ปี แต่เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน แล้วก็อ่านรวดเดียวจบเลย เศร้ามากแต่จบคือ น่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้ว สงสารทุกตัวละครเลย ทั้งแดนไทและขนม