กับดักพิศวาส
ตอนที่21
“ไปอาบน้ำสิ” แดนไทเช็ดผมยืมมองขนมที่นั่งเหม่ออยู่ปลายเตียง
ขนมยิ้มให้แดนไทน้อยๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยท่าทีนิ่งเฉย
แดนไทมองขนมที่ดูเหม่อๆ เขามองแผ่นหลังที่เล็กกว่าเขาด้วยความเป็นห่วง ยิ่งรู้จักยิ่งน่าค้นหา และสิ่งที่อีกฝ่ายปกปิดไว้ทำไมเขาถึงรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้
แดนไทเดินสำรวจห้องขนม เป็นห้องที่เป็นระเบียบ ตกแต่งโทนสีขาวแต่บรรยากาศชวนลึกลับและอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แดนไทเดินดูรูปถ่ายของขนม รูปในกรอบมีตั้งแต่ขนมยังเด็ก จนกระทั่งมอปลาย แต่เขารับรู้ได้ถึงแววตาที่เปลี่ยนไปตั้งแต่มอต้น ขนมดูนิ่งขึ้น ไม่มีรอยยิ้มที่แจ่มใสเหมือนตอนเด็กๆ และเริ่มใส่แว่นตั้งแต่ตอนนั้น
แดนไทฉุกคิดถึงเรืองพ่อของขนม เขาตัดสินใจแอบถ่ายรูปแม่ขนมไว้เผื่อจะทำให้การสืบง่ายขึ้น เขาเดินสำรวจไปเรื่อยจนเห็นตู้เล็กๆเหนือโต๊ะหนังสือ เขากำลังจะเปิดดูแต่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูซะก่อน
“พี่แดนกำลังทำอะไร” ขนมถามขึ้นเมื่อเห็นแดนไทยืนอยู่กลางห้อง
“เอ่อ ฉันกำลังจะเปิดหาเสื้อใส่” แดนไทแถขึ้นเมื่อเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำ
“ขนมไม่แน่ใจว่าจะมีเสื้อไซส์พี่แดนหรือเปล่า” ขนมพูดพลางเปิดตู้เสื้อผ้า
“ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ฉันนอนทั้งแบบนี้ก็ได้” แดนไทพูดพร้อมเข้าไปสวมกอดขนมจากด้านหลัง
ขนมยิ้มน้อยๆก่อนจะหันหน้ามาประจันกับอีกฝ่าย
“แบบนี้ขนมยังต้องใส่เสื้อผ้ามั้ย”
ทั้งสองคนประสานสายตาอย่างเข้าใจในความต้องการ แดนไทบดจูบขนมอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆเร่งความรู้สึกให้เร่าร้อนขึ้น ทั้งสองคนโน้มตัวลงบนเตียงพร้อมเสียงครางกระเซ่าทั้งคืน
ขนมลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เมื่อคืนแดนไทถะนุถนอมเขามากกว่าปกติจนเขารู้สึกได้ ขนมมองใบหน้าคมที่หล่อเหลาเหมือนเทพบุตรกรีก เชื้อดีไม่ทิ้งแถว ไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น
“ลวนลามฉันทางสายตารึไง” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มให้กับขนม
“มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว” ขนมยิ้มหวานตอบอีกฝ่าย
แดนไทอดที่จะจับอีกฝ่ายมาบดจูบอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้ เขาไม่คิดเลยว่าจะรู้สึกกับขนมได้ขนาดนี้
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ ทุกเรื่อง” แดนไทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมจ้องอีกฝ่าย
ขนมพ่นลมหายใจออกมาเบาๆก่อนจะจ้องอีกฝ่ายกลับ
“ขนมไม่มีอะไรหรอกครับ”
“เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก เธอเหมือนจะปกติ แต่สายตาของเธอกลับเก็บอะไรไว้มากมาย” แดนไทพูดพร้อมไล้แก้มอีกฝ่ายอย่างถะนุถนอม
“พี่แดนคิดมากไปรึเปล่า” ขนมพูดพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฉันรับรู้ได้” แดนไทพูดจบถอนหายใจเบาๆก่อนพูดต่อ “เรื่องของพ่อเธอ ฉันช่วยได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เรื่องมันนานมาแล้วขนมไม่สนใจหรอก” ขนมพูดจบเข้าไปกอดแดนไทพร้อมซบอกอีกฝ่ายทันที
เขาไม่อยากสบตากับอีกฝ่ายต่อ ไม่อยากรับรู้ถึงน้ำเสียง สายตาที่อ่อนโยนของอีกฝ่าย
ไม่อยากจะควบคุมสายตาตัวเองให้ไม่แข็งกร้าวไม่ได้
เพราะขนมรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงเราสองคนก็รักกันไม่ได้!!
ขนมยืนมองแดนไทที่ขับรถออกจากบ้านเขาไปด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแน่นิ่ง เขาก้มลงมองโทรศัพท์ที่แอบถ่ายรูปแดนไทที่กำลังยืนจะไปอาบน้ำในตอนเช้า ภาพที่แดนไทเปลือยเปล่าเห็นครึ่งหน้า แต่ยังไงก็รู้ได้ว่าเป็นแดนไท ยิ่งจากคนที่คลอดแดนไทมา!!
ขนมสมัครไลน์ใหม่ ใส่ซิมใหม่ แอดเบอร์คุณหญิงเด่นดวงไปไม่นานก็ขึ้นไลน์มา เขาไม่ตั้งชื่อ ไม่ขึ้นรูปอะไรทั้งนั้น ตัดสินใจส่งรูปของแดนไทไปให้อีกฝ่าย
** ขอบคุณลูกชายของเธอที่มามอบความสุขให้กับฉัน **
ขนมกดส่งข้อความพร้อมเบ้ปากอย่างสะใจ ไม่นานนังคุณหญิงเด่นดวงคงเต้นเป็นเจ้าเข้า และแดนไทกำลังมุ่งกลับบ้าน
งานนี้สนุกแน่
สงครามกำลังเริ่มขึ้น!!
“แดนไทเมื่อคืนไปไหนมาลูก” คุณหญิงเด่นดวงถามขึ้นทันทีที่ลูกชายคนเล็กย่างเข้าในบ้าน
คุณหญิงเด่นดวงพยายามระงับอารมณ์ตัวเองที่กำลังพุ่งสูง เธอพยายามปั้นหน้ายิ้มหวานให้ลูกชาย ในสายตาลูกชายเธอไม่เคยเป็นนางมารร้ายมาตั้งแต่เด็ก และครั้งนี้ก็ต้องไม่ใช่
“เมื่อคืนผมก็นอนคอนโดครับ” แดนไทตอบด้วยความสงสัย ปกติแม่เขาไม่เคยมาซักไซ้อะไรขนาดนี้ แต่ทำไมวันนี้ถึงถาม
“คอนโดเหรอลูก” คุณหญิงพยายามกดเสียงให้เป็นปกติ แม้ว่าในใจกำลังจะระเบิดเพราะรูปบ้าๆนั้น ดูก็ออกว่าไม่ใช่คอนโดที่เธอซื้อให้ลูกชาย!
“อะไรกันครับแม่ แดนมันก็โตแล้ว น้องจะนอนไหนก็ไม่แปลกหรอก” ดินที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ไกลนักได้ยินบทสนทนาทุกอย่างอดที่จะช่วยน้องไม่ได้
“แม่แค่เป็นห่วง” คุณหญิงพยายามยิ้มให้แดนไทก่อนจะเข้าไปลูบแขนลูกชาย
“อีกเทอมเดียวแดนก็จะเรียนจบแล้ว แม่อยากให้แดนสนใจการเรียนมากกว่าเรื่องอื่นๆนะลูก”
“ครับ แม่อยากถามอะไรผมก็ถามตรงๆเลยดีกว่า” แดนไทรับรู้ได้ถึงความสงสัยของแม่เลยถามตรงๆ
“ไม่มีอะไรหรอกลูก” คุณหญิงเด่นดวงยิ้มตอบ เธอไม่อยากจะให้ไก่ตื่น เธอต้องจัดการเรื่องนี้เงียบๆ เหมือนกับที่เคยจัดการที่ผ่านๆมา
แดนไทมองแม่ที่เดินเลี่ยงเข้าครัวไปด้วยความสงสัย ก่อนจะนั่งโซฟาตรงข้ามพี่ชายคนโต และพี่ชายคนรองที่กำลังเดินเข้ามา
“แม่คงกลัวแกจะไปโดนใครหลอกมั้งแดน” ดอนพูดขึ้นติดตลก แม้ว่าในน้ำเสียงจะมีความจริงจัง
“โห ไอ้แดนโตจนจะเรียนจบแล้ว ถ้ายังปล่อยให้ผู้หญิงหลอกก็ไม่ไหวละ” ดินสวนขึ้นพร้อมหัวเราะเบาๆ
“นั้นดิพี่” แดนไทตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
ดอนส่ายหน้าให้ทั้งพี่ชายและน้องชายของเขา คนที่หลอกอาจจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชาย!
“คนที่หลอกอาจจะเป็นผู้ชายก็ได้” ดอนอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ทำเอาบรรยากาศตึงขึ้นทันที
แดนไทอดจะคิดถึงขนมไม่ได้ ส่วนดินก็เหมือนกัน
“พูดอะไรกันสามคนพี่น้อง ใครหลอกใคร” คุณพลผู้เป็นพ่อถามขึ้น เขาเดินผ่านได้ยินสามคนคุยกัน
“ผมก็เตือนๆนะครับ ว่าสมัยนี้คนมันร้ายทั้งผู้หญิงผู้ชาย ระวังโดนหลอก” ดอนพูดขึ้น
“ก็ดูแลตัวเองกันดีดีละ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ ยิ่งเราเป็นถึงลูกชายของตระกูลสิทธิวัฒน์”
“รวมถึงลูกสะใภ้ต้องผ่านแม่สแกนก่อน” คุณหญิงเด่นดวงที่เดินตามมาสมทบทีหลังพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” แดนไทพูดขึ้นติดตลก เมื่อนึกถึงขนม ทางบ้านเขาจะรับได้มั้ยนะถ้าเขาจะคบกับอีกฝ่ายอย่างจริงจัง
คุณหญิงเด่นดวงได้ติ้มไม่พูดอะไรต่อ
“พ่อได้หมด ขอแค่เป็นคนดีก็พอ” คุณพลพูดขึ้นทำเอาคุณหญิงเด่นดวงอดที่จะหันไปมองไม่ได้
นิสัยผู้ชาย มักง่าย ไม่เลือกกิน ของต่ำๆก็กิน!!
“เป็นคนดีแต่บ้านอยู่สลัมเป็นนี้คุณรับได้เหรอ” คุณหญิงเด่นดวงอดที่จะแซะไม่ได้ ลูกผู้ดีเก่าอย่างเธอไม่มีวันรับได้
“ผมได้หมดถ้าเป็นคนดี เพราะบางทีการที่เป็นผู้ดี บ้านรวย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะนิสัยดี” คุณพลพูดขึ้นนิ่งอย่างน่าเกรงขามก่อนจะปรายตามองคุณหญิงเด่นดวง แล้วหันไปสนใจหนังสือพิมพ์ต่อ
คุถณหญิงเด่นดวงได้แต่กำหมัดแน่นอย่างระงับอารมณ์ มองสามีอย่างไม่พอใจ
“เอ่อ ผมว่าผมขอตัวก่อนดีกว่า” แดนไทพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี
“ผมด้วย เจอกันข้าวเที่ยง” ดอนพูดขึ้นดินพยักหน้าตาม
เมื่อทั้งสามหนุ่มออกไปหมด คุณหญิงเด่นดวงก็เปิดฉากพูดทันที
“คุณตั้งใจหักหน้าฉัน!!”
“ผมไปทำอะไรคุณ” คุณพลตอบด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“เรื่องเมื่อกี้ คุณหลอกด่าฉัน!” คุณหญิงเด่นดวงลุกขึ้นยืนประจันหน้าอย่างไม่พอใจ
“คุณคิดมากไปเองหรือเปล่า ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างที่ผมว่าก็อย่าร้อนตัวสิ” คุณพลพูดจบเก็บหนังสือพิมพ์ เขาไม่มีอารมณ์จะอ่านต่อ
ขณะที่กำลังลุกขึ้นจะออกจากห้องคุณหญิงเด่นดวงก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหยียด
“หึ ฉันคงนิสัยไม่ดีเหมือนกับพวกนังพนักงานชั้นล่าง ต่ำๆที่คุณชอบแอบไปกินสินะ”
คุณพลชะงักก่อนจะหันมามองคุณหญิงเด่นดวงดวงแววตานิ่งกริบ
“ผมเลิกหมดแล้ว คุณเลิกขุดเรื่องนี้มาพูดสักที!”
“ฉันไม่เลิก!! เพราะมันฝังใจฉันมาถึงทุกวันนี้ คุณแอบไปยุ่งกับนังพวกนั้นหลายคน รู้มั้ยว่ามันเจ็บขนาดไหนที่ต้องมาเห็นผัวตัวเองนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า!!” คุณหญิงตะโกนอย่างเหลืออด ภาพในวันวานเข้ามาในสมอง วันทีเธอจับได้ วันที่ธอต้องคอยจัดการนังผู้หญิงพวกนั้น สำหรับเธอมันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีด
“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ผมเลยต้องมีคนอื่น!”
“อย่ามาพูดมักง่าย ผู้ชายอย่างคุณมันกินไม่เลือก ไม่รู้จักพอ!!”
คุณพลส่ายหน้ามองภรรยาตัวเอง เขารู้ในอดีตเขาเลวแค่ไหน ทุกวันนี้ก็หยุดเพื่อครอบครัว ไม่อยากต้องมาทะเลาะให้ลูกเห็น เขาตัดสินใจเดินหนีออกมาอย่างไม่สนใจคุณหญิงที่มองเขาอย่างโกรธ
คุณหญิงเด่นดวงปาดน้ำตาที่ไหลออกมา เธอจะไม่มีวันให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก กลัวเหลือเกิน กลัวว่าพ่อลูกจะเหมือนกัน ชอบกินอะไรต่ำๆ!!
คุณหญิงออกมาหาลูกน้องคนสนิทที่ทำงานให้กับพ่อของเธอ เรื่องนี้เธอไม่อยากให้คนของสามีมายุ่ง เธอต้องจัดการเรื่องนี้เงียบๆเหมือนทุกครั้ง
“มีอะไรให้ผมช่วยครับ”
“ไปสืบไลน์นี้มาให้ได้ว่าคือใคร” คุณหญิงยื่นโทรศัพท์ให้อีกฝ่าย
อีกฝ่ายขมวดคิ้วทันที งานนี้มันกว้างเกินไป
“ยากครับที่จะหา ชื่อก็ไม่ตั้ง รูปก็ไม่มี”
“แกต้องไปหามาให้ได้!!” คุณหญิงขึ้นเสียงอยางเกรี้ยวกราดพร้อมจ้องอีกฝ่าย
“เอ่อครับ มันแอดมาจากเบอร์โทรศัพท์ น่าจะคนที่มีเบอร์คุณหญิง”
คุณหญิงนิ่งเงียบไปทันที เธอพยายามคืดว่าใครมีเบอร์ดทรของเธอบ้าง
“อีกงาน จัดคนคอยติดตามแดนไททุกฝีเก้า ไปไหนมาไหน คอยรอยงานฉันทุกชั่วโมง”
“ได้ครับ เริ่มตั้งแต่ตอนไหน”
“ตอนนี้!”
คุณหญิงเด่นดวงกระตุกยิ้มร้าย ไม่ว่าแกจะเป็นใคร แต่คิดจะเล่นกับคนอย่างฉัน ฉันก็จะจัดให้!!
“ก็อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องแดนไทดังขึ้น
“เข้ามาเลยครับ”
ดอนเปิดประตูเขาไปเจอน้องชายกำลังนั่งดูทีวีอย่างอารมณ์ดี
“มีอะไรพี่ดอน” แดนไทเปิดฝ่ายพูดขึ้น
“เมื่อคืนแกไปนอนไหนมาวะ” ดอนเปิดประเด็นทันที
แดนไทชะงัก วางรีโมทก่อนจะหันไปมองพี่ชาย
“มีอะไรพี่”
“เปล่าหรอก” ดอนส่ายหน้าเบาๆก่อนพูดต่อ “แกกับน้องขนมเป็นไงบ้าง”
แดนไทยิ่งขมวดคิ้วที่พี่ชายเขาถามถึงขนม
“ก็ดี มีอะไรหรือเปล่าพี่”
“พี่แค่อยากจะเตือนแก เด็กคนนั้นอาจจะไม่มีแกคนเดียว” ดอนพูดตรงๆทำเอาแดนไทนิ่งชะงัก
“พี่ไปเจออะไรมา”
“เอาเป็นว่าฉันเห็นก็แล้วกัน แกกับขนมคบกันนานยัง”
“เอ่อ เราไม่ได้คบกัน” แดนไทตอบเสียงแผ่ว แววตาสับสน ดอนนั่งมองน้องชายอย่างเป็นห่วง
“แกระวังช่องว่างระหว่างความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อนะ เขาจะทำอะไรก็ไม่ผิด”
ดอนพูดจบแดนไทนิ่งไปทันที ดอนออกมาจากห้องน้องชายแล้วถอนหายใจ
เขาไม่อยากจะพูดตรงๆว่าเจอขนมกับพี่ดิน ไม่อยากพี่น้องต้องมาแตกหักเพราะเด็กคนเดียว เขาจะต้องเตือนทั้งสองคนให้ถอยห่างก่อนจะบานปลาย
ดอนตัดสินใจเคาะห้องดินอีกคน
“ก็อกๆ”
“เข้ามา”
ดอนเปิดประตูไปเจอพี่ชายกำลังซิทอัพอยู่ ดอนอดที่จะแซวไม่ได้
“ฟิตจังเลยนะพี่”
“ไม่ได้วะ เดี๋ยวเด็กมันจะหาว่าอ่อน” ดินตอบด้วยรอยยิ้ม
ดอนเห็นสีหน้า แววตาของพี่ชายแล้วอดที่จะรูสึกผิดไม่ได้ถ้ามันต้องหายไปเพราะเขา
“เด็กคนนั้นคือน้องขนมเหรอครับ”
“ใช่” ดินตอบพร้อมหยุดซิทอัพแล้วหันมามองน้องชาย “แกมีไร”
“ผมแค่อยากมาเตือนพี่เรื่องเด็กคนนั้น”
“ทำไมวะ”
“ขนมอาจจะไม่มีพี่คนเดียว”
ดอนพูดจบดินหุบยิ้มทันที
“แกไปรู้อะไรมา”
“เอาเป็นว่าผมเห็นว่าเด็กคนนั้นไม่ได้มีพี่คนเดียว” ดอนพูดจบลุกขึ้นออกไปทันที เขาไม่อยากจะตอบคำถามมากมายที่พี่ชายเขากำลังสับสน
ดินหน้าเข้มทันที เขารู้สึกสับสน จะใช่ความจริงหรือเปล่า แต่เจ้าดอนจะโกหกไปทำไม
หรือว่าจะเป็นเหตุผลนี่ที่ขนมไม่ยอมมีอะไรกับเขาสักที!!
_________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ ขอโทษที่หายไปนาน ตอนนี้แอบยาวไถ่โทษ
สงครามเริ่มแล้ว ขนมเดินเกมส์ คุณหญิงพร้อมจัดการ และดอนกำลังเตือน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: >>> กับดักพิศวาส <<< ตอนที่35 ตอนจบ 22/9/2560 หน้า13 (อ่าน 99903 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก