ตอนที่20
ในที่สุดก็ถึงวันที่ไอแซคเรียกให้ออกไปพบ อเล็กเซียตื่นแต่เช้าตรู่แล้วออกไปเก็บของป่ากับเอเดรียน ถึงแม้ว่าการได้ออกมานอกหมู่บ้านกับชายหนุ่มครั้งนี้จะเป็นสิ่งที่อเล็กเซียเฝ้ารอคอย แต่มันกลับไม่ทำให้เขาสนุกแม้เพียงนิด นั่นก็เพราะเด็กหนุ่มต้องคอยจดจำทางเดินออกนอกป่าและทางกลับไว้ให้แม่น เพื่อที่จะลอบออกไปพบกับไอแซคตามนัดเพียงลำพัง
หลังจากเก็บของป่าเสร็จอเล็กเซียกับเอเดรียนก็กลับมาช่วยกันทำมื้อเช้าที่บ้าน เมื่อทานมื้อเช้าเรียบร้อย ผู้เป็นสามีก็ออกไปจัดการเรื่องต่างๆเกี่ยวกับหมู่บ้านและสัญญากับเขาว่าจะรีบกลับมาโดยเร็ว
อเล็กเซียรอคอยให้เอเดรียนออกจากบ้านแล้วค่อยขยับตัวทำในสิ่งที่ตั้งใจ เด็กหนุ่มเดินออกนอกหมู่บ้านซึ่งล้อมรอบด้วยป่าและบังเอิญได้พบกับมีอาแวบหนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน เขารีบเดินทางต่อไปอย่างเร่งร้อน
อเล็กเซียจำที่เอเดรียนพูดได้ว่าพวกหนุ่มๆในเผ่าทำสัญลักษ์ลับบอกทางเอาไว้ตามจุดต่างๆเพื่อกันคนในหมู่บ้านหลงทาง ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงมองหาสิ่งนั้นเพื่อมุ่งหน้าไปยังชายป่า
แต่ทว่าถึงแม้จะมีสัญลักษณ์บอกทางแต่อเล็กเซียก็หลงทางเข้าจนได้ ยิ่งเดินยิ่งหลงวนอยู่ในป่าซึ่งเริ่มจะทึบขึ้นไปทุกที ขณะที่กังวลหนักถึงสภาพปัจจุบันที่กำลังประสบก็ได้ยินเสียงเห่าเบาๆดังจากด้านหลัง
อเล็กเซียสะดุ้งสุดตัว พยายามตั้งสติเอาไว้ไม่ให้กระเจิงไปเสียก่อน เด็กหนุ่มกุมดาบที่ได้มาจากเจ้าหมาป่ายักษ์เอาไว้แน่น เตรียมตัวพร้อมรับสถานการณ์ที่อาจจะเลวร้ายหากพบหมาป่าที่ออกล่าเหยื่อ
“อ๊ะ...เจ้าหมา..” โล่งอกทันทีเมื่อหันไปแล้วพบกับหมาป่าสีดำตัวยักษ์ แต่ในขณะเดียวกันก็ลำบากใจนักที่เจ้าหมาป่ามาพบเข้าตอนที่แอบทำในเรื่องที่ปิดบังเอาไว้
“เอ่อ....ข้าหลงทางน่ะ” พูดออกไปด้วยเสียงที่พร่าสั่นเล็กน้อย ในหัวพยายามคิดหาข้อแก้ตัวนับล้าน แต่ว่าเมื่อฉุกคิดได้บางอย่างก็เลิกที่จะหาข้อแก้ตัว เจ้าหมาป่าตัวนี้ไม่เคยยอมรับซักครั้งว่าคือเอเดรียน หากว่าเขาจะทำบ้าใบ้ไม่รู้ไม่ชี้ก็น่าจะได้อยู่ละมั้งนะ
ปลอบโยนตัวเองทั้งๆที่วิตกหนักเรื่องที่ถูกจับได้ ในตอนนั้นเจ้าหมาป่าก็เข้ามางับเบาๆที่แขนเสื้อฉุดดึงให้
อเล็กเซียออกเดิน เมื่อเด็กหนุ่มออกเดินเจ้าหมาก็เดินนำทางอยู่ข้างหน้า คิดว่าคงจะพาเขากลับหมู่บ้าน
ก็ดีเหมือนกันเขาจะใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างจะได้ไม่ต้องออกไปพบกับไอแซค
เดินตามเจ้าหมาป่าอยู่นานก็พบว่าหนทางข้างหน้าคือทางออกนอกป่า อเล็กเซียถูกพามาถึงที่ชายป่าดำอย่างงงๆ เมื่อมาถึงที่จุดนั้นเจ้าหมาป่าจู่จู่ก็ขยับตัวนอนลงอย่างช้าๆปล่อยให้อเล็กเซียสับสนทำอะไรไม่ถูก
“เจ้าพาข้ามาที่นี่ทำไม เจ้าหมา” ทำใจสู้ถามออกไปถึงแม้จะระแวงและสงสัย หรือว่าเจ้าหมาตัวนี้จะรู้นะเรื่องที่เขาแอบทำลับๆล่อๆเพื่ออะไรบางอย่าง
ไม่อยากถูกเกลียด
อเล็กเซียตกใจกับความคิดเช่นนี้ของตนเอง เด็กหนุ่มสะบัดศีรษะไปมาไล่ความคิดนี้ออกไป ในเมื่อถูกพามาถึงที่นี่แล้วก็ช่วยไม่ได้ ดังนั้นจึงออกไปนอกป่าเพียงลำพังปล่อยเจ้าหมาให้นอนรออยู่ด้านในป่า
อเล็กเซียเหลียวมองดูเจ้าหมาเป็นระยะๆ เจ้าหมาป่าสีดำไม่ได้เดินตามมา ในที่สุดเจ้าหมาป่าก็ลับตาไป เด็กหนุ่มออกมานอกป่าและพบกับไอแซคที่รอคอยอยู่
ทันทีที่พบหน้ากันไอแซคก็โถมเข้ากอดอเล็กเซีย เด็กหนุ่มถึงแม้จะไม่ชอบแต่ก็ยังปล่อยให้เพื่อนสนิทกอดเขาอยู่เช่นนั้น
“ดีใจที่เจ้ามาเหลือเกินอเล็กเซีย” ไอแซคผละออกจากอเล็กเซียแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้
“ยาที่ข้าให้ไปคงได้ผลสินะ”
อเล็กเซียนิ่งอึ้งอยู่พักหนึ่งครุ่นคิดว่าจะตอบออกไปอย่างไรดี ไม่อยากจะโกหกแต่ก็ใม่อยากทะเลาะด้วยดังนั้นจึงเลี่ยงที่จะพูดแล้วอาศัยพยักหน้าแทนคำตอบ
“เยี่ยมเลย...” ไอแซคชูหมัดอย่างผู้มีชัยก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ายื่นส่งให้อเล็กเซีย
“ไอ้นี่คือยาที่ข้าได้มาจากแม่มด เป็นยาพิษไร้กลิ่นไร้รสไร้สี เจ้าเอาผสมน้ำให้เจ้าวูฟมันทานเสีย พอมันตายเจ้าจะได้กลับไปอยู่ที่ปราสาทของเจ้าได้เหมือนเดิม”
รู้สึกได้ถึงอารมณ์อารมณ์บางอย่างที่อัดแน่นอยู่ในอก อเล็กเซียทั้งโกรธทั้งวิตกที่ไอแซควางแผนให้เขาลอบสังหารเอเดรียน
เด็กหนุ่มคิดภาพเอเดรียนที่นอนทอดกายเป็นศพแล้วแทบทนไม่ได้ เขาไม่อยากให้ชายคนนั้นตาย คิดถึงตรงนี้เริ่มจะเข้าใจตัวเองมากยิ่งขึ้น หากแต่ว่ายังหาข้อแก้ตัวให้แก่ตนเองได้อยู่ ก็แค่ไม่อยากสูญเสียทรัพยากรบุคคลไปเท่านั้น
ทว่าได้ยินเสียงเจ้าเล่ห์ภายในใจบอกเตือนว่าจะจริงอย่างนั้นหรือ ไม่ใช่ว่าตัวเขาเองหรอกหรือที่หลงรักเอเดรียนเข้าเสียแล้วและไม่อาจทนให้อีกฝ่ายตายไปต่อหน้าต่อตาได้
อเล็กเซียขบริมฝีปากตัวเองเมื่อไม่สามารถเถียงเจ้าเสียงที่ดังอยู่ในใจของเขาได้ เวลานี้รู้ใจตัวเองแน่ชัดแล้วว่าเป็นอย่างไร หากทว่าไอแซคกลับตีความท่าทางผิดไป เพื่อนสนิทเข้าใจว่าเขาเกรงกลัวว่าแผนการจะไม่สำเร็จ ไอแซคเข้ามากอดรัดแนบแน่นอีกครั้งพร้อมกับใช้มือลูบหลังเขาไปมา
“ไม่ต้องกลัวนะอเล็กเซียจะไม่มีใครจับได้แน่ว่าพวกเราวางยาเจ้าวูฟนั่น ข้าบอกเจ้าแล้วนี่ว่าเป็นยาพิษไร้กลิ่นไร้รสและไร้สี เจ้าวูฟเมื่อทานเข้าไปจะมีสภาพคล้ายคนเป็นอัมพาตก่อนสองสามวันและหากไม่ได้ยาแก้ก็จะหัวใจวายตายในเวลาถัดมา เจ้าไม่ต้องกลัวนะ มันจะเหมือนกับแค่เจ้าวูฟเป็นโรคอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง”
เกลียดนัก
สีหน้าของอเล็กเซียมีแต่ความชิงชัง ไอแซคไม่ทันได้เห็นเพราะเอาแต่กอดปลอบโยนด้วยเข้าใจผิดคิดว่าอาการสั่นของร่างกายคือความหวาดกลัว หาได้รู้ไม่ว่าเขาโกรธจนตัวสั่นต่างหาก
“เอาล่ะอเล็กเซียข้าต้องไปแล้ว ข้าจะรอคอยการกลับมาของเจ้าอย่างใจจดใจจ่อนะ”
ไม่เปิดโอกาสให้อเล็กเซียได้ตอบโต้นอกจากนั้นยังไม่ยอมสังเกตุเห็นสีหน้าที่เป็นปรปักษ์อย่างชัดแจ้งอีกด้วย เด็กหนุ่มไม่เข้าใจไอแซคจริงๆเหตุใดเพื่อนของเขาจึงกลายเป็นคนเลือดเย็นเช่นนี้ไปได้
เมื่อไอแซคควบม้าลับตาไปอเล็กเซียไม่รอช้าทำลายห่อยาพิษทิ้งเสีย ต่อให้ตายเขาก็จะไม่มีวันใช้สิ่งนี้กับ
เอเดรียนอย่างเด็ดขาด เสียดายเหลือเกินที่มัวแต่โกรธไอแซคจนไม่ได้ต่อว่าสั่งสอนอีกฝ่ายไป หากจำเป็นต้องพบกันครั้งหน้าอีกคงถึงเวลาเสียทีที่เขาต้องพูดกับอีกฝ่ายให้รู้เรื่อง
ทว่าเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องลักลอบออกมาพบเพื่อนคนนี้เพียงลำพังโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากถูกเจ้าหมาพบเข้าเสียแล้ว แต่กระนั้นก็แอบใจชื้นอยู่บ้างที่เจ้าหมาไม่ได้ดึงดันตามออกมาพบกับไอแซคด้วย ดีใจจริงๆที่อีกฝ่ายไม่ได้ยินเรื่องที่เขาคุยกับไอแซค หากรู้เข้าก็ไม่รู้เลยว่าจะปั้นหน้าแบบไหนโกหกหลอกลวงเจ้าหมาป่าได้อีก
แปลกเหลือเกินทั้งๆที่จนถึงตอนนี้ก็เอาแต่ใช้มารยาหลอกลวงเจ้าหมาป่ามาตลอดแท้ๆ แต่เมื่อรู้ใจตัวเองดีแล้วกลับกลัวขึ้นมาเสียได้ อเล็กเซียได้แต่ยิ้มหยันด้วยความสมเพชตัวเอง
อเล็กเซียคงไม่รู้ว่าถึงแม้จะอยู่ห่างถึงเพียงนี้แต่ด้วยตาและหูของสัตว์อสูรอย่างเผ่าวูฟเอเดรียนสามารถเห็นและได้ยินชัดเจนราวกลับเข้าไปอยู่ใกล้ชิดเลยทีเดียว
เอเดรียนเห็นและได้ยินทุกอย่างตลอดเวลาที่อเล็กเซียอยู่เพียงลำพังกับไอแซค การที่เขารู้ว่าเด็กหนุ่มแอบนัดพบกับไอแซคได้เช่นนี้เป็นเพราะว่าเขาคอยสอดแนมเจ้านกพิราบของเจ้าสาวอยู่ตลอดเวลา
ชายหนุ่มดักจับและแอบอ่านจดหมายที่ว่าก่อนที่จะปล่อยให้เจ้านกบินกลับมาหาอเล็กเซียเสียอีกด้วยซ้ำ ตอนนี้เขารู้ชัดแล้วคนที่ให้ค่ำคืนนิรันด์แก่อเล็กเซียคือไอแซคไม่ผิด นอกจากนั้นเจ้าคนบัดซบยังกล้ามอบยาพิษร้ายแรงให้เจ้าสาวเพื่อใช้มันลอบสังหารเขาอีกต่างหาก
แวบหนึ่งความกรุ่นโกรธอัดแน่นอยู่ในอก แต่เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางซึ่งเดาได้ง่ายของอเล็กเซียความไม่พอใจก็ทุเลาลงจนหายไป ที่รักของข้าการที่เจ้าทำสีหน้าโกรธเกรี้ยวเช่นนั้นหมายความว่าเจ้าไม่พอใจแผนการของเจ้าสวะนั่นใช่หรือไม่
เอเดรียนได้แต่วิเคราะห์สีหน้าท่าทางของอเล็กเซียอย่างเอาเป็นเอาตาย ยิ่งเพ่งมองยิ่งรู้สึกได้ถึงความเป็นปรปักษ์ที่เด็กหนุ่มมีต่อคำพูดของไอแซค เพียงเท่านี้หัวใจของเขาก็ชุ่มชื่นแค่คิดว่าเจ้าสาวจะโกรธเกลียดแทนเขาชายหนุ่มก็เป็นสุขจนเหลือที่จะกล่าว
และเด็กหนุ่มก็ทำให้เขามีความสุขมากยิ่งขึ้นด้วยการฉีกทำลายเจ้าห่อยาพิษทิ้งไปเสีย ถึงแม้ว่าใจจริงจะอยากให้อเล็กเซียตะโกนด่าและตัดสัมพันธ์กับไอแซคไปเสียด้วย แต่เข้าใจว่าคงไม่อาจทิ้งสายสัมพันธ์ที่เคยแน่นแฟ้นมาก่อนไปง่ายๆ
แต่กระนั้นก็อยากให้อเล็กเซียทำสิ่งนั้นเพื่อเขาเหลือเกิน การที่อเล็กเซียยอมทำลายยาพิษทิ้งไปอย่างนี้หมายความว่าเด็กหนุ่มรักเขาแล้วหรือเปล่านะ หรือว่าจะเป็นเพียงแค่แผนการที่วางเอาไว้อีกอย่างหนึ่ง
ช่างมันปะไร แค่อเล็กเซียไม่วางแผนเอาชีวิตเขาก็ทำให้เขาปลื้มใจมากเกินพอแล้ว ไม่อยากรออีกต่อไปอยากจะเข้าไปออดอ้อนคอเคลียแสดงความรักต่อเจ้าสาวดังนั้นจึงวิ่งห้อออกไปยังนอกป่าไปหาเจ้าสาวของตน
หางสุนัขของเขากวัดแกว่งไปมาอย่างแรงบอกชัดถึงอารมณ์ที่เป็นอยู่ เอเดรียนเอาหัวใหญ่โตของตนเองถูไถ
อเล็กเซียไปมาก่อนจะนั่งหมอบลงตรงหน้าหวังว่าเด็กหนุ่มจะขึ้นมาขี่หลังของเขา
แต่เหมือนเด็กหนุ่มจะไม่เข้าใจ ต้องอาศัยให้เขาเห่าบอกและแสดงท่าทางกระวนกระวายอีกสองสามครั้ง
อเล็กเซียถึงยอมขึ้นขี่บนหลังสุนัขของเขา
ทันทีที่เด็กหนุ่มขึ้นขี่หลังก็ออกเดินเข้าไปในป่า เริ่มเดินเร็วขึ้นอีกนิดจนอเล็กเซียต้องกำยึดขนหนาๆของเขาเอาไว้แน่น เมื่อเข้าใจว่าเด็กหนุ่มยึดจับดีพอ เอเดรียนก็ออกวิ่งไปยังสถานที่ที่ต้องการจะพาเด็กหนุ่มไป
“ว้าวน้ำตกนี่ สวยจัง”
เอเดรียนดีใจเหลือเกินที่อเล็กเซียชอบ เขาปล่อยให้เด็กหนุ่มลงจากหลังก่อนจะกระโดดตูมลงไปเล่นน้ำ เจ้าหมาป่าเห่าเรียกให้เจ้าสาวลงมาเล่นน้ำด้วยกัน
อเล็กเซียมีที่ท่าลังเล แต่ไม่นานนักเด็กหนุ่มก็ยอมถอดเสื้อผ้าแล้วตามลงน้ำมาด้วย เอเดรียนแหวกว่ายเข้าไปคลอเคลียร่างขาวอยู่ไม่ห่าง เสียงหัวเราะชอบอกชอบใจของเด็กหนุ่มทำให้เจ้าหมาป่ามีความสุขเสียเหลือเกิน
เล่นน้ำกันอยู่นานนับชั่วโมงเวลานี้อเล็กเซียกับเขาขึ้นมานั่งพักบริเวณริมฝั่งของน้ำตก เด็กหนุ่มแกว่งเท้าไปมาในน้ำก่อนจะวักน้ำใส่หน้าเจ้าหมาป่าเป็นการหยอกเล่นด้วยท่าทางพึงพอใจ
“หากว่าสามีของข้าเขาพาข้ามาเที่ยวเล่นเช่นนี้บ้างข้าคงมีความสุขกว่านี้”
หูสุนัขของเขากระตุกผึ่ง เสียดายเหมือนกันที่ตนไม่พาอเล็กเซียมาเที่ยวเล่นในร่างมนุษย์ให้เร็วกว่านี้อาจเป็นเพราะมัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับพวกคนในเผ่ามากเกินไป เอเดรียนสาบานกับตัวเองว่าคราวหน้าจะพาเด็กหนุ่มมาทั้งที่อยู่ในร่างมนุษย์ให้ได้
“เจ้านี่มีหลายอย่างคล้ายสามีของข้าจังน้า เขาเองก็คอยเอาใจใส่ข้าทุกอย่าง แต่ก็นะเขาไม่ออเซาะออดอ้อนเท่าเจ้า เจ้าหมาถ้าเจ้าพูดได้เจ้าคงมีเรื่องที่อยากจะบอกข้าอยู่สินะ”
อเล็กเซียถามขณะที่เอเดรียนเฝ้าแต่เลียมือและเท้าของเอล็กเซีย ตกใจเล็กน้อยกับคำถามที่แฝงความใน หรือว่าเด็กหนุ่มจะรู้แล้วว่าเขากับหมาป่าคือคนเดียวกัน ควรจะสารภาพเสียในตอนนี้ดีหรือไม่นะ หากเจ้ารู้ว่าข้าโกหกเจ้าจะทำสีหน้าเยี่ยงไร แค่คิดว่าเจ้าสาวจะโกรธเกรี้ยวก็รู้สึกใจหาย
“เจ้าหมา เจ้าคิดอะไรอยู่หือ....”
อเล็กเซียส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ เอเดรียนแน่ชัดแล้วว่าเด็กหนุ่มคงจะรู้ความจริงเข้าแล้ว
“กลับกันเถอะ หากเจ้าไม่อยากบอกความลับแก่ข้าตอนนี้ ข้าก็ไม่อยากกดดันหรอก” เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากริมฝั่งไปยังเสื้อผ้าแล้วเริ่มแต่งตัว ในที่สุดเอเดรียนก็ทนโกหกอเล็กเซียต่อไปไม่ไหว
“ที่รักของข้าท่านรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าร่างหมาป่านี่ก็คือข้า” อเล็กเซียหันมายิ้มจนตาหยี ท่าทางดีใจอย่างเหลือเชื่อของเด็กหนุ่มทำให้เอเดรียนคิดว่าทำถูกแล้วที่บอกความจริงออกไป
“เจ้าเดาเอาสิ”
อเล็กเซียเริ่มใส่เสื้อผ้าแต่ยังคงยิ้มไม่เลิกเมื่อเด็กหนุ่มใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินเข้ามาหา เจ้าสาวจุมพิตลงมาบนใบหน้าสุนัข ทั้งยังกอดคอเขาแน่นและเริ่มฟัดจนเอเดรียนอยากจะขย้ำด้วยความหมันเขี้ยว
“เอาเป็นว่าข้ารู้นานแล้วก็แล้วกันคนเจ้าเล่ห์”
อดใจไม่ไหวแล้วตอนนี้ได้แต่ใช้ลิ้นเลียไปตามเนื้อตัวของอเล็กเซียแทนการจูบอย่างที่ควรจะเป็น สุดท้ายก็รีบกลายร่างเป็นมนุษย์เพื่อสานต่อเรื่องดีงามตามที่คิดเอาไว้
“อเล็กเซียที่นี่ได้หรือไม่” เอเดรียนถามความเห็นของคนในอ้อมกอด อเล็กเซียตีหน้านิ่งชวนให้ลุ้นระทึก
“ตามใจเจ้าสิ”
รอยยิ้มหวานของอเล็กเซียพาให้ใจเต้นตึกตัก เอเดรียนปล่อยให้อเล็กเซียเป็นอิสระชั่วครู่ก่อนจะจัดแจงหาใบไม้มาทำเป็นเตียงนอนให้เขากับเจ้าสาวใช้ชั่วคราว
“มาสิอเล็กเซีย” เอ่ยปากเรียกให้เจ้าสาวเข้ามาหา เอเดรียนคว้าร่างของอเล็กเซียมากอดรัดแล้วประทับจูบ
“อย่างนี้ไม่น่าใส่เสื้อผ้าให้เสียเวลาเลยเนอะอเล็กเซีย” กระซิบเย้าหยอกหลังถอนจูบ อเล็กเซียส่งรอยยิ้มอ่อนอกอ่อนใจมาให้
“ใครจะเหมือนเจ้าที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่แล้วตั้งแต่แรกล่ะ”
เอเดรียนหัวเราะชอบใจต่อคำเหน็บแนมของอเล็กเซีย ชายหนุ่มเริ่มต้นถอดเสื้อผ้าของเจ้าสาวแล้วดำดิ่งลงสู่ห้วงปรารถนาอันเต็มไปด้วยความรักด้วยความสุขอันเปี่ยมล้น
ตอนหน้าจะมีฉากncไหมน้า ลุ้นมะ คนเขียนยังลังเลอยู่เลยว่าควรเขียนไหม555555
กะลังจะเริ่มเขียนตอนต่อไปอยู่ นิยายเรื่องนี้ก็ใกล้จะจบแล้วนะจ๊ะเร็วไปไหม55555
ดีใจที่คนอ่านติดตามกันอย่างเหนียวแน่น ขอบคุณน้าที่ตามอ่านตามเม้น
ถ้าเขียนได้เร็วพรุ่งนี้จะเอามาลงแน่นอน ถ้าไม่ได้จะขอดองสักสองวันนะจ๊ะ
เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า
หัวข้อ: จอมใจจ้าวหมาป่าหน้า12 15/9/60 แจ้งข่าวเปิดจอง ตัวอย่างตอนพิเศษ (อ่าน 72844 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก