*******************************************************************
บรรยากาศในบ้านหลังเล็กต่างไปจากเมื่อก่อนค่อนข้างมาก ที่เห็นได้ชัดเลยคือร่องรอยของการอยู่อาศัย ครัวเล็กๆ ก็มีเครื่องใช้มากขึ้น แต่ก็คงไม่ได้ใช้งานอะไรเท่าไหร่เพราะยังดูใหม่อยู่ ความจริงผมก็ไม่ได้คุ้นเคยอะไรกับที่นี่พอจะจำรายละเอียดได้มากนัก แต่...ก็จำได้ กองหนังสือมากมายวางเกลื่อนอยู่บนโต๊ะรับแขก มีหมอนและผ้าห่มพับวางไว้บนโซฟา ผมว่าระยะทางระหว่างห้องนอนกับโซฟาก็ไม่ไกลนะ
ผมถือวิสาสะเดินเข้า ห้องนอน ข้าวของมากมายที่เพิ่มขึ้นจนเต็มห้องทำให้รู้ว่าเจ้าของใช้ห้องนี้ประจำ แสดงว่าเขาไม่ได้อยู่ที่คอนโดฯ นั่นแล้ว ผมเดินไปตรงหัวเตียงที่มีอัลบั้มมากมายวางอยู่ ภาพด้านในทำให้อมยิ้มแล้วรู้สึกหวิวๆ ในอกอย่างน่าประหลาด...ทั้งๆ ที่เป็นภาพของตัวผมเอง นี่คงเป็นรูปแอบถ่ายที่เยอะที่สุดในชีวิต....
ผม แค่มองผ่านๆ แล้วก็เดินออกมานั่งบนโซฟาด้านนอก ระยะเวลาช่วยขัดเกลาอะไรบางอย่างให้ชัดเจนมากขึ้น และลบเลือนบางอย่างออกไป.....สามปีนั้นสั้นนักสำหรับผม เพราะผมยังไม่เคยลืมอะไร มันเพียงแค่จางลงเท่านั้นเอง หากถามว่า...อะไรที่ทำให้ผมตัดสินใจ....เลือกที่จะเก็บกุญแจเอาไว้....ผมไม่ มีคำตอบให้ตัวเอง ไม่มีคำตอบให้คนอื่น สิ่งที่เดียวที่ให้ตัดสินใจก็คงเป็นอะไรที่เรียกว่า...’สัญชาติญาณ’....และ หากถามว่า...อะไรทำให้ผมกลับมาที่นี่...ก็คงต้องบอกว่า...อ่อนใจ...ไม่ใช่ใจ อ่อน
“แม่นึกแล้วว่าพายต้องอยู่นี่ ป้าเขาให้คนตามหาซะทั่ว กลัวว่าลูกจะแอบหนีกลับโดยไม่รอเจอพี่เขาก่อน”แม่เดินมานั่งข้างๆ ผม
“ป้าโทรติดยังแม่”
“ก็ยังน่ะสิถึงได้ให้แม่มากักตัวลูกไว้”
“พายว่าไม่ต้องโทรก็ได้มั้ง ป่านนี้เขาคงรู้แล้วล่ะ”
“ทำไมคิดว่ารู้ล่ะ ขนาดแม่พายยังไม่บอกเลย”
“ก็ เล่นไปเฝ้าพายบ่อยซะขนาดนั้น พวกที่ทำงานคงพร้อมใจกันเป็นสายคอยส่งข่าวให้หมดน่ะแหล่ะ”ผมก็ไม่แน่ใจ หรอกว่ามีใครบ้างที่เป็นสายให้ แต่ต้องมีมากกว่าหนึ่งคนแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเวลาผมป่วยคงไม่สามารถไปเยี่ยมผมได้เร็วขนาดนั้น
ผมกับแม่ปิดบ้านเขาแล้วก็กลับมาบ้านใหญ่ ป้าภาหันมาค้อนใส่เมื่อผมยิ้มล้อเลียน
“ป้าให้เขายกกระเป๋าเข้าไปไว้ห้องนอนแขกแล้วนะ ต่อไปนี้พายก็ใช้ห้องนั้นก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยขยับขยายกันอีกที”
“ไม่ เป็นไรหรอกครับป้า เดี๋ยวพายไปนอนบ้านเล็กนั่นก็ได้”ผมพูดจบก็เหมือนมีคนกดปุ่มหยุดการเคลื่อน ไหวของป้ากับแม่ชั่วขณะ.....พูดแค่นี้ก็ต้องตกใจกันด้วย
“.....ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย”ป้าภาเป็นฝ่ายพูดก่อน แถมด้วยการยกมือลูบหน้าอกตัวเองด้วย
“ก็นั่นเป็นบ้านพายไม่ใช่เหรอ กุญแจก็มี ให้คนอื่นอยู่มาตั้งนาน ค่าเช่าก็ไม่ได้เก็บ แถมยังทำบ้านรกอีกด้วย”
“ให้ มันน้อยๆ หน่อยพ่อคุณ ไอ้เงินที่ตั้มเขาโอนให้ทุกเดือนๆ น่ะมันเกินค่าเช่าแล้วมั้ง ขนาดป้ายังไม่ได้ทุกเดือนเลย”ป้าภาบ่นแบบไม่จริงจัง เขาโอนเงินเข้าบัญชีผมก็จริง แต่ผมไม่เคยใช้เลย ถึงตอนนี้เงินในบัญชีคงมีหลายแสนแล้ว
“ไงเด็กดื้อ มาไม่บอกใครเลยนะ”เสียงหวานๆ ทักก่อนที่ผมจะหันไปมอง พี่หน่อยเดินโดยมีพี่นพคอยประคองตลอดเวลา ท้องโตมากเลยครับ เดี๋ยวก็จะได้มีเด็กๆ มาวิ่งเล่นให้แม่กับป้าคลายเหงาแล้ว
“ตื่นเต้น ดีไงครับ พายซื้อขนมมาฝากด้วยนะ เดี๋ยวไปค้นในกระเป๋ามาให้ มีข้าวซอยที่พี่หน่อยชอบด้วย”ข้าวซอยที่เป็นขนมนะครับ รสชาติหวานนิดๆ
“ดีเลย พี่อยากกินขนมหวานๆ พอดี”
“งั้น เดี๋ยวพายไปหยิบให้นะ”ผมลุกไปหยิบกระเป๋าในห้องพัก ข้างในกระเป๋าใบใหญ่มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุดกับเอกสารสำคัญ นอกนั้นก็เป็นของฝากทั้งนั้นเลยครับ
ผมแยกของฝากให้แต่ละคนไป ของส่วนรวมก็เอาไปเก็บไว้ในครัว หลังจากทานอาหารแล้วป้าภาก็พยายามโทรศัพท์อีกครั้ง พี่นพพาพี่หน่อยไปนอนพัก ผมก็เลยขอมาเก็บของที่บ้านเล็ก แต่ใช่ว่าจะมาง่ายๆ นะครับ ป้าภากับแม่เล่นตามมาส่งถึงห้องนอนเล็กเลย สงสัยกลัวผมจะหนีจริงๆ
ป้าภาคงให้พนักงานมาทำความสะอาดไว้ระหว่างเรา ทานอาหาร แต่ถึงอย่างนั้นห้องนี้ก็ยังมีฝุ่นเยอะอยู่ดี ผมเอาเสื้อผ้ามาแขวนไว้ลูกบิดประตูเพราะในห้องไม่มีตู้เสื้อผ้า ผมหอบเสื้อผ้าออกมาอาบน้ำที่ห้องน้ำข้างนอกแล้วก็กลับเข้ามานั่งเอาโน้ตบุ๊ค ต่อ Internet เล่นในห้อง ดีที่รีสอร์ทปล่อยสัญญานให้เล่น ไม่งั้นผมคงไม่มีอะไรทำ
ผมนอนเล่นเอ็มกับเพื่อนจนเกือบเป็นกิจวัตรแล้ว เทคโนโลยีทำให้ระยะทางไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
TieW : นึกว่าจะไม่ออน
พาย : เพิ่งว่างน่ะ กำลังจะนอน ทิวล่ะ
TieW : เพิ่งคุยกับไอ้ต่อเสร็จ มันมาบ่นๆ เรื่องจิ๋วให้ฟัง
พาย : มีเรื่องอะไรกันอีกล่ะคู่นั้น
TieW : ไม่รู้มัน สงสัยเพิ่งรู้ตัวว่ารักไอ้จิ๋วมากมั้ง ไปตามหึงถึงที่ทำงาน จิ๋วมันเลยโกรธ หอบเสื้อผ้าไปนอนค้างกับเพื่อน ไอ้ต่อมันก็คิดว่าจิ๋วมีคนอื่นจริงๆ เลยตามไปที่หออีก
พาย : ขนาดนั้นเลย แล้วไงอีก
TieW : ไปเจอไอ้จิ๋วอยู่กับผู้หญิงก็คิดว่าจิ๋วจะมีเมียอีก บ้าไปแล้วมัน
พาย : คบกันมาตั้งนานไม่เห็นจะมีเรื่องแบบนี้ ต่อมันเป็นอะไรของมัน
TieW : เห็นต่อมันบอกว่ามีคนชอบโทรมาหาจิ๋ว ซื้อของให้ด้วย คงเป็นพวกที่ทำงานน่ะ จิ๋วมันก็ชอบแอบคุยโทรศัพท์ ไอ้ต่อเลยยิ่งระแวง ซักมากๆ จิ๋วมันก็วีนใส่ ไอ้นี่ก็คิดว่าจิ๋วกลบเกลื่อน ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก มีคนมาจีบจิ๋วจริง เป็นคนแผนกอื่น แต่ที่โทรหาบ่อยๆ ก็เพื่อนผู้หญิงมันนี่ล่ะ จิ๋วมันก็ไม่อยากให้ต่อรู้จัก เพราะไอ้นี่มันเจ้าชู้ เห็นคนสวยๆ เดี๋ยวก็ไปยุ่งกับเขาอีก
พาย : หึงกันไปหึงกันมา ไม่มีอะไรแท้ๆ คิดมากกันไปเอง
TieW : อืม นี่ก็เมาไม่เว้นแต่ละวัน ทำเป็นอ้างว่าฉลองที่ทิวกลับมา
พาย : นั่นสิ พายเลยไม่ได้ฉลองให้เลย ขอโทษนะ
TieW : ไม่เป็นไร พายยุ่งๆ อยู่ ทิวมาไม่กี่วันก็ต้องกลับแล้วด้วย จบช้ากว่าคนอื่นเลยว่าจะเอาโทมาให้ได้เร็วๆ
พาย : เอาให้เป็นด็อกเตอร์เลยสิ พายจะได้เอาไปอวดเพื่อนๆ ทิวเรียนเก่ง ทำได้อยู่แล้ว
TieW : เกินไปแล้วพาย ขนาดแค่โทยังเหนื่อยเลย ทำเริ่มอยากทำงานเหมือนเพื่อนคนอื่นแล้ว
พาย : แล้วนี่ทิวจะกลับไปอีกเมื่อไหร่
TieW : คงอีกสักสามสี่วันน่ะ ธุระอะไรก็เสร็จหมดแล้ว อยู่ให้ที่บ้านเขาหายคิดถึงสักหน่อย
พาย : อืม...พายจะได้เจอทิวมั้ย
พาย : ………..
พาย : ไม่ได้เหรอ
TieW : ขอโทษนะพาย ขอเวลาทิวอีกหน่อยนะ ถ้าทิวพร้อม...ทิวจะไปหาพายเอง
พาย : สัญญา
TieW : ครับ สัญญา
พาย : พายจะรอนะ
TieW : ขอบคุณนะ....ขอบคุณจริงๆ
พาย : ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอบคุณพายแล้ว ทิวบอกมามากพอแล้วนะ
TieW : อืม ทิวอยากบอกน่ะ งั้นไว้เราคุยกันใหม่นะ จิ๋วคงมาถึงแล้ว ทิวไปคุยกับมันก่อน
พาย : ไปเถอะ พายจะนอนแล้วเหมือนกัน บายนะ
TieW : บายครับ
หน้า จอสนทนานิ่งสนิท ผมปิดเครื่องก่อนยกลงมาวางบนพื้น ทิวกลับมาทำธุระเรื่องที่บ้านรวมทั้งเรื่องพาสปอร์ต ผมกับทิวห่างกันมานาน แต่เราไม่เคยขาดการติดต่อกัน ถึงจะบอกอย่างนี้แต่ในความเป็นจริงก็ใช่ว่าเราจะติดต่อกันตลอดมา ทิวถามข่าวคราวผมจากต่อกับจิ๋ว ผมเองก็เช่นเดียวกัน หลังจากที่ต้องไปทำงานที่อื่น การติดต่อทางเอ็มเอสเอ็นสะดวกและประหยัดกว่าการโทรศัพท์ ซึ่งการพูดคุยแบบนี้ทำให้ผมได้กลับมาคุยกับทิวอีกครั้ง
อากาศยามดึก เย็นสบายจนไม่ต้องพึ่งเครื่องปรับอากาศ น่าเสียดายที่ห้องนี้ไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของรีสอร์ทได้เหมือนบนบ้าน ใหญ่ แต่ถึงจะเป็นอย่างนี้ ผมก็สามารถนอนหลับได้ หากเพียงหลับตาได้ไม่นาน เสียงไม้แขวนเสื้อตรงลูกบิดร่วงหล่นลงพื้นเพราะประตูที่ถูกเปิดเข้ามา แสงไฟจากด้านนอกทำให้มองเห็นเพียงเงาร่างของคนที่ยืนอยู่หน้าประตู แต่ไม่ต้องคิดให้ยุ่งยากเลยว่าเป็นใคร เพราะคนที่มักถือวิสาสะเข้ามาให้ชีวิตผมเสมอ....มีเขาเพียงคนเดียว
****************************************************
ย่องมาลง
วันเน้คนแต่งใจดีเป็นพิเศษ
:mc4:ฉลองๆ
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3246580 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก