"คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน  (อ่าน 350236 ครั้ง)

ออฟไลน์ naumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
เหๆๆ มีความหลังอะไรกันด้วยรึนี่ น่าสนๆๆ หุหุ :oni2:

รอตอนต่อไปคร้าบบบบ :man1:

aubio

  • บุคคลทั่วไป
อ๊ายยยยยย

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ขออ๊ายอีกหลายรอบเทอะ :m13:

อ่านแล้วเลือดจะหมดตัวเจงๆ  :m25:

เยี่ยมมากเลยอ่ะ อิอิ โคตชอบ เขียนเก่งจังเลย :m1:

มาต่อไวๆน่ะค่ะ

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
กี๊สสสสสสสสสส :m25: :m25:

เรียบร้อยไปอีกราย

ความหลังอารัยน๊า???? :m12:

ออฟไลน์ คุณหมาหยอกไก่

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 877
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-2
 :o8: :o8:

ตึงงงงงงงงงง  มีความหลังกันด้วย
อะไรยังไงเนี่ยยย

 :o8: :o8:

ออฟไลน์ kdds

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
สุดยอดจิงๆเรื่องนี้ :m25:

อยากรู้ความหลัง
มาต่อด่วนๆ กี๊ซซ

lexaki

  • บุคคลทั่วไป
ชอบครับ

แต่แปลกใจตรงที่คุณดินทำไมถึงได้พลังม้ามากมายปานนั้นจังครับ


แล้วมาต่อเร็วๆอีกนะครับ

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่พูห์ที่ร๊ากกกกกกกกกก

แบบว่าเรื่องนี้ทำเอาน้องตายไปเรยคับท่าน

 :m25:


ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :m25: :m25: :m25: เลือดพุ่งด้วยคน


ขอบคุณนะคับที่มาต่อ รออ่านตอนต่อไปน๊า......


 :man1: :man1: :man1: :man1:



ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
สุดยอดมากค่ะ

อ่านแล้วเลือดไหลหมดตัวเลย

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

.........ขอต่อความหลัง.......ด่วน......... :m25: :m25:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ronger

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 599
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :o8: แห้ม...ตอนนี้เกินคำบรรยาย
ให้กำลังใจคุณพูห์จ้ะ กด 1+ ให้ไปโลด o13

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
เขียนจบก็เอามาลงเลยครับ อย่าลืมคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะคร๊าบ ไม่งั้นจะแช่งให้อดอยากไปสองสัปดาห์...อุ อุ

...

ตอนที่ 15 สุดจะฝืน...

บรรยากาศ ในร้านวันนี้ ดูเงียบเหงาไม่คึกคักเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเป็นวันพุธ ค่อนข้างปลายเดือนแล้ว ทำให้ไม่ค่อยมีคนเที่ยวเท่าไรนัก มีแต่ลูกค้าประจำ เช่นพี่นักรบที่เข้ามาร้องเพลงเล่นๆ เกือบทุกวัน

ผม นั่งอยู่ที่สตูลสูงหน้าเวที ดูไอ้ชลร้องเพลง มันร้องเพลงลูกทุ่งเพราะมาก... จากวันนั้นที่พี่ติ๋มจ้างให้ผมมีอะไรกับมัน เราก็สนิทกันมากขึ้น (แน่ละสิ... ก็เป็นผัวเมียกันขนาดนั้น...จะให้สนิทยังไงอีก เหลือแต่อยู่กินกับมันนั่นแหละ ) มันชอบชวนผมออกไปทานข้าวบ้าง เลิกงานแล้วกินเหล้าบ้าง.... ผมก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง...แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ไอ้ ชลร้องจบ ก็เชิญพี่นักรบร้องต่อ... พี่นักรบชอบร้องเพลงสนุกๆ เช่นเพลงของพุ่มพวง ดวงจันทร์ ประมาณนี้ แล้วถ้าผมนั่งอยู่ตรงสตูล แกก็จะใช้ผมนั่นแหละ เป็นพระเอกเอ็มวี มาเบียด มาไซร์ ลวนลามกันไป ประมาณนั้น ซึ่งพี่ปิ๊กจะไม่ค่อยชอบเท่าไร ถ้าทำได้แกก็จะเรียกผมออกไปจากตรงนั้นทุกครั้ง...

พี่ ปิ๊กกำลังนั่งคุยกับลูกค้าคนนึง ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเหมือนกัน เป็นผู้ชายวัยประมาณ สี่สิบปี ค่อนข้างผอม ใส่แว่นสายตากรอบทอง หน้าตาเหมือนอาจารย์ มากกว่า

ครู่ เดียว พี่ปิ๊กก็เดินมาที่ผม “ดิน... ไปนั่งกับแขกโต๊ะหนึ่งหน่อย...” พี่นักรบที่กำลังลวนลามผมได้ที่ ค้อนขวับ แต่ก็ปล่อยผมไปโดยดี

“นี่พี่ ปราการ...ไหว้พี่เค้าสิ...” พี่ปิ๊กแน่ะนำผม ก่อนจะหันไปบอกพี่คนนั้นที่กำลังยกมือรับไหว้ผมอยู่ “น้องดินครับ...”

“วันนี้เงียบเนอะ...” พี่ปราการบอกเหมือนรำพึงเบาๆ หลังจากสั่งเครื่องดื่มให้ผมและเด็กเอามาส่งให้แล้ว

“ครับ ปลายเดือนน่ะครับ แถมเป็นวันพุธอีก”

พี่ปราการหันมามองหน้าผม “พี่ชอบคิ้วเราจังเลย ดิน หนาเข้มได้รูปด้วย”

“ขอบคุณครับพี่...” คนนี้มาแปลกเว้ย... ชมคิ้ว... ดูทุกวัน มันก็ไอ้ตี๋อยู่ดี....

“เมื่อกี้กำลังสนุกเลยสิ...”

“อ๋อ... ไม่มีอะไร พี่เค้าหยอกเล่นสนุกๆ ครับ”

“ได้ข่าว มีของดีด้วยนะ เรา” น่าน... พี่ปิ๊กเอาจุดขายผมไปโพทนาอีกแล้ว....

“ไม่เท่าไรมั้งครับพี่...” ผมยิ้มให้... ชินแล้วกับไอ้ที่คนอื่นเค้าเห็นว่าแปลก... ก็เห็นทุกวัน

คุยกันอยู่พักนึง พี่เค้าก็ตกลงพาผมออกไปด้วย...

บ้าน ของพี่ปราการ อยู่แถวแจ้งวัฒนะ... เป็นหมู่บ้านใหญ่โต... สมัยก่อนใครอยู่หมู่บ้านนี้ต้องจัดว่าเป็นคนมีฐานะพอควร และบ้านของแกก็ค่อนข้างกว้างขวางทีเดียว... ห้องนอนใหญ่โต ห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำด้วย

พี่ ปราการเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำครึ่งอ่าง ตีสบู่จนเป็นฟอง แล้วให้ผมลงไปนอนแช่ ส่วนตัวแกเองนุ่งผ้าขนหนูเอาฟองน้ำถูตัวผมไปทั่ว รวมทั้งไอ้หนูฝังมุกของผม จนมันตั้งลำชี้เด่ขึ้นมา ท่ามกลางฟองสบู่สีขาวฟอด

“ใหญ่เบ้งเลย ดิน...” แกพึมพำ

“ครับ” ผมตอบอย่างไม่รู้จะบอกว่ายังไงดี ตั้งแต่ทำงานมา ลูกค้ารายไหนรายนั้น... ก็พูดเหมือนๆ กันอย่างเนี่ยะแหละครับ

แกลูบไล้หยอกล้อไอ้หนูกับเม็ดมุกของผมจนพอใจ ก่อนจะปลดผ้าขนหนูของแกเอง ลงมานอนแช่ข้างๆ เอาปากประกบปากผม...

ตอนแรกผมทำท่าเคลิ้ม แต่พอแกเอาปากเข้ามาใกล้ ผมก็ถึงกับเม้มริมฝีปาก แน่น พึมพำ “ไม่ครับพี่ ผมไม่จูบปาก”
ไม่ ใช่ว่าผมอยากจะเป็น “วิเวียน” ในหนังเรื่อง “พริตตี้วูแมน” หรอกนะครับ (ผมดูหนังเรื่องนี้ทีไร คิดถึงตัวเองวันนั้นไม่ได้ทุกที) แต่ กลิ่นบุหรี่ที่โชยมาจากปากของพี่เค้าสิ ผมรับไม่ได้... มันเหม็น... เหม็นเหมือนกระดูกเผาไฟ....

แกก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็กอดไซ้ตัวผมอยู่ในอ่างอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะ เปิดน้ำออกจากอ่าง ดึงผมลุกขึ้นเปิดฝักบัวแทน...

แก จับผมยืนพิงผนังห้องน้ำ จูบไซ้ไปตามหน้าอก หน้าท้องจนไปถึงK ที่แกอมเข้าไปอย่างไม่ชำนาญนัก... บางทีก็อมเข้าไปจนลึก แต่ก็ทำท่าเหมือนจะอ๊วก เพราะ Kผมมันยาวไปชนคอหอยของแก...

พัก ใหญ่ แกก็ลุกขึ้นมายืนพิงฝาผนังบ้าง สลับบทบาท... ผมไซ้ไปตามซอกคอ หน้าอกของแก ไล่ไปในทุกจุดที่เป็นจุดเสียวของผู้ชายอย่างเราๆ จนกระทั่งมาถึงส่วนสำคัญ...

Kของพี่แกไม่ใหญ่เท่าไร สักสี่นิ้วได้ หัวบานแต่หนังหุ้มยังเปิดไม่สุด ผมพยายามจะถลกลง แต่แกโก่งก้นหนี

“เจ็บ... ดิน อย่าถลกมัน”

ผม ปล่อยมือออก... แกพยายามจับหัวผมให้อมKของแก แต่ผมเบือนหน้าหนี... เพราะจมูกได้กลิ่นบางอย่างที่ไม่สะอาด...มันเป็นกลิ่นสาบ เหมือนคอกเป็ดที่ผมเคยเข้าไปเก็บไข่ ตอนอยู่กับป๊ากับม๊าที่ต่างจังหวัด...กลิ่นมันลอยออกมาจากKของแก...ซึ่ง อาจจะเกิดจากที่แกถลกไม่หมด ทำให้ไม่สามารถล้างทำความสะอาดได้ เกิดการหมักหมม... หรือที่คนไทยเรียกว่าขี้เปียกนั่นแหละครับ...

“ผมทำไม่เป็นครับ...พี่” ผมต้องปดแกอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรหรอกดิน ก็ทำอย่างที่พี่ทำให้ดินนั่นแหละ...”

“ไม่ครับพี่ ผมทำไม่เป็น...”

พี่ปราการทำท่าฮึดฮัด ไม่สบอารมณ์ เท่าไร แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร...

เรา อาบน้ำกันจนเสร็จ ก็ไปที่เตียง ซึ่งก็เหมือนเดิม ผมไม่สามารถ อมK ให้พี่แกได้ และแกก็ไม่ยอมให้ผมรุกด้วย ซึ่งแกก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่รับ... ในที่สุด ผมก็ “ชักว่าว” ให้แกดู พอเสร็จก็หันไปช่วยแกชักของแกจนเสร็จ...

...อาบน้ำเสร็จ... ผมก็ออกมาแต่งตัวก่อน... พักเดียวแกก็ตามออกมา ทำท่าแปลกใจที่ผมใส่เสื้อแล้ว และกำลังจะใส่กางเกง...

“อ้าว... ปิ๊กเค้าไม่ได้บอกหรือว่าคืนนี้ค้างกับพี่”

“ไม่ นี่ครับ...” ผมทำท่างงๆ ซึ่งจริงๆ จะค้างก็ได้ แต่ผมคิดว่าผมกลับดีกว่า ไม่อยากทรมานตัวเองเกินไป “ผมขอกลับนะครับพี่... ผมมีเรียนตอนเช้าพรุ่งนี้ครับ... ไว้วันหลังผมไม่มีเรียนค่อยว่ากันนะครับ”

“อ้าว...” แกทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย “แต่พี่ไม่ออกไปส่งนะ ถ้าจะกลับเราก็ต้องเดินออกไปเอง”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินออกไปเองก็ได้”

ผม แต่งตัวจนเสร็จ เมื่อแกเห็นว่าผมไม่ค้างกับแกแน่ๆ แกก็เลยเดินไปหยิบสตางค์มานับแล้วยื่นส่งให้ผม... ซึ่งผมก็รับมาใส่กระเป๋าเสื้อเฉยๆ โดยไม่นับอีก ยกมือไหว้ขอบคุณ

“วันหลังพี่จะไปหาที่ร้านอีกนะ” แกบอกตอนออกมาเปิดประตูรั้วให้ผม

“ขอบคุณครับพี่” ผมยกมือไหว้แกอีกที ก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากซอยบ้านแก ซึ่งจะต้องเดินไปถึงถนนใหญ่ น่าจะไม่ต่ำกว่า สองกิโลเมตร...

โชคเป็นของผม... เพราะพอดีมีแท็กซี่เพิ่งเข้ามาส่งผู้โดยสารผ่านมาพอดี

ผมเปิดประตูบอกสถานที่ แท็กซี่ก็บอกราคามา ผมต่อพอสมน้ำสมเนื้อ ก็ก้าวขึ้นไปนั่ง...ที่เบาะด้านหลัง

... แสงไฟจากข้างถนน ส่องเข้ามาเป็นระยะๆ ผมหยิบเงินที่พี่ปราการให้ขึ้นมานับดู... สามร้อยบาทพอดี... หักกับค่าแท็กซี่กลับไปที่หอผม ก็เหลืออยู่ร้อยกว่าบาท ไม่ถึงร้อยห้าสิบด้วยซ้ำ... ช่างเถอะวะ... นึกว่าวันนี้ “ซวย” ก็แล้วกัน... ผมบอกตัวเอง ขณะที่เอนกายลงพิงเบาะหลัง... มองผ่านกระจกออกไปยังแสงสีของกรุงเทพราตรี.....

หมายเหตุ: วันรุ่งขึ้นผมไปทำงาน ก็ขอคุยกับพี่ปิ๊ก... เล่าเรื่องเมื่อคืนให้แกฟัง แล้วก็บอกว่าผมจะไม่ออกไปกับพี่ปราการอีก ไม่ว่าชั่วคราวหรือค้างคืน พี่ปิ๊กก็เข้าใจ... ซึ่งวันหลังพี่ปราการแกก็โทรมาถามหาผมจริงๆ นัยว่าผมไปค้างได้ไม๊ จะมาอ๊อฟผมอีก ซึ่งพี่ปิ๊กก็บอกปัดไปทุกครั้งว่าผมติดอ๊อฟบ้าง ไม่มาบ้าง... จนแกเลิกถามไปเอง...

หลายๆ คนคงคิดว่า มีด้วยเหรอ แม่เล้าอย่างพี่ปิ๊ก???... มีครับ พี่ปิ๊ก มีตัวตนจริงๆ... แกใจดีกับเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ???...ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ ผมจะบอกว่า สถานะภาพของผมเป็นดาวเด่นในร้าน มีลูกค้าติดผมอยู่พอควร และผมก็ไม่เคยนัดลูกค้าเองข้างนอก ถ้าผมย้ายไปอยู่ที่คู่แข่ง แกก็จะสูญรายได้ไปเฉยๆ เดือนละโขอยู่...

พี่ ปราการเองก็ใช่ว่าจะเป็นแขกประจำที่มาบ่อยจนแกต้องเกรงใจ หลายๆ หนมีรายงานจากเด็กว่า แกให้เด็กโทรไปหาโดยไม่ผ่านร้าน เป็นการตัดตอนการค้าซึ่ง เด็กก็ไม่ได้อะไรเพิ่ม แต่ แกประหยัดค่าอ๊อฟไป ร้อยห้าสิบบาทเท่านั้นเอง...

เรื่อง นี้เป็นเรื่องนึงในจำนวนหลายๆ เรื่องที่ผมทำใจลำบากกับอาชีพเด็กขาย ไอ้ผมเองน่ะ ไม่เท่าไร เพราะบางทีผมเลี่ยง และ เลือกได้ (บ้าง) แต่เด็กบางคนที่ไม่มีทางเลี่ยง และเลือกได้อย่างผมสิ เค้าจะเป็นยังไง ซึ่งแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กขาย... ไม่มีทางเลือก!!!!!!

บาง ทีอ่านหนังสือพิมพ์ เจอข่าว ฆาตกรรม ซึ่งคนตายเป็นลูกค้า มีฆาตกร เป็นเด็กหนุ่มๆ สาเหตุของการฆ่า มันอาจจะไม่ใช่ชิงทรัพย์เหมือนข้อกล่าวหาก็ได้... เบื้องหลัง และเบื้องลึก มันอาจจะมากกว่านั้นนะครับ

...

หนักไปหรือเปล่าครับ ตอนนี้ ยังไงก็อย่าลืมคอมเมนต์กันนะครับ ชอบหรือไม่ชอบยังไง

ช่วงนี้อาจจะโพสห่างๆ ไปเพราะต้องปั่น วิทยานิพนธ์ แล้วครับ ไฟลนก้นเข้ามาแล้ว... ช่วยกันดันกระทู้หน่อยนะครับ ถ้ากระทู้ตกบอร์ด อาจมีน้อยใจได้ครับ....

รักทุกคนนะครับ / ดิน

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1
ไม่ว่าสังคมไหน ก็มีทั้งคนดี และไม่ดี นั้นแหละ เนอะๆ

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
ดินกะชล  โอยยยยยยยยยยยยยย  หัวใจจะวาย :m25:


ออฟไลน์ sakiko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-25
ชัก ชอลพี่ชลแฮะ

 :t2: :t2: :t2:

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
 :a4: :a4: :a4:

ดังเลือกได้ว่างั้นเถอะนะ

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

นึกถึงว่าถ้าเป็นเด็กขายคนอื่น
ป่านนี้คงต้องฝืนใจทำทั้งที่ไม่ชอบ

 :เฮ้อ:


ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :m4: :m4: :m4:  เบื้องหลังเด็กขาย  :m4: :m4:


 :pig4: :pig4: ขอบคุณทั้งคนแต่ง และ คนโพส นะค๊าบ......  :pig4: :pig4:


marchmenlo

  • บุคคลทั่วไป
เห็นภาพเลยอ่ะ  :a5:

lexaki

  • บุคคลทั่วไป
ขอให้ได้ป.โท ใบที่ 2 โดยไวนะค๊าบบบ คุณดิน

แล้วจะรอเรื่องต่อๆมาครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
อืมมมมมมมมมมมมมมม อีกแง่มุมหนึ่ง

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

.........ใหญ่เลือกได้........ :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5

.........ใหญ่เลือกได้........ :laugh: :laugh:

ท่าจะจิง :t2: :t2:

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3

.........ใหญ่เลือกได้........ :laugh: :laugh:


เห็นด้วย  ท่าจะจริง

FOAM

  • บุคคลทั่วไป
รอดตัวปายยยยยยย

ออฟไลน์ ronger

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 599
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
เรื่องของคุณดินสนุกดี มีหลายรสชาติ อิอิ ขอบคุณคนเขียนคนโพสท์จ้ะ :pig4: :pig4: :pig4:
อ่านแล้วเห็นใจเด็กขายที่ไม่มีทางเลือกเนอะ  :เฮ้อ:

รอตอนต่อปายจ้ะ :a1:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
เอามาต่อนะครับ ขอบคุณทุกๆ คอมเมนท์เลยครับ

ตอนที่ 16 รักแรก

กริ๊ง...กริ๊ง...

เสียง โทรศัพท์ในร้านดังขึ้น ทำให้ผมที่นั่งแอบตรงสตูลตัวในสุดของเคาน์เตอร์ คุยกับพี่ป้อม (บาร์เทนเดอร์) อยู่ แอบเงี่ยหูฟังที่พี่รัตน์คุยกับลูกค้า แต่พอรู้ว่าไม่ใช่โทรศัพท์ที่ผมต้องการ ก็แอบถอนหายใจเบาๆ

บรรยากาศ ในร้านค่อนข้างเงียบ แต่ก็ไม่ถึงกับเหงาจนเกินไปนัก มีลูกค้าเวียนมานั่ง สองสามโต๊ะ...เรียกเด็กไปนั่ง...อ๊อฟ ออกไป เกือบสิบคนแล้วเหมือนกัน ทั้งไอ้ปอง ไอ้ชล ไอ้ดล ไอ้ป่าน ไอ้เดช กลุ่มดาวเด่นประจำร้านก็ไม่เหลือแล้ว แต่ผมก็ยังไม่สนใจ และไม่ค่อยโชว์ตัว ได้แต่ใจจรดใจจ่อ รอโทรศัพท์ อยู่อย่างนั้นจนเวลาบอกเที่ยงคืนกว่า...

“ดิน... เป็นอะไรไป สอง สามวันมาเนี่ยะ” เจ๊รัตน์วางหูโทรศัพท์ลง ก่อนหันมามองหน้าผมอย่างคาดคั้น

“ไม่...ไม่มี อะไรนี่ครับพี่”

“ไม่ จริง... พี่เห็นเรานั่งซุกแอบอยู่ตรงนี้ตั้งแต่สามทุ่มกว่าแล้ว ไม่ออกไปนั่งข้างนอก ไม่โชว์ตัว จนแขกเรียกคนอื่นไปหมดแล้วเราก็ยังเฉย” ...พี่รัตน์ร่ายยาว...

ผมส่ายหน้า... ไม่รู้จะบอกพี่รัตน์ยังไงดีเหมือนกัน เสียงพี่รัตน์พูดต่อ “ไม่สบายก็กลับบ้านก่อนก็ได้ พี่อนุญาต...”

แกพยักหน้าอย่างยืนยันเมื่อผมมองหน้าแกอย่างชั่งใจ “ครับ งั้นผมขอกลับก่อนละกัน”

ผม ยกมือไหว้ พี่รัตน์ ... เดินหลบพี่ ปิ๊กออกไปทางหลังร้านที่มีประตูทางออกอีกทางนึง... ข้างนอกฝนตกเพิ่งหยุด แต่ก็ยังไม่ขาดเม็ดนัก แต่ผมไม่สนใจ เดินฝ่าออกมาปากซอย จนเสื้อที่ใส่เริ่มชื้น ความคิดคำนึงถอยหลังไปเมื่อสามวันก่อน....

...

พี่รัตน์วางสายโทรศัพท์ที่เพิ่งคุยเสร็จลงกับแป้นก่อนจะกวักมือเรียกผม

“ดิน... เรารู้จักซอยอารีย์สัมพันธ์ ใช่ไม๊...”

“ครับ” ผมพยักหน้า ก่อนจะก้มลงอ่านโน้ตที่พี่รัตน์ส่งให้ “....เสาไฟฟ้าต้นที่ 3 หน้าบ้านเลขที่....” อารายฟะ อย่างกะลายแทงมหาสมบัติ...

“เรียกแท็กซี่ไปส่งตรงนี้ ยืนรอสักครู่ จะมีคนมาทักเราเอง” ลำบากขนาดนั้นเลยเรอะ...

“ครับเจ๊...” ผมยิ้มให้

พัก เดียว แท็กซี่ก็พาผมมาส่งยังจุดหมาย ผมอ่านทวนโน้ตที่พี่รัตน์ให้มา เพื่อยืนยันว่าผมไม่ได้มาผิด... เสาไฟฟ้าต้นที่ 3... ถูกต้อง... บ้านเลขที่.... ถูกต้อง

เหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นมีใครอยู่ใกล้ๆ เลยนี่หว่า... แต่แล้วรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู สีดำเป็นมัน ก็เข้ามาจอดข้างๆ

“น้องดินใช่ไหม”

“ครับ...” ผมมองหน้าคนขับ เป็นผู้ชายวัยไม่น่าจะเกินสามสิบห้า ท่าทางใจดี

“ขึ้นมาสิ...”

ผม เปิดประตูขึ้นไปนั่งเรียบร้อย รถก็ทะยานออกไปข้างหน้า เลี้ยวซ้าย ขวา สองสามที เราก็ออกมาถึงถนนใหญ่ ไม่นานจากนั้น ก็ขึ้นไปวิ่งอยู่บนทางด่วนแล้ว

“พี่ชื่อปอ...” พี่คนขับ หันมาบอกผมตอนนึง หลังจากนั่งเงียบกันมาตลอด

“ครับ... เราจะไปไหนกันครับเนี่ยะ...” ผมบอกเมื่อสายตามองเห็นป้ายบอกทาง “บางนา – ชลบุรี” อยู่ข้างหน้า

“บ้านพี่... ไม่ไกลแล้วละ”

อย่างพี่เค้าบอก ไม่นาน เราก็เข้ามาจอดในรั้วบ้านๆ หนึ่ง มีพื้นที่กว้างขวาง...

“ดื่ม อะไรไม๊ ดิน... เบียร์ก็มีนะ” พี่ปอถามผมเมื่อเราเดินเข้ามาในบ้าน พี่ปอเดินวกเข้าไปในเคาเตอร์ด้านหนึ่ง เห็นมีแก้วแขวนเรียงกันเป็นตับ...

“ครับ เบียร์ก็ดีครับ”

ไม่นานพี่ปอก็ยื่นแก้วทรงสูงบรรจุน้ำสีทอง มีฟองลอยู่พอประมาณให้ผม พลางบอก“มานี่เถอะดิน”

แกพาเดินผ่านประตูกระจกออกไปอีกด้านหนึ่ง

“วาว... สวยจังครับพี่” ที่ผมมองเห็น มันเป็นสระว่ายน้ำ ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ด้านนึงเป็นสวนหย่อม มีกระถางต้นไม้ปลูกต้นไม้ สวยงาม... และยิ่งสวยขึ้นไปอีกเมื่อแกเปิดไฟใต้น้ำจนมองเห็นพื้นสีฟ้า ไกลออกไปอีกด้าน เป็นกำแพงไม้ระแนงสูง มีไม้เลื้อยปิดสายตาจากบุคคลภายนอก...

“จะว่ายน้ำก็ได้นะ ดิน...” พี่ปอบอก เมื่อเรานั่งลงที่ชุดเก้าอี้สนามข้างสระ

“ม่ายละครับ ผมไม่มีกางเกงว่ายน้ำ”

“หึๆ... ก็ไม่ต้องใส่ก็ได้... ไม่มีใครเห็นหรอก...”

ผมส่ายหน้า... เราคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ (แน่นอน อายุเท่าไร คนที่ไหน เรียนอะไร...ฯลฯ) แล้วก็วกกลับมาจนได้

“ไงล่ะเรา เห็นพี่ปิ๊ก บอกว่าฝังมุกด้วยเรอะ...” มา จนได้... ไอ้คำถามนี้

“ครับ... เพื่อนมันฝังให้ครับ”

“ไหนขอ “ดู” หน่อยสิ...” พี่แกออกเสียงชัดเจน... ไม่เหมือนพี่มน... (ตอนที่ 8)

ฤทธิ์ เบียร์ที่กินเข้าไป ทำให้ผมหน้าตึงๆ เล็กน้อย จึงไม่ลังเลที่จะปลดหัวเข็มขัด ออก ไม่นาน ผมก็ตัวเปล่าเปลือย โชว์หุ่นเพรียวๆ แบบนักกีฬา ยืนห้อยหัว (ลูกชายผม) ให้พี่ปอดูอย่างไม่อาย

“อื้อหือม... เรานี่หุ่นดีเป็นบ้าเลย ดิน... สูงเท่าไรนะ เรา”

“ร้อย เจ็ดสิบแปดครับ” ผมบอกขณะเดินเข้าไปให้พี่ปอดูอย่าง ใกล้ชิด พี่ปอเอื้อมมือมาจับ “K” ของผม พลิกดูไปมาอย่างสนใจ ไอ้ลูกชายผม เป็นโรคโชว์ออฟอยู่แล้ว พอมีคนสนใจ ก็เบ่งกล้ามขึงขัง โชว์เส้นเลือดโปนๆ กับมุกอีกหกเม็ด ชัดเจน

“ขนาดเท่าไหร่น่ะ ดิน”

“รอบวงหกครึ่งครับ ยาวเกือบเจ็ด” ผมบอกไปตามตรง

“นิ้วหรือเซ็นต์” พี่ปอหันมายิ้มทะเล้น ผมเลยแกล้งแอ่นเอวดันสวนมือพี่ปอเข้าไป ห่างจากหน้าพี่ปอไม่ถึงฝ่ามือ...

“พี่ดูทีสิครับ ว่านิ้วหรือเซ็นต์”

พี่ ปอหันมามองค้อนอย่างน่ารัก... น่ารัก!!!!... มึงบอกว่าผู้ชาย... น่ารัก...เฮ้ย... ไอ้ดินมึงบอกว่าคนอื่นนอกจากน้องษา น่ารัก... แถมคนๆ นั้น...เป็นผู้ชาย!!!...

ผม มองดูหน้าพี่ปอ... หน้าขาวๆ คิ้วเค้ม ตาคม จมูกโด่ง ขนตางอน ปากแดง... เฮ้ย... มากไปป่ะ... แกก็ดูเป็นผู้ชายที่หล่อใสๆ คนนึงเท่านั้นเอง...

“ใหญ่อยู่แล้ว ยังจะฝังมุกอีกนะเรา... ตอนฝังไม่กลัวเจ็บเหรอ”

“กลัวก็ไม่ฝังสิครับพี่...” ผมเริ่มเล่นลิ้น ทำตาเชื่อมใส่เล่นเอาพี่ปอหน้าแดง แต่ยังกุม “K” ของผมไว้แน่น

“ประเดี๋ยวจับเจี๋ยนออกซะหรอก พี่รัตน์บอกหรือเปล่าว่าพี่ทำงานอะไร” พี่ปอพูดขณะที่มือยังจับของแข็งฝังมุกของผม รูดเล่นอยู่ไปมา

“ไม่นี่ครับ”

“หึๆ... พี่เป็นศัลยแพทย์นะ หมอผ่าตัดน่ะ... เดี๋ยวคืนนี้ เรานอนหลับ พี่จะจับเลาะออกให้หมดเลย ไอ้มุกเนี่ยะ”

ผมโก่งตัวหลบ “อุ๋ย.. ไม่นะครับ ไม่เอาครับ”

พี่ ปอหัวเราะงอหายเมื่อเห็นท่าทางของผม ทำให้ผมมันเขี้ยว โถมใส่พี่ปอเต็มตัว กอดรัดฟัดเหวี่ยง ทั้งจมูกและปากผม ซุกไซ้ไปทั่ว ไม่นาน เสื้อผ้าพี่ปอก็หลุดลุ่ยออกไปหมด

ร่าง ขาวๆ ไม่ถึงกับล่ำเป็นมัดกล้ามอย่างผม แต่ก็ดูแข็งแรงพอควรหน้าอก หน้าท้อง และต่ำลงไป... อือมม.... มันไม่ถึงกับใหญ่โตอะไร แต่ก็จัดว่าไม่เล็ก เรียกว่า มากกว่าเกณฑ์มาตรฐานมาพอควรเลยละครับ แต่ที่แน่ๆ มันดูขาวสะอาดใหม่เอี่ยมทีเดียว...

ผม นั่งคุกเข่าดูอย่างลานตา... ไม่นึกเหมือนกันครับว่า ร่างกายของมนุษย์ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผม ก็สามารถจุดอารมณ์ ผมจนลุกโพลงขึ้นมาได้เหมือนกัน

“ดูอะไรกันดิน... พี่อายนะ” พี่ปออุธรณ์

“ก็พี่น่ารัก น่ากินไปหมดทั้งตัวเลยครับ...”

พี่ปอเขินจนหน้าแดง “บ้า...”

ผมก้มตัวลงไป... พี่ปอบอกกระเส่า “ตรงนี้เลยเหรอ... ดิน ไปในห้องดีกว่านะ”

“ครับ พี่...” ผมรับคำ จูบอย่างมันเขี้ยวอีกครั้ง... ไม่นานเราก็อยู่ในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ เตียงนอนใหญ่โตขึงตึงดูน่านอน...แต่ผมไม่คิดถึงเรื่องนอนตอนนี้แน่ๆ...

พี่ปอเอนลงกับเตียงอีกครั้งโดยมีตัวผมประกบตามลงไป... และแล้ว ผมก็ทำให้พี่ปอ... “เป็นเมีย” ผมไปอีกคนนึงจนได้...

จาก ครั้งแรกที่พี่ปอขยาดกับความใหญ่โต ฝังมุกของผม แต่แล้วผมก็ทำให้พี่ปอเตลิด เห็นดีเห็นงามไปกับผมจนได้ ครั้งที่สอง สามจึงตามมา ด้วยความยินยอมพร้อมใจของพี่ปอและ... ผมเอง...

มัน บอกไม่ถูกครับว่าทำไม ผมรู้แต่ว่า ผมถึงจุดสุดยอดอย่างมีความสุข มันไม่เหมือนไปกับลูกค้าคนอื่น... ที่ผมคิดว่ามันเป็นงาน พอถึงจุดสุดยอด ถึงมันจะเสียวตามธรรมชาติ แต่ มันก็เป็นงาน...มันไม่มีความอ่อนหวาน ไม่มีความผูกพันธ์... ต่างกับพี่ปอที่ผมคิดว่า ผมถึงจุดสุดยอดอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนคนที่พร้อมจะเป็น “ผัวเมีย” เหมือน... ผมกับน้องษา... บางทีผมก็แว๊ปๆ ไปเหมือนกันว่า... ผมรักพี่ปอ... อยากให้พี่ปอเป็นเมียผมอีกคนนึง....จริงๆ...

...

ฉาก นี้ เอ็กซ์ไม่ออกจริงๆ ครับ  มันยังมีความรู้สึกหวานๆในความขมอยู่เหมือนกันครับ... เอาไว้ตอนหน้านะครับ เขียนร่างๆ ไว้เหมือนกันครับ...

วิทยานิพนธ์ ยังไม่เสร็จหรอกครับ แต่ก็แอบๆ หาเวลามาเขียนต่อจนได้ละน่า...

รักนะครับ / ดิน

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1

ออฟไลน์ menano

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-0
 :m4: :m4: :m4:

มาต่ออีกตอนแย้วววววววววววววว

เริ่มมีความรักแล้วด้วยอ่ะ

รอตอนหน้านะคะ

 :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ naumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
ว้าววววว อ่านแล้วรู้สึกอิจฉาพี่ปอขึ้นมานิดๆ ที่ทำให้เด็กขายรู้สึกด้วยได้.....เพราะเรามักจะคิดว่าคนพวกนี้ส่วนใหญ่ไม่มีหัวใจ งานก้อคืองาน แห่ะๆๆ :m23: แต่ก้อนะเราอาจลืมไปว่า คนพวกนี้ก้อปถุชนคนธรรมดาเหมือนกัน รัก โลภ โกรธ หลง มันห้ามกันไม่ได้หรอกเนอะ :เฮ้อ:

รอตอนต่อไปก้าบบบบบบบ :m1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด